«INA ¶ANTE™ EN ø™I, KA£ø™ ™Y, ¶ATEP, EN EMOI KA°ø EN ™OI,INA KAI AYTOI EN HMIN EN ø™IN » (( IøAN. IZã21))

™ Y M B O § I K H E I K ø N T H ™ E K K § H ™ I A ™ T O Y £ E O Y

H

EN™øMO™

EK

TOY

TAºOY

O

EYA°°E§I™TH™

M·ÚÎÔÛ

O

·ÔÛÙÔÏÔÛ

ÂÙÚÔÛ

O

EYA°°E§I™TH™

IøANNH™

O

EYA°°E§I™TH™

§Ô˘Î·Û

O

·ÔÛÙÔÏÔÛ

·˘ÏÔÛ

O

EYA°°E§I™TH™

Ì·Ùı·ÈÔÛ

H ·Ó·Á È· ÙÚ È·Û Ô ÙÚ ÈÛ˘ÔÛÙ·ÙÔÛ ıÂÔÛI™ X™

O ENAN£Pø¶H™A™ANAPXO™ KAI ¶POAIøNIO™

MONO°ENH™YIO™ KAI §O°O™

TOY £EOY

TO ¶ANA°ION ¶NEYMATO EK TOY ¶ATPO™

EK¶OPEYOMENON

H ™TEæI™ TH™ £EOTOKOYK§I AEI¶AP£ENOY MAPIA™

Ë ıÂÔÙÔÎÔÛ

MP £EOY

APXøN °ABPIH§APXøN MIXAH§

O ANAPXO™ £EO™¶ATHP

ø™ ¶A§AIO™TøN HMEPøN

«\EÓ \EÎÎÏËÛ›·È˜ ÂéÏÔÁÂÖÙ ÙfiÓ £ÂfiÓ,K‡ÚÈÔÓ âÎ ËÁáÓ \IÛÚ·‹Ï» (æ·ÏÌ. •Zã 17)

¶EPIO¢O™ ¢ã ñ ETO™ ™Tã ñ TÂܯԘ ÔÓ

¢È‡ı˘ÓÛȘ ¶ÂÚÈÔ‰ÈÎÔÜ

KˆÓÛÙ·ÓÙÈÓÔ˘fiψ˜ 174, T.K. 542 49 X·ÚÈÏ¿Ô˘ - £ÂÛÛ·ÏÔÓ›ÎË

ANA™TA™I™ TOY XP I™TOY

«INA ¶ANTE™ EN ø™I, KA£ø™ ™Y, ¶ATEP, EN EMOI KA°ø EN ™OI,INA KAI AYTOI EN HMIN EN ø™IN » (( IøAN. IZã21))

™ Y M B O § I K H E I K ø N T H ™ E K K § H ™ I A ™ T O Y £ E O Y

H

EN™øMO™

EK

TOY

TAºOY

O

EYA°°E§I™TH™

M·ÚÎÔÛ

O

·ÔÛÙÔÏÔÛ

ÂÙÚÔÛ

O

EYA°°E§I™TH™

IøANNH™

O

EYA°°E§I™TH™

§Ô˘Î·Û

O

·ÔÛÙÔÏÔÛ

·˘ÏÔÛ

O

EYA°°E§I™TH™

Ì·Ùı·ÈÔÛ

H ·Ó·Á È· ÙÚ È·Û Ô ÙÚ ÈÛ˘ÔÛÙ·ÙÔÛ ıÂÔÛI™ X™

O ENAN£Pø¶H™A™ANAPXO™ KAI ¶POAIøNIO™

MONO°ENH™YIO™ KAI §O°O™

TOY £EOY

TO ¶ANA°ION ¶NEYMATO EK TOY ¶ATPO™

EK¶OPEYOMENON

H ™TEæI™ TH™ £EOTOKOYK§I AEI¶AP£ENOY MAPIA™

Ë ıÂÔÙÔÎÔÛ

MP £EOY

APXøN °ABPIH§APXøN MIXAH§

O ANAPXO™ £EO™¶ATHP

ø™ ¶A§AIO™TøN HMEPøN

«\EÓ \EÎÎÏËÛ›·È˜ ÂéÏÔÁÂÖÙ ÙfiÓ £ÂfiÓ,K‡ÚÈÔÓ âÎ ËÁáÓ \IÛÚ·‹Ï» (æ·ÏÌ. •Zã 17)

¶EPIO¢O™ ¢ã ñ ETO™ ™Tã ñ TÂܯԘ ÔÓ

¢È‡ı˘ÓÛȘ ¶ÂÚÈÔ‰ÈÎÔÜ

KˆÓÛÙ·ÓÙÈÓÔ˘fiψ˜ 174, T.K. 542 49 X·ÚÈÏ¿Ô˘ - £ÂÛÛ·ÏÔÓ›ÎË

ANA™TA™I™ TOY XP I™TOY

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ´ • ΕΤΟΣ ΙΑ´ • Τεῦχος 65ον - 66ον

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013Διεύθυνσις Περιοδικοῦ

Κωνσταντινουπόλεως 174, Τ.Κ. 542 49 Χαριλάου – Θεσσαλονίκη

EXOFYLLON KEO 65-66.indd 1 3/9/15 1:45 PM

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ´ • ΕΤΟΣ ΙΑ´ • Τεῦχος 65ον - 66ονΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Σελίδες

1) ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ, ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ............ 672) 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΑ 1913 .................................................................... 723) 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ .... 734) ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΥΜΝΟΥ, «Ἄξιον καὶ Δίκαιόν ἐστι προσκυνεῖν Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα Ὁμοούσιον καὶ Ἀχώριστον» ......................................................... 765) ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΖΩΗΝ, Περὶ Προσευχῆς καὶ Προσοχῆς ................................................... 836) ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ .................................................847) ΠΑΡΕΛΑΣΙΣ ΜΑΣΟΝΩΝ ......................................................... 858) ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΑΡΧΙΕΡΕΩΣ ................................................. 869) ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ 2014 ................................................................... 8710) ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΝ ΖΩΗΝ ....................................... 8811) ΕΚΔΗΜΙΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ .......................... 9012) Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ (Εἰκών) ............................ 96

EXOFYLLON KEO 65-66.indd 2 3/9/15 4:18 PM

Ἐὰν ἐπιθυμῇς νὰ μάθῃς ποιὸς εἶναιὁ ∆εσπότης τοῦ παντός, τότε ἄκουσον:Κύρι ός ἐστιν ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μο-νογε νὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Θεός, ὁ ὄν -τως Ὤν, ὁ Βα σιλεὺς τῶν βασιλευόντωνκαὶ Κύριος τῶν κυριευόντων, ὁ μόνοςἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον,ὁ σὺν Πατρὶ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι δοξα-ζόμενος.

Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει πολλοὺς θε -ούς, δὲν λατρεύει τοὺς ἀτάκτους τῶνἐθνῶν θε οὺς καὶ τὰ κτίσματα, τὰ ἄψυχακαὶ κωφὰ εἴδωλα, τὰ ἐν χρόνῳ ἀρ χὴνλαβόντα. Ἕνα Θεὸν γνωρίζει καὶ ὁμο-λογεῖ καὶ διδάσκει νὰ λατρεύωμεν, εἰςτρεῖς μὲν ὑπο στάσεις δοξαζόμενον,Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα,μίαν δὲ φύσιν καὶ οὐσίαν, ἐν μιᾷ δόξῃκαὶ βασιλείᾳ μὴ μεριζομένῃ.

Αὐτὸς ὁ ἐν τρισὶν ὑποστάσεσιν ΕἷςΘεός, εἶναι ἄναρχος καὶ ἀτελεύτητος,αἰώνιος καὶ ἀΐδιος, ἄκτιστος, Ἄτρεπτοςκαὶ Ἀναλλοίωτος, ἀσώματος, ἀόρατος,ἀπερίγραπτος, ἀπερινόητος, ἀγαθὸς καὶδίκαιος μόνος. Αὐτὸς ἐκ τοῦ μὴ ὄντοςἔδωκεν ὑπόστασιν εἰς ὅλα τὰ ὄντα, ὁρατὰκαὶ ἀόρατα. Πρῶτον μὲν ἐδημιούργησε

τὰς οὐρανίους καὶ ἀορά τους δυνάμεις,ἀναρίθμητα ἄϋλα καὶ ἀσώματα λειτουρ -γικὰ πνεύματα· ἔπειτα τὸν ὁρώ μενον κό- σμον τοῦτον, οὐρανόν, γῆν, θάλασσαν,τὸν ὁποῖον μὲ φῶς ἐφαίδρυνεν. Τὸνοὐρανὸν ἐκόσμησεν μὲ τὸν ἥλιον, τὴνσελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας· τὴν γῆν μὲπαν τοειδῆ βλαστήματα καὶ διὰφοραζῶα· τὴν δὲ θάλασσαν πάλιν μὲ παμπλη -θὲς γένος νηκτῶν [=ὅσων κολυμβοῦν].Ταῦτα πάντα, Αὐτὸς εἶπε καὶ ἐγενή θη-σαν, Αὐτὸς ἐνε τείλατο καὶ ἐκτίσθησαν.

Ἔπειτα ἐδημιούργησε τὸν ἄνθρω-πον, ὄχι διὰ λόγου, ἀλλὰ χερσὶν ἰδίαις.Λαβὼν χῶμα ἀπὸ τὴν γῆν διέπλασε τὸσῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν λογικὴν καὶ νοε -ρὰν ἔδωκε διὰ τοῦ οἰκείου ἐμφυσήμα-τος. Ἡ ψυχὴ κατ᾽ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιντοῦ Θεοῦ ἐδημιουργήθη· κατ᾽ εἰκόναμέν, διὰ τὸ νοερὸν καὶ αὐτεξούσιον,καθ᾽ ὁμοίωσιν δέ, διὰ τὴν τῆς ἀρετῆςκατὰ τὸ δυνατὸν ὁμοίωσιν.

Τοῦτον τὸν ἄνθρωπον μὲ τὸ αὐτεξού-σιον καὶ τὴν ἀθανασίαν ἐτίμησε καὶ βα- σιλέα τῶν ἐπὶ γῆς κατέστησεν· ἐποίησεδὲ ἐξ αὐτοῦ τὸ θῆλυ εἰς βοηθόν. Καὶ φυ-τεύσας παράδεισον ἐν Ἐδὲμ κατὰ ἀνα-

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 67-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN

ΑΡΧΗΤΗΣΙΝΔΙΚΤΟΥΣύντομος Κατήχησις περὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ ΧριστοῦἘπὶ τῇ ἐνάρξει τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους τὴν 1ην Σεπτεμβρίου

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ Ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ Βίου Βαρλαὰμ καὶ Ἰωάσαφ εἰς Διασκευήν

« Ἴνδικτον ἡμῖν εὐλόγει νέου Χρόνου, ὦ καὶ Παλαιέ, καὶ δι᾿ ἀνθρώπους Νέε».«Ὁ πάσης δημιουργὸς τῆς κτίσεως, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳθέμενος, εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε».

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 67

KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66- 68-

τολάς, ἔβαλεν ἐκεῖ τὸν ἄν θρωπον, μὲ τὴνἐντολὴν νὰ μετέχῃ ἐλεύθερα ἀπὸ ὅλα τὰἐκεῖ φυτὰ πλὴν ἑνός, τὸ ὀνομαζόμενονξύλον τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ τοῦκακοῦ, τὸ ὁποῖο διέταξε νὰ μὴν γευθῇπαντελῶς, οὕτως εἰπών: ᾟ δ' ἂν ἡμέρᾳφάγητε ἀπ ̓αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε.

