Εργασία ΙστορίαςΣτρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα που

επηρέασαν την πορεία του ελληνικού στρατού στη Μ. Ασία.

Πολιτικά Γεγονότα

• Σφάλμα ήταν η διενέργεια

εκλογών το Νοέμβριο του 1920. Η εξουσία πέρασε πλέον στην

αντιπολεμική βασιλική παράταξη. Ο Νίκος Καζαντζάκης, συνεργάτης

του Βενιζέλου, υποστήριξε ευθέως ένα χρόνο αργότερα ότι

έκανε τις εκλογές γνωρίζοντας ότι θα τις χάσει.

Ο ψηφοφόρος εικονίζεται να πρέπει να επιλέξει μεταξύ Ελ. Βενιζέλου και Δ. Γούναρη, υπό το βλέμμα του πολέμου.

• Το δημοψήφισμα της 22 Νοεμβρίου του 1920, με το οποίο ο βασιλιάς Κωνσταντίνος επανήλθε , παρά τη δήλωση Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας, ότι η επαναφορά θα προκαλούσε «νέα δυσμενή κατάσταση όσον αφορά τις μεταξύ των Συμμάχων και της Ελλάδας σχέσεις».

• Τα πολιτικά πάθη – κομματικοποίηση των στρατιωτικών στελεχών και το αμοιβαίο μίσος που δημιουργήθηκαν μεταξύ των βενιζελικώνκαι των βασιλικών.

• Η πολιτική εξουσία ήταν απόλυτα ασταθής και χωρίς στρατηγική. Σε όλη τη διάρκεια της διετίας μέχρι την καταστροφή ήταν σε συνεχή αμφιβολία όσον αφορά τον πόλεμο. Μετά την απόφαση της για να αναμιχθεί στον πόλεμο ήξερε ότι θα έπρεπε να συνδράμει στη Στρατιά με όλα τα μέσα, πράγμα που ήταν αδύνατο αφού τα οικονομικά της χώρας δεν ήταν σε καλή κατάσταση.

• Η ανάμειξη της βασιλικής οικογενείας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων της Μ. Ασίας. Η παρουσία της στο μέτωπο και στο επιτελείο της Στρατιάς υπολογίζεται στα λάθη της πολιτικής ηγεσίας που το επέτρεψε, κυρίως λόγω της απειθαρχίας των βασιλικών απογόνων.

• Η κυβέρνηση αποφάσισε τον Μάρτιο του 1921 να ξεκινήσει επιχείρηση κατά των Τούρκων, με όσες δυνάμεις διέθετε η Στρατιά, με σκοπό την καταστροφή του στρατού του Κεμάλ. Τον Ιούνιο του 1921, με τη Στρατιά ενισχυμένη, επαναλείφθηκαν οι επιχειρήσεις, χωρίς όμως να υπολογίσουν την περίπτωση της σκόπιμης υποχώρησης. Τελικά καταλήφθηκε η γραμμή Εσκί – Σεχίρ – Κιουτάχεια Αφιόν Καραχισάρ, αλλά δεν κατάφεραν να συνθηκολογήσουν, όπως επιδίωκαν.

• Εφόσον πολιτική λύση δεν υπήρχε, σε σύσκεψη υπό την προεδρία του βασιλιά Κωνσταντίνου αποφασίστηκε προέλαση προς την Άγκυρα. Το βάθος της επιχείρησης, η επέκταση των γραμμών εφοδιασμού και υποστήριξης και τα πιθανά ελεγχόμενα για την εξέλιξη των επιχειρήσεων δεν είχαν επαρκώς μελετηθεί. Ο ελλιπής ανεφοδιασμός καθώς και οι απώλειες μαχητών υπονέμευσαν την αντοχή του στρατεύματος.

Στρατιωτικά Γεγονότα

• Την πολιτική ηγεσία βαραίνει η επιλογή ως αρχιστράτηγου του Γεώργιου Χατζανέστη, στην πιο κρίσιμη φάση της εκστρατείας. Η αποτυχημένη επιλογή βέβαια είχε σχέση με τον ίδιο τον χαρακτήρα του και τις αντιδράσεις του που προκαλούσαν στο στράτευμα.

• Η στρατιωτική ηγεσία δεν υποδεικνύει στην κυβέρνηση την πραγματική κατάσταση και τα όρια των στρατιωτών. Είτε λοιπόν από υπερεμπιστοσύνη, είτε από υποτίμηση του αντιπάλου, η Στρατιά ανέλαβε τις επιχειρήσεις χωρίς να έχει σταθμίσει παράγοντες και επόμενο βήμα.

• Ένα από τα παράδοξα είναι ότι το Στρατηγείο της Στρατιάς παρέμενε στη Σμύρνη, σε απόσταση 300 – 400 χιλιομέτρων από την αμυντική τοποθεσία. Έτσι δε είχε πληροφορίες πραγματικού χρόνου, με αποτέλεσμα αν αυτές που απαιτούσε ήταν σωστές, ήταν εκτός χρόνου.

• Χαρακτηριστικό του ελληνικού σχεδίου ήταν ότι εφαρμόσθηκε κατά μέτωπο επίθεση δύο ισόρροπων ομάδων, χωρίς καμία ιδέα ελιγμού και τομέα κύριας προσβολής και χωρίς σύγκλιση των κύριων ενεργειών. Με λίγα λόγια τα δύο ελληνικά συγκροτήματα ενέργησαν αυτοτελώς και ανεξάρτητα μεταξύ τους.

• Το καλοκαίρι του 1921 αναλήφθηκαν νέες επιχειρήσεις για την καταστροφή του Κεμαλικού στρατού, οι οποίες αν και είχαν σχεδιαστεί καλά, απέτυχαν στρατηγικά, αφού δεν κατάφεραν να καταστρέψουν τον ΚεμαλικόΣτρατό, όπως επιδίωκαν. Το λάθος του ελληνικού σχεδίου ήταν ότι βασίσθηκε σε έναν αυθαίρετο υπολογισμό, δηλαδή ότι η Τουρκική ηγεσία επιθυμούσε να δώσει την τελική μάχη στην περιοχή Εσκίρ – Σεχίρ –Κιουτάχεια Αφιόν Καραχισάρ.

• Άλλο ένα σοβαρό λάθος ήταν η ανεπάρκεια διοίκησης, αφού η διεύθυνση της μάχης από την ελληνική στρατιά δεν ήταν ανάλογη των περιστάσεων και δεν είχε τη δυναμική της νίκης. Επιπλέον έλειπε ο συγχρονισμός ενέργειας και η παρουσία του αρχιστράτηγου δεν ήταν αυτή που επέβαλε η κρισιμότητα των επιχειρήσεων.

• Οι ελληνικές δυνάμεις κατά τον αμυντικό αγώνα στη Μ. Ασία δεν έλαβαν όλες μέρος σε μια μάχη συνόλου ή και σε διαδοχικές. Έτσι, μόνο το 1/3 πολέμησε τελικά και όχι συγχρόνως σε μια μάχη.

Την εργασία δημιούργησαν οι μαθητές:

Γενιάς Νίκος

Κατσιαδράμης Νίκος

Καντιλλάρι Αντζελίνα

Λάππα Αμαλία