govinda lila smarana - książki · caitanyacandraya namo namas te Śrī caitanya- candramṛta,...

1

Govinda lila smarana

Zbiór historii (lila), które na zawsze

zmienią Twoje życie.

3

SPIS TREŚCI

1. Wstęp - 5

2. Mangalacaraṇa - 6

3. Wprowadzenie - 17

4. Gaura-Govinda lila-smarana - 22

- Piękno i postać Pana Ćajtanji - 23

5. Rozdział pierwszy - Radha-Gowinda- medytacja z przewodnikiem - 29

6. Dodatek do rozdziału pierwszego - 42

- Lotosowe stopy Śrimati Radhiki - 42

- Lotosowe stopy Śjamasundara - 43

- Znaczenia symboli na lotosowych stopach Radha-Kryszny - 45

7. Rozdział drugi - Krok po kroku do Kryszny - 55

8. Rozdział trzeci - Żebrząc o premę - 63

9. Rozdział 4 - Kryszna kradnie serce wielbiciela - 92

10. Rozdział piąty - Govinda lilamrita (dwie krople nektaru) - 102

11. Rozdział szósty - Historia z Gopala-campū - 104

12. Rozdział siódmy - Subala, przyjaciel Kṛṣṇy - 114

13. Rozdział ósmy - Spotkanie w skrzyni - 119

14. Rozdział dziewiąty - Spotkanie ze Śri Kryszną przebranym za

Abhimanyu - 129

15. Rozdział dziesiąty - Spotkanie ze Śri Kryszną przebranym za lekarkę -

138

16. Rozdział jedenasty - Spotkanie ze Śri Kryszną przebranym za

piosenkarkę - 157

17. Rozdział 12 - Historia Arjuna Miśry - 171

18. Zakończenie - 177

5

Wstęp

Nie będziemy zanudzać Czytelnika długim wstępem, gdyż spieszno

nam do smakowania nektaru pamiętania o Krysznie, spieszno nam

do świadomości Kryszny. Książka ta jest zbiorem wielu historii

pochodzących ze świata duchowego i powstała z olbrzymiego

pragnienia HG Atmattatvy Prabhu z Białegostoku, który poprosił nas

o przetłumaczenie tych historii z języka angielskiego i wydania

publikacji dla korzyści wielbicieli.

Potraktowaliśmy jego prośbę poważnie i teraz prezentujemy tu

opowiadania przekazywane w sukcesji uczniów Brahma Madhva

Gaudiya.

W tym opracowaniu korzystaliśmy z wykładów Mistrzów Duchowych,

między innymi HH Gour Govindy Maharaja i HH Mahanidhiego

Swamiego oraz publikacji i stron www, które są angielskimi

tłumaczeniami starodruków bengalskich i sanskryckich.

Idąc za sugestią HH Indradyumny Maharaja nie polecamy

prezentowania tych historii ogółowi Czytelników, gdyż wymagają

one wprowadzenia w zrozumienie tajników życia duchowego. Są

one poufne i niechaj takimi pozostaną.

Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare

Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare

6

Mangalacaraṇa

om ajñana-timirandhasya

jñananjana-salakaya

caksur unmilitam yena

tasmai śrī -gurave namah

Urodziłem się w najciemniejszej ignorancji i mój mistrz duchowy

otworzył moje oczy światłem wiedzy. Ofiarowuję mu moje głębokie

wyrazy szacunku.

śrī -caitanya-mano-’bhisṭam bhis ṭam

sthapitam yena bhu-tale

svayam rupah kada mahyam

dadati sva-padantikam

Kiedy Śrila Rupa Gosvami, który ustanowił w tym materialnym

świecie misję mającą spełnić życzenie Pana Caitanyi, da mi

schronienie u swych lotosowych stóp?

vande ‘ham śrī -guroh śrī -yuta-pada-kamalam śrī -gurun

vaisṇavams ca

śrī -rupam sagrajatam saha-gaṇa-raghunathanvitam tam sa-jivam

sadvaitam savadhutam parijana-sahitam kṛṣṇa-caitanya-devam

śrī -rādhā-kṛṣṇa-padan saha-gaṇa-lalita-śrī -viśakhanvitams ca

7

Kłaniam się lotosowym stopom mojego mistrza duchowego i stopom

wszystkich Vaisnavów. Kłaniam się lotosowym stopom Śrila Rupy

Gosvamiego i jego starszego brata Sanatany Gosvamiego, jak

również lotosowym stopom Raghunatha Dasy, Raghunatha Batty,

Gopala Bhatty i Śrila Jivy Gosvamiego. Składam hołd Panu Kṛṣṇie

Caitanyi i Panu Nityanandzie razem z Advaitą Acaryą, Gadadharą i

Srivasą oraz innym ich towarzyszom. Składam hołd Śrimari

Rādharani i Śrī Kṛṣṇie oraz Ich towarzyszkom, Śrī Lalicie i Viśhace.

he kṛṣṇa karuṇa-sindho

dina-bandho jagat-pate

gopesa gopika-kanta

rādhā-kanta namo’stu te

O mój drogi Kṛṣṇo, Ty jesteś przyjacielem strapionych i źródłem

stworzenia. Ty jesteś panem pasterek Gopi i kochankiem

Rādharani. Tobie składam hołd.

tapta-kancana-gaurangi

rādhe vrndavanesvari

vrsabhanu-sute devi

praṇamami hari-priye

Składam hołd Rādharani, Królowej Vrindavany, o cerze koloru

stopionego złota. Ty jesteś córką Króla Vṛṣabhanu i jesteś bardzo

droga Panu Kṛṣṇie.

8

vancha-kalpatarubhyas ca

krpa-sindhubhya eva ca

patitanam pavanebhyo

vaisṇavebhyo namo namah

Ofiarowuję wyrazy szacunku wszystkim Vaiṣnavom, wielbicielom

Pana, którzy tak jak drzewo pragnień spełniają życzenia wszystkich,

i którzy pełni są współczucia dla upadłych, uwarunkowanych dusz.

namo maha-vadanyaya

kṛṣṇa-prema-pradaya te

kṛṣṇaya kṛṣṇa-caitanya-

namne gaura-tvise namah

Cc Madhya 19.53

O najbardziej wspaniałomyślna inkarnacjo! Ty jesteś samym Kṛṣṇą,

który pojawił się jako Śrī Kṛṣṇa Caitanya Mahaprabhu. Przybrałeś

złocisty kolor Śrīmatī Rādharani i wszędzie rozdajesz czystą miłość

do Kṛṣṇy. Składam Ci pełne szacunku pokłony.

yad advaitam brahmopanisadi tad apy asya tanu-bha

ya atmantaryami purusa iti so ‘syamsa-vibhavah

sad-aisvaryaih purṇo ya iha bhagavan sa svayam ayam

na caitanyat kṛṣṇaj jagati para-tattvam param iha

Cc Adi 1.3

9

To co Upanishady opisują jako bezosobowy Brahman jest jedynie

blaskiem Jego ciała i Pan znany jako Naddusza - Jego

zlokalizowana częściowa cząstka. To właśnie On jest Najwyższą

Osobą Boga, pełną sześciu bogactw. On jest absolutną prawdą i

żadna inna prawda nie jest mu równa lub wyższa od Niego.

rādhā kṛṣṇa-praṇaya-vikrtir hladinisaktir asmad

ekatmanav api bhuvi pura deha-bhedam gatau tau

caitanyakhyam prakaṭam adhuna tad-dayam caikyam aptam

rādhā-bhava-dyuti-suvalitam naumi kṛṣṇa-svarupam

Cc Adi 1.5

Miłosne rozrywki Rādhy i Kṛṣṇy są transcendentalnymi

manifestacjami dającej przyjemność wewnętrznej mocy Pana.

Chociaż Rādhā i Kṛṣṇa są jednym w Swej tożsamości, rozłączyli się

na zawsze. Teraz te dwie transcendentalne tożsamości z powrotem

połączyły się w formie Śrī Kṛṣṇy Caitanyi. Kłaniam się nisko Temu,

który przejawił się z nastrojem i karnacją Śrīmatī Rādharani chociaż

jest samym Kṛṣṇą.

cirad adattam nija-gupta-vittam

svaprema-namamrtam atyudarah

apamaram yo vitatara gaurah

kṛṣṇo janebhyas tam aham prapadye

Cc Madhya 23.1

10

Najbardziej wspaniałomyślna Najwyższa Osoba Boga,znany jako

Gaura Kṛṣṇa rozdał każdemu- nawet najniższym z ludzi – własny

poufny skarbiec w formie nektaru Swej miłości i Świętego Imienia.

To nigdy wcześniej nie było ofiarowane ludziom. Dlatego składam

Mu swe pełne szacunku pokłony.

gaurah sac-caritamrtamrta-nidhih gauram sadaiva-stuve

gaureṇa prathitam rahasya-bhajanam gauraya sarvam dade

gauradasti krpalu-ratra na paro gaurasya bhrityo bhavam

gaure gauravamacarami bhagavan gaura-prabho raksa mam

Modlę się do Śriman Gaurangi Mahaprabhu, którego ekstatyczne

rozrywki są jak rzeka nektaru. Gaura podarował ścieżkę poufnej

służby oddania. W pełni podporządkuję się Gaurze. Czy jest ktoś

łaskawszy niż Gaura? Zostanę sługą Gaury. Będę głosić chwały

Gaury. Oby mój Pan Gaura chronił mnie.

Gauranga – virudavali

Śrila Raghunandan Gosvami.

madhuryyaih-madhubhih sugambhi-bhajana svarṇambhujanam

vanam

karunyamrta nirjharai-rupacitah sat-prema hemacalah

bhaktambodhara dharaṇi vijayani niskampa sampavali

daivo na kula daivatam vijayatam caitanya-kṛṣṇa-harih

11

Wielbię Śri Caitanyę Mahaprabhu, o złocistej karnacji, który

pochłonięty jest urzekającą słodyczą madhurya rasy. Niech

transcendentalna miłość do Kṛṣṇy, którą rozdaje Mahaprabhu

rozleje się po ziemi jak ocean nektaru. Wszelka chwała temu Śri

Kṛṣṇie Caitanyi Mahaprabhu.

ajanu-lambita-bhujau kanakava-datau

sankirtanaika-pitarau kamalaya-taksau

visvambharau dvijavarau yuga-dharma-palau

vande jagat priyakarau karuṇavatarau

Wielbię złocistego Śrī Caitanyę Mahaprabhu i Nityanandę Prabhu,

których długie ramiona sięgają kolan, których piękna karnacja jest

promiennie złocista jak stopione złoto i których wydłużone oczy są

jak czerwone lotosy. Są Oni najwyższymi braminami, strażnikami

religijnych zasad dla tego wieku, najbardziej wspaniałomyślnymi

dobroczyńcami wszystkich żywych istot, najbardziej miłosiernymi

inkarnacjami Boga. Oni zapoczątkowali zbiorowe intonowanie imion

Kṛṣṇy.

Caitanya- bhagavata Adi 1.1

anarpita-carim cirat karuṇayavatirṇah kalau

samarpayitum unnatojjvala-rasam sva-bhakti-sriyam

harih puraṭa-sundara-dyuti-kadamba-sandipitah

sada hrdaya-kandare sphuratu vah saci-nandanah

12

Niech ten Pan, który jest znany jako syn Śrīmatī Sacidevi, będzie

transcendentalnie usytuowany w najgłębszych zakątkach twego

serca.

Olśniewający promiennością stopionego złota pojawił się w wieku

Kali ze swej bezprzyczynowej łaski aby obdarować tym, czego

żadna inna inkarnacja nigdy nie oferowała – najbardziej wzniosłą i

promienną duchową wiedzą o słodkim smaku spontanicznej służby

dla Siebie.

Vidagdha- madhava 1.2

Następne trzy wersety pochodzą z „ Prema -bhakti- chandrika”, Śrila

Narottama Das Ṭhakury, sekcja 10, wersy 12-14

śrī -kṛṣṇa-caitanyadeva rati-mati bhave bhaja

prema-kalpa-taru-bara-data

śrī -vraja-raja-nandana radhika-jivana-dhana

aparupa ei saba katha

wers 12

O bracie, zawsze czcij Śrī Kṛṣṇę Caitanyadevę, który jest

wspaniałym filantropem, rozdającym skarb z drzewa pragnień

czystej miłości do Kṛṣṇy.

Ten Pan Caitanya jest właściwie Panem Kṛṣṇą, księciem Vrajy i

życiem Śrīmatī Rādharani. Jego opisy są duchowym dźwiękiem. Nie

są wcale materialne.

13

navadvipe avatari´ rādhā-bhava angikari´

tanra kanti angera bhusaṇa

tina vancha abhilasi´ saci-garbhe parakasi´

sange lana parisada-gaṇa

wers 13

Pan Kṛṣṇa chciał pojawić się w Navadwip, aby poznać intensywną

miłość Śrīmatī Rādharani do Siebie, i przyjąć Jej złotą karnację jako

Swą cielesną ozdobę. Aby spełnić te trzy pragnienia, Pan pojawił się

w łonie Sacidevi. Kiedy Pan pojawił się w tym materialnym świecie,

wszyscy Jego towarzysze poszli w Jego ślady i również pojawili się

w tym świecie.

gaura-hari avatari ´premera vadara kari´

sadhila manera tina kaja

radhikara praṇa praṇa -pati kiva bhave kande niti

iha bujhe bhakata-samaja

wers 14

Pan pojawił się w złotej postaci Pana Caitanyi i nauczał przekazu o

czystej miłości do Boga. W ten sposób spełnił trzy pragnienia w

Swym umyśle. Jedynie wielbiciele mogą zrozumieć w jaki wspaniały

sposób Kṛṣṇa, który jest Panem życia Śrīmatī Rādharani,

nieustannie płakał w ekstatycznej miłości do Boga.

14

uttama a dham kichu na bachila yaciya dilaka kola

kahe premananda emana gauranga hrdaye dhariya bola

bhaja gauranga kaha gauranga laha gauranga nama (re)

ye jana gauranga bhaje sei haya amara praṇa (re)

Nigdy nie rozróżniając kto był odpowiednim kandydatem –

wzniosłym czy zdegradowanym - syn matki Saci wielkodusznie

przyjmuje każdego na Swoje łono i w miłosnym uścisku płacze -

Przyjdź w moje objęcia, przyjdź w moje objęcia. Poeta Premananda

das błaga was wszystkich, aby nieustannie intonować słodkie imię

Kṛṣṇy, w sercu mocno dzierżąc Tego syna Saci. Czcij Gaurangę!

Mów o Gaurandze! Proszę przekonaj się do Gaura-nama!

Ktokolwiek czci Gaurangę jest moim życiem i duszą.

yasyaiva padambuja-bhakti-labhyah

premabhidhanah paramah pum-arthah

tasmai jagan-mangala-mangalaya

caitanya-candraya namo namas te

Śrila Prabhodananda Sarasvati

Śrī Caitanya-candramṛta, tekst 9

O Panie Caitanyacandro, przez zadedykowane służenie Twym

lotosowym stopom można osiągnąć czystą miłość do Pana Kṛṣṇy,

co jest ostatecznym celem wszystkich wysiłków. O Panie

Caitanyacandro, o wspaniała pomyślności tego świata, składam Ci

pełne szacunku pokłony. Składam Ci pełne szacunku pokłony.

15

ananda-lilamaya-vigrahaya

hemabha-divya-cchavi-sundaraya

tasmai maha-prema-rasa-pradaya

caitanyacandraya namo namas te

Śrī Caitanya- candramṛta, tekst 11

O Panie Caitanyacandro, o Panie, którego forma pełna jest

rozkosznych rozrywek, o Panie, którego cera jest tak jaśniejąca jak

złoto, o Panie, który w darze ofiarowujesz nektar czystej miłości do

Pana Kṛṣṇy. Ofiarowuję Ci swe pełne szacunku pokłony.

yan naptam karma-nisṭhair na ca samadhi-gatam yat tapo dhyana-

yogair

vairagyais tyaga-tattva-stutibhir api na yat tarkitam capi kaiscit

govinda-prema-bhajam api na ca kalitam yad rahasyam svayam tan

namnaiva pradurasid avatarati pare yatra tam naumi gauram

Śrī Caitanya-candramṛta, tekst 3

Nieosiągalne przez wiernych wykonawców pobożnych uczynków,

niepojęte przez tych zaangażowanych w pokuty, medytacje i jogę,

nieodgadnięte przez tych zajętych wyrzeczeniami owoców pracy,

filozoficzną spekulacją czy recytowaniem modlitw i nieznane nawet

dla wielbicieli pełnych miłości dla Pana Govindy - sekret czystej

służby oddania został objawiony przez święte imię z nadejściem

Pana Gaury. Gloryfikujmy tego Pana Gaurę.

16

Gauranga!

Nityananda!



17

Wprowadzenie

Wszelka chwała maha-mantrze Hare Kryszna, która wydobyła się

z ust Śri Ćaitanyi Mahaprabhu i zalewa cały wszechświat Kryszna-

premą

(Laghu-bhagavatamṛta)

Wedy oznajmiają, że intonowanie transcendentalnych imion

Boga prowadzące do świadomości Kryszny, jest maha-sadhaną,

najlepszą i jedyną praktyką jogi w tym ciemnym wieku konfliktów,

gdzie dominuje strach i napięcie. Na świecie nie może zapanować

pokój czy harmonia, dopóki ludzie wszystkich krajów nie ozdobią

swoich serc świętymi imionami Boga i nie będą rozpamiętywać o

Krysznie.

Przez wieki wszyscy boscy mistrzowie nauczali tej samej

zasady- wychwalania Pana, śpiewania i intonowania Jego świętego

imienia i rozpamiętywania Jego lila. Takie czynnośeci uspokajają

umysł, oczyszczają serce z pożądania, złości i chciwości oraz

wypełniają serce radością.

W roku 1971, w czasie rozmowy w Londynie, Śrila Prabhupada

powiedział:

- „Cały świat cierpi z powodu braku świadomości Boga.

Obowiązkiem wszystkich organizacji religijnych jest to, by nauczały

tej prostej sztuki intonowania Hare Kryszna.”



18

Śrila Prabhupada praktykował to, czego nauczał, nie dokonując

żadnych cudów. W przeciągu zaledwie jedenastu lat Śrila

Prabhupada osobiście wprowadził maha-mantrę Hare Kryszna w

każdym głównym kraju na świecie. Podejmując tą „maha joga

sadhanę” intonowania Hare Kryszna, miliony cierpiących dusz

odnalazło ulgę, spokój, spełnienie i nieporównywalne szczęście.

Intonowanie maha-mantry Hare Kryszna jest najszybszym i

najłatwiejszym sposobem, by zrozumieć Boga i osiągnąć

doskonałość w życiu. Jest to tak proste, że nawet dziecko może

intonować. Niemniej jednak, sadhakowie (praktykujący) często

napotykają na przeszkody podczas intonowania Hare Kryszna. Brak

uwagi, smaku lub atrakcji do intonowania oraz błądzący umysł są

najczęstszymi dolegliwościami.

Ta książka, odnosząc się do problemów, jakie może

napotkać adept życia duchowego, pomoże Czytelnikowi w

intonowaniu maha mantry Hare Kryszna i w pogłębieniu medytacji o

Krysznie z coraz większym oddaniem. Z pewnością porwie ona jego

serce, poprzez koncentrację i kontrolę umysłu na historiach o

Krysznie i Jego wielbicielach.

Wielu aćarjów Gaudija Vaisnava radzi swoim uczniom

intonowanie japa razem z lila-smarana (wspominanie rozrywek

Kryszny). Większość członków ISKCON’u jest jednak

zdezorientowanych w tym temacie i uważają, że lila-smarana jest

tylko dla wyzwolonych dusz. Niektórzy nawet wierzą, że robienie

czegokolwiek innego poza "słuchaniem Świętego Imienia" jest

19

obraźliwe.

To nieporozumienie widać w następującym liście od bhakty,

który zadaje takie pytanie: „Czy powinienem po prostu intonować i

słuchać, czy też powinienem pamiętać rozrywki Kryszny wraz z

intonowaniem japa?”

List od bhakty: „Tak czy inaczej ciężko mi tylko intonować

japa, koncentrując się tylko na imieniu i na niczym innym. Ale gdy

tylko w czasie intonowania pomyślę o formie Kryszny, o niektórych

cechach Śrimati Radharani lub o niektórych lila, odczuwam wielkie

szczęście i entuzjazm. Lecz niektórzy bhaktowie mówią, że w czasie

intonowania nie powinno się myśleć o rupa, guna i lila Kryszny.

Jestem zdezorientowany odnośnie tego, ponieważ czuję, że gdy

zaczynam intonować, to rupa, guna i lila naturalnie przychodzą do

mojego umysłu bez większego wysiłku, ale ja staram się je stłumić.

Gdy mi się to udaje, mój umysł wypełnia się wszystkimi rodzajami

rozważań związanych z zarządzaniem. A ja nie lubię mieć takiego

kierowniczego nastroju w moim japa. Wolę mieć umysł wypełniony

myślami o Radzie i Krysznie. W związku z tym, czy możesz mi

pomóc i coś doradzić?”

Śrila Prabhupada rozwiązał ten problem odnośnie japa i lila-

smarana. Jego Boska Miłość pouczył swojego ucznia w liście, że

intonowanie japa i medytowanie o słodkich vraja-lila Radha-

Madhavy jest naszym procesem i jest wymaganym obowiązkiem.

Odpowiedź Śrila Prabhupada:

„Odnośnie twojego pierwszego pytania: ‘Czy obraźliwe jest myślenie

20

o rozrywkach Kryszny w czasie intonowania?’ to uważam, że

powinieneś wiedzieć, iż nie jest to obraźliwe, a wręcz wymagane.

Należy starać się o to, że gdy tylko usłyszymy Kryszna, to

natychmiast wszystko, co dotyczy Kryszny- Jego rozrywki, postać i

Jego cechy, pojawią się w naszych myślach. Więc to jest nasz

proces- aby zawsze być zatopionym w myślach o Krysznie. Gdy

jesteśmy pełni Kryszny, to gdzie będzie w nas jakieś miejsce na

maję? Więc to jest naszym obowiązkiem, pamiętanie o rozrywkach

Kryszny. Ktoś, kto nie może pamiętać o Krysznie, niech zawsze

słucha Hare Kryszna, a gdy udoskonali tę sztukę, to wtedy zawsze

będzie pamiętał Krysznę, Jego czynności, cechy itd.” (SPL 4/12/68)

W innym zdumiewającym liście z 1968r Śrila Prabhupada poleca

lila-smarana jako lek usuwający chorobę pożądania z serca bhakty

neofity.

„Kolejnym sekretem sukcesu jest to, że gdy ktoś jest bardzo

niepokojony seksualnie, to powinien myśleć o rozrywkach Pana

Kryszny z gopi, a zapomni o swojej potrzebie seksu. Myśl o

rozrywkach Kryszny z gopi, ale nie staraj się ich imitować.” (SPL

8/11/68)

„Dzięki ciągłemu intonowaniu mantry Hare Kryszna i

pamiętaniu o transcendentalnych rozrywkach Kryszny, ktoś może

być w pełni w świadomości Kryszny i w ten sposób uczynić swoje

życie wzniosłym i owocnym.” (Kryszna, źródło wiecznej

przyjemności, rozdz. 34)

Powyższe cytaty pokazują, że Śrila Prabhupada chciał, aby Jego

zwolennicy wznieśli się do platformy intonowania japa i myślenia o

21

wypełnionych premą rozrywkach Radha-Kryszny z Vrindavan.

Wcześniejsi aćarjowie, jak Narottama Dasa i Thakura Bhaktivinoda

także polecają taką praktykę.

„W czasie ciągłego intonowania maha-mantry Hare Kryszna, która

jest w rzeczywistości gloryfikowaniem Radhy i Kryszny, należy

pamiętać o Ich wzniosłych rozrywkach. Jeśli ktoś nie może skupić

swojego umysłu na pamiętaniu rozrywek Kryszny, to powinien

intonować główne imiona Pana, jak Kryszna, Gowinda, Śjama,

Damodara i Giridhari, które zwiększą czyjeś przywiązanie do

Kryszny. Jeśli ktoś śpiewa imiona Kryszny i pamięta Jego rozrywki,

otrzyma skarb kryszna-premy i wiecznej rezydencji we Vrindavan.”

(Bhadżana-rahasja)

manera smarana prana, madhura madhura dhama,

yugala vilasa smrti sara

sadhya sadhana ei, iha boi ara nai,

ei tattva sarva tattva sara

„Pamiętanie o rozrywkach Pana jest życiem i duszą bhakty.

Pamiętanie o słodkich, miłosnych rozrywkach Radha-Madhavy jest

esencją wszystkich procesów. To jest celem życia i najlepszą drogą

do osiągnięcia go.” (Prema-bhakti-ćandrika 6.2)

22

Gaura-Govinda lila-smarana

Aćarjowie nauczają, że jeśli ktoś intonuje japa razem z lila-smarana,

to najpierw powinien pamiętać o rozrywkach Gaurangi, a potem o

rozrywkach Radha-Govindy. Mahaprabhu jest karuna-avatara,

wiecznie rozdającym łaskę nawet najniższym, najbardziej

niekwalifikowanym osobom. Rozpamiętywanie Gaura-lila szybko

oczyszcza serce i przygotowuje je do dostrzeżenia tajemnic

wryndawan-lil Kryszny z Radhiką i wradźa-sundari.

Prarthana mówi: gauranga-gunete dźure, nitja-lila tare spure- „Jeśli

ktoś docenia łaskawe rozrywki Gaurangi, odczuwa ekstazę i czasem

płacze, to taki proces natychmiast pomoże mu zrozumieć nitja-lila

Radha-Gowindy.”

Później, w tej samej pieśni, Narottama dasa pisze: gaura-prema-

rasarnawe, śe tarange dźeba dube, se radha-madhawa-antaranga,

„Ktoś, kto zanurza się w oceanie fal gaura-prema-rasy, natychmiast

stanie się jednym z poufnych bhaktów Radha-Madhawy we Wradźa

Gokuli.”

Dźajwa Dharma wyjaśnia, jaki jest efekt pamiętania gaura-lila przed

radha-kryszna lila: „Przed spełnianiem radha-kryszna smarana

zawsze pamiętaj o gaura-lila, ponieważ to pobudzi bhawy aszta-

kalija-kryszna-lila.”

23

Piękno i postać Pana Ćajtanji

„Jako dziecko Nimaj był tak silny i niespokojny, że kobiety

z trudnością mogły utrzymać go w swoich ramionach. Jedną

szczególną cechą chłopcabyło to, że zwykłe powtarzanie imion Hari

mogło uspokoić Go zawsze wtedy, gdy płakał. Jest to faktem, a nie

wymysłem poety, że cera Nimajaprzypominała stopione złoto. Jego

dłonie i podeszwy stóp były taknaturalnie czerwone, że wydawały

się być świeżo pomalowane cynobrem.„Rysy Nimaja były pięknie

uformowane, a kontur Jego ciała był wprostdoskonały. Fascynująca

twarz Nimaja była jaśniejsza od księżyca i piękniejsza niż kwitnący

złoty kwiat lotosu. Jego usta były czerwonawe jak dojrzały owoc

bimba. Jego oczy, wydłużone jak płatki lotosu, lekko zaczerwienione

i wydające się jakby „nawilżone miodem,” były bardziej urocze niż

jakaś inna część Jego ciała. Każdy, kto spoglądał na to dziecko,

odczuwał natychmiastową atrakcję do Niego.”

„Pan Gauranga wznosi Swoje młode lotosowe dłonie nad

głowę. Miękkie policzki Gaury kąpane są łzami z Jego oczu. Ubrany

jest w szaty o kolorześwieżo rozkwitłego pręcika lotosu. Cera Pana

Gaurangi okrada złoto z jegosplendoru. Proszę, złóżcie pełne

szacunku pokłony Panu Gaurze.”

„Oczy Gaurangi pokonały czerwień horyzontu o zachodzie

słońca. Jego piękna cera zawstydziła nowo wybite złoto,

spoczywające w skarbcach nacałym świecie. Księżyc Jego czoła,

księżyc Jego policzków, księżyce Jego paznokci u rąk i stóp

wygnały ciemną ignorancję świata i stworzyły jarzące się

24

schronienie dla Jego bhaktów. Duże, ciemne oczy Gaurangi były

takpiękne jak płatki w pełni rozkwitłego kwiatu lotosu i poruszały sięz

ujmującą sympatią dla Jego wielbicieli.”

„Osobowość Śri Kryszny Ćajtanji jest identyczna z

osobowością Śri Kryszny, a jednocześnie różna od niej. Dlatego też

czynności Kryszna Ćajtanji są identyczne, a jednak różne od

miłosnych rozrywek Kryszny. Czynności Ćajtanji pojawiają się w

formie, która jest łatwo rozumiana przez uwarunkowane dusze, które

nie potrafią właściwie ich odebrać uwarunkowaną oceną.

„Śri Kryszna Ćajtanja i Jego bonafide zwolennicy nie

szczędzili obfitej łaski wszystkim żywym istotom. Uczyli

uwarunkowane dusze kompletnej służby dla Boga, ukazując

oślepłym oczom uwarunkowanych dusz ich własne

transcendentalne czynności, które identyczne są z miłosnymi

rozrywkami gopi z Wradźy.”

„Doskonałe intonowanie imienia Kryszny dostępne jest dla

wszystkich dusz i jest identyczne z miłosną służbą gopi z Wradźy.

Jest to istota nauk Śri Kryszny Ćajtanji. Ci jednak, którzy nie

wykonują bez obraz wspólnego intonowania imienia Kryszny, nie

mogą zrozumieć natury Boskiego Kochanka. Ci, którzy tracą takie

zrozumienie, pozostają ulegli względem żałosnej niewoli

materialnego pożądania.”

„By dostarczyć uwarunkowanym duszom w materialnym

świecie okazji do obserwowania transcendentalnych rozrywek

Samego Siebie i Swoich bhaktów, Najwyższy Pan Śri Kryszna

Ćajtanja pojawia się na świecie. Najwyższy Pan za darmo przyznaje

25

Swoją boską służbę uwarunkowanym duszom ucząc każdego

intonowania świętych imion Kryszny. Miłosna służba gopi z Wradźy

zaczyna być rozumiana jako transcendentalne słowow duchowym

uchu duszy.”







Następująca historia z tradycji Wajsznawa ilustruje nieporównywalną

wartość świętego imienia Kryszny.



Pewnego razu uczeń zapytał swojego guru o najwyższy sekret

bhadźanu. Guru odparł: „Najbardziej poufnym sekretem bhadźanu

jest ciągłe intonowanie maha-mantry-



26

Opuściwszy aśram swojego guru uczeń napotkał biedaka, który

intonował Hare Kryszna, równocześnie czyszcząc ubrania nad

Jamuną. Potem usłyszał kilka dziewczynek intonujących Hare

Kryszna przy zbieraniu krowiego łajna. Na koniec uczeń usłyszał

rikszarza, chudego, starego kierowcę, który intonował Hare Kryszna

przez całą drogę powrotną do aśramu.



Spotykając swojego guru, uczeń wyraził wątpliwość w związku z

maha-mantrą: „Gurudewa! Co za sekret mi powiedziałeś, który

znany jest każdemu dhobi, rikszarzowi i małym dziewczynkom w

Indiach? Czy to naprawdę jest najbardziej poufny sekret bhadźanu?”

Zamiast długiego wyjaśnienia, guru dał uczniowi drogocenny klejnot

i powiedział: „Pokaż ten klejnot dhobi, rikszarzowi i małym

dziewczynkom i zobacz, czy docenią jego wartość.” Następnie

uczeń pokazał bezcenny klejnot nieuczonemu mężczyźnie od

prania, lecz nie mógł on rozpoznać wartości klejnotu. Powiedział, że

chętnie go przyjmie i użyje do uderzania nim swoich brudnych

ubrań. Uczeń odmówił podarowania mu klejnotu, mówiąc: „Musisz

za niego zapłacić właściwą cenę. Zwykły kamień lub kawałek

drewna wystarczy, aby tłuc brudne ubrania.”

27

Ujrzawszy klejnot, rikszarz powiedział: „Ponieważ jest chropowaty

uważam, że nadaje się do ścierania suchej skóry z moich stóp.”

„Czyś ty oszalał!” powiedział uczeń odchodząc, aby pokazać go

wiejskim dziewczętom. Błędnie rozpoznając prawdziwą wartość

kamienia, dziewczęta odpowiedziały: „Mogłybyśmy użyć tego

kamienia do pakowania krowiego łajna.”

Uczeń ponownie spotkał się ze swoim guru i powiedział: „Gurudewa!

Nikt nie chciał zapłacić odpowiedniej ceny za ten klejnot. Ani nikt nie

mógł docenić jego wielkiej wartości.”

„Tak, w ten sam sposób,” powiedział guru, „większość ludzi nie

potrafi docenić wartości świętego imienia. Z tego powodu są

obojętni na intonowanie Hare Kryszna. Maha-mantra Hare Kryszna

jest sekretem dostępnym, ale objawiany jest on tylko osobom

kwalifikowanym.”







28

„Kiedy Krsna wyjechał z Vrndavany do Mathury, szczególnie matka

Yaśoda, Nanda Maharaja, Śrimati Radharani, gopi i pasterze,

bezustannie myśleli jedynie o Krsnie. Myśleli oni, "Krsna bawił się w

ten sposób, Krsna grał na Swoim flecie. Krsna żartował z nami i

Krsna obejmował nas." To nazywane jest lila-smarana i jest to

proces obcowania z Krsną najbardziej polecany przez wielkich

bhaktów. Nawet Pan Caitanya obcował z Krsną poprzez lila-

smarana, kiedy był w Puri. Ci, którzy są w najbardziej

zaawansowanej pozycji służby oddania i ekstazy, mogą zawsze

obcować z Krsną poprzez pamiętanie Jego rozrywek. Śrila

Viśvanatha Cakravarti Thakur zostawił nam transcendentalną

literaturę zatytułowaną Krsna-bhavanamrta, która jest pełna

rozrywek Krsny. Poprzez czytanie takich książek i im podobnych

bhaktowie mogą być zawsze pogrążeni w myślach o Krsnie.

Jakakolwiek książka o Krsna lila, nawet ta książka, Krsna, i nasze

Nauki Pana Caitanyi, są prawdziwą pociechą dla bhaktów, którzy

przeżywają rozłąkę z Krsną.”

Powyższymi słowami Śrila Prabhupad zachęca do lila smarana.



29

Rozdział pierwszy

Radha-Gowinda- medytacja z przewodnikiem



Varnasrama - Srila Prabhupada ujął kiedyś jednym stwierdzeniem,

varnaśrama to wczesne wystawianie i intonowanie



Wtedy pamiętanie o Krysznie staje się naturalne i kiedy intonujesz:



Widzisz Kryszne i jego tajemne historie i sekrety, które przechodzą z

ust do ust Guru Parampara.

Intonujesz:



I widzisz Kryszne i Jego przepiękny świat, pełen doskonałego

30

zrozumienia systemów społecznych.

Brak smaku do intonowania:



Bierze się z nieuwagi podczas intonowania:



Zamiast myśleć o Krysznie myśli biegną od Kryszny i takie

intonowanie:



Kończy się myślami - och nareszcie skończyłem intonować. Uff jakie

to ciężkie, łatwiej myśleć o innych rzeczach, niż bez przerwy w

medytacji ntonować.

