Na pocetku XX vijeka, pratei formu standardni studio portreta XIX cijeka, slobodniji pristup portretu je poceo da se pojavljuje u poslu obije vrste fotografa, umjetnika i profesionalca fotografije. Koristeci razlicite uglove kamere ili orginalnost poze, pokusaj je napravljen da svakom subjektu da jedinstvenost, licni identitet, u ogranicenoj socijalnoj grupi. Uniformisanost "fotografije vizit-karte" zamjenjena je portretima manjih drutva- umjetnika, pisaca, poznatih, modelnih radnika. Portreti su uglavnom se trudili da zadovolje potraznju slika u medijima, do mjere da je postala novinarski klie.

Portreti za objavljivanje: Ubrzo poslije 1920. dolo je do nasilne reakcije protiv piktorializma( fotografija kao slikanje), to se moe vidjeti iz brojnih lanaka i manifestacija. Poetak moderne fotografije. Od poetka vijeka, ali posebno nakon Prvog Svijetskog rata, presudna, odluujua promjena koja utie na praksu profesionalne fotografije, otkrie praktinog fotomehanikog procesa koji u najmanjem sluaju moe biti koriten za ilustraciju knjiga i casopisa, dajui trku novim i ogromnim potranjama za fotografijom. Pojavljuju se magazini koji su specijalizovani za objavljivanje fotografije, najpoznatiji meu njima su Vogue, Vanity Fair i Harper's Bazaar. Ovo objanjava veoma razliite aspekte koji su ilustrovani u radu Erich Salomon (1886-1944) u Alfred Cheney Johnston (1893-1971).

Erich Salomon prvo je studirao pravo a kasnije je dola fotografija. Radio je za izdavaku kuu Ullstein u Berlinu i za vei broj magazina. Koristio je prednost njegovih drutvenih veza u uredu, da pristupi poznatim linostima, naroito politiarima.Ono to je njega interesovalo u fotografisanju je fizionomija ovih oficijalnih ili javnih figura, u momentu kada naesvjesno budu posmatrani. Da bi neprimjetno fotografisao, koristio je male veliine kamere bez blica. Godine 1931. objavljuje knjigu Poznati savremenici fotografisani nesvjesno. Neki od ovih portreta su smjeni, neki okrutni, ali su najee prihvaeni od strane fotografisanog subjekta. anr ovakvog fotografisanja nije u potpunosti nov, i razvoj tehnike je omoguio ovakav poduhvat. Meutim ne moemo sa sigurnou tvrditi da osobe koje su fotografisane nisu bile svijesne fotografa. Ciljevi poznatog parikog studija Horcourt, koje se specijalizovan u svijet zabave, bili su suprotni i slagali su se sa tezom Ronalda Barta koja referie na smrt autora. Alfred Cheney Johnston, poznat po svojim glamuroznim fotografijama za filmove, magazine, itd. Interesantan primjer kontrasta se moe vidjeti izmeu radova Alfreda Eisenstaedt (1898-1995) i Horst P. Horst (1906-?), dva fotograda rodom Njemci, koji su emigrirali u SAD poto je Hitler doao na vlast. Prvi je poznat posebno po svojim reportaama (radio za Life), drugi bivi saradnik Vogue, i drutveni portretist. Prvi fotografisao Merlene Dietrichu gradskoj odjei, sjedei za sto u restoranu, smijui se svom sagovorniku, drugi je dao njoj ekspresiju koja distancu i misteriju, ojaana kotrastima meusobno vjetih osvjetljenja.

ROMANTICNI PORTRETI: Hrost je jedno vrijeme radio sa Hoyningen Huene (1900-1968), Rusom koji je bio glavni fotograf za Vogue prije emigracije u SAD, gdje je radio za Harpers Bazaar. Godine 1946. preselio se u Hoolywood i bio posveen svojim portretima filmskih zvijezda. Jednostavni i direktni stil njegovih portreta zvijezda- Ava Gardner ili Greta Garbo- vide se frontalno, izbliza, bez predmeta ili dekora, kao da nita ne moe se nai izmeu posmatraa i fotografisane linosti.Cecil Beaton (1904-1980) takoe fotograf za Vogue, poslije studiranja umjetnosti i arhitekture. Kao slikar i unutranji dekorator, pokuao je da tumai linost njegovih modela kroz njihov ambijent. Portreti Picassa iz 1933. u njegovom stanu su bili odlini. Meutim u nekim sluajevima ambijent je bio previe oigledan, to je karakter osobe stavljalo u drugi plan. Moemo uporediti njegov portret Churchill-a koji sjedi za ministarskim stolom i njegov portret fotografisan od strane Yousuf-a Krash, koji ga je natjerao na fotografisanje bez tompusa, sa vidinim negodovanjem i emocijama na Churchillovom licu. Dvije linosti, koje su dominirale u umjetnosti profesionalnih portreta u meuratovnim godinama, Njemac Hugo Erfurth (1874-1940) i Amerikanac iz Luksemburga Edward Steichen (1879-1973). Oboje su poeli svoju karijeru u period piktorijalizma i dok je to imalo uticaja na Edwarda, Steichen je prihvatio svim srcem.Portreti umjetnikaSuprotno od Steichena, Erfurth vlasnik studija u Dresdenu, potpuno je posveen tradicionalnim portretima, i nikad se nije okuao u drugom anru ili radio za magazine. Izgradio je reputaciju u svojoj zemlji, bio predsjednik drutva fotografa vie od 20 godina. Klijenti su mu bili najee politiari i umjetnici. esto je u svojim portretima linosti karakterisao rekvizitima, kao to je portret Paula Klee sa slikarskom etkicom, koncentrie soivo samo na licu, traei kako kae oznaeni kao sudbina ili demon kreativnosti.Pronali su nain da portret umjetnika ili pisca, baziraju na empatiji izmeu subjekta i fotografa. Edward Stiechen, kome su poznati portreti Rodina i Alvin Langdon Coburn. Coburn je uslikao mnogo portreta George Bernard Shaw, sa kojim je imao blisko prijateljstvo- 1912. Shaw je napisao Stiechen i Coburn su dva najvea fotografa na svijetuKada je fotografisao Matisse i Brangwyn, uslikao ih je sa etkicom u ruci, tehnika koja je dug period bila koriena. Meutim u portretu Ezre Pound, pronalazaa Vorticizma, koristio je ureaj sa tri postavljena negative (1916) ili kameru koju je sam dizajnirao.

Andre Kertesz (1894-1985) kada fotografije umjetnike, njegove prijatelje, preferira da ih pokae sa prividnom jednostavnou, u njihovom dnevnom kontekstu, bilo da je Chagall imao ruak u dvoritu sa svojom porodicomMan Ray (1890-1976) je bio jedan od osnivaa Dadaizma u SAD, prije nego se preselio u Pariz gdje se pridruio nadrealizmu.Meu Meg Rayovim portretima, najpoznatiji je onaj koji pokazuje sebe u profilu pored kamere, danas poznat kao selfi.Promjena ugla slikavanja, niski, Henri Barbusse od Lotte Jacobi (1896-1990).Pravi majstor dramatinog svijetla, gurajui tehniku do ekstremnih granica, je bez sumlje Helmar Lerski (1871-1956). Bio je glumac i kamerman. On smatra da samo kao reditelj moe napraviti glumca da ue u ulogu druge osobe, tako fotograf (kamerman) moze kontroliui svijetla metnuti bilo koji karakter koji im se svia na bilo koje lice.Portret drutvaU Njemakoj, anonimne slike etniki ili socijanog tipa postaju popularniji od kolekcije portreta poznatih linosti, sa naslovima kao to su August Sanders Antiliz der Zeit (Slika vremena 1929,, Erich Retzlaffs Antlilz des Alters (Lice godine 1930), i Erna Lendvai-Dirksens (1883-1962) Das Deutsche Volksgesicht (Lice njemakog naroda 1932) I Unsere deutschen Kinder (Naa Njemaka djeca 1932). Erna Lendvai-Dirksen fotografie subjekte izbliza, ispod svijetlo koje pravi obrise lica, do August Sander ih fotografie u radnoj odjei i u okruenju koje ih drutveno karakterie. I Irving Penn, modni fotograf, oivio tradiciju 1950-ih sa svojim portretima vodoinstalatera i odaara. Najuticajnije slike su rezultati-fotografije koje je istraivanje naruilo u SAD od strane Farm Security Administration (FSA), da dokumentuje regije koje su najvie propatile zbog siromatva iz godina Depresije, malo prije Drugog Svijetskog rata.Henri Cartier-Bresson (roen 1908), prvo studirao slikanje sa Andre Lhote i kinematografiju sa Paul Strandom prije nego je postao reporter. Koristio je Leicu. Imao je dar da uhvati momenat i urami sliku, koja je posjedovala strogou kompozicije i orginalnost. Matisse koji djeluje posmatra njegove golubove, ovi kvaliteti su vidljivi i u njegovim privatnim slikama. Steichen sada direktor odsjeka fotografije Muzeja moderne umjetnosti u Njujorku, organizovao je ogromnu egzibiciju The Family Man (1955), predan potpuno ljudskim biima, pojedincu ili u grupi, sa izraenom njihovom sreom i tugom, njihovim dnevnim ivotom, i njihovim poslom.

Portreti imaju znaajniju ulogu, od prikazivanja izgleda linosti. Bilo da se radi o portretima poznatih, ili anonimnih osoba, fotograf kreira sliku kojom ih predstavlja i njima alje odreuno poruku. Poruka moe biti prikazivanje karaktera, pribliavanje ivota te linosti, do poruka koje sadre ideoloku, socijalnu, nacionalnu ili neku drugu osnovu. Tehnika kojom se fotograf slui zavisi upravo od te ideje. Portreti danas sa ekspanizijom tehnologije, imaju i veu ulogu nego u prolosti.