Εἷς δὲ ἐκ τῶν προαναφερθέντων Ἀγ -γε λικῶν δυνάμεων, πρωτοστάτης μιᾶςστρατιᾶς, χωρὶς νὰ ἔχῃ οὐδόλως ἐν ἑαυ -τῷ παρὰ τοῦ ∆ημιουργοῦ ἴχνος φυσι κῆςκακίας, ἀλλὰ δημιουργηθεὶς ἐπ᾽ ἀγαθῷ,αὐτεξουσίως, μὲ ἰδικήν του προαί ρεσινἐτράπη ἐκ τοῦ καλοῦ εἰς τὸ κακόν. Ὑ -περηφανεύθη ἀπονεννοημένα θελή-σας νὰ ἀντιπαλέψῃ τὸν ∆εσπότην καὶΘεόν. Διὸ ἀπεβλήθη τῆς τάξεως αὐτοῦκαὶ τῆς ἀξίας, καί, ἀντὶ τῆς μακαρίαςδόξης ἐκείνης καὶ ἀγγελικῆς ὀνομασίας,διάβολος ἐκλήθη καὶ Σατανᾶς ὀνο μάζε- ται. Ἔρριψε γὰρ αὐτὸν ὁ Θεὸς ὡς ἀνά- ξιον τῆς ἄνωθεν δόξης. Συναπεσπάσθηδὲ καὶ συναπεβλήθη μαζί του πλῆθοςπολὺ τοῦ ὑπ᾽ αὐτὸν τάγματος τῶν ἀγγέ-λων, οἱ ὁποῖοι γενόμενοι κακοὶ εἰς τὴνπροαίρεσιν καί ἀ κολουθήσαντες τὸνἄρχοντα αὐτῶν εἰς τὴν ἀποστασίαν καὶἀνταρσίαν, δαίμονες ὠνο μάσθησαν, ὡςπλάνοι καὶ ἀπατεῶνες.

Ἀρνησάμενος τελείως τὸ ἀγαθὸν ὁδιά βολος καὶ πονηρὸς γενόμενος, βλέ- πων τὸν ἑαυτόν του ἀπορριφθέντα τῆςδόξης καὶ τὸν ἄνθρωπον δοξαζόμενον,ἐπλήσθη φθόνου πρὸς τὸν ἄνθρωπονκαὶ ἐμηχανεύσατο νὰ τὸν ἐκβάλῃ τῆς τοῦπαραδείσου μακαριότητος. Λαβὼν τὸνὄφιν ὡς ἐργαστήριον τῆς ἰδίας πλάνης,δι᾽ αὐτοῦ ὡμίλησε τῇ γυναικί, καί, πείσαςαὐτὴν μὲ τὴν ψευδῆ ἐλπίδα τῆς θεώσεως

νὰ φάγῃ ἐκ τοῦ ἀπηγορευμένου ἐκείνουξύλου, δι' αὐτῆς ἠπάτησε καὶ τὸν Ἀδάμ,οὕτω τοῦ πρωτοπλάστου κληθέντος. Καὶφαγὼν ὁ πρῶτος ἄνθρωπος τοῦ φυτοῦτῆς παρακοῆς, γίνεται ἐξόριστος τοῦΠαραδείσου τῆς τρυφῆς ὑπὸ τοῦ ∆ημι-ουργοῦ, καί, ἀντὶ τῆς μακαρίας ἐκείνηςζωῆς, εἰς τὴν ἀθλίαν ταύτην καὶ ταλαί-πω ρον βιοτὴν ἐμπίπτει, καὶ εἰς θάνατονκαταδικάζεται. Ἐντεῦθεν λαβὼν ἰσχὺνὁ διάβολος, πληθυνθέντος τοῦ γένουςτῶν ἀνθρώπων, πᾶσαν κακίας ὁδὸν εἰςαὐτοὺς ὑπέδειξε.

Τὴν πολλὴν πρὸς τὴν ἁμαρτίαν ὁρ -μὴν θέλων ὁ Θεὸς νὰ ἀνακόψῃ, κατα-κλυ σμὸν ἐπήγαγε τῇ γῇ, ἀπολέσαςπᾶ σαν ψυχὴν ζῶσαν. Ἕνα δὲ μόνονεὑ ρὼν δί καιον εἰς τὴν γενεὰν ἐκείνην,τοῦτον, τὸν Νῶε, σὺν γυναικὶ καὶ τέ-κνοις ἐν Κι βωτῷ περισώσας, μονώτα-τον εἰς τὴν γῆν κατέστησεν.

Ἔκτοτε ἤρξατο πάλιν τὸ γένος τῶνἀνθρώπων νὰ αὐξάνεται, νὰ ξεχνᾷ τὸνΘεόν, νὰ προκόπτῃ εἰς τὸ χειρότερονκαὶ εἰς τὴν ἀσέβειαν, νὰ ὑποδουλώνεταιεἰς διάφορα ἁμαρτήματα, νὰ φθείρεταιεἰς δεινὰ ἀτοπήματα, καὶ νὰ διαμερίζε- ται εἰς πολλὰ εἴδη πλάνης.

Ἄλλοι ἐνόμισαν ὅτι τὸ πᾶν ὑπάρχειαὐ τομάτως καὶ ἄνευ οὐδεμιᾶς προνοίας,ὡς νὰ μὴν ὑπῆρχε κανεὶς Κυβερνήτηςδεσπόζων ἐπὶ πάντων. Ἄλλοι εἰσηγήθη -σαν τὴν εἱμαρ μένην, ὅτι τὸ πᾶν ὑπὸ τῆςμοίρας διέπεται. Ἄλλοι πολλοὺς θεοὺςκακοὺς καὶ πολυπαθεῖς ἐσεβάσθησαν,διὰ νὰ ἔχουν συνηγόρους εἰς τὰ πάθηκαὶ τὰς φοβερὰς πράξεις των. Αὐτῶν κα- τασκευάσαντες μορφώματα, ἀνε στή λω-σαν ξόανα κωφὰ καὶ ἀναίσθητα εἴδωλα,

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 68

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 69-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN

τὰ ὁποῖα ἔθεσαν εἰς ναοὺς καὶ προσ εκύ- νησαν, λατρεύοντες τῇ κτίσει παρὰ τὸνΚτίσαν τα. Αὐτὰ τὰ ἄψυχα καὶ ἀναίσθηταὄντα τὰ ὁποῖα ὁ Θεὸς κατεσκεύ ασεν,ὡς τὸν ἥλιον, τὴν σελήνην, τὰ ἄστρα, τὸπῦρ, τὸ ὕδωρ καὶ τὰ λοιπὰ στοιχεῖα τῆςγῆς, εὑρέθησαν ἔμ ψυχοι καὶ λογικοὶἄν θρωποι οἱ ὁποῖοι οὐκ ᾐσχύνθησαν νὰτὰ σεβασθοῦν. Ἄλλοι πάλιν ἀπένει μαντὸν σεβασμὸν εἰς θηρία καὶ ἑρ πετὰ καὶκτήνη τετράποδα, ἀποδεικνύοντες ἑαυ- τοὺς κτηνωδεστέρους. Πάλιν ἄλλοι ἐποί -ησαν ὁμοιώματα ὁρισμένων αἰσχρῶνκαὶ εὐ τελῶν ἀνθρώπων, τούς ὁποίουςἐκάλεσαν θεούς, ἄρρενας καὶ θηλείας,μοιχούς, φονεῖς, ὀργίλους, πα τροκτό-νους, ἀδελφοκτόνους, κλέπτας, ἅρπα-γας, χωλοὺς, τρελλοὺς, ἐκ τῶν ὁ ποίωνἄλλοι ἀπέθανον, ἄλλοι ἐφονεύθησανδιὰ κεραυνοῦ ἢ τεμαχισμοῦ, ἄλλοι ἔγι-ναν δοῦλοι εἰς ἀνθρώπους, ἄλλοι φυ-γάδες, ἄλλοι μετεμορφώθησαν εἰς ζῷαδιὰ νὰ ἐπι τύχουν κάποιαν πονηρὰν καὶαἰσχρὰν πρᾶ ξιν. Λαμβάνοντες λοιπὸνοἱ ἄνθρωποι ἀφορ μὰς ἀπὸ τῶν θεῶναὐτῶν, κατεμιαίνοντο μὲ πᾶσαν ἀκα-θαρσίαν καὶ δεινὸν σκότος κατεῖχε τὴνἀνθρωπότητα. Δὲν ὑπῆρχεν ἐκείνουςτοὺς χρόνους ἄνθρωπος συν αιτός. Οὐκἦν ὁ συνιών, οὐκ ἦν ὁ ἐκ ζητῶν τὸν Θεόν.

Εἰς ἐκείνην τὴν γενεὰν εὑρέθη κά-ποιος Ἀβραάμ, ὁ μόνος ὅπου εἶχεν ὑγι -εῖς τὰς αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς, ὅστις ἀπὸτὴν θεωρίαν τῶν κτισμάτων ἐπέγνω τὸνΚτίστην. Διότι κατανοήσας οὐρανὸν καὶγῆν καὶ θάλασσαν, ἥλιον καὶ σελήνηνκαὶ τὰ λοιπά, ἐθαύμασε τὴν ἐναρμόνιονταύτην διακόσμησιν. Ἀντελήφθη ὅτι ἡτάξις ἡ ὁποία διέπει τὸν κόσμον καὶ τὰ

ἐν αὐτῷ πάντα, δὲν προέκυψεν αὐτομά -τως οὔτε συντηρεῖται ἀπὸ τὰ στοιχεῖατῆς γῆς ἢ ἀπὸ τὰ ἄψυχα εἴδωλα. Μέσῳαὐτῶν ἐγνώρισε τὸν ἀληθῆ Θεὸν καὶσυνειδητοποίησεν ὅτι αὐτὸς εἶναι ∆ημι -ουργὸς καὶ Συνοχέας τοῦ παντός.

Ἀποδεξάμενος τὴν καλὴν αὐτοῦ γνώ- μην καὶ ὀρθὴν κρίσιν, ὁ ΘΕΟΣ ΕΝΕΦΑ -ΝΙΣΕΝ ΕΑΥΤΟΝ εἰς τὸν Ἀβραάμ, ὄχιὅπως εἶναι εἰς τὴν φύσιν του (Θεὸν γὰρἰδεῖν γεννητῇ φύσει ἀδύνατον), ἀλλὰκατ᾽ οἰ κονομίαν (καὶ Συγκατάβασιν).Διὰ Θεοφανειῶν ἔβαλεν εἰς τὴν ψυχήντου πιὸ τέλειαν γνῶσιν περὶ αὐτοῦ καὶτὸν ἐδόξασε καὶ τὸν ἀνέδειξεν οἰκεῖονθεράποντα. Ὁ δὲ Ἀβραὰμ κατὰ δια-δοχὴν παρέδωσεν εἰς τοὺς ἀπο γόνουςτου τὴν εὐσέβειαν καὶ τοὺς ἐδίδαξε νὰγνωρίζουν τὸν ἀληθῆ Θεόν.

Διὰ τοῦτο εὐδόκησεν ὁ Θεὸς νὰ πλη- θυνθῇ ἀπείρως τὸ σπέρμα τοῦ Ἀβραάμ,καὶ λαὸν περιούσιον ὠνόμασεν αὐτό.Ὅταν δὲ ὑποδουλώθη εἰς τὸ ἔθνος τῶνΑἰγυπτίων καὶ εἰς τὸν τύραννον Φαραώ,μὲ σημεῖα καὶ τέρατα φρικτὰ καὶ ἐξαίσιαἐξήγαγεν αὐτὸ ἐκεῖθεν διὰ τοῦ Μωϋ-σέως καὶ τοῦ Ἀαρών, ἀνδρῶν ἁγίων καὶχάριτι προφητείας δοξα σθέντων. Δι᾽αὐτῶν καὶ τοὺς Αἰγυπτίους ἐτιμώρησενἀξίως διὰ τὴν πονηρίαν των, καὶ τοὺςἸσραηλίτας (οὕτω γὰρ ὁ λαὸς ἐκεῖνοςὁ τοῦ Ἀβραὰμ ἀπόγονος ἐκέκλητο) διὰξηρᾶς τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν διήγαγε,διασχισθέντων τῶν ὑδάτων καὶ τεῖχος ἐκδεξιῶν καὶ τεῖχος ἐξ εὐωνύμων γεγενη -μένων. Ὅταν δὲ ὁ Φαραὼ καὶ οἱ Αἰγύ-πτιοι οἱ διώκοντες αὐτοὺς εἰσῆλθον εἰςτὰ ἴχνη των, ἐπαναστρα φέντα τὰ ὕδαταἄρδην αὐτοὺς ἀπώλεσεν.

