Uitleg van de tien factoren die de shahaada ongeldig maken

De 'Ulama hebben tien daden genoemd die de Shahaada ongeldig maken en iemand uit de Islam plaatsen.

1: Het associëren van andere godheden met de aanbidding van de Ene Ware God, Die geen Partners heeft.

"Waarlijk! Allaah vergeeft niet dat Hem deelgenoten toegekend worden in aanbidding met Hem maar Hij vergeeft daarbuiten degene die Hij wil...."[Surat an-Nisaa':116]

Uitleg: De auteur begint met shirk omdat vele mensen op aarde hierin zijn gevallen. Allaah zegt: En de meesten van hen geloven niet in Allaah zonder deelgenoten aan Hem toe te kennen. [Surat al-Yusuf: 106] en omdat het niet vergeven wordt wanneer met dit blijft praktiseren tot zijn dood. Voorwaar, Allaah vergeeft niet dat aan Hem deelgenoten toegekend worden, maar Hij vergeeft daarnaast alles, aan wie Hij wil. [Surat an-Nisaa’: 48]De profeet vrede en zegeningen met hem heeft shirk ook als de grootste zonde bestempelt.

Shirk (polytheïsme) kan gedefinieerd worden als:’’Het gelijkwaardig stellen van valse goden met Allaah in zijn Eigenschapen.’’ Of iemand kan ook zeggen:’’Elk daad van aanbidding wijden of toekennen aan iets anders dan Allah.’’

In shirk vallen kan in vele manieren gebeuren. De profeet vrede en zegeningen met hem zei: Shirk is in zeventig vormen’’[al-Ba’zar] Dit betekent dat het vallen in shirk in vele manieren kan gebeuren en niet alleen in Tawheed, zoals vele mensen verkeerd denken. Shirk kan voorkomen in Zijn:

Oeloohiyah, dit kan bv. zijn: Bidden naar iemand anders dan Allah, du’a doen naar iemand anders, sojood voor iemand anders, offeren voor iemand anders, steun zoeken in zaken waar alleen Allaah in staat is, het oproepen van iemand die niet aanwezig is etc.

Roboobiyah, dit kan bv. zijn: Geloven dat iemand anders dan Allaah kan scheppen en iets kan laten herleven, dat iemand regen kan laten neerdalen, dat iemand anders naast Allaah de Voorziener is etc.

Asmaa, Iemand anders naast Allaah met de volgende namen noemen: ar-Rahman of al-Khaaliq of andere schone namen van Allah.

Sifaat, Het gelijkstellen van de schepsels met de Schepper in zijn eigenschappen, zoals het geloven dat een bepaald persoon de toekomst kent.

Shirk is onder te verdelen in twee categorieën:1. ash-Shirk al-Akbar, dit is weer onder te verdelen in vele vormen, maar al deze vormen vallen onder de vier grote vormen genaamd:

A. Shirk al-Mahaba (shirk in liefde): Dit is het houden van een schepsel zoals je van Allaah houdt, of zelfs meer. Allaah zegt in Qur’aan: En er zijn er onder de mensen die naast Allaah deelgenoten toekennen, die zij liefhebben met de liefde als (die) voor Allah, maar degenen die geloven zijn sterker in liefde voor Allah.[Surat al-Baqarah: 165] Shaykhul Islaam ibn Taymiyyah zegt:’’Degene die zijn liefde voor een

schepsel gelijkwaardig stelt aan zijn liefde aan Allah, hij is een mushrik. Er moet verschil zijn tussen het houden (van iemand) omwille van Allaah en het houden (van iemand) naast Allah.’’Er zijn mensen die claimen Moslims te zijn, maar die hieronder zijn gevallen door het houden van hun leiders of awliya zoals zij van Allaah houden of zelfs meer! Wanneer je hen vraagt om een valse eed af te legen bij Allaah (zweren in Allah, terwijl liegen) zullen ze dit doen. Maar als je hen vraagt om een valse eed af te leggen bij hun wali, zullen ze weigeren. Dit is shirk in liefde. Ibn alQayyim zegt dat er vier soorten liefde is:1. Het enkel houden van Allah, dit is niet genoeg om Allah’s bestraffing te overleven en Zijn beloning te verkrijgen. Voorzeker, de mushrikien, aanbidder van het kruis, de joden en anderen houden van Allah.2. Het houden van hetgeen waar Allaah van houdt, dit leidt hem tot het omarmen van de Islam en het verlaten van kufr. De meest geliefden bij Allaah zijn degenen met veel van dit soort liefde.3. Het houden omwille van en voor Allah, dit is vereist om te houden van hetgeen waar Allaah van houdt. Dit zal niet compleet worden totdat iemand van en voor Hem houdt. 4. Het houden met Allah, dit is shirk in liefde. Iedereen die van iets houdt met de liefde van Allah, niet omwille van Allah, noch voor Hem noch in Hem, dan heeft hij een deelgenoot met Allaah geassocieerd. Dit is de liefde van de mushrikien.

