“၀ိေမာကၡ အြန္လိုင္းဓမၼဂ်ာနယ္”...

“ ဝေမာကၡ ” အြနလငးဓမၼဂာနယ 1

“ဝမတရသ စာစဥ” မ တာ၀နယ တငဆကျဖန႔ေဝသည။ တနဖး - (အခမ)

အမတစဥ - ၂၊ အတြ - ၁။ (ဒဇငဘာလ ၃၀၊ ၂၀၁၂။)



“သဗၺဒါန ဓမၼဒါန ဇနာတ။”

ႏႈတခြနးဆက ပနၾကားလႊာ

ဓမၼမတေဆြမားအားလး မဂၤလာပါခငဗာ…။

“ဝေမာကၡ” အြနလငးဓမၼဂာနယ အမတစဥ (၂) စာေစာငက စစဥတငဆကလကပါတယ။

ယခတစပတစာေစာငမာေတာ က႑သစအခ ႔ထပေပါငးထညထားျပး ပါ၀ငတက႑တငးမာလညး အေၾကာငးအရာမားက

ျဖညထညေပးထားပါတယ။

ဂာနယထမာေဖာျပပါရတ အခကအလကမား အားလးနးပါးဟာ Facebook ႏင တျခားအငတာနကစာမကႏာမားမ

ဓမၼဒါနျဖန႔ျဖးေရးသားေနၾကတ ပဂၢလမားရ ႔ အသပညာပငး ဆငရာ၊ အႏပညာဆငရာ ပငဆငမႈမား (Intellectual Properties) သာ

ျဖစျပး ၄ငးတ႔က မမတ႔ ဂာနယမ ထပဆငေ၀မျခငးသာျဖစပါတယ။

သ႔ျဖစပါ၍ ဤဂာနယႏငတကြ ဂာနယပါအေၾကာငးအရာမားအားလးက ဓမၼဒါနျဖန႔ျဖးျခငးကစၥမတစပါး မမတ႔၏ ပဂၢလက

အကးစးပြားအတြက မလပငရငပဂၢလမား၏ ခြငျပခကက မေတာငးခပ အသးမျပၾကပါရန ေမတာရပခပနၾကားအပပါတယခငဗာ။

အြနလငးကေန ဂာနယက တကရကဖတရႈခငတယ ဆရငေတာ Facebook စာမကႏာ https://www.facebook.com/pages/The-

Vimokkha/457828154264364 မာ တကရကဖတရႈလ႔ ရႏငပါတယ။ တကယလ႔ စာဖငက ေဒါငးလဒလပျပး

သမးထားခငတယဆရငေတာ http://www.mediafire.com/?lm6ytbtdbgwge မာ ကယဖတခငတ ဂာနယအမတစဥက ရာျပး

ေဒါငးလဒလပထားလ႔ရႏငပါေၾကာငး သတငးေကာငးပါးလကပါတယခငဗာ။

၀ေမာကၡဂာနယ - စစဥသမား

[email protected]

https://www.facebook.com/vimuttisukha.bliss



rmwdum ပါဠေတာ ျမနမာျပန

၅ ေစတနာသည က

Pali To English Translation

၆ Holy One

တရားေဒသနာ (Dhamma Talks)

၁၅ Five Ways Of Performing Dāna Part (1) ……Venerable Shwe Oo Min Sayardaw

၂၂ တဏာႏငက …… မးကတဆရာေတာၾကး

သေတာေကာငးအဆးအမ မတသားနာယ

၇ ဗဒၶအဘဓမၼာအရ တစေန႔တာလပငနးမား ….. မငးကြနးဆရာေတာၾကး

၁၃ လတ႔၌ မတြယတာသ ….. သေျပကနဆရာေတာၾကး

၁၄ ျမတဗဒၶရ႕ ပရဟတ ျမတဗဒၶရ႕ အတဟတ ….. ဓမၼအလငး

၁၆ သတေပးတရားစာစမား ….. သစၥာေရႊစညဆရာေတာ

၂၁ မမကယ မမ ပၾကညညေအာင ..... ေမတာရငဆရာေတာ

ဘာသာေရးသတငး

၁၂ Akagi Myanmar Tera (ဓမၼရပသာ) ဖြငလစျခငး

၂၁ စကၤာပ မးကတရပသာ ႏစသစကးတရားပြ

၂၆ Project Rebirth

၃၄ ဗဒၶဘာသာလငယယဥေကးမႈ(တနဂၤေႏြအပတစဥ)သငတနး

၃၄ ယဥေကးလမၼာ ကေလးတရားပြ (စေနအပတစဥ)



ဓမၼရသေဆာငးပါး

၉ The Anxiety Of The Long-Distance Meditator …… Jeff Warren

၂၇ ထမငးစားဖ႔ အခနရတယမဟတလား …... အႏႈငးမစာတေပစမား

၂၈ အႏႈငးမ အျဖညခ ယေသာဓရာ (၂) ..…… အရငပညာသာမ

၃၂ Love And Hate …….. Dr. Daw Thynn Thynn

ဓမၼကဗာ

၁၇ တရားဂဏဆက ….. စကေလ

၂၄ ခရးသည ….. ေမတာစရယ

၂၉ ဧရာ၀တ ….. အကစ အငန ဂအငကာ

၃၅ Entwined …….Moe Hein

အေမးအေျဖက႑

၁၈ ျမငမရေတာငန႔စၾကာ၀ဠာအေၾကာငး …….အရငေကာမလ ဆနနေနမငး

Food For Thought

၃၆ Final Analysis



ေစတနာသည က

‘’ေစတနာဟ၊ ဘကၡေဝ၊ ကမၼ ဝဒါမ၊

ေစတယတြာ ကမၼ ကေရာတ

ကာေယန ဝါစာယ မနသာ’’

(အ၊ န၊ ၆။၆၃၊ ကထာ၊ ၅၃၉)။



ဘကၡေဝ ခစသား ခစသမးတ႔၊ ေစတန ေစတနာက၊

ကမၼ ကဟ၍၊ အဟ ငါဘရားသည၊ ဝဒါမ မန႔ဆေတာမ၏။

ေစတယတြာ ေစတနာနင ေစေဆာ၍၊ ဝါ လႈ႕ေဆာ၍၊

ကာေယန ကယျဖငျဖစေစ၊ ဝါစာယ ႏႈတျဖငျဖစေစ၊ မနသာ စတျဖငျဖစေစ၊

ကမၼ အမႈက၊ ကေရာတ ျပလပရာ၏။ ။

Credit To: https://www.facebook.com/shwetundr

“The one who has passed beyond both pleasure & pain, who is cooled, un-obsessed,

un-surpassed, a hero who has overcome this world, him I call a Holy One.”

- The Buddha

Credit To: https://www.facebook.com/BuddhismPathToPeace



ဗဒၶအဘဓမၼာအရ တစေန႔တာလပငနးမား

ဒါယကာတ႔ တစေန႔လး အလပလပတာ ဘယနစမးလပသလ ေမးရင “ဃရာဝါေသာ ဗဟကေစၥာ” ဆတအတငး အလပကစၥသပမားတယ

လ႔ ေျဖလမမယ။ ျမတစြာဘရားရ အျမငမာေတာ ေျခာကမ းပရတယ။

(၁)မကစျဖင အဆငးမးစ ရပါရက ၾကညတအလပ။

(၂)နားျဖငအသမးစ သဒၵါရက နားေထာငတအလပ။

(၃)နာေခါငးျဖင အန႔မးစ ဂႏၶာရက နမးရတအလပ။

(၄)လာျဖင အရသာမ းစ ရသာရက စားေသာကတအလပ။

(၅)ကယျဖင အၾကမးအန အပအေအး အေပာအမာ အေတြ႕မးစ ေဖာ႒ဗၺာရက ေတြ႕ထတအလပ။

(၆)စတျဖင ရပနာမမးစ ဓမၼာရက ၾကေတြးသတအလပမား…ျဖစပါတယ။

ပညတအရ လပငနးမားေနပ

အဘဓမၼာ မကစျဖငၾကညရင ဒေျခာကမးပ ရတယ။ အမားႀကး ျဖစေနတာက ပညတအေနန႔ မားေနတာ။ မားရတင မဟတေသးဘး၊ အဒ

ပညတအေပၚမာ တ႔တေတြက အမားေျပာေသးတယ။



ျမငျခငးကစၥ၌ တဏာ၊ မာန၊ ဒ႒စြပ

ဥပမာ မကစန႔ အဆငးကျမငတအခါ ငါမကစန႔ ျမငတယလ႔ဆရာတြင ငါမကစမာ ငါဥစၥာဆတ (တဏာ) စြပါတယ။ အဆငးဆတ (ရပါရ)

ကလညး ပဂၢလ (ဒ႒) အစြပါတယ။ ငါျမငတယဆေတာ (စကၡဝညာဏ) မာ (မာန) စြပါတယ။

အဘဓမၼာသေဘာန႔ ၾကညရင စကၡပသာဒ ေခၚတ မကစအၾကညျဖင ေမာငျဖေခၚတ ရပါရက အာရျပၿပး စကၡဝညာဏစတ ျဖစတာပါဘ။

ျမငမႈကစၥမာ ပရမတ ဉာဏန႔ ၾကညရင စကၡပသာဒေခၚတ မကစအၾကညျဖင အဆငးမးစ ရပါရကျမငတယလ႔

ေျပာရတယ။ျမငတယဆတာ စကၡဝညာဏစတက ေခၚတယ။

ၾကားျခငးကစၥ၌ တဏာ၊ မာန၊ ဒ႒စြပ

ထ႔အတပ ၾကားျခငးကစၥတြငလညး ငါနားျဖင ေမာငျဖရ အသက ၾကားတယလ႔ ေျပာေတာ နားအၾကညက ငါဥစၥာလ႔ (တဏာ) န႔

သြားစြတယ။ (သဒၵါရ) ဆတ ေမာငျဖရအသကလညး ပဂၢလ (ဒ႒) န႔ စြတယ။ ၾကားတေသာတ ဝညာဏကလညး (မာန) န႔

စြလကျပနတယ။

တဏာ၊ မာန၊ ဒ႒တ႔က တဒဂၤပယပ

(အနစၥ) လ႔ရႈလကရင ငါဆတ (မာန)က တဒဂၤပယပါတယ။ (ဒကၡ)က ရႈလကရင ငါဥစၥာဆတ (တဏာ)က တစႀကမ ပယလကပါတယ။

(အနတ) လ႔ရႈလကရင (ဒ႒) က တစႀကမပယပါတယ။

တဒဂၤ ပယအားႀကးလာေတာမ ခပၾကာၾကာ ဝကၡမ႓နပဟာနန႔ ပယနငတယ။ ဝကၡမ႓နပဟာနဆတာ (သမာဓ) န႔ပယတာ။ (ဥပစာရ သမာဓ)

ေလာကေရာကရင တဏာ၊ မာန၊ ဒ႒က ဝကၡမ႓နပဟာနန႔ ပယနငၿပ။

ဥပစာရသမာဓမ အထကတကလ႔ မဂသမာဓ ဖလသမာဓေခၚတ႔ (အပၸနာသမာဓ) ေရာကသြားရင (သမေစၧဒပဟာန) ျဖင တဏာ၊ မာန၊

ဒ႒က အျမစျပတေအာင ပယနငတယ။

ဒါေၾကာင တဒဂၤပယနညးက စရမယ။ (ခဏက သမာဓ)။

တဒဂၤပဟာနန႔ ႀကးစားမ ဒတယ ဝကၡမ႓နပဟာနဆတ (ဥပစာရသမာဓ) ေရာကမယ။

ေနာကဆကႀကးစားမ သမေစၧဒပဟာနျဖင ပယနငတ အရယာမဂတညးဟေသာ (အပၸနာသမာဓ) ျဖစမယ။ ။

တပဋကဓရ မငးကြနးဆရာေတာဘရားႀကး၏

ေဟာစဥတရားေတာမား (ပထမတြ)မ ေကာကႏႈတ ပေဇာပါသည။ ။

Credit To: https://www.facebook.com/shwetundr



The Anxiety Of The Long-Distance Meditator

JEFF WARREN

“You want to cultivate the crackling intensity of the ninja,” Daniel Ingram told me. Ingram made a living as an emergency doctor, but his real passion was teaching advanced meditation. It was day one of a 30-day solitary retreat, and this was my first meditation instruction. We were sitting in Ingram’s straw bale guesthouse, a squat round building next to the main house at the end of a long country road in rural Alabama. Behind the house a thick forest buzzed with insect life.

Ingram stood and began to walk, arms outstretched and eyes shock-widened, as though his entire body was communing with the humid air, which it probably was. “Feel the weirdness and wonder of everything.” He took a step in slow motion. “Notice the moving, the physicality, the contact with the ground, the air on your skin, your joints balancing, the planning of the next step, the room shifting around you.” He made strange guttural clicks as he moved, like the bionic man. “It’s the same when you sit — notice every detail of the sensation of breathing in the abdomen, as fast as you can, as many frames a second as possible. If you notice everything from the moment you wake to the moment you sleep, there will come a time when

everything congeals into a single 360-degree fluxing field of awareness.” He opened his hands and clapped them together so forcefully that I started in my seat. “At this point you’ll get stream entry. That’s how it works.”

“Stream entry,” is a Buddhist term for initial enlightenment — a shift in perspective where the practitioners’ mind flips inside-out and for a split-second recognizes its own inseparability from the rest of the natural world. Everything is different after this; there has been, in Ingram’s language, a “breach in continuity.” Meditators reported dramatic reductions in personal suffering, although more mature commentators also discussed a commensurate increase in heartbreak and vulnerability. For better or for worse, they have now entered the undulating stream of true spiritual practice.

I wanted stream entry. Seven years ago I started meditating because I was in agony. I had nothing ostensibly wrong with me — I was healthy, I had friends and romance and interesting work. The problem was in my mind. I felt trapped behind a spinning barrier of rumination. I couldn’t connect — not in a real way, not in an intimate reassuring way. It had gotten so bad that I could hardly look people in the eye, convinced they could see the shadows of my anxieties and my alienation flickering behind my gaze. It made me desperate — panicked — as though I were strapped to a bomb I could neither explain nor get rid of.

I tried everything to fill the hole: sex, drugs, exercise, creative expression, psychotherapy, even, for a few grim weeks, ADD medication. Nothing worked. I made a living writing about the mind — mostly the science — but I had read enough Eastern philosophy to recognize that my condition was probably spiritual in origin. The meditators and practitioners who delved deep into the mind all reported the same thing: each anxiety is descended from the original anxiety of separation, the perceived gap between self and world, a gap that could apparently be closed. This wasn’t a religious fantasy. It was an empirical observation, one that in today’s culture of information-sharing and transparency, more and more practitioners were speaking openly about.



I began attending week-long meditation retreats in different traditions and as I did things began to shift. For long periods of time I felt calmer and more expansive, but also more sensitive, more tender. Yet always the alienation and the anxiety returned.

Then I came across a book by Ingram, already an underground classic in some Buddhist circles. Published in 2008, “Mastering the Core Teachings of the Buddha” is a lurid first-person account of what is known as the Buddhist “progress of insight” — a map of sequential contemplative shifts that unfolds when practitioners adhere rigorously to a single technique. Hard working meditators, Ingram writes, can “attain” to stream entry in two or three months of hard practice, an accomplishment that should cleave a large chunk of suffering from their lives.

It’s an audacious claim — most Western Buddhist teachers are far more restrained. And yet it’s a claim an increasing number of practitioners are corroborating in articles and podcasts and online forums. Ingram himself professes to be living proof. He signs the book “The Arahat Daniel M. Ingram” — a Buddhist term for a fully enlightened being.

The only way to know for sure was to see for myself. I knew that Ingram had hosted a single meditator at his home the past couple of summers. I contacted him and he agreed. The retreat would be entirely self-policed, based on a rigorous Burmese monastic schedule: up at 4:30 a.m., to bed at 10:30 p.m. Alternately sit for an hour, and then walk for an hour. Thirty minutes for breakfast, an hour for lunch, no dinner. No writing, no reading, no leaving the house except for a lunchtime shower. Eighteen hours of practice a day. I would get out of it what I put into it. Ingram would check in on me every other day.

The first days were a struggle, my mind unruly and distracted. Half my walking sessions degenerated into me crawling around on my hands and knees looking for tics in the floorboards. Sitting, my attention would drift to the groan of the metal roof, or I’d find myself reviewing, again and again, my microwave lunch options. They were stacked in the freezer — 3 piles of 10 — arranged by preference and cuisine type.Kashi all-natural Mayan Harvest Bake, Amy’s Light and Lean Spinach Lasagna. I pondered the apparent advances in microwave food technology.

Outside the window I watched the trees move in the breeze, and looked forward to my short lunchtime walks, when I got to move in the open air. Sometimes I exchanged a silent nod with Ingram’s wife Carol, an artist who worked in a studio next to the main house. I questioned my decision then. It seemed perverse that, seeking connection, I had placed myself in such isolation. At night in my little cubby-hole bed I thought about my friends and family at home. The days passed very slowly.

Then one afternoon perhaps a week into the retreat I realized that, actually, things were fine. Better than fine. I felt as though I had atomic vision. My attention was zingy; electric.I noticed everything — bap, bap, bap — flickers of intention before each movement, a vibrating topography of tensions and fluctuations under my belly skin, even my own keenly observant self. Such a good � otice. I noticed my ambition, my self-satisfaction, my disappointment that there was no one around to brag to about my progress (“You wouldn’t believe how hard I can look at that tree”).

This was a well-known progress of insight stage — the machine-like acceleration of mental noticing. Nothing can escape my highly-calibrated attentional precision, I thought, still walking in circles, although rather briskly and dispassionately now, like that liquid cyborg thing from “Terminator 2.”

Ingram was encouraging but also somewhat ambivalent. He seemed to have some reservations. I soon found out why: the next day everything fell apart. My mind jangled like a live wire — old fears and insecurities, the heartbreak of an unhappy love affair — images and judgments tortured me for hours and then for days on end. I dreaded the meditation now — it was like sticking my attention into an electrical socket.

My schedule collapsed. I couldn’t sit, and the prospect of walking around the room pretending to be a wonder-struck bionic ninja was agonizing and ridiculous. Instead, feeling guilty, I went for long walks in the 100-degree heat, accompanied by the sinister hum of cicadas. People went on retreats for months — years even —- yet the thought of being confined for three more weeks terrified me. There was a Greyhound station in Huntsville, a 20-mile hike. Filled with self-loathing, I decided to leave the next day at dawn, before Ingram could convince me otherwise.



I plugged in the guesthouse phone and called a friend, looking for comfort. Ingram happened to make his visit then; as he entered I quickly put down the phone. He arched an eyebrow. “If you’re gonna blow the retreat, we have free long distance up at the house.”

It turned out that this too was part of the process. It was on the map: fearfulness, dejection, the desire for deliverance. “Dark Night” in the popular meditative vernacular. Ingram was reassuring. “It’s normal. Once the insight machine starts it eventually boomerangs back and starts to work on your core issues. You can’t stop the machine. This is progress.”

Was I doing the technique correctly? Was I deluding myself with magical thinking? I remembered a technique for dealing with anxiety taught to me by the Buddhist teacher Shinzen Young — “divide and conquer,” he called it. One by one, I teased my fears into their constituent parts — the body feeling, the imagery, the inner talk. If the full sensory gestalt was overwhelming, each piece on its own was manageable. I found a friendliness in my attention. ‘Just like listening to an old friend repeat that same old story at a dinner party,’ I told myself. ‘No need to get uptight.’

More long days passed and I persevered. Eventually on about day twelve, a strong equilibrium overtook me. This too was on the map — “knowledge of equanimity.” Everything was clean and undramatic. I could sit for hours now, my heartbeat slowed way down. Concentration was easy, almost unnecessary. There was only the world, the view from the window, my own breath so silky smooth and consoling in in its ordinariness. I stared at my face in the bathroom mirror, shining now like a newborn’s. Nothing needed to be any different than it was.

Ingram was excited. “You’re on the verge of stream entry,” he said. “The danger is you’ll get complacent. This is the equanimity trap. Keep noticing — notice the way everything changes, the slight tension in things, the way each sensation is devoid of any “thing” called a self. Notice and let go.”

How do you notice and let go? A low-level anxiety returned. Occasionally I felt as though I were sliding into a kind of inversion, but as soon as I did my journalist mind seized on the moment with nerdy analytic curiosity. My equanimity ebbed.

I began experimenting with different techniques: wondrous states of absorption, mantras that echoed choir-like in my mind, paradoxical “nondual” cognitive reframing exercises. I pretended these would help but I knew I was only distracting myself, avoiding a piece of work I couldn’t quite identify.

Days passed and I lost all sense of progress. I became stressed, obsessed; instead of meditating I dug out my meditation books and guiltily read them in the corner of the room, pouring over the maps, looking for clues, trying to organize my vacillating experience. At this point Ingram was checking in almost every day. I engaged him relentlessly in intellectual discussions, recording each talk. He indulged me, but it was clear he was losing faith in my abilities as a meditator. “You think too much,” he said, “you’re more interested in writing about your experiences than having them. If you don’t stop strategizing you’ll blow this opportunity.”

But I couldn’t let go. I wanted to problem-solve my own liberation and the more I did the further away it got. I cycled up and down more wildly than ever, one moment beatifically clear, the next confused. In this way, my retreat ended.

I was both relived and shamed. I knew I had not had the strength or the faith to see things through, but I also wasn’t sure what I might have done differently. Ingram was sympathetic but distant. He too was disappointed — he had wanted to show me what the world was like from his perspective. I realized then that Ingram too was lonely. Even in his enlightenment.

Before I went on retreat I asked another Buddhist teacher — a friend of Ingram’s named Hokai Sobol — how he would describe the stages of contemplative development. He paused for a long time, because unlike Ingram, he didn’t think that progress was quite so linear or predictable. When he finally answered he said he had noticed 3 flavors. The first flavor, he said, is bitter — the bitterness of effort, of beginning to recognize the depth of the contraction and the alienation and the subsequent struggle to address it. If you are sincere, he said, then you are rewarded with a second flavor: a sweetness. The sweetness of surrender, of opening. A new tenderness. This is what most spiritual practitioners crave, and it is delicious when we find it.



But ultimately, even this doesn’t last. The final flavor, he said, is bittersweet. It is marked by a recognition that both effort and surrender are ways of re-tracing the basic illusion, the first that there is a self that need to get somewhere, the second that there is some “other” to surrender to. True devotion, he said, is not having faith in something or someone. It is a vehicle of questioning, and in that questioning our consolations are impossible to sustain.

It has been five months since my retreat ended. I keep meditating. My anxiety has lessened, although I don’t know how long this will last. I stay curious, certain only that things will keep changing.

Credit To: http://opinionator.blogs.nytimes.com/2012/12/17/the-anxiety-of-the-long-distance-meditator/?smid=go-share



လတ႔၌ မတြယတာသ

လအမား၌ မဘ ခငတြယလြနးသ၊ ေဆြမး ခငတြယလြနးသမားကား မဘေဆြမ းမားႏင မခြမခြာႏင၍ တရပတေကးသ႔ ပညာေရး၊ စးပြားေရး၊ ၾကးပြားေရးအတြက မခြါမထြကႏငလင ဆတယတဖ႔ရာသာျဖစ၏။ တးတကဖ႔မျဖစ။ ရဟနးမား၌လညး လဒကာ ဒကာမမားအေပၚ တြယတာျခငးသည အကးယတေၾကာငး၊ မတးတက မၾကးပြားႏငေၾကာငးပငျဖစသည။ ပစၥညး၌ မကေမာတြယတာေသာ ရဟနးသည ဒကာ ဒကာမမား၌ တြယတာတတ၏။ မေလာေသာလတ႔ႏင ေရာေႏာျခငးျဖင ေရာေႏာဆကဆတတ၏။ လကပေဆြးလင မမပါ ေရာေႏာပေဆြးျခငး၊ လက ၀မးသာေသာအခါ မမပါ ၀မးသာျခငး၊ ဒကာခမးသာလင မမပါခမးသာ၍ ဒကာဆငးရလင မမပါဆငးရျခငး၊ လ႔ကစၥတ႔၌ မမက ေၾကာငၾကစကျခငးမ းတညး။ ထ႔ေၾကာင လမငးႏငတစြာ အျမအသစ အာဂႏ ( = ဧညသည) သဖြယ ျဖစ၍ ကယလညးခြာ၊ စတလညးခြာ၍ အမသား အမသ လမားသ႔ ခဥးကပရမညအေၾကာငး ဘရားဆးမေတာမ၏။ လ သည ေကာငးကင၌သြားသညရေသာ မညသႏငမ ေပါငးသငးျခငးမျပ ၊ မညသ႔ကမ တြယတာျခငး၊ ခစခငျခငးမျပ။ ထသ႔မျပျခငးေၾကာင လအမားက မခစမျမတႏးသညဟ မရ။ ထ႔အတ သငတ႔လညး လ ႏငတစြာ လအမားခစျမတႏးမႈ ခယလက လအမားသ႔ ခဥးကပၾကေလဟ မန႔ဆလရငးျဖစသည။ ဧညသညဟသည အမရငက ေကၽြးလငစား၍ အမရငတ႔ႏင ေပါငးသငးမႈ၊ သတ႔၏ ကစၥေတြ ရြကေဆာငမႈမျပပ ထြကခြာသြားသကသ႔ အမစဥလည၍ ဒကာ ဒကာမတ႔က လလငခယျပး သတ႔ႏင ေပါငးသငးဆကဆမႈမျပပ သတ႔ကစၥေတြက ေၾကာငၾကမစက မေဆာငရြကပ ထြကခြာၾက ဟ မန႔ဆလရငးျဖစသည။ “ရဟနးတ႔…ဘယလရဟနးမးသည လဒကာ ဒကာမမားသ႔ ကပေရာကျခငးငာ ထကသနညး” ဟ ေမးေတာမေသာအခါ “အရငျမတဘရားသာ ေဟာေတာမပါ” ဟ ရဟနးမား ေလာက၏။ ထအခါ ဘရားရငက လကေတာက ေကာငးကင၌ လႈပျပေတာမ၏။ ဤလကသည ေကာငးကင၌ မျငမကပ မတြယသကသ႔ အၾကငရဟနးသည လဒကာ ဒကာမမားသ႔ ခဥးကပေသာ ထလတ႔၌ မျငမတြယပ “ပစၥညးလသမားလညး ရၾကပါေစ၊ ေကာငးမႈလသမားကလညး ဒါနေကာငးမႈ ျပႏငၾကပါေစ” ဟ သေဘာထား၏။ မမရရျခငးေၾကာင ၀မးသာသလ သတကာရသညကလညး ၀မးေျမာကတတ၏။ ထရဟနးမ းသာ ဒကာ ဒကာမသ႔ ခဥးကပထကေၾကာငး မန႔ေတာမျပးလင ကပသည ထကသ႔ ရဟနးမ းျဖစ၍ ကပကသ႔ ကငၾကရမညအေၾကာငးက နဒါန၀ဂၢ ကပသယတ (၄၀၂)၌ ေဟာေတာမခသည။ ဒကာ ဒကာမတ႔၌ မကေမာတြယတာတတေသာ ရဟနးကား တရား၌ ေၾကာငၾကစကမညမဟတ၊ ပစၥညးကသာ အေလးျပေနတတ၏။ ထ႔ေၾကာင ထသ႔မျဖစရန ေမတာေရ ႔သြား အကငမားတြင ဤအမးတ႔၌ မတြယတာသအျဖစကလညး အကငတစခအျဖစျဖင ညႊနၾကားေတာမခသည။ ေမတာသတေတာလာ “ကေလသြ နႏဂေဒၶါ” ပါဠေတာအား အဓပၸါယဖြငဆခက သေျပကနဆရာေတာဘရားၾကး အရင၀ါေသ႒ာဘ၀သ “ပရတၾကး နယသစ” စာအပ (စာမကႏာ - ၃၄၇၊ ၃၄၈) Credit To: https://www.facebook.com/vimuttisukha.bliss



ျမတဗဒၶရ႕ ပရဟတ ျမတဗဒၶရ႕ အတဟတ

ကေလသာမဖကဘ အမားအကးသန႕သန႕လပတာသည ပရဟတ …

ကေလသာမဖကဘ မမအကးျဖစေစတာသည အတဟတ …

ကေလသာဖကၿပး အမားအကးပလပလပ ကယအကးပလပလပ လပတာမနသမ တကယပရဟတမဟတပါဘး .. ေနာက

တကယအတဟတလညး မျဖစပါဘး …

ကေလသာပါၿပး ပရဟတ လပတာဟာ အျပငပနးကေတာ သာဓေခၚခငစရာေပါ … ငါးစာက ငါးမားခတတပၿပး ေကၽြးတဒါနလေပါ ..

ငါးမားခတက မျမငတလကပ သာဓေခၚလမမယေနာ …

ကေလသာဖကလာရင လပသမ ျဖစသမဟာ သမဒယ ဒကၡသာဟတတယ … ဆငးရ႕ျဖစေၾကာငးန႔ ဆငးရပျဖစပါလမမယ …

ကေလသာမဖကဘ လပတာမနသမဟာ အမားအကးရညေပမယ ကယအကးျဖစေစပါတယ … ကယအကးရညေပမယ

အမားအကးပါပါတယ … ကၽြကး ေရပါသလပေပါ …

အမားအကးပ ရညရြယရညရြယ ကယအကးပ ရညရြယရညရြယ ကေလသာအတတႏငဆးမပါဘ လပဖ႔အေရးၾကးပါတယ …

ရဟႏ ာမျဖစသေရြ႕ေတာ အခနတငး ကေလသာအလးစကငးၿပးေတာ အတပရလပဖ႔ မျဖစႏငပါဘး … ဒလ မျဖစႏငတာက

သတာကလညး အနတဥာဏပါပ … ဒါေပမယ ကေလသာမပါဘ လပခြင ေျပာခြင ၾကးစားခြငလညး ရျပနပါေသးတယ … ဒါမလညး

ဆငးရၿငမးရာက ဆကဥးတညသြားမာေပါ …

အဓကက ကေလသာမပါဖ႔ လရငးပါပ … ဥာဏပါၿပးလပတတ ေျပာတတ ၾကတတဖ႔ အဓကပါပ … ဥာဏပါရင လပသမဟာ အားလး

အားလးၿငမးခမးပါလမမယ … ခမးသာပါလမမယ … ျမတဗဒၶရ႕ အလခငဆး ပရဟတ အတဟတ အဓပၸါယျဖစပါလမမယ …

ကေလဖယရငး လပသမလငး အတပရျဖစသတညး …ကေလတြယရငး လပသမထငး အတပရ မျဖစသတညး …

အားလး ခမးေျမပါေစ ….

ေမတာျဖင

ဓမၼအလငး (၂၄-၁၂-၁၂)

Credit To: https://www.facebook.com/zeronature



Five Ways Of Performing Dāna Part (1) By Venerable Shwe Oo Min Sayardaw

In our Buddhists’ way of life, we are familiar with Kusala. We all know that Kusala brings forth harmlessness and blamelessness. We achieve mental and physical happiness through Kusala. We know that Kusala brings forth the happiness of wealth and prosperity, the fulfillment of one’s wants and needs. The noble ones, the virtuous ones praised those who had not forgotten Kusala Dhamma. The noble ones explained that Kusala Dhamma would bring forth all those benefits not only in this present life, but also in many future lives, these benefits enabling them to the practice of Dāna, Sīla, Bhāvanā, leading them further towards MaggaBliss, Phala Bliss and finally the Nibbāna Bliss. The noble ones earnestly admired the owner of these Kusalas, declaring that only these worthy people would know and only these worthy people could manage to accumulate these profitable Kusalas which would give forth all the advantages.

Today, that kind of worthy people are gathered here. The reason for this gathering is to offer Dāna, which can be done only at certain time of the year. The fruition coming out of Dāna Kusala is wealth. The offering is to be done with Sakkacca Gārava(respectfully, with due honor, reverence towards). Because you hold the great respect and courtesy towards Buddha, Dhamma, Sangha, because your act of donation is done with respect and courtesy, the results generated from those Kusalas are much more advantageous than that of some people. Some people even when in the process of donation, do so with careless flippancy, do not wish to do things themselves. Because they were not so courteous, the results achieved are not as advantageous; the others did in turn not treat them with courtesy. Sometimes, even though you are the master of the house, you have not much authority, not much influence in your household. Those who had offered Dāna with courtesy are able to exert authority and their words are obeyed respectfully in their households. Any Dāna brings forth wealth. In spite of that, sometimes the rich man may not have much influence over his family, but



his wife; having donated with much courtesy holds authority in the family. Therefore we can see that due to our courteousness in our Dāna, we have one advantage of being well respected by lay people and monks alike. This is Sakkacca Dāna.

The second type of Dāna is called Saddhā Dāna. One believes that, due to his meritorious actions (Kusala), he will have (1) harmlessness, (2) bodily as well as mental well-being, (3) fulfillment of wealth and Sukha in his future lives, (4) in turn leading towards the accomplishment of Magga, Phala and Nibbāna. Because he believes, his mind is very clear and joyous. He believes in the Buddha, he believes in the Dhamma, he believes in the Sangha. Sometimes, some people believe much more than the triple gems, don’t they? They believe in all sorts of deities, psychics, and seers, thinking of accumulating more merit. Do you think they will have much more advantages because they believe and worship in so much more? Communists also asked that why their belief in their leader Stalin could not be considered in the category of Saddhā. It seems like their belief in Kuan-Yin has to be included in the types of Dāna, is it? Anyway, the true Saddhā as defined by our Buddha is to have belief in the triple gems, the existence of Kamma, and the effects of Kamma. When a person donates with true Saddhā, as he was donating with right belief and with a clear and joyous mind, in addition to his reaping the result called wealth, he will have one more advantage than the others will. When it is time for hisKusala to come into fruition, he will not only be rich; he will have very fine appearance (beauty). Because he has donated with clear belief and joyousness.

(To be continued…)

Credit To: www.vimuttisukha.com



“တရားဂဏ ဆက”

ႏစေထာင ေျခာကရာ ------- ႏစေတြၾကာ က ဆရာ တစဆ ---------------- ဤ ဇမၼ တြင ဥးထပ တငလ --------------- ရငမ ေလးစား မဟာ လသား ၏ ------------- တရား အႏစ အေမြ စစက ------------------ ခနရစ ေသခာ အကၡရာ တင ----------------- ထ ကငစဥ က ေတြ ျမင သပြား -------------- ဤ လသားတ တရား ဂဏဆက ------------။ တရားဂဏ ဆက ------------ တစရ ရကတြင ဥပါဒ-ဒ ဘင ----------------- စတမာ ထငေသာ ဘ၀င လညးက ------------- ဥဒယဗၺယ စကစက ကလင ----------- ရြနးပ ပတ ဂြမးဆ ထ သ -------------- သႏၵ႒ေကာ သကေသ ေျပာလာ --------- သေဘာ ဘာ၀ ဖတလ မေစ ---------------- မဘ မတေဆြ အသေခၤ သ -------------- ရေစ လ၏ ေခၚျပ ၾကညေစ ------------ဧဟ ပက မမရ သလ ---------------- ကယကယ အမတ စတန ကပေစ -----------အျငမးဓါတ ၏ ၾသပေနယက-------------သာဓက ဂဏ ျဖစၾကကန ရ-------------ျမတဗဒၶ ၏ သားလ သမၼး စစ --------လရယ ျဖစျပန စဠပနသ ---------------။

စဠပန တ --------------- ထေရ သ ဆက စတရငကက ေသာ ----- သကေရာက ပညာ စတတည ပါ၍ -----------ဆကမာ ေနာကထပ တရားဂဏ ျမတ --------- တစခါ ထပ ေစ ျမတ သာ၀က ------------ ဥာဏ မာျပ၏ အကာလ ေကာ ---------- ဗဒၶ ေဟာကင လကေတြ သငထ ------- ပစၥတ ေ၀ဒတေဗၺာ ၀ညဟ ကငသ သရ -------------- သကေသ ျပမည ဒ႒ တစဖန ---------------- လကကန ဂဏဆက ။ လကကန ဂဏဆက -------- တစရ ရကဆး ဆတသဥး ဒ႒ ------------- ၀စ ကစၥာ ပါယသတပါ ေသာ ----------သငညာ အဆး ပညာ ဖးျပ ---------------- မရး ဘ၀ လျဖစရ ကး ---------------။ (တရားဂဏေတာသည၊ တရားကငသထသ လကေတြ ယခ ဆကေရာကေစ ရမည၊) (စကေလ - ၂၀၀၄) Credit To: https://www.facebook.com/YeNaungKhatTar



ကယကမယၾကညလ႔ ဘာမမျဖစဘ ေအးေဆးေနေနတာက ဥးဇငး ကမၻာပကေတာမယဆတာ ဟတလား၊ ဥးဇငးအေနန႔ ဘယလထငလ။ ယလားဆၿပး ခဏခဏ Messges ေတြ လာလာေနတာေၾကာင ဥးဇငးေျဖဆေပးထားၿပးသားျဖစတ ျမငမရေတာငန႔စၾကာ၀ဠာအေၾကာငးက မဖတရေသးလ႔ ေမးေမး ေနၾကတသေတြအတြက ထပမတငေပးလကပါတယ။ ကမၻာေျမႀကးဟာ ထထညအားျဖင ယဇနာေပါငး (၂)သနး(၄)ေသာငး ရပါတယ။အထကတစ၀ကမာ ေျမသားျဖစၿပး ေအာကတစ၀ကမာ ေကာကသားျဖစတယ။ ေျမႀကးေအာကမာ ယဇနာ(၄)သနး(၈)ေသာငးထေသာ ေရျပငေရခတးႀကးရတယ။ ေျမအထထက ႏစဆႀကးမားတ ေရျပငေရခတး ႀကးက ေျမျပငက ေျမာကထားျခငး ျဖစတယ။ တဖန ထေရျပငေရခတးႀကးက ယဇနာ(၉)သနး(၆)ေသာငးရတ ေလျပငႀကးက ေအာကမကေအာင ပငေျမာက တကခက ေပးေနတယ။ အဒေလျပငႀကးေအာကမာမ အဆးအပငးအျခားမရတ ေကာငးကငႀကး တညရပါတယ။ ထေကာငးကငၾကးအတြငးတြငမးကလပ အျပညရေနတယ။ ထေအာကတြငမ ငရၾကးရစထပ အစဥအတငး တညရေနပါတယ။ (၁)ယဇနာဟာ (၈)မငအနညးဆး ရပါတယ။ ဒါကေတာ ကမၻာေျမေအာကပငး တညေနပပါ။ စၾကာ၀ဠာ တစခဟသတမတတ ကမၻာေျမႀကးရ႕အကယအ၀နးမာ ယဇနာ ေပါငး (၃)သနး၊ (၆)သနး၊ (၁)ေသာငး၊ (၃၅၀၀) ရတယ။ ကမၻာေျမ၀နးႀကးက ေကာကေတာငႀကးမားက ၀ငး၀နး ရစပတၿပး တတငးခတထားၾကတယ။ ကမၻာေျမႀကးရ႕အတြငးမာ သမဒၵရာ ေရျပငႀကးရတယ။ ထသမဒၵရာရ႕အနကဟာ ယဇနာေပါငး

(၈)ေသာငး (၄)ေထာငရတယ။ ေရျပငအထကမာလညး ယဇနာေပါငး(၈)ေသာငး(၄)ေထာင၊ ေရတြငးမာလညး ယဇနာေပါငး (၈)ေသာငး(၄)ေထာငရတယ။ အဒေရျပင အထကန႔ေရတြငး ႏစခေပါငး (၁)သနး(၆)ေသာငး(၈) ေထာငဟာ ျမငမရေတာင အျမငလညး အဒေလာကအတတမ႔ ျမငမရေတာင တညရေနပါ တယ။ အဒေတာ သမဒၵရာရ႕ေရျပင၊ ေရတြငး၊ ေရအနက စစေပါငးဟာ ယဇနာ(၂)သနး၊(၅)ေသာငး၊ (၂)ေထာငရပါတယ။ သမဒၵရာရ႕အလယတညတညမာရတ ျမငမရေတာငကေတာ အထကေရျပင တာ၀တႎသာနတျပညအထ ယဇနာရစေသာငးေလး ေထာငရသကသ႔ သမဒၵရာအတြငး၌လညး ရစေသာငးေလးေထာင အျမင ရပါတယ။ ထသမဒၵရာရ႕ ပတ၀နးကငတြင သဒါေခၚတ ျမစတစချခားၿပး ျမငမရေတာငရ႕ ေအာကတစ၀ကေလာကနမတ ယဂႏၶရေတာင ရပါတယ။ အဒလန႔ သဒါျမစတစခတစချခားကာ ေတာငစဥ(၇)ထပ ျမငမရေတာငက ၀ငးရေနၾကပါတယ။ ထျမငမရေတာငန႔ ေတာငစဥ (၇)ထပတ႔ရ႕ ေလးမကႏာေရလယေခါငးတြင ကၽြနးႀကးကၽြနး ငယမား ရေနၾကပါတယ။ အဒကၽြနးမားတြင လစတသတ၀ါမား ေနထငၾကတာေၾကာင အေရ႕ဘကတြငရတကၽြနးက အေရ႕ကၽြနး၊ အေနာကဘကက အေနာကကၽြနး၊ ေျမာကဘကက ေျမာကကၽြနး၊ ေတာငဘကက ေတာငကၽြနးလ႔ သတမတေခၚေ၀ၚၾကေလတယ။ ယဂႏၶရေတာငထပမာ စတမဟာရာဇနတျပညတညရေနၿပး ျမငမရေတာငထပမာ တာ၀တႎသာနတျပည တညရေနပါတယ။ ဒနတျပည(၂)ခဟာ ေျမျပငန႔ဆကစပေနလ႔ ေျမျပငရ႕အျမငဆး ျဖစတ ေတာငေတြေပၚမာ တညရေနတာပါ။ ကနတနတျပည၊



ျဗဟၼာျပညေတြကေတာ ေကာငကငေပၚမာ တညရေနၾကပါတယ။ ေကာငးကငအလႊာအထပထပတြင ကနတနတျပညမားဟာ တစ ထပႏငတစထပ ယဇနာအကြာအေ၀း ေလးေသာငး ႏစေထာငစ အကြာျဖင တညရေနၾကတယ။ ျမငးမရေတာင၏အထက ယဇနာ ငါးသနး ငါးသနးရစေထာငေ၀းေသာအရပတြင ျဗဟၼာဘမား ရၾကပါတယ။ ဒါကေတာ စၾကာ၀ဠာတစခရ႕ကမၻာေျမတညေနပပါ။ စၾကာ၀ဠာ တစခအတြငးမာ ေနတစခ လတစခ ရၾကပါတယ။ ေနန႔လတ႔ဟာ ယဂႏၶရေတာငန႔အမ ေကာငကငမာ လကယာရစ လညပတေနၾကေပတယ။ ျဖစေဖာျဖစဖက ပကေဖာပကဖက စၾကာ၀ဠာေတြဟာ ၾကမးျပငေပၚ ဆနေတြစခထားသလ စၾကာ၀ဠာေတာငေတြ ေခြရစပတေနၾကပါတယ။ ဒစၾကာ၀ဠာလ တညရေနၾကေသးတ ကနတစၾကာ၀ဠာေပါငး ေျမာကမားစြာ မေရတြကႏငေအာင ရပါေသးတယ။ ဒါေၾကာင ျမတဗဒၶက စၾကာ၀ဠာအနႏ-ေရတြကလ႔ေတာင မရႏငေအာင မားစြာရတယလ႔ မန႔ခတာပါ။ တစခါ ေလာကဓာတအေနန႔ ထပရငးျပရမယဆရင ျဖစတ-တညတ-ပကတျဖင အတတျဖစ အတတတည အတတပကၾကတ စၾကာ၀ဠာေပါငး ကေဋတစသနးက မဟာေလာကဓါတ တစခလ႔ေခၚပါတယ။ အဒမဟာေလာကဓါတႀကးက တစေသာငး အပစတစခစ ထပခြလကရင အဒထကမ တစေသာငး အပစတစခက မဇၥမေလာကဓါတဟေခၚပါတယ။ မဇၥမေလာကဓါတက စဠေလာကဓါတလ႔ေခၚတ စၾကာ၀ဠာ တစေသာငးန႔ ဖြ႕စညးထားပါတယ။ အဒတစေသာငးထက တစခတနလႈပရင တြဖကျဖစတ အျခားစၾကာ၀ဠာ ကးေထာင ကးရာကးဆယကးခကလညး လကၿပးေတာ တနလႈပပါတယ။ ဥးဇငးတ႔ရ႕ ဘရားအေလာငးေတာ သေမဓာရငရေသဟာ ဒပကၤရာဘရားရငအထမ နယတဗာဒတခ ယၿပးေတာ ဘရားျဖစဖ႔အတြက ငါဘာေတြက လပရမာပါလလ႔ စဥးစားပါတယ။ ဘရားျဖစဖ႔အတြက ပါရမဆယပါးက ျဖညကငရမယလ႔ မမဘာသာ သျမငတအခါမာ ဥးဇငးတ႔ရ႕ စၾကာ၀ဠာဟာ အးထနးစကကသ႔ တနလႈပခပါတယ။ အဒအခါမာ ဥးဇငးတ႔ရ႕ စၾကာ၀ဠာန႔ တြဘကျဖစတ စၾကာ၀ဠာ ကးေထာငကးရာကးဆယကးခကပါ ဥးဇငးတ႔ရ႕ စၾကာ၀ဠာန႔အတ လကၿပးေတာ တနလႈပခပါတယ။ ဒါက မဇၥမေလာကဓါတတစခလး တနလႈပတယလ႔ ေခၚပါတယ။ ဒအေၾကာငးက ဗဒၶ၀ငပါဠေတာမာ ေတြ႕ရပါတယ။ အဒမဇၥမေလာကဓါတရ႕ အလယဗဟတညတညမာ စၾကာ၀ဠာ တစခရပါတယ။ အဒစၾကာ၀ဠာထမာ အေရ႕ကၽြနး အေနာကကၽြနး ေတာငကၽြနး ေျမာကကၽြနးဆၿပးေတာ ကၽြနးႀကးေလးကၽြနး ရပါ တယ။ အဒကၽြနးႀကးေလးကၽြနးထက ေတာငကၽြနးမာ မဇၥမေဒသ အရပဆတာရပါတယ။ အဒ မဇၥမအရပေဒသမာပ သဗၺညဘရား ရငမား၊ ပေစၥကဗဒၶါဘရားရငမား ပြငၾကၿပး ကနကၽြနး(၃)ကၽြနးမာ

မပြငၾကေပ။ အခ ဥးဇငးတ႔ေနထငတ စၾကာ၀ဠာအျပင ကနတစၾကာ၀ဠာမားမာလညး ဥးဇငးတ႔ေနထငတ စၾကာ၀ဠာလ သးဆယတစဘေတြ ရၾကပါတယ။ ဒါေပမ အဒစၾကာ၀ဠာေတြမာ ဘရားရငမား၊ လအရယာမားမရၾကဘ စၾကာ၀ေတးမငးႏင နတ ျဗဟၼာအရယာမားသာ ရၾကပါတယ၊၊ အဒေတာ မဟာေလာကဓါတႀကးထက သဗၺညဘရားရင ပြငေတာမ တ စၾကာ၀ဠာတစခက ဖယထားလကရင အျခားစၾကာ၀ဠာေပါငး ကေဋကးေသာငး ကးေထာင ကးရာ ကးဆယ ကးကေဋေသာ စၾကာ၀ဠာတငးမာ သးဆယတစဘရတယ။ ဘရားရငမား၊ လအရယာမား၊ ရဟနးအရယာမား မရ။ နတအရယာ၊ ျဗဟၼာ အရယာန႔ စၾကာ၀ေတးမငးမားသာ ရၾကတယ။ နတအရယာ၊ ျဗဟၼာအရယာရေနၿပးေတာ ဘာျဖစလ႔ လအရယာ၊ ရဟနးအရယာ မရရတာလလ႔ ေမးစရာျဖစလာပါတယ။ လအရယာ၊ ရဟနး အရယာမရတာက သတ႔ဆမာ သဗၺညဘရားရငမား မပြငၾကလ႔ပါ။ ပေစၥကဗဒၶါမား မရၾကတာကေတာ ပေစၥကဗဒၶါမားဟာ သာသနာပ မားျဖစၾကေသာလညး ထးတမးစဥလာအားျဖင သဗၺညဘရား မပြငတ စၾကာ၀ဠာမားမာ ပေစၥကဗဒၶါမားလညး မပြငၾကလ႔ မရၾကတာပါ။ အရယာ နတေတြျဗဟၼာေတြဟာ သတ႔ရ႕ တနခးဣဒၶပါဒမားႏင ဘရားပြငတ စၾကာ၀ဠာမာ တရားနာလာၾကပါတယ။ ၿပးေတာ အရယာျဖစၾကပါတယ။ ဗဒၶစာေပကမးဂန အႏ႔အျပားမာ ဘရားရငရ႕ တရားပြေတြမာ စၾကာ၀ဠာတကတစေသာငးက နတျဗဟၼာေတြ တရားနာလာၾကတယဆတာက ေတြ႔ရႏငပါတယ။ ဒါကၾကညရင အျခားစၾကာ၀ဠာက လေတြလညး ဘရားမပြငေပမယ ကၽြတတနး၀ငႏငၾကပါတယ။ သတ႔စၾကာ၀ဠာမာ စၾကာ၀ေတးမငး ရတယ။ သက တရားသျဖင ဆးမအပခပမယ။ လေတြဟာ စၾကာ၀ေတးမငးရ႕ အဆးအမက လကနာၿပးေတာ သလေတြထနးသမးၾကမယ။ ဒါေနေတြျပၾကမယ။ သမထေတြ ပြားမားၾကမယ။ ၿပးေတာ နတျပည ျဗဟၼာျပညေတြက ေရာကမယ။ အဒနတေတြ ျဗဟၼာေတြဟာ ဘရားရငရရာက လာၿပးေတာ တရားနာၾကမယ။ ကၽြတတနး၀ငၾကတယ။ ဒသေဘာပါပ။ အထကမာေျပာခတ အေၾကာငးတရားေတြက ေထာကရႈ႕ၿပးေတာ အျခားေသာစၾကာ၀ဠာမားမာလညး လသားမား ဧကနရၾကတယလ႔ မတရပါမယ။ ရတနသတေတာ ခႏၵသတေတာ ေမာရသတေတာ ဓဇဂသတေတာ အာဋာနာရယသတေတာမားရ႕ အာဏာေတာဟာ စၾကၤာ၀ဠာေပါငး ကေဋတစသနးန႔ ဖြ႔စညးထားတ မဟာေလာက ဓါတႀကး တစခလးက ပ႕ႏ႔တညတပါတယ။ အထကမာ ေျပာခတ မဟာေလာကဓာတလမး မဟာေလာကဓါတေတြ အမားႀကးပ ရပါတယ။ အဒ အကနလးေသာ မဟာေလာကဓါတေတြကေတာ အနႏေလာကဓါတလ႔ ေခၚဆပါတယ။ ဒါကေတာ စၾကာ၀ဠာ အေၾကာငးက ပရငးေအာင ရငးျပတာပါ။



ျမတဗဒၶတာဝတႎသာက ၾကြခေတာတအခါတနးက ရတနာစႀကမာ ေျခတစဖဝါးခ ၿပး လကယာေျခေတာ လမးေတာမကာ ယဂႏၶေတာင ထပမာ တစဖဝါး ခေတာမၿပးေနာက ျမငမရေတာငထပက တစဖဝါးခေတာမတယလ႔ ဆၾကပါတယ။ တနခးေတာန႔သြားလ႔ စစေပါငး ႏစလမး၊သးဖဝါးန႔ ၾကြခေတာမခတာပါ။ ကမၻာတစခပကတအခါ ေျမ၊ မး၊ ေလ၊ ေရစတ ဓာတႀကးေလးပါးတစမ းမ းန႔ ပကပါတယ။ ထသ႔ကမၻာပကတအခါ သးဆယတစဘတြင ကသလေကာငးမႈအရငးခရတ သမားဟာ ကမၻာပကကာလတြင ဒတယစာနဘစတ ျဗဟၼဘမားမာ ေျပာငးေရြ႕ေနၾကရသလ မေကာငးမႈ အရငးခတသမားဟာ အ၀စငရတြငေနျပး ကမၻာတတငးလ႔ေခၚတ မေမာငပတဖးေနသည ေခာကနကႀကးမားတြင ေျပာငးေရြ႕ကာ ဒကၡခၾကရတယ။ ယခလ ကယေျပာလတ ဘေလာကမားကေတြးၾကညရင သသရာရ႕ ေၾကာကမကဖြယက သျမငလာပါလမမယ။ ဘ၀မ းစက လခငေနသမ ကာလပတလး ဘ၀သသရာတြင ကငလည ေနၾကရကာ ဒကၡပငလယ ဆကေရာကေနဥးမညမ႔ ေၾကာကမက ဖြယရာ သသရာမ အျမနဆးလြတေအာင ဒါန၊ သလ၊ ဘာ၀နာမားက အသကရငစဥ ဘ၀ေကာငးေလးမာ မားမားျပလပေပးဖ႔ လအပတယဆတာ အားလးသၾကလမမယ ထငပါတယ။ တကယေတာ ျမငမရေတာငဟာ အဆမတနႀကးမားၿပး ႏ႔ညတာ ေၾကာင သာမနလေတြရ႕ မကစန႔ျဖစေစ၊ သာမာနလေတြ လပထားတ အရာ၀တန႔ျဖစေစ ျမငဖ႔ရန ခယဥးလပါတယ။ ဒါဟာလညး သဘာ၀ကပါတယ။ ဘာျဖစလ႔လဆေတာ ငါးကပ ေလာကေပးရငရတ အရာ၀တန႔ တစသနးေလာကေပးမျမငရမ အရာက ျမငခငပါတယ။ ျမငမျဖစပါလမမယလ႔ အတငးေအာ ေနရငလညး ေအာတလသာ အရးျဖစမာပါ။ ခလညး ျမငမရ ေတာငဟာ အလြနအငမတနႀကး မားၿပး ႏ႔ညလတအတြကေၾကာင အဒအရာ၀တကျမငႏငတ ဒဗၺစကၡအဘညာဥရသေတြသာ ျမငႏင တာပါ။ မမတ႔က တကယျမငခငတယဆရငေတာ ငါးကပတန ