fv043 relationship polish preps -...

CZYM JESTOSOBISTA RELACJAZ BOGIEM?

CCo ma na myśli ktośtwierdząc, że posiadaosobistą relację z Bogiem?

Czy ty również możesz stwierdzićto samo? Czy rzeczywiście możemyBoga słyszeć, rozmawiać z Nim,mieć wewnętrzny kontakt, abytakie zapewnienia mogły byćuzasadnione? W którym momencietwierdzenie, że jestem Bożymprzyjacielem, staje się jedyniepowoływaniem się na znajomość z kimś wielkim?

Mam nadzieję, że ta broszurapomoże ci tę kwestię wyjaśnić. Nikt z nas nie powinien sobiepozwolić na nieznajomość tegotematu, bo dotyczy on sprawy ofundamentalnym znaczeniu dlanaszego życia.

Martin R. De Haan II

SPIS TREŚCIMówisz, Że SłyszałeśBoży Głos? . . . . . . . . . . . . 2

Skąd Taki Pomysł? . . . . . 3

Czym Jest OsobistaRelacja Z Bogiem? . . . . . 4

Relacja Duchowa . . . . . 5

Relacja Oparta Na Chrystusie . . . . . . . . 8

Relacja Oparta Na Uległości . . . . . . . . 12

Relacja ObustronnieOdczuwana . . . . . . . . . 16

Relacja Rozwijająca Się . . . . . 20

Relacja Dzielona Z Innymi . . . . . . . . . . . 24

Tak Bliski A Jednocześnie Daleki. . . 27

Uczyń To Osobistym . . 28

Moc Do Życia . . . . . . . . 31

Redaktor zarządzający: David Sper ISBN: 978-1-58424-949-8Wszystkie cytaty biblijne pochodzą z Biblii Warszawskiej ©Copyright oryginału © 1988, 1997, 2001 RBC Ministries, Grand Rapids, Mich,. USARBC Ministries. Wszelkie prawa zastrzeżone Printed in UK

FV043_Relationship_POLISH_2010.qxp:FV043_Relationship_POLISH_Preps 08

MÓWISZ, ŻESŁYSZAŁEŚBOŻY GŁOS?

„C„Co masz na myśli mówiąc,że nie ma Boga?

Rozmawiałem z nim dzisiaj rano.”

Ta sentencja widniejąca na nalepce zderzaka staregosamochodu wywoływałazazwyczaj lekceważącyuśmieszek. Ale nie dzisiaj.Jadący za nim kierowcanajnowszego modeluCadillaca klnie pod nosem, że utknął w korku za rozklekotaną Toyotą.Jeszcze bardziej irytuje go wdychanie spalin,wydobywających się z rury wydechowej grata,prowadzonego przez jakiegoś religijnego fanatyka.Nalepkę na zderzaku uważa zanieuczciwą, niezbyt mądrą inawet mało zabawną. Nieprzepada za tymi, którzy tak lekko mówią o:

• Spotykaniu się z Bogiem• Znajomości z Bogiem• Słyszeniu Boga• Rozmawianiu z Bogiem• Prowadzeniu przez Boga

Nie chodzi o to, żekierowca długiej limuzyny niewierzy w Boga. Jak większośćludzi, nie jest on ateistą. Bywałw kościołach. Jego żona jestreligijna. Niekiedy nawet, nicjej nie mówiąc, prosił Niebo o pewne względy, gdy ubijałskomplikowany interes lubwykonywał decydujący strzałgrając w golfa. Oczywiście,modli się, ale nie zamierzatwierdzić, że ma jakieśosobiste relacje z Bogiem.Jest podejrzliwy wobec tych,którzy tak o sobie myślą.Podejrzewa, że jest to skrajnaforma powoływania się naznajomość z kimś ważnym.

Jednak w momentachrefleksji potrafi czasemzastanowić się, czy nie maprzypadkiem czegoś, coumknęło jego uwadze. Comoże oznaczać osobistarelacja z Bogiem?

2

FV043_Relationship_POLISH_Preps.qxp 25.03.08 10:57 Página 2

SKĄD TAKIPOMYSŁ?

BBiblia nie używasformułowania„osobista relacja z

Bogiem”. Wskazuje jednak na niezwykłe znaczeniepoznawania i kochania Bogaw sposób bardzo osobisty icałkowite zaufanie Mu. Mimo,że nie znajdziemy w Bibliisłów „osobista relacja”, idea taprzejawia się prawie wszędzie.Każda kartka Pisma Świętegowskazuje, jak bardzo liczy sięto, kogo znamy i że ten, kogopotrzebujemy znać, to Bóg.

Jezus tak modlił się doswego Ojca: „A to jest żywotwieczny, aby poznali ciebie,jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa,którego posłałeś” (Jan 17:3).Komentując ten werset,teolog J.I. Packer napisał: „Poco zostaliśmy stworzeni? Abypoznać Boga. Jaki cel życiapowinniśmy sobie wyznaczać?Poznać Boga. Co jest„żywotem wiecznym”, który

daje Jezus? Wiedza o Bogu ...Co jest najlepszą rzeczą wżyciu, dającą więcej radości,przyjemności i zadowolenianiż cokolwiek innego? Wiedzao Bogu” („Knowing God”,InterVarsity Press, DownersGrove, 1973, str. 29).

Wiele stuleci temu,prorok Jeremiasz cytowałsłowa, które kiedyś miałwypowiedzieć Jezus: „Niechsię nie chlubi mędrzec swojąmądrością i niech się niechlubi mocarz swoją mocą,niech się nie chlubi bogaczswoim bogactwem! Lecz ktochce się chlubić, niech sięchlubi tym, że jest rozumny i wie o mnie, iż Ja, Pan,czynię miłosierdzie, prawo isprawiedliwość na ziemi, gdyżw nich mam upodobanie”(9:23-24).

3


CZYM JESTOSOBISTARELACJA ZBOGIEM?

NNa kolejnych stronach,zobaczymy, że osobistarelacja z Bogiem

posiada wiele cech wspólnychz osobistą relacją międzydwoma przyjaciółmi. Należądo nich:• Obustronne rozpoznawanie

się — jeden zna drugiego.• Obustronna otwartość —

każdy ma dostęp dodrugiej osoby.

• Obustronne interesy —pewne rzeczy ich łączą.

• Obustronny respekt — nawzajem okazują sobie poszanowanie.Taka relacja oznacza

więcej niż tylko znajomość,czy wiedzę o kimś. Możemypowiedzieć, że znamyprezydenta Warszawy. Ale jeśli ten wysoki urzędnik niezauważa nas w tłumie, jeśli nie możemy mieć do niego

swobodnego dostępu, jeślinigdy nie miał możliwościdzielenia naszych poglądówczy uczuć i nie uczestniczył w podejmowaniu naszychdecyzji, to wymyśliliśmy sobie przyjaźń, która poprostu nie istnieje.

Podobnie jest w relacji zBogiem. Jeśli nasza przyjaźń zNim jest realna, to zaprosimyGo do naszego życia BędziemyGo traktować jak najbliższąosobę, z którą będziemychcieli przebywać,uwzględnimy w naszychplanach, będziemy chcielirazem z Nim się cieszyć i jeśli zajdzie potrzeba,razem płakać.

Mając na uwadze powyższemożliwości, przyjrzyjmy siębliżej oznakom świadczącymo posiadaniu osobistej relacji z Bogiem.

4


RELACJA DUCHOWANiektórzy twierdzą, że wsposób widoczny spotkali się z Bogiem, słyszeli jak mówił w sposób słyszalny i fizycznieodczuli Jego dotyk. Takiedoświadczenia są możliwe.Zarówno Stary jak i Nowy Testament znaczone są nadnaturalnymi,odmieniającymi życiespotkaniami z Bogiem (Izajasz 6:1-8). Na stronachPisma Świętego Bóg pokazuje,że może siebie objawiać wdowolnie wybrany przez siebie sposób.

