Jak rozumieć sprawozdanie o biblijnym potopie? Czy przedpotopem padał deszcz? Czy miała miejsce fermentacja?

Cytaty pochodzą z Biblii w przekładzie Nowego Świata. W tekście wykorzystałem merytoryczne artykuły i ilustracje ze strony jw.org. Do cytatów z Biblii zamieściłem też wiele własnych komentarzy.

Rodzaju 6:1-22

6 A gdy zaczęło przybywać ludzi na powierzchni ziemi i rodziły się im

córki,+ 2 synowie prawdziwego Boga+ zaczęli zwracać uwagę+ na córki

ludzkie, jako że były piękne; i pojmowali za żony wszystkie, które sobie

wybrali. 3 Potem Jehowa rzekł: „Duch+ mój nie będzie bez końca

oddziaływał na człowieka,+ bo jest on też ciałem.+ Dlatego jego dni

potrwają sto dwadzieścia lat”.+

https://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/2010928?q=Dlatego+jego+dni+potrwaj%C4%85+sto+dwadzie

%C5%9Bcia+lat&p=par

„W Księdze Rodzaju 6:3 czytamy: „Duch mój nie będzie bez końca oddziaływał na człowieka, bo jest on też ciałem. Dlatego jego dni potrwają sto dwadzieścia lat”. Czy Jehowa ograniczył w ten sposób wiek człowieka do 120 lat albo czy Noe przez tyle czasu głosił o nadchodzącympotopie?

Odpowiedź na oba te pytania brzmi: nie.

Przed potopem wielu ludzi żyło setki lat. Gdy przyszedł potop, Noe miał 600 lat, a dożył 950 (Rodz. 7:6; 9:29). Niektórzy urodzeni po potopie również żyli znacznie dłużej niż 120 lat. Na przykład Arpachszad zmarł w wieku 438 lat, a Szelach w wieku 433 (Rodz. 11:10-15). Jednakże do czasów Mojżesza przeciętna długość życia zmalała do 70—80 lat (Ps. 90:10). Tak więc Księga Rodzaju 6:3 nie sugeruje, że człowiek miał żyć maksymalnie lub przeciętnie 120 lat.

Czy zatem były to słowa skierowane do Noego, sugerujące, że ma on ostrzegać ludzi przed zagładą, która nadejdzie za 120 lat? Taki wniosek nie byłby słuszny. To prawda, że Bóg niejednokrotnie rozmawiał z Noem. Na przykład w wersecie 13 czytamy: „Rzekł Bóg do Noego: ‚Pojawił się przede mną kres wszelkiego ciała, gdyż z ich powodu ziemia jest pełna przemocy’”. Jakiś czas później Noe ukończył wielkie przedsięwzięcie budowania arki i wtedy „Jehowa rzekł do Noego: ‚Wejdź do arki, ty oraz wszyscy twoi domownicy’” (Rodz. 6:13; 7:1). Bóg przekazywał Noemu pewne informacje również w innych sytuacjach (Rodz. 8:15; 9:1, 8, 17).

Ale w Księdze Rodzaju 6:3 wypowiedź Jehowy została wprowadzona inaczej. Nie wspomniano tam o Noem ani o tym, by Bóg mówił do niego. Można ją potraktować jako ogólne oznajmienie przez Boga Jego zamiaru lub postanowienia (por. Rodz. 8:21). Warto zauważyć, że w biblijnym opisie wydarzeń poprzedzających stworzenie Adama znajdujemy zwroty takie jak: „I przemówił Bóg” (Rodz. 1:6, 9, 14, 20, 24). To oczywiste, że Jehowa nie zwracał się do człowieka, bo wtedy człowiek jeszcze nie istniał.

Logiczny jest zatem wniosek, że omawiany fragment wyraża po prostu

Boże postanowienie zniszczenia niegodziwego ziemskiego systemu rzeczy. Jehowa wydał wyrok i postanowił, że wykona go za 120 lat, jednak Noe jeszcze o tym nie wiedział. Ale po co ustalać limit czasowy? Po co czekać?

Na powód wskazał apostoł Piotr: „Cierpliwość Boża wyczekiwała za dni Noego — w czasie budowy arki, w której niewiele osób, to jest osiem dusz,zostało bezpiecznie przeprowadzonych przez wodę” (1 Piotra 3:20). Przedmającą nastąpić zagładą musiało się jeszcze sporo wydarzyć. Jakieś 20 latod chwili, gdy Bóg powziął swój zamiar, Noemu i jego żonie urodzili się trzej synowie (Rodz. 5:32; 7:6). Kiedy dorośli i się ożenili, rodzina ta liczyła w sumie „osiem dusz”. Ta garstka ludzi musiała zbudować ogromną arkę, co stanowiło zadanie na wiele lat. Wszystkie te rzeczy mogły się wydarzyć, ponieważ Bóg przez 120 lat okazywał cierpliwość. W ten sposób umożliwił zachowanie życia na ziemi — osiem wiernych osób „zostało bezpiecznie przeprowadzonych przez wodę”.

Biblia nie podaje, w którym roku Jehowa poinformował Noego o zamiarze sprowadzenia potopu. Prawdopodobnie uczynił to jakieś 40 lub 50 lat przed zagładą, gdyż synowie Noego byli już dorośli i żonaci. Jehowa rzekł wtedy do tego wiernego męża: „Pojawił się przede mną kres wszelkiego ciała”. Polecił mu też zbudować ogromną arkę i schronić się w niej wraz z rodziną (Rodz. 6:13-18). Przez następnych kilkadziesiąt lat Noe nie tylkoprowadził przykładne, prawe życie, lecz także był „głosicielem prawości” — otwarcie ostrzegał wszystkich, że Bóg usunie niegodziwców. Nie wiedział z dużym wyprzedzeniem, w którym roku się to stanie, ale miał pewność, że do tego dojdzie. I zagłada rzeczywiście przyszła (2 Piotra 2:5).”

4 W owych dniach byli na ziemi nefilimowie, a także potem, gdy synowie

prawdziwego Boga dalej współżyli z córkami ludzkimi i one rodziły imsynów; byli to mocarze, którzy istnieli od dawna, ludzie sławni.

5 A Jehowa widział, że ogromna jest niegodziwość człowieka na ziemi i żekażda skłonność+ myśli jego serca przez cały czas jest wyłącznie zła.+6 I Jehowa żałował,+ że uczynił ludzi na ziemi, i bolał w swym sercu.+

7 Toteż Jehowa rzekł: „Zetrę z powierzchni ziemi ludzi, którychstworzyłem,+ od człowieka do zwierzęcia domowego, do wszelkiego

innego poruszającego się zwierzęcia i do latającego stworzenia niebios,+gdyż żałuję, że ich uczyniłem”.+ 8 Lecz Noe znalazł łaskę w oczach

Jehowy.

https://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200003223?q=nefilimowie&p=par

Nefilimowie

„(„ci, którzy powalają [przywodzą do upadku]”).

Określenie to pochodzi od hebrajskiego słowa nefilím, którego użyto w Biblii trzykrotnie, zawsze w takiej postaci, czyli w liczbie mnogiej (Rdz 6:4; Lb 13:33 [dwa razy]). Słowo to najwyraźniej pochodzi od kauzatywnej formy hebrajskiego czasownika nafál („upadać”), który

występuje np. w 2 Królów 3:19; 19:7.

Biblijna relacja o niezadowoleniu Jehowy z ludzi żyjących w czasach Noego przed potopem mówi, że „synowie prawdziwego Boga” brali sobie za żony piękne córki ludzkie. Następnie wspomniano o obecności nefilimów: „W owych dniach byli na ziemi nefilimowie, a także potem, gdysynowie prawdziwego Boga dalej współżyli z córkami ludzkimi i one rodziły im synów; byli to mocarze [hebr. haggibborím], którzy istnieli od dawna, ludzie sławni” (Rdz 6:1-4).

