sprawdzian z j. polskiego na zakończenie nauki w 7 klasie

Wypełnia uczeń

Kod ucznia

uzupełnia nauczyciel

dysleksja

Sprawdzian z języka polskiego na zakończenie nauki

w siódmej klasie szkoły podstawowej

informacje dla ucznia1. Upewnij się, czy sprawdzian zawiera 10 stron. Ewentualny brak stron lub inne usterki

zgłoś nauczycielowi.2. Na tej stronie i na karcie odpowiedzi wpisz swój kod.3. Czytaj uważnie wszystkie teksty i zadania.4. Rozwiązania zadań zapisuj długopisem lub piórem. Nie używaj korektora. 5. W sprawdzianie znajdują się różne typy zadań. Rozwiązania zadań zamkniętych zaznacz

na karcie odpowiedzi w przedstawiony sposób: – wybierz jedną z podanych odpowiedzi i zamaluj kratkę z odpowiadającą jej literą,

np. gdy wybierzesz odpowiedź A:

a B c D

– wybierz właściwą odpowiedź i zamaluj kratkę z odpowiednimi literami, np. gdy wybierzesz odpowiedź PF lub ACE:

pp pF Fp FF lub ace acF aDe aDF Bce BcF BDe BDF

6. Staraj się nie popełnić błędów przy zaznaczaniu odpowiedzi, ale jeśli się pomylisz, błędne zaznaczenie otocz kółkiem i zamaluj inną odpowiedź, np.

a B c D

7. Rozwiązania zadań 4.–9., 11.–15. zapisz czytelnie i starannie w wyznaczonych miejscach. Pomyłki przekreślaj.

8. Na rozwiązanie wszystkich zadań masz 90 minut.9. Za poprawne rozwiązanie wszystkich zadań możesz uzyskać 43 punkty.

Powodzenia!

Język polski | Diagnoza przedmiotowa | Klasa 7 Szkoła podstawowa

Autor: praca zbiorowa

2 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2018

Tekst do zadań 1.–10.

Andrzej StasiukLast call1

Jechałem nocą przez las. Była dziesiąta, może jedenasta. Wzdłuż drogi ciągnęły się zaspy. Do jednej wsi było trzy kilometry, do drugiej też ze trzy. […] Mróz […] porządny, bo kilkanaście stopni. W pewnym momencie zobaczyłem w światłach dwa zielone, fosforyzujące punkty. Ucieszyłem się: wilk. Ostatniego widziałem jakieś dwa lata temu, w środku wsi o siódmej rano. Przechodził przez szosę i ledwo na mnie spojrzał. Nawet nie przyspieszył, tylko sobie poszedł w swoją stronę. Stary, samotny basior. W jasny, letni poranek. Więc się ucieszyłem, że może znowu i jak Bóg przykazał w mroźną zimową noc. Ale za małe to było […] i uszy miało wielkie i obwisłe. I szło nie po wilczemu, tylko się wlokło łapa za łapą, chybotliwie i całkiem beznadziejnie. Zatrzymałem auto, wysiadłem i wyszedłem naprzeciw. Przykucnąłem i czekałem, aż podejdzie.

To był pies. Zbliżył się i zatrzymał. Wyciągnąłem powoli rękę. Trącił ją zimnym nosem i podniósł łeb. Oczy miał smutne, smutniejsze nawet od tych obwisłych uszu. „A dokąd ty idziesz?” – zapytałem go i pogłaskałem po łbie. Próbował zamachać ogonem, ale zrezygnował, bo widać było, że od tego podstawowego psiego gestu może stracić równowagę. Miał cienką obróżkę. Poprowadziłem go do tylnych drzwi auta. Widać miał jakieś pojęcie o motoryzacji, bo próbował wskoczyć, ale zwyczajnie nie miał sił. Pomogłem mu wleźć na siedzenie. Położył się, jeszcze raz na mnie spojrzał i natychmiast zasnął. W obcym samochodzie, z obcym człowiekiem. Miałem jeszcze coś do załatwienia i spędziliśmy w drodze dobrą godzinę. Spał cały czas w tej samej pozycji. Zatrzymywałem się, wysiadałem, wsiadałem, a on nie podniósł nawet łba.

Gdy w końcu przyjechaliśmy do domu, to sobie go obejrzałem. Był nieduży, jak się to mówi: „pies średniej wielkości”. Po wierzchu czarny jak smoła, łapy pięknie podpalane, pysk tudzież i biała strzałka na piersi. Obróżka szara z motywem odcisków psich łap. Dałem mu jeść i pić, a sam siadłem do netu, bo w życiu mieliśmy same kundle, a ten wyglądał na rasowego. No i znalazłem. Wypisz, wymaluj: gończy słowacki, po tamtej stronie Karpat zwany „kopov”. […] No i napisane było jeszcze, że „posiada wyostrzony zmysł orientacji w terenie”. Cóż…

No właśnie. Dokąd idzie pies, który zgubi swego pana? Albo pies porzucony? Co czuje w psim sercu, gdy zimne i ciemne powietrze nie pachnie niczym znajomym? To przecież tak, jakby człowiek w jednej chwili znalazł się na innym kontynencie. […] Dokąd szedł? Co go prowadziło przez te parę dni i nocy? Czy psy mają nadzieję, która ich prowadzi przez zimowy mrok?

