- 1 -

Voorwoord

Die hart van hul wat U bely ...

“Daarom vertrou almal wat u Naam bely, op U, want U, Here, laat die

wat vra na u wil, nie in die steek nie” (Psalm 9:11).

“Die hart van hul wat U bely,

sal in u Naam standvastig bly.

Dié wat U soek in stil vertroue,

is by U veilig en behoue” (Psalm 9:7, berymd).

Die Here laat gelowiges nooit in die steek nie. Hulle is by Hom veilig en

behoue. Dit is die troos vir almal wat sy Naam bely. Die woord “troos” is

’n klein en kort woordjie met ’n ryk betekenis, byvoorbeeld opbeur, be-

moedig, kalmeer, bystaan en help. Die woord wys daarop dat die mens

in nood verkeer en daaruit gehelp moet word. Troos is daarom altyd

positief.

Die jaar 2016 se dagstukkies begin met die vraag na ons enigste troos

in lewe en in sterwe. Ons behoort met liggaam en siel, nou en vir altyd,

aan die Here Jesus Christus. Met dié troos gaan ons die nuwe jaar, die

toekoms, vol vertroue tegemoet. Niks kan ons van God se liefde in

Christus skei nie, hoe sleg dit ook al in die wêreld en in ons eie land

mag gaan.

Hartlike dank aan al die professore, dominees en teologiese studente

wat dagstukkies geskryf het. Die inhoud van elke dagstukkie is werklik

verrykend. Baie dankie aan mev. Lina de Bruyn vir die beskikbaarstelling

van wyle prof. Paul de Bruyn se dagstukkies oor die Heidelbergse Kate-

gismus, wat hy by sy heengaan reeds voltooi het. Die dagstukkies wat

nie ’n naam en Psalmverwysing onderaan het nie, is deur wyle. prof. De

Bruyn geskryf.

- 2 -

Dankie aan die personeel van die Administratiewe Buro (Wymie en

Joey, ook vir die opstel van die inligtingsdeel. Petro, Angie, Anna en

Abram vir die neem van bestellings, verpakking en versending). Baie

dankie aan Isabelle Smit, ’n grafiese student en lidmaat van Cachetge-

meente, vir die gepaste voorbladontwerp met ’n hart as fokuspunt. Di.

Ronald Bain, Peet Coetzee, Thomas Masase, Masilo Letebele en br. Giel

Erasmus, vir hulle insette en harde werk. Ons bedank al ons borge en

kerkrade vir die bemarking en verkoop van die Almanak. Dankie aan

elke leser wat ’n Almanak gekoop het.

Mag God hierdie uitgawe van die Almanak in sy Koninkryk tot seën

gebruik oral waar dit gelees word. (Ons het ’n brief van ’n dankbare

leser uit ’n tronk ontvang, wat getuig van die betekenis van die Skrifge-

deeltes en dagstukkies in sy lewe.) Almanak 2016 kan ook met groot

vrug deur Bybelstudiegroepe gebruik word om in drie jaar deur die

Kategismus te werk saam met Almanak 2017 en 2018.

Ons bede is dat u, die lesers, werklik deur elke dagstukkie God se stem

sal hoor vir u eie lewe en u persoonlike omstandighede. Dat u elke dag

vanjaar vertroos sal word deur die werk van die Vader, die Seun en die

Heilige Gees. Hy sal u nooit in die steek laat nie en by Hom is u veilig

en behoue.

Aan Hom al die eer tot in ewigheid.

Willem Vogel (Redakteur)

- 3 -

- 4 -

Vrydag 1 Januarie

Skrifgedeelte: 2 Korintiërs 1:3-11; HK Sondag 1, vraag 1

Fokusgedeelte: 2 Korintiërs 1:3-4

Op soek na ware troos

Daar is seker geen mens wat nog nooit behoefte aan troos gehad het nie –

troos nie slegs deur oppervlakkige mooi woorde nie, maar egte troos wat jou

ná ontsteltenis weer kalm en rustig maak; troos wat jou moed gee om die lewe

met al sy probleme weer aan te durf.

As ’n mens voorspoed beleef en die lewe sy normale gang gaan, het jy

gewoonlik nie behoefte aan troos nie. Maar in krisisse, as jy angs en smart

belewe, begin jy bykans outomaties en soms hartstogtelik na troos, na leni-

ging van jou smart te soek. Jy soek na iets wat die verdriet wat jy ervaar,

minder pynlik laat voel.

Wat is troos dan? Ursinus, die opsteller van die Heidelbergse Kategismus,

sê dat troos eintlik ’n teëwig is. Sy siening in dié verband kom op die vol-

gende neer: As daar leed en droefheid in jou lewe kom, maar daarteenoor kan

iets moois en iets goeds gestel word wat groter is as die leed en droef-heid wat

jy ervaar en dit oorskadu, dan vind jy troos.

Troos is volgens die Bybel nie bloot ’n saak van gevoel nie, maar veral van

kennis (Jes. 51:12; vgl. HK vr 2). Jy moet goed weet wat die droefheid in jou

lewe veroorsaak, maar dan moet jy ook ’n deeglike kennis hê van die goeie

wat jou droefheid oorskadu.

Waarom het ons troos nodig? Die sonde is die oorsaak van die mens se

behoefte aan troos. Voor die sondeval het die mens geen behoefte aan troos

gehad nie, want hy het in ’n intieme, ongesteurde gemeenskap met God

gelewe – God wat die bron van ware geluk en vreugde is. Die breuk met God

deur die sonde is die oorsaak van al die leed, lyding, trane en die dood. Dit het

daartoe gelei dat die mens met ’n brandende hart na troos begin soek het.

Dit is nou hierdie troos wat God uit genade en om Christus ontwil deur sy

Heilige Gees aan ons skenk. Daarom praat Paulus van Hom as “die God van

alle vertroosting, wat ons troos in al ons verdrukking”.

God troos ons egter nie met mooiklinkende, maar leë woorde, nie; nee, Hy

troos ons deur sy magtige daad van verlossing toe Hy uit liefde vir ons sy

eniggebore Seun gegee het sodat elkeen wat in Hom glo, nie verlore sal gaan

nie, maar die ewige lewe sal hê (Joh. 3:16).

- 5 -

Saterdag 2 Januarie

Skrifgedeelte: 1 Petrus 1:17-21; HK Sondag 1, Antwoord 1

Fokusgedeelte: 1 Petrus 1:19

Ons troos: ons is die eiendom van Christus

Ons bely dat ons geheel en al vir altyd aan Christus behoort (Rom. 14:8).

Ons is sy onvervreembare eiendom (1 Kor. 3:23; 6:19, 20). Ondanks die

grootste krisisse wat ons hier op aarde kan beleef, bly ons sy eiendom – ook

by en na ons dood. Christus stel dit baie duidelik as Hy sê dat niemand sy

kinders aan wie Hy die ewige lewe gee, ooit uit sy hand of uit sy Vader se

hand sal ruk nie (Joh. 10:28, 29).

Hoe het ons die eiendom van Christus geword? Ons het sy eiendom ge-

word eerstens omdat Christus Self vir al ons sondes ten volle betaal het. Self

kon ons of enigiemand anders nie vir ons sondes betaal het nie. Toe het

Christus in sy onbegryplike groot liefde en genade al ons sondes op Hom ge-

neem en in sy verskriklike lyding aan die kruis ten volle daarvoor betaal met

die duurste prys wat enigiemand ooit kan betaal. Dit is wat Petrus ook wil be-

klemtoon as hy skryf: “Julle weet tog dat julle nie met verganklike middele

soos silwer of goud losgekoop is nie ... Inteendeel, julle is losgekoop met die

kosbare bloed van Christus ...” Daarom is ons Christus se kosbare eiendom.

Ons het verder die eiendom van Christus geword omdat Hy ons uit alle

heerskappy van die duiwel verlos het (Joh. 8:34-36; Heb. 2:14). Die duiwel

verlei ’n mens tot sonde en die sonde ontneem jou jou vryheid en maak van

jou ’n slaaf van hom. Deur die duiwel het die dood en die vrees vir die dood in

die wêreld gekom (Heb. 2:14, 15). Christus het egter deur sy borgtogtelike

lyding en sterwe ons van die slawerny van Satan, die sonde en die dood bevry.

Christus het immers “juis gekom om die werk van die duiwel tot niet te maak”

(1 Joh. 3:8).

Noudat ons die eiendom van Christus is, bewaar Hy ons so dat niks son-

der die wil van die Vader met ons sal gebeur nie. Die gelowige kom soms in

geweldige krississe en beproewings. Sal hy staande bly? Ja, die kind van God

sal, omdat die Here hom te midde van beproewings vashou en bewaar.

Daarom kan Paulus met soveel oortuiging en besieling sê dat niks in die hemel

of op die aarde ons ooit kan skei van die liefde van God wat daar in Christus

Jesus ons Here is nie (Rom. 8:38, 39). Ons bly vir altyd sy eiendom.

- 6 -

Sondag 3 Januarie

Skrifgedeelte: Romeine 8:26-30; HK Sondag 1, Antwoord 1

Fokusgedeelte: Romeine 8:28

Ons troos: ons Vader laat alles tot ons saligheid dien

Om ware troos by God te vind, beteken nie dat ons moet maak asof daar

geen swaarkry en lyding in hierdie sondige wêreld is nie. Die harde werklik-

heid van die lewe sal ons in elk geval gou tot besinning ruk. God plaas soms

swaarkry en pyn op ons lewenspad in die vorm van siekte, teleurstelling, die

dood van ’n dierbare, finansiële probleme en dergelike sake. Daarmee het Hy

egter ’n heilige en verhewe doel. Paulus sê dat die Here alles ten goede laat

meewerk vir dié wat Hom liefhet – alles, ook die pynlike en onaan-gename

dinge. En die goeie waarvan Paulus hier praat, is veral die ewige saligheid wat

daar op die kind van God ná hierdie lewe wag. Dit is die groot doel wat die

Vader vir sy kinders in die oog het. En in alles wat Hy oor ons hier op aarde

laat kom, hou Hy daardie doel in die oog: dit moet vir ons ten goede meewerk;

dit moet tot ons saligheid dien.

Dis belangrik vir die gelowige om dit te weet. Trouens, daar gebeur soms

dinge in ons lewens wat ons baie seermaak, maar waarvan ons later moet

erken dat dit vir ons goed was dat dit gebeur het en dat ons God daarvoor kan

en wil dank. Die digter van Psalm 119 (:71) het dit ook ervaar, want hy sê:

“Dit was vir my goed dat ek swaargekry het, want daardeur het ek u

voorskrifte geleer” (vgl. ook vs 67). ’n Mens dink ook aan die geskiedenis van

Josef (Gen. 35, 50). Dit is egter nie altyd die geval nie. Soms kom daar

beproewings oor ons lewens waarvan ons die sin en doel nie kan verstaan nie.

Daar vloei soms trane wat met alles wat die wêreld ons bied, nie ge-droog kan

word nie. Ons ervaar soms verliese wat deur niks op aarde herstel of vergoed

kan word nie. Tog moet ons in die geloof aanvaar dat God ook daardie

beproewings vir ons ten goede laat meewerk en dat ons die sin en betekenis

daarvan eers ná hierdie lewe in die ewige heerlikheid sal sien (2 Kor. 4:16-

5:1). Dan sal ons sien hoe ons verliese onder God se voorsienige leiding

meegewerk het om ons in ’n ewige hemelse wins te laat deel. Ons sal ook sien

dat elke lewenservaring, ook die pynlike en skynbaar onverstaan-bare

gebeurtenisse in ons lewens, nie spoorloos by ons verbygegaan het nie, maar

dat dit middele was waardeur die Here ons geskaaf en reggemaak het vir ons

plek op die nuwe aarde. Ons hele lewe as kinders van God moet dus te midde

van lyding en pyn gesien word in die lig van die ewige lewe wat God deur

Christus berei het vir dié wat Hom liefhet.

- 7 -

Maandag 4 Januarie

Skrifgedeelte: Johannes 6:47-59; HK Sondag 1, Antwoord 1

Fokusgedeelte: Johannes 6:47

Ons troos: die Heilige Gees verseker ons van die ewige lewe

Die Heilige Gees vertroos ons deurdat Hy ons verseker dat ons ter wille

van die soenverdienste van Christus deel het aan die ewige lewe.

Dat ons sekerheid oor die ewige lewe moet hê, is vir Christus van die

allergrootste belang. Daarom sê Hy uitdruklik: “Dit verseker Ek julle: Wie in

My glo, het die ewige lewe.” Trouens, Hy sê dit by herhaling (vgl. Joh. 3:16;

6:40; 11:25). Die apostel Johannes, gelei deur die Heilige Gees, beskou hier-

die sekerheid as só belangrik dat hy die doel van sy eerste brief soos volg

aandui: “Hierdie brief skrywe ek aan julle, sodat julle kan weet dat julle die

ewige lewe het, julle wat in die Seun van God glo” (1 Joh. 5:13).

Hierdie en dergelike uitsprake maak die Heilige Gees deel van die kind van

God se lewe, omdat Hy ons deur die geloof aan Christus verbind (vgl. Joh.

14:26; 14:16). So vind ons troos as ons op een of ander wyse met die dood

gekonfronteer word. Immers: hoe goed of hoe sleg dit hier op aarde met ons

mag gaan, eenmaal kom die dood onverbiddelik. En sonder Christus beteken

die dood die ewige straf. Christus het egter Self die dood oorwin. Daarom

verseker Hy almal wat aan Hom behoort: “Wie in My glo, sal lewe, al sterwe

hy ook” (Joh. 11:25). Daarom is die dood nou nie meer ’n vreeslike monster

nie, maar slegs ’n deurgang na die ewige lewe. Daarin ervaar ons ’n vreugde

wat groter is as wat ’n oog gesien, ’n oor gehoor of in die hart van die mens

ooit opgekom het (1 Kor. 2:9).

Tog beteken die uitsig op en die troos van die ewige lewe nie dat ons die

roeping wat God ons hier op aarde gegee het, uit die oog moet verloor nie;

inteendeel, ons moet hierdie roeping juis getrou vervul. Daarom sê die Kate-

gismus ook dat Christus ons deur die Heilige Gees van harte gewillig en be-

reid maak om voortaan vir Hom te lewe. Daarmee word bedoel dat ons uit

liefde vir en dankbaarheid teenoor Christus, wat die ewige lewe vir ons ver-

werf het, voortaan volgens al God se gebooie moet lewe – en omdat die

Heilige Gees ons gewillig en bereid maak om sy gebooie te onderhou, is die

onderhouding daarvan vir die kind van God nie moeilik nie (1 Joh. 5:3).

- 8 -

Dinsdag 5 Januarie

Skrifgedeelte: Lukas 17:11-19; HK Sondag 1, Vraag 2

Fokusgedeelte: Lukas 17:12, 14, 16

Ellende, verlossing en dankbaarheid

Hier word gevra wat ’n mens moet weet om in die troos wat in Antwoord 1

genoem is, salig te kan lewe en sterwe. Dit gaan dus oor ’n bepaalde kennis

wat ’n mens moet hê. In antwoord op die vraag word drie sake genoem wat

terselfdertyd die indeling van die Kategismus is, naamlik:

• my sonde en ellende en oorsaak van my behoefte aan troos;

• my verlossing as middel tot verkryging van troos;

• my dankbaarheid as wyse waarop die troos beleef moet word.

Hierdie drie sake word telkens aangetref in verskillende gebeurtenisse wat

in die Skrif aan ons voorgehou word. Een daarvan is Jesus se genesing van

die tien melaatse mans. Die ellende van hierdie mans was, uiterlik geoordeel,

dat hulle melaats was. Hulle ellende lê egter nog dieper, want siekte is ’n

gevolg van die sonde en die sonde beteken ’n breuk met God. Dit is die eint-

like nood van hierdie mans en trouens van alle mense: ons het almal deur die

sonde van God vervreem geraak.

In hulle nood roep hierdie mans na Jesus en smeek Hom om hulp. Jesus

ontferm Hom oor hulle en skenk hulle genesing: op pad na die priesters toe

word hulle gesond. So het Christus vir hulle verlossing bewerk. Hierdie tyde-

like verlossing wys egter heen na die ewige verlossing van sonde wat Chris-

tus aan die kruis bewerk het vir almal wat in Hom glo.

Nou kon ’n mens verwag dat al tien mans só vervul sou wees met dank-

baarheid vir hulle verlossing dat hulle Christus spontaan sou dank en eer. Tog

doen net een dit. En as Christus dan aan hom sê: “Jou geloof het jou gered,” is

dit duidelik dat sy dankbaarheid ’n openbaring van sy geloof in Christus as

Verlosser is en dat hy nie net van sy melaatsheid verlos is nie, maar ook van

sy sonde.

Dit is belangrik om te besef dat hierdie drie sake – ellende, verlossing en

dankbaarheid – wel van mekaar onderskei mag word, maar nooit van mekaar

geskei mag word nie. Al drie moet elke dag in die lewe van die Christen voor-

kom. Al drie moet volgens die nagmaalsformulier deel van die voorbereiding

vir die nagmaal vorm. So sal ons die ware troos kry om salig te lewe en te

sterwe.

- 9 -

Woensdag 6 Januarie

Skrifgedeelte: Handelinge 7:44-53; HK Sondag 2, Vraag 3

Fokusgedeelte: Handelinge 7:51

Die regte kennis van die wet

Dat ’n mens jou sonde en ellende uit die wet van God leer ken, word in die

Skrif baie duidelik aangetoon. Paulus sê: “Deur die wet leer ’n mens wat

sonde is” (Rom. 3:20). En ook: “Ek sou nie geweet het wat sonde is nie, as dit

nie deur die wet was nie. Ek sou byvoorbeeld nie geweet het dat dit sonde is

om te begeer nie as die wet nie gesê het: ‘Jy mag nie begeer nie’” (Rom. 7:7).

Kennis van die wet van God is vir die Christen van die allergrootste belang.

Die wet is soos ’n spieël. Soos ’n mens in ’n spieël kan sien hoe vuil of skoon

jy is, so kan ’n mens in die lig van die wet sien hoe sondig jy is.

Tog is daarmee nie alles gesê nie. In ’n sekere sin is dit selfs so dat ’n mens

jou sonde nie uit die wet van God kan ken nie – altans nie daaruit alleen nie.

As die Heilige Gees nie ’n mens se verstand verlig om die werk-like betekenis

van die wet van God reg te verstaan nie, sal dit nie moontlik wees om jou

sonde en ellende daaruit te ken nie. Daarvan is daar verskeie voorbeelde in die

Skrif. Die aandag word hier net op een daarvan gevestig: die toespraak van

Stefanus (Hand. 7).

Stefanus staan as aangeklaagde voor die Joodse regbank. En wie is die

regters? Die Joodse Raad wat Fariseërs, Sadduseërs, skrifgeleerdes en

priesterhoofde insluit – almal mense wat daarop geroem het dat hulle die wet

ken! Tog sê Stefanus aan hulle: “Julle hardkoppiges! Julle is heidens in julle

harte. Julle is doof vir die woord van God. Julle weerstaan altyd die Heilige

Gees” (Hand. 7:51). Die regters wat in die Naam van God die vonnis moet fel,

word hier ontmasker as mense wat self die wet van God nie ken nie en verder

ook nog as wetsoortreders.

Hulle weerstaan die Heilige Gees, daarom verstaan hulle nie die wet van

God nie en gehoorsaam hulle dit ook nie. Daarom was dit vir hulle onmoont-

lik om hulle sonde en ellende uit die wet van God te ken. Op dié wyse het

hulle vir hulleself en ander die pad na die verlossing deur Christus geblok-

keer. Hieruit is dit duidelik dat om jou sonde en ellende werklik te ken, ’n

mens nie net die Woord moet bestudeer nie, maar ook volhardend moet bid

dat God sy Heilige Gees aan ons moet gee. Hy sal ons help om die ware

betekenis van die wet reg te verstaan.

- 10 -

Donderdag 7 Januarie

Skrif- en Fokusgedeelte: Markus 12:28-34; HK Sondag 2, Vraag 4

Die eis van die wet – 1

As die Heilige Gees ons oë geopen het, sien ons die wet van God in sy

diepte en ware betekenis. Dan sien ons die eis van die wet as liefde – liefde

wat baie meer inhou en dieper sny as die uiterlike nakoming van sekere wette

en reëls.

Christus sê dat die mens God moet liefhê met sy hele hart, hele siel, hele

verstand en al sy kragte. In Matteus 22:37 word die liefde tot God met al jou

kragte nie genoem nie, maar in Markus 12:30 en Lukas 10:27 wel. Met dié

vier woorde word die mens se hele lewe omvat:

• die hart – want dit is die kern van jou persoonlikheid wat jou hele

lewensgang bepaal (Spr. 4:23);

• die siel – met volle lus en begeerte en met innige lewensblydskap;

• die verstand – met al sy gedagtes, talente, gawes, beplanning en weten-

skap;

• die kragte – al die mens se vermoëns en handelinge.

Jou naaste moet jy liefhê soos jouself (vgl. 8 Januarie).

Hierdie liefde tot God met jou hele wese beteken dat ons God meer moet

liefhê as vader of moeder, seun of dogter, man of vrou (Matt. 10:37; Luk.

14:2). Daar mag niks en niemand tussen God en ons wees nie.

Hierdie liefdesgebod van Christus is radikaal anders as die Joodse leiers

van destyds se siening van die wet. Hulle het die wet van die Here met akro-

batiese vernuf in 613 negatiewe en positiewe bepalings versplinter. Met som-

mige bepalings het hulle tot die peil van die belaglike gedaal. Boonop het

hulle hierdie bepalings in ’n orde van belangrikheid ingedeel: sommige was

swaar, ander was lig; sommige was bindend, ander was minder bindend. In

hulle voorskrifte het die nadruk ook veral op die uiterlike geval. Dit is wat ge-

beur as ’n mens godsdiens sonder die Heilige Gees wil beoefen.

Daarteenoor sê Christus dat daar in werklikheid net een wet is en dit is

liefde: tot God en tot die naaste. Op dié wyse toon Christus dat die groot saak

in die mens se verhouding tot God nie bloot uiterlike dade is nie, maar die

regte gesindheid. Hierdie regte gesindheid kan ’n mens alleen hê as Christus

deur sy Gees in ons woon en werk.

- 11 -

Vrydag 8 Januarie

Skrif- en Fokusgedeelte: Lukas 10:25-37; HK Sondag 2, Vraag 4

Die eis van die wet – 2

Die eis van Christus dat jy jou naaste moet liefhê soos jouself, impliseer

dat ’n mens ook jouself moet liefhê (vgl. Spr. 19:8; Ef. 5:28, 29). Hierdie self-

liefde moet egter in God vasgeanker wees. Dit beteken dat ’n mens op grond

van hierdie selfliefde jou eie lewe, vermoëns en besittings moet sien as gawes

van God wat jy so goed as moontlik moet gebruik en beskerm (Matt. 25:14-

46; Luk. 19:11-27). Jy moet ook vir jouself met die oog op die toekoms sorg

(Spr. 6:8; 2 Tim. 1:6).

Die groot probleem waarmee ’n mens in hierdie verband te doen het, is dat

selfliefde so maklik in selfsug kan ontaard. Dit beteken dat die selfliefde die

liefde tot God en tot die naaste in mindere of meerdere mate oorheers, en dit

mag nie. Dan ontstaan ’n sondige gesindheid wat ook maklik tot ander sondes

kan lei (Fil. 2:3; Jak. 3:14, 16). Terwyl God die verkeerde gesindheid van haat

met sy woede, afguns en wraaklus verbied, gebied Hy dat die Christen sy

naaste moet liefhê soos homself (HK Antw. 107). Dit gaan dus vir God veral

daarom dat die gelowige die regte gesindheid teenoor sy mede-mens moet

openbaar. Daarom moet hy sy naaste liefhê soos homself, en sy naaste is enige

mens met wie hy te doen kry (Luk. 10:25-37). Hy moet selfs sy vyand liefhê

(Matt. 5:44-45).

Alles wat hy aan homself gun, moet die Christen ook aan sy naaste gun. Hy

moet homself in die plek van sy medemens stel en vra: Wat sou ek onder sulke

omstandighede van my medemens verwag? Die antwoord op die vraag moet

vir hom ’n aanduiding wees hoe hy teenoor sy naaste moet optree. Christus sê

immers: “Alles wat julle wil hê dat die mens aan julle moet doen, moet julle

ook aan hulle doen. Dit is tog waarop dat neer-kom in die wet en die profete”

(Matt. 7:12).

Op grond van sy naasteliefde moet die gelowige alles wat sy medemens

kan benadeel of skade kan berokken, so ver as moontlik voorkom (Eks. 23:5).

Hy moet ook positief sy belange bevorder en binne sy vermoë doen wat vir sy

naaste die beste is (Luk. 10:25-37).

Met liefde vir die vyand as jou naaste word nie bedoel dat ’n mens nie teen

jou vyand mag veg as dit nodig is nie. Wat bedoel word, is byvoorbeeld dat as

’n mens teen ’n vyand geveg en hulle oorwin het, jy daarna die ge-wondes en

beseerdes nie aan hulle lot moet oorlaat nie, maar hulle dan so goed as

moontlik met mediese hulp, kos, klere ensovoorts, versorg (Rom. 12:20-21).

- 12 -

Saterdag 9 Januarie

Skrif- en Fokusgedeelte: Psalm 51:1-15; HK Sondag 2, Vraag 5

Die onderhouding van die wet

Die Here eis in sy wet van ons dat ons Hom moet liefhê met ons hele wese

en ons naaste soos onsself. Die vraag is egter: Kan ek God 100% liefhê soos

Hy van my vra, en my naaste soos myself? As God se Heilige Gees my lei om

sy wet reg te verstaan en om my eie sondige lewe in die lig daarvan te

beoordeel, moet ek op dié vraag antwoord: Nee, ek kan nie! Ek is vanweë my

sonde geneig om te haat.

Hierdie neiging om te haat, is nie maar iets bykomstig in my lewe waarvan

ek uit eie vermoë maklik ontslae kan raak nie. Inteendeel, dit is deel van my

wese as sondige mens. Dawid toon dit duidelik aan as hy sê: “Ek was al

skuldig toe ek gebore is, met sonde belaai toe my moeder swanger geword

het” (Ps. 51:7). “Ek is tot my wesensgrond toe skuldig” (Ps. 51:3 berymd).

Ná die sondeval is daar iets wat nie meer kan gebeur nie: ek kan God en

my naaste nie meer uit eie vermoë liefhê met ’n volkome liefde nie. Dit sit in

my bloed om God en my naaste te haat. En as ek dit sien, sien ek ook die

oordeel van God wat Paulus in Galasiërs 3:10 soos volg aandui: “Daar rus ’n

vloek op elkeen wat nie stiptelik alles doen wat in die boek van die wet

geskrywe staan nie.” Vervloek deur God! Dit is verskriklik! Dit is ons nood

en ellende!

As ons dit egter deur die verligting van die Heilige Gees, dan is daar vir

ons hoop – hoe onmoontlik dit ook mag klink, want dan staan ons reeds in die

lig van God se genade. Teenoor Paulus se harde uitspraak in Galasiërs 3:10

staan daar immers die troosvolle uitspraak in Galasiërs 3:13: “Christus het ons

losgekoop van die vloek wat die wet meebring deur in ons plek ’n vervloekte te

word.” Dit is die wonder van God se genade: Christus wat valslik vervloek is

met ’n beroep op God se wet (Joh. 19:7), baan vir ons die weg om bevry te

word van die vloek wat regtens ons deel moes word van-weë ons

wetsoortreding. So het Hy in ons plek volmaak die wet van God onderhou.

Daarom moet ons egter nou uit dankbaarheid met hart en siel daarna streef

om die wet van God so goed as moontlik te onderhou (Rom. 6:13). Ook hierin

kom die Here ons uit genade te hulp: Hy vernuwe ons deur sy Heilige Gees

(Rom. 8:14, 15) sodat die onderhouding van sy wet vir ons nie ’n las is nie,

maar ’n lus – ’n groot vreugde (Ps. 112:1; 119:35; Rom. 7:22; 1 Joh. 5:3).

- 13 -

Sondag 10 Januarie

Skrifgedeelte: Genesis 1:26-31; HK Sondag 3, Vraag 6

Fokusgedeelte: Genesis 1:31

God het die mens goed geskep

In die vorige antwoord (5) het ons bely dat ons nie aan die eis van God kan

voldoen nie, want ons is geneig om God en ons naaste te haat. Hoe erg die

toestand van die mens na die sondeval is, toon Paulus as hy Psalm 14 en

Psalm 53 soos volg aanhaal: “Daar is nie een wat regverdig is nie, selfs nie

een nie ... daar is nie een wat na die wil van God vra nie ... Hulle voete is

vinnig om bloed te vergiet ... Die pad van vrede het hulle nie leer ken nie,

ontsag vir God het hulle nie” (Rom. 2:10-18). Dit is wat die sonde aan die

mens gedoen het.

Nou is die vraag: Wie se skuld is dit dat die mens so sondig en verkeerd is

dat hy geneig is om te haat in plaas van om lief te hê? Is dit miskien God se

skuld? Het Hy die mens so boos en verkeerd geskep? Dit is in antwoord op

hierdie vrae dat aan ons gesê word hoe God die mens geskep het. Teenoor die

bedenking dat God die mens sondig en verkeerd geskep het en dat hy nie

anders kon as om sonde te doen nie, word nou gesê dat Hy die mens goed

geskep het. Hierdie woord goed is deur die opstellers van die Kategis-mus uit

die Bybel self oorgeneem, want ons lees in Genesis 1:31: “Toe het God gekyk

na alles wat Hy gemaak het, en dit was baie goed.”

Die woord goed het hier ’n besondere betekenis. Dit dui aan dat alles toe

volmaak en sonder vlek of rimpel was. Die woord goed sê egter nog meer. Dit

sê ook dat die mens so geskep is dat hy aan sy godgegewe doel en be-

stemming kon beantwoord, naamlik om God te dien en te eer. Toe het die

mens egter in sonde geval en homself van al die goeie gawes en vermoëns

beroof. Hy kon ook nie meer aan sy doel en bestemming beantwoord nie. Hy

het geword soos aan die begin aangedui is (Rom. 2:10-18) en so God se

oordeel oor die ganse mensdom gebring (Rom. 5:17-19).

In sy groot genade en liefde het God sy Seun gestuur om versoening te

doen vir ons sondes. En die Heilige Gees het die versoening van Christus deel

van ons lewe gemaak. Op dié wyse het ons weer goeie mense geword (Hand.

11:24; 1 Tim. 4:6; Tit. 2:5) wat goeie dinge doen (Rom. 13:3; Ef. 6:8; 2 Tess.

3:13) – al kleef daar nog sonde aan ons doen en late. Nou moet ons uit

dankbaarheid goeie mense wees wat goeie dinge doen tot eer van God.

- 14 -

Maandag 11 Januarie

Skrifgedeelte: Genesis 1:26-31; HK Sondag 3, Vraag 6

Fokusgedeelte: Genesis 1:26

God het die mens na sy beeld geskep

Die skepping van die mens na die beeld van God beteken nie dat daar iets

by sy menswees bygekom het nie. Nee, dit is ’n wesenskenmerk van die mens

dat hy die beeld van God is.

Wat beteken dit egter om die beeld van God te wees? Dit beteken eers-tens

dat die mens God se verteenwoordiger hier op aarde moet wees. Dit kan

vergelyk word met die gebruik dat regerings ambassadeurs in ander lan-de het.

In die ambassadeur is die betrokke land in die ander land teenwoor-dig. Hy

moet ook toesien dat die belange van sy land in die ander land be-hartig word.

So moet die mens as beeld van God ook God se verteenwoor-diger op aarde

wees.

Om die beeld van God te wees, beteken tweedens dat die mens – veral voor

die sondeval – in baie opsigte na God gelyk het. Dit beteken dat die mens die

deugde en vermoëns wat deel van God se wese is, waarneembaar moet maak

en in sy lewe moet laat uitstraal (1 Joh. 3:7). Enkele trekke waarin die mens

die beeld van God vertoon – en veral voor die sondeval ver-toon het – is die

volgende: God kan liefhê, trouens, Hy is liefde – die mens kan ook liefhê; God

is heilig – die mens was ook heilig; God is regverdig – die mens was ook

regverdig.

Toe het die sondeval gekom, en hoewel die mens ná die sondeval nog

beeld van God gebly het (Gen. 9:6; Jak. 3:9), is God se beeld in die mens

ernstig geskend. In plaas van om regverdig te wees, het hy grootliks onreg-

verdig geword; in plaas van om lief te hê, het hy begin haat (Gen. 4).

In sy oneindige ontferming en genade het God toe sy eniggebore Seun

gestuur en deur sy soenverdienste het Hy die beeld van God in die mens

herstel. En deur sy Woord en Heilige Gees verander en vernuwe Hy ons sodat

ons al hoe meer sy beeld in ons lewe vertoon (Rom. 8:29).

Dit is ’n groot genade van God dat ons sy beeld mag vertoon, maar dit is

nou ook ons heilige roeping: ons moet nou oral en altyd sy beeld ver-toon.

Daarom sê Paulus: “Lewe volkome volgens die wil van God en wees heilig”

(Ef. 4:24).

As gevolg van die sonde sal daar hier op aarde altyd leemtes wees in die

openbaring van God se beeld in ons lewe. Op die nuwe aarde sal ons sy beeld

egter volmaak vertoon (Fil. 3:21; 1 Joh. 3:2).

- 15 -

Dinsdag 12 Januarie

Skrifgedeelte: Psalm 8; HK Sondag 3, Antwoord 6

Fokusgedeelte: Psalm 8:6

God het die mens geskep om regverdig en heilig te wees

Die feit dat die mens goed en na die beeld van God geskep is, behels nog

meer as wat reeds gesê is. Ons bely verder dat God die mens in ware

geregtigheid en heiligheid geskep het.

Hierdie twee deugde maak deel uit van die wese van God. Dit dui ook aan

hoe die beeld van God in die mens ingeskep is. Dit was noodsaaklik dat die

mens so geskape is, want hy kon alleen die verteenwoordiger van God wees as

hy in die regte verhouding tot God staan en aan God se wil gehoorsaam is.

Onder geregtigheid (regverdigheid) word verstaan dat Adam, omdat hy

goed en na die beeld van God geskep is, in homself geweet het wat goed en

reg is volgens die wet van God en dit ook gedoen het. Dit was vir hom ’n lus

en ’n vreugde om die wil van God wat hy suiwer geken het, ook suiwer uit te

voer.

Die mens was egter ook heilig: hy was innerlik en uiterlik rein en sonder

smet. In sy hart het daar nooit ’n gedagte aan sonde en onreinheid opge-kom

nie. Geen vlek of rimpel was op hom nie.

’n Mens kan jou byna nie voorstel in watter hoë en heerlike staat die mens

direk na die skepping voor God gestaan het nie. En as Dawid van die mens na

die sondeval kon sê: “U het hom ’n bietjie minder as ’n hemelse wese ge-

maak en hom met aansien en eer gekroon” – hoeveel te meer sou dit nie met

die mens die geval gewees het vóór die sondeval nie.

As die mens in sonde val, vind daar ’n ingrypende verandering plaas. In

plaas van geregtigheid word daar dan tot ’n groot mate ongeregtigheid by die

mens gevind, en in plaas van heiligheid onheiligheid (vgl. Rom. 2:10-18).

God het in sy groot genade en ontferming die mens nie laat bly in die

ellende waarin hy homself gestort het nie. Hy bewerk vir die mens redding en

verlossing deur die soenverdienste van Christus. In sy grenslose liefde herstel

Hy dié wat in Hom glo sodat hulle is soos wat Hy oorspronklik be-doel het dat

die mens moet wees. Die mens word weer geregverdig en geheilig (1 Kor.

6:11). Daarom word egter van die gelowiges geëis om regverdig te wees soos

God regverdig is (1 Joh. 3:7) en om heilig te wees omdat God heilig is (1 Pet.

1:15, 16).

- 16 -

Woensdag 13 Januarie

Skrifgedeelte: Genesis 2:4-19; HK Sondag 3, Antwoord 6

Fokusgedeelte: Genesis 1:28

God het die mens geskep om Hom te dien

In die afwysing van die gedagte dat God die mens sondig en verkeerd

geskep het, gaan ons belydenis verder en toon dat God die mens met ’n spe-

sifieke doel en bestemming geskep het, naamlik om profete, priesters en ko-

nings in sy diens te wees.

As profeet moes die mens veral met sy verstand God sy Skepper reg ken.

Dit impliseer dat God Homself nog verder aan die mens sou open-baar, want

daarsonder was dit vir die mens onmoontlik om God nog beter te ken. Hier-die

kennis moes hy gebruik om God te dien en te verheerlik.

As priester moes die mens God met sy hele hart liefhê en Hom met oor-

gawe dien. Sy hele lewe moes een groot dankoffer aan God wees. Hy moes

verder die hele skepping tot ’n biddende toewyding aan die Here bring.

As koning moes die mens met al sy krag en handelinge aan God diens-baar

wees. Hy moes oor die skepping en homself heers volgens die wil van God. In

Psalm 8:7 sê Dawid van die mens: “U laat hom heers oor die werk van u

hande, U het alles aan hom onderwerp.” Dit impliseer dat die mens die hele

skepping so in die Naam van die Here moes regeer dat alles en almal God sal

dien. Die mens moes dus terselfdertyd dienskneg en koning in God se diens

gewees het (vgl. Op. 22:3, 5). So sou die mens saam met God in die ewige

saligheid kon lewe om Hom te loof en te prys.

Dit is hoe God die mens geskep het as profeet, priester en koning. Dit dui

die hoë posisie aan vanwaar die mens geval het toe hy sonde gedoen het.

As God in sy grenslose groot liefde die mens red deur die versoening van

sondes wat Christus vir ons aan die kruis bewerk het, herstel Hy uit genade

hulle wat glo ook in hierdie verband soos God oorspronklik bedoel het dat

hulle moet wees. Die mens word weer herstel in die dienste van profeet wat

Hom ken en bekendmaak, van priester wat Hom liefhet en van koning wat

Hom as heerser dien. Daarom kan Petrus aan die gelowiges skryf: “Julle ... is

’n uitverkore volk, ’n koninklike priesterdom, ’n nasie wat vir God afgesonder

is, die eiendomsvolk van God, die volk wat (as profe-te) die verlossingsdade

moet verkondig van Hom wat julle uit die duister-nis geroep het na sy

wonderbare lig” (1 Pet. 2:9).

- 17 -

Donderdag 14 Januarie

Skrifgedeelte: Genesis 2:8-19; HK Sondag 3, Vraag 7

Fokusgedeelte: Genesis 2:16, 17

Wat was op die spel by die sondeval?

Hier op aarde vind soms groot rampe plaas wat baie ellende en verdriet kan

veroorsaak. Daar is egter geen ramp wat eers naastenby vergelyk kan word

met die sondeval nie, want die ramp van die sondeval is die oorsaak van al die

rampe en ellende in die wêreld. Die smartlike gevolge daarvan raak die totale

mensdom al die eeue van sy bestaan hier op aarde.

Hoe het dit dan gekom dat ’n skynbaar nietige sakie soos die eet van ’n

verbode vrug sulke ontstellende gevolge kan hê? Dit besef ons eers as ons

weet waarom dit gegaan het by die eet of nie eet nie van die verbode vrug.

God het die mens so na sy beeld geskep dat hy spontaan, sonder dat hy

daaraan gedink het, God geëer en gedien en volgens sy gebooie gelewe het.

God het egter sy eer daarin gesoek dat die mens Hom vry-willig moes dien en

gehoorsaam, selfs al was hy in staat om anders te handel. Daarom moes daar

by die wet wat by die skepping in sy hart gelê is ’n ekstra gebod bykom

waarvan die mens die sin nie kon insien nie, maar waaraan hy gehoorsaam

moes wees bloot omdat God dit van hom eis.

Hierdie ekstra gebod vind ons in die proefgebod wat lui: “Van al die bome

in die tuin mag jy eet soos jy wil, maar van die boom van alle kennis mag jy

nie eet nie. Die dag as jy daarvan eet, sterf jy.” Dat die eet van die verbode

vrug die dood sou meebring, was vir die mens iets wat hy nie kon insien nie,

maar wat hy moes glo bloot omdat God dit gesê het. Trouens, in Genesis 3:6

word uitdruklik gesê dat die boom se vrugte goed was om te eet en mooi om

na te kyk.

Die groot vraag wat uit die proefgebod na vore gekom het, was dus: Sal die

mens ook in die skynbaar nietige sakie soos die eet of nie eet nie van die

betrokke vrug aan God gehoorsaam wees slegs omdat God dit eis, al kon hy

nie die betekenis van so ’n gehoorsaamheid insien nie? As hy gehoorsaam is,

sal hy die ewige lewe as erfenis verkry, maar as hy ongehoorsaam is, die

ewige dood. Daarom gaan dit hier.

Dit moet ons goed begryp om die sondeval te verstaan.

- 18 -

Vrydag 15 Januarie

Skrifgedeelte: 2 Petrus 2:1-10; HK Sondag 3, Antwoord 7

Fokusgedeelte: 2 Petrus 2:4

Die oorsprong van die sonde

Adam en Eva word in Genesis 3 aangedui as die eerste mense wat ge-

sondig het. Daarmee het hulle hul hele nageslag tot sondaars gemaak op wie

die oordeel van God rus. Waar kom die sonde egter oorspronklik vandaan?

Volgens die Skrif het die sonde sy oorsprong by die engele. Daar word

gepraat van engele wat hulle nie binne hulle magsgebied gehou het nie, maar

hulle aangewese woonplek verlaat het. God het hulle toe in die hel ge-stort, en

hulle wag nou op die oordeelsdag om finaal deur Hom gestraf te word (2 Pet.

2:4; Jud:6). Dit moet gesien word as ’n verwysing na Satan en sy volgelinge

wat teen God in opstand gekom het. Die duiwel was waarskyn-lik ’n

hoofengel wat ’n deel van die engele opgesweep het om hom te volg in sy

opstand teen God. In Openbaring 12:4 word gesê dat die draak (Satan) ’n

derde van die sterre meegesleep het. Dit dui daarop dat ’n derde van die en-

gelemag Satan gevolg het in sy opstand teen God en so self duiwels geword

het.

In 1 Timoteus 3:6 word gepraat van iemand wat verwaand kan word en in

dieselfde oordeel as die duiwel val. Daaruit word afgelei dat Satan en sy vol-

gelinge verwaand en hoogmoedig geword het en hulle toe teen God verhef het.

Een van die bekendste kenmerke van Satan is dat hy ’n leuenaar is. Die

Here Jesus sê immers van hom: “Hy staan nie aan die kant van die waarheid

nie, omdat daar in hom geen waarheid is nie. Wanneer hy leuens praat, is dit

volgens sy aard, want hy is ’n leuenaar en die vader daarvan” (Joh. 8:44).

Satan het die groot teëstander van God geword (Job 1:2; Sag. 3:12). Daarom

was dit sy doel om God se pragtige skeppingswerk te verwoes deur die sonde

daarin in te dra. Dit het hy ook gedoen deur die mens met sy leuens tot sonde

te verlei.

Satan is aanvanklik nog in die hemel toegelaat (Job 1:2). Met Christus se

kruisiging en opstanding uit die dood is hy oorwin en met Christus se hemel-

vaart is hy uit die hemel uitgegooi (Op. 12:8, 9) en kan hy nie meer daar ver-

skyn nie. Uiteindelik sal God wat vrede gee, Satan onder die voete van die

gelowiges verpletter (Rom. 16:20). Hy en sy aanhangers sal vir ewig in die

poel van vuur gegooi word (Op. 20:10).

- 19 -

Saterdag 16 Januarie

Skrifgedeelte: Genesis 3:4-15; HK Sondag 3, Vraag 7

Fokusgedeelte: Genesis 3:6

Die sondeval

In die maklik verstaanbare woorde uit Genesis 3:6 hierbo word die ontset-

tendste van alle wêreldrampe aan ons meegedeel. Uiterlik geoordeel, lyk dit of

daar nie veel gebeur het nie. Die dreuning van hierdie val in sonde is egter tot

in die hoë hemel gehoor en tot in die diepste afgronde gevoel. Met een

geweldige skeur is die skepping as’t ware uiteengeruk. Al die verhoudings

tussen God en die skepping, tussen God en mens, tussen mens en mens, tussen

mens en dier is geskend en verbreek.

Die eet van ’n verbode vrug lyk na ’n nietigheid. In die diens van die Here

is daar egter nooit nietighede nie. Deur die verbode vrug te eet, het die mens

immers in verwaande selfverheffing God verwerp en vir Satan gekies. Daar-

om is dit geen ligte oortreding nie, maar die tragiese keerpunt in die wêreld-

geskiedenis.

Hier is nie maar net ’n misstap begaan nie, maar ’n sonde teen God wat

uiteindelik soos suurdeeg alles en almal sou deurtrek. Hier is die revolusie-

gees van Satan om teen God in opstand te kom, op die mens oorgeplant.

Wat hier gebeur het, word in ons belydenis val en ongehoorsaamheid ge-

noem.

By die woord val dink ’n mens aan ’n onheil, ’n ramp wat iemand tref en

waar hy tot ’n groot mate passief is. Hier sien dit waarskynlik veral op die

verleiding van Satan. Die sonde is egter ook ’n aktiewe daad: dit is onge-

hoorsaamheid. Die sondaar is nie maar net ’n beklaenswaardige slagoffer

sodat hy geen verantwoordelikheid vir sy dade het nie. Nee, hy is ook ’n mis-

dadiger wat ten volle verantwoordelik en ten volle toerekenbaar is. Die sonde

is ’n opsetlike daad van ongehoorsaamheid teen sy beterwete in!

Was dit nie dat God in sy onbeskryflike groot genade en ontferming reeds

in die paradys die verlossing deur Christus in vooruitsig gestel het nie (Gen.

3:15), sou die sondeval die begin van die ewige oordeel en straf vir alle men-

se gewees het.

- 20 -

Sondag 17 Januarie

Skrifgedeelte: Romeine 5:12-20; HK Sondag 3, Antwoord 7

Fokusgedeelte: Psalm 51:7

Die erfsonde

Die sondedaad van Adam en Eva was nie net vir hulle persoonlik van

betekenis nie, maar ook vir hulle ganse nageslag. Adam het immers nie slegs

in persoonlike hoedanigheid gesondig nie, maar ook in amptelike

hoedanigheid as eerste mens en as hoof van die verbond met God. Daarom is

sy daad van betekenis vir die hele menslike geslag.

Dat die sonde van Adam as erfskuld van betekenis is vir alle mense, is glad

nie iets vreemds nie. Soortgelyke dinge gebeur vandag nog. As ’n staatshoof

oorlog teen ’n vyand verklaar, beteken dit nie dat hy alleen in ’n staat van

oorlog met die vyand is nie, maar die hele volk waarvan hy die hoof is. So is

dit ook met hierdie sondedaad van Adam as verbondshoof: dit is van betekenis

vir al sy nakomelinge, soos blyk uit Romeine 5:12: “Deur een mens het die

sonde in die wêreld gekom, en deur die sonde die dood, en so het die dood tot

al die mense deurgedring ...”

Die gevolg van Adam se sonde is verder dat alle mense nou in sonde as

erfsmet ontvang en gebore word, want Adam het deur die sonde soos ’n slegte

boom geword wat slegte vrugte dra (vgl. Gen. 5:3). Daarom het alle mense

deel aan Adam se val en ongehoorsaamheid. Dit is wat Dawid ook beklemtoon

as hy sê: “Ek was al skuldig toe ek gebore is, met sonde belaai toe my moeder

swanger geword het” (Ps. 51:7).

In en deur Adam is ons self skuldig, omdat hy ons verbondshoof en ons

almal se vader is. Dit is die leer van die erfsonde. En hierdie erfsonde is die

teelaarde waarop die sondeplante in ons lewens voortwoeker. Daarop groei

ook by ons die revolusiegees en die ongehoorsaamheid aan God.

Dit is duidelik dat ons persoonlik by die sondeval van Adam en Eva in die

paradys betrokke is. Hulle sonde het gemaak dat ons ook as sondaars voor

God staan en daarom die dood skuldig is.

Ons mag miskien dink dat dit onregverdig is dat Adam se sonde ons toe-

gereken word, maar wat sê ons dan daarvan dat die geregtigheid van Chris-tus

as ons nuwe Verbondshoof ons uit genade toegereken word? Is dit ook

onregverdig? Nee, ons moet kinderlik gelowig aanvaar wat God se Woord ons

leer en ons verlossing, ook van ons erfsonde, by Jesus Christus ons Verlosser

soek (Rom. 5:19).

- 21 -

Maandag 18 Januarie

Skrifgedeelte: Genesis 6:1-8; HK Sondag 3, Vraag 8

Fokusgedeelte: Genesis 6:5

Die verdorwenheid van die mens ná die sondeval

In Antwoord 7 bely ons dat ons natuur só verdorwe is dat ons almal in

sonde ontvang en gebore word. Vraag en Antwoord 8 sluit daarby aan en brei

daarop uit deur te sê dat hierdie verdorwenheid só erg is dat ons (negatief)

glad nie in staat is om iets goeds te doen nie en (positief) geneig is tot alle

kwaad.

Ons belydenis gebruik die woord verdorwenheid. Dit beteken eintlik

korrup. Dit dui op iets wat stukkend gebreek en onbruikbaar gemaak is en so

totaal verdorwe geraak het. Wat hierdie verdorwenheid by die mens behels,

kan duidelik gesien word in die lewe en optrede van die mense voor die

sondvloed. Van hulle word gesê: “Toe die Here sien hoe groot die

verdorwenheid van die mens op aarde is en dat hy sy lewe lank net slegte

dinge bedink, was die Here bedroef daaroor dat Hy die mens op aarde

gemaak het. Dit het Hom diep gegrief.” Die goddeloosheid en verdorwenheid

van die mense het met rasse skrede toegeneem. Daarom was die Here verplig

om die aarde met die sondvloed skoon te was en met Noag ’n nuwe begin te

maak.

Soos egter uit die geskiedenis van die mense in die tyd van Noag blyk, is

die verdorwenheid van die sonde in die mens nie iets wat staties bly en altyd

dieselfde is nie. Nee, dit groei voort en gaan van kwaad na erger, tot hierdie

mense “in hulle verdorwenheid te gronde gaan” (2 Pet. 2:12; 1953-vertaling)

– tensy God dit op een of ander wyse verhoed.

Die verdorwenheid van die sonde kom by sekere mense duidelik na vore

wanneer daar aan hulle mag gegee word. Dan openbaar hulle hul innerlike

boosheid en monsteragtigheid op ’n skokkende en brutale wyse. Dink maar

aan Hitler, Stalin en Idi Amin.

Wel is daar ongelowige mense wat só ’n eerbare lewe lei dat hulle soms

selfs vir Christene ’n voorbeeld is. Dit is egter net te danke aan die algemene

genade van God.

Die mens het só diep in sonde geval dat hy slegs van hierdie innerlike

verdorwenheid verlos kan word as die Heilige Gees sy hart verander, sodat hy

Christus en sy verlossing deur die geloof aanneem. Dan sal hy ook uit

dankbaarheid volgens die wil van God lewe.

- 22 -

Dinsdag 19 Januarie

Skrifgedeelte: Johannes 3:1-8; HK Sondag 3, Vraag 8

Fokusgedeelte: Johannes 3:3

Die weergeboorte

Die weergeboorte (wedergeboorte) is noodsaaklik en onontbeerlik om ’n

kind van God te kan wees. Christus Self toon die noodsaaklikheid daarvan as

Hy aan Nikodemus sê: “Dit verseker Ek jou: As iemand nie opnuut gebore

word nie, kan hy die koninkryk van God nie sien nie.”

• Onder weergeboorte verstaan ons dat die Here deur sy Heilige Gees ’n

verandering in die lewe van ’n mens laat plaasvind sodat, waar dit vroeër,

vóór dié verandering, op die duiwel gerig was, na sy bevele geluister en sy

wil gedoen het, dit ná die verandering op God gerig is, na Hom luister en

sy wil doen (vgl. Tit. 3:5).

Die weergeboorte is dus ’n verandering van lewensrigting in die hart van

die mens, en omdat die hart verander, verander die hele mens, want jou hart

bepaal jou hele lewe (Spr. 4:23).

Wat die verskil tussen ’n weergeborene en ’n onweergeborene is, kan ons

aan die hand van Romeine 7:19 soos volg verduidelik: Paulus sê “die goeie

wat ek wil doen, doen ek nie, maar die slegte wat ek nie wil doen nie, dit doen

ek”. As weergeborene wie se lewensrigting verander is, wil hy die goeie doen,

en die slegte, die verkeerde wil hy nie doen nie – hoewel hy moet bely dat hy

dikwels nie daarin slaag om aan dié wense uitvoering te gee nie. Met die

onweergeborene is dit presies andersom gesteld: van nature wil hy nie die

goeie nie, maar die slegte.

By die besinning oor die weergeboorte moet ons steeds in gedagte hou dat

ons hier te doen het met iets wat die mens nie self kan verrig nie. Ons is

immers deur die sonde so verdorwe dat ons uit onsself heeltemal onbe-kwaam

is tot enige goed en geneig tot alle kwaad. God alleen kan die rigting en

innerlike geneigdheid van die hart verander, want om ’n mens se hart om te

buig om in God te glo, vereis net so ’n goddelike krag as wat nodig was by die

skepping van die wêreld, of wat nodig sal wees by die opwekking van die

dooies (DL 3/4, 12).

Hoe sal ons God ooit genoeg kan dank dat Hy die weergeboorte in ons laat

plaasvind het! Ons moet egter onthou dat daar nou ’n besondere roeping op

ons geplaas word: ons moet uit dankbaarheid alles in ons vermoë doen om die

weergeboorte in ons lewe tot verdere ontplooiing te laat kom. Ons hele lewe

moet vernuut word na die beeld van Christus (Rom. 8:29; Gal. 2:20).

- 23 -

Woensdag 20 Januarie

Skrifgedeelte: 1 Petrus 1:17-25; HK Sondag 3, Vraag 8

Fokusgedeelte: 1 Petrus 1:25

Hoe God die weergeboorte tot stand bring

In ons belydenis word gesê dat die weergeboorte in ons tot stand gebring

word deur die Gees van God. Die Heilige Gees bring egter die weergeboorte

in ons tot stand deur die Woord van God wat aan ons verkondig word. Dit

blyk duidelik uit 1 Petrus 1 waar die apostel sê: “Julle is immers weergebore,

nie uit verganklike saad nie, maar uit onverganklike saad: die lewende en

ewige woord van God ... En hierdie woord is die evangelie wat aan julle ver-

kondig is.” Deur die verkondiging van die evangelie van verlossing in en deur

Jesus Christus bring die Heilige Gees die weergeboorte in ons tot stand.

Natuurlik, God is magtig en aan geen middel gebonde nie. As Hy wil, kan

Hy die weergeboorte sonder die verkondiging van die Woord werk. Daarom

staan ons ook nie verleë as ons gevra word wat dan met vroeg-gestorwe

kindertjies gebeur wat die Woord van God nog nie kon begryp nie. Die Skrif

leer ons dat kinders van gelowiges wat sterwe, wel die saligheid sal beërwe,

nie omdat hulle self sonder sonde is nie, maar omdat hulle ouers tot die gena-

deverbond behoort en hulle derhalwe verbondskinders is aan wie die beloftes

van redding en ewige saligheid toekom. “Godvrugtige ouers moet daarom nie

twyfel aan die uitverkiesing en saligheid van hulle kinders wat God in hulle

kinderjare uit hierdie lewe wegneem nie (Gen 7:17; Hand 2:39; 1 Kor 7:14)”

(DL 1:17).

Dit kom dus daarop neer dat God die weergeboorte kan laat plaasvind

sonder die verkondiging van die Woord, maar in die reël doen Hy dit nie. Hy

wil die weergeboorte deur die verkondigde Woord laat plaasvind.

Op dié wyse word daar ’n geweldige roeping op ons gelê. Vir die predikant

beteken dit dat hy die Woord van God reg en suiwer moet verkondig dat dit

skerper as enige swaard met twee snykante is (Heb. 4:12). Die ouderling moet

op huisbesoek die Woord laat spreek. Ouers moet hulle kinders die Woord van

God leer. Ons moet self ook, veral in tye van geloofsinsinking, volhard in die

gebed en ons verdiep in God se Woord en “vurig verlang na die tyd van

oorvloediger genade en dit ook met eerbied en ootmoed verwag” (DL 1:16).

- 24 -

Donderdag 21 Januarie

Skrifgedeelte: Esegiël 18:1-2, 25-32; HK Sondag 4, Vraag 9

Fokusgedeelte: Esegiël 18:25

Geen onreg is in Hom nie

Ons het seker almal al gesien hoe ’n mens, as hy oortree het, hom probeer

verontskuldig. As hy sy sondige daad nie meer kan ontken nie, probeer hy ’n

uitvlug in allerlei verontskuldigings soek. Dit vind nie net in geregshowe plaas

nie, maar ook in alledaagse verhoudings: kind teenoor ouer; werknemer

teenoor werkgewer; vriend teenoor vriend. En die verontskuldigings verander

maklik in beskuldigings en selfs onregverdige beskuldigings. Die skerpste

kritiek teen die kerk kry ’n mens dikwels juis by mense wie se verhouding tot

God veel te wense oorlaat. Die ergste is dat ’n mens soms selfs teenoor God so

optree. Met allerlei verontskuldigings probeer hy om God se straf te ontwyk.

Hy probeer selfs om God aanspreeklik te hou vir die benarde situasie waarin

hy deur sy sonde beland het. Ons sien dit duidelik by die Jode in ballingskap

(Eseg. 18). Hulle sê dat dit hulle ouers se skuld is dat hulle in ballingskap

verkeer. Hulle het selfs ’n spreekwoord daaroor gemaak en gesê: “Die vaders

eet groen druiwe en dan word die kinders se tande stomp” (Eseg. 18:2).

Daarom doen die Here hulle ’n onreg aan deur hulle vir die sonde van hulle

ouers te straf. Dit is nou in reaksie hierop dat die Here hulle antwoord: “Julle

sê: ‘Die Here tree nie reg op nie.’ Luister Israel: Tree Ek nie reg op nie? Dit

is julle wat nie reg optree nie!” En dan sê die Here dat, hoewel hulle ook deel

in die straf oor hulle ouers, hulle self net so skuldig staan vir hulle eie sondes

en die straf verdien wat hulle ontvang.

Sondag 4 van ons belydenis vertolk dieselfde gedagte wat daar in die tyd

van Esegiël by Israel was, naamlik dat God die mens ’n onreg aandoen deur

hom vir sy sonde aanspreeklik te hou. Daar word drie verontskuldigings – wat

eintlik beskuldigings teen God is – genoem waardeur die mens probeer om te

ontkom aan God se straf op die sonde.

Verder sal aangedui word dat daar geen grond is vir enigeen van hierdie

beskuldigings nie. Wat egter hier van besondere belang is, is die skokkende

optrede van die sondige mens omdat hy sy eie optrede wil verdedig en

regverdig deur voor te gee dat God hom onreg aandoen. Die Skrif getuig

duidelik dat God ’n God van reg is en dat daar in Hom geen onreg is nie

(Deut. 32:4; Ps. 92:16). Daarom is die blote gedagte dat God die mens onreg

aandoen, wesenlik sondig. Trouens, juis omdat God regverdig is, het Hy,

eerder as om die sonde ongestraf te laat bly, sy Seun gestuur om te betaal vir

al ons sondes en onreg sodat ons weer vrede met God kan hê.

- 25 -

Vrydag 22 Januarie

Skrifgedeelte: Deuteronomium 32:1-10; HK Sondag 4, Vraag 9

Fokusgedeelte: Deuteronomium 32:4

God doen die mens geen onreg aan nie

In Deuteronomium 32 onderrig God sy volk by monde van Moses. Teenoor

die ontrou en korrupte gesindheid van Israel word baie sterk beklemtoon dat

God regverdig en sonder onreg is. Trouens, die hele Bybel getuig daarvan

(vgl. Ps. 92:16; Op. 16:5).

In die lig hiervan moet die bedenking van die mens in Vraag 9 van ons

belydenis gesien en beoordeel word. Daardeur word die indruk gewek dat God

die mens ’n onreg aandoen deur van hom iets te eis wat hy nie kan doen nie.

Onreg veronderstel dat die mens sekere regte het en dat dié regte misken of

vertrap word. Die onreg sou dan daarin bestaan dat God ook ná die sondeval

van die mens bly eis dat hy sy wet volmaak moet volbring, terwyl hy sedert

die sondeval so verdorwe is dat hy dit nie meer kan doen nie. Kan hier werklik

van onreg sprake wees?

God eis van die mens om Hom lief te hê met ’n volmaakte liefde. Hy moet

God liefhê bo alles en sy naaste soos homself. Aan hierdie eis kon die mens

voor die sondeval wel volmaak voldoen, want God het self die mens so

geskape dat hy dit kon doen.

Wat het toe gebeur? Die mens het deur moedswillige ongehoorsaamheid

homself en al sy nakomelinge van die gawes beroof om God bo alles lief te hê

en sy naaste soos homself.

Ook die feit dat die mens gesondig het deur die aanhitsing van die duiwel,

is vir hom geen verskoning nie. Die leuens van Satan was immers nie net

godslasterlik nie, maar ook so deursigtig dat mense met ’n onbenewelde

verstand – en dit het Adam en Eva toe gehad – duidelik die bedoeling daarvan

kon insien. Tog luister hulle na Satan en draai die rug op God. Daarom kan

hulle aan God se eis om Hom volmaak lief te hê, nie meer voldoen nie.

Dit is dus die mens se eie skuld dat hy die eis van God nie meer kan uitvoer

nie. Daarom doen God hom geen onreg aan deur van hom te eis wat hy voor

die sondeval kon doen nie. Eerder as om homself voor God te probeer

regverdig, moet die mens met skuldbelydenis sy verlossing in die

soenverdienste van Christus soek (Rom. 3:21-24).

- 26 -

Saterdag 23 Januarie

Skrifgedeelte: Genesis 3:1-7; HK Sondag 4, Antwoord 9

Fokusgedeelte: Genesis 3:4, 5

Die verleiding van Satan

In Genesis 3 word ons vertel hoe Satan die mens tot sonde verlei het. ’n

Mens moet let op sy tegniek: as hy met Eva praat, val hy nie sommer met die

deur in die huis nie; nee, hy kom met ’n ompad. Hy val Eva nie aan nie, maar

vra vriendelik: “Het God werklik gesê julle mag van geen boom in die tuin eet

nie?” Met die vraag wil hy twyfel by Eva wek, twyfel aan die woord van God.

Die duidelikste kom sy bose opset egter uit in die feit dat hy die woorde

van God verdraai. God het gesê dat hulle van al die bome in die tuin mag eet

behalwe van een, maar die slang vra of God gesê het dat hulle van geen enkele

boom se vrugte mag eet nie. So wou hy deur sy goedgekose vraag ’n

ongunstige lig op God laat val, asof Hy hartvogtig is en aan die mens so baie

ontsê.

As Eva dan antwoord, kan ’n mens duidelik sien dat Satan reeds ’n greep

op haar verkry het, want sy verdraai ook die woorde van God. Sy sê

byvoorbeeld dat God gesê het dat hulle van die vrugte van die betrokke boom

nie mag eet nie en dit ook nie mag aanraak nie (Gen. 3:3). God het egter nooit

gesê dat hulle dit nie mag aanraak nie. Hy het slegs die eet daarvan verbied.

Nadat hy so die vertroue op die goedheid van God by Eva laat wankel het,

gaan die slang oor na uitdruklike leuens: “Julle sal beslis nie sterf nie, maar

God weet dat julle oë sal oopgaan die dag as julle van daardie boom eet, en

dan sal julle soos God wees deurdat julle alles kan ken.”

As die twyfel eers posgevat het, is daar reeds ’n gat in die muur gebreek en

kan Satan in die huis ingaan. Nou veg hy kaalvuis en slaan toe met blatante

leuens: Julle sal beslis nie sterwe nie. Eva luister na Satan en so word haar

twyfel in ongeloof omgesit. Sy wil nie meer van God afhanklik wees nie, maar

op haar eie bene staan – los van God!

Hierdie verleiding van Satan moet ook vir ons ’n ernstige waarskuwing

wees. Soos hy die mens in die paradys verlei het, so maak hy vandag nog. Hy

gebruik dieselfde tegniek. Trouens, met hierdie tegniek wou hy ook vir

Christus verlei toe hy Hom in die woestyn en elders versoek het. Christus het

Hom egter nie laat verlei nie. Hy was volmaak aan God gehoorsaam tot die

kruis en die dood toe. Deur hierdie gehoorsaamheid van Christus het Hy vir al

ons ongehoorsaamheid geboet.

- 27 -

Sondag 24 Januarie

Skrifgedeelte: Genesis 3:8-20; HK Sondag 4, Antwoord 9

Fokusgedeelte: Genesis 3:11

Die mens se moedswillige ongehoorsaamheid

Die beskuldiging aan die adres van die mens dat hy deur moedswillige

ongehoorsaamheid gesondig het, moet gesien word teen die agtergrond van

die feit dat daar ’n verbondsverhouding tussen God en mens was. Al word die

woord verbond nie in Genesis 1-3 genoem nie, is al die elemente van ’n

verbond tussen God en mens wel teenwoordig.

As God wat liefde is (1 Joh. 4:8, 16) die mens na sy beeld geskep het,

beteken dit dat die mens ook kon en moes liefhê. Tussen God en mens was

dus ’n band en verhouding van liefde. Hierdie liefde moes van die mens se

kant af veral in sy geloof in God en sy gehoorsaamheid aan God tot

openbaring kom. God waarsku hom ook dat as hy sy deel van die verbond nie

nakom nie, hy gestraf sal word en sal sterf. Tog kom die mens die eise van die

verbond wat aan hom gestel is, nie na nie. Hy eet wel van die vrugte van die

boom wat God hom verbied het om te eet. So vind die sondeval plaas.

As die sondeval in hierdie lig gesien word, beteken dit dat die mens se

sonde nie maar net die oortreding van ’n reël of voorskrif was nie, maar die

aantasting van die verhouding tussen God en mens. ’n Mens kan dit met ’n

huwelik vergelyk. As ’n man en ’n vrou met mekaar getroud is en een van

hulle raak betrokke by ’n verhouding met ’n ander persoon, dan word nie net

’n reël oortree nie, maar ’n verhouding aangetas. Dit is waarom die sonde van

die mens so ’n verskriklik ernstige saak is. Die sonde het die mens tot

ongeloof in God beweeg, en die ongeloof openbaar hom in ongehoorsaamheid

aan God. Gesien in die lig van die verbond tussen God en mens, kan die mens

se optrede tereg aangedui word as moedswillige ongehoorsaamheid waardeur

hy homself en sy hele nageslag beroof het van die gawes om God bo alles lief

te hê en sy naaste soos homself. Willens en wetens het hy God se gebod

oortree. Hy is soos iemand wat nie per ongeluk nie, maar teen sy beterwete in

aan die verkeerde kant van die pad ry en ’n ernstige ongeluk veroorsaak. Sy

daad is geen onbesonnenheid nie, maar ’n misdaad.

As dit alles in ag geneem word, moet God se redding van die mens deur die

soenverdienste van Christus as ’n daad van grenslose liefde gesien word.

- 28 -

Maandag 25 Januarie

Skrifgedeelte: Psalm 50:1-21; HK Sondag 4, Vraag 10

Fokusgedeelte: Psalm 50:21

God laat die mens se sonde nie ongestraf bly nie

Die mens probeer volgens ons belydenis verder om van God se straf vir sy

sonde te ontkom deur voor te gee dat God oordrewe is in die handhawing van

geregtigheid. Dit sou dan volgens die mens nie nodig wees dat God die sonde

moet straf nie. Hy kan dit mos maar deur die vingers sien.

Wie dit sê, toon dat hy dieselfde siening het as die mense van wie Asaf in

Psalm 50 praat: As God die sondes sien, moet Hy daaroor swyg en anderpad

kyk. Dan tree Hy net soos sondige mense op.

Die “nee, glad nie” van Antwoord 10 is niks anders nie as die belydenis

van die volmaakte geregtigheid van God. By ons as sondige mense is daar

reeds ’n gevoel van reg wat in opstand kom in ’n sondige wêreld. Hoeveel te

meer moet die Here, die God van geregtigheid, nie gekrenk word deur die

ongeregtigheid en ongehoorsaamheid van die sondige mens nie!

Die geregtigheid van God moet nie maar net, soos meesal die geval is,

gesien word as billike en regverdige optrede nie. God se geregtigheid hou

meer in. Dit beteken veral dat Hy optree in ooreenstemming met sy Woord.

Dit is presies waaroor dit hier gaan. God het uitdruklik aan die mens gesê dat

hy nie mag eet van die vrugte van die boom van kennis nie, want as hy wel

daarvan eet, sal hy sterwe. Al wat gebeur het toe die mens daarvan geëet het,

is dat God Hom aan sy woord gehou het en presies daarvolgens opgetree het.

Dit blyk ook uit Galasiërs 3:10 wat in die antwoord aangehaal word:

“Vervloek is elkeen wat nie bly in alles wat geskryf is in die boek van die wet

om dit te doen nie”. Daarom moet die mens gestraf word en sterwe. Dit is ’n

eis van God se geregtigheid. Hy kan die sonde nie ongestraf laat bly en deur

die vingers sien nie.

Die straf op die sonde moet ons dus beskou as die vergelding van God

waarin Hy Homself en die reg van sy liefde handhaaf. Sy reg wat geskend is

en sy liefde wat verwerp is, roep om vergelding. In die vergelding vind ons die

God van reg en liefde terug in Christus se versoeningslyde aan die kruis op

Golgota. “Hy (God) het Hom wat geen sonde geken het nie, sonde vir ons

gemaak, sodat ons kan word geregtigheid van God in Hom” (2 Kor. 5:2;

1953-vertaling).

God verskoon ons nie, maar vergewe ons om Christus ontwil.

- 29 -

Dinsdag 26 Januarie

Skrifgedeelte: Psalm 90; HK Sondag 4, Vraag 10

Fokusgedeelte: Psalm 90:7

God se toorn oor die sonde

As Moses in Psalm 90 sê: “Ons vergaan onder u toorn”, praat hy uit

ondervinding. Gedurende Israel se woestynreis het hy gesien hoedat ’n hele

geslag vergaan het onder God se toorn as gevolg van hulle ongehoorsaamheid

en ongeloof.

Die toorn of woede van ’n mens is aan ons goed bekend. Dit gaan

gewoonlik met ’n hewige emosionele gemoedsopwelling gepaard en kom

dikwels in heftige woorde en selfs pynigende dade tot openbaring.

As daar in die Skrif oor God se toorn gepraat word, word dieselfde woorde

gebruik as vir die toorn van ’n mens. Dit is te verstane, want God kan nie met

ons op ’n ander wyse praat as in die woorde van ’n mens nie. Tog is daar ’n

duidelike verskil tussen die toorn van God en die toorn van mense. Die toorn

van mense is gevul met sonde en meesal baie selfsugtig. Daarteenoor is God

se toorn heilig en sonder smet.

Daar is volgens die Skrif geen teenstelling tussen die liefde van God en die

toorn van God nie; inteendeel, dit staan in die nouste verband met mekaar. Die

toorn van God kan dan ook as die vuur van sy gekrenkte en beledigde liefde

aangedui word. God se toorn word deur die sonde gemotiveer. God se toorn is

die onvermydelike reaksie van elke poging tot ontwrigting van sy liefde, veral

as dit in menslike trots en arrogansie gedoen word. Daarom sê God Self ook

dat Hy jaloers is (Eks. 20:5) en selfs dat sy Naam Jaloers is (Eks. 34:14; 1953-

vertaling). In Nahum 1:2 (1953-vertaling) word gesê: “’n Jaloerse God en ’n

wreker is die Here, ’n wreker is die Here en vol grimmigheid; ’n wreker is die

Here vir sy teëstanders, en Hy behou die toorn oor sy vyande.”

Die toorn van God is ’n openbaring van die wese van God (Rom. 2:8). Tog

word meesal van God se toorn gepraat as dit op sy straf vir die sonde

betrekking het (Eks. 32:10). Daarom is die toorn van God iets wat die mens

moet vrees (Ps. 6:2). Dit blyk uit die volgende uitsprake: “Dit is verskriklik

om in die hande van die lewende God te val” (Heb. 10:31). “Want ons God is

’n verterende vuur” (Heb. 12:29).

Ons kan slegs van die toorn van God bevry word as ons in die Seun glo en

Hom gehoorsaam (Joh. 3:36).

- 30 -

Woensdag 27 Januarie

Skrifgedeelte: Romeine 1:18-32; HK Sondag 4, Antwoord 10

Fokusgedeelte: Romeine 1:18, 24, 26, 28

God se toorn – nou al geopenbaar

Die meeste van ons is daarvan bewus dat God se toorn oor die sonde en die

sondaars op ’n skrikwekkende wyse geopenbaar sal word op die dag as

Christus weer kom (Rom. 2:5, 8). Wat nie altyd so duidelik besef word nie, is

dat God se toorn oor die sondaars heel dikwels nou al geopenbaar word. In

Romeine 1:18 en verder toon Paulus duidelik aan dat God sy toorn oor hulle

openbaar deur hulle aan seksuele losbandigheid en ander goddelose

gesindhede en dade oor te gee.

Gewoonlik word dit nie so deur ons gesien nie. Seksuele losbandigheid

word meesal deur ons beskou as die oorsaak van God se toorn, en dat God se

toorn dan geopenbaar word in sake soos oorloë, aardbewings, droogtes,

depressies, ensovoorts. In bepaalde gevalle is dit ook waar: seksuele

oortredings kan die toorn van God oor die sondaar tot gevolg hê, soos duidelik

uit die geskiedenis van Dawid blyk. Paulus toon egter in Romeine 1 dat die

saak ook ’n ander kant het, en dit is dat seksuele oortredings op sigself reeds

die openbaring van God se toorn oor die betrokkenes kan wees. Anders gestel:

seksuele losbandigheid is in sulke gevalle reeds deel van God se straf op hulle

sonde. Omdat hulle die openbaring van God wat na hulle toe gekom het,

verwerp het, daarom het God hulle in sy toorn in die stroom van seksuele

losbandigheid ingestamp sodat hulle in hulle eie onbeheerste welluste kan

verdrink.

Drie maal gebruik Paulus in Romeine 1:18-23 die uitdrukking: Daarom

gee God hulle oor ...

Vers 24: Daarom gee God hulle oor aan hulle eie wellustige begeertes.

Vers 26: Daarom gee God hulle oor aan skandelike hartstogte sodat teen

die natuur in vrouens met vrouens en mans met mans seksueel verkeer.

Vers 28: Daarom gee God hulle oor aan ’n slegte gesindheid om te doen

wat nie betaamlik is nie.

Seksuele losbandigheid is in sulke gevalle nie net ’n sondige lewe wat God

vertoorn en wat Hy sal straf nie; dit is reeds God se straf.

Ware bekering en gelowige aanvaarding van die evangelie van Jesus

Christus is die enigste wyse om aan die toorn van God te ontkom (Rom. 1:16).

- 31 -

Donderdag 28 Januarie

Skrifgedeelte: Psalm 103; HK Sondag 4, Vraag 11

Fokusgedeelte: Psalm 103:8

God is barmhartig

Die barmhartigheid van God word deur sommige as ’n openbaring van sy

goedheid of goedertierenheid gesien. Ander sien dit as ’n openbaring van sy

liefde. Eintlik is dit nie ’n probleem nie, aangesien God se goedheid, liefde en

barmhartigheid mekaar tot ’n baie groot mate oorvleuel. So word die woorde

wat in die 1953-vertaling met goedertierenheid vertaal is, in die 1983-

vertaling op baie plekke met liefde of troue liefde vertaal (vgl. Ps. 63:4). Daar

is ook verse waar dit met barmhartigheid vertaal kon word (vgl. Rom. 2:4).

Dit staan in elk geval in ’n baie nou verband met barmhartigheid (Matt. 9:13;

Luk. 1:53, 54).

By wyse van omskrywing sou ’n mens die goedertierenheid van God kon

aandui as die blywende, neerbuigende, troue, genadige liefde, barmhartigheid

en goedgesindheid van God as ons Verbondsgod teenoor ons as sy kinders ter

wille van die soenverdienste van Christus. Kortweg sou ’n mens daarna kon

verwys as die troue liefde van God.

Hierdie troue liefde van God word aangedui as barmhartigheid wanneer dit

aan mense in ellende en nood betoon word. Dit vestig die aandag op die

innerlike bewoënheid van God as Hy die mens in sy sondenood sien. Treffend

word dit in vers 13 soos volg aangedui: “Soos ’n vader hom ontferm oor sy

kinders, so ontferm die Here Hom oor die wat Hom dien.”

So gesien, sê die Here in Psalm 103 aan ons dat sy barmhartigheid oor sy

kinders só groot is dat dit nie gemeet kan word nie. Die hoogte daarvan is so

groot soos die afstand tussen hemel en aarde (vs 11). Die breedte daarvan is so

ver as wat die ooste van die weste verwyder is (vs 12). Die tydsduur daarvan

is van ewigheid tot ewigheid (vs 17, 1953-vertaling).

Die liefde en barmhartigheid wat God aan ons bewys, is só groot dat dit vir

ons sondige mens totaal onmeetbaar is. Dit is die liefde en barmhartigheid wat

God in groot heerlikheid aan ons betoon het in die soenverdienste en

verlossing deur Jesus Christus. Dit is ook die liefde wat God in ons harte

uitgestort het deur die Heilige Gees wat Hy aan ons gegee het (Rom. 5:5).

In die lig hiervan moet ons ook Paulus se gebed verstaan as hy aan die

Efesiërs skryf: “Mag julle in staat wees om saam met al die gelowiges te

begryp hoe wyd en ver en hoog en diep die liefde van Christus strek. Mag julle

sy liefde ken, liefde wat ons verstand te bowe gaan, en mag julle heeltemal

vervul word met die volheid van God” (Ef. 3:18, 19).

- 32 -

Vrydag 29 Januarie

Skrifgedeelte: Psalm 99; HK Sondag 4, Antwoord 11

Fokusgedeelte: Psalm 99:8

God se regverdigheid en barmhartigheid bots nie

Die laaste bedenking wat die sondige mens na vore bring om aan God se

regverdige straf oor die sonde (vgl. 25 Jan.) te ontkom, is dat dit in stryd met

God se barmhartigheid is. Oënskynlik word daar steun gevind vir so ’n siening

in Psalm 99:8: “U was vir hulle ’n vergewende God, maar Een wat ook hulle

sondes gestraf het.” Tereg is van die betrokke woorde in Psalm 99 gesê dat

ons net met ’n oënskynlike teenstrydigheid te doen het. Gesien in die lig van

die Skrif as geheel, is daar geen teenstrydigheid nie.

Die siening dat God se regverdigheid in stryd sou wees met sy

barmhartigheid is egter ’n valse probleemstelling. Dit kom daarop neer dat sy

deugde of eienskappe in botsing is met mekaar en dat Hy in Homself verdeeld

is. Die blote gedagte dat daar so ’n innerlike verdeeldheid by God is, tas sy

heerlikheid en Godheid aan. Dan sou ons God teen God probeer uitspeel.

God se deugde kan nooit van mekaar geskei word en teenoor mekaar gestel

word nie, want God is sy deugde: Hy is volkome regverdig en Hy is volkome

barmhartig. Sy barmhartigheid kan nooit sy geregtigheid tersyde stel nie.

Omgekeer kan sy geregtigheid nooit sy barmhartigheid kanselleer nie.

Hierdie eensydige sienings van God word ook vandag aangetref. Enersyds

is daar mense wat net van liewe Jesus praat en van die liefde van God wat

alles verdra en alles vergewe. Andersyds is daar mense wat God as ’n wrede

tiran beskou wat die mensdom tot eie bevrediging op ’n aangrypende wyse

laat ly. Albei hierdie sienings is heeltemal onwaar en onbybels.

Volgens die Skrif is daar geen botsing tussen God se geregtigheid en sy

liefde nie; inteendeel, hulle staan in volkome harmonie met mekaar. Hierdie

harmonie word helder en duidelik aan ons geopenbaar in Jesus Christus wat

ter wille van ons gekruisig is. Aan die kruis sien ons hoe Christus aan die

geregtigheid van God voldoen as Hy in ons plek met die ewige straf na

liggaam en siel gestraf word. Aan die kruis sien ons egter ook die

onbegryplike groot liefde van God wat Paulus soos volg vertolk: “Want Hy

het Hom wat geen sonde geken het nie, sonde vir ons gemaak sodat ons kan

word geregtigheid van God in Hom” (2 Kor. 5:21; 1953-vertaling).

God se genade, liefde en ontferming oor ons is dus oneindig groot. Hy

betoon egter sy genade en barmhartigheid nie ten koste van sy reg en

geregtigheid nie, wel met die noukeurige handhawing daarvan.

- 33 -

Saterdag 30 Januarie

Skrifgedeelte: Job 26:5-14; HK Sondag 4, Antwoord 11

Fokusgedeelte: Job 26:14

Sonde teen die allerhoogste majesteit van God

Onder ons as mense gebeur dit dikwels dat ’n oortreding teenoor ’n

persoon of instansie wat hoog in aansien is en baie gesag het, in ’n baie

ernstiger lig beskou word as ’n oortreding teenoor ’n persoon of instansie wat

mindere aansien en gesag het. So sal die oortreding van ’n wet van die hoogste

owerheid met baie groter erns bejeën word as die oortreding van ’n reël van ’n

huisgesin. Dit is die agtergrond van die woorde in ons belydenis: “... die sonde

wat teen die allerhoogste majesteit van God gedoen is.” Met dié woorde word

na die ontsagwekkende grootheid, heiligheid en heerlikheid van God verwys.

Hy is só groot en magtig dat geen mens dit ooit sal begryp nie.

In Job 26 word oor hierdie grootheid van God gehandel soos dit in die

skepping en onderhouding van alles geopenbaar word. Job verwys na die

ruimte van die hemel met sy sterre, komete en planete wat daarin wentel en

duisende ligjare van mekaar verwyder is (vs 7). Hy praat ook van die aarde

wat hang waar daar niks is nie, maar van oomblik tot oomblik gedra word deur

God en deur sy magswoord in stand gehou word (vr 17; Heb. 1:3). Hy

versamel die water in wolke sonder dat hulle skeur (vs 8). ’n Mens sou in

aansluiting hierby kon verwys na magtige getygolwe, tsoenami’s,

weerligstrale, aardbewings en dergelike sake. Behalwe die opanbring van God

in die natuur is daar nog verder sy openbaring in sy Woord. Daar openbaar Hy

Hom aan ons as die Drie-enige God, Vader, Seun en Heilige Gees, wat in

Christus ons verlossing bewerk het en deur die Heilige Gees die

wedergeboorte in ons werk.

Aan die einde van die hoofstuk sê Job egter dat as ons dit wat ons uit die

natuur en uit die Skrif van God weet, vergelyk met wat God werklik is, is die

verskil so groot soos die verskil tussen ’n fluisterstem en ’n donderslag (vs

14). Dan moet ons onthou dat hierdie verskil maar net ’n vergelyking is om

ons te laat verstaan dat God in sy grootheid vir ons heeltemal onbegryplik en

ondeurgrondelik is (Rom. 11:35). Dit is dan nou teen die allerheiligste

majesteit van hierdie groot en heilige God wat die mens gesondig het. Daarom

moet die sonde in ’n uiters ernstige lig beskou word en moet dit op grond van

God se geregtigheid met die swaarste straf na liggaam en siel gestraf word. So

onbegryplik groot as wat God in sy deugde en eienskappe is, so onbegryplik

groot is Hy egter ook in sy liefde in Christus vir ons as skuldige en sondige

mense.

- 34 -

Sondag 31 Januarie

Skrifgedeelte: Matteus 25:31-46; HK Sondag 4, Antwoord 11

Fokusgedeelte: Matteus 25:41, 46

Die ewige straf aan liggaam en siel Die ewige straf aan liggaam en siel is die hel. Daar is baie mense wat op

grond van verskillende argumente van oordeel is dat die hel nie werklik

bestaan nie. Christus Self leer ons egter dat daar ’n ewige straf is. Hy sê dit in

woorde wat nie vir misverstand vatbaar is nie: “Dan sal die Koning sê: ‘Gaan

weg van my af, julle vervloektes! Gaan na die ewige vuur wat vir die duiwel

en sy engele voorberei is.’” (Matt. 25:41, 46).

Wie ontken dat daar ’n hel is, kom in botsing nie met mense nie, maar met

Christus Self. So ’n persoon is ’n valse profeet.

Wat is die hel dan? Die woorde waarmee die hel in die oorspronklike tale

aangedui word, is gehinnoom of gehenna. Dit hou verband met die dal van

Hinnom wat buite Jerusalem geleë is. Die plek het ’n baie ongunstige

betekenis gehad, omdat gruwelike afgodery daar bedryf is (2 Kon. 23:10; 2

Kron. 28:3). Later het dit die ashoop van Jerusalem geword. Dooie diere en

liggame van veroordeeldes is daar gegooi om aan verrotting en verbranding

oorgegee te word. Die dal van Hinnom het in die Skrif die simbool en

heenwysing na die hel, die plek van smarte, geword (Op. 14:11).

Die hel het ’n negatiewe kant. Dit blyk uit die woorde van Christus: “Gaan

weg van My af, julle vervloektes!” Dit wys daarop dat alle bande met Christus

geheel en al verbreek sal word. Dan sal hulle ervaar watter smarte Christus

gely het toe God Hom aan die kruis verlaat het (Matt. 27:46).

Die hel het egter ook ’n positiewe kant: dit is ’n onblusbare vuur (Mark.

9:44); daar is mense in die diepste duisternis waar hulle sal huil en op hulle

tande kners (Matt. 25:30). Daarom waarsku Christus: “Vrees Hom eerder wat

sowel die liggaam as die siel in die hel laat vergaan” (Matt. 19:28).

Wie is vir die hel bestem? Behalwe dat die hel bestem is vir die duiwel en

sy engele (Matt. 25:41) en vir die Antichris en die valse profeet (Op. 20:10), is

dit verder ook die bestemming van al die ongelowiges en goddelose mense. In

Openbaring 21:8 lees ons: “Maar die wat bang en ontrou geword het, die

losbandiges, moordenaars en onsedelikes, bedrieërs en afgodsdienaars en al

die leuenaars, hulle lot is in die poel wat met vuur en swawel brand, dit is die

tweede dood.”

Hoe ’n groot troos is dit om te weet dat Christus ons van die helse

benoudheid en pyn verlos het (HK So. 16, Antw. 44).

- 35 -

- 36 -

Maandag 1 Februarie

Skrifgedeelte: Daniël 9:1-19; HK Sondag 5, Vraag 12

Fokusgedeelte: Daniël 9:4, 5, 11

Ons verdien God se straf

In die aangehaalde woorde van Daniël hierbo, trouens, in sy hele gebed,

kry ons ’n hartroerende skuldbelydenis. Hy is konkreet en hy noem Israel se

sondes by die naam. Hy erken dat hulle God se straf oor hulle sondes ten volle

verdien.

Wat ’n mens hier besonder tref, is dat Daniël hom solidêr één voel met sy

volk in hulle skuld en sonde. Hy sê nie dat die rede vir hulle ellende in die

ballingskap by hierdie of daardie persoon gesoek moet word en dat hy nie

daarvoor aanspreeklik is nie. Nee, hy praat van ons. Hy sluit homself ten volle

daarby in. Hy noem wel die konings, die leiers en die familiehoofde, maar

noem dan ook die hele bevolking en hy is ’n lid van daardie volk.

Dit moet ons ook in ons skuldbelydenis doen. Ons moet nie die skuld net

op Adam en Eva plaas nie, maar besef dat ons ook voor God aanspreeklik is.

Ons belydenis praat tereg ook van ons wat God se straf verdien.

Die feit dat Daniël egter so van ons sondes praat, het nog ’n verdere

betekenis. Daniël sê nie dat die skuld van sy volk se ellende op Babel met sy

gewelddadige optrede gepak moet word nie. Nee, sê hy, die skuld lê by ons

Ons was ongehoorsaam en goddeloos en opstandig. Ons het deur ons sondes

God se regverdige straf oor ons gebring.

Die kern van die saak lê egter nog dieper. Ons moet immers nie net bely

dat ons self God se straf oor ons sondes oor ons gebring het nie, maar dat ons

God daardeur oneer aangedoen het Dit moet vir ons die verskriklikste wees,

en dit moet vir ons die vernaamste rede tot skuldbelydenis wees en ook vir die

erkenning dat ons God se straf verdien het. Ons het Hom geminag en verag.

Ons het die eer van sy Naam geskend. Dit is die eintlike rede vir Daniël se pyn

en leed en dit moet ook die diepste rede vir ons berou en skuldbelydenis wees.

Daniël het God se saak tot sy saak gemaak. Daarom verootmoedig hy hom

en bely hy sy sondes en sy volk se sondes.

Dit moet ons ook elke dag doen. Ons moet God se saak tot ons saak maak,

omdat Hy in sy ootmoedige, neerbuigende liefde in Christus ons saak tot sy

saak gemaak het. In Christus het Hy Hom oor ons ontferm. Hy red ons van

sonde en bewerk vir ons die ewige vreugde en saligheid. So ontvang ons

volkome vergewing van ons sondes (Dan. 9:19).

- 37 -

Dinsdag 2 Februarie

Skrifgedeelte: Markus 8: 34-38; HK Sondag 5, Vraag 12

Fokusgedeelte: Markus 8:37

Van straf bevry en genade verkry – kan dit?

Aan die einde van die vorige afdeling van ons belydenis het dit duidelik

geword dat die mens vanweë sy sondes eintlik in ’n donker tronk van God se

oordeel toegesluit is. Ons het gesien dat God se regverdige oordeel rus op die

mens wat deur sy moedswillige ongehoorsaamheid die rug op God gekeer het

en na Satan geluister het. Weens sy sonde het dit vir die mens onmoontlik

geword om God se wet volmaak te vervul. Daarom is alle mense die dood

skuldig – die ewige dood. Vanuit hierdie noodsituasie hoor ons nou die vraag

na en die roepstem om verlossing.

Dit verbaas ’n mens ook nie dat die mens wat sy sonde as skuld voor God

leer ken het en weet dat God se tydelike en ewige straf op hom rus, nou gaan

vra: “Hoe kan ek van my skuld en straf vrykom? Of in die woorde van

Christus: “Wat sal ’n mens gee as losprys vir sy siel (lewe)?”

Die woord losprys het hier ’n besondere betekenis. Dit dui op geld of

goedere wat betaal moet word om iemand uit ’n noodsituasie te red, iets

ongeveer soos die hedendaagse boete, maar tog ook meer as dit. So sou ’n

slaaf in die ou tyd sy vryheid kon kry deur ’n sekere losprys aan sy eienaar te

betaal. In Eksodus 21:28-31 kry ons die insiggewende uitspraak oor die

losprys insake ’n stoterige bees. As ’n bees ’n man of vrou stoot sodat die

persoon sterf, moet die bees doodgemaak word. As die bees egter al tevore

stoterig was en die eienaar gewaarsku is, maar hy tog niks daaraan gedoen het

nie en die bees dan iemand stoot dat hy sterwe, moet die bees doodgemaak

word en “die eienaar van die bees moet ook doodgemaak word ... As hy egter

loskoopgeld moet betaal, moet hy alles wat hom opgelê is betaal as

loskoopgeld vir sy lewe.”

As Christus nou hierdie woord gebruik en vra: “Wat sal ’n mens gee as

losprys vir sy siel (lewe)?”, dan wys dit op die ontsettende nood waarin die

mens vanweë sy sonde verkeer, en Hy vra wat ’n mens kan betaal om uit

hierdie nood verlos te word. Dit lyk of daar geen hoop op verlossing is nie,

want voor die gevangenis staan die regterstoel van God en daaragter wag die

ewige oordeel van God se regverdige straf op die sonde.

In die lig hiervan is dit vir die berouvolle kind van God ’n heerlike troos

dat hy na Christus aan die kruis kan kyk en kan sing: “Die losprys was u

bloed, wat U vir ons gestort het” (Skrifb. 8:2).

- 38 -

Woensdag 3 Februarie

Skrifgedeelte: Matteus 5:21-26; HK Sondag 5, Antwoord 12

Fokusgedeelte: Matteus 5:26

God eis dat ons ons skuld moet betaal

Hoewel Christus in Matteus 5:26 ’n beeld gebruik wat normaalweg op

menslike verhoudings van toepassing is, pas Hy dit hier toe op die verhouding

waarin die sondige mens tot God staan. Dan is dit duidelik dat die mens as

skuldige voor God staan. Dit is die ontsettende nood waarin die mens verkeer.

Hoewel hy berou oor sy sonde moet hê, is berou nie genoeg nie. Geen trane,

selfverwyt of selfkastyding van die mens kan herstel of regmaak wat hy deur

sy sonde verbrou of verwoes het nie. Daar kan alleen van herstel en

versoening sprake wees as daar aan die geregtigheid van God voldoen word en

vir die skuld teenoor Hom tot die laaste sent betaal word.

Die mens smeek om genade, maar die geregtigheid van God eis

voldoening, selfs volkome voldoening. Daar moet ’n losprys betaal word om

te vergoed vir die mens se oortreding. Dan moet dit egter ’n losprys wees wat

vir God aanvaarbaar is.

In die wet van Moses (Eks. 21:28-32) word voorgeskryf dat die een teenoor

wie ’n persoon hom skuldig gemaak het, moet bepaal hoe groot die losprys

moet wees (vgl. 2 Feb.). So bepaal God, teen Wie ons gesondig het, wat die

omvang en inhoud van die losprys sal wees.

Wat is die losprys? Ons belydenis stel dit duidelik: Aan die geregtigheid

van God moet voldoen word. Dit beteken dat die gekrenkte reg van God

herstel moet word deurdat vir die begane oortredings betaal word. Die Here sê

immers in woorde wat nie vir misverstand vasbaar is nie: “Elke mens sal oor

sy eie sonde sterf: wie groen druiwe eet, se tande sal stomp word” (Jer.

31:30). En ook elders: “Dit is die mens wat sondig wat sal sterf” (Eseg. 18:4).

Dit is harde uitsprake, want dit beteken dat die mens die toorn van God oor

al sy sonde moet dra – en hy kan nie. Daarom wag op hom die ewige straf. Dit

is verpletterend om te hoor vir die sondaar wat met leë hande – erger nog: met

skuldige hande – voor God staan.

By die aanhoor hiervan kan die kind van God maar net in dankbaarheid

juig en jubel: Hoe groot is God se liefde en ontferming nie, dat Hy in Christus

vir ten dode gedoemde mense redding bewerk het! Hy het volkome versoening

gedoen vir al ons sondes (Rom. 5:10; 2 Kor. 5:18-20).

- 39 -

Donderdag 4 Februarie

Skrifgedeelte: Jesaja 64:1-8; HK Sondag 5, Vraag 13

Fokusgedeelte: Jesaja 64:6

Die mens kan homself nie verlos nie

Is dit nie vir die mens moontlik om sy eie verlossing te bewerk deur self vir

sy sondes te betaal nie? Ons belydenis antwoord ferm en duidelik: “Nee, glad

nie.” Ons is almal voor God geestelik bankrot. Daarom is dit vir ons

eenvoudig net nie moontlik om vir ons sondes te betaal nie.

Van die vroegste tye af het die sondige mens probeer om op allerlei wyses,

soos selfkastyding (1 Kon. 18:28) en die offer van hulle kinders (2 Kon. 16:3),

die afgode gunstig te stem met die hoop om so verlossing uit ’n noodsituasie

te bekom. Dit het hulle egter totaal niks gebaat nie. Daar is egter ook

Christene wat op een of ander wyse hulle eie verlossing probeer bewerk. Hulle

dink dat hulle stiptelike kerklike meelewing, hulle getroue gebede, hulle

bydraes vir die kerk en die diens van barmhartigheid, hulle ywer vir die

uitbreiding van God se koninkryk sake is wat tog deur God as verdienste

beskou behoort te word. Dit is egter selfbedrog, want al hierdie dinge – al is

dit op sigself belangrik – is waardeloos as dit by die betaling van sondes kom.

Trouens, selfs ons beste werke is met sondes besmet (Jes. 64:6; Gal. 3:10; HK

Antw. 62). Ons beste werke is egter nie net waardeloos om vir ons sondes te

betaal nie; nee, dit is só sondig dat ons ons skuld daardeur nog elke dag groter

maak. Dit geld nie net van mense wat moedswillig aanhou met sonde doen nie

(Ps. 78:17; Jes. 64:5; Hos. 13:2), maar ook van hulle wat uit liefde vir die Here

goeie werke wil doen (HK So. 32).

Dit blyk duidelik as Jesaja sê: “Ons het almal geword soos mense wat

onrein is, ons beste dade is soos vuil klere” (Jes. 64:6). Nou spreek dit vanself

dat as ons beste werke so sondig is dat dit met vuil klere vergelyk word, dan

kan ons nie daarmee vir ons sondes betaal nie, maar dan maak ons deur dit te

doen, ons skuld nog elke dag groter. Paulus bevestig dit as hy sê: “Almal het

gesondig en het nie deel aan die heerlikheid van God nie” (Rom. 3:23; vgl. 1

Kon. 8:46). Daarby kom nog dat God nie altyd ’n sonde straf onmiddellik

nadat dit begaan is nie. Dit laat dan by sommige die gedagte ontstaan dat dit

nie verkeerd is om die sonde te doen nie, en dan doen hulle dit nog meer.

Daarom waarsku die Here deur die Prediker: “Omdat die verkeerde daad nie

meteens gestraf word nie, hou mense eenvoudig aan om verkeerd te doen”

(Pred. 8:11).

Dit is duidelik: ons kan nie self vir ons sonde betaal nie. Daar is net Een

wat kan betaal en betaal het. Dit is Jesus Christus (Rom. 8:32; 2 Kor. 5:21).

- 40 -

Vrydag 5 Februarie

Skrifgedeelte: Psalm 49:1-16; HK Sondag 5, Vraag 14

Fokusgedeelte: Psalm 49:8

’n Ander skepsel kan nie vir die mens betaal nie

Aangesien dit duidelik is dat die mens nie self vir sy skuld kan betaal nie,

word die moontlikheid van verlossing deur ander skepsels ondersoek. Miskien

kan ’n engel of ’n dier of ’n medemens as losprys dien.

Die profeet Miga, wat ook in of deur iets anders ’n losprys vir die lewe

probeer vind het, formuleer hierdie soektog na ’n losprys wat vir God

aanvaarbaar is, soos volg: “Wat sal ek saamvat as ek na die Here toe gaan, as

ek voor die hoë God gaan kniel? Moet ek met offers na Hom toe gaan, met

jaar-oud kalwers? Sal die Here duisende ramme aanvaar saam met tien

duisende offers van olie? Moet ek my eersgeborene offer vir my sonde, hom

wat uit my liggaam kom vir my oortreding?” (Miga 6:6, 7).

Nie een van hierdie voorstelle van Miga is egter vir die Here aanvaarbaar

nie. Engele kan geen losprys vir die lewe wees nie, want die mens het ook met

sy liggaam gesondig en moet ook aan die liggaam gestraf word. Engele het

egter nie liggame nie, want hulle is dienende geeste (Heb. 1:14). Diere kan

ook nie die losprys bied nie,want die dier het nie ’n siel soos ’n mens nie. In

Hebreërs 10:4 word dit duidelik gestel dat “die bloed van bulle en bokke

onmoontlik die sondes kan wegneem”.

Kan ’n ander mens dan nie vir iemand se sonde instaan nie? Dan is dit tog

iemand met vlees en bloed, met ’n liggaam en siel soos ons. Moses was

immers bereid om sy deel aan die ewige lewe prys te gee as sy volk maar net

gered kan word (Eks. 32:32). Paulus het ’n soortgelyke wens gehad (Rom.

9:3). Miskien is daar ander soos hulle wat bereid is om vir hulle medemens te

sterf en die losprys vir die lewe te betaal. Ook hierdie weg is egter vir die

mens gesluit, want in Psalm 49:8 en 9 word duidelik verklaar: “Een mens kan

tog nie ’n ander loskoop van die dood en aan God ’n losprys vir hom betaal

nie. Die prys van ’n mens se lewe is te hoog.”

Ons belydenis is dus reg en sê dat “geen blote skepsel” die losprys vir die

sonde kan betaal nie. Wat ons nodig het, is iemand wat meer is as ’n “blote

skepsel”, en daar is so ’n Persoon: Jesus Christus. Johannes wys Hom aan as

die losprys vir die lewe as hy sê: “Dáár is die Lam van God wat die sonde van

die wêreld wegneem” (Joh. 1:29).

- 41 -

Saterdag 6 Februarie

Skrifgedeelte: Lukas 2:1-12; HK Sondag 5, Vraag 15

Fokusgedeelte: Lukas 2:1, 11

Die Verlosser: ware God en ware mens

As geen engel of dier of mens vir die mens se sondes kan betaal nie, is die

logiese vraag: Aan watter vereistes moet die middelaar en verlosser

beantwoord? Die antwoord is: Hy moet ’n ware, regverdige mens wees en

ware God wees. Dit kom dus daarop neer dat God en mens op een of ander

wyse in een persoon bymekaar moet kom. Hoe moet dit dan gebeur? Moet die

mens God word of moet God mens word?

In die tyd van keiser Augustus was die mense van oordeel dat ’n mens god

moet word om ander te red. Trouens, volgens hulle siening het die mens in

Augustus reeds god geword, want hulle het hom as god vereer. Daar is bewyse

dat daar vir keiser Augustus altare opgerig is en dat hy redder, verlosser en

saligmaker genoem is. Daarby is selfs gepoog om ’n nuwe jaartelling met

Augustus te laat begin. Hy is dus gesien as die mens wat tot god verhef is en

wat die mens van sy sonde en ellende kan verlos.

Hierdie siening was egter verkeerd, want hoewel Augustus baie goeie

dinge vir die Romeinse Ryk gedoen het, kon hy die mens nie van sy sonde en

ellende verlos nie. Uiteindelik het die beroemde Romeinse Ryk verkrummel

en ten gronde gegaan.

Daar moet dus ’n ander weg gesoek word vir God en mens om bymekaar te

kom. Die mens kan nie soos god of self god word nie. Daarom daal God in

barmhartigheid en genade na die mens toe neer. Jesus Christus neem uit Maria

’n menslike natuur aan en word as mens in Betlehem gebore. Hy het ook geen

erfsonde nie, omdat Hy deur die Heilige Gees verwek is (Luk. 1:35). Hy is dus

ware God en ware, regverdige mens wat die losprys vir die lewe vir ons kan

betaal en ons van ons sondes kan verlos.

Met innige dankbaarheid teenoor God kan ons nou saam met Paulus sê:

“Daar is immers net een God, en daar is net een Middelaar tussen God en die

mense, die mens Christus Jesus wat Homself as losprys vir almal gegee het.

Dit was op die bestemde tyd die bewys van die bedoeling van God” (1 Tim.

2:5, 6).

- 42 -

Sondag 7 Februarie

Skrifgedeelte: Hebreërs 2:10-18; HK Sondag 6, Vraag 16

Fokusgedeelte: Hebreërs 2:17; 4:15

Ons Middelaar: ware, regverdige mens

Om middelaar en verlosser vir ons te kan wees, moes die betrokke persoon

’n mens wees net soos enige ander mens. Die regverdige God eis dit. Hy moes

’n mens van vlees en bloed wees soos alle mense. Hy moes uit ’n vrou gebore

word en in ’n gesin opgroei, soos elke kind. Hy moes weet wat dit is om

honger en dors te hê en ook om trane te stort. Hy moes werklik aan die mens

in alle opsigte gelyk wees (Heb. 2:14, 17). Die enigste uitsondering is dat hy

geen sonde moes gehad het nie (Heb. 4:15; 7:27), want iemand wat self ’n

sondaar was, kon nie vir die sondes van ander betaal nie (Heb. 7:26, 27).

Die vraag is nou: Was Christus ’n ware mens, behalwe dat Hy geen sonde

gehad het nie?

In die beeld wat die evangeliste van Jesus teken, is dit opvallend om te sien

hoeveel moeite hulle doen om aan te toon dat Hy ’n ware mens was. Hy word

in Betlehem gebore as die eerste Kind van Maria (Luk. 2:6, 7).

Geslagsregisters en name van mense van wie Hy familie was, word verskaf

(Matt. 1; Mark. 6:3; Luk. 3). Hy het in Nasaret opgegroei (Luk. 2:39, 40). Hy

was aan Josef en Maria onderdanig (Luk. 2:51). Hy word nie net die Seun van

die timmerman genoem nie (Matt. 13:55), maar Hy word self ook ’n

timmerman genoem (Mark. 6:3). Tydens sy versoeking in die woestyn het Hy

honger geword (Matt. 4:2) en aan die kruis het Hy gesê dat Hy dors het (Joh.

19:28). By die dood van Lasarus het hy gehuil (Joh. 11:35). In Getsemane het

Hy ’n verskriklike doodsangs ervaar (Luk. 22:44), en op Golgota het Hy

gevoel wat dit beteken om deur God en mens verlaat te word (Matt. 27:45,

46).

Ook die ander geskrifte in die Nuwe Testament bevestig dat Hy aan die

mense gelyk geword het (Fil. 2:7). In die brief aan die Hebreërs word die ware

menswees van Christus baie sterk beklemtoon. Van Hom word gesê dat Hy in

elke opsig aan sy broers gelyk geword het en net soos hulle vlees en bloed

geword het “om die sondes van sy volk te versoen” (Heb. 2:14, 17).

Net so sterk as wat die ware mensheid van Christus in die Skrif aan ons

voorgehou word, so sterk word egter ook beklemtoon dat Hy self sonder sonde

was (Joh. 8:46; 2 Kor. 5:21; Heb. 4:15; 7:26; 1 Pet. 2:22; 3:18; 1 Joh. 3:5). Uit

dit alles is dit duidelik dat Christus werklik vir ons ’n Middelaar en Verlosser

kon wees, omdat Hy ’n ware – maar sondelose – mens was.

- 43 -

Maandag 8 Februarie

Skrifgedeelte: Titus 2:11-15; HK Sondag 6, Vraag 17

Fokusgedeelte: Titus 2:13

Ons Middelaar: ware God

Om ons middelaar en verlosser te kan wees, is dit nie genoeg dat die

persoon net ’n ware, maar sondelose, mens moes wees nie. Hy moes ook ware

God wees. Om die helse smarte as straf op ons sonde te kan dra, om die

vlamme van God se toorn oor die sonde te kan verduur en te kan blus –

daarvoor was die krag en uithouvermoë van ’n gewone mens nie voldoende

nie, selfs al het hy geen sonde gehad nie. Daarom moes hy ook ware God

wees.

Hoewel die middelaar nie na sy goddelike natuur moes ly nie, was sy

goddelike natuur nodig sodat dit sy menslike natuur só kon versterk dat hy die

volle toorn van God aan sy menslike natuur kon dra. In die lig hiervan moet

ook hier gevra word: Was die Middelaar waarlik God?

Die Godheid van Christus is in die loop van die geskeidenis dikwels bestry.

In die vierde eeu het Arius dit ontken. Tans word dit ontken deur die groep

wat as die Jehovah-getuies bekendstaan, en deur liberale teoloë wat die gesag

van die Skrif as die Woord van God verwerp. As Hy egter nie ware God was

nie, sou Hy ons nie kon verlos nie.

Wat leer die Skrif ons?

Op verskeie plekke word die Here Jesus God genoem. Die volgende is

enkele voorbeelde: Volgens Johannes 20:28 noem Tomas Hom: “My Here en

my God.” In Titus 2:13 sê Paulus: “Op daardie dag (van sy wederkoms) sal

die heerlikheid van ons grote God en Verlosser, Jesus Christus, verskyn.” In 2

Petrus 1:1 sê Petrus aan wie hy sy brief rig: “Aan die wat deur die regverdige

beskikking van ons God en Verlosser, Jesus Christus, dieselfde kosbare geloof

as ons ontvang het.” En in 1 Johannes 5:20 sê Johannes van Jesus Christus:

“Hy is die ware God en die ewige lewe.”

Christus het ook nog goddelike eienskappe. So was Hy reeds daar voor-dat

die wêreld geskape is (Joh. 1:1-3; 17:5). Verder het Hy ook goddelike werke

gedoen, soos om sondes te vergewe (Mark. 2:5-7). Hy ontvang ook goddelike

eer, want die Seun moet op gelyke wyse as die Vader geëer word (Joh. 5:23).

Uit hierdie gegewens is dit duidelik dat Christus waarlik God is. Hy kon

nie net deur die krag van sy Godheid die las van die toorn van God aan sy

mensheid dra nie, maar Hy het dit inderdaad gedoen en vir ons die geregtig-

heid en die ewige lewe verwerf en teruggegee.

- 44 -

Dinsdag 9 Februarie

Skrifgedeelte: 1 Timoteus 2:1-7; HK Sondag 6, Vraag 18

Fokusgedeelte: 1 Timoteus 2:5

Die Middelaar: ons Here Jesus Christus

Met die antwoord op Vraag 18 staan ons by ’n hoogtepunt in ons

belydenis. Hier word die Middelaar tussen God en die mens aangewys. Hy

word met drie Name genoem: Here Jesus Christus. Dit is belangrik om

daaroor te besin, want sy Name is Openbaringsname. Dit beteken dat sy Name

aan ons sê Wie Hy is en watter diens Hy op aarde verrig en nog uit die hemel

verrig.

Die Naam Here dui Hom aan as die Een wat oor alles in die hemel en op

die aarde heers. Hy is die Eienaar van en die Regeerder oor alles en almal in

die volste sin van die woord (Op. 19:16). Wie Hom as Here bely, aanvaar

daarmee sy heerskappy en onderwerp hom daaraan. Hoewel Jesus van sy

geboorte af as Here aangedui word (Luk. 2:11), kom sy Here-wees veral ná sy

opstanding tot openbaring. Dan sê Hy: “Aan My is alle mag gegee in die

hemel en op die aarde” (Matt. 28:18).

Die Naam Jesus wat Hy reeds voor sy geboorte van God ontvang het, dui

Hom aan as die Verlosser van sonde (Matt. 1:20-21). Jesus is die Griekse

vorm van die Hebreeuse Jesjoea wat weer ’n verkorting is van Jehosjoea.

Daarin herken ons die Naam Jahweh en ’n werkwoordsvorm wat die betekenis

het van help, red en verlos. Die Naam Jesus wil dus aan ons sê: Die Here

verlos. Enersyds verlos Hy ons van die ewige straf op die sonde. Andersyds

verskaf Hy aan ons deur sy verlossing die grootste geluk, vrede en blydskap

van alles wat heerlik is. So is Hy ons Saligmaker.

Die Naam Christus wys op die Middelaar as die Messias. Hy is die

Gesalfde van die Here. Hy is die Ampsdraer wat God se groot werk hier op

aarde moes kom verrig. God het Hom met die Heilige Gees gesalf (Luk. 3:21,

22; 4:18, 19) en Hom op dié wyse aangewys en aangestel en na sy menslike

natuur bekwaam gemaak om deur die verrigting van sy ampswerk vir ons

verlossing van sonde en die ewige lewe te verwerf.

So ’n Middelaar het ons nodig, want Hy is God en mens in een Persoon

verenig. Ons kan Hom aanbid, want Hy is God, terselfdertyd is Hy baie naby

aan ons, want Hy is mens. Omdat Hy mens is, kon Hy vir ons sondes sterf;

omdat Hy God is, kon Hy die toorn van God oor ons sondes aan sy mensheid

dra. In Hom word die liefde en wysheid van God met die oog op ons

verlossing op ’n aangrypende wyse geopenbaar.

- 45 -

Woensdag 10 Februarie

Skrifgedeelte: 1 Korintiërs 1:18-25; HK Sondag 6, Vraag 18

Fokusgedeelte: 1 Korintiërs 1:30

Wat die Middelaar vir ons beteken

Om aan ons iets te toon wat ons Here Jesus Christus vir ons beteken, word

daar in ons belydenis tereg op die Skrif gesteun. Paulus se uitspraak in 1

Korintiërs 1:30 word byna woordeliks aangehaal as hy Christus as ons

wysheid, geregtigheid, heiligmaking en verlossing aandui.

Eerstens bely ons dat Christus ons wysheid is. Wat Christus vir ons as ons

wysheid beteken, sien ons eers as ons daarteenoor die jammerlike dwaasheid

van die mens stel, net soos die gelowige Grieke Christus as ware wysheid leer

ken het in teëstelling met die waanwysheid van die heidense Grieke. Paulus sê

dit baie duidelik: “Maar ons verkondig Christus wat gekruisig is. Vir die Jode

is dit ’n aanstoot en vir die ander is dit onsin, maar vir die wat deur God

geroep is, Jode sowel as Grieke, is Christus die krag van God en die wysheid

van God” (1 Kor. 1:23, 24). Waarom is die sogenaamde wysheid van hierdie

wêreld in werklikheid dwaasheid? In die eerste plek omdat dit net op hierdie

wêreld gerig is en vir my niks beteken as ek voor die regterstoel van God moet

verskyn nie. In die tweede plek omdat dit op die diepste lewensvrae van die

mens geen antwoord kan gee nie en aan my geen troos bied as ek by die oop

graf van ’n geliefde staan nie. Alleen Christus as die ware wysheid van God

kan aan my troos, kalmte en aanvaarding gee.

Tweedens is Christus ons geregtigheid. Teenoor die skreiende onreg en

ongeregtigheid in die wêreld, skitter die lig van Christus se geregtigheid en die

gelowige weet dat hy daaraan deel het. Hy staan, nieteenstaande sy sonde, as

regverdige voor God danksy die soenverdienste van Christus, want Christus

Self is ons geregtigheid.

Derdens is Christus ons heiligmaking. Die wêreld waarin ons lewe, is

vanweë die sonde vol onheiligheid en besmetting. In so ’n wêreld kan ons

alleen steeds meer volgens die heilige gebooie van God lewe as ons aan

Christus ons heiligmaking verbonde is soos die lote aan die wingerdstok. Dan

laat Hy ons die goeie stryd van die geloof stry en eindelik oorwin.

