tuzzi szymborska poesia pl

TUZZI WISŁAWA SZYMBORSKA PL 2/11

Źle sprawowałam się wczoraj w kosmosie.

Przeżyłam całą dobę nie pytając o nic,nie dziwiąc się niczemu.

Wykonywałam czynności codzienne,jakby to było wszystko, co powinnam.

Wdech, wydech, krok za krokiem, obowiązki,ale bez myśli sięgającej dalej

niż wyjście z domu i powrót do domu.

„nieuwaga”


Świat mógł być odbierany jako świat szalony,a ja brałam go tylko za zwykły użytek.

Żadnych - jak - i dlaczego -i skąd się taki tu wziął -

i na co mu aż tyle ruchliwych szczegółów.

Byłam jak gwóźdź zbyt płytko wbity w ścianę albo(tu porównanie, którego mi brakło).

Jedna za drugą zachodziły zmianynawet w ograniczonym polu okamgnienia.

Przy stole młodszym, ręką o dzień młodsząbył chleb wczorajszy inaczej krajany.

„nieuwaga


Chmury jak nigdy i deszcz był jak nigdy,bo padał przecież innymi kroplami.

Ziemia się obróciła wokół swojej osi,ale już w opuszczonej na zawsze przestrzeni.

Trwało to dobre 24 godziny.1440 minut okazji.

86 400 sekund do wglądu.

Kosmiczny savoir-vivrechoć milczy na nasz temat,

to jednak czegoś od nas się domaga:trochę uwagi, kilku zdań z Pascalai zdumionego udziału w tej grze

o regułach nieznanych.

„ nieuwaga”wisława szymborska


Na stu ludzi

wiedzących wszystko lepiej- pięćdziesięciu dwóch;

niepewnych każdego kroku- prawie cała reszta;

gotowych pomóc, o ile nie potrwa to długo- aż czterdziestu dziewięciu;

dobrych zawsze, bo nie potrafią inaczej- czterech, no może pięciu;

skłonnych do podziwu bez zawiści- osiemnastu;

żyjących w stałej trwodze przed kimś albo czymś- siedemdziesięciu siedmiu;

uzdolnionych do szczęścia- dwudziestu kilku najwyżej;

niegroźnych pojedynczo, dziczejących w tłumie- ponad połowa na pewno;

„przyczynek do statystyki”


okrutnych, kiedy zmuszą ich okoliczności- tego lepiej nie wiedzieć nawet w przybliżeniu;

mądrych po szkodzie- niewielu więcej niż mądrych przed szkodą;

niczego nie biorących z życia oprócz rzeczy- czterdziestu, chociaż chciałabym się mylić;

skulonych, obolałych i bez latarki w ciemności- osiemdziesięciu trzech prędzej czy później;

godnych współczucia- dziewięćdziesięciu dziewięciu;

śmiertelnych-stu na stu.

Liczba, która jak dotąd nie ulega zmianie

„przyczynek do statystyki”wisława szymborska


Przypadek pokazuje swoje sztuczki.

Wydobywa z rękawa kieliszek koniaku,sadza nad nim Henryka.

Wchodzę do bistro i staję jak wryty.Henryk to nie kto inny jak brat mężaAgnieszki, a Agnieszka to krewnaszwagra cioci Zosi.

Zgadało się, że mamy wspólnego pradziadka.

„seans”


Przestrzen w palcach przypadkurozwija się i zwija,rozszerza i kurczy.

Dopiero co jak obrus,a już jak chusteczka.

Zgadnij kogo spotkałam,i to gdzie, w Kanadzie,i to po ilu latach.

Myslałam, że nie żyje,a on w mercedesie.

W samolocie do Aten.Na stadionie w Tokio.

„seans”


Przypadek obraca w rękach kalejdoskop.

Migocą w nim miliardy kolorowych szkiełek.

I raptem szkiełko Jasiabrzdęk o szkiełko Małgosi.

Wyobraź sobie, w tym samym hotelu.Twarzą w twarz w windzie.

W sklepe z zabawkami.

Na skrzyżowaniu Szewskiej z Jagiellońską.

„seans”


Przypadek jest spowity w pelerynę.

Giną w niej i odnajdują się rzeczy.

Natknąłem się niechcący.

Schyliłam się i podniosłam.

Patrzę, a to ta łyżkaz ukradzionej zastawy .

Gdyby nie bransoletka,nie rozpoznałabym Oli,

a na ten zegar natrafiłem w Płocku.

„seans”


Przypadek zagląda nam głęboko w oczy.Głowa zaczyna ciążyć.

Opadają powieki.

Chce nam się śmiać i płakać,bo to nie do wiary -

z czwartej B na ten okręt,coś w tym musi być.

Chce nam się wołać,jaki świat jest mały,jak łatwo go pochwycićw otwarte ramiona.

I jeszcze chwilę wypełnia nas radośćrozjaśniająca i złudna

„seans”wisława szymborska

„seans”


Co trzeba?

Trzeba napisać podanie,a do podania dołączyć życiorys.

Bez względu na długość życiażyciorys powinien być krótki.

Obowiązuje zwięzłość i selekcja faktów.

Zamiana krajobrazów na adresyi chwiejnych wspomnień w nieruchome daty.

„pisanie życiorysu ”


Z wszystkich miłości starczy ślubna,a z dzieci tylko urodzone.

Ważniejsze, kto cię zna, niż kogo znasz.

Podróże tylko jeśli zagraniczne.

Przynależność do czego, ale nie dlaczego.

Odznaczenia bez za co.

Pisz tak, jakbyś z sobą nigdy nie rozmawiałi omijał z daleka.



Pomiń milczeniem psy, koty i ptaki,pamiątkowe rupiecie, przyjaciół i sny.

Raczej cena niż wartośći tytuł niż treść.

Raczej już numer butów, niż dokąd on idzie,ten za kogo uchodzisz.

Do tego fotografia z odsłoniętym uchem.

Liczy się jego kształt, nie to, co słychać.

Co słychać?

Łomot maszyn, które mielą papier.

„ pisanie życiorysu ”wisława szymborska


tuzzi szymborska poesia pl

Documents