Googlowałem i rozmyślałem, a on zjadł tylko odrobinę i wypił dużo wody. Tylne łapy rozjeżdżały mu się na drewnianej podłodze. Nie potrafił wejść na schody. Może całe życie spędził na parterze. Ale po paru dniach wrócił mu apetyt. Jadł i jadł. Nie wiedziałem, że „pies średniej wielkości” może tyle pochłonąć. Wyglądał tak, jakby połknął piłkę futbolową. Jak boa Exupéry’ego. Sierść zaczęła mu błyszczeć i trzeba było poluzować szarą obróżkę. Daliśmy znać w okolicy, zostawiliśmy wiadomości u znajomych weterynarzy. W końcu gończy słowacki to nie jest codzienność, to nie jest pies powszedni. Sprawdziliśmy, czy nie ma czipa. Nie miał. Daliśmy go oczywiście na fejsa. Fejs się zachwycił: jaki piękny! Lecz to wszystko.

Wciąż nie wiemy, czy jest nasz. Bo właściwie, po czym to niby poznać? Przecież w tę zimową noc szedł, by odnaleźć swego pana i swój dom. Z obrazem domu i człowieka wyrytym w psim sercu. Teraz wprawdzie siedzi na kanapie, wodzi za nami wzrokiem i gdy tylko poczuje naszą obecność, jego czarny, ciut przydługi ogon zaczyna rytmicznie stukać o podłoże. Ale nie wiemy, czy jest nasz.

W związku z tym proszę ten felieton potraktować jako last call. Znalazłem go, czy też spotkałem, bodajże dzień albo dwa przed sylwestrem w lesie między Banicą a Wołowcem w Beskidzie Niskim.

Andrzej Stasiuk, Last call (fragmenty), „Tygodnik Powszechny”, 12 marca 2017, nr 11, s. 45.1 last call (ang.) – ostatnie wezwanie.




zadanie 1. (0–1)Oceń prawdziwość poniższych zdań. Wybierz p, jeśli zdanie jest prawdziwe, albo F, jeśli jest fałszywe.

Tekst jest fikcyjnym opowiadaniem o zagubionym psie i jego nowym właścicielu. p F

Tekst ma charakter publicystyczny – jest utworem dziennikarskim, którego treść pobudza do refleksji, a styl jest swobodny. p F

zadanie 2. (0–1)Które z poniższych wypowiedzeń nie zawiera orzeczenia? Wskaż je wśród podanych.a. Ostatniego widziałem jakieś dwa lata temu, w środku wsi o siódmej rano.B. Obróżka szara z motywem odcisków psich łap.c. Była dziesiąta, może jedenasta.D. Ucieszyłem się: wilk.

zadanie 3. (0–1)uzupełnij zdanie. Wybierz odpowiedzi a lub B i c lub D.Położył się, jeszcze raz na mnie spojrzał i natychmiast zasnął. W obcym samochodzie, z obcym człowiekiem.W zacytowanym fragmencie tekstu podkreślone wyrazy to a/B, którymi autor posłużył się, aby c/D.a. dopełnieniaB. przydawki

c. podkreślić niezwykłość sytuacjiD. uzupełnić brakujące informacje

zadanie 4. (0–2)Każdy wymieniony w tabeli element stylu tekstu andrzeja Stasiuka zilustruj przykładami wybranymi spośród podanych w ramce. Wpisz w tabelę numery odpowiednich przykładów.

1. Była dziesiąta, może jedenasta; 2. siadłem do netu; 3. Wypisz, wymaluj; 4. No i znalazłem; 5. No i napisane było jeszcze; 6. Albo pies porzucony?; 7. Googlowałem i rozmyślałem;

8. Daliśmy go na fejsa; 9. Lecz to wszystko

elementy stylu przykłady

a. zwroty z neologizmami potocznymi utworzonymi od wyrazów zapożyczonych

B. wypowiedzenia rozpoczynające się od partykuły

c. wypowiedzenia rozpoczynające się od spójnika

PRZENIEŚ ROZWIĄZANIA NA KARTĘ ODPOWIEDZI




zadanie 5. (0–3)a) Jakim zwrotem synonimicznym można zastapić czasownik googlować?

…………………………………………………………………………………………………..

b) W wyrazie pochodnym googlować wskaż temat słowotwórczy i formant – oddziel pionową kreską obydwie części wyrazu i je podpisz.