Vierdens is Christus ons verlossing. Die woord verlossing is hier eintlik ’n

samevatting van al Christus se genadeskatte vir ons. Dit toon aan ons die

arbeid van Christus tot ons redding as ’n geheel. Hier word aan ons voorgehou

dat Christus ons met sy bloed losgekoop het uit die mag van Satan en die

sonde om in die vryheid van die kinders van God te kan lewe. Wysheid,

geregtigheid, heiligmaking en verlossing – dit is ons Middelaar vir ons.

- 46 -

Donderdag 11 Februarie

Skrifgedeelte: Johannes 5:30-40; HK Sondag 6, Vraag 19

Fokusgedeelte: Johannes 5:39

Die hele Skrif is die heilige evangelie

In Vraag en Antwoord 18 bely ons dat ons Here Jesus Christus ons

Middelaar en Verlosser is. Op grond van wie se getuienis bely ons dit? Is dit

slegs op grond van die getuienis van bepaalde mense? Nee, dit is op grond van

God se eie getuienis wat Hy in sy Woord aan ons gee, want “die hele Skrif is

deur God geïnspireer ...” (2 Tim. 3:16).

Wat opvallend is, is dat ons belydenis die Bybel as geheel hier die heilige

evangelie noem. In die reël verstaan ons onder die evangelie slegs dit wat

Matteus, Markus, Lukas en Johannes oor Christus geskryf het. Daarom praat

ons ook van die vier Evangelies, of meer korrek: die vier beskrywings van die

evangelie. Tereg word hier egter van die hele Bybel as evangelie gepraat,

omdat die hele Bybel van Christus getuig (Luk. 24:27; Rom. 1:2). Daar is nie

’n enkele bladsy in die Skrif waar ons Christus nie vind nie. As daar nie

uitdruklik van Hom of oor Hom gepraat word nie, dan word daar op een of

ander wyse profeties of sinnebeeldig of in die voortgang van die openbaring

van God na Hom heengewys. Christus het Self ook verklaar dat die Skrif na

Hom heenwys, want Hy het aan die Fariseërs gesê: “Julle ondersoek die Skrif

omdat julle dink dat julle die ewige lewe daarin kry. En dit is juis die Skrif wat

van My getuig” (Joh. 5:39). Ook in die gedeeltes waarvolgens Israel vermaan

of gestraf is vir hulle sondes, het ons met die evangelie te doen. Daardeur wou

die Here Israel leer om Hom te gehoorsaam en op Hom te vertrou vir die

verlossing wat Hy vir hulle sou bewerk deur die Verlosser wat Hy beloof het

en wat op die regte tyd sou kom.

Natuurlik word daar nie oral in die Skrif ewe duidelik van Christus gepraat

of na Hom verwys nie. Dit is egter asof die getuienis oor Christus al hoe

duideliker word namate sy koms naderkom. As ’n mens die Ou Testament van

die begin af lees, is dit asof jy uit die skemerte die lig steeds meer tegemoet

gaan totdat jy, as jy oor die drumpel van die Nuwe Testament gaan, in die

helder lig van Christus as die Son van geregtigheid staan.

Ons kan dit ook so stel dat die evangelie van Christus aan die begin van die

Ou Testament soos ’n blomknop is wat nog toe is. Hoe verder die geskiedenis

van die volk van God vorder, hoe meer gaan die blom oop totdat dit met die

koms van Christus in al sy skoonheid en heerlikheid oopgaan.

Hierdie blomknop van die evangelie van Christus vind ons reeds op die

eerste bladsye van die Bybel in die moederbelofe in Genesis 3:15.

- 47 -

Vrydag 12 Februarie

Skrifgedeelte: Lukas 24:13-35; HK Sondag 6, Vraag 19

Fokusgedeelte: Lukas 24:27

Christus word uit die evangelie geken

Christus het aan die Emmausgangers verduidelik hoe die Skrifuitsprake

van Moses en die profete op Hom betrekking het. Een van die eerste uitsprake

wat van Hom getuig, is die moederbelofte in Genesis 3:15. Daarvolgens het

God aan die slang gesê: “Ek stel vyandskap tussen jou en die vrou, tussen jou

nageslag en haar nageslag. Haar nageslag sal jou kop vermorsel en jy sal

Hom in die hakskeen byt.” In hierdie woorde word al die wesenlike elemente

van die openbaring van God se genade in Christus saamgevat. Dit is die bron

waaruit verskillende lyne vloei wat ons deur die hele Ou Testament kan volg

en wat uitloop op die Woord wat mens geword het (Joh. 1:14). Veral drie lyne

kan duidelik onderskei word (SCW Duvenage):

Die eerste is die lyn van die afstamming van Christus. Met die

moederbelofte word na die komende Verlosser as die nageslag van die vrou

verwys. Met die roeping van Abram word hy aangewys as die een uit wie se

nageslag Christus gebore sou word, as die Here aan hom sê: “In jou sal al die

volke van die aarde geseën wees” (Gen. 12:3). Dit beteken dat uit sy nageslag

die Christus sal voortkom wat vir die gelowiges uit alle volke tot seën sal

wees. Verder word geprofeteer dat Christus uit die geslag van Dawid sal

voortkom (2 Sam. 7:13; Jer. 23:5). Eindelik word Maria aangewys as die vrou

uit wie Hy gebore sou word en gebore is (Luk. 1:30-32; 2:7).

Die tweede is die lyn van die lyding van Christus. Reeds in die

moederbelofte is daar sprake van stryd, en dit impliseer lyding. Die lyding is

verder afgebeeld in die diere wat as offers moes sterwe en waarvan die bloed

gevloei het. In die profesieë word Hy geteken as die Man van lyding (Jes. 53).

Dit alles word met sy bitter en smadelike lyding en dood aan die kruis vervul.

Die derde is die lyn van die heerlikheid van Christus. In die moederbelofte

word sy oorwinning oor Satan reeds aangekondig. Jesaja getuig daarvan as hy

sê dat Hy genoem word: “Wonderbare Raadsman, Magtige God, Ewige

Vader, Vredevors” (Jes. 9:5).

In die volheid van die tyd gaan dit alles in vervulling. Dan word Christus

oorwinnaar oor siektes en duiwels, oor dood en graf, oor Satan en al sy helse

magte. Deur alles heen skitter sy heerlikheid (Joh. 1:14). Dit sal by sy

wederkoms ten volle geopenbaar word (1 Tes 4:13-18).

So getuig die hele Skrif van Christus.

- 48 -

Saterdag 13 Februarie

Skrifgedeelte: Filippense 3:1-14; HK Sondag 6, Vraag 19

Fokusgedeelte: Filippense 3:8

Ken ons die Here soos ons moet?

Die Skrif in sy geheel getuig van Christus. Die Ou Testament kondig sy

koms aan en in verskillende lyne word op sy arbeid as Middelaar gewys (vgl.

12 Feb.). In die Nuwe Testament het ons vier getuienisse oor Hom in die vier

beskrywings van die evangelie. Christus sê Self dat die waarheid bevestig kan

word as daar twee of drie getuies is (Matt. 18:16; vgl. ook 1 Tim. 5:19), maar

God is ons so genadig dat Hy ons in sy Woord vier getuienisse oor Christus

gee sodat ons dit met sekerheid kan glo. In die briewe en Openbaring word

daar aanhoudend terugverwys na wat Christus gedoen het en vooruitgewys na

sy wederkoms. So beskou is die hele Woord van God ’n brief van die

Bruidegom aan die kerk as sy bruid, ’n brief waarin Hy Self ons wil oortuig

van sy onbegrensde liefde vir ons en waarin Hy heerlike beloftes aan ons

gegee het. Daarom moet ons as bruid van Christus hierdie evangelie, hierdie

brief op ons harte dra. Ons moet dit lees en herlees soos ’n brief van ’n

beminde gelees word, sodat ons sy liefde en alles wat Hy vir ons gedoen het,

daaruit kan leer ken. Dit is ook wat Paulus bedoel as hy sê: “Ek beskou alles

as waardeloos, want om Christus Jesus, my Here, te ken, oortref alles in

waarde” (Fil 3:8). Juis omdat die Skrif so ’n geweldige hoë waarde het, is dit

so ’n verskriklike euwel as mense se kennis daarvan gebrekkig is. Daar was

tye in die geskiedenis van God se volk waarin die kennis van sy Woord uiters

power was. So kla die Here by monde van Jesaja (1:3): “’n Bees ken sy

eienaar en ’n donkie die krip van sy baas, maar Israel ken My nie, my volk het

geen begrip van wat Ek doen nie” (vgl. Jer. 5:4). Nou moet ons nie dink dat

die gebrek aan kennis van God en sy Woord iets is wat ons daaglikse lewe nie

raak nie; inteendeel, so ’n gebrek aan kennis het ’n kwade invloed op ons

lewe. Dit blyk duidelik uit die Skrif. Nadat die profeet Hosea (4:1, 2) gesê het

dat daar geen trou, liefde en kennis van God by Israel is nie, dui hy die gevolg

daarvan soos volg aan: “... vervloeking, valsheid, moord, diefstal en egbreuk

(het) hand oor hand toegeneem en die vergieting van onskuldige bloed is aan

die orde van die dag.” Dit is ’n uiters ernstige saak, omdat die kennis van God

en sy Woord ook tans gebrekkig is selfs by baie mense wat nog aan ’n kerk

behoort. ’n Mens wonder of al die misdaad in Suid-Afrika nie tot ’n groot

mate daaraan toegeskryf moet word nie. Daarom moet ons ons daarop toelê

om die evangelie van Jesus Christus so te ken dat ons daadwerklik

daarvolgens sal lewe.

- 49 -

Sondag 14 Februarie

Skrifgedeelte: Romeine 5:12-21; HK Sondag 7, Vraag 20

Fokusgedeelte: Romeine 5:18

Al die mense word nie salig nie

Daar is baie mense, insluitende sekere teoloë, wat op Vraag 20 van ons

belydenis “ja” antwoord. Hulle motiveer hulle siening daarop dat God ’n God

van liefde is (Joh. 3:8, 16), en ’n God van liefde sal nie toelaat dat mense vir

ewig verlore kan gaan en smarte ly nie. Die probleem met hierdie siening is

dat die mense wat dit aanhang, ’n eensydige siening van God het. God is wel

liefde, maar die Skrif stel dit duidelik dat God ook ’n verterende vuur is (Deut.

4:24; Heb. 12:29) en dat dit verskriklik is om in die hande van die lewende

God te val (Heb. 10:31). Daarom sê ons belydenis ook dat die geregtigheid

van God eis “dat die sonde wat teen die allerhoogste majesteit van God

gedoen is ook met die swaarste straf gestraf moet word – dit is die ewige straf

aan liggaam en siel” (HK So 4, Antw 11). Die feit dat in Vraag 20 Christus

teenoor Adam gestel word, dui daarop dat die voorstanders van die siening dat

alle mense gered word, hulle ook beroep op Romeine 5:12-21 waar Christus

en Adam teenoor mekaar gestel word. So verklaar Paulus in vers 18: “Soos

een oortreding gelei het tot veroordeling vir alle mense, so het een daad van

gehoorsaamheid dus ook gelei tot die vryspraak en lewe vir almal.”

Oppervlakkig geoordeel, lyk dit of Paulus wil sê dat alle mense in Christus

gered word soos wat almal deur Adam in sonde gestort is. Paulus handel hier

egter nie oor die vraag watter mense gered word en watter nie, maar oor die

wyse waarop mense gered word, en dit is deur toerekening van die verdienste

van Christus. Dan stel hy dit duidelik dat soos die sonde van Adam as

verbondshoof alle mense toegereken word, so word die soenverdienste tot

redding van Christus as nuwe Verbondshoof aan mense toegereken. Dat dit

nie aan alle mense toegereken word nie, is nie hier ter sprake nie, maar elders

wel (Rom. 8:29, 30, 33; 9:11, 23; Ef. 1:4, 5). Romeine 5:12-21 sê dus nie dat

alle mense deur Christus verlos word nie. Dié wat van oordeel is dat Christus

alle mense red, grond hulle siening op uitsprake soos dié in 1 Johannes 2:2

waar van Christus gesê word: “Hy is die versoening vir ons sondes; en nie net

vir ons sondes nie, maar ook vir die van die hele wêreld.” In die lig van die

feit dat die uitverkiesing op talle ander plekke in die Skrif duidelik geleer

word (Matt. 20:16; 22:14; Joh. 6:65; Hand. 13:48; Ef. 1:4; ens.), moet 1

Johannes 2:2 so verstaan word dat die soenverdienste van Christus ’n

oneindige krag en waarde vir sy uitverkorenes het, maar terselfdertyd

oorvloedig genoeg is om die sondes van die hele wêreld te versoen (DL 2:3).

- 50 -

Maandag 15 Februarie

Skrifgedeelte: Johannes 6:60-71; HK Sondag 7, Vraag 20

Fokusgedeelte: Johannes 6:65

Die uitverkiesing as werk van God

Dit is belangrik om in Antwoord 20 te let op die passiewe vorm van die

werkwoord: “... in Hom (Christus) ingelyf word.” Die mens kan homself nie

deur die geloof aan Christus verbind en in Hom inlyf nie. Net die almagtige

God kan mense uit genade deur die geloof in die liggam van Christus inlyf.

Dit is ook wat Christus bedoel as Hy sê dat niemand na Hom toe kan kom “as

die Vader dit nie aan hom gegee het nie” (Joh. 6:65), en die Vader gee dit

slegs aan sy uitverkorenes (Rom. 8:29, 30).

Dat die uitverkiesing van begin tot end ’n werk van God is, blyk ook

daaruit dat dit plaasgevind het voordat die wêreld geskep is, toe daar nog geen

mense was nie (Ef. 1:4, 5). God wat sy kinders van ewigheid af uitverkies het,

bring hulle in die loop van die tyd hier op aarde tot geloof in Christus sodat

hulle gered kan word.

Waarom is die uitverkiesing as werk van God noodsaaklik om gered te

word? Die antwoord is: omdat die mens eenvoudig nie homself kan red nie.

Hy is van nature geestelik dood as gevolg van sy sonde en misdade (Ef. 2:1;

Kol. 2:13). Hy is innerlik verdorwe, afkerig van Christus en geneig om God en

sy naaste te haat. Dit toon Paulus baie duidelik as hy Psalm 14 en Psalm 53 in

Romeine 3:12-18 aanhaal. En geen mens van wie dit gesê word, kan uit

homself na God toe gaan en Christus deur die geloof as Verlosser aanneem

nie. God alleen kan deur sy Gees in die verdorwe hart van die mens indring en

dit so verander dat hy nie meer die wil van Satan doen nie, maar die wil van

God.

As God dit doen, vind daar in werklikheid ’n wonder plaas, en die wonder

is so groot dat dit “nie minder of geringer as die skepping of as die opwekking

van die dooies is nie” (DL 3/4:12).

As God hierdie groot verandering in ons laat plaasvind, maak Hy ons

verder ook gewillig en bekwaam om sy wil te doen (Fil. 2:13) sodat almal kan

sien dat ons ware uitverkore kinders van God is (Joh. 15:5). God wat ons

uitverkies het, gee ook aan ons die geloof in Hom. Paulus sê dit uitdruklik in

Efesiërs 2:8: “Julle is inderdaad uit genade gered deur die geloof. Hierdie

redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God.”

Daarom moet ons met ons hele lewe aan God al die eer gee omdat Hy ons

in Christus tot die ewige lewe uitverkies het (Rom. 11:36). God doen dit alles,

daarom weet ons dat ons ewige saligheid vas en seker is, omdat niks en

- 51 -

niemand ons ooit uit sy hand kan of sal ruk nie (Joh. 10:28, 29). Niks kan ons

skei van die liefde van God wat daar in Christus Jesus ons Here is nie (Rom.

8:38, 39).

Dit is die troos van die uitverkiesing waaraan ons in ons grootste beproe-

wings en selfs by ons dood moet vashou.

- 52 -

Dinsdag 16 Februarie

Skrifgedeelte: Matteus 11:25-30; HK Sondag 7, Vraag 20

Die uitverkiesing en die mens se verantwoordelikheid

In die vorige dagstukkie (15 Feb.) is aangedui dat die uitverkiesing en die

redding van die mens ’n daad van die Drie-enige God is. Tog beteken dit nie

dat die mens nou passief moet wees in die diens van die Here of selfs ’n

goddelose lewe kan lei en dan tog gered sal word nie (Rom. 6:1); inteendeel,

die Skrif toon baie duidelik aan dat as mense verlore gaan, dit hulle eie skuld

is (Eseg. 18:25-32; Matt. 23:37; 25:31-46). Die Here eis van ons om Hom

aktief en met oorgawe te dien. Dit blyk daaruit dat Antwoord 20 van die

belydenis sê dat ons Christus en al sy weldade in die geloof moet aanneem.

Naas die passiewe deel van ons verlossing, die “ingelyf word” in Christus as

daad van God, is daar die aktiwe deel as daad van die mens: ons moet self

Christus en al sy weldade in die geloof aanneem (Joh. 1:12). Christus sê wel

dat niemand na Hom toe kan kom as die Vader dit nie aan hom gee nie (Joh.

6:65), maar Hy roep ons ook tot aksie as Hy sê: “Kom na My toe ... en Ek sal

julle rus gee” (Matt. 11:28). Hierdie roeping wat op ons rus om aktief die

Here te dien met die oog op ons verlossing, word duidelik in die Skrif aan ons

voorgehou. Dink maar aan uitsprake soos die volgende: “Bekeer julle, bekeer

julle sodat die sonde nie julle val bewerk nie” (Eseg. 18:30). “Wie tot die

einde volhard, sal gered word” (Matt. 24:13). “Span al julle kragte in om by

die smal deur in te gaan” (Luk. 13:24). As ’n mens hierdie bevele uit God se

Woord hoor, kan jy nie passief wees as jy die ewige saligheid wil beërwe nie.

Dit mag lyk of ons hier met ’n teenstrydigheid te doen het. Enersyds word

gesê dat die geloof van God kom en dat ons niks daaraan kan doen nie.

Andersyds word dit duidelik gestel dat dit ons roeping is om te glo. Ons moet

erken: ’n duidelike logiese verklaring van hierdie probleem sal ons nooit kan

gee nie. Ons het hier te doen met ’n verborge saak en, daarom geld die woorde

van Moses ook hier: “Die verborge dinge is vir die Here ons God, maar die

geopenbaarde dinge is vir ons en ons kinders om te te doen al die woorde van

hierdie wet” (Deut. 29:29; 1953-vertaling). In die lig hiervan moet ons nie by

die verborge begin en vra: Is ek ’n uitverkorene? nie. Ons moet begin by die

geopenbaarde dinge, en dit is dat ons moet glo om gered te word. Toe die

tronkbewaarder van Filippi volgens Handelinge 16 aan Paulus en Silas gevra

het: “Wat moet ek doen om gered te word?”, het hulle nie aan hom gesê dat

hulle nie weet of hy uitverkies is nie. Nee, hulle het hom dadelik geantwoord:

“Glo in die Here Jesus en jy sal gered word.” Dit sê die Here deur sy Woord

ook aan ons. En as ek glo, weet ek dat ek uitverkies is.

- 53 -

Woensdag 17 Februarie

Skrifgedeelte: Handelinge 26:24-32; HK Sondag 7, Vraag 21

Fokusgedeelte: Handelinge 26:27

’n Ware geloof? Nie historiese geloof nie

Voordat besin word oor wat ’n ware geloof is, word eers aandag gegee aan

drie vorms van geloof wat vir sommige na ware geloof mag lyk, maar wat in

werklikheid ongeloof is. Dit is historiese geloof, tydgeloof en wondergeloof.

Die eerste van die drie is historiese geloof. Historiese geloof is geloof wat

net uit kennis van God en sy Woord bestaan, sonder enige betrokkenheid van

die persoon by en vertroue op God Self. Bowendien is dit ’n kennis wat ’n

mens se hart koud laat, soortgelyk aan die kennis dat 2x2=4. Iemand wat so ’n

historiese geloof gehad het, was koning Herodes Agrippa. Paulus sê immers

van hom: “Koning Agrippa, glo u die profete? Ek weet u glo” (Hand. 26:27).

Agrippa is in Rome opgevoed. Later is hy deur die keiser as koning aangestel

oor ’n groot deel van Palestina. Aan hom is ook die reg gegee om die

hoëpriester vir die Jode aan te stel. Om die simpatie van die Jode te wen, het

hy besondere belangstelling in hulle godsdiens getoon.

Uit Paulus se vraag en opmerking kan afgelei word dat Agrippa goed op

hoogte was met die Ou Testament en wat met Christus en die Christene gebeur

het (Hand. 26:26). Meer as ’n bloot verstandelike kennis was dit egter nie.

Daarom weier hy om ’n Christen te word. Sy geloof was niks anders nie as ’n

historiese geloof.

Hierdie soort geloof word aangetref by mense wat sê dat hulle weet God

bestaan, dat hulle weet van Christus se kruisiging en soen-verdienste, dat hulle

weet van die verderf vir die goddelose, dog hierdie kennis verbly of ontstel

hulle nie. Hulle kennis van Jesus as Saligmaker bring hulle nie tot ’n ware

liefde vir Hom nie. Net so bring hulle beweerde geloof in God hulle nie tot

gehoorsaamheid aan sy wil nie. In werklikheid raak alles wat hulle van die

Vader en die Seun en die Heilige Gees weet, hulle glad nie.

In die reël is dit met die histories-gelowige slegter gesteld as die bose

geeste, want in Jakobus 2:19 word gesê dat die bose geeste ook kennis van

God het en dat hierdie kennis hulle laat sidder van angs, maar by die histories-

gelowige is dit nie eers die geval nie. Sulke mense is miskien in ’n Christelike

huis opgevoed, hulle het miskien baie Bybelkennis opgedoen, maar hulle is

nie geleer of het nie geleer wat dit beteken om God van harte lief te hê en om

Christus met besieling te dien uit dankbaarheid vir die verlossing van die

sonde en die dood wat Hy vir ons bewerk het nie.

In die lig hiervan kan ’n mens verstaan dat die Duitse filosoof, Friedrich

- 54 -

Nietzsche, wie se vader ’n predikant was en wie se moeder uit ’n geslag van

predikante kom, uiteindelik daartoe gekom het om die Christelike geloof

heeltemal te verwerp. ’n Mens kan maar net bid dat God sulke mense betyds

tot ander insigte sal bring.

- 55 -

Donderdag 18 Februarie

Skrifgedeelte: Markus 4:1-9, 13-20; HK Sondag 7, Vraag 21

Fokusgedeelte: Markus 4:16, 17

’n Ware geloof? Nie tydgeloof nie

Hier word gepraat van tydgeloof, omdat mense by wie dit aangetref word

net vir ’n bepaalde tyd geloof openbaar en daarna weer in historiese geloof of

ongeloof terugsink. Tydgeloof toon in die reël veel meer ooreenkoms met die

ware geloof as die historiese geloof. Die kennis van God en die verlossing

deur Christus is by hulle nie slegs kennis van die verstand nie, maar in

mindere of meerdere mate word ook hulle harte daardeur aangeraak, dog net

vir ’n tyd. Na ’n rukkie is die opgewondenheid en entoesiasme oor hulle ver-

houding tot God verby en sak hulle terug in hulle vroeëre lewe van koudheid

en onverskilligheid in die diens van die Here.

Hierdie tydgelowiges word duidelik vir ons geteken deur Christus in die

gelykenis van die saaier as Hy sê: “Daar is mense by wie daar soos op

klipbanke gesaai word: sodra hulle die woord hoor, neem hulle dit met

blydskap aan. Hulle laat dit egter nie in hulle wortelskiet nie en hou nie lank

uit nie. As hulle daarna ter wille van die woord verdruk of vervolg word, word

hulle gou afvallig” (Mark. 4:16, 17).

Onmiddellik toe hierdie mense die woord gehoor het, het dit ’n indruk op

hulle gemaak. Die oppervlakkigheid van hulle lewe bring mee dat hulle

maklik beïndruk word deur mense se standpunte oor sake. Hulle verlustig

hulle in die skoonheid en trefkrag van preke. Hulle kan gou praat van ’n mooi

preek, maar verder as dit kom hulle in die reël nie. Die prediking van die

evangelie wat vir hulle soms aangrypend is, het by hulle geen werking na

binne wat hulle lewe blywend verander nie. Nooit ondersoek hulle hulself in

die lig van die eise wat die prediking stel aan elkeen wat ’n erfgenaam van

God se koninkryk wil wees nie. Nooit vra hulle hulself af of hulle bereid is

om, as dit nodig mag wees, alles wat hulle het – man, vrou, kinders, huis en

besittings – prys te gee ter wille van die eer van God en die liefde vir Christus

nie. Deur so op te tree, toon hulle dat al hulle besprekings van uitsprake in die

Bybel en al hulle trane of blydskap by die aanhoor van die prediking vir hulle

absoluut niks beteken nie.

Sodra van hulle verwag word om spot en minagting ter wille van die

evangelie te verduur, sodra hulle verdruk en vervolg word, word dieselfde

evangelie wat hulle vroeër bewonder het, baie gou vir hulle ’n rots waaroor

hulle struikel. Dan laat hulle die geloof vaar. So lief het hulle Jesus nie dat

hulle bereid is om ter wille van Hom veragting en vervolging te verduur nie.

- 56 -

As hulle hulself moet verloën, hulle kruis moet opneem en Christus moet volg,

“word hulle gou afvallig”, sê Jesus.

Waak en bid om nie ’n tydgelowige te wees nie.

- 57 -

Vrydag 19 Februarie

Skrifgedeelte: Matteus 7:15-23; HK Sondag 7, Vraag 21

Fokusgedeelte: Matteus 7:22

’n Ware geloof? Nie wondergeloof nie

Wondergeloof word volgens die Skrif op twee wyses geopenbaar. Eerstens

verwys dit daarna dat ’n mens glo dat ’n wonder aan hom of haar kan geskied

deur die krag van God. Dit was die geval met sommige in die tyd van Jesus se

omwandeling op aarde wat deur Hom genees is, maar dan sonder dat hulle

Hom waarlik liefgehad het en van harte wou dien as Redder en Saligmaker.

Die nege melaatse manne wat wel deur Christus genees is, maar nie na Hom

teruggekeer het om Hom te dank nie, is hiervan ’n duidelike voorbeeld (Luk.

17:11-19). Die saligmakende geloof is in die geval slegs by die Samaritaan

aangetref wat na Hom teruggekeer het om Hom te dank. Daarom het Christus

ook aan hom gesê: “Jou geloof het jou gered.” Die ander nege is wel van

hulle melaatsheid genees, maar nie van hulle sondes gered nie.

Tweedens word onder wondergeloof verstaan die besondere gawe om

buitengewone dade te verrig sonder dat ’n mens deur ’n ware geloof werklik

aan Christus verbind is en Hom van harte liefhet. Hierdie wondergeloof het

Judas Iskariot byvoorbeeld gehad. Hy het ook wonders gedoen in die Naam

van die Here, maar sonder die egte band van liefde en ware geloof in Hom as

Saligmaker (vgl. Luk. 10:17). Dit is hierdie wondergeloof wat ons ook vind by

sommige sogenaamde gebedsgenesers van ons tyd wat soms wel daarin slaag

om onder die skyn van ware geloof wonders te verrig. Jesus lig egter vir ons

die sluier oor die toekoms van hierdie mense met hulle wondergeloof as Hy

volgens Matteus 7:22 en 23 sê dat baie mense op die oordeelsdag sal kom en

sê: “’Here, Here, het ons dan nie in u Naam gepreek nie, deur u Naam bose

geeste uitgedryf en deur u Naam baie wonders gedoen nie?’ Dan sal Ek

openlik vir hulle sê: Ek het julle nooit geken nie. Gaan weg van My af, julle

wat die wet van God oortree.”

Met al hulle wondergeloof was hulle dus in werklikheid vreemd aan Chris-

tus. Daarom sê Paulus ook: “Al het ek al die geloof om berge te versit, maar

ek het geen liefde nie, dan is ek niks” (1 Kor. 13:2).

Ons moet onthou dat Satan en sy aanhangers ook mag het om wonders te

doen. Daarom waarsku die Here ons daarteen sodat ons nie verblind en mislei

word bloot deur wonders wat mense doen nie (Deut. 13:1-3). Ons moet God

bid om aan ons onderskeidingsvermoë te gee om te sien of ’n wonder werklik

van God af kom of nie.

- 58 -

Saterdag 20 Februarie

Skrifgedeelte: Genesis 22:1-14; Hebreërs 11:17-19; HK Sondag 7, Vraag

21

Fokusgedeelte: Hebreërs 11:17

’n Ware geloof: kennis en vertroue

Die ware geloof wat uit ’n vasstaande kennis van God en ’n vaste vertroue

op God bestaan, tref ons by Abraham aan. Dit word veral duidelik as die Here

hom beveel om sy seun, Isak, te gaan offer (Gen. 22). Abraham het God

geken. Hy het geweet dat God altyd getrou is: Hy hou Hom aan sy woord. Sy

beloftes sal Hy vervul, gewis en seker. Hy het dit in die verlede gedoen en Hy

sal dit nou ook doen. God het self gesê dat sy nageslag uit Isak gebou sal

word.

Hoe moet dit dan gerym word met die Here se opdrag aan hom om Isak te

gaan offer? Hoe Abraham onder die omstandighede oor God se opdrag gedink

het, sien ons uit sy antwoord toe Isak hom gevra het waar die lam vir die offer

is. Hy het gesê: “God sal sy eie offerlam voorsien” (Gen. 22:8). Daarmee sê

hy eintlik dat hy ook nie weet nie, maar tog aan die ander kant daarvan seker

is dat God Self daarvoor sal sorg. Daarom was daar vir Abraham as gelowige

net een antwoord op die probleem waarvoor hy gestel is: God wat deur die

geboorte van Isak uit Sara toe sy reeds 90 jaar oud was, reeds die onmoontlike

laat plaasvind het, sal nou ook die onmoontlike laat plaasvind: nadat hy Isak

doodgemaak en hom geoffer het, sal God hom weer lewendig maak en uit die

dood laat opstaan (Heb. 11:17-19).

Abraham het as gelowige God geken, nie maar net soos Agrippa met ’n

bloot verstandelike kennis nie (vgl. 17 Feb.), maar met die liefde van sy hart.

Dit was ’n kennis van God waardeur hy alles vir waar en seker aanvaar het

wat God aan hom gesê of geopenbaar het. Abraham het God geken as die

getroue God wat nooit wankel in sy trou of ooit sy waarheid skend nie (Ps.

89:13 berymd), daarom kan hy ook met sy hele hart op God vertrou dat Hy sal

laat gebeur wat Hy beloof het en soos Hy beloof het.

Om werklik met ’n ware geloof te kan glo, is kennis van God en vertroue

op God ewe noodsaaklik. Die een kan nie sonder die ander een nie. Kennis

van God sonder vertroue op Hom is historiese geloof (vgl. 17 Feb.), en

vertroue sonder kenis is ’n openbaring van tydgeloof (vgl. 18 Feb.). As

Abraham God nie geken het as die Een wat Hom onwrikbaar aan sy beloftes

hou nie, sou hy ook nie op Hom kon vertrou nie. So is dit ook met ons. Ons

moet God ken uit sy Woord en Hom dan ook vertrou dat Hy ons sal laat deel

in die verlossing van sonde deur die verdienste van Jesus Christus.

- 59 -

Sondag 21 Februarie

Skrifgedeelte: 2 Timoteus 3:10-17; HK Sondag 7, Antwoord 21

Fokusgedeelte: 2 Timoteus 3:16

Ons aanvaar God se Woord vir waar

Daar was ’n tyd toe bykans al die reformatoriese kerke aanvaar het dat alles

wat in God se Woord aan ons geopenbaar word, die waarheid is. Die laaste

ongeveer twee eeue is dit egter nie meer die geval nie. Daar is lidmate van

kerke en ook teoloë vir wie spesifiek die maagdelike geboorte van Christus en

sy opstanding uit die dood onaanvaarbaar is, omdat dit menslik onmoontlik is

dat so iets kan plaasvind. Dat God almagtig is en sulke dinge kan laat

plaasvind, is vir hulle nie aanvaarbaar nie. As sulke kardinale sake egter as

onwaar en onaanvaarbaar afgewys word, is die weg gebaan om die gesag van

die Skrif as geheel te verwerp.

Daarteenoor bely ons dat die Bybel God se Woord is en dat alles wat

daarin geopenbaar is, waar is en goddelike gesag het. Ons bely dit op grond

van die getuienis van die Skrif self. So word in 2 Timoteus 3:16 gesê: “Die

hele Skrif is deur God geïnspireer ...” Petrus bevestig dit as hy sê: “Geen

profesie is ooit deur die wil van ’n mens voortgebring nie. Nee, deur die

Heilige Gees meegevoer, het die mense die woord wat van God kom,

verkondig.” Juis daarom kan die Skrif nie op grond van menslike insig uitgelê

word nie, maar moet dit onder die leiding van die Heilige Gees gedoen word

(2 Pet. 1:20, 21). Die gesag wat die Skrif het, blyk ook uit Jesus se geding met

die ongelowige Jode. Hy het aan hulle gesê: “Die Vader wat My gestuur het,

het ook oor My getuienis afgelê.” Dan sê Jesus: “Julle ondersoek die Skrif

omdat julle dink dat julle die ewige lewe daarin kry. En dit is juis die Skrif wat

oor My getuig” (Joh. 5:37-39). Dit beteken dat die getuienis van die Skrif oor

Christus die getuienis van die Vader Self is. Daarom is dit vir ewig vas en

seker en het dit goddelike gesag. Verder word op verskeie plekke in die Nuwe

Testament uit die Ou Testament aangehaal met die opmerking: “Die Heilige

Gees sê/betuig/maak duidelik ...” (vgl. Hand. 4:25 na Dawid in Ps. 2:1, 2;

Heb. 3:7 na Ps. 95:7-11; Heb. 9:8 na Moses in Eks. 30:10 en Lev. 16:33, 34;

Heb. 10:16 na Jer. 31:33). Ook hieruit is dit duidelik dat die Ou Testament

beskou is as komende van God en deur die Heilige Gees geïnspireer. Uit 2

Petrus 3:2 en 3:15, 16 kan afgelei word dat die briewe van Paulus gebundel is

en dat dit net soos die Ou Testament as norm vir die geloof aanvaar is.

In die lig van hierdie uiteensetting kan ons saam met die NGB Artikel 7

verklaar: “Ons glo dat die Heilige Skrif die wil van God volkome bevat en

alles wat die mens vir sy saligheid moet glo, daarin voldoende geleer word.”

- 60 -

Maandag 22 Februarie

Skrifgedeelte: Johannes 20:19-31; HK Sondag 7, Antwoord 21

Fokusgedeelte: Johannes 20:28

Nie net aan ander nie, maar ook aan my

Geloof bestaan uit kennis en vertroue (vgl. 20 Feb.). In die praktyk vloei

hierdie kennis en vertroue op so ’n wyse saam dat dit as ’n eenheid

geopenbaar word met ’n intiem persoonlike karakter. Dan kan die ware

gelowige in die woorde van ons belydenis sê: “... ook aan my.” Nie net ander

nie, maar ook ek het deel aan die verlossing van Christus en die genade van

God. Ons sien dit baie duidelik by Tomas. As Christus hom tot belydenis van

geloof lei, sê hy nie maar net: “U is Here en God” nie. Nee, dan bely hy: “MY

Here en MY God!” Hy bely dit omdat Christus op daardie oomblik meer as

ooit tevore sy lewe gevul het, sodat Tomas soos Paulus kon sê: “Vir my is die

lewe Christus” (Fil. 1:21). Wie werklik in Christus glo soos Tomas, word só

deur Hom aangegryp en beheers dat hy vergeet dat hy deur die geloof aan

Hom verbonde is. Daarom is dit opvallend dat Tomas in sy antwoord aan

Christus niks oor geloof sê nie, maar net uitroep: “My Here en my God!” So

openbaar hy egter juis sy geloof.

Hierdie intiem persoonlike geloofsband met Christus hou nog meer in. As

ek sê: “Ek glo in Christus” (vgl. Mark. 9:24; Hand. 8:37), val die nadruk nie

op die ek en op die aksie van glo nie, maar op Christus. Daarmee sê ek dat my

lewe gevul is met Christus en die genade wat Hy aan my betoon. Om in

Christus te glo, beteken dus om só deur sy genade en liefde oormeester en

oorweldig te word dat die ek homself nie langer kan handhaaf nie. Die ek kan

nie meer sy eie koers gaan nie, maar moet die koers gaan wat Christus aan-

wys. Dit is ook wat Paulus wil beklemtoon as hy in Galasiërs 2:19 en 20 sê:

“Ek is saam met Christus gekruisig, en nou is dit nie meer ek wat lewe nie,

maar Christus wat in my lewe.” In die lig hiervan moet ons erken dat dit alleen

die gekruisigde ek is wat kan sê: “Ek glo in Christus“ (vgl. HK So. 16, Antw.

43). So ’n geloof is nie maar net ’n uiterlike houding nie, maar ’n werk-like

verhouding met die lewende God soos Hy Hom in die Skrif openbaar. Dit

spreek vanself dat so ’n besondere verhouding tot God in ons hele lewe tot

openbaring sal kom, ondanks die feit dat ons sondaars is en in ’n sondige

wêreld lewe. Hierdie geloofsband aan Christus is ’n houvas waaraan ek

vashou en waardeur ek vasgehou word in al die versoekings en beproewings

in hierdie lewe. Ek weet immers en kan bely “dat God nie aan ander nie, maar

OOK AAN MY uit loutere genade slegs op grond van die verdienste van

Christus vergewing van sondes, ewige geregtigheid en saligheid geskenk het”.

- 61 -

Dinsdag 23 Februarie

Skrifgedeelte: 2 Timoteus 3:10-17; HK Sondag 7, Vraag 22

Fokusgedeelte: 2 Timoteus 3:15

Glo alles wat in die evangelie beloof word

Die inhoud van die Christen se geloof is “alles wat in die evangelie aan ons

beloof word”. Met evangelie word hier bedoel die hele Woord van God (HK,

Antw. 19), maar dan in die besonder dit wat God in sy Woord sê oor die koms

en optrede van Jesus Christus. Dit is wat ons moet glo (Joh. 20:30, 31).

Die probleme in hierdie deel van die belydenis raak spesifiek die woord

“alles”. Die Rooms-Katolieke Kerk verwerp die woord “alles” van ons

belydenis. Hulle sê wel net soos ons dat die Bybel die bron van kennis is wat

tot saligheid lei, maar dit is nie die enigste bron nie. Die apokriewe boeke, die

tradisie en die afkondiging van nuwe leerstellings deur die pous is ook bronne

van kennis tot saligheid. Daarmee word die genoegsaamheid van die Skrif

aangetas en die weg vir verdere onbybelse leerstellings gebaan. Daar is ook

mense wat sê dat hulle nie “alles” wat in die Bybel staan as Woord van God

aanvaar nie. Slegs sekere dele is vir hulle aanvaarbaar. Op dié wyse word die

gesag van die Bybel in gedrang gebring, want dit beteken dat die mens bepaal

wat die Woord van God is, en nie God nie. Die “alles” word ook verwerp deur

die mense wat sê dat die Bybel in mitologiese taal geskryf is en daarvan losge-

maak moet word om vir die moderne mens aanvaarbaar te wees. In die proses

word alles wat nie logies verklaar kan word nie, soos die wonders en die

opstanding uit die dood, verwerp of figuurlik verstaan. In die praktyk beteken

dit dat die Bybel as evangelie verwerp word en dat die “alles” van ons bely-

denis met “niks” vervang word. Die “alles” wys op nog ’n probleem. Die kerk

moet in die lig van Handelinge 20:27 toesien dat “die hele raad van God“

(1953-vertaling) of “die heilsplan van God in sy volle omvang” (1983-ver-

taling) verkondig en uitgeleef word. Dit gebeur egter nie altyd na behore nie.

So is daar in die verlede gekla dat daar te min op die Heilige Gees en naas-

teliefde gefokus word. Dit kan lei tot leemtes en selfs tot skeurings. Daarom

moet met erns daarteen gewaak word. Ook in ons persoonlike Bybellees en

Bybelstudie moet die “alles” in gedagte gehou word. Sommige Christene is

geneig om oor en oor altyd dieselfde gedeeltes in die Bybel te lees en te

bestudeer. Dan verkry ’n mens maklik ’n eensydige en gebrekkige kennis van

die Woord. Daarom moet ons daadwerklik probeer om kennis van die Bybel

as geheel te verkry. So ’n kennis lei ons tot verlossing deur die geloof in

Christus Jesus (2 Tim. 3:15).

- 62 -

Woensdag 24 Februarie

Skrifgedeelte: Handelinge 4:13-22; HK Sondag 7, Vraag 23

Fokusgedeelte: Handelinge 4:20

Die Apostoliese Geloofsbelydenis

’n Geloofsbelydenis is ’n kort, sistematiese samevatting van die inhoud van

ons geloof, ’n samevatting van “alles wat in die evangelie aan ons beloof

word” (Antw. 22). Deur so ’n geloofsbelydenis word ons – in die lig van die

groot omvang van die Bybel – in staat gestel om gou en maklik aan ander te sê

presies wat ons glo. So ’n geloofsbelydenis is in ’n sekere sin onafwendbaar.

Wanneer die Heilige Gees die wedergeboorte in jou hart werk en jou innerlik

lewendig maak, ontstaan daar spontaan by die mens die drang om so ’n geloof

ook te bely. Ons sien dit duidelik by Petrus en Johannes. Toe die Joodse Raad

hulle belet het om verder die evangelie te verkondig, het hulle gesê: “Wat ons

betref, dit is onmoontlik om nie te praat oor wat ons gesien en gehoor het nie”

(Hand. 4:20). So ’n belydenis of belydenisskrif het nie groter of meer gesag as

die Skrif nie. Daarom mag dit nooit naas of bo die Skrif gestel word nie. Dit is

altyd aan God se Woord ondergeskik. Tog het dit gesag, omdat die kerk daar-

van oortuig is dat die belydenis in sy geheel op God se Woord gegrond is en in

ooreenstemming is met sy Woord. Die Apostoliese Geloofsbelydenis of

Twaalf Artikels is een van die ekumeniese (of algemene) belydenisskrifte.

Daarmee word bedoel dat dit in bykans al die Christelike kerke as belydenis

aanvaar word. Sover bekend is die Grieks-Ortodokse Kerk die enigste uitson-

dering. Dit is ’n baie ou belydenisskrif in die kerk in die Weste en het rondom

die doopformule in Matteus 28:19 ontstaan. Reeds in ongeveer die jaar 150

word hierdie belydenisvorm aangetref. Aan die einde van die tweede eeu het

hierdie belydenis in die kerk in Rome bestaan in ’n vorm wat ongeveer 80%

met die huidige formulering ooreenkom. Eeue lank is gedink dat die belydenis

deur die apostels opgestel is. Daar was selfs ’n legende dat elk van die 12

apostels ’n artikel geskryf het en dit toe tot een belydenis saamgevoeg is. Hoe-

wel dit nie deur die apostels geformuleer en saamgestel is nie, word tog daar-

van gepraat as die Apostoliese Geloofsbelydenis, omdat die kerk daarvan oor-

tuig was dat dit “die leer van die apostels” suiwer weergee. Ongeveer die vier-

de eeu het hierdie belydenis sy finale beslag gekry. Deur die eeue is die mees-

te kritiek uitgeoefen op die woorde in Artikel 4: “... en neergedaal het na die

hel”, omdat dit verkeerdelik die indruk kon skep dat Christus werklik in die

hel was. In 2009 het die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika dit vervang met

die woorde: “Hy het die lyding van die hel ondergaan”. Dit het gebeur veral

toe Hy aan die kruis gehang het (vgl. HK V/A 44).

- 63 -

Donderdag 25 Februarie

Skrifgedeelte: Hebreërs 11:1-6; HK Sondag 8, Vraag 25

Fokusgedeelte: Hebreërs 11:6

God bestaan

Van Henog word gesê dat hy gelewe het soos God wou hê dat hy moet

lewe. Die rede daarvoor is dat hy geglo het dat God bestaan en dat Hy dié sal

beloon wat Hom soek. Hieruit is dit duidelik dat ’n mens net kan glo dat God

bestaan. Daar is nie ’n ander manier waarop iemand kan aanvaar dat God

bestaan nie, as net deur die geloof. Daar was in die loop van die geskiedenis

van die kerk mense wat na vore gekom het met sogenaamde Godsbewyse.

Daardeur het hulle met die hulp van logiese redenasies probeer bewys dat God

bestaan. Hierdie Godsbewyse is egter onvoldoende en onaanvaarbaar. Dit is

onvoldoende omdat die redenasie daarin nie van so ’n aard is dat dit iemand

wat die bestaan van God ontken, sal oortuig dat hy verkeerd is nie. As dit wel

’n waarde het, sal dit eerder ’n waarde wees vir mense wat reeds glo. Die be-

wyse is egter onaanvaarbaar omdat dit uitgaan van die standpunt dat iemand

deur menslike redenasies geloof in God by ’n ander persoon kan laat ontstaan.

Dit is egter onmoontlik, omdat dit slegs God is wat geloof aan ’n mens kan

gee (vgl. Ef. 2:8; Fil. 2:13). Al wat ons as mense kan doen, is om die evangelie

aan ander te verkondig en te bid dat God op dié wyse deur sy Gees geloof in

die ander persoon se hart sal laat ontstaan en groei. Wie vashou aan die Bybel

as die Woord van God, het nie ’n probleem om te weet dat daar ’n God is nie,

en dit is juis dié God wat Hom op elke bladsy van die Bybel aan ons openbaar.

So verklaar die Here self by monde van Jesaja (45:5, 7): “Ek is die Here, daar

is geen ander nie, buiten My is daar geen God nie ... Ek maak die lig en skep

die donker; Ek gee voorspoed en Ek skep rampspoed. Ek is die Here, Ek doen

al hierdie dinge.” Paulus sê: “Ons weet dat daar geen afgod in die hele wêreld

is wat iets beteken nie, en daar is ook geen God nie, behalwe Een” (1 Kor.

8:4). In die Bybel is die getuienis dat daar ’n God is, só sterk en duidelik dat

daarin gesê kan word dat dit ’n dwaas is wat sê dat daar geen God is nie (Ps.

14:1; 53:2). So ’n persoon is werklik ’n dwaas, want hy het laer as die bose

geeste gesink. Hulle glo immers dat God bestaan en hulle sidder van angs

(Jak. 2:19). Dit is ’n wonderlike genade wat God aan ons betoon het deur Hom

in sy Woord aan ons te openbaar. Dit is ook ’n groot genade dat Hy ons deur

sy Gees so gelei het dat ons die openbaring in geloof aanneem. Ons redeneer

nie oor sy bestaan nie. Ons het Hom as ons God gevind. Ons het Hom lief en

aanbid en verheerlik Hom. Ons sing van Hom: Die God is onse God, en Hy sal

tot die dood toe ons gelei (Ps. 48:5 berymd).

- 64 -

Vrydag 26 Februarie

Skrifgedeelte: Matteus 28:16-20; HK Sondag 8, Vraag 25

Fokusgedeelte: Matteus 28:19

God is Drie-enig

Hierdie deel van die belydenis handel oor die ewige, Drie-enige God,

Vader, Seun en Heilige Gees. Dit voel vir ’n mens of jy wil terugdeins, want

jy staan voor ’n ondeurgrondelike misterie. Hoewel God na sy wese vir die

sondige mens verborge is, kan Hy egter tog deur ons geken word omdat en in

soverre Hy Hom aan ons geopenbaar het in sy Woord (Joh. 17:3). Dit is ook

opvallend dat op Vraag 25 waarom daar van die Vader, die Seun en die

Heilige Gees gepraat word as daar wel een, enige goddelike wese is, daar slegs

geantwoord word: “Omdat God Hom so in sy Woord geopenbaar het.” Dit is

belangrik om daarop te let dat daar geen poging aangewend word om die Drie-

eenheid van God te verduidelik nie. Daar word eenvoudig bely wat God in sy

Woord geopenbaar het, want dit is vir die mens eenvoudig nie moontlik om

die Drie-eenheid van God te deurgrond nie. Met so ’n optrede spot die onge-

lowiges en mense soos die Jehovah-getuies. Ook in hierdie verband geld egter

die woorde van Jesus aan Tomas: “Gelukkig is dié wat nie gesien het nie en

tog glo” (Joh. 20:29).

Die volgende is enkele uitsprake in die Skrif oor die Drie-eenheid van God:

In Genesis 1:26, 27 lees ons: “Toe het God gesê: ‘Kom Ons maak die mens as

ons verteenwoordiger, ons beeld.’ God het die mens geskep as sy verteen-

woordiger, as beeld van God het Hy die mens geskep.” Let op die afwisseling

tussen enkelvoud en meervoud. In Genesis 1 word nog nie gesê hoeveel per-

sone daar is nie, maar wat in die Ou Testament nog onbekend was, word in die

Nuwe Testament duidelik geopenbaar. As die Seun gedoop word, is die

Heilige Gees en die Vader daarby betrokke (Matt. 3:16, 17). Die doopbevel

van Christus lui so: “Doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die

Heilige Gees” (Matt. 28:19). Daar is een Naam en drie Persone. Al drie Perso-

ne word ook genoem in die seën wat volgens 2 Korintiërs 13:13 oor die ge-

meente uitgespreek word: “Die genade van die Here Jesus Christus en die lief-

de van God en die gemeenskap van die Heilige Gees sal by julle almal wees.”

Die eenheid van God word net so duidelik in die Skrif aangedui. In

Jakobus 2:19 word gesê: “Glo jy dat daar net een God is? Dit is reg” (vgl. ook

Duet. 6:4).

Hieruit is dit duidelik dat volgens die Skrif die Vader, die Seun en die

Heilige Gees een waaragtige en ewige God is.

- 65 -

Saterdag 27 Februarie

Skrifgedeelte: 2 Korintiërs 13:5-13; HK Sondag 8, Vraag 24

Fokusgedeelte: 2 Korintiërs 13:13

Die werk van die Drie-enige God

Op die vraag hoe die Twaalf Artikels ingedeel word, antwoord die

Kategismus nie net met ’n formele indeling nie, maar met ’n belydenis wat die

Christen se hart aanspreek: God die Vader en ons skepping, God die Seun en

ons verlossing, God die Heilige Gees en ons heiligmaking. Vader, Seun en

Heilige Gees werk saam om ons tot die ewige heerlikheid te bring.

Die werk van die Vader: Hy is die bron, oorsprong en onderhouer van alles.

Hy is ons Skepper en ook ons Vader. Ons is die maaksel van sy hande. Soos

’n vader vir sy kinders sorg, so sorg Hy vir ons (Ps. 103:13). Hy dra ons deur

die lewe en voorsien in alles wat ons nodig het (Matt. 6:31-33). Hy laat alles

ten goede meewerk vir dié wat Hom liefhet (Rom. 8:28). Daarom is dit te

verstaan dat die verlostes op die nuwe aarde die Vader as Skepper sal eer en

prys. Hulle sal sê: “Here, ons God, U is waardig om die heerlikheid en die eer

en die mag te ontvang omdat U alles geskape het; deur u wil het alles onstaan

en is dit geskep” (Op. 4:11).

Die werk van die Seun: Deur die sonde het daar ’n kloof tussen God en ons

gekom en ons het die dood oor onsself gebring. Deur die Seun is die wêreld

egter met God versoen en is die dood oorwin. Dink na oor wat Hy gedoen het:

die prysgee van die heerlikheid by die Vader (Joh. 17:5); die indaling in die

wêreld vol ellende (Fil. 2:7); die vernedering en aflê van eie eer (Fil. 2:8); die

vergadering van dié wat verlore is (Luk. 19:10); die genesing van dié wat siek

was (Luk. 4:39); die verbreking van sondekettings (Luk. 19:8, 9); die

oorwinning oor die dood (Mark. 16:5); die verlossing van die smarte van die

hel (Matt. 27:46); die voorbidding vir sy kinders (Joh. 17). Wie sal die breedte

en lengte en diepte en hoogte van sy liefde ooit kan deurgrond (Ef. 3:18)?

Die werk van die Gees: Dit is die Gees wat lewe gee (2 Kor. 3:6). Waar die

Gees Hom onttrek, daar tree die dood in. Dit is die Gees wat ons lei tot ware

bekering, ons aan Christus verbind en so aan ons die ewige lewe gee (Gal.

3:14). Hy maak tot ons eiendom wat Christus vir ons verwerf het (Joh. 16:14).

Dit is die Gees wat ons lewens heilig – ook deur beproewings (Heb. 12:5-11).

Hy laat ons al hoe meer na die wil van God vra, sodat ons elke dag nader aan

Hom lewe (Ps. 73:28). Vader, Seun en Heilige Gees is al Drie ewe veel en

ewe goed God – die Een nie minder as die Ander nie. Elkeen het egter ’n

spesifieke plek en taak in die goddelike bestaan. Tog kan die drie Persone

nooit van mekaar geskei word nie.

- 66 -

Sondag 28 Februarie

Skrifgedeelte: Psalm 16

Fokusgedeelte: Psalm 16:2

Ek behoort aan die Here

In die Hebreeus word in die fokusvers die woorde Jahwe (HERE) en

Adonai (Here) gebruik. Letterlik staan daar: Ek het vir Jahwe gesê: U is my

Adonai. Adonai beteken eienaar. Ek is eiendom van die HERE, ek behoort aan

Hom. Wat ’n besondere belydenis van Dawid.

Om eiendom te verkry, moet jy dit koop. Om die HERE se eiendom te

wees, beteken dat Hy ons gekoop het. Daar is ’n prys betaal sodat ons sy

eiendom kan wees. Jesus Christus het die volle prys betaal sodat ons eiendom

van die HERE kan wees. As gevolg van die sonde was ons die eiendom van

Satan, ons was onder sy heerskappy, ons het gedoen net wat hy aan ons

voorgeskryf het. Nou is ons egter losgekoop en onder die heerskappy van die

Heilige Gees geplaas, sodat ons deur die Heilige Gees beheers word. Ons

doodsvyande, naamlik ons sondige vlees, die wêreld en Satan kan nie meer

oor ons heerskappy voer nie, al sou ons daagliks in ’n hewige stryd met hulle

verkeer.

Hier het ’n magtige regeringsverandering plaasgevind. U is my Here, my

Eienaar – dit is vir ons ’n troos en bemoediging, dit is genade op genade.

Die Heidelbergse Kategismus gaan in Vraag 1 nog verder as die vraag

gestel word: Wat is jou enigste troos in lewe en sterwe? Die enigste troos is

dat ek met liggaam en siel in lewe en in sterwe aan Jesus Christus behoort.

My enigste troos is dat my liggaam aan die HERE behoort, selfs in tye

van siekte en beproewinge, dit is syne.

My enigste troos is dat my siel aan die HERE behoort, ek kan voluit in

Hom glo en op Hom vertrou.

My enigste troos is dat ek in hierdie lewe aan Hom behoort, geen haar

sal van my hoof val sonder sy wil nie.

My enigste troos is dat ek in sterwe aan die HERE behoort, die dood

het geen houvas nie, dit is slegs ’n deurgang na die ewige lewe.

My enigste troos – Ek behoort aan die HERE, al die goeie dinge wat ek het,

kom net van U af.

Sing: Psalm 16:1 (1936)

Ds. PA (Peet) Coetzee (Potchefstroom)

- 67 -

Maandag 29 Februarie

Skrifgedeelte: Psalm 31

Fokusgedeelte: Psalm 31:6, 16

My tye is in u hand

Om jou lewe in die hande van iemand te gee, vereis dat jy daardie persoon

werklik vertrou. Ons gaan nie in ’n motor ry as ons weet die bestuurder is glad

nie bevoeg om te bestuur nie. Dawid begin die psalm deur sy absolute

vertroue op die HERE te verklaar. Hy is die rots, die bergvesting, die skuiling.

Op grond van hierdie vertroue gee hy sy lewe in die hande van die HERE.

Ons Here Jesus Christus se kruiswoord kom uit ons fokusvers: Vader, in u

hande gee ek my lewe/gees oor. In volle vertroue gee Hy sy gees in die hande

van sy hemelse Vader oor, nadat Hy alles volbring het wat sy Vader Hom

opgedra het om te kom doen. Hoeveel te meer kan ons nie in hierdie troos

lewe en sterwe nie? Ons kan die HERE vertrou, Hy het in Jesus Christus ons

vrygemaak, ons verlos (vs 6b). Dit getuig van sy liefde vir ons as

sondaarmense.

Vertrou ons werklik die HERE? Hoeveel keer gebeur dit in ons lewe dat

ons ons sake in eie hande wil neem en organiseer – en dink dat ons in beheer

is? As daar skielik ’n krisis kom, wat doen ons? Vertrou ons die HERE as daar

siekte, nood en beproewinge in ons lewe kom?

Hoekom moet ons so op die HERE vertrou? In vers 16 kry ons ’n

antwoord: My tye is in u hand. Dit is nie net my lewe nie, maar ook die tye

van my lewe wat in die HERE se hand is. Elke tydperk van my lewe hier op

aarde, my ontvangenis, my geboorte, my kinderjare, my jeug, my volwasse

jare, my ouderdom – ja, al my tye in sy hand. Die twee grootste oomblikke

van my lewe op aarde, my geboortetyd en my sterwenstyd, is in sy hand.

Waarom twyfel ons dan om die res van al ons lewenstye in sy hand te gee? Jy

kan op Hom vertrou – Hy is die Rots, jou bergvesting.

En as jou sterwenstyd aanbreek, kan jy Hom vertrou, jy kan jou lewe, jou

gees in sy hande gee.

Sing: Psalm 31:4, 12 (1936)

Ds. PA (Peet) Coetzee (Potchefstroom)

- 68 -

- 69 -

Dinsdag 1 Maart

Skrifgedeelte: 1 Johannes 5:1-13

Fokusgedeelte: 1 Johannes 5:12, 13; HK, Vraag 1(i)

Sekerheid – deel van my enigste troos

As die apostel Johannes skryf, laat hy ons nie in die duister oor die doel

van sy skrywe nie. Hy het sy Evangelie geskryf “sodat julle kan glo dat Jesus

die Christus is, die Seun van God …” (Joh. 20:31). Hy het sy eerste brief

geskryf “sodat julle … wat in die Seun van God glo, kan weet dat julle die

ewige lewe het.” Hoe kan ek dan weet?

Die grondvraag is: Deel ek in Jesus Christus? Ons vind dit in die vorige

verse: Die (ewige) lewe is in sy Seun. Wie die Seun het, het die lewe. As ek aan

Jesus Christus behoort, het ek die ewige lewe, verseker Hy my deur sy Heilige

Gees van die ewige lewe. As ek my sekerheid wil grond op iets binne-in

myself of iets wat ek doen, is ek soos ’n skip waarvan die anker in die skip

self gegooi word: ek bly in die golwe van onsekerheid ronddobber. Nee, ’n

anker moet buite die skip gegooi word. So moet ek my saligheid buite myself

in Christus soek.

Hierdie sekerheid is die werk van die Heilige Gees. Hy wat my oortuig dat

Jesus die Christus is, is ook die Een wat my oortuig dat Christus se verdienste

volkome is, dat ek aan Hom behoort. As ek deur die geloof die vraag kan

antwoord: Glo jy in Jesus Christus?, dan antwoord God Self die vraag: Jy het

die ewige lewe.

Dan kan ek van my Herder en sy redding sing: So is die Heer, so het Hy

ook aan my gedoen.

Sing: Psalm 23-1:1 (1936)

Ds. C (Cassie) Aucamp (Bergsig/Andeon)

- 70 -

Woensdag 2 Maart

Skrifgedeelte: Psalm 116

Fokusgedeelte: Psalm 116:16; HK, Vraag 1(j)

My diens aan die Here … deel van my enigste troos

In Psalm 116 vind ons die evangelie van Jesus Christus in een lied

saamgevat. Die digter vertel van bande van die dood, doodsangs, trane en

benoudheid. Dan sing hy egter van die Here se verlossing … hoe die Here

hom van die dood gered het.

Dan, asof vanself, word die Psalm ’n lied van dank, en daarmee ’n lied wat

sing van toewyding en diens: Ek is u dienaar, Here … U het my vrygemaak

(vs 16). Sy verlossing het nie opgehou toe die Here hom uit sy nood gered het

nie; het hom nie net van sy vyande vrygemaak nie, maar het hom vrygemaak

om God te dien.

My verlossing het nie opgehou toe Christus “met sy kosbare bloed vir al

my sondes ten volle betaal het” nie. Hy het my ook “uit alle heerskappy van

die duiwel verlos”. My verlossing is ’n volkome verlossing: verlos van die

skuld van die sonde, maar ook van die mag van die sonde. Ek leef nou onder

nuwe heerskappy. Ek behoort mos nou aan ’n nuwe Eienaar, en Hy het my nie

net gekoop en toe so laat los nie, Hy maak my ook deur sy Heilige Gees “van

harte gewillig en bereid om voortaan vir Hom te lewe”.

As ek kan sing “in droefenis droog u o Heer my trane” … dan sing ek ook

daarmee saam: U lei my voet langs nuwe lewensbane. Ek kan en wil nou

lewensbly in sy lig leef. My lewe van dank is onlosmaaklik deel van my

verlossing uit my ellende. Dis deel van my “behoort” aan my nuwe Eienaar,

Jesus Christus. Ek mag nie met minder tevrede wees nie. Dit is deel van my

enigste troos in lewe en in sterwe.

Sing: Psalm 116-1:7-10

Ds. C (Cassie) Aucamp (Bergsig/Andeon)

- 71 -

Donderdag 3 Maart

Skrifgedeelte: Romeine 3:1-19 (OAV)

Fokusgedeelte: Romeine 1:10, 11

Ons enigste troos in ons verlossing is danksy die kennis van ons ellende

Wie geen ellende het nie, het geen verlossing nodig nie. Wie dus in die

wonderlike troos van die volkome verlossing in Jesus Christus wil deel, moet

eers van sy sonde (ellende) oortuig wees.

Hoe kom jy tot so ’n oortuiging? Paulus werk daaraan in Romeine 3. Hy

skryf: “… Almal het gesondig …” Wie is die almal? Paulus benadruk dat dit

vir Jode en Grieke geld. Die Jode sou saamstem dat die Grieke sondaars is.

Maar, sê Paulus, julle is ewe sondig. Almal het gesondig, julle is tot die dood

toe skuldig voor God.

God se wet is die enigste spieël waarin jy dit kan sien. Luister na die

liefdesgebod: “Jy moet die Here jou God liefhê met jou hele hart en met jou

hele siel en met jou hele verstand. Dit is die eerste en groot gebod. En die

tweede wat hiermee gelykstaan, is: jy moet jou naaste liefhê soos jouself.”

Kan jy die toets slaag? Het jy God met jou hele wese lief? Doen jy werklik

alles tot sy eer? Nee, niemand kan die toets slaag nie. Jy is ook ’n sondaar

soos al die ander. Jy kan ophou om van jouself meer te dink. Waar bly die

roem? Paulus sê dit is uitgesluit.

Jy moet besef dat jy tot die dood skuldig voor God is. Hierdie besef werk

die Heilige Gees in jou, sodat jy moet smag na die volkome verlossing wat

God jou in Jesus Christus skenk. As jy Jesus Christus dan ken soos God Hom

aan ons in die Bybel openbaar, en jy vertrou Hom met jou hele hart, sal jy ook

in hierdie enigste troos deel.

Sing: Psalm 32:1 (1936)

Ds. SA (Sarel) Cilliers (Waterberg)

- 72 -

Vrydag 4 Maart

Skrifgedeelte: Romeine 3:21-31

Fokusgedeelte: Romeine 3:30

Ons enigste troos is dat ons slegs deur die geloof in Jesus Christus verlos

word

Ons meet onsself graag net aan uiterlike dinge. As ek meer as ander besit,

of as ek ’n ingeskrewe lidmaat van ’n kerk is, dan is ek beter as die ander

mense wat minder besit, of in ’n ander kerk, of selfs kerkloos is.

Paulus het met dieselfde probleem geworstel. In Rome was daar Jode wat

vanweë hulle besnydenis hulle beter as die onbesnedenes geag het. Nou moet

hulle hoor dat besnedenes en onbesnedenes albei slegs deur geloof voor God

regverdig is. Die Direkte Vertaling lees: “… aangesien dit een God is wat

besnedenes deur die geloof sal regverdig, en ook onbesnedenes deur dieselfde

geloof.”

Die mens ontvang regverdiging alleen op grond van Jesus Christus se offer

aan die kruis. Die Heilige Gees vestig deur die Bybel hierdie vasstaande

kennis en die vaste vertroue in ons hart en verstand, en so kom ons tot geloof

in Jesus as Verlosser.

Geloof is die oop hand wat die Heilige Gees vir elke uitverkore kind van

God gee. Verder sit God binne-in hierdie oop hand Jesus Christus en al sy

werke waardeur jy regverdig word. Deur die geloof omhels jy nou Jesus

Christus as jou persoonlike en volkome Verlosser.

Bid dat die Heilige Gees jou geloof steeds meer deur die Woord van God

sal versterk. Soek die verkondiging van die Woord met ywer op. Volhard met

getroue Bybelstudie. So word die vasstaande kennis al meer en groei die

vertroue al sterker, en jy sal oortuig wees dat Jesus Christus jou volledig en

volmaak verlos het.

Wat ’n wonderlike troos!

Sing: Psalm 73:11 (1936)

Ds. SA (Sarel) Cilliers (Waterberg)

- 73 -

Saterdag 5 Maart

Skrifgedeelte: Efesiërs 2:1-10

Fokusgedeelte: Efesiërs 2:1, 4, 5, 6

Ons troos is dat ons verlossing uit ons ellende net genade is

Genade is God se liefde wat uitgestort word op mense wat dit glad nie

verdien nie. Sonder God se genade is elke mens dood as gevolg van sy

oortredinge en sondes.

Die liggaamlike dood is al verskriklik. Die geestelike dood is baie erger. Jy

leef dan sonder God en sonder hoop. Van ’n dooie kan jy niks verwag nie. Hy

kan niks doen om tot die lewe terug te keer nie. Hy is ’n slaaf van Satan, in die

greep van die mag van die duisternis.

Teen hierdie donker agtergrond moet jy verwonderd wees oor God se

genade aan jou. Danksy God se liefdevolle bemoeienis het jy die grootste en

heerlikste oorgang wat denkbaar is, beleef: dit is die oorgang van volkome

geestelike dood tot die volkome hemelse lewe! Deur die geloof in Christus

kan jy elke dag nuut lewe met die krag waarmee Christus uit die dood

opgestaan het.

Paulus raak opgewonde hieroor – hy roep vol verwondering uit: “Uit

genade is julle gered!” Genade wil sê: jy het alles aan God te danke. Jy kon

self nie die kleinste bydrae lewer nie. ’n Dooie kan mos niks bydra nie? Die

hele oorweldigende pakket van jou verlossing is ’n geskenk van God. Hierdie

genade bring ook sekerheid, want niks hang van jou af nie. Alles is God se

werk, en Hy werk nooit half nie.

Wie dit glo, sal nie halfhartig leef nie, maar sal elke dag in dankbaarheid en

tot eer van God voluit leef. Dit is die enigste manier hoe jy ’n blye en

dankbare gelowige kan wees.

Sing: Psalm 116:7, 10 (1936)

Ds. SA (Sarel) Cilliers (Waterberg)

- 74 -

Sondag 6 Maart

Skrifgedeelte: Efesiërs 1:1-23

Fokusgedeelte: Efesiërs 1:4-5

Prys die Here!

Is jou lewe vol druk en spanning? Voel dinge soms vir jou te veel?

Beide die skrywer en die eerste lesers van die brief aan die Efesiërs het ook

druk en spanning in hulle lewens geken. Waarskynlik was Paulus in die tronk

toe hy hierdie brief geskryf het, en gaan lees gerus die laaste drie hoofstukke

van die brief om te sien watter druk die eerste lesers in hulle omgang met

ander mense (ook medegelowiges, huweliksmaats, kinders en werkgewers)

moes ervaar. Dinge het soms ellendig in hulle lewens gegaan!

Sommer met die wegtrek van die brief gee Paulus die medisyne om die

ellende van die eerste lesers aan te spreek. Hy begin met ’n loflied oor God se

werk in hulle lewens. Voor die skepping van die wêreld al het die Here sy

gelowiges uitgekies om sy kinders te wees. Dit is nie wat gelowiges gedoen

het wat hulle so verdienstelik maak dat die Here hulle met kindskap beloon

nie. Nee, in sy wonderlike (vs 6) en ryke (vs 7) genade het die Here in

Christus vrylik (vs 6) en oorvloedig (vs 9) redding geskenk en gelowiges syne

gemaak, sonder enige aandeel van hulle kant af.

Lofprysing is om oor God se grootheid en genade na te dink en jou daaroor

te verwonder. Daarom, wanneer druk en spanning vir jou te veel wil raak,

doen wat Paulus in Efesiërs 1 doen en prys die Here vir sy groot genade en

seëninge. Verwonder jou daaroor en jy sal troos vind.

Sing: Skrifberyming 1-1:1, 2, 7 (Swart Psalmboek SB 24)

Dr. JA (Jannie) Erasmus (Odendaalsrus)

- 75 -

Maandag 7 Maart

Skrifgedeelte: Job 14:1-22

Fokusgedeelte: Job 14:4

Christus, ons Verlosser!

Job se ellende was groot. Hy het al sy besittings verloor. Al sy kinders is

dood. Daarby het hy geweldige gesondheidsprobleme ontwikkel.

In sak en as sit hy op die ashoop. Daar is wel drie vriende by hom wat hom

probeer vertroos (vgl. Job 1-2), maar hulle troos is nie veel troos nie. Sy

vriend Sofar sê selfs dat sy ellende sy eie skuld is. Hy moes iewers gesondig

het en nou straf die Here hom (vgl. Job 11:5-6). Sofar se raad is dat hy

homself moet bekeer en dan sal God hom weer seën.

Job het geweet dit is nie die waarheid nie! Hy kan homself nie red nie. Ja,

hy het sondeskuld (sy jeugsondes kla hom aan, vgl. Job 13:26), maar hy besef

dat geen mens enigiets kan doen om God só tevrede te stel dat God daardie

persoon moet beloon en seën nie. Uit ’n onrein mens kan geen reinheid kom

nie. Dus, selfs sy bekering sou nie ’n waarborg wees dat hy weer God se seën

sal beleef nie.

Die enigste antwoord, dit getuig Job, is dat die reine God Self hom moet

verlos. Hy glo sy Here is sy Losser (Job 19:25) en sy Here leef. Eendat gaan

Hy triomfeer en Job sal in sy triomf deel.

Eeue later is hierdie geloof van Job in Jesus Christus vervul. Ons troos is:

Hy is ons Losser wat in ons plek ons straf gedra het. Ons deel in Hom. Eendag

sal Hy in volheid oor die aarde triomfeer.

Sing: Psalm 130:2, 3 (1936)

Dr. JA (Jannie) Erasmus (Odendaalsrus)

- 76 -

Dinsdag 8 Maart

Skrifgedeelte: Jesaja 8:23 – 9:9

Fokusgedeelte: Jesaja 9:5

Ons troos: Ons buig voor die Seun wat Koning is

Wanneer die krag afgaan, soek ons vinnig lig. Donker is ook simbool vir

moeilike omstandighede, sowel as vir sonde (1 Joh. 1:5, 6).

Die stamme Sebulon en Naftali is deur die Assiriërs ingeneem. Dit was nag

vir hulle. Jesaja profeteer dat hulle donkerte heeltemal verdryf sou word (Jes.

9:1). Die benoudheid van die duisteris sou met vreugde vervang word, soos

dié van oestyd, of soos soldate wat ná die oorwinning oorlogsbuit verdeel (Jes.

9:2). Die groot rede vir hierdie vreugde? Vir ons is ’n Seun gebore, aan ons is

’n Seun gegee … (Jes. 9:5).

Die Seun van Jesaja 9 sal Koning wees. Hy word gebore om oor alles en

almal te regeer. Die Seun se Name word genoem: Wonderbare Raadsman,

Magtige God, Ewige Vader, Vredevors.

’n Naam in die Bybel was altyd ’n beskrywing van wie die persoon regtig

was. Die verskillende Name van die beloofde Seun beskryf sy aard en sy werk

goed. Elke Naam van die Seun bestaan uit twee dele. Die een wys dat die

draer van die Naam God is, en die ander dat Hy mens is. Hierdie belofte is

duidelik deur Jesus Christus vervul (HK So. 5, 6).

Jesus Christus is ’n regeerder van totaal ander stoffasie as die regeerders

wat ons ken. Hy bevestig sy mag nie in oorlog nie, maar juis in vrede! Hy wis

die bron van vyandelikheid, die menslike neiging tot die haat en die sonde, uit.

Deur sy volkome verlossingswerk stel die beloofde Kind ware en blywende

vrede daar tussen God en die mens en ook tussen mense onderling.

Ware vrede, blywende vrede, is net om een rede moontlik: Vir ons is ’n

Kind gebore, aan ons is ’n Seun gegee.

Sing: Skrifberyming 3-1:1, 9

Ds. JH (Johan) Jordaan (Vereeniging)

- 77 -

Woensdag 9 Maart

Skrifgedeelte Jesaja 52:16 – 53:12

Fokusgedeelte: Jesaja 53:4-6

Ons troos: Die Dienaar van die Here ly vir ons

Lyding, siekte, die dood en intense hartseer wat daaruit spruit, is deel van

die ellende wat ons ervaar. Onder leiding van die Heilige Gees draai die

profeet hierdie ellende na die lig. Hy beklemtoon: dit is óns groot ellende.

Teenoor ons staan die enkeling: die dienaar van die Here, aangedui as

hy/sy/hom. Die teenstelling tussen óns en hom word meestal in een asem

genoem. Sy eie voordeel is hoegenaamd nie in sy visier nie. Dit gaan vir hom

net om ons, om ons belang, om wat vir ons goed is.

Jesus Christus is by uitstek die Dienaar van die Here in Wie hierdie

profesie vervul is. Die profeet praat van ons almal se sonde wat op Hom was

(Jes. 53:6) en van ons oortredings waarvoor Hy deurboor is (Jes. 53:5). Ons

weet wat is reg en wat is verkeerd. Moedswillig oortree ons, doen ons sonde.

Toe die straf uitgemeet is, het Jesus Christus in my en jou skoene kom staan.

Hy het gekom om die siektes wat aan ons behoort, die gevolge van ons sonde

wat op ons skouers rus, op te lig en op sy skouers te plaas – Hy het dit ten

volle gedra. Die doodstraf wat ek en jy verdien, is aan Hom voltrek.

Danksy Jesus Christus, die Dienaar van die Here, is daar nou vrede tussen

ons en God (Jes. 53:5; Rom. 5:1). Ons wat sy vyande was, bely nou: ons

behoort aan Hom. Christus skenk ons genesing van die gebrokenheid in

onsself en in die werklikheid waarin ons leef. Hy verlos ons uit ons ellende.

Ons is sy eiendom. Dit is ons enigste troos.

Sing: Skrifberyming 5-2:3, 4

Ds. JH (Johan) Jordaan (Vereeniging)

- 78 -

Donderdag 10 Maart

Skrifgedeelte: Miga 1:2-5; 7:11-20

Fokusgedeelte: Miga 7:18-20

Ons troos: In sy trou vergewe God ons sondes

My enigste troos is: Ek behoort aan die Here. Hy het my duur gekoop met

die kosbare bloed van sy Seun (1 Pet. 1:19). Tog het die sonde steeds vat op

my. Ek kan steeds daarin val. Wat dan?

Die volk van God het in sonde geval. Miga leer ons dat sonde ons skuldig

voor God stel. Geeneen het die vermoë om sy eie sondeskuld te delg nie. God

het, weens hulle sondeskuld, in toorn van sy volk af weggedraai. Miga begin

sy boek met ’n regsgeding wat God teen hulle voer. Dit klink na ’n hopelose

situasie.

Die boek eindig egter op ’n onverwags positiewe noot. God bly nie vir

altyd kwaad nie (Miga 7:19). Hy fokus nie heeltyd op ons oortredings nie. Sy

toorn oor die sonde is nie onverbiddelik nie. Hy draai weer in liefde en

ontferming na sy volk toe (Miga 7:19). Hy vergewe hulle sondes. Hy doen dit

omdat Hy altyd getrou woord hou. Hy bly, soos Hy beloof het, die God van

die nageslag van Abraham en Jakob. Hulle bly sy volk. Hulle kan weet dat Hy

hulle sonde tot niet maak. Hy gooi dit in die diepte van die see.

Ons weet: In en deur sy Seun het God na ons toe gedraai. Christus het ons

sonde op Hom geneem en as voorwerp van God se toorn aan die kruis die

volle losprys daarvoor betaal. Danksy Hom is en bly die Here ons God en ons

sy kinders. Ons kan ons sonde voor Hom bely en in die geloof aanvaar dat Hy

ons volkome, op grond van Christus se verdienste, vergewe.

Onder die indruk van God se trou en genade kan ons saam met Miga bid:

Wie is ’n God soos U?

Sing: Psalm 86-2:1, 2, 6 (2001) / Psalm 86-1:1, 3, 8 (1936)

Ds. JH (Johan) Jordaan (Vereeniging)

- 79 -

Vrydag 11 Maart

Skrifgedeelte: Kolossense 2:16-23

Fokusgedeelte: Kolossense 2:17 (NAV)

Ons enigste troos: Ons verlossing deur Christus alléén

Die intimidasie van die wêreld was so geweldig op hierdie gelowiges in

Kolosse. Hulle kom uit ’n agtergrond waar 31 Griekse gode elke deel van die

lewe beheers het. Daarby kom die heidense Romeinse wêreldkultuur, en ook

nog die Joodse dwaalleraars met hulle eise van wettisisme, asketisme, selfs

mistiek.

Paulus waarsku egter: Christus is die enigste Verlosser. Sien u sy vyf

beelde in verse 11-15 om die Kolossense-gelowiges teen die dwaalleraars te

waarsku? In vers 17 sê hy hierdie bewerings van Joodse dwaalleraars was

bloot skaduwees, beloftes dat die Messias, die Verlosser, sou kom. Maar

Christus hét gekom. Hy het alles volbring. Waarom dan nog aan skaduwees

vaskleef? Joodse dwaalleraars het naamlik gesê: Christus, ja, maar ook nog

allerlei reëls en regulasies. Oor kos, drank, feeste, besnydenis … Eers dán

word jy verlos.

Paulus skryf, ook aan die Galasiërs en nog ander gemeentes: Laat niemand

julle oor sulke uitwendige, menslike dinge oordeel nie. Die skaduwees is

verby. Christus is die werklikheid!

Laat niemand jou dus vertel jy kom nog iets kort nie. ’n Spesiale

openbaring, ervaring, die volle uitstorting van die Heilige Gees, sekere goeie

werke … In Christus het jy álles. Ons verlossing, volkome verlossing, is van

Hom alleen.

Die Christendom is die enigste godsdiens wat suiwer oor genade gaan.

Niemand dra by nie. Niks, geen “Christus plus nog iets anders” dra by nie. Hy

is die werklikheid. Ons redding is van Hom alleen.

Sing: Psalm 101:1-6 / Skrifberyming 5-3:1-4

Ds. CJ (Cornel) Nagel (Messina)

- 80 -

Saterdag 12 Maart

Skrifgedeelte: Kolossense 3:1-17

Fokusgedeelte: Kolossense 3:1 (NAV)

Ons enigste troos: Ons een-wees met Christus

Soos die Kolossense destyds, word ons ook vandag deur ’n stortvloed

wêreldse intimidasie geteister. Dit wil ons doodwurg. Politieke, ekonomiese,

maatskaplike kwessies versomber ons lewens.

Terloops, was dit ooit anders? Paulus skryf vir die erg deur-die-wêreld-

geïntimideerde Kolossense dat hulle nie deur enigiets geïntimideer moes word

nie. In plaas daarvan moes hulle hemel-gerig lewe; kop optel en bo-oor al die

gewoel fokus. Immers, sedert hulle tot geloof gekom het, verkeer hulle op ’n

ander vlak. Danksy Christus se verlossing is hulle nou op die hemelse

dimensie ingeskakel.

Hulle is werklik een met Christus. Hulle het met Hom gesterwe, so staan

dit in Romeine 7. En hier staan dat hulle met Hom uit die dood opgewek is.

Let op Paulus se klem deur die herhaling van “met Christus” in verse 1-4. Ja,

hulle is één met Christus – en dit het betekenis vir elke dag.

Daarom, in plaas van geïntimideer word deur al die verskriklike dinge hier

op aarde en in jou eie persoonlike lewe … in plaas van om dáárop te fokus,

strewe eerder na die dinge daarbo, waar Christus is.

Hoe? Deur met God se Woord en uit sy Woord te leef. Dan laat sy Gees

lieflike vrugte in jou groei en ryp word: al groter teerheid en goedheid,

sagmoedigheid en lankmoedigheid, geduld, wysheid, vergewensgesindheid.

En die meeste van alles, liefde. Só alleen word ons bekwaam om in hierdie

intimiderende wêreld God se roeping vir ons uit te leef.

Sing: Psalm 42:1, 3, 4, 5

Ds. CJ (Cornel) Nagel (Messina)

- 81 -

Sondag 13 Maart

Skrifgedeelte: 1 Timoteus 2:1-8

Fokusgedeelte: 1 Timoteus 2:5 (NAV)

Ons enigste troos: Ons verlossing deur Christus alléén

Wie bid nie vurig vir verlossing van roekelose dierbares nie? Paulus leer

hier egter om baie wyer te bid. Om vir almal wat verlore is, te bid.

Die verlore wêreld was blykbaar nie vir Efese belangrik nie. Hoofstuk 1

dui reeds strominge in die gemeente aan. ’n Groep Jode wat geglo het

verlossing was net vir dié wat streng by Moses se wet en die gebruike van die

Ou-Testamentiese kultus gehou het. ’n Ander elite groepie het gemeen die

evangelie was net vir hulle wat ’n hoër, meer mistieke kennis bonatuurlik

ontvang het.

Die gemeente het só na binne gefokus dat hulle skoon van hulle gelowige

roeping vergeet het: om sout, lig, suurdeeg vir die wêreld te wees. Dat die kerk

Christus se kragtige uitsaaistasie, episentrum is vanwaar die Gees die

evangelie van verlossing laat uitkring.

Daarom Paulus se klem op die noodsaak van missionêr-gerigte gebed: “Ek

dring daarop aan dat daar in die eerste plek met smeking, voorbidding en

danksegging gebid moet word vir alle mense …” (vs 1). Want “so is dit goed

en aanneemlik vir God, ons Verlosser, wat wil hê dat alle mense gered word

en tot kennis van die waarheid kom” (vs 3, 4). “Daar is immers net een God;

een Middelaar tussen God en die mense … Christus Jesus …” (vs 5).

Dis die warm hartklop van die evangelie – en van die gelowige se roeping

teenoor die wêreld.

Sing: Psalm 51:6

Ds. CJ (Innes) Nagel (Louis Trichardt)

- 82 -

Maandag 14 Maart

Skrifgedeelte: 1 Timoteus 2:1-7

Fokusgedeelte: 1 Timoteus 2:5-6

Christus Jesus, ons enigste Middelaar, het die losprys betaal

God wil hê dat alle mense gered word en kennis van die waarheid sal hê (1

Tim. 2:4).

Redding – uit die ellende van die sonde.

Waarheid – omdat leuens mislei.

Dit was vir die apostel Paulus sy dryfkrag “om die heidennasies te onderrig

in die boodskap van die geloof en die waarheid” (2:7). Die hoofinhoud van die

boodskap is Jesus Christus. In Hom is die waarheid, en Hy is die enigste weg

tot verlossing.

Sy verlossingswerk word soos volg beskryf: Hy is “Middelaar tussen God

en die mense”, en die een “wat Homself as ’n losprys vir almal gegee het”

(2:5-6).

Middelaar – Die mensdom het deur sonde in ellende beland. Van God

vervreem, gevangenes van die Bose, sonder hoop, sonder toekoms. Iemand

moes die vrug tussen die Heilige en sondaars vorm, middelaar wees. God het

in sy genade Self die Middelaar voorsien. Hy moes God en mens wees, die

volmaakte skakel tussen twee partye – God in die hemel en mense op aarde.

Losprys – Hy wat sondig, sal sterwe, so het God gewaarsku. Om verlos te

word, moes ’n losprys in die plek van die skuldiges betaal word. Sterwendes

kan nie vir ander die prys betaal nie. Die Middelaar kon, want Hy is ewig

God, die lewende, die heilige. Hy het mag oor die dood. Omdat Hy mens

geword het, maar sonder sonde, was Hy uitnemend geskik om die losprys te

betaal.

Dit is die waarheid: Elkeen wat in Hom glo, die Middelaar en Losprys, kry

volledig deel aan die verlossing. Wat ’n troos!

Sing: Psalm 49-2:1, 2

Dr. WC (Callie) Opperman (Windhoek-Suid)

- 83 -

Dinsdag 15 Maart

Skrifgedeelte: 1 Timoteus 3:14-16

Fokusgedeelte: 1 Timoteus 3:16

Die waarheid oor Jesus staan vas

Dit staan bo alle teenspraak! Die waarheid oor Jesus Christus kan nie

bevraagteken word nie. Al die getuienis oor Hom stem ooreen. Oor sy

mensheid, sy regverdigheid, dat Hy uit die dood opgestaan het. Hy is ook aan

heidene verkondig en oral het mense tot geloof gekom. Uiteindelik is Hy in

heerlikheid opgeneem.

Die rede vir sy vernederende menswording, wat in die heerlikheid van sy

hemelvaart eindig, was die verlorenheid van die mensdom. Paulus getuig:

“Christus Jesus het in die wêreld gekom om sondaars te verlos. Van hulle is ek

die grootste” (1 Tim. 1:15).

Daar was valse predikers wat leermeesters van die wet wou wees, maar

mense mislei het. Die wet het die goddeloses en sondaars net meer van hulle

ellende bewus gemaak (1:7-9). Daarteenoor staan die evangelie van die

heerlikheid. Die evangelie vertel van God se genade. Hy het nie eise vir ’n

beter lewe kom stel nie. Dit maak die mens net meer morbied, want telkens

val ons in goddeloosheid terug.

Nee, die waarheid oor Jesus gee troos en ankers. Hy het mens geword,

sondeloos omdat Hy steeds die Seun van God is. Selfs die heidenregter Pilatus

kon geen oortreding by Hom vind nie. Hy is wel gekruisig, maar die Gees het

Hom uit die dood opgewek. Daardeur is sy onskuld bewys. Gesterf om ander

van die straf op hulle sonde verlos.

So ver as wat die evangelie van troos en hoop verkondig is, kon sondaars

daaraan vasgryp. Dit is die waarheid wat vry maak – ook ons moet daaraan

vashou!

Sing: Psalm 118-1:1

Dr. WC (Callie) Opperman (Windhoek-Suid)

- 84 -

Woensdag 16 Maart

Skrifgedeelte: Hebreërs 2:5-18

Fokusgedeelte: Hebreërs 2:9

Jesus het minder as engele geword om vir ons te ly en te sterwe

Wat is die mens dat God soveel vir ons omgee? Dat Jesus, die Seun van

God, minder as engele gemaak word, toegelaat word dat Hy doodgaan – vir

ander, vir my en jou?

Die bron van daardie onverstaanbare optrede van God is GENADE. God

wat die oplossing vir ’n onoplosbare skande gee. Volmaakte skepsels van

God, kroon van sy skeppingsplan, het hulle kosbare posisie weggesmyt. Eva,

en saam met haar Adam, het meer begeer as waarmee die Skepper hulle

geseën het. Daardeur het hulle alles verloor. Ongehoorsaamheid het ellende

gebring.

In God se hart was reeds oor die oplossing besluit. Die doodstraf moes

oorwin word. Nie veroordeling nie, maar begenadiging. Net een kon daardie

oorwinning behaal. Jesus moes verneder word, van sy heerlikheid afstand

doen, vir ’n tydjie minder as die engele word. Hy moes magteloos word, vir

ander se ellende sterf.

En Hy het! Hy het vlees en bloed geword soos mense. So alleen kon Hy die

duiwel, wat mag oor die dood gehad het, oorwin. So is ons mense van die

vrees vir die dood(straf) bevry (Heb. 2:14-15).

Besef ons die groot genade van God in Jesus Christus? Sy bereidheid om

minder as engele te word om vir almal te sterwe? Verstaan ons iets van sy

vernedering? Woorde wat in ons harte insny, is barmhartigheid, liefde, minste

wees. Dit lei ons gedagtes na Jesus, ons Verlosser. Sy pad van minder word is

beloon deur die heerlikheid wat Hy nou besit. Hom kan ons vir sy

verlossingswerk eer. Hy is ons troos.

Sing: Psalm 8-1:3, 4

Dr. WC (Callie) Opperman (Windhoek-Suid)

- 85 -

Donderdag 17 Maart

Skrifgedeelte: Handelinge 4:1-13

Fokusgedeelte: Handelinge 4:12

Niemand anders nie, net Jesus is Verlosser

’n Lam man van geboorte af, word genees. Hy huppel voor die tempel.

Petrus en Johannes verkondig aan die mense die evangelie. Hulle word in

hegtenis geneem en slaap die nag in die tronk. Die volgende oggend is die

vraag voor die Joodse Raad: “Deur watter krag en in wie se naam het julle dit

gedoen?” (Hand. 4:5).

Soos Jesus beloof het, is dit ’n geleentheid om van Hom te getuig, en hulle

doen dit voluit. Die kern van hulle antwoord is: “Hý bring die verlossing en

niemand anders nie. Daar is geen ander naam op die aarde aan die mense

gegee waardeur God wil dat ons verlos moet word nie” (4:12). Net deur sy

krag is daar verlossing, vir die verlamde wat weer kon loop, vir die verlorene

om die ewige lewe te ontvang. Net deur Jesus Christus!

Net een Naam, geen ander nie! Die evangelie sluit uit: Daar kan nie meer

as een God, een Verlosser, een Saligmaker wees nie. Die evangelie sluit in:

Deur die een Naam is daar redding vir elkeen wat glo, Jood en andere, arm en

ryk, slim en dom, oud en jonk, man en vrou.

Sommige menseregte-apostels wil ons lei om ter wille van vrede en

verdraagsaamheid iets goeds in elke godsdiens te sien. Dit is beledigend om te

getuig dat Jesus Christus die enigste Verlosser is. Wie hierdie valse vrede

najaag, verloor uiteindelik alles. Want – daar is slegs een Naam op aarde

gegee deur Wie daar verlossing verkry kan word! Jesus Christus.

Sing: Psalm 145-1:1, 12

Dr. WC (Callie) Opperman (Windhoek-Suid)

- 86 -

Vrydag 18 Maart

Skrifgedeelte: Handelinge 10:34-43

Fokusgedeelte: Handelinge 20:43

Reageer op skuldkwytskelding met getuienis

Groot skuld versuur ’n mens se lewe. Afbetaling met rente laat mens swaar

leef. Dit plaas groot druk op jou. Sommige betaal ’n hele lewe lank af aan ’n

huis of aan ander skuld as gevolg van byvoorbeeld ’n ramp. Hoeveel kere

droom mense wat so diep in die skuld is, dat hulle daarvan kan loskom?

Ons sondeskuld is ook ontsettend groot. Te groot vir ons om dit self af te

betaal. Ons kan nie in ’n leeftyd self ’n duik daarin maak nie. Inteendeel, ons

maak as sondige mense elke dag nog net meer skuld. Dit is so ’n bevryding

om te besef dat elkeen wat in die Here glo, se skuld vir hulle vereffen word,

onmiddellik vereffen word as die Here ons daarvan vrykoop.

Petrus getuig nou teenoor die nie-Jode, uit die heidense omgewing, dat

hulle ook van hulle groot skuld kan vrykom. Die tyd het aangebreek dat die

Here uit alle volke, tale en nasies sy kerk bymekaar maak. Die jubeljaar,

waartydens die skuld van Israeliete afgeskryf is, het nou vir al die gelowiges

in die wêreld aangebreek. Dis nie geldskuld wat vereffen word nie, maar

sondeskuld.

Die Ou-Testamentiese profete het al reeds die opdrag ontvang om te getuig

dat Jesus Christus kom betaal. Dit was ook ’n opdrag van die Here aan sy

dissipels om te getuig (vs 42). Dit is ook ’n opdrag aan ons. Ons het die

Woord en Gees wat aan ons persoonlike kennis van ons Here gee. Gaan getuig

dan teenoor die wêreld dat almal wat in Jesus Christus glo, van hulle

ontsettende groot skuld onthef word! Wat ’n wonderlike troos!

Sing: Psalm 9:1, 6, 7 (NAB) / Lied 188:1-3 / Lied 453:1, 2

Ds. HG (Garrie) Schutte (Suidkus)

- 87 -

Saterdag 19 Maart

Skrifgedeelte: 1 Johannes 4:7-11, 19 – 5:1

Fokusgedeelte: 1 Johannes 5:1

Reageer op die gawe van kindskap met liefde

’n Mens kan drie keer in ’n gesin gebore word – in ’n gesin op aarde, in die

gesin van die duiwel (vgl. Joh. 8:44) en in die gesin van God.

Die Joodse leiers wat Jesus skerp oor die kole gehaal het, het die duiwel as

hulle pa gehad. Ongelukkig is dit ’n wrede pa wat niks vir sy kinders omgee

nie. Hy verwaarloos almal oor wie hy baasspeel, maak hulle slawe om sy vuil

werk van verwoesting te doen, en blaas haat aan onder sy gesinslede so ver hy

kan. Sy doel is om sy navolgers se ondergang te bewerk.

Danksy God se ingrype maak Hy almal wat glo, weer kinders van Hom. Hy

laat ons deur sy Gees weergebore word. Ons is nou aangenome kinders wat

deur sy liefde oorlaai word. Ons word kinders wat volle regte as gesinslede

ontvang.

Ons word só volledig God se kinders as ons glo dat Jesus die Christus is.

Ons is dan oortuig dat Hy as mens aarde toe gekom het, maar ook as God se

Gesalfde. Hy is deur die Vader gestuur en volmag gegee om sy lewe in ons

plek te kom aflê, en om op te staan om aan ons die ewige lewe te skenk.

Die Here verwag nou dat elkeen van ons wat in sy huisgesin opgeneem is,

nie net ons Vader sal liefhê nie, maar ook ons broers en susters in die geloof.

Van harte lief sal hê, met wat ons doen, sal liefhê.

Sing: Skrifberyming 1-1:1, 2 / Lied 203:1, 3 / Lied 334:1-4

Ds. HG (Garrie) Schutte (Suidkus)

- 88 -

Sondag 20 Maart

Skrifgedeelte: Efesiërs 2:1-10

Fokusgedeelte: Efesiërs 2:8

Reageer op die geskenk van verlossing met goeie werke

Ons hou daarvan om geskenkies te kry. Kindertjies se ogies blink sommer

as hulle weet hulle gaan geskenke kry, tydens verjaardae of op spesiale dae.

Dit is ’n verrassing om te sien wat mens gaan kry, en ander dink mos dan aan

jou. Gewoonlik is dit iets wat ons graag wil hê en kan gebruik.

Ons ontvang ook ’n baie waardevolle geskenk van God. Dit is die grootste

geskenk wat mens kan ontvang. Dit is ons verlossing wat ons Here Jesus

Christus bring. Hy kom bevry ons van gevaarlike magte, soos die ewige dood,

ons eie sondige self, die bose wêreld en Satan met al sy trawante. So kan ons

ook van God se straf loskom. In Christus word ons só vrygemaak dat ons die

ewige lewe kan ontvang.

Ons ontvang die geskenk van verlossing omdat ons glo. Die geloof is ook

deel van die geskenk. Ons kan ons verlossing nie deur enige insette van ons

kant in die hande kry nie. Ons kan nie ’n leeftyd daarvoor werk nie. Ons kan

nie ’n goeie lewe daarvoor aanbied nie. Ons kan nie daarop aanspraak maak

omdat ons gereeld kerk toe kom of elke dag bid nie. God gee dit net uit genade

aan ons. Hy gee dit omdat Hy ons innig liefhet.

Danksy die Here se onverdiende geskenk is ons nou in staat om Hom te

gehoorsaam. Gebruik God se geskenk. Reageer op hierdie allergrootste

geskenk met groot waardering. Hy vra goeie werke. Geloofswerke.

Dankbaarheidswerke. Wys so dat jy ook aan God se wonderlike gawe van

bevryding deel het!

Sing: Skrifberyming 1-1:3 / Lied 241:1, 3

Ds. HG (Garrie) Schutte (Suidkus)

- 89 -

Maandag 21 Maart

Skrifgedeelte: Jakobus 2:14-26

Fokusgedeelte: Jakobus 2:14, 26

Geloof is ’n twee-eenheid: geloof plus werke

In 2 Korintiërs 13:5 kry ons die opdrag: Stel julleself op die proef en

ondersoek julleself of julle in die geloof lewe. Ons moet dus seker maak of ons

gelowig lewe. In sy brief beskryf Jakobus daaglikse situasies waaraan ons

onsself moet toets. Het my geloof ’n effek? In watter mate bepaal my geloof

my reaksie in verskillende omstandighede?

In hierdie gedeelte beskryf Jakobus hoe dooie en lewende geloof lyk. In

verse 14-20 gee hy drie karaktertrekke van ’n dooie geloof:

’n Leë belydenis (vs 14) – Om te sê jy glo, dit elke Sondag in die

erediens te bely, is reg en word nie bevraagteken nie. Bepaal

hierdie geloof wat ek elke Sondag bely my reaksie op die

omstandighede in my lewe?

Vals medelye (vs 15-17) – Jakobus gee ’n voorbeeld van die

waardeloosheid van ’n werklose geloof. Hoe weet ons ons het

saligmakende geloof? Kyk na jou liefdesbetoning teenoor jou

naaste.

Oppervlakkige oortuiging (vs 18-20). Die regte leer is belangrik,

maar dit moet gehoorsaam word, anders is dit dieselfde as die

duiwels. Geloof werk. Dit verander die lewe.

Jakobus beskryf dan in verse 21-26 wat ’n lewende geloof is. Uit die

praktiese lewe van Abraham en Ragab wys hy dan dat geloof noodwendig

dade insluit. Hy stel nie geloof teenoor dade nie. Hy toon juis aan dat geloof

uit twee dinge bestaan:

Geloof – as innerlike reaksie op God se verlossing in Christus.

Werke – as uiterlike reaksie op God se verlossing in Christus.

Geloof is nie blote woorde nie. Dit is daad-werklike geloof … geloof wat

werk … geloof wat doen. Hierdie feit blyk duidelik uit Abraham en Ragab se

lewens.

Calvyn het gesê: Geloof alleen maak regverdig, maar die geloof wat

regverdig maak, is nooit alleen nie. Is my geloof dood of lewend?

Sing: Skrifberyming 2-4:1, 3

Dr. TC (Theuns) de Klerk (Okahandja)

- 90 -

Dinsdag 22 Maart

Skrifgedeelte: Romeine 4:13-21

Fokusgedeelte: Romeine 4:18-21

Moenie aan God se beloftes twyfel nie

God bly by sy woord – wanneer Hy beloof dat Sarai in haar ouderdom

geboorte aan ’n seun sal gee, gebeur dit. Geloof is om ten spyte van die

omstandighede aan daardie belofte vas te hou. Hier lees ons hoe Abraham

sekere stappe gevolg het om aan die belofte vas te hou.

Om in die geloof aan God se beloftes vas te hou, is dit in die lig van

Abraham se optrede belangrik dat ons eerstens nie die omstandighede in ag

moet neem nie. As Abraham sy en Sarai se ouderdom in ag moes neem, was

dit menslik onmoontlik om ’n kind te kry. Sy omstandighede beïnvloed nie sy

geloof nie. Hy bly glo.

Tweedens moet ons nie twyfel nie. Abraham het, ten spyte van hulle hoë

ouderdom, nie in ongeloof aan God se belofte getwyfel nie. Wanneer ons

twyfel, is ons soos die golwe van die see – op en af (Jak. 1:6, 7). Wanneer ons

na die omstandighede kyk, begin die saad van twyfel gesaai word. Sondeval in

die paradys het met twyfel begin – twyfel aan God se belofte.

Derdens moet ons aan God die eer gee. Abraham twyfel nie, maar word in

die geloof versterk en gee die eer aan God. Let wel: hy gee die eer aan God

voordat die belofte vervul is. Geloof wat weet dat God aan sy belofte getrou

is.

Hoekom kon Abraham, ten spyte van omstandighede, nie twyfel nie? Hy

was vierdens vas oortuig dat God die mag het om te doen wat Hy beloof het.

God werk met dieselfde krag waarmee Hy Jesus Christus uit die dood

opgewek het, in ons. Deur die Heilige Gees het ons die sekerheid van die

vervulling van God se beloftes.

Sing: Psalm 68-1:9

Dr. TC (Theuns) de Klerk (Okahandja)

- 91 -

Woensdag 23 Maart

Skrifgedeelte: Romeine 10:5-13

Fokusgedeelte: Romeine 10:10

Leef jou geloof

Geloof is persoonlike vertroue en kennis en ’n welbewuste keuse om in

gehoorsaamheid aan God se Woord te leef en Hom toegewyd te dien (Deut.

30:20). God se doel vir die gelowige is nie net die hemel eendag nie, maar ook

ware dissipelskap nou in hierdie lewe. Ons is gekies om nou heilig en

onberispelik te leef. Uitverkiesing is nie net ’n dogma nie, maar ook ’n

leefstyl.

Vers 10 beklemtoon die twee hoofsake van die groot opdrag (Matt. 28:19-

20), naamlik: Verlossing – maak dissipels – en geregtigheid – en leer hulle

alles wat ek jou beveel het. Verlossing deur God se genade in Jesus Christus,

en daarom ’n oproep tot goeie werke.

Om jou geloof te leef, beteken dat jou lewenswyse openbaar wat jy in jou

hart glo. Dat jou verlossing in Jesus Christus jou aanvuur om dissipels te maak

– te vertel dat Jesus Here is. Dat Hy uit die dood opgestaan het, Hy leef en dat

die sin en doel van die lewe in Hom is. Die verlossing in Hom beteken dat ons

nou in die regte verhouding met God is. Jesus het vir ons geregtigheid bewerk

– die regte verhouding met God is herstel.

Hierdie regte verhouding met God stel my in staat, deur die werk van die

Heilige Gees, om heilig en onberispelik te leef. Om die nuwe dissipels te leer

wat ’n regte verhouding met God beteken.

Glo en bely bring sekerheid. Om te glo, beteken dat ek in my hart oortuig is

van my verlossing in Jesus Christus en dat ek nie kan stilbly oor hierdie

herstelde verhouding waarin ek nou met God is nie.

Maak dissipels en leer hulle wat God jou beveel het!

Sing: Skrifberyming 1-1:2

Dr. TC (Theuns) de Klerk (Okahandja)

- 92 -

Donderdag 24 Maart

Skrifgedeelte: Matteus 16:13-20

Fokusgedeelte: Matteus 16:17

Jesus bring geestelike lewe

Jesus vra twee diepgaande vrae vir die dissipels. Eerstens wil Hy weet:

“Wie sê die mense, is die Seun van die mens?” Die dissipels beweeg tussen

die mense en sou beter weet wat hulle siening is. Niemand sien Hom egter as

die Messias nie.

Die tweede vraag is: “Maar julle, wie sê julle, is Ek?” Petrus antwoord dan

namens die dissipels: “U is die Christus, die Seun van die lewende God.”

Twee dinge staan baie sterk uit in hierdie antwoord. Eerstens identifiseer

Hy Jesus as die Messias, die Een wat vir ewig op die troon van Dawid sal

regeer. Tweedens, en dalk meer belangrik, verklaar hy die Godheid van Jesus.

Hy is die Seun van die lewende God. Petrus bely dat Jesus God Self is wat

gekom het om sy mense te verlos.

Só belangrik is hierdie belydenis van Petrus dat Jesus verklaar dat dit nie

uit homself kom nie, maar dat dit ’n goddelike openbaring was. Wie Christus

se Godheid nie erken en bely nie, besef nie die waarde van sy koms nie. Besef

nie wat dit Hom gekos het om vir ons sondes te kom ly en sterf nie. As Hy nie

God was nie, dan het sy dood geen meer waarde gehad as dié van enige ander

mens nie. Omdat Jesus God is, het sy dood onskatbare betekenis en kan dit

sondes wegneem.

Wie aan hierdie belydenis vasgryp, sien die lewe as ’n gawe uit God se

hand, word deur die Heilige Gees begelei om die sin en doel van die lewe

daarin te sien dat God in beheer is en dat ons in gehoorsaamheid aan Hom

moet lewe. Die lewe lê in Hom wat die lewe is.

Sing: Skrifberyming 3-1:3

Dr. TC (Theuns) de Klerk (Okahandja)

- 93 -

Vrydag 25 Maart (Goeie Vrydag)

Skrifgedeelte: Johannes 10:1-21

Fokusgedeelte: Johannes 10:11

Hý ís die goeie herder

In sy eie woorde – in een van sy Ek-is-uitsprake – het Jesus gesê wie Hý ís.

Soos in vier kwashale teken Jesus waarom Hy die goeie herder is: Hy gee nie

sy skape prys aan ’n wolf nie (10:12, 13); Hy ken sy skape (10:14); Hy lei sy

skape roepend op hulle name (10:3, 4). Vierdens noem Jesus drie keer waarom

Hy die goeie herder is: “Ek lê my lewe af vir die skape” (10:11, 15, 17).

Vandag herdenk ons Jesus se aflegging van sy lewe aan die kruishout op

Golgota. Dit staan in teenstelling met dié van diewe en rowers. Hulle neem die

lewe van die skape, maar Jesus gee sy lewe vir sy skape. Sy lewe is Hom ook

nie ontneem nie, maar Hy het dit afgelê om sy skape van ’n verskriklike dood

te verlos wat hulle andersins verlore in sondeskuld sou gesterf het (10:17, 18).

Die goeie herder het sy siel vir sy skape uitgestort om hulle die lewe in

oorvloed te gee (10:10).

In die Goeie Herder wat sy lewe vir die skape afgelê het, vier ons in die

ware sin van die woord Goeie Vrydag. Die goeie herder het Homself as

offerlam gegee. Deur sý wonde het daar vir ons genesing gekom (Jes. 53:5).

Met die skat van vertroostinge wat Hy vir my – andersins verlore skaap in

sonde-ellende – verwerf het, verkwik Hy my siel (Ps. 23:3). Vir elke gelowige

is dit ’n blywende troos om die goeie herder te ken.

Luister jy na Hom? Volg jy Hom? Dit is immers kenmerke van die geloof

in die goeie herder wat sy lewe vir die skape afgelê het.

Sing: Psalm 23:1 (1936)

Ds. EJ (Eddie) Tiemensma (Kempton Park)

- 94 -

Saterdag 26 Maart

Skrifgedeelte: 1 Korintiërs 15:1-11

Fokusgedeelte: 1 Korintiërs 15:4

Hy is begrawe

Die hoofsom van die evangelie is in vier hoofmomente saam te vat:

Christus het gesterf; is begrawe; op die derde dag opgewek; Hy het sigbaar

verskyn. Dit is die grondpilare van die evangelie. Indien enige van hulle

verwyder word, stort die hele heilsboodskap ineen.

In 1 Korintiërs 15 word – teen die agtergrond van sommige in Korinte wat

Jesus se dood en opstanding as ’n mite verstaan het – op Christus se

opstanding en op die betekenis daarvan gefokus. Voorafgaande hieraan is ’n

hoofmoment van die evangelie dat Christus begrawe is.

Nadat Christus sy lewe vir die skape afgelê het, is Hy begrawe. Dit is

waarby die dag ná Goeie Vrydag ons te staan bring. Sy begrafnis is bewysbaar

en aanwysbaar: Hy is in die graf van Josef van Arimatea weggelê (Joh. 19:38-

42). Die Kategismus vra na die betekenis hiervan: “Waarom is Hy begrawe?”

(HK 16:41). Sy dood was geen skyndood nie. Dit is nie ’n mite nie. Sy

begrafnis verseker sy werklike dood. Só volledig het Hy ons plek ingeneem: in

Hom is die verderf van die geskape werklikheid tot die einde deurgevoer.

Hoe diep is Jesus vir ons verneder! Hy is begrawe. Hoe is dit egter ’n

grondpilaar van die evangelie, van troos waar ons lewe by die graf eindig? Hy

is ook by en met ons in ons begrafnis. Hy is een met ons, selfs in die graf. In

die graf laat die goeie herder sy skape nie aan hulleself oor nie: “Al gaan ek

ook in die dal van doodskaduwee, sal ek geen onheil vrees nie; want U is met

my: u stok en u staf dié vertroos my” (Ps. 23:4).

Sing: Psalm 23:2 (1936)

Ds. EJ (Eddie) Tiemensma (Kempton Park)

- 95 -

Sondag 27 Maart

Skrifgedeelte: Johannes 11:17-32

Fokusgedeelte: Johannes 11:25, 26

Hý ís die opstanding

Dit is nadruklik die boodskap van die Nuwe Testament: “Die Here het

waarlik opgestaan!” Indien Hy in die dood en graf gebly het, sou die geloof in

Hom met Hom gesterwe het. Onlosmaaklik verbind aan Jesus se opstanding, is

sy eie woorde: “Ek is die opstanding en die lewe.”

Ten tye van hierdie uitspraak was daar droefheid. Marta en Maria het oor

hulle broer Lasarus se dood getreur. Ware troos het tot hulle gekom in Jesus

wat gesê het: “Ek is die opstanding”, én in die bevestiging daarvan waar Hy

vir Lasarus uit die dood laat opstaan het (Joh. 11:33-44).

In die opstanding op die derde dag – nadat Jesus sy lewe vir sy skape

afgelê het en daarna begrawe is – ís Hy die opstanding. Hy wat die “volmag

het om sy lewe weer op te neem” (Joh. 10:17, 18), is waarlik die Oorwinnaar

oor die dood en die sonde as die “angel van die dood” (1 Kor. 15:55).

Jesus se opstanding raak elke gelowige: “… ons is saam met Hom opgewek

uit die dood” (Ef. 2:6). Die opstanding tot ’n nuwe lewe én die opstanding op

die ewige opstandingsmôre is aan Hom verbind. Op dié dag sal Hy ons

nederige liggame verander om soos sy verheerlikte liggaam te wees (Fil.

3:21).

Elke dag beleef ons die smart en hartseer van dood rondom ons. Volgens

die Doopformulier is ons eie lewe niks anders as ’n voortdurende sterwe nie.

Eindig alles dan troosloos by die dood? Nee! Jesus het gesê: “Wie in My glo,

sal lewe, al sterwe hy ook.” Hy ís die opstanding en die lewe!

Sing: Skrifberyming 15-3:4, 5

Ds. EJ (Eddie) Tiemensma (Kempton Park)

- 96 -

Maandag 28 Maart

Skrifgedeelte: Handelinge 9:1-6 (OAV)

Fokusgedeelte: Handelinge 9:2 (OAV)

Mense van die Weg

Dit is hoe hulle bekendgestaan het na wie Paulus op die weg vóór sy

bekering onderweg was om hulle geboeid na Jerusalem te bring: “mense van

die Weg.” Dit is ’n benaming vir Christene in Handelinge (vgl. Hand. 19:9;

22:4). Die Nuwe Afrikaanse Vertaling vertaal: “aanhangers van die leer van

die Here.” Wat wil hierdie benaming sê?

Dit is ’n toepaslike benaming vir Christene. “Die Weg” hou verband met

Johannes 14:6 waar Jesus in een van sy Ek is-uitsprake gesê het: “Ek is die

weg en die waarheid en die lewe.” Jesus het aangekondig dat Hy na die Vader

gaan om dáár ons plek gereed te maak.

Ná die aflegging van sy lewe, begrafnis, opstanding (en hemelvaart) is Hy

ons Plekbereider. Soos ’n pad twee plekke aan mekaar verbind, is Jesus Self

die weg in die baan van die pad om by ons bestemming tuis te kom. Hierdie

weg is die waarheid: “Niemand kom na die Vader behalwe deur My nie” (Joh.

14:6). Jesus is die lewe. Hy is nie ’n doodlooppad nie, maar het ’n weg gebaan

wat nuut is en tot die lewe lei (Heb. 10:20).

Wie is dan “mense van die Weg”? Hulle loop nie ’n eie pad nie, maar volg

die Weg. Hulle hou die oog op Jesus as die Leidsman en Voleinder van die

geloof. Hulle hou styf vas aan wat Hy geleer het.

Vandag staan as Gesinsdag bekend. Verbind aan Hom is ons lede van die

huisgesin van God. Is dit waaraan jy en jou gesin uit te ken is: “mense van die

Weg” deur die geloof in Christus as “die Weg”?

Sing: Psalm 84:6 (1936)

Ds. EJ (Eddie) Tiemensma (Kempton Park)

- 97 -

Dinsdag 29 Maart

Skrifgedeelte: Psalm 51

Fokusgedeelte: Psalm 51:9

Die Here maak jou siel van sondeskuld vry

Sonde wat jy nie voor God erken en bely nie, maak jou siel onrustig. Hoe

langer jy jou ellende probeer wegsteek, hoe erger brand dit in jou binneste.

Dawid se owerspel met Batseba en sy moord op haar man moes diep in sy

siel bly brand het. Voor mense kon hy dit nog wegsteek, maar nie voor God

nie. God stuur die profeet Natan na Dawid toe om sy sonde te ontmasker.

Deur Natan word sy geheime sonde oopgesny.

Dawid bely dat sy sonde ten diepste teen God was (vs 6). Op grond van

God se getroue liefde en barmhartigheid pleit hy om genade. Hy pleit dat die

Heilige Gees nie van hom weggeneem word nie. Deur die Heilige Gees kon

hy weer teen die aanvegtinge van die sonde vasstaan. Hy kon weer, nadat hy

sy sonde erken en bely het, vrymoedig voor God verskyn.

In Jesus Christus se verdienste kan ons vrymoedig – met ’n skoon gewete –

voor God verskyn. Deur ware berou en hartgrondige bekering laat die Heilige

Gees ons as nuwe mense lewe.

Ons enigste troos in ons ellende is ons verlossing. Hoe wonderlik is dit om

in Christus van ’n skuldige gewete vrygemaak te wees. Jy word nie moedeloos

omdat jy nog soveel sondekrake het nie. Jy is dankbaar omdat die Heilige

Gees jou nuut laat lewe. Jy is van die sondige doodsbestaan vrygemaak (Rom.

