საქართველოში ძალაშია 1995 წლის 8 ივლისიდან

ვენის კონვენცია სახელშეკრულებო სამართლის შესახებ(ქ. ვენა, 1969 წლის 23 მაისი)

წინამდებარე კონვენციის მხარე სახელმწიფოები,ითვალისწინებენ რა ხელშეკრულების ფუძემდებლურ როლსსაერთაშორისო ურთიერთობათა ისტორიაში,ცნობენ რა ხელშეკრულებებს საერთაშორისო სამართლის მზარდიმნიშვნელობის წყაროდ და ერთა შორის მშვიდობიანი თანამშრომლობისგანვითარების საშუალებად, მათი კონსტიტუციონალური დასაზოგადოებრივი წყობილებების მიუხედავად,აღნიშნავენ რა, რომ თავისუფალი თანხმობისა და კეთილსინდისიერებისპრინციპი და pacta sunt servanda-ს ნორმა საყოველთაოდ არის აღიარებული,ადასტურებენ რა, რომ ხელშეკრულებებთან დაკავშირებული დავები, ისევეროგორც სხვა საერთაშორისო დავები, უნდა გადაწყდეს მხოლოდმშვიდობიანი საშუალებებით და სამართლიანობის პრინციპებისა დასაერთაშორისო სამართლის შესაბამისად,იხსენებენ რა, გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ხალხთა განზრახვას,შექმნან პირობები, რომელთა მეშვეობითაც დაცული იქნებასამართლიანობა და ხელშეკრულებებიდან გამომდინარეველდებულებებისადმი პატივისცემა,მხედველობაში იღებენ რა გაერთიანებული ერების ორგანიზაციისწესდებით გათვალისწინებულ საერთაშორისო სამართლის ისეთპრინციპებს, როგორიცაა, ხალხთა თანასწორუფლებიანობის დათვითგამორკვევის, ყველა სახელმწიფოს სუვერენული თანასწორობის დადამოუკიდებლობის, სახელმწიფოს საშიანო საქმეებში ჩაურევლობის,ძალის გამოყენების ან მისი გამოყენების მუქარის აკრძალვის, ადამიანისუფლებათა და ფუნდამენტურ თავისუფლებათა საყოველთაოპატივისცემისა და დაცვის აუცილებლობას,სწამთ რა, რომ სახელშეკრულებო სამართლის კოდიფიკაცია დაპროგრესული განვითარება, რაც წინამდებარე კონვენციით არის მიღწეული,ხელს შეუწყობს გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდებაშიჩამოყალიბებული მიზნების, კერძოდ, საერთაშორისო მშვიდობისა დაუსაფრთხოების მხარდაჭერას, ერთა შორის მეგობრული ურთიერთობებისგანვითარებას და თანამშრომლობის მიღწევას,ადასტურებენ რა, რომ საერთაშორისო სამართლის ჩვეულებითი ნორმები,განაგრძობენ იმ საკითხთა მოწესრიგებას, რომლებიც არ რეგულირდებიანწინამდებარე კონვენციის დებულებებით,შეთანხმდნენ შემდეგზე:

ნაწილის I. შესავალი

მუხლი 1. წინამდებარე კონვენციის გამოყენების სფერო

წინამდებარე კონვენცია გამოიყენება სახელმწიფოთა შორისხელშეკრულებების მიმართ.

მუხლი 2. ტერმინთა გამოყენება1. წინამდებარე კონვენციის მიზნებისათვის:a) „ხელშეკრულება" ნიშნავს საერთაშორისო შეთანხმებას, რომელიცდადებულია სახელმწიფოთა შორის წერილობითი ფორმით დადარეგულირებულია საერთაშორისო სამართლით, მიუხედავად იმისა, იგიჩამოყალიბებულია ერთი დოკუმენტის, თუ ორი ან რამდენიმეერთმანეთთან დაკავშირებული დოკუმენტის სახით და, ასევე, მისიკონკრეტული დანიშნულების მიუხედავად;b) „რატიფიკაცია", „მიღება", „დამტკიცება", და „მიერთება" ყოველ ცალკეულშემთხვევაში ნიშნავს საერთაშორისო აქტს, რომლის საშუალებითაცსახელმწიფო საერთაშორისოდ აცხადებს თანხმობას მისთვისხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარების თაობაზე;c) „უფლებამოსილება" ნიშნავს დოკუმენტს, რომელსაც გამოსცემსსახელმწიფოს კომპეტენტური ორგანო და რომლის საფუძველზეც ერთი ანრამდენიმე პირი ინიშნება, რათა წარმოადგინოს სახელმწიფომოლაპარაკებათა საწარმოებლად, ხელშეკრულების ტექსტის მისაღებად ანმისი აუთენტურობის დასადგენად, სახელმწიფოს თანხმობისგამოსახატავად მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებისთაობაზე, ან ნებისმიერი სხვა მოქმედების შესასრულებლად, რაცხელშეკრულებასთანაა დაკავშირებული;d) „დათქმა" ნიშნავს ცალმხრივ განცხადებას, გაკეთებულს ნებისმიერიფორმულირებით ან სათაურით, სახელმწიფოს მიერ ხელშეკრულებისხელმოწერისას, რატიფიკაციისას, მიღებისას, დამტკიცებისას ან მასთანმიერთებისას, რომლის საშუალებითაც იგი ადასტურებს თავის სურვილს,გამორიცხოს ან შეცვალოს ხელშეკრულების განსაზღვრული დებულებებისსამართლებრივი მოქმედება ამ სახელმწიფოსთან მიმართებით მათიგამოყენებისას;e) „მოლაპარაკებაში მონაწილე სახელმწიფო" ნიშნავს სახელმწოფოს,რომელიც მონაწილეობდა ხელშეკრულების ტექსტის შედგენასა დამიღებაში;f) „ხელშემკვრელი სახელმწიფო" ნიშნავს სახელმწიფოს, რომელმაცთანხმობა განაცხადა მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე, მიუხედავად იმისა შევიდა თუ არა ხელშეკრულება ძალაში;g) „მხარე" ნიშნავს სახელმწიფოს, რომელმაც თანხმობა განაცხადა მისთვისხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებაზე და რომლისთვისაცხელშეკრულება ძალაშია;h) „მესამე სახელმწიფო" ნიშნავს სახელმწიფოს, რომელიც არ წარმოადგენსხელშეკრულების მხარეს;i) „საერთაშორისო ორგანიზაცია" ნიშნავს მთავრობათაშორისორგანიზაციას.

2. პირველი პუნქტის დებულებები, რომლებიც ეხება წინამდებარეკონვენციაში ტერმინების გამოყენებას, არ ზღუდავს ამ ტერმინთაგამოყენებას ან იმ მნიშვნელობებს, რაც მათ შეიძლება მიეცეთ ნებისმიერისახელმწიფოს შიდა სამართლით.

მუხლი 3. საერთაშორისო შეთანხმებები, რომლებიც არ შედიან წინამდებარეკონვენციის მოქმედების სფეროშიიმ ფაქტის გამო, რომ წინამდებარე კონვენცია არ გამოიყენება იმსაერთაშორისო შეთანხმებების მიმართ, რომლებიც დადებულიასახელმწიფოთა და საერთაშორისო სამართლის სხვა სუბიექტებს შორის, ანსაერთაშორისო სამართლის ამ სხვა სუბიექტებს შორის, ან არაწერილობითისახის საერთაშორისო შეთანხმების მიმართ, იგი არ ეხება:a) ასეთ შეთანხმებათა იურდიულ ძალას;b) მათ მიმართ ნებისმიერი ნორმის გამოყენებას, რომლებიც ამკონვენციაშია გადმოცემული და რომელთა მოქმედებასაც ისინიდაექვემდებარებოდნენ საერთაშორისო სამართლის საფუძველზე,წინამდებარე კონვენციისაგან დამოუკიდებლად;c) წინამდებარე კონვენციის გამოყენებას სახელმწიფოთა შორისურთიერთობებისას საერთაშორისო შეთანხმებების ფარგლებში, რომელთამხარეებს ასევე წარმოადგენენ საერთაშორისო სამართლის სხვა სუბიექტები.

მუხლი 4. წინამდებარე კონვენციას არ აქვს უკუქცევითი ძალაწინამდებარე კონვენციით გათვალისწინებული ნებისმიერი ნორმისგამოყენებისათვის ზიანის მიუყენებლად, რომელთა მოქმედებასაცხელშეკრულებები დაექვემდებარებოდნენ საერთაშორისო სამართლისსაფუძველზე, ამ კონვენციისაგან დამოუკიდებლად, კონვენცია ვრცელდებამხოლოდ იმ ხელშეკრულებებზე, რომლებიც დადებულია სახელმწიფოთამიერ წინამდებარე კონვენციის ამ სახელმწიფოთათვის ძალაში შესვლისშემდეგ.

მუხლი 5. ხელშეკრულებები, რომლებიც აფუძნებენ საერთაშორისოორგანიზაციებს და ხელშეკრულებები, რომლებიც მიღებულიასაერთაშორისო ორგანიზაციების ფარგლებშიწინამდებარე კონვენცია გამოიყენება ნებისმიერი ხელშეკრულების მიმართ,რომელიც საერთაშორისო ორგანიზაციის დამფუძნებელი დოკუმენტია,ასევე, საერთაშორისო ორგანიზაციის ფარგლებში მიღებული ნებისმიერიხელშეკრულების მიმართ, ამ ორგანიზაციის შესაბამისი წესებისათვისზიანის მიყენების გარეშე.

ნაწილი II. ხელშეკრულებათა დადება და ძალაში შესვლა

კარი 1: ხელშეკრულებების დადება

მუხლი 6. სახელმწიფოთა ხელშეკრულების დადების უფლებაუნარიანობა

ყოველი სახელმწიფო ფლობს ხელშეკრულებების დადებისუფლებაუნარიანობას.

მუხლი 7. უფლებამოსილებები1. პირი ითვლება სახელმწიფოს წარმომადგენლად იმ მიზნისათვის, რათამიიღოს მონაწილეობა ხელშეკრულების ტექსტის მიღებაში ან მისიაუთენტურობის დადგენაში, ან გამოხატოს სახელმწიფოს თანხმობამისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებაზე, თუკი: a) იგი წარმოადგენს შესაბამის უფლებამოსილებას; ანb) შესაბამის სახელმწიფოთა პრაქტიკა, ან სხვა გარემოებები ცხადყოფენ მათგანზრახვას განეხილათ ეს პირი, როგორც სახელმწიფოს წარმომადგენელიაღნიშნული მიზნებისათვის და ათავისუფლებენ მას უფლებამოსილებისწარდგენის მოვალეობისაგან.2. შემდეგი პირები, მათი ფუნქციებიდან გამომდინარე, არ არიან რავალდებულნი წარადგინონ უფლებამოსილება, ითვლებიან თავიანთისახელმწიფოს წარმომადგენლებად:a) სახელმწიფოთა მეთაურები, მთავრობათა მეთაურები და საგარეოსაქმეთა მინისტრები - ნებისმიერი მოქმედების შესასრულებლად, რაცხელშეკრულების დადებასთანაა დაკავშირებული;b) დიპლომატიურ წარმომადგენლობათა მეთაურები - ხელშეკრულებისტექსტის მიღების მიზნით მააკრედიტებელ სახელმწიფოსა და იმსახელმწიფოს შორის, რომელშიც ისინი არიან აკრედიტებულნი;c) სახელმწიფოს მიერ საერთაშორისო კონფერენციაზე, ან საერთაშორისოორგანიზაციაში, ან მის ერთ-ერთ ორგანოში აკრედიტებულიწარმომადგენლები, ხელშეკრულების ტექსტის მიღების მიზნით ამკონფერენციაზე, ორგანიზაციაში ან ორგანოში.

მუხლი 8. უფლებამოსილების გარეშე განხორციელებულიაქტის შემდგომი დადასტურებახელშეკრულების დადებასთან დაკავშირებულ აქტს, რომელიცგანხორციელებულია იმ პირის მიერ, რომელიც მე-7 მუხლის შესაბამისადარ შეიძლება მიჩნეულ იქნას უფლებამოსილად, რათა წარმოადგინოსსახელმწიფო ამ მიზნით, არ აქვს იურიდიული ძალა, თუკი ესუფლებამოსილება შემდგომში არ დადასტურდა ამ სახელმწიფოს მიერ.

მუხლი 9. ტექსტის მიღება 1. ხელშეკრულების ტექსტი მიიღება მის შედგენაში მონაწილე ყველასახელმწიფოს თანხმობით, გარდა ამ მუხლის მე-2 პუნქტითგათვალისწინებული შემთხვევისა. 2. საერთაშორისო კონფერენციაზე ხელშეკრულების ტექსტი მიიღება იმსახელმწიფოთა ორი-მესამედის მიერ ხმის მიცემით, რომლებიცესწრებოდნენ და მონაწილეობდნენ კენჭისყრაში, თუკი ხმათა ასეთივეუმრავლესობით მათ არ გადაწყვიტეს სხვაგვარი წესის გამოყენება.

მუხლი 10. ტექსტის აუთენტურობის დადგენახელშეკრულების ტექსტი ხდება აუთენტური და საბოლოო: a) იმ პროცედურის გამოყენების შედეგად, რომელიც შეიძლებაგათვალისწინებულ იქნეს მის ტექსტში, ან შეთანხმებულია სახელმწიფოთაშორის, რომლებიც მონაწილეობდნენ მის შედგენაში; ან b) ასეთი პროცედურის არარსებობის შემთხვევაში, ამ სახელმწიფოსAწარმომადგენლების მიერ ხელშეკრულების ტექსტის ან ხელშეკრულებისტექსტის შემცველი კონფერენციის დასკვნითი აქტის ხელმოწერისას,ხელმოწერისას ad referendum (შემდგომში შეთანხმებამდე) ანპარაფირებისას.

მუხლი 11. ხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებაზეთანხმობის გამოხატვის საშუალებებისახელმწიფოს თანხმობა მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე გამოიხატება მისი ხელმოწერით, დოკუმენტების გაცვლით,რომელიც წარმოადგენს ხელშეკრულებას, რატიფიკაციით, მიღებით,დამტკიცებით, მასთან მიერთებით ან ნებისმიერი სხვა საშუალებით,შეთანხმების შემთხვევაში.

მუხლი 12. ხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებაზეხელმოწერით გამოხატული თანხმობა1. სახელმწიფოს თანხმობა მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე გამოიხატება სახელმწიფოს წარმომადგენლის მიერ მისიხელმოწერით, როდესაც:a) ხელშეკრულება ითვალისწინებს, რომ ხელმოწერას უნდა ჰქონდეს ასეთიძალა;b) სხვაგვარად დადგენილია, რომ მოლაპარაკებაში მონაწილესახელმწიფოები შეთანხმდნენ, რომ ხელმოწერას ექნება ასეთი ძალა; ანc) სახელმწიფოს განზრახვა, ხელმოწერას მიენიჭოს ასეთი ძალა,გამომდინარეობს მისი წარმომადგენლისათვის მინიჭებულიუფლებამოსილებიდან ან გამოხატული იყო მოლაპარაკების წარმოებისას.2. პირველი პუნქტის მიზნებისთვის:a) ტექსტის პარაფირება ნიშნავს ხელშეკრულების ხელმოწერას, როდესაცდადგენილია, რომ მოლაპარაკებაში მონაწილე სახელმწიფოები ამგვარადშეთანხმდნენ;b) სახელმწიფოს წარმომადგენლის მიერ ხელშეკრულების ხელმოწერა adreferendum (შედგომში შეთანხმებამდე), თუკი ეს მოქმედება ამსახელმწიფოს მიერ დადასტურდება, ნიშნავს ხელშეკრულების საბოლოოდხელმოწერას.

მუხლი 13. თანხმობა ხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებაზე,გამოხატული დოკუმენტების გაცვლის გზით, რომელიც წარმოადგენსხელშეკრულებას

სახელმწიფოთა თანხმობა მათთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე, რომელიც შედგება მათ შორის გაცვლილი დოკუმენტებისაგან,გამოიხატება ამგვარი გაცვლით, როდესაც:a) ეს დოკუმენტები ითვალისწინებენ, რომ მათ გაცვლას ექნება ასეთი ძალა;ანb) სხვაგვარად არის დადგენილი, რომ ეს სახელმწოფოები შეთანხმდნენ,რომ ამ დოკუმენტთა გაცვლას უნდა მიენიჭოს ასეთი ძალა.

მუხლი 14. ხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებაზე რატიფიკაციით,მიღებით ან დამტკიცებით გამოხატული თანხმობა სახელმწიფოს თანხმობა მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე გამოიხატება რატიფიკაციით, როდესაც:a) ხელშეკრულება ითვალისწინებს, რომ ასეთი თანხმობა გამოიხატებარატიფიკაციით;b) სხვაგვარადაა დადგენილია, რომ მოლაპარაკებაში მონაწილესახელმწიფოები შეთანხმდნენ რატიფიკაციის სავალდებულობაზე; c) სახელმწიფოს წარმომადგენელმა ხელი მოაწერა ხელშეკრულებას მისირატიფიკაციის პირობით; ანd) სახელმწიფოს განზრახვა, ხელი მოაწეროს ხელშეკრულებას მისირატიფიკაციის პირობით, გამომდინარეობს მისი წარმომადგენლისუფლებამოსილებიდან ან გამოხატული იყო მოლაპარაკებების დროს.2. სახელმწიფოს თანხმობა მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე გამოიხატება მისი მიღებით ან დამტკიცებით იმ პირობათამსგავსად, რომლებიც გამოიყენება რატიფიკაციის მიმართ.

მუხლი 15. ხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარების თაობაზემიერთებით გამოხატული თანხმობასახელმწიფოს თანხმობა მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე გამოიხატება მიერთებით, როდესაც:a) ხელშეკრულება ითვალისწინებს, რომ ამ სახელმწიფოს მიერ ამგვარითანხმობა შეიძლება გამოხატულ იქნას მიერთების გზით;b) სხვაგვარადაა დადგენილი, რომ მოლაპარაკებაში მონაწილესახელმწიფოები შეთანხმდნენ, რომ ასეთი თანხმობა ამ სახელმწიფოს მიერშეიძლება გამოხატულ იქნას მიერთების გზით; ანc) ყველა მონაწილე მხარე შემდგომში შეთანხმდა, რომ ასეთი თანხმობაშეიძლება გამოხატული იქნას ამ სახელმწიფოს მიერ მიერთების გზით.