Oj kiedy nadejdzie dzień że odzyskam smak do intonowania:



31

Taka myśl jest zbawienna i daje nadzieje do przejścia na wyższy

etap intonowania:



Drogi Czytelniku zachęcamy Cię do autorefleksji, do zadania sobie

pytania – jak rozsmakować się w intonowaniu?:



Co zrobię jeszcze dziś by lepiej intonować?:



Następująca medytacja o transcendentalnych formach Radha-

Gowindy pochodzi z broszury Śrila Wiśwanatha Ćakrawartiego

Thakura, zatytułowanej Rupa-cintamani. Używając tej doskonałej

medytacji można z łatwością intonować dźapa i skupić swój umysł

na transcendentalnych formach Radha-Gowindy.

„Głęboko wewnątrz serca znajduje się najbardziej urocze, piękne

miejsce, Śri Wryndawan-dhama. Jest całkowicie otoczone przez

iskrzącą Rzekę Jamunę, córkę Góry Kalinda. Jamuna otacza trzy

32

boki Jogapitha i łączy się z czwartym za pomocą kanału. We

Wryndawan znajduje się urocze miejsce, gdzie ziemia zrobiona jest

z lśniącego złota i otoczona jest z szerokimi, rozległymi, misternie

urządzonymi, leśnymi gajami i altankami. W środku całego skupiska

gajów znajduje się cudowna świątynia, zbudowana się z rzadkich i

drogocennych kamieni szlachetnych. Wewnątrz tej świątyni znajduje

się Maha Jogapitha (wielkie miejsce spotkań).

„Jogapitha znajduje się u podstawy ogromnie wysokiego,

cudownie jaśniejącego drzewa pragnień. Cała atmosfera tego

szczególnego miejsca spotkań przepojona jest świeżym, miłym,

leśnym zapachem. Boska Para jest wiecznie obecna w Jogapitha.

Oświecając cały horyzont, Kiśora-Kiśori siedzą na okółku Ich

wyjątkowo błyszczącego, lotosowego tronu, wysadzanego

klejnotami. Ze wszystkich stron otaczają Ich sakhi, które siedzą na

płatkach lotosu, a każda zajęta jest swoją szczególną służbą dla

Boskiej Pary.

„Och mój drogi umyśle, posłuchaj mnie teraz! Najpierw chcę,

żebyś medytował o jednej osobie z tej Boskiej Pary. Jedno z Tych

dwojga ma cerę tak cudowną, jak świeża chmura deszczowa.

Zacznij teraz i po prostu pamiętaj, przede wszystkim i na wieki

atrakcyjny, łagodny uśmiech Kryszny.

„Potem kontempluj fascynującą koronę na Jego głowie,

ozdobioną ładnym pawim piórkiem i kępką jagód gundźa. Wyobraź

sobie falujące loki lśniących, czarnych włosów Śjama. Rozpamiętuj

33

Jego czoło, upiększone uroczym, precyzyjnym tilakiem. Wyobraź

sobie brwi Hari, oczy i nos. Oczyma swojego umysłu wyobraź sobie

bliźniacze, jasne, satynowo gładkie policzki. Skup swoją uwagę na

uszach Giridhariego, odbijających pryzmatyczną aureolę Jego

kołyszących się kolczyków z klejnotów.

„Pamiętaj o cudownych, rubinowo czerwonych ustach

Kryszny. Pamiętaj o Jego słodkim, zachwycającym flecie. Pamiętaj o

nieskończonej różnorodności pełnych znaczenia min na twarzy

Gopinatha. Pamiętaj o Jego szyi, naznaczonej trzema liniami.

Pamiętaj o dwóch miękkich, spadzistych ramionach Kryszny.

Pamiętaj o Jego dwóch ramionach, otoczonych przez naramienniki,

bransolety i inne ładne, misterne dekoracje. Pamiętaj o podobnych

do płatków palcach na lotosowych dłoniach Madhawy, ozdobionych

egzotycznymi pierścionkami, z wygrawerowanymi Jego własnymi

świętymi imionami. Potem pamiętaj wszystkie pomyślne, szczęśliwe

linie, znaczące Jego dłonie.

„Pamiętaj o piersi Murariego, ozdobionej klejnotem

Kaustubha, leśnymi girlandami, perłowymi naszyjnikami i

medalikiem ze zdjęciem Radhy. Pamiętaj o jaśniejącej aurze z linii

dharmy, reprezentującej Boginię Fortuny, chroniącej się na Jego

piersi. Pamiętaj o niespotykanym uroku krótkich, wzniesionych

włosów, wychodzących z Jego lotosowego pępka aż do Jego piersi.

Pamiętaj o smukłej talii Śjamasundara, zakończonej fascynującą

ozdobą Jego bioder, które rozbrzmiewają małymi, dźwięczącymi

dzwoneczkami. Pamiętaj o jaskrawym, lśniącym, żółtym dhoti,

otaczającym ładne, szerokie biodra Hari.

34

„Pamiętaj o czarujących, silnych udach Kryszny i o Jego

wspaniałych kolanach. Pamiętaj o łydkach Radha-ramana,

sięgających do Jego zachwycających kostek. Pamiętaj o grających

dzwonkach poniżej Jego kostek. Pamiętaj o Jego lotosowych

stopach i o Jego uroczo miękkich palcach i paznokciach u stóp,

pomalowanych przejrzystymi, czerwonymi i białymi zmieszanymi

odcieniami. Pamiętaj o rumianym, różowawym odcieniu podeszwy

stóp Mukundy, który dociera do Jego pięt z widocznym, oryginalnym

blaskiem.

„Teraz wyobraź sobie jeden po drugim, pomyślne znaki na

podeszwie prawej stopy Śri Kryszny. Pamiętaj o znaku ziarna

jęczmienia u podstawy pierwszego palca, poniżej ćakrę i parasolkę.

Pamiętaj o wyginającej się ku górze linii, biegnącej od środka stopy

Kryszny i kończącej się między pierwszym i drugim palcem.

Pamiętaj o kwiecie lotosu poniżej środkowego palca Kiśora i o

fladze poniżej, upiększonej przez uroczy maszt.

„Pamiętaj o kiju do kierowania słoniem poniżej małego palca i

o piorunie pod nim. Pamiętaj o ośmiokącie na Jego pięcie. Pamiętaj

o czterech swastykach w czterech kierunkach, otaczających

ośmiokąt i o czterech owocach dźambu między czterema

swastykami. Och mój drogi umyśle! Po prostu rozmyślaj o tych

jedenastu znakach na prawej stopi Śri Hari.

„Teraz medytuj o ośmiu pomyślnych znakach na podeszwie

lewej stopy Śjama-raja. Pamiętaj o konsze poniżej pierwszego

palca. Pamiętaj o emblemacie nieba poniżej środkowego palca, ze

swoim wewnętrznym i zewnętrznym kołem. Pamiętaj łuk bez cięciwy

35

pod tymi kołami i poniżej o odcisku kopytka krowy. Poniżej pamiętaj

o trójkącie, który z czterech stron otoczony jest przez cztery

naczynia na wodę. Pamiętaj o półksiężycu pod trójkątem. Na koniec

pamiętaj o rybie na Jego pięcie.

„Teraz kontempluj czerwonawo-szafranowy odcień stóp

Kryszny. Pamiętaj o Jego paznokciach u stóp i o ich jarzącym się

blasku zmieszanego czerwonego i białego koloru. Pamiętaj o

miękkich, czerwonawych piętach Gowindy. Pamiętaj obie Jego

stopy, ładnie ozdobione przez rozbrzmiewające dzwonki na

kostkach. Pamiętaj parę uroczych kostek, okrągłych łydek, smukłych

kolan i pięknych ud. Pamiętaj świecący, wspaniały blask Jego

mieniącego się, żółtego ubrania. Pamiętaj ozdobę z klejnotów, pełną

małych, brzęczących dzwonków, która oplata Jego biodra.

„Pamiętaj wąską talię Kryszny, głęboki, lotosowy pępek,

brzuch o kształcie liścia bananowego, który pokryty jest pięknymi

włosami. Pamiętaj o Jego szerokiej piersi, ozdobionej klejnotem

Kaustubha, niezliczone, długie naszyjniki z klejnotów i girlandę z

Tulasi-mańdźari. Pamiętaj lewy bok Jego piersi, ozdobiony znakiem

Śriwatsa, symbolem Bogini Fortuny. Pamiętaj prawy bok Jego piersi,

upiększony nicią bramina. Pamiętaj o Jego szyi, naznaczonej

trzema liniami. Pamiętaj, że Jego gardło jest miejscem narodzin

całego skarbca uroczych dźwięków.

„Pamiętaj o Jego miękkich, wzniesionych ramionach,

rozbudowanych po obu bokach. Pamiętaj o w pełni rozkwitłych

rękach Madhawy, udekorowanych różnymi rodzajami ozdób i

naramienników. Pamiętaj o Jego łokciach, które wyposażone są w

36

bardzo szczególny rodzaj jaśniejącego blasku. Pamiętaj o Jego

dwóch dłoniach, upiększonych przez wyjątkowe bransoletki i

ozdoby. Pamiętaj o pomyślnych liniach dobrego losu na Jego

głęboko czerwonawych dłoniach. Pamiętaj o palcach Keśawy,

ozdobionych złotymi pierścionkami. Pamiętaj o Jego paznokciach u

dłoni, które wyglądają jak księżyce w pełni.

„Potem skup swoją uwagę na Jego lotosowej twarzy,

błyszczącej od różnych pięknych cech, jak Jego iskrzące się zęby,

mieniące się usta, szerokie, lotosowe oczy i bliźniacze, błyszczące

policzki. Skup swój umysł na Jego fascynującym nosie. Medytuj o

Jego dwóch wygiętych brwiach. Zaabsorbuj się wyobrażaniem sobie

tilaka namalowanego goraćaną (wspaniałą, żółtą pastą) na Jego

czole. Jego uszy ozdobione są ładnymi kolczykami, które kołyszą

się na boki. Skup swoją uwagę na tym kołyszącym się ruchu.

Kontempluj kobaltowo czarne włosy Kryszny, pełne niezliczonych,

naturalnie falistych loków.

„Oczyma umysłu wyobraź sobie najbardziej atrakcyjną

koronę Giridhariego, ozdobioną pawim piórkiem, czerwonymi i

białymi jagodami gundźa i misternie wplecionymi kwiatami w

kosmyki włosów. A teraz mój drogi umyśle! Na koniec (tak jak na

samym początku) chcę, abyś skupił całą swoją uwagę i w pełni

zaabsorbował się niezakłóconą, skoncentrowaną medytacją o

jaśniejącym blasku, emanującym z atrakcyjnie słodkiego, łagodnego

uśmiechu Kryszny.

„Radha posiada cerę tak świecącą i złotą, że zawstydza

blask świeżych błyskawic. Jest Ona Kiśori- nowo dojrzałą, młodą,

37

wiejską dziewczynką.

„Teraz, mój drogi umyśle! Chcę, abyś skupił swoją uwagę na tym

blasku, który emanuje z niebieskiego ubrania otaczającego głowę

Radhiki. Skoncentruj się i medytuj o Jej atrakcyjnie słodkim,

łagodnym uśmiechu. Następnie wyobraź sobie ładne, naturalnie

kręcone włosy Radhy, związane w piękny warkocz, zwisający na Jej

plecach. Wyobraź sobie Jej misternie ozdobioną klejnotami koronę.

Wyobraź sobie iskrzącą się ozdobę w kształcie złotego listka na

czole Wryszabhanu-nandini.

„Rozmyślaj o małych kosmykach włosów, opadających na

twarz Śrimati. Wyobraź sobie wyjątkowy tilak namalowany na Jej

czole. Skup swoją uwagę na wygiętych, pełnych wyrazu brwiach

Radhiki. Rozważ poświatę Jej oczu, podkreślonych czarnym

tuszem. Pamiętaj o Jej uszach, upiększonych najbardziej uroczymi

kolczykami. Pamiętaj o nadzwyczajnych ozdobach w uszach

Śjamapriji, które otaczają Jej uszy.

„Pamiętaj o dwóch makari (delfinach), namalowanych na

smukłych policzkach Radhiki. Pamiętaj o Jej nosie, ozdobionym

perłową ozdobą wiszącą z przodu. Pamiętaj o Jej szafranowo-

czerwonawych ustach. Pamiętaj o jasnym blasku Jej doskonale

ukształtowanych zębów. Pamiętaj jej pełną wdzięku brodę,

pomalowaną czarnymi kropkami piżma. Pamiętaj o Jej szyi,

naznaczonej trzema liniami. Pamiętaj o wielu naszyjnikach z

klejnotów Kiśori, zwisających kolejno w pętlach. Pamiętaj o Jej

łagodnie pochyłych ramionach. Pamiętaj o rękach Krysznakanty,

ozdobionych różnymi rodzajami naramienników. Pamiętaj Jej

38

miękkie łokcie, bransoletki wysadzane klejnotami, lotosowe dłonie i

czerwonawe spody tych dłoni, naznaczone pomyślnymi symbolami i

liniami szczęścia.

„Pamiętaj delikatne palce Radharani, ozdobione

pierścionkami z klejnotów z wygrawerowanymi Jej własnymi

świętymi imionami. Pamiętaj o Jej dłoniach ozdobionych cudownym

pięknem Jej paznokci. Pamiętaj o piersiach Krysznapriji, przykrytych

różowawym, wyszywanym klejnotami stanikiem. Pamiętaj o Jej

ulubionym medaliku, w którym jest zdjęcie Kryszny. Pamiętaj o

szeregu ładnych, uroczych włosów na Jej brzuchu, który ma kształt

liścia banana.

„Pamiętaj o lotosowym pępku Gaurangi i smukłej talii,

wyposażonej w trzy fałdki. Pamiętaj o Jej wielobarwnym, niebieskim,

jedwabnym sari, które przebiega ukośnie po Jej dolnym ubraniu.

Pamiętaj o Jej dwóch udach, dwóch kolanach, dwóch łydkach i

dwóch kostkach. Teraz rozmyślaj o Jej dzwonkach na kostkach,

które brzmią jak łagodny szczebiot łabędzi. Kontempluj pierścionki

na palcach u stóp Radhy, które, gdy chodzi, są miejscem narodzin

zdumiewająco pięknych dźwięków. Wyobraź sobie Jej palce i

paznokcie u stóp.

„Och posłuchaj mnie teraz, mój drogi umyśle! Proszę, medytuj o

znakach na podeszwie lewej stopy Śri Radhiki. Pamiętaj o ziarnie

jęczmienia u podstawy Jej pierwszego palca, o ćakrze poniżej,

parasolce i bransoletce. Pamiętaj o lekko wygiętej linii biegnącej ku

górze, która zaczyna się na środku stopy, a kończy między

pierwszym, a drugim palcem. Pamiętaj o ośmiopłatkowym kwiecie

39

lotosu, znajdującym się pod środkowymi palcami.

„Pamiętaj o fladze pod lotosem. Pamiętaj o kwiecie pod tą

flagą i o pnączu jeszcze niżej. Pamiętaj o kiju do kierowania słoniem

pod małym palcem. Pamiętaj o półksiężycu (ardha-ćandra)

znajdującym się na Jej pięcie.

„Ryba znajduje się na prawej pięcie Radhy. Pomyśl o górze

pod Jej środkowymi palcami. Pamiętaj o powozie ratha pod tą górą.

Pamiętaj o szakti po lewej stronie powozu. Pamiętaj o maczudze po

drugiej stronie powozu. Pamiętaj o konsze pod pierwszym palcem.

Pamiętaj o ołtarzu pod małym palcem i kolczyku pod tym ołtarzem.

„Kontempluj czerwonawy odcień lotosowych stóp Radhy,

rozciągający się aż do pięt. Wyobraź sobie pierścionki na Jej

czerwonawych palcach u stóp. Wyobraź sobie Jej czerwonawe

paznokcie i Jej dzwonki na kostkach. Rozważ delikatne piękno Jej

kostek, łydek, kolan i ud. Potem pamiętaj o Jej pięknym brzuchu i

biodrach. Pamiętaj o bogatych ubraniach, jakie nosi, połączonych

ładnymi, drogocennymi nićmi (złote dźari). Pamiętaj o złotej ozdobie

otaczającej Jej talię. Pamiętaj o pępku Madhawapriji i o podobnych

do pnączy, ładnych włosach, biegnących wzdłuż Jej brzucha, który

ma kształt liścia.

„Pamiętaj o Jej pulchnych piersiach, przykrytych haftowanym

i wyszywanym klejnotami stanikiem. Pamiętaj o Jej szyi,

naznaczonej trzema liniami, na której wiszą naszyjniki ze złota i

klejnotów. Pamiętaj o łagodnie pochylonych ramionach i rękach Śri

Radhy, ozdobionych naramiennikami. Pamiętaj o Jej uroczych,

ślicznych łokciach. Pamiętaj o Jej nadgarstkach, otoczonych przez

40

bransoletki i koła, zrobione z najlepszych kamieni szlachetnych.

Pamiętaj o czerwonawych, lotosowych dłoniach Kanupriji i Jej

smukłych palcach.

„Pamiętaj o Jej pierścionkach z klejnotów i o paznokciach,

które wyglądają jak księżyce w pełni. Pamiętaj o brodzie Radhy, o

Jej ustach i dwóch policzkach, pomalowanych w różne wzory.

Pamiętaj o uszach Radhy, upiększonych przez unikalne kolczyki,

które mają łańcuszek i szpilkę i które okrążają Ją z tyłu. Pamiętaj o

Jej nosie, ozdobionym perłą i klejnotami. Pamiętaj szerokie,

lotosowe oczy Rasaśwari, obrysowane uroczą, czarną kadźdźalą.

Pamiętaj Jej długie, wygięte brwi. Pamiętaj o Jej czole, ozdobionym

precyzyjnym tilakiem i o ozdobie w kształcie liścia na Jej czole.

Pamiętaj Jej urocze, falujące włosy, kołyszące się na boki.

„Wyobraź sobie czerwoną linię na przedziałku Kiśori.

Wyobraź sobie Jej koronę, zrobioną z różnorodnych kamieni

szlachetnych. Kontempluj zadziwiający warkocz Śjameśwari z

wplecionymi kiściami egzotycznych kwiatów. Wygląda on jak

Triweni. Skup swoją uwagę na wspaniałej, złotej obwódce na

ubraniu z przedniej strony włosów Radhy. A teraz na koniec mój

drogi umyśle! Medytuj głęboko z najpełniejszą, absolutną

koncentracją o atrakcyjnie słodkim, łagodnym uśmiechu Śrimati

Radharani.

„Wersety te opisują rupa-czintamani Radha-Madhawy, czyli

transcendentalny, spełniający pragnienia kamień filozoficzny

medytacji o Ich pięknych, boskich formach. Inteligentne, opanowane

i zdeterminowane osoby, które czytają ten utwór dwa, trzy lub cztery

41

razy, mocno absorbując nim swój umysł, osiągną bezzwłocznie

bezpośredni darśan Boskiej Pary.” (Rupa-czintamani Śrila

Wiśwanatha Ćakrawartiego Thakura)



42

Dodatek do rozdziału pierwszego

Lotosowe stopy Śrimati Radhiki

Prawa stopa- „Wielbię Śri Radhę, której piękna, prawa stopa

ozdobiona jest ośmioma pomyślnymi znakami.” U podstawy dużego

palca jest koncha. Pod drugim i trzecim palcem znajduje się góra.

Pod górą, w środku, w kierunku pięty znajduje się powóz i ryba na

pięcie. Obok powozu, na wewnętrznej krawędzi stopy jest broń

szakti (włócznia). Po drugiej stronie powozu, na zewnętrznej

krawędzi stopy jest maczuga. Pod małym placem jest ołtarz ofiarny,

a pod nim kolczyk z klejnotów.

43

Lewa stopa- „Wielbię Śri Radhę, której elegancka, lewa stopa

upiększona jest przez jedenaście pomyślnych znaków.” U podstawy

dużego palca jest ziarno jęczmienia. Pod nim jest dysk, niżej

parasolka, a pod nią bransoletka. Wyginająca się ku górze linia

zaczyna się na środku stopy i kończy między pierwszym, a drugim

palcem. Pod środkowym palcem jest lotos, a pod nim flaga. Pod

flagą znajduje się kwiat, a pod nim gałązka. Na pięcie jest piękny

półksiężyc. Kij do kierowania słoniem spoczywa pod małym palcem.

W ten sposób wiecznie pamiętam o dziewiętnastu pomyślnych

znakach na stopach Śrimati Radhiki.

„O Wryndawaneśwari! O Śri Radhe! Modlę się o schronienie u

Twoich lotosowych stóp. Twoje lotosowe stopy są skarbcem nektaru

boskiej miłości. Śjamasundara trzyma Twoje stopy bezpiecznie i z

miłością w Swoim sercu. Twoje stopy są najwyższym, chłodzącym

lekarstwem na płonące ognie materialnego świata.” (Radha-rasa-

sudha-nidhi)

Lotosowe stopy Śjamasundara

Prawa stopa- „Medytuję o jedenastu pomyślnych znakach

dekorujących podeszwę prawej stopy Kryszny.” U podstawy dużego

palca znajduje się ziarno jęczmienia, pod nim dysk, a pod dyskiem

parasolka. Wyginająca się ku górze linia zaczyna się na środku

stopy i kończy między pierwszym, a drugim palcem. Pod środkowym

palcem znajduje się piękny kwiat lotosu. Pod nim jest rozwinięta

flaga. Pod małym palcem jest kij do kierowania słoniem, a pod nim

44

piorun. Ośmiokąt znajduje się na pięcie z czterema swastykami w

czterech głównych kierunkach. Jeden owoc jeżyny (dźambu)

znajduje się między swastykami.

Lewa stopa- „Medytuję o ośmiu pomyślnych znakach

upiększających podeszwę lewej stopy Kryszny.” Koncha leży u

podstawy dużego palca, Dwa koncentryczne koła znajdują się pod

środkowym palcem, a pod nimi jest łuk bez cięciwy. Pod nim jest

odcisk kopytka krowy. Poniżej jest trójkąt, otoczony przez naczynia

na wodę. Pod trójkątem jest półksiężyc, a ryba spoczywa na pięcie.

Niech nasze umysły zatopią się w pamiętaniu o dziewiętnastu

pomyślnych znakach, upiększających lotosowe stopy Śri Kryszny.

45

„Dzięki medytowaniu o lotosowych stopach Kryszny osiąga się

wszelkie duchowe i materialne bogactwo, szczęście, piękno i dobre

cechy. Te stopy są siedzibą wszystkich rozrywek. Niech lotosowe

stopy Kryszny będą dla nas wszystkim.” (Gowinda-lilamryta, rozdz.

16)

Znaczenia symboli na lotosowych stopach Radha-Kryszny

Następujące opisy pochodzą ze Skanda Purany, Matsja Purany,

Garga Samhity, Sarartha-darsini (tika do Śrimad-Bhagawatam Śrila

Wiśwanatha Ćakrawartiego Thakura), Ananda-ćandriki (tika do

Gowinda-lilamryty Śrila Wiśwanatha Ćakrawartiego Thakura), Rupa

Czintamani Srila Wiśwanatha Ćakrawartiego Thakura i Śri Kara-

pada-jugala-samahriti Śri Dźiwy Goswamiego. Znaki, które pojawiają

się na stopach Radhy i Kryszny opisane są jako (RK). Znaki, które

pojawiają się tylko na stopach Radhy, opisane są (R), a Kryszny (K).

Koncha (RK) Koncha jest symbolem zwycięstwa, ogłaszając, że ci,

którzy przyjmują schronienie lotosowych stóp Radha-Gowindy są

zawsze ocaleni od zmartwień i obdarzeni odwagą. Ponieważ koncha

zawiera wodę do kąpieli Boskiej Pary, Ich lotosowe stopy zawierają

boską amrytę, która gasi płonący ogień materialnych zmartwień

bhaktów.

Flaga (RK) Flaga ogłasza bezpieczeństwo i ochronę bhaktów przed

strachem, jeśli medytują o Ich lotosowych stopach. Flaga na stopie

46

Radhy ogłasza najwyższe zwycięstwo dla Jej sakhi.

Ryba (RK) Tak jak ryba nie może żyć bez wody, tak samo bhaktowie

nie mogą przeżyć ani chwili bez lotosowych stóp Radha-

Śjamasundara. Ryba na stopie Radhy wskazuje, że nie może Ona

żyć bez Swojego ukochanego Śjama. Zmienny umysł przypomina

rybę; ktoś musi sumiennie praktykować medytację, aby skupić się w

swoim sercu na lotosowych stopach Radha-Gowindy. Lotosowe

stopy Radha-Gowindy nie mogą przeżyć w suchym miejscu. Serce

musi być najpierw nawodnione miłosnymi smakami, aby przyciągnąć

rybę z Ich stóp. Ryba (makara), która jest emblematem na fladze

Kupidyna, na stopie Kryszny pobudza Wradźa-gopi pragnieniami do

miłosnych zabaw. Wskazuje także na to, że Kryszna pokonał

Kupidyna, tym samym pokazując, że flaga Kupidyna

podporządkowana jest podeszwom Jego stóp. Wskazuje również na

to, że w czasie pralaja Kryszna przyjmuje formę Matsji (inkarnacji

ryby), aby ocalić Swoich bhaktów.

Lotos (RK) Wypełniony nektarem lotos wytwarza pragnienie premy

w podobnych do pszczół umysłach bhaktów, którzy medytują o

lotosowych stopach Radha-Gowindy. Lotos (symbol Lakszmi-dewi)

wskazuje, że bhaktowie, którzy pamiętają o lotosowych stopach

Radha-Gowindy, zawsze będą szczęśliwi i będą odnosić sukcesy.

Lotosowe stopy Radha-Śjama są tak miękkie, że mogą być

porównane tylko do płatków lotosu. Na pierwszy widok Ich stopy

wyglądają jak świeżo kwitnący lotos. Oznacza to, że lotosowe stopy

47

Radha-Gowindy zawsze mieszkają we Wradźabhumi, która ma

kształt lotosu. Oznacza to także, że ten, kto zawsze medytuje o

lotosowych stopach Radha-Śjama, wkrótce stanie się szczęśliwy,

ponieważ Boska Para obdarza błogosławieństwami przy użyciu

lotosu. Lotos na stopie Radhy odnosi się do Jej maan, gdy lotosowe

dłonie Kryszny masowały Jej stopy. Odnosi się także do małego,

niebieskiego kwiatu lotosu, który Radhika zawsze nosi w Swojej

dłoni. Radha często używa go do delikatnego uderzania Śjama, gdy

Ten „źle się zachowuje”.

Łuk (K) Ten znak objawia, że ci, którzy przyjmują schronienie

lotosowych stóp Śjama będą zawsze wolni od różnych trudności.

Wskazuje także, że gdy umysł bhakty spotyka się z Jego stopami, to

w efekcie zagęszcza się prema i wypływa jako łzy płynące z ich

oczu.

Kij do kierowania słoniem (RK) Oznacza, że medytacja o lotosowych

stopach Radha-Gowindy kontroluje słonia umysłu bhakty i prowadzi

go właściwą ścieżką. Na stopie Radhy pokazuje, że Radha i tylko

Radha może całkowicie kontrolować szalonego słoniowego

bohatera, zwanego Kryszną.

Trójkąt (K) Bhaktowie, którzy przyjmują schronienie stóp Kryszny są

ocaleni od sideł trzech sił natury i trojakich nieszczęść,

reprezentowanych przez trzy boki trójkąta. Lotosowe stopy Śjama są

pierwszym i ostatnim schronieniem dla mieszkańców trzech

48

światów. Lotosowe stopy Kryszny są najbezpieczniejszym azylem

dla półbogów, ludzi oraz zwierząt. Każdy powinien zwracać się do

lotosowych stóp Kryszny w pełnej koncentracji ciała, umysłu i słów.

Stopy Kryszny przyciągnęły skupione spojrzenie trójokiego Pana

Śiwy.

Ziarno jęczmienia (RK) Oznacza, że bhaktowie otrzymują wszelkie

przyjemne bogactwo, gdy służą lotosowym stopom Radha-Gowindy.

Gdy bhakta raz znajdzie schronienie u Ich lotosowych stóp, to jego

podróż przez wiele, wiele narodzin i śmierci jest nagle ucinana. Tak

jak ziarna jęczmienia podtrzymują życie żywych istot, podobnie,

cudowne stopy Radha-Śjama są najlepszą odżywką dla wszystkich

dusz.

Ołtarz (R) Ten znak oznajmia, że grzechy tych, którzy medytują o

stopach Radhy spalane są jak na ołtarzu ofiarnym (jagja). Co więcej,

ołtarz wskazuje na to, że tak jak wszechświat ożywiany jest przez

braminów, ofiarowujących ogień ofiarny, podobnie ci, którzy oddają

swoje umysły w ofierze stopom Radhiki, stają się w pełni

wyposażeni i ożywieni oddaniem. Oznacza to także, że wieczna,

miłosna służba dla słodkich stóp Śri Radhy jest ostatecznym celem

wszystkich tapa, wrata, dana i jagji (wyrzeczeń, ślubów, jałmużny i

ofiar).

Półksiężyc (RK) Oznacza, że półbogowie, tacy jak Pan Śiwa,

ozdobili swoje własne głowy podeszwami lotosowych stóp Radha-

49

Gowindy. Wskazuje także na to, że bhaktowie, którzy podobnie

dekorują swoje głowy lotosowymi stopami Radhy i Kryszny, mogą

stać się wzniosłymi, czystymi bhaktami, jak Pan Śiwa. Tak jak

księżyc obdarza nektarem swoich chłodzących promieni, podobnie,

kojące, lotosowe stopy Radha-Śjama obdarzają nektarem Swoich

bhaktów, który gasi trojakie materialne zmartwienia. Aby umysły

bhaktów mogły przebywać u Ich stóp, Radha-Gowinda noszą

symbol księżyca, który jest przewodnim bóstwem umysłu. Oznacza

to, że prawdziwy księżyc wyschnął ze wstydu i pojawił się jako

połówka przed cudownymi księżycami w pełni Ich lśniących

paznokci u stóp. Tak jak półksiężyc kieruje się w stronę pełnego

wymiaru i chwały, podobnie korzyść tego, kto codziennie powiększa

chwały lotosowych stóp Radha-Gowindy z pewnością wzrasta do

najwyższego stopnia.

Linia wyginająca się ku górze (RK) Ten symbol oznacza, że

bhaktowie, którzy przylegli do lotosowych stóp Radha-Śjama, jak

gdyby do ostatniej deski ratunku, zostaną przeniesieni do

duchowego świata. Oznacza to, że ścieżka do Radha-Gowindy jest

bardzo bezpośrednia, prosta i wąska (jak krawędź brzytwy). Objawia

także, że lotosowe stopy Radha-Gowindy mogą dotrzeć do najniżej

upadłych dusz, które przyjmują w Nich schronienie, i doprowadzają

je do wyższego przeznaczenia.

Naczynia na wodę (K) Ten symbol oznacza, że stopy Kryszny niosą

złote naczynie czystego nektaru, który jest przyjmowany przez

50

podporządkowane dusze; nigdy nie brakuje tego nektaru, ponieważ

naczynie to zawsze pozostaje pełne. Tak jak pełne naczynie jest

pomyślnym symbolem, podobnie bhaktowie, którzy medytują o

stopach Kryszny, zawsze będą doświadczali pomyślności. Oznacza

to, że lotosowe stopy wylewają miodowy nektar, który gasi płonący

ogień rozłąki, odczuwany przez gopi; jak również płonące trojakie

nieszczęścia, odczuwane przez bhaktów w rozłące. Aby słuchać

wesołych rozmów Wradźa-gopi, Kryszna trzyma emblemat ich

piersi, które są jak naczynia na wodę, na Swoich lotosowych

stopach.

Dysk (RK) Dysk wskazuje na to, że medytacja o lotosowych stopach

Radha-Śjama odcina sześciu wrogów- pożądanie, złość, chciwość,

złudzenie, dumę i zazdrość (kama, krodha, lobha, moha, mada i

matsarja). Oznacza tedźas-tattwa, czyli zasadę blasku, dzięki

któremu Radha-Gowinda niszczą ciemność grzechu wnętrz serc Ich

bhaktów. Co więcej, ten symbol na stopie Radhy pokazuje, że Ona

jest zarządcą Swojego własnego królestwa, składającego się z koła

Wradźa-mandali. Dysk na stopie Kryszny reprezentuje czynnik

czasu. Ten, kto zawsze medytuje o lotosowych stopach Kryszny, nie

będzie nigdy zniszczony przez czas; będzie żył wiecznie w

radosnym świecie Wradźa Gokuli.

Koncentryczne koła (K) Ten znak reprezentuje niebo i pokazuje, że

choć stopy Kryszny są wszędzie, nie są przywiązane do jednego

miejsca, tak jak niebo. Oznacza także, że Kryszna jest wewnątrz

51

wszystkiego, jak i w kole naszych serc. A jednak w tym samym

czasie Kryszna jest poza wszystkim i poza każdym, wiecznie

ciesząc się miłosnymi objęciami Swoich bhaktów we Wradźy.

Wskazuje na taniec rasa, gdzie koła pięknych gopi kręcą się wokół

Kryszny, stojącego w centrum i grającego na flecie. Oznacza także

Śjama kręcącego się jak płomień wokół Radhiki, stojącej w środku

rasa-mandali, i zahipnotyzowanego przez Jej winę.

Parasolka (RK) Parasolka na stopach Radha-Gowindy udowadnia,

że ci, którzy przyjmują schronienie Ich lotosowych stóp chronieni są

przed nieustannym deszczem materialnych zmartwień. Na stopie

Radhy parasolka oznacza, że Jej lotosowe stopy przynoszą ulgę Jej

ukochanemu od palącego ciepła, odczuwanego w rozłące z Nią.

Odnosi się ona także do Kryszny podtrzymującego Wzgórze

Gowardhana jak parasolkę, aby chronić Wradźę przed niszczącymi

deszczami Indry. Oznacza także, że ci, którzy siadają w cieniu Ich

stóp, stają się tak wzniośli jak wielcy królowie, którzy zazwyczaj

mają parasolki nad swoimi głowami.

Odcisk kopytka krowy (K) Oznacza, że dla tych, którzy przyjmują

pełne schronienie w lotosowych stopach Kryszny, szeroki ocean

materialnej egzystencji staje się tak mały i nieznaczny, jak woda

znajdująca się w odcisku kopyta krowy. W ten sposób można go z

łatwością przekroczyć.

Piorun (K) Ten symbol udowadnia, że medytacja o lotosowych

52

stopach Kryszny rozbija na części góry karmicznych reakcji z

przeszłych grzechów bhaktów. Ktokolwiek trzyma się lotosowych

stóp Kryszny staje się tak wzniosły, jak Pan Indra, którego bronią

jest piorun. Ten znak pokazuje, że chwały dynastii Kryszny zostały

umocnione przez Jego własnego wnuczka, zwanego Wradźanabha,

który zbudował świątynie i zainstalował różne Bóstwa, aby utrzymać

wiele miejsc rozrywek Kryszny. Wradźanabha zapoczątkował także

regularne obchodzenie świąt.

Powóz (R) Ten znak pokazuje, że „powóz umysłu” może być łatwo

kontrolowany przez skupienie go na lotosowych stopach Radhy.

Oznacza, że Kryszna jest tak łaskawy dla Swoich bhaktów, że dla

nich zostaje nawet woźnicą. Pokazuje także, że można osiągnąć

najwyższy cel, tak jak nie ma problemu, gdy ktoś jedzie na powozie.

Ktokolwiek skupia swój umysł na powozie stóp Radhy, wychodzi

zwycięsko z bitwy z mają. Powóz umysłu Kryszny jest porywany

przez miłosną służbę Śrimati Radharani.

