Ky është Premtimi i Allahut

Falënderimi i takon Allahut të Fuqishmit Fuqifortit, paqja dhe mëshira qofshin mbi atë që është dërguar

me shpatë, mëshirë për të gjithë botërat. Më pas:

Allahu i Lartëmadhëruar thotë: {Atyre nga mesi juaj të cilët besuan dhe bënë vepra të mira, Allahu u

premtoi se Ai do t'i bëjë zotërues në tokë ashtu si i pati bërë zotërues ata që ishin para tyre dhe fenë të

cilën Ai e pëlqeu për ta, do ta forcojë, e në vend të frikës Ai do t'ju dhurojë siguri. Ata më adhurojnë Mua

e nuk më shoqërojnë asgjë. E kush edhe pas kësaj mohon, të tillët janë ata më të prishurit.} [Nur:55]

Trashëgimi, pushtet, dhe siguri – një premtim nga Allahu i rezervuar për Muslimanet, por me një kusht.

{ Ata më adhurojnë Mua e nuk më shoqërojnë asgjë } [Nur:55] Duke pasur besim ne Allah, duke

qëndruar larg dyerve qe te çojnë ne shirk dhe ngjyrave te tij , bashke me nënshtrimin ndaj urdhrave te

Allahut ne çdo gjë te madhe apo te vogël qofte, e duke i dhënë Atij atë lloj bindjeje qe e bën epshin

tënd, prirjen tende, dhe dëshirat te jene ne përputhje me atë qe solli Profeti (paqja e Allahut qofte mbi

te) – vetëm pasi te përmbushet ky kusht premtimi do te plotësohet. Duke përmbushur këtë kusht vjen

aftësia për ndërtim, rregullim, largimin e shtypjes, përhapjen e drejtësisë dhe mundësojnë sigurinë dhe

qetësinë. Vetëm duke plotësuar këtë kusht, do te ketë Hilafet, për te cilin Allahu lajmëroi engjëjt rreth

tij.

Duke mos plotësuar këtë kusht, autoriteti kthehet ne jo me shume se, mbretërim, dominim dhe sundim

i shoqëruar me shkatërrim, korrupsion, shtypje, zotërim, frike, si dhe rënien e qenies njerëzore dhe te

pasardhësve te tyre ne nivelin e kafshëve. Ky është realiteti i trashëgimisë, për te cilën Allahu na krijoi

ne. Nuk është thjesht mbretërim, zotërim, dominim dhe sundim. Porse, trashëgimia është ti përdorësh

te gjitha këto për te pasur si qellim detyrimin e njerëzve te bëjnë atë qe Sheriati (Ligji i Allahut) kërkon

prej çështjeve te tyre ne boten tjetër dhe ne këtë bote, e cila mund te arrihet duke realizuar urdhrat e

Allahut, duke vendosur fenë e Tij, dhe duke ju referuar ligjeve te Tij si gjykim.

Kjo trashëgimi, së bashku me realitetin e përmendur me pare, është qëllimi për te cilin Allahu dërgoi te

dërguarit e Tij dhe zbriti shpalljet e Tij, dhe për te cilën shpata e xhihadit u zhvesh.

Me te vërtet, Allahu i madhëruar e nderoi Ummetin e Muhammedit dhe i bekoi ata. Ai i beri ata

Ummetin me te mire nga te gjithë njerëzit { Ju jeni populli më i mire, i ardhur për njerëzit, të urdhëroni

për mirë, të ndaloni nga veprat e këqija dhe të besoni në Allahun.} [Ali Imran:110] Dhe Ai i premtoi

Ummetit trashëgimi ne pushtet.{ Atyre nga mesi juaj të cilët besuan dhe bënë vepra të mira, All-llahu u

premtoi se Ai do t'i bëjë zotërues në tokë ashtu si i pati bërë zotërues ata që ishin para tyre } [Nur:55]. Ai

gjithashtu beri udhëheqjen e botes dhe zotërimin e tokës për Ummetin, për sa kohe qe e përmbush

kushtin: { Ata më adhurojnë Mua e nuk më shoqërojnë asgjë } [Nur:55].

Allahu i Lartëmadhëruar gjithashtu i dha krenari Ummetit. {E tërë krenaria i takon Allahut, të dërguarit

të Tij dhe besimtarëve} [Munafikun:8]. Po, krenaria është për këtë Ummet. Është prej krenarisë se

Allahut te Lartëmadhëruar – krenari e përzier me besim e cila qëndron ne zemrën e besimtarit. Kështu

nëse besimi behet i qëndrueshëm ne zemër, atëherë krenaria behet e qëndrueshme me te. Është

krenari e cila nuk përkulet, zbutet, ose te turpërohet pavarësisht se sa te mëdha bëhen frika dhe sprova.

Është krenari e përshtatur për Ummetin me te mire – Ummetin e Muhammedit (paqja e Allahut qofte

mbi te) - një Ummet i cili nuk pranon nënshtrim ndaj dikujt apo diçkaje përveç se ndaj Allahut. E cila nuk

pranon shtypjen (buga) dhe as padrejtësinë. {Dhe ata që kur i godet e padrejta, i kundërvihen.}

[Shura:39]. Ky është një Ummet i respektuar dhe i nderuar, i cili nuk fle apo injoron padrejtësinë. Ummet

i cili nuk e pranon prishjen (degjenerimin). {E mos u dobësoni (fizikisht) dhe mos u dëshpëroni

(shpirtërisht) derisa ju jeni më të lartit, po qe se jeni besimtarë të sinqertë.} [Ali Imran:139].

