крама "TOM TAILOR" (М енск, пр. Скарыны, 37, т. 288-12-44)

крама "LEVI'S" (М енск, пр. Скарыны, 48, т. 288-25-62)

крама "БУНКЕР" (М енск, вул. Казлова, 14, т. 284-93-99)

крама "CAMELOT" (М енск, пр. Скарыны, 44, т. 284-30-14)

крамы "М ИСТЕРИЯ ЗВУКА" (М енск, вул. Няміга, 12, т. 289-39-30; пр. Скарыны, 52а, т. 283-23-06)

ГЦ "ПАРКИ НГ" (М енск, вул. Куйбыш ава, 40, крама "FUJIfilm", т. 237-30-33)

аўтобусы "ІNTERCARS" і оф іс "ІNTERCARS" (М енск, вул. Гікалы, 3, т. 284-60-37, 284-60-85)

крама "ПЕРЕХОД" (падземны пераход каля ГУМ а, т. 227-41-14)

крама "КОМ ПЬЮ ТЕРНЫ Й М ИР" (вул. К.Чорнага, 31, т. 284-00-35)

інтэрнэт-клю б “iPOINT” (вул. Румянцава, 15, т. 233-97-25)

інтэрнэт-цэнтар "Площ@дка" (пр. Скарыны, 58-4, т. 239-38-74)

"ЦЕНТР М ОЛОД ЕЖ НЫ Х ПУТЕШ ЕСТВИ Й" (вул. Варваш эні, 17-101, т. 239-17-49)

STAR Travel (вул. Сурганава, 47, оф. 8, т. 232-50-28)

ТАВАРЫ СТВА БЕЛАРУСКАЙ М ОВЫ (вул. Румянцава, 13, т. 284-85-11, 288-23-52)

ГАНД ЛЁВЫ Д ОМ "НА НЯМ ІЗЕ" (2 паверх, стэнд RIMMEL)

ІНТЭРНЭТ-КАВЯР НЯ ''САЮ З-ONLINE'' (Цэнтральны дом аф іцэраў,

вул. Чырвонаармейская, 3, т. 226-02-79)

крама "ПОДЗЕМ КА" (М енск, пр. Скарыны, 43, т. 288-20-36)

10''2003CD / 001

К19 - савецкая падлодка, ш то патанула ля берагоў ЗШ А ў 60-х.

К25 - “крызыс 25 год”, psycho-generation брэнд, які актыўна

раскручваю ць у ЗШ А і Эўропе, каб апраўдаць нядбайства і

непрыстасаванасьць да жыцьця сучасных дваццаціпяцігодак,

а заадно напісаць пару “бэстсэлераў” і выгадна іх прадаць.

Хліпкая і вельмі нават прыцягнутая за вуш ы паралель з

падлодкай дапаможа нам раскрыць мэханізм дзеяньня К25.

Асацы яты ўны ш эраг, які вы клікае слова “падлодка”:

замуравалі, гады - перакрылі кісларод - жывым ня здамся.

Прыблізна гэтак жа ўзьдзейнічае на псыхіку слова “крызыс”.

Так і было задумана.

Каб зразум ець сутнасьць зьявы, адкінем усякія

паранаідальныя “крызысы” і зірнем на рэчы проста. К25 - гэта

калі за табой перастаю ць хадзіць нянькі, вучылкі, прэподы ды

інш ыя куратары, і цяпер табе самому давядзецца падціраць

соплі, сьлёзы і сьліні. З “чалавека, які ўспрымае”, у 25 ты

ператвараеш ся ў “чалавека, які аддае”. Хочаш ня хочаш,

давядзецца як мінімум сядаць на ўласную дупу. Як максымум -

быць сонцам для інш ых. Ш то ня так і проста. Таму рыхтуемся.

Баляст - выкідаем усё ліш няе. Асноўныя віды балясту: справы,

якімі займаеш ся па інэрцыі ці па прынцыпе “ўсе так робяць”

(ш ырокі спэктар - ад працы па разьмеркаваньні да “лю бові да

магілы”); т.зв. сябры, за якіх трымаеш ся, бо “разам вырасьлі /

вучыліся / бухалі / … ”, хоць добра бачыш, ш то табе па жыцьці

зусім у інш ы бок.

Экіпаж - побач патрэбныя лю дзі, якія насамрэч табе цікавыя і

зь якімі табе цікава.

Капітан - галоўны заўсёды той, хто самы круты. Зыходзім з

аксыёмы, ш то самы круты ў нас ты.

Курс - “навош та ўсё” і ш то будзеш з гэтага мець канкрэтна ты.

Больш падрабязна гл. у “Правілах К25”. І памятай: мы ̀

непатапляльныя, бо не падобныя да інш ых. Як і ты.

К25: ІНСТРУКТАЖ ПЕРАД ПАГРУЖ ЭНЬНЕМ

хочаш ведаць,

калi выйдзе новы нумар

i дзе яго можна знайсьцi - скинь

свой мэйл на studumka@tut.by

крама "TOM TAILOR" (М енск, пр. Скарыны, 37, т. 288-12-44)

крама "LEVI'S" (М енск, пр. Скарыны, 48, т. 288-25-62)

крама "БУНКЕР" (М енск, вул. Казлова, 14, т. 284-93-99)

крама "CAMELOT" (М енск, пр. Скарыны, 44, т. 284-30-14)

крамы "М ИСТЕРИЯ ЗВУКА" (М енск, вул. Няміга, 12, т. 289-39-30; пр. Скарыны, 52а, т. 283-23-06)

ГЦ "ПАРКИ НГ" (М енск, вул. Куйбыш ава, 40, крама "FUJIfilm", т. 237-30-33)

аўтобусы "ІNTERCARS" і оф іс "ІNTERCARS" (М енск, вул. Гікалы, 3, т. 284-60-37, 284-60-85)

крама "ПЕРЕХОД" (падземны пераход каля ГУМ а, т. 227-41-14)

крама "КОМ ПЬЮ ТЕРНЫ Й М ИР" (вул. К.Чорнага, 31, т. 284-00-35)

інтэрнэт-клю б “iPOINT” (вул. Румянцава, 15, т. 233-97-25)

інтэрнэт-цэнтар "Площ@дка" (пр. Скарыны, 58-4, т. 239-38-74)

"ЦЕНТР М ОЛОД ЕЖ НЫ Х ПУТЕШ ЕСТВИ Й" (вул. Варваш эні, 17-101, т. 239-17-49)

STAR Travel (вул. Сурганава, 47, оф. 8, т. 232-50-28)

ТАВАРЫ СТВА БЕЛАРУСКАЙ М ОВЫ (вул. Румянцава, 13, т. 284-85-11, 288-23-52)

ГАНД ЛЁВЫ Д ОМ "НА НЯМ ІЗЕ" (2 паверх, стэнд RIMMEL)

ІНТЭРНЭТ-КАВЯР НЯ ''САЮ З-ONLINE'' (Цэнтральны дом аф іцэраў,

вул. Чырвонаармейская, 3, т. 226-02-79)

крама "ПОДЗЕМ КА" (М енск, пр. Скарыны, 43, т. 288-20-36)

10''2003CD / 001

К19 - савецкая падлодка, ш то патанула ля берагоў ЗШ А ў 60-х.

К25 - “крызыс 25 год”, psycho-generation брэнд, які актыўна

раскручваю ць у ЗШ А і Эўропе, каб апраўдаць нядбайства і

непрыстасаванасьць да жыцьця сучасных дваццаціпяцігодак,

а заадно напісаць пару “бэстсэлераў” і выгадна іх прадаць.

Хліпкая і вельмі нават прыцягнутая за вуш ы паралель з

падлодкай дапаможа нам раскрыць мэханізм дзеяньня К25.

Асацы яты ўны ш эраг, які вы клікае слова “падлодка”:

замуравалі, гады - перакрылі кісларод - жывым ня здамся.

Прыблізна гэтак жа ўзьдзейнічае на псыхіку слова “крызыс”.

Так і было задумана.

Каб зразум ець сутнасьць зьявы, адкінем усякія

паранаідальныя “крызысы” і зірнем на рэчы проста. К25 - гэта

калі за табой перастаю ць хадзіць нянькі, вучылкі, прэподы ды

інш ыя куратары, і цяпер табе самому давядзецца падціраць

соплі, сьлёзы і сьліні. З “чалавека, які ўспрымае”, у 25 ты

ператвараеш ся ў “чалавека, які аддае”. Хочаш ня хочаш,

давядзецца як мінімум сядаць на ўласную дупу. Як максымум -

быць сонцам для інш ых. Ш то ня так і проста. Таму рыхтуемся.

Баляст - выкідаем усё ліш няе. Асноўныя віды балясту: справы,

якімі займаеш ся па інэрцыі ці па прынцыпе “ўсе так робяць”

(ш ырокі спэктар - ад працы па разьмеркаваньні да “лю бові да

магілы”); т.зв. сябры, за якіх трымаеш ся, бо “разам вырасьлі /

вучыліся / бухалі / … ”, хоць добра бачыш, ш то табе па жыцьці

зусім у інш ы бок.

Экіпаж - побач патрэбныя лю дзі, якія насамрэч табе цікавыя і

зь якімі табе цікава.

Капітан - галоўны заўсёды той, хто самы круты. Зыходзім з

аксыёмы, ш то самы круты ў нас ты.

Курс - “навош та ўсё” і ш то будзеш з гэтага мець канкрэтна ты.

Больш падрабязна гл. у “Правілах К25”. І памятай: мы ̀

непатапляльныя, бо не падобныя да інш ых. Як і ты.

К25: ІНСТРУКТАЖ ПЕРАД ПАГРУЖ ЭНЬНЕМ

хочаш ведаць,

калi выйдзе новы нумар

i дзе яго можна знайсьцi - скинь

свой мэйл на studumka@tut.by

10''2003CD / 003

Вяртаньне - гэта заўсёды добра, асабліва калі вяртаю цца супэрчалавекі. БЭТМ ЭНаўскі “рэторн” - падзея, знакавая для ўсяго амэрыканскага кіно: пасьля негалоснага вэта-9.11 на блёкбастэры ў амэрыканцаў разьвіўся комплекс нястачы герояў. Ім стала вельмі страш на. А хто прыйдзе на дапамогу? Бязьлітасная жаба Халк? Сухастой Спайдэрмэн? Пэнсіянэры - выдатныя джэнтэльмэны на чале са старэчай Конэры ці скурвянелыя гістэрычкі Чарлі? Насамрэч прыгоды Бэтмэна былі ня самай ганебнай гісторыяй у амэрыканскім кіно. У тым і справа, ш то былі.

Бэтмэну прыдумалі яш чэ колькі год, якія запіш уць як стаж у яго працоўную кніжку: гэтым разам ф ільм пра чалавека-кажана будзе прысьвечаны таму, як пачыналася гераічная кар'ера простага хлопца. (Прыквэлы - а менавіта так называецца жанр “вяртаньня наперад”- апош нім часам набылі ш алёную папулярнасьць.)

Здымкі новага ф ільму стартую ць напачатку новага году. Сцэнар пра раньнія гады кар'еры піш уць лузэры ад кінаандэрграўнду - Дэвід Гоер і Крыстаф эр Нолан. Апош ні - нядаўняя надзея альтэрнатыўнага “разумнага” кіно - не мінула і дзесяць год, як запрадаўся Галівуду. Зьняўш ы культавую стужку “Памятай”, ён трапіў у галівудзкія сьпісы “пэрспэктыўных”, зь якіх яго выдзерлі браты Ўорнэры. У супрацы з гэтай кампаніяй Нолан паставіў “Бяссоньне” з Аль Пачына і Робінам Уільямсам - сярэдняй рукі баявік, які прайш оў - і ніхто нават вокам не міргнуў.

Саладуха вельмі падобны да Бэтмэна: абодва ненавідзяць ж анчы н, лю бяць чорны колер і напяльваю ць на галаву задзірлівы я галаўны я ўборы. Эгацэнтры кі, увосень 2003 яны абвесьцілі пра вяртаньне ў поп-культуру: ш араговы м кінаманам патлумачы лі, ш то такое пры квэл і хто стане новы м Бэтмэнам, а мэляманам наабяцалі, ш то Саладуха дасьць прагнай да скандалаў менскай публіцы праграму “Неравны й брак”. Ці не заш мат супэрмэнаў? Ці не відавочны тут кры зы с поп-культу? У новай рубры цы “Контрас” Валік М УХІН спрабуе вы ступіць рэф эры ў разборках Аляксандра Саладухі і новага Бэтмэна за званьне “М ача ня плачуць”.

Валiк М ухiнхто тут геро й?

Зараз запраданец разявіў рот на “наш а ўсё” - крылы, вуш ы тырчком і гняўлівыя вочы з-пад маскі. Будзьце ўпэўненыя, ціпа альтэрнатыўны кар'ерыст заваліць новага Бэтмэна. Пайш оўш ы на павадку ў мэйджэр-кампаніі, хлапец зробіць з наш ага Бэтмэна чарговую бязвольную ахвяру мэрчэндайзынгу. Далібог заваліць: адмовіўш ыся ад прынцыпаў андэрграўнду дзеля грош ай, ён гэтаксама адступіцца ад сьмеласьці, бескампраміснасьці і палітнекарэктнасьці real Batman. Не падыме Крыстаф эр такую глыбу - наш ага былога куміра...

Саш а САЛАДУХА, супрацоўнік нейкага правінцыйнага рыбакомплексу, пачынаў зь лірычных песень, прысьвечаных Ж анчыне. Нельга сказаць, ш то ён хлусіў: маладосьць, вера ў чыстае дармовае каханьне, ахвярнасьць дзеля ш часьця каханага чалавека. Гэта потым Саладуха сыйш оў у беспрабудны ш ансон. Ш то і зразумела: расчараваньне ў жыцьці, у менскіх клю бах і электараце, якому патрэбныя песьні лёгкія, даходлівыя, з клясычнай ля-мінорнай трохакордавай гармоніяй.

“Ты чужая жена, но моя ты лю бимая женщ ина!” - вымуш ана гучна зацягнуў Саш а песьню мясцовага Эндру Л. Уэбэра (aka Алег Елісеенкаў), і ўсе зайш ліся ў сьлязах замілаваньня. Ён сапраўдны супэрмэн, наш Саладуха. Тысячы беларускіх жанчынак на канцэртах, перш ая ў Беларусі праф эсійная М С, а пасьля і “залаты” CD, рывок у М аскву, дзе ў яго амаль ш то атрымалася... Залатыя часы наш ага ш оў-бізу асацыю ю цца зь ім!!!

М узычны журналіст Дзяніс Ш аравар, якому давялося праехацца па гастрольным марш руце Саладухі, запэўнівае: “Саш а - Прамэтэй, які прыносіць лю дзям агонь”. Памылка: Саладуха - папярэднік сур'ёзнага ш оў-бізу ў Беларусі. Там дзе Аляксандар Ціхановіч толькі б падакараў Ядзю Паплаўскую, Саладуха б'е табурэткай. Але б'е па тэме: лупцаваньне жонкі зэдлікам пінскай мэблевай ф абрыкі - не банальныя сямейныя разборкі, а піяр перад канцэртам, які герой дасьць патрабавальнай і разбэш чанай менскай публіцы. Памэла і Кід Рок, Уіліс і М ур - Галівуд даўно наважыўся рабіць трэш-прамоцыю. М ы - толькі вучымся. У наш ага існага куміра.

10''2003CD / 002

зьм ест

адрэзак4THE FEICY

вiрус K-25

фiгня вайна

6811

дэма-вэрсiя12правiлы К-2515flash mоb16як ты19ш укаю нармальную працу23партыzаны27Xteam32art house34тэзаўрус37

контрас3

10''2003CD / 003

Вяртаньне - гэта заўсёды добра, асабліва калі вяртаю цца супэрчалавекі. БЭТМ ЭНаўскі “рэторн” - падзея, знакавая для ўсяго амэрыканскага кіно: пасьля негалоснага вэта-9.11 на блёкбастэры ў амэрыканцаў разьвіўся комплекс нястачы герояў. Ім стала вельмі страш на. А хто прыйдзе на дапамогу? Бязьлітасная жаба Халк? Сухастой Спайдэрмэн? Пэнсіянэры - выдатныя джэнтэльмэны на чале са старэчай Конэры ці скурвянелыя гістэрычкі Чарлі? Насамрэч прыгоды Бэтмэна былі ня самай ганебнай гісторыяй у амэрыканскім кіно. У тым і справа, ш то былі.

Бэтмэну прыдумалі яш чэ колькі год, якія запіш уць як стаж у яго працоўную кніжку: гэтым разам ф ільм пра чалавека-кажана будзе прысьвечаны таму, як пачыналася гераічная кар'ера простага хлопца. (Прыквэлы - а менавіта так называецца жанр “вяртаньня наперад”- апош нім часам набылі ш алёную папулярнасьць.)

Здымкі новага ф ільму стартую ць напачатку новага году. Сцэнар пра раньнія гады кар'еры піш уць лузэры ад кінаандэрграўнду - Дэвід Гоер і Крыстаф эр Нолан. Апош ні - нядаўняя надзея альтэрнатыўнага “разумнага” кіно - не мінула і дзесяць год, як запрадаўся Галівуду. Зьняўш ы культавую стужку “Памятай”, ён трапіў у галівудзкія сьпісы “пэрспэктыўных”, зь якіх яго выдзерлі браты Ўорнэры. У супрацы з гэтай кампаніяй Нолан паставіў “Бяссоньне” з Аль Пачына і Робінам Уільямсам - сярэдняй рукі баявік, які прайш оў - і ніхто нават вокам не міргнуў.

Саладуха вельмі падобны да Бэтмэна: абодва ненавідзяць ж анчы н, лю бяць чорны колер і напяльваю ць на галаву задзірлівы я галаўны я ўборы. Эгацэнтры кі, увосень 2003 яны абвесьцілі пра вяртаньне ў поп-культуру: ш араговы м кінаманам патлумачы лі, ш то такое пры квэл і хто стане новы м Бэтмэнам, а мэляманам наабяцалі, ш то Саладуха дасьць прагнай да скандалаў менскай публіцы праграму “Неравны й брак”. Ці не заш мат супэрмэнаў? Ці не відавочны тут кры зы с поп-культу? У новай рубры цы “Контрас” Валік М УХІН спрабуе вы ступіць рэф эры ў разборках Аляксандра Саладухі і новага Бэтмэна за званьне “М ача ня плачуць”.

Валiк М ухiнхто тут геро й?

Зараз запраданец разявіў рот на “наш а ўсё” - крылы, вуш ы тырчком і гняўлівыя вочы з-пад маскі. Будзьце ўпэўненыя, ціпа альтэрнатыўны кар'ерыст заваліць новага Бэтмэна. Пайш оўш ы на павадку ў мэйджэр-кампаніі, хлапец зробіць з наш ага Бэтмэна чарговую бязвольную ахвяру мэрчэндайзынгу. Далібог заваліць: адмовіўш ыся ад прынцыпаў андэрграўнду дзеля грош ай, ён гэтаксама адступіцца ад сьмеласьці, бескампраміснасьці і палітнекарэктнасьці real Batman. Не падыме Крыстаф эр такую глыбу - наш ага былога куміра...

Саш а САЛАДУХА, супрацоўнік нейкага правінцыйнага рыбакомплексу, пачынаў зь лірычных песень, прысьвечаных Ж анчыне. Нельга сказаць, ш то ён хлусіў: маладосьць, вера ў чыстае дармовае каханьне, ахвярнасьць дзеля ш часьця каханага чалавека. Гэта потым Саладуха сыйш оў у беспрабудны ш ансон. Ш то і зразумела: расчараваньне ў жыцьці, у менскіх клю бах і электараце, якому патрэбныя песьні лёгкія, даходлівыя, з клясычнай ля-мінорнай трохакордавай гармоніяй.

“Ты чужая жена, но моя ты лю бимая женщ ина!” - вымуш ана гучна зацягнуў Саш а песьню мясцовага Эндру Л. Уэбэра (aka Алег Елісеенкаў), і ўсе зайш ліся ў сьлязах замілаваньня. Ён сапраўдны супэрмэн, наш Саладуха. Тысячы беларускіх жанчынак на канцэртах, перш ая ў Беларусі праф эсійная М С, а пасьля і “залаты” CD, рывок у М аскву, дзе ў яго амаль ш то атрымалася... Залатыя часы наш ага ш оў-бізу асацыю ю цца зь ім!!!

М узычны журналіст Дзяніс Ш аравар, якому давялося праехацца па гастрольным марш руце Саладухі, запэўнівае: “Саш а - Прамэтэй, які прыносіць лю дзям агонь”. Памылка: Саладуха - папярэднік сур'ёзнага ш оў-бізу ў Беларусі. Там дзе Аляксандар Ціхановіч толькі б падакараў Ядзю Паплаўскую, Саладуха б'е табурэткай. Але б'е па тэме: лупцаваньне жонкі зэдлікам пінскай мэблевай ф абрыкі - не банальныя сямейныя разборкі, а піяр перад канцэртам, які герой дасьць патрабавальнай і разбэш чанай менскай публіцы. Памэла і Кід Рок, Уіліс і М ур - Галівуд даўно наважыўся рабіць трэш-прамоцыю. М ы - толькі вучымся. У наш ага існага куміра.

10''2003CD / 002

зьм ест

адрэзак4THE FEICY

вiрус K-25

фiгня вайна

6811

дэма-вэрсiя12правiлы К-2515flash mоb16як ты19ш укаю нармальную працу23партыzаны27Xteam32art house34тэзаўрус37

контрас3

Скандальны беларускі teеn-праект “Краски”, лічы, аф іцыйна абвесьціў пра тое, ш то гатовы да экспансіі на заходнія рынкі. Калі год таму прадусар “Красок” сп. Воранаў толькі намякаў на тое, ш то ў Польш чы і Нямеччыне зацікавіліся Аксанінай творчасьцю, то зараз мара робіцца явай. У распаўсю джаным кампаніяй West-Records прэс-рэлізе сьцьвярджаецца, ш то за месяц з дня выхаду апош няга альбома “Красок” “О ранжевое солнце (Оранжевый альбом)” Расея “зьела” каля 300 000 дыскаў і касэтаў праекту. Гэта прытым, ш то перадапош ні альбом “Старш ий брат (Ж елтый альбом)” за паўтара гады разыйш оўся накладам 400 000 асобнікаў. “Сумарныя ж дасягненьні “Красок” сёньня “цягнуць” на цэлых пяць плятынавых статусаў па стандартах Вялікабрытаніі,” - нечакана падводзіць вынік безыменны прэс-аташ э. “Нечакана” - толькі для недасьведчаных: нагадаем, ш то менавіта Лёндан пасьля акупаванай Усходняй Эўропы стаў стартавай пляцоўкай для сусьветнага посьпеху “Тату”. Па наш ай інф армацыі, “Краски” зараз актыўна працую ць над інш амоўным (пакуль незразумела, якім канкрэтна) матэрыялам. Уявіце сабе: “By.pop project “Paints”. Ёсьць тут неш та гэткае!..

Калі арыентавацца на спадарыняў Чыконэ-Рычы і Сьпірс, якія спачатку публічна цалаваліся, а пасьля выпусьцілі сада-маза відэа на We against the music, - хіба ш то так, вярнуліся. Час гетэрасэксуальных сэкс-бомбаў і мача з посьпехам мінае. Як сьведчаць экспэрымэнты адзначаных спадарыняў, многіх выдатных sexy запарыла адведзеная ім роля гетэра-сымбаляў. Зараз яны спрабую ць стаць сэкс-рэвалю цыянэрамі і гатовыя ісьці на эпатаж. Паколькі тэма “гома” заю заная да крайнасьці, “бі” для іх - як кактэйль М олатава: просты ў прыгатаваньні і безадмоўны ў наступствах. Ш то да сьмяротных бісэксуалаў, то яны пакуль у стане напружанага чаканьня. У наступным нумары CD чытайце, як менскія AC/DC рыхтую цца да дзеяньняў.

(+) БІСЭКСУАЛЫ ВЯРНУЛІСЯ?!

(+) Я КАХАЮ ЦЯБЕ, АКСАНА !

10''2003CD / 004

(5+) “КРАСКИ” - BY.POP

(+4) ВІДЖ ЭІНГ

(+3) МЕНСКІЯ КІНАМ АНЫ

(+2) AC/DC: ATTACK!

(+1) ТАРАНТЫ НА

Тое, ш то яны зрабілі з намі, зараз чакае і Захад.

М астацтва сумяш чаць прыгожае зь мілагучным заўсёды захапляла. Лямпы, саф іты, відэакамэры - і чароўная музыка. Віджэінг пасьпяхова зьнікаў з ш эрай Беларусі аж да апош няга моманту. An angelico (менскія мастакі-дызайнэры Віталь і Антось) разам зь Ярыкам на чатыры дні ператварылі адзін паверх “PTS'2003” у велізарны чыл-аўт. Бадай, самае нечаканае адкрыцьцё: усе героі, сю жэты, відарысы, якія праскоквалі перад дапытлівымі вачыма гледачоў - ня выдуманыя. Высьвятляецца, М енск і яго жыхары - гэта ўжо не безгустоўная СТВ-пастараль, а неш та незразумелае, прыгожае і прыцягальнае.

У менскія сінэматэкі не прабіцца. Калі раней ты рызыкаваў ня трапіць на паказы кінаклю бу ці “4х4”, то зараз - нават на трэці тыдзень паказаў “Тэрмінатара”. Калі гэта з часоў “Уладара пярсьцёнкаў” вы чулі “ліш няга квіточка няма”? М енск вар'яцее па кіно. І калі ўлічыць, ш то ўзімку ў залях усё ж такі крыху цяплей, чым на вуліцы, а наперадзе пракат апош няй “М атрыцы”, то рэцыдывы кінаманіі доўгатэрміновыя.

Бісэксуалаў запарылі вычварныя геі і дубагаловыя “нармалы”, якія пакінулі за сабой права на выклю чна аднаполае ці гома-каханьне. Падобна на тое, ш то AC/DC пачынаю ць маш табныя дзеяньні па падрыве сталых сэкс-нормаў.

Пасьля пяцігадовых ваганьняў Тарантына нарэш це зразумеў, чым можа падзівіць публіку. Уваскраш эньнем. У “Kill Bill” геній Квэнтына рэінкарнаваў Бруса Лі, сьвятога кунг-ф у-заступніка ўсіх пакрыўджаных узору 1970-80-х. Рэінкарнаваў, але не па-ф ранкенш тэйнаўску прымітыўна. На месца мужчыны з разьвітым вэстыбулярным апаратам і падазроным да ўсіх стаўленьнем стала жанчына, якой пасьля незьлічонай колькасьці коку (гл. Pulp Fiction) і 5-гадовай комы (тут жа) гэты самы апарат давялося доўга аднаўляць. Але ш то ў выніку атрымалася: у “Kill Bill” Ума Турман - дзяўчына баявая: тырыць усіх направа і налева, самазабыўна 3 гадзіны махае ш абляй, нібы ш укаю чы праўду жыцьця. Сапраўды: “калі ты ня біўся, ш то ты можаш ведаць пра сябе?”

(-5) “ЧОРНЫ ПЛАШ Ч”

(-4) ЧЫ СТЫ Я КАВЯРНІ

(-3) ДЖ АСТЫ Н ТЫ М БЭРЛЭЙК - ЗАПРАДАНЕЦ

(-2) РАЗВАЛЬВАЮ ЦЦА І РАЗЬЯЖ ДЖ АЮ ЦЦА

(-1) САКРЭТНЫ КІТАЙСКІ БАЙКАНУР

Прасоўваньнем GSM-монстра абы-хто не займаецца.

Гэта,безумоўна,менскае дасягненьне.Але якой цаной,дакладней,кош тамі?Каліў вельміпрыстойных іна перш ыпогляд дэмакратычных месцах у цэнтры кубачак кавыкаш туе блізу1,5 эўра,то ну іх наф ігз такой чысьцінёй!

Імы яму,дзіцю ш оў-бізу,гадаванцу мыльныхN'Synс,магліпаверыць?! “Круты,твар наш ай эпохі,папсавік,якізаслугоўвае100%даверу!”Лухта.Уявіце сабе толькі-працаваць на М акдон іна ўвесь сьветказаць:“I'mlovin'it”!!!Цікава,ён хоць сам верыць у тое,ш то кажа?

Дзіўныя настроіапанаваліменскіх музыкаў.

Кітай,ня ў прыклад нам,нарэш це выбраўся ў космас.Як стала вядома з паведамленьняў інф армацыйныхагенцыяў усяго сьвету,перш ы касьмічны карабель,якіпілятаваўся мясцовым астранаўтам,пасьпяхова вярнуўсяна Зямлю.Зараз увесь сьветведае,ш то ў Кітаінямаастранаўтаў:па-кітайску космас-туйкун,таму ўстратасф эру лятаю ць толькітайканаўты.Але чамусьцітыяж агенцыінастойліва замоўчваю ць,як перакладаеццаназва кітайскага Байканура-Цзю цю анэ.Ціне таму,ш томаю ць рацыю наш ыя кітаямоўныя інф арматары,калісьцьвярджаю ць:зкітайскай Цзю цю анэ-“крыніца гарэлкі”?

не(-)(-)так(+)(+)

Славы Бандарэнкі больш няма ў М енску. Саліст “Чехова”, дыджэй “Альф а радио”, кантрыбутар часопіса CD / “Студэнцкая Думка” і проста сябрук зваліў у М аскву. Зваліў неразумна, выпадкова і нечакана - ад такой страты мы яш чэ доўга не ачуняем. “М не надакучылі гэтыя сум і рутына, якія цягнуцца ўжо ш мат год, - сказаў перад ад'ездам Слава. - М агчыма, я ў нейкай ступені стаміўся тут жыць, бо я па натуры качэўнік”. Бандарэнку ніш то матэрыяльнае тут не трымала - Слававы менскія сябры і ф эны сталі ахвярай таго самага “анты-мідл-клясыцызму”. Паводле яго словаў, мець наседжанае месца (напрыклад, уласную кватэру) - не патрэбная нікому раскош а. А няма ўласнага дому - ш то сядзець на адным месцы?..Наўрад ці нам заменяць менскага Бандарэнку перш ы “чеховский” “Mini-альбом”, забыты некалі ў рэдакцыі бокс-сэт модаўскай музыкі і “Тэзаўрус” (гл. гэты нумар), напісаны напасьледак як тэстамэнт. М іж інш ым, для пэсымістаў: ходзяць чуткі, ш то нас можа пакінуць і N.R.M. - культавы рок-ансамбль, пясьняр перш ай хвалі (1996-99) беларускага X-Gen. Прычына банальная - музыкі задралі адзін аднаго...

АГЛаўскага “А мне они нравятся”, каб вярнуць Velcom на зямлю, да простых лю дзей. Хаця гісторыя нічога добрага не абяцала. Спачатку зьніжэньне колькасьці падклю чэньняў, затым заявы аб нацыяналізацыі Velcom (лічы, ператварэньне ў глябальнае паш товае аддзяленьне з адпаведнымi кош тамі і сэрвісам), пасьля ўзьнікненьне беспэрспэктыўна чырвонай цёткі з дурнаватым выразам на твары “Снижение тариф ов”, і нарэш це - арыш ты. АГЛ выправіў усе мэнэджэрскія і маркетынгавыя пралікі кампаніі адным махам. Бац - і ўсё наладзілася: канкурэнты сьціхлі, нацыяналізацыю спынілі, чырвоная цётка стала “woman in red”, а кіраўніцтва выпусьцілі.М араль: вось такі ён у нас - адзін супраць усіх. І на ўсіх. На жаль (ці на ш часьце?).

ХАПІЛА АДНАГО

10''2003CD / 005

РАЗЬЯЖ ДЖ АЮ ЦЦА і РАЗВАЛЬВАЮ ЦЦА

Скандальны беларускі teеn-праект “Краски”, лічы, аф іцыйна абвесьціў пра тое, ш то гатовы да экспансіі на заходнія рынкі. Калі год таму прадусар “Красок” сп. Воранаў толькі намякаў на тое, ш то ў Польш чы і Нямеччыне зацікавіліся Аксанінай творчасьцю, то зараз мара робіцца явай. У распаўсю джаным кампаніяй West-Records прэс-рэлізе сьцьвярджаецца, ш то за месяц з дня выхаду апош няга альбома “Красок” “О ранжевое солнце (Оранжевый альбом)” Расея “зьела” каля 300 000 дыскаў і касэтаў праекту. Гэта прытым, ш то перадапош ні альбом “Старш ий брат (Ж елтый альбом)” за паўтара гады разыйш оўся накладам 400 000 асобнікаў. “Сумарныя ж дасягненьні “Красок” сёньня “цягнуць” на цэлых пяць плятынавых статусаў па стандартах Вялікабрытаніі,” - нечакана падводзіць вынік безыменны прэс-аташ э. “Нечакана” - толькі для недасьведчаных: нагадаем, ш то менавіта Лёндан пасьля акупаванай Усходняй Эўропы стаў стартавай пляцоўкай для сусьветнага посьпеху “Тату”. Па наш ай інф армацыі, “Краски” зараз актыўна працую ць над інш амоўным (пакуль незразумела, якім канкрэтна) матэрыялам. Уявіце сабе: “By.pop project “Paints”. Ёсьць тут неш та гэткае!..

Калі арыентавацца на спадарыняў Чыконэ-Рычы і Сьпірс, якія спачатку публічна цалаваліся, а пасьля выпусьцілі сада-маза відэа на We against the music, - хіба ш то так, вярнуліся. Час гетэрасэксуальных сэкс-бомбаў і мача з посьпехам мінае. Як сьведчаць экспэрымэнты адзначаных спадарыняў, многіх выдатных sexy запарыла адведзеная ім роля гетэра-сымбаляў. Зараз яны спрабую ць стаць сэкс-рэвалю цыянэрамі і гатовыя ісьці на эпатаж. Паколькі тэма “гома” заю заная да крайнасьці, “бі” для іх - як кактэйль М олатава: просты ў прыгатаваньні і безадмоўны ў наступствах. Ш то да сьмяротных бісэксуалаў, то яны пакуль у стане напружанага чаканьня. У наступным нумары CD чытайце, як менскія AC/DC рыхтую цца да дзеяньняў.

(+) БІСЭКСУАЛЫ ВЯРНУЛІСЯ?!

(+) Я КАХАЮ ЦЯБЕ, АКСАНА !

10''2003CD / 004

(5+) “КРАСКИ” - BY.POP

(+4) ВІДЖ ЭІНГ

(+3) МЕНСКІЯ КІНАМ АНЫ

(+2) AC/DC: ATTACK!

(+1) ТАРАНТЫ НА

Тое, ш то яны зрабілі з намі, зараз чакае і Захад.

М астацтва сумяш чаць прыгожае зь мілагучным заўсёды захапляла. Лямпы, саф іты, відэакамэры - і чароўная музыка. Віджэінг пасьпяхова зьнікаў з ш эрай Беларусі аж да апош няга моманту. An angelico (менскія мастакі-дызайнэры Віталь і Антось) разам зь Ярыкам на чатыры дні ператварылі адзін паверх “PTS'2003” у велізарны чыл-аўт. Бадай, самае нечаканае адкрыцьцё: усе героі, сю жэты, відарысы, якія праскоквалі перад дапытлівымі вачыма гледачоў - ня выдуманыя. Высьвятляецца, М енск і яго жыхары - гэта ўжо не безгустоўная СТВ-пастараль, а неш та незразумелае, прыгожае і прыцягальнае.

У менскія сінэматэкі не прабіцца. Калі раней ты рызыкаваў ня трапіць на паказы кінаклю бу ці “4х4”, то зараз - нават на трэці тыдзень паказаў “Тэрмінатара”. Калі гэта з часоў “Уладара пярсьцёнкаў” вы чулі “ліш няга квіточка няма”? М енск вар'яцее па кіно. І калі ўлічыць, ш то ўзімку ў залях усё ж такі крыху цяплей, чым на вуліцы, а наперадзе пракат апош няй “М атрыцы”, то рэцыдывы кінаманіі доўгатэрміновыя.

Бісэксуалаў запарылі вычварныя геі і дубагаловыя “нармалы”, якія пакінулі за сабой права на выклю чна аднаполае ці гома-каханьне. Падобна на тое, ш то AC/DC пачынаю ць маш табныя дзеяньні па падрыве сталых сэкс-нормаў.

Пасьля пяцігадовых ваганьняў Тарантына нарэш це зразумеў, чым можа падзівіць публіку. Уваскраш эньнем. У “Kill Bill” геній Квэнтына рэінкарнаваў Бруса Лі, сьвятога кунг-ф у-заступніка ўсіх пакрыўджаных узору 1970-80-х. Рэінкарнаваў, але не па-ф ранкенш тэйнаўску прымітыўна. На месца мужчыны з разьвітым вэстыбулярным апаратам і падазроным да ўсіх стаўленьнем стала жанчына, якой пасьля незьлічонай колькасьці коку (гл. Pulp Fiction) і 5-гадовай комы (тут жа) гэты самы апарат давялося доўга аднаўляць. Але ш то ў выніку атрымалася: у “Kill Bill” Ума Турман - дзяўчына баявая: тырыць усіх направа і налева, самазабыўна 3 гадзіны махае ш абляй, нібы ш укаю чы праўду жыцьця. Сапраўды: “калі ты ня біўся, ш то ты можаш ведаць пра сябе?”

(-5) “ЧОРНЫ ПЛАШ Ч”

(-4) ЧЫ СТЫ Я КАВЯРНІ

(-3) ДЖ АСТЫ Н ТЫ М БЭРЛЭЙК - ЗАПРАДАНЕЦ

(-2) РАЗВАЛЬВАЮ ЦЦА І РАЗЬЯЖ ДЖ АЮ ЦЦА

(-1) САКРЭТНЫ КІТАЙСКІ БАЙКАНУР

Прасоўваньнем GSM-монстра абы-хто не займаецца.

