Hans Wesseling

Yantra-Tantra-Mantra

LEZING30-5-1996

Lezing in de cyclus Veda, Edda, Eden

Verantwoording

Yantra - Tantra - MantraLezing van Hans Wesseling op 30 mei 1996

Redactie:Nico Spaans

Elisabeth Wesseling-NijmanFrans PerquinHans Wiegand

Edward Bos (layout)

Transcriptie:Evert Rienstra

De lezing is eerder gepubliceerd in Unide Berichten nr. 40, juli 2002. Unide Berichten is het verenigingsorgaan van Unide,Vereniging ter bevordering van Universeel Denken.

www.hanswesseling.nlwww.unide.nl

© 2016 Elisabeth Wesseling-NijmanAlle rechten voorbehouden.

Afbeelding omslag:EP-hoes Erroll Garner

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt, door middel van druk, fotokopie, microfilm, of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van Elisabeth Wesseling-Nijman, www.elisabethwesseling.nl. No part of this pu-blication may be reproduced in any form, by print, photoprint, microfilm or any other means,

without written permission from Elisabeth Wesseling-Nijman, www.elisabethwesseling.nl.

Het begrip verdienste heeft niet alleente maken met stoffelijke aspecten maarhet heeft ook te maken met wat mendan in de volksmond noemt karmischeacties. ‘Alles is eigen verdienste’, dathoorde ik voor het eerst van Saswithaen hij gebruikte dat ook in situatieswaarvan ik dacht: wat is nou de ver -dienste? Dat iemand in de gracht ge -sprongen was onder invloed van lsd enhij zei: ’Eigen verdienste’…Toen dachtik: ja wat bedoel je nou eigenlijk…Mijn vader zei vaak: ‘Dat is je verdien -de loon.’ Dat vond ik als kind altijdheel vreemd, want ik kreeg er geen centvoor. Dat was altijd bedoeld als stand -je…Oké, is er nog een leuke vraag bij ie -mand opgekomen behalve deze mate -riële identificaties?

Vraag: kun je in verschillendedimensies of in verschillende tijdenzijn, op hetzelfde moment? Dat je alsje nu hier bent op hetzelfde momentook ergens anders bent? En heeft datook te maken met het dag- en nacht -bewustzijn?Ja, dat is een hele mooie… Je kent waar -schijnlijk het Unidebericht dat gaatover de quantumwetenschappen1). On - langs heb ik in De Kosmos wat dia’s

vertoond uit een boek van Bob Toben.Heel toevallig had ik het laatst weer inhanden, want ik heb ergens zitten be -weren dat licht helemaal geen snelheidheeft en ik dacht: laat ik even de vraagdaarover vóór zijn en weer eens in zo’nboekje over de wetenschap duiken. DieBob Toben is een heel interessantefiguur. Dat boek is geïllustreerd metvan de hele wonderlijke, een beetjecartoonachtige figuurtjes, waarbij hijeen aantal aspecten van de quantum -wetenschappen in beeld brengt entegelijkertijd de quantumwetenschap -pen gebruikt om daar een aantal esote -rische kwesties aan te koppelen enToben werd met name wat deze esote -rische kwesties betreft enorm geïn -spireerd door een auteur die ik ergbewonder, een kaballist eigenlijk,Carlo Suarès.2) Dat is een man die opeen schitterende manier omgaat metde kaballistische sleutel tot de bijbel -boeken Genesis en het Hooglied, dat inhet Engels ‘Song of Songs’ heet. Dietwee komen tot een fantastische con -clusie, door de gegevens van de quan -tum wetenschappen toe te passen op deesoterie van onder andere de kaballa,en omgekeerd. En in dat boek staan eenaantal tekeningetjes van een mens dieiets denkt, iets beleeft, iets ‘innerlijks’,

3

Hans Wesseling, lezing Veda, Edda, Eden, 30 mei 1996

Yantra - Tantra - Mantra Muziek: Errol Garner – She’s funny that way (Los Angeles 1949).Errol Garner, piano; John Simmons, bass; Alvin Stoller, drums.

Al grappend begint de avond met wat gepraat over geld en de associatie die datwoord heeft met ‘gelden’ en ‘gilde’ en het fenomeen ‘plastic geld’ waarbij

alle ‘feeling’ met verdienste zo langzamerhand verdwenen is.

en dan wordt op een heel leuke manieruitgebeeld dat we wat wij denken, watwij voelen – ook al is het de grootst mo -gelijke fantasie – tegelijkertijd op eenander ‘level’ of energieniveau, beleven,meemaken. Letterlijk mee máken: even - als we hier constant onze eigen wer -kelijkheid, ons eigen wereldbeeld cre -ëren, doen wij dat op andere energie -niveaus ook, maar veel sneller waar -door we het ook niet bij kunnen hou -den. Ik heb vaak betoogd dat wat wijhier om ons heen meemaken, eigencreatie is; ‘eigen verdienste’. En je leestdat wel vaker in allerlei new age ver -handelingen: ‘de mens schept zijn ei -gen wereld’, maar dan zit er altijd eenvorm van dualisme in. Ik zal het pro be -ren te tekenen op mijn huis-flap-over.Men begrijpt het zo dat ik mijn wereldcreëer. Dit ben ik en dit is de wereld.Dat is natuurlijk flauwekul, dat is inwezen een niet begrepen bevestigingvan een dualiteit waar we helemaalniet mee om kunnen gaan. Maar op hetmoment dat wij ons realiseren dat ‘ik’en datgene wat ik ‘de wereld, de wer -kelijkheid’ noem onverbrekelijk metelkaar verbonden zijn vanuit eenbewegend verschil en dat ik niet ditben, maar dat ik in wezen dit geheelben, dan krijgen we een heel anderbeeld; dat geheel kunnen we dan gaanzien als het bewegende verschil, datvanuit het verschil een idee creëertomtrent het ‘ik’ met daarbij als spiegel -beeld, het idee van een daarbij behoren -de wereld die zich constant oplost inhet verschil en steeds weer opnieuwgecreëerd wordt. Ik heb wel eens eenonderscheid gemaakt tussen de woor -den maken, scheppen en creëren. Jezou dit [zie ill. 1] ‘maken’ kunnen noe -men en het moment dat wij ons realise -

ren dat de wereld mij ook schept, danzou je dat kunnen noemen ‘scheppen’en dit zou je kunnen noemen ‘creëren’,en het leuke is dat die energie waarmeewij dat doen in het Sanskriet kratuheet; dat is het Sanskriet-woord voor‘scheppende energie’. Wat te makenheeft met de kr-klank: ‘sam-krt’ – datbetekent eigenlijk ‘tesamen-scheuren’,wat op zich een contradictio in termi -nus is. Maar er zit een hele verhande -ling van het verschil in; namelijk hetverschil als gelijkmakend punt, waarbijde tegendelen oplossen en dus hele -maal niks meer zijn… Maar niks is al -leen maar niks als er weer iets is dat hetniks niks vindt, dus het gelijkmakendpunt is gelijktijdig omkeerpunt, in eennimmer eindigend proces. Wat je dankunt uitbeelden als een reeks driehoek -jes, wat dan uiteindelijk een figuur cre -

4

ëert, die je zou interpreteren als eenweb, een net of wat dan ook – een nim -mer eindigend proces. Maar omdat jeeen oneindigende reeks driehoekjeszou kunnen neerzetten is één driehoekeigenlijk al voldoende. En zelfs dat isalleen maar symbolisch om een kleinbeetje tegemoet te komen aan onsbeeldbewustzijn, want een driehoek isook maar een symbooltje… Eigenlijkzou alleen een punt al voldoende moe -ten zijn om de hele gedachte van ver -schilsdenken aan te zetten. Op zo’nsimpel gegeven is de hele esoterischewetenschap van zowel Veda, Edda alsde kaballistische sleutel tot Eden (hetvervangende woord voor ‘Bijbel’) geba -seerd. De Veda begint met een helesim pe le aanduiding van een drie-een -heid, die door de hele Veda’s heen inalle shloka’s verder uitgewerkt wordt.