Ummet i forte. Ummet i fuqishëm. E si te mos jete i tille, përderisa Allahu e ndihmon atë dhe i dhuron

fitoret atij? {Këtë ngase All-llahu është mbrojtës i atyre që besuan, kurse për jobesimtarët nuk ka

mbrojtje.} [Muhammed:11].

Ky është Ummeti i Muhammedit (paqja e Allahut qofte mbi te), i cili kurdoherë qe është i sinqerte me

Allahun, Ai sjell për te premtimet e Tij.

Allahu i Lartëmadhëruar dërgoi Profetin tone (paqja e Allahut qofte për te gjithë ata), ndërkohë qe

Arabet ishin ne thellësitë e injorancës dhe errësirës. Ata ishin njerëzit me te zhveshur, me te uriturit, dhe

me te prapambeturit, duke u zhytur ne thellësitë e te poshtrës. Asnjë nuk interesohej për ta apo

vlerësonte ata. Ata u nënshtruan te poshtëruar ndaj Kisres dhe Cezarit, nënshtrim ndaj pushtuesit.

Allahu i Lartëmadhëruar thotë, {edhe pse më parë ata ishin në një humbje të dukshme.} [Xhuma:2].

Allahu i Lartëmadhëruar thotë, {Përkujtoni kur ishit pakicë e dobët në tokë dhe frikësoheshit se do t'ju

rrëmbejnë njerëzit} [Enfal:26] Katade (Allahu e mëshiroftë) thotë ne shpjegim te këtij ajeti, “Këto fise te

Arabeve ishin me te turpëruarit, me te uriturit, me injorantet, dhe me te zhveshurit. Ata ishin popull qe i

hanin por qe nuk hanin. Kushdo qe jetonte prej tyre jetonte ne mjerim. Dhe kushdo qe vdiste prej tyre

binte ne zjarr”. Fjala e tij mbaron këtu, Allahu e paste mëshiruar.

Një grup prej Sahabeve – paqja e Allahut qofte mbi ta – hynë tek Kisra Jezdexhard (emri i tij) ne ditën e

betejës se Kadisijes për ta thirrur atë ne Islam. Ai u tha atyre, “Unë nuk di ndonjë popull ne bote qe ishte

me ne mjerim se ju, me te paket ne numër se ju dhe me te përçarë se ju. Ne do t’ua leme si amanet

fshatareve ne rrethinat e fshatrave tona qe ata te merren me ju, e t’ju përzënë. Persia nuk ju luftoi juve,

as ju nuk kishit shpresuar se do te qëndronit përballë tyre.” Kështu ata heshtën. Me pas el-Mugira Ibn

Shu`bah (Allahu qofte i kënaqur prej tij) iu përgjigj atij duke i thënë, “Për sa i përket asaj qe përmende

për gjendjen tone te keqe, atëherë nuk kishte gjendje me te keqe se jona. Për sa i përket urisë, nuk

kishte uri me te madhe se e jona. Ne ishim mësuar te hanim buburreca, brumbuj, akrepa dhe gjarpërinj.

Ne e konsideronim këtë si ushqim. Sa i përket shtëpive tona, ato nuk ishin vetëm se sipërfaqja e tokës.

Ne nuk vishnim tjetër vetëm se prej gëzofit te deveve dhe deleve tona. Feja jone ishte te vrisnim dhe

shtypnim njeri-tjetrin. Ndonjëri prej nesh, mund ta varroste vajzën e tij te gjalle, vetëm prej urrejtjes se

ajo do te hante prej ushqimit te tij”

Kjo ishte gjendja e Arabeve para Islamit. Ata ishin ne konflikte dhe te përçarë, ata ishin te shpërndare

dhe kishin luftëra te brendshme, duke goditur qafat e njeri-tjetrit, duke vuajtur urine, mungesën e

unitetit dhe robërinë. Me pas kur Allahu i begatoi me Islamin dhe ata besuan, Allahu i unifikoi ata, i

bashkoi radhët e tyre, i nderoi ata pas poshtërimit, i pasuroi ata pas varfërisë, dhe i beri bashke zemrat e

tyre, e gjitha me ane te Islamit. Kështu qe me mirësinë e Allahut, ata u bene vëllezër. Allahu i

Lartëmadhëruar thotë, { 8:63. Dhe Ai është që bashkoi zemrat e tyre. Edhe sikur ta shpenzosh gjithë

atë që është në tokë, nuk do të mund t'i bashkoje zemrat e tyre, por All-llahu bëri bashkimin e tyre}

[Enfal:63]. Kështu qe armiqësia dhe urrejtja qe ata kishin për njeri-tjetrin u zhduk nga zemrat e tyre. Ata

u bashkuan nga feja, dhe mëshira u be shkalla matëse e tyre. Ata nuk dallonin arabin nga jo-arabi, as

midis atij nga lindja dhe atij nga perëndimi, dhe as midis te bardhit dhe te ziut, dhe as midis një personi

te varfër dhe një personi te pasur. Ata e braktisen nacionalizmin dhe thirrjet e xhahilijetit, e ngritën

flamurin “La ilahe il-la Allah” (Nuk ka Zot tjetër përveç Allahut) dhe e kryen xhihadin ne rruge te Allahut

me sinqeritet dhe vërtetësi. Kështu Allahu i ngriti ata me ane te kësaj feje dhe i nderoi ata duke i bere

ata si mbajtës se këtij mesazhi. Dhe u dha atyre mirësi, dhe i beri ata mbretërit dhe zotërinjtë e botes.

O Ummeti yne i dashur – Ummeti me i mire – Allahu urdhëroi shume fitore për këtë Ummet ne një vit te

vetëm, te cilat Ai nuk ua jep te tjerëve ne shume vite apo edhe shekuj. Ky Ummet pati sukses ne

përfundimin e dy prej perandorive me te mëdha te njohura ne histori, ne vetëm 25 vjet, dhe me pas e

shpenzuan pasurinë e këtyre perandorive ne xhihad ne rruge te Allahut. Ata e shuan zjarrin e

Mexhuseve (adhuruesve te zjarrit) përgjithmonë, dhe i detyruan te ulnin hundën ne toke adhuruesit e

kryqit, me armët me te thjeshta dhe numrin me te vogël. Ibn Ebi Shejbah tregon ne “el-Musannaf” se

Husejn ka thënë se Ebu Ua`il ka thënë se kur Sa`d Ibn Ebi Uekasi ka arritur dhe qëndruar ne el-Kadisije

me njerëzit, ai tha, “Unë nuk jam i sigurt nëse ne ishim 7 ose 8 mije apo diçka e tille. Mushriket ishin

rreth 60 mije apo diçka e tille. Ata kishin elefantë me ta. Kur ata arritën, na thane neve, “Kthehuni pas

nga keni ardhur se ne nuk shikojmë tek ju ndonjë numër te madh, force apo armatim. Kështu qe

kthehuni.” Ne u përgjigjëm atyre duke thënë, “Ne nuk do kthehemi pas”. Me pas ata filluan te talleshin

me shigjetat tona duke thënë, “Duk, duk” [fjale Persiane] duke i krahasuar shigjetat tona me thuprat”

Po, Ummeti im, ata këmbëzbathurit, te zhveshurit, barinjtë te cilët nuk e dallonin te mirën nga e keqja,

as te vërtetën nga e kota, e mbushen token me drejtësi mbasi ajo ishte mbushur me shtypje dhe tirani,

dhe e sunduan boten për shekuj. Kjo nuk ishte as nga ndonjë fuqi qe ata kishin as nga ndonjë numër qe

ata posedonin, as prej zgjuarsisë se tyre, porse prej besimit te tyre ne Allahun e Lartëmadhëruar dhe tek

ndjekja e udhëzimit te Profetit te Tij (paqja e Allahut qofte mbi te). O Ummeti i Muhammedit (paqja e

Allahut qofte mbi te), ti vazhdove te ishe Ummeti me i mire dhe vazhdove te kishe krenari. Udhëheqja

do te kthehet tek ti. Zoti i këtij Ummeti dje është i njëjti Zot i këtij Ummeti sot, dhe Ai qe u jepte fitore

dje është Ai qe do tu japë fitore sot.

Koha ka ardhur për ato gjenerata qe ishin duke u mbytur ne oqeanin e turpit, duke u kuar me qumështin

e poshtërimit, dhe duke u sunduar nga me te ndyrët e gjithë njerëzve, pas një gjumi te gjate ne errësirat

e neglizhencës – koha ka ardhur për ata qe te ngrihen. Koha ka ardhur për Ummetin e Muhamedit

(paqja e Allahut qofte mbi te) qe te zgjohet nga gjumi i tij, te largoje petkun e turpit, dhe te shkunde

pluhurin e poshtërimit dhe turpërimit, era e vajtimit dhe ankimit ka shkuar, dhe agimi i nderit është

shfaqur sërish. Dielli i xhihadit është ngritur. Përgëzuesit e te mirës janë duke shkëlqyer. Triumfi

valëvitet ne horizont. Shenjat e fitores janë shfaqur.

Ky është flamuri i Shtetit Islamik, flamuri i teuhidit, është ngritur dhe valëvitet. Hija e tij mbulon toka

prej Halebit ne Dijala. Poshtë tij, muret e tagutave janë shembur, flamujt e tyre kane rene, dhe kufijtë e

tyre janë shpërberë. Ushtaret e tyre, ose janë vrare, robëruar ose mundur. Muslimanet janë krenarë.

Qafirat janë poshtëruar. Ehli Sunneh janë sunduesit dhe te respektuar. Njerëzit e bidatit janë te

poshtëruar. Hududet (dënimet sheriatike) janë duke u zbatuar – hududet e Allahut – te gjitha ato. Vijat e

frontit janë duke u mbrojtur. Kryqet dhe tyrbet janë duke u shkatërruar. Te burgosurit janë liruar nga

tehu i shpatës. Njerëzit ne tokat e Shtetit lëvizin ne jetën e përditshme dhe udhëtimet e tyre, te qete për

jetën dhe pasurinë e tyre. Vali-te (guvernatorët) dhe kadite (gjykatësit) janë caktuar. Xhizja është bere

detyre. Fej’ (pasuri e marre nga qafirat pa lufte) dhe zekati janë mbledhur. Gjykatat janë ngritur për te

zgjidhur grindjet dhe ankesat. E keqja është ndaluar. Mësime dhe ligjërata janë mbajtur neper xhamia,

dhe me mirësinë e Allahut, e gjithë feja është e Allahut. Vetëm kishte ngelur një çështje, një farz kifaje

qe Ummeti ngarkohet me gjynah nëse e le pa bere. Është një obligim i harruar. Ummeti nuk ka shijuar

nder qe nga humbja e tij. Është një ëndërr qe jeton ne thellësitë e çdo besimtari musliman. Është

shpresa qe valëvitet ne zemrën e çdo muxhahidi muvahid (njësues). Ai është Hilafeti. Ai është Hilafeti –

obligimi i braktisur i kësaj epoke.

Allahu i Lartëmadhëruar ka thëne, { (Përkujto) Kur Zoti yt u tha engjëjve: “Unë po përcaktoj në tokë një

mëkëmbës (halife)} [Bekare:30]. Imam el-Kurtubiu thotë ne tefsirin e këtij ajeti, “Ky ajet është baza

themelore për përcaktimin e një imami dhe një halifeje i cili duhet dëgjuar dhe bindur ndaj tij, ne

mënyrë qe Ummeti te jete i bashkuar nga ai, dhe qe urdhrat e tij te zbatohen. Nuk ka kundërshtime

rreth kësaj çështjeje ne Ummet, as ndërmjet dijetareve, vetëm se nga ajo qe është transmetuar nga al-

Asam [kuptimi i emrit te tij është `njeriu i shurdhër`], te cilin te qënurit i shurdhër e ka penguar atë nga

dëgjimi prej Sheriatit”. Këtu përfundon fjala e tij, Allahu e paste mëshiruar.

Kështu qe, këshilli shura (konsultues) i Shtetit Islamik e studioi këtë çështje mbasi Shteti Islamik – me

mirësinë e Allahut – i fitoi themeloret për Hilafetin, për te cilin Muslimanet janë gjynahqarë nëse ata nuk

e vendosin atë. Ne dritën e faktit se Shteti Islamik nuk ka ndonjë pengese sheriatike ose justifikim qe

mund te justifikoje vonimin ose neglizhimin e vendosjes se Hilafetit ne mënyrë qe te mos bjere ne

gjynah. Shteti Islamik – i përfaqësuar nga ehlul-hali-uel-akd (njerëzit e saj te autoritetit), e cila përbëhet

nga figura te hershme, prijës, dhe këshilli shura – arritën te shpallin vendosjen e Hilafetit Islamik, dhe

vendosjen e një halifeje për Muslimanet, dhe dhënien e bejas (besatimit) ndaj shejhut, muxhahidit, dhe

dijetarit i cili praktikon atë qe predikon, adhuruesit, prijësit, luftëtarit, ripërtëritësit, pasardhësit nga

familja e Profetit, robit te Allahut, Ibrahim Ibn Auad Ibn Ibrahim Ibn Ali Ibn Muhammed el-Bedri el-

Hashimi el-Husejni el-Kurejshi nga linja familjare, dhe as-Samura për nga lindja dhe rritja, el-Bagdadi nga

banimi dhe shkollimi. Dhe ai e ka pranuar bejan. Kështu qe ai është imami dhe halifeja për çdo musliman

kudo qe ndodhet. Si pasoje pjesa “ne Irak dhe ne Sham” nga emri i Shtetit Islamik qe prej sot do te hiqet

nga çdo lajmërim dhe komunikim, dhe emërtimi zyrtar qe nga data e kësaj deklarate është Shteti

Islamik.

Ne u sqarojmë Muslimaneve se me këtë shpallje te Hilafetit, behet detyre për çdo musliman te japë

bejan ndaj halifes Ibrahim dhe ta ndihmojnë atë (Allahu e ruajte). Legaliteti i te gjitha emirateve,

grupeve, shteteve dhe organizatave, behet i pavlefshëm me zgjerimin e autoritetit te Hilafetit dhe me

arritjen e trupave te tyre ne atë vend. Imam Ahmedi (Allahu e mëshiroftë) thotë, siç transmetohet nga

Abdus Ibn Malik al-Attar, “Nuk është e lejueshme për askënd, i cili beson ne Allah, te flejë pa e

konsideruar si prijës te tij këdo qe i pushton ata me shpate derisa ai behet halife dhe thirret Emir el

Mu`minin (prijësi i besimtareve), sidoqoftë ky prijës i drejte ose gjynahqar”.

Halifeja Ibrahim (Allahu e ruajte atë) i ka plotësuar te gjitha kushtet e halifes te përmendura nga

dijetaret. Atij i është dhënë beja ne Irak nga njerëzit e autoritetit ne Shtetin Islamik si pasues i Ebu Umer

el-Bagadadij (Allahu e paste mëshiruar). Pushteti i tij është përhapur ne zona te gjera ne Irak dhe Sham.

Toka e cila është tani nen urdhrat dhe pushtetin e tij është nga Halebi ne Djala. Kështu qe frikësojuni

Allahut o robërit e Allahut. Dëgjojeni halifen tuaj dhe binduni atij. Ndihmojeni shtetin tuaj, i cili rritet çdo

dite – me mirësinë e Allahut - me nder dhe krenari, ndërkohë qe armiqtë e tij shtohen ne tërheqje dhe

mundje.

Kështu qe vraponi o Muslimane dhe mblidhuni rreth halifes tuaj, ne mënyrë qe te ktheni siç ishit dikur

për dekada, mbretër te tokës dhe kalores te luftës. Hajdeni ne mënyrë qe te nderoheni e vlerësoheni,

duke jetuar si sundues dhe me dinjitet. Dijeni se ne luftojmë për një fe te cilën Allahu ka premtuar qe do

ta ndihmoje. Ne luftojmë për një Ummet qe Allahu i ka dhënë krenari, respekt dhe lidership, duke i

premtuar atij autoritet dhe force ne toke. Hajdeni o Muslimane tek nderi juaj, tek fitorja juaj, pasha

Allahun, nëse ju mohoni demokracinë, sekularizmin, nacionalizmin, si dhe plehra te tjera apo idera nga

perëndimi, dhe rendni tek feja dhe besimi juaj, dhe pasha Allahun, pasha Allahun ju do te jeni pronare te

tokës, dhe lindja dhe perëndimi do t`ju nënshtrohen ju.