Te nadprzyrodzonespotkania były jednak raczejwyjątkiem niż regułą. Tacyprorocy jak Izajasz, Mojżeszczy Ezechiel doświadczyliprzełomowych w ich życiuwizji żywego Boga. Nie oznaczato jednak, że resztę swoich dni

spędzili na nauczaniu innychjak przeżyć podobne zjawiska.

Miło byłoby uwierzyć, żerelacji z Bogiem towarzyszywidok niesamowitej,oślepiającej światłości rodem z nieba. Jednakrzeczywistość jest znaczniemniej dramatyczna.

Spotkanie Boga to nie tylko oglądanie Go naszymi oczami.Nie musimy czekać nanadnaturalne wizje czyodmieniające życie sny.Możemy spotykać Boga“oczami” naszego pojmowania. Ponieważ jest On wszechmocnym i wszędzieobecnym Duchem, może siebie objawiać na poziomiegłębszym niż nasze fizycznezmysły. Ten, który stworzyłświat, jest w staniezaprezentować siebie każdemu, kto chce poznaćprawdę (Jan 7:17; Efezjan 1:17-18). Może też nie ujawniaćwiedzy o sobie tym, którychbardziej interesuje unikanieprawdy niż jej poszukiwanie.

5

CZŁOWIEK

BÓG

DUCHOWA


Słyszeć Boga nieoznacza słyszenia Go dzięki zmysłowisłuchu. Bywają chwilę,kiedy chcielibyśmy, żeby Bógprzerwał ciszę i powiedziałnam coś choćby na ucho. Alboteż jesteśmy zadowoleni, że On tego nie robi. W obuprzypadkach Bóg nie musidziałać według naszychoczekiwań. Jeśli słyszymy tylko ciszę, to zawdzięczamy ją sobie.

Ci, którzy chcą słyszećBoga, mogą Go słuchaćnieustannie dziękiponadczasowej mądrość JegoKsięgi. Przez nią oraz światprzyrody (Psalm 19:1-11) Bóg ciągle do nas mówi.

Naszym problemem nie jest zwykle to, że Bógmilczy, ale raczej to, że niejesteśmy pewni czy chcemysłuchać słów, które już do nas powiedział.

Z tego powodu powinniśmypoważnie potraktować słowaautora Listu do Hebrajczyków,który napisał: „Dlatego, jak

mówi Duch Święty: Dziś,jeśli głos jego usłyszycie, niezatwardzajcie serc waszych,jakpodczas buntu, W dniukuszenia na pustyni”(Hebr. 3:7-8). Nasza możliwośćsłyszenia Go na każdej stronieBiblii jest przywilejem, którypociąga za sobą wielkąodpowiedzialność.

Bliskość Boga nie jest kwestią miejsca, wktórym się znajdujemy.Zwykło się uważać, że abyspotkać Boga, należy udać się do kościoła. W tym jestpewien sens. Swoich przyjaciół spotykamy wustalonych miejscach i porach. Bóg natomiast,mimo, że posługuje sięrównież zaplanowanymi przez ludzi spotkaniami(nabożeństwa) i stałymiadresami (kościoły), nie jestograniczony tylko do nich.Obiecuje spotykać się z nami w miejscach związanych zdziałaniem ludzkich serc.On chce, żebyśmy uczynilinasze serca Jego domem.

6


Apostoł Jakub dostrzega to w swoim liście: „Zbliżcie siędo Boga, a zbliży się do was”(Jakub 4:8). Nie mówi namdokąd mamy iść. Nie sugeruje,żebyśmy znaleźli najwyższewzgórze w okolicy, czy zacisznybudynek kościelny. Natomiastnamawia nas do ukorzenia sięprzed Bogiem (Jakub 4:10).Zapewnia, że gdziekolwiek Go poszukujemy, Pan nas tam spotka.

Dawid, autor wspaniałychhymnów, król i człowiek„według Bożego serca”,wyjaśnia nam i potwierdza tę prawdę, którą osobiścieprzeżył. Głęboko uniżonyprzed stałą i nieuniknionąobecnością Pana (Psalm 139:1-6) modlił się: „Dokąd ujdęprzed duchem twoim? I dokąd przed obliczem twoim ucieknę? Jeśli wstąpiędo nieba, Ty tam jesteś, A jeśliprzygotuję sobie posłanie wkrainie umarłych, I tam jesteś ... A gdybym rzekł: Niechciemność mnie ukryje i nocąsię stanie światło wokoło mnie,

to i ciemność nic nie ukryje przed tobą”(Psalm 139:7-8; 11-12).

Nasza bliskość względemBoga nie jest kwestią miejsca,w którym przebywamy.Jest ona kwestią tego, czymamy dla Niego miejsce w naszym sercu.

Znać Boga nie znaczy wiedzieć o Nim wszystko. Myślenieodwrotne, to prawdopodobniejedno z największychnieporozumień. Znać Boga to,nie perfekcyjne przyswojeniecałej wiedzy o Nim (nawet niejest to możliwe). Wszystko,na co nas w tej kwestii stać,to tylko powtórzyć zaapostołem Pawłem: „Ogłębokości bogactwa imądrości, i poznania Boga!Jakże niezbadane są wyrokiJego i nie wyśledzone drogiJego!Bo któż poznał myślPana? Albo któż był doradcąJego?” (Rzymian 11:33-34).

Biorąc pod uwagę ludzkieograniczenia, nasze umysły nie są w stanie pojąć znaczenia

7


słów, które opisują Boga – są to słowa: wieczny,nieograniczony, wszechmocny,wszystkowiedzący iwszechobecny. Jednak dziękiSwej łasce, Bóg umożliwił nampoznawanie Go. Możemy więczacząć dokonywać odkryć,które nigdy się nie skończą.

Możemy poznawać Boga, który na naszychwarunkach wszedł w nasze życie, aby na swoichwarunkach zaprosić nas dosiebie. Według naocznychświadków, o którychwspomina Nowy Testament,Bóg objawił nam siebie wpostaci osoby, która chodziłapo wodzie, wpływała napogodę, uzdrawiałasparaliżowane kończyny,przywracała wzrok inatychmiast zasklepiałakrwawiące rany. On nakarmiłtysiące ludzi posiłkiemprzeznaczonym dla jednego człowieka, wypędzał demony, wzbudzał z martwych,w konkretny i namacalnysposób okazywał miłość i

nauczał z niedoścignionąmądrością.

Prowadził bezgrzeszneżycie, wypełniłstarotestamentowe proroctwa,podawał się za Mesjasza ioddał swoje życie, żebyzapewnić przebaczeniegrzechów tym, którzy Muzaufają. To On, znany jakoJezus i Mesjasz, wypowiedziałnastępujące słowa: „Ktowidział mnie, widział i Ojca” (Jan 14:9).

Zatem, zgodnie z Biblią,osobista relacja z Bogiem jest relacją duchową, którejpodstawą jest Chrystus.

RELACJA OPARTA NA CHRYSTUSIEMediatorzy często odgrywająwielką rolę w rozwiązywaniusporów czy konfliktów wrodzinie, zakładzie pracy

8

CZŁOWIEK

BÓG

DUCHOWA

SKUPIONA NA CHRYSTUSIE


czy w sądzie. Gdy emocje biorą górę, ustępuje rozsądek,ustaje porozumienie i pojawiasię zawziętość. W takichprzypadkach, ktoś działający w charakterzerozjemcy może sprawić,że strona, która zawiniła,spojrzy na sprawę z innegopunktu widzenia i przyjmieproponowany planrozwiązania problemu.