Swastyka (K) Pokazuje, że nic niepomyślnego nie może zdarzyć się

temu, kto otacza czułą opieką stopy Kryszny w swoim sercu.

Ośmiokąt (K) Ten znak symbolizuje, że ci, którzy wielbią stopy

Kryszny są chronieni w ośmiu kierunkach. Pokazuje także, że nic

wewnątrz królestwa ośmiu kierunków nie jest nieosiągalne dla

bhaktów Kryszny.

53

Owoc jeżyny (dźambu) (K) Ten symbol pokazuje, że lotosowe stopy

Kryszny są jedynym godnym wielbienia obiektem dla mieszkańców

Dźambudwipy (wyspy jeżyn), zgodnie z kosmografią wedyjską.

Maczuga (R) Ten znak pokazuje, że stopy Radhy mogą karcić słonia

grzesznego pożądania.

Kolczyk (R) Pokazuje, że uszy Kryszny zawsze słuchają

dźwięczenia uroczych dzwonków na kostkach Radhy, melodyjnego

dźwięku Jej głosu, słodkich rytmów Jej miłosnych wierszy i

odurzających rag Jej winy.

Góra (R) Ten znak objawia, że chociaż Giri-Gowardhana wielbiony

jest przez całą Wradźę, jako najlepsza z gór, to nadal Wzgórze

Gowardhana szczególnie służy lotosowym stopom Radhiki.

Bransoletka (R) Ten znak oznacza, że stopy Radhy są zawsze

obecne w dłoniach Kryszny (masujących je, gdy Radha jest w

maan), tak jak bransoletki zawsze towarzyszą Jej dłoniom.

Szakti (R) Ten symbol reprezentuje włócznię. Dla tych, którzy

przyjmują schronienie u Radhy, Jej stopy natychmiast pojawiają się,

aby przeciąć wszystkie nieszczęśliwe więzy z życiem materialnym.

Oznacza to, że Śri Radha jest źródłem i rezerwuarem

nieograniczonych szakti, czyli mocy (sarwa saktimaji).

54

Kwiat (R) Kwiat ukazuje, że boska sława stóp Radhy rozchodzi się

wszędzie, tak jak zapach kwiatu. Wskazuje także, że stopy Radhy

nie są twarde, ale miękkie jak płatki kwiatu. Oznacza on także, że

tak jak każdy owoc pojawia się, gdy jakaś roślina kwitnie, podobnie,

wszystkie duchowe owoce pojawiają się najpierw rozkwitając u stóp

Radhy.

Pnącze (R) Ten znak symbolizuje to, jak pnącze pragnienia bhaktów

ciągle rośnie, aż stopniowo znajduje schronienie w stopach Radhy.

Pokazuje, że stopy Radhy można znaleźć w lesie Wryndawan, gdzie

rośnie wiele pnączy i winorośli. Oznacza także, że stopy Radhy

spacerują wśród wielu kuńdźa i kuńdźa mandirów wypełnionych

pnączami i rozproszonymi po całej Wradźy. Udowadnia także, że

Radhika jest najwyższą Boginią ziołolecznictwa i że Jej stopy są

doskonałym lekarstwem na uleczenie choroby materializmu.

Oznacza, że Radha jest jak pnącze, oplatające drzewo tamala,

znane jako Kryszna. Inteligentni bhaktowie przylgną do lotosowych

stóp Radhy, tak jak pnącze mocno chwyta się wszystkiego, czego

dotknie.

55

Rozdział drugi

Krok po kroku do Kryszny



Najlepsze dźapa udaje się w uświęconym miejscu, przy zamkniętych

oczach i z powtarzaniem świętego imienia, równocześnie pamiętając

o jego znaczeniu i o wzniosłych rozrywkach Gaura-Gowindy. Gdy

jednak umysł jest zbyt niespokojny, aćarjowie sugerują

zaangażowanie go w parikrama. Aby to zrobić, należy po prostu

usiąść spokojnie i intonować na koralach, myśląc, że okrąża się w

swoim umyśle Wzgórze Gowardhana, Radha-kundę lub Wradźa-

mandalę.

W czasie intonowania i „mentalnego spaceru” po Giriradźa

parikrama, bhakta zobaczy w umyśle miejsca rozrywek Radha-

Kryszny. To z kolei może nakłonić do pamiętania o konkretnej

rozrywce, którą cieszyła się Boska Para w tej lila-sthali. Delektując

się wymianami między Radha-Madhawą, sadhaka skupi swój

błąkający się umysł na pozytywnej ścieżce dźapa i lila-smarana.

Oto przykład dźapa i manasa parikrama:

Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare, Hare

Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare…

56

Jest ranek- wschodzące słońce różowi wschodnie niebo. Powietrze

jest chłodne. Chłodny piasek pieści moje stopy, gdy idę ścieżką

wokół Giriradźa. Po mojej prawej stronie widzę Kusuma-sarowara,

łagodne i majestatyczne miejsce, z cudownymi, średniowiecznymi

sklepieniami i kopułami.

Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare…

Pamiętam o Aśoka-wana, gdzie Radhika i Jej sakhi przychodziły,

aby zbierać kwiaty dla Śjamasundara. Widząc najatrakcyjniejszy,

pachnący kwiat wysoko na drzewie, Radhika próbowała desperacko

zerwać go, wyciągając Swoje pełne wdzięku ramiona. Ale kwiat był

poza Jej zasięgiem. Niezauważony przez nikogo Sjama wspiął się

na to drzewo i nagiął gałąź Swoją stopą, by Radhika mogła złapać

kwiat.

Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare… Nagle Śjama

zabrał Swoją stopę i gałąź z siłą odskoczyła, podnosząc Radhikę z

ziemi. Trzymając się ciągle tego wyjątkowego kwiatu, Radhika

zwisała w powietrzu i krzyczała o pomoc, a sakhi patrzyły na nią

uśmiechniętymi oczyma i sercami pełnymi troski-

Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare Hare

Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare



57

W trakcie japa Kryszna objawia się coraz bardziej i bardziej, w

zależności od naszego zaangażowania w miłosną służbę oddania i

doświadczenia tych objawień umacniają wiarę adepta bhakti.

Historia pewnej śloki pokaże Ci praktyczny przykład całkowitego

objawienia Kryszny.

Może zastanawiałeś się jak doszło do tego, że Rupa Goswami

napisał tę oto ślokę?

dadati pratigrhnati

guhyam akhyati prcchati

bhunkte bhojayate caiva

sad-vidham priti-laksanam

dadati – daje jałmużnę; pratigrhnati – przyjmuje w zamian; guhyam –

tematy poufne; akhyati – tłumaczy; prcchati – pyta; bhunkte – je;

bhojayate – karmi; ca – również; eva – z pewnością; sat-vidham –

sześć rodzajów; priti – miłości; laksanam – symptomy.

Ofiarowywanie darów i ich przyjmowanie, odkrywanie własnego

umysłu w zaufaniu, zadawanie pytań w zaufaniu, przyjmowanie

prasadam i ofiarowywanie prasadam, są sześcioma symptomami

miłości, którą bhaktowie darzą siebie wzajemnie.

58

Raz, Śrila Rupa Goswami był głęboko pochłonięty bhajana i widział

słodką lila rozrywkę, widział jak Śri Kryszna mówił do własnego

odbicia. Miało to miejsce w Nandagrāma. Zainspirowany tym co

zobaczył, skomponował powyższy werset i umieścił w Śri

Upadeṣāmṛcie: dadāti pratigṛhṇāti ...

Śrila Rupa Goswami widzi jak Śri Kryszna mówi do swojego

odbicia.

Wcześnie rano, w pięknej miejscowości Nandagrāma, matka

Yaśoda była zajęta ubijaniem jogurtu w swym pałacu, Śri Nanda-

bhavana. Nabrała trochę świeżego masła i ofiarowała swemu

synkowi Krysznie. Kryszna wziął do ręki miękkie masło i rozkosznie

zaczął je jeść. Yaśoda powiedziała:

- Kryszno ty jedz sobie masło, a ja teraz mam zamiar spełnić inne

obowiązki domowe.

W pałacu Nanda-bhavana istnieją osiemdziesiąt cztery błyszczące

drogocenne filary. Chociaż Kryszna bawił się sam, ujrzał swoje

odbicie w jednym z filarów. Widząc własne odbicie, zaskoczony

Kryszna pomyślał:

- "Któż jest tym ślicznym atrakcyjnym chłopcem? Nigdy nie

widziałem go we Vrajy. Powinienem się z nim zaprzyjaźnić. Chociaż

Dau bhaiyā (Baladeva) jest tutaj we Vrajy i jest moim przyjacielem,

nie zawsze jest blisko by bawić się ze mną. Czasami udaje się do

domu mojego wujka Upananda, albo czasami przebywa z Rohini w

swym rodzinnym domku. Potrzebuję przyjaciela, który zawsze

będzie przy mnie.

59

Rozrywki Sri Kryszny we Vrajy charakteryzują się niezwykłą

słodyczą zwykłych ludzkich zabaw. Chociaż Krsna jest Bogiem,

Najwyższą Osobą i jest wszechwiedzący, w tym samym czasie, ze

względu na niewyobrażalny wpływ Jego mocy wewnętrznej

Yogamai, zapomina o swoich bogactwach. W tej niesamowitej

historii w taki właśnie sposób, Śri Kryszna próbuje zaprzyjaźnić się z

chłopcem. Mówi do odbicia:

- Moja mama ubrała mnie tak ładnie, bo jestem synem króla. Mam

tak wiele pięknych strojów. Jeśli chcesz mogę dać Ci jeden i jeśli Ty

coś masz, możesz również dać mi jakiś prezent.

Kryszna nie otrzymał odpowiedzi od swego nowego przyjaciela.

Potem odezwał się ponownie:

- Patrz! Znam wiele sztuczek i jestem bardzo biegły w kradzieży

masła. Z moimi przyjaciółmi nie raz spustoszyliśmy już spiżarnie, to

tu, to tam. Nie wiem czy wiesz jak pewnego razu, wcześnie rano,

kiedy moja mama wstała z łóżka i delikatnie umieściła miękką

poduszkę pod moją głową, po cichu wyszła by pełnić swą służbę.

Udawałem wtedy, że śpię i jak tylko matka wyszła, szybko

zeskoczyłem z łóżka. Bez żadnego dźwięku, wymknąłem się z

domu, aby spotkać się z przyjaciółmi, którzy czekali na mnie na

zewnątrz. Poszliśmy do domu pewnej Gopi i zabierając jej syna ze

sobą, weszliśmy po cichu do środka domu, aby ukraść masło. Na

nieszczęście Gopi przyłapała mnie na gorącym uczynku.

Powiedziała:

- O Kanaiyā, tak wcześnie rano już psocisz!

Odpowiedziałem jej wtedy:

60

- Myślałem, że to jest mój własny dom, i że Ty jesteś moją matką.

Gopi nie słuchała żadnych wymówek i powiedziała:

- Ilekroć Cię złapię na złośliwych psotach idę na skargę do mamy

Yaśody. Ona jednak nigdy nie wierzy mi. Ale dziś to się zmieni,

osobiście zabiorę Cię do domu matki.

Biorąc mnie za rękę, zakryła twarz szalem, który również spadł na

moją głowę. Udaliśmy się do Nanda-bhavana ze wszystkimi moimi

sakhas i jej synem, który szedł blisko mnie. Puściłem oko do jej syna

i przywołałem gestem do siebie, a następnie błagałem Gopi:

- O matko, moje ciało jest delikatne, tak delikatne i kruche; trzymasz

mnie za rękę tak mocno, że cierpię. Mogę prosić cię o zmianę

drugiej ręki?

Gopi powiedziała:

- Tak, tylko wcześniej podaj mi drugą rękę.

Czekając tylko na to w tym momencie dałem jej rękę jej syna i

szybko pobiegłem przed nią tak by mnie nie widziała. Pobiegłem do

domu i położyłem się na łóżku udając głęboki sen. Gopi dotarła do

progu mego domu i zapukała głośno nawołując od drzwi:

- O Yaśodo! Matko Yaśodo!

Yaśoda otworzyła drzwi i zapytała:

- Co się dzieje. Dlaczego krzyczysz tak głośno? Obudzisz moje

dziecko, on teraz śpi.

Gopi powiedziała:

- Twój syn nie śpi. Kradł masło w moim domu!

Mama odpowiedziała:

- Jak to?... to niemożliwe, kilka minut temu, widziałam go w swoim

61

łóżku."

W tym momencie, w najbardziej odpowiednim czasie, wyszedłem z

pokoju pocierając oczy i płacząc:

- O Maiya jestem głodny.

Gopi szybko zdjęła zasłonę. Spojrzała w dół na swoją rękę i

zobaczyła kogo trzymała. Całkowicie zdumiona zobaczyła, że to był

jej własny syn!

Wtedy powiedziałem:

- O Maiya, po prostu zobacz! Gopi tworzą zawsze fałszywe historie

o mnie i to jest dowód. Są tak skąpe, że nawet nie karmią swych

dzieci. Zobacz mamo! Dzieci Gopi, gdy są głodne, kradną z

własnych domów!

Matka spojrzała na Gopi, która stała przed nią niezwykle

zakłopotana. I wiesz co się stało? Już od jakiegoś czasu, ta Gopi

unika Nanda-bhavana.

Kryszna dzielił się swym najbardziej poufnym sekretem i pytał

swego odbicia, czy też zna jakieś sprytne sztuczki. W ten sposób

otworzył serce przed swoim nowym przyjacielem i zapytał o jego

serce. Odbicie nie dało żadnej odpowiedzi. Kryszna pomyślał, że

jeśli ma zaprzyjaźnić się z tym chłopcem, musi go nakarmić

pysznymi produktami z mleka. Podał trochę świeżego masła swemu

przyjacielowi:

- Proszę jedz, a potem daj mi smaczny kąsek w zamian.

Ponieważ Kryszna oferował masło, odbicie naśladowało go. Kryszna

stał się zły:

- Staram się zrobić przyjaciela z tego chłopca, ale teraz widzę, że

62

nie jest on wcale prostego serca, on jest całkiem pokrętny.

Kryszna zdenerwowany wyszczerzył zęby jak małpa. Yaśoda Mata

obserwowała, jak jej syn Kryszna bawił się z własnym odbiciem. Nie

mogąc się powstrzymać, zaczęła śmiać się z zachwytu. Kryszna

wtedy uświadomił sobie, że jego nowo znaleziony przyjaciel był

tylko odbiciem. Uczuciem nieśmiałości ukrył się przed swoją mamą

za zasłonę. Śrila Rupa Goswami, widząc uroczy obrazek,

przedstawiający tę szczerą wymianę Kryszny z jego odbiciem, został

zainspirowany.

...tak oto powstał piękny werset w jego Upadeśamṛcie, werset

opisujący sześć miłosnych wymian między wielbicielami.

Śrila Rupa Goswami zobaczył jak Kryszna chce dawać i

otrzymywać prezenty, jak objawił swoje serce w tajemnicy przed

nowym przyjacielem i jak chciał usłyszeć jego realizacje. Zobaczył

również jak Kryszna zaproponował prasadam i zapragnął

posmakować prasadam od przyjaciela. Kiedy te rodzaje wymiany

miłości wykonywane są przez wielbicieli, szczególnie pomiędzy Śri

Guru i uczniem, przyjaźń się rozwija. Rupa Goswami polecił by w

ten sposób wielbiciele łączyli się ze sobą. Jednakże, jeśli wielbiciele

w swych sercach będą wymieniać się z materialistycznymi osobami,

wiele niekorzystnych anarthas (niechcianych nawyków) będzie się

rozwijać. Ta rozrywka miała miejsce na duchowej planecie Goloka

Vrndavan. Rupa Goswami był obecny w tym świecie i wykonywał

bhajana w sādhakaśarīra, jednocześnie był świadkiem tego

wydarzenia w jego wiecznej, duchowej formie.

63

Rozdział trzeci

Żebrząc o premę



Pewnego dnia Śrīmatī Rādharani bardzo pięknie udekorowała Swą

kunja. Jej asṭa-sakhi, osiem bliskich przyjaciółek, na czele z Lalitą i

Visakhą, też tam było. Udekorowały one leśne zarośla Rādhy

przeróżnymi pachnącymi kwiatami, jak madhavi, malati, yui,

sapalika, belli i mallika. Unosił się od nich tak piękny zapach, że

zwabiło to roje brzęczących trzmieli. Kukułka śpiewała:

- Kuuuku, kuuuku!

Pawie tańczyły rozpościerając swe cudowne ogony. Wszystkie

drzewa i pnącza we Vrindavan miały piękne kwiaty i liście. Wiała

chłodna bryza. Panowała taka przyjemna atmosfera. Bliskie

przyjaciółki Rādharani stały u wejścia do kunja. Wszystkie czekały.

Rādharani była w środku, niecierpliwie

oczekując na przyjście Kṛṣṇy.

Powiew bryzy poruszył liśćmi i wydały one dźwięk podobny do - „kus

kus" -Tak, jakby ta bryza przynosiła odgłos kroków Kṛṣṇy.

- O mój ukochany idzie. Kṛṣṇa nadchodzi.

Ale Kṛṣṇa nie przychodził.

W ten sposób Śrīmatī Rādharani czekała. Była tak podniecona, że

64

każda chwila zdawała się być wielką yugą.

- Oh! Kṛṣṇa nie przychodzi

Rādharani nastrój jest lewicowy vamya-bhava i Jej vamya-bhava

wzmagała się bardziej i więcej.

Wszystkie Sakhi tam były i szczególnie Viśakha zauważyła stan

Swej sakhi, Rādharani. Dlatego wysłała ona posłanniczkę słowami:

- Idź i zobacz czy Kṛṣṇa przychodzi czy nie.

Więc ta dziewczyna wyszła i na swej drodze spotkała Saibyę, jedną

ze służek Candravali. Candravali nastrój jest prawicowy, a

Rādharani nastrój jest lewicowy. Są Swymi przeciwieństwami.

Dumna Saibya powiedziała:

- Kṛṣṇa jest w kunja mej sakhi, Candravali.

Po powrocie do kunja Rādharani, posłanniczka złożyła raport do

Visakhi:

- Kṛṣṇa jest w kunja Candravali.

Wtedy Viśakha wściekła się i jej oczy poczerwieniały ze złości:

- Niesłowna osoba! Niesłowna osoba!

Lalita, będąc nieco bardziej łagodna, próbowała uspokoić swą

rozzłoszczoną przyjaciółkę, ale Viśakha nie słuchała. Viśakha

niezwłocznie weszła do kunja i doniosła Śrīmatī Rādharani:

- Kṛṣṇa jest w kunja Candravali.

Wtedy lewicowy nastrój Rādharani wzmógł się drastycznie i osiągnął

szczyt, abhimani-sakhi. We Vrajy, jedynie Śrīmatī Rādharani

rozkoszuje się ostateczną granicą madhurya-rasa. Jedynie Śrīmatī

Rādharani może powiedzieć - „Kṛṣṇa amara, Kṛṣṇa amara" - Kṛṣṇa

należy do mnie. Nikt inny nie może tak powiedzieć. Kṛṣṇa należy

65

tylko do Rādhy i do nikogo innego. On jest Kṛṣṇą Rādhy .

govindanandini, rādhā, govinda-mohini

govinda-sarvasva, sarva-kanta-śiromaṇi

Rādhā jest Tą, która daje przyjemność Govindzie, Govindanandini.

Ona jest również govinda-mohini – tą, która oczarowuje Govindę.

Dla Niej Govinda jest wszystkim, govinda-sarvasva. Jest klejnotem

koronnym pośród małżonek Kṛṣṇy, sarva-kanta-śiromaṇi. To jest

Rādhā. Więc tylko Rādharani, dla której Govinda jest wszystkim,

mówi:

- Kṛṣṇa amara, Kṛṣṇa amara - Kṛṣṇa należy do Mnie.

A co mówi Candravali? Candravali jest w nastroju prawicowym,

dlatego mówi ona, ami tomara:

- Oh Kṛṣṇo! Ja należę do Ciebie.

Rādhā mówi - „Kṛṣṇa należy do mnie” - a Candravali mówi - „Ja

należę do Kṛṣṇy”

To jest różnica pomiędzy nastrojem lewicowym a prawicowym. W

momencie, kiedy Rādharani usłyszała, że Kṛṣṇa był w kunja

Candravali, Jej lewicowy nastrój gwałtownie wzrósł do najwyższego

poziomu. Zwane jest to abhimana, nadąsanie i złość. W złości

przygryzła górną wargę i powiedziała:

- Jeśli Kṛṣṇa przyjdzie, to nie pozwólcie tej niewdzięcznej osobie

wkroczyć do Mego kunja. Niesłowna osoba!”

Rādharani mówi w ten sposób, ale czego naprawdę pragnie? Ona

zawsze myśli o Kṛṣṇie i nie może znieść przenikliwego bólu rozłąki z

66

Nim nawet na moment, po mimo tomówi:

- Nie pozwólcie temu niewdzięcznikowi Kṛṣṇie wejść do mojego

kunja!

To jest - mana. Zewnętrznie odrzuca Ona Kṛṣṇę, ale wewnętrznie

chce Go. Kṛṣṇa jest w sercu Rādharani. Serce Rādharani jest sat-

prema-darpaṇa, zwierciadłem czystej miłości. Więc Kṛṣṇa jest tam i

śmieje się. Mówiąc:

- Tak, my nie pozwolimy temu niewdzięcznemu, nikczemnemu

Kṛṣṇie wejść do kunja naszej sakhi, nie wpuścimy Go.

Lalita i Viśakha wyszły na zewnątrz by objąć wartę przy wejściu do

kunja. Wtedy Kṛṣṇa przybył goniąc co tchu. Zbliżając się do wejścia

kunja Rādharani, Kṛṣṇa zobaczył dwóch silnych dozorców.Lalita i

Viśakha zatrzymały Go mówiąc:

- Zakaz wstępu. Wynoś się stąd. Niesłowna osobo. Nasza praṇa-

sakhi, najdroższa przyjaciółkaozdobiła to kunja tak pięknie. Gdzie

się podziewałeś? Dlaczego zjawiasz się tak późno?

Kṛṣṇa był w bardzo pokornym nastroju. W łagodny sposób zaczął

prosić je ze złożonymi dłońmi:

- Proszę...proszę wybaczcie Mi. Jestem wielkim winowajcą. Proszę

donieście waszej sakhi, że jestem tu i błagam o wybaczenie.

Lecz Viśakha i Lalita nie wpuściły Go. Viśakha była bardzo zła, ale

Lalita będąc troszkę łagodniejsząweszła do kunja.

Rādharani właśnie wylewała łzy, zwiesiwszy głowę w dół. Cała

ziemia mokra od łez z Jej oczu zamieniła się w błoto, a Ona pisała

coś na niej palcem lewej ręki. Widząc Lalitę, Rādharani spytała:

- Czy przyszedł Mój praṇa-vallabha? Czy przyszedł już Pan Mego

67

serca, Kṛṣṇa?

A zaraz potem, nadąsana, powiedziała:

- Dlaczego Kṛṣṇa miałby do Mnie przyjść? Jestem taka nieszczęsna.

Jest tyle pięknych kobietgotowych by dać mu przyjemność.

Wszystkie niebiańskie anioły są bardzo ochocze, by dostać Kṛṣṇę

idać mu przyjemność. Więc niech tak będzie. Niech On przyjmie ich

służbę i będzie szczęśliwy. Nie wiem dlaczego taka prosta kobieta

jak ja, oddała Mu wszystko. Dałam mu Swoje życie i duszę i

ukochałam Go całym Swym sercem. Nie wiem dlaczego. I teraz

płonę w tym gorejącym ogniu rozłąki. Obymspłonęła, lecz oby On

był szczęśliwy.

Rādharani wyglądała jakby oszalała. Lalita widząc w jakim jest

stanie, nie była w stanie nic powiedzieć. Więc wróciła bez słowa do

wrót kunja. Widząc Lalitę, Kṛṣṇa powiedział do niej:

- O Lalita, widzisz jestem takim niegodziwcem. Wiem, że Twoja

sakhi, Śrīmatī, bardzo się nadąsała.Zdaję sobie z tego sprawę. Ale

wierzę, że jeśli wpuścisz Mnie do kunja, posępność twej sakhi ustąpi

wjednym momencie, jak tylko zobaczy Moją formę Śyamasundara.

Wtedy gniewna Viśakha powiedziała:

- Ty kłamczuchu! Co Ty mówisz? Myślisz, że widząc Twą formę

Śyamasundara moja praṇa-sakhizapomni wszystko i zostanie Twą

służką? Wynoś się stąd! Wynoś się!

Viśakha potrafi być czasem bardzo uszczypliwa.

- Nie wstydzisz się mówić takie rzeczy? Co to ma znaczyć? Jesteś

chciwy na Jej miłość, czy Onajest chciwa Twej pięknej postaci

Śyamasundara? Myślę, że zapominasz, że chociaż Jesteś

68

madanamohana- Tym, który oczarowuje Kupidyna – to moja sakhi

jest madana-mohana-mohini -Tą, która oczarowuje madana-

mohana. Czy nasza sakhi jest chciwa na Twe piękno, czy Ty jesteś

chciwy Jejmiłości? Wszystko co wiem, to to, że pewnego dnia

będziesz musiał nad tym zapłakać. Mówię CiKṛṣṇo – pewnego dnia

będziesz musiał zapłakać o Jej miłość. A teraz wynoś się stąd!

Viśakha wypowiedziała te ostre słowa do Kṛṣṇy.

Kṛṣṇa był rozczarowany. Nie wiedział co zrobić więc odszedł i udał

się nad brzeg Yamuny. Tam zdjął wszystkie Swoje piękne ubrania i

ozdoby. Wyrzucając je na bok i tocząc się w piasku, Kṛṣṇa zaczął

płakać. Teraz Kṛṣṇa jest smutny. Tylko te słowa wyszły z Jego ust:

- rādhe purao madhuripu kamam, rādhe purao madhuripu kamam -

O Rādhe, proszę spełnij pragnienie wroga Madhu-daitya.

Chociaż Kṛṣṇa jest zadowolony Sam w Sobie, to nadal pragnie być

z Rādharani.

Paurnamasi jest Yogamayą i aranżuje ona wszystkie lila we

Vrajabhumi. Czynności Yogamayi są tak cudowne, że czasami

nawet Kṛṣṇa nie może ich pojąć. Pomimo tego, że Paurnamasidevi

wie wszystko, to widząc stan Kṛṣṇy, powiedziała ona:

- Mój drogi chłopcze. Co Ci się stało?

Po tym jak Kṛṣṇa wyjawił wszystko Paurnamasi, odrzekła:

- Te rzeczy nie są mi obce. Posłałam już Vrindadevi by poczyniła

stosowne przygotowania doTwojego zjednoczenia ze Śrīmatī

Rādharani.”

I właśnie wtedy pojawiła się Vrindadevi na brzegu Yamuny. Widząc

stan Kṛṣṇy, pomyślała ona:

69

- Kṛṣṇa jest lila-maya. Jaką cudowną lila zamanifestował! Jeśli jest

nitya-milana, wieczny związek,to Kṛṣṇa i Rādhā nigdy nie będą

oddzieleni od Siebie. Jeśli jest wieczna unia, to gdzie jest viraha?

Gdzie jest rozłączenie? Teraz Kṛṣṇa cierpi tak dotkliwie, trawi Go ból

rozłąki z Rādharani a Rādhā tak się nadąsała, że Kṛṣṇa nie wie jak

to przerwać. Kṛṣṇa jest życiem i duszą Rādharani. Ale Rādharani

nadąsała się i wyrzuciła Go, chociaż tak naprawdę nie może znieść

ani chwili rozłąki z Nim.

Uważam, że jest to niepojęte. Lecz z polecenia i inspiracji

Paurnamasi, stanę się instrumentem w tym cudownym lila. Jeśli

mogę zostać instrumentem w jednoczeniu Rādhy i Kṛṣṇy, to

uważam swe życie za udane.

Wtedy Vrindadevi pojawiła się przed Kṛṣṇą.

- Tu Vrindadevi - powiedziała- przyszłam z polecenia Paurnamasi,

która wszystko mi powiedziała.Wiem, że zasmuciłeś się tak,

ponieważ Rādharani nie zgodziła się z Tobą zobaczyć. Rozumiem,

że nic nie możesz zrobić by spotkać się z Rādharani i przerwać Jej

posępny nastrój. Aczkolwiek jest jeden sposób. Jeśli zrobisz co

mówię, wtedy jest nadzieja.

Kṛṣṇa zgodził się:

- Oczywiście, zrobię co powiesz. Nie wiem co robić. Jestem

zmylony.

Vrinda powiedziała:

- W porządku, dobrze, ale musisz pozbyć się tego gopa-vesa, stroju

pasterza. Musisz się z nim pożegnać. Masz też piękne, falujące

włosy na Swej głowie, lecz będziesz musiał je zgolić. Żadnych

70

falujących włosów. Tak. Pozbądź się Swego pawiego piórka.

Żadnego pawiego piórka. I nie stój w ten sposób, tri-bhanga,

trójzgięta pozycja. Zrezygnuj z wszystkich tych rzeczy. A co do tego

czarniawego ciała – Nie! Musisz to wszystko porzucić. I zdejmij Swój

żółty strój. Załóż szafranowe odzienie izostań żebrakiem, bhiksu.

Musisz też wyrzucić Swój mohana-murali. Żadnego oczarowującego

fletu. Ja dam Ci instrument khanjaṇi (tamburyn). Nauczę Cię bardzo

ładnej piosenki i będziesz ją śpiewałgrając na tym khanjaṇi. Wtedy

grając i śpiewając pójdziesz do kunja Rādharani. Jeśli tak zrobisz, to

jest szansa, że spotkasz Rādharani.

Jak tylko Vrinda-devi wypowiedziała te słowa, Kṛṣṇa natychmiast

przyjął taką formę. Kṛṣṇa pojawił się z ogoloną głową, w ubraniu

koloru szafranowego; żebrak w sanyasa-vesa z karnacją jak

stopione złoto. Przez Jego pragnienie ta forma pojawiła się

natychmiast, ponieważ Jego wola jest najwyższa. To z Jego

życzenia następuje stwarzanie i unicestwianie. Więc teraz Kṛṣṇa jest

w bhiksuvesa, ubraniu żebraka. Wtedy Vrinda-devi nauczyła go tej

piosenki:

srimate rādhe bada abhimani

vamya-bhava śiromaṇi

syama sari ange acchadana

tava tapta-kancana varaṇa

eta dina chile pagaliṇi rai

kanu preme praṇa sampi

sarva rupe guṇe ogo gandharvike

71

kanu mana kari curi

aji rādhā-prema bhiksa magi

kanu phere dvare dvare haya

To jest ta przepiękna piosenka, którą Kṛṣṇa nauczył się od Vrinda-

devi. Wtedy Kṛṣṇa w postaci sannyasina poszedł do Rādhā-kunja,

grając na tym khanjaṇi zaczął śpiewać:

- O Śrīmatī Rādhe! Sposępniałaś, abhimana, bardzo sposępniałaś.

Vamya-bhava-śiromaṇi. Jesteś klejnotem koronnym tego

lewicowego nastroju. Całe Twe ciało okrywa to niebieskawe sari a

Twoja skóra ma odcień stopionego złota, tapta-kancana-gaurangi.

Do tej pory szalałaś za kanu-prema, miłością Kṛṣṇy. O Gandarviko,

Rādharani w każdym aspekcie skradłaś serce i umysł Kanu. Ale

otodzisiaj ten Kanu stał się żebrakiem, chodzącym od drzwi do drzwi

błagając Rādhā-prema, Rādhāprema, Rādhā-prema.

Kiedy Kṛṣṇa dotarł do wrót kunja Rādharani, Lalita i Viśakha

zobaczyły pięknego sannyasina i usłyszały tą cudowną piosenkę.

Lalita dociekała:

- O sannyasi ṭhakura, gdzie nauczyłeś się takiej pięknej piosenki?

Sannyasi Thakur odparł:

- Mam guru. Ma ona na imię Gandarvika. To od niej nauczyłem się

tej piosenki.

Wtedy Viśakha powiedziała:

- Dlaczego tu przyszedłeś? Czego sobie życzysz sannyasi ṭhakura?

- Jestem sannyasinem. Nie chce już posiadać niczego w tym

72

materialnym świecie. Porzuciłem wszystko i tylko żebrzę o premę,

prema-bhiksari.”

Viśakha powiedziała:

- W porządku sannyasi ṭhakura. Mója droga sakhi jest bardzo

nieszczęśliwa. Ona kona. Jej los jestbardzo zły, nieszczęsny. O

sannyasi ṭhakura, czy mógłbyś powróżyć Mej praṇa-sakhi?

- O tak znam się na tym

- Kto Cię nauczył?

- Oh nauczyłem się od Mojej Guru, Gandarviki. Ona mnie nauczyła

wszystkich tych rzeczy.

Słysząc to Viśakha zapytała:

- Sannyasi thakur, czy mógłbyś wejść do kunja aby powróżyć naszej

praṇa-sakhi? Wtedy otrzymasz Jej błogosławieństwa. Z

błogosławieństwami Mojej sakhi na pewno dostaniesz prema.

Sannyasi thakur odparł:

- Dobrze, czemu nie? Wejdę ponieważ jestem chciwy na tą prema-

dhana. Dlatego założyłem tesannyasa-vesa. Jestem żebrakiem

premy, prema bhiksari, więc wejdę tam.

Wtedy zabrały one sannyasi-ṭhakura do kunja. Lalita weszła do

wewnętrznej komnaty gdzie leżała Rādharani i doniosła Jej, że

przybył cudowny sannyasi ṭhakura. W międzyczasie Viśakha

poprosiła Go:

- Sannyasi ṭhakura, proszę czy mógłbyś zaśpiewać tą bardzo piękną

piosenkę, którą śpiewałeś? Chcę słuchać tej słodkiej piosenki.

Zaśpiewasz ją?

Sannyasi ṭhakura powiedział:

73

- Tak, czemu nie? To moja ulubiona piosenka.

I wtedy zaczął śpiewać:

- aji rādhā-prema bhiksa magi kanu phere dvare dvare haya - Dzisiaj

Kanu został żebrakiem chodzącym od drzwi do drzwi, błagając o

miłość Rādhy.

Kiedy śpiewał ostatnią linijkę i te słowa doszły do uszu Rādhy,

natychmiast płaczliwy nastrój wezbrał się w Jej sercu:

aslisya va pada-ratam pinasṭu mam

adarsanan marma-hatam karotu va

yatha tatha va vidadhatu lampaṭo

mat-praṇa-nathas tu sa eva naparah

Niech ten rozpustnik zrobi ze Mną co chce. Może Mnie objąć lub

kopnąć. Może pozwolić Mi spalić się ogniem rozłąki nie dając mi

Swego darṣanu. Niech zrobi co zechce – przecież jest

rozpustnikiem. Pomimo tego, zawsze będzie Moim praṇa-natha,

Panem Mego serca, i nikim innym. To jest ostatni wers Śikṣaṣtaki

Mahaprabhu i wyemanował on z głębi serca Rādharani. Wtedy

Lalita pocieszała Ją:

- O moja praṇa-sakhi, uspokój się. Bądź cierpliwa. Przyszedł tu miły

sannyasi thakur. On wie wszystko, sarvajŋa. Powróży Ci czy

możesz spotkać Swego praṇa-vallabha, Pana Twego serca.

Po należytym przygotowaniu dwóch siedzeń na werandzie kunja

Rādharani, Lalita poprosiła sannyasina aby zajął tam Swe miejsce.

Wtedy Rādharani wyszła ze Swej wewnętrznej komnaty.