7:24, 25).

So maak die Heilige Gees jou dankbaar en bly. Jy gee jouself met groter

toewyding aan God oor.

Sing: Psalm 51:1, 2, 3, 6 (1936)

Ds. WP (Willem) van der Merwe (Queenstown/Dordrecht)

- 98 -

Woensdag 30 Maart

Skrifgedeelte: Romeine 7:7-25

Fokusgedeelte: Romeine 7:24, 25a

God maak jou van die sondige doodsbestaan vry

Saam met Paulus (vs 24) is ons oor ons natuurlike sondige geaardheid diep

ontsteld. Soveel so dat ons saam met hom uitroep: “Ek, ellendige mens! Wie

sal my van hierdie doodsbestaan verlos?” Dit is ’n intense stryd. Die eie-ek is

so geneig om die slegte te dink, te begeer, te sê en te doen.

Die genade is: Jy raak nie moedeloos nie. Wanneer dit voel asof jy in jou

ellende wil wegsink, doen wat Paulus gedoen het. Moenie by jou uitroep oor

jou ellende vashaak nie. Besef jy is eers halfpad as jy besef hoe sleg jy is.

Gaan verder – en dank God (vs 25a). In en deur Jesus Christus ons Here het

Hy ons van hierdie doodsbestaan vrygemaak.

Ons enigste troos in ons ellende is ons verlossing. In Christus se verlossing

het die sonde die houvas oor ons verloor. Deur die wet leer ons ons ellende

ken. Die sondebesef word deur die wet wakker gemaak en ontmasker. Ons

WIL graag ons lewens as lewende en heilige offers aan God gee (Rom. 12:1,

2).

Hierdie stryd teen die sondige eie-WIL sal aanhou totdat jy jou laaste asem

uitblaas. Laat toe dat die Heilige Gees jou gedagtes nuutmaak. Hy lê beslag op

jou wil. Dan sal jy meer en meer onderskei wat die WIL van God is, wat vir

Hom goed en aanneemlik en volmaak is (Rom. 12:2).

Jy lewe vanuit ’n nuwe lewensbeginsel wat nie net jou denke en gedrag

bepaal nie. Jou hele lewe is op God en sy heilige wil gerig.

Sing: Skrifberyming 5-4:1-6

Ds. WP (Willem) van der Merwe (Queenstown/Dordrecht)

- 99 -

Donderdag 31 Maart

Skrifgedeelte: Hebreërs 10:19-25

Fokusgedeelte: Hebreërs 10:19-22

Kom nader aan God sonder om skuldig te voel

Toe Adam en Eva in sonde geval het, is hulle volmaakte verhouding met

God versteur. Hulle kon van toe af nie meer vrymoedig voor Hom verskyn

nie. Hulle het straf verwag, daarom kruip hulle weg.

So gaan dit ook met ons wanneer ons iets verkeerds gedink, begeer, gesê of

gedoen het. Jou skuldige gewete kla jou aan. Jy voel skaam. Jy het nie

vrymoedigheid om naby God te kom nie.

Die genade is dat Hy ons nie in ons sonde en ellende laat lê nie. Toe

Christus aan die kruis gesterf het, het die voorhangsel in twee geskeur. Die

voorhangsel is ’n beeld van die sonde wat ons van God geskei het. Christus

het dit wat ons gekeer het, weggevat (10:20).

Met sy bloed het Hy Homself een maal as offer vir al ons sondes gegee

(9:11-14). Hy laat ons vrymoedig, sonder om langer skuldig te voel, nader aan

God kom.

Deur sy bloed het ons vrye toegang tot God. In ’n intieme, persoonlike en

opregte verbintenis ervaar ons sy nabyheid. Met volle geloofsekerheid kan ons

nader aan God kom. Hierdie sekerheid, deur die Heilige Gees gewerk, gee

vrymoedigheid.

Ons is nooit alleen nie. Christus doen vir ons voorbidding. Hy bid dat ons

geloof sal hou.

Wees eerlik en opreg. Bely jou sonde. Voel en ervaar die troos hoe jou hart

skoongewas is en jou gewete voor God stilgemaak is. Dank Hom vir sy

genade.

Sing: Psalm 103:1, 2 (1936)

Ds. WP (Willem) van der Merwe (Queenstown/Dordrecht)

- 100 -

- 101 -

Vrydag 1 April

Skrifgedeelte: Hebreërs 1:1-14; HK Sondag 9, Antwoord 26

Fokusgedeelte: Hebreërs 1:5

God is die ewige Vader van Jesus Christus

In Hebreërs 1:5 word verklaar dat die Vader aan die Seun gesê het: “Jy is

my Seun, van vandag af is Ek jou Vader.” Dit is ’n aanhaling uit Psalm 2:7 wat

in Hebreërs 1 op Christus toegepas word. In die letterliker vertaling (1953)

word dit soos volg weergegee: “U is my Seun, vandag het Ek U gegenereer”.

Die woord wat met genereer vertaal is, beteken eintlik: verwek, voortbring,

geboorte gee aan. In die Geloofsbelydenis van Nicea word van Christus bely:

“(Hy is) voor alle eeue uit die Vader gebore.”

In die lig hiervan het die Christelike kerk van die vroegste tye af van die

ewige generasie (voortbring) van die Seun gepraat. Dit beteken dat die Vader

die Seun van ewigheid tot ewigheid voortbring. Dit is nie soos by die mens

waar ’n geboorte op ’n bepaalde tyd begin en op ’n volgende tyd afgehandel is

nie; nee, dit is ’n ewige voortbring. As die generasie (voortbring) nie ewig was

nie, was die Vader nie ewig en die Seun nie ewig as Seun van God nie (HK

So. 13, Antw. 33). Dan sou die Vader op ’n bepaalde stadium Vader geword

het en die Seun op ’n bepaalde stadium die Seun. Dit beteken dat God

veranderlik sou wees, en dit is in stryd met die Skrif (1 Sam. 15:29; Mal. 3:6;

Rom. 11:29).

Van Christus word ook gesê: “Jesus Christus is gister en vandag dieselfde

en tot in ewigheid” (Heb. 13:8; vgl. 1:10-12). In die lig van die onveranderlik-

heid van die Vader en die Seun moet ons die “vandag” in Hebreërs 1:5 ver-

staan as die hede (vandag) van die goddelike ewigheid waarin daar geen aard-

se gister, vandag en môre is nie. In hierdie hede van die ewigheid vind die

mededeling van die goddelike lewe van die Vader aan die Seun plaas.

Ons moet erken dat hier oor sake gehandel word wat geen mens ooit op

aarde kan deurgrond nie, omdat dit alle menslike verstand te bowe gaan. Hier

sien ons iets van die grootheid van God. As dit moontlik was om God met ons

menslike verstand te deurgrond, sou Hy nie God gewees het nie. In sy

ondergrondelikheid sien ons egter sy grootheid, mag en majesteit (Rom.

11:33-36). Daarom moet ons in nederigheid en ootmoed ons kleinheid voor

Hom besef.

Vir ons is dit betekenisvol dat God se Vaderskap ten opsigte van sy Seun

met ons in verband gebring word, want die Seun word “ons Here Jesus

Christus” genoem. Die besondere verhouding tussen God die Vader en ons

bestaan van ewigheid af ter wille van Christus. Wat so van ewigheid af bepaal

- 102 -

is, is duidelik tydens die geboorte en omwandeling van Christus op aarde

geopenbaar. Telkens kom die verhouding tussen die Vader en die Seun ter

sprake (Matt. 3:17; 17:5; Luk. 23:4-34, 46). Ter wille van Christus het ons

kinders van God geword (Joh. 1:12; 1 Joh. 3:1).

- 103 -

Saterdag 2 April

Skrifgedeelte: Efesiërs 1:3-14; HK Sondag 9, Antwoord 26

Fokusgedeelte: Efesiërs 1:11

God se ewige raad

Onder die raad van God word verstaan die besluit wat God in die ewigheid

geneem het oor alles wat in die tyd sou gebeur. ’n Mens sou dit ook kon noem

die wêreldplan wat God in sy wysheid en vryheid in die ewigheid ontwerp het

waarvolgens Hy alles sou laat plaasvind. Dit sien ons duidelik in Efesiërs 1:11

waar Paulus aan die Efesiërs skryf: “Deur Christus het ons deel geword van

die volk van God soos Hy dit vooruit al bestem het. So het Hy Hom dit

voorgeneem, Hy wat alles laat gebeur volgens sy raadsbesluit.” In hierdie vers

stel Paulus dit duidelik dat alles wat gebeur ’n openbaring is hoe God se

raadsbesluite, wat Hy in die ewigheid vasgestel het, in die tyd in vervulling

gaan. Dit is vir Paulus só ’n sterk saak dat hy in vers 11 drie maal na die raad

van God verwys as hy sê dat God dit “vooruit al bestem het”, “Hy het Hom dit

voorgeneem” en “volgens sy raadsbesluit”. Hy sê dus aan die Efesiërs dat

hoewel hulle heidene was, God in sy ewige raadsplan bepaal het dat hulle deur

die geloof in Christus gelowiges en lede van God se volk sou word. Deur hulle

bekering kan die gelowige Efesiërs nou self sien hoe God se raadsplan vir

hulle in vervulling gegaan het.

’n Belangrike vraag is of die koms van die sonde ook in die raad van God

ingesluit is. Nee, die sonde het nie sy oorsprong in die wil van God nie.

Nogtans is die sonde nie ’n mag waaroor God geen beheer het nie. Ons sien

dit duidelik in wat met Christus gebeur het. Die verwerping en kruisiging van

Jesus Christus is die verskriklikste sonde wat ooit deur mense gedoen is. In

wat toe gebeur het, is die raad van God egter vervul. Ons sien dit duidelik in

Handelinge 2:23 waar Petrus van Christus sê: “God het besluit en dit vooruit

bepaal om Hom aan julle uit te lewer, en julle het Hom deur heidene aan die

kruis laat spyker en doodgemaak..Dit word verder bevestig in Handelinge

4:27-28. In hierdie uitsprake in Handelinge sien ons duidelik enersyds dat wat

met Christus gebeur het, vooraf deur God in sy raadsplan besluit en beskik is,

en andersyds dat die mense wat dit gedoen het, ten volle aanspreeklik bly en

die skuld vir hulle oortredings moet dra. Ook hier moet ons erken dat ons die

plek wat die sonde in die raad van God het, nie kan verstaan nie. Ons moet dit

bely en aanvaar soos hierbo aangedui is.

Aangesien God se uitverkiesing deel van sy ewige raadsplan is, het ons as

sy kinders die troos dat niks ons ooit uit sy hand sal ruk nie (Joh. 10:28-29),

want God se raad is onveranderlik (Heb. 6:17).

- 104 -

Sondag 3 April

Skrifgedeelte: 1 Korintiërs 8:1-6; HK Sondag 9, Antwoord 26

Fokusgedeelte: 1 Korintiërs 8:6

God is die almagtige Vader van die skepping Die gelowige kan nie anders nie as om bly te wees dat sy God en Vader die

almagtige Skepper van hemel en aarde is. Hy is dankbaar en getroos om te

weet dat die oorsprong van alle dinge nie by die mens of in evolusie of elders

gesoek moet word nie, maar by God sy Vader aan Wie hy deur die geloof

verbonde is. Juis die skepping van alle dinge toon aan hom dat sy Vader die

Almagtige is.

Jesaja (40:27) besing die almag van God as Skepper soos volg: “Kyk op na

die hemel: wie het die sterre geskep? y wat die hemelse leër laat uittrek in

volle getal, dit is Hy wat elkeen gemaak het. Met sy groot krag, sy groot mag,

sorg Hy dat geeneen van hulle ontbreek nie.” Ook Paulus verwys na die almag

van ons Vader as hy sê: “Nogtans is daar vir ons net een God: die Vader uit

wie alles is” (1 Kor. 8:6).

God se grootheid en almag as Skepper kom veral daarin na vore dat Hy

alles uit niks geskep het. Hy is nie soos ’n mens wat van bestaande materiaal

afhanklik is om iets tot stand te bring nie. God skep ’n ganse wêreld met alles

daarin uit niks. Daarom kan ons met dankbaarheid en blydskap juig oor die

almagsdade van ons hemelse Vader en sê: Daar is geen ander aanvaarbare

verklaring vir die ontstaan en bestaan van alle dinge nie as die Vader uit Wie

alles is. Hy het die onoorsienbare oseane tot stand gebring. Hy het die see en

die strome, die aarde en die lug laat wemel met lewende wesens van die mees

uiteenlopende aard en karakter. Hy het die biljoene sterre en planete tot stand

gebring bloot deur te praat.

God se mag gaan egter nie net oor die groot dinge nie, maar ook oor dinge

wat vir ons klein en nietig lyk. Hy bepaal ook die paaie van die voëls en die

visse en die wurms. Hy stuur ’n vis om Jona in te sluk (Jona 1). Hy stuur die

kraaie om vir Elia kos te bring (1 Kon. 17:6). Hy stuur ’n wurm om die plant

wat aan Jona skaduwee verskaf het, af te vreet (Jona 4). Hy sorg dat geen

mossie teen sy wil op die grond val nie (Matt. 10:29). Hy sorg dat daar nie

eers ’n haar van ons koppe val sonder sy wil nie (Luk. 21:18).

Werklik, groot en klein is in die hande van die almagtige God wat Skepper

en Onderhouer van alles is en wat om Christus ontwil ons God en Vader is.

Dié wete moet rus en kalmte in my gemoed bring, want Ek weet dat God nooit

die werk van sy hande laat vaar nie (Ps. 138:8). Wat Hy begin het, sal Hy

voltooi (Fil. 1:6) – ook in my lewe.

- 105 -

Maandag 4 April

Skrifgedeelte: Matteus 7:1-12; HK Sondag 9, Vraag 26

Fokusgedeelte: Matteus 7:11

Ons Vader in die hemel sorg vir ons

Dit is ontroerend dat die groot en almagtige God vir ons ’n Vader wil wees.

Dit gryp ’n mens aan dat die Skepper van alle dinge onder al die miljoene

geskape dinge nie net aan ons gedink het en nog dink nie, maar dat Hy elkeen

van ons by die naam ken (Eks. 33:12, 17; Jes. 45:3, 4; Luk. 10:20; Joh. 10:3).

Dit vervul ’n mens met dankbare eerbied en ontsag. Daarby kom ook nog dat

Hy ons om Christus ontwil as sy kinders aangeneem het, dat Hy sy vaderlike

liefde elke dag aan ons betoon en die ewige saligheid op die nuwe aarde as

bestemming gegee het (Ps. 73:23, 24; Joh. 3:16; Op. 21:1). Die Woord getuig

duidelik van alles wat God as ons Vader vir ons gedoen het en nog doen: hoe

Hy ons na liggaam en siel versorg (Matt. 6:19-34); hoe Hy ons deur die lewe

dra (Ps. 68:20; Jes. 46:1-4); hoe Hy voorsien in alles wat ons nodig het (Jes.

58:11; 1 Pet. 5:7).

Christus sê Self: “As julle wat sleg is, dan weet om vir julle kinders goeie

dinge te gee, hoeveel te meer sal julle Vader wat in die hemel is, goeie gawes

gee aan die wat dit van Hom vra?” (Matt. 7:11). En watter goeie gawes het die

Vader nie reeds aan ons gegee nie? Hy het Christus aan ons gegee! Die Vader

het Jesus Christus as offer aan ons gegee om ons van ons sonde te verlos en

ons so tot sy kinders en erfgename maak. Verder het die Vader en die Seun

aan ons die Heilige Gees gegee wat ons “tot kinders van God maak en ons tot

God laat roep: ‘Abba’! Dit beteken Vader” (Rom. 8:15). Die Heilige Gees

maak ook al die seëninge en gawes wat Christus vir ons verwerf het, tot ons

eiendom as Hy ons deur die geloof aan God verbind.

Hierdie feit dat God om Christus ontwil deur die werking van die Heilige

Gees vir ons ’n Vader is, is vir die gelowige ’n groot troos. Hoe donker die

toekoms ook mag lyk, dit weet ons met sekerheid: ons almagtige Vader sal in

al ons geestelike en stoflike behoeftes voorsien. Christus sê immers ook dat

ons ons nie oor kos en klere moet bekommer nie, want “julle hemelse Vader

weet tog dat julle dit alles nodig het” (Matt. 7:30-32). Verder sê ons Vader tog

Self in sy Woord aan ons dat ons al ons bekommernisse op Hom moet werp,

want Hy sorg vir ons (1 Pet. 5:7). Ons Vader het sy Seun gegee om ons almal

te red. Omdat Hy dit gedoen het, weet ons dat Hy saam met sy Seun aan ons

uit genade alles sal gee wat ons vir hierdie en toekomende lewe nodig het

(Rom. 8:32).

- 106 -

Dinsdag 5 April

Skrifgedeelte: Matteus 6:25-34; HK Sondag 9, Antwoord 26

Fokusgedeelte: 1 Johannes 5:13

Geloofsekerheid vir nou en hiernamaals

Ons leef in ’n wêreld wat in verskeie opsigte baie onseker is. Ons weet nie

eers wat môre of oormôre met ons sal gebeur nie. Tog wil ons Vader hê dat

ons in hierdie onsekere wêreld sekerheid moet hê – sekerheid dat Hy na

liggaam en siel vir ons sal sorg. Dit beteken dat ons seker moet wees dat Hy

vir ons sal sorg vir hierdie aardse lewe, maar ook vir ons lewe ná die dood.

Dat Hy beslis en seker vir ons vir hierdie aardse lewe sal sorg, toon

Christus duidelik aan in Matteus 6:26-34. Daarom moet ons ons nie

bekommer oor ons aardse behoeftes, soos kos en klere en dergelike sake nie.

Ons moet vas glo dat ons Vader vir ons sal sorg. Dit beteken nie dat ons in

luiheid moet verval en niks moet doen nie, en dan tog verwag dat die Here vir

ons sal sorg nie. Dan verwys Hy ons baie gou na die hardwerkende mier (Spr.

6:6). Nee, ons moet ons roeping getrou vervul (Gen. 1:28) en dan glo dat die

Here in ons behoeftes sal voorsien (Ps. 37:5). Die geloof dat die Here vir ons

sal sorg, beteken ook nie dat ons nooit krisisse en probleme sal ervaar nie.

Daar mag groot beproewings en skokke op ons pad kom. Ons moet egter glo

dat die Here ons ook dan sal bystaan en volgens sy belofte nie sal toelaat dat

ons bo ons kragte versoek word nie (1 Kor. 10:13).

Ons moet ook nie net seker wees dat die Here vir ons in ons aardse lewe sal

sorg nie, maar ook dat ons deel het en nog verder sal deel kry aan die ewige

lewe. Daarvan verseker die Here ons as Hy deur Johannes aan ons sê: “Hierdie

brief skrywe ek vir julle sodat julle kan weet dat julle die ewige lewe het, julle

wat in die Seun glo” (1 Joh. 5:13). Hieruit is dit duidelik dat die Here wil hê

dat ons deur die geloof seker moet wees dat ons deel het aan die ewige lewe

wat Christus vir ons verwerf het. Ons kan dit nog sterker stel en sê dat die

Here dit van ons eis. Dit is belangrik om dit te beklemtoon, want daar was in

die verlede mense wat van oordeel was dat dit goed en selfs wenslik is om aan

jou ewige saligheid te twyfel. In die Skrif word twyfel by die gelowige egter

skerp veroordeel (Jak. 1:6-8). Dit is ook te verstane, want twyfel beteken dat

ons God nie ten volle vertrou dat Hy sal doen wat Hy in sy Woord sê nie. Hoe

kry ek sekerheid dat ook ek aan die ewige lewe deel het? Johannes sê dat ons

dit kry deur in die Seun van God te glo. As ons in die Seun van God glo, kan

ons hier en nou met volle sekerheid weet dat ons nou al deel het aan die ewige

lewe en dat ons dit in volle heerlikheid sal verkry ná ons dood en by die

wederkoms van die Here.

- 107 -

Woensdag 6 April

Skrifgedeelte: Genesis 50:15-18; HK Sondag 9, Antwoord 26

Fokusgedeelte: Genesis 50:20

Ons Vader beskik alles tot ons beswil oor ons

Uit die woorde van Josef in ons fokusgedeelte is dit duidelik dat God ’n

plan met sy lewe gehad het. Alles wat hom oorgekom het: dat sy broers hom

in ’n put gegooi het en daarna aan handelaars verkoop het; dat hy in Egipte

vals beskuldig is en in die tronk beland het; dat hy deur die skinker vergeet is

– dit was alles vir Josef baie pynlike ervarings. Dit was egter alles beskikkinge

van God en deel van sy plan om Josef onderkoning van Egipte te maak sodat

hy vir sy familie kon sorg.

Soos met Josef, het God ook ’n plan met die lewe van elkeen van sy

kinders – ook met ons onaansienlike, sondige en miskien deur die modder

gesleepte lewens. Die plan beteken dat God met alles wat Hy oor my lewe laat

kom, of dit rykdom of armoede, vreugde of smart is, my wil skaaf, vorm en

voorberei vir die saligheid wat Christus vir ons verwerf het en wat in die

hemel vir ons in bewaring gehou word (1 Pet. 1:4)

Hierin is ’n ryk troos vir die gelowige met sy lewenstryd en

lewensprobleme geleë. Hoewel ons weet dat God ons bewaar, word ons onder

sy toelating en beskikking tog deur rampe en teëspoed getref, net soos Josef

voor hy uit die tronk bevry is. Dan kom die vraag ook by die gelowige op:

Waarom maak God so met my?

Dan kom die antwoord uit die Skrif en ons belydenis: God het met al

hierdie dinge ’n plan en ’n doel in jou lewe. Daarom kan ons ook van die

lyding en leed in ons lewens saam met Josef sê: “God wou daarmee goed

doen.” God laat immers alles ten goede meewerk vir dié wat Hom liefhet

(Rom. 8:28). Hy laat alles tot ons saligheid dien (2 Kor. 4:16-18). Hy beskik

dit alles tot ons eie ewige beswil oor ons.

So suiwer God ons geloof “sodat dit lof en heerlikheid en eer waardig mag

wees by die wederkoms van Jesus Christus” (1 Pet. 1:7).

- 108 -

Donderdag 7 April

Skrifgedeelte: Openbaring 4:1-11; HK Sondag 10, Vraag 27

Fokusgedeelte: Openbaring 4:2

God regeer oor alles

In die boek Openbaring word die verloop van sake in die kerk en die

wêreld deur die eeue heen aan ons voorgehou – veral die dinge wat aan die

einde, kort voor die wederkoms van Christus, sal plaasvind. Watter

verskriklike dinge word daar nie aan ons voorgehou nie! Ons hoor van dood

en verwoesting; van bloed wat tot aan die tooms van die perde geraak het

(14:20); van vuur en rook en swawel wat ’n derde van die mense doodmaak

(9:18). Ons hoor van die groot vervolging en boikot van die gelowiges – hulle

wat die merkteken van die Antichris nie sal dra nie. Hoe verskriklik dit sal

wees, lees ons in Openbaring 9:6: “In daardie tyd sal die mense die dood soek

en dit nie vind nie; hulle sal verlang om te sterwe, maar die dood sal hulle

ontwyk.”

Vir Johannes was die dinge wat aan hom geopenbaar is, onverklaarbaar.

Telkens soek hy na ’n verklaring van die simboliek, na ’n ontrafeling van die

geheimenisse. Hy kon dit egter self nie verklaar en ontknoop nie. Ook vir ons

lyk die dinge wat daagliks rondom ons plaasvind, dikwels so sinloos, so

sonder plan en doel.

Johannes het egter een gesig gesien wat vir hom en vir ons van die

allergrootste belang is. Hy sê: “Ek het gesien daar staan ’n troon in die hemel

en op die troon sit daar Iemand” (4:2). Die troon wat hy sien, is die troon van

’n koning. Uit wat verder aan ons meegedeel word, is dit duidelik dat dit ’n

koning is wat daarop sit. Dit is die Koning van die konings en die Here van

alle here. Dit is die Here God, die Almagtige wat op die troon sit en

daarvandaan alle dinge op die aarde en die heelal regeer en stuur en lei. Al die

skynbaar onverklaarbare dinge waarvan ons verder lees, staan onder die

regering en beskikking van Hom wat op die troon sit.

Hoewel alles op aarde soms so onrustig en wanordelik lyk, sit God in

volmaakte rus op sy troon en regeer Hy alle dinge volgens sy raadsplan. As

almagtige God laat Hy dinge so verloop dat sy plan verwesenlik en sy doel

bereik word. Dit is wat met die voorsienigheid van God bedoel word.

In die lig hiervan word die gebruik om van God as “die Voorsienigheid” te

praat, afgewys omdat dit ’n vae term is wat, net soos die naam Opperwese,

ook soms vir ander gode gebruik word. Bowendien word ’n deug van God dan

tot ’n naam vir Hom verhef sonder dat die Skrif enige grond daarvoor bied.

- 109 -

Vrydag 8 April

Skrifgedeelte: Lukas 2:1-7; Galasiërs 4:4; HK Sondag 10, Antwoord 27

Fokusgedeelte: Galasiërs 4:4

Op God se tyd het Hy sy Seun gestuur

Dat God kragtens sy voorsienigheid alles asof met sy hand so onderhou en

regeer dat alles presies verloop soos Hy in sy raadsplan bepaal het, sien ons op

’n besondere wyse in die geboorte van Christus. Paulus sê in Galasiërs 4:4:

“Maar toe die tyd wat God daarvoor bepaal het, aangebreek het, het Hy sy

Seun gestuur.” Dit beteken dat Christus gebore is op ’n tyd toe die wêreld deur

God voorberei en gereed was vir sy koms.

As ons kyk na die godsdienstige, politieke en maatskaplike omstandighede

van die tyd waarin Christus gebore is, dan is dit duidelik dat daar nooit ’n

beter tyd kon wees waarin die verlossingswerk van Christus kon plaasvind en

die evangelie uitgedra kon word nie as juis die tyd waarin dit plaasgevind het.

Let maar op die volgende sake: 1 In die Romeinse Ryk, ons kan sê die hele

destyds bekende wêreld, is daar oral Grieks gepraat. Die verskillende volke

het nog hulle eie tale gehad, maar Grieks was die wêreldtaal. Dit het die

apostels in staat gestel om die evangelie oral sonder taalprobleme te

verkondig. 2 Daar was eintlik net een ryk: die Romeinse Ryk. Daarom kon die

apostels sonder verhindering van die een land na die ander gaan om die

evangelie te verkondig. 3 Die hoofweë wat deur die Romeine gebaan is, het ’n

groot verkeer gedra en het gunstige omstandigheide geskep om die evangelie

uit te dra. 4 Die Ou Testament was in Grieks vertaal, met die gevolg dat die

heidene dit ook kon lees en daaruit van die Jode se verlange na die ware

Messias en Verlosser kon verneem. 5 Die heidense tradisionele afgodediens

het hulle nie meer bevredig nie. Daarom het hulle – miskien onbewus – begin

soek na ’n godsdiens wat aan hulle ware innerlike vrede kon bied, en dit sou

hulle in die evangelie van Jesus Christus kry.

In die tyd toe die wêreld vir die koms van Christus en die uitdra van die

evangelie gereed was, het God in sy almag dit beskik dat die gedagte by keiser

Augustus opgekom het om ’n volkstelling te hou. Dit sou daartoe lei dat Josef

en Maria na Betlehem moes gaan sodat Jesus volgens die profesie van Miga

daar gebore sou word. So gesien, word die magtige en hoog geëerde keiser

Augustus baie klein om maar net ’n instrument in die hand van die almagtige

God te wees en sy wil te doen. Die “in daardie tyd” (Luk. 2:1) van Augustus

word dus ten volle bepaal deur “die tyd wat God daarvoor bepaal het” (Gal.

4:4). So laat God sy wil geskied.

- 110 -

Saterdag 9 April

Skrifgedeelte: Jona 4; HK Sondag 10, Antwoord 27

Fokusgedeelte: Jona 4:6-8

God se beskikking in ons lewe

Drie maal word van Jona gesê dat God iets beskik het wat hom intens

geraak het. God beskik ’n boom, ’n wurm en ’n wind. Wat ’n eienaardige

kombinasie! In God se hand word die dinge wat Hy beskik het, egter middele

om Jona se liefdeloosheid te ontbloot en hom tot bekering te roep.

Wat hier as iets besonders in ’n bepaalde faset van Jona se lewe gesien

word, is in werklikheid iets wat elke dag en elke oomblik met elkeen van ons

gebeur. Ons belydenis vertolk dit op ’n besondere wyse deur te sê dat God ons

so onderhou en regeer “dat lower en gras, reën en droogte, vrugbare en

onvrugbare jare, voedsel en drank, gesonheid en siekte, rykdom en armoede en

alles ons nie per toeval nie, maar uit sy vaderhand ons toekom”.

Omdat God in sy almag elke dag alles in stand hou, regeer en beskik (Heb.

1:3), is lotgevalle van alles en almal in sy Vaderhand: my asem, my voetstap,

die knip van my oog, die getal hare op my kop, my gaan lê en my opstaan –

alles word deur Hom bepaal. Hoewel die mens steeds voor God vir sy doen en

late verantwoordelik bly (vgl. 16 Feb.), is dit ten diepste God wat oor alles

beskik. Niks gebeur by toeval nie.

Tog kan ’n mens dit nie ontken nie dat daar in die Bybel wel gesê word dat

sekere gebeurtenisse toevallig plaasgevind het, hoewel dit nie altyd in

vertalings so weergegee word nie. So word van Rut gesê dat sy toevallig op

die grond van Boas gekom het (Rut 2:3; vgl. 1 Sam. 6:9). In die gelykenis van

die barmhartige Samaritaan sê Christus dat ’n priester toevallig daar

verbygekom het (Luk. 10:31). Maar die gebruik van die woord toevallig in

die betrokke gedeeltes is geensins ‘n ontkenning dat God alles regeer en

bestier nie. Trouens, die hele geskiedenis van Rut toon juis hoe God alles in

besonderhede beskik het. Met die gebruik van die woord toevallig in die

gedeeltes word slegs aangedui hoe die mense dit ervaar het: dit is nie deur

hulle verwag of beplan nie.

Die feit dat God alles regeer en volgens sy wil beskik, moet ons kalm en

rustig maak. Nou weet ons immers dat ons nie aan ’n wispelturige noodlot

uitgelewer is nie, maar dat alles onder ons God en Vader se wyse en heilige

regering staan. Ook die verlossing deur Christus is deur Hom bepaal. Nou laat

God alles in die lewe van sy kinders so verloop dat hulle steeds vaster aan

Christus gebind word. So laat Hy alles wat met ons gebeur, vir ons ten goede

meewerk (Rom. 8:28).

- 111 -

Sondag 10 April

Skrifgedeelte: Jakobus 5:7-11; HK Sondag 10, Antwoord 28

Fokusgedeelte: Jakobus 5:8

Om in teëspoed geduldig te wees

Geduld is ’n gesindheid wat ’n mens in staat stel om baie te kan verdra en

te vergewe sonder om kwaad of opstandig te word. Dit hang dikwels saam met

’n persoon se karakter en temperament en word kragtens God se algemene

genade ook by mense aangetref wat nie uitgesproke en belydende Christene is

nie.

Vir die gelowige is dit ’n tipies Christelike deug (1 Kor. 13:4; Jak. 5:8).

Trouens, dit is deel van die vrug van die Heilige Gees (Gal. 5:22). Daarom

moet dit by die Christen aangetref word ongeag sy of haar karakter of tempe-

rament.

Tog moet ons eerlik erken dat vanweë ons sondige aard dit nie vir ons altyd

maklik is om geduldig te wees nie. As alles met ons goed gaan, is dit gewoon-

lik nie so moeilik om geduldig te wees nie. As dinge egter verkeerd loop en

ons met skokke, teleurstellings en verliese te doen kry, is ons byna almal mak-

lik geneig om ongeduldig, verbitterd en opstandig te word – selfs in ’n min-

dere of meerdere mate opstandig teen God (vgl. Job 3:1-19; Jer. 20:14).

In hierdie verband moet ons onthou dat ons vanweë ons sonde niks anders

as God se straf verdien het nie. Ons besittings is net genadegawes. Daarom

moet ons nie opstandig word as Hy sy eie gawes weer van ons ontneem nie.

Hy Self sal ons egter nooit verlaat en in die steek laat nie (Heb. 13:5). Hy sal

ook nie toelaat dat ons bokant ons kragte versoek word nie (1 Kor. 10:13).

Ons kan alleen in teëspoed werklik gduldig wees as ons opreg glo dat God

alles, ook rampe en lyding, vir ons ten goede laat meewerk (Rom. 8:28).

Verder moet ons glo dat God ons deur beproewings en swaarkry voorberei om

by ons dood die ewige heerlikheid in te gaan (1 Pet. 1:3-9). Aan die hoop op

die ewige lewe moet ons steeds bly vashou om werklik geduldig te kan wees.

Geduld, wat in die Bybel duidelik ’n aktiewe betekenis het (vgl. Jak. 5:7-

11), moet nie met ’n passiewe berusting verwar word nie. Die woord “berus”

wat in die berymde psalms voorkom, kan ’n verkeerde indruk van God skep

asof Hy dieselfde is as ’n blinde, onafwendbare noodlot waarteen ’n mens tog

niks kan doen nie. In plaas van “berus” moet ons eerder die woord “aanvaar”

gebruik.

Dit beteken dat ons onder beproewings sal sê: Die Here het hierdie ramp of

lyding oor my gebring en ek moet aanvaar dat Hy wat my om Christus ontwil

intens liefhet, ook daarmee ’n goeie doel voor oë het. In Hebreërs 10:34 sê die

- 112 -

skrywer aan die lesers: “Toe op julle besittings beslag gelê is, het julle dit met

blymoedigheid aanvaar omdat julle geweet het dat julle ’n besitting het wat

beter en blywend is.”

Dis ware Christelike geduld. Dit is ’n openbaring van die beeld van

Christus as die groot Geduldige (1 Pet. 2:21-24).

- 113 -

Maandag 11 April

Skrifgedeelte: 1 Tessalonisense 5:16-25; HK Sondag 10, Antwoord 28

Fokusgedeelte: 1 Tessalonisense 5:18

Om in voorspoed dankbaar te wees

Om dankbaar te wees, beteken om vervul te wees met ’n gevoel van

erkentlikheid, blydskap en waardering vir weldade of gawes wat ontvang is en

geniet kan word. Egte dankbaarheid sluit verder ook die begeerte in om aan

die gevoel van erkentlikheid, blydskap en waardering uiting te gee teenoor

diegene van wie die weldade of gawes ontvang is.

Dankbaarheid is natuurlik ’n algemeen menslike deug, maar in die lewe

van die ware Christen het dit ’n heel besondere betekenis verkry. Die lewe van

die Christen moet gekenmerk word deur dankbaarheid teenoor God vir alles

wat Hy ons geskenk het en nog skenk: kos, klere, gesondheid, huise, rus en

vrede, geleenthede, deure wat vir ons geopen word en nog baie meer. Bowenal

moet die Christen dankbaar wees teenoor die Here vir die groot

genadeweldaad wat Hy aan ons bewys het deur ons in en deur Jesus Christus

te verlos van die sonde en die ewige straf van God wat ons oor onsself gebring

het.

Die grondtoon van die hele lewe van die Christen wat met die Heilige Gees

vervul is, moet dankbaarheid teenoor God wees. Dit gaan hier nie soseer oor

afsonderlike dankbare woorde en dade nie, maar oor ’n lewenshouding, oor

die feit dat die Christen ’n dankbare mens moet wees. Hy moet homself met

alles wat hy is en het as ’n lewende dankoffer aan God toewy. Dit is ook wat

Paulus bedoel as hy sê: “Wees in alle omstandighede dankbaar, want dit is

wat God in Christus van julle verwag” (1 Tess. 5:18).

Oppervlakkig geoordeel, lyk dit nie moeilik om aan die eis van ons

belydenis te voldoen om in voorspoed dankbaar te wees nie. Dit lyk baie

makliker as die eis om in teëspoed geduldig te wees. Tog is dit nie altyd so

maklik nie. ’n Mens kan immers onopsetlik en sonder dat jy dit bedoel daartoe

kom om in tye van voorspoed die Here wat alles aan ons gegee het, nie raak te

sien nie en Hom te vergeet. Daarom is dit nie verniet nie dat die Here ons by

herhaling teen die gevare van rykdom en vorspoed waarsku (Duet. 32:15;

Mark. 10:25; Op. 3:17). Dan moet ons ook in gedagte hou dat in die

geskiedenis van die genesing van die tien melaatse manne deur Jesus gesien

kan word dat ondankbaarheid ’n openbaring van ongeloof is (Luk. 17:11-19).

Daarom moet ons ons inspan om ons voorspoed te sien as ’n gawe van God,

sodat ons Hom met ons hele lewe en ons offers sal dank.

- 114 -

Dinsdag 12 April

Skrifgedeelte: Romeine 8:31-39; HK Sondag 10, Antwoord 28

Fokusgedeelte: Romeine 8:38, 39

Vir die toekoms vertrou ons op God

Die geloof dat God in sy voorsienigheid alles onderhou en regeer, gee aan

ons hoop vir die toekoms. In die onbekende toekoms wat voor ons lê, kan so

ontsettend baie dinge gebeur. Ons eie land word deur plaasmoorde,

verkragtings, motorkapings en korrupsie geteister. Die Bybel laat ons ook nie

in die duister oor die dinge wat daar aan die einde van die dae oor die wêreld

sal kom nie. Veral die boek Openbaring toon aan dat die komende tye vir die

gelowiges nie dae van sonnige vreugde sal wees nie, maar veel eerder donker

dae van angs en vervolging.

Wie egter gelowig die hoop vestig op Hom wat op sy hemeltroon sit en

daarvandaan alles regeer, gaan moedig die donker toekoms tegemoet en sê in

die geloof: Wat ook al gebeur, niks sal my van God se liefde skei nie. Ons

bely immers dat “alle skepsels so in sy hand is dat hulle sonder sy wil hulle

nie kan roer of beweeg nie”. Vir die toekoms het ons nie maar net ’n vae

optimistiese verwagting nie, maar ’n vaste vertroue op God wat altyd

betroubaar is. Vir die toekoms het ons verder ’n diepgewortelde hoop wat nie

beskaam nie (Rom. 5:5), waarvan die Hebreërbrief (6:19) sê: “Hierdie hoop

besit ons as ’n veilige en onbeweeglike lewensanker wat agter die voorhangsel

vas is.” Die hoop gryp dus aan Jesus Christus Self vas (6:20). Daarom weet

ons dat God ons om Christus ontwil sal vashou en in lewe en in sterwe

bewaar.

Baie kan ons in die donker dae ontneem word: ons geliefdes: man, vrou of

kinders; al ons besittings wat ons met harde arbeid oor baie jare verwerf het;

ons gesondheid of selfs ons lewe – maar nooit God se liefde in en deur Jesus

Christus nie. Omdat God Self ons met die band van geloof en liefde aan Hom

verbind het, kan dit nooit deurgesny word nie; inteendeel, die band word

onder die voorsienige leiding van God steeds vaster en hegter totdat ons

eenmaal altyd by die Here sal wees en voortdurend ongestoord sy liefde sal

geniet.

So bring die geloof dat God in sy voorsienigheid alles onderhou en regeer

volgens sy vaste raadsplan, rus en kalmte in my gemoed. Wat ook al gebeur,

een ding weet ek vas en seker: Hy, die almagtige God wat om Christus ontwil

my Vader is, sal my lei deur sy raad en my daarna in heerlikheid opneem.

- 115 -

Woensdag 13 April

Skrifgedeelte: Job 33:1-13

Fokusgedeelte: Job 33:4

God voorsien deur sy Gees!

Wanneer jy in ’n krisis verkeer, is dit bemoedigend om iemand langs jou te

hê wat net soos jy is, iemand soos Elihu wat jou nie veroordeel of foute soek

om jou te blameer nie! Iemand soos Elihu wat verstaan dat hy, net soos jy, klei

in God se hand is. Julle albei is maar net uit die stof van die aarde gevorm.

Albei ewe broos en sondig. Ten spyte daarvan hou God ons tog stewig in sy

hand vas. Ons is gelyk, albei het eweveel stukke op die skaakbord.

Daarom, wanneer ons in ’n geloofskrisis of watter krisis ook al verkeer, dat

God iemand soos Elihu voorsien om sy wil ontdekkend aan ons te laat

kommunikeer. God laat sy Gees deur so ’n persoon aan die woord kom. Ons

hoef nie soos Job dan bedreig te voel nie, soos hy ons voor God regverdig of

onskuldig te bewys nie! Ons moet gewoon net luister hoe God binne die krisis

antwoord.

Hiervoor gee Hy iemand soos Elihu om Job en ons deur sy Gees te lei om

God binne ons lyde te ontdek en reg te verstaan. Elihu is hiervoor net ’n bode,

’n tolk om Job en ons te lei om te ontdek dat God red en genadig is.

Het God ook al so in jou hart aan die woord gekom? Juis deur mense wat

Hy in baie moeilike tye op jou pad bring? Was jy al tolk gewees daar waar

mense in moeilike omstandighede geworstel het om Jesus Christus se

versoenende genade te ontdek?

Sing: Psalm 112-2:1

Ds. SFF (Steve) van der Walt (Kathu/Olifantshoek)

- 116 -

Donderdag 14 April

Skrifgedeelte: Job 38:1-38

Fokusgedeelte: Job 38:4

Waar was jy toe Ek …

Waar was jy …? Hierdie vraag sny baie diep in die hart van elke ware

gelowige, ook in Job, die regverdige man. Hy het, in ’n poging om hom te

verontskuldig, te ver gegaan …

Hoe kan jy dan vir God wil voorskryf? Selfs al was Job se woorde en

worstelinge deel van sy rouproses, van sy poging om sin te probeer maak uit

alles wat met hom gebeur het.

Ken jou plek, Job! Hierdie keer is dit nie een van sy vriende of Elihu nie!

Dit is God Self wat nou, nadat Hy vir Job genoegsame tyd gegee het om te

redeneer, sê: Terug op jou plek! Waar was jy?

God kom teken Homself met dieselfde beelde wat Hy reeds aan Jesaja

meegedeel het (Jes. 40). Het jy al dieper gaan kyk? Waar was jy toe Ek die

aarde se fondamente gelê het? Toe Ek die aarde met ’n maatlyn afgemeet het?

Toe Ek die see opgedam het? Het jy al by die seebodem gekom? Die ingang

van die doderyk gesien? Daar waar die sneeu en hael gebêre word? Daar waar

die reën en doudruppels vergader word?

As jy op al hierdie vrae “nee” kan sê, raak stil en bely God net omdat Hy

God is! Hy is vry om te doen en op te tree soos Hy wil! Daarvoor is Hy God

en het Hy deur sy Woord en Gees alles so geplaas en gedoen soos Hy wou! Al

wat ons pas, is om voor Hom stil te raak en Hom oor sy vrymag te aanbid.

Sing: Skrifberyming 12-3:1, 2

Ds. SFF (Steve) van der Walt (Kathu/Olifantshoek)

- 117 -

Vrydag 15 April

Skrifgedeelte: Job 39:1-33

Fokusgedeelte: Job 39:1

Kan jy …?

Waar hoofstuk 38 gefokus het op God wat optree soos Hy wíl, fokus

hoofstuk 39 op God wat kán. Dit is so dat God Job nie gelos het aan die einde

van hoofstuk 38 nie.

Daar is en behoort dieper groei by hom te kom. Job moet nie net leer uit

God wat vry is om te doen soos Hy wil nie. Job moet raaksien dat God baie

meer kan doen as wat ons dink of sê of doen …

Vandaar dié klompie vrae: Kan jy vir die leeu ’n prooi vang? Wie gee vir

die kraai die kos wat hy vir sy kleintjies nodig het? Ken jy die tyd wanneer die

klipspringers lam? Wie gee aan die wilde donkie sy vryheid? Sal die buffel

gewillig wees om vir jou te werk? Al het God vir die volstruis nie wysheid en

verstand gegee nie, hardloop sy ten spyte daarvan die bes-afgerigte

oorlogsperd in!

Wil jy dan nog met die almagtige God meeding en met Hom in ’n

twisgesprek tree? Hy is dan die almagtige God wat alles haarfyn beplan het en

selfs die kleinste en onbeduidendste skepseltjie versorg?

Fokus op Hom en bewonder Hom eerder vir sy grootheid en almag as

Persoon, in plaas daarvan om beterweterig teenoor Hom te wees. Erken Hom

vir Wie Hy is en leef só uit sy hand!

Hy het ons deur Jesus Christus se bloed aan die kruis versoen! Deur Hom

kan ons die almagtige God ons Vader noem en met vertroue uit Hom lewe!

Sing: Skrifberyming 17-1:1, 6

Ds. SFF (Steve) van der Walt (Kathu/Olifantshoek)

- 118 -

Saterdag 16 April

Skrifgedeelte: Psalm 104:27-30

Fokusgedeelte: Psalm 104:30

God gee lewe!

Die Psalmdigter is buite homself oor God en sy skeppingswerk. Gaan kyk

net hoe Hy vir alles sorg! Dit bring jou tot die besef dat die Here sy oop hand

oophou. Sy geopende hand is tog die bepalende faktor in my en jou lewe.

Daarsonder kan niemand lewe nie.

Gaan dink weer oor jou eie lewe na. Besef jy werklik hoe afhanklik jy van

God is? Alles is in sy hande. Elke lewende wese is van Hom afhanklik. Alles

en almal lewe uit sy hand. Dink net hoe ons groot en goeie gawes uit sy hand

kry. Hy strooi sy gawes so in oorvloed oor ons uit om ons lewens met al die

goeie dinge te vul.

Ons is só afhanklik van Hom dat die oomblik wanneer Hy Homself en sy

gawes van ons onttrek, ons heeltemal in duie stort. Oomblik vir oomblik gee

Hy asem. Hierdie asem is baie meer as om suurstof in en uit te asem! Dit is

om in ’n lewende verhouding met Hom te lewe. Neem Hy dit en ons asem

weg, dan is dit verby met ons. Ons word weer stof!

Die lewendmakende Gees van God is egter ook in jou lewe besig. Hy wek

ons uit ons sondegebroke lewe op. Hy gee aan ons die nuwe lewe. ’n Lewe

binne ’n lewende verhouding met Hom.

Net God maak sy hand op die regte oomblik oop. Daarvoor moet ons bid

en gelowig op sy Heilige Gees wag. Selfs al swoeg en sweet ons, net God se

oop hand laat ons in die vrug van ons harde arbeid deel.

Sing: Skrifberyming 16-1:1, 2

Ds. SFF (Steve) van der Walt (Kathu/Olifantshoek)

- 119 -

Sondag 17 April

Skrifgedeelte: Psalm 55:7-9, 16-23

Fokusgedeelte: Psalm 55:23 (1983-vertaling)

Wegvlieg … of na die Here toe vlug in nood?

Het jy ook al in die stormtye van die lewe na die hemel opgekyk … duiwe

gesien vlieg en gewens dat jy vlerke gehad het soos hulle om na ’n plek van

veiligheid te vlieg? Weg … voor die onstuimige wind uit!

Hoewel die Psalmdigter vir ’n oomblik die duiwe beny, kyk hy verder,

dieper, verby die uitgestrekte vlerke van die duiwe wat ’n soort driehoek teen

die blou lug trek, en roep hy tot die Here in die hemel! Hy besef: wegvlieg sal

nie deug nie. Iewers haal ’n volgende storm jou in. Al wat hy nou weet, is die

troue Here in die hemel, wat mag oor winde en storms het (Matt. 8:27), is sy

Here! Tot Hom alleen kan hy sy toevlug neem!

Dit maak nie saak wat die aard van die storms is wat oor jou kop en lewe

losbreek nie – onreg wat teen jou gepleeg word, bedrog wat jou ruïneer,

geweld wat jou veiligheid bedreig … Van ’n “vyand” kan mens dit miskien

nog verwag, maar as die “vyand” jou boesemvriend is wat dit aan jou doen,

word dit iets verskrikliks! Dan besef jy: Jy het niemand te vertrou nie, net die

Here!

Met watter genadige sekerheid kan ons nie opkyk na Hom en weet dat Hy

ons toevlug is nie! Immers, Jesus Christus het die volle geweld van hierdie

verraderlike wêreld deurgemaak. Sy boesemvriend en dissipel het Hom

verloën. ’n Ander een het Hom verraai. Valslik is Hy veroordeel en vervloek

aan ’n houtpaal vasgekap.

Dit alles om vir my en jou wat in ons diepste menswees voor God skuldig

is, te verlos tot duurgekoopte kind en te versorg “soos die appel van sy oog”

(Deut. 32:10).

Laat daarom jou sorge aan die Here oor! Dra dit biddend, vertrouend aan

Hom oor, die Een wat jou nie in die steek kan laat nie … vanweë sy trou in

Jesus Christus.

Sing: Psalm 91:1 (1936)

Dr. HC (Charl) van Rooy (Randburg)

- 120 -

Maandag 18 April

Skrifgedeelte: Romeine 8:18-30

Fokusgedeelte: Romeine 8:28 (1983-vertaling)

Alles ten goede …!

Ons bestaan op aarde loop op twee bene: die “nog nie” en die “reeds”. Die

“nog nie” vertel van “lyding” (vs 18) en “verydeling”, die gebrokenheid en

verganklikheid, die sinloosheid (vs 23) van die aardse bestaan.

Die “reeds” vertel van die sekerheid wat gelowiges binne hierdie gebroke

bestaan het. Die “nog nie” laat ons sug … en hunker na bevryding (vs 23-24)!

Die “reeds” laat ons jubel van sekerheid en verwagting … en van afwagting!

Dis binne hierdie konteks dat Romeine 8:28 jubel: Ons weet dat God alles

ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit

geroep is. Dis met hierdie belofte van God dat gelowiges geleef kry te midde

van die sugte (versugtinge) van die “nog nie”! Dis egter nie ’n versterking vir

enigeen wat een of ander aardse droom vir sy/haar eie lewe waar wil hê nie.

Dis ’n belofte aan dié wat die Here God liefhet. Dis ’n versekering aan

gelowiges wat in lojaliteit en toewyding – oorgegewe – aan die Here leef. Dis

bedoel vir die mense wat hulle hele lewe in Jesus Christus soek. Die Een wat

ons weer met die Vader versoen het. Dis gebou op ’n liefdesverhouding tussen

’n kind en sy Vader wat die kind met volle vertroue vervul dat sy Vader alles,

ook die slegte dinge, onder sy sorg het en tot sy kind se beswil sal laat

meewerk. Slegs húlle kan “weet dat God alles ten goede laat meewerk …”

Wat hierdie “ten goede” is, moet ons tog nie gaan inperk binne die grense

van menslike verwagtings, vermoëns en begeertes nie. God se “ten goede” vir

ons is meer en groter as ons eie drome hieroor. Vir jou “ten goede” is die

volledige waar-word van God se genadewerk in jou lewe, wat uiteindelik

daarop moet uitloop dat jy in God se heerlikheid deel (vs 30)!

En, sê vers 30, hierdie heerlikheid is verlede tyd in God se oë, al lê dit nog

in die toekoms! So seker is dit! Wat ’n heerlike manier om in die “nog nie”-

bedeling te leef. Swaarkry kan nie God se genadewerk in jou lewe stuit nie …

dit kan dit eerder nog sekerder maak!

Sing: Skrifberyming 7-2:1, 2

Dr. HC (Charl) van Rooy (Randburg)

- 121 -

Dinsdag 19 April

Skrifgedeelte: Jesaja 46:1-9

Fokusgedeelte: Jesaja 46:4 (1983-vertaling)

Nooit uit die Here se hande geglip nie!

Soms lyk die afgode van ons tyd (materiële dinge, mag, ens.) nie na ’n te

slegte opsie nie, soos wat die Here se volk in Babel sekerlik ook begin dink

het. Dis immers darem tasbaar, verleen sekuriteit … vir die oomblik, in elk

geval. Hier in Jesaja 46 waarsku én bemoedig die Here sy volk wat in die

godverlate, moeilik ballingskapsomstandighede verkeer. Hy waarsku hulle dat

afgode eintlik maar ’n nikswerd ding is – nutteloos en diens aan hulle

tevergeefs! Trouens, mens kan (moet) meer vir afgode doen as wat hulle vir

jou kan doen. In die oomblik van nood (wanneer die Persiese mag Babel

aanval) sal Bel en Nebo (die twee belangrikste gode in Babel) net ’n las wees

– mense sal die twee klipgekapte (dalk goudbedekte) gedroggies moet

ronddra. En as húlle moeg geword het, word die beelde die vrag van moeë

diere! Die Here bemoedig sy volk egter ook! Vir hulle wat op Hom bly

vertrou, beteken dit verlossing! Teenoor die futiele heidense gode (en

godsdiens) stel die profeet nou die God van Israel – dié wat nie gedra word

nie, maar wat dra! Van die geboorte van die volk af, vandat die Here Abraham

geroep het en uit hom ’n volk laat groei het … Jakob (en sy droewige

geskiedenis) wat Israel geword het … dwarsdeur die woestyn het Hy hulle

vasgehou en gedra! Soos ’n man sy seun dra, juig Moses (Deut. 1:31). Nou, in

die aanblik van die toekoms (en gevare), na baie jare, moet hulle weet dat Hy

steeds dieselfde Here is!

As die jare aanstap en die toekoms grou (en onseker) voor jou uitgestrek lê,

as die ouderdom met sy grysheid (en skete en swakheid) vir jou aanbreek …

en jy weet nie hoe vorentoe nie – kyk terug! Kyk terug op die Here wat jou

gedra het van jou geboorte af, dwarsdeur jou lewe versorg het, vasgehou en

getroos het! Hoor die woorde: Ook tot in julle ouderdom is Ek die Here, tot in

julle grysheid sal Ek julle dra. Ek het julle gemaak en Ek sal julle vashou, julle

dra en julle red. Hiervan kan ons seker wees, omdat daar Iemand was wat óns

lyding op Hom geneem (het), óns siektes dié het Hy gedra – Jesus Christus,

ons Here!

Sing: Psalm 33:11 (1936)

Dr. HC (Charl) van Rooy (Randburg)

- 122 -

Woensdag 20 April

Skrifgedeelte: Matteus 10:26-30

Fokusgedeelte: Matteus 10:29

God sorg vir jou

Om dissipel van Jesus Christus te wees, is gevaarlik, lewensgevaarlik.

Daagliks sterf daar talle mense in die Midde-Ooste omdat hulle in Jesus

Christus glo. Dit maak dat mense bang word om hulle geloof in Jesus Christus

uit te leef.

As volgeling van Jesus verwag Hy dat jy nie bang sal wees om jou geloof

uit te leef en te bely nie. Jy is veronderstel om só te leef dat die beeld van

Christus in jou sigbaar word. Jy moet ’n aantreklike advertensie vir God se

koninkryk wees. Mense moet iets van God se liefde in jou optrede sien, in jou

woorde hoor en in jou saamwees met hulle ervaar.

Wat dan van die gevaar wat jou geloof in Christus vir jou inhou? Jesus

antwoord: “Moenie bang wees vir hulle wat die liggaam doodmaak, maar die

siel nie kan doodmaak nie. Nee, vrees Hom eerder wat sowel die liggaam as

die siel in die hel kan laat vergaan” (Matt. 10:28).

God sal vir jou sorg. Kyk na die mossies. Hulle is nie veel werd in

geldwaarde nie, en tog sorg die Here vir hulle. Nie een van hulle sal op die

grond val sonder die wil van ons hemelse Vader nie. Een kommentaar wys

daarop dat dit ook vertaal kan word: nie een van hulle sal op die grond hop

sonder die wil van ons hemelse Vader nie.

As God so intens by selfs die mossies betrokke is, hoeveel te meer sal Hy

nie vir jou, sy kind, sorg nie?

Sing: Psalm 84:2 (1936)

Dr. PJ (Peet) Vermeulen (Wapadrant)

- 123 -

Donderdag 21 April

Skrifgedeelte: Matteus 6:25-34

Fokusgedeelte: Matteus 6:25

Fokus op die Here

Bekommernis is een van die grootste vreugdediewe van ons tyd. Dis

opmerklik dat Jesus daaroor praat tydens sy eerste preek. Hy waarsku daarteen

dat ’n mens jou nie moet bekommer oor die dinge waarin God beloof om te

voorsien nie.

Daar is weinig, indien enige, voordele daaraan om jou te bekommer. Die

nadele is egter heelwat. Dink maar aan slegte spysvertering, swak slaap,

weinig of geen rus, hoë bloedruk en maagswere. Jy sukkel om te konsentreer

en is onproduktief, want jou energie word deur die bekommernis opgebruik.

Jy verloor perspektief, want al wat jy raaksien, is dit waaroor jy jou

bekommer. Die negatiewe denke neem jou op loop en kort voor lank is jy die

slagoffer van jou bekommernis.

Jesus nooi jou om by die lelies van die veld en die wilde voëls te leer.

Hulle ploeg nie, hulle saai nie, hulle gaar nie in skure op nie en tog sorg ons

hemelse Vader vir hulle. Die Here sorg só dat die lelies beter as Salomo

vertoon.

Ons teksvers leer: geloof en bekomernis is nie vriende nie. Hoe bly jy dan

uit bekommernis se kloue?

Beywer jou vir die koninkryk van God en dit wat God wil hê jy jou mee

moet besighou (vs 33). Hoe doen jy dit? Fokus op die Here. Wees lief vir Hom

en leef vir Hom. Laat sy wil in jou hande en voete sigbaar word. Meld aan vir

aktiewe diens in sy Koninkryk en sy liefde sal deur jou na die mense om jou

vloei.

Sing: Skrifberyming 17-1:1, 6

Dr. PJ (Peet) Vermeulen (Wapadrant)

- 124 -

Vrydag 22 April

Skrifgedeelte: Handelinge 17:16-28

Fokusgedeelte: Handelinge 17:25

God sorg liggaamlik en geestelik vir jou

Bo van die Areopagus af kyk Paulus en sy ondervraers na die stad, en kon

hulle verskeie van die afgodsbeelde in die stad sien. Die Ateners het die beelde

van hulle gode baie goed geken. Hulle moes die beelde versorg en in stand

hou.

Paulus het by die wêreld van sy hoorders aangesluit. Hulle was baie

godsdienstig. Tussen al die gode het hy ’n altaar “aan ’n onbekende god”

gesien. Hy het dit as aanknopingspunt gebruik om God aan hulle te verkondig.

Daar is ’n groot kontras tussen die Griekse gode en die ware God. Die

Grieke moes hulle gode in stand hou. Die ware God is die oorsprong van alles.

Hy is die Here wat die hemel en die aarde gemaak het en dit onderhou. Hy kan

nie in ’n beeld vasgevang word nie, is alomteenwoordig en nie van menslike

versorging afhanklik nie. Hy is die versorger van die mens. Hy sorg vir alle

mense deur sy algemene genade. Hy gee lewensasem en wat hulle nodig het.

Die Here sorg nie net liggaamlik nie, maar ook geestelik. Ná die sondeval

het God sy Seun, Jesus Christus, gestuur om vir elke gelowige se sonde in te

staan. Hy herskep dié gelowige deur sy Gees tot ’n nuwe mens wat vir Hom

wil leef.

Hy is die Voorsiener, die Een van wie ek en jy afhanklik is. Hy is die God

wat vir jou sorg.

Sing: Psalm 93:1 (1936)

Dr. PJ (Peet) Vermeulen (Wapadrant)

- 125 -

Saterdag 23 April

Skrifgedeelte: Jeremia 23:23-32

Fokusgedeelte: Jeremia 23:23-24

Die Here is nie ver van ons nie

In die tyd dat Jeremia profeteer, is daar nie baie om oor opgewonde te raak

nie. Die ballingskap van die volk is op hande en hulle wil hulle nie bekeer nie.

Hulle gaan eerder van kwaad na erger. Die godsdiensleiers het ook nie in dié

omstandighede enige leiding gegee nie, maar eerder meegewerk aan die

verslegtende omstandighede van die volk. Hulle tree op as profete, maar hulle

profeteer nie wat die Here openbaar nie.

Teenoor hierdie verval in die profete-amp openbaar die Here steeds dat Hy

naby aan sy volk is. Hy is nie ver van hulle nie en Hy praat nie deur allerhande

drome van profete met sy volk nie. Terwyl die profete met hulle raaisels en

drome besig is, maak die Here Hom duidelik en verstaanbaar deur die mond

van sy ware profeet bekend. Hy het die hemel en die aarde geskep en Hy is

alomteenwoordig.

Vir die gelowige wat elke dag met die realiteit van die lewe worstel, bied

hierdie wete wonderbaarlike troos. God het in Jesus Christus naby aan ons

gekom; Hy het Homself ontledig en die gestalte van ’n mens aangeneem. Hy

kan met al ons swakhede en ons stryd in hierdie lewe medelye hê, want Hy het

naby aan ons gekom (Heb. 4:15). Hy het medelye met ons, want sy lyding en

smart oortref die swaarste wat ons ons kan indink.

Die uiteinde van ons Vader se nabyheid deur Jesus Christus is dat ons ons

nou kan verbly (Fil. 4:4-5) en ons vriendelikheid aan alle mense rondom ons

bekendmaak.

Ons leef in tye waar ons baie het om ons oor te bekommer. Daar is seker

baie rede om mismoedig te wees. Dit is menslik, maar ons kan weet ons het

troos en vreugde in hierdie lewe. Die Here is nie ver van ons nie.

Sing: Psalm 146:1, 2, 3 (1936)

Ds. C (Christiaan) Jooste (Wonderboompoort)

- 126 -

Sondag 24 April

Skrifgedeelte: Jesaja 29:15-24

Fokusgedeelte: Jesaja 29:15-16

Ons wik, maar God beskik

In die tyd voordat Nebukadnesar Jerusalem beleër het en hulle jongmanne

en vroue na Babel weggevoer het, het Juda probeer om hulle eie veiligheid

teen die Babiloniërs deur middel van diplomatieke bande te verseker. Om die

aanslag wat uit die noorde kom, teen te staan, het hulle op Egipte vertrou om

vir hulle ’n bondgenoot te wees.

Behalwe vir die profesieë oor Juda se afgodery, het Jesaja ook baie sterk

teen hierdie vertroue op mense eerder as op God geprofeteer.

Die probleem wat die situasie in Juda nog vererger, is dat hulle dink dat

hulle hierdie planne van hulle van die Here kan wegsteek, asof Hy hulle nie

sien nie en hulle nie ken nie. Die vermaning wat Jesaja tot hulle rig, klink

skerp in hulle ore. Hulle is verkeerd, want hoe kan die klei aan die pottebakker

voorskryf hoe om hom te vorm? Die Here is die Skepper en die mens is die

skepsel, en om te dink dat enigiets van Hom weggesteek kan word, ontken juis

sy skeppingsmag. So ’n mens is siende blind en horende doof vir die almag

van die Here.

Die wonder is dat dit nie altyd die geval sal wees nie, want die Here sal die

oë van die blindes open en die dowes sal sy Woord hoor. Elkeen sal erken dat

die Here in sy groot genade openbaar en dan sal sy Naam geheilig word.

Ons kan so maklik in ons eie verantwoordelikhede in hierdie lewe verval

en dan sien ons nie altyd meer die groot werke van die Here in ons lewe nie.

Hy het groot dinge aan ons gedoen deur aan ons die verlossing in Christus te

skenk. Ons is klei in sy hande en deur beproewing en tugtiging vorm Hy ons

na sy wil en welbehae.

Ondanks ons planne sal die Here sy raad uitvoer. Laat ons daarom bid dat

God die Heilige Gees ons hart en verstand sal verlig sodat ons nie op onsself

en ons planne sal vertrou nie, maar op Hom alleen.

Sing: Psalm 139:1, 12 (1936)

Ds. C (Christiaan) Jooste (Wonderboompoort)

- 127 -

Maandag 25 April

Skrifgedeelte: Esegiël 8:1-12

Fokusgedeelte: Esegiël 8:12

God sien ons … altyd

Wanneer ons met sondige dinge besig is, probeer ons gewoonlik om ons

optrede weg te steek. Niemand mag weet waarmee ek besig is nie, sodat my

naam nie in oneer gebring word nie. So steek ons dikwels ons sonde vir mense

weg. Die grootste probleem is dat ons dink ons kan ons sondigheid vir God

wegsteek.

Esegiël sien deur die Gees gesigte met betrekking tot die dinge wat in

Jerusalem gebeur. Hy is saam met die eerste bannelinge weggevoer en sit op

die oewer van die Kebarrivier. Baie van sy volksgenote dink dat die eerste

wegvoering vinnig sal verbygaan en dat hulle spoedig weer na Jerusalem sal

kan teruggaan.

Deur Esegiël openbaar die Here dat die volk hulle nie van hulle afgode

bekeer het nie. Esegiël moet deur ’n gat in die muur kyk en die growwe

gruwels sien wat die volk bedryf. Hulle is totaal vervalle in die

natuurgodsdienste van Baäl en Astarte-aanbidding. Hulle is in die duisternis

besig met hulle diens aan die afgode en hulle dink die Here sien hulle nie.

Hulle ontken die alomteenwoordigheid en die alwetendheid van God.

In sy alwetendheid en alomteenwoordigheid sien die Here ook ons sonde.

Daardie dinge wat ons dink ons in die donkerte van ons binnekamer doen, die

sondige gedagtes van wellus, gierigheid en afguns – dis openbaar voor Hom.

Ons kan niks versteek nie.

Ons hoef ook niks voor die Here te versteek nie, want Christus het vir ons

sonde betaal en ons met God versoen. Hy stel al ons werke, goed en sleg, in sy

lig, en as verloste kinders het ons niks om te vrees nie, want Hy het dit vir ons

gedra. Hy het Christus in die dood verlaat sodat ons nooit deur Hom verlaat

sal word nie.

Laat ons daarom in hierdie dag leef in die wete dat Hy ons en ons werke

sien. Met dankbaarheid kan ons leef om Hom te eer.

Sing: Psalm 97:1, 7 (1936)

Ds. C (Christiaan) Jooste (Wonderboompoort)

- 128 -

Dinsdag 26 April

Skrifgedeelte: 1 Petrus 2:11-17 (Direkte Vertaling)

Fokusgedeelte: 1 Petrus 2:11, 16, 17

Vrye vreemdelinge

Petrus leer vervolgde, onderdrukte Christene hoe om as waarlik bevryde

mense te leef.

“Eerstens,” sê hy, “maak ’n kopskuif. Aanvaar ons is op aarde

“vreemdelinge en bywoners”, tydelik hier. Ons is op pad na ons eintlike

Vaderland waar ons eers regtig tuis en vry sal wees – en so word ons bevry

van vrese oor of verlange na of eise op “ons land” (dit kan buitendien nooit

ons s’n wees nie, Ps. 24:1, 2). Daarenteen vier ons in ons harte reeds die ware

bevryding: “… ons verwag volgens sy belofte ’n nuwe hemel en ’n nuwe

aarde waar geregtigheid woon” (2 Pet. 3:13).

Tweedens: “Wys julle is vry!” Dit geskied op twee maniere: “Gedra julle

goed onder die heidene … omdat hulle julle goeie dade gesien het.” Hy dink

aan hulle morele lewens: bevry van oorheersing deur “liggaamlike begeertes”

– ’n groot faktor in daardie tyd se kultuur van sogenaamde “vryheid” (2 Pet.

2:10, 13, 14). Teenoor die verslawing aan begeertes leef ons “… as vry mense

… wat God dien”.

Die tweede manier waarop ons wys ons is vry, is wanneer ons, ondanks die

flaters en onreg van die owerheid, “… ter wille van die Here onderdanig (is)

aan elke menslike (regerings)instelling … die keiser respekteer”. ’n Swak

regering is beter as chaos, want ons Skeppergod is ’n God van orde (Gen. 1:2).

Ons is bevry van haat, vrees en revolusie as middele tot bevryding, want ons

glo aan die krag van die “… swaard van die Gees … en bid …” (Ef. 6:17, 18).

“Ons Keiser” het mos geproklameer: “In die wêreld ervaar julle swaarkry,

maar hou moed: Ek het reeds die wêreld oorwin” (Joh. 16:33).

Sing: Skrifberyming 18-6:1, 5

Ds. DC (Chris) Coetsee (Emeritus)

- 129 -

Woensdag 27 April

Skrifgedeelte: Lukas 1:67-77 (Direkte Vertaling)

Fokusgedeelte: Lukas 1:74, 75

Bevry! Waarvan of waartoe?

Christene fokus nie net op “bevryding van …” nie. “Bevryding tot …” is

net so belangrik, want mense is ná die sondeval geprogrammeer om vryheid te

misbruik “… as ’n dekmantel vir die kwaad …” (1 Pet. 2:16) en “… ’n

aanleiding vir ons sondige aard …” (Gal. 5:13). “Bevryding” lei gewoonlik na

nuwe slawerny.

Daarom, wanneer Sagaria, vervul met die Heilige Gees, profeteer van die

nuwe tyd wat sy seun sal aankondig (vs 76, 77), is die hoogtepunt van sy

boodskap verse 74 en 75: die “waartoe” van die verlossing en bevryding.

Hulle wat die boodskap aanvaar, is “gered”. Waartoe? Om God “… sonder

vrees te dien …”, want niks kan hulle uit sy hand ruk nie (Joh. 10:28-30); “…

in heiligheid …”, want dis waarvoor Jesus bid (Joh. 17:17); “… in

geregtigheid …”, want daarvoor pleit Jesus vir hulle voor God (Joh. 16:10; 1

Joh. 2:1-3).

Christene vier elke dag “vryheid”, want as dissipels van Jesus het hulle “…

die waarheid leer ken …” en dit het hulle vrygemaak (Joh. 8:31, 32). Hulle

dank God daarvoor deur daardie waarheid uit te dra en uit te leef; hulle stry

teen alles wat hierdie fundamentele vryheid bedreig; hulle bid elke dag vir die

regering sodat “… ons ’n rustige en stil lewe in alle vroomheid en waardigheid

kan lei. Dit is goed en reg in die oë van God, ons Verlosser, wat wil hê dat alle

mense verlos word en tot kennis van die waarheid kan kom” (1 Tim. 2:1-4).

Solank hulle daardie vryheid het, gebruik bevrydes dit daartoe – anders

mag daardie vryheid verbygaan.

Sing: Psalm 2-1:1, 6

Ds. DC (Chris) Coetsee (Emeritus)

- 130 -

Donderdag 28 April

Skrifgedeelte: Johannes 9:1-3, 24-39

Fokusgedeelte: Johannes 9:3

God se werke in ons

Wie het gesondig? Blindheid is ’n skrale straf op sonde – die dood behoort

die vonnis te wees. Die feit dat die blinde nog lééf, getuig van God se

genadige uitstel van sy oordeel oor die sondaar. Die vloek van Adam word op

Hom oorgeplaas wat die klei aan die oë van die blinde smeer. Dié

lewensbegenadiging ontvang ons almal ten dele, danksy die werking van God

in die mens.

Met hierdie man sou egter iets méér gebeur: sy blindheid sou ook

weggeneem word. Dis ’n heenwysing na die herskepping van ons aardse

liggame met die wederkoms. Die wonder het die blinde nie net visueel

bemagtig nie, maar nuwe horisonne op alle lewensterreine vir hom ontsluit –

nog ’n vrug van God se werk in hom.

Veel belangriker gebeure sou volg: die werke van God in sy hart en denke

– in sy siel. Deurslaggewend vir sy saligheid was wat daarna met hom gebeur

het. Die herstel van sy oë sou op die agtergrond skuif – sy belydenis oor Jesus

op die voorgrond. God sou daarvoor sorg dat hy oor die wonderwerk sou praat

en dus oor Jesus nadink. Aanvanklik noem hy Hom net ’n profeet. Sy

konfrontasie met die Jode voer hom egter na dieper bepeinsing: Wie is Hy?

Hoe kon Hy iemand wat van sy geboorte af blind was, laat sien? Hy moet dus

God wees (vs 33).

Sy oortuiging bring uitbanning uit die tempel mee, maar terselfdertyd

bevryding van die gif van die rabbi’s se verwronge wetsvertolking. Sy oë sou

nou geestelik oopgaan. Sy Geneser word sy Here – die Een wat

aanbiddingswaardig is (vs 38).

Mag dié gedeelte u laat sien dat God net so kragtig en seënryk in elkeen

van ons werk.

Sing: Skrifberyming 24 (1-1):1, 6

Ds. AS (Fanus) Heystek (Emeritus)

- 131 -

Vrydag 29 April

Skrifgedeelte: Hebreërs 1:1-14

Fokusgedeelte: Hebreërs 1:3

God voorsien Iemand soos Hy

Wonder u ook soms wie en wat God is – hoe Hy moontlik lyk? Vra dan

liewer: Watter prentjie het ek van sy Seun Jesus. Is dit ’n verskraling tot ’n

aardse figuur, soos die wêreld Hom sien? Of ken u ook, soos die skrywers van

die Nuwe-Testamentiese briewe, Hom in al sy heerlikheid?

Aanvanklik het hulle na Hom gestroom soos na Simon, die towenaar. Die

dieper insig het nog ontbreek. Later sou dit tot hulle deurdring: Hy het net

gespreek en ’n wonder het geskied. ’n Goddelike magswoord uit sy mond,

skeppingskragtig, gelykstaande aan die totstandkoming van die heelal.

Die afleiding was vanselfsprekend: Deur Jesus Christus het God alles

geskape en word alles in stand gehou. Die genesings, die verheerliking op die

berg, die opstanding, die hemelvaart en sy kommunikasie uit die hemel daarna

(soos met Paulus en Johannes) het bevestig dat Hy ver bo die natuur met sy

wette verhewe is, dat Hy waarlik Goddelik is. Die heerlikheid wat van Hom

uitstraal, is dié van God Self, aangesien Hy en die Vader één is. God het

immers met sy volle wese in Hom kom woon (Kol. 1:19).

Wonder u nog oor God? Die prentjie wat u nou van Jesus Christus het, is

dié van God. Anders gestel: God het Hom nie net as Verlosser/Saligmaker

voorsien/geskenk nie, maar ook om sy ewebeeld te vertoon. Op aarde is dit die

volledigste insig en begrip wat ons van God kan hê. Eendag sal ons God Drie-

enig in al sy glorie en majesteit sien.

Sing: Skrifberyming 5:1, 2; of 3-2:1, 2, 5

Ds. AS (Fanus) Heystek (Emeritus)

- 132 -

Saterdag 30 April

Skrifgedeelte: Spreuke 16:33; 1 Samuel 29:1-3; 30:6-8

Fokusgedeelte: Spreuke 16:33 (OAV en NAV)

Die mens loot, maar God beskik

Ons moet dikwels groot besluite neem waarvan die uitkoms onseker is. Dit

is byna ’n dobbelspel – dit is soos om die “lot in die skoot te werp” (Spr.

16:33, OAV). Moet ek ’n beroepskuif maak? ’n Twyfelagtige verhouding

beëindig? Liewer ’n tweede opinie inwin? Is die voorgestelde operasie werklik

nodig? Waarheen ná aftrede? Kan ek my belegging aan daardie makelaar

toevertrou?

Dawid was ’n man na God se hart, en tog het hy soms keuses sonder God

geneem. Ter wille van koning Akis, die Filistyn, was Dawid en sy manne

bereid om teen hulle eie volk te veg (1 Sam. 29)! ’n Verskriklike wilsbesluit

wat erge teëspoed sou bring – hulle woonplek word afgebrand en hulle

families ontvoer (1 Sam. 30). Dawid was in nood. Eiewillige keuses dompel ’n

mens in onhanteerbare krisisse.

Gelukkig is dit die Here wat die uiteinde bepaal, sê ons teks. God het

gesorg/voorsien dat die Filistyne Dawid terugstuur sodat hy nie teen Saul en

Israel die swaard sou lig nie. Dawid word weerhou, gered uit die situasie

waarin hy hom en sy manne gewerp het. Daarna sou die Here ook daarvoor

sorg dat Dawid en sy manne hulle families ongedeerd sou opspoor. Watter

verligting en salige uitkoms!

Hoe baie kere was u nie verlos uit die hoeke waarin u uself vasgepen het

nie. Dink gerus terug aan sodanige noodsituasies in u lewe. Daar het

genadiglik deure agter u oopgegaan waardeur u kon ontsnap. Hierdie

Goddelike bemoeienis is danksy die kruis en opstanding van Jesus Christus

moontlik gemaak.

Heerlike bevryding het nou reeds in u lewe ’n werklikheid geword. Loof

die Here daarvoor!

Sing: Psalm 42:4, 5 (1936)

Ds. AS (Fanus) Heystek (Emeritus)

- 133 -

- 134 -

Sondag 1 Mei

Skrifgedeelte: Lukas 1:26-38; HK Sondag 11, Vraag 29

Fokusgedeelte: Lukas 1:31

Die Naam Jesus

Die naam Jesus is vir ons ’n besondere naam, omdat ons dit net aan een

Persoon verbind, naamlik Christus, die Seun van God. In die tyd van Jesus se

omwandeling op aarde was daar egter baie mense wat die naam gedra het (vgl.

Kol. 4:11). Die naam Jesus is die Griekse weergawe van die Hebreeuse naam

wat in Afrikaans as Josua of Jesua weergegee word. Die naam Jesus beteken:

die Here verlos.

In die Ou-Testamentiese tyd was daar veral twee besondere persone wat

die naam gehad het. Die een was Josua, die opvolger van Moses, en die ander

een was Josua (Jesua), die hoëpriester, wat saam met Serubbabel die Jode uit

die ballingskap in Babel na Kanaän teruggelei het (Esra 2:2; Sag. 3).

Iets van die werk van die groot Josua wat sou kom, sien ons reeds as ons na

die twee genoemde persone uit die Ou Bedeling kyk. Trouens, beide van hulle

het Israel vanuit ’n situasie van ontbering die land Kanaän ingelei: die eerste

Josua uit die omswerwings in die woestyn en die tweede Josua uit die

ballingskap in Babel, en daarom sien ons by beide van hulle reeds ’n

heenwysing na die ander Josua wat sou kom om sy volk, die ware, geestelike

Israel, uit die geestelike ontbering en verknegting deur sonde, smart en lyding

in die hemelse Kanaän met sy ewige heerlikheid en saligheid in te lei.

Ons moet die verband tussen hierdie twee Josuas en Jesus goed raaksien,

want so het God die naam voorberei wat sy Seun by sy geboorte uit Maria sou

ontvang. As God dan deur ’n engel afsonderlik aan Josef en Maria sê dat die

Kind van Maria Jesus genoem moet word (Matt. 1:21; Luk. 1:31), besef ons

dat dit nie sommer net ’n naam is nie, maar dat dit ’n heel beson-dere naam is.

Die naam is aan Hom gegee omdat die betekenis van die naam duidelik in

Hom gesien sal word. In Hom sal die naam Jesus sy volle betekenis kry, want

dit is ’n helder afspieëling van sy wese. Die naam gee ten volle weer Wie en

Wat Hy is en met watter doel Hy na hierdie wêreld gekom het. Die betekenis

van die naam is trouens reeds deur die engel aangekondig toe hy van Jesus aan

Josef gesê het: “... want dit is Hy wat sy volk van hulle sondes sal verlos”

(Matt. 1:21). In ooreenstemming daarmee sê ons belydenis dat Jesus Verlosser

beteken.

- 135 -

Maandag 2 Mei

Skrifgedeelte: Matteus 1:18-25; HK Sondag 11, Vraag 29

Fokusgedeelte: Matteus 1:21

Jesus en ons sondes

As die engel aan Josef sê dat hy die Kind wat uit Maria gebore gaan word,

Jesus moet noem, dui hy die rede daarvoor soos volg aan: “... want dit is Hy

wat sy volk van hulle sondes sal verlos.” Daardeur wys die engel op die

verwoestende werking en ernstige gevolge van die sonde in die lewe van die

mens. Wat die engel sê, kom dus daarop neer dat die Kind wat gebore gaan

word, nie Jesus genoem sou word as daar geen verwoesting en ontreddering

deur die sonde in hierdie wêreld gewees het nie. Daarom is daar geen ander

naam in die hemel en op die aarde waardeur die sonde van die mens so sterk

beklemtoon word as juis die Naam Jesus nie.

As ons met die Naam Jesus gekonfronteer word, stel dit ons voor die

onomstootbare feit dat ons ellendige, doemwaardige sondaars is wat van

nature dood is in sondes en misdade (Ef. 2:1). As ons hierdie Naam reg

verstaan, ontbloot dit ons hoogmoed en verwaandheid en laat dit ons besef dat

ons in onsself skuldige oortreders van God se wet is. Dit ruk die mooi

opgesmukte kleed van ’n ordentlike lewe voor ander mense van ons af en toon

onbetwisbaar aan dat ons van nature as wetsoortreders en aangeklaagdes voor

God staan.

Die Naam Jesus, Verlosser van sondes, sê verder aan ons dat op die bodem

van alle vraagstukke en probleme in hierdie wêreld die sonde as vernaamste

skuld van die mensheid lê. Die korrupsie en verval, die ellende en lyding wat

so baie mense ervaar, vind sy diepste oorsaak nie in politieke, sosiale,

staatkundige of ekonomiese omstandighede nie, maar in die verbys-terende

realiteit van die sonde.

Nou verkondig die Naam Jesus egter ook aan ons dat Hy, ons Heiland,

gekom het om die verwoestende werk van die sonde te stuit en te breek. Nog

meer: Jesus het kom doen wat sy Naam beteken, naamlik om diegene wat

Hom in die geloof as Verlosser aanneem, inderdaad te verlos van hulle skuld

en sonde en hulle te laat lewe in die vryheid wat hulle van Jesus gekry het

(Gal. 5:1). Daarom is daar van al die name waarmee ons Heiland genoem

word, seker nie een wat in die ore van die skuldige sondaar mooier klink as

die Naam Jesus nie, want in hierdie Naam is die hele evangelie kort en kern-

agtig saamgevat. Jesus beteken Verlosser, en dit is tog die hele inhoud van die

evangelie: dat Christus Jesus in hierdie wêreld gekom het om sondaars te

verlos (1 Tim. 1:15).

- 136 -

Dinsdag 3 Mei

Skrifgedeelte: Lukas 19:1-10; HK Sondag 11, Vraag 29

Fokusgedeelte: Lukas 19:10

Jesus verlos ons van sonde

Wat beteken dit in die praktyk om deur Jesus van sondes te verlos te word?

Om dit te kan verstaan, moet ons ’n konkrete geval waarin dit geopenbaar

word, onder oë neem. Ons kyk na die lewe van Saggeus, die tollenaar in

Jerigo.

Saggeus was ’n man wat deur diefstal en afpersing ryk geword het. As

rykdom ware geluk in ’n mens se lewe kon bring, moes hy baie gelukkig ge-

wees het. Uit sy hele optrede is dit egter duidelik dat hy nie gelukkig was nie.

Dit is asof hy te midde van sy rykdom aan aardse skatte onder die indruk van

sy innerlike armoede gekom het. Die bande van die sonde knel hom. Sy volk

noem hom met eenstemmige veragting “’n sondige man”.

Nou sou dit op sigself nie so erg gewees het as hy innerlik rustig was en

oortuig was dat hy goed lewe nie. Dit is egter nou juis nie die geval nie. Hy

weet maar alte goed hoe hy mense bedrieg en beroof, en dit hinder hom. Dit

blyk daaruit dat hy later self van sy afpersing van mense praat (vs 8). Miskien

wou hy al breek met sy sondige lewe, maar hy kon nog net nie die knoop

deurhak nie.

Dan hoor hy van Jesus wat sulke wonderlike dinge doen en sê en soveel

geluk in die lewens van mense bring. As Jesus dan in Jerigo kom, doen hy

besondere moeite om Hom te sien. Dan gebeur die wonderlike ook: Toe Jesus

hom roep waar hy in die boom sit en daarna by hom tuisgaan en met hom

praat – toe breek die hart van hierdie sondige mens. Hy staan op en ten

aanhore van almal bely hy sy sonde en sy geloof in Jesus as Verlosser.

Toe Jesus in sy lewe inkom, was dit asof die sondekettings dadelik van

hom afval. Die geldduiwel wyk uit sy lewe. Geld is nie meer sy god nie.

Daarom sê hy ook dat hy die helfte van sy goed aan die armes gaan gee en

vierdubbel gaan teruggee aan dié wat hy afgepers het.

In die lewe van Saggeus het Jesus getoon dat Hy werklik is wat sy Naam

beteken: Verlosser, Saligmaker. Hy bring geluk en vreugde omdat Hy mense

van sonde verlos. Jesus Self bevestig hierdie verlossende werk van Hom in die

lewe van Saggeus as Hy sê: “Die Seun van die mens het immers gekom om te

soek en te red wat verlore is.” Om te red deur te verlos van sonde – dit is wat

Jesus kom doen het en inderdaad gedoen het, ook in die lewe van Saggeus.

Daarom is Hy die Verlosser. Daarom is sy Naam Jesus.

- 137 -

Woensdag 4 Mei

Skrifgedeelte: 1 Petrus 3:13-19; HK Sondag 11, Vraag 29

Fokusgedeelte: 1 Petrus 3:18

Jesus bewerk versoening by God

Jesus kon ons alleen van ons sondes verlos as Hy ons terselfdertyd met

God kon versoen. Volgens die woorde wat in die Nuwe Testament vir

versoening gebruik word, het versoening twee aspekte wat ten nouste met

mekaar verband hou. Eerstens beteken versoening die herstel van verhoudings

wat versteur is, in hierdie geval die verhouding tussen God en mense (Rom.

5:10; 2 Kor. 5:18). Tweedens word aangedui dat so ’n herstel van verhou-

dings alleen kan plaasvind as daar voldoening is (Rom. 3:25; Heb. 2:17). Dit

beteken hier dat daar ’n losprys aan God betaal moet word om sy reg wat deur

die sonde geskend is, te herstel (Mark. 10:45; 1 Tim. 2:5, 6).

Nou is dit aangrypend dat, hoewel dit die mens is wat teen God gesondig

het, dit God Self is wat in sy groot genade die inisiatief vir die versoening met

die mens neem, want Paulus sê daarvan: “Dit alles is die werk van God. Hy

het ons deur Christus met Homself versoen ...” (2 Kor. 5:18).

Die versoening tussen God en mens kom duidelik na vore onder andere in

1 Petrus 3:18 waar Petrus sê: “Ook Christus het een maal vir die sondes gely,

die onskuldige vir die skuldiges, om julle na God te bring.” Die doel van

Christus se koms na die aarde word aangedui met die woorde: “... om julle na

God te bring.” Dit beteken om versoening tussen God en mens te bewerk.

Christus kon dit egter alleen doen deurdat Hy, die onskuldige, vir die

skuldiges gely het en die losprys aan God betaal het (Matt. 20:28).

Die woord versoening vestig dus ons aandag op wat Jesus by God gedoen

het. Dit moet ons in gedagte hou om die Naam Jesus te verstaan: Hy het

ooreenkomstig die ryk betekenis van sy Naam nie ’n menslike taak verrig nie,

maar ’n taak wat deur geen mens uitgevoer sou kon word nie. Hy het vir ons

verlossing bewerk, omdat sy bloed vir baie vergiet is tot vergewing van sondes

(Matt. 26:28). Hy het ons losgekoop van die vloek wat die wet meebring deur

in ons plek ’n vervloekte te word (Gal. 3:13). Dit het Hy gedoen deur sy lewe

prys te gee in die dood en Homself as soenoffer vir ons sondes te offer. Hy het

ons wat as sondaars en skuldiges voor God moes verskyn, liefgehad en ons

met sy bloed van ons sondes verlos en van ons konings en priesters van sy

God en Vader gemaak (Op. 1:5, 6).

Hieruit is dit duidelik dat ons alleen versoening met God kan verkry deur

die voldoening van Christus. Dit is die kern van die Bybelse leer oor

versoening (Rom. 5:10, 11).

- 138 -

Donderdag 5 Mei

Skrifgedeelte: Handelinge 4:1-17; HK Sondag 11, Antwoord 29

Fokusgedeelte: Handelinge 4:12

Jesus is die enigste Verlosser Petrus en Johannes is deur die Joodse leiers tot verantwoording geroep

omdat hulle ’n kreupel man in die Naam van Jesus Christus genees het. Toe

het Petrus soos volg van Jesus teenoor hulle getuig: “Hy bring die verlossing

en niemand anders nie. Daar is geen ander naam op die aarde aan die mense

gegee waardeur God wil dat ons verlos moet word nie.”

Daarmee sê Petrus aan hulle dat die verlossing van die mens en die ewige

saligheid by niemand anders gevind kan word nie as net by Jesus alleen. Die

woord wat vir verlossing in Grieks gebruik word, kan die redding van die

liggaam en die redding van die siel aandui. So gesien, sê Petrus aan die Joodse

leiers dat net soos die kreupel man liggaamlik onweerlegbaar deur Jesus

genees is, so kan net Jesus – net Hy alleen! – ’n mens se siel genees deur hom

van al sy sondes te verlos. Jesus sê trouens self: “Niemand kom na die Vader

toe behalwe deur My nie” (Joh. 14:6). Op grond van hierdie getuienis van die

Skrif sê ons belydenis ook van Jesus dat “by niemand anders enige saligheid te

soek of te vind is nie”.

Deur hierdie belydenis is standpunt ingeneem teen die Rooms-Katolieke

Kerk se verering van die heiliges en in die besonder van Maria, die moeder

van die Here Jesus, wat hulle as medeverlosser vereer. Hulle gaan so ver as

om te sê dat Maria saam met haar lydende Seun gely het om die menslike

geslag te verlos (Pous Benedictus XV). Dit is in stryd met die Skrif wat leer

dat Jesus die enigste Verlosser is. Daarom word die siening ook deur ons

belydenis verwerp.

Die belydenis dat Jesus die enigste Verlosser is, is ook met die opkoms van

die Verligting aan die begin van die 18de eeu misken. Volgens hierdie siening

is die mens met sy vermoëns in staat om homself te red. Daarom het hy geen

Verlosser en geen Jesus nodig nie. Hierdie siening het egter uitgeloop op twee

bloedige wêreldoorloë en het geen verlossing gebring nie.

Tans word die verlossing deur Jesus alleen ook deur die sogenaamde New

Age-Beweging (NAB) verwerp. Die aanhangers van hierdie beweging sê dat

alle godsdienste gelyk is en dat dit maar net verskillende paaie is wat mense

by dieselfde eindpunt uitbring. Daarom is ’n verlossing eksklusief deur Jesus

nie nodig nie. In wese is die NAB niks anders nie as afgodery. Teenoor al

hierdie en ander dwalings bely ons saam met Petrus en Johannes dat

verlossing net by Jesus te vind is en by niemand anders nie.

- 139 -

Vrydag 6 Mei

Skrifgedeelte: 1 Johannes 1:1-10; HK Sondag 11, Vraag 30

Fokusgedeelte: 1 Johannes 1:7

Jesus is die volkome Verlosser

Met die woorde “die bloed van Jesus, sy Seun” verwys Johannes na Jesus

se onvattende lyding van sy geboorte af tot sy kruisdood. Dit was sy lyding as

betaling vir ons sonde en sondeskuld. Nou beklemtoon Johannes dit dat Jesus

as Seun van God deur hierdie lyding en bloedstorting dié wat in Hom glo,

“reinig ... van elke sonde”. Die sonde in sy wese en werking, die sonde as

skuld en smet, die sonde in al sy openbarings en ontwrigtings – van dit alles

reinig Jesus ons en vergewe Hy ons. Hy is inderdaad ’n volkome Verlosser.

Daarom mag die Christen nie addisionele verlossingshulp soek nie. Sodanige

hulp is nie net onnodig nie, maar ook ’n skending van Jesus se eer en ’n

miskenning van sy volmaakte verlossingsdaad. Wie dit doen, toon dat hy Jesus

nie as die volkome Verlosser wil erken en aanvaar nie.

Dit is waaroor in Antwoord 30 van die Kategismus gehandel word. Daarin

word sonder twyfel verwys na die praktyke in die Rooms-Katolieke Kerk

(RKK). In dié kerk word lidmate geleer om met die oog op hulle verlossing

van sonde, behalwe vir die verlossing deur Jesus, addisionele hulp te soek by

die sogenaamde heiliges en in die besonder by Maria, die moeder van Jesus.

Daarby moet hulle ook ernstig daarna streef om verdere vergifnis vir hulle

sonde te bewerk deur ’n verdienste voor God te verkry met hulle goeie werke,

gebede, ongetroud te bly en dergelike meer. Dan kan hulle ook nog hulp kry

by die kerk deur sondebelydenis (bieg) en boetedoening.

Nou moet in alle eerlikheid erken word dat die bedoeling van die RKK nie

is om Jesus te vervang deur die optrede van die heiliges, eie goeie werke of

die hulp van die kerk nie, maar om die verlossingswerk van Jeus aan te vul.

Juis daardeur ontken hulle egter dat Jesus ’n volkome Verlosser is en dat sy

betaling van ons sondes geen aanvulling nodig het nie. So val hulle ook in

dieselfde sonde as die Galasiërs wat van oordeel was dat die verlossing deur

Jesus deur sekere praktyke soos die besnydenis aangevul moet word. Paulus sê

egter dat dit in stryd is met die evangelie wat hy aan hulle verkon-dig het en

spreek dan die vloek van God daaroor uit (Gal. 1:8, 9).

Christus het ons volkome verlos van elke sonde en daarom kan ons ware

rus by Hom vind (Matt. 11:28-30).

- 140 -

Saterdag 7 Mei

Skrifgedeelte: Romeine 8:31-39; HK Sondag 11, Vraag 30

Fokusgedeelte: Romeine 8:32

Jesus skenk saligheid en welsyn

Hier word veral op die woord heil in die uitdrukking saligheid en heil in

Vraag 30 gefokus. In die vorige vertaling van die Kategismus is die betrokke

woord nie met heil vertaal nie, maar met welsyn. Om verskeie redes waarop

nie nou ingegaan word nie, sou dit beter gewees het as die vertaling van die

uitdrukking met saligheid en welsyn behoue gebly het. Saligheid verwys dan

na die ewige lewe (wat vir die gelowiges reeds hier op aarde begin – Joh. 3:36)

en welsyn na die aardse lewe (waarin by die gelowige iets van die ewige

saligheid nou reeds geopenbaar word – Sag. 14:20).

Die onderskeid tussen saligheid en aardse welsyn is belangrik om te toon

dat die ware gelowige nie net die ewige saligheid van Christus verwag nie,

maar ook alles wat ons vir ons aardse lewe nodig het. Dit kom ook duidelik na

vore as Paulus in Romeine 8:32 sê dat God sy Seun gegee het om ons vir die

ewige saligheid te red, en dan in aansluiting daarby sê dat God “saam met

Hom” alles wat ons vir ons aardse lewe nodig het, uit genade aan ons sal gee.

Ons is dus nie net vir ons ewige lewe nie, maar ook vir ons aardse lewe ten

volle van die Here Jesus afhanklik. Die implikasie hiervan is dat ons die Here

met ons hele aardse lewe moet dien met die oog op die ewige lewe.

Dit is belangrik om dit te beklemtoon, want daar heers by sommige mense

die siening dat Jesus net gedien moet word op Sondag, of net as daar oor

godsdiens gehandel word, of net as die redding van die siel ter sprake is. Op

die breë terrein van die lewe het Jesus, volgens hulle, niks te sê nie. Dit is die

terrein van die wetenskaplikes, politici, ekonome en amptenare.

Wie egter sy afhanklikheid van Jesus slegs beperk tot die siel van die mens

en daarteenoor die aksies van die denkende verstand, die versorging van ons

liggaamlike behoeftes en die hantering van die belange van gesin en

maatskappy van die mens se eie krag en vermoë afhanklik stel, verloën Jesus

met die daad. Nie net ons saligheid nie, maar ook ons aardse welsyn ontvang

ons uit die hand van Jesus Christus. Elke stukkie brood wat ons eet en elke

druppel water wat ons drink, gee die Vader om Jesus se ontwil aan ons. Ter

wille van sy kruislyde het God ons Vader geword. Daarom kan ons alleen in

die Naam van Jesus na die Vader gaan en Hom vra om ons alles te gee wat ons

vir die aardse en ewige lewe nodig het.

- 141 -

Sondag 8 Mei

Skrifgedeelte: Matteus 7:21-28; HK Sondag 11, Antwoord 30

Fokusgedeelte: Matteus 7:21

Jesus – geroem met die mond, verloën met die daad

Die aanleiding vir bogenoemde uitspraak in ons belydenis is die praktyk in

die Rooms-Katolieke Kerk (RKK). Hulle verklaar dat Jesus ’n volkome

Verlosser is. Deur sy lyding en sterwe aan die kruis het Hy ten volle vir al ons

sondes betaal. Tog is hulle van oordeel dat die verlossing wat Hy vir ons

bewerk het, aangegevul moet word deur die optrede van Maria en die ander

sogenaamde heiliges, maar ook deur onsself met die goeie werke wat ons

doen.

Nou sê ons belydenis dat hierdie siening uit logiese oogpunt onwaar is.

“Slegs een van twee dinge is moontlik: Jesus is nie ’n volkome Verlosser nie,

óf die wat hierdie Verlosser met ’n ware geloof aanneem, het in Hom alles wat

vir hulle saligheid nodig is.” Dit lei tot die gevolgtreking dat die RKK met die

mond bely dat Jesus ’n volkome Verlosser is, maar Hom met die daad verloën.

Dit stel ons voor ’n probleem wat nie net by die RKK gevind word nie,

maar van die vroegste tye af tot vandag toe seker in alle kerke en ook by ons

in ons persoonlike lewe voorkom: ons bely met die mond dat ons in die Here

glo, maar ons verloën Hom met die daad. Abram het op God vertrou. Toe hy

in Egipte kom, het hy egter vir sy beskerming nie op God vertrou nie, maar ’n

leuen vertel dat Sarai nie sy vrou was nie, maar sy suster (Gen. 12:10-20).

Boonop het hy hierdie leuen later herhaal (Gen. 20). In die tyd van Jesaja

(29:13) kla die Here ook dat sy volk naby Hom is met die mond, maar hulle

hart is ver van Hom af. Verder weet ons ook dat Petrus, wat sy geloof in die

Here bely het (Matt. 16:16), Hom met woord en daad verloën het (Mark.

14:26-31; 15:66-72). In die lig hiervan moet ons Jesus se ernstige

waarskuwing ook aan ons sien as Hy sê: “Nie elkeen wat vir My sê ‘Here,

Here’ sal in die koninkryk van die hemel ingaan nie, maar hy wat die wil doen

van my Vader wat in die hemel is” (Matt. 7:21). As ons die Here nie (of nie

meer) met besieling en oorgawe dien nie, loop ons maklik gevaar om Hom

met die mond te bely, maar met ons dade te verloën (vgl. Jak. 1:22-24).

Het ons al ooit daaraan gedink wat van ons sou word as die woorde van die

Seun aan die Vader, dat Hy sal kom om ons te verlos, net woorde gebly het en

nie uiteindelik gestalte in die konkrete historiese daad van verlossing aan die

kruis gevind het nie? (Vgl. Heb. 10:5-10.)

Hierdie magtige liefdesdaad van ons Here en Heiland moet ons vermaan en

aanspoor om Hom uit dankbaarheid met woord en daad te dien.

- 142 -

Maandag 9 Mei

Skrifgedeelte: Matteus 3:13-17; HK Sondag 12, Vraag 31

Fokusgedeelte: Matteus 3:16

Die salwing van Christus

Naas die algemene betekenis wat salwing in Israel gehad het, het dit in

hulle godsdiens ’n heel besondere betekenis gehad. Dit blyk daaruit dat slegs

drie groepe persone in die besondere betekenis van dié handeling gesalf is. Dit

was die priesters (Eks. 30:30), die konings (1 Sam. 10:1; 16:13) en die profete

(1 Kon. 19:16). By hulle het die salwing daarin bestaan dat welriekende olie

op so ’n persoon se kop uitgegiet is sodat dit afgeloop het oor sy hele liggaam

en ook sy klere deurtrek het (Ps. 133:2).

Waar persone tot een van die genoemde drie ampte gesalf is, het salwing

die volgende betekenis gehad. Eerstens het dit beteken dat so ’n persoon deur

God uitgekies en afgesonder is om ’n spesifieke taak in sy diens te vervul (1

Sam. 16:12). Tweedens het dit beteken dat die persoon deur God toegerus en

bekwaam gemaak sal word met gawes en vaardighede om sy taak op ’n wyse

wat goed en reg is in die oë van die Here te kan vervul (Jer. 1:7, 8, 18).

Derdens het dit beteken dat die persoon op die wyse van God die opdrag

ontvang het en uitgestuur word om die besondere taak waarvoor hy gesalf is,

te gaan vervul (Jes. 6:8-13; Jer. 1:7, 8).

Nou moet ons onthou dat al die gesalfde profete, priesters en konings in die

Ou-Testamentiese tyd heenwysings was na die groot Gesalfde van die Here

wat sou kom: Jesus Christus. Daarby was die drie ampte wat sedert die

sondeval geskei was en deur verskillende persone vervul was, weer in Hom

verenig. Verder het God Self Jesus as die Christus gesalf (Ps. 2:6; Mark. 1:10,

11). Hy is ook nie met olie gesalf nie, maar met die Heilige Gees. Nadat

Johannes Hom gedoop het, het die Vader Hom met die Heilige Gees gesalf

wat soos ’n duif uit die hemel op Hom neergedaal het (Matt. 3:16, 17).

Ook sy salwing het beteken dat Hy deur God gekies en aangewys is om as

ons Redder en Saligmaker op te tree. Verder het sy salwing beteken dat Hy vir

sy besondere taak toegerus en bekwaam gemaak is. Natuurlik was dit net ’n

toerusting en bekwaammaking na sy menslike natuur. Na sy goddelike natuur

is Hy almagtig, alwetend en alwys en daarin was geen bekwaammaking nodig

of moontlik nie. Vanselfsprekend het die salwing ook by Hom beteken dat Hy

van God die opdrag ontvang het om ons Middelaar te wees en ons met God te

versoen. Deur die vervulling van die drie ampte van profeet, priester en

konning sou Hy die mag van Satan en die sonde verbreek, ons skuld betaal en

vir ons vrede met God en die ewige saligheid verwerf.

- 143 -

Dinsdag 10 Mei

Skrifgedeelte: Matteus 11:25-30; HK Sondag 12, Vraag 31

Fokusgedeelte: Matteus 11:28, 29

Christus as Profeet

Christus sê dat ons aan die ewige lewe deel het as ons sy Vader ken en

Hom, Christus, ken (Joh. 17:3). Om hierdie kennis te kan verkry, het ons egter

die regte onderwyser nodig. Hierdie onderwyser is Jesus Christus Self. Hy is

’n volmaakte Onderwyser en daarom die beste Onderwyser wat daar ooit was

of is of sal wees. Hy maak aan ons, volgens ons belydenis, die raad en wil van

God aangaande ons verlossing ten volle bekend. Omdat die sonde ons

verstand verduister het, het ons so ’n besondere Onderwyser nodig om die

regte kennis van God te kan verkry. Reeds in die Ou Testament het ons met

die onderrig van Christus te doen by monde van die profete en digters.

In die Nuwe Testament tref ons Christus Self as die groot Onderwyser aan.

Hoe ’n wonderlike Onderwyser was Hy nie! Indrukwekkend en aangrypend

was sy onderrig. Tog was dit so eenvoudig dat almal dit kon verstaan. Verruk

oor sy onderrig, het dié wat na Hom geluister het, gesê: “Nog nooit het iemand

gepraat soos hierdie man nie” (Joh. 7:46). Elke uitspraak van Hom het die

mense aangegryp. Niemand kon tydens sy onderrig dieselfde bly nie.

Wat het Christus dan die mens kom leer? Ons belydenis sê dat Hy die

verborge raad en wil van God aangeaande ons verlossing aan ons bekend

gemaak het. Uit sy onderrig is dit vir die mens duidelik dat daar net een weg

tot verlossing is, en dit is deur Hom, Jesus Christus, Self. Hy is dus Self die

inhoud van sy profetiese onderrig. Hy sê dit trouens Self: “Ek is die weg, die

waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader toe behalwe deur My nie”

(Joh. 14:6). Daarom roep Christus ook almal om in die geloof na Hom toe te

kom as Hy sê: “Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal

julle rus gee. Neem my juk op julle en leer van My ...” (Matt. 11:28, 29).

In sy onderrig het Christus dit baie duidelik gestel dat daar net twee be-

stemmings vir die mens is: ’n ewige vreugde of ’n ewige smart, en alle mense

moet by een van die twee bestemmings uitkom (Matt. 7:13, 14). Die ewige

vreugde kan net bereik word deur die geloof in Christus (Joh. 3:36).

Uit dit alles kan ons nou ook sien watter roeping hier op ons gelê word: ons

moet ons deur Christus as Onderwyser laat leer. Hy sê dit immers Self:

“Neem my juk op julle en leer van My ...” Daarom moet ons die Woord van

God lees en bestudeer en na die prediking daarvan luister, want daardeur leer

Hy ons en leer ons van Hom. So sal ons die regte kennis kry wat tot saligheid

lei.

- 144 -

Woensdag 11 Mei

Skrifgedeelte: Hebreërs 7:23-28; HK Sondag 12, Antwoord 31

Fokusgedeelte: Hebreërs 7:27

Christus as Priester: Hy offer Homself

Uit die Ou Testament is dit duidelik dat die priester, en veral die

hoëpriester, hoofsaaklik ’n drievoudige taak gehad het: hy moes vir die volk

offer (Lev. 16:11-16); hy moes vir die volk bid (Lev. 16:21, 22), hy moes die

volk seën (Num. 6:22-27). Al drie take sal agtereenvolgens behandel word.

Hier word slegs gefokus op eersgenoemde: Christus se priesterlike offer.

Daar is mense wat dink dat Christus maar net ’n groot Profeet en leraar

was. So wil hulle Hom met ander sogenaamde groot leermeesters soos

Confucius, Plato en Aristoteles probeer gelykstel. Wie so van Christus praat,

ontken egter daarmee dat Hy ons daadwerklik van ons sondes verlos het, al

word hulle beïndruk deur die “mooi dinge” wat Hy gesê het. Sonder sy

priesterlike offer het Christus as Profeet vir ons niks te sê nie.

Ons belydenis sê dat Christus ons met die enige offer van sy liggaam verlos

het. Hy het Homself geoffer. In Hebreërs 7:27 sê die skrywer dit uitdruklik:

“Hy het immers eens en vir altyd ’n offer vir die sondes gebring toe Hy

Homself geoffer het.” Hierin sien ons hoe Hy van die priesters van die Ou-

Testamentiese tyd verskil het. Hulle het meesal diere geoffer met die gedagte

dat die dier sterf in die plek van die mens wat werklik skuldig is. Christus het

egter nie iets of iemand anders geoffer nie. Hy het Homself geoffer. Hy was

Offeraar en Offerande tegelyk. Hy was Priester van God, maar terselfdertyd

ook Offerlam wat die sondes van die wêreld wegneem.

Die pad na die ewige lewe sou immers alleen vir ons oopgemaak word as

ons die swaar straf op die sondes gedra het. Geen mens is egter daartoe in staat

nie. En as alles net so gebly het, sou ons vir ewige verlore gewees het. Toe het

Christus in sy onpeilbare liefde vir sy uitverkore kinders al hulle skuld op

Hom geneem. Hy was bereid om God se swaar straf op ons sonde vir ons te

dra. Hy was bereid om God se toorn oor ons sonde teen Hom te laat uit-woed.

Hy was gewillig om geslaan te word met die slae waarmee God ons moes

slaan. Op Golgota is hierdie offerande voltrek toe Christus Homself in ons

plek geoffer het. Hy het ons vervloeking op Hom geneem sodat ons kan deel

in God se seën. Daarom kan Hy as Profeet sê dat ons by Hom rus kan vind

(Matt. 11:28), want as Priester het Hy vir ons die rus berei.

Hierdie wete moet ons daartoe bring om uit dankbaarheid ons lewe as ’n

offer aan Hom te gee. Dan sal almal kan sien dat ons sy uitverkore kinders is

wat deel het aan sy priestelike offerande om ons te verlos.

- 145 -

Donderdag 12 Mei

Skrifgedeelte: 1 Johannes 2:1-6; HK Sondag 12, Antwoord 31

Fokusgedeelte: 1 Johannes 2:1

Christus as Priester: Hy bid vir ons

Dit was ook die taak van die Ou-Testamentiese priesters om biddend en

voorbiddend vir die volk by God in te tree. Ook hierdie priesterlike taak sou

Christus op volmaakte wyse vervul, want Hy tree vir ons in by die Vader as

ons Voorspraak en Advokaat (1 Joh. 2:1; Heb. 7:24). En ... so ’n Voorspraak

het ons dringend nodig. Ons staan immers as skuldiges en aangeklaagdes voor

God. Christus het egter God se straf op die sonde in ons plek gedra. Nou

bestaan sy werk as Voorspraak daarin dat Hy God die Vader vra om al die

sondes wat ons gedoen het en nog doen, ons nie toe te reken nie omdat Hy Self

op Golgota vir al ons sondes ten volle betaal het. Daarom is sy voorspraak vir

ons by die Vader nie net ’n wens of ’n begeerte wat Hy uitspreek nie, maar ’n

eis. Op grond van sy soenverdienste eis Hy dat die Vader sy voorspraakgebede

vir ons moet verhoor. Christus het reeds voor sy kruisiging vir sy volgelinge

as voorbidder ingetree. So weet ons dat Hy aan Petrus gesê het: “Simon,

Simon! ... Die Satan het daarop aangedring om julle soos koring te sif. Maar

Ek het vir jou gebid dat jou geloof jou nie begewe nie” (Luk. 22:31, 32). Op

grond van die versoening wat Christus nog aan die kruis sou volbring, het Hy,

nog voordat dit gedoen is, gebid dat die Vader Petrus se geloof nie moet laat

ophou nie. En die Vader het sy gebed verhoor: Petrus se geloof het hom nie

begewe nie. Daarom kan ons wat ná die voltooide verlossing van Christus

leef, nog sekerder wees dat sy versoeke vir ons deur die Vader verhoor sal

word. Hoe wonderlik is dit nie om juis vir Christus as ons Voorspraak te hê!

Hy is die invloedrykste Voorspraak wat ons kan kry, want Hy besit alle mag

en invloed in die hemel en op die aarde (Matt. 28:18). Aan die ander kant is

Hy die simpatiekste Advokaat wat ons kan kry, want daar is niemand wat ons

nood en ellende beter ken as juis Hy nie. Omdat Hy, behalwe vir die sonde,

presies net so ’n mens soos ons was, ken Hy ook ons swakheid, versoekings

en stryd (Heb. 2:17, 18; 1 Joh. 3:5).

Christus is vandag nog ons Voorspraak by die Vader (Heb. 9:24). Voort-

durend staan Hy pleitend tussen God wat die sonde nie kan verdra nie en ons

wat die sonde nie kan nalaat nie. Hy bid vir ons as ons ver van God afgedwaal

het en dit nie weet nie of wil weet nie. Hy bid vir ons as ons self opgehou het

met bid of nie kan bid nie. Dit moet vir ons as kinders van God die vaste anker

in ons lewe wees dat Christus vir ons ’n Voorspraak is wat voortdurend met sy

voorbidding vir ons intree by die Vader.

- 146 -

Vrydag 13 Mei

Skrifgedeelte: Lukas 24:36-50; HK Sondag 12, Antwoord 31

Fokusgedeelte: Lukas 24:50, 51

Christus as Priester: Hy seën ons

Hoewel dit nie in die Kategismus genoem word nie, was een van die take

van die priesters dat hulle die volk in die Naam van die Here moes seën. In

Numeri 6 (24-26) lees ons dat die priesters die volk moes seën deur aan hulle

te sê: “Die Here sal jou seën en jou behoed; die Here sal sy aangesig oor jou

laat skyn en jou genadig wees; die Here sal sy aangesig oor jou verhef en aan

jou vrede gee” (1953-vertaling). Daarby sê die Here dan: “So moet hulle my

Naam op die kinders van Israel lê; en Ek sal hulle seën.” Ook hierdie

priesterlike taak om sy kerk te seën, het Christus op ’n besondere wyse

uitgevoer. Ons lees in Lukas 24:50, 51: “Daarna het Hy hulle uit die stad

uitgelei tot by Betanië. Daar het Hy sy hande opgehef en hulle geseën. Terwyl

Hy hulle seën, het Hy van hulle af weggegaan en is in die hemel opgeneem.”

Christus seën sy dissipels. Terwyl Hy hulle seën, begin Hy opvaar. Met sy

hande steeds seënend oor hulle uitgestrek, verdwyn Hy agter wolke. Wat

beteken dit dan as die Here ons seën? Dit is nie maar net ’n mooi gebaar en

mooi woorde wat uitgespreek word nie, maar dit wys op ’n daad van God

(Num. 6:27). As Hy ons seën, beteken dit dat Hy ons as sy verbondsvolk met

sy genade omring, dat Hy ons bewaar en beskerm, dat Hy ons altyd bystaan en

help, dat Hy alles vir ons ten goede laat meewerk (Rom. 8:28). Nou weet ons

dat Christus die seën van God, wat ons vanweë ons sonde moes ontbeer, deur

sy enige offerande vir ons verwerf het. Met sy hemelvaart lê Hy hierdie

verwerfde seën op sy kerk. Trouens, die laaste wat sy kerk van Hom op aarde

gesien het, was dat sy hande seënend oor hulle uitgestrek is. Hy wou immers

hê dat sy kerk altyd moet onthou dat Hy sy seën op hulle laat rus. Die seën wat

tydens die eredienste oor die gemeente uitgespreek word, is dan ook ’n

heenwysing na die seën van Christus. Anders gestel: die seën kan alleen oor

die gemeente uitgespreek word omdat Christus sy seën op sy kerk laat rus. Dit

maak die uitspreek van die seën oor die gemeente ’n aangrypende gebeurtenis.

Daarom moet met inspanning en konsentrasie daaraan aandag gegee word. Dit

is wel waar dat ons ná die uitspreek van die seën weer terugkeer na ons

probleme, ons daaglikse bekommernis en sorge, ons droefheid en besondere

huislike omstandighede. Tog weet ek: die seën van die Here is in die kerk oor

my uitgespreek. Dit beteken dat Christus, wat seënend na die hemel opgevaar

het, sy seën, te midde van al my probleme en die uitdagings wat aan my gestel

word, ook op my laat rus. En ... is dit nie ’n wonderlike troos nie!

