MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

1

DALAM MAHKAMAH RAYUAN MALAYSIA DI PUTRAJAYA

[BIDANGKUASA RAYUAN]

RAYUAN JENAYAH NO: B-05(M)-24-01/2016

ANTARA

LINGESWARAN A/L RAMOO … PERAYU

DAN

PENDAKWA RAYA … RESPONDEN

[Dalam Perkara Mahkamah Tinggi Di Shah Alam Perbicaraan Jenayah No: 45B-90-04/2013

Antara

Pendakwa Raya

Lawan

Lingeswaran a/l Ramoo]

KORUM:

MOHD ZAWAWI SALLEH, HMR KAMARDIN HASHIM, HMR

HARMINDAR SINGH DHALIWAL, HMR

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

2

ALASAN PENGHAKIMAN [1] Ini ialah rayuan perayu terhadap sabitan dan hukuman mati yang

dijatuhkan oleh Mahkamah Tinggi Shah Alam berhubung dengan satu

kesalahan membunuh di bawah seksyen 302 Kanun Keseksaan (‘KK’).

[2] Butir-butir pertuduhan ialah seperti yang berikut:

“Bahawa kamu diantara 4 Julai 2012 sehingga 5 Julai 2012, jam

diantara selepas 11.30 malam sehingga sebelum 3.30 petang di No. 7,

Batu 19, Jalan Rawang – Batu Arang, di dalam Daerah Gombak di

dalam Negeri Selangor Darul Ehsan dengan niat telah melakukan

bunuh dengan menyebabkan kematian terhadap VALLY A/P

ELUMALAI (K/P NO: 870703-08-5784) dan dengan itu kamu telah

melakukan suatu kesalahan yang boleh dihukum di bawah seksyen 302

Kanun Keseksaan.”

[3] Kami telah mendengar rayuan ini pada 31.5.2017 dan diakhir

penghujahan pihak-pihak kami dengan sebulat suara telah menolak

rayuan perayu. Sekarang kami memperincikan alasan-alasan

penolakan rayuan perayu tersebut.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

3

Kes Pendakwaan [4] Kes pihak pendakwaan dapat diringkaskan seperti berikut. Pada

5.7.2012, jam lebih kurang 3.30 petang, saksi S. Mosas a/l Perpethan

Solomi (SP2) telah menemui jasad Simati di belakang Kilang Juara

Engineering (M) Sdn Bhd berdekatan dengan gelanggang futsal (jarak

200 meter) setelah dimaklumkan oleh seorang perempuan India.

Siasatan menunjukkan bahawa perayu bekerja dengan Syarikat Juara

Engineering (M) Sdn Bhd tersebut.

[5] Pegawai Forensik, ASP Mazli bin Jusoh (SP11), telah pergi ke

tempat kejadian dan telah mengesahkan tentang penemuan mayat

Simati. SP11 telah mengambil beberapa sampel daripada mayat Simati

untuk analisa forensik (ekshibit P28, P49, P50 dan P51).

[6] Mayat Simati telah dihantar ke Hospital Selayang untuk bedah

siasat. Bedah siasat telah dijalankan oleh Dr. Siew Sheue Feng (SP1).

SP1 telah mengesahkan waktu kematian Simati berlaku kurang dari 24

jam hingga 36 jam sebelum bedah siasat dijalankan, dan punca

kematian Simati adalah akibat jerutan/ ligature strangulation di bahagian

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

4

leher dan Simati juga disahkan mengalami multiple blunt force trauma di

bahagian kepala. SP1 mengesahkan jerutan tersebut boleh

menyebabkan kematian ke atas Simati dalam keadaan yang biasa. SP1

juga mengesahkan jerutan tersebut bukan dilakukan sendiri oleh Simati.

[7] SP1 dalam keterangan lanjutnya menyatakan bahawa Simati

didapati sedang mengandung 5 – 6 bulan. Hasil pemeriksaan terhadap

vagina Simati, SP1 mengesahkan bahawa Simati telah sama ada

dirogol atau telah melakukan hubungan seksual sejurus sebelum

kematiannya. Kesimpulan ini dibuat oleh SP1 berdasarkan kepada

keadaan pakaian dan seluar dalam Simati. Keterangan SP1 ini

diperkukuhkan lagi melalui penemuan seminal stain di bahagian pubic

dan dubur Simati.

[8] Identiti sebenar Simati sabagai Vally a/p Elumalai (KPT: 870703-

08-5784) telah diperolehi melalui keterangan ibu Simati, Anjile a/p

Perumal (SP8), yang telah mengecamkan mayat Simati sebelum

bedah siasat dijalankan. Selain itu, keterangan Ngusman bin Hj. Saring

(SP7), Penolong Pendaftar Penjenayah Bukit Aman mengesahkan

identiti Simati melalui cap jari Simati.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

5

[9] Siasatan kes ini telah dijalankan oleh DSP Mohd Fadhil bin Minhat

(SP14). SP14 telah merakamkan percakapan beberapa orang saksi

selain SP1, termasuklah seorang saksi bernama Venu Gopalan a/l

Annamalai (SP9). Keterangan SP9 menyatakan bahawa pada malam

kejadian iaitu 4.7.2012 jam lebih kurang 11.40 malam, SP9 melihat

perayu yang beliau kenali sebagai Lingeswaran telah berjumpa dan

berbual-bual dengan seorang perempuan India berkulit hitam yang

berpakaian baju berwarna merah dan berseluar panjang, sama seperti

pakaian Simati, di gelanggang Futsal EPL, Sg. Dua, Rawang. SP9

menyatakan bahawa semasa beliau dan rakan-rakannya meninggalkan

gelanggang futsal tersebut, perayu masih berada di situ bersama-sama

dengan perempuan India tersebut.

[10] SP14 bersama pasukan forensik yang diketuai oleh ASP Mazli bin

Jusoh @ Che Kob (SP11) telah melawat tempat mayat Simati ditemui.

Satu pemeriksaan rapi telah dilakukan oleh SP11 dan pasukannya.

Keadaan mayat Simati di tempat kejadian ialah seperti ditunjukkan

dalam gambar P30 (1 – 8) di m/s 48 – 51 RR Jld.3. SP14 dapat melihat

kesan kecederaan pada bahagian dahi, muka, bibir dan hidung Simati

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

6

dipercayai kesan dipukul dengan objek keras serta terdapat juga kesan

lebam di leher mangsa.

[11] SP11 telah menemui dan merampas beberapa barang kes di

tempat kejadian. Barang-barang yang dirampas kemudiannya telah

diserahkan kepada SP14 dan seterusnya di hantar ke Jabatan Kimia

untuk tujuan penganalisaan DNA oleh Pegawai Sains, Dharmeziyana bt

Daud (SP10). Turut diserahkan kepada SP10 termasuklah spesimen

yang dikutip oleh SP1 dari jasad Simati yang telah diserahkan kepada

SP14. Barang-barang kes yang ditemui dan dirampas oleh SP11 dari

tempat kejadian termasuklah (1) pemetik api jenama ‘Aladin’, (1) sikat

rambut, (1) cekak rambut dan (1) seluar dalam lelaki yang telah lusuh.