Największym zmediatorów jestChrystus. W żadnej innejdziedzinie, pośrednik nieokaże się bardziej potrzebnyniż w rozwiązywaniu konfliktumiędzy człowiekiem a Bogiem.I tylko On może pokonać ichwzajemną izolację. Naszosobisty grzech wykopał takwielką przepaść, że nikt z nasnie jest w stanie przedostać się do Boga o własnych siłach. Bez właściwegomediatora, nigdy nie udałoby się nam przezwyciężyćobcości i braku kontaktu, którez naszej przyczyny stanęłymiędzy nami a Bogiem.

W pewien sposób Bóg przypomina rodzica,który musi patrzeć jak Jegozbuntowany syn lub córkawikłają się w konflikt zprawem. Mimo, że kocha swoje dziecko i chciałby jeobjąć i sprowadzić z powrotemdo domu, nie może tegouczynić. Boże Prawo musi być egzekwowane i nie ma od niego odstępstw. Jegosprawiedliwości musi stać się zadość. Dług wobecspołeczeństwa musi zostaćspłacony. Z powyższychwzględów przyszedł Chrystus i podjął się przywracaniapokoju między nami a Bogiem (1 Tymoteusza 2:5).

Zwykłymi słowami trudnowyrazić jak wielkie znaczeniema dla nas pośrednictwoChrystusa. Gdyby On nieinterweniował na naszą rzecz,nigdy nie usunęlibyśmy różnicjakie oddzielają nas od Boga(Jan 14:6). Bez zachęt JegoŚwiętego Ducha, nigdy niepojawiłaby się w nas chęć,żeby tę sprawę załatwić.

9


Jezus zasługuje na naszeniekończące się uznanie,podziw i miłość. On zapłaciłnasz dług wobec Bożegoprawa, przyjmując na siebiekarę, którą my powinniśmyponieść. Udowodnił, że jestnaszym przyjacielem, zktórym żaden nie może się równać. Przez swojezmartwychwstanie stał się życiem i podstawąnieprzemijającej nadziei dla wszystkich, którzy Muufają. Od chwili, gdy wstąpił do Nieba i usiadł po prawejstronie tronu Ojca, wstawia się za nami i działa jako naszosobisty adwokat. Zapewniłjednocześnie, że da nam to,czego nie jest w staniezaoferować żadna religia ani system wierzeń.Ofiarował nam Siebie jako rozwiązanie każdegoproblemu, aby objawić Boga idoprowadzić nas do osobistejrelacji z Ojcem.

Chrześcijaństwo toChrystus. W książce podtym właśnie tytułem W.H.

Griffith Thomas wskazuje,że fundamentem naszejchrześcijańskiej wiary jestChrystus. Jej sednem nie jestprzestrzeganie rytualnychprzepisów, tradycji czyzachwycanie się wzniosłymihumanistycznymi ideami. Niejest też nim przynależność dokościoła, służenie jakiejśsłusznej sprawie, czy nawetzłota zasada chrześcijańskiejmiłości. Jej istotą nie jest nawetsama Biblia. Istotą naszejwiary jest Chrystus, mediatorpomiędzy Bogiem a ludźmi,o których mówi Biblia.

Apostoł Paweł dobrzerozumiał konieczność relacji zBogiem opartej na Chrystusie.W 1 Koryntian 1:1-9, jasnostwierdza, że nie promujeżadnej nowej filozofii, ale głosiniezbędną potrzebę stworzeniaokreślonej relacji z Bogiem.Podstawą tej relacji jest:• Chrystus, któremu

służymy (werset 1).• Chrystus, który wyróżnia

chrześcijan spomiędzyreszty ludzi (werset 2).

10


• Chrystus, którego imienia wzywająchrześcijanie (werset 2).

• Chrystus, który jest naszym Panem (werset 2).

• Chrystus, który daje namłaskę i pokój (werset 3).

• Chrystus, który przyniósłnam łaskę Boga (werset 4).

• Chrystus, który ubogacanasze życie (werset 5).

• Chrystus, któregowiarygodność potwierdzająnasze doświadczenia(werset 6).

• Chrystus, którego zniecierpliwościąoczekujemy (werset 7).

• Chrystus, który zachowa nas aż do końca (werset 8).

• Chrystus, którego wielki dzień nadejdzie(werset 8).

• Chrystus, do społeczności z którym Bóg nas powołał(werset 9).Pasją Pawła nie był

nowy system filozoficzny,etyka, czyjaś nauka, formaorganizacji kościoła, czy nowy

program społeczny. Była nią osoba, którą poznał jako jedynego pośrednika między Bogiem a człowiekiem(1 Tymoteusza 2:5). Była toosoba, która nie tylko umarła,żeby zapłacić za grzechy Pawła(1 Koryntian 15:3), ale teżpoprzez swojego Ducha żyła w nim (Galacjan 2:20) i stała się sensem jego życia (Filipian 1:21).

Czy jesteśmy takskoncentrowani na Chrystusie jak Paweł? Czyzdajemy sobie sprawę, żeprawdziwe chrześcijaństwoopiera się na żywej osobiezmartwychwstałego Chrystusa?Czy wiemy już, że JezusChrystus jest i powinien byćpodstawą osobistej relacji zBogiem? Czy wiemy, żegdziekolwiek patrzymy,Chrystus tam jest?• Spójrz wstecz — On

jest naszym Stwórcą(Kolosan 1:16).

• Spójrz przed siebie —On jest naszym Sędzią (2 Koryntian 5:10).

11


• Spójrz wzwyż — On jestnaszym Zbawicielem iPanem (Filipian 2:5-11).

• Spójrz w dół — On jestnaszym Wsparciem(Kolosan 1:17).

• Spójrz w prawo — On jestnaszym Nauczycielem(Mateusz 23:8).

• Spójrz w lewo — On jestnaszym Adwokatem (1 Jana 2:1).

• Spójrz w głąb — On jest naszym Życiem(Galacjan 2:20).Nie ulega kwestii, że

podstawą osobistej relacji zBogiem musi być Chrystus. ToChrystus, i wyłącznie On, możeprzyprowadzić nas do Boga,oczyszczać z wszechobecnegobrudu tego świata i być zawszedostępnym Źródłem życia i pomocy.

To Chrystus — żywe Słowo - objawia, określa iwyraża osobowość Ojca. ToChrystus powinien nieustanniebyć w naszych myślach jakoPan i Życie. To Chrystus,poprzez swojego Ducha,

zawsze jest blisko tych, którzyMu ufają (Mateusz 28:19-20).

RELACJA OPARTA NA ULEGŁOŚCIKażdy mąż, który zgadza siębyć jednym z wielu partnerówswojej żony, nie zasługuje namiano męża. Podobnie i żona,której nie przeszkadza, że jestjedną z wielu kobiet w życiumałżonka, nie ma właściwychpodstaw, aby czuć sięprawdziwą żoną. Intymnośćrelacji małżeńskiej wiąże się z wielkim poczuciemwzajemnego oddania,które ma wpływ na wszelkiedziałania małżonków oraz naich relacje z innymi ludźmi.

Z daleko ważniejszychpowodów, Projektant ludzkiejnatury, nie zadowala siębyciem jednym z wielu bogów(II Mojżeszowa 20:1-6). Bóg,

12

CZŁOWIEK

BÓG

DUCHOWA


NACECHOWANA ULEGŁOŚCIĄ


który przyszedł do nas wosobie Chrystusa, Mesjasza,nie zaakceptuje miejsca na„półce” razem z egipskimbóstwem Ra, Kriszną,Allachem czy papieżem.Zawsze był zazdrosnym,zaborczym i władczymBogiem. Nie będzie dzielił sięchwałą z nikim innym, bo niktnie zasługuje na taką chwałęjak On (Izajasz 48:11).

