LINGVA LATĪNA PER SE ILLVSTRĀTA

CAPITVLVM VICESIMVM QVARTVMPVER AEGRŌTVS

TEMA SUFIJO (-ERA-) DESINENCIAS

Marcus non modo umidus erat, quod per imbrem ambulaverat, sed etiam sordidus atque cruentus, quod humī iacuerat.

Participio perfecto Pretérito imperfecto de esse

1. -tus, -a, -um2. -tus, -a, -um3. -tus, -a, -um

erameraserat

1. -ti, -ae, -a2. -ti, -ae, -a3. -ti, -ae, -a

erāmuserātiserant

El participio concierta con el sujeto

Marcus a Sextō pulsātus erat.

Los verbos deponentes (conāri, mentīri, verēri, fatēri … ) siempre tienen forma pasiva excepto en los participios de presente y de futuro:

conans, conatūrus mentiens, mentitūrus

Quintus surgere conātur

Marcus mentītur

Tabellarius canem veritus est.

Marcus ‘se mentītum esse’ fassus est.

Intuēre pedes meos, Syra! = aspice!

Consolāre me, Syra! Consīde hīc iuxta lectum et loquere mecum.prep. + acust.

ac./abl. dat.

1.me mihi2.te tibi3.se sibi

Puer 'pedem sibi dolēre' ait

Marcus verō 'se bonum discipulum fuisse' dixit.

Valdē mihi dolet pes!

Valdē mihi dolet pes!

El perfecto de noscere: novisse tiene valor de presente.

Nescio quōmodo, sed certō scio eum aliquam feminam novisse.adv.

Canis te novit, ignōrat illum.

Mene dormīre per tantum strepitum? = Mene dormīre putavisti?

Non fleo, etsi dolōrem gravem patior.

Nunc pes dexter maior est pede laevō.

Is canis lupō ferocior est!

= maior quam pes laevus nom.

= ferocior quam lupus

Melior sum fratre meō! = melior quam frater meus

At certē pigrior est nobis! = stultior quam vos

Iam narrābo tibi omnia quae facta sunt. = continuō

ablativo