Гэта,безумоўна,менскае дасягненьне.Але якой цаной,дакладней,кош тамі?Каліў вельміпрыстойных іна перш ыпогляд дэмакратычных месцах у цэнтры кубачак кавыкаш туе блізу1,5 эўра,то ну іх наф ігз такой чысьцінёй!

Імы яму,дзіцю ш оў-бізу,гадаванцу мыльныхN'Synс,магліпаверыць?! “Круты,твар наш ай эпохі,папсавік,якізаслугоўвае100%даверу!”Лухта.Уявіце сабе толькі-працаваць на М акдон іна ўвесь сьветказаць:“I'mlovin'it”!!!Цікава,ён хоць сам верыць у тое,ш то кажа?

Дзіўныя настроіапанаваліменскіх музыкаў.

Кітай,ня ў прыклад нам,нарэш це выбраўся ў космас.Як стала вядома з паведамленьняў інф армацыйныхагенцыяў усяго сьвету,перш ы касьмічны карабель,якіпілятаваўся мясцовым астранаўтам,пасьпяхова вярнуўсяна Зямлю.Зараз увесь сьветведае,ш то ў Кітаінямаастранаўтаў:па-кітайску космас-туйкун,таму ўстратасф эру лятаю ць толькітайканаўты.Але чамусьцітыяж агенцыінастойліва замоўчваю ць,як перакладаеццаназва кітайскага Байканура-Цзю цю анэ.Ціне таму,ш томаю ць рацыю наш ыя кітаямоўныя інф арматары,калісьцьвярджаю ць:зкітайскай Цзю цю анэ-“крыніца гарэлкі”?

не(-)(-)так(+)(+)

Славы Бандарэнкі больш няма ў М енску. Саліст “Чехова”, дыджэй “Альф а радио”, кантрыбутар часопіса CD / “Студэнцкая Думка” і проста сябрук зваліў у М аскву. Зваліў неразумна, выпадкова і нечакана - ад такой страты мы яш чэ доўга не ачуняем. “М не надакучылі гэтыя сум і рутына, якія цягнуцца ўжо ш мат год, - сказаў перад ад'ездам Слава. - М агчыма, я ў нейкай ступені стаміўся тут жыць, бо я па натуры качэўнік”. Бандарэнку ніш то матэрыяльнае тут не трымала - Слававы менскія сябры і ф эны сталі ахвярай таго самага “анты-мідл-клясыцызму”. Паводле яго словаў, мець наседжанае месца (напрыклад, уласную кватэру) - не патрэбная нікому раскош а. А няма ўласнага дому - ш то сядзець на адным месцы?..Наўрад ці нам заменяць менскага Бандарэнку перш ы “чеховский” “Mini-альбом”, забыты некалі ў рэдакцыі бокс-сэт модаўскай музыкі і “Тэзаўрус” (гл. гэты нумар), напісаны напасьледак як тэстамэнт. М іж інш ым, для пэсымістаў: ходзяць чуткі, ш то нас можа пакінуць і N.R.M. - культавы рок-ансамбль, пясьняр перш ай хвалі (1996-99) беларускага X-Gen. Прычына банальная - музыкі задралі адзін аднаго...

АГЛаўскага “А мне они нравятся”, каб вярнуць Velcom на зямлю, да простых лю дзей. Хаця гісторыя нічога добрага не абяцала. Спачатку зьніжэньне колькасьці падклю чэньняў, затым заявы аб нацыяналізацыі Velcom (лічы, ператварэньне ў глябальнае паш товае аддзяленьне з адпаведнымi кош тамі і сэрвісам), пасьля ўзьнікненьне беспэрспэктыўна чырвонай цёткі з дурнаватым выразам на твары “Снижение тариф ов”, і нарэш це - арыш ты. АГЛ выправіў усе мэнэджэрскія і маркетынгавыя пралікі кампаніі адным махам. Бац - і ўсё наладзілася: канкурэнты сьціхлі, нацыяналізацыю спынілі, чырвоная цётка стала “woman in red”, а кіраўніцтва выпусьцілі.М араль: вось такі ён у нас - адзін супраць усіх. І на ўсіх. На жаль (ці на ш часьце?).

ХАПІЛА АДНАГО

10''2003CD / 005

РАЗЬЯЖ ДЖ АЮ ЦЦА і РАЗВАЛЬВАЮ ЦЦА

10''2003CD / 007

Накольківаш новы клю б адпавядае ўяўленьню пра“ідэальны клю б”,якіў сваім інтэрвію ў “CD”(№ 1'2003)вы абяцаліпабудаваць?С.К.

На якую аўды торы ю разьлічаны клю б?С.К.

В.К.С.К.Якімэсэдж павінны несьціваш ы я вечары нкіўRemix?В.К.

Ваш ы я адносіны зь інш ы міpromo-groups?В.К.

Канкурэнцы я не турбуе?В.К.Цібудзеце пры возіць у М енск інш ы хDJs,апроч Яры ка,Каня іКо?В.К.

Як вы ставіцеся да пераходу наfree-ўваходу сваім клю бе?В.К.С.К.

А кош тквітка будзе заставацца такім ж а?В.К.С.К.В.К.

Ідэальны клю б пабудаваць немагчыма. М ы даўно

плянавалі асесьці ў нейкім месцы. Дасталі пытаньні: “Чаму вы тусуецеся па розных месцах, а ня дзе-небудзь канкрэтна?” Цяпер нам удалося атрымаць гэтае памяш каньне, і тут мы будзем увасабляць свае ідэі ў жыцьцё. Тое, ш то вы бачыце ў клю бе цяпер - далёка не канец, мы будзем пастаянна яго паляпш аць. Літаральна кожны тыдзень.

На тую, якая нас лю біць, якая гатовая плаціць грош ы

за тое, каб патрапіць на вечарынку. Альбо не патрапіць, але нармальна да гэтага паставіцца.

На тую, якую мы сю ды пусьцім. А пусьцім тых, хто нам падабаецца. У нас ёсьць сьлёган клю бу: “Life is the Remix'82”.

Гэта адказ на ўсе пытаньні.

Нармальныя адносіны. Ужо цяпер я прапаноўваю інш ым прамоўтарам пэўныя дні, калі яны змогуць праводзіць у нас свае вечарынкі.

Канкурэнтаў у нас няма. М ы лепш ыя, мы - the best!

М ы ўжо гэта робім. 14-га ў нас граю ць Dj Ra, Dj

Borchik, 22-га - Dj PartyPhone, а 21-га - Dj Топ і Dj Бэргамо. А яш чэ мы выраш ылі зрабіць пятніцу жаночым днём: весяліць дзяўчат, бясплатна паіць алькаголем і г.д.

Станоўча, але пераходзіць ня будзем. У наш ых умовах гэта нерэальна. У нас ня так ш мат

багатых лю дзей, каб выстаўляць нармальныя сумы ў бары.

Не!!! Не!!! Кош т, думаю, будзе 14 000 па суботах і 7 000 па

пятніцах. А ў астатнія дні - free.Па будніх днях вечарамі тут будуць ісьці кінаф ільмы. Прыходзьце, праходзьце face control - і глядзіце.

HALLOWEEN PARTY

BRONX выраш ыў уразіць наведнікаў незвычайнымі дэкарацыямі: чатырохмесныя ш ыбеніцы, трупы, якія мірна адпачываю ць на клетках з пацукамі... Другі паверх больш адпавядаў тэматыцы пятніцы 31-га і быў забіты дзявулямі ў касьцю мах котак ды зайчыкаў і маладымі лю дзьмі з расф арбаванымі тварамі. Усю ноч за пультам у ролі Dj падтанцоўваў Teacher пад свой даволі мілы house. Час ад часу да яго падбягала чароўная Даш а Пуш кіна, якая хвілін на 30 узяла ў свае рукі кіраваньне настроем лю дзей і пультам са сваімі кружэлкамі.Прыліў захапленьня выклікала неш та сярэдняе паміж мерцьвяком і вампірам, ш то зьвісала на тросах над танцполам і выконвала складаныя акрабатычныя эцю ды. Потым невядома адкуль зваліліся два трансвэстыты і пачалі разрываць трэцяга на запчасткі. Карацей, спэцыф ічны душ ок Хэлоўіна прысутнічаў у Bronx на ўсе 100.

2003, кастрычнік, 31; клюб BRONXDJs: Teacher, Даш а Пуш кіна

HEROES AGAINST EVIL

Чаканьні чагосьці грандыёзнага і сэнсацыйнага ў Remix'82 (экс-“Цветы”) былі толькі падагрэтыя гэтай вечарынкай. Jet Sounds амаль не хавалі, ш то на даводку памяш каньня да ладу элемэнтарна не хапіла часу: ад ідэі павесіць над уваходам ш ыльду “Рамонт ня скончаны” адмовіліся ў апош ню ю хвіліну. З новаўвядзеньняў - голыя чырвоныя сьцены, два танцполы і пульт, перанесены ў інш ы канец галоўнага танцполу.1 танцпол: у вялікай колькасьці дыму і лю дзей паміж дыскамі і “групай падтрымкі” рухаўся Ю ма, разьліваю чы вакол сябе нязьменны пазытыўны american garage.2 танцпол: Конь!!! Ш мат гуку і жорсткая музыка: Nirvana ў арыгінале, Dj Tiga са сваім sinty pop, куча імправізацыяў у разнастайных стылях. І над усім гэтым у чырвоных промнях трэс іракезам ЁН - Бог Лёш а Конанаў.Усё прыгожа, усе задаволеныя.

2003, кастрычнік, 31; клюб Remix'82DJs: Конь, Ю ма

ф эйсы нум ару

JET SOUNDS COSMIC CORP.Культавае для менскай клю бнай эліты месца - клю б “Цветы ”, экс-“28” - атры мала ў лістападзе новае амплю а, новую назву і новы х гаспадароў. Цяпер гэта Remix'82, і справамі запраўляю ць таксама культавы я пэрсанаж ы - Саш а Касач і Вадзім Кудраш оў aka promo-group JET SOUNDS COSMIC CORP. За лёс клю бу мож на не турбавацца: Jet Sounds зарэкамэндавалі сябе лю дзьмі з амбіцы ямі і густам. Чы м і абумоўлена іх пры сутнасьць у рубры цы “Ф эйсы нумару”.

Наташ а М узалёва

10''2003CD / 007

Накольківаш новы клю б адпавядае ўяўленьню пра“ідэальны клю б”,якіў сваім інтэрвію ў “CD”(№ 1'2003)вы абяцаліпабудаваць?С.К.

На якую аўды торы ю разьлічаны клю б?С.К.

В.К.С.К.Якімэсэдж павінны несьціваш ы я вечары нкіўRemix?В.К.

Ваш ы я адносіны зь інш ы міpromo-groups?В.К.

Канкурэнцы я не турбуе?В.К.Цібудзеце пры возіць у М енск інш ы хDJs,апроч Яры ка,Каня іКо?В.К.

Як вы ставіцеся да пераходу наfree-ўваходу сваім клю бе?В.К.С.К.

А кош тквітка будзе заставацца такім ж а?В.К.С.К.В.К.

Ідэальны клю б пабудаваць немагчыма. М ы даўно

плянавалі асесьці ў нейкім месцы. Дасталі пытаньні: “Чаму вы тусуецеся па розных месцах, а ня дзе-небудзь канкрэтна?” Цяпер нам удалося атрымаць гэтае памяш каньне, і тут мы будзем увасабляць свае ідэі ў жыцьцё. Тое, ш то вы бачыце ў клю бе цяпер - далёка не канец, мы будзем пастаянна яго паляпш аць. Літаральна кожны тыдзень.

На тую, якая нас лю біць, якая гатовая плаціць грош ы

за тое, каб патрапіць на вечарынку. Альбо не патрапіць, але нармальна да гэтага паставіцца.

На тую, якую мы сю ды пусьцім. А пусьцім тых, хто нам падабаецца. У нас ёсьць сьлёган клю бу: “Life is the Remix'82”.

Гэта адказ на ўсе пытаньні.

Нармальныя адносіны. Ужо цяпер я прапаноўваю інш ым прамоўтарам пэўныя дні, калі яны змогуць праводзіць у нас свае вечарынкі.

Канкурэнтаў у нас няма. М ы лепш ыя, мы - the best!

М ы ўжо гэта робім. 14-га ў нас граю ць Dj Ra, Dj

Borchik, 22-га - Dj PartyPhone, а 21-га - Dj Топ і Dj Бэргамо. А яш чэ мы выраш ылі зрабіць пятніцу жаночым днём: весяліць дзяўчат, бясплатна паіць алькаголем і г.д.

Станоўча, але пераходзіць ня будзем. У наш ых умовах гэта нерэальна. У нас ня так ш мат

багатых лю дзей, каб выстаўляць нармальныя сумы ў бары.

Не!!! Не!!! Кош т, думаю, будзе 14 000 па суботах і 7 000 па

пятніцах. А ў астатнія дні - free.Па будніх днях вечарамі тут будуць ісьці кінаф ільмы. Прыходзьце, праходзьце face control - і глядзіце.

HALLOWEEN PARTY

BRONX выраш ыў уразіць наведнікаў незвычайнымі дэкарацыямі: чатырохмесныя ш ыбеніцы, трупы, якія мірна адпачываю ць на клетках з пацукамі... Другі паверх больш адпавядаў тэматыцы пятніцы 31-га і быў забіты дзявулямі ў касьцю мах котак ды зайчыкаў і маладымі лю дзьмі з расф арбаванымі тварамі. Усю ноч за пультам у ролі Dj падтанцоўваў Teacher пад свой даволі мілы house. Час ад часу да яго падбягала чароўная Даш а Пуш кіна, якая хвілін на 30 узяла ў свае рукі кіраваньне настроем лю дзей і пультам са сваімі кружэлкамі.Прыліў захапленьня выклікала неш та сярэдняе паміж мерцьвяком і вампірам, ш то зьвісала на тросах над танцполам і выконвала складаныя акрабатычныя эцю ды. Потым невядома адкуль зваліліся два трансвэстыты і пачалі разрываць трэцяга на запчасткі. Карацей, спэцыф ічны душ ок Хэлоўіна прысутнічаў у Bronx на ўсе 100.

2003, кастрычнік, 31; клюб BRONXDJs: Teacher, Даш а Пуш кіна

HEROES AGAINST EVIL

Чаканьні чагосьці грандыёзнага і сэнсацыйнага ў Remix'82 (экс-“Цветы”) былі толькі падагрэтыя гэтай вечарынкай. Jet Sounds амаль не хавалі, ш то на даводку памяш каньня да ладу элемэнтарна не хапіла часу: ад ідэі павесіць над уваходам ш ыльду “Рамонт ня скончаны” адмовіліся ў апош ню ю хвіліну. З новаўвядзеньняў - голыя чырвоныя сьцены, два танцполы і пульт, перанесены ў інш ы канец галоўнага танцполу.1 танцпол: у вялікай колькасьці дыму і лю дзей паміж дыскамі і “групай падтрымкі” рухаўся Ю ма, разьліваю чы вакол сябе нязьменны пазытыўны american garage.2 танцпол: Конь!!! Ш мат гуку і жорсткая музыка: Nirvana ў арыгінале, Dj Tiga са сваім sinty pop, куча імправізацыяў у разнастайных стылях. І над усім гэтым у чырвоных промнях трэс іракезам ЁН - Бог Лёш а Конанаў.Усё прыгожа, усе задаволеныя.

2003, кастрычнік, 31; клюб Remix'82DJs: Конь, Ю ма

ф эйсы нум ару

JET SOUNDS COSMIC CORP.Культавае для менскай клю бнай эліты месца - клю б “Цветы ”, экс-“28” - атры мала ў лістападзе новае амплю а, новую назву і новы х гаспадароў. Цяпер гэта Remix'82, і справамі запраўляю ць таксама культавы я пэрсанаж ы - Саш а Касач і Вадзім Кудраш оў aka promo-group JET SOUNDS COSMIC CORP. За лёс клю бу мож на не турбавацца: Jet Sounds зарэкамэндавалі сябе лю дзьмі з амбіцы ямі і густам. Чы м і абумоўлена іх пры сутнасьць у рубры цы “Ф эйсы нумару”.

Наташ а М узалёва

«Барадаты» анекдот па тэме: ж аба ў балоце скардзіцца сваёй зялёнай сяброўцы: «Так усё пагана, гідка, мярзотна - камары перавяліся, балота вы сы хае, буслы дасталі, ш то заўтра будзе - невядома, ды яш чэ бэгемот да дупы пры ляпіўся...»

кры зы с 25-годзьдзя як ёсьць Таня Сола

10''2003CD / 008

інтэрната № 2 адной ня менскай ВНУ. Ён быў з Ворш ы, і падчас наш ага знаёмства вучыўся на 5 курсе тэхналягічнага ф акультэту. Худы, даўгалыгі і патлаты, поўзаў па пакоях, пужаю чы маладзенькіх студэнтак-юрыстак яўна асацыяльнымі паводзінамі і цыканьнем жоўтым мэталічным зубам.

Народ расказваў байкі пра тое, ш то Вася пад бальконамі інтэрната пасеяў каноплі і чакае ўраджаю, ш то ён еў вараны рыс з маш ынным маслам ды інш ую ф ігню. Адзінае, ш то дазваляла Васю застацца на паверхні і ня вылецець з унівэру - яго ф энамэнальныя мазгі, геніяльнасьць якіх прызнавалі ўсе выкладчыкі. Пасьля бліскучай абароны дыплёму на нейкую ф антастычна незразумелую тэму (які ён пісаў каля тыдня, чаргую чы працу з папойкамі), Вася забіў на прапанову застацца працаваць на катэдры і паступаць у асьпірантуру і зьехаў у невядомым накірунку...

Праз два гады я даведалася ад сяброў, ш то арш анец Васіль паехаў у М енск, “з паветра” стварыў ф ірму супольна зь немцамі, займаецца нейкімі ўцяпляльнымі тэхналёгіямі і мае супэрбабкі.

Хутка я сустрэла яго ў краме. Ён пацягнуў мяне ў суседню ю забягалаўку, дзе мы дрынкалі каву і дзе ў разгар "настальжы" па мінулым Вася, гледзячы ў бок гопніцкай тусоўкі за суседнім столікам, раптоўна выдаў: “Як мяне ўсё задзяўбло. Тупая праца, якая не закранае мазгі, старыя сябры-дэбілы зь іх аднымі і тымі ж прыколамі і тэмамі, новыя сябры, ш то табунамі цягнуцца ў боўлінг і статкам набываю ць пэйнтбольныя стрэльбы.

Блін, я ж мог быць у інш ым месцы, мог бы, у рэш це рэш т, вынайсьці вечны рухавік...”

Карацей, напіліся мы з Васем. Праз год, едучы на працу і чытаю чы паміж “Акадэміяй Навук” і “Кастрычніцкай” жыцьцесьцьвярджальную эпапею Коўплэнда “Калі твая сяброўка ў коме”, я патрапіла на ўрывак, які наклаўся на вечар з Васем як траф арэт: “Лайнус зрабіў глыток і сказаў:

- Наколькі я зразумеў па сваім досьведзе, у дваццаць год чалавек ужо дакладна ведае, ш то рок-зоркай яму ня стаць... Да дваццаці пяці можна здагадацца, ш то стаматолягам ці інтэлектуальным работнікам табе таксама ня стаць... А ў трыццаць да цябе пачынае падбірацца цемра, і ты ўжо задаеш ся пытаньнем, ці здолееш хаця б рэалізавацца, ня тое ш то дабіцца посьпеху ці дабрабыту...”

Васю было 25. І ў яго быў крызыс чвэрці веку - К25.

Яго каўбасіла гэтаксама, як, пэўна, аўтараў і герояў кніжачкі, якая зьявілася летам 2001 і адразу стала бэстсэлерам, -

“Крызыс чвэрці веку: унікальныя выпрабаваньні ў дваццаць год” (Quarterlife Crisis: The Unique Challenges of Life in Your Twenties). Дзьве 25-гадовыя дзяўчыны з Ваш ынгтону - журналістка Аляксандра Робінс і вэб-дызайнэр Эбі Вілнэр - сабраліся з думкамі, апыталі маладых пасьпяховых амэрыканскіх бю ргераў і выдалі расповед аб праблемах, якія душ аць 25-гадовых пры ўступленьні ў “сталае жыцьцё”.

З Васем я жыла ў суседніх блёках студэнцкага Аказалася, кім бы ты ні быў - кіраўніком буйнога холдынгу, які сямімільнымі крокамі прайш оў ад грузчыка

да дырэктара, студэнтам-выдатнікам, які скончыў біялягічны ф акультэт і атрымаў нармальную працу, ці кіроўцам таксі; колькі б грош ай ні зарабляў; быў ты ў палове краінаў сьвету ці сядзіш лузэрам у запыленым оф ісе - ты не застрахаваны ад К25.

Ты Вірусаваны, а гэта значыць: усё, ш то рабіў за сваё нядоўгае жыцьцё, - поўная лажа; ты ня ведаеш, куды засунуць сваю ш ыкоўную адукацыю ці камэрцый-ныя посьпехі, дакучлівых сяброў і гёрл/бойф рэнда; грузіш ся “Дзеля чаго я жыву (ем, п'ю, дыхаю)”.

Гэтая ломка ня толькі амэрыканскага, але і наш ага Х-Gen, якое нарадзілася напрыканцы 1970-х - пачатку 1980-х. І яна - норма. Бацькам нас не зразумець - гэта адназначна: яны жылі ў інш ы час. Іх калі і валтузіла, то ў вельмі лёгкай ф орме.

У іх усё было запраграмавана: інстытут - разьмерка-ваньне - ш лю б - дзеці - стабільны заробак - адпачынак “на ю гах” - чарга на кватэру - яе ф інал - аш чадная кніжка з гарантаванай парай тысячаў - набыты за іх “М асквіч”. Чаго хвалявацца?

Савецкі "мідлклясык" быў сапраўды ш часьлівым чалавекам. У наш час тармазоў ня лю бяць і пры магчымасьці з садысцкім задавальненьнем ліквідую ць. Ш анцы не апынуцца на месцы ахвяраў ёсьць у кожнага: за кароткі прамежак часу лю бы можа прайсьці ш лях ад нікога да некага, дасягнуць мэтаў - і толькі пасьля думаць: “А наф іг мне гэта патрэбна?

Ш то далей? Якім я магу стаць і ці “ўпала” мне гэта?”Нават калі табе ня чвэрць стагодзьдзя, зрабіць тэст

на К25 не паш кодзіць. Адным - каб усьвядомiць, ш то адбываецца, інш ым - каб зразумець, ш то будзе.

10''2003CD / 009

«Барадаты» анекдот па тэме: ж аба ў балоце скардзіцца сваёй зялёнай сяброўцы: «Так усё пагана, гідка, мярзотна - камары перавяліся, балота вы сы хае, буслы дасталі, ш то заўтра будзе - невядома, ды яш чэ бэгемот да дупы пры ляпіўся...»

кры зы с 25-годзьдзя як ёсьць Таня Сола

10''2003CD / 008

інтэрната № 2 адной ня менскай ВНУ. Ён быў з Ворш ы, і падчас наш ага знаёмства вучыўся на 5 курсе тэхналягічнага ф акультэту. Худы, даўгалыгі і патлаты, поўзаў па пакоях, пужаю чы маладзенькіх студэнтак-юрыстак яўна асацыяльнымі паводзінамі і цыканьнем жоўтым мэталічным зубам.

Народ расказваў байкі пра тое, ш то Вася пад бальконамі інтэрната пасеяў каноплі і чакае ўраджаю, ш то ён еў вараны рыс з маш ынным маслам ды інш ую ф ігню. Адзінае, ш то дазваляла Васю застацца на паверхні і ня вылецець з унівэру - яго ф энамэнальныя мазгі, геніяльнасьць якіх прызнавалі ўсе выкладчыкі. Пасьля бліскучай абароны дыплёму на нейкую ф антастычна незразумелую тэму (які ён пісаў каля тыдня, чаргую чы працу з папойкамі), Вася забіў на прапанову застацца працаваць на катэдры і паступаць у асьпірантуру і зьехаў у невядомым накірунку...

Праз два гады я даведалася ад сяброў, ш то арш анец Васіль паехаў у М енск, “з паветра” стварыў ф ірму супольна зь немцамі, займаецца нейкімі ўцяпляльнымі тэхналёгіямі і мае супэрбабкі.

Хутка я сустрэла яго ў краме. Ён пацягнуў мяне ў суседню ю забягалаўку, дзе мы дрынкалі каву і дзе ў разгар "настальжы" па мінулым Вася, гледзячы ў бок гопніцкай тусоўкі за суседнім столікам, раптоўна выдаў: “Як мяне ўсё задзяўбло. Тупая праца, якая не закранае мазгі, старыя сябры-дэбілы зь іх аднымі і тымі ж прыколамі і тэмамі, новыя сябры, ш то табунамі цягнуцца ў боўлінг і статкам набываю ць пэйнтбольныя стрэльбы.

Блін, я ж мог быць у інш ым месцы, мог бы, у рэш це рэш т, вынайсьці вечны рухавік...”

Карацей, напіліся мы з Васем. Праз год, едучы на працу і чытаю чы паміж “Акадэміяй Навук” і “Кастрычніцкай” жыцьцесьцьвярджальную эпапею Коўплэнда “Калі твая сяброўка ў коме”, я патрапіла на ўрывак, які наклаўся на вечар з Васем як траф арэт: “Лайнус зрабіў глыток і сказаў:

- Наколькі я зразумеў па сваім досьведзе, у дваццаць год чалавек ужо дакладна ведае, ш то рок-зоркай яму ня стаць... Да дваццаці пяці можна здагадацца, ш то стаматолягам ці інтэлектуальным работнікам табе таксама ня стаць... А ў трыццаць да цябе пачынае падбірацца цемра, і ты ўжо задаеш ся пытаньнем, ці здолееш хаця б рэалізавацца, ня тое ш то дабіцца посьпеху ці дабрабыту...”

Васю было 25. І ў яго быў крызыс чвэрці веку - К25.

Яго каўбасіла гэтаксама, як, пэўна, аўтараў і герояў кніжачкі, якая зьявілася летам 2001 і адразу стала бэстсэлерам, -

“Крызыс чвэрці веку: унікальныя выпрабаваньні ў дваццаць год” (Quarterlife Crisis: The Unique Challenges of Life in Your Twenties). Дзьве 25-гадовыя дзяўчыны з Ваш ынгтону - журналістка Аляксандра Робінс і вэб-дызайнэр Эбі Вілнэр - сабраліся з думкамі, апыталі маладых пасьпяховых амэрыканскіх бю ргераў і выдалі расповед аб праблемах, якія душ аць 25-гадовых пры ўступленьні ў “сталае жыцьцё”.

З Васем я жыла ў суседніх блёках студэнцкага Аказалася, кім бы ты ні быў - кіраўніком буйнога холдынгу, які сямімільнымі крокамі прайш оў ад грузчыка

да дырэктара, студэнтам-выдатнікам, які скончыў біялягічны ф акультэт і атрымаў нармальную працу, ці кіроўцам таксі; колькі б грош ай ні зарабляў; быў ты ў палове краінаў сьвету ці сядзіш лузэрам у запыленым оф ісе - ты не застрахаваны ад К25.

Ты Вірусаваны, а гэта значыць: усё, ш то рабіў за сваё нядоўгае жыцьцё, - поўная лажа; ты ня ведаеш, куды засунуць сваю ш ыкоўную адукацыю ці камэрцый-ныя посьпехі, дакучлівых сяброў і гёрл/бойф рэнда; грузіш ся “Дзеля чаго я жыву (ем, п'ю, дыхаю)”.

Гэтая ломка ня толькі амэрыканскага, але і наш ага Х-Gen, якое нарадзілася напрыканцы 1970-х - пачатку 1980-х. І яна - норма. Бацькам нас не зразумець - гэта адназначна: яны жылі ў інш ы час. Іх калі і валтузіла, то ў вельмі лёгкай ф орме.

У іх усё было запраграмавана: інстытут - разьмерка-ваньне - ш лю б - дзеці - стабільны заробак - адпачынак “на ю гах” - чарга на кватэру - яе ф інал - аш чадная кніжка з гарантаванай парай тысячаў - набыты за іх “М асквіч”. Чаго хвалявацца?

Савецкі "мідлклясык" быў сапраўды ш часьлівым чалавекам. У наш час тармазоў ня лю бяць і пры магчымасьці з садысцкім задавальненьнем ліквідую ць. Ш анцы не апынуцца на месцы ахвяраў ёсьць у кожнага: за кароткі прамежак часу лю бы можа прайсьці ш лях ад нікога да некага, дасягнуць мэтаў - і толькі пасьля думаць: “А наф іг мне гэта патрэбна?

Ш то далей? Якім я магу стаць і ці “ўпала” мне гэта?”Нават калі табе ня чвэрць стагодзьдзя, зрабіць тэст

на К25 не паш кодзіць. Адным - каб усьвядомiць, ш то адбываецца, інш ым - каб зразумець, ш то будзе.

10''2003CD / 009

здаро уечкаПачынаеш клапаціцца пра свой нездаровы лад жыцьця. Бярэш ся рабіць раніш ню ю зарадку, але жывоцік, які раптоўна абазначыўся і матэрыялізаваўся, не прападае. Зранку, пасьля чарговай папойкі, у галаве настойліва б'ецца думка: “Я хутка здохну”. І калі ў адзін зь вечароў у клю бе ты замаўляеш безалькагольнае піва - гэта ўспрымаецца як выдзелены Госпадам ш анец на жыцьцё.

сьлёзкіСтановіш ся нечакана сэнтымэнтальным. Калі раней адзіным ф ільмам, які выбіваў зь цябе скупую сьлязу, быў “Белы Бім, чорнае вуха”, то зараз... Ты стараеш ся схаваць сьлёзы замілаваньня, калі глядзіш на неразлучную парачку ў “Ляльках” Кітана і змахваеш салёныя кропелькі пад бесклапотнае рохканьне маралізатарскага “Бэйба”. “Божа, які я дурны і сэнтымэнтальны”, - думаеш ты, і ад гэтай думкі заліваеш ся яш чэ больш: “Божа, які я няш часны !!!”

апасеньнечкіУ самыя непадыходзячыя моманты пачынаеш задумвацца: усё навокал настолькі крохкае, ш то можа банальна кракнуцца. Ідзеш - і раптам цябе зьбівае маш ына, хоп - і ў цёмным месцы на цябе са сьпіны нападае абцяжараны ідэямі маньяк. У мэтро прыслухоўваеш ся да парадаў цёткі з рэпрадуктара і адыходзіш ад краю плятф ормы. І ў кніжцы Кундэры цябе чамусьці не весяліць расповед пра ш ляхціца са сьвіты Напалеона, які на прыёме ў імпэратара захацеў сікаць, але сядзеў і цярпеў. І ад гэтага ў яго лопнуў мачавы пузыр. І ён памёр.

бабліш каУ галодныя студэнцкія гады ты грош ай ня меў, а калі неш та трапляла ў тваю кіш эню апрача стыпэндыі - расходавалася вельмі хутка і неаш чадна. Ты марыў пра тое, як заробіш кучу бабак, як набудзеш на іх крутую тачку і паедзеш у Лёндан. Але тады неш та зарабляў - і спускаў на дробныя радасьці. Зараз заўважаеш, ш то становіш ся чалавекам, які Плянуе і Разьлічвае. І грош ы для цябе вельмі важныя, прычым галоўнае - іх колькасьць.

бэйбі-сэксікСэкс для цябе важны ня столькі як прыемны працэс - для цябе на перш ы плян выходзіць ф ізіялягічная праява псыхалягічнай блізасьці з партнэрам. І адсюль лю бімая ф іш ка - дзеці ад сэксу. Партнэр падбіраецца ня з тых, з кім цікава экспэрымэнтаваць і адрывацца, а з тых, хто падаецца больш прыдатным на ролю бацькі (маці) твайго бэйбіка. Тэма працягу роду наагул пачынае перасьледаваць: ад надакучлівых нагадваньняў бацькоў да мімалётных назіраньняў за прагулкамі нейкай маладой мамкі з пупсам у калясцы. Думка “Ўжо пара-пара-пара” перамяжоўваецца з думкамі пра ш лю б.

ро бза і лю дзіш кіНапружваю ць лю дзі і праца. Ты робіш выгляд, ш то ўсё окэ, пасьміхаеш ся і аптымістычна заліваеш ся салаўём у адказ на пытаньне “Як справы?”. Але ў размовах зь сябрамі лексыка выдае цябе з галавой. Усё часьцей выказваньні завязваю цца на словах “задзяўбло”, “херня”, “гаўно”, “so-so, bla-bla-bla”. Панятак “праца” становіцца сынонімам “мне-ўжо-нічога-ня-хочацца!”. Сябры вырубаю ць, бо аднолькава дурныя і абмежаваныя. Бацькі становяцца чужымі - такая “пятая вада на кісялі”. Падаецца, ш то адзіны блізкі чалавек, які яш чэ больш-менш, - бой/гёрлф рэнд. Але як падумаеш, ш то зь ім трэба будзе зьвязаць усё жыцьцё, становіцца страш на.

дзядзька/цёткаПакуль цябе “жэнш чынай” ці “мужчынам” не называю ць, аднак ты пачынаеш заўважаць, ш то народ чакае ад цябе сталеньня, а не малалецтва. Спартовы стыль у адзеньні, які, як ты думаеш, цалкам адпавядае тваім 19 (“якія 25? Я сябе на іх не адчуваю !”) ужо выклікае дзіўную рэакцыю ў навакольных. Як і твае сьпевы ўголас, сьмех без прычыны і ф ігурка М ікі-М аўса з “хэпі-міла”, ш то стаіць каля твайго кампа ў оф ісе. А ты думаеш: “Трындзец. Яны хочуць, каб я быў такім, як яны...”

Самае лепш ае, ш то можна зрабіць у наш ым выпадку - не грузіцца і не рабіць рэзкіх рухаў у стылі “кіну ўсё, зьеду ў Зымбабвэ”. Проста перажыць гэты час і стадыю асабістага разьвіцьця (зразумела, у тым выпадку, калі не знаходзіш ся ў стаячым балоце, выхад зь якога якраз у паездцы ў Зымбабвэ). Глядзіш - пасьпяхова пройдзем узровень і пяройдзем на наступны. Як у лю бой гульні, наступны будзе больш складаны, але і мы будзем ня тыя: станем моцнымі, узброенымі і падрыхтаванымі. І застанемся сабой, але - у новай вэрсіі. Не, ну праўда! Запытайся ў 30-гадовых.

10''2003CD / 010

К25 - АСНОуНЫ Я СЫ М ПТО М Ы

Лена Глухава

ФІГНЯ ВАЙНА!

10''2003CD / 011

Дарэчы, пра паф

ігістаў.

Выявіць іх сярод знаёмых

аказалася проста. Такія

сабе ў прынцыпе

нядрэнныя хлопчыкі і

дзяўчынкі. А

маль цікавыя,

часам

разум

ныя, у

пэўным ракурсе

сымпатычныя. Ня болей.

Адным рэальна пляваць

на ўсё - лепей закінуць і

заесьці, заліць і забыць. Іх

дзень можа пачацца са

званка сябру Васю з

мэтай прабіць якую

-небудзь шмаль, з касячка

і іншых там грыбоў. Каб

поты

м вагон глюкаў і

тыдзень у адключцы.

Чам

у замест таго, каб

прасоўваць сябе саміх,

паф

ігісты

, утаропіўшыся ў

тэлевізар, паглынаю

ць

тупую

рэклям

у пра

пракладкі з крыльцам

і і

булённыя кубікі? Напэўна,

ім так хочацца.

Ну і ф

іг зь імі!

Я лепей пра іншых. Іх

таксам

а можна назваць

паф

ігістамі. Славіка - таму

што яму насам

рэч шмат

на што пляваць. Ён

забіваў на вучобу, краў

вінаград, езьдзіў “за

проста так” на вайну.

Адзінае - яму ніколі не

было абсалютна ЎСЁ

роўна. Віталіка - таму што

яму пофіг рэчы, якія ям

у не падабаю

цца. Нават калі

гэта неш

та важ

нае.

Проста ён любіць

атрымліваць ад працы

кайф.

Да 6 клясы вучыцца на выдатна.

Калі надакучвае, кідае школу і

сыходзіць з дому. Бадзяецца па

горадзе, сьпіць на вакзалах. У 11

клясе піша заяву на ім

я ды

рэктара:

“школу больш

наведваць ня буду”.

Сыходзіць на тры

месяцы, але

вучобу ўсё-ткі сканчвае. Паступае

ў пэдунівэрсытэт. Не наведвае

лекцыі, не здае сэсіі - яго

адлічваю

ць... толькі праз 1,5 гады

. У 17 едзе на вайну ў Карабах,

шарахаецца па развалінах, зьбірае

старую

мэблю

, выпадкова

сустракаецца зь міністрам

замеж

ных справаў РФ Козыравы

м

- той раіць хлопцу вярнуцца

дадому. Суправадж

ае галяндзкага

журналіста Пітэра Волкава.

Урэшце вяртаецца ў Менск. Ідзе на

завод “Інтэграл”. Чытае “Вайну і

мір” і зьбірае тэлеф

оны. Ш

то

здарылася потым, ён і сам

толкам

не разум

ее.

“Мне захацелася ствараць.

Пры

носіць радасьць самом

у сабе”.

Слава здае іспы

ты ў Мастацкую

акадэм

ію на спэцыяльнасьць

“рэж

ысура”. Тут жа адкрываюцца

новы

я магчы

масьці: працуе

апэратарам

у праграм

е “Стоп-

кадар”, “Кры

мінальная кроніка”,

рэжысэрам на “8 канале”.