B. Shirk ad-Du’a (shirk in smeekbede): Allaah zegt: En wanneer jullie op zee de tegenspoed treft, dan verdwijnt degene die jullie aanroepen, behalve Hij (Allah). Maar wanneer Hij jullie gered heeft en aan land heeft gebracht, wenden jullie je (van Hem) af; de mens is ondankbaar! [Surat al-Israa:67]Ibn Kathir zegt in zijn tafseer over deze vers: ‘’Ikrimah Bin Abi Jahl vluchtte van de boodschapper van Allaah in de tijd toen Mekka werd veroverd. Hij stak de (rode) zee over om in Ethiopië aan te komen, maar een sterke windstorm overviel hun boot en grote golven kwamen van alle kanten en zij dachten dat zij hierin waren. De mensen in de boot zeiden tegen elkaar,:’Niemand kan ons redden behalve Allah. Dus roep Hem (alleen) aan om jullie veilig te laten aankomen.’ ‘Ikrimah zei tegen zichzelf: ‘Bij Allah, als niemand ons kan helpen in de zee behalve Allah, dan is er geen twijfel dat niemand ons over het land kan helpen behalve Allah. O Allah, ik beloof U dat als U mij veilig laat aankomen dat ik naar de profeet Mohammed zal gaan en mijn handen in zijn handen zal zetten, en ik zal hem zeker vol met vroomheid, aardigheid en barmhartigheid aantreffen.’ Dus zij kwamen veilig aan en keerden terug naar hun kust en verlieten de zee. ‘Ikrimah ging vervolgens naar Allah’s boodschapper vrede en zegeningen zij met hem en omarmde de Islam en werd een perfecte Moslim.’’ Dus anderen dan Allaah aanroepen is grote shirk. Ad-Du’a is een daad van aanbidding en het richten van een daad van aanbidding naar iemand anders dan Allaah is shirk. De boodschapper van Allaah zei: ‘’Ad-Du’a is aanbidding.’’[Tirmidhi en Abu Dawood]

C. Shirk an-Niyah wal Iraadah (Shirk in intentie en wil): Allaah zegt in de Qur’aan: (Voor) wie het wereldse leven en haar versiering wensen zullen Wij hun daden daarin volledig vergoeden, en zij zullen daarin niet worden benadeeld. Zij zijn degenen voor wie er in het hiernamaals niets dan de Hel is, en vruchteloos is wat zij daarin (op aarde) verrichtten. En wat zij plachten te doen is verloren gegaan. [Surat al-Hud: 15-16] Ibn al-Qayyim zei:’’Wat betreft shirk in intentie en wil, het is als een zee zonder kust en slechts weinig mensen overleven het. Degene die intendeert

om zijn daden voor iemand anders dan Allaah te verrichten en intendeert om iets anders dan Hem te aanbidden en Zijn beloning te verkrijgen, is in shirk gevallen in zijn intentie en wil.’’Shirk van intentie wordt als grote shirk gezien, als al iemands goede daden geïntendeerd zijn voor anderen dan Allah. Maar het incidenteel hebben van Riyaa (pronken) in iemands daden, wordt als kleine shirk gezien.

D. Shirk at-Ta’ah (shirk in gehoorzaamheid): Dit is het gehoorzamen van iemand anders in het ongehoorzamen van Allah. Dit is bv. als iemand jou verteld om neer te knielen voor iemand anders dan Allah, en jij gehoorzaamt hem en ongehoorzaamt Allah, aangezien Allaah het verboden heeft om neer te knielen voor iemand anders dan Hem. Of als iemand een daad die Allaah verboden heeft verklaard toegestaan verklaard, of verbied wat Allaah heeft toegestaan, dan is dit shirk in gehoorzaamheid. Allaah zegt: Zij hebben hun schriftgeleerden en hun monniken tot heren naast Allaah genomen en (ook) de Masih de zoon van Marywn, terwijl hun niets is bevolen dan dat zij één God aanbidden: er is geen god dan Hij. Heilig is Hij boven de deelgenoten die zij naast Hem toekennen. [Surat at-Tawbah: 31] ‘Adi bin Hatim heeft overgeleverd: Ik zag de profeet dit vers [9:31] lezen. Dus ik zei tegen hem:’Voorwaar, wij aanbaden hen niet.’ De boodschapper van Allaah antwoordde: ‘Hebben zij niet hetgeen verboden wat Allaah toegestaan heeft gemaakt, dus jullie hebben het verboden gemaakt? En [hebben zij niet] hetgeen toegestaan gemaakt wat Allaah had verboden en jullie hebben het daarom ook toegestaan gemaakt?’ Ik zei:’ja’ De boodschapper zei: ‘Dat is hun aanbidden. ‘ [Ahmad en Tirmidhi die het als Hasan heeft verklaard]