Kim byli. W swych komentarzach do wersetu 4 bibliści różnie objaśniają tożsamość nefilimów. Zdaniem niektórych pochodzenie tej nazwy sugeruje,że byli to ‛upadli aniołowie’, czyli aniołowie, którzy zgrzeszyli. Inni opierają się na dość osobliwym rozumowaniu, według którego określenie „nefilimowie” oznacza, że ‛upadli z nieba’ w tym sensie, iż zostali ‛zrodzeni z istot niebiańskich’. Jeszcze inni zwracają uwagę głównie na słowa „a także potem” (w. 4) i twierdzą, że nefilimowie nie mogli być ani ‛upadłymi aniołami’, ani „mocarzami”, bo „byli na ziemi” już „w owych dniach”, zanim synowie Boga współżyli z kobietami. Zdaniem tych ostatnich uczonych nefilimowie byli po prostu niegodziwymi ludźmi, takimijak Kain — złodziejami, bandytami i tyranami, którzy panoszyli się na ziemi, dopóki nie zginęli w potopie. Są wreszcie i tacy, którzy biorąc pod uwagę nie tylko znaczenie tego słowa, lecz także kontekst wersetu 4 , uważają, że nefilimowie nie byli aniołami, lecz potomstwem urodzonym ze związków zmaterializowanych aniołów z córkami ludzkimi.”

9 Oto dzieje Noego.

Noe był mężem prawym.+ Okazał się nienaganny wśród współczesnych.Noe chodził z prawdziwym Bogiem.+ 10 Z czasem Noe został ojcem

trzech synów: Sema, Chama i Jafeta.+ 11 A w oczach prawdziwego Boga+

ziemia uległa zrujnowaniu i ziemia została napełniona przemocą.+ 12 Bógwięc widział ziemię i oto była zrujnowana,+ gdyż wszelkie ciało

zrujnowało swą drogę na ziemi.+

13 Potem rzekł Bóg do Noego: „Pojawił się przede mną kres wszelkiegociała,+ gdyż z ich powodu ziemia jest pełna przemocy; i oto w ruinę ich

obrócę razem z ziemią.+ 14 Uczyń sobie drewnianą arkę z drzeważywicznego.+ W arce zrobisz pomieszczenia, wewnątrz zaś i na zewnątrzpowlecz ją smołą.+ 15 A wykonasz ją tak: długość arki trzysta łokci,+ jej

szerokość pięćdziesiąt łokci, a jej wysokość trzydzieści łokci. 16 Wykonaszw arce cohar [dach lub okno] i wykończysz ją na łokieć od góry, a wejście

do arki uczynisz w jej boku;+ wykonasz ją z kondygnacją dolną, drugąi trzecią.

https://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/102007008

„Arka Noego a budownictwo okrętowe

Już przeszło 40 lat pracuję jako inżynier budownictwa okrętowego. Zajmuję się projektowaniem najróżniejszych statków, a także ich systemównapędowych, zarówno mechanicznych, jak i innych. W roku 1963, gdy mieszkałem w Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie, pewna głosicielka Świadków Jehowy pokazała mi w biblijnej Księdze Rodzaju, że arka Noego miała kształt długiej skrzyni. Opis ten mnie zaintrygował, więc

postanowiłem bliżej mu się przyjrzeć.

Jak wynika z Księgi Rodzaju, Bóg oznajmił, że oczyści ziemię ze zła przez sprowadzenie na nią potopu. Polecił Noemu zbudować arkę, w której miał się schronić on sam i jego rodzina oraz przedstawiciele świata zwierzęcego. Bóg podał Noemu wymiary tej konstrukcji: 300 łokci długości, 50 łokci szerokości i 30 łokci wysokości (Rodzaju 6:15). Według ostrożnych ocen oznacza to, że miała ona jakieś 134 metry długości, 22 metry szerokości i ponad 13 metrów wysokości.* Tak więc jej całkowita objętość wynosiła 40 000 metrów sześciennych i niemalże dorównywała objętości Titanica.

Jak była zbudowana

Arka miała trzy pokłady o łącznej powierzchni około 8900 metrów kwadratowych, zwiększające stabilność całej konstrukcji. Powstała z drzewa żywicznego — a więc odpornego na przesiąkanie — prawdopodobnie z cyprysu, i została wewnątrz i na zewnątrz powleczona smołą (Rodzaju 6:14-16). Biblia nie podaje, w jaki sposób Noe połączył belki. Ale z jej treści wynika, że już przed potopem wykuwano narzędzia z miedzi i żelaza (Rodzaju 4:22). Zresztą po dziś dzień podczas budowy statków z drewna używa się niekiedy drewnianych kołków, zwanych dyblami.

W arce zrobiono wewnętrzne pomieszczenia, boczne drzwi, a także wysoki na łokieć cohar — być może dwuspadowy dach, poniżej którego najprawdopodobniej znajdowały się otwory zapewniające wentylację i oświetlenie. Księga Rodzaju nie wspomina natomiast o stępce, dziobie, żaglach, wiosłach ani sterach. Co ciekawe, hebrajskie słowo tłumaczone na „arka” zostało też użyte w odniesieniu do powleczonej smołą skrzyneczki, w której mały Mojżesz unosił się na wodach Nilu (Wyjścia 2:3, 10).

Jak zachowywała się na wodzie

Długość arki była sześć razy większa od jej szerokości i dziesięć razy większa od wysokości. Podobne proporcje są zachowane w wielu

współczesnych statkach, choć ich projektanci muszą też uwzględniać zależność między stosunkiem długości do szerokości a siłą, jaka będzie wymagana do nadania jednostce oczekiwanej prędkości. Natomiast arka musiała tylko unosić się na wodzie. Czy się sprawdziła?

Sposób, w jaki statek reaguje na wiatr i fale, określa się mianem dzielnościmorskiej. Oczywiście mają na nią wpływ proporcje konstrukcji. Biblia opisuje, że potop rozpoczął się gwałtowną ulewą i że później za sprawą Boga zaczął wiać wiatr (Rodzaju 7:11, 12, 17-20; 8:1). Nic nie wiadomo o sile wiatru ani o wielkości fal, ale przypuszczalnie i wiatr, i fale były potężne i zmienne, jak to się zdarza obecnie. Im dłużej i silniej wieje wiatr, tym wyższe i bardziej oddalone od siebie są fale. Na ich wielkość mogły mieć też wpływ ewentualne zjawiska sejsmiczne.

Proporcje arki zapewniały jej stateczność i chroniły ją przed wywróceniemsię do góry dnem. Była tak zaprojektowana, że mogła znieść siły oddziałujące na nią podczas silnego rozkołysu. Kiedy jeden koniec arki unosił się na fali, a następnie gwałtownie opadał w dół, musiało to być bardzo nieprzyjemne dla ludzi i zwierząt zgromadzonych wewnątrz. Takie kołysanie sprawia, że na statek napierają ogromne siły. Jego konstrukcja musi być na tyle mocna, by nie wyginał się w dół, gdy gigantyczne fale jednocześnie dźwigają oba jego końce. Musi się też opierać siłom wyginającym go w odwrotnym kierunku, gdy olbrzymia fala podnosi go naśrodku, a dziób i rufa nie mają żadnego punktu podparcia. Według podanych przez Boga wymiarów stosunek długości arki do jej wysokości wynosił 10 do 1. Późniejsi budowniczowie statków przekonali się na własnych błędach, że muszą zachowywać właśnie takie proporcje, jeśli konstrukcja ma wytrzymać napierające na nią siły.

Bezpieczna i wygodna

Ponieważ arka miała kształt skrzyni, wypór wody — czyli siła utrzymującają na powierzchni — był jednakowy w każdym miejscu. Jednakowy musiał być również ciężar. Zapewne Noe starał się równomiernie rozmieścić zwierzęta oraz ponadroczne zapasy żywności. Dobre rozlokowanie

ładunku minimalizuje dodatkowy nacisk, jaki wywiera on na konstrukcję. Dwa zasadnicze czynniki spowodowały, że arka i jej pasażerowie wyszli cało z ogólnoziemskiego potopu: zaprojektowanie jej przez Jehowę oraz Jego opieka. Bóg niewątpliwie zadbał o to, by arka bezpiecznie osiadła w odpowiednim miejscu.