Паралельна падпрацоўвае ў

некалькіх газэтах фатографам

. Сканчвае акадэм

ію, кідае працу на

ТБ і спрабуе паступіць ва ВГИ

К на

рэжысуру. Б

ліскуча здае іспы

ты -

яго залічваю

ць на адно з трох

бясплатных месцаў. Вучыцца,

працуе на ОРТ рэж

ысэрам адной з

забаўляльных праграмаў. З

дымае

рэклям

у. Стварае гурт “М

алако і

корж

ык”, піша верш

ы, рэж

ысуе

кліпы.

- Слава, ці м

ожаш

ты назваць сябе

пафігістам? Хто гэта ўвогуле

такія?

- Паф

ігісты

? Ды іх не існуе. Ёсьць

проста людзі, якім страш

на

прымаць рашэньні.

У школе забівае на вучобу,

выводзіць настаўнікаў з раўнавагі,

кідаючы

пад столь падпалены

я запалкі. “Там

, дзе неш

та гарэла,

абавязкова быў я”.

Пасьля 9 клясы паступае ў

рады

ётэхнічны коледж. “Я шмат ужо

ведаў з таго, чам

у мяне вучы

лі. Там

у часта пляваў на ўсё. Адзін з

прыкольны

х мом

антаў: калі трэба

было пісаць ды

плём

, я згадаў пра

гэта за 2 дні да абароны. М

не проста

было не да гэтага. Ня ведаю як, але я

пасьпеў. У выніку абараніўся на 5”.

Дзеля забавы дасылае арты

кулы

ў

“Кам

путарную

газэту”. Ім

зацікавіліся. Н

екаторы час працуе

для КГ пазаштатным

карэспандэнтам

. Потым яго

заўваж

аюць у БДГ, запрашаю

ць на

працу. Піша штоты

днёвыя агляды

кампутарнага ры

нку. У гэты час у

Беларусі пачынае нарадж

ацца рынак

сотавы

х тэлефонаў.

“На той мом

ант мяне ўж

о дастала

пісаць для некага, хацелася

ствары

ць неш

та сам

ому”.

Зьяўляецца ідэя зрабіць свой сайт,

які б выдаваў найбольш

апэратыўную

і поўную

інфармацыю

пра мабільную

сувязь: onliner.by.

У 2002 г. forum.by назы

вае ягоны

сайт праектам году, а сам

ога

Віталіка - чалавекам году.

- Што з табой адбылося?

- Ведаеш, я так і застаўся паф

ігістам.

Мне пляваць на тое, што мне

нецікава. А

ле калі я неш

та раблю

, то

раблю гэта добра.

Onliner.by уваходзіць у тройку самых

наведаны

х бясплатных сайтаў

Беларусі, а паводле расейскіх

рэйтынгаў - у дзясятку найлепшых

сайтаў пра мабільную

сувязь.

- Мне поф

іг шмат якія рэчы

. Я не

гляджу тэлек: маё жыцьцё ніяк ня

зьменіцца ад таго, ш

то ў Буркіна

Фасо ўзьняліся кошты

на авёс. А

ле

тое, што датычы

цца працы, м

не ня

пофіг. Я

атрымліваю задавальненьне

ад таго, што раблю

.

СЛАВА КАМІНСКІ

ВІТАЛЬ Ш

УРАуКА

здаро уечкаПачынаеш клапаціцца пра свой нездаровы лад жыцьця. Бярэш ся рабіць раніш ню ю зарадку, але жывоцік, які раптоўна абазначыўся і матэрыялізаваўся, не прападае. Зранку, пасьля чарговай папойкі, у галаве настойліва б'ецца думка: “Я хутка здохну”. І калі ў адзін зь вечароў у клю бе ты замаўляеш безалькагольнае піва - гэта ўспрымаецца як выдзелены Госпадам ш анец на жыцьцё.

сьлёзкіСтановіш ся нечакана сэнтымэнтальным. Калі раней адзіным ф ільмам, які выбіваў зь цябе скупую сьлязу, быў “Белы Бім, чорнае вуха”, то зараз... Ты стараеш ся схаваць сьлёзы замілаваньня, калі глядзіш на неразлучную парачку ў “Ляльках” Кітана і змахваеш салёныя кропелькі пад бесклапотнае рохканьне маралізатарскага “Бэйба”. “Божа, які я дурны і сэнтымэнтальны”, - думаеш ты, і ад гэтай думкі заліваеш ся яш чэ больш: “Божа, які я няш часны !!!”

апасеньнечкіУ самыя непадыходзячыя моманты пачынаеш задумвацца: усё навокал настолькі крохкае, ш то можа банальна кракнуцца. Ідзеш - і раптам цябе зьбівае маш ына, хоп - і ў цёмным месцы на цябе са сьпіны нападае абцяжараны ідэямі маньяк. У мэтро прыслухоўваеш ся да парадаў цёткі з рэпрадуктара і адыходзіш ад краю плятф ормы. І ў кніжцы Кундэры цябе чамусьці не весяліць расповед пра ш ляхціца са сьвіты Напалеона, які на прыёме ў імпэратара захацеў сікаць, але сядзеў і цярпеў. І ад гэтага ў яго лопнуў мачавы пузыр. І ён памёр.

бабліш каУ галодныя студэнцкія гады ты грош ай ня меў, а калі неш та трапляла ў тваю кіш эню апрача стыпэндыі - расходавалася вельмі хутка і неаш чадна. Ты марыў пра тое, як заробіш кучу бабак, як набудзеш на іх крутую тачку і паедзеш у Лёндан. Але тады неш та зарабляў - і спускаў на дробныя радасьці. Зараз заўважаеш, ш то становіш ся чалавекам, які Плянуе і Разьлічвае. І грош ы для цябе вельмі важныя, прычым галоўнае - іх колькасьць.

бэйбі-сэксікСэкс для цябе важны ня столькі як прыемны працэс - для цябе на перш ы плян выходзіць ф ізіялягічная праява псыхалягічнай блізасьці з партнэрам. І адсюль лю бімая ф іш ка - дзеці ад сэксу. Партнэр падбіраецца ня з тых, з кім цікава экспэрымэнтаваць і адрывацца, а з тых, хто падаецца больш прыдатным на ролю бацькі (маці) твайго бэйбіка. Тэма працягу роду наагул пачынае перасьледаваць: ад надакучлівых нагадваньняў бацькоў да мімалётных назіраньняў за прагулкамі нейкай маладой мамкі з пупсам у калясцы. Думка “Ўжо пара-пара-пара” перамяжоўваецца з думкамі пра ш лю б.

ро бза і лю дзіш кіНапружваю ць лю дзі і праца. Ты робіш выгляд, ш то ўсё окэ, пасьміхаеш ся і аптымістычна заліваеш ся салаўём у адказ на пытаньне “Як справы?”. Але ў размовах зь сябрамі лексыка выдае цябе з галавой. Усё часьцей выказваньні завязваю цца на словах “задзяўбло”, “херня”, “гаўно”, “so-so, bla-bla-bla”. Панятак “праца” становіцца сынонімам “мне-ўжо-нічога-ня-хочацца!”. Сябры вырубаю ць, бо аднолькава дурныя і абмежаваныя. Бацькі становяцца чужымі - такая “пятая вада на кісялі”. Падаецца, ш то адзіны блізкі чалавек, які яш чэ больш-менш, - бой/гёрлф рэнд. Але як падумаеш, ш то зь ім трэба будзе зьвязаць усё жыцьцё, становіцца страш на.

дзядзька/цёткаПакуль цябе “жэнш чынай” ці “мужчынам” не называю ць, аднак ты пачынаеш заўважаць, ш то народ чакае ад цябе сталеньня, а не малалецтва. Спартовы стыль у адзеньні, які, як ты думаеш, цалкам адпавядае тваім 19 (“якія 25? Я сябе на іх не адчуваю !”) ужо выклікае дзіўную рэакцыю ў навакольных. Як і твае сьпевы ўголас, сьмех без прычыны і ф ігурка М ікі-М аўса з “хэпі-міла”, ш то стаіць каля твайго кампа ў оф ісе. А ты думаеш: “Трындзец. Яны хочуць, каб я быў такім, як яны...”

Самае лепш ае, ш то можна зрабіць у наш ым выпадку - не грузіцца і не рабіць рэзкіх рухаў у стылі “кіну ўсё, зьеду ў Зымбабвэ”. Проста перажыць гэты час і стадыю асабістага разьвіцьця (зразумела, у тым выпадку, калі не знаходзіш ся ў стаячым балоце, выхад зь якога якраз у паездцы ў Зымбабвэ). Глядзіш - пасьпяхова пройдзем узровень і пяройдзем на наступны. Як у лю бой гульні, наступны будзе больш складаны, але і мы будзем ня тыя: станем моцнымі, узброенымі і падрыхтаванымі. І застанемся сабой, але - у новай вэрсіі. Не, ну праўда! Запытайся ў 30-гадовых.

10''2003CD / 010

К25 - АСНОуНЫ Я СЫ М ПТО М Ы

Лена Глухава

ФІГНЯ ВАЙНА!

10''2003CD / 011

Дарэчы, пра паф

ігістаў.

Выявіць іх сярод знаёмых

аказалася проста. Такія

сабе ў прынцыпе

нядрэнныя хлопчыкі і

дзяўчынкі. А

маль цікавыя,

часам

разум

ныя, у

пэўным ракурсе

сымпатычныя. Ня болей.

Адным рэальна пляваць

на ўсё - лепей закінуць і

заесьці, заліць і забыць. Іх

дзень можа пачацца са

званка сябру Васю з

мэтай прабіць якую

-небудзь шмаль, з касячка

і іншых там грыбоў. Каб

поты

м вагон глюкаў і

тыдзень у адключцы.

Чам

у замест таго, каб

прасоўваць сябе саміх,

паф

ігісты

, утаропіўшыся ў

тэлевізар, паглынаю

ць

тупую

рэклям

у пра

пракладкі з крыльцам

і і

булённыя кубікі? Напэўна,

ім так хочацца.

Ну і ф

іг зь імі!

Я лепей пра іншых. Іх

таксам

а можна назваць

паф

ігістамі. Славіка - таму

што яму насам

рэч шмат

на што пляваць. Ён

забіваў на вучобу, краў

вінаград, езьдзіў “за

проста так” на вайну.

Адзінае - яму ніколі не

было абсалютна ЎСЁ

роўна. Віталіка - таму што

яму пофіг рэчы, якія ям

у не падабаю

цца. Нават калі

гэта неш

та важ

нае.

Проста ён любіць

атрымліваць ад працы

кайф.

Да 6 клясы вучыцца на выдатна.

Калі надакучвае, кідае школу і

сыходзіць з дому. Бадзяецца па

горадзе, сьпіць на вакзалах. У 11

клясе піша заяву на ім

я ды

рэктара:

“школу больш

наведваць ня буду”.

Сыходзіць на тры

месяцы, але

вучобу ўсё-ткі сканчвае. Паступае

ў пэдунівэрсытэт. Не наведвае

лекцыі, не здае сэсіі - яго

адлічваю

ць... толькі праз 1,5 гады

. У 17 едзе на вайну ў Карабах,

шарахаецца па развалінах, зьбірае

старую

мэблю

, выпадкова

сустракаецца зь міністрам

замеж

ных справаў РФ Козыравы

м

- той раіць хлопцу вярнуцца

дадому. Суправадж

ае галяндзкага

журналіста Пітэра Волкава.

Урэшце вяртаецца ў Менск. Ідзе на

завод “Інтэграл”. Чытае “Вайну і

мір” і зьбірае тэлеф

оны. Ш

то

здарылася потым, ён і сам

толкам

не разум

ее.

“Мне захацелася ствараць.

Пры

носіць радасьць самом

у сабе”.

Слава здае іспы

ты ў Мастацкую

акадэм

ію на спэцыяльнасьць

“рэж

ысура”. Тут жа адкрываюцца

новы

я магчы

масьці: працуе

апэратарам

у праграм

е “Стоп-

кадар”, “Кры

мінальная кроніка”,

рэжысэрам на “8 канале”.

Паралельна падпрацоўвае ў

некалькіх газэтах фатографам

. Сканчвае акадэм

ію, кідае працу на

ТБ і спрабуе паступіць ва ВГИ

К на

рэжысуру. Б

ліскуча здае іспы

ты -

яго залічваю

ць на адно з трох

бясплатных месцаў. Вучыцца,

працуе на ОРТ рэж

ысэрам адной з

забаўляльных праграмаў. З

дымае

рэклям

у. Стварае гурт “М

алако і

корж

ык”, піша верш

ы, рэж

ысуе

кліпы.

- Слава, ці м

ожаш

ты назваць сябе

пафігістам? Хто гэта ўвогуле

такія?

- Паф

ігісты

? Ды іх не існуе. Ёсьць

проста людзі, якім страш

на

прымаць рашэньні.

У школе забівае на вучобу,

выводзіць настаўнікаў з раўнавагі,

кідаючы

пад столь падпалены

я запалкі. “Там

, дзе неш

та гарэла,

абавязкова быў я”.

Пасьля 9 клясы паступае ў

рады

ётэхнічны коледж. “Я шмат ужо

ведаў з таго, чам

у мяне вучы

лі. Там

у часта пляваў на ўсё. Адзін з

прыкольны

х мом

антаў: калі трэба

было пісаць ды

плём

, я згадаў пра

гэта за 2 дні да абароны. М

не проста

было не да гэтага. Ня ведаю як, але я

пасьпеў. У выніку абараніўся на 5”.

Дзеля забавы дасылае арты

кулы

ў

“Кам

путарную

газэту”. Ім

зацікавіліся. Н

екаторы час працуе

для КГ пазаштатным

карэспандэнтам

. Потым яго

заўваж

аюць у БДГ, запрашаю

ць на

працу. Піша штоты

днёвыя агляды

кампутарнага ры

нку. У гэты час у

Беларусі пачынае нарадж

ацца рынак

сотавы

х тэлефонаў.

“На той мом

ант мяне ўж

о дастала

пісаць для некага, хацелася

ствары

ць неш

та сам

ому”.

Зьяўляецца ідэя зрабіць свой сайт,

які б выдаваў найбольш

апэратыўную

і поўную

інфармацыю

пра мабільную

сувязь: onliner.by.

У 2002 г. forum.by назы

вае ягоны

сайт праектам году, а сам

ога

Віталіка - чалавекам году.

- Што з табой адбылося?

- Ведаеш, я так і застаўся паф

ігістам.

Мне пляваць на тое, што мне

нецікава. А

ле калі я неш

та раблю

, то

раблю гэта добра.

Onliner.by уваходзіць у тройку самых

наведаны

х бясплатных сайтаў

Беларусі, а паводле расейскіх

рэйтынгаў - у дзясятку найлепшых

сайтаў пра мабільную

сувязь.

- Мне поф

іг шмат якія рэчы

. Я не

гляджу тэлек: маё жыцьцё ніяк ня

зьменіцца ад таго, ш

то ў Буркіна

Фасо ўзьняліся кошты

на авёс. А

ле

тое, што датычы

цца працы, м

не ня

пофіг. Я

атрымліваю задавальненьне

ад таго, што раблю

.

СЛАВА КАМІНСКІ

ВІТАЛЬ Ш

УРАуКА

і ў раённым гурце (на бубнах), пасьля вучыўся граць на гiтары (дарэчы, пэўны час са мной займаўся Пiт Паўлаў). М агу слухаць музыку, ня робячы больш нічога. Ш то слухаю - залежыць ад настрою. Калі трэба прыйсьці ў тонус, слухаю блю зы і клясыку. Калі хачу набрацца энэргіі - слухаю “Rainbow”, “Metallica”, “Red Hot Chili Peppers”, “Rolling Stones”. Вельмі лю блю беларускую музыку, для мяне яна пачалася зь песьні “Крамы” “Будзь разам з намі”, і зараз “Крама” - мой лю бімы беларускі гурт. Акрамя таго, люблю NRM, Касю Камоцкую, “Народны альбом”, “Я нарадзіўся тут” ды ш мат чаго iнш ага. М не вельмi падабаецца, калi на вечарынах сьпяваю ць беларускiя народныя песьнi. У такiя моманты я думаю аб тым, ш то гэтыя ж песьнi сьпявалi мой дзед, прадзед, бацька майго прадзеда... Адчуваньне такой пераемнасьцi надае моцы, упэўненасьцi й адказнасьцi. Кожны з нас не належыць толькi самому сабе, i народныя песьнi не даю ць забыцца на гэта.

ТАЦЯНА АЛЕСІНА, сацы ял-дэмакратка, кіраўнік ГА “М аладая Грамада”

“Я павінна бы ць унівэрсальны м чалавекам...”Такі стыль жыцьця адпавядае актуальнай канцэпцыі лідэрства. Заўсёдныя кантакты зь лю дзьмі, адукацыя - я пастаянна вучуся, у тым ліку неф армальна. Дакладней, мы вучымся адзін у аднаго, бо ў “левых” зносіны - гэта вельмі важна.Павінен быць эф эктыўны расход рэсурсаў. Я ня згодная з тым, ш то трэба “забіваць” сябе, напрыклад, працай - трэба заўсёды крыху эканоміць, крыху пакідаць, i гэта дазваляе зрабіць наш мат больш.

(яны ж левы я)

Перакананьні

Каш тоўнасьці

Пры астатніх роўны х умовах лепш вы браць новае, нават рады кальна новае, бо старое - гэта добра забы тае, а новае мож а пры несьці ш мат магчы масьцяў. Трады цы і і звы чаі - не галоўнае ў гэты м ж ы цьці.Дзярж ава павінна бы ць сацы яльна ары ентаванай. Грош ы зарабляе ры нак, а “пірог” падатковы х грош ай дзеліцца з улікам інтарэсаў ты х групаў насельніцтва, якія ня могуць пра сябе паклапаціцца. “Едакоў” мож а бы ць вельмі ш мат. Даеш вы сокія пэнсіі і субсы ды і на дзяцей, ф інансавую падтры мку беспрацоўны х і ўтульны я турмы !Дзярж ава павінна ўмеш вацца ў эканоміку, укладаць дзярж аўны я грош ы ў здароўе лю дзей і іх абароненасьць, павы ш эньне праф эсіяналізму. Лю дзі здольны я самаўпарадкаваць сваё ж ы цьцё, таму трэба сты муляваць пры ватную ініцы яты ву ў сацы яльнай, грамадзкай і паліты чнай сф эрах. І наагул: лю дзі самі ведаю ць, ш то лепей, яны дастаткова моцны я, каб гэта вы значы ць.

Свабода, роўнасьць, справядлівасьць, салідарнасьць.

СУЧАСНЫ Я сацы ял-дэм акраты

Сям'я і дзеці

Чалавек у гальш туку

Кансэрватар - гэта натура

Сям'я - гэта адзін з апорных камянёў грамадзтва, яго натуральная і найбольш важкая адзiнка. Адносіны мужа, жонкі і дзяцей мусяць быць заснаваныя на павазе адзін да аднаго, павінны паважацца і захоўвацца нацыянальныя культурныя традыцыi й маральныя каш тоўнасьці. Натуральна, сям'я павінна размаўляць па-беларуску і сьвяткаваць нацыянальныя сьвяты. Я перакананы, ш то мужчына мусіць збольш ага забясьпечваць матэрыяльнае становіш ча і быць апорай для сям'і з пункту гледжаньня кантактаў з вонкавым сьветам, а жонка - больш клапаціцца пра добрую атмасф эру, ахоўваць сямейнае вогніш ча, каханьне. Хаця нармальна, калі жонка працуе, пры ўмове, ш то яна гэтага жадае. Дзяцей павінна быць двое, трое, можа, чацьвёра.

Я амаль заўсёды хадж у ў строі, люблю каш улі, гальш тукі спакойных колераў. Пачуваю ся ў такім адзеньні вельмі камф ортна. Ня надта лю блю яркую вопратку. Набываю адзеньне сам. Строі імкнуся ш ыць у атэлье, гальш тукі набываю паўсюль, у тым ліку ў паездках. Каш улі - дзе давядзецца. Чалавек, асаблiва мужчына, не павiнен прыцягваць да сябе ўвагу вопраткай: ш ырокiя ш таны цi завуш нiцы дарэчныя для музыкаў як частка сцэнiчнага вобразу, але калi студэнт якога ю рф аку прыходзiць на заняткi, апрануты, як Eminem перад сваiм ш оў - гэта неразумна.

Безумоўна. Кансэрватызм - гэта iдэалёгiя разумнага сэнсу, свабоды й адказнасьцi, залатая сярэдзiна памiж таталiтарызмам i анархiяй. М ой кансэрватызм у палітыцы хутчэй абумоўлены тым, ш то я зьяўляю ся кансэрватарам паводле сваёй натуры, сваіх каш тоўнасьцяў і перакананьняў. Гэта натура прывяла мяне да правых. Яна і абумоўлівае, у прынцыпе, мой лад жыцьця.

10''2003CD / 013

ЛЕВЫ Я І ПРАВЫ Я - LIFESTYLE Ю НЫ Х Таня Сола

10''2003CD / 012

Пакінем убаку іх завароты наконт змаганьняў з таталітарызмам і паспрабуем змадэляваць, ш то сьвеціць нам, калі нехта зь іх прыйдзе да ўлады. То бок паспрабуем разгледзець, які адбітак накладаю ць на іх (адпаведна, у пэрспэктыве і на наш) lifestyle перакананьні і сф эра дзейнасьці.

Я спадзяю ся, ш то ўсё-ткі гэта здаровы лад жыцьця. Не ўжываю алькаголю, не палю і імкнуся займацца спортам: хадж у ў басэйн, бегаю - ці раніцай, ці ўвечары, як атрымліваецца. У ш коле пяць гадоў займаўся вялiкiм тэнiсам, пасьля - тры гады джыў-джыцу. Заняткi спортам умацоўваю ць i цела, i волю. Але той лад жыцьця, які ў мяне ёсьць зараз, праз колькі год трэба будзе мяняць, бо я дома праводж у вельмі мала часу. Ф актычна толькі сплю, мыю ся і раблю сабе сьняданак ды вячэру. Бывае, за кош т сну працую за сталом, пiш у цi прапрацоўваю розныя дакумэнты. Але гэта няправiльна: дома трэба бываць болей. Дом - кавалак душ ы чалавека.

Я бываю ў рэстарацыях - палітыка робіцца ня толькі ў кабінэтах, але часта ў кулю арах. Пераважна з замежнымі палітыкамі, якія прыяжджаю ць да нас у госьці. Вельмі добрая рэстарацыя - “Налібокі” на Кульмана. Таксама мне падабаецца “Галерэя” каля Палаца мастацтваў. З клю баў лю блю “Рэактар”, “Акварыю м” (некалькі гадоў таму наведваўся туды амаль ш тотыдзень, калі там бывалі рокавыя і блю завыя канцэрты). М не пасуе інтэр'ер - утульна, стылёва, бязь ліш каў. Увогуле, я нiколi не адчуваў патрэбы адпавядаць модзе, таму да “модных” месцаў (а таксама да iх сталых наведнiкаў - цi гэта “Бiс”, цi “Патыё Пiца”, цi “Безэ”) стаўлю ся скептычна. (У апош нiх двух месцах, ш то праўда, узровень сэрвiсу вельмi добры.)

Чамусьці мне не падабаецца “Тунэль” і WestWorldClub. Пэўна, кантынгентам наведнікаў. “Тунэль” - клю б, як па мне, арыентаваны больш на расейскую поп-музыку, а яна мне не падабаецца. На “ш айбе” зьбіраецца моладзь, якая ў такім баўленьні вольнага часу бачыць сэнс свайго жыцьця, а я такіх памкненьняў не падзяляю. Не лю блю “тусоўку” каля цэнтральнага McDonalds: усе гэтыя крыклiвыя, нахабныя й безадказныя падлеткi - добры прыклад таго, як лю дзi марную ць жыцьцёвы час i бацькоўскiя грош ы.

М узыка для мяне мае вельмі вялікае значэньне. Я скончыў музычную ш колу па клясе баяна, граў у ш кольным аркестры

АЛЯКСЕЙ ЯНУКЕВІЧ,кансэрватар,сябра БНФ,кіраўнік камісііпарты йнаганавучаньня,сябра Сойму

“Імкнуся тры маць сябе ў ф орме”

Паж ы ўны я месцы

М есцы,якія ня кацяць

Ад “Rainbow” да “Народнага альбома”

(яны ж правы я)

Перакананьні

Каш тоўнасьці

Лю дзі насамрэч слабы я, а трады цы і, звы чаі і мараль - моцны я. Трэба абіраць той вары янт, які апрабаваны часам, і толькі калі будзе дакладна даказана, ш то новае - гэта лепш ае, тады мож на неш та мяняць.Калі лю дзі слабы я, то кіраваць імі павінна эліта, якая, зразумела, абіраецца ш ляхам дэмакраты чны х вы бараў.М аксы мальная свабода ры нкавай эканомікі, мінімальнае ўмяш аньне ў яе дзярж авы.Сьпіс ты х, хто мож а разьлічваць на дзярж аўную дапамогу, невялікі. Беспрацоўны я, бяздомны я і маламаёмасны я туды звы чайна не ўклю чаю цца. Сацы яльная няроўнасьць - гэта нармальна і непазьбеж на.Грамадзтва павінна бы ць падпарадкаваны м прававой дзярж аве, бо толькі яна мож а гарантаваць свабоду асобы.

М араль, адукацы я, рэлігія, сям'я, парадак.

Слова паліты ка вы клікае ванітны я спазмы: усе гэты я “ідэалёгіі”, “паліты чны я рэж ы мы ” і інш. як несумяш чальны я са здаровы м страўнікам прадукты. Паліты кі для больш асьці з нас - такія два пальцы, якія вы клікаю ць гэты я ваніты. Ты м ня менш у гаўне стары х і сьмярдзю чы х паліты каў сустракаю цца малады я “ваўкі”, якія пры добры х абставінах змогуць парваць некага ці, пры намсі, учапіцца яму ў горла.

СУЧАСНЫ Я КАНСЭРВАТАРЫ

і ў раённым гурце (на бубнах), пасьля вучыўся граць на гiтары (дарэчы, пэўны час са мной займаўся Пiт Паўлаў). М агу слухаць музыку, ня робячы больш нічога. Ш то слухаю - залежыць ад настрою. Калі трэба прыйсьці ў тонус, слухаю блю зы і клясыку. Калі хачу набрацца энэргіі - слухаю “Rainbow”, “Metallica”, “Red Hot Chili Peppers”, “Rolling Stones”. Вельмі лю блю беларускую музыку, для мяне яна пачалася зь песьні “Крамы” “Будзь разам з намі”, і зараз “Крама” - мой лю бімы беларускі гурт. Акрамя таго, люблю NRM, Касю Камоцкую, “Народны альбом”, “Я нарадзіўся тут” ды ш мат чаго iнш ага. М не вельмi падабаецца, калi на вечарынах сьпяваю ць беларускiя народныя песьнi. У такiя моманты я думаю аб тым, ш то гэтыя ж песьнi сьпявалi мой дзед, прадзед, бацька майго прадзеда... Адчуваньне такой пераемнасьцi надае моцы, упэўненасьцi й адказнасьцi. Кожны з нас не належыць толькi самому сабе, i народныя песьнi не даю ць забыцца на гэта.

ТАЦЯНА АЛЕСІНА, сацы ял-дэмакратка, кіраўнік ГА “М аладая Грамада”

“Я павінна бы ць унівэрсальны м чалавекам...”Такі стыль жыцьця адпавядае актуальнай канцэпцыі лідэрства. Заўсёдныя кантакты зь лю дзьмі, адукацыя - я пастаянна вучуся, у тым ліку неф армальна. Дакладней, мы вучымся адзін у аднаго, бо ў “левых” зносіны - гэта вельмі важна.Павінен быць эф эктыўны расход рэсурсаў. Я ня згодная з тым, ш то трэба “забіваць” сябе, напрыклад, працай - трэба заўсёды крыху эканоміць, крыху пакідаць, i гэта дазваляе зрабіць наш мат больш.

(яны ж левы я)

Перакананьні

Каш тоўнасьці

Пры астатніх роўны х умовах лепш вы браць новае, нават рады кальна новае, бо старое - гэта добра забы тае, а новае мож а пры несьці ш мат магчы масьцяў. Трады цы і і звы чаі - не галоўнае ў гэты м ж ы цьці.Дзярж ава павінна бы ць сацы яльна ары ентаванай. Грош ы зарабляе ры нак, а “пірог” падатковы х грош ай дзеліцца з улікам інтарэсаў ты х групаў насельніцтва, якія ня могуць пра сябе паклапаціцца. “Едакоў” мож а бы ць вельмі ш мат. Даеш вы сокія пэнсіі і субсы ды і на дзяцей, ф інансавую падтры мку беспрацоўны х і ўтульны я турмы !Дзярж ава павінна ўмеш вацца ў эканоміку, укладаць дзярж аўны я грош ы ў здароўе лю дзей і іх абароненасьць, павы ш эньне праф эсіяналізму. Лю дзі здольны я самаўпарадкаваць сваё ж ы цьцё, таму трэба сты муляваць пры ватную ініцы яты ву ў сацы яльнай, грамадзкай і паліты чнай сф эрах. І наагул: лю дзі самі ведаю ць, ш то лепей, яны дастаткова моцны я, каб гэта вы значы ць.

Свабода, роўнасьць, справядлівасьць, салідарнасьць.

СУЧАСНЫ Я сацы ял-дэм акраты

Сям'я і дзеці

Чалавек у гальш туку

Кансэрватар - гэта натура

Сям'я - гэта адзін з апорных камянёў грамадзтва, яго натуральная і найбольш важкая адзiнка. Адносіны мужа, жонкі і дзяцей мусяць быць заснаваныя на павазе адзін да аднаго, павінны паважацца і захоўвацца нацыянальныя культурныя традыцыi й маральныя каш тоўнасьці. Натуральна, сям'я павінна размаўляць па-беларуску і сьвяткаваць нацыянальныя сьвяты. Я перакананы, ш то мужчына мусіць збольш ага забясьпечваць матэрыяльнае становіш ча і быць апорай для сям'і з пункту гледжаньня кантактаў з вонкавым сьветам, а жонка - больш клапаціцца пра добрую атмасф эру, ахоўваць сямейнае вогніш ча, каханьне. Хаця нармальна, калі жонка працуе, пры ўмове, ш то яна гэтага жадае. Дзяцей павінна быць двое, трое, можа, чацьвёра.

Я амаль заўсёды хадж у ў строі, люблю каш улі, гальш тукі спакойных колераў. Пачуваю ся ў такім адзеньні вельмі камф ортна. Ня надта лю блю яркую вопратку. Набываю адзеньне сам. Строі імкнуся ш ыць у атэлье, гальш тукі набываю паўсюль, у тым ліку ў паездках. Каш улі - дзе давядзецца. Чалавек, асаблiва мужчына, не павiнен прыцягваць да сябе ўвагу вопраткай: ш ырокiя ш таны цi завуш нiцы дарэчныя для музыкаў як частка сцэнiчнага вобразу, але калi студэнт якога ю рф аку прыходзiць на заняткi, апрануты, як Eminem перад сваiм ш оў - гэта неразумна.

Безумоўна. Кансэрватызм - гэта iдэалёгiя разумнага сэнсу, свабоды й адказнасьцi, залатая сярэдзiна памiж таталiтарызмам i анархiяй. М ой кансэрватызм у палітыцы хутчэй абумоўлены тым, ш то я зьяўляю ся кансэрватарам паводле сваёй натуры, сваіх каш тоўнасьцяў і перакананьняў. Гэта натура прывяла мяне да правых. Яна і абумоўлівае, у прынцыпе, мой лад жыцьця.

10''2003CD / 013

ЛЕВЫ Я І ПРАВЫ Я - LIFESTYLE Ю НЫ Х Таня Сола

10''2003CD / 012

Пакінем убаку іх завароты наконт змаганьняў з таталітарызмам і паспрабуем змадэляваць, ш то сьвеціць нам, калі нехта зь іх прыйдзе да ўлады. То бок паспрабуем разгледзець, які адбітак накладаю ць на іх (адпаведна, у пэрспэктыве і на наш) lifestyle перакананьні і сф эра дзейнасьці.

Я спадзяю ся, ш то ўсё-ткі гэта здаровы лад жыцьця. Не ўжываю алькаголю, не палю і імкнуся займацца спортам: хадж у ў басэйн, бегаю - ці раніцай, ці ўвечары, як атрымліваецца. У ш коле пяць гадоў займаўся вялiкiм тэнiсам, пасьля - тры гады джыў-джыцу. Заняткi спортам умацоўваю ць i цела, i волю. Але той лад жыцьця, які ў мяне ёсьць зараз, праз колькі год трэба будзе мяняць, бо я дома праводж у вельмі мала часу. Ф актычна толькі сплю, мыю ся і раблю сабе сьняданак ды вячэру. Бывае, за кош т сну працую за сталом, пiш у цi прапрацоўваю розныя дакумэнты. Але гэта няправiльна: дома трэба бываць болей. Дом - кавалак душ ы чалавека.

Я бываю ў рэстарацыях - палітыка робіцца ня толькі ў кабінэтах, але часта ў кулю арах. Пераважна з замежнымі палітыкамі, якія прыяжджаю ць да нас у госьці. Вельмі добрая рэстарацыя - “Налібокі” на Кульмана. Таксама мне падабаецца “Галерэя” каля Палаца мастацтваў. З клю баў лю блю “Рэактар”, “Акварыю м” (некалькі гадоў таму наведваўся туды амаль ш тотыдзень, калі там бывалі рокавыя і блю завыя канцэрты). М не пасуе інтэр'ер - утульна, стылёва, бязь ліш каў. Увогуле, я нiколi не адчуваў патрэбы адпавядаць модзе, таму да “модных” месцаў (а таксама да iх сталых наведнiкаў - цi гэта “Бiс”, цi “Патыё Пiца”, цi “Безэ”) стаўлю ся скептычна. (У апош нiх двух месцах, ш то праўда, узровень сэрвiсу вельмi добры.)

Чамусьці мне не падабаецца “Тунэль” і WestWorldClub. Пэўна, кантынгентам наведнікаў. “Тунэль” - клю б, як па мне, арыентаваны больш на расейскую поп-музыку, а яна мне не падабаецца. На “ш айбе” зьбіраецца моладзь, якая ў такім баўленьні вольнага часу бачыць сэнс свайго жыцьця, а я такіх памкненьняў не падзяляю. Не лю блю “тусоўку” каля цэнтральнага McDonalds: усе гэтыя крыклiвыя, нахабныя й безадказныя падлеткi - добры прыклад таго, як лю дзi марную ць жыцьцёвы час i бацькоўскiя грош ы.

М узыка для мяне мае вельмі вялікае значэньне. Я скончыў музычную ш колу па клясе баяна, граў у ш кольным аркестры

АЛЯКСЕЙ ЯНУКЕВІЧ,кансэрватар,сябра БНФ,кіраўнік камісііпарты йнаганавучаньня,сябра Сойму

“Імкнуся тры маць сябе ў ф орме”

Паж ы ўны я месцы

М есцы,якія ня кацяць

Ад “Rainbow” да “Народнага альбома”

(яны ж правы я)

Перакананьні

Каш тоўнасьці

Лю дзі насамрэч слабы я, а трады цы і, звы чаі і мараль - моцны я. Трэба абіраць той вары янт, які апрабаваны часам, і толькі калі будзе дакладна даказана, ш то новае - гэта лепш ае, тады мож на неш та мяняць.Калі лю дзі слабы я, то кіраваць імі павінна эліта, якая, зразумела, абіраецца ш ляхам дэмакраты чны х вы бараў.М аксы мальная свабода ры нкавай эканомікі, мінімальнае ўмяш аньне ў яе дзярж авы.Сьпіс ты х, хто мож а разьлічваць на дзярж аўную дапамогу, невялікі. Беспрацоўны я, бяздомны я і маламаёмасны я туды звы чайна не ўклю чаю цца. Сацы яльная няроўнасьць - гэта нармальна і непазьбеж на.Грамадзтва павінна бы ць падпарадкаваны м прававой дзярж аве, бо толькі яна мож а гарантаваць свабоду асобы.

М араль, адукацы я, рэлігія, сям'я, парадак.

Слова паліты ка вы клікае ванітны я спазмы: усе гэты я “ідэалёгіі”, “паліты чны я рэж ы мы ” і інш. як несумяш чальны я са здаровы м страўнікам прадукты. Паліты кі для больш асьці з нас - такія два пальцы, якія вы клікаю ць гэты я ваніты. Ты м ня менш у гаўне стары х і сьмярдзю чы х паліты каў сустракаю цца малады я “ваўкі”, якія пры добры х абставінах змогуць парваць некага ці, пры намсі, учапіцца яму ў горла.

СУЧАСНЫ Я КАНСЭРВАТАРЫ

10''2003CD / 014

“Лепш піць”

“Адсутнасьць нэгаты ўны х эмоцы яў”

Я зьмяніла канцэпцыю харчаваньня. Калі чалавечая клетка на 80% складаецца з вады - навош та есьці? Лепш піць. Таму мой дзень пачынаецца зь якой-небудзь вадкасьці: кавы, колы. Вельмі лю блю кухню М іжмор'я, напрыклад, піцу - гэта вельмі здаровая ежа, малакалярыйная і насычальная. Лю блю мяса. Гародніна, садавіна - таксама супэр. Пачала лю біць цукар, бо ён таксама дае падпітку. У тым, ш то мы вельмі лю бім міжкультурныя рэчы, ёсьць пэўная ідэалягічная падаплёка і здаровы рэзон: эўрапейцам зараз рэкамэндую ць пераймаць лад жыцьця і харчаваньня паўднёвых народаў - у Эўропе цяплее. Лю блю віскі, прычым каб яно пастаяла з год пасьля набыцьця. Нядаўна даведалася, ш то ў піва і віскі амаль аднолькавы рэцэпт, толькі інш ая тэхналёгія. Паспрабавала кактэйль піва зь віскі, вельмі спадабаўся - і без наступстваў. П'ю чырвонае віно, якое мінімізуе ш коду ад паленьня тытуню.М не падабаецца рэстарацыя “Куток Парыжу” - вельмі эўрапейскае месца, прыгожая мэбля, ліхтарыкі на вуліцы. У гэтым месцы адбылася мая перш ая публічная сустрэча з маім сябрам.Нядаўна была ў “М акс-ш оў”, увесь вечар з маім старым сябрам пратанчылі пад музыку пра каханьне, якую ўлетку я слухала ў маш ыне.