[12] Hasil analisis yang dijalankan oleh SP10 mendapati, antara lain,

kesan air mani perayu ditemui pada palitan putik kapas dari bahagian

‘perianal’ dan ‘pubic’ Simati serta kesan profail DNA perayu pada

bahagian ‘anal’ dan ‘vestibule’ Simati.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

7

[13] Perayu telah ditangkap oleh Detektif Sjn. Nagarajan a/l

Sangalimotho (SP4) diperkarangan Ibu Pejabat Polis Daerah Gombak

setelah mendapat arahan daripada SP14. Perayu ditangkap berkaitan

dengan penyiasatan melibatkan kes narkotik. Soal-siasat terhadap

perayu telah dijalankan oleh ASP Visvanathan a/l Paramasivam (SP6).

Hasil soal-siasat yang dijalankan, perayu telah memberikan maklumat

dan membawa SP6 ke rumahnya di alamat No. 64, Lot 4550, Kpg. Sg.

Dua, Rawang. Sesampai di alamat tersebut, perayu telah

mengeluarkan satu subang hidung (P41A) dan sebentuk cincin

berwarna kuning (P40A) dari dalam sebuah pasu bunga yang terletak di

luar rumah dan menyerahkannya kepada SP6. Perayu kemudiannya

telah membawa PW6 masuk ke dalam rumah dan perayu telah

mengeluarkan satu telefon bimbit warna hitam jenama Samsung (P42A)

dari dalam satu almari dalam bilik tidur perayu dan menyerahkannya

kepada SP6. Ketiga-tiga barang kes P40A, P41A dan P42A telah

dicamkan oleh ibu Simati, SP8 sebagai hak milik Simati. Kesan profail

DNA perayu juga terdapat pada telefon bimbit milik Simati (P42A).

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

8

Keputusan hakim bicara di akhir kes pendakwaan [14] Di akhir kes pendakwaan, hakim bicara telah mendapati bahawa

keterangan-keterangan mengikut keadaan (circumstantial evidence)

yang dikemukakan oleh pihak pendakwaan adalah mencukupi untuk

membuktikan satu kes prima facie terhadap perayu atas pertuduhan

yang dihadapkan. Hakim bicara turut merumuskan bahawa

berdasarkan kepada keterangan-keterangan, motif perayu untuk

membunuh Simati ialah kerana perayu telah merogol Simati dan/atau

perayu telah merompak Simati. Ini dapat dilihat melalui keterangan

mengenai penemuan air mani dan profail DNA perayu pada jasad Simati

dan fakta penjumpaan barangan peribadi Simati dari dalam milikan

perayu.

[15] Kami perturunkan dapatan hakim bicara seperti dalam

penghakiman yang beliau sediakan di m/s 29 – 35 RR Jld.1 setakat

yang berkaitan, seperti berikut:

“Elemen (a) dan (b) telah dibuktikan oleh pendakwaan. Walau

bagaimanapun, elemen penting yang perlu dibuktikan oleh pihak

pendakwaan ialah samada OKT telah membunuh Simati. Peguam

pembela berhujah bahawa tiada bukti OKT telah membunuh Simati.

Walau bagaimanapun, saya berpuas hati terdapat keterangan SP1

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

9

(Pathologi) yang dapat mengesahkan masa Simati dijangka mati adalah

dalam lingkungan 24 jam ke 36 jam dari masa SP1 memeriksa mayat

Simati iaitu pada 6.7.2012 jam 10.45 pagi. SP8 (kawan kepada OKT)

juga dapat mengesahkan OKT ada bersama Simati pada malam 11.40

malam pada 4.7.2012 di Gelanggang Futsal Sg Dua. Mayat ditemui

oleh SP1 adalah 3.30 petang pada 5.7.2012. Pegawai Penyiasat kes

telah mengesahkan tempat gelanggang futsal dengan tempat mayat

ditemui adalah dekat iaitu lebih kurang 200 kaki.

Selain daripada itu, saya dapati melalui keterangan Forensik, SP1

(Pathologi) berpendapat bahawa Simati pernah melakukan perbuatan

seks atau dirogol sebelum dibunuh dan SP10 (Ahli Kimia) telah

mengesahkan terdapat air mani OKT dijumpai pada bahagian perianal

Simati dan bahagian pubic Simati. Terdapat DNA OKT dijumpai pada

anal dan vestibule Simati.

Saya bersetuju dengan pihak pendakwaan bahawa OKT merupakan

orang yang ‘last seen together’ dengan Simati dan dari segi proximity

masa dan tempat, OKT mempunyai peluang untuk membunuh Simati.

Pertuduhan ke atas OKT mengenai masa kejadian adalah

berpadanan/tally dengan anggaran masa kematian Simati.

Saya rujuk kepada Seksyen 7(c) Akta Keterangan 1950 (Tag 1) &

Ahmad Najib Aris v PP [2009] 2 MLJ 613, Tag 2 di m.s 19 Mahkamah

Persekutuan memutuskan bahawa –

EVIDENCE OF EXISTENCE OF THE OPPORTUNITY TO COMMIT THE CRIME [45] It must also be noted that the appellant had the opportunity to

have committed the crime, (see s 7 and illustration (c) of the Evidence

Act 1950). The evidence of opportunity in this case has been

supplemented by proof of circumstances of such a nature as to lead to

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

10

the inference that it was probable that advantage would be taken by

the appellant of the opportunity (see Aziz bin Muhamad Din v Public

Prosecutor [1966] 5 MLJ 473). The evidence adduced by the

prosecution witnesses, PW4, PW5 and PW12 through the sequence of

events taking place that the various locations.

Selain itu, terdapat keterangan bahawa barang Simati berada dalam

milikan OKT (sic). Saya rujuk kepada kes PP v Shahrael Amir

Suhaimi, Court of Appeal, Putrajaya [2014] 7 CLJ 380, Tag 3 –

“[13] It is also not in dispute that incriminating evidence as well as

items belonging to the deceased were recovered from the accused

and/or bag which he was said to be in possession of at least had

nexus to. This per se will attract criminal culpability pursuant to s. 114

of the Evidence Act 1950 which states –

The court may presume the existence of any fact which it thinks

likely to have happened, regard being had to the common

course of natural events, human conduct, and public and private

business, in their relation to the facts of the particular case.

[14] Where circumstantial evidence is in issue, as a general rule by

the application of the maximum evaluation test at the prosecution

stage, the prosecution ordinarily may not be able to convince the court

that the prima facie case has been established. However, by the

application of s. 114 of the Evidence Act 1950 the court in the instant

case is obliged to look at the totality of the evidence more so when

incriminating evidence as well as property of the deceased were found

in the possession of the accused or were found in such circumstances

where nexus can be inferred to rule that a prima facie case has been

established.”

……

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

11

Pihak pembelaan telah membangkitkan bahawa tiada saksi menyaksi

kejadian tetapi saya berpuas hati bahawa OKT merupakan orang yang

“last seen person together” dengan Simati dan dari segi proximity masa

dan tempat, OKT ada peluang untuk membunuh Simati. Dengan

mengambilkira OKT juga tidak mengemukakan sebarang notis alibi dan

keterangan forensik serta penemuan barang milik Simati daripada OKT,

walaupun tiada saksi mata, pihak pendakwaan dapat membuktikan

OKT adalah orang yang membunuh Simati.