2. Ash-Shirk al-Asghar (kleine shirk): Dit is onder te verdelen in drie subcategorieën:A. Het nemen van een bij anderen naast Allah: Het is shirk om te zweren bij anderen

naast Allah. De profeet vrede en zegeningen zij met hem zei: Wie bij iets anders zweert dan Allaah heeft ongeloof of shirk gepleegd. [Tirmidhi en al-Haakim die het authentiek heeft verklaard] Zweren bij iets anders dan Allaah zoals een profeet, engel etc. wordt als kleine shirk gezien. Maar als datgene waarbij wordt gezworen geprezen wordt, dan wordt het gezien als grote shirk. Ibn mas’ood zei: ‘’Om te zweren bij Allaah en liegen is mij geliefder dan te zweren bij iets anders dan Allaah en de waarheid spreken.’’

B. Het zeggen ‘Wat Allaah wilt en wat jij wilt’: ‘Abdullah bin ‘Abbas leverde over: ‘Een man kwam een keer naar de profeet en zei:’Met de wil van Allaah en met jouw wil.’ De profeet zei daarop: ‘Heb jij van mij een deelgenoot met Allaah gemaakt? Echter het is wat Allaah alleen wilt.’[an-Nasaie] Zo ook hier, als iemand de persoon naast Allaah prijst dan wordt dat als grote shirk gezien.

C. Riyaa (pronken): Riya is het praktiseren van een daad van een aanbidding om de schepsels tevreden te stellen in plaats van de Schepper. Riyaa kan zowel groot als kleine shirk zijn. Als alle goede daden van een persoon gericht zijn voor de tevredenheid van anderen dan Allah, dan is het grote shirk. Maar als een persoon de intentie heeft om anderen dan Allaah tevreden te stellen in sommige van zijn goede daden, dan wordt het als kleine shirk gezien. Allaah zegt: ‘’Zeg: "Voorwaar, ik ben slechts een mens als jullie. Aan mij wordt geopenbaard dat jullie god één God is. Wie daarom de ontmoeting met zijn Heer verwacht: laat hem goede daden verrichten en laat hem bij de aanbidding van zijn Heer niet één deelgenoot toekennen."

De verschillen tussen grote shirk en kleine shirk zijn:1. Grote shirk bevat afvalligheid, terwijl kleine shirk een grote zonde is2. Degene die grote shirk pleegt zal voor eeuwig verblijven in het hellevuur, terwijl dit niet het geval is voor kleine shirk. 3. Grote shirk maakt alle goede daden ongeldig, terwijl kleine shirk dat niet doet.4. Grote shirk maakt het bloed en rijkdom halal, terwijl kleine shirk dat niet doet.

2: Wie tussen zichzelf en Allaah tussenpersonen/bemiddelaars (al-Wasaait) neemt, smeekbede naar hen verricht (ad-Du’aa), hen vraagt voor bemiddeling (shafaa’a) en op hun vertrouwt (tawakkul) heeft volgens de consensus (ijmaa’) ongelooft.

Uitleg: Deze ongeldigheidsfactor is een deel van de eerste factor (shirk), maar wegens het belang van deze daad en omdat vele mensen hierin zijn gevallen, heeft de auteur ervoor gekozen om dit te benadrukken. Veel mensen die claimen Moslims te zijn praktiseren deze valse daad. Zij geloven dat iemand tussenpersonen/bemiddelaars dient te nemen tussen hen en Allaah om hun te beantwoorden, hun verzoek te worden uitgevoerd of moeilijkheden van hen te verwijderen. Zij claimen dat iemand een bemiddelaar moet hebben tussen Allaah en hunzelf, zoals iemand dit doet wanneer er iets verzocht wordt van een koning of president. Deze mensen hebben in Allaah ongelooft omdat Allaah zijn boeken en boodschappers heeft gestuurd die de mensen bevolen om Allaah alleen te aanbidden en hun verzoeken en vragen alleen naar Hem te richten. Allaah heeft niemand nodig als bemiddelaar om gevraagd te worden. Allaah zegt (interpretatie van de betekenis): Zeg: "Roept degenen aan, waarvan u beweert dat zij Goden zijn buiten Allah. Zij hebben zelfs geen macht over het gewicht van een atoom in de hemelen of op aarde noch hebben zij enig aandeel aan beiden, noch heeft Hij een enkele helper onder hen. Geen voorspraak geldt bij Hem, behalve voor degenen aan wie Hij het toestaat, tot zij, wanneer de vrees van hun hart wordt weggenomen, zeggen: "Wat zei uw Heer?" Zij zullen antwoorden: "De Waarheid." En Hij is de Hoogverhevene, de Grote. [Surat as-Saba: 22-23]