მუხლი 16. სარატიფიკაციო, მიღების, დამტკიცების ან მიერთებისსიგელების გაცვლა ან დეპონირება

თუკი ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის დადგენილი, სარატიფიკაციო,მიღების, დამტკიცების ან მიერთების სიგელები წარმოადგენენსახელმწიფოს თანხმობას მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარების შესახებ შემდეგი მომენტიდან:a) მათი გაცვლისას ხელშემკვრელ სახელმწიფოთა შორის;b) დეპოზიტართან მათი დეპონირებისას;c) ხელშემკვრელი სახელმწიფოების ან დეპოზიტარის შეტყობინებისას,შეთანხმების შემთხვევაში.

მუხლი 17. თანხმობა ხელშეკრულების ნაწილის სავალდებულოდაღიარებაზე და ხელშეკრულების სხვადასხვა დებულებების არჩევისუფლება1. 19-23 მუხლებისათვის ზიანის მიუყენებლად, ხელშეკრულების ნაწილზესახელმწიფოს თანხმობას ძალა აქვს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუკი ესდაიშვება თვით ხელშეკრულებით, ან თუკი ხელშემკვრელისახელმწიფოები ამგვარად შეთანხმდნენ.2. სახელმწიფოს თანხმობას მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე, რომელიც უშვებს ხელშეკრულების სხვადასხვა დებულებათაშორის არჩევანის უფლებას, ძალა აქვს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუკიმასში ნათლადაა მითითებული ამ დებულებათაგან რომელს შეეხებათანხმობა.

მუხლი 18. სახელმწიფოს ვალდებულება, არ ხელყოს ხელშეკრულებისობიექტი და მიზანი მის ძალაში შესვლამდესახელმწიფო ვალდებულია თავი შეიკავოს მოქმედებებისაგან, რომლებიცხელყოფენ ხელშეკრულების ობიექტსა და მიზანს, როდესაც;a) მან ხელი მოაწერა ხელშეკრულებას ან გაცვალა დოკუმენტები,რომლებიც ქმნიან ხელშეკრულებას რატიფიკაციის, მიღების ანდამტკიცების პირობით იმ დრომდე, სანამ იგი ნათლად არ გამოხატავს მისგანზრახვას, არ გახდეს ამ ხელშეკრულების მხარე; ანb) მან გამოხატა თანხმობა მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე ხელშეკრულების ძალაში შესვლამდე და იმ პირობით, რომამგვარი ძალაში შესვლა ზედმეტად არ გაჭიანურდება.

კარი 2. დათქმები

მუხლი 19. დათქმის ფორმულირებახელშეკრულების ხელმოწერის, რატიფიკაციის, მიღების, დამტკიცების ანმასთან მიერთებისას სახელმწიფოს შეუძლია ჩამოაყალიბოს დათქმა, გარდაიმ შემთხვევისა, როდესაც:a) დათქმის გაკეთება აკრძალულია ხელშეკრულებით;b) ხელშეკრულება ითვალისწინებს, რომ მის მიმართ შეიძლება გაკეთდესმხოლოდ გარკვეული სახის დათქმები, რომელთა რიცხვში ეს დათქმა არშედის; ან

c) იმ შემთხვევაში, როდესაც დათქმებზე არ ვრცელდება (a) და (b)ქვეპუნქტების მოქმედება, დათქმა შეუთავსებელია ხელშეკრულებისობიექტთან და მიზანთან.

მუხლი 20. დათქმებზე თანხმობა და მათზე უარის თქმა1. დათქმა, რომელიც ნათლად დაიშვება ხელშეკრულებით, არ საჭიროებსშემდგომში სხვა ხელშემკვრელი სახელმწიფოების თანხმობას, თუკი თვითხელშეკრულება არ ითვალისწინებს ასეთი თანხმობის საჭიროებას.2. იმ შემთხვევაში, როდესაც მოლაპარაკებაში მონაწილე სახელმწიფოებისშეზღუდული რაოდენობიდან და ხელშეკრულების ობიექტიდან დამიზნებიდან გამომდინარე ცხადია, რომ მის ყველა მონაწილეთა შორისხელშეკრულების მთლიანობაში გამოყენება არის არსებითი პირობა ყოველიმონაწილის თანხმობისა მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე, დათქმა მოითხოვს ხელშეკრულების ყველა მხარის თანხმობას.3. იმ შემთხვევაში, როდესაც ხელშეკრულება საერთაშორისო ორგანიზაციისდამფუძნებელი დოკუმენტია და თუკი მასში სხვა რამ არ არისგათვალისწინებული, დათქმა მოითხოვს ამ ორგანიზაციის კომპეტენტურიორგანოს თანხმობას.4. იმ შემთხვევებში, რომლებიც ვერ ექცევიან წინა პუნქტების მოქმედებისსფეროში, და როდესაც ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არისგათვალისწინებული:a) სხვა ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მიერ დათქმაზე დათანხმება ხდის იმსახელმწიფოს, რომელმაც დათქმა ჩამოაყალიბა, ხელშეკრულების მხარედამ სახელმწიფოსთან მიმართებაში, თუკი ხელშეკრულება ძალაშია ანროდესაც იგი ძალაში შედის ამ სახელმწიფოთათვის;b) მეორე ხელშემკვრელი სახელმწიფოს უარი დათქმაზე ხელს არ უშლისხელშეკრულების ძალაში შესვლას იმ სახელმწიფოს შორის, რომელმაცგააკეთა დათქმა და იმ სახელმწიფოს შორის, რომელმაც უარი თქვადათქმაზე, თუკი დათქმაზე უარის მთქმელმა სახელმწიფომ გარკვევით არგანაცხადა საწინააღმდეგო გამზრახვა ამის თაობაზე;c) აქტი, რომელიც გამოხატავს სახელმწიფოს თანხმობას მისთვისხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებაზე და შეიცავს დათქმას,ძალაში შედის როგორც კი სულ ცოტა ერთ-ერთი სხვა ხელშემკვრელისახელმწიფო დაეთანხმება აღნიშნულ დათქმას.5. მე-2 და მე-4 პუნქტების მიზნებისათვის და თუკი ხელშეკრულება სხვარამეს არ ითვალისწინებს, დათქმა მიღებულად ითვლება სახელმწიფოსმიერ, თუკი იგი არ განაცხადებს საწინააღმდეგო პოზიციას ასეთი დათქმისთაობაზე შეტყობინების მიღებიდან თორმეტთვიანი პერიოდისდასრულებამდე მას შემდეგ, ან იმ თარიღიდან როდესაც იგი გამოთქვამსთანხმობას მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებაზე,იმისდა მიხედვით, ამ თარიღთაგან რომელია უფრო გვიანი.

მუხლი 21. დათქმების და დათქმებზე საწინააღმდეგო პოზიციის გამოთქმისიურიდიული შედეგები

1. დათქმა, რომელიც გაკეთებულია სხვა მხარის მიმართ მე-19, მე-20 და 23-ემუხლების შესაბამისად:a) დათქმის გამკეთებელი სახელმწიფოსათვის ცვლის ამ მეორე მხარესთანურთიერთობაში ხელშეკრულების იმ დებულებებს, რომლებსაც ეხებადათქმა, მხოლოდ დათქმის მოქმედების ფარგლებში; და b) იმავე ფარგლებში ცვლის აღნიშნულ დებულებებს ამ მეორე მხარისათვისდათქმის გამკეთებელ სახელმწიფოსთან მისი ურთიერთობისას.2. დათქმა არ ცვლის ხელშეკრულების დებულებებს სხვა მხარეებისთვისერთმანეთთან ურთიერთობისას (inter se)3. როდესაც სახელმწიფო, რომელიც უარს აცხადებს დათქმაზე, არ არისხელშეკრულების ძალაში შესვლის წინააღმდეგი მასსა და დათქმისგამკეთებელ სახელმწიფოს შორის, ამ შემთხვევაში დებულებები,რომლებსაც ეხება დათქმა, არ გამოიყენება ამ ორ სახელმწიფოს შორის ამდათქმის მოქმედების ფარგლებში.

მუხლი 22. დათქმების მოხსნა და დათქმების საწინააღმდეგო პოზიციისგამოხატვა1. თუკი ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, დათქმისმოხსნა შეიძლება ნებისმიერ დროს და მისი მოხსნისათვის არ არისაუცილებელი იმ სახელწიფოს თანხმობა, რომელიც დათქმას დაეთანხმა.2. თუკი ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული,დათქმაზე საწინააღმდეგო პოზოციის მოხსნა შეიძლება ნებისმიერ დროს.3. თუკი ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, ანსხვაგვარად არაა შეთანხმებული:a) სხვა ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მიმართ დათქმის მოხსნა ძალაშიშედის მხოლოდ მას შემდეგ, რაც იგი მიიღებს შეტყობინებას აღნიშნულისთაობაზე;b) დათქმაზე საწინააღმდეგო პოზიციის მოხსნა ძალაში შედის მხოლოდ მასშემდეგ, რაც დათქმის გამკეთებელი სახელმწიფო მიიღებს შეტყობინებასამის შესახებ.

მუხლი 23. დათქმებთან დაკავშირებული პროცედურა1. დათქმა, დათქმაზე თანხობის გამოხატვა და მასზე უარიფორმულირებული უნდა იქნეს წერილობითი ფორმით და ეცნობოსხელშემკვრელ სახელმწიფოებს და სხვა სახელმწიფოებს, რომლებსაცუფლება აქვთ გახდნენ ხელშეკრულების მხარეები.2. თუკი დათქმა გაკეთებულია ხელშეკრულების ხელმოწერისას, რომელიცრატიფიკაციას, მიღებას ან დამტკიცებას ექვემდებარება, იგი აუცილებლადოფიცილურად უნდა იქნეს დადასტურებული დათქმის გამკეთებელისახელმწიფოს მიერ, როდესაც იგი თანხმობას განაცხადებს მისთვის ამხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებაზე, ამ შემთხვევაში დათქმაჩაითვლება გაკეთებულად მისი დადასტურების დღეს.

3. დათქმაზე ნათლად გამოხატული თანხმობა ან მასზე საწინააღმდეგოპოზიციის დაფიქსიება მის ოფიციალურ დადასტურებამდე, თავისთავადარ საჭიროებს დადასტურებას.4. დათქმის ან დათქმაზე საწინააღმდეგო პოზიციის მოხსნა უნდაჩამოყალიბდეს წერილობითი ფორმით.

კარი 3ხელშეკრულების ძალაში შესვლა და მათი დროებითი გამოყენება

მუხლი 24. ძალაში შესვლა1. ხელშეკრულება ძალაში შედის იმ წესით და იმ თარიღიდან, რაცგათვალისწინებულია ხელშეკრულებით ან შეთანხმებულიამოლაპარაკებაში მონაწილე სახელმწიფოთა შორის.2. ასეთი დებულების ან ასეთი შეთანხმების არარსებობის შემთხვევაში,ხელშეკრულება ძალაში შედის, როგორც კი მოლაპარაკებაში მონაწილეყველა სახელმწიფო გამოხატავს თანხმობას ამ ხელშეკრულებისსავალდებულოდ აღიარებაზე.3. თუ სახელმწიფოს თანხმობა ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე გაცხადდება ხელშეკრულების ძალაში შესვლის შემდეგრომელიმე თარიღში, მაშინ ამ სახელმწიფოსთვის ხელშეკრულება ძალაშიშედის ზემოაღნიშნული თარიღიდან, თუ ხელშეკრულებით სხვა რამ არარის გათვალისწინებული.4. ხელშეკრულების დებულებები, რომლებიც არეგულირებენ მისი ტექსტისაუთენტურობას, სახელმწიფოთა მიერ თანხმობის გამოხატვის წესსმათთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებაზე, ხელშეკრულებისძალაში შესვლის წესს ან თარიღს, დათქმებს, დეპოზიტართა ფუნქციებს დასხვა საკითხებს, რომლებიც აუცილებლად წარმოიშვებიან ხელშეკრულებისძალაში შესვლამდე, გამოიყენება ხელშეკრულების ტექსტის მიღებისმომენტიდან.

მუხლი 25. დროებითი გამოყენება1. ხელშეკრულება ან ხელშეკრულების ნაწილი გამოიყენება დროებით, მისძალაში შესვლამდე, თუკი:a) ხელშეკრულება თავად ითვალისწინებს ამას; ანb) მოლაპარაკებაში მონაწილე სახელმწიფოები ამაზე სხვაგვარადშეთანხმდნენ.2. თუკი ხელშეკრულება სხვა რამეს არ ითვალისწინებს, ან მოლაპარაკებაშიმონაწილე სახელმწიფოები სხვაგვარად არ შეთანხმდნენ, ხელშეკრულებისან მისი ნაწილის დროებითი გამოყენება სახელმწიფოთა მიმართებაშიწყდება, თუ ეს სახელმწიფო აცნობებს სხვა სახელმწიფოებს, რომელთაშორისაც ხელშეკრულება გამოიყენებოდა დროებით, მისი განზარხვისთაობაზე, არ გახდეს ხელშეკრულების მხარე.

ნაწილი III. ხელშეკრულებათა შესრულება, გამოყენება და განმარტება

კარი 1. ხელშეკრულებების შესრულება

მუხლი 26. PPacta Sunt Servandaყოველი ძალაში მყოფი ხელშეკრულება სავალდებულოა მისიმხარეებისთვის და მათ მიერ კეთილსინდისიერად უნდა შესრულდეს.

მუხლი 27. შიდასახელმწიფოებრივი სამართალიდა ხელშეკრულებების შესრულებახელშეკრულების მხარემ არ შეიძლება მიუთითოს თავისშიდასახელმწიფოებრივი სამართლის დებულებებზე, მის მიერხელშეკრულების შეუსრულებლობის გასამართლებლად. ეს წესი მოქმედებს46-ე მუხლისათვის ზიანის მიუყენებლად.

კარი 2. ხელშეკრულებათა გამოყენება

მუხლი 28. ხელშეკრულებებს არ აქვთ უკუქცევითი ძალათუკი ხელშეკრულებიდან არ გამომდინარეობს სხვა განზრახვა ანსხვაგვარად არაა დადგენილი, ხელშეკრულების დებულებებისავალდებულო არ არის ხელშეკრულების მხარის ნებისმიერი მოქმედებისადა ფაქტის მიმართ, რომელსაც ადგილი ჰქონდა ამ მხარისათვისხელშეკრულების ძალაში შესვლის თარიღამდე, ან ნებისმიერი სიტუაციისმიმართ, რომელმაც არსებობა შეწყვიტა ამ თარიღამდე.

მუხლი 29. ხელშეკრულების მოქმედების ტერიტორიული სფეროთუკი ხელშეკრულებიდან არ გამომდინარეობს სხვა განზრახვა ანსხვაგვარად არაა დადგენილი, ამ შემთხვევაში ხელშეკრულებასავალდებულოა ყოველი მხარისათვის მთელი მისი ტერიტორიის მიმართ.

მუხლი 30. ერთსა და იმავე საკითხზეთანამიმდევრულად დადებული ხელშეკრულების გამოყენება1. გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდების 103-ე მუხლის დაცვით,მხარე სახელმწიფოების უფლებები და მოვალეობები თანამიმდევრულადდადებული ხელშეკრულებების მიმართ, ერთსა და იმავე საკითხზე,განისაზღვერება შემდეგი პუნქტების შესაბამისად.2. როდესაც ხელშეკრულებით დადგენილია, რომ იგი განპირობებულიაწინა ან მომდევნო ხელშეკრულებით, ან რომ იგი არ უნდა იყოსშეუთავსებელი ასეთ ხელშეკრულებასთან, ამ შემთხვევაში უპირატესი ძალაენიჭება ამ სხვა ხელშეკრულების დებულებებს.3. როდესაც წინა ხელშეკრულების ყველა მხარე ასევე მომდევნოხელშეკრულების მხარეს წარმოადგენს, მაგრამ წინა ხელშეკრულებისმოქმედება არ შეწყვეტილა ან არ შეჩერებულა 59-ე მუხლის შესაბამისად,წინა ხელშეკრულება გამოიყენება მხოლოდ იმ ფარგლებში რა ფარგლებშიცმისი დებულებები შეესაბამება მომდევნო ხელშეკრულების დებულებებს.

4. როდესაც მომდევნო ხელშეკრულების ყველა მხარე არ არის წინახელშეკრულების მხარე: a) ორივე ხელშეკრულების მხარე სახელმწიფოთა ურთიერთობარეგულირდება იმავე წესით, როგორც ეს მე-3 პუნქტით არისგათვალისწინებული; b) ორივე ხელშეკრულების მხარე და მხოლოდ ერთი ხელშეკრულებისმხარე სახელმწიფოთა ორმხივი უფლებები და ვალდებულებებირეგულირდება იმ ხელშეკრულებით, რომლის მხარესაც წარმოადგენს ესორივე სახელმწიფო.5. მე-4 პუნქტი გამოიყენება 41-ე მუხლისათვის ზიანის მიუყენებლად, ანმე-60 მუხლის საფუძველზე ხელშეკრულების მოქმედების შეწყვეტის ანშეჩერების ნებისმიერი საკითხის მიმართ, ან პასუხისმგებლობისნებისმიერი საკითხის მიმართ, რაც შეიძლება წარმოეშვას სახელმწიფოს იმხელშეკრულების დადების ან გამოყენების შედეგად, რომლისდებულებებიც შეუთავსებელია სხვა ხელშეკრულების საფუძველზე სხვასახელმწიფოს მიმართ მის მიერ ნაკისრ ვალდებულებებთან.

კარი 3. ხელშეკრულებების განმარტება

მუხლი 31. განმარტების საერთო წესი1. ხელშკრულება უნდა განიმარტოს კეთილსინდისიერად, ჩვეულებრივიმნიშვნელობის შესაბამისად, რომელიც ხელშეკრულების ტერმინებს უნდამიეცეს მათ კონტექსტში და ასევე გამომდინარე ხელშეკრულებისობიექტიდან და მიზნებიდან.2. ხელშეკრულების განმარტების მიზნისათვის, მისი კონტექსტი,ხელშეკრულების ტექსტის, პრეამბულისა და დანართების გარდა მოიცავს:a) ნებისმიერ შეთანხმებას, რომელიც ხელშეკრულებასთანაადაკავშირებული და რომელიც მიღწეული იყო ყველა მხარეს შორის ამხელშეკრულების დადებასთან დაკავშირებით;b) ნებისმიერ დოკუმენტს, რომელიც შედგენილია ერთი ან რამდენიმემხარის მიერ ხელშეკრულების დადებასთან დაკავშირებით და სხვასახელმწიფოებმა მიიღეს იგი, როგორც ხელშეკრულებასთანდაკავშირებული დოკუმენტი.3. კონტექსტთან ერთად მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული:a) ხელშეკრულების მხარეთა შორის ნებისმიერი შემდგომი შეთანხმება,რომელიც შეეხება ხელშეკრულების განმარტებას ან მისი დებულებებისგამოყენებას;b) ხელშეკრულების გამოყენების ნებისმიერი შემდგომი პრაქტიკა,რომელიც აფუძნებს მხარეთა შეთანხმებას მისი განმარტების შესახებ;c) საერთაშორისო სამართლის ნებისმიერი შესაბამისი ნორმა, რომელიცგამოიყენება მხარეთა შორის ურთიერთობებში.4. ტერმინს უნდა მიეცეს კონკრეტული მნიშვნელობა იმ შემთხვევაში, თუკიდადგენილია, რომ მხარეებს ჰქონდათ ასეთი განზრახვა.