Gdy to wszystko przeanalizowałem, doszedłem do wniosku, że biblijny opisarki Noego jest realistyczny i zgadza się ze współczesnymi zasadami budownictwa okrętowego. Oczywiście Księga Rodzaju nie wspomina o wielu szczegółach dotyczących arki i potopu. Mam nadzieję, że gdy nastąpi zmartwychwstanie, pewnego dnia spotkam Noego gdzieś na ziemi — wśród ludzi i zwierząt zawdzięczających swe istnienie arce, którą tak długo i pieczołowicie budował (Dzieje 24:15; Hebrajczyków 11:7). I wtedyserdecznie podziękuję jemu i jego rodzinie. A potem zasypię go gradem pytań.”

17 „A oto ja sprowadzam potop+ wód na ziemię, żeby wytracić spodniebios wszelkie ciało, w którym działa siła życiowa.+ Wszystko, co jest

na ziemi, wyginie.+

„Wszystko, co jest na ziemi, wyginie.” - chodzi oczywiście o zwierzęta lądowe, a nie wodne.

18 Ja zaś ustanawiam moje przymierze z tobą; wejdź więc do arki, tyi z tobą twoi synowie, i twoja żona, i żony twoich synów.+ 19 A z każdego

żywego stworzenia spośród wszelkiego ciała+ po dwa wprowadzisz doarki, abyś je razem z sobą zachował przy życiu.+ Będą to samiec i samica.

20 Z latających stworzeń według ich rodzajów i ze zwierząt domowychwedług ich rodzajów,+ i ze wszystkich innych poruszających się zwierząt

ziemi według ich rodzajów — wejdą tam do ciebie z każdego po dwa,żebyś je zachował przy życiu.+ 21 A ty weź ze sobą wszelki pokarm, któryjest do jedzenia;+ nagromadź go sobie i będzie służył za pokarm dla ciebie

i dla nich”.+22 I Noe zaczął czynić zgodnie ze wszystkim, co mu Bóg nakazał. Tak

właśnie uczynił.+

Noe budował Arkę kilkadziesiąt lat. W tym czasie mógł obsiewać pola, gromadzić zapasy pożywienia itd.. Nie koniecznie robił to jedynie ze swoją rodziną. Bóg mu z pewnością błogosławił, więc mógł zatrudniać najemników do pracy w polu, a nawet takich, którzy dowozili materiały dobudowy Arki.

7 Potem Jehowa rzekł do Noego: „Wejdź do arki, ty oraz wszyscy twoidomownicy,+ gdyż zobaczyłem, że jesteś prawy wobec mnie pośród tegopokolenia.+ 2 Z każdego czystego zwierzęcia weźmiesz sobie po siedem,samca i samicę; + a z każdego zwierzęcia, które nie jest czyste, tylko dwa,samca i samicę; 3 także z latających stworzeń niebios po siedem, samca

i samicę, + aby zachować przy życiu potomstwo na powierzchni całejziemi. + 4 Bo już za siedem dni sprawię, że deszcz będzie padał+ na ziemię

przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy;+ i zetrę z powierzchni ziemiwszelką istotę, którą uczyniłem”.+ 5 I Noe zaczął czynić zgodnie ze

wszystkim, co mu Jehowa nakazał.

Zwierzęta czyste, zarówno lądowe, jak i latające, to były te, które Izraelici mogli spożywać i składać na ofiarę. Noego nie obowiązywało wprawdzie Prawo Mojżeszowe, ale sprawozdanie o potopie było kierowane do Izraelitów, dlatego też gdy Mojżesz pisał o zwierzętach dzikich i domowych, lub czystych i nieczystych łatwiej im było zrozumieć jego przekaz. Na świecie żyje wiele gatunków zwierząt, które spełniają kryteria

czystych zwierząt, jakie ustanowił Bóg. Jednak w sprawozdaniu o potopie prawdopodobnie chodzi o te konkretnie gatunki i odmiany, które żyły na terenach zamieszkałych przez Izraelitów:

„Nie wolno ci jeść nic obrzydliwego. Oto zwierzęta, które możecie jeść: byk, owca i koza, jeleń i gazela, i sarna, i koziorożec, i antylopa, i dzika owca, i kozica; i każde zwierzę, które ma rozdzielone kopyto i którego kopyto rozwidla się na dwie racice, każde przeżuwające pokarm pośród zwierząt” (Pwt 14:3-6).

Po wyjściu z Arki Noe złożył Bogu ofiarę, więc musiał być w pewnym stopniu świadomy, jakie zwierzęta są w jego oczach czyste. Noego i jego rodziny nie obowiązywały wtedy żadne ograniczenia co do rodzaju spożywanego mięsa; wskazują na to słowa Jehowy: „Wszelkie poruszające się zwierzę, które żyje, może służyć wam za pokarm” (Rdz 9:3). Można założyć z dużym prawdopodobieństwem, że taką świadomość miał też Abel, który składał Bogu ofiary ze zwierząt (Rdz 4:3, 4).

6 A Noe miał sześćset lat, gdy na ziemi nastąpił potop wód.+ 7 Wszedłwięc Noe do arki przed wodami potopu, z nim zaś jego synowie i jego

żona oraz żony jego synów.+ 8 Z każdego czystego zwierzęcia i z każdego

zwierzęcia, które nie jest czyste, i ze stworzeń latających, i ze wszystkiego,co się porusza na ziemi, + 9 weszły po dwa do Noego do arki, samiec

i samica, tak jak Bóg nakazał Noemu. 10 A w siedem dni później przyszłyna ziemię wody potopu.

Wcześniej nakazano Noemu wziąć po siedem ze zwierząt czystych. Jednakmiały to być pary: siedem samców i siedem samic, więc kiedy w dalszym ciągu sprawozdania Mojżesz napisał: „ Z każdego czystego zwierzęcia i z każdego zwierzęcia, które nie jest czyste, i ze stworzeń latających, i ze wszystkiego, co się porusza na ziemi, weszły po dwa do Noego do arki, samiec i samica.” nie ma sprzeczności z wczesniejszymi wersetami. To po prostu inny punkt widzenia na tą samą sytuację.

11 W sześćsetnym roku życia Noego, w miesiącu drugim, w siedemnastymdniu tego miesiąca, w tymże dniu wytrysnęły wszystkie źródła ogromnej

głębiny wodnej i otworzyły się upusty niebios. + 12 I ulewa na ziemitrwała czterdzieści dni i czterdzieści nocy. +

13 W tymże dniu wszedł Noe do arki, a z nim Sem i Cham, i Jafet —synowie+ Noego — oraz żona Noego i trzy żony jego synów;+ 14 onii wszelkie dzikie zwierzę według swego rodzaju,+ i wszelkie zwierzę

domowe według swego rodzaju, i wszelkie inne poruszające się zwierzę,które się porusza po ziemi, według swego rodzaju,+ i wszelkie latającestworzenie według swego rodzaju,+ wszelki ptak, wszelkie skrzydlate

stworzenie.+ 15 I wchodziły do Noego do arki, para po parze —z wszelkiego ciała, w którym działała siła życiowa.+ 16 A wchodzące,samiec i samica z wszelkiego ciała, weszły do środka, tak jak mu Bóg

nakazał. Potem Jehowa zamknął za nim drzwi.+

Jak długo może padać deszcz? i o hipotezie baldachimu wodnego.Skąd się wzięły wody potopu?

W Księdze rodzaju 1:6-8 czytamy: „I przemówił Bóg: „Niech między wodami powstanie przestworze i niech się oddzielą wody od wód”. Potem Bóg przystąpił do uczynienia przestworza oraz do oddzielenia wód, które mają być poniżej przestworza, od wód, które mają być ponad przestworzem. I tak się stało. I Bóg zaczął nazywać przestworze Niebem. Inastał wieczór, i nastał ranek — dzień drugi.”