Nosiła na Swej głowie welon, ponieważ nigdy nie spogląda na

mężczyzn. Żaden mężczyzna nie może oglądać twarzy Rādharani,

74

jedynie Kṛṣṇa. Lalita posadziła Ją na drugim siedzeniu, dokładnie

naprzeciw sannyasi ṭhakura. Następnie Lalita wzięła lewą rękę

Rādharani by pokazać ją sannyasi thakurze.

- O sannyasi ṭhakura - powiedziała – Prosimy, powróż Naszej praṇa-

sakhi.

Sannyasi ṭhakura odparł:

- Proszę Mi wybaczyć, Jestem sannyasi. Nie mogę dotykać ręki

żadnej kobiety. Nie. Moja dharma sannyasy będzie złamana.

- Jak możesz powróżyć więc?

- Mogę powróżyć Twej sakhi widząc linie na Jej czole. Wiem jak się

to robi. Zdejmijcie Jej welon i Ja powróżę.

Wtedy Viśakha powiedziała:

- O sannyasi ṭhakura! Widzisz, Nasza sakhi nigdy nie spogląda na

żadnego puruṣa, mężczyznę, w tym świecie. Ona jest bardzo

stanowcza w tym względzie.

Oszust sannyasi odparł:

- Are baba! Ja Jestem dandi-sannyasi, nie rozumiecie? Nie mam

żadnych pragnień. Porzuciłem wszystko. Jestem jedynie żebrakiem,

błagającym o miłość. Jestem prema-bhiksari. Dlaczego waszasakhi

wstydzi się zdjąć welon w obecności dandi-sannyasi? Jeśli wasza

sakhi podniesie welon, to niczłego się nie stanie. Wtedy mogę

powróżyć. Jestem sannyasi. Nie jestem zwyczajnym mężczyzną.

Kiedy Lalita odsłoniła welon, natychmiast ukazała się syama-tri-

bhanga-lalita, forma Kṛṣṇy – postać sannyasi zniknęła. Stał tam w

Swej wdzięcznej, trójzgiętej pozie z fletem, pawim piórkiem, żółtymi

szatami i pięknymi ozdobami. Wtedy oczy Kṛṣṇy spoczęły na oczach

75

Rādharani – zjednoczeni oko woko. Natychmiast zniknęła Jej

posępność. Viśakha była zdumiona:

- Co to ma być?

Oto co Ramananda Raya zobaczył, gdy Mahaprabhu pokazał mu

Swą prawdziwą formę:

pahile dekhilun tomara sannyasi-svarupa

ebe toma dekhi muni syama-gopa-rupa

(Cc Madya 8.268, i poniżej dwie śloki 269, 270)

Ramananda Raya powiedział Panu Śrī Caitanyi:

- Na początku wyglądałeś jak sannyasi, ale teraz widzę Cię jako

Śyamasundara, chłopca pasterza.

Ramananda Raya zobaczył Śyamasundara. Jak tylko zniknęła

postać sannyasina, natychmiast pojawiła się forma Śyamasundara.

Ramananda Raya jest Viśakhą we vraja-lila więc on widział te

rzeczy.

tomara sammukhe dekhi kancana-pancalika

tanra gaura-kantye tomara sarva anga dhaka

Widziałem Cię wyglądającego jak złocista lalka, i całe Twe ciało

wydawało się być pokryte złotym blaskiem.

tahate prakaṭa dekhon sa-vamsi vadana

76

nana bhave cancala tahe kamala-nayana

Teraz widzę Cię trzymającego flet przy Swoich ustach, a Twoje

lotosowe oczy poruszają się niespokojnie w ekstazie.

Kṛṣṇa powiedział Śrīmatī:

- O Rādhe, Jeteś Kṛṣṇa-ahladini. Wszystkie Twe lila są dla Mej

przyjemności. Nie chcesz dotykać ciała nikogo prócz mnie.

Podobnie Ja nie chcę dotykać ciała żadnej kobiety, jedynie Twoje,

Rādho. Czasem idę do kunja Candravali, tylko dlatego by wzmóc

Twą vamya-bhava. Tym samym wzmaga się Twój lewicowy nastrój i

bawi mnie to. Teraz ten najwznioślejszy nastrój został wyrażony

dzisiaj. Nie mogłem znaleźć żadnego innego sposobu by przerwać

Twoje nadąsanie. Dlatego założyłem tesannyasi-vesa i zostałem

żebrakiem, prema-bhiksari.

Pamiętacie wcześniej gdy Rādharani płakała, Viśakha powiedziała

Kṛṣṇie:

- Pewnego dnia Ty będziesz tak płakać.

Więc teraz On zawsze płacze w formie Mahaprabhu

Więc to dlatego Kṛṣṇa musi płakać. Kṛṣṇa musi płakać i zostać

sannasinem żebrzącym o Rādhāprema,miłość Rādharani.

- W innym przypadku nie mogę spłacić długu – na paraye, na paraye

- Kṛṣṇa mówi – Jestem zadłużony.

na paraye ‘ham niravadya-samyujam

sva-sadhu-krtyam vibudhayusapi vah

77

ya mabhajan durjaya-geha-srnkhalah

samvrscya tad vah pratiyatu sadhuna

Cc Adi 4.180

O Gopi! Nie jestem w stanie spłacić Wam Mojego długu za Waszą

nieskazitelną służbę, nawet w ciągu życia Brahmy. Wasze

połączenie ze Mną jest bez zarzutu. Czciłyście Mnie, ucinając

wszystkie swojedomowe więzy, które są trudne do zerwania.

Dlatego proszę by Wasze chwalebne czyny były Waszą

rekompensatą.

Kṛṣṇa mówi tu:

- Nie mogę spłacić długu. O gopi, macie do mnie tyle miłości, że

zerwałyście wszelkie reguły, wszelkie wedyjskie zasady. W samym

środku nocy przybiegłyście do Mnie.

To jest raganuga-bhakti, żadnych reguł i zasad. Więc Kṛṣṇa jest

zadłużony. I aby spłacić Swój dług, przyszedł w postaci sannyasina.

Całkowicie odmiennej formie; nie zgięty w trzech miejscach, bez

pięknych falowanych włosów. Teraz Jego głowa jest ogolona. Jego

żółte szaty są koloru szafranowego i prosi On o Rādhā-prema, to

jest Rādhābhava. Przyszedł w tej formie sannyasi, jako że nie mógł

spłacić Swego długu. Teraz Kṛṣṇa porusza się w tej formie, która

jest kombinacją Rādhy i Kṛṣṇy, rasaraja-maha-bhava. To jest

Caitanya Mahaprabhu.

W międzyczasie Paurnamasi poleciła Vrindavi by zaangażować

wszystkie manjari do dekorowaniatego kunja, gdzie Rādhā i Kṛṣṇa

78

usiądą i będą się huśtać. Manjari udekorowały kunja i huśtawkę dla

Rādhy i Kṛṣṇy. To jest manjari-bhava-seva. Nasz nastrój jest manjari

bhava, i my właśnie oferujemy swą służbę dla przyjemności Rādhy i

Kṛṣṇy w takim nastroju.

rādhā-kṛṣṇa praṇa mora jugala-kisora

jivane maraṇe gati ara nahi mora

kalindira kule keli-kadambera vana

ratana-bedira upara basabo du’jana

syama-gauri-ange dibo cuya candanera gandha

camara dhulabo kabe heribo mukha-candra

ganthiya malatira mala dibo donhara gale

adhare tuliya dibo karpura-tambule

lalita-viśakha-adi yata sakhi-vrnda

ajnaya karibo seva caraṇaravinda

śrī -kṛṣṇa-caitanya-prabhura dasera anudasa

seva abhilasa kare narottama-dasa

hare kṛṣṇa hare kṛṣṇa kṛṣṇa kṛṣṇa hare hare

hare rama hare rama rama rama hare hare

Boska Para, Śrī Śrī Rādhā Kṛṣṇa są moim życiem i duszą. W życiu,

czy w czasie śmierci nie mam innego schronienia poza Nimi. W lesie

małych drzew kadamba na brzegu Yamuny, posadzę Tą BoskąParę

na tronie z klejnotów. Namaszczę papką sandałową Ich ciemną i

jasną formę i będę Ich wachlować camarą. Och kiedy ujrzę Ich lica

piękne niczym Księżyc? Zrobię dla Nich girlandy z kwiatów malati i

79

założę je na Ich szyje, ofiaruję tambulę pachnącą kamforą Ich

lotosowym ustom. Zapozwoleniem wszystkich sakhi, na czele z

Lalitą i Visakhą, służyć będę lotosowym stopom Rādhy i Kṛṣṇy.

Narottama Dasa, sługa sługi Śrī Caitanyi Mahaprabhu, bardzo

pragnie tej służby dla Boskiej Pary.

Tak więc Rādhā i Kṛṣṇa zasiedli na pięknej jhulana, huśtawce.

tabe hasi’ tanre prabhu dekhaila svarupa

‘rasa-raja’, ‘mahabhava’—dui eka rupa

Cc Madya 8.282

Pan Śrī Kṛṣṇa jest rezerwuarem wszelkiej przyjemności, a Śrīmatī

Rādharani jest ucieleśnieniem ekstatycznej miłości do Boga. Te

dwie formy połączyły się w jedno jako Śrī Caitanya Mahaprabhu.

To spowodowało objawienie Swej prawdziwej postaci Ramanandzie

Raya przez Pana Śrī Kṛṣṇa Caitanyę Mahaprabhu. Gauranga jest

połączoną formą rasaraja i mahabhava. Ale jakim

sposobem są Oni połączeni

razem? Jest to bardzo poufna tattva.

hrdaye dharaye ye caitanya-nityananda

e-saba siddhanta sei paibe ananda

Każdy, kto zdołał pochwycić Pana Caitanyę Mahaprabhu i Pana

80

Nityanandę Mahaprabhu w swym sercu, ucieszy się słuchając tych

transcendentalnych konkluzji.

Tacy premi-bhaktowie, którzy noszą w swych sercach Caitanya-

Nityananda znają tą siddhantę. Oni mogą jej smakować. Locan Das

Thakur śpiewał - anvaddha karuṇa sindhu kaṭiya muhana. Ta

gauratattva jest jak ocean. Ten ocean blokowała bardzo silna tama.

Ale ci premi-bhaktowie roztrzaskali tątamę. I wtedy strumień tego

oceanu wytrysnął w dół. Bez łaski takich premi-bhaktów nie możemy

zrozumieć tej bardzo głębokiej tattvy.

e saba siddhanta haya amrera pallava

bhakta-gaṇa-kokilera sarvada vallabha

Cc Adi 4.234

Ta siddhanta, ta prema-tattva jest jak świeżo wyrośnięte gałązki

drzewa mango – bardzo delikatne i czerwonawe. One zawsze są

zadowalające dla premi-bhaktów, którzy w ten sposób przypominają

kukułki.

abhakta-uṣṭrera ithe nā haya praveśa

tabe citte haya mora ananda-visesa

Cc Adi 4.235

Lecz Ci, którzy są abhaktami, niewielbiciele, są jak wielbłądy. Nie

potrafią wejść w te tematy.

81

ataeva bhakta-gane kari namaskara

nihsanke kahiye, tara hauk camatkara

Cc Adi 4.237

Składając pokłony u lotosowych stóp takich premi-bhaktów,

spróbuję wyjaśnić tą tattvę najlepiej jak potrafię.

bhaja gauranga kaha gauranga laha gaurangera nama re

je jana gauranga bhaje sei haya amara praṇa re

Tacy premi-bhaktowie, którzy zawsze zaangażowani są w

gauranga-bhajan, są moim życiem i duszą.

Więc kim są Ci premi-bhaktowie? Są to wieczni towarzysze Gaury:

Śrī Ramananda, Śrī Rupa, Śrī Raghunatha oraz rasacaryowie jak

Srivas, Śripada Prabhodananda Sarasvati i Śripada

Kavikaranapura. Wszyscy Ci premi-bhaktowie rozkoszowali się tą

nektariańską prema-tattvą i wszyscyoni wyrazili to. Jeśli podążamy

śladami takich premi-bhaktów, sakhi-manjari, którymi są nasi guru,

dostaniemy ich łaskę. Wtedy będziemy w stanie smakować tą

prema-tattvę. Ci, którzy otrzymali łaskę Caitanya-Nityananda,

szczególnie Nityanandy Prabhu, oni będą w stanie pływać w tym

gaura-rasamaha-sindhu, wielkim oceanie powstałym ze słodyczy

Gaury. W przeciwnym razie nie można w nim pływać. Nie można

nawet zbliżyć się do brzegów tego oceanu. Będziecie daleko, daleko

od niego, co tu dopiero mówić o wkraczaniu do niego i pływaniu.

82

Jest to bardzo wielki temat. Jestem zmylony. Próbowałem wejść do

tego ogromnego oceanu, ale nie wiem, w którą stronę iść. W tą

stronę czy w tamtą. To bardzo rozległy temat. Dlaczego Raya

Ramananda zemdlał?

pahile dekhilun tomara sannyasi-svarupa

ebe toma dekhi muni syama-gopa-rupa

tomara sammukhe dekhi kancana-pancalika

tanra gaura-kantye tomara sarva anga dhaka

Cc Madya 8.268/9

Ramananda Raya powiedział do Caitanyi Mahaprabhu: - Najpierw

wyglądałeś jak sannyasi, ale teraz widzę Cię jako Śyamasundara,

czarnawego pastuszka. Teraz co widzę? Zdajesz się być

złocistąpostać i całe Twoje ciało syama wydaje się być pokryte

złotym blaskiem.

Kṛṣṇa jest wewnątrz. Dlatego powiedziane jest - antara kṛṣṇa bahira

gaura – ta forma Śyama jest w środku i pokryta jest złocistym

blaskiem. To jest Gaura. To jest to, co zobaczył Ramananda Raya.

Ramananda Raya zna Kṛṣṇę bowiem jest Visakhą-sakhi we vraja-

lila. Zna on również kancana-pancalika, złotą postać. To jest

Rādharani. On zna Ich oboje, ponieważ we vraja-lila jest on

Visakhą-sakhii Oni oboje są mu bardzo drodzy. Więc dlaczego

Ramananda zemdlał, gdy Gaura mu się tak objawił? To jest pytanie.

83

Są mu znajomi, skoro mówi on:

radhikara bhava-kanti kari’ angikara

nija-rasa asvadite kariyacha avatara

Cc Adi 8.279

Mój drogi Panie, rozumiem, że przyjąłeś ekstazę i karnację Śrīmatī

Rādharani. Przez przyjęcie tego, smakujesz Swego

transcendentalnego nastroju i dlatego pojawiłeś się jako Śrī

Caitanya Mahaprabhu.

Ramananda Raya wypowiada się w ten sposób, więc nie jest mu to

nieznane. Nie ma powodu do omdlenia. Dlaczego więc zemdlał?

dekhi’ ramananda haila anande murcchite

dharite na pare deha, padila bhumite

Cc Madya 8.283

Ujrzawszy tą formę Ramananda Raya omal nie stracił przytomności

w transcendentalnym szczęściu. Nie mogąc dłużej stać, upadł na

ziemię.

On upadł na ziemię. Dlaczego? Czy był tak zdumiony? On zna

wszystkie te rzeczy. Nie jest mu to obce. Jeśli ktoś czegoś nie zna to

może być zdumiony. Ale Ramananda o tym wiedział, dlaczego więc

zemdlał?

84

Acaryowie wyjaśnili to w ten sposób: jest to kwestia viraha i milana,

rozłąki i zjednoczenia. Są trzy rodzaje rozłąki i wszystkie one

dyskutowane są w Ujjvala-nilamaṇi Rupy Gosvamiego. Skoro są trzy

rodzaje rozłąki, to podobnie są trzy rodzaje zjednoczenia, milana.

Trzy rodzaje rozłąki to: bhavi, bhutai bhavan. Najpierw wyjaśnimy co

to jest bhavi-viraha, co to jest bhuta-viraha i czym jest bhavan

viraha. Ze skupioną uwagą powinno słuchać się o tych tematach i

próbować je zrozumieć. Jeśli Mahaprabhu wyleje na nas Swe łaski,

będzie to możliwe.

Akrura przybył do Vrindavan aby zabrać Kṛṣṇę. Nie zabrał on

jeszcze Kṛṣṇy, przewidują - musi to nastąpić. Kiedy Gopi myślą o

tym, to odczuwają pewien ból rozłąki. Jest to bhavi-viraha. To się

jeszcze nie wydarzyło, ale Akrura przyjechał by zabrać Kṛṣṇę. W

tym momencie one czują ból rozłąki. Jest to znane jako bhavi-

viraha. Następnie bhuta-viraha. Po tym jak Akrura zabrał Kṛṣṇę

dzień mija za dniem. Z każdym dniem bólu przybywa i rozstanie

staje się coraz bardziej bolesne.

Więc czym jest bhavan-viraha? Gopi patrzą i przed ich własnymi

oczyma Akrura zabiera ich praṇakanta, najukochańszego ich serc.

Akrura zabiera ich życie. Wszystkie Gopi przyszły i rzuciły się

podkoła rydwanu. „Nasze życie uchodzi. Jak my przeżyjemy? Niech

koła powozu przyjadą po naszychciałach.” Toczą się teraz po ziemi.

To jest znane jako bhavan-viraha. Bóle rozłąki podczas bhavan

viraha są najbardziej dotkliwe. Więc bhavi, bhuta i bhavan – dokliwy,

bardziej dotkliwy i najbardziej dotkliwy.

85

Jako, że są trzy rodzaje viraha, podobnie są też trzy rodzaje milana,

zjednoczenia. Jakie? Bhavi, bhuta i bhavan. Te same nazwy są

użyte. Bhavi-milana, bhuta-milana i bhavan-milana.Spróbujemy to

wyjaśnić.

W Nidhuvan, w lesie Vrindavan, Kṛṣṇa i Rādhā spotykają się

razem. Kṛṣṇa jest tam i Rādhā przychodzi by Go spotkać. To jest

bhava-milana. Jeszcze nie są razem, ale spotykają się razem. Kṛṣṇa

jest tam i Rādhā tam jest. To jest bhavi-milana. Ich połączenie

nastąpi później. Następnie, kiedy połączeni razem, Kṛṣṇa i Rādhā

stają się jednym, np. Śrī Gauranga. To jest znanejako bhuta-milana.

I Viśakha-sakhi widziała to. Jest ona w Nidhuvan, więc nie jest to

obce Ramanandzie Raya. Więc co jest tym, czego on jeszcze nie

widział? Widział on bhavi-milana i bhuta-milana,lecz nie widział

bhavan-milana. Więc zostało mu to teraz pokazane i dlatego

zemdlał. Nie jest to taka łatwa rzecz do zrozumienia. Musimy wejść

głębiej do tego oceanu.

Ta bhavan-milana jest cudowna. W tej rozrywce Ramananda Raya

widzi bhavan-milana. Poprzednio jako Viśakha-sakhi nie widział on

jak Nandanandana Rasaraja Kṛṣṇa wchodzi do serca Vrisabhanavi-

devi Rādharani. Kṛṣṇa myślał: „Ta mahabhava jest tam w głębi Jej

serca i muszę to zdobyć, muszę to mieć. Inaczej moje trzy

pragnienia nigdy się nie spełnią. Ale jak to dostać?” Kṛṣṇa jest

ekspertem w kradzeniu. W Stava-mala Rupa Gosvami wspomina:

kutuki rasa-stomamhrtva. Ten Kṛṣṇa, który jest bardzo sprytny w

kradzeniu, wkradł się do serca Rādharani i skradł to. Jak? Poprzez

86

umieszczenie Rādhy w ogniu rozłąki. Jej serce jest jak wosk. Gdy

chcesz odbić pieczęć, to wkładasz wosk do ognia. Topi się i wtedy

wkładasz do niego pieczęć. Słowo sanskryckie określające wosk, to

jatu. Więc Kṛṣṇa, który jest świetny w kradzeniu, włożył Rādharani

do ognia rozłąki. Kiedy Rādharani poczuła ogień rozłąki w Swym

sercu, wtedy wosk stopił się i Kṛṣṇa przedostał się. W czasie, gdy

był twardy, jak Kṛṣṇa mógł się przedostać? Więc najpierw Kṛṣṇa

stopił go i wniknął dalej i głębiej do najgłębszych obszarów serca

Rādharani. To jest to, czego Ramananda wcześniej nie widział. I

dlatego gdy zobaczył jak Kṛṣṇa wchodzi (do Jej serca), było to tak

cudowne, że doprowadziło go to do omdlenia - Och....bhavan-

milana. Widział on bhavi-milana – bhutan-milana, alenie widział

jeszcze bhavan-milana. Dlatego powiedział: „Najpierw widziałem jak

jesteś sannyasi, następnie widziałem śyama-gopa-rupa,

czarnawego pastuszka. Później przed Tobą zobaczyłem złotą

postać i całe Twe ciało śyama, jak jest pokryte blaskiem tego

złotego odcienia. Widziałem to."

Lecz nie widział on, jak Kṛṣṇa wchodzi do wnętrza serca Rādharani.

Kiedy zobaczył to tuż przed swymi oczyma, wtedy zemdlał. To jest

cudowne.

Podany jest przykład. Ze wschodem Księżyca, płatki kwiatu

rozchylają się jeden po drugim. Każdy to wie. Widzimy Księżyc,

Candra, i widzimy zamknięty pąk kwiatu campaka. Nikt nie widzi jak

candra swymi delikatnymi promieniami otwiera płatki pąku campaka.

To jest filozofia gaudiya-vaisṇava. Każdy widzi candrę i każdy widzi

87

pąk campaka. Jednak jak Księżyc z pomocą swych delikatnych

promieni, otwiera pąk campaka? Czy ktokolwiek to widział. Nie. Nikt

tego nie widział. Podobnie to jestbhavan-milana i Ramananda Raya

widział to. Gaura objawił mu to. Ramananda Raya zobaczył jak

syama-sesadhara - Śyama, który jest jak Księżyc – otwierał Swymi

delikatnymi niczym promienie rękami płatek po płatku tego campaka

leżącego w sercu campaka-varaṇi – Rādharani, której karnacja jest

żółtawa niczym kwiat campaka. I jak stopniowo wnikał do okółka

tego kwiatu. To jest to, co zobaczył, bhavana-milana. Nie widział

tego wcześniej, dlatego (zdumiony) zemdlał.

Prema stopniowo wzrasta do różnych etapów, od sneha do manya,

praṇaya, itd. Są dwa rodzaje miłości, sneha. Jeden to gṛta-sneha, a

drugi to madhu-sneha. Maślany i miodowy. Rādharani sneha jest

miodowa, madhu-sneha, a sneha Candravali jest maślana (ghee),

gṛta-sneha. Kiedy jest zjednoczenie, wtedy ghee topi się, ale miód

gęstnieje. Miód nie topnieje gdy jest połączenie. Ponieważ

Rādharani sneha jest miodowego typu, dlatego w momencie

zjednoczenia staje się coraz bardziej gęsta. Więc jak można do niej

wejść?

W Ujjvala-nilamaṇi Rupa Gosvami opisuje rodzaje kanta,

bohaterek. Więc jeden typ to svadhina-bharttrka kanta, bohaterka

przyjmująca wiodącą rolę. Kiedy odczuwa Ona ból rozłąki, wtedy

snehatopi się tak jak wosk topi się w bardzo mocnym ogniu. Tak

więc w płomieniach bólu rozłąki wosk stopił się, nie jest już twardy.

W tym ogniu płatki otwierają się jeden po drugim. I rasaraja-nilamaṇi

Kṛṣṇa wnika do głębi serca Rādharani. Teraz jest On ukryty tam. Na

88

zewnątrz jest tylko karnacja Rādhy.

To jest Gaura. Gdzie jest Kṛṣṇa? Kṛṣṇa ukryty jest tam w sercu

Rādhy. Kṛṣṇa jest w środku, nie na zewnątrz. To jest tattva. Dzisiaj

Ramananda Raya ujrzał jak, wchodząc do serca Rādharani, Kṛṣṇa

został całkowicie okryty Jej karnacją. To jest zjednoczenie Rādhy i

Kṛṣṇy, bhavan-milana, którą Gaura objawił Ramanandzie Raya. On

nidy wcześniej jej nie widział i dlatego zemdlał.

Ta prema ma taką moc, vikrama i ten, kto ją smakuje wie jaką ma

vikrama. W tym samym pojemniku są dwa przeciwieństwa,

połączenie i rozłąka. To jest visamrtera milana, połączenie nektaru i

trucizny.

Gdy dwa przeciwieństwa są razem, jest to Gaura. Czy te dwa

przeciwieństwa są w pojemniku Kṛṣṇy? Nie. Są one tylko w

pojemniku Gaura. To jest różnica pomiędzy Kṛṣṇą i Gaurą. Poza tą,

w tattvie nie ma różnicy.

Kiedy Ramananda Raya widział to na własne oczy, zemdlał i

przewrócił się w na ziemię. Wtedy mahavadanya, Puruṣottama

Gaura dotknął go Swą lotosową dłonią i Ramananda Raya odzyskał

świadomość.

prabhu tanre hasta sparsi’ karaila cetana

sannyasira vesa dekhi’ vismita haila mana

alingaṇa kari’ prabhu kaila asvasana

toma viṇa ei-rupa na dekhe anya-jana

Cc Madya 8.285

89

Kiedy Ramananda Raya upadł na ziemię zemdlony, Caitanya

Mahaprabhu dotknął jego ręki i natychmiast odzyskał on

świadomość. Niemniej jednak gdy zobaczył on Caitanyę

Mahaprabhu w ubraniu sannyasa, był zaskoczony. Pan objął

Ramananda Raya i uspokoił go słowami; „ Nikt poza tobą nie widział

tej formy.

Z wyjątkiem Ramanandy Raya nikt nigdy nie widział tej bhavan-

milana. Ale oto dzisiaj on ujrzał ją.

gaura anga nahe mora—radhanga-sparsana

gopendra-suta viṇa tenho na sparse anya-jana

Cc Madya 8.287

Właściwie Moje ciało nie ma białej karnacji. Wydaje się jedynie takie,

bowiem dotknęło ciała Śrīmatī Rādharani. Jednakże Ona nie dotyka

nikogo poza synem Nandy Maharaja.

tanra bhave bhavita kari’ atma-mana

tabe nija-madhurya kari asvadana

Cc Madya 8.288

Przekształciłem teraz Swe ciało w ekstazę Śrīmatī Rādharani; w ten

sposób Sam smakuję Swej własnej słodyczy w tej postaci. Nikt poza

Rādharani nie smakuje Mej słodyczy. Rozwinąłem pragnienie by

90

zasmakować Swej własnej słodyczy. Co mam zrobić? Jeśli nie

przyjmę nastroju Rādharani i barwy jej ciała, to nie mogę tego

zasmakować. Dlatego zrobił to i przyszedł jako Śrī Kṛṣṇa Caitanya.

To jest gaura-tattva.

Śrila Prabhodananda Sarasvatipad mówi:

śrimad-bhagavatasya yatra paramam tatparyam utenkitam

śrī -vaiyasakina duranvayataya rasa-prasange ‘pi yat

yad rādhā-rati-keli-nagara-rasasvadaika-sad-bhajanam

tad vastu prathanaya gaura-vapusa loke ‘vatirṇo harih

Ponieważ są one bardzo trudne do zrozumienia, dlatego Sukadeva

Gosvami jedynie krótko wspomniał o słodkich miłosnych rozrywkach

Rādhy i Kṛṣṇy w swym opisie tańca rasa w Śrimad Bhagavatam.

Sukadeva Gosvami opisał Śrī Kṛṣṇa rasa-lila, która jest esencją

Śrimad-Bhagavatam, bardzo treściwie, żadnych szczegółów,

ponieważ nie ma takich wielbicieli, którzy mogliby rozkoszować się

tą słodyczą. Dlaczego miałby rozpisywać się wylewnie? Teraz by

szczegółowo wyrazić tą Rādhā-Kṛṣṇa gudha-rasa, tą prema-rasa,

która jest bardzo poufna,i by nauczać w tym materialnym świecie –

pojawił się Gaurasundara.

I gaura-avatara jest paripurṇa-avatara, kompletnie pełna. On nie jest

amsika, częściowym avatara jak Matsya czy Kurma.

91

yadi nigadita-minady-amsavad gauracandro

na tad api sa hi kascic chakti-lila-vikasah

atula-sakala-sakty-ascarya-lila-prakasair

anadhigata-mahattvah purṇa evavatirṇah

(Sri Caitanya-candramrta 141)

Jeśli ktoś mówi, że Pan Caitanya jest amsa-avatara, jak Pan

Matsya, lub że może jest lila-avatara albo śaktyavesa-avatara, to nie

rozumie on właściwej chwały Pana Caitanyi, Oryginalnej Osoby

Boga, który jest pełny wszechdoskonałych i niezrównanych mocy

oraz cudownych rozrywek. Gaura-avatara jest paripurṇa-avatara,

kompletny, ponieważ jest Samym Kṛṣṇą.

Jego nastrój jestjednak odmienny, bhakta-bhava. Jest On w nastroju

wielbiciela. I jest on w postaci wielbiciela, bhaktarupa. Przyszedł On

by smakować Swej własnej słodyczy, przyjmując nastrój bhakty,

szczególnie nastrój Rādharani, ponieważ jedynie Rādharani

smakuje go w pełni. Kiedy Kṛṣṇa rozwinął to pragnienie, wtedy

przyjął On nastrój oraz karnację Rādharani i przyszedł jako

Gauranga. Aby otrzymać madanakhya-mahabhava, wniknął On do

serca Rādharani i ukrył się tam. Dlatego na zewnątrz jest On Rādhā-

bhava-kanti, przykryty karnacją Śrīmatī Rādharani.



92

Rozdział 4

Kryszna kradnie serce wielbiciela

Historie o Krysznie ukryte są w słowach Kryszny w

zrozumieniu o Kim Kryszna medytuje. HH Gour Govinda Maharaj

wyjaśnia w swych wykładach temat — Bhakti Adikara, że Kryszna

będąc w Dwarace w nocy woła przez sen — o Radho! Radhe!

Radhe!

W tym czasie Rukmini zastanawia się co się dzieje, dlaczego

Kryszna myśli o mieszkańcach Vrajy, i jest nie obecny myślami

będąc przy niej?

Z drugiej strony Kryszna wysyła Udhavę by zobaczył miłość

jaką mają do Kryszny mieszkańcy Vrajy, jak zatracili się bez pamięci

w tej miłości.

Pierwszy zwrot najpotężniejszego wersetu z Bhagavad gity -

man-mana bhava - jest wyrazem olbrzymiej miłości i całkowitego

zapomnienia się w Krysznie - man-mana bhava mat bhakto -

wielbiciele pochłaniają swój umysł i serce we mnie. Co to znaczy

być całkowicie pochłoniętym w Krysznie?

Umysł takiej osoby w każdej jednej działalności, oczy, uszy,

nos i wszystkie zmysły muszą być w pełni skoncentrowane na takim

obiekcie medytacji. Jeśli umysł nie może skupić się na czymś w

pełni, to taki stan jest mniej lub bardzie koncentracją. Czasami nasz

umysł zastanawia się nad przyjemnościami zmysłowymi, a czasami

myśli o Krysznie, to jest uwarunkowany stan, ale jeśli czyjś umysł

93

jest całkowicie pochłonięty myślami o lotosowych stopach

Bhagawana, to taki stan jest najwyższą formą uwielbienia.

Kiedy będzie to możliwe?

W początkowym stadium rozwoju śraddha, wiary, nie jest to

możliwe. Potem gdy przychodzi etap ruczi, smaku do świadomości

Kryszny, również jeszcze nie, gdyż dopiero po tym etapie możemy

rozpocząć prawdziwe dawanie naszego serca. Na etapie asakti,

przywiązania duchowego, możemy dać - może połowę naszego

serca do Kryszny. Na etapie bhava, ekstazy oddania, możemy

oddać trzy czwarte naszego serca do Niego, ale tylko na etapie

prema, boskiej miłości, możemy w pełni oddać nasze serca

Krysznie.

Dlatego też, gdy Kryszna wysyłał Uddhavę do Gopi do

Vrndavan, w sprytny sposób, nie wprost, powiedział Uddhavie:

- Uddhavo, moja mama i mój ojciec dernerwują sie o mnie. Pójdź do

nich i daj im moją wiadomość, proszę pociesz ich trochę.

Uddhava czuł, że moż Kryszna nie mówi wszystkiego, może nawet

coś ukrywał, czekał tam przez chwilę, a potem powiedział:

- Czy jest coś więcej?

Kryszna pomyślał:

- Co mam mu powiedzieć, a czego nie mówić?

Stał tak i patrzył na Udhavę, po głębszym zastanowieniu pomyślał:

- Gdy nie powiem mu teraz, to kiedy mam mu powiedzieć?

Krysna powiedział:

- Tak, jest jeszcze jedna rzecz o której chce Ci powiedzieć. Tam w

Vrndavan są Gopi, które są najbardziej mi bliskie, one oddały mi

94

całe swoje serce, i oprócz mnie nie widzą już nic, zapomniały o

swoich potrzebach cielesnych i funkcjiach organizmu.

- Udhavo jaki jest stan kogoś, kto zapomniał, o wszystkich

potrzebach fizjologicznych? Kogoś kto zapomniał o jedzeniu i piciu,

kąpieli i dekorowaniu się ozdobami, zapomniał dobrze nałożyć

odzież, oraz uczesać włosy? Idź tam i poprostu sam to zobacz, jak

ciała Gopi z pewnością stały się cienkie i słabe, idź po prostu

zobaczyć, jak dla mnie całkowicie się zatraciły i nie pamiętają już

wszystkich swoich relacji cielesnych: mężów, synów, przyjaciół,

braci, bogactwa i własności. One nie mają nikogo, jedyne co mają to

miłość do Mnie. Dzień i noc są głęboko pogrążone w myśleniu o

mnie. Uddhavo, w tym świecie nie widziałem takiego przykładu jak

jedna osoba może oddać swoje serce innej. Ich powietrza życia

uniosły się wysoko, i jak długo mogą tak żyć? I nawet nie wiem, czy

je zastaniesz, czy nie. Dlatego idź szybko i uratuj im życie. Idź i daj

im moją wiadomość, że jestem zdecydowany wrócić, tak wrócę jutro

lub następnego dnia. Ta wiadomość utrzyma ich życia. Mieszkańcy

Vrndavan pomyślą o mym powrocie, pomyślą — Kryszna

powiedział, że przychodzi, Kryszna nie jest w stanie nas okłamać.

Ta nadzieja przywróci im życie, które teraz wisi na cienkiej nici i jeśli

ta nić pęknie, będą spadać, co oznacza, poddadzą się. W takich

warunkach ich życie jest zagrożone. Więc idź szybko.

Dlatego właśnie Gopi są doskonałym przykładem - mana bhava.


95


Teraz Drogi Czytelniku posłuchaj, podamy przykład jak Kryszna

kradnie czyjeś serce. Rozumiemy, że oddać serce komuś jest

bardzo trudno, ale jeśli zamiast tego ktoś kradnie nasze serce,

wtedy wszystko staje się bardzo łatwe. W przeciwnym razie jest nam

bardzo trudno, tak po prostu oddać się w pełni.

W Katha Upanisad (01.02.23), którą w Jaiva Dharmie (16 rozdział)

cytuje Babaji odpowiadając na pytanie Vrajanathy, jest powiedziane:

"Najwyższy Pan jest nieosiągalny przez wyjaśnienia ekspertów, czy

dzięki ogromnej inteligencji, ani nawet przez wielkie rozprawy

naukowe. Jest osiągalny tylko przez osobę, którą On sam wybierze.