Boga należy się baćbardziej niż kogokolwiekinnego. Większość z nas niechce nawet myśleć o rzeczach,które nas przerażają. Bezwzględu na to, czy chodzi owygłoszenie publicznej mowy,przebywanie na wysokości,ciemność, niepokojące hałasyza drzwiami, czy tajemniczeskrzypnięcia na strychu,sama myśl o tym może nasprzestraszyć i oddziaływać na nasze nerwy. Jednak bezpoczucia strachu, życie byłobybardzo trudne. Nawet światzwierząt wyposażony jest wpewne funkcje wczesnegoostrzegania, które w

odpowiedniej chwiliumożliwiają im podjęcie walki lub ucieczki, niezbędnejdo przetrwania.

Żadne jednak poczuciestrachu nie jest tak ważne i takignorowane, jak strach przedBogiem. Boimy się Go na tyle, na ile Go znamy. Jednakstrach ten, jeśli jest właściwierozumiany, eliminuje wszystkieinne obawy i zbliża nas doPana, zamiast od Niegooddalać. Ten rodzaj bojaźniuczy nas kochać Go, ufać Mu i cieszyć się Nim. Jest to rodzaj szacunku, respektu.

Taką bojaźń można określić jako pierwszy krok do osobistej relacji z Bogiem.Według Salomona: „BojaźńPana jest początkiemmądrości” (PrzypowieściSalomona 1:7). Innymi słowy,bojaźń Boża i mądrość idą zesobą w parze.

Nic, ani nikt, nie zasługujebardziej na ten rodzajrespektu, niż Pan. Ani ludzie,ani władze, ani choroby, aniśmierć, ani nawet szatan. Wielu

13


nieznających Boga nie jest wstanie tego pojąć. Zakładają,że Pan jest jedynym wewszechświecie, którego nienależy się bać, gdyż jest zbytdobry i zbyt kochający, abyzrobić nam choćby przykrość.Paradoksalnym skutkiemtakiego myślenia jest fakt,że często brakuje im takiejmiłości której poszukują,ponieważ ich życie pełne jest strachu – strachu przedporażką, przed ludźmi, klęskążywiołową, wypadkiem,chorobą, czy śmiercią (V Mojżeszowa 28:58-68).

Ci, którzy naprawdę znająPana, traktują Go poważnie.Rozumieją, że Bóg oczekuje,abyśmy słuchali Jego ostrzeżeńprzed moralnym czyduchowym upadkiem(Przypowieści Salomona 8:13; 16:6). On też decyduje,czy komukolwiek lubczemukolwiek będzie wolno nas ciężko doświadczyć,czy poddać próbie (Job 1).Najważniejsze jednak jest to, żetylko On decyduje gdzie każdy

z nas spędzi wieczność(Mateusz 10:28; ObjawienieJana 2:10; 20:1-15). Taka władzai autorytet zasługują na naszszacunek i respekt.

Otaczając Boga wielką czcią i podziwiając Jegoniezwykłą moc, możemy być pewni błogosławieństw(Przypowieści Salomona14:26). Razem z Dawidemmożemy powiedzieć:„Szukałem Pana iodpowiedział mi, i uchroniłmnie od wszystkich obawmoich” (Psalm 34:4). W innychwersetach psalmista mówi:„Anioł Pański zakłada obózwokół tych, którzy się go boją, i ratuje ich. Skosztujcie i zobaczcie, że dobry jest Pan:Błogosławiony człowiek, któryu niego szuka schronienia!Bójcie się Pana, święci jego! Boniczego nie brak tym, którzysię go boją” (Psalm 34:7-9).

Takie słowa mogąpochodzić tylko od człowieka,który zna swojego Boga.Mogą pochodzić od kogoś, ktoosobiście doświadczył, że Bóg,

14


który oczekuje od nasuległości, jest też Bogiem,który chce abyśmy się Go balidla naszego własnego dobra(Jeremiasz 32:37:39).

Bóg jest tym,którego warto kochać, ufać i być Muposłusznym, bardziej niżkomukolwiek innemu.Jednak posłuszeństwu,podobnie jak i strachowi, wnaturalny sposób staramy się przeciwstawiać.

Uświadomienie sobie wagi tego posłuszeństwa jestkwestią przyjęcia właściwegopunktu widzenia. Na przykład,większość z nas chętniepodporządkowuje sięwskazówkom zupełnie obcejosoby, gdy znajdujemy się nanieznanym nam terenie. Nawetnie myślimy, że jest to z naszejstrony rodzaj posłuszeństwa.Postrzegamy to raczej jakoprzyjęcie pomocy. W taki teżsposób możemy patrzeć naposłuszeństwo Bogu. Jest torodzaj przyjęcia Jego pomocy i miłości, których tak bardzo

potrzebujemy. Posłuszeństwowskazuje na fakt, że naprawdęznamy Pana i przybywa namwiedzy o Jego dobroci, miłościi mądrości.

Apostoł Jan kiedyś napisał: „A z tego wiemy, że go znamy, jeśli przykazaniajego zachowujemy. Kto mówi:Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest iprawdy w nim nie ma. Lecz kto zachowuje Słowo jego, wtym prawdziwie dopełniła się miłość Boża. Po tympoznajemy, że w nim jesteśmy. Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak Onpostępował” (1 Jana 2:3-6).

Bojaźń, zaufanie iposłuszeństwo związane z poznawaniem Pana niepozwalają nam na pozostanietakimi jak przedtem. Czyniąnas lepszymi, bo żyje w nasChrystus. Zmieniają nasdopóty, dopóki ta relacjazupełnie przeniknie izdominuje nasze życie. Wtedykażdego dnia będziemy żyć w

15


obecności Boga pełnegodobroci i światłości.

RELACJAOBUSTRONNIEODCZUWANAZdrożony, ze skaleczoną łapą, roztrzęsiony z powodukamieni rzucanych przezdzieci i poirytowanyszczekliwymi docinkamimałych salonowych piesków,Owczarek Niemiecki szedł wbezpiecznej odległości zanieznajomym człowiekiem.Z pochylonym łbem, zbolały,od czasu do czasu popatrującw bok, szedł cicho śladamiczłowieka, który rzucił mukawałek hamburgera obokśmietnika należącego do McDonaldsa. Zziębnięty, głodny i spragniony czyjegośzainteresowania, piesprzyglądał się każdemu

ruchowi nieznajomego.Czekał na jeszcze jednąoznakę troski, choćbynajmniejszą szansę naprzyjaźń. Ale one nie nadeszły.

Są ludzie, którzy myśląc o Bogu zachowują się jakniechciane, zbłąkanezwierzęta. Z tęsknotą oczekująna Boże zainteresowanie, Jegouśmiech i bliskość, zakładającjednocześnie, że jest On zbytwybredny i wymagający abycokolwiek do nich poczuć.Niektórzy postrzegają Gonawet jako niezmiennego,wiecznego ducha, który unosisię wysoko ponad nękającyminasze życie cierpieniami ibolesnymi uczuciami.

Jednak nie jest to prawdą w odniesieniu do Bogaopisywanego w Biblii. PismoŚwięte zapewnia nas, że Panjest głęboko zatroskany oudręczonych, wycieńczonych iodrzuconych ludzi. Nie robi naNim wrażenia nasza siła, leczsłabość. Podczas gdy niezmienia się Boży charakter,zmianie ulegają Jego uczucia.

16

CZŁOWIEK

BÓG

DUCHOWA



WZAJEMNIE ODCZUWANA


Znać Boga to mieć na Niego wpływ. Bóg nasznał, kochał i wybrał jeszczeprzed stworzeniem świata(Efezjan 1:3-6). Każdego z nastraktuje osobiście, w bardzobezpośredni sposób. Cieszy się, gdy my się cieszymy,smuci, gdy się smucimy i jest Mu przykro, gdy źle postępujemy.