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 69

Ἔπειτα μὲ τεράστια θαύματα καὶ πολ -λὰς Θεοφανείας, ἐπὶ τεσσαράκοντα ἔτη,ὡδήγησε τὸν λαὸν αὐτοῦ μέσα ἀπὸ τὴνἔρημο καὶ τὸν διέθρεψε μὲ ἄρτον οὐρά- νιον (τὸ Μάνα). Τοῦ ἔδωσε, ἐπὶ τοῦ ὄ -ρους Σινᾶ, διὰ χειρῶν τοῦ Μωυσέως,Νόμον γεγραμμέ νον εἰς λιθίνας πλά-κας, ἀπαγορεύοντα τὴν λατρείαν τῶνεἰδώλων καὶ πάντων τῶν πονηρῶν πρά -ξεων, διδάσκοντα δὲ τὸν σεβασμὸν μό -νον εἰς τὸν ὄντως ὄντα Θεὸν καὶ τὴνὑπομονὴν εἰς τὰ ἀγαθὰ ἔργα. Μὲ ὑπερ- θαύμαστον τρόπον εἰσή γαγεν αὐτοὺςεἰς τὴν ἀγαθήν γῆν τῆς ἐ παγγελίας, τὴνὁποίαν παλαιότερον εἶ χεν ὑποσχεθῆεἰς τὸν πατριάρχην Ἀβραὰμ διὰ τοὺςἀπογόνους αὐτοῦ.

Μεγάλα καὶ θαυμαστά, ἔνδοξά τε καὶἐξαίσια, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, ἐποίησενεἰς τὸν λαὸν Αὐτοῦ, διὰ τῶν ὁποίων σκο -πὸς ἦτο νὰ τὸν ἀποσπάσῃ ἀπὸ πᾶσανἄθε σμον λατρείαν καὶ πρᾶξιν, καὶ νὰ ὁδη- γήσῃ τὸ ἀνθρώπινον γένος εἰς τὴν ἀρ -χαίαν, τὴν πρὸ τῆς πτώσεως, κατάστασιν.

Παρ᾽ ὅλα αὐτά, οἱ ἄνθρωποι ἐπεδίω-κον αὐτονομίαν ἀπὸ τὸν Θεόν, γενόμε -νοι δοῦ λοι τῆς πλάνης, καὶ ἐβασίλευεἐπ᾽ αὐτῶν ὁ θάνατος, ἡ τυραννία τοῦδιαβόλου καὶ ἡ καταδίκῃ τοῦ ᾅδου.

Ἔχοντας περιέλθει εἰς τοιαύτην συμ-φο ρὰν καὶ ταλαιπωρίαν, δὲν μᾶς παρέ- βλεψεν ὁ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος πλάσας ἡμᾶςΘεός, οὐδὲ ἀφῆκεν νὰ ἀπολεσθῇ τε-λείως τὸ ἔργον τῶν χειρῶν Αὐτοῦ, ἀλλ᾽εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρὸς καὶ συνεργίᾳ τοῦἉγίου Πνεύματος, ὁ Μο νογενὴς Υἱὸςκαὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὢν εἰς τὸν κόλ-πον τοῦ Πατρός, ὁ Ὁμοούσιος τῷ Πατρὶκαὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ὁ Προαιώνιος,

ὁ Ἄναρχος, ὁ ἐν ἀρχῇ ὤν, καὶ πρὸς τὸνΘεὸν καὶ Πατέρα ὤν, καὶ Θεὸς ὤν, συγ- καταβαίνει τοῖς ἑαυτοῦ δούλοις συγ-κατάβασιν ἄφραστον καὶ ἀκατάληπτον,καί, Θεὸς ὢν τέλειος, ἄνθρωπος τέλειοςγίνεται ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίαςτῆς Ὑπεραγίας Παρθένου καὶ Θεοτόκου,οὐκ ἐκ σπέρματος ἀνδρός, ἢ θελήματος,ἢ συναφείας, ἐν τῇ ἀχράντῳ μήτρᾳ τῆςΠαρθένου συλληφθείς, ἀλλ᾽ ἐκ Πνεύ-ματος Ἁγίου, καθὼς καὶ πρὸ τῆς συλ-λήψεως εἷς τῶν Ἀρχαγγέλων ἀπεστάλημηνύων τῇ Παρθένῳ τὴν ξένην σύλλη-ψιν ἐκείνην καὶ τὸν ἄφραστον τόκον.

Ἀσπόρως συνελήφθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θε -οῦ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ συμπήξαςἑαυτῷ ἐν τῇ μήτρᾳ τῆς Παρθένου σάρκαἐμψυχου μένην ψυχῇ λογικῇ τε καὶ νοε -ρᾷ, προῆλθεν ἐν Μιᾷ τῇ Ὑποστάσει, Δύοδὲ ταῖς Φύσεσι, τέλειος Θεός, καὶ τέλειοςἄνθρωπος, ἄφθο ρον τὴν παρθενίαν τῆςτεκούσης καὶ μετὰ τὸν τόκον φυλάξας,καὶ ἐν πᾶσιν ὁμοιοπα θὴς ἡμῖν γενόμε- νος χωρὶς ἁμαρτίας. Ἐπειδὴ δι᾽ ἁμαρ-τίας εἰσῆλθεν ὁ θάνατος εἰς τὸν κόσμον,ἔπρεπε νὰ εἶναι ἀναμάρτητος καὶ μὴὑπεύθυνος εἰς θάνατον ὁ λυτρωτὴς τοῦἁμαρτωλοῦ γένους.

Ἐπὶ τριάκοντα ἔτη συναναστραφεὶςμετὰ τῶν ἀνθρώπων, ἐβαπτίσθη ἐν τῷἸορδάνῃ ποταμῷ ὑπὸ Ἰωάννου, ἀνδρὸςἉγίου καὶ πάντων τῶν Προφητῶν ἀνω-τέρου. Βαπτισθέντος δὲ αὐτοῦ, φωνὴἠνέχθη οὐρανόθεν ἐκ τοῦ Θεοῦ καὶΠατρός, λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱόςμου ὁ ἀγαπητὸς ἐν ᾧ εὐδόκησα. Καὶτὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐν εἴδει περιστε -ρᾶς κατῆλθεν ἐπ' αὐτόν.

Καὶ ἀπὸ τότε ἤρξατο σημεῖα ποιεῖν

KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66- 70-

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 70

μεγά λα καὶ θαυμαστά, νεκροὺς ἀνιστῶν,τυφλοὺς φωτίζων, δαίμονας ἀπελαύνων,κωφοὺς καὶ κυλλοὺς θεραπεύων, λεπροὺςκαθαρίζων, πανταχόθεν τὴν παλαιωθεῖ -σαν ἡμῶν φύσιν ἀνακαινίζων, ἔργῳ καὶλόγῳ παιδεύων καὶ διδάσκων τὴν ὁδὸντῆς ἀρετῆς πρὸς ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Ὅθεν καὶ Μαθητὰς ἐξελέξατο Δώ-δεκα, οὓς καὶ Ἀποστόλους ἐκάλεσε, νὰκηρύττουν τὴν οὐράνιον πολιτείαν, ἣνἦλθεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνδείξασθαι, καὶ οὐ -ρανίους τοὺς ταπεινοὺς ἡμᾶς καὶ ἐπι-γείους τῇ αὐτοῦ οἰκο νομίᾳ τελέσαι.

Διὰ δὲ τὴν θαυμαστὴν αὐτοῦ καὶ θεο-πρεπῆ πολιτείαν καὶ τὰ ἄπειρα θαύμα τα,οἱ ἀρχιερεῖς καὶ ἀρχηγοὶ τῶν Ἰουδαίων,εἰς τὸ ἔθνος τῶν ὁποίων διέτριβε, διὰφθό νον, θανάτῳ αὐτὸν κατεδίκασαν, ἕνατῶν Μαθη τῶν αὐτοῦ εἰς προδοσίαν συν - αρπάσαντες. Συλλαβόντες Αὐτόν, τὸνπαρέδωσαν εἰς τὰ ἔθνη, εἰς χεῖρας τῶνὁποίων ἑκουσίᾳ βουλῇ ἔπαθε καὶ ἐσταυ- ρώθη, ἵνα ἡμᾶς τῶν παθῶν ἐλευθερώ -σῃ. Τὰ πάντα ὑπέμεινεν ὡς ἄν θρωπος,τῆς Θείας Αὐτοῦ Φύσεως ἀπαθοῦς μεινά -σης. Δύο ἔχων Φύσεις, ἡ μὲν ἀνθρω πείαἔπαθεν, ἡ δὲ Θεότης ἀπαθὴς διέ μεινεκαὶ ἀθάνατος.

Ἐσταυρώθη λοιπὸν κατὰ σάρκα ὁΚύ ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὢν ἀνα-μάρτητος. Ἁμαρτίαν γὰρ οὐκ ἐποίησενοὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι Αὐ -τοῦ. Δι᾽ ἡμᾶς ἀπέθανε σαρκὶ ἵνα ἡμᾶςτῆς τοῦ θανάτου λυτρώσηται τυραννίδος.

Κατῆλθεν εἰς ᾅδου, καὶ τοῦτον συν-τρίψας, τὰς ἀπ᾽ αἰῶνος ἐγκεκλεισμέναςἐκεῖσε ψυχὰς ἠλευθέρωσε.

Τεθεὶς ἐν τάφῳ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀνέ-στη, νικήσας τὸν θάνατον καὶ εἰς ἡμᾶς

ἐδώρησε τὴν νίκην κατὰ τοῦ θανάτου.Ἀφθαρτίσας τὴν σάρκα ὁ τῆς ἀφθαρσίαςπάροχος, ὤφθη τοῖς Μαθηταῖς Αὐτοῦ,εἰρήνην αὐτοῖς δωρούμενος καὶ δι᾽ αὐ -τῶν εἰς ἅπαν τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.

Μετὰ δὲ τεσσαράκοντα ἡμέρας εἰςτοὺς οὐρανοὺς ἀνε λήφθη, καὶ οὕτως ἐνδεξιᾷ τοῦ Πατρὸς καθέζεται. Αὐτὸς μέλ-λει καὶ πάλιν ἔρχεσθαι κρῖναι ζῶνταςκαὶ νεκρούς, καὶ ἀποδοῦναι ἑκάστῳκατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ.

Μετὰ δὲ τὴν ἔνδοξον Αὐτοῦ εἰς οὐ -ρανοὺς ἀνάληψιν, ἀπέστειλε τὸ Πανά-γιον Πνεῦμα ἐπὶ τοὺς Ἁγίους ΑὐτοῦΜαθητὰς ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, καὶἤρξαντο ξέναις γλώσ σαις λαλεῖν, πλη-σθέντες Θείας Χάριτος κατὰ τὸ μέτρον.

Ἐντεῦθεν οἱ Ἀπόστολοι τῇ Χάριτι Αὐ -τοῦ διεσπάρησαν εἰς πάντα τὰ ἔθνη καὶἐκήρυ ξαν τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν, βαπτί -ζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρόςκαὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,διδάσκον τες τηρεῖν πάσας τὰς ἐντολὰςτοῦ Σωτῆρος. Ἐφώτισαν τὰ ἔθνη τὰ πε-πλανημένα καὶ τὴν δεισιδαίμονα πλάνηντῶν εἰδώλων κατήρ γησαν. Ὁ δὲ ἐχθρὸςΔιάβολος μὴ φέρων τὴν ἧτταν, πολέμουςκαθ᾽ ἡμῶν τῶν πιστῶν ἐγείρει, ἀλλ᾽ ἀ -σθενὴς ἡ δύναμις αὐτοῦ γέγονε, καὶ αἱῥομφαῖαι αὐτοῦ εἰς τέλος ἐξέλιπον τῇτοῦ Χριστοῦ δυνάμει.