Takiej osobie objawia swoją własną formę."

Czy znacie przykłady takich osób? Proszę pokornie, dla

pomyślności nas wszystkich, napiszecie o nich.

HH Gour Govinda Maharaj w swych naukach mówi o różnych

adikara, czynnościach prowadzących do doskonałości.

I tak osoba karmi adikari może spełniać czynności dla rezultatów,

jñana adhikari może nawet osiągnąć pewnego rodzaju czystość

serca. Jest wielu jñanich którzy osiągnęli czystość serca jednak to

nie wystarcza, gdyż by zwrócić uwagę Kryszny potrzeba czegoś

więcej, specjalnego aromatu i smaku, który spowoduje, że Kryszna

96

będzie przyciągany. Tym smakiem jest Bhakti rasa, która pojawia

się na skutek Bhakti adikar, czynności prowadzących do Kryszny,

czyli innymi słowy sadhany - uczenia się i praktyki w służbie dla

Kryszny.

Taka Bhakti rasa wypływając z serca i pochwyci Kryszne, jak to sie

dzieje opisie pewna historia:

Kryszna z Vrndavan zabierał na cały dzień krowy na pastwisko.

Jego cera jest koloru ciemnej deszczowej chmury, posiada

przepiękne kręcone czarne włosy zwisające na jego twarzy, tak

pojawił się bardzo, bardzo piękny i uroczy. Widząc Kryszne

przyjaciele otaczają Go ze wszystkich stron, ze wszystkich czterech

kierunków świata i skandują wołając —"Sadhu! Sadhu "(co oznacza

- ,,Wspaniały! Wspaniały!"). Wychwalają Krysznę śpiewając i grając

na fletach i rogach. Wszyscy idą razem w ten sposób, nawet

niewidomi Vrajy wychodzą z domów i próbują zobaczyć Krysznę.

Ktoś może powiedzieć:

- Dokąd idziesz?

Ktoś odpowie:

- Mam zamiar mieć darśan Kryszny. Weź moją rękę i chodźmy

razem!

I z wielkim wielkim zapałem pójdą.

Wszyscy ludzie Vrajy otoczają drogę, aby zobaczyć Krysznę

idącego z krowami na pastwisko.

Mama Ysioda i Nanda Maharaj idą za Kryszną i mówią:

- Nasz synku, wracaj szybko, nie odchodź za daleko!

97

Kryszna zapewnia rodziców, że wróci pod koniec dnia i dopiero po

takich zapewnieniach Yasioda i Nanda Maharaj wracają do domu.

Wielu mieszkańców Vrajy przygląda sie Krysznie, wśród nich są

młode małżeństwa, młode dziewczęta, które dopiero co przybyły do

Vrajy by zamieszkać w domach swych mężów. Wszyscy podchodzą

do drzwi domostw by smakować widok Kryszny. Niektóre z

dziewcząt zerkają przez otwory w drzwiach, niektórzy mieszkańcy

wchodzą na dachy domów, by mieć lepszy widok, a jeszcze inni

wspinają się na szczyty drzew.

Kryszna też zerka to w lewo i prawo. Krysznie sprawia dużo radości

widok nowo przybyłych dziewcząt.

Tak się stało, że w jednym z domów była panna młoda, która

trzy dni temu wyszła za mąż. Już dużo wcześniej dowiedziała się o

przecudownym widoku Kryszny, który wyprowadza krowy na

pastwisko. Kiedy usłyszała, że Kryszna nadchodzi z krowami, w jej

sercu pojawiło się olbrzymie pragnienie, wręcz niepokój, by mieć

darśan Krszny. Jednak nowa mama, teściowa i szwagierka siedziały

za drzwiami pilnując jej. Patrząc w jej kierunku powiedziały:

- Nie idziesz! My mamy zamiar, ale ty nie możesz. Jest tam czarny

wąż na zewnątrz i jeśli ugryzie cię, nigdy nie będziesz w stanie

usunąć Jego trucizny. Dlatego zostajesz w domu! Będziemy z

powrotem wkrótce.

Dziewczyna powiedziała:

- Gdzie idziecie? Mam tu sama siedzieć w domu? Ja też idę z wami.

- Nie, to jest bardzo niebezpieczne - nie jedź, zostań! Twoje serce

jest bardzo młode, niedojżałe i nigdy nie będziesz w stanie usunąć

98

truciznę tego węża. Po prostu usiądź tu i zostań na miejscu.

- Bardzo chce iść z Wami! Bardzo!

- Nie, to jest niebezpieczne! Nie pójdziesz!

- W takim razie pójdę sama. Wszystkie żony, osoby starsze, dzieci,

dziewczyny, ptaki, zwierzęta i owady Vrajy idą na darśan Kryszny, w

całej Vrndavan ja jedna, nie otrzymam Jego darśana? Na pewno

pójdę!

- Nie, nie możesz!

Dziewczyna pomyślała:

- Nawet jeśli wyrzucą mnie z tego domu to i tak pójdę!

Potem, widząc, że Kryszna przychodzi blisko, teściowa i szwagierka

szybko pobiegły Go zobaczyć. Kiedy wyszły, dziewczyna podeszła

do zamkniętych drzwi i wyjrzała przez szparę. Jej pozycja była taka

że wszystko widziała, ale nikt nie mógł zobaczyć jej.

Kryszna trzymał flet przy ustach i grał tak słodko, wydawało się że

nektar płynący z serca emanował z otworów fletu zalewając cały

obszar Vrindavan.

Kiedy ktoś patrzy na Krysznę wystawia się na ogień. Istnienie

naszych oczów nabiera prawdziwego znaczenia w chwili kiedy

obserwują tak piękną scenę.

Gopi ofiarowują arati nie za pomocą ogników, ale oczyma. W jaki

sposób się to odbywa? Ich oczy są niczym światełka ogników, a

prema w sercach niczym olej. Ich oczy płoną kiedy Kryszna

przechodzi rzucając ukośne miłosne spojrzenia, a w tym czasie Gopi

wykonują arcana Kryszny spoglądając na Niego. Kryszna nieśmiało i

z wielką radością akceptuje wszystkie z nich.

99

Kryszna może chcieć lub nie chcieć zobaczyć kogoś, ale jeśli ktoś

przejawia olbrzymie pragnienie by oglądać Krysznę, wtedy On z

pewnością zobaczy tę osobę.

Tego dnia Kryszna przede wszystkim chciał dojżeć nową

dziewczynę i patrzył w kierunku tych jednych drzwi. Chciał by

wszyscy inni zostali w tyle za nim i to natychmiast. Posłużył się

pewnym trickiem, chwytając ogon cielaczka dał mu sygnał by ten

zerwał się i pobiegł do wybranych drzwi. Wydawało się, że cielaczek

był specjalnie szkolny do takich celów. Kryszna biegnąc za nim

przybył do tych właśnie drzwi. Stanął w pozycji tribhanga, będąc

zgiętym w trzech miejscach przyłożył flet do ust, uśmiechnął się i dał

darśan patrzącej przez szapare w drzwiach dziewczynie. Koniec!

Serce pasterki w jednej chwili zostało skradzione przez Krysznę,

który wziął je i ruszył swoją drogą. Ona natomiast stała nieruchomo.

To jest właśnie przykład kradzieży serca — man-mana bhava.

Jeśli ktoś osiąga miłosierdzie Kryszny, to na pewno Kryszna

przjdzie i skradnie serce takiej osoby. Jeżeli jesteśmy szczególnie

chętni, zastanawiając się w naszych umysłach: - Kiedy będę mógł

zobaczyć piękne formy Śri Kryszny? Kryszna będzie z nas bardzo

zadowolony, przyjdzie i skradnie nasze serca.

Ta dziewczyna czekała na tę chwilę, prowadziła wyrzeczenia które

trwały miliony lat i teraz, tego dnia osiągnęła sukces. Minęło

piętnaście lub dwadzieścia minut, dziewczyna stała nieruchomo.

Kryszna opuścił podwórko, poszedł do lasu, a kurz wzniesiony przez

krowy i chłopców już dawno opadł. Ona nadal stała pozbawiona

serca i duszy, była bezradna.

100

Teściowa chcąc wyrwać ją z tego stanu przmówiła do niej:

- Czarny wąż Śyamasundara ugryzł cię, teraz już nigdy nie będziesz

w stanie usunąć trucizny!

Wstrząsnęła dziewczyną i jakoś udało się jej zaprowadzić ją do

domu.

- Masz tu! Weź ten kij i ubij trochę jogurtu. Wykonując ciężką pracę

umysł wróci do siebie.

Dziewczyna jednak wzięła zły garnek i zamiast jogurtu zaczęła

ubijać gorczyce co spowodowało straszny hałas. Czasami ubijała, a

czasami zatrzymywała się bez ruchu. Gdzie był jej umysł, gdzie

podziało się serce? Kryszna zabrał: man-mana bhava.

Tym razem przyszła bratowa:

- Hej! Co robisz? Pójdę i poskarżyć się matce.

Na raz pojawiła się teściowa i powiedziała:

- Weź te garnki, idź i przynieś wodę.

Umieściła duży garnek na głowie, a na szczycie mniejsze. Dała jej

również małe dziecko i powiedziała:

- Pilnuj tego dziecka i patrz by nie płakało!

Włożyła w jej dłonie długi sznur do spuszczania naczyń w głąb

studni i wysłała ją w drogę. Dziewczyna poszła. Przybywszy do

studni, zrobiła pętlę na obniżenie garnka w dół do studni. Ale

zamiast owinąć pętlę wokół garnka, owinęła wokół dziecka, i już

miała zamiar obniżyć je do studni!

Wszyscy w pobliżu krzyknęli:

- Hej! Co ty robisz?

Podbiegli do niej biorąc linę z rąk uratowali dziecko.

101

Jedna z Gopi powiedziała

- Wydaje się, że duch ją opętał.

Inna Gopi, który wiedziała wszystko, powiedziała:

- To nie był zwykły duch, to duch należący do Nandy!

Vrndavan to miejsce gdzie płacze się wyłącznie za Kryszną.



102

Rozdział piąty

Govinda lilamrita (dwie krople nektaru)



Wszelka chwała Govinda lilamrcie (przesłodkiej ambrozji zabaw

Pana Govindy), która zawarta jest w tej książce (Śri Govinda

lilamrita). Jeśli czyjeś uszy, słowa i umysł rozsmakują się w nektarze

Govinda lila, będzie on spragniony by każdą wolną chwilę

smakować więcej i więcej. Ten słodki smak odżywia ciało i serce,

sprawia że stajemy się coraz bardziej bezinteresowni i coraz

bardziej i bardziej odległe są nam zwyczajne ziemskie osiągnięcia.

Drogi Czytelniku znajdziesz tu doskonałe lekarstwo na choroby

powtarzających się narodzin i śmierci, zostaniesz całkowicie

oszołomiony, by ostatecznie osiągnąć szaleństwo czystej miłości do

Pana Krsny. Czy nie jest czasem tak, że jestem nieznacznym

pośród wielkich wielbicieli, którzy bawią się w środku tego oceanu i

śmiejąc się patrzą na moją głuptę?

Mimo, że jestem niegodnym, nieinteligentnym partaczem, to jednak

mam olbrzymie pragnienie by opisać wielce słodki, nektariański

ocean rozrywek Pana Kryszny.

103

Powyższe dwie krople pochodzą z książki Govinda Lila autorstwa

Kryszna Das Kaviraja Gosvamiego. Zacząłem czytać tę książkę w

celu tłumaczenia na język polski i w trakcie pomyślałem, że lepiej

będzie kiedyś przetłumaczyć całość, w jak najbardziej poufnym

nastroju. Gdyż jak to powiedział HH Indryadyumna Maharaja nie jest

to książka dla ogółu.



104

Rozdział szósty

Historia z Gopala-campū

Gopāla-campū opisuje, że w sali zgromadzeń Nandy Mahārāja byli

dwaj poeci: Snigdha Kaṇṭha oraz Madhu Kaṇṭha1, którzy codziennie

śpiewali wszelkiego rodzaju pieśni. Pewnego dnia zaczęli śpiewać o

tym, jak Nandarāj otrzymał syna. By zdobyć potomka, Nanda

Mahārāja wykonywał wiele ofiar. Jednak pomimo wszystkich tych

wysiłków nie narodził mu się syn. Mieszkańcy Vrajabhūmi, będący

wszyscy jego przyjaciółmi, również podjęli śluby i zaczęli wykonywać

ofiary dla spełnienia jego pragnienia. Jednak pomimo tego syn

wciąż się nie pojawiał. Yaśomatī, żona Nandy Mahārāja, była bardzo

nieszczęśliwa. Porzuciła jedzenie i siedząc ze spuszczoną głową

nieustannie roniła łzy. Widząc stan swojej żony, Nanda Mahārāja

bardzo się zaniepokoił i pocieszył ją na wiele sposobów mówiąc:

- „Wszystko dzieje się z woli opatrzności.”

Yaśodā-mātā odparła:

- „Mój drogi mężu, powiem ci o czym rozmyślałam w głębi swego

serca. Wykonałam wiele ofiar i podjęłam się wielu ślubów. Nie

wykonałam jednak dvādaśī-parama-vrata.”

Słysząc to Nanda Mahārāja bardzo się ucieszył i powiedział:

- „Tak, bardzo dobrze. Nie podjęliśmy tego vrata. Musimy to

uczynić.”

105

Wizyta Yoginī

Nanda Mahārāja i Yaśomatī-rāṇī wykonywali to vrata przez cały rok.

Pod koniec tego okresu Nanda Mahārāja miał sen. Pojawił się w nim

bardzo z niego zadowolony Pan Hari, który powiedział: „Twoje

pragnienie wkrótce się spełni. W każdej kalpie pojawiam się jako

twój syn i tak też się stanie teraz. Zamanifestuje dziecięce līlā w

twoim domu. Każdego dnia będziesz oglądał Moje rozrywki i

będziesz bardzo szczęśliwy.” Zaraz po tym sen się urwał. Był już

ranek i na dworze śpiewały ptaki. Mahārāja zdecydował się na

kąpiel w Yamunie w towarzystwie swojej żony Yaśomatī. Zabrał ze

sobą wiele bogactw do rozdania. Wszyscy półbogowie, muni i ṛṣi

przybyli przebrani za żebraków, by otrzymać od niego jałmużnę.

Gdy Nanda Mahārāja i Yaśomatī zakończyli kąpiel, zaczęli rozdawać

swoje bogactwa. Wszyscy byli wielce zadowoleni z otrzymanych

darów i zaczęli głośno krzyczeć:

- „Nanda Mahārāja kī jaya! Yaśomatī-rāṇī kī jaya!”

Gdy Nanda Mahārāja powrócił do domu zaczął czcić Bhagavāna

Viṣṇu. Po zakończeniu swych codziennych obowiązków udał się do

sali zgromadzeń, gdzie ofiarował szacunek swoim guru i braminom.

Snigdha Kaṇṭha kontynuuje:

- Właśnie wtedy odźwierny poinformował Nandę o przybyciu

brahmacārīṇi. Nanda Mahārāja słysząc to natychmiast powstał i

powitał ją ofiarowując wspaniałe miejsce do siedzenia. Następnie

obmył jej stopy i zaczął ją wielbić. Wówczas Yaśodā-mātā zaczęła

płakać u stóp brahmacāriṇī tapasvī. Ascetka podniosła Yaśodę i

106

kładąc dłoń na jej głowę, pobłogosławiła ją mówiąc:

- „Moja droga królowo, już wkrótce urodzi ci się wspaniały syn.”

Słysząc to wszyscy pasterze wykrzyknęli:

- ,,Nandarāṇī kī jaya!” Gdy brat Nandy Mahārāja."

Upananda usłyszał tę nowinę wielce się uradował i powiedział:

- „Ten las Gokuli stanie się wielkim miejscem pielgrzymek.” Po

usłyszeniu przepowiedni brahmacārīṇi wszystkich mieszkańców

Vrajabhūmi ogarnęło wielkie szczęście. Wszyscy zaczęli podchodzić

do niej składając u jej stóp daṇḍavat-praṇāmy. Wybudowali dla niej

chatkę, w której zamieszkała.

Ciąża Yaśody

Snigdha Kaṇṭha powiedział: „Madhu Kaṇṭha, mój drogi bracie

opowiedz teraz jak Kṛṣṇa pojawił się w łonie Yaśodā-māty.”

Tak Madhu Kaṇṭha wyjawił tę poufną prawdę: Przez jeden rok

Nanda i Yaśodā przestrzegali dvādaśī-vrata. Wówczas w czasie

kṛṣṇa-pratipat – pierwszej bezksiężycowej nocy miesiąca Māgha

Nanda miał sen. Ujrzał w nim na niebie dziecko o niebieskiej cerze.

Następnie zobaczył dziewczynkę o skórze koloru złota. Obydwoje

wniknęli do serca Nandy Mahārāja, po czym przenieśli się do łona

Yaśodā-māty. Tak Yaśodā zaszła w ciąże. Gdy tylko pasterze gopa i

gopī usłyszeli o tym, ogarnęła ich wielka błogość i szczęście.

Każdego dnia na jej cześć organizowali wielkie festiwale.

Nanda Mahārāja rozdał wiele bogactw braminom i vaiṣṇavom. Jego

dom odwiedzało wiele osób. Kim były te osobistości nikt naprawdę

107

nie wie. Pośród nich były również półboginie. Po ośmiu miesiącach

ciąży astrolog powiedział im:

- „W obecnym miesiącu Bhādra – ósmego dnia ubywającego

księżyca, wasze dziecko narodzi się w czasie najbardziej

pomyślnego tithi.”

Owego dnia, bhādra-kṛṣṇāṣṭamī opiekunka powiedziała:

- „Dziecko narodzi się dzisiaj.”

Natychmiast przygotowano i wspaniale udekorowano macierzyńskie

kwatery. Wszędzie wisiały girlandy z kwiatów. Ozdobiono nimi

również drzwi. Na miejscu pojawiły się biegłe w swoim fachu

opiekunki. Na planetach niebiańskich wszystkich półbogów ogarnęła

wielka radość. Indradeva zesłał deszcz. Tego dnia wszyscy

pogrążyli się w oceanie szczęścia, gdyż miał pojawić Sam

Najwyższy Pan. Choć wszystkie gopī czuwały tej nocy, w wyniku

działania yoga-māyi Kṛṣṇy wszystkich ogarnął sen. Gdy pojawiło się

dziecko wszyscy spali. Spała nawet Yaśodā-mātā. Podczas porodu

w ogóle nie doświadczyła bólu. Tak Yaśodā bezboleśnie urodziła

Kṛṣṇę, Najwyższą Osobę. Dziecko to było putra-ratna – bezcennym

klejnotem pośród synów.

Mathurā i Vṛndāvana

Dokładnie w tym samym czasie, gdy Yaśodā-mātā urodziła Kṛṣṇę

we Vṛndāvan – w Mathurze, w więzieniu pałacu Kaṁsy, Devakī

również dała narodziny dziecku. Zostało to opisane w dziesiątym

Canto Bhāgavatam. W Mathurze, Pan Hari pojawił się w

108

czteroramiennej formie. Na głowie miał koronę, a w Swych czterech

dłoniach trzymał śaṅkhę, cakrę, gadę i padmę – konchę, dysk,

maczugę i kwiat lotosu. Kanaka-kuṇḍala-karṇa, w uszach miał złote

kolczyki, a Jego ciało emanowało jasnym blaskiem. Choć była to

ciemna i pochmurna noc, promienie emanujące z ciała Pana Hari

rozświetliły wszystko dookoła. Widząc to cudowne dziecko, Devakī

złożyła pokłony ze złożonymi dłońmi i ofiarowała modlitwy.

Vasudeva natychmiast wziął kąpiel. Ale jak mógł to zrobić w

więzieniu? Uczynił to w stanie medytacji wykonując manasā-snāna.

W umyśle zorganizował również wielki festiwal z okazji narodzin

Pana Hari, podczas którego rozdał niezliczone krowy braminom i

vaiṣṇavom. Po czym podobnie jak Devakī ofiarował modlitwy Panu

Nārāyaṇowi. Wówczas Nārāyaṇa przemówił: „Natychmiast zanieście

Mnie do Vraja-gokuli i połóżcie na kolanach Yaśodāmāty.” Słysząc

to Vasudeva był bardzo, bardzo szczęśliwy. Dzięki cudownej woli

Pana ci, którzy stali na straży więzienia zasnęli. Otworzyły się

wszystkie mocne, żelazne drzwi oraz kajdany i Vasudeva był w

stanie wyjść.

Dokładnie w tym samym czasie, gdy Vasudeva opuszczał

więzienie, Yaśodā urodziła drugie dziecko – córeczkę. Gdy

Vasudeva dotarł nad brzeg Yamuny zobaczył, że miała tam miejsce

wielka powódź. Woda była bardzo głęboka i cały ląd był zatopiony.

Pomyślał: „W jaki sposób przejdę na drugą stronę?” W tej samej

chwili Vasudeva ujrzał Māhāmāyę, która w formie szakalicy zaczęła

przeprawiać się na drugi brzeg. Zaczął podążać za nią. Ostatecznie

dotarł do domu Nandy Mahārāja. Tam położył swego syna na

109

kolanach Yaśodā-māty i zabrał ze sobą jej córeczkę. Urodzony w

dwóch miejscach Słysząc to Snigdha Kaṇṭha powiedział: „O co tu

chodzi? Yaśodā-mātā urodziła syna oraz córkę, którą wziął ze sobą

Vasudeva. Gdzie zatem podział się syn?” Madhu Kaṇṭha odparł:

„Jest to bardzo poufny temat. Córką Yaśodā-māty była sākṣāt-

yogamāyā. Dzięki swej mocy, Yogamāyā sprawiła, że syn Nandy

stał się niewidoczny i w ten sposób Vasudeva nie mógł Go

zobaczyć. Widział wyłącznie córeczkę.” Synem Nandy i Yaśody jest

svayaṁ bhagavān – oryginalna Najwyższa Osoba Boga –

ete cāṁśa-kalāḥ puṁsaḥ kṛṣṇas tu bhagavān svayam.1 Nanda-

nandana kṛṣṇa, yaśodā-nandana kṛṣṇa to svayaṁ bhagavān,

a wszystkie pozostałe avatāry są Jego pełnymi częściami lub

częściami Jego pełnych części – aṁsa oraz kala. Z łona Devaki

pojawiła się czteroramienna fora Vāsudevy, który jest

prābhavaprakāśa Kṛṣṇy.

Kṛṣṇa posiada dwa rodzaje ekspansji: prābhava-prakāśa

oraz vaibhava-prakāśa. W tymczasowej kategorii prābhava

pojawiają się takie inkarnacje jak Mohinī, Haṁsa oraz Śukla. Do

wiecznej kategorii należą: Dhanvantari, Ṛṣabha, Vyāsa, Dattātreya,

Kapila, itd. Vaibhava-prakāśa jest częściowo potężna. W tej

kategorii pojawiają się: Kūrma, Matsya, Nara Nārāyaṇa Ṛṣi, Varāha,

Hayagrīva, Prishnigarbha, Baladeva, Yajña, Vibhu, Satyasena, Hari,

Vaikuṇṭha, Ajita, Vāmana, Sārvabhauma, Ṛṣabha, Viṣvaksena,

Dharmasetu, Sudhāmā, Yogeśvara i Bṛhadbhānu, itd.

Gdy pojawia się svayam bhagavān Kṛṣṇa, wszystkie Jego części

oraz części Jego części, aṁsa oraz kala, pojawiają się razem z Nim.

110

Synem Vasudevy jest Vāsudeva – czteroramienna forma Pana.

Vāsudeva jest pełną częścią Kṛṣṇy. Zatem, gdy Vasudeva położył

swego syna na kolanach Yaśody, Vāsudeva wniknął w Kṛṣṇę, który

już tam leżał.

Tak jak wszystkie rzeki spływają do oceanu, podobnie

wszystkie pełne części i części pełnych części Kṛṣṇy wnikają w

oryginalnego Pana. Dzięki wpływowi yoga-māyi, Vasudeva nie był w

stanie zrozumieć żadnej z tych rzeczy. W Hari-vaṁśa (2.4.11)

zostało opisane jak Pan Hari jednocześnie rodzi się w dwóch

miejscach:

garbha kāle tv asaṁpūrṇe aṣṭame māsi te striyau devakī ca yaśodā

ca suṣubāte samaṁ tadā

W ósmym miesiącu ciąży, który uważany jest za asaṁpūrṇa

– niepełny, Yaśodā i Devakī urodziły w tym samym czasie.

Krótko po tym, Yaśodā urodziła córeczkę, Yogamāyę. Māhāmāya

jest częścią Yogamāyi, która w wyniku tego również tam była.

Vasudeva zabrał tę Māhāmāyę i wręczył ją Kaṁsie, podczas gdy

Yogamāyā pozostała w ukryciu we Vrajabhūmi. W wyniku tego

oznajmiono, że ósmym dzieckiem była córka, a nie syn. W taki

sposób Kaṁsa został oszukany.

Radość Yaśody

Madhu Kaṇṭha powiedział wówczas:

„W czasie, gdy Yaśodā-mātā urodziła Kṛṣṇę, wszyscy spali. Spali

przez całą noc. Nad ranem Pan Hari zaczął płakać i wszyscy się

111

obudzili. Obudziła się również Yaśomatī i zobaczyła wówczas

swojego syna.”

Widząc swoje wspaniałe, piękne dziecko matka Yaśodā

natychmiast pogrążyła się w oceanie błogości. Nie była w stanie

myśleć o tym, co powinna teraz zrobić, po prostu roniła łzy błogości i

miłości. Z jej piersi płynęło mleko. Nowo narodzone dziecko leżało

na jej kolanach i Yaśodā błogo na Nie spoglądała. Jej głos łamał się

z radości. Nie mogła wydobyć z siebie ani słowa, jedynie płakała

łzami miłości. Do dzisiaj patrzyła wyłącznie na synów innych, teraz

jednak spoglądała na własnego. Z jej oczu płynęły łzy, a z piersi

mleko. Jej całe sari stało się kompletnie mokre.

Raz za razem Yaśodā-mātā spoglądała na piękną niczym

kwiat lotosu twarz syna. Wtedy na dźwięk płaczu nowo narodzonego

dziecka obudziła się cała reszta, opiekunki, pasterze gopa oraz

gopī. Wszyscy przyszli na miejsce mówiąc:

- „Och, to nie jest córka, to syn! Yaśodā urodziła syna!”

Każdy był bardzo szczęśliwy i przepełniony błogością. Zdawało się,

że cała Gokula, całe Vrajabhūmi pogrążyło się w oceanie błogości.

Wszyscy pasterze gopa i gopī pobiegli do kwater Nandy Mahārāja,

by zobaczyć nowo narodzone dziecko. Na planetach niebiańskich

tańczyli półbogowie, uderzając w bębny i śpiewając: „hari hari hari-

bolo! hari-bolo! hari-bolo! hari-bolo!”

Całe czternaście światów rozbrzmiało dźwiękiem: „hari-bolo.”

Na planetach niebiańskich, deva-nārī – żony półbogów zsyłały

deszcz kwiatów. Pasterze gopa oraz gopī tańczyli błogo obejmując

siebie nawzajem z miłością i uczuciem. Wszyscy tonęli w oceanie

112

szczęścia.

Wówczas zgodnie z rytuałami wedyjskimi, Nanda Mahārāja wziął

kąpiel. Następnie wykonał jāta-karma-samskārę – oczyszczającą

ceremonię dla nowonarodzonego dziecka. Przybyli bramini

intonowali svasti-vācana – modlitwy przywołujące pomyślność.

Pojawiło się tam wielu muzyków grających na rozmaitych

instrumentach. Dźwięk bębnów, kotłów i innych instrumentów

muzycznych rozbrzmiewał na wszystkich trzech systemach

planetarnych. Cały wszechświat całkowicie przepełnił się

najwyższym szczęściem, mahāānandą. Prithivi-devī – Matka Ziemia

była wielce zaniepokojona z powodu ciężaru obecności asurów –

demonów. Teraz demony te miały zostać zabite i Prithividevī mogła

doznać ulgi od tego wielkiego ciężaru. Wszyscy sādhu, vaiṣṇavowie

oraz dvija – bramini byli bardzo szczęśliwi.

Błogi taniec

Gdy pojawił się Nanda Mahārāja, wszyscy pasterze gopa i gopī

powiedzieli:

- „Nanda, podejdź tu, podejdź i zobacz swego pięknego syna. Taba

gṛhe udaya haiyāche kata śaśi – wygląda to tak, jakby w twoim

domu pojawiły się niezliczone księżyce. O Nando Mahārāja, eteka

dibase janma haila saphala, manera ānande dekha badana kamala

– po długim czasie, w obecnych narodzinach osiągnąłeś

doskonałość. Minęło wiele lat. Podejdź tu i zobacz piękną, niczym

kwiat lotosu twarz swego syna.”

113

Wiadomość rozeszła się po całej Gokuli, Vrajabhūmi. Wszyscy

pasterze i pasterki przybyli biegiem do domu Nandy – nandera

mandire gayālā āila dhāiyā, hāte bāḍi kāṅdhe bhāra – pasterze

trzymali w dłoniach kije, a na ramionach nieśli kāṅdhe bhāra – kij z

zawieszonymi na obu końcach workami.

Zbliżając się do domu Nandy nieprzerwanie tańczyli. Wszyscy

mówili:

- „Och, Nando, masz tak wielkie szczęście. Ach! Dziś twój dom

pogrążył się w oceanie błogości.”

Widząc piękną, niczym kwiat lotosu twarz syna, Nanda Mahārāja

tańczył w ekstazie. Gdzie tylko nie spojrzeć, wszyscy pasterze i

mieszkańcy Gokuli klaskali w dłonie i tańczyli w błogości. Na niższej

planecie – Pātāla tańczyły również i węże. W środkowej części

domu tańczyła Yaśodā. Tańczył Śiva, Brahmā i Indra. Tańczyli w

błogości wszyscy. Każdy z pasterzy przyniósł ze sobą dary z

jogurtu, kurkumy oraz gorocany – pomyślnego żółtego pigmentu.

Nandarāṇī, żona Nandy Mahārāja zdobyła wszelką pomyślność i

dobrą fortunę, gdyż dziś otrzymała za syna Nīlamaṇi – błękitny

klejnot – Kṛṣṇę.

śrī kṛṣṇa-janmāṣṭamī tithi mahā-mahotsava ki jaya!

bhādra kṛṣṇāṣṭamī tithi ki jaya!

bhagavān kṛṣṇa āvirbhāva tithi ki jaya!

vrajendra-nandana kṛṣṇa āvirbhāva tithi ki jaya!

śrī nanda-nandana yaśodā-nandana kṛṣṇa ki jaya!

114

Rozdział siódmy

Subala, przyjaciel Kṛṣṇy

Pewnego dnia Śrīmatī Rādhārāṇī zrobiła bardzo wspaniałą girlandę

dla Kṛṣṇy i dała ją Vṛndā-devī mówiąc:

- „Weź ją i daj Kṛṣṇie.”

Vṛndā-devī pomyślała:

- „Subala-sakhā jest priya-narma-sakhā – jest bardzo drogi Kṛṣṇie.

Jeśli to on weźmie tę girlandę i da ją Kṛṣṇie, wówczas Kṛṣṇa będzie

bardzo zadowolony.”

Tak Vṛndā-devī przekazała ją Subali. Kṛṣṇa siedział na brzegu

Rādhā-kuṇḍa. Było południe. Subala-sakhā przyszedł tam i

ofiarował girlandę Kṛṣṇie. Następnie wyjaśnił, kto tę girlandę zrobił i

jak dostała się ona w jego ręce. Wówczas Kṛṣṇa powiedział:

- „Och! Siedziałem rozmyślając właśnie o Rādhārāṇī, gdy

przyniosłeś tę girlandę. Mój umysł jest bardzo niespokojny. Proszę,

pomóż Mi. Pomóż. Sprowadź tutaj Rādhārāṇī. Proszę, sprowadź Ją

tutaj. Pragnę się z Nią spotkać.”

Subala-sakhā:

- „Och mój przyjacielu, to nie jest najlepszy czas. Jest południe.

Sprowadzenie Rādhārāṇī o tej godzinie jest praktycznie niemożliwe.

Mój przyjacielu, porzuć wszelką nadzieję. To nie będzie możliwe.”

Kṛṣṇa:

- „Mój drogi przyjacielu, ale Mój umysł jest bardzo poruszony i

niespokojny. Jeśli nie sprowadzisz tutaj Rādhārāṇī, utopię się w

115

Yamunie i tak skończę ze Swoim życiem. Nie jestem w stanie

przeżyć tej rozłąki.”

Subala pomyślał:

- „Och, mój przyjaciel nie może tego przeżyć? Utopi się w Yamunie?

W porządku, jakimś sposobem muszę sprowadzić tutaj Rādhārāṇī,

by sprawić przyjemność Kṛṣṇie.”

Mentalnością przyjaciół są działania dla przyjemności drugiego.

Sakhā zawsze rozumieją mentalność Kṛṣṇy. Wiedzą o czym myśli i

w jaki sposób mogą Mu pomóc i sprawić przyjemność. To jest

sakhya-rasa – madhura-rasa, słodki nastrój. Takie są właśnie

czynności priya-narma-sakhā. Są oni bardzo drodzy Kṛṣṇie.

Podejrzliwa Jaṭilā Subala-sakhā jest wielkim ekspertem we

wszystkich tych czynnościach. Udał się do domu Yāvaty – teścia

Rādhārāṇī. Jaṭilā, teściowa Rādhārāṇī właśnie skończyła obiad i

siedziała na werandzie spoglądając w okno Jej pokoju. Gdy

zobaczyła Subalę natychmiast zapytała:

- „Hej! Dlaczego przyszedłeś tutaj w południe?"

Ona dobrze wie:

- „Tak, ten chłopak przyszedł tutaj w określonym celu. To jest urwis.”

„Dlaczego tutaj przyszedłeś o tej godzinie?”

Wówczas Subala z wielką pokorą powiedział:

- „O matko! Zginęło jedno z moich cieląt. Szukałem we wszystkich

możliwych miejscach, ale nie byłem w stanie go odnaleźć.

Ostatecznie przyszedłem tutaj. Ono może tutaj być. Matko, czy

mogłabyś pójść i sprawdzić, czy ono tu jest? To uwolniłoby mnie od

niepokoju.”

116

Jaṭilā bardzo się rozgniewała:

- „Właśnie zjadłam obiad. Nie mogę się ruszać. Sam pójdź i

sprawdź.”

Subala takiej właśnie odpowiedzi oczekiwał. Choć wejście do środka

było bardzo trudne z powodu siedzącej w drzwiach Jaṭili, udało mu

się to jednak osiągnąć. Wszystkie līlā Kṛṣṇy dzieją się na mocy

cudownych aranżacji Yoga-māyi. Pamiętając Yoga-māyę, Subala-

sakhā pomodlił się, a następnie wszedł do pokoju, gdzie przebywała

Rādhārāṇī. Wszystko Jej powiedział:

- „Kṛṣṇa siedzi nad brzegiem Rādhā-kuṇḍa i intensywnie o Tobie

myśli. Musisz tam pójść, inaczej utopi się w Yamunie.”

Rādhārāṇī odpowiedziała:

- „Ale jak mam to zrobić o tak dziwnej porze? A poza tym Moja

teściowa siedzi w drzwiach. Jak mogę pójść? Jak mogę to zrobić?”

Ale czy istnieje coś, czego nie można zrobić? Jeśli bardzo pragniesz

coś uczynić, by sprawić przyjemność Kṛṣṇie, co jest niemożliwe?