Bóg jest wrażliwy na to,co czujemy, a też podobnie jak my podatny jest na emocje.Reaguje na działanie zła, któreMu nieraz wyrządzamy. Bibliamówi, że Bóg może być:• Zadowolony (Hebr. 11:5).• Przygnębiony i

zasmucony (I Mojż. 6:6;Efezjan 4:30-32).

• Prowokowany i poddawanypróbom (Psalm 78:40-41).

• Obciążony i utrudzony(Izajasz 43:24).

• Pobudzony i rozgniewany(Ezechiel 16:42-43).Zwłaszcza w Efezjan 4:30-32

czytamy: “A nie zasmucajcieDucha Świętego, którymjesteście zapieczętowani na

dzień odkupienia. Wszelkagorycz i zapalczywość, gniew,krzyk i złorzeczenie niechbędą usunięte spośród waswraz z wszelką złością. Bądźciejedni dla drugich uprzejmi,serdeczni, odpuszczając sobiewzajemnie, jak i wam Bógodpuścił w Chrystusie”.

Największym dowodemJego wrażliwości na naszesprawy są osobiste cierpienia i smutek Jezusa, który swoimnauczaniem i czynami objawiłnam Ojca. W obliczu JezusaChrystusa, znajdujemy obliczeBoga. On cierpiał za nas,aby przez to cierpienieprzyprowadzić nas do Ojca.Tak wielka była Jego miłość.

Może być ci trudno odnieśćten rodzaj miłości do siebie, bowiesz, że oprócz ciebie nasząZiemię zamieszkuje około 5miliardów ludzi. Musimyjednak pamiętać kim jest Ten, o którym mówimy. Bógnie podlega ograniczeniom,jakim podlegają ludzie. On niejest zawężony do jednej tylkorelacji w danym momencie.

17


Jako Ten, który stworzył świat,jest On w stanie kontaktowaćsię jednocześnie z tylomaosobami, z iloma zapragnie.

Skąd wiadomo, że Bóg mataką zdolność? O tym, że takjest możemy wywnioskowaćbiorąc pod uwagę ogrom izłożoność wszechświata, którystworzył. Albo bezmiar wiedzyi informacji, które ze swejnatury ograniczeni ludzie, tacyjak my, mogą zdobyć (dzisiajteż dzięki nieprzebranymzasobom internetu). Możemyteż po prostu zaufać słowomTego, który powiedział: ” Czyżnie sprzedają za grosz dwuwróbli? A jednak ani jeden z nich nie spadnie na ziemiębez woli Ojca waszego.Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone.Nie bójcie się; jesteście więcejwarci niż wiele wróbli”(Mateusz 10:29-31).

Jeśli wróbel nie spada naziemię bez wiedzy Pana, toTen, który zna liczbę włosówna naszych głowach, zna też liczbę naszych łez,

chwil strachu i głębokośćwzburzonych życiowych wód, które grożąpochłonięciem nas.

Jeśli Bóg ma o nas takdrobiazgową wiedzę, to nigdynie jesteśmy tak samotni jaknam się wydaje. Nigdy niepozostajemy pozbawionymipomocy. Nigdy nie jesteśmypoza zasięgiem naszego Ojca.Niejednokrotnie wypróbowujeOn naszą wiarę i cierpliwośćnie reagując natychmiast i takjakbyśmy chcieli. Mimo to,możemy być spokojni i czućsię bezpiecznie, gdyż On dajepokój, który potrafi uciszyćwszelkie życiowe nawałnice iprowadzić do przełomowychzmian w naszej osobowości.

Znać Boga toznajdować się pod Jegowpływem. Pomyśl przezchwilę o ludziach, którzyzmienili twoje życie na lepsze. Może to był nauczyciel,który zainspirował cię dorealizowania twoich marzeń.Może to był rodzic lub któreś zdziadków, których słowa i

18


uściski, sprawiły, że czułeś się bardzo kochany. Może to był sąsiad, który swoimprzykładem pokazał ci, żekażda praca, jaką wartowykonywać, jest wartawykonywania jej dobrze.Patrząc wstecz, widzisz, żeznajomość z tym ludźmizmieniła twoje życie.

To, co jest prawdą o nich,sprawdzi się jeszcze bardziej wprzypadku tych, którzy poznaliBoga. Nikt nie może naprawdęGo znać, jeśli nie jest przezNiego zmieniany. Każdy,kto przebywa w obecnościBoga, znajduje się pod Jegowpływem i zostanie przez

Niego zmieniony. On kocha nas na tyle, aby przyjąćnas takimi, jakimi jesteśmy, alekocha nas też zbyt bardzo, abynas w takim stanie pozostawić.Apostoł Jakub opisuje takąosobistą relację z Bogiemnastępująco: „Przeto poddajciesię Bogu, przeciwstawcie siędiabłu, a ucieknie od was.Zbliżcie się do Boga, a zbliżysię do was. Obmyjcie ręce,

grzesznicy, i oczyśćcie serca, ludzie o rozdwojonejduszy. Biadajcie i smućcie się, i płaczcie; śmiech waszniech się w żałość obróci,a radość w przygnębienie.Uniżcie się przed Panem,a wywyższy was”(List Jakuba 4:7-10).

Znać Boga w ten sposób,znaczy martwić się tym, comartwi Boga. Znaczyznajdować radość w rzeczach,które Go cieszą , odkrywaćswoją siłę w Jego sile i miećpewność, że dla Niego nic niejest zbyt trudne. Oznacza teżzyskanie nowego życia w Tym,który oferuje przebaczenie wzamian za pokutę, wsparcie w zamian za smutek orazobietnicę życia w nowym,lepszym świecie, w zamian za uporczywe trzymanie siędoczesnego świata.

Zmieniamy się odkrywając,że znać Boga to kochać Go.Kochać Go, to dać Mu pierwszemiejsce w naszym życiu.Przyznać Mu pierwsze miejsce,to troszczyć się o tych, o

19


których On się troszczy,kochać to, co On kocha,nienawidzić co On nienawidzi i przyłączyć się do Jego służbyodnawiania ludzkich serc.

To jest właśnie zdrowarelacja, do której Bóg naswzywa. Jednak tak dojrzałyzwiązek nie bierze się znikąd.Nasze osobiste relacje zBogiem są niekiedy tylkonikłym odbiciem tego, czymbyć powinny. Wtedy zazwyczajstoimy w miejscu w naszymwzroście duchowym.

RELACJAROZWIJAJĄCA SIĘKtóż mógłby wątpić w bardzo bliską osobistą więźpomiędzy rodzicami, a nowonarodzonym niemowlęciem?Ta jednostronna relacja rodzic-niemowlę stwarza ważnąprzeciwwagę negatywnych

zjawisk, o których dotądmówiliśmy. Na wcześniejszychstronach podkreślaliśmyobustronną naturę tej relacji.Teraz powinniśmy zobaczyćdrugą stronę tej prawdy.

Podobnie jak niektóreniemowlęta, wiele dzieciBożych nie rośnie i nie rozwijasię. Niekiedy prawidłoworozpoczęty wzrost ulegazahamowaniu. Mimo, że Boguzależy na doprowadzeniu nasdo ostatecznej dojrzałości,często pozwala nam napozostawanie zdziecinniałymiw naszych postawach i staniewiedzy o Nim.

Apostoł Paweł zajął się kwestią duchowejniedojrzałości i brakuwzrostu w 1 Liście doKoryntian: “I ja, bracia,nie mogłem mówić do wasjako do duchowych, lecz jako do cielesnych, jako doniemowląt w Chrystusie.Poiłem was mlekiem, niestałym pokarmem, bojeszcze go przyjąć niemogliście, a i teraz jeszcze

20

CZŁOWIEK

BÓG

DUCHOWA



WZAJEMNIE ODCZUWANA

ROZWIJAJĄCA SIĘ


nie możecie, jeszcze bowiemcieleśni jesteście. Bo skoromiędzy wami jest zazdrość i kłótnia, to czyż cieleśni nie jesteście i czy na sposóbludzki nie postępujecie?”(1 Koryntian 3:1-3)Dojrzewanie i

rozwój duchowy toproces. Osiąganie dojrzałościduchowej wymaga w równejmierze zaangażowania jak icierpliwości. Z jednej strony,nigdy nie powinniśmy byćusatysfakcjonowani poziomemnaszej relacji z Bogiem iwiedzy o Nim. Jeśli jednak tak jest, to znaczy, że duchowozatrzymaliśmy się w miejscu,relacja doznała uszczerbku iwkrótce zaczniemy się cofać.Z drugiej strony, powinniśmybyć cierpliwi i nie oczekiwaćod siebie więcej niż oczekujeod nas Bóg.

Pismo wskazuje, że takiejdojrzałości nie osiąga się zdnia na dzień. To wymagaczasu — czasu z Bogiem i na rozważaniu Jego Słowa.Apostoł Piotr napisał: „Jako

nowo narodzone niemowlęta,zapragnijcie nie sfałszowanegoduchowego mleka, abyścieprzez nie wzrastali kuzbawieniu, gdyżeściezakosztowali, iż dobrotliwy jest Pan” (1 Piotra 2:2-3).Apostoł Jakub potwierdzarozwojowy charakter relacji z Bogiem pisząc: „Poczytujcieto sobie za najwyższą radość,bracia moi, gdy rozmaite próbyprzechodzicie. Wiedząc, żedoświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość,wytrwałość zaś niech prowadzido dzieła doskonałego, abyściebyli doskonali i nienaganni,nie mający żadnych braków”(Jakub 1:2-4).

Nie przyśpieszajmy tego procesu, ale i niepozwalajmy mu się zatrzymać.Kontynuujmy odżywianie sięSłowem Bożym, nawet gdypoddaje nas próbom iżyciowym trudnościom.To jedna z metod, dziękiktórym On okazuje namwierność. Nie oczekujmy od siebie doskonałości, gdyż

21


będziemy ponosić też porażki.Cieszmy się, że poznając Bogamożemy rozwijać się duchowo.Nie bądźmy jak właścicieldomu, który obsiał ogród i podwóch tygodniach przekopałgo, ponieważ nie pojawiły sięjeszcze pomidory.

Spodziewaj się zmian. Z uwagi na specyfikęduchowego życia, nasza relacjaz Bogiem będzie ulegaćzmianom. Zmiany wezmą sięstąd, że gdy będziemy szli doprzodu, zawsze będzie namprzybywać wiedzy o Bogu idoświadczeń z Nim. To z kolei da nam więcej sił iuczyni nas lepszymi.

Nasza relacja z Bogiemmoże się też zmienić na gorszą, jeśli zaczniemy skupiaćsię wyłącznie na przeszłychdoświadczeniach, jakie z Nim mieliśmy. Powinniśmyoczekiwać zmian, gdyż nasza relacja z Nim jestprzedmiotem ataków. Naszprzeciwnik, diabeł, nie uzyskasatysfakcji dopóty, dopóki nasnie zneutralizuje i nie

zapadniemy w duchowąśpiączkę (Efezjan 6:10-13)

Mimo, że nasza osobistarelacja z Bogiem nigdy niemoże być przerwana, jej cechybędą się zmieniać Zmienimysię również i my. Możemy byćtego pewni. Staniemy się albobardziej gorliwi albo bardziejduchowo obojętni. Naszecharaktery albo się wzmocniąalbo zobojętnieją. Naszerozmowy z Bogiem staną się bliższe i częstsze, bądźmniej znaczące i rzadsze.

Licz się zniekompletnością. Mówiąco naszej niekompletnej relacjiz Bogiem, apostoł Pawełnapisał: „Bo cząstkowa jestnasza wiedza i cząstkowenasze prorokowanie; lecz gdynastanie doskonałość, to, cocząstkowe, przeminie. Terazbowiem widzimy jakby przezzwierciadło i niby w zagadce,ale wówczas twarzą w twarz.Teraz poznanie moje jestcząstkowe, ale wówczaspoznam tak, jak jestempoznany. Teraz więc pozostaje

22


wiara, nadzieja, miłość, te trzy; lecz z nich największajest miłość” (1 Koryntian 13:9-10,12-13).

Z taką rzeczywistościąbędziemy się spotykać. Naszawiedza i doświadczenia sąniepełne. To tak jakbyśmyspoglądali na Bożą twarz przez zadymione szkło. Kiedyśjednak spotkamy Go twarzą wtwarz. W międzyczasie mamyjednak określone obowiązki.Musimy zaakceptować nasząniekompletność, zaufać Bogu i mieć pewność Jego niechybnego powrotu. Mamy kochać Boga i Jego niedoskonałą ludzkąrodzinę na ile tylko potrafimy.Na oczekiwanie od siebiedoskonałości po prostu nas niestać. Nie powinniśmy jej teżoczekiwać od innych. Świętośći rozwój duchowy, na którychzależy Bogu, uwidoczni się wnaszej kruchości i pokorze, anie duchowej doskonałości.

Nie oczekuj Niebatutaj. Ważnym jest nie tylkoto, aby dać sobie dość czasu na

wzrastanie w Panu, ale i to,żeby pozwolić Mu pokazać, żejest nam wierny i zaspokajanasze ważne potrzeby. Jednakw tym życiu nie oczekujmytego, co obiecał dać nam w Niebie.

My, którzy ufamyChrystusowi, jesteśmy ludźmi wieczności. Nie będzie żadnych czasowychograniczeń dla naszejprzyszłości. Nie jesteśmy jakzawodowy sportowiec, którymusi osiągnąć swoje cele,zarobić mnóstwo pieniędzy iprzejść do historii w ciąguzaledwie kilku krótkich lat,zanim trwale straci swojąświetną formę.

Relacja z Bogiem nie jestsposobem na otrzymaniewszystkiego, co się nam w tym życiu podoba. Nie jestkluczem do finansowegosukcesu, dobrego zdrowia,czy długowieczności. Jestjednak sposobem naprzeżywanie ogromu miłości,radości, pokoju, cierpliwości,uprzejmości, dobroci,

23


wierności i samokontroli(Galacjan 5:22-23). A teżśrodkiem na znalezienienajwyższej relacji i życiowejmisji, ostatecznego celu inadziei oraz najwyższegopoczucia bezpieczeństwa.

Wszystko, co nampozostaje, to ufać Chrystusowi,że spełni to, czego „oko niewidziało i ucho nie słyszało”,a więc to, czego teraz niemożemy widzieć ani mieć.

Powinniśmy wierzyć,że słowa które Chrystusskierował do swoich uczniów nadal są aktualne iprawdziwe: „Niechaj się nietrwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we mnie wierzcie! W domu Ojca mego wiele jestmieszkań; gdyby było inaczej,byłbym wam powiedział. Idęprzygotować wam miejsce. Ajeśli pójdę i przygotuję wammiejsce, przyjdę znowu iwezmę was do siebie,abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli” (Jan 14:1-3).

To jest naszą nadzieją. Niepowinniśmy oczekiwać, że Pan

da nam wszystko, czego w tym życiu zapragniemy.Mimo, że obiecał zaspokajaniepotrzeb wszystkich, którzy Gonaśladują, zastrzega równieżsobie prawo decydowania,czego teraz potrzebujemy i co ucieszy nas bardziej,jeśli zostanie odłożone na przyszłość.

RELACJA DZIELONA Z INNYMIKażdy z nas przychodzi do Boga indywidualnie. Wpewnym sensie przychodzimysami. To nasza osobistadecyzja, nasz wybór, czychcemy z Nim wejść w relacjeczy też nie. Nikt inny nie możepodjąć tej decyzji za nas. Alena tym to się nie kończy.Gdy przychodzimy do Boga, zostajemy do Niego przyłączeni i

24

CZŁOWIEK

BÓG

DUCHOWA



WZAJEMNIE ODCZUWANA

ROZWIJAJĄCA SIĘ

DZIELONA Z INNYMI


duchowo rodzimy się w Jego rodzinie.

Ci którzy kochająBoga, będą się teżkochać nawzajem. Nie jest możliwa osobista relacja zBogiem bez posiadania opartejna Jezusie relacji z innymiludźmi. Miłość Chrystusazamanifestowana na krzyżujest dla nas przykładem.On pokazał nam, że być bliskoOjca znaczy dzielić się Jegomiłością z innymi (1 Jana 4:7-11). Gdy zaczniemy poznawaćPana, będziemy mieć doczynienia z Bogiem, którygorąco kocha ludzi wokół nas — nasze rodziny,naszych przyjaciół, sąsiadów,współpracowników, znajomycha nawet naszych wrogów.

To jest postawa, do której apostoł Paweł zachęcałchrześcijan w Tesalonikach.Po potwierdzeniu całkowitejrealności ich związku zBogiem (1 Tesaloniczan 1:1-7),pisze on do nich tak: „A omiłości braterskiej niepotrzeba wam pisać, bo

jesteście sami przez Bogapouczeni, że należy sięnawzajem miłować; to zresztączynicie względem wszystkichbraci w całej Macedonii. Myzaś napominamy was, bracia,żebyście tym bardziejobfitowali” (4:9-10).

Może wolelibyśmy żyć wodizolowaniu, ale nie możemysobie na to pozwolić, jeślichcemy rozwijać się w naszejrelacji z Bogiem. PoznawanieGo nie oznacza tylko wiedzy oNim, ale głównie poznawanieJego sposobu myślenia, uczuć i miłości.

Apostoł Jan napisał:“Umiłowani, miłujmy sięnawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, zBoga się narodził i zna Boga.Kto nie miłuje, nie zna Boga,gdyż Bóg jest miłością”(1 Jana 4:7-8).

Ludzie kochającyBoga są od siebiewspółzależni. W Efezjan 4,Paweł podkreśla, że naszejpionowej relacji z Bogiemtowarzyszy wiele poziomych

25


relacji z ludźmi. Każde Bożedziecko przedstawił jako częśćciała Chrystusa. Każda z nichspełnia określoną funkcję. Takjak oko, ucho, usta czy stopamają swoje konkretneznaczenie dla fizycznego ciała, tak każdy chrześcijaninspełnia specyficzną rolę w cieleChrystusa. Gdy każda z tychczęści wykonuje swoją funkcję,korzysta na tym cały organizm(patrz 1 Koryntian 12 iRzymian 12).

Mimo, że otrzymaliśmycałkowite, pełne zbawienie w Chrystusie, istnieje sferanaszego życia, w której nieosiągniemy swej pełni bezpielęgnowania relacji z innymii służenia im. Potrzebujemysiebie nawzajem nie mniej niż usta potrzebują oka, a oko potrzebuje ręki. To jeden zrezultatów naszego zbawienia.Może myślimy, że jesteśmyniezależnymi duchami, któreświetnie poradzą sobie same,jednak chcąc wzrastać wwiedzy o Bogu, szybko tę ideę zarzucimy.

Ludzie kochającyBoga wzajemnie sobieulegają. W Efezjan 5:21,Paweł pisze, że powinniśmysobie nawzajem ulegać zewzględu na naszą bojaźńwobec Boga. Następnie udzielabardzo konkretnej rady:• Żony mają służyć swoim

mężom, bo jest to formasłużenia Bogu (5:22).

• Mężowie powinni zmiłością poświęcać swój własny interes narzecz żony, jak Chrystuspoddawał swój interes narzecz kościoła (5:25-28).

• Dzieci powinny byćposłuszne rodzicom zewzględu na Pana (6:1).

• Słudzy powinni byćposłuszni swoimpracodawcom, bo jest to forma służenia Bogu (6:5-7).

• Pracodawcy sług powinniokazywać im troskę zewzględu na swoją cześć dla Boga (6:9).Przesłanie to jest jasne.

Jeśli znamy Boga i Jego miłość 26


(Efezjan 3:14-21), to z miłością i uległością będziemysłużyć innym. Ufając Bogu iposłusznie służąc innym,odkryjemy w głębi siebiesprawiedliwość, mądrość i moc miłości Chrystusa.

Gdy w uległościprzekazujemy Bożą miłośćinnym, łatwiej nam właściwezrozumieć modlitwę apostoła Pawła zapisaną w Efezjan 3:14-19).

“Zginam kolana moje przed Ojcem, od któregowszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi bierze swoje imię,by sprawił według bogactwachwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni wwewnętrznym człowieku,żeby Chrystus przez wiaręzamieszkał w sercachwaszych, a wy, wkorzenieni i ugruntowani w miłości,zdołali pojąć ze wszystkimiświętymi, jaka jestszerokość, długość, wysokośći głębokość i mogli poznaćmiłość Chrystusową, która

przewyższa wszelkiepoznanie, abyście zostaliwypełnieni całkowiciepełnią Bożą”.

TAK BLISKI AJEDNOCZEŚNIETAK DALEKI

MMożliwym jest byćblisko Chrystusa,a zarazem daleko

od życia, które On proponuje.Zdarzało się to nawet pośróddwunastki pierwszychapostołów Chrystusa. Oni mieli najbardziej dogodnąmożliwość pozostawania z Nim w osobistej relacji. Jednaknawet w tym najbliższym Mukręgu towarzyszy był jeden,który takiej osobistej więzi z Chrystusem nigdy nie miał.Być może był nawet darzonynajwiększym zaufaniem wgrupie, gdyż powierzano mujej finanse. Judasz wiedział oJezusie wiele. Zwyczaje swegoMistrza znał na tyle, że Jego

27


wrogów zaprowadził doogrodu, w którym zwykł On przebywać z uczniami.Znał Chrystusa wystarczającodobrze, aby zdradzić Gopowitalnym pocałunkiem. AleJudasz nie znał Jezusa jakoswojego Zbawiciela i Pana.

Mimo, że był zaufanymskarbnikiem, nigdy nie miał tej osobistej, opartej naChrystusie relacji z Bogiem,która jest dostępna nawetdzisiaj, dla nas. Jest onniechlubnym przykłademludzi, o których Jezuswspomniał w Mateusza 7:13;22-23): “Wchodźcie przezciasną bramę; albowiemszeroka jest brama iprzestronna droga, którawiedzie na zatracenie, a wielujest takich, którzy przez niąwchodzą ...W owym dniu wielumi powie: Panie, Panie, czyżnie prorokowaliśmy w imieniutwoim i w imieniu twoim niewypędzaliśmy demonów, i wimieniu twoim nie czyniliśmywielu cudów? A wtedy impowiem: Nigdy was nie

znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie”.

Upewnijmy się, że nieskończymy jak ten, który zgóry przyjął, że znanieChrystusa w sposób osobisty i bliski jest tym samym, cowiedza na jego temat.

UCZYŃ TOOSOBISTYM.

KKtoś kiedyś powiedział:“Wiedzieć, że Chrystusumarł, to znajomość

historii. Wierzyć, że umarł zamnie, to zbawienie”. Osobistarelacja z Chrystusem zaczynasię w momencie naszegonawrócenia. Jezus nazwał towydarzenie “powtórnymnarodzeniem” (Jan 3:3).Dziećmi Boga, Jegoprzyjaciółmi, sługami iczłonkami Jego duchowegokrólestwa, możemy stać siętylko wtedy, gdy narodzimy się duchowo w Jego rodzinie.