მუხლი 32. განმარტების დამატებითი საშუალებებიშესაძლებელია, განმარტების დამატებითი საშუალებებისადმი, მათ შორისხელშეკრულების მოსამზადებელი მასალებისადმი და მისი დადებისგარემოებებისადმი მიმართვა, იმ მიზნით, რათა დადასტურდეს მათიმნიშვნელობა გამომდინარე 31-ე მუხლის გამოყენებიდან, ან განისაზღვროსმნიშვნელობა, როდესაც განმარტება 31-ე მუხლის შესაბამისად:a) ორაზროვანს და გაურკვეველს ტოვებს მის მნიშვნელობას:b) ან იწვევს აშკარა აბსურდულ ან არაგონივრულ შედეგებს.

მუხლი 33. ხელშეკრულებათა განმარტება, რომელთატექსტის აუთენტურობა დადგენილია ორ ან რამდენიმე ენაზე1. როდესაც ხელშეკრულების ტექსტის აუთენტურობა დადგენილია ორ ანრამდენიმე ენაზე, მის ტექსტს ყოველ ენაზე თანაბარი ძალა აქვს, თუკიხელშეკრულებით არაა გათვალისწინებული ან მისი მხარეები არშეთანხმდნენ, რომ ამ ტექსტთა შორის სხვაობის შემთხვევაში უპირატესიძალა ექნება რომელიმე ერთ, განსაზღვრულ ტექსტს.2. ხელშეკრულების ვარიანტი სხვა ენაზე, გარდა იმ ენებისა რომლებზეცდადგინდა ტექსტის აუთენტურობა, ითვლება აუთენტურად მხოლოდ იმშემთხვევაში, თუკი ეს გათვალისწინებულია თავად ხელშეკრულებით, ანთუ ხელშეკრულების მხარეები შეთანხმდნენ ამის თაობაზე.3. ივარაუდება, რომ თითოეულ აუთენტურ ტექსტში ხელშეკრულებისტერმინებს აქვთ ერთნაირი მნიშვნელობა.4. გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც პირველი პუნქტის შესაბამისადუპირატესი ძალა ენიჭება ერთ რომელიმე განსაზღვრულ ტექსტს, თუაუთენტურ ტექსტთა შედარებისას აღმოჩნდება განსხვავება მცნებათამნიშვნელობაში, რაც ვერ აღმოიფხვრება 31-ე და 32-ე მუხლებისგამოყენებით, გამოიყენება ის მნიშვნელობა, რომელიც ხელშეკრულებისობიექტის და მიზნის გათვალისწინებით, ყველაზე უფრო კარგადშეესატყვისება ამ ტექსტებს.

კარი 4. ხელშეკრულებები და მესამე სახელმწიფოები

მუხლი 34. მესამე სახელმწიფოებთან დაკავშირებული ზოგადი წესიხელშეკრულება არ ქმნის უფლებებსა ან ვალდებულებებს მესამესახელმწიფოსათვის, აღნიშნულის თაობაზე მისი თანხმობის გარეშე.

მუხლი 35. ხელშეკრულებები, რომლებიცითვალისწინებენ ვალდებულებებს მესამე სახელმწიფოთათვისხელშეკრულების დებულების საფუძველზე, მესამე სახელმწიფოსწარმოეშვება ვალდებულება, თუკი ამ ხელშეკრულების მხარეებსგანზრახული აქვთ, რომ აღნიშნული დებულება წარმოადგენსვალდებულების წარმოშობის საშუალებას და მესამე სახელმწიფო ნათლადგანაცხადებს თანხმობას ამ ვალდებულების აღებაზე წერილობითიფორმით.

მუხლი 36. ხელშეკრულებები, რომლებიცითვალისწინებენ უფლებებს მესამე სახელმწიფოთათვის1. მესამე სახელმწიფოს ხელშეკრულების დებულებების საფუძველზეწარმოეშვება უფლება, თუკი ამ ხელშეკრულების მხარეებს განზრახულიაქვთ ამ დებულების საშუალებით მიანიჭონ ასეთი უფლება მესამესახელმწიფოს, ან სახელმწიფოთა ჯგუფს, რომელსაც იგი განეკითვნება, ანყველა სახელმწიფოს, იმ შემთხვევაში თუკი მესამე სახელმწიფო თანახმააამაზე. მისი თანხმობა ნაგულისხმევად ითვლება მანამ, სანამსაწინააღმდეგო არ გაცხადდება და თუკი ხელშეკრულებით სხვა რამ არარის გათვალისწინებული 2. სახელმწიფო, რომელიც პირველი პუნქტის შესაბამისად ახორციელებსმისთვის მინიჭებულ უფლებას, უნდა დაემორჩილოს მისი გამოყენების იმპირობებს, რომლებიც განსაზღვრულია ხელშეკრულებით, ან დადგენილიაამ ხელშეკრულების შესაბამისად.

მუხლი 37. მესამე სახელმწიფოთა უფლებების, ანვალდებულებების გაუქმება ან შეცვლა1. როდესაც, 35-ე მუხლის შესაბამისად, მესამე სახელმწიფოს წარმოეშვებავალდებულება, ეს ვალდებულება შეიძლება გაუქმდეს ან შეიცვალოსმხოლოდ ხელშეკრულების მხარეთა და მესამე სახელმწიფოს თანხმობით,თუკი დადგენილი არაა, რომ ისინი სხვაგვარად შეთანხმდნენ.2. როდესაც, 36-ე მუხლის შესაბამისად, მესამე სახელმწიფოს წარმოეშვებაუფლება, ეს უფლება არ შეიძლება გაუქმდეს ან შეიცვალოს მხარეთა მიერ,თუ დადგენილია, რომ იგი არ ექვემდებარება გაუქმებას ან შეცვლას მესამესახელმწიფოს თანხმობის გარეშე.

მუხლი 38. ხელშეკრულების შემცველი ნორმები, რომლებიც სავალდებულოხდებიან მესამე სახელმწიფოსათვის საერთაშორისო ჩვეულებისსაფუძველზე34-37 მუხლებით გათვალისწინებული დებულებები არ უშლის ხელსხელშეკრულებაში მოცემულ ნორმას, გახდეს სავალდებულო მესამესახელმწიფოსათვის, როგორც საერთაშორისო სამართლის ჩვეულებითინორმა, თუკი მოცემული ნორმა ასეთად არის აღიარებული.

ნაწილი IV. ხელშეკრულებების შესწორებები და ცვლილებები

მუხლი 39. ხელშეკრულებების ცვლილებების ზოგადი წესიხელშეკრულება შეიძლება შესწორდეს მხარეთა შეთანხმებით. ნორმები,რომლებიც მოცემულია II ნაწილში, გამოიყენება ასეთი შეთანხმებისმიმართ, თუკი ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

მუხლი 40. მრავალმხრივი ხელშეკრულებების ცვლილებები

1. თუკი ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული,მრავალმხრივ ხელშეკრულებებში ცვლილებების შეტანისასსახელმძღვანელოდ უნდა იქნას გამოყენებული ქვემოთ ჩამოთვლილიპუნქტები.2. ნებისმიერი წინადადება, მრავალმხრივ ხელშეკრულებაში ცვლილებებისშეტანის თაობაზე, უნდა ეცნობოს ყოველ ხელშემკვრელ სახელმწიფოსრომელთაგან თითოეულს უფლება აქვს მონაწილეობა მიიღოს:a) გადაწყვეტილების მიღებაში იმის თაობაზე, თუ რა ქმედება უნდაგანხორციელდეს ასეთი წინადადების მიმართ;b) მოლაპარაკებებში და ნებისმიერი შეთანხმების დადებაში, რაცდაკავშირებულია ხელშეკრულებაში შესწორების შეტანასთან.3. ყოველი სახელმწიფო, რომელიც უფლებამოსილია გახდესხელშეკრულების მხარე, ასევე უფლებამოსილია, გახდეს იმხელშეკრულების მხარე, რომელმაც ცვლილება განიცადა.4. ცვლილებების შეტანის თაობაზე შეთანხმება რა ავალდებულებს არც ერთსახელმწიფოს, რომელიც უკვე არის ხელშეკრულების მხარე, რომელიც არგამხდარა ხელშეკრულებაში ცვლილებების შეტანის თაობაზე შეთანხმებისმხარე; ასეთი სახელმწიფოს მიმართ გამოიყენება 30-ე მუხლის მე-4 (b)პუნქტი.5. ნებისმიერი სახელმწიფო, რომელიც ხდება ხელშეკრულების მხარე, მასშემდეგ რაც ძალაში შევა შეთანხმება მასში ცვლილებების შეტანის თაობაზე,თუ იგი არ აცხადებს სხვა განზრახვას:a) ითვლება იმ ხელშეკრულების მხარედ, რომელშიც შეტანილ იქნაცვლილება; დაb) ითვლება შეუსწორებული ხელშეკრულების მხარედ, ხელშეკრულების იმნებისმიერი მხარის მიმართ, რომლისთვისაც სავალდებულო არ არისშეთანხმება ხელშეკრულებაში ცვლილებების შეტანის შესახებ.

მუხლი 41. შეთანხმება მრავალმხრივი ხელშეკრულებისშესწორების თაობაზე მხოლოდ მის ცალკეულ მხარეთა შორის1. მრავალმხრივი ხელშეკრულების ორ ან რამდენიმე მხარეს შეუძლია,დადოს შეთანხმება ხელშეკრულების შესწორების თაობაზე მხოლოს მათშორის ურთიერთობაში, თუ:a) ასეთი შესწორების შესაძლებლობა გათვალისწინებულია თვითხელშეკრულებით; ანb) ასეთი შესწორება არ იკრძალება ხელშეკრულებით და:i) გავლენას არ ახდენს სხვა სახელმწიფოების მიერ, ხელშეკრულებითგანსაზღვრული მათი უფლებებით სარგებლობასა და ნათ მიერ ნაკისრვალდებულებათა შესრულებაზე;ii) არ ეხება დებულებებს, რომლებისგანაც გადახვევა შეუთავსებელიამთლიანობაში ხელშეკრულების ობიექტისა და მიზნის ეფექტურგანხორცილებასთან.2. თუ იმ შემთხვევაში, რომელზეც ვრცელდება 1-ლი (a) პუნქტისმოქმედება, ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, მაშინ

აღნიშნული მხარეები სხვა მხარეებს აცნობებენ შეთანხმების დადებისგანზრახვისა და ხელშეკრულებაში იმ შესწორების შეტანის შესახებ,რომელსაც შეთანხმება ითვალისწინებს.

ნაწილი V. ხელშეკრულების ბათილობა, მოქმედების შეწყვეტა დაშეჩერება

კარი 1. ზოგადი დებულებები

მუხლი 42. ხელშეკრულების ნამდვილობა დაძალაში ყოფნის განგრძობადობა1. ხელშეკრულების ნამდვილობა ან სახელმწიფოს თანხმობა მისთვისხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებაზე შეიძლება გახდეს დავისსაგანი მხოლოდ წინამდებარე კონვენციის გამოყენების საფუძველზე.2. ხელშეკრულების მოქმედების შეწყვეტას, მის დენონსაციას ანხელშეკრულებიდან მისი მხარის გამოსვლას შეიძლება ადგილი ჰქონდესმხოლოდ თვით ხელშეკრულების ან წინამდებარე კონვენციისდებულებების გამოყენების შედეგად. იგივე წესი გამოიყენებახელშეკრულების მოქმედების შეჩერების მიმართ.

მუხლი 43. ვალდებულებები, რომლებიც ხელშეკრულებისგანდამოუკიდებლად სავალდებულოა საერთაშორისო სამართლისსაფუძველზეხელშეკრულობის ბათილობა, მოქმედების შეწყვეტა ან დენონსაცია,ხელშეკრულებიდან ერთ-ერთი მხარის გასვლა ან მისი მოქმედებისშეჩერება, თუკი ეს წინამდებარე კონვენციის ან თვით ხელშეკრულებისდებულებების გამოყენების შედეგია, არავითარ შემთხვევაში არ ეხებასახელმწიფოს მოვალეობას, შეასრულოს ნებისმიერი, ხელშეკრულებითგათვალისწინებული ვალდებულება, რომლის შესრულების სუბიექტიცააიგი საერთაშორისო სამართლის საფუძველზე, დამოუკიდებლადხელშეკრულებისაგან.

მუხლი 44. ხელშეკრულებების დებულებების დაყოფადობა1. ხელშეკრულებით გათვალისწინებული ან 56-ე მუხლიდან გამომდინარემხარის უფლება, მოახდინოს ხელშეკრულების დენონსაცია, გამოვიდესხელშეკრულებიდან ან შეაჩეროს მისი მოქმედება, შეიძლება გამოყენებულიქნას მხოლოდ მთელი ხელშეკრულების მიმართ, თუ ხელშეკრულებითსხვა რამ არ არის გათვალისწინებული ან თუ მისი მხარეები სხვა რამეზე არშეთანხმდნენ. 2. ხელშეკრულების ბათლობის, მისი მოქმედების შეწყვეტის ანხელშეკრულებიდან გასვლის ამ კონვენციით აღიარებულ საფუძველზედაყრდნობა შეიძლება მთელი ხელშეკრულების მიმართ ყველაშემთხვევაში, გარდა ქვემოთ მოყვანილი პუნქტების ან მე-60 მუხლითგათვალისწინებული შემთხვევებისა.

3. თუკი ასეთი საფუძველი ეხება მხოლოდ ცალკეულ დებულებებს, მაშინმათზე დაყრდნობა შეიძლება მხოლოდ ამ დებულებების მიმართ, სადაც:a) მათი გამოყენების თვალსაზრისით დასახელებული დებულებები,გამოყოფადია ხელშეკრულების დანარჩენი ნაწილისაგან;b) ხელშეკრულებიდან გამომდინარეობს ან სხვაგვარადაა დადგენილი, რომამ დებულებათა მიღება არ წარმოადგენდა არსებით საფუძველს სხვა მხარისან მხარეთა თანხმობისა მთლიანობაში მთელი ხელშეკრულებისსავალდებულოდ აღიარებაზე; დაc) ხელშეკრულების დანარჩენი ნაწილის შესრულების გაგრძელება არიქნება უსამართლო. 4. იმ შემთხვევებში, რომლებიც 49-ე და 50-ე მუხლების მოქმედების ქვეშექცევიან, სახელმწიფოს, რომელსაც უფლება აქვს მიუთითოს მოტყუებაზეან მოსყიდვაზე, შეუძლია ეს გააკეთოს ან მთლიანად მთელიხელშეკრულების მიმართ, ან მესამე პუნქტში მოცემულ შემთხვევაში,მხოლოდ მისი ცალკეული დებულებების მიმართ.5. იმ შემთხვევებში, რომლებიც ექცევიან 51-ე, 52-ე და 53-ე მუხლებისმოქმედების ქვეშ, ხელშეკრულებების დებულებების დაყოფა არ დაიშვება.

მუხლი 45. ხელშეკრულების ბათილობის ან მოქმედების შეწყვეტის, მისგან გამოსვლის ან მისი მოქმედების შეჩერებისსაფუძველზე მითითებების უფლების დაკარგვასახელმწიფოს უფლება აღარ აქვს მოითხოვოს 46-ე და 50-ე ან მე-60 და 62-ემუხლების გამოყენება, როგორც ხელშეკრულების ბათილობის, მისიმოქმედების შეწყვეტის, მისგან გამოსვლის ან მისი მოქმედების შეჩერებისსაფუძველი, თუ მას შემდეგ, რაც მისთვის ცნობილი გახდა აღნიშნულიფაქტები:a) იგი გარკვევით დათანხმდა, რომ ხელშეკრულება, გამომდინარეშემთხვევიდან, ნამდვილია, ინარჩუნებს ძალას ან აგრძელებს მოქმედებას;ანb) იგი, მისი ქცევიდან გამომდინარე, უნდა ჩაითვალოს მდუმარედდათანხმებულად იმაზე, რომ ხელშეკრულება, შემთხვევიდან გამომდინარე,ნამდვილია, ინარჩუნებს ძალას ან აგრძელებს მოქმედებას.

კარი 2. ხელშეკრულებათა ბათილობა

მუხლი 46. ხელშეკრულებათა დადების კომპეტენციის თაობაზე შიდასახელმწიფოებრივი კანონმდებლობის დებულებები1. სახელმწიფოს არა აქვს უფლება მიუთითოს იმ გარემოებაზე, რომ მისითანხმობა ხელშეკრულების მისთვის სავალდებულოდ აღიარებაზეგამოხატული იყო მისი შიდასახელმწიფოებრივი კანონმდებლობისის ამათუ იმ დებულებების დარღვევით, რომელიც ეხება ხელშეკრულებისდადების კომპეტენციას, როგორც მისი თანხმობის ბათილობის საფუძველს,თუკი ეს დარღვევა არ იყო აშკარა და არ ეხებოდა მისი

შიდასახელმწიფოებრივი კანონმდებლობის ნორმებს, რომლებიცგანსაკუთრებული მნიშვნელობისაა.2. დარღვევა აშკარაა, თუკი იგი ობიექტურად ცხადია ნებისმიერისახელმწიფოსთვის, რომელიც ამ საკითხში მოქმედებს კეთილსინდისიერადდა ჩვეულებრივი პრაქტიკის შესაბამისად.

მუხლი 47. უფლებამოსილების კონკრეტულიშეზღუდვები სახელმწიფოს თანხმობის გამოხატვისასთუკი წარმომადგენლის უფლებამოსილება, რომლის საფუძველზეც მანგამოხატა სახელმწიფოს თანხმობა მისთვის კონკრეტული ხელშეკრულებისსავალდებულოდ აღიარებაზე, დაექვემდებარა კონკრეტულ შეზღუდვას, ამშეზღუდვის უგულებელყოფამ არ შეიძლება გამოიწვიოს ამწარმომადგენლის მიერ გამოხატული განზრახვის ბათილობა იმ შემთხვევისგარდა, როდესაც შეზღუდვის თაობაზე ხელშეკრულების მხარე სხვამხარეებს ეცნობათ ამგვარი განზრახვის გამოხატვამდე.