Kṛṣṇa może uczynić wszystko. Dla Niego nie ma rzeczy

niemożliwych. Kṛṣṇa daje inteligencję. Czysta inteligencja pochodzi

od Niego. Gītā (10.10) opisuje: teṣāṁ satata-yuktānāṁ bhajatāṁ

prīti-pūrvakam dadāmi buddhi-yogaṁ taṁ yena mām upayānti te

Tym, którzy zawsze są Mi oddani i z miłością Mi służą, Ja daję

inteligencję, która do Mnie ich prowadzi. Kṛṣṇa mówi: „Ten, kto jest

satata-yuktā – nieustannie zaangażowanym z prītī – z miłością w Mój

bhajana , daję mu czystą inteligencję.”

Tak inteligencja podsunęła mu pewien pomysł. Ponieważ Subala-

sakhā jest bardzo podobny do Rādhārāṇī, powiedział:

117

- „W porządku Rādhārāṇī, weź moje ubrania.”

Dał Jej swoje dhoti, kurtę, turban i całą resztę.

- „Załóż to wszystko i daj mi Swoje sari. Ubiorę się w nie i zostanę

tutaj.”

Tak wymienili się ubraniami. Więc jak teraz się stamtąd wydostać?

Czujne spojrzenie Jaṭili i Kuṭili skupione jest na Rādhārāṇī. Jak się

wydostać?"

Teraz, gdy Rādhārāṇī ubrana była w jego strój, Subala-sakhā

powiedział:

- „Weź na ręce cielaka. Trzymaj go w taki sposób przyciskając do

piersi i po prostu wyjdź.”

Po czym przyprowadził jej zagubionego cielaka. Rādhārāṇī zrobiła

co polecił jej Subala. Ubrana w jego strój, podniosła cielaka,

przycisnęła go do piersi i wyszła na zewnątrz. Gdy przechodziła

obok Jaṭili powiedziała udając Subalę:

- „Matko, znalazłem Mojego cielaka.”

- ,,Och, masz go? W porządku, bardzo dobrze. A teraz idź stąd!

Wynoś się!”

Tak Rādhārāṇī udała się do Rādhā-kuṇḍa i spotkała się z Kṛṣṇą.

Jednakże Subala-sakhā wciąż siedział w Jej domu mając na sobie

sari. Jak uda mu się stamtąd wydostać? Kolejny problem!

Zwyczajem było, że w południe wszystkie damy Vrajabhūmi udawały

się do Sūrya-kuṇḍa, by ofiarować pūję Sūryadevie. Jako, że teraz

było południe, wszystkie gopī wyszły ze swoich domów. Jaṭilā

zawołała:

- ,,Och, moja synowo! Synowo! Czy nie idziesz do Sūryakuṇḍa, by

118

ofiarować pūję Sūryadevie?”

Udając głos Rādhy, Subala powiedział:

- „Tak, tak matko. Idę, idę!”

W ten sposób wydostał się z domu i poszedł do Rādhā-kuṇḍa.

Kṛṣṇa był bardzo szczęśliwy, ponieważ Subala-sakhā prowadził

przed sobą Rādhārāṇī. Kṛṣṇa spojrzał na niego i wszyscy zaczęli się

śmiać. Tak wygląda sākhya-rasa we vraja-līlā. Sakhā – przyjaciele

Kṛṣṇy zawsze pomagają Mu i sprawiają przyjemność zgodnie z tym,

czego pragnie. To są miłosne wymiany pomiędzy przyjaciółmi. Ta

rozrywka znana jest jako subala-milana.

119

Rozdział ósmy

Spotkanie w skrzyni

Wczesnego ranka Yasioda, królowa Vrajy, zajęta była układaniem

ubrań i różnych ozdób w skrzyni. Śri Kryszna przyszedł i zapytał,

„Mamo, co robisz tak wcześnie rano?”

„Drogi synu,” odparła Yasioda, „pakuję skrzynię.”

„A co tak ostrożnie do niej wkładasz?” zapytał.

„Nie musisz tego wiedzieć,” powiedziała do Niego. „Wyjdź z domu i

pobaw się z przyjaciółmi.”

„Ale mamo,” nalegał Śri Kryszna, „ja naprawdę chcę wiedzieć.

Odpowiedz proszę. Nie pójdę dopóki nie powiesz.” (1)

“Drogi synu,” wyjaśniła Yasioda, “do skrzyni wkładam drzewo

sandałowe, kamforę, pyłek lotosu, piżmo i kumkumę, wszystko do

użytku zewnętrznego. Pakuję również zdobione pasy, kolczyki,

branzolety, i niezrównanie efektowne ozdoby z lazurytu, pereł,

szmaragdów i innych drogocennych kamieni; mam też wysokiej

jakości kosztowne ubrania.” (2)

“Mamo, czy wszsytko w tej skrzyni jest dla Mnie?” zapytał Śri

Kryszna, „czy dla Mojego brata, Balaramy?”

„Posłuchaj mój synku. Mam dla Ciebie innną skrzynię z jeszcze

bardziej wykwintnymi szatami i drogocennymi ozdobami. Jest

120

znacznie większa od tej tu. Podobną przygotowałam także dla

Balarama.”

„Ale mamo, jeśli ta skrzynia nie jest dla Mojego starszego brata lub

dla Mnie, to dla kogo? Kto jeszcze jest obiektem twojej miłości i

opieki?” (3)

“O synu, ozdobo Wrajy,” powiedziała Śri Yasioda, “jesteś opiekunem

naszego życia. Opatrzność łaskawie zesłała nam Ciebie w rezultacie

jakiś zalet naszych lub wyrzeczeń jakie pełniliśmy. Tu w Gokuli

mieszka młoda dziewczyna, która również jest całym naszym

życiem. Jest jak niezrównana maść z kamfory łagodząca nasze

zmęczone i piekące oczy. To dla Niej przygotowuję tą skrzynię

wypełnioną ubraniami i ozdobami.” (4)

“Mamo, kim jest ta młoda dziewczyna? Czyją jest córką? Gdzie

mieszka? Dlaczego darzysz Ją taką miłością i dobrocią? Powiedz Mi

proszę wszystko.”

„Posłuchaj synu, mam przyjaciókę o imieniu Kirtida. To z jej łona

pojawił się ten bezcenny i niezrównany klejnot młodych dziewcząt.

Jej ojcem jest Vrisabhanu Maharaja, król pasterzy, a Ona sama jest

prawdziwym uosobieniem rezultatu wyrzeczeń, jakie spełniał. Jej

blask oświetla nawet słońce (bhanu) w Jestha, najgorętszym

miesiącu lata (który zgodnie z wedyjskim kalendarzem przypada w

astrologicznym znaku byka, vrisa). W ten sposób córka

rozprzestrzenia wszędzie sławę Swego ojca.” (5)

121

“Drogie dziecko, Pan Brahma stworzył w tym świecie różne wzniosłe

kobiece cechy, takie jak nadzwyczajne piękno, słodycz natury,

posłuszeństwo starszym, nieśmiałość, prostotę i pokorę. Zazwyczaj

osoba staje się znakomitą osiągnąwszy te szlachetne cechy; lecz

one [cechy] same osiągnęły znakomitość przyjąwszy schronienie w

tej młodej dziewczynie. To zadziwiająca prawda i do dlatego żywię

do Niej naturalne uczucie. Jej imię to Radha.”

Gdy Śri Yasioda w ten sposób wychwalała cechy Radhy i

wspomniała Jej imię, niezmierzona radość Śri Kryszny sprawiła, że

włosy na Jego ciele zjerzyły się, lecz zdołał ukryć te objawy ekstazy

pod ubraniem. (6)

Śri Yasioda mówiła dalej: “Ta młoda panna poślubiona jest

Abhimanyu. Obecnie mieszka w domu męża, ale on sam właśnie

przyszedł do nas. Jest w Sali zgromadzeń. Szuka rady w domowych

sprawach u Śri Nandaraya, króla pastwisk. Gdy przyjdzie się ze mną

przywitać, powiem do niego z uczuciem, „Abhimanyu, weź tą

skrzynię do domu i podaruj Radzie.” (7)

W tej chwili Lavangalata, służka, weszła z pośpiechem i oznajmiła

Vrajeśvari Śri Yasiodzie: „O Królowo pastwisk, przybyło dwóch

złotników, których wezwałaś, Rangana i Tangana.” (8)

Śri Vrajeśvari ucieszyła się na te wieści i powiedziała do Danisthy,

“Idę zamówić kolczyki, korony, branzoletki i inne ozodby dla

122

Kryszny. Nie zajmie to wiele czasu. Pilnuj tej skrzyni dopóki nie

wrócę.” (9)

Gdy Vrajeśvari Śri Yasioda poszła rozmawiać ze złotnikami,

przyszedł Subala i inni najdrożsi i najbliżsi przyjaciele Śri Kryszny.

On sam ucieszył się na ich widok. Po krótkiej rozmowie zabrali

skrzynię do zacisznego miejsca. Otworzyli ją, wyciągnęli klejnoty,

ozdoby i ubrania i oddali Danishcie. Następnie Śri Kryszna

zapakował się do środka i z pomocą przyjaciół zamknął wieko. (10)

Wkrótce wróciła Yasioda. Przyszedł też Abhimanyu i przywitał się z

nią. Yasioda zapytała go o zdrowie i powodzenie i następnie

powiedziała, „Abhimanyu, przygotowałam tą skrzynię, pełną

klejnotów i ozdób, dla twojej żony. (11)

“Jest pełna wielu czarujących przedmiotów, takich jak wartościowe

klejnoty, złote naszyjniki, cudowne ubrania i piżmo. Weź je do domu

i osobiście przekaż Śri Radhice w prywatnym miejscu. Nikomu poza

tobą nie ufam. (12)

“Przekaż Jej także wiadomość ode mnie: ‘O Madaksi-sukhada (Ty,

która dajesz szczęście moim oczom), o Kirtida-kirtida (Ty, która

potęgujesz sławę swej matki Kirtidy)! O Radho, wysyłam Ci tą

jaśniejącą skrzynię, która zawiera bardzo drogie Ci dekoracje (Śri

Śyamasundara). Ozdoby te pasują do Ciebie. Obyś zawsze się nimi

123

dekorowała [innymi słowy obyś zawsze pogrążona była w ujjvala-

rasie]. Obyś zdobyła wielkie bogactwo i żyła wiecznie.’” (13)

„O Królowo Vrajy, spełnię twe polecenie bez pytania,” odparł

Abhimanyu. Natychmiast uniósł skrzynię nad głowę i pełen radości

poszedł do domu.

Śri Kryszna siedząc na głowie Abhimanyu pogrążył się w oceanie

psotnych żartów. Śmiał się cicho i słodko sam do Siebie niesiony

będąc na spotkanie z ukochaną Śri Radhiką- żoną Abhimanyu. (14)

Gopa Abhimanyu myślał, “Dziś osiągnąłem sukces i

błogosławieństwa. Po wadze tej skrzyni wydaje mi się, że musi być

wypełniona wyjątkowo rzadkimi klejnotami. Wykorzystam je na

zakup tysiąca krów, wtedy będę tak bogaty jak Govardhana Malla.

Nasz dom stanie się rezydencją Laksmi, najwyższej Bogini Fortuny.”

(15)

Abhimanyu myśląc w ten sposób wyruszył w drogę powrotną z

Nandagrama, siedziby Śri Nanda Maharaja, króla pastwisk. Do

domu wracał w ekstazie. Całe jego ciało przepełniało szczęście, a

łzy płynęły z oczu z powodu intensywnej radości. I choć dźwigał na

swej głowie tak ciężki ładunek, nie czuł zmęczenia, jakgdyby

podniósł go tylko na chwilę. Kto choć przez chwilę czułby ciężar

dźwigania obiektu, który daje tak wiele przyjemności? (16)

124

Gdy tylko Abhimanyu dotarł do domu, zwrócił się do swej matki

Jatili, “Matko, musiałem wyjść dziś z domu w pomyślnej chwili.

Zobacz tylko! Dzięki dobremu losowi otrzymałem tą skrzynię złota,

klejnotów i innych wartościowych przedmiotów. (17)

“Ze swej niezrównanej łaskawości Śri Vrajeśvari osobiście wysłała

ten podarunek wyłącznie do dekoracji twej synowej. Ułożyła także

werset i powiedziała, ‘Wysłuchaj tego wersetu i powtórz Śri Radzie.

(18)

“O Ty, która sprawiasz przyjemność moim oczom! O Ty, która

zwiększasz sławę Swej Matki Kirtidy! O Radho, wysyłam Ci tą

skrzynię z najbardziej jaśniejącymi ozdobami. Umiłujesz te ozodoby,

które idealnie pasują do Ciebie. Oby zawsze Cię zdobiły. Obyś

osiągnęła wielkie bogactwo i żyła wiecznie.’” (19)

Wysłuchawszy tych błogosławieństw Jatila była bardzo zadowolona i

pomyślała, “Dzięki dobremu losowi osiągnęliśmy dziś wielką

pomyślność. Nasza synowa będzie nadzwyczaj zachwycona, gdy

otrzyma ten podarek.” (20)

Jatila uśmiechnęła się i powiedziała na głos, “O synu, ani twoja

żona, siostra czy ja nie możemy podnieść tej ciężkiej skrzyni. (21)

125

“Musisz zanieść ją sam do sypialni Vrsabhanu-kumari. Będzie mogła

ją natychmiast otworzyć i ujrzeć najdroższe dekoracje i ozdoby.”

(22)

Abhimanyu dostarczył skrzynię do pokoju Śri Radhy i wyszedł.

Przyjaciółki Śri Radhy poczuły niezrównaną radość. Śri Radha,

ucieleśnienie czystości i inteligencji, w zaufaniu wypytała Lalitę,

„Przyjaciółko, dlaczego dziś Moja lewa pierś, lewe ramię, lewe oko i

lewe udo drżą ze szczęścia? Biorąc pod uwagę czas i miejsce, tak

pomyślne znaki wydają się mało prawdopodobne. Wyjaśnij to

proszę.”

Lalita odparła, „Śri Radho, wydaje mi się, że ornament wykonany z

najdrogocenniejszych klejnotów [innymi słowy Śri Kryszna, który

ubiera się w ozdoby z klejnotów] znajduje się w tej skrzyni, która z

resztą została wysłana przez samą Śri Vrajeśvari. Droga

przyjaciółko, lewa strona ciała drży jako pomyślny znak, że

otrzymasz ten ornament, ostateczny kres wszelkiego szczęścia.”

(23-24)

Śri Radha odpowiedziała, “Och Lalito, na sam widok tej skrzyni

nieopisanie psotne żarty rodzą się we mnie. Otwórzmy ją szybko i

zobaczmy skarb ozdób z klejnotów.” (25)

Chętne zobaczyć tajemniczą zawartość skrzyni, sakhi Śri Radhy

zgromadziły się wokół niej. Śri Radha zdjęła z Siebie wszystkie

ozdoby i szybko otworzyła skrzynię. (26)

126

Gdy tylko Śri Radha otworzyła wieko, Jej przyjaciółki wybuchnęły

gromkim śmiechem i klaskały w dłonie. „Aaach! Co to jest?”

krzyczały. W tej samej chwili towarzyszka Śri Radhiki znana jako

nieśmiałość obudziła się setkami fal szczęścia płynącymi po Jej

ciele. Podobny krokodylowi Kupidyn zmierzył wzrokiem

nieudekorowane ciało Radhiki, a Ona sama drżała z zarzenowania.

Ku zaskoczeniu wszystkich, Kalanidhi Śri Kryszna, siedziba

wszelkich sztuk, wykorzystał chwilę na wydostanie się ze skrzyni i

równoczesne pocałowanie każdej młodej dziewczyny. (27-28)

Lalita powiedziała do Śri Radhy, “Sakhi, ta ‘ozdoba i ubranie’ jest

najbardziej chwalebne. Twój mąż, który je dostarczył jest najbardziej

chwalebny. Dom, do którego dotarła ta skrzynia stał się chwalebny.

Gostha-maheśvari Śri Yaśoda, która wysłała ją z miłością i

uczuciem, jest chwalebna. I jej błogosławieństwo ‘O Radho, obyś

zawsze dekorowała się tymi ozdobami,’ jest również chwalebne.”

(29)

Lalita mówiła dalej, “O sakhi, Gostheśvari Śri Yasioda z uczuciem

powiedziała do Ciebie, ‘Obyś się pięknie przystroiła tym podarkiem.’

Co więcej, Twój mąż i teściowa także to zatwierdzili. Gandharviko,

powinnaś dlatego zachować pełne posłuszeństwo poleceniu

starszych.” Gdy Śri Radha usłyszała słowa Lality przepełniła się

nieśmiałością. (30)

127

Śri Radha odpowiedziała, “Przyjaciółko, Śri Vrajeśvari z pewnością

włożyła do skrzyni zbiór ozdób z klejnotów. Lecz przebiegły złodziej

ukradł je i ukrył gdzieś, a potem Sam zamknął się w środku. Idź

szybko i powiedz teściowej, co się stało.” (31)

Lalita zwróciła się do Śri Kryszny, “O Ty, który pragniesz spotkania

ze Śri Radhą. O Ty, który wykorzystałeś Abhimanyu jako nosiciela.

Przychodząc tu na głowie Abhimanyu z pragnieniem spotkania się z

jego własną żoną, Radhą, ukazałeś Swą chęć zniszczenia

wszystkich zacnych kobiet na tej ziemi. Szybko oddaj wszystkie

ozdoby, w przeciwnym razie wezwę szlachetną Jatilę.” (32)

“Posłuchaj Lalito,” odparł Śri Kryszna, “ta Twoja przyjaciółka, Śri

Radha, jest przebiegła i zdolna w stawianiu na swoim. Znalazłem się

w tej skrzyni z samej ciekawości, a Ona wysłała Swego męża by siłą

Mnie tu przyniósł. Teraz ukrywa przed wami tą prawdę.” (33)

Następnie Śri Kryszna zwrócił się do Śri Radhiki i powiedział, “O

Radho, wyciągnąłem wszystko ze skrzyni i dałem Danishcie, by

mogła Ci to łaskawie wysłać. Potem wdrapałem się do skrzyni po to

tylko, by delektować się jej zapachem i aby Moje ciało nabrało tego

aromatu. Lecz wtedy Twój mąż przyszedł niespodziewanie i

przyniósł skrzynię tutaj ze Mną w środku!” (34)

Potem Kryszna powiedział do młodych dziewcząt, “Sakhi, osądźcie

proszę tą sprawę i wydajcie werdykt. Jeśli Śri Radhika myli się,

128

ukarzę Ją. Jeśli jednak mylę się Ja, wtedy spędzę tu trzy

niespokojne noce, związany straszliwą pętlą waszych wężowych

ramion.” (35)

Składamy nasze pokłony tej wiecznie młodej parze z Vrajy, Śri Śri

Radha-Krysznie, która ciągle pochłonięta jest radosnymi

rozrywkami. Przez Ich majestatyczny wpływ sakhi całkowicie

spełniły pragnienie swych oczu podobnych do oczu ptaka cakora;

strzały Kupidyna osiągnęły pełen sukces; medytacja wielbicieli stała

się całkowicie owocna; rasa uczyniła przyjemność kompletną;

zdumiewające strofy poetów osiągnęły sukces; a sława i chwała

ziemskiej Vrindavany rozprzestrzeniła się na czternaście światów.

(36)

129

Rozdział dziewiąty

Spotkanie ze Śri Kryszną przebranym za Abhimanyu

Pewnego razu Śri Radha, młoda córka Vrisabhanu Maharaja,

ślubowała regularną kąpiel wczesnym rankiem w Rzece Yamunie.

To wywołało podejrzliwość w mniej inteligentnej Kutili, jako że trwał

miesiąc Magha, najchłodniejszy w całej zimie.

Jednego ranka, gdy Śri Radha poszła nad rzekę, Kutila postanowiła

sprawdzić, co się tam naprawdę dzieje. Wymyśliła wymówkę by

pójść do domu Nandy Maharaja, króla Vrajy, chcąc przekonać się,

czy rzeczywiście Śri Radha poszła ścieżką prowadzącą do Yamuny i

czy Śri Kryszna jest w domu czy nie. Sama również była chętna

spotkać Krysznę. I tak Kutila wyruszyła do rezydencji króla Vrajy. (1)

Kutila dowiedziała się na miejscu od sług, że matka Śri Kryszny,

Yasioda, wysłała syna nad rzekę do kąpieli. Jej podejrzenia

podwoiły się i zawróciła, tropiąc Jego unikalne odciski stóp na

drodze do rzeki. Kutila chciała udać się do miejsca, w którym Śri

Kryszna cieszył się pięknymi zabawami ze Śri Radhą. (2)

Tulasi, jedna z drogich służek Śri Radhy, zauważyła zbliżającą się

do kunja Kutilę. Tulasi weszła do kunja, w którym zobaczyła Śri

Radhę w towarzystwie Lality i innych sakhi. Wszystkie były głęboko

pogrążone w uroczym śmiechu i zabawie ze swym ukochanym.

Tulasi przepełniona bezgranicznym szczęściem rzekła: (3)

130

“Posłuchajcie, o gopi. Dziś wasza celebracja tego uroczego

festiwalu sprawiła, że narodziny Kamadeva, boga miłości, stały się

nieograniczenie pomyślne. Niemniej jednak jest coś, o czym musicie

wiedzieć. Kutila idzie tu z Vrajy, by ujrzeć choćby raz ten wspaniały

festiwal. Już tu prawie jest.” (4)

Gdy usłyszały to sakhi, zaczęły rozglądać się z oczyma pełnymi

strachu, wołając, “Och nie! Gdzie ona jest? Powiedz nam!”

„Dopiero co ją zauważyłam pod lasem Chattikara (Śakatikara),”

odpowiedziała Tulasi. „Zapewne już tu jest.” (5)

“Sakhi,” powiedział Śri Kryszna, “zostańcie w tym kunja. Ja pójdę

przebrać się za Abhimanyu. Swą błyskotliwą inteligencją oszukam

Kutilę i jeszcze bardziej zwiększę nasze psotliwe wesołości. Z

pewnością zobaczycie zakończenie tej historii, tak jak jutro ujrzycie

wschodzące słońce.” (6)

Śri Kryszna udał się do innego kunja, w którym Vrinda-devi, leśna

bogini, podała Mu ubrania i ozdoby dokładnie przypominające te

Abhimanyu. Kryszna założył je na Siebie i uważnie zakrył wszystkie

charakterystyczne cechy. Naśladując głos Abhimanyu poszedł

ścieżką, którą nadchodziła Kutila. Aach! Czy osoba w pełni

władajaca wszelkimi sztukami może kiedykolwiek ponieść porażkę w

osiąganiu upragnionego celu? Z pewnością nie. (7)

131

Śri Kryszna przebrany za Abhimanyu spotkał na drodze Kutilę.

Głosem Abhimanyu zapytał, „O Kutilo, dlaczego włóczysz się w tej

części Vrajy o tej porze?”

„Szukam twojej żony,” odpowiedziała Kutila.

„Dlaczego miałaby tu przyjść?” zapytał.

„By wykąpać się w rzece Yamunie, przynajmniej tak twierdzi,”

odparła Kutila. „Ale to tylko pretekst. Musi być gdzieś blisko.”

„A gdzie jest ten złodziej kobiet?” zapytał Kryszna przebrany za

Abhimanyu.

„On także przyszedł tu się kąpać i również musi być gdzieś blisko.

Gdy dowiedziała się o tym nasza matka, wysłała mnie tu na

przeszpiegi. Powiedz bracie, co mam robić?” (8)

“Siostro,” odpowiedział Śri Kryszna, “szukam tu Mojego nowego

byka. Uciekł, gdy zaprzęgałem go do orania pola. Moje serce jest

pełne troski, jako że mógł zostać skradziony, ale ból ten nie równa

się udręce, jakiej doświadczam na myśl o tym rozpustniku

kradnącym Moją żonę. Żaden mężczyzna nie może tego tolerować.

Powinienem pójść wprost do Króla Kamsy w Mathurze. On ukarze

tego złodzieja tak, jak na to zasługuje. (9)

“Posłuchaj, oto mój plan. Ja schowam się w tym kunja, a ty szybko

poszukaj Radhiki. Jeśli znajdziesz ją samą, przyprowadź ją tu pod

jakimś pretekstem, lecz jeśli znajdziesz Ją z Kryszną, obserwuj Ich z

dala i zaprowadź Mnie tam potajemnie.” (10)

132

Gdy Kutila, której natura jest niezmiernie oszukańcza (kutila),

usłyszała te pomysły, rozpoczęła poszukiwania we wszystkich kunja

od Kaliyaghata do Keśighata. Niedaleko Keśighata weszła do

kwietnego ogrodu, w którym znalazła Śri Radhę obdarzoną czystym

zapachem, kwitnącą winorośl sławy Swej matki Kirtidy. Była tam

otoczona Swymi sakhi, które służyły Jej z uwagą. (11)

Lalita zauważyła nadchodzącą Kutilę i zapytała, “Ach Kutilo, czy

przyszłaś się wykąpać?”

„Nie”, odparła Kutila.

„To dlaczego przyszłaś?” zapytała Lalita.

„Przyszłam sprawdzić wasz moralny charakter,” odpowiedziała

Kutila.

„Bardzo dobrze,” odrzekła Lalita. „Możesz sprawdzić.”

„Już wszsytko zrozumiałam Lalito.”

„Zrozumiałaś? Co zrozumiałaś? Powiedz proszę.”

„Zapach Hari mówi wszystko. Co więcej mogę dodać?” (12)

Lalita przyjęła słowo hari w znaczeniu “lew” i odpowiedziała, “Kutilo,

jeśli wyczuwasz tu lwa, to musi się gdzieś tu ukrywać. Jesteśmy

prostymi, wrażliwymi i młodymi dziewczynkami, dlatego mamy

obawy. Uciekniemy do domu! Okazałaś nam tak czystą troskę

przychodząc tu i ostrzegając nas.” (13)

133

Rozzłoszczona Kutila odpowiedziała sarkastycznie, “O cnotliwe

dziewczęta! A czy w drodze powrotnej obwieścicie dobre imię

waszych rodzin biegając z lasu do lasu? Otwórzcie drzwi do tego

kadamba-kunda i pozwólcie mi zajrzeć do środka!” (14)

Lalita powiedziała, „Leśny bóg zamknął wejście do swej altany

drzwiami z trzciny. Sam gdzieś poszedł i niewłaściwym jest

otwieranie drzwi do jego gaju kadamba. Jakaż kobieta odważyłaby

się popełnić grzech otworzenia drzwi do cudzego domu?” (15)

Kutila powiedziała do Lality, “Prawda to co mówisz. Jesteś tylko

czystą i prostą dziewczyną i nigdy w całym życiu nie weszłaś do

cudzego domu. Jednak dobrze wiesz, jak zaprosić kochanka do

własnego mieszkania. Pojawiłaś się na tym świecie, by uczyć z pism

wyjaśniajacych, jak umożliwić wejście amanta do domu młodej damy

pochodzącej z szanowanej rodziny.”

Następnie z oczyma poczerwionymi ze złości Kutila zaatakowała

kwietne drzwi kunja, zablokowane trzciną i otworzyła je kopiąc. Tam

na łożu z kwiatów ujrzała girlandę pozostawioną przez Śri Hari i

zerwane perły należące do Śri Radhy. Podniosła je i wyszła na

zewnątrz. (16-17)

Trzymając je przed Lalitą, rzekła, “Wasz ślub kąpania się w świętej

rzece Yamunie podczas chłodnej zimy zaowocuje takimi religijnymi

korzyściami. Takie wyrzeczenia umożliwią wam oczyszczenie

rodziny zarówno ojca jak i teścia. Widzę, że równie właściwie

134

wielbicie tu boga Słońca. Powiedzcie, chcecie wrócić do domu czy

raczej wolicie siedzieć tu dzień i noc, gromadząc pobożne uczynki?

Jestem bardzo chętna usłyszeć odpowiedź.” (18)

Gdy Śri Radha o nieskazitelnie księżycowej twarzy usłyszała kpiny

Kutili, powiedziała, „Kutilo, dlaczego niepotrzebnie się złościsz?

Przysięgam na twojego brata, że ten naszyjnik nie jest Mój. Uspokój

się proszę.” Śri Radha zmarszczyła gniewnie brwi, potrząsnęła

głową i głośno skarciła Kutilę. (19)

“Jeśli nie chcesz iść do domu to nie,” powiedziała Kutila. „Zostań w

tym lesie i rządź Swym królestwem. Ja wracam do domu pokazać

naszyjnik i girlandę mojemu bratu i Bhagavati Paurnamasi. Upewnię

się, żebyś została właściwie ukarana.” (20)

„Możesz iść Kutilo,” powiedziała Śri Radha, „ale na co zdadzą się

twoje ostre słowa? Możesz chodzić od domu do domu pokazując

wszystkim ten naszyjnik. W ogóle się nie obawiam, ponieważ nie

jest Mój. Nie oskarżaj mnie fałszywie.” (21)

Kutila udawała, że wraca do domu, lecz w rzeczywistości

pospieszyła do miejsca, w którym czekał na nią Śri Hari w

przebraniu Abhimanyu. „Mój drogi bracie,” wyszeptała, „zobacz co

znalazłam! Ta girlanda należy do Śri Kryszny, wroga Aghy, a ten

zerwany naszyjnik z pereł do twojej żony. Znalazłam je na Ich łożu

miłosnych przygód. Radhika i inne dziewczęta były tam, w

135

sekretnym miejscu, ale nigdzie nie widziałam tego złodzieja kobiet.”

(22)

Śri Kryszna powiedział, “Droga siostro, bardzo dobrze zrobiłaś.

Pójdę teraz do Mathury. Podaj mi girlandę i zerwany naszyjnik.

Pokażę je królowi i wniosę prośbę. Z pewnością Mi uwierzy. Będę

musiał użyć jakiegoś sprytnego oszustwa, by ta niesława nie

ujawniła się przed zgromadzeniem Yadu. (23)

“W rzeczywistości nie pójdę sam przed Króla. Zamiast tego

poproszę drogiego przyjaciela Govardhana Mala by poszedł za

mnie. Powiem mu, ‘Mój drogi przyjacielu, syn Nandy wezwał twoją

żonę, Candravali, do altany i uwiódł ją. Spójrz, oto jej zerwany

naszyjnik i Jego girlanda. (24)

„’Posłuchaj przyjacielu, Kryszna dopuścił się tego bezwstydnego

czynu z twoją żoną dzisiaj, a jutro zrobi to ze wszystkimi innymi!

Namawiam cię, byś wniósł prośbę do Króla Kamsy, by ten wysłał do

Nandagrama stu żołnierzy piechoty i dziesięciu kawalerzystów w

celu aresztowania Nandy i jego syna. Niech zabiorą ich do Mathury i

ukarzą.’ (25)

“Tak właśnie powiem do Govardhana Malla. Potem wrócę do domu

przed południem, ponieważ królewskie wojsko powinno przybyć do

Vrajy około południa. Wracaj do domu i zostań z Matką.” Śri Kryszna

przebrany za Abhimanyu udał się na południe, ścieżką prowadzącą

136

do Mathury, podczas gdy Kutila poszła do domu. Gopi także udały

się do swoich rezydencji. (26)

Śri Kryszna poczekał godzinę czy dwie. Potem, nadal w przebraniu,

poszedł do domu Jatili i zawołał, „Matko! Kutilo! Gdzie jesteście?

Wyjdźcie i posłuchajcie co wam powiem.” (27)

Gdy Jatila i Kutila wyszły, Śri Kryszna powiedział, “Król Kamsa

dowiedział się o wszystkim i zmierza tu dziesięciu kawalerzystów.

Ale ten wyuzdany oszust przebrał się za Mnie i niby wraca do swego

domu. Schowam się w domu. (28)

“Droga siostro, zamknij bramę i szybko pójdź z matką na balkon.

Miejcie oko na tego rozpustnika. W między czasie zaczekam z twoją

szwagierką na parterze.” (29)

Śri Kryszna udał się na parter ze Śri Radhiką. Chwilę potem do

domu przyszedł Abhimanyu. Jak tylko zobaczyła go Kutila, zaczęła

krzyczeć, „O ty, który niszczysz pobożność cnotliwych dziewcząt z

Vrajy! Jak śmiesz przyjść do domu mojego brata! Posłuchaj o

lekkomyślny chłopcze, jeśli tu wejdziesz, rozwalę ci głowę tym

kamieniem! To będzie twoja nagroda. (30)

“Król Kamsa był rozgniewany na wieść o twoim niegodziwym

zachowaniu, dlatego wysłał królewską straż by ‘uszczęśliwić’ ciebie i

twego ojca. Będą tu w każdej chwili. Wezmą cię do Mathury i wtrącą

137

do więzienia na resztę życia. To przytemperuje twoją niestałość.”

(31)

Gdy Abhimanyu usłyszał te mylące słowa siostry, wzburzył się i

pomyślał, „No tak, siostrę opętał straszliwy duch. Lepiej wezwę

egzorcystę.” Poszedł szukać lekarza znającego mantry, który

mieszkał na obrzerzach wioski. (32)

W ten sposób ten zdumiewający i zachwycający klejnot znany jako

Śri Hari, zajmował się wszelkimi rodzajami rozrywek z synową Jatili

w jej własnym domu. Nie ma On innego zajęcia, jak tylko ciągłe

zabawy z cudzymi żonami. Jego wysiłki zawsze rodzą owoce. (33)

138

Rozdział dziesiąty

Spotkanie ze Śri Kryszną przebranym za lekarkę

Głęboka miłość Śri Radhy do Śri Kryszny była wyraźna pod wieloma

względami. Gdy Jatila uświadomiła to sobie, wielce się zaniepokoiła.

Pewnego dnia wezwała swą córkę Kutilę i powiedziała w tajemnicy.

„Posłuchaj droga córko, nie jestem w stanie uchronić Radhy przed

Kryszną. Co robić? (1)

“O Kutilo, mam jedno rozwiązanie. W jakiś sposób musimy

powstrzymać Radhę przed wychodzeniem z domu z różnych

powodów. W tym samym czasie wszelkimi środkami musimy

powstrzymać Krysznę przed wejściem tutaj. Bądź czujna.” (2)

Słysząc słowa matki Kutila odpowiedziała, “Matko, niemożliwym jest

sprawdzanie, co robi twoja synowa. Jak możemy powstrzymać Ją

przed opuszczeniem domu, gdy każdego dnia Vrajeśvari Śri

Yasioda wzywa Ją do gotowania śniadania dla jej syna?” (3)

“Córko,” Jatila odparła, “idź teraz do Vrajeśvari i powiedz, że od dziś

moja synowa nie będzie nigdzie wychodziła z domu. Powiedz

Vrajeśvari, że Rohini może gotować dla jej syna.” (4)

Kutila odrzekła, “Ale matko, Vrajeśvari z pewnością powie, ‘Śri

Radha otrzymała tak nadzwyczajne błogosławieństwo od Durvasy

139

Muniego, że nie można go opisać słowami. Wszyscy we Vraja-

mandali wiedzą, że dzięki temu błogosławieństwu ci, którzy jedzą

potrawy gotowane przez Śri Radhę, będą żyli długo, a wszystkie

przeszkody zostaną zniszczone.’ (5)

“Vrajeśvari powie jeszcze, ‘Kryszna to mój jedyny syn. Jedzenie

posiłków ugotowanych przez Radhę pozwala Mu pozostać

bezpiecznym, zdrowym i wolnym od przeszkód powodowanych

przez niegodziwe demony. Dlatego chcę mieć pewność, że Kryszna

codziennie będzie jadł potrawy ugotowane Jej ręką.’