Διὰ τούτων τῶν ὀλίγων γίνεται προ-φορικῶς γνωστὸς ὁ ∆εσπότης καὶ Θεὸςκαὶ Σωτὴρ ἡμῶν Χριστός. Τελειοτέρα δὲγίνεται ἡ γνῶσις εἰς ὅσους δεχθοῦν τὴνΧάριν Αὐτοῦ ἐν τῇ ψυχῇ των καὶ καταξι -ωθοῦν νὰ γίνουν δοῦλοι αὐτοῦ εἰς τὴνπρᾶξιν.

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 71-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 71

KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66- 72-

Ὁ πρῶτος Βαλκανικὸς πόλεμος, 30 Σεπτεμβρίου 1912 – 30 Μαΐου1913, ἔχει λήξει μὲ ἐπιτυχία καὶ ἡ συνθήκη τοῦ Λονδίνου, 30 Μαΐου 1913,ἔχει διαμοιράσει τὰ ἐδάφη τῶν ἐμπλεκομένων μερῶν, ὅπως ἀρχικὰ ὥριζεἡ Βαλκανικὴ συμμαχία.

Οἱ Βούλγαροι ὅμως δὲν ἔμειναν ἱκανοποιημένοι ἐκ τοῦ ἀποτελέσμα-τος διότι δὲν κατάφεραν νὰ ἀποκτήσουν τὴν Κεντρικὴ Μακεδονία καὶκυρίως τὴν Θεσσαλονίκη. Δημιουργήθηκε ἔτσι ἕνα κλῖμα δυσπιστίαςστὰ Βαλκάνια, τὸ ὁποῖο ὡδήγησε τὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν Σερβία σὲ μυστικὴσύναψη συνθήκης γιὰ ἀλληλοϋποστήρηξη σὲ περίπτωση πολεμικῆςσύρραξης. Παρὰ τὶς προετοιμασίες γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο νέου πολέμου οἱδύο χῶρες διετήρησαν ἀπόλυτα οὐδέτερη στάση πρὸς τὴν Βουλγαρία.

Παῤ ὅλα αὐτὰ ὅμως, στὶς 16 Ἰουνίου 1913, ὁ Βουλγαρικὸς στρατός,ὑπὸ τὸν στρατηγὸν Ἰβάνωφ, μὲ πλήρη ἀλλαζονία ἐξαπολύει αἰφνιδιαστικὴσυστηματικὴ ἐπίθεση ἐναντίον Ἑλλήνων καὶ Σέρβων στὶς θέσεις Νιγρίτα-Κιλκὶς-Λαχανᾶ-Ἐλευθερῶν-Γευγελῆς.

Πρωταρχικὴ ἐνέργεια τῶν Ἑλλήνων μὲ τὴν ἔναρξη τῆς ἐπιθέσεως ἦτοἡ ἐκκαθάριση τῆς Θεσσαλονίκης, ἀπὸ τὸν ἐναπομείναντα Βουλγαρικὸστρατό. Ἔτσι οἱ δύο μεραρχίες ποὺ διέμεναν ἐκεῖ αἰχμαλωτίσθηκαν ἄμεσαἀπὸ τὸν στρατηγὸ Καλλάρη. Στὸ πεδίο τῆς μάχης ἡ ἀπάντηση στὴν ἄναν- δρη ἐπίθεση τῶν Βουλγάρων ἦτο ἄμεση, σφοδρὴ καὶ δυναμικὴ ἐκ μέρους

τῶν Ἑλλήνων. Παρὰ τὰ πυκνὰπυρὰ τῶν Βουλγάρων οἱ Ἕλλη- νες ἐμάχοντο μὲ ὁρμητικότητα,πεῖσμα καὶ ἀπαράμιλλη ἀνδρείαἐκτοπίζοντας πόντο-πόντοτοὺς ἐχθροὺς ἀπὸ τὶς γραμμὲςτου, κερδίζοντας ἔδαφος πολ -λὲς φορὲς μόνο μὲ ἐφ᾽ ὅπλουλόγχη. Ἡ τριήμερη μάχη ἔληξεμὲ πλήρη νίκη τῶν Ἑλλήνωνκαὶ ἀπελευθέρωση τῶν κατει-λημμένων θέσεων μὲ βαρὺ ὅμωςτίμημα καὶ γιὰ τὶς δύο πλευρές.

Ἡ Μάχη τοῦ Κιλκίς, 1913, ΛιθογραφίαΣωτηρίου Χρηστίδη (1858-1940)

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ ΚΑΙΛΑΧΑΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Β' ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 72

Τὴν 1η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1913, ὁ διακαὴς πόθος τῆς λεβεντογένναςΚρήτης γιὰ ἕνωση μὲ τὴν Ἑλλάδα εἶναι γεγονός. Μετὰ ἀπὸ αἰῶνες κατο -χῆς ἀπὸ διάφορους κατακτητές, μετὰ ἀπὸ σκληροὺς ἀγῶνες καὶ ἄφθονοφόρο αἵματος, ἡ Κρήτη εἶναι πλέον ἐλεύθερη καὶ ἑνωμένη μὲ τὴν Μη-τέρα Ἑλλάδα.

Ἡ Κρήτη, λόγῳτῆς καίριας θέσε -ώς της στήν Μεσό- γειο, ἀλλὰ καὶ τῆςπλούσιας παραγω -γῆς της σὲ ἀγαθά,ὑπῆρξε συχνὰ στό- χος κατακτητῶν.Λίγο πρὶν τὴν ἀπε-λευθέ ρωσή της, τὸγεγο νὸς τῆς δια-νοίξεως τῆς διώ-

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 73-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN

Οἱ νεκροὶ καὶ οἱ τραυματίες ἀνῆλθαν σὲ 8.828 γιὰ τοὺς Ἕλληνες, καὶ6.971 γιὰ τοὺς Βουλγάρους, σὺν τοὺς 2.500 αἰχμαλώτους.

Ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς, παρὰ τὶς ἀπώλειες, μὲ τὸ ἠθικὸ ἐξυψωμένο συν -έ χισε τὸν πόλεμο πέρα ἀπὸ τὴ γραμμὴ Κιλκὶς-Λαχανᾶ. Μέχρι τὶς 10 Ἰουλίουἐλευθέρωσε σταδιακὰ τὶς περιοχὲς Δοϊράνη-Στρώμνιτσα-Καβάλα-Σι-δηρόκαστρο-Σέρρες-Δοξάτο-Δράμα-Νευροκόπι-Ξάνθη, μὲ τὴ βοήθειαμάλιστα τοῦ ἐνδόξου στόλου μας ὑπὸ τὸν Ναύαρχο Κουντουριώτη.

Τελικὰ ἡ Βουλγαρία στριμωγμένη ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες νότια, τοὺς Ρου-μάνους βόρεια, οἱ ὁποῖοι ἔφτασαν 40 χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὴν Σόφια, καὶἀπὸ τοὺς Τούρκους ἀνατολικά, ποὺ ἀνακατέλαβαν τὴν Ἀνδριανούπολη,ἀναγκάσθηκε νὰ παραδοθῇ καὶ νὰ ζητήσῃ βοήθεια ἀπὸ τὴν Εὐρώπη.

Ὁ Β' Βαλκανικὸς πόλεμος ἔληξε μὲ σύναψη 5ήμερης ἀνακωχῆς στὸΒουκουρέστι στὶς 17 Ἰουλίου, καὶ στὶς 28 Ἰουλίου ὑπογράφηκε συνθήκηεἰρήνης, μὲ τὴ Βουλγαρία πλέον κατακτημένη.

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ἡ Ἐνσωμάτωσις τῆς Κρήτης, εἰκαστικὴ ἀναπαράστασις

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 73

ρυγος τοῦ Σουὲζ ποὺ συνδέει πλέον τὴν Μεσόγειο μὲ τὶς ἀνατολικὲςἀποικίες, Ἰνδίες κ.λπ., τὴν καθιστᾶ κομβικὸ σημεῖο. Ἔτσι προσελκύειἀκόμα πιὸ πολὺ τὸ ἐνδιαφέρον τῶν κατακτητικῶν Μεγάλων Δυνάμεων,οἱ ὁποῖες, ἐποφθαλμιῶντας την, παίζουν κεντρικὸ ρόλο στὴν πορεία γιὰτὴν ἀπελευθέρωσή της, κυρίως καθυστερῶντας την.

Ἄς ἴδωμεν παρακάτω τὴν πορεία αὐτὴ γιά τὴν ἀπελευθέρωσή της.Βρισκόμαστε στὸ 1204, ὅταν ἔχει ἤδη ἀρχίσει ἡ παρακμὴ καὶ ἡ κα-

τάρρευση τοῦ Βυζαντίου, ὁπότε τὸ νησί, πλὴν τῶν Σφακίων, περνᾶ ἀμα-χητὶ ὑπὸ Ἑνετικὴ κυριαρχία μέχρι τὸ 1669, χρονιὰ στὴν ὁποία, ὕστεραἀπὸ 21 χρόνια πολιορκίας στὸν Χάνδακα, καταφέρνουν νὰ τὸ ὑποδου-λώσουν οἱ Τοῦρκοι. Αὐτοὶ παραμένουν οἱ τελευταῖοι κατακτηταὶ ὡς τὴνἀπελευθέρωσή του.

Ἡ πρώτη ἐπαναστατικὴ δραστηριότητα τῶν Κρητῶν γιὰ ἀποτίναξητοῦ ζυγοῦ ἔγινε τὸ 1692, 23 χρόνια μετὰ τὴν ὑποδούλωσή της, γνωστὴὡς ἐπανάσταση τοῦ Μοντσενίγγου, ἡ ὁποία ὅμως κατεπνίγη. Ἀτυχῆ κα-τάληξη εἶχε καὶ ἡ ἐπανάσταση τοῦ Δασκαλόγιαννη στὰ Σφακιὰ τὸ 1770.

Τὸ 1821 οἱ Κρητικοὶ μαθαίνουν μὲ καθυστέρηση τὸν ξεσηκωμὸ τοῦ Γέ-νους. Παρότι δὲν ἔχουν καμμία ὀργάνωση, ἡγεσία καὶ οὐσιαστικὴ βοή-θεια ἀπὸ τὴν κυρίως Ἑλλάδα, μάχονται συνεχῶς μέχρι τὸ 1829 μὲ ὅλες τὶςδυνάμεις τους ἐναντίον τῶν Αἰγυπτίων τοῦ Μωχάμετ Ἀλῆ Πασᾶ, ἐλευ-θερώνοντας ἀρκετὲς περιοχὲς τοῦ νησιοῦ. Παῤ ὅλα αὐτὰ, καὶ παρ᾽ ὅλητὴν βοήθεια ποὺ ἔχουν προσφέρει στὴν Ἐπανάσταση τῆς ἨπειρωτικῆςἙλλάδας, πρὸς ἀπογοήτευσι τῶν Κρητικῶν ἀγωνιστῶν, οἱ Μεγάλες Δυ-νάμεις, λόγῳ τῶν σχεδίων τους, δὲν ἐπιτρέπουν νὰ συμπεριληφθῇ ἡ Με-γαλόνησος στὰ σύνορα τοῦ ἐλευθέρου Ἑλληνικοῦ Κράτους τὸ 1831.

Ἀπὸ τὶς 22-1-1831 καὶ μετὰἡ Κρήτη παραμέ- νει ὡς εἶχε στοὺςΑἰγυπτίους. Στὴνσυνέχεια ὅμως ἡβαριὰ φορολογία

KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66- 74-

Ἡ Ἐνσωμάτωσιςτῆς Κρήτης, Λαϊ-κοὶ πανηγυρισμοί

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 74

καὶ οἱ ἀδικίες ἐναντίον τῶν Κρητῶν, τοὺς ξαναφέρνουν σὲ ἐπανάστασητὸ 1866 μὲ ἀποκορύφωμα τῶν μαχῶν τὸ ὁλοκαύτωμα τῆς Μονῆς Ἀρκα-δίου (9-11-1866) μὲ πρωτεργάτεςτὸν Ἡγούμενο Γαβριήλ, τὸν Κων-σταντῖνο Γιαμπουδάκη καὶ τὸν Ἰωάννη Δημακόπουλο.

Ὁ ἀγώνας ξαναφουντώνει τὸ 1877 καὶ τὸ 1878, χωρὶς νὰ φέρη τήνἕνωση μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ὑπογράφεται ὅμως μὲ τοὺς Τούρκους, στὶς 15Ὀκτωβρίου τοῦ 1878, ἡ Σύμβαση τῆς Χαλέπας, ἡ ὁποία δίνει προνόμιαστοὺς Κρητικοὺς ὑπόδουλους, τὰ ὁποῖα σύντομα καταστρατηγοῦνταιὁδηγῶντας σὲ νέες ἐξεγέρσεις τὸ 1899 καὶ τὸ 1895 ποὺ πνίγονται ὅμωςστὸ αἷμα.

Τελικά, γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, τὸ 1897 οἱ Μεγάλες Δυνάμεις παρεμποδί-ζουν τὴν Ἕνωση τῆς Κρήτης μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἀναγκάζουν τοὺς Κρητι-κοὺς να δεχτοῦν τὴν Αὐτονομία τοῦ Νησιοῦ, μὲ τὴν τυπικὴ ἐπικυριαρχίατοῦ Σουλτάνου, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ μὲ τὴν δική τους καταδυνάστευση.Ὁρίζουν μάλιστα Χριστιανὸ Ἕλληνα Διοικητὴ γιὰ τὸ νησί. Ὡς πρῶτοςὝπατος Ἁρμοστὴς ὁρίζεται ὁ Πρίγκηπας Γεώργιος. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἐμπρὸςὁ ἀγῶνας τῶν Κρητικῶν μεταφέρεται στὸ πολιτικὸ πεδίο.

Οἱ Κρητικοὶ ἐκμεταλλεύονται τὴν αὐτονομία τους στὴν δημόσια ζωὴδημιουργῶντας τὴν Αὐτόνομη Κρητικὴ Πολιτεία, ἕνα λειτουργικὸ Κρά-τος μὲ δική του Σημαία, Σύνταγμα, Βουλευτικὸ σῶμα, Δικαιοσύνη, Νό-μισμα, Δημόσιες Ὑπηρεσίες καὶ ἀσφάλεια, προσαρμοσμένο καὶ ἕτοιμο,σὲ ἀναμονἠ, γιὰ ἕνωση μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα.

Στὸν δρόμο γιὰ τὴν Ἕνωση αὐτὴ ὅμως ἀναπτύσσονται ἀντίθετες ἀπό-ψεις μεταξὺ τοῦ Ὕπατου Ἁρμοστῆ καὶ τοῦ ντόπιου πολιτικοῦ Ἐλευθε-ρίου Βενιζέλου. Κατὰ πόσον αὐτὲς οἱ διαφορὲς εἶναι οὐσιαστικὲς καὶκατὰ πόσον τακτικισμοὶ γιὰ τὴν διαιώνιση τοῦ προβλήματος καὶ τὸν κα-τακερματισμὸ τῶν τοπικῶν δυνάμεων παραμένει θέμα προβληματισμοῦ.Οἱ μικροπολιτικὲς βλέψεις καθὼς καὶ οἱ διαφορὲς μεταξὺ συντηρητικῶνκαὶ φιλελευθέρων πολιτικοποιημένων Κρητῶν θὰ ὁδηγήσουν τελικῶςτὴν διαμάχη στὴν ἐπανάσταση τοῦ Θέρισου τὸ 1905, ποὺ εἶναι ὁ καθο-ριστικὸς καὶ τελευταῖος σταθμὸς πρὶν τὴν Ἕνωση.

Τελικῶς οἱ γενικώτερες ἀνακατατάξεις τοῦ χάρτη στὴν Βαλκανικὴ Χερ- σόνησο καὶ ἡ ὑπομονετικὴ ἢ ἐπιτείδια πολιτικὴ διαχείρηση τοῦ θέματοςἀπὸ τὸν τότε Πρωθυπουργὸ Ἐλευθέριο Βενιζέλο θὰ φέρουν τὴν ὁριστικο -ποίηση τῆς Ἕνωσης καὶ τὴν λήξη τοῦ Κρητικοῦ ζητήματος τὴν 1-12-1913.ΖΗΤΩ Η ΚΡΗΤΗ.

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 75-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 75

Ἡ μερικὴ ἀπάλειψις τοῦ λειτουργικοῦ ὕμνου, «Ἄξιον καὶ Δίκαιόν ἐστι προσ κυνεῖνΠατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα Ὁμοούσιον καὶ Ἀχώριστον», εἰς ὁρισμένακελλία ἁγιορειτῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν κατὰτὴν δεκαετίαν τοῦ 1970προεκάλεσεν διχοστασίας καὶ διαιρέ σεις, εἰς τὰς ὁποίας ἡ ἹερὰΣύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἔθεσε τέλος διὰ τῆς ἐκδόσεως τῆς ὑπ᾽ ἀριθ. 1197/15-9-1976ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ, ἡ ὁποία παρατίθεται εἰς τὴν συνέ χειαν ἐν συνόλῳ ἐκ τοῦ πρωτοτύπου.

Ὁ συγκεκριμένος ὕμνος ψάλλεται κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν ὑπὸ τοῦ χο ροῦμετὰ τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως καὶ πρὶν «Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν». Οἱ ὡς ἄνω ἁγιο-ρεῖται περιέκοπτον τὸν ὕμνον ὥστε νὰ ψάλλεται μόνον τὸ «Ἄξιον καὶ Δίκαιον».Εἶναι γεγο νὸς ὅτι ὁρισμέναι Λειτουργικαὶ φυλλάδαι, νέαι καὶ παλαιαί, τυπώνουνμόνον τὴν ἐλλιπῆ μορφὴν τοῦ ὕμνου, ἢ καὶ τὸν ἀποσιωποῦν τελείως. Αὐτὸ γίνεταικατὰ τὴν συνήθη πρακτικὴν τῆς ἀποσιωπήσεως τῶν ὅσων εἶναι γνωστὰ καὶ αὐτο-νόητα εἰς τοὺς ἔχοντας τὴν σχε τικὴν πεῖραν, ὅπως συμβαίνει μὲ τὸ «Δόξα Πατρί»,«Καὶ νῦν», «Πάτερ ἡμῶν», «Δι᾽ εὐχῶν», «Δεῦτε προσκυνήσω μεν», «Ἐλέησόν με ὁΘεός», «Πιστεύω», καὶ λοιπά, χωρὶς νὰ σημαίνει ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ ὅλον τῆς προσευ -χῆς. Αὐτὴ ἡ πρακτικὴ εἶναι πλήρως δικαιολογημένη εἰς τὴν συγκεκριμένην πε-ρίπτωσιν, καθότι μόλις πρὶν τὴν ἐκφώνησιν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, μετὰ τὸ«Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν», γράφεται ὅλος ὁ ὕμνοςτοῦ χοροῦ, «Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα Ὁμοούσιον καὶ Ἀχώριστον».

Ἡ τυπογραφικὴ συνήθεια ὡστόσο δὲν ἐπέχει θέσιν τυπικοῦ προσδιορισμοῦ τοῦἀκριβοῦς περιε χομένου τοῦ λειτουργικοῦ ἐν προκειμένῳ ὕμνου. Ἐξ ἄλλου, πολλά-κις παρατηροῦνται διαφοραὶ εἰς τὰ χειρόγραφα καὶ εἰς τὰς παλαιοτέρας ἢ νεωτέραςἐκτυπώσεις τῆς Θείας Λειτουργίας, λειτουργικῶν κειμένων, εὐχῶν καὶ ὕμνων. Ἀπὸἱστορικῆς πλευρᾶς εἶναι κατανοητὴ ἡ ὕπαρξις τοιούτων διαφορῶν εἰς τὰ ἱερὰ λόγια,καθόσον πρὸ τῆς ἐφευρέσεως τῆς τυπογραφίας ἦτο ἀναπόφευκτος μία σχετικὴ ρευ-στότης καὶ εἰς τὴν προφορικὴν παράδοσιν αὐτῶν καὶ εἰς ἐκείνην τῶν χειρογράφων.

Ὅταν ἠγέρθη τὸ ζήτημα τοῦ συγκεκριμένου Λειτουργικοῦ ὕμνου εἰς τὸ ἍγιονὌρος, ἡ Ἱερὰ ἡμῶν Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος ἀνέθεσε εἰς τὸνἈρχιμαν δρίτην Εὐθύμιον Ἐπιφανίου νὰ ἐρευνήσῃ ποία ἦτο ἡ ἐπ᾽ αὐτοῦ πρακτικὴτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κατὰ τὴν Ἱερὰν Παράδοσιν καὶ νὰ ἐκθέσῃ σχετικὸνπόρισμα. Ὄντως εἰς τὴν Ἐθνικὴν Βιβλιοθήκην Ἀθηνῶν εὑρέθη Λειτουργικὸν κεί-μενον τοῦ 16ου αἰῶνος (παρατίθεται ἐνθέτως εἰς τὴν συνέχειαν), ὅπου μαρτυρεῖταιἡ πρακτικὴ τῆς ἐκτενοῦς, ὁλοκλήρου, καὶ ὄχι τῆς συντετμημένης ἢ ἐλλιποῦςμορφῆς τοῦ ὕμνου. Βάσει αὐτῆς τῆς μαρτυρίας, κατόπιν συνδιασκέψεως, ἡἹερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρ χίας ἐξέδωκεν Ἐγκύκλιον ἐντέλουσαν τὴν χρῆσιν τοῦὅλου ὕμνου ἄνευ τινὸς πε ρικοπῆς. Δι᾽ ἡμᾶς, αὐτὴ ἡ Ἀπόφασις εἶναι δεσμευ-τική, ὡς Ἱερὰ Ἀπόφασις τῆς Ἐκ κλησίας, καὶ λύει ὁριστικῶς τὸ θέμα.

KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66- 76-

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΥΜΝΟΥ«Ἄξιον καὶ Δίκαιόν ἐστι προσκυνεῖν Πατέρα, Υἱὸν καὶἍγιον Πνεῦμα, Τριάδα Ὁμοούσιον καὶ Ἀχώριστον.»

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 76

Σήμερον βεβαίως ὑπάρχει πρόσβασις εἰς περισσοτέρας μαρτυρίας ἀπὸ ὅσας ἠδύ-νατο νὰ ἔχῃ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τὸ 1976, καὶ ἐξ αὐτῶν καθίσταται πληρεστέρα ἡ κρι-τικὴ τεκμηρίωσις τῆς πληρότητος τοῦ συγκεκριμένου Λειτουργικοῦ ὕμνου καὶσυνεπῶς τῆς οὕτως ἢ ἄλλως δεδομένης ὀρθότητος τῆς Συνοδικῆς Ἀποφά σεως.Ὅπως διασώζεται τὸ κείμενον τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Ἁγίου Χρυσο στόμου εἰςτὴν Πατρολογίαν, μετὰ τὸ «Εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίῳ», τοῦ ἱερέως, ὁ χορὸςἀπαντᾶ εὐχαριστῶν ἐπαξίως τὸν Τρισυπόστατον Κύριον: «Ἄξιον καὶ Δίκαιόν ἐστιπροσ κυνεῖν Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα Ὁμοούσιον καὶ Ἀχώριστον».Ταυτοχρόνως εἰς τὴν μυστικὴν εὐχὴν ὁ ἱερεὺς ἀποδίδει τὴν εὐχαριστίαν ὀνομα-στικῶς καὶ εἰς τὰ Τρία Θεαρχικὰ Πρόσωπα, ἀρχόμενος ἀπὸ τοῦ Πατρός: «Ἄξιονκαὶ Δίκαιόν σε ὑμνεῖν, σὲ εὐλογεῖν, σὲ αἰνεῖν, σοὶ εὐχαρι στεῖν, σὲ προσ κυνεῖν ἐνπαντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας σου· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἀνέκφραστος... σὺ καὶ ὁ μονογε-νής σου Υἱὸς καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον.... Ὑπὲρ τούτων ἁπάντων εὐχαριστοῦμενσοι, καὶ τῷ μονογενῇ σου Υἱῷ, καὶ τῷ Πνεύματί σου τῷ Ἁγίῳ...» (P.G. 63, 915).