(Shloka’s zijn verzen; eigenlijk wordenze mandala’s genoemd, zoals de hoofd -stukken in de Kalevala runen genoemdworden.) En dat is in wezen nietsanders dan de uitwerking van: ‘wat iseen punt?’ – ‘wat is, zoals het in hetSanskriet heet, bindu?’ Nou, daar heb -ben we al heel vaak over gesproken. Ophet moment dat ik een punt neerzet ishet proces van waarnemen van diepunt al een drie-eenheidsproces, wantin wezen is een punt dimensieloos –hou dat even vast want dat komt in debuurt van waar we het zo meteen overmoeten hebben. Ik geef een punt aan endat houdt in dat mijn bewustwor dings -proces ten aanzien van die punt hetverschil is van een dimensieloos punten een punt dat ik aangeef. Mijn denkvermogen, mijn waarne mings - vermogen, mijn bewustwor dings ver -mo gen schippert dus met het verschilvan die twee. We kunnen dat heel sim -pel uitbeelden in de zin van een langeen een korte streep [zie ill. 2], waarbijwij ons realiseren dat het ver schil dezestreep lang maakt en deze kort, maardat is te simpel. Op het mo ment dat wijmet een punt bezig zijn, hoop ik dat erook iets van beleving bij zit. Een punt isdimensieloos, dat kun je tot in het on -eindige verkleinen, en steeds zijn ermil joenen andere puntjes, dat gaatmaar door. Daarom is de uitdrukking‘dat is geen punt’ eigenlijk een ont -zettend esoterische uitspraak. Als ie -mand iets te berde brengt in je huis -gezin of in je relatie dan zeg je ge -woon:’dat is geen punt’. Dat houdt dusin dat je er helemaal niks mee hoeft tedoen. Maar het vervelende is dat als jedat zegt, er wordt verwacht dat je hetprobleem zo simpel ziet, dat je het weleven doet. Maar in wezen is het een

5

heel esoterische uitspraak. Als je hetgebruikt als alibi, om geen ene moer tedoen, gewoon je eigen gang te gaanmoet je het wel even uitleggen. Op zichis dat een heel goede oefening. Voor dezoveelste keer probeer ik het ook nuweer uit te leggen en ik moet je eerlijkzeggen, steeds als ik het weer verbali -seer wordt er een nieuw dimensietjeaan toegevoegd, ondanks het feit dathet dimensieloos is. Maar je begrijptwel wat ik bedoel.De Veda’s gaan daar vanuit; die be -schrijven dat in eerste instantie als‘bin du’, ‘punt’, dat op het moment datwe het aangeven een aandachttrekkeris – daarom is het punt, ‘bindu’, ook hetcentrum van een mandala of een yantra– en tegelijkertijd uitstralend. Het isuit stralend en creëert derhalve zijn ei -gen begrenzing: ruimte, kosmos, heel alof hoe je het verder noemen wilt. In hetSanskriet wordt het resultaat daarvangenoemd: ‘spanda’, wat je zou kunneninterpreteren als ‘het geluid van deoertrommel die ruimte/tijd creëert’;een ruimte-tijdcontinuüm.Op zich zit in zo’n vedisch woord eenhele filoso fie, de Nederlandse vertalingvan dat ene woord is al een hele zin;alweer een fantastisch beeld, zo’n oer -trommel – je ziet ze wel eens in dureantiquaria ten; de Tibetaanse versie vanzo’n oer trom mel. Dat zijn twee opelkaar ge plak te bovenstukken van eenschedel, waar over een stukje mensen -huid is ge spannen en daaraan hingvroeger aan een koordje vaak een tand;tegenwoor dig gebruikt men daarvoorgewoon een kraaltje. En als je zo’n dingdan be speelt, krijg je het geluid van deoer trommel, die het universum als eenritmisch geluidsbeeld creëert, een rit -misch klankbeeld ‘spanda’. En het hele

idee van spanda-bindu-spanda, komt inde vedische filosofie gelukkig vèr voorBrahma-Vishnu-Shiva. Want bij dezedrie namen, zie je meteen de bekendebeelden voor je en denk je ‘oh, dat zijnde goden’. Waarbij Vishnu begrepenwordt als de instandhouder, Brahma alsde schepper en Shiva als de vernietiger,wat overigens een interessante inter -pre tatie is. Maar Vishnu vertegen woor -digt eigenlijk het gnostische idee vanhet alomvattende. ‘Vishnava’ is in hetSanskriet ‘deksel’ en dat is natuurlijkeen heel prozaïsche vertaling van zo -iets, maar het is het alomvattende;Brahman is het uitzettende van de stra -ling vanuit bindu, en er ontstaat span -da; en Shiva is het aldoordringende.Dan is het ook logisch waarom Vishnuin de exoterische interpretatie van deVeda’s beschreven wordt als de instand -houder, want een deksel houdt iets bijelkaar en Shiva als de vernietiger, wantdat is zo diep ingaan op alles, allesdoordringend, dat in die al-doordrin -gend heid óók een eindeloosheid ont -staat. Dus Vishnu, Brahma en Shiva – in dievolgorde – zijn onverbrekelijk met el -kaar verbonden, evenals tegen deel-tegendeel-verschil. Brahma is een be -na ming voor het verschil, is het uit zet -ten, het omkeerpunt; Vishnu creëertals het ware als een aspect van Brahma,het begrensde, het alomvattende; enShiva laat dat overal in doordringen.Volgens mij had Augustinus, toen hijGod definieerde als een cirkel waarvande omtrek nergens is en het middel -punt overal, daar ook zo’n ‘feeling’ bijdie nu in deze vedische termen schitte -rend wordt aangegeven – de drie-een -heid. Daar heeft men goden vangemaakt…

6

Vraag: heeft dat te maken met Isvara?Isvara is een aspect van Brahma, maardat komt zo meteen. Eerst is Brahmaals een puur filosofisch gegeven gelijk -makend en omkeerpunt dat in eennimmer eindigend proces het univer -sum in beweging houdt – niet instand… Dat moet je even proeven, hetverschil tussen die twee uitdrukkin -gen, ‘in beweging houden’ of ‘in standhouden’. Wij willen alles in stand hou -den en de oude filosofen willen alles inbeweging houden. Wij willen alles sta -tisch maken, want dan voelen wij onsveilig, voelen wij ons geïden tificeerd

en dan weten wij tenminste waar wijaan toe zijn, ten aanzien van onzeidenti ficatie.

Vraag: is het daarom dat die aspectenzo weergegeven zijn, in een beeld?Ja, kijk die beelden zijn een meditatie-object. Dit beeld [zie ill. 3] heetArdhanarisvara, daar zit het begripIsvara ook in. Samen met die anderebeelden vormt dat voor mij een ‘medi -tatie-tafereeltje’. Daarachter staat eenbeeldje van Brahma met drie gezichten[zie ill. 4]. En dat beeldje ervoor ‘voedt’als het ware Ardhanarisvara en dat iseen figuur die zowel man als vrouw is.

7

De rechterkant is mannelijk en de lin -kerkant is vrouwelijk, met maar éénborst en met alle attributen die datsym boliseren. Ik sta hier vaak, zo’nbeetje te mijmeren en dan ben ik hele -maal ‘in’ datgene waar ik het nu overheb. Die functie heeft zo’n beeld voormij. En die had het oorspronkelijk ook:men gebruikte ze als meditatie-beeld –yantra heet dat eigenlijk. Dan gingmen daarvoor in meditatie, niet tenaanzien van de godheid die hetuit beeldt, maar ten aan -zien van de ener geti -sche, kosmische pa -tro nen waarvan diegodheid het symboolwas.Ik denk dat iedereenhier die kitsche rigeplaatjes van Krishna,Radha wel kent, dieafbeeldingen die opzich in hun kitsche -righeid weer schitte -rend zijn. In de zestiger jarenhad iedereen daar posters van in huis,ik ook. In mijn oude huis in deHerenstraat hing ook een heel groteposter van Hamsa met op zijn rugRadha en Krishna op hun vlucht doorhet universum. Dat waren yantra’s,meditatie-objecten…Okay, Ardhanarisvara, Vishnu-Brahma-Shiva, bindu. De filosofie vanbindu is abstracter dan Vishnu-Brahma-Shiva; die laatsten kun je leukzien als het godenpantheon van deHindu-religie, maar op het moment datwe dat doen zitten we ook fout, wanthet heeft niets te maken met goden; hetheeft te maken met uitbeeldingen vankosmische wetmatigheden, daar gaathet in wezen om. Bindu, als punt van

bewust zijn, creëert uitstraling en zijneigen begrenzing, en elk punt vanbewust zijn heeft, nee geeft zijn eigentoon. En nu schiet ik meteen in eenheel aardig onderscheid, want in hetNederlands kennen wij het woord toonen daar proef je in: dat gaat altijd door,en op het moment dat je die toonvastlegt heet het een noot. Eigenlijkeen fantastisch idee want ons bewustzijn is noot, ons bewust worden is