Ky është premtimi i Allahut për ju. Ky është premtimi i Allahut për ju. {E mos u dobësoni (fizikisht) dhe

mos u dëshpëroni (shpirtërisht) derisa ju jeni më të lartit, po qe se jeni besimtarë të sinqertë.} [Ali

Imran:139]. Ky është premtimi i Allahut për ju. {Nëse Allahu dëshiron t'ju ndihmojë, s'ka kush që mund

t'ju mposhtë} [Ali Imran:160]. Ky është premtimi i Allahut për ju. {Pra, mos u dobësoni e të kërkoni

pajtim (armëpushim), kur ju jeni ngadhënjyes dhe Allahu është me ju dhe nuk ua pakëson veprat tuaja.}

[Muhammed:35]. Ky është premtimi i Allahut për ju. {Atyre nga mesi juaj të cilët besuan dhe bënë vepra

të mira, Allahu u premtoi se do t'i bëjë zotërues në atë tokë ashtu si i pat bërë zotërues ata që ishin para

tyre dhe fenë të cilën Ai e pëlqeu për ta} [Nur:55]

Kështu qe hajdeni tek premtimi i Zotit tuaj. {All-llahu nuk e shkel premtimin e vet.} [Ali Imran:9]

Dhe një mesazh për te gjithë fraksionet dhe grupet ne faqen e tokës, te përbërë nga muxhahidinë dhe

njerëz qe punojnë ne ndihme te fesë se Allahut dhe për ngritjen e flamujve te Islamit - një mesazh për

kokat dhe përfaqësuesit e këtyre grupeve – ne u themi:

Kini frike Allahun ne vetet tuaja. Kini frike Allahun ne lidhje me xhihadin tuaj. Kini frike Allahun ne lidhje

me Ummetin tuaj. {O ju që besuat, kini frikë Allahun me sinqeritet të vërtetë dhe mos vdisni, pos vetëm

duke qenë muslimanë (besimtarë)! Dhe kapuni fort për litarin e Allahut, e mos u përçani!} [Ali Imran:

102-103]. Ne – pasha Allahun – nuk gjejmë ndonjë justifikim sheriatik për t`ju justifikuar ju ne sprapsjen

tuaj ndaj ndihmës te këtij shteti. Merr një pozicion për te cilin Allahu i Lartëmadhëruar do te jete i

kënaqur prej teje. Perdja tashme është ngritur dhe e vërteta është bere e qarte. Me te vërtetë ky është

Shteti. Ky është Shteti i Muslimaneve – te shtypurve prej tyre, jetimeve, te vejave, dhe te varfërve. Nëse

ti i mbështet ata atëherë ti i bën mire vetes tende.

Me te vërtetë , ky është Hilafeti. Me te vërtetë ky është Hilafeti. Është koha për ti dhënë fund kesaj

përçarje dhe ndarjeje, sepse kjo nuk është fare prej fesë se Allahut. Dhe nëse ti e braktis Shtetin apo

shpall lufte ndaj tij, ti nuk do ti besh dem atij. Ti do ti besh dem vetëm vetes tende.

Ky është Shteti - Shteti i Muslimaneve. E mjaftueshme për ty duhet te jete ajo çfarë Buhariu (Allahu e

paste mëshiruar) ka transmetuar nga Muawija (Allahu e paste mëshiruar). Ai tha se ai ka dëgjuar te

dërguarin e Allahut (Paqja e Allahut qofte mbi te) te thotë, “Kjo çështje është për Kurejshet. Asnjë nuk i

kundërshton ata ne këtë, vetëm se Allahu do ta hedhe atë poshtë me fytyre ne toke, përderisa ata e

ngrenë fenë”.

Sa për ju, O ushtare te grupeve dhe organizatave, dijeni se mbas kësaj vendosje dhe shpalljes se

Hilafetit, legaliteti i grupeve dhe organizatave tuaja është i paligjshëm. Nuk është e lejueshme për një

person te vetëm, i cili beson ne Allah, qe te flejë gjumë pa pasur wala (besnikëri) ndaj halifes. Nëse

prijësit tuaj ju pëshpëritin juve duke pretenduar qe ky nuk është Hilafet, atëherë kujtoni se sa kohe ata

ju pëshpëritnin ju qe ky nuk ishte një shtet i vërtetë por një shtet imagjinar e prej kartoni, derisa arritën

tek ju disa lajme te qarta se ky është Shtet. Lajmet e tij do te vazhdojnë t`ju vijnë juve duke ju treguar qe

është një Hilafet, edhe pse mbas një fare kohe.

Dhe dijeni se asgjë nuk e ka vonuar fitoren, dhe vazhdon ta vonoje atë tani me shume se këto

organizata, sepse ato janë shkaku i përçarjes dhe i mospajtimit i cili e dobëson fuqinë. Përçarja nuk është

absolutisht prej Islamit. {Vërtet ata që e përçanë fenë e tyre dhe u ndanë në grupe, ti (Muhammed) nuk

ke kurrfarë përgjegjësie} [En`am: 159].

Dije se prijësit tuaj nuk kane për te gjetur ndonjë justifikim për t`ju mbajtur ju larg prej xhematit

(Muslimanet e bashkuar mbas një prijësi Musliman), prej Hilafetit, prej kësaj te mire te madhe, përveç

se prej dy justifikimeve te rreme dhe te dobëta.

Justifikimi i pare, është e njëjta çështje qe ata e kane akuzuar atë me pare, se ajo është një shtet i

Khauarixheve (një grup i cili i bën muslimanet qafira për gjynahe te cilat nuk e nxjerrin muslimanin prej

fesë), dhe akuzime te tjera falsiteti i te cilave është bere i qarte ne qytetet te cilat janë nen sundimin e

Shtetit. E dyta, prijësit tuaj do te sigurojnë vetet e tyre dhe ju duke thënë, “Kjo është thjesht një stuhi e

cila do te shuhet, ose një tufan i përkohshëm i cili nuk ka për te zgjatur shume, dhe se kombet e kufrit

nuk kane për ta lënë atë te vazhdoje, dhe se ata do te mblidhen kundër saj ne mënyrë qe Shteti te

zhduket shume shpejt. Ushtaret e tyre (Shtetit), te cilët do te mbijetojnë do te përfundojnë neper male,

shpella, shkretëtira, dhe burgje klandestine. Atëherë ne na duhet te kthehemi ne xhihadin elitar. Dhe ne

nuk mund te bëjmë xhihadin elitar, larg prej hoteleve, konferencave, zyrave, dritave dhe kamerave. Ne

duam te udhëheqim Ummetin ne xhihadin e Ummetit...”

Kështu qe u shkatërrofshin këta prijësa, dhe ky lloj “ummeti” qe ata duan ta bashkojnë – një “ummet” i

sekularistave, demokrateve dhe nacionalisteve...një “ummet” i murxhiave (një sekt i cili i përjashton

veprat prej besimit), dhe i ikhwaneve (partia “Vëllazëria Muslimane”) dhe i sururijeve (selefinj te ndikuar

prej ikhwaneve). {Ai (shejtani) u premton atyre dhe i bën të shpresojnë, por djalli nuk premton tjetër

vetëm se mashtrim.} [Nisa: 120].

Shteti ka për te ngelur, me lejen e Allahut. Pyeti grupet e Irakut dhe liderët e tyre. Sa te bindur ishin ne

vetët e tyre se Shteti kishte për tu zhdukur. Ata ishin me te mëdhenj se grupet tuaja ne fuqi dhe me te

pasur ne grumbullimin e pasurisë. {A nuk udhëtuan ata nëpër tokë e të shohin se si qe përfundimi i atyre

që ishin para tyre!? Ata ishin edhe më të fortë se këta} [Rum: 9].

Sa për ju, O ushtare te Shtetit Islamik, urime për ju. Urime ne këtë fitore te qarte, urime ne këtë triumf

te madh. Sot qafirat janë te mllefosur sa qe nuk kane qene ndonjëherë me pare kaq te mllefosur. Shume

prej tyre gati mund te vdesin prej inatit dhe dëshpërimit. Sot besimtaret gëzohen me fitoren e Allahut,

dhe ndjehen shume te lumtur. Sot munafiket janë te poshtëruar. Sot rafidat, sahauatet dhe murtedat

janë te poshtëruar. Sot tagutat e lindjes dhe perëndimit janë te frikësuar. Sot kombet e kufrit ne

perëndim janë te tmerruar. Sot flamujt e shejtanit dhe grupeve te tij kane rene. Sot flamuri i teuhidit

është ngritur bashkë me popullin e tij. Sot muslimanet janë krenarë. Sot muslimanet janë krenarë. Tani

Hilafeti është kthyer, duke i ulur qafat e armiqve. Tani Hilafeti është kthyer pavarësisht kundërshtarëve

te tij. Tani Hilafeti është kthyer; ne i kërkojmë Allahut te Lartëmadhëruar qe ta beje atë sipas menhexhit

profetik. Tani shpresa është realizuar. Tani ëndrra është bere realitet. Urime për ju. Ju folët dhe ishit te

sinqerte. Ju premtuat dhe e mbajtët fjalën tuaj.

O ushtare te Shtetit Islamik, është prej bekimeve me te mëdha te Allahut për ju qe Ai ju mundësoi ju te

arrini këtë dite dhe te jeni dëshmitarë te kësaj fitoreje, e cila nuk erdhi vetëm se prej mirësisë se Allahut

te Lartëmadhëruar, dhe me pas prej gjakut dhe trupave te mijërave prej vëllezërve tuaj te cilët ju

paraprinë ju, nga me te mirët e njerëzimit. Ne kështu i konsiderojmë ata, dhe Allahu është gjykatësi i

tyre dhe nuk mendojmë se i njohim me mire se Ai. Ata janë ata qe e mbajtën këtë flamur derisa

sakrifikuan gjithçka. Ata ofruan bujarisht gjithçka kishin, deri edhe shpirtrat e tyre për te sjellë deri tek ju

këtë flamur. Me te vërtetë ata e bene këtë. Allahu i paste mëshiruar ata dhe i shpërbleftë ata për çdo te

mire te Islamit. Kështu qe ruajeni këtë amanet te madh. Ngrijeni këtë flamur me force. Ujiteni atë me

gjakun tuaj. Çojeni atë lart mbi trupat tuaj. Vdisni poshtë tij, derisa ta pasoni atë – nëse Allahu dëshiron

– tek Isai i biri i Merjemes, paqja e Allahut qofte mbi te.