Τοῦτο δὲ εἶναι πρέπον, ὅπως ἐξηγεῖ ὁ Θεσσαλονίκης Συμεὼν εἰς τὸ περὶ ΘείαςΛειτουργίας ἔργον του, διότι «ἡ τῶν μυστηρίων ἱερουργία τῇ ἐπικλήσει τοῦ Πνεύ- ματος γίνεται. Ὅτι μία ἡ δύναμις τῆς Τριάδος, καὶ τοῦ Υἱοῦ σαρκωθέντος, ὁΠατὴρ εὐδοκῶν ἦν, ὁ Υἱὸς δὲ αὐτουργῶν, καὶ τὸ Πνεῦμα συνεργοῦν τὸ Πανά -γιον» (P.G. 155, 297). Ὁ δὲ τῆς Λειτουργικῆς μέγας μύστης καὶ ἑρμηνευτὴς Νι-κό λαος Καβάσιλας, ὡς ἀπορρούμενον θέτει τὸ θέμα: «Ἀλλὰ τίνος χάριν οὐ τὸνΥἱὸν ἐπὶ τὸ ἁγιάσαι τὰ Δῶρα ὁ ἱερεὺς καλεῖ, ἱερέα ὄντα καὶ ἁγιάζοντα, καθάπερεἴρηται, ἀλλὰ τὸν Πατέρα; Ἵνα μάθῃς ὅτι τὸ ἁγιάζειν ὁ Σωτήρ, οὐχ ὡς ἄνθρω-πος ἔχει, ἀλλ᾽ ὡς Θεός καὶ διὰ τὴν δύναμιν τὴν Θείαν, ἣν κοινὴν κέκτηται μετὰτοῦ Πατρός» (P.G. 150, 437). Βεβαίως, ἡ Θεία Δύναμις καὶ ἡ Θεία Ἐνέργεια εἶναικοινὴ καὶ εἰς τὰ τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἔστω καὶ δι᾽ ὀλίγων ἀναδεικνύεται ὅτι εἰς τὸ συγκεκριμένον σημεῖον τῆς ἱερουρ-γίας εἶναι Λειτουργικῶς ἀναγκαῖον νὰ ὑμνῆται ἡ ἀδιαιρέτως προσκυνουμένη καὶΤΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣΑ Ἁγία Τριάς, ὅπως ἐντέλλεται καὶ ἡ Ἱερὰ ἡμῶν Σύνοδος διὰτῆς ὑπ᾽ ἀριθ. 1197/15-9-1976 ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ παρατιθεμένης εἰς τὴν συνέχειαν.

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 77-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN

Ἀπόσπασμα Λειτουργικῆς φυλλάδος 16ου αἰῶνος, Ἐθνικὴ Βιβλιοθήκη Ἀθηνῶν.

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 77

KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66- 78-

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 78

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 79-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 79

KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66- 80-

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 80

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 81-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:42 PM Page 81

KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66- 82-

Διὰ τὴν ἱστορίαν παρατίθεται κατωτέρω καὶ ἡ συνοδευτικὴ ἐπιστολὴ τοῦ Πο-ρίσματος τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐθυμίου Ἐπιφανίου πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον.

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:43 PM Page 82

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 83-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΖΩΗΝΠερὶ Προσευχῆς καὶ Προσοχῆς

Ἐπειδὴ κατὰ τὸν ἀψευδῆ λόγον τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, «τὸ γεγεν νη-μένον ἐκ τῆς σαρκὸς σάρξ ἐστιν, καὶ τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Πνεύ-ματος πνεῦμά ἐστι» (Ἰωάν. Γ´ 6), πάντες οἱ εἰς Χριστὸν βαπτι σθέντεςκαὶ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος γεννηθέντες χρεῖαν ἔχομεν πνευμα-τικῆς βοηθείας, ὥστε προθύμως πάντοτε νὰ ἐργαζώμεθα ἐν Θεῷ τὰἔργα τῆς ἀληθείας καὶ διαρκῶς νὰ ἐρχώμεθα πρὸς τὸ φῶς, ὅτι αὕτηἔστιν τῶν ὄντως εὐφραινομένων ἡ κατοικία.

Τοῦ παρόντος βίου ἡ ὁδὸς ὀλισθηρὰ ἐστὶ καὶ γέμει παγίδων πολ λῶν.Εὐόλισθος ὁ ἄνθρωπος ἄνευ πνευματικῆς φυλακῆς καὶ ἄνευ πνευμα -τικῆς ἐπιστασίας. Ἀπαιτεῖται ἄγρυπνος προσοχὴ καὶ ἐπιφυλακή, ἀλλὰκαὶ ἐπίβλεψις ὑπὸ ἐμπειροτέρων εἰς τοὺς πνευματι κοὺς πολέμους. Ἄνευπροσοχῆς, πολὺ ἡ ζημία καὶ μεγάλη καὶ συχνὰ ἀνεπανόρθωτος Ἐξερ- χόμενος τῆς φυλακῆς του ὁ ἄνθρωπος βλάπτεται ἀλλὰ καὶ βλάπτεισφόδρα.

Τὸ καθῆκον παντὸς στρατευομένου εἶναι νὰ προσέχῃ, καὶ οὐδὲνσυνδράμει εἰς τὸν σκοπὸν τῆς προσοχῆς τόσον ὅσον ἡ προσευχή. Ἄνευπροσευχῆς, ἡ προσοχὴ νηστάζει καὶ ἀκηδιᾶ, ὁπότε αἱ συμφο ραὶ εἶναιἀναπόφευκτοι ὅσο καὶ ἀναπάντεχοι. Δὲν εἶναι ὑπερβολή, ἀλλὰ ἀλή-θεια, ὅπως καὶ ἡ πικρὰ ἐμπειρία διδάσκει: Ἡ ἀμέλεια τῆς προσευχῆςκαθιστᾶ τὸν βίον ἀδιέξοδον.

Ἡ διὰ τῆς προσευχῆς ἀσκουμένη προσοχὴ καθιστᾶ τὸν ἄνθρωπονἐλεύθερον ἀπὸ σφάλματα καὶ παραπτώματα, ἐντάσσει αὐτὸν εἰς τὴνὁδὸν τῆς Ἀληθείας, καὶ ὑποτάσσει αὐτοῦ τὸν νοῦν καὶ τὴν βούλησινκαὶ τὴν ἐπιθυμίαν εἰς τὸν Ἀληθῆ Σωτῆρα καὶ εἰς τοὺς ὑπη ρέτας τῆςἈληθείας, ὡς ἡ Ἐκκλησία ἔταξεν αὐτούς. Ὁ δὲ ὑποτασ σό μενος καθί- σεται ἐκ δεξιῶν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐξ ἴσου βέβαιον εἶ -ναι ὅτι ὁ ἀνυπότακτος ἐγκαταλειφθήσεται εἰς τὴν ἰδίαν καταστροφήν.

Εἶναι παντελῶς ἀδύνατον νὰ ὑποταχθῇ εἰς τὸν Θεὸν ἢ εἰς τοὺς Ἐκ -κλησιαστικοὺς διδασκάλους καὶ ὁδηγοὺς ὁ ἔχων ὑψηλὴν ἐκτίμησιν διὰτὸν ἑαυτόν του. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀπιστῶν, ὅστις ἐν τέλει στερεῖται πάσηςχαρᾶς καὶ εἰρήνης καὶ γνώσεως. Φωτι σμὸν Χάριτος ὁ Θεὸς δὲν παρέ -χει τῷ ἔχοντι ἑαυτὸν εἰς ὑπόληψιν. Ἐγκα ταλείπει αὐτὸν εἰς τὸ σκότοςτῆς Πλάνης καὶ τῆς Αἱρέσεως. Οἱ δὲ ἀπιστοῦντες ἀεὶ πονηρεύονταιἐναντίον τοῦ Κυρίου, καὶ οἱ πονηροὶ ἐξολοθρευθήσονται ἐν τάχει.

Πονηρέ, μετανόησον, μεταποίησον ἐκ τῶν ἔσω τὸν βίον σου, εἰ δὲμή, θὰ ἀλλαγῆς ἐκ τῶν ἔξω βιαίως, διὰ τῆς ἐξολοθρεύσεώς σου.

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:43 PM Page 83

ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ ΙΕΡΩΝΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝΝΑΩΝKHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66- 84-

Τὴν 8ην Νοεμβρίου 2013, ἡμέ- ραν Πέμπτην, ἑωρτάσθη ἡ Σύνα-ξις τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶΓαβριὴλ καὶ πα σῶν τῶν Ἁγίων καὶἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτωνεἰς τὸν ὁμώνυμον Ἱερὸν Ναὸν τῶνἉγίων Ταξιαρχῶν, εἰς ΜεσορράχηνΛαρίσης. Τὴν παραμονὴν ἐτελέσθηἙσπερινός, καὶ τὴν κυριώ νυμον ἡ -μέραν ἐτελέσθη πανηγυρικὸς Ὄρ -

θρος καὶ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λει -τουργία, ὑπὸ τοῦ ΠαναγιωτάτουΜητρο πολίτου Θεσσαλονίκης κ.Χρυσοστόμου καὶ τοῦ αἰδεσιμω -τάτου Ἱερέως π. Νικολάου.

Εἰς τὸ κήρυγμα ἀνεπτύχθητὸ θέμα τῆς ἑορτῆς, ὁ λόγος τῆςΣυνάξεως τῶν Ἐπουρανίων Δυ-

νάμεων, ἡ Πτῶσις τοῦ Ἑωσφόρου,τὸ «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰφόβου» τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ,ὁ Τρισάγιος Ἀρχαγγελικὸς ὕμνος«Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σα-βαώθ· πλήρης ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆτῆς δόξης σου, ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑ -ψίστοις. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμε νοςἐν ὀνόματι Κυρίου», καὶ ἐν γένει ἡσημασία τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τῶνΠρω το τόκων ἐν οὐρανοῖς διὰ τὴνΣτρατευομένην Ἐκκλησίαν.

Ἠκολούθησεν λιτάνευσις τῆς ἹερᾶςΕἰκόνος καὶ φιλοξενία τῶν πιστῶν.

ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ, ΜΕΣΟΡΡΑΧΗ ΛΑΡΙΣΗΣ

Στιγμιότυπα ἀπὸ τὴν Ἀρτοκλασίαν καὶ τὴνπεριφορὰν τῆς εἰκόνος. Διακρίνεται καὶ ὁ

κτίτωρ τοῦ Ναοῦ μοναχὸς Θεόφιλος.

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:43 PM Page 84

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 85-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN

Τὴν 12ην Δεκεμβρίου 2013, ἡμέραν Τετάρτην, ἐτελέσθη πανήγυριςεἰς τιμὴν καὶ μνήμην τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Τριμυθοῦντος τοῦ Θαυ- ματουργοῦ, εἰς τὸν ὁμώνυμον Ἱερὸν Ναὸν, εἰς τὴν Χαρίεσσαν Ἠμαθίας.Τὴν Θείαν Λειτουργίαν ἐτέλεσεν ὁ αἰδεσιμώτατος π. Νικόλαος Ζαρδούκας. Τὸκήρυγμα ἀνεφέρθη εἰς τὸν ἁπλοῦν βίον τοῦ θαυματουργοῦ Ἁγίου καὶ εἰςτὸ ζήτημα τῆς Προαιωνιότητος τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ, ζήτημαΠίστεως τὸ ὁποῖον ἀπησχόλησεν ἐξόχως τὴν Ἁγίαν Α´ Οἰκουμενικὴν Σύν -οδον, τῆς ὁποίας σύνεδρος καὶ Θεοφόρος Πατὴρ ὑπῆρξεν καὶ ὁ τιμώμε-νος Ἅγιος. Εἰς τὴν ἑορτὴν προσῆλθον πιστοὶ ἐκ τῶν γύρω περιοχῶν, οἱὁποῖοι εἰς τὸ τέλος τῆς πανηγύρεως ἐφιλοξενήθησαν κατὰ τὸ ἔθος.