toon. Dus de bewust wordinghoudt in: je eigen unie -ke trillingsgetal of

toon of melodie ofrit me te voorschijnbrengen. Dat is defunctie van man -tram. En het maaktniet uit in welketaal je dat doet; hetbeste is natuurlijkgewoon je eigen

moedertaal. Die toonvan dat punt, van

bindu heet bija. Je weet datin de af beeldingen die de chakra’ssymbolise ren steeds zo’n grote Sans -krietletter op de achtergrond getekendis; dat is de zaadmantram, bija, van diechakra. Voor de onderste chakra bij -voorbeeld is dat Lam [zie ill. 5]. Heeftiedereen dan Lam als bija? Ja, dat is degrondidee, dat is de noot; maar de toonLam dienen we op ons eigentrillingsgetal te ontdek ken. Dat is eenhele opgave hoor – luis ter maar eensnaar mensen, dan merk je dat demeesten te hoog spreken; die zittenniet met hun stem ‘in hun eigen tril -lingsgetal’. De meeste mensen schrik - ken als ze zichzelf op een tape horen:‘Ben ìk dat?!’ Ja dat ben jij… Dat is eengoede oefening, gewoon jezelf in be -

8

paal de situaties op een band zetten ennagaan: komt dat nou overeen met wieik voel dat ik ben? Je denkt nu mis -schien: zijn er geen interessantereoefeningen die snel tot verlichting lei -den, want dit is natuurlijk heel verve -lend. Maar het leuke is juist dat ditsoort dingen veel interessanter zijn daneen cursus of zoiets. Gewoon voor je -zelf gaan experimenteren… Ik herinnerme nog heel goed dat ik mezelf voor heteerst op een band hoorde. Nou, dat vielniet mee. Maar als ik nu wel eens toe -vallig opnamen van mijzelf hoor, denkik: dat ben ik, zonder enige discre pan -tie daarin. Maar de meeste mensen pra -ten te hoog en dan bedoel ik ‘fysiekhoog’, in het hoofd. Ik heb dat ontdekttoen ik onderwijzer was. Dan wil jeorde gaan houden en dan roep je [hogestem]: ‘Hé stilte!’ Nou, ik zou het ookniet doen als iemand het zo zei. Maarop een gegeven moment ontdekte ikdat het wel werkt als je met een lagestem spreekt; dan zit je ook in je eigentrillingsgetal. Je moet er eens op lettenbij mensen die lezingen geven, dat isinteressant. Dat heb je allemaal weleens meegemaakt; dan moet je kijkenof iemand congruent is met zijn eigentrillingsgetal; dat hoor je aan de stem.En met name als men het opleest danzit men helemaal in het hoofd. Koopgewoon een tape-recorder, pak eenbun del van Lucebert of Achterberg enlees een gedicht. Ik denk dat als je eenge dicht hardop leest, je zelf al voelt of jeop het juiste trillingsgetal zit. En dankun je een stuk proza nemen of eenstuk uit de krant of wat dan ook.

Eigenlijk is de dichter zelf degene diehet, hopelijk, op de juiste wijze into -nerend, ritmisch, enzovoort, kan

voorle zen. Luister eens hoe AleisterCrowley zijn eigen poëzie voorleest, ofeen Ezra Pound – die zag en hoorde ikeens op een heel oud rafelig zwart-witfilmpje zijn eigen poëzie voordragen,ongelooflijk! Dat staat op mijn net-en trommelvlies gebeiteld. DylanThomas heb ik eens gehoord, diestukken uit Under Milk wood3) voor -draagt. Of Allen Ginsberg… Als ik Ezra Pound lees, dan zie ik hemstaan in die documentaire en dan hoorik hoe hij dat doet. Maar dat heeft nietste maken met jouw trillingsgetal; ikheb het over hardop lezen. En dan moetje eens letten op het verschil tussenhoe je een stuk uit de krant leest, eneen gedicht dat je echt geraakt heeft enje nog raakt. Moet je jezelf opnemen enhet verschil voelen: waar ben ik hetmeest mezelf, waar vibreer ik hetmeest op mijn eigen trillingsgetal? Enals dat een beetje lukt ga je moduleren,zoals dat heet. Je kunt zeggen: wat een vervelend ge -doe, zeg, en denken: laat ik maar eensuurtje gaan mediteren, dat doet memeer – ja natuurlijk, want daarin kun jejezelf lekker ontvluchten. Maar voor -dat enige meditatie zinvol is, is de con -frontatie met je geïdentificeerd zijnmet een volstrekt verkeerd beeld vanjezelf, essentieel. Nogmaals, vroegernàm ik zo’n grote bandrecorder meenaar meditatieweekenden en dan gin -gen we zo zondagmiddag eens medite -ren – daarvoor was het alleen maarconfrontatie; dan liet ik mensen huneigen naam zeggen – moet je eenskijken wat er dan gebeurt, als iemandzijn eigen naam zegt! Dan, zou je zeg -gen, komt iemand in zijn eigentrillingsgetal, maar niets is minderwaar! Dat vermijdt hij als de pest! Ik

9

herinner me uit mijn kinderjaren, dat jein het openbaar, voor de klas je naammoest zeggen… De gêne, het zweet datonder je oksels wegliep… Nou, dat isdus een oefening voor de komende vierweken. Als je je toon gevonden hebt, kun je er -op moduleren. De onderste chakra:‘Laaaaammmm’. Dan gaat het werkenen dan zijn de andere chakra’s, je zoukunnen zeggen, boventonen van jouwzaadmantram, jouw grondtoon. Wat ook een goede oefening is, is pro -beren met Gregoriaanse muziek mee tezingen. En het gezang van Tibetaansemonniken heeft natuurlijk ook dat helelage, het wordt bijna een soort beesten -gegrom. En dan zitten ze op die bek -kens en trommels te rammen en dandenk ik: als het nou nog swingde danvond ik het mooi. Maar die Tibetanenswingen niet zo vind ik… Maar goed, terug naar bija, mantram enbindu. Bija creëert zijn eigen grens endan ontstaat de echo, die zich buigtover zichzelf ter nader onderzoek. Datheet in het Sanskriet kala.

Vraag: Hoe gaat dat, het creëren vandie begrenzing, waar komt die van -daan?Die ìs er al op het moment dat bindu eris; op het moment dat bindu er is, is bijaer, en dan is er ook de begrenzing. Er isgeen waarom. Er is een drie-een heidvan punt, uitstraling, en uitstra ling isalleen maar uitstraling omdat er eenbegrenzing is zodat hij terugkaatst –anders zou niemand ooit weten dat ereen straling is. Deze gedachte heeft mijop een gegeven moment doen zeggen:licht heeft geen snelheid. Als er ietstoeslaat wat men van oudsher noemt:‘ver-lichting’, betekent dat dat jouw

toon overeenkomt met de trilling vanlicht. Je zou kunnen zeggen: dat lost inelkaar op. Dan heeft licht geen snel -heid. Dan is er ook geen drie-dimensi -onele ruimte, die wij meten aan dehand van de snelheid van licht. Dat ishet hele idee van verlichting. En datheeft niets te maken met licht alsmaterie van het universum, want dat isgeluid, nada. We hebben gehad een drie-eenheid:Vishnu – Brahma – Shiva, en een ietsabstractere beschrijving waarbij we ietsmeer ons inzicht moeten prikkelen:bindu – bija – kala. Kala is een term dieovereenkomt met Kali [zie ill. 6]. EnKali wordt vaak afgebeeld, staande opeen onthoofd lichaam waarvan hetbloed uit de hals spuit, in een hevigeextatische dans met een mala vandoodskoppen. Wij hebben drie van die

10

doodskoppen-mala’s in huis. Ik heb ereen met honderdacht doodskopjes,prach tig uitgesneden, je vind ze weleens, op antiekmarkten bijvoorbeeld.En dat draagt men als inwijdingsidee:ik ben rond met het principe, het ideevan doodgaan. Maar Kali is ook de ver -nietigster en komt overeen met wat inde noordse mythologie genoemdwordt: Hella. En Hella is een inwij -dings stadium waarbij op alle mogelijkemanieren elke vorm van identificatielosgehakt wordt. Daarom heeft Kaliook vaak een bijl in de vorm van eenchakra. Een van de vertalingen vanchakra in het Sanskriet is: bijl. En diekomt in vorm overeen met de rituelebijl die de oude Vikingen bijvoorbeeldgebruikten. Die bijltjes van Kreta [zieill. 7] hebben ook die vorm – eenchakra. ‘Hel’, H.L is een zogenaamdewortelklank; zeg het maar een paarkeer. Je kunt er klanken, woorden vanmaken als hol, hal, hul, omhullen,enzovoort; die klank heeft iets van wathet uitdrukt. Al die woorden met een H, zoals haamhebben iets te maken met wat de H-klank in zich heeft. En in het He -breeuws wordt die H, een hele scherpeG. Het gaat mij nu om de klank op zich.Er is verder geen sprake van eenetymologisch verband zoals de weten -schap dat hanteert, maar wel van een,zoals ik dat noem, genetische of eso -terische etymologie en dat is de reso -nan tie die het zowel naar buiten alsnaar binnen geeft. Die, als wij dat alseen mantram hanteren, vanzelf hetinzicht te voorschijn brengt. Iets wat ikgenoemd heb ergetic knowledge – ‘er -ge tische’, ja, ‘kennis’ is het woord niet,dat zetten wij in ons hoofd, maar ‘in -zicht’, ergetisch inzicht. Van het

Griek se erg = arbeid, werking, werk4).Dus door in het werk, in werking tezijn. Dat heeft sterk te maken met hethelemaal opnieuw begrijpen van klan -ken, vibratie, enz. Ik noem dat wel eensde wortelklanken, maar je kunt ookzeggen de zaadmantrams, dat maaktniet zoveel uit. Hel, en dan wordt de H in allerlei taleniets meer ‘geknepen’ verklankt tot Gen dan wordt het K: KalaDialecten zijn in verband met wat iknoem esoterische etymologie ook zeerinteressant. Ik word soms gek van mijn

eigen verzamelwoede – ik heb alle ety -mologische woordenboeken in zo’nbeetje alle talen die ik wil hebben, endan komt er nu in me op: zal ik woor -denboeken van het Gronings en hetDrents en het Fries, het Overijssels, hetZeeuws, gaan verzamelen? Maar nee,ik houd er mee op! Overigens, Fries heb ik wel, natuurlijk,

11

en ik heb geloof ik Drents en Gronings,maar ik moet je eerlijk zeggen, ik doe erweinig mee. Met die etymologischewoor denboeken daar doe ik erg veel. Endaar staan twee boeken die gaan hele -maal terug naar de wortelklanken diemen heeft geconstrueerd in de bestude -ring van alle talen: het Proto-Indo-europees; en dan gaat men zo ver datmen het heeft over Proto-proto-Indo-europees, P-P-I-E. Verder gaat dewetenschap niet, de filologie, die in detijd dat die woordenboeken gemaakt

werden al heel intuïtief was. Ik weetniet of je het al eens opgevallen is, maaralle woordenboeken die interessantzijn, zijn van vóór 1900. Er staat daareen IJslands woordenboek dat stamt uitongeveer 1870. Dat is opnieuw door

Oxford uitgegeven maar daarna is ernooit meer iemand geweest die op diemanier naar het Oudijslands keek. Danstaat er wat Sanskriet, Monier Wil li -ams bijvoorbeeld, ook uit 1880.Gisteren zag ik bij De Slegte in Am -sterdam een hele nieuwe uitgave staan,maar weer gewoon een herdruk vantoen. Daarna is er nooit meer ietsverschenen op dit gebied. Niets. Laatstheb ik uit Noorwegen iets besteld, ookeen werk uit 1910. Verder wordt erniets gemaakt, want dan loopt ook detaalkunde met name de etymologievolledig vast in napraten en dorheid enhoofdstudie. Tot die tijd zijn esoterie,spiritualiteit en wetenschap eeuwen -lang met elkaar verbonden geweest.Paracelsus was zowel geneesheer alsesotericus.

Kali wordt vaak gezien als vernietig -ster, het hele beeld is natuurlijk af -schrikwekkend. Maar tegelijkertijd ziter een heel essentieel aspect in Kali,namelijk: als je niets vernietigt kan erook niets in beweging komen. Hetoude dient vernietigd te worden – denkaan tarotkaart De Dood [zie ill. 8] – endan is er beweging mogelijk. Vandaardat in die drie-eenheid bindu-bija-kala,kala kala wordt, met de klemtoon opde laatste A. En kala betekent: muziek.En muziek is het symbool dat hetuniver sum niet in stand, maar in be -weging houdt.En dan kom ik terug op wat ik je devorige keer voorgelegd heb: door mid -del van muziek gaan wij onszelf begrij -pen als een drie-eenheid van ritme –trillingsgetal, melodie – onze eigen me -lo die, onze eigen echo, en harmonie.Wat impliceert dat een objectief begripvan harmonie niet kan bestaan. En dat

12

harmonie ontstaat op het moment datritme en melodie met elkaar in over-een-stemming zijn en de harmonie op -lossend werkt en als omkeerpuntbewustwording in beide tegendelenneer zet. Dat is harmonie. Dus eenobjectieve harmonie bestaat er niet.Louis Andriessen, een bekende Neder -landse musicus, componist, die vroegeraltijd jazz in het Achterom speelde –daar was een jazzclub hier in Den Haag– beschreef in een artikeltje eens dat hijin zijn composities altijd een bepaald

principe van de jazz probeerde toe tepassen. Namelijk in de vorm van ‘deonverwachte noot’. Dat heb ik uitge -knipt omdat het zo in tegenspraak ismet wat de new age-muziek probeert tedoen. Dat is zo’n verkeerd idee dat op -

gebouwd wordt in de mens ten aanzienvan harmonie en meditatie. In de jazz,en dat hoor je bij Errol Garner bijvoor -beeld, en bij de componisten die doorde jazz beïnvloed zijn, komt er op eengegeven moment een opbouw van situ -a ties en dan verwacht je eigenlijk degrote ‘oplossende toon’ die juist nietkomt, waardoor je muzikaal als hetware even op het verkeerde been wordtgezet en op het volgende momentcreëer je – tsjak! – je eigen harmonie!Voel je een beetje wat ik bedoel?

Bij Bach gebeurt dat ook… Natuurlijk, maar Bach is ook medita -tie-muziek, mits het goed gespeeld,goed geïnterpreteerd wordt. Natuur -lijk, daar zit iets zeer essentieels in,wat ten enenmale ontbreekt in al dienew agemuziek. Dat jengelt maar door,en dan heet het Angel-music. Jengelenen engelen…Bindu, bija, kala, kala… Kijk, daaromhadden de Oude Grieken oorspron ke -lijk maar één muze – muziek – waaralle andere een plaats in vonden [zie ill.9]. En dan zie je langzamerhand in deGriekse mythologie dat er drie muzenontstaan, die zich elk weer in drieënsplitsen en dan zijn er negen muzen. Enhet leuke is, dat men tegenwoordigspreekt van de tiende muze en dat zijncartoons. Ik heb boven ook honderdenstrips staan en daar zijn fantastischebij. Een aantal daarvan hebben te ma -ken met de Tarot, fantastisch, de tiendemuze. Misschien vind ik daar wel ietsheel moois in, want tien is: een heelnieuw begin creëren. Een hele nieuwecultuur en dat komt met name in destrips en de daaraan gekoppeldemuziek op een fantastische maniertevoorschijn.

13

Goed, in dit eerste driehoekje [zie ill.10] hebben we dus de mythologischeaspecten Vishnu – Brahma – Shiva, dieik beschreven heb; dan hebben wijbindu – bija – kala, en nogmaals, kala isde echo van het universum die zichbuigt over zichzelf en die wij in onszelfkunnen beluisteren. Deze twee drie -hoekjes behelzen alleen maar denken –nee, niet denken, inzicht stimuleren.En dan ga ik er nog een driehoekje aanvastkoppelen, dat in wezen precies het -zelfde uitdrukt, een meditatie drie -hoek je, dat ook heel praktisch gehan -teerd kan worden: mantra – tantra –yantra. ‘Man’ in ‘mantra’ heeft te ma -ken met manas; de mantiek: het den -ken als instinctief handelen, niet op

dierlijk niveau maar op menselijk ni -veau. instinctief handelen. Een van devorige keren heb ik het begrip intuïtieeen klein beetje proberen beentje telichten. Want ook dat is zo’n term, diesteeds meer gebruikt wordt op eenmanier waarvan ik denk: nou, nou…Gisteren had ik nog iemand aan detelefoon die wat informatie wil hebbenover waar wij hier mee bezig zijn en dievraagt dan ook: ‘Houdt u zich ook bezigmet intuïtieve ontwikkeling?’ Nouken ik de school die dat propageert, endat vind ik zo’n flauwe kul. Laatst zagik een interview op tv met een aantalmensen die aan oerdans doen. En danzie je van die fragmenten waar je vol -

wassen mensen met van die stokjes opzo’n trommel bezig ziet… Boem,boem… En dat heet dan intuïtieveontwikkeling – vreselijk! Dan denk ik,laat ik in godsnaam maar zeggeninstinctmatig handelen, op menselijkniveau; dat zou het mooiste woord zijn.Mantra is waar we het zonet over had -den: oefenen met een bandrecorder isin wezen al mantra(m). ‘Man’ is ‘man -tiek’, de mens die ‘menst’; en ‘tra’ be -tekent eigenlijk: een vehikel voor ditmenselijk vermogen. ‘Tram’ – ik kan erook niets aan doen; vroeger lachteiedereen zich te pletter als ik dat op hetbord schreef. Maar het ìs gewoon zo,een voertuig. Een stem zonder de mo -ge lijkheid van een atmosferische druk,

die wij lucht noemen, zou geen stemzijn.’Tra’ heeft ook te maken met onswoord ‘dragen’. Dus, mijn stem is al -leen maar mijn stem doordat ik op eenuitademing, door middel van mijnstembanden en de vormgeving in demondholte lucht in beweging breng, endie lucht draagt mijn ideeën. Als wijplotseling in een vacuüm zouden zittendan zou je misschien mijn mond welzien bewegen, maar er zou niks over -komen. Dus, alles wat wij nu zitten tedoen, is verschilsverhandelen. Name -lijk door mijn mogelijkheid tot het be -wegen van de stembanden, het vormenvan klanken met de mondholte dieworden gedragen door het vehikel dat

14

Shiva Kala Yantra

Brahma Vishnu Bindu Bija Mantra Tantra

wij ook zelf gecreëerd hebben ten eindete kunnen praten: lucht. Als ik dat zo zeg dan voel je al dat dielucht in de vierde dimensie helemaalniet meer nodig is. Want wij hebben als‘training’ in de stof om weer bewegingte worden zelf een universum in driedimensies gecreëerd – niet gemaakt,niet geschapen, maar gecreëerd. Dus ineerste instantie nodigt dat mijn ge -raamte, mijn spierstelsel, mijn zenuw -stelsel, mijn bloedsomloop uit om inbeweging te komen. Dat is de enigefunctie van de ruimte. Die is niet omraketjes in te schieten om te kijkenhoever die kunnen bewegen – dat isalleen maar een buiten de mens gepro -jecteerde vorm van bewegen, die wijeigenlijk zelf zouden moeten doen. Enwel zo gaan bewegen dat wij in ditdriedimensionale universum de snel -heid van het licht kunnen evenaren.Op dat moment bestaat er geen lichtmeer en geen drie dimensies enopereren wij in vier dimensies. Dat isde oefening. Ik heb wel eens een gesprek gehad meteen journalist van Jonas, een antropo -sofisch tijdschrift. En die zei: ik wilmet jou eens praten; jij doet yoga, watvind je ervan wanneer ik zeg dat hetkarma in onze spieren zit? Nou, ik washet wel met hem eens, alleen probeerdeik hem duidelijk te maken dat ik datgeen karma zou willen noemen. Want‘karma’ koppelde hij nog steeds aanoorzaak en gevolg. Dat probeerde ikhem duidelijk te maken, maar die manwas zo volledig verstard in de antro -posofie, dat alles wat ik zei – wat eenbevestiging was van wat Steiner zei,maar dan met Sanskriet termen – doorhem weer verkeerd geïnterpreteerdwerd. Ik was nu eenmaal met yoga

bezig, dus alles wat ik zei was fout. Dusdat gesprek is nooit gepubliceerd, ge -lukkig. Kijk de gedachte daarachterken ik wel vanuit de yoga maar ik zouhet geen karma willen noemen. En datkon ik hem niet aan zijn verstandbrengen. Want als yogi hoor je karma tezien als oorzaak en gevolg…Dat driedimensionale universum steltons ook in staat tot egoïsme in de zinvan ‘bezit’. Bezit, eigendom is alleenmaar mogelijk bij de gratie van driedimensies. Want wat zou je andersmoeten bezitten? Daar zit de essentievan het loslaten van dit soort begrip -pen. Niet dat je alles weg hoeft te geven– waarom zou je? Als je weet wat defunctie is, de relativerende functie vandrie dimensies, dan mag je toch ookeen heleboel hebben? Als je maar weetdat dat een driedimensionele kwaal is.Maar ‘wie ziek is van die ziekte is nietmeer ziek’, zegt de Dau Deh Dzjing. Mantra is ‘voertuig’, ‘iets dat draagt’;‘tan’ van tantra is rekken. Tantra heefthelemaal niks te maken met seks.Staat er weer zo’n artikel in de Para -visie – ik word echt doodziek van al diemensen die tantra gebruiken om hunseksleven te verbeteren, dat is echtonvoorstelbaar. ‘Tan’ is toon. En hetrekken van de toon houdt dus in hetzoeken in die rek naar: wat is nou mijntoon? Vergelijk het maar met een bas –daarom liet ik aan het begin van deavond dat stukje horen. Wat die bassis -ten in de jazz soms doen is verbijste -rend. Dat is zoeken naar die ene juistetoon… Onvoorstelbaar. Dat deed ikvroeger met een elastiekje, een weck -ring van mijn moeder. Draaide ik opachtenzeventig toeren dit soort platenen dan zat ik met zo’n weckring naastmijn oor – ‘toem-toem-toem’ – mee te

15

swingen. Tot er een keer eentje brak –dat was de juiste toon; toen had ik ookmeteen mijn mantram te pakken. Dushet is ‘de toon rekken, tot hij op hetjuiste trillingsgetal gedragen wordt’.Voel je de connectie van mantra,tantra? Kijk, die dikke rode boeken

daar 5) gaan allemaal over tantra, maarhet woord seks staat daar niet in. Diegaan alleen maar over tantra, mantraen dan yantra. Want als deze twee begrippen als tegen -delen op elkaar inwerken en die juisteharmonie ontstaat dan gaan wij begrij -pen dat wij, zoals wij hier zitten, yantrazijn. En, ik heb dat wel eens opgezochtin een goed woordenboek, daar staat bijyantra dat dat in wezen een kabal lis ti -sche, geometrische uitbeelding van hetverschil van mantra en tantra is. Mees -tal denken wij bij yantra aan zo’n man -

dala-achtige figuur (Shri-yantra) met aldie driehoekjes die in elkaar zitten [zieill. 11]. Ik heb een video-tape waar datmet een computer in drie dimensieswordt neergezet, dat is fantastisch omte zien. Zo zou je het eigenlijk moetenzien. En de symboliek daarvan is: wij

zijn yantra. Op het afgelopenyoga weekend hadden we eenvideotape met eenprogramma dat ooit door deVPRO is uitgezonden over deZwitser Hans Jenny, diegeluid omzette in soortmandala-achtige figuren. Endat werd daar meteen Duits woord‘Klang figuren’ ge -noemd. Dat isyantra, want wijzijn die klank -figuren en diedrie-eenheid, mantra-tantra-yantra zouden we prachtig,praktisch kunnen gebrui kenom onszelf te ervaren alsKlang figur. Een eerste stap, nogmaals, enhet kwam zo toevallig tersprake, is ge woon naar jezelf

luisteren op een bandrecorder. Kijkenof het overeen komt met het idee dat jevan jezelf hebt, want het idee dat je vanjezelf hebt, heeft verbinding met jezelfals yantra. Maar dan zul je je realiserendat je nooit aan dat idee toegeeft en alszodanig naar buiten komt, of je praatvanuit je hoofd. Je bènt het wel maar jeweet het niet and you don’t act accord -ingly. Dat is mooi, hè, ‘accord-ingly’? Sanskriet is wat deze aspecten betrefteen heel zuivere taal gebleven, maardat gebruikt men in het oosten ookniet, want dat is Hindi of Pali. Sans -

16

kriet kun je wel gebruiken maar danmoet je eerst volledig, ik zou haastwillen zeggen, de structuur van jemond spieren aanpassen. Het heeftgeen enkele zin om met een Haags ofAmsterdams of Drents accent Sans -kriet mantrams te gaan zingen. Datheeft geen zin. Wil je dat wel doen, danvergt dat eerst zo’n enorme studie…Dus waarom niet beginnen met ge -woon wat je bent als Klangfigur en dedaarbij behorende stem. En de daarbijbehorende, jou inspirerende poëzie.