Oczywiście te wody ponad przestworzem niebios, to nie był jakiś mityczny baldachim wodny. Propagatorzy tej hipotezy nie potrafią sobie nawet wyobrazić otoczki z wody w stanie ciekłym okalającej ziemię. Po pierwsze nie wiadomo jakie prawa fizyczne umożliwiłyby taki układ, po drugie temperatura ziemi jak w szklarni wzrosłaby do stopnia uniemożliwiającego życie wielu organizmom /o ile nie większości/ na ziemi, po trzecie czy poprzez taką warswę wody możnaby wyraźnie dostrzec słońce, gwiazdy czy księżyc, które zaczęły być widoczne w 4 dniu stwarzania (Rodzaju 1:4)?

Więc czym były te wody nad przestworzem? Początkowo jeszcze gorąca ziemia powodowała silne parowanie wszechoceanu. Para wodna mogła sięgać bardzo wysoko. Gdy ziemia ostygła Stwórca po prostu oddzielił ją od oceanów, a pomiędzy powstało przestworze niebios. Starożytni Żydzi nie znali takich pojęć, jak: kosmos czy inny wymiar. Dla nich odległość odchmur do wysokości, na jakiej latają ptaki, to było przestworze niebios. Kosmos z gwiazdami nazywali niebiosami niebios. Natomiast miejsce, gdzie przebywa Bóg najwyższymi niebiosami, lub trzecim niebem (Więcejtutaj: https://bioslawek.wordpress.com/2015/09/10/na-bezdrozach-kreacjonizmu-mlodej-ziemi/ ). Para wodna to jedno ze stanów skupienia wody, więc nazwanie jej „wodami” nie jest żadnym błędem, to jest po prostu skrót myślowy – zwłaszcza, ze z chmur pochodzi deszcz. Porównaj:

„Wszystkie rzeki płyną ku morzu, a jednak morze nie wzbiera; w dalszym ciągu płyną rzeki do miejsca, do którego zdążają.” (KOHELETA 1:7, Biblia Warszawska)„On wyciąga kropelki z morza i te rozlewają się w oparach deszczu, którym ociekają chmury i który spada na mnóstwo ludzi.” (HIOBA 36:27-28, Biblia Warszawska)

Skoro tak się sprawy mają więc do czego niektorym jest potrzebna całkowicie sfalsyfikowana koncepcja baldachimu wodnego? Uważają oni, że ponad przestworzem niebios musiało być tyle wody, ponieważ podczas potopu deszcz nie mógłby padać bez przerwy przez 40 dni i nocy: „ulewa na ziemi trwała czterdzieści dni i czterdzieści nocy” (Rodz. 7:1-4, 11, 12, 16). Czy rzeczywiście? Nie, ponieważ nawet współcześnie deszcz może padać bez przerwy nie tylko 40 dni, ale nawet dwa razy dłużej i jeszcze dłużej!

https://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-pogoda/swiat,27/82-dni-z-deszczem-w-walijskim-miasteczku-ludzie-nieszczesliwi-owcom-gnije-welna,191019,1,0.html

„W miasteczku Eglwyswrw w Walii pada codziennie od października. Ponura aura sprawia, że ludzie są nieszczęśliwi. Jeśli pogoda się utrzyma, za kilka dni zostanie pobity krajowy rekord.

W miejscowości Eglwyswrw w południowo-zachodniej części Wielkiej Brytanii (Walia) od 82 dni nie było dnia, w którym nie zanotowano deszczu. Według lokalnych synoptyków w prognozach widać kres opadów,jednak jeszcze przez kilka dni jeszcze się one utrzymają.Brakuje jeszcze siedmiu dni, aby pobić rekord najdłuższego okresu dni z deszczem, który wynosi obecnie 89. Jest to najwyższy wynik w całej Wielkiej Brytanii i został ustanowiony w Szkocji w 1923 roku.

Pada od października

Dzień z deszczem to taki, w którym spadło przynajmniej 0,2 l/mkw. wody. W Eglwyswrw takie ilości zaczęto odnotowywać 26 października 2015 roku.”

Zwolennicy hipotezy baldachimu wodnego twierdzą, że przed potopem na ziemię nie padał deszcze – bo jakby padał, to baldachim spadłby na ziemięi nie byłoby z czego padać podczas potopu. To jest kolejny nieuzasadnionywymysł. Napisałem o tym tutaj: https://bioslawekblog.wordpress.com/2016/01/23/czy-przed-potopem-na-ziemie-padal-deszcz/

Warto dodać, że wody potopu nie były jedynymi i podstawowymi, które zalały ziemię. Naukowcy stwierdzili:

https://www.crazynauka.pl/ogromny-ocean-powierzchnia-ziemi/

"Pod ziemią może kryć się nawet trzy razy więcej wody, niż jest we wszystkich oceanach na powierzchni!

Ogromne zasoby wody mogą tkwić w płaszczu Ziemi, około 400-650 km pod powierzchnią. Kryją się one w warstwie minerału o nazwie ringwoodyt (od nazwiska geologa Teda Ringwooda), który jest odmianą oliwinu i zawiera 2,5-3 proc. wody. Naukowcy odkryli je na razie pod Ameryką Północną, ale wiele wskazuje na to, że warstwa takich uwodnionych skał może zalegać pod całą powierzchnią planety, w strefie przejściowej, oddzielającej górną i dolną część płaszcza Ziemi. Panujące tam warunki (wysokie ciśnienie i temperatura) sprawiają, że woda jest tamobecna nie w postaci ciekłej, ale w postaci jonów wodorotlenowych (grup hydroksylowych -OH). Może jej być nawet trzy razy więcej niż w oceanach na powierzchni. […..] Naukowcy w laboratorium sprawdzili też, jak ogromne ciśnienie i temperatura, jakie panują w płaszczu Ziemi, wpływają na ringwoodyt. Okazało się, że woda była z niego dosłownie wyciskana. To właśnie ma najprawdopodobniej miejsce we wnętrzu naszejplanety. Badacze przypuszczają, że „wyciśnięta” ze skał woda może być rezerwuarem dla powierzchniowych oceanów. W ten sposób podważają oddawna popularną teorię, iż woda przybyła na Ziemię z kosmosu, wraz z lodowymi kometami.”

http://www.podkop.com/2014/06/15/podziemne-oceany/

Oceany pełne wody w głębinach ziemi – to nie bajka

Księga Rodzaju 7, 11-12

„W roku sześćsetnym życia Noego, w miesiącu drugim, siedemnastego dnia tego miesiąca, w tym właśnie dniu wytrysnęły źródła wielkiej otchłani (ogromnych mórz i oceananów) i otworzyły się upusty nieba. I padał deszcz na ziemię przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy. „

Obrazek pochodzi z wikipedii: https://pl.wikipedia.org/wiki/Rekordy_klimatyczne#Rekordy_opad%C3%B3w

17 I potop trwał na ziemi czterdzieści dni, i wody wzbierały, i zaczęłyunosić arkę, i pływała ona wysoko nad ziemią. 18 A wody się spiętrzyły

i wciąż bardzo wzbierały na ziemi, lecz arka poruszała się na powierzchniwód.+ 19 I wody tak bardzo spiętrzyły się na ziemi, że zostały zakrytewszystkie wysokie góry, które były pod całymi niebiosami.+ 20 Wodyspiętrzyły się nad nimi aż do piętnastu łokci i góry zostały zakryte.+

Z powyższych wersetów wyraźnie wynika, że potop miał zasięg ogólnoświatowy, a nie jedynie lokalny, jak twierdzą niektórzy.