Τὴν 25ην Νοεμβρί ου 2013, ἡμέραν Κυριακήν, ἑορτὴν τῆς ἉγίαςΜεγα λομάρτυρος Αἰκατερίνης, ἐπανηγύρισεν ὁ ὁμώνυμος Ἱε ρὸς Ναόςεἰς περιοχὴν Δρίτσα Νέας Περάμου Ἀττικῆς. Τὴν παραμονὴν ἐτελέσθηὁ Ἑσπερινὸς μετ᾽ Ἀρ τοκλασίας καὶ τὴν ἡμέραν τῆς ἑορ τῆς πανηγυρι κὸςὌρθρος καὶ Θεία Λει τουρ γία. Θέμα τοῦ κηρύγματος τῆς ἡμέρας, τὸ συν -αξάριον τῆς Ἁγίας καὶ γενικώτερον ἡ πρόοδος τῶν Χριστιανῶν εἰς τὸνεὐκλεέστατον καρπὸν τῆς Πίστεως, εἰς τὸ εὐλογημένον καὶ ἔνδοξον ὑπὲρΧριστοῦ Μαρτύριον. Ἐν συνεχείᾳ ἔγινεν ἡ περιφο ρὰ τῆς ἱερᾶς εἰκόνοςτῆς Μεγα λομάρτυρος γύρωθεν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Εἰς τὸ τέλος παρεσχέθηὑπὸ τῶν κτιτόρων φιλοξενία εἰς τοὺς προσ ελθόντας πιστούς.

ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ, ΧΑΡΙΕΣΣΑ ΗΜΑΘΙΑΣ

ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΝΕΑ ΠΕΡΑΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Εἰς ἠλεκτρονικὰ καὶ ἔντυπα δημοσιεύμα -τα τοῦ παρελθόντος Μαρτίου ἐμφανίζεται ἡπαραπλεύρως φωτογραφία μὲ τὴν διὰ πρώ- την φορὰς εἰς τὰ Ἑλληνικὰ χρονικὰ εἴδησιν,ὅτι εἰς τὴν Παρέλασιν τῆς 25ης Μαρτίου2013, εἰς τὸν Δῆμον Νέου Ἡρακλείου Ἀττικῆς, ἀφοῦ εἶχαν περάσει τὰ μα-θητικὰ τμήματα, οἱ σύλλογοι καὶ οἱ ὀργανώσεις, ἔκαναν τὴν ἐμφάνισίν τωνἐν πλήρῃ Τεκτονικῇ περιβολῇ μέλη τῆς Μασονικῆς Στοᾶς ΔΙΟΝΥΣΟΣ τῆςΜεγάλης Ἀνατολῆς, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Α. Τσιπίδη. Ὡστόσον, ὁ Δῆμος Ν.Ἡρακλείου διέψευσε τὴν εἴδησιν: «Μὲ ἀφορμὴ δημοσίευμα ποὺ ἔχει κατα-κλύσει τὸ δια δίκτυο καὶ ἀναφέρει ὅτι στὴν παρέλαση τῆς 25ης Μαρτίου στὸἩράκλειο Ἀττικῆς παρέλασαν ἐκτός προγράμματος μέλη τεκτονικῆς στοᾶς, θὰθέλαμε νὰ σᾶς ἐνημερώσουμε ὅτι δὲν συνέβη κάτι τέτοιο στὸν δῆμο μας».Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, ἢ ἡ ὕπαρξις τῆς φωτογραφίας ἀποτελεῖ μυστήριον,ἢ ἡ παρέλασις τῶν Μασόνων συνέβη, ἀλλὰ ὄχι ἐκτὸς προγράμματος.

ΠΑΡΕΛΑΣΙΣ ΜΑΣΟΝΩΝΠΑΡΕΛΑΣΙΣ ΜΑΣΟΝΩΝ

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:43 PM Page 85

Τὴν Τρίτην 13 Νοεμβρίου 2013, ἡμέραν μνήμης τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶνἸωάννου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου, κατὰ τὴνὁποίαν ἄγει τὰ ὀνομαστήριά του καὶ ὁ Παναγιώτατος Μητροπο λίτης Γ.Ο.Χ.Θεσσαλονίκης κ. Χρυσόστομος (Μητρ όπουλος), ἐτελέσθη ἑορτὴ καὶ πανή-γυρις εἰς τὸν Μητροπολιτικὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωργ ίου Θεσσαλονίκης.

Ἀφ᾽ ἑσπέρας ἐτιμήθη ὁ ἑορτάζων ἍγιοςΧρυσόστομος διὰ πανηγυρικοῦ Ἑσπερι νοῦ,καὶ τὴν ἑπομένην διὰ Ὄρθρου καὶ Θείας Λει τουρ- γίας, κατὰ τὴν ὁποίαν ἔγι ναν ἱερὰ κηρύγματα,ἀφ᾽ ἑνός, ὑπὸ τοῦ Παναγιωτάτου, ἀναφερθέν-τος εἰς τὸν ὁ σιομαρτυρικὸν βίον καὶ τὴν συγ- γραφικὴν παρα καταθήκην τοῦ ἐνδόξως τιμη-θέντος Ἁγίου, καί, ἀφ᾽ ἑτέρου, ὑπὸ τοῦ εὐλα-βεστάτου ἱεροκήρυκος ἀδελφοῦ ΔημητρίουΓκα ρα γκούνη, ἀναφερθέντος εἰς τὴν περὶἘκ κλησιασμοῦ Διδασκαλίαν τοῦ Ἁγίου.

Εἰς τὴν πανήγυριν προσῆλθον πιστοὶ ἀπὸπολλὰ μέρη τῆς Ἑλλάδος καὶ διὰ νὰ τιμήσουντὸν ἑορτάζοντα Ἅγιον καὶ διὰ νὰ εὐχηθοῦν τὰ

δέοντα εἰςτὸν ἑορτάζοντα πνευματικόν ἡμῶν πατέρα.Ὡς εἴθισται μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λει-τουργίας ἠκολούθησαν αἱ προσφωνήσεις, οἱχαιρετισμοὶ καὶ αἱ δέουσαι εὐχαί, πρὸς τὸνἑορτάζοντα Μητροπολίτην, ἀπὸ τὸν ἐφη-μέριον τοῦ ναοῦ π. Νικόλαον Ζαρδοῦκαν,καὶ ἀπὸ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς, τοῦ ἐκκλησιά-σματος καὶ τῶν μαθητῶν τοῦ κατηχητικοῦ.

Ἡ ἑόρτιος τελετὴ ἔκλεισε μὲ πλούσια κερά- σματα πρὸς ὅλους καὶ μὲ τράπεζαν παρατε-θεῖσαν διὰ τοὺς ἐκ μακρὰν προσελθόνταςπιστούς.

Εὐχόμεθα εἰς τὸν Παναγιώτατον καὶ Πα-τέρα ἡμῶν κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΝ, ΕΤΗΠΟΛ ΛΑ, πρὸς Δόξαν Θεοῦ καὶ ἐπ᾽ ἀγαθῷτοῦ πλη ρώματος τῆς Στρα τευομένης Ἐκ -κλησίας!

Ὁ Παναγιώτατος κ. Χρυσόστομος καὶ ὁ π. Νικόλαος κατὰ τὸνἙσπερινὸν τῆς παραμονῆς

KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66- 86-

Ὁ Παναγιώτατος ἐπικαλούμενος τὴνἐξ Οὐρανοῦ ἐπίσκεψιν τοῦ Τρισυπο-στάτου Θεοῦ εἰς τὴν Ἄμπελόν ΤουἘκκλησίαν, ἣν Αὐτὸς ἐφύτευσεν.

ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΑΡΧΙΕΡΕΩΣΜητροπολίτουΓ.Ο.Χ.Θεσσαλονίκηςκ.Χρυσοστόμου

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:43 PM Page 86

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 87-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN - 87-

Τὰ Ἡμερολόγια τσέπης καὶ τοίχου διὰ τὸ ἔτος 2014 εἶναι ἀφιερωμένα, ἐπὶ τῇ συμ-πληρώσει 90 ἐτῶν (1924-2014) ἀπὸ τὴν Ἀλλαγὴν τοῦ Ἡμερολογίου, εἰς τὰς Ἀποφάσειςτῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟ ΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ ΘΕΟΥ αἱ ὁποῖαι καταδικάζουν τὸΝέον Ἡμερολόγιον, ἕνα γέννημα καὶ θρέμμα τῆς Παναιρέσεως τοῦ Ἀντιχρίστου καὶἈθέου Οἰκουμενι σμοῦ, καθὼς καὶ εἰς τὸ ἱστορικὸν τῆς παρανόμου καὶ ἀντικανονικῆςεἰσαγωγῆς τοῦ Νέου Παπικοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου, τὸ ὁποῖον ἐν καιρῷ εἰρή-νης ἐδημιούργησε Σχίσμα καὶ Αἵρεσιν καὶ πόλεμον εἰς τὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὄχι μόνον δὲν ἀκολουθεῖ τὸ Νέον Ἡμερολόγιον, ἀλλὰ καὶἀπαγορεύει πᾶσαν Ἐκκλησιαστικὴν καὶ Πνευματικὴν ἐπικοινωνίαν μὲ τοὺς δεχθένταςαὐτὸ καὶ μὲ τοὺς κοινωνοῦντας αὐτοῖς, διότι, κατὰ τὴν χρυσῆν ρῆσιν τοῦ ἀειμνή στουἀγωνιστοῦ τῆς Ὀρθο δοξίας Πρωτοσυγκέλλου π. Εὐγενίου Τόμπρου, «Ἐκκλησίαδεχθεῖ σα τὸ Γρηγοριανόν, Παπικὸν Ἡμερολόγιον κατέστη Σχισματικὴ καὶ τὰΜυστήριά της, ὡς ἐκ τούτου, στεροῦνται τῆς Θείας Χάριτος.» Τοῦτο δὲ ἀπορρέεικαὶ ἀπὸ τὴν Πανορθόδοξον πρακτικὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀ πὸ μίαν σειρὰν Ἀποφά-σεων ληφθέντων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ εἰς Πανορθοδόξους Συνόδους γενομένας εἰς διά-στημα 341 ἐτῶν ἐκ τοῦ 1583 ἕως τὸ 1924.

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι ΑΗ Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Α 2 0 1 42 0 1 4

Δεξιά: Τὸ παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Τριάδ ος τῆςΜονῆς Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης εἰς Κερα-

τέαν Ἀττικῆς, εἰς τὸ τέμπλον τοῦ ὁποίου ὑπάρχειἀπὸ τὴν ἐποχὴν τοῦ 1930, ὅταν ἐκεῖ ἐλειτουργοῦσεν

ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος Καρπαθάκης, ἡ εἰκὼν τῆςἉγίας Τριά δος μετὰ τῆς Θεοτόκου, ἡ ὁποία κοσμεῖ τὰἐμπροσθόφυλλα τῶν Ἡμερολογίων τοῦ ἔτους 2014.

Ἄνω: Ἡμερολόγιον Τσέπης 2014Ἀριστερά: Ἡμερολόγιον Τοίχου 2014

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/11/15 10:27 PM Page 87

KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66- 88-

Τὸ Σάββατον 29-9-2013 ἐβαπτίσθη ὁ Γεώργιος, δεύτερον τέκνον τοῦ Λα-ζάρου Σεβαστίδη καὶ τῆς Ἑλλάδος Καλαϊτσίδου, εἰς τὸν Ἱ. Ν. Ἁγίου Γεωρ-γίου Θεσ/νίκης, ὑπὸ τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.Χρυσοστόμου. Τὸν νεοφώτιστον ἀνεδέχθη ὁ Δημήτριος Γρηγ. Μακρίδης.

