wiadomości uczelniane

SPIS TREŚCI

2

ROZMOWA Z JM REKTOREM PWSZ W PŁOCKU ........................ 3

KARTA UCZELNI ERASMUS DLA PWSZ W PŁOCKU ............... 4

KONFERENCJE, SEMINARIA

DNI PRZEDSIĘBIORCZOŚCI Z PWSZ....................................................... 6

PRAWO – KONCEPCJE – DOŚWIADCZENIA

VI Sympozjum Naukowe ........................................................................... 7

ŻYCIE JAKO DOŚWIADCZENIE EDUKACYJNE

W ROZWAŻANIACH PEDAGOGÓW .................................................10

Z WARSZTATU PŁOCKICH NEOFILOLOGÓW

23 marca 2011roku .........................................................................................14

JĘZYK – LITERATURA - KULTURA KONFERENCJA

INSTYTUTU NEOFILOLOGII PWSZ W PŁOCKU

9-10 maja 2011 ...................................................................................................15

I MIĘDZYNARODOWA KONFERENCJA NAUKOWA

STUDENTÓW .........................................................................................................17

RELACJA Z KONFERENCJI „PRZEDSIĘBIORSTWO

W OTOCZENIU GOSPODARCZYM. PRZESTĘPCZOŚĆ

GOSPODARCZA” ...............................................................................................18

Z ŻYCIA UCZELNI

UDZIAŁ PWSZ W PŁOCKU W KONFERENCJI MIEJSKIEGO

OŚRODKA POMOCY SPOŁECZNEJ W PŁOCKU ......................19

III SPOTKANIE METODYCZNE Z OPIEKUNAMI PRAKTYK

PEDAGOGICZNYCH ...................................................................................... 20

CYKL SZKOLEŃ METODYCZNYCH DLA STUDENTÓW .........21

SPOTKANIE Z PRACODAWCĄ – PRZEDSZKOLA

POMARAŃCZOWA CIUCHCIA Z WARSZAWY .........................23

WIOSENNE SPOTKANIA Z ZAJĄCZKIEM .................................... 24

KONKURS „Z MATEMATYKĄ I INFORMATYKĄ

ZA PAN BRAT” .....................................................................................................26

JUBILEUSZOWE TARGI PRACY OSÓB

NIEPEŁNOSPRAWNYCH .............................................................................26

PWSZ W PŁOCKU UCZELNIĄ LIDERÓW ...........................................28

NAUKOWY MAJ .............................................................................................. 29

DLACZEGO ???

IDEA POWSTANIA INSTYTUTU NAUK O ZDROWIU ............. 30

Z DZIAŁALNOŚCI STOWARZYSZENIA UNIWERSYTETU

TRZECIEGO WIEKU W PŁOCKU ............................................................ 35

WYDARZENIA SPORTOWE ...................................................................... 36

W KILKU SŁOWACH ........................................................................................38

Z DZIAŁALNOŚCI SAMORZĄDU STUDENTÓW .........................41

TAKICH NIEMCÓW I WANDA BY CHCIAŁA… .......................... 42

WIERSZEM O MIŁOŚCI ................................................................................ 43

STUDENCI PŁOCKIEJ PWSZ W HOŁDZIE WIELKIEMU

TŁUMACZOWI. W 90. ROCZNICĘ URODZIN KARLA

DEDECIUSA 30 maja 2011r. ..................................................................... 44

STUDENCI INSTYTUTU PEDAGOGIKI NA V LETNIM

PIKNIKU INTEGRACYJNYM W ZESPOLE SZKÓŁ

SPECJALNYCH W GOŚLICACH ............................................................ 46

WYŚPIEWALI SREBRO....................................................................................47

STUDENCI PWSZ DLA MILENY ...............................................................49

W KRĘGU NAUKI

STOWARZYSZENIE AUTORÓW POLSKICH .................................... 50

HYBRYDOWOŚĆ BIBLIOTEKI PWSZ W PŁOCKU ........................52

CZY SOKRATES NAUCZAŁBY PRZEZ INTERNET ? ....................57

CZŁOWIEK AUTONOMICZNY W FILOZOFII IMMANUELA

KANTA ................................................................................................................... 60

NOWOŚCI WYDAWNICTWA PWSZ W PŁOCKU ........................62

OFERTA KIERUNKÓW I SPECJALNOŚCI ROK

AKADEMICKI 2012/2011 ........................................................................... 63

WIADOMOŚCI UCZELNIANE

3

ROZMOWA Z JM REKTOREM PWSZ W PŁOCKU

Zgodnie z tradycją, nowy rok akademicki 2011/2012

oraz nowy numer „Wiadomości Uczelnianych” rozpoczy-

namy od wywiadu z JM Rektorem PWSZ w Płocku prof.

zw. dr hab. Jackiem Grzywaczem.

PWSZ w Płocku jest młodą uczelnią. Co obec-nie jest kluczowe dla jej rozwoju?

Najważniejsi na Uczelni są studenci, to dla nich po-

winnyśmy starać się, aby nieustannie podnosić poziom

kształcenia. I mam tu na myśli nie tylko podnoszenie

poziomu kształcenia studentów, ale też rozwój naukowy

kadry dydaktycznej. Cieszy mnie fakt, że od początku ist-

nienia PWSZ ponad 20 naszych pracowników uzyskało

tytuły doktorskie. Rozwojowi Uczelni sprzyja też organi-

zowanie konferencji naukowych, publikacje naukowe

wydawane przez własne wydawnictwo, odpowiednie

zaplecze dydaktyczne.

Jakie są według Pana Rektora największe za-grożenia i wyzwania dla rozwoju szkolnictwa wyż-szego?

Niż demograficzny wzmaga konkurencję mię-

dzy uczelniami, która niestety nie zawsze jest uczciwa.

Wpływ na rozwój szkolnictwa wyższego ma też trudna

sytuacja finansowa państwa, a co za tym idzie coraz

mniejsze nakłady na rozwój nauki. Wyzwaniem dla

uczelni jest dostosowanie szkolnictwa wyższego w Polsce

do standardów kształcenia europejskiego.

W jakim kierunku powinien pójść rozwój takich uczelni jak nasza?

Będziemy kontynuować starania o uruchomienie

nowych kierunków, ale tylko tych zgodnych z oczeki-

wania rynku pracy. Uważam, że powinnyśmy kształcić

specjalistów, mając na uwadze konkretne potrzeby zgła-

szane przez instytucje i zakłady pracy.

Czy wciąż Pan chętnie uczy? Zapewne ciężko jest połączyć dydaktykę i zarządzanie?

Głównym moim zajęciem jest nauczanie. Przez całe

swoje dorosłe życie zajmowałem się dydaktyką i wycho-

waniem. Dlatego teraz też, pomimo wielu obowiązków,

staram się nie tracić kontaktu ze studentami. Dzięki do-

brej organizacji pracy, doświadczonym współpracowni-

kom udaje mi się pogodzić obie te role.

Panie Rektorze, a jak Pan spędza czas wolny?Zawsze z rodziną, najchętniej pracując na roli i ob-

cując z przyrodą. Uprawiam kukurydzę, zboże, mam

małą hodowlę ryb. Taki charakter pracy pozwala mi

się wyciszyć i najlepiej wtedy odpoczywam. Zarów-

no żona, jak i córki podzielają moje zainteresowania,

dlatego też możemy cieszyć się wspólnie spędzanym

czasem.

Jest to ostatni rok Pana kadencji. Jak mógłby Pan Rektor podsumować te trzy lata?

Oceniam je pozytywnie, myślę, że dużo udało nam

się zrobić. Otworzyliśmy dwa nowe kierunki – pielę-

gniarstwo i informatykę. Jesienią ruszają wielomiliono-

we inwestycje, które poprawią stan naszej infrastruktu-

ry. Pomimo niżu demograficznego, brak gwałtownego

spadku ilości studentów, wiele specjalności cieszy się

dużym powodzeniem. Pomimo nienajłatwiejszej sytu-

acji finansowej poprawia się zaplecze naukowo—dy-

daktyczne. Nasza biblioteka ma jeden z najlepszych

księgozbiorów nie tylko w Płocku, ale i regionie. W 2010

roku kupiliśmy ponad 4.500 książek, myślę, że w tym

roku będzie podobnie.


4

Czy możemy zdradzić Pana plany na przy-szłość?

Pracuję nad kolejną książką z dziedziny finansów

przedsiębiorstwa. Staram się zawsze znaleźć czas na pra-

cę naukową, której efektem są moje publikacje.

Co chciałby przekazać Pan Rektor studen-tom PWSZ z okazji nowego roku akademickiego 2011/2012?

Chciałbym, żeby uwierzyli, że studiują w dobrej

uczelni, której absolwenci kończą studia magisterskie

(często stacjonarne) na najlepszych uczelniach w Polsce.

Chciałbym, żeby studenci poczuli, że są naszymi partne-

rami i bardziej angażowali się w życie uczelni, w działal-

ność samorządu studenckiego i kół naukowych.

Panie Rektorze, dziękując za rozmowę życzę wytrwa-

łości w realizacji wszystkich podejmowanych inicjatyw.

Rozmawiała

Katarzyna Atemborska

KARTA UCZELNI ERASMUS

DLA PWSZ W PŁOCKU

Karta Uczelni Erasmus (Erasmus University Charter –

EUC) w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”

przyznana!

Komisja Europejska Edukacja, Kultura i Sektor Audio-

wizualny, po rozpatrzeniu 675 wniosków uczelni z krajów

europejskich, przyznała Państwowej Wyższej Szkole Za-

wodowej Kartę Erasmus. Karta uprawnia do prowadze-

nia działań w ramach programu Erasmus oraz do ubie-

gania się o fundusze na ich realizację.

Miłym akcentem jest fakt, iż w naborze EAC/19/2010,

tura 2011 Komisja przyznała Kartę tylko 19 polskim uczel-

niom – a ten sukces stał się naszym udziałem. Karta Era-

smus uprawnia nas do prowadzenia działań w progra-

mie aż do roku akademickiego 2013/2014.

Monika Fronczak

[koordynator Programu Erasmus]

Koordynator Programu Erasmus

ogłasza nabór studentów II i III roku Państwowej

Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku

na wyjazdy na studia w zagranicznych uczel-

niach partnerskich

w roku akademickim 2011/1012

Rekrutacja: 01.10.2011r. - 17.10.2011r.

Przyjmowanie dokumentów: Plac Dąbrowskiego

2, pok. 201, w godzinach 9-12.

Wszelkie informacje i dokumenty dostępne są on-

-line na stronie uczelni (zakładka Erasmus) lub u

Koordynatora Programu Erasmus

Monika Fronczak, Koordynator Programu Era-

smus, 09-402 Płock, Plac Dąbrowskiego 2

tel.: 24-3665400 wew. 203

e-mail: [email protected]

Koordynator Programu Erasmus

ogłasza nabór pracowników naukowo-dydak-

tycznych i administracyjnych

Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku

na wyjazdy do zagranicznych uczelni partner-

skich w roku akademickim 2011/1012

w celu prowadzenia zajęć i/lub w celach

szkoleniowych

Rekrutacja: 01.10.2011r. - 17.10.2011r.

Przyjmowanie dokumentów: Plac Dąbrowskiego

2, pok. 201, w godzinach 9-12.

Wszelkie informacje i dokumenty dostępne są on-

-line na stronie uczelni (zakładka Erasmus) lub u

Koordynatora Programu Erasmus

Monika Fronczak, Koordynator Programu Era-

smus, 09-402 Płock, Plac Dąbrowskiego 2

tel.: 24-3665400 wew. 203

e-mail: [email protected]


5


6

DNI PRZEDSIĘBIORCZOŚCI Z PWSZ

W dniach 15-21 listopada 2010 r. w Polsce po raz

trzeci obchodzony był Światowy Tydzień Przedsiębior-

czości, którego głównym celem jest propagowanie po-

staw przedsiębiorczych wśród młodzieży. W ramach tego

ogólnoświatowego wydarzenia, Państwowa Wyższa

Szkoła Zawodowa w Płocku po raz pierwszy zorganizo-

wała seminarium ph. „Dni Przedsiębiorczości z PWSZ”,

w którym mogły wziąć udział wszystkie osoby zaintereso-

wane tematyką przedsiębiorczości oraz doskonaleniem

umiejętności w zakresie public realtions (PR) lub obsługi

klienta.

Dodatkowo przygotowaliśmy dwudniowy cykl

warsztatów, w którym udział wzięli studenci, absolwen-

ci oraz uczniowie ostatnich klas szkół ponadgimnazjal-

nych.

Seminarium odbyło się 16 listopada 2010r. w auli In-

stytutu Nauk Ekonomicznych w Trzepowie.

Jako pierwszy głos zabrał Rektor Państwowej Wyż-

szej Szkoły Zawodowej w Płocku prof. zw. dr hab. Jacek

Grzywacz, zachęcając audytorium do propagowania

postawy przedsiębiorczej rozumianej nie tylko, jako za-

kładanie własnej działalności gospodarczej, ale także

przejawiającej się aktywnością w wielu inicjatywach

już w toku studiów.

Pierwszym prelegentem, który opowiedział o Do-

brych praktykach Wojewódzkiego Urzędu Pracy w War-

szawie Filia w Płocku w pozyskiwaniu i realizacji projek-

tów z EFS, był dyrektor Płockiej Filii WUP w Warszawie

- Piotr Dyśkiewicz. W wystąpieniu szczególną uwagę

zwrócono na najbardziej popularny projekt WUP - „Płoc-

ką Szkołę Małej Przedsiębiorczości” oraz prezentację firm,

które obecnie funkcjonują na rynku dzięki środkom fi-

nansowym uzyskanym z tego właśnie projektu. Przed-

stawiono również najczęściej występujące bariery przy

zakładaniu lub prowadzeniu działalności gospodarczej

oraz ofertę wsparcia, jakie można uzyskać w ramach

projektów oferowanych przez WUP.

Na temat samozatrudnienia oraz wskazówek, kto

i jak może uzyskać dofinansowanie na założenie własnej

działalności gospodarczej z Powiatowego Urzędu Pracy

szczegółowo przedstawiły przedstawicielki PUP w Płoc-

ku – Agnieszka Barankiewicz i Monika Jaroszewska.

Spotkanie poprowadzili studenci PWSZ w Płocku:

od lewej: Adam Możejko oraz Sylwester Brudnicki.

Zainteresowanie młodzieży wzbudziła prezentacja

PKO Banku Polskiego pod hasłem Pierwsze doświad-

czenia zawodowe w Banku PKO BP i możliwości finanso-

we studenta, którą wygłosili – dyrektorzy Anna Braniec-

ka oraz Waldemar Młynarczyk. Oprócz udzielenia in-

formacji dotyczących możliwości kredytowania studiów

lub działalności gospodarczej, zachęcano młodzież

do zdobywania doświadczenia zawodowego poprzez

praktykę studencką w tej Instytucji.

O tym czy możliwe jest założenie firmy w jeden

dzień oraz o korzyściach płynących z założenia firmy

w ramach Akademickiego Inkubatora Przedsiębiorczo-

ści - mówił dyrektor AIP w Płocku Tomasz Wysocki. Ko-

lejnym prelegentem był Marcin Idziak - przedstawiciel

Związku Pracodawców Warszawy i Mazowsza - Punkt

Konsultacyjny w Płocku, który przedstawił różnorodne

inicjatywy oraz obszary działania ZPWiM, (tj. szkolenia,

projekty, doradztwo dla firm, wspieranie innowacyjno-

ści, konkursy, targi i konferencje, działania kooperacyjne

firm). Na koniec odbyła się prezentacja firmy PROFIT Do-

radcy Finansowi pod hasłem Przedsiębiorczy Doradca

Finansowy. O korzyściach i zaletach wykonywania za-

wodu doradcy finansowego mówili Tadeusz Kowalkow-

ski - Prezes oraz Robert Olczak - Dyrektor firmy PROFIT.


7

„Dni Przedsiębiorczości z PWSZ” zakończyły się

dwudniowym cyklem szkoleń i warsztatów, w których

udział wzięli studenci oraz młodzież z ostatnich klas szkół

ponadgimnazjalnych. W dniu 17 listopada odbyły się

szkolenia z zakresu public relations, warunkujących sku-

teczne funkcjonowanie przedsięwzięć biznesowych na

dzisiejszym rynku, mianowicie:

• „Zadbaj o profesjonalny PR firmy”

• oraz „Budowa wizerunku marki firmy”.

w dniu 18 listopada:

• Profesjonalna obsługa klienta - savoir vivre

w pracy - uczestnicy szkolenia zostali wyposaże-

ni w tajniki udanej komunikacji interpersonalnej,

biznesowego savoir-vivre oraz sztukę prezentacji.

• Odkryj w sobie cechy przedsiębiorcy i osiągnij

sukces - warsztat pozwolił uczestnikom pozyskać

wiedzę na temat zakładana i prowadzenia wła-

snej działalności gospodarczej, w tym plusy i mi-

nusy prowadzenia własnego biznesu.

Zajęcia warsztatowe zostały zrealizowane we współ-

pracy z doradcami zawodowymi z Centrum Informacji

i Planowania Kariery Zawodowej z Płockiej Filii Woje-

wódzkiego Urzędu Pracy w Warszawie. W szkoleniach

i warsztatach udział wzięło łącznie 85 osób.

Anna Kowalska

[Biuro Karier Zawodowych]

PRAWO – KONCEPCJE – DOŚWIADCZENIA

VI Sympozjum Naukowe

„W stronę dialogu – od teorii do praktyki edukacyj-

nej” to nazwa VI Sympozjum Naukowego, które w tym

roku odbyło się pod hasłem „Prawo – Koncepcje – Do-

świadczenia”. Spotkanie zostało zorganizowane przez

Instytut Pedagogiki Państwo wej Wyższej Szkoły Zawodo-

wej w Płocku i Zespół Szkół Zawodowych nr 2 w Płocku.

VI Sympozjum Naukowe, w dniu 7 grudnia 2010

roku, zgromadziło w Auli Ratusza Urzędu Miasta Płocka

przedstawicieli władz Miasta, Starostwa Powiatu Płoc-

kiego, przed stawicieli Delegatury w Płocku Kuratorium

Oświaty w Warszawie, pracowni ków naukowych PWSZ

w Płocku oraz dyrektorów, nauczycieli, wychowawców,

pedagogów i psychologów szkół podstawowych, gim-

nazjalnych i ponadgimnazjalnych z powiatu pło ckiego,

sierpeckiego i gostynińskiego. Wśród 143 zaproszonych

gości i uczestników sympozjum znalazła się 21 osobo wa

grupa studentów PWSZ w Płocku. W imieniu komitetu

naukowego i organiza cyjnego wszystkich przybyłych

powitał Dariusz J. Szadkowski.

Uroczystej inauguracji VI Sympozjum Naukowego

„W stronę dialogu – od teorii do praktyki eduka cyjnej”

pod hasłem „Prawo – Koncepcje – Doświadczenia” do-

konała Prorektor ds. nauki i rozwoju PWSZ w Płocku doc.

dr Ewa Wiśniewska. W imieniu Prezydenta Miasta Płoc-

ka uczestników powitała pani Ewa Adasiewicz, Dyrektor

Wydziału Edukacji UM Płocka. Etap oficjalnych powitań

kończyły wystąpienia: pani Aleksandry Jadczak – Wi-

cedyrektora Delegatury w Płocku Kuratorium Oświaty

w Warszawie, dr Marii Szymańskiej – Dyrektora Instytutu

Pedagogiki PWSZ w Płocku i pani Ewy Wiśniewskiej, któ-

ra wystąpiła i imieniu pani Anny Piekarskiej, Dyrektora

ZSZ nr 2 w Płocku.

Prorektor PWSZ w Płocku doc. dr Ewa Wiśniewska

otwiera VI Sympozjum Naukowe „W stronę dialogu –

od teorii do praktyki edukacyjnej”

Rozpoczęcie konferencji uświetniło wystąpienie prof.

zw. dr. hab. Jacka Piekarskiego – Kierownika Zakładu Pe-

dagogiki Opiekuńczo - Wychowawczej w Instytucie Pe-

dagogiki PWSZ w Płocku. Po słowie wstępnym Pana Pro-

fesora przyszedł czas na pierwszego prelegenta p. Alek-

sandrę Jadczak (Kuratorium Oświaty w Warszawie. De-

legatura w Płocku).

Referat pt. „Prawo oświatowe jako podstawa porozu-

miewania się w oświacie” miał na celu uświadomienie

słuchaczom, iż działalność dydaktyczna, opiekuńcza

i wychowawcza szkoły uregulowana jest przepisa-

mi prawnymi (np. sposób wypełniania arkuszy ocen,

dzienników lekcyjnych czy zasady oceniania uczniów).

Prelegentka określiła kryteria konieczne, by prawo

oświatowe mogło stanowić podstawę porozumiewania

się w oświacie. Wskazała istotne elementy, na które na-

leży zwrócić uwagę podczas analizy aktów prawnych,

m.in. datę wejścia w życie danej ustawy czy rozporzą-

dzenia, przepisy przejściowe, tzw. słownik oraz fakt, kogo

one dotyczą. Podała przykłady zaistniałych problemów


8

i konfliktów w różnych obszarach oświatowych wyni-

kających z nieznajomości hierarchii aktów prawnych.

Zwróciła uwagę, iż niezbędnym warunkiem uznania

ustawy lub rozporządzenia za obowiązu jące jest jego

należyte promulgowanie, czyli publikacja. Mgr Jadczak

podkreśliła również wagę aktów prawa wewnątrzszkol-

nego (np. statutu szkoły) oraz konieczność ich przestrze-

gania. Jako znaczące utrudnienie w tym, aby prawo

oświatowe stanowiło podstawę porozumiewania się

w oświacie wskazała częste jego zmiany i podkreśliła

konieczność stosowania zasady „Głowa w przepisach,

nie przepisy w głowie”.

Dr Dorota Dądzik podsumowując wystąpienie, po-

stawiła istotne pytanie: Czy prawo ma kształtować real-

ne życie czy rzeczywistość oświatowa powinna być kre-

atorem zmian w prawie? Smutną prawdą jest, że brakuje

dialogu z gronem pedagogicznym przy wprowa dzaniu

pewnych zmian w prawie.

Po wystąpieniu p. Aleksandry Jadczak miejsce na

mównicy zajęła dr Małgorzata Jagodzińska z PWSZ

w Płocku. Dr Jagodzińska w pracy zatytułowanej „Zasoby

instytucji edukacji pozaformalnej wzmocnieniem pro-

cesu kształto wania postaw prośrodowiskowych” zwróci-

ła uwagę na ogromną rolę samorządów teryto rialnych,

które mogą znacząco wpłynąć na kształtowanie ekolo-

gicznych postaw wśród dzieci i młodzieży. Nauczyciele

powinni korzystać z bogatej oferty edukacji pozaformal-

nej, dzięki czemu mogą wzmacniać efekty wność pracy.

Należy wyostrzać wrażliwość najmłodszych na ekolo-

giczne zagadnienia. Wśród instytucji współpracujących

ze szkołami, oprócz Urzędów Miasta, Gminy, Powiatu, są

także wszelkiego rodzaju związki i stowarzyszenia po-

dejmujące zagadnienia związane z ochroną środowi-

ska. Na terenie Płocka istnieją między innymi: Centrum

Edukacji Ekologicznej, Liga Ochrony Przyrody, Ogród

Zoologiczny, Towarzystwa Miłośników Dzielnicy, Zwią-

zek Pszczelarzy etc. Dr Małgorzata Jagodzińska podała

również szereg przykładów działań szkół, które powinny

znaleźć swoich naśladowców. Na wyróżnie nie, według

prelegentki, zasłużył projekt Zespołu Szkół Ogólnokształ-

cących Specjalnych nr 7 w Płocku „Ruszaj się, bo zardze-

wiejesz”, przy którym wykorzystano środki z Funduszu

Grantowego dla Płocka.

Dr Małgorzata Kamińska - Juckiewicz – Dyrek-

tor Szkoły Podstawowej nr 22 w Płocku i wykładowca

PWSZ w Płocku zaprezentowała swoje przemyślenia

w referacie „Edukacja w wymiarze społecznym i eko-

nomicznym – kierunki zmian w Europie i w Polsce”.

Punktem wyjścia do rozważań na ten temat stała się

próba odpowiedzi na pytanie: Jakie ważne umiejęt-

ności, które będą przydatne na rynku pracy, kształtu-

je w dzieciach już szkoła podstawowa? Szkoła na tym

szczeblu, oprócz wielu umiejętności takich jak znajo-

mość języka obcego, daje kompetencje społeczne by-

cia ze sobą. Bez pewnego poziomu rozwoju osobi stego,

nie ma zatrudnienia w dorosłym życiu. Edukacja musi

być w dialogu z gospodarką i polityką społeczną. Dr

Kamińska - Juckiewicz zasygnalizowała, jak ważny

jest raport „Europa 2020”, w którym powinniśmy się

znaleźć. Zamierza się wprowadzić do szkół przedmiot

związany z kreatywnością, twórczością, co z całą pew-

nością będzie miało ogromny wpływ na wydobywa-

nie z uczniów nowych zdolności, istotnych dla przyszłej

pozycji zawo dowej. Doskonałym podsumowaniem

wystąpienia dr Małgorzaty Kamińskiej - Juckiewicz są

słowa Demokryta, zacytowane przez dr Dorotę Dądzik:

„Żyjemy nie tak, jak chcemy, ale tak jak potrafimy”.

Kolejnym ciekawym zagadnieniem, któremu po-

święciła uwagę w swoim wystąpieniu dr Agnieszka

Głowala z PWSZ w Płocku, była podmiotowość dziecka

w edukacji szkolnej. Przedstawione w prezentacji wy-

niki badań były pokrzepiające. Większość badanych

uczniów nie boi się wyrażać własnego zdania podczas

zajęć szkolnych, jak również nie czuje się być traktowana

w szkole w sposób instrumentalny. Autorka, zaznaczyła,

iż ogromna odpowie dzialność ciąży na nauczycielach,

którzy muszą mądrze kierować procesem edukacji tak,

aby znaleźć równowagę pomiędzy wypracowaniem

autorytetu wśród podopiecznych, a dawaniem im wol-

ności intelektualnej i słownej. Dialog musi być podstawą

komunikacji w procesie edukacyjnym.

„Rodzinne uwarunkowania zachowań agresyw-

nych uczniów starszych klas szkoły podstawowej” to re-

ferat, który został wygłoszony przez dr. Mariana W. Wójto-

wicza (Uniwer sytet Łódzki, KN w Zgierzu, PWSZ w Płocku).

Uwaga słuchaczy została zwrócona na konieczność wy-

równywania szans edukacyjnych we współczesnej szko-

le. Uczniowie z rodzin o gorszym statusie materialnym

i społecznym powinni móc liczyć na wsparcie ze strony


9

szkoły. Nauczycielom często brakuje kompetencji, by za-

jąć tak trudnymi problemami, ale dialog z pedagoga-

mi i psychologami w szkole, przy odpowiednim wysiłku,

może zostać uwieńczony sukcesem.

Następnym prelegentem był mgr Dariusz J. Szad-

kowski, który przedstawił prezentację zatytułowaną

„Psycholog w polskiej szkole i innych krajach”, w której

poruszył ciekawy problem nomenklatury stanowiska

pracy psychologa w polskiej szkole. Nazwa zostaje spły-

cona do „psychologa szkolnego”, co nie odzwierciedla

w pełni kompetencji osoby realizującej pomoc psycholo-

giczną w placówkach edukacyjnych. Psycholog pracu-

jący w szkole musi mieć ukończone pięcioletnie studia

magisterskie, które uprawniają go zarówno do bycia

psychologiem klinicznym, jak i psychologiem pracują-

cym w szkole. Prelegent omówił, jak wygląda edukacja

psychologa w innych krajach: w Wielkiej Brytanii, Holan-

dii, Nowej Zelandii, Belgii, Stanach Zjednoczonych. Na

przekład w Wielkiej Brytanii już podczas studiów psycho-

logicznych studenci są zobowiązani do wybrania spe-

cjalizacji i dalsza ich edukacja rozwija się w konkretnym

kierunku, w tym przypadku psychologa szkolnego. Za-

tem możemy tutaj mówić o funkcji „psychologa szkolne-

go”, natomiast w polskich realiach bardziej adekwatnie

jest wypowiadać się o „psychologu pracującym w szko-

le”. Kolejną istotną kwestią poruszoną przez mgr Dariu-

sza Szadkowskiego był rozwój zawodowy psychologa

w szkole, który przebiega analogicznie do zdobywania

stopni awansu zawodowego przez nauczycieli, co nieko-

niecznie jest słuszne.

(od lewej) mgr Dariusz J. Szadkowski - Przewodniczący

Komitetu Organizacyjnego, dr Dorota Dądzik –

Przewodnicząca Komitetu Naukowego, mgr Ewa

Wiśniewska – Wicedyrektor ZSZ nr 2 w Płocku

W dalszej części sympozjum tematyka skoncentro-

wana była wokół problemów wychowawczych, które na

swej drodze spotykają nauczyciele. Dr Renata Biernat

z PWSZ w Płocku zaakcentowała w swym referacie, jak

kluczową rolę odgrywa nauczyciel w procesie eduka-

cyjnym ucznia z niepełnosprawnością intelektualną.

Podkreśliła, że niezwykle ważne jest wybranie odpo-

wiednich metod i form kształcenia uczniów z pewnymi

dysfunkcjami. Praca dr Renaty Biernat „Działania na-

uczyciela w świetle specjalnych potrzeb edukacyjnych

ucznia z niepełnosprawnością intelektualna w stopniu

lekkim” to wyczerpująca temat rozprawa, która z pewno-

ścią dostarczyła wielu cennych informacji osobom, które

w swej codziennej pracy muszą zmierzyć się z proble-

mem wyrównywania szans edukacyjnych.

Kolejne wystąpienie autorstwa mgr Joanny Na-

wrockiej - Szmulewicz z PWSZ w Płocku było poświęcone

„Kierowaniu klasą jako grupą społeczną w aspekcie

dyscypliny szkolnej”. W swoim wystąpieniu prelegentka

zwróciła uwagę na spowolnienie procesu dydaktyczno-

-wychowawczego, wynikające z braku odpowiednich

umiejętności zarządzania klasą przez nauczyciela. Na-

tomiast mgr Urszula Pankowska (SP nr 18 w Płocku, PWSZ

w Płocku) przedstawiła zgromadzonym swoje przemy-

ślenia dotyczące „Kary w wychowaniu dziecka”, które

ujawniły różnice dotyczące zastosowania kary w prak-

tyce edukacyjnej. Oprócz podstaw teoretycznych omó-

wiła wyniki badań ankietowych przeprowadzonych

wśród uczniów szkoły podstawowej.

Ostatni panel dyskusyjny dotyczył udziału środo-

wisk społecznych w organizacji czasu wolnego dzieci

i młodzieży. Dyrektor MDK w Płocku mgr Roman Kusy

(PWSZ w Płocku) mówił o roli placówek wychowania

pozaszkolnego w procesie edukacji, wskazywał, jak

bardzo ważne jest kreatywne podejście do nauczania,

zrezygnowanie z wyeksploatowanych metod, które nie

przynoszą oczekiwanych efektów. Dr Dorota Dądzik,

włączając się w dysku sję, podkreśliła profity płynące

z zajęć pozaszkolnych, w szczególności zajęć aktor-

skich, które podnoszą samoocenę dzieci i dają dodat-

kową możliwość integracji z rówieśnikami. W tej części

spotkania pojawił się także referat mgr Joanny Pecia-

kowskiej ze SP w Staroźre bach i mgr Janiny Jóźwiak

ze SP w Kodłutowie, w którym zostały zaprezentowane

rodzaje aktywności czasu wolnego dzieci i młodzieży

z rozgraniczeniem na dzieci wiejskie i miejskie. Mgr

Urszula Ambroziak- Bereszczyńska z Zespołu Szkół nr

1 w Płocku ze swoją prezentacją na temat „Akademii

Rzemiosła Artystycznego jako przykładu współpracy

świata nauki i biznesu” zakończyła tematykę roli pla-

cówek pozaszkolnych wpisujących się ściśle w proces

kształcenia dzieci i młodzieży.

Przed podsumowaniem VI Sympozjum Naukowego

„W stronę dialogu – od teorii do praktyki edukacyjnej”

pojawiły się dwie prezentacje oraz film pt. „Demo kracja


10

w oczach dziecka”, który przedstawiła i omówiła dr Do-

rota Dądzik. Pierwsza prezentacja była debiu tanckim

wystąpie niem Sekcji Socjologicznej działającej przy In-

stytucie Pedagogiki PWSZ w Płocku pod kierunkiem dr

Kingi Przybyszewskiej, a dotyczyła zagadnienia komu-

nikacji na linii Nauczyciel – Uczeń – Rodzic. Przedstawi-

ła ją studentka III roku PWSZ w Płocku Marta Gretkow-

ska. Druga prezentacja - dr Małgorzaty Pietrzak (ZS nr

3 w Płocku/PWSZ w Płocku) została skoncentrowana na

„Hierachiach wartości płockiej młodzieży licealnej”.

W czasie trwania sympozjum zaprezentowano

szesnaście referatów o szerokim zakresie tematycznym.

Dyskutowano na temat praktycznych aspektów pracy

nauczyciela w kontekście koncepcji teoretycznych i prze-

prowadzonych badań. Sympozjum dało możli wość wy-

miany poglądów osób, które mają

bezpośredni kontakt z codziennością oświatową.

Każdy z prelegentów mówił o obszarze edukacji, który

jest mu bliski, dotykał problemów środowiska, z którego

się wywodzi. Wielokrotnie padło stwierdzenie, iż podwyż-

szenie jakości kształcenia jest priorytetowym założeniem

współczesnej szkoły, ale tylko rzeczowy dialog może

przyczynić się do wprowadzenia pozytywnych zmian.

Dobra szkoła to taka, w której świadomi nauczycie-

le kształcą uczniów z pomocą kompetentnych pedago-

gów, psychologów, rodzice są zaangażowani w proces

nauczania i wychowania dzieci, gdzie wszyscy biorą

współodpowiedzialność za proces edukacyjny.

Jedynym problemem na sympozjum był nieubłaga-

nie szybko płynący czas, prele genci nie mogli wyczerpu-

jąco omówić nurtujących ich zagadnień. Wszystkie za-

prezentowane wy stą pienia w pełnej wersji zostaną opu-

blikowane w bieżącym roku w recenzowanym zbiorze.

To już szóste spotkanie naukowe, które było kolejną

próbą wskazania drogi moder nizacji procesu eduka-

cyjnego, której celem jest dialog edukacyjny wszystkich

podmiotów i środowisk edukacyjnych. Bowiem tylko taki

dialog przyczynia się do tego, by przeobrażenia społecz-

ne i reformy oświatowe prowa dziły do efektywnej i inte-

resującej edukacji, w której zgodnie ze swoimi natural-

nymi prawami uczestniczą rodzice, a także inne środo-

wiska społeczne, które są alternatywnym sposobem na

wzbogacenie oferty wychowawczo – eduka cyjnej.