Na de pauze begint Hans met eenstukje voor te lezen uit ‘Space-Timeand Beyond’ van Bob Toben.‘The universe is not contained inanything. It contains itself.Each universe path generates ano -ther higher level path, which inturn constructs an indefinite num -ber of higher paths.Since space and time do not exist inthese levels, the “largest” path canalways return and become thepoint where we started the recog -nition.’ 6)Ja, met dit soort simpele plaatjes be -handelt Toben telepathie, psychome -trie, teleportatie, levitatie, healingwith the mind, with the hands, enz.[zie ill. 12 t/m 17]. Heb je wel eens ge -hoord van dat verhaal van Schrödin -ger’s Cat? 7) Ja, een leuk verhaal, dathier ook mee heeft te maken. Er is ookeen boek dat zo heet van Robert AntonWilson. Schrödinger was een onder -zoeker die ook verhalen heeft geschre -ven over de kat en in één daarvan toonthij aan dat als er een kat in een ruimte

17

789:;<=5

18

is, hij er zowel wel is als niet. Nou ja,het komt een beetje overeen met waarwij het over hebben. En dat is dan dewetenschap, dat komt ontzettenddicht bij, waar wij het zopas over had -den, wat in die oude Veda’s tevoor -schijn gebracht wordt…Kijk zo’n plaatje [zie ill. 18 hierboven];daar staat een persoon en je ziet alle -maal energie; en dit hier ervaren wij alseen iden ti ficatie met de vorm, deyantra, maar in wezen zijn wij onder -deel van een stel sel van beweging. Zo -dra wij die iden tifi catie los kunnenlaten, zijn wij overal. Dat wordt op eenhele leuke manier op zo’n plaatje dui -delijk ge maakt.

Onverstaanbare vraag…Ja, daar zit een grote vergissing – ofmisschien is het allemaal wel een voor -opgezet idee – over het wereldbeeld van

Ptolemeus. Wij kennen allemaal hetplaatje van de aarde als centrum endaaromheen die ringetjes. Dat wordtal tijd gebruikt om te laten zien hoe pri -mitief men in die tijd, en met namePtolemeus, het universum zag. Maarmen heeft niet in de gaten dat hij dathelemaal niet zo stoffelijk interpre -teerde als wij geneigd zijn te zeggen.Wij zeggen: dat kan helemaal niet, inons zonnestelsel is de zon het centrumen de planeten gaan er omheen. Maarvoor de mens is hijzelf in eerste in -stantie het centrum en daarna de plekwaarin hij dat zelf geplaatst heeft, waarhij zich ook mee identificeert en dat isde aarde. Dan krijg je de sferen daar om -heen die de namen hebben van plane -ten enz. Dat is een heel ander beeld, datwas helemaal niet zo primi tief. WantPtolemeus was zowel weten schapperals esotericus. Dat wordt dan altijd

19

gebruikt om aan te tonen hoe verkeerdhet wereldbeeld van de antie ken was.‘Ptolemeus’ wordt wel eens vertaaldmet ‘aanbidder’, maar het be tekenteigenlijk eerder een ‘geest verwant’ vanPtah. En Ptah is de eerste uitademingvan het universum, van zichzelf,volgens de Egyptische mys teriën. En opPtah volgt dan de hele trits van Osiris,Isis en Horus en dan Hathor, Kephra enKeph-Ra; het woord ‘kever’ is eensamentrekking van Keph en Ra, enz. Nou, kijk hier heeft hij het over de‘cones of light’, waar wij het centrumvan zijn; eigenlijk is het gewoon eensoort yoga-plaatje, maar dan op eenheel andere manier tevoorschijngebracht [zie ill. 19 op vorige blz.].

Het is echt een heel verhelderend boek.Kijk, hier heb je zo’n simpele uitdruk -king van al die ‘layers’ en dan zie je het

universum [zie ill. 20 hiernaast]. Wijheb ben ons hier geïdentificeerd maaralles wat wij denken ja dat komt daarook, dat zijn wij daar ook. En dan is ditnog een identificatie met de vorm, metde yantra…Nou ja kijk, dat noemt hij dan een ‘self-organising biogravitational field’, eenidee, en dan krijgt dat langzaam vorm,ja en dan zit daar die gestalte en daaridentificeren wij ons dan mee. [zie ill.21 hierboven]. Maar wat ik ermee wilzeggen is dat het hele idee van eenuniversum in drie dimensies, dat wezelf gecreëerd hebben en interpreterenals ruimte-tijd (spanda), wegvalt op hetmoment dat wij dat gaan relativeren,en dan func tioneren wij in een onein -dig aantal dimensies die helemaal geenruimte en ook geen tijd nodig hebben.Want dan valt het hele idee van eenruimtelijk universum, wat we meten

20

bij de gratie van de snelheid van hetlicht, ‘licht jaren’, weg. En dan zou hetheel goed mogelijk zijn, nee, andersgezegd, dan ìs het mogelijk, dan is hetonont koombaar dat het binnenste vande aarde bewoond is, bevolkt, dat daarcul turen bestaan.

Vraag: Waarom vindt er geenvermenging plaats van die culturenmet ons?]Die is er wel, alleen merken wij hetniet omdat wij zo resonantie-doof ge -worden zijn. Want kijk, je kunt hetvergelijken met de werking van eenradio of een televisie. Alle uitzen din -gen spelen hier op dit moment dwarsdoor ons heen af in verschillendefrequenties.En het enige wat we hoeven te doen isdie apparaten zo instellen dat zij degewenste frequenties opvangen en zijzijn dan zo geconstrueerd dat zij dieomzetten in geluid en/of beeld.Terwijl wij hier zitten, vibreren al dieverschillende uitzendingen door deruimte, dwars door ons heen. En daaropberust bijvoorbeeld telepathie.Op hetmoment dat je aan iemand denkt en jedoet dat vrij sterk, stel je je in op defrequentie van die persoon en jouwfrequentie maakt dan een verschil metde frequentie van die persoon, eenverschil dat naar jou terug echoot, ennaar die persoon en dan kan het zijn datdie persoon op dat moment weet dat je‘contact met hem zoekt’ en dan belt hijmisschien, of zoiets. En de chakra’s zijn eigenlijk een soortschaal, net als op de radio, waarbij je jeaf kunt stellen op bepaalde frequenties.Nu is de frequentie waar de meestemensen op afgestemd zijn de sfeer vande aarde, de drie dimensies, de duali -

teit. De meeste mensen verklaren jevoor gek als je gaat vertellen dat eenzandkorrel even levend is als jij. Als zehet al geloven, zeggen ze: waarom ga jenog naar het strand om op al die leven -de zandkorrels te gaan liggen met jezware lijf, enzovoort. Maar langzamer -hand raken wij gevoeliger voor diedingen en dan kun je je afstemmen.Alles speelt zich hier dwars doorheenaf. Vanuit dit principe – en dan heb ik hetnog steeds over het universum in zijndrie-dimensionele zin, in zijn ruimte-tijd-aspect, als spanda – zijn wij duseven zeer hier, als in Tibet, als op Satur -nus, alleen die afstemming kunnen wijniet maken. Maar door de simpeledingetjes waar wij het vanavond overhebben te gaan begrijpen – en dan ‘be -grijpen’ niet in de zin zoals wij altijddachten dat ‘begrijpen’ was – week je jetoch los van die identificatie en danstem je je langzamerhand af; ‘tune in’heet het in het Engels.

Vraag: Als je iemand ziet die ant -woord geeft of die praat met iemanddie ik niet zie of hoor, stem ik danverkeerd af?Je bedoelt iemand waarvan wij zeggen:die is gestoord of zoiets?

Ja, dat zeg ik dan wel eens, ik weetdat nooit zeker… Jawel, kijk volgens de frequentie waar -in wij zitten is hij gestoord en danstoring in de zin, zoals een radiozenderook gestoord kan worden. ‘Mexicaansehond’ heette dat vroeger. Toen ik voorhet eerst jazz hoorde, stemde ik heelzorg vuldig af op de AFN (AmericanForces Network) en dat werd door deRussen steeds gestoord, die waren dus

21

bezig met de AFN te storen. DeAmerikanen zaten in Duitsland en diezender speelde dus erg veel jazz in dietijd. Dan was je net fantastischemuziek aan het horen en dan kwamendie Russen er weer tussen. Dus in diezin ‘storing’… Iemand die dus niet defrequentie van de aarde kan hanteren,er als het ware ‘buiten stapt’, is volgensonze beleving van aardse frequentieeen stoorzender. En die mensen zijnvaak heel lastig, maar het kan heel goedzijn dat die aan het spreken zijn methier dwars doorheen afspelende fre -quenties. Al die astrale wezens die nudoor ons heen krioelen, hebben ookhun C&A, hun Peek en Cloppenburg,die lopen daar ook te winkelen en als jeje zou je afstemmen en je zou ze ver -tellen dat hier dwars doorheen in deWillemstraat 72a, een stelletje idiotenover jullie zit te praten, dan zouden zedenken: die zijn gek! In eerste instantiehebben wij het dan niet eens overfijnere frequenties maar over parallel-universa, die zich hier dwars doorheenmanifesteren. Ik zag laatst de nieuwesterreclame van Dixan; mensen zijnbezig met een laken en dan laten zezien dat Dixan Pearls de zaak echtschoonmaken. En dan stapt zo’n mandwars door het laken heen dan komt iein die structuur, helemaal uitvergrooten dan plukt die daar ook nog grotestukken stof weg, die aan de vezels vastzitten enzovoort. In wezen is het heelleuk; toen ik het zag dacht ik even aanOlivier B. Bommel die ook door eenspiegel stapt en in een totaal andererealiteit terechtkomt.8) En in wezen isdat wat er gebeurt als wij doodgaan; danraakt de ‘geestesspankracht’ zoals datin de Swabhawat heet, het binden deenergieprincipe dat de stoffelijke ato -

men bij elkaar houdt, uitgeput en danlaten wij dat los en dat ontbindtletterlijk – mooi woord, ‘ontbinden’ –en met het fijnstoffelijke lichaamstappen wij door een spiegel en gaangewoon door. Dat heeft helemaal niks te maken metbijna-doodervaringen van tunnels enlicht. Naar mijn gevoel zijn dat, dooreen bepaald ziektebeeld opgebouwde,archetypische ideeën die de hersenenzelf produceren in de vorm van eenmandala en dat soort dingen. Maar westappen gewoon in een nieuwe reali -teit, die wij daar ogenblikkelijk gaancreëren, die precies hetzelfde is als de‘realiteit’ die we hier ervaren, want datis ons programma. Dus je stapt door despiegel en je denkt: waar ben ik? Op hetmoment dat je denkt waar ben ik?,creëer je een voor jou bekend terrein;dan denk je: oh, gewoon de Willem -straat… En net zoals wij hier sommigemensen nodig hebben om ons erop tewijzen: ‘identificeer je niet’, is dat aande andere kant ook. Daar schijnen ookworkshops oerdans te zijn, waar wijelkaar met knuppeltjes te lijf gaan endenken positief bezig te zijn, de wereldte verbeteren.

Dat doet me denken aan een verhaaldat Saswitha een aantal keren vertelde.Er was een man die longkanker had ineen terminaal stadium en die bijSaswitha om wat bijstand kwam.Saswitha zei: ik kom je wel opzoekenaan de andere kant. En toen de mangestorven was, stapte Saswitha door despiegel heen en trof hem aan met alleenmaar een hoofd met armen en benen,gewoon zo’n ‘kop-poteling’ zoals eenkleuter die tekent. Dat was ook heelbegrijpelijk, want als je longkanker

22

hebt rot dat allemaal weg en dan ban jehet uit je bewustzijn; dus die manbouwde zichzelf daar op zonder romp.Saswitha heeft toen zo’n beetje gezegd:wat doe je nou, je hebt het helemaalniet nodig om je romp weg te laten. Hijheeft langzamerhand zijn astrale rompweer opgebouwd. Dat vond ik een heelmooi verhaal; voor mij zou het ookgeen zin hebben om aan de andere kantnog met een ooglap op te gaan lopen.Nee, die laat ik gewoon hier, die wordtbij opbod verkocht!

Michiu Kaku heeft een heel interessantboek geschreven9). Dat is een Japanner,die eigenlijk het werk van Einsteinvoort zet en ik zag op CNN een inter -view met hem. Hij liet ook bepaaldebeelden die hij via de computer hadgeconstrueerd, zien. Hij had het over‘bending back the river of time’. En hijgaf op een heel begrijpelijke manier aandat wij onze ouders of onze grootouderszouden kunnen beletten kinderen tekrijgen. Dat is een fascinerende ge -dachte. Zelfs als je de gedachte nietbegrijpt is het al interessant om ermeebezig te blijven, want door er gewoonmaar mee bezig te blijven en lang -zamerhand de vibratie ervan tot je doorte laten dringen, weekt de identificatiemet de oude patronen al los.

Vraag: komt dan alles in zichzelfterug? Stopt de beweging en is eralleen maar beweeg? Ja, maar beweeg kan alleen maar be -weeg zijn omdat er beweging is, zodatwe vanuit het verschil het ene beweegen het andere beweging kunnen noe -men. Dezelfde gedachte als: ‘niets kanalleen maar niets zijn, omdat er iets iswat het niets niets vindt’.

Opmerking: ik dacht: licht heeft geensnelheid. Wat is dat? Vorig jaar zat ikop het strand met de zon achter me ende wind voor, kijkend naar de golfjesop het strand, en in eerste instantiezie je dat als beweging en dan alsstilstand; die golven gingen nietverder, die waren alleen maar golf…Het is niet voor niets dat beweging,vooral van de zee bijvoorbeeld – maarhetzelfde kan gebeuren in de woestijn –zo’n rust geeft. Rust is het moment datje je identificatie loslaat. En dan kanhet zijn, dat het gevoel ontstaat datalles stil staat, maar dat komt doordatje beweging gewòrden bent.

Ja, die momenten zijn heel waardevol,niet als moment en zelfs niet om hetbeeld te herhalen, maar die momentenzijn essentieel, om het gevoel je eigente maken. Want dan kun je dat momentvan ‘in je verschil zitten’ langzamer -hand naar believen oproepen. Heelvroe ger zei ik wel eens als ik les gaf inde Kosmos: als je verlicht wilt zijn,moet je voortdurend in het gezelschapvan verlichten blijven. Want ja, danhad ik aan een groep een fantastischeles gegeven, natuurlijk (haha) en wistik al: straks gaan ze de trap af en is hetweer gezellig in het theehuis, en dan ishet: kan je die muziek even draaien,kan ik een yogi-theetje krijgen wantdat vind ik zo lekker… En op datmoment is het weg! Die uitspraak hebik ooit gehoord van Timothy Leary endie heb ik me toen heel erg ter hartegenomen. En zelfs op het moment datje met niet-verlichten bent, blíjf in degaten hou den dat het niet-verlichtenzijn. En dan gaat de uitspraak spelen‘wees bedelaar met de bedelaars,koopman met de koop lieden en prins

23

met de prinsen’. Dat kan alleenwanneer je niet geïden ti ficeerd bent.Het gekke is dan kom je in situaties datje van de bakker meer leert dan van mij.Want ik kan je niks leren.