მუხლი 48. შეცდომა1. სახელმწიფოს უფლება აქვს მიუთითოს შეცდომაზე ხელშეკრულებაში,როგორც მისთვის ამ ხელშეკრულებაზე თანხმობის ბათილობისსაფუძველზე, თუკი შეცდომა ეხება ფაქტს ან სიტუაციას, რომელიც ამსახელმწიფოს ვარაუდით, არსებობდა ხელშეკრულების დადებისას დაწარმოადგენს არსებით საფუძველს მისთვის ამ ხელშეკრულებისსავალდებულოდ აღიარების თანხმობისათვის.2. პირველი პუნქტი არ გამოიყენება იმ შემთხვევაში, თუკი მითითებულმასახელმწიფომ თავისი ქცევით განაპირობა ამ შეცდომის დაშვება ან თუკიარსებობდა იმდაგვარი გარემოებები, რომ ამ სახელმწიფოს ყურადღებაუნდა მიექცია შესაძლო შეცდომაზე.3. შეცდომა, რომელიც ეხება მხოლოდ ხელშეკრულების ტექსტისფორმულირებას, არ მოქმედებს ამ ხელშეკრულების ნადმვილობაზე; ამშემთხვევაში გამოიყენება 79-ე მუხლი.

მუხლი 49. მოტყუებათუკი სახელმწიფო იძულებული შეიქმნა დაედო ხელშეკრულებამოლაპარაკებაში მონაწილე სხვა სახელმწიფოს ცრუ ქმედებებისზემოქმედებებით, მას უფლება აქვს მიუთითოს მოტყუებაზე, როგორცხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარების მისი თანხმობის ბათილობისსაფუძველზე.

მუხლი 50. სახელმწიფოს წარმომადგენლის მოსყიდვათუკი სახელმწიფოს თანხმობა მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე გამოხატული იყო მოლაპარაკების მონაწილე მეორესახელმწიფოს მიერ მისი წარმომადგენლის პირდაპირი ან ირიბიმოსყიდვის შედეგად, ამ სახელმწიფოს უფლება აქვს მიუთითოს ასეთ

მოსყიდვაზე, როგორც მისთვის ამ ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე თანხმობის ბათილობის საფუძველზე.

მუხლი 51. სახელმწიფოს წარმომადგენლის იძულებასახელმწიფოს თანხმობას მისთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდაღიარებაზე, რაც გამოხატული იყო მისი წარმომადგენლის მიმართიძულებითი მოქმედების ან ასეთის მუქარის შედეგად, არა აქვს არავითარიიურიდიული ძალა.

მუხლი 52. სახელმწიფოს იძულება მუქარით ან ძალის გამოყენებითხელშეკრულება ბათილია, თუკი მისი დადება იყო მუქარის ან ძალისგამოყენების შედეგი, გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდებაშიჩამოყალიბებული საერთაშორისო სამართლის პრინციპების დარღვევით.

მუხლი 53. ხელშეკრულებები, რომლებიც ეწინააღმდეგებიანზოგადი საერთაშორისო სამართლის იმპერატიულ ნორმას (jus cogens)ხელშეკრულება ბათილია, თუკი, დადების მომენტში, იგი ეწინააღმდეგებაზოგადი საერთაშორისო სამართლის იმპერატიულ ნორმას. წინამდებარეკონვენციისათვის ზოგადი საერთაშორისო სამართლის იმპერატიულინორმა არის ნორმა, რომელიც მიღებულია და აღიარებულია მთლიანადსახელმწიფოთა საერთაშორისო თანამეგობრობის მიერ, როგორც ნორმა,რომლისგანაც გადახვევა დაუშვებელია და რომელიც შეიძლება შეიცვალოსმხოლოდ ზოგადი საერთაშორისო სამართლის ამავე ხასიათის მომდევნონორმით.

კარი 3. ხელშეკრულების მოქმედების შეწყვეტა და მათი მოქმედებისშეჩერება

მუხლი 54. ხელშეკრულების შეწყვეტა ან ხელშეკრულებიდან გამოსვლახელშეკრულების დებულებების ან მხარეთა თანხმობის საფუძველზეხელშეკრულების შეწყვეტას ან ხელშეკრულებიდან მხარის გასვლასშეიძლება ადგილი ჰქონდეს:a) ხელშეკრულების დებულებების შესაბამისად; ანb) ნებისმიერ დროს, ხელშეკრულების ყველა მხარის თანხმობით სხვახელშემკვრელ სახელმწიფოებთან კონსულტაციებით.

მუხლი 55. მრავალმხრივი ხელშეკრულების მხარეთა რაოდენობისშემცირება იმ დონემდე, რის შედეგადაც მათი რიცხვი ნაკლებია იმაზე, რაცაუცილებელია ხელშეკრულების ძალაში შესასვლელადთუკი ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული,მრავალმხრივი ხელშეკრულება არ წყვეტს მოქმედებას მხოლოდ იმმიზეზით, რომ მხარეთა რიცხვი გახდა იმ ოდენობაზე ნაკლები, რაცსავალდებულოა ხელშეკრულების ძალაში შესასვლელად.

მუხლი 56. ხელშეკრულების დენონსაცია ან ხელშეკრულებიდან გამოსვლა,რომელიც არ შეიცავს დებულებებს მისი შეწყვეტის, დენონსაციის ან მისგანგასვლის შესახებ1. ხელშეკრულება, რომელიც არ შეიცავს დებულებებს მისი შეწყვეტისშესახებ და რომელიც არ ითვალისწინებს დენონსაციას ან მისგანგამოსვლას, არ ექვემდებარება დენონსაციას და ხელშეკრულებისგან გასვლაარ დაიშვება, გარდა იმ შემთხვევებისა, თუ:a) დადგენილია, რომ მხარეებს განზრახული ჰქონდათ დაეშვათდენონსაციის ან ხელშელკრულებიდან გამოსვლის შესაძლებლობა; ანb) ხელშეკრულების დენონსაციის ან მისგან გამოსვლის უფლებაიგულისხმება თვით ხელშეკრულების ბუნებიდან გამომდინარე.2. მხარემ არანაკლებ 12 თვით ადრე უნდა განაცხადოს თავის განზრახვისშესახებ, მოახდინოს ხელშეკრულების დენონსირება ან გამოვიდესხელშეკრულებიდან 1-ლი პუნქტის შესაბამისად.

მუხლი 57. ხელშეკრულების მოქმედების შეჩერება მისიდებულებების ან მხარეთა თანხმობის შესაბამისადხელშეკრულების მოქმედების შეჩერება მისი ყველა მხარის ან რომელიმეცალკეული მხარის მიმართ შესაძლებელია:a) ხელშეკრულების დებულებების შესაბამისად; ანb) ნებისმიერ დროს, სხვა ხელშემკვრელ სახელმწიფოებთანკონსულტაციებით.

მუხლი 58. მრავალმხრივი ხელშეკრულების მოქმედების შეჩერება მხოლოდმის ზოგიერთ მხარეს შორის შეთანხმებით1. მრავალმხრივი ხელშეკრულების ორ ან რამდენიმე მხარეს შეუძლიადადოს შეთანხმება ხელშეკრულების დებულებების მოქმედების დროებითშეჩერებაზე მხოლოდ ერთმანეთს შორის, თუკი:a) ასეთი შეჩერების შესაძლებლობა გათვალისწინებულიახელშეკრულებით; ანb) აღნიშნულის შეჩერება არ იკრძალება ხელშეკრულებით და:(i) ზეგავლენას არ ახდენს ხელშეკრულების სხვა მხარეთა მიერხელშეკრულებიდან გამომდინარე მათი უფლებებით სარგებლობაზე დავალდებულებათა შესრულებაზე;(ii) იგი არ არის შეუთავსებელი ხელშეკრულების ობიექტსა და მიზნებთან.2. თუ იმ შემთხვევაში, რომელიც ვერ ექცევა 1-ლი პუნქტის (a) ქვეპუნქტისსფეროში, ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, მაშინმითითებული მხარეები აცნობებენ სხვა მხარეებს მათი განზრახვის შესახებშეთანხმების დადების თოაბაზე და ხელშეკრულების იმ დებულებებისშესახებ რომელთა მოქმედების შეჩერებაც განზრახული აქვთ.

მუხლი 59. ხელშეკრულების მოქმედების შეწყვეტა ან შეჩერება,რომელიც გამომდინარეობს მომდევნო ხელშეკრულების დადებიდან

1. ხელშეკრულების მოქმედება შეწყვეტილად ითვლება, თუკი მისი ყველამხარე დადებს მომდევნო ხელშეკრულებას ამავე საკითხებზე და:a) მომდევნო ხელშეკრულებიდან გამომდინარეობს ან სხვაგვარადდადგენილია მხარეთა განზრახვა, რომ ეს საკითხი რეგულირდება ამხელშეკრულებით; ანb) მომდევნო ხელშეკრულების დებულებები იმდენად შეუთავსებელია წინახელშეკრულების დებულებებთან, რომ ორივე ხელშეკრულებისერთდროულად გამოყენება შეუძლებელია.2. წინა ხელშეკრულების მოქმედება ითვლება მხოლოდ შეჩერებულად, თუმომდევნო ხელშეკრულებიდან გამომდინარეობს, ან სხვაგვარადდადგენილია, რომ ამგვარი იყო მხარეთა განზრახვა.

მუხლი 60. ხელშეკრულების დარღვევის შედეგად მისიმოქმედების შეწყვეტა ან შეჩერება1. ორმხრივი ხელშეკრულების ერთ-ერთი მხარის მიერ არსებითი დარღვევაუფლებას აძლევს სხვა მხარეს, მიუთითოს ამ დარღვევაზე, როგორცხელშეკრულების მოქმედების მთლიანად ან ნაწილობრივ შეწყვეტის ანშეჩერების საფუძველზე.2. მრავალმხრივი ხელშეკრულების არსებითი დარღვევა მისი ერთ-ერთიმხარის მიერ უფლებას აძლევს:a) სხვა მხარეებს, ერთხმად მიღებული შეთანხმების საფუძველზე, შეაჩერონხელშეკრულების მოქმედება, მთლიანად ან ნაწილობრივ ან შეწყვიტონ იგი,ან(i) მათ და იმ სახელმწიფოს შორის, რომელმაც ხელშეკრულება დაარღვია,ან(ii) ყველა მხარეებს შორის;b) მხარეს, რომელიც განსაკუთრებით დაზარალდა დარღვევის შედეგად,მიუთითოს ამ დარღვევაზე, როგორც ხელშეკრულების მოქმედებისმთლიანად ან ნაწილობრივ შეჩერების საფუძველზე მასსა და იმსახელმწიფოს შორის ურთიერთობაში, რომელმაც დაარღვიახელშეკრულებალ;c) ნებისმიერ სხვა მხარეს, ხელშეკრულების დამრღვევი სახელმწიფოსგარდა, შეუძლია მოითხოვოს ამ დარღვევაზე მითითება, როგორცხელშეკრულების მთლიანად ან ნაწილობრივ მოქმედების შეწყვეტისსაფუძველზე მის მიმართ, თუკი ხელშეკრულება ატარებს ისეთ ხასიათს,რომ მისი დებულებების არსებითი დარღვევა ერთ-ერთი მხარის მიერძირფესვიანად ცვლის თვითოეული მხარის მდგომარეობასხელშეკრულებით ნაკისრ ვალდებულებათა შემდგომი შესრულებისმიმართ.3. ამ მუხლის მიზნებისათვის, ხელშეკრულების არსებით დარღვევადითვლება:a) ხელშეკრულებაზე უარის თქმა, რაც დაუშვებლად არის მიჩნეულიწინამდებარე კონვენციით; ან

b) ხელშეკრულების იმ დებულებების დარღვევა, რომელსაც არსებითიმნიშვნელობა აქვს ხელშეკრულების ობიექტისა და მიზნებისგანხორციელებისათვის.4. ზემოხსენებული პუნქტები არ ეხება ხელშეკრულების იმ დებულებებს,რომლებიც გამოიყენება მისი დარღვევის შემთხვევაში.5. 1-ლი, მე-2 და მე-3 პუნქტები არ გამოიყენება ჰუმანიტარული ხასიათისხელშეკრულების შემცველი იმ დებულებების მიმართ, რომლებიც ეხებაადამიანის პიროვნების დაცვას, განსაკუთრებით კი დებულებების მიმართ,რომლებიც კრძალავენ იმ პირთა მიმართ რეპრესალიების ნებისმიერფორმას, რომლებსაც ასეთი ხელშეკრულებები იცავენ.

მუხლი 61. ხელშეკრულების შემდგომი შესრულების შეუძლებლობა1. მხარეს უფლება აქვს მიუთითოს ხელშეკრულების შესრულებისშეუძლებლობაზე, როგორც ხელშეკრულების მოქმედების შეწყვეტის ანხელშეკრულებიდან გამოსვლის საფუძველზე, თუ ეს შეუძლებლობაგამოწვეულია იმ ობიექტის სამუდამო გაქრობის ან მოსპობის შედეგად,რომელიც აუცილებელია ხელშეკრულების შესასრულებლად. თუ ასეთი შეუძლებლობა დროებითია, მასზე დაყრდნობა დასაშვებია მხოლოდროგორც ხელშეკრულების მოქმედების შეჩერების საფუძველზე.2. მხარეს არ აქვს უფლება, დაეყრდნოს შესრულების შეუძლებლობას,როგორც ხელშეკრულების მოქმედების შეწყვეტის, ხელშეკრულებიდანგამოსვლის ან მისი მოქმედების შეჩერების საფუძველს, თუ ესშეუძლებლობა გამოწვეულია ამ მხარის მიერ ან ხელშეკრულებითგათვალისწინებული ვალდებულებების ან სხვა საერთაშორისოვალდებულების დარღვევის შედეგად, რომელიც მან იკისრახელშეკრულების ნებისმიერი სხვა მხარის მიმართ.

მუხლი 62. გარემოებათა ძირეული ცვლილება1. არ შეიძლება დაყრდნობა იმ ძირეულ ცვლილებაზე, რომლებიც მოხდახელშეკრულების დადებისას არსებულ გარემოებათა მიმართ და რომლებიცარ იყო გათვალისწინებული მხარეთა მიერ, როგორც ხელშეკრულებისმოქმედების შეწყვეტის ან ხელშეკრულებიდან გასვლის საფუძველზე,გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც:a) ასეთ გარემოებათა არსებობა არსებით საფუძველს უქმნიდა მხარეთათანხმობას მათთვის ხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარებაზე; დაb) გარემოებათა შეცვლის შედეგები ძირეულად ცვლის იმ ვალდებულებათამოქმედების სფეროს, რომელიც ჯერ კიდევ ექვემდებარება შესრულებასხელშეკრულების შესაბამისად.2. მდგომარეობის ძირეულ შეცვლაზე, როგორც ხელშეკრულებისმოქმედების შეწყვეტის ან მისგან გამოსვლის საფუძველზე მითითება არდაიშვება:a) თუკი ხელშეკრულება ადგენს ასეთ ზღვარს; ანb) თუკი მდგომარეობის ასეთი ძირეული ცვლილება, რომელზეც უთითებსხელშეკრულების მხარე, არის ამ მხარის მიერ ამ ხელშეკრულების

ნებისმიერი სხვა მხარის წინაშე ნაკისრი ვალდებულების ან ნებისმიერისხვა საერთაშორისო ხელშეკრულებით ნაკისრ ვალდებულებათადარღვევის შედეგი.3. თუ წინამდებარე პუნქტების შესაბამისად, მხარეს უფლება აქვსმოითხოვოს მითითება მდგომარეობის ძირეულ ცვილლებაზე, როგორც მისმიერ ხელშეკრულების მოქმედების შეწყვეტის ან მისგან გამოსვლისსაფუძველზე, მაშინ მას უფლება აქვს ასევე მიუთითოს ამ ცვლილებაზე,როგორც ხელშეკრულების მოქმედების შეჩერების საფუძველზე.

მუხლი 63. დიპლომატიური ან საკონსულო ურთიერთობების გაწყვეტახელშეკრულების მხარეთა შორის დიპლომატიური ან საკონსულოურთიერთობების გაწყვეტა გავლენას არ იქონიებს მათ შორისხელშეკრულებით დამყარებულ სამართლებრივ ურთიერთობებზე, გარდაიმ შემთხვევებისა, როდესაც დიპლომატიური ან საკონსულოურთიერთობების არსებობა ხელშეკრულების შესრულების აუცილებელიპირობაა.

მუხლი 64. ზოგადი საერთაშორისო სამართლისახალი იმპერატიული ნორმის (jus cogens) წარმოშობათუკი წარმოიშვება ზოგადი საერთაშორისო სამართლის ახალიიმპერატიული ნორმა, ამ შემთხვევაში, ნებისმიერი არსებულიხელშეკრულება, რომელიც წინააღმდეგობაშია ამ ნორმასთან, ხდებაბათილი და წყვეტს მოქმედებას.

კარი 4. პროცედურამუხლი 65. პროცედურა რომელიც გამოყენებულ უნდა იქნასხელშეკრულების გაბათილების, მისი მოქმედების შეწყვეტის, მისგან გამოსვლის ან მისი მოქმედების შეჩერებისას1. მხარემ, რომელიც ამ კონვენციის დებულებებათა შესაბამისად ეყრდნობახელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარების შესახებ თავისი თანხმობისნაკლს ან სადაოს ხდის ხელშეკრულების ნამდვილობას მისი მოქმედებისშესაწყვეტად, ხელშეკრულებიდან გასასვლელად ან მისი მოქმედებისშესაჩერებლად, თავისი მოთხოვნა უნდა შეატყონინოს სხვა მხარეებს.შეტყობინება უნდა შეიცავდეს მითითებას ზომებზე, რომელთაგანხორციელებას ვარაუდობენ ხელშეკრულებას მიმართ, აგრეთვე მათდასაბუთებას.2. თუკი, ვადის ამოწურვის შემდეგ, რომელიც განსაკუთრებით სასწრაფოშემთხვევების გარდა, უნდა შეადგენდეს არანაკლებ სამ თვეს შეტყობინებისმიღებიდან, არცერთი მხარე არ განაცხადებს საწინააღმდეგო პოზიციას,განმცხადებელ მხარეს შეუძლია იმოქმედოს 67-ე მუხლით დადგენილიწესის ფარგლებში, მის მიერ შეთავაზებული ზომების განხორციელებისმიზნით.3. თუკი, ნებისმიერი სხვა მხარე გამოთქვამს საწინააღმდეგო პოზოციას,მაშინ მხარეები უნდა შეეცადონ მიაღწიონ საკითხის გადაწყვეტას იმ

საშუალებათა გამოყენებით, რომლებიც გათვალისწინებულიაგაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდების 33-ე მუხლით.4. არაფერს წინამდებარე პუნქტებში არ შეუძლია გავლენა მოახდინოსმხარეთა უფლებებსა და მოვალეობებზე ნებისმიერი მოქმედიდებულებების ფარგლებში, რომლებიც სავალდებულოა მხარეებისთვისდავების გადაწყვეტასთან მიმართებაში.5. 45-ე მუხლისათვის ზიანის მიუყენებლად, ის გარემოება, რომსახელმწიფომ არ გააგზავნა შეტყობინება 1-ლი პუნქტითგათვალისწინებული წესით, უფლებას არ უკარგავს მას განახორციელოსასეთი შეტყობინება მეორე მხარის პასუხად, რომელიც ითხოვსხელშეკრულების შესრულებას, ან აცხადებს მისი დარღვევის შესახებ.

მუხლი 66. სასამართლო განხილვის, არბიტრაჟის და მორიგებისპროცედურათუკი 65-ე მუხლის მე-3 პუნქტის შესაბამისად, ვერ იქნა მიღწეული რაიმეგადაწყვეტილება 12 თვის განმავლობაში უარის თქმის შემცველიშეპასუხების მიღების დღიდან, გამოყენებული უნდა იქნას შემდეგიპროცედურები:a) 53-ე ან 64-ე მუხლების გამოყენების ან განმარტების თაობაზე დავისმონაწილე ნებისმიერ მხარეს შეუძლია, წერილობითი ფორმით დავაგადასაწყვეტად გადასცეს გაეროს საერთაშორისო სასამართლოსგადაწყვეტილების მიღების მიზნით, თუკი მხარეები ვერ შეთანხმდებიან,რომ დავა გადასცენ განსახილველად არბიტრაჟს.b) წინამდებარე კონვენციის V ნაწილის სხვა ნებისმიერი მუხლისგამოყენებას ან განმარტებასთან დაკავშირებული დავის მონაწილენებისმიერ მხარეს შეუძლია წამოიწყოს პროცედურა, რომელიც მოცემულიაან კონვენციის დანართში, აღნიშნულის თაობაზე გაეროს გენერალურიმდივნისათვის მიმართვის გზით.

მუხლი 67. დოკუმენტი რომლითაც ცხადდება ხელშეკრულების ბათილობა,მისი მოქმედების შეწყვეტა, მისგან გასვლა ან მისი მოქმედების შეჩერება1. 65-ე მუხლის 1-ლი პუნქტით გათვალისწინებული შეტყობინება უნდაგანხორციელდეს წერილობითი ფორმით.2. ნებისმიერი აქტი, რომლის მიზანია ხელშეკრულების ბათილად ცნობა,მისი მოქმედების შეწყვეტა, მისგან გამოსვლა, ან მისი მოქმედების შეჩერება,ხელშეკრულებების დებულებების, ან 65-ე მუხლის მე-2 ან მე-3 პუნქტებისშესაბამისად, უნდა გაფორმდეს დოკუმენტების სახით რომელიც ეგზავნებასხვა მხარეებს. თუკი აღნიშნული დოკუმენტები ხელმოწერილი არ არისსახელმწიფოს მეთაურის, მთავრობის მეთაურის ან საგარეო საქმეთამინისტრის მიერ, სახელმწიფოს წარმომადგენელს, რომელიც გადასცემს მას,შეიძლება მოეთხოვოს უფლებამოსილების დამადასტურებელიდოკუმენტის წარდგენა.

მუხლი 68. 65-ე და 67-ე მუხლებით გათვალისწინებული

შეტყობინებებისა და შესაბამისი დოკუმენტების უკან გამოთხოვა65-ე და 67-ე მუხლებით გათვალისწინებულ შეტყობინების ან დოკუმენტისუკან გამოთხოვა დასაშვებია ნებისმიერ დროს, მათ ძალაში შესვლამდე.

ნაწილი 5. ხელშეკრულების ბათილობის, მისი მოქმედების შეწყვეტის ანშეჩერების შედეგები

69. ხელშეკრულობის ბათილობის შედეგები1. ხელშეკრულება, რომლის ბათილობაც დადგენილია წინამდებარეკონვენციის საფუძველზე _ ბათილია. ბათილი ხელშეკრულებისდებულებებს არ აქვთ არავითარი იურიდიული ძალა.2. თუკი მიუხედავად ამისა, განხორციელებულ იქნა მოქმედებები ასეთიხელშეკრულების საფუძველზე:a) თითოეულ მხარეს შეუძლია მოსთხოვოს ნებისმიერ სხვა მხარეს,რამდენადაც ეს შესაძლებელია, მათ ორმხრივ ურთიერთობაში დაამყაროსის მდგომარეობა, რომელიც იარსებებდა რომ არ განხორციელებულიყომითითებული მოქმედებები.b) მოქმედებები განხორციელებული კეთილსინდისიერად, მანამდადგინდებოდა ხელშეკრულების ბათილობა, არ შეიძლება მიჩნეულ იქნანუკანონოდ მხოლოდ იმ მიზეზით, რომ ხელშეკრულება ბათილია.3. იმ შემთხვევებში, რომლებიც ექცევიან 49-ე, 50-ე, 51-ე, ან 52-ე მუხლებისმოქმედების ქვეშ, მეორე პუნქტი არ გამოიყენება მხარის მიმართ, რომელიცპასუხისმგებელია მოტყუების, მოსყიდვის ან იძულების ჩადენისათვის.4. მრავალმხრივი ხელშეკრულების სავალდებულოდ აღიარების შესახებკონკრეტული სახელმწიფოს თანხმობის ბათილობის შემთხვევაში,მითითებული წესები გამოიყენება ურთიერთობაზე ამ სახელმწიფოსა დახელშეკრულების მხარეთა შორის.

მუხლი 70. ხელშეკრულების მოქმედების შეწყვეტის შედეგები1. თუკი ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული ან თუმხარეები სხვა რამეზე არ შეთანხმდნენ, ხელშეკრულების შეწყვეტა მისდებულებების ან წინამდებარე კონვენციის შესაბამისად:a) ათავისუფლებს ხელშეკრულების მხარეებს ყოველგვარივალდებულებისაგან შემდგომში შეასრულოს ხელშეკრულება;b) არ მოქმედებს მხარეთა ნებისმიერ უფლებაზე, მოვალეობაზე ანიურიდიულ მდგომარეობაზე, რომლებიც წარმოიქმნენ მის შეწყვეტამდეხელშეკრულების შესრულების შედეგად.2. თუკი სახელმწიფო დენონსაციას გაუკეთებს მრავალმხრივხელშეკრულებას ან გამოდის მისგან, 1-ლი პუნქტი გამოიყენება ამსახელმწიფოსა და თითოეულ მხარეს შორის, ხელშეკრულებისდენონსაციის ან მისგან გამოსვლის ძალაში შესვლის დღიდან.

მუხლი 71. ხელშეკრულების ბათილობის შედეგები, რომელიცეწინააღმდეგება ზოგადი საერთაშორისო სამართლის იმპერატიულ ნორმას

1. იმ შემთხვევაში, როდესაც ხელშეკრულება ბათილია 53-ე მუხლისსაფუძველზე, მხარეები:a) აღმოფხვრიან რამდენადაც ეს შესაძლებელია, ნებისმიერ მოქმედებათაშედეგებს, რომლებიც განხორციელდა ნებისმიერი დებულებისშესაბამისად, რომელიც ეწინააღმდეგება ზოგადი საერთაშორისოსამართლის იმპერატიულ ნორმას; დაb) მოჰყავთ მათი ურთიერთობები ზოგადი საერთაშორისო სამართლისიმპერატიულ ნორმებთან შესაბამისობაში.2. იმ შემთხვევაში, როდესაც ხელშეკრულება ხდება ბათილი და წყვეტსმოქმედებას 64-ე მუხლის საფუძველზე, ხელშეკრულების შეწყვეტა:a) ათავისუფლებს მხარეებს შემდგომში ხელშეკრულების შესრულებისყოველგვარი ვალდებულებისაგან;b) ზემოქმედებას არ ახდენს მხარეთა არცერთ უფლებაზე, ვალდებულებაზეან იურიდიულ მდგომარეობაზე, რომელიც წარმოიშვება ხელშეკრულებისშესრულების შედეგად მის შეწყვეტამდე, იმ პირობით, რომ ეს უფლებები დავალდებულებები ან ასეთი მდგომარეობა შესაძლებელია შემდგომშიშენარჩუნდეს მხოლოდ იმ ფარგლებში, რა ფარგლებშიც მათი შენარჩუნებათავისთავად არ ეწინააღმდეგება ზოგადი საერთაშორისო სამართლის ახალიმპერატიულ ნორმას.

მუხლი 72. ხელშეკრულების მოქმედების შეჩერების შედეგი1. თუკი ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული ანმხარეები სხვაგვარად არ შეთანხმდნენ, ხელშეკრულების მოქმედებისშეჩერება მისი დებულების ან წინამდებარე კონვენციის საფუძველზე:a) ათავისუფლებს მხარეებს, რომელთა შორისაც ხელშეკრულებისმოქმედება შეჩერებულია, ვალდებულებისაგან, შეასრულონხელშეკრულება მათ ორმხრივ ურთიერთობებში ხელშეკრულებისშეჩერების პერიოდში;b) სხვაგვარად არ ზემოქმედებს ხელშეკრულებით განსაზღვრულ მხარეთასამართლებრივ ურთიერთობებზე.2. შეჩერების პერიოდის განმავლობაში მხარეებმა თავი უნდა შეიკავონმოქმედებისაგან, რომლებიც მიმართულია ხელშეკრულების მოქმედებისგანახლების ხელის შეშლისკენ.

ნაწილი VI. სხვა დებულებები

მუხლი 73. სახელმწიფოს სამართალმემკვიდრეობის, სახელმწიფოს პასუხისმგებლობის და საომარმოქმედებათა დაწყების შემთხვევებიწინამდებარე კონვენციის დებულებები წინასწარ არ წყვეტენ არცერთსაკითხს, რომელიც შეიძლება წარმოიშვას ხელშეკრულების მიმართსახელმწიფოს სამართალმემკვიდრეობიდან გამომდინარე, სახელმწიფოსსაერთაშორისო პასუხისმგებლობიდან ან სახელმწიფოთა შორის საომარმოქმედებათა დაწყებიდან.

მუხლი 74. დიპლომატიური და საკონსკულოურთიერთობები და ხელშეკრულებათა დადებადიპლომატიური ან საკონსულო ურთიერთობების გაწყვეტა ან არარსებობაორ ან მეტ სახელმწიფოს შორის ხელს არ უშლის ხელშეკრულების დადებასამ ორ სახელმწიფოს შორის. ხელშეკრულების დადება თავისთავად არზემოქმედებს დიპლომატიურ ან საკონსულო ურთიერთობათამდგომარეობაზე.

მუხლი 75. აგრესორ სახელმწიფოსთან დაკავშირებული შემთხვევაწინამდებარე კონვენციის დებულებები ყოველგვარი წინასწარიგადაწყვეტის გარეშე არ ეხება ხელშეკრულებასთან დაკავშირებით არცერთვალდებულებას, რომელიც შეიძლება წარმოიშვას აგრესორი სახელმწიფოსმიმართ იმ ღონისძიებათა გატარების შედეგად, რომლებიცგანხორციელებულია გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდებითაგრესორ სახელმწიფოსთან მიმართებაში.

თავი VII. დეპოზიტარი, შეტყობინება, შესწორებები და რეგისტრაცია

მუხლი 76. ხელშეკრულების დეპოზიტარი1. ხელშეკრულების დეპოზიტარის დანიშვნა შეიძლება მოლაპარაკებაშიმონაწილე სახელმწიფოთა მიერ, ან თავად ხელშეკრულებით, ან რაიმე სხვაწესით. დეპოზიტარი შეიძლება იყოს ერთი ან მეტი სახელმწიფო,საერთაშორისო ორგანიზაცია ან ორგანიზაციის მთავარი აღმასრულებელითანამდებობის პირი.2. ხელშეკრულების დეპოზიტარის ფუნქციები საერთაშორისო ხასიათისაადა დეპოზიტარს ევალება იმოქმედოს მიუკერძოებლად მისი ფუნქციებისშესრულების მიზნით. კერძოდ, ის ფაქტი, რომ ხელშეკრულება არ შესულაძალაში ზოგიერთ მხარეს შორის ან ის რომ უთანხმოება წარმოიშვასახელმწიფოსა და დეპოზიტარს შორის ამ უკანასკნელის მიერ მისიფუნქციების შესრულებასთან დაკავშირებით, არ ზემოქმედებს ამვალდებულებაზე.

მუხლი 77. დეპოზიტარის ფუნქციები1. თუკი ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული ანხელშეკრულების მხარე სახელმწიფოები სხვაგვარად არ შეთანხდნენ,დეპოზიტარის ფუნქციები მოიცავს შემდეგს:a) ხელშეკრულების ტექსტის ორიგინალის და დეპოზიტართანწარდგენილი ნებისმიერი უფლებამოსილების ტექსტის ორიგინალისშენახვა;b) ტექსტის ორიგინალის დამოწმებული ასლების და ხელშეკრულებისშემდგომი სხვა ტექსტების მომზადებას იმ დამატებით ენებზე, რომელიცშეიძლება გათვალისწინებული იყოს ხელშეკრულებით და მათ გადაცემას

მხარეებისთვის და სახელმწიფოებისათვის, რომლებსაც უფლება აქვთგახდნენ ხელშეკრულების მხარეები;c) ხელშეკრულებაზე ნებისმიერი ხელმოწერის მიღებას და მასთანდაკავშირებული ნებისმიერი დოკუმენტის, შეტყობინების დაკომუნიკაციების მიღებას და შენახვას;d) იმის შემოწმება არის თუ არა ხელმოწერა ან ნებისმიერი დოკუმენტი,შეტყობინება ან ცნობა, რაც დაკავშირებულია ხელშეკრულებასთან, სრულწესრიგში და შედგენილია შესაბამისი ფორმით, და აუცილებლობისშემთხვევაში ამ საკითხის შეტყობინება შესაბამისი სახელმწიფოსთვის,რომელსაც ეს საკითხი ეხება;e) მხარეთა და ხელშეკრულების მხარედ გახდომის უფლების მქონესახელმწიფოთა ინფორმირებას, იმ დოკუმენტების, შეტყობინებებისა დაცნობების შესახებ რომელსაც ხელშეკრულებას ეხება;f) იმ სახელმწიფოების ინფორმირებას, რომლებსაც უფლება აქვთ გახდნენხელშეკრულების მხარე, იმის თაობაზე, თუ როდის იქნა მიღებული ანდეპონირებული ხელმოწერების, სარატიფიკაციო ან მიღების, დამტკიცებისან მიერთების სიგელების ის რაოდენობა, რაც საჭიროა ხელშეკრულებისძალაში შესასვლელად;g) ხელშეკრულებათა რეგისტრაცია გაერთიანებული ერების ორგანიზაციისსამდივნოში;h) წინამდებარე კონვენციის დებულებებით განსაზღვრული ფუნქციებისშესრულება.2. სახელმწიფოსა და დეპოზიტარს შორის ნებისმიერი უთანხმოებისწარმოშობის შემთხვევაში, ამ უკანასკნელის მიერ მის ფუნქციათაგანხორციელებასთან დაკავშირებით, დეპოზიტარს შეუძლია ეს საკითხიგახადოს სხვა ხელმომწერ და ხელშემკვრელ სახელმწიფოთა ყურადღებისსაგანი, ან საჭიროების შემთხვევაში დაინტერესებული საერთაშორისოორგანიზაციის კომპეტენტურ ორგანომდე დაიყვანოს იგი.

მუხლი 78. შეტყობინებები და ცნობებითუკი ხელშეკრულებით ან წინამდებარე კონვენციით სხვა რამ არ არისგათვალისწინებული, შეტყობინება ან ცნობა, გაკეთებული ნებისმიერისახელმწიფოს მიერ წინამდებარე კონვენციის შესაბამისად:a) თუკი არ არსებობს დეპოზატარი, უშუალოდ გადაეცემა სახელმწიფოს,რომელსაც იგი ეხება, ანდა, თუკი არსებობს დეპოზიტარი – ამ უკანასკნელს;b) ითვლება შესაბამისი სახელმწიფოს მიერ გაკეთებულად მხოლოდ იმსახელმწიფოს მიერ მისი მიღების შემდეგ, რომელსაც იგი გაეგზავნა, ანდაშემთხვევიდან გამომდინარე, დეპოზიტარის მიერ მისი მიღების შემდეგ;c) თუკი იგი ეგზავნება დეპოზიტარს, ითვლება იმ სახელმწიფოს მიერმიღებულად, რომელსაც იგი ეხება, მხოლოდ მას შემდეგ, რაც ესუკანასკნელი ინფორმირებულ იქნა ამის შესახებ დეპოზიტარის მიერ 77-ემუხლის 1 „c" პუნქტის შესაბამისად.

მუხლი 79. შეცდომების გასწორება ხელშეკრულებათა

ტექსტებში ან დამოწმებულ ასლებში1. თუკი ხელშეკრულების ტექსტის აუთენტურობის დადგენის შემდეგ მისიხელმომწერი სახელმწიფოები და ხელშემკვრელი სახელმწიფოებიშეთანხმდებიან, რომ იგი შეიცავს შეცდომას, მაშინ ეს შეცდომა, თუკი ისინისხვა საშუალების გამოიყენებას არ გადაწყვეტენ, არ სწორდება:a) ტექსტში შესაბამისი შესწორების შეტანით და ამ შესწორებისპარაფირებით, სათანადოდ უფლებამოსილ წარმომადგენლთა მიერ;b) დოკუმენტის შედგენით, რომელშიც გადმოცემულია შესწორება, რომლისშეტანაზეც შეთანხმდნენ, ან ასეთ დოკუმენტთა გაცვლით; ანc) ხელშეკრულების მთლიანი შესწორებული ტექსტის შედგენა იმავეპროცედურით, რა პროცედურითაც შედგენილი იქნა ძირითადი ტექსტი.2. თუკი საკითხი ეხება ხელშეკრულებას, რომელიც შესანახად გადაეცემადეპოზიტარს, ეს უკანასკნელი ატყობინებს ხელშეკრულების ხელმომწერდა ხელშემკვრელ სახელმწიფოებს შეცდომის შესახებ, ასევე წინადადებასმისი გასწორების შესახებ და ადგენს დროის განსაზღვრულ პერიოდს,რომლის განმავლობაშიც შეიძლება გამოთქმულ იქნას საწინააღმდეგოპოზიცია ამ წინადადების მიმართ, თუკი ამ პერიოდის გასვლამდე:a) არ გამოთქმულა საწინააღმდეგო პოზიცია, დეპოზიტარს შეაქვსშესწორება ტექსტში და პარაფირებას უკეთებს ამ შესწორებას, ადგენს ოქმსტექსტის შესწორების თაობაზე და უგზავნის მის ასლს ხელშეკრულებისმხარეებს და იმ სახელმწიფოებს, რომლებსაც უფლება აქვთ გახდნენხელშეკრულების მხარეები;b) გამოთქმულ იქნა საწინააღმდეგო აზრი, დეპოზიტარი აცნობებს ამსაწინააღმდეგო აზრს ხელშეკრულების ხელმომწერ და ხელშემკვრელსახელმწიფოებს.3. 1-ელ და მე-2 პუნქტებში ჩამოყალიბებული წესები, გამოიყენება ასევე იმშემთხვევებში, როდესაც დადგინდა ტექსტის აუთენტურობა ორ ანრამოდენიმე ენაზე და აღმოჩენილ იქნა შეუსაბამობა სხვადასხვა ტექსტთაშორის, რომელიც ხელშეკრულების ხელმომწერ და ხელშემკვრელსახელმწიფოთა საერთო თანხმობით უნდა გასწორდეს.4. შესწორებული ტექსტი ცვლის შეცდომის შემცველ ტექსტს, (ab initio)თუკი ხელშეკრულების ხელმომწერი სახელმწიფოები და ხელშემკვრელისახელმწიფოები ამ საკითხს სხვაგვარად არ გადაწყვეტენ.5. დარეგისტრირებული ხელშეკრულების ტექსტში შესწორების შეტანაეცნობება გაეროს სამდივნოს.6. თუკი შეცდომა აღმოჩენილ იქნება ხელშეკრულების დამოწმებულტექსტში, დეპოზიტარი ადგენს ოქმს, რომელიც შეიცავს შესწორებას დაუგზავნის მის ასლს ხელშეკრულების ხელმომწერ სახელმწიფოებსა დახელშემკვრელ სახელმწიფოებს.

მუხლი 80. ხელშეკრულების რეგისტრაცია და გამოქვეყნება1. ხელშეკრულებები, მათი ძალაში შესვლის შემდეგ ეგზავნება გაეროსსამდივნოს რეგისტრაციისათვის ან, საჭიროების შემთხვევაში, საქმეშიშესანახად და ჩამონათვალში შესატანად, და გამოსაქვეყნებლად.

2. დეპოზიტარის დანიშვნა მას ანიჭებს უფლებამოსილებას,განახორციელოს წინა პუნქტში მითითებული ქმედებები.

ნაწილი VIII. დასკვნითი დებულებები

მუხლი 81. ხელმოწერაწინამდებარე კონვენცია ღიაა ხელმოსაწერად გაეროს ყველა წევრისახელმწიფოს ან მისი ერთ-ერთი სპეციალიზირებული დაწესებულების ანატომური ენერგიის საერთაშორისო სააგენტოს წევრებისათვის, ანსაერთაშორისო მართლმსაჯულების სასამართლოს სტატუტისმხარეთათვის, ასევე ნებისმიერი სხვა სახელმწიფოსთვის, რომელიცმოწვეულია გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალურიასამბლეის მიერ, რათა გახდეს წინამდებარე კონვენციის მხარე შემდეგიწესის მიხედვით: 1969 წლის 30 ნოემბრამდე – ავსტრიის საგარეო საქმეთაფედერალურ სამინისტროში, ამ თარიღის შემდგომ და 1970 წლის 30აპრილამდე – ქ. ნიუ-იორკში გაერთიანებული ერების ორგანიზაციისცენტრალურ ოფისში.

მუხლი 82. რატიფიკაციაწინამდებარე კონვენცია ექვემდებარება რატიფიკაციას. სარატიფიკაციოსიგელები შესანახად გადაეცემა გაერთიანებული ერების ორგანიზაციისგენერალურ მდივანს.

მუხლი 83. მიერთებაწინამდებარე კონვენციას შეიძლება მიუერთდეს ნებისმიერი სახელმწიფო,რომელიც მიეკუთვნება 81-ე მუხლში ჩამოთვლილ ამა თუ იმ კატეგორიას.მიერთების დოკუმენტი შესანახად გადაეცემა გაერთიანებული ერებისორგანიზაციის გენერალურ მდივანს.

მუხლი 84. ძალაში შესვლა1. წინამდებარე კონვენცია ძალაში შედის 30-ე დღეს, იმ თარიღიდან,როდესაც ჩაბარებული იქნება 35-ე სარატიფიკაციო ან მიერთების სიგელი.2. ყოველი სახელწიფოსათვის, რომელმაც განახორციელა კონვენციისრეატიფიკაცია ან მიუერთდა მას, 35-ე სარატიფიკაციო ან მიერთებისსიგელის ჩაბარების შემდეგ, კონვენცია შედის ძალაში მის მიერსარატიფიკაციო ან მიერთების სიგელის ჩაბარებიდან 30-ე დღეს.

მუხლი 85. ტექსტის აუთენტურობაწინამდებარე კონვენციის დედანი, რომლის ინგლისური, ესპანური,ჩინური, რუსული და ფრანგული ტექსტები თანაბრად აუთენტურია,შესანახად გადაეცემა გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალურმდივანს.

რის დასტურადაც, ქვემორე ხელმომწერმა, მთავრობის მიერ სათანადოდუფლებამოსილმა წარმომადგენლებმა, ხელი მოაწერეს წინამდებარეკონვენციას.

შესრულებულია ქ. ვენაში, 1969 წლის 23 მაისს.

დანართი

1. გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალური მდივანი ადგენს დააწარმოებს მომრიგებელ შუამავალთა სიას კვალიფიციურ იურისტთარიცხვებიდან. ამ მიზნით, გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ყველაწევრ სახელმწიფოს ან წინამდებარე კონვენციის მხარეს ეძლევათწინადადება, დანიშნონ ორი მომრიგებელი შუამავალი, და ამრიგად,დანიშნულ პირთა სახელები ქმნიან მითითებულ სიას. მომრიგებელიშუამავლები – შემთხვევით წარმოქმნილი ვაკანსიების შესავსებადდანიშნულ შუამავალთა ჩათვლით, – ინიშნებიან ხუთი წლის ვადით, და ესვადა შეიძლება განახლდეს. მომრიგებელი შუამავალი, დანიშვნის ვადისამოწურვის შემდგომ, განაგრძობს ნებისმიერი იმ ფუნქციის შესრულებას,რომელთა განსახორციელებლადაც იგი არჩეულ იქნა შემდგომი პუნქტისდებულებათა თანახმად.

2. როდესაც გენერალურ მდივანს გაეგზავნება თხოვნა 66-ე მუხლისშესაბამისად, იგი დავას განსახილველად გადასცემს მომრიგებელ კომისიას,რომელიც იქმნება შემდეგნაირად.სახელმწიფო ან სახელმწიფოები, რომლებიც წარმოადგენენ დავის მხარეებს,ნიშნავენ:a) ერთ მომრიგებელ შუამავალს, რომელიც არის ამ სახელმწიფოს ანერთ-ერთი ამ სახელმწიფოს მოქალაქე, 1-ლ პუნქტში ხსენებულ სიაშიმითითებულ პირთა ან სხვა პირთა რიცხვებდან; დაb) ერთ მომრიგებელ შუამავალს, რომელიც არ არის ამ სახელმწიფოს ანერთ-ერთი ამ სახელმწიფოს მოქალაქე, ხსენებულ სიაში მითითებულპირთა რიცხვებდან.სახელმწიფო ან სახელმწიფოები, რომლებიც წარმოადგენს ან წარმოადგენენდავის მეორე მხარეს, ამგვარადვე ნიშნავენ ორ მომრიგებელ შუამავალს.მხარეთა მიერ არჩეული ოთხი მომრიგებელი შუამავალი დანიშნულ უნდაიქნეს სამოცი დღის ვადაში იმ თარიღიდან, როცა გენერალური მდივანიმიიღებს შესაბამის თხოვნას.ეს ოთხი მომრიგებელი შუამავალი, უკანასკნელი მათგანის დანიშვნიდანსამოცი დღის ვადაში, ნიშნავს მეხუთე შუამავალს სიაში ჩართულ პირთარიცხვიდან, რომელიც იქნება თავმჯდომარე.თუ თავმჯდომარე ან რომელიმე სხვა მომრიგებელი შუამავალი არდაინიშნა მათ დასანიშნად ზემოთ გათვალისწინებულ ვადებში, ისინიინიშნებიან გენერალური მდივნის მიერ შესაბამისი ვადის ამოწურვიდანსამოცი დღის ვადაში. თავმჯდომარის დანიშვნა გენერალური მდივნის

მიერ შეიძლება მოხდეს ან სიაში ჩართულ პირთა რიცხვიდან, ანსაერთაშორისო სამართლის კომისიის წევრთა რიცხვიდან. ნებისმიერი ისვადა, რომლის განმავლობაშიც უნდა მოხდეს დანიშვნები, შეიძლებაგაგრძელებულ იქნას დავის მონაწილე მხარეთა შეთანხმებით.ნებისმიერი ვაკანსია უნდა შეივსოს იმავე საშუალებით, რომელიცგანხორციელებულ იქნა პირველადი დანიშვნისთვის.3. მომრიგებელი კომისია თვითონ ადგენს საკუთარ პროცედურას. კომისიასშეუძლია, დავის მხარეთა შეთანხმებით, ხელშეკრულების ნებისმიერმხარეს შესთავაზოს საკუთარი მოსაზრება ზეპირად ან წერილობით.კომისია იღებს გადაწყვეტილებებს და აკეთებს რეკომენდაციებს თავისიწევრების ხმათა უმრავლესობით.4. კომისიას შეუძლია დავის მონაწილე მხარეთა ყურადღება გაამახვილოსნებისმიერ ზომაზე, რომელთაც შეიძლება გააიოლონ დავის მშვიდობიანიგადაწყვეტა.5. კომისია უსმენს მხარეებს, განიხილავს პრეტენზიებსა დაწინააღმდეგობებს და მხარეთა მიერ განსახილველად წარადგენსწინადადებებს, რომელიც მიმართულია დავის მშვიდობიანი გადაწყვეტისმიღწევისაკენ.6. კომისიამ საკუთარი მოხსნება უნდა წარადგინოს მისი შექმნისთარიღიდან თორმეტი თვის განმავლობაში. ეს მოხსენება გადაეგზავნებაგენერალურ მდივანს და გადაეცემა დავის მონაწილე მხარეებს. კომისიისმოხსენება, ფაქტისა და სამართლის საკითხებზე მათში დაცულიდასკვნების ჩათვლით, არ არის სავალდებულო მხარეებისთვის დაწარმოადგენს მხოლოდ რეკომენდაციას, შემოთავაზებულს მხარეთა მიერგანსახილველად დავის მშვიდობიანი გადაწყვეტის გაიოლების მიზნით.7. გენერალური მდივანი კომისიას გაუწევს დახმარებას და მიაწვდისმომსახურების საშუალებებს, რომლებიც მას შეიძლება დასჭირდეს.კომისიის ხარჯებს ფარავს გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია.

VIENNA CONVENTION ON THE LAW OF TREATIES

SIGNED AT VIENNA 23 May 1969

ENTRY INTO FORCE: 27 January 1980

The States Parties to the present Convention

Considering the fundamental role of treaties in the history ofinternational relations,

Recognizing the ever-increasing importance of treaties as a source of internationallaw and as a means of developing peaceful co-operation among nations, whatever

their constitutional and social systems,

Noting that the principles of free consent and of good faith and the pacta suntservanda rule are universally recognized,

Affirming that disputes concerning treaties, like other international disputes,should be settled by peaceful means and in conformity with the principles ofjustice and international law,

Recalling the determination of the peoples of the United Nations to establishconditions under which justice and respect for the obligations arising from treatiescan be maintained,

Having in mind the principles of international law embodied in the Charter of theUnited Nations, such as the principles of the equal rights and self-determination ofpeoples, of the sovereign equality and independence of all States, ofnon-interference in the domestic affairs of States, of the prohibition of the threator use of force and of universal respect for, and observance of, human rights andfundamental freedoms for all,

Believing that the codification and progressive development of the law of treatiesachieved in the present Convention will promote the purposes of the UnitedNations set forth in the Charter, namely, the maintenance of international peaceand security, the development of friendly relations and the achievement ofco-operation among nations,

Affirming that the rules of customary international law will continue to governquestions not regulated by the provisions of the present Convention,

Have agreed as follows:

PART IINTRODUCTION

Article 1Scope of the present Convention

The present Convention applies to treaties between States.

Article 2Use of terms

1. For the purposes of the present Convention:

(a) 'treaty' means an international agreement concluded between States in writtenform and governed by international law, whether embodied in a single instrumentor in two or more related instruments and whatever its particular designation;(b) 'ratification', 'acceptance', 'approval' and 'accession' mean in each case theinternational act so named whereby a State establishes on the international planeits consent to be bound by a treaty;(c) 'full powers' means a document emanating from the competent authority of aState designating a person or persons to represent the State for negotiating,adopting or authenticating the text of a treaty, for expressing the consent of theState to be bound by a treaty, or for accomplishing any other act with respect to atreaty;(d) 'reservation' means a unilateral statement, however phrased or named, madeby a State, when signing, ratifying, accepting, approving or acceding to a treaty,whereby it purports to exclude or to modify the legal effect of certain provisionsof the treaty in their application to that State;(e) 'negotiating State' means a State which took part in the drawing up andadoption of the text of the treaty;(f) 'contracting State' means a State which has consented to be bound by thetreaty, whether or not the treaty has entered into force;(g) 'party' means a State which has consented to be bound by the treaty and forwhich the treaty is in force;(h) 'third State' means a State not a party to the treaty;(i) 'international organization' means an intergovernmental organization. 2. The provisions of paragraph 1 regarding the use of terms in the presentConvention are without prejudice to the use of those terms or to the meaningswhich may be given to them in the internal law of any State.

Article 3International agreements not within the scope of thepresent Convention

The fact that the present Convention does not apply to international agreementsconcluded between States and other subjects of international law or between suchother subjects of international law, or to international agreements not in writtenform, shall not affect:

(a) the legal force of such agreements;(b) the application to them of any of the rules set forth in the present Conventionto which they would be subject under international law independently of theConvention;(c) the application of the Convention to the relations of States as betweenthemselves under international agreements to which other subjects ofinternational law are also parties.

Article 4Non-retroactivity of the present Convention

Without prejudice to the application of any rules set forth in the presentConvention to which treaties would be subject under international lawindependently of the Convention, the Convention applies only to treaties whichare concluded by States after the entry into force of the present Convention withregard to such States.

Article 5Treaties constituting international organizations and treatiesadopted within an international organization

The present Convention applies to any treaty which is the constituent instrumentof an international organization and to any treaty adopted within an internationalorganization without prejudice to any relevant rules of the organization.

PART IICONCLUSION AND ENTRY INTO FORCE OF TREATIES

SECTION 1. CONCLUSION OF TREATIES

Article 6Capacity of States to conclude treaties

Every State possesses capacity to conclude treaties.

Article 7Full powers

1. A person is considered as representing a State for the purpose of adopting orauthenticating the text of a treaty or for the purpose of expressing the consent ofthe State to be bound by a treaty if:

(a) he produces appropriate full powers; or(b) it appears from the practice of the States concerned or from othercircumstances that their intention was to consider that person as representing theState for such purposes and to dispense with full powers.

2. In virtue of their functions and without having to produce full powers, thefollowing are considered as representing their State:

(a) Heads of State, Heads of Government and Ministers for Foreign Affairs, for thepurpose of performing all acts relating to the conclusion of a treaty;

(b) heads of diplomatic missions, for the purpose of adopting the text of a treatybetween the accrediting State and the State to which they are accredited;(c) representatives accredited by States to an international conference or to aninternational organization or one of its organs, for the purpose of adopting the textof a treaty in that conference, organization or organ.

Article 8Subsequent confirmation of an act performed without authorization

An act relating to the conclusion of a treaty performed by a person who cannot beconsidered under article 7 as authorized to represent a State for that purpose iswithout legal effect unless afterwards confirmed by that State.

Article 9Adoption of the text

1. The adoption of the text of a treaty takes place by the consent of all the Statesparticipating in its drawing up except as provided in paragraph 2.

2. The adoption of the text of a treaty at an international conference takes place bythe vote of two-thirds of the States present and voting, unless by the samemajority they shall decide to apply a different rule.

Article 10Authentication of the text

The text of a treaty is established as authentic and definitive:

(a) by such procedure as may be provided for in the text or agreed upon by theStates participating in its drawing up; or(b) failing such procedure, by the signature, signature ad referendum or initiallingby the representatives of those States of the text of the treaty or of the Final Act ofa conference incorporating the text.

Article 11Means of expressing consent to be bound by a treaty

The consent of a State to be bound by a treaty may be expressed by signature,exchange of instruments constituting a treaty, ratification, acceptance, approval oraccession, or by any other means if so agreed.

Article 12Consent to be bound by a treaty expressed by signature

1. The consent of a State to be bound by a treaty is expressed by the signature of itsrepresentative when:(a) the treaty provides that signature shall have that effect;(b) it is otherwise established that the negotiating States were agreed thatsignature should have that effect; or(c) the intention of the State to give that effect to the signature appears from thefull powers of its representative or was expressed during the negotiation.

2. For the purposes of paragraph 1:(a) the initialling of a text constitutes a signature of the treaty when it isestablished that the negotiating States so agreed;(b) the signature ad referendum of a treaty by a representative, if confirmed by hisState, constitutes a full signature of the treaty.

Article 13Consent to be bound by a treaty expressed by an exchange ofinstruments constituting a treaty

The consent of States to be bound by a treaty constituted by instrumentsexchanged between them is expressed by that exchange when:(a) the instruments provide that their exchange shall have that effect;or(b) it is otherwise established that those States were agreed that the exchange ofinstruments should have that effect

Article 14Consent to be bound by a treaty expressed byratification, acceptance or approval

1. The consent of a State to be bound by a treaty is expressed by ratification when:

(a) the treaty provides for such consent to be expressed by means of ratification;(b) it is otherwise established that the negotiating States were agreed thatratification should be required;(c) the representative of the State has signed the treaty subject to ratification; or(d) the intention of the State to sign the treaty subject to ratification appears fromthe full powers of its representative or was expressed during the negotiation.

2. The consent of a State to be bound by a treaty is expressed by acceptance orapproval under conditions similar to those which apply to ratification.

Article 15

Consent to be bound by a treaty expressed by accession

The consent of a State to be bound by a treaty is expressed by accession when:

(a) the treaty provides that such consent may be expressed by that State by meansof accession;(b) it is otherwise established that the negotiating States were agreed that suchconsent may be expressed by that State by means of accession; or(c) all the parties have subsequently agreed that such consent may be expressed bythat State by means of accession.

Article 16.Exchange or deposit of instruments of ratification,acceptance, approval or accession

Unless the treaty otherwise provides, instruments of ratification, acceptance,approval or accession establish the consent of a State to be bound by a treaty upon:

(a) their exchange between the contracting States;(b) their deposit with the depositary; or(c) their notification to the contracting States or to the depositary, if 50 agreed.

Article 17Consent to be bound by part of a treaty andchoice of differing provisions

1. Without prejudice to articles 19 to 23, the consent of a State to be bound by partof a treaty is effective only if the treaty so permits or the other contracting Statesso agree.

2. The consent of a State to be bound by a treaty which permits a choice betweendiffering provisions is effective only if it is made clear to which of the provisionsthe consent relates.

Article 18Obligation not to defeat the object and purpose of a treatyprior to its entry into force

A State is obliged to refrain from acts which would defeat the object and purposeof a treaty when:

(a) it has signed the treaty or has exchanged instruments constituting the treatysubject to ratification, acceptance or approval, until it shall have made itsintention clear not to become a party to the treaty; or

(b) it has expressed its consent to be bound by the treaty, pending the entry intoforce of the treaty and provided that such entry into force is not unduly delayed.

SECTION 2. RESERVATIONS

Article 19Formulation of reservations

A State may, when signing, ratifying, accepting, approving or acceding to a treaty,formulate a reservation unless:

(a) the reservation is prohibited by the treaty;(b) the treaty provides that only specified reservations, which do not include thereservation in question, may be made; or(c) in cases not falling under sub-paragraphs (a) and (b), the reservation isincompatible with the object and purpose of the treaty.

Article 20Acceptance of and objection to reservations

1. A reservation expressly authorized by a treaty does not require any subsequentacceptance by the other contracting States unless the treaty so provides.

2. When it appears from the limited number of the negotiating States and theobject and purpose of a treaty that the application of the treaty in its entiretybetween all the parties is an essential condition of the consent of each one to bebound by the treaty, a reservation requires acceptance by all the parties.

3. When a treaty is a constituent instrument of an international organization andunless it otherwise provides, a reservation requires the acceptance of thecompetent organ of that organization.

4. In cases not falling under the preceding paragraphs and unless the treatyotherwise provides:

(a) acceptance by another contracting State of a reservation constitutes thereserving State a party to the treaty in relation to that other State if or when thetreaty is in force for those States;(b) an objection by another contracting State to a reservation does not precludethe entry into force of the treaty as between the objecting and reserving Statesunless a contrary intention is definitely expressed by the objecting State;(c) an act expressing a State's consent to be bound by the treaty and containing areservation is effective as soon as at least one other contracting State has acceptedthe reservation.

5. For the purposes of paragraphs 2 and 4 and unless the treaty otherwise provides,a reservation is considered to have been accepted by a State if it shall have raisedno objection to the reservation by the end of a period of twelve months after itwas notified of the reservation or by the date on which it expressed its consent tobe bound by the treaty, whichever is later.

Article 21Legal effects of reservations and of objections to reservations

1. A reservation established with regard to another party in accordance witharticles 19, 20 and 23:

(a) modifies for the reserving State in its relations with that other party theprovisions of the treaty to which the reservation relates to the extent of thereservation; and(b) modifies those provisions to the same extent for that other party in its relationswith the reserving State.

2. The reservation does not modify the provisions of the treaty for the otherparties to the treaty inter se.

3. When a State objecting to a reservation has not opposed the entry into force ofthe treaty between itself and the reserving State, the provisions to which thereservation relates do not apply as between the two States to the extent of thereservation.

Article 22Withdrawal of reservations and of objections to reservations

1. Unless the treaty otherwise provides, a reservation may be withdrawn at anytime and the consent of a State which has accepted the reservation is not requiredfor its withdrawal.

2. Unless the treaty otherwise provides, an objection to a reservation may bewithdrawn at any time.

3. Unless the treaty otherwise provides, or it is otherwise agreed:

(a) the withdrawal of a reservation becomes operative in relation to anothercontracting State only when notice of it has been received by that State;(b) the withdrawal of an objection to a reservation becomes operative only whennotice of it has been received by the State which formulated the reservation.

Article 23Procedure regarding reservations

1. A reservation, an express acceptance of a reservation and an objection to areservation must be formulated in writing and communicated to the contractingStates and other States entitled to become parties to the treaty.

2. If formulated when signing the treaty subject to ratification, acceptance orapproval, a reservation must be formally confirmed by the reserving State whenexpressing its consent to be bound by the treaty. In such a case the reservationshall be considered as having been made on the date of its confirmation.

3. An express acceptance of, or an objection to, a reservation made previously toconfirmation of the reservation does not itself require confirmation.

4. The withdrawal of a reservation or of an objection to a reservation must beformulated in writing.

SECTION 3. ENTRY INTO FORCE AND PROVISIONALAPPLICATION OF TREATIES

Article 24Entry into force

1. A treaty enters into force in such manner and upon such date as it may provideor as the negotiating States may agree.

2. Failing any such provision or agreement, a treaty enters into force as soon asconsent to be bound by the treaty has been established for all the negotiatingStates.

3. When the consent of a State to be bound by a treaty is established on a dateafter the treaty has come into force, the treaty enters into force for that State onthat date, unless the treaty otherwise provides.

4. The provisions of a treaty regulating the authentication of its text, theestablishment of the consent of States to be bound by the treaty, the manner ordate of its entry into force, reservations, the functions of the depositary and othermatters arising necessarily before the entry into force of the treaty apply from thetime of the adoption of its text.

Article 25Provisional application

1. A treaty or a part of a treaty is applied provisionally pending its entry into forceif:

(a) the treaty itself so provides; or(b) the negotiating States have in some other manner so agreed.

2. Unless the treaty otherwise provides or the negotiating States have otherwiseagreed, the provisional application of a treaty or a part of a treaty with respect to aState shall be terminated if that State notifies the other States between which thetreaty is being applied provisionally of its intention not to become a party to thetreaty.

PART IIIOBSERVANCE, APPLICATION ANDINTERPRETATION OF TREATIES

SECTION 1. OBSERVANCE OF TREATIES

Article 26Pacta sunt servanda

Every treaty in force is binding upon the parties to it and must be performed bythem in good faith.

Article 27Internal law and observance of treaties

A party may not invoke the provisions of its internal law as justification for itsfailure to perform a treaty. This rule is without prejudice to article 46.

SECTION 2. APPLICATION OF TREATIES

Article 28Non-retroactivity of treaties

Unless a different intention appears from the treaty or is otherwise established, itsprovisions do not bind a party in relation to any act or fact which took place orany situation which ceased to exist before the date of the entry into force of thetreaty with respect to that party.

Article 29Territorial scope of treaties

Unless a different intention appears from the treaty or is otherwise established, a

treaty is binding upon each party in respect of its entire territory.

Article 30Application of successive treaties relatingto the same subject-matter

1. Subject to Article 103 of the Charter of the United Nations, the rights andobligations of States parties to successive treaties relating to the samesubject-matter shall be determined in accordance with the following paragraphs.

2. When a treaty specifies that it is subject to, or that it is not to be considered asincompatible with, an earlier or later treaty, the provisions of that other treatyprevail.

3. When all the parties to the earlier treaty are parties also to the later treaty butthe earlier treaty is not terminated or suspended in operation under article 59, theearlier treaty applies only to the extent that its provisions are compatible withthose of the latter treaty.

4. When the parties to the later treaty do not include all the parties to the earlierone:

(a) as between States parties to both treaties the same rule applies as in paragraph3;(b) as between a State party to both treaties and a State party to only one of thetreaties, the treaty to which both States are parties governs their mutual rights andobligations.

5. Paragraph 4 is without prejudice to article 41, or to any question of thetermination or suspension of the operation of a treaty under article 60 or to anyquestion of responsibility which may arise for a State from the conclusion orapplication of a treaty, the provisions of which are incompatible with itsobligations towards another State under another treaty.

SECTION 3. INTERPRETATION OF TREATIES

Article 31General rule of interpretation

1. A treaty shall be interpreted in good faith in accordance with the ordinarymeaning to be given to the terms of the treaty in their context and in the light ofits object and purpose.

2. The context for the purpose of the interpretation of a treaty shall comprise, inaddition to the text, including its preamble and annexes:

(a) any agreement relating to the treaty which was made between all the parties inconnexion with the conclusion of the treaty;(b) any instrument which was made by one or more parties in connexion with theconclusion of the treaty and accepted by the other parties as an instrument relatedto the treaty.

3. There shall be taken into account, together with the context:

(a) any subsequent agreement between the parties regarding the interpretation ofthe treaty or the application of its provisions;(b) any subsequent practice in the application of the treaty which establishes theagreement of the parties regarding its interpretation;(c) any relevant rules of international law applicable in the relations between theparties.

4. A special meaning shall be given to a term if it is established that the parties sointended.

Article 32Supplementary means of interpretation

Recourse may be had to supplementary means of interpretation, including thepreparatory work of the treaty and the circumstances of its conclusion, in order toconfirm the meaning resulting from the application of article 31, or to determinethe meaning when the interpretation according to article 31:

(a) leaves the meaning ambiguous or obscure; or(b) leads to a result which is manifestly absurd or unreasonable.

Article 33Interpretation of treaties authenticated in two or more languages

1. When a treaty has been authenticated in two or more languages, the text isequally authoritative in each language, unless the treaty provides or the partiesagree that, in case of divergence, a particular text shall prevail.

2. A version of the treaty in a language other than one of those in which the textwas authenticated shall be considered an authentic text only if the treaty soprovides or the parties so agree.

3. The terms of the treaty are presumed to have the same meaning in each

authentic text.

4. Except where a particular text prevails in accordance with paragraph 1, when acomparison of the authentic texts discloses a difference of meaning which theapplication of articles 31 and 32 does not remove, the meaning which bestreconciles the texts, having regard to the object and purpose of the treaty, shall beadopted.

SECTION 4. TREATIES AND THIRD STATES

Article 34General rule regarding third States

A treaty does not create either obligations or rights for a third State without itsconsent.

Article 35Treaties providing for obligations for third States

An obligation arises for a third State from a provision of a treaty if the parties tothe treaty intend the provision to be the means of establishing the obligation andthe third State expressly accepts that obligation in writing.

Article 36Treaties providing for rights for third States

1. A right arises for a third State from a provision of a treaty if the parties to thetreaty intend the provision to accord that right either to the third State, or to agroup of States to which it belongs, or to all States, and the third State assentsthereto. Its assent shall be presumed so long as the contrary is not indicated, unlessthe treaty otherwise provides.

2. A State exercising a right in accordance with paragraph 1 shall comply with theconditions for its exercise provided for in the treaty or established in conformitywith the treaty.

Article 37Revocation or modification of obligations or rights of third States

1. When an obligation has arisen for a third State in conformity with article 35,the obligation may be revoked or modified only with the consent of the parties tothe treaty and of the third State, unless it is established that they had otherwiseagreed.

2. When a right has arisen for a third State in conformity with article 36, the rightmay not be revoked or modified by the parties if it is established that the right wasintended not to be revocable or subject to modification without the consent of thethird State.

Article 38Rules in a treaty becoming binding on third Statesthrough international custom

Nothing in articles 34 to 37 precludes a rule set forth in a treaty from becomingbinding upon a third State as a customary rule of international law, recognized assuch.

PART IVAMENDMENT AND MODIFICATIONOF TREATIES

Article 39General rule regarding the amendment of treaties

A treaty may be amended by agreement between the parties. The rules laid downin Part II apply to such an agreement except in so far as the treaty may otherwiseprovide.

Article 40Amendment of multilateral treaties

1. Unless the treaty otherwise provides, the amendment of multilateral treatiesshall be governed by the following paragraphs.

2. Any proposal to amend a multilateral treaty as between all the parties must benotified to all the contracting States, each one of which shall have the right to takepart in:

(a) the decision as to the action to be taken in regard to such proposal;(b) the negotiation and conclusion of any agreement for the amendment of thetreaty.

3. Every State entitled to become a party to the treaty shall also be entitled tobecome a party to the treaty as amended.

4. The amending agreement does not bind any State already a party to the treatywhich does not become a party to the amending agreement; article 30, paragraph4(b), applies in relation to such State.

5. Any State which becomes a party to the treaty after the entry into force of theamending agreement shall, failing an expression of a different intention by thatState:

(a) be considered as a party to the treaty as amended; and(b) be considered as a party to the unamended treaty in relation to any party to thetreaty not bound by the amending agreement.

Article 41Agreements to modify multilateral treaties betweencertain of the parties only

1. Two or more of the parties to a multilateral treaty may conclude an agreementto modify the treaty as between themselves alone if:

(a) the possibility of such a modification is provided for by the treaty; or(b) the modification in question is not prohibited by the treaty and:(i) does not affect the enjoyment by the other parties of their rights under thetreaty or the performance of their obligations;(ii) does not relate to a provision, derogation from which is incompatible with theeffective execution of the object and purpose of the treaty as a whole.

2. Unless in a case falling under paragraph 1(a) the treaty otherwise provides, theparties in question shall notify the other parties of their intention to conclude theagreement and of the modification to the treaty for which it provides.

PART VINVALIDITY, TERMINATION AND SUSPENSIONOF THE OPERATION OF TREATIES

SECTION 1. GENERAL PROVISIONS

Article 42Validity and continuance in force of treaties

1. The validity of a treaty or of the consent of a State to be bound by a treaty maybe impeached only through the application of the present Convention.

2. The termination of a treaty, its denunciation or the withdrawal of a party, maytake place only as a result of the application of the provisions of the treaty or ofthe present Convention. The same rule applies to suspension of the operation of atreaty.

Article 43Obligations imposed by international law independently of a treaty

The invalidity, termination or denunciation of a treaty, the withdrawal of a partyfrom it, or the suspension of its operation, as a result of the application of thepresent Convention or of the provisions of the treaty, shall not in any way impairthe duty of any State to fulfil any obligation embodied in the treaty to which itwould be subject under international law independently of the treaty.

Article 44Separability of treaty provisions

1. A right of a party, provided for in a treaty or arising under article 56, todenounce, withdraw from or suspend the operation of the treaty may be exercisedonly with respect to the whole treaty unless the treaty otherwise provides or theparties otherwise agree.

2. A ground for invalidating, terminating, withdrawing from or suspending theoperation of a treaty recognized in the present Convention may be invoked onlywith respect to the whole treaty except as provided in the following paragraphs orin article 60.

3. If the ground relates solely to particular clauses, it may be invoked only withrespect to those clauses where:

(a) the said clauses are separable from the remainder of the treaty with regard totheir application;(b) it appears from the treaty or is otherwise established that acceptance of thoseclauses was not an essential basis of the consent of the other party or parties to bebound by the treaty as a whole;and(c) continued performance of the remainder of the treaty would not be unjust.

4. In cases falling under articles 49 and 50 the State entitled to invoke the fraud orcorruption may do so with respect either to the whole treaty or, subject toparagraph 3, to the particular clauses alone.

5. In cases falling under articles 51, 52 and 53, no separation of the provisions ofthe treaty is permitted.

Article 45Loss of a right to invoke a ground for invalidating, terminating,

withdrawing from or suspending the operation of a treaty

A State may no longer invoke a ground for invalidating, terminating, withdrawingfrom or suspending the operation of a treaty under articles 46 to 50 or articles 60and 62 if, after becoming aware of the facts:

(a) it shall have expressly agreed that the treaty is valid or remains in force orcontinues in operation, as the case may be; or(b) it must by reason of its conduct be considered as having acquiesced in thevalidity of the treaty or in its maintenance in force or in operation, as the case maybe.

SECTION 2. INVALIDITY OF TREATIES

Article 46Provisions of internal law regarding competence to conclude treaties

1. A State may not invoke the fact that its consent to be bound by a treaty hasbeen expressed in violation of a provision of its internal law regarding competenceto conclude treaties as invalidating its consent unless that violation was manifestand concerned a rule of its internal law of fundamental importance.

2. A violation is manifest if it would be objectively evident to any Stateconducting itself in the matter in accordance with normal practice and in goodfaith.

Article 47Specific restrictions on authority to express the consent of a State

If the authority of a representative to express the consent of a State to be bound bya particular treaty has been made subject to a specific restriction, his omission toobserve that restriction may not be invoked as invalidating the consent expressedby him unless the restriction was notified to the other negotiating States prior tohis expressing such consent.

Article 48Error

1. A State may invoke an error in a treaty as invalidating its consent to be boundby the treaty if the error relates to a fact or situation which was assumed by thatState to exist at the time when the treaty was concluded and formed an essentialbasis of its consent to be bound by the treaty.

2. Paragraph 1 shall not apply if the State in question contributed by its own

conduct to the error or if the circumstances were such as to put that State onnotice of a possible error.

3. An error relating only to the wording of the text of a treaty does not affect itsvalidity; article 79 then applies.

Article 49Fraud

If a State has been induced to conclude a treaty by the fraudulent conduct ofanother negotiating State, the State may invoke the fraud as invalidating itsconsent to be bound by the treaty.

Article 50Corruption of a representative of a State

If the expression of a State's consent to be bound by a treaty has been procuredthrough the corruption of its representative directly or indirectly by anothernegotiating State, the State may invoke such corruption as invalidating its consentto be bound by the treaty.

Article 51Coercion of a representative of a State

The expression of a State's consent to be bound by a treaty which has beenprocured by the coercion of its representative through acts or threats directedagainst him shall be without any legal effect.

Article 52Coercion of a State by the threat or use of force

A treaty is void if its conclusion has been procured by the threat or use of force inviolation of the principles of international law embodied in the Charter of theUnited Nations.

Article 53Treaties conflicting with a peremptory norm of generalinternational law (jus cogens)

A treaty is void if, at the time of its conclusion, it conflicts with a peremptorynorm of general international law. For the purposes of the present Convention, aperemptory norm of general international law is a norm accepted and recognizedby the international community of States as a whole as a norm from which noderogation is permitted and which can be modified only by a subsequent norm of

general international law having the same character.

SECTION 3. TERMINATION AND SUSPENSION OF THEOPERATION OF TREATIES

Article 54Termination of or withdrawal from a treaty under its provisionsor by consent of the parties

The termination of a treaty or the withdrawal of a party may take place:

(a) in conformity with the provisions of the treaty; or(b) at any time by consent of all the parties after consultation with the othercontracting States.

Article 55Reduction of the parties to a multilateral treaty below thenumber necessary for its entry into force

Unless the treaty otherwise provides, a multilateral treaty does not terminate byreason only of the fact that the number of the parties falls below the numbernecessary for its entry into force.

Article 56Denunciation of or withdrawal from a treaty containing no provisionregarding termination, denunciation or withdrawal

1. A treaty which contains no provision regarding its termination and which doesnot provide for denunciation or withdrawal is not subject to denunciation orwithdrawal unless:

(a) it is established that the parties intended to admit the possibility ofdenunciation or withdrawal; or(b) a right of denunciation or withdrawal may be implied by the nature of thetreaty.

2. A party shall give not less than twelve months' notice of its intention todenounce or withdraw from a treaty under paragraph 1.

Article 57Suspension of the operation of a treaty under its provisionsor by consent of the parties

The operation of a treaty in regard to all the parties or to a particular party may be

suspended:

(a) in conformity with the provisions of the treaty; or(b) at any time by consent of all the parties after consultation with the othercontracting States.