En Hij zegt: En roep buiten Allaah niet aan wat jou niet kan baten en niet kan schaden. Als jij dat deed, voorwaar, dan zou jij tot de onrechtplegers behoren. En wanneer Allaah jou met een tegenslag treft, dan is er niemand die deze kan wegnemen, behalve Hij. En wanneer Hij voor jou iets goeds wenst, dan kan niemand Zijn gunst tegenhouden. Hij treft daarmee wie Hij wil van Zijn dienaren. En Hij is de Vergevensgezinde, de Meest Barmhartige. [Surat al-Yunus: 106-107]

Er zijn vele verzen in de Qur’aan die bewijzen dat iemand zijn verzoek direct aan Allaah moet richten en Hem oprecht dient te aanbidden zonder deelgenoten te kennen met Hem.

Bemiddelen is van twee soorten:1. Bemiddelen in het informeren namens Allaah:

Dit is de plicht van de profeten omdat niemand de kennis heeft wat van Allaah behalve de profeten die gestuurd zijn door Allaah. Allaah zegt: Allaah kiest boodschappers

uit de Engelen en uit de mensen. Voorwaar, Allaah is Alhorend, Alziend. [Surat al-Hadj:75]

2. Bemiddelen in het verzoeken van hulp, voorspraak, afhankelijkheid en verlichtingDeze soort bestaat uit vijf secties:- Verplicht (waajib): Het zoeken van hulp van Allaah in tijden van moeilijkheden en in Hem vertrouwen in elke aspect van het leven. - Aanbevolen (mustahabb): Vaakvuldiger aanroepen van Allaah omdat dit de oprechtheid in Hem verhoogt.- Toegestaan (halal): Het zoeken van hulp van de creatie of hen bemiddeling verzoeken aan Allah. Dit is pas toegestaan met twee voorwaarden: 1. Degene aan wie het gevraagd wordt moet aanwezig zijn, en 2. Hij moet de vermogen hebben om te kunnen doen waarvoor hij gevraagd werd. (dus hen niet vragen om regen neer te zenden of de doden te laten herrijzen etc.)- Afgeraden (makrooh): Het vaker vragen om gunsten aan mensen.Shaykh al-Islaam Ibn Taymiyyah zei: Het vragen om gunsten aan de creatie is van origine verboden, maar het werd toegestaan gemaakt voor noodzaak en het vermijden van het verzoeken van gunsten van anderen terwijl het vertrouwen in Allaah beter is. Allaah zegt: Dus wanneer jullie klaar zijn [met jullie bezigheid], wijdt dan julliezelf voor Allaah’s aanbidding. En tot jullie Heer keert [al jullie] intenties en hoop. [Surat as-Sharh: 7-8] Ibn taymiyyah zei hierover: Daarmee wordt gezegd, keer naar Allaah en naar niemand anders. [Fatawa Volume 1, p. 181]- Verboden (muharram): Het toeschrijven van bemiddelaars tussen Allaah en zichzelf door naar smeekbede naar hen te verrichten of hun hulp zoeken in zaken wat Allaah alleen kan doen. Dit is de type waar de auteur de Moslims over waarschuwt.

Soorten van voorspraakEr zijn twee soorten voorspraak in het hiernamaals:

1. Speciale voorspraak voor de profeet alleen: Er zijn drie speciale voorspraken voor de profeet alleen:

De grote voorspraak: Op de dag des oordeels, de mensen zullen wachten op hun oordeel voor hun goede daden, dus zullen ze naar sommige van de profeten gaan om voorspraak te krijgen totdat zij bij de profeet Mohammed reiken die de grote voorspraak zal behandelen.