W dniu 6 grudnia 2011 roku będzie miało miejsce

kolejne VII Sympozjum Naukowe „W stronę dialogu – od

teorii do praktyki edukacyjnej” ze szczególnym uwzględ-

nieniem problematyki funkcjonowania szkoły w dobie

przemian współczesnej rodziny i zagrożeń społecznych.

Dariusz J. Szadkowski

[Instytut Pedagogiki]

ŻYCIE JAKO DOŚWIADCZENIE EDUKACYJNE

W ROZWAŻANIACH PEDAGOGÓW

W dniach 17 – 18 stycznia 2011 roku w Soczewce

koło Płocka odbyła się IV Międzynarodowa Konferen-

cja Naukowa „Kształcenie pedagogów - strategie, kon-

cepcje, idee” pod hasłem Edukacja jako całożyciowe

doświadczenie „Drogi edukacyjne – drogi życiowe” zorga-

nizowana przez Instytut Pedagogiki PWSZ w Płocku. Już

ośmioletnią tradycją stało się podejmowanie dyskusji

o nauczycielu, jego kształceniu, nowej roli edukacyjnej

i konieczności stałego doskonalenia się i reagowania na

zmiany współczesności.

Ostatnie spotkanie naukowe stanowiło, zatem kon-

tynuację rozważań o kształceniu nauczycieli podjętych

w środowisku płockim na wcześniej zorganizowanych

konferencjach. Tegoroczna debata skupiała się wokół

hasła obejmującego problematykę badań biograficz-

nych i namysłu nad potraktowaniem doświadczeń ży-

ciowych, w tym też zawodowych jako wiedzy biograficz-

nej niezbędnej do refleksji nad zmieniającą się rzeczywi-

stością edukacyjną. Zagadnienia dróg życiowych stały

się głównymi wątkami planowanej dyskusji. Sformuło-

wano następujące cele konferencji:

• Ukazanie znaczenia jakościowych badań bio-

graficznych w poszukiwaniu skutecznych dróg

kształcenia nauczycieli.

• Konfrontacja idei edukacji ustawicznej w Polsce

i na świecie, w kontekście zadań współczesnego

nauczyciela.

• Poszukiwanie skutecznych form realizacji idei

edukacji całożyciowej.

• Wskazanie ma modernizację kształcenia instytu-

cjonalnego jako drogi do edukacji całożyciowej.

W konferencji wzięło udział 98 osób – naukowców

z wielu ośrodków w kraju i za granicą, decydentów

edukacyjnych, reprezentantów szeroko pojętego środo-

wiska naukowego w Płocku i przedstawicieli władz. Na

konferencję przybyli prelegenci z ośrodków naukowych

z zagranicy reprezentujący Państwowy Uniwersytet Pe-

dagogiczny im. Pawła Tyczyny w Humaniu na Ukrainie

i Uniwersytet w Paderborn w Niemczech. Na uwagę

zasługuje wyjątkowe zainteresowanie udziałem w kon-

ferencji naukowców z Polski reprezentujących: Uniwer-

sytet Łódzki, Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet im.

Mikołaja Kopernika w Toruniu, Uniwersytet Marii Curie

– Skłodowskiej w Lublinie, Uniwersytet Pedagogiczny

w Krakowie, Uniwersytet Przyrodniczo – Humanistyczny

w Siedlcach, Akademię Pedagogiki Specjalnej w War-

szawie, Szkołę Wyższą im. Pawła Włodkowica w Płocku,


11

Uniwersytet Humanistyczno – Przyrodniczy w Siedlcach,

Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego, Politechnikę

Warszawską, Szkołę Nauk Technicznych i Społecznych

w Płocku, Akademię Humanistyczno – Ekonomiczną

w Łodzi, Kolegium Nauczycielskie w Zgierzu, Kolegium

Nauczycielskie w Wieluniu i wreszcie Instytut Pedagogi-

ki i Instytut Nauk Ekonomicznych Państwowej Wyższej

Szkoły Zawodowej w Płocku.

W części inauguracyjnej konferencji głos zabrała

doc. dr Ewa Wiśniewska – prorektor naszej Uczelni, któ-

ra powitała gości i nawiązała do początków działań

organizacyjnych i naukowych Instytutu Pedagogiki.

Dyrektor Instytutu Pedagogiki dr Maria Szymańska

nakreśliła współczesne kierunki działań Instytutu Pe-

dagogiki, zarówno o charakterze dydaktycznym, jak

i naukowym. Wystąpienie Przewodniczącego Komitetu

Naukowego Konferencji prof. zw. dr hab. Jacka Piekar-

skiego miało charakter analizy poprzednich dokonań

naukowych uczestników konferencji i stanowiło zachętę

do dalszej współpracy z młodym środowiskiem nauko-

wym, reprezentowanym przez pracowników Instytutu

Pedagogiki PWSZ w Płocku. Profesor dziękując za przy-

bycie, zwrócił uwagę na międzynarodowy charakter

naszego spotkania.

Dwudniowe obrady konferencji obejmowały dysku-

sję plenarną i w sekcjach tematycznych. Sesję plenarną

w pierwszym dniu Konferencji prowadzili prof. zw. dr hab.

Jacek Piekarski i prof. zw. dr hab. Józef Półturzycki. Re-

feraty oscylujące wokół zasadniczej tematyki konferencji

ujętej w tytule wygłosiło sześciu prelegentów.

Jako pierwszy głos zabrał prof. zw. dr hab. Jacek

Piekarski – opiekun naukowy Konferencji. W wystąpie-

niu otwierającym sesję plenarną i zatytułowanym

„Biografia zawodowa – między kreacją a kontrolą”

postawił pytanie o biograficzny aspekt procesu ucze-

nia się za sprawą uczestnictwa w praktyce zawodo-

wej. Zwrócił uwagę na warunki tego procesu (ciągłość

formacji, przewidywalność przebiegu, refleksyjność

i refleksywność, praktyka uczenia się z doświadczeń),

które zestawia się z instytucjonalnymi praktykami

swoistymi dla pełnienia roli zawodowej nauczycieli

(reformowanie praktyki, uczestniczenie w strukturach

instytucjonalnych, praktykach doskonalenia – ewalu-

acji oraz stymulowania twórczości). Prof. zw. dr hab. J.

Piekarski ukazał najważniejsze odniesienia teoretycz-

ne wyrastające z analizy napięć pomiędzy autono-

mią i kontrolą pojawiających się zarówno w praktyce

biograficznej, jak i zawodowej przestrzeni jej kształto-

wania.

Z kolei prof. zw. dr hab. Józef Półturzycki podjął

temat „Aktualność problemów edukacji ustawicznej

w dobie rozwoju technologii informacyjnej”. Autor za-

znaczył, że edukacja ustawiczna wciąż poszukuje

swojego miejsca, biorąc pod uwagę zarówno niejed-

noznaczność pojęciową w tym zakresie jak i podsta-

wy prawne. Powoduje to określone problemy realizacji

edukacji ustawicznej w rzeczywistości edukacyjnej po-

tęgowane przez dynamiczne przemiany cywilizacyjne

i rozwój społeczeństwa informacyjnego. Zdaniem prof.

zw. dr hab. J. Półturzyckiego przygotowanie do eduka-

cji ustawicznej rozpoczyna się bardzo wcześnie, istotne

jest bowiem, by człowieka „natchnąć chęcią uczenia

się” i rozwinąć motywację do doskonalenia siebie oraz

poszukiwania wiedzy przez całe życie.

Prof. zw. dr hab. Olga Czerniawska wygłosiła re-

ferat pt. „Czego uczą badania dróg edukacyjnych?”.

Referat zawierał „sumę wiedzy” autorki na ten temat

ukształtowaną w oparciu o lektury i wywiady biogra-

ficzne. Narracje skupiały się wokół zagadnień: dzieciń-

stwo i rodzina, szkoła, organizacje społeczne, praca,

emerytura. Podsumowując autorka wskazała, że bio-

grafie edukacyjne „uczą nas innych i uczą nas siebie”,

uczą rozmowy i słuchania innych osób, a więc dialo-

gu, uczą nas przeszłości, tego co było, jak zmieniały się

instytucje edukacyjne, uczą szacunku dla ludzi niewy-

kształconych. Badania biograficzne pozwalają na spo-

strzeganie odrębności dróg edukacyjnych i układanie

tych dróg w pewne ciągi czy typy dróg edukacyjnych,

ukazują niuanse edukacji dorosłych i zaskakujące za-

chowania nauczycieli, pozwalają poznawać różne ob-

licza wydarzeń historycznych i tworzyć w opisie obraz

pokolenia i instytucji.

Z kolei dr hab. Hanna Solarczyk-Szwec przedstawiła

referat zatytułowany „Polifonia czy kakofonia znaczeń

edukacji całożyciowej?” Prelegentka podkreśliła, że

edukacja ustawiczna jest zjawiskiem wieloznacznym,

niespójnym, niedomkniętym, rozproszonym, kontro-

wersyjnym, ale współcześnie nieobojętnym dla peda-

gogów, psychologów, socjologów, ekonomistów, polito-

logów, którzy z perspektywy własnych dyscyplin oraz


12

różnych teorii dokonują jego re- i dekonstrukcji. Autorka

stwierdziła, że zarzuty stawiane wcześniej koncepcji

edukacji ustawicznej są aktualne także dziś w odniesie-

niu do uczenia się przez całe życie: niedookreśloność po-

jęcia potęguje trudności rozróżnienia praktyk edukacyj-

nych, eklektyzm jest wyrazem braku kryteriów selekcji

praktyk i teorii edukacji ustawicznej. Mankamenty te są

dziś akceptowane w imię postmodernizmu, ale otwarte

pozostaje pytanie, czy służą jej teorii.

Następnie prof. zw. dr hab. Maria Szyszkowska pod-

jęła temat „Rola nauczyciela w edukacji całożyciowej

i płynące stąd postulaty nauczania mądrości”. Autorka

zaznaczyła, że to przede wszystkim na nauczycieli spa-

da obowiązek rozbudzania potrzeby edukacji trwającej

przez całe życie. To zadanie powinno wiązać się z wie-

dzą o tym, że świadomość jest czynnikiem kształtują-

cym wszelkie sfery życia, łącznie z gospodarczą. W na-

szej dobie globalizacji pożądane jest wykraczanie poza

wąską specjalizację, co wiąże się z odnajdywaniem

sensu życia i nabywaniem mądrości – wartości niedo-

cenianej. W człowieku należy między innymi kształto-

wać motyw zdobywania wiedzy, chęć poszukiwania

sensu życia, co stanowi drogę wyrabiania mądrości bę-

dącej podstawą edukacji całożyciowej.

Sesję plenarną w tym dniu zakończyło wystąpie-

nie prof. zw. dr hab. Kazimierza Żegnałka zatytułowa-

ne „Dokształcanie i doskonalenie zawodowe nauczy-

cieli w kontekście edukacji całożyciowej”. Prof. zw. dr

hab. K. Żegnałek zaznaczył, że uczenie się całożyciowe

ma służyć uzupełnianiu i doskonaleniu kompetencji

zawodowych poszczególnych ludzi, ale także rozwojo-

wi własnej osobowości. Prelegent podkreślił, że obecny

system dokształcania i doskonalenia nauczycieli kon-

centruje się przede wszystkim na stopniach awansu

zawodowego. Konieczność dokształcania i doskonale-

nia zawodowego nauczycieli wynika nie tylko z tem-

pa rozwoju cywilizacyjnego (w tym szczególnie lawi-

nowego przyrostu wiedzy), ale również z niedomogów

kształcenia akademickiego oraz stosunkowo niskiej

jakości kandydatów na studia nauczycielskie.

W drugim dniu konferencji obrady plenarne zo-

stały zainaugurowane wystąpieniem prof. zw. dr hab.

Jacka Grzywacza – Rektora Naszej Uczelni, który wska-

zał na konieczność aktywnego udziału w działaniach

zmierzających do zmian w szkolnictwie wyższym. Rek-

tor pogratulował przedsięwzięcia naukowego i życzył

uczestnikom owocnych obrad. Przewodnictwo nad

częścią naukową dyskusji tematycznej objęli: prof. dr

hab. Stanisław Lipiński i dr Liliana Tomaszewska. W se-

sji plenarnej wzięło udział ośmiu prelegentów, repre-

zentujących różnorodne środowiska naukowe w kraju.

Treścią pierwszego wystąpienia dr Leszka Kopciucha

na temat „Biografia własna i cudza jako źródło ukształto-

wania wrażliwości aksjologicznej” stały się biograficzne

wątki kształtowania wrażliwości aksjologicznej. Własne

doświadczenie życiowe jest jednym z elementów kształ-

tujących aksjologiczną wrażliwość osoby. Autor zwrócił

uwagę na słabą przydatność pedagogiczną naszego

własnego doświadczenia, ponieważ na cały szereg jego

elementów nie mamy żadnego wpływu. Natomiast

skwapliwie korzystamy z cudzych biografii i odnosząc

się do nich selektywnie wybieramy doświadczenia, któ-

re w naszym przekonaniu mogą być dla nas najbardziej

przydatne. Pytanie o zasadność i sensowność wykorzy-

stywania życiowego doświadczenia w praktyce peda-

gogicznej stanowi konkluzję przedstawionych treści.

Referat prof. dr hab. Andrzeja Pawilonisa pt. „Dyso-

nans społeczny a sens pracy pedagogicznej. Faktogra-

fia i egzemplifikacja relacji społecznych” oscylował wo-

kół zagadnień sensowności pracy pedagogicznej w sy-

tuacji dysonansu społecznego. Współczesny człowiek

funkcjonuje pomiędzy dysonansem a konsonansem

społecznym. W przekonaniu autora do jego faktografii

i egzemplifikacji należą zarówno zjawiska integryzmu

społecznego, ekspansja zachowań konformistycznych,

niewiadome procesu edukacji w społeczeństwie ryzyka

jak i uniwersalizacja nowego pesymizmu, skutkująca

między innymi reglamentacją zachowań prospołecz-

nych. Rozwiązaniem problemów nakreślonych w refera-

cie może być ponowne sięgnięcie do traktowania peda-

gogiki jako wiedzy o charakterze aksjologicznym.

Wystąpienie prof. dr hab. Macieja Klakli na temat

„Kształtowanie umiejętności czytania ze zrozumieniem

schematów graficznych jako zadanie powszechnej

podstawowej edukacji matematycznej” dotyczyło pro-

blemu zmienności współczesnego świata i konieczno-

ści dostosowania naszych możliwości poznawczych

do współczesności. Żadna szkoła, ani żaden program

nauczania nie jest obecnie w stanie zapewnić swoim

uczniom wystarczającego przygotowania do długo-

trwałego funkcjonowania w zmieniającym się społe-


13

czeństwie. W wystąpieniu zostały przedstawione sytu-

acje sprzyjające kształtowaniu, w ramach powszechnej

edukacji matematycznej dla wszystkich, umiejętności

rozumienia informacji zakodowanej w różnego rodzaju

schematach graficznych.

Na „Internet jako nową przestrzeń doświadczeń i re-

fleksji pedagogicznej” zwrócił uwagę prof. dr hab. Ma-

ciej Tanaś, który uznał, że konieczne jest przygotowanie

nauczyciela biegłego w kulturze i języku mediów cyfro-

wych. Obecnie realizacja tradycyjnych funkcji szkoły

wymaga uwzględnienia przestrzeni medialnej, w której

człowiek funkcjonuje coraz chętniej i coraz dłużej. Słowo

pozostało nośnikiem ludzkiej wiedzy i kultury, ale dzięki

mediom przełamało swe ograniczenia. Dziecko urodzo-

ne w XXI w. żyje w dwóch światach: realnym i medial-

nym. Ma do dyspozycji bogaty świat mediów. Ich kompu-

terowa konwergencja dała mu do ręki narzędzie potężne

i atrakcyjne, ale też – groźne. Dlatego nieodzowny staje

się solidny namysł nad alfabetyzacją technologiczną

nauczycieli, która wymaga od nich stałego uczenia się.

Prof. dr hab. Walentyna Łozowiecka w wystąpieniu pt.

„Czynniki osobowościowe rozwoju zawodowego wobec

zmian społeczno – ekonomicznych” poświęconym zależ-

ności pomiędzy rozwojem zawodowym a kształtowanymi

cechami osobowości zwraca uwagę na fakt, że rozwój

zawodowy współczesnego człowieka wymaga systema-

tycznego udoskonalenia wiedzy i umiejętności oraz na-

bywania dodatkowych kompetencji zawodowych, jako

podstawy konkurencyjnych zdolności przydatnych na

rynku pracy. Niezwykle istotnym elementem w rozwoju

zawodowym współczesnego człowieka są również kom-

ponenty inteligencji emocjonalnej, samoświadomość,

panowanie nad emocjami, empatia oraz budowanie po-

zytywnych relacji w miejscu pracy, umiejętność słuchania

i porozumiewania się, umiejętność panowania nad sobą,

wiara w siebie, twórcze reakcje na niepowodzenia i prze-

szkody oraz współdziałanie i praca zespołowa.

Doc. dr Anna Frąckowiak w referacie zatytuło-

wanym „Edukacja ustawiczna w polskich uczelniach

w kontekście zadań nauczyciela akademickiego” pod-

dała analizie rolę polskich uczelni we wdrażaniu idei

edukacji ustawicznej. Na początku autorka określa

miejsce szkół wyższych w systemie kształcenia usta-

wicznego, w świetle międzynarodowych dokumentów

(m.in. obrad dwóch Światowych Konferencji Szkolnic-

twa Wyższego, raportu pod red. J. Delorsa, dokumen-

tów Procesu Bolońskiego. Następnie przechodzi do

przedstawienia działań podejmowanych przez polskie

uczelnie na rzecz realizacji idei edukacji ustawicznej

(m.in. studia dla dorosłych, UTW, Uniwersytety Dzie-

cięce). Wreszcie przeprowadza dyskusję nad koniecz-

nością zmiany zadań nauczyciela akademickiego

w procesie przekształcania szkół wyższych w instytucje

edukacji ustawicznej.

Wystąpienie prof. nadzw. dr hab. Stanisława Lipiń-

skiego pt. „Próby określenia istoty agresji w kontekście so-

cjalizacji” miało charakter porządkujący problematykę

agresji w określonych teoriach psychologicznych i socjo-

logicznych. Autor przedstawia kolejno różne koncepcje

agresji, jakie pojawiły się literaturze psychologicznej

a mianowicie: teorie instynktu Freuda, etologiczną kon-

cepcje Lorenza, koncepcję frustracja-agresja wypra-

cowaną przez grupę psychologów z Yale tj. Dollarda,

Dooba, Millera, Mowrera i Sersa. Zwraca także uwagę

na tzw. syndrom grzeczności, który jest rezultatem sytu-

acji krytycznej we wczesnym dzieciństwie określanej

jako konflikt między gniewem a lękiem. Syndrom ten

jest charakterystyczny zarówno dla nauczycieli jak

i uczniów, którzy zamiast korzystać z tzw. zdrowej agresji

zwykle przejawiają agresję pośrednią wyrażaną w po-

staci plotek, intryg i anonimów. Niepowodzenia wielu

programów terapeutycznych mających na celu zmniej-

szenie agresji autor uzasadnia brakiem właściwej dia-

gnozy tego zjawiska.

Ostatnie wystąpienie, dr Liliany Tomaszewskiej

odnosiło się do poszukiwania w prawdzie o własnym

i cudzym życiu podstawy do uczenia się. Kategoria

codzienności interpretowana jako pojęcie charaktery-

styczne dla tzw. trzeciej socjologii, której prekursorem był

Georg Simmel pozwoliła autorce na dokonanie anali-

zy biografii i autobiografii jako metody dochodzenia

do prawdy. Pozorny dylemat przeszłości „jednostka czy

społeczeństwo” przybiera tu charakter salomonowego

rozwiązania „jednostka w społeczeństwie” i „społeczeń-

stwo jednostek”. Autorka ukazuje konieczność zderzenia

się z potocznym myśleniem o życiu, poprzez próby prze-

zwyciężenia przynajmniej dwóch złudzeń typowych

dla świadomości potocznej; złudzenie ujawniające się

w aroganckim mniemaniu, że nasze życie jest wyjąt-

kowe a my jesteśmy niezależni, wolni i szczególni oraz


14

złudzenie odnoszące się do determinizmu niezrozumia-

łych sił, które kształtują nasze życie.

Popołudniowe obrady odbywały się w czterech

równolegle pracujących sekcjach w dwóch dniach kon-

ferencji. Tematyka sekcji odnosiła się do poniżej poda-

nych zagadnień:

• Edukacja całożyciowa w ujęciu historycz-

nym i pedagogicznych badań jakościo-

wych (prowadzący: dr hab. Hanna Solarczyk-

Szwec i dr Małgorzata Kamińska-Juckiewicz,

dr Małgorzata Jagodzińska i dr Agnieszka

Głowala).

• Drogi i bezdroża praktyki pedagogicznej (Studia

pedagogiczne w całożyciowej edukacji nauczy-

ciela ( prowadzący: prof. zw. dr hab. Ryszard Rosa

i doc. dr Ewa Wiśniewska).

• Edukacja ustawiczna w praktyce (prowadzący:

prof. dr hab. Maciej Klaka i prof. dr hab. Andrzej

Pawilonis).

Zwieńczeniem pracy w sekcjach stało się podsumo-

wanie konferencji, na którym przewodniczący poszcze-

gólnych sekcji formułowali wnioski z przeprowadzonych

dyskusji, wskazując jednocześnie na rolę debaty o charak-

terze interdyscyplinarnym i wielowątkowym. W podsumo-

waniu debaty sformułowano następujące konkluzje:

• Organizowanie procesu kształcenia i wychowa-

nia powinno zawierać wskazania wspomaga-

jące proces uczenia z zachowaniem wymogów

współczesności, prowadząc do upowszechnia-

nia uczenia się, zarówno na płaszczyźnie instytu-

cjonalnej, jak i a może przede wszystkim - poza-

instytucjonalnej.

• Występuje konieczność zwrócenia uwagi na

nowoczesne technologie i środowisko mediów

jako kreatora możliwości edukacji całożyciowej.

Nauczyciele powinni wykorzystywać nowocze-

sność do propagowania idei uczenia się przez

całe życie.

• Zwrócono uwagę na rolę studiów pedagogicz-

nych w całożyciowej edukacji nauczyciela. Przy-

gotowanie do pracy w tym zawodzie podda-

wane jest stałej dyskusji, szczególnie w obszarze

zainteresowania sprawowaniem funkcji wycho-

wawczej.

• Edukacja powinna być traktowana jako do-

świadczenie całego życia. Taki sposób namy-

słu pedagogicznego nad procesami istotnymi

dla rozwoju ludzkości pozwoli na realizowanie

i kontynuowanie dotychczas podjętych ba-

dań historycznych i pedagogicznych badań

jakościowych.

• Na uwagę zasługuje konieczność wychodzenia

ze środowisk tradycyjnie zarezerwowanych do

kształtowania procesu edukacji. Szkoły w tym

również szkoły wyższe mogą stać się pomocne

w konstruowaniu społeczeństwa uczącego się

poprzez wzmacnianie funkcji animacyjnych, po-

pularyzowanie wiedzy i skłanianie do wznowie-

nia czy realizowania procesu uczenia się wśród

grup defaworyzowanych, ale na przestrzeni wie-

lokulturowego społeczeństwa stale rozszerzają-

cych się.

Spotkanie naukowe zostało wzbogacone poprzez za-

proszenie gości do obejrzenia wystawy secesji w Muzeum

Mazowieckim w Płocku. Wizytę w tak znamienitej placów-

ce kulturalnej naszego miasta uświetnił występ chóru

Vox Juventutis Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej

w Płocku pod dyrekcją mgr Roberta Majewskiego.

dr Agnieszka Głowala

dr Liliana Tomaszewska


Z WARSZTATU PŁOCKICH NEOFILOLOGÓW

23 marca 2011roku

Pomysł zorganizowania wewnątrzinstytutowego

spotkania naszych neofilologów narodził się wiosną

minionego 2010 roku. U jego podstaw leżała i leży chęć

poznania aktualnych trendów badawczych i zaintere-

sowań naszych pracowników. O wadze tego przedsię-

wzięcia świadczy fakt, ze stały patronat nad naszym

corocznym sympozjum zechciał objąć Jego Magnificen-

cja Pan Rektor prof. dr hab. Jacek Grzywacz. W pełni do-

ceniamy ten gest Pana Rektora i jesteśmy bardzo szczę-

śliwi i dumni z tego wyróżnienia.


15

Nie jest żadnym odkryciem stwierdzenie, że warun-

kiem dobrego nauczania na wyższej uczelni musi być

systematyczna praca naukowa każdego z pracowni-

ków. Tylko ciągłe podnoszenie swoich kwalifikacji może

dawać w rezultacie coraz lepszy, nowocześniejszy po-

ziom dydaktyczny. Kiedy rok temu ogłaszaliśmy chęć zor-

ganizowania naszej I-szej konferencji nazwanej roboczo

„Z warsztatu płockich neofilologów”, nie wiedzieliśmy, czy

nasz pomysł zostanie pozytywnie przyjęty przez nasze

koleżanki i kolegów. Ale spotkał nas duży sukces: zgłosiło

się wielu prelegentów, wypełniona sala żywo reagowa-

ła na wygłaszane referaty.

Myślę, że tego rodzaju przeglądy aktualnych zain-

teresowań badawczych naszych pracowników - oprócz

wspomnianych zysków dydaktycznych – są po prostu

ciekawe dla nas wszystkich. W ciągu trwającego roku

akademickiego, w natłoku zajęć dydaktycznych i in-

nych obowiązków, nie zawsze mamy czas i okazję, aby

dowiedzieć się nad czym aktualnie pracują nasze kole-

żanki i koledzy z innych zakładów.

Pokłosie zeszłorocznego sympozjum ukazało się kil-

ka miesięcy temu drukiem i spotkało się z dobrym przy-

jęciem. Także rezultaty dzisiejszych obrad zamierzamy

ogłosić w samodzielnej książkowej publikacji. Jestem

przekonana, że nasze sympozjum jest potrzebne i ważne

z naukowego, a również z dydaktycznego powodu.

Zaprezentowane referaty, które spotkały się z bardzo

pozytywną reakcją licznego grona słuchaczy, można

podzielić na kilka bloków tematycznych.

Pierwszy z nich zawierał wystąpienia związane z po-

lityką i kulturą (film, literatura) angielskiego obszaru ję-

zykowego. Były to: Sir Horace Rumbold – poseł brytyjski

w Warszawie, 1919 – 1920 (mgr Anna Araucz), Wizerunek

monarchy we współczesnej kinematografii brytyjskiej

(mgr Marcin Jaroszewski), Filmowy portret pokolenia hi-

pisowskiego w Wielkiej Brytanii i USA (mgr Andrzej Do-

robek), Intelektualna ekwilibrystyka Toma Stopparda (dr

Anna Suwalska–Kołecka), „Człowiek, którego nie było”,

czyli amerykański everyman według braci Coenów: kon-

wencje literackie w konstrukcji bohatera filmowego (mgr

Jakub Ligor).

Drugi blok to tematyka niemiecka, zajmujący się

aktualnymi problemami polityki wewnętrznej RFN

i kontaktów niemiecko – polskich: Erika Steinbach i „re-

latywizacja” najnowszej historii. Na marginesie jednego

z nurtów niemieckiej interpretacji II wojny światowej i jej

następstw (prof. zw. dr hab. Krzysztof A. Kuczyński), Imi-

granci w Niemczech – problem czy szansa? Wybrane

aspekty niemieckiej polityki integracyjnej wobec imi-

grantów (mgr Anna Borkowska).

Wreszcie blok filologiczno-glottodydaktyczny, ukazu-

jący tematy znajdujące się w toku debaty dnia współ-

czesnego, jak i minionego okresu: Model kształcenia tłu-

maczy na studiach filologicznych w Polsce – przyczynek

do dyskusji (dr Izabela Lis–Lemańska), „Czasowniki lek-

kie” i ich rola w języku (mgr Aneta Dłutek), Glottodydak-

tyka w kantoratach ewangelickich Królestwa Polskiego

w latach 1867 – 1914 (dr Marek Sygulski).

Sympozjum Instytutu Neofilologii, które zaszczyciła

swoją obecnością Prorektor PWSZ w Płocku doc. dr Ewa

Wiśniewska, potwierdziło słuszność decyzji corocznego

organizowania przeglądu zainteresowań naukowych

naszych pracowników. Wielokrotnie znajdują one „prze-

łożenie” na proces dydaktyczny w nauczaniu studentów

neofilologii płockiej PWSZ, np. w wybieraniu tematów

przyszłych prac licencjackich. Ciekawa dyskusja po-

zwoliła na uzupełnienie niektórych aspektów zapre-

zentowanych tematów badawczych. Gros dyskutantów

zajęło się np. sprawą konieczności przeprofilowania pro-

gramu studiów neofilologicznych, np. w kierunku trans-

latoryki, kulturoznawstwa czy np. języka biznesu.

Pokłosie sesji ukaże się drukiem jeszcze w bieżącym

roku.

Urszula Malinowska

[Instytut Neofilologii]

JĘZYK – LITERATURA - KULTURA KONFERENCJA

INSTYTUTU NEOFILOLOGII PWSZ W PŁOCKU

9-10 maja 2011

W dniach 9-10 maja br. zorganizowana została sta-

raniem Instytutu Neofilologii PWSZ w Płocku kolejna, V


16

Ogólnopolska Konferencja Naukowa pn. ,,Język - lite-

ratura - kultura. Konteksty glottodydaktyczne.” Należy

podkreślić, ze sympozjum zostało przeprowadzone pod

patronatem JM Rektora PWSZ w Płocku prof. zw. dr hab.

Jacka Grzywacza, który swoją obecnością zaszczycił

jego otwarcie. Oprócz JM Rektora w inauguracji kon-

ferencji wzięli udział m. in. Prorektorzy Uczelni: doc. dr

Ewa Wiśniewska i doc. dr Jan Kalinowski.

Podobnie jak konferencje wcześniejsze, także

i obecna zgromadziła bardzo liczne grono neofilolo-

gów (anglistów, rusycystów, germanistów i romanistów)

z wielu ośrodków naukowych całego kraju. W słowie

powitalnym Dyrektor Instytutu Neofilologii PWSZ mgr

Urszula Malinowska powiedziała m. in.:

,,Witam wszystkich gości przybyłych na naszą sesję,

zwłaszcza spoza płockich ośrodków naukowych. Cieszy

nas Państwa udział w obradach, gdyż nie tylko będzie

to udział decydujący o wysokim - jak co roku – poziomie

naukowym spotkania, ale także świadczy on, że nasza

konferencja jest potrzebna.

Witam także pracowników i studentów naszej Uczel-

ni. W tym roku postanowiliśmy – w myśl wcześniejszych

postulatów uczestników zamiejscowych – zorganizo-

wać naszą sesję w samym Płocku, abyście mogli Pań-

stwo w wolnych chwilach zapoznać się z niepowtarzal-

nym urokiem tego pięknego, bogatego w zabytki nadwi-

ślańskiego grodu.

Jak wiemy, glottodydaktyka ma jednoznacznie cha-

rakter nauki multidyscyplinarnej. Jest to zgodne z ten-

dencjami współczesnej wiedzy, w której – aby objąć

naukową analizą ogrom zagadnień – nie można zre-

zygnować ze ścisłej współpracy badaczy różnych spe-

cjalności. Dopiero scalenie wiedzy specjalistów kilku

dyscyplin daje w efekcie końcowe ustalenia. Te trendy

od dawna stosowane w innych dziedzinach, np. w za-

kresie wiedzy biologicznej czy medycznej, od pewnego

czasu przenikają do nauk humanistycznych. Z pewno-

ścią jest to dobry kierunek rozwoju tej stosunkowo mło-

dej dyscypliny wiedzy.

Będziemy mieli możliwość wysłuchania wielu nie-

zmiernie ciekawych wystąpień, zarówno badaczy

o ustalonym już nazwisku i pozycji naukowej, jak i mło-

dych osób, stojących u progu akademickiej kariery. Jest

to odwieczny rytuał nauki, że pałeczkę wiedzy przejmu-

je się od starszych, od wielu lat parających się badania-

mi uczonych. Połączenie tradycji i doświadczenia z fan-

tazją młodych adeptów wiedzy niezawodnie owocuje

doskonałymi rezultatami. Jestem przekonana, że tak bę-

dzie i tym razem.’’

Z uwagi na dużą ilość zgłoszonych referatów orga-

nizatorzy konferencji byli zmuszeni do utworzenia kil-

ku sekcji tematycznych, a tylko kilka wystąpień mogło

być zaprezentowanych na sesjach plenarnych.

Glottodydaktyka jest we współczesnej nauce ro-

zumiana bardzo szeroko jako zespół interdyscyplinar-

nych badań nad językiem, literaturą i kulturą. Toteż

i skala wygłoszonych referatów była bardzo rozległa

i trudno w niewielkim sprawozdaniu przedstawić

choćby najważniejsze z nich. Tym bardziej, że zarów-

no w dyskusjach oficjalnych, jak i rozmowach kuluaro-

wych uczestnicy konferencji bardzo wysoko oceniali

poziom reprezentowanych wystąpień. Cieszyć musi, że

wiele bardzo pozytywnych głosów zebrali młodzi na-

ukowcy, którzy dopiero z czasem sięgną po szlify samo-

dzielnych pracowników uczelni. Warto dodać, że na tle

badaczy z licznych polskich ośrodków akademickich

bardzo korzystnie zaprezentowali się przedstawicie-

le płockiej PWSZ, wygłaszając wiele ciekawych, żywo

dyskutowanych referatów. Chcąc choćby zarysować

główne trendy wystąpień na płockiej konferencji, moż-

na powiedzieć, że silnie została uwypuklona tenden-

cja w polskiej neofilologii uniwersyteckiej zmierzają-

ca do zmniejszenia wymiarów nauczania studentów

tzw. ,,czystej’’ filologii, tj. uwzględniającej głównie tra-


17

dycyjne studiowanie literatury i językoznawstwa. Od

pewnego czasu bardzo wyraźnie daje się zauważyć

grawitowanie zainteresowań studentów neofilologii

ku kompetencjom kulturoznawczym (kompetencje in-

terkulturowe), problematyce przekładu oraz treściom

politologiczno – historycznym. W edukacji języko-

wo – kulturowej studentów coraz ważniejsze staje się

uwzględnianie w programach nauczania treści, które

będą miały praktyczne zastosowanie w przyszłej pra-

cy zawodowej.