O ushtaret e Shtetit Islamik, Allahu i Lartëmadhëruar na urdhëroi ne me xhihad dhe na premtoi ne me

fitore, por Ai nuk na beri ne përgjegjës për fitoren. Me te vërtetë, Allahu i Lartëmadhëruar ju begatoi ju

sot me këtë fitore, kështu qe ne e shpallem Hilafetin ne përputhje me ligjin e Allahut te Lartëmadhëruar.

Ne e shpallem atë sepse – me mirësinë e Allahut – ne kemi plotësuar kërkesat e tij, me lejen e Allahut,

jemi te gatshem për ta bere atë. Kështu qe ne e plotësojmë këtë urdhër te Allahut te Lartëmadhëruar

dhe jemi te justifikuar – nëse Allahu dëshiron – dhe ne nuk shqetësohemi se çfarë ka për te ndodhur me

pas, edhe nëse ne ngelemi për një dite ose për një ore, {dhe tek Allahu kthehen te gjitha çështjet}. Nëse

Allahu i Lartëmadhëruar bën qe Hilafeti te ngelet dhe te shtohet fuqia e tij, atëherë kjo është vetëm prej

mirësisë dhe begatisë se Tij, sepse fitorja është vetëm prej Tij. Dhe nëse ai zhduket apo dobësohet,

atëherë dijeni se është prej veteve dhe punëve tona.

Ne kemi për ta mbrojtur atë – me lejen e Allahut – për sa kohe sa ai do te ekzistoje dhe për sa kohe do

te ngelet ndonjëri prej nesh, dhe nëse zhduket ne kemi për ta sjellë sërisht – nëse Allahu dëshiron –

sipas menhexhit profetik.

Unë jam i habitur nga ata qe kane pamjen e burrave dhe formën e heshtave

sërisht urdhrat e tyre nuk bëhen dhe as nuk veprohen

Unë jam i habitur me ata te cilët e gjejnë rrugën drejt lartësitë te larta

dhe me pas nuk e kalojnë këtë rruge, duke u ulur poshtë derisa nuk ka me kodra

Dhe nuk kam pare tek gabimet e njerëzve si

ata te cilët janë te mundur për ta plotësuar mundin e tyre por zgjedhin qe te dështojnë atë.

[Poezi]

O ushtare te Shtetit Islamik, ju do te përballeni me kasaphana (beteja te mëdha) te cilat flokët e

fëmijëve i kthejnë ne gri. Ju do te përballeni me fitne (sprova) dhe vështirësi te ngjyrave te ndryshme. Ju

do te përballeni me sprova dhe tronditje. Askush nuk ka për tu mbijetuar atyre përveç se ai qe Allahu do

ta mëshirojë. Askush nuk ka për te qene i palëkundur ne këto fitne përveç atë qe Allahu e përforcon.

Fitneja me e keqe është ajo e dunjase. Kështu qe behu gati për ta përballuar atë. Behu gati. Kujto

përgjegjësitë me te mëdha qe janë tani ne shpinën tende. Ti je tani ruajtësi dhe mbrojtësi i tokës se

Islamit. Ti nuk mund ta mbash këtë amanet dhe ta mbrosh këtë vend, vetëm se duke pasur frike Allahun

ne fshehtësi dhe ne publik, dhe me pas me sakrificë, durim dhe duke ofruar gjakun tënd.

Kushdo qe ka qëllime te larta ashtu si ambiciet e tij

atëherë çdo gjë me te cilen ai përballet behet e dashur

[Poezi]

Gjithashtu dije se arsyeja kryesore e kësaj fitoreje qe Allahu i Lartëmadhëruar u ka dhënë ju, është prej

ndihmës qe i jepni njeri-tjetrit, mungesa e mospajtimit, dëgjimi dhe bindja ndaj prijesave, dhe durimi

ndaj tyre. Kështu qe kujtojeni këtë arsye dhe ruajeni atë. Bashkohuni me njeri-tjetrin dhe mos u përçani.

Pranojeni njeri-tjetrin dhe mos debatoni me njeri-tjetrin. Kini shume kujdes nga prishja e rradhëve. Për

ju duhet te jete me e dashur qe t`ju copëtojnë zogjtë sesa te përçani safet apo te merrni pjese ne

përçarjen e safit. Dhe nëse ndonjëri do qe te përçajë safin, atëherë këputjani atij kokën me plumba dhe

zbrazjani atij brendësinë e kokës, kushdo qofte ai. Dhe nuk ka nderim për te.

I Dërguari i Allahut (paqja e Allahut qofte mbi te) thotë: “Dhe kushdo qe jep besën ndaj një prijësi duke i

dhënë dorën e tij me sinqeritetin e zemrës, atëherë ai duhet ti bindet atij kur ai mundet. Nëse dikush

vjen dhe grindet me prijësin (rreth çështjes se kush është prijësi) atëherë goditeni qafen e këtij te fundit

(qe kërkon te jete prijës)”. Kjo transmetohet nga Muslimi.

Nga Abdullah Ibn Amr (Allahu qofte i kënaqur prej tij) dhe Ebu Hurejra (Allahu qofte i kënaqur prej tij), te

cilët transmetojnë nga i Dërguari i Allahut (paqja e Allahut qofte mbi te) se ka thënë: “Kushdo qe me

është bindur mua, i është bindur Allahut, dhe kushdo qe nuk me bindet mua, nuk i është bindur Allahut.