28


Mimo, że możemy niewiedzieć, kiedy dokładnie tonowe życie się rozpoczyna,możemy poznać kroki, którenależy uczynić, aby tę relacjęzapoczątkować.

KROK PIERWSZY:Potrzebujemy uznaćnasz beznadziejny stan.Wszyscy jesteśmy dziećmirodziców, którzy należą doupadłego rodzaju ludzkiego.Przychodzimy na światoddzieleni od życia, któreprzewidział dla nas Bóg iinteresuje nas główniezaspokajanie swoich pragnień, zdobywanie prestiżui osobistej niezależności nanaszych własnych warunkach.W trakcie tego, nie okazujemynaturalnego pragnieniaobcowania z Bogiem, który nas dla siebie stworzył(Rzymian 3:11-12).

Podczas, gdy wedługwłasnej miary być możewydajemy się sobie uczciwi i dobrzy, Jezus Chrystuswskazuje na grzech w naszym

życiu. Pokazał nam również,co oznacza mieć osobistąrelację z Bogiem. On też jesttym, który powiedział, że nieprzyszedł na ten świat, abypomagać dobrym ludziom,ale by „szukać i zbawić to,co zginęło” (Łukasz 19:10).

Biblia mówi, że wszyscyprzyszliśmy na ten materialnyświat fizycznie żywi, alemartwi duchowo i, że brakujenam jakości życia dla któregoBóg nas stworzył. ApostołPaweł napisał: “Wszyscyzgrzeszyli i brak im chwałyBożej” (Rzymian 3:23); “Jaknapisano: Nie ma ani jednegosprawiedliwego” (Rzymian3:10) i “Albowiem zapłatą zagrzech jest śmierć, lecz daremłaski Bożej jest żywot wiecznyw Chrystusie Jezusie, Panunaszym” (Rzymian 6:23).

KROK DRUGI:Potrzebujemy wiedzieć,co Bóg dla nas zrobił.Słowo “ewangelia” oznacza“dobrą nowinę”. EwangeliaChrystusa mówi, że sam Bóg

29


kochał nas na tyle, że posłał swojego Syna na świat, aby uratować nas od nas samych i naszego grzechu (Jan 1:1-4; 3:16).

Nie przyszedłemwzywać do

upamiętaniasprawiedliwych,lecz grzesznych.

— Jezus (Łukasz 5:32)

Dobrą wiadomością dla nas jest to, że Chrystus żyłzgodnie z jakością tego życia,które Bóg przewidział dla nas. Bez żadnych braków czy wypaczeń, kochał Onswojego niebiańskiego Ojca z całego serca, duszy i umysłu. Niezawodnie pokazał nam, co znaczy kochać drugiego człowiekatak, jak siebie samego.

Następnie, aby rozwiązaćproblem naszej utraconejrelacji z Jego Ojcem, Jezus

umarł zamiast nas, składającsiebie jako doskonałą ofiarę,która wystarczała dozapłacenia ceny za grzech.Ponieważ był nie tylkoczłowiekiem, ale też Bogiemnaszym Stwórcą (Jan 1:1-14),Jego śmierć ma niezmiernąwartość. Kiedy powstał zmartwych, udowodnił tym,że umarł zamiast nas, abyzapłacić cenę wszelkiegogrzechu - przeszłego, obecnegoi przyszłego. Jedną ofiarązapłacił za najdrobniejsze jak i najbardziej odrażające z naszych grzechów.

KROK TRZECI:Potrzebujemy osobiścieuwierzyć i przyjąć Bożydar. Mimo, że wszyscyzasłużyliśmy na duchowąśmierć i odseparowanie odBoga (Rzymian 6:23), nikt nie jest w stanie na relację z Nim sobie zasłużyć. Jest ona darem Jego miłości, a nie nagrodą za nasze wysiłki.Nikt nie jest zbawiony dziękiusiłowaniu bycia dobrym.

30


Jesteśmy zbawieni dziękiufaniu Chrystusowi.

Z tego powodu,apostoł Paweł mógł napisać:“Albowiem łaską zbawienijesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił” (Efezjan 2:8-9;patrz też Rzymian 4:5 iTymoteusza 3:5).

Może to wyglądać nabardzo proste. Ale potrzebnyjest cud Bożej łaski, abyzłamać naszą dumę i poczuciepełnej samowystarczalności.Potrzebny jest Boży Duch,aby doprowadzić nas doprawdziwie osobistej relacji z Bogiem. Jeśli taka relacja jest twoim pragnieniem, tozaproponuję ci jak mógłbyś ją rozpocząć.

Słowa, które kierujemy doBoga, żeby otrzymać ten darmogą być różne (Łukasz 18:13;23:42-43). Ważnym jest, żebyświerzył Bogu wystarczająco,aby móc powiedzieć: “Ojcze,wiem, że przeciwko Tobiezgrzeszyłem. Wierzę, że Jezus

Chrystus jest Twoim Synem,że umarł za moje grzechy i,że wstał z martwych, żeby toudowodnić. Teraz przyjmujęTwoją ofertę życia wiecznego.Przyjmuję Jezusa jako Twój dar dla mojego zbawienia”.

Jeśli te słowa szczerzewyrażają twoje pragnienie,witaj w Bożej rodzinie! Dziękitakiej prostej niczym u dzieckawierze, wszedłeś w osobistąrelację z Tym, który cięstworzył i zbawił dla swoichboskich celów.

MOC DO ŻYCIAKażde Boże dziecko maduchowo wzrastać. Otopodstawowe elementyduchowego rozwoju.

Módl się. Chrześcijanie,którzy chcą wzrastać,

komunikują się z Bogiempoprzez modlitwę. W niejwyrażają Mu swojąwdzięczność, wyznają

31


grzechy i przynoszą prośby o sprawy swoje oraz innych.Bóg obiecuje być blisko tychwszystkich, którzy przychodządo Niego w modlitwie (Psalm 145:18).

Bądź posłuszny. W Jana14, Jezus powiedział, że

nasze posłuszeństwo Jegonakazom jest miarą naszejmiłości do Niego (15,21,23).Nie możemy Go jednakodpowiednio kochać w oparciu o nasze własne siły.I między innymi dlatego,dał nam On Ducha Świętego (16-17). Gdy jesteśmy bliskoNiego, Duch daje nam moc do życia w posłuszeństwieBożym przykazaniom(Galacjan 5:16-25).

Uwielbiaj. Jakochrześcijanie musimy

dbać, aby nasze oddanie Bogu było stałe. Prywatnie,powinniśmy uwielbiać Go w naszych myślach imodlitwach (Psalm 34:1).Publicznie, powinniśmy łączyć się z innymichrześcijanami w naszych

lokalnych wspólnotach,kościołach, aby wspólnie oddawać Boguchwałę (Psalm 111:1;Hebrajczyków 10:24-25).

Ewangelizuj. Dobrąwiadomością Ewangelii

należy dzielić się z innymi.Mówiąc innym, co Chrystusuczynił dla nas, powodujemyto, że nasz duchowy rozwój jest bardziej intensywny(Mateusz 28:19-20).

Czytaj Pismo.Najbardziej bezpośrednim

źródłem duchowego wzrostuchrześcijanina jest Biblia. Musibyć czytana regularnie, bo jestzarówno naszym mlekiem jak i mięsem (1 Piotra 2:2;Hebrajczyków 5:12-14).Biblia mówi nam jak żyć(Psalm 119:105). Jest onaBożym Słowem dla nas na nasze czasy.

32


fv043 relationship polish preps -...

Documents