- 147 -

Saterdag 14 Mei

Skrifgedeelte: Matteus 28:11-20; HK Sondag 12, Antwoord 31

Fokusgedeelte: Matteus 28:18

Christus as Koning: Hy regeer ons

Christus het ná sy oorwinning oor die sonde, Satan en die dood en voor sy

hemelvaart Homself as Koning geproklameer toe Hy aan sy dissipels gesê het:

“Aan My is alle mag gegee in die hemel en op die aarde” (Matt. 28:18).

Teenoor aardse vorste wat slegs beperkte mag oor ’n beperkte gebied besit,

besit Hy alle mag in die hemel en op die aarde. Alles en almal is aan sy mag

en wil onderworpe. Daarby moet in gedagte gehou word dat Christus Self gesê

het dat sy koninkryk nie van hierdie wêreld is nie (Joh. 18:36). Daarmee het

Hy bedoel dat sy koninkryk nie deur ’n uitwendige gelaat soos finansiële

vermoë, militêre mag of politieke krag gekenmerk word nie; inteendeel, Hy

vestig sy troon op die harte van die gelowiges sodat hulle doen wat Hy van

hulle verwag om te doen. So maak Hy van hulle onderdane van die onver-

ganklike koninkryk van God. Christus se regering gaan oor alles en almal

binne en buite die kerk. Ten diepste is dit nie die mens nie, nie eerste ministers

en presidente wat die verloop van sake in die wêreld bepaal nie, maar

Christus. Hy laat alles verloop soos Hy dit wil hê. Dit is vir ons ’n groot troos,

want dit beteken dat niks teen sy wil kan gebeur nie.

Die feit dat Christus in die besonder ons as gelowiges regeer, is absoluut

noodsaaklik, want ons kan onsself nie regeer nie. Deur die sonde is ons

voortdurend geneig om net die verkeerde te doen wat tot ons ewige ondergang

kan lei. Daarom moet Hy ons regeer om ons op die regte pad te hou. Die

middele waardeur Hy ons regeer, is sy Woord en Gees. In die Woord kry ons

volledige voorligting oor wat ons Koning wil hê dat ons moet doen om God te

eer, wat ons heerlike loon sal wees as ons Hom gehoorsaam, en hoe

verskriklik ons straf sal wees as ons ongehoorsaam is aan sy gebooie.

Saam met sy Woord regeer Hy ons egter deur sy Gees. Nie in die sin dat

Hy ons deur sy Gees iets anders leer as wat in sy Woord staan nie; inteendeel,

deur sy Gees word ons juis aan sy Woord gebind. Deur sy Gees help Hy ons

om sy Woord te kan verstaan en maak Hy ons gewillig om werklik te doen

wat Hy van ons verwag sodat die uitvoering van sy gebooie vir ons ’n lus sal

wees en nie ’n las nie. Nou is die vraag: Laat ons ons deur Christus as Koning

regeer? Paulus skryf: “Moet dan nie toelaat dat die sonde nog langer oor julle

heerskappy voer en julle die begeertes van julle sterflike aardse bestaan laat

gehoorsaam nie” (Rom. 6:12). Die sonde moet nie oor ons heers nie, maar

Christus deur sy Woord en Gees op alle terreine van die lewe.

- 148 -

Sondag 15 Mei

Skrifgedeelte: Johannes 10:22-30; HK Sondag 12, Antwoord 31

Fokusgedeelte: Johannes 10:28, 29

Christus as Koning: Hy beskerm ons

Regering beteken ook beskerming. Trouens, wat beteken ’n regering as hy

die volk waaroor hy regeer, nie teen vyande en gevare kan beskerm nie? Dit

geld nou in heel besondere sin van die volk van God: hulle moet beskerm

word, want daar is gevaarlike vyande wat hulle bedreig. Van buite word ons

deur die aanvalle van Satan en die verleiding van die wêreld bedreig. Van

binne word ons bedreig deur ons eie sondige natuur, die verraaier wat so gou

en so maklik die deure van ons lewe vir die sonde kan oopmaak. Teen al

hierdie sataniese en onchristelike magte beskerm Christus ons, omdat ons aan

Hom behoort. Dit is wat Christus bedoel as Hy in Johannes 10:28-29 sê: “Ek

gee hulle die ewige lewe en hulle sal in alle ewigheid nooit verlore gaan nie.

Niemand sal hulle uit my hand ruk nie ... Niemand kan hulle uit die hand van

my Vader ruk nie.”

Soms beskerm die Here sy kinders so dat die vyand nie ’n hand op hulle

kan lê nie. Dit moes koning Sanherib van Assirië ondervind, want toe hy in

die tyd van koning Hiskia teen Jerusalem wou optrek om dit te verwoes, het

die Here 185 000 van sy soldate in een nag laat sterf sodat hy onverrigtersake

na Assirië moes terugkeer (Jes. 36, 39). God beskerm sy kinders egter nie

altyd so nie. God laat soms toe dat sy volk deur oorloë, teëspoede en rampe

geteister word. Soms word hulle kaal gestroop sodat hulle geen aardse

besittings meer het nie. Christus het immers Self aan sy dissipels gesê: “In

hierdie wêreld sal julle dit moeilik hê” (Joh. 16:13). Dan beteken die be-

skerming van Christus dat, wat ons ook al ontneem word, daar sekere gawes

van God is wat ons nooit ontneem kan word nie, en dit is ons geloof in God,

ons deelhê aan Christus se verlossing, ons skat in die hemel, ons plek in die

Vaderhuis. Niks en niemand kan dit van God se kinders wegneem nie.

Daarvoor sorg Christus, ons Koning, self (Joh. 10:28, 29). Niemand kan ons

skei van die liefde van God wat daar in Christus Jesus ons Here is nie (Rom.

8:38, 39). Wie sake in hierdie lig beskou, sien juis as Christene vervolg word

die ontsaglike mag van Christus as Koning. Dan word dit immers duidelik dat

Hy sy kinders só versterk in die geloof dat hulle hul band aan Hom nie verloën

nie, selfs al moet hulle op brandstapels sterf of in die geweerlope van

vuurpeletons vaskyk. So wil Hy ons by die verlossing wat Hy vir ons verwerf

het, beskerm en bewaar. Dit is vir ons ’n groot troos met die oog op moeilike

tye wat ons dalk nog kan beleef.

- 149 -

Maandag 16 Mei

Skrifgedeelte: 1 Johannes 2:18-27; HK Sondag 12, Vraag 32

Fokusgedeelte: 1 Johannes 2:20

Die Christen as gesalfde

Soos die Vader Christus gesalf het, so salf Christus ons nou ook met die

Heilige Gees sodat ons Christene en derhalwe profete, priesters en konings

kan wees. Dit is wat Johannes (2:20) ook aan ons voorhou as hy sê: “Julle is

egter deur die Heilige Gees gesalf en julle ken almal die waarheid.” Met die

uitstorting van die Heilige Gees op Pinksterdag is al die lidmate van kerk tot

profete, priesters en konings gesalf. Hierdie drie ampte verteenwoordig die

mens se hele lewe. Ons kan immers sê dat die profetiese op die verstand dui,

die priesterlike op die hart en die koninklike op die hand. Elke gelowige is dus

met verstand en hart en hand ’n gesalfde van die Here en moet Hom ook as

sodanig met oorgawe dien.

Hierdie salwing beteken dat God ons uitgekies het om ’n taak in die wêreld

te verrig; dat die Here ons deur sy Heilige Gees met ’n Christelike opvoeding,

katkisasie en prediking toegerus en bekwaam gemaak het vir die taak; dat die

Here ons ook die opdrag gegee het om die taak te gaan vervul, naamlik om die

lig vir die wêreld en die sout vir die aarde te wees. Dit moet ons doen deur die

evangelie van Jesus Christus as Verlosser in hierdie wêreld in te dra. Dit is wat

dit beteken om gesalfdes van die Here te wees. Die Here het ons ook daarvoor

toegerus, want Johannes sê: “... julle ken almal die waarheid.” Trouens, as ons

die waarheid ken dat Jesus Christus die Seun van God en ons Verlosser is,

weet ons alles wat ons moet weet om ons roeping as Christene te kan vervul.

Kragtens ons salwing met die Heilige Gees het ons daardie kennis.

In die lig hiervan is dit duidelik dat daar ’n baie groot roeping en verant-

woordelikheid op ons rus. God het ons deur die salwing met die Heilige Gees

uitgekies en toegerus om as Christene in die amp van die gelowige ons taak en

opdrag te vervul: ons moet lewe volgens die wil van God; ons moet ons lig

laat skyn; ons moet van Christus getuig; ons moet mense se standpunte op die

proef stel en beoordeel in die lig van die Skrif; ons moet binne en buite ons eie

lewe afbreek wat verkeerd is en opbou wat volgens God se wil is. As ons dit

nie doen nie, bedroef ons die Heilige Gees waarmee ons tot profeet, priester en

koning gesalf is (Ef. 4:30). Aan die ander kant is ons juis deur die salwing met

die Heilige Gees toegerus met kennis wat ons die troos kan gee wat die

ongelowige nooit kan kry nie: ons behoort aan die Here en niks kan ons ooit

van sy liefde skei nie (Rom. 8:38, 39).

- 150 -

Dinsdag 17 Mei

Skrifgedeelte: Romeine 1:8-17; HK Sondag 12, Vraag 32

Fokusgedeelte: Romeine 1:16

Die Christen as profeet: bely sy Naam

Paulus skryf aan die gelowige Romeine dat hy hom nie vir die evangelie

van Christus nie skaam. Waarom skaam hy hom dan nie? Omdat hy die

sogenaamde belangrike Romeine sien soos hulle werklik is as hulle voor God

staan. Hy sien dat die toorn van God op hulle rus en die ewige straf vir hulle

sonde op hulle wag (Rom. 1:18-32). Hy kyk nie na die dinge wat op mense ’n

indruk maak, soos rammelende strydwaens en die verhewe troon van die

keiser, nie. Daarom sien hy die belangrike Romeinse hoofmanne, maar ook

die Romeinse slawe wat met soveel minagting behandel is, as gelykes. Hy sien

hulle almal in ’n lang, patetiese ry staan, geklee met die enkele kleed van die

sonde. Hy sien hulle egter ook as gelykes daarin dat hulle almal, net soos

hyself, een ding meer as alles nodig het, en dit is die evangelie van redding en

verlossing deur Jesus Christus.

Nou is Paulus juis van plan om na hulle toe te gaan met die boodskap dat

hulle uit hulle vreeslike nood deur Christus verlos kan word en verlos sal word

as hulle maar net in Hom glo. Sal hy hom dan nou skaam as hy met so ’n

boodskap van verlossing na hulle toe kom? Dit sal onsinnig en verspot wees

om jou daaroor te skaam. Daarom mag ons ons ook nie skaam oor die

evangelie van verlossing deur Jesus Christus nie.

Deur die genade van God het ons ons nood, ons kwaal leer ken, naamlik

die sonde. Maar nou het ons ook die enigste middel leer ken vir hierdie nood

of kwaal, en dit is die evangelie van Christus. Nou weet ons dat ons kwaal die

van alle mense sonder uitsondering is.

Ons weet egter ook dat al die mense die geneesmiddel nog nie ken nie. Die

geneesmiddel, die evangelie van Christus, kan en moet ons aan hulle bekend-

stel en aan hulle gee. Om aan ’n mensdom in nood die enigste ware redmiddel

te gee deur die evangelie van Christus aan hulle te verkondig, dit is elke

Christen se profetiese roeping en hierdie taak moet ons skaamteloos verrig.

Dit is ook wat ons belydenis bedoel as hy sê dat ons Christus se Naam moet

bely. Christus het ons ook die opdrag gegee om sy getuies te wees (Hand 1:8)

en om dissipels te maak van al die nasies (Matt 28:19).

As ons hierdie profetiese roeping nie vervul nie, uit skaamte of watter rede

ook al, moet ons onthou dat Christus ons gewaarsku het: “Wie hom dan vir My

en my woorde skaam te midde van hierdie ontroue en sondige geslag, vir hom

sal die Seun van die mens Hom ook skaam wanneer Hy kom saam met die

- 151 -

heilige engele ...” (Mark. 8:38). Daarteenoor sê Christus: “Elkeen wat hom

voor die mense openlik vir My uitspreek, vir hom sal Ek my ook openlik

uitspreek voor my Vader wat in die hemel is” (Matt. 10:32).

- 152 -

Woensdag 18 Mei

Skrifgedeelte: Romeine 12:1-8; HK Sondag 12, Antwoord 32

Fokusgedeelte: Romeine 12:1

Die Christen as priester: wees ’n lewende dankoffer

By die behandeling van Christus as Priester, het ons gesien dat die priester

veral drie belangrike take gehad het, naamlik om te offer, te bid en te seën.

Christus het al drie hierdie dienste vervul. Indien ons nou as Christene ware

priesters wil wees, moet hierdie drie dienste ook by ons gevind word. Ons

belydenis noem hier net die offer. As priesters moet ons egter ook bid en vir

ander ’n seën wees. Ons priesterlike offerdiens word in die Kategismus

aangedui met die woorde: “... sodat ek myself as ’n lewende dankoffer aan

Hom kan toewy.” Christus het Homself vir ons aan die kruis geoffer. As ons

werklik Christene is, beteken dit dat die selfofferande van Christus op so ’n

wyse in ons lewens geopenbaar word dat ons nou ook offers bring in sy diens:

vir die uitbreiding van sy koninkryk en die eer van sy Naam. Christus het alles

opgeoffer om ons te red, om ons saak te bevorder. Daarom moet ons nou ook

bereid wees om alles op te offer om sy saak te bevorder. As ’n dankbare

wederliefde deur die Heilige Gees in ons ontketen is, sal ons dit ook doen. Dit

is ook wat Paulus bedoel as hy sê: “En nou doen ek ’n beroep op julle, broers,

op grond van die groot ontferming van God: Gee julleself aan God as lewende

en heilige offers wat vir Hom aanneemlik is” (Rom. 12:1). Paulus sê in die

oorspronklike Grieks dat ons ons liggame aan God moet offer. Hy sê dit

omdat ons hele lewe, alles wat ons dink en doen en sê, op een of ander wyse

verband hou met ons liggame en daarin of daardeur geopenbaar word. Wat

Paulus sê, is dus presies dieselfde as wat die Kategismus sê, naamlik dat ek

myself as ’n lewende dankoffer aan die Here moet toewy. Ons moet nie iets

van ons nie, maar onsself met alles wat ons is en het aan die Here toewy. Ons

hele lewe moet een groot offer in die diens van die Here wees. Natuurlik

beteken dit nie dat ons die hele dag net Bybel lees en bid nie. Ook nie dat

almal predikante moet word nie. Dit beteken wel dat ek alles wat ek doen,

volgens die wil van die Here en tot die eer van sy Naam moet doen. Dit

beteken ook dat ek moet kom tot ware selfverloëning sodat nie my wil die

laaste sê in my lewe sal hê nie, maar die wil van die Here. Om myself as ’n

lewende dankoffer aan die Here toe te wy, beteken dat ek aan Hom sal sê:

Here, elke minuut wat U my op die aarde laat lewe, wil ek in u diens staan.

Met die verstandelike vermoëns wat U my gegee het, wil ek U eer. My

bankbalans, Here, U het die eerste seggenskap daaroor. My optrede teenoor

my medemens, Here, laat dit so wees soos U dit wil hê.

- 153 -

Donderdag 19 Mei

Skrifgedeelte: 1 Timoteus 1:18 – 2:4; HK Sondag 12, Antwoord 32

Fokusgedeelte: 1 Timoteus 2:1

Die Christen as priester: doen voorbidding

Hoewel die gebed as priesterlike taak van die Christen nie in ons belydenis

genoem word nie, staan dit tog vas dat ons as Christene ook gesalf is as

priesters wat dit aan mekaar verskuldig is om vir mekaar te bid en vir mekaar

as voorbidders by die Vader in te tree. In verskeie briewe van Paulus skryf hy:

“Broers, bid vir ons” (1 Tess. 5:25; 2 Tess. 3:1; vgl. Heb. 13:18). Aan Timo-

teus (2:1) skryf hy: “In die eerste plek vermaan ek dan dat smekinge, gebede,

voorbedes, danksegginge gedoen moet word vir alle mense ...”

Paulus lê in hierdie uitspraak besondere nadruk op die belangrikheid van

voorbidding vir ander. Hy doen dit deur daarvan te sê dat dit “in die eerste

plek” gedoen moet word. Die voorbidding is só noodsaaklik dat voorrang

daaraan verleen moet word. Hierdie versoek moet in die lig van die vorige

hoofstuk gesien word. Daarin word op sekere dwalings in die gemeente van

Efese gewys. Daaraan moet ernstige aandag gegee word. Met “in die erste

plek” sê Paulus egter aan Timoteus dat, voor hy en die gemeente aandag gee

aan die dwalings, hulle eers moet sorg dat hulle eie verhouding met God reg

is. Dit sal die geval wees as die gebed en die voorbididng die regte plek in

hulle lewe inneem.

In aansluiting daarby tref dit ’n mens dat Paulus hier drie woorde gebruik

om die voorbidding aan te dui, naamlik smekinge, gebede en voorbedes.

Hierdie woorde verskil nie veel van mekaar wat inhoud en betekenis betref

nie. Daarom kan uit die gebruik van die drie woorde afgelei word dat Paulus

dit doelbewus doen om ook op dié wyse die belangrikheid van voorbidding te

beklemtoon. Hulle moet ook voorbidding doen “vir alle mense”. Sekere

groepe, soos die Samaritane by die Jode en die slawe by die Grieke, mag die

Christene nooit in hulle voorbidding uitsluit nie.

Die vraag is nou: Hoeveel kom daar tereg van hierdie opdrag in ons le-

wens? Ons dink dikwels dat dit net die taak van die predikante is om in die

eredienste te bid vir die siekes, vervolgdes, die owerheid, ensovoorts. Natuur-

lik is dit die taak van die predikante. Dit is egter ook die priesterlike taak van

elke gelowige om hierdie gebede by ons huise en in ons kamers voort te sit.

Gewoonlik bid ons wel vir die mense teenoor wie ons simpatiek gesind is. Die

Here vra egter van ons om ook te bid vir dié wat ons beledig en vervolg,

irriteer en onreg aandoen (Matt. 5:44; Hand. 7:60).

As die wangedrag van ander mense ons stof gee vir ’n gesprek met mense,

- 154 -

maar nie vir ’n gesprek met God nie, is ons wêreldse mense en kom ons

priesterlike roeping nie tot sy reg nie. As ons werklik priesters is, sal ons God

smeek om mense wat nog in die sonde lewe, uit die mag van die Bose uit te

ruk en hulle om Christus ontwil genadig te wees.

- 155 -

Vrydag 20 Mei

Skrifgedeelte: Jona 1:1-5; Handelinge 27:18-26;

HK Sondag 12, Antwoord 32

Fokusgedeelte: Handelinge 27:24

Die Christen as priester: wees ’n seën vir ander

Soos Christus as Priester sy kerk geseën het en nog seën (Luk. 24:50, 51),

so moet die Christene as priesters ook so lewe dat ons vir ons medemens ’n

seën sal wees – al word hierdie roeping van die Christen as priester nie in die

Kategismus genoem nie.

Die vraag is: Hoe kan ons vir ander mense ’n seën wees? Die antwoord is

maklik: Deur nougeset aan God gehoorsaam te wees en te sorg dat ons

verhouding met Hom reg is. Ons sien dit baie duidelik op ’n negatiewe wyse

by Jona (1) en op ’n positiewe wyse by Paulus (Hand. 27). Die Here het aan

Jona ’n opdrag gegee om na Nineve te gaan en teen hulle sondes te gaan

preek. Om selfsugtige redes wou hy egter nie en is ongehoorsaam aan God.

Daarom het hy op ’n skip geklim wat na Tarsis sou vaar om sy godgegewe

opdrag te probeer ontduik.

Die gevolg? Die Here het ’n storm oor die see laat opkom om Jona vir sy

ongehoorsaamheid te straf. Hoewel die Here die storm gestuur het om Jona te

straf, is dit egter nie net Jona se lewe wat deur die storm bedreig is nie, maar

die lewe van almal wat op die skip was. Jona het dit ook geweet, want hy het

aan die bemanning gesê: “Ek weet dit is oor my dat hierdie groot storm

rondom julle woed”(1:12). Jona is aan God ongehoorsaam en onmiddellik het

hy ’n vloek vir almal saam met hom geword. Sy optrede was dus uiters on-

priesterlik: gevul met vloek en nie met seën nie.

Daarteenoor was Paulus ook in ’n verskriklike storm op see toe hy as ge-

vangene saam met baie ander passasiers, hoofsaaklik heidene, na Rome op reis

was (Hand. 27:13-38). Dit moes ’n geweldige storm gewees het, want in ’n

poging om te oorleef het hulle die vrag van die skip en die skeepstoerusting

oorboord gegooi. Uiteindelik het hulle almal aanvaar dat hulle daar gaan

sterwe (vs 18-20). Dan verskyn daar egter ’n engel van die Here aan Paulus en

sê aan hom: “Moenie bang wees nie, Paulus ... Ter wille van jou spaar God in

sy goedheid die lewe van almal wat hier saam met jou op die skip is” (27:24).

Omdat Paulus aan God gehoorsaam was en sy verhouding tot God deur

Christus reg was, het die Here ter wille van hom 275 ander mense se lewens

gespaar en hulle van die dood gered (vs 37). So was Paulus vir hulle ’n gewel-

dige seën.

Waar Jona deur sy ongehoorsaamheid aan God vir sy reisgenote ’n vloek

- 156 -

was, daar was Paulus deur sy gehoorsaamheid aan God ’n seën vir sy

medereisigers (vgl. Sag. 8:13). Hierin was Paulus waarlik ’n priester gewees.

So moet ons ook vir dié wat saam met ons lewe priesterlik tot ’n seën wees

deur aan God gehoorsaam te wees. Dan vertoon ons ook die beeld van

Christus as die ware Priester soos dit in Romeine 5:19 aangedui word (vgl.

ook Matt. 5:13).

- 157 -

Saterdag 21 Mei

Skrifgedeelte: Hebreërs 12:1-13; HK Sondag 12, Antwoord 32

Fokusgedeelte: Hebreërs 12:4

Die Christen as koning: stry teen die sonde

As Christenkonings is ons tot stryd geroep. Hierdie stryd moet van

verskillende kante beskou word om te weet wat dit behels. Eerstens moet ons

besef dat dit ’n stryd is vir die eer van God, vir die uitbreiding van sy

koninkryk en om self die ewige saligheid te verkry. Daarom moet ons daarteen

waak om nie onder die skyn van ’n stryd vir die eer van God ons persoonlike

en aardse belange te bevorder nie. Tweedens is dit volgens ons belydenis ’n

stryd teen die sonde en die duiwel, omdat die duiwel met die mag van die

sonde in sy hande die groot teëstander van Christus, sy kerk en sy kinders is.

Derdens moet hierdie stryd op al die terreine van die lewe gestry word: in ons

persoonlike lewe binne-in onsself; in die kerk by ons medegelowgies (Eseg.

3:18-21); op die breë terrein van die maatskaplike lewe moet ons stry teen die

sonde en vir die erkenning van die koningskap van Christus. Op die vraag hoe

daar gestry moet word, moet ons allereers sê dat dit moet geskied op ’n wyse

wat Christus en die Christen waardig is. Ook hier geld die woorde van Paulus

dat ons lewenswandel in ooreenstemming met die evangelie van Christus moet

wees (Fil. 1:27). Die aard en karakter van hierdie stryd teen die sonde en die

duiwel word egter vir ons duidelik as die skrywer van die brief aan die

Hebreërs (12:4) sê: “Julle het nog nie so teen die sonde weerstand gebied dat

dit vir julle ’n stryd om lewe en dood geword het nie.”

Ons stryd teen die sonde en die duiwel moet dus ’n harde stryd wees, ’n

stryd met die inspanning van al ons kragte, ’n stryd om lewe en dood. Nou is

die vraag: Is dit hoe dit gesteld is met ons stryd teen die sonde en die duiwel?

Is dit ’n stryd wat met vasberadenheid teen die grootste en allergevaarlikste

vyand gestry word? Of is ons baie verdraagsamer teenoor hierdie vyand? Dan

stry ons so ’n bietjie, maar gee die stryd so gou gewonne en gaan weer voort

met die sleurgang van die lewe. Dit voorneme is daar, maar die inspanning

ontbreek. So mag ’n Christen nie stry nie.

Kan ons dan in hierdie stryd die oorwinning behaal? Ja, ons kan, maar nie

uit eie krag nie en ook nooit ten volle nie, omdat die neiging tot sonde by ons

sal bly so lank as ons lewe. Daar is net Een wat die sonde so kon oorwin dat

dit vir Hom geen bedreiging meer is nie, en dit is Jesus Christus. Hy het dit vir

ons gedoen. Dit is heerlik om te weet dat die stryd wat ons nou stry, reeds deur

Hom oorwin is. Juis daarom moet ons uit dankbaarheid ten bloede toe stry om

nie weer deur die sonde oorweldig te word nie.

- 158 -

Sondag 22 Mei

Skrifgedeelte: Genesis 1:26-31; 2 Timoteus 2:8-13;

HK Sondag 12, Antwoord 32

Fokusgedeelte: Genesis 1:28; 2 Timoteus 2:12

Die Christen as koning: regeer saam met Christus

Nadat God die mens geskep het, het Hy hom beveel: “Wees vrugbaar,

word baie, bewoon die aarde en bewerk dit. Heers oor die vis in die see, die

voëls in die hemel ...” (Gen. 1:28). Hieruit is dit duidelik dat God die mens

geskep het om koning oor die aarde te wees en in hierdie koningskap God te

dien. Dit moes hy doen deur die aarde te bewoon en te bewerk en deur die

beheersing van die natuur kultuur te skep. God het hom ook die verstand, insig

en wysheid gegee om dit te kan doen. Toe het die mens in sonde geval en dit

het ingrypende gevolge gehad vir sy taak as koning. In plaas van om ’n koning

te wees, het hy ’n slaaf van die sonde geword en in ’n despoot of ’n tiran of ’n

luiaard verander.

Toe het Christus gekom en die mens weer in sy amp as koning in diens van

God herstel, al is hy nog nie ten volle van die sonde bevry nie. Daarom het die

mens die roeping om oor die aarde te heers en kultuur te skep. Nou maak ons

belydenis net melding van die koninklike regeermag van die Christen ná

hierdie lewe. Tog is dit uit die voorgaande duidelik dat die koninklike

regeermag van die Christen reeds in hierdie lewe geopenbaar moet word as hy

orde handhaaf en kultuur skep ondanks die teëwerking van die sonde.

Die regering van die Christen as koning sal egter ná hierdie lewe tot volle

ontplooiing kom as hy saam met Christus oor alle skepsels sal regeer. Dit

behels die herstel van die mens se koningsheerskappy oor die skepping soos

dit voor die sondeval was. So sal die mens in sy heerskappy oor die skepping

God kan dien. Daarvan getuig Paulus ook as hy sê: “As ons in die geloof

volhard, sal ons saam met Hom (Christus) regeer” (2 Tim. 2:12). Ons sal dus

ná die dood nie net saam met Christus lewe nie (vs 11), maar ons sal ook saam

met Christus regeer (vs 12). So sal ons deel hê aan sy koning-skap. Dit moet

gesien word as ’n besondere weldaad van God aan sy kin-ders. Dit sal immers

toon dat die mens se slawerny van die sonde deur die verlossing van Christus

finaal beëindig is.

In Openbaring 22 (1953-vertaling) word enersyds van die verloste

mensheid gesê: “... en sy diensknegte sal Hom dien” (22:3). Andersyds word

van hulle gesê: “... en hulle sal as konings regeer tot in alle ewigheid“ (22:5).

Hulle is dus diensknegte en konings tegelyk. Hulle diens aan God sal geen

slawediens wees nie, maar koningsdiens.

- 159 -

Maandag 23 Mei

Skrifgedeelte: Matteus 1:18-25

Fokusgedeelte: Matteus 1:21 (1933/53- en 1983-vertaling)

Ons Verlosser móés uit ’n vrou gebore word om ons volkome te kon

verlos (vgl. Art. 18 NGB)

Jesus is in die liggaam van Maria deur die krag van die Heilige Gees

verwek (Gal. 4:4). Alleen deur só uit die mens gebore te word, kon ons

Verlosser ook liggaamlik in alle opsigte (behalwe die sonde) aan die mens

gelyk word. So kon Hy aan sy liggaam ons mense se liggaamlike doodstraf

dra.

Sy hele lewe lank in hierdie menslike liggaam was vir Hom ’n smartlike

sterfproses soos wat ons dit eintlik fisiek aan ons eie liggame moes gevoel het:

lyding op lyding (honger, uitputting …) en pyn op pyn (lyfstraf, doringkroon)

tot op die uiterste pyn van ’n uitmekaar geskeurde liggaam aan ’n kruishout.

Deur sy geboorte uit ’n vrou het Hy egter nie net ons menslike liggaam

aangeneem nie, maar ook ons menslike siel. Beide was vir Hom

onontwykbaar, omdat ons mense na liggaam EN siel (gees) verlore (dood) was

en daaruit verlos (lewend gemaak) moes word. Ook in sy gees (siel) moes ons

Here sy hele lewe hier op aarde óns geestelike doodstraf ondergaan.

Daarom bly dit nou in die liggaamlike en geestelike beproewings elke dag

in hierdie lewe ons diepste vreugde as verlostes: ek behoort met liggaam en

siel nie meer aan myself nie, maar aan Jesus Christus.

Sing: Skrifberyming 3-1

Ds. D (Dirk) Laufs (Emeritus)

- 160 -

Dinsdag 24 Mei

Skrifgedeelte: Hebreërs 7:1-3; 7:23-28

Fokusgedeelte: Hebreërs 7:25 (1933/53- en 1983-vertaling)

Ons Verlosser moes ook ewige God bly om altyd/ewig vir ons by God te

kan intree (vgl. Art. 10 NGB)

Toe Jesus met sy geboorte uit ’n vrou (dus mens) die menslike natuur

aangeneem het, het Hy egter tegelykertyd steeds die Seun van God (dus God)

gebly. Daarom is die offer wat Hy vir ons sonde bring, eenmalig en volkome

en so geheel anders as die offers wat die Levitiese hoëpriesters dag na dag

moes herhaal.

Die Levitiese priesters was sterflik en het doodgegaan, daarom was daar

baie wat mekaar opgevolg het. Jesus lewe egter ewig, en beklee ’n

priesterskap wat nie op ander oorgedra hoef te word nie. “Daarom kan Hy ook

dié wat deur Hom na God gaan, eens en vir altyd verlos: Hy lewe vir altyd om

vir hulle by God in te tree (vs 25) … Vir ons was so ’n hoëpriester nodig, een

wat heilig, skuldeloos en sonder smet is … (vs 26) … die Seun as ewige en

volmaakte Hoëpriester (vs 28).”

Teenoor ons tydelikheid as mense, met al die gepaardgaande

tekortkominge waarvan ons elke dag maar wéér en wéér bewus word, skitter

God se ewigheid hier as die ewige Lig wat deur geen donkerte in ons lewens

oorweldig kan word nie. Sy Seun is elke oomblik besig om vir ons in te tree

… ook vandag op hierdie dalk donker dag.

Sing: Skrifberyming 3-2

Ds. D (Dirk) Laufs (Emeritus)

- 161 -

Woensdag 25 Mei

Skrifgedeelte: Johannes 15:1-8

Fokusgedeelte: Johannes 15:4, 5

As julle nie in My, julle Verlosser, bly nie, kan julle nie vrugte dra wat by

verlostes hoort en pas en wat Ek van julle verwag nie (vgl. Art. 24, NGB)

God ons Vader laat ons deur die Heilige Gees as nuwe lote wedergebore

word in die liggaam van Christus. Nuut gebore in ons gees sodat ons Christus

voortaan daagliks in ons lewens as verlostes kan weerspieël … Elke dag meer

en meer sy profeet (van Hom vertel) en priester (ons vir Hom offer) en koning

(heers oor die sonde) te word en te wees.

Die verloste word ’n nuwe mens wat in staat is om weerstand teen Satan en

sy versoekings te kan bied en op die nuwe lewensweg in Christus te volhard.

Egter nie asof ons nou sondeloos is nie, nee, die smet van die sonde bly aan

ons kleef … En as ons somtyds uit swakheid in sonde (terug)val, moet ons juis

nie in die sonde bly lê nie.

Dit is die tye waarin ons deur middel van die geloof telkens opnuut kan en

moet weet: Ek is deur Hom in sy liggaam ingeplant … en al het ek (tydelik)

versuim om die sap van die Lewe uit sy liggaam op te neem en daarom begin

verdroog, kan ek weet dat niks of niemand my geheel uit sy liggaam kan

uitskeur nie.

Sing: Skrifberyming 3-3

Ds. D (Dirk) Laufs (Emeritus)

- 162 -

Donderdag 26 Mei

Skrifgedeelte: 1 Timoteus 2:1-7 (NAV)

Fokusgedeelte: 1 Timoteus 2:1-6

Alle mense. Een Middelaar

Vir wie almal moet ons bid? Paulus gee aan Timoteus gebedsriglyne as hy

sê: “Bid vir alle mense” (2:1), want “God wil hê dat alle mense gered word”

(2:3). Dan sonder hy egter sekere mense uit vir wie gebid moet word: “ … dié

wat regeer en almal wat gesag uitoefen, sodat ons ’n rustige en stil lewe kan

lei in volkome toewyding aan God en in alle eerbaarheid” (2:2).

Bid vir die regering en gesagsdraers van hierdie land, al stem ons nie in

alles met hulle saam nie. Bid dat hulle wysheid mag ontvang om die land so te

regeer dat ons in volkome toewyding, in rus en vrede, God kan dien. Moenie

teen die regering in opstand kom nie, maar bid vir hulle en vir alle mense,

want onthou, ons voorbidding het groot krag by God.

“God wil hê dat alle mense gered word en tot kennis van die waarheid

kom” (2:4). Dit beteken nie dat alle mense gered gaan word nie, want daar is

baie wat Hom sal verwerp. Bid nietemin dat alle mense die evangelie van

verlossing in Jesus Christus sal hoor, want so lief het God die wêreld (alle

mense) gehad … (Joh. 3:16).

Vir alle mense is daar egter net Een wat ons met God kan versoen: Hy is

Jesus Christus, die Seun van God, die enigste Middelaar wat tegelyk ware God

en ware mens is, wat Homself as losprys vir almal gegee het. Alleen in en deur

Hom kan ons die ewige lewe deelagtig word.

Bid ons genoeg vir mekaar, vir die regering en vir alle mense? Ons het

mekaar se voorbidding so nodig. Dank ons God genoeg dat ons ’n Middelaar

in die hemel het, ons Here Jesus Christus, wat elke dag by die Vader vir ons

intree en vir ons bid? Ons is so bevoorreg om verloste kinders van God te

wees.

Sing: Skrifberyming 2-4:3

Ds. Pieter J van der Walt (Emeritus)

- 163 -

Vrydag 27 Mei

Skrifgedeelte: 1 Johannes 5:6-12 (NAV)

Fokusgedeelte: 1 Johannes 5:11, 12

Die ewige lewe … Net deur Jesus Christus!

Die ewige lewe is die finale bestemming van elke gelowige. Daar is alles

volmaak en onbeskryflik heerlik, en daar sal ons God wat op die troon sit (Op.

4), van aangesig tot aangesig sien. Lees gerus weer Openbaring 21 en 22 wat

oor die nuwe Jerusalem handel. Wonderlik sal dit wees!

Hoe kom ons egter daar? Daar is net een antwoord: “Wie die Seun het, het

die lewe” (5:12). Jesus Christus, die Seun van God en self God, is die enigste

sleutel tot die ewige lewe. Daar is nie ’n ander pad na die ewige lewe nie.

“God het die ewige lewe gegee en die lewe is deur die Seun.”

Kyk net: God gee die ewige lewe en God gee sy Seun (5:11). God maak sy

hand en sy hart oop oor sondaars en Hy gee dit alles uit genade. Sien dit raak!

Wat vra Hy van ons? Geloof! Glo dit met jou hele hart! Eien hierdie gawes

wat God gee met jou hele hart toe en moet nooit daaroor twyfel nie. Wat meer

is, elkeen wat in die Seun van God glo, het nou reeds deel aan die ewige lewe.

Ons hoef nie te wag om dit aan die einde van die lewe te ontvang nie, ons het

dit nou reeds en eendag sal ons dit volmaak besit (vgl. HK So. 22).

As gelowiges is ons die mees bevoorregte mense wat daar is, want ons het

’n Middelaar en Verlosser, Jesus Christus, die Seun van God! Voed jou geloof

deur elke dag te delf in die rykdom van die evangelie wat Jesus Christus aan

ons verkondig!

Sing: Skrifberyming 5-3:2, 4, 5

Ds. Pieter J van der Walt (Emeritus)

- 164 -

Saterdag 28 Mei

Skrifgedeelte: Lukas 4:14-30 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Lukas 4:18, 19

’n Profesie van die ware Messias

Gesalf deur die Heilige Gees kondig Jesus Homself in Nasaret, die dorp

waarin Hy opgegroei het, aan as die gestuurde van God, as die ware Messias

van Wie daar in die Ou Testament geprofeteer is. Hy lees in die sinagoge van

Nasaret voor uit die profesie van Jesaja (wat ’n aanhaling uit Jesaja 61:1, 2 is)

en sê dan: “Vandag is hierdie Skrifwoord … vervul” (4:21). Ek is deur die

Heilige Gees gesalf en gestuur om die evangelie te verkondig, om gevangenes

vry te laat, blindes te laat sien, onderdruktes te verlos en om die genadejaar

van die Here aan te kondig. Ek is deur die Heilige Gees met ’n besondere

opdrag gesalf, sê Hy.

Ek is die Gestuurde van God, die Gesalfde van God om redding en

verlossing te bring. Ek is die Een van Wie daar geprofeteer is. ’n Belangrike

selferkenning oor Wie Hy is en wat die doel van sy sending is. So kondig

Jesus Homself aan as die Seun van God, ons Verlosser.

Die mense van Nasaret wil dit (wonders) wat Jesus in Kapernaum gedoen

het, sien. Hy moet dit hier doen waar Hy grootgeword het. Jesus, as die

gesalfde Middelaar van God, se roeping en werkkring is egter groter en wyer

as Nasaret en die grondgebied van Israel, en Hy probeer dit aan hulle

verduidelik (2:25-27) … en, sê Hy: “Geen profeet word in die plek waar hy

grootgeword het, aanvaar nie.”

Die belangrike is: Jesus is deur God gestuur deur die Heilige Gees as ons

enigste Middelaar en Verlosser gesalf. Dit gaan oor baie meer as Nasaret. Dit

gaan oor die vestiging en die opbou van die koninkryk van God op aarde.

Sing: Skrifberyming 2-4:1, 3

Ds. Pieter J van der Walt (Emeritus)

- 165 -

Sondag 29 Mei

Skrifgedeelte: Handelinge 4:1-22

Fokusgedeelte: Handelinge 4:12

Christus, die Seun van God, is ons Verlosser

So baie gelowe – so baie godsdienste. Is God soos die bopunt van ’n berg

en al die godsdienste elk maar net ’n ander pad na Hom toe? Of is daar ook

ander gode en maniere om verlos te word?

Die wêreld waarin die Nuwe Testament ontstaan het, het baie gode en

godsdienste geken. Mense het vir hulleself en vir hulle volke ook gode

toegeëien. So was daar Griekse gode en Romeinse gode.

Daar is egter net één enige God, en dit is die Drie-enige God – Vader, Seun

en Heilige Gees. Alle ander gode is skeppings van die menslike hart. Calvyn

het gesê dat die hart van die mens die fabriek van afgode is. So maklik skep

ons ’n afgod wat in die middel van ons lewe kom staan en ons lewe beheers.

Dit kan geld, status, roem, plesier, jou eie volk, ras of denkrigting wees.

Uiteindelik is daar net een Naam waardeur ons verlos kan word. Dit is

Jesus Christus, die Seun van God. So leer Petrus in sy preek voor die Joodse

Raad. Christus alleen bring verlossing uit die knelgreep van sonde en niemand

of niks anders nie. Hy roep ons ook op tot gehoorsaamheid aan die Drie-enige

God. Op daardie weg word mense deur die Heilige Gees gelei.

Die weg na God is nie ’n onbekende weg nie. Hy maak dit aan ons in die

Skrif bekend. Mense kan leer hoe om langs die regte weg by God uit te kom.

In die wêreld met so baie idees en gelowe moet ons wys op die enigste weg

soos die Skrif dit beskryf.

Die apostels het aan die Joodse Raad gesê dat hulle nie anders kan nie as

om te praat oor die dinge wat hulle gehoor en gesien het. Ons kan ook nie

anders nie.

Sing: Skrifberyming 3-3:2

Prof. JM (Koos) Vorster (Emeritus)

- 166 -

Maandag 30 Mei

Skrifgedeelte: Handelinge 4:23-31 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Handelinge 4:26

By die enigste Gesalfde vind die onrustiges rus en vrede

Die geskiedenis van die mensdom word deur opstand teen God gekenmerk.

Dié opstand gaan in teen alles wat deur die koningsheerskappy van God

verteenwoordig word. Dit is ’n opstand teen liefde, vrede en hoop. Die volke

en hulle heersers blink uit in hulle bevordering van onreg.

So beleef ons dit ook in die tyd waarin ons leef. Die bose het nie vrede met

die geregtigheid van God nie. In Psalm 2 vra die digter: “Waarom is daar

onrus onder die volke …” Dan antwoord die digter: “Omdat die regeerders

saamspan teen die Here en sy Gesalfde.” Hierdie verse word in die gebed van

die gelowiges in Handelinge 2 op Christus betrek. Hy is die Gesalfde van die

Here teen Wie die volke saamspan.

Gesalfde! In die ou-Oosterse gebruik is ’n koning ingesweer deur ’n ritueel

waarin daar baie duur salf op sy hoof gegooi is. Hierdie handeling het aan hom

die reg gegee om koning te wees en het die gesag en reikwydte van sy amp

aangedui. As die koning gesalf is, is daarmee gesê dat hy die reg en gesag het

om te regeer en sy mag uit te oefen onder die mandaat wat vir hom gegee is.

Sonder die salwing was daar geen koningskap en geen mandaat nie.

Hierdie gebruik word op Jesus van toepassing gemaak. Hy is deur God as

Koning van die ewige koninkryk gesalf, die koninkryk wat God herskep uit

die puinhoop van sonde en verlorenheid wat deur die mens tot stand gekom

het.

Sy Naam “Christus” beteken ook Gesalfde. Daarmee word ons geleer dat

Hy die Verlosser en Koning is. Aan sy koningskap is geen einde nie, en

uiteindelik is dit slegs Hy wat die onrus van die nasies tot bedaring kan bring.

Dit is sy mandaat. Ons antwoord op die onrus van die tye is om op die enigste

Gesalfde te wys. Daar alleen sal die onrustiges rus en vrede vind.

Sing: Psalm 45:1-4 (1936)

Prof. JM (Koos) Vorster (Emeritus)

- 167 -

Dinsdag 31 Mei

Skrifgedeelte: Psalm 110; Matteus 22:41-46 (1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: Matteus 22:44

Christus regeer!

Die Seun van God, ons Verlosser, is ook die ewige Koning. Hy is nie ’n

afwesige Koning nie, maar aktief in elke dag se gebeure betrokke.

Ten spyte van onreg wat so dikwels lyk asof dit seëvier, en oorloë wat om

ons woed en al die haat en vervolging waaraan mense blootgestel word, is

Christus steeds Koning. Hy is met die wêreld op weg na die volkome nuwe

hemel en aarde van vrede en geregtigheid. En ons loop saam!

Psalm 110 voorspel die koningsheerskappy van Christus. Die volk van die

Ou Testament moes geleer word dat die eintlike Koning van God sal kom om

die wêreld van boosheid te verlos en die ewige Koninkryk binne hierdie

verwarde aardse bedeling te vestig.

In Matteus 22:44 betrek Jesus hierdie profesie van Psalm 110 op Homself.

As Verlosser is Hy die Koning aan die regterhand van God wat deur sy

aktiewe regering die kwade bestry. Hy is die Koning wat gekom het om koers

aan soekende en swerwende mense te gee. Hy het die Koninkryk naby

gebring, en Hy regeer deur die Heilige Gees binne die werklikheid waarin ons

leef.

Maar ons sien dit dan nie! Ons sien net die werke van die bose! Dit is soos

ons dit beleef. Dit is egter nie so nie. Waar ons in eredienste bymekaarkom,

waar mense aan mekaar goed doen en liefde betuig, waar gebid word, waar

vrede is, waar sondaars tot bekering en waar die mooie en die edel dinge

sigbaar word – daar sien ons die tekens van Christus se regering. Dit sal ook

nooit verdwyn nie. Deur sy Gees rus Hy ons toe om sulke tekens in ons eie

lewe op te rig en deur ons dade ook in die lewe van ander.

Christus regeer ook deur ons werke, selfs deur die klein dingetjies. Christus

regeer in ons en deur ons totdat ons eendag saam met Hom in ’n Koninkryk

van vrede sal regeer.

Sing: Psalm 110:1-3 (1936)

Prof. JM (Koos) Vorster (Emeritus)

- 168 -

- 169 -

Woensdag 1 Junie

Skrifgedeelte: Johannes 3:13-21; HK Sondag 13, Vraag 33

Fokusgedeelte: Johannes 3:16 (1953-vertaling)

Christus is die eniggebore Seun van God

Die belydenis dat Christus die Seun van God is, word in die Kategismus in

die vorm van ’n probleemstelling en die antwoord daarop aan ons voorgehou.

Die probleem is dit: As ons kinders van God genoem word, kan Jesus nie die

eniggebore Seun van God wees nie. Dit is een van die twee: óf Hy is nie die

eniggebore Seun van God nie, óf ons is nie kinders van God nie. Tog staan ons

voor die voldonge feit dat die Skrif Hom die eniggebore Seun van God noem

(Joh. 3:16) en ons kinders van God (1 Joh. 3:1). Die oplossing wat ons

belydenis vir hierdie probleem gee, is heel eenvoudig: Christus is alleen die

ewige natuurlike Seun van God, terwyl ons om sy ontwil as kinders van God

aangeneem is. Hieruit is dit duidelik dat daar tussen die Seunskap van Christus

en ons kindskap enersyds ’n groot verskil is en andersyds tog ook weer ’n

duidelike ooreenkoms is. Die groot verskil bestaan daarin dat Hy die ewige

natuurlike Seun van God is. Hy is eerstens die ewige Seun van God. Hy het

nie die Seun van God geword nie, maar is dit van ewigheid af. So ewig as wat

die Vader is, so ewig is die Seun ook. Toe Jesus in Betlehem gebore is, het Hy

nie die Seun van God geword nie, maar het die ewige Seun van God ’n

menslike natuur aangeneem. Deur ’n ewige generasie of geboorte is Christus

die eniggebore Seun van God. Geen mens is Hom hierin gelyk nie, want die

mens se lewe op aarde is maar kort van duur. Die tweede verskil tussen

Christus se Seunskap en ons kindskap is dat Hy die natuurlike Seun van God

is, terwyl ons om sy ontwil aangenome kinders van God is. Christus is en bly

onder alle omstandighede Seun van God. “Hy is God uit God, lig uit lig, ware

God uit ware God” (Nicea). Hy is van nature God. Watter voorregte ons as

aangenome kinders van God ook al mag ontvang, soos die opstanding uit die

dood en die ewige lewe, deel aan sy goddelike natuur sal ons nooit kry nie.

Hierdie belydenis van die wesens-verskil tussen Christus se Seunskap en ons

kindskap is van lewensbelang, want daarmee staan of val die evangelie. Al is

daar so ’n verskil tussen Christus se Seunskap en ons kindskap, is daar tog ’n

ooreenkoms: Christus is die Kind van God en ons is ook kinders van God. So

’n ooreenkoms is daar tussen Hom en ons dat die skrywer van die Hebreër-

brief (2:11) sê dat Hy Hom nie skaam om ons sy broers te noem nie. Hy het

immers sy broers in alle opsigte gelyk geword, uitgesonderd die sonde (2:17;

4:15). Dan moet ons egter onthou dat dit juis deur Christus is wat ons kinders

van God geword het (Ef. 1:5).

- 170 -

Donderdag 2 Junie

Skrifgedeelte: 1 Johannes 3:1-10; HK Sondag 13, Antwoord 33

Fokusgedeelte: 1 Johannes 3:1

Wat dit beteken om kinders van God te wees

Dit is ’n groot genade en liefde wat die Vader aan ons betoon het dat ons,

wat van nature kinders van die toorn is en God se straf verdien (Ef. 2:3), nou

uit genade en om Christus ontwil tot kinders van God aangeneem is (Ef. 1:5).

Omdat Christus in ons plek ten volle aan God gehoorsaam was tot die dood

toe, word sy verdienste aan ons, die ongehoorsame kinders van God, toege-

reken asof ons self alles volbring het wat Hy vir ons volbring het. So het ons

kinders van God geword.

Wat beteken dit nou vir ons dat ons om Christus ontwil tot kinders van God

aangeneem is? In die lig van die Skrif vestig ons die aandag op drie fasette

daarvan.

Eerstens bring dit rus in ons onrustige gemoedere, want dit sê aan ons dat

ons ’n Vader het wat ons in liefde sal versorg met alle goeie dinge vir hierdie

en die toekomende lewe. In watter angs of benoudheid ons ook al mag

verkeer, dit weet ons: ons het ’n Vader in die hemel wat sal sorg. Hy sal help.

Hy sal voorsien. Christus het tog Self aan ons gesê: “As julle wat sleg is, dan

weet om vir julle kinders goeie dinge te gee, hoeveel te meer sal julle Vader

wat in die hemel is, goeie gawes gee aan die wat dit van Hom vra? (Matt.

7:11).

So sorg ons Vader vir ons as sy kinders. Sien ons in ons kos, klere,

liggaamskragte, kinders en baie ander dinge God se hand?

Tweedens plaas ons kindskap van God ’n gewigtige roeping op ons,

naamlik om so te lewe dat almal aan ons kan sien dat ons kinders van God is

en nie kinders van die duiwel nie. Hierdie roeping en plig word duidelik aan

ons voorgehou in Filippense 2:15, 16 waar Paulus sê: “Sorg dat julle bo alle

verdenking staan en opreg bly, onberispelike kinders van God te midde van

ontaarde en korrupte mense. Tree onder hulle op as ligdraers in die wêreld

deur die woord van die lewe uit te dra.”

Ons lewe inderdaad tussen ontaarde en korrupte mense. Onder hulle moet

ons as kinders van God so lewe dat ons skyn soos ligte in die wêreld en soos

’n lig op ’n berg.

Derdens bied ons kindskap van God aan ons troos in ons beproewings.

Daarvan sê God se Woord in Hebreërs 12: “My kind, moet dit nie gering ag as

die Here jou tug nie en moenie mismoedig word as Hy jou teregwys nie ...

Verdra die tug as opvoeding, want God behandel julle as kinders ... As julle

- 171 -

nie getug word soos al die ander nie, dan is julle nie werklik sy kinders nie.”

Wie ’n kind van God is, word deur Hom beproef. Die Here doen dit nie

omdat dit vir Hom aangenaam is nie (Klaagl. 3:33), maar omdat die beproe-

wings vir sy kinders nodig is om hulle op die regte pad te hou en hulle vaster

aan Hom te bind (Rom. 8:28).

- 172 -

Vrydag 3 Junie

Skrifgedeelte: 2 Korintiërs 4:1-6; HK Sondag 13, Vraag 34

Fokusgedeelte: 2 Korintiërs 4:5

Die Naam Here

As daar vandag hier by ons gepraat sou word van die Here Jesus en in

dieselfde asem van die Here Obama of die Here Mandela, sal dit gewis ontstel

en ons sal dit as afgodery afwys. Vir die gelowiges van die eerste eeu van die

Christelike kerk was dit egter, hoewel skokkend, tog nie heeltemal vreemd

nie, want destyds is goddelike eer aan die keiser betoon en is hy inderdaad

Here genoem. Daar is bewyse dat keiser Domitianus Here en God genoem is,

maar dit kan aanvaar word dat hy nie die enigste keiser was wat so vereer is

nie. In die lig daarvan kan ’n mens verstaan dat Paulus in 1 Korintiërs 8:5, 6 sê

dat al is daar ook sogenoemde gode en here, “is daar vir ons nogtans net een

God: Die Vader uit wie alles is en vir wie ons lewe; en net een Here: Jesus

Christus, deur wie alles bestaan en deur wie ons lewe.”

Die Naam “Here” het aangedui wie se eiendom jy is, wie jou baas is. In die

tyd waarin slawerny ’n algemene praktyk was, was dit heel gewoon vir ’n

slaaf om sy eienaar as Heer of Here aan te spreek. As ons nou van Christus

praat as ons Here, sê ons daarmee dat ons syne is en aan Hom behoort. Hy is

ons Heer en Eienaar. Met liggaam en siel, in lewe en sterwe, behoort ons aan

Hom (HK So. 1, Antw. 1). Daarom kan die apostel Paulus ook van Hom sê:

“Of ons dan lewe en of ons sterwe, ons behoort aan die Here” (Rom. 14:8).

Die Here-wees van Jesus is besonderlik verbind aan die gesag en mag wat die

Vader Hom gegee het om wonders te doen, die sonde te versoen, die dood te

oorwin en oor alles en almal te heers. Uiteindelik sal almal moet erken en

bely: “Jesus Christus is die Here” (Fil. 2:11). Van Christus word reeds voor

sy kruisiging en opstanding as Here gepraat. Trouens, die engel noem Hom

Here reeds kort na sy geboorte (Luk. 2:11). Die Naam is egter eers ná sy

opstanding in die volle betekenis daarvan gebruik (Hand. 2:36). Dit is ook

geen wonder nie, want deur sy kruislyde en opstanding het Christus Homself

as oorwinnaar oor die magte van die sonde, die dood en die hel betoon (Matt.

28:18). Die prediking van die apostels was dan ook niks anders nie as die

verkondiging van “Jesus as die Here” (2 Kor. 4:5). Dit is ook noodsaaklik,

want ons kan alleen gered word as ons met die mond bely dat Jesus die Here is

en met die hart glo dat God Hom uit die dood opgewek het (Rom. 10:9; vgl.

ook Joh. 20:28). Vir ons is dit ’n heerlike troos om te weet dat ons aan die

Here behoort wat al die mag in die hemel en op die aarde het (Matt. 28:12).

Nou weet ons dat niks ons ooit van sy liefde kan skei nie (Rom. 8:38, 39).

- 173 -

Saterdag 4 Junie

Skrifgedeelte: 1 Petrus 1; HK Sondag 13, Antwoord 34

Fokusgedeelte: 1 Petrus 1:18

Ons Here het ons losgekoop van die sondes en die duiwel

Petrus (1-1:18) skryf aan sy oorspronklike lesers dat Christus hulle van

hulle “oorgeërfde sinlose bestaan” losgekoop het. Hierdie sinlose bestaan sien

ongetwyfeld op die heidense en goddelose lewe wat hulle vroeër in navolging

van hulle voorouers gelei het. Daarin is hulle deur Satan gelei en het hulle

hom gedien. Daarvan is hulle nou bevry omdat hulle deur hulle bekering

deelgekry het aan die loskoping van die mag van Satan deur die bloed van

Christus. Hoewel ons nie soos die oorspronklike lesers van Petrus se brief uit

die heidendom na die Christendom oorgegaan het nie, kan ons in ’n sekere sin

tog ook by onsself van ’n oorgeërfde sinlose bestaan praat, en dit is die

erfsonde. Op die akkers van die erfsonde groei die onkruid van die sonde baie

maklik. Paulus sê dat ons soos slawe verkoop was aan die sonde (Rom. 7:14).

Daarom moes Christus ons daarvan loskoop om ons te verlos. Deur die sonde

het die mens in die mag van Satan en onder sy heerskappy gekom. Dit is

verskriklik as dit gebeur. So ’n mens word ’n armsalige slaaf wat nooit tot rus

kom nie. Dag en nag staan hy in sy diens en word hy gedryf deur dié harde

meester. Dink maar aan dié wat in die greep van drank en dwelms gekom het,

of aan die een vir wie geld ’n god geword het. Hulle sloof hulle af in diens van

hulle meester. Die ergste van alles is dat as Satan jou heer of baas geword het,

hy jou laat dink dat jy die ware vryheid gevind het. Intussen breek hy jou en

tap jou liggaamlik en geestelik leeg.

Terwyl Satan daarop uit is om ons in sy greep te kry en ons lewe te ver-

woes, het Christus gekom en in ons plek die stryd teen Satan aangeknoop. Hy

het Satan vir ons oorwin. Hy het ons uit die kloue van die vors van die duister-

nis geruk en as Here ons tot sy eiendom gemaak. Soos Simson die pilare van

die Dagonstempel omgedruk het sodat die hele tempel op die afgodiese

menigte ineengestort het, so het Christus deur sy lyde, sterwe en opstanding

die pilare van die ryk van die duiwel inmekaar laat tuimel. Hy het die mag van

die Bose gebreek. Daarom behoort ons aan Hom en kan ons Hom noem: ons

Here. Dit beteken nie dat ons nooit meer sonde doen nie. Die Skrif en ons

belydenis sê dit ook nie. Wat wel gesê word, is dat ons verlos is van die heer-

skappy van die duiwel. Dit is wel so dat Satan en sy trawante nie ophou om

ons aan te val nie (HK So. 52:127). Hoe bitter hy egter die lewe ook al vir ons

maak, hy regeer ons nie, want Christus, ons Here, regeer ons. Ons staan onder

sy genadeheerskappy. In Hom is ons meer as oorwinnaars (Rom. 8:37).

- 174 -

Sondag 5 Junie

Skrifgedeelte: Romeine 5:1-11; 1 Petrus 1:17-21;

HK Sondag 13, Antwoord 34

Fokusgedeelte: 1 Petrus 1:18, 19

Die Here het ons losgekoop met sy kosbare bloed

Op die vraag waarmee ons Here ons losgekoop het, antwoord die Skrif en

ons belydenis: Nie met verganklike dinge soos silwer of goud nie, maar met

die kosbare bloed van Christus as die vleklose Lam van God (1 Pet. 1:18, 19).

Vir die sonde wat teen God begaan is, word geen geldboete geëis nie.

Trouens, hoeveel goud en silwer en geld vir hierdie wêreld beteken – soos die

spreekwoord: “Geld wat stom is, maak reg wat krom is” ook getuig – as dit

kom by die betaling van sondeskuld by God, het geld geen waarde nie. Vir die

sonde kan immers net met die dood betaal word, want God het reeds in die

paradys aan die mens gesê: “Van al die bome in die tuin mag jy eet soos jy wil,

maar van die boom van alle kennis mag jy nie eet nie. Die dag as jy daarvan

eet, sterf jy” (Gen. 2:16, 17). Omdat Adam en Eva wel van die boom geëet

het, kon hulle en ons as hulle nageslag alleen verlos word as Christus in ons

plek sy bloed gestort het en die dood ingegaan het. Vandaar dat sowel Petrus

as ons belydenis praat van sy “kosbare bloed”. Paulus verwys ook daarna as

hy aan die Korintiërs skryf: “Julle is gekoop, en die prys is betaal” (1 Kor.

6:20). Daarom kan hierdie selfde Paulus ook juig oor die aangrypende

verlossing wat Christus vir ons bewerk het as hy in Romeine 5:7-10 skryf: “’n

Mens gee tog nie sommer jou lewe prys nie, selfs nie vir ’n regverdige nie. Ja

tog, vir ’n goeie mens sal iemand miskien die moed hê om te sterwe. Maar

God bewys sy liefde vir ons juis hierin dat Christus vir ons gesterf het toe ons

nog sondaars was. Aangesien ons nou vrygespreek is op grond van sy

versoeningsdood, staan dit soveel vaster dat ons deur Hom ook van die straf

van God gered sal word.” So het Christus ons met sy kosbare bloed losgekoop

van die mag van die sonde en die heerskappy van die duiwel.

Nou is die vraag: Het ek enige bewys dat Jesus met sy bloed ook vir my

betaal het en as ons Here ook my persoonlik tot sy eiendom gemaak het? Ja,

ek het so ’n bewys: as ek hierdie weldaad van Christus met ’n gelowige hart

aanneem, dan is dit die bewys (HK So. 23:60; Rom. 3:22; Joh. 3:18) Dan

word die voldoening en betaling deur die bloed van Christus my toegereken

asof ek nooit enige sonde gehad of gedoen het nie.

Daarvan word ons verder deur die sakramente verseker. Die sakramente is

eintlik die kwitansies wat God aan ons gee om te bevestig dat Christus reeds

met sy bloed vir ons betaal het en dat Hy daarom ons Here is.

- 175 -

Maandag 6 Junie

Skrifgedeelte: 1 Petrus 2:1-10; HK Sondag 13, Antwoord 34

Fokusgedeelte: 1 Petrus 2:9

Die Here het ons losgekoop om sy eiendom te wees

Christus het ons losgekoop met die doel om ons tot sy eiendom te maak.

Deur die verlossingswerk van Christus, deur die bloedprys wat Hy vir ons

betaal het, is ons sy eiendom net soos ’n slaaf destyds die eiendom van sy baas

was. En omdat ons sy wettige eiendom is, is Hy ons Here. Om die eiendom

van Christus te wees, is ’n heerlike en rusgewende wete. Ek is syne en Hy sal

altyd vir my sorg en my beskerm (Ps. 121; Jes. 43:2). Niks sal my ooit uit sy

hand ruk nie (Joh. 10:28, 29). Vir tyd en ewigheid behoort ek aan Hom om te

deel in die heerlikheid wat Hy vir my verwerf het.

Om die Here se eiendom te wees, plaas egter ook ’n gewigtige roeping op

ons. Hierdie roeping is dat ons met ons hele lewe moet toon dat ons nie die

eiendom van die wêreld of die duiwel is nie, maar van Jesus, ons Here, alleen.

As Jesus Christus werklik ons Here is, dan behoort ons aan Hom met liggaam

en siel, met hart en verstand en wil, met lewe en besittings, met man en vrou

en kinders. Dan moet ons dit egter nie net sê nie, maar dit ook aan die wêreld

wys. Iemand het gesê dat Jesus Christus so deurskynend deur sommige mense

skyn asof Hy weer in hulle opgestaan het met sy verheerlikte liggaam, tot

versterking van ander se geloof en om so die donker wêreld ligter te maak

(Teilhard de Chardin). Dit behoort eintlik die geval te wees in die lewe van

elke ware Christen. Vanweë die gebrokenheid deur die sonde is daar egter min

wat in staat is om so ’n lewe en gesindheid te openbaar. Tog moet ons elke

dag daadwerklik probeer om so te lewe. Ons moet duidelik laat blyk dat ons

gedagtes, begeertes en voornemens beheers word deur ons Here aan Wie ons

behoort, omdat Hy sy Heilige Gees aan ons gegee het. Dit wat ons sê, dit wat

ons doen, dit waarna ons luister, die plekke waarheen ons gaan – in alles moet

Hy, ons Here, gedien word, want ons behoort aan Hom met mond en hande en

ore en voete (Rom. 12:1). Dit is die geweldige konsekwensies van ons

belydenis dat Jesus Christus ons Here is.

Dat Hy ons Here is, beteken dat Hy oor ons regeer, nie bloot deur mag en

krag nie, maar deur sy Woord en Gees (Sag. 4:6). Daarom moet sy Woord ons

wet wees, sy wil moet ons wil word, en om sy gebooie te gehoorsaam, moet

vir ons ’n vreugde wees (1 Joh. 5:3). Dit sal die geval wees as ons vervul is

met opregte danbkaarheid dat Hy ons met sy kosbare bloed verlos het van ons

sondes en van die heerskappy van die duiwel losgekoop het.

Hy, ons Here ... Ons, sy verloste dienaars.

- 176 -

Dinsdag 7 Junie

Skrifgedeelte: Filippense 2:1-11; HK Sondag 14, Antwoord 35

Fokusgedeelte: Filippense 2:7

Die Seun van God se menswording Toe die engel aan Maria verskyn het, het hy aan haar gesê dat sy aan ’n

Seun geboorte sal gee en dat Hy die Seun van God en tegelykertyd ook ’n

afstammeling van Dawid sou wees (Luk. 1:32). Hy sal dus die Seun van God

én die Seun van ’n mens wees. Dit het inderdaad gebeur omdat die Seun van

God ’n menslike natuur aangeneem het. Hierdie uitspraak is veral gebaseer op

wat Paulus in Filippense 2:6, 7 geskryf het: “Hy wat in die gestalte van God

was, het sy bestaan op Godgelyke wyse nie beskou as iets waaraan Hy moes

vasklem nie, maar Hy het Homself verneder deur die gestalte van ’n slaaf aan

te neem en aan die mense gelyk geword.”

Wat bedoel word as ons belydenis sê dat die Seun van God ’n menslike

natuur aangeneem het, verstaan ons beter as ons die woord aanneem teenoor

die woord verander plaas. Die Seun van God het by sy menswording nie in ’n

mens verander nie, want God kan nooit verander nie (Mal. 3:6). Hy wat ware

God is en bly, het toe ’n menslike natuur aangeneem. In sy menswording het

Hy dus gebly wat Hy was, naamlik God, maar Hy het geword wat Hy nie was

nie, naamlik ’n mens. Dit is die geheim of misterie van die menswording van

die Woord (1 Tim. 3:16).

Ons kan sy aanneming van die menslike natuur verduidelik deur te verwys

na die geleentheid toe Jesus sy dissipels se voete gewas het. Christus wat hulle

Here en Meester was, het van die tafel af opgestaan, sy bokleed uitgetrek en

soos ’n dienskneg ’n handdoek geneem, om Hom vasgemaak en begin om sy

dissipels se voete te was (Joh. 13:1-17). Dit is ’n besonder treffende beeld van

die Seun van God wat op die tyd wat God daarvoor bepaal het, sy ligkleed van

heerlikheid uitgetrek het en die kleed van die verswakte menslike natuur

aangetrek het om as dienskneg sy gemeente te dien. Tog, al het Hy van “klere”

verwissel en as dienskneg onder sy mense gewoon, het Hy God gebly,

aanbiddingswaardig tot in ewigheid. Soms het sy Godheid ook duidelik deur

die omhulsel van sy mensheid deurgeskyn, soos toe Hy wonders gedoen het en

toe Hy by die verheerliking op die berg van gedaante verander het. Dit is wat

Johannes (1:14) ook duidelik wil stel as hy sê: “Ons het sy heerlikheid gesien,

die heerlikheid wat Hy as die enigste Seun van die Vader het ...”

Alleen as ons daaraan vashou dat Jesus in sy menswording ware God

gewees en gebly het, kan ons verstaan dat dit vir Hom moontlik was om met

goddelike mag en outoriteit aan die sondaar te sê: “Jou sondes is vergewe”

(Mark. 2:5).

- 177 -

Woensdag 8 Junie

Skrifgedeelte: Efesiërs 3:14-21; HK Sondag 14, Antwoord 35

Fokusgedeelte: Efesiërs 3:18

Christus se liefde vir ons, en sy menswording

Die feit dat Christus ware God was en dit ook in sy menswording gebly

het, laat ons verstaan dat Hy Self meegewerk het aan sy menswording sodat

dit ook van sy oneindige liefde vir ons getuig. Die liefde wat Christus aan

mense betoon het gedurende die hele tyd van sy omwandeling op aarde, blyk

baie duidelik uit die Bybel. In die besonder word gelowiges aangegryp deur sy

liefde wat Hy tydens sy bitter lyde en sterwe tot ons versoening geopenbaar

het (Joh. 13:1). Sy liefde vir ons is egter só wyd en ver en diep en hoog dat dit

ons verstand te bowe gaan (Fil. 3:18, 19). Hierdie liefde van Hom word

duidelik ook in sy geboorte en selfs voor sy geboorte geopenbaar (Ef. 1:4, 5).

Die nederige geboorte van Christus was onteenseglik ook ’n aktiewe daad van

Homself – ’n daad van sy onmeetlike liefde. Dit is immers nie van buite af op

Hom afgedwing nie, maar sy eie welbewuste keuse. Sy geboorte was nie ’n lot

wat Hom getref het nie, maar binne die ewige vrederaad van die Drie-enige

God ook ’n daad van Homself. Terwyl ons gebore word sonder keuse of eie

toedoen, het Christus welbewus die menslike natuur aangeneem.

Nou kan ons sien dat Christus ter wille van ons besig was nie net aan die

einde van sy lewe op aarde nie, maar heel aan die begin daarvan – selfs vóór

sy ontvangenis en geboorte toe Hy in die ewige raad van God gesê het: “Ek

het gekom, o God, om u wil te doen” (Heb. 10:7; vgl. Ps. 40:8, 9). Christus se

lê in die krip is dus net so ’n groot liefdesdaad as sy hang aan die kruis.

Betlehem en Golgota is albei altare waarop Hy Homself vir ons geoffer het.

Nou verstaan ons dat as ons belydenis sê dat Hy ons menslike natuur

aangeneem het, dit geen droë dogmatiese stelling is nie, want ons hoor daarin

die verkondiging van Christus se selfopofferende liefde. Dit is immers ter

wille van ons dat Hy, die Hoë en Heilige, die verswakte en eerlose menslike

natuur aangeneem het. As Hy dit nie gedoen het nie, kon Hy ons nie red nie.

Toe Hy dit aangeneem het, het Christus egter geweet dat dit ’n brose en

sterflike natuur is. Hy het ook geweet dat Hy aan die liggaam bitter sou moes

ly vir sy uitverkore volk. Oor die krip het daar reeds die skaduwee van die

kruis geval. Tog was Hy bereid om ons menslike natuur aan te neem ter wille

van sy bruidskerk.

As Hy ons so liefgehad het reeds voor en by die geboorte uit Maria, moet

ons hele lewe ’n dankbare antwoord op sy liefde wees. In ons hele lewe moet

ons toon dat ons Hom liefhet omdat Hy ons eerste liefgehad het.

- 178 -

Donderdag 9 Junie

Skrifgedeelte: Lukas 1:26-38; HK Sondag 14, Antwoord 35

Fokusgedeelte: Lukas 1:38

Uit die maagd Maria

Die afwysing van die Rooms-Katolieke Kerk se verering van Maria het by

sommige Christene in reformatoriese kerke die gevolg dat daar nie voldoende

aandag gegee word aan die openbaring van God oor Maria in sy Woord nie.

Dit is jammer, want dit wat van haar gesê word, is ook vir ons vandag van

groot belang. Nadat die engel aan haar gesê het wat met haar gaan gebeur en

dat niks vir God onmoontlik is nie, was haar antwoord: “Ek is tot beskikking

van die Here. Laat met my gebeur wat u gesê het” (Luk. 1:38). Van Maria, wat

op hierdie stadium vermoedelik ongeveer 16 jaar oud was, is onder hierdie

omstandighede baie gevra, maar veral geloof en selfverloëning. 1 Geloof. Sy moes glo wat die engel aan haar gesê het. Watter geweldige

dinge was dit nie! ●Sy moes glo dat deur ’n wonder van God, sonder die

toedoen van ’n man, ’n Kind in haar verwek en uit haar gebore sal word. ●Sy

moes glo dat die Kind heilig en sonder sonde sou wees. ●Sy moes glo dat die

Kind die Seun van God en die Verlosser van sondes en daarom die ware

Messias sou wees. ●Sy moes glo dat uit haar, ’n meisie sonder aansien, ’n

Kind gebore sal word wat ’n Koning sal wees aan Wie se heerskappy daar

geen einde sal wees nie. Weinig het God van sy kinders soveel geloof gevra as

van Maria. God, vir Wie niks egter onmoontlik is nie (vs 37) het haar geloof

só versterk dat sy van harte al die dinge geglo het wat die engel aan haar gesê

het. Daarom kon sy die engel antwoord: “Laat met my gebeur wat u gesê het.”

So was sy ’n geloofsheldin (vgl. Heb. 11). 2.Selfverloëning. God het nie net van Maria geloof gevra nie, maar ook ’n

groot mate van selfverloëning. ●Sy sou immers geweet het dat niemand,

behalwe Sagaria en Elisabet, sal glo dat die Kind in haar deur die Heilige Gees

verwek is nie. ●Haar familie en kennisse sal haar verdink en beskuldig van

ontug. ●Sy loop ook ’n groot risiko dat Josef haar van ontrou sal verdink en

van haar sal skei. Werklik, dit sou nie vreemd gewees het as Maria haar vroue-

eer in ag geneem het en teruggedeins het nie. Sy doen dit egter nie, maar

verklaar dat sy ten volle bereid is om haarself geheel en al te gee vir die taak

en roeping wat die Here op haar gelê het.

Wat God van Maria gevra het, vra Hy ook van ons. Ons moet werklik glo

dat Jesus Christus ons volkome Saligmaker is wat ons gered het deur vir al ons

sondes ten volle te betaal. Ons moet egter ook onsself verloën, ons eie wil en

gedagtes opsyskuif en vra: Here, wat wil U hê moet ek doen?

- 179 -

Vrydag 10 Junie

Skrifgedeelte: Romeine 1:1-7; HK Sondag 14, Antwoord 35

Fokusgedeelte: Romeine 1:3

Die ware nakomeling van Dawid Sowel die Skrif as ons belydenis beklemtoon dat die Seun van God by sy

geboorte as mens ook ’n ware afstammeling van Dawid was. Dat hierdie

aanduiding ook spreek van ’n oorwinning van God oor Satan by die geboorte

van Christus, is nie so voor die handliggend nie. As ons egter die woorde

“nakomeling van Dawid” vervang met “nakomeling (saad) van die vrou”, dan

word ons aandag gevestig op die moederbelofte in Genesis 3:15 wat die begin

was van die eeuelange vyandskap tussen die nageslag van die vrou en die

nageslag van die slang, tussen God en Satan, tussen die kerk en die wêreld.

Toe Christus in die ewige vrederaad van God onderneem het om ons

menslike natuur aan te neem, het Hy geweet wat die implikasie daarvan sou

wees: dat Hy bitter sou ly en sterwe, maar juis so die sonde en die dood sou

oorwin. Satan het dit egter ook geweet. Daarom het hy alle moontlike pogings

aangewend om die geboorte van Christus as nakomeling van Dawid te

verhinder. Hy het geweet dat die verlossing uit die Jode kom (Joh. 4:22).

Daarom het hy voortdurend sy bose dienaars as instrumente gebruik om Israel

te verlei en te vervolg en indien moontlik van die aarde af te verdelg. Daarvan

is daar genoeg voorbeelde in die Skrif. Die bevel van die farao dat alle

Israelitiese seuntjies wat gebore word, in die Nyl verdrink moet word (Eks.

1:22), was in werklikheid niks anders nie as ’n poging van Satan om God se

volk uit te wis sodat die menswording van die Seun van God nie kon

plaasvind op die wyse wat God in sy raad bepaal het nie. Dieselfde kan gesê

word van die aanval van die Amalekiete op Israel (Eks. 17:8-16), van Haman

se poging om al die Jode uit te roei (Ester 3) en nog ander pogings van Satan.

As net één van hierdie pogings van Satan geslaag het, sou die redding van die

mens nie volgens die belofte van God plaasgevind het nie.

Toe die menswording van die Seun van God ondanks die pogings van

Satan tog plaasgevind het en Hy uit Maria gebore is, het God opnuut ’n

magtige oorwinning oor Satan behaal (vgl. Op. 12). Al sy bose pogings het

gefaal. Al sy vyandige spiese en pyle het teen die skild van God se almag

gebreek. Die Seun van God het tog die menslike natuur aangeneem. Die

Christus is gebore as die ware nakomeling van Dawid en Satan het verloor.

Dit troos ons, veral met die oog op die toekoms, want ons weet dat God ook

die eindoorwinning sal behaal en ons ten volle in die verlossing deur Christus

sal laat deel.

- 180 -

Saterdag 11 Junie

Skrifgedeelte: Hebreërs 2:10-18; 4:14-16;

HK Sondag 14, Antwoord 35

Fokusgedeelte: Hebreërs 2:17; 4:15

In alles aan sy broers gelyk

In verband met die menswording van die Seun van God is dit belangrik om

daarop te let dat Hy nie ons menslike natuur gedeeltelik aangeneem het nie,

maar wel so dat Hy aan ons, sy broers en susters, in alle opsigte gelyk is,

uitgesonderd die sonde. As ons die sonde uitskakel, is daar na sy mensheid

geen enkele verskil tussen Jesus en ander mense nie. Hy is gebore uit ’n vrou

soos elke mens. As kind moes Hy leer loop met wankelende passies en leer

praat met stamelende woordjies. Ook het Hy in wysheid toegeneem (Luk.

2:52). Bowendien het Hy ons menslike natuur met al sy swakhede aangeneem.

Ons lees weliswaar nie dat Hy siek was of enige liggaamsgebrek gehad het

nie. Tog weet ons dat sy menslike natuur ook vir pyn en droefheid vatbaar

was. Jesus het ook gehuil na Lasarus se dood en oor die verharding van die

Jode (Joh. 11:35; Luk. 19:41). Hy het ook honger en dors gehad (Joh. 4:7, 8).

Hy het ook behoefte aan vriendskap en meelewing gehad, en as sy dissipels

Hom verlaat het, het dit Hom pyn aangedoen (Mark. 14:27, 37). In Getsemane

leer ons Hom ken in sy angs vir die kruislyde en die dood (Mark. 14:32-42).

Hierdie feit dat Hy, behalwe vir die sonde, aan sy broers en susters in alle

opsigte gelyk was, het vir ons ’n oneindig heerlike betekenis. Nou weet ons

immers dat niks wat eie is aan die mens vir Hom vreemd is nie. Hy ken ons

pyn en smarte, ons vreugde en blydskap nie van hoorsê nie, want Hy het dit

self alles ervaar. Hoewel Hy as God alwetend is en dit nie nodig gehad het om

ons menslike nood en vreugde so te leer ken nie, gee dit tog aan ons groter

vrymoedigheid om ons hulp en troos by Hom te soek.

Hy ken die probleme van die jongmens, want Hy was self ’n jongmens. Hy

weet wat dit is om deur die wêreld bespot en verag te word, want Hy is self

bespot en verag (Matt. 29:27-31). Hy weet wat dit is om eensaam te wees,

want Hy was alleen en eensaam soos niemand anders dit was of sal wees nie.

Hy weet wat die gewig van die probleme is as ons daarmee na Hom toe vlug,

en Hy sal ons daarmee help soos wat niemand anders dit ooit kan doen nie.

Dat niks mensliks vir Hom vreemd is nie, is ’n wete wat waarlik rus, vrede en

troos in ons gemoedere moet bring. Omdat Hy, behalwe vir die sonde, net so

’n mens soos ons was, behoort ons ook erns te maak met die vermaning van

Johannes (1-2:6): “Wie beweer dat hy in Hom bly, behoort self ook te lewe

soos Jesus gelewe het.”

- 181 -

Sondag 12 Junie

Skrifgedeelte: Hebreërs 8:1-6; 9:15-18; HK Sondag 14, Vraag 36

Fokusgedeelte: Hebreërs 9:15

Ons Middelaar bedek ook ons erfsonde

Vroeër het ons belydenis al gehandel oor die vraag: Hoedanige Middelaar

het ons nodig om ons skuld te bedek en ons sonde te versoen? Die antwoord

was toe: So Een wat ware God en tegelykertyd ware, regverdige mens is. In

hierdie afdeling van ons belydenis word Jesus Christus aangewys as daardie

Middelaar na Wie ons gesoek het. Hy is immers die Seun van God en Self

God en het dit ook in sy menswording gebly. Hoe wonderlik is dit nie om dit

te weet nie! Hier het ons dus die skeidsregter gevind waarna Job gesoek het

wat sy hand op God en op die mens kan lê (Job 9:33). Hy kan ons by God

verteenwoordig en God by ons. Daarom kan Hy ons met God versoen (2 Kor.

5:19). Met die geboorte van Christus kon die wêreld wat in die duisternis van

sonde en ellende op die ewige oordeel gewag het, dus toegeroep word: Daar is

’n Middelaar en Verlosser! Hy is gebore in Betlehem.

Die verdere betekenis van die menswording van die Seun van God is dat

Hy met sy onskuld en volkome heiligheid die sondes waarin ons ontvang en

gebore is, voor God bedek. Die groot nadruk val hier op die feit dat Hy ons

sondes voor God bedek. Ons weet immers dat as ons voor God vrygespreek

wil word, die sondes van ons hele lewe voor God bedek moet wees. Ons

sondes begin nie maar in ons jeug toe ons verstand gekry het nie. Nee, dit gaan

veel verder terug. Vanweë die erfsonde is ons ook in sonde ontvang en gebore.

Daarom het ons nie genoeg aan ’n Middelaar net vir die volwasse jare nie. Ons

het ’n Mddelaar nodig wat self ook in ’n vrou verwek is en uit haar gebore is.

So is dit inderdaad met Jesus Christus. Daarom kan Hy met sy heilige

ontvangenis en geboorte die sonde bedek waarin ons ontvang en gebore is. En

wat geld van my ontvangenis en geboorte, geld ook vir die res van my lewe.

Bo-oor die swart sondelewe by ons, lê die suiwer, vlekkelose en heilige

lewe van Jesus Christus wat ook by Hom tot by ontvangenis en geboorte

teruggaan. Daarom kan ons om sy ontwil voor God verskyn asof ons nooit

enige sonde gehad of gedoen het nie. So is die menswording van Jesus

Christus ’n bron van onuitspreeklike vreugde vir die kinders van God, want

hulle erfsonde en daaglikse sonde word deur Christus se onskuld en volkome

heiligheid bedek.

- 182 -

Maandag 13 Junie

Skrifgedeelte: Jesaja 53:1-10; HK Sondag 15, Antwoord 37

Fokusgedeelte: Jesaja 53:4, 7

Die borgtogtelike lyding van Christus

Daar is al baie gruweldade op aarde gepleeg, maar nie een kan vergelyk

word met die lyding wat Christus aangedoen is nie. Hier word die beste Mens

wat ooit geleef het op die brutaalste wyse doodgemartel. Al die haat en

wraaksug, al die beledigde trots en gekrenkte selfsug, al die verenigde

boosheid wat die mens wat van God afvallig geword het, na vore kon bring,

word hier geopenbaar. Al die magte van die duisternis het hier saamgekom en

op Christus toegesak. Hierdie dinge word profeties aan ons voorgehou in

Jesaja 53 waarin die borgtogtelike lyding en sterwe van Christus duidelik

geteken word. Vers 7 begin deur te sê: “Hy is mishandel ...” Dit is ’n kort

uitspraak waarin die smadelike en skandelike behandeling van Christus tog

skerp en duidelik geteken word. Ons verstaan dit nog beter as ons weet dat

hierdie selfde woord ook gebruik is om die harde meedoënlose optrede van die

Egiptiese drywers teenoor die Israeliete aan te dui (Eks. 3:7). Verder word die

woord ook gebruik om die genadelose aanjaag van diere met ’n geskreeu en ’n

geslaan met stokke deur drywers te beskryf (Job 39:10; Jes. 9:3). Hy is

verbrysel en deurboor (vs 5) – skrikwekkende dade – erger as die straf van ’n

skuldige, veragtelike slaaf van destyds. Hy is gestraf, geslaan en gepynig (vs

4), erger as ’n redelose dier deur ’n roekelose mens. So is ons Heiland

mishandel. Alle medelye is hier volstrek uitgeskakel. Aan reg en geregtigheid

is hier nie gedink nie.

Dit is wat mense Christus aangedoen het. Dit is die lyding wat gesien kon

word. Hoe vreeslik moes die deel van sy lyding egter wees wat nie deur mense

gesien kon word nie – die lyding onder God se vlammende toorn! In die

lyding van Christus sien ons immers nie net menslike boosheid en

duiwelswerk nie. Hier aanskou ons ook die werk van God. Hier neem God sy

eie Seun wat nooit enige skuld gehad of sonde gedoen het nie, en plaas al ons

skuld en ongeregtigheid op Hom. Die straf wat ons regverdiglik moes dra, het

God op Hom laat neerkom. Omdat Christus borgtogtelik, dit beteken: in ons

plek, ons skuld voor God gedra het, daarom het God se heilige toorn sy eie

Seun getref sodat Hy in die helse smarte wat Hy moes verduur, self deur God

verlaat was. Van hierdie lyding praat Jesaja (53:4) as hy sê: “Hy het ons

lyding op Hom geneem.” Omdat Hy dit gedoen het, het Hy ons van die ewige

toorn en straf van God bevry. Daarom moet ons uit dankbaarheid ons hele

lewe aan Hom toewy en Hom in alles dien en eer (Rom. 12:1).

- 183 -

Dinsdag 14 Junie

Skrifgedeelte: 1 Petrus 2:18-25; HK Sondag 15, Antwoord 37

Fokusgedeelte: Jesaja 53:7

Christus gee Hom gewillig oor aan lyding in ons plek

Watter houding het Christus ingeneem toe Hy die bomenslike

mishandeling ondergaan het? Profeties deel Jesaja (53:7) ons mee dat die

houding van Christus onder die omstandighede vergelyk kan word met ’n lam

wat na die slagplek gelei word en met ’n skaap wat stil is as hy geskeer word.

Jesaja gebruik dié beelde om daarmee die volkome oorgawe en volstrekte

gewilligheid van Christus uit te beeld toe Hy die lyding verduur het. Terwyl

ander diere hulle onder sulke omstandighede geweldig verset, gee die lam of

die skaap hom as’t ware gewillig oor vir behandeling of mishandeling sodat

dit nie veel moeite kos om hom dood te maak nie. So was daar by Christus

ook nie die minste poging om Hom aan die bitter en smadelike lyding te

onttrek nie.

Tog aan die ander kant, is daar by Christus allermins ’n koue, hooghartige,

byna onmenslike ongevoeligheid soos by Sokrates wat vasberade die gifbeker

gedrink en en toe gaan lê het om te sterwe. Nee, soos enige egte mens deins

Jesus Christus terug vir die vreeslike mishandeling. Ons sien dit in Getsemane

waar Hy só moes worstel om gewillig die swaar lyding tegemoet te gaan dat

sy sweet geword het soos bloeddruppels wat op die grond val. Tog gaan Hy

gewillig die bitter lyding tegemoet, omdat Hy weet dat dit die wil van die

Vader is.

Hy betree die lydensweg verder gewillig soos ’n skaap, nie weens gebrek

aan mag en vermoë teenoor sy aanvallers nie; inteendeel, Hy het te alle tye die

mag gehad om hulle met ’n enkele magswoord teen die grond te verpletter.

Aan Petrus het Hy gesê dat as Hy maar net sou vra, daar dadelik 12 legioene

van engele sou neerskiet om Hom te bevry (Matt. 26:52, 53). Hy doen dit

omdat Hy sy Vader se wil wou volbring en omdat Hy in sy onuitspreeklike

sondaarsliefde ons uit die kloue van sonde, dood en hel wou red. Daarom is sy

optrede te midde van sy vreeslike lyding soos dié van ’n lam en ’n skaap.

Daarom vind ons by Hom, teenoor die moorddadige aanvalle op Hom,

volmaakte selfbeheersing en geen woord van verset nie. Hy onderwerp Hom

ten volle en weerloos aan die deur God geëiste lyding vir die versoening van

die sondes van God se kinders. Daarom kon die apostel Petrus Hom soos volg

as voorbeeld aan die gelowige diensknegte voorhou: “Toe Hy beledig is, het

Hy nie terug beledig nie, toe Hy gely het, het Hy nie gedreig nie, maar alles

oorgelaat aan Hom wat regverdig oordeel” (1 Pet. 2:23).

- 184 -

Woensdag 15 Junie

Skrifgedeelte: Romeine 5:1-11; HK Sondag 15, Antwoord 37

Fokusgedeelte: Romeine 5:10

Die versoening met God as vrug van Christus se lyding

Wat is die betekenis van die verskriklike smartlike lyding wat Christus vir

ons ondergaan het? Die antwoord op hierdie vraag bring ons by die hart van

die evangelie van verlossing. Die antwoord word egter in verskillende

bewoordings weergegee wat almal eintlik presies dieselfde saak aandui.

Behalwe Romeine 5:10 wat hierbo aangedui is (en ook vers 11), is die

volgende enkele ander uitsprake in die Skrif daaroor: Christus is ter wille van

ons oortredings oorgelewer en Hy is opgewek sodat ons vrygespreek kan word

(Rom. 4:25). God het deur Christus die wêreld met Homself versoen deur die

mense hulle oortredinge nie toe te reken nie (2 Kor. 5:19). Christus het ons

liefgehad en om ons ontwil sy lewe as ’n offergawe gegee wat vir God

aanneemlik is (Ef. 5:2). Christus het een maal vir die sondes gely, die

onskuldige vir die skuldiges, om julle na God te bring (1 Pet. 3:18).

Samevattend kan, in die lig van genoemde en ander Skrifuitsprake, die

betekenis van Christus se lyding en sterwe soos volg weergegee word: Hy het

vir ons versoening by God bewerk deurdat Hy die heilige God en die sondige

mens bymekaar gebring het toe Hy aan die kruis die offer gebring het wat ons

skuld voor God bedek het. Dit gaan dus om die versoening van die mens met

God deur die versoeningsoffer van Christus. Of nog korter: versoening deur

voldoening.

In ons belydenis word hierdie selfde saak net op ’n ander wyse weergegee.

Daar word gesê dat die lyding van Christus ’n tweevoudige betekenis gehad

het: ’n negatiewe en ’n positiewe betekenis. Christus het ons daardeur van iets

verlos, maar terselfdertyd iets vir ons verwerf. Daardeur het Hy ons na

liggaam en siel verlos van die brandende toorn van God teen die sonde en van

die ewige verdoemenis met sy pyn en smarte. Terselfdertyd het Hy vir ons “’n

snoer van lieflikhede” (Ps. 16:5 berymd) verwerf: die genade van God, die

geregtigheid en die ewige lewe. Christus het deur sy borgtogtelike lyding en

sterwe ons nie net verlos van die hel en aan ons ’n paradyslewe soos dié van

Adam en Eva voor die sondeval gegee nie. Hy het baie meer gedoen. Deur sy

soenverdienste sal ons aan ’n baie groter heerlikheid deel hê: op grond van die

genade van God en die geregtigheid wat Christus vir ons vewrwerf het, is ons

bestemming die ewige lewe op ’n nuwe aarde onder ’n nuwe hemel in

onuitspreeklike geluk – altyd by die Here. Daarom moet ons hele lewe ’n lewe

van dankbaarheid en diens aan ons Here wees.

- 185 -

Donderdag 16 Junie

Skrifgedeelte: Johannes 19:1-16; HK Sondag 15, Vraag 38

Fokusgedeelte: Johannes 19:16

Pontius Pilatus

Dat die vonnis wat Pilatus oor Jesus uitgespreek het, onregverdig was, is

uit die Skrif baie duidelik. Drie maal het Pilatus aan die Joodse volk en hulle

leiers gesê dat hy geen skuld in Jesus gevind het nie (Luk. 23:22). Ons moet

aanvaar dat hierdie uitsprake van Pilatus nie net uit ’n gebrek aan wettige

getuienis van die Joodse leiers voortspruit nie, maar dat dit ook op die

bevindings van Pilatus se eie spioene gegrond was. Ook Herodes het geen

skuld in Jesus gevind nie. Tog voldoen Pilatus aan die eis van die Jode dat

Jesus gekruisig moet word. Hoekom het dit gebeur? Omdat Pilatus gedwing is

om vir of teen Jesus te kies, en hy wou nie. Hy probeer op twee stoele sit om

voor die handliggende redes. Aan die een kant het Pilatus geweet dat as hy vir

die volk en teen Jesus kies en Hom oorgee om gekruisig te word, hy die

hooggeroemde Romeinse reg op ’n verskriklike wyse sou verkrag. Aan die

ander kant het Pilatus ook geweet dat as hy vir Jesus en teen die volk gaan

kies, hy die vriendskap van die Joodse volk kan verloor, en dan sal sy werk as

goewerneur baie onaangenaam word. Daarom wou hy graag aan die Jode hulle

sin gee (Mark. 15:15). Wat doen Pilatus dan? Hy probeer om op ’n middeweg

te gaan en albei partye tevrede te stel. Daarom kom hy met die voorstel: “Ek

sal Hom laat gésel en dan loslaat” (Luk. 23:22). Wat ’n ontsettende voorstel is

dit nie! Omdat hy die keuse vir of teen Jesus nie wil aandurf nie, kom hy tot

die uiterste vorm van regsverkragting. Ook dit het nie gehelp nie, want toe

kom die Jode met hulle sterkste troefkaart deur te sê: “As u Hom loslaat, is u

nie ’n vriend van die keiser nie” (vs 12). Dit was juis een van die aanklagte

teen Jesus dat Hy beweer dat Hy ’n koning is. So het Hy Hom dan teen die

keiser verhef (Luk. 23:2). Nou word Pilatus gedwing om te kies, en dan kies

hy ... teen Jesus: “Toe het hy Hom op hulle versoek oorgelewer om gekruisig

te word ...” (vs 16). Ter wille van selfhandhawing en die beskerming van sy

eie eer en status laat hy die drie maal onskuldig verklaarde Jesus as skuldige

kruisig. Hoewel die Kategismus nie spesifiek oor hierdie aspek van Pilatus se

optrede handel nie, moet dit tog vir ons duidelik wees dat almal van ons een of

ander tyd voor dieselfde keuse as Pilatus geplaas word, naamlik om openlik

vir of teen Jesus Christus te kies. Dan doen ons dikwels dieselfde as Pilatus:

ons probeer om terselfdertyd met die een hand aan die Here vas te hou en met

die ander hand aan die sondige wêreld. Heel dikwels loop dit, soos by Pilatus,

uit op ’n verwerping van Christus. Laat dit vir ons ’n waarskuwing wees.

- 186 -

Vrydag 17 Junie

Skrifgedeelte: Lukas 23:13-25; HK Sondag 15, Antwoord 38

Fokusgedeelte: Lukas 23:22

Die onskuldige Christus sterf in ons plek as skuldige

Dat Christus onskuldig was aan die aanklagte teen Hom, het reeds duidelik

geblyk. Pilatus verklaar uitdruklik: “Ek het in Hom niks gekry wat die

doodstraf regverdig nie” (Luk. 23:22). Desondanks veroordeel hy Jesus tot die

kruisdood. Tog word in hierdie sondige daad van Pilatus God se raadsplan

vervul. Christus moes immers as onskuldige deur die wêreldlike regter

veroordeel word, want alleen so kon Hy ons bevry van die streng oordeel van

God wat oor ons moes kom. As Christus werklik skuldig was en as sodanig

veroordeel was, sou Hy nie ons skuld kon dra en ons met God kon versoen

nie. Daarom moes Hy amptelik veroordeel word terwyl Hy onskuldig was

sodat Hy ons skuld kon dra. Met ander woorde, God maak Hom, die

onskuldige, om ons ontwil skuldig en laai die las van ons sondes op Hom. So

kon Hy in ons plek gestraf word en ons van skuld en straf vrygespreek word.

Paulus stel dit baie duidelik: “Christus was sonder sonde, maar God het Hom

in ons plek as sondaar behandel sodat ons, deur ons eenheid met Christus,

deur God vrygespreek kan wees” (2 Kor. 5:21). Bo en agter die regterstoel

vanwaar ’n sondaarmens gebrekkig en onregverdig regspreek, staan die

regterstoel van die ewige God. Daarvandaan fel Hy sy oordeel regverdiglik

oor die Middelaar op Wie al ons sondes gelaai is. Jesus Christus is in ons plek

as sondaar behandel en God Self kom na Gabbata, waar Pilatus se regsterstoel

gestaan het, om sy eniggebore Seun, wat met ons sonde en skuld belaai is, tot

die dood te veroordeel. So het, soos Petrus dit stel, Christus as onskuldige vir

die skuldiges gely om ons met God te versoen (1 Pet. 3:18). Hier vind die

wonderlike ruil (Luther) plaas. Christus het ons plek ingeneem en ons ontvang

wat Hy verwerf het. Ons vryspraak vind plaas omdat Hy vir ons God se

oordeel gedra het. Hy het vir ons versoening bewerk toe Hy in ons plek gely

en gesterf het. So het God van die wandaad van Pilatus gebruik gemaak om sy

eie raadsplan uit te voer, omdat Hy Christus nie soos Pilatus as ’n gewone

mens aangesien het nie, maar as ons Borg en Middelaar. In en deur Pilatus se

onregverdige oordeel spreek God sy regverdige oordeel uit oor Christus as

draer van ons sondes. Jesus Christus Self was gewillig om, terwyl Hy onskul-

dig was, as skuldige in ons plek gestraf te word omdat Hy ons innig liefgehad

het en ons ewige redding en verlossing wou bewerk. So het Hy sy geweldige

liefde vir ons geopenbaar. Uit dankbaarheid en wederliefde moet ons nou

daarop antwoord met ’n lewe wat aan Hom toegewy is.

- 187 -

Saterdag 18 Junie

Skrifgedeelte: Galasiërs 3:7-14; HK Sondag 15, Antwoord 39

Fokusgedeelte: Galasiërs 3:13

Christus het borgtogtelik die vloek van God gedra

Verskeie pogings is aangewend om Jesus dood te maak, maar sonder

sukses. Volgens die raad van God moes Hy as vervloekte sterwe, en dit het in

dié tyd beteken dat Hy aan ’n kruis moes sterf. Die kruisdood was immers nie

net ’n baie smartlike dood nie, maar ook ’n baie smadelike dood. Die

veroordeelde is in die hoogte opgehys juis om hom te verneder. Hy word in

die publiek tot skande gemaak. Volgens die wette van Israel moes iemand wat

die doodstraf ontvang het, ná sy dood aan ’n paal opgehang word om te toon

dat hy deur God vervloek is (Duet. 21:23).

Vloek staan teenoor seën. God se seën oor iemand beteken dat God sal sorg

dat dit met hom goed gaan in ’n aardse lewe (2 Sam. 6:11, 12) en dat hy

uiteindelik die ewige lewe sal ontvang. Daarteenoor beteken God se vloek dat

alles wat sleg is so ’n persoon se deel sal word en dat hy uiteindelik die smarte

van die hel sal ervaar waar hy geheel en al deur God verlaat sal word in die sin

dat hy niks van die guns van God sal ervaar nie, maar net God se straf. Dit is

wat Christus aan die kruis moes ervaar.

By Golgota tree die mense wat Christus leed aangedoen het, eintlik op die

agtergrond. Voorop staan die verbysterende gebeurtenis: God tref sy Seun met

sy vloek. Sy Vader in Wie se teenwoordigheid Hy Hom altyd verlustig het,

voltrek hier die straf van ’n vervloekte oor Hom. Hier moes Hy Self in ons

plek ervaar dat dit verskriklik is om in die hande van die lewende God te val

(Heb. 10:31). Na regte moes ons almal voorwerpe van God se vloek geword

het omdat ons sy wet oortree het, want met verwysing na Deuteronomium

27:26 sê Paulus: “Daar rus ’n vloek op elkeen wat nie stiptelik alles doen wat

in die boek van die wet geskrywe staan nie” (Gal. 3:10). Hierdie vloek het

Christus egter in ons plek gedra. Daarom moes Hy aan ’n kruis sterf. Daar aan

die kruis het Hy die volle vloek van God ervaar, nie net in die verskriklike

liggaamlike lyding nie, maar veral ook daarin dat God Hom verlaat het en Hy

daar helse smarte moes deurmaak. Omdat Hy die vloek van God in ons plek

gedra het, is ons daarvan bevry. Dit blyk daaruit dat Paulus, kort nadat hy

bogenoemde uitspraak (Gal. 3:10) gemaak het, verklaar: “Christus het ons

losgekoop van die vloek wat die wet meebring deur in ons plek ’n vervloekte te

word” (Gal. 3:13). So het Hy vir ons God se seën verwerf. Ons mag nou altyd

by God wees (1 Pet. 3:18) en weet dat Hy, om Christus ontwil, alles ten goede

laat meewerk vir hulle wat Hom liefhet (Rom. 8:28).

- 188 -

Sondag 19 Junie

Skrifgedeelte: 1 Korintiërs 15:1-11; HK Sondag 16, Antwoord 40

Fokusgedeelte: 1 Korintiërs 15:3

Christus het Hom tot in die dood verneder

Toe Christus die sesde keer aan die kruis gepraat het, het Hy gesê: “Dit is

volbring!” Dit is afgehandel! Wat beteken hierdie uitspraak? Beteken dit dat

sy versoeningswerk voltooi is? Nee, dit beteken dat die swaarste deel van sy

versoeningslyding volbring is toe Hy die smarte van die hel moes verduur. As

die swaarste deel van sy lyding volbring is, beteken dit egter nie dat sy

versoeningswerk self ten volle afgehandel is nie. Christus het die tweede dood

(Op. 20:6; 21:8), die smarte van die hel oorwin, maar nou moet Hy nog die

eerste dood, die liggaamlike dood oorwin. Daarom moes Hy sterwe. Hoe

verskriklik Christus se lyding aan die kruis ook al was, tog was dit nie genoeg-

saam om ons ten volle van die sonde en die gevolge te verlos nie. Om ons

daarvan te verlos, moes Christus sterwe. Dit is wat ons belydenis duidelik stel

in Vraag en Antwoord 40. Die noodsaaklikheid van Christus se dood word

daarin gemotiveer met verwysing na God se eie deugde of eienskappe, naam-

lik sy geregtigheid en sy waarheid. Om die onvermydelike doodsvonnis van

Christus te verstaan, moet ons aan hierdie deugde van God aandag gee.

Die geregtigheid van God. Uit die eerste bladsye van die Bybel weet ons

dat, volgens ’n uitdruklike uitspraak van God Self, die doodstraf op die sonde

gerus het. God het die mens immers verbied om van die boom van alle kennis

te eet en bygevoeg: “Die dag as jy daarvan eet, sterf jy” (Gen. 2:17). Dit is

dus duidelik dat die straf op die sonde die dood is. As die sonde nie met die

dood gestraf word nie, word God se reg gekrenk en dit mag nie, of sterker ge-

stel, dit kan nie gebeur nie. So noukeurig let God op sy reg dat Hy die sonde,

eerder as om dit ongestraf te laat bly, aan sy liewe Seun met die bitter en sma-

delike dood aan die kruis gestraf het. Vanweë die geregtigheid van God kon

daar nie anders vir ons sondes betaal word nie as deur die dood van sy Seun.

Die waarheid van God. Die tweede eienskap van God wat die dood van sy

Seun noodsaaklik maak, is sy waarheid. Dit is net so onversetlik soos sy

geregtigheid. As God eenmaal iets beloof het – ten goede of ten kwade – dan

moet Hy dit vervul, anders kom sy waarheid in gedrang. God het gesê: “As jy

daarvan eet, sterf jy.” As Christus nie gesterf het nie, het God nie die waarheid

gepraat toe Hy die dreigement teenoor Adam en Eva uitgespreek het nie.

Daarom eis God se waarheid ook dat Christus moet sterwe. Christus moes dus

sterwe. Hy het dit gedoen om vir al ons sondes ten volle te betaal, maar ook

om vir ons die dood te oorwin (Heb. 2:14, 15).

- 189 -

Maandag 20 Junie

Skrifgedeelte: Johannes 19:38-42; HK Sondag 16, Vraag 41

Fokusgedeelte: Johannes 19:41, 42

Die begrafnis van Christus

Die verklaring in ons belydenis dat Christus begrawe is, om daarmee aan

ons die versekering te gee dat Hy werklik gesterf het, hou meer in as wat dit

oppervlakkig mag lyk. Daar was immers reeds in die eerste eeu van die

Christelike kerk die siening (eintlik dwaling) dat die Seun van God by sy

verskyning op aarde slegs vir die skyn die menslike natuur aangeneem het,

maar dat Hy nie werklik ’n menslike liggaam gehad het nie. In die Skrif word

daar ook na dié dwaling verwys (1 Joh. 4:2; 2 Joh. 7). Die implikasie daarvan

is dat die groot heilsfeite soos die lyding, dood, begrafnis en opstanding van

Christus waarop die Christelike geloof gebou is, nie werklik plaasgevind het

nie. Hierdie dwaling het telkens in die loop van die geskiedenis van die kerk

op een of ander wyse na vore gekom. Dit is selfs in die tyd van die

Hervorming (16de eeu) aangetref. Tans word ooreenstemmende leerstellings

van die siening gevind by die aanhangers van die Nuwe Hervorming wat die

maagdelike geboorte en Christus se opstanding uit die dood loën, omdat dit

volgens hulle menslik onmoontlik is dat so iets kan plaasvind.

Teenoor hierdie sienings bely ons dat Christus se dood en begrafnis nie ’n

skyndood of ’n skynbegrafnis was nie, maar dat Hy werklik gesterf het en

werklik begrawe is. Nou is dit opvallend dat in die Evangelies en in

Handelinge 13:28-30 en in 1 Korintiërs 15:3, 4 die dood, begrafnis en

opstanding van Christus in een enkele historiese perspektief gesien word,

sodat wat van die een geld, ook vir die ander geld. Dit is ook hoe die

gelowiges van die begin van die Christelike kerk geglo het en ons nog glo. In

die belydenis van die dood, begrafnis en opstanding van Christus gaan dit oor

dieselfde Jesus en dieselfde liggaam wat Hy gehad het.

Daar is nog ’n verdere rede waarom Christus soos alle mense begrawe

moes word. Dit was immers noodsaaklik dat Hy ten volle en in alle opsigte vir

ons ’n Borg en Middelaar moes wees. Só volledig moes Hy as Borg ons plek

beklee dat God alles wat oor ons kom, ook oor Hom laat kom het. Die kort

lewe van die mens op aarde begin by die wieg en eindig by die graf. So was

dit ook met Jesus. So waar as wat dit is dat Hy geleef het, so waar is dit ook

dat Hy gesterwe en begrawe is. Daar is geen onderdeel van God se straf op die

aarde, hoe gering ook al, wat Hy nie gedra het nie. Daarom is Hy ook be-

grawe. Daarom kon Hy vir ons ’n volkome Saligmaker en Verlosser wees. Hy

het ons sondes volledig voor God bedek.

- 190 -

Dinsdag 21 Junie

Skrifgedeelte: Romeine 7:21-25; Filippense 1:20-26;

HK Sondag 16, Vraag 42

Fokusgedeelte: Romeine 7:24

Waarom moet ons ook nog sterwe?

In die lig van die voorgaande is die vraag onafwendbaar: Waarom moet

ons ook nog sterwe as Christus reeds in ons plek gesterf het? Wat beteken

Christus se sterwe dan werklik vir ons?

Om die betekenis van Christus se dood vir ons te kan verstaan, moet ons

tussen Christus se dood en ons dood onderskei. Vir Hom was die dood ’n

moet: ’n eis van God se geregtigheid en waarheid. Ons sterwe is nie ’n moet

nie, anders sou ’n mens die heengaan van Henog en Elia sonder om te sterwe,

nie kon verstaan nie. By die wederkoms van Christus sal daar ook gelowiges

wees wat nie sal sterf nie (1 Kor. 15:51; 1 Tess. 4:15). Ons dood is nie ’n moet

nie, maar ’n mag – ons mag sterwe. Dan moet ons egter besef dat ons dood

geen waarde of betekenis het om vir enige sonde van onsself of iemand anders

te betaal nie (Mark. 8:37; Ps. 49:8-10). Tog het ons dood deur die

versoeningslyding en –sterwe van Christus nuwe betekenis gekry.

Die dood is eerstens ’n afsterwing van die sonde. Die sonde is die swaarste

las wat ons gedurig met ons moet saamdra. Ons kom daarvan nie los so lank

as wat ons lewe nie. Daarom het Paulus ook byna in wanhoop uitgeroep: “Ek,

ellendige mens! Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?” (Rom. 7:24).

Nou word ons egter geleer dat ons by ons dood, om Christus ontwil, volkome

van ons sonde bevry word (1 Kor. 15:50). Daarom kan Paulus op bogenoemde

uitroep antwoord: “Aan God die dank! Hy doen dit deur Jesus Christus ons

Here.” Christus het ons in beginsel nou al van ons sonde bevry, maar by ons

dood word ons volkome daarvan bevry. My dood is ook die dood van my

doodsvyand: my sonde.

Die dood is tweedens ’n deurgang na die ewige lewe. Sonder Christus sou

ons dood ’n voorspel tot die ewige dood gewees het. Om Christus ontwil moet

die dood egter nou vir ons deurgang na die ewige lewe verleen. Die dood is

nou die dienskneg wat die deur na die ewige geluk en vreugde vir ons moet

oopmaak. Daarom is die dood vir die gelowige nie die einde nie, maar ’n

nuwe begin – ’n begin van ’n lewe in ewige duurte waar die dood nie meer sal

wees nie (Op. 21:4). Daarom kan Paulus sê dat die lewe vir hom Christus is en

die sterwe ’n wins (Fil. 1:21). In aansluiting daarby sê hy dan van sy eie dood:

“Ek verlang daarna om heen te gaan en met Christus te wees, want dit is

verreweg die beste” (Fil. 1:23). Dit is ook ons troos.

- 191 -

Woensdag 22 Junie

Skrifgedeelte: Romeine 6:1-11; HK Sondag 16, Antwoord 43

Fokusgedeelte: Romeine 6:6

Christus se sterwe en ons daaglikse lewe

Ons belydenis wil dit duidelik stel dat die sterwe van Christus nie eers by

ons dood vir ons betekenis het nie, maar dat dit elke dag ons lewe moet

beheers. Dit is belangrik om die aandag daarop te vestig, want dit lyk soms of

ons nie begryp watter groot betekenis die dood van Christus vir ons daaglikse

lewe het nie. Volgens die Skrif en ons belydenis moet ons dit egter terdeë

besef en prakties uitleef.

Wat die Kategismus hier sê, kom daarop neer dat as die dood beskou word

as die nou poort waardeur ons toegang tot die ewige saligheid verkry, dan

moet ons lewe op die smal pad, want dit is die enigste pad wat na die nou

poort toe lei (Matt. 13:14). Hoe hierdie pad loop, word duidelik aan ons

voorgehou as ons belydenis sê dat deur die krag van Christus “ons ou mens

(die sonde) saam met Hom gekruisig, gedood en begrawe (moet word sodat)

ons sondige begeertes nie meer oor ons heers nie”.

Die dood en begrafnis van Christus ter wille van ons sondes moet tot

gevolg hê dat ek my sondige natuur met al sy luste, begeertes en neigings

moet kruisig, doodmaak en begrawe. Dit is harde woorde wat ook ons sonde

openbaar. In die reël werk ons immers nie so hard met ons sondige neigings,

begeertes en dade nie. Ons verdra en vertroetel dit eerder. Dit is egter baie

gevaarlik, want dan kan dit ons maklik oorrompel. Daarom moet ons beslis

optree: ons sondige gedagtes – dit moet aan die kruis gespyker word; ons

sondige woorde – dit moet doodgemaak word voor dit op ons lippe kom; ons

sondige dade – hulle moet só diep begrawe word dat ons hulle nooit weer in

ons lewe sal herhaal nie. Dit is ’n pynlike selfoperasie, maar in die krag van

Christus moet dit gedoen word.

As ons dit doen, sal dit volgens die Kategismus ’n dubbele uitwerking hê:

Negatief kan ons sondige begeertes dan nie meer oor ons heers nie. Hierdie

begeertes kan ons nog aanval soos terroriste en die lewe vir ons moeilik maak.

Tog heers dit nie meer oor ons nie, want “ons is nie langer slawe van die

sonde nie” (Rom. 6:6). Positief sal so ’n breuk met die sonde ons daartoe bring

om onsself as lewende dankoffers aan Hom toe te wy sodat ons onder alle

omstandighede sal vra: “Here, wat wil U hê moet ek doen?” (Hand. 22:10).

Dit is ook wat Paulus bedoel as hy sê: “En nou doen ek ’n beroep op julle,

broers, op grond van die groot ontferming van God: Gee julleself aan God as

lewende en heilige offers wat vir Hom aanneemlik is” (Rom. 12:1).

- 192 -

Donderdag 23 Junie

Skrifgedeelte: Matteus 27:32-50; HK Sondag 16, Antwoord 44

Fokusgedeelte: Matteus 27:46

Christus het helse smarte gely

Christus het helse smarte verduur toe Hy tydens die drie ure se duisternis

van God verlaat was en dit ook in sy vierde kruiswoord duidelik te kenne

gegee het (Matt. 27:46). Die Godverlatenheid van Christus moet negatief en

positief verstaan word. Negatief het dit daarin bestaan dat die Vader Hom in

sy liefdevolle gemeenskap van Christus teruggetrek het. Hierdie terugtrekking

van sy Vader het die diepste geestelike vereensaming en verskriklikste

pyniging vir Hom veroorsaak. Al die gunste en gawes waarin God die mens

laat deel, het die Vader Hom ontneem. Die son was weg. Hy word tot skande

gemaak. Mense het teenoor Hom soos dierlike monsters geword en Hom met

vreesaanjaende wreedheid mishandel en ... God het hulle nie verhinder nie,

maar laat begaan. Die engele is teruggehou om Hom nie te versterk nie en die

Heilige Gees het Hom nie vertroos nie.

Niemand, selfs nie die grootste goddelose, is hier op aarde so geheel van

God verlate soos Christus aan die kruis was nie. Selfs oor sulke mense laat

God nog sy son skyn. God gee nog aan hulle vreugde. God gee gewoonlik aan

hulle krag en gesondheid sonder liggaamlike pyn. God laat hulle in die

gemeenskap van mense deel. Dit alles en baie meer moes Christus mis toe die

Vader Hom met sy liefde van Hom teruggetrek het. Geen mens is in staat om

onder woorde te bring wat dit beteken as God sy gemeenskap en al sy

seëninge geheel en al van iemand terugtrek nie. Christus het dit egter konkreet

aan die kruis ervaar.

Christus se Godverlatenheid was egter nie net negatief van aard nie. Dit

was nog erger. Dit was ook positief van aard. Positief het dit daarin bestaan

dat God al sy toorn oor die sonde van die ganse mensdom op Christus

uitgegiet het. God ontbind Satan vir hierdie oomblik sodat hy en al sy duiwels

met al hulle woede van alle kante af op Hom aanstorm om Hom te versoek en

te pynig en Hom van God te probeer losskeur.