Я вельмі лю блю гэтую краіну, я не нацыяналіст ні кропелькі - проста як сацыёляг і ю рыст разумею, ш то адбываецца ў грамадзтве. Таму ў лю бым месцы, куды б я ні прыйш ла, калі бачу, ш то лю дзі робяць нейкія памылкі - для мяне гэта ня мае ніякага значэньня. Наадварот, буду старацца неяк падтрымаць. І ўвогуле, натуральны стан сьвету - гэта хаос, і тое, ш то чалавек хоча ўсё ўпарадкаваць - кепска, у перш ую чаргу для яго самога. Я абсалю тна супраць усялякага парадку, пры гэтым я не анархіст і лічу, ш то нейкія прынцыпы арганізацыі супольнасьці павінны быць. Але я дакладна супраць клясычнай гіерархічнай арганізацыі. Нават у кватэры ніколі ня трэба наводзіць ніякіх парадкаў, і для рэчаў трэба знайсьці месца, дзе ім зручна ляжаць.

“Адзеньне мусіць бы ць просты м і недарагім”

“Запы твала муж чы нскую музы ку...”

Вельмі лю блю натуральныя рэчы. Калі ш тучныя матэрыялы - толькі вельмі добрай якасьці. Не заўсёды важна, ш то апранута. Няма лю дзей другога гатунку - “служка - пан”. Гэта выклю чана. Таму адзеньне павінна быць яш чэ і простым, недарагім, каб яго не было ш када. Ведаеце “рэчызм”, які сф армуляваў М аркс? Гэтага не павінна быць. Для мяне вельмі важны абутак, бо ногі - важная ш тука. Вельмі лю блю Ecco, спартовы -Adidas. Ш мат адзеньня набываю ў М енску, але ў мяне ёсьць праблема некаторай нестандартнасьці ф ігуры. Аднойчы хацела зладзіць у “М ілавіцы” пікет: яны чамусьці лічаць, ш то прыгожую бялізну трэба рабіць да пэўнага памеру, а пасьля - непрыгожую. Проста расізм. У Эўропе няма ўжо вельмі худых жанчын, і ўсё адзеньне ш ыецца з улікам таго, ш то яно павінна быць камф ортным. М не вельмі падабаецца скандынаўскае адзеньне: ш вэдзкае і нарвэскае...Падабаю цца рамяні “Mattioli” - прыгожыя і недарагія. Аксэсуары ў мяне таксама міжкультурныя, з розных частак сьвету: яны надаю ць моцы і дазваляю ць адчуць сябе, напрыклад, аф рыканкай ці пэруанкай.

Ф актычна, люблю ўсю музыку. Але апош нім часам я прыходзіла ў крамы і запытвала мужчынскую музыку - мяне вельмі цікавіла прырода мужчын. Аднаго разу паказалі дыск “Бригада”. Я спачатку адмаўлялася, але пасьля купіла. І не паш кадавала: там ёсьць некалькі такіх рэчаў глыбокіх, напрыклад, “Ты неси меня, река… ”. Я слухала яе, калі мой сябар зьехаў.Вельмі лю блю музыку мужчын-ф эміністаў: гэта ня тыя, ш то згубілі сваю мужчынскую самаідэнтыф ікацыю, а тыя, хто здолеў зразумець жанчыну крыху больш за тое, як прынята. У гэтым сэнсе для мяне адкрыцьцём стаў альбом A-ha “Lifelines”. Таксама М адона - яе “American Life” вельмі эўрапейскі. У беларускай музыцы ёсьць здаровая чароўнасьць. Некаторыя рэчы ня толькі дапамагаю ць пазнаць сябе - гэта занадта банальна, - яны проста вельмі добрыя. М не падабаецца гурт, які сьпявае пра аэрадромы, пра сайты (J-Морс? - Рэд.). Я адкрыла для сябе “Песьняроў” - клясыка, аўтэнтызм; падабаецца трыб'ют “Depeche Mode”.Я ніколі не кажу пра поп-музыку, бо лічу, ш то элітарнае мастацтва засталося ў мінулым. Адно ш то цікава, ці гэта масавае мастацтва перагнала масы, ці масы так падрасьлі.

Ш ТО РАБІЦЬ ДЛЯ Ж АДАНАГА К25?

10''2003CD / 015

Пры спрыяльным раскладзе прыкладна ў 25 ты пачынаеш адчуваць сябе як альпініст, які занадта рана скарыў самую высокую вярш ыню. Новых гор ужо не засталося, а жыцьця - ня менш за палову.Тыя, каго ў будучыні паб'е вірус К25, заўважныя. Гэта і манэра трымацца на лю дзях, і асаблівы стыль зносінаў, і адзеньне, і тым больш узрост, які не адпавядае біялягічнаму. У сваёй больш асьці гэта тыповыя лідэры і ўжо, прынамсі, не маўчуны. Падобныя якасьці праяўляю цца не пазьней 18 - гэта час, калі трэба неш та выраш аць. Зрэш ты, калі ня спаць тупа на лекцыях, то К25 табе забясьпечаны, бо, пачаўш ы сёньня, у 25 можна мець усё.М ы ж разумеем, ш то “ня богі гарш чкі абпальвалі”, а ў прэзыдэнта наф тавай кампаніі дзьве рукі, дзьве нагі і ён таксама ходзіць у прыбіральню. Тата ў яго, кажаце? Не пытаньне, у майго сына таксама будзе “тата”... Імкненьне зрабіць максымум магчымага ў мінімальныя тэрміны - мысьленьне ўпэўненага заваёўніка, а чакаць з мора надвор'я - доля ўбогіх.

1.Пастаў перад сабой задачу / мэту па пры

нцыпе “адну бачу, другая марыцца”.

2.Знайдзі аргум

энтаваную матывацы

ю для дасягненьня задачы / мэты. Н

апры

клад, D

iesel: “W

e have to work hard > to do shopping”.

Матывацы

я ёсьць рухальнай сілай.

3.Завядзі штодзёньнік і рэгулярна ўнось у мабілу лаянкавы

я нагадваньні (“э, казёл, нах, пазвані Н.!”).

4.

Цані час. С

экунды

купіць нельга.

5.Хавай рэальны

ўзрост, абы

ходзячы сьлізкую тэм

у, як гэта робяць дамы. Н

а этапе станаўленьня ўзрост - слабое месца.

6.Прагульвай некары

сныя пары

. Сьпі не на лекцы

ях, а дом

а.7.

Не гвалтуй свой арганізм голадам

, недасыпам, алькаголем і іншымі напругамі. Пам

ятай, ш

то ты залеж

ыш ад яго.

8.Расстаў пры

ярытэты

для задачаў, якія вы

конваеш. П

рынцып - як у Microsoft Windows.

9.Ахвяруй дзеля пры

ярытэтных задачаў. Нэрвовы

я клеткі аднаўляюцца на 80%

, а косткі зрастаю

цца за месяц.

10.

Каж

ы праўду; маўчы

, калі трэба схлусіць.

11.

Набірайся досьведу, ня бойся дробны

х памылак, выключаючы

фатальныя.

12.

Захоўвай чы

сьціню

рэпутацыі. Карыстайся пры

нцыпам вялікай палітыкі: “Абасраўся раз - сьм

ярдж

у і зараз”.

13.

Паваж

ай тых, хто перадае табе неабходныя веды

і досьвед.

14.

Захоўвай уласную свабоду. П

рывязанасьць да малазнаём

ых лю

дзей - кайданкі.

15.

Пераступай праз старпёраў, не парушаю

чы п. 13. Пам

ятай: ты едзеш

у скрайнім левым шэрагу.

16.

Не бяры

ся за навучаньне навічкоў у працэсе ўласнага станаўленьня. Канкурэнты паступяць з табой адпаведна папярэдняму пункту.

17.

Пазбаўся старых і непатрэбных рэчаў.

18.

Мяняй месца працы

не радзей 1 разу на год аж да дасягненьня вы

сокай пасады

. Пры

адсутнасьці рэальны

х пэрспэктываў апош

нюю

адразу пакідай.

19.

Пры

май выгадныя прапановы, зам

яняю

чы ім

і існую

чыя менш выгадныя.

20.

Каж

ы НЕ без апраўданьняў.

21.

Пры

знавай і запамінай свае памылкі, адхіляй іх пры

чыны

, каб не паўтараць у будучы

нi.

22.

Абм

яжуй кола знаёмстваў, выключы

ўшы выпадковых / непатрэбных лю

дзей.

23.

Не прэтэндуй на званьне зям

нога пупа, папярэджваючы

падобны

я спробы

астатніх.

24.

Рабі ўсё напэўна.

25.

Змагайся з дэпрэсіям

і без ужываньня мэдпрэпаратаў аж да чаканага К25.

К25, па сутнасьці, сыгнал, ш то гучыць, як толькі дасягаеш новага ўзроўню ў жыцьці. Так заведзена, ш то ніводная рэвалю цыя не абыходзіцца без патрасеньняў. Гэта па змаўчаньні. Але ніхто ня стане адмаўляць, ш то рэвалю цыя - гэта калясальны скачок у разьвіцьці.Спадзяю ся, вы ня супраць прагрэсу???

У ТВАЙГО СЫ НА БУДЗЕ “НАВАРОЧАНЫ ” ТАТААндрэй Гнёт

Учораш нія 18-гадовы я сёньня купляю ць супэрнаварочаны я мабілы, заўтра - апош ніх мадэляў бімэры, а праз два дні возьмуць да сябе на працу ўласны х бацькоў. Ты я, каго не забіла піянэрскае дзяцінства і бязладны я 90-я, набы лі асноўны я якасьці звы ш заваёўнікаў: тры валы імунітэт да вялікіх праблемаў, імгненную адаптацы ю да складаны х сы туацы яў, хуткае саманавучаньне і сьвеж ы я мазгі. Цікава, ш то далей?

10''2003CD / 014

“Лепш піць”

“Адсутнасьць нэгаты ўны х эмоцы яў”

Я зьмяніла канцэпцыю харчаваньня. Калі чалавечая клетка на 80% складаецца з вады - навош та есьці? Лепш піць. Таму мой дзень пачынаецца зь якой-небудзь вадкасьці: кавы, колы. Вельмі лю блю кухню М іжмор'я, напрыклад, піцу - гэта вельмі здаровая ежа, малакалярыйная і насычальная. Лю блю мяса. Гародніна, садавіна - таксама супэр. Пачала лю біць цукар, бо ён таксама дае падпітку. У тым, ш то мы вельмі лю бім міжкультурныя рэчы, ёсьць пэўная ідэалягічная падаплёка і здаровы рэзон: эўрапейцам зараз рэкамэндую ць пераймаць лад жыцьця і харчаваньня паўднёвых народаў - у Эўропе цяплее. Лю блю віскі, прычым каб яно пастаяла з год пасьля набыцьця. Нядаўна даведалася, ш то ў піва і віскі амаль аднолькавы рэцэпт, толькі інш ая тэхналёгія. Паспрабавала кактэйль піва зь віскі, вельмі спадабаўся - і без наступстваў. П'ю чырвонае віно, якое мінімізуе ш коду ад паленьня тытуню.М не падабаецца рэстарацыя “Куток Парыжу” - вельмі эўрапейскае месца, прыгожая мэбля, ліхтарыкі на вуліцы. У гэтым месцы адбылася мая перш ая публічная сустрэча з маім сябрам.Нядаўна была ў “М акс-ш оў”, увесь вечар з маім старым сябрам пратанчылі пад музыку пра каханьне, якую ўлетку я слухала ў маш ыне.

Я вельмі лю блю гэтую краіну, я не нацыяналіст ні кропелькі - проста як сацыёляг і ю рыст разумею, ш то адбываецца ў грамадзтве. Таму ў лю бым месцы, куды б я ні прыйш ла, калі бачу, ш то лю дзі робяць нейкія памылкі - для мяне гэта ня мае ніякага значэньня. Наадварот, буду старацца неяк падтрымаць. І ўвогуле, натуральны стан сьвету - гэта хаос, і тое, ш то чалавек хоча ўсё ўпарадкаваць - кепска, у перш ую чаргу для яго самога. Я абсалю тна супраць усялякага парадку, пры гэтым я не анархіст і лічу, ш то нейкія прынцыпы арганізацыі супольнасьці павінны быць. Але я дакладна супраць клясычнай гіерархічнай арганізацыі. Нават у кватэры ніколі ня трэба наводзіць ніякіх парадкаў, і для рэчаў трэба знайсьці месца, дзе ім зручна ляжаць.

“Адзеньне мусіць бы ць просты м і недарагім”

“Запы твала муж чы нскую музы ку...”

Вельмі лю блю натуральныя рэчы. Калі ш тучныя матэрыялы - толькі вельмі добрай якасьці. Не заўсёды важна, ш то апранута. Няма лю дзей другога гатунку - “служка - пан”. Гэта выклю чана. Таму адзеньне павінна быць яш чэ і простым, недарагім, каб яго не было ш када. Ведаеце “рэчызм”, які сф армуляваў М аркс? Гэтага не павінна быць. Для мяне вельмі важны абутак, бо ногі - важная ш тука. Вельмі лю блю Ecco, спартовы -Adidas. Ш мат адзеньня набываю ў М енску, але ў мяне ёсьць праблема некаторай нестандартнасьці ф ігуры. Аднойчы хацела зладзіць у “М ілавіцы” пікет: яны чамусьці лічаць, ш то прыгожую бялізну трэба рабіць да пэўнага памеру, а пасьля - непрыгожую. Проста расізм. У Эўропе няма ўжо вельмі худых жанчын, і ўсё адзеньне ш ыецца з улікам таго, ш то яно павінна быць камф ортным. М не вельмі падабаецца скандынаўскае адзеньне: ш вэдзкае і нарвэскае...Падабаю цца рамяні “Mattioli” - прыгожыя і недарагія. Аксэсуары ў мяне таксама міжкультурныя, з розных частак сьвету: яны надаю ць моцы і дазваляю ць адчуць сябе, напрыклад, аф рыканкай ці пэруанкай.

Ф актычна, люблю ўсю музыку. Але апош нім часам я прыходзіла ў крамы і запытвала мужчынскую музыку - мяне вельмі цікавіла прырода мужчын. Аднаго разу паказалі дыск “Бригада”. Я спачатку адмаўлялася, але пасьля купіла. І не паш кадавала: там ёсьць некалькі такіх рэчаў глыбокіх, напрыклад, “Ты неси меня, река… ”. Я слухала яе, калі мой сябар зьехаў.Вельмі лю блю музыку мужчын-ф эміністаў: гэта ня тыя, ш то згубілі сваю мужчынскую самаідэнтыф ікацыю, а тыя, хто здолеў зразумець жанчыну крыху больш за тое, як прынята. У гэтым сэнсе для мяне адкрыцьцём стаў альбом A-ha “Lifelines”. Таксама М адона - яе “American Life” вельмі эўрапейскі. У беларускай музыцы ёсьць здаровая чароўнасьць. Некаторыя рэчы ня толькі дапамагаю ць пазнаць сябе - гэта занадта банальна, - яны проста вельмі добрыя. М не падабаецца гурт, які сьпявае пра аэрадромы, пра сайты (J-Морс? - Рэд.). Я адкрыла для сябе “Песьняроў” - клясыка, аўтэнтызм; падабаецца трыб'ют “Depeche Mode”.Я ніколі не кажу пра поп-музыку, бо лічу, ш то элітарнае мастацтва засталося ў мінулым. Адно ш то цікава, ці гэта масавае мастацтва перагнала масы, ці масы так падрасьлі.

Ш ТО РАБІЦЬ ДЛЯ Ж АДАНАГА К25?

10''2003CD / 015

Пры спрыяльным раскладзе прыкладна ў 25 ты пачынаеш адчуваць сябе як альпініст, які занадта рана скарыў самую высокую вярш ыню. Новых гор ужо не засталося, а жыцьця - ня менш за палову.Тыя, каго ў будучыні паб'е вірус К25, заўважныя. Гэта і манэра трымацца на лю дзях, і асаблівы стыль зносінаў, і адзеньне, і тым больш узрост, які не адпавядае біялягічнаму. У сваёй больш асьці гэта тыповыя лідэры і ўжо, прынамсі, не маўчуны. Падобныя якасьці праяўляю цца не пазьней 18 - гэта час, калі трэба неш та выраш аць. Зрэш ты, калі ня спаць тупа на лекцыях, то К25 табе забясьпечаны, бо, пачаўш ы сёньня, у 25 можна мець усё.М ы ж разумеем, ш то “ня богі гарш чкі абпальвалі”, а ў прэзыдэнта наф тавай кампаніі дзьве рукі, дзьве нагі і ён таксама ходзіць у прыбіральню. Тата ў яго, кажаце? Не пытаньне, у майго сына таксама будзе “тата”... Імкненьне зрабіць максымум магчымага ў мінімальныя тэрміны - мысьленьне ўпэўненага заваёўніка, а чакаць з мора надвор'я - доля ўбогіх.

1.Пастаў перад сабой задачу / мэту па пры

нцыпе “адну бачу, другая марыцца”.

2.Знайдзі аргум

энтаваную матывацы

ю для дасягненьня задачы / мэты. Н

апры

клад, D

iesel: “W

e have to work hard > to do shopping”.

Матывацы

я ёсьць рухальнай сілай.

3.Завядзі штодзёньнік і рэгулярна ўнось у мабілу лаянкавы

я нагадваньні (“э, казёл, нах, пазвані Н.!”).

4.

Цані час. С

экунды

купіць нельга.

5.Хавай рэальны

ўзрост, абы

ходзячы сьлізкую тэм

у, як гэта робяць дамы. Н

а этапе станаўленьня ўзрост - слабое месца.

6.Прагульвай некары

сныя пары

. Сьпі не на лекцы

ях, а дом

а.7.

Не гвалтуй свой арганізм голадам

, недасыпам, алькаголем і іншымі напругамі. Пам

ятай, ш

то ты залеж

ыш ад яго.

8.Расстаў пры

ярытэты

для задачаў, якія вы

конваеш. П

рынцып - як у Microsoft Windows.

9.Ахвяруй дзеля пры

ярытэтных задачаў. Нэрвовы

я клеткі аднаўляюцца на 80%

, а косткі зрастаю

цца за месяц.

10.

Каж

ы праўду; маўчы

, калі трэба схлусіць.

11.

Набірайся досьведу, ня бойся дробны

х памылак, выключаючы

фатальныя.

12.

Захоўвай чы

сьціню

рэпутацыі. Карыстайся пры

нцыпам вялікай палітыкі: “Абасраўся раз - сьм

ярдж

у і зараз”.

13.

Паваж

ай тых, хто перадае табе неабходныя веды

і досьвед.

14.

Захоўвай уласную свабоду. П

рывязанасьць да малазнаём

ых лю

дзей - кайданкі.

15.

Пераступай праз старпёраў, не парушаю

чы п. 13. Пам

ятай: ты едзеш

у скрайнім левым шэрагу.

16.

Не бяры

ся за навучаньне навічкоў у працэсе ўласнага станаўленьня. Канкурэнты паступяць з табой адпаведна папярэдняму пункту.

17.

Пазбаўся старых і непатрэбных рэчаў.

18.

Мяняй месца працы

не радзей 1 разу на год аж да дасягненьня вы

сокай пасады

. Пры

адсутнасьці рэальны

х пэрспэктываў апош

нюю

адразу пакідай.

19.

Пры

май выгадныя прапановы, зам

яняю

чы ім

і існую

чыя менш выгадныя.

20.

Каж

ы НЕ без апраўданьняў.

21.

Пры

знавай і запамінай свае памылкі, адхіляй іх пры

чыны

, каб не паўтараць у будучы

нi.

22.

Абм

яжуй кола знаёмстваў, выключы

ўшы выпадковых / непатрэбных лю

дзей.

23.

Не прэтэндуй на званьне зям

нога пупа, папярэджваючы

падобны

я спробы

астатніх.

24.

Рабі ўсё напэўна.

25.

Змагайся з дэпрэсіям

і без ужываньня мэдпрэпаратаў аж да чаканага К25.

К25, па сутнасьці, сыгнал, ш то гучыць, як толькі дасягаеш новага ўзроўню ў жыцьці. Так заведзена, ш то ніводная рэвалю цыя не абыходзіцца без патрасеньняў. Гэта па змаўчаньні. Але ніхто ня стане адмаўляць, ш то рэвалю цыя - гэта калясальны скачок у разьвіцьці.Спадзяю ся, вы ня супраць прагрэсу???

У ТВАЙГО СЫ НА БУДЗЕ “НАВАРОЧАНЫ ” ТАТААндрэй Гнёт

Учораш нія 18-гадовы я сёньня купляю ць супэрнаварочаны я мабілы, заўтра - апош ніх мадэляў бімэры, а праз два дні возьмуць да сябе на працу ўласны х бацькоў. Ты я, каго не забіла піянэрскае дзяцінства і бязладны я 90-я, набы лі асноўны я якасьці звы ш заваёўнікаў: тры валы імунітэт да вялікіх праблемаў, імгненную адаптацы ю да складаны х сы туацы яў, хуткае саманавучаньне і сьвеж ы я мазгі. Цікава, ш то далей?

Арцём Рамановiч

10''2003CD / 016

Звы чайны будзённы дзень, ш эра і халодна. 14:45.

Кастрычніцкая плош ча, нулявы кілямэтар. М не казалі, народу будзе болей. М ы, відаць, адны. Стой, напэўна, вунь тыя таксама чакаю ць.

Ф ігня. Нават калі сабраць усіх з плош чы - малавата. 14:55. Хачу жраць.

Відаць, час. Там ужо стаяць каля дзесяці чалавек, некаторыя трымаю ць мабілы.Як толькі мы падыйш лі да нулявога, адразу каля ш асьці чалавек разыйш ліся ў розныя бакі.

Не, гэта яўна ня наш ыя агенты. М лін, нас толькі трое.

У цябе ёсьць на мабіле гімн СССР? У мяне няма - паспрабую стандартную “нокію ”. Па-дурному атрымліваецца, але паехалі...Трохі пастаяўш ы і праслухаш ы 2,5 разы гімн СССР на мабіле, хуценька ідзем у краму за ежай.

Цяпер ты ведаеш, якім не павінен быць Ф лэш М об. Адкуль ты ўвогуле ўзяў, ш то тут неш та будзе?

Патэлеф анаваў аднагрупнік, маўляў, будзе нейкі Ф лэш, прыходзь з мабілай у 15:00 на нулявы і ўрубі гімн СССР. Толькі, як бачыш, ніхто акрамя нас і яш чэ аднаго прыдурка не прыйш оў. А па тэхналёгіі павінна быць чалавек 50 і болей, якія адначасова мусяць рабіць адну і тую ж ф ігню.

Ф ак, а калі сабраць чалавек так... м-м-м... 500. Ну, няхай 250, якія б, напрыклад, у “Цэнтральным” скупалі па чарзе туалетную паперу, а потым тут жа выкідалі яе ў сьметнік. І на ф оне гэтай гары рулёнаў - прыф ігелыя сэк'юрыці і касіркі... Чысты кайф.

Сябар:Я:Мой мозаг:Я:

Мой мозаг:Сябар:Я:Сябар:

Сябар:Я:Сябар:

М ой мозаг:

М АСАВЫ ПСЫ ХО З

10''2003CD / 017

ГЭТА БЕССЭНСОЎНА

Ф лэш М об - ш алёны натоўп, добра арганізаванае вар'яцтва, грандыёзны жарт на мяжы ф олу. Імгненна на вуліцы, плош чы, у ш опе etc. зьбіраецца процьма народу і на працягу 2-4 хвілін адначасова робіць неш та неразумнае і ш алёнае. Пасьля чаго гэтак жа імгненна зьнікае. Нечакана і бессэнсоўна. Але толькі з пазыцыі назіральніка.

Гэтая новая забава прыйш ла зь Нью-Ёрку, калі 150 чалавек зайш лі ў адну краму і папрасілі адзін і той жа дыван за $10.000. Ці яш чэ прыклад: паспрабуй уявіць сабе, як каля 50 ф-мобэраў раптам пачынаю ць паядаць бананы на выставе пральных маш ын у Дортмундзе.

Навош та? Амаль лю бы мобэр адкажа: гэта проста сьцёб. Гэта элемэнтарна - усіх дастала ш эрая бытавуха, усім хочацца чагосьці яркага і неадэкватнага. Таму моб-эпідэмія распаўсю дзілася па сьвеце з хуткасьцю маланкі (гл. tор 8).

ГЭТА ЗАРАЗНА

За два месяцы яна дайш ла да Беларусі. Прычым перш ая акцыя атрымала такі рэзананс, ш то паставіла на вуш ы нават наш а ф легматычнае TV. 24 жніўня ў 15:00 у М енску, на плош чы супраць цэнтральнага ўваходу на Камароўку, каля ста чалавек на працягу 15 сэкундаў апладзіравалі чыгуначнаму манумэнту ў выглядзе бабкі зь семкамі, пасьля чаго да яе ног былі ўскладзеныя цукеркі “чупа-чупс”. Празь 2-3 хвіліны мобэры зьніклі ў натоўпе. Далей моб-акцыі прайш лі і ў Гародні: прыкладна 25 чалавек ля крамы “Нёман” стаялі 1 хвіліну, скрыжаваўш ы пэндзлі, а праз 2 тыдні на чыгуначным вакзале прайш ла акцыя “Божая кароўка”: калі ў 17:00 па званку будзільніка ўсе пачалі піць кеф ір.

ТОР 8 ЛЕПШ АГА Ф ЛЭШ М ОБУ

· Нью-Ёрк. 150 чалавек адначасова пытаю цца ў краме адзін і той жа дыван за $10.000.· Рым. Каля 300 чалавек заходзяць у кнігарню і просяць кнігу, якой не існуе ў прыродзе.· Нью-Ёрк. У холе аднаго з гатэляў М анхэтэна стаяць 250 чалавек і бессэнсоўна апладзірую ць.· Бэрлін. Прыблізна столькі ж чалавек адкаркоўваю ць пляш кі з ш ампанскім каля амбасады ЗШ А.· Адэса. У супэрмаркеце мобэры бяруць па абаранку, становяцца ў чаргу ў адну касу і, не адыходзячы

ад яе, надкусваю ць яго і кажуць “YES”.· Піцер-М асква. Адначасова праходзяць акцыі на вакзалах. “Наш ы лю дзі” з ш ыльдамі і аплядысмэнтамі

сустракаю ць нейкую Тацяну Лаўрухіну і Ўладзімера Ўладзімеравіча. Супрацоўнікі вакзалаў абураныя.· Адэса. Роўна ў 17:05 натоўп у чорным ускладае кветкі да ног Рональда (McDonalds). Абываталі

давяцца сваімі ф акбургерамі. · Дэнвэр. 400 (!!!) чалавек разьбягаю цца па будынку. Зь верхняга паверху крычаць “Пінг”, зь ніжняга

“Понг”. Усё робіцца арганізавана і ў такт.

ГЭТА РЭАЛЬНА

Замуціць свой моб ня так і цяжка. Але, па-перш ае, табе трэба прытрымлівацца некаторых законаў жанру, безь якіх гэта будзе ўжо ня Ф лэш М об.

1. Акцыя не павінна мець палітычнага, рэлігійнага альбо камэрцыйнага характару, не павінна несьці ніякай ш коды.2. Ф лэш М об - “сакрэтнае дзеяньне”, таму ня трэба расклейваць рэклямныя плякаты па горадзе.3. Удзельнікі не павінны на працягу акцыі размаўляць адзін з адным - толькі імгненна зьявіцца, зрабіць сваю справу і тут жа зьнікнуць.

Па-другое, трэба прыдумаць і прадумаць сцэнар сусьветнага прыколу. Спачатку выбраць месца: плош ча, крама, вакзал etc. Галоўнае, каб да яго было проста дабрацца. Час: звычайна гэта робіцца па выходных, у абед ці бліжэй да вечару. Калі ты выберыш нязручны час, то будзеш адзіным удзельнікам сваёй жа акцыі. Ну а калі ты яш чэ хочаш, каб пра тваю мэга-ідэю пачулі, то трэба несьці яе ў народ. Звычайныя ш ляхі - гэта інтэрнэт-ф орумы (гл. linx), е-mail, аська, мірка, SMS і інш ы інф армацыйны гемарой. Таксама варта далучыць сяброў / аднагрупнікаў / знаёмых, якія ў сваю чаргу далучаць сваіх, а тыя... І яш чэ, пасьпяховым лічыцца моб, які прайш оў употайкі, не пасьпеўш ы прыцягнуць увагу СМ І. Няхай потым кусаю ць локці.Калі ты проста ўдзельнік “мерапрыемства”, то ніколі не спазьняйся, а калі ўжо так атрымалася - не замінай астатнім. Трэба ўсё рабіць на поўным сур'ёзе, дакладна па схеме, і потым мірна зьнікнуць, а ня ш чоўкаць хлябалам, ш то будзе далей.

Арцём Рамановiч

10''2003CD / 016

Звы чайны будзённы дзень, ш эра і халодна. 14:45.

Кастрычніцкая плош ча, нулявы кілямэтар. М не казалі, народу будзе болей. М ы, відаць, адны. Стой, напэўна, вунь тыя таксама чакаю ць.

Ф ігня. Нават калі сабраць усіх з плош чы - малавата. 14:55. Хачу жраць.

Відаць, час. Там ужо стаяць каля дзесяці чалавек, некаторыя трымаю ць мабілы.Як толькі мы падыйш лі да нулявога, адразу каля ш асьці чалавек разыйш ліся ў розныя бакі.

Не, гэта яўна ня наш ыя агенты. М лін, нас толькі трое.

У цябе ёсьць на мабіле гімн СССР? У мяне няма - паспрабую стандартную “нокію ”. Па-дурному атрымліваецца, але паехалі...Трохі пастаяўш ы і праслухаш ы 2,5 разы гімн СССР на мабіле, хуценька ідзем у краму за ежай.

Цяпер ты ведаеш, якім не павінен быць Ф лэш М об. Адкуль ты ўвогуле ўзяў, ш то тут неш та будзе?

Патэлеф анаваў аднагрупнік, маўляў, будзе нейкі Ф лэш, прыходзь з мабілай у 15:00 на нулявы і ўрубі гімн СССР. Толькі, як бачыш, ніхто акрамя нас і яш чэ аднаго прыдурка не прыйш оў. А па тэхналёгіі павінна быць чалавек 50 і болей, якія адначасова мусяць рабіць адну і тую ж ф ігню.

Ф ак, а калі сабраць чалавек так... м-м-м... 500. Ну, няхай 250, якія б, напрыклад, у “Цэнтральным” скупалі па чарзе туалетную паперу, а потым тут жа выкідалі яе ў сьметнік. І на ф оне гэтай гары рулёнаў - прыф ігелыя сэк'юрыці і касіркі... Чысты кайф.

Сябар:Я:Мой мозаг:Я:

Мой мозаг:Сябар:Я:Сябар:

Сябар:Я:Сябар:

М ой мозаг:

М АСАВЫ ПСЫ ХО З

10''2003CD / 017

ГЭТА БЕССЭНСОЎНА

Ф лэш М об - ш алёны натоўп, добра арганізаванае вар'яцтва, грандыёзны жарт на мяжы ф олу. Імгненна на вуліцы, плош чы, у ш опе etc. зьбіраецца процьма народу і на працягу 2-4 хвілін адначасова робіць неш та неразумнае і ш алёнае. Пасьля чаго гэтак жа імгненна зьнікае. Нечакана і бессэнсоўна. Але толькі з пазыцыі назіральніка.

Гэтая новая забава прыйш ла зь Нью-Ёрку, калі 150 чалавек зайш лі ў адну краму і папрасілі адзін і той жа дыван за $10.000. Ці яш чэ прыклад: паспрабуй уявіць сабе, як каля 50 ф-мобэраў раптам пачынаю ць паядаць бананы на выставе пральных маш ын у Дортмундзе.

Навош та? Амаль лю бы мобэр адкажа: гэта проста сьцёб. Гэта элемэнтарна - усіх дастала ш эрая бытавуха, усім хочацца чагосьці яркага і неадэкватнага. Таму моб-эпідэмія распаўсю дзілася па сьвеце з хуткасьцю маланкі (гл. tор 8).

ГЭТА ЗАРАЗНА

За два месяцы яна дайш ла да Беларусі. Прычым перш ая акцыя атрымала такі рэзананс, ш то паставіла на вуш ы нават наш а ф легматычнае TV. 24 жніўня ў 15:00 у М енску, на плош чы супраць цэнтральнага ўваходу на Камароўку, каля ста чалавек на працягу 15 сэкундаў апладзіравалі чыгуначнаму манумэнту ў выглядзе бабкі зь семкамі, пасьля чаго да яе ног былі ўскладзеныя цукеркі “чупа-чупс”. Празь 2-3 хвіліны мобэры зьніклі ў натоўпе. Далей моб-акцыі прайш лі і ў Гародні: прыкладна 25 чалавек ля крамы “Нёман” стаялі 1 хвіліну, скрыжаваўш ы пэндзлі, а праз 2 тыдні на чыгуначным вакзале прайш ла акцыя “Божая кароўка”: калі ў 17:00 па званку будзільніка ўсе пачалі піць кеф ір.

ТОР 8 ЛЕПШ АГА Ф ЛЭШ М ОБУ

· Нью-Ёрк. 150 чалавек адначасова пытаю цца ў краме адзін і той жа дыван за $10.000.· Рым. Каля 300 чалавек заходзяць у кнігарню і просяць кнігу, якой не існуе ў прыродзе.· Нью-Ёрк. У холе аднаго з гатэляў М анхэтэна стаяць 250 чалавек і бессэнсоўна апладзірую ць.· Бэрлін. Прыблізна столькі ж чалавек адкаркоўваю ць пляш кі з ш ампанскім каля амбасады ЗШ А.· Адэса. У супэрмаркеце мобэры бяруць па абаранку, становяцца ў чаргу ў адну касу і, не адыходзячы

ад яе, надкусваю ць яго і кажуць “YES”.· Піцер-М асква. Адначасова праходзяць акцыі на вакзалах. “Наш ы лю дзі” з ш ыльдамі і аплядысмэнтамі

сустракаю ць нейкую Тацяну Лаўрухіну і Ўладзімера Ўладзімеравіча. Супрацоўнікі вакзалаў абураныя.· Адэса. Роўна ў 17:05 натоўп у чорным ускладае кветкі да ног Рональда (McDonalds). Абываталі

давяцца сваімі ф акбургерамі. · Дэнвэр. 400 (!!!) чалавек разьбягаю цца па будынку. Зь верхняга паверху крычаць “Пінг”, зь ніжняга

“Понг”. Усё робіцца арганізавана і ў такт.

ГЭТА РЭАЛЬНА

Замуціць свой моб ня так і цяжка. Але, па-перш ае, табе трэба прытрымлівацца некаторых законаў жанру, безь якіх гэта будзе ўжо ня Ф лэш М об.

1. Акцыя не павінна мець палітычнага, рэлігійнага альбо камэрцыйнага характару, не павінна несьці ніякай ш коды.2. Ф лэш М об - “сакрэтнае дзеяньне”, таму ня трэба расклейваць рэклямныя плякаты па горадзе.3. Удзельнікі не павінны на працягу акцыі размаўляць адзін з адным - толькі імгненна зьявіцца, зрабіць сваю справу і тут жа зьнікнуць.

Па-другое, трэба прыдумаць і прадумаць сцэнар сусьветнага прыколу. Спачатку выбраць месца: плош ча, крама, вакзал etc. Галоўнае, каб да яго было проста дабрацца. Час: звычайна гэта робіцца па выходных, у абед ці бліжэй да вечару. Калі ты выберыш нязручны час, то будзеш адзіным удзельнікам сваёй жа акцыі. Ну а калі ты яш чэ хочаш, каб пра тваю мэга-ідэю пачулі, то трэба несьці яе ў народ. Звычайныя ш ляхі - гэта інтэрнэт-ф орумы (гл. linx), е-mail, аська, мірка, SMS і інш ы інф армацыйны гемарой. Таксама варта далучыць сяброў / аднагрупнікаў / знаёмых, якія ў сваю чаргу далучаць сваіх, а тыя... І яш чэ, пасьпяховым лічыцца моб, які прайш оў употайкі, не пасьпеўш ы прыцягнуць увагу СМ І. Няхай потым кусаю ць локці.Калі ты проста ўдзельнік “мерапрыемства”, то ніколі не спазьняйся, а калі ўжо так атрымалася - не замінай астатнім. Трэба ўсё рабіць на поўным сур'ёзе, дакладна па схеме, і потым мірна зьнікнуць, а ня ш чоўкаць хлябалам, ш то будзе далей.

10''2003CD / 018

ПЕРШ Ы Я НЬЮ -ЁРСКІЯ М ОБЭРЫ (с) па вэрсіі часопіса “Live & City”

Мy name is М арк, а гэта Джэйм. Тут яш чэ няма адной наш ай сяброўкі. Гэты Ф лэш М об пачалі арганізоўваць мы, але толькі пачалі, далей гэта нагадвала лавіну. Спачатку мы хацелі зрабіць гэта паміж сябрамі, але тыя пачалі далучаць сваіх, а потым ужо проста кідалі лю дзям SMS'ы. М ы і не плянавалі рабіць гэта такім масавым, проста хацелі прыкалоцца.

З унівэрсытэту. Аднойчы мы паспрабавалі разыграць свайго прэпода. Адзін галімы выкладчык чытаў галімыя лекцыі па матэматычных выліках, і вось... Усе групы аднойчы дамовіліся, каб кожны, хто сустракае яго ў калідоры ці на вуліцы, казаў адну і тую ж ф разу: “Добры дзень, містэр Генры” (на самой справе яго звалі Том). Дык мужык потым зусім сыйш оў з унівэру. Не, потым мы проста пачалі забаўляцца, але заўсёды не хапала лю дзей. А вось у выпадку з крамай неяк ня так. М ы былі прыемна зьдзіўленыя. Ф актычна ўсё зрабілі за нас, дастаткова было кінуць ідэю. Не, за яе не хваляваліся. Толькі за сябе.

Ну, наконт карысьці - гэта яш чэ пытаньне. Асабіста для нас - гэта весела правесьці час, якога і так няш мат. А я думаю, гэта проста дапамагае зьняць стрэс, а ў такім горадзе гэта патрэбная рэч.

Ня ведаю, адкуль увогуле ўзялася гэтая назва. М ы гэта ніяк не называлі.

Я яш чэ не. А вось Джэйм ужо пачынае адчуваць. Хаця спачатку ў наш ыя пляны гэта не ўваходзіла. Звычайны прыкол ператварыўся ў сусьветны. Значыць, такая зьява, як Ф лэш М об, патрэбная ў сьвеце - гэта вельмі радуе.

Ніякіх ш оў, гэта загубіць усю рамантыку! Калі ты аднекуль атрымліваеш паведамленьне і перадаеш гэта сябрам - усё робіцца ўпотайкі. М ы плянуем зрабіць самы вялікі ў сьвеце Ф лэш М об, каб народу было некалькі тысяч. Адзінае пытаньне, дзе знайсьці такую пляцоўку. Але неш та прыдумаем. Вы яш чэ пра гэта напіш аце.

Перш ае пы таньне:хто вы такія іякое дачы неньне маецеда Ф лэш М обу ў краме?

Адкуль узялася ідэя?

Іколькіяш чэ чалавек так “зусім пайш лі”?

А за прадаўш чы цу крамы не хваляваліся?Каліў яеў трохсоты раз спы таліадзін ітой ж а ды ван,магло неш таіз псы хікай здары цца...

Ш то пры мусіла ўсіх гэты х лю дзей пры йсьціінеш тарабіць без усялякай кары сьці?

Вы з самага пачатку назы валіФ лэш М об Ф лэш М обам?

Вы ведаеце,ш то гэтая забава пайш ла па ўсім сьвеце?Ходзяцьчуткіпра падобны я дзеяньніў Эўропе іБразы ліі.Ціадчуваецесябе заснавальнікамінечага глябальнага?

Ваш ы я пляны?Цізьбіраецеся ператвары ць гэтаў ш оў ціў неш та інш ае?

LINX

- інтэрнацыянальны рэсурс, некалькі ф орумаў, ёсьць асобны па М енску. Водгукі, ідэі і прапановы можна сю ды, але... Ш мат пустых разгонаў пра “быць ці ня быць мобу”. Падчас майго наведваньня сайт быў пусты.

- тут ёсьць ф орум па перш ым беларускім ф-мобе. Ш мат словаў і нічога канкрэтнага.

- прэтэндую ць на арганізацыйны цэнтар. Ужо больш за месяц у граф е “М енск” нічога новага, толькі плян дзеяньня для перш ага Ф лэш М обу.

- ліст па перш ым наш ым мобе, інф о і нічога болей.

- як бы мыла, на якое быццам бы трэба скідаць ідэі і зь якога потым нібыта прыходзяць паведамленьні пра наступны ф-моб.

flashmobber.ru

forum.onliner.by

flashmob.orgcom.ru

minsk-flashmob.by.ru

flashmob@tut.by

10''2003CD / 019

1. 2. 3.

Ю ры Разэнкранцэнбэрг. АМ (Акадэмія мастацтваў). Пры кладны ф-т.1. М яне прыцягваю ць установы толькі такога кш талту. Толькі АМ.2. Я хацеў бы жыць у Ніцы. Там цёпла, там не бывае халоднай зімы, там можна піць апэльсынавы сок кожную раніцу.3. Я бачу сябе беларускім касманаўтам. М яне хвалю е праблема невялікай колькасьці беларусаў, якія лятаю ць туды, таму я - за беларускі космас. Высоўваю сваю кандыдатуру.4. М айтачкі СК; пінжачок Yоhi Yamamoto; ш тонікі зь ільну (уласнай вытворчасьці); хатнія пантоф лікі, бо мне ў іх зараз зручна.

Ры гор Петраж. АМ. М астацкі ф акультэт.1. Хацеў бы вучыцца ў Піцеры альбо ў Празе. З-за самой атмасф эры свабоды: калі табе раптам закарціць вучыцца на рэжысуру, ты можаш павучыцца, скажам, 2 месяцы, а потым вяртаеш ся назад.2. Хаця я ні разу ня быў ні ў Піцеры, ні ў Празе, упэўнены, ш то атмасф эра добра адбілася б на маім душ эўным стане. Адначасова хочацца кантрастаў: сёньня, напрыклад, я хачу быць на хутары ці ў лесе, а пазаўтра - пайсьці на вечарынку.3. Я стараю ся выглядаць адпаведна свайму душ эўнаму стану. Гэта 70-я гады, эпоха гіпі. Бо 70-я - гэта маё дзяцінства, і гэты час накладае адбітак на ўсё маё жыцьцё.4. Боцікі DrMartens; ш троксы чырвоныя з Бэрліну; знакамітая парыская коф та зь вялікай гісторыяй, якая перайш ла да мяне ад сп. Бараўкова (?).

М аксім Калбанаў. АМ. Рэж ы сура драмы. 4 курс.1. На піцерскі Ўнівэрсытэт кінэматаграф іі. М ожа быць, на ВГИК, бо ў АМ існуе мноства праблемаў у пляне адукацыі. Але, магчыма, мне толькі падаецца, ш то там лепей. Хутчэй за ўсё, ад сябе не ўцячэш, і таму я прымаю акадэмію як частку сябе.2. У чалавека пры нараджэньні ёсьць вобраз, навош та чапляць на сябе нейкія ярлыкі? Вось, напрыклад, Skinheads ненавідзяць нэграў, у іх ёсьць вобраз, ёсьць адпаведныя ідэі, і гэтым яны абараняю цца ад зьнеш няга сьвету.3. Зьезьдзіў бы ў Індыю, у Тыбэт, М алдавію, Аф рыку, але ня жыў бы нідзе больш за 1-2 гады.4. М айткі чырвоныя, паш ытыя на ф абрыцы “Труд” маёй суседкай зь Віцебску; джынсы вэльвэт, ш эрыя, паш араваныя, заш ытыя, падраныя; боты - простыя, за 50 баксаў, Still, купляліся для паходу, але ў паход не пайш оў, таму засталіся на восень; ш вэдар Рыгора (гл. выш эй), аддадзены яму агульнавядомым сп. Бараўковым (???).

ЯК ТЫ 1. НА ЯКІ ЎНІВЭР ТЫ Б ПАМ ЯНЯЎ СВОЙ?2. НА ЯКІ ГО РАД ТЫ ПАМ ЯНЯЎ БЫ СВОЙ?3. ЯКІМ ТЫ СЯБЕ БАЧЫ Ш // ЯКІ ВОБРАЗ ТЫ ХАЦЕЎ БЫ НА СЯБЕ ПРЫ М ЕРЫ ЦЬ?4. У Ш ТО ТЫ АПРАНУТЫ ?

10''2003CD / 018

ПЕРШ Ы Я НЬЮ -ЁРСКІЯ М ОБЭРЫ (с) па вэрсіі часопіса “Live & City”

Мy name is М арк, а гэта Джэйм. Тут яш чэ няма адной наш ай сяброўкі. Гэты Ф лэш М об пачалі арганізоўваць мы, але толькі пачалі, далей гэта нагадвала лавіну. Спачатку мы хацелі зрабіць гэта паміж сябрамі, але тыя пачалі далучаць сваіх, а потым ужо проста кідалі лю дзям SMS'ы. М ы і не плянавалі рабіць гэта такім масавым, проста хацелі прыкалоцца.

З унівэрсытэту. Аднойчы мы паспрабавалі разыграць свайго прэпода. Адзін галімы выкладчык чытаў галімыя лекцыі па матэматычных выліках, і вось... Усе групы аднойчы дамовіліся, каб кожны, хто сустракае яго ў калідоры ці на вуліцы, казаў адну і тую ж ф разу: “Добры дзень, містэр Генры” (на самой справе яго звалі Том). Дык мужык потым зусім сыйш оў з унівэру. Не, потым мы проста пачалі забаўляцца, але заўсёды не хапала лю дзей. А вось у выпадку з крамай неяк ня так. М ы былі прыемна зьдзіўленыя. Ф актычна ўсё зрабілі за нас, дастаткова было кінуць ідэю. Не, за яе не хваляваліся. Толькі за сябе.

Ну, наконт карысьці - гэта яш чэ пытаньне. Асабіста для нас - гэта весела правесьці час, якога і так няш мат. А я думаю, гэта проста дапамагае зьняць стрэс, а ў такім горадзе гэта патрэбная рэч.

Ня ведаю, адкуль увогуле ўзялася гэтая назва. М ы гэта ніяк не называлі.

Я яш чэ не. А вось Джэйм ужо пачынае адчуваць. Хаця спачатку ў наш ыя пляны гэта не ўваходзіла. Звычайны прыкол ператварыўся ў сусьветны. Значыць, такая зьява, як Ф лэш М об, патрэбная ў сьвеце - гэта вельмі радуе.

Ніякіх ш оў, гэта загубіць усю рамантыку! Калі ты аднекуль атрымліваеш паведамленьне і перадаеш гэта сябрам - усё робіцца ўпотайкі. М ы плянуем зрабіць самы вялікі ў сьвеце Ф лэш М об, каб народу было некалькі тысяч. Адзінае пытаньне, дзе знайсьці такую пляцоўку. Але неш та прыдумаем. Вы яш чэ пра гэта напіш аце.

Перш ае пы таньне:хто вы такія іякое дачы неньне маецеда Ф лэш М обу ў краме?

Адкуль узялася ідэя?

Іколькіяш чэ чалавек так “зусім пайш лі”?

А за прадаўш чы цу крамы не хваляваліся?Каліў яеў трохсоты раз спы таліадзін ітой ж а ды ван,магло неш таіз псы хікай здары цца...

Ш то пры мусіла ўсіх гэты х лю дзей пры йсьціінеш тарабіць без усялякай кары сьці?

Вы з самага пачатку назы валіФ лэш М об Ф лэш М обам?

Вы ведаеце,ш то гэтая забава пайш ла па ўсім сьвеце?Ходзяцьчуткіпра падобны я дзеяньніў Эўропе іБразы ліі.Ціадчуваецесябе заснавальнікамінечага глябальнага?

Ваш ы я пляны?Цізьбіраецеся ператвары ць гэтаў ш оў ціў неш та інш ае?

LINX

- інтэрнацыянальны рэсурс, некалькі ф орумаў, ёсьць асобны па М енску. Водгукі, ідэі і прапановы можна сю ды, але... Ш мат пустых разгонаў пра “быць ці ня быць мобу”. Падчас майго наведваньня сайт быў пусты.

- тут ёсьць ф орум па перш ым беларускім ф-мобе. Ш мат словаў і нічога канкрэтнага.

- прэтэндую ць на арганізацыйны цэнтар. Ужо больш за месяц у граф е “М енск” нічога новага, толькі плян дзеяньня для перш ага Ф лэш М обу.

- ліст па перш ым наш ым мобе, інф о і нічога болей.

- як бы мыла, на якое быццам бы трэба скідаць ідэі і зь якога потым нібыта прыходзяць паведамленьні пра наступны ф-моб.

flashmobber.ru

forum.onliner.by

flashmob.orgcom.ru

minsk-flashmob.by.ru

flashmob@tut.by

10''2003CD / 019

1. 2. 3.

Ю ры Разэнкранцэнбэрг. АМ (Акадэмія мастацтваў). Пры кладны ф-т.1. М яне прыцягваю ць установы толькі такога кш талту. Толькі АМ.2. Я хацеў бы жыць у Ніцы. Там цёпла, там не бывае халоднай зімы, там можна піць апэльсынавы сок кожную раніцу.3. Я бачу сябе беларускім касманаўтам. М яне хвалю е праблема невялікай колькасьці беларусаў, якія лятаю ць туды, таму я - за беларускі космас. Высоўваю сваю кандыдатуру.4. М айтачкі СК; пінжачок Yоhi Yamamoto; ш тонікі зь ільну (уласнай вытворчасьці); хатнія пантоф лікі, бо мне ў іх зараз зручна.

Ры гор Петраж. АМ. М астацкі ф акультэт.1. Хацеў бы вучыцца ў Піцеры альбо ў Празе. З-за самой атмасф эры свабоды: калі табе раптам закарціць вучыцца на рэжысуру, ты можаш павучыцца, скажам, 2 месяцы, а потым вяртаеш ся назад.2. Хаця я ні разу ня быў ні ў Піцеры, ні ў Празе, упэўнены, ш то атмасф эра добра адбілася б на маім душ эўным стане. Адначасова хочацца кантрастаў: сёньня, напрыклад, я хачу быць на хутары ці ў лесе, а пазаўтра - пайсьці на вечарынку.3. Я стараю ся выглядаць адпаведна свайму душ эўнаму стану. Гэта 70-я гады, эпоха гіпі. Бо 70-я - гэта маё дзяцінства, і гэты час накладае адбітак на ўсё маё жыцьцё.4. Боцікі DrMartens; ш троксы чырвоныя з Бэрліну; знакамітая парыская коф та зь вялікай гісторыяй, якая перайш ла да мяне ад сп. Бараўкова (?).

М аксім Калбанаў. АМ. Рэж ы сура драмы. 4 курс.1. На піцерскі Ўнівэрсытэт кінэматаграф іі. М ожа быць, на ВГИК, бо ў АМ існуе мноства праблемаў у пляне адукацыі. Але, магчыма, мне толькі падаецца, ш то там лепей. Хутчэй за ўсё, ад сябе не ўцячэш, і таму я прымаю акадэмію як частку сябе.2. У чалавека пры нараджэньні ёсьць вобраз, навош та чапляць на сябе нейкія ярлыкі? Вось, напрыклад, Skinheads ненавідзяць нэграў, у іх ёсьць вобраз, ёсьць адпаведныя ідэі, і гэтым яны абараняю цца ад зьнеш няга сьвету.3. Зьезьдзіў бы ў Індыю, у Тыбэт, М алдавію, Аф рыку, але ня жыў бы нідзе больш за 1-2 гады.4. М айткі чырвоныя, паш ытыя на ф абрыцы “Труд” маёй суседкай зь Віцебску; джынсы вэльвэт, ш эрыя, паш араваныя, заш ытыя, падраныя; боты - простыя, за 50 баксаў, Still, купляліся для паходу, але ў паход не пайш оў, таму засталіся на восень; ш вэдар Рыгора (гл. выш эй), аддадзены яму агульнавядомым сп. Бараўковым (???).

ЯК ТЫ 1. НА ЯКІ ЎНІВЭР ТЫ Б ПАМ ЯНЯЎ СВОЙ?2. НА ЯКІ ГО РАД ТЫ ПАМ ЯНЯЎ БЫ СВОЙ?3. ЯКІМ ТЫ СЯБЕ БАЧЫ Ш // ЯКІ ВОБРАЗ ТЫ ХАЦЕЎ БЫ НА СЯБЕ ПРЫ М ЕРЫ ЦЬ?4. У Ш ТО ТЫ АПРАНУТЫ ?

усё пойдзепа тваiм сцэнары

1. 2.3.

Саш а Крумш ы н. М ДАСК (архітэктурна-будаўнічы коледж). Камэрцы йная дзейнасьць. 2 курс.1. Выпадкова патрапіў у гэты коледж, але яш чэ ня думаў пра тое, дзе б спадабалася больш.2. Ды ну нафiг!3. Адзін дзень я выглядаю як рась*зьдзяй, нават зьбіраю ся купіць скейт для паўнаты вобразу. А на наступны дзень абуваю туф лікі на абцасе з вострым носам, апранаю чорныя гангстэрскія ш тонікі і абавязкова пінжачок Дольчэ&Габана.4. Красоўкі; рукі перапэцканыя аранжавай ф арбай; мастарка чырвонага колеру (Турцыя); Fat Farm штонікі з палоскамі па баках; ліхтарык - нязьменны атрыбут. А яш чэ на мне сёньня апранутыя не мае майткі.

Валодзя. АМ. Рэкляма. 3 курс.1. Калі казаць пра Беларусь, то толькі гэты. А наагул ш то-небудзь за мяжой, але па маёй спэцыяльнасьці. Пакуль вучоба цалкам мяне задавальняе, і ўсё ідзе добра. 2. Горад ня вельмі падабаецца, але ў цэлым духоўны стан Беларусі нармальны: тут добрыя лю дзі, тут цікава. А калі захочацца сыйсьці ад цывілізацыі, гэта цалкам магчыма: паехаць у лес, напрыклад, ці руш ыць куды-небудзь у паход.3. Ж аданьне памяняць зьнеш насьць зьяўляецца часта, але яно даволі абстрактнае і цалкам залежыць ад моманту. Былі ідэі паф арбаваць усё адзеньне ў чорны колер, але, дзякуй Богу, да гэтага справа не дайш ла. Каб выглядаць так, як хочацца, патрэбная ф інансавая ўстойлівасьць, якой пакуль няма.4. Джынсы карычневыя; паласаты ш вэдрык; культавы гальш тук - пра яго ўсе пытаю цца: “А ш то гэта ў цябе за анучка вісіць?” Я наагул калекцыяную гальш тукі (30-40 шт.), і гэта мой лю бімы.

10''2003CD / 020

Слава. М ДАСК. Камэрцы йная дзейнасьць. 2 курс.1. БДУ, ф акультэт міжнародных адносінаў.2. Хачу жыць на М аёрцы, таму ш то там можна хадзіць у сямейніках, ні пра ш то ня парыцца, дзяўчынак ш мат і ўсё такое.3. Я прадстаўнік hip-hop нацыі ў Беларусі, займаю ся вулічнай культурай, арганізоўваю канцэрты. Насамрэч я хацеў бы сябе ўбачыць такім, якім я буду калі-небудзь...4. Спартовыя пантоф лікі; ш вэдар за 1,5 даляры; ш таны EXTRA, белыя, перапэцканыя ф арбай аранжавага колеру; ціш отка Sport Nike; майткі Adidas; раменьчык Soner; ш карпэткі Adidas; матузкі карычневыя.

1. НА ЯКІ ЎНІВЭР ТЫ Б ПАМ ЯНЯЎ СВОЙ?2. НА ЯКІ ГО РАД ТЫ ПАМ ЯНЯЎ БЫ СВОЙ?3. ЯКІМ ТЫ СЯБЕ БАЧЫ Ш // ЯКІ ВОБРАЗ ТЫ ХАЦЕЎ БЫ НА СЯБЕ ПРЫ М ЕРЫ ЦЬ?4. У Ш ТО ТЫ АПРАНУТЫ ?

усё пойдзепа тваiм сцэнары

1. 2.3.

Саш а Крумш ы н. М ДАСК (архітэктурна-будаўнічы коледж). Камэрцы йная дзейнасьць. 2 курс.1. Выпадкова патрапіў у гэты коледж, але яш чэ ня думаў пра тое, дзе б спадабалася больш.2. Ды ну нафiг!3. Адзін дзень я выглядаю як рась*зьдзяй, нават зьбіраю ся купіць скейт для паўнаты вобразу. А на наступны дзень абуваю туф лікі на абцасе з вострым носам, апранаю чорныя гангстэрскія ш тонікі і абавязкова пінжачок Дольчэ&Габана.4. Красоўкі; рукі перапэцканыя аранжавай ф арбай; мастарка чырвонага колеру (Турцыя); Fat Farm штонікі з палоскамі па баках; ліхтарык - нязьменны атрыбут. А яш чэ на мне сёньня апранутыя не мае майткі.

Валодзя. АМ. Рэкляма. 3 курс.1. Калі казаць пра Беларусь, то толькі гэты. А наагул ш то-небудзь за мяжой, але па маёй спэцыяльнасьці. Пакуль вучоба цалкам мяне задавальняе, і ўсё ідзе добра. 2. Горад ня вельмі падабаецца, але ў цэлым духоўны стан Беларусі нармальны: тут добрыя лю дзі, тут цікава. А калі захочацца сыйсьці ад цывілізацыі, гэта цалкам магчыма: паехаць у лес, напрыклад, ці руш ыць куды-небудзь у паход.3. Ж аданьне памяняць зьнеш насьць зьяўляецца часта, але яно даволі абстрактнае і цалкам залежыць ад моманту. Былі ідэі паф арбаваць усё адзеньне ў чорны колер, але, дзякуй Богу, да гэтага справа не дайш ла. Каб выглядаць так, як хочацца, патрэбная ф інансавая ўстойлівасьць, якой пакуль няма.4. Джынсы карычневыя; паласаты ш вэдрык; культавы гальш тук - пра яго ўсе пытаю цца: “А ш то гэта ў цябе за анучка вісіць?” Я наагул калекцыяную гальш тукі (30-40 шт.), і гэта мой лю бімы.

10''2003CD / 020

Слава. М ДАСК. Камэрцы йная дзейнасьць. 2 курс.1. БДУ, ф акультэт міжнародных адносінаў.2. Хачу жыць на М аёрцы, таму ш то там можна хадзіць у сямейніках, ні пра ш то ня парыцца, дзяўчынак ш мат і ўсё такое.3. Я прадстаўнік hip-hop нацыі ў Беларусі, займаю ся вулічнай культурай, арганізоўваю канцэрты. Насамрэч я хацеў бы сябе ўбачыць такім, якім я буду калі-небудзь...4. Спартовыя пантоф лікі; ш вэдар за 1,5 даляры; ш таны EXTRA, белыя, перапэцканыя ф арбай аранжавага колеру; ціш отка Sport Nike; майткі Adidas; раменьчык Soner; ш карпэткі Adidas; матузкі карычневыя.

1. НА ЯКІ ЎНІВЭР ТЫ Б ПАМ ЯНЯЎ СВОЙ?2. НА ЯКІ ГО РАД ТЫ ПАМ ЯНЯЎ БЫ СВОЙ?3. ЯКІМ ТЫ СЯБЕ БАЧЫ Ш // ЯКІ ВОБРАЗ ТЫ ХАЦЕЎ БЫ НА СЯБЕ ПРЫ М ЕРЫ ЦЬ?4. У Ш ТО ТЫ АПРАНУТЫ ?

10''2003CD / 023

...Я стаю перад падзелены м на квадраты сталом і раскатваю туды-сю ды ф іш кі. Баліць сьпіна і ногі. На гадзіньніку палова на другую ночы, наперадзе яш чэ чаты ры гадзіны працы. Пы таньне “Навош та я сю ды пры перлася?” становіцца навязьлівы м. І ня толькі ў мяне: астатнія дваццаць дзевяць чалавек, якіх вы бралі для працы ў казіно, парацца па той ж а тэме. І калі для мяне казіно - чацьверты па ліку вы нік пош уку працы па рэдактарскім заданьні, то для астатніх - ледзь не апош ні ш анец атры маць працоўнае месца. Сьцяг ім у рукі: прайш оўш ы сумоўе ў чаты рох ня ф уф ельны х (кш талту “Гербалайф ”) канторах, я ўпэўнілася, ш то толькі ёлупень спы ніцца на ня самай цікавай працы. Рацы яналіст разумее - усе козы ры для нармальнай працы ляж аць у ягоны м рукаве. Толькі пасьпявай даставаць.

Казіно - не Эвэрэст маіх мараў і магчымасьцяў. Трапіць сю ды лёгка, але пытаньне “Ці хачу я займацца гэтым усё жыцьцё?”, якое чыталася ў маіх чырвоных ад недасыпу вачах, паставіла ўсё на свае месцы. “Хопіць!”, - сказала я сабе і пайш ла спаць.

Патэнцыйнае месца працы для студэнтаў нават у час татальнага бязрыб'я знайсьці няцяжка: абвесткі ў газэтах, інтэрнэце, на слупах - “хто ш укае, той знаходзіць” і ўсё такое. І ў перш ую чаргу - ш тодзённыя практыкаваньні positive attitude (напрыклад, кажы таму, каго бачыш у лю стэрку: “У мяне ўсё атрымаецца”, вучыся бачыць лепш ае ў звычайным і інш.), якія сапраўды дзейнічаю ць.

Аддаўш ы тыдзень менавіта “настройцы”, я выраш ыла не спыняцца на паўдарозе. Па абвестках знайш ла пару нармальных кампаніяў, якім патрабаваліся такія, як я - не ўнівэрсалы, але і ня зломкі. І паняслося! Тут толькі адзін выпадак працаўладкаваньня - у выдавецкую кантору.

М Ы НЕ ПРАДАЕМ СЯ ТАННА!Алёна Ш алаева

палявы я дасьледаваньні

БЫ Ў / НЯ БЫ Ў / ТАК / НЕ / НЯ ВЕДАЮ

...Напачатку трэба скласьці рэзю мэ - сьціслую вучэбна-працоўную “біяграф ію ”. Напісаньне рэзю мэ - праца даволі складаная, асабліва калі ў перш ы раз, а пісаць, па сутнасьці, няма чаго. Таму ў якасьці пэрсаналь-нага экспэрта і кансультанта ў мяне выступіў амбіцыйны малады чалавек М ікіта Раждзественскі, студэнт ЭГУ з замаш камі ш эф а кансалтынгавай агенцыі. На карысьць яго сыграў 8-разовы досьвед уладкаваньня на працу (зь іх усе восем - пасьпяхова).

...М ы сустрэліся ў невялікай кавярні, дзе пад кубачак кавы малец для пачатку апрабаваў на мне прыёмы НЛП. Пасьля ўдалага завярш эньня пачаў тлумачыць тэхналёгію складаньня рэзю мэ і суправаджальнага ліста. Апош ні, як аказалася, неабходны дадатак, ш то зьмяш чае апісаньне асабістых якасьцяў і тым самым дае больш дакладную характарыстыку прэтэндэнта. “М атывацыю і пасаду піш ы таксама туды”, - параіў ён. І дадаў: “Заўсёды пачынай танчыць з пасады”.

У залежнасьці ад пасады варта расьпісваць здольнасьці і таленты. М ікіта ўпэўнены, ш то пасада, па сутнасьці, тавар. Ты так пазыцыянуеш сябе і займаеш тую ніш у, дзе зьмяш чаецца твая ўнікальнасьць. Таму наш ая задача - як мага больш выгадна яе прадаць.

У рэзю мэ зьмяш чаю цца толькі сухія, але яскравыя ф акты, якія могуць падш турхнуць працадаўцу да запавет-нага “так, вы нам падыходзіце”. Ясна, ш то такіх у мяне напачатку не аказалася. Але і тут я змагла выкруціцца.

ЯК ТЫ 1. НА ЯКІ ЎНІВЭР ТЫ Б ПАМ ЯНЯЎ СВОЙ?2. НА ЯКІ ГО РАД ТЫ ПАМ ЯНЯЎ БЫ СВОЙ?3. ЯКІМ ТЫ СЯБЕ БАЧЫ Ш // ЯКІ ВОБРАЗ ТЫ ХАЦЕЎ БЫ НА СЯБЕ ПРЫ М ЕРЫ ЦЬ?4. У Ш ТО ТЫ АПРАНУТЫ ?

1. 2.3.

10''2003CD / 022

Настачка. М ДАСК. Камэрцы йная дзейнасьць. 2 курс.1. Пайш ла б на такую самую спэцыяльнасьць у эканамічны інстытут. У лю бым выпадку не мяняла б гэтага кірунку.2. Я б засталася ў гэтым горадзе і нікуды б не зьяжджала, мяне тут усё задавальняе.3. Хацелася б выглядаць эпатажна. У прынцыпе, мяне задавальняе мой вобраз. Пакуль ш то.4. М акасіны чорныя, замш авыя; ш тонікі зялёныя з бэжавымі разводамі; самая лю бімая коф тачка з аранжавымі палоскамі.

М ары на Давы дава. М ДАСК. Архітэктурны. 1 курс.1. У Бэрліне ёсьць нейкі самы ф айны ўнівэр, дзе вучаць на дызайнэраў. Туды і хачу. А з наш ых - БНТУ.2. Прага, толькі Прага. У пляне архітэктуры - проста абалдзенны горад. М не падабаю цца вузкія вулкі, там ш мат крамак і амаль нідзе няма асф альту. Рамантычны горад. Ах...3. Я сур'ёзнай быць не магу, таму заўсёды такая - з растаманскімі ш алікамі і ружовымі банцікамі.4. Кеды Adidas (з салатавымі матузкамі), ружовыя, сьвецяцца ў нэонавым асьвятленьні; паласатыя ш карпэткі; рваныя калготкі, джынсы, спадніца, куртка зь вязаным верхам Axara (бэжавая); ш алік, зьвязаны мамай, жоўта-чырвона-зялёны; завуш ніцы зь лісткамі канопляў; вялізны ружовы бант на адным хвосьціку.

Віталік. М ДАСК. Архітэктурны. 1 курс.1. У Беларусі - толькі гэты, а потым зьбіраю ся на такі ж ф акультэт у БНТУ.2. Я б зьезьдзіў у Лёндан, таму ш то гэта вельмі прыгожы горад. Ад архітэктуры Лёндану мяне нармальна каўбасіць. Але жыў бы ўсё адно тут.3. Я бачу сябе такім, якім я ёсьць зараз, таму ш то ўсё, ш то прыходзіць у галаву, я тут жа ўвасабляю ў жыцьцё.4. Бэжавыя красоўкі з салатавымі матузкамі; сінія джынсы; куртка ECKO, купленая паводле парады girlfriend; аранжавы ш алік; мастарка old school, белыя майтачкі і 2 ш карпэткі, аднолькавыя, Stells bag.

10''2003CD / 023

...Я стаю перад падзелены м на квадраты сталом і раскатваю туды-сю ды ф іш кі. Баліць сьпіна і ногі. На гадзіньніку палова на другую ночы, наперадзе яш чэ чаты ры гадзіны працы. Пы таньне “Навош та я сю ды пры перлася?” становіцца навязьлівы м. І ня толькі ў мяне: астатнія дваццаць дзевяць чалавек, якіх вы бралі для працы ў казіно, парацца па той ж а тэме. І калі для мяне казіно - чацьверты па ліку вы нік пош уку працы па рэдактарскім заданьні, то для астатніх - ледзь не апош ні ш анец атры маць працоўнае месца. Сьцяг ім у рукі: прайш оўш ы сумоўе ў чаты рох ня ф уф ельны х (кш талту “Гербалайф ”) канторах, я ўпэўнілася, ш то толькі ёлупень спы ніцца на ня самай цікавай працы. Рацы яналіст разумее - усе козы ры для нармальнай працы ляж аць у ягоны м рукаве. Толькі пасьпявай даставаць.

Казіно - не Эвэрэст маіх мараў і магчымасьцяў. Трапіць сю ды лёгка, але пытаньне “Ці хачу я займацца гэтым усё жыцьцё?”, якое чыталася ў маіх чырвоных ад недасыпу вачах, паставіла ўсё на свае месцы. “Хопіць!”, - сказала я сабе і пайш ла спаць.

Патэнцыйнае месца працы для студэнтаў нават у час татальнага бязрыб'я знайсьці няцяжка: абвесткі ў газэтах, інтэрнэце, на слупах - “хто ш укае, той знаходзіць” і ўсё такое. І ў перш ую чаргу - ш тодзённыя практыкаваньні positive attitude (напрыклад, кажы таму, каго бачыш у лю стэрку: “У мяне ўсё атрымаецца”, вучыся бачыць лепш ае ў звычайным і інш.), якія сапраўды дзейнічаю ць.

Аддаўш ы тыдзень менавіта “настройцы”, я выраш ыла не спыняцца на паўдарозе. Па абвестках знайш ла пару нармальных кампаніяў, якім патрабаваліся такія, як я - не ўнівэрсалы, але і ня зломкі. І паняслося! Тут толькі адзін выпадак працаўладкаваньня - у выдавецкую кантору.

М Ы НЕ ПРАДАЕМ СЯ ТАННА!Алёна Ш алаева

палявы я дасьледаваньні

БЫ Ў / НЯ БЫ Ў / ТАК / НЕ / НЯ ВЕДАЮ

...Напачатку трэба скласьці рэзю мэ - сьціслую вучэбна-працоўную “біяграф ію ”. Напісаньне рэзю мэ - праца даволі складаная, асабліва калі ў перш ы раз, а пісаць, па сутнасьці, няма чаго. Таму ў якасьці пэрсаналь-нага экспэрта і кансультанта ў мяне выступіў амбіцыйны малады чалавек М ікіта Раждзественскі, студэнт ЭГУ з замаш камі ш эф а кансалтынгавай агенцыі. На карысьць яго сыграў 8-разовы досьвед уладкаваньня на працу (зь іх усе восем - пасьпяхова).

...М ы сустрэліся ў невялікай кавярні, дзе пад кубачак кавы малец для пачатку апрабаваў на мне прыёмы НЛП. Пасьля ўдалага завярш эньня пачаў тлумачыць тэхналёгію складаньня рэзю мэ і суправаджальнага ліста. Апош ні, як аказалася, неабходны дадатак, ш то зьмяш чае апісаньне асабістых якасьцяў і тым самым дае больш дакладную характарыстыку прэтэндэнта. “М атывацыю і пасаду піш ы таксама туды”, - параіў ён. І дадаў: “Заўсёды пачынай танчыць з пасады”.

У залежнасьці ад пасады варта расьпісваць здольнасьці і таленты. М ікіта ўпэўнены, ш то пасада, па сутнасьці, тавар. Ты так пазыцыянуеш сябе і займаеш тую ніш у, дзе зьмяш чаецца твая ўнікальнасьць. Таму наш ая задача - як мага больш выгадна яе прадаць.

У рэзю мэ зьмяш чаю цца толькі сухія, але яскравыя ф акты, якія могуць падш турхнуць працадаўцу да запавет-нага “так, вы нам падыходзіце”. Ясна, ш то такіх у мяне напачатку не аказалася. Але і тут я змагла выкруціцца.

ЯК ТЫ 1. НА ЯКІ ЎНІВЭР ТЫ Б ПАМ ЯНЯЎ СВОЙ?2. НА ЯКІ ГО РАД ТЫ ПАМ ЯНЯЎ БЫ СВОЙ?3. ЯКІМ ТЫ СЯБЕ БАЧЫ Ш // ЯКІ ВОБРАЗ ТЫ ХАЦЕЎ БЫ НА СЯБЕ ПРЫ М ЕРЫ ЦЬ?4. У Ш ТО ТЫ АПРАНУТЫ ?

1. 2.3.

10''2003CD / 022

Настачка. М ДАСК. Камэрцы йная дзейнасьць. 2 курс.1. Пайш ла б на такую самую спэцыяльнасьць у эканамічны інстытут. У лю бым выпадку не мяняла б гэтага кірунку.2. Я б засталася ў гэтым горадзе і нікуды б не зьяжджала, мяне тут усё задавальняе.3. Хацелася б выглядаць эпатажна. У прынцыпе, мяне задавальняе мой вобраз. Пакуль ш то.4. М акасіны чорныя, замш авыя; ш тонікі зялёныя з бэжавымі разводамі; самая лю бімая коф тачка з аранжавымі палоскамі.

М ары на Давы дава. М ДАСК. Архітэктурны. 1 курс.1. У Бэрліне ёсьць нейкі самы ф айны ўнівэр, дзе вучаць на дызайнэраў. Туды і хачу. А з наш ых - БНТУ.2. Прага, толькі Прага. У пляне архітэктуры - проста абалдзенны горад. М не падабаю цца вузкія вулкі, там ш мат крамак і амаль нідзе няма асф альту. Рамантычны горад. Ах...3. Я сур'ёзнай быць не магу, таму заўсёды такая - з растаманскімі ш алікамі і ружовымі банцікамі.4. Кеды Adidas (з салатавымі матузкамі), ружовыя, сьвецяцца ў нэонавым асьвятленьні; паласатыя ш карпэткі; рваныя калготкі, джынсы, спадніца, куртка зь вязаным верхам Axara (бэжавая); ш алік, зьвязаны мамай, жоўта-чырвона-зялёны; завуш ніцы зь лісткамі канопляў; вялізны ружовы бант на адным хвосьціку.

Віталік. М ДАСК. Архітэктурны. 1 курс.1. У Беларусі - толькі гэты, а потым зьбіраю ся на такі ж ф акультэт у БНТУ.2. Я б зьезьдзіў у Лёндан, таму ш то гэта вельмі прыгожы горад. Ад архітэктуры Лёндану мяне нармальна каўбасіць. Але жыў бы ўсё адно тут.3. Я бачу сябе такім, якім я ёсьць зараз, таму ш то ўсё, ш то прыходзіць у галаву, я тут жа ўвасабляю ў жыцьцё.4. Бэжавыя красоўкі з салатавымі матузкамі; сінія джынсы; куртка ECKO, купленая паводле парады girlfriend; аранжавы ш алік; мастарка old school, белыя майтачкі і 2 ш карпэткі, аднолькавыя, Stells bag.

Пастулят М ікіты - усё можна падаць у патрэбным ракурсе. Таму сваю нікому не патрэбную ф ілялягічную адукацыю пры ўладкаваньні ў буйную кампанію на пасаду гандлёвага прадстаўніка я падала як гарантаванае ўменьне наладжваць зносіны і граматна тлумачыць мэту продажу (бо ш то-ш то, а языком мянціць нас навучылі).

Далей (гэта абавязкова) напісала пра дыплёмы, сэртыф ікаты, стажыроўкі, праекты лю бога роду. М ікіта папярэдзіў, ш то ня трэба засьмечваць гэты пункт рэзю мэ рознай лухтой: “Працадаўцу нецікава будзе ведаць, як у 16 год ты працавала кур'ерам у нейкай рэдакцыі. Але калі падчас гэтай працы на 20% павысілася падпіска на выданьне, згадаць пра гэта абавязкова патрэбна”.

Граматна складзенае рэзю мэ - ня тое, дзе пералічваю цца месцы працы (чым займаецца перакладчык ці маркетоляг, ведаю ць усе), а тое, дзе распавядаецца, ш то рабіў і, самае галоўнае, ш то зрабіў. Напрыклад, “пасьпяхова ўвёў 30 новых схемаў працы, якія ўзьнялі эф эктыўнасьць на 25%”. Толькі канкрэтныя дасягненьні. Такім чынам, я абрала для свайго рэзю мэ ў якасьці клю чавых словаў “дасягненьне”, “унёсак”, “інавацыі”, “паляпш эньне”. У выніку атрымалася, ш то калі напачатку пісаць асабліва не было чаго, то зараз мая вучэбна-беспрацоўная “біяграф ія” выглядала салідна.

Асабістыя ўменьні і навыкі ўвайш лі ў суправаджальны ліст. Складаю чы яго, важна памятаць, ш то акцэнт мусіць ставіцца на тых якасьцях, якія, як ты лічыш, павінен ведаць працадаўца. Пра свае хранічныя спазьненьні я выраш ыла ня згадваць, а вось на адказнасьць і жаданьне працаваць не забылася. Урэш це, рэзю мэ - гэта ж ня проста анкетныя зьвесткі, а мастацтва хваліць сябе незаўважна, “ш чыра не пра ўсё”. Карацей, галоўнае - стварыць уражаньне, ш то ты той чалавек, якога кампанія чакала 10 год, ш то акрамя цябе ніхто больш ня зможа займацца дадзенай працай.

Калі рэзю мэ і суправаджальны ліст былі напісаныя, сакратарка сказала, ш то на сумоўе мяне запросяць трош кі пазьней - “празь некалькі дзён”. “Трош кі” расьцягнулася на тыдзень, за які М ікіта пасьпеў даць мне кансультацыі.

Сумоўе звалілася на галаву ў самы нечаканы момант (гарэў рэпартаж). І нават калі ўсе пытаньні і адказы былі прадуманыя і прааналізаваныя са спадаром Раждзественскім, па ш чырасьці, мне было страш навата. На сур'ёзнай працы і пытаньні павінны быць сур'ёзнымі, думала я, а М ікіта даваў па тэлеф оне апош нія парады: “Давай! Дацісьні іх! Пакажы ім, колькі бляску ў тваіх вачах! Гавары стрымана, але ўпэўнена. М ожаш пажартаваць, толькі з розумам. Зрабі які-небудзь камплімэнт: пахвалі паўдохлых рыбак у акварыю ме, скажы, якая прыгожая сакратарка. Вазьмі візытоўку, яна мае моц дзесяці паш партоў”.

“ПАБАЗАРЫ М ”

10''2003CD / 024

М абыць, я выглядала як на ф ота ва ўласным паш парце, бо ў перш ым прыёмным пакоі на мяне азірнуліся ўсе восем супрацоўнікаў. Агледзелі, як мае быць, далі анкету, якая ш мат у чым перагукалася з рэзю мэ. “Каб не падманула, ці ш то?”, - мільганула думка.

Праз хвілін 10 паклікалі да “ш эф а”. У звычайным кабінэце сядзеў чалавек гадоў 35. Было бачна, ш то тут сапраўды працую ць і ш то “дзірык” яўна не генэральны. Тым ня менш завучана ўсьміхнулася. “Дзірык” пачаў вывучаць анкету, потым дастаў з-пад стала рэзю мэ, зьверыў (я так і думала) і моўчкі ўтаропіўся ў пункт “адукацыя”.

“Чаму па спэцыяльнасьці не працуеце?” - цяжкі стомлены позірк засяродзіўся на мне. Блін, такія адчуваньні, быццам дэкан злавіў пасьля разьмеркаваньня. “Ну, - кажу, - месцаў няма”. “А Вы ш укалі?”

Я разгубілася. Гэта мы зь М ікітам не абмяркоўвалі. Панічна пачынаю ш укаць акварыю м з рыбкамі ці сакратарку. Зразумела, ні таго, ні другога. Тут на мяне абвалілася цунамі пытаньняў пра вучобу, унівэр, выкладчыкаў, сямейнае становіш ча, якія кніжкі я лю блю чытаць і ш то ведаю пра іх кампанію.

У той момант мне падалося, ш то я наагул нічога ня ведаю. Раптам мой экзэкутар працягнуў асадку і прапанаваў яму яе прадаць.

Адчуваю чы сябе пацыенткай “Навінак”, пачынаю апісваць якасьці “ручки ш ариковой”. Недахопаў атрымалася больш: “пяро” было ня супэр. Тут “дзірык” перайш оў на больш лагодны тон: “Ды ты не зьдзіўляйся, Лена (“О, - думаю, - спрацавала. На “ты” перайш оў”), у цябе ж няма досьведу гандлёвай працы, таму я пра такія рэчы пытаю ся”.

Калі ў мяне больш не заставалася ні сілаў, ні жаданьня размаўляць, гаварыць пачаў “ш эф ”: пра кампанію, пра працоўны граф ік, пра кар'ерны рост і... пра мае абавязкі. Карацей, я трапіла! Зараз надыйш ла мая чарга задаваць пытаньні. Паводле словаў М ікіты, уладкаваньне на працу - узаемапродаж: ты ім - свае ўменьні / навыкі, свой час і жыцьцё, яны табе - грош ы, пасаду, кар'еру. Таму абсалю тна нармальнымі былі патрабаваньні да працадаўцы. М яне цікавіла перш за ўсё магчымасьць кар'ернага росту і заробак.

Адзінае, ш то я зразумела з тырады “дзірыка” пра кар'еру - гэта тое, ш то яна ёсьць. М агчымая і нават пажаданая. Заробак (ёлы-палы, ш то я згубіла!) - 70 у.а. плюс адсоткі. Пры добрасумленнай працы яны складалі яш чэ 100-120.

Нарэш це мне назвалі дату, калі я магу прыступаць да сваіх абавязкаў...

“Нумар чацьверты ёсьць!” - самазадаволена падумала я і рэтыравалася з канторы, не забыўш ы паказаць ф ак нейкаму оф існаму хлопчыку, які ўжо прымяраўся позіркам да маіх ног.

Так, я “перадумала”: на ш часьце, у мяне ёсьць праца, якой я пляную займацца ўсё жыцьцё. Але зараз я магу выгадна сябе прадаць. І кожны зможа, калі толькі захоча. Таму ш то мы - маладыя! М ы ведаем, чаго хочам ад гэтага жыцьця!! І мы не прадаемся танна!!!

Дзякуй “Коллекции открытий” і “Alpina Consult” за дапамогу.

10''2003CD / 025

“ЧАМ У БЯЗ Ш АПКІ?”

“ЗЬ ЯКО Й ПРЫ ЧЫ НЫ СЫ ЙШ ЛІ З РАНЕЙШ АГА М ЕСЦА ПРАЦЫ?”

“ЯКІ ЗАРО БАК ХО ЧАЦЕ АТРЫ М ЛІВАЦЬ?”

“ВЫ - МАЛАДЫ, У ВАС НЯМ А ДО СЬВЕДУ ПРАЦЫ ”

“НАВО Ш ТА ВАМ ГЭТАЯ ПРАЦА?”

Калі вы кампэтэнтныя ў той галіне, да якой адносіцца новая пасада: “Я перарос прапанаваныя мне магчымасьці. Паступова падыходж у да таго моманту, калі магу ў лепш ы бок зьмяніць тое, чым займаю ся”.

Калі папярэдняе месца працы кардынальна адрозьніваецца ад магчымага будучага: “Я ш укаў сябе. Тое, чым я займаўся, не прыносіла маральнага задавальненьня, нягледзячы на тое, ш то працаваў я сумленна. Зараз канчаткова вызначыўся: хачу працаваць толькі ў ваш ай кампаніі”.

Нэўтральны варыянт: “Не задавальняў заробак”. Названая сума павінна быць сапраўды мізэрнай.Катэгарычна забараняецца казаць: “Пасварыўся з ш эф ам / Кіраўніцтва не задаволіла / Кепскі

працоўны калектыў / Гэта была такая вар'яцкая кампанія! / Нязручны граф ік працы”.

“... у.а. - гэта мінімальная сума, пры якой я захоўваю працаздольнасьць”.Калі ш эф кажа, ш то названая сума - гэта ш мат: “Я разумею Ваш скептыцызм. М не імпаную ць лю дзі,

якія не марную ць грош ы. Сапраўды, можа гэта і ш мат для мяне зараз, але я хачу дарасьці праф эсійна да гэтага заробку. Вы ўпэўніцеся, ш то я здольны на многае і варты больш ага”.

Ідэальны варыянт: даведацца пра заробак у дадзенай арганізацыі і назваць сярэдню ю суму.Не рэкамэндуецца: заніжаць суму з мэтай “абы трапіць”. Пасьля ўзьняць заробак будзе вельмі цяжка.

“Вы ведаеце, зараз час маладых. Хочаце, каб Ваш а кампанія праіснавала яш чэ 50 гадоў? Толькі маладыя супрацоўнікі выратую ць сытуацыю ”.

“Так, я студэнт. Але гэта ня значыць, ш то я дрэнны супрацоўнік. Гэта значыць, ш то ў мяне гнуткія мазгі, і таму я вучуся ў 100 разоў хутчэй за 45-гадовых. Гэта значыць, ш то мой мозаг здольны генэраваць ідэі, а значыць, зарабляць грош ы для Ваш ай кампаніі. Гэта значыць, ш то ў мяне вялікая працаздольнасьць і ш мат сілаў, якія я магу патраціць на Ваш у кампанію !”

“Ведаеце, я закаханы ў Ваш у кампанію, я хварэю на яе не адзін год. На жаль, я не працаваў па дадзенай спэцыяльнасьці, але ў мяне ёсьць некалькі варыянтаў (асьцярожна з гэтым, бо ідэі лёгка крадуцца) схемы продажу / паляпш эньня якасьці тавару / стварэньня больш якаснай прадукцыі і г.д. Гарантую, празь месяц я буду ведаць усё пра сваю працу”.

Не рэкамэндуецца адмоўчвацца.

“Я даўно пра яе марыў. Я зрабіў (пералічваеце), каб трапіць сю ды. Я хачу працаваць менавіта тут”.“У мяне ёсьць ідэі, якія я магу рэалізаваць толькі ў Ваш ай кампаніі. Я ўпэўнены, ш то яны ф айна

спрацую ць, таму не магу аддаць іх проста так. Я таксама ўпэўнены, ш то калі Вы дапаможаце мне ў рэалізацыі гэтых ідэяў, кампанія атрымае вялікі прыбытак”.

Катэгарычна забараняецца казаць: “М не патрэбная лю бая праца / М не патрэбныя грош ы / Я ведаю (мне казалі), ш то тут можна зрабіць кар'еру / Нескладаная праца / Я тут недалёка жыву”.

самы я гадасны я пы таньні працадаўцы і самы я геніяльны я адказы на іх

Пастулят М ікіты - усё можна падаць у патрэбным ракурсе. Таму сваю нікому не патрэбную ф ілялягічную адукацыю пры ўладкаваньні ў буйную кампанію на пасаду гандлёвага прадстаўніка я падала як гарантаванае ўменьне наладжваць зносіны і граматна тлумачыць мэту продажу (бо ш то-ш то, а языком мянціць нас навучылі).

Далей (гэта абавязкова) напісала пра дыплёмы, сэртыф ікаты, стажыроўкі, праекты лю бога роду. М ікіта папярэдзіў, ш то ня трэба засьмечваць гэты пункт рэзю мэ рознай лухтой: “Працадаўцу нецікава будзе ведаць, як у 16 год ты працавала кур'ерам у нейкай рэдакцыі. Але калі падчас гэтай працы на 20% павысілася падпіска на выданьне, згадаць пра гэта абавязкова патрэбна”.

Граматна складзенае рэзю мэ - ня тое, дзе пералічваю цца месцы працы (чым займаецца перакладчык ці маркетоляг, ведаю ць усе), а тое, дзе распавядаецца, ш то рабіў і, самае галоўнае, ш то зрабіў. Напрыклад, “пасьпяхова ўвёў 30 новых схемаў працы, якія ўзьнялі эф эктыўнасьць на 25%”. Толькі канкрэтныя дасягненьні. Такім чынам, я абрала для свайго рэзю мэ ў якасьці клю чавых словаў “дасягненьне”, “унёсак”, “інавацыі”, “паляпш эньне”. У выніку атрымалася, ш то калі напачатку пісаць асабліва не было чаго, то зараз мая вучэбна-беспрацоўная “біяграф ія” выглядала салідна.

Асабістыя ўменьні і навыкі ўвайш лі ў суправаджальны ліст. Складаю чы яго, важна памятаць, ш то акцэнт мусіць ставіцца на тых якасьцях, якія, як ты лічыш, павінен ведаць працадаўца. Пра свае хранічныя спазьненьні я выраш ыла ня згадваць, а вось на адказнасьць і жаданьне працаваць не забылася. Урэш це, рэзю мэ - гэта ж ня проста анкетныя зьвесткі, а мастацтва хваліць сябе незаўважна, “ш чыра не пра ўсё”. Карацей, галоўнае - стварыць уражаньне, ш то ты той чалавек, якога кампанія чакала 10 год, ш то акрамя цябе ніхто больш ня зможа займацца дадзенай працай.

Калі рэзю мэ і суправаджальны ліст былі напісаныя, сакратарка сказала, ш то на сумоўе мяне запросяць трош кі пазьней - “празь некалькі дзён”. “Трош кі” расьцягнулася на тыдзень, за які М ікіта пасьпеў даць мне кансультацыі.

Сумоўе звалілася на галаву ў самы нечаканы момант (гарэў рэпартаж). І нават калі ўсе пытаньні і адказы былі прадуманыя і прааналізаваныя са спадаром Раждзественскім, па ш чырасьці, мне было страш навата. На сур'ёзнай працы і пытаньні павінны быць сур'ёзнымі, думала я, а М ікіта даваў па тэлеф оне апош нія парады: “Давай! Дацісьні іх! Пакажы ім, колькі бляску ў тваіх вачах! Гавары стрымана, але ўпэўнена. М ожаш пажартаваць, толькі з розумам. Зрабі які-небудзь камплімэнт: пахвалі паўдохлых рыбак у акварыю ме, скажы, якая прыгожая сакратарка. Вазьмі візытоўку, яна мае моц дзесяці паш партоў”.

“ПАБАЗАРЫ М ”

10''2003CD / 024

М абыць, я выглядала як на ф ота ва ўласным паш парце, бо ў перш ым прыёмным пакоі на мяне азірнуліся ўсе восем супрацоўнікаў. Агледзелі, як мае быць, далі анкету, якая ш мат у чым перагукалася з рэзю мэ. “Каб не падманула, ці ш то?”, - мільганула думка.

Праз хвілін 10 паклікалі да “ш эф а”. У звычайным кабінэце сядзеў чалавек гадоў 35. Было бачна, ш то тут сапраўды працую ць і ш то “дзірык” яўна не генэральны. Тым ня менш завучана ўсьміхнулася. “Дзірык” пачаў вывучаць анкету, потым дастаў з-пад стала рэзю мэ, зьверыў (я так і думала) і моўчкі ўтаропіўся ў пункт “адукацыя”.

“Чаму па спэцыяльнасьці не працуеце?” - цяжкі стомлены позірк засяродзіўся на мне. Блін, такія адчуваньні, быццам дэкан злавіў пасьля разьмеркаваньня. “Ну, - кажу, - месцаў няма”. “А Вы ш укалі?”

Я разгубілася. Гэта мы зь М ікітам не абмяркоўвалі. Панічна пачынаю ш укаць акварыю м з рыбкамі ці сакратарку. Зразумела, ні таго, ні другога. Тут на мяне абвалілася цунамі пытаньняў пра вучобу, унівэр, выкладчыкаў, сямейнае становіш ча, якія кніжкі я лю блю чытаць і ш то ведаю пра іх кампанію.

У той момант мне падалося, ш то я наагул нічога ня ведаю. Раптам мой экзэкутар працягнуў асадку і прапанаваў яму яе прадаць.

Адчуваю чы сябе пацыенткай “Навінак”, пачынаю апісваць якасьці “ручки ш ариковой”. Недахопаў атрымалася больш: “пяро” было ня супэр. Тут “дзірык” перайш оў на больш лагодны тон: “Ды ты не зьдзіўляйся, Лена (“О, - думаю, - спрацавала. На “ты” перайш оў”), у цябе ж няма досьведу гандлёвай працы, таму я пра такія рэчы пытаю ся”.

Калі ў мяне больш не заставалася ні сілаў, ні жаданьня размаўляць, гаварыць пачаў “ш эф ”: пра кампанію, пра працоўны граф ік, пра кар'ерны рост і... пра мае абавязкі. Карацей, я трапіла! Зараз надыйш ла мая чарга задаваць пытаньні. Паводле словаў М ікіты, уладкаваньне на працу - узаемапродаж: ты ім - свае ўменьні / навыкі, свой час і жыцьцё, яны табе - грош ы, пасаду, кар'еру. Таму абсалю тна нармальнымі былі патрабаваньні да працадаўцы. М яне цікавіла перш за ўсё магчымасьць кар'ернага росту і заробак.

Адзінае, ш то я зразумела з тырады “дзірыка” пра кар'еру - гэта тое, ш то яна ёсьць. М агчымая і нават пажаданая. Заробак (ёлы-палы, ш то я згубіла!) - 70 у.а. плюс адсоткі. Пры добрасумленнай працы яны складалі яш чэ 100-120.

Нарэш це мне назвалі дату, калі я магу прыступаць да сваіх абавязкаў...

“Нумар чацьверты ёсьць!” - самазадаволена падумала я і рэтыравалася з канторы, не забыўш ы паказаць ф ак нейкаму оф існаму хлопчыку, які ўжо прымяраўся позіркам да маіх ног.

Так, я “перадумала”: на ш часьце, у мяне ёсьць праца, якой я пляную займацца ўсё жыцьцё. Але зараз я магу выгадна сябе прадаць. І кожны зможа, калі толькі захоча. Таму ш то мы - маладыя! М ы ведаем, чаго хочам ад гэтага жыцьця!! І мы не прадаемся танна!!!

Дзякуй “Коллекции открытий” і “Alpina Consult” за дапамогу.

10''2003CD / 025

“ЧАМ У БЯЗ Ш АПКІ?”

“ЗЬ ЯКО Й ПРЫ ЧЫ НЫ СЫ ЙШ ЛІ З РАНЕЙШ АГА М ЕСЦА ПРАЦЫ?”

“ЯКІ ЗАРО БАК ХО ЧАЦЕ АТРЫ М ЛІВАЦЬ?”

“ВЫ - МАЛАДЫ, У ВАС НЯМ А ДО СЬВЕДУ ПРАЦЫ ”

“НАВО Ш ТА ВАМ ГЭТАЯ ПРАЦА?”

Калі вы кампэтэнтныя ў той галіне, да якой адносіцца новая пасада: “Я перарос прапанаваныя мне магчымасьці. Паступова падыходж у да таго моманту, калі магу ў лепш ы бок зьмяніць тое, чым займаю ся”.

Калі папярэдняе месца працы кардынальна адрозьніваецца ад магчымага будучага: “Я ш укаў сябе. Тое, чым я займаўся, не прыносіла маральнага задавальненьня, нягледзячы на тое, ш то працаваў я сумленна. Зараз канчаткова вызначыўся: хачу працаваць толькі ў ваш ай кампаніі”.

Нэўтральны варыянт: “Не задавальняў заробак”. Названая сума павінна быць сапраўды мізэрнай.Катэгарычна забараняецца казаць: “Пасварыўся з ш эф ам / Кіраўніцтва не задаволіла / Кепскі

працоўны калектыў / Гэта была такая вар'яцкая кампанія! / Нязручны граф ік працы”.

“... у.а. - гэта мінімальная сума, пры якой я захоўваю працаздольнасьць”.Калі ш эф кажа, ш то названая сума - гэта ш мат: “Я разумею Ваш скептыцызм. М не імпаную ць лю дзі,

якія не марную ць грош ы. Сапраўды, можа гэта і ш мат для мяне зараз, але я хачу дарасьці праф эсійна да гэтага заробку. Вы ўпэўніцеся, ш то я здольны на многае і варты больш ага”.

Ідэальны варыянт: даведацца пра заробак у дадзенай арганізацыі і назваць сярэдню ю суму.Не рэкамэндуецца: заніжаць суму з мэтай “абы трапіць”. Пасьля ўзьняць заробак будзе вельмі цяжка.

“Вы ведаеце, зараз час маладых. Хочаце, каб Ваш а кампанія праіснавала яш чэ 50 гадоў? Толькі маладыя супрацоўнікі выратую ць сытуацыю ”.

“Так, я студэнт. Але гэта ня значыць, ш то я дрэнны супрацоўнік. Гэта значыць, ш то ў мяне гнуткія мазгі, і таму я вучуся ў 100 разоў хутчэй за 45-гадовых. Гэта значыць, ш то мой мозаг здольны генэраваць ідэі, а значыць, зарабляць грош ы для Ваш ай кампаніі. Гэта значыць, ш то ў мяне вялікая працаздольнасьць і ш мат сілаў, якія я магу патраціць на Ваш у кампанію !”

“Ведаеце, я закаханы ў Ваш у кампанію, я хварэю на яе не адзін год. На жаль, я не працаваў па дадзенай спэцыяльнасьці, але ў мяне ёсьць некалькі варыянтаў (асьцярожна з гэтым, бо ідэі лёгка крадуцца) схемы продажу / паляпш эньня якасьці тавару / стварэньня больш якаснай прадукцыі і г.д. Гарантую, празь месяц я буду ведаць усё пра сваю працу”.

Не рэкамэндуецца адмоўчвацца.

“Я даўно пра яе марыў. Я зрабіў (пералічваеце), каб трапіць сю ды. Я хачу працаваць менавіта тут”.“У мяне ёсьць ідэі, якія я магу рэалізаваць толькі ў Ваш ай кампаніі. Я ўпэўнены, ш то яны ф айна

спрацую ць, таму не магу аддаць іх проста так. Я таксама ўпэўнены, ш то калі Вы дапаможаце мне ў рэалізацыі гэтых ідэяў, кампанія атрымае вялікі прыбытак”.

Катэгарычна забараняецца казаць: “М не патрэбная лю бая праца / М не патрэбныя грош ы / Я ведаю (мне казалі), ш то тут можна зрабіць кар'еру / Нескладаная праца / Я тут недалёка жыву”.

самы я гадасны я пы таньні працадаўцы і самы я геніяльны я адказы на іх

10''2003CD / 026 10''2003CD / 027

М арта Цісевічпа ко нях, amigos!

Тое, чаго мы чакалі і баяліся, урэш це адбы лося. Субкамандантэ М аркас, мэксы канскі Герой У М асцы, Zorro сучаснасьці і апош няя надзея прагрэсіўнага чалавецтва, зьнік у невядомы м накірунку. Зьнік, пакінуўш ы аднадумцам надзею, а ўсім астатнім - расьпіяраную цяпер уж о "па самае не магу" ідэю сапаты сцкага раю на зямлі. Наш ы, як заўсёды, перш ы мі ловяць успы ш ку: беларускія ф эйсмэны ў масках Zet запусьцілі ў ратацы ю новы кліп “Калгас”, а заадно паабяцалі парваць усіх сваім новы м альбомам. Адназначна, наперадзе - чарговы віток парты занскай моды. Ры хтуемся загадзя: перад вамі галерэя баявой славы горды х наш чадкаў Zorro.

ХТО ЯНЫ :

АДКУЛЬ НАЗВА:

ХТО ЁН:

ХТО ЁН НАСАМ РЭЧ:

ЧАМ У ПАРТЫ ЗАН:

АКТУАЛЬНАСЬЦЬ ІДЭІ:

Чы тво:

EZLN (Сапатысцкая Армія Нацыянальнага Вызваленьня) - рэвалю цыйнае ўтварэньне мэксыканскіх індзейцаў. 1 студзеня 1994 г. паднялі перш ае паўстаньне ў сувязі з пачаткам дзеяньня глябалісцкай дамовы NAFTA аб адзінай эканамічнай прасторы паміж ЗШ А, Канадай і М эксыкай.

Называю цца ў гонар Эміліяна Сапата (1879 - 1919) - іхнага Кастуся Каліноўскага.

Субкамандантэ (“недакамандзір”) М аркас (19?? - … ) - лідэр руху сапатыстаў. Ніколі не здымае чорнай лыжнай маскі. Называе сябе “перакладчыкам для ўсяго сьвету з мовы індзейцаў мэксыканскай сэльвы”. Узяў псэўданім у гонар забітага сябра. Па апош ніх зьвестках, бясьсьледна зьнік - паляцеў, не паабяцаўш ы вярнуцца тысячам М алыш оў сэльвы, узброеных “калаш амі” і вясёлкавымі ідэямі свайго “камандантэ мары”.

Паводле аф іцыйных зьвестак мэксыканскіх спэцслужбаў, сапраўднае імя М аркаса - Раф аэль Сэбасьцьян Гільен Вінсэнтэ. Нарадзіўся ў сям'і пабожнага гандляра мэбляй у порце Тампіка (ш т. Тамаўліпас, М эксыка). Эўрапеоід, хрыш чоны (каталік). Вывучаў ф ілязоф ію й літаратуру ў Нацыянальным аўтаномным унівэрсытэце М эхіка. Зьнік з далягляду ў пачатку 80-х, акурат тады, калі субкамандантэ М аркас зьявіўся ў сэльве з тузінам хаўрусьнікаў, вывучаю чы культуру індзейцаў і прапагандую чы ідэі марксызму-ленінізму.Сам М аркас то раш уча абвяргае гэтую вэрсію, то кпіць зь яе. “Вы хочаце бачыць мой твар?” - пытаецца ён у гледачоў сапатысцкага дакумэнтальнага ф ільму і пачынае сьцягваць лыжную маску. Кадар мяняецца - з-пад маскі вылузваецца лю стэрка, у якім адбіваю цца дзясяткі мужчынскіх і жаночых твараў лю дзей усіх узростаў і нацыянальнасьцяў.Ш то піш а: Баявыя зводкі, рэвалю цыйныя адозвы, тэарэтычныя трактаты, ф ілязоф скія прыпавесьці, эсэ ў духу магічнага рэалізму, песьні і верш ы. Апрацоўвае індзейскія міты, цытуе Борхеса, Картасара, Кастанэду, Ш эксьпіра. Ягоныя творы сталі ідэйным падмуркам руху антыглябалістаў. Апроч маскі і “калаш нікава”, нязьменны атрыбут М аркаса - ноўтбук, празь які ён проста зь лесу веш ае напісанае ў сеціва - б'е капіталістаў іхнай жа зброяй.

Хаваецца ў сэльве. З 1994 г. стала змагаецца супраць мэксыканскага ўраду. Пад кантролем ягоных брыгадаў - ладны кавалак ш тату Чыяпас на поўдні краіны.

М аркас ператварыў антыглябалізм у моду раней, чым ён стаўся палітычнай сілай. М адона ш алее ад М аркасавых песень, а сам клясык магічнага рэалізму Гарсіа М аркес бярэ інтэрвію ў свайго літаратурнага пасьлядоўніка. Тым часам заходнеэўрапейскія студэнты апранаю цца ў сэкандах, харчую цца выкінутым з гіпэрмаркетаў пратэрмінаваным food'ам. Суполка беларускіх мастакоў і ф ілёзаф аў, якая пасьпяхова прадставіла ў Ф ранцыі свой пARTызанскі праект, зьбіраецца зь ім у Нарвэгію і тэрмінова ш укае аўтэнтычны самагонны апарат у працоўным стане, каб пазнаёміць скандынаваў з напоем сапраўдных партызанаў - камэрцыйнай апазыцыяй дзяржаўнай гарэлцы.

Субкамандантэ М аркас. “Інш ая рэвалю цыя: Сапатысты супраць новага сусьветнага ладу” - зборнік эсэ і артыкулаў у перакладзе на расейскую.

ZAPATISTA

10''2003CD / 026 10''2003CD / 027

М арта Цісевічпа ко нях, amigos!

Тое, чаго мы чакалі і баяліся, урэш це адбы лося. Субкамандантэ М аркас, мэксы канскі Герой У М асцы, Zorro сучаснасьці і апош няя надзея прагрэсіўнага чалавецтва, зьнік у невядомы м накірунку. Зьнік, пакінуўш ы аднадумцам надзею, а ўсім астатнім - расьпіяраную цяпер уж о "па самае не магу" ідэю сапаты сцкага раю на зямлі. Наш ы, як заўсёды, перш ы мі ловяць успы ш ку: беларускія ф эйсмэны ў масках Zet запусьцілі ў ратацы ю новы кліп “Калгас”, а заадно паабяцалі парваць усіх сваім новы м альбомам. Адназначна, наперадзе - чарговы віток парты занскай моды. Ры хтуемся загадзя: перад вамі галерэя баявой славы горды х наш чадкаў Zorro.

ХТО ЯНЫ :

АДКУЛЬ НАЗВА:

ХТО ЁН:

ХТО ЁН НАСАМ РЭЧ:

ЧАМ У ПАРТЫ ЗАН:

АКТУАЛЬНАСЬЦЬ ІДЭІ:

Чы тво:

EZLN (Сапатысцкая Армія Нацыянальнага Вызваленьня) - рэвалю цыйнае ўтварэньне мэксыканскіх індзейцаў. 1 студзеня 1994 г. паднялі перш ае паўстаньне ў сувязі з пачаткам дзеяньня глябалісцкай дамовы NAFTA аб адзінай эканамічнай прасторы паміж ЗШ А, Канадай і М эксыкай.

Называю цца ў гонар Эміліяна Сапата (1879 - 1919) - іхнага Кастуся Каліноўскага.

Субкамандантэ (“недакамандзір”) М аркас (19?? - … ) - лідэр руху сапатыстаў. Ніколі не здымае чорнай лыжнай маскі. Называе сябе “перакладчыкам для ўсяго сьвету з мовы індзейцаў мэксыканскай сэльвы”. Узяў псэўданім у гонар забітага сябра. Па апош ніх зьвестках, бясьсьледна зьнік - паляцеў, не паабяцаўш ы вярнуцца тысячам М алыш оў сэльвы, узброеных “калаш амі” і вясёлкавымі ідэямі свайго “камандантэ мары”.

Паводле аф іцыйных зьвестак мэксыканскіх спэцслужбаў, сапраўднае імя М аркаса - Раф аэль Сэбасьцьян Гільен Вінсэнтэ. Нарадзіўся ў сям'і пабожнага гандляра мэбляй у порце Тампіка (ш т. Тамаўліпас, М эксыка). Эўрапеоід, хрыш чоны (каталік). Вывучаў ф ілязоф ію й літаратуру ў Нацыянальным аўтаномным унівэрсытэце М эхіка. Зьнік з далягляду ў пачатку 80-х, акурат тады, калі субкамандантэ М аркас зьявіўся ў сэльве з тузінам хаўрусьнікаў, вывучаю чы культуру індзейцаў і прапагандую чы ідэі марксызму-ленінізму.Сам М аркас то раш уча абвяргае гэтую вэрсію, то кпіць зь яе. “Вы хочаце бачыць мой твар?” - пытаецца ён у гледачоў сапатысцкага дакумэнтальнага ф ільму і пачынае сьцягваць лыжную маску. Кадар мяняецца - з-пад маскі вылузваецца лю стэрка, у якім адбіваю цца дзясяткі мужчынскіх і жаночых твараў лю дзей усіх узростаў і нацыянальнасьцяў.Ш то піш а: Баявыя зводкі, рэвалю цыйныя адозвы, тэарэтычныя трактаты, ф ілязоф скія прыпавесьці, эсэ ў духу магічнага рэалізму, песьні і верш ы. Апрацоўвае індзейскія міты, цытуе Борхеса, Картасара, Кастанэду, Ш эксьпіра. Ягоныя творы сталі ідэйным падмуркам руху антыглябалістаў. Апроч маскі і “калаш нікава”, нязьменны атрыбут М аркаса - ноўтбук, празь які ён проста зь лесу веш ае напісанае ў сеціва - б'е капіталістаў іхнай жа зброяй.

Хаваецца ў сэльве. З 1994 г. стала змагаецца супраць мэксыканскага ўраду. Пад кантролем ягоных брыгадаў - ладны кавалак ш тату Чыяпас на поўдні краіны.

М аркас ператварыў антыглябалізм у моду раней, чым ён стаўся палітычнай сілай. М адона ш алее ад М аркасавых песень, а сам клясык магічнага рэалізму Гарсіа М аркес бярэ інтэрвію ў свайго літаратурнага пасьлядоўніка. Тым часам заходнеэўрапейскія студэнты апранаю цца ў сэкандах, харчую цца выкінутым з гіпэрмаркетаў пратэрмінаваным food'ам. Суполка беларускіх мастакоў і ф ілёзаф аў, якая пасьпяхова прадставіла ў Ф ранцыі свой пARTызанскі праект, зьбіраецца зь ім у Нарвэгію і тэрмінова ш укае аўтэнтычны самагонны апарат у працоўным стане, каб пазнаёміць скандынаваў з напоем сапраўдных партызанаў - камэрцыйнай апазыцыяй дзяржаўнай гарэлцы.

Субкамандантэ М аркас. “Інш ая рэвалю цыя: Сапатысты супраць новага сусьветнага ладу” - зборнік эсэ і артыкулаў у перакладзе на расейскую.

ZAPATISTA

10''2003CD / 029

Хто яны:М

Ш то граю ць:

Хто яны насамрэч:

Чаму парты заны:

Сеціва: www.gorillaz.com,

ульцяш кі: рамантык 2D (вакал, клявіш ы); сатаніст Mэрдак (бас); рэпэр Расэл (бубны); 10-гадовая японская каратыстка Noodle (гітара).

у словазлучэньні “кібэр-рэп-поп-хаўс-панк-хіп-хоп-рэгей-джаз” галоўнае слова “кібэр” - усё астатняе неістотна.

Лідэр - брыт-попэр Дэвід Элбарн (Blur), якому закарцела заняцца электронш чынай. Зь ім сябры - рэпэр Дэн Накамура па мянуш цы The Automator, вакалістка япона-амэрыканскага дуэту Cibo Matto М іхо Хаторы, Тына Ўэймаўт і Крыс Ф ранц (экс-Talking Head), Del Tha Funky Homosapien і вэтэран кубінскага джазу Ібрагім Ф эрэр. Кампанія нявелькая, але “бардзо пажондная” і крэатыўная. М ульцікі намаляваў мастак Джамі Х'юліт, аўтар культавых коміксаў Tank Girl.

Існую ць пераважна ў інтэрнэце. Падчас жывых канцэртаў выступаю ць за экранам, на якім паказваю ць мульты. Паслалі далёка арганізатараў Mercury Awards, калі тыя хацелі даць ім прэмію за лепш ы дыск 2001 г. Дурэю ць, экспэрымэнтую ць - а інш ыя ўсур'ёз ад гэтага пруцца.

Зайш оўш ы на адрас можна нарвацца на маляваную рэзыдэнцыю гурта.

GORILLAZ

10''2003CD / 028

Хто яны:

Адкуль назва:

Ш то граю ць:

Хто яны насамрэч:

Чаму парты заны:

Ж ы цьцяздольнасьць ідэі:

Сеціва:www.residents.com/misc/costumes.html

The Residents (насамрэч праз s) - чатыры чомары, якія носяць смокінгі і маскі ў ф орме вочных яблыкаў. Клічуць іх Mr.Resident, A.Residents, Residents i Mr.Scull. Апош ні, калі ў яго сьперлі “вока”, пачаў насіць маску чэрапа.

Спачатку музыкі меркавалі застацца безназоўнымі. Назву атрымалі ў 1970-м, калі з “Warner Bros” ім вярнулі перш ую дэмаленту з пазнакай “for the attention of residents”.

Клясычны рок, арт, industrial, панк, электронны мінімалізм, сымф оніі, опэры, запiсваю ць саўндтрэкі да ф ільмаў. Практыкую ць ш умавыя інсталяцыі і пэрф ормансы ў стылі поп-арт.

Невядома. Ёсьць меркаваньне, ш то зараз пад маскамі хаваецца зусім ня той склад, які пачынаў у 1970-х.

Ф актычна не зьяўляю чыся на лю дзях, праз скандалы і містыф ікацыі здабылі статус культавай андэрграўнд-каманды. Па маладосьці часта нарываліся на цэнзуру (і гэта ў Амэрыцы !). У 1973 годзе, напрыклад, продаж альбома “Meet the Residents” быў спынены: на вокладцы красаваліся бітлы-вампіры. За кружэлку “Third Reich-n-Roll” (на вокладцы Гітлер трымае моркаўку) былі западозраныя ў нэанацызме. Нярэдка дазвалялі сабе пацеш ыцца з ф анатаў, выпускаю чы кружэлкі з трыма бакамі, альбо дыск “Not Available”, які 4 гады існаваў толькі віртуальна. Перш ымі зладзілі канцэрт за напаўпразрыстым экранам.

The Residents перш ымі з сучасных музыкаў зрабілі маскі асновай імідж у. М енавіта яны ўвялі моду на поп-ананімнасьць.У 90-х у Амэрыцы паўсталі і неўзабаве набылі папулярнасьць дзьве замаскаваныя каманды. Mushroomhead - “грыбагаловыя”, носяць чорныя скураныя маскі і граю ць готык-мэтал. Крыху крыўдую ць на SlipKnot: ніхто ня верыць, ш то гэта SlipKnot, які паўстаў на два гады пазьней, пакраў у іх ф іш ку са схаванымі тварамі. Паводле SlipKnot, іхныя маскі перш апачаткова - боязь быць засьмяянымі абываталямі гарадку, у клю бах якога яны пачыналі, а цяпер - alter ego кожнага зь іх. На лідэры SlipKnot Ш оне Крэгане (Shawn Crahan) - звычайна маска клоўна з мозгам, які вывісае вонкі… Як на мяне - гэта ня alter ego, а дыягназ.Абодва гурты, хоць і заліш не змрочныя, але ўсё-ткі дзеці таго карнавалу, які цягам 30 год муцілі the Residents.