Referaty wygłoszone na płockiej konferencji świad-

czą o bardzo dobrym rozeznaniu ich autorów w świato-

wych tendencjach współczesnej glottodydaktyki. Nale-

ży zaznaczyć, że materiały sympozjum – podobnie jak

miało to miejsce w latach ubiegłych – ukażą się dru-

kiem w postaci osobnej publikacji, wydanej nakładem

Wydawnictwa PWSZ w Płocku, jeszcze w tym roku. Duży

sukces tegorocznej konferencji Instytutu Neofilologii

PWSZ wskazuje, że tego rodzaju cykliczne spotkania

badaczy polskich na płockiej uczelni, na stałe wpisały

się w kalendarzyk ważnych przedsięwzięć naukowych

w skali krajowej.

Urszula Malinowska


I MIĘDZYNARODOWA KONFERENCJA NAUKOWA

STUDENTÓW

W dniu 26.05.2011 r. w Instytucie Nauk Ekono-

micznych odbyła się I Międzynarodowa Konferencja

Naukowa Studentów na temat Internet – szanse i za-

grożenia. Konferencję zorganizowali studenci z Kół

Naukowych pod kierunkiem dr Anny Schulz i mgr

Edwarda Czarneckiego. Oprócz studentów PWSZ

w Płocku w konferencji wzięli udział studenci Politech-

niki Warszawskiej w Płocku, Szkoły Wyższej im. Pawła

Włodkowica w Płocku, a także studenci Uniwersytetu

Sadownictwa z Humania (przysłali tekst artykułu na-

tomiast z powodu trudności wizowych nie dojechali).

Ponadto w konferencji uczestniczyli nauczyciele płoc-

kich uczelni. Władze Naszej Uczelni reprezentował

dyrektor Instytutu Nauk Ekonomicznych i jednocze-

śnie kanclerz Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej,

doc. dr Sławomir Kowalski.

Konferencję prowadzili z wielką swadą pani Pauli-

na Łaguna i pan Robert Wójcik.

Na konferencję przygotowano 16 referatów, 5 komu-

nikatów z badań oraz sprawozdanie z przeprowadzonej

ankiety wśród studentów płockich, przy czym w czasie

obrad zaprezentowano 12 referatów. Każdy z referują-

cych i zaproszonych gości otrzymał streszczenia w języku

polskim i angielskim, referatów i komunikatów z badań

przygotowanych na tę konferencję. Oprawę graficzną

zapewnił pan dr Leszek Pruszkowski.

Tematyka wystąpień była różnorodna. W pierw-

szej części zaprezentowano referaty dotyczące szans,

jakie młodzieży daje Internet. Przedstawiono artykuły

dotyczące m.in. chatbotów, czyli stron internetowych

z którymi można porozumiewać się przy użyciu języka

naturalnego, możliwości zarabiania pieniędzy przez

Internet, wykorzystania Internetu w działalności biz-

nesowej, wykorzystania Internetu w edukacji, wpływu

korzystania z Internetu na wyniki w nauce młodzieży

gimnazjalnej. Ciekawym wystąpieniem była próba

analizy języka używanego w komunikowaniu się za

pośrednictwem Sieci.

W drugiej części, wystąpienia dotyczyły zagrożeń

związanych z dostępem do Sieci. Przedstawiono szero-

ką gamę różnych niebezpieczeństw czyhających na

użytkowników Internetu oraz sposobów chronienia

się przed nimi. Tematyka obejmowała m.in. wpływ

Internetu na więzi rodzinne, zagrożenia uzależnie-

niem, przemoc w Internecie, negatywny wpływ na

młodzież, a także zagrożenia bezpośrednie z racji

przestępstw dokonywanych za pośrednictwem Sieci,

kradzieży własności intelektualnej, zagrożeń utraty

danych, strat materialnych.

Na zakończenie mgr inż. Edward Czarnecki przed-

stawił wyniki ankiety on-line przeprowadzonej w mar-

cu 2011 r. wśród studentów płockich uczelni. Z ankiety

wynika, że znaczny odsetek płockich studentów (po-

nad 85%) korzysta z Internetu przy zakupach lub obsłu-

dze konta bankowego. Niestety niewielkie jest zaintere-

sowanie studentów możliwością prowadzenia własnej

działalności gospodarczej przez Internet. Wiedza na


18

ten temat jest niewielka. Pogłębieniu tej wiedzy miała

służyć ta konferencja.

Według zgodnej opinii zarówno studentów-uczestni-

ków konferencji, a także zaproszonych gości konferencja

była bardzo udana. Na sukces konferencji złożyło się

wielkie zaangażowanie studentów-autorów wystąpień,

wielki wkład pracy członków Koła Naukowego Socjolo-

gów, a także wielka życzliwość i wsparcie organizacyj-

ne i techniczne dyrekcji Instytutu Nauk Ekonomicznych,

bez której konferencja w ogóle nie byłaby możliwa.

Udział w konferencji bardzo spodobał się studentom,

z których większość zapowiedziała udział w następnych

podobnych projektach, gdyż jest to bardzo ciekawa przy-

goda intelektualna, która może być wstępem do przy-

szłej „dorosłej” pracy naukowej.

Następna konferencja planowana jest w przyszłym

roku. Już dziś zachęcamy studentów do przygotowania

się do udziału w jej pracach.

dr Anna Schulz

Edward Czarnecki

[Instytut Nauk Ekonomicznych]

RELACJA Z KONFERENCJI „PRZEDSIĘBIORSTWO

W OTOCZENIU GOSPODARCZYM. PRZESTĘPCZOŚĆ

GOSPODARCZA”

W dniach 9-10 czerwca 2011 roku w auli audytoryj-

nej Instytutu Nauk Ekonomicznych w Trzepowie koło

Płocka odbyła się VI Międzynarodowa Konferencja Na-

ukowa pt „Przedsiębiorstwo w otoczeniu gospodarczym.

Przestępczość gospodarcza”. Organizatorem konferencji

byli pracownicy i studenci Instytutu Nauk Ekonomicz-

nych Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku.

Oficjalnego otwarcia konferencji dokonał Rektor

PWSZ – prof. zw. dr hab. Jacek Grzywacz, który powi-

tał uczestników oraz przybyłych gości. W obradach

wzięły udział 53 osoby. Wśród uczestników konferencji

była czteroosobowa delegacja Państwowego Uniwer-

sytetu Sadownictwa w Humaniu na Ukrainie oraz re-

pre-zentanci następujących ośrodków akademickich:

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, Uniwersytet

Gdański, Politechnika Warszawska, Wyższa Szkoła Po-

licji w Szczytnie, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa

w Suwałkach, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa

im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego w Ka-

liszu. Celem konferencji było stworzenie możliwości

podjęcia szerokiej i pogłębionej dyskusji merytorycznej

dotyczącej działalności przedsiębiorstw w otoczeniu

gospodarczym i zagrożeń związanych z przestępczo-

ścią gospodarczą. Szeroka formuła konferencji miała

wpływ na różnorodność tematyczną prezentowanych

referatów. To skłoniło organizatorów do podzielenia

obrad na cztery części. W sesji pierwszej dr Aneta Ej-

smont (PWSZ Suwałki) dokonała porównania pozio-

mu ryzyka w małych, średnich i dużych przedsiębior-

stwach. W dalszej kolejności głos zabrała dr Katarzyna

Kreczmańska-Gigol (SGH), która zaprezentowała wy-

brane metody badania wiarygodności i wypłacal-

ności kontrahenta, stosowane przez przedsiębiorstwa

w Polsce. W tej części obrad zwrócono również uwagę

na instrumenty finansowe wspierające współpracę

przed-siębiorstwa z bankiem.

Sesja druga w pierwszym dniu konferencji poświę-

cona była uwarunkowaniom otoczenia przedsiębiorstw.

Tematyka zaprezentowanych referatów dotyczyła: wpły-

wu orzecznictwa TS na otoczenie gospodarcze MSP,

wpływu otoczeniu gospodarczego na wyniki finanso-

we PGNiG oraz zależności między rozwojem klasteringu

a innowacyjnością MSP w Polsce.

Po zakończeniu drugiej części obrad przyszedł

czas na odprężenie. Organizatorzy konferencji zaprosili

wszystkich uczestników na wycieczkę do stadniny „Sta-

Z ŻYCIA UCZELNI

19

do Ogierów w Łącku”. Niesprzyjająca aura nie pokrzyżo-

wała całkowicie planów i goście mogli odbyć przejażdż-

kę dorożkami przy akompaniamencie akordeonu. Opra-

wę muzyczną wspólnego biesiadowania przygotował

zespół z Instytutu Nauk Ekonomicznym w składzie: dr

Leszek Pruszkowski, dr Andrzej Jagodziński, mgr Krzysz-

tof Krakowski pod kierownictwem muzycznym Henryka

Piotrowskiego. Nasi „rodzimi muzycy” tym razem zapre-

zentowali nie tylko repertuar wojskowy ale również i stro-

je wojskowe. Występ został zakończony sztandarowymi

przebojami Kapeli Czerniakowskiej.

Obrady w drugim dniu konferencji zostały poświę-

cone szeroko pojętej przestępczości gospodarczej. W sesji

trzeciej przedstawiciele Wyższej Szkoły Policji w Szczyt-

nie i Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie omówili

metody i formy przestępstw bankowych oraz zasady

współpracy policji z podmiotami sektora bankowego

i zjawisko skimmingu kart płatniczych. Sesja czwarta

dotyczyła problematyki związanej z kreatywną i agre-

sywną księgowością oraz za-pewnieniem bezpieczeń-

stwa informatycznego organizacji.

Po każdej prelekcji następował czas na dyskusję i py-

tania, co było unikalną okazją do wymiany poglądów.

Artykuły zgłoszone przez uczestników konferencji zostały

opublikowane w pracy zbiorowej pt. „Przedsiębiorstwo

w otocze-niu gospodarczym. Przestępczość gospodar-

cza”. Każdy z autorów otrzymał egzemplarz autorski wraz

z załączonymi materiałami konferencyjnymi.

Na zakończenie doc. dr Sławomir Kowal-ski podzię-

kował wszystkim uczestnikom za przybycie i wykazaną

aktywność.

Konferencja została uznana za bardzo ciekawą i do-

brze zorganizowaną. W trakcie obrad doszło do wymia-

ny poglądów i prezentacji wyników badań naukowych.

dr Anna Nowacka

dr Mariola Szewczyk-Jarocka

[Instytut Nauk Ekonomicznych]

UDZIAŁ PWSZ W PŁOCKU W KONFERENCJI

MIEJSKIEGO OŚRODKA POMOCY SPOŁECZNEJ

W PŁOCKU

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Płocku za-

prezentowała swoją działalność w zakresie pomocy oso-

bom niepełnosprawnych Miejski Ośrodek Pomocy Spo-

łecznej w Płocku w dniu 7 grudnia 2010 r. zorganizował

konferencję podsumowującą projekt „Badanie i diagno-

za sytuacji osób niepełnosprawnych na lokalnym rynku

pracy”, współfinansowanego ze środków Unii Europej-

skiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.

Celem projektu było przeprowadzenie diagnozy

potrzeb osób niepełnosprawnych związanych z przy-

stosowaniem ich do zatrudnienia a także diagnoza

zapotrzebowania na pracę tych osób wśród płockich

pracodawców. Konferencja była doskonałą okazją na

podsumowanie i przedstawienie szczegółowych wy-

ników badań przeprowadzonych w ramach projektu

badania.

Konferencja odbyła się w auli Harcerskiego Zespołu

Pieśni i Tańca „Dzieci Płocka” im. Druha Wacława. Pod-

czas konferencji głos zabrali:

• Pani Karolina Messyasz - socjolog

• Prorektor ds. studenckich i nauczania doc. dr Jan

R. Kalinowski oraz Rzecznik ds. studentów niepeł-

nosprawnych PWSZ w Płocku

• Pan Lech Księżakowski Wiceprezes Izby Gospo-

darczej Regionu Płockiego

• Pan Mariusz Barczak zastępca prezesa fundacji

„Normalna Przyszłość”

• Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej

w Płocku Pan Mariusz Krzyżaniak.

Konferencja odbyła się pod patronatem Stowarzy-

szenia Przyjaciół Integracji. Patronatem Honorowym

konferencję objął Pełnomocnik Rządu ds. Osób Niepeł-

nosprawnych - Pan Minister Jarosław Duda.

W trakcie konferencji o roli i powołaniu w PWSZ

w Płocku stanowiska Rzecznika ds. studentów niepeł-

nosprawnych opowiedział Prorektor ds. studenckich

i nauczania - doc. dr Jan Kalinowski. Przedstawiono

zakres działań jakie realizuje Rzecznik, m.in.: podejmo-

wanie takich działań organizacyjnych, by nie zmniej-

szając wymagań merytorycznych osoby niepełno-

sprawne i przewlekle chore mogły realizować naukę

Z ŻYCIA UCZELNI

20

w trybie standardowym, dążenie do usuwania barier

w zakresie dostępu do informacji oraz podejmowanie

działań mających na celu ułatwienie osobom niepeł-

nosprawnym uczestniczyć w życiu akademickim. Na

zakończenie Rzecznik przedstawił warunki studiowa-

nia osób niepełnosprawnych na Uczelni oraz formy

pomocy na jakie mogą liczyć studenci posiadający

orzeczenie o niepełnosprawności.

Anna Kowalska

[Rzecznik ds. studentów niepełnosprawnych]

III SPOTKANIE METODYCZNE Z OPIEKUNAMI

PRAKTYK PEDAGOGICZNYCH

W dniu 13.12.2010r. o godz.: 1200 w Instytucie Peda-

gogiki odbyło się III spotkanie metodyczne opiekunów

praktyk poświęcone rozważaniom dotyczącym reali-

zacji praktyk pedagogicznych w szkołach, przedszko-

lach i placówkach opiekuńczo-wychowawczych zor-

ganizowane przez Pełnomocnika Rektora ds. studenc-

kich praktyk zawodowych – mgr Marię Matuszewską

oraz Kierownika Zakładu Edukacji Wczesnoszkolnej

Instytutu Pedagogiki - dr Agnieszkę Głowalę. Ogó-

łem w spotkaniu uczestniczyły 54 osoby – nauczycie-

le-opiekunowie, dyrektorzy placówek edukacyjnych,

przedstawiciele Uczelni.

Cele spotkania1. Poszukiwanie skutecznych strategii współpracy na-

uczycieli - opiekunów praktyk ze studentami i na-

uczycielami - metodykami.

2. Wymiana doświadczeń i poglądów na temat orga-

nizacji i realizacji praktyk pedagogicznych.

3. Prowadzenie dokumentacji praktyki zawodowej

przez studenta – teczka praktyk.

Zgromadzeni goście otrzymali teczki z materiałami

promocyjnymi Uczelni, listami przygotowanym przez

Biuro Studenckich Praktyk Zawodowych z hasłem prze-

wodnim spotkania, które brzmiało: Jedna jest tylko wie-

dza, której należy uczyć dzieci: „wiedza obowiązków czło-

wieka”. Jan Jakub Rousseau oraz kartki świąteczne przy-

gotowane przez studentów Instytutu Pedagogiki pod

kierunkiem Dyrektora Instytutu – dr Marii Szymańskiej.

Prof. dr hab. Maciej Klakla wygłosił wykład na te-

mat: „Kształtowanie postaw i zachowań intelektualnych

w procesie realizacji celów matematycznego kształ-

cenia”. Dr hab. Maciej Klakla jest profesorem nadzwy-

czajnym Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, od

2006 r. pracuje w Instytucie Pedagogiki PWSZ w Płocku

od 2006r. Jest autorem ponad 120 prac z zakresu dydak-

tyki matematyki. Problematyka badawcza Pana profe-

sora dotyczy rozpoznawania i rozwijania uzdolnień ma-

tematycznych uczniów.

W drugiej części spotkania nauczyciele-opiekuno-

wie wraz z metodykami Uczelni dyskutowali o proble-

mach realizacji praktyk pedagogicznych w placów-

kach edukacyjnych. Ponadto, została rozpoczęta praca

nad teczką praktyk, czyli zapisem przebiegu praktyki

przez studenta.

Z ŻYCIA UCZELNI

21

Spotkanie było również okazją do promocji Szkoły

Podstawowej Nr 17 w Płocku, która od początku powsta-

nia PWSZ w Płocku współpracuje z naszą Uczelnią, umoż-

liwiając studentom realizację śródrocznych praktyk pe-

dagogicznych. Odbył się występ zespołu tanecznego

„Pląs”, pod kierunkiem wieloletniego opiekuna praktyk -

mgr Agaty Siejcy. Można było również obejrzeć wystawę

prac plastycznych uczniów tej szkoły.

Maria Matuszewska

[Pełnomocnik Rektora ds. studenckich praktyk zawodowych]

CYKL SZKOLEŃ METODYCZNYCH DLA STUDENTÓW

Po raz pierwszy w tym roku studenci edukacji wcze-

snoszkolnej z językiem angielskim uczestniczyli w konfe-

rencjach metodycznych prowadzonych przez wydaw-

nictwa językowe – liderów rynku wydawnictw eduka-

cyjnych:

• 3 marca 2011 r. – konferencja wydawnictwa MM

Publications, aula 107 Państwowej Wyższej Szko-

ły Zawodowej w Płocku

“Motivating young learners using the Interactive

Whiteboard”

„Urwisy w szkole, czyli jak poradzić sobie

z chaosem na lekcji”

“Your students will get a kick out of full blast”

• 24 marca 2011 r. – konferencja wydawnictwa

Express Publishing i Egis pod hasłem „Leading

the way in digital education”, Hotel Starzyński

w Płocku

• 29 marca 2011 r. – konferencja wydawnictwa Pe-

arson Longman, MSCDN w Płocku

“Children like it light!”

Writing – a forgotten skill.

Nadrzędnym celem, jaki przyświecał mi, gdy

zgłaszałam grupy metodyczne do szkoleń było uświa-

domienie moim studentom konieczności kształcenia

ustawicznego nauczycieli, wskazanie na potrzebę śle-

dzenia zmian systemowych, technologicznych i praw-

nych, pokazanie możliwości edukacyjnych i sposobów

korzystania z nich. Ponadto, udział w tego typu warsz-

tatach metodycznych jest czymś więcej, niż tylko wy-

kładem na dany temat, mianowicie, oferuje uczestni-

kom, m.in.:

• możliwość konfrontacji wiedzy merytorycznej,

zapisów prawnych, itp. z ich praktycznym za-

stosowaniem,

• wsparcie, pomysły i praktyczne wskazówki do-

radców metodycznych,

• wprowadzenie uczestnika (za jego pisemną zgo-

dą) do bazy danych wydawnictwa, co zapewni

informację o nowościach, szkoleniach, konferen-

cjach, itp.,

• dostęp do katalogów, cenników, bezpłatnych

materiałów,

• dostęp do materiałów i szkoleń on-line,

• możliwość realizacji potrzeby kształcenia usta-

wicznego, podnoszenia kwalifikacji, podążania

za trendami w dydaktyce języków obcych,

• możliwość konfrontacji własnych doświadczeń,

opinii i poglądów z innymi, dzielenie się wiedzą,

• śledzenie oferty wydawniczej, dokonywania naj-

lepszych wyborów,

• współistnienie i współtworzenie lokalnej grupy

zawodowej nauczycieli języka obcego, nabycie

poczucia przynależności.

Recenzję poszczególnych konferencji postanowi-

łam pozostawić samym studentom, bo to ich opinia

jest kluczowa w kwestii zasadności organizowania ta-

kich form edukacyjnych z myślą o naszych studentach

i zapraszania ich do udziału w nich. Niemniej jednak,

dokonując własnej oceny, proszę pamiętać, by spojrzeć

przez pryzmat ich subiektywizmu oraz faktu ich pierw-

szych doświadczeń, zarówno nauczycielskich, jak

i szkoleniowych. Niewątpliwie, wszyscy cytowani auto-

rzy recenzji zachowali ustaloną zasadę unikania kry-

tykanctwa na rzecz szczerości i merytoryczności. Wiele

wypowiedzi zaskakuje trafnością spostrzeżeń, dojrzało-

ścią myślenia, poddaje kilka ważkich kwestii pod roz-

wagę. Życząc ciekawej lektury i owocnych przemyśleń,

mam nadzieję, że kolejny sezon szkoleń w nowym roku

akademickim będzie nie mniej udany.

Studenci o konferencji wydawnictwa MMPublications…

„(…) podobała mi się, gdyż była prowadzona w języku angiel-skim i polskim. Kobieta, która mówiła w języku angielskim dobrze dobierała słowa i były zrozumiałe dla każdego. Fajne było też to, że mogliśmy uczestniczyć w tej konferencji przez różne ćwiczenia. Nie było napiętej atmosfery, każdy mógł się wypowiedzieć swobodnie i to też uważam za plus. Miłym zaskoczeniem było również otrzymanie książek i poczęstunku :)

Anna Banachowicz

Ogromne wrażenie zrobiła na mnie pani prowadząca mówiąca w języku angielskim z niespotykanym akcentem (afrykańskim, jak się później dowiedziałam), było to bardzo ciekawe doświadczenie, ponieważ

Z ŻYCIA UCZELNI

22

pierwszy raz miałam okazję usłyszeć osobę, której rodowitym językiem jest angielski”.

Paulina Lemańska

Bardzo podobało mi się, że cały temat prezentowany był w języku angielskim, Pani prezentująca mówiła zrozumiale, a przede wszyst-kim ciekawie, sprawiając, że zdobyła grono słuchaczy, którzy z uwagą i zaciekawieniem wsłuchiwali się w jej prezentację. Także my sami byliśmy zaangażowani w rozwiązywanie ciekawych ćwiczeń dotyczą-cych tematu motywacji uczniów, mogliśmy odpowiadać na pytania i słuchać wypowiedzi innych osób”.

Karolina Kurzęcka

Studenci o konferencji wydawnictwa Express Publishing i Egis…

Spośród konferencji na których miałam przyjemność być, moim zdaniem najlepiej zaprezentowało się wydawnictwo Egis ze wzglę-du na ciekawą lokalizację i błyskotliwego prowadzącego. Mieliśmy okazję bliżej przyjrzeć się tablicy interaktywnej i dowiedzieć się o jej możliwościach. Prowadzący w drugiej sesji przeprowadził interesu-jące doświadczenie odnośnie naszej pamięci. Co więcej, w teczce dla uczestników znajdowało się wiele przydatnych „bonusów”. (...) Z miłą chęcią wezmę udział w kolejnej konferencji tego wydawnictwa”.

Paulina Lemańska

Konferencję w Hotelu Starzyński uważam za najbardziej dopra-cowaną i najbardziej atrakcyjną dla mnie. Podobał mi się prowadzą-cy, oraz to, w jaki sposób przekazywał wszystkie informacje. Znakomicie wykorzystywał do tego tablicę interaktywną, na której z pełną świa-domością i przygotowaniem pokazywał różne ćwiczenia oraz metodę, jak uczyć dzieci przy pomocy takiej tablicy. Ćwiczenia, które robiliśmy na podstawie odtworzonych słówek i wypisaniu ich z pamięci było znakomite :) bardzo mi się to podobało. Hmm, co mogę tu jeszcze dodać.... na takie konferencje jak ta mogę przychodzić z chęcią, bo wiem , że będzie ciekawie i wiele informacji łatwo przyswoję”.

Anna Banachowicz

Ciekawe miejsce, bardzo ładna aranżacja, miłe przyjęcie gości oraz przyjemna atmosfera. Wszystko to pozytywnie wpłynęło na moją opi-nię. Przedstawiciele wydawnictwa prowadzący konferencję byli równie przygotowani, co ich poprzednicy i z wyjątkową dokładnością i pre-cyzją prowadzili poszczególne bloki konferencji. Wszystko odbywało się zgodnie z przedstawionym wcześniej planem w sympatycznej i miłej atmosferze, pełnej dobrego nastroju, w który wprowadzał nas przede wszystkim Pan prowadzący”.

Karolina Kurzęcka

Konferencja bardzo ciekawa i trochę zabawna, prowadzona była przez Pana, który doskonale włada językiem angielskim, przy czym

był bardzo zabawny i wszyscy z zapartym tchem go słuchali. Był przeprowadzany bardzo ciekawy test na zapamiętywanie jak naj-większej liczby wyrazów. Oczywiście każdy z uczestników był wyposa-żony przed wejściem w materiały dydaktyczne, którymi były książki, katalogi, notesy, długopisy”.

Katarzyna Krawczyk

Studenci o konferencji wydawnictwa Pearson Longman…

Szkolenie metodyczne nie wzbudziło u mnie tak ogromnego entu-zjazmu, jak dwóch innych wydawnictw, jednak słuchając z uwagą Pań prowadzących (czego, niestety, nie uczynili wszyscy nauczyciele uczest-niczący w spotkaniu, którzy w efekcie swych głośnych rozmów zostali wręcz wyproszeni z sali) można było dowiedzieć się wielu ciekawych rze-czy i poznać mnóstwo interesujących i aktywizujących uczniów ćwiczeń, jakie można wprowadzić na lekcjach podczas nauki języka obcego”. Karolina Kurzęcka

Konferencję tą uważam za najsłabszą delikatnie mówiąc. Słabe nagłośnienie, gorąco i mało interesująca. Prowadzące bardziej skupia-ły się na pierwszym rzędzie niż na dalszych. Sprzęt miały nieprzygo-towany, co sprawiało zamieszanie, a najgorsze to rozmowy nauczycielek z innych szkół, które siedziały przed nami. Nie dość, że jadły, to rozma-wiały, co rozpraszało innych, którzy chcieli coś wynieść z tych zajęć”.

Anna Banachowicz

Minusem także było to, że dostaliśmy tylko certyfikat, notatnik, teczkę i długopis, zaś inni nauczyciele torby i książki. Myślę, że nam także powinni dać podręczniki, gdyż my, zanim przystąpimy do ucze-nia j. angielskiego w szkole, chcemy zapoznać się z różnymi podręczni-kami (co zawierają, jakie treści, czy dla klas młodszych jest np.: więcej obrazków czy też więcej czytanek, historyjek)”.

Sylwia Sepioło

Dość interesująca; pomimo dużych trudności organizacyjnych pani prowadząca potrafiła wybrnąć z trudnej sytuacji, zaprezento-wała wiele ciekawych ćwiczeń z dziećmi np. wysyłanie „listów” – pa-pierowych samolocików, zabawa w kelnera z daniami wyciętymi z gazet i przyklejonymi do papierowych talerzyków”.

Paulina Lemańska

Podsumowując…

Podsumowując muszę stwierdzić, iż konferencje zrobiły na mnie bardzo duże i pozytywne wrażenie. Jestem zadowolona, że mogłam w nich uczestniczyć i na pewno jeśli będę miała taką okazję po raz kolejny wziąć udział w takiej konferencji bardzo chętnie z niej sko-rzystam. Bardzo cieszy mnie również fakt, że jako studenci, a jeszcze nie w pełni wykwalifikowani nauczyciele nie zostaliśmy zepchnięci na dalszy plan i potraktowani gorzej. Wszyscy organizatorzy nie

Z ŻYCIA UCZELNI

23

rozróżniali granicy pomiędzy studentami i nauczycielami, dzięki czemu atmosfera była miła i przyjemna”.

Karolina Kurzęcka

Chciałam podziękować Pani Profesor, że mogłam wziąć udział w kon-ferencjach i prócz zajęć na uczelni dowiedzieć się czegoś więcej. Dzięki nim uzyskaliśmy dużo gadżetów, podręczników i certyfikatów. Zachętą do uczestnictwa było także też to, że była możliwość wygrania nagród. Niestety tym razem nie udało mi się nic wygrać, ale wszystko przede mną :)”

Anna Banachowicz

Cenne wskazówki i wiadomości wyniesione z konferencji w któ-rych uczestniczyłam znacznie wzbogaciły moja wiedzę na temat metod i środków stosowanych podczas lekcji”.

Paulina Lemańska

Uważam, iż konferencje takie z wydawnictwami powinny się odbywać, ponieważ nie chodzi tu tylko o otrzymanie jakichkolwiek ma-teriałów, ale o to, że zapoznajemy się z ofertami tych wydawnictw i mo-żemy porównać, które jest lepsze, które bardziej odpowiada wymaganym treściom. Takich konferencji powinno być więcej”.

Sylwia Sepioło

Podziękowania:Szczególne podziękowania kieruję do wydawnictw,

które wyraziły zgodę na uczestnictwo naszych studen-

tów w szkoleniach adresowanych do praktykujących

nauczycieli za to, że uwierzyli w mentalną i merytorycz-

ną dojrzałość naszych studentów, że udało się pokonać

bariery lokalowe – mam na myśli obsługę tak dużej li-

czebnie grupy słuchaczy.

Dziękuję wszystkim pracownikom PWSZ w Płocku za

pomoc i zaangażowanie w zorganizowanie konferencji

MM Publications w siedzibie uczelni, zależało mi szcze-

gólnie, by wydarzenia tego formatu, z międzynarodo-

wym akcentem, były udziałem naszej instytucji.

Dziękuję dr Marii Szymańskiej, Dyrektorowi Instytutu

Pedagogiki PWSZ w Płocku, za przychylność i akceptację

moich działań, za zaufanie i umożliwienie spełniania

potrzeb edukacyjnych naszych studentów w niestandar-

dowy sposób.

Dziękuję p. Annie Kowalczyk, Kierownikowi Działu

Promocji PWSZ w Płocku, za pakiety podarunkowe dla

studentów, których merytoryczną kompetencję pokonfe-

rencyjną postanowiłam nagrodzić.

Monika Fronczak


* odzew moich studentów uczestniczących w w/w kon-

ferencjach był tak duży, że postanowiłam nadać mu

rangę konkursu prac. Cytowani powyżej autorzy re-

cenzji są zdobywcami nagrody głównej. Pozostałe

recenzje są w moim posiadaniu i mogą być udostęp-

nione do analizy, jako że żaden student nie zastrzegł

prawa publikacji wypowiedzi.

SPOTKANIE Z PRACODAWCĄ – PRZEDSZKOLA

POMARAŃCZOWA CIUCHCIA Z WARSZAWY

W dniu 7 kwietnia 2011 studenci PWSZ w Płocku

po raz kolejny mieli okazję spotkać się i porozmawiać

z potencjalnym Pracodawcą podczas seminarium

otwartego zorganizowanego przez Biuro Karier Za-

wodowych. Tym razem zaprosiliśmy przedstawicieli

Przedszkola Pomarańczowa Ciuchcia z Warszawy. Spo-

tkanie odbyło się w Instytucie Pedagogiki. W spotka-

niu udział wzięło ponad 100 osób, głównie studenci

i wykładowcy Instytutu Pedagogiki. Spotkanie miało

formę seminarium otwartego, dlatego uczestniczyć

w nim mogły wszystkie osoby zainteresowane pracą

w przedszkolu. Spotkanie poprowadziły - Joanna Goc

i Justyna Dancewicz.

Przedstawicielki firmy spotkanie rozpoczęły od przedstawienia krótkiej historii firmy:

„Przedszkola Pomarańczowa Ciuchcia to niepu-

bliczne placówki edukacyjne najwyższej klasy dla

dzieci w wieku od 2 do 6 lat.

Jest to największa i najdłużej funkcjonująca sieć

przedszkoli niepublicznych w Polsce, posiadająca

ponad 15-letnie doświadczenie w edukacji dzieci.

Pierwsze przedszkole zostało założone w 1996 roku pod

nazwą Zielona Ciuchcia. W latach 1998-2010 firma roz-

wijała się otwierając swoje placówki na terenie War-

szawy i okolic.

Od lutego 2011 roku, w wyniku zmian w strukturze

organizacyjnej firmy, sześć przedszkoli na Bemowie,

Ursynowie, Wilanowie, we Włochach oraz w Jabłon-

nie przyjęło nową nazwę: Przedszkola Pomarańczo-

wa Ciuchcia”, podkreślając słowa, że: „Dzieci i ich

potrzeby dla nas inspiracją i motorem naszych dzia-

łań. Robimy wszystko, żeby naszym podopiecznym

zagwarantować bezpieczne, szczęśliwe dzieciństwo

i prawidłowy rozwój, zwracając szczególną uwagę na

ich indywidualne potrzeby i talenty. Chcemy, żeby Po-

marańczowa Ciuchcia była zawsze wzorem idealne-

go przedszkola...”.

Z ŻYCIA UCZELNI

24

Przedstawicielki firmy Przedszkola Pomarańczowa

Ciuchcia. Od prawej: Joanna Goc i Justyna Dancewicz

Studenci mieli okazję zapoznać się ze szczegółową

strukturą organizacyjną, programem autorskim metod

wychowania, i co najważniejsze z warunkami zatrud-

nienia. Na zakończenie przedstawicielki opowiedziały

o planach rozwoju firmy, mianowicie o:

• otwarciu nowych placówek własnych, firmo-

wych oraz franczyzowych. O rozbudowaniu pro-

gramu języka angielskiego, wprowadzając co-

dzienne lekcje języka angielskiego oraz cotygo-

dniowe spotkania z native speakerem - „ENGLISH

EVERYDAY, NATIVE SPEAKER ONCE A WEEK”.

• poszerzaniu oferty zajęć dodatkowych (m.in. od

września 2011 o planowanym wprowadzeniu za-

jęć z judo).

Seminarium niewątpliwie pozytywnie wpłynęło

na motywację studentów do zdobywania kwalifika-

cji i uzupełniania swoich doświadczeń zawodowych.

Bezpośredni kontakt z potencjalnym Pracodawcą na

pewno większości studentom urzeczywistnił wizję re-

alnej szansy na znalezienie zatrudnienia zgodnego

z kierunkiem kształcenia, nie tylko w Płocku ale i poza

miastem - tym bardziej, że jedna z przedstawicielek fir-

my - Pani Joanna Goc- jest Absolwentką Państwowej

Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku, i jak sama mówi

ma sentyment do tego miejsca i jest wdzięczna za zdo-

bytą tutaj praktykę. Po spotkaniu studenci mieli oka-

zję na indywidualną rozmowę z przedstawicielkami

firmy i zadawanie pytań.

Anna Kowalska

[Biuro Karier Zawodowych]

WIOSENNE SPOTKANIA

Z ZAJĄCZKIEM

Tegoroczne, piąte już „Wiosenne spotkania z Za-

jączkiem”, odbyły się 12 kwietnia 2011 roku, jak za-

wsze zostały zorganizowane przez Międzyinstytutowe

Studium Wychowania Fizycznego i Sportu oraz Instytut

Pedagogiki PWSZ w Płocku. Ta dwugodzinna zabawa

dla dzieci z płockich szkół specjalnych oraz z klas inte-

gracyjnych szkół podstawowych (Zespół Szkół Ogólno-

kształcących Specjalnych nr 7 w Płocku, Specjalny Ośro-

dek Szkolno-Wychowawczy nr 1 w Płocku, SP nr 3, SP nr

22, SP nr 23) zgromadziła jak zwykle około setki małych

uczestników.

Tegoroczna edycja przebiegała pod hasłem „Zają-

czek w Płocku”. Dzieci najpierw obejrzały przedstawienie

przygotowane pod kierunkiem p. mgr Joanny Nawroc-

kiej-Szmulewicz, w role wcielili się studenci Pedagogiki.