21 Wyginęło więc wszelkie ciało, które się poruszało po ziemi, + spośród stworzeń latających i spośród zwierząt domowych, i spośród dzikich zwierząt, i spośród wszystkich rojów, które się roiły na ziemi, i wszyscy ludzie. + 22 Wymarło wszystko, w czym działało w nozdrzach tchnienie

siły życiowej — wszystko, co było na suchej ziemi. + 23 Tak zgładził wszelką istotę, która była na powierzchni ziemi, od człowieka do zwierzęcia, do wszelkiego poruszającego się zwierzęcia i do latającego stworzenia niebios; i zostały zgładzone z ziemi,+ a pozostał przy życiu tylko Noe i ci, którzy byli z nim w arce.

Z tej części sprawozdania dowiadujemy się, że zagłada dotyczyła lądowych zwierząt i owadów. Rośliny mogły przeżyć w postaci unoszonych na wodzie czy zalanych wodą drzew lub nasion. Umożliwiło to po opadnięciu wód odtworzenie flory na naszej planecie. Należy pamiętać, że rośliny potrafią rozmnażać się za pomocą nasion czy zarodników jak i wegetatywnie. Nasiona wielu gatunków roślin są zdolne do przetrwania całymi latami w ekstremalnych warunkach.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozmna%C5%BCanie_bezp%C5%82ciowe

„Rozmnażanie bezpłciowe, wegetatywne, agamiczne – typ rozmnażaniaorganizmów, który nie jest związany z wytwarzaniem komórek

generatywnych, czyli gamet. Organizm potomny powstaje z częściorganizmu rodzicielskiego.”

.+ 24 A wody piętrzyły się nad ziemią sto pięćdziesiąt dni.

Ważny fragment. We wcześniejszych wersetach można przeczytać, że potop trwał 40 dni, a w tym, że wody potopu piętrzyły się przez sto piędziesiąt dni. Czy mamy do czynienia ze sprzecznością? Nie, ponieważ kiedy Mojżesz pisał o czterdziestu dniach trwania potopu musiał mieć na myśli czas, kiedy następowało niszczenie ludzi i zwierząt na ziemi (topienie). Po tych czterdziestu dniach jeszcze przez sto dziesięć dni (40+110=150) wody potopu piętrzyły się nad ziemią. Zasoby tej wody pochodziły przede wszystkim ze źródeł wielkiej odchłani (oceanów).

8 Potem Bóg wspomniał+ na Noego oraz na wszelkie dzikie zwierzęi wszelkie zwierzę domowe, które z nim było w arce,+ i Bóg sprawił, żewiatr przeszedł nad ziemią, i wody zaczęły opadać.+ 2 A źródła głębinywodnej+ i upusty+ niebios zostały zamknięte i ustała ulewa z niebios.

3 I wody zaczęły ustępować z ziemi, ustępując stopniowo; a po stupięćdziesięciu dniach wody się cofnęły.+ 4 A w miesiącu siódmym,

siedemnastego dnia tego miesiąca, arka+ spoczęła na górach Ararat.+5 I wód stopniowo ubywało aż do miesiąca dziesiątego. W miesiącudziesiątym, pierwszego dnia tego miesiąca, ukazały się szczyty gór.+

Po stu piędziesięciu dniach piętrzenia się wód Bóg wstrzymuje zalewanie ziemi przez wody potopu. Zaczyna się stopniowe osuszanie ziemi. Arka osiadła gdzieś w łańcuchu gór Ararat. Jednak poza szczytami gór, które sięwyłoniły z opadających wód potopu inne obszary lądu są jeszcze zalane.

6 A po czterdziestu dniach Noe otworzył okno+ arki, które wykonał.7 Potem wypuścił kruka+ i ten latał na zewnątrz, wylatując i powracając,

dopóki nie wyschły wody na ziemi.

8 Później wypuścił od siebie gołębia,+ by zobaczyć, czy opadły wodyz powierzchni ziemi. 9 A gołąb nie znalazł żadnego miejsca odpoczynku

dla spodu swej nogi, wrócił więc do niego do arki, gdyż wody były jeszcze

na powierzchni całej ziemi.+ On zaś, wyciągnąwszy rękę, wziął goi wniósł do siebie do arki. 10 I czekał jeszcze następnych siedem dni,

i ponownie wypuścił gołębia z arki. 11 Później gołąb przyleciał do niegopod wieczór i oto był w jego dziobie świeżo zerwany liść oliwki;+ i tak

Noe poznał, że wody opadły z ziemi.+ 12 I czekał jeszcze dalszych siedemdni. Potem wypuścił gołębia, ale ten już do niego nie wrócił.+

Po dłuższym czasie zostały też osuszone inne obszary ziemi, co umożliwiło wzrost pionierskich roślin na ziemi. Nie bez przyczyny gołąb przyniósl liść oliwski! Drzewa oliwne charakteryzują się dużą odpornościąi bardzo szybkim wzrostem.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Oliwka_europejska

„Jest rośliną bardzo długowieczną, może żyć nawet 1000 lat. W Izraelukwitnie od kwietnia do maja. Zaczyna owocować już w wieku 4-5 lat,największą wydajność osiąga w wieku 30-40 lat, owocuje do końcaswojego życia. Roślina niewymagająca, rośnie i owocuje nawet na

jałowych, kamienistych glebach na stokach wzgórz i gór. Możliwośćprzetrwania w klimacie ciepłym, na terenach o małych opadach, często w

warunkach półpustynnych, zawdzięcza bardzo silnie rozbudowanemusystemowi korzeniowemu.

Po ścięciu z pnia drzewa oliwkowego łatwo tworzą się odrosty powstające

z pąków śpiących. Z czasem odrosty te przejmują funkcję pnia i drzeworośnie dalej.”

13 A w sześćset pierwszym roku,+ w miesiącu pierwszym, pierwszegodnia tego miesiąca, wody wyschły z ziemi; i Noe zaczął zdejmowaćnakrycie arki, i spojrzał, a oto powierzchnia ziemi już przeschła.+

14 W miesiącu zaś drugim, dwudziestego siódmego dnia tego miesiąca,ziemia obeschła.+

15 Następnie Bóg rzekł do Noego, mówiąc: 16 „Wyjdź z arki, ty i z tobątwoja żona, i twoi synowie, i żony twoich synów.+ 17 Wszelkie żywe

stworzenie, które jest z tobą z wszelkiego ciała,+ spośród stworzeńlatających+ i spośród zwierząt czworonożnych,+ i spośród wszelkich

innych poruszających się zwierząt, które się poruszają po ziemi,+wyprowadź ze sobą, gdyż mają zaroić się na ziemi i być płodne, i stać się

liczne na ziemi”.+

18 Wtedy wyszedł Noe, a z nim także jego synowie+ i jego żona oraz żonyjego synów. 19 Wszelkie żywe stworzenie, wszelkie poruszające się

zwierzę i wszelkie stworzenie latające — wszystko, co się porusza poziemi, według swych rodzin wyszło z arki.+ 20 I Noe zaczął budowaćołtarz+ dla Jehowy i brać ze wszystkich zwierząt czystych+ oraz ze

wszystkich czystych stworzeń latających,+ i składać całopalenia na ołtarzu.+ 21 A Jehowa poczuł kojącą woń+ i rzekł Jehowa w swym sercu:+ „Jużnigdy nie będę złorzeczył ziemi+ z powodu człowieka, gdyż skłonność+

serca człowieka jest zła od samej jego młodości;+ i już nigdy nie zadamciosu wszystkiemu, co żyje, tak jak to uczyniłem.+ 22 Przez wszystkie dniistnienia ziemi siew i żniwo, i zimno, i gorąco, i lato, i zima, i dzień, i noc

nigdy nie ustaną”.+

Różne punkty widzenia:

Tęcza przed potopem mogła występować w różnych postaciach, innych niż ta którą ujrzał Noe i jego rodzina po wyjściu z Arki.

https://pl.wikipedia.org/wiki/T%C4%99cza#T%C4%99cza_wt%C3%B3rna_i_nast%C4%99pne

„Czasami można zaobserwować drugą (wtórną) mniej jasną tęczę,znajdującą się na zewnątrz tęczy właściwej. Tęcza wtórna tworzy łuk o

kącie widzenia 50–53° i powstaje w wyniku dwukrotnego odbicia światławewnątrz kropli wody. Ponieważ odbicie zachodzi dwukrotnie, a różnicew kącie rozproszenia światła w zależności od miejsca padania światła nakroplę są większe, tęcza wtórna jest mniej intensywna i szersza od tęczy

pierwotnej.