Berkenaan dengan penghujahan peguam pembelaan bahawa

kehadiran air mani milik OKT pada kemaluan Simati bukan untuk

membuktikan OKT telah merogol Simati, saya dapati keterangan

kehadiran air mani OKT dapat menyokong fakta kes pendakwaan OKT

pernah berhubung secara intim dengan Simati sebelum kematian

Simati, OKT adalah orang yang ada fizikal contact dan hubungan seks

dengan Simati. Maka OKT adalah orang yang terakhir ada “contact”

dengan Simati selain daripada keterangan SP9 (rakan kepada OKT).

Justeru itu, OKT ada peluang untuk membunuh Simati.

Mengenai motif untuk membunuh, dapatan saya adalah motif OKT

membunuh Simati boleh “infer” daripada keterangan bahawa adalah

dirogol dan dirompak oleh OKT. Ini kerana pada masa kejadian Simati

telah mengandung 5 – 6 bulan adalah tidak munasabah untuk Simati

melakukan hubungan seks dengan OKT di kawasan gelanggang futsal/

di kawasan semak di tempat mayat ditemui, Simati telah dijerut dan

dicederakan teruk pada bahagian mukanya, serta kesemua barangan

berharganya serta dompetnya telah hilang dan kemudiannya telah

ditemui pada OKT selepas kejadian pada 5.7.2012.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

12

Mengenai isu keempat iaitu penemuan barang kes, saya berpuas hati

terdapat keterangan SP6 bahawa beliau telah dipandu arah oleh OKT

sehingga penemuan barang kes di rumah OKT.

….. Berkenaan dengan penghujahan pihak pembelaan bahawa tiada

sebarang cap jari dan barang kes (weapon) dijumpai untuk mengaitkan

kebersalahan OKT, saya berpendapat bahawa keterangan ikut keadaan

(circumstantial evidence) adalah cukup kukuh untuk memanggil OKT

membela diri.

Berdasarkan sebab-sebab di atas, saya berpendapat pihak

pendakwaan telah berjaya menimbulkan satu kes prima facie. Oleh itu

OKT telah dipanggil untuk membela diri terhadap pertuduhan ke

atasnya.”

[16] Atas alasan-alasan yang telah dinyatakan oleh hakim bicara di

atas, perayu telah diperintahkan untuk membela diri atas pertuduhan.

Kami bersetuju dengan dapatan yang dibuat oleh hakim bicara yang

bijaksana tersebut.

Pembelaan Perayu [17] Perayu telah memilih untuk memberi keterangan membela diri

secara bersumpah dari kandang saksi. Hanya perayu seorang sahaja

yang telah memberikan keterangan untuk kes pihak pembelaan.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

13

[18] Dalam keterangan membela dirinya, perayu secara ringkasnya

menyatakan seperti berikut:

(a) beliau bekerja sebagai ‘welder’ dengan Syarikat Juara

Engineering (M) Sdn Bhd;

(b) pada malam kejadian 4.7.2012, lebih kurang jam 11.00 malam

beliau pergi bermain futsal di gelanggang EPL Futsal

berhampiran dengan tempat beliau bekerja;

(c) beliau mengenali Simati selama 2 1/2 bulan sebelum kejadian

dan mereka adalah pasangan kekasih. Pada malam kejadian

beliau telah bertemu dengan Simati di gelanggang futsal

tersebut;

(d) beliau dan Simati kemudian telah pergi berbual-bual di sebuah

kuil yang berhampiran dan mereka kemudiannya telah

mengadakan hubungan seksual dalam sebuah gudang

berdekatan dengan kerelaan masing-masing;

(e) selesai mengadakan hubungan seksual, Simati telah meminta

beliau untuk membelikan air minuman. Beliau telah pergi

membelikan minuman. Setelah selesai minum, Simati telah

menerima satu panggilan telefon dan Simati menyatakan dia

mahu pulang ke rumah. Mereka kemudian berpisah dan beliau

balik ke rumah selepas mengambil kasutnya di gelanggang

futsal;

(f) jam 2.00 pagi hingga 6.30 pagi beliau telah tidur di rumahnya.

Beliau keluar jam 6.30 pagi untuk pergi bekerja;

(g) pada 6.7.2012 beliau telah ditangkap oleh pihak polis dan

ditahan di dalam lokap. Pada 9.7.2012 pihak polis telah

membawanya ke rumah beliau di mana telah ramai anggota

polis sedia berada di rumah beliau. Polis telah memaksa beliau

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

14

untuk menunjukkan barangan Simati dan diambil gambar dalam

keadaan tangannya yang bergari serta menandatangani satu

dokumen yang beliau tidak dapat membaca kandungannya;

dan

(h) beliau telah melakukan hubungan seksual bersama Simati

dengan secara sukarela dan tanpa paksaan. Beliau

menegaskan keterangan SP1 menyokong beliau apabila SP1

menyatakan tiada kecederaan baru pada kemaluan dan dubur

Simati.

[19] Diakhir kes, hakim bicara telah membuat pertimbangan terhadap

keseluruhan keterangan, termasuklah keterangan membela diri perayu,

sebagaimana dikehendakki di bawah seksyen 182A(1) Kanun Acara

Jenayah. Hakim bicara mendapati bahawa perayu telah gagal untuk

menimbulkan sebarang keraguan yang munasabah terhadap kes pihak

pendakwaan. Hakim bicara telah berpuashati bahawa pihak

pendakwaan telah berjaya membuktikan pertuduhan terhadap perayu

melampaui sebarang keraguan yang munasabah. Perayu telah

disabitkan dan dihukum gantung di leher sehingga mati.

[20] Hakim bicara telah menolak pembelaan perayu sebagai satu

penafian semata-mata dan suatu yang difikirkan kemudian. Alasan-

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

15

alasan penolakan itu diterangkan oleh hakim bicara dalam Penghakiman

beliau di m/s 40 – 43 RR Jld.1 sepertimana berikut:

“Setelah mendengar pembelaan OKT dan penghujahan

peguambelanya, saya berpendapat pembelaan yang dikemukakan oleh

pihak pembelaan ialah penafian semata-mata (bare denial) dan suatu

pembelaan difikirkan kemudian (afterthought defence). Saya merujuk

kepada keterangan SD1 yang menyatakan bahawa ia tidak pernah

membunuh Simati tetapi hanya SD1 mengaku bertemu dengan Simati

dan mengadakan hubungan seks dengan Simati sebelum Simati

dibunuh. SD1 menafikan telah menjerut leher Simati dan

mencederakan muka Simati. SD1 juga menafi pernah mengambil

barangan peribadi Simati iaitu cincin warna kuning, subang hidung,

handphone Simati. Saya bersetuju dengan Timbalan Pendakwa Raya

bahawa pembelaan OKT bahawa dia mengadakan hubungan seks

dengan rela hati adalah suatu pembelaan yang tidak muasabah

memandangkan Simati sedang mengandung 5 – 6 bulan dan OKT

bukan suami kepada Simati. Merujuk P34 gambar tempat kejadian,

menunjukkan keadaan pakaian Simati dijumpai di belakang Syarikat

Juara Engineering adalah jaketnya terbuka dan seluar ditanggal

sehingga di bahagian peha/kaki. Oleh itu P34 jelas menunjukkan

Simati dibunuh dengan sebelum atau selepas OKT mengadakan

hubungan seks, ini kerana hanya air mani OKT dijumpai pada Simati.