A¶OA¶O THNTHN MY™THPIAKHNMY™THPIAKHN ZøHNZøHNTøN ME§øN TH™ EKK§H™IA™ TOY £EOYTøN ME§øN TH™ EKK§H™IA™ TOY £EOY

Τὸ Σάββατον 8-9-2013 ἐβαπτίσθη ὑπὸ τοῦ Παναγιωτάτου ΜητροπολίτουΘεσσαλονίκης κ. Χρυσοστόμου, ὁ Σάββας, δεύτερος υἱὸς τοῦ ἘμμανουὴλΤηλεμ. Δουμάνη καὶ τῆς Ἀλεξάνδρας Τζιαλίδου, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν ἉγίουΓεωργίου Θεσσαλονίκης. Τὸν νεοφώτιστον ἀνεδέχθη ὁ ΚωνσταντῖνοςΤηλεμ. Δουμάνης.

ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ ΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:43 PM Page 88

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 89-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN

Τὴν Κυριακὴν 9 Σεπτεμβρίου 2013, ἐτελέσθη ὑπὸ τοῦ ΠαναγιωτάτουΜητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Χρυσοστόμου, τὸ Μυστήριον τοῦ Γά μου

τοῦ Ἰωάννου Μιχαλακούδη καὶ τῆς Μα-ρίας Βουλγαρίδου, κατοίκων Γιαννιτσῶν,εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Πάντων, εἰςΝάουσαν Ἠμαθίας. Παράνυμφος παρέστηὁ Βασίλειος Λαζαρίδης.

Τὴν 20ὴν Ὀκτωβρίου 2013 καὶ ἡμέραν Κυριακήν, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῶνἉγίων Τριῶν Ἱεραρ χῶν εἰς Κιάτον Κορινθίας, ἐτελέσθη ὑπὸ τοῦ Πανα γιωτά-του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Χρυσοστόμου, ἡ Βάπτισις τοῦ πρώ-του τέκνου τοῦ Γεωργίου Πέτρου Τουρλῆ καὶ τῆς Βασιλικῆς Παλαιολόγου.Ἀνάδοχος ἦτο ὁ Γεώργιος Δημ. Τουρλῆς ὠνομάσας αὐτὸν Παναγιώτην.

ΒΑΠΤΙΣΙΣ ΕΙΣ ΚΙΑΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

ΓΑΜΟΣ ΕΙΣ ΝΑΟΥΣΑΝ ΗΜΑΘΙΑΣ

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 3:16 PM Page 89

KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66- 90-

Τὴν Παρασκευὴν 21 Δεκεμβρίου τοῦ 2013 ἐκοιμήθηὁ Ἀρχμανδρίτης Γέρων Ἰωάσαφ εἰς τὸ Παντοκρατο-ρινὸν Κελλίον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Θασίτου, πε-ριοχὴ Καψάλας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὂπου ἐκηδεύθηκαὶ ἐτάφη τὴν ἑπομένην, Σάββατον 22 Δεκεμβρίου.

Ὁ Μακαριστὸς Γέρων π. Ἰωάσαφ ἐγεννήθη τὴν 7ηνἸανουαρίου 1924 εἰς τὸ χωρίον Ἀραδίππου ΛάρνακοςΚύπρου καὶ κατὰ τὸ Βάπτισμα ἔλαβε τὸ ὄνομα Ἰωάννης.Οἱ γονεῖς του, Χαράλαμπος καὶ Ἀμαλία Δημητρί ου, εἶχονἕξι τέκνα, τρεῖς υἱοὺς καὶ τρεῖς θυγατέρας, τὰ ὁποῖα ἀνέ-

θρεψαν ἐργαζόμενοι ὡς γεωργοκτηνοτρόφοι. Ὁ Ἰωάννης, ἐὰν καὶ εἶχε ἀγάπηνδιὰ τὰ γράμματα, ἔλαβε τὴν στοιχειώδη μόνον ἐκπαίδευσιν τοῦ Δη μοτικοῦ Σχο- λείου. Ὅταν ἐπρόκειτο νὰ εἰσαχθῇ εἰς τὴν δευτεροβάθμιον ἐκπαίδευσιν, οἱ κρα- τοῦντες τότε εἰς τὴν Μεγαλόνησον Ἄγγλοι κυρίαρχοι εἰσήγαγον τὸ μικτὸν σύστημαφοιτήσεως ἀρρένων καὶ θηλέων, καὶ ὁ πατήρ του δὲν τοῦ ἐπέ τρεψε νὰ συνεχίσῃ,ὡς ἐπιζήμιον διὰ τὴν ἠθικήν του ἀκεραιότητα. Πρὸς πικρίαν μένουσαν ἐφ᾽ ὅρου

Τὴν 30ὴν Ὀκτωβρίου 2013, ἡμέραν Τρίτην, ἀπεβί -ωσεν εἰς τὴν Κατερίνην Πιερίας ὁ ἐν Χριστῷ ἀδελφὸςΝέστωρ Κωτσόπουλος, ἀπόστρατος ὑπολοχαγὸς τοῦἙλληνικοῦ Στρατοῦ, ὑπηρετήσας εἰς μονάδας τῶν τε-θωρακισμένων. Ὁ ἀπελθὼν ἐγεννήθη τὸ 1935 εἰς τὰΦίλια Μεσσηνίας, τὸ πέμπτον ἀπὸ τὰ ὀκτὼ τέκνα τῶνγονέων του Ἀθανασίου καὶ Οὐρανίας. Ἂν καὶ ἐγεννήθημὲ τὸ Παλαιὸν Ἡμερολόγιον, τὸ 1963 ἐνυμφεύθη μὲτὸ Νέον τὴν σύζυγόν του Εὐανθίαν, ἀπὸ τὸν Σβο ρῶνονΠιερίας, μετὰ τῆς ὁποίας ἀπέκτησε δύο τέκνα. Εἰς τὴν

Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν προσῆλθε τὸ 1978. Ἐβίωσε συνειδητὴν Χρι-στιανικὴν ζωήν, μὲ ἀγάπην διὰ τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ ἀντεστάθη εἰς τὰ δύο ἐπάραταΣχίσματα, τῆς Νεοεικονομαχίας τὸ 1995 καὶ τῆς Ἐκκλησιομαχίας τὸ 2002. Ἦτοφιλακόλουθος καὶ κατὰ περιόδους ἐδιωρίσθη ἐκκλησιαστικὸς ἐπίτροπος εἰς ναοὺςτῆς περιοχῆς.

Ὁ «Κ.Ε.Ο.» εὔχεται ὁ Πανάγαθος Θεὸς νὰ χαρίζῃ εἰς τὸν κοιμηθέντα ζωὴναἰώνιον καὶ εἰς τοὺς οἰκείους του τὴν ἐξ ὕψους παρηγορίαν καὶ ἐνίσχυσιν.

ΕΚΔΗΜΙΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝΕΚΔΗΜΙΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝΝΕΣΤΩΡ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣΝΕΣΤΩΡ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΓΕΡΩΝ ΙΩΑΣΑΦΓΕΡΩΝ ΙΩΑΣΑΦ

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:43 PM Page 90

Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος ᾽13 – ἀρ. τεύχ. 65-66 - 91-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN

ζωῆς, ὁ Ἰωάννης δὲν ἐσπούδασε τὰ γράμματα καί, ἀντὶ σχο λικῆς παιδείας, ἠκο- λούθησε τὴν τέχνην τοῦ ἐπιπλοποιοῦ.

Εἰς ἡλικίαν 18 ἐτῶν, ὁ Ἰωάννης προσῆλθε διὰ νὰμονάσῃ εἰς τὴν περίφημον Μονὴν Σταυροβουνίου τὴν23-6-1942. Παρέ μεινεν ἐκεῖ ἐπὶ μίαν πενταετίαν, ἀλλὰΜοναχὸς δὲν ἐδέχθη νὰ γίνῃ ἐξ αἰτίας τῆς ἐσωτερικῆςδιαιρέσεως τῆς ἀδελφότητος λόγῳ τῆς ἐπαράτου ἀλ -λαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου: 40 Μοναχοὶ τῆς Μονῆς εἶχονπροσχωρήσει εἰς τὸ Νέον Ἡμερολόγιον ἐνῶ 30 παρέ- μενον εἰς τὸ Παλαιόν. Αἱ ὑποσχέσεις τοῦ Ἡγουμένου,ὅτι σύντομα θὰ ἐπιλυθῇ ἡ διαφορὰ ὑπὲρ τῆς Ὀρθο-δόξου Ὁμολογίας καὶ ὅτι ὅλοι θὰ ἀκολουθήσουν τὸΠαλαιόν, ἔμενον ἀνεκπλήρωτοι.

Τὸ 1947, ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸ Σταυροβούνιον καὶἀπὸ τὴν Κύπρον διὰ τὴν Ἑλλάδα. Ἐπεσκέφθη τὰς ἀκμαζούσας τότε Ἱερὰς Μο -νὰς τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τὴν Κερατέαν Ἀττικῆς, ὅπου συνηντήθη μὲ τὸν ἘπίσκοπονΒρεσθένης Ματθαῖον Καρπαθάκην, μετὰ τοῦ ὁποίου συνεζήτησε τὴν πρόθεσίντου νὰ μονάσῃ εἰς τὸ ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Παναγίας Περιβόλιον, τὸ Ἅγιον Ὄρος.

Λαβὼν τὴν εὐλογίαν τοῦ Ἁγίου πατρὸς Ματθαίου, ἦλθεν εἰς τὸ ἉγιώνυμονὌρος καὶ ὑπετάγη εἰς τόν, ἐκ Κύ πρου καταγόμενον, Γέροντα Νικόλαον, ἐγκα-ταβιοῦντα τότε εἰς τὸ Κελλίον «Ἅγιος Γεράσιμος» τῆς Κουτλουμουσιανῆς Σκή-τεως τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. Ἐκεῖ ἐχειροτονήθη Μοναχὸς τὸ 1948, τὸ Σάβ- βατον τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, καὶ διέμεινεἐπὶ ὀκτὼ (8) ἔτη, μέχρι τὴν κοίμησιν τοῦΓέροντός του.

Κατὰ τὸ διάστημα αὐτό, ἐχειροτονήθηἹερομόναχος ὑπὸ τοῦ Βρεσθένης ΜατθαίουΒ' (Λιγνοῦ) εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ζωο-δόχου Πηγῆς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ΠαναγίαςΠευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας Ἀττικῆς,τὴν 18ην Αὐγούστου 1952.

Τὸ ἀνθυγιεινὸν ὅμως κλῖμα εἰς τὴν Σκῆ -τιν, αἱ καθημεριναὶ διαμάχαι γύρω ἀπὸ τὴνἐλλιπῆ ὑδροδότησιν, καὶ κυρίως ἡ διαφω-νία εἰς τὴν Ὁμολογίαν Πίστεως μετὰ τῶνπαραδελφῶν του, οἱ ὁποῖοι μετὰ τὴν κοί-μησιν τοῦ Γέροντός των συνε τάχθησαν με -τὰ τοῦ πρώην Φλωρίνης, τὸν ἠνάγκασαννὰ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ ἐκεῖ.

- 91-

KEO 65-66 SEP-DEC 2013_Layout 1 3/9/15 12:43 PM Page 91

Τότε ἦλθεν εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Κα ψά λας,εἰς τὸ Κελλίον τοῦ Ἁγίου Γεωρ γίου τοῦ Θα-σίτου, καὶ ὑπετάγη εἰς τὸν Ζηλωτὴν ΓέρονταἈκάκιον (†1971). Οὗτος κατή γετο ἐκ τῆςἈκαπνοῦ Λε μεσοῦ Κύπρου, καὶ δύο ἐκ τῶνἀδελ φῶν του ἦσαν Ἱε ρεῖς, ἐνῶ ὁ ἴδιος ἐχειρο -τονήθη Ἱερο μόναχος ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπον Ἱε -ρισσοῦ καὶ Ἁγίου Ὄρους Σωκράτην, πρὸ τοῦἩμερολογιακοῦ Σχίσματος, τὸ 1918. Ἐπειδὴἦτο Ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ 1927ἐξ