Trzecia (potrójna) tęcza powstaje pod kątem 317,5° (czerwony) – 321,9°(niebieski), co odpowiada kątowi 38,1° – 42,5° w kierunku słońca, jest onaokoło 4 razy słabsza od tęczy pierwotnej, do tego jest szersza, co jeszcze

obniża jasność. Czwarty łuk tęczy powstaje pod kątem 42,8° (czerwony) –48,3° (niebieski), jest tuż wokół tęczy trzeciej, ale jest jeszcze słabsza i

szersza. W sumie w symulacjach te dwie tęcze wyglądają jak jedna zkolorem czerwonym na środku. W kierunku tym występuje blask słońca,

światło rozproszone przez atmosferę oraz światło rozproszone przezkrople, odbite bez wejścia w kroplę oraz przechodzące przez kroplę bezodbicia (tzw. tęcza zerowa) dlatego wystąpienie i rozpoznanie na niebie

tęczy trzeciej i czwartej jest bardzo trudne. Pierwsze zdjęcia tęczytrzeciego i czwartego rzędu zostały wykonane dopiero w 2011 roku. Tęcza

piątego rzędu znajduje się po tej samej stronie nieba co łuk główny iwtórny, częściowo w obszarze pasa Aleksandra. W 2014 roku udało się po

raz pierwszy zarejestrować ją na zdjęciu.”

https://pl.wikipedia.org/wiki/T%C4%99cza#Dok%C5%82adne_rozwi%C4%85zanie_problemu_powstawania_t%C4%99czy

„Teoria tęczy oparta na optyce geometrycznej (tzw. kartezjańska teoriatęczy) wykorzystująca do opisu rozpraszania światła na kroplach wody

pojęcie promienia świetlnego, którego drogę określają prawa załamania iodbicia światła na granicy powietrze – kropla, jest uproszczeniem

niewyjaśniającym wszystkich aspektów tęczy. Pełne rozwiązanie dostarczafalowa teoria światła, uwzględniająca dyfrakcję i interferencję fali

świetlnej, lecz zastosowanie jej do analizy przebiegu światła przez kroplęwody jest matematycznie skomplikowane. W 1838 roku Airy opracował

teorię ułatwiającą zastosowanie falowych właściwości światła do kulistychciał rozpraszających światło. Teoria ta wskazywała istnienie maksimów w

rozpraszaniu światła w określonych kierunkach, jednak w 1888 rokuwykazano rozbieżności między przewidywaniami teorii a

doświadczeniem. W 1908 roku opracowano teorię zwaną rozwiązania Mie,która na podstawie równań Maxwella umożliwia określenie natężeniaświatła rozproszonego pod danym kątem w zależności od długości fali

świetlnej oraz wielkości kropel"

https://wol.jw.org/pl/wol/pc/r12/lp-p/1200004775/2576/0

„Tęcza

Półkolisty wielobarwny łuk; widzialny znak popartej przymierzemobietnicy Jehowy, że „już nigdy nie zostanie wytracone wszelkie ciało

przez wody potopu i już nigdy nie nastąpi potop, by ziemię obrócićw ruinę” (Rdz 9:11-16). W języku hebrajskim nie ma oddzielnego wyrazu

oznaczającego tęczę, więc w Biblii określa ją to samo słowo, którenormalnie znaczy „łuk” (Eze 1:28).

Aby w pełni wytłumaczyć powstawanie tęczy, trzeba użyćskomplikowanych teorii i wzorów. W sposób uproszczony zjawisko to

można wyjaśnić tak: Kiedy białe światło wnika do wnętrza kropli deszczu,ulega załamaniu i rozszczepieniu na różne kolory, a zatem kropla działaniczym maleńki pryzmat. Następnie światło każdego koloru odbija się odjej wewnętrznej powierzchni i opuszcza ją pod charakterystycznym dlasiebie kątem. Dzięki temu obserwator widzi wielobarwny łuk złożony zewszystkich siedmiu barw widma optycznego (od wewnątrz: fioletowy,granatowy, niebieski, zielony, żółty, pomarańczowy i czerwony), które

niekiedy się zlewają i wtedy wyraźnie widać tylko cztery lub pięć. Czasamipojawia się też większy, lecz mniej wyraźny łuk wtórny, w którym kolejność

barw jest odwrócona. Zjawisko tęczy jest w dalszym ciągu przedmiotembadań naukowych. Carl B. Boyer zauważył: „W kropli deszczu energia

światła w tak złożony sposób oddziałuje z materią, że znajdują tuzastosowanie prawa mechaniki kwantowej i teorii względności. (...)

Chociaż wiele już wiadomo o powstawaniu tęczy, dalej mało wiemy natemat jej postrzegania” (The Rainbow, From Myth to Mathematics, 1959,

ss. 320, 321).

Pierwsza biblijna wzmianka o tęczy pojawia się w opisie przymierza, któreBóg zawarł z Noem i jego potomstwem, gdy po potopie wyszli z arki (Rdz9:8-17; Iz 54:9, 10). Już sam ten wspaniały widok dodał im otuchy i był

dla nich zapowiedzią pokoju.

Panują różne opinie co do tego, czy była to pierwsza tęcza, jaką widzieli

ludzie. Niektórzy bibliści twierdzą, jakoby tęcze pojawiały się już dawniej,a po potopie Bóg ‛dał’ tęczę w tym sensie, że istniejącemu wcześniejzjawisku nadał szczególne znaczenie, szczególny sens. Wiele osób

podzielających ten pogląd uważa, iż potop miał zasięg jedynie lokalnyi nie spowodował większych zmian w atmosferze.

Jest to jednak pierwsza wzmianka o tęczy i gdyby widywano ją jużwcześniej, ogłoszenie jej przez Boga specjalnym znakiem Jego przymierzanie miałoby tak mocnej wymowy. Byłaby wtedy czymś powszednim, a nie

znamiennym symbolem pewnej zmiany, czyli czegoś nowego.

Biblia nie opisuje stopnia przejrzystości atmosfery na krótko przedpotopem. Ale najwyraźniej nikt przed Noem i jego rodziną nie mógł

oglądać tęczy; sytuacja uległa zmianie dopiero po tym, jak „otworzyły sięupusty niebios” ( Rdz 7:11 ). Nawet dzisiaj tęczę można ujrzeć tylko

w określonych warunkach atmosferycznych.

Do wspaniałości, piękna i tchnącego spokojem widoku tęczy po burzynawiązano w biblijnych opisach Boga i Jego tronu. Kiedy Ezechiel

otrzymał wizję Boga, zobaczył „coś przypominającego z wyglądu łuk,który pojawia się na kłębach chmur w dzień ulewnego deszczu”.

Podkreślało to „chwałę Jehowy” (Eze 1:28). Apostoł Jan również widziałwspaniały tron Jehowy, a ‛wokoło tronu była tęcza podobna z wyglądu doszmaragdu’. Łagodny, szmaragdowozielony kolor tęczy zapewne kojarzył

się Janowi z opanowaniem i spokojem, co było najzupełniej stosowne,gdyż Jehowa jest chwalebnym Władcą, który potrafi zapanować nad każdąsytuacją (Obj 4:3). Jan ujrzał też anioła z ‛tęczą na głowie’ (Obj 10:1), co

mogło wskazywać na to, iż był on specjalnym wysłannikiem „Bogapokoju” (Flp 4:9).””

Czy przed potopem na ziemię padał deszcz?