„Gdy to powie, jak mam odpowiedzieć?” (6)

“O córko,” powiedziała Jatila, “powinnaś powiedzieć do Vrajeśvari

tak, ‘A co jeśli najlepszy z mędrców przyjdzie dziś lub jutro i

pobłogosławi Radhę, że kogokolwiek dotknie, będzie żył długo? Co

się wtedy stanie? Powiedz mi! (7)

“’O Vrajeśvari uczona w etyce, czy wtedy też zawołasz Radhę do

swego domu i każesz Jej dotknąć swego syna? I jeszcze jedno: co

za moralne prawo stwierdza, że dobrze wychowana dziewczyna

może codziennie chodzić do cudzego domu i gotować dla innego

mężczyzny? (8)

“’Zła sława mojej synowej rozeszła się po Vrajy. Jak mogę to

tolerować? Czyż nie darzę Jej tym samym uczuciem jak ty swojego

syna?’ (9)

140

“Potem dodaj jeszcze, ‘Teraz znasz powody, dla których więcej nie

puszczę synowej do twego domu. Jeśli nadal chcesz karmić syna

jedzeniem gotowanym przez Radhę, to przyślij Dhanisthę do mojego

domu trzy razy dziennie po modaka, laddu i inne słodycze, jakie

Radha przygotuje dla Niego.’ (10)

Wyjaśnij wszystko Vrajeśvari. Jeśli się rozgniewa, opuścimy jej

stolicę i wyniesiemy się gdzie indziej. Zrobię wszystko, by uchronić

synową przed jej rozwiązłym synem.”

Po tej rozmowie Jatila i Kutila zamknęły Śri Radhę w domu, by

udaremnić wszelkie szanse na spotkanie ze Śri Kryszną. Nawet

Sarasvati, bogini mowy i nauki, nie mogła opisać smutku młodej

Pary, płonącej w ogniu rozłąki. (11-12)

By ugasić płonący ogień rozłąki Śri Radhy ze Śri Kryszną, sakhi

przygotowały chłodne łoże z płatków lotosu moczonych w paście z

kamfory i drzewa sandałowego. Jednak gdy Śri Radha dotknęła

posłania, płatki natychmiast zwiędły i wyschły od gorąca Jej

rozgorączkowanego ciała. (13)

Jak Śri Radha wytrzyma jeden dzień bez Śri Nanda-nandana? Nie

może znieść nawet tych krótkich chwil, kiedy Jej powieki mrugają i

Jej wizja jest zatrzymana. Przeklnęła Brahmę, stwórcę, za takie oczy

i modliła się, aby urodzić się rybą, której oczy nigdy się nie

zamykają.

141

Śri Radha padła nieprzytomna na łoże z kwiatów, nie widząc i nie

słysząc niczego. Gdy na polecenie Vrajeśvari przyszła Dhanistha,

ujrzała Śri Radhę w palącej rozłące ze Śri Kryszną. (14-15)

“O Lalito,” powiedziała Dhanistha, “Śri Radha nie przyszła tego

ranka gotować dla Śri Kryszny. Zamiast Niej gotowała Rohini. Po

śniadaniu Kryszna poszedł paść krowy. Vrajeśvari widziała, że

Kryszna nie zajadał się z takim smakiem jak zazwyczaj. Posmutniała

w sercu i przysłała mnie tu. (16)

“Przyszłam po modaka i inne potrawy dla Śri Kryszny na kolację jak i

na jutrzejsze śniadanie, zanim weźmie krowy na pola. Ale jak Śri

Radha może gotować w takim stanie? Co robić?” (17)

Nie widząc innego rozwiązania Dhanistha podeszła do Śri Radhy i

głośno powiedziała do Jej ucha, “O Radho, popatrz tylko; Śri

Kryszna stoi przed Tobą.” Gdy Śri Radha to usłyszała, natychmiast

odzyskała przytomność. Dhanistha powiedziała, że Vrajeśvari

wysłała ją z prośbą do Radhy, by ta przygotowała modaka i inne

słodycze dla Kryszny.

Choć Śri Radha płonęła w ogniu rozłąki z Kryszną, to gdy tylko

usłyszała prośbę Vrajeśvari z ust Dhanisthy, niezmieżona siła nagle

weszła w Jej ciało. „Rupo Manjari,” powiedziała, „szybko przygotuj

piec i rozpal w nim ogień. Przynieś garnek, a Ja przygotuję dla Śri

Kryszny wszystko, o co prosi Vrajeśvari. (18-19)

142

“Sakhi, dziś przygotuję czterokrotnie więcej modaka i innych potraw

niż zazwyczaj. W ogóle nie przejmujcie się Moim zdrowiem.” Z tymi

słowy Śri Radha bezzwłocznie usiadła przy piecu na przepięknym

taborecie. (20)

Zdumiewajace! Chwilę temu łoże z płatków lotosu Śri Radhy zwiędło

i uschło pod Jej palącym dotykiem, a teraz, gdy przygotowuje

słodycze dla ukochanego, ogień z pieca chłodzi Jej ciało. (21)

Najwyższe królestwo premy posiada niebywałą i niepojętą moc,

dzięki której chłodzący księżyc może świecić palącym ciepłem, a

ogień może chłodzić. Kto może zrozumieć taką premę? I jak można

zrozumieć kogoś, kto przyjął w niej schronienie? (22)

Śri Lalita powiedziała, „O Dhanistho, czyż obfity deszcz nie spadnie

z chmur rozdzieranych błyskawicami? Czyż świeża deszczowa

chmura [Śri Kryszna] opleciona pnączem błyskawic [Śri Radha] już

nigdy się nie pojawi? Jeśli taka chmura nie nadejdzie, nie będzie

deszczu rasy, a żniwa ekstatycznego szczęścia sakhi uschną i

całkowicie wyniszczeją.” (23)

„To prawda co mówisz,” odparła Dhanistha. „Śri Kryszna i Jego

sakha również cierpią tak samo, jak sakhi Śri Radhy. Co jeszcze

mogę dodać? Nawet sarny, pawie, papugi, pszczoły i inne

stworzenia we Vrindavanie dotknięte są tym wielkim nieszczęściem.”

(24)

143

Gdy Śri Radha ukończyła przygotowywanie słodyczy, przekazała je

Dhanisthcie. Dhanistha szepnęła coś na ucho Śri Radhy, Lality i

innych sakhi i wróciła do domu Nandy Maharaja.

Tego wieczoru Visakha poszła do Jatili udając smutek, płacz i

tarzanie się po ziemi. Widząc ją w takim stanie Jatila zapytała,

„Viśakho, dlaczego rozpaczasz?”

„Czarny wąż ukąsił Śri Radhę. Nie zauważyła go,” Viśakha

odpowiedziała przez łzy. Jatila, wielce poruszona, zapytała, „Gdzie

to się stało? Jak Ją ukąsił?”

„Wąż skrywał się pod drzewem badri,” zaszlochała Viśakha. „Śri

Radha pomyliła klejnot na jego głowie z własnym. Gdy sięgnęła po

niego, wąż ukąsił Ją w rękę.” (25-26)

„Och nie! Ja przeklęta!” lamentowała Jatila. „Piorun uderzył w mą

głowę.” Szlochając pobiegła do sypialni Śri Radhy, gdzie Radha cała

drżąc, leżała na podłodze. Gdy Jatila ujrzała synową w takim stanie,

westchnęła głośno i biła się w piersi z udręki. (27)

Jatila wezwała Kutilę, „Szybko córko, biegnij do obory. Powiedz

bratu, by przyprowadził kogoś, kto zna sztukę usuwaniu jadu węża

mantrami. Może wyciągnie truciznę z ciała synowej.” (28)

Jatila zwróciła się do Śri Radhy, „Synowo, jak się czujesz?”

„O teściowo,” odpowiedziała Śri Radha, „moje ciało płonie od

trucizny. Więcej nie wiem i nie mogę powiedzieć. Lecz jeśli jakiś

144

mężczyzna uczony w mantrach dotknie choćby palca u Mojej stopy,

natychmiast opuszczę ciało. Jestem wierną żoną i mój ślub

czystości jest stanowczy.” (29-30)

„Moja synowo, nie mów w ten sposób. W razie nagłej potrzeby

cnotliwa osoba może zjeść coś, co zazwyczaj jest zabronione czy

dotknąć czegoś, czego normalnie by nie ruszyła. Gdy nadejdzie

niebezpieczeństwo, nie ma niczego złego w użyciu mantr lub innych

środków. Takie jest zalecenie uczonych w pismach.” (31)

Śri Radha odpowiedziała, „Posłuchaj Mnie proszę. Porzucę życię w

tej chwili, na twych oczach. Nie jestem w stanie spełnić tego nakazu

pod żadnym pozorem.” Gdy Jatila to usłyszała, przepełnił ją

nieopisany lęk.

W tym momencie przyszła sąsiadka i poradziła, „Droga, szanowna

Pani, powinnaś wezwać Śri Hari. To On ujarzmił potężne i jadowite

węże jak Kaliya i Agha. A zwykłym spojrzeniem przywrócił do życia

krowy, które zmarły pijąc zatrutą wodę Kaliya-hrada. On mógłby

usunąć jad tylko patrząc na twoją synową.” (32-33)

Przysłuchując się temu Śri Radha powiedziała, „Ból wyrządzony

fałszywymi oskarżeniami w związku z tym Kryszną jest dalece

bardziej dotkliwy, niż paląca trucizna. Ktokolwiek przyprowadzi Go

do Mnie, zostanie Mi wrogiem na zawsze.” (34)

145

„Posłuchaj,” Jatila zwróciła się do Śri Radhy, „pójdę szybko z Kutilą

do Paurnamasi. Jest dobrze obeznana w pismach tantra i agama i

zna doskonałe mantry leczące ukąszenia węża. Przyjdzie i Cię

wyleczy, temu nie powinnaś się sprzeciwiać.” (35)

Viśakha powiedziała, „O łaskawa pani, to doskonały pomysł. Nie

zwlekaj proszę! Idź szybko. Zawiążę pętlę na nadgarstku Radhy, by

trucizna nie przemieszczała się dalej, ale to zadziała tylko przez

półtorej godziny. Gdy trucizna dotrze do głowy, nic Jej nie ocali.”

(36)

Jatila natychmiast poszła do Paurnamasi, okazała swój szacunek i

opowiedziała wszystko, co się wydarzyło. Paurnamasi zwróciła się

do córki Gargacaryi, Gargi, i spytała, „O córko, czy nauczyłaś się od

ojca sztuki recytowania mantr przeciw wężom?”

„Nie,” odparła Gargi, „ale moja młodsza siostra tak.”

„Jak ma ona na imię?” zapytała Paurnamasi. „Gdzie mieszka i gdzie

obecnie przebywa?”

„Na imię ma Vidyavali,” odpowiedziała Gargi. „Mieszka z rodziną

męża w Kaśipura. Obecnie odwiedza dom rodzinny w Mathurze, a

wczoraj przybyła do mnie. Jest u mnie w domu.” (37-39)

Gdy usłyszała to Jatila, zwróciła do Gargi zapłakaną twarz i z

niepokojem powiedziała, „O Gargi, padam do twoich stóp. Przyjdź

proszę do nas ze swoją siostrą i obdarza mnie i mego syna

darowizną swej nektariańskiej łaski.” (40)

146

„Gargi,” powiedziała Paurnamasi, „najpierw ty idź do domu, później

Jatila i Kutila pójdą za tobą. Jeśli będą w stanie zadowolić Vidyavali i

zabrać Ją do siebie, Radhika natychmiast uwolni się od efektów

trucizny.” (41)

Wcześniej tego samego dnia Dhanistha powiedziała Gargi, by

przebrała Śri Krysznę za piękną i młodą dziewczynę. Gargi tak

uczyniła i przyprowadziła Go do domu, więc nie widziała potrzeby

pójścia tam przed Jatilą. Poszły więc wszystkie razem. Gargi

zwróciła się do Śri Kryszny, przebranego za młodą, piękną

dziewczynę. (42)

„Siostro Vidyavali, słyszałaś imię Śri Vrsabhanu-nandini. Słynie w

całej Vrajy i posiada wszelkie dobre cechy. Dziś dotknęło Ją wielkie

nieszczęście. Ukąsił Ją wąż i Jej ciało wypełnia trucizna. Dlatego Jej

teściowa i bratowa, Kutila, przyszły Cię zobaczyć. Powinnaś

natychmiast udać się z nimi.” (43-44)

„O siostro,” odpowiedziała Vidyavali, „jesteś wykształcona a mówisz

jak ignorant. O nie, nie, ja jestem cnotliwą i czystą dziewczyną,

również żoną bramina, ale zgodnie z tym co mówisz, znam się niby

na niecywilizowanej sztuce czarowania węży. (45)

„Posłuchaj Mnie proszę. Rodzina Mojego ojca w Mathurze jest

znana, a znakomita rodzina męża jest wybitna w Kaśi. Kto w tym

147

świecie nie słyszał o nich? Nie mogę pojąć, jak możesz rzucać tak

szlachetne rodowody w błoto niesławy. Czy w ten sposób okazujesz

Mi swe uczucie?” (46)

Sędziwa Jatila tak oto zwróciła się do Vidyavali, mówiąc, „Oddaję

szacunek u Twych stóp. Jeśli przywrócisz zdrowie synowej,

wykupisz mnie i mego syna kurzem z Twoich stóp. Co jeszcze mogę

dodać?” (47)

„O staruszko z Vrajy,” odpowiedziała Vidyavali, „nie jesteś świadoma

tradycji w naszej bramińskiej rodzinie. Żony braminów nie spacerują

od domu do domu jak zwykłe wiejskie dziewczęta, przez wzgląd na

szlachetność swych wzniosłych rodzin.”

Po tym Gargi powiedziała do Vidyavali, „Siostro, znasz dobrze

standardy i zakazy podane w Śruti i Smriti, a mimo to wysuwasz

argument o kaście i rodzinie. To pokazuje, że nie posiadasz

transcendentalnej wizji. (48-49)

„Posłuchaj mnie, gopi z Vrajy posiadają wysoce szanowane cechy,

takie jak sława i współczucie, a gopa równi są Vrsabhanu

Maharajowi. Nic nie rozumiesz o ich prawdziwej naturze, rodzinnym

rodowodzie i oddaniu dla Pana Visnu. (50)

„Wiem wszystko o braminach z Kaśi, szczególnie o rodzinie

Twojego męża. Wszyscy są przeciwko Panu Visnu. Nie mów mi nic

148

więcej o nich. Odkąd przeniosłaś się do Kaśipura, Twoja ocena stała

się tak surowa jak ich.” (51)

„Dobra siostro, proszę nie złość się na Mnie,” błagała Vidyavali.

„Uspokój się. Jestem od ciebie całkowicie zależna. Zrobię wszystko,

o co Mnie poprosisz, lecz w tym względzie mam wielką obawę. (52)

„W Mathurze słyszałam plotkę, że Nanda Maharaja ma potężnego

syna, samowolnego i rozwiązłego, bez szacunku nawet dla

braminów. (53)

„Jeśli gdzieś po drodze nagle spojrzy na Mnie tym samym

pożądliwym spojrzeniem, jakie rzuca na kobiety z Vrajy, natychmiast

porzucę życie. W żaden sposób nie mogę shańbić dwóch

arystokratycznych rodzin.” (54)

„Droga siostro,” powiedziała Gargi, „nie ma powodu do obaw, bo

będę Ci towarzyszyć.” Vidyavali zgodziła się i razem z pozostałymi

wyruszyły do domu Jatili. Po drodze Vidyavali powiedziała do Jatili:

(55)

„Posłuchaj Mnie proszę. Jad węża usuwa się mantrą i lekarstwem.

Mantry mam w gardle, a lekarstwem jest tambula, którą wyżuję i

która zostanie uświęcona tymi mantrami. Dobra kobieto, czy twoja

synowa przyjmie takie lekarstwo?”

149

„Moja synowa jest bardzo oddana braminom,” odparła Jatila.

„Oczywiście, że zje żutą przez Ciebie tambulę. Co do tego nie ma

wątpliwości.”

„Gdy chodzi o lekarstwo,” powiedziała Gargi, „nie ma znaczenia, co

jest jadalne a co nie. Nawet potężny władca rządzący innymi królami

zjada resztki po braminach, a co tu mówić o tych z innych kast.” (56-

58)

Vidyavali szybko dotarła do domu Jatili. Gdy weszła do środka,

Jatila i Abhimanyu z szacunkiem obmyli Jej stopy. Jatila poszła do

Śri Radhy i spryskała Jej głowę, oczy, usta i piersi wodą z mycia

stóp Vidyavali. (59)

Jatila powiedziała do Śri Radhy, „O synowo, dzięki dobremu losowi

ta wzniosła dusza, córka Gargacaryi, właśnie przybyła. Jest

ekspertem w nauce usuwania jadu węża. Dotknie wszystkich części

Twojego ciała recytując mantry i wkrótce wyzdrowiejesz. I jeszcze

jedno, przygotuj się przyjąć tambulę uświęconą mantrami, którą

wcześniej będzie żuła. Proszę, nie sprzeciwiaj się temu.” (60-61)

Gdy Vidyavali weszła do pokoju Śri Radhy, zobaczyła całe Jej ciało

przykryte materiałem od głowy do stóp. Zwróciła się do Jatili,

„Staruszko, zabierz materiał, który zasłania ciało synowej. Recytując

mantry leczące ukąszenie węża, muszę położyć dłonie na Jej ciele,

poczynając od stóp. Moje ręce wyczują, dokąd w ciele dotarła

trucizna, wtedy powtórzę mantry, które usuną jad.” (62-63)

150

Jatila zabrała przykrycie, a Vidyavali zaczęła przesuwać dłonie po

ciele Śri Radhy. Zaczęła od stóp, stopniowo przemieszczając się ku

górze. Gdy dotarła do piersi Śri Radhy, nie ruszyła się dalej. W kółko

powtarzała zaklęcia do Garudy. (64)

Vidyavali zwróciła się do Jatili i powiedziała, „Staruszko, coś jest nie

tak! Trucizna nie znika. Co robić?”

Jatila odparła, „Łaskawie weź lekarstwo, które żułaś i włóż do Jej

ust. Zobaczymy, co się stanie.” (65)

„Tak robię,” powiedziała Vidyavali, „a Ona nadal się trzęsie i głęboko

oddycha. Ciągle jest żółta od trucizny. Muszę zmienić leczenie.

Wyjdźcie proszę wszyscy z pokoju. Zamknę drzwi i wypowiem

mantrę wzywającą węża, który ukąsił twoją synową. Wąż pojawi się

tu bardzo szybko, a Ja z nim porozmawiam. W ogóle się nie

martwcie; wkrótce ocucę waszą córkę. Po trzech godzinach recytacji

tej mantry z pełnym skupieniem, pokażę wam wszystkim jej efekt.”

(66-68)

Za radą Gargi wszyscy przeszli do drugiego pokoju, a po jakimś

czasie powrócili na podwórze przy pokoju Śri Radhy. Gopi, które

znały prawdziwą tożsamość Vidyavali, rozmawiały między sobą w

zasięgu słuchu Jatili i Kutili, „Chodźcie, podsłuchajmy rozmowy

Vidyavali z wężem.” (69)

151

Śri Kryszna naśladował dwa głosy, jeden Vidyavali i drugi węża.

Sakhi, które rozumiały wszystko, były zupełnie rozbawione,

pogrążone w wirze oceanu szczęścia i błyszczały z eksyctacji.

Głosem Vidyavali Śri Kryszna spytał, „O królu węży, skąd

przychodzisz?”

Głosem węża odparł, „Z Kailaśa.”

„Na czyje polecenie?”

„Candrarthamauli Śivy.”

„Jakie było jego polecenie?”

„Ukąsić syna Jatili, Abhimanyu.” (70-71)

„Co przewinił?” zapytała Vidyavali.

„Nic,” odpowiedział wąż. „Za to jego matka dopuściła się dwóch

obraz.”

„Dlaczego więc nie ukąsiłeś jego matki?”

„Ponieważ Jatila doświadczy większego bólu opłakując syna, niż

cierpiąc ogień mojego jadu,” odpowiedział wąż. „Dlatego jej nie

ukąsiłem.”

„To dlaczego ukąsiłeś żonę Abhimanyu?” dopytywała Vidyavali.

Wąż wyjaśnił, „Durvasa, najlepszy z mędrców, podarował Śri

Radhcie, koronnemu klejnotowi cnotliwych kobiet, błogosławieństwo

saubhagyavati. Ponieważ dał jej to błogosławieństwo bycia kobietą,

której mąż zawsze żyje, Abhimanyu nie może umrzeć dopóki Ona

pozostaje żywa. Łaska Durvasy i czystość Śri Radhy są wyjątkowo

potężne. Dlatego nie mogę zabić Abhimanyu nie zabijając najpierw

Śri Radhy. Dziś ukąsiłem Śri Radhę, a o świcie ukąszę Abhimanyu.

152

Reszta życia Jatili będzie wypełniona strasznym cierpieniem, gdy

będzie opłakiwać syna i synową.” (72-74)

Vidyavali zapytała wtedy, „Proszę powiedz mi, co przewiniła Jatila?”

Wąż odparł, „Pierwszą obrazą Jatili było zniesławienie mędrca

Durvasy, który jest manifestacją samego Śivy. Drugą obrazą było

fałszywe oskarżenie syna Nandy Maharaja, który jest źródłem Śri

Hari i uwielbionym bóstwem Pana Śivy. Zamykając synową w

pokoju Jatila przysporzyła przeszkód Nanda-nandanie Śri Krysznie

w otrzymywaniu Swych posiłków. Z powodu tych dwóch obraz Jatila

i jej córka Kutila będą łkały w rozpaczy za Śri Radhą i Abhimanyu

przez resztę życia tu we Vraja-mandali.” (75-76)

Gdy stara Jatila to usłyszała, zaczęła głośno szlochać. Płakała z

żalu, „Och nie, och nie, o mój synu, o synowo, jesteście powietrzem

mojego życia! Czy już więcej nie usłyszę jak was błogosławią,

‘Byście żyli wiecznie’?” Zaczęła błagać Vidyavali: „O Vidyavali,

podporządkowuję się Twoim stopom. Proszę, zadowól jakoś tego

króla węży. Od teraz już nigdy nie zabronię synowej chodzenia

codziennie do domu Nandy Maharaja i gotowania dla Śri Kryszny.

Może iść kiedy zechce. Może wrócić tylko kiedy ukończy wszystkie

Swoje obowiązki. (77-78)

„O Durvaso, najlepszy z mędrców! Składam moje pokłony do twoich

stóp setki razy. Modlę się do ciebie o wybaczenie tej obrazy. Znana

153

jestem z mojej starości, słabego umysłu i szaleństwa już od

narodzin. (79)

„Umysł mojej córki Kutili zawsze był przebiegły i pokrętny. Charakter

i usposobienie Śri Radhy są cnotliwe, lecz moja córka bez powodu

sprawiła Jej wiele cierpienia.” Słysząc słowa matki Kutila padła na

ziemię oddając pokłony wężowi. „O królu węży, wybacz mi proszę.

Bądź łaskaw i nie kąś mojego brata. Już nigdy więcej nie oskarżę o

nic Radhy i nigdy już nie powstrzymam Jej przed wyjściem z domu.

Od teraz może wychodzić z sakhi kiedy zechce.” (80-81)

Król węży powiedział, „O gopi, uważnie posłuchajcie Mych słów.

Przysięgam na Pana Śambhu, że Śri Radha jest cnotliwą i czystą

żoną. O Jatilo zaufam ci tylko wtedy, gdy przyjmiesz ten fakt i

ślubujesz na głowę syna.” (82)

Słysząc to, Jatila położyła dłonie na głowie syna i ślubowała.

Powiedziała, „O królu węży, mam pełną wiarę w Twoja słowa. Nigdy

więcej nie zamknę synowej w domu. Obdarz mnie Swą łaską

błogosławiąc syna i synową długim życiem.” (83)

Wąż odpowiedział, „Niech tak będzie. Jestem z ciebie zupełnie

zadowolony staruszko. Powinnaś także wielbić Mędrca Durvasę i

ofiarować mu dobre jedzenie. Usunę teraz truciznę z ciała Śri Radhy

i wrócę na Kailaś. Jeśli chcesz, możesz fałszywie oskarżać swoją

synową o związek ze Śri Kryszną; nie będę zły o to. Lecz od tego

154

dnia jeśli kiedykolwiek powstrzymasz Ją przed wyjściem, tak się

rozzłoszczę, że natychmiast ukąszę twojego syna i synową i oboje

umrą.” (84-85)

Następnie Vidyavali oznajmiła radosnym głosem,” O gopi, możecie

się teraz cieszyć. Wąż usunął jad i zniknął, a Vrsabhanu-nandini jest

zupełnie wyleczona.” (86)

Otworzyli drzwi i weszli do pokoju. „Radho,” zapytali, „jak się teraz

czujesz?”

„Bardzo dobrze,” odparła. „Już nie odczuwam palącego bólu.” (87)

Wszyscy z szacunkiem pokłonili się stopom Vidyavali i powiedzieli,

„O Vidyavali, wszelka chwała Tobie! Zdobyłaś nieograniczoną,

pobożną zasługę przywiracając życie Śri Radhy. Twoje życie stało

się całkowicie pomyślne.” (88)

Kutila szepnęła na ucho Jatili, „Matko, w nagrodę podaruj Vidyavali

naszyjnik Śri Radhy.”

„Co też mówisz Kutilo?” Jatila odparła. „Dlaczego tylko naszyjnik?

Podaruję Jej całą biżuterię Śri Radhy.” (89)

„Synowo,” Jatila powiedziała, „z radosnym sercem obdaruj Vidyavali

wszystkimi ozdobami jakie masz. Twoja matka i Vrajeśvari Śri

Yasioda wkrótce dadzą Ci wiele nowych.” (90)

155

„Vidyavali, moja synowa osobiście ozdobi Cię tymi klejnotami.

Proszę, przyjmij je dla mojej korzyści; nie odmawiaj.” Śri Radha

zaczęła dekorować Śri Krysznę przebranego za Vidyavali Swymi

ubraniami i ozdobami. W trakcie pomyślała: (91)

„Mój ukochany i Ja nie możemy tego robić przed sakhi, choć są mi

tak bliskie, jak własna dusza. Z drugiej strony Kryszna bez

przeszkód cieszył się Mną dziś do woli, na oczach teściowej i

bratowej! (92)

„Nie miałam dziś okazji okazać Mojej sprzecznej natury (vamya-

bhava); mogłam zaledwie pozostawać w uległym nastroju (daksina-

bhava). Ale niech tak będzie. Dziś pragnienie, które było mi tak

drogie narodziny po narodzinach zostało spełnione, ponieważ dziś

bez przeszkód smakowałam tambulę żutą przez ukochanego. (93)

„Przez tak długi czas uważałam teściową i bratową za wrogów, lecz

dziś przyprowadziły ukochanego do Mojego domu. Pokłoniły się i

wielbiły Jego stopy i były przyczyną Naszego spotkania, a nawet

otwartej wymiany między Nami. Z tego powodu modlę się o

niezłomne oddanie dla ich stóp. (94)

„Dziś ponownie się spotkaliśmy, a teraz dekoruję ukochanego

Prana-vallabha bezpośrednio przed teściową jak i na jej polecenie!

O Opatrzności, bądź błogosławiona! Oddaję ci Mój szacunek i

156

śpiewam twoje chwały. Gdzie i komu mogłabym opowiedzieć o tym

wydarzeniu, które sama zaaranżowałaś?” (95)

„Szlachetna Jatilo,” powiedziała Vidyavali, „jest już po północy.

Powiedz proszę, co mamy teraz zrobić? Jeśli nie masz więcej

poleceń, szybko wrócimy do domu.” (96)

Stara Jatila powiedziała, „Gargi i Vidyavali, jak możecie wracać do

domu w środku nocy? Zostańcie na noc w naszym domu!” (97)

Gargi odpowiedziała, „Z pewnością posłucham twych słów,

ponieważ ślad podstępnej trucizny węża jest nadal w naszych

sercach i nie rozpłynął się zupełnie. Gdy ktoś jest ukąszony przez

tego czarnego węża, na początku może się wydawać, że gorączka

spada, ale jest szansa, że wzrośnie ponownie. Dla pacjenta ważne

jest, aby został blisko tego, kto zna się na mantrach.” (98)

Zarówno Kutila jak i Jatila powiedziały, „Niech tak będzie. Niech

Vidyavali, która zna się na mantrach, śpi razem ze Śri Radhą na

kwiatowym łożu w pokoju na dachu.” (99)

Śri Radha i Śri Kryszna są największymi ekspertami w delektowaniu

się boskimi rozrywkami. Dowcipne i artystyczne zabawy jakie

okazują są cudownymi falami na oceanie czystej, duchowej miłości.

Sakhi również tańczą nieprzerwanie na tej arenie w falach radości w

oceanie premy. (100)

157

Rozdział jedenasty

Spotkanie ze Śri Kryszną przebranym za piosenkarkę

Pewnego dnia Śri Radha pogrążyła się w głębokim mana (nastrój

nadąsania). I choć Śri Kryszna przyniósł dla Niej podarki, wychwałał

Ją i usiłował uspokoić na wszystkie możliwe sposoby, nic co robił nie

przynosiło efektu. W końcu poszedł porozmawiać z Kundalatą,

poradzić się prywatnie, co robić. (1)

Omówiwszy sytuację z Kundalatą, Kryszna przebrał się za piękną,

młodą dziewczynę. Przywdział ubrania i ozdoby młodej dziewczyny i

zaczął naśladować głos tak słodki i czarujący, że zawstydzał

melodyjne pieśni kukułki. Tak przygotowany poszedł razem z

Kundalatą do domu Jatili. Gdy szedł, dzwonki u stóp brzęczały

łagodnie. (2)

Śri Radha była w towarzystwie sakhi.Gdy tylko Śri Radha spojrzała

Swymi sarnimi oczyma na tą nadzwyczajnie atrakcyjną, młodą

kobietę nadchodzącą z Kundalatą, Jej umysł został całkowicie

oczarowany. Z uśmiechem zwróciła się do Kundalaty: „Chodź,

chodź Kundalato. Powiedz, dlaczego składasz nam dziś

niespodziewaną wizytę. (3)

„I kim jest ta piękna, młoda kobieta? Skąd przychodzi i jak ma na

imię?”

158

„Radho,” odparła Kundalata, „Jej imię to Kalavali. Usłyszawszy o

Twoim imieniu, sławie i cechach, przyszła tu z Mathury, by Cię

spotkać. Jej umiejętność śpiewu przewyższa nawet głos guru Indry,

Brhaspatiego. Co więcej mogę powiedzieć? Zrozumiesz, gdy

posłuchasz Jej śpiewu.”

„Przyjaciółko Kundalato,” zapytała Śri Radha, „od kogo Kalavali się

tego nauczyła?”

„Od samego Brihaspatiego,” odpowiedziała Kundalata.

„A jak miała okazję go spotkać?” (4-5)

„Piękna Radho,” powiedziała Kundalata, „pewnego razu, gdy

bramini z Mathury przeprowadzali wspaniałą ofiarę angirasa, z

siedziby półbogów przyszedł tam Brihaspati i został w Mathurze

przez miesiąc. Oddano mu wielką cześć i to bardzo go zadowoliło.

(6)

„Sakhi Radho, pewnego dnia na tym szanownym zebraniu

Brihaspati zaprezentował niebiańską pieśń. Jest ona wyjątkowo

trudna do zaśpiewania, lecz Kalavali jest tak bystra, że o dziwo

natychmiast ją zapamiętała i następnego dnia zaśpiewała z

precyzyjnie tym samym rytmem i subtelną melodią, jakiej użył

Brihaspati. (7)

„Gdy Brihaspati usłyszał Jej śpiew, zatopił się w zdumieniu i

dopytywał u jednego z braminów Mathury, ‘Kim jest ta młoda

kobieta, która śpiewa tą skomplikowaną, niebiańską pieśń? Jestem

159

zdumiony! Jest zwykłym mieszkańcem śmiertelnego świata, a

jednak nauczyła się tej pieśni po jednokrotnym wysłuchaniu.

Przyprowadź Ją proszę do mnie.’ (8)

„Na polecenie Brihaspatiego bramin przyprowadził Kalavali.

‘Najinteligentniejsza z młodych dziewcząt,’ powiedział Brihaspati,

‘Twój geniusz jest niezrównany, a głos pokonuje śpiew kukułki.

Wspaniale! Pouczę Cię w najwyższej wiedzy Gandharwów. Tak

precyzyjna inteligencja i słodki głos nie występują w królestwie

ludzkich istot czy nawet Kinnarów.’ (9)

„Brihaspati nauczał Ją przez miesiąc pobytu w Mathurze. Potem

zabrał Ją ze sobą na planety niebiańskie i uczył przez kolejne lata.

Powróciła na ziemię z końcem miesiąca Aśvina, a w Mathurze

pojawiła się zaledwie wczoraj. Teraz o zmierzchu przyszła do Ciebie

do Vrajy.” (10)

Wysłuchawszy opowiadania Kundalaty, Śri Radha powiedziała, „O

Bhavini (piękna damo), łaskawie zaśpiewaj coś dla Mnie.”

„Vrindavaneśvari,” odparła Kalavali, „którą ragę chciałabyś usłyszeć

ode Mnie?”

Śri Radha odpowiedziała, „Jest zmierzch, więc możesz zaśpiewać

malava ragę.”

„Sumukhi (ty o pięknej twarzy), na jaką melodię mam zaśpiewać?”

„Zaśpiewaj proszę melodię sadaja,” odpowiedziała Śri Radha.

160

Kalavali zapytała, „Radho, którą z czterech różnych śruti tej melodii

mam wybrać?” (11)

„O piękna,” odpowiedziała Śri Radha,”jeśli ktoś cierpi na zaburzenie

ciała, w którym kapha lub vata w gardle nie jest w równowadze,

niemożliwym jest czyste śpiewanie. W ten sam sposób,

niemożliwym jest zaśpiewanie czystych tonów bez wtóru viny.

Niemniej jednak chciałabym usłyszeć słodką pieśń, pełną różnych

muzycznych atrybutów, takich jak skala (raga), rytmiczny cykl (tala),

nuty (svara), ozdobniki (gamaka), poszczególną klasę ragi (jati),

improwizacje (tana) i wedyjski system melodii (grama).” (12)

„Radho,” powiedziała Kalavali, „kto w tym wszechświecie jest takim

ekspertem w muzyce i pieśniach jak Ty? Ja znam tylko proste

melodie. Posłuchaj proszę.” Mówiąc to Kalavali zaczęła śpiewać, „ta

na na na ta na na r,” tak pięknym głosem, że zawstydziła pawie jak i

pszczoły. (13)

Gdy ukochane sakhi Śri Radhy usłyszały słodki śpiew Kalavali, rzeki

łez popłynęły z ich oczu. Pieśń nadal rozbrzmiewała, a ich zachwyt i

oczarowanie sprawiły, że nawet łzy przestały płynąć. Pod koniec

pieśni te same łzy posypały się na ziemię jak deszcz małych

kamieni. (14)

Z powodu mana serce Śri Radhy stwardniało jak diament, lecz teraz

topniało i to Ją zaskoczyło. „Devi Kalavali,” powiedziała, „Twoja

161

pieśń jest tak słodka, że daleko przewyższa słodycz nektaru

półbogów. (15)

„Jeśli tylko ktoś z Twoimi umiejętnościami mógł zawsze ze Mną być.