Kushdo qe i bindet prijësit me është bindur mua, dhe kushdo qe nuk i bindet prijësit nuk me është

bindur mua. Me te vërtetë prijësi është si mburoje. Mbas tij mundet qe te luftohet, dhe me ane te tij

njerëzit mbrohen. Kështu qe nëse ai i urdhëron njerëzit te kenë frike Allahun dhe është i drejte, atëherë

ai shpërblehet. Dhe nëse ai urdhëron për diçka tjetër, atëherë ai do te merret ne llogari për te.”

Transmetuar nga Buhariu.

O ushtare te Shtetit Islamik, është edhe diçka tjetër qe desha te tërheq vëmendjen tuaj rreth saj. Ata do

te mundohen te gjejnë diçka për te kritikuar dhe do mundohen te ngrenë dyshime. Kështu qe nëse ata

ju pyesin ju, “Si mund te shpallni ju Hilafetin kur Ummeti nuk është bashkuar mbas jush? Kështu qe

autoriteti juaj nuk pranohet nga grupet, fraksionet, brigadat, grupet, flamujt, sektet, partitë, këshillat,

institucionet, ekipet koordinuese, ligat, koalicionet, ushtritë, frontet, lëvizjet dhe organizatat” Atëherë

thoni atyre,

{Sikur të dëshironte Zoti yt, do t'i bënte njerëzit të një feje. Ata vazhdimisht janë në kundërshtime (mes

vete), Përveç atij që e mëshiroi Zoti yt} [Hud: 118-119].

Ata nuk janë bashkuar ne asnjë çështje te vetme, dhe as qe kane për tu bashkuar ne diçka, përveç nëse

Allahu ka mëshirë ndaj tyre. Për me tepër, Shteti Islamik do te bashkoje bashke te gjithë ata qe duan

unitetin.

Dhe nëse ata u thonë ju, “Ju i keni anashkaluar ata, dhe keni vendosur ne kokën tuaj. Pse ju nuk u

këshilluat me grupet e tjera, ti falni ata, dhe ti toleroni ata?” Atëherë thoni atyre, “Çështja është shume

urgjente.”

{E unë u nguta te ti, o Zoti im, që të jesh i kënaqur ndaj meje!} [Ta Ha: 84].

Dhe thojuni atyre, “Me ke te konsultohemi? Ata asnjëherë nuk e njohën Shtetin Islam, edhe pse

Amerika, Britania dhe Franca e njohën atë. Me ke te konsultohemi? Te konsultohemi me ata qe na kane

braktisur ne? Apo me ata qe na kane tradhtuar ne? Ata qe u distancuan prej nesh dhe qe thirren kundër

nesh? Apo me ata qe janë armiqësorë ndaj nesh? Apo ata qe kane shpallur lufte ndaj nesh? Me ke te

konsultohemi ne dhe ke kemi anashkaluar?”

Me te vërtetë dallimi midis meje dhe vëllezërve te mi dhe kushërinjve te mi është shume i madh

Ata nuk vijnë ne ndihmën time, por nëse ata do te kërkonin ndihmën time unë do ti ndihmoja

[Poezi]

Dhe nëse ata te thonë ty, “Ne nuk e pranojmë autoritetin tënd.” Atëherë thuaj atyre, “Ne kishim

mundësi për te shpallur Hilafetin, me mirësinë e Allahut, kështu qe u be një obligim për ne, për ta kryer.

Kështu qe ne shpejtuam ne zbatimin e këtij urdhri te Allahut te Lartëmadhëruar:

{Kur All-llahu ka vendosur për një çështje, ose i dërguari i Tij, nuk i takon (nuk i lejohet) asnjë besimtari

dhe asnjë besimtareje që në atë çështje të tyre personale të bëjnë ndonjë zgjidhje tjetër.} [Ahzab: 36].

Dhe thuaju atyre, “Ne kemi derdhur një lume me gjak për te ujitur farën e Hilafetit, i forcuam rrënjët e

saj me kafkat tona, dhe e ngritëm atë lart trupave tanë. Ne u treguam te duruar për vite me radhë ndaj

vrasjeve, burgimeve, thyerjes se kockave, dhe gjymtyrët tona u sakatuan. Ne shijuam te gjitha llojet e te

hidhurës, duke ëndërruar për këtë dite. A do ta vononim qofte edhe për një moment, nëse e kemi

arritur atë?”

Dhe thuaj atyre,

Ne e morëm atë me force dhe me majën e shpatës

dhe e sollëm atë prape, përkundër dëshirës se tyre

Ne e shpallem atë ne kundërshtim me shume

dhe qafat e njerëzve u ngrinë furishëm

me bomba, shpërthime dhe shkatërrime

dhe ushtaret te cilët nuk i shikojnë vështirësitë si te tilla

dhe luanet janë te etur ne beteje,

dhe janë duke pire me furi gjakun e qafirave

Hilafeti yne me te vërtetë është kthyer

dhe ashtu si Shteti yne, me një strukture te qëndrueshme

dhe gjokset e besimtareve janë shëruar

ndërsa gjokset e qafirave janë mbushur me tmerr

[Poezi]

Ne përfundim, i përgëzojmë Muslimanet për hyrjen e muajit te begatshëm te Ramazanit. Ne lusim

Allahun e Lartëmadhëruar ta beje atë një muaj fitoreje, nderimi dhe konsolidimi për Muslimanet, dhe ti

beje ditët dhe netët e tij mallkim për rafidat, sahauatet dhe murtedet.

{All-llahu është mbizotërues i punës së vet, por shumica e njerëzve nuk e dinë.} [Jusuf: 21]