Article 58Suspension of the operation of a multilateral treaty byagreement between certain of the parties only

1. Two or more parties to a multilateral treaty may conclude an agreement tosuspend the operation of provisions of the treaty, temporarily and as betweenthemselves alone, if:

(a) the possibility of such a suspension is provided for by the treaty; or(b) the suspension in question is not prohibited by the treaty and: (i) does not affect the enjoyment by the other parties of their rights under thetreaty or the performance of their obligations;(ii) is not incompatible with the object and purpose of the treaty.

2. Unless in a case falling under paragraph 1(a) the treaty otherwise provides, theparties in question shall notify the other parties of their intention to conclude theagreement and of those provisions of the treaty the operation of which theyintend to suspend.

Article 59Termination or suspension of the operation of a treatyimplied by conclusion of a later treaty

1. A treaty shall be considered as terminated if all the parties to it conclude a latertreaty relating to the same subject-matter and:

(a) it appears from the later treaty or is otherwise established that the partiesintended that the matter should be governed by that treaty; or(b) the provisions of the later treaty are so far incompatible with those of theearlier one that the two treaties are not capable of being applied at the same time.

2. The earlier treaty shall be considered as only suspended in operation if itappears from the later treaty or is otherwise established that such was theintention of the parties.

Article 60

Termination or suspension of the operation of a treatyas a consequence of its breach

1. A material breach of a bilateral treaty by one of the parties entitles the other toinvoke the breach as a ground for terminating the treaty or suspending itsoperation in whole or in part.

2. A material breach of a multilateral treaty by one of the parties entitles:

(a) the other parties by unanimous agreement to suspend the operation of thetreaty in whole or in part or to terminate it either:(i) in the relations between themselves and the defaulting State, or(ii) as between all the parties;(b) a party specially affected by the breach to invoke it as a ground for suspendingthe operation of the treaty in whole or in part in the relations between itself andthe defaulting State;(c) any party other than the defaulting State to invoke the breach as a ground forsuspending the operation of the treaty in whole or in part with respect to itself ifthe treaty is of such a character that a material breach of its provisions by oneparty radically changes the position of every party with respect to the furtherperformance of its obligations under the treaty.

3. A material breach of a treaty, for the purposes of this article, consists in:

(a) a repudiation of the treaty not sanctioned by the present Convention; or(b) the violation of a provision essential to the accomplishment of the object orpurpose of the treaty.

4. The foregoing paragraphs are without prejudice to any provision in the treatyapplicable in the event of a breach.

5. Paragraphs 1 to 3 do not apply to provisions relating to the protection of thehuman person contained in treaties of a humanitarian character, in particular toprovisions prohibiting any form of reprisals against persons protected by suchtreaties.

Article 61Supervening impossibility of performance

1. A party may invoke the impossibility of performing a treaty as a ground forterminating or withdrawing from it if the impossibility results from thepermanent disappearance or destruction of an object indispensable for theexecution of the treaty. If the impossibility is temporary, it may be invoked only

as a ground for suspending the operation of the treaty.

2. Impossibility of performance may not be invoked by a party as a ground forterminating, withdrawing from or suspending the operation of a treaty if theimpossibility is the result of a breach by that party either of an obligation underthe treaty or of any other international obligation owed to any other party to thetreaty.

Article 62Fundamental change of circumstances

1. A fundamental change of circumstances which has occurred with regard tothose existing at the time of the conclusion of a treaty, and which was notforeseen by the parties, may not be invoked as a ground for terminating orwithdrawing from the treaty unless:

(a) the existence of those circumstances constituted an essential basis of theconsent of the parties to be bound by the treaty; and(b) the effect of the change is radically to transform the extent of obligations stillto be performed under the treaty.

2. A fundamental change of circumstances may not be invoked as a ground forterminating or withdrawing from a treaty:

(a) if the treaty establishes a boundary; or(b) if the fundamental change is the result of a breach by the party invoking iteither of an obligation under the treaty or of any other international obligationowed to any other party to the treaty.

3. If, under the foregoing paragraphs, a party may invoke a fundamental change ofcircumstances as a ground for terminating or withdrawing from a treaty it mayalso invoke the change as a ground for suspending the operation of the treaty.

Article 63Severance of diplomatic or consular relations

The severance of diplomatic or consular relations between parties to a treaty doesnot affect the legal relations established between them by the treaty except in sofar as the existence of diplomatic or consular relations is indispensable for theapplication of the treaty.

Article 64Emergence of a new peremptory norm of general

international law (jus cogens)

If a new peremptory norm of general international law emerges, any existingtreaty which is in conflict with that norm becomes void and terminates.

SECTION 4. PROCEDURE

Article 65Procedure to be followed with respect to invalidity, termination,withdrawal from or suspension of the operation of a treaty

1. A party which, under the provisions of the present Convention, invokes either adefect in its consent to be bound by a treaty or a ground for impeaching thevalidity of a treaty, terminating it, withdrawing from it or suspending itsoperation, must notify the other parties of its claim. The notification shall indicatethe measure proposed to be taken with respect to the treaty and the reasonstherefor.

2. If, after the expiry of a period which, except in cases of special urgency, shallnot be less than three months after the receipt of the notification, no party hasraised any objection, the party making the notification may carry out in themanner provided in article 67 the measure which it has proposed.

3. If, however, objection has been raised by any other party, the parties shall seeka solution through the means indicated in article 33 of the Charter of the UnitedNations.

4. Nothing in the foregoing paragraphs shall affect the rights or obligations of theparties under any provisions in force binding the parties with regard to thesettlement of disputes.

5. Without prejudice to article 45, the fact that a State has not previously made thenotification prescribed in paragraph 1 shall not prevent it from making suchnotification in answer to another party claiming performance of the treaty oralleging its violation.

Article 66Procedures for judicial settlement, arbitration and conciliation

If, under paragraph 3 of article 65, no solution has been reached within a period of12 months following the date on which the objection was raised, the followingprocedures shall be followed:

(a) any one of the parties to a dispute concerning the application or the

interpretation of articles 53 or 64 may, by a written application, submit it to theInternational Court of Justice for a decision unless the parties by common consentagree to submit the dispute to arbitration;(b) any one of the parties to a dispute concerning the application or theinterpretation of any of the other articles in Part V of the present Convention mayset in motion the procedure specified in the Annexe to the Convention bysubmitting a request to that effect to the Secretary-General of the United Nations.

Article 67Instruments for declaring invalid, terminating, withdrawing from orsuspending the operation of a treaty

1. The notification provided for under article 65 paragraph 1 must be made inwriting.

2. Any act declaring invalid, terminating, withdrawing from or suspending theoperation of a treaty pursuant to the provisions of the treaty or of paragraphs 2 or3 of article 65 shall be carried out through an instrument communicated to theother parties. If the instrument is not signed by the Head of State, Head ofGovernment or Minister for Foreign Affairs, the representative of the Statecommunicating it may be called upon to produce full powers.

Article 68Revocation of notifications and instruments providedfor in articles 65 and 67

A notification or instrument provided for in articles 65 or 67 may be revoked atany time before it takes effect.

SECTION 5. CONSEQUENCES OF THE INVALIDITY,TERMINATION OR SUSPENSION OF THEOPERATION OF A TREATY

Article 69Consequences of the invalidity of a treaty

1. A treaty the invalidity of which is established under the present Convention isvoid. The provisions of a void treaty have no legal force. 2. If acts have nevertheless been performed in reliance on such a treaty:

(a) each party may require any other party to establish as far as possible in theirmutual relations the position that would have existed if the acts had not beenperformed;(b) acts performed in good faith before the invalidity was invoked are not

rendered unlawful by reason only of the invalidity of the treaty.

3. In cases falling under articles 49, 50, 51 or 52, paragraph 2 does not apply withrespect to the party to which the fraud, the act of corruption or the coercion isimputable.

4. In the case of the invalidity of a particular State's consent to be bound by amultilateral treaty, the foregoing rules apply in the relations between that Stateand the parties to the treaty.

Article 70Consequences of the termination of a treaty

1. Unless the treaty otherwise provides or the parties otherwise agree, thetermination of a treaty under its provisions or in accordance with the presentConvention:

(a) releases the parties from any obligation further to perform the treaty;(b) does not affect any right, obligation or legal situation of the parties createdthrough the execution of the treaty prior to its termination.

2. If a State denounces or withdraws from a multilateral treaty, paragraph 1 appliesin the relations between that State and each of the other parties to the treaty fromthe date when such denunciation or withdrawal takes effect.

Article 71Consequences of the invalidity of a treaty which conflicts with aperemptory norm of general international law

1. In the case of a treaty which is void under article 53 the parties shall:

(a) eliminate as far as possible the consequences of any act performed in relianceon any provision which conflicts with the peremptory norm of generalinternational law; and(b) bring their mutual relations into conformity with the peremptory norm ofgeneral international law.

2. In the case of a treaty which becomes void and terminates under article 64, thetermination of the treaty:

(a) releases the parties from any obligation further to perform the treaty;(b) does not affect any right, obligation or legal situation of the parties createdthrough the execution of the treaty prior to its termination; provided that thoserights, obligations or situations may thereafter be maintained only to the extent

that their maintenance is not in itself in conflict with the new peremptory normof general international law.

Article 72Consequences of the suspension of the operation of a treaty

1. Unless the treaty otherwise provides or the parties otherwise agree, thesuspension of the operation of a treaty under its provisions or in accordance withthe present Convention:

(a) releases the parties between which the operation of the treaty is suspendedfrom the obligation to perform the treaty in their mutual relations during theperiod of the suspension;(b) does not otherwise affect the legal relations between the parties established bythe treaty.

2. During the period of the suspension the parties shall refrain from acts tending toobstruct the resumption of the operation of the treaty.

PART VIMISCELLANEOUS PROVISIONS

Article 73Cases of State succession, State responsibility andoutbreak of hostilities

The provisions of the present Convention shall not prejudge any question thatmay arise in regard to a treaty from a succession of States or from the internationalresponsibility of a State or from the outbreak of hostilities between States.

Article 74Diplomatic and consular relations and the conclusion of treaties

The severance or absence of diplomatic or consular relations between two or moreStates does not prevent the conclusion of treaties between those States. Theconclusion of a treaty does not in itself affect the situation in regard to diplomaticor consular relations.

Article 75Case of an aggressor State

The provisions of the present Convention are without prejudice to any obligationin relation to a treaty which may arise for an aggressor State in consequence ofmeasures taken in conformity with the Charter of the United Nations with

reference to that State's aggression.

PART VIIDEPOSITARIES, NOTIFICATIONS, CORRECTIONSAND REGISTRATION

Article 76Depositaries of treaties

1. The designation of the depositary of a treaty may be made by the negotiatingStates, either in the treaty itself or in some other manner. The depositary may beone or more States, an international organization or the chief administrativeofficer of the organization.

2. The functions of the depositary of a treaty are international in character and thedepositary is under an obligation to act impartially in their performance. Inparticular, the fact that a treaty has not entered into force between certain of theparties or that a difference has appeared between a State and a depositary withregard to the performance of the latter's functions shall not affect that obligation.

Article 77Functions of depositaries

1. The functions of a depositary, unless otherwise provided in the treaty or agreedby the contracting States, comprise in particular:

(a) keeping custody of the original text of the treaty and of any full powersdelivered to the depositary;(b) preparing certified copies of the original text and preparing any further text ofthe treaty in such additional languages as may be required by the treaty andtransmitting them to the parties and to the States entitled to become parties to thetreaty;(c) receiving any signatures to the treaty and receiving and keeping custody of anyinstruments, notifications and communications relating to it;(d) examining whether the signature or any instrument, notification orcommunication relating to the treaty is in due and proper form and, if need be,bringing the matter to the attention of the State in question;(e) informing the parties and the States entitled to become parties to the treaty ofacts, notifications and communications relating to the treaty;(f) informing the States entitled to become parties to the treaty when the numberof signatures or of instruments of ratification, acceptance, approval or accessionrequired for the entry into force of the treaty has been received or deposited;(g) registering the treaty with the Secretariat of the United Nations;

(h) performing the functions specified in other provisions of the presentConvention.

2. In the event of any difference appearing between a State and the depositary asto the performance of the latter's functions, the depositary shall bring the questionto the attention of the signatory States and the contracting States or, whereappropriate, of the competent organ of the international organization concerned.

Article 78Notifications and communications

Except as the treaty or the present Convention otherwise provide, any notificationor communication to be made by any State under the present Convention shall:

(a) if there is no depositary, be transmitted direct to the States for which it isintended, or if there is a depositary, to the latter;(b) be considered as having been made by the State in question only upon itsreceipt by the State to which it was transmitted or, as the case may be, upon itsreceipt by the depositary;(c) if transmitted to a depositary, be considered as received by the State for whichit was intended only when the latter State has been informed by the depositary inaccordance with article 77, paragraph 1 (e).

Article 79 Correction of errors in texts or in certified copies of treaties

1. Where, after the authentication of the text of a treaty, the signatory States andthe contracting States are agreed that it contains an error, the error shall, unlessthey decide upon some other means of correction, be corrected:

(a) by having the appropriate correction made in the text and causing thecorrection to be initialled by duly authorized representatives;(b) by executing or exchanging an instrument or instruments setting out thecorrection which it has been agreed to make; or(c) by executing a corrected text of the whole treaty by the same procedure as inthe case of the original text.

2. Where the treaty is one for which there is a depositary, the latter shall notifythe signatory States and the contracting States of the error and of the proposal tocorrect it and shall specify an appropriate time-limit within which objection tothe proposed correction may be raised. If, on the expiry of the time-limit:

(a) no objection has been raised, the depositary shall make and initial thecorrection in the text and shall execute a procŠs-verbal of the rectification of the

text and communicate a copy of it to the parties and to the States entitled tobecome parties to the treaty;(b) an objection has been raised, the depositary shall communicate the objection tothe signatory States and to the contracting States.

3. The rules in paragraphs 1 and 2 apply also where the text has beenauthenticated in two or more languages and it appears that there is a lack ofconcordance which the signatory States and the contracting States agree should becorrected.

4. The corrected text replaces the defective text ab initio, unless the signatoryStates and the contracting States otherwise decide.

5. The correction of the text of a treaty that has been registered shall be notified tothe Secretariat of the United Nations.

6. Where an error is discovered in a certified copy of a treaty, the depositary shallexecute a procŠs-verbal specifying the rectification and communicate a copy of itto the signatory States and to the contracting Slates.

Article 80Registration and publication of treaties

1. Treaties shall, after their entry into force, be transmitted to the Secretariat ofthe United Nations for registration or filing and recording, as the case may be, andfor publication.

2. The designation of a depositary shall constitute authorization for it to performthe acts specified in the preceding paragraph.

PART VIIIFINAL PROVISIONS

Article 81Signature

The present Convention shall be open for signature by all States Members of theUnited Nations or of any of the specialized agencies or of the International AtomicEnergy Agency or parties to the Statute of the International Court of Justice, andby any other State invited by the General Assembly of the United Nations tobecome a party to the Convention, as follows: until 30 November 1969, at theFederal Ministry for Foreign Affairs of the Republic of Austria, and subsequently,until 30 April 1970, at United Nations Headquarters, New York.

Article 82Ratification

The present Convention is subject to ratification. The instruments of ratificationshall be deposited with the Secretary-General of the United Nations.

Article 83Accession

The present Convention shall remain open for accession by any State belonging toany of the categories mentioned in article 81. The instruments of accession shallbe deposited with the Secretary-General of the United Nations.

Article 84Entry into force

1. The present Convention shall enter into force on the thirtieth day following thedate of deposit of the thirty-fifth instrument of ratification or accession.

2. For each State ratifying or acceding to the Convention after the deposit of thethirty-fifth instrument of ratification or accession, the Convention shall enter intoforce on the thirtieth day after deposit by such State of its instrument ofratification or accession.

Article 85Authentic texts

The original of the present Convention, of which the Chinese, English, French,Russian and Spanish texts are equally authentic, shall be deposited with theSecretary-General of the United Nations.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned Plenipotentiaries, being dulyauthorized thereto by their respective Governments, have signed the presentConvention.

DONE at Vienna, this twenty-third day of May, one thousand nine hundred andsixty-nine.

A N N E X

1. A list of conciliators consisting of qualified jurists shall be drawn up andmaintained by the Secretary-General of the United Nations. To this end, everyState which is a Member of the United Nations or a party to the presentConvention shall be invited to nominate two conciliators, and the names of the

persons so nominated shall constitute the list. The term of a conciliator, includingthat of any conciliator nominated to fill a casual vacancy, shall be five years andmay be renewed. A conciliator whose term expires shall continue to fulfil anyfunction for which he shall have been chosen under the following paragraph.

2. When a request has been made to the Secretary-General under article 66, theSecretary-General shall bring the dispute before a conciliation commissionconstituted as follows:

The State or States constituting one of the parties to the dispute shall appoint:(a) one conciliator of the nationality of that State or of one of those States, whomay or may not be chosen from the list referred to in paragraph 1; and(b) one conciliator not of the nationality of that State or of any of those States,who shall be chosen from the list.

The State or States constituting the other party to the dispute shall appoint twoconciliators in the same way. The four conciliators chosen by the parties shall beappointed within sixty days following the date on which the Secretary-Generalreceives the request.

The four conciliators shall, within sixty days following the date of the last of theirown appointments, appoint a fifth conciliator chosen from the list, who shall bechairman.

If the appointment of the chairman or of any of the other conciliators has notbeen made within the period prescribed above for such appointment, it shall bemade by the Secretary-General within sixty days following the expiry of thatperiod. The appointment of the chairman may be made by the Secretary-Generaleither from the list or from the membership of the International Law Commission.Any of the periods within which appointments must be made may be extended byagreement between the parties to the dispute.

Any vacancy shall be filled in the manner prescribed for the initial appointment.3. The Conciliation Commission shall decide its own procedure. The Commission,with the consent of the parties to the dispute, may invite any party to the treaty tosubmit to it its views orally or in writing. Decisions and recommendations of theCommission shall be made by a majority vote of the five members.

4. The Commission may draw the attention of the parties to the dispute to anymeasures which might facilitate an amicable settlement.

5. The Commission shall hear the parties, examine the claims and objections, andmake proposals to the parties with a view to reaching an amicable settlement ofthe dispute.

6. The Commission shall report within twelve months of its constitution. Itsreport shall be deposited with the Secretary-General and transmitted to the partiesto the dispute. The report of the Commission, including any conclusions statedtherein regarding the facts or questions of law, shall not be binding upon theparties and it shall have no other character than that of recommendationssubmitted for the consideration of the parties in order to facilitate an amicablesettlement of the dispute.

7. The Secretary-General shall provide the Commission with such assistance andfacilities as it may require. The expenses of the Commission shall be borne by theUnited Nations.