podstawy komunikowania spoŁecznego
DESCRIPTION
PODSTAWY KOMUNIKOWANIA SPOŁECZNEGO. FORMY KOMUNIKOWANIA. Komunikowanie werbalne Komunikowanie niewerbalne. KOMUNIKOWANIE WERBALNE. Środkiem podstawowym tego komunikowania jest język Realizuje się poprzez formę ustną i pisemną. FORMA USTNA. - PowerPoint PPT PresentationTRANSCRIPT
PODSTAWY KOMUNIKOWANIA SPOŁECZNEGO
FORMY KOMUNIKOWANIA
• Komunikowanie werbalne
• Komunikowanie niewerbalne
KOMUNIKOWANIE WERBALNE
• Środkiem podstawowym tego komunikowania jest język
• Realizuje się poprzez formę ustną i pisemną
FORMA USTNA
• Daje komunikującym się znacznie większe możliwości ekspresji uczuć i myśli, ponieważ jest wzmocniona dodatkowoo komunikowanie niewerbalne,
• Stwarza dogodniejsze warunki do nawiązania kontaktów komunikacyjnych na poziomie fatycznym, jest także bardziej skuteczna na poziomie instrumentalnym i afektywnym,
• Pozwala na sugerowanie, a także na natychmiastową reakcję uczestniczących stron, czyli prowadzi do sprzężenia zwrotnego,
BARIERY KOMUNIKACJI USTNEJ WEDŁUG
W. GŁODOWSKIEGO• Polaryzacja – tendencja do wyrażania skrajnych opinii,
• Etykietowanie – widzenie problemów przez ich nazywanie, a nie analizowanie,
• Mieszanie faktów i wniosków, traktowanie wniosków na równi z rzeczywistymi faktami,
• Przesadna pewność siebie, a więc przypisywanie sobie cech eksperta znającego się na wszystkich problemach,
• Statyczna ocena – brak umiejętności weryfikacji opinii dotyczących nieustannie zmieniających się elementów rzeczywistości,
• Klasyfikowanie i nieodróżnianie, czyli przypisywanie ludziom i zdarzeniom tych samych cech, klasyfikowanie ich i kategoryzowanie,
FORMA PISEMNA
• Ma częściej charakter formalny niż nieformalny,
• Stosowana jest na wszystkich poziomach procesu porozumiewania się,
• Przyjmuje różne postacie,
• Jego zaletą jest trwałość,
JĘZYK W KOMUNIKOWANIU
Jest on używany aby:
etykietować
definiować
oceniać
udzielać informacji
wyznaczać
dyskutowaćokreślać
dzielić się doświadczeniem
kreowaćmówić o języku
prezentować
ujawniać
ukrywać np.emocje
KONOTACJA I DENOTACJA
• Słowa w każdym języku mają swoją denotację, czyli bezpośrednie znaczenie, które pozwala je zidentyfikować,
• Konotacja ujawnia obszar emocji, uczuć i wartości związanych z poszczególnymi słowami, odgrywa większa role w komunikowaniu interpersonalnym niż masowym,
DETERMINANTY KOMUNIKACJI WERBALNEJ
• Kultura
• Płeć
Wysoki kontekst kulturowy
Niski kontekst kulturowy
TeoriaEdwardaHalla
Teoria E .i S. Ardner
Męski bias
Kobieca „grupa przytłumiona”
KOMUNIKOWANIE NIEWERBALNE
• Jest wzmocnieniem i uzupełnieniem bezpośredniego i ustnego komunikowania,
• Niniejsza forma trudna jest do uchwycenia w komunikowaniu audytywnym – rozmowa telefoniczna, przekaz radiowy,
• Przy tym komunikowaniu zaangażowany jest zmysł wzroku,
GRUPY SYGNAŁÓW KOMUNIKOWANIA NIEWERBALNEGO
• Kinezjetyka - czyli mowa ciała, mimika, gestykulacja, kontakt wzrokowy,
• Parajęzyk – cechy wokalne głosu (ton, barwa, wysokość, natężenie, głośność, modulacja, tempo mówienia); interferencje wokalne (oddziaływanie na siebie dwu lub więcej cech głosu oraz dźwięki pozajęzykowe – uff, ach.. eee... hmmm...),
• Samoprezentacja – wygląd fizyczny, ubranie, fryzura, makijaż, noszone dodatki,
• Dotyk – świadczy o stosunku emocjonalnym,
• Proksemika – dystans interpersonalny, relacje przestrzenne,
• Chronemika – wykorzystuje czas jako sygnał komunikacyjny,
• Elementy otoczenia – temperatura, oświetlenie,
FUNKCJE KOMUNIKOWANIA NIEWERBALNEGO WYNIKAJĄCE ZE
SPECYFICZNYCH RELACJI• Funkcja zastępowania - wyraża się poprzez emblematy - ruch
ręką, głową, znak,
• Funkcja uzupełnienia - w tej roli występują ilustratory – uzupełniają komunikat werbalny, precyzują go,
• Funkcja ekspozycji - posiłkuje się sygnałami nazywanymi „pozami”
• Funkcja regulacyjna - tu działają „regulatory”, mogą być użyte do kontroli i regulacji płynności konwersacji,
• Funkcja moderująca – „adaptery” łagodzą napięcia, redukują stres wywołany rozmową.