In de nieuwe Bres staat een uitspraakvan Robert Anton Wilson die ik vroe -ger heel vaak gebruikte: ‘meesters be -staan alleen maar bij de gratie vanslaven’. Je kunt zeggen: in dat gevalmoet je mensen die slaaf zijn of welkepositie dan ook hebben, helpen, maardie moet je helemaal niet helpen. Diehebben zelf gekozen om slaaf te zijndoordat zij iemand als meester, alspolitiek leider, als guru of wat dan ookhebben geaccepteerd… Je zou ook kun -nen constateren: die zou een spiegelkunnen zijn. Maar hij is nooit mijnmeester; integendeel, als ik iemand alsspiegel zie ben ik eerder zijn meesterdan hij de mijne.Het begint met het omkeren van hetrollenpatroon. Maar wij zijn er zo opafgericht dat iemand ‘de baas’ is of ‘demeester’; op school heet het ook een‘meester’. Je komt van school af en gaateen new agegroep in en dan is degenedie de groep leidt de meester en maakthij de mooiste stok, de mooiste oer -dans. ‘Guru’ betekent letterlijk ‘zwaar -gewicht’. Dus dat is eigenlijk iemanddie je, als je het een klein beetjesymbolische ziet, alleen maar onderdruk zet. En dan is de kwestie: wat doeje? Accepteer je dat je onder druk gezetwordt of word je op dat moment zelf deguru? Je kunt alleen maar leraar zijn,als je je realiseert altijd leerling te blij -ven. Ik heb best een tijdje gehad, hoor,dat ik dacht leraar te zijn, maar heeldiep van binnen wist ik dat ik nooitleraar zal kunnen zijn als ik niet mijn

leven lang leerling ben. Kijk, ik benjullie leerling op dit moment; ik zit niette beleren of zoiets. Dat zou ik ook nietkunnen. Het enige wat ik kan doen…Nou ja, ik ben door die dinge tjes die ikzo zeg misschien zó vereen zelvigd metalles door middel van het tegendeel alsverschil zien, dat die routine misschieneen spiegel kan zijn. Maar verder heb ikwaarschijnlijk van het hele gezelschapde meeste zwak heden.

Vraag: mijn zoon heeft gedroomd dathij meegenomen werd in een ufo –kun je daar iets over zeggen?Ja, dat is heel actueel, gisteren zag ikeen praatprogramma van CatharineKeijl over ufo’s. Tegenwoordig is hetenorm in, hè, die zogenaamde abduc -tions, ontvoeringen. In Amerika zijn erecht al honderdduizenden die nu naarbuiten komen met hun verhalen overontvoeringen, over implantaten vandingen, over vrouwen die hun kindkwijt raken in zo’n abduction, die datkind later zien, maar ook vrouwen diebevrucht worden in de ufo, hele won -der lijke dingen… En al die beelden zijnhetzelfde, het is al vaker op de Neder -landse televisie geweest; gisteren nog,een vrouw die een ufo waarneemt,ontvoerd wordt, een kind kwijtraakt endan naar het ziekenhuis toe moet waarmen vaststelt dat ze inderdaad viermaanden zwanger was, waar het kindgebleven is weet niemand; het enigewat er moet gebeuren is dat ze ge -curateerd moet worden. In Nederlandis er een speciale psychologe die zulkegevallen behandelt en het is natuurlijkvreselijk ongelooflijk voor een heleboelmensen. Maar op het moment dat je jegaat realiseren… Ik moet je even eenvoorbeeld geven; iets waarmee ik ook

24

veel moeite heb is dat gedoe met dro -men. Als wij dromen dan zijn we ge -woon in een uittreding, zitten we ineen andere dimensie, dan maken wijdingen mee; zakken wij daarna weerterug in de stof dan kunnen wij nooitdiezelfde belevenissen in de astrale,etherische wereld, of hoe je het noe -men wilt, terughalen. Dus op hetmoment dat het fijnstoffelijk lichaamcongruent is met het stoffelijk lichaamzoeken wij het referentiekader af naarbeelden die ongeveer aangeven wat wijhebben meegemaakt maar dan in voorde stof geldende beelden. Dus als je eenuittreding hebt en je komt terug in hetlichaam, kan het zijn dat je denkt: ikdroomde dat ik een vliegreis maakte,want dat is een overeenkomstig beeld.Het kan ook zijn dat je uit de sfeer vande aarde al gebeurtenissen oppikt dienog moeten gebeuren. Dus dat je inder -daad een vliegreis maakt en meemaaktdat zo’n vliegtuig neerstort, misschiengebeurt het pas de volgende maand.Maar het etherische patroon daarvan isal gecreëerd – zogenaamde voorspel len -de dromen. Dus als je je een droomherinnert zijn de beelden inderdaadsym bolisch, maar die hebben veel min -der te maken met een psychisch pro -bleem dan met een belevenis in eenparallel-universum om het zo maareens te zeggen. Mensen die zo’n erva -

ring meemaken in een andere dimensiedie wat de frequentie betreft toch nietzo ver van de onze verwijderd is, daarinderdaad ‘encounters of the tenthkind’ meemaken, met alle gevolgenvan dien en weer terugkomen, kunnenniet anders dan een beeld van eenontvoering uit hun referentiekadertevoorschijn halen en, ja, we hebbenallemaal wel eens Star Trek gezienwaar in wezens ‘op-gebeamd’ worden ofzoiets. Dat is het meest adequate beeldbij een belevenis waar hier eigenlijkgeen referentiekader voor bestaat.Nog even een tussenstap om het begrij -pelijk te maken… Mevrouw Blavatskynoemt de maan een astraal hemel -lichaam; dat vinden wij natuurlijk heelraar, want wij zíen de maan, maar inwezen is de maan die wij zien destoffelijke kant van het astrale hemel -lichaam waar wij in laatste instantievandaan kwamen voordat wij de aardegingen bewonen. Wat wij waarnemenals maan is een zwaar astraal hemel -lichaam – met ‘zwaar’ bedoel ik echtwat gewicht betreft. Wij zijn er tòchgeweest, en men heeft brokken maan -steen meegenomen, dus de stoffelijkeen de astrale frequentie zijn helemaalniet zo scherp van elkaar gescheidenals wij denken. Dat is ook mijn groteprobleem met het zogenaamde ‘chan -nelen’ tegenwoordig, en met allerlei

25

new agetoestanden, waarbij gezegdwordt: stel je maar open. Ik ben er veelmeer voor om te zeggen: maak je dicht;als je dat bewust kunt, kun je je ookopenstellen, dan heb je tenminste dekeuze voor welk energieniveau je jeopen stelt. Daarom kan men ook dematerie niet traceren waaruit die im -plan taten bestaan.Ik wil helemaal geen verklaring geven,maar dit zou een mogelijkheid kunnenzijn om die wonderlijke gebeurtenissenvan echt honderdduizenden mensendie daar nu openlijk over vertellen,voor je eigen inzicht te gebruiken; wantook dat hebben wij als moge lijk heid,vanuit het verschil dat wij zijn,gecreëerd en dan is het maar de vraag:wat doen wij hier met dat bewegendeverschil? Zetten wij het dualistischneer en zeggen wij: ik geloof in ufo’s, ofis het een mogelijkheid om je spiritueleinzicht te scherpen? Want waarom zouin een andere dimensie een verplaat -sing nodig zijn! Dat is de grote denk -fout die men altijd gemaakt heeft ennog steeds maakt in al die boeken diede laatste tijd herdrukt worden; dat zijnboeken uit de dertiger, veertiger jarendie een new agekaftje krijgen: astraalreizen, out of the body-experience,enzovoort. Veel boeken worden nu meteen mooi kleurig kaftje opnieuwuitgebracht – waar ik niets op tegenheb, maar astraal reizen verondersteltdrie dimensies waarbij je dus van hiernaar daar gaat. Terwijl het werkelijkeproces is om door middel van ‘a cone oflight’, ‘the cone of consciousness’ opeen ander aspect richten, vanuit het -zelfde punt, dat een bewegend verschilis.

Noten

1) zie Unideberichten 25.

2) zie Unideberichten 38.

3) Under Milkwood – Dylan Thomas(hoorspel, 1957; vertaald door HugoClaus).

4) ‘Energie’ (veerkracht, arbeidsvermo -gen) fr. énergie < me. lat. energia < gr.energeia (werkzaamheid, het hande -len, de zich openbarende kracht); vanen (in) – ergen (werk), daarmee idg.verwant. (Uit: Etymologisch Woor -denboek, uitg. Van Dale Lexicografie,Utrecht/Antwerpen 1989).

5) Arthur Avalon (Sir John Woodroffe),uitg. Ganesh & Co, Madras: Prin ciplesof Tantra, The Serpent Power, Shaktiand Shakta, The Great Liberation, TheGarland of Letters.

6) Space-Time and beyond: toward an explanation of theunexplainable – Bob Toben; Fred Wolf;Jack Sarfatti, New York: Dutton 1975isbn 0-525-47399-8.

7) Schrödinger’s Cat i, ii en iii – RobertAnton Wilson, uitg. Pocket Books,New York 1979/81.

8) Marten Toonder – Ollie B. Bommelen Tom Poes in het land OM.

9) Hyperruimte – Michio Kaku (zieUnideberichten 38)

26