Z ŻYCIA UCZELNI

25

Tym razem głównego bohatera Zajączka odwiedziła

ciocia Słonica Petra z płockiego Zoo, która opowiada-

ła mu o swoim ukochanym mieście, o jego zabytkach,

atrakcjach, kulturze, historii.

W przygotowaniach i realizacji zabawy uczestni-

czyło kilkunastu wykładowców oraz 130 studentów In-

stytutu Pedagogiki. Przygotowali oni oprócz bajki sto-

iska z zadaniami sportowymi, plastycznymi, muzycz-

nymi, konstrukcyjnymi, grami i zabawami logicznymi

dla dzieci, przystosowanymi do możliwości osób nie-

pełnosprawnych. Wszystkie elementy, gadżety, stroje,

dekoracje wykonali samodzielnie. Ideą jest tu bowiem

sprawienie przyjemności dzieciom w okresie przed-

świątecznym, ale i zdobycie przez studentów nowych

doświadczeń pedagogicznych w kontakcie z dziećmi

obciążonymi różnymi dysfunkcjami. W tym roku hala

sportowa PWSZ przypominała Płock – wszędzie były

wizerunki najbardziej znanych miejsc, budowli miasta,

zabytków: Wzgórze Tumskie, Katedra, Wieża Ciśnień,

Płocki Ogród Zoologiczny, Stacje Orlen, Most na Wiśle.

W trakcie zabawy dzieci otrzymywały za każde

wykonane zadanie kolorową naklejkę z wesołym ry-

sunkiem, w trakcie zabawy był słodki poczęstunek,

a na koniec każdemu dziecku wręczony został pre-

zent (drobne gadżety Uczelni). Jak co roku, spotkaniu

towarzyszył studencki zespół muzyczny, który zapew-

nił dzieciom dobrą zabawę, a zaprzyjaźnione panie

z Młodzieżowego Domu Kultury w Płocku, malowały

dzieciom kolorowe wzory na twarzach specjalnymi

farbami. Dodatkową atrakcją dla dzieci był konkurs

wiedzy o naszym mieście, nagrodzony upominkami

z Urzędu Miasta Płock.

Z okazji piątej edycji „Wiosennych spotkań z Zającz-

kiem” zorganizowano specjalną wystawę zdjęć z ubie-

głych lat. Kolorowe, duże fotografie przypięte drewnia-

nymi spinaczami na sznurku, zawieszone wzdłuż ściany

hali sportowej – cieszyły się ogromną oglądalnością. Za-

równo opiekunowie dzieci, jak i one same odnajdywały

siebie na zdjęciach, przypominały sobie zabawy, gry,

w trakcie których zostały sfotografowane. Miłym wspo-

mnieniom nie było końca.

Organizatorzy spotkania zaprosili dzieci na kolejne,

w przyszłym roku. Gdzie tym razem będzie Zajączek, ja-

kie przygody będą jego udziałem…? Tajemnica wyjaśni

się w marcu lub kwietniu 2012 roku.

Opracowały: dr Maria Szymańska

Alicja Skibicka

Zdjęcia: Anna Monika Chyła


Z ŻYCIA UCZELNI

26

KONKURS „Z MATEMATYKĄ I INFORMATYKĄ

ZA PAN BRAT”

Gimnazjum nr 6 w Płocku w dniu 11 maja 2011 roku

po raz kolejny przyznało nagrody w X edycji konkursu

„Z matematyką i informatyką za Pan Brat” pod honoro-

wym patronatem ds. zw. dr ds. Jacka Grzywacza – Rek-

tora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku.

Cel konkursu to popularyzowanie wiedzy matema-

tyczno-informatycznej, zachęcenie uczniów do kontynu-

owania swojej nauki w klasach o rozszerzonym progra-

mie matematyki i informatyki, pokazanie, że przy odro-

binie chęci i wysiłku każdy uczeń może polubić i zrozu-

mieć matematykę i informatykę, a co najważniejsze nie

będzie się bał stosować ich w życiowych, praktycznych

sytuacjach.

W konkursie uczestniczyło 45 uczniów pod opieką 17

nauczycieli. Jury oceniało drużynowo, a także indywi-

dualnie prace matematyczne i grupowe prace informa-

tyczne.

W konkursie informatyczno – matematycznym na-

grodzone zostały:

I miejsce – Gimnazjum nr 8 im. A. Macieszy w Płocku

II miejsce – Gimnazjum nr 13 w Płocku

III miejsce – Publiczne Gimnazjum w Małej Wsi

Najlepszy matematyk – uczennica Gimnazjum nr 6

Najlepsza drużyna informatyczna – Gimnazjum nr

1 w Bielsku

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Płocku

ufundowała nagrody w postaci przenośnej pamięci

i gadżetów Uczelni, które wręczyła doc. dr Ewa Wiśniew-

ska – Prorektor ds. nauki i rozwoju PWSZ Płock w obecno-

ści Dyrektora Szkoły Pani mgr Grażyny Rutkowskiej.

Dodatkowo w trakcie uroczystości wręczono nagro-

dy w IV edycji Konkursu „Ojczyzna posiada znaczenie,

którego nie znają inne narody” pod honorowym patro-

natem Państwowego Archiwum w Płocku oraz Stowa-

rzyszenia Przyjaciół Archiwum Państwowego w Płocku.

Nagrody otrzymali:

Najlepszy wiersz – Gimnazjum na 10 w Płocku

Wyróżnienie – Gimnazjum na 6 w Płocku

Młodzież Gimnazjum przygotowała bogaty pro-

gram artystyczny, oprawę muzyczną a także krótki

pokaz tańca towarzyskiego w wykonaniu jednego

z uczniów gimnazjum.

Anna Kowalczyk

[Dział Promocji]

JUBILEUSZOWE TARGI PRACY OSÓB

NIEPEŁNOSPRAWNYCH

19 maja 2011 r. w Domu Technika w Płocku odbyła się

V edycja Płockich Targów Pracy Osób Niepełnospraw-

nych, która po raz kolejny okazała się dużym sukcesem.

W targach wzięło udział ponad 50 wystawców, w tym fir-

my oferujące stanowiska pracy dla osób niepełnospraw-

nych oraz kilkaset osób poszukujących zatrudnienia.

Zgromadzonych gości powitał prowadzący targi Ja-

rosław Malarski, któremu na scenie towarzyszył tłumacz

Z ŻYCIA UCZELNI

27

języka migowego Mariusz Umyszkiewicz. Wśród zapro-

szonych gości znaleźli się m.in. Michał Boszko, Senator

RP, Krzysztof Grzegorz Strzałkowski, Wicemarszałek Woje-

wództwa Mazowieckiego, Piotr Zgorzelski, Starosta Płoc-

ki, Andrzej Nowakowski, Prezydent Miasta Płocka, Emilia

Jędrej, p.o. wicedyrektora WUP w Warszawie, Artur Po-

zorek, Pełnomocnik Zarządu Województwa Mazowiec-

kiego ds. Osób Niepełnosprawnych, Tadeusz Fabisiak,

Honorowy Przewodniczący Polskiego Związku Emerytów,

Rencistów i Inwalidów.

Otwarcia V Płockich Targów Pracy Osób Niepełno-

sprawnych dokonał Piotr Dyśkiewicz, Dyrektor Filii Wo-

jewódzkiego Urzędu Pracy w Płocku. Zaznaczył, iż osoby

niepełnosprawne są integralną częścią naszego społe-

czeństwa, dlatego nie można pozwolić na ich dyskry-

minację w żadnej sferze życia. Jak co roku Targi Pracy

Osób Niepełnosprawnych cieszyły się bardzo dużym

zainteresowaniem. Wzięło w nich udział ponad 50 wy-

stawców oraz kilkaset osób niepełnosprawnych, które

miały możliwość bezpośredniego kontaktu z pracodaw-

cami. Oferowane stanowiska pracy to m.in. pracownik

produkcji rolnej, pracownik produkcji gastronomicznej,

pracownik produkcji rękodzieła, informatyk ds. wdrożeń,

programista, specjalista ds. sprzedaży oprogramowań,

sprzątacz, e-handlowiec, sprzedawca, kasjer, kierowca,

pracownik ochrony, inwentaryzator, spawacz, pracow-

nik gospodarczy, pracownik fizyczny, monter, pomocnik

montera, magazynier, instalator konstrukcji solarnych,

recepcjonista. Organizatorzy w ankietach oceniających

organizację V edycji TPON pytali również pracodawców

zatrudnieniem ilu osób spośród uczestników targów są

zainteresowani. I tak, na przykład Fundacja „Praca dla

Niewidomych” RZAZ w Stanisławowie jest w dalszym

procesie rekrutacyjnym weźmie pod uwagę 5 osób, Soft

Hard - 2 osoby, Szkłobud - 2 osoby, Semi Serwis - 5 osób,

Ecoenergie - 20 osób, Orlen Ochrona - 10 osób.

Oprócz firm poszukujących nowych wartościowych

pracowników, swoje stoiska zaprezentowały również in-

stytucje i stowarzyszenia na co dzień zajmujące się po-

mocą osobom niepełnosprawnym. Na targach przewi-

dziano stoiska warsztatów terapii zajęciowej i domów po-

mocy społecznej, gdzie można było podziwiać wyroby

rękodzieła artystycznego, których autorami są właśnie

osoby niepełnosprawne.

Dużo emocji wzbudziła loteria przeznaczona dla

osób niepełnosprawnych. Można było wygrać bilety do

NovegoKina Przedwiośnie, karnety do kręgielni MkBow-

ling, kupony na pizzę do pizzerii Laguna, zestawy ręko-

dzieła artystycznego przekazane przez WTZ przy DPS

„Nad Jarem” w Nowym Miszewie, wejściówki na miejskie

imprezy ufundowane przez Płocki Ośrodek Kultury i Sztu-

ki, podwójne bilety na koncert Maryli Rodowicz ufundo-

wane przez Starostwo Powiatowe w Płocku, płytę Moniki

Kuszyńskiej z zespołem Varius Manx oraz zestawy ga-

dżetów promocyjnych Urzędu Miasta Płocka. Nagrodzo-

nych zostało 37 osób.

Swoim koncertem piątą jubileuszową edycję Tar-

gów Pracy Osób Niepełnosprawnych uświetniła Moni-

ka Kuszyńska, która jest byłą wokalistką zespołu Varius

Manx po wypadku samochodowym poruszającą się

na wózku inwalidzkim. Jej postawa stanowi doskonały

przykład dla innych osób znajdujących się w podobnej

sytuacji, że pomimo niepełnosprawności nadal można

realizować swoje pasje i być aktywnym zawodowo. Po-

między kolejnymi utworami wokalistka nawiązywała

kontakt z publicznością, w szczególności z osobami nie-

pełnosprawnymi. Chciała im przekazać, że warto wal-

czyć o siebie i wbrew trudnościom losu można spełniać

marzenia. Monika Kuszyńska zgodziła się również na

wywiad na scenie, który przeprowadził z nią Piotr Sze-

lągowski, mieszkaniec Domu Pomocy Społecznej „Nad

Jarem” w Nowym Miszewie. Młody dziennikarz pytał

gwiazdę m.in. o jej kontakt z zespołem Varius Manx,

sposób na życie, były też pytania o życie prywatne, któ-

re wzbudziły dużo emocji wśród osób obecnych na sali.

Wokalistka zachwyciła wszystkich swoim pięknym gło-

sem, otwartością i poczuciem humoru. Występ Moniki

Kuszyńskiej spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem.

Z ŻYCIA UCZELNI

28

Po koncercie wszyscy uczestnicy targów zostali za-

proszeni na piknik integracyjny, na którym można było

skosztować potraw z grilla przygotowanych przez pra-

cowników Rolniczego Zakładu Aktywności Zawodowej

w Stanisławowie.

Przedsięwzięcie zorganizowali: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Płocku, Wo-

jewódzki Urząd Pracy w Warszawie Filia w Płocku, Powia-

towy Urząd Pracy w Płocku, Miejski Urząd Pracy w Płoc-

ku, Urząd Miasta Płocka, Mazowieckie Centrum Polityki

Społecznej w Warszawie, Stowarzyszenie Na Rzecz Roz-

woju Polskiej Wsi „Razem Lepiej” w Nowym Miszewie,

Fundacja Praca dla Niewidomych Rolniczy Zakład Ak-

tywności Zawodowej w Stanisławowie oraz Powiatowe

Centrum Pomocy Rodzinie w Płocku.

Patronat nad Targami objęli: Marszałek Wojewódz-

twa Mazowieckiego Adam Struzik, Prezydent Miasta

Płocka Andrzej Nowakowski oraz Starosta Płocki Piotr

Zgorzelski.

Patronat medialny sprawowali: Gazeta Wyborcza,

Tygodnik Płocki, Katolickie Radio Płock, portal Plocek.pl

oraz Telewizja Multi Tv.

Dom Technika został udostępniony organizatorom

targów przez firmę Orlen Administracja. Sponsorem tar-

gów była również drukarnia Szmydt z Gostynina. Podzię-

kowania kierujemy również do studentów Państwowej

Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku, którzy byli obecni

na targach.

Płockie Targi Pracy Osób Niepełnosprawnych po raz

kolejny okazały się dużym sukcesem. Na targach Oso-

by niepełnosprawne miały okazję osobiście spotkać się

z pracodawcami oraz uzyskać szereg potrzebnych infor-

macji dotyczących podjęcia pracy. Filia WUP w Płocku

oraz pozostali organizatorzy nie tylko co roku kontynu-

ują przedsięwzięcie, ale także starają się je rozwijać.

Takie działania z pewnością przyczyniają się do pro-

mocji zatrudnienia osób niepełnosprawnych na otwar-

tym rynku pracy oraz do integracji lokalnego środowi-

ska z niepełnosprawnymi.

Tekst: Magdalena Mućka

[Doradca zawodowy I stopnia Płockiej Filii WUP w Warszawie]

Fot: Mariusz Kowalczyk

PWSZ W PŁOCKU UCZELNIĄ LIDERÓW

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Płocku

w dniu 1 czerwca 2011 roku otrzymała Certyfikat –

„Uczelnia Liderów” w I edycji ogólnopolskiego konkursu

szkół wyższych organizowanego przez Fundację Rozwo-

ju Edukacji i Szkolnictwa Wyższego. Patronat honorowy

nad konkursem objął Parlament Europejski.

Uroczystość odbyła się w auli Collegium Novum Uni-

wersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Rektorzy i przed-

stawiciele uczelni wyższych odebrali certyfikaty i wyróż-

nienia przyznane uczelniom.

Certyfikaty „Uczelnia Liderów” przyznano w trzech

kategoriach: publiczne uczelnie akademickie, uczelnie

niepubliczne oraz państwowe wyższe szkoły zawodowe.

Otrzymany certyfikat „Uczelnia Liderów” oznacza, że

uczelnia wyższa stara się „kształcić liderów- absolwentów

kreatywnych, twórczych, innowacyjnych, wyróżnia się

na tle innych uczelni jako inwestująca w kształcenie dla

rynku pracy, dba o praktyczną edukację swoich studen-

tów oraz przygotowuje ich, by mogli w sposób skuteczny

i efektywny osiągnąć w przyszłości sukcesy zawodowe”.

Fundacja przyznała 7 certyfikatów w kategorii - pu-

bliczne uczelnie akademickie, 28 w kategorii - uczel-

nie niepubliczne oraz 8 w kategorii - państwowe wyż-

sze szkoły zawodowe.

Certyfikat przyznany Państwowej Wyższej Szkole Za-

wodowej w Płocku z rąk Grażyny Kaczmarczyk- prezesa

Z ŻYCIA UCZELNI

29

zarządu Fundacji Rozwoju Edukacji i Szkolnictwa Wyż-

szego oraz profesora Dariusza Rott - przewodniczącego

komisji konkursowej odebrał doc. dr Jan Kalinowski –

Prorektor ds. studenckich.

Podczas konkursu przyznano także nagrody dodat-

kowe - wyróżnienia „Primus” dla tych uczelni, które uzy-

skały najwyższą liczbę punktów rankingowych, a także

wyróżnienia „AureaPraxis” – to nagrody dla rektorów

wykazujących się szczególnym, osobistym zaangażo-

waniem na rzecz rozwoju i promowania w swoich uczel-

niach idei edukacji dla rynku pracy i praktyki gospo-

darczej.

Na zakończenie uroczystej gali podsumowującej

I edycję konkursu prof. dr hab. Dariusz Rott, członek Rady

Głównej Szkolnictwa Wyższego, wykładowca Uniwersy-

tetu Śląskiego i rzeczoznawca Ministerstwa Edukacji Na-

rodowej, przewodniczący komisji konkursowej wygłosił

wykład pt. „Dziś i jutro polskiego szkolnictwa wyższego”,

prezentując w nim ważne wyzwania jakie stoją przed

uczelniami w dobie reformy systemu szkolnictwa wyż-

szego, a także dokonał charakterystyki misji uczelni.

Anna Kowalczyk

[Dział Promocji]

NAUKOWY MAJ

Maj 2011 roku był miesiącem obfitującym w szereg

naukowych konferencji krajowych i zagranicznych.

Pracownicy dydaktyczno naukowi Państwowej Wyższej

Szkoły Zawodowej w Płocku byli czynnymi uczestnika-

mi tych wydarzeń. Na szczególne podkreślenie zasłu-

gują dwie wizyty przedstawicieli Uczelni – w Moskwie

i Humaniu.

Przed gmachem Nowego Rosyjskiego Uniwersytetu

Z Nowym Rosyjskim Uniwersytetem w Moskwie PWSZ

w Płocku podpisała porozumienie o współpracy w 2007

roku. Wizyta w rosyjskim uniwersytecie w dniach 15-22

maja br. i udział w konferencji przedstawicieli naszej

Uczelni w osobach prorektorów doc. dr. Jana R. Kalinow-

skiego i doc. dr Ewy Wiśniewskiej był realizacją posta-

nowień „Porozumienia”. W kontekście głównego tema-

tu konferencji dotyczącego współczesnych technologii

kształcenia doc. dr J. R. Kalinowski przedstawił działal-

ność Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w warun-

kach funkcjonowania „systemu bolońskiego”.

Spotkanie z Rektorem Uniwersytetu w Moskwie prof.

W.A. Ziernowem, prorektorami i dziekanami wydziałów

pozwoliło na określenie płaszczyzn współpracy. Jednym

z efektów tego spotkania była propozycja przekazania

przez Nowy Rosyjski Uniwersytet w Moskwie medyczne-

go urządzenia „Kardiokod” służącego do pomiaru he-

modynamiki serca. Może być wykorzystany do zajęć

dydaktycznych w Instytucie Nauk o Zdrowiu i działań

promocyjnych PWSZ w Płocku.

W dniach 25 – 27 maja 2011 roku przedstawiciele

Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku wzięli

udział w Międzynarodowej Konferencji Naukowej „Roz-

wój systemów kształcenia w wymiarze globalnym – ten-

dencje i prognozy” organizowanej przez Uniwersytet Pe-

dagogiczny im. Pawła Tyczyny w Humaniu na Ukrainie.

Konferencja, Moskwa 2011

Naszą Uczelnię reprezentowali: doc. dr Ewa Wi-

śniewska – Prorektor do spraw nauki i rozwoju, doc. dr

Jan R. Kalinowski – Prorektor do spraw studenckich, dr

Maria Szymańska – Dyrektor Instytutu Pedagogiki oraz

mgr Alicja Skibicka – Wicedyrektor Instytutu Pedagogi-

ki. Oprócz płockiej delegacji w konferencji uczestniczyli

także pracownicy naukowi Uniwersytetu im. Adama

Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytetu Warmińsko –

Mazurskiego, Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im.

J. A. Komeńskiego w Lesznie oraz przedstawiciele nauko-

wych ośrodków Ukrainy i Rosji.

Z ŻYCIA UCZELNI

30

Wystąpienie dr M. Szymańskiej na konferencji, Humań

2011

Celem naukowej wizyty był udział w konferencji

gdzie dr M. Szymańska i mgr A. Skibicka przedstawiły

referat „Rozwój polskiego systemu kształcenia pedago-

gicznego na przykładzie Instytutu Pedagogiki PWSZ

w Płocku”. Oprócz uczestnictwa w konferencji przedysku-

towano z władzami Uniwersytetu prof. N. S. Pobirczenko

rektorem, formy dalszej współpracy, której podstawą jest

podpisane w 2005 roku „Porozumienie o współpracy”.

Efektem tych rozmów było podjęcie decyzji o organizacji

przez Instytut Pedagogiki PWSZ w Płocku „Letniej szkoły

języka polskiego” i zaproszenie humańskich studentów

do Płocka.

W czasie dwudniowego pobytu w Humaniu pozna-

no Uczelnię, pracowników oraz studentów. W Instytucie

Polskim, który znajduje się w strukturze Uniwersytetu roz-

mawiano ze studentami uczącymi się języka polskiego.

Spotkanie ze studentami Uniwersytetu im. P. Tyczyny

w Humaniu, maj 2011

Jedną z atrakcji pokonferencyjnych było zwiedza-

nie „Zofiówki”, parku nazwanego od imienia Zofii Witt –

Potockiej dzięki któremu Humań słynie i jest celem wielu

zagranicznych wycieczek. Nie bez powodu, bowiem to

zaskakująco ciekawe miejsce, szczególnie urocze o tej

porze roku.

Spotkanie z władzami Uniwersytetu im. P. Tyczyny

w Humaniu, maj 2011

doc. dr Jan R. Kalinowski

[Prorektor do spraw studenckich]

DLACZEGO ???

IDEA POWSTANIA INSTYTUTU NAUK O ZDROWIU

1. DLACZEGO INSTYTUT NAUK O ZDROWIU W PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOLE ZAWODOWEJ w PŁOCKU?

Utworzenie Instytutu Nauk o Zdrowiu w strukturze

PWSZ w Płocku i uruchomienie w pierwszej kolejności

kierunku pielęgniarstwo jest odpowiedzią na potrzeby

środowiska lokalnego. Region płocki (powiaty; płocki,

sierpecki, gostyniński), podobnie jak całe województwo

mazowieckie, posiada analogiczne cechy demograficz-

ne co reszta kraju i Europy: malejący przyrost naturalny

i w konsekwencji starzenie się społeczeństwa, nasilają-

ca się dynamika zagrożeń zdrowotnych (choroby ukła-

du krążenia, choroby nowotworowe, choroby metabo-

liczne, choroby alergiczne, choroby zakaźne, choroby

psychiczne…) oraz niekorzystny dla zdrowia styl życia

(mała aktywność fizyczna, przewlekły stres i trudności

w radzeniu sobie ze stresem, niedostateczny odpoczy-

nek i wypoczynek, obciążające jakościowo i ilościowo

odżywianie, palenie papierosów, stosowanie używek,

nadużywanie leków, nadmiar pełnionych ról społecz-

nych, …) nakładające się na zjawiska społeczno–kul-

turowe (bezrobocie, materializacja systemu wartości,

słabnąca siła autorytetu rodzica i wartości rodziny, kre-

owanie mody na młodość, sukces przy jednoczesnym

stereotypie człowieka starego – jako osoby słabej, niedo-

łężnej, o małym znaczeniu społecznym, słabnącej więzi

Z ŻYCIA UCZELNI

31

wzajemnej: rodzina - dziecko – szkoła - kościół….). Wszyst-

ko to determinuje bezpośrednio lub pośrednio zdrowie

i jakość życia ludności, a w konsekwencji wyznacza za-

potrzebowanie na opiekę zdrowotną.

Konieczność uruchomienia w naszym mieście

kształcenia pielęgniarek na poziomie licencjackim wią-

że się z dynamicznie malejącą liczebnością tej grupy

zawodowej.

Niewątpliwą przyczyną tego stanu kadrowego jest

brak szkoły pielęgniarskiej w Płocku, migracje pielę-

gniarek do państw członkowskich UE, odchodzenie na

wcześniejsze świadczenia emerytalne oraz mała atrak-

cyjność ekonomiczno-prestiżowa zawodu przy jedno-

czesnym bardzo dużym obciążeniu psycho-fizycznym.

W chwili obecnej obserwuje się w regionie płockim zja-

wisko pozyskiwania personelu pielęgniarskiego przez

zoz-y z innych sąsiednich zakładów i dodatkowego

zatrudnienia ich w ramach umów cywilno-prawnych.

Należy jednak podkreślić, że takie formy dodatkowego

zatrudnienia stanowią ogromne obciążenie dla pielę-

gniarek, co perspektywicznie przy średniej wieku 47 lat

nie gwarantuje ciągłości świadczeń pielęgniarskich

i stanowi coraz bardziej odczuwalny problem organiza-

cyjny w zoz-ch.

W systemie pracują (2285) osoby urodzone w 1946 r.

i później. Do 2032 r. odejdzie z podmiotów opieki zdrowot-

nej 1949 pielęgniarek (emerytury) tj. 85 % całej populacji

pielęgniarskiej zatrudnionej w naszym regionie. Liczbę

tę powiększy wskaźnik zgonów, rent chorobowych oraz

rezygnacji z pracy. Podkreślić należy, że już w chwili

obecnej zakłady opieki zdrowotnej zgłaszają niedobory

kadrowe na poziomie ok. 10% tj. 230 pielęgniarek Z po-

zyskanych informacji jednoznacznie wynika dynamicz-

nie rosnące zapotrzebowanie na kadrę pielęgniarską.

Obserwuje się malejącą liczbę pielęgniarek czynnych

zawodowo, np. we wrześniu 2010 roku - 2296 pielęgnia-

rek, a w styczniu 2011 roku – 2285 pielęgniarek. Nie-

wielkie jest też zainteresowanie młodych absolwentów

kończących kierunek pielęgniarski w innych regionach

kraju pracą na terenie powiatów regionu płockiego:

w 2008 r. – 8 absolwentów; 2009 r. – 6 absolwentów; 2010

r. – 1 absolwent.

Obecnie w regionie płockim 195 pielęgniarek

posiada tytuł magistra pielęgniarstwa tj. 8,5 % całej

grupy zawodowej regionu oraz 69 pielęgniarek tytuł

licencjata pielęgniarstwa (absolwentów studiów licen-

cjackich) tj. 3% płockiej populacji pielęgniarskiej. We-

dług powyższych danych uzyskanych z OIPiP w Płoc-

ku zaledwie 11,5% czynnych zawodowo pielęgniarek

posiada wykształcenie wyższe magisterskie lub wyższe

licencjackie.

2. DLACZEGO ZDROWIE?Zdrowie to jedna z najważniejszych wartości w ży-

ciu człowieka oraz wiodąca determinanta jakości eg-

zystencji ludzkiej. Od wieków stanowi temat rozważań

filozoficznych, medycznych, społecznych, etycznych,

psychologicznych i literackich. Pojawia się coraz więcej

definicji i koncepcji zdrowia oraz możliwości jego utrzy-

mania, a także czynników je wzmacniających. Już Hi-

pokrates, jako twórca fundamentalnej myśli medycznej,

podkreślał, że zdrowie to dobre samopoczucie, a cho-

roba – złe samopoczucie, co uzależniał od równowagi

między tym, co człowieka otacza a samym człowiekiem

oraz od równowagi wewnątrz jego organizmu. Ten po-

gląd przetrwał aż do czasów filozofii kartezjańskiej, czyli

mechanistycznego widzenia świata i człowieka. W myśl

tej filozofii człowiek to doskonała maszyna działająca

z niesamowitą precyzją. Konsekwencją takiego pojmo-

wania człowieka i jego zdrowia było podejmowanie

medycznych działań naprawczych uszkodzonego or-

ganu lub zaburzonej jego funkcji, a nie zajmowanie

się człowiekiem jako podmiotową całością. Mamy tu

do czynienie z biomedycznym pojęciem zdrowia (ujęcie

mechanistyczne zdrowia). Człowiek, a raczej określony

element jego organizmu miał charakter przedmiotowy,

co doprowadziło do dynamicznego rozwoju diagno-

styki analitycznej i obrazowej. Z czasem zauważono,

że zdrowie jest determinowane nie tylko przez czynniki

biologiczne, ale znaczącą rolę w tym zakresie odgry-

wają także czynniki społeczne, głównie relacje między

człowiekiem a otaczającym środowiskiem ludzkim i role

społeczne pełnione przez człowieka (paradygmat so-

cjomedyczny zdrowia). Czasy współczesne poszerzyły

koncepcję zdrowia o aspekt ekologiczny, w myśl które-

go zdrowie to stan równowagi biologicznej, psychicznej

i społecznej pozwalający na radzenie sobie ze środowi-

skiem i dokonywanie zmian w środowisku, oraz o aspekt

egzystencjalny: zdolność człowieka dla realizacji wła-

snych potrzeb i aspiracji. Udowodniono, że współcześnie

głównymi determinantami zdrowia każdej jednostki są:

styl życia człowieka (53 %), warunki środowiskowe (21

%), predyspozycje genetyczne (16 %) oraz funkcjonowa-

nie systemu opieki zdrowotnej (10 %), co w znaczącym

stopniu pokrywa się z czynnikami warunkującymi stan

zdrowia społeczeństwa (styl życia jednostek (50 %), wa-

runki środowiskowe (21 %), predyspozycje genetyczne (16

%) oraz funkcjonowanie systemu opieki zdrowotnej (10 %),

sytuacja demograficzna (3 %)). Zdrowie człowieka zależy

głównie od niego samego czyli od uprawianego stylu

życia i dysponowania środowiskiem, w którym egzystuje

( 64 %). Muszą jednak funkcjonować mechanizmy, które

pozwolą na ukształtowanie u człowieka zachowań pro-

Z ŻYCIA UCZELNI

32

zdrowotnych i świadomości w zakresie znaczenia środo-

wiska dla zdrowia oraz dokonywanie korzystnych dla

zdrowia zmian w środowisku. Szeroki wachlarz zadań

do realizacji w tym obszarze należy do pracowników

ochrony zdrowia, głównie pielęgniarek, które najczęściej

i najdłużej kontaktują się z pacjentem i/ lub jego rodziną

w strukturze zakładu opieki zdrowotnej oraz w jego śro-

dowisku lokalnym. Pielęgniarki towarzyszą człowiekowi

od jego narodzin do śmierci. Poza tym posiadają, obok

przygotowania medycznego, kwalifikacje z zakresu pro-

mocji zdrowia, psychologii socjologii jako niezbędnych

do edukacji zdrowotnej, tj. wychowania zdrowotnego

i oświaty zdrowotnej. Czytelnikowi może się w tym miej-

scu nasunąć pytanie: na ile potrzebna jest informacja

zdrowotna od pielęgniarki jeśli jest dostępna w Interne-

cie??? Jak podkreślono wyżej, każdy człowiek wymaga

podejście indywidualnego, holistycznego, gdyż każdy

jest inny, np. ma inny próg bólowy, inaczej reaguje na

informację o chorobie, pełni inne role społeczne, dys-

ponuje innymi warunkami lokalowymi dla życia z nie-

pełnosprawnością, posiada inne doświadczenia w ko-

rzystaniu z usług zdrowotnych itd. Poza tym informacja

przekazywana przez pielęgniarkę ma charakter relacji

interpersonalnej, która sama w sobie ma znaczenie te-

rapeutycznej, np. zaspokaja potrzebę kontaktu ( np. u lu-

dzi samotnych, osamotnionych), daje możliwość bezpo-

średniej weryfikacji poziomu zrozumienia przekazanej

informacji. Pielęgniarka w swojej praktyce zawodowej

bazuje na wiedzy udowodnionej empirycznie, naukowo.

Wirtualna informacja nie zawsze jest zgodna z aktual-

nym poziomem wiedzy medycznej, ma charakter sza-

blonowy mechanistyczny i nie zawsze może być zastoso-

wana w odniesieniu do każdego człowieka, np. modna

współcześnie dieta odchudzająca, tzw. proteinowa. Nie

kwestionując jej znaczenia redukcji masy ciała należy

jednak zwrócić uwagę osoby zainteresowanej, jaki jest

wpływ zwiększonej podaży białka przy jednoczesnym

ograniczeniu innych składników pokarmowych, wita-

min, soli mineralnych i węglowodanów na organizm

człowieka. Ostateczna decyzja i tak należy do pacjenta,

a do pielęgniarki wskazanie pozytywów i negatywów

określonego postępowania.

Edukacja zdrowotna to nie tylko przekaz informa-

cji zdrowotnej, ale również instruktaż zdrowotny, np.

kontroli proporcji masy ciała i wzrostu ( BMI, normo-

gramy, siatki centylowe), ocena budowy ciała w kie-

runku otyłości androidalnej i ginoidalnej ( wskaźnik

WHR), ocena wydolności fizycznej organizmu ( reakcja

organizmu na wysiłek fizyczny), ocena ryzyka obniże-

nia nastroju i/ lub depresji i wiele innych. Pielęgniarka

wykonuje również badania oceniające funkcjonowa-

nie organizmu w poszczególnych okresach życia czło-

wieka , np. ocena ostrości wzroku ( tablice Snellena),

ocena widzenia barwnego (tablice pseudoizochroma-

tyczne), ocena ostrości słuchu u noworodków, badanie

audiometryczne, badanie EKG, pomiary: tętna, ciśnie-

nia tętniczego, oddechu, pomiary obwodów: głowy,

klatki piersiowej, talii, bioder, brzuch, pomiar poziomu

glukozy we krwi i ciał ketonowych w moczu i wiele in-

nych parametrów oceniających stan zdrowia pacjenta.

Od współczesnych realizatorów świadczeń na rzecz czło-

wieka, w tym również świadczeń zdrowotnych wymaga

się podejścia holistycznego czyli traktowania człowieka

jako całość bio-psycho-społeczną posiadającą prawo

do informacji, warunków i świadczeń zdrowotnych na

poziomie aktualnej wiedzy oraz możliwości współde-

cydowania o wyborze metody profilaktycznej, diagno-

stycznej, terapeutycznej, pielęgnacyjnej, a także dyspo-

nowania informacją na temat jego zdrowia (2).

3. DLACZEGO PIELĘGNIARSTWO I PIELĘGNOWANIE?Pielęgniarstwo to praktyka, nauka, teoria i wiedza.

Współczesna pielęgniarka pracując z różnymi katego-

riami odbiorców usług oraz dawców opieki na różnych

poziomach zarządzania tą opieką jest świadoma ko-

nieczności ustawicznego doskonalenia się w zakresie

praktycznego pielęgnowania, zarządzania, nauczania,

podejmowania badań naukowych, które przyczyniają

do podnoszenia szeroko rozumianej jakości pielęgno-

wania, inwestowania w pielęgniarstwo jako dyscyplinę

naukową. Możliwość tę daje, m. In. prowadzenie kształ-

cenia pielęgniarek na poziomie wyższym w ramach

studiów pierwszego stopnia (licencjackich) oraz tzw. stu-

diów pomostowych, studiów magisterskich i doktoranc-

kich. Bardzo znaczące w tym zakresie jest prowadzenie

kształcenia podyplomowego, głównie specjalizacji

w poszczególnych dziedzinach pielęgniarstwa, które

oprócz tytułu specjalisty (po pozytywnym złożeniu eg-

zaminu państwowego) wyposażają absolwenta w spe-

cjalistyczne kompetencje, np. ocenę funkcjonowania

poszczególnych narządów i układów metodą badania

fizykalnego; kursów kwalifikacyjnych uprawniających

do pełnienia określonych funkcji, np. pielęgniarki ro-

dzinnej, pielęgniarki środowiska nauczania i wychowa-

nia, pielęgniarki ratunkowej, pielęgniarki opieki długo-

terminowej, pielęgniarki opieki paliatywno- hospicyjnej

itd.; kursów specjalistycznych przygotowujących do wy-

konywania konkretnych świadczeń zdrowotnych, np.

wykonania i interpretacji wyniku badania EKG, bada-

nia spirometrycznego, leczenia odleżyn, leczenia owrzo-

dzeń naczyniowych, leczenia stopy cukrzycowej, pie-

lęgnowania pacjenta wentylowanego mechanicznie

Z ŻYCIA UCZELNI

33

(podłączonego do respiratora), wykonywania szczepień

ochronnych itd.(1,2,3).

Wszystkie zadania, stojące przed współczesnym

pielęgniarstwem i pielęgniarką, obejmują kilka zasad-

niczych obszarów działania: promowanie wysokiego

poziomu pielęgnowania oraz świadczenie takiej opieki

ludziom zdrowym, narażonym na zachorowanie, cho-

rym i niepełnosprawnym; przygotowanie społeczeń-

stwa do brania coraz większej odpowiedzialności za

zdrowie i życie swoje oraz swoich najbliższych, wnosze-

nie własnego, autonomicznego wkładu we współpracę

z przedstawicielami zawodów o charakterze opiekuń-

czy; inwestowanie w rozwój praktyki pielęgniarskiej,

głównie poprzez wprowadzanie nowych form opieki; roz-

poznawanie nowych, istotnych dla pielęgniarstwa ob-

szarów badań oraz udział w ich realizacji i właściwym

wykorzystaniu uzyskanych wyników. Pielęgniarstwo jest

integralną częścią systemu opieki nad zdrowiem spo-

łeczeństwa, a pielęgniarka realizuje świadczenia zdro-

wotne w zakresie promocji zdrowia, w tym profilaktyki,

świadczenia: diagnostyczne, terapeutyczne, rehabilita-

cyjne i pielęgnacyjne. W myśl obowiązującego prawa

pielęgniarstwo jest zawodem samodzielnym specjali-

stycznym, a pielęgniarka należy do grupy personelu

wyższego (co wynika z poziomu wykształcenia i tytu-

łu zawodowego) jako pełnoprawny partner w zespole

terapeutycznym. Samodzielność w pielęgniarstwie to

swoboda w podejmowaniu decyzji ograniczona wiedzą

i doświadczeniem zawodowym, gotowość do działania

w śmiałej sytuacji, przejawiającą się w wyborze jednej

spośród wielu możliwości zgodnie z przekonaniem, że za

samodzielnego pracownika uznaje się tego, który potrafi

właściwie ocenić sytuację, wie, jakie podjąć działania,

trafnie dobiera środki niezbędne do osiągnięcia celu,

umie ocenić osiągnięte wyniki, ma poczucie niezależ-

ności, kieruje się własnym zdaniem, nie ulega naciskom

z zewnątrz (1,2).

Trzy czwarte świadczeń realizowanych przez pielę-

gniarkę powinny stanowić samodzielne świadczenia

pielęgniarskie, a jedną czwartą zlecenia ordynowane

przez lekarza. Tylko takie proporcje usług mogą zagwa-

rantować efektywność opieki zdrowotnej nad pacjen-

tem. Niestety niedobory kadrowe personelu pielęgniar-

skiego i brak absolwentów kierunku podejmujących

pracę w zakładach opieki zdrowotnej w naszym regio-

nie niejednokrotnie powoduje odwrócenie powyższych

proporcji.

Do systemu opieki zdrowotnej wchodzi nowy za-

wód - opiekun medyczny, który z założenia ma reali-

zować świadczenia na zlecenie i pod nadzorem pielę-

gniarki. Dlatego kształcenie pielęgniarek, z jednej stro-

ny musi być realizowane zgodnie z obowiązującym

prawem regulującym system kształcenia na poziomie

wyższym, w tym szczególnie standardami kształcenia

i z prawem zawodowym, a także przygotować absol-

wenta do realizacji świadczeń na możliwie najwyż-

szym poziomie jakości, zgodnych z aktualną wiedzą

i obowiązującym prawem, a także do podejmowania

samodzielnych decyzji w ramach praktyki zawodowej

i współpracy w zespole terapeutycznym. Z drugiej stro-

ny absolwent powinien być świadomy odpowiedzial-

ności zawodowej, cywilnej i karnej za podejmowane

lub zaniechanie działania zawodowe oraz znać i po-

stępować zgodnie z Kodeksem Etyki Zawodowej Pielę-

gniarki i Położnej (1,2,3,4,5).

Pielęgniarstwo jako nauka zajmuje się gromadze-

niem i analizowaniem faktów znaczących w pielęgniar-

stwie praktycznym (również w znaczeniu zarządzania

pielęgnowaniem i kształcenia pielęgniarek) i ważnych

w jego rozwoju, opracowaniem ogólnych zasad, kon-

cepcji, teorii i modeli pielęgniarstw, np.

a. modele opieki uwzględniające zaspokojenie potrzeb

człowieka-

- V. Henderson - model asystowania człowiekowi

potrzebującemu pomocy w zaspakajaniu potrzeb;

- D. Orem - teoria samoopieki i deficytu samoopieki;

b. modele rozpatrujące opiekę w aspekcie systemo-

wym-

- C. Roy - model adaptacyjny;

- B. Neumann - model systemowy, wpływ stresu na

człowieka.

c. model humanizmu personalistycznego-

- J. Watson - model humanistycznej troskliwości.

d. modele interakcji międzyludzkich.

- Peplau;

- J. Riehl - Sisca.

e. model opieki transkulturalnej-

- M. Leninger- model wschodzącego słońca

f. Model opieki uwzględniający oddziaływanie pól ener-

getycznych -

- M. Rogers (1,2).

W pielęgniarstwie powinna być wykorzystywana

głównie wiedza naukowa konfrontowana z wiedzą po-

toczną. Źródło wiedzy pielęgniarki stanowią nie tylko

wnioski wynikające z badań prowadzonych w dziedzi-

nie pielęgniarstwa, ale także innych dyscyplin zainte-

resowanych człowiekiem w kontekście jego zdrowia, np.

socjologii, psychologii, pedagogiki, zdrowia publiczne-

go, epidemiologii itd.

Wiedza powinna pomóc pielęgniarce w ocenie

i zrozumieniu stanu i sytuacji podopiecznego; umożliwić

postawienie diagnozy pielęgniarskiej, umożliwić zapla-

Z ŻYCIA UCZELNI

34

nowanie metod skutecznych w osiąganiu celów pielę-

gnowania, a w konsekwencji wykonanie wszystkich

planowanych działań opiekuńczych.

Podstawowym czynnikiem decydującym o rozwoju

zawodu jest konieczność systematycznej przebudowy

tradycyjnej roli pielęgniarki (pielęgniarka służy lekarzo-

wi) na taką, która odpowiadałaby nie tyle potrzebom

systemu zdrowia, co potrzebom zdrowotnym człowieka

(pielęgniarka służy pacjentowi) (1,2,3,4,5). .

4. DLACZEGO JESZCZE NIE KONIEC ?Po uruchomieniu kształcenia na kierunku Pielę-

gniarstwo w na poziomie studiów pierwszego stopnia

w trybie stacjonarnym i tzw. pomostowych niestacjonar-

nych planujemy uruchomienie kształcenia podyplo-

mowego pielęgniarek w ramach specjalizacji, kursów

kwalifikacyjnych, kursów specjalistycznych i studiów

podyplomowych. Jest to niezbędne dla zapewnienia

kontynuacji kształcenia od przed – do podyplomowego

oraz stworzenia pielęgniarkom możliwości spełnienia

ustawowego obowiązku podnoszenia kwalifikacji za-

wodowych w zakresie dostosowanym do potrzeb rynku

lokalnego. Kolejne planowane do uruchomienia kierun-

ki to: kosmetologia, fizjoterapia i położnictwo.

5. DLACZEGO COŚ, CO GENERUJE KOSZTY?Z jednej strony liczby, a z drugiej człowiek, jego zdro-

wie i życie. Poniesienie kosztów jest nieuniknione przy

uruchamianiu każdego nowego kierunku kształcenia.

W kolejnych latach funkcjonowania kierunku jego bi-

lans finansowy możliwy jest na poziomie zerowym lub

dodatnim. Kierunki medyczne w początkowej fazie or-

ganizacji i uruchamiania są kosztorodne, gdyż wyma-

gają specjalistycznych pracowni wyposażonych w spe-

cjalistyczny sprzęt, np. pracownia umiejętności pielę-

gniarskich. Również grupy ćwiczeniowe w pracowniach

umiejętności praktycznych są mniej liczne niż w ramach

kształcenia teoretycznego. Nadrzędnym celem jest wy-

kształcenie absolwentów, których wiedza i umiejętności

będą symbolem jakości kształcenia na danym kierun-

ku. Należy mieć pełną świadomość, że kształcąc w za-

wodach medycznych, np. pielęgniarskim przygotowuje

się młodych ludzi do pracy z najbardziej trudnym i zło-

żonym podmiotem, tj. człowiekiem w stanie zdrowia

lub różnych stanach patologicznych, w różnym wieku,

w różnych miejscach (poradnia, szpital, szkoła, dom, ho-

spicjum, dps, zakład pielęgnacyjno – opiekuńczy, pogo-

towie ratunkowe, żłobek), w różnych sytuacjach (przyję-

cia planowane, przyjęcia na ostro, wypadki itd.). Każdy

z nas może być potencjalnym odbiorcą świadczeń reali-

zowanych przez te osoby. Z drugiej strony, pełniąc role

społeczne i zawodowe na różnych szczeblach organiza-

cyjnych ponosimy odpowiedzialność za działania pro

publico bono.

W tym miejscu należy sobie odpowiedzieć na kilka

przykładowych pytań:

- kto odbierze noworodka po porodzie, oceni jego para-

metry i wykona pierwszą toaletę,

- kto wykona szczepienia ochronne u dziecka i dorosłego,

- kto będzie pielęgnował wcześniaka w inkubatorze,

- kto nie dopuści do wystąpienia odleżyny lub będzie ją

właściwie pielęgnował,

- kto założy sondę i będzie przez nią karmił pacjenta,

- kto podłączy pompę infuzyjną i będzie podawał przez

nią leki,

- kto będzie pielęgnowała owrzodzenie żylakowate,

- kto udzieli pomocy medycznej uczniowi w szkole,

- kto będzie pielęgnował pacjenta nieprzytomnego,

jeśli zabraknie pielęgniarek ???????

i tysiące innych pytań

* * * *Pielęgniarki

kapłanki

celebrujące życie i śmierć

oglądające

spektakle-monodramy

grane za parawanami ludzkich powiek

to do was wyciągamy ręce

po dwadzieścia kropli łez

na wzmocnienie serca

po tabletkę uśmiechu

po ostatnią deskę ratunku

Jan Lechicki

Siedziba Instytutu Nauk o Zdrowiu Płock, Al. Marszałka

J. Piłsudskiego 8

Literatura:1. Poznańska S., Płaszewska – Żywko L.: Wybrane mode-

le pielęgniarstwa, Wyd. UJ, Kraków 2001

Z ŻYCIA UCZELNI

35

2. Ślusarska B., Zarzycka D., Zahradniczek K.: Podstawy

Pielęgniarstwa, Czele, Lublin 2004

3. Ustawa z dnia 5 lipca 1996 roku o zawodach pielę-

gniarki i położnej(Dz. U 2001, Nr 57, poz. 602 i Nr 89,

poz. 969 oraz Dz. U. 2003, Nr 109,poz. 1029).

4. Ustawa o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym

z dnia 6 lutego 1997r. ( Dz. U. 1997,nr 28, poz. 153, z póż.

zm.)

5. Rogala Pawelczyk G.: Podstawy organizacji pracy

pielęgniarskiej. Czelej. Lublin 2004.

dr n. med. Mariola Głowacka

[Wicedyrektor Instytutu Nauk o Zdrowiu]

Z DZIAŁALNOŚCI STOWARZYSZENIA

UNIWERSYTETU TRZECIEGO WIEKU W PŁOCKU

Stowarzyszenie Uniwersytetu Trzeciego Wieku

w Płocku rozpoczęło swoją działalność jako Płocki Uni-

wersytet Trzeciego Wieku przy ZNP w lutym 2002r. Uni-

wersytet powstał z inicjatywy grupy osób w składzie:

Janina Czaplicka, dr Ewa Wiśniewska, Elżbieta Balce-

rzak, Marian Choczyński, Eugeniusz Płachecki ./Praca

zbiorowa „Pięć lat Uniwersytetu Trzeciego Wieku 2002-

2007” str.26/.

Od samego początku pomocy w założeniu i następ-

nie w organizacji pracy udzielały władze Państwowej

Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku z ówczesnym Rekto-

rem prof. dr hab. Aleksandrem Kozłowskim oraz pracow-

nicy naukowi tej Uczelni. Patronat nie tylko naukowy

jest kontynuowany przez obecne władze Uczelni.

W tym roku rozpoczęliśmy dziewiąty rok działalności.

Zgodnie ze Statutem SUTW w Płocku prowadzi dzia-

łalność w zakresie pomocy społecznej na rzecz osób

starszych, poprzez udzielanie im pomocy w celu prze-

zwyciężania trudnej sytuacji życiowej, wynikającej ze

starszego wieku.

SUTW w Płocku może również prowadzić działalność

w zakresie ochrony i promocji zdrowia osób starszych.

W celu wykonania powyższych zadań SUTW

w Płocku:

1. prowadzi różne formy działalności edukacyjnej,

zdrowotnej, kulturalnej, twórczej i turystyczno- krajo-

znawczej dla osób starszych;

2. włącza osoby starsze do systemu kształcenia usta-

wicznego w celu stymulowania sprawności intelek-

tualnej i fizycznej;

3. aktywizuje społecznie i poprawia jakość życia se-

niorów;

4. upowszechniania profilaktykę gerontologiczną;

5. stwarza warunki do godnego starzenia się.

Wymienione cele SUTW w Płocku realizuje poprzez:

1. wykłady, seminaria, dyskusje, konferencje naukowe

prowadzone przez specjalistów różnych dziedzin na-

uki;

2. kontynuowanie nauki języków obcych;

3. spotkania z ludźmi nauki, kultury;

4. prowadzenie aktywnej działalności turystyczno-

-krajoznawczej;

5. rozwijanie działalności w sekcjach i zespołach zain-

teresowań, prowadzonych przez specjalistów lub sa-

mych słuchaczy zgodnie z potrzebami SUTW w Płoc-

ku;

6. wydawanie zbiorów własnej twórczości, opracowań

lub wspomnień.

Emeryci i renciści w wieku 55+ mogą uczestniczyć

w cotygodniowych wykładach z różnych dziedzin na-

uki / plan wykładów i inne informacje dot. działal-

ności SUTW zamieszczane są na stronie internetowej

www.sutwplock.pl.

Frekwencja na wykładach

W ramach stowarzyszenia można kontynuować

naukę jęz. angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego,

włoskiego i francuskiego na różnych poziomach za-

awansowania.

Poznawaniem walorów turystycznych Płocka i oko-

lic zajmuje się sekcja turystyczni-krajoznawcza, która or-

ganizuje również wycieczki na terenie Polski.

Zainteresowani nowinkami literackimi spotykają się

w ramach sekcji dyskusyjno-literackiej.

Wszyscy, którzy odkrywają w sobie talenty artystycz-

ne mogą spotykać się w sekcjach: rękodzieła, plastycz-

no-malarskiej, fotograficznej, tanecznej czy też śpiewać

w nowo powstałym chórze.

O kondycję fizyczną dbamy w ramach gimnastyki

rehabilitacyjnej i zajęć pływackich.

Z ŻYCIA UCZELNI

36

Należy również wspomnieć o sekcji brydżowej, która

skupia coraz więcej słuchaczy.

Raz w miesiącu są organizowane tzw. spotkania au-

torskie, na których mogą zaprezentować się nasi człon-

kowie piszący wiersze. Na te spotkania są również zapra-

szani inni autorzy.

W tym roku rozpoczęliśmy warsztaty z arteterapii, pro-

wadzone przez pracownika naukowego PWSZ w Płocku.

Działalność stowarzyszenia oparta jest o wolonta-

riat. Wszyscy członkowie pracują społecznie. Źródłem

finansowania naszej działalności są składki członkow-

skie. Dlatego też w celu pozyskania środków finanso-

wych uczestniczymy w różnych konkursach ogłasza-

nych przez administrację samorządową. W ostatnim

roku otrzymaliśmy dofinansowanie z Gminy Miasto-

-Płock na realizację trzech projektów:

• zdrowotnego, w ramach którego zrealizowano

cykl wykładów z zakresu nauk medycznych,

warsztaty psychologiczne i gimnastykę rehabi-

litacyjną

• turystyczny, w ramach którego seniorzy pozna-

wali atrakcje turystyczne Płocka

• taneczny, w ramach którego grupa 16 osób po-

znała trzy tańce polskie: polonez, kujawiak i kra-

kowiak.

Każdego roku uroczyście rozpoczynamy nasz rok

akademicki. Spotykamy się na wieczorze wigilijnym,

wielkanocnym i na zakończeniu roku akademickiego.

Dla najbardziej roztańczonych organizowany jest wie-

czór andrzejkowy i zabawa karnawałowa.

Członkowie SUTW mogą również wspólnie wyjechać

na wczasy organizowane na ogół w maju do dwóch

miejscowości.

Słuchacze naszego uniwersytetu czynnie uczestni-

czą w różnych wydarzeniach kulturalnych na terenie

Płocka. Dobrze współpracujemy z Książnicą Płocką,

Płocką Galerią Sztuki, Muzeum Mazowieckim, Domem

Darmstadt, Teatrem Dramatycznym.

Przejażdżka „ciuchcią płocką”

Raz w roku wydajemy Biuletyn informacyjny, w któ-

rym zamieszczane są przede wszystkim artykuły i prace

naszych słuchaczy.

Aktualnie do stowarzyszenia należy około 400 człon-

ków. Liczba ta jest ograniczona możliwościami lokalo-

wymi a właściwie ich brakiem.

Nasza działalność nie mogłaby mieć takiego sze-

rokiego spektrum zajęć gdyby nie pomoc Państwowej

Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku /patronat, pomiesz-

czenia i nieodpłatne wykłady kadry naukowej/, Związ-

ku Nauczycielstwa Polskiego/ pomieszczenia w Domu

Broniewskiego/, Harcerskiego Zespołu Pieśni i Tańca

„Dzieci Płocka”/pomieszczenia/, Centrum ds. Współpra-

cy z Organizacjami Pozarządowymi/pomieszczenia/,

Okręgową Izbą Lekarską/ wskazania specjalistów na

wykłady z zakresy nauk medycznych/.

Spotkania autorskie w Domu Broniewskiego

Maria Nagórka

[Prezes SUTW w Płocku]

WYDARZENIA SPORTOWE

W ramach współpracy z innymi uczelniami nasi

studenci w dniu 20.11.2010 roku brali udział w Halo-

wym Turnieju Piłki Nożnej w Skierniewicach. W turnie-

ju brało udział 6 drużyn: PWSZ Włocławek, PWSZ Cie-

chanów, PWSZ Płock, PWSZ Siedlce, PWSZ Konin. Turniej

został rozegrany systemem „każdy z każdym”. Po zacię-

tej walce nasza drużyna zajęła II miejsce, ustępując

tylko zespołowi z Konina.

Z ŻYCIA UCZELNI

37

Reprezentacja Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej

w Płocku wystąpiła w składzie: Maciej Kłys, Piotr Olecki,

Piotr Kacperski, Patryk Majchrzak, Damian Kostrzewski,

Mateusz Łaskarzewski, Sebastian Łyziński, Damian

Szałkowski, Paweł Budzich, Piotr Jakowski. Kierownik

ekipy Ewelina Jodłowska-Niemiec

W zimowe popołudnie dnia 14 grudnia 2010 roku

w Studium Wychowania Fizycznego i Sportu odbył się

Mikołajkowy Turniej Piłki Siatkowej pomiędzy Państwo-

wą Wyższą Szkołą Zawodową we Włocławku, a PWSZ

w Płocku.

Celem turnieju była integracja środowisk akademic-

kich oraz propagowanie sportowego trybu spędzania

wolnego czasu wśród studentów i kadry obydwu uczelni.

Podczas spotkania zostały rozegrane trzy mecze:

Mecz kadry akademickiej

Mecz studentów

Mecz Open

W meczu kadry akademickiej lepsza okazała się ka-

dra z Włocławka, natomiast w meczu studentów wygrał

zespół z PWSZ Płock. Mecz Open zakończył się zwycię-

stwem drużyny z Włocławka.

Jury Turnieju wyłoniło najlepszych zawodników

w kategoriach:

• najlepszy zawodnik wśród kadry

Sławomir Kowalski (PWSZ Płock)

i Marek Wojtkowski (PWSZ Włocławek)

• najlepszy zawodnik wśród studentów

Łukasz Czuchra (PWSZ Płock)

i Łukasz Majchrzak (PWSZ Włocławek)

Rektorom obydwu uczelni zostały wręczone pamiąt-

kowe statuetki, studenci natomiast otrzymali puchary. Me-

czom towarzyszyło wiele dodatkowych atrakcji m.in. kon-

kursy dla Rektorów i dla studentów. Gospodarze uświetnili

spotkanie pokazami nowoczesnych układów tanecznych

w wykonaniu studentki Joanny Pacholskiej Wszyscy za-

wodnicy i goście zostali obdarowani przez mikołaja i to-

warzyszące mu śnieżynki upominkami. Na zakończenie

Gospodarze zaprosili kadrę i studentów na poczęstunek.

Sportowym zmaganiom towarzyszyła wspaniała za-

bawa i wyśmienite humory wszystkich uczestników Tur-

nieju. Mamy nadzieję, że Turniej na stałe zagości w harmo-

nogramie corocznych imprez sportowych Naszej uczelni.

W sobotę 16 kwietnia 2011 roku w hali sportowej

Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Państwowej

Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku odbył się XI Turniej

Piłki Siatkowej Mężczyzn o Puchar Rektora PWSZ Płock.

Organizatorzy Turnieju Studium Wychowania Fizyczne-

go i AZS PWSZ Płock zaprosili do rywalizacji 6 zespołów.

Ceremonii otwarcia Turnieju dokonał Rektor Państwowej

Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku prof. zw. dr hab. Ja-

cek Grzywacz. Zespoły zostały podzielone na 2 grupy:

Grupa A: PWSZ Płock, PWSZ Suwałki,

III LO Płock

Grupa B: PWSZ Skierniewice, PWSZ

Włocławek, V LO Płock

Rozgrywki trwały do późnych godzin popołudnio-

wych.

1. Klasyfikacja końcowa turnieju:

2. AZS PWSZ Suwałki

3. AZS PWSZ Włocławek

4. AZS PWSZ Płock

5. V LO w Płocku

6. III LO w Płocku

7. AZS PWSZ Skierniewice

Na zakończenie Prorektor ds. studenckich doc. dr

Jan Kalinowski wręczył wszystkim zawodnikom Turnieju

upominki ufundowane przez Państwową Wyższą Szko-

łę Zawodową w Płocku w postaci: koszulek, breloczków,

smyczy itp., ponadto wszystkie zespoły otrzymały pu-

Z ŻYCIA UCZELNI

38

chary i dyplomy, najlepsi zawodnicy z każdego zespołu

otrzymali torby sportowe i firmowe skarpety, a najlepszy

zawodnik całego Turnieju otrzymał pamiątkową statuet-

kę. Kierownik Studium Wychowania Fizycznego i Sportu

podziękował wszystkim uczestnikom Turnieju za sporto-

wą rywalizację i zaprosił wszystkie zespołu do rozgrywek

w przyszłym roku.

Ewelina Niemiec

[Kierownik Studium Wychowania Fizycznego i Sportu]

W KILKU SŁOWACH

INAUGURACJA ROKU AKADEMICKIEGO 2010/2011Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Płocku

zainaugurowała w dniu 1.10.2010 rok akademicki

2010/2011. Uroczystość odbyła się w Instytucie Nauk

Ekonomicznych w Trzepowie.

Rektor prof. zw. dr hab. Jacek Grzywacz otworzył

uroczystość i wygłosił przemówienie inauguracyjne.

Nim studenci I roku dostąpili aktu Immatrykulacji,

głos zabrali zaproszeni goście: Prezydent Miasta Płoc-

ka Mirosław Milewski, Poseł Andrzej Nowakowski, Sta-

rosta Płocki Piotr Zgorzelski, Marszałka Adam Struzika

reprezentowała Barbara Chrzanowska, Wojewoda Ma-

zowiecki Jacek Kozłowski. Uczelnia otrzymała również

wiele listów gratulacyjnych, które przesłali: Jego Eksce-

lencja ksiądz Biskup Piotr Libera, Minister Nauki i Szkol-

nictwa Wyższego, Rektorzy zaprzyjaźnionych uczelni

wyższych.

Następnie wręczono nagrody osobom, których

prace licencjackie okazały się najlepsze w konkursie

ogłoszonym przez Rektora Państwowej Wyższej Szkoły

Zawodowej w Płocku oraz konkursie Prezydenta Miasta

Płocka „Dyplom dla Płocka”.

Wykład inauguracyjny „Ile państwa. Ile rynku w go-

spodarce polskiej?” wygłosił prof. dr hab. Jerzy Sikorski Rek-

tor Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Suwałkach.

Na zakończenie uroczystości wystąpił uczelniany

chór Vox Juventutis, prezentując zebranym gościom

utwory, którymi na Olimpiadzie Chóralnej w Chinach

zdobył Srebrny Dyplom.

PODPISANIE POROZUMIENIA Z SAMORZĄDEM WOJEWÓDZTWA MAZOWIECKIEGO

21 września 2010 roku zostało podpisane Porozumie-

nie pomiędzy Samorządem Województwa Mazowiec-

kiego, reprezentowanym przez Pana Adama Struzika –

Marszałka Województwa Mazowieckiego a Państwową

Wyższą Szkołą Zawodową w Płocku, reprezentowaną

przez Pana prof. zw. dr hab. Jacka Grzywacza - Rekto-

ra, w sprawie współpracy pomiędzy Uczelnią z Samo-

rządem Województwa Mazowieckiego. Porozumienie

o współpracy dotyczy możliwości kształcenia wyższego

zawodowego na kierunkach medycznych oraz włącze-

nia Zespołu Medycznych Szkół Policealnych w Płoc-

ku w strukturę Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej

w Płocku. Na mocy porozumienia Samorząd Wojewódz-

twa Mazowieckiego podejmie działania zmierzające

do likwidacji Zespołu Medycznych Szkół Policealnych

w Płocku poprzez tzw. „wygaszanie”, natomiast PWSZ

w Płocku z dniem 1 września 2011 r. uruchomi Zespół

Medycznych Szkół Policealnych. W związku z tym ab-

solwenci klas pierwszych, staną się uczniami i słucha-

czami klas drugich zespołu utworzonego przez Uczelnię.

Samorząd Województwa Mazowieckiego przekaże

naszej Uczelni w użyczenie z przeznaczeniem na cele

edukacyjne nieruchomość przy Alei Marszałka Piłsud-

skiego 8, w której mieści się Zespół Medycznych Szkół

Policealnych.

[informacja ze strony internetowej PWSZ w Płocku]

*********************************************

UMOWA Z SAMORZĄDEM WOJEWÓDZTWA MAZOWIECKIEGO

25 października 2010 roku została podpisana Umo-

wa pomiędzy Samorządem Województwa Mazowiec-

kiego, reprezentowanym przez Pana Adama Struzika –

Marszałka Województwa Mazowieckiego a Państwową

Wyższą Szkołą

Zawodową w Płocku, reprezentowaną przez Pana prof.

zw. dr hab. Jacka Grzywacza - Rektora, o dofinansowanie

projektu „Poprawa jakości infrastruktury dydaktyki Pań-

stwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku”.

Projekt współfinansowany jest przez Unię Europejską

z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ra-

Z ŻYCIA UCZELNI

39

mach Regionalnego Programu Rozwoju Operacyjnego

Województwa Mazowieckiego na lata 2007/2013.

Projekt rozbudowy Uczelni Państwowej Wyższej

Szkoły Zawodowej w Płocku zakłada przebudowę i re-

mont Instytutu Pedagogiki przy ul. Gałczyńskiego, oraz

Rozbudowę kompleksu budynków przy Placu Dąbrow-

skiego. Wartość tego projektu to 24,5 mln zł, z czego 19

mln złotych to dofinansowanie unijne.

W ramach przebudowy budynku przy Placu Dą-

browskiego 2 zostaną wykonane m.in.: nowa konstruk-

cja dachu, ścianki działowe, schody i szyb windowy,

nowe instalacje wodno-kanalizacyjne oraz instalacje:

elektryczna, odgromowa, telefoniczna o przeciw pożaro-

wa. W całym budynku wymienione zostaną okna, wy-

konane zostaną posadzki i podłogi. Od strony dziedziń-

ca powstanie parking.

Przebudowa Instytutu Pedagogiki przy ul. Gałczyń-

skiego, to powstanie dwóch skrzydeł budynku. Znajdo-

wać się będą tam m.in.: sale tematyczne oraz aula głów-

na pozwalająca zmieścić ponad 300 osób. Przy komplek-

sie powstanie parking przeznaczony dla 25 pojazdów.


*********************************************

KONFERENCJA „INNOWACYJNE MAZOWSZE”W dniu 9.11.2010 r. miała miejsce Konferencja „Inno-

wacyjne Mazowsze - główny strategiczny partner nauko-

wy i gospodarczy rozwoju Polski w najbliższym 20-leciu”.

Konferencja odbyła się w Państwowej Wyższej Szkole

Zawodowej w Płocku.

Czynny udział w konferencji pod honorowym patro-

natem Marszałka Województwa Mazowieckiego Ada-

ma Struzika wzięła liczna grupa studentów naszej uczel-

ni oraz zaproszeni goście.

Projekt „Trendy rozwojowe Mazowsza” ma na celu

opracowanie innowacyjnych metod analizowania i in-

terpretowania danych o województwie mazowieckim,

które przyczynią się stworzenia systemu monitorowania

i modelowania rozwoju Mazowsza. Projekt ten jest obec-

nie najważniejszym przedsięwzięciem badawczym wo-

jewództwa mazowieckiego.


*********************************************

WYSTAWA W INSTYTUCIE PEDAGOGIKIW grudniu 2010 r. w Instytucie Pedagogiki Państwo-

wej Wyższej Szkole Zawodowej w Płocku miała miejsce

wystawa pt. Taki (-a) jestem… taki (-a) nie jestem….

Pomysłodawczynią projektu jest mgr Luiza Kali-

nowska–Skutnik, wykładowca, opiekun naukowy Sek-

cji Arteterapii Koła Naukowego. Pomysł na wystawę

zrodził się zupełnie przypadkiem. Wszystko zaczęło się

od ćwiczenia na zajęciach ze studentami, które służyło

(samo)poznaniu oraz integracji z grupą. Zadaniem stu-

dentów było wyrazić za pomocą zdjęcia jacy są oraz

jacy nie są. Mogło to być zarówno zdjęcie portretowe,

jak i całej postaci w dowolnej scenerii i z dowolnymi

atrybutami. Z racji, iż nie sposób jest wyrazić jednym

zdjęciem całej skomplikowanej osobowości człowieka,

należało skupić się na wybranej cesze charakteru i ją

uwypuklić, na ile ona w nas jest, a na ile nie. Kreacje

były bardzo ciekawe, uczestnicy wyrazili zgodę na

prezentację efektów szerszemu odbiorcy i tak powstała

wystawa. W większości składa się ona ze zdjęć studen-

tów, jednak propozycja udziału w tym projekcie spo-

tkała się także z entuzjazmem uczestniczek warsztatów

arteterapeutycznych członków Stowarzyszenia Uniwer-

sytetu Trzeciego Wieku oraz wykładowców Instytutu

Pedagogiki. Bohaterzy zdjęć to ludzie mający dystans

do siebie, często mający duże poczucie humoru, otwar-

ci na nowości, odważni i twórczy.

Cele wystawy:• ukazanie kreacji ludzi, którzy za pomocą zdjęcia

zechcieli wyrazić siebie i podzielić się tym z inny-

mi;

• zatrzymanie się i zastanowienie jacy jesteśmy;

• przełamanie swoich barier;

• wytworzenie dobrej energii podczas obcowania

i interpretacji wystawy.

Wystawa spotkała się z dużym zainteresowaniem

oraz entuzjazmem, dlatego pomysłodawczyni zapowia-

da kontynuację wyrażania się za pomocą zdjęć w przy-

szłości.

Luiza Kalinowska-Skutnik


Z ŻYCIA UCZELNI

40

SPOTKANIE JM REKTORA Z DYREKTORAMI SZKÓŁ26 stycznia 2011r. w Sali Senatu Państwowej Wyższej

Szkoły Zawodowej w Płocku odbyło się spotkanie JM Rek-

tora prof. zw. dr hab. Jacka Grzywacza z Dyrektorami szkół

ponadgimnazjalnych z Płocka i okolic.

Szczegółową ofertę studiów, charakterystykę bazy

lokalowej i warunki studiowania przedstawili prorekto-

rzy Uczelni: doc. dr Ewa Wiśniewska – prorektor ds. nauki

i rozwoju i doc. dr Jan Kalinowski – prorektor ds. studenc-

kich.

JM Rektor zachęcając do studiowania w naszej

Uczelni stwierdził m.in. że studenci mogą korzystać z róż-

norodnych stypendiów, realizować się w kołach nauko-

wych, samorządzie studenckim, chórze Uczelni, sekcjach

sportowych AZS-u.


*********************************************

PODPISANIE POROZUMIENIA O WSPÓŁPRACY Z ZESPOŁEM SZKÓŁ nr 3 w PŁOCKU

W dniu 1 lutego 2011 roku w siedzibie Uczelni zostało

podpisane porozumienie pomiędzy Zespołem Szkół Nr 3

w Płocku, reprezentowanym przez Dyrektora Krzysztofa

Wiśniewskiego a Państwową Wyższą Szkołą Zawodową

w Płocku, reprezentowaną przez Rektora prof. zw. dr hab.

Jacka Grzywacza.

Zawarte porozumienie określa m.in. wzajemną pro-

mocję Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku

i Zespołu Szkół nr 3, umożliwienie studentom Uczelni

odbywania praktyk studenckich, a także możliwość ko-

rzystania z bazy materialno – dydaktycznej na potrzeby

Uczelni.

Uczniowie Zespołu Szkół zostaną objęci opieką

dydaktyczną i naukową, poprzez uczestnictwo w wy-

kładach prowadzonych przez wykładowców Instytutu

Neofilologii i Instytutu Nauk o Zdrowiu PWSZ w Płocku.

Uczelnia zapewni również pomoc w organizowaniu kon-

kursów naukowych. Uczniowie będą tez mogli korzystać

z biblioteki i czytelni Uczelni.


*********************************************

SPOTKANIE PODSUMOWUJĄCE REALIZACJĘ PRAKTYK TŁUMACZENIOWYCH

W dniu 01.02.2011r. odbyło się spotkanie podsumo-

wujące realizację treningu zadaniowego studentów III

roku, specjalności: filologia angielska – grupa translato-

ryczna, którego głównym celem było zapoznanie z róż-

norodnymi formami i technikami pracy tłumacza.

Śródroczną praktykę tłumaczeniową odbyło 21 stu-

dentów w wymiarze 180 godzin, według harmonogra-

mu:

Moduł I: III semestr – Doskonalenie kompetencji ję-

zykowych,

Moduł II: IV semestr – Tłumaczenia pisemne,

Moduł III: V semestr – Tłumaczenia ustne.

Pełnomocnik Rektora ds. Studenckich Praktyk Zawo-

dowych – mgr Maria Matuszewska dokonała podsumo-

wania przebiegu praktyki. Odbyła się również prezenta-

cja, przygotowanych pod kierunkiem trenera – mgr Da-

rii Kacprzak wystąpień, demonstrujących umiejętności

studentów w zakresie tłumaczeń ustnych. Na zakończe-

nie Prorektor ds. studenckich – doc. dr Jan R. Kalinowski

SPRAWY STUDENCKIE

41

wraz z Dyrektorem Instytutu Neofilologii – mgr Urszulą

Malinowską wręczyli studentom certyfikaty ukończenia

treningu zadaniowego.

Anna Pawicka

[Biuro Studenckich Praktyk Zawodowych]

*********************************************

III SYMPOZJUM NAUKOWE „EDUKACJA ARTYSTYCZNA JAKO TWÓRCZA”

17.05.2011 r. odbyło się sympozjum, którego organiza-

torami byli: Instytut Pedagogiczny PWSZ, Szkoła Podsta-

wowa nr 11 z Oddziałami Integracyjnymi im. Bolesława

Chrobrego w Płocku. Obszary tematyczne sympozjum:

1. realizacja twórczej edukacji i edukacji do twórczo-ści;

2. komunikacja artystyczna w edukacji;3. innowacje pedagogiczne w edukacji;4. zdolności specjalne w edukacji artystycznej;5. kompetencje nauczyciela przedmiotów arty-

stycznych;6. media a twórczość codzienna;7. inhibitory w codziennych sytuacjach i prak-

tykach szkolnych;8. ocena (wartościowanie) i pomiar zdolności

i osiągnięć artystycznych;9. aktualne problemy edukacji artystycznej jako

edukacji twórczej. [informacja ze strony internetowej PWSZ w Płocku]

****************************************

UROCZYSTOŚĆ POŚWIĘCENIA I NADANIA SZTANDARU

W dniu 12.04.2011 odbyła się uroczystość poświece-

nia i nadania Sztandaru Akademickiemu Liceum Ogól-

nokształcącemu przy PWSZ w Płocku. Pierwsza część uro-

czystości miała miejsce w Parafii św. Maksymiliana Ma-

rii Kolbego w Kościele PW św. Dominika „Na Górkach”.

Mszę Świętą celebrował Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup

Piotr Libera. W uroczystości uczestniczyły Władze Uczel-

ni, zaproszeni goście, społeczność Liceum.

Uroczystość uświetnił montaż słowno – muzycz-

ny przygotowany przez uczniów Naszego Liceum oraz

występ chóru Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej

w Płocku „Vox Juventutis” pod kierownictwem Pana Ro-

berta Majewskiego. Druga część uroczystości obyła się

w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. Karola

Szymanowskiego w Płocku. Goście honorowi i fundato-

rzy Sztandaru wbili gwoździe pamiątkowe i honorowe

w drzewiec Sztandaru oraz złożyli podpisy na akcie

ufundowania Sztandaru. W imieniu uczniów Liceum po-

czet sztandarowy złożył uroczyste ślubowanie na Sztan-

dar Szkoły.

[informacja ze strony internetowej ALO w Płocku]

Z DZIAŁALNOŚCI SAMORZĄDU STUDENTÓW

Drodzy Studenci!

Za nami kolejny rok działalności. Rada Uczelniana

Samorządu Studentów Państwowej Wyższej Szkoły Za-

wodowej w Płocku podjęła w tym roku akademickim

wiele działań. Bawiliśmy się na Otrzęsinach, następnie

zorganizowaliśmy dla Was imprezę Andrzejkową. Od-

był się również, jak co semestr, kurs na wychowawcę

kolonijnego oraz opiekuna wycieczki szkolnej. Cieszy

nas bardzo fakt, że każda edycja tego kursu cieszy się

tak wielkim zainteresowaniem z Waszej strony. W grud-

niu zorganizowaliśmy świąteczny turniej gry w kręgle,

gdzie znów ucieszyło nas bardzo zainteresowanie z Wa-

szej strony, planujemy więc kolejne edycje tego turnie-

ju. W grudniu zbieraliśmy również pieniądze, maskotki,

zabawki oraz słodycze, z których przygotowane zostały

paczki dla dzieci z Miejskich Świetlic Środowiskowych

w Płocku. Część z nas zakończyła już trzyletni etap swo-

jego życia związany z naszą Uczelnią, odbyły się więc

wybory uzupełniające. Nowy rok kalendarzowy, to kolej-

ne przedsięwzięcia. W styczniu tego roku bawiliśmy się

wspólnie na Sesja Party.

Zapraszamy Was już teraz do wzięcia czynnego

udziału w Studenckim Festiwalu Piosenki – Katorga, któ-

ry odbędzie się trakcie Juwenaliów.

Do końca tego semestru czeka nas również szereg

imprez w klubach. Śledźcie bacznie nasze poczynania

SPRAWY STUDENCKIE

42

i bierzcie w nich udział, bo nie samą nauką student żyje.

W razie wszelkich pytań związanych z naszą działalno-

ścią, jak również ewentualnymi problemami, które na-

potkacie w związku ze studiowaniem na naszej uczelni,

zapraszamy Was do naszego biura (pok. nr 10, Plac Dą-

browskiego 2) i postaramy się udzielić wszelkiej pomocy

oraz informacji. Jesteśmy po to, by Wam pomagać.

Zapraszamy do aktywnego włączenia się w życie

studenckie.

Ze studenckim pozdrowieniem,

Beata Małecka

[Przewodnicząca RUSS PWSZ w Płocku]

TAKICH NIEMCÓW I WANDA

BY CHCIAŁA…

Niemcy to w naszych oczach naród ludzi chłod-

nych, zdystansowanych i przesadnie porządnych. Ale

z kolei według niemieckiego stereotypu, my za dużo pi-

jemy i kradniemy ich samochody. No cóż, z tą przyjaź-

nią polsko-niemiecką zawsze było trochę na bakier...

Ale najwyższa pora to zmienić. Nasze pokolenie o tej

wrogości już nie chce pamiętać. Idei tej patronuje mię-

dzy innymi płocki Dom Darmstadt, instytucja dająca

możliwości kontaktów, porozumienia oraz wzajemne-

go poznania się miast i kultur obydwu krajów. A jak

wszyscy dobrze wiemy, to właśnie muzyka najlepiej

łagodzi obyczaje... Doskonałym pretekstem do pozna-

nia młodej, niemieckiej sceny muzycznej był XII Piknik

Europejski, który odbył się w drugi majowy weekend

na płockiej starówce. Na dużej scenie pod ratuszem

zagrały zespoły z różnych Europejskich krajów, w tym

Caroline’s Cube - amatorski, ale obiecujący zespół ro-

dem z naszego miasta partnerskiego Darmstadt.

My, czworo studentów germanistyki z płockiej Pań-

stwowej Wyższej Szkoły Zawodowej wzięliśmy ich na czas

pobytu w mieście pod swoje skrzydła. I były to zarów-

no dla nas, jak i mamy nadzieję dla nich, niesamowite

i niezapomniane cztery dni.

Gości w naszym kraju przywitał warszawski dwo-

rzec zachodni, który nie ukrywajmy, nie stanowi dla nas

najlepszej wizytówki. Ale za to potem mogło już być tyl-

ko lepiej. Już na miejscu w Płocku, postanowiłyśmy po-

kazać im jak wygląda życie typowych, młodych ludzi

w naszym mieście. Na początek pizza, nowe polskie da-

nie narodowe. Następnie pokazaliśmy im stare miasto

i odwiedziliśmy razem kilka miejsc, w których zazwyczaj

bywa płocka młodzież. Spędziliśmy razem cały, długi,

ale bardzo przyjemny wieczór. Pierwsze lody zostały

przełamane a owi rzekomo zimni i zdystansowani Niem-

cy okazali się w rzeczywistości niezmiernie towarzyski-

mi, otwartymi i uśmiechniętymi ludźmi.

Następnego dnia nasi goście trafili w ręce opieku-

nów z Domu Darmstadt, którzy pokazali im to wszystko,

z czego Płock jest najbardziej dumny od strony trochę

bardziej przewodnikowej niż my... My zadbaliśmy o to,

żeby po całym dniu kulturalno-turystycznej uczty, nasi

niemieccy przyjaciele mogli się trochę rozerwać. Tego

wieczora w Domu Technika odbyła się zabawa inte-

gracyjna, podczas której nieśmiali z początku Julia,

Sebastian, Philipp i Manuel tańczyli razem z nami, go-

śćmi z Włoch, z Rosji, z USA i z różnymi ważnymi oso-

bistościami naszego miasta na stole. Przyszłe gwiazdy

rocka okazały się prawdziwymi pogromcami parkie-

tu. Zabawa trwała do białego rana i następnego dnia

czuliśmy się już jak starzy znajomi... Muzyka, taniec,

śpiew i wspólne biesiadowanie to patroni zawiązywa-

nia nowych przyjaźni.

Kolejne dni również były po brzegi wypełnione

atrakcjami przygotowanymi przez organizatorów pik-

niku dla naszych gości. Przejazd ciuchcią, rejs statkiem

po Wiśle. Z lądu, z wody czy z lotu ptaka - Płock bardzo

podobał się zespołowi. A zespół bardzo spodobał się

SPRAWY STUDENCKIE

43

Płocczanom... W sobotę i w niedzielę Caroline’s Cube

zagrało przed nami swoje autorskie piosenki, stanowią-

ce mieszankę różnych podgatunków muzyki rockowej.

O tym jak się podobało, świadczyć mogła kolejka rozen-

tuzjazmowanych młodych ludzi, czekających po auto-

graf w kolejce, niczym po koncercie prawdziwej gwiaz-

dy. Cubowicze byli zaskoczeni i zachwyceni. My głębo-

ko wierzymy, że świat jeszcze kiedyś o nich usłyszy....

Cztery dni minęły bardzo szybko, ale nasza zna-

jomość wraz z nimi się nie zakończyła. Polak Niemiec

- dwa bratanki. Cóż, oryginał brzmi troszkę inaczej, ale

trzeba budować nową historię zamiast pielęgnować

uprzedzenia z przeszłości. Takich Niemców jak Caroline’s

Cube to i Wanda by chciała…

Sylwia Dłużewska, Wioleta Domańska

Magdalena Krzemińska, Dariusz Gucwa

Autorka zdjęć: Magdalena Krzemińska


WIERSZEM O MIŁOŚCI

Studenci germanistyki Instytutu Neofilologii Pań-

stwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku wystąpili

z ciekawą inicjatywą zorganizowania wieczoru poetyc-

kiego poświeconego liryce miłosnej niemieckiego ob-

szaru językowego.

W dniu 14 marca br. w reprezentacyjnej sali „Domu

Darmstadt” przedstawiono mieszkańcom Płocka oraz

pracownikom i studentom naszej Uczelni interesująco

pomyślany program.

Dyrektor Instytutu Neofilologii Państwowej Wyższej

Szkoły Zawodowej w Płocku mgr Urszula Malinowska wi-

tając zebranych gości, m. in. prorektora płockiej Uczelni

doc. dr Jana Kalinowskiego oraz kierownika Zakładu Fi-

lologii Germańskiej i Rosyjskiej prof. dr hab. Krzysztofa A.

Kuczyńskiego, powiedziała w słowie wstępnym:

„Pragnę powitać wszystkich obecnych, zaś szczegól-

nie serdecznie naszych studentów germanistyki z Insty-

tutu Neofilologii, którzy dużym nakładem pracy – pod

kierunkiem Pani mgr Iwony Kołakowskiej oraz Pani mgr

Agnieszki Rosiak przygotowali to – jestem przekonana –

interesujące spotkanie poetyckie.

Kierownictwu „Domu Darmstadt”, z którym łączy nas

wieloletnia już współpraca, dziękuję za uprzejme udostęp-

nienie naszej Uczelni tej pięknej sali.

Cieszy nas, ze właśnie w tym gmachu, który nosi imię

nie tylko zaprzyjaźnionego miasta partnerskiego – Darm-

stadt, ale i wielkiego pisarza niemieckiego romantyzmu

Ernsta Theodora Amadeusa Hoffmanna, mamy dzisiaj

możliwość zaprezentować Państwu poezję niemiecką,

a mówiąc dokładniej jej ciekawy odłam – poezję miłosną.

Jest to tym ważniejszy gatunek literacki, że o miłości pisali

najwięksi poeci tego kraju.

Nasi studenci postanowili zaprezentować Państwu

swój program w języku polskim (z jednym wyjątkiem,

abyście Państwo „poczuli” smak oryginału), korzystając

z istniejących przekładów dobrych tłumaczy, nierzadko

cenionych polskich poetów.

Wydaje mi się, że wybór na dzisiejszy wieczór właśnie

wierszy o tematyce miłości, jest bardzo trafny. To nie tylko

piękna poezja, ale także okazja, aby w naszej jakże trud-

nej rzeczywistości – mam tutaj na myśli bardzo skompliko-

waną sytuację na świecie, gdzie coraz częściej słyszymy

o wojnach i kataklizmach – choć na chwilę znaleźć się

w innej atmosferze, gdzie panuje urokliwy nastrój, a wiel-

ką rolę w życiu odgrywa piękne uczucie i sympatia wo-

bec drugiego człowieka...

Korzystając z okazji chciałabym także poinformować,

że nasi młodzi artyści również w nadchodzących miesią-

cach przygotowują dla nas nowe atrakcje.

W tym roku swój wielki Jubileusz 90-lecia urodzin

obchodzi Honorowy Obywatel Miasta Płocka, wybitny tłu-

macz literatury polskiej na język niemiecki - Karl Dedecius.

W końcu maja br. zaprosimy Państwa – także do „Domu

Darmstadt” – na wieczór poświęcony życiu i wielkiemu

dziełu rozsławiania literatury polskiej w Niemczech przez

Karla Dedeciusa. Wieczór ten także przygotują nasi stu-

denci germanistyki.”

W wypełnionej do ostatniego miejsca sali studenci

II i III roku filologii germańskiej recytowali najciekawsze

wiersze poetów niemieckich od średniowiecza po współ-

czesność, mi. in. takich twórców jak Johann Wolfgang

Goethe, Heinrich Heine, Bertolt Brecht, Rainer Maria Rilke

czy Else Lasker – Schüler.

Motywem przewodnim była myśl, że każdemu czło-

wiekowi, niezależnie od wieku, rasy i miejsca zamieszka-

SPRAWY STUDENCKIE

44

nia odczucie miłości jest niezbędne. Cytowane utwory

w niebanalny sposób ukazały różne odcienia uczucia.

Wszyscy przecież pytamy: co to jest miłość?

Doskonałym wprowadzeniem do wieczoru poetyc-

kiego był referat przygotowany przez Dariusza Gucwę,

studenta III roku germanistyki, który ukazał rodowód li-

ryki miłosnej ze szczególnym uwzględnieniem niemiec-

kiego obszaru językowego.

Nastrojowy wieczór był obramowany utworami mu-

zycznymi G. Bizeta, m.in. arią z opery Carmen, zaprezen-

towaną licznie zebranej publiczności przez Małgorzatę

Tomczak – Banachowicz (śpiew) oraz Edwarda Bogdana

(fortepian).

Warto przytoczyć z kronikarskiego obowiązku, iż ze-

spół studenckich recytatorów wystąpił w składzie: Da-

ria Bartłomiejczyk, Anna Chęcińska, Marta Chojnacka,

Sylwia Dłużewska, Wioleta Domańska, Dariusz Gucwa,

Magdalena Krzemińska, Katarzyna Oziemblewska,

Magdalena Wiśniewska.

Wieczór świetnie moderowała Katarzyna Oziem-

blewska, studentka III roku germanistyki.

W opinii zasłuchanej i niezwykle gorąco oklaskują-

cej młodych wykonawców publiczności, tego rodzaju

spotkania artystyczne w wykonaniu studentów płoc-

kiej Uczelni są potrzebne, zaś wieczór niemieckiej poezji

miłosnej należy jednoznacznie zaliczyć do bardzo uda-

nych wydarzeń kulturalnych naszego miasta.

Z zainteresowaniem oczekujemy więc na wzmian-

kowany powyżej wieczór poświęcony znakomitemu

ambasadorowi kultury polskiej w Niemczech Karlowi

Dedeciusowi, który w maju br. święcić będzie 90. roczni-

cę urodzin.

Urszula Malinowska


STUDENCI PŁOCKIEJ PWSZ W HOŁDZIE

WIELKIEMU TŁUMACZOWI. W 90. ROCZNICĘ

URODZIN KARLA DEDECIUSA 30 maja 2011r.

Wśród bardzo licznych nagród i wyróżnień, którymi

w minionych latach uhonorowano Karla Dedeciusa,

najwybitniejszego tłumacza literatury polskiej w świe-

cie, nie zabrakło i akcentów płockich.

W 1996 roku przyznane zostało Karlowi Dedeciuso-

wi Honorowe Obywatelstwo Miasta Płocka. W kolejnych

latach studenci i pracownicy naukowi PWSZ w Płocku

wielokrotnie nawiązywali w swoich pracach i wieczo-

rach literackich do postaci wielkiego tłumacza, m.in.

podczas spotkań poetyckich w Domu Darmstadt w 2003

i 2006 roku.

Jubileusz 90-lecia Karla Dedeciusa w bieżącym roku

stał się doskonałą okazją, aby społeczeństwu Płocka

przypomnieć postać wielkiego humanisty, ważnej posta-

ci niemiecko-polskiego dialogu okresu powojennego.

Przygotowany przez studentów II roku germanistyki In-

stytutu Neofilologii PWSZ wieczór literacko – artystyczny pt.

„Ambasador kultury polskiej w Niemczech. W 90. rocznicę

urodzin Karla Dedeciusa” zgromadził w reprezentacyjnej

Sali Domu Darmstadt komplet słuchaczy, m.in. Prorektora

PWSZ w Płocku doc. dr Jana Kalinowskiego.

W programie spotkania, moderowanym przez Darię

Bartłomiejczyk, odnotować należy wystąpienie ze sło-

wem powitalnym mgr Urszuli Malinowskiej, Dyrektora

Instytutu Neofilologii PWSZ, która w powitaniu powie-

działa m.in.:

„Witam wszystkich obecnych,także pracowników

i studentów naszej Uczelni. Pragnę również bardzo ser-

decznie podziękować gospodarzom tego pięknego

obiektu, Dyrekcji POKIS-u oraz Domu Darmstadt, którzy

po raz kolejny udostępnili nam salę, jedną z najpiękniej-

szych w naszym mieście.

SPRAWY STUDENCKIE

45

Dzisiejszy wieczór ma szczególny charakter.

Przed kilkoma dniami swój Jubileusz 90-lecia urodzin

(20 maja) obchodził wielki tłumacz i znawca literatury

polskiej, honorowy obywatel Płocka – Karl Dedecius.

Witam z satysfakcją inicjatywę studentów II roku

germanistyki, aby dzisiejszym wieczorem, przynoszącym

wiedzę o życiu i twórczości tego wielkiego humanisty

i jednego z filarów dialogu niemiecko – polskiego, wpi-

sać także nasze miasto w ramy ogólnopolskich uroczysto-

ści związanych z Jubileuszem wielkiego tłumacza.

Karl Dedecius od lat kilkudziesięciu tłumaczy i po-

pularyzuje literaturę polską w krajach niemieckiego

obszaru językowego, jest zgodnie uważany za tłumacza

kongenialnego, obdarzonego rzadkim darem poetyc-

kiego słuchu, znakomitego znawcę naszego piśmien-

nictwa, zwłaszcza poezji polskiej XX wieku.

Na adres Instytutu Neofilologii wpłynął list od Kar-

la Dedeciusa, który pozwolę sobie odczytać.

Karl Dedecius gościł w Płocku przed kilkunastu

laty, m.in. podczas otwarcia „Domu Darmstadt”, jego

związki z naszym miastem wciąż są żywe. Dla jego po-

pularności w Płocku wiele robią od lat właśnie studenci

Instytutu Neofilologii Państwowej Wyższej Szkoły Zawo-

dowej w Płocku, którzy cyklicznie organizują spotkania

poświęcone m.in. jego sztuce przekładu. Niektóre z tych

imprez odbywały się w tej właśnie sali.

Dzisiaj mamy niepowtarzalną okazję poznać w du-

żym zakresie życie i działalność tłumaczeniowo – ese-

istyczną tego niecodziennego humanisty i wspania-

łego, skromnego człowieka, o którym się mówi, że „nikt

w Niemczech nie zrobił tyle dla Polski, co właśnie Karl

Dedecius”.

Ważnym akcentem wystąpienia było odczytanie

listu Karla Dedeciusa, skierowanego na ręce Dyrektora

Instytutu Neofilologii, w którym m.in. czytamy:

„Drodzy Mieszkańcy bardzo bliskiego mi Płocka!

Nad Europą, którą budujemy, powiewa trójbarwny

sztandar, którego pola i kolory nie są już ostro od siebie

oddzielone, lecz przenikają się: polityka, gospodarka, kul-

tura.

Polityka dostarczyła planu budowy i zarys ogólny.

Gospodarka troszczy się o materiały budowlane. A kul-

tura – oddaje budowlę gotową pod klucz i nadającą się

do zamieszkania. Wszystkie te trzy zadania są od siebie

zależne. Bez ich koordynacji nowa budowla na pewno nie

powstanie.

Nie ma zdrowej kultury bez zdrowej gospodarki.

A polityka bez kultury … powraca do barbarzyństwa.

Na każdym odcinku budowy mamy do czynienia z obja-

wami niechęci i zmęczenia. Obliczenia nie całkiem się

zgadzają, terminy nie są dotrzymywane, a wszystkie za-

niedbania wyraźnie dają się we znaki. Znamy to z wcze-

śniejszych doświadczeń. Mimo to budowano na nowo

i rozbudowywano zawsze i to nawet, o dziwo, z sukcesem.

Jednakże oczywiście nie bez nadziei i wytrwałości, i nie

bez ofiar. Nasza rzeczywistość jest zdana na konieczność

gruntownej przebudowy. W tym stanie doraźnej potrzeby

znajdujemy się w Europie wszyscy.

Układy i umowy to jedna strona medalu. Z tym dzi-

siaj coraz lepiej. Ale o sensie i rzeczywistości tych umów

decyduje nie papier i nie podpis pracodawcy, lecz stan

zdrowia albo choroby ogółu obywatelstwa. W Dumie

o hetmanie zawarta jest idea solidarności ludzi zdanych

na współżycie, idea – jak pisał Żeromski – „naszej politycz-

nej zgody”.

Na tej glebie kwitnie albo więdnie nasz cywilizacja.

Urodzaj zależny od naszej pracy – Płock i Łódź są klasycz-

nym przykładem miast zdanych na łaskę i niełaskę wła-

snej pracy, często nawet syzyfowej.

Tuż po wojnie poezja otwierała nam nieraz oczy. Ta-

deusz Różewicz pisał:

tylko w szorstkich objęciach

rzeczywistości

bije serce

Nierównomierny poziom cywilizacji Wschodu i Zacho-

du, Północy i Południa, nad którym tak często ubolewa-

my, jest wynikiem niedorozwoju politycznego w Europie.

Pociągnął on za sobą zazdrość i wrogość oraz ciągłe do-

szukiwanie się winnych. Nasz problem. Skutki tego były

zawsze fatalne. Jako odpad tych stosunków pozostały

nam narodowe, nacjonalistyczne, szowinistyczne stereo-

typy, które tak samo wprowadzają w błąd, mądrych jak

i niemądrych. Droga owego traktowania tekstów informa-

cyjnych przebiega od skrótu poprzez spłaszczenie do za-

fałszowania. Rezultatem jest błędna interpretacja i ogólna

dezinformacja, z których rodzą się stereotypy wrogości.

Nauczyliśmy się tej historycznej lekcji i przyswoiliśmy

ją sobie. Nowy duch w Europie, nowe drogi ku pokojowi

wymagają nowego słownika. Dlatego nie bójmy się po-

dejmować próby – ciągle na nowo – stworzenia takiego

słownika. I na pewno nie jeden raz będzie nam trudno,

ale wiara w sens trwania na drodze pokoju i przyjaźni za-

wsze będzie dodawać nam sił. Tego sobie i Wam drodzy

Mieszkańcy Płocka życzę

Wasz oddany

Karl Dedecius

SPRAWY STUDENCKIE

46

Wieczór literacki został w całości przygotowany przez

studentów, składał się on z 5 punktów naświetlających

życie i twórczość Karla Dedeciusa. I tak były to refera-

ty: „Z życia i działalności Karla Dedeciusa” (Marta Bog-

dańska), „O sztuce przekładu” (Joanna Rychlik), „Sztuka

tłumaczenia” (wywiad J. Baron z „Dziennika Polskiego”

z 1997; prezentacja: Marta Chojnacka, Anna Chęcińska),

„Europejczyk z Łodzi” (fragm. wspomnień K. Dedeciusa;

prezentacja: Magdalena Kwiatkowska), „Kontakty z Płoc-

kiem” (Małgorzata Maciejewska).

W II-giej części wieczoru został pokazany film o Kar-

lu Dedeciusie „Między sąsiadami – pośrednik”, w reżyse-

rii Petera Vogta.

Uzupełnieniem spotkania była prezentacja dwóch

nowości książkowych – wydanych nakładem Wydaw-

nictwa PWSZ w Płocku – dotyczących wielkiego tłuma-

cza: „Pół wieku tłumaczenia. Rozmowy z Karlem Dede-

ciusem 1959 – 2009” oraz „Karl Dedecius. Szkice z życia

i twórczości”.

Wieczór literacko – artystyczny nt. wielkiej postaci

Honorowego Obywatela Płocka Karla Dedeciusa był

jednocześnie częścią składową licznych imprez jubile-

uszowych, organizowanych w 2011 roku w Niemczech

i w Polsce, m.in. w Darmstadt, Frankfurcie n. Odrą, Słu-

bicach i Łodzi.

Studenci i pracownicy Instytutu Neofilologii PWSZ

w Płocku raz jeszcze dali dowód swojej pamięci i szacun-

ku wobec niecodziennych dokonań twórczych Karla

Dedeciusa. Był to wieczór literacki na wysokim poziomie,

który pozwolił licznym mieszkańcom Płocka w całej peł-

ni docenić znaczenie wielkiego tłumacza dla promocji

literatury i kultury polskiej w krajach niemieckiego ob-

szaru językowego.

Urszula Malinowska

prof. zw. dr hab. Krzysztof A. Kuczyński


STUDENCI INSTYTUTU PEDAGOGIKI NA V LETNIM

PIKNIKU INTEGRACYJNYM W ZESPOLE SZKÓŁ

SPECJALNYCH W GOŚLICACH

W dniu 9 czerwca 2011 roku, już po raz kolejny w Ze-

spole Szkół Specjalnych w Goślicach, odbył się V Letni

Piknik Integracyjny. W imprezie wzięły udział dzieci

i młodzież z siedmiu szkół z terenu Płocka i powiatu płoc-

kiego. Wspólnie bawili się uczniowie z SOSW nr 1 w Płoc-

ku, Zespołu Szkół Specjalnych w Płocku, SOSW w Moca-

rzewie, szkół podstawowych z Leszczyna, Ciachcina, Dro-

bina i oczywiście ZSS w Goślicach, a także mieszkańcy

Domu Pomocy Społecznej w Goślicach.

Zespół muzyczny PWSZ w Płocku kierowany przez

mgr Romana Kusego zapewnił oprawę muzyczną im-

prezy. Studenci II i III roku pedagogiki opiekuńczo-wy-

chowawczej z muzyką pod opieką dr Ewy Bartuś, prowa-

dzili liczne konkursy oraz animowali wspólną zabawę.

Ponadto uczestnicy mogli skorzystać z oferty konkur-

sów przygotowanych przez Straż Miejską w Płocku oraz

nauczycieli ZSS w Goślicach. Były również przejażdż-

ki bryczką oraz malowanie twarzy i układanie fryzur

w wykonaniu słuchaczek ZDZ w Płocku.

Wspólna zabawa przy dźwiękach radosnej muzyki

była okazją do przełamywania barier i uprzedzeń oraz

do nawiązywania przyjacielskich relacji pomiędzy oso-

bami pełnosprawnymi i niepełnosprawnymi.

Występy naszych muzyków spotkały się z ogrom-

nym aplauzem, a atmosfera stwarzana przez młodych

pedagogów spowodowała, że plac przed sceną był

cały czas wypełniony roztańczonymi i rozśpiewanymi

dziećmi i dorosłymi.

Dyrektor ZSS w Goślicach, przy gromkich brawach

dla muzyków, dziękował zespołowi i wszystkim studen-

tom za ich otwartą, pełną życzliwości postawę, i wraz

z dziećmi zapraszał za rok na kolejny piknik.

SPRAWY STUDENCKIE

47

Studenci w sposób niezwykle otwarty zaprezentowa-

li nie tylko wysoki poziom muzyczny (dostrzeżony przez

gości Pikniku), ale również zaprezentowali wyjątkową

postawę, godną pedagoga XXI wieku – postawę sza-

cunku i akceptacji dla Inności.

dr Ewa Bartuś


WYŚPIEWALI SREBRO

Chór Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku Vox Juventutis wicemistrzami świata

w Grazu

Utrzymanie wysokich lokat z Olimpiady Chóralnej

w Chinach może być trudniejsze, niż ich zdobycie – ta

myśl przyświecała śpiewakom z chór Państwowej Wyż-

szej Szkoły Zawodowej w Płocku Vox Juventutis przez cały

rok przygotowań. Dlatego też, bogatsi o „chińskie” do-

świadczenia, jeszcze staranniej dobieraliśmy repertuar,

z jeszcze większą pieczołowitością ćwiczyliśmy głosy, i…

sprostaliśmy zadaniu. Vox Juventutis zajął drugie miej-

sce, uzyskując dwa punkty więcej niż przed rokiem, pod-

czas I Mistrzostw Świata Chórów Młodzieżowych w Gra-

zu (Austria) - to w kategorii „muzyka pop”; a wydzielony

z chóru kwartet wokalny Positive Vibrations został nomi-

nowany do grona pięciu najlepszych zespołów w kate-

gorii „jazz”, podczas 2nd Grand Prix of Choral Music.

Znowu w drodzePrzygoda w Austrii rozpoczęła się od podróży z Płoc-

ka do Grazu. Trwała 12 godzin, a więc tyle samo ile

ubiegłoroczna z Londynu do Szanghaju. Zmienił się tyl-

ko środek transportu: samolot zastąpiliśmy autokarem.

W bojowych nastrojach pokonaliśmy kilkusetkilometro-

wą trasę sprawnie, i około południa, w poniedziałek 11

lipca, zameldowaliśmy się Grazu.

Graz żył chóralnymi mistrzostwami już od wielu dni.

Transparenty, plakaty, bilbordy witały tysiące chórzy-

stów z kilkudziesięciu krajów świata. Po odebraniu iden-

tyfikatorów udaliśmy się do Lannach - miejsca zakwate-

rowania oddalonego od stolicy Styrii o 20 km.

Lannach okazał się malowniczo położonym mia-

steczkiem u podnóży Alp. Usytuowanie i krystalicznie

czyste powietrze pozytywnie nastroiło kilku sportowo

nastawionych chórzystów do rozpoczynania dnia od

joggingu. Po nim, już wszyscy, zjadaliśmy wyśmienite

śniadania, by po kilkudziesięciu minutach zjawić się

na dwugodzinną próbę.

„Gwiazdy wieczoru” czyli panika, boczek ze skwarkami i chiński syndrom…

Udział w mistrzostwach zaplanowano nam bez

chwili wytchnienia. Już następnego dniach, wspólnie

z dwoma innymi chórami z Austrii i Chin, znaleźliśmy

się w programie „Koncertu przyjaźni”. W tym celu orga-

nizatorzy „przerzucili” nas aż do Krieglach – niezwykle

malowniczo położonego miasta, otoczonego monumen-

talnymi górami.

Koncert rozpoczęli gospodarze. Chór istniejący już

od 150 lat zaprezentował rodzimy repertuar i zachwyca-

jąco piękne brzmienie. Po nich wystąpił dziecięcy chór

z Chin, który zelektryzował publiczność nie tylko świet-

nym kunsztem wokalnym, ale przede wszystkim ekwili-

brystyczną choreografią.

Przed występem organizatorzy poinformowali nas,

że władze Krieglach, spośród dziesiątków propozycji in-

nych chórów, wybrali właśnie Vox Juventutis na „gwiaz-

dę wieczoru”, dlatego też wystąpilismy dopiero po prze-

rwie. W tym momencie radość zaczęła przeradzać się

w panikę. Czy podołamy wyzwaniu? Czy sprostamy

oczekiwaniom Austriackiej publiczności – bądź co bądź

krajanom Haydna, Mozarta i Schuberta?

SPRAWY STUDENCKIE

48

Koncert rozpoczęliśmy lekko stremowani, ale ten stan

towarzyszył nam tylko do pierwszych oklasków. Trwały

tak długo, że trudno było rozpocząć kolejną piosenkę.

I tak już było do końca koncertu. Po nim, zaciekawieni

Austriacy, podchodzili do chórzystów nie kryjąc swego

entuzjazmu i prosząc o wskazanie źródeł aranżacji pio-

senek, które śpiewaliśmy.