Die Godverlatenheid van Christus na sy negatiewe en positiewe kant laat

ons sien dat Hy aan die kruis werklik die smarte van die hel in ons plek

verduur het. Dit word in die Kategismus verwoord as daar gepraat word van

“sy onuitspreeklike angs, smarte en verskriking wat Hy ... veral aan die kruis

gely het (om ons) van die helse angs en pyn (te) verlos”. Omdat Hy, selfs te

midde van die helse smarte in daardie drie ure se duisternis aan God bly

vashou het, het Hy vir ons oorwin.

- 193 -

Vrydag 24 Junie

Skrifgedeelte: Jesaja 53:1-5; HK Sondag 16, Antwoord 44

Fokusgedeelte: Jesaja 53:4, 5

Die betekenis van Christus se lyding in helse smarte

Ons het gesien wat die lyding in helse smart vir Christus beteken het. Ons

moet egter deur die geloof terdeë daarvan bewus wees dat Hy die verskriklike

lyding ter wille van ons verduur het. Sy lyding aan die kruis, soos vertolk in sy

vierde kruiswoord, het vir ons minstens drie heel besondere betekenisse.

Eerstens is dit vir ons ’n aangrypende en besielende bron van troos. Hierdie

troos word op kostelike wyse in ons belydenis saamgevat as daar oor die helse

lyding van Christus geantwoord word: “Sodat ek in my swaartste aanvegtinge

verseker kan wees en myself volkome kan vertroos dat my Here Jesus Chris-

tus my ... van die helse benoudheid en pyn verlos het.” As ek dus deur die

geloof aan Christus behoort, hoef ek die smarte van die hel nie meer te vrees

nie, want ek weet: Christus het dit alles vir my en in my plek verduur om my

daarvan te bevry (Jes. 53:4, 5). Daarom moet ek egter ook voortaan toon dat

ek Hom met my hele lewe daarvoor wil dank en eer. Hierdie onmeetlike groot

weldaad van Christus aan ons moet ons ontroer en vervul met opregte liefde

en dank teenoor Hom.

Die tweede wat ons hier leer, is dat Christus vir ons die voorbeeld stel om

in ons grootste smarte en benoudhede nog deur die geloof aan God te bly

vashou. Dit gebeur dikwels dat gelowiges wat swaar beproewings deurmaak,

moedeloos of opstandig word en met twyfel in hulle harte begin vra: Is daar

werklik ’n God? Hoe kan Hy ’n God van liefde wees as dit so met my gaan?

So ’n houding pas nie by ’n gelowige nie. Ook in donker dae van beproewing

moet ek aan God bly vashou soos Christus wat Hom in sy verskriklike lyding

nog “my God” genoem het.

Die derde betekenis wat uit Christus se lyding in Godverlatenheid tot ons

kom, is dat dit aan ons die heerlike en vertroostende versekering gee dat,

omdat Hy van God verlaat was, ons as vrug van hierdie versoeningsarbeid van

Hom, nooit meer deur God verlaat sal word nie (vgl. Ps. 9:11; 23:4; Jes. 43:1-

5; Matt. 28:20; nagmaalsformulier). God is by my al die dae van my lewe.

God is by my in my jeug as ek sterk en vol energie is, maar ook in die ouder-

dom as ek die geleidelike aftakeling van my liggaam duidelik opmerk. God is

by my as ek gesond en lewenslustig my werk doen, maar ook as ek swak en

siek is en pyn verduur. God is by my op my huweliksdag, maar ook as ek by

die oop graf van ’n geliefde staan. Al sou ander mense my verlaat en alleen

laat, is ek tog nie eensaam nie, want om Christus ontwil is God altyd by my.

- 194 -

Saterdag 25 Junie

Skrifgedeelte: Markus 16:1-8; HK Sondag 17, Vraag 45

Fokusgedeelte: Markus 16:6

Jesus, die gekruisigde, het opgestaan

Markus vertel ons van ’n paar vrouens wat gedink het dat met Jesus se

dood alles, wat Hom betref, verby was. Daarom het hulle speserye gekoop om

sy liggaam te balsem. By die graf het hulle egter groot geskrik toe hulle ’n

engel daar aantref wat aan hulle sê: “Julle soek Jesus van Nasaret wat

gekruisig is. Hy is uit die dood opgewek” (Mark. 16:6). In hierdie maklik

verstaanbare uitspraak hoor ons die magtigste boodskap van alle eeue: Jesus,

die gekruisigde, is opgewek. Omdat Hy deur God opgewek is, het Hy

opgestaan. In hierdie woorde van die engel word daar ’n besondere band en

verband tussen die kruisiging en opstanding van Christus gelê. Met nadruk

verklaar die engel dat dié Jesus wat gekruisig is – Hy het opgestaan. Die kruis

en die oop graf van Christus mag dan ook nooit van mekaar geskei word nie.

Ons kan immers alleen die regte siening op die opstanding van Christus kry as

ons daarna kyk in die lig van sy borgtogtelike lyding aan die kruis.

Wat het aan die kruis plaasgevind? Die belangrikste wat daar plaasgevind

het, is dat Christus daar die smarte van die hel deurworstel het om ons daarvan

te verlos. Dit het gebeur toe Hy van God verlaat was gedurende die drie ure

van duisternis. Toe het Hy ons verlos van die tweede dood – soos die hel in

Openbaring (20:6; 21:8) genoem word. Hy het hierdie oorwinning bevestig

met die uitroep:”Dit is volbring!” Nou sê die engel egter aan die vrouens dat

Jesus wat gekruisig is, ook opgestaan het uit die liggaamlike dood, dit is die

eerste dood. Hy verkondig dus aan hulle die evangelie dat Christus wat reeds

die tweede dood (die hel) aan die kruis oorwin het, nou ook die eerste dood

(die liggaamlike dood) oorwin het. Die leë graf dien as bewys daarvan. So

vorm Christus se opstanding uit die dood die seël en kroon op sy ganse

verlossingswerk tot op hierdie stadium. Daarom kon Paulus ook met blydskap

getuig: “Die dood is vernietig, die oorwinning is behaal. Dood, waar is jou

oorwinning? Dood waar is jou angel ... Ons dank God dat Hy aan ons die

oorwinning gee deur ons Here Jesus Christus” (1 Kor. 15:54, 44, 47).

So bied Christus se opstanding, juis in aansluiting by sy kruislyding, aan

ons die vaste sekerheid van ons eie salige opstanding. Hy het die sonde en die

dood op so ’n wyse oorwin dat ons met vrymoedigheid saam met Paulus van

ons dood kan sê: “Ons weet dat, wanneer ons woning wat maar ’n tent is,

afgebreek word, ons ’n vaste gebou in die hemel het. Dit is ’n woning wat nie

deur mense gemaak is nie, maar deur God en dit bly ewig staan” (2 Kor 5:1).

- 195 -

Sondag 26 Junie

Skrifgedeelte: Romeine 4:13-25; HK Sondag 17, Antwoord 45

Fokusgedeelte: Romeine 4:25

Christus se opstanding en ons regverdigmaking

God is na sy wese ’n regverdige God (Deut. 32:4; Ps. 7:12; Jer. 23:6).

Daarom kan Hy geen ongeregtigheid duld nie (Jes. 1:13; Miga 6:8). As die

mens dus gered wil word, moet hy as ’n volkome regverdige voor God

verskyn. Omdat die mens egter tot in sy diepste wese ’n sondaar is, kan hy uit

sy eie nooit daartoe kom nie. Toe het Christus in ons plek gaan staan en al ons

sonde en ongeregtigheid op Hom geneem. Onder die las van ons sondes en die

toorn van God daaroor, het Hy aan die kruis gesterf.

Ná sy dood kon die vraag ontstaan of Hy werklik vir al ons sondes betaal

het. Het Hy deur sy lyding en sterwe van my, skuldige sondaar wat ek is, ’n

regverdige voor God gemaak? Op hierdie vrae antwoord sy opstanding uit die

dood baie duidelik: JA. Dit is wat Paulus ook bedoel as hy sê dat Christus

“opgewek is ter wille van ons regverdigmaking” (Rom. 4:25). Hy het vir al

ons sondes met hulle gevolge ten volle betaal. Daarom is die opwekking van

Christus God se goedkeuring van die werk van die Middelaar. Dit is God se

amen op die totale verlossing wat Christus bewerk het. Trouens, Christus sou

nie uit die dood kon opstaan as Hy nie die volle skuld betaal en die volle straf

op die sonde gedra het nie. Daarom sê die opstanding van Christus uit die

dood aan die gelowige dat hy nou nie meer as ’n skuldige voor die toornige

God staan nie, maar as geregverdigde, as ’n vrygespreekte voor die

vriendelike God (Jak, 2:23) omdat ons vrede het met Hom deur Jesus Christus

(Rom. 5:1). Die gebruik van die woord “regverdigmaking” (vryspraak) in

Romeine 4:25 beteken dat die opwekking van Christus uit die dood ook gesien

moet word as ’n regterlike daad van die Vader waardeur Hy verklaar dat ons

verhouding tot Hom volkome herstel is deur die soenverdienste van Christus.

Christus het egter nie net ons regverdigheid of vryspraak voor God verwerf

nie. Ons het so diep in sonde geval dat dit selfs nie genoeg was dat Christus

die geregtigheid voor God deur sy lyding en sterwe vir ons verwerf het nie.

Nadat Hy dit vir ons verwerf het, moes Hy dit ook tot ons eiendom maak,

anders het dit vir ons niks beteken nie. Ook om dié rede moes Christus uit die

dood opstaan sodat Hy ons deur sy Heilige Gees kan laat deel in die vryspraak

wat Hy deur sy kruislyding en dood vir ons verwerf het. Dit is wat die

Kategismus sterk beklemtoon. Dit is wat Paulus ook verder bedoel as hy sê dat

Christus uit die dood opgewek is “ter wille van ons regverdigma-king” (Rom.

4:25).

- 196 -

Maandag 27 Junie

Skrifgedeelte: Kolossense 3:1-17; HK Sondag 17, Antwoord 45

Fokusgedeelte: Kolossense 3:1

Christus se opstanding en ons heiligmaking

Deur Christus se opstanding word ons nie net in die regte verhouding tot

God geplaas nie (die regverdigmaking), maar daardeur word ons ook opgewek

tot ’n nuwe lewe waarin ons steeds meer die sonde nalaat en die wil van God

doen (die heiligmaking). Hierdie heiligmaking het egter twee kante, ’n

negatiewe en ’n positiewe. Aan die negatiewe kant beteken dit dat ons al hoe

meer met die sonde moet breek. Trouens, dit word baie sterk gestel: ons moet

die sonde in ons (die ou mens) steeds meer kruisig, doodmaak en begrawe

(vgl. Antw. 43). Die positiewe kant is dat ons volgens die tweede deel van

Antwoord 45 tot ’n nuwe lewe opgewek word. Dit beteken dat ons positief en

doelgerig daarna moet streef om so naby as moontlik aan die Here te lewe, sy

Woord te ondersoek, gereeld te bid en die vrug van die Heilige Gees (Gal.

5:22) so duidelik moontlik te openbaar. Deur Christus se opstanding uit die

dood wek Hy ons op uit ons geestelike dood en gee aan ons ’n nuwe geestelike

lewe. Dit vind by die weergeboorte plaas. Dit is wel nie ons wat die liggaam-

like opstanding van Christus vergeestelik om ook die opwekking uit die gees-

telike dood te beteken nie. Die Skrif self lei ons op die pad. Dit blyk duidelik

as Petrus (1:3) van God die Vader sê: “In sy groot ontferming het Hy ons die

nuwe lewe (weerge-boorte) geskenk deur die opstanding van Jesus Christus

uit die dood.” Deur die weergeboorte as vrug van Christus se opstanding uit

die dood is ons op die pad van heiligmaking geplaas in die sin dat ons die wil

van God al hoe meer in ons lewens gehoorsaam. Die geestelike betekenis van

die opstanding van Christus eis nou van ons dat ons inderdaad op die pad van

heiligmaking moet voortgaan. Dit is wat Paulus ook beklemtoon as hy sê:

“Aangesien julle saam met Christus uit die dood opgewek is, moet julle strewe

na die dinge daarbo waar Christus is, waar Hy aan die regterhand van God

sit” (Kol. 3:1). Wat die heiligmaking in die praktyk beteken, dui Paulus aan

deur eers in Kolossense 1:5-9 die dinge te noem waarmee ons moet breek,

naamlik onsedelikheid, onreinheid, wellus, slegte begeertes, gierigheid en

afgodery. Daarna toon hy in Kolossense 1:10-17 hoe ons nuwe lewe in

Christus wel daar moet uitsien. Ons moet meelewend, goedgesind, nederig,

sagmoedig, ver-draagsaam en vergewensgesind wees, vol liefde, vrede en

dankbaarheid tot eer van God. Deur dit te doen sal die gelowiges na die beeld

van hulle Skepper vernuwe word (Kol. 1:10). So sal ons toon dat ons dood is

vir die sonde, maar lewe vir God in Christus Jesus (Rom. 6:11).

- 197 -

Dinsdag 28 Junie

Skrifgedeelte: 1 Petrus 1:17-21

Fokusgedeelte: 1 Petrus 1:19

Leef voluit as God se kind, want jy het ’n ewige vryspraak

Petrus skryf aan gelowiges in Klein-Asië wat in die samelewing verontreg

is. Hulle is geestelik geboelie en daar is teen hulle gediskrimineer. Dis

gedurende sulke tye wat ’n mens moedeloos word, boedel wil oorgee, of die

reg in eie hande wil neem.

In ons eie land beleef baie Christene in die skool of by die werk skerp

teenkanting van ongelowiges. Hoe behoort ons as gelowiges te lewe?

Petrus wys ons in vers 19 daarop dat ons heel eerste voluit as verloste

kinders van God moet lewe, want daar is duur vir ons verlossing betaal.

Christus het jou as eiendom duur gekoop met sy bloed. Die “losprys” wat Hy

betaal het, herinner aan die prys wat ’n baas betaal het om sy slaaf vry te

maak. So het Christus ons op die slawemark van die sonde duur gekoop om

vry en voluit as sy kinders te leef, al word jy in samelewing uitgestoot.

Dis die eerste motivering of beweegrede waarom jy onder verontregting,

bespotting en verguising moet aanhou om as sy kind te lewe. Moenie moed

opgee nie, daar is duur vir jou lewe betaal, sodat jy vir altyd vryspraak voor

God mag hê.

Sing: Skrifberyming 5-4:1, 2

Ds. TJ (Theuns) Potgieter (Port Elizabeth)

- 198 -

Woensdag 29 Junie

Skrifgedeelte: Efesiërs 1:3-11

Fokusgedeelte: 1 Petrus 1:20

Leef voluit as God se kind, want jou verlossing is van ewigheid af beplan

Petrus wys verontregte gelowiges op ’n tweede beweegrede waarom hulle

moet aanhou lewe as God se kinders en nie moed moet verloor as hulle sleg

behandel word nie. Hy sê in vers 20 dat Jesus al voor die skepping van wêreld

deur die Vader as jou Verlosser bestem was.

Jou verlossing in Christus is nie sommer ’n hierjy ding wat gou-gou

uitgedink is toe God gesien het jy is diep in die moeilikheid nie. Nee, God het

jou as sy kind van ewigheid af al in die oog gehad. Hy is nie onkant betrap

deur jou sonde nie. Dit was ’n geheim gewees wat Christus met sy

menswording kom bekendmaak het. Jou naam staan ook in die boek van die

lewe. Jy, gelowige, het God lankal al beplan om in Christus te kom red. Jy was

regtig al die tyd deel van sy verlossingsplan.

Ek weet nie hoe dink jy daaroor nie, gelowige, maar dit is vir my ou klein

verstandjie net te groot om te begryp. Soos ons kinders graag sê: Dis “mind-

boggling”.

Nou vra ek jou, gelowige, is dit nie ’n aangrypende rede om onder die

moeilikste omstandighede by die skool of universiteit of werk, waar jy verguis

en as gelowige geminag word, te volhard om as kind van die Here te lewe nie?

Ja, duisend maal ja! Ek was van ewigheid af al deel van God se

verlossingsplan, ek was van altyd af deel van sy uitverkiesende liefde in

Christus Jesus. Daarom moet ek dit nie opmors nie, maar uithou en aanhou en

volhou om as sy kind te lewe.

Sing: Skrifberyming 5-4:3, 4

Ds. TJ (Theuns) Potgieter (Port Elizabeth)

- 199 -

Donderdag 30 Junie

Skrifgedeelte: Openbaring 21:1-8

Fokusgedeelte: 1 Petrus 1:21

Leef voluit as God se kind, want jy het ’n ewige toekoms

As ’n gelowige verguis en verontreg word in die samelewing, voel dit asof

die Here jou aan jou eie lot oorgelaat het. Nou kom Petrus die gelowiges in

vers 21 bemoedig om voluit as verloste kinders van God te leef, selfs onder

die grootste teenkanting, omdat jy ’n ewige toekoms in Christus het.

Jy moenie deur jou vreemdelingskap in hierdie wêreld moedeloos word

nie, maar kyk bietjie wat het van Christus geword. Hy is uit die dood

opgewek, Hy het opgevaar hemel toe, daar regeer Hy op die oomblik in glans

en heerlikheid oor sy kerk, ook oor jou en my en die wêreld wat jou so sleg

behandel.

Daarom is jou geloof en hoop op Koning Jesus gerig. Hy sien wat hier op

aarde aangaan. Hy weet van al die verontregtings, vernederings en verguisings

wat jy ter wille van sy Naam moet deurgaan. Hy kom weer as die Regter om

jou vyande te straf en jou in sy heerlikheid te laat deel. Dan sal jy vir ewig by

Hom bly. Jy het die heerlikste toekoms. Ek dink dit is juis die Heilige Gees

wat hierdie hoop in ons lewendig hou en ons aanmekaar aan hierdie heerlike

beloftes van Christus se wederkoms herinner.

Daarvoor moet jy egter getrou as sy kind bly leef. Jy het ’n ewige en

wonderlike toekoms; moet dit nie gaan weggooi nie, volhard om as ’n

gelowige kind van God te leef. Kind van God, tel jou kop op …

jou verlossing is ewig beplan,

jou verlossing ewig voor betaal,

jou ewige verlossing wag verseker vir jou.

Sing: Skrifberyming 5-4:5, 6

Ds. TJ (Theuns) Potgieter (Port Elizabeth)

- 200 -

- 201 -

Vrydag 1 Julie

Skrifgedeelte: Galasiërs 3:21 – 4:20; Judas:1-25

Fokusgedeelte: Galasiërs 4:4, 5

Dwaalleer bedreig jou kindskap

Die brief aan die Galasiërs staan onder gereformeerdes as die oorlogskreet

van die Reformasie bekend. Soos ’n kroonjuweel staan die brief uit as ’n kreet

dat ons ewige redding ’n geskenk van God is.

In die geskiedenis van die kerk is daar voortdurend pogings om die

eenvoudige leer van verlossing deur God se genade in Christus te verdraai of

te verdring. Een van die bekendste dwaallerings staan bekend as die

sogenaamde wettisisme. Wettisiste glo dat hulle in hulle verhouding tot God

deur hulle onderhouding van die wet geregverdig word. Hierdie dwaalleer is

die hoofsaak waaroor die brief aan die Galasiërs gaan. Die apostel Paulus is

intens kwaad, daar is by hom ’n heilige woede, dat die gemeentes in Galasië

hulle ore uitleen aan die dwaalleraars (vgl. Gal. 3:1). In Galasiërs 4:4, 5 stel

die apostel die kern van die suiwer evangelie kernagtig. Jesus word uit ’n vrou

gebore om volledig mens te wees. Jesus moes as mens die wet volmaak in ons

plek nakom, en tegelyk moes God die sonde van die mens aan ’n mens straf.

Sy geregtigheid vereis dit. Juis daarom moes Jesus tegelyk volledig God wees.

Anders sou God se geregtigheid Hom verteer. Die enigste bevoegde en

gesagvolle Persoon om hierdie taak te verrig, is Jesus Christus. Deur die

geloof in Jesus dat Hy die Seun van God is en die Verlosser word jy kind van

God. Die wettisisme wil jou van dié waarheid vervreem en jou van jou

kindskap beroof. Hou aan om na die getuienis van die Gees te luister. Hy

getuig van Jesus in jou hart en daarom kan Hy in jou roep: “Abba, Vader”.

Pas egter op vir presies die teenoorgestelde dwaalleer as die wettisisme –

die sogenaamde antinomianisme (anti-wet)! Judas, die broer van Jesus,

waarsku in sy brief teen die antinomianisme. Hy sê dat ons versigtig moet

wees om nie God se genade as dekmantel te misbruik om losbandig te lewe

nie (Jud.: 4). Dieselfde Gees van God wat ons laat roep “Abba, Vader”, leer

ons ook om dankbaar vir ons verlossing in Christus Jesus te leef. En ons

dankbaarheid is deur die wet!

Sing: Skrifberyming 2-4:1-3

Ds. JL (Louis) Aucamp (Kempton Park-Mooifontein)

- 202 -

Saterdag 2 Julie

Skrifgedeelte: Matteus 1; Psalm 46

Fokusgedeelte: Matteus 1:23

Neem God op sy beloftes

Die Koragiete dig Psalm 46 as ’n loflied vir die Here wat uitkoms gegee

het toe Jerusalem in die tyd van koning Hiskia beleër was. Hiskia se vader,

koning Agas, was een van die mees goddelose konings van die Ou-

Testamentiese kerk. Terwyl koning Agas aan bewind was, is hy deur die

Siriërs beleër. Die Here het uitkoms aan hom gebied, maar Agas het

skynvroom die aanbod van die hand gewys. In werklikheid het Agas reeds met

’n heidense koning ’n verbond om hulp gesluit. In die hitte van die oorlog het

Agas se wêreldse bondgenoot teen hom gedraai en hy het die oorlog

vernederend verloor. Juis by die geleentheid toe Agas die Here se hulp van die

hand gewys het, het die profeet Jesaja aan hom die Immanuelbelofte gegee:

“God sal met jou wees.” Die Immanuelbelofte het ’n eerste vervulling gehad

toe God vir Hiskia later in ’n soortgelyke oorlogsituasie uitkoms gegee het.

Die volle vervulling van die Immanuelbelofte kom met die geboorte van

Jesus Christus, die Seun van God. Hy bring nie verlossing vanuit ’n

oorlogsituasie nie, maar verlossing vanuit sonde (vgl. Matt. 1:21). Wanneer

die Nuwe-Testamentiese kerk in Rome deur die heidense keiser bedreig word

en hy hulle onder geweldige leed en swaarkry bring, dan troos en versterk die

apostel Paulus die gemeente in Rome juis met die feit dat God ons Immanuel

is, en dat niks wat ’n aardse keiser doen, ons van die liefde van God in

Christus Jesus kan skei nie (Rom. 8).

Agas het hom nie aan God se verbondsbeloftes gesteur nie, maar eerder ’n

verbond met die wêreld gesluit. Die wêreld is altyd onbetroubaar en draai teen

jou in die uur van nood. Neem egter met volle vrymoedigheid vir God op sy

beloftes. God kan nie lieg nie (Tit. 1:1-3, 1933-vert.). God kom altyd sy

beloftes na. Sy belofte van die ewige lewe vir dié wat in Christus Jesus is,

staan ewig vas. Ongeag jou aardse posisie van swaarkry en leed sal jou ewige

redding nie in gedrang kom nie. Die rede is dat Jesus mens geword het, Hy is

God met ons. God sal nooit die volmaakte verlossingswerk van sy Seun minag

nie. Lees gerus die preekbundel van prof. L Floor, Immanuel, God met ons,

waarin hy pragtig en prakties wys hoe ons vanuit die Immanuelbelofte van dag

tot dag kan leef.

Sing: Psalm 46:1, 6

Ds. JL (Louis) Aucamp (Kempton Park-Mooifontein)

- 203 -

Sondag 3 Julie

Skrifgedeelte: Romeine 1:1-7

Fokusgedeelte: Romeine 1:2-4

Die evangelie van God

Die woord “evangelie” word in omtrent 60 keer in die Romeinebrief

gebruik. Selfs die kindertjies aan die huisgodsdienstafel sal kan sê dat dié

woord “blye boodskap” beteken. Die Ou Testament het oor die blye boodskap

geprofeteer. Die Nuwe Testament stel ons aan die Persoon voor wat die

inhoud van die blye boodskap is. Jesus Christus, die Seun van God, word

mens om mense te red. Sedert die tuin van Eden word die mens in sonde

ontvang en gebore (Ps. 51:7). Mense oortree die wet van God en verdien

daarom om onder die oordeel van God te kom. God se oordeel is egter ’n

verterende vuur. Geen mens kan onder die oordeel van God kom en bly leef

nie. Ja, laasgenoemde sinnetjie moet gekwalifiseer word. Alle mense bly ewig

leef! Sommige mense leef ewig onder die helse en ewige oordeel van God.

Hulle leef onder die koningskap van hulle koning, Satan. Satan regeer tot in

ewigheid met sy soort regering, ’n regering van haat en onmin. Aan hierdie

kant van die wederkoms werk Satan nog onder die beperkende krag van God.

Ná die wederkoms onttrek God Hom daaraan om Satan in die uitoefening van

sy mag te beperk. Diegene wat buite Christus sterf, leef dan ’n ewige lewe

onder die ongebreidelde heerskappy van Satan.

Die blye boodskap is dat dit nie so hoef te wees nie. Die Seun van God het

mens geword om jou van die heerskappy van Satan en van die krag van jou

sondige natuur te bevry. Jesus het mens geword om as mens aan die kruis

onder die helse oordeel van God te kom. Diegene wat in Christus Jesus is,

word van die oordeel van God bevry. Wat ’n blye boodskap! So wonderlik is

hierdie evangelie wat in die Romeinebrief opgeteken is dat ’n welsprekende

prediker uit die vyfde eeu, Chrysostomos, die Romeinebrief elke week hardop

aan hom laat voorlees het. Die Heilige Gees het ook die Romeinebrief gebruik

om die bekende kerkvaders Augustinus en Martin Luther tot insig en verstaan

van die evangelie te bring.

Indien u die evangelie wil verstaan, bestudeer die Romeinebrief oor en oor,

en u sal vreugdevolle ewigheidswaarde daarin vind.

Sing: Skrifberyming 4-8:1, 2

Ds. JL (Louis) Aucamp (Kemptonpark-Mooifontein)

- 204 -

Maandag 4 Julie

Skrifgedeelte: Romeine 8:1-17

Fokusgedeelte: Romeine 8:1-3

Jubel oor jou vryspraak in Christus!

As gelowige sien jy hoe God in hierdie tyd met ’n proses van finale sifting

besig is. Agter die gedreun van oorlogsmasjiene en die grootpratery van

politici hoor jy reeds die terugkerende voetstappe van jou hemelse

Bruidegom!

In so ’n opwindende tyd is dit veral nodig om seker te wees van jou

kindskap van God en jou behorendheid tot die klein skare van uitverkore

heiliges wat hulle Here op die gewyde pad na Sion inwag. Jy wil nie graag in

hierdie tyd in jou drome gekwel word deur die wet van Moses wat met ’n

streng vinger na jou wys en jou veroordeel omdat jy nie aan sy regverdige eise

kan voldoen nie.

Daarom is dit verkwikkend om te luister na die jubelende verklaring van

Paulus in vers 1: “Daar is dus nou geen veroordeling vir dié wat in Christus

Jesus is nie!” Dit is die sentrale stelling in hierdie hoofstuk, en ja ... dit geld

ook vir jóú! “Maar”, kan iemand miskien vra, “wat van die wet wat aanhou

om my onbeholpenheid en mislukkings meedoënloos oop te vlek?” Paulus

antwoord: Ons is bevry van die aanklagte van die wet, want “die wet van die

Gees wat aan jou in Christus die lewe gee, het jou vrygemaak van die wet van

sonde en dood.”

Hoor jy die blye evangelie? Wat die wet nie kon doen nie, het God gedoen

toe Hy sy Seun laat Mens word het om in ons plek gestraf te word en met sy

volmaakte gehoorsaamheid namens jou aan al die eise van die wet te voldoen.

Nou is jy nie meer onder die (aanklag van die) wet nie, maar onder die

(vryspraak van die) genade wat God om Christus wil aan jou bedien.

Maak seker dat mense elke dag nóg duideliker kan sien hoe lief jy jou

Verlosser het en hoe Hy déúr sy Gees triomfantelik in jou leef! (Gal. 2:20).

Sing: Skrifberyming 5-4:1, 2

Ds. JJ (Koos) Cloete (Hermanus)

- 205 -

Dinsdag 5 Julie

Skrifgedeelte: Jesaja 52:13 – 53:10

Fokusgedeelte: Jesaja 53:4

Jy is deur die wonde van Jesus van jou sonde-melaatsheid genees

In Matteus 11:11 sê Jesus van Johannes die Doper dat hy die hoogtepunt is

van die Ou Bedeling. Die Nuwe Bedeling van die Koninkryk is egter só ryk

dat die kleinste onder ons “groter” is as Johannes! Een van die groot voorregte

wat jy as koninkryksburger het, is dat jy deur die perspektiefgewende lens van

kruis en opstanding kan terugkyk op die Ou Testament en dat jy die skadu van

Jesus op elke bladsy kan raaksien!

In die bekende Messiaanse profesie van Jesaja 52 en 53 gaan dit in die

eerste plek oor ’n skildering van die volk Israel wat deur die Babiloniese

ballingskap diep verneder en soos ’n melaatse aan eensaamheid en verstoting

uitgelewer is. Die ongelowige nasies wat staan en kyk hoe God se “dienaar” in

die Babiloniese ballingskap ondergaan en sterf, kan nie glo wat hulle

vervolgens aanskou nie. Daar gebeur iets wat nog nooit gebeur het nie: soos ’n

plant wat in die droë grond wortel skiet en reguit na bo groei, so staan Israel

uit die dood uit op. In God se wonderlike, onbegryplike optrede lei die dood

van sy dienaar tot ’n nuwe begin waarin Israel ook vir die nasies ’n seën sal

wees!

Wat ’n voorreg om hierdie profesie met Nuwe-Testamentiese insig te lees!

Jesus Christus is immers by uitstek die Dienaar wat ons sondes op Hom

geneem en ter wille van ons verlossing aan die helse, melaatse eensaamheid

van Golgota uitgelewer is. Skrifvervullend het Hy egter ook uit die graf

opgestaan met – in sy deurboorde hande – die kwitansie vir jou betaalde skuld.

Deur sy wonde is vir jou genesing en ’n plek in die Vaderhuis berei.

Moet nooit ophou om met jou hele lewe dankie te sê vir die voorreg om ’n

kind in die huisgesin van jou hemelse Vader te wees nie!

Sing: Skrifberyming 12-3:1, 2; Skrifberyming 12-5

Ds. JJ (Koos) Cloete (Hermanus)

- 206 -

Woensdag 6 Julie

Skrifgedeelte: 1 Petrus 2:11-25

Fokusgedeelte: 1 Petrus 2:21-25

Jy is vrygemaak om as hemelburger in Jesus se spoor te loop

In die tyd van Petrus se optrede het baie gelowiges in moeilike sosio-

ekonomiese omstandighede geleef. Hulle was “vreemdelinge en bywoners”

wat geen grondwetlike regte gehad het nie en juis daarom skaamteloos deur

owerheidspersone en werkgewers uitgebuit is.

In sulke omstandighede loop ’n mens gevaar om aan jou ou natuur toe te

gee en in gelyke munt te begin terugbetaal. Juis dit is die dringende appèl van

hierdie gedeelte: die gelowiges moes weet dat hulle radikaal anders was as die

ongelowiges tussen wie hulle gewoon het. Hulle burgerskap was nie op aarde

nie, maar in die hemel. Johannes sou dit later baie mooi in sy eerste sendbrief

uitspel (5:13): Wie in Jesus Christus glo, het reeds uit die dood in die lewe

oorgegaan! Al was hulle dus veragte bywoners en vreemdelinge in die oë van

die heidene, was hulle in werklikheid skatryk. Terwyl hulle in hulle goeie

gedrag volhard het ten spyte van verontregting, het God Sélf met waardering

na hulle gekyk. Daar is selfs sprake van ’n “groot beloning” (Luk. 6:35)!

Ons leef ook in ’n land waarin baie weerlose mense onbillik deur

gesagsdraers en werkgewers behandel word. Dalk is jy ook so ’n slagoffer.

Maak seker dat jy met ’n vaste tred loop in die voetspoor wat Jesus voor jou

uitgetrap het toe Hy, met jou sondes op sy skouers, deur die owerhede meer as

net onbillik behandel is. In Jesaja 53 (en in ons fokusverse) word die lydende

Jesus se “voetspoor” mooi uitgespel: 1 Hy het nie leuens vertel nie;

2 Hy het

nie terug beledig nie; 3 Hy het die onregverdige gesagsdraers nie gedreig nie;

en 4 Hy het alles oorgelaat aan sy Vader wat regverdig oordeel.

Deur die unieke offer van Jesus Christus het Hy jou van jou ou

Adamsnatuur losgekoop. Jy is vrygemaak om in die Goeie Herder se spoor te

loop en God deur jou kinderlike gehoorsaamheid en goeie maniere in alle

omstandighede te eer!

Sing: Psalm 23:1-3 (1936)

Ds. JJ (Koos) Cloete (Hermanus)

- 207 -

Donderdag 7 Julie

Skrifgedeelte: 1 Petrus 3:13-22

Fokusgedeelte: 1 Petrus 3:18

As kind van God is ek bereid om te ly, al doen ek goed

As gelowiges probeer ons om goeie lewens te ly. God het ons immers in

Christus geskep om ons lewe te wy aan die goeie dade waarvoor Hy ons

bestem het (Ef. 2:10). Paulus sê: “Laat ons dan nie moeg word om goed te

doen nie …” (Gal. 6:9).

Dalk raak jy soms moeg en moedeloos omdat jy goed doen, maar nog

steeds onverdiend die swaarkry van die lewe ervaar. Petrus se hoorders het

ook die lewe so ervaar: jou goed doen vrywaar jou nie van swaarkry nie!

Petrus gee twee redes waarom ons gewillig moet wees om onverdiende

swaarkry in die Naam van Jesus Christus te verduur:

Eerstens het Christus – volgens ons fokusvers – ook een maal

onverdiend in ons plek gely om ons na die Vader te bring. Deur sy

dood as mens en sy opwekking deur die Gees van God het Hy ons

tot kinders van ons hemelse Vader gemaak.

Tweedens leef en regeer Christus ná sy versoeningswerk oor alles,

ook oor ons as gelowiges in ons stryd om aan te hou goed doen.

As jy dit gelowig toeëien en jou aan sy heerskappy onderwerp, sal jy selfs

te midde van onverdiende lyding aanhou om goed te doen. Dan sal jy as kind

van God bereid wees om die goeie stryd te stry, eerder as om moeg te word vir

goed doen en in die kwaad terug te val.

Sing: Skrifberyming 14-1:1, 3

Dr. H (Hennie) Goede (Meyerspark)

- 208 -

Vrydag 8 Julie

Skrifgedeelte: Efesiërs 4:25 – 5:5

Fokusgedeelte: Efesiërs 5:1-2

As kind van God volg ek Hom in liefde na

In ons teksgedeelte gee die apostel praktiese riglyne vir die nuwe lewe wat

elke gelowige in Christus en deur sy Gees ontvang. Hierdie nuwe lewe behels

om die ou, vuil klere van die sondige natuur uit te trek en die nuwe, skoon

klere van verlossing gewas in Christus se bloed aan te trek (Ef. 4:17-24).

Ons fokusverse verskaf die fondament waarop hierdie praktiese riglyne

berus. Ons is deur die bloed van Christus kinders van God en Hy het ons lief!

Daarom moet ons Hom navolg, soos ’n kindjie wat sy pa en ma se liefde vir

hom ervaar en aanvoel, doen wat sy ouers doen.

God wys vir ons wat dit beteken om Hom deur sy Seun na te volg. Jesus

Christus het ons liefgehad – soveel so dat Hy ter wille van ons sy lewe as die

volmaakte offer vir ons sondes afgelê het. Hieraan weet ons wat liefde is (1

Joh. 3:16). Daarom moet ons in liefde lewe: met dieselfde gesindheid van

selfopoffering, nederigheid, die ander se belange in gedagte hou (Fil. 2:4-11).

Wanneer jy só God se voorbeeld in Christus navolg, lewe jy soos God van

jou as sy kind verwag, van jou as burger van sy koninkryk. Dan lewe jy in

God se lig nuut gemaak, en jaag jy dit na wat goed en reg en waar is.

Sing: Skrifberyming 2-4:1, 3

Dr. H (Hennie) Goede (Meyerspark)

- 209 -

Saterdag 9 Julie

Skrifgedeelte: Hebreërs 9:23-28

Fokusgedeelte: Hebreërs 9:28

As kind van God lewe ek in sekerheid

Dit is nie maklik om altyd met volle geloofsekerheid te lewe nie. Die dinge

van die wêreld, die aanslae van die lewe, die vertrouensbreuk van mense en

eie persoonlike stryd skud soms ons geloofsekerheid. Hierdie sekerheid kom

nie uit onsself nie, maar kom deur die Heilige Gees van God af. Elkeen van

ons kry daaraan deel omdat ons deur die bloed van sy Seun sy kinders is,

broers en susters van Jesus Christus. As sy erfgename verseker God ons bo

alle twyfel dat sy verlossing vir ons vasstaan (Heb. 6:18).

Hierdie sekerheid laat ons volgens ons fokusvers aan twee sake vashou.

Eerstens dink ons terug aan die offer van Christus aan die kruis waarmee Hy

ons sondes weggeneem het. Sy offer was eenmalig en voldoende om al ons

sondes te bedek. Daarom kan jy seker wees oor jou verlossing te midde van

die onsekerheid wat jy dalk in die lewe mag ervaar.

Ons sien egter ook met verwagting uit na die tweede koms van ons Here,

want dan sal Hy die verlossing vir hulle wat in Hom glo, volkome maak. Dan

sal Hy jou verlos van dié dinge wat onsekerheid in jou lewe bring.

Miskien ervaar jy vandag onsekerheid. Weet en glo egter dat jy ’n kind van

God is, en daarom staan jou verlossing vas. Sien met verlange uit na die koms

van jou Here en Koning!

Sing: Skrifberyming 7-2:1, 2

Dr. H (Hennie) Goede (Meyerspark)

- 210 -

Sondag 10 Julie

Skrifgedeelte: Hebreërs 2:8b-18

Fokusgedeelte: Hebreërs 2:14-15 (1983-vertaling)

Die hart van hulle wat U bely … vrees nie meer die dood nie

Die dood is ’n konstante realiteit in die mens se lewe. Die dood wag op

elkeen van ons en ons geliefdes. Daar is verskeie maniere waarop mense dié

vrees hanteer: onderdruk dit, minimaliseer dit, ignoreer dit. Vir sommige word

dit ’n konstante vrees wat hulle lewens wil oorheers.

As kinders van God het ons ’n ander manier om die dood te beskou. Die

Hebreërbrief handel oor die uitnemendheid van Jesus, ons Koning. Hy sit op

die troon aan die regterhand van die Vader, en ons oë is reeds in hierdie lewe

op die hemelse stad gerig (Heb. 12:22) wanneer ons vir ewig by God sal wees.

Die toegang tot hierdie genade is deur Jesus vir ons bewerk, deurdat Hy vir

’n kort tydjie Homself selfs “minder as die engele” gemaak het (vs 9) – dit is:

Hy het mens geword. Hy het “aan vlees en bloed deel gekry” (vs 14). Hy móés

mens word, omdat Hy as mens (in ons plek) Satan moes konfronteer en

oorwin. So word Hy die Hoëpriester wat sy eie lewe offer sodat ons die

vryspraak kan kry en na die nuwe Jerusalem mag hoop en uitsien!

Daarom vrees ons nie meer die dood nie! Ja, dit maak seer, skeur liggaam

en siel uitmekaar, en bring skeiding tussen geliefdes. Dit is sleg, maar dis nie

iets om te vrees nie. Ons is kinders van God, en daarom selfs in die dood

veilig by Hom!

Sing: Skrifberyming 5-4:2, 5, 6

Dr. AJ (Braam) Krüger (Benoni)

- 211 -

Maandag 11 Julie

Skrifgedeelte: Handelinge 13:26-33

Fokusgedeelte: Handelinge 13:29 (1983-vertaling)

Die hart van hulle wat U bely … juig in die Messias se liefde vir God se

kinders

Wat is die basis van jou verhouding met God? Is dit in jou eie verdienste of

in die liefde van God gesetel?

In die teksgedeelte is Paulus om vir die Jode te preek (vergelyk ’n ander

preek van hom – vir heidene – in Hand. 17). Die hartseer van die Jode was dat

hulle Jesus nie as die Messias erken of herken het nie (vs 27). Die Jode het

verwag dat die Messias Israel sou verlos van politieke onderdrukking deur die

Romeine. Hulle het gereken dat hulle eie saak met God reg is deurdat hulle (so

het hulle gedink) die wet onderhou het. God móés hulle verlos, want hulle was

só getrou!

God se plan is egter baie groter as Israel! Hy is die God wat uit elke volk,

stam, taal en nasie sy kinders bymekaar maak. Hy wil ook nie net aardse

verlossing bring nie, Hy wil geestelike verlossing bring. Dít het Hy in die ou

bedeling deur die profete reeds laat verkondig. Die Jode het egter in

selftevredenheid en selfgeregtigheid op hulle eie koninkryk gefokus, eerder as

op die koninkryk van God, en daarom het hulle die Messias gekruisig.

God het Hom egter opgewek (vs 30). Hy is die Een deur Wie God

verlossing bring. Dit kom nie deur ons eie verdienste nie, maar deur geloof in

Jesus, die Messias. So leef God se kinders in genade, nie in verdienste nie.

Leef jy uit dank vir sy genade?

Sing: Psalm 117:7, 10

Dr. AJ (Braam) Krüger (Benoni)

- 212 -

Dinsdag 12 Julie

Skrifgedeelte: Johannes 19:28-30

Fokusgedeelte: Johannes 19:30 (1983-vertaling)

Die hart van hulle wat U bely … weet Jesus het alles wat nodig is, gedoen

Een van die uitstaande kenmerke van Jesus se bediening was die besef van

sy lewensdoel wat Hom deurentyd gedryf het (Luk. 2:49). In Lukas kry ons

telkemale uitsprake oor Jesus wat na Jerusalem móét gaan om te ly (Luk.

13:33; 17:25; 22:37; 24:7 e.a.).

Die saak wat Hom dryf, is dit wat in Johannes 3 gesê word: Moses het die

slang in die woestyn hoog op ’n paal gesit; so moet die Seun van die mens

verhoog word, sodat elkeen wat in Hom glo, die ewige lewe kan hê (Joh. 3:14-

15).

Jesus se lyding het al met sy geboorte begin. Hy verneder Homself deur

mens te word. Dit gaan aan deur sy vroeë lewe – sy ouers verstaan Hom nie

eers nie (Luk. 2:49), sy dissipels verstaan Hom nie (Matt. 15:16), die volk

verstaan nie (Matt. 27:22), en ook nie die kerkleiers (Fariseërs) nie (Matt.

9:34)! Dit bereik egter ’n hoogtepunt met sy verhoor, skuldigbevinding en

kruisiging. In Getsemané bid Hy nog vir ’n uitkoms op hierdie sware las wat

Hy dra. Die las van die mensdom se sonde. Die vervloeking, die smaad, die

ellende.

Eindig dit met ’n gedeeltelike tevrede woord oor sy lippe? “Dit is

volbring.” Ook dalk met verligting? “Dit is volbring.” Oorwinning! “Dit is

volbring.” Die missie is afgehandel. Die doel is bereik!

Hy móés “verhoog” word sodat kinders van God kan weet: Jesus het alles

wat nodig was, gedoen – sodat ék met God versoen is! Ek is nuut, omdat Jesus

alles volbring het!

Sing: Skrifberyming 10-2

Dr. AJ (Braam) Krüger (Benoni)

- 213 -

Woensdag 13 Julie

Skrifgedeelte: Handelinge 4:5-14 (1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: Handelinge 4:10

Jesus Christus is die Naam waardeur ons kinders van God genoem word

“Deur watter mag en deur watter naam het julle dit gedoen?” Petrus en

Johannes moet hierdie vraag beantwoord. Daar is agterdog teen hulle. Hulle

het ’n man gesond gemaak en hierdie genesing het ’n ongemak veroorsaak.

Hoe het hulle dit reggekry? Voor hulle staan die owerstes en ouderlinge, die

skrifgeleerdes, Annas die hoëpriester, Kajafas, Alexander en almal wat van die

hoëpriesterlike familie was.

Dit is Petrus, onder leiding van die Heilige Gees, wat antwoord. Ons kan

antwoord op julle vraag. Ons kan die agterdog beantwoord. Laat dit bekend

wees, laat niemand dit stilhou nie – dit is in die Naam van Jesus Christus, die

Nasarener – in sy Naam het ons hierdie man gesond gemaak. Die fokus is nie

op die genesing nie, die fokus is op die Naam in Wie gesond gemaak is.

Hy was dié Een wat hulle gekruisig het.

Hy was dié Een wat deur hulle as steen afgekeur is, maar die

Hoeksteen geword het.

Hy is dié enigste Een in Wie se Naam daar saligheid is.

Hy is dié enigste Naam onder Wie ons gered word.

Die antwoord van Petrus is dus eenvoudig: In die Naam van Jesus Christus.

Ons word kinders van God genoem en ons is dit ook, ons kan dit wees, ongeag

wie ons is, wat ons het, wat ons konteks is. In die Naam van Jesus Christus

word ons kinders van God genoem.

Hierdie wete oorweldig ons, dit is te veel vir ons begrip. Ons sug net

dankbaar saam: Laat u Naam geheilig word.

Sing: Psalm 118:11 (1936)

Ds. JH (Hannes) Noëth (Totiusdal)

- 214 -

Donderdag 14 Julie

Skrifgedeelte: Romeine 4:16-25

Fokusgedeelte: Romeine 4:24, 25

’n Offer is gebring sodat ek kind van God kan wees

Ons aanvaar so maklik as vanselfsprekend dat ons kinders van God

genoem word. Hierdie feit is nie so vanselfsprekend nie – daarvoor moes ’n

offer gebring word. Ons sou self vir ons misdade moes instaan. Ons sonde sou

ons toegereken moes word.

Ons glo en bely dat ons vrygespreek is. Dit is waar en reg. Ons is vry, want

’n Offer is gebring. Daardie Offer was Jesus Christus. Ons fokusverse leer dit

so sterk: ter wille van ons regverdigmaking.

Abraham se geloof word aan ons voorgehou oor wat dit beteken om kind

van God te wees. Hy kon in die beloftes van God vasstaan. Hy kon teen die

logiese in en teen alle hoop op die beloftes van God bly hoop. Sonder om in

die geloof te verswak, sonder om te twyfel en in ongeloof te verval, kon hy in

oortuiging wees dat hy as kind van God nie deur Hom verlaat sou word nie.

Wat beloof is, sou hy verkry.

God se beloftes het waar geword, sodat ons ook kinders van God genoem

kan word. Ons is regverdig gemaak deur Hom wat vir ons sondes oorgegee is.

Soos Abraham geglo het, kan ons ook glo: God kan nie terug op sy beloftes

nie. Daarom het Hy sy Seun vir ons gestuur:

Hy was die Offer,

Hy is opgewek,

Hy is oorgelewer,

sodat ons geregverdig gereken kan word! Wat ’n genade! Ek is, ten spyte

van my gebrokenheid en my nietigheid, ’n kind van God, geregverdig.

Vrygespreek. Hierdie Offer is gebring, ter wille van my! Kind van God wees is

nie vanselfsprekend nie.

Sing: Psalm 130:4 (1936)

Ds. JG (Hannes) Noëth (Totiusdal)

- 215 -

Vrydag 15 Julie

Skrifgedeelte: 1 Korintiërs 15:1-26 (1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: 1 Korintiërs 15:16, 17

Kinders van God selfs deur die grense van die dood (1)

Is my geloof nutteloos? Ons probeer so hard om nut en sin in ons lewens te

soek. Die Prediker skryf alles kan so gou tot niks kom en ’n gejaag na wind

wees. Alles waarmee jy besig is, kan tot niks kom.

Dit is darem harde woorde wat die apostel Paulus in ons fokusgedeelte

gebruik: geloof en nutteloos – in dieselfde sin? Paulus raak in 1 Korintiërs 15

die hart van ons geloof aan. Ons glo in die opstanding van die liggaam. Selfs

deur die grense van die dood heen bly ek kind van God. Juis omdat Christus

uit die dood opgewek is, is my geloof nie nutteloos nie.

My geloof is nie nutteloos nie.

My lewe is nie nutteloos nie.

My sterwe is nie nutteloos nie.

Hy het lewe gebring waar dood was, Hy het die dood oorwin. Deur al die

eeue heen is die mens magteloos teen die dood. Ons bely die opstanding van

die liggaam en ’n ewige lewe. Daarsonder sou die dood die grens van ons

bestaan wees.

In 1 Korintiërs 15 bevestig Paulus die feit dat die dood nie die grens van

ons bestaan is nie. Ons geloof sou werklik geen sin gehad het as dit net oor

hierdie lewe gegaan het nie, as daar geen opstanding in Christus was nie. As

die dood nie oorwin is nie, dan sou ons darem maar ellendig en nutteloos

wees. Maar, Christus is opgewek, ons is nie ellendig nie, ons lewe is nie

nutteloos nie, verby die grense van die dood is ek kind van God.

Sing: Psalm 18:3 (1936)

Ds. JG (Hannes) Noëth (Totiusdal)

- 216 -

Saterdag 16 Julie

Skrifgedeelte: 1 Korintiërs 15:1-26 (1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: 1 Korintiërs 15:20

Kinders van God selfs deur die grense van die dood (2)

“Maar nou, Christus is opgewek uit die dode” – wat ’n troos! Wat ’n

waarheid!

Deur die eeue is daar baie vrae wat oor Jesus Christus gevra word. Was Hy

waarlik mens en waarlik God? Was Hy net ’n besondere profeet? Is Hy uit die

maagd Maria gebore? Ook word gevra: Kon Hy die dood waarlik oorwin?

Ja, leer die Skrif – Hy kon en Hy het! Hy was waarlik God en waarlik

mens. Hy is uit die maagd Maria gebore, Hy was nie net ’n besondere profeet

nie. Hy is dié een wat die dood oorwin het. Ons is in hierdie lewe nie net

aangewese op God wat as Vader versorg nie. In Christus, wat die dood oorwin

het, is daar vir ons ’n ewige Vaderhuis.

Ná sy opstanding het Jesus aan baie verskyn, maar dit is nie die sigbare

sien van Hom wat ons seker maak nie. Nee, sy Gees openbaar aan ons deur sy

Woord dat Hy waarlik opgestaan het.

Hy het gegaan en vir ons plek voorberei. Nou is ons kinders in sy

Vaderhuis. In hierdie lewe en verby die grense van hierdie lewe. Om dit te kon

doen, moes Hy die dood oorwin. Hy het! Daar is geen twyfel daaroor nie. Ons

kan dit nie bewys nie. Ons kan dit nie verklaar nie. Ons weet dit, ons glo dit,

ons bely dit. Ons is kinders van God selfs verby die grense van die dood. Ons

Here Jesus Christus het die dood oorwin. Die laaste vyand is oorwin.

Kinders van God? Ja, nou en tot in ewigheid!

Sing: Psalm 23:2 (1936)

Ds. JG (Hannes) Noëth (Totiusdal)

- 217 -

Sondag 17 Julie

Skrifgedeelte: Handelinge 1:1-11; HK Sondag 18, Vraag 46

Fokusgedeelte: Handelinge 1:9

Christus het waarlik na die hemel opgevaar

Volgens ’n oppervlakkige oordeel lyk dit of daar in die eerste deel van

Antwoord 46 nie veel meer gesê word as wat in die vraag gevra word nie. Op

die vraag: “Wat verstaan jy onder: opgevaar het na die hemel?” word in werk-

likheid geantwoord: Dat Christus na die hemel opgevaar het. Wat vir ons na ’n

baie oorvereenvoudigde antwoord klink, is egter glad nie so simplisties as ons

besef waarom dit gaan nie. Deur hierdie antwoord word naamlik standpunt

ingeneem teen die Lutherse beskouing waarvolgens Christus se hemelvaart nie

’n verandering van plek was nie, maar van toestand. Hulle beweer dat sy

liggaam met sy hemelvaart vergoddelik is en daarom alomteenwoordig

geword het. Van sy hemelvaart af deurdring sy vergoddelikte liggaam alles

wat bestaan soos hitte yster deurdring. Hiervolgens is Christus nie net na sy

Godheid nie, maar ook na sy mensheid alomteenwoordig. Daarom kan hulle sê

dat die liggaam van Christus “in, met en onder” die nagmaalsbrood en nag-

maalswyn is. Teenoor hierdie siening antwoord die Kategismus met die dui-

delike getuienis van die Skrif: “Christus is voor die oë van sy dissipels van die

aarde na die hemel opgeneem.” Baie sterk word beklemtoon dat die dissipels

dit met hulle eie oë gesien het. Daarom kon hulle met soveel oortuiging ver-

kondig dat Christus se hemelvaart nie ’n verandering van toestand was nie,

maar van plek. Dit is ook in ooreenstemming met Christus se eie verklaring

dat Hy weer van die wêreld na die Vader toe gaan (Joh. 16:28).

In die vorige eeu het daar ook liberale teoloë na vore gekom wat die hemel-

vaart van Christus ontken het. Aangesien die hemelvaart eksplisiet slegs deur

Lukas beskryf word (Luk. 24:51; Hand. 1:9), word beweer dat die hemelvaart

nie letterlik verstaan moet word nie, maar slegs beskou moet word as ’n eie

interpretasie van Lukas wat vir die teologie niks beteken nie en vir die geloof

nog minder. So ’n siening is egter ’n ernstige skending van die gesag van die

Skrif. Boonop is dit heeltemal ongegrond, aangesien daar ook op ander plekke

in die Skrif na die hemelvaart van Christus verwys word. So getuig Christus

Self daarvan in Johannes 16:28 (vgl. hierbo). Aan Maria sê Hy dat Hy gaan

opvaar na sy Vader (Joh. 20:17). Verder word ook van Christus se hemelvaart

gepraat in Efesiërs 4:10 (“die Een wat opgevaar het”) en 1 Timoteus 3:16 (“in

heerlikheid opgeneem”). Vergelyk ook Hebreërs 9:24 en 1 Petrus 3:22. Daar-

om verwerp ons hierdie siening as ’n dwaling en glo ons dat Christus werklik

na die hemel opgevaar het.

- 218 -

Maandag 18 Julie

Skrifgedeelte: Matteus 28:16-20; HK Sondag 18, Antwoord 47

Fokusgedeelte: Matteus 28:20

“Ek is by julle al die dae …”

By die hemelvaart van Christus ontstaan daar skynbaar ’n probleem. Dat

Hy opgevaar het na die hemel, is duidelik. Hoe moet ons dit egter verstaan dat

Hy aan sy dissipels as verteenwoordigers van sy kerk sê dat Hy by hulle is al

die dae tot die voleinding van die wêreld?

Ons belydenis het die getuienis van die Skrif in hierdie verband op

kostelike wyse saamgevat deur te sê: Na sy menslike natuur is Christus nie

meer by ons nie, maar na sy Godheid, majesteit, genade en Gees gaan Hy

nooit meer van ons af weg nie. Na sy menslike natuur is Hy in die hemel, maar

na sy goddelike natuur is Hy alomteenwoordig. Daarom is Hy na sy goddelike

natuur sowel in die hemel as by ons (vgl. ook HK v/a 48.).

Reeds in die Ou Bedeling het God aan sy kinders die versekering gegee dat

Hy altyd by hulle sal wees. Hy het dit gedoen op grond van die soenverdienste

wat Christus nog sou bewerk. Dink maar aan uitsprake soos die volgende: Die

Here het aan Gideon gesê: “Ek is by jou, en jy sal die Midianiete verslaan asof

hulle nie meer as een is nie” (Rigt. 6:16). By monde van Jesaja (43:2, 5) sê die

Here aan sy volk in ballingskap: “As jy deur water moet gaan, is Ek by jou ...

Moenie bang wees nie, Ek is by jou.” Toe het Christus gekom en op grond van

die soenverdienste wat Hy vir ons bewerk het, kan Hy aan ons die versekering

gee dat Hy by ons is “al die dae”, elke dag van ons lewe, “tot die voleinding

van die wêreld” (Matt. 28:20). Hy is by ons van die begin tot die einde van

elke blye of smartlike dag. Of ons nou staan by ’n huwelik, by ’n pasgebore

kindjie, by ’n siekbed, by ’n sterfbed – Christus staan saam met ons daar. Ook:

As Christus by ons is, is Hy nie maar net daar as toeskouer nie, maar as

Helper. Die woord wat in Johannes 14:16 die Heilige Gees as Trooster of

Voorspraak aandui, beteken eintlik Helper – in die wydste sin van die woord

(vgl. ook Ps. 118:7; Heb. 13:6). So is Christus deur sy Gees by ons.

Ek hoef nie bang te wees dat Christus môre sal vergeet om by ons te wees

nie. Daarom hoef ek ook nie te vrees vir die probleme van môre of oormôre

nie. Die probleme mag daar wees; ons hoef dit nie te verdoesel of weg te

redeneer nie. Christus sal egter ook daarin by my wees, en daarom sal ek

daardeur kom. Na sy goddelike natuur gaan Christus nooit weer van ons af

weg nie, selfs nie aan die einde van die wêreld as die vyandskap teen die kerk

soos ’n vuur sal brand en daar weer ’n nuwe martelaarsboek geskryf sal word

nie.

- 219 -

Dinsdag 19 Julie

Skrifgedeelte: 1 Johannes 2:1-6; HK Sondag 18, Vraag 49

Fokusgedeelte: 1 Johannes 2:1

Christus is ons Voorspraak by die Vader

Vir die Christus is daar wonderlike voorregte aan die hemelvaart van

Christus verbonde. Die eerste wat ons belydenis noem, is dat Hy in die hemel

ons Voorspraak by die Vader is. Ons weet wat dit beteken om hier op aarde

onder mense ’n voorspraak te hê: ’n persoon wat vir jou by ander kan intree.

Christus is nou ons Voorspraak by die Vader. Die Skrif leer ons dit baie

duidelik as in 1 Johannes 2:1 gesê word: “En as een van ons sondig – ons het

Jesus Christus, die regverdige, as ons Voorspraak by die Vader” (vgl. ook

Rom. 8:34; Heb. 7:25; NGB art. 26; DL 5:8).

Christus het sy duurgekoopte bruid nie met sy hemelvaart vergeet nie, maar

tree vir haar in by die Vader. Wie kan dit beter doen as Hy? Hy ken ons met al

ons swakhede en probleme. Hy was immers ook met ons menslike natuur hier

op aarde. Ook is Hy met al die versoekings versoek waarmee ons versoek

word. So het ons dus die invloedrykste, maar terselfdertyd die simpatiekste

Voorspreker of Advokaat. Daarby dra Christus se voorspraak nie die karakter

van ’n wens of ’n begeerte nie, maar dié van ’n eis. Daarom kan Hy self sê:

“Vader, Ek wil hê ...” (Joh. 17:24). Christus mag dit eis op grond van sy

verdienste aan die kruis. So tree Hy vir ons in as ons oortree het. As ek vir die

soveelste keer gesondig het, ontrou gewees het, aan God ongehoorsaam was

en Hom beledig het, nie sy beeld vertoon het nie, maar eerder die beeld van

die duiwel, dan gaan staan Jesus voor sy Vader en pleit: Vader, moenie kwaad

word vir hom of haar nie. Ek het eenmaal u toorn aan die kruis gedra en

daarmee is ook hierdie sonde versoen. Hy bid vir ons as ons in groot haas

gebede onnadenkend aframmel sodat dit die naam van gebed nie waardig is

nie. Hy bid vir ons as ons soms ver van God afdwaal soos die verlore seun en

nie eers aan ons sondes wil dink nie. Hy bid vir ons selfs as ons opgehou het

met bid. Hy bid vir ons as ons soms eensaam worstel in ’n stryd waarin geen

mens ons kan help nie. Soos Hy vir Petrus gebid het dat sy geloof hom nie sal

begewe nie (Luk. 22:32), so bid Hy nou ook vir ons. Behalwe dat Hy vir ons

bid, reinig Christus as Voorspraak ook ons gebede deur sy bloed, anders sou

dit vanweë die sondige onreinheid wat daaraan verbonde is, nooit deur die

Vader verhoor word nie. So maak Hy deur sy voorbidding op grond van sy

versoeningswerk dit moontlik dat God ons gebede kan verhoor. Daarom moet

ons juis na die hemelvaart van Christus tot die Vader bid in sy Naam, soos Hy

ons ook geleer het om te doen (Joh. 14:13, 14).

- 220 -

Woensdag 20 Julie

Skrifgedeelte: Johannes 14:1-4; 17:24-26; HK Sondag 18, Antwoord 49

Fokusgedeelte: 1 Johannes 2:1

Ons menslike natuur in die hemel

Wat hier in ons belydenis bedoel word, kom daarop neer dat die hemelvaart

van Christus ons van ons eie, persoonlike hemelvaart verseker. Daarom word

gesê dat Jesus Christus se menslike natuur in die hemel vir ons ’n betroubare

waarborg is dat Hy as die Hoof, ons, sy lede, na Hom toe sal neem.

Christus het immers Self in sy hoëpriesterlike gebed verklaar: “Vader, Ek

wil graag hê dat waar Ek is, hulle wat U My gegee het ook by My moet wees,

sodat hulle my heerlikheid kan sien, die heerlikheid wat U My gegee het”

(Joh. 17:24). Christus wil ons by Hom hê. Hy is tog die Hoof van sy liggaam,

die gemeente. Ná sy hemelvaart is Hy in die hemel as God en mens. Die feit

dat Hy nou met ons menslike natuur in die hemel is, gee ons die sekerheid dat

ons ook daar sal kom, aanvanklik net wat ons siele betref, maar uiteindelik

met liggaam en siel. Christus en sy duurgekoopte bruidskerk kan nooit van

mekaar losgemaak word nie. Die hemelvaart van Christus word eers volkome

vervul as ons almal wat in Hom glo, daarin kan deel.

Christus het ook gesê dat Hy na die huis van sy Vader met sy baie

woonplek gaan om vir dié wat in Hom glo, plek gereed te maak. Daarna sal

Hy hulle na Hom toe neem, sodat hulle ook kan wees waar Hy is (Joh. 14:2,

3). Ook hier is dit duidelik dat as die hemel vir die Middelaar en Hoof van die

kerk oopgemaak is, dit nie gesluit sal word vir dié wat aan Hom behoort nie.

As Christus sê dat Hy vir ons plek in die Vaderhuis gereed gaan maak, sien

dit veral op dit wat Hy vir ons ná sy hemelvaart doen. Tog mag ons sy woorde

nooit van sy kruislyding losmaak nie. Trouens, juis deur sy bitter en smadelike

lyding na liggaam en siel aan die kruis as ons Borg en Middelaar het Hy

gesorg dat daar vir ons plek by Hom is in die Vaderhuis. Dit is juis die

liggaam waaraan Hy om ons ontwil so verskriklik gely het wat nou die

betroubare waarborg in die hemel is dat Hy ons na Hom toe sal neem. Dit laat

ons verstaan wat Paulus bedoel as hy sê: “In Christus het Hy (God) ons saam

met Hom opgewek uit die dood en saam met Hom ’n plek in die hemel gegee”

(Ef. 2:6). Dit beteken dat ons reeds ’n plek in die hemel het, en met ons dood

kom haal die Here ons om ons plek by Hom in te neem. Dan sal ons heengaan

om met Christus te wees (Fil. 1:23) – met Hom in die paradys (Luk. 23:43).

Dan sal ons op konkrete en heerlike wyse ervaar wat dit beteken dat ons

burgerskap in die hemel is (Fil. 3:20).

- 221 -

Donderdag 21 Julie

Skrifgedeelte: Kolossense 3:1-17; HK Sondag 18, Antwoord 49

Fokusgedeelte: Kolossense 3:1, 2

Christus gee sy Heilige Gees as waarborg aan ons

Die derde betekenis van Christus se hemelvaart is volgens ons belydenis

dat Hy sy Gees as waarborg (teëpand) na ons toe stuur. Deur die krag van die

Gees soek ons nou die dinge wat daarbo is, waar Christus aan die regterhand

van God sit, en nie wat op die aarde is nie. Christus het self, toe Hy nog op

aarde was, verklaar dat Hy ná sy hemelvaart die Heilige Gees, wat van die

Vader en die Seun uitgaan, as Voorspraak sal stuur om vir ewig by ons te bly

(Joh. 14:16, 17). Wat Christus beloof het (Joh. 15:26, 27), het Hy ook

inderdaad gedoen (Hand. 2:33). Op Pinksterdag het die Heilige Gees gekom

en deur sy werking word ons gedagtes en begeertes opgehef na die hemel waar

die opgestane Christus is, en rig ons ons gedagtes na die dinge wat daarbo is

waar Hy is (Kol. 3:1, 2). Hierdie fokus op Christus in die hemel beteken nie

dat ons die aardse werklikheid moet ontvlug en ons roeping en taak hier op

aarde moet verwaarloos nie. Dit beteken wel dat die gelowiges in Christus

wat nou in die hemel is, die werklike sin en betekenis van hulle lewe moet

vind en hulle roeping in hierdie lewe volgens sy wil moet vervul. Daarom

moet hulle ook soos verlostes lewe wat geen behae in die sonde het nie (Kol.

3:1-17). Daarin kom die Heilige Gees hulle te hulp, want Hy laat ons besef dat

ons vernaamste taak in hierdie lewe nie is om vir ons ’n skat hier op aarde te

vergader nie, maar ’n skat in die hemel wat nie beskadig of gesteel kan word

nie (Matt. 6:19-21).

Hoewel die Heilige Gees ons lei, krag gee en by ons aandring om te fokus

op Christus wat daarbo is, bly dit ook van die mens se kant ’n roeping om dit

te doen. Daarom was daar reeds in die derde eeu van die Christelike kerk die

sogenaamde sursum corda, wat letterlik beteken: “Hef op die harte!” Dit was

’n oproep tydens die erediens om spesifiek op Christus in die hemel te

konsentreer. Iets daarvan is tans nog te vinde in die gereformeerde

nagmaalsformulier waarin daar voor die uitdeling van die brood en die wyn

aan die gemeente gesê word: “Verhef u harte tot Jesus Christus ons

Voorspraak aan die regterhand van die Vader ...” Die Heilige Gees is vir die

gelowiges ’n kosbare waarborg wat Christus aan ons gee om ons te verseker

dat ons aan Hom behoort. Die Heilige Gees maak ook al die weldade van

Christus tot ons eiendom en verseker ons dat ons kinders van God is (Rom.

8:16). Die Gees trek ons egter ook na Christus in die hemel toe, nie met ’n

soort magnetiese krag nie, maar met goddelike krag.

- 222 -

Vrydag 22 Julie

Skrifgedeelte: Matteus 26:57-67; HK Sondag 19, Vraag 50

Fokusgedeelte: Matteus 26:64

Christus sit aan die regterhand van God

Toe Jesus deur die Joodse Raad verhoor is, het Kajafas Hom gedwing om

onder eed te verklaar of Hy die Christus, die Seun van God is. Daarop het

Christus geantwoord: “Dit is soos u sê. Daarby sê Ek vir julle: Van nou af sal

julle die Seun van die mens sien waar Hy aan die regterhand sit van Hom wat

magtig is” (Matt. 26:64). Vanuit sy diep vernedering gryp Christus vooruit na

die uiterste verhoging en koningsheerlikheid wat daar op Hom wag.

Kort voordat Christus na die hemel opgevaar het, het Hy aan sy dissipels

gesê: “Aan My is alle mag gegee in die hemel en op die aarde” (Matt. 28:18).

Beklee met hierdie mag en majesteit het Hy aan die regterhand van God gaan

sit om oor alles in die hemel en op die aarde te heers. Toe het in vervulling

gegaan wat Hy profeties voor Kajafas en die Joodse Raad getuig het.

Dit is belangrik om daarop te let dat Jesus sê dat alle mag in die hemel en

op die aarde aan Hom gegee is. As mens het Hy voorheen nie die mag gehad

nie. As gevolg van sy borgtogtelike gehoorsaamheid tot die dood toe, en sy

oorwinning oor die dood, het die Vader egter die mag nou aan Hom gegee.

Die mag wat Satan Hom in die derde versoeking aangebied het, naamlik al die

koninkryke van die wêreld (Matt. 4:8), ontvang Christus nou uit die hand van

God Self, en boonop veel meer: ook alle mag in die hemel.

Oor die sit van Christus aan die regterhand van God word daar dikwels in

die Nuwe Testament gepraat met verwysing na Psalm 110 (Hand. 2:34, 35;

Heb. 1:13). Plek aan iemand se regterhand is destyds as ’n ereplek beskou

(vgl. 1 Kon. 2:19). Die sit aan die regterhand is dus ’n beeld wat aan menslike

verhoudings ontleen is, maar wat in Psalm 110 en in die Nuwe Testament van

toepassing gemaak word op Christus wat aan die regterhand van God sit. Teen

die agtergrond van Psalm 110 moet die uitdrukking by Christus gesien word

as die toekenning van die hoogste mag en gesag.

Geweldig is die koningsheerlikheid van Christus nadat Hy aan die

regterhand van God gaan sit het (Fil. 2:9-11).

Sedert Christus na die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God

gaan sit het, gaan sy boodskappers nou die wêreld deur om die mensdom op te

roep om Hom as Koning te eer.

- 223 -

Saterdag 23 Julie

Skrifgedeelte: Matteus 28:16-20; HK Sondag 19, Antwoord 50

Fokusgedeelte: Matteus 28:18

Deur Christus as Hoof van die kerk regeer die Vader alles

Die feit dat Christus sê dat die Vader alle mag in die hemel en op die aarde

aan Hom gegee het (Matt. 11:27; 28:18), beteken nie dat die Vader alle mag

aan die Seun oorgedra het en op dié wyse daarvan afstand gedoen het nie. Nee,

Christus regeer nie in die plek van die Vader nie, maar in die Naam van die

Vader. Die Vader regeer alle dinge deur die Seun. Dit is wat die Kategismus

ook bedoel. Iemand stel dit so: Die hoogspanning van God se regering gaan

deur die transformator van Christus se middelaarswerk na dié wat deur Hom

regeer word (Van Ruler). Ons moet dit so verstaan dat Christus as Koning die

raadsbesluite van die Vader uitvoer. Om dit te kan doen, het die Vader Hom

alle mag in die hemel en op die aarde gegee.

Die mag wat aan Christus gegee is met die oog op sy regering, is inderdaad

onbeperkte en onbegrensde mag. Dit is ’n totaal andersoortige mag as dit

waardeur mense in hierdie wêreld geïmponeer en dikwels geïntimideer word.

Mag beteken hier: bevoegdheid, vermoë, volmag, mag wat Hom regtens toe-

kom. Hy is die Koning van die konings en die Here van die heersers (Op. 1:5;

19:16). Aan sy koningskap sal daar geen einde wees nie (Luk. 1:33). Vanaf sy

hemeltroon waar Hy met die mag beklee is, betoon Hy Hom as Hoof van die

Christelike kerk.

Nou is dit opmerklik dat daar in ons belydenis eers van Christus gesê word

dat hy Hoof van sy Christelike kerk is en daarna van die wêreld en alles wat

bestaan. Hieruit is dit duidelik dat die wêreldgeskiedenis in werklikheid aan

die kerkgeskiedenis ondergeskik is. Onder leiding van die almagtige Koning

is die wêreldgebeure eintlik die steierwerk vir die opbou van die kerk.

As van Christus gesê word dat aan Hom alle mag in die hemel en op die

aarde gegee is, dan is dit duidelik dat sy koningsmag ook uitvoerende mag is.

Hy is nie soos baie hedendaagse konings wie se handtekening of stempel net

iets beteken nie. Nee, Hy Self regeer, bestuur en bepaal alles. God het immers

alles aan sy voete onderwerp (1 Kor. 15:27; Ef. 1:22). Daar val niks buite sy

magsgebied nie. Engele en duiwels, vorste en volke, aardbewings en tornado’s

word bepaal deur Hom wat oor alle mag beskik. Hy maak selfs van kerk-

brekers kerkbouers, soos die apostel Paulus (Hand. 9:15, 16). Kajafas en die

Joodse Raad, die opkoms en val van diktators, die oprigting en verwoesting

van die Berlynse muur – alles en almal staan onder die regering van Christus,

of hulle dit wil weet of nie.

- 224 -

Ook die kwaad wat soms oor ons kom in hierdie lewe, laat Hy tot ons

beswil dien (Rom. 8:28; HK antw. 28). Daarom moet ons in alles sien hoe Hy

die kerk en die wêreld regeer en Hom daarvoor dien en eer.

- 225 -

Sondag 24 Julie

Skrifgedeelte: Handelinge 2:29-36; HK Sondag 19, Vraag 51

Fokusgedeelte: Handelinge 2:33

Christus skenk ons hemelse gawes deur die Heilige Gees

Christus wat aan die regterhand van God sit en beklee is met alle mag in

die hemel en op die aarde, is in staat om die rykdom van God se genadegawes

in ons uit te stort. Hy het ook voor sy hemelvaart aan sy dissipels as verteen-

woordigers van sy kerk belowe dat, as Hy na sy Vader toe gegaan het, Hy die

Heilige Gees as Voorspraak aan hulle sou stuur (Joh. 16:13-15). Hierdie

beloftes het Hy op Pinksterdag vervul (Hand. 2:33). Die Heilige Gees is daar-

om die eerste en allergrootste gawe wat ons Koning aan ons skenk. Onmeet-

baar is die Heilige Gees as gawe omdat Hy terselfdertyd ook die gewer is,

want deur Hom ontvang ons al die ander hemelse gawes wat die Vader en die

Seun ons skenk.

Die wonderlikste gawe van die Heilige Gees is die evangelie. Christus het

immers aan sy dissipels belowe: “Wanneer die Vader in my Naam die Voor-

spraak, die Heilige Gees, stuur, sal Hy julle alles leer en julle herinner aan

alles wat Ek vir julle gesê het” (Joh. 14:26). Christus het oor ’n tydperk van

drie jaar in sy onderrig baie dinge aan sy dissipels gesê. Hy het ook in hulle

teenwoordigheid baie dinge aan die mense gesê. Hulle was ook aanskouers

van die baie wonders wat Hy gedoen het.

Nou is dit te verstane dat die dissipels, wat gewone mense soos ons was,

maklik aspekte en fyn besonderhede van Jesus se onderrig en wonders kon

vergeet of onvolledig kan weergee. Dan sê Christus egter dat die Heilige Gees

wat Hy na hulle sal stuur, sal sorg dat hulle nie vergeet wat Hy gedoen en gesê

het nie. Hy sal hulle herinner aan alles wat Jesus gesê en gedoen het sodat

hulle dit aan ander kon meedeel en kon neerskryf.

So het Jesus self deur die Heilige Gees gesorg dat ons tans vier weergawes

van die evangelie het en dit ook kan ken. Dit is deel van die wonderlike

hemelse gawes wat ons van Hom ontvang het. Verder verlig Christus deur sy

Gees ook ons verstand om die evangelie reg te verstaan. Ook herinner Hy ons

in krisisoomblikke aan uitsprake in sy Woord om ons te vertroos en te

bemoedig.

Daar is ook geestelike gawes wat Christus deur sy Gees aan die gelowiges

gee om hulle vir hulle roeping in die kerk bekwaam te maak (1 Kor. 12, 14).

Onder die gawes is daar ook mense soos apostels, profete, ampsdraers, herders

en leraars wat die gelowiges as liggaam van Christus moet toerus en opbou

(Ef. 4:10-12). Verder is daar ook nog die gawes van wedergeboorte en

- 226 -

bekering, van geduld en volharding, van geloof, hoop en liefde. Selfs stoflike

dinge soos kos, klere, huis en geld is hemelse gawes as ons met die oog van

die geloof daarna kyk. Dit geld ook vir beproewings wat vir ons ten goede

meewerk (Rom. 8:28). Dank Christus vir al sy hemelse gawes!

- 227 -

Maandag 25 Julie

Skrifgedeelte: Johannes 10:22-30; HK Sondag 19, Antwoord 51

Fokusgedeelte: Johannes 10:28, 29

Christus beskerm en bewaar ons

Christus wat as Koning aan die regterhand van sy Vader sit, versorg ons

nie net op ’n uitnemende wyse deur die hemelse gawes wat Hy op ons uitstort

nie, maar Hy beskerm en bewaar ons ook teen sy en ons vyande. Hierdie

beskerming en bewaring is absoluut noodsaaklik, omdat die vyande van die

kerk magtig en talryk is. Daar is die duiwel, die wêreld en ons eie sondige

natuur wat nooit ophou om ons aan te val nie (HK antw. 27).

Christus het wel Satan aan die kruis en deur sy opstanding uit die dood

oorwin, maar hy is nog nie totaal uit die weg geruim nie. Sy aanvalle op die

kerk gaan steeds voort (Op. 12:17). Aangesien ”Christus ’n ewige Koning is

wat nooit sonder onderdane kan wees nie” (NGB art. 27), spits Satan hom

daarop toe om die onderdane van Christus te verlei of te vermoor, want so

probeer hy die koningskap van Christus vernietig. Hy is soos ’n terroris wat ’n

land nie regeer nie, maar die lewe vir owerheid en onderdane deur sy aanvalle

baie moeilik maak. Die Here waarsku ons dat die duiwel soos ’n brullende

leeu rondloop en soek wie hy kan verslind. Hy probeer die indruk skep dat hy

nog die “owerste van hierdie wêreld” (Joh. 12:31; 14:30) en “die god van

hierdie wêreld “ is (2 Kor. 4:4) en dat alles aan hom behoort. Satan sweep die

nasies en sy aanhangesrs op teen die kerk van die Here, en ons weet dat

namate die einde naderkom, hierdie aanvalle steeds heftiger sal word.

In hierdie stryd van Satan teen Christus is die gelowiges gesamentlik en

afsonderlik ingeskakel. Daarom word van die kerk hier op aarde gepraat as die

strydende kerk. In die aanvalle van Moslems op Christene in verskillende

lande sien ons duidelik die werk van Satan.

Onder die leiding van Satan probeer die wêreld ons verlei met leerstellings

en idiologieë wat met God se Woord bots. Daar is pogings om die waarheid

van God se Woord onder verdenking te plaas deur dit as outyds, mitologies en

onwaar te bestempel. So word gepoog om ons te verhinder om ons vertroue op

God te stel. Dan is daar ook nog ons eie sondige natuur, die verraaier binne in

ons, wat so maklik die deure van ons lewe vir die duiwel en die wêreld kan

oopmaak.

Ondanks die aanslae van ons doodsvyande weet ons egter: Christus is ons

almagtige Koning en Hy sal self sorg dat niemand ons uit sy hand en sy Vader

se hand sal of kan ruk nie (Joh. 10:28, 29). Die magte van die doderyk sal sy

kerk nie oorweldig nie (Matt. 16:18). Christus sal self in krisistye ons geloof

- 228 -

en ons krag versterk (Jes. 40:29, 31; 41:10). Hy belowe ook aan sy geliefde

kinders: “Ek sal julle vashou in die tyd van beproewing wat oor die hele

wêreld kom” (Op. 3:10).

- 229 -

Dinsdag 26 Julie

Skrifgedeelte: Openbaring 1:4-8; HK Sondag 19, Vraag 52

Fokusgedeelte: Openbaring 1:7

Die wederkoms van Christus

Wat sal gebeur op die dag van die wederkoms van Christus? Dit tref ’n

mens dat die Skrif besonder sober is in sy uitsprake in dié verband. Tog word

daar wel in die Skrif aanduidings gegee wat op dié dag sal gebeur. Dit spreek

egter vanself dat as die Skrif praat oor dinge wat groter en heerliker is as wat

’n oog gesien, ’n oor gehoor en in die hart van die mens opgekom het (1 Kor.

2:9), hy dit nie anders kan doen as in menslike woorde en begrippe nie.

Daarmee sal die grootheid en heerlikheid van die gebeurtenisse egter nooit ten

volle weergegee kan word nie.

Op grond van wat ons in die Skrif lees, kan ons die gebeure op dié dag min

of meer so voorstel: Voorop staan die wederkoms van Christus. Hy sal kom op

die wolke van die hemel. Dit word so voorgestel asof die wolke die voertuig is

waarmee Christus kom (Op. 14:14). Hy sal duidelik sigbaar en kenbaar wees

vir al die mense. Dit word uitdruklik gesê in Openbaring 1:7: “Kyk, Hy kom

met die wolke, en al die mense sal Hom sien, ook hulle wat Hom deurboor

het.” Christus se koms sal dus nie ’n geestelike, onsigbare wederkoms wees

nie, maar ’n liggaamlike, sigbare wederkoms. By sy hemelvaart het die engele

immers aan sy dissipels gesê dat Jesus eenmaal weer net so sal kom soos hulle

Hom na die hemel sien wegvaar het (Hand. 1:11). Hoe dit moontlik sal wees

vir almal om Hom te sien met sy wederkoms, gaan ons verstand te bowe. Ons

moet alleen gelowig aanvaar wat die Skrif sê en besef dat God dit wel so kan

beskik dat al die mense op die aarde Hom dan sal sien.

As Christus weer kom, sal dit met majesteit, glans, skittering en heerlikheid

wees en Hy sal omring wees deur ’n magtige stoet van engele uit die hemel

(Matt. 13:41; 1 Tess. 4:16; 1 Tim. 6:14-16; Tit. 2:13). Sy koms sal ook

duidelik aangekondig word, want Paulus sê: “Wanneer die bevel gegee word

en die stem van die aartsengel en die trompet van God weerklink, sal die Here

self uit die hemel neerdaal” (1 Tess. 4:16). Die teken by die koms van die

Here is dus tweeledig: die stem van die aartsengel en die geklank van die

trompet van God. So sal al die mense gedwing word om op te kyk na Hom wat

kom op die wolke van die hemel.

Almal sal Christus sien: sy vyande en dié wat Hom letterlik of figuurlik

gekruisig het met skrik en ontsteltenis; sy kinders en almal wat Hom liefhet

met blydskap, dankbaarheid en troos. So sal die wederkoms van Christus die

laaste en hoogste trap van sy verhoging wees.

- 230 -

Woensdag 27 Julie

Skrifgedeelte: Openbaring 22:6-21; HK Sondag 19, Antwoord 52

Fokusgedeelte: Openbaring 22:17, 20

Ons verwag Christus met gespanne afwagting

Die eerste Christelike kerk het met gespanne afwagting die spoedige

wederkoms van Christus verwag. Hierdie verwagting dat Christus spoedig

weer sal kom, was ook die bron van hulle ywer vir die diens van die Here; dit

was die kragtige aansporing om te volhard in sy diens ondanks vervolgings

wat hulle moes verduur. Daartoe is hulle veral deur die Heilige Gees

aangevuur, soos blyk uit die uitspraak: “Die Gees en die bruid sê: “Kom!”

(Op. 22:17). Die Gees, die Heilige Gees, roep saam met die bruidskerk dat

Jesus Christus weer moet kom. Voor Pinkster het Christus om die koms van

die Heilige Gees gebid (Joh. 14:16, 17). Nou is dit weer die Gees wat bid om

die koms van die Here Jesus.

Die rede waarom die Gees dit doen, kan ons soos volg aandui: Die Gees is

uitgestort om Christus te verkondig. Christus het Self ook gesê dat die Gees

sal neem uit wat aan Hom behoort en dit aan ons sal verkondig (Joh. 16:14).

Hy maak tot ons eiendom wat Christus vir ons verwerf het. Nou hunker die

Gees daarna om sy werk af te handel sodat Christus weer kan kom en die

heilsplan van God tot verlossing van die mensheid te kan voltooi. Dit is

hierdie hunkering van die Gees wat Hom laat roep: Kom, Here Jesus! Kom so

gou as moontlik!

Dit is egter nie net die Gees nie, maar ook die bruid, die kerk wat roep dat

Christus moet kom – die kerk wat gewas is in die bloed van Christus en

geheilig is deur die Heilige Gees. Nou is dit nie sonder rede dat die kerk hier

die bruid genoem word nie. ’n Bruid sien immers verlangend uit na die koms

van en die vereniging met haar bruidegom. So moet dit nou ook wees met die

kerk van die Here. As bruid moet sy met gespanne afwagting na die koms van

die Bruidegom uitsien.

Christus antwoord op die roepstem van die Gees en die bruid met die

woorde: “Ja, Ek kom gou!” Dit is die versekering wat Christus Self aan sy

bruidskerk gee. Nou mag ons miskien vra: Hoe moet ons dit verstaan dat

Christus drie maal gesê het: “Ek kom gou”! (Op. 22:7, 12, 20), maar sedert-

dien het ongeveer 2000 jaar verloop en Hy bly nog altyd weg? Met die

woordjie “gou” bedoel Christus eintlik: op sy gouste; so gou as moontlik. Hy

vertoef nie langer as wat nodig is nie (2 Pet. 3:9). Ons moet onthou dat dit vir

Christus nie bloot om die einde gaan nie, maar om die voleinding, om die

- 231 -

vervulling van die volle raad van God. As Christus dus sê: “Ja, Ek kom gou!”

bedoel Hy dit baie ernstig: Ek kom so gou as moontlik!

Hierdie belofte van Christus moet tot gevolg hê dat ons werklik met

gespanne afwagting die groot dag van die wederkoms van ons Here, Koning

en Bruidegom moet afwag en moet bid dat Hy gou moet kom.

- 232 -

Donderdag 28 Julie

Skrifgedeelte: 2 Korintiërs 5:1-10; HK Sondag 19, Antwoord 52

Fokusgedeelte: 2 Korintiërs 5:10

Die oordeelsdag

As die wêreldgeskiedenis afgeloop het, die laaste dag aangebreek het,

Christus gekom het en die dooies opgewek is, dan verskyn almal voor Christus

as Regter om geoordeel te word. Al die mense wat geleef het van die begin

van die wêreld af tot die einde toe uit al die plekke op aarde, het dan herleef en

staan voor die regterstoel van Christus. Johannes sê: “Ek het die dooies, groot

en klein, voor die troon sien staan” (Op. 20:12). Dit is vir ons moeilik om ons

voor te stel hoe dit moontlik is dat al die miljoene mense voor Hom kan

verskyn. Tog leer die Skrif ons dat dit wel sal gebeur en ons moet maar wag

tot dié dag om self te sien hoe dit sal gebeur.

Watter verskil daar hier op aarde ook al tussen mense is, op die

oordeelsdag sal almal dit gemeenskaplik hê dat hulle voor die regterstoel van

Christus sal staan om geoordeel te word. Voor Hom verksyn dan: rykes, maar

sonder geld; rykskanseliers, maar sonder waardigheid; konings, maar sonder

krone; geleerdes, maar sonder grade en titels; deftige dames, maar sonder

modieuse klere (Veldkamp). Niemand sal die oordeel kan ontvlug of daarvan

verskoon word nie (Op. 6:12-17).

Hoewel soveel miljoene mense voor die regterstoel van Christus sal

verskyn, sal dit tog nie ’n massale oordeel wees wat uitgespreek sal word nie.

Nee, die oordeel sal persoonlik en individueel wees. Paulus beklemtoon dit

ook as hy sê: “Ons moet immers almal voor die regterstoel van Christus

verskyn, sodat elkeen kan ontvang volgens wat hy tydens sy aardse lewe

gedoen het, of dit nou goed is of kwaad” (2 Kor. 5:10). Daarby kom nog dat

elkeen in die openbaar voor almal geoordeel sal word. Wat ek gedoen het, sal

aan almal bekend word.

Hierdie grootse gebeurtenis word treffend op grond van Jesaja 5:20 soos

volg beskrywe: Met die wederkoms van Christus staan alle dinge onbedek

voor Christus. Hier word die slegte nie meer goed genoem nie en die goeie nie

sleg nie; die duisternis word nie meer as lig voorgestel en die lig as duisternis

nie, of wat bitter is as soet en wat soet is as bitter nie, omdat aan alle

verleuening van die lewe ’n einde, ’n radikale einde kom (Berkouwer).

Hoewel dit alles skrikwekend is, hoef ons as kinders van God nie bang te

wees vir die oordeelsdag nie, omdat Christus wat die Regter is self vir al ons

sondes betaal het en dit met sy bloed voor God bedek het.

- 233 -

Vrydag 29 Julie

Skrifgedeelte: Openbaring 20:11-15; HK Sondag 19, Antwoord 52

Fokusgedeelte: Openbaring 20:12

Die boeke is oopgemaak

Hoe die vonnis oor al die mense op die oordeelsdag bepaal sal word sodat

’n regverdige oordeel oor elkeen uitgespreek sal word, word deur Johannes in

die woorde hierbo aangedui (Op. 20:12). Volgens Artikel 37 van die NGB

moet onder hierdie boeke die gewetens van die mense verstaan word. Dit

beteken dat elkeen van ons, of ons dit wil weet of nie, besig is om ’n boek te

skryf: die boek van ons eie lewe. Onuitwisbaar word elke daad, woord en

gedagte in hierdie boek neergeskryf. Presies wat ons gedink, gesê en gedoen

het elke dag van ons lewe, staan vir altyd in die boek opgeteken. Daarom, as

die boeke geoepen word, sal ons hele lewe van begin tot end voor ons lê. Om

dié rede sal dit in daardie regsgeding nie nodig wees dat daar ’n ondervraging

en verhoor sal plaasvind om die waarheid te bekom nie. Die waarheid sal

immers oop en bloot wees as die boeke geopen word en die helder lig wat uit

die groot, wit troon van Christus uitstraal, daarop val. Ons dink soms dat dinge

wat ons gedoen het, vir goed verby is en dat geen haan ooit weer daarna sal

kraai nie. Ons slaag soms daarin om lelike dinge wat ons gedoen het, te

begrawe in die begraafplaas van vergetelheid, of om dit toe te brand met die

brandyster van ’n onverskillige lewe wat in ligsinnige, wêreldse vermaak

ontvlugting soek van ’n aanklaende gewete. Voor God bly nie een van al

daardie dinge egter vergete nie. Eenmaal, op die laaste dag, word dit aan al die

mense bekend en vorm dit ’n verdoemende getuienis teen my.

Uitdruklik sê Christus dat ons rekenskap sal moet gee van elke ligsinnige

woord wat ons uitgespreek het (Matt. 12:36). Christus sal ook rekenskap van

ons vorder oor wat ons gedoen het met die gawes en talente wat Hy ons gegee

het (Matt. 25:14-20). Ook sal Hy oordeel of daar by ons ware liefde tot ons

naaste was, wat gewortel en gegrond is in Christus se groot liefde vir ons,

sodat ons dié wat in nood was, gehelp en bygestaan het (Matt. 25:31-46).

Hoewel die getuienis van die lewensboek van my gewete verpletterend is,

gaan ek tog Christus se groot, wit oordeelstroon met blye verwagting tege-

moet, want – en dit is my troos elke keer as ek aan die eindoordeel dink – die

Regter voor Wie ek sal verskyn, het self met sy bloed vir al my sondes betaal.

Hy, die Regter, het self eenmaal as aangeklaagde en beskuldigde voor God

gestaan. Hy het Homself in my plek voor die regbank van God gestel en die

straf wat ek ewig moes dra, het Hy vir my weggedra. Wat ’n wonderlike troos!

- 234 -

Saterdag 30 Julie

Skrifgedeelte: Openbaring 20:7-15; HK Sondag 19, Antwoord 52

Fokusgedeelte: Openbaring 20:12

Die boek van die lewe

Hoe dit moontlik is om gered te word, al sal almal van ons op die oor-

deelsdag diep skuldig voor Christus staan, dui Johannes aan as hy ons ver-wys

na ’n ander boek, die boek van die lewe, wat óók geopen is. Van hierdie boek

sê hy: “As daar gevind is dat iemand se naam nie in die boek van die lewe

geskrywe staan nie, is hy in die vuurpoel gegooi” (Op. 20:15; vgl. Op. 21:27).

Dit is vreeslike woorde vir dié wat verlore gaan, maar – hoewel negatief

gestel – bied dit aan die gelowige die rykste troos. Wie is immers die mense

wie se name wel in die boek van die lewe geskrywe is? Dit is nie dié wat

sonder sonde is nie, want geen mens is sonder sonde nie. Nee, dit is hulle wat

die verskriklikheid van hulle eie sondes, waarvan die boeke van hulle gewe-

tens getuig, leer ken het en daarom hulle toevlug na Jesus Christus geneem

het.

Ten diepste, dit weet ons, is dit God se uitverkiesing in Christus voor die

grondlegging van die wêreld wat bepaal wie se name in die boek van die lewe

geskryf is. Uit ondeurgrondelike liefde het God die name van sy kinders in

daardie boek geskryf, en Christus het dit met sy soenverdienste daarin beves-

tig. Daarom moet alle eer daarvoor aan God gegee word (Ef. 1:3, 4).

Dit alles beteken nie dat ons persoonlike verantwoordelikheid vir al ons

doen en late opgehef word nie. Dit bly ten volle gehandhaaf. Daarop word die

aandag gevestig deur die boeke van ons gewetens wat aan die einde oopge-

maak sal word. Omdat ons persoonlike verantwoordelikheid, ons roeping om

in Christus te glo en volgens sy wil te lewe, gehandhaaf bly, sal dié wat ver-

lore gaan, as hulle eenmaal voor die regterstoel van Christus die getuienis van

hulle eie lewensboek sien en aanhoor, moet erken: Dat ek in die ewige ver-

doemenis ingaan, is my eie skuld (Luk 23:41).

So vestig die boek van die lewe en die boeke van ons gewetens die aandag

daarop dat ook heel aan die einde van die geskiedenis die uitverkiesing van

God en die mens se verantwoordelikheid beide gehandhaaf word. Hieruit blyk

ook dat die uitverkiesing van God nie iets is waarvoor ons moet bang wees

nie, maar iets wat ons moet laat juig en bly wees in die Here. Aan die 70 dissi-

pels wat met verwondering vertel het dat selfs die duiwels aan hulle onder-

worpe was, het Christus gesê dat hulle nie soseer daaroor bly moet wees nie as

oor die feit dat hulle name in die hemel opgeskrywe is (Luk. 10:17-20).

- 235 -

Dit moet ook vir ons, net soos vir hulle, ons grootste vreugde en heerlikste

troos wees. Daarom kan ons die oordeelsdag met vreugdevolle verwagting

tegemoetgaan, want Hom wat ek as Regter uit die hemel verwag, is my Borg

en my Redder.

- 236 -

Sondag 31 Julie

Skrif- en Fokusgedeelte: Openbaring 19:5-10

’n Wonderlike dag om na uit te sien

Elke verloofde paartjie raak al hoe meer opgewonde hoe nader hulle

troudag kom. Met elke dag wat dit nader, voel dit al hoe meer onwerklik. En

wanneer dié dag aanbreek, word blywende herinneringe van absolute vreugde

gemaak – die opgewondenheid en uitsien na dié dag meet toe glad nie eens op

teenoor die werklike geluk wat hulle op daardie dag ondervind nie! Wat ’n

wonderlike dag in enige mens se lewe ...

Wanneer ons Openbaring 19 lees, besef ons werklik wat bedoel word met

die bruilofsfees van die Lam? Begryp ons die pragtige beeld wat hier gebruik

word?

In die Ou Testament is die huwelik dikwels gebruik om die verhouding

tussen God en sy volk uit te druk (vgl. Hos 2; Eseg 16). Nou, in Openbaring

19, word Jesus Christus, die Lam van God, as die Bruidegom uitgebeeld, en

die kerk as sy bruid. Na die vernietiging van die bose magte (vgl. Op. 18),

word sy koningskap nou permanent erken en besing. Die hoogtepunt van

verlossing het aangebreek, en Christus en sy kerk se ewige verbintenis word

met ’n huweliksfees gevier.

Ons lees ook dat dit wat die bruid nodig het vir hierdie huweliksfees, gratis

aan haar gegee word: deur die werk van God se genade, ontvang sy fyn, helder

blink klere. Hierdie helder klere staan lynreg in kontras met die sedelose

Babilon se helderrooi klere (vgl. Op. 18:16). En so, deur te mag aansit by die

bruilofsfees van die Lam, word ons nie net geheel en al van die bose onderskei

nie, maar ons ontvang ook die grootste vreugde wat deur die mens ondervind

kan word!

Wat ’n wonderlike dag om na uit te sien! Ons kan ons onmoontlik indink

hoe asemrowend daardie groot dag gaan wees. Geen aardse vreugde sal kan

opmeet daarteen nie. Dus, in ons eie doen en late in hierdie wêreld, wanneer

dit buitengewoon goed of sleg gaan, moet ons nooit van die kerngedagte

vergeet nie, naamlik die feit dat Jesus Christus die Bose oorwin het en

uiteindelik as enigste Oorwinnaar erken sal word.

Ek herhaal: wat ’n wonderlike dag om na uit te sien ...

Sing: Skrifberyming 18-3:7-9

Ds. AJ (Albert) Coetsee (Uitschot)

- 237 -

- 238 -

Maandag 1 Augustus

Skrifgedeelte: Psalm 47:1-10; HK Sondag 18

Fokusgedeelte: Psalm 47:3, 4 (1933/53- en 1983-vertaling)

Is Hy regtig Koning oor die hele aarde?

Psalm 47 sê dit met soveel sekerheid: “Hy is die Groot Koning oor die hele

aarde; Hy het volke aan ons onderwerp en nasies aan ons onderdanig

gemaak” (vs 3b, 4). Ek hóór dit, gló dit, wíl dit graag glo … Maar, ai tog,

waarom spook die twyfel weer vandag by my?

Is dit my eie twyfelagtigheid? Of dalk die duiwel wat my uitlok? “Het God

régtig gesê dat Hy die Groot Koning oor die hele aarde is wat volke aan julle

onderwerp? Het Hy julle nie vertel van mý heerskappy nie? Kyk rondom jou

en sien hoe mense mekaar verniel en hulle rug op jou God draai. Weet jy

hoeveel mag ék het?”

Hoe oorwin ek hierdie aanslag? Sal ek begin Psalms sing en op

ramshorings blaas om dié bose gees te verdryf? Prysliedere oor God se

koningskap om die twyfel dood te maak? Myself soos ’n ballon oppomp sodat

dit na geesdrif en sekerheid lyk? Sal ek met die verleier begin redeneer om

hom tot ander insig te bring?

Nee, ek sal gewoon by die Waarheid bly en aan Hom vashou. Die

Waarheid is ’n Persoon. Jesus Christus. Die “waarheid” is nie wat ek rondom

my sien gebeur nie. Die Waarheid is reeds geopenbaar en word só deur ons

geglo en bely: “… dat Hy sy Gees as waarborg na ons toe stuur, deur wie se

krag ons soek wat daarbo is, waar Christus aan die regterhand van God sit,

en nie wat op die aarde is nie” (HK v/a 49).

Sing: Psalm 47-1:4

Ds. JA (Johan) Schutte (Sasolburg)

- 239 -

Dinsdag 2 Augustus

Skrifgedeelte: Handelinge 1:1-9; HK Sondag 19

Fokusgedeelte: Handelinge 1:3b (1983-vertaling)

Práát ons genoeg oor die dinge van die koninkryk van Gód?

Dalk het ons dieselfde probleem as wat Jesus se dissipels gehad het. In die

loop van 40 dae ná sy opstanding “het Hy by verskeie geleenthede aan hulle

verskyn en met hulle oor die dinge van die koninkryk van God gepraat” (vs

3b). Hulle het Hom gehoor, maar nie regtig nie. Die beste wat húlle daarvan

kon maak, is: “Here, is dit nou die tyd dat U die koninkryk vir Israel weer

gaan oprig?”

Die groot vraag is: Het Hy gekom om die ewige koninkryk van God op te

rig? Of ’n tydelike aardse koninkryk vir mense? Is ons hoop op die ewige lewe

gevestig op heersers hieronder of op ons Heerser daarbo? Vir die dissipels het

die regte insig gekom toe hulle (volgens die belofte van God) die Heilige Gees

ontvang het. Tóé eers is hulle gedagtes gerig “op die dinge wat daarbo is, nie

op die dinge wat op die aarde is nie, want julle het gesterwe en julle lewe is

saam met Christus verborge in God” (Kol. 3:2, 3).

Mag die Heilige Gees ons vandag leer om nie aards oor God se koninkryk

te dink nie. Christus het immers “na die hemel opgevaar sodat Hy Hom daar

as die Hoof van sy Christelike kerk kan betoon …” (HK v/a 50). Hy “(stort)

die hemelse gawes in ons, sy lede, uit” en “beskerm en bewaar ons met sy

mag teen alle vyande” (HK v/a 51).

Is dít dalk die dinge waaroor Jesus met sy dissipels gepraat het? Dan

behoort ons ook meer daaroor met mekaar te praat.

Sing: Skrifberyming 2-4:1-3

Ds. JA (Johan) Schutte (Sasolburg)

- 240 -

Woensdag 3 Augustus

Skrifgedeelte: Lukas 24:44-53; HK Sondag 20

Fokusgedeelte: Lukas 24:51, 52

Onder sy seënende hande!

Die handgebaar om te seën mag nooit vir ons ’n blote formaliteit word nie

– allermins as dit van ons Here Jesus self kom. Ook met hierdie gebaar vervul

Hy alles wat in die Skrif op Hom betrekking het. Kyk mooi na die verloop van

gebeure soos dit hier beskryf word …

Eers word hulle oortuig dat Hy lewe. Daarna beklemtoon Hy dat alles wat

oor Hom in die Skrif staan, vervul moet word. Dan fokus Hy spesifiek op sy

lyding, dood en opstanding op grond waarvan bekering en vergifnis van sonde

aan al die nasies verkondig moet word. Uiteindelik bevestig Hy dat juis hulle

daarvan moet getuig en dat hulle die Heilige Gees sal ontvang om dit te kan

doen.

Wat ontbreek nog? Die vervulling van die priesterlike seën van Numeri

6:22-26. “Die Here sal julle seën en julle beskerm; die Here sal tot julle

redding verskyn en julle genadig wees; die Here sal julle gebede verhoor en

aan julle vrede gee!” Nou staan daar geskryf: “Terwyl Hy hulle seën, het Hy

van hulle af weggegaan en is Hy in die hemel opgeneem. Hulle het Hom

aanbid en met groot blydskap na Jerusalem toe teruggegaan” (vs 51, 52).

So het hulle as geseëndes met blydskap begin om onder sy seënende hande

te leef. Van Jerusalem en verder is hulle uitgestuur met en onder sy seën. So

het sy priesterlike seën ook tot by ons gekom. Glo dit en wees bly dat jy elke

dag onder sy seënende hande kan leef.

Sing: Skrifberyming 19-3:1-4

Ds. JA (Johan) Schutte (Sasolburg)

- 241 -

Donderdag 4 Augustus

Skrifgedeelte: Hebreërs 4:14-16 (1933/53- en 1983-vertaling); HK Sondag

21

Fokusgedeelte: Hebreërs 4:14-16

Gebruik die geleentheid wat God jou bied, sommer nou

Gewoonlik hou ek nie van sinne wat met “Terwyl jy/ons nou …” begin nie.

Iets soos: “Terwyl jy nou dorp toe gaan, sal jy sommer …?” Of: “Terwyl jy

nou besig is om die stort reg te maak …” Dit vra van my aanpassing. Ek moet

iets ekstra inpas.

Met die “terwyl ons nou” van Hebreërs 4:14 is dit egter anders. Dit praat

nie van dinge wat ék moet inpas of aanpas nie. Dit praat van alles wat Jesus

moes inpas en aanpas om vir ons die ware, ewige hoëpriester by God te kan

wees. Hy wat God is, volmaak en sonder sonde, het Homself kom blootstel

aan menswees met alles wat dit inhou. Daar is geen stukkie van ons menslike

behoeftes en versoekinge waaraan Hy nie self blootgestel was nie.

Dit is egter nie al nie. Ook dit wat ons nog hoop om te beleef, is aan Hom

bekend. Hy hét “die hemele deurgegaan” om in die “groter en volmaakter

verbondstent” (Heb. 9:11) as ewige hoëpriester vir ons in te tree.

Terwyl dit nou so is, wat anders kan ek doen as om gewoon by God se

genadetroon te kniel terwyl Jesus Christus met volmaakte medelye my saak by

God bepleit? Dalk het ek/jy te lank uitgestel om hierdie “terwyl ons nou”-

geleentheid te benut. Doen dit sommer nou. “Uit genade wil Hy aan my die

geregtigheid van Christus skenk sodat ek nooit in die strafgerig van God sal

kom nie” (HK v/a 56).

Sing: Skrifberyming 4-8:1, 2

Ds. JA (Johan) Schutte (Sasolburg)

- 242 -

Vrydag 5 Augustus

Skrifgedeelte: Hebreërs 9:1-28; HK Sondag 18, 19

Fokusgedeelte: Hebreërs 9:24, 26b, 28 (1933/53-vertaling)

Hemelvaart en wederkoms verbind

In Genesis 14:13 word na Abraham as ’n Hebreër verwys. God het met

hom en sy nageslag ’n ewige verbond gesluit. Abraham is die vader van die

gelowiges. In hierdie sin kan vandag se gelowiges hulle ook met die naam

“Hebreër” vereenselwig.

Ná die sondeval is daar ’n afstand tussen God en die mens (Gen. 3:23, 24).

Om nader aan God se heerlikheid terug te keer, word Moses beveel om ’n

tabernakel te bou volgens die voorbeeld wat God hom op die berg getoon het.

Versoeningsoffers moet dáár voor God se heilige teenwoordigheid gebring

word. Die hoëpriester slag die offerdier buite die tabernakel (of die latere

tempel) en gaan met die offerdier se bloed deur die voorhof en die heilige

gedeelte die allerheiligste gedeelte binne. Rondom die verbondsark word die

bloed van die offerdier gesprinkel ter versoening van die hoëpriester en die

volk se sondes. Nadat die hoëpriester die offer gebring het, kom hy uit die

tabernakel (tempel) uit en seën die volk met woorde soos byvoorbeeld Psalm

134:3. Daarmee sê hy: Die Here het jou sonde vergewe!

Dit is hoe dit in die Ou Testament gewerk het. Christus is egter die

Middelaar van ’n beter en Nuwe Testament. Buitekant die heiligdom, op

Golgota, word Hy aan ’n kruis geoffer met al ons sondes op Hom. Hyself is

die offer, nie ’n stomme dier nie. Hy word begrawe. Op die derde dag staan

Hy uit die dood uit op, en vir 40 dae verskyn Hy aan sy mense as ’n

bevestiging dat die dood oorwin is.

Met die offerbloed vir die vergifnis van al ons sondes gaan Christus na God

se heiligdom. “Christus het nie ingegaan in ’n heiligdom met (mense)hande

gemaak … nie, maar in die hemel self om nou voor die aangesig van God vir

ons te verskyn” (9:24) … “om die sonde deur sy offer weg te doen” (9:26b).

Christus is in die hemel vir ons ten goede, om vir ons voorspraak te doen, plek

te berei. Hy is daar as Hoof van die kerk. Hy beskerm en bewaar ons (HK

Sondag 18).

Net soos die hoëpriester uit die heiligdom kom om God se volk te seën, só

kom Christus as Hoëpriester van die Nuwe Verbond met sy wederkoms uit die

ware heiligdom van God uit na die uitverkorenes, die Hebreërs, toe. Na hulle

wat Hom verwag, bring Hy die ewige saligheid en verlossing van hulle sondes

as eindseën met Hom mee (9:28b). Alle uitverkorenes word na God geneem

om die hemelse blydskap en heerlikheid te beleef (HK Sondag 19).

- 243 -

Jy, mede-Hebreër – na die hemel het Christus gegaan met sy bloed as offer

vir ons sondes om daarvandaan terug te kom met die volkome verlossing en

saligheid vir dié wat Hom verwag (9:28b)! Daarom, wag saam met my met ’n

reikhalsende verlange na sy wederkoms!

Sing: Psalm 134:1, 2, 3 (1936)

Ds. AH (Arie) Stavast (Kroonstad)

- 244 -

Saterdag 6 Augustus

Skrifgedeelte: Johannes 16:1-15; HK Sondag 20

Fokusgedeelte: Johannes 16:7-9 (1933/53-vertaling)

Hemelvaart en Pinkster

Net die Johannes-Evangelie vertel van die intieme gesprekke wat Jesus met

sy dissipels daar in die bovertrek net voor sy kruisiging gehad het. Dit was

woorde van vertroosting en bemoediging. Hy demonstreer nederigheid toe Hy

hulle voete gewas het (Joh. 13). Hy bid vir sy kerk (Joh. 17). Hy vertel ook vir

hulle van die Heilige Gees (Joh. 14-16).

God het drie keer ’n groot begin in die wêreldgeskiedenis gemaak, naamlik

in die begin toe Hy geskep het en alles laat ontstaan het (Joh. 1:1-3).

Tweedens het Hy herskep en alles nuut gemaak deur Christus se koms na die

sondegevalle wêreld (Joh. 1:14), en derdens met die stuur van die Heilige

Gees met Pinkster (Hand. 2).

In Johannes 16:7 staan egter dat die hemelvaart ’n voorwaarde is vir die

koms van die Heilige Gees. Nadat Christus as die enigste ware Hoëpriester

met sy offerbloed ter versoening van al ons sondes by die Vader ingetree het

(Heb. 9), sal Hy vandaar die Heilige Gees na sy kerk stuur. Die Heilige Gees

se taak is drieledig:

Die Heilige Gees is ’n Trooster (Joh. 16:7). Letterlik staan daar dat Hy ’n

Parakleet is. Net soos ’n paramedikus voor die medikus of geneesheer die

pasiënt medies versorg en stabiliseer, so word die Heilige Gees voor

Christus se wederkoms na die kerk gestuur. Die Heilige Gees versorg ons

totdat Christus weer kom. Sondag 20:53 leer: “Hy is ewig by my.” Sondag

25:67 sê die Heilige Gees leer ons die evangelie en verseker ons deur die

sakramente dat ons volle saligheid op die enige offer van Christus rus, wat

aan die kruis vir ons gebring is.

Die Heilige Gees is ’n Oortuiger (Joh. 16:8). Hy moet die wêreld van drie

sake oortuig:

- Sonde: Sonde is nie net haat, nyd, moord, leuens, diefstal nie. Dis ook

om jou goddelike doel te mis. Jou doel is om God gelowig te eer in

jou gehoorsaamheid aan Hom. Sonde is ongeloof. Ongeloof is

verwerping van God se liefde in Christus. Ná die uitstorting van die

Gees preek Petrus in Handelinge 2:22, 23 – “Julle glo nie in die Here

Jesus nie, en daarom het julle Hom gekruisig!”

- Geregtigheid: Die Gees oortuig ons dat ons sonde gestraf móét word,

maar dat God dit vergewe hét op grond van die voldoening van

- 245 -

Christus (HK 21:56) wat Hy met sy hemelvaart voor God gebring het

(Heb. 9).

- Oordeel: Die owerste van hierdie wêreld is Satan, die opperste

bedrieër. Hy en al sy navolgers is en sal geoordeel word. Hulle sal

buitentoe gedryf word (Joh. 12:31). Hulle sal neergewerp word (Op.

12:9) en sal ewig in die poel van vuur dag en nag gepynig word (Op.

20:10). Satan se kop ís vermorsel! Hierdie oortuigingswerk van die

Gees gee die gelowige opnuut krag om te volhard in die geloof.

Die Heilige Gees is ’n Verheerliker (Joh. 16:14) van Christus, want Hy lei

ons in die waarheid en liefde van God.

Sing: Skrifberyming 43:4, 5, 6 (15-7)

Ds. AH (Arie) Stavast (Kroonstad)

- 246 -

Sondag 7 Augustus

Skrifgedeelte: Romeine 8:18-39; HK Sondag 21, 22

Fokusgedeelte: Romeine 8:28-39(1933/53-vertaling)

Die Heilige Gees deel Christus se weldade uit

Ons Here Jesus Christus het aan die kruis vir ons sondes gesterf, op die

derde dag uit die dood opgestaan en só die doodstraf vir ons betaal. Veertig

dae later het Hy na die hemel opgevaar om aan die regterhand van God te sit.

Dáár is Hy ons Voorspraak by die Vader, en ook die Waarborg dat God ons na

Hom sal neem. Vandaar regeer God alles deur Christus vir ons ten goede.

Tien dae ná sy hemelvaart stuur Hy sy Gees om ons te troos, ewig by ons te

bly en om ons aan Christus se weldade deel te laat kry. Dit beteken dat die

Heilige Gees in ons harte werk sodat ons Christus se weldade op onsself van

toepassing kan maak. Daar is vier weldade van Christus waaraan ons deel kry,

waarvan die Heilige Gees ons deur Woord en sakrament vertel:

Die eerste is dat ons deel is van die algemene Christelike kerk. Sondag

21:54, 55 verduidelik dat Christus al van die begin van die wêreld af vir

Hom ’n gemeente bymekaar maak, beskerm en onderhou. Romeine 8:29-

30 beskryf dit met vyf trappies van ’n leer: God het ons vooruit verkies /

geken, vooruit bestem / verordineer, geroep, vrygespreek / geregverdig en

ons verheerlik. Al vyf hierdie trappe word in die verlede tyd geskryf. Selfs

die verheerliking, wat eers met die wederkoms in volle vervulling gaan,

word in die verlede tyd gestel. In God se Raadsplan is dit só seker en

duidelik dat God dit vir ons as ’n voldonge feit stel. God is vir ons (Rom.

8:31)!

Die tweede weldaad is dat ons sondes vergewe is. In Romeine 8:31-34

word drie keer “wie?” gevra. Elke keer word veronderstel dat Satan teen

ons is, dat Satan ons beskuldig met: Julle is te sondig dat God julle kan

vergewe. Satan sê: Julle moet geoordeel word, julle is die dood skuldig!

Elke keer antwoord God egter: God is vir ons. God het sy Seun nie

gespaar nie. God het sy uitverkore kind vrygespreek/geregverdig. Christus

het in ons plek die dood gesterf. God wil nooit weer aan ons sondes dink

nie. Uit genade sal ons nooit meer in God se strafgerig kom nie (Sondag

21:56)!