Keadaan pakaian Simati ini jelas menunjukkan bahawa pembelaan

OKT bahawa Simati bangun selepas mengadakan hubungan seks

dengannya dan OKT telah membeli air kepada Simati. Oleh itu, pihak

pendakwaan berpendapat pembelaan OKT sedemikian adalah suatu

rekaan dan tidak konsisten dengan P34. SD1 juga gagal

mengemukakan sebarang keterangan untuk membuktikan dia

mengenali Simati kononnya 2 bulan lebih.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

16

Saya bersetuju dengan pihak pendakwaan bahawa SD1 juga gagal

menjelaskan kenapa dia mengadakan hubungan seks dengan Simati di

gudang dan kenapa OKT masih ingin mengadakan hubungan seks

dengan Simati yang sedang mengandung.

Keterangan SD1 mengatakan selepas mengadakan hubungan seks

dengan Simati di gudang berhampiran kuil dan Gelanggang Futsal, dia

telah beredar dan balik rumah tidur sehingga 2 pagi dan tidak keluar ke

mana-mana. Keterangan pembelaan mengenai dia tidur dari jam 2 pagi

hingga 6.30 pagi adalah bukan suatu keterangan alibi. Ini kerana tiada

notis alibi diberikan oleh SD1 dan tiada saksi dipanggil untuk

menyokong pembelaannya. Maka, keterangan SD1 ini adalah suatu

penafian semata-mata.

Didalam kes ini OKT gagal untuk memberi penjelasan mengenai

perjumpaan barangan peribadi Simati di dalam rumahnya dengan

mengatakan pihak polis yang merekakan keterangan perjumpaan

barang kes Simati di rumahnya, tetapi keterangan SD1 tersebut tidak

pernah sekali dicadangkan kepada pegawai discovery ataupun pegawai

peyiasat kes semasa mereka memberi keterangan. SD1 juga gagal

memberi penjelasan macamana barang peribadi Simati ada di dalam

rumahnya. Saya dapati versi keterangan SD1 adalah diragui. Ini

kerana keterangan SD1 semasa pemeriksaan utama adalah

bercanggah dengan keterangannya semasa disoal balas di mana SD1

semasa diperiksaan utama mengatakan dia pergi ke Gelanggang Futsal

untuk tujuan berjumpa dengan Simati, tetapi semasa disoalbalas, SD1

mengatakan tujuan SD1 pergi ke Gelanggang Futsal bukan untuk

berjumpa dengan Simati. Percanggahan ini adalah suatu percangghan

yang material dan tiada sebarang penjelasan diberikan SD1 berkenaan

dengan percanggahan ini semasa pemeriksaan semula.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

17

Selain daripada itu, keterangan SD1 hanya menafikan segala

keterangan pihak pendakwaan yang telah diberi oleh saksi-saksi pihak

pendakwaan. Walau bagaimanapun, penafian semata-mata yang diberi

oleh SD1 tidak boleh mematahkan keterangan saksi mata dalam kes ini

iaitu SP9 yang menyaksikan kejadian yang berlaku ketika itu.

Manakala keterangan SD1 sendiri juga mengesahkan kehadiran SP9 di

tempat berlaku. Juga, tiada sebarang penjelasan diberikan oleh SD1

berkenaan barangan peribadi Simati djumpai di dalam rumahnya.

Saya juga bersetuju dengan Timbalan Pendakwa Raya bahawa SD1

mengatakan pihak polis telah memaksa dan memukulnya untuk

menunjukkan barangan kes seperti gambar tetapi malangnya SD1 tidak

membuat sebarang rekod terhadap aduannya untuk membuktikan

kesahihan keterangannya.

Di dalam kes ini juga, SD1 juga gagal menjelaskan kenapa pihak polis

iaitu SP6 (pegawai discovery) dan SP14 (IO kes) kononnya ingin

menuduh SD1 membunuh Simati, padahal SD1 mengaku tidak

mengenali SP6 dan SP14. Isu SD1 dipukul untuk menunjukkan barang

kes yang telah dijumpai juga tidak pernah disoal balas oleh pembelaan

semasa SP6 dan SP14 memberi keterangan. Maka, pembelaan SD1

tersebut boleh disifatkan sebagai suatu “afterthought defence”.

Sebagai kesimpulannya, saya berpendapat hujahan peguam bela di

akhir pembelaan adalah tidak bermerit. OKT gagal untuk menimbulkan

suatu keraguan yang munasabah, sebaliknya pihak pembelaan telah

berjaya membuktikan kes melampaui keraguan yang munasabah

terhadap OKT.

Oleh itu, OKT adalah didapati bersalah dan disabitkan dengan

kesalahan di bawah Seksyen 302 Kanun Keseksaan. OKT diperintah

digantung sampai mati.”

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

18

Rayuan Perayu [21] Di hadapan kami, peguam bela terpelajar perayu telah

menimbulkan tiga (3) alasan utama dalam hujahannya untuk mencabar

keputusan hakim bicara. Tiga (3) alasan rayuan itu ialah:

(a) kekhilafan hakim bicara dalam membuat penilaian terhadap

keterangan kes pendakwaan apabila memutuskan satu kes

prima facie telah berjaya dibuktikan;

(b) sama ada keterangan mengikut keadaan mencukupi untuk

mensabitkan perayu atas pertuduhan; dan

(c) kegagalan hakim bicara memberi pertimbangan dengan

secukupnya pembelaan perayu.

[22] Untuk alasan rayuan yang pertama, peguam bela menghujahkan

bahawa dapatan hakim bicara bahawa kes prima facie berjaya

dibuktikan berdasarkan kepada keterangan forensik yang menunjukkan

terdapat kesan air mani perayu pada badan Simati sebagai bukti

menunjukkan perayu telah melakukan hubungan seksual dengan Simati

bukanlah bukti yang konklusif bahawa perayu yang telah

menyebabkan kematian Simati memandangkan tiada bukti kecederaan

serius terhadap kemaluan dan dubur Simati. Ini menunjukkan bahawa

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

19

hubungan seksual itu telah dilakukan dengan secara sukarela.

Dihujahkan bahawa sebab sebenar kematian Simati adalah akibat

jerutan di leher dan tiada bukti jerutan itu telah dilakukan oleh perayu

terhadap Simati.

[23] Mengenai alasan rayuan kedua, iaitu keterangan mengikut

keadaan yang diterima oleh hakim bicara dan menjadi dasar sabitan

terhadap perayu, peguam bela menghujahkan bahawa ketiga-tiga cebis

keterangan mengikut keadaan yang ada tidak mencukupi untuk

mensabitkan perayu atas pertuduhan. Peguam bela telah mengulas tiga

cebis keterangan mengikut keadaan itu sebagai berikut:

(i) perayu dilihat orang terakhir bersama Simati (last seen story);

(ii) barangan peribadi Simati ditemui berada dalam milikan atau

simpanan perayu; dan

(iii) kejadian rogol/hubungan seksual serta kesan air mani perayu

pada jasad Simati.

[24] Peguam bela menghujahkan bahawa SP9 yang melihat perayu

bersama Simati hanya melihat dari jarak yang jauh (100 meter) pada

waktu malam. SP9 tidak dapat mengecam bahawa perempuan India

yang berkulit hitam, berseluar panjang dan berbaju merah sebenarnya

adalah Simati. Peguam bela berhujah fakta dan keadaan kes di

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

20

hadapan mahkamah ini boleh dibezakan dengan fakta yang terdapat

dan berlaku dalam kes Ahmad Najib bin Aris v. PP [2007] 2 CLJ 229.

[25] Mengenai fakta penemuan barangan peribadi Simati dalam

simpanan dan milikan perayu, telah dihujahkan oleh peguam bela

bahawa tidak menunjukkan perayu sebagai orang yang telah

membunuh Simati. Dihujahkan, ‘at best’ hanya menunjukkan bahawa

perayu memiliki barangan peribadi milikan Simati. Banyak inferen boleh

dibuat berikutan dengan penemuan barang kes tersebut.

[26] Mengenai fakta berkaitan kejadian rogol dan penemuan air mani

perayu pada jasad Simati, peguam bela menghujahkan bahawa ia

bukan satu bukti konklusif menunjukkan perayu yang telah membunuh

Simati. Dihujahkan hakim bicara telah diprejudiskan apabila menerima

keterangan berkaitan penemuan air mani perayu sebagai bukti yang

cukup untuk mengaitkan perayu dengan kematian Simati.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

21

[27] Akhirnya, peguam bela berhujah bahawa ketiga-tiga cebis

keterangan mengikut keadaan yang menjadi dasar kes prima facie pihak

pendakwaan adalah tidak kukuh dan tidak mencukupi untuk

mensabitkan perayu dengan pertuduhan membunuh Simati. Peguam

bela menambah bahawa pihak pendakwaan turut gagal untuk

menunjukkan sebarang motif dipihak perayu dalam melakukan

pembunuhan ini terhadap Simati.

[28] Untuk alasan rayuan ketiga dan terakhir, peguam bela

menghujahkan bahawa hakim bicara telah terkhilaf dalam membuat

penilaian terhadap pembelaan perayu apabila menolak pembelaan

perayu sebagai rekaan semata-mata dan satu pemikiran kemudian.

Peguam bela berhujah bahawa fakta yang perayu dan Simati adalah

sebagai pasangan kekasih dan telah mengadakan hubungan seksual

secara sukarela telah gagal dipatahkan oleh pihak pendakwaan.

Peguam bela juga menghujahkan hakim bicara terkhilaf apabila

meletakkan beban yang lebih tinggi ke atas perayu apabila mengkritik

terhadap kegagalan perayu untuk mengemukakan keterangan bagi

membuktikan setiap pernyataan perayu serta kegagalan perayu untuk

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

22

membuat laporan polis serta kegagalan untuk mengemukakan notis

alibi. Peguam bela seterusnya menghujahkan bahawa telah berlaku

salah arahan yang serius oleh hakim bicara yang mewajarkan

campurtangan Mahkamah ini.

Dapatan Dan Keputusan Kami [29] Kami mendapati kes pendakwaan bersandar sepenuhnya kepada

keterangan mengikut keadaan (circumstantial evidence). Adalah

menjadi undang-undang mantap bahawa sabitan boleh dibuat semata-

mata berdasarkan atas keterangan mengikut keadaan. Prinsip ini telah

diputuskan dalam banyak kes. Prinsip-prinsip penerimaan keterangan

mengikut keadaan dalam mensabitkan tertuduh atas pertuduhan telah

diputuskan dalam kes-kes berikut, antara lain, Sunny Ang v. PP [1965]

1 LNS 171; [1966] 2 MLJ 195; Idris v. PP [1960] MLJ 296; Chang Kim

Siong v. PP [1968] 1 MLJ 36; Chan Chwen Kong v. PP [1962] MLJ

307; PP v. Magendran Mohan [2005] 3 CLJ 592 dan Jayaraman

Velayuthan & Ors v. PP [1982] CLJ (Rep) 130.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

23

[30] Dalam PP v. Shahrael Amer Suhaimi [2014] CLJ 380, berkaitan

dengan isu yang sama, Mahkamah ini telah memutuskan seperti berikut:

“[16] It is well settled to find culpability based on circumstantial

evidence, the evidence must be sufficiently strong to convict. When it

relates to a charge of murder courts have convicted notwithstanding

there was (i) no eye witness even after the crime was committed; (ii) no

body of the deceased was found; (iii) no murder weapon was found;

and (iv) no nexus to the murder was established save as to irresistible

inference based on documentary evidence per se. (See Sunny Ang v.

Poblic Prosecutor [1965] 1 LNS 171; [1966] 2 MLJ 195.

[17] In the instant case the conduct of the accused as well as stolen

items of the deceased, the murder weapon, blood stains, and the

proximity of time of the phone call as well as the conduct of the accused

and his oral statement ‘bukan saya yang buat’, etc; will clearly warrant

the defence to be called. In addition, it is not for the learned trial judge

to test the truthfulness of the evidence of SP5 and/or SP6 at this stage

when s. 114 of the Evidence Act 1950 becomes operational without

hearing the evidence of the accused when nexus has been established.

[18] We have perused the evidence in detail and we are satisfied that

the prosecution had succeeded in proving a prima facie case of murder

against the accused.”

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

24

[31] Apa yang dapat kami simpulkan daripada prinsip-prinsip yang

telah diputuskan dalam kes-kes di atas ialah bahawa dalam situasi

seseorang hakim bicara dihadapkan dengan satu keadaan di mana kes

pendakwaan bergantung sepenuhnya kepada keterangan mengikut

keadaan, hakim bicara itu hendaklah memberi tumpuan kepada kesan

kumulatif cebisan-cebisan keterangan mengikut keadaan yang

dikemukakan oleh pihak pendakwaan dan memutuskan sama ada ia

adalah mencukupi untuk mencapai satu-satunya keputusan yang boleh

dibuat iaitu bahawa tertuduh adalah orang yang telah melakukan

jenayah pembunuhan yang dipertuduhkan. Sekiranya terdapat

penjelasan yang munasabah mengenai keterangan itu, maka sabitan

adalah tidak selamat. Penilaian hendaklah dibuat dengan melihat

keseluruhan keterangan mengikut keadaan yang telah dikemukakan

sebelum kesimpulan mengenainya dibuat.

[32] Setelah meneliti keseluruhan Rekod Rayuan dalam kes terhadap

perayu di hadapan kami, kami bersetuju dengan dapatan dan keputusan

hakim bicara yang telah mensabitkan perayu atas pertuduhan. Kami

mendapati bahawa terdapat keterangan-keterangan mengikut keadaan

yang kredibel, kukuh dan mencukupi untuk mengekalkan sabitan

terhadap perayu. Keterangan-ketarangan mengikut keadaan tersebut

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

25

telah dibincang dan dipertimbangkan satu persatu oleh hakim bicara

dalam penghakiman beliau. Keterangan-keterangan itu adalah:

(a) perayu adalah orang yang terakhir dilihat bersama Simati;

(b) kesan air mani dan profail DNA perayu terdapat pada jasad

Simati; dan

(c) barangan peribadi Simati ditemui berada dalam milikan perayu.

[33] Mengenai isu ‘last person seen’, hujahan peguam bela terpelajar

ialah bahawa keterangan SP9 tidak jelas terhadap identiti Simati oleh

kerana jarak dan keadaan yang gelap. Kami tidak bersetuju. SP9

adalah rakan perayu dan SP9 dapat melihat dan memberikan diskripsi

perempuan India yang dilihat berbual dengan perayu sebagai berkulit

gelap, memakai baju berwarna merah dan berseluar panjang. Semasa

SP9 meninggalkan gelenggang futsal tersebut sekitar jam 11.30 malam,

perayu dan perempuan India tersebut masih berada di sana. Simati

kemudiannya ditemui mati keesokkan hari dalam keadaan memakai

baju berwarna merah dan berseluar panjang di belakang bangunan

Juara Engineering, tempat perayu bekerja dalam jarak lebih kurang 200

meter dari tempat perayu dan Simati terakhir dilihat oleh SP9.

Keterangan SP9 yang menunjukkan Simati kali terakhir dilihat bersama

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

26

perayu disokong oleh keterangan forensik yang diberikan oleh SP1

bahawa kematian Simati telah berlaku dalam tempoh antara 24 ke 36

jam sebelum bedah siasat dijalankan. Bedah siasat telah dijalankan

pada jam 10.45 pagi tarikh 6.7.2012. Oleh itu kematian Simati

dijangkakan telah berlaku diantara jam 10.45 malam 4.7.2012 hingga

10.45 pagi 5.7.2012. Tempoh masa tersebut meliputi masa SP9

melihat perayu berbual dengan seorang perempuan India yang

menyerupai diskripsi Simati. Ditambah lagi dengan keterangan

penemuan kesan air mani dan profail DNA perayu pada jasad Simati

serta penemuan barangan peribadi Simati dalam milikan perayu, kami

mendapati hakim bicara tidak terkhilaf dalam membuat dapatan bahawa

Simati adalah orang terakhir yang telah dilihat oleh SP9 bersama perayu

pada malam kejadian.

[34] Mengenai dakwaan peguam bela bahawa tiada kecederaan

terhadap kemaluan dan dubur Simati menunjukkan perlakuan seksual

secara sukarela dan tiada bukti perayu yang telah menjerut leher Simati

sehingga mati, kami juga tidak bersetuju dengan hujahan tersebut.

Tiada bukti atau keterangan saintifik yang jelas dapat menunjukkan

bahawa pelakuan seksual dengan tidak secara sukarela pasti akan

meninggalkan kecederaan terhadap vagina dan anus mangsa. Kami

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

27

tidak berhasrat untuk membuat spekulasi bagaimanakah kejadian

jerutan di leher mangsa telah dilakukan, sama ada semasa, sesudah

mahupun sebelum perlakuan seksual dilakukan namun tidak mustahil

perbuatan menjerut leher Simati telah dilakukan oleh orang yang sama

yang telah melakukan serangan seksual terhadap mangsa Simati.

[35] Kami bersetuju dengan dapatan hakim bicara yang meragui

keterangan pembelaan perayu yang mengatakan dia telah mengenali

Simati selama 2 1/2 bulan dan telah melakukan hubungan seksual

secara sukarela dan bahawa mereka sepasang kekasih. Keterangan

ibu Simati (SP8) jelas menyatakan bahawa Simati telah berkahwin dan

mempunyai suami. Keterangan SP1 pula menunjukkan pada ketika

kejadian Simati mengandung 5 – 6 bulan. Anak dalam kandungan

Simati menurut SP10 bukanlah zuriat perayu kerana tidak mengandungi

DNA perayu pada kandungan Simati tersebut. Kami bersetuju bahawa

tanpa penjelasan dan butir-butir lanjut daripada perayu berkaitan

perhubungan antara perayu dengan Simati, adalah sukar untuk

menerima keterangan perayu bahawa mereka sepasang kekasih

selama 2 1/2 bulan dan telah mengadakan hubungan seksual secara

sukarela di dalam sebuah gudang berhampiran dengan tempat perayu

bekerja.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

28

[36] Dapatan hakim bicara tersebut turut disokong dengan fakta yang

tidak dipertikaikan bahawa barangan peribadi Simati telah ditemui dalam

milikan perayu. Tidak ada penjelasan daripada perayu bagaimana dia

memperolehi milikan peribadi terhadap subang hidung, cincin dan

telefon bimbit Simati. Tiada penjelasan juga bila barangan tersebut

telah diperolehi oleh perayu daripada Simati. Kami turut meragui

bahawa barangan tersebut telah diperolehi oleh perayu secara sah dan

secara sukarela diberikan oleh Simati kepada perayu apabila melihat

kepada fakta bahawa barangan tersebut telah disembunyikan di tempat

yang sulit oleh perayu. Terutama subang hidung dan cincin yang

disembunyikan oleh perayu dalam pasu bunga di luar rumah beliau dan

telefon bimbit disorok dalam sebuah beg bersama lain-lain barangan

dalam sebuah almari dalam bilik tidur perayu. Benar hujahan peguam

bela bahawa banyak inferen boleh dibuat mengenai penemuan

barangan peribadi Simati di rumah perayu. Namun inferen yang lebih

munasabah dapat dibuat dan diterima-pakai berdasarkan alasan kami

sebelum ini ialah bahawa barangan peribadi Simati telah diperolehi oleh

perayu daripada Simati melalui cara yang tidak sah dan tidak dengan

kesukarelaan Simati.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

29

[37] Mengenai hujahan peguam bela bahawa pendakwaan gagal

mengemukakan sebarang keterangan berkaitan motif perayu untuk

membunuh Simati, kami juga tidak bersetuju. Motif dapat dilihat

daripada fakta dan keadaan dalam sesuatu kes. Kami bersetuju dengan

hakim bicara yang mendapati bahawa terdapat motif oleh perayu dalam

pembunuhan terhadap Simati iaitu kerana mahu merogol dan

merompak barangan kemas dan telefon bimbit Simati. Meneliti fakta

dengan keadaan teristimewa dalam kes ini terutama penemuan air mani

dan DNA perayu pada badan Simati dan penemuan barangan kemas

serta telefon bimbit Simati daripada perayu, kami bersetuju dengan

dapatan hakim bicara bahawa terdapat motif oleh perayu untuk

membunuh Simati iaitu kerana untuk merogol dan merompak Simati.

Hakim bicara tidak tersasar dalam membuat dapatan tersebut.

[38] Mengenai isu notis alibi yang gagal dimasukkan oleh perayu dan

dikritik oleh hakim bicara, kami mendapati tiada sebarang kekhilafan

dilakukan oleh hakim bicara itu. Meneliti pembelaan perayu yang

menyatakan bahawa selepas melakukan hubungan seksual dengan

Simati dia telah pergi membelikan minuman untuk Simati sebelum

mereka berpisah dan balik ke rumah masing-masing. Perayu

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

30

seterusnya menyatakan bahawa beliau terus tidur di rumahnya sehingga

jam 6.30 pagi keesokkan hari sebelum pergi ke tempat kerja.

Keterangan perayu seolah-olah beliau tidak berada di tempat kejadian

pembunuhan Simati pada waktu yang material dalam pertuduhan. Kami

bersetuju dengan dapatan hakim bicara bahawa pembelaan perayu

terjumlah kepada satu pembelaan berbentuk alibi. Tidak dipertikaikan

bahawa tidak ada sebarang notis pembelaan alibi di bawah seksyen

402A Kanun Acara Jenayah (‘KAJ’) telah diberikan oleh perayu kepada

pihak pendakwaan.

[39] Prinsip undang-undang mengenai pembelaan alibi telah banyak

diperkatakan dalam banyak kes sejak berzaman. Contohnya dalam

kes-kes Goh Tong v. PP [1953] MLJ 251; PP v. Lim Chen Len [1981] 1

LNS 11; [1981] 2 MLJ 41; Ku Lip See v. PP [1981] 1 LNS 55; [1982] 1

MLJ 195; Hussin bin Sillit v. PP [1988] 1 CLJ (Rep) 128 dan Vasan

Singh v. PP [1989] 2 CLJ 402. Dalam kes Hussin bin Sillit, supra,

salah satu prinsip yang jelas telah diputuskan adalah bahawa apa-apa

keterangan yang menyokong pembelaan alibi tidak boleh diterima

sekiranya tiada sebarang notis telah diberikan di bawah seksyen 402A

KAJ oleh tertuduh. Dalam kes itu, Mahkamah Agung di m/s 130 telah

memutuskan:

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

31

“….it is clear law that where the defence is an alibi then, any evidence

in support of that defence must be excluded unless notice is complied

with. As was held in Lim Chen Len and approved by Ku Lip See and

also ruled by the learned Judge himself in Rangapula [1981] CLJ (Rep)

261, the Court has no discretion to waive pre-trial notice where the

evidence to be adduced by the defence is evidence in support of a

defence of alibi.”

[40] Walaupun peruntukan di bawah seksyen 402A KAJ telah dipinda

melalui Akta A 1422 yang berkuatkuasa mulai 1.6.2012 dan pindaan

terbaru itu terpakai dalam kes terhadap perayu, namun pindaan itu tidak

sama sekali mengecualikan pemberian notis alibi oleh tertuduh kepada

pihak pendakwaan. Oleh itu, prinsip yang telah diputuskan oleh

Mahkamah sebelum ini seperti dalam kes Hassan bin Sillit, supra,

masih terpakai (still a good law).

[41] Oleh yang demikian, kami mendapati hakim bicara tidak terkhilaf

apabila menolak keterangan membela diri perayu yang berasaskan

kepada pembelaan alibi. Hakim bicara juga tidak tersalaharah apabila

membuat dapatan dalam penghakimannya yang mengkritik pihak

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

32

pembelaan perayu yang telah gagal untuk mengemukakan sebarang

notis pembelaan alibi di bawah seksyen 402A KAJ.

[42] Dalam kes Vasan Singh, supra, Mahkamah Agung telah

memutuskan bahawa bukan sahaja keterangan bebas dari lain-lain

saksi tidak boleh diambilkira malahan keterangan tertuduh sendiri yang

terjumlah kepada pembelaan alibi hendaklah juga diketepikan sekiranya

tiada notis di bawah statut diberikan. Keputusan Mahkamah Agung itu

kami petik seperti berikut:

“The question is whether the words seeks to put forward in s. 402A(1)

include the case where the accused himself gives evidence. An

accused who gives evidence himself clearly does so because he is

seeking to put forward evidence tending to show that he was elsewhere

at a particular time. And that evidence is the evidence in support

referred to in the sub-section. We are therefore of the view that the

words of s. 402A(1) given their natural meaning include the case where

the accused alone is to testify that he was elsewhere at the material

time. Thus:

Sub-section (1) standing by itself clearly means that notice must be

given in all cases of an alibi defence otherwise the evidence will be

excluded. No distinction is made between an alibi defence of the

accused alone and an alibi defence supported by witnesses.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

33

Sub-section (2) sets out the particulars required in such a notice which

is in two parts:

(a) Particulars of the place where the accused claims to

have been at the time of the commission of the offence

with which he is charged; and

(b) The names and addresses of any witnesses whom he

intends to call for the purpose of establishing his alibi.

If the accused does not intend to call any witnesses,

then he need only comply with part (a) of the notice.

The primary purpose of an alibi notice is to alert the prosecution to the

fact that an alibi might be relied upon so that they may have the

opportunity before the trial of making such investigations as they think

fit. It may well be that the alibi is in fact true in which event the

prosecution will either withdraw the charge or offer no evidence in the

case.

The defence of alibi is a legitimate defence and in fact is often the only

evidence of an innocent man. The difficulty, it seems to us, is when and

how to exclude an alibi defence for non-compliance with s. 402A. First,

a distinction should be drawn between a bare denial and an alibi

defence. Evidence of bare denial is in any case always admissible. In

order to distinguish one from the other, the Court must know the nature

of the evidence. As was said in Ku Lip See v. PP (supra) at p. 196:

If a trial Court having considered the evidence put forward by the

defence, holds that such evidence amounts to evidence in support of

an alibi for which no notice under s. 402A Criminal Procedure Code

has been given, then he has no discretion in the matter but to exclude

such evidence. (Emphasis supplied)

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

34

It follows that, initially, the Court cannot prevent an accused person

from giving evidence. Having heard the evidence, then the trial Court

must decide the nature of the evidence. If it is only evidence of a bare

denial, the evidence stays. If it is evidence in support of an alibi and no

notice under s. 402A has been given, then he must exclude that part of

the evidence from his consideration of the defence evidence.”

[43] Berbalik kepada persoalan asas dalam rayuan di hadapan kami,

iaitu adakah sabitan terhadap perayu selamat untuk dipertahankan

berdasarkan kepada keterangan-keterangan mengikut keadaan yang

telah dikemukakan oleh pihak pendakwaan. Kami bersetuju dengan

penghujahan yang disampaikan oleh Puan Timbalan Pendakwa Raya

yang bijaksana bahawa keterangan mengikut keadaan yang telah

dikemukakan oleh pihak pendakwaan secara kumulatifnya menjurus

kearah hanya satu inferensi dan konklusi sahaja iaitu perayu adalah

orang yang bertanggungjawab terhadap kematian Simati, tidak ada

orang yang lain. Berdasarkan kepada fakta bahawa perayu adalah ‘last

seen person’ dengan Simati, adalah munasabah untuk dibuat inferen

bahawa perayu mempunyai peluang untuk membunuh Simati. Masa

yang dinyatakan dalam pertuduhan adalah hampir sama dengan

anggaran masa kematian Simati seperti dalam keterangan SP1.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

35

[44] Mengenai perkara ini, kami merujuk kepada seksyen 7 Akta

Keterangan 1950 dan keputusan Mahkamah Persekutuan dalam kes

Ahmad Najib bin Aris v. PP [2009] 2 MLJ 613 di m/s 642 dimana

Zulkefli, HMP (sekarang PMR) telah memberikan pandangan yang

berikut:

“[45] It must also be noted that the appellant had the opportunity to

have committed tha crime, (see s 7 and illustration (c) of the Evidence

Act 1950). The evidence of opportunity in the case has been

supplemented by proof of circumstances of such a nature as to lead to

the inference that it was probable that advantage would be taken by the

appellant of the opportunity (see Aziz bin Muhamad Din v Public

Prosecutor (1966) 5 MLJ 473). The evidence adduced by the

prosecution showed that the appellant was seen together with the

deceased by the prosecution witnesses, PW4, PW5 and PW12 through

the sequence of events taking place at the various locations.”