- тут можна пабачыць выставу строяў, у якіх цягам 30 год the Residents зьяўляліся на лю дзях.

Хто ён:

Адкуль псэўданім:

Ш то граў:

Чаму парты зан:

Ж ы цьцяздольнасьць ідэі:

Сеціва:www.pretentious.net/muslimgauze

Брын Джонс (1961 - 1999), пры жыцьці закансьпіраваны андэрграўндны, а пасьля сьмерці культавы брытанскі электронш чык. Існаваў ізалявана. За ўсё жыцьцё даў 5 інтэрвію і 7 канцэртаў. Не лю біў ф атаграф авацца, таму ніводнага партрэту пасьля яго не засталося. Нягледзячы на тое, ш то Muslimgauze - ягоны сольны праект, заўсёды казаў пра сябе ў множным ліку, як пра гурт. Быў надзвычай крэатыўным: за 15 год запісаў 90 альбомаў і прыкладна столькі ж не запісаў (сям'я і сябры зводзяць стужкі, ш то пазаставаліся, у пасьмяротныя кружэлкі). Памёр у родным М анчэстэры ад рэдкай хваробы крыві.

Muslimgauze на беларускую можна перакласьці як “мусульманскі газ”. М аецца на ўвазе найтанчэйш ая тканіна - матэрыя, якая толькі й здольная перадаць ф актуру музычных экспэрымэнтаў Брына Джонса.

Прыхільнікі вызначаю ць стыль Muslimgauze не інакш як dark/minimal/romantic/enlightening/twisted/harsh/brutual/soft/etheral/ambient/lush/intense. Кудысьці падзеўся яш чэ industrial, які істотна паўплываў на Джонса напачатку кар'еры. Брын меў звычку скарыстоўваць у творчым працэсе “ўсё, ш то трапляецца пад рукі”, апроч уласна кампутарнай тэхнікі і сэмплераў. Іх ён лічыў тым, ш то вядзе да глябалізацыі заходняй электроннай музыкі, змуш аю чы розныя гурты гучаць падобна. Канву ягоных кампазыцыяў складала аўтэнтычная пэркусія - безьліч барабанаў усіх часоў і народаў.

Творчым прынцыпам Muslimgauze была паэтызацыя ўсяго, ш то зьвязана зь ісламскім сьветам. Нават назвы ягоных альбомаў гучаць як песьня: “Салям алейкум, выблядак”, “Злучаныя ш таты Ісламу”, “Алімпійская жаночая зборная Ірану па настольным тэнісе”, “Над блакітным мячэтам”. Яго лічылі то ірляндзкім тэрарыстам, то баевіком Арганізацыі Вызваленьня Палестыны, хаця ён знаходзіўся па-за палітыкай, у сф эры чыстага мастацтва. Кожная трывожная зьвестка з Палестыны, Аўганістану альбо Іраку служыла яму эмацыйным ш турш ком для запісу кампазыцыі. Пры жыцьці ён так і ня зьезьдзіў на Блізкі Ўсход, кажучы, ш то гэта выш эй ягоных сілаў - ступіць на зямлю няволі.

Брын Джонс памёр, але справа яго жыве. Вечары памяці Muslimgauze праходзяць у ф армаце ф эстываляў электроннай музыкі. Ягоныя маскоўскія пасьлядоўнікі з надрывам, уласьцівым апроч іх хіба ш то амэрыканцам i брытанцам, сьпяваю ць пра нялёгкі лёс чачэнскага народу пад пэркусію і “сэмпляваныя арнамэнты гукаў”.

- сайт, які дбайна падтрымлівае і абнаўляе блізкі сябар і паплечнік Muslimgauze Тэры Бэнэт (Terry Bennet).

THE REZIDENTS MUSLIMGAUZE

10''2003CD / 029

Хто яны:М

Ш то граю ць:

Хто яны насамрэч:

Чаму парты заны:

Сеціва: www.gorillaz.com,

ульцяш кі: рамантык 2D (вакал, клявіш ы); сатаніст Mэрдак (бас); рэпэр Расэл (бубны); 10-гадовая японская каратыстка Noodle (гітара).

у словазлучэньні “кібэр-рэп-поп-хаўс-панк-хіп-хоп-рэгей-джаз” галоўнае слова “кібэр” - усё астатняе неістотна.

Лідэр - брыт-попэр Дэвід Элбарн (Blur), якому закарцела заняцца электронш чынай. Зь ім сябры - рэпэр Дэн Накамура па мянуш цы The Automator, вакалістка япона-амэрыканскага дуэту Cibo Matto М іхо Хаторы, Тына Ўэймаўт і Крыс Ф ранц (экс-Talking Head), Del Tha Funky Homosapien і вэтэран кубінскага джазу Ібрагім Ф эрэр. Кампанія нявелькая, але “бардзо пажондная” і крэатыўная. М ульцікі намаляваў мастак Джамі Х'юліт, аўтар культавых коміксаў Tank Girl.

Існую ць пераважна ў інтэрнэце. Падчас жывых канцэртаў выступаю ць за экранам, на якім паказваю ць мульты. Паслалі далёка арганізатараў Mercury Awards, калі тыя хацелі даць ім прэмію за лепш ы дыск 2001 г. Дурэю ць, экспэрымэнтую ць - а інш ыя ўсур'ёз ад гэтага пруцца.

Зайш оўш ы на адрас можна нарвацца на маляваную рэзыдэнцыю гурта.

GORILLAZ

10''2003CD / 028

Хто яны:

Адкуль назва:

Ш то граю ць:

Хто яны насамрэч:

Чаму парты заны:

Ж ы цьцяздольнасьць ідэі:

Сеціва:www.residents.com/misc/costumes.html

The Residents (насамрэч праз s) - чатыры чомары, якія носяць смокінгі і маскі ў ф орме вочных яблыкаў. Клічуць іх Mr.Resident, A.Residents, Residents i Mr.Scull. Апош ні, калі ў яго сьперлі “вока”, пачаў насіць маску чэрапа.

Спачатку музыкі меркавалі застацца безназоўнымі. Назву атрымалі ў 1970-м, калі з “Warner Bros” ім вярнулі перш ую дэмаленту з пазнакай “for the attention of residents”.

Клясычны рок, арт, industrial, панк, электронны мінімалізм, сымф оніі, опэры, запiсваю ць саўндтрэкі да ф ільмаў. Практыкую ць ш умавыя інсталяцыі і пэрф ормансы ў стылі поп-арт.

Невядома. Ёсьць меркаваньне, ш то зараз пад маскамі хаваецца зусім ня той склад, які пачынаў у 1970-х.

Ф актычна не зьяўляю чыся на лю дзях, праз скандалы і містыф ікацыі здабылі статус культавай андэрграўнд-каманды. Па маладосьці часта нарываліся на цэнзуру (і гэта ў Амэрыцы !). У 1973 годзе, напрыклад, продаж альбома “Meet the Residents” быў спынены: на вокладцы красаваліся бітлы-вампіры. За кружэлку “Third Reich-n-Roll” (на вокладцы Гітлер трымае моркаўку) былі западозраныя ў нэанацызме. Нярэдка дазвалялі сабе пацеш ыцца з ф анатаў, выпускаю чы кружэлкі з трыма бакамі, альбо дыск “Not Available”, які 4 гады існаваў толькі віртуальна. Перш ымі зладзілі канцэрт за напаўпразрыстым экранам.

The Residents перш ымі з сучасных музыкаў зрабілі маскі асновай імідж у. М енавіта яны ўвялі моду на поп-ананімнасьць.У 90-х у Амэрыцы паўсталі і неўзабаве набылі папулярнасьць дзьве замаскаваныя каманды. Mushroomhead - “грыбагаловыя”, носяць чорныя скураныя маскі і граю ць готык-мэтал. Крыху крыўдую ць на SlipKnot: ніхто ня верыць, ш то гэта SlipKnot, які паўстаў на два гады пазьней, пакраў у іх ф іш ку са схаванымі тварамі. Паводле SlipKnot, іхныя маскі перш апачаткова - боязь быць засьмяянымі абываталямі гарадку, у клю бах якога яны пачыналі, а цяпер - alter ego кожнага зь іх. На лідэры SlipKnot Ш оне Крэгане (Shawn Crahan) - звычайна маска клоўна з мозгам, які вывісае вонкі… Як на мяне - гэта ня alter ego, а дыягназ.Абодва гурты, хоць і заліш не змрочныя, але ўсё-ткі дзеці таго карнавалу, які цягам 30 год муцілі the Residents.

- тут можна пабачыць выставу строяў, у якіх цягам 30 год the Residents зьяўляліся на лю дзях.

Хто ён:

Адкуль псэўданім:

Ш то граў:

Чаму парты зан:

Ж ы цьцяздольнасьць ідэі:

Сеціва:www.pretentious.net/muslimgauze

Брын Джонс (1961 - 1999), пры жыцьці закансьпіраваны андэрграўндны, а пасьля сьмерці культавы брытанскі электронш чык. Існаваў ізалявана. За ўсё жыцьцё даў 5 інтэрвію і 7 канцэртаў. Не лю біў ф атаграф авацца, таму ніводнага партрэту пасьля яго не засталося. Нягледзячы на тое, ш то Muslimgauze - ягоны сольны праект, заўсёды казаў пра сябе ў множным ліку, як пра гурт. Быў надзвычай крэатыўным: за 15 год запісаў 90 альбомаў і прыкладна столькі ж не запісаў (сям'я і сябры зводзяць стужкі, ш то пазаставаліся, у пасьмяротныя кружэлкі). Памёр у родным М анчэстэры ад рэдкай хваробы крыві.

Muslimgauze на беларускую можна перакласьці як “мусульманскі газ”. М аецца на ўвазе найтанчэйш ая тканіна - матэрыя, якая толькі й здольная перадаць ф актуру музычных экспэрымэнтаў Брына Джонса.

Прыхільнікі вызначаю ць стыль Muslimgauze не інакш як dark/minimal/romantic/enlightening/twisted/harsh/brutual/soft/etheral/ambient/lush/intense. Кудысьці падзеўся яш чэ industrial, які істотна паўплываў на Джонса напачатку кар'еры. Брын меў звычку скарыстоўваць у творчым працэсе “ўсё, ш то трапляецца пад рукі”, апроч уласна кампутарнай тэхнікі і сэмплераў. Іх ён лічыў тым, ш то вядзе да глябалізацыі заходняй электроннай музыкі, змуш аю чы розныя гурты гучаць падобна. Канву ягоных кампазыцыяў складала аўтэнтычная пэркусія - безьліч барабанаў усіх часоў і народаў.

Творчым прынцыпам Muslimgauze была паэтызацыя ўсяго, ш то зьвязана зь ісламскім сьветам. Нават назвы ягоных альбомаў гучаць як песьня: “Салям алейкум, выблядак”, “Злучаныя ш таты Ісламу”, “Алімпійская жаночая зборная Ірану па настольным тэнісе”, “Над блакітным мячэтам”. Яго лічылі то ірляндзкім тэрарыстам, то баевіком Арганізацыі Вызваленьня Палестыны, хаця ён знаходзіўся па-за палітыкай, у сф эры чыстага мастацтва. Кожная трывожная зьвестка з Палестыны, Аўганістану альбо Іраку служыла яму эмацыйным ш турш ком для запісу кампазыцыі. Пры жыцьці ён так і ня зьезьдзіў на Блізкі Ўсход, кажучы, ш то гэта выш эй ягоных сілаў - ступіць на зямлю няволі.

Брын Джонс памёр, але справа яго жыве. Вечары памяці Muslimgauze праходзяць у ф армаце ф эстываляў электроннай музыкі. Ягоныя маскоўскія пасьлядоўнікі з надрывам, уласьцівым апроч іх хіба ш то амэрыканцам i брытанцам, сьпяваю ць пра нялёгкі лёс чачэнскага народу пад пэркусію і “сэмпляваныя арнамэнты гукаў”.

- сайт, які дбайна падтрымлівае і абнаўляе блізкі сябар і паплечнік Muslimgauze Тэры Бэнэт (Terry Bennet).

THE REZIDENTS MUSLIMGAUZE

10''2003CD / 030

Хто яны:

Адкуль назва:

Ш то граю ць:

Чаму парты заны:

Сеціва:www.radzima.com.www.smotritel.com

Самаазначэньне - ВІА, “вакальна-інструмэнтальны атрад”. Завуць іх Канцлер (вакал, гітара), Стронг (гітара), Акрабат (бас), М аньяк (бубны), Рыба (скрыпка). Ш тодзённыя куклукскланаўскія маскі часам мяняю ць на сьвяточныя: М айкла Джэксана, Сальвадора Далі, клоўна Роні і інш. У адным зь інтэрвію прызналіся, ш то пад маскамі зямляне пабачылі б іх зморш чаныя зялёныя твары пасланцаў інш ай цывілізацыі.

У лягатыпе Zet яўна чытаецца росчырк Zorro. Паводле словаў аднаго з музыкаў, “Zet - гэта рок-гурт бяз твараў, які мае місію ратаваць сьвядомасьць лю дзей, як калісьці Зора ратаваў лю дзей ад сьмерці ф ізычнай”.

Усё - ад funk і industrial да ф лямэнка “Крыжачок - танец сьмерці”. “Ад скрайніх мэтал-плыняў да блатняку. Каб не прызвычайваліся,” - пазначана ў іхным “маніхвэсьце”. Сьвядома неф арматныя.Хто яны насамрэч: Усе гэта ведаю ць, але ніхто ня кажа ўголас. Ж урналісты іранічна называю ць лідэра гурта “ён” і “самі-ведаеце-хто”. Народ ціха сьцябецца, калі ў супольных канцэртах Zet папярэднічае NRM'у. Калектывы, аднак, ня тоесныя, хоць кожны з zet'аўцаў ёсьць актыўным дзеячом тутэйш ай музычнай прасторы.

На іх перш ых выступах адрывалася безьліч маладзёнаў у аранжавых майках-“выбірайках”. У верасьні 2001 такі родны і знаёмы голас з-пад белай маскі абвесьціў у рэпартажы на НТВ: “Я мяркую, рэвалю цыя непазьбежная”. Аднак па выбарах Zet, насуперак чаканьням, не схаваўся ў бульбу, а працягнуў баявыя дзеяньні, упэўнена прасоўваю чы ў масы свае антыф арматныя погляды: усё - папса, бо ўсе - ф армат, і адзіны сродак ня быць папсою - гэта цячы і зьмяняцца. Ш то яны, уласна кажучы, і робяць.

А тым часам з можна скачаць сьвежы кліп Zet на

песьню “Калгас”. М ожа, хоць у вас гэта атрымаецца.

ZET

31 верасьня адбы ўся розы гры ш пры зоў па конкурсе ад RIMMEL, які бы ў аб'яўлены ў CD/Студэнцкая Думка/ № 7-8.

Лю бая сустрэча з RIMMEL прыносіць толькі прыемныя сю рпрызы, і гэта бачна па задаволеных усьмеш ках наш ых пераможцаў. Такім чынам, прызы ад RIMMEL атрымалі:

КОНКУРС АД RIMMEL

Ф ІНАЛ!!!

Натальля Буглак(працуе ў ГД “На Нямізе”)

Іры на Чуковіч(працуе ў краме Tom Tailor)

Сьняж ана Гайнутдзінава (хатняя гаспадыня)

Часопіс CD / “Студэнцкая Думка” абвяш чае пра наяўнасьць вакансіяў. На сталае супрацоўніцтва запраш аю цца:

вакансіі ў CD

10''2003CD / 031

М УЗЫ ЧНЫ АГЛЯДАЛЬНІК

КІНААГЛЯДАЛЬНІК

РЭДАКТАР АДДЗЕЛУ FASHION

Патрабаваньні:свабодная арыентацыя ў рок-іэлектроннаймузыцы, нестэрэатыпнае мысьленьне, добрыя стасункі зь беларускімі музыкамі, прамоўтэрамі. Досьвед працы ў беларускіх музычных выданьнях - непажаданы.

Патрабаваньні: неш аблённыя погляды на сучасны (мэйнстрым, арт-хаўз) кінэматограф, свабодная арыентацыя ў падзеях кінасьвету (Беларусь, Эўропа, Амэрыка, Азія), наладжаныя кантакты з арганізатарамі менскіх кінапаказаў, нестандартныя падыходы да асьвятленьня тэмаў.

Патрабаваньні: свабодная арыентацыя ў апош ніх тэндэнцыях “высокай моды” і fashion street, наладжаныя кантакты з прадаўцамі ці дырэкцыяй менскіх “модных” крамаў (адзеньне, аксэсуары).Уменьне пісаць - абавязковае.

РЭДАКТАР АДДЗЕЛУ “СD-NEWS”

РЭПАРТЭР

РЭКЛЯМ ІСТ

Патрабаваньні:цікаўнасьць,пранырлівасьць,наяўнасьцьсеткі інф арматараў (як мінімум у трох ВНУ сталіцы, у тым ліку ў праф камах), уменьне працаваць зь інф армацыяй, пазытыўнае нестандартнае мысьленьне. Досьвед працы ў якасьці стрынгера ў СМ І ці ва ўнівэрсытэцкай газэце пажаданы.

Патрабаваньні: мабільны, крэатыўны, старанны, адказны, пажадана з журналісцкай ці ф ілялягічнай адукацыяй (можна няскончанай). У наяўнасьці - свабодная і незакамплексаваная арыентацыя ў сацыяльных праблемах менскай моладзі. Пажаданы досьвед працы ў СМ І.

Патрабаваньні: крэатыўны, мабільны, старанны, пажадана з pr / рэклямнай адукацыяй (можна няскончанай). У наяўнасьці амбітнасьць, мэтанакіраванасьць, здольнасьць рэалізоўваць уласныя і чужыя ідэі. Досьвед працы ў рэклямных аддзелах СМ І вітаецца.

Пры адборы прэтэндэнтаў перавага будзе аддавацца студэнтам лю бой ф ормы навучаньня, а таксама ш кольнікам старэйш ы х (10-11) клясаў. Уменьне пісаць - у наяўнасьці. Пол і прапіска значэньня ня маю ць. Рэзю мэ ў адвольнай ф орме і ўласны я тэксты па тэматы цы дасы лайце на адрас: studumka@tut.byПадрабязнасьці - (017) 228 62 06.

10''2003CD / 030

Хто яны:

Адкуль назва:

Ш то граю ць:

Чаму парты заны:

Сеціва:www.radzima.com.www.smotritel.com

Самаазначэньне - ВІА, “вакальна-інструмэнтальны атрад”. Завуць іх Канцлер (вакал, гітара), Стронг (гітара), Акрабат (бас), М аньяк (бубны), Рыба (скрыпка). Ш тодзённыя куклукскланаўскія маскі часам мяняю ць на сьвяточныя: М айкла Джэксана, Сальвадора Далі, клоўна Роні і інш. У адным зь інтэрвію прызналіся, ш то пад маскамі зямляне пабачылі б іх зморш чаныя зялёныя твары пасланцаў інш ай цывілізацыі.

У лягатыпе Zet яўна чытаецца росчырк Zorro. Паводле словаў аднаго з музыкаў, “Zet - гэта рок-гурт бяз твараў, які мае місію ратаваць сьвядомасьць лю дзей, як калісьці Зора ратаваў лю дзей ад сьмерці ф ізычнай”.

Усё - ад funk і industrial да ф лямэнка “Крыжачок - танец сьмерці”. “Ад скрайніх мэтал-плыняў да блатняку. Каб не прызвычайваліся,” - пазначана ў іхным “маніхвэсьце”. Сьвядома неф арматныя.Хто яны насамрэч: Усе гэта ведаю ць, але ніхто ня кажа ўголас. Ж урналісты іранічна называю ць лідэра гурта “ён” і “самі-ведаеце-хто”. Народ ціха сьцябецца, калі ў супольных канцэртах Zet папярэднічае NRM'у. Калектывы, аднак, ня тоесныя, хоць кожны з zet'аўцаў ёсьць актыўным дзеячом тутэйш ай музычнай прасторы.

На іх перш ых выступах адрывалася безьліч маладзёнаў у аранжавых майках-“выбірайках”. У верасьні 2001 такі родны і знаёмы голас з-пад белай маскі абвесьціў у рэпартажы на НТВ: “Я мяркую, рэвалю цыя непазьбежная”. Аднак па выбарах Zet, насуперак чаканьням, не схаваўся ў бульбу, а працягнуў баявыя дзеяньні, упэўнена прасоўваю чы ў масы свае антыф арматныя погляды: усё - папса, бо ўсе - ф армат, і адзіны сродак ня быць папсою - гэта цячы і зьмяняцца. Ш то яны, уласна кажучы, і робяць.

А тым часам з можна скачаць сьвежы кліп Zet на

песьню “Калгас”. М ожа, хоць у вас гэта атрымаецца.

ZET

31 верасьня адбы ўся розы гры ш пры зоў па конкурсе ад RIMMEL, які бы ў аб'яўлены ў CD/Студэнцкая Думка/ № 7-8.

Лю бая сустрэча з RIMMEL прыносіць толькі прыемныя сю рпрызы, і гэта бачна па задаволеных усьмеш ках наш ых пераможцаў. Такім чынам, прызы ад RIMMEL атрымалі:

КОНКУРС АД RIMMEL

Ф ІНАЛ!!!

Натальля Буглак(працуе ў ГД “На Нямізе”)

Іры на Чуковіч(працуе ў краме Tom Tailor)

Сьняж ана Гайнутдзінава (хатняя гаспадыня)

Часопіс CD / “Студэнцкая Думка” абвяш чае пра наяўнасьць вакансіяў. На сталае супрацоўніцтва запраш аю цца:

вакансіі ў CD

10''2003CD / 031

М УЗЫ ЧНЫ АГЛЯДАЛЬНІК

КІНААГЛЯДАЛЬНІК

РЭДАКТАР АДДЗЕЛУ FASHION

Патрабаваньні:свабодная арыентацыя ў рок-іэлектроннаймузыцы, нестэрэатыпнае мысьленьне, добрыя стасункі зь беларускімі музыкамі, прамоўтэрамі. Досьвед працы ў беларускіх музычных выданьнях - непажаданы.

Патрабаваньні: неш аблённыя погляды на сучасны (мэйнстрым, арт-хаўз) кінэматограф, свабодная арыентацыя ў падзеях кінасьвету (Беларусь, Эўропа, Амэрыка, Азія), наладжаныя кантакты з арганізатарамі менскіх кінапаказаў, нестандартныя падыходы да асьвятленьня тэмаў.

Патрабаваньні: свабодная арыентацыя ў апош ніх тэндэнцыях “высокай моды” і fashion street, наладжаныя кантакты з прадаўцамі ці дырэкцыяй менскіх “модных” крамаў (адзеньне, аксэсуары).Уменьне пісаць - абавязковае.

РЭДАКТАР АДДЗЕЛУ “СD-NEWS”

РЭПАРТЭР

РЭКЛЯМ ІСТ

Патрабаваньні:цікаўнасьць,пранырлівасьць,наяўнасьцьсеткі інф арматараў (як мінімум у трох ВНУ сталіцы, у тым ліку ў праф камах), уменьне працаваць зь інф армацыяй, пазытыўнае нестандартнае мысьленьне. Досьвед працы ў якасьці стрынгера ў СМ І ці ва ўнівэрсытэцкай газэце пажаданы.

Патрабаваньні: мабільны, крэатыўны, старанны, адказны, пажадана з журналісцкай ці ф ілялягічнай адукацыяй (можна няскончанай). У наяўнасьці - свабодная і незакамплексаваная арыентацыя ў сацыяльных праблемах менскай моладзі. Пажаданы досьвед працы ў СМ І.

Патрабаваньні: крэатыўны, мабільны, старанны, пажадана з pr / рэклямнай адукацыяй (можна няскончанай). У наяўнасьці амбітнасьць, мэтанакіраванасьць, здольнасьць рэалізоўваць уласныя і чужыя ідэі. Досьвед працы ў рэклямных аддзелах СМ І вітаецца.

Пры адборы прэтэндэнтаў перавага будзе аддавацца студэнтам лю бой ф ормы навучаньня, а таксама ш кольнікам старэйш ы х (10-11) клясаў. Уменьне пісаць - у наяўнасьці. Пол і прапіска значэньня ня маю ць. Рэзю мэ ў адвольнай ф орме і ўласны я тэксты па тэматы цы дасы лайце на адрас: studumka@tut.byПадрабязнасьці - (017) 228 62 06.

Пару словаў пра сябе:колькігод,чым займаеш ся ўзвы чайны м ж ы цьцііг.д.

Добра.Пра М ТВ я ведаю толькітое,ш то піш ацца гэтаеслова празь10літар.Растлумачы ш,ш то да чаго?

Ідзе такім монстрам мож на кары стацца?

Сам дзе катаеш ся?

Увогуле,адкуль даведаўся праMTB?

Твая перш ая дош ка?

Добра,пакаж аш,ш то за яно?

Сябры і бацькі называю ць мяне Алекс. Атрымліваецца, гэта і ёсьць маё імя. 22 было ў жніўні. Вучуся завочна ў нархозе, працую адмінам у кампутарным клю бе. Лю блю піва. І круасаны таксама лю блю.

Думаю, перакласьці з ангельскай няцяжка. “Горная дош ка” выглядае як перш ы скейтборд. Але я б назваў гэта скейтборд+сноўборд. Гэткі гібрыд, на якім можна катацца па зямлі, асф альце, камянях, брудзе, пяску - падыйдзе ўсё. Сама дош ка даволі ш ырокая, наш мат больш ая за скейт. Плю с падвеска і 4 колы.

Ды, блін, дзе хочаш. Гэта ж оф роўд, дзе хачу, там і еду. Спэцыяльных пляцовак ня трэба. Лю бы парк, узгорак, спуск і г.д.

М аё працоўнае месца - Лош ыца, па выходных лю блю ў Якуты альбо ў Раўбічы выехаць - трасы больш экстрэмальныя.

Ну, глядзеў неяк год таму “Эўраспорт”. Зыру, нейкі цікавы інструмэнт. Ідэя настолькі простая, ш то спадабалася мне адразу. На той момант я спрабаваў знайсьці сябе на скейце, але ў наш ым антыскейтавым горадзе не атрымалася. А тут усё банальна, і можна так экстрэмаліць!

Замовіў у Польш чы за $210. М ожаш і сам так паспрабаваць. М ожна напракат узяць, а каб так свабодна купіць - не, пакуль у нас ня бачыў.

Ну-у-у... Давай у нядзелю ў Серабранцы, на канцавым трамваяў 3,7,8.

ОФ РОЎД У СЕРАБРАНЦЫ

Ціёсьць розьніца па адрэналіне паміж скейтам іМ ТВ?

Колькіразоў ш то-небудзь ламаў?

Узімку чы м будзеш займацца?

Ш то думаеш пра пэрспэкты вы М ТВ тут?

Гэтым разам я спазьніўся. Трохі імжыў дождж. Перада мною стаяў нейкі тэхаскі каўбой. М аскарад спэцыф ічны: адразу бачна, без аховы ён нікуды. “М ожа, піва...” - звыклая перш ая ф раза.- Пайш лі пакажу, на ш то здольны гэты малец.Перш ае, ш то мяне зьдзівіла - гэта хуткасьць. Са схілу зьяжджае нейкі бульдозэр у стылі сноўборда і на хуткасьці ровара. Ш тука аказалася даволі манэўраная.

У-у-у, вядома ж ёсьць. Калі стаіш на вярш ыні схілу, даволі страш на. Адчуваеш нават свой пульс. Лю бы невялікі ўзгорак можа прынесьці пару сю рпрайзаў. Потым пачынаецца спуск, і ты разумееш: гэтая ш тука, на якой ты стаіш, можа праехаць па ўсім і па ўсіх. Ад гэтага атрымліваеш такі кайф, ш то, здаецца, можаш калі ня ўсё, дык вельмі ш мат.

Потым Алекс спрабуе павыёжвацца: скокнуць з трампліна і ў паветры зрабіць пару ф ічаў. Няўдала. Даводзіцца пакачацца па зямлі.

Ніколькі, але падаць балю ча. Спачатку спрабаваў без усялякіх прыстасаваньняў катацца - дарма. Пару разоў каленкі разадраў і зьвіх атрымаў. Таму ня строй зь сябе каўбоя - асьцерагайся.

Асабліва цікава было бачыць рэакцыю лю дзей, якія праходзілі міма. Некаторыя стараліся абходзіць бокам, інш ыя глядзелі як на слана, але склалася ўражаньне, ш то Алексу гэта поф іг. Адчувалася: чалавек атрымлівае рэальны кайф ад самога працэсу.

Стану на сноўборд і буду чакаць лета.Катаеш ся адзін ці вас тут цэлая банда?Ёсьць яш чэ два знаёмыя. Бандай цікавей. Але ж спорт у нас ня надта і вядомы, таму лю дзей мала.

Бліжэй да вечару Алекс быў пакрыты ладным слоем бруду. З задавальненьнем сказаў: “Ха! Усё, можна лічыць, дзень пражыты не дарэмна”.

Рэч даволі даступная, толькі народ пакуль не інф армаваны. Калі ўсё пойдзе нармальна, то гэта можа перарасьці ў рэальны бум. Галоўнае ў наш ай справе - прастата.

10''2003CD / 03310''2003CD / 032

xteam ХАМ ЭР ПАД НАГАМ ІАрцём Рамановiч

MTB: МОЖ А, TРОХІ BEER'У?

Нядаўна, гуляю чы па нэце, я наткнуўся на цікавую ф отку: хлапчук вырабляе нейкі піруэт на невядомым мне прыстасаваньні. Як потым высьветлілася, пад нагамі ў яго была горная дош ка, альбо mountainboard (MTB). Прылада мяне зацікавіла, і я пачаў калупаць глябальную сетку з адзіным пытаньнем: “Ш то за..., і дзе...”. Аказалася, ш то нават у нас такую ш тукенцыю можна ўзяць напракат ва ўсялякіх там Якутах, а хутка можна будзе і ў Лагойску. Праз ф орум паспрабаваў выйсьці на аднаго аматара, ці прынамсі карыстальніка горнай дош кі, які жыве і практыкуецца ў М енску. Даслаў на мыла ліст, маўляў, патрэбная інф а, давай сустрэнемся. На наступны дзень у скрыні знайш оў адказ: няма пытаньняў, вось мой часовы тэлеф он. Адразу набраў нумар *******. У выніку: “...Ну, давай у 17:00 пажуем круасанаў каля ЦУМ а”.Я прыйш оў загадзя. Раптам падыходзіць у меру патлаты чувак - зьлёгку дзіравыя джынсы, талстоўка і боты ў стылі “танкі бруду не баяцца”. Перш ае, ш то ён сказаў: “М-м-м, можа піва?” Трохі пазнаёміўш ыся, я пачаў дапытваць аб'ект.

“...калі стаіш на вярш ы ні схілу, даволі страш на. Адчуваеш нават свой пульс. Лю бы невялікі ўзгорак мож а пры несьці пару сю рпрайзаў. Поты м пачы наецца спуск, і ты разумееш: гэтая ш тука, на якой ты стаіш, мож а праехаць па ўсім і па ўсіх...”

Пару словаў пра сябе:колькігод,чым займаеш ся ўзвы чайны м ж ы цьцііг.д.

Добра.Пра М ТВ я ведаю толькітое,ш то піш ацца гэтаеслова празь10літар.Растлумачы ш,ш то да чаго?

Ідзе такім монстрам мож на кары стацца?

Сам дзе катаеш ся?

Увогуле,адкуль даведаўся праMTB?

Твая перш ая дош ка?

Добра,пакаж аш,ш то за яно?

Сябры і бацькі называю ць мяне Алекс. Атрымліваецца, гэта і ёсьць маё імя. 22 было ў жніўні. Вучуся завочна ў нархозе, працую адмінам у кампутарным клю бе. Лю блю піва. І круасаны таксама лю блю.

Думаю, перакласьці з ангельскай няцяжка. “Горная дош ка” выглядае як перш ы скейтборд. Але я б назваў гэта скейтборд+сноўборд. Гэткі гібрыд, на якім можна катацца па зямлі, асф альце, камянях, брудзе, пяску - падыйдзе ўсё. Сама дош ка даволі ш ырокая, наш мат больш ая за скейт. Плю с падвеска і 4 колы.

Ды, блін, дзе хочаш. Гэта ж оф роўд, дзе хачу, там і еду. Спэцыяльных пляцовак ня трэба. Лю бы парк, узгорак, спуск і г.д.

М аё працоўнае месца - Лош ыца, па выходных лю блю ў Якуты альбо ў Раўбічы выехаць - трасы больш экстрэмальныя.

Ну, глядзеў неяк год таму “Эўраспорт”. Зыру, нейкі цікавы інструмэнт. Ідэя настолькі простая, ш то спадабалася мне адразу. На той момант я спрабаваў знайсьці сябе на скейце, але ў наш ым антыскейтавым горадзе не атрымалася. А тут усё банальна, і можна так экстрэмаліць!

Замовіў у Польш чы за $210. М ожаш і сам так паспрабаваць. М ожна напракат узяць, а каб так свабодна купіць - не, пакуль у нас ня бачыў.

Ну-у-у... Давай у нядзелю ў Серабранцы, на канцавым трамваяў 3,7,8.

ОФ РОЎД У СЕРАБРАНЦЫ

Ціёсьць розьніца па адрэналіне паміж скейтам іМ ТВ?

Колькіразоў ш то-небудзь ламаў?

Узімку чы м будзеш займацца?

Ш то думаеш пра пэрспэкты вы М ТВ тут?

Гэтым разам я спазьніўся. Трохі імжыў дождж. Перада мною стаяў нейкі тэхаскі каўбой. М аскарад спэцыф ічны: адразу бачна, без аховы ён нікуды. “М ожа, піва...” - звыклая перш ая ф раза.- Пайш лі пакажу, на ш то здольны гэты малец.Перш ае, ш то мяне зьдзівіла - гэта хуткасьць. Са схілу зьяжджае нейкі бульдозэр у стылі сноўборда і на хуткасьці ровара. Ш тука аказалася даволі манэўраная.

У-у-у, вядома ж ёсьць. Калі стаіш на вярш ыні схілу, даволі страш на. Адчуваеш нават свой пульс. Лю бы невялікі ўзгорак можа прынесьці пару сю рпрайзаў. Потым пачынаецца спуск, і ты разумееш: гэтая ш тука, на якой ты стаіш, можа праехаць па ўсім і па ўсіх. Ад гэтага атрымліваеш такі кайф, ш то, здаецца, можаш калі ня ўсё, дык вельмі ш мат.

Потым Алекс спрабуе павыёжвацца: скокнуць з трампліна і ў паветры зрабіць пару ф ічаў. Няўдала. Даводзіцца пакачацца па зямлі.

Ніколькі, але падаць балю ча. Спачатку спрабаваў без усялякіх прыстасаваньняў катацца - дарма. Пару разоў каленкі разадраў і зьвіх атрымаў. Таму ня строй зь сябе каўбоя - асьцерагайся.

Асабліва цікава было бачыць рэакцыю лю дзей, якія праходзілі міма. Некаторыя стараліся абходзіць бокам, інш ыя глядзелі як на слана, але склалася ўражаньне, ш то Алексу гэта поф іг. Адчувалася: чалавек атрымлівае рэальны кайф ад самога працэсу.

Стану на сноўборд і буду чакаць лета.Катаеш ся адзін ці вас тут цэлая банда?Ёсьць яш чэ два знаёмыя. Бандай цікавей. Але ж спорт у нас ня надта і вядомы, таму лю дзей мала.

Бліжэй да вечару Алекс быў пакрыты ладным слоем бруду. З задавальненьнем сказаў: “Ха! Усё, можна лічыць, дзень пражыты не дарэмна”.

Рэч даволі даступная, толькі народ пакуль не інф армаваны. Калі ўсё пойдзе нармальна, то гэта можа перарасьці ў рэальны бум. Галоўнае ў наш ай справе - прастата.

10''2003CD / 03310''2003CD / 032

xteam ХАМ ЭР ПАД НАГАМ ІАрцём Рамановiч

MTB: МОЖ А, TРОХІ BEER'У?

Нядаўна, гуляю чы па нэце, я наткнуўся на цікавую ф отку: хлапчук вырабляе нейкі піруэт на невядомым мне прыстасаваньні. Як потым высьветлілася, пад нагамі ў яго была горная дош ка, альбо mountainboard (MTB). Прылада мяне зацікавіла, і я пачаў калупаць глябальную сетку з адзіным пытаньнем: “Ш то за..., і дзе...”. Аказалася, ш то нават у нас такую ш тукенцыю можна ўзяць напракат ва ўсялякіх там Якутах, а хутка можна будзе і ў Лагойску. Праз ф орум паспрабаваў выйсьці на аднаго аматара, ці прынамсі карыстальніка горнай дош кі, які жыве і практыкуецца ў М енску. Даслаў на мыла ліст, маўляў, патрэбная інф а, давай сустрэнемся. На наступны дзень у скрыні знайш оў адказ: няма пытаньняў, вось мой часовы тэлеф он. Адразу набраў нумар *******. У выніку: “...Ну, давай у 17:00 пажуем круасанаў каля ЦУМ а”.Я прыйш оў загадзя. Раптам падыходзіць у меру патлаты чувак - зьлёгку дзіравыя джынсы, талстоўка і боты ў стылі “танкі бруду не баяцца”. Перш ае, ш то ён сказаў: “М-м-м, можа піва?” Трохі пазнаёміўш ыся, я пачаў дапытваць аб'ект.