Die derde (opstanding uit die dood) en vierde (ewige lewe) weldade hoort

bymekaar. Lees weer Romeine 8:28, 29, 34 en 37. God wil dieselfde as

wat Hy vir Christus gegee het, ook vir ons gee. Ons is aan Christus

gelykvormig en Hy is die Eersgeborene – ons volg Hom na. Ons sal ook

- 247 -

uit die dood opstaan en ewig lewe. Ons is net soos Christus méér as

oorwinnaars – die sonde en die dood is oorwin. Die toppunt van God se

goedheid word ons s’n. Dit is ’n ewige saligheid wat geen oog gesien,

geen oor gehoor en in die hart van geen mens opgekom het nie!

Die Heilige Gees roep ons om verby al ons ellende te kyk en ons hoop op

die sekerheid van hierdie weldade te stel. God is vír ons!

Sing: Skrifberyming 10:1-6 (5-4)

Ds. AH (Arie) Stavast (Kroonstad)

- 248 -

Maandag 8 Augustus

Skrifgedeelte: 1 Johannes 1:5 – 2:6 (1983-vertaling);

HK Sondag 18, Vraag 40

Fokusgedeelte: 1 Johannes 1:8 – 2:2

Christus verdryf die duisternis (sonde)

Die bejaarde Johannes skryf aan gelowiges wat deur dwaalleraars in die

war gebring word met hulle verkeerde siening dat die Seun van God nie

werklik mens geword het nie. Om hierdie valsheid te weerlê, begin hy die

brief met die feit dat Jesus van die begin af daar was. Die beeldryke taal

beklemtoon die verbondenheid tussen Vader en Seun. Waar Christus regeer, is

daar lig en lewe en maak dit die gelowiges se blydskap volkome. Daar is geen

duisternis nie, want Christus is die Lig.

Hierdie waarheid word in Sondag 18 belig wanneer ons die nut van

Christus se hemelvaart bely. Teenoor die dwaalleraars stel Johannes die

volheid van God se verlossende werk in Jesus Christus:

Jesus – die mens wat in my plek kom leef

Christus – die Saligmaker wat my lewend maak

Regverdigde – die Verlosser wat die duisternis verdryf en nie

onreg duld nie

Voorspraak – om my aan sy Vader as verloste kind bekend te stel

Hiermee het Jesus Christus verseker dat daar versoening gedoen is. Dit

beteken dat sy liggaam as offer aan die kruis gehang is sodat my sonde

verdwyn. In die Ou Testament het die hoëpriester jaarliks as voorspraak

opgetree. Nou is Christus elke dag by God. Daar is geen groter troos nodig

nie.

Dit ontwapen elke dwaling wat Jesus nie as God se Seun erken nie. Dit is

Christus wat ons van alle ongeregtigheid gereinig het. Op grond hiervan roep

Johannes ons dan op om nie meer te sondig nie, want dan ontken ons die werk

van ons Here Jesus Christus.

Ons het ’n Voorspraak, Jesus Christus, by die Vader. Bevestig dit met jou

lewe!

Sing: Psalm 145:1, 5 (1936)

Ds. PJ (Petrus) van Blerk (Rietvallei)

- 249 -

Dinsdag 9 Augustus

Skrifgedeelte: Handelinge 1:1-14; HK Sondag 18, Vraag 46

Fokusgedeelte: Handelinge 1:9-13

Met ’n belofte vaar Jesus op

Jesus se hemelvaart is van soveel belang dat Lukas aan die begin van

Handelinge hierdie waarheid vermeld. Hy skryf oor Jesus se optrede voor en

ná sy hemelvaart. Hierdie gebeurtenis, wat voor die oë van sy dissipels

plaasvind, bring ’n draaipunt in die geskiedenis.

Die volk dink dat Jesus gekom het om die koninkryk van Israel weer op te

rig. Hulle soek ’n aardse koning vir hulle eie belang. Jesus gaan dié

verwagting ver oortref. Hulle soek ’n koninkryk – God laat die Heilige Gees

oor hulle kom. Meer nog, ons word sy getuies oor die hele wêreld.

In die kern van die gebeure staan Jesus se hemelvaart. Dit vind sigbaar

plaas sodat die feitelikheid daarvan aangeteken word. Soos in die Ou

Testament, is die wolk die teken dat God daar teenwoordig is. Die gebeurtenis

beklemtoon God se majesteit. Dit dien as bevestiging dat God sy Raadsplan

uitvoer. In Johannes 14 vertel Jesus breedvoerig waarom Hy moet weggaan.

Sy vertrek berei die wêreld vir die uitstorting van die Heilige Gees voor. So

kom God onder ons woon.

Die twee mans in wit klere verskyn skielik. Hulle boodskap is gesagvol.

Hulle vestig die aandag op Jesus se optrede. Hulle boodskap is vol troos –

Jesus sal net so terugkom. Hierdie belofte laat die dissipels na Jerusalem toe

teruggaan. Hulle het almal eensgesind in gebed volhard. Met blydskap

vergader hulle saam met Jesus se broers en ’n aantal vroue.

Hierna vind die uitstorting van die Heilige Gees plaas en beleef die

uitbreiding van die blye evangelie ongekende groei.

Christus belowe dat Hy aan die einde weer op die wolke kom. Leef

verlangend en voorbereidend vir daardie dag!

Sing: Skrifberyming 6-1:1, 2, 5

Ds. PJ (Petrus) van Blerk (Rietvallei)

- 250 -

Woensdag 10 Augustus

Skrifgedeelte: Romeine 14:1-12 (1983-vertaling); HK Sondag 19, Vraag

52

Fokusgedeelte: Romeine 14:9

Christus is Here van die dooies en die lewendes

Selfs wanneer mense onderling verskil en mekaar veroordeel, is Jesus se

hemelvaart belangrik. Dit is so eie aan die mens se sondige aard om ’n stryd te

voer oor dit wat ek mag eet, wat ek mag aantrek en watter dag belangrik is.

Instede daarvan om te twis, moet ek leef en optree tot eer van God. Alles word

hierby ingesluit – ook lewe en dood.

Teenoor die valse veronderstelling dat my doen en late net tot my lewe op

aarde beperk is, beklemtoon Romeine 14:9 dat Christus Here is van die dooies

en die lewendes. Dit is God se bedoeling dat Christus se verlossingswerk

volkome en volledig moet wees. Daarom stel Paulus dit duidelik dat ons nie

mekaar moet veroordeel nie, maar dat Christus juis opgevaar het om as Regter

finaal te oordeel. Dit is die doel van ons Here se hemelvaart. As Heerser het

Christus van God die mag oor lewendes en dooies ontvang.

So word ons onderlinge verhoudinge en verskille met die opstanding van

Christus in verband gebring. Deurdat Hy gesterf het, maar ook opgestaan het,

word Hy deur God verheerlik en verkry Hy die mag oor lewe en dood. As

Christen het ek dan sekerheid dat Hy alle vervloekinge van my weggeneem

het. Hy werp al sy en my vyande in die verdoemenis. Dit is ’n geweldige prys

wat betaal is voordat Christus in die hemel opgeneem is.

Nou word ons opgeroep om te bely dat die HERE God is en dat elke knie

voor Hom sal buig. Hiervan sal Christus, wat Here is van die lewendes en die

dooies, van jou rekenskap vra.

Sing: Skrifberyming 5-4:1, 2

Ds. PJ (Petrus) van Blerk (Rietvallei)

- 251 -

Donderdag 11 Augustus

Skrifgedeelte: Matteus 28:16-20; Handelinge 1:8-11; HK Sondag 19,

Vraag 52

Fokusgedeelte: Handelinge 1:9

Ek glo in Jesus Christus … wat opgevaar het na die hemel

Ons glo met die hart en bely met die mond dat Jesus Christus na die hemel

opgevaar het. In die hemel is Hy “vir ons ten goede” (HK So. 18, v/a 46).

Tans is Hy in die hemel ons Voorspraak by die Vader, Hy bid vir ons. Verder

is Hy besig om vir ons ’n hemelwoning voor te berei. Ons bely ook dat Hy

vanuit die hemel sy Gees na ons gestuur het (HK So. 18, v/a 49).

Besef jy hoe ’n groot troos dit gee en hoe geloofsversterkend dit is om aan

die sekere wete vas te hou dat Jesus vir jou vanuit die hemel bid en dat Hy

besig is om ook jou hemelwoning voor te berei om jou daarheen te neem

wanneer dit gereed is, terwyl Hy jou deur sy Gees in die hier en die nou

versterk?

Jesus se hemelvaart is egter nie net ’n troos nie. Met sy hemelvaart gee Hy

die “groot opdrag”, naamlik: “Gaan dan heen …” (Matt. 28:19), en: “… julle

sal my getuies wees …” (Hand. 1:8). Ons Here weet egter hoe swak ons in

onsself is om in ’n sondige wêreld sy getuies te wees. Daarom gee Hy ook die

bemoediging: “Onthou, Ek is altyd met julle” (Matt. 28:20), en: “Julle sal krag

ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom” (Hand. 1:8).

Wat ’n voorreg om te mag bely: Ek glo in Jesus Christus … wat opgevaar

het na die hemel!

Sing: Skrifberyming 5-4:1, 2 (en/of) Skrifberyming 6-1:1, 2

Dr. SP (Fanie) van der Schyff (Pretoria-Brooklyn)

- 252 -

Vrydag 12 Augustus

Skrifgedeelte: Johannes 14:15-18; Handelinge 2:1-4; HK Sondag 20,

Vraag en Antwoord 53

Fokusgedeelte: Johannes 14:16, 17

Ek glo in die Heilige Gees … wat uitgestort is

Ons glo met die hart en bely met die mond dat die Heilige Gees oor ons

uitgestort is … soos wat Jesus beloof het sal gebeur. God die Heilige Gees gee

jou geloof, troos jou in hierdie lewe en bly ewig met jou (HK, So. 20, v/a 53).

In Johannes 14 vind ons die belofte van Jesus dat die Heilige Gees sou

kom. Jesus noem Hom die ander Voorspraak (1983-vertaling) of Trooster

(1953-vertaling) of die Parakleet (direk vertaal, beteken dit “Iemand wat

geroep is om bystand te verleen”). Dit is die Heilige Gees wat jou hier op

aarde in jou swakheid bystaan en vir jou pleit (Rom. 8:26, 27). Hy is egter nie

net elke oomblik by jou nie, Hy is ín jou (Joh. 14:17)! Besef jy die grootsheid

daarvan dat die Heilige Gees vir ewig ín jou bly?

In Handelinge 2 word die vervulling van hierdie belofte beskryf. Die

Heilige Gees is nie net ons Trooster nie, Hy is ook God ín ons wat ons die

krag gee om getuie van ons Here in hierdie lewe te wees. Hou daaraan vas dat

Jesus se belofte dat gelowiges krag sou ontvang wanneer die Heilige Gees

uitgestort is, inderdaad waar geword het, en gaan wees voluit getuie vir Hom,

vandag en elke dag.

Wat ’n groot voorreg om te mag bely: Ek glo in die Heilige Gees … wat

oor ons uitgestort is!

Sing: Skrifberyming 12-2:4 (en/of) Skrifberyming 8-2:1, 3

Dr. SP (Fanie) van der Schyff (Pretoria-Brooklyn)

- 253 -

Saterdag 13 Augustus

Skrifgedeelte: 1 Tessalonisense 4:13-18; HK Sondag 22, Vraag en

Antwoord 57, 58

Fokusgedeelte: 1 Tessalonisense 4:15-17

Ek glo aan die ewige lewe … wat aan my beloof is

Ons glo met die hart en bely met die mond die opstanding van die liggaam

uit die dood, en die ewige lewe. Ten spyte van hierdie belydenis is die dood ’n

werklikheid wat seer bly. Jesus het gehuil toe sy vriend Lasarus oorlede is

(Joh. 11:35).

As kinders van ons Here treur ons ook oor die dood van ’n geliefde, maar

anders as hulle wat nie in Jesus Christus as hulle Verlosser glo nie, is ons nie

hooploos wanneer ons treur nie. Ons hou aan die sekerheid vas dat Jesus die

dood, die sonde en die duiwel oorwin het deurdat Hy op die derde dag na sy

begrafnis uit die dood uit opgestaan het. Die dood kon Hom nie terughou nie!

Hy belowe dat elke mens wat in Hom glo, net soos Hy eendag met die

wederkoms uit die dood uit sal opstaan met ’n nuut-verheerlikste liggaam (1

Kor. 15:52, 53). Daarna gaan ons, net soos Jesus, met wolke weggevoer word,

die lug in, ons Here tegemoet.

Ons glo en bely verder dat die ewige lewe in God se teenwoordigheid só

oorweldigend is dat ons dit slegs kan beskryf as “… ’n saligheid wat geen oog

gesien, geen oor gehoor en in die hart van geen mens ooit opgekom het nie”

(HK, So. 22, v/a 58).

Totdat daardie dag aanbreek wanneer die grafte oopgebreek sal word, leef

ons met die sekerheid dat ons eie dood die deurgang is tot die ewige lewe.

Wat ’n groot voorreg om te mag bely: Ek glo aan die opstanding van die

liggaam uit die dood, en die ewige lewe.

Sing: Skrifberyming 12-2:5

Dr. SP (Fanie) van der Schyff (Pretoria-Brooklyn)

- 254 -

Sondag 14 Augustus

Skrifgedeelte: Johannes 1:1-18

Fokusgedeelte: Johannes 1:14-18; HK, Sondag 51:49

In geloofsverbondenheid met Jesus Christus ontvang jy genade op

genade!

Die Johannes-Evangelie begin met ’n loflied op die Woord wat vlees

geword het, Jesus Christus. Sy koms in die vlees is deur Johannes die Doper –

as wegbereider – aangekondig. Johannes die Doper was die lamp, nie die Lig

nie. Die Woord wat vlees geword het, was die Lig. In Hom was lewe en die

lewe was die lig (vs 4).

Alleen in verbondenheid met Jesus Christus vind jy ware lewe en lig. Om

in verbondenheid met die Here Jesus te lewe, beteken jy ken Hom (vs 10). Dit

is ’n ken van die Here wat uit ’n lewende verhouding met die vleesgeworde

Woord groei. Om in verbondenheid met die Here Jesus te lewe, beteken jy

neem Hom aan (vs 11-12) in geloof.

Van nature wil jy nie, en uit jouself kan jy nie. Elke mens is dood in sonde

en ploeter in ellende voort. Juis daarom het die Woord vlees geword en onder

ons kom woon (vs 14). Ons sonde moes aan sy menslike liggaam gestraf

word, maar omdat Hy ook waarlik God is, kon Hy na die krag van sy

Goddelike natuur die toorn van God oor die sonde dra.

Sy opstanding uit die dood is die bewys dat daar versoening gedoen is. Hy

vaar op na die hemel in heerlikheid en stuur sy Gees na ons om ons deur ’n

ware geloof aan Jesus te verbind. Só – deur die werking van die Gees – ken ek

Hom en deur die genadevolle werking van die Heilige Gees kan ek Hom

aanneem.

Soos wat Johannes gekom het om van die lig te getuig en almal deur hom

sou glo (vs 7), word die Woord van God aan jou bedien. Wat doen jy met die

Woord wat aan jou bedien word? En: Is jy self ook die lamp wat van die Lig

getuig sodat ander deur jou uitdra van die Woord en die werking van die

Heilige Gees Christus mag ken en Hom mag aanneem?

In Jesus ingelyf deur die Heilige Gees ontvang jy die lewe en die lig. Só, in

jou geloofsverbondenheid met Jesus Christus, ontvang jy genade op genade.

Dank die Here vir hierdie genade!

Sing: Skrifberyming 4-8:1, 2

Ds. JC (Jannes) van Dyk (Ventersdorp)

- 255 -

Maandag 15 Augustus

Skrifgedeelte: Jesaja 9:1-6; HK, Sondag 19:50-51

Fokusgedeelte: Jesaja 9:5-6

Sien die gloed van die Here se liefde in die troonsbestyging van die

Vredevors!

Wanneer die Here deur die profeet Jesaja hierdie trooswoord aan sy volk

stuur, beleef hulle groot politieke en geestelike nood. As gevolg van hulle

ligging was Sebulon en Naftali aan heidense invloede en oorheersing

blootgestel en is hulle deur oorloë lamgelê. Teen hierdie donker agtergrond,

laat die Here ’n heerlike lig vir sy volk (en ook vir sy kerk!) skyn.

Ons land is in die verlammende greep van politieke en geestelike nood

vasgevang. ’n Doodskauwee val oor die land en sy burgers – ons wandel en

woon (vs 1) in hierdie skaduwee – ons kan daarvan nie loskom nie. Dit

beheers ons daaglikse lewe … dit verstik ons. Alleen die lig van verlossing uit

genade alleen kan hierdie doodskaduwee verdryf en blywende vrede bring. En

ágter die verlossing uit genade alleen is die gloed van die Here God se liefde.

Dit is uit liefde dat Hy sy Seun gegee het – in vervulling van hierdie

profesie van Jesaja – om die juk van die sondelas op Hom te neem. Toe sy

liggaam aan die kruis tot versoening van ons sonde gebreek is, is die juk en

die stok en die roede van die sondelas verbreek. Op grond van sy kruisdood en

opstanding uit die dood het Hy die eerste plek in die heelal ingeneem, ontvang

Hy die Koningsmantel. Met sy hemelvaart het Jesus die troon bestyg. Daar

regeer Hy as Hoof oor alles en almal, en regeer die Vader deur Hom. As

Troonopvolger van Dawid bevestig en versterk Hy die koninkryk, want deur

die Heilige Gees gee Hy gawes aan ons om mekaar – te midde van die

politieke en geestelike nood – te dien. Ons word deur ons Here Jesus bewaar

in hierdie greep van geestelike en politieke nood teen die doodsvyande wat in

die doodskaduwee floreer.

Dít alles doen die Here uit liefde vir sy kerk. Uit liefde vir jou! Soos wat

die Here in sy onverdeelde trou vir sy volk uitkoms gebring het, is dit daardie

selfde gloed van sy liefde wat in die verlossingswerk van Jesus Christus lig in

duisternis gee.

Sing: Skrifberyming 3-1:1, 2, 3

Ds. JC (Jannes) van Dyk (Ventersdorp)

- 256 -

Dinsdag 16 Augustus

Skrif- en Fokusgedeelte: Efesiërs 1:15-23

God stuur die Heilige Gees om die Vader só te openbaar dat ons Hom

mag ken

Baie mense ken die feite van die Bybel en die geloof. Dit is egter waar dit

helaas bly – by feite. Om die feite te kan opnoem, beteken nog lank nie dat

daar ’n lewende band tussen jou en die Here is nie. Feite (en kennis) moet ons

daartoe bring om God waarlik te kén. Ek kan iemand alleen ken wanneer ek

met so ’n persoon saamleef en saamdoen – wanneer ons met mekaar

gemeenskap hou.

Die apostel Paulus se versugting is dat die Vader die gelowiges in Efese

des te meer met die Gees sal vervul, sodat hulle insig in sy verlossingsplan

mag kry. Dit is in die gemeenskap met die Heilige Gees waar Hy aan ons die

insig in God se verlossingsplan gee sodat ons Hom waarlik kan ken en tot sy

eer kan lewe. Die Heilige Gees verlig die verstand om vérder as die feite te

kan sien en ’n lewende hoop te mag koester en die ware rykdom te mag vind

wat vir ons in ons kindskap van die Vader opgesluit lê. Meer nog: In ons

gemeenskap met die Heilige Gees sien ons hoedat die Vader se

verlossingsplan in Jesus Christus tot volle uitvoering kom.

In Christus het die Vader uitgekies (Ef. 1:4-6). Hy roep mense tot

gemeenskap met Hom deur Christus. Dit was die eis van God se regverdigheid

dat vir die sonde betaal moes word (Ef. 1:7). Daarom gee Hy sy Seun. Jesus

het die volle prys betaal en daarom het die Vader Hom deur sy krag uit die

dood opgewek en aan sy regterhand laat sit (Ef. 1:10, 20 ev.). Hy het deur sy

krag Jesus as Hoof van die kerk aangestel. Christus het nie “gegryp” of

“gekry” nie. Hy het in jou en my plek “verdien” deur sy lewe as losprys te

gee. Aan die eis van God se geregtigheid is voldoen en daarom is Jesus in

heerlikheid opgeneem. Genade is onbeskryflik groot, ja – maar dit is nie

goedkoop nie, dit het ’n dure prys: die bloed van die Seun!

Wanneer jy in die heerlike gemeenskap met die Heilige Gees verder as die

feite kan sien, en God die Vader kan ken soos wat Hy Homself geopenbaar

het, dan (en dan alleen) kan jy jou deur sy krag wat in jou werk, ook aan die

Koningsheerskappy van Jesus Christus onderwerp en tot eer van die Vader

lewe – soos wat Hy dit in sy verlossingsplan bepaal het.

Sing: Psalm 110-3:1

Ds. JC (Jannes) van Dyk (Ventersdorp)

- 257 -

Woensdag 17 Augustus

Skrifgedeelte: Efesiërs 4:11-16

Fokusgedeelte: Efesiërs 4:12

Jy leef ewig – in die kerk

Die ewige lewe is nie iets vir die toekoms nie – dit is nou ’n werklikheid.

God het jou geroep voor die grondlegging van die wêreld – daarom is jy

uitverkies en het jy die teken van die verbond ontvang. God is jou God en jy is

sy kind.

Sondag vir Sondag bely ons die gemeenskap van die heiliges … die kerk,

die volk van God. As uitverkorene is jy deel van hierdie volk.

Die Here gooi jou nie in die diep kant in en jy moet spartel en self sien kom

klaar nie. Nee, binne hierdie gemeenskap van heiliges stuur hy mede-

uitverkorenes wat jou leer en toerus. Hierdie toerusting het onder andere twee

fokuspunte: om binne die kerk die taak te verrig waarvoor God jou geroep het,

en om jou eie geloof so te laat groei dat jyself al hoe meer geloofsekerheid het.

Jesus het met sy hemelvaart die hemel oopgesluit dat ons kan inkyk. Jesus

kyk ook vir jou! Hy is die eintlike Toeruster wat mede-uitverkorenes gebruik

om ook vir jou die heerlikheid van die ewige lewe ’n werklikheid te maak.

Jy word gebou en jy moet ander bou. Bou om te groei in geloof, liefde en

geloofsekerheid. Dit is jou taak en opdrag vir vandag: Leef jou ewige lewe tot

eer van die Here, tot opbou van sy kerk en tot jou sekerheid van jou geloof.

Sing: Psalm 92:2, 5 (1936)

Dr. HF (Hennie) van Wyk (Bloemhof/Christiana)

- 258 -

Donderdag 18 Augustus

Skrifgedeelte: Kolossense 1:15-23

Fokusgedeelte: Kolossense 1:18

Jy leef ewig – jy het ’n volmaakte rolmodel

Hoe voel jy as iemand sy rug op jou draai? Jou eerste gedagte is seker dat

hy van jou weggaan en niks meer met jou te doen wil hê nie. Daar is ook ’n

ander perspektief wat ons moet raaksien: Dit kan goed wees as iemand sy rug

op jou draai – soos Jesus met ons gedoen het!

Ons dink baie keer dat dit darem lekker sou wees as Jesus nog hier op die

aarde sou wees: ons sou – in ons geloofslewe – maklik al die antwoorde kon

kry! Jy moet besef dat dit nie baie goed vir jou is nie! Hoekom sê ek so?

Dit sou van ons parasiete gemaak het deur elke keer net vir Christus te vra

en te vra. Jy is nie en wil nie ’n parasiet wees nie! Die Here het jou ’n

verantwoordelike burger van sy Koninkryk gemaak.

Hoe leer jy hierdie verantwoordelikheid aan? Deur na die rug van Jesus te

kyk! Wat ek bedoel, is dit: Ons moet Jesus volg. Hy loop voor, jy volg, kyk na

sy hakskene hoe en waar jy op jou lewenspad moet trap.

Kruis, graf en hemelvaart het die pad oopgemaak – vir jou beswil. Jou

verantwoordelikheid is om te volg – en dit is nie maklik nie, maar die

eindbestemming ’n heerlike sekerheid.

Sing: Psalm 23:1 (1936 – Gerdener)

Dr. HF (Hennie) van Wyk (Bloemhof/Christiana)

- 259 -

Vrydag 19 Augustus

Skrifgedeelte: Openbaring 5:1-10

Fokusgedeelte: Openbaring 5:8

Jy leef ewig – jy sien jou eindbestemming

Dink net hoe sou dit voel as jy na ’n spogonthaal genooi is en jy kom voor

’n toe deur en daar is niemand om dit oop te maak nie. Hoe groot sal die

teleurstelling nie wees nie!

Dit is die teleurstelling van Johannes – as’t ware ’n deur met sewe slotte,

sonder enige sleutel. Dit sou jou teleurstelling gewees het sonder Jesus wat

waardig was. Waardig: die vernedering van geboorte, verwerping,

verkleinering, spot, dood en graf. Hy kon uit die dood opstaan en na die hemel

opvaar, want Hy was dit werd. Nou jou troos: Hy het dit nie vir Homself

gedoen nie, maar vir jou!

Wat moet jou reaksie wees? Kyk na ons fokusvers! 24 ouderlinge (12

stamme – simbolies van die Ou-Testamentiese kerk, plus 12 apostels,

simbolies van die Nuwe-Testamentiese kerk) aanbid Hom – Lam en Leeu.

Lam geslag, Leeu oorwin. Vir jou. Hulle sing van vreugde en eerbied.

Daarmee saam elke gebed van jou waarin jy die Here vir sy weldade aan jou

loof en dank.

Jy kan dit sien – geen toe deur nie. Vir jou is dit oopgesluit. Geen

teleurstelling nie.

Nou kan jy weet dat jy vir die res van jou lewe hierdie sekerheid kan leef –

in diens van die Here. Jy het ook die voorreg om ander te wys hoe om as kind

van die enige ware God te leef.

Sing: Skrifberyming 8 (5-3)

Dr. HF (Hennie) van Wyk (Bloemhof/Christiana)

- 260 -

Saterdag 20 Augustus

Skrifgedeelte: Handelinge 2:29-36; HK, Sondag 18

Fokusgedeelte: Handelinge 2:33

Hou die oë op Christus

Baie mense verstaan nie die betekenis van die hemelvaart van Christus nie,

en daarom is hulle ook onbekend met die seën wat dit vir hulle inhou. Hulle

leef só intens en voluit vir hierdie wêreld dat die hemelvaart van Jesus

Christus vir hulle ’n onwerklikheid is.

Die ware gelowiges sien dit anders. Hulle woon en werk hier op aarde,

hulle vervul hulle taak en roeping hier, maar hulle doen dit met die verlange

na die hemelse vaderland, die hemelse woning waar God se heerlikheid en

majesteit die brandpunt is.

Die hemelvaart is ’n feit. Jesus Christus is op die Olyfberg, voor die oë van

sy dissipels na die hemel opgeneem (Hand. 1:9; HK 18:6). In die hemel sit Hy

aan die regterhand van God, die ereplek (Ps. 110:1). By God die Vader is Hy

ons Voorspraak (HK 18:49), dit beteken dat Hy voortdurend soos ’n advokaat

vir by ons hemelse Vader intree (Rom. 8:34; 1 Joh. 2:1). Hy pleit vir ons op

grond van sy offerande aan die kruis, sy bloedstorting.

Sy hemelvaart hou ook in dat Hy sy Heilige Gees in sy plek stuur (HK

18:49). Die Gees waarborg en verseker ons ook dat Jesus nou vir ons plek by

sy Vader berei. Die Gees rig verder ons aandag op wat daar bo is. Ons aandag

word deur die Gees gevestig op die dinge wat by Christus is (Kol. 3:1). As

nuwe mense, gedrewe deur die Heilige Gees, kan ons nie anders nie as om ons

oë op Christus te hou.

Hou dan vandag aan dié waarheid vas: Jesus Christus het opgevaar, en ons

het deur sy Gees daaraan deel.

Sing: Skrifberyming 10:1-5

Dr. F (Frans) Minnie (Pastorale Berader, Cachet)

- 261 -

Sondag 21 Augustus

Skrifgedeelte: Psalm 110:1-7 (1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: Psalm 110:1

Moses, Elia en Dawid verkondig Christus

In die woorde van die Psalms in die Ou Testament hoor ons die

toekomsmusiek van die lied van die Lam. Christus leer Self dat dit wat in die

Wet en die Profete en die Psalms oor Hom geskryf is, vervul moet word (Luk.

24:44). Dit is ’n aanduiding van die hoofdele van die Ou Testament wat die

Jode in Christus se tyd as gesagvol aanvaar het. Moses, Elia en Dawid, hulle

voorvaders, het dit geskryf.

Psalm 110 word 14 keer in die Nuwe Testament aangehaal om Christus

bekend te stel. Christus Self sê in drie van die vier Evangelies dat Psalm 110:1

Hom as Here aanwys. Petrus sê in Handelinge 2:36 dat almal vir seker moet

weet dat God Hom, Jesus, Here en Christus gemaak het.

Christus is God. Hy is ons Priesterkoning. Hy is ons enigste Hoëpriester

wat ons met die enige offer van sy liggaam van ons sondes verlos het, en met

sy voorbidding gedurigdeur by die Vader vir ons intree. Hy is ook ons ewige

Koning wat ons met sy Woord en Gees regeer en ons as verlostes beskerm en

bewaar (HK vr. 31). Hy het ’n magtige septer wat die simbool van sy mag is

en waarmee Hy oor die aarde regeer.

Paulus verwys in 1 Korintiërs 15:25 ook na Psalm 110:1 as hy sê: “Want

Christus moet as Koning regeer totdat ‘Hy al die vyande onder sy voete gestel

het’” (2014 Direkte Vertaling).

Die troos vir ons is dat Christus ons met sy bloed losgekoop het en ons

Koning is. Hy regeer oor almal en alles en Hy het alle mag in die hemel en op

die aarde. Hy is in beheer. Ja, niks kan ons van God se liefde in Christus skei

nie. Ons hemelse erfenis wag op ons.

Sing: Psalm 48:1

Ds. W (Willem) Vogel (Cachet)

- 262 -

Maandag 22 Augustus

Skrifgedeelte: Psalm 2:1-12 (1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: Psalm 2:1

Christus is Koning

Die wêreld is deurmekaar. Oorloë, terrorisme, sabotasie, onrus, korrupsie,

aardbewings, ensovoorts, is aan die orde van die dag. Volke rumoer en

owerhede neem besluite teen die wil van God in. Saam word teen die Gesalfde

van God opgestaan (vs 2).

Die Gesalfde is die Ou Testament se Messias. Hy is Christus, die Gesalfde

van die Nuwe Testament in Wie Psalm 2 vervul word. In Handelinge 4:23-28

word Psalm 2:1 en 2 aangehaal. Petrus en Johannes bid saam met die

gelowiges en sê: “En U het deur die Heilige Gees by monde van ons

voorvader Dawid, u dienaar, gesê …” (vs 25, 1983-vertaling). Die konings

van die wêreld kom in opstand en span teen die Here en sy Gesalfde, Christus,

saam.

Ons beleef dit vandag in al groter mate dat mense God uitdaag en uittart.

Soms voel dit asof die kerk, die Christendom, besig is om tot niet te gaan. Die

ongelowige wêreld se revolusie teen die Here se Gesalfde, Jesus Christus,

gaan van kwaad tot erger. Die ongelowiges en heidene besef nie dat Christus

die Koning van die konings is nie. Hulle leef met die valse gerusstelling dat

aardse regerings in beheer is.

Wat ’n ontnugtering! Hy wat in die hemel woon, “lag en spot dat hulle so

vrugteloos woel, en magteloos, verniet hul krag verteer”. Onthou, Hy Self het

Jesus Christus tot ons Koning gesalf en aan Hom alle mag in die hemel en op

aarde gegee. Dit is nie Amerika, Rusland, China, Japan of watter land ook al

wat in beheer is nie. Nee, Christus regeer. Hy is Koning. Hy is die

Heerser/Owerste oor die konings van die aarde. Hy kom weer met die wolke,

en op daardie dag sal almal Hom sien en as Koning erken. Vir die

ongelowiges sal dit dan te laat wees.

As u na die chaos in die wêreld kyk, moet u nie moed verloor nie. Jesus

Christus is die ewige Koning. Hy regeer en is altyd in beheer – ook van u

lewe.

Sing: Psalm 2:1, 2

Ds. W (Willem) Vogel (Cachet)

- 263 -

Dinsdag 23 Augustus

Skrifgedeelte: Daniël 7:1-19

Fokusgedeelte: Daniël 7:14

Hy regeer!

Die wêreld is deurmekaar.

Dis oorlogswinde wat waai …

Dis moorde en geweld …

Dis onrus tussen mense.

Is dit die duiwel wat regeer? Nee, en dit is die troos van die visioen wat

Daniël sien. Eers is dit die skrikwekkende dier wat verslind en verskeur. Die

belangrikste is egter God wat op die troon sit en die dier veroordeel. Dan sien

Daniël die menslike Wese wat voor God verskyn.

Hy word met eer en heerlikheid gekroon.

Hy regeer tot in ewigheid.

Wie is hierdie menslike Wese? Christus verklaar: “… julle sal die Seun van

die mens sien waar Hy sit aan die regterhand van Hom wat magtig is …”

(Mark. 14:12). Aan Hom behoort krag, majesteit en heerlikheid tot in

ewigheid. Hy regeer!

Voel u nou die troos? Al lyk dit of die duiwel op aarde los is, is dit Christus

wat regeer …

Hy het ons kom optel op die slawemark van die sonde, en ons

kinders van God gemaak.

Hy is deur dood en graf om vir ons die ewige lewe te verwerf.

In alles regeer Hy. My probleme, my bekommernisse, is alles in sy hande,

selfs al gaan ek deur donker dieptes. Sy regering oor my is ’n liefdesregering.

So lief soos wat Hy my gehad het toe Hy vir my gesterf het, so lief het Hy my

nou nog.

Kan ek dan anders as om in voorspoed dankbaar en in teenspoed geduldig

te wees? Kan ek anders as om elke dag te smag na sy wederkoms wanneer Hy

“my saam met al die uitverkorenes na Hom in die hemelse blydskap en

heerlikheid sal neem”? (HK, antw. 52).

My Here Jesus Christus regeer!

Sing: Psalm 93:1, 4 (1936)

Ds. RG (Roelie) Aucamp (Emeritus)

- 264 -

Woensdag 24 Augustus

Skrifgedeelte: Maleagi 3:1-6

Fokusgedeelte: Maleagi 3:1b

As Hy kom … waar is ons?

Kan dit so aanhou?

… dat onreg so voortwoed?

… dat dit lyk of die onregverdiges die oorhand het?

Nee, en dit is die boodskap van dié profesie, die Here kom weer op die

wolke as Regter om dit wat vuil is, skoon te maak.

Die diens aan God het vuil geword. God is al hoe meer uit die godsdiens

weggelaat. Daarom moet selfs die Leviete, die tempelpersoneel, teruggeroep

word om God weer in hulle godsdiens terug te bring.

Is God sentraal in ons godsdiens, ons kerkdiens, ons gebede, ons lewe

… of gaan dit oor die grote mens?

Weerspieël ons liefde in woorde en dade die liefde wat God ons gegee

het?

Is ons optrede ’n toonbeeld van wat ons van God ontvang het?

Is ons hart in ons diens aan die Here?

Elke dag is weer ’n geleentheid om in berou en bekering tot die Here terug

te keer. Elke dag word ’n voorbereiding vir Christus se wederkoms.

Die troos is egter dat Hy wat weer as Regter kom, dieselfde Here is wat sy

liefde aan ons op Golgota bewys het. Hy verander nie, ook nie in sy liefde nie.

Hy dra my tot in sy ewige heerlikheid. Daarom moet ek met my hele lewe ’n

dankbaarheidslewe lei.

Sing: Skrifberyming 7-2:1, 2

Ds. RG (Roelie) Aucamp (Emeritus)

- 265 -

Donderdag 25 Augustus

Skrifgedeelte: Johannes 5:18-29

Fokusgedeelte: Johannes 5:21

Wie lewe … en wie lewe nie?

In Jesus Christus se verhouding met sy Vader is daar liefde en

gehoorsaamheid. Wat die Vader doen, doen die Seun ook. In Christus kan die

wêreld sien wat die Vader doen. Hy gee lewe, die eintlike lewe. Sonder God is

jy eintlik ’n lyk wat rondloop. Alleen in God deur Christus is daar lewe.

Dit is wat Christus vir ons gegee het:

Hy het aan die kruis gesterf, sodat ons met die Here kan lewe …

Hy het uit die dood opgestaan, sodat ons die ewige lewe kan hê …

Hy het na die hemel opgevaar om vir ons by die Vader in te tree …

Hy kom weer om ons in sy ewige heerlikheid in te neem.

Hierdie lewe, wat ons in Christus het, beteken vir ons:

Ons word nie by die wederkoms veroordeel nie, want Jesus is reeds in

ons plek veroordeel en Hy het die straf gedra.

Ons lewe nou met die wete dat ons nooit alleen is nie, maar dat God

altyd by ons is.

Ons sal die ewige heerlikheid beërf.

Ons het die werklike lewe ontvang! Kan ons dan nog anders as om God

gehoorsaam op sy Woord te volg, om onvoorwaardelik te bely en uit te leef

dat ons in Hom glo?

Wat maak jy met jou Bybel … elke dag? Lewe jy … of is jy dood? “Dié

wat U soek in stil vertroue, is by U veilig en behoue” (Ps. 9:7, berymd).

Sing: Skrifberyming 15-7:1, 5, 6

Ds. RG (Roelie) Aucamp (Emeritus)

- 266 -

Vrydag 26 Augustus

Skrif- en Fokusgedeelte: Handelinge 1:1-11; Heidelbergse Kategismus

Sondag 18

Die hemelvaart bepaal ons lewe

Dink u nog aan die hemel? Die hemel is nie binne die gesigsveld van die

mens van ons tyd nie. Alles draai om die dinge van hierdie wêreld.

Dit is een van die grootste gevare wat ook ons as Christengelowiges

bedreig: dat ons wêreldgelykvormig sal word, net op die dinge van hierdie

wêreld ingestel. Dan verdwyn al die troos en rykdom uit ons lewe.

Die hemel behoort onlosmaaklik deel van ons lewe te wees. Dan leef ons

sinvol hier op die aarde. Want Christus, ons ewige Koning en ons enigste

Hoëpriester, is in die hemel. Sy hemelvaart is deel van sy verlossingswerk.

Veertig dae ná sy opstanding het Hy sy dissipels na die Olyfberg uitgelei en

voor hulle oë van die aarde na die hemel opgevaar.

Dit beteken nou nie dat ons hier op aarde sonder Christus is nie. As mens is

Hy vir ʼn kort tyd nie met ons nie. Na sy Godheid, majesteit, genade en Gees is

Hy egter elke oomblik by ons. Sy aanwesigheid op die aarde is net so werklik

as sy aanwesigheid in die hemel. As Hy nie met ons was nie, was hier lankal

nie meer ’n kerk op aarde nie. Hy praat met ons deur sy Woord. Sy Gees wat

aan ons die wedergeboorte gee, ons vertroos en by ons bly, is in ons harte

uitgestort. As Hy nie opgevaar het nie, was die hemel ook vir ons geslote. Dan

moes ons sonder God in ons nood en sorge en pyn en verdriet leef.

Nou is Hy egter in die hemel ons Voorspreker. Deur die krag van sy Gees

soek ons wat daarbo is, waarvandaan Christus regeer.

Sing: Skrifberyming 11 (6-1):1, 2, 3

Prof. CFC (Callie) Coetzee (Emeritus)

- 267 -

Saterdag 27 Augustus

Skrif- en Fokusgedeelte: Psalm 110; Heidelbergse Kategismus Sondag 19

Ons Koning regeer oor alle dinge vir altyd

Ons lees in Psalm 110 van die koninklike heerlikheid van die

Priesterkoning. Dit is ook die heerlike belydenis aangaande Christus wat ons

in Sondag 19 uitspreek.

Dit is die groot ruspunt van ons lewe midde-in al die woelinge en onrus en

onstabiliteit wat ons elke dag ervaar. Ons leef in ’n magsdronk wêreld, van

sinlose geweld en misdaad en korrupsie. Tog kan ons jubel (Ps. 93, berymd):

“Maar oor hul in die hoogste sit die Heer, geweldiger as vloed van storm en

meer, geweldiger as golwe van die see, as Hy van bo sy stormbevele gee.”

Daar is ’n troon in die hemel (Op. 4), en dié troon is beset. God regeer, deur

Jesus Christus, die Hoof van die kerk, oor alle dinge. Die wêreldgeskiedenis

gaan voort ter wille van die kerk.

Die vraag is alleen maar of ons nog werklik vanuit hierdie waarheid leef, of

dit vir ons ’n groter werklikheid is as die dinge wat ons in die wêreld ervaar.

Wie uit hierdie belydenis leef, ken die hemelse gawes van sy Gees en ervaar

dat die kind van die Here nooit weerloos of alleen is nie.

Wat die toekoms betref, ken ons die heerlike troos en die blye verwagting

van sy wederkoms. Op God se dagboek is daar nog net een afspraak met

hierdie wêreld. Dan kom Jesus Christus as die Regter op die wolke. Ons wat

Hom as die enigste Verlosser bely, neem dan ons ewige erfenis in besit om

saam met Christus tot in alle ewigheid te regeer.

Sing: Psalm 93:1-4 (1936)

Prof. CFC (Callie) Coetzee (Emeritus)

- 268 -

Sondag 28 Augustus

Skrif- en Fokusgedeelte: Handelinge 2:1-12; Heidelbergse Kategismus

Sondag 20

Die Heilige Gees is ook aan my gegee

Ná sy hemelvaart en troonsbestyging het Christus die Gees uitgestort soos

ons in Handelinge 2 lees. Hy is die derde Persoon in die Goddelike Drie-

eenheid, saam met die Vader en die Seun die enige, ware en ewige God,

almagtig, alomteenwoordig, alwetend. Sonder Hom is die Goddelike Wese nie

kompleet nie. Hy is God.

So is Hy aan die werk. Hy werk in die natuur, in die skepping (Gen. 1:2;

Ps. 104:30, OAV). Vandag bely ons Hom en sy werk in besonder as deel van

ons enigste troos in lewe en in sterwe. Hy is op ’n baie besondere wyse aan sy

kerk en aan elke gelowige gegee. So is Hy op Pinksterdag uitgestort, in die

midde van die kerk. Hy bind ons saam in die gemeente, ongeag die

verskeidenheid van beroepe, ouderdom en omstandighede. Elke gelowige kan

egter ook persoonlik bely: Hy is aan my gegee. Hy woon in my.

Ons ervaar hierdie waarheid in die evangelie in ons eie taal (Hand. 2:8). As

die Gees uitgestort word, word daar gepreek (Hand. 2:14 vv.). Ons sien die

bewys van sy inwoning in die vrug in ons lewe. Ons vind dit in die kinderlike

geloof in Jesus Christus. Die Heilige Gees maak my Christus deelagtig. Hy

plaas Christus in die sentrum van my lewe.

Saam met Christus ontvang ek ook deel aan al sy weldade, die

geregtigheid, die kerk, die gemeenskap van die heiliges, die vergewing van

sondes, die ewige lewe. So troos Hy my elke dag. Hy anker my lewe aan die

ewige Rots, Jesus Christus.

Wat het ons meer nodig, op pad na die ewigheid?

Sing: Skrifberyming 14 (8-1):1, 2

Prof. CFC (Callie) Coetzee (Emeritus)

- 269 -

Maandag 29 Augustus

Skrifgedeelte: Matteus 25:31-46 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Matteus 25:46

Christene doen van nature goed!

In Matteus 24 en 25 praat Jesus oor die toekoms (profetiese rede). Hierdie

toekoms lê vir ons vandag nie meer in die verskiet nie, dis reeds hier. Ons leef

nou in die laaste dae, die eindtyd (Rom. 13:11-13). Die laaste dae word

afgesluit met die eindoordeel (vs 31-33). Skielik en onverwags sal dit gebeur

(Matt. 24:42, 43).

Hoe gaan die eindoordeel wees? O, dit gaan ’n wonderlike hemelse gesig

wees: verruklik en terselfdertyd skrikwekkend. Alle mense wat leef, ooit

geleef het, klein en groot, sal ’n troon in die lug sien. Groot en majestueus. Op

die troon sit Christus, die Seun van die mens, die verheerlikte Kind van Maria,

en rondom Hom miljoene engele. Dan begin die engele in opdrag, en volgens

die oordeel van Christus, die mense in twee groepe verdeel: regs word die

skaapmense versamel en links die bokmense. Soos die herders in die outyd

hulle skape en bokke vir die nag verdeel het.

Die mense regs is die geseëndes en ontvang die koninkryk (ewige lewe),

die mense links is die vervloektes en gaan die ewige dood en vuur binne.

Hoe word verdeel? Regs is diegene met harte en dade soos Christus,

geseënde wedergeborenes, van nature doen hulle oral goed (vs 35-40). Links

is die klipharte en wegkykers, die vervloektes. Ons nuwe menswees in

Christus en die Gees laat ons van nature goeddoen, al is dit nog onvolmaak.

Sing: Skrifberyming 7-2:1, 2

Dr. NP (Klasie) Heystek (Emeritus)

- 270 -

Dinsdag 30 Augustus

Skrifgedeelte: Openbaring 7:9-17 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Openbaring 7:9-11

Hoe is ons lewe in die hiernamaals?

Gister het ons gelees van die geseëndes wat die koninkryk by die

eindoordeel binnegaan (Matt. 25:34). Hoe is dit binne die ewige koninkryk

van God? Wat gebeur daar? Waarna kan ons uitsien?

Die koninkryk van God is só wonderlik en heerlik dat dit nie beskryf kan

word nie. Veral twee dinge is opvallend:

Eerstens ’n ontelbare skare uit die ganse mensdom, uit alle tye. Hulle staan

voor die troon van God en van die Lam (vs 10). Hulle is in wit geklee, teken

van hulle reinheid, regverdigheid in Christus. Rein gewas in die bloed van

Christus. In hulle hande is daar palmtakke, simbool van oorwinning en vrede.

Hulle roep in vreugde uit: Ons redding kom van God en van die Lam! Gaan jy

en ek ook in daardie skare wees en saam jubel? Beslis!

Verder is daar rondom die troon engele, die 24 ouderlinge (vgl. Op. 4:3, 4),

en vier lewende wesens (vgl. Op. 4:6-8). Hulle kniel met hulle gesigte na die

grond, loof en aanbid God (Drie-enig). Lees weer die pragtige

aanbiddingswoorde (vs 12). Gaan ons ook hierdie lofprysing aan God gee? Ja,

met ons hele hart.

’n Ouderling verduidelik die gesig: Ons aanbid God, dag en nag. Dis ons

vreugde! Daar is nie meer pyn, trane, stryd nie – alles is nou volmaak. Ons is

vol van die Heilige Gees (lewende water, vs 17; Joh. 4:10 ev).

Sing: Skrifberyming 1-2:1, 3

Dr. NP (Klasie) Heystek (Emeritus)

- 271 -

Woensdag 31 Augustus

Skrifgedeelte: Openbaring 21:9-17, 22-27 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Openbaring 21:9, 27

Hoe lyk die bruid van die Lam?

Ons weet die kerk is die bruid van die Lam (Op. 19:7, 8). Alhoewel sy deur

die bloed van Christus geheilig en geregverdig is, is die kerk nie volmaak nie.

Sondes besoedel haar gedurig, daarom is daaglikse bekering en vernuwing

nodig (Rom. 7:21 ev). Hierdie visioen gee ons ’n blik op die rein, volmaakte

kerk eendag. Dis hoe ons eendag gaan wees!

Die bruid van Christus word met ’n pragtige stad (Jerusalem) vergelyk, wat

uit die hemel neerdaal. Die kerk het haar oorsprong in God Drie-enig, sy daal

van bo neer. Alles in die kerk is nou volmaak. Haar glas is soos kristalhelder

opaal, veelkleurig, fassinerend en uitstralend. Die strate is van goud, smetvry.

Die 12 poorte dra die name van die 12 stamme van Israel, kerk van die ou

verbond (vs 12). Die poort-engele waarborg toegangsbeheer (Gen. 3:24). Die

fondamentstene van die mure, genoem na die 12 apostels, sien op die kerk van

die nuwe verbond (vs 14). Die kerk en haar woonplek weerkaats die mooiste,

waardevolste, uit die skepping, edelstene.

Woorddiens en offerrituele (Ou Testament) of Woorddiens en sakramente

(Nuwe Testament) is onnodig, want God Self verlig en lei ons nou. Ons

aanskou God. Liefde en innige gemeenskap tussen God en sy volk is nou die

sentrum van alles. Daar kan ook nooit weer kwaad en boosheid binnesypel

nie, want die Bose is vernietig.

Sing: Skrifberyming 18-6:1, 3, 5

Dr. NP (Klasie) Heystek (Emeritus)

- 272 -

- 273 -

Donderdag 1 September

Skrif- en Fokusgedeelte: Eksodus 6:1-7

Ons ontmoet God in sy verbondstrou!

Konteks bepaal alles rondom jou omgaan met God.

God se volk, sy kinders, ly swaar onder ’n onregverdige regeerder. Dit

beinvloed hulle totale lewe, persoonlik, gesinsopset, geloofsbeoefening.

Moses en Aäron se goedbedoelde en Godgeïnspireerde intrede by die farao

blyk net hulle situasie te vererger.

God se oplossing is om Homself op ’n besondere wyse aan hulle te

openbaar – ’n Selfopenbaring. Vir Moses sê Hy: “Ek is die HERE!” Nog nooit

het Hy Homself met hierdie Naam bekendgestel nie. “HERE” – troue

Verbondsgod. Die almagtige God van die aartsvaders Abraham, Isak en Jakob.

Hy dink aan sy verbond, aan sy beloftes vir ’n duisend geslagte (Ps. 105).

So ontmoet God sy kind altyd midde-in jou persoonlike situasie met ’n

selfopenbaring, dat Hy altyd onthou, alles onthou; onthou om te red selfs as

kinders kla.

Hy kondig verlossing, uitkoms aan. Hy maak vry. Israel word vry van hulle

onmiddelike verknegting van die Egiptenare. Hulle word verseker dat God

hulle as sy volk aanneem. Meteen is hulle vry én gebonde.

Altyd die twee – Soos die Heilige Gees ons herinner dat Jesus ons

Voorspraak is wat vir ons intree en ons vry is van verknegting aan sondes,

mense en sisteme, maar terselfdertyd is ons ewig gebonde aan ons Saligmaker

Jesus Christus soos ons Sondae bely: “Ek glo ...”

Daarom is dit ons voorreg deur die Heilige Gees om midde-in ons

lewenskonteks die HERE, ons getroue Verbondsgod, as Vader aan te roep.

Sing: Psalm 105:5

Dr. PK (Pieter) Lourens (Emeritus)

- 274 -

Vrydag 2 September

Skrif- en Fokusgedeelte: Deuteronomium 8:1-6

God se kinders leef altyd voor sy aangesig!

Konteks bepaal alles rondom jou omgaan met God. Opgewonde

gespannenheid loop hoog as Moses God se volk ná 40 jaar van

woestynverblyf op die punt bring om die beloofde land in te trek en in besit te

neem.

Vir eers word hulle egter die leviete voorgelees. God se kinders leef altyd

voor sy aangesig. Sy wet is nie woorde in ’n boek nie, dis ’n lewenswyse, die

Heilige Gees skryf dit op jou hart, jy moet dit op jou voorkop dra en op jou

hand en op jou hekpaal en deurkosyn. Dit moet vir niemand ’n geheim wees

dat jy openlik die Here dien nie.

Hierdie ontmoeting van die Here met sy volk deur bemiddeling van Moses

word terselfdertyd ’n onthousessie (vs 2) – nie in die sin dat staaltjies vertel

word nie, maar ’n onthou wat die Here gedoen het, dat Hy hulle persoonlik

gelei en behoed en versorg het.

Dis ook ’n herinnering dat daar beproewings en versoekings oor hulle pad

gekom het ... om te leer dat ’n mens nie van sigbare dinge, die brood op ons

bord alleen kan lewe nie, maar dat ons ook moeite moet doen met die nie-

sigbare, die Woord van die Here wat ware lewe bing.

God kweek dissipline by sy kinders – alles daarop afgestem om Hom te

dien! Daarom moet mens God dank vir al sy goeie gawes.

Sing: Psalm 62:1, 4

Dr. PK (Pieter) Lourens (Emeritus)

- 275 -

Saterdag 3 September

Skrif- en Fokusgedeelte: 1 Konings 18:30-39

God hoor gebede!

Konteks bepaal alles rondom jou omgaan met God. Agab was ’n wrede

koning wat verder as sy voorgangers ontspoor het. Hy het geen ontsag vir God

gehad nie. Hy trou met die beeldskone Isebel, dogter van koning Etbaäl van

die Sidoniërs. Sy sou Agab tot die Baäldiens verlei. Saam vermoor hulle die

priesters van die Here ... en later ook vir Nabot vir sy wingerd.

God verdra dit nie. Elia moet gaan bid dat dit vir drie en ’n half jaar nie

moet reën nie. Dit gebeur. Gelowiges ly onder die sonde van ongelowiges.

Tog versorg die Here sy kinders op wonderbaarlike maniere. Agab is

woedend. Hy wil Elia vermoor.

Drie en ’n half jaar is verby. Elia moet weer gaan bid. Hy ontbied al die

Baäldienaars en profete wat nog oorleef het ná die berg Karmel. Niemand durf

op twee gedagtes te hink nie: “As die Here God is, volg Hom, maar as dit Baäl

is, volg hom” (vs 21). Albei groepe moes ’n offer bring, maar nie self aan die

brand steek nie. Hulle moes dit afbid.

Heeldag het die Baälpriesters gesmeek en gekerm, later hulleself stukkend

gesny terwyl Elia met hulle spot: “Roep bietjie harder ...” maar alles was

tevergeefs, afgode is stom en doof (Ps. 115).

As Elia bid, is dit anders, die gebed van ’n regverdige het ’n kragtige

uitwerking – “Here, God van Abraham, Isak en Israel ... antwoord my.” Nie

net stuur God vuur nie, maar ook reën.

Almal besef dat Hy die Here is, val op hulle knieë en bely heerlik: “Die

Here is God, die Here is God.”

Sing: Psalm 63:1, 2

Dr. PK (Pieter) Lourens (Emeritus)

- 276 -

Sondag 4 September

Skrifgedeelte: Psalm 100:1-5 (1933/53- en 1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Psalm 100:3, 5

Die Here is God en die Here is goed

Die Bybel leer ons dat daar net een ware God is: die God van Abraham,

Isak en Jakob, die Vader van ons Here Jesus Christus. Hý is die Skepper en

Onderhouer van alles, Hy is ons Redder in Jesus Christus. Hierdie Here, die

God van die verbond, is die ware God (vs 3).

Ons as mense hou van baie gode. Ons maak van geld ’n afgod. Ons maak

van mag ’n afgod. Ons maak van ons nasie n afgod. Ons maak van onsself ’n

afgod. Ons maak van die wetenskap en tegnologie ’n afgod. Afgode kan ons

egter nie red nie, hulle kan ons nie vir ewig versorg nie. Daarom moet die hele

aarde weet dat daar net een ware God is. Sy volk, sy kudde, moet dit veral

weet. Hy het immers die goeie Herder gestuur om te red, te lei, te versorg en te

bewaar. Die goeie Here het sy lewe vir sy skape – vir ons – afgelê.

Daar is ook ’n tweede saak wat ons moet weet: hierdie ware God is ’n

goeie God (vs 5). Sy liefde en sy trou is sonder einde. Daarom moet die

tempelsangers dankliedere en lofsange sing, en ons as Nuwe-Testamentiese

gelowiges en kerkgangers kan hier nog meer uitbundig sing. Ons deel immers

in die volle heil wat hierdie goeie God aan ons in Christus en deur sy Gees

geskenk het. Ons ganse lewe moet een groot danklied wees op die goedheid

van hierdie ware en goeie God.

Is dit inderdaad die geval?

Sing: Psalm 100:1-4

Prof. JH (Amie) van Wyk (Emeritus)

- 277 -

Maandag 5 September

Skrifgedeelte: Psalm 79:1-9 (1933/53- en 1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Psalm 79:9

As bloed moet vloei …

Hierdie Psalm is nogal ’n bloedige psalm. Dit vertel van baie bloed wat

gevloei het toe die stad Jerusalem en die tempel van die Here in 586 vC deur

die Babiloniërs ingeneem en verwoes is, en lyke op strate deur roofvoëls en

wilde diere verteer is. Dit was ’n wilde tyd, ’n tyd van groot geweld. Net so

wild as ons tyd waar die ISIS-beweging byna in dieselfde wêrelddeel

Christenmans, -vrouens en -kinders onthoof en byna die hele die Groenewald-

gesin in Afghanistan in 2015 uitgewis het – behalwe vir die ma, Hannelie, wat

oorleef het.

In so ’n gewelddadige tyd bid die Ou-Testamentiese kerk dat God sy

oordeel oor die heidennasies sal voltrek, nie soseer ter wille van hulleself nie,

maar ter wille van sy eie Naam wat beskimp en gelaster word. Bewus van

hulle eie en ook voorvadersondes, bid hulle ook om uitredding: “Help, ons, o

God, ons Redder, ter wille van die eer van u Naam, red ons, vergewe ons ons

sondes tot die eer van u Naam” (vs 9). Dan eindig die Psalm met ’n belofte dat

die volk, die kudde van die Here, Hom altyd sal loof en van sy roemryke dade

sal vertel.

Hierdie Psalm leer ons twee dinge. Die eerste is: Wees gewaarsku: moenie

roekeloos en immoreel leef en dink dat jy altyd daarmee kan wegkom nie.

God oordeel oor goddeloses en Hy kan selfs die lamp van ’n gemeente van sy

staanplek wegvat (Op. 2:5). Die tweede is: Daar’s hoop vir elkeen wat

hom/haar bekeer en na ’n lewe van liefde vir God en die naaste terugkeer (Op.

2:4-5).

Onthou altyd: Jesus Christus is die Lam van God wat die sonde van die

wêreld wegneem. Die bloed van Jesus reinig ons van elke sonde (1 Joh. 1:9).

Die vraag is: Lewe jy in verbondenheid aan Hom?

Sing: Psalm 130:1-4 (1936)

Prof. JH (Amie) van Wyk (Emeritus)

- 278 -

Dinsdag 6 September

Skrifgedeelte: Psalm 116:12-19 (1933/53- en 1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Psalm 116:12-19

Sê altyd vir die Here baie dankie vir alles

Psalm 116 is by talle lidmate baie bekend as ’n nagmaalspsalm, omdat dit

by elke nagmaalsviering gesing word. Ook nie sonder rede nie.

Psalms 113 tot 118 staan bekend as die groot Paaslied, omdat die volk van

die Here hierdie lied tydens Paasfees gesing het. Paasfees was die fees wat

hulle aan die wonderbare verlossing uit Egipte herinner het. (Psalms 113-114

is gesing voor die Paasmaaltyd en Psalms 115-118 daarna.)

Psalm 116 is ’n baie persoonlike lied. In verse 1-9 dank die digter die Here

vir sy verlossing uit ’n doodsituasie. In verse 10-19 beloof die digter aan die

Here om ’n lewe van dankbaarheid te voer. Tot twee maal sê hy dat hy bereid

is om sy geloftes te betaal (vs 14, 18). Hy wil die Here loof met drankoffer

(13) en dankoffer (17). In teenwoordigheid van die hele volk, ja, in die tempel,

hef die digter sy lof- en danklied aan. Sy dankbaarheid ken geen grense nie.

Die vraag wat nou ontstaan, is die volgende: Hoe kon Christus hierdie

Psalm sing die nag voordat Hy gekruisig is? Hierdie Psalm sing van redding

van die dood (vs 8) en Hy is dan nou op pad na sy dood? Christus kon die

Psalm sing om drie redes. Die eerste is dat sy dood nie sinloos was nie, want

Hy het sy lewe as “losprys” vir baie afgelê (Matt. 20:28). Die tweede is dat Hy

selfs in sy Godverlatenheid getroos kon uitroep: “Vader, in u hande gee Ek my

gees oor” (Luk. 23:46). Die derde is dat Hy die vaste vertroue gehad het dat

die dood nie die laaste woord sou hê nie; sy Vader sou Hom op die derde dag

as oorwinnaar oor die dood laat opstaan (Joh. 10:17-18).

Gelowiges kan dus saam met Paulus sê: Ek is versekerd dat geen dood of

lewe, ja, absoluut níks ons kan skei van die liefde van God in Christus nie

(Rom. 8).

Gló jy dit? Lééf jy so?

Sing: Psalm 116:1, 10 en Skrifberyming 5-4:1-6

Prof. JH (Amie) van Wyk (Emeritus)

- 279 -

Woensdag 7 September

Skrifgedeelte: Joël 2:21-32

Fokusgedeelte: Joël 2:32a

Roep die Naam van die Here aan

Wanneer Babel as God se tugroede sy werk doen, sal dit volgens Joël 1:10-

11 lyk soos wanneer swerms sprinkane die land tref! Juis daarom die

dringende oproep in 1:12-16 tot bekering en verootmoediging. Almal moet

daaraan gehoor gee, tot die kinders en suigelinge en selfs die pasgetroudes wat

nog op hulle wittebrood is!

Aan daardie grondige verootmoediging verbind die Here sy belofte van

herstel. In vergelyking met die oordeel wat die volk ’n voorsmaak van die dag

van die Here moes gee, sal hulle in die wonderlike herstel iets van die

herskepping proe (2:21-27). In 2:28-32 stel die Here ’n radikale geestelike

vernuwing in die vooruitsig, en wanneer dit kom, is die finale dag van die

Here op hande met dié belangrike sleutel: “Elkeen wat die Naam van die Here

aanroep, sal gered word.”

Op Pinkster haal Petrus hierdie belofte van Joël volledig aan en sê dat dié

profesie die verklaring is van wat hulle daar sien en hoor.

So gee Joël belangrike lig op God se plan met die wêreld en op wat

verootmoediging werklik is. As ons dié verootmoediging nie nou in tye van

krisis as’t ware inoefen nie, sal ons ook nie weet wat dit is om van harte die

Naam van die Here aan te roep as die finale dag daar is nie! Om die Naam van

die Here aan te roep, is – in die lig van Pinkster – om Jesus aan te roep en

Hom aan te neem en ons klere in sy bloed te was.

Laat ons aan hierdie belofte om die Naam van die Here aan te roep, ’n

belofte wat gelaai is met al die erns van die komende dag van die Here,

daadwerklik gehoor gee!

Sing: Skrifberyming 8-1:1, 2

Ds. DHP (Dirk) Wijnbeek (Emeritus)

- 280 -

Donderdag 8 September

Skrifgedeelte: 1 Korintiërs 1:1-9

Fokusgedeelte: 1 Korintiërs 1:4

Kerkwees tot lof van die Here!

Die stad Korinte was oral berug vir sy slegte lewe. Dit was ’n plek waar die

evangelie, menslik gesproke, geen kans op sukses gehad het nie. Met groot

angs en huiwering het Paulus daar begin, en dit met ’n boodskap wat vir die

Jode ’n aanstoot en vir die Grieke ’n dwaasheid is. Op dié slegte plek waar hy

ook so skerp met die Jode gebots het (Hand. 18:5-6), het God vir Paulus

verseker dat Hy daar baie mense het (Hand. 18:9-10)!

In Paulus se dankbaarheid oor die gemeente kan jy hoor dat God daardie

gemeente oorvloedig geseën het met die gawe van kennis en ’n verskeidenheid

ander genadegawes. Só goed is die boodskap van Christus in Korinte gevestig,

Korinte van alle plekke! Dán sien jy waarvan God in Handelinge 18:9-10

gepraat het! Ook wat die toekoms betref, staan hierdie genade vas (1 Kor. 1:8-

9).

In die sekerheid van God se duidelike genade aan die gemeente, soos wat

Paulus dit in sy danklied uitspel, skryf hy die res van sy brief om hulle verder

te onderrig, maar ook ernstig te vermaan.

As iemand nou nog wonder oor die sin van kerkwees, kry hy in die brief

aan die Korintiërs en in Paulus se dankbaarheid oor die gemeente ’n duidelike

antwoord en ’n belangrike sleutel om mee aan die werk te spring.

Kan jy, soos Paulus in 1 Korintiërs 1, sien wat God reeds in jou gemeente

gedoen het? Dán het jy ’n vaste basis om dié dinge in die gemeente aan te pak

waaraan daar nog gewerk moet word.

Sing: Psalm 119:29, 33 (1936)

Ds. DHP (Dirk) Wijnbeek (Emeritus)

- 281 -

Vrydag 9 September

Skrifgedeelte: Psalm 119:33-40

Fokusgedeelte: Psalm 119:36-40

Waar God se wil en ons wil saamloop

Psalm 119 is ’n passievolle besinning oor die wil van God soos wat Hy dit

geopenbaar het.

In Johannes 15 praat Jesus van die wingerdstok en die lote en die lewende

verbintenis tussen die lote en die wingerdstok met die sap wat die lote ontvang

en die vrugte wat die lote uit daardie verbintenis voortbring onder die

wakende oog van die landbouer.

Psalm 119 plaas ons midde-in dáárdie dinamiek! Omdat dit Pinkster was, is

dit nie wensdenkery nie, maar ’n lewende werklikheid vir elke gelowige. As

die digter van Psalm 119 kon hoor wat ons vandag onder die leiding van die

Gees oor die nuwe lewe in Christus kan jubel, sou hy waarskynlik daarvan sê:

Dit is waarvan hierdie Psalm praat! Is dit dan nog snaaks dat hierdie Psalm so

lank is, en die langste van alle Psalms is?

In die gelese gedeelte wat Totius in strofes 11 en 12 berym het, gaan dit

oor die innige harmonie waar die wil van God en ons menslike hart en denke

saamloop.

Die fokus in verse 36 en 37 is op die keuse tussen aardse goed en dit wat

God wil, en die hulp wat die Here in hierdie verband gee. Dit laat ’n mens ook

dink aan die duidelike keuse waartoe die Here Jesus ons in Matteus 6:19-21

oproep.

Verse 38-40 laat ons sien hoe God se Woord prakties deel is van ons

geestelike wapenrusting en inderdaad die swaard van die Gees is, soos

Efesiërs 6:18 sê.

Sing: Psalm 119:11, 12 (1936)

Ds. DHP (Dirk) Wijnbeek (Emeritus)

- 282 -

Saterdag 10 September

Skrifgedeelte: Matteus 16:13-19

Fokusgedeelte: Matteus 16:17

Dit wat ons bely, is aan ons gegee

U is nie maar net ’n profeet nie. U is ook nie net een van die grootste

profete nie. U is die Christus, die Een wat God deur sy Gees gesalf het om sy

volk te verlos en vir ewig koning te wees.

Nog meer merkwaardig is die feit dat Petrus ook bely: U is die Seun van

die lewende God. Hier staan ’n man in vlees en bloed voor Petrus. ’n Gewese

skrynwerker in sy dertigerjare. ’n Ware mens, maar Petrus bely van hierdie

man: U is die Christus, die Seun van die lewende God.

Wat ’n enorme tydstip was dit nie in die bediening van die Here Jesus nie!

Vir die eerste keer bely die kerk dat Jesus van Nasaret nie net nog een van die

profete is nie. Hy is die Verlosser, die Christus, die Seun van God. Wat ’n

wonderwerk.

Daarom word Simon “Petrus” genoem. Dit beteken “rots”. Hy is nie die

rots waarop die Here sy kerk sal bou nie. Hy is Petrus (rots), want hy het

hierdie belydenis met oorgawe gedoen. Dis op hierdie belydenis dat die Here

sy kerk sal bou.

’n Mens wonder egter: Hoe het Petrus dit van hierdie Man geweet wat hier

voor hom staan? Die Vader Self het dit aan hom bekendgemaak. Vlees en

bloed kon dit nie aan Petrus gegee het nie. Hierdie openbaring kom nie van die

aarde af nie, dit kom uit die hemel. Dis deur God aan hom gegee om Christus

te herken en te erken.

Dis die kerk se troos. Dit wat ons bely, is in God se groot genade aan ons

gegee. Al lyk dit onmoontlik vir vlees en bloed om die waarheid te ken, God

doen die onmoontlike. Hy bring sondige mense tot die erkenning van die

waarheid!

Bely hierdie genadewerk van God in jou lewe met dapperheid en oorgawe.

Leef ’n lewe waarin die wêreld kan sien dat jy bely dat Jesus die Christus is.

Sing: Psalm 25:2

Ds. RA (Ronald) Bain (Cachet)

- 283 -

Sondag 11 September

Skrifgedeelte: Psalm 9:1-11

Fokusgedeelte: Psalm 9:11

Wanneer jy God ken, bely jy Hom

Totius het vers 11 van hierdie Psalm op ’n merkwaardige manier berym:

“Die hart van hul wat U bely, sal in u Naam standvastig bly.” Hoe het hy bely

en ken bymekaar uitgebring?

Dawid loof die Here in hierdie Psalm oor groot verlossing uit die mag van

die volk se vyande. Die goddelose mense het hulle probeer vernietig, maar die

Here wat die wêreld oordeel, het sy volk se vyande uitgewis (vs 6-10). Dis dan

dat Dawid in vers 10 sing dat die Here vir sy volk in benoudheid ’n rotsvesting

is.

In vers 11 staan daar dan dat diegene wat die Here se Naam ken, op Hom

sal vertrou. Teenoor die goddelose mense en die heidene wat God se Naam nie

ken nie, staan die gelowige wat God se Naam ken. Wanneer ons God ken, dan

bely ons sy Naam, juis wanneer ons in nood is. Die Here bring die gelowige

tot daardie belydenis, want Hy verlaat sy kinders nie. In die aangesig van die

dood bely ons God se Naam, want Hy verlaat sy kinders nie. Daarom het

Totius dit so berym.

Dis die groot verskil tussen dié wat God ken, en dié wat Hom haat. Ons

bely sy Naam, ons roep Hom in benoudheid aan, want ons ken Hom. Ons weet

dat ons op Hom kan vertrou. Ons weet Hy het belowe dat Hy ons nooit sal

verlaat nie. Daar was natuurlik Een wat sy Naam geken het, wat bely het God

is sy Vader, wat God met sy hele lewe gesoek het – en tog het God Hom

verlaat. Dis ons Here Jesus aan die kruis.

Daarom sal hierdie Psalm vir elke gelowige altyd waar wees. Ons kan op

God vertrou en ons weet Hy sal ons nie verlaat nie. Bely die Here se Naam

teenoor ’n wêreld wat Hom nie ken nie. Wees getroos dat die Een wie se

Naam jy bely, jou in hierdie erkenning van sy Naam standvastig sal maak. Dat

Hy jou nooit sal verlaat nie, al is jy hoe benoud.

Sing: Psalm 9:5-7

Ds. RA (Ronald) Bain (Cachet)

- 284 -

Maandag 12 September

Skrifgedeelte: Psalm 6:1-11

Fokusgedeelte: Psalm 6:6

Ons lewe om God te loof!

Die voorskrif vir hierdie Psalm is dat dit met snaarinstrumente en ’n

basstem gesing moet word. Dis veral die diep basstem wat die nood van die

gelowige moet versterk.

Die Psalm begin met ’n diep basstem wat vra dat God nie vir Dawid in sy

toorn moet straf nie. Dawid sing van die nood van sy sonde en die nood van

die naderende dood. Dit blyk uit die Psalm dat Dawid baie siek was. Hy was

verskrik, beangs. Dan bid hy dat die Here hom tog moet verlos. Dis ’n

pleitgebed dat die Here hom tog nie in sy heilige woede moet straf nie, maar

sy lewe moet spaar. Hy vra dat die Here hom gesond moet maak. Dawid gee

’n besondere rede vir hierdie smeekgebed dat sy lewe gespaar moet word. In

die dood word daar nie aan die Here gedink nie en in die doderyk word Hy nie

geloof nie (vs 6).

Hiermee bely Dawid dat ons geskep is om God te loof. Hy bely dat ons

lewe om God te verheerlik. Wat ’n kragtige belydenis! Ons sing dit ook in

Psalm 119:62 – “Laat my lewe om te loof!” Wanneer ons bely dat ons sondig

is, wanneer ons bid om God se redding, gaan dit oor sy lof. Dawid bely sy

sonde om dan te bely dat hy wil lewe om God te loof.

Christus sorg dat hierdie gebed van Dawid vir ons die waarheid is. God het

hom in sy toorn gestraf sodat ons God vir ewig kan loof en nie die doderyk

hoef in te gaan nie. Ons lewe mag nou al ’n loflied wees met die wete dat ons

in die ewigheid God vir altyd sal loof.

Lewe dan elke dag met hierdie belydenis: God het my lewe in Christus

gered, sodat ek Hom mag loof. Ek lewe om God te kan loof!

Sing: Psalm 119:62

Ds. RA (Ronald) Bain (Cachet)

- 285 -

Dinsdag 13 September

Skrifgedeelte: Matteus 10:16-20

Fokusgedeelte: Matteus 10:16

Gaan bely – ’n gevaarlike opdrag!

’n Paar skape tussen ’n klomp honger wolwe … Dis moeilikheid soek, dis

ongehoord. Is skape so dom? Nee, hulle is nie dom nie, dit is hulle opdrag!

Die Here stuur sy dissipels die wêreld in om te gaan bely, maar terself-

dertyd kom die waarskuwing: Dis gevaarlike werk! Hierdie skrikwekkende en

skynbaar onregverdige opdrag maak mens huiwerig. Jy is jou lewe nie meer

seker nie. Byna al sy apostels is immers gewelddadig vermoor, en dink net

hoeveel mense het al as martelare gesterf.

Hoe kan die Here Jesus, wat die bewys van God se liefde is, vir ons so ’n

gevaarlike opdrag gee? Hy kan, en Hy doen dit omdat Hy alle mag het – selfs

oor die dood! Dit het Hy onteenseglik bewys deur dooies op te wek en self

ook uit die dood op te staan. Ons kan ’n wolwewêreld instap en vreesloos

bely, want niks kan ons van sy liefde skei nie … nie eers wrede vervolging en

selfs die dood nie. Dit het derduisende dissipels van die Here al oor die eeue

bewys.

Alhoewel dit ’n baie gevaarlike opdrag is, gee die Here daarmee saam ’n

strategie: Wees dus versigtig soos slange en opreg soos duiwe. Om versigtig te

wees, beteken dat jy nie enige plek sommer halsoorkop met jou belydenis

moet instorm nie. Onthou hoe subtiel Paulus die Grieke op die Areopagus

benader het toe hy van die “onbekende god” gepraat het.

Opregtheid is weer iets wat indruk maak, want dit dui op eerlikheid en

geloofwaardigheid. Dink hoe Dawid volgens 1 Samuel 26 die geleentheid

gehad het om Saul, wat hom agtervolg het en hom om die lewe wou bring,

dood te maak, maar hy doen dit nie. Hy bly opreg voor die Here.

Jesus stuur ons wel soos skape tussen wolwe in, maar ons is in Hom en

deur Hom meer as oorwinnaars!

Sing: Skrifberyming 5-5:1, 2

Dr. DJ (Danie) de Kock (Krokodilrivier)

- 286 -

Woensdag 14 September

Skrifgedeelte: Matteus 10:26-33

Fokusgedeelte: Matteus 10:32, 33

Bely of swyg – dit is die vraag

Hoe bereid is ons om ons geloof openlik te bely? Bly ons nie soms stil

terwyl ons moet praat nie? Klaarblyklik is praat of swyg in hierdie geval nie

ons eie keuse nie. Ons het ’n duidelike opdrag. Die Here Jesus verwag dat ons

openlik van Hom voor die mense sal praat. Ons is mos sout vir die aarde en lig

vir die wêreld. Verder ook: “Gaan na al die nasies toe en maak die mense my

dissipels …”

Waarom huiwer ons dan soms om die opdrag uit te voer? Is dit nie dalk

omdat ons vir mense bang is nie (vs 26, 28)? Ons is bang vir ’n negatiewe

reaksie. Ons is bang ons kom tweede in ’n konfrontasie. Ons wil nie ons eie

eer of lewe op die spel plaas nie. Maar wat gebeur? Het u al daaraan gedink?

Ons verloën ons Here, ons Koning! Toe Hy sy eer vir ons op die spel moes

plaas, was Hy bereid. Hy het as vervloekte aan die kruis gehang en sy lewe

afgelê. Daarteenoor is ons soms skaam, bang of te eergevoelig om openlik oor

Hom te praat. Hy waarsku: “Maar hom wat My voor die mense verloën, sal Ek

ook verloën voor my Vader wat in die hemel is.”

As ek en jy swyg terwyl ons veronderstel is om te praat, dobbel ons mos

met ons toekoms. Ongehoorsaamheid is in dié geval niks anders as

ondankbaarheid nie. Kom ons bid dat die Heilige Gees ons die vrymoedigheid

sal gee om onverskrokke oor die verlossingswerk van ons Here Jesus te praat.

Dit is immers sy opdrag!

Sing: Psalm 116:7, 8, 10 (1936)

Dr. DJ (Danie) de Kock (Krokodilrivier)

- 287 -

Donderdag 15 September

Skrifgedeelte: Lukas 12:4-12

Fokusgedeelte: Lukas 12:10

Swyg is nog verskoonbaar, maar onboetvaardigheid nooit!

Die duidelike opdrag wat die Here aan sy dissipels en sodoende ook aan

ons elkeen gegee het, is: “Julle sal my getuies wees …” (Luk. 24:48; Hand.

1:8). Boonop het Hy die versekering gegee dat ons as sy dissipels hierdie

getuigwerk nie uit eie krag hoef te doen nie: “Julle sal krag ontvang wanneer

die Heilige Gees oor julle kom …” (Hand. 1:8). Die Heilige Gees sal vir elke

getuie van Christus in tye van nood en vervolging leer wat gesê moet word

(Luk. 12:12).

Ons is soms bang om te praat en ons kan selfs, soos Petrus, in ’n situasie

beland waar ons die Here Jesus verloën. Sulke skandelike optrede kan egter

vergewe word, soos Petrus vergewe is (vgl. Joh. 21:15-19). Daar is egter een

sonde wat nie vergewe word nie, en dit is laster teen die Heilige Gees.

Toe die Here Jesus teen dié sonde gewaarsku het, het Hy die Fariseërs in

die oog gehad. Hulle het by verskeie geleenthede sy werk as die Christus aan

die duiwel en sy bose magte toegeskryf (vgl. Luk. 11:15; Mark. 3:22; Joh.

7:20; 8:48-53). Hoewel hulle kon sien wat Hy doen en hoor wat Hy sê, was

hulle verstok in hulle denke en onbekeerlik in hulle optrede. Hulle het die

werk van die Heilige Gees, wat hulle na bekering en ’n nuwe lewe in Christus

wou lei, doelbewus weerstaan. Sulke onbekeerlikheid is altyd onverskoonbaar

(vgl. Heb. 6:4-8; 10:26-31).

Ons het die Heilige Gees ontvang sodat ons die opdrag om te getuig, kan

uitvoer. Kom ons doen die werk met oorgawe sodat sy koninkryk kan kom.

Sing: Skrifberyming 8-1:1, 2

Dr. DJ (Danie) de Kock (Krokodilrivier)

- 288 -

Vrydag 16 September

Skrifgedeelte: Johannes 12:37-43

Fokusgedeelte: Johannes 12:42 (1983-vertaling)

Geloof en geloofsbelydenis: nooit die een sonder die ander nie!

Johannes 12:42 spreek ’n mens aan. Wat allermooi veronderstel is om te

wees, realiseer nie. Wat hoorbaar moet wees, ontaard in ’n berekende stilte.

Jesus preek en praat. Sy preekwoorde getuig van andersheid as dit wat al in

die verlede gehoor is. Hy getuig van sy aardse opdrag van die Vader ontvang.

Hy vertel van die nuwe lewe en die nuwe dag en die volheid van die tyd – om

nederig deur die strate te loop, van plek tot plek, mense aan te raak, mense te

oortuig, mense uit lewensstof en vasvangmodder uit te lig.

Jesus wat preek en die wonder-lewensplan vir tyd en anderkant die tyd aan

mense te bedien. Verslae flentermense wat die goeie nuus hoor: vrede en

verlossing, genadekrag en lewensguns, genesing en geluk, nuwe harte en ’n

nuwe gees …

Die Fariseër en die Skrifgeleerde luister egter ook. Ook die lede van die

Joodse Raad. Met veragting dat die Fariseër Jesus se woorde afmaak. Dit raak

hulle nie. Die vryspraak wat Jesus verkondig, is nie aan hulle wettiese

presiesheid vas te maak en te verbind nie. Tog hoor baie van die lede van die

Joodse Raad. Wat Jesus sê, maak sin. Dit dring deur tot lewensmurg en niere,

dit verkrummel klipsteenharte, dit is saadkorrels van geloof. Hulle kan egter

niks sê nie. Wat in die gemoed van sommige van die Joodse Raad se manne

lewe, moet diep in hulle hart ongesê bly. Hulle is bang … bang vir die kritiek

van die Fariseër! Hulle kan hulle werk verloor. Hulle glo, maar lofsing nie.

Hulle glo, maar getuig nie. Hulle lof verstom.

Mense maak vandag nog so! Stille geloof. Geen openlike hartlikheid en

getuienis nie. Bang … bang vir mense. Glo, maar niemand durf dit hoor nie.

Wees ’n huigelaar in plaas van pratend-prekend in raadsaal, kerksaal,

werkplek en woonplek, dwarsstraat en hoofstraat.

Glo in Jesus, die Here. Dank Hom in my binnekamer, maar getuig ook vry-

uit in die ooptes van die lewe, vreesloos en dankbaar:

“My loflied tot u ere

Sal nie verstom, o Here …” (Ps. 71:4).

Sing: Psalm 34:1

Dr. PH (Pieter) Heystek (Pretoria-Montanapoort)

- 289 -

Saterdag 17 September

Skrifgedeelte: Romeine 10:1-13 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Romeine 10:9-10

Kinderlike geloof: ’n Mond- en hartsaak!

Die mooiste van mooi Godswoorde in Romeine 10:9, 10! Woord en

woorde in hart en mond, die blye boodskap in die kamers van jou gemoed te

dra. Naby jou, in jou … Die belofte van hoop en vryspraak en die woordsaad

wat ontkiem en redding wat ’n onbetwisbare werklikheid in ’n menselewe

word.

Die Paulusmens wat die unieke eenheid van redding en vryspraak met glo

en bely ineenvleg. Sinvolle eenheid. Mensekind wat glo en daarom bely, wat

bely en daarom die waarheid van die geloof hardop sê, openlik onder woorde

bring, stilsag neurie. Die hart loop oor en die woorde van my mond verstom

nie. Inteendeel, nederig maar opgewonde van die groot dade van God te vertel.

Geloof en die belydenis van die geloof. Hartsaak en taalsaak. Hoorbaar: Jesus

is die Here! Verlosser en Koning. Verlossing vir elkeen wat glo, redding vir

elkeen wat sê:

“Enigste Here, enkele Wese,

Ek glo in U met my hele hart.

Heerlik bely ek, vryuit getuig ek:

U is vir ewig God en Heer …”

Die gedagtes van die hart waar die geloof gesetel is en die taal van elke

mensekind wat onbevange, vryuit vertel wat God in Christus gedoen het aan

hart, gemoed en gees. Naby my is die woord … so naby as my lippe en my

hart. Juigend, jubelend. Lewend-dankbaar. Ek is verlos en nie verlore. Die

saad van die geloof is lewend in my hart en op my lippe. Mense kan dit sien

en hoor en my Vader wat in die hemel is, verheerlik.

Totdat U kom, sal ek bly praat van u verlossing; ek sal u eer besing, met

harp en lier U loof (Ps. 71:11)!

Sing: Skrifberyming 12-3:1, 2

Dr. PH (Pieter) Heystek (Pretoria-Montanapoort)

- 290 -

Sondag 18 September

Skrifgedeelte: Romeine 14:1-12 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Romeine 14:11

Buig en bely … eerder as veroordeel en verag!

Romeine 14:1-12 is nie maklike verse nie. Die verskille van hoe mense

dink en doen. Swakkeres en dié sterker in die geloof. Verskillende opinies.

Verskillende gewoontes en maniere. Sommige eet alles. Ander eet net groente.

Vir die een is een dag belangriker as ander. Vir die ander is alle dae ewe

belangrik.

Mense in die geloof wat verskil. Kinders van die lewende Here wat nie

presies dieselfde oor dag en dae voel, of nie ewe veel waarde heg aan kos en

kossoorte nie. Verskille wat so maklik veroordelend werk. Veragting tussen

broers en susters … en belydenistaal word nie gehoor nie!

Die Paulusmens wat sê: Eerder buig en bely as veroordeel en verag – en uit

die Jesaja-profeet se verkondiging aan te haal: “Voor My sal elke knie buig, en

elke tong sal bely dat Ek God is.”

Versigtig om te veroordeel en te verag. Hartlik in belydenis en belewenis

dat die Here God is. Koning van kos en Heerser oor dae en maande. Almal sal

voor God se regterstoel verskyn, ongeag aardse fokus en voorkeure. Elkeen sal

oor homself/haarself voor God moet rekenskap gee.

In plaas van veg en veroordeel en verag, buig nou reeds veel eerder jou

knie. Bely met die taal van jou tong dat die Here God is. Sê duidelik hoorbaar:

“Ek wil getuig van al u majesteit, u luisterrykheid en u heerlikheid. U

grootheid moet ek aan die mense stel sodat hulle sonder ophou dit vertel …”

(Ps. 145:3).

O Vader, ek buig nou reeds die knie. Ek sê dit en bely dit dat U God is, om

eendag as Christus kom, en anderkant die tyd, tot in ewigheid te bely: Heilig,

heilig, heilig is die Here.

Sing: Psalm 145:1, 12

Dr. PH (Pieter) Heystek (Pretoria-Montanapoort)

- 291 -

Maandag 19 September

Skrifgedeelte: 2 Korintiërs 9:9-13

Fokusgedeelte: 2 Korintiërs 9:13

Jou belydenis raak meer as net jou lippe

Om die evangelie van Christus te bely, is maklik. Enige mens kan mooi

woorde oor sy lippe laat rol. Meeste van ons bely elke Sondag ons geloof in

die Here. Daarmee sê ons in Wie ons glo. Ons sê ook in WAT ons glo: in die

evangelie van Jesus Christus.

Dit is waaroor Paulus met hierdie Christene in Korinte praat. Hy noem

hulle mense wat die evangelie van Christus glo. Hoe het Paulus dit geweet?

Waarom was hy so oortuig daarvan?

Die bewys van die opregtheid van hulle belydenis het gelê in die feit dat

hierdie belydenis nie net op die lippe geëindig het nie. Dit het verder gegaan –

ook na die hande en harte. Wat gebeur het, is dat Paulus geld ingesamel het vir

die Christene in Judea. Hulle het finansieel baie swaargekry. Die Korintiërs

was bereid om mildelik vir hierdie mense in Judea by te dra. Hulle harte en

hande was oop! Dit was die bewys dat hulle belydenis opreg was.

Aan ons is die boodskap dit: ’n Belydenis van die evangelie gaan verder as

jou lippe. As dit opreg is, beheers dit jou hele lewe. Die evangelie (die goeie

nuus) is ’n boodskap van die grootste geskenk ooit. Dat Christus vir ons die

ewige lewe gegee het deur sy dood aan die kruis. As dit jou aangryp, gaan dit

ook van jou ’n vrygewige mens maak.

Hoe gebeur dit? Dit vra van jou geloofsverantwoordelikheid. Dit vra van

jou om jou te onderwerp aan hierdie evangelie waarin jy glo. So word jy ’n

voortwerking van wat Christus op aarde begin het. Wat ’n vreugde! Wat ’n

voorreg!

Sing: Psalm 40:4 (1936)

Dr. SF (Francois) Kruger (Middelburg-Noord)

- 292 -

Dinsdag 20 September

Skrifgedeelte: 1 Timoteus 6:12, 13

Fokusgedeelte: 1 Timoteus 6:12, 13

’n Mooi belydenis!

Wat is ’n mooi belydenis? Is dit indrukwekkende woorde en welsprekende

retoriek? Is dit ’n uitspraak wat bloot mooiklinkend is? Dis baie meer! Dit is

’n belydenis wat guts vat! Dit vat geloofsmoed! Hier is twee voorbeelde in die

Skrifgedeelte.

Die eerste is die belydenis van Christus Self. Dit is voor Pontius Pilatus

uitgespreek. Die situasie was vyandig. Almal was teen Jesus – en teen God se

plan – ook teen God se gesag. In hierdie opponerende klimaat het Jesus die

gesag van sy Vader bely. Hy het gesê: “U sou geen gesag oor My gehad het as

dit nie van Bo aan u gegee was nie” (Joh. 19:11). Dit was ’n mooi belydenis.

Dit getuig van ’n onverskrokkenheid – om nie bang vir persoonlike aanvalle

en eie ongewildheid te wees nie. Sien jy hiervoor kans? Hoeveel mooi

belydenisse het al uit jou mond gekom? Ons Meester stel vir ons hierin ’n

voorbeeld.

Ook Timoteus het hierdie voorbeeld gestel. Hy het saam met sy ouers in

die dorpie Listra gewoon. Daar het Paulus hom raakgeloop. Dit was die begin

van die tweede sendingreis. Paulus het vir Timoteus op hierdie reis

saamgeneem. Dit het daartoe gelei dat Timoteus later die leraar van die

gemeente in Efese geword het. Alles het begin met ’n mooi belydenis van

Timoteus toe hy besny is. Ook hierdie belydenis is uitgespreek in ’n dorp waar

die evangelie nie eintlik welkom was nie. Dit was binne ’n klimaat van

wantrouige vyandigheid. Dit het Timoteus nie afgesit nie.

Wie aan Christus behoort, is nie bang om te bely dat Hy jou Koning is nie.

Hy gee jou die moed deur die werk van sy Gees. Hoeveel sulke mooi

belydenisse is deel van jou lewensverhaal?

Sing: Psalm 45:1 (1936)

Dr. SF (Francois) Kruger (Middelburg-Noord)

- 293 -

Woensdag 21 September

Skrifgedeelte: Titus 1:10-16

Fokusgedeelte: Titus 1:16

Onegte belydenisse

Kreta skep die indruk van ’n idilliese, romantiese, Mediterreense eiland.

Dit skep verder die indruk van ’n groep inwoners wat in vrede en geluk

saamleef. Dit lyk egter of die teenoorgestelde eerder waar is – in elk geval

2000 jaar gelede.

Op min plekke in die Bybel het Paulus sulke harde en ongenaakbare

woorde vir mense soos vir ’n deel van die Christelike gemeente op Kreta. Hy

sê: “Hulle is verfoeilik en koppig en deug vir geen goeie werk nie.”

Wat het hulle verkeerd gedoen? Wat was dit wat hulle verstand en gewete

besoedel het? Die antwoord is eenvoudig. Hulle het ’n affiniteit gehad vir

ander dinge as vir die God wat hulle bely het. Hulle het aan Joodse verdigsels

vasgeklou. Dit is dinge wat mense uitgedink het en wat nie van God af kom

nie. Hieraan het hulle waarde geheg en dit vir die waarheid verkondig. Geen

wonder nie dat een van hulle eie profete sê dat hulle leuenaars is. Die ironie is

dat hulle bely dat hulle God ken. So ’n belydenis is egter ’n leë belydenis. Dit

het geen krag nie. Dit is nie opreg nie.

Hierdie feit illustreer aan ons die gevaar van woorde wat nie deur dade

bevestig kan word nie. God wil egte mense hê wat egte belydenisse uitspreek.

Wanneer Christus deur sy Gees in jou woon, moet jy leef wat jy bely. Christus

Self gee sy bruid die krag om Hom ook met haar lewe lief te hê.

Wees versigtig om te maklik jou affiniteit vir God te bely. Maak eers

doodseker dit is opreg. Anders is dit ’n liggewig belydenis. Ons belydenisse

moet gedra word deur ’n onvoorwaardelike gehoorsaamheid aan die waarheid

wat van ons God af kom – ongemeng met enige menslike sentimente.

Sing: Psalm 86:4 (2001)

Dr. SF (Francois) Kruger (Middelburg-Noord)

- 294 -

Donderdag 22 September

Skrifgedeelte: Hebreërs 3:1-6

Fokusgedeelte: Hebreërs 3:1

Let noukeurig op Jesus Christus, dan sal jy nie moedeloos word nie

Ons leef in spanningsvolle tye as gevolg van die verdrukking en verleiding

van die wêreld wat op verskillende maniere tot ons kom. Al die druk op hulle

laat gelowiges dikwels ook voel dat alles vir hulle net te veel word om elke

dag normaal met die lewe te kan aangaan. Die Hebreërgemeente het onder die

verdrukking, vervolging en verleiding wat hulle beleef het, geestelik

agteruitgegaan en gedreig om in die geloofswedloop uit te sak. Hulle het

hoofsaaklik uit Jode bestaan wat tot die Christendom bekeer is.

In hierdie brief moedig die Here hulle deur die skrywer aan om in die

geloof te volhard, en in Hebreërs 3:1-6 vergelyk Hy daartoe Moses en Jesus.

Die Jode het groot respek vir Moses en sy werk gehad, maar hier leer hulle dat

Jesus groter as Moses is. Dis omdat Hy die Apostel is wat God gestuur het en

die Hoëpriester wat Homself geoffer het – Hy is die inhoud van die geloof wat

ons bely. Moses se werk was maar ten eerste op die aardse Jerusalem gerig,

maar Jesus s’n is op die hemelse gerig. Daarom gee Hy hulle opdrag om nou-

keurig op Jesus te let. Die Griekse woord beteken letterlik om jou volle aan-

dag, oë en gedagtes op iets te rig. Dit is soos ’n student wat leer, wat die

aandag van alle ander dinge moet aftrek en net op sy werk moet konsentreer,

anders verloor hy ’n klomp van die inhoud wat hy moet leer. So moet die volle

aandag op Jesus wes, op dit wat op grond van sy Woord bely word. Die oë en

gedagtes moet noukeurig gerig wees op dit wat Hy geleer en gely het. As die

Hebreërs in hulle lyding die oog op sy lyding en verlossing gehou het, sou

hulle hul lyding geduldig kon dra en nie uitsak in die geloof nie.

Ons aandag vandag moet ook nie te veel op die wêreld en te min op Jesus,

die Apostel en Hoëpriester van die geloof, wees nie. Ons moet nie met soveel

dinge besig wees dat ons nie noukeurig op Jesus, die inhoud van ons

belydenis, let en van Hom alles verwag nie, want dan word ons moedeloos.

As ons ons oë en gedagtes gerig is op sy Woord en dit wat ons van sy ver-

lossing bely, gee Hy ons krag om alles te dra. As ons werklik met aandag op

Hom let en Hom aanroep, sal ons nie onder die druk van die wêreld beswyk

nie, want Hy het die swaarste lyding onder God se toorn vir ons reeds gedra.

Sing: Psalm 34:1 (1936)

Ds. CJJ (Jaco) Putter (Potgietersrus)

- 295 -

Vrydag 23 September

Skrifgedeelte: Hebreërs 10:19-25

Fokusgedeelte: Hebreërs 10:23

Leef uit jou belydenis van hoop in Christus, dan sal jy nie moedeloos

word nie

Ons teks bemoedig die Christene wat uit die Jode gekom het. Hulle het

Christus, die Apostel wat deur God gestuur is en die Hoëpriester wat Homself

geoffer het, bely (Heb. 3:1).

Nou word hulle aangespoor om aan hierdie belydenis van hoop in Christus

vas te hou. In hulle doop het hierdie belydenis van Christus reeds sigbaar

geword. Hulle moet nie deur die druk van vervolging en verleiding hierdie

belydenis van die hoop op Christus loslaat nie.

Hierdie hoop is nie maar ’n sprong in die donker nie, soos wanneer iemand

sê hy/sy hoop dit of dat gebeur, maar hulle kan nie seker wees dit gaan gebeur

nie. Die hoop in Christus is juis iets wat vir die gelowige vasstaan, omdat God

wat hierdie beloftes in Christus gegee het, getrou is, Hy doen wat Hy beloof.

Daarom het ons die versekering dat ons nou al met vrymoedigheid in

Christus se bloed na God in die heiligdom kan gaan deur Hom aan te roep.

Ons sal egter ook eenmaal in die hiernamaals vrye toegang tot sy heiligdom in

Christus hê. Daar is geen twyfel dat God hierdie dinge wat ons bely, wat Hy in

sy verbond beloof het en wat Hy met die doop beseël en bekragtig, sal doen

nie.

Daarom moet ons in ’n wêreld waar die druk van alle kante op ons is, juis

op mekaar ag gee, mekaar tot liefde en goeie werke aanspoor. Ons moet God

in Christus aanroep, ons moet onwankelbaar vanuit hierdie belydenis leef,

maar ons moet mekaar ook aanspoor om vanuit hierdie belydenis te leef. As

ons dit doen, sal ons nie moedeloos word en in die geloofswedloop uitsak

vanweël al die aanslae op ons geloof nie.

Sing: Psalm 9:7 (1936)

Ds. CJJ (Jaco) Putter (Potgietersrus)

- 296 -

Saterdag 24 September

Skrifgedeelte: Hebreërs 11:8-16

Fokusgedeelte: Hebreërs 11:13

Verlang in geloof na die stad wat God vir jou berei het, dan sal jy nie

moedeloos word nie

Die Hebreërs is uit koers geslaan met al die verdrukking en verleiding wat

hulle beleef het. Die Here gee in Hebreërs 11 ’n kompas aan hulle om hulle

geloof en lewensrigting op die regte koers te hou en Hy wys hulle op die

geloofshelde uit die ou tyd. Dit was mense wat almal volgens vers 13 in die

geloof gesterf het sonder om die beloftes in hierdie lewe te verkry – hulle het

dit net uit die verte gesien en geglo en begroet.

Abraham is so ’n voorbeeld. God het in sy verbond met Abraham aan hom

’n land beloof. Abraham het in gehoorsaamheid aan God na die onbekende

erfenis weggetrek, die land Kanaän, maar hy het dit nooit in besit geneem nie.

Hy was sy hele lewe in die beloofde land ’n vreemdeling, letterlik ’n uitlander.

Hy was ’n rondtrekker sonder vaste woning, hy het in tente gewoon. Hy het

gesterf sonder dat die belofte van die aardse beloofde land as besitting vir hom

werklikheid geword het. Sy nageslag het die beloofde land eers baie jare later

in besit geneem. Dit het egter niks aan Abraham se geloof verander nie, want

die werklike land van belofte was nie vir hom Kanaän nie, maar die hemelse

woning. Hy het uitgesien na die stad wat fondamente het, waarvan God die

Boumeester en Oprigter is (vs 10).

Soos Moses die beloofde land net uit die verte konsien, so het Abraham en

die aartsvaders ná hom hierdie stad net uit die verte gesien. Met hulle verlange

na hierdie stad het hulle bely en erken dat hulle op aarde net bywoners en

vreemdelinge was. Dit was dan ook die rede waarom die stryd op hierdie aarde

hulle nie van koers gedwing het in hulle geloof nie. As jy net leef met die oog

op hierdie wêreld en die dinge wat hier gebeur, raak jy bang, uitsigloos en

toekomsloos. Ons moet in die geloof ook verlang na die stad wat God vir ons

berei het. Ons moet die oog op Jesus, die Leidsman en Voleinder van ons

geloof, hou (Heb. 12:1). As ons dit doen, sal ons in hierdie deurmekaar wêreld

kan koers hou, moed hou en op die geloofspad volhard. Dan sal die dinge wat

hier gebeur, ons nie bevrees, moedeloos, uitsigloos en toekomsloos maak nie.

Ons weet en bely dat ons op hierdie aarde ook net vreemdelinge/uitlanders en

bywoners is wat ter wille van Christus na hierdie stad van God op pad is.

Sing: Psalm 48:5 (1936)

Ds. CJJ (Jaco) Putter (Potgietersrus)

- 297 -

Sondag 25 September

Skrifgedeelte: Levitikus 26:34-45

Fokusgedeelte: Levitikus 26:40

Die Here gee perspektief op ons “hoekoms”

In teenspoed en beproewinge kom vrae spontaan na vore. Hoekom gebeur

dit met my, met ons? God se volk het sekerlik dikwels met hierdie hoekoms

baklei.

God se antwoord laat jou moed skep. Dit lig jou op uit die donker van jou

hoekoms. Hy maak dit duidelik dat Hy nie ophou om in sy verbintenis met sy

eiendom persoonlik met elkeen te werk nie.

In hierdie verbintenis bring Hy insig in ons eie situasie. Hy bring die

erkenning van die pad wat ons geloop het, in die besonder waar sonde, ontrou

en moedswillige verset ons lewe kenmerk. Hy laat ons insien dat ons die

verbintenis met Hom minag of geringskat.

Die gevolg hiervan is dat ons insig na belydenis lei. Die sonde wat ons

sien, maak seer. Die goeie pad om hier te loop, is om eerlik voor God te bely

waarin ontrou gehandel is. Die pad is biddend in gesprek met God. Belydenis

is om jou toevlug tot God te neem. Wie sy skuld bely, gee dit in werklikheid

aan God oor. God word daardeur geëer en wil in sulke kleinword-oomblikke

voor Hom uitkoms gee.

Sy Seun wat Hy gestuur het, is sy duidelike en persoonlike antwoord dat

Hy met die sonde handel wat ons voor Hom bely. Sy belofte is: “As ons ons

sondes bely, Hy is getrou en regverdig om ons ons sondes te vergewe …” (1

Joh. 1:9).

Daarmee kry die lewe weer duidelike koers op die pad van getrouheid in

diens van die HERE.

Sing: Psalm 91:1

Ds. MJ (Tinus) Smidt (Ficksburg)

- 298 -

Maandag 26 September

Skrifgedeelte: Esra 9:10 – 10:2

Fokusgedeelte: Esra 10:1

Geloof eis besliste dae

In Galasiërs lees ons: “Dra mekaar se laste …” (6:2). Dit is wat Esra

gedoen het. Sy mense het hom baie na aan die hart gelê. Hy het geweet dat sy

mense God se gebooie verlaat het (9:10). Hy neem die leiding om sy mense

weer by ’n ware, persoonlike verbintenis met God te bring.

Soms kan ons nie self ander van hulle sonde oortuig nie. Esra het op sy

knieë gegaan en die hulp van God ingeroep om sy mense daartoe te bring om

die verkeerde in hulle optrede te erken en daarmee te breek. Hy het geweet dit

sou nie maklik wees nie. Hoe stuur ’n mens ’n vrou met wie jy getrou het,

weg? Hulle moes erken en bely dat hulle God nie in dié verhoudinge geken

het nie. Hulle het teen sy wil gehandel.

Ons kan nie ons verantwoordelikheid vir mekaar ontken nie. Ek kan God

aanroep en bely dat Jesus Christus besliste keuses en besliste dade vereis. Dit

is die bewys dat my omkeer na God eerlik en opreg is.

In die gebed weet ons dat ons Iemand het wat ons saak behartig en ons

laste dra. Jesus het vir ons gebid en in ons plek gaan staan. Deur sy Gees lei

Hy ons om Hom in waarheid te dien.

As ons tog net kan besef dat ons met ons gebede so ’n ingrypende verskil

in ons land kan maak. Dit is deur die gebed dat God ons omhels en na ’n

bedroefde hart en gemoed luister, en dit vir ons duidelik maak dat daar hoop

is. Wie God met die daad eer, is ’n mens met hoop!

Sing: Skrifberyming 26:1, 11

Ds. MJ (Tinus) Smidt (Ficksburg)

- 299 -

Dinsdag 27 September

Skrifgedeelte: 1 Johannes 4:1-6

Fokusgedeelte: 1 Johannes 4:2, 3

Toets getuienis of dit van God is

Op ’n keer het Jesus vir sy dissipels gevra wie die mense en wie hulle sê

Hy is (Matt. 16:13). Hulle belydenis was ’n belydenis wat nie uit hulleself was

nie, maar wat van Bo gekom het, van God.

Daar is soveel godsdienste en gelowe, en in die Christelike geloof talle

menings. Die Here waarsku teen die wolwe in skaapsklere, valse leraars en die

Antichris. Die kind van God se anker teen die misleiding in die wêreld is God

se Woord en Gees. Ons verhouding met God is op die getuienis van die Gees

van God gebou. Sy getuienis is in die Woord vasgelê. Mense opinies is

verwarrend en misleidend. Die getuienis van die Heilige Gees bring sekerheid.

Watter heerlike geloofsekerheid is dit nie! Wie bely dat Jesus Christus

mens geword het, is uit God gebore en dus kind van God! Die kind van God is

’n mens wat bemagtig is om die getuienis te toets. Die ware gelowige aanvaar

nie alles goedsmoeds nie. Hy wil die Here reg ken en suiwer aanbid. Hy wil

aan die wêreld vertel dat Jesus die Christus is, die Seun van God. Hy is die

Here deur Wie se krag ons die gees van die Antichris oorwin.

Wie Hom reg ken, smaak die oorwinning oor die Antichris daarin dat hy

weet dat hy wat God en sy Seun ken, die ewige lewe het (Joh. 17:3). Dit is ’n

mens wat deur die opinies van mense sien en die betroubare Woord van God

in sy hart bewaar. Hy vind vreugde in hierdie Woord en leef daaruit!

Sing: Skrifberyming 43:4

Ds. MJ (Tinus) Smidt (Ficksburg)

- 300 -

Woensdag 28 September

Skrifgedeelte: Psalm 32:1-11 (1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: Psam 32:5

Bely en wees bly!

Ons bely so maklik ons skuld. Gewoonlik rammel ons dit sommer so aan

die einde van ons gebede af met: “Vergeef ons al ons skulde, in Jesus Naam.

Amen.”

In die eerste vyf verse van Psalm 32 leer ons veral drie belangrike

waarhede oor skuldvergifnis (skuldvergewing):

Ons moet nie ons sondes “bedek” nie, en ons moet dit sonder

“bedrog” bely. Ek moet voor God my sonde op die naam noem, en

dit moet ’n opregte berou in my wakker maak. Ek het nog nie my

skuld bely as dit my nog nie in die hart gegryp het en ek dit as

misdade teen God sien nie.

Sondebelydenis herstel my verhouding met God, daarom moet dit

my verander. Waar die sonde my eers “uitgeteer” het, “swaar op

my” was, word ek “welgeluksalig”. Ek verander na die gelukkigste

mens wat daar kan wees. Dit beteken om daagliks deur die krag

van die Gees meer en meer soos Christus te word.

Sondevergifnis beteken om uit die ewige dood geruk te word, en in

die plek daarvan ontvang ek die lewe tot in ewigheid, die lewe

saam met God en Christus. My vreugde word groter en groter

wanneer ek in my hart besef hoeveel God my in Christus skenk.

Waar my sonde in Christus vergewe is, daar is ek “welgeluksalig”. Ek is

die gelukkigste mens wat daar kan wees. Daarom, bely jou sondeskuld by die

kruis en wees bly!

Sing: Psalm 116:5, 10

Ds. HJ (Hendrik) Stoltz (Ontdekkers)

- 301 -

Donderdag 29 September

Skrifgedeelte: Handelinge 19:8-20

Fokusgedeelte: Handelinge 19:18

Die Gees bewerk nuwe lewe deur skuldbelydenis

In Handelinge 19 sien ons duidelik hoe Christus deur sy Gees en sy

gemeente sy uitverkore kinders na Hom toe roep. Paulus het vir ongeveer drie

jaar lank in Efese die “koninkryk van God” verkondig. Alhoewel baie mense

die blye boodskap van Christus verwerp het, selfs teengestaan het, het die

Gees ook baie harte verander.

Let op dat waar die Gees ’n sondaarhart met die blye boodskap van

Christus aanraak, daar veral twee dinge gebeur:

Sonde word voor diegene bely wat ek met my sondige praktyke

benadeel het. Die openbare skuldbelydenis van die towenaars het

daartoe gelei dat hulle ook diegene wat hulle met hulle towery

benadeel het, in die oë moes kyk en skuld teenoor hulle moes bely.

Wanneer die Gees my in ’n herstelde verhouding met Christus

bring, herstel Hy ook my verhouding met my naaste. Die eerste

tree op hierdie pad van herstel is eerlike en opregte skuldbelydenis.

’n Nuwe Krag raak in my lewe werksaam. Die towenaars het al die

boeke met hulle towerformules verbrand. Dit waaruit hulle altyd

hulle krag geput het om met hulle boosheid voort te gaan, is met

die krag van die Gees vervang. Die Gees lei my om te breek met

die verkeerde gedagtes en kragte in my eie lewe. Hy bring my

daartoe dat ek daagliks my rug draai op dit wat verkeerd in my hart

en lewe is. Hy maak my nuut sodat die vrug van die Gees in my

kan begin groei.

Sing: Skrifberyming 8-1:1, 2

Ds. HJ (Hendrik) Stoltz (Ontdekkers)

- 302 -

Vrydag 30 September

Skrifgedeelte: Openbaring 3:1-6

Fokusgedeelte: Openbaring 3:5

Christus bely jou naam!

Sardis was ’n stad op ’n berg wat baie moeilik deur vyande aangeval kon

word. By die inwoners was daar ’n gevoel dat hulle onoorwinlik was. Hierdie

gesindheid het ook na die gemeente in Sardis oorgespoel.

Anders as in die ander briewe aan die gemeentes in Klein-Asië, het

Christus vir hierdie gemeente niks goeds te sê nie, ook maak Hy van geen

vervolging melding nie. Die gemeente in Sardis het alles reg gedoen. Hulle

leer was nog suiwer. Eredienste is gereeld gehou. Op die oog af was dit ’n

goeie gemeente. Niemand in Sardis was kwaad vir hulle nie, en hulle het ook

niemand gepla nie. Die krag van die Heilige Gees was egter afwesig.

Tog was alles nog nie verlore nie. In hulle midde was daar nog ’n paar wat

nie hulle klere besoedel het nie. Hulle het nie gelyk, gedink en gedoen soos

die res van Sardis nie. Aan hulle doen en late kon ’n mens sien dat die Gees

hulle aangespoor het om Christus na te volg. Daarom het hierdie groepie

mense ’n hemelse hoop gehad om as oorwinnaars eendag by God en by

Christus te wees.

Nog meer! Dit is daar, voor die Vader en al die engele, waar Christus hulle

name gaan “bely”. Hy gaan sê dat hulle tot in ewigheid aan Hom behoort en

saam met Hom gaan lewe.

Laat die Gees jou in die lig van die Woord in die voetspore van Christus

lei. Weet dan dat Jesus jou naam eendag voor die Vader en al die engele sal

“bely”!

Sing: Skrifberyming 15-6:1-5

Ds. HJ (Hendrik) Stoltz (Ontdekkers)

- 303 -

- 304 -

Saterdag 1 Oktober

Skrifgedeelte: Deuteronomium 6:1-25 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Deuteronomium 6:5

“Daarom moet jy die Here jou God liefhê met hart en siel, met al jou krag

…”

Die mens wil so graag weet … Wat moet ek doen om die Here tevrede te

stel?” Dan sien ons dikwels hoe die “daders van die woord” elk ’n eie gedagte

het van goeie werke om hulle geloof te vertoon en die Here te behaag. Die een

sê jy moet dít doen, die ander sê jy moet dát doen – so asof die mens met sy

dade God kan beïndruk en sy aandag kan trek.

So sien ons in die 21ste eeu hoe “godsdiens” dikwels ’n geleentheid, ’n

opmars na ’n samekoms of ’n byeenkoms word. ’n “Event” wat ten alle koste

bygewoon moet word! Heel dikwels kry die “groot” predikers en evangeliste

van ons tyd soveel aanhang wanneer duisende mense saamtrek om te

antwoord op die vraag: Wat moet ek doen om die Here tevrede te stel?

In ons fokusgedeelte is God baie duidelik oor wat Hy eintlik van ons

verwag! Ons moet Hom liefhê met hart en siel en verstand, dit is immers die

grootste gebod (Matt. 22:36, 37). Die gebruik van die woorde hart en siel en

verstand beteken dat my hele wese en my ganse lewe en my totale menswees

by hierdie opdrag betrek word. Al my gedagtes en my woorde en my dade

behoort God-gerig te wees, want ware geloof is immers nie ’n gebeurtenis

(event) nie, maar ’n leefwyse.

Jesus Christus word daarom nie alleen ons volmaakte voorbeeld van ’n

God-gerigte lewe nie, deurdat Hy sy hele lewe wy, van sy geboorte tot by die

kruis, aan die wil van sy hemelse Vader, maar Hy stuur ook sy Gees na ons

om deur sy herskeppende werk in ons, ons in staat te stel om God-gerig te

lewe. Hy maak ons immers gewillig en bereid om vir God te leef (HK, Sondag

1).

So word my hele lewe ’n reaksie van liefde vir God uit my hart en siel, met

al my krag. ’n Liefdevolle, dankbare lewe wat God behaag!

Sing: Psalm 9:1, 7, 10 (1936)

Ds. OJ (Ockie) Struwig (Frankfort)

- 305 -

Sondag 2 Oktober

Skrifgedeelte: 2 Kronieke 17:1-19 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: 2 Kronieke 17:9

“Hulle het die wetboek van die Here saamgeneem …!”

Koning Josafat van Juda het met sy besondere lewe gewys wat

gehoorsaamheid en toewyding aan die Here beteken (17:4). Die direkte gevolg

hiervan was dat die Here sy koningskap bevestig het, en die hele Israel hom

met geskenke vir sy voorbeeldige godsdienstige lewe vereer het (17:5).

Vroeg in sy regering stuur hy sy beste amptenare, waaronder ook Leviete

en priesters, na al die stede van Juda om die volk te onderrig. Die fokusarea

van hulle onderrig was die wil van God, en daarom lees ons het die bekwame

manne “… die wetboek van die Here saamgeneem … (17:9)! Al die lande

rondom Juda het van Josafat se regeringsmodel te hore gekom (dat die wil van

God sentraal in sy lewe staan) en hulle was vreesbevange vir die Here (17:10).