Och, byłabym najbardziej szczęśliwa. Tylko wtedy całe moje życie

stałoby się udane. Posłuchaj Devi, jeśli syn Nandy Maharaja usłyszy

Twój śpiew, z pewnością będzie zawsze nosił Cię jako ozdobę

wokół szyi.” (16)

„Radho,” powiedziała Kundalata, „pośród kobiet Kalavali jest

uosobieniem cnoty, więc nie mów do Niej w ten sposób. Powinnaś

ją poprostu objąć, nic więcej.” Śri Radha wyszła na przód by objąć

Kalavali i podarować Jej drogocenny naszyjnik, lecz Lalita szepnęła

do Jej ucha, „Radho, kim jest osoba, którą zamierzasz objąć? To

nikt inny jak ten Twój niegodziwy i kłamliwy kochanek w przebraniu

uroczej kobiety.”

„Droga Lalito,” Śri Radha odparła na głos, „dajesz mi

najwartościowszą radę. W rzeczy samej, po uważnym

zastanowieniu, mówisz prawdę. Zamierzałam wyrazić Moją

wdzięczność zaledwie podarowując Kalavali naszyjnik, lecz to nie

okaże Jej właściwego szacunku. Dlatego obdarzę Ją wszelkimi

rodzajami ozdób z klejnotów i pięknych ubrań.” (17-18)

Po tym Śri Radha zwróciła się do Rupy Manjari i powiedziała, „O

Rupo Manjari, z uwagą ubierz Kalavali przede Mną w przepiękny i

162

wielokolorowy, nowy komplet. Zdejmij Jej starą bluzkę i szybko okryj

wzniosłe piersi nową.” (19)

Kundalata niezwłocznie przemówiła. „Piękna Radho,” powiedziała,

„proszę nie zdejmuj tych ubrań pięknej, młodej dziewczyny.

Zawstydzi się i zażenuje przed wami. Podaruj Jej poprostu

cokolwiek chcesz i pozwól zanieść do domu i tam przymierzyć.” (20)

„Sakhi Kalavali,” powiedziała Śri Radha, „każdy wie, że kobiety

nigdy nie wstydzą czy obawiają się pośród innych kobiet. Powiedz,

czy nie tworzysz ciernistej przeszkody nieśmiałości w tej bardzo

radosnej sytuacji?” (21)

„Och Radho,” powiedziała Kalavali, „nie przyjmę żadnych girland,

ubrań i ozdób. Naiwna dziewczyno, nie jestem córką śpiewaka. Jeśli

jesteś ze Mnie zadowolona, to obdarz Mnie bogactwem Swego

uścisku. Nie myśl, że jestem chciwa na inne bogactwa.” (22)

„Oh sakhi,” odpowiedziała Śri Radhika, „dlaczego tak się opierasz?

Dlaczego odrzucasz Moję ofertę? Załóż proszę te piękne ubrania i

ozdoby z klejnotów. Jeśli nie zgodzisz się chętnie, sama ubiorę Cię

na siłę. Nierozsądna dziewczyno, ostrzegam Cię, byś przede Mną

nie zachowywała się tak niezależnie. Powtarzam, bądź ostrożna!”

(23)

163

Powiedziawszy to Śri Radha poleciła sakhi przebrać Kalavali w

nową bluzkę. Dwie sakhi zdecydowanie zdjęły z Jej ramion

przesłonę, a inne sakhi stanęły za Nią, by rozwiązać bluzkę. Gdy ta

się rozluźniła, wypadły z niej dwa wielkie kwiaty kadamba. (24)

„Acha!” krzyknęła Śri Radha. „Co też wypadło z Jej bluzki?!” Rupa

Manjari i pozostałe służki klasnęły w dłonie z radości i nieśmiało

przysłoniły roześmiane, księżycowe twarze welonami. Vrsabhanu-

nandini Śri Radha obróciła się plecami do Śri Kryszny i usiadła. (25)

Gdy sakhi ujrzały, co narobił Śri Kryszna, usiłowały stłumić

rozbawienie zaciągając welon na twarz. Nie mogąc się jednak

kontrolować wybuchnęły gromkim śmiechem. Śri Radha, jak i Śri

Kryszna z Kundalatą, bez słowa dołączyli do nich. (26)

Wtedy, ku najwyższemu zadowoleniu wszystkich, usosobiona

postać transcendentalnego śmiechu (hasya-rasa) ukazała się na

moment pośród nich. Sakhi zwróciły się do dwóch kwiatów kadamba

mówiąc, „O wspaniałe, wielkie kwiaty kadamba, ze wszystkich istot

na ziemi tylko wy jesteście prawdziwie błogosławione. Zazwyczaj nie

jesteście dwulicowe, lecz stałyście się takie dzięki towarzystwu tej

przebiegłej osoby. Jako kwiaty na drzewie, nie wiecie co to

przebiegłość. Ale teraz, gdy znalazłyście się w rękach tego oszusta,

okazałyście taką bezwstydność udając kształt piersi młodej

dziewczyny. Przez was toniemy w oceanie nektariańskiego

śmiechu.” (27)

164

Sakhi zapytały Kundalaty, „O Kundalato, dokąd udała się twoja

towarzyszka Nieśmiałość?”

„Razem z Kundalatą obie utonęły w głębiach wód Patala-loki,”

odpowiedziała Kundalata. „Nie możesz jej teraz zobaczyć.”

„Jeśli Kundalata i jej sakhi o imieniu Nieśmiałość utonęły i odeszły,

to kim jesteś ty?” zapytały.

„Och, ja jestem tylko jej cieniem.”

„Lecz jeśli Kundalata odeszła, to jak możemy widzieć jej cień?”

nalegały sakhi.

„Nie mam nic więcej do powiedzenia,” odparła Kundalata. „Niech

bogini mowy tańczy na waszych językach.” (28)

Następnie przemówiła Lalita. „Kundalato, twoja miłość do uczennicy

Brhaspatiego i twój związek z Nią stale wzrastały od dzieciństwa.

Twój język nie mówi niczego fałszywego. O twoich chwałach słyszy

się ciągle we Vrajy jak i o tym, że pouczasz cnotliwe dziewczęta o

ich słusznych działaniach. W ten sposób wykonujesz wspaniałą

pracę na rzecz Kamadeva. Niestety twoje pragnienie nie zostało

dziś spełnione i w rezultacie musisz stolerować wielki ból. (29)

„Sakhi Kundalato, jakże inteligentna jesteś. Dziś dumnie przyszłaś

do nas z daleka i z wielkim wysiłkiem próbowałaś sprzedać nam

wiedzę otrzymaną od swojego ‘guru’. Lecz niestety nie byłaś w

stanie jej sprzedać, a wręcz przeciwnie, szybko stałaś się

pośmiewiskiem. Może pojawiłaś się w niepomyślnej chwili.” (30)

165

Śri Kryszna odparł, „Lalito, z łatwością mogę sprzedać tą wiedzę na

rynku sakhi i spełnić Moje pragnienie. Oddaj Mi bluzkę, albo Sam cię

w nią ubiorę.” (31)

Gdy Lalita to usłyszała, powiedziała, „O królu łotrów! Czy suchy

kwiat może zamienić się w świeży pąk? Czy ciało może

funkcjonować po tym, jak opuściło je powietrze życia? Kto będzie

nadal wielbił dumną i podstępną osobę, gdy jej oszustwa wyszły na

jaw? O Svami, nie bierz dalej udziału w tym haniebnym wydarzeniu

zwiększając Swój talent do kłamstw.” (32)

Śri Kryszna podniósł dwa kwiaty kadamba. Wcisnął je z powrotem

na miejsce i poszedł do Jatili. Tam upadł na ziemię głośno

zawodząc. To zaniepokoiło Jatilę. W kółko wyrażała swój niepokój.

(33)

„Kim jesteś córko? Skąd pochodzisz? Dlaczego płaczesz? Czy ktoś

cię skrzywdził? Otrzyj łzy z lotosowej twarzy i opowiedz mi

wszystko.”

Trzęsąc się, Kalavali opowiedziała Swoją smutną historię drżącym

głosem. „O szlachetna kobieto. Jakże nieszczęśliwą jestem!

Przeklęte me ciało. Przeklęte narodziny. Setki klątw spadły na Mą

głowę. (34)

166

„Mieszkam w mieście Króla Vrsabhanu i jestem córką siostry Kirtidy.

Miałam bliski, czuły związek z Radhą od dzieciństwa. Przyszłam tu

w odwiedziny, niecierpliwie wyczekując na ponowne spotkanie z Nią

po długim czasie. Niestety Radha nawet nie popatrzy w Moją stronę,

co tu mówić o objęciu Mnie z miłością i oddaniem. (35)

„Gdy Mnie zobaczyła, nie uśmiechnęła się słodko, nawet raz. Nie

dbała by zapytać choć raz, jak się miewam. Jaki jest pożytek z

życia? Umrę tu i teraz, przed tobą. Szlachetna pani, przypomnij

sobie proszę, czy pamiętasz jakąś obrazę, jaką popełniłam

względem Śri Radhy? Proszę zapytaj Ją, dlaczego się na Mnie

złości.” (36)

Wysłuchawszy żałosnej spowiedzi Kalavali, Jatila powiedziała, „O

córko, uspokój się i nie bój się. Nie popełniłaś żadnej obrazy. Zaraz

to wyjaśnię. Sprawię, że za chwilę Radha obdarzy Cię Swą miłością

i oddaniem. Upewnię się, że Cię obejmie i porozmawia z Tobą. A co

więcej, jeszcze tej nocy zaśniecie razem w jednym łożu.” (37)

Z tymi słowy Jatila wtargnęła do pokoju synowej. Widząc sakhi,

zwróciła się do Lality, „Lalito, dlaczego moja synowa jest dziś w

takim przekornym humorze? Jej własna kuzynka przyszła tu z

rodzinnego miasta, chętna Ją zobaczyć, a Ona Ją lekceważy.

Dlaczego z Nią uprzejmie nie porozmawia?” (38)

167

Następnie Jatila zwróciła się do Śri Radhy, „O dziewczyno o dobrym

zachowaniu (Sucarita), o córko, masz wiele dobrych cech. Droga

synowo, spójrz tylko. Ubrania Tej nieszczęśliwej dziewczyny są

mokre od łez. Moje serce przepełnia współczucie do Niej. Usuń ból z

Jej serca: obejmij Ją właściwie, zapytaj jak się ma i porozmawiaj

czule. Spraw, by była radosna jak wcześniej. Wtedy i ja będę

zadowolona.” (39)

„Teściowo,” odparła Śri Radha, „z pewnością wykonam twoje

polecenia, proszę więc wróć do swych pokoi i odpoczywaj. Nie

pasuje ci mieszać się w małostkowe kłótnie młodych dziewcząt.

Wszystkie sakhi są takie same; ich wiek jak i inteligencja są

niewielkie. W jednej chwili huśtają się od kłótni do wzajemnej

miłości. Z drugiej strony, twoja inteligencja nie ma sobie równych i

jesteś wielkim autorytetem. Czy właściwym jest dla ciebie

angażowanie się w te dziecinne kłótnie?” (40)

„O synowo, dość tego,” powiedziała Jatila. „Wstań i natychmiast

obejmij siostrę. Zjedzcie razem, a potem odpocznijcie. Jestem

starsza od Ciebie, więc wykonaj moje polecenie.” (41)

„O teściowo,” odparła Śri Radha, „pouczyłaś mnie stanowczo i

groźnie; lecz zanim spełnię twoje polecenie, posłuchj tego proszę.

Ta dziewczyna mówiła ostro do Kundalaty, dlatego jestem tak

oburzona, że nawet nie chcę na Nią spojrzeć. Jeśli pogodzi się z

168

Kundalatą, wtedy i Ja będę zadowolona; i z pewnością uczynię jak

prosiłaś.” (42)

„O szlachetna pani,” powiedziała Kundalata, „twoja synowa kłamie.

Kalavali nie mówiła do mnie opryskliwie i wcale się na Nią nie

złoszczę.”

Śri Radha z odwagą powiedziała do Kundalaty, „Jak śmiesz kłamać

przed Moją teściową? Jeśli nie obraziłaś się na Kalavali i jeśli jesteś

z Niej naprawdę zadowolona, to uściskaj Ją teraz.” (43)

Na słowa Śri Radhy Kundalata zamilkła. Gdy zobaczyła to Śri Radha

o sarnich oczach, natychmiast wypowiedziała te sprytne słowa;

„Teściowo, osądź proszę, która z nas kłamie i skarć winną. (44)

„Z pewnością coś musi być nie tak, skoro Kundalata nie jest

zachwycona pomysłem uściskania tej pięknej, młodej dziewczyny.

Musi być na Nią obrażona. Kto w to zwątpi?”

„Moja synowa mówi prawdę,” powiedziała staruszka. „Kundalato,

dlaczego nie wybaczysz Kalavali i nie pogodzisz się z Nią? (45)

„O Kundalato, zrobię wszystko, abyście się pogodziły. Posłuchaj

mnie. Jestem dla ciebie starszą, godną wielbienia osobą, ale

błagam cię ze złożonymi dłońmi, obejmij Tą dziewczynę przede

mną. Nic już nie mów. Ach! Przysięgam na moją głowę, że to

zakończę.” (46)

169

Gdy Kundalata nie ruszyła się by objąć Kalavali, sakhi zawołały, „O

Kundalato, czy nie obawiasz się przysięgi tej starszej kobiety?

Popatrz tylko! Jaką ty masz inteligencję? Uściskaj natychmiast

Kalavali.” Mówiąc to, Jatila, Kutila i wszystkie sakhi złapały

Kundalatę i zmusiły do objęcia Śri Hari w przebraniu Kalavali. (47)

Gdyby stara Jatila nie była obecna, sakhi nie byłyby wogóle w stanie

powstrzymać się od hasya-rasy. Przysłoniły twarze woalkami i

utonęły w cichym, radosnym śmiechu. (48)

Następnie staruszka powiedziała do Śri Radhy, „Synowo, teraz Ty

powinnaś przemówić z uczuciem do Swojej siostry i ciepło Ją objąć.”

Jatila nagle chwyciła Śri Krysznę jedną ręką, Śri Radhę drugą, i

przyciągnęła razem w sieć mocnego uścisku. (49)

„O siostry,” powiedziała do Radhy i Kryszny, „widzę, że

popłakałyście się ze szczęścia wzajemnego uścisku. Teraz, dzielcie

dalej wzajemne szczęście osuszając Swe łzy. Potem idźcie na

kolację, a na koniec z oddaniem spędźcie tę noc razem.” (50)

Powiedziawszy to, staruszka powróciła na spoczynek do swoich

pokoi. Wtedy Śri Kryszna zwrócił się do sakhi jeszcze śmielej i

arogancko niż wcześniej: „Zobaczcie sakhi, myślałyście, że Moja

wiedza zasługuje na pogardę, lecz szybko ją sprzedałem i zdobyłem

upragniony rezultat: zwycięstwo nad wami wszystkimi.” (51)

170

„O królu podrywaczy,” powiedziała Lalita, „w rzeczy samej zdobyłeś

upragniony rezultat wykorzystując Kundalatę, która jest Twoją

bratową. Tak osiągnąłeś wielkie zwycięstwo. Teraz, gdy zasady

społecznego zachowania zostały złamane, dlaczego Kundalata ma

być tylko w połowie zadowolona? Dlaczego nie spełnisz jej skrytych

pragnień?” (52)

Kundalata powiedziała, „Lalito, czy brat nie może objąć siostry z

czystym sercem, lub ojciec córki? Całe twoje ciało płonie od głowy

po palce u stóp intensywnym pragnieniem miłości, dlatego sądzisz,

że każdy w tym świecie płonie tym samym pragnieniem.” (53)

Mówiąc to Kundalata wyszła z pokoju, niby rozzłoszczona.

Wszystkie sakhi poszły za nią by ją uspokoić. Jedyną osobą, która

została, był kwiatowy łucznik Kupidyn, chroniący młodzieńczą Parę,

Śri Śri Radha-Krysznę. (54)

Z zewnątrz ukochane sakhi Śri Radhy zaglądały przez wzorzyste

kraty okien i wdychały piękny zapach miłosnych przygód

Madhusudany Śri Kryszny. On Sam upajał się piciem miodu

lotosowej twarzy Śri Radhy, ozdobionej brwiami w kształcie łuku.

Sakhi coraz głębiej zanurzały się w oceanie szczęścia. (55)

171

Rozdział 12

Historia Arjuna Miśry

Żył kiedyś czysty bhakta o imieniu Arjuna Miśra. Był bardzo biednym

braminem. Każdego ranka zwykł wykonywać swój bhajan

(medytacje o Krysznie przy muzyce) i spędzał dwie godziny pisząc

komentarz na temat Śrimad Bhagavad-gity, by następnie iść żebrać

o jałmużnę. Żona Arjuna Miśry w tym czasie zwykła przygotowywać

jedzenie zebrane przez jej męża, ofiarowywała je z miłością do

swojego bóstwa Bhagawana Śri Gopinatha, po ofiarowaniu

przekazywała mahāprasāda mężowi z wielką uwagą, a potem z

wielka satysfakcją sama akceptowała resztki prasadam. To był ich

stały nastrój i byli w pełni zadowoleni z założenia, że ich bieda to

prezent od Śri Bhagawana. Tak ich czas mijał błogo. Niemal

wszystkie ich ubrania były podarte. Posiadali tylko jedną użyteczną

szmatkę dhoti - była ona odpowiednia do noszenia poza domem.

Kiedy jej mąż chodził po wsi i starał się o jałmużnę, jego żona miała

na sobie kawałek obdartej szmatki. Gdy mąż był w domu, a ona

musiała wyjść, wtedy to ona nosiła dhoti. Pewnego dnia, po

porannym bhajanie, Arjuna Miśra usiadł, aby napisać komentarz do

Bhagavad-gity wersetu 9,22:

ananyāś cintayanto mam ye janāh paryupāsate

tesam nityābhiyuktānāṁ yoga-kṣemaṁ vahāmy aham

172

09.22 Ale tych, którzy zawsze czczą Mnie z wyłącznym oddaniem –

medytując o Mojej transcendentalnej formie – obdarzam wszystkim,

czego potrzebują, i chronię to, co posiadają.

Zastanawiając się, umysł Arjuna Miśra stał się zakłopotany w

poważnej wątpliwości, której nie był w stanie rozwiązać. Pomyślał:

- "Czy ta osoba, svayam-Bhagawana, który jest jedynym panem

całego wszechświata, sam osobiście dostarcza tego co niezbędne i

co brakuje wielbicielom zaangażowanym w bhajana i czy osobiscie

pomaga im zachować to, co mają? Nie, to nie może być prawda, bo

dlaczego znalazłem się w takiej sytuacji, jak to jest? Jestem

całkowicie uzależniony od Niego, z wyłącznym oddaniem,

zaoferowałem wszystko do Jego lotosowych stóp. Więc dlaczego

muszę doświadczać tej nędzy ubóstwa? Słowa w tym wersecie: "Ja

sam dostarczam wszystkiego potrzebnego osobom

zaangażowanym w mój bhajana, nie mogły być wypowiedziane

przez Bhagawana,. Ktoś musiał je zmienić."

Arjuna Miśra próbowała rozwiązać ten dylemat w sile własnej

inteligencji jednak ogarnęły go wątpliwości i stał coraz bardziej

zakłopotany. Wreszcie, swym czerwonym piórem umieścił trzy

kreski przekreślając linijkę wypowiedzi Kryszny i wyszedł żebrać o

jałmużnę. Teraz, najbardziej współczujący Bhagawana, który chroni

podporządkowane duszę, zobaczył wątpliwości pojawiające się w

umyśle Jego wielbiciela. Przyjąwszy postać niezwykle pięknego

tragarza, chłopaka o ciemnej cerze, napełnił dwa kosze dużą ilością

ryżu, dalu i warzyw, ghee i wieloma innymi pomyślnymi

173

substancjami, przywiązał kosze do końców bambusowego kijka i

osobiście zaniósł je na ramieniu do domu Arjuna Miśry.

Znalazł zamknięte drzwi, zapukał kilka razy, wzywając głośno: "O

Matko, Matko" Brahmani usłyszała wołanie, ale będąc sama w domu

i mając na sobie tylko jej podartą szmatkę, poczuła, że nie może

otworzyć drzwi. Nieprzerwane pukanie i dzwonienie było słychać w

całym domu, wreszcie nie mogąc znaleźć żadnej alternatywy, z

opuszczoną głową nieśmiało, otworzyła drzwi. Przenosząc ciężar

pełnych koszy na kija z bambusa, chłopiec wszedł na dziedziniec,

umiescił obciążenie na podłogę i stanął z boku. Śri Bhagawana w

przebraniu chłopca, powiedział:

"Mamo, Paṇḍitjī (bramin, Arjuna Miśra) przesłał te pakunki. Proszę

weź je do środka."

Z opuszczoną głową Brahmani, wysłuchała słodkich słów chłopca,

spojrzała w górę i zobaczył dwa duże kosze, wypełnione nie tylko

warzywami i zbożem, zobaczyła więcej pożywienia niż kiedykolwiek

widziała w życiu, wszystko stało na jej dziedzińcu. Będąc

wielokrotnie proszona przez chłopca o przyjęcie tych paczek, w

końcu uległa i w transie prowadziła go do wewnętrznej komnaty

domu. Ciągle patrząc na Jego piękną twarz, stała się zupełnie

szczęśliwa. Och, jak Jego twarz jest piękna! Jak ktoś taki ciemnego

koloru ma takie wykwintne piękno? Ona nigdy nawet nie wyobrażał

sobie że może istnieć takie piękno.

Stanęła nieruchomo i zauważyła, że na piersi chłopca były trzy

krwawe blizny. Wyglądało to tak, jakby ktoś pociął pierś ostrą bronią.

Jej serce było głęboko poruszone i zawołała:

174

- "O synu! Jaki okrutny człowiek dokonał tych cięć na twej klatce

piersiowej? Niestety! Niestety! Nawet serce z kamienia stopiło by się

na samą myśl o bólu jaki dotknął tak miękkie i delikatne ciało! "

Śri Krsna, w przebraniu chłopca, powiedział:

- " Matko, opóźniłem się z przeniesieniem tych pakunków, więc twój

mąż ukarał mnie w ten sposób. "

Z oczami napełnionymi łzami Brahmani odpowiedziała:

-"Co! Zrobił takie rany na klatce piersiowej? Kiedy wróci do domu,

zapytam go, jak mógł dokonać tak brutalnej rzeczy! Mój synku

kochany nie czuj się zakłopotany. Zostań tu jakiś czas, a ja

przygotuje zaraz jedzenie i będziemy mogli przyjąć prasada z

Ṭhākurjī."

Sadzając chłopca na dziedzińcu, Brahmani poszła do kuchni i

zaczęła przygotowania do posiłku. Kryszna wtedy pomyślał, mój cel

został osiągnięty, dostarczyłem osobiście pożywienie. Kiedy bramin

wróci do domu, odkryje autentyczność moich słów, i nigdy nie

będzie wątpić ponownie. Tak więc po dokonaniu misji rozwiania

wątpliwości Jego wielbiciela, Kryszna zniknął.

Tego dnia, mimo wielkiego wysiłku, bramin nie był w stanie zebrać

jałmużny. Tracąc wszelką nadzieję, wrócił do domu, biorąc zaistniałą

sytuację za aranżacje Ṭhākurjī, Jego bóstwa. Jego żona otworzyła

drzwi gdy zapukał, a ponieważ wiedział, że nie było żadnych dostaw

do domu, był zaskoczony, gdy zobaczył jej gotowanie, i zapytał:

- "Co ty gotujesz? Jak to jest, że masz jakieś zapasy? "

Teraz z kolei żona była zaskoczona, i powiedziała:

- No nie wysyłasz sześć miesięcy dostaw żywności przez tego

175

małego chłopca i pytasz dlaczego, jak? I wiec jeszcze jedno nigdy

nie wiedziałam by twoje serce było tak twarde jak kamień. Jak

mogłeś pociąć ciało tego chłopca trzy razy, wszystko widziałam

zostały krwawe blizny na Jego piersi? Nie masz litości? "

Bramin był zdumiony.

-"Co ty mówisz? I nic nie wysłałem do domu ... ani nie bilet żadnego

chłopca. Proszę wyjaśnij co sie stało?"

Brahmani pokazała mężowi ogromny stos dostaw wniesiony przez

chłopca. Potem wzięła go na dziedziniec, by pokazać mu chłopca i

jego blizny... ale chłopca już nie było. Szukała w całym domu. Gdzie

on poszedł? Brama dziedzińca była zamknięta, jak to sie stało, jak

chłopiec wrócił. Para spojrzała po sobie ze zdziwieniem. Cała

sytuacja zaczęła świtać w glowie Arjuna Miśry i łzy zaczęły płynąć

nieprzerwanie z jego oczu. Po umyciu rąk i stóp wszedł do pokoju

bóstwa i otworzył Bhagavad-gite. Trzy czerwone ukośniki uczyniły

blizny, te same linie ktore uczyniłem o poranku:

- "Ja sam dostarczam wszystkiego do spełnienia potrzeb osób

zaangażowanych w Mój bhajana", linie które tam postawił znikły.

Jego wątpliwości zostały całkowicie rozwiane i ogarnięty

szczęściem, wyszedł z pokoju bóstwa płacząc i przemówił do swej

żony - "Moja droga, jesteś szczęśliwa! Dziś bezpośrednio widziałaś

Śri Gopinatha! On osobiście dostarczył wszystkich tych środków

spożywczych! Jak żebrając mógłbym uzbierać tyle żywności?"

Potem wyjaśnił żonie wszystko:

- "Dziś rano, podczas pisania mojegokomentarza do Bhagavad-

Gity, wątpiłem w jedno stwierdzenie Śri Bhagawana i przekreśliłem

176

kilka słów trzema liniami, zrobiłem to czerwonym atramentem.

Dlatego pierś słodkiego chłopca, którego widziałeś... to był nasz

Ṭhākurjī, Gopinatha, naznaczony był z trzema bliznami. On jest

niezwykle współczujący, i wziął na siebie nasze kłopoty i przyszedł

do nas by udowodnić autentyczność jego wypowiedzi, oraz by

usunąć wątpliwości ateistów takich jak ja. "

Gardło bramina zakrztusiło się i nie był w stanie mówić dalej.

Przytłoczony miłością, zawołał:

"O Gopinatha! Oh Gopinatha! "

A następnie zemdlał. Stojąc przed ich bóstwa Śri Gopinatha,

Brahmani była oniemiała, a jej oczy napełniły się łzami. Wróciwszy

do zewnętrznej świadomości, Arjuna Miśra wziął kąpiel, wykonał

swoje codzienne obowiązki, ofiarował Śri Gopinathowi posiłek, jaki

jego żona przygotowała, z wielką miłością oboje przyjęli jego resztki.

Bramin kontynuował pisanie komentarzy do Gity codziennie, był

całkowicie zanurzony w miłości do Boga.

177

Zakończenie

Wybrane tu przez nas historie Pana Krsny na ogół są słuchane

przez dusze wyzwolone. Natomiast dusze uwarunkowane

zainteresowane są czytaniem powieści o materialnym działaniu i

doświadczeniach pewnych zwykłych ludzi. Opisy tych

transcendentalnych czynów Pana można znaleźć w Puranach jak

również w wypowiedziach prem bhaktów, mimo to uwarunkowane

dusze wolą jednak zajmować czas czytaniem zwykłych powieści.

Nie bardzo interesuje je studiowanie opowiadań o rozrywkach

Pana Krsny. Ale pomimo tego opisy rozrywek Pana Krsny są tak

atrakcyjne, że podobają się wszystkim. Są trzy klasy ludzi w tym

świecie. Do pierwszej zaliczane są dusze wyzwolone, do drugiej

ci, którzy próbują osiągnąć wyzwolenie, a trzecią stanowią

materialiści. Jednak bez względu na to, czy ktoś jest już

wyzwolony czy dąży do wyzwolenia, czy też jest zatwardziałym

materialistą, rozrywki Pana Krsny są warte studiowania.

Śrila Prabhupad wyjaśnia, że dusze wyzwolone nie są

zainteresowane działalnością materialną. Impersonalistyczna

teoria mówiąca, że po wyzwoleniu nie jest się aktywnym i nie

musi się słuchać niczego, nie jest dowodem na to, że wyzwolona

osoba jest rzeczywiście bierna. Pełna życia dusza nie może być

bierna. Jest ona aktywna zarówno w stanie uwarunkowanym, jak

i wyzwolonym. Np. chora osoba jest również aktywna, ale jej

działanie sprawia jej wiele bólu. Ta sama osoba, ale wyleczona z

choroby, jest nadal aktywna, z tym, że będąc zdrową, znajduje w

178

działaniu wiele przyjemności. Podobnie, impersonalistom udaje

się uwolnić od chorobliwych, uwarunkowanych czynności, ale nie

mają oni informacji o czynnościach w stanie zdrowia. Ci, którzy

są naprawdę wyzwoleni i posiadają doskonałą wiedzę, angażują

się w słuchanie o czynach Krsny i takie zajęcie jest zajęciem

czysto duchowym.

Dla osób, które są rzeczywiście wyzwolone, słuchanie o

rozrywkach Krsny jest sprawą pierwszej wagi. Jest to najbardziej

wzniosły temat dla tych, którzy są w wyzwolonym stanie.

Ponadto, jeśli tematów takich jak Bhagavad-gita i Śrimad-

Bhagavatam słuchają osoby dążące do wyzwolenia, wtedy ich

ścieżka zbawienia staje się jasna i czysta. Bhagavad-gita jest

wstępnym studium do Śrimad-Bhagavatam. Poprzez studiowanie

Gity stajemy się całkowicie świadomi pozycji Pana Krsny, a kiedy

jesteśmy już usytuowani u lotosowych stóp Krsny, wtedy

jesteśmy w stanie zrozumieć opowieści o Krsnie znajdujące się w

Śrimad-Bhagavatam i prezentowane tu historie przekazywane w

sukcesji uczniów. Dlatego też Pan Caitanya poradził Swoim

uczniom, aby propagowali Krsna-katha.

Krsna-katha oznacza narracje o Krsnie. Są dwa rodzaje Krsna-

katha: narracje wypowiadane przez Krsnę i historie o Krsnie.

Bhagavad-gita jest narracją albo filozofią, czy też nauką o Bogu,

wypowiedzianą przez Samego Krsnę. Śrimad-Bhagavatam jest

natomiast opowieścią o czynach i transcendentalnych rozrywkach

Krsny. Zatem oba te dzieła zaliczane są do Krsna-katha. Zgodnie

179

z poleceniem Pana Caitanyi, Krsna-katha (tematy o Krsnie)

powinny być propagowane na całym świecie, albowiem tylko

słuchanie Krsna-katha daje uwarunkowanym duszom,

przeżywającym męczarnie materialnej egzystencji, pewną szansę

wyjścia na czystą ścieżkę wyzwolenia. Celem tej książki jest

przede wszystkim zachęcenie adeptów bhakti do poznania Krsny,

czyli do rozkoszowania się Krsna-katha, gdyż tylko w ten sposób

możliwe jest uwolnienie się z materialnych kajdanów.

Ta Krsna-katha jest ciągle świeże i można do niego powracać raz

za razemnapewno zauroczy ono największych materialistów, jako

że rozrywki Krsny a pasterkami gopi przypominają dokładnie

przygody miłosne pomiędzy młodymi dziewczętami i chłopcami w

tym świecie materialnym. W rzeczywistości uleganie emocjom

seksualnym nie jest czymś nienaturalnym w ludzkim

społeczeństwie, jako że to samo uczucie obecne jest w

oryginalnej Najwyższej Osobie Boga. Ta energia przyjemności

nazywana jest Śrimati Radharani. Urok spraw miłosnych opartych

na seksie jest oryginalną cechą Najwyższej Osoby Boga, a my,

uwarunkowane dusze, będąc integralną cząstką Najwyższego,

również ulegamy takim uczuciom, z tym, że doświadczamy ich w

wypaczonej, znikomej formie. Dlatego też kiedy ci, którzy

uganiają się za seksem w tym materialnym życiu będą słuchali o

rozrywkach Krsny z pasterkami gopi, będą doznawali

przyjemności transcendentalnej, mimo iż będzie się im ona

zdawała być materialną. Korzyść z tego będzie taka, że

stopniowo wzniosą się oni na platformę duchową. Bhagavatam

180

oznajmia, że jeśli ktoś z pokorą i od autorytetów słucha o

rozrywkach Pana Krsny z pasterkami gopi, wtedy promowany

zostaje do platformy transcendentalnej służby oddania dla Pana,

a serce jego oczyszczone zostaje z materialnej choroby, jaką jest

pożądanie. Innymi słowy, wyeliminuje to jego materialne życie

seksualne.

Krsna będzie przyciągał zarówno dusze wyzwolone, jak i te, które

dążą do wyzwolenia, a nawet zatwardziałych, uwarunkowanych

materialistów. Według oznajmienia Maharajy Pariksit, który

słuchał o Krsnie od Śukadevy Gosvamiego, Krsna-katha jest w

jednakowym stopniu odpowiednia dla wszystkich ludzkich istot,

bez względu na to, w jakich warunkach życia się one znajdują.

Każdy w najwyższym stopniu doceni jej znaczenie. Ale Maharaja

Pariksit również ostrzegał, że te osoby, które są jedynie

zaangażowane w zabijanie zwierząt i siebie samych, nie mogą

być zbytnio zainteresowane Krsna-katha. Innymi słowy, z

pewnością tematem tym zainteresowane będą osoby, które

stosują się do moralnych zasad pism świętych, bez względu na

to, w jakich warunkach by się te osoby nie znajdowały, ale nie ci,

którzy zabijają siebie samych. Słowo paśughna, które zostało

użyte w Bhagavatam, dosłownie oznacza zabijanie zwierząt albo

też zabijanie siebie. Ci, którzy nie są samozrealizowani i którzy

nie są zainteresowani realizacją duchową, nie robią nic innego,

jak tylko zabijają siebie samych, popełniają samobójstwo.

Ponieważ ta ludzka forma życia ma szczególnie służyć

samorealizacji, ten, kto lekceważy tę ważną część swoich

181

obowiązków, tylko marnuje swój czas, jak zwierzęta. Zatem jest

on paśughna. W innym kontekście słowo to odnosi się do tych,

którzy rzeczywiście zabijają zwierzęta. Są to te osoby, które

żywią się mięsem zwierząt (nawet zjadacze psów) i angażują się

na tyle sposobów w zabijanie zwierząt, polując na nie, otwierając

rzeźnie, itd. Takie osoby nie mogą być zainteresowane Krsna-

katha .

Zatem każdy, w każdych warunkach życia, powinien być

zainteresowany słuchaniem o Krsnie i Jego czynach, ponieważ On

jest Najwyższą Absolutną Prawdą, Osobą Boga. Przenika On

wszystko. Obecny jest w każdym sercu oraz obecny jest w tym

świecie w Swojej kosmicznej formie. Ponadto, jak opisuje

Bhagavad-gita, pojawia się On w społeczeństwie ludzkim w Swojej

oryginalnej formie, po to, aby zaprosić każdego do Swojej

transcendentalnej siedziby, z powrotem do domu, z powrotem do

Boga. Każdy powinien być zainteresowany poznaniem Krsny i ta

książka została zaprezentowana w tym celu, abyśmy jeszcze

bardziej poznali Krsnę i przez głeboką medytacje połączoną z

intonowaniem:



najlepiej wykorzystali tę ludzką formę życia i osiągneli ostateczny cel

– miłość do Kryszny.

govinda lila smarana - książki · caitanyacandraya namo namas te Śrī caitanya- candramṛta,...

Documents