Bemiddeling voor de mensen van de paradijs om het paradijs binnen te treden. Bemiddeling van de boodschapper voor zijn oom, Abu Talib. De profeet werd

gevraagd: Boodschapper van Allah, heeft u Abu Talib op een manier begunstigd, omdat hij u verdedigde en vurig was om u te verdedigen? De boodschapper van Allaah zei: Ja, Hij bevindt zich in een ondiepe laag van de hel, als ik er niet geweest was dan had hij in de laagste verdieping gezeten

2. Algemene voorspraak voor de gelovigen:Deze type voorspraak is voor alle gelovigen, inclusief de boodschapper. Er zijn voorwaarden voor deze type voorspraak: Één is permissie van Allaah zoals in de Qur’aan staat: Wie is hij die voorspraak kan doen met Hem zonder Zijn permissie. [Surat al-Baqara: 255]Een andere (voorwaarde) is Allaah’s tevredenheid met degene voor wie de voorspraak is gemaakt, zoals staat in de Qur’aan: En zij kunnen geen voorspraak doen behalve voor hem met wie Hij tevreden is [Surat al-Anbiya: 28]

En zoals overgeleverd is door Imam Muslim dat de boodschapper zei dat degene die voorspraak maakt niet tot degenen behoort die vervloekers zijn (de mensen die altijd anderen vervloeken): De vervloeker zal noch een getuige zijn noch een voorspraker op de dag der opstanding. [Muslim]

Er zijn drie soorten van deze voorspraak: Voorspraak voor de gelovigen die toegelaten zijn om het paradijs te mogen

binnentreden, en hierdoor (voorspraak) hun niveau in het paradijs te verhogen. Voorspraak voor degenen die het hellevuur zullen gaan binnentreden, en hen

daarvan bevrijden. Voorspraak voor degenen die het hellevuur zijn binnengetreden, en hen

hiervan verwijderen.

3. Degene die de polytheïsten (mushrikien) niet als ongelovigen verklaard, of twijfelt betreffende hun ongeloof, of hun weg (van leven/religie) als correct of geldig beschouwt, hij begaat ongeloof (koefr). [Dit is omdat Allaah hen in vele verzen ongelovig heeft verklaard]

Uitleg: Deze teniet doener bestaat uit drie delen: 1. Degene die het er niet mee eens is dat de polytheïsten, atheïsten etc.

ongelovigen zijn, terwijl Allaah heeft aangekondigd in de Qur’aan in vele verzen dat zij inderdaad kuffaar (ongelovigen zijn. Allaah zegt in de Qur’aan: [interpretatie van de betekenis] Voorwaar, de ongelovigen onder de mensen van het Boek en de afgodendienaren zullen in het Vuur der hel geworpen worden, daarin zullen zij verblijven. Zij zijn de slechtste der schepselen. [al-Bayyinah; 6]

2. Degene die twijfelt in de status van de kuffaar (ongelovigen) (i.e. hij weet niet zeker of zij ongelovigen zijn of niet).

3. Degene die het pad van de ongelovigen prijst en gelooft dat hun religie correct is en dat zij op het rechte pad zitten; deze type is nog erger dan de eerste twee. Er zijn twee zaken die vermeld moeten worden:

Wanneer we het hebben over kuffaar (ongelovigen), bedoelen we degenen voor wie er geen twijfel is dat zij ongelovigen zijn (zoals Joden, Christenen, Hindus, etc.) en degenen die claimen Moslims te zijn maar die ongelovigen zijn volgens de meerderheid van de Moslimgeleerden zoals Qadiyanis(Ahmadiyah), An-Nosayriyah(Alevieten), al-Baha’aih, Ad-Drowze, Al-Batiniyah,..) Shaykhul Islaam ibn Taymiyyah zei: Wie twijfelt in de ongeloof van deze groepen nadat hij kennis heeft genomen van wat zij zeggen en hij kennis heeft genomen van de Islamitische religie, dan is hij een kaafir (ongelovige); net zoals het hebben van twijfel in de ongeloof van de Joden, Christenen en Atheïsten.’’ [al-Fatawa vol. 2, p. 368]

Maar voor degenen wiens kufr (ongeloof) de Moslimgeleerden over verschillen, zoals degene die de salaah verlaat (de vijfdagelijkse gebeden zonder te ontkennen dat het een verplichting is [om te bidden]); dit valt niet onder deze teniet doener.

Met betrekking tot het prijzen van de ongelovigen, de Moslim moet behoed zijn. Als het gaat om hun prijzen in hun geloof, dan wordt dit gezien als kufr. Maar als het gaat om het prijzen van hun gedrag (zoals om moed of gulheid) dan is het toegestaan. Maar een zaak die de Moslim moet vermijden, wat als zondig wordt gezien, is het noemen van een kaafir ‘’meneer’’ zoals de profeet zei: Wanneer je de hypocriet ‘meneer’ 1noemt, heb je jouw Heer boos gemaakt. [an-Nasa’i]

1 afgeleid van ‘mijnheer’