RÓŻNICE MIĘDZY KOMUNIKOWANIEM
WERBALNYM A
NIEWERBALNYM• KN jest zdecydowanie bardziej dwuznaczne
• KN ma charakter ciągły / KW jest ulotne
• KN odbywa się wieloma kanałami / KW ogranicza się do wzroku i słuchu
• KN nie ma struktury/ KW należy do procesów ustrukturyzowanych
• KN ma charakter pozalingwistyczny / KW to system arbitralnych znaków
• KN jest analogowe/ KW zaś digitalne
• KN daje wgląd w stany emocjonalne,
• KN jest spontaniczne / KW zaś to efekt żmudnego procesu uczenia się, zdobywania umiejętności pisania i czytania,
• KN jest zdeterminowane kulturowo, mimo dzielących ludzi szerokości i długości geograficznych.
TYPY KOMUNIKOWANIA
• NARRACJA
• DEMONSTRACJA
• DEFINIOWANIE
• OPIS
6 FAZ PROCESU PERSWAZYJNEGO
WEDŁUG W. McGUIRE
• Faza ekspozycji – w miejscu łatwo dostępnym dla odbiorcy,
• Faza uruchomienia uwagi odbiorcy i skoncentrowania jej na komunikacie.
• Faza zrozumienia komunikatu prze odbiorcę, tj. proces odkodowania znaczeń.
• Faza refleksji, związana z interpretacją komunikatu, akceptacja lub odrzucenie emitowanego przekazu.
• Faza zapamiętywania treści komunikatu, w następstwie jego akceptacji.
• Faza zmiany postaw .
TYPY KOMUNIKOWANIA
KOMUNIKOWANIE
A do B o X
1. Dzielenie się ideami, myślami wiedzą.
2. Wyjaśnianie.
3. Instruktaż.
1. Dzielenie się ideami, myślami wiedzą.
2. Wzmocnienie postaw.
3. Zmiana zachowań i postaw.
ZASADY EFEKTYWNOŚCI KOMUNIKOWANIA
INFORMACYJNEGO
• Kreatywność
• Wiarygodność
• Nowość informacji
• Doniosłość informacji
• Położenie nacisku na informację
• Wykorzystanie pomocy wizualnych
ZASADY PODNOSZĄCE EFEKTYWNOŚĆ
KOMUNIKOWANIA PERSWAZYJNEGO
• Sprecyzowanie celów,
• Stosowanie logicznej argumentacji,
• Rozpoznanie istniejących systemów postaw i wzorów zachowań odbiorców,
• Posługiwanie się językiem motywującym do działania,
• Budowanie i rozwijanie wiarygodności.
KOMUNIKOLOGIA JAKO DYSCYPLINA NAUKOWA
ETAPY ROZWOJU NAUKI O KOMUNIKOWANIU
• II i III dekadę XX wieku nazywa się okresem wstępnym, przygotowawczym lub prekursorskim. W tym okresie pojawiły się pierwsze postulaty konstrukcji nauki społecznej, odwołującej się do empirii.
• Ten etap objęły swymi poszukiwania dwie szkoły: Chicagowska i amerykański pragmatyzm społeczny.
SZKOŁA CHICAGOWSKA• Za jej początek przyjmuje się rok 1915,
• Koniec zaś datuje się na 1935,
• Grupą badaczy kierował Robert Ezra Park,
• Szkoła ta przyjęła w swoich badaniach, że: komunikowanie odgrywa ważna rolę w życiu społecznym, nie ograniczało się do prostego przekazu informacji, ale było symboliczne i wywierało wpływ na kulturę.