Niektórzy są przekonani, że przed potopem nie padał na ziemię deszcz, a jedynie była ona nawilżana rosą. Takie wnioski wyciągają na podstawie tych wersetów:

Rodzaju 2:5, 6

„A na ziemi nie było jeszcze żadnego krzewu polnego ani jeszcze nie wschodziła żadna roślinność polna, gdyż Jehowa Bóg nie spuścił na ziemię deszczu, ani nie było człowieka, by uprawiał rolę. Ale opar unosił się z ziemi i nawilżał całą powierzchnię gruntu.”

Książka ‚Wnikliwe poznawanie Pism’ tak wyjaśnia treść tych wersetów:

http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200003625#h=3

„W początkowym okresie przygotowywania naszej planety „Bóg nie spuścił na ziemię deszczu”, lecz „opar unosił się z ziemi i nawilżał całą powierzchnię gruntu”. Najwidoczniej chodzi tu o początek trzeciego „dnia” stwarzania, zanim pojawiła się roślinność (Rdz 1:9-13; 2:5, 6). Pierwsza w Biblii wyraźna wzmianka o padającym deszczu występuje w relacji o potopie. Wtedy „otworzyły się upusty niebios”, a „ulewa na ziemi trwała czterdzieści dni i czterdzieści nocy” (Rdz 7:11, 12; 8:2).”

Dodatkowym argumentem za tym, że przed potopem padał na ziemię deszcz jest fakt, że jeszcze przed stworzeniem Adama istniały na naszej planecie rzeki, których istnienie zależne jest od cyklu hydrologicznego opisanego kilka razy w Biblii :

http://www.pfozw.org.pl/zrodlo-wiedzy/stany-skupienia/

„Głównym czynnikiem sprawczym krążenia wody jest energia Słońca, którego ciepło powoduje parowanie wody w stanie ciekłym z powierzchni zbiorników wodnych . Zjawisko to dotyczy oceanów, mórz, rzek, jezior, sztucznych zbiorników. […..] Powstałe cząsteczki pary wodnej unoszone są przez pionowe ruchy ogrzanego powietrza. Przemiany faz wody w atmosferze zależne są od spadku temperatury. Na pewnej wysokości nad Ziemią w wyniku ochładzania się powietrza i w warunkach nasycenia parą wodną, dochodzi do kondensacji (skraplania) tzn. przemiany stanu gazowego wody w ciekły. […..]Gdy temperatura dostatecznie obniży się, krople wody rozrastają się i pod wpływem siły ciężkości spadają z chmur na ziemię w postaci różnych opadów: deszczu, śniegu, krupy, gradu. […..] Woda, która trafia na kontynenty, częściowo wyparowuje z powierzchni lądów z powrotem do atmosfery, część wychwytują rosliny (na skutek transpiracji wraca ponownie do atmosfery). Większość wód opadowych spływa jednak w postaci potoków i rzek do morza-dając odpływ powierzchniowy lub wsiąka ( infiltruje) do gruntu i zasila podziemne wody (gruntowe) dając odplyw gruntowy do zbiorników wodnych: źródła, rzeki, jeziora i morza. Wody powierzchniowe i podziemne kierują się do oceanów zamykajac cykl. „

Porównaj:

Kaznodziei 1:7„Wszystkie potoki zimowe płyną do morza, a jednak morze nie jest pełne. Skąd płyną potoki zimowe, w to miejsce wracają, aby stamtąd wypływać.”

Hioba 36:27-28„On [Bóg] bowiem wyciąga w górę krople wody; sączą się jako deszcz, by utworzyć Jego opar, tak iż chmury ociekają, obficie kropią na ludzi”

Izajasza 55:10”Bo jak ulewny deszcz oraz śnieg spada z niebios i tam nie wraca,dopóki nie nasyci ziemi i nie sprawi, że ona rodzi i porasta, i daje siewcy nasienie, a jedzącemu chleb”

Rodzaju 2:10-14

” A z Edenu wypływała rzeka, by nawadniać ogród, stamtąd zaś zaczynała się rozdzielać i tworzyła jakby cztery główne odnogi.

Nazwa pierwszej — Piszon; ta okrąża całą ziemię Chawila, gdzie jest złoto. A złoto tej ziemi jest dobre. Jest tam także żywica bdelium i kamień onyks. Nazwa zaś drugiej rzeki — Gichon; ta okrąża całą ziemię Kusz. A nazwa trzeciej rzeki — Chiddekel; ta płynie na wschód od Asyrii. A czwartą rzeką jest Eufrat.”

http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200001446

Eufrat

„Najdłuższa i najważniejsza rzeka pd.-zach. Azji, nazywana po turecku Fırat Nehri, co przypomina hebrajską nazwę Perát i staroperską — Ufratu. Po raz pierwszy pojawia się w Biblii w Rodzaju 2:14 jako jedna z czterech rzek, których źródła znajdowały się kiedyś w Edenie.”

https://pl.wikipedia.org/wiki/Eufrat

„Źródła Eufratu znajdują się w górach wschodniej Turcji. W wyniku połączenia Eufratu Zachodniego zwanego też Karasem, Firatem lub po prostu Eufratem z Eufratem Wschodnim zwanego Muratem mającego źródła 80 km na południowy zachód od Araratu. Obie odnogi łączą się w okolicach zapory wodnej w Kebanie. „

Jak więc widzimy jedna z rzek wymieniona w Księdze Rodzaju 2:14 – Eufrat ma swoje źródła w górach, co znaczy, że jej istnienie jest uzależnione od cyklu hydrologicznego.

Poza tym już przed stworzeniem człowieka ziemie porastały lasy deszczowe i inna roślinność, która wymaga obfitego nawadniania w postaci ulewnych deszczów:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lasy_deszczowe

„Las deszczowy, las wiecznie zielony – formacja roślinna zdominowana przez wiecznie zielone lasy występujące na obszarach o rocznej sumie opadów przekraczającej 2000 mm rocznie, wysokiej temperaturze o niskich amplitudach dziennych irocznych oraz wysokiej wilgotności powietrza.”

Zobacz też:

” ‛Chodźmy dzięki wierze, a nie dzięki widzeniu – [w98 15.1 ss. 8-13]

[…..] Ugruntowana wiara pobudziła Noego do czynu

Taką mocno ugruntowaną wiarę miał Noe (Hebrajczyków 11:7). Na czym ją opierał? Bóg skierował do niego swoje słowo — nie w formie spisanej, lecz ustnej. W Księdze Rodzaju 6:13 czytamy: „Rzekł Bóg do Noego: ‚Pojawił się przede mną kres wszelkiego ciała, gdyż z ich powodu ziemia jest pełna przemocy’”. Jehowa polecił Noemu zbudować arkę i szczegółowo opisał jej konstrukcję. Następnie oznajmił: „Oto ja sprowadzam potop wód na ziemię, żeby wytracić spod niebios wszelkie ciało, w którym działa siła życiowa. Wszystko, co jest na ziemi, wyginie” (Rodzaju 6:14-17).

Czy kiedykolwiek przedtem padał deszcz? Tego Biblia nie mówi. W Księdze Rodzaju 2:5 czytamy: „Jehowa Bóg nie spuścił na ziemię deszczu”. Jednakże słowa te zanotował Mojżesz wiele stuleci później i nie dotyczą one czasów Noego, lecz okresu znacznie wcześniejszego. Jak wynika z Księgi Rodzaju 7:4, Jehowa wspomniał o deszczu w rozmowie z Noem i ten niewątpliwie rozumiał, o co chodzi. Swej wiary nie opierał jednakna tym, co widział. Apostoł Paweł napisał, że Noe otrzymał „Boskie ostrzeżenie przed tym, czego jeszcze nie widziano”. Bóg poinformował go, iż zamierza sprowadzić na ziemię „potop wód” lub — jak podaje przypis do Księgi Rodzaju 6:17 w angielskim Przekładzie Nowego Świata z przypisami — „ocean niebieski”. Do tamtego czasu nic podobnego się nie wydarzyło. Jednakże całe dzieło stwórcze widoczne dla Noego stanowiło niezbity dowód, że Bóg naprawdę potrafi sprowadzić taki niszczycielski potop. Dlatego wiara pobudziła go do zbudowania arki.”