[45] Selain dari keterangan berkaitan dengan air mani dan DNA perayu

ditemui pada badan Simati dan keterangan mengenai barangan peribadi

Simati ditemui dalam simpanan perayu serta perayu mempunyai

peluang untuk membunuh Simati, pihak pendakwaan juga turut

mencadangkan semasa pemeriksaan balas terhadap perayu bahawa

perayu telah membunuh Simati dengan cara menjerut leher Simati.

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

36

Cadangan juga dikemukakan bahawa hubungan seksual berlaku

secara tidak sukarela. Keterangan-keterangan semasa pemeriksaan

balas terhadap perayu telah dikemukakan bagi membuktikan perayu

mempunyai motif untuk membunuh Simati (Lim Hean Chong v. PP

[2012] 2 CLJ 1046). Oleh yang demikian, kami berpandangan bahawa

hakim bicara tidak terkhilaf apabila membuat dapatan mengenai motif

perayu dalam membunuh Simati adalah oleh kerana mahu merogol dan

merompak Simati.

[46] Kami mendapati hakim bicara telah membuat keputusan yang

betul dalam mensabitkan perayu dengan pertuduhan berdasarkan

kepada fakta dan keterangan yang berada di hadapan Mahkamah.

Hakim bicara mempunyai kelebihan audio-visual dan kami sebagai

Mahkamah atasan tidak mendapati sebarang kekhilafan yang boleh

dirayu (appellable error) untuk mengganggu dapatan dan keputusan

hakim bicara itu. Dalam kes Timhar Jimdani Ong & Anor v. PP [2010]

3 CLJ 938, Mahkamah ini telah membuat keputusan seperti berikut atas

isu yang sama:

“[43]….Again, we see no reason to disturb this factual finding of the trial

judge. It is the duty of the trial court to decide whether a witness has

told a believable story or one that is implausible. It is trite that an

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

37

appellate court will not interfere with a finding of specific fact based on

the credibility of a witness (see Lai Kim Hon v. PP [1980] 1 LNS 197;

[1981] 1 MLJ 84) unless at this appellate stage we can find substantial

and compelling reason for disagreeing with that finding (see Herchun

Singh & Ors v. PP [1969] 1 LNS 52)” [penekanan oleh kami].

[47] Begitu juga dalam kes Lai Kim Ho & Ors. V. PP [1981] 1 MLJ 84

Mahkamah Persekutuan telah memutuskan:

“Viewed as a whole it seems clear that the finding of fact made by the

trial judge turned solely on the credibility of the witnesses. The trial

judge heard the testimony of each witness and had seen him. He also

had the opportunity to observe the demeanour of the witnesses.

Discrepancies will always be found in the evidence of a witness but

what a judge has to determine is whether they are minor or material

discrepancies. And which evidence is to be believed or disbelieved is

again a matter to be determined by the trial judge based on the

credibility of each witness. In the final analysis it is for the trial judge to

determine which part of the evidence of a witness he is to accept and

which to reject. Viewed in that light we did not consider it proper for this

court to substitute its findings for that for the learned trial judge. The

principle of law governing appeals in criminal cases on questions of fact

is well established, in that the Appeal Court will not interfere unless the

balance of evidence is grossly against the conviction especially upon a

finding of a specific fact involving the evaluation of the evidence of a

witness founded on the credibility of such witness.” [penekanan oleh

kami].

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

38

[48] Mengenai sabitan berdasarkan kepada keterangan mengikut

keadaan, kami ingin mengakhiri penghakiman ini dengan merujuk

kepada keputusan dalam kes Lee Kwai Heong & Anor v. PP [2006] 1

CLJ 1043 seperti berikut:

“[16] In respect of the contention that the learned trial judge erred in his

assessment of the evidence of PW7 and accepting him as a witness of

truth, with respect, we are of the view that it is settled principle of law

that ‘where the judge at the trial has come to a conclusion upon the

question which of the witnesses, whom he has seen and heard, are

trustworthy and which are not, he is normally in a better position to

judge of this matter than the appellate tribunal can be; and the appellate

tribunal will generally defer to the conclusion which the trial Judge has

formed’ and if an appeal is ‘from the decision of a trial Judge based on

his opinion of the trustworthiness of witnesses whom he has seen,’ an

appellate court ‘must, in order to reverse, not merely entertain doubts

whether the decision below is right, but be convinced that it is wrong’.

(see: Powell and Wife v. Streatham Manor Nursing Home [1935] AC

243; AD Caldeira v. FA Gray [1936] MLJ 137 PC; Loh Shak Mow v.

Public Prosecutor [1987] 1 MLJ 362 (also [1986] SLR 358). And in

order to be convinced that the decision of a trial judge is wrong an

appellate court has a duty ‘to check by critical examination of the whole

of the evidence the trial judge’s conclusion as to the truthfulness of that

witness’. Some of the matters to consider are:

(i) Whether the witness’s story is inherently ‘consistent with the

facts and circumstances alleged therein’ and which may gain

weight by other factors;

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

39

(ii) ‘corroboration by other witnesses will strengthen it;

(iii) credible extrinsic circumstantial evidence will do the same;

and

(iv) lastly the demeanour and tone in which the witness gives

evidence will add to fortify (if favourable) the inherent

probability of the story but the last named is the least weighty

element in the credibility of a story’. (See: Abraham Ho Ah

Loke v. William Manson-Hing [1949] MLJ 37).” [penekanan

oleh kami].

Kesimpulan [49] Atas alasan-alasan yang telah kami huraikan di atas, kami dengan

sebulat suara mendapati bahawa rayuan ini tidak bermerit. Sabitan

terhadap perayu adalah selamat. Dengan itu, rayuan perayu ditolak dan

kami mengesahkan sabitan dan hukuman mati oleh Mahkamah Tinggi.

Bertarikh: 11 Julai 2017

t.t (KAMARDIN BIN HASHIM)

Hakim Mahkamah Rayuan Malaysia

MRJ NO:B-05(M)-24-01/2016

40

Peguamcara: Bagi Pihak Perayu: Rao Jayananda Tetuan Rao & Kamal 15-3, 3rd Mile Square Business Centre No. 151, Old Klang Road 58000 Kuala Lumpur Bagi Pihak Responden: Nurshafini Mustafha Timbalan Pendakwa Raya Jabatan Peguam Negara Putrajaya