……………………. …………………….googlować

c) podaj inny czasownik utworzony z wykorzystaniem tego samego formantu, a oznaczający czynność wykonywaną za pomocą czegoś.

…………………………………………………………………………………………………..

zadanie 6. (0–1)Sformułuj myśl, której autor nie wypowiedział, lecz zastąpił ją wielokropkiem we fragmencie: No i napisane było jeszcze, że „posiada wyostrzony zmysł orientacji w terenie”. Cóż…

zadanie 7. (0–1)Jaki stosunek do zwierząt ujawnia autor tekstu? W odpowiedzi wykorzystaj pytania z akapitu 4.

zadanie 8. (0–1)Wykorzystaj przypis podający znaczenie tytułu tekstu i wyjaśnij, jaka intencja autora jest zawarta w zdaniu: W związku z tym proszę ten felieton potraktować jako last call.

zadanie 9. (0–3)W imieniu autora felietonu i na podstawie podanych w tekście informacji napisz ogłoszenie o znalezieniu psa. zadbaj o poprawność językową, ortograficzną i interpunkcyjną.




OGłOSzenie

Tekst do zadań 10.–15.

Adam MickiewiczPan Tadeusz Księga iV Dyplomatyka i łowy

Drzewa moje ojczyste! jeśli Niebo zdarzy,Bym wrócił was oglądać, przyjaciele starzy,Czyli was znajdę jeszcze? czy dotąd żyjecie?Wy, koło których niegdyś pełzałem jak dziecię…[…]

Pomniki nasze! ileż co rok was pożeraKupiecka lub rządowa, moskiewska siekiera!Nie zostawia przytułku ni leśnym śpiewakom,Ni wieszczom, którym cień wasz tak miły jak ptakom.Wszak lipa czarnolaska, na głos Jana czuła,Tyle rymów natchnęła! Wszak ów dąb gadułaKozackiemu wieszczowi1 tyle cudów śpiewa!

Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz (fragmenty), Wrocław 1958, s. 189–190.1 Kozacki wieszcz – Seweryn Goszczyński, poeta romantyczny, autor Zamku kaniowskiego.

zadanie 10. (0–1)uzupełnij zdanie. Wybierz odpowiedzi a lub B, c lub D i e lub F.Pierwszy wers fragmentu Pana Tadeusza zawiera a/B, w której narrator zwraca się do c/D w celu e/F opisu.a. anaforęB. apostrofę

c. niebaD. drzew

e. zrytmizowaniaF. uwznioślenia

PRZENIEŚ ROZWIĄZANIA NA KARTĘ ODPOWIEDZI




zadanie 11. (0–2)Wyjaśnij, jakie różne znaczenia przypisuje adam Mickiewicz drzewom ojczystym. Odwołaj się do podanych określeń.a) przyjaciele starzy

b) pomniki nasze

zadanie 12. (0–2)a) podaj nazwisko poety, którego imię wymieniono w drugiej części fragmentu.

… … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … …

b) Sformułuj myśl dotyczącą drzew i poezji zawartą w drugiej części fragmentu.

zadanie 13. (0–2)z fragmentu Pana Tadeusza wypisz wskazane środki poetyckie.epitet wraz z wyrazem określanym: ………………………………………………………………uosobienie: ……………………………………………………………………………………__…porównanie: …………………………………………………………………………………….._.pytanie retoryczne: ……………_…………………………………………………………___…..

zadanie 14. (0–2)na ulicy, przy której mieszkasz, rosną stare topole. zapadła decyzja o ich wycięciu. Trwają konsultacje społeczne na ten temat. zabierz głos w dyskusji i podaj dwa argumenty – za wycięciem drzew lub przeciw temu – odnoszące się do faktów lub logiki.Argument 1.

Argument 2.




zadanie 15. (0–20)napisz opowiadanie ze szczęśliwym zakończeniem zainspirowane sceną przedstawioną na obrazie alfreda Wierusza-Kowalskiego Sanie przed chatą.Twoja wypowiedź powinna zająć co najmniej połowę wyznaczonego miejsca.

fot. Kazimierz Sobocki / Muzeum Narodowe w Warszawie




BRuDnOpiS(nie podlega ocenie)




KaRTa ODpOWieDzi

Wypełnia uczeń Wypełnia nauczyciel

Kod ucznia dysleksja

nrzad. Odpowiedzi

1 pp pF Fp FF

2 a B c D

3 ac aD Bc BD

10 ace acF aDe aDF Bce BcF BDe BDF

nrzad.

nr kryt.

liczba punktów

0 1 2 3 4 5

4

5

6

7

8

9

11

12

13

14

15

1

2

3

4

5

6

7

8

SuMa punKTÓW: _________

sprawdzian z j. polskiego na zakończenie nauki w 7 klasie

Documents