’

Czy przed potopem miała miejsce fermentacja?

Niektorzy twierdzą, że nie, ponieważ uznają Noego za tak świętego człowieka iż w głowach im się nie mieści, żeby mógł się upić winem i spać nago. Jednak Noe był tak samo niedoskonałym człowiekiem jak my i miał prawo do swoich błędów. Jehowa w swojej szczerości i uczciwości nigdy nie zamiatał pod dywan niewygodnych kwestii i zdarzeń i zawsze tak kierował pisarzami Biblii, że nie pomijali opisów błędów nawet najbardziej oddanych sług Bożych: https://bioslawek.files.wordpress.com/2012/06/1-dlaczego-jc3b3zef-w-obliczu-podejrzec584-marii-o-zdradc499-nie-wnic3b3sc582-oskarc5bcenia-do-starszych-izraela-2-dlaczego-chcc485c-jc485-odprawic487-zostac582-nazwany-prawym-c1.pdf

Rozdział 9: 20 A Noe zajął się rolnictwem+ i zasadził winnicę.+21 I zaczął pić wino, i się upił,+ i wtedy odkrył się w swoim namiocie.22 Później Cham,+ ojciec Kanaana, zobaczył nagość+ swego ojca i na

zewnątrz zaczął o tym opowiadać dwom swoim braciom.+ 23 WówczasSem i Jafet wzięli płaszcz+ i włożywszy go sobie na ramiona, weszli

tyłem. W ten sposób zakryli nagość swego ojca, mając twarze odwrócone,i nie widzieli nagości swego ojca.+

24 W końcu obudził się Noe po winie i się dowiedział, co mu uczynił jegonajmłodszy syn.

Fermentacja to bardzo istotny proces w przyrodzie i zawsze żyły drobnoustroje, które go wywoływały. Z punktu widzenia biblistyki i nauki nie ma więc podstaw do twierdzenia, że przed potopem nie było fermentacji.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Fermentacja_alkoholowa

„Fermentacja alkoholowa – rodzaj fermentacji, podczas której zwęglowodanów pod wpływem enzymów wytwarzanych przez drożdże

powstaje etanol i dwutlenek węgla:

↑

W wyniku tego procesu powstaje również szereg produktów ubocznych, między innymi: gliceryna, kwas bursztynowy i kwas octowy.

Produktami ubocznymi fermentacji są również wyższe alkohole i estry, które mają decydujący wpływ na bukiet smakowo-zapachowy produktu.

Do produkcji różnych napojów alkoholowych stosuje się odpowiednie szczepy drożdży, np. drożdże winiarskie lub drożdże piwowarskie, a w piekarnictwie drożdże piekarnicze. Fermentacja alkoholowa spowodowanarozwojem drożdży dzikich nosi nazwę fermentacji spontanicznej.”

https://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200003266?q=W+ko%C5%84cu+obudzi%C5%82+si%C4%99+Noe+po+winie&p=par#h=13

„Upicie się Noego. Po potopie Noe żył jeszcze 350 lat. Sprawozdaniebiblijne szczerze i uczciwie podaje: „A Noe zajął się rolnictwem i zasadził

winnicę. I zaczął pić wino, i się upił, i wtedy odkrył się w swoim

namiocie” (Rdz 9:20, 21). Nie oznacza to, że Noe był nałogowympijakiem. Biblia wspomina o tym zdarzeniu, gdyż doprowadziło ono do

sytuacji, której konsekwencje wywarły ogromny wpływ na historię świata.Przed potopem Noe nie miał nic wspólnego z niegodziwcami, którzy„pili”, zapewne znacznie przebierając miarę. Takie hulanki i pijatyki

przytępiały wrażliwość ludzi i z pewnością przyczyniały się do tego, żezlekceważyli Boskie ostrzeżenie i nie zwrócili na nic uwagi, „aż przyszedł

potop i zmiótł ich wszystkich” ( Mt 24:38, 39; Łk 17:27 ).

Gdy Noe spał w swym namiocie, Cham (a być może także jego synKanaan) w jakiś sposób okazał mu brak szacunku. Sprawozdanie donosi:„W końcu obudził się Noe po winie i się dowiedział, co mu uczynił jegonajmłodszy syn”. Na ogół przyjmuje się, że określenie „najmłodszy syn”odnosi się tu do Chama. W Biblii jednak wyrażenie to niekiedy oznacza

wnuka; a w tym wypadku wnukiem był Kanaan. Bez względu na to, co sięwydarzyło, ojciec Kanaana, Cham, zaczął o tym opowiadać swoim

braciom, zamiast przykryć Noego, tak jak oni to zrobili. Gdy Noe sięo wszystkim dowiedział, przeklął Kanaana i pobłogosławił Boga Sema,

Jehowę (Rdz 9:20-27).”

Zobacz też:

Odpowiedzi na zarzuty odnośnie biblijnego potopu i Arki Noego

https://bioslawek.wordpress.com/2012/08/29/odpowiedzi-na-zarzuty-odnosnie-biblijnego-potopu-i-arki-noego/

Potop w legendach świata

https://bioslawek.wordpress.com/2012/09/26/potop-w-legendach-swiata/

Jak różne zwierzęta dotarły z Arki Noego do Australii?

https://bioslawekblog.wordpress.com/2015/09/14/jak-rozne-zwierzeta-dotarly-z-arki-noego-do-australii/

https://bioslawek.files.wordpress.com/2013/05/jak-dc582ugo-czc582owiek-istnieje-nac2a0ziemi-argument-demograficzny-oraz-o-

epokach-lodowcowych1.pdf

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/216735/potop-noego

"Potop Noego

Nowe odkrycia naukowe dotyczące wydarzenia, które zmieniło bieg historii. "Potop Noego" to fascynująca i porywająca naukowa opowieść detektywistyczna!Czy biblijny potop wydarzył się naprawdę? Dwaj wybitni geolodzy morscy, William B.F. Ryan i Walter C. Pitman, pracownicy naukowi Lamont-Doherty Earth Observatory Uniwersytetu Columbia, dostarczają dowodów na to, że około 7500 lat temu spiętrzone wody morskie z siłą czterysta razy większą niż wodospad Niagara runęły przez Bosfor do Morza Czarnego, niszcząc wszystko na swojej drodze.Czy to możliwe, zastanawiają się autorzy, by wydarzenie to pozostawiło tak trwałe wspomnienia, że stały się one inspiracją do powstania w późniejszym czasie opowieści o wielkiej powodzi, opisanej w babilońskim

eposie o Gilgameszu? I czy tu należy szukać źródła powstania opowieści oNoem?Tę książkę, zdaniem Roberta D. Ballarda, przewodniczącego Institut for Exploration, po prostu trzeba przeczytać. "

http://www.proszynski.pl/A_jednak_byl_potop__Od_mitu_do_historycznej_prawdy-p-1104-2000-.html

"A jednak był potop. Od mitu do historycznej prawdy

Biblijny potop, którego opisy przetrwały także w licznych mitach i legendach ludów żyjącychz dala od siebie, to kataklizm, który się wydarzył naprawdę - twierdzą Alexander Tollman, światowej sławy geolog, profesor Uniwersytetu Wiedeńskiego, i jego żona Edith, mikropaleontolog. Porównując dostępne dziś dane geologiczne z prastarymi opowieściami o potopie, doszli oni do wniosku, że niecałe

dziesięć tysięcy lat temu ludzkość istotnie przeżyła koszmar: wskutek zderzenia naszej planety z planetoidą lub kometą nastąpiły trzęsienia ziemi, spadł ognisty deszcz, atmosferę wypełnił gęsty, trujący dym, a wielkie niczym góry fale morskie zmiatały wszystko, co napotkały na swejdrodze ..."