Met die onderrig van die volk het Josafat getoon dat hervorming en omkeer

en reformasie nie van die Woord van God losgemaak word nie. Die Heilige

Gees het die wet van God vir ons opgeskryf sodat ons vandag met die Bybel,

God se volmaakte wil, in ons hande sit. Van Genesis tot Openbaring vind ons

God se raad vir kennis, gehoorsaamheid en dankbaarheid.

Die Lewende Woord, ons Here Jesus Christus (Joh. 1:1, 14), kom stap die

pad van volmaakte gehoorsaamheid. Nie alleen leef Hy die wil van sy

Hemelse Vader volkome uit nie, maar bewerk Hy ons nietige mense se

volkome geregtigheid voor God. Sy genoegdoening word dus genoegdoening,

sy geregtigheid ons geregtigheid, en sy heiligheid ons heiligheid (HK, Sondag

23). Hierdie besondere karakter word ons toegereken uit louter genade deur

die kragvolle werking van die Heilige Gees.

Die Gees van ons Leermeester in ons herinner ons voortdurend aan die

volmaakte wil van God en herinner ons voortdurend aan die voorbeeld van

ons Here Jesus Christus (Kol. 3:16). Wat meer moet ons weet?

Sing: Psalm 25:1, 2, 3 (2001)

Ds. OJ (Ockie) Struwig (Frankfort)

- 306 -

Maandag 3 Oktober

Skrifgedeelte: Nehemia 9:1-38 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Nehemia 9:20

“U het u goeie Gees gegee om hulle te onderrig …!”

Die sewende maand van die jaar was vir die Israeliete in Esra en Nehemia

se tyd ’n feesmaand (Neh. 8:15). Nie alleen het die hele volk soos een man

bymekaar gekom om te eet en te drink en uit te deel nie (Neh. 8:11), maar

hulle het ook na die huttefees gekom om na die wet van die Here te luister

(Neh. 8:3). Op die 24ste dag van die feesmaand het die volk dan ook vir ses

ure lank op die bepaalde vasdag op hulle plekke bly staan om na die

voorlesing uit die wet van die Here te luister (Neh. 9:3). Ná die voorlesing van

die wet is die fees- en vasdag-samekoms afgesluit met ’n verdere ses ure se

staan vir die lofprysing van die Here en die onderneming aan die Here.

Tog sou hierdie uitputtende geloofshandelinge sonder enige betekenis wees

as die 12 ure se staan maar net ’n ritueel of ’n gewoonte-handeling was. As die

volk nie ook in die hart aangeraak is en tot bekering en nuwe ywer en

toewyding gelei is nie, was alles tevergeefs.

God het egter in sy wysheid geweet dat sy goeie Gees nodig is om die volk

in die geloof op te bou! Daarom besing die Leviete die Here se goddelike

voorsienigheid omdat Hy ook sy goeie Gees gegee het om hulle te onderrig

(Neh. 9:2). God se woorde en God se werke word vir hulle betekenisvol

wanneer sy goeie Gees die betekenis aan hulle openbaar. Sonder die Gees van

God is geen onderrig in sy Woord volkome nie. Sonder die Gees bly die Bybel

’n verhaal, ’n “storieboek” op die bedkassie, ’n verhaal in swart letters op wit

papier.

Wanneer die Gees die Woord vir ons openbaar, dan sien ons die Bybel is

lewend en kragtig en skerper as ’n tweesnydende swaard (Heb. 4:12), dan leer

ons ons Verlosser ken, dan dra ons die vrugte wat by ons bekering pas. Die

goeie Gees van God is sy grootste gawe aan die kerk. Laat ons daarom soos

Dawid bid: “Moet my tog nie van U af wegdryf en u Heilige Gees van my af

wegneem nie!” (Ps. 51:11), want sonder Hom is ons geloof maar net ’n ritueel

en ’n gewoonte!

Sing: Psalm 139:1, 3, 12 (1936)

Ds. OJ (Ockie) Struwig (Frankfort)

- 307 -

Dinsdag 4 Oktober

Skrifgedeelte: Psalm 94:1-23 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Psalm 94:12

Skuil by die Here as rots sodat sy woord u onderrig

Wanneer u nuus luister en koerant lees, vertel dit van mense wat ander

onderdruk, doodmaak, uitbuit, besteel en hulle lewens verwoes. Net so het die

Psalmdigter gesien en ervaar dat die swakke en die magtelose die swaarste

kry. Dit lyk asof die mens voortgaan met sy ongeregtigheid sonder om te dink

dat daar ’n almagtige Regter is wat elkeen tot verantwoording sal roep oor sy

dade.

Die psalmdigter worstel met die eeue-oue probleem: Waarom woeker die

onreg voort en leef die mens asof God nie kan sien en hoor nie? Dit lyk asof

die kwaad die laaste sê het en die gelowige ly sonder dat God ingryp. Daarom

bid die Ou-Testamentiese gelowige dat God moet optree, en bely hy dat die

graf reeds vir die goddelose gegrawe word.

Die digter spreek die mens salig vir wie God deur sy Woord opvoed sodat

hy die teenwoordigheid van God in hierdie wêreld vol van haat, nyd en

verdrukking ervaar. Hy vertrou dat God rus sal gee ná tye van teëspoed. Sodra

sy visie verder strek as hierdie tyd van lyde sien Hy die Here as veilige

vesting, as rots by Wie hy kan skuil. Deur die Woord sien u God se

teenwoordigheid in die wêreld.

As Nuwe-Testamentiese gelowige kyk u terug op die onreg wat op Golgota

gepleeg is en leer uit die Woord dat dit die magtige daad van redding was wat

lewe gee. Kyk na die oorwinning van Golgota, vind skuiling by God en weet

dat Hy u vir diens in sy koninkryk opvoed.

Sing: Skrifberyming 14-2:1

Prof. SJ (Sarel) van der Merwe (Mafeking)

- 308 -

Woensdag 5 Oktober

Skrifgedeelte: Johannes 6:59-71 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Johannes 6:68, 69

Luister na Jesus Christus sodat u in Hom bly om ander met u woorde

lewend te maak

Staan by u venster en hoor die woorde wat in u huis gesê word. Maak die

woorde lewend, vertel en bely dit God se reddende genade, getuig dit van sy

beskerming en liefde vir almal? Of is dit helaas woorde wat afbreek,

verkleineer, stukkend maak en twyfel saai oor sy regering en almag? Moenie u

seer agter woorde wegsteek nie.

Jesus Christus onderrig die skare deur die lewende Woord en gee aan hulle

brood vir die pad. Hy loop op die water en is groter as Moses wat manna en

water gegee het. Hulle moet sy liggaam eet en sy bloed drink om in Hom te

bly sodat hulle woorde lewend maak. Die skare gebruik woorde om dood te

maak en af te breek en weier om in Hom te glo. Hulle gebruik woorde

verkeerd en begryp nie Christus se onderrig nie, en draai hulle rug op Hom.

Wie woorde negatief gebruik om te kla en teen die ellende om hulle vaskyk,

leef sonder Christus.

Op die vraag van Christus bely Petrus: U het die woorde wat ewige lewe

gee. Hy het geluister na die woord en kan bely dat Jesus die Heilige van God

is wat in die gelowige bly en lewe gee.

Bly in Christus en sy Woord sodat u met u woorde lewe wek. Leer u

kinders, kleinkinders en almal deur woorde die almag, die liefde, die regering

van ons God en Vader. Leer hulle om met woorde heel te maak, te vertroos, te

bou, te hoop, te sien en sy koninkryk te bou.

Sing: Psalm 111:1, 3 (2001)

Prof. SJ (Sarel) van der Merwe (Mafikeng)

- 309 -

Donderdag 6 Oktober

Skrifgedeelte: Handelinge 20:17-32 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Handelinge 20:32

Hou vas aan die Woord waarin u onderrig is om opgebou te word en in

die seëninge te deel

Afskeid is nooit maklik nie. ’n Kind gaan uit die huis of op reis. ’n

Geliefde emigreer. Daar is altyd kommer of die persoon voldoende toegerus is

vir dit wat voorlê. Ouers is bekommerd oor hulle kinders en kinders oor hulle

ouers. Is u voldoende toegerus om enduit vol te hou?

Paulus is besorg oor die jong gemeente in Efese waar hy soveel werk

gedoen het. Hy is op pad na Jerusalem, oortuig dat die Heilige Gees hom lei,

met die bydraes vir die gemeente in nood. Hy vermaan en bemoedig die

ouderlinge van Efese om goed wag te hou oor die kudde wat God aan hulle

toevertrou het. Dit is ’n kudde wat Hy verkry het deur die bloed van sy eie

Seun. Paulus is nugter oor die dwaalleer en die wolwe wat die kudde sal

binnedring. Satan wil verwoes wat God gebou het. Hulle moet vasstaan in die

geloof en met hulle hart bely dat Jesus die Christus is.

Hy kyk terug na die werk wat Hy onder hulle gedoen het. Hy is oortuig dat

Hy hulle volledig onderrig het in die Woord van die Here. Nou vertrou hy

hulle aan God en die woord van sy genade toe. Die Woord is magtig om u op

te bou en te laat deel in die seëninge wat Hy belowe het.

Lees die Woord elke dag sodat u deur Hom opgebou word om in die

seëninge te deel wat Hy as erfdeel belowe het.

Sing: Skrifberyming 15-7:4, 6

Prof. SJ (Sarel) van der Merwe (Mafikeng)

- 310 -

Vrydag 7 Oktober

Skrifgedeelte: 2 Timoteus 2:14-25

Fokusgedeelte: 2 Timoteus 2:24 (1933/53- en 1983-vertaling)

Jou dade moet jou woorde bevestig

Jesus se opdrag aan sy kerk is: “Maak dissipels …” (vgl. Matt. 28:19).

Deur middel van die verkondiging van die evangelie maak ons dissipels, dit

wil sê vertel vir almal die goeie nuus dat Jesus Christus vir jou sondes aan ’n

vervloekte kruishout gesterf het. Hy het die dood met sy opstanding oorwin,

en daarom is jy nie meer ’n slaaf van die sonde nie. Elkeen wat hierdie

waarheid glo, word ’n navolger van Jesus Christus.

Jesus se opdrag vra ook aksie, soos ons in Matteus 28:20 hoor: “… en leer

hulle om alles te onderhou wat Ek julle beveel het.” Elke gelowige ontvang

dus die opdrag om ander te leer. Dit wat jy aan iemand wil leer, moet met jou

dade bevestig word.

In 2 Timoteus 2:24 sê die Here vir ons hoe om dit prakties te doen.

Sommige mense is daarop uit om verdeeldheid te saai deur kontroversiële

vraagstukke te opper. Paulus se raad aan Timoteus is om sulke praatjies te

vermy, maar hy sê ook vir hom hoe om op te tree wanneer hy daarmee

gekonfronteer word.

Moet nooit toelaat dat daar oor die verstaan van ’n spesifieke Skrifdeel ’n

rusie ontstaan nie. Wees altyd vriendelik. Moenie kleinserig of liggeraak wees

nie, sodat jou teenstanders kan sien dat jy nie op eie insigte staatmaak nie.

Verdra die kwaad wat teen jou gepleeg word en tree met selfbeheersing,

geduld en verdraagsaamheid op. Met ander woorde: Wees lief vir mekaar

sodat almal kan sien dat jy ’n dissipel van die Here is.

Lewer met jou lewe bewys van die waarheid van jou woorde. Moenie twis

en stry oor woorde nie, maar hou in nederigheid en liefde aan die waarheid

vas.

Sing: Psalm 9-1:7

Ds. JG (George) van der Walt (Empangeni)

- 311 -

Saterdag 8 Oktober

Skrifgedeelte: Deuteronomium 4:44 – 5:4

Fokusgedeelte: Deuteronomium 5:1 (1983-vertaling)

Gewillige gehoorsaamheid

Gehoorsaamheid? Hoekom is ons aan God se voorskrifte gehoorsaam?

Doen ons dit omdat ons bang is vir God se straf? As dit die rede is, dan kan

ons dit maar los, want dit beteken niks om iets uit dwang te doen nie. Kan

mens liefde afdwing? Nee, en God wil ook nie. In ons teksgedeelte vra God

ons om gehoorsaam te wees omdat ons wil en nie omdat ons moet nie.

In Deuteronomium 4:45, 46 hoor ons dat Moses die voorskrifte en

verordeninge aan die volk oordra nadat hulle uit Egipte weggetrek het. So

moet God se volk leef nadat hulle verlos is. Moses het tussen die Here en die

volk gestaan, en dit is vir ons ’n heenwysing na Jesus Christus wat tussen God

en ons staan. Ons verdien nie verlossing deur volgens die wet te leef nie. Ons

ontvang verlossing uit genade, deur geloof in Jesus Christus. Nou sê die Here

vir ons hoe ons as verloste kinders moet leef.

Christus som die wet met liefde op. Liefde vir God en liefde vir jou naaste.

In Deuteronomium 5:1 praat Moses van vandag, dit wil sê hier en nou. Dit

geld ook vir ons, hier en nou, vandag nog. Verder sê hy in Deuteronomium 5:1

dat ons na die Here se opdrag moet luister: “Wees lief vir God en jou naaste.”

Hy sê ook ons moet verstaan wat God vir ons sê: “Jy kan nie gedwing word

om lief te hê nie.” Laastens sê hy ons moet gaan doen wat God sê: “Jou liefde

vir God word sigbaar in jou liefde vir jou naaste.”

Wees vandag nog gehoorsaam aan die Here se liefdesgebod. Nie omdat jy

moet nie, maar omdat jy wil.

Sing: Skrifberyming 9-3:1, 2

Ds. JG (George) van der Walt (Empangeni)

- 312 -

Sondag 9 Oktober

Skrifgedeelte: Esra 7:1-10

Fokusgedeelte: Esra 7:10 (1933/53- en 1983-vertaling)

Leer God ken deur gehoorsaamheid

Ongehoorsaamheid is ’n onwilligheid om te doen wat beveel is. Adam en

Eva was ongehoorsaam aan God se bevel. Dit het tot vervreemding tussen

God en die mens gely. Israel was ongehoorsaam aan die Here en dit het

veroorsaak dat hulle in ballingskap weggevoer word.

In sy groot liefde en barmhartigheid betoon God egter genade. In Esra 6:22

hoor ons dat die Here die gesindheid van die koning van Assirië verander het

sodat Israel uit ballingskap kon terugkeer. Die verlossing uit ballingskap is ’n

heenwysing na die verlossing deur Jesus Christus wat vir ons sondes aan ’n

vervloekte kruishout moes sterf en wat die dood met sy opstanding oorwin het.

Daar is niks wat ons kan of hoef te doen om hierdie verlossing te verdien nie.

God gee alles uit genade, selfs die geloof om die verlossing mee te omhels.

God vra wel gehoorsaamheid van verlostes. Esra het op die toneel verskyn

ná Israel terugkeer uit ballingskap, en in sy lewe wys God vir ons wat

gehoorsaamheid behels. In Esra 7:10 hoor ons dat hy hom aan die wet van die

Here gewy het. Met ander woorde: hy het moeite gedoen om te leer wat God

van sy lewe verwag.

Wanneer jy leer wat die Here van jou verwag (liefde teenoor God en jou

naaste), leer jy God ken. Dit wat Esra geleer het, wou hy ook in die praktyk

toepas. Met ander woorde: dit wat jy aan ander wil leer, moet jy ook doen.

Wanneer jy dit doen, dan ervaar jy prakties Wie God werklik is. Dit wat Esra

geleer het en wat hy gedoen het, wou hy ook vir Israel leer om te doen.

Wanneer jy dit wat jy geleer het, uitleef, begin jy uitdeel Wie God werklik is.

Sing: Psalm 119-1:1

Ds. JG (George) van der Walt (Empangeni)

- 313 -

Maandag 10 Oktober

Skrifgedeelte: Psalm 119:1-16

Fokusgedeelte: Psalm 119:7-12 (1933/53- en 1983-vertaling)

Jongmens, loop tog oral volgens die Woord!

Ons wil so graag dat dit met ons en met ons familie en vriende goed gaan.

Ons wens mekaar voorspoed en geluk toe. Ek hoop ook dat dit vandag met jou

goed sal gaan.

Die digter van hierdie lang Psalm gee die beginsel aan vir so ’n goeie lewe:

Dit gaan goed met dié wat wandel of lewe volgens die Woord van die Here

(119:1). In die volgende verse is die nood egter dat die mens dit nie so maklik

regkry om volgens die Woord te lewe nie (vs 5). Daarom gee die Heilige Gees

hier die geheim weg: Van jongs af behoort ons te wandel (loop) volgens die

Woord en gebooie van God (vs 7).

Hoe sal ’n jongmens reg lewe en gelukkig wees die res van sy/haar lewe?

“Deur hom te hou aan u Woord” (vs 9). So antwoord die skrywer sy eie vraag

namens ons en ons kinders. Daar is geen ander manier of resep vir geluk nie.

Die wêreld met sy verloklikhede en kleurryke aanbiedinge gee eintlik net

oppervlakkige en kunsmatige geluk. Die voorspoed en vreugde van die wêreld

is kortstondig en verganklik. Dit gaan so gou verby!

Die geheim van die Heilige Gees in Psalm 119 is dat ’n skoon lewe as jy

jonk is, uitloop op ’n rustige oudag en vredevolle sterfdag waarin jou rowwe

jongmenslewe nie ’n gewetenslas sal wees nie. Dié soort geluk bly vir altyd.

As die waagmoed en plesiere van jou jongmenslewe jou gewete voor God

besoedel en jy sukkel om daarvan vry te kom, mag jy egter weet dat Christus

daar is om vir oud en jonk in te tree, omdat Hy met sy bloed vir al ons sondes

versoening gedoen het.

Sing: Psalm 119:4

Ds. M (Maarten) van Helden (Centurion)

- 314 -

Dinsdag 11 Oktober

Skrifgedeelte: Johannes 7:10-19

Fokusgedeelte: Johannes 7:16-17

Leer deur ervaring

Jesus is tydens die huttefees besig om die mense te leer (vs 14). Hy het ’n

groot aanhang gekry. Mense wat eers oor hom gefluister het (vs 12), uit vrees

vir die Jode, het nou openlik oor Hom gepraat, en selfs die Jode was beïndruk

(vs 15).

Jesus is egter nie op aarde om mense te beïndruk nie, maar om die

koninkryk te proklameer. Hy leer die mense sodat hulle hul lewe sal verander

soos dit by die Koning en sy koninkryk pas. Wat hy eintlik in vers 17 leer, is

dat mense wat doen wat die wil van God is, al hoe meer sal verstaan dat Jesus

eintlik die Messias is.

Wie dus doen wat die Here sê, of wat binne die grense van die koninkryk

lewe, sal steeds beter verstaan dat Jesus eintlik die Koning is. Wie in die

verbond van God lewe en aan die eise van die verbond voldoen, sal steeds

nader aan God lewe, en dus ook beter en beter sy wil verstaan. Ons leer dus

ook deur ervaring.Slegs dié wat Jesus as die beloofde Messias raaksien, sal

ook die gawe kry om te hoor dat wat Hy leer, die wil van die Vader in die

hemel is.

As ons dus vandag en môre meer en meer probeer om te doen wat die Here

wil, sal God Self, natuurlik deur die Heilige Gees, ons ook nader aan Hom

bring. Dit is soos ’n beloofde kringloop: God beloon diegene wat Hom in alles

soek.

Wil jy die Here beter leer ken? Begin dus vandag om alles in jou vermoë te

doen om sy wil te gehoorsaam. So groei jou geloof en so eer jy jou God en jou

Koning!

Sing: Psalm 45:1, 6, 8

Ds. M (Maarten) van Helden (Centurion)

- 315 -

Woensdag 12 Oktober

Skrifgedeelte: Handelinge 2:37-42

Fokusgedeelte: Handelinge 2:41-42

Waarmee is die kerkmense so besig?

Jesus Christus het gely en gesterf, maar toe het Hy opgestaan en na die

hemel opgevaar. In die boek Handelinge word beskryf hoe sy apostels sy

opdrag uitvoer om die evangelie te verkondig, van Jerusalem tot aan die

eindes van die aarde (Hand. 1:8).

Ons teksvers staan aan die einde van die eerste preek van die apostel Petrus

in Jerusalem. Die Heilige Gees is uitgestort, en nou verduidelik Petrus dat die

Here sy profesieë vervul het: Christus is die vervulling van alles wat belowe

is. Op hierdie dag kom 3000 mense tot bekering! ’n Yslike groot gemeente

van Jode en nie-Jode in die hoofstad van Israel.

Ons teksvers beskryf eintlik net waarmee hierdie gemeente hulle besig

gehou het. Ons lees nie van uitstappies en fondsinsamelings en partytjies nie,

maar van die vier hoofsake waarmee kerkmense besig is.

Hulle is besig met die leer (toerusting uit die Skrif), die gemeenskap van

heiliges (koinonia), die diakonaat (onderlinge liefde) en aanbidding (erediens).

Die vier dinge wat die basiese kerkpraktyk uitmaak.

En daardie kerk groei! Na ’n kort tydjie word dit 5000! Die rede daarvoor

is in ons teks: Hulle het daarin “volhard” (NAV: hulle heelhartig daarop

toegelê). En in Handelinge 2:46, 47 lees ons dat hulle dit met blydskap en

eenvoud gedoen het, terwyl hulle God prys.

Kom ons dink weer ’n slag na oor wat ons doen en hoe ons dit van harte vir

die Here doen!

Sing: Psalm 2:6

Ds. M (Maarten) van Helden (Centurion)

- 316 -

Donderdag 13 Oktober

Skrifgedeelte: 1 Timoteus 4:6-16

Fokusgedeelte: 1 Timoteus 4:16

Sorg altyd dat jou lewenswandel in ooreenstemming is met wat jy ander

mense leer

Dit is nou maar eenmaal in ons sondige aard dat ons dikwels die splinter in

ander se oog makliker raaksien as wat ons die balk in ons eie oog raaksien

(Matt. 7:3 ev). Die Here leer ons in ons fokusvers dat ons altyd eers noukeurig

op ons eie lewenswandel moet let. Ek moet my eie woorde, gedagtes en dade

noukeurig ondersoek en sorg dat ek elke dag volgens die Woord van God

lewe.

Om egter te weet of ek getrou aan die Here leef, moet ek ook noukeurig sy

Woord (die leer) ondersoek. Ek moet die Bybel bestudeer en seker maak dat

ek weet wat die wil van die Here is. Om die wil van die Here te ondersoek en

te ken, is harde werk en daarom moedig Paulus vir Timoteus aan om daarin te

volhard. Ons moet nie te gou moeg word of tou opgooi nie. Paulus vergelyk

dit met harde liggaamsoefening waarmee jy moet volhard om die gewenste

resultaat te behaal. Ons moet volhard, want die Here openbaar die skatte van

sy Woord aan hulle wat hard werk om dit te ontdek.

Die belangrikste is egter om te sorg dat ons God in en deur Jesus Christus

beter leer ken (1 Tim. 4:10). Om God te ken, is die hoogste waarde van die

lewe, want Hy skenk die lewe aan dié wat in Hom glo. ’n Goeie, voorbeeldige

lewe sonder Christus is waardeloos. Daarteenoor is die ware leer sonder ’n

lewe waarin dit sigbaar word, ook waardeloos (Jak. 2:14 ev).

Die genadevoorreg van ’n lewe waarin ek op my eie lewenswandel let en

die Woord volhardend ondersoek, is dat mense wat na my voorbeeld kyk en

my getuienis oor God hoor, ook aan die reddende genade van God deel kan

kry.

Sing: Psalm 119-1:20

Ds. P (Piet) Venter (Potchefstroom-Oos)

- 317 -

Vrydag 14 Oktober

Skrifgedeelte: Titus 2:1-15

Fokusgedeelte: Titus 2:1

Vertel vir mense van Jesus Christus, Hy is die gesonde leer wat mense red

Dit lyk baie aantreklik as sommige gelowiges of kerkgroepe jou vertel dat

hulle baie ernstig is oor die onderhouding van sekere Ou-Testamentiese

voorskrifte, soos byvoorbeeld om net sekere tipes kos te eet. Hulle toewyding

om sekere feeste of feesvoorskrifte van die Ou Testament in stand te hou, lyk

baie voorbeeldig. Die terugkeer na die Saterdag as die “eintlike” Sabbatdag

word as die optrede van “ware” gelowiges voorgehou.

Dit is presies die soort ongesonde geloofspraktyke waarteen Paulus vir

Titus waarsku. Hierdie gelowiges sal baie oortuigend vertel dat hulle steeds

aan Jesus Christus as hulle Verlosser glo, maar dat uitlewing van hierdie

menslike voorskrifte nageleef moet word as teken van ware toewyding.

Hierteenoor gee die Here ons die opdrag om mense die “gesonde” leer te

vertel. Die woord wat hier vir “gesonde” gebruik word, kan ook vertaal word

met “korrekte”. Ons moet die korrekte of regte leer verkondig. Wat is dit? Dit

staan in Titus 2:14: Jesus Christus het volkome vir ons sonde betaal en

volkome vir ons die wet nagekom, sodat ons alleen in Hom die gesonde geloof

kan uitleef. Ons het niks meer nodig as geloof in Jesus Christus se volkome

versoening en voldoening (dat Hy die wet volkome vir ons nagekom het) nie.

Wie so in Hom glo, doen niks meer om iets tot hulle verlossing by te dra nie,

maar leef alleen ’n dankbare lewe waarin hulle aan die Here gehoorsaam is

omdat Hy hulle volkome gered het.

Niks meer as dit is nodig om ’n gesonde geloofslewe te hê nie.

Sing: Skrifberyming 5-3:1, 2

Ds. P (Piet) Venter (Potchefstroom-Oos)

- 318 -

Saterdag 15 Oktober

Skrifgedeelte: 2 Johannes 1 (verkieslik 1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: 2 Johannes 1:9

Hou binne die grense van die waarheid en bly so deur Christus in God

Ons leef in ’n wêreld waar daar vir ons geleer word dat daar geen vaste

waarheid is nie. Die moderne mens wil nie hê dat daar grense getrek word

tussen waarheid en leuen nie. Elkeen moet vir homself of haarself besluit wat

is reg en verkeerd.

Ons het in gister se dagstukkie gesien dat die waarheid verdraai kan word

om iets by die gesonde leer by te voeg. Vandag leer die Here ons dat die

grense van die waarheid oorgesteek kan word. Die valse leer kan dan meer as

ongesond word, dit kan dodelik giftig word en die leuen kan ’n mens sy

gemeenskap met God kos.

Die leuen waarteen Johannes sy lesers waarsku, is dat Christus nie waarlik

mens geword het nie. As dit so was, sou Hy nie namens die mens vir die sonde

van die mens kon betaal nie. Wie so glo, kan nie met God versoen word nie en

kan nie deur geloof in Christus, as Verlosser, gemeenskap met God hê nie.

Pas daarom op vir die leuen dat Christus nie deur ’n maagdelike geboorte

gebore kon word nie en dat Hy nie waarlik die Seun van God was wat ware

mens geword het nie. Ons moet die grense van die waarheid duidelik trek en

mense leer dat Jesus Christus waarlik mens geword het om as mens vir ons

sonde te betaal met die krag van sy Godheid. So bring Hy jou in heerlike,

verlossende en ewige gemeenskap met God.

Wie dit nie glo nie, het nie hierdie gemeenskap met God nie en kan nie

gered word nie. Dit is die grens wat God Self trek. Leef ook vandag binne die

grense van die waarheid en geniet die heerlike gemeenskap met God deur

Christus ons Here.

Sing: Skrifberyming 1-3:1, 3 (Melodie van Ps. 128 pas ook)

Ds. P (Piet) Venter (Potchefstroom-Oos)

- 319 -

Sondag 16 Oktober

Skrifgedeelte: Numeri 14:1-35

Fokusgedeelte: Numeri 14:24

God se diensknegte aanvaar sy Woord

Opstand en verwyt is die volk se reaksie wanneer hulle tien van die 12

verkenners se negatiewe verslag oor die beloofde land hoor. Wat is die rede

hoekom Israel se opgetree het? Ongeloof! Hulle het nie geglo dat God sy

woord kan hou nie. God het baie duidelik beloof dat Hy aan hulle die beloofde

land sal gee, maar nou dink Israel dat Hy dit nie kan doen nie!

Die gevolge is verskriklik! God wil die volk uitroei. Wanneer Moses vir

die volk pleit, sien die Here daarvan af om die volk uit te roei. Hy sien egter

nie daarvan af om hulle te straf nie. Sonde het altyd gevolge. Wanneer die

volk die beloofde land verwerp (en selfs terug wil gaan Egipte toe), sal hulle

nie die beloofde land sien nie.

In God se optrede leer ons twee dinge:

God is genadig. Hy bly getrou aan sy verbond en Hy wil vergewe.

God is regverdig. Vergifnis is nooit ten koste van sy eer en

regverdigheid nie.

Dat God genadig en regverdig is, sien ons in Jesus Christus wat vir ons

sondes betaal het sodat God gelowiges kan vergewe.

Twee van die 12 verkenners, naamlik Kaleb en Josua, sal wel die beloofde

land sien. God se diensknegte vertrou God en aanvaar sy Woord. Hulle praat

oor God en vertel vir ander van God se getrouheid, sy almag, regverdigheid en

verlossing – selfs al wil mense dit nie hoor of aanvaar nie.

Geliefde mede-dienskneg van God, aanvaar God se Woord en sy beloftes.

Leef dit uit en praat met ander daaroor. God se evangeliewoord is die enigste

oplossing vir ’n stukkende wêreld.

Sing: Skrifberyming 12-3:1, 2, 3

Dr. HM (Heinrich) Zwemstra (Pretoria-Annlin)

- 320 -

Maandag 17 Oktober

Skrifgedeelte: 1 Samuel 9:26 – 10:10

Fokusgedeelte: 1 Samuel 10:9 (OAV)

God verander sy diensknegte se hart

Samuel en Saul is alleen. Dan vat Samuel ’n kannetjie olie en gooi dit op

Saul se kop uit. Op dié manier sê die Here vir Saul dat Hy hom gekies het om

koning oor Israel te wees, en dat Hy hom vir sy werk as koning sal toerus.

Dink net hoe verbaas moes Saul gewees het! God is en was nog altyd die

Koning van sy volk, daar was nog nooit ’n mens as koning aangestel nie.

Israel bly God se besitting, maar Hy wil vir Saul gebruik om oor sy volk te

regeer. Samuel gee vir Saul drie tekens wat bevestig dat God hom tot koning

salf. Die eerste teken (vs 2) wys vir Saul dat hy nie verder na die donkies hoef

te soek nie. Hy kan die verlede agter hom sit en op sy rol as koning fokus. Die

tweede teken (vs 3-4) wys vir Saul daarop dat die Israeliete hom as koning sal

erken. Die brode was deel van die offer wat die mense by die heiligdom in

Bet-El gebring het. Die drie manne wat na Bet-El toe op pad was, sal dus nie

hulle brode vir enige verbyganger gee nie, maar net aan iemand wat ’n hoë

status het (soos bv. ’n koning). Die derde teken (vs 5-6) gee Saul die

versekering dat God hom die nodige gawes en vermoëns sal gee om ’n leier

vir Israel te wees.

Nadat Saul tot koning gesalf is en Samuel met hom gepraat het, het God vir

Saul ’n ander hart gegee. Met ander woorde: God het Saul innerlik verander

sodat hy sy werk as koning kon doen.

God gee aan gelowiges wonderlike tekens wat bevestig dat Hy ons verlos

het en geroep het om sy kinders te wees. Dink vir ’n oomblik aan hierdie

tekens …

Nou verander die Heilige Gees gelowiges se harte om God se diensknegte

te wees. Luister na God! Hy verander jou hart sodat jy Hom kan bely en sy

dienskneg kan wees!

Sing: Psalm 95:1, 4 (1936)

Dr. HM (Heinrich) Zwemstra (Pretoria-Annlin)

- 321 -

Dinsdag 18 Oktober

Skrifgedeelte: 1 Kronieke 29:10-19

Fokusgedeelte: 1 Kronieke 29:18

Wys jou dankbaarheid met jou bydrae

1 Kronieke 29:10-19 is ’n dankgebed wat Dawid gebid het nadat die volk

bydraes gebring het vir die bou van die tempel (wat Salomo later gebou het).

Vroeër het Dawid die verbondsark na Jerusalem toe laat bring, en hy het vir

Asaf en sy ampsgenote ’n lofpsalm laat sing (vgl. 2 Kron. 16:7-36). Nou, in 1

Kronieke 29, bid Dawid en hy loof en dank God vir die bydraes wat die volk

gebring het vir die bou van die tempel waarin die verbondsark later gaan staan.

In sy dankgebed prys Dawid die grootheid van God. Alle mag, heerlikheid,

roem en majesteit in die hemel en op die aarde behoort aan Hom. Alles in die

hemel en op die aarde is sy eiendom. Al die gawes (goud, silwer, brons, yster,

hout en edelstene) wat die volk met entoesiasme gegee het, was eintlik God

s’n. Selfs ’n mens se tyd op aarde is ’n gawe van God.

Die volk het dus maar net gegee van dit wat hulle by God gekry het.

Hierdie is ’n baie belangrike beginsel vir die gee van ons bydraes vir die kerk

van die Here. Watter deel (nie bedrag nie, maar persentasie) van die inkomste

wat die Here vir jou gee, gee jy vir sy kerk? Wys dit jou dankbaarheid vir die

manier waarop God vir jou sorg?

Die gesindheid waarmee ons ons bydraes gee, is belangrik. Die volk het

hulle bydraes met opregtheid gegee. Dawid bid dat die volk altyd met opregte

liefde vir die Here sal leef en hulle bydraes sal gee. Bid vandag dat jy, en die

gemeente waarvan jy deel is, ook met hierdie gesindheid sal leef en dankoffers

gee. Uit dankbaarheid vir God se genade en liefde vir ons in Christus.

Sing: Psalm 96:1, 6 (1936)

Dr. HM (Heinrich) Zwemstra (Pretoria-Annlin)

- 322 -

Woensdag 19 Oktober

Skrifgedeelte: Jeremia 11:18-23; 12:1-4

Fokusgedeelte: Jeremia 12:1-3a

Dit is vir my goed om naby God te wees

In die boek Jeremia is ’n hele paar sogenaamde “Belydenisse van Jeremia”,

dit wil sê private gesprekke (diskussies) tussen die profeet en God – soos

Augustinus later ook meesterlik sou doen in sy beroemde “Confessiones”

(Belydenisse).

Jeremia stel sy saak vir die Here. U ken my, Here, U sien my en toets my

gesindheid teenoor U (12:3). In die belydenisse praat die profeet sy hart uit

teenoor God. Ons kry insig in die stryd in sy binneste, sy ervaringe en

belewenisse.

In die tweede belydenis, Jeremia 12:1-4, handel dit oor die vraag rondom

die voorspoed van die goddeloses. Ten diepste gaan dit in hierdie belydenis

oor die vraag na die regverdigheid van God. Jeremia het hier geworstel met ’n

tipiese Ou-Testamentiese, maar in menige opsig ook nog ’n heel moderne,

probleem, naamlik die voorspoed van die goddelose.

Ook Asaf het in Psalm 73 oor die voorspoed van die goddelose gewroeg.

Sy aanvanklike dogma oor God is dat God goed is as daar voorspoed is –

vergelding/vergoedingsteologie. Dit is wanneer hy na die voorspoed van die

goddelose mense kyk. Algaande kom hy tot ander insigte. Soos die beryming

dit besing: “Maar nóú, hoe anders is dit my! Gods heiligdomme ingelei, straal

my ’n ander ligglans teë; ek sien hul end … dis gladde weë” (beryming Ps.

73:7).

Dit is dan dat hy vanuit ’n ander dogma oor God nadink: God is goed in sy

nabyheid. Wat my aangaan, dit is vir my goed om naby God te wees (Ps.

73:28).

Sing: Psalm 73:7, 10, 12 (1936)

Dr. PW (Pieter) Bingle (Emeritus)

- 323 -

Donderdag 20 Oktober

Skrifgedeelte: Handelinge 8:14-25

Fokusgedeelte: Handelinge 8:21

God se gawes is nie te koop nie

Deurgaans vind die leser in Handelinge dat die verkondiging van Jesus

teenstand van bose magte oproep. By ’n stad in Samaria gebeur dit dat ’n man

met die naam Simon met sy toorkunste en magiese krag van formules die

inwoners verstom (vs 9, 11) met kul jou hier, kul jou daar. Hulle het gesê: “Hy

is die Groot Krag wat ons God noem.” Van homself dink Simon dat hy iets en

iemand besonders is – die beliggaming van óf ’n Goddelike wese óf van God

Self met “bonatuurlike” kragte.

Simon se bekering is maar halfhartig (vs 18-24). Hy word deur die begeerte

gedryf om self groot te wees en hy is bereid om vir God se gawe(s) te betaal.

Petrus reageer besonder skerp met die verwensing dat Simon na die verderf

moet gaan. In hierdie werk is daar vir jou geen plek nie, want jou gesindheid

teenoor God is nie reg nie. Bekeer jou van hierdie dwaling en bid tot die

Here: miskien sal Hy jou hierdie gesindheid van jou hart vergewe (vs 21-22).

Simon se oordeelsfout is dat hy vir God se gawe wil betaal en nie glo dat

God dit verniet gee nie. Hy dink magies en begeer krag vir homself – dit gaan

om sy eie grootheid. Hy is afgunstig op ander en is in die sonde vasgevang.

Simon klink vroom, maar toon nie tekens van bekering nie. Dit gaan net om sy

eie belang. Sy totale gesindheid teenoor God is dus verkeerd.

’n Mens kan eers God se vrye gawes ontvang as jy jou eie grootheid

prysgee en ’n nuwe lewe in Christus leef.

Sing: Psalm 40:4, 8 (1936)

Dr. PW (Pieter) Bingle (Emeritus)

- 324 -

Vrydag 21 Oktober

Skrifgedeelte: 1 Korintiërs 1:10-13; 3:3b-9

Fokusgedeelte: 1 Korintiërs 1:10

Wees eensgesind beteken nié enerse gesindheid nie

Predikers staan op gelyke voet as dienaars van God

Paulus se raad is gevra oor verdeeldheid in die gemeente van Korinte,

waarvan hy stigter was en 18 maande daar gewerk het. Korinte was ’n

kulturele smeltkroes – verskeidenheid en kontraste ten opsigte van inkomste,

godsdienste, intellektuele bedrywighede en sedelike norme, ook bekend vir

korrupsie en onsedelikheid wat hoogty gevier het.

Paulus gebruik sterk uitdrukkings om die gemeente tot onderlinge eenheid

op te roep kragtens hulle verbondenheid met die Seun van God, Jesus

Christus.

Die verdeeldheid en onenigheid het ontstaan toe sekere lidmate aanhangers

of volgelinge geword het van verskillende predikers wat in die gemeente

opgetree het, soos Paulus wat stigter van die gemeente was, of Apollos wat as

filosoof uit Egipte sy prediking meer beredenerend ingeklee het. Party het

Petrus (Sefas) aangehang vanweë sy hoë aansien in die apostelkring, al het hy

nie in Korinte opgetree nie. Een groep het hulle bo al die ander verhef en

Christus vir hulle as leier toegeëien.

Die partyvorming was nie die gevolg van verskil in leer nie. Dit het in

sondige hoogmoed gewortel (13-16). Om die sonde van die partyvorming aan

te dui, wys Paulus daarop dat Christus tog nie aan net een groep kan behoort

nie, want almal behoort aan Christus. Hy kan tog nie verdeel word nie.

Tweedens mag mense nie met Christus gelykgestel word nie, so asof ’n mens

vir hulle gekruisig is.

Predikers staan op gelyke voet. Hulle is medewerkers in diens van God.

God skenk aan elkeen volgens die aard van sy taak sy eie beloning – of dit

“plant” of “natgooi” is. Dit is God wat laat groei (1 Kor. 3:6-8).

Sing: Skrifberyming 20-1:3, 4, 5, 6 (1936)

Dr. PW (Pieter) Bingle (Emeritus)

- 325 -

Saterdag 22 Oktober

Skrifgedeelte: Filippense 2:1-11

Fokusgedeelte: Filippense 2:5

Fokus op ’n gesindheid van selfvernedering en naastediens

Ons is besonder begenadigde gelowiges. Ons is getroos, omdat ons vas aan

Christus is. Ons het saam met Hom gesterf en opgestaan. Ons word deur sy

liefde aangespoor en leef in ’n innige band met die Heilige Gees. Ons het die

gawe van meegevoel en meelewing ontvang. Daarom kan die Here van ons

vra dat dieselfde gesindheid wat in Christus was, ook in ons moet wees.

Die gesindheid word in selfverloëning saamgevat. Christus, die Seun van

die heilige God, het Homself verneder deur selfs die vervloekte kruisdood ter

wille van ons te ondergaan. God het Hom tot die hoogste eer verhoog deurdat

Hy nou aan sy regterhand sit en regeer. Omdat ons verlos is, kan ons in sy

voetspore loop en onsself verneder deur teen selfsug te veg, deur te waak dat

ons eie eer soek en deur selfsugtig net aan ons eie belange te dink.

Ons kan met medegelowiges, al verskil ons van persoonlikhede en van

kultuur, een wees in liefde, een van hart en een van strewe, omdat Christus

deur sy Gees ons daartoe in staat stel. So kan ons onsself verneder deur ander

hoër te ag as onsself en hulle te dien, asook hulle belange op die hart te dra.

Dit is die gesindheid wat Christus van Homself aan ons bekendgemaak het.

In die moeilike tyd van verdeeldheid kan die strewe om Christus se

gesindheid uit te leef ons as Christene in ’n hegte eenheid saambind. Mag die

genadige God ons help om op ’n gesindheid van selfvernedering en

naastediens te fokus!

Sing: Psalm 133:1, 2 (2001)

Prof. BJ (Ben) de Klerk (Emeritus)

- 326 -

Sondag 23 Oktober

Skrifgedeelte: Hebreërs 3:7-19

Fokusgedeelte: Hebreërs 3:12

Fokus op ’n gesindheid van aanmoediging

Ons kan maklik in ons liefde vir die Here en mekaar verflou. Meer nog,

ons kan dalk sien hoe gelowiges besig is om van die lewende God afvallig te

raak. Wat moet ons reaksie wees as lidmate nie meer kerk toe kom nie, of

hulle gemeenskap met die gelowiges beëindig?

Daar is in elke gemeente en selfs in families mense wat neig om ’n

hartsverandering te ondergaan: hulle twyfel en raak onverskillig. Ons kan

maklik ons rug draai en niks daaraan doen nie. Die Here leer ons in hierdie

gedeelte hoe groot ons verantwoordelikheid teenoor sulke onverskilliges is.

Ons het nog tyd om iets te doen.

Vandag as jy sy stem hoor, doen iets! Solank daar nog ’n “vandag” is, kan

ons na mekaar omsien. Ons is mekaar se wagters en moet mekaar aanspoor

om nie van ons Here weg te dryf nie.

Misleiding deur mense wat die wetenskap verdraai of ’n verkeerde manier

van lewe aanleer, kan sulke mense se harte hard en koud maak. Ons is vas aan

Christus as ons self in ons vertroue op Christus en op sy verlossingswerk bly

volhard. Vertel vir mekaar van God se groot dade in jou eie lewe. Bring weer

die Blye Boodskap na mense wat van God en sy Woord weggegly het. Dan sal

ons die ewige rus uiteindelik ingaan.

As ons self of toelaat dat ander net meer en meer in ongeloof verhard, sal

ons soos die Israeliete net lyke in die woestyn bly en nie in God se rus ingaan

nie.

Sing: Psalm 95:4, 5 (1936)

Prof. BJ (Ben) de Klerk (Emeritus)

- 327 -

Maandag 24 Oktober

Skrifgedeelte: Filippense 3:7-16

Fokusgedeelte: Filippense 3:15

Fokus op ’n gesindheid van oorwinning

Vir ’n atleet wat in die belangrikste wedloop van haar lewe hardloop, is die

wenstreep die groot mikpunt. As sy oor die streep kan kom, kry sy die groot

toekenning, die oorwinnaarsprys.

Ons is op die lewensbaan en ons span ons in om as oorwinnaars bekroon te

word. Hoe span ’n gelowige hom/haar in? Deur toe te eien. Ons glo in

Christus. Ons diepste wens is om Christus nog beter te leer ken en om die krag

van sy opstanding in ons praktiese lewe te ervaar. Ons wens nie net nie, ons

span ons in om die verdienste van Christus nog meer toe te eien: sekerheid van

vergewing van sonde, die nuwe lewe in Christus, en liefde vir God en ons

naaste. Ons wil dit ons s’n maak, omdat Christus ons reeds syne gemaak het.

In ons inspanning maak ons ons los van verkeerde gedagtes, woorde en

optrede, en strek ons ons uit na wat voorlê: om so die heerlikheid van die

hemelse lewe in te trek in die lewe van elke dag. Ons oog is op die heerlike

einde, en daarom wil ons al nader aan daardie eindpunt van geestelike

volwassenheid beweeg. God het ons in Christus geroep om ons hande na die

prys uit te steek. Ons het nog nie alles nie, maar deur Christus en sy weldade

toe te eien, groei ons in geestelike volwassenheid.

Hoe moet ons gesindheid dan wees? Ons is meer as oorwinnaars, en

daarom behoort ons op ’n gesindheid van oorwinning te fokus.

Sing: Skrifberyming 5-4:2, 5, 6

Prof. BJ (Ben) de Klerk (Emeritus)

- 328 -

Dinsdag 25 Oktober

Skrifgedeelte: Deuteronomium 28

Fokusgedeelte: Deuteronomium 28:47, 48 (1983-vertaling)

Oudiovisuele geloofslesse op twee berge

Die boek Deuteronomium beskryf hoe Moses die twee kliptafels met die

tien gebooie by Horeb ontvang het. Min mense onder die gewone bevolkings

van destyds kon egter lees of skryf. Die gesproke woord en sigbare tekens was

dus ’n belangrike manier van kommunikeer.

Dis wat op die twee berge Ebal en Gerisim gebeur. Ses stamme moes op

Gerisimberg gaan staan en God se seën aankondig. Die ander ses stamme

moes weer vanaf Ebalberg die straf van die Here oor sondes uitspreek (Deut.

27). Inderdaad indrukwekkende onderrig uit die wet van God!

Ons teksvers sê eers dat ons die Here se gebooie aan ons kinders moet leer.

Deur die eeue is dit ’n opdrag waarsonder geen blywende toewyding aan God

moontlik is nie. Daar is seën daarin om jou kinders te leer om die Here opreg

te dien. Die volgende vers wys egter op ’n gevaar wat nie net destyds gedreig

het nie, maar vandag amper nog meer. Jesus sê Self ’n ryk mens kom moeilik

in die koninkryk van die hemel (Matt. 19:23).

Ons fokusverse waarsku dat vreugde en blydskap uit ons godsdiens kan

verdwyn as ons baie besit. Hoe dikwels sien ons dit nie vandag nie! Mense

draai die rug op God, hulle dink soos die ryk man in die gelykenis dat hulle

genoeg weggesit het en sonder God kan lewe. So iemand se godsdiens

verdwyn of raak oppervlakkig.

God se gebooie is vir ons en ons kinders bedoel – miskien veral vir ons wat

dikwels genoeg of selfs te veel besit: Leef jy soos ’n dankbare bedelaar voor

God, al het jy baie? Maak jy erns met Jesus se opdrag om jou eers vir die

koninkryk van God te beywer?

Jesus het sy lewe aan jou verlossing gewy. Is hierdie wete steeds die

belangrikste rigsnoer vir jou en jou kinders se lewe?

Sing: Psalm 19:3 (2001)

Ds. KA (Anton) Jansen van Rensburg (Emeritus)

- 329 -

Woensdag 26 Oktober

Skrifgedeelte: Johannes 1 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Johannes 1:10, 11

God is Immanuel: God met ons, ter wille van diepgevalle sondaarmense

Jesus, gebore in ’n stal. Sy medelye met ons sonde het Hom na ons flenter-

aarde laat kom, maar ons wou Hom nie tussen ons hê nie, sê Johannes 1:11.

Jesus het tussen mense opgetree wat Hom grootliks verwerp het. Die Bybel sê

ons moet selfs vir vreemdelinge tyd en plek maak. Tog was die broederhaat

van Jesus se eie volksgenote dikwels feller as xenofobie.

Die diep, skandalige verwerping was skreiend, want Hy het ’n hemelse

heerlikheid agtergelaat om aarde toe te kom. Hy was medeskepper met die

Vader, sê Johannes, maar dit alles gee Hy prys om vir ons verhongerde geslag

as die ewige Brood geopenbaar te word in Betlehem, huis van brood. Min van

ons aan die sondekant van die skeidslyn tussen God en mens begryp hoe groot

sy liefde vir ons ploeterende sondaars is.

Jesus het gelyk geword aan veel minder as die slegste waaraan ons

gewoond is. Gebore in ’n stal. Hy is die Een wat gevallenes, sondaars en

uitgeworpenes na die Vader toe sou lei. Straatkinders met koerant-komberse

sou Hom dalk vandag tussen hulle opgemerk het. Matteus en sy tollenaar-

vriende het sy teenwoordigheid waardeer. Die Fariseërs het Hom egter daaroor

verag (Matt. 9:11). Herodes maak van Hom ’n spotkoning. Jesus se eie

volksgenote skree: “Weg met Hom!” In Jesus se verhoor sien ons geen basiese

regverdigheid nie.

Hy het Homself verneder en in die gestalte van ’n mens aan ons mense

gelyk geword (Fil. 2:6). Heidene en Samaritane was tuis aan sy voete en in sy

hart. Toe sy dissipels kindertjies wou wegjaag, het Hy hulle nadergenooi

(Matt. 19:4). Dit het Hy vir ons sondaars gedoen. Dit is waarom Hy Immanuel

is: Jesus by ons, in elkeen van ons stukkende mense se sondebestaan.

Het jy elke dag plek vir Hom?

Sing: Skrifberyming 1-3:1, 3

Ds. KA (Anton) Jansen van Rensburg (Emeritus)

- 330 -

Donderdag 27 Oktober

Skrifgedeelte: Esra 6:19-22 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Esra 6:22

’n Feesdag vir almal (veral ons kinders)

’n Kleuter het eendag sy ouers sien nagmaal gebruik. Hy vra later of hy

ook soos hulle kan gaan “koffie drink”.

Wat ’n wonderlike geleentheid is so-iets nie om die betekenis van die

sakrament te probeer verduidelik aan ’n jong gemoedjie nie, al is die begrip

nog onvolmaak.

Israel moes ook hierdie visuele opvoedingsmetode toepas. Toe die pasga

ingestel is, het God beveel die hele gesin moet daaraan deel hê (Eks. 12 en

13). Wat hulle eet, was anders as alledaagse kos. Die ongesuurde brood was

minder smaaklik, met daarby bitter kruie. Nie geliefkoosde kinderkos nie!

Kindervrae oor die maaltyd was seker onvermydelik. Ouers moes dan vertel

hoe die Here hulle verlos het uit die bitter land, Egipte. Ongesuurde brood was

’n simbool van hulle belofte en begeerte om met sonde en onreinheid te breek.

Esra beskryf die vier van hierdie allerbelangrike fees eeue later. Die tempel

is herbou, en die volk vier weer vreugdevol fees. Agter hulle lê tragiese tye. In

Kanaän het Israel meer feesgevier oor afgode as dat God gedien is. Enkele

konings het soms die tempeldiens en pasga probeer herstel. Die uiteindelike

goddeloosheid van die volk het egter tot ballingskap in Babel gelei. Persiese

konings het later die herbou van die tempel toegelaat. Ons kan dus Israel se

vreugdevolle vier van Paasfees begryp. Met blye harte eet hulle ongesuurde

brode en bitter kruie. Paasfees is bedoel vir almal wat hulle met die

verlossingswerk van die Here wil assosieer. Destyds kon selfs besnede slawe

en vreemdelinge in die simboliese viering van God se genade deel.

Wat ’n kragtige opvoedingsmetode! ’n Fees van herinnering, ootmoed en

toewyding wat opreg gevier word. Wat sien jou kinders, jou buurman, of die

vreemdeling in ons land as jy die Here dien? Sien hulle ook jou uitbundige

vreugde omdat jy deur ons Paaslam, Christus, uit die ballingskap van sonde

verlos is?

Sing: Skrifberyming 5-3:4, 5

Ds. KA (Anton) Jansen van Rensburg (Emeritus)

- 331 -

Vrydag 28 Oktober

Skrifgedeelte: Job 8 (NAV)

Fokusgedeelte: Job 8:21

’n Vreugdevolle toekoms

’n Vreugdevolle toekoms … dit is sekerlik ’n wens in die hart van baie

mense – vir hulleself en vir hulle dierbares. Sou jy dit nie ook graag wil beleef

nie? Daar is immers so baie swaarkry en hartseer in die lewe.

Bildad sê in Job 8:21 dat dit nie net moontlik is nie, maar ook hoe dit jou

deel kan word. Bildad is een van Job se vriende wat hom kom besoek het om

hom by te staan en in sy ellende te ondersteun.

Een van die eerste vrae wat gewoonlik ná ’n tragedie soos wat Job

oorgekom het, is: Waarom? Bildad het in sy eerste deelname aan die gesprek

tussen Job en sy vriende ’n verduideliking gereed gehad: As ’n mens sondig,

word jy gestraf. ’n Goddelose mens wat God vergeet, vergaan soos ’n

papirusplant wat geen water kry nie. Vir Bildad is dit duidelik dat Job

gesondig het, daarom tref al die ellende hom. Terloops: die Here het later in

die boek Job duidelik gesê dat hierdie redenasie nie sonder meer korrek is nie!

Bildad sluit in ons teks darem op ’n positiewe noot af met die versekering

dat iemand wat opreg voor God leef, vreugde sal ervaar. “God verwerp nooit

die opregte nie …” (vs 20). God gee weer rede om bly te wees, Hy sal jou

weer die lewe laat geniet.

As jy dus ’n vreugdevolle toekoms wil beleef, leef naby die Here, glo in

Hom wat jou sondes om Christus wil vergewe, en geniet dankbaar sy genade

en seëninge.

Sing: Psalm 146:8 (1936)

Ds. Arnold H Mulder (Emeritus)

- 332 -

Saterdag 29 Oktober

Skrifgedeelte: Galasiërs 5:13-26 (NAV)

Fokusgedeelte: Galasiërs 5:22

Die vrug van die Gees

Het u al kennisgewings by besighede gesien soos: “Onder nuwe bestuur”?

Dit sê nie alleen dat ’n nuwe eienaar of bestuurder die besigheid bekom het

nie, maar dit skep ook by ’n mens die verwagting dat daar ’n nuwe en beter

atmosfeer geskep is met beter diens.

Dieselfde kennisgewing behoort ook op die lewe van elke gelowige

aangebring te word. Paulus se brief aan die Galasiërs handel veral oor twee

sake:

’n Mens kan slegs vryspraak van jou sonde kry deur geloof in

Jesus Christus;

Deurdat jy in Christus glo, hoef jy nie eers ’n lang lys van moets en

moenie na te kom om jou verhouding met die Here reg te maak

nie. Dis andersom: Omdat Christus ons skuld betaal het, is ons vry

om die Here ten volle te dien.

Die vraag is dus: Hoe leef iemand wat deur die geloof in Jesus Christus

verlos is? In Galasiërs 5 verduidelik Paulus dat ’n gelowige onder “nuwe

bestuur” lewe, onder beheer van die Heilige Gees. Dan is in jou lewe die

gevolg van die beheer van die Heilige Gees duidelik sigbaar.

In hierdie bekende verse word nege kenmerke genoem wat uit ’n gelowige

se lewe behoort te straal. Dis nie ’n lysie waarop jy by ’n paar dinge

regmerkies kan maak en tevrede voel nie. Almal saam vorm EEN pragtige

vrug van die Heilige Gees wat in beheer van jou lewe is.

Eerste op die lys staan LIEFDE – seker die belangrikste, maar die ander agt

spruit eintlik almal daaruit voort.

Vra die Here om vandag en elke dag hierdie vrug deur sy Gees ’n sieraad

in jou lewe te maak.

Sing: Psalm 1:2 (1936)

Ds. Arnold H Mulder (Emeritus)

- 333 -

Sondag 30 Oktober

Skrifgedeelte: Handelinge 2:22-28 (NAV)

Fokusgedeelte: Handelinge 2:28

Die lewenswandel met die Here bring vreugde

Is jou lewe ’n fees? Soms wel, soms nie, sal jy waarskynlik sê. Dis mos

hoe die lewe maar is.

Petrus preek op Pinksterdag in Jerusalem. Die uitstorting van die Heilige

Gees het plaasgevind op hierdie dag, wat al vir baie jare ’n bekende en

belangrike Joodse feesdag was. Die Israeliete het dan elke jaar die eerste

opbrengs van hulle oes aan die Here kom wy.

Petrus benut dadelik die geleentheid om die korrekte feite oor die

uitstorting van die Heilige Gees en die betekenis daarvan onder die aandag van

die skare te bring. Alles draai om die werk van Jesus van Nasaret wat vir die

begenadigde kinders van die Here gely en gesterf het. God het Jesus egter uit

die smarte van die dood kom verlos deur Hom lewend te maak. Die doderyk

kon Jesus nie gevange hou nie. Hy het opgestaan!

Dis die oes van die verlossingswerk van Christus dat almal wat in Hom

glo, sal lewe, al het hulle ook gesterwe. Dit maak hierdie Pinksterfees, hierdie

Oesfees, so besonders. Ter bevestiging hiervan haal Petrus in ons

fokusgedeelte uit Psalm 16:8-11 aan.

Dawid loof die Here in dié gedeelte oor die gawe dat die Here hom die

paaie van die lewe leer. Met so ’n lewenswandel is ’n mens altyd naby die

Here en daarin lê ware vreugde.

As jy dus ware lewensvreugde wil ervaar, moet jy die hand van sy Here

nooit loslaat nie. Hy leer jou die regte weg en vul deur sy genade jou hart en

lewe met vreugde, selfs in donker dae.

Sing: Psalm 16:5 (1936) / Psalm 16:4 (2001)

Ds. Arnold H Mulder (Emeritus)

- 334 -

Maandag 31 Oktober

Skrifgedeelte: Romeine 15:7-13 (NAV)

Fokusgedeelte: Romeine 15:13

Hoop, geloof, vreugde en vrede – vier hoekpilare van ’n Christen se lewe

Baie mense het nie baie hoop vir die toekoms nie. Miskien is jy ook een

van hulle. Daar gebeur inderdaad baie dinge rondom ons en dalk selfs met

jouself dat die horison maar bra donker lyk.

Die Here wil egter nie hê dat sy kinders sonder hoop moet lewe nie. Die

Bybel roep ons dan ook talle kere op om met hoop in ons hart te lewe, en gee

ook talle redes waarom dit inderdaad so kan wees.

In ons teksvers lees ons een van die wensbedes waarvoor Paulus in sy

briewe so lief was. Dit is asof hy vanuit sy geloof maar net nie kan ophou

hunker na die seën van die Here oor die kerk van Christus nie. Hy gebruik hier

vier belangike boustene van ’n gelowige lewe tot eer van God, naamlik hoop,

geloof, vreugde en vrede. Hy plaas hier die klem op hoop.

’n Christen moet moedig vorentoe kyk. God is die bron van hoop, en die

apostel se bede is dat Hy die Christene deur die geloof met vreugde en vrede

sal vervul sodat hulle hoop al hoe sterker kan word. Hulle uitsig op die

toekoms sal só al hoe skerper en helderder word. Net die Heilige Gees kan dit

bewerk.

In die tyd en omstandighede waarin ons lewe, behoort ons met hierdie

gebed elke dag te begin en deur te werk. Ons behoort elke dag met

dankbaarheid die vreugde en vrede te beleef wat God ons uit genade gee. As

ons dit doen, sal ons elke dag hoop hê.

Sing: Psalm 42:3, 5 (1936)

Ds. Arnold H Mulder (Emeritus)

- 335 -

- 336 -

Dinsdag 1 November

Skrifgedeelte: Psalm 55:1-9 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Psalm 55:5

’n Hart in benoudheid vasgevang

Miskien voel u tans bedreig deur mense. U is in omstandighede vasgevang,

te moeilik om te hanteer. Jy soek oral om hulp, en besef uiteindelik daar is

niemand wat jou nood verstaan en oplossings kan bied nie. Dan word ’n

gelowige se hart in benoudheid vasgevang en jou sorge gee jou geen rus nie.

Dawid het so ’n tyd van vervolging beleef. Hierdie Psalm kan wys na die

tyd in 2 Samuel 15 – 17 toe sy seun Absalom in opstand teen hom gekom het

en Agitofel, sy adviseur, hom verraai het. Hy vlug uit Jerusalem en vat sy

gevoel saam met die woorde: “My hart krimp inmekaar in my, doodsangs

oorval my …” Hy neem dan sy toevlug tot God en bid om sy redding, want

God is die Een wat hom nog telkens gered en bewaar het.

In sulke tye vind jy alleen by God jou troos. Praat met God oor jou nood en

stort jou hart voor God uit. Hy sal soos by Dawid op sy tyd instap en redding

bring. Daar was net Een wie se pleitroepe die Vader geïgnoreer het, en dit was

sy Seun wat aan die kruis moes uitroep: “My God, my God, waarom het U my

verlaat?” Jesus was van God die Vader verlaat, sodat Hy deur alles heen wel

by óns sal wees.

Al draai baie mense hulle rug op jou, al gaan die lewe skynbaar by jou

verby, kan jy weet dat jou naam ná sy kruisiging nog steeds op God se lys

gestaan het.

Sing: Psalm 138:4

Dr. JL (Jan) Venter (Emeritus)

- 337 -

Woensdag 2 November

Skrifgedeelte: Psalm 147:1-6 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Psalm 147:3

Gebroke harte kan weer spontaan ’n loflied vir God sing

Ons ervaar nie elke dag sigbare en hoorbare dinge wat ons tot lof en dank

aan God sal aanspoor nie. Laat ons dan konsentreer op dit wat ons wel van

God weet.

Die psalmdigter het oor die volk se lewe nagedink en besef dit is eintlik ’n

genot om God se lof te besing. Dit kom God toe, want Hy doen wonderlike

dinge. Kyk na sy wysheid in die geskiedenis: Dit is God wat Jerusalem weer

opbou en die verstrooide ballinge van Israel weer bymekaarbring. Kyk na sy

wondermag in die natuur: Hy het met miljoene sterre die uitspansel oopgesprei

en met sy hande uitgemeet.

Dit is verbasend dat God, besig met die hele wêreld se instandhouding, ook

nog sy liefdevolle aandag aan gewone mense gee. Die Almagtige God is só

ryk in genade dat Hy nie by die hulpeloses, die gebrokenes van hart, verbykyk

nie. Hy sien hulle hartseer, hulle wonde en verliese, hulle talryke mislukkings

en teleurstellings raak.

God kyk dieper as net ons gevoelens aan ons lyf. Hy kyk of ons soos die

ballinge daar op pad terug na Jerusalem boete en berou oor ons sondes het. Hy

wil daardie hart genees wat oor ons foute huil, ons verharding met dit wat

verkeerd is.

Gaan kyk na jou lewe en jy sal sien hoeveel keer Jesus Christus ook jou

sondes met sy bloed bedek het. Erken al die kere waar Hy jou genees het en sy

Gees jou weer op jou pad versterk het. Vind jy dit dan nog moeilik om ’n

loflied te sing?

Sing: Psalm 147:1, 2

Dr. JL (Jan) Venter (Emeritus)

- 338 -

Donderdag 3 November

Skrifgedeelte: Psalm 34:1-11 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Psalm 34:3

’n Hart vol lof aan God vuur ander aan om saam te sing

In hierdie Psalm dink Dawid terug aan nog ’n keer toe sy lewe in

doodsgevaar was. Hy dink aan die gebeure in 1 Samuel 21:12-15. In sy nood

om van Saul af weg te kom, het Dawid na hulle aartsvyande, die Filistyne,

gevlug. Hulle herken hom as die groot krygsman van Israel wat sy

tienduisende verslaan het. Om homself voor koning Akis (in die Psalm

Abimelek genoem) te beskerm, het hy waansinnig opgetree en gemaak of hy

kranksinnig is. Gevolglik het koning Akis hom nie veel aan Dawid gesteur

nie, en as nog ’n kranksinnige weggejaag.

Dawid sien God se hand daarin dat hy kon wegkom. God het hom

weereens uit doodsgevaar gered. Dawid prys die Here en sê dat God se lof

altyd op sy lippe sal wees. Hy wil God se lof besing, sodat dié wat ook op een

of ander wyse swaarkry en beangs is, dit sal hoor. Hulle moet ook weet dat

hulle met vertroue in God nie teleurgesteld sal staan wanneer hulle om sy hulp

en genade pleit nie.

Ongeag ons swakhede en sondes, wat ons soms soos waansinniges laat

optree en ons eie ondergang bewerk, sodat ons moet vlug, sien Jesus Christus

ons nog raak en Hy hoor ons pleitroepe. Toe duistere magte gekom het om

Hom gevange te neem, het Hy hulle nie probeer ontwyk nie, maar tegemoet

gestap (Luk. 22:53). Hy het Homself oorgegee sodat ons wat in Hom glo,

telkens weer vry kan kom.

Kan ander al by jou ’n loflied hoor omdat die Here jou genadig was, jy die

motorongeluk oorleef het, jy weer ná kanker gesond kon word? Is dit nie tyd

dat ons ons stilswye voor ander moet verbreek nie?

Sing: Skrifberyming 1-4:1, 4

Dr. JL (Jan) Venter (Emeritus)

- 339 -

Vrydag 4 November

Skrifgedeelte: Eksodus 15:1-13

Fokusgedeelte: Eksodus 15:8

God se redding laat mense sing!

’n Volk wat die magtige verlossingsdaad van God beleef het, kan nie

anders nie, hulle sing van dankbaarheid!

In Eksodus 14 het die volk Israel hom in die moeder van alle

doodloopstrate bevind. Ons ken die verhaal so goed. Agter die Israeliete kom

die Egiptenaars aangejaag, waarskynlik in ’n halfmaanposisie versprei, gereed

om aan te val. ’n Skrikwekkende gesig: 600 van die farao se beste strydwaens,

asook al die ander Egiptiese strydwaens, elkeen met ’n bemanning van drie

(Eks. 14:7). Vóór die Israeliete lê die see met sy skuimende watermassa. Hulle

is vasgevang, skaakmat. Dis ’n hopelose situasie.

Dan sê die Here vir Moses: “Lig jou kierie op …” (Eks. 14:16). En dan

volg die een groot verlossingsdaad van God in die Ou Testament. As Israel

sien hoe kragtig die Here teen Egipte opgetree het, kom die lied van Eksodus

15 spontaan oor hulle lippe: “Ek wil tot eer van die Here sing …” Dis Hy wat

die water soos ’n muur laat staan het! Dis Hy wat die watermassas laat stol het

(vs 8)!

Hierdie verlossingsdaad kry sy volle betekenis as Jesus Christus aarde toe

kom en deur sy kruisdood en opstanding sy volk uit die slawerny van die

sonde uitlei, ons uit die kloue van die dood verlos!

Hoe kan ons dan anders? Ons moet steeds van dankbaarheid sing!

Sing: Skrifberyming 2-6:1, 3, 5, 7

Ds. WJ (Kobus) Botha (Bloemfontein-Noord)

- 340 -

Saterdag 5 November

Skrifgedeelte: Deuteronomium 10:12-22

Fokusgedeelte: Deuteronomium 10:12

Onthou!

Byna die hele Deuteronomium is preke van Moses, waar hy met die volk

praat net voordat hulle die land Kanaän binnetrek. Hulle staan op die rand van

die beloofde land. Voor hulle lê die land van melk en heuning – die land wat

die Here aan hulle beloof het.

In hierdie land woon egter vreemde mense met hulle eie gode. Dit gaan vir

die Israeliete se geloof in die Here ’n groot toets wees. Die mense van Kanaän

is mense wat die knie voor afgode buig, wat hulle met toordery en waarsêery

ophou.

As deel van die gesprek wat al by Deuteronomium 6 begin het, herinner

Moses die volk nou: “Israeliete, voordat julle in Kanaän kan intrek, moet julle

onthou: ‘Die Here is ons God, Hy is die enigste Here’” (Deut. 6:4). Dan sê hy

verder: Nou is dit al 40 jaar wat Hy in die woestyn vir ons gesorg het.

Onthou julle? Wie is dit wat vir Egipte met die plae getref het, wat ons uit

Egipte verlos het? Wie het vir 40 jaar in die woestyn vir ons manna en

kwartels gegee om te eet? Wie het elke keer vir ons water voorsien?

Onthou, dis die Here. Onthou, so het God vir ons gesorg deur sy Seun na

die aarde te stuur. Dis Hy wat ons met die enigste ware God versoen het.

Moses maak dan hierdie gevolgtrekking wat in Christus sy volle betekenis

kry: “En nou, Israel, die Here jou God vra net dat jy Hom moet eer, sy wil

moet gehoorsaam, Hom moet liefhê en dien met hart en siel” (vs 12).

So wys ons ons dankbaarheid!

Sing: Psalm 107:1, 10 (1936)

Ds. WJ (Kobus) Botha (Bloemfontein-Noord)

- 341 -

Sondag 6 November

Skrifgedeelte: Josua 22:1-8

Fokusgedeelte: Josua 22:5

Dankbare mense dien die Here

Ná al die oorloë teen die volke wat in Kanaän gewoon het, het Israel

uiteindelik daar gevestig. Die stamme Ruben, Gad en die een helfte van die

Manasse-stam het reeds hulle grondgebied aan die oostekant van die Jordaan

gekry, maar die weerbare manne van hierdie stamme moes eers die ander nege

en ’n half stamme help om die land wes van die Jordaan te verower. Ná die

suksesvolle inname word die weerbare manne nou na hulle gebied oos van die

Jordaan teruggestuur.

Nou is dit al ’n hele paar jaar later. Die Here het rus en vrede in die land

gegee. Josua was teen hierdie tyd al baie oud. Die dag van sy afsterwe was nie

meer ver nie. En nou – voor hy sterf – roep hy hierdie stamme (Ruben, Gad en

een helfte van Manasse) bymekaar om hulle vir oulaas op te skerp en te

vermaan: “Sorg net dat julle die gebod en die wet wat Moses die dienaar van

die Here julle opgelê het, getrou onderhou, naamlik om die Here julle God lief

te hê en volgens sy wil te lewe, sy gebooie te onderhou, aan Hom getrou te bly

en Hom met julle hele hart en siel te dien” (vs 5).

Met hierdie woorde sê Josua: God het Hom aan ons verbind. Hy het hierdie

land aan ons gegee soos Hy lankal beloof het. Die hoogtepunt sien ons daarin

dat God sy eie Seun geoffer het, sodat Hy vir ewig ons God sal wees. Dat ons

die nuwe aarde sal beërf. Ons kant van hierdie verbond (verbintenis) is om

Hom nou lief te hê en te dien met ons hele hart. Dit pas by mense wat werklik

dankbaar is.

Sing: Psalm 89:1, 3 (1936)

Ds. WJ (Kobus) Botha (Bloemfontein-Noord)

- 342 -

Maandag 7 November

Skrifgedeelte: 1 Samuel 1:9-19

Fokusgedeelte: 1 Samuel 1:15

God hoor én verhoor ons gebede

Ons ken Hanna as Elkana se seergemaakte, bespotte, kinderlose vrou. Wat

elke jaar ’n hoogtepunt vir haar moes wees wanneer hulle familie offers

gebring het, was jaar na jaar ’n foltering. Jaar na jaar het sy gevoel sy is

verwerp.

Ken jy die gevoel om verwerp te wees? Voel jy soms jy is ’n mislukking?

Toe, een jaar toe sy weer die foltering ervaar, het sy haar siel voor God

uitgestort. Sy het haar binneste leeggemaak. Eli, die priester, het haar eers van

dronkenskap verdink, maar toe hy agtergekom het wat in haar hart omgaan,

het hy haar verseker dat sy in vrede kan gaan. Nie lank daarna nie, het Hanna

swanger geraak en aan ’n seun geboorte gegee.

Hanna se geskiedenis is nie vir ons ’n waarborg dat ons presies sal kry wat

ons vra wanneer ons ons siele voor die Here uitstort nie. Ons het egter die

versekering dat ons gebede verhoor sal word, want ’n Priester wat groter as Eli

is, tree vir ons by God in. God se eie Seun tree vir ons in. Hy ken die lyding

van hierdie wêreld.

Daarom kan ons ook verseker weet “dat God alles ten goede laat meewerk

vir dié wat Hom liefhet” (Rom. 8:28). Ons kan met ons lewens voortgaan, ook

wanneer dinge op ons pad kom wat nie vir ons sin maak nie.

Sing: Skrifberyming 5-4:1, 3, 5, 6

Ds. EJ (Edmund) de Beer (Laeveld)

- 343 -

Dinsdag 8 November

Skrifgedeelte: 1 Samuel 10:17-27

Fokusgedeelte: 1 Samuel 10:26

God gee krag en moed

Toe Saul as koning gesalf is, het sy nuwe onderdane op twee uiteenlopende

maniere gereageer: een groep het saam met hom gegaan en die ander groep het

minagtend en wantrouig gevra: “Hoe sal hý ons red?”

In daardie dae is die Israeliete gereeld aangeval en soms jare lank

onderdruk. Dit is in hierdie tyd dat hulle – teen God se wil in – ’n koning

gevra het. God het ’n koning gegee en in sy genade sy Gees aan hom gegee

sodat hy sy taak kon verrig (1 Sam. 10:6, 10). Die manne wat Saul minagtend

behandel het, het nie net Saul gewantrou om hulle te red nie. Hulle het ook

God, wat Saul aangewys het, gewantrou. Die dapper manne wie se harte deur

God geraak is, het anders gereageer. Al was die omstandighede donker, het

hulle saam met die jong en onervare koning gegaan. God het aan hulle moed

gegee.

’n Mens raak maklik moedeloos oor negatiewe goed wat gebeur. Tog het

ons ’n Koning wat veel magtiger is as koning Saul. Ons Here Jesus regeer

vanwaar Hy aan God se regterkant sit. Deur sy Gees gee Hy moed in ons harte

om aan Hom getrou te wees en op Hom te bly vertrou. God se Gees werk

geloof en moed, en op sy tyd gee Hy uitkoms waar dit vir ons onmoontlik lyk.

Sing: Psalm 46-1:1

Ds. EJ (Edmund) de Beer (Laeveld)

- 344 -

Woensdag 9 November

Skrifgedeelte: Efesiërs 5:6-20

Fokusgedeelte: Efesiërs 5:19

God se Gees laat ons jubel

Soms word met Christene gespot, omdat hulle nie die sogenaamde “lekker

dinge” van die lewe mag doen nie. Omdat Christene nie die “lekker dinge” –

eintlik sondige dinge – mag doen nie, neem mense aan dat Christene se lewe

sonder blydskap en vreugde is. Is dit so?

Paulus wys vir ons met ’n treffende beeld dat dit wat in jou aangaan, jou

optrede bepaal. Te veel drank in jou liggaam lei tot losbandigheid. Dit is tog

nie regte lewensblydskap nie.

In plaas daarvan om ons met drank vol te maak, kry ons die opdrag om ons

met God se Gees te vul. Waar God se Gees ’n mens lewe vol maak, het dit ’n

positiewe uitwerking op ’n mens se lewe en hoe mens optree. Daarvoor het

Christus juis gekom – om ons sondes weg te neem en dat ons deur sy Gees

lewe in oorvloed mag hê.

Al woon God se Gees reeds in elke gelowige, wil God ook hê dat ons Hom

sal vra dat sy Gees ons vol maak. Waar sy Gees mens vul, word jou diepste

innerlike, jou hart, geraak. Omdat jou hart verander, verander jou lewe om al

hoe meer God se beeld te vertoon. Jy wil nie meer deel hê aan ’n sondige

lewenstyl nie. Jou manier van leef verander en jy ervaar vreugde en vrede wat

net van God af kom. Jy jubel en sing. Jou lewe word ’n lied van danksegging.

Dit is ’n blydskap en vreugde sonder ophou, anders as die kortstondige vals

vreugde wat sonde bring.

Sing: Skrifberyming 8-1:1, 2

Ds. EJ (Edmund) de Beer (Laeveld)

- 345 -

Donderdag 10 November

Skrifgedeelte: 2 Samuel 12:1-14

Fokusgedeelte: 2 Samuel 12:13

Ken jou sonde – LEWE!

Dawid het gedink dat sy sonde met Batseba en die moord op Uria geheim

sou bly ná sy vinnige huwelik. Die Here stuur egter vir Natan na Dawid met ’n

sprekende gevallestudie: ’n Ryk man wat sy baie besittings spaar, neem die

enigste besitting van ’n arm man, ja, sy hele lewe, om ’n besoeker te trakteer.

Dawid, wat reeds ’n jaar in sonde leef, word só deur Natan se vertelling

geraak dat hy die skuldige genadeloos veroordeel. Vreesloos bring Natan die

boodskap: Jy is die man!

’n Vreeslike oordeel word oor Dawid en die geslagte wat volg,

aangekondig. Dawid ontvang die aangekondigde straf wat by die sondes wat

gedoen is, pas: Swaard en onkuisheid verwoes Dawid se huis. Sy viervoudige

vergeldingsoordeel tref hom: die pasgebore seun van Batseba sterf, asook drie

ander kinders – Amnon, Absalom en Adonia.

Dawid het berou, en God vergewe hom. Dawid sterf nie, want uit hom

moet die Verlosser van die wêreld gebore word. Jesus Christus het sy bloed

gestort tot ’n volkome versoening van al ons sondes. Ook het die Heilige Gees

in ons harte kom woon.

Ondanks al God se genade oor hom pleeg Dawid nogtans die verskriklikste

sondes … en ons? Spreek ons lewe van die wonderlike vergewing van sondes

en die inwoning van die Heilige Gees in ons harte?

Sing: Psalm 51:3 (1936)

Ds. S (Simon) Hibbert (Koster)

- 346 -

Vrydag 11 November

Skrifgedeelte: 2 Samuel 18:1-18

Fokusgedeelte: 2 Samuel 18:14

Hou ons rekening met die gevolge van die sonde?

Kyk maar na Dawid en Batseba. Al is hulle sondes vergewe, ontkom hulle

nie die gevolge daarvan nie. Drie van hulle kinders is reeds dood, en nou het

die rebelse opstand van Absalom uitgekring tot ’n volskaalse burgeroorlog

met drie bevelvoerders en drie afdelings soldate en 20 000 wat alreeds

gesneuwel het.

Ten spyte van die vaderlike versoek van Dawid om “saggies” met die jong

Absalom te wees (hierdie versoek word op die moordtoneel herhaal), druk

Joab drie spiese deur Absalom wat weerloos tussen hemel en aarde aan sy nek

hang. Dan blaas hy die ramshoring om te sê die leier van die opstand is dood

en alles is verby. Joab handel sommer die vernederende begrafnis af deur

Absalom in ’n kuil in die bos te gooi en hom met klippe toe te stapel.

Dawid het deur sy sonde van ontrou en moord ook nagelaat om sy kinders

deur voorbeeld te lei. Hy het die ouerlike verbondsonderrig nagelaat.

Kom ons evalueer opnuut ons eie leefwyse. Kom ons vra biddend dat die

Heilige Gees ons ons sonde en nalatigheid betyds sal laat sien. Kom ons raak

al meer en meer betrokke by ons kinders, sodat ons hulle nie net deur woorde

nie, maar veral deur dade sal inlei in die wonderlike genade van die Here wat

so duidelik met die soendood van Christus aan ons bewys is.

Sing: Psalm 32:3 (1936)

Ds. S (Simon) Hibbert (Koster)

- 347 -

Saterdag 12 November

Skrifgedeelte: 1 Konings 2:35-47

Fokusgedeelte: 1 Konings 2:44

Kosbare genade vra ononderbroke toewyding

In hierdie gedeelte vind ons die oorgang van die koningskap van Dawid na

sy seun Salomo. Salomo voer onafgehandelde sake ten opsigte van verskeie

mense uit.

So kyk hy nou ook na die saak van Semeï, die vloeker van Dawid. Semeï is

reeds deur Dawid van ’n sekere dood gered, met sy terugkeer na Jerusalem ná

sy vlug voor Absalom (2 Sam. 19:21-23). Nou word hy weer gespaar deurdat

Salomo hom toelaat om in Jerusalem te woon. Daar is net een voorwaarde: hy

mag Jerusalem nie verlaat nie. Dit word deur ’n wedersydse eed bekragtig (vs

42, 43). Semeï se drostende slawe laat hom egter van die eed vergeet en hy

vertrek na Gat sonder om die koning eers te raadpleeg. Salomo se

diplomatieke verteenwoordiger wat help om die slawe te eien, lig Salomo

daaroor in. Semeï het geen verweer nie. Die teregstelling word deur

leërowerste Benaja buite die paleis volvoer.

Hoe is dit met ons gesteld? Is ons hart en siel betrokke by die onverdiende

genade van die Here wat ons so mildelik deur die soendood van Jesus Christus

ontvang het? Of is dit so dat ons, sonder om ’n oog te knip en ten spyte van al

ons ja’s voor die Here, deur enige aardse gebeure afgetrek word van dit wat

God van ons vra?

Onthou die les van Semeï: verwaarloos die genade en dra die volle straf.

Sing: Psalm 116:7, 8 (1936)

Ds. S (Simon) Hibbert (Koster)

- 348 -

Sondag 13 November

Skrifgedeelte: 2 Kronieke 15:1-15

Fokusgedeelte: 2 Kronieke 15:15 (1933/53- en 1983-vertaling)

’n Volkome hart bring vreugde in die werk van die Here

Is jy bly as jy iets in die kerk kan doen? Vind jy vreugde in jou dienswerk

as ouderling, diaken of lidmaat? Vreugde sê iets van ons innerlike oortuiging

waarmee ons die Here dien.

Koning Asa was een van die goeie konings van Juda. Hy was een van die

min van wie gesê kon word dat sy hart “volkome al sy dae” was (2 Kron.

15:17, 1933/53-vertaling). Hy het die moed gehad om die afgodsbeelde uit die

gebied van Juda en Benjamin te verwyder en die verbond met die Here te

bevestig. Die verbond het behels dat hulle die Here met hulle hele hart en siel

sal gehoorsaam, en dit kon hulle gewillig en met vreugde doen.

’n Volkome hart beteken nie dat iemand volmaak en foutloos, sonder

sonde, is nie; dit beteken dat jy op God vertrou met jou hele bestaan en dat jy

die regte dinge wil doen. Die hart van ’n mens het immers met alles van sy

bestaan te doen. Die hart het veral met die emosies, gedagtes, wil en liefde van

die mens te doen.

Deur Jesus Christus se verlossing word ’n volkome hart vir ons moontlik.

Toe koning Asa nie meer met sy volkome hart op die Here vertrou het nie,

maar koning Ben-Hadad van die Arameërs nader en herinner aan ’n vroeëre

verdrag tussen hulle as hy bang raak vir koning Baesa van Israel, word hy

bestraf!

Dien jy die Here van harte?

Sing: Psalm 32:1, 4 (2001)

Dr. J (Jan) Lion-Cachet (Klerksdorp)

- 349 -

Maandag 14 November

Skrifgedeelte: Nehemia 4

Fokusgedeelte: Nehemia 4:6 (1933/53- en 1983-vertaling)

Sit jou hart in jou werk

Een van die faktore wat ons baie keer daarvan weerhou om met oorgawe

vir die Here te werk, is die terugslae wat ons van tyd tot tyd ervaar. Ons begin

met entoesiasme werk, maar met die eerste terugslag verloor ons sommer

belangstelling.

Nehemia se pogings om die mure van Jerusalem te herbou, was nie sonder

enige probleme nie. Met die aanvang van die bouwerk gaan dit

klopdisselboom. Dan ervaar Nehemia egter wat baie van ons ook al ervaar het,

naamlik teenkanting. Wanneer kerkmense probeer om iets tot uitbreiding van

God se koninkryk te doen, kry hulle baie keer met teenkanting te doen. Soos

in die geval van Nehemia, kan dit in die vorm van woede, sarkasme,

dreigemente, ontmoediging, bangmaakstories of bloot net negatiwiteit gebeur.

Gelowiges moet egter nie moed opgee nie, want Jesus Christus het nie met

ons moed opgegee nie. Hulle behoort daarop te reageer deur tot die Here te

bid, hulle harte in hulle werk te sit, waaksaam te wees en gefokus te bly. Om

jou werk vir die Here van harte te doen, beteken dat jy nie nét met jou hande

besig is nie, maar ook van binne uit – ten volle oortuig en met die regte

gesindheid – besig is.

Ons kan nie bekostig dat ons aandag deur valse leraars afgelei word en ons

só ons hoofdoel vergeet nie. Ons moet met die werk van die Here besig bly,

om die evangelie van God se liefde en sy verlossing uit te leef en te verkondig.

Sing: Psalm 4:4 (1936)

Dr. J (Jan) Lion-Cachet (Klerksdorp)

- 350 -

Dinsdag 15 November

Skrifgedeelte: Job 7:11-21

Fokusgedeelte: Job 7:17 (1933/53- en 1983-vertaling)

God dra die mens op die hart

Het jy al ooit so gevoel? “Ek wil nie meer nie … laat my staan” (Job 7:16).

In moedeloosheid roep Job uit.

Die bemoeienis wat die Here met Job maak, druk swaar op hom. Hy voel

asof die Here hom uitgesonder het om hom te toets en op die proef te stel. Sy

seuns en dogters is dood en sy eie liggaam is vol pynlike swere. Hoekom laat

die Here hom nie nou maar met rus sodat hy in kalmte kan heengaan nie? Die

Here hoef nie bang te wees dat hy iets teen Hom sal doen nie; die lewe van ’n

mens is, in verhouding met die ewigheid by God, tog maar ’n nietigheid!

God maak bemoeienis met sy kinders op die aarde. Dit wat vir Job swaar

was om te verstaan, is vir Dawid ’n groot seën om te begryp. Psalm 139 gaan

ook oor God se konstante bemoeienis met sy kinders, en ons moet in

verwondering daaroor staan. Ons staan in ’n verbondsverhouding met God

deur ons geloof in sy Seun, Jesus Christus. Ons moet Hom elke dag beter leer

ken.

Sou dit nie wonderlik wees as ons almal kan sê dat ons eerste gedagte as

ons in die oggend wakker word, oor God is nie – en dan aangaan om aan Hom

te dink die hele dag lank. Hy dra ons immers op die hart!

Sing: Psalm 139:1, 12 (1936)

Dr. J (Jan ) Lion-Cachet (Klerksdorp)

- 351 -

Woensdag 16 November

Skrifgedeelte: Job 29; Matteus 5:7

Fokusgedeelte: Job 29:13; Timoteus 2:22

Die hart van die mens – Om te gee, maak ’n mens gelukkiger as om te

ontvang!

Job gee vir ons ’n kykie op die goeie ou dae toe die HERE nog sy hand oor

Job gehou het, voor al die moeilikheid begin het. God se lig het Job gelei. Job

en sy kinders en almal wat van hom afhanklik was, kon die voorspoed geniet

wat God oor hom uitgestort het. Job was dié leier in sy gemeenskap – hy is

deur die jongmanne gerespekteer en die ander leiers het stilgebly om Job se

raad te hoor.

Ons sien dan ook iets van Job se hart. Sy bewoënheid oor die behoeftiges.

Hy is geëer omdat hy reg aan die armes, swakkes en verdruktes laat geskied

het eerder as om hulle in eiebelang uit te buit. Hy het na blindes en kreupeles

uitgereik. Job het iets geweet wat die HERE Jesus later sou leer, en dit is om

te gee, maak ’n mens gelukkiger as om te ontvang!

Job het geglo dat sy goeie lewe vir hom groot voorspoed sou bring – ’n

lang, sorgelose lewe sonder tekort; elke dag nuwe krag en eer. Hy was

vriendelik en goedgesind teenoor alle mense en daarom was hy soos ’n koning

onder sy mense.

Is daar ’n mooier beskrywing in die Bybel van ’n hart en gees van

barmhartigheid as hierdie? Ja, Job was skatryk, maar niks het hom groter

vreugde gegee as om die ellendiges te help nie. Kan daar ’n groter uitdaging

vir dissipels van die HERE Jesus wees as om Job hierin na te doen?

Geseënd, salig is dié wat barmhartig is, want aan hulle sal barmhartigheid

bewys word!

Sing: Psalm 112-2:1-3

Dr. D (De Wet) Saaiman (Krugersdorp)

- 352 -

Donderdag 17 November

Skrifgedeelte: 2 Timoteus 2:14-26

Fokusgedeelte: 2 Timoteus 2:22

Die hart van die mens – Vlug weg en jaag na!

Wanneer ’n mens jonk en vol lewenslus is, dan is daar allerhande dinge

wat jou brand – avontuur, rykdom, roem. Vir die jong man is daar sy

jagtersinstink wat hom dryf na alle uiterstes – veral as daar ’n jong, mooi

bokkie in sy gesigveld verskyn – van die soort wat ’n rok dra. Dan begin sy

begeertes hom te brand. Dikwels raak ’n jong vrou se hormone ook totaal

deurmekaar as die held in haar lewe mooi en sterk en begeerlik is.

Timoteus was ’n jong man in sy laat dertigs toe Paulus hierdie brief aan

hom skryf. “Vermy die begeertes wat vir ’n jongmens gevaar bring”, skryf

Paulus. Eintlik staan daar letterlik: “Vlug weg van begeertes.”

Paulus se waarskuwing aan Timoteus is egter nie net negatief nie – daar is

ook ’n positiewe deel: “Streef na opregtheid, geloof, liefde en vrede, saam met

almal wat uit ’n rein hart die HERE aanroep.” Die woordjie “streef” kan ook

vertaal word met “jaag”. Vlug weg van jou begeertes en jaag die goeie na!

’n Rein hart onder die beheer van God se Gees vlug weg van die sonde en

beywer hom vir die dinge van die HERE. “Geliefdes, hierdie beloftes is ook

vir ons. Laat ons ons dan reinig van alles wat liggaam en gees verontreinig, en

ons in gehoorsaamheid aan God volkome aan Hom toewy” (2 Kor. 7:1).

’n Rein hart is ’n hart wat die begeertes wat ’n jongmens in gevaar bring,

ten alle koste vermy en na opregtheid, geloof, liefde en vrede jaag. Hoe meer

’n mens laasgenoemde najaag, hoe minder kan verkeerde begeertes ’n vatkans

op jou lewe kry. Vermy dus die begeertes wat ’n jongmens in gevaar bring!

Sing: Psalm 119-1:4

Dr. D (De Wet) Saaiman (Krugersdorp)

- 353 -

Vrydag 18 November

Skrifgedeelte: Psalm 24; Matteus 5:8

Fokusgedeelte: Psalm 24:4

Die hart van die mens – God kyk na ons hart!

Wanneer God na ons harte kyk, wat sien Hy? Elkeen van ons het ’n

uiterlike en ook ’n innerlike lewe. Die uiterlike is daar vir almal om te sien,

maar die innerlike lewe word saamgestel uit ons gedagtes, ons gesindheid en

ons motiewe.

Net jy en God weet wat binne-in jou aangaan. So baie van ons dra maskers.

Uiterlik sien die mense een ding, maar diep binne-in ons is iets heeltemal

anders besig om te gebeur.

Die uiterlike en die innerlike praat nie dieselfde taal nie. Wat ons moet

besef, is dat God die innerlike mens kan sien. Uiterlik kan ons mekaar ’n rat

voor die oë draai, maar ons kan God nie bluf nie.

God wil hê ons innerlike en uiterlike moet ooreenstem, ons moet die

maskers afgooi, ons moet deursigtig raak, slegs dan kan ons die waarheid leef.

God wil hê ons moet suiwer van hart wees.

Neem vandag inventaris van jou lewe, maak vrede waar nodig, vergewe

jouself en andere, soos God ons vergeef het deur Jesus Christus. Vra die

HERE om jou te help om jou innerlike en uiterlike in lyn te kry, sodat Hy jou

kan seën en deur jou kan werk.

Wie in God se teenwoordigheid staan, moet rein hande en suiwer harte hê.

God wil hê dat ons lewe verander tot sy eer en in ooreenstemming kom met sy

wil. Sulke verandering begin altyd van binne af. Gelowiges verander nie van

buite af binnetoe nie, maar andersom: van binne af buitentoe.

Dis egter net die Heilige Gees wat hierdie interne verandering kan bewerk,

vra Hom vandag om dit te doen. Geseënd is dié wat rein van hart is, want

hulle sal God sien!

Sing: Psalm 24-2:1-4

Dr. D (De Wet) Saaiman (Krugersdorp)

- 354 -

Saterdag 19 November

Skrifgedeelte: Psalm 45:1-17 (1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: Psalm 45:1

Jou hart ontroer deur die Koning en sy Bruid?

Hierdie Bruilofslied van die Koragiete is wonderlik gestruktureer!

Inleiding: vers 1 en 2; die Bruidegom: vers 2 tot 9; die Bruid: vers 10 tot 16;

en slot: vers 17 en 18. Die digter se hart is in beroering en borrel oor in

emosievolle woorde oor die Bruidegom en sy bruid.

Wie is die Bruidegom? Oorspronklik moontlik een van die koningseuns,

dalk Salomo, maar gou is dit duidelik: dit gaan hier oor Een wat baie meer is.

• Hy is skoner as die mensekinders

• Genade is uitgestort op sy lippe

• God het Hom geseën vir ewig

• Selfs sy troon is vir ewig

• En sy septer is regverdigheid

• Daarom sal die volke Hom loof vir ewig en ewig

Die profeet Jesaja noem hierdie Bruidegom die Kind wat vir ons gebore is,

op Wie se skouer heerskappy is. Wonderbare Raadsman, Sterke God, Ewige

Vader en Vredevors. Hy sê ook nog van Hom dat Hy soos ’n loot opgespruit

het en soos ’n wortel uit droë grond. Dat Hy geen gestalte of heerlikheid gehad

het dat ons Hom sou aanskou nie. Ware God en ware mens.

En sy Bruid? Sy is begeerlik vir die Koning, met kleding van gouddraad.

Johannes noem haar kleding rein en blink fyn linne – die regverdige dade van

die heiliges. Hierdie bruid gaan met vreugde en gejuig die Koning se paleis

binne en onderwerp haar aan haar Bruidegom-Koning.

Kom jou hart nog in beroering wanneer jy oor jou Koning en sy kerk dink

en praat?

Sing: Psalm 72:8, 9 (1936)

Ds. BC (Ben) Smit (Pretoria-Meintjeskop)

- 355 -

Sondag 20 November

Skrifgedeelte: Hooglied 5:2-7 (1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: Hooglied 5:4b

Die Bruidegom se toewyding laat ons hart brand van liefde vir Hom

Hoe logies en verstandig klink ons verskonings nie wanneer ons uitstel om

ander se liefde te beantwoord. Die bruid vertel hier hoe haar geliefde laatnag

van ’n reis teruggekeer het. Ondanks die uur het hy haar opgesoek. Hy klop en

roep na haar as sy suster, sy vriendin, sy volmaakte. Dan kom haar

verskonings:

• Dis laat.

• Om oop te maak, sal sy eers moet aantrek.

• Haar voete wat gewas is, sal sy weer moet vuil smeer op die stowwerige

vloer.

Tog talm die Bruidegom nog. Hy steek sy hand deur die deuropening en

gooi ’n flessie mirre uit as bewys van sy liefde. Dit laat haar verkrummel.

Haar hart kom in beroering oor hierdie volkome toewyding en liefde van haar

Beminde. Dan, as sy die deur oopmaak, is dit egter te laat. Hy het vertrek! Sy

het te lank gehuiwer! Hy moes op haar wag. Nou roep sy en sy soek, maar Hy

antwoord nie! Wat ’n verskrikking!

Hoe dikwels stel ons nie ons geliefdes teleur met mooiklinkende

verskonings vir ons eie laksheid nie? Die ergste is dat ons dit ook doen met

ons Hemelse Bruidegom. Hoe laat ons Hom nie staan om te klop en te klop

nie! As Hy dan wegraak, is die klag van ons gewete helder en duidelik:

• Jy het uitgestel!

• Ander dinge was vir jou belangriker!

• Jy het sy genademiddele verag!

Genadiglik is sy vertrek nie permanent nie, maar vir ons tugtiging, sodat

ons sal leer om die bewyse van sy liefde nie te versmaai nie.

Laat jou hart daarom weer in jou binneste opspring as Hy sy vol hand deur

jou deur kom steek.

Sing: Psalm 45:1, 2 (1936)

Ds. BC (Ben) Smit (Pretoria-Meintjeskop)

- 356 -

Maandag 21 November

Skrifgedeelte: Markus 7:1-13

Fokusgedeelte: Jesaja 29:13

God of tradisie?

Jesus het die Fariseërs van toneelspel beskuldig. Agter ’n masker van

navrae oor die optrede van sy dissipels skuil daar vyandskap teen Jesus. Hulle

kla oor onrein hande, maar hulle eie hande drup reeds van Jesus se bloed.

Daaroor, sê Hy, het Jesaja al treffend geprofeteer in Jesaja 29:13. Die

oordeel wat Jesaja oor die profete en sieners aangekondig het, was geestelike

verblinding. Hulle sou wees soos iemand met ’n oop boek, maar hulle kan dit

nie lees nie. Dit wat die HERE klinkklaar voor hulle duidelik maak, sal hulle

nie begryp nie.

Die Fariseërs het sulke blinde leiers van ’n blinde volk geword. Omdat

hulle vir die volk menslike voorskrifte voorhou sodat hulle erediens leë

tradisies geword het, maak die HERE hulle nou blind. Blind sodat dat hulle

Hom nie as die Messias sal herken nie. Blinde leiers word die voorgangers wat

die volk in die afgrond inlei. Net soos hulle leraars, was ook die volk skuldig

daaraan dat hulle God eer met hulle lippe, maar hulle hart is ver van Hom

verwyder.

Blinde voorgangers is God se oordeel oor ’n volk wat Hom net met die

lippe eer, terwyl hulle hart ver van Hom af is.

• Dis net deur die Gees se werk in ons dat ons erediens hartediens bly.

• Net as die Gees in jou voorganger werk, bly sy oë en sy ore oop vir God se

lig en sy Woord.

Bid en dank God vir hierdie werk van sy Gees in menseharte.

Sing: Psalm 40:4 (1936)

Ds. BC (Ben) Smit (Pretoria-Meintjeskop)

- 357 -

Dinsdag 22 November

Skrifgedeelte: Jeremia 4:7-18

Fokusgedeelte: Jeremia 4:14

’n Gereinigde, onverdeelde hart!

Soms kan ’n mens jou eie grootste vyand wees. Juda was dikwels hulle eie

grootste vyand deurdat hulle God nie met ’n onverdeelde hart gedien het nie.

Hulle het die Here gedien, maar daar was ook plek vir afgode in hulle harte.

Hulle het die Here dus nie met onverdeelde harte, gereinigde harte, harte

sonder bose planne gedien nie. Hulle grootste vyand was dan ook nie die

Babiloniërs wat hulle bedreig het nie, maar die boosheid wat hulle in hulle

harte rondgedra het.

Ja, ons maak dikwels dieselfde fout en dien die Here halfhartig.

Jeremia vermaan die volk daaroor en gee genadiglik ook die oplossing vir

hierdie lewensgevaarlike probleem: “Jerusalem, reinig jou hart van die kwaad,

dat jy behoue kan bly. Hoe lank sal jy nog bose planne in jou omdra?” (vs 14).

Die oplossing is om ons harte van die kwaad te reinig en om alle bose planne

uit ons harte te verwyder.

Die oplossing is dus eintlik nuwe harte! Net die Heilige Gees kan hierdie

nuwe harte gee. God belowe in Esegiël 36:26, 27: “Ek sal julle ’n nuwe hart

en ’n nuwe gees gee, Ek sal die kliphart uit julle liggaam uithaal en julle ’n

hart van vleis gee. Ek sal my Gees in julle gee en Ek sal maak dat julle

volgens my voorskrifte leef en my bepalings gehoorsaam en nakom.”

Hierdie belofte is natuurlik met Pinkster vervul, en daarom is dit nou al

moontlik vir kinders van die Here om met gereinigde, onverdeelde harte te

lewe!

Sing: Skrifberyming 14 (8-1):1, 2

Ds. HPM (Malan) van Rhyn (Pretoria-Noord)

- 358 -

Woensdag 23 November

Skrifgedeelte: Matteus 5:1-12

Fokusgedeelte: Matteus 5:8

’n Rein hart lei tot die ewige lewe

In hierdie Skrifgedeelte maak Jesus die verskil tussen gelowiges en

ongelowiges baie duidelik. Hy noem die eienskappe wat gelowiges in hierdie

wêreld behoort te vertoon.

Dit is duidelik dat hierdie nie eienskappe is waarmee ons gebore word nie.

Nee, dit is eienskappe wat God alleen deur sy Gees aan jou kan gee. By elkeen

van hierdie Godgegewe eienskappe word daar boonop ’n belofte gegee. In

hierdie geval: “Geseënd is dié wat rein van hart is, want hulle sal God sien”

(vs 8).

Mense wat rein van hart is, is nie net uiterlik rein nie, is nie net op die oog

af rein nie. Nee, hulle harte, hulle diepste innerlike, is rein gemaak. God het

dit deur sy Gees gedoen. As jou hart rein gemaak is, sal jy egter ook rein lewe,

want die stand van jou hart bepaal jou lewenswyse. As jou hart rein gemaak is,

is jy begerig om God bo alles lief te hê en jou naaste soos jouself. As jou hart

rein gemaak is, dan wil jy die Woord van die Here in alles gehoorsaam en wil

jy alle sonde in jou lewe uitroei. As jou hart rein gemaak is, wil jy die Here nie

halfhartig nie, maar heelhartig dien.

Die belofte wat hieraan gekoppel is, is dat dié wat rein van hart is, God sal

sien, met ander woorde dat hulle die ewige lewe sal beërwe en vir ewig in God

se heerlike teenwoordigheid sal lewe.

Mag God vandag aan elkeen van ons die genade gee om te lewe soos

mense wie se harte Hy gereinig het!

Sing: Psalm 9:7 (1936)

Ds. HPM (Malan) van Rhyn (Pretoria-Noord)

- 359 -

Donderdag 24 November

Skrifgedeelte: Matteus 6:19-24

Fokusgedeelte: Matteus 6:21

Is jou skat op die regte plek?

Baie mense dien God nie met ’n onverdeelde hart nie. Te veel wil vir God

en vir Mammon, die geldgod, in hulle harte plek maak. Hulle liefde vir God

word dus deur gierigheid bedreig. Hulle wil graag aardse skatte bymekaar

maak, maar darem ’n paar hemelse skatte ook.

Jesus wys egter op die tydelikheid en die verganklikheid van aardse

rykdom en op die ewigheidswaarde van hemelse rykdom. Daarom sê Hy ook:

“Waar jou skat is, daar sal jou hart ook wees” (vs 21).

Daarom moet ons seker maak ons weet waar ons skat is. Is dit in die

wêreld, of is dit in die hemel? Is dit by baie besittings, of is dit by God? Kan

dit in rand en sent gemeet word, of is dit onmeetbare geestelike dinge? Jesus

gee egter die baie duidelike opdrag: “Moenie vir julle skatte op aarde

bymekaarmaak waar mot en roes dit verniel en waar diewe inbreek en dit steel

nie. Maak vir julle skatte in die hemel bymekaar, waar mot en roes dit nie

verniel nie en waar diewe nie inbreek en dit steel nie” (vs 19, 20).

As jou skat op die aarde is, sal ’n mens dit baie duidelik aan jou

lewenswyse kan sien. As dit by God in die hemel is, sal ’n mens dit ook aan

jou lewenswyse kan sien. Dit is wat Jesus bedoel as Hy sê: “Waar jou skat is,

daar sal jou hart ook wees” (vs 21).

Mag God aan ons die genade gee dat ons skat op die regte plek sal wees,

sodat ons hart ook op die regte plek sal wees!

Sing: Psalm 119:6 (1936)

Ds. HPM (Malan) van Rhyn (Pretoria-Noord)

- 360 -

Vrydag 25 November

Skrifgedeelte: Matteus 11:25-30

Fokusgedeelte: Matteus 11:29

Die teenstrydige wonderkarakter van Christelike rus

Die eenvoudige mense aan wie God die geheim van die Christelike rus

bekendmaak, is die ware gelowiges. Die rede waarom “slim” en “geleerde”

mense nie hierdie rus kan verstaan nie, is omdat die opdragte van Jesus in ons

Skrifgedeelte logies nie eintlik sin maak nie.

Volgens Jesus sal die ware rus gevind word wanneer: (a) jy, doodmoeg

gejaag, tog nog bereid is om iewers heen te gaan, (b) jy, reeds oorlaai, nog

verder iets opneem, (c) jy iets aanleer wat reeds bekend is, en (d) jy uiteindelik

dit “vind” wat tog nie weg was nie. Kom ons kyk na elkeen van hierdie

oënskynlik verwarrende uitsprake:

Vermoeide mense word uitgenooi om by Jesus “te kom” (Matt.

11:18a). Dit beteken gelowige oorgawe aan sy almag, genade

(verlossing) en regering.

Wat hulle moet opneem, is Jesus se juk (Matt. 11:29a). Om die juk

“op te neem”, was ’n bekende oproep van rabbi’s aan hulle

volgelinge. Die juk wat die volgeling moes opneem, was om te

weet wat die rabbi weet, te doen wat die rabbi doen, en te word wie

die rabbi is.

In hierdie konteks moet ons die bekende sagmoedige en nederige

hart van Jesus so leer ken (Matt. 11:29b) dat ons self ook met

hierdie gesindheid begin leef.

Die rus wat dan gevolglik in jou lewe neerdaal, word eintlik deur

alle mense gesoek. Tog was dit nooit weg nie, maar altyd by Jesus

beskikbaar. Hy gee dit (Matt. 11:29c) aan elkeen wat gelowig

“kom”, “opneem” en “leer”. Hy is die goeie Herder. Na water waar

rus is, lei Hy jou heen (Ps. 23:2).

Sing: Skrifberyming 17-2:5, 7, 8

Dr. WC (Wim) Vergeer (Krugersdorp)

- 361 -

Saterdag 26 November

Skrifgedeelte: Matteus 12:33-37

Fokusgedeelte: Matteus 12:34c

Waar die hart van vol is, loop die mond van oor

Gaan u nou ’n wag voor u mond plaas en baie meer noukeurig op u woorde

let? Noudat u gehoor het dat ons op die oordeelsdag rekenskap van elke (selfs

“ligsinnige”) woord moet gee en dat ons op grond van ons woorde

vrygespreek of veroordeel gaan word?

Wanneer Jesus ’n man wat besete is en nie kan sien of praat nie, van die

duiwel bevry en gesond maak, skryf die Fariseërs hierdie wonder toe aan die

werk van Beëlsebul, die aanvoerder van die duiwels (Matt. 12:24). Hulle doen

dit om Jesus by die mense verdag te maak en om sy toenemende invloed en

gewildheid te bekamp. Hulle kan die wonder nie ontken nie. Diep in hulle

harte weet hulle ook dat Jesus bewys het dat Hy sterker as die duiwel is, maar

hulle haat en veragting vir Jesus verhoed hulle om dit te erken. Daarom sê

hulle liewer dat Jesus ’n bondgenoot van die duiwel is.

Dit is die gesindheid teenoor Jesus wat in die oordeelsdag die deurslag sal

gee. Wat hierdie gesindheid is – haat of liefde – kan nie weggesteek word nie.

Vroeër of later word dit in woorde en dade sigbaar.

Erken dus eerder vandag weer dat Jesus die “goeie boom” is; die ware

wingerdstok, die Bron van redding en van alles wat goed is. Bly deur die

geloof altyd op Hom geënt, sodat jou mond (en jou lewe) tot in die

oordeelsdag kan oorloop van goeie dinge (Joh. 15:5).

Sing: Psalm 1-1:1, 2

Dr. WC (Wim) Vergeer (Krugersdorp)

- 362 -

Sondag 27 November

Skrifgedeelte: Lukas 2:51-52

Fokusgedeelte: Lukas 2:51c

Die moederhart – God se stoorkamer

Die moederskoot is God se werkkamer (Ps. 139), maar die moederhart is

God se stoorkamer. Daarin bêre Hy alles wat die moederliefde kan voed –

meer as genoeg vir ’n hele leeftyd.

Dit is nodig omdat ons met ouerskap altyd iewers tussen seën en swaard

staan. Maria moes hoor: “Geseënd is jy onder die vroue” (Luk. 1:43), maar

ook: “’n swaard sal deur jou siel gaan” (Luk. 2:35). Kinders kan die lewe

met vreugde vul, maar ook onmeetlike droefheid veroorsaak. Maria sou dit by

krip en kruis beleef. Oor dit alles seëvier egter die liefde. ’n Ouer bly liefhê,

ongeag. “Kan ’n vrou haar baba vergeet?” (Jes. 49:15).

Selfs in die ongelowige moederhart plaas die Here die intuïtiewe band

tussen moeder en kind, wat reeds voor geboorte bestaan. Dit word met die

ervaring van geboorte, die eerste oogkontak, geluide, lag, woorde, treë, tande

en nog duisende ander ervarings aangevul. Wanneer die tyd kom, gaan die

moeder na haar hart en oordink al die mooi dinge wat God daar weggesit het

(Luk. 2:19).

In die gelowige moederhart plaas God egter ook nog iets meer. Hy plaas

daar die troosryke wonder van die kindjie se verhouding met God. Niks troos

en verwonder só soos God se verhouding met en liefde vir ons kinders nie.

Hierdie wete bring ook die regte uitsig op moederliefde, naamlik dat dit op sy

beste ’n weerkaatsing van die onuitputlike en ewige verbondsliefde is wat God

in sy Seun aan ons en ons kinders bewys het.

Sing: Skrifberyming 2-4:1, 2

Dr. WC (Wim) Vergeer (Krugersdorp)

- 363 -

Maandag 28 November

Skrifgedeelte: Deuteronomium 4:14-24 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Deuteronomium 4:19

Maak seker waarop jy jou hoop vestig!

Ook hier aan die einde van November weet ons dat ’n mens nie sonder

hoop kan lewe nie. Sonder sekerheid dat jy krag en moed, troos en vrede sal

kry, sou niemand vir die volgende dag of die volgende jaar kans sien nie.

Uit hierdie baie ernstige vermaning van die Here teen afgodery weet ons

egter hoe belangrik dit is dat jy seker maak waarop jy jou hoop vestig. Eintlik

lees ons in vers 19 nie die woord “hoop” in die oorspronklike Hebreeus nie.

Letterlik vermaan Moses die volk om nie afbeeldings van enigiets as afgode te

vereer nie, en ook nie so na enige hemelliggaam (soos die son en maan en

sterre) op te kyk om dit te vereer en te dien nie (soos in die 1953-vertaling).

Dit lyk dalk of die fokusgedeelte sommer op die (vertaalde) klank af gekies is.

Afgodery is mos om nie op God alleen te vertrou nie, om iets anders te hê

waarop jy jou hoop vestig (HK So. 34). As ’n mens dink jy kan vir jou

toekoms staatmaak op mensgemaakte dinge of selfs op iets anders in die

skepping, dan soek jy jou eie ondergang. Dan mis jy God se sorg en trou. Dan

kom jy te laat agter Hy is ’n verterende vuur. Pasop vir afgode, jou lewe is op

die spel!

Moses het self God se straf beleef toe hy op homself vertrou het om vir die

volk water uit die rots te laat kom.

Die troue God van die verbond, wat sy volk uit Egipte verlos het, het ons

ook deur Jesus van die afgode verlos. Die God wat ons deur Jesus syne

gemaak het, is ons vaste Hoop. Op Hom kan ons vertrou!

Sing: Skrifberyming 1-1:6, 7

Ds. GNV (Nico) Botha (Emeritus)

- 364 -

Dinsdag 29 November

Skrifgedeelte: Rut 1:7-17

Fokusgedeelte: Rut 1:11-13

Ware hoop is realisties

Vir God is enigiets moontlik! Dit was vir Hom moontlik om selfs vir

Abraham en Saraï in hulle ouderdom ’n kind te gee en die maagd Maria met

die Verlosser swanger te laat wees. Om Jesus wat gekruisig is, uit die dood op

te wek. Hy bring deur sy Gees mense tot geloof en bekering! Hy kan dit doen!

Hy doen sulke heerlike dinge ook in ons lewe!

Tog is daar omstandighede waarin ’n mens nie anders kan nie as om soos

Naomi te wil sê: “Dit is onmoontlik.” Sy weet dit is onrealisties om te dink dat

sy nog weer seuns kan hê met wie Orpa en Rut eendag kan trou. Dit help nie

om op so iets te hoop nie. Al is Hy in staat om enigiets te doen.

Geloof in die almagtige God maak ons nie wensdenkers wat op die

onmoontlike hoop nie. Nee, geloof laat ons met vaste hoop daarna uitsien dat

die Here sy beloftes sal waar maak, op sy tyd en op sy manier. Geloof gee Rut

die sekerheid (ware hoop) dat Hy ook in die vreemde land haar God sal wees.

Geloof maak dit vir ons moontlik om selfs hartseer omstandighede te kan

aanvaar en vrede te kan kry oor wat Hy in ons lewe beskik. Ons hoop as

gelowiges by ons sterwende geliefde is die sekerheid dat elkeen wat in Jesus

glo, sal lewe, al het hy gesterf. Ons hoop by die graf van my kindjie is dat my

Vader in die hemel my deur sy Gees sal troos en my sal dra.

Ons het alle rede om met sekerheid daarna uit te sien dat sy koninkryk al

hoe duideliker gesien sal word in die lewe van mense, ook in ons eie lewe, en

om vol hoop vir die wederkoms van ons Here Jesus te bid!

Is dit ook waarop jy hoopvol wag?

Sing: Psalm 128:1, 4 (1936)

Ds. GNV (Nico) Botha (Emeritus)

- 365 -

Woensdag 30 November

Skrifgedeelte: 2 Samuel 16:1-4; 19:24-30 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: 2 Samuel 16:4

Vals hoop is ’n selfsugtige wens

In die volksmond is hoop meestal eintlik niks anders as selfsugtige wense

nie. Selfs in droogtetye, byvoorbeeld, as boere bid dat dit gou sal reën, “hoop”

vakansiegangers dat dit nie sal reën nie sodat hulle die sonskyn kan geniet!