“...калі стаіш на вярш ы ні схілу, даволі страш на. Адчуваеш нават свой пульс. Лю бы невялікі ўзгорак мож а пры несьці пару сю рпрайзаў. Поты м пачы наецца спуск, і ты разумееш: гэтая ш тука, на якой ты стаіш, мож а праехаць па ўсім і па ўсіх...”

М АСТАЦТВА БАЧЫ ЦЬ КІНО Аліса Ўондэр

10''2003CD / 034

Сьніўся мне сон: ты

сячы муж

чын і жанчын

стаяць у шматкілям

этровай чарзе за квітком на

“Бруса Ўсемагутнага”. В

ецер не варухне іх

застылыя ад лаку валасы, палёт птушкі ня

выкліча на іх тварах усьмеш

кі... Усе чакаю

ць

ДОЗЫ.

10''2003CD / 035

МЭЙНСТРЫ М: УСЁ ДЛЯ НАРОДУ

ПІВА І ТЭКІЛА: АДЧУЙ РОЗЬНІЦУ

АРТ-ХАЎС - ГЭТА...

Кінош ны мэйнстрым кляпаецца па прынцыпеfastfood+fastreading+fastfeeling.Фільмпраходзіць празь цябе,не выклікаю чы інтэлектуальнага цяжару ніў галаве,ніў інш ым месцы.Застаецца толькілёгкае казытаньне ў страўніку.У больш асьцівыпадкаў кананічныя(даброvs.зло)іпрадказальныя(дабро ф арэва),гэтыя ф ільмы нагадваю ць валію м:праглынуў пігулку-іадчуваеш нематываваны прыступ невыноснага ш часьця.

Бязь “ліш ніх”ілю зіяў іф антазіяў,удаступнай ф орме дзіцячага пю рэ мы праглынаемспэцэф экты,загрузны саўнд,ш алёныя хуткасьцісэрыйных блёкбастэраў.Яны робяць наш аеш эрае,home-job-homeжыцьцё больш яркім,экш навым і...“сапраўдным”.О пію м для народу,млін.

Розьніцу?Ну,смак...А каліканцэптуальна?Ага,тутузьнікаю ць праблемы.Пачнем зпростага:хаця б пару марак добрага піва амаль не задумваю чыся можа назваць кожныпрацаздольны насельнік краіны ва ўзросьце ад16да50.З тэкілай складанасьці:“М эскальМ онтэ Альбан з вусенем”ці“О льмэка гольд”вядомыя толькіня ў меру пантастым асобам,якія змасонскай паранояй кантралю ю ць элітнасьць ужываньня.

Аналягічна:мала хто ведае,адкуль растуць ногісупэр-папулярных “М атрыцы”(братыВачоўскі,2000)і“Ванільных нябёсаў”(Камэран Кроў,2001),атым часам перш ы -частковыперадзёр,а другібалянсуе на мяжы банальнага плягіяту.Храналягічна перш ым быў АлехандраАмэнабар,якіразам з М атэа Гілем напісаў сцэнар геніяльнага ф ільму-увасабленьня сытуацыіпачатку ХХІст.-“Расплю ш чы свае вочы”(1999).Перш апраходзец вінаваты толькіў тым,ш тозьняў задужа разумны ігрузны ф ільм.Лёгкай задуменнасьціна паўгадзіны тралейбуснагавяртаньня з кінатэатру дадому ня хопіць,каб разгрузіцца ізноўку ўвайсьціў разьмераны рытмжыцьця...Дэпрэсіўная няўпэўненасьць,суіцыдальныя настроі-наф іггэта ўсё,калітак здораважыць,як герой ф ільму-змаскай замествыродлівага твару іш тучныміснамізаместнепрадказальнай рэчаіснасьці?Глядзець Вачоўскіх-тое самае,ш то бухаць піва,калівясёлыябурбалкіадразу ш ыбаю ць у галаву.Глядзець Амэнабара без рытуалу іасаблівага ўнутранаганастрою -гэта як піць тэкілу на лаўцы перад пад'ездам.Дэбільна іня торкае.

Ворага трэба ведаць у твар.На жаль,больш-менш уцямнага вызначэньня тэрміну “арт-хаўс кіно”даць немагчыма,бо тыя,хто пра яго піш а,збольш ага самінічога дакладнага сказацьня могуць,а тыя,хто ўжо мусіць неш та ведаць,маўчаць як партызаны,хітра пасьміхаю чыся:ну-ну,давайце,падумайце самі...Нічога не застаецца,як,пахерыўш ы журналісцкіэтыкет,падзяліцца сваіміўласнымімеркаваньнямі.

Па-перш ае,гэта інш ае кіно.Інш ае кіно а-прыёры не павінна падабацца ўсім -толькітым,хто настроены на эмацыйную хвалю рэжысэра.Лічыцца,ш то ў такім кіно акцэнтробіццана дыялёгу паміж творцам ігледачом,прычым гэтыя зносіны адбываю цца на глыбокаіндывідуальным узроўні.Гм?..На практыцы гэта азначае:каліты маеш пакутлівы досьведнеш часьлівага каханьня,то самотныя “Лялькі”Такеш ы Кітаны перавернуць цябе з ногнагалаву,прымусіўш ы плакаць ад суму іквітнець сакурай ад сузіраньня прыгажосьці.Адчуў?Наіхнай птуш ынай мове гэта завецца катарсыс-ачыш чэньне душ ы праз пакуты,ш чырыя ізвыш асабістыя спачуваньні.

Па-другое,арт-хаўс-гэта,за рэдкім выклю чэньнем,неш та інтэлектуальнаперагружанае,поўнае схаваных цытатаў іалю зіяў,неш та,ш то патрабуе веданьня культурнагакантэксту іадпаведнага ўзроўню адукаванасьці.Гэта так,дробязі.Нічога асабістага,толькімнепадаецца,ш то атрымаць паўнавартаснае задавальненьне ад прагляду сю ррэалістычнага“Вітгенш тэйна”Дэрэка Джармэна(Брытанія,1993)даволіскладана.Якім бынезакамплексаваным пэрцам ты нібыў.Культурны бэкграўнд у інтэлектуальным кіно-гэтанеш та накш талтф эйс-кантролю ў мажорскіх клю бах:каліўжо хлябалам ня выйш аў-выбачай.

Па-трэцяе.Ня хочацца,канечне,пужаць,але палова рэжысэраў прытрымліваю ццадумкі,ш то гледача найперш трэба правесьціпраз усе колы пекла,каб той пранікся сапраўднайідэяй ф ільму.Натуральна,далёка не ва ўсіх атрымліваецца ў час спыніцца іўраўнаважыцьэмацыйны ціск з узнагародай за пакуты.Зь нечалавечым спакоем камэра дэманструе нам,якпрыгожая іпаважная акторка бла-бла-бла кайф уе,паласую чы лязом уласную вагіну ў ф ільме“Піяністка”М іхаэля Ханэке(Аўстрыя-Ф ранцыя,2001).Іўсё гэта дзеля таго,каб ліш ніразсьцьвердзіць тое,ш то было відавочна яш чэ зь перш ых кадраў-гераіня ніколіня знойдзегармонію ў гэтым сьвеце.У дадзеным канкрэтным выпадку неабгрунтаваная жорсткасьцьробіць зь ф ільму палена,гэткага недаробленага псыха-маньяка Бураціну.

М АСТАЦТВА БАЧЫ ЦЬ КІНО Аліса Ўондэр

10''2003CD / 034

Сьніўся мне сон: ты

сячы муж

чын і жанчын

стаяць у шматкілям

этровай чарзе за квітком на

“Бруса Ўсемагутнага”. В

ецер не варухне іх

застылыя ад лаку валасы, палёт птушкі ня

выкліча на іх тварах усьмеш

кі... Усе чакаю

ць

ДОЗЫ.

10''2003CD / 035

МЭЙНСТРЫ М: УСЁ ДЛЯ НАРОДУ

ПІВА І ТЭКІЛА: АДЧУЙ РОЗЬНІЦУ

АРТ-ХАЎС - ГЭТА...

Кінош ны мэйнстрым кляпаецца па прынцыпеfastfood+fastreading+fastfeeling.Фільмпраходзіць празь цябе,не выклікаю чы інтэлектуальнага цяжару ніў галаве,ніў інш ым месцы.Застаецца толькілёгкае казытаньне ў страўніку.У больш асьцівыпадкаў кананічныя(даброvs.зло)іпрадказальныя(дабро ф арэва),гэтыя ф ільмы нагадваю ць валію м:праглынуў пігулку-іадчуваеш нематываваны прыступ невыноснага ш часьця.

Бязь “ліш ніх”ілю зіяў іф антазіяў,удаступнай ф орме дзіцячага пю рэ мы праглынаемспэцэф экты,загрузны саўнд,ш алёныя хуткасьцісэрыйных блёкбастэраў.Яны робяць наш аеш эрае,home-job-homeжыцьцё больш яркім,экш навым і...“сапраўдным”.О пію м для народу,млін.

Розьніцу?Ну,смак...А каліканцэптуальна?Ага,тутузьнікаю ць праблемы.Пачнем зпростага:хаця б пару марак добрага піва амаль не задумваю чыся можа назваць кожныпрацаздольны насельнік краіны ва ўзросьце ад16да50.З тэкілай складанасьці:“М эскальМ онтэ Альбан з вусенем”ці“О льмэка гольд”вядомыя толькіня ў меру пантастым асобам,якія змасонскай паранояй кантралю ю ць элітнасьць ужываньня.

Аналягічна:мала хто ведае,адкуль растуць ногісупэр-папулярных “М атрыцы”(братыВачоўскі,2000)і“Ванільных нябёсаў”(Камэран Кроў,2001),атым часам перш ы -частковыперадзёр,а другібалянсуе на мяжы банальнага плягіяту.Храналягічна перш ым быў АлехандраАмэнабар,якіразам з М атэа Гілем напісаў сцэнар геніяльнага ф ільму-увасабленьня сытуацыіпачатку ХХІст.-“Расплю ш чы свае вочы”(1999).Перш апраходзец вінаваты толькіў тым,ш тозьняў задужа разумны ігрузны ф ільм.Лёгкай задуменнасьціна паўгадзіны тралейбуснагавяртаньня з кінатэатру дадому ня хопіць,каб разгрузіцца ізноўку ўвайсьціў разьмераны рытмжыцьця...Дэпрэсіўная няўпэўненасьць,суіцыдальныя настроі-наф іггэта ўсё,калітак здораважыць,як герой ф ільму-змаскай замествыродлівага твару іш тучныміснамізаместнепрадказальнай рэчаіснасьці?Глядзець Вачоўскіх-тое самае,ш то бухаць піва,калівясёлыябурбалкіадразу ш ыбаю ць у галаву.Глядзець Амэнабара без рытуалу іасаблівага ўнутранаганастрою -гэта як піць тэкілу на лаўцы перад пад'ездам.Дэбільна іня торкае.

Ворага трэба ведаць у твар.На жаль,больш-менш уцямнага вызначэньня тэрміну “арт-хаўс кіно”даць немагчыма,бо тыя,хто пра яго піш а,збольш ага самінічога дакладнага сказацьня могуць,а тыя,хто ўжо мусіць неш та ведаць,маўчаць як партызаны,хітра пасьміхаю чыся:ну-ну,давайце,падумайце самі...Нічога не застаецца,як,пахерыўш ы журналісцкіэтыкет,падзяліцца сваіміўласнымімеркаваньнямі.

Па-перш ае,гэта інш ае кіно.Інш ае кіно а-прыёры не павінна падабацца ўсім -толькітым,хто настроены на эмацыйную хвалю рэжысэра.Лічыцца,ш то ў такім кіно акцэнтробіццана дыялёгу паміж творцам ігледачом,прычым гэтыя зносіны адбываю цца на глыбокаіндывідуальным узроўні.Гм?..На практыцы гэта азначае:каліты маеш пакутлівы досьведнеш часьлівага каханьня,то самотныя “Лялькі”Такеш ы Кітаны перавернуць цябе з ногнагалаву,прымусіўш ы плакаць ад суму іквітнець сакурай ад сузіраньня прыгажосьці.Адчуў?Наіхнай птуш ынай мове гэта завецца катарсыс-ачыш чэньне душ ы праз пакуты,ш чырыя ізвыш асабістыя спачуваньні.

Па-другое,арт-хаўс-гэта,за рэдкім выклю чэньнем,неш та інтэлектуальнаперагружанае,поўнае схаваных цытатаў іалю зіяў,неш та,ш то патрабуе веданьня культурнагакантэксту іадпаведнага ўзроўню адукаванасьці.Гэта так,дробязі.Нічога асабістага,толькімнепадаецца,ш то атрымаць паўнавартаснае задавальненьне ад прагляду сю ррэалістычнага“Вітгенш тэйна”Дэрэка Джармэна(Брытанія,1993)даволіскладана.Якім бынезакамплексаваным пэрцам ты нібыў.Культурны бэкграўнд у інтэлектуальным кіно-гэтанеш та накш талтф эйс-кантролю ў мажорскіх клю бах:каліўжо хлябалам ня выйш аў-выбачай.

Па-трэцяе.Ня хочацца,канечне,пужаць,але палова рэжысэраў прытрымліваю ццадумкі,ш то гледача найперш трэба правесьціпраз усе колы пекла,каб той пранікся сапраўднайідэяй ф ільму.Натуральна,далёка не ва ўсіх атрымліваецца ў час спыніцца іўраўнаважыцьэмацыйны ціск з узнагародай за пакуты.Зь нечалавечым спакоем камэра дэманструе нам,якпрыгожая іпаважная акторка бла-бла-бла кайф уе,паласую чы лязом уласную вагіну ў ф ільме“Піяністка”М іхаэля Ханэке(Аўстрыя-Ф ранцыя,2001).Іўсё гэта дзеля таго,каб ліш ніразсьцьвердзіць тое,ш то было відавочна яш чэ зь перш ых кадраў-гераіня ніколіня знойдзегармонію ў гэтым сьвеце.У дадзеным канкрэтным выпадку неабгрунтаваная жорсткасьцьробіць зь ф ільму палена,гэткага недаробленага псыха-маньяка Бураціну.

10''2003CD / 036

“Вітгенш тэйн”.Дэрэк Дж армэн(Бры танія,1993)

“Расплю ш чы свае вочы ”.Алехандра Амэнабар(Гіш панія,1997)

“Піяністка”.М іхаэль Ханэке(Аўстры я-Ф ранцы я,2001)

Эксцэнтрычны і парадаксальны ф ілёзаф Лю двіг Вітгенш тэйн пакінуў пасьля сябе залатую біяграф ію. Зьняты з акуратным мінімалізмам ф ільм разьбіты на кароткія гісторыі, кожная зь якіх празрыста і з камізмам дэманструе парадаксальнасьць ф ілязоф іі і ўласна біяграф іі Лю двіга. Амаль усё, ш то прамаўляецца ў ф ільме - дакумэнтальны тэкст мэмуараў, лістоў і трактатаў Вітгенш тэйна. Такое спалучэньне “тэорыі” з жыцьцём дадае ф ільму добрага сю ррэалізму. Эпізод, дзе Лю двіг ВЫ КРЫ КВАЕ поўны пакорлівасьці зварот да Бога, паказальны: стрэльнуў, выбухнуў і зноў - вочкі да неба. Сьмеш на, сумна і разумна.

Пачынаецца ф разай “Я лю біў есьці, спаць і займацца каханьнем”. Сканчваецца адчаем экзыстэнцыйнага крызысу: “Усё, ш то я магу - гэта есьці, ср*ць, спаць і бачыць сны !” Пасьля аварыі герой ня толькі страціў прывабнасьць твару, але і атрымаў замест жыцьця сны пра яго. А ш то можна ўбачыць у сьмяротным сьне? І хто яго рэжысэр? Пазьней браты Вачоўскі і Камэран Кроў, мусірую чы тую самую ідэю, падзялілі яе на дзьве галіны: у “М атрыцы” міт пабудаваны на ілжывасьці сну, у “Ванільных нябёсах” - на бутаф орнасьці рэчаіснасьці.

Выбітная піяністка і настаўніца музыкі - па сумяш чальніцтве яш чэ і вычварэнка. Хобі - хадзіць па порна-салёнах і ш укаць рэш ткі спэрмы ў сьметніках. У гэтую брыдкую істоту мае неасьцярожнасьць закахацца нармальны хлапец - гуляе ў хакей, любіць жыцьцё, ня паліць. Аднаго толькі неасьцярожнага руху хапае, каб г*но пачало сьмярдзець, і звонку вытанчаная асоба, піяністка паўстала кактэйлем з жахаў, мэталу і маніякальных комплексаў. Нэрвы ў хлопца не вытрымліваю ць, ён гвалціць жанчыну, пасьля чаго тая канчаткова едзе з катуш ак: траўмуе таленавітую вучаніцу, усаджвае сабе нож у плячо і ідзе дахаты. Канец ф ільму.

ПАДЗЕЛ ТЭРЫ ТОРЫ І

М эйнстрым

выконвае сацыяльную

ф ункцыю: усемагутныя Брусы

выхоўваю ць натоўп. Арт-хаўс

выхоўвае індывідаў, і ў гэтым,

падаецца, асноўная паміж імі

розьніца. Але лёс склаўся так,

ш то больш прыбытковым

зьяўляецца прадукт,

разьлічаны на ш ырокага

спажыўца зь сярэднімі

запатрабаваньнямі. Як

выжываць у такой сытуацыі

затурканым снобам -

пытаньне. У Амэрыцы,

напрыклад, існуе строгае

падзяленьне кінатэатраў на

тыя, “дзе прадаецца папкорн”,

і тыя, дзе “не прадаецца”. М ы,

як заўсёды, выбіраем свой

“асаблівы ш лях”: сур'ёзнае

кіно ператвараем у

ш ырспажыў, а альтэрнатыўны

прадукт ставім побач з

“Бляндынкай у законе”. На

нечым падобным

спэцыялізуецца “Кінаф армат

4х4”, калі дзьве цікавыя

стужкі разьмяш чаю цца побач

зь якімі-небудзь чарговымі

недалепкамі. Усё ў нас як

звычайна - пасьля ф утболу

ідзем у опэру, пасьля арт-

хаўсу глядзім моладзевыя

камэдыі. Так ш то давядзецца

піць кактэйль “Тэкіла зь

півам”. Асьцярожней з гэтай

ш тукай, сынок!

У гісторыі менскага клю бнага руху, калі такая калі-кольвек напіш ацца, “Ю ” зойме цёплае месьцейка. Дзіўная гэтая ўстанова - напачатку супэрмодны і супэрраскручаны, пасьля звычайны і сумны і, нарэш це, клю б, які знайш оў свой твар.Любы менскі студэнт дакладна тут бываў ці, прынамсі, ш то-небудзь пра яго чуў. Зусім нядаўна аўтар пасьля агромністага перапынку зазірнуў у “Ю ” - і быў прыемна зьдзіўлены тым, наколькі ўстанова адпавядае мэтавай групе. Дызайн сучасны, ш мат прасторы, прыветная ахова, досыць дэмакратычныя кош ты. Танцпол забіты, ш то для М енску апош няга часу рэдкасьць - дзяўчынкі ў кепках адбіваю цца ад хлопчыкаў. Утульна.Няліш не будзе нагадаць, ш то “Ю ” належыць Радыё Бі-Эй, дыджэяў якога нярэдка можна ўбачыць у клю бе ў якасьці вядучых начных ш оў. Студэнцкай базай “Ю ” лічыцца прыкладна з 2000 году. Ф армат яна зьмяніла адначасова зь пераходам Бі-Эй на расейскамоўную музыку 1 сакавіка 1999 году. А пачалося ўсё 14 красавіка 1998 году, калі новы клю б расчыніў свае дарагія дзьверы. Вечарынка з радасьці адкрыцьця была патаснай у самым кепскім сэнсе гэтага слова: таблёідныя ф атограф ы, мора какаіну... Ж арт. Перш ымі на танцпол “Ю ” выйш лі небезьвядомыя ў менскім мэдыя-сьвеце асобы - Віталь Драздоў (пасьля - праграмны дырэктар Альф а-радыё, зараз - дырэктар праекту “Саш а і Сірожа”) і Вольга Альварада (пасьля - дырэктар інф армацыйнай службы Альф а-радыё, зараз - ш часьлівая мама). Ж арты жартамі, але перш ы год свайго існаваньня “Ю ” сапраўды прэтэндавала на званьне самага дзярмовагуставага клю бу М енску. Кош ты былі - аф ігець, народ - адпаведны. Студэнтаў не было відаць на кілямэтар - паўстыпухі іш ло толькі на ўваход. М узыка - ад модных у тым сэзоне “Лю бочки” гурта “М аш а и М едведи”, “Так надо” “М умий Тролля” і “О блаков” “Блестящ их” да ўсялякіх The Backstreet Boys і Spice Girls. Праўда, надараліся і дзівосы: напрыклад, выступалі ў “Ю ” расейскія недалёкія псыхадэлы “Акцент” і яш чэ жывы Хой. Апрача таго, ладзіліся і тэматычныя вечарынкі (тады такое дазвалялася). Гарачым летам 1998-га можна было назіраць, як лю дзі адрываю цца пад Рода Сьцю арта, The Stray Cats, The Doors, The Rolling Stones, T.Rex і нават Led Zeppelin!

ТЭЗАЎРУС

“Ю ЛА”, клю б

10''2003CD / 037

ю Славы Бандарэнкi

10''2003CD / 036

“Вітгенш тэйн”.Дэрэк Дж армэн(Бры танія,1993)

“Расплю ш чы свае вочы ”.Алехандра Амэнабар(Гіш панія,1997)

“Піяністка”.М іхаэль Ханэке(Аўстры я-Ф ранцы я,2001)

Эксцэнтрычны і парадаксальны ф ілёзаф Лю двіг Вітгенш тэйн пакінуў пасьля сябе залатую біяграф ію. Зьняты з акуратным мінімалізмам ф ільм разьбіты на кароткія гісторыі, кожная зь якіх празрыста і з камізмам дэманструе парадаксальнасьць ф ілязоф іі і ўласна біяграф іі Лю двіга. Амаль усё, ш то прамаўляецца ў ф ільме - дакумэнтальны тэкст мэмуараў, лістоў і трактатаў Вітгенш тэйна. Такое спалучэньне “тэорыі” з жыцьцём дадае ф ільму добрага сю ррэалізму. Эпізод, дзе Лю двіг ВЫ КРЫ КВАЕ поўны пакорлівасьці зварот да Бога, паказальны: стрэльнуў, выбухнуў і зноў - вочкі да неба. Сьмеш на, сумна і разумна.

Пачынаецца ф разай “Я лю біў есьці, спаць і займацца каханьнем”. Сканчваецца адчаем экзыстэнцыйнага крызысу: “Усё, ш то я магу - гэта есьці, ср*ць, спаць і бачыць сны !” Пасьля аварыі герой ня толькі страціў прывабнасьць твару, але і атрымаў замест жыцьця сны пра яго. А ш то можна ўбачыць у сьмяротным сьне? І хто яго рэжысэр? Пазьней браты Вачоўскі і Камэран Кроў, мусірую чы тую самую ідэю, падзялілі яе на дзьве галіны: у “М атрыцы” міт пабудаваны на ілжывасьці сну, у “Ванільных нябёсах” - на бутаф орнасьці рэчаіснасьці.

Выбітная піяністка і настаўніца музыкі - па сумяш чальніцтве яш чэ і вычварэнка. Хобі - хадзіць па порна-салёнах і ш укаць рэш ткі спэрмы ў сьметніках. У гэтую брыдкую істоту мае неасьцярожнасьць закахацца нармальны хлапец - гуляе ў хакей, любіць жыцьцё, ня паліць. Аднаго толькі неасьцярожнага руху хапае, каб г*но пачало сьмярдзець, і звонку вытанчаная асоба, піяністка паўстала кактэйлем з жахаў, мэталу і маніякальных комплексаў. Нэрвы ў хлопца не вытрымліваю ць, ён гвалціць жанчыну, пасьля чаго тая канчаткова едзе з катуш ак: траўмуе таленавітую вучаніцу, усаджвае сабе нож у плячо і ідзе дахаты. Канец ф ільму.

ПАДЗЕЛ ТЭРЫ ТОРЫ І

М эйнстрым

выконвае сацыяльную

ф ункцыю: усемагутныя Брусы

выхоўваю ць натоўп. Арт-хаўс

выхоўвае індывідаў, і ў гэтым,

падаецца, асноўная паміж імі

розьніца. Але лёс склаўся так,

ш то больш прыбытковым

зьяўляецца прадукт,

разьлічаны на ш ырокага

спажыўца зь сярэднімі

запатрабаваньнямі. Як

выжываць у такой сытуацыі

затурканым снобам -

пытаньне. У Амэрыцы,

напрыклад, існуе строгае

падзяленьне кінатэатраў на

тыя, “дзе прадаецца папкорн”,

і тыя, дзе “не прадаецца”. М ы,

як заўсёды, выбіраем свой

“асаблівы ш лях”: сур'ёзнае

кіно ператвараем у

ш ырспажыў, а альтэрнатыўны

прадукт ставім побач з

“Бляндынкай у законе”. На

нечым падобным

спэцыялізуецца “Кінаф армат

4х4”, калі дзьве цікавыя

стужкі разьмяш чаю цца побач

зь якімі-небудзь чарговымі

недалепкамі. Усё ў нас як

звычайна - пасьля ф утболу

ідзем у опэру, пасьля арт-

хаўсу глядзім моладзевыя

камэдыі. Так ш то давядзецца

піць кактэйль “Тэкіла зь

півам”. Асьцярожней з гэтай

ш тукай, сынок!

У гісторыі менскага клю бнага руху, калі такая калі-кольвек напіш ацца, “Ю ” зойме цёплае месьцейка. Дзіўная гэтая ўстанова - напачатку супэрмодны і супэрраскручаны, пасьля звычайны і сумны і, нарэш це, клю б, які знайш оў свой твар.Любы менскі студэнт дакладна тут бываў ці, прынамсі, ш то-небудзь пра яго чуў. Зусім нядаўна аўтар пасьля агромністага перапынку зазірнуў у “Ю ” - і быў прыемна зьдзіўлены тым, наколькі ўстанова адпавядае мэтавай групе. Дызайн сучасны, ш мат прасторы, прыветная ахова, досыць дэмакратычныя кош ты. Танцпол забіты, ш то для М енску апош няга часу рэдкасьць - дзяўчынкі ў кепках адбіваю цца ад хлопчыкаў. Утульна.Няліш не будзе нагадаць, ш то “Ю ” належыць Радыё Бі-Эй, дыджэяў якога нярэдка можна ўбачыць у клю бе ў якасьці вядучых начных ш оў. Студэнцкай базай “Ю ” лічыцца прыкладна з 2000 году. Ф армат яна зьмяніла адначасова зь пераходам Бі-Эй на расейскамоўную музыку 1 сакавіка 1999 году. А пачалося ўсё 14 красавіка 1998 году, калі новы клю б расчыніў свае дарагія дзьверы. Вечарынка з радасьці адкрыцьця была патаснай у самым кепскім сэнсе гэтага слова: таблёідныя ф атограф ы, мора какаіну... Ж арт. Перш ымі на танцпол “Ю ” выйш лі небезьвядомыя ў менскім мэдыя-сьвеце асобы - Віталь Драздоў (пасьля - праграмны дырэктар Альф а-радыё, зараз - дырэктар праекту “Саш а і Сірожа”) і Вольга Альварада (пасьля - дырэктар інф армацыйнай службы Альф а-радыё, зараз - ш часьлівая мама). Ж арты жартамі, але перш ы год свайго існаваньня “Ю ” сапраўды прэтэндавала на званьне самага дзярмовагуставага клю бу М енску. Кош ты былі - аф ігець, народ - адпаведны. Студэнтаў не было відаць на кілямэтар - паўстыпухі іш ло толькі на ўваход. М узыка - ад модных у тым сэзоне “Лю бочки” гурта “М аш а и М едведи”, “Так надо” “М умий Тролля” і “О блаков” “Блестящ их” да ўсялякіх The Backstreet Boys і Spice Girls. Праўда, надараліся і дзівосы: напрыклад, выступалі ў “Ю ” расейскія недалёкія псыхадэлы “Акцент” і яш чэ жывы Хой. Апрача таго, ладзіліся і тэматычныя вечарынкі (тады такое дазвалялася). Гарачым летам 1998-га можна было назіраць, як лю дзі адрываю цца пад Рода Сьцю арта, The Stray Cats, The Doors, The Rolling Stones, T.Rex і нават Led Zeppelin!

ТЭЗАЎРУС

“Ю ЛА”, клю б

10''2003CD / 037

ю Славы Бандарэнкi

Творчасьць U2 даволі акрэсьлена падзяляецца на тры этапы. Перш ы - гэта тры студыйныя альбомы 1980-83 гг. (“Boy”, “October”, “War”), пачатак вялікага ш ляху. Па-юнацку палкі голас Бона, ш то зрываецца ў ш чымлівае скуголеньне простага адзінокага хлопца, які разумее, як усё х...ва ў родным Дубліне і наагул у сьвеце, ірваная гітара Эджа і дубасячая з панкаўскай ш чырасьцю рытм-сэкцыя. Тэксты - пра палітыку, пра Госпада наш ага і пра інш ае. Гэта мела посьпех. Пачынаю чы з 1984-га квартэт прадусаваў ужо Браян Іна, і тры наступныя дыскі - “The Unforgettable Fire”, “The Joshua Tree”, “Achtung Baby” - пазначылі сабой выхад U2 да супэрш ырокай аўдыторыі. Другая палова 1980-х - пік іх папулярнасьці ў якасьці поп-зорак: стадыёны забітыя, песьні сьпяваю цца хорам, MTV замыльвае кліпы. Альбом 1987-га дагэтуль лічыцца своеасаблівым эпіцэнтрам творчасьці гурта, непераўзыйдзеным па якасьці і колькасьці гітоў.На “Achtung Baby” ўперш ыню абазначыўся будучы саўнд U2, які яны распрацоўвалі ў розных варыяцыях цягам 1990-х. Выкінутыя на сьметнік некаторыя старыя кліш э, больш электронікі - гурт у цэлым стаў больш гнуткім, цынічным, стомленым (у добрым сэнсе гэтага слова), Бона - больш хітрым, мудрым і канцэптуальным. Распрацоўваю цца агромністыя стадыённыя ш оў, якімі суправаджаецца кожны альбом. З ш эрагу плытаў неяк выпадае “Рор” (1997) - спроба асэнсаваць рэйв-культуру, ш то пракацілася па ўсім сьвеце, і сканструяваць хэві-дыскатэчны гук. Гэта самы спрэчны альбом клясыкаў. У нядаўніх інтэрвію яны прызналіся, ш то самі спужаліся такіх экспэрымэнтаў і выраш ылі вярнуцца да ранейш ага, ледзь не пачатку 1980-х, гучаньня. Так узьнік “All That You Can't Leave Behind” (2000)....Рана ці позна The Rolling Stones вымруць. У нас застануцца U2. Ірляндцы ідуць да статусу жывых багоў сямімільнымі крокамі, а Нобэлеўская прэмія сьвету аж плача па Бона, які тым часам вінавата ўсьміхаецца нам у апош ніх кадрах “The Sweetest Thing”.

ю ТЭЗАЎРУССлавы Бандарэнкi

u2

10''2003CD / 038

“Ю ДВА”Так нядаўна дыджэй не скажу якой менскай станцыі назваў вялікую ірляндзкую чацьверку U2. U2 гучыць як you too - “ты таксама”. М аецца на ўвазе, ш то музыку гурта можа слухаць кожны. Яш чэ U2 - вядомы амэрыканскі самалёт-ш піён. М енавіта яго зь лётчыкам Паўэрсам (ня О стынам) зьбілі над Савецкім Саю зам 1 траўня 1960 году, з-за чаго былі вялікія разборкі ў Хруш чова з Эйзэнхаўэрам. Якраз у іх разгар, 10 траўня, у Дубліне нарадзіўся Пол Х'юсан aka Бона. Гурт пад назвай Feedback заснаваў бубнач Лары М алэн, да якога далучыліся басыст Адам Клэйтан, гітарыст Дэйв Эванс па мянуш цы Эдж і Х'юсан. М януш ку Бона прыдумаў аднаклясьнік, які ўбачыў на дублінскім ГУМ е рэкляму са словамі Bono Vox. Усім спадабалася, а ш то абазначае гэта ў перакладзе з латыні “добры голас”, Бона даведаўся праз ш мат год. Лідэрства ў камандзе ён захапіў адразу.Перайменаваўш ы гурт у The Hype, будучыя U2 сталі выконваць жудасную меш аніну з самай рознай музыкі - дзікія рок-н-ролы The Sex Pistols суседнічалі зь песьнямі Боўі, The Beatles, The Moody Blues і The Bay City Rollers. Усё гэта перамяжоўвалася з жаданьнем граць сваё і з рэлігійнасьцю музыкаў. 25 траўня 1978 яны ўжо як U2 выйгралі конкурс ю ных ірляндзкіх талентаў - з гэтага ўсё і пачалося. Дарэчы, падчас перш ага лёнданскага канцэрту на аф іш ы іх абазвалі V2. Прыйш ло на іх тады дзевяць чалавек. Зараз, мабыць, ганарацца, дзецям распавядаю ць...

Творчасьць U2 даволі акрэсьлена падзяляецца на тры этапы. Перш ы - гэта тры студыйныя альбомы 1980-83 гг. (“Boy”, “October”, “War”), пачатак вялікага ш ляху. Па-юнацку палкі голас Бона, ш то зрываецца ў ш чымлівае скуголеньне простага адзінокага хлопца, які разумее, як усё х...ва ў родным Дубліне і наагул у сьвеце, ірваная гітара Эджа і дубасячая з панкаўскай ш чырасьцю рытм-сэкцыя. Тэксты - пра палітыку, пра Госпада наш ага і пра інш ае. Гэта мела посьпех. Пачынаю чы з 1984-га квартэт прадусаваў ужо Браян Іна, і тры наступныя дыскі - “The Unforgettable Fire”, “The Joshua Tree”, “Achtung Baby” - пазначылі сабой выхад U2 да супэрш ырокай аўдыторыі. Другая палова 1980-х - пік іх папулярнасьці ў якасьці поп-зорак: стадыёны забітыя, песьні сьпяваю цца хорам, MTV замыльвае кліпы. Альбом 1987-га дагэтуль лічыцца своеасаблівым эпіцэнтрам творчасьці гурта, непераўзыйдзеным па якасьці і колькасьці гітоў.На “Achtung Baby” ўперш ыню абазначыўся будучы саўнд U2, які яны распрацоўвалі ў розных варыяцыях цягам 1990-х. Выкінутыя на сьметнік некаторыя старыя кліш э, больш электронікі - гурт у цэлым стаў больш гнуткім, цынічным, стомленым (у добрым сэнсе гэтага слова), Бона - больш хітрым, мудрым і канцэптуальным. Распрацоўваю цца агромністыя стадыённыя ш оў, якімі суправаджаецца кожны альбом. З ш эрагу плытаў неяк выпадае “Рор” (1997) - спроба асэнсаваць рэйв-культуру, ш то пракацілася па ўсім сьвеце, і сканструяваць хэві-дыскатэчны гук. Гэта самы спрэчны альбом клясыкаў. У нядаўніх інтэрвію яны прызналіся, ш то самі спужаліся такіх экспэрымэнтаў і выраш ылі вярнуцца да ранейш ага, ледзь не пачатку 1980-х, гучаньня. Так узьнік “All That You Can't Leave Behind” (2000)....Рана ці позна The Rolling Stones вымруць. У нас застануцца U2. Ірляндцы ідуць да статусу жывых багоў сямімільнымі крокамі, а Нобэлеўская прэмія сьвету аж плача па Бона, які тым часам вінавата ўсьміхаецца нам у апош ніх кадрах “The Sweetest Thing”.

ю ТЭЗАЎРУССлавы Бандарэнкi

u2

10''2003CD / 038

“Ю ДВА”Так нядаўна дыджэй не скажу якой менскай станцыі назваў вялікую ірляндзкую чацьверку U2. U2 гучыць як you too - “ты таксама”. М аецца на ўвазе, ш то музыку гурта можа слухаць кожны. Яш чэ U2 - вядомы амэрыканскі самалёт-ш піён. М енавіта яго зь лётчыкам Паўэрсам (ня О стынам) зьбілі над Савецкім Саю зам 1 траўня 1960 году, з-за чаго былі вялікія разборкі ў Хруш чова з Эйзэнхаўэрам. Якраз у іх разгар, 10 траўня, у Дубліне нарадзіўся Пол Х'юсан aka Бона. Гурт пад назвай Feedback заснаваў бубнач Лары М алэн, да якога далучыліся басыст Адам Клэйтан, гітарыст Дэйв Эванс па мянуш цы Эдж і Х'юсан. М януш ку Бона прыдумаў аднаклясьнік, які ўбачыў на дублінскім ГУМ е рэкляму са словамі Bono Vox. Усім спадабалася, а ш то абазначае гэта ў перакладзе з латыні “добры голас”, Бона даведаўся праз ш мат год. Лідэрства ў камандзе ён захапіў адразу.Перайменаваўш ы гурт у The Hype, будучыя U2 сталі выконваць жудасную меш аніну з самай рознай музыкі - дзікія рок-н-ролы The Sex Pistols суседнічалі зь песьнямі Боўі, The Beatles, The Moody Blues і The Bay City Rollers. Усё гэта перамяжоўвалася з жаданьнем граць сваё і з рэлігійнасьцю музыкаў. 25 траўня 1978 яны ўжо як U2 выйгралі конкурс ю ных ірляндзкіх талентаў - з гэтага ўсё і пачалося. Дарэчы, падчас перш ага лёнданскага канцэрту на аф іш ы іх абазвалі V2. Прыйш ло на іх тады дзевяць чалавек. Зараз, мабыць, ганарацца, дзецям распавядаю ць...