• Badacze tej szkoły upatrywali komunikację w sztuce, architekturze, w regułach i normach, rytuałach i polityce,
• Kładli akcent na interakcje społeczne, na ich opis i relacje interpersonalne,
• W badaniach R.E. Park odwoływał się do dziennikarstwa, korzystał z ankiet, obserwacji, danych statystycznych.
AMERYKAŃSKI PRAGMATYZM SPOŁECZNY
• Reprezentowany był przez pedagoga Johna Deweya,
• Autor traktował komunikowanie jako instrument presji społecznej i jako fundament relacji ludzkich,
• Założył on, iż: bez komunikowania idei społeczeństwo nie może istnieć; społeczeństwo istnieje dzięki transmisji, a ta zaś odbywa się w ramach komunikowania miedzy wieloma członkami, myślami, czynami i uczuciami,
PREKURSORZY NAUKI O KOMUNIKOWANIU
• Charles H.Cooley – tzw. gabinetowy socjolog, jemu zawdzięczamy pojęcie ”grupy pierwotnej” i „komunikowania”
• Georg H. Mead – był przedstawicielem interakcjonizmu symbolicznego, koncentrował się na akcie komunikowania, który uważał za proces kreatywny,
MASS MEDIA RESEARCH
• Harold Lasswell – podejście politologiczne
• Kurt Lewin – podejście małych grup
• Paul Lazarsfeld – podejście sondażowe
• Carl Hovland – podejście eksperymentalne
TRZY PODSTAWOWE FUNKCJE KOMUNIKOWANIA W SPOŁECZEŃSTWIE
• Utrwalenie otoczenia społecznego, w którym wyrażany jest system wartości;
• Podtrzymywanie relacji członków społeczeństwa i wytwarzanie reakcji na otoczenie;
• Transmisja dziedzictwa społecznego,
ZAINTERESOWANIA HOVLANDA I JEGO
WSPÓŁPRACOWNIKÓW
• Skuteczność komunikatora, jego prestiż oraz sposoby, dzięki którym ten prestiż może oddziaływać w czasie,
• Przekaz perswazyjny pochodzący z mało wiarygodnego źródła i ryzyko odrzucenia takiego komunikatu przez publiczność,
WSPÓŁCZESNE BADANIA NAD KOMUNIKOWANIEM
NAUKA O KOMUNIKOWANIU
SZKOŁĄ EMPIRYCZNA SZKOŁA KRYTYCZNA INNE TEORIE
• Funkcjonalizm
•Teoria użytkowania (nurt antropologiczny, nurt psychologiczny)
•Interakcjonizm,
•Teoria porządku dziennego,
•Teoria kultury Gerbnera,
•Szkoła Frankfurcka,
•Teoria Działania Komunikacyjnego Habermasa,
•Ekonomia polityczna komunikowania,
•Teorie hegemoniczne,
•Teorie imperializmu kulturowego
•Strukturalizm i semiologia,
•Determinizm technologiczny,
Hipnoza spirali milczenia,
SZKOŁA EMPIRYCZNA
• Jej podwaliną były badania H. Lasswelda i P. Lazarsfelda,
• Do tej grupy należy 5 myśli zamkniętych w teorie i szkoły,
• Do grona najwybitniejszych przedstawicieli funkcjonalizmu socjologicznego zalicza się Roberta Mertona – twórcę socjologii komunikowania masowego,
• Kontynuatorem jego myśli był Charles Wright, jego karta funkcjonalizmu została poszerzona o funkcję – rozrywkę, którą autor wsparł o funkcje komunikowania H.Lasswella,
MODELE KOMUNIKACYJNE
MODEL LASSWELLA
NADAWCA
Kto mówi?
KOMUNIKAT
Co mówi?
KANAŁ
Za pośrednictwem jakiego kanału mówi?
ODBIORCA
Do kogo mówi?
NADAWCA
Z jakim skutkiem mówi?
MODEL SHANNONA
ŻRÓDŁO
INFORMACJI
NADAJNIK ADRESATODBIORNIK
ŻRÓDŁO
ZAKŁOCEŃ
PRZEKAZ SYGNAŁ
NADANY
SYGNAŁ
ODEBRANY
PRZEKAZ
MODEL NEWCOMBA
A-nadawca B- odbiorca X- otoczenie społeczne ABX - system
MODEL WSPÓLNOTY DOŚWIADCZEŃ SCHRAMMA
źródłoadresat