So “hoop” Siba, die dienskneg van Saul se kleinseun, Mefiboset, ook ewe

skynvroom dat hy altyd koning Dawid tevrede sal stel en die koning se guns

sal geniet. Hy kom na die vlugtende koning Dawid toe met allerhande

lekkernye, en met die storie dat Mefiboset nie gekom het om die koning te

ondersteun nie; dat Mefiboset gedink het hy sal self as koning van Israel

aangewys word.

Met die geskenke en die storie hoop Siba om koning Dawid se guns te wen.

Uit hoofstuk 19 weet ons egter dis nie waar nie! Hy het in werklikheid die

gebreklike Mefiboset doelbewus in die steek gelaat sodat hy nie na Dawid toe

kon kom nie, want hy het geweet dit sal vir die koning ’n groot teleurstelling

wees. Ten spyte van Saul se haat teen hom, het Dawid mos sy vriend Jonatan

se seun, Mefiboset, in sy eie huis soos een van sy gesin versorg, en nou moet

hy hierdie nuus hoor!

Wat in Siba se hart leef, het niks te doen met hoop nie, maar is net bedrog

en selfsug.

Christus, ons Verlosser, is ons enigste hoop. Daarom moet ons onsself

afvra of ons hoop vir onsself en ons kinders en ons land ware hoop is wat aan

God vashou, wat Hom in Jesus aan ons bekendgemaak het. Ook ons hoop vir

die toekoms van sy kerk? Is dit werklik Christelike hoop of maar net selfsug?

Ware hoop is op God se beloftes gebou en op sy eer gerig!

Sing: Psalm 130:4 (1936)

Ds. GNV (Nico) Botha (Emeritus)

- 366 -

- 367 -

Donderdag 1 Desember

Skrifgedeelte: Deuteronomium 4:12-20 (1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: Deuteronomium 4:19

Aan God verbind deur Jesus, wat die hemel na die aarde gebring het

Die oortreding van die eerste (geen afgode) en die tweede gebod (geen

afbeelding van God) was ’n wesenlike gevaar onder Israel, omdat hulle die

HERE nooit gesien het nie. Daarom mag hulle nie beelde maak van enige

mens, dier, voël of vis nie, en ook nie van iets in die hemelruim nie. Dit raak

hulle lewe.

God is ’n jaloerse God! Die volk aan wie Hy Homself verbind het, mag nie

sy wet oortree nie. Hy het die dinge in die hemel gemaak en uitgedeel om in

diens van al die volke op aarde te wees, en nié sodat mense daarvoor sal

neerbuig en dit dien nie! In die smeltoond van Egipte het die HERE sy volk

getemper om juis nie soos die ander volke te wees nie.

Israel is egter keer op keer verlei om te doen soos die heidene doen. Eers

toe God sy Seun deur die smeltoond van hierdie sondebesmette mensdom op

aarde gestuur het, is al tien gebooie ten volle in Hom vervul. Hy is die ware

Beeld van die onsienlike God, deur Wie dit die Vader behaag het om alles met

Homself te versoen nadat Hy deur die bloed van sy kruis vrede gemaak het.

Nou slaan ons ons oë op na die hemel, en agter die son en die maan en die

sterre, agter die hele hemelse leër van geskape dinge, sien ons die God en

Vader van ons Here Jesus Christus wat ons in Christus geseën het met alle

geestelike seëninge in die hemele!

Sing: Psalm 89:3 (1936)

Ds. JH (Harry) Cilliers (Reitz)

- 368 -

Vrydag 2 Desember

Skrifgedeelte: Rut 1:5-17 (1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: Rut 1:11-13, 17b

Om Jesus in ons toekoms te sien

Ons ken Naomi se swaarkry en leed. Baie gelowiges weet hoe bitter dit is

om ’n geliefde deur die dood te verloor. Baie weet wat dit is om met die

HERE te worstel, omdat dit voel asof dit Hý is wat jou lewe bitter gemaak het.

Daarom verstaan ons ook dat Naomi niks gehad het om na uit te sien en op te

hoop nie. Sy gebruik die woord “hoop” bloot om haar skoondogters te oortuig

dat dit beter is as hulle omdraai. So wys sy tog vir haar skoondogters dat hulle

aan húlle toekoms moet dink.

Hier is ’n kosbare les. Juis in ons leed, swaarkry en bitterheid. Juis wanneer

ons dink daar is geen toekoms meer nie. Dan móét ons aan ons toekoms dink.

Met die nugterheid van ’n Naomi moet ons die feite aanvaar, maar ook bereid

wees om te aanvaar dat wat ons in gedagte het, nie altyd is wat God vir ons

lewe wil hê nie. Die belangrikste is dat ons die Here in ons toekoms moet sien.

Rut het die HERE leer ken en Hom steeds in haar toekoms gesien. Daarom lê

sy ’n eed af dat die HERE weet dat slegs die dood haar en Naomi sal skei.

Jesus het belowe Hy is met ons al die dae tot aan die voleinding van die

wêreld. Al sien ons dus nog nie dat alle leed en swaarkry verby is nie, ons sien

Jesus! Ons is vol verwagting oor ons toekoms in sý hande!

Sing: Psalm 42:1 (1936)

Ds. JH (Harry) Cilliers (Reitz)

- 369 -

Saterdag 3 Desember

Skrifgedeelte: 2 Samuel 9:6-11; 16:1-4; 19:24-30 (1933/53-vertaling)

Fokusgedeelte: 2 Samuel 16:4

God se genade gee hoop

Wat ’n aangrypende stukkie geskiedenis! Die vertelling van ’n koning wat

vinnig besluite neem en dit net so vinnig weer verander; van ’n dienaar wie se

motiewe dalk nie altyd so suiwer was nie; en van ’n verlamde jongman wat

geleer het om in nederigheid dit te aanvaar wat oor hom kom.

Ons fokusgedeelte wys ons op die dienskneg se reaksie nadat die koning so

vinnig ’n hele klomp grond aan hom bemaak het. Siba het gesê dat hy hom

neerbuig en toe vra hy dat hy genade in Dawid se oë mag vind. Dinamies

vertaal die 1983-vertaling Siba se neerbuig as sy dankbaarheid teenoor Dawid,

en sy begeerte dat hy genade in Dawid se oë mag vind as sy “hoop” dat hy

Dawid altyd tevrede sal stel. So word ’n verband gelê tussen die genade wat

Siba van Dawid verwag het en die hoopvolle verwagting wat hy oor homself

gekoester het dat hy Dawid tevrede sal stel.

Hiermee leer die Heilige Gees ons dat dit wat ons as Christene hoop – die

sekerheid wat ons het dat God al sy beloftes aan ons in Jesus Christus in die

toekoms vir ons waar sal laat word – gedurigdeur ons gebed om God se

genade behoort te wees. Dat ons van ons kant die bede om God se genade sal

leef en uitleef, in die wete dat alles wat Hy aan ons belowe het vir hierdie lewe

én die ewige lewe, in ons Koning Jesus Christus waar en vas en seker is!

Sing: Psalm 131:3 (1936)

Ds. JH (Harry) Cilliers (Reitz)

- 370 -

Sondag 4 Desember

Skrifgedeelte: Esra 9:13 – 10:6 (NAV)

Fokusgedeelte: Esra 10:2

Hoop deur heiliging?

Eintlik is dit ’n vreemde hoop waarvan ons teks praat – besonder vreemd

vir jou en my as Nuwe-Testamentiese gelowiges!

Stel jou voor: die Joodse mans wat met heidense vroue gaan trou het, moet

nou daardie vroue skei en saam met die kinders wegstuur! Dit klink amper

soos ekstremistiese Islamiete vandag sou doen … mét ’n groot bohaai daaroor.

Maar hier? Hier word dit as iets hoopgewends voorgehou. Terwyl almal daar

staan en rou oor hierdie sonde (wat teen die wet van Moses ingaan), sê

Sekanja vir die hoëpriester Esra: “Tog is daar nog hoop vir Israel.” Hoe? As

hulle drasties teen die vreemde vroue optree. Met hierdie – agterna gesien

eintlik “wrede” – optrede moes die volk geheilig en gesuiwer word om as

afgesonderde Verbondsvolk onder die heidennasies getuies van die Here te

wees.

Dit het destyds ongetwyfeld hoop vir hulle voortbestaan as God se volk

gebring … maar ware hoop? Dit kom nét in die tyd van die vervulling. Jy en

ek wat deur ’n ware geloof in Christus ingelyf is (ja, in-ge-lyf!) mag in

dáárdie hoop deel. Die hoop van Esra 10:2 kon nie die vloek van die wet

wegneem nie. Christus ís ons hoop op die heerlikheid (Kol. 1:27). Hy hét vir

ons heiligmaking geword (1 Kor. 1:30). Hy hét vir ons ’n vloek geword. Deur

sy kruis en opstanding hét ons geheiligde “Hoop-mense” geword.

Sing: Skrifberyming 8-1:2

Dr. PP (Paul) Kruger (Emeritus)

- 371 -

Maandag 5 Desember

Skrifgedeelte: 2 Konings 4:15-37

Fokusgedeelte: 2 Konings 4:17, 28 (OAV en NAV)

Hoop vir die “nog nie” en die “nie meer”

Solank daar lewe is, is daar hoop.” Dis die soort hoop wat ons mekaar

graag wil gee. Maar wat as die dood só ingeslaan het soos by die

Sunemmitiese vrou van wie 2 Konings 4 praat? Is daar dán nog hoop?

Menslike – en bloot menslike – hoop sal dán faal!

Daarteenoor … as dit hoop geskoei op Abraham s’n is, en in ons

Skrifgedeelte op Elisa s’n? As dit ’n geloofs-hoop is in dié God “wat dooies

lewend maak en dinge wat nie bestaan nie, tot stand bring deur sy woord”

(Rom. 4:17) … wat dan? Wel, dán kan geen menslike vrees dat ek met ’n

valse hoop om die bos gelei is, my hart vertwyfeld maak nie. Dán weet ek:

maar die dag kom uit die donker / en die nag het ook sy lig / In my twyfel hou

ek, Here / steeds die oog op U gerig (Ps. 42:5, tweede omdigting).

Die Sunemmitiese vrou worstel met twyfelgedagtes dat God deur Elisa

haar dalk ’n valse hoop gegee het. Hy gee eers ’n seun as’t ware “uit niks”.

Nou neem Hy hom “terug” (2 Kon. 4:16). Tog beskaam God haar! Hy gee die

seun wéér wat “nie meer” is nie!

Só getrou is die lewende God. Hy gee genade óp genade óók vir jóú

vandag uit die oorvloed van Christus.

Sing: Psalm 42:5 (2001-2)

Dr. PP (Paul) Kruger (Emeritus)

- 372 -

Dinsdag 6 Desember

Skrifgedeelte: 2 Konings 6:24-33 (OAV)

Fokusgedeelte: 2 Konings 6:24

Weerloosheid van wag

“Ek het al só lank op die Here gewag. Wanneer gee Hy dan uitkoms?

Dinge word net al erger en erger! Ek kan nie meer wag nie. Iets moet nou

gedóén word om die situasie te verander. Die eerste ding om te doen, is dit:

neem afskeid van die Here. Ek gee nou my geloof op … en daarmee saam ook

my hoop … God het my totaal teleurgestel …”

Dis nie vreemd om hierdie soort hartskrete in ons tyd te hoor nie, is dit?

Miskien klink dit soms bitter in jou en my eie hart op. Dit is selfs ’n koning,

nogal uit die verbondsvolk van die Ou Testament, wat hier in ons teksvers so

uitroep: “Kyk, hierdie onheil kom van die HERE; wat sou ek langer op die

HERE wag?”

Moenie hom te hard oordeel nie! Hy het verskriklike dinge gedurende

daardie beleg van sy stad beleef: die gruwelikste hongernood, dat ’n vrou

bereid is om haar kind te kook en te eet … wat kan daar erger wees? En die

koning kan absoluut niks aan die ellende doen nie? Hy moet maar net wag en

hoop en hom verootmoedig …

Wie kan die weerloosheid van gelowig wag op die Here uithou? Nie een

van ons met al ons bravado nie! Daar is net een manier: “Mag die Here julle

gedagtes rig op die liefde van God en die volharding van Christus” (1 Tess.

3:5).

Sing: Psalm 130:3

Dr. PP (Paul) Kruger (Emeritus)

- 373 -

Woensdag 7 Desember

Skrifgedeelte: Job 4:1-21

Fokusgedeelte: Job 4:6

Waarin anker my hoop? Nie in my goeie lewe nie!

In hoofstuk 3 is dit ’n moedelose Job wat begin praat. Hy sit saam met sy

vriende op die grond. Sy klere is geskeur, sy kop is vol stof en hy vervloek sy

geboortedag. Hy wens hy was dood. Hy sien net donkerte. Hy sien nie ’n pad

vorentoe nie. In Job is daar nie ’n sprankie hoop nie.

In hoofstuk 4 is dit die eerste van Job se vriende wat begin praat. Sy naam

is Elifas en hy wil graag vir Job help (vs 2-4). Job was altyd bereid om mense

op te beur, en daarom wil Elifas ook help. Die eerste waaraan Elifas dink, is

om Job daaraan te herinner dat hy (Job) tog ’n goeie man is. Hy is bekend as

’n voorbeeldige en gehoorsame kind van God. Dit moet tog vir hom hoop gee,

want God straf in sy toorn mense wat sleg lewe (vs 7-9). Die implikasie van

Elifas se troos is dus dat die swaarkry en rampe wat Job getref het, nie deur

God se straf is nie, want Job dien God tog met oorgawe.

Tog is daar iets wat hinder. Ons almal voel dit aan, want kan ’n mens se

lewe ooit volmaak wees dat dit goeie ankergrond vir jou hoop op God kan

wees? Ons bely dan dat ons beste pogings in hierdie lewe onvolmaak is (HK,

So. 24). Jou beste pogings is maar ’n fondament van sand. Vir Elifas hinder dit

ook, want vanaf vers 12 vertel hy van ’n geheimsinnige fluistering wat sy oë

vir ’n belangrike vraag geopen het, naamlik: Kan ’n mens ooit onskuldig voor

God staan (vs 17)? Die antwoord is “nee”!

Eeue later was daar wel Iemand wat voor God onskuldig was. Hy was die

God-mens – Jesus Christus. As die Seun van God het Hy in ons plek die pad

van volmaakte gehoorsaamheid geloop. As jy in Hom glo en Hom volg en vir

Hom lewe, het jou oë vir die fondament van rots, ons ware hoop, oopgegaan.

Sing: Skrifberyming 5-2:4, 5

Dr. SJ (Kobus) van der Walt (Emeritus)

- 374 -

Donderdag 8 Desember

Skrifgedeelte: Job 17:1-16

Fokusgedeelte: Job 17:13, 15

Waarin anker my hoop? Nie in ontvlugting nie!

Sedert hoofstuk 4, toe Elifas begin praat het, het Job nog ’n paar maal

gepraat, asook Elifas en twee ander vriende van Job. As vriende het hulle nie

sukses gehad om Job te troos nie. In vers 17:4 sê Job dan ook dat hulle

redelose dinge gesê het. Job voel nog net so moedeloos en sonder hoop. Hy

voel gedaan, so asof dit die einde van sy aardse lewe is (vs 1, 11).

Sy vriende kon hom nie bemoedig nie. Om na ander mense vir hulp te kyk,

is ook nie moontlik nie. Job ervaar dit dat die ander mense met hom spot en

hom beledig (vs 6). Sy vriende is ’n mislukking en die ander mense is ’n

bedreiging. Kyk hy na homself, sien hy net ’n skaduwee (vs 7). Daarom

oorweeg hy ontvlugting, soos om sy hoop op die dood te vestig. Met allerlei

vrae wonder Job of die dood nie vir hom uitkoms en rus sal bring nie.

Met al die vrae of die dood dalk vir hom hoop inhou, het Job al ’n

antwoord gegee. Hy het dit vroeër in vers 3 gedoen toe hy nie na sy vriende,

na ander mense of na homself om hulp gekyk het nie, maar na God! In vers 3

roep Job na God om uitkoms en genade. Die dood is ontvlugting uit jou seer

en pyn, maar om tot God te bid, al het jy nie baie woorde nie, is uitkoms in jou

seer en pyn. Op sy tyd en op sy manier gee Hy dié wat moeg is, weer nuwe

krag. Hy tel op en laat jou oë weer ver kyk. Hy maak jou voete soos dié van ’n

ribbok – Hy gee weer hoogte en uitsig. Hy is naby elkeen wat in die stof lê.

So is Hy, die God wat graag neerbuk en help. Hy het dan sy Seun na

hierdie wêreld vol sonde en seer gestuur om vir ons lewende hoop te gee – ’n

vasgryp aan en ’n verwagting van ’n dag wanneer God al die trane van jou oë

vir altyd sal afvee.

Sing: Psalm 42:5 (1936)

Dr. SJ (Kobus) van der Walt (Emeritus)

- 375 -

Vrydag 9 Desember

Skrifgedeelte: Psalm 39

Fokusgedeelte: Psalm 39:7, 8

Waarin anker my hoop? Nie in die dinge van die mens nie!

Dawid, die digter van hierdie Psalm, is ernstig siek. Terwyl hy op sy

siekbed lê, dink hy aan die lewe van die mens op hierdie aarde, ook sy eie

lewe. Hy wonder oor watter dinge van die mens vir jou lewe sin en betekenis

gee, maar daar is niks! Inteendeel, sy gevolgtrekking is dat die mens se lewe

op aarde maar kortstondig en verganklik is (vs 6). Die dinge van die mens is

ook maar inhoudloos, want jy werk hard en gaar op, maar weet nie wie dit sal

kry nie (vs 7). Dawid ervaar dit alles as ’n straf op die mens se sonde, en onder

die strawwende hand van God is die dinge van die mens soos ’n kleed wat

deur ’n mot verteer word (vs 12).

Dikwels in die psalms word die dinge van die mens, en jou hoop daarop, as

baie klein en nietig beskrywe. Soos in Psalm 1, waar die lewe van die mens

beskryf word alleen soos kaf wat in die wind wegwaai. Dan roep die Psalm na

’n ander kant met blywende hoop, en dit is die lewe saam met God – soos ’n

boom wat langs die water staan en vrugte dra, sê Psalm 1.

Dit gebeur ook hier in Psalm 39, want Dawid skets maar ’n somber prentjie

as jy na die dinge van die mens kyk. Tog is daar die ander kant met lewende

hoop. In vers 8 spel hy dit so duidelik uit: Die Here is ons enigste hoop! Hy

het dit ook in vers 2-4 uitgespel toe hy dit noem hoe hy op ’n keer besluit het

om nie te bid nie. Die gevolge was egter bitter erg. Sy smart het al groter

geword en dit het soos ’n brandpyn-vuur in hom gebrand.

Sonder God kan jy nie lewe nie. Die Here is ons enigste hoop. Hoop op

wat? Hoop op sy daar-wees; dat Hy luister; dat Hy regeer en in beheer is (vs 5,

6); dat Hy kan red (vs 9); dat Hy kan wegneem; dat Hy kan sorg; dat Hy nooit

koud teenoor jou staan nie, en dat Hy jou weer kan bly maak (vs 14).

Sing: Psalm 138:4 (1936)

Dr. SJ (Kobus) van der Walt (Emeritus)

- 376 -

Saterdag 10 Desember

Skrifgedeelte: Psalm 71:9-20

Fokusgedeelte: Psalm 71:14

’n Gelowige kan in alle omstandighede hoop hê

Die digter van Psalm 71 was oud en het hom, soos so baie van ons wat in

beproewende, moeilike omstandighede vasgevang sit, eensaam, verstote en

vergete gevoel. Hy het talle vyande gehad en hulle het onder die indruk

verkeer dat die Here hom in die steek gelaat het en dat hy weerloos is, ’n

maklike teiken vir iemand wat hom wil kwaad aandoen.

Hy het die Here egter al van kleins af geken en het talle herinneringe aan

God gehad wat hom deur baie jare beskerm en selfs uit lewensgevaarlike

situasies gered het.

Die Here is almagtig. Niks is vir Hom onmoontlik nie. Hy is ook getrou en

het die digter nie ’n enkele keer in die verlede in die steek gelaat nie. Hy het

ook geen rede gehad om te dink dat dit in die toekoms anders sal wees nie.

Daarom het hy daarop klem gelê dat hy nie in sy ouderdom en in sy

benouende omstandighede moed sal verloor nie, maar dat hy altyd op die Here

sal vertrou, altyd hoop sal hê: “Ek, ek sal gedurigdeur bly hoop.”

Het jy hoop, hoop vir die toekoms, hoop in jou moeilike omstandighede?

Die digter van Psalm 71 maak dit duidelik dat die kinders van God altyd hoop

kan hê. In die lig van die Nuwe Testament kan ons sê Hy was só oor ons

begaan dat Hy selfs sy eie Seun vir ons oorgelewer het.

Dit is ons ervaring, ons herinnering wat ons saam met die digter van

hierdie Psalm jubelend laat sê: “Ek, ek sal gedurigdeur bly hoop.”

Sing: Psalm 71:4, 5 (1936)

Ds. CJH (Casper) Breed (Secunda)

- 377 -

Sondag 11 Desember

Skrifgedeelte: Psalm 119:49-56

Fokusgedeelte: Psalm 119:49

Die Woord van die Here vervul ’n mens met hoop

Daar is nie baie dinge in ons land en in die wêreld wat vir ’n mens hoop

gee nie. Inteendeel, dinge lyk maar taamlik hoop-loos. Daar is baie politieke

en ekonomiese onsekerhede. Daar is misdaad, korrupsie en geweld. Daar is

natuurrampe, aardbewings en oorstromings. Daar is ook ’n skrikwekkende

geestelike verval, onverskilligheid en goddeloosheid wat by die dag toeneem.

Soms speel ’n mens se persoonlike omstandighede ook ’n rol om jou te laat

voel dat daar geen hoop is nie. Dink maar aan die persoon wat ernstig siek is,

of aan die persoon wat sy werk oornag verloor het, of aan die een wie se

huwelik verbrokkel het. Dit voel dikwels vir so ’n persoon asof daar vir hom

net mooi niks oorbly nie.

Waaraan kan jy in sulke omstandighede vashou? Wat gee vir jou hoop?

Die Psalmdigter sê: “Onthou tog u woord aan my, die woord waarop u my laat

hoop het”, of – soos die nuwe Direkte Vertaling dit stel – die woord “waarmee

U aan my hoop gegee het.”

Die Woord wat hoop gee, is die evangelie van verlossing. Ten diepste is dit

Jesus Christus, die Woord wat vlees geword het. Hy gee hoop omdat Hy ’n

heerlike, ewige toekoms vir die kinders van God verdien het, ’n toekoms wat

nie meer onsekerhede en misdaad en natuurrampe en persoonlike beproewinge

ken nie, ’n toekoms wat van die sonde en die pynlike gevolge van die sonde

verlos is.

Gryp daarom, in kinderlike geloof, vas aan die Woord en aan die beloftes

van die Here, aan dié Woord wat hoop gee.

Sing: Psalm 119:30, 60 (1936)

Ds. CJH (Casper) Breed (Secunda)

- 378 -

Maandag 12 Desember

Skrifgedeelte: Hebreërs 10:19-25

Fokusgedeelte: Hebreërs 10:23

Hou styf vas aan die hoop om tot God te nader

Solank ’n mens hoop het, hoop vir jou huwelik, hoop vir jou gesondheid,

hoop vir die toekoms, gaan dit goed met jou. As jy, aan die ander kant, nie

hoop het nie, bly daar niks vir jou oor nie.

Dit is verstaanbaar as so ’n persoon wil tou opgooi, as hy/sy lewensmoeg

is, as hy/sy nie meer kans sien om voort te gaan nie. Jy het niks om na uit te

sien nie, niks om voor te lewe nie, niks om aan vas te gryp nie. Jy sien nie lig

nie.

Ons Here Jesus Christus het vir ons hoop gegee, nie ’n vae onsekerheid, ’n

miskien, ’n mag-dit-tog-so-wees nie, maar iets wat vasstaan, waarop jy kan

reken en waarmee jy die toekoms kan ingaan.

Hy het vir ons die hoop van die evangelie gegee, die sondevergifnis, die

oorwinning oor die dood, die ewige lewe. Hy het, volgens die perikoop wat

ons vandag gelees het, ook die hoop van ’n geopende deur gegee, ’n kanaal na

ons Vader in die hemel.

Jy kan ten spyte van jou onheiligheid en sonde voor Hom gaan staan en

met Hom praat soos wat ’n kind met sy vader praat. Jy kan al jou hartseer en

stryd en teleurstellings en sonde in gebed met Hom deel. Die pad is oop.

Wat méér is, daar staan: “God is getrou: Hy doen wat Hy beloof het.” Met

ander woorde, jou hoop sal nie beskaam nie. Laat ons daarom styf vashou aan

die hoop wat ons bely.

Sing: Psalm 119:10 (1936)

Ds. CJH (Casper) Breed (Secunda)

- 379 -

Dinsdag 13 Desember

Skrifgedeelte: Hebreërs 11:1-10

Fokusgedeelte: Hebreërs 11:1, 8-10 (1933/53- en 1983-vertaling)

Sekerheid oor die dinge wat ons hoop; oortuiging van die dinge wat ons

nie sien nie

Jy kan jou lewe baseer óf op dit wat jy sien, op die sigbare werklikhede van

elke dag, óf jy kan dit baseer op dit wat jy nie sien nie. As jy deur die geloof

lewe, baseer jy jou lewe op dit wat jy NIE sien nie. Dit beteken dat ons as

Christene ons lewens baseer op dinge wat ons nog nooit gesien het nie. Nie

een van ons het God al gesien nie. Ons het nog nooit vir Jesus Christus of die

Heilige Gees of die hemel of die hel gesien nie. Tog baseer ons nie net ons

lewens nie, maar ook ons ewige bestemming op daardie dinge wat ons nie

gesien het nie.

Dit is die wese van ons geloof. Jy sien nog niks nie, en tog glo jy alles. Die

Christelike hoop is nie ’n skoot in die donker nie. Dit is iets wat baie vas en

seker is, omdat jy in die onsienlike God glo.

Abraham se lewe illustreer dit baie mooi. Toe God hom roep, gehoorsaam

hy en trek hy na die plek wat hy as erfdeel sou ontvang. Hy doen dit terwyl hy

nie weet waar hy sal uitkom nie. En in die beloofde land is hy sy hele lewe

lank ’n vreemdeling. Hy volhard geduldig in die geloof en sien uit na die stad

met vaste fondamente waarvan God Self die ontwerper en die bouer is.

Soos Abraham geroep is, so word elkeen van God se kinders deur God

geroep en die Heilige Gees bring ons tot geloof in Jesus Christus. Dan moet

ons met gehoorsaamheid op God se roepstem reageer en afskeid neem van ’n

lewe waardeur God nie geëer word nie. Daarmee moet ons volhard as

vreemdelinge in hierdie wêreld terwyl ons hoop op die stad wat vaste

fondamente het, die nuwe Jerusalem.

Sing: Psalm 105:1, 5, 23 (1936)

Ds. ASA (Stefaans) de Bruyn (Wilropark)

- 380 -

Woensdag 14 Desember

Skrifgedeelte: 1 Petrus 1:1-12

Fokusgedeelte: 1 Petrus 1:3, 4, 5 (1933/53- en 1983-vertaling)

’n Lewende hoop en ’n erfenis en erfgename wat bewaar word

Baie keer laat ons toe dat ons hoop en toekomsverwagting bepaal word

deur dit wat met ons en rondom ons gebeur. As ons omstandighede sleg is, het

ons nie hoop nie, terwyl ons hoopvol is wanneer dit met ons goed gaan. Die

Christelike hoop gaan egter nie op en af met jou omstandighede nie. Dit is

hoop wat bly, wat vol verwagting bly, ten spyte van die omstandighede wat jy

beleef.

Hierdie eerste brief van Petrus onderstreep dubbeld en dwars dat jou hoop

as Christen nie deur jou omstandighede bepaal word nie. Op grond van hierdie

brief word Petrus “die apostel van die hoop” genoem.

As kinders van God het ons ’n lewende hoop op grond van die opstanding

van Jesus Christus uit die dood. Daardie lewende hoop hou in dat daar vir ons

’n erfenis in die hemel in bewaring gehou word. Nie alleen bewaar God die

erfenis vir die erfgename nie, Hy bewaar die erfgename ook om die erfenis in

besit te neem. God bewaar ons geloof. Hy verloor nie een van die erfgename,

van sy uitverkorenes, op pad hemel toe nie.

Wanneer jou omstandighede dan moeilik word, moet jy dit sien vir wat dit

is. Dit is beproewings waardeur God jou geloof louter en suiwer, waardeur Hy

die egtheid daarvan toets. Dit is deel van die proses om jou as erfgenaam vir

die erfenis te bewaar. As jy dit onthou, kan jy te midde van die beproewings

wat jou bedroef maak, met ’n onuitspreeklike en heerlike blydskap vervul

wees. Die beproewings is immers nie daar om jou jou hoop te ontneem nie,

maar eerder om dit te bevestig.

Sing: Psalm 63:1, 2, 4 (1936)

Ds. ASA (Stefaans) de Bruyn (Wilropark)

- 381 -

Donderdag 15 Desember

Skrifgedeelte: Psalm 146:1-10

Fokusgedeelte: Psalm 146:5 (1933/53-vertaling)

Hulle wat op God hoop, is geseënd en moet Hom prys

Wat is dit wat jou hoop gee in ’n wêreld waarin daar soveel dinge gebeur

wat jou moedeloos en swartgallig kan maak? Is dit die goeie nuus wat ons tog

kry en waarmee ons probeer om die slegte nuus uit te kanselleer? Is dit

invloedryke mense met integriteit wie se optrede die bewys is dat nie almal in

magsposisies korrup raak nie? Wie of wat gee ons hoop?

Dit is eg menslik om jou hoop op mense te wil stel. Ons kry egter die

opdrag (vs 3, 4) om dit nie te doen nie. Moet selfs nie eers jou vertroue in

invloedryke, belangrike mense (prinse) stel nie! Hulle is sterflik en verganklik.

Hulle planne gaan saam met hulle daarmee heen.

In ons fokusgedeelte lees ons van iemand wat hoop het. Hy vestig sy hoop

op die Here sy God. God is sy hulp. Hierdie man word as salig of geseënd

bestempel. Die Psalm beskryf dan verder (vs 6-10) Wie God is en wat Hy

doen en dit onderstreep die feit dat hulle wat op Hom hoop, nie tevergeefs

hoop nie. Hy is die God wat die hemel en die aarde gemaak het. Hy is vir altyd

getrou. Hy ontferm Hom oor hulle wat in nood is. Hy regeer vir ewig as

Koning, van geslag of geslag. In teenstelling met die invloedryke mense wat

sterflik en tydelik is, heers God vir ewig.

Wie deur God se Seun, Jesus Christus, verlos is, hoop op God en vertrou

Hom. Hy is vir hulle ’n hulp. Hulle is geseënd en hulle moet God loof,

gesamentlik en ook as individue. Daarom begin Psalm 146 en sluit dit ook af

met die woord “Halleluja” – prys die Here!

Sing: Psalm 146:1, 3, 8 (1936)

Ds. ASA (Stefaans) de Bruyn (Wilropark)

- 382 -

Vrydag 16 Desember

Skrifgedeelte: Psalm 119:161-168 (OAV)

Fokusgedeelte: Psalm 119:166

Hoop – lewensanker van verlossing

Wat doen gelowiges in tye van swaarkry en vervolging? Die psalmdigter

praat van konings wat hom sonder oorsaak vervolg (vs 161). In die Afrikaner

se geskiedenis – 177 jaar gelede by Bloedrivier – was daar ook so ’n

krisismoment.

Wat doen die gelowige egter … ook wanneer daar geen menslike hoop op

uitkoms moontlik is nie? Hy plaas sy hoop op God alleen. Die gelowige kan

met vertroue hoop, want hy stel sy vertroue op die troue Verbondsgod: “O

Here, ek hoop op u heil.” In vers 162 spreek die psalmdigter sy vreugde oor

God se belofte uit.

God doen wat Hy belowe. Hy het besluit om sy verbond met sy uitverkore

verbondsvolk te sluit. Ook ons wat deur die geloof in Jesus Christus aan Hom

behoort, het deel aan die beloftes van daardie verbond. Daarom kan ons hoop.

“Hoop” dui op iets wat ’n mens noukeurig ondersoek het en dan geduldig wag

dat dit moet gebeur. Daardie hoop is nie maar ’n miskien of ’n moontlikheid

nie, maar ’n afwag met die sekere wete dat dit beslis gaan gebeur. Daardie

hoop staan vas, omdat dit gewortel is in God se beloftes volgens sy Woord.

God het verlossing belowe. Die heil/verlossing wat hier ter sprake is, wys

op redding uit liggaamlike beproewings, maar uiteindelik ook op geestelike

redding. Die naam Jesus (Josua in die Ou Testament) word van die woord

heil/verlossing afgelei. Dit is presies wat God gedoen het. In Jesus Christus

red Hy uiteindelik van die sonde self, maar ook van die gevolge van die sonde

… van aardse swaarkry en beproewings.

Gelowiges oor al die eeue het gehoop … en hoop steeds, want die

verlossing in Jesus Christus staan rotsvas. Daarom hoop ons … weet ons …

dat die ewige lewe, asook ewige verlossing, op ons wag.

Sing: Psalm 119:60

Dr. JH (Jac) Howell (Die Kandelaar)

- 383 -

Saterdag 17 Desember

Skrifgedeelte: Spreuke 11:4-20 (OAV)

Fokusgedeelte: Spreuke 11:4b, 7b

Hooploosheid – vloek van die goddelose

Die goddelose mens lewe ’n uitsiglose lewe wat alleen maar bou op dit wat

hierdie aardse bestaan bied. Sy aardse bestaan is die spreekwoordelike huis

wat op sand gebou is (Matt. 7:26). Só is daar niks vas en seker en durend in

die bestaan en verwagting van die goddelose mens nie. Die verganklike “hier

en nou” is al wat tel.

Gevolglik is ook die uiteinde van so ’n lewe hoop wat tot niet gaan. Die

hoop waaraan ’n goddelose of ongelowige immers vashou, verskil geheel en al

van die hoop waarop ’n gelowige sy lewe bou. Die ongelowige se hoop hang

van homself af en van omstandighede buite sy beheer. Daarom is sy hoop niks

werd nie. Daardie hoop verdwyn … dit word verwoes of deur die dood

uitgewis … daar bly niks van oor nie.

Die goddelose staan in sy sondige rebelsheid skuldig voor God en verdien

die ewige dood as straf op die sonde. Vir hom is daar geen genade in Christus

waarop hy sy hoop kan stel nie. Hooploos gaan hy die vervloeking van die hel

tegemoet.

Daarteenoor hoor ons in Spreuke 11:4 dat die geregtigheid red van die

dood. Dit beteken dat dit wat ons “reg” (sondeloos) voor God maak, die lewe

gee. Op daardie geregtigheid hoop die gelowige, want daardie geregtigheid het

Jesus Christus vir die gelowige bewerk. Daarom lewe die gelowige nie

hooploos nie, maar hoop juis met vaste vertroue en volle sekerheid op die

waar word van al God se beloftes in Jesus Christus, ons Here.

Sing: Psalm 73:12

Dr. JH (Jac) Howell (Die Kandelaar)

- 384 -

Sondag 18 Desember

Skrifgedeelte: Spreuke 19:13-29 (OAV)

Fokusgedeelte: Spreuke 19:18a

Hoop omskep hartseer in vreugde

Kom nou jou tugplig as ouer na … en in die toekoms sal jy die vrug pluk.

Die tug waarvan hier gepraat word, sluit selfs lyfstraf in. Hierdie tug gaan om

al daardie dinge waarmee ek my kinders se morele waardes vorm deur hulle te

leer om onderskeid te tref tussen wat reg en wat verkeerd is volgens God se

Woord. Dit sluit – afgesien van lyfstraf – ook waarskuwing, bestraffing,

berisping en onderrig in.

’n Gelowige ouer doen hierdie dinge met die hoop of verwagting dat daar

by sy kind verandering of verbetering sal kom. Solank die gelowige ouer lewe,

het hy ’n verbondsopdrag teenoor sy kind om hom/haar die weë van die Here

bekend te maak. Só werk ons hemelse Vader dan ook met ons as sy kinders.

Hy tug ons wat Hy liefhet om ons telkens opnuut weer na Hom toe terug te

trek (Heb. 12:6).

Tug gaan gewoonlik ook met hartseer en pyn gepaard. Vir geen ouer wat

sy kind liefhet, is dit aangeneem om sy kind te tug nie. Maar … die uiteinde

daarvan is ’n kind wat in die vrese van die Here gevorm is. ’n Ouer wat sy

kind uit liefde vir die Here tug, kan ook met verwagting daarna uitsien dat sy

kind die Here in die toekoms met liefde en oorgawe sal bly dien.

Ons hoop vir ons kinders is ook nie beperk tot ’n goeie lewe op aarde as

kinders van die Here nie, maar ons hoop vir hulle op ’n lewe tot in ewigheid.

Daardie hoop staan in Jesus Christus vas. My kind is immers ’n verbondskind

en sal daarom ook aan die vervulling van al God se beloftes deel hê … ook die

hemelse saligheid is sy/haar ewige erfdeel.

Sing: Psalm 25:2

Dr. JH (Jac) Howell (Die Kandelaar)

- 385 -

Maandag 19 Desember

Skrifgedeelte: Jesaja 18

Fokusgedeelte: Jesaja 18:7

Wag gelowig tot Christus op sy tyd die goddelose magte verdelg

Die hart van hul wat U bely … kom tot rus in die wete dat God regeer – dit

is nie nodig om rond te skarrel en koalisies teen bedreigings te vorm nie. So

maak die wêreld: bedreig en oorheers mekaar, soos die see altyd onrustig. Die

land aan die riviere van Kus (vandag Soedan) stuur gesante na Jerusalem om

samewerking teen magtige vyande (o.a. Assirië) te soek. Die Here sê: Gaan

terug. Hy sien alles en bepaal die tye.

Die opkoms van wêreldmagte is bedrieglik. Dit lyk of hulle alle mag het,

maar die Here werk ongestoord en hulle hinder Hom nie. Wanneer hulle

oorheersing onstuitbaar uitbrei, soos die wingerdlote geil alles toerank terwyl

die vrugte ryp word – dan, voor die oes ryp is, snoei die Here. Alles word voor

die voet afgesnoei – ranke, vrugte, al die prag en opbrengs – en bly daar lê.

Onwaardig uitgelewer aan die voëls en wilde diere in hierdie beeld. So

vernietig die Here magtiges op sy tyd.

Die kerk van die Here is dikwels slagoffers van hierdie maglustiges se

samespanning. Die uiterste voorbeeld is hoe teenoorstaande groepe soos die

Fariseërs, Sadduseër en andere saamgestaan het teen die een gemeenskaplike

vyand wat hulle aansien by die volk bedreig het: Jesus van Nasaret. Hulle het

nie gerus voordat hulle Hom gekruisig het nie. Tog het Hy nie teen hulle steun

gewerf nie, Hy het nie sy dissipels gemonster en weerstand gebied nie. Hy het

Homself oorgegee.

Hierdie volle gehoorsaamheid maak van sy daad die hoogste profesie van

God wat rustig uit sy woonplek die aarde beskou (vs 4) en ongestoord sy werk

voortsit. Kus sou egter verstom staan oor wat God doen en na Sion geskenke

bring. Jesus het opgestaan en van alle nasies kom mense na Hom. Vandag het

Christus alle mag en regeer totdat Hy sy vyande aan sy voete onderwerp het.

Die hart van hul wat Hom bely, vind tydens onheil die vrede van God wat alle

verstand te bowe gaan en oor ons hart en gedagte die wag hou. Ons geloof

anker in die groot dinge wat God gedoen het. Of ons uit onheil verlos word of

nie, op sy tyd sal Hy die oordeel voltrek. Nou is Hy by ons en in ewigheid sal

Hy ons die heerlikheid laat beërwe.

Sing: Psalm 72:1, 5, 6 (1936); Psalm 72:1, 3, 6 (2001); Psalm 2

Ds. J (Jan) Malan (Burgersdorp)

- 386 -

Dinsdag 20 Desember

Skrifgedeelte: Klaagliedere 3:1-33

Fokusgedeelte: Klaagliedere 3:18

Bevryding in ’n ware persoonlike verhouding met die Here

Ek het gedink dit is klaar met my – wanhoop, bitterheid (vs 19-20): “Die

gedagte is gif en gal vir my.” Die man beleef dat die Here die dinge aan hom

gedoen het: Hy het my geslaan, Hy stoot my die duister in, Hy weier om my

gebed te verhoor. Daarom die angel: … ek het gedink dit is klaar … met my

hoop op die Here. Ellende vernietig hoop.

Ons hoor ook: God is dood! Daar is nie ’n God as ek so moet ly nie! Dit

help nie ek bid nie, ek glo nie meer nie …! Ons skrik vir sulke uitsprake, maar

ken ons ware uitsigloosheid?

Dit is waar Juda was in ballingskap: Met ondenkbare lyding is Jerusalem,

selfs die tempel, verwoes! Die volk weeklaag (1:12; 2:13): Wie se lyding kan

vergelyk met hare? Nou kom iemand en sê: Ek is die man wat ellende belewe

het … die een wat gedink het dit is klaar met my hoop op die Here.

Hierdie man word die Woord wat die bruid van die Here aan die hand

neem en saam die pad in vertwyfeling loop. Hy begin met die kennis dat niks

toevallig is nie – alles word deur die Here beskik. Dan vervolg Hy: Neem ter

harte (vs 21) dat God se liefde in die verlede standvastig was, daarom het ons

nie vergaan nie; Hy roep (vs 26): … dit is goed om geduldig te wag op die

hulp van die Here. Hy leer dat ware uitkoms nie iets is wat ons op ons gebede

ontvang, soos om uit lyding bevry te word nie, maar ’n ware verhouding met

God Self.

Uitkoms is nie om te verstaan, te hoor daar is mense wat swaarder kry nie.

Jy word bevry wanneer jy besef: Jesus Christus het ter wille van ons hierdie

lydenspad tot by die diepste duisternis sonder bitterheid geloop. Glo ongelyf

in Hom (vs 25): Die Here is goed vir wie op Hom bly hoop. Op ’n god wat ons

self skep, optree soos ons wil hê, kan niemand hoop nie. Glo: Die Here is my

lewe, daarom hoop ek op Hom (vs 24). Die Woord bring ons in lyding by die

wese van ons verhouding met God.

Sing: Psalm 73:2, 6, 10 (1936); Psalm 73:4, 5 (2001)

Ds. J (Jan) Malan (Burgersdorp)

- 387 -

Woensdag 21 Desember

Skrifgedeelte: Matteus 12:1-21

Fokusgedeelte: Matteus 12:15-21 (vs 21) (1983- en Direkte Vertaling)

Christus is God se geregtigheid met barmhartigheid, ons hoop

Daar is ’n nuwe Hoop in Israel: Mense sien Een wat “groter as die tempel”

is (12:6) in sy werk. Een groter as die Fariseërs se skynheilige wette waarin

die Here nie geken is nie. Een wat in die reg van God barmhartigheid vir sy

mense betoon. Daarom volg hulle Hom en Hy maak hulle almal gesond. Hulle

begin insien dat Hy die Seun van God is in Wie die koninkryk (groter as die

tempel) aanbreek. Hy genees hulle en belet hulle om Hom bekend te maak –

daarmee is die Kneglied van Jesaja 42 vervul, sê Matteus.

Hy is voorwaar groot: die Geliefde van God, Hy maak God bly. Dit is ’n

intieme verhouding – Vader en Seun. Die Gees van God is op Hom. Dit is tog

nog nie tyd om sy grootheid bekend te maak nie, want eers moet Hy in ons

plek die pad van lyding en offer loop, Hy is Dienaar. Die pad na heerlikheid

gaan deur die dieptes van dood heen. Hy moet letterlik ’n swak riet word wat

finaal gebreek word, ’n lamp met die lig uitgedoof. Hy kom nie twis uitlok en

met groot reklame werk nie, Hy kom dien. Deur Matteus wys God ons Here

aan ons: Hier is Hy, die Dienaar wat sterf omdat Hy uit die Gees teen die

heersende magte in God se reg wat barmhartigheid wil, verkondig.

Vir elkeen wat onreg lyk, knak onder die druk van die wêreld, word Hy as

die Hoop aangewys: In Hom kom God se reg en regstelling. Wie se lig dof

brand, kom na Hom toe! Hy het die pad van dien tot die dood toe geloop en

lewe nou! Wie se lewe vasgedraai het in wanhoop of die maalkolk van sonde,

sal by Hom deel aan God se geregtigheid kry.

Lê jou eiegeregtigheid af, want God se wil wat reg is, seëvier. Die

geknakte riet en dowwe lamppit is die worstelende menselewe met net daardie

vonkie van geloof: In sy barmhartigheid minag Hy jou nie, maar herstel tot

skynende lig. Hy tel jou op en God se oordeel oor jou is nou bevrydend,

teenoor die veroordeling van alle onregverdigheid. Ons bring nie geskenke nie

– Hy is die Geskenk uit Wie ons lewe.

Sing: Skrifberyming 1-1:1, 2

Ds. J (Jan) Malan (Burgersdorp)

- 388 -

Donderdag 22 Desember

Skrifgedeelte: Romeine 4:13-25

Fokusgedeelte: Romeine 4:18

Om gelowig te hoop

Abraham was al baie oud toe hy die boodskap gekry het dat hy en sy

bejaarde vrou, Sara, ’n kind sou hê. Opgewonde, en in die geloof, het hy en

Sara die nuus ontvang en op hulle oudag weer begin droom van die dag wat

hulle hul eie babatjie sou hê.

Maar, soos wat die tyd aangegaan het, het daar net niks gebeur nie. Geen

teken van swangerskap by Sara nie. In vers 19 skryf Paulus dat Abraham

digby die 100 jaar oud was, met Sara nie baie ver agter hom nie. Menslik

gesproke was daar geen hoop meer nie: dit is tog onmoontlik om op so ’n hoë

ouderdom ’n kind te hê!

Van Abraham, die vader van die gelowiges, skryf Paulus hier in vers 18:

Toe daar geen hoop was nie, het Abraham nog gehoop en geglo, en so die

vader van baie nasies geword volgens die belofte: “So sal jou nageslag

wees.”

Menslik gesproke was daar geen hoop nie. Tog weet ons dat Isak

uiteindelik gebore is – en uit sy nageslag die hele volk Israel. Abraham kon

destyds nie insien hoe dit moontlik sou wees nie, maar hy het die beloftes van

God geglo en daaraan vasgehou.

Dit is wat geloof is: om vas te hou aan dit wat onmoontlik lyk; om te

aanvaar dat daar ’n grens is waaragter God in sy almag en voorsienigheid

besig is om onbeskryflike dinge te doen; en om dit met dankbaarheid en

verwagting te omarm. Soos toe Hy sy Seun op die regte tyd na die aarde toe

laat kom het as mens, om dit wat onmoontlik gelyk het, te laat gebeur: ’n

groeiende skare mense word vrygespreek – hulle wat in geloof en dankbare

oortuiging vashou aan Jesus Christus, die gekruisigde, opgestane Here.

In ’n wêreld wat al hoe meer hooploos lyk, is dit inderdaad ’n blye

boodskap van geloof en hoop om aan vas te hou!

Sing: Psalm 42:5, 7 (1936)

Dr. EJ (Rassie) Smit (Wapadrant)

- 389 -

Vrydag 23 Desember

Skrifgedeelte: Romeine 5:1-11 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Romeine 5:1-5

Van swaarkry tot hoop

Dis vir niemand lekker om swaar te kry nie. Swaarkry maak ’n mens seer,

moedeloos, moeg en bang. Daarom probeer ons alles wat ons kan om dit te

vermy. Van kleinsaf word ons geleer van allerhande dinge wat ons in plek

moet stel om nie deur swaarkry getref te word nie.

Swaarkry kan egter tog goed wees, want – so skryf Paulus in hierdie

gedeelte – swaarkry stel ’n proses in werking wat op iets groots uitloop: …

swaarkry kweek volharding, en volharding kweek egtheid van geloof, en

egtheid van geloof kweek hoop; en dié hoop beskaam nie, want God het sy

liefde in ons harte uitgestort deur die Heilige Gees wat Hy aan ons gegee het

…

Soos ’n stel domino’s val dit uiteindelik in plek: van swaarkry tot by hoop,

wat sekerheid en vreugde en nuwe perspektief bring.

Hierdie hoop het alles daarmee te make dat ons die uiteindelike heerlikheid

saam met God sal beleef – al gaan dit dalk ook baie swaar met ons in hierdie

lewe. Wanneer ons só daarna kyk, het swaarkry soveel sin: dit is die sneller

om ons te laat groei tot by die hoop wat vas geanker is in die onbeskryflike

liefde van God Drie-enig, dit wat die Heilige Gees in ons binneste laat groei

en blom.

Wie in geloof, hoop en liefde aan ons Here Jesus Christus vashou, het

hierdie sekerheid: jy is vrygespreek voor die Regter van die heelal. Niks en

niemand kan dit van jou af wegneem nie, want Jesus het volledig daarvoor aan

die kruis betaal. Die diep en innige verhouding met jou hemelse Vader is

herstel.

Dit bring weer daardie vonkel in jou oë – al is hulle soms nog ’n bietjie dof

van swaarkry-trane …

Sing: Psalm 34:1, 8 (1936)

Dr. EJ (Rassie) Smit (Wapadrant)

- 390 -

Saterdag 24 Desember

Skrifgedeelte: Romeine 8:18-30 (1983-vertaling)

Fokusgedeelte: Romeine 8:24

Nie meer lank nie, dan sien ons dit

Hoop het ’n geheim: dit kan nie sy doel dien as daar nie iets is wat

weggesteek is nie. Die oomblik wat jy duidelik kan sien wat weggesteek is,

verdwyn die hoop. Dan is dit nie meer nodig nie, en die spanning is gebreek.

In hierdie gedeelte skryf Paulus oor die spanning wat daar in die skepping

is: Wanneer gaan die stukkendheid wat by die sondeval begin het, dan nou

ophou? Wanneer gaan daar niks meer siekte en ongelukke en hartseer en

onregverdigheid en boosheid rondom ons wees nie?

O, dit kom! Dis vir seker oppad – ons kan dit nog net nie sien nie! Ons, as

vrygespreekte kinders van God, skryf Paulus in hierdie gedeelte, staan saam

met die skepping met ingehoue asem en gespanne verwagting en kyk of ons

nie dalk die eerste tekens hiervan kan sien nie. Dit sal immers die oomblik

wees wat die nuwe heerlikheid saam met God vir ons (en die hele skepping)

uiteindelik aanbreek.

Dit is nie maar net ’n vae hoop wat ons het nie: dit is ’n onbetwiste, vaste

sekerheid waarvoor ons Here Jesus Self gesorg het – Hy wat in die volheid

van die tyd hiervoor mens geword het. Ons weet Hy is besig om alles vir

hierdie heerlikheid finaal gereed te maak.

Dit maak ons nie moedeloos om nog te moet wag nie. Ons weet dat dit wat

ons Here Jesus gedoen het en steeds doen, nie gekeer kan word nie. Die ewige

heerlikheid saam met God kan nou enige tyd aanbreek. Dit maak ons

opgewonde, want ons het hoop: die vaste hoop wat ons Here Jesus gee.

So dien die hoop nog sy doel om ons in afwagting en volharding te laat

fokus. Ons kan dit nog nie sien nie, maar nie meer vir lank nie. Die dag kom

wanneer hierdie spanning finaal gebreek sal word!

Sing: Psalm 31:1, 5, 15, 19 (1936)

Dr. EJ (Rassie) Smit (Wapadrant)

- 391 -

Sondag 25 Desember (Kersfees)

Skrifgedeelte: Hebreërs 6:13-20

Fokusgedeelte: Hebreërs 6:19 (OAV en NAV)

Kersfees – die beginpunt van ons Christelike hoop

Christelike hoop is nie ’n skoot-in-die-donker nie. Dit is ons “anker van die

siel” (OAV), ons “lewensanker” (NAV). Van die Griekse woord psuge, wat

ons in Afrikaans herken as psige/psigies/psigologies = gees, siel, asem, lewe.

’n Anker verbind die skip met, en hou dit vas aan, ’n vaste punt, gewoonlik

die seebodem of die hawehoof. Ons Christelike hoop verbind ons met, en is

vas agter (binnekant), die voorhangsel. Die voorhangsel (gordyn) het die

heilige en allerheiligste afdelings van die Ou-Testamentiese tabernakel/tempel

van mekaar geskei. Agter daardie gordyn het God (simbolies) onder sy volk

gewoon. Daar het slegs die hoëpriester een maal per jaar ingegaan om Israel se

versoeningsofferbloed teen die goue ark en op die grond uit te giet (Lev.

16:11-14).

Vandag, soos nog altyd, woon God in die hemel, nie meer simbolies in ’n

mensgemaakte gebou nie. Dáár het Jesus, ons Voorloper, ingegaan, die hemel

in, nadat Hy as Hoëpriester sy eie bloed aan die kruis op Golgota geoffer het

as versoening vir al ons sondes. My Christelike hoop is die anker wat my (die

skip) aan God verbind, vasgemaak aan die ewige lewe by Hom!

Dit alles sou egter nie gebeur het as Jesus nie éérs uit ’n vrou gebore was,

sodat Hy as Mens vir ons sondes kon betaal nie. Vandag, op Kersdag, vier ons

dus die beginpunt van ons Christelike hoop.

Sing: Psalm 33-1:11

Ds. Johan Botha (Emeritus)

- 392 -

Maandag 26 Desember (Welwillendheidsdag)

Skrifgedeelte: Romeine 15:1-13

Fokusgedeelte: Romeine 15:13

God – die Bron van ons hoop

God het die werkswyse om alles wat Hy ons beveel, eers vir ons te gee.

Hier lees ons –

vs 1-3: ons moenie net aan onsself dink nie, maar aan ons naaste

… presies dit het Christus eerste vir ons gedoen!

vs 7-12: ons as gemeente moet mekaar aanvaar … soos Christus

ons, as gelowiges uit die heidennasies, aanvaar het naas die Jode/

“die besnydenis” (OAV).

vs 13: ons hoop moet al hoe sterker word / “oorvloedig” (OAV) …

maar dit kan nie anders gebeur as “deur die krag van die Heilige

Gees” nie.

God het dié manier – om eers te gee wat Hy van ons eis – omdat Hy die

Bron is van alles wat goed is: van naasteliefde (vs 1-3), aanvaarding van

mekaar (vs 7-12), en van Christelike hoop (vs 13).

Wanneer verloor jy dus vreugde en vrede in jou lewe? Wanneer jy geloof

verloor het. Wanneer verloor jy geloof? Wanneer jy hoop verloor het.

Wanneer verloor jy hoop? Wanneer jy God, die Bron van hoop, kwytgeraak

het. Wanneer raak jy God kwyt? Wanneer jy die krag van die Heilige Gees

weerstaan …

As mens só hieroor nadink, tref die lewenserns van dié wens in vers 13 jou

– én die gemeente van die Here Jesus Christus – tussen die oë!

Sing: Psalm 42-1:6, 7

Ds. Johan Botha (Emeritus)

- 393 -

Dinsdag 27 Desember

Skrifgedeelte: 1 Korintiërs 13:1-13

Fokusgedeelte: 1 Korintiërs 13:7

Die liefde hoop alles

Vandag bedink ons die drieluik van die Christelike godsdiens: ’n skildery

bestaande uit drie panele, verbind deur skarniere. Geloof en hoop skarnier aan

die liefde, hang aan die liefde. Ons sing ná hierdie oordenking dié beroemde

pryslied oor liefde van harte saam, soos Totius dit berym het (onder aangedui).

Die lied klink só: liefde (in Grieks: agape, verse telkens in hakies

aangedui) oortref alle gawes van God (1-3); het sekere eienskappe (4-7);

oorleef alle ander gawes (8-11); openbaar God eendag ten volle (12); is groter

as geloof en hoop (13).

Weens ons sondeval besef ons óns liefde is nie naastenby hiertoe in staat

nie. Die lied gaan oor Gód se liefde, trouens oor God Self, want “God IS

liefde” (1 Joh. 4:16). Daarom kan hierdie liefde alles bedek, glo, hoop en

verdra (vs 7). Dit is immers op pad na die heerlike voleinding, wanneer “God

alles sal wees vir alles” (1 Kor. 15:28).

Buiten “alles bedek (vergewe), glo en verdra”, kan liefde ook alles hoop.

Het u al gelet op ’n moeder met ’n ernstige siek baba? Of ’n jongman by sy

sterwende verloofde se hospitaalbed? Of hoe ’n saaiboer, met ’n byna-ryp oes

op die land, die windrigting dophou – bring dit hael of stof of verskroeiing? Of

hoe ’n heroïen-verslaafde meisie smeekbid?

Hoop-en-geloof aan die skarnier-van-liefde ken geen grense nie. Dis ons

lewensanker.

Sing: Skrifberyming 9-4 (21) van 1 Korintiërs 13:1-8

Ds. Johan Botha (Emeritus)

- 394 -

Woensdag 28 Desember

Skrifgedeelte: 1 Korintiërs 15:15-19

Fokusgedeelte: 1 Korintiërs 15:19

Die opstanding gee ons hoop

As daar nou iets is wat ’n mens se moed behoorlik breek, is dit dat jy nie

hoop het nie en jy nie meer ’n pad vorentoe sien nie. Wanneer ’n mens jou

blind staar teen die dinge van hierdie lewe (soos slegte nuus na slegte nuus

oor die media), dan verloor jy moed en is jy sonder hoop, sonder ’n

toekomsverwagting.

Dit is egter nie hoe die Here wil hê ons moet wees nie – ook nie vandag as

jy met jou gewone dagtaak besig is nie. Hy wil nie hê jy moet vasgedraai wees

in die ellende en hartseer wat jy (vandag weer!) gaan hoor nie. O nee! Hy trek

op grond van die opstanding van Christus die gordyne van môre en oormôre

en die ewigheid vir jou oop. Daar wag ’n heerlike, ewige (beter!) toekoms

saam met Christus vir elke ware gelowige. Daar wag vir jou ’n wonderlike,

onbeskryflike môre: die salige opstanding van jou liggaam.

Jesus Christus het uit die dood opgestaan, en daarom gaan ook jy met sy

wederkoms uit jou graf uit opstaan om vir ewig ’n burger in die Koninkryk

van God te wees. Hoe dit alles presies gaan wees, weet ons nie, maar ons gaan

lewe: saam met Christus, in die paradys, waar geen dood en trane en aanslae

van die duiwel meer gaan wees nie.

Wat vir jou in God se môre wag, is só oorweldigend dat ons dit eenvoudig

nie kan beskryf met die taal en woorde wat ons nou tot ons beskikking het nie.

Gaan vandag in met nuwe hoop vir ’n onbeskryflike môre, met vars

verwagtinge wat God vir jou in bewaring hou! ’n Nuwe lewe saam met

Christus! Op God se tyd sál jy beslis daarin deel hê.

Sing: Psalm 118:1 (1936)

Dr. AH (André) Grové (Emeritus)

- 395 -

Donderdag 29 Desember

Skrifgedeelte: 2 Tessalonisense 2:13-17

Fokusgedeelte: 2 Tessalonisense 2:16

Ewige troos en goeie hoop

Die Woord van God is op elke bladsy vol goeie hoop. Hier is dit weer só.

Vier woorde wat ryk is aan betekenis, word in een sin aanmekaar gekoppel:

liefde, genade, troos en hoop. Almal knoop saam en vind hulle fondament in

die versoeningswerk van Jesus Christus.

God is vir ons só lief dat Hy sy enigste Seun, Jesus Christus,

gestuur het. Hy het aan die kruis vir al ons sondes betaal en

opgestaan uit die dood, sodat ons ook eendag uit die dood kán en

gáán opstaan.

Dít doen God uit onverdiende genade aan ons. Hy is hoegenaamd

niks aan ons verskuldig nie. Ons ontvang as gelowiges die ewige

lewe as ’n vrye geskenk.

Juis dít – dat ons gered is van die ewige verdoemenis tot die ewige

saligheid – is vir ons ’n onbeskryflike troos. ’n Ewige troos!

Ons is nie in die draaikolk van die hede vasgevang nie. God gee vir

ons die allerbeste hoop. Níks kan ons uit God se hand ruk nie. Níks

kan ons van sy oneindige liefde skei nie. Hy is koersvas met ons na

sý heerlike toekoms op pad – ook in die nuwe jaar wat wink.

Lig jou kop op en kyk by al die ellende en hartseer en misdaad van elke

dag verby. Kyk bo-oor dit alles. Anderkant wag ’n nuwe werklikheid, ’n nuwe

hoop, ’n allesoortreffende beter lewe as nou – ook vir jou! God het dit belowe,

en sy beloftes staan vas.

Sing: Psalm 4:3, 4 (1936)

Dr. AH (André) Grové (Emeritus)

- 396 -

Vrydag 30 Desember

Skrifgedeelte: Titus 1:1-9

Fokusgedeelte: Titus 1:2

Hoop op die ewige lewe

In hierdie vers laat God die kollig op ’n besondere manier op die ewige

lewe val:

Belofte: God belowe die ewige lewe aan ons, en as God ’n belofte

gemaak het, dan staan daardie belofte onwribaar vas. Niks en

niemand kan ooit keer dat Hy daardie belofte sal nakom nie. Jý,

wat in Jesus Christus glo, sal beslis die ewige lewe ontvang. Wat

God Hom voorgeneem het om aan jou te gee, sál Hy gee!

Betroubaar: Die rede waarom God se beloftes só vas staan, is

omdat Hy betroubaar is – onkreukbaar betroubaar! Hy hou sy

woord. Letterlik staan daar: Daar is geen leuen in Hom nie. As Hy

vir jou sê Hy gee vir jou die ewige saligheid, dan bedoel Hy elke

woord. Die waarborg dat God sy belofte aan jou in vervulling sal

laat gaan, is in die versoeningswerk van Christus geleë.

Lank gelede: Hierdie belofte het Hy lank gelede gemaak, voordat

Hy die wêreld geskep het. Dieselfde staan in Efesiërs 1:4:

“Voordat die wêreld geskep is, (het Hy) ons in Christus

uitverkies.” Hier lig Hy die sluier van sy heerlike raadsplan af.

Hoop: Ons as mense gee maar ’n onsekere hoop aan mekaar. Iets

van: Ek hoop ons kan die wedstryd wen. Nié God nie! By Hom is

alles seker en vas, solied. Hy gee vir ons ’n onwrikbare hoop. In

die toekoms wag die ewige lewe vir ons, die lewe saam met Jesus.

Wat 2016 alles gaan inhou, weet ons nie. Tog is een ding seker:

God is met ons dag na dag op pad na ons ewige bestemming – in

die huis van ons Vader met sy baie woonplek, dáár waar Jesus is!

Sing: Skrifberyming 1-1:1

Dr. AH (André) Grové (Emeritus)

- 397 -

Saterdag 31 Desember

Skrifgedeelte: Efesiërs 1:15-23

Fokusgedeelte: Efesiërs 1:18

Die hoop van sy roeping

Wat beteken die hoop van God se roeping vir my? Dis eenvoudig: Die feit

dat God jou geroep het, gee vir jou hoop – God se hoop, hoop gegrond op wat

God belowe het.

Is dit nie wonderlik nie? Jesus Christus het jou geroep om in Hom te glo.

Hy het jou geroep om Hom te volg, Hom te dien, Hom lief te hê en om in

liefde met jou naaste te lewe, jou tot Hom te bekeer, om ’n burger in sy

Koninkryk te wees, om in vrede met jou naaste en jou huweliksmaat te lewe,

om vry te wees (van die sonde en die ewige verdoemenis), om heilig te lewe.

Ja, Hy het jou geroep om die heerlikheid van die ewige lewe in te gaan (Rom.

8:30; 1 Tim. 6:12).

Kortom: As hier staan dat God jou geroep het, beteken dit Hy het jou uit-

verkies. Hy het jou naam (onuitwisbaar!) in sy onveranderlike testament opge-

teken. Jy erf by Hom die ewige saligheid op grond van Jesus se dood en op-

standing.

Vandag tik jy die laaste dag van 2016 op jou almanak af. Môre begin jy ’n

nuwe maand, ’n nuwe jaar – sý dae gaan jy ook een vir een aftik. Elke keer as

die son ondergaan, is jy nader aan die laaste dag van hierdie bedeling, nader

aan jou ewige bestemming saam met Jesus Christus.

Gaan die nuwe jaar in met die vasstaande hoop: Die lewende God, my

Vader in die hemel, het my geroep om in lewe en in sterwe aan Hom te

behoort! Jy gaan beslis nie ’n donker 2017 in nie. O nee! “Die tyd van ons

finale verlossing is nou nader as toe ons tot die geloof gekom het” (Rom.

13:11).

Sing: Skrifberyming 18-7:1, 12

Dr. AH (André) Grové (Emeritus)

- 398 -

Ons het ook dagstukkies ontvang wat deur predikante in

ander tale geskryf is, en ons plaas dit graag in die bladsye

hierna.

– Almanak Redaksie

- 399 -

Eben-Ezer, the help of the Lord

Then Samuel took a stone and set it up between Mizpah and Shen, called its

name Eben-Ezer, saying: “Thus far the Lord has helped us.” (1 Samuel 7:12)

Eben-Ezer marks a decisive stage of Israel’s life in Canaan. Situated on the

territory of Benjamin’s tribe, this place has been chosen by God to manifest

his power to his people at two occasions. The first, it was to inflict on God’s

people a shaming defeat before the Philistines, who even took away the arc of

God. The second, it was to deliver them from the yoke of the very same

Philistines (1 Sam. 4:1-3; 5:1).

Between both God’s interventions twenty long years passed, whereby God

was so quiet, till the time the prophet Samuel brought the people to humble,

remove idols and come back to God (1 Sam. 7:2). To the term of this long

time, time lived under the Philistines’ servitude, the people of Israel lamented

and finally returned towards God. No more the time when Israel, having

confidence in its own strength, attacked the Philistines. No more the senseless

transport of God’s arc in the midst of the combatants, as if God was to act in

favour of a rebelling people. Samuel, the spokesperson of God, is now there to

teach the sure way to deliverance. This way, obligatory requires, a sincere

return to God, by the abandoning of idols, confession of sins, and fully

trusting in the intercession of Samuel. When these requirements are fulfilled,

not only that God would deliver his people on the day of battle, but also that

He would permit them to reconquer cities taken by enemies. It is a full

restoration sealed by the setting up of a stone called “Eben-Ezer”', that is,

“stone of help”. Samuel set it at the very place where Israel has been beaten

twice, twenty years ago, as a memorial stone, and said: “Thus far the Lord has

helped us.”

This memorial reminds us, especially the author, of deliverance. This “thus

far” marks the end of a painful stage, that at the end of trials has brought forth

its fruit. “Thus far the Lord has helped us.” Sometimes, we also can know

some weaknesses in our spiritual life. The remedy is still always the same:

depending upon God’s help, as we come sincerely back to Him, abandon our

idols, confess our faults and have confidence in the efficient intercession of

Jesus (Heb. 7:25; 4:15, 16). We are assured to obtain his help in time of need

(Heb. 4:16).

Dr. MD (Daniel) Nkulu (Eglise de la bonne nouvelle)

- 400 -

Standing by the help from God

Therefore, having obtained help from God, to this day I stand, witnessing both

to small and great ... (Acts 26:22)

Towards the end of his life the apostle Paul renders testimony of the help

from God in his favour. In this episode of the book of Acts, Paul is a prisoner

for more than two years. From the stronghold of Jerusalem he was led by

soldiers to Caesarea where he had been imprisoned on the order of Felix, the

public prosecutor of Judea. In order to gain “the favour of Jewish” Felix left

Paul imprisoned in the hands of Festus, his successor. The first apology of

Paul to Jerusalem (ch. 22) had for hearers the crowd the “small” of this world.

Then it was the Sanhedrin, the high court of Jewish, and commanding him to

the garrison that heard him (ch. 23). The public prosecutor of Judea and the

high priest Ananias are then witnesses of his defence (ch. 24). Now, in chapter

26, it is before the young king Herod Agrippa II, grandson of Herod the Great,

that Paul is taking his defence; and these are the “great” that Paul is speaking

about in our focus verse.

According to his habit, Paul took the opportunity to answer to his accusers

in “witnessing”. He reminds them of God’s plans for his people, plans

revealed by the prophets. Paul speaks of Jesus, dead and risen, in whom these

plans have been fulfilled; through Him salvation and God’s grace extend to

nations. But, despite the audience, reactions are disappointing: violence and

menace of the crowd, arrogance of the Sanhedrin, aggression of Ananias,

hardening of Felix, proved by his “Go away for now” (24:25), and ironic

despise of the “great”: “Ýou are foolish.” But even so, despite “the chains”,

Paul “stands, to this day, witnessing”. Thereafter, Roman prisons await Paul;

the future seems gloomy, but it is “to this day” that ends a stage and resounds

as a guarantee of confidence for the future.

Let us be encouraged by the example of the apostle Paul, even though not

being in the very same situation, to stand by the help of God as we labour for

Him; and let us listen to Paul saying, “... I am persuaded that He (Jesus) is able

to keep what I have committed to Him until that day”, that is until the coming

back of the Lord (1 Tim. 1:12b); such is the conclusion of Paul at the end of

the last stage of his life! Even facing death he is without apprehension.

Brethren, no one, nothing will prevent the gospel to be spread, as long as we

stand by the help of God.

Dr. MD (Daniel) Nkulu (Eglise de la bonne nouvelle)

- 401 -

Puiso ya Lefoko: Jakobo 1:2-8

Kaya diteko Boitumelo

Le fa diteko di le botlhoko di tsenya khutsafalo mo go rona. Lentswe la

Modimo le a regomotsa le tlisa tharabololo ya seemo seo o leng mo go sona.

Le re, “Kaya diteko tseo Boitumelo” e seng ka ntlha ya gore botlhoko

boitumedisa, mme ka lebaka la gore re tshwanelwa ke go lebelela botshelo

morago ga diteko, moo re tlaa bonang serwalo sa phenyo gona, seo Modimo a

se re baakanyeditseng. Boitumelo jwa nnete, jo bo phepa, Ga e se boitumelo

jwa gone jaanong. Ke boitumelo joo Modimo a go bo nayang, e leng

boitumelo jwa leruri. Ke ka moo Morena Jesu fa a na le ba Barutawa ba gagwe

o re mo go bona, “lo tla lela, lo tlhokofala mme lefatshe le tla itumela. Mme

itseng gore lo tla itumela morago ga seo. E bile ga go ope yo o tla le amogang

Boitumelo jwa lona”.

A diteko di tsikinya tumelo ya gago naa? A diteko di go lebisa go batla

thuso go sele naa? Fa go le jalo o tlhoka tlhomamo/botsitso go nne o se

Mokeresete wa nnete. O kaiwa o le yo akgaakgegang, o kaiwa o le pelo-pedi.

Fa o tlhoka sengwe go ya ka maemo a botshelo se kope mo Modimong ka

tumelo, mme Modimo o tla go abela sona ka boitumelo gonne a abela

mongwe le mongwe. Mme fela go nale tsela eo o tshwanetseng go e latelela fa

o kopa …

Kaya diteko boitumelo, o ipoke ka ditlalelo ka ntlha ya gore ditlalelo di

dira boitshoko, boitshoko bo dira boikanyego.

TV Moruri (Jouberton)

- 402 -

Puiso ya Lefoko: 1 John 1:1-4; 5:13-21

A o ne o itse gore o na le botshelo jo bo sa khutlheng

Bakeresete bao Johanne a ba kwalelang ke batho ba baneng ba iphitlhela ka

mo gare ga ditumelonyana tsa mefutafuta. Fela jaaka rona mo nageng ya rona

re na le ditumelo tsa mefutafuta. Ntlha ya pele, go ne go na le batho ba ba

neng ba ruta gore, Jesu ka nako e a swang ka yona, mmele wa gagwe o ne o

seyo, go ne go bonagala e ka re o sule. Ba bangwe ba ne ba ruta gore, Jesu

nnyaa, go sule mmele, moya wa bomodimo o ne o seyo. Mo godimo ga tse,

Johanne o ne a bontsha gore Jesu ka sebele Morwa Modimo, o dirilwe

setlhabelo sa rona rotlhe bao re dumelang mo go ena. Mo go shweng ga gagwe

o re ruetse bophelo jo bo sa khutleng, bophelo jo bo sa belaetseng. Fa e le

mono Jesu a fane ka mpho e kgolo jaana, re dirang ka yona? Fa motho a go

file mpho o dire eng ka yona?

Ke dumela gore, o a tlhokomela, o nna motlotlo ka yona, o a e babalela. A

ga e se seo le rona re tshwanetseng go se dira ka mpho e kgolo eno. E no ke

mpho e kgolo ya mahala, ga re ya e ntshetsa sepe,ka jalo a go se nne le ope yo

o ikgantshang. Re e bone ka bopelotlhomogi jwa Modimo. Potso ke gore re

nna motlotlo jang ka mpho eno?

TV Moruri (Jouberton)

- 403 -

Palo ya Lentswe: 2 Timothea 1:3-18

Temana hlooho: Temana ya boraro 3

Bophelo ba rona ba teboho bo eme jwang?

Mohau wa Modimo ho rona o moholo. O moholo ho fetisisa ntho tsohle tse

kileng tsa eba teng. Paulosi temaneng ena ya boraro o qala ka ho leboha

Modimo, ore “Ke leboha Modimo oo ke o sebeletsang ka letswalo le lesweu,

jwaloka bontate moholo, hoba ha ke phetse ho o hoopla merapelong ya ka

bosiu le motshehare. Mantswe a matle hakalo, ho leboha Modimo la letswalo

le lesweu jwalo ka mohlala o motle oo bontata rona ba re sietseng ona.

Ho tiisetsa tumelong ke mokgwa o moholo wa ho bontsha teboho le ka

moo motho a tiisetsang moreneng. Paulosi o kgothatsa Timothea hore a

tiisetse tumelong. Wena ekaba bo emo ba ha obo jwang kajeno ngwaneso?

Bophelo ba hao ba teboho bo eme jwang? Mpho ya Modimo e ho wena e eme

jwang?

Khothala o eme o tiisetse mohlaleng wa ditaba tsa pholoho tseo o di

utlwileng le tumelong le leratong le ho Jesu Kreste. Are tiseng bophelo ba

rona ba teboho ka Moya o Halalelang, o ikahetseng ho rona, letlotlo le

molemo le beilweng ho rona. Le tlotlo la Evangadi, letlotlo la hore Jesu o re

shwetse sefapanong.

Ka nnete re tshwanetse ho leboha Modimo, ka hobane Mohau o moholo oo

Modimo Ntate a re bontshitseng ona ke ka Morena Jesu, hore a re shwele dibe

tsa rona sefapanong. Dinthong tsohle tsa bophelo re leboha Modimo wa rona.

CC Mathundela (Daveyton)

- 404 -

Palo ya Lentswe: Bakolose 1:3-8

Temana hlooho: Temana ya boraro 5

Tshepo ya rona ke Jesu Kreste!

Tumelo, lerato le tshepo ke ntho tse kgolo bophelong ma boKreste e mong

le emong. Motho ha a tsoha hoseng o tshwanetse hore a ipotse potso yah ore

na letsatsi la kajeno letlo motsamaela jwang? Empa tshepo e phelang ka hare

ho yena e fana ka dikarabo. Temang ya bohlano le ya botshelela Moapostola

Paulosi ore “ka baka la tshepo eo le e utlwileng pele ka lentswe la nnete la

Evangedi e fihlileng ha heno, jwalokaha e fihlile lefatsheng lohle, moo e

ntseng e beha ditholwana, jwalo ka ha e etsa hara lona haesale mohla le e

utlwileng, le tsebileng mohau wa Modimo kannete”.

Evangedi e tlisa tshepo ya nnete bophelong ba motho e mong le emong. Ke

ka hoo re tshwanetseng ho qala letsatsi la rona ka ho bala kapa ho mamela

lentswe la Modimo. Lentswe la Modimo le refa tshepo etiileng, etliswang ke

Morena Jesu. Ha tshepo ya rona ke Jesu feela, o hlokomela tsohle tsa rona.

Tumelo e ho Jesu Kreste e tlisa tshepo, tshepo e re matlafatsang hore ka

hare ho mathata a bophelo re mamelle re ntse re tshepile hobane morena wa

rona tola re hlolela. Tshepo eo re phelang ka yona hae felle mona, empa re e

beetswe lehodimong ke morena wa rona Jesu Kreste. Baratuwa ekaba mahelo

le qala letsatsi jwang? Ana le na le tshepo ho Jesu Kreste? Jesu ke tshepo ya

rona.

CC Mathundela (Daveyton)

- 405 -

Scripture Reading: Judges 8:1-15

Text Verse: Verse 2

God is fighting for us

We are living in a challenging time where a lot of things seem to be

working against us. In our individual life, family life, in our churches, in our

work place and in community, everything seems to be working against us. We

feel exhausted, tired, confused and frustrated.

Today I want us to take comfort in this passage. Gideon was about to face

the Midianites. When God looked at the number of Israelites who have to fight

against the Midianites, He was not pleased with the number. The number was

too much, in such a way that it will take glory from God to themselves. God

instructed Gideon to cut the number down from 32 000 until 300 remained.

We learn the following in this passage:

• Limited resources will never limit God.

• When God is on our side, we are in the majority.

• We only need the grace of God to succeed.

• Whatever we do, we must do it for God’s glory.

• God value the quality of our faith above quantity.

There are battles we face everyday in our lives, family, churches, work

place and community. You may feel that everyone is against you. Be strong

and be of good courage. Our God through Jesus Christ is on your case. You

and Jesus through the power of the Holy Spirit who is there to lead you and

guide you, you are in the majority. Surely we are more than conquerors.

PT Masase (Boskop)

- 406 -

Scripture Reading: John 2:1-12

Text Verse: Verse 5

Miracle in obedience

This passage reminds us of the Word of God in 1 Samuel 15:22 when

Samuel proclaim boldly that “Obedience is better than sacrifice”. This passage

is the first miracle that our Lord and Saviour performed in Cana of Galilee

where He was invited for the wedding with his disciples. The Bible records

that his mother was also there.

The sending out of the invitations is a clear indication that the wedding was

throughly planned. Indeed a man can plan, but only God can establish his

plan. In the midst of the wedding they ran out of wine. They planned but still,

the wine was finished.

Something wonderful happens. Jesus mother involves Jesus (verse 3). Jesus

Christ’s response to his mother touches something important about God’s

perfect timing as we read in Ecclesiastes 3:1-8. Jesus said, “My hour has not

yet come.” Hearing this, Jesus’ mother went to the servants and said,

“Whatever He says to you, do it.” It is imperative that you should do it. In

verse 7, we hear the Master Jesus commanding the servants to fill the water

jars with water. Verse 8 reports that the servants filled the water pots to the

brim. Obedience was enough for this miracle to happen.

This is a challenge to us today, knowing Scriptures without obedience is

not good enough. Living an obedient life will make us witness the greatness

and glory of God daily. There is miracle in obedience. Obedience is better

than sacrifice.

PT Masase (Boskop)

- 407 -

Psalm 25:16

Bodutu

Jehova retehela honna o nkgauhele,ho bane ke nnotshi,ke madimabi, Ho

nale bodutu bobabang le bodutu bo monate.

- bobabang ke ha o le bodutung o nnotshi Modimo a siyo ... Judasi a phakisa

atswela kantle, e ne e le busiu, a rekisa Jesu, qetelonga ha a e mphumana a

buyela ho bona, ha baka ba mo amohelaa e phumana a nnotse,bo notes bo

babang, Bofelo bahae a ipolaya.

- Bo monate ke ha ole bodutung o nnotshi Modimo a le teng. Davida o hopla

mathata a bophilo bahae.

Saule o batla ho mo bolaya. Setjaba se mo fetohetse. Absalomo o shwele.

O setse a nnothsi o balehela ho Modimo.

Obatla bo nnotshi bo monate ba hoba le Modimo.

Jesu ha ale sefapanong ore; Modimo waka, Modimo waka o ntloheletseng

na? Modimo a mo tlohela hore a se hlole a re tlohela.

Nna le wena re ka e fumana re nnotshi,ka mabaka amangata,e kaba lefu le

nkele molekane wa hau. Ka mora matsatse a se makae,lesika la hau letsamaile

o setse o nnotse. Ha ho motho o ka llelang ho ena. O e phumana o le bodutung

bo babang.

Ngwaneso se sale bo nnotshing bo babang Empa o sale bo nnotshing bo

monate le Modimo.

Hobane a ke ke a o tlohela o nnotshi. Jehova ke modisa ya molemo. Jehova

wa thlokomela, wa boloka ka nako tsohle. Jehova o haufi le pelo e

hlomohileng. Jehova a ke ke a o lahla, le ka mohla o le mong.

Thapelo; Jehova nthute ka matsatsi ohle ho amohela ma ema aka ka

teboho, ho bane wena o na lenna ka nako tsohle,

MA Modise (KwaThema, Tsakane, Rathanda)

- 408 -

2 BaKorinthe 8:9

Jesu e bile mofumanehi bakeng sa rona

Morena Jesu o ne a le morui apa o ne a ene na? Jesu e bile morui nneg?

Jesu e bile mofumanei nneng?

O bile morui, aba mofumanei, hore rona rebe barui.

E, e ne e le morui: “eo le ha a ne a ema ka sebopeho sa Modimo,a sa kang a

lekanya hobane o a utswa ha a e ketsa ya lekanang le Modimo” (BaFilipi 2:6).

Pelo a tswalwa ke moroetsana Maria o ne a le sebopehong sa Modimo, e ne

e le mora wa Modimo, bongweng le Modimo le Moya O Halalelang. E, e ne

ele Modimo le tswalong ya hae ha aka a lahla bo Modimo ba hae (Joh. 1:1).

Tswalong ya hae mangeloi a bina sefela sa kgotso lefatseng. Getsemane le

ngeloi le e tlhahisa ho ena ho mo matlafatsa. Ha ba motshwara o re ho Pitrosi:

“Busetsa sabole ya hao selateng sa yona,hobane bohle ba tshwereng sabole, ba

tla bolawa ka sabole ... nka sitwa ho rapela Ntate hona jwale, mme o be a ya

nnea dilegione tsa mangeloi tse leshome le metsu e mmedi, le tse fetisang”

(Matt. 26:52, 53).

E, e bile mofumanei bakeng sa ba etsa dibe, a nka maemo a mohlanka a

tswalwa jwalo ka mora wa Maria, setaleng. Se emong sa motho e ne ele

mofumanei, sebopehong sa Modimo e ne le morui, apa o a ene.

Re ka ba bafumanei lefatseng, empa lehodimong re tlaba ba barui ka

hofitisisa.

Thapelo: Jehova re kgomama pela hao, mangeloi a hao a bina di Haleluya

le hodimong ka lerato leo o ratileng ba etsa dibe ka lona.

MA Modise (KwaThema, Tsakane, Rathanda)

- 409 -

John 19:30

Lentswe la borataro la Morena Jesu sefapaong

“Go weditswe”

Go fitlha ka nako ya leso la morena Jesu tsela e neng e se bonolo ya

ditlhabelo go itshwarela dide. Sebe sere araganya batho Modimo le Modimo,

mme ditlhabelo tsa diphologolo tse di neng di dirisiwa gore batho ba

itshwarelelwe dibe, ebile ditlhabelo tse dine di dira gore batho ba tlhweke pele

ga Modimo. Mme ditlhabelo tse di ne disa ditlose dibe tsa batho Baheb 10:11-

14, go ne tshwantse gore ditlhabelo tsa nako le nako di ne di batlagala.

Setlhabelo sa Morena Jesu ene ya nna setlhabelo se le sengwe fela, seo

duelang dibe tsa batho ka batlalo. Lefoko le “goweditswe” le tshwana le gore

“tuelo e phethagetse “ka botlalo madi a morena a lefile ka botlalo. Morena

Jesu o ne a tlile ge wetsa morero wa tiro ya Modimo mo lefatsheng (Joh. 4:34,

17:4). O patetse sekoloto sa dibe tsa rona ka botlalo, ka leso la gagwe tsla e

eng ese bonolo ya ditlhabelo e le ya fedisiwa ke ka moo ditlhabelo di sa

tlholeng di dirisiwa mo tirelong Modimo ya rona, setlhabelo sa morena Jesu se

weditse tsotlhe, o tsere dibe tsa rona godimo ga gagwe. Jaanong re ka atamela

Modimo ka kgolosego ka seo Morena are diretseng sona kwa sefapanong, bao

ba dumelang mo lesong le tsogo ya gagwe bala kgona go phela ka gosa feleng

le Modimo, ba efoge katlholo ya dihele tse tswang mo dibeng.

Re ya leboga Modimo gore naya mpho e kana! Kana! e bong Morena Jesu.

Amen.

MM Molekwane (Tembisa)

- 410 -

Luka 23:34

“Morena ba tshwarelo go bane ga tsebe seo ba se dirang”

Thapelo ya tshwarelo le bopelo tlhomogi

Morena Jesu o kopa Modimo go tshwarela batho ba ba mmolayang, ebong

baetopele ba morafe wa bajuta, boradipoloti ba baroma, masole la batho bao

bane bae me ba lebeletse tiragalo ya go bolaiwa ga gagwe. Modimo o ile a

araba thapelo eo ya morena jesu, mme ya bula tsela ya pholoso go rona botlhe

le go bobolai morena jesu. Moren jesu o bogile leso le le setlhogo ka go

fetisisa, mme le ge ale mo kutlo botlhokng e kalo o ntse a ba rapelela

boitshwarelo.

Thapelo ena ya morena Jesu ke thapelo eo e bontshang gore morena Jesu o

ne asa kgathale ka ena. One a kgathaletse batho bao ba neng ba mmapola, a

kopa modimo gore aba tshwarele. A lerato le le kana!

Moetapele wa masole le masole a Baroma ba neng ba le teng ko papolong

ya Morena Jesu. Ba ile ba re “kannete yoo ke morwa Modimo” (Matheo

27:54). E se kgale re bona bontsi baperisiti ba ba ile ba sokologela tumelong

ya sekeresete Ditiro 6:7. Ho bane rotlhe re ba etsa dibe rotlhe re na le seabe

mo go bolaiweng ga Morena Jesu, mme ditaba tse monate ke gore Modimo o

mogau. O tla re tshwarela a ba are naya bophelo jo bosha ka morwa wa gagwe

Jesu. Amen.

MM Molekwane (Tembisa)

- 411 -

Jakobo 1:2-8

Kaya diteko Boitumelo

Diteko ke karolo ya Botshelo. Bakeresete bao Jakobo a ba kwalelang, ba ne

ba lebagane le diteko tsa mefutafuta. Diteko tsa bona e ne e le tsa go

kgethololwa mo morafeng, ka ntlha ya gore e le Bakeresete.

Le fa diteko di le botlhoko di tsenya khutsafalo mo go rona. Lefoko la

Modimo le a re gomotsa le tlisa tharabololo ya seemo seo re lebaganeng le

sona. Le re, “Kaya diteko Boitumelo” e seng ka ntlha ya gore botlhoko

boitumedisa, mme ka lebaka la gore re tshwanelwa ke go lebelela botshelo mo

go Keresete, moo re tiisiwang ka Mowa o o boitshepo o o re gomotsang fa re

lebagane le diteko. Diteko di tsikinya tumelo ya motho. Fa go le jalo o tlhoka

tlhomamo. go nale tsela eo o tshwanetseng go e latelela fa o kopa ke go kop

aka tumelo

Kopa ka tumelo

Fa o lebagane le diteko o le pelo pedi o keke wa fenya diteko. Kopa ka

tumelo mme o tla bona seo o sekopang, kopa ntle le pelaelo Modimo o tla go

abela ka bopelotlhomogi. Fa o belaela o tshwantshanngwa le lekhubu la

lewatle le le kgwediwang ke phefo, le rutlwarutlwa. Ga ona botsitso fa o le

jalo. Ipoke ka ditlalelo ka ntlha ya gore ditlalelo di dira boitshoko, boitshoko

bo dira boikanyego, boikanyego bo dira tsholofelo mme tsholofelo ga e

tlhabise ditlhong, gonne lorato lwa Modimo le tshetswe mo dipelong tsa rona

ka Mowa o o Boitshepo o re o neilweng. Amen

OL Moncho (Itsoseng Bokone)

- 412 -

Jesaya 26:1-21

Temana 4

Ikanye Morena ka gale go sa natse seemo se o leng mo go sone

Mo ke sefela seo se bakang Modimo yo e leng Moatlhodi le Mopholosi.

Sefela se se tlaa opelwa ke bao ba pholositsweng. Jesaya o ipona (picture

himself) a eme mo Motseng o o pholositsweng a reeditse ka moo batho ba

Modimo ba bontshang tebogo ka gona le tumelo mo go ona ka teng.

Sefela sena se tla opelwa kwa Juta, bao ba ikokobetsang ba tlaa tsholediwa,

mme bao ba tletseng kgatelelo ba tlaa fedisiwa. Bao ba golotsweng ba tlaa nna

motse o o maatla, moo Jesu a tlaa busang ka bosakhutleng, dipota tsa

tshireletso di kaya pholoso yeo batho ba tlaa e bonang.

Motse o na o tlaa bulelwa fela, basiame gonne ke bona bao batla opelang

ka pako go leboga Modimo.

Morena ke lefika la bosakhutlheng

Dafita o tlhalosa lefika leo Morena e leng lona, o re ke botshabelo jwa

gagwe.

Fa re tsepamisa maikutlo a rona mo Modimong le mo lefokong la gagwe,

RE A TSEPAMA MO GO ENA. Re tshegediwa ke lorato lo lo sa fetogeng la

Modimo le maatla a gagwe, fa re le mo go ena re ke ke ra tsikinngwa ke

dikgwetlho tsa botshelo, botlhoko jwa lefatshe leno jo re itemogelang jona le

fa e le khutsafalo,mme tse tsotlhe ditiisa botho jwa rona, le semelo sa rona mo

go Keresete Jesu.

Ikanye Morena ka gale gonne ke lefika le le sa khutlheng. Lefika le le

nnetseng ruri. Morena o re naya Mowa o o boitshepo gore tiisa mo maemong

otlhe a bophelo a re iphitlhela re le mo go ona. Amen.

OL Moncho (Itsoseng Bokone)

- 413 -

INDEKS VAN DAGSTUKKIES

Genesis 1:26-31 ........................................................................................................ 10 Januarie Genesis 1:26-31 ........................................................................................................ 11 Januarie Genesis 1:26-31 ............................................................................................................... 22 Mei Genesis 2:4-19 ......................................................................................................... 13 Januarie Genesis 2:8-19 ......................................................................................................... 14 Januarie Genesis 3:1-7 ........................................................................................................... 23 Januarie Genesis 3:4-15 ......................................................................................................... 16 Januarie Genesis 3:8-20 ......................................................................................................... 24 Januarie Genesis 6:1-8 ........................................................................................................... 18 Januarie Genesis 50:15-18 ............................................................................................................. 6 April Genesis 22:1-14; Hebreërs 11:17-19 ..................................................................... 20 Februarie Eksodus 6:1-7.......................................................................................................... 1 September Eksodus 15:1-13...................................................................................................... 4 November Levitikus 26:34-45 ................................................................................................ 25 September Numeri 14:1-35 ......................................................................................................... 16 Oktober Deuteronomium 4:12-20 ........................................................................................ 1 Desember Deuteronomium 4:14-24 ...................................................................................... 28 November Deuteronomium 4:44 – 5:4 ........................................................................................ 8 Oktober Deuteronomium 6:1-25 .............................................................................................. 1 Oktober Deuteronomium 8:1-6 ........................................................................................... 2 September Deuteronomium 10:12-22 ...................................................................................... 5 November Deuteronomium 28 .................................................................................................. 25 Oktober Deuteronomium 32:1-10 ......................................................................................... 22 Januarie Josua 22:1-8 ............................................................................................................ 6 November Rut 1:5-17 ............................................................................................................... 2 Desember Rut 1:7-17 ............................................................................................................. 29 November 1 Samuel 1:9-19 ...................................................................................................... 7 November 1 Samuel 9:26 – 10:10 .............................................................................................. 17 Oktober 1 Samuel 10:17-27 .................................................................................................. 8 November 2 Samuel 12:1-14 .................................................................................................. 10 November 2 Samuel 9:6-11; 16:1-4; 19:24-30 ......................................................................... 3 Desember 2 Samuel 16:1-4; 19:24-30 .................................................................................... 30 November 2 Samuel 18:1-18 .................................................................................................. 11 November 1 Konings 2:35-47 ................................................................................................. 12 November 1 Konings 18:30-39 ................................................................................................ 3 September 2 Konings 4:15-37 ................................................................................................... 5 Desember 2 Konings 6:24-33 ................................................................................................... 6 Desember 1 Kronieke 29:10-19 ................................................................................................. 18 Oktober 2 Kronieke 15:1-15 ............................................................................................... 13 November 2 Kronieke 17:1-19 ..................................................................................................... 2 Oktober Esra 6:19-22 .............................................................................................................. 27 Oktober Esra 7:1-10 .................................................................................................................. 9 Oktober Esra 9:10 – 10:2 ................................................................................................... 26 September Esra 9:13 – 10:6 ...................................................................................................... 4 Desember

- 414 -

Nehemia 4 ............................................................................................................ 14 November Nehemia 9:1-38 .......................................................................................................... 3 Oktober Job 7:11-21 ........................................................................................................... 15 November Job 4:1-21 ............................................................................................................... 7 Desember Job 8 ......................................................................................................................... 28 Oktober Job 14:1-22 .................................................................................................................... 7 Maart Job 17:1-16 ............................................................................................................. 8 Desember Job 26:5-14 .............................................................................................................. 30 Januarie Job 29; Matteus 5:7 .............................................................................................. 16 November Job 33:1-13 .................................................................................................................... 13 April Job 38:1-38 .................................................................................................................... 14 April Job 39:1-33 .................................................................................................................... 15 April Psalm 2:1-12 ........................................................................................................... 22 Augustus Psalm 6:1-11 ........................................................................................................ 12 September Psalm 8 .................................................................................................................... 12 Januarie Psalm 9:1-11 ........................................................................................................ 11 September Psalm 16 ................................................................................................................ 28 Februarie Psalm 24; Matteus 5:8 .......................................................................................... 18 November Psalm 31 ................................................................................................................ 29 Februarie Psalm 32:1-11 ...................................................................................................... 28 September Psalm 34:1-11 ......................................................................................................... 3 November Psalm 39 ................................................................................................................. 9 Desember Psalm 45:1-17 ....................................................................................................... 19 November Psalm 47:1-10 ........................................................................................................... 1 Augustus Psalm 49:1-16 .......................................................................................................... 5 Februarie Psalm 50:1-21 .......................................................................................................... 25 Januarie Psalm 51 ...................................................................................................................... 29 Maart Psalm 51:1-15 ............................................................................................................ 9 Januarie Psalm 55:1-9 ............................................................................................................ 1 November Psalm 55:7-9, 16-23 ....................................................................................................... 17 April Psalm 71:9-20 ....................................................................................................... 10 Desember Psalm 79:1-9 .......................................................................................................... 5 September Psalm 90 .................................................................................................................. 26 Januarie Psalm 94:1-23 ............................................................................................................. 4 Oktober Psalm 99 .................................................................................................................. 29 Januarie Psalm 100:1-5 ........................................................................................................ 4 September Psalm 103 ................................................................................................................ 28 Januarie Psalm 104:27-30 ............................................................................................................ 16 April Psalm 110 ............................................................................................................... 27 Augustus Psalm 110; Matteus 22:41-46 ......................................................................................... 31 Mei Psalm 110:1-7 ......................................................................................................... 21 Augustus Psalm 116 ...................................................................................................................... 2 Maart Psalm 116:12-19 .................................................................................................... 6 September Psalm 119:1-16 ......................................................................................................... 10 Oktober Psalm 119:33-40 .................................................................................................... 9 September Psalm 119:49-56 ................................................................................................... 11 Desember Psalm 119:161-168 ............................................................................................... 16 Desember

- 415 -

Psalm 146:1-10 ..................................................................................................... 15 Desember Psalm 147:1-6 ......................................................................................................... 2 November Spreuke 11:4-20.................................................................................................... 17 Desember Spreuke 16:33; 1 Samuel 29:1-3; 30:6-8 ........................................................................ 30 April Spreuke 19:13-29.................................................................................................. 18 Desember Hooglied 5:2-7 ...................................................................................................... 20 November Jesaja 8:23 – 9:9 ............................................................................................................ 8 Maart Jesaja 9:1-6 ............................................................................................................. 15 Augustus Jesaja 18 ............................................................................................................... 19 Desember Jesaja 29:15-24 .............................................................................................................. 24 April Jesaja 46:1-9 .................................................................................................................. 19 April Jesaja 52:13 – 53:10 ......................................................................................................... 5 Julie Jesaja 52:16 – 53:12 ...................................................................................................... 9 Maart Jesaja 53:1-5 ................................................................................................................. 24 Junie Jesaja 53:1-10 ............................................................................................................... 13 Junie Jesaja 64:1-8 ............................................................................................................ 4 Februarie Jeremia 4:7-18 ...................................................................................................... 22 November Jeremia 11:18-23; 12:1-4 .......................................................................................... 19 Oktober Jeremia 23:23-32 ........................................................................................................... 23 April Klaagliedere 3:1-33 ............................................................................................... 20 Desember Esegiël 8:1-12................................................................................................................. 25 April Esegiël 18:1-2, 25-32 ............................................................................................... 21 Januarie Daniël 7:1-19 .......................................................................................................... 23 Augustus Daniël 9:1-19 ........................................................................................................... 1 Februarie Joël 2:21-32 ........................................................................................................... 7 September Jona 1:1-5 ....................................................................................................................... 20 Mei Jona 4............................................................................................................................... 9 April Miga 1:2-5; 7:11-20 ..................................................................................................... 10 Maart Maleagi 3:1-6 .......................................................................................................... 24 Augustus Matteus 1; Psalm 46 ......................................................................................................... 2 Julie Matteus 1:18-25 ............................................................................................................... 2 Mei Matteus 1:18-25 ............................................................................................................. 23 Mei Matteus 3:13-17 ............................................................................................................... 9 Mei Matteus 5:1-12 ..................................................................................................... 23 November Matteus 5:21-26 ...................................................................................................... 3 Februarie Matteus 6:19-24 ................................................................................................... 24 November Matteus 6:25-34 .............................................................................................................. 5 April Matteus 6:25-34 ............................................................................................................ 21 April Matteus 7:1-12 ................................................................................................................ 4 April Matteus 7:15-23 .................................................................................................... 19 Februarie Matteus 7:21-28 ............................................................................................................... 8 Mei Matteus 10:16-20 ................................................................................................ 13 September Matteus 10:26-30 .......................................................................................................... 20 April Matteus 10:26-33 ................................................................................................ 14 September Matteus 11:25-30 .................................................................................................. 16 Februarie Matteus 11:25-30 ........................................................................................................... 10 Mei Matteus 11:25-30 ................................................................................................. 25 November

- 416 -

Matteus 12:1-21 ................................................................................................... 21 Desember Matteus 12:33-37 ................................................................................................. 26 November Matteus 16:13-19 ................................................................................................ 10 September Matteus 16:13-20 ........................................................................................................ 24 Maart Matteus 25:31-46 .................................................................................................... 31 Januarie Matteus 25:31-46 ................................................................................................... 29 Augustus Matteus 26:57-67 ........................................................................................................... 22 Julie Matteus 27:32-50 ......................................................................................................... 23 Junie Matteus 28:11-20 ........................................................................................................... 14 Mei Matteus 28:16-20 .................................................................................................. 26 Februarie Matteus 28:16-20 ........................................................................................................... 18 Julie Matteus 28:16-20 ........................................................................................................... 23 Julie Matteus 28:16-20; Handelinge 1:8-11 .................................................................... 11 Augustus Markus 4:1-9, 13-20 .............................................................................................. 18 Februarie Markus 7:1-13....................................................................................................... 21 November Markus 8:34-38........................................................................................................ 2 Februarie Markus 12:28-34........................................................................................................ 7 Januarie Markus 16:1-8............................................................................................................... 25 Junie Lukas 1:26-38 .................................................................................................................... 1 Mei Lukas 1:26-38 .................................................................................................................. 9 Junie Lukas 1:67-77 ................................................................................................................. 27 April Lukas 2:1-7; Galasiërs 4:4 ................................................................................................ 8 April Lukas 2:1-12 ............................................................................................................. 6 Februarie Lukas 2:51-52 ........................................................................................................ 27 November Lukas 4:14-30 .................................................................................................................. 28 Mei Lukas 10:25-37 ........................................................................................................... 8 Januarie Lukas 12:4-12 ....................................................................................................... 15 September Lukas 17:11-19 ........................................................................................................... 5 Januarie Lukas 19:1-10 .................................................................................................................... 3 Mei Lukas 23:13-25 .............................................................................................................. 17 Junie Lukas 24:13-35 ....................................................................................................... 12 Februarie Lukas 24:36-50 ................................................................................................................ 13 Mei Lukas 24:44-53 .......................................................................................................... 3 Augustus Johannes 1 ................................................................................................................ 26 Oktober Johannes 1:1-18 ...................................................................................................... 14 Augustus Johannes 3:1-8 ......................................................................................................... 19 Januarie Johannes 3:13-21 ............................................................................................................ 1 Junie Johannes 5:18-29 .................................................................................................... 25 Augustus Johannes 5:30-40 ................................................................................................... 11 Februarie Johannes 6:47-59 ....................................................................................................... 4 Januarie Johannes 6:59-71 ........................................................................................................ 5 Oktober Johannes 6:60-71 ................................................................................................... 15 Februarie Johannes 7:10-19 ...................................................................................................... 11 Oktober Johannes 9:1-3, 24-39.................................................................................................... 28 April Johannes 10:1-21 ......................................................................................................... 25 Maart Johannes 10:22-30 .......................................................................................................... 15 Mei Johannes 10:22-30 .......................................................................................................... 25 Julie

- 417 -

Johannes 11:17-32 ....................................................................................................... 27 Maart Johannes 12:37-43 ............................................................................................... 16 September Johannes 14:1-4; 17:24-26 ............................................................................................. 20 Julie Johannes 14:15-18; Handelinge 2:1-4 .................................................................... 12 Augustus Johannes 15:1-8 .............................................................................................................. 25 Mei Johannes 19:1-16 .......................................................................................................... 16 Junie Johannes 16:1-15 ...................................................................................................... 6 Augustus Johannes 19:28-30 .......................................................................................................... 12 Julie Johannes 19:38-42 ........................................................................................................ 20 Junie Johannes 20:19-31 ................................................................................................. 22 Februarie Handelinge 1:1-9 ...................................................................................................... 2 Augustus Handelinge 1:1-11 .......................................................................................................... 17 Julie Handelinge 1:1-11 .................................................................................................. 26 Augustus Handelinge 1:1-14 .................................................................................................... 9 Augustus Handelinge 2:1-12 .................................................................................................. 28 Augustus Handelinge 2:22-28 .................................................................................................. 30 Oktober Handelinge 2:29-36 ........................................................................................................ 24 Julie Handelinge 2:29-36 ................................................................................................ 20 Augustus Handelinge 2:37-42 .................................................................................................. 12 Oktober Handelinge 4:1-13 ....................................................................................................... 17 Maart Handelinge 4:1-17 ............................................................................................................ 5 Mei Handelinge 4:1-22 .......................................................................................................... 29 Mei Handelinge 4:5-14 .......................................................................................................... 13 Julie Handelinge 4:13-22 ............................................................................................... 24 Februarie Handelinge 4:23-31 ........................................................................................................ 30 Mei Handelinge 7:44-53 ................................................................................................... 6 Januarie Handelinge 8:14-25 .................................................................................................. 20 Oktober Handelinge 9:1-6 ......................................................................................................... 28 Maart Handelinge 10:34-43 ................................................................................................... 18 Maart Handelinge 13:26-33 ...................................................................................................... 11 Julie Handelinge 17:16-28 ..................................................................................................... 22 April Handelinge 19:8-20 ............................................................................................. 29 September Handelinge 20:17-32 .................................................................................................. 6 Oktober Handelinge 26:24-32 ............................................................................................. 17 Februarie Romeine 1:1-7 .............................................................................................................. 10 Junie Romeine 1:1-7 .................................................................................................................. 3 Julie Romeine 1:8-17 .............................................................................................................. 17 Mei Romeine 1:18-32 ..................................................................................................... 27 Januarie Romeine 3:1-19 ............................................................................................................. 3 Maart Romeine 3:21-31 ........................................................................................................... 4 Maart Romeine 4:13-21 ......................................................................................................... 22 Maart Romeine 4:13-25 .......................................................................................................... 26 Junie Romeine 4:13-25 .................................................................................................. 22 Desember Romeine 4:16-25 ............................................................................................................ 14 Julie Romeine 5:1-11 .............................................................................................................. 5 Junie Romeine 5:1-11 ............................................................................................................ 15 Junie Romeine 5:1-11 .................................................................................................... 23 Desember

- 418 -

Romeine 5:12-20 ..................................................................................................... 17 Januarie Romeine 5:12-21 ................................................................................................... 14 Februarie Romeine 6:1-11 ............................................................................................................ 22 Junie Romeine 7:7-25 ........................................................................................................... 30 Maart Romeine 7:21-25; Filippense 1:20-26 ........................................................................... 21 Junie Romeine 8:1-17 ................................................................................................................ 4 Julie Romeine 8:18-30 ........................................................................................................... 18 April Romeine 8:18-30 .................................................................................................. 24 Desember Romeine 8:18-39 ...................................................................................................... 7 Augustus Romeine 8:26-30 ....................................................................................................... 3 Januarie Romeine 8:31-39 ........................................................................................................... 12 April Romeine 8:31-39 .............................................................................................................. 7 Mei Romeine 10:1-13 ................................................................................................. 17 September Romeine 10:5-13 ......................................................................................................... 23 Maart Romeine 12:1-8 .............................................................................................................. 18 Mei Romeine 14:1-12 .................................................................................................... 10 Augustus Romeine 14:1-12 ................................................................................................. 18 September Romeine 15:1-13 .................................................................................................. 26 Desember Romeine 15:7-13 ...................................................................................................... 31 Oktober 1 Korintiërs 1:1-9 ................................................................................................... 8 September 1 Korintiërs 1:10-13; 3:3b-9 ...................................................................................... 21 Oktober 1 Korintiërs 1:18-25 ............................................................................................... 10 Februarie 1 Korintiërs 8:1-6 ............................................................................................................. 3 April 1 Korintiërs 13:1-13 .............................................................................................. 27 Desember 1 Korintiërs 15:1-11 ..................................................................................................... 26 Maart 1 Korintiërs 15:1-11 ...................................................................................................... 19 Junie 1 Korintiërs 15:1-26 ........................................................................................................ 15 Julie 1 Korintiërs 15:1-26 ........................................................................................................ 16 Julie 1 Korintiërs 15:15-19 ............................................................................................ 28 Desember 2 Korintiërs 1:3-11 ..................................................................................................... 1 Januarie 2 Korintiërs 4:1-6 ............................................................................................................ 3 Junie 2 Korintiërs 5:1-10 .......................................................................................................... 28 Julie 2 Korintiërs 9:9-13 ............................................................................................... 19 September 2 Korintiërs 13:5-13 ............................................................................................... 27 Februarie Galasiërs 3:7-14 ............................................................................................................ 18 Junie Galasiërs 3:21 – 4:20; Judas:1-25 ..................................................................................... 1 Julie Galasiërs 5:13-26 ...................................................................................................... 29 Oktober Efesiërs 1:1-23 ............................................................................................................... 6 Maart Efesiërs 1:15-23 .................................................................................................... 31 Desember Efesiërs 1:3-11 .............................................................................................................. 29 Junie Efesiërs 1:3-14 ................................................................................................................. 2 April Efesiërs 1:15-23 ...................................................................................................... 16 Augustus Efesiërs 2:1-10 ............................................................................................................... 5 Maart Efesiërs 2:1-10 ............................................................................................................. 20 Maart Efesiërs 3:14-21 .............................................................................................................. 8 Junie Efesiërs 4:11-16 ...................................................................................................... 17 Augustus Efesiërs 4:25 – 5:5............................................................................................................. 8 Julie

- 419 -

Efesiërs 5:6-20 ........................................................................................................ 9 November Filippense 2:1-11 ............................................................................................................ 7 Junie Filippense 2:1-11 ...................................................................................................... 22 Oktober Filippense 3:1-14 ................................................................................................... 13 Februarie Filippense 3:7-16 ...................................................................................................... 24 Oktober Kolossense 1:15-23 ................................................................................................. 18 Augustus Kolossense 2:16-23 ...................................................................................................... 11 Maart Kolossense 3:1-17 ........................................................................................................ 12 Maart Kolossense 3:1-17 ......................................................................................................... 27 Junie Kolossense 3:1-17 ........................................................................................................... 21 Julie 1 Tessalonisense 4:13-18 ........................................................................................ 13 Augustus 1 Tessalonisense 5:16-25 ............................................................................................... 11 April 2 Tessalonisense 2:13-17 ...................................................................................... 29 Desember 1 Timoteus 1:18 – 2:4 ..................................................................................................... 19 Mei 1 Timoteus 2:1-7 ...................................................................................................... 9 Februarie 1 Timoteus 2:1-7 .......................................................................................................... 14 Maart 1 Timoteus 2:1-7 ............................................................................................................. 26 Mei 1 Timoteus 2:1-8 .......................................................................................................... 13 Maart 1 Timoteus 3:14-16 ...................................................................................................... 15 Maart 1 Timoteus 4:6-16 ..................................................................................................... 13 Oktober 1 Timoteus 6:12, 13 ............................................................................................. 20 September 2 Timoteus 2:14-25 ..................................................................................................... 7 Oktober 2 Timoteus 2:14-26 ............................................................................................... 17 November 2 Timoteus 3:10-17 ................................................................................................ 21 Februarie 2 Timoteus 3:10-17 ................................................................................................ 23 Februarie Titus 1:1-9 ............................................................................................................. 30 Desember Titus 1:10-16 ........................................................................................................ 21 September Titus 2:1-15 ............................................................................................................... 14 Oktober Titus 2:11-15 ............................................................................................................ 8 Februarie Hebreërs 1:1-14 ............................................................................................................... 1 April Hebreërs 1:1-14 ............................................................................................................. 29 April Hebreërs 2:5-18 ........................................................................................................... 16 Maart Hebreërs 2:8b-18 ............................................................................................................ 10 Julie Hebreërs 2:10-18 ..................................................................................................... 7 Februarie Hebreërs 2:10-18; 4:14-16 ............................................................................................ 11 Junie Hebreërs 3:1-6 ..................................................................................................... 22 September Hebreërs 3:7-19 ........................................................................................................ 23 Oktober Hebreërs 4:14-16 ...................................................................................................... 4 Augustus Hebreërs 6:13-20 .................................................................................................. 25 Desember Hebreërs 7:1-3; 23-28 ..................................................................................................... 24 Mei Hebreërs 7:23-28 ............................................................................................................ 11 Mei Hebreërs 8:1-6; 9:15-18 ................................................................................................ 12 Junie Hebreërs 9:1-28 ........................................................................................................ 5 Augustus Hebreërs 9:23-28 .............................................................................................................. 9 Julie Hebreërs 10:19-25 ....................................................................................................... 31 Maart Hebreërs 10:19-25 ............................................................................................... 23 September Hebreërs 10:19-25 ................................................................................................ 12 Desember

- 420 -

Hebreërs 11:1-6 ..................................................................................................... 25 Februarie Hebreërs 11:1-10 .................................................................................................. 13 Desember Hebreërs 11:8-16 ................................................................................................. 24 September Hebreërs 12:1-13 ............................................................................................................ 21 Mei Jakobus 2:14-26 ........................................................................................................... 21 Maart Jakobus 5:7-11 ............................................................................................................... 10 April 1 Petrus 1 ........................................................................................................................ 4 Junie 1 Petrus 1:1-12 ..................................................................................................... 14 Desember 1 Petrus 1:17-21 ........................................................................................................ 2 Januarie 1 Petrus 1:17-21 ........................................................................................................... 28 Junie 1 Petrus 1:17-25 ...................................................................................................... 20 Januarie 1 Petrus 2:1-10 ............................................................................................................... 6 Junie 1 Petrus 2:11-17 ............................................................................................................ 26 April 1 Petrus 2:11-25 ............................................................................................................... 6 Julie 1 Petrus 2:18-25 ........................................................................................................... 14 Junie 1 Petrus 3:13-19 ............................................................................................................... 4 Mei 1 Petrus 3:13-22 ............................................................................................................... 7 Julie 2 Petrus 2:1-10 ........................................................................................................ 15 Januarie 1 Johannes 1:1-10 ............................................................................................................. 6 Mei 1 Johannes 1:5 – 2:6 ................................................................................................. 8 Augustus 1 Johannes 2:1-6 ............................................................................................................. 12 Mei 1 Johannes 2:1-6 ............................................................................................................. 19 Julie 1 Johannes 2:18-27 ......................................................................................................... 16 Mei 1 Johannes 3:1-10 ........................................................................................................... 2 Junie 1 Johannes 4:1-6 .................................................................................................. 27 September 1 Johannes 4:7-11, 19 – 5:1 ......................................................................................... 19 Maart 1 Johannes 5:1-13 .......................................................................................................... 1 Maart 1 Johannes 5:6-12 ........................................................................................................... 27 Mei 2 Johannes 1 ............................................................................................................. 15 Oktober Openbaring 1:4-8 ............................................................................................................ 26 Julie Openbaring 3:1-6 ................................................................................................. 30 September Openbaring 4:1-11 ........................................................................................................... 7 April Openbaring 5:1-10 .................................................................................................. 19 Augustus Openbaring 7:9-17 .................................................................................................. 30 Augustus Openbaring 19:5-10 ........................................................................................................ 31 Julie Openbaring 20:7-15 ........................................................................................................ 30 Julie Openbaring 20:11-15 ...................................................................................................... 29 Julie Openbaring 21:1-8 ........................................................................................................ 30 Junie Openbaring 21:9-17, 22-27 ..................................................................................... 31 Augustus Openbaring 22:6-21 ........................................................................................................ 27 Julie