Niezwykłą niespodzianką okazała przepyszna ko-

lacja, przygotowana dla wszystkich chórów. Było to ty-

powe, wyśmienite austriackie jadło: pieczony boczek

ze skwarkami, dosmakowany smalec i wędzona szyn-

ka. W tym momencie przestały być ważne diety i na-

sze wspaniałe, nowe, obcisłe, zamawiane na miarę

koszulki. Niestety polskiego entuzjazmu nie podzielili

Chińczycy, którzy wpierw próbowali kroić kromki chle-

ba widelcem i nożem, a potem wyszli jak niepyszni,

zarzucając Austriakom, że nie podali im potraw z tra-

dycyjnej chińskiej kuchni.

Positive Vibrations i bilety za 100 EuroUbiegłoroczne zwycięstwo w kategorii „jazz” za-

procentowało zaproszeniem Positive Vibrations do

wzięcia udziału w prestiżowej Gali „Pop In the Night”.

Bilety od 50 do 100 Euro nie wystraszyły rozkochanych

w muzyce Austriaków, którzy w nieprawdopodobnej

wprost liczbie pojawili się w sali teatru Orpheum. Nasz

kwartet zaśpiewał obok Brazylijczyków, Malezyjczyków,

Szwedów i Australijczyków – a więc w gronie najwyżej

notowanych chórów i zespołów wokalnych w katego-

riach „pop” i „jazz”. Positive Vibrations zaprezentowali

zarówno swój klasyczny repertuar jak i nowe utwory

konkursowe, wzbudzając niekłamany zachwyt pu-

bliczności i współwykonawców.

Konkursy, konkursy…Następnego dnia zaplanowano przesłuchania kon-

kursowe, zarówno dla Vox Juventutis, jak i dla Positive

Vibrations.

Już poranna próba dawała nadzieje na dobry wy-

stęp. Pozostała jedynie obawa przed akustyką sceny.

Jak się okazało, zupełnie bezpodstawna. Świetna sala

i profesjonalna obsługa sceniczna dodała nam wiatru

w żagle. Vox Juventutis zaśpiewali zupełnie nowy re-

pertuar: funkowy „Lollipop”, swingowy „At Last”, smooth

jazzowy „The Look of Love” i superprzebojową „Afrykę”.

Świetnie pasujące do repertuaru nowe stroje (błękitne

i białe koszulki z logo PWSZ w Płocku, Miasta Płocka

i chóru) dopełniły całości. Schodząc ze sceny wiedzie-

liśmy, że było nieźle. Pytanie „jak nieźle?” pozostało bez

odpowiedzi aż do ogłoszenia wyników, które miało na-

stąpić za 24 godziny.

Wieczorem, w innym konkursie, dla najlepszych

z najlepszych – II Grand Prix of Choral Music - zaprezen-

towali się Positive Vibrations. Sposób oceny nie przypo-

minał systemu z Mistrzostw Świata Chórów. Jedyne do

czego można go porównać to zasady przyznawania

filmowych Oskarów: 7 osobowe jury (USA, Chiny, Serbia,

Dania, RPA, Austria) nominowało pięć najlepszych chó-

rów, dopuszczając ich do finałowego koncertu. A potem,

bez przydzielania punktów, poprzez uniesienie ręki, wy-

bierano tylko jeden chór. Otrzymał on tytuł Grand Prix of

Choral Music i nagrodę 3 tys. Euro. Nasi śpiewacy ode-

brali nominację, a tytuł zwycięzców i nagroda pienięż-

na pojechała tym razem do Szwecji.

Vox Juventutis czyli srebro

Wypełniona chórzystami z całego świata, przepięk-

na sala Filharmonii w Grazu, oczekiwała z napięciem

na przybycie jurorów. Zaopatrzeni w narodową i płoc-

ką flagę, zajęliśmy swoje miejsca. Bojąc się zapeszyć,

rozmawialiśmy o wszystkim, ale nie o tym co miało

za chwilę nastąpić. Wreszcie, wprowadzeni przez pom-

patyczne fanfary, pojawili się na scenie organizatorzy

Mistrzostw Świata Chórów Młodzieżowych z naręczem

dyplomów i okolicznościowych suwenirów. Byliśmy nie-

mal pewni, że jeden z nich powędruje w nasze ręce –

przecież daliśmy niezły występ. Ale czy rzeczywiście tak

się stanie? Czy nie przeliczyliśmy się? Czy nazbyt pozy-

tywnie nie oceniliśmy naszej prezentacji konkursowej?

Ileż to razy artyści i sportowcy przeżywali zawód pozna-

jąc wyniki zawodów. A może i z nami tak będzie? Setki

pytań i wątpliwości, i… nadzieja. A po chwili: HURRRA!,

wyrwało się z 36 chóralnych gardeł, gdy ogłoszono dla

chóru Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku

najwyższe srebro i drugie miejsce w kategorii „muzyka

pop”. I co nie mniej ważne: wynik okazał się o 2 punkty

lepszy niż przed rokiem w Chinach. Ulga, radość i poczu-

SPRAWY STUDENCKIE

49

cie spełnienia sięgnęły zenitu. Rok ciężkiej pracy, wyrze-

czeń i prób 3, 4 razy w tygodniu zaowocował. Wszyscy

gratulowali sobie wzajemnie, deklarując, że warto śpie-

wać do końca świata i jeden dzień dłużej.

Szczęśliwy powrótPłock powitał nas ulewami i gratulacjami, które

płynęły niczym rwące strumienie. Najmilsze są zawsze

te od najbliższych. Władze Państwowej Wyższej Szkoły

Zawodowej w Płocku, z jej Rektorem prof. zw. dr. hab.

Jackiem Grzywaczem, wyraziły uznanie i radość z od-

niesionych sukcesów, a Pan Rektor osobiście zauważył,

że: „Nasz chór z roku na rok pokazuje, że jego miejsce

jest w światowej czołówce. Na równi z tymi zespołami,

które są profesjonalne i otrzymują ogromne pieniądze

na swoją działalność, jak te z Chin czy Stanów Zjed-

noczonych” (źródło: Gazeta Wyborcza Płock). Te ważne

i piękne słowa przyjęliśmy z ogromną satysfakcją, bo-

wiem poza radością z muzykowania naszą najważ-

niejszą misją jest reprezentowanie i promowanie Uczel-

ni w kraju i zagranicą.

Do gratulacji przyłączył się również Prezydent Płoc-

ka Andrzej Nowakowski, który przyznał w trakcie spo-

tkania z chórzystami, że „jest pod dużym wrażeniem

nie tylko chóralnego sukcesu płocczan w Austrii. Ale

też ogromnej pasji, z jaką podchodzą do tego, co robią:

wyczerpujących prób, niełatwych projektów koncerto-

wych, dalekich wyjazdów na ważne zawody. Zwłasz-

cza że mowa o amatorach, którzy śpiewanie w Vox

Juventutis łącza z codzienną pracą i kontaktami ze

swoimi bliskimi.” (źródło: Gazeta Wyborcza Płock). „Je-

steście ambasadorami Płocka” – zwieńczył swoje wy-

stąpienie Prezydent.

[Zdjęcie dzięki uprzejmości Urzędu Miasta w Płocku]

W spotkaniu uczestniczyła również Ewa Wiśniew-

ska - Prorektor ds. nauki i rozwoju PWSZ, która podzię-

kowała władzom miasta za wsparcie finansowe chóru.

Sami chórzyści wręczyli prezydentowi pamiątkową

koszulkę ze swoimi podpisami. A dla wiceprezydentów

Romana Siemiątkowskiego, Krzysztofa Buczkowskiego

i Cezarego Lewandowskiego przekazali pięknie opra-

wione fotografie z Grazu. Na koniec Prezydent Płocka

Andrzej Nowakowski zadeklarował dalsze wsparcia

miasta dla Vox Juventutis, i prezydenckie poparcie

przy staraniach o finansową pomoc ze strony firm.

Robert Majewski


STUDENCI PWSZ DLA MILENY

„Gdyby człowiek nie był świadomy przemijania

i swego życia, i wszystkich rzeczy ludzkich, nie byłby

człowiekiem.”

Czesław Miłosz

Dziękujemy za pomoc!

W październiku 2010 roku, Sekcja Socjologiczna

działająca przy Instytucie Pedagogiki, przeprowadzi-

ła zbiórkę pieniędzy na leczenie studentki Państwowej

Wyższej Szkoły Zawodowej – Mileny Słomskiej, która

w styczniu została ciężko poszkodowana w wypadku

samochodowym. Od tamtej pory Milena wymaga sta-

łej opieki medycznej i przebywa w Zakładzie Opiekuń-

czo-Leczniczym „Światło” w Toruniu.

Akcję przeprowadzono w Instytutach: Pedagogiki,

Neofilologii, Ekonomii, Matematyki i Informatyki. Zbiór-

ka pieniędzy spotkała się z aprobatą zarówno wśród

studentów jak i wykładowców PWSZ. Instytut Pedagogi-

ki zebrał 581,90zł., natomiast Instytuty: Neofilologii oraz

Matematyki i Informatyki – 524,96 zł. Łącznie zebrane

zostało 1106,86zł. Pieniądze te zostały przeznaczone na

dalsze leczenie Mileny.

Wszystkim tym, którzy włączyli się do naszej akcji ser-

decznie dziękujemy.

dr Kinga Przybyszewska

Marta Gretkowska


W KRĘGU NAUKI

50

Kolejne akcje charytatywne miały miejsce 28 stycz-

nia 2011 r. w czasie koncertu chóru PWSZ w Płocku – Vox

Juventutis oraz 1 marca 2011 r. w trakcie specjalnej akcji

„Serduszko dla Mileny”.

Do akcji włączyli się studenci, pracownicy Uczel-

ni i członkowie Stowarzyszenia Uniwersytetu Trzeciego

Wieku, a także przedstawiciele władz samorządowych

i płockich instytucji.

W ramach aukcji obrazów i rękodzieła artystyczne-

go przekazanego przez studentów Instytutu Pedagogiki

i członków Stowarzyszenia Uniwersytetu Trzeciego Wieku

zebrano kwotę ponad 9000 zł. Licytację z takim wymier-

nym efektem prowadził Piotr Bała – aktor Teatru Drama-

tycznego w Płocku.

Aukcję uświetniły występem studenckie zespoły

muzyczne C’kolwiek i KartiBraz. W części „sportowej”

programu odbyły się rozgrywki piłkarskie wśród dru-

żyn, które zgłosiły swój udział w akcji. Były również

pokazy judo w wykonaniu UKS „JUDO-KANO”, taniec

breakdance oraz pokaz ratownictwa medycznego.

Nie zabrakło także elementu „wychowawczo-profilak-

tycznego”. O zagrożeniach komunikacyjnych mówił do

licznie zgromadzonych studentów i uczestników aukcji

przedstawiciel płockiej drogówki.

Dziękujemy za ogromne wsparcie, zebrane fundusze

zostały przekazane fundacji zajmującej się Mileną.

doc. dr Jan R. Kalinowski


Datki na rzecz Mileny można tez wpłacać na konto bankowe Fundacji „Światło”: PKO SA O/Toruń 34

124040091111000044909943

z dopiskiem „na leczenie Mileny Słomskiej”

STOWARZYSZENIE AUTORÓW POLSKICH

Rok 2011 jest rokiem jubileuszowym – jeśli przyjąć

pierwszą formalną próbę legalizacji Stowarzyszenia Au-

torów Polskich w Warszawie. Stowarzyszenie o charak-

terze twórczo-naukowym działa bowiem od 1981 roku.

Aktualnie w strukturze krajowej stowarzyszenia funk-

cjonuje 15 oddziałów terenowych. Jednym z nich jest

płocki oddział SAP, z którym Państwowa Wyższa Szkoła

Zawodowa w Płocku podpisała w 2009 roku „Porozumie-

nie o współpracy”. Poniższy fragment pochodzi z książki

Jana Ryszarda Kalinowskiego „Wpływ przemian ustro-

jowych w Rzeczypospolitej Polskiej na działalność Sto-

warzyszenia Autorów Polskich”, recenzja naukowa prof.

dr hab. Anny Stogowskiej, prof. dr hab. Joachim Osiń-

ski. Publikacja ukaże się drukiem Wydawnictwa PWSZ

Płock w I kwartale 2011 roku.

Rejestracja Stowarzyszenia Autorów Polskich – rys historyczny

Inicjatywa utworzenia organizacji o twórczym

charakterze sięga lat 70. W 1977 roku bowiem w War-

szawie powstała grupa inicjatywna w celu powołania

do życia organizacji Autorów i Twórców Stowarzyszenia

W KRĘGU NAUKI

51

im. Bolesława Prusa.1 Próby legalizacji działalności

organizacji trwały aż do 29 lipca 1982 roku. Z dostęp-

nych materiałów źródłowych wynika, że w okresie tym

silną przeszkodą w sprawie rejestracji stowarzyszenia

autorów był już funkcjonujący na gruncie twórczym

Związek Literatów Polskich.2 Skupiał w zdecydowanej

większości literackich autorów i uzurpował sobie pra-

wo reprezentacji przed władzą państwową.3

Jak doszło do zarejestrowania stowarzyszenia? Jak przebiegał proces formalizowania działalności?

Latem 1981 roku powstała pierwsza grupa inicja-

tywna w celu podjęcia starań o rejestrację organizacji

twórczo-zawodowej dla autorów literatury naukowej

i popularno-naukowej, reportażu i faktu. O rejestrację

stowarzyszenia pod nazwą Związku Pisarzy PRL wystą-

pił komitet organizacyjny w skład którego weszli: Leszek

Andrzejowski, Franciszek Bernaś, Marek Borucki, Jerzy

Centkowski, Henryk

Kawka, Anna Klubówna, Bożena Krzywobłocka,

Władysław Kurkiewicz, Stanisław Lewicki, Henryk Mąka,

Lucjan Meissner, Karol Mórawski, Lech Niekrasz, Leszek

Podhorodecki, Elżbieta Wąsowska4.

Grupę inicjatywną reprezentował wybrany na

zebraniu inauguracyjnym prezes Franciszek Bernaś5.

Działalność tej grupy nie doprowadziła jednak do

powołania nowej organizacji autorów. Starania o reje-

strację przypadły bowiem na okres nasilających się

spięć polityczno-społecznych w kraju, dezintegrację

środowisk twórczych, wprowadzenie stanu wojennego.

Sytuacja ta spowodowała odmowę rejestracji przez ad-

ministrację6.

Mimo wprowadzonego stanu wojennego kontynu-

owano starania o rejestrację. Kolejna próba złożenia

dokumentów do rejestracji stowarzyszenia autorów

nastąpiła latem 1982 roku z inicjatywy członków „dru-

giej” grupy inicjatywnej. Tworzyli ją: L. Andrzejowski, F.

Bernaś, Wł. Białek, J. Centkowski, H. Kawka, A. Klubów-

1 R. Jańca-Brzozowska, J. Kotlarski, SAP sapie już 30 lat, Wydawnictwo POMORSSAP, Gdańsk 2007, s.13.

2 Podaję za E. F. Kozłowski, Wspomnienie, w: R. Jańca-Brzozowska, J. Kotlar-ski, SAP sapie już 30 lat, Wydawnictwo POMORSSAP, Gdańsk 2007, s. 5.

3 Biała Księga ZLP, Zeszyt GD i A nr 2, Centrum Dokumentacji i Analiz, Warszawa 1983.

4 Aktualnie kilku z założycieli posiada tytuły i stopnie naukowe, pełni funkcyjne stanowiska w szkolnictwie wyższym. Należą do nich: prof. dr hab. Lucjan Meissner – nauki historyczne, prof. dr hab. Jerzy Centkowski – nauki historyczne, dr Leszek Andrzejowski – ekonomia: www.nauka-polska.pl 1.08.2010.

5 Stowarzyszenie Autorów Polskich, Wiadomości-Informacje nr 1, styczeń--czerwiec 1983, s. 7.

6 Tamże, s.22.

na, A. Koseski, J. Kudaś-Bronikowski, B. Krzywobłocka, S.

Lewicki, H. Mąka, L. Meissner, Z. Misztal, L. Podhorodec-

ki, J. Skwara.

Do rozmów z władzami politycznymi i administra-

cyjnymi wytypowano trzy osobowy skład: W. Biłka, H.

Mąkę i F. Bernasia. Po długich negocjacjach, zmianach

w przedstawionych dokumentach rejestracyjnych ko-

mitet organizacyjny otrzymał zgodę na powołanie do

życia organizacji pod nazwą Stowarzyszenie Autorów

im. Bolesława Prusa 7.

Dnia 2 lipca 1982 roku Komitet Organizacyjny ma-

jąc zapewnienie władz administracyjnych Warszawy

w sprawie rejestracji zwołał posiedzenie grupy inicja-

tywnej gdzie podjęto uchwałę o przekształceniu się

w Tymczasową Radę Główną Stowarzyszenia Autorów

im. Bolesława Prusa8. Pierwszym prezesem nowo utwo-

rzonego stowarzyszenia został Władysław Biłek. 29 lip-

ca 1982 roku decyzją Prezydenta m. st. Warszawy sto-

warzyszenie zostało formalnie zarejestrowane.

Podstawowym celem stowarzyszenia była „…obrona

szeroko pojętych interesów profesjonalnych i socjalno-

-bytowych jego członków.” – jak pisano w deklaracji9.

Stowarzyszenie przyjęło imię Bolesława Prusa ze wzglę-

du na jego znaną działalność popularyzatorską w dzie-

dzinie nauki, oświaty, techniki i kultury10.

Rada Główna w ramach statutowej działalności

podjęła szereg czynności organizacyjno-programo-

wych. Uchwałami Rady Głównej nr 9 i 10/83 ustalono

zasady działania Rady i podział kompetencji członków

Rady, powołano Biuro Socjalno-Bytowe, Biuro Prawne,

Biuro Wydawnicze11. Ustalono składki członkowskie,12

a także zasady gospodarki finansowo-majątkowej13.

W 1983 roku Rada Główna (prezydium Rady) zbierała

się 7 - krotnie.14

7 Referat W. Biłka na I Walnym Zgromadzeniu Delegatów z 9.12.1982 roku. Stowarzyszenie Autorów Polskich, Wiadomości-Informacje nr 1, styczeń-czer-wiec 1983, s. 22.

8 Tamże, s.8.

9 Interesy członków to m.in.: ochrona praw autorskich, stawki finansowe za spotkania autorskie, ulgi podatkowe, pomoc socjalna, honorowanie zasług twórczych, prawo do emerytury twórczej.

10 Tamże. W deklaracji nawiązuje się także do „procesu socjalistycznej odnowy w nader trudnych warunkach politycznych, gospodarczych i społecznych”, co jest normalnym z punktu widzenia ówczesnej sytuacji ustrojowej.

11 Uchwały Rady Głównej nr 13, 14,15,18.

12 Uchwała RG nr 18/83 w sprawie składek członkowskich. Oprócz określe-nia kwot składek ustalono numer konta bankowego stowarzyszenia – NBP IV Oddział w Warszawie nr 1049-13071-132.

13 Uchwała RG nr 6/83 w sprawie gospodarki finansowej i majątkowej.

14 Stowarzyszenie Autorów Polskich, wiadomości-informacje nr 1, styczeń--czerwiec 1983, s. 53.

W KRĘGU NAUKI

52

Wskutek wielu głosów członków stowarzyszenia

w sprawie zmiany nazwy i patrona Stowarzyszenia,

z dniem 14 lutego 1983 roku organizacja rozpoczęła

działalność pod nazwą Stowarzyszenia Autorów Pol-

skich z siedzibą w Warszawie. Uwzględniono więc po-

stulowaną przez wielu członków organizacji zmianę

i pominięcie w nazwie imienia Bolesława Prusa co

wielu jej założycieli uważało za mylącą i sugerującą

jej literacki charakter. Fakt ten potwierdza naukowy

charakter stowarzyszenia w pierwszym okresie jego

działalności.

Jan R. Kalinowski


HYBRYDOWOŚĆ BIBLIOTEKI PWSZ W PŁOCKU

Żyjemy w czasach społeczeństwa informacyjnego,

które wymaga natychmiastowego dostępu do infor-

macji, wiedzy i technologii. Biblioteki tradycyjne zaj-

mujące się udostępnianiem zbiorów na nośnikach pa-

pierowych stają się anachronizmem. W związku z tym

we współczesnych bibliotekach utrwala się model hy-

brydowy, który łączy tradycję z nowoczesnością.

Biblioteka PWSZ w Płocku wychodząc naprzeciw

wymaganiom społeczeństwa informacyjnego, a tym

samym oczekiwaniom swoich czytelników nie jest już

wyłącznie zbiorem książek i czasopism drukowanych.

Gromadzi i udostępnia także zbiory multimedialne,

wykorzystuje technologie informatyczne w katalogo-

waniu, proponuje usługi sieciowe, dając czytelnikom

dostęp online do katalogów książek i artykułów z cza-

sopism gromadzonych w bibliotece, w czytelni są do

dyspozycji bazy danych, takie jak InforLEX oraz EB-

SCO, a także elektroniczna baza recenzowanych pu-

blikacji naukowych. Ponadto w Bibliotece PWSZ trwa-

ją pracę nad digitalizacją zbiorów.

Strona internetowa Biblioteki PWSZInformacje o Bibliotece PWSZ w Płocku, godziny

otwarcia, regulaminy, dezyderaty, nowości, wykaz

czasopism, a przede wszystkim katalog online, do-

stępne są na stronie internetowej: http://www.biblioteka.

pwszplock.pl/

Na szczególną uwagę zasługuje zakładka „Dezyde-

raty”, dzięki której czytelnicy na bieżąco mają możliwość

pośredniego uczestniczenia w procesie gromadzenia

zbiorów w Bibliotece PWSZ w Płocku.

Katalog online Biblioteki PWSZDzięki zakładce „Katalog online PWSZ” czytelnik ma

możliwość wyszukiwania informacji o zbiorach bibliote-

ki z każdego komputera z dostępem do Internetu.

Katalog zawiera informację o książkach oraz wy-

kaz artykułów z czasopism gromadzonych w Bibliotece

PWSZ w Płocku. Istnieje kilka możliwości wyszukiwania

w katalogu. Książki można wyszukiwać między innymi

według nazwisk autorów, tytułów, słów w tytule, haseł

przedmiotowych, wydawcy.

W KRĘGU NAUKI

53

Podobnie, jak w przypadku książek, wyszukuje się

artykuły z czasopism.

Klikając kolejno na wybierane dane czytelnik docie-

ra do wyszukiwanej książki lub artykułu z czasopisma.

Czytelnik może wypożyczać książki wyłącznie na

swoje nazwisko, po wypełnieniu rewersu i okazaniu le-

gitymacji studenckiej lub indeksu. Rewers dostępny jest

w Bibliotece. Wzór rewersu można pozyskać również ze

strony internetowej Biblioteki. Rewers należy wypełnić

zgodnie z poniżej podanym przykładem:

Imię i nazwisko

WYPOŻYCZAJĄCY

C29193W29194W29195W29196W29197W29198W29199

SYGNATURY

Uwagi

magazynu

Liczba

wol.

Autor: Jacek Grzywacz

Tytuł: Marketing banku

Podpis wypożyczającego:…….

Data:…………………..

INFOR LEX AdministracjaW Czytelni Biblioteki Uczelnianej istnieje możliwość

korzystania z pełnotekstowych baz danych online, za-

wierających poza całymi artykułami z czasopism wiele

cennych informacji, jak ustawy, formularze, zdjęcia, ko-

mentarze czy interpretacje.

Do wyżej wymienionych baz należy program

prawniczy w języku polskim INFOR LEX Administra-

cja. Można w nim znaleźć głównie informacje doty-

czące podatków, pracy i kadr, obrotu gospodarczego,

personelu i zarządzania, rachunkowości, ubezpieczeń,

administracji, prawa karnego, konstytucyjnego oraz

Unii Europejskiej. Baza prezentuje akty prawne, projek-

ty ustaw, orzeczenia (polskie oraz Unii Europejskiej), in-

terpretacje urzędowe, ujednolicone standardy rachun-

kowości oraz artykuły publikowane w czasopismach

fachowych INFOR PL S.A. Znaleźć w niej można również

wzory umów, pozwów, formularzy podatkowych i in.

oraz praktyczne dodatki w postaci adresów urzędów,

kalkulatorów, wskaźników, stawek, klasyfikacji staty-

stycznych. Dzięki połączeniu porad i wskazówek publi-

kowanych w czasopismach z dokumentami i formula-

rzami korzystanie z bazy istotnie ułatwia stosowanie

oraz interpretowanie przepisów.

Wśród najważniejszych części składowych

bazy można wyróżnić „Katalogi wiedzy”, grupują-

ce wszystkie dokumenty i informacje przyporząd-

kowane do wyżej wymienionych dziedzin wiedzy,

jak również powiązane tematycznie „Opracowania

kompleksowe”. W zakładce „Przepisy” znaleźć moż-

na Kodeksy, Dziennik Ustaw, Monitor Polski, Dzienni-

ki Urzędowe oraz Dzienniki Unii Europejskiej, „Prawo

miejscowe” zaś występuje z podziałem na wojewódz-

twa. Podczas użytkowania programu – rozwijając

zakładkę „Czasopisma”- można skorzystać z peł-

nych tekstów artykułów z następujących czasopism

W KRĘGU NAUKI

54

(m. in.) : Gazeta Prawna, Gazeta Samorządu i Admi-

nistracji, Monitor Księgowego, Monitor Prawa Pracy

i Ubezpieczeń, Personel i Zarządzanie, Poradnik Or-

ganizacji Non-Profit, Prawo Przedsiębiorcy, Rachunko-

wość Budżetowa, Serwis Prawno-Pracowniczy i in.

Program zawiera również część poświęconą

orzecznictwu, gdzie występują m.in. orzeczenia Izb

Obrachunkowych, Naczelnego Sądu Administracyj-

nego, Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, Sądu

Najwyższego, Trybunału Konstytucyjnego, Trybuna-

łu Sprawiedliwości WE i in. oraz zakładkę „Interpreta-

cje urzędowe”, prezentującą interpretacje podatkowe,

urzędowe – w tym m. in. Ministerstwa Edukacji Na-

rodowej, Finansów, Państwowej Inspekcji Pracy czy

Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - oraz międzyna-

rodowe i krajowe standardy rachunkowości. W części

„Dodatki” zwraca uwagę bogaty „Leksykon kadrowca”

grupujący objaśnienia najważniejszych terminów oraz

funkcja „Kalkulator” z możliwością obliczenia m.in.

VAT, składek ZUS, wynagrodzeń, odsetek od zaległości

podatkowych czy rat kredytowych. Powyższa część

programu zawiera również praktyczny informator tele-

adresowy urzędów, klasyfikacje statystyczne oraz róż-

norodne wskaźniki i stawki.

Za przykład wysokiej użyteczności programu po-

służyć może funkcja „Formularze i wzory”, zawierająca

aktywne arkusze ( w tym w językach obcych) wnio-

sków, urzędowych formularzy, deklaracji, protokołów,

które po wypełnieniu można wydrukować oraz wzory

instrukcji, zarządzeń, specyfikacji czy umów.

W KRĘGU NAUKI

55

Warto zwrócić uwagę, że po wpisaniu w okno wy-

szukiwarki żądanego hasła program przyporządko-

wuje mu przepisy, artykuły, orzeczenia, interpretacje,

porady oraz formularze z nim związane. Korzystając

zaś z tekstu konkretnej ustawy można użyć funkcji po-

równującej ją z poprzednią wersją lub wybrać opcję

ukazania tylko zmienionych fragmentów. Istnieje rów-

nież możliwość przeszukiwania tekstu dokumentu pod

kątem żądanych słów kluczowych, jak również rów-

noczesne korzystanie z przepisów, artykułów i orzeczeń

związanych z przeglądanym fragmentem ustawy.

Aby skorzystać z programu INFOR LEX Administra-

cja na terenie Czytelni należy zgłosić się do dyżurujące-

go bibliotekarza, który dokona logowania i udzieli wszel-

kich informacji.

EBSCO (dostęp do 12 baz zawierających czasopisma naukowe i inne publikacje w języku angielskim)

Kolejny obszerny blok informacji dostępnych w Czy-

telni grupuje platforma EBSCO. Dzięki EBSCO Publishing

czytelnicy mają dostęp do pełnotekstowych baz da-

nych online oraz baz bibliograficznych. Należy zwrócić

uwagę, że większość dostępnych materiałów występuje

w języku angielskim, aczkolwiek istnieje część piśmien-

nictwa w wielu innych językach narodowych. Program

oferuje szeroki zakres dziedzin obejmujący między in-

nymi nauki ścisłe, humanistyczne, społeczne, psycholo-

gię, edukację, nauki ekonomiczne, biznes, informatykę,

technikę, biologię, chemię, fizykę, nauki medyczne czy

biomedyczne.

Do baz pełnotekstowych należą (dane liczbowe po-

chodzą z informacji od wydawcy):

Academic Search Complete – najobszerniejsza

baza wielodziedzinowa, zawierająca ponad 7.100 czaso-

pism pełnotekstowych ( w tym ponad 6.100 recenzowa-

nych naukowo) oraz opisy i abstrakty artykułów z ponad

11.200 czasopism. Większość pełnotekstowych tytułów jest

dostępna w macierzystym formacie PDF z możliwością

przeszukiwania tekstu. Archiwa tej bazy w formacie PDF

sięgają 1887 roku. Jest ona najczęściej wykorzystywaną

przez studentów PWSZ w Płocku bazą z platformy EBSCO.

Business Source Complete - najobszerniejsza baza

z zakresu nauk ekonomicznych i biznesu, zawiera po-

nad 29.000 publikacji pełnotekstowych ( w tym ponad

3.300 czasopism, ok. 900 monografii oraz ok. 21.400 rapor-

tów z zakresu gospodarek poszczególnych krajów, gałęzi

przemysłu, handlu międzynarodowego itp.). Archiwa

bazy w formacie PDF sięgają 1965 roku. W bazie można

znaleźć ponadto 17.600 profili przedsiębiorstw, ok. 3.000

analiz ekonomicznych typu SWOT oraz wiele wywiadów

i profili autorów z dziedziny ekonomii.

Regional Business News- dodatek do bazy Business

Source zawierający regionalne publikacje amerykań-

skie z dziedziny biznesu.

Health Source-Nursing/Academic Edition - baza

z dziedziny nauk medycznych, a szczególnie pielęgniar-

stwa i ochrony zdrowia, zawierająca ok. 550 czasopism

pełnotekstowych oraz abstrakty z ponad 800.

Health Source-Consumer Edition - zawiera pełne

teksty ponad 460 publikacji, w tym czasopism, monogra-

fii oraz raportów z zakresu ochrony zdrowia, medycyny

ogólnej, sportowej, żywienia, problemów zdrowotnych.

Master File Premier - wielodziedzinowa baza, za-

wierająca ok. 1.700 czasopism pełnotekstowych, której

archiwum w formacie PDF sięga 1975 roku. W bazie do-

stępna jest również kolekcja zdjęć, map i flag.

Newspaper Source - zawiera m. in. dostęp do 45

pełnotekstowych gazet amerykańskich i międzynarodo-

wych w języku angielskim, jak: The Washington Post, The

Times (London), Irish Times, Japan Times i in.

Wśród baz bibliograficznych wyróżnić można bazy:

Agricola, Medline, ERIC, GreenFILE, Library, Informa-

tion Science & Technology Abstracts ( LISTA).

Korzystając z przeszukiwania zaawansowanego

jednej z baz platformy EBSCO należy wpisać w oknie

żądany termin, a następnie na rozsuwalnej liście obok

można zaznaczyć rodzaj używanego hasła. Warto nad-

mienić, że istnieje możliwość użycia kilku wyrażeń jed-

nocześnie w odrębnych oknach (po skorzystaniu z funk-

cji „Dodaj wiersz”) oraz sprecyzowania haseł przy użyciu

operatorów Boole a ( And, Or, Not). Należy zwrócić uwa-

gę na praktyczne funkcje wyszukiwania zaawansowa-

nego, m.in. : możliwość wyszukiwania pełnych tekstów,

przeszukiwania tylko czasopism recenzowanych na-

W KRĘGU NAUKI

56

ukowo, zaznaczania liczby stron poszukiwanych arty-

kułów oraz okresu czasu z którego potrzebujemy publi-

kacji. Opcja „Smart text” zaś umożliwia przeszukiwanie

bazy pod kątem żądanego fragmentu tekstu.

Wyszukane wyniki prezentowane są w postaci listy

abstraktów, które można sortować według relewancji,

daty, autora, źrodła itp. Abstrakty są zaopatrzone w in-

formację o dostępności pełnego tekstu w formacie PDF

bądź HTML oraz zgodności z użytym hasłem. Istnieje

również możliwość przejrzenia powiązanych tematycz-

nie zdjęć w opcji „Related Images”.

Pełne teksty artykułów można umieszczać w fol-

derze, przesłać mailowo bądź drukować, inna funkcja

umożliwia zaś przesłuchanie tekstu wybranego arty-

kułu. Przeszukując bazę możemy wybrać język poszu-

kiwanych artykułów, bowiem poza większością tekstów

w języku angielskim występują także teksty w innych ję-

zykach narodowych, choćby polskim, niemieckim, fran-

cuskim i in. Opcja „Publikacje” umożliwia odnalezienie

poszukiwanych tytułów czasopism, bazy można również

przeszukiwać pod kątem zdjęć – wybierając fotografie

kolorowe bądź czarno-białe spośród kilku kategorii, np.

zdjęcia ludzi, miejsc, historyczne, mapy czy flagi, zgod-

nie z żądanym hasłem. Korzystając z konkretnego tekstu

czasopisma można użyć wyboru formy cytowania two-

rząc własne listy bibliograficzne, opcja „Alert” zaś pozwa-

la np. cyklicznie otrzymywać mailowe powiadomienia

o nowych artykułach w bazie, zgodnych z wybranymi

kryteriami wyszukiwawczymi.

Z baz platformy EBSCO można korzystać w Czytelni

Biblioteki Uczelnianej, gdzie dyżurujący bibliotekarz do-

kona logowania oraz udzieli wszystkich informacji.

Elektroniczna baza recenzowanych publikacji naukowych

Czytelnicy Biblioteki PWSZ w Płocku maja także

dostęp do bazy zawierającej publikacje autorstwa

naukowców z całej Polski, która została nazwana e-

-Publikacje Nauki Polskiej, w skrócie ePNP (http://

www.epnp.pl/). Platforma gromadzi publikacje z róż-

nych dziedzin nauki, wydawane przez wydawnictwa

akademickie. Za pośrednictwem portalu użytkowni-

cy mają możliwość wyszukania i porównania publi-

kacji z interesujących ich dziedzin, a następnie pozy-

skania ich w formie elektronicznej.

Digitalizacja zbiorówW obecnej chwili w Bibliotece prowadzone są

prace związane z digitalizacją zbiorów, czyli wprowa-

dzaniem do pamięci komputera tradycyjnych, druko-

wanych materiałów bibliotecznych w postaci danych

cyfrowych metodą skanowania. Do zdigitalizowanych

zbiorów czytelnik ma dostęp z komputerów znajdują-

cych się w wypożyczalni.

Biblioteka PWSZ w Płocku do biblioteka, która łą-

czy tradycyjne zadania z możliwościami, jakie daje

współczesna technologia. To biblioteka, która poszukuje

i wdraża nowoczesne rozwiązania, tak, aby jej czytelnik

miał możliwość natychmiastowego dostępu do informa-

cji, wiedzy i technologii.

Aneta Kamińska

Ewa Kozłowska

[Biblioteka]

W KRĘGU NAUKI

57

CZY SOKRATES NAUCZAŁBY PRZEZ INTERNET ?

„Sokrates należał do ludzi pięknych nie ciałem, lecz

duszą. Był mały i gruby, miał wyłupiaste oczy i zadarty

nos, jednak jego mądrość przerastała współczesnych

mu filozofów. Ogół widział w nim dziwaka, ponieważ

Sokrates nie dbał o swoje sprawy - żył z rodziną w nie-

dostatku.”1 W przeciwieństwie do sofistów niechętnie

odnosił się do rządów ludu (demokracji ateńskiej), był

przeciwnikiem relatywizmu moralnego i religijnego.

Kwestionował cynizm i zadufanie, a uznawał prawdy

absolutne. Uważał jednak, ze cnota, nie jest tylko darem

bogów i darem dla wybranych, lecz darem dla wszyst-

kich. Sokrates w przeciwieństwie do sofistów, twierdził

również, że „Oida ouden eidos”- „Wiem, że nic nie wiem”.

To jeden z najsłynniejszych cytatów Sokratesa, który był

bardzo skromnym człowiekiem. Podczas procesu mówił

„Bo ja, doprawdy, ani się do wielkiej, ani do małej mą-

drości nie poczuwam.”2 Po osądzie wyroczni, która twier-

dziła, że nie ma mądrzejszego od Sokratesa, zaczął on

szukać mądrzejszych od siebie. Rozmawiał z politykiem,

który wydawał się być mądrym wielu ludziom, a naj-

bardziej sobie samemu. Gdy wrócił do domu stwierdził,

że wyrocznia nie myliła się. „Bo z nas dwóch żaden, zda-

je się, nie wie o tym co piękne i dobre, ale jemu się zdaje,

że coś wie, choć nic nie wie, a ja, jak nic nie wiem, tak

mi się nawet i nie zdaje. Więc może o tę właśnie odrobi-

nę jestem od niego mądrzejszy , że jak nic nie wiem, to

i nie myślę, że wiem.”3 Sam Sokrates powiedział: Błąd jest

przywilejem filozofów, tylko głupcy nie mylą się nigdy.

„Czy Sokrates nauczałby przez Internet?”. Wbrew po-

zorom to trudne pytanie, na które moim zdaniem nie ist-

nieje jednoznaczna odpowiedź. Znamy bowiem poglą-

dy Sokratesa z pism jego ucznia Platona (dialogi) oraz

Ksenofonta, a także przekazów Arystotelesa, Arystofane-

sa i historyków greckich. Jednak są to poglądy przypa-

dające na lata p.n.e. kiedy „inaczej się żyło”, w innych

warunkach. Wiemy przecież, ze filozof nie pozostawił po

sobie ani jednego pisma utrzymując, że filozofia winna

być uprawiana wyłącznie w żywej rozmowie. Wiemy

dziś, że słowo pisane również może zmienić poglądy,

Sokrates był innego zdania. Jednak nie można jedno-

znacznie stwierdzić, że gdyby żył w dzisiejszych czasach,

gdzie bardzo ważną rolę odgrywają środki masowego

1 Platon, Obrona Sokratesa, oprac. Małgorzata Dembińska, Kraków 2008, s.29,



przekazu m.in. Internet, nie skorzystałby właśnie z tego

rodzaju komunikacji, by nauczać innych. Rodzi się

w tym miejscu wiele pytań: Czy taki system naucza-

nia byłby zgodny z jego przekonaniami, poglądami?

Czy dobra i interesująca dyskusja mogłaby być pro-

wadzona bez obserwacji zachowania, mimiki i gestów

dyskutanta i słuchaczy? Trudno jest odpowiedzieć na

te wszystkie pytania. Chcąc poznać na nie odpowiedź,

należy poznać jego poglądy, w jaki sposób nauczał i ja-

kie relacje łączyły go z innymi ludźmi. W przeciwnym

razie trudno będzie nam odpowiedzieć na pytanie: Czy

Sokrates nauczałyby przez Internet, czy raczej pozostał-

by przy tradycyjnej metodzie- dyskusji.

Sokrates swoją wiedzę przekazywał poprzez kon-

takt z drugim człowiekiem. Rozmawiał o moralności,

np. czym jest sprawiedliwość, dobro, cnota. Bezustan

zmusić ich do refleksji. Sokrates nauczał bezinteresow-

nie, nie dbał o swoje sprawy, poświęcił się dla ludzi.

„Że ja jestem właśnie taki i że mnie bóg dał miastu,

to może i stąd zmiarkujecie; przecież to nie jest zwy-

czajna, ludzka rzecz, że ja o własne sprawy zgoła nie

dbam i spokojnie patrzę na mój dom w zaniedbaniu,

i to już od tylu lat, a ciągle jestem waszym dobrem za-

jęty.[…] Gdybym ja jeszcze za to coś dostawał, brał ja-

kie honoraria za te roztrząsania dusz, to miałbym jakiś

powód”4. Sam mówił, że on nie uczy tylko zadaje pyta-

nia „Ja nie byłem nigdy niczyim nauczycielem, jak ja

mówię i swoje robię, to czy to młody, czy stary, żadne-

mu tego nigdy nie zabroniłem; i ja nie rozmawiam za

pieniądze, tylko zarówno bogatemu, jak i ubogiemu

pozwalam, żeby mi pytania stawiał albo słuchał i od-

powiadał, kiedy o czymś rozmawiam. A czy się ktoś

przez to robi lepszym, czy nie, ja nie mam prawa za to

odpowiadać, bom ani nie przyrzekał nikogo nauczyć

czegokolwiek, anim też nie nauczył”.5 „Sokrates był

wszędzie tam, gdzie mógł znaleźć rozmówców, zatrzy-

mywał ludzi na rynku, w palestrze czy na biesiadzie,

by mówić z każdym o różnych sprawach i zmuszać

do zastanawiania się nam nimi, nad umiejętnością

i cnotą. Działanie jego polegało na tym, że uczył ludzi

cnoty, a ściślej mówiąc uczył ich rozumu. Przez ćwierć

wieku czynił swoje. Dopiero gdy doszedł do 70 roku ży-

cia, spotkało go publiczne oskarżenie, że jego działal-

ność jest szkodliwa”.6

4 Platon Obrona Sokratesa, oprac. Małgorzata Dembińska, Kraków 2008, s.17,

5 Platon Obrona Sokratesa, oprac. Małgorzata Dembińska, Kraków 2008, s.19,

6 W. Tatarkiewicz, Historia filozofii tom pierwszy filozofia starożytna i śre-dniowieczna, Warszawa 1993, s. 72,

W KRĘGU NAUKI

58

„Sokrates zajmował się tylko człowiekiem, sprawa-

mi etycznymi.[…] Mówił, że drzewa niczego nie mogą

go nauczyć, uczą natomiast ludzie w mieście. Praco-

wał na dwóch tylko polach: na polu etyki oraz logi-

ki, którą uważa za niezbędną dla etyki.[…] POGLĄDY

ETYCZNE Sokratesa dadzą się sformułować w trzech

głównych tezach: 1. Cnota jest dobrem bezwzględ-

nym[…] Sokrates zaoponował przeciw relatywizmowi

sofistów, wskazał na zalety, które są jedne dla całego

rodu ludzkiego: sprawiedliwość, odwaga czy panowa-

nie nad sobą są zaletami zawsze i wszędzie. Nazywa-

jąc te zalety „cnotą”, dał temu wyrazowi bardziej spe-

cjalne, a właściwie całkiem nowe znaczenie. Wytwo-

rzył nowe pojęcie cnoty przez to, że spośród zalet czło-

wieka wyodrębnił specjalne zalety moralne[…]Wszyst-

ko inne, co ludzie zwykli uważać za dobro- zdrowie,

bogactwo, sława- niejednokrotnie w skutkach okazuje

się złe.[…] 2. Cnota wiąże się z pożytkiem i szczęściem

Pożytek zależny jest od dobra, tylko to co dobre, jest

naprawdę pożyteczne. Ludzie dlatego często błądzą

i działają wbrew własnemu pożytkowi, że nie wiedzą,

co jest dobre[…] 3. Cnota jest wiedzą. Wszelkie zło pocho-

dzi z nieświadomości: nikt umyślnie i z świadomością

zła nie czyni[…] Jest to jedno i to samo wiedzieć co jest

sprawiedliwe i być sprawiedliwym[…] POGLĄDY LO-

GICZNE. Sokrates wzywał nie wprost do cnoty, lecz do

zastanawiania się nad cnotą. Sam choć był nauczy-

cielem, nie posiada gotowej wiedzy, by mógł komuni-

kować innym: nie obiecywał, jak sofiści, ze uczniów

prawdy nauczy, lecz że będzie razem z nimi prawdy

szukać. Jego teoria wiedzy była teorią poszukiwania

wiedzy, czyli jej metodologią. Metoda, jaką się posłu-

giwał, była metodą dyskusji, współpracy umysłowej.

Składała się z dwóch części, negatywnej i pozytywnej,

„elenktycznej” i „majeutycznej”: pierwsza uczyła, jak

usuwać fałszywe przekonania, druga - jak zdobywać

prawdziwe.[…](fragm. ze s.73,74,75) „Metoda elenktycz-

na, negatywna, krytyczna nazwana też ironią Sokra-

tesa. Polegała ona na ukazaniu niepoprawności tezy

jego rozmówcy. Przez stawianie odpowiednich pytań

zwykle sprowadzał daną osobę do absurdu, twierdze-

nia sprzecznego z tezą pierwotną. Sokrates uważał,

że nikt nie ma wystarczającej wiedzy. Dążył do tego,

aby uświadomić rozmówcy niewiedzę. Zarazem sam

miał świadomość swojej niewiedzy. Wiedział przez to

coś, czego nie wiedzieli inni. Nazywał to wiedzą nie-

wiedzy. Była to wiedza psychologiczna, bo stwierdza-

jąc swą niewiedzę ujawniał poznanie samego siebie.

Drugą metodą jaką stosował była metoda majeu-

tyczna nazywana majeutyką lub sztuką położniczą.

Każdy człowiek nosi w sobie wiedzę prawdziwą, ale

jej sobie nie uświadamia, że trzeba mu w tym pomóc,

trzeba wydobyć zeń prawdę, przeto funkcja nauczy-

ciela analogiczna jest do sztuki położniczej. Sokrates

stosował ją poprzez zadawanie pytań dzielił je z trud-

nych na prostsze. Odpowiedzi rozmówcy ograniczały

się do powiedzenia tak lub nie. Praktycznie zmuszał

rozmówcę do udzielenia odpowiedzi, kierował nim.

Do czynności moralnych dochodził poprzez analogię.

Jeśli czynność rzemieślnika ma swoiste zalety, o które

musi zabiegać, swoiste zło, którego ma unikać, swoistą

wiedzę, której wymaga, swoiste obowiązki, to i każda

inna czynność, a więc i moralna, musi mieć swoiste za-

lety, swoiste zło, wiedzę i obowiązki. Jednak analogia

według Sokratesa nie potrafiła odpowiedzieć na py-

tanie czym jest odwaga. Sokrates stosował się do kon-

kretnych przypadków do tych które są znane, życiowe,

oraz do tych które są naprowadzone przez analogię.

Na koniec starał się odnaleźć cechy wspólne. Dążył

do odnajdywania ogólnych cech odwagi i sprawie-

dliwości cnót. Arystoteles twierdził, że dwie są rzeczy,

które każdy musi sprawiedliwie przyznać Sokratesowi:

rozumowanie indukcyjne i definicję.”7

Dowodem na to, iż Sokrates nie nauczałby przez

Internet, gdyż zbyt mocno cenił sobie możliwość obco-

wania z druga osobą, wpływania na jego myślenie,

a nawet kierowanie jego myśleniem, uważał, że wie-

dza rodzi się w trakcie rozmowy. Był zdania, że pismo

„jest bierne” nie można z nim rozmawiać, prowadzić

polemiki, ani o nic zapytać, dlatego nie można się

od niego zbyt wiele nauczyć. Doskonałym dowodem

na to są fragm.. Fajdrosa Platona, które pozwolę sobie

przytoczyć.

„Ten wynalazek niepamięć w duszach ludzkich

posieje, bo człowiek, który się tego wyuczy, przestanie

ćwiczyć pamięć; zaufa pismu i będzie sobie przypomi-

nał wszystko z zewnątrz ze znaków obcych jego istocie,

a nie z własnego wnętrza, z siebie samego. Więc to nie

jest lekarstwo na pamięć, tylko środek na przypomina-

nie sobie. Uczniom swoim dasz tylko pozór mądrości,

a nie mądrość prawdziwą. Posiądą bowiem wiel kie

oczytanie bez nauki i będzie się im zdawało, że wiele

umieją, a po większej części nie będą umieli nic i tylko

obcować z nimi będzie trudno; to będą mędrcy z pozo-

ru, a nie ludzie mądrzy naprawdę. […] A kiedy się mowę

raz napisze, wtedy się ta pisana mowa toczyć zaczyna

na wszystkie strony i wpada w ręce zarówno tym, któ-

rzy ją rozumieją, jak i tym, którym nigdy w ręce wpaść

nie powinna, i nie wie, do kogo warto mówić, a do

7 W. Tatarkiewicz Historia filozofii tom pierwszy filozofia starożytna i śre-dniowieczna, Warszawa 1993, s. 75-75,

W KRĘGU NAUKI

59

kogo nie[...]. Coś strasznie dziwnego ma do siebie pi-

smo, Fajdrosie, […]. Toż i płody stoją przed tobą jak żywe,

a gdy ich zapytasz o co — wtedy bardzo uroczyście mil-

czą. A tak samo słowa pisane. Zdaje ci się nieraz, że one

myślą i mówią. A jeśli ich zapytasz o coś z tego, o czym

mowa, bo się chcesz nauczyć, one wciąż tylko jedno

wskazują; zawsze jedno i to samo..”8

„W jednym z Dialogów umarłych Fontenelle’a Mon-

taigne-filozof nowożytny, prowadził rozmowę ze spotka-

nym w zaświatach Sokratesem. I wyrażał przekonanie,

że czasy Sokratesa były szczęśliwsze niż jego, bo ludz-

kość posiadała wówczas zalety, które potem utraciła.

Sokrates jednak nie podzielał jego przekonania: on wła-

śnie zawsze przypuszczał, że jest odwrotnie, że dopiero

z czasem świat uwolni się „od głupstw starożytnych[…]

Sokrates przyznaje, że jedne wieki nie są od innych lep-

sze, ani gorsze. Poziom ich waśnie nie zmienia się, bo nie

zmienia się „serce” człowieka, lecz jedynie zewnętrzne

cechy życia.”9 Według mnie to dowód na to, że Sokra-

tes mógłby nauczać przez Internet, ponieważ jak sam

powiedział nie zmienia się „serce” człowieka; jego po-

trzeba rozmowy, współpracy i utrzymywania ciągłych

stosunków z ludźmi. Dlatego żyjąc „w naszych czasach”

mógłby wykorzystać możliwości jakie daje nam Inter-

net i zrezygnować częściowo z bezpośredniego kontak-

tu z rozmówcą. Mimo, iż uważał, że jest to bezcenne. Tym

bardziej, że dzisiejsza technika daje ogromne możliwo-

ści. Podczas rozmów internetowych można również wi-

dzieć rozmówcę, rozmawiać z wieloma osobami w jed-

nym czasie (wideokonferencje). Więc miałby możliwość

obserwowania gestów i mimiki współrozmówcy. Dziś „

Wielu teoretyków zafascynowanych komunikacją inter-

netową, np. Howard Rheingold, stara się stawiać znak

równości między społeczeństwem rzeczywistym, a spo-

łecznością internetową [..] Zwolennicy cyberprzestrzeni

zwracają uwagę, że społeczność internetowa wykazuje

te same cechy, np. zainteresowania, styl życia, dyskusje

wokół wspólnych problemów, co społeczeństwo rzeczy-

wiste. Podkreślają oni występowanie zjawisk charakte-

rystycznych dla komunikacji interpersonalnej w świe-

cie fizycznym jak np. rozmowa, kłócenie się, narzekanie,

wyznawanie miłości i inne. Na zarzut, że w świecie rze-

czywistym człowiek posługuje się językiem ciała, mimi-

ką, gestem, odpowiadają, że zastępują to słowa, zdania,

dialogi, symbole i znaki. Możliwe jest też widzenie i poro-

8 Fragm. Platon, Fajdros, ze str. internetowej http://www.scribd.com/doc/3510862/Platon-Fajdros,

9 W. Tatarkiewicz O szczęściu, Warszawa 2002, s. 446-447,

10 Pedagogika medialna podr. Akademicki, red. naukowa Bronisław Siemieniecki, Warszawa 2007, s.55-56,

zumiewanie się uczestników przez narzędzia interaktyw-

ne. Zwolennicy postawienia znaku równości między spo-

łeczeństwem fizycznym, a wirtualnym w sieci idą dalej,

podkreślając walory Internetu, takie jak wyższa spraw-

ność systemu komunikowania, ponieważ internauci od

początku konwersacji przechodzą do tematów ich inte-

resujących. Tym czasem w społeczeństwie rzeczywistym

najpierw jest poznanie siebie, a dopiero potem ustalanie

punktów wspólnych.”10 Obecnie edukacja na odległość

z ang. distance learning jest bardzo popularna. Występu-

ją jego dwie odmiany, różnicujące sposoby dostarczania

informacji edukacyjnych i naukowych. Sokrates mógłby

zastosować nauczanie synchroniczne „w którym wystę-

puje synchroniczne dostarczanie informacji, polegające

na obustronnym połączeniu nauczyciela ze studentami,

np. za pomocą systemu wideokonferencji”.10 Dzięki temu

nie rezygnowałby z prowadzenia polemiki ze swym roz-

mówcą i nadal miałby możliwość bezpośredniego wpły-

wania na jego rozważania. W ten sposób wspólnie do-

chodziliby do wiedzy.

Reasumując dla Sokratesa najważniejsza przecież

była cnota - wiedza, więc jako wybitny filozof, wykła-

dowca mógłby skorzystać ze współczesnych środków

przekazu, by nauczać innych. Internet dla współcze-

snych jest źródłem wiedzy, możemy w nim znaleźć wiele

przydatnych nam informacji, jednak dużo jest również

wiadomości „mało naukowych”, jednak zawsze może-

my wybrać i ocenić te, które są nam potrzebne. Sokrates

dziś, na pewno byłby szanowanym filozofem i dlatego

może odnalazłby się w dobie Internetu i znalazł tam

miejsce na swoje cenne rozważania. Pewnie dziś nie

nauczałby wędrując ulicami miast, ale może zostałby

wykładowcą? Albo też nauczałby jedynie przez Inter-

net, a może jedno i drugie? Mógłby wtedy równymi spo-

sobami swą wiedzę i poglądy przekazywać innym. Nie

mogę jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie posta-

wione w temacie mojej pracy, gdyż Sokrates jest bardzo

barwną, a nawet trochę nieprzewidywalną, a na pew-

no wybitną postacią, dlatego trudno mi przyjąć jedno-

znaczne stanowisko na ten temat.

Literatura:1. Platon, Obrona Sokratesa, oprac. Małgorzata

Dembińska, Kraków 2008,

2. Antologia tekstów filozoficznych dla

maturzystów, olimpijczyków, studentów i

nauczycieli filozofii cz. I od Talesa do Kanta,

Kraków 2002,

10 Pedagogika medialna podr. Akademicki, red naukowa Bronisław Siemieniecki, Warszawa 2007, s. 128.

W KRĘGU NAUKI

60

3. W. Tatarkiewicz Historia filozofii tom pierwszy

filozofia starożytna i średniowieczna,

Warszawa 1993,

4. W. Tatarkiewicz, O szczęściu, Warszawa 2002,

5. Pedagogika medialna podr. Akademicki, red

naukowa Bronisław Siemienicki, Warszawa

2007,

6. http://www.scribd.com/doc/3510862/Platon-Fajdros.

Marika Klimczak

[Instytut Pedagogiki - Edukacja wczesnoszkolna z wycho-

waniem przedszkolnym. Praca napisana pod kierunkiem dr

Liliany Tomaszewskiej]

Pojęcie człowieka autonomicznego ściśle łączy się

z jego etyką, wolnością, wolną wolą, imperatywem ka-

tegorycznym oraz obowiązkiem moralnym.

Trudno w sposób jednolity opisać postać autono-

miczną lecz biorąc pod uwagę wiele aspektów życia

i przekonań można stworzyć sam jej zarys. Etykę Imma-

nuela Kanta można przedstawić jako autonomiczną.

Jej podstawowymi założeniami są rozum i wolność. Ro-

zum jako źródło praw, prawodawstwo i wolność jako

niezależna od zmysłów wolna wola. Rozum człowieka

jest według Kanta jedynym prawodawcą moralnym.

Nie może być rozumiany wyłącznie w znaczeniu po-

wszechnym, lecz także indywidualnie. Nie może być

nad nim żadnego prawodawcy. Tylko on jest w stanie

stworzyć prawa ogólne i abstrakcyjne.2

Sądził, że ze stanowiska rozumu cenna jest tylko

jedna rzecz: dobra wola. Wszystko inne, dobra mate-

rialne jak i zalety osobiste może być przekształcone

w zło. Nie jest więc dobrem bezwarunkowym, bez-

względnie zalecanym przez rozum. Nie ma dobrej

woli tam gdzie skłonność przyrodzona prowadzi do

dobra - toteż dla Kanta czyny wykonane pod wpły-

wem skłonności nie były „moralne”; były nimi tylko

czyny wykonane z obowiązku.

Wolność to jedno z najbardziej niejasnych i wielo-

znacznych pojęć w systemie Kanta. Może być przedsta-

wione jako negatywne lub pozytywne. W sensie nega-

tywnym oznacza niezależność woli – autonomię woli,

a w sensie pozytywnym to zdolność determinowania

woli przez rozum - autonomia rozumu. Wolność to au-

tonomia bez której niemożliwe by było prawo moralne,

bo rozum może je podyktować woli niezależnie od jej

pobudek zmysłowych.

Wolność stanowi postulat praktycznego rozumu.

Nie jest dowiedzione to, że jesteśmy wolni, ale żyć musi-

my tak jakby to zostało dowiedzione. Rozum teoretycz-

ny nie umie dowieść czy w świecie panuje wolność czy

determinacja. Autonomia lub po prostu wolność woli,

to problem tak samo ważny jak autonomia rozumu.

Tej sprawie jest poświęcone nieomal cale dzieło Kry-

tyka czystego rozumu. Najważniejsze jest jednak to, że

wolność to autonomia bez której niemożliwe by było

prawo moralne, bo rozum może je podyktować woli

niezależnej od pobudek zmysłowych - wolnej. Wola jest

określana nie tylko przez rozum, ale też przez skłonno-

ści i pobudki zmysłowe.3

2 Henryk Borowski Kantowska filozofia religii, recenzent: Prof. Dr hab. Zbigniew Kuderowicz Lublin 1982r. s .84

3 Tamże. S.84-85 , Zob. Władysław Tatarkiewicz Historia filozofii tom.2 Filozofia nowożytna do roku 1830 Warszawa 1968 wyd. PWN s. 194

CZŁOWIEK AUTONOMICZNY W FILOZOFII

IMMANUELA KANTA

Poglądy etyczne Kanta zajmują ważne miejsce

w jego ogromnym dorobku piśmienniczym. Tworzą one

integralną część wielodziałowego systemu Kantowskiej

filozofii, rozwinął je w osobnych rozprawach, przywiązu-

jąc wielką wagę do zagadnień etyki.1

1 Zob. Władysław Tatarkiewicz Historia filozofii tom.2 Filozofia nowożytna od roku 1830 Warszawa 1968 wyd. PWN str. 178-179, http://filozofia.traugutt.net/niemidealizm,2,1.php

W KRĘGU NAUKI

61

Tym co pobudza wolę do działania moralnego

może być tylko wolny, nieskrępowany rozum. Rozum

czyni to dzięki powszechnie ważnym i koniecznym pra-

wom moralnym, które sam ustanowił. Nosi nazwę impe-

ratywu kategorycznego. Żeby czyn był w pełni moral-

ny do praw tych nie mogą przyłączą się, i to jako nawet

motyw uboczny uczucia ani emocje. Kolidowałoby to

z ogólnością i koniecznością tych praw. Wola moralna

nie należy do zjawisk i nie jest przedmiotem zmysłów.

Nie determinuje jej treść lecz czysta forma praw. Naczel-

ną zasadą moralną jest nakaz własnego rozumu. Jest

on tylko jeden i głosi : „Postępuj tylko według takiej

maksymy, dzięki której możesz zarazem chcieć, żeby

stała się prawem powszechnym”.4 Imperatyw ma cha-

rakter powszechny. Powszechny i konieczny imperatyw

jest działaniem rozumu i stanowi obiektywną zasadę

woli. Etyce kantowskiej znane są jednak, prócz tej obiek-

tywnej, zasady subiektywne- maksymy. Imperatyw

nie jest wyłącznie wytworem rozumu powszechnego,

ale również indywidualnego to znaczy każdej stosu-

jącej się do niego osoby. Autonomia jednostki musi

tu polegać na przestrzeganiu praw, które się samemu

tworzy zgodnie ze swym rozumem.

Rozwinięciem imperatywu kategorycznego jest

imperatyw praktyczny. Stanowi go zasada „Postępuj

tak, byś człowieczeństwa tak w swej własnej osobie,

jako też w osobie każdego innego używał zawsze za-

razem jako celu nigdy tylko jako środka”.5 Kant uwa-

ża, że opiera się na wartości bezwzględnej. Wartością

tego rodzaju jest człowiek. Bez niego niemożliwa by

była ani wartość względna ani bezwzględna. Fakt, że

jest twórcą wartości względnej wskazuje tym bardziej

na to, że stanowi wartość bezwzględną. Tak człowiek

rozumie sam siebie i jego maksymy mogą stać się pra-

wem moralnym., imperatywem. Etyka Kanta jest au-

tonomiczna co oznacza, że wywodzi się z ogólnie po-

jętego rozumu ludzkiego. Systemy etyczne natomiast

wyjaśniające pochodzenie moralności w inny sposób

nazywa Kant heteronomicznymi.

Wola Boża nie może determinować woli do dzia-

łania moralnego, ponieważ zakłada nagrody i kary

w życiu pozagrobowym. Stawia to pod znakiem zapy-

tania moralną wartość czynów. Kant krytykował etykę

chrześcijańską i miał ku temu wiele powodów. Przy-

pisywał tej etyce własne zasady. Eliminował: szczęśli-

wość, zmysł moralny, rozkoszowanie się cnotą, zasady

socjologiczne, wolę bożą i doskonałość. Uważał, że je-

4 Uzasadnienie metafizyki moralności s.50

5 Tamże s.62

dyną słuszną zasadą jest zasada polegająca na zgod-

ności woli z imperatywem.

Autonomiczność etyki Kanta polega na tym, że je-

dynym jej źródłem jest rozum ludzki. Ma on charakter

powszechny tj. powszechne prawa logiki i dialektyki.

Jego etyka jest etyką świecką, jest to jeden z szerzej

przedstawionych systemów w dziejach etyki. Autono-

miczność polega jednak nie tylko na niezależności od

tego, co nadprzyrodzone. Jest to również niezależność

od tego co uczuciowe, zmysłowe tj. naturalistyczne.6

Zdrowy rozsądek pozwala się zgodzić z tym, że mo-

ralność zawiera te dwa elementy. Według Kanta nie

można utożsamiać, jak to robią utylitaryści, obiektyw-

ności z rodzajem efektów wywołanych czyimś postępo-

waniem. Kant dostrzega różnicę w samych intencjach

ludzkiego działania. Kiedy człowiek, działając „z naj-

lepszej na świecie woli”, popełnia błąd, to jesteśmy

gotowi mu to wybaczyć. Jeśli chcemy oceniać ludzkie

czyny, to musimy brać pod uwagę ich motywy. Kant

wykazuje, że moralność nie może być kwestią ludzkich

motywacji, jeśli motywacje te rozumiane są jako po-

chodne pragnień, kaprysów czy skłonności. Niektóre

motywy są złe, np. pogoń za przyjemnością. Jedynie

wtedy, gdy ktoś postępuje z poszanowania obowiązku,

może być uznany za moralnego — wówczas postępuje

on często wbrew swym skłonnościom.

Następnym argumentem potwierdzającym teorię

Kanta jest powszechny pogląd, że aby zachowywać

się moralnie, trzeba zawsze „upowszechniać swoje

zachowanie”— wszyscy powinniśmy zachowywać się

w zgodzie z powszechną maksymą czy regułą.

Karolina Pawlak

[Instytut pedagogiki - Edukacja wczesnoszkolna

w wychowaniem przedszkolnym. Praca napisana

pod kierunkiem dr Liliany Tomaszewskiej]

6 Zob. Henryk Borowski Kantowska filozofia religii, recenzent: Prof. Dr hab. Zbigniew Kuderowicz Lublin 1982r. s.85-94

W KRĘGU NAUKI

62

NOWOŚCI WYDAWNICTWA

PWSZ W PŁOCKU

1. Edward Czarnecki, Jan Ryszard Kalinowski: Teoria

i praktyka tworzenia tekstów (2010)

2. Wielorakie wymiary twórczości codziennej w teorii

i praktyce edukacyjnej pod redakcją M. Kołodziej-

skiego (2010)

3. Demokratyczne ścieżki edukacji pod redakcją M.

Kamińskiej-Juckiewicz, L. Tomaszewskiej (2010)

4. Leszek Pruszkowski: Zarządzanie obsługą eksploata-

cyjną nieruchomości i obiektów technicznych (2010)

5. Szkoła dla rodziców – rodzice dla szkoły po redakcją

D. Dądzik, D. Szadkowskiego (2010)

6. Z warsztatu płockich neofilologów pod redakcją U.

Malinowskiej (2010)

7. Nauki Ekonomiczne (tom XIII): Uwarunkowania

konkurencyjności przedsiębiorstw pod reakcją J.

Grzywacza, S. Kowalskiego (2011)

8. Krzysztof A. Kuczyński: Karl Dedecius. Życie i twórczość

(2011)

9. Pół wieku tłumaczenia. Rozmowy z Karlem Dede-

ciusem. Wybór, wstęp i posłowie Ernest Kuczyński

i Krzysztof A. Kuczyński (2011)

10. Jan Ryszard Kalinowski: Wpływ przemian ustrojo-

wych w Rzeczypospolitej Polskiej na działalność Sto-

warzyszenia Autorów Polskich (2011)

11. Sławomir Jarosław Kowalski: Uwarunkowania funk-

cjonowania Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europej-

skiej (2011)

12. Przedsiębiorstwo w otoczeniu gospodarczym. Prze-

stępczość gospodarcza. Praca zbiorowa pod redak-

cją J. Grzywacza, S. Kowalskiego (2011)

13. Edukacja artystyczna jako twórcza. Perspektywy –

dylematy – inspiracje. Praca zbiorowa pod redakcją

M. Kołodziejskiego, M. Szymańskiej (2011)

14. Nauki Ekonomiczne (tom XIV): Funkcjonowanie

i rozwój przedsiębiorstw w gospodarce rynkowej

pod reakcją J. Grzywacza, S. Kowalskiego (2011)

15. Internet. Szanse i zagrożenia. Praca zbiorowa pod

redakcją E. Czarneckiego, S. Kowalskiego, A. Schulz

(2011)

16. Maciej Kołodziejski: Koncepcja Edwina E. Gordona

w powszechnej edukacji muzycznej. Wydanie dru-

gie, poprawione (2011)


63

OFERTA KIERUNKÓW I SPECJALNOŚCI ROK AKADEMICKI 2012/2013

INSTYTUT NAUK EKONOMICZNYCH09-402 Płock – Trzepowo, tel. 24/ 366 54 25

Kierunek: EKONOMIASpecjalności:

1. Ekonomia integracji rolnej i regionalnej w Unii

Europejskiej

2. Ekonomika i organizacja turystyki

3. Ekonomika rolnictwa

4. Finanse i rachunkowość przedsiębiorstw

5. Finanse publiczne i administracja

6. Handel zagraniczny

7. Zarządzanie i marketing w agrobiznesie

INSTYTUT NEOFILOLOGIIul. Kościuszki 20, 09-402 Płock, tel. 24/ 366 54 19

Kierunek FILOLOGIASpecjalności:

1. Filologia angielska

2. Filologia angielska z technologią informacyjną

3. Filologia angielska z wiedzą o społeczeństwie

i edukacją europejską

4. Filologia germańska

5. Filologia germańska z technologią informacyjną

6. Filologia germańska z wiedzą o społeczeństwie


7. Filologia rosyjska

8. Filologia rosyjska z językiem angielskim/niemieckim

9. Filologia rosyjska z technologią informacyjną

10. Filologia rosyjska z wiedzą o społeczeństwie


11. Filologia romańska

INSTYTUT MATEMATYKI I INFORMATYKIPlac Dąbrowskiego 2, 09-402 Płock, tel. 24/ 366 54 11

Kierunek INFORMATYKASpecjalności:

1. Programowanie i bazy danych

2. Grafika komputerowa i projektowanie gier

3. Sieci komputerowe i sieciowe systemy operacyjne

Kierunek MATEMATYKA

Specjalności:

1. Matematyka z informatyką

2. Matematyka bankowa i ubezpieczeniowa

3. Matematyka w ekonomii

INSTYTUT PEDAGOGIKIul. Gałczyńskiego 28, 09-400 Płock, tel. 24/ 366 54 10

Kierunek PEDAGOGIKASpecjalności:

1. Edukacja wczesnoszkolna z językiem angielskim/

niemieckim

2. Edukacja wczesnoszkolna z wychowaniem

przedszkolnym

3. Edukacja wczesnoszkolna z terapią pedagogiczną

4. Pedagogika opiekuńczo–wychowawcza z muzyką/

plastyką

5. Pedagogika opiekuńczo–wychowawcza z arteterapią

6. Pedagogika osób starszych

7. Pedagogika resocjalizacyjna z profilaktyką społeczną

INSTYTUT NAUK O ZDROWIU

Al. Marszałka J. Piłsudskiego 8, 09-407 Płock

tel. 24 366 54 14

Kierunek: PIELĘGNIARSTWO

STUDIUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO

Plac Dąbrowskiego 2, 09-402 Płock, pokój 11

tel. 24/ 366 54 00 wew. 222

W ofercie:

Studia podyplomowe

Kursy dokształcające

PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA w PŁOCKUPlac Dąbrowskiego 2, 09-402 Płock, tel. 24/ 366 54 01

www.pwszplock.pl

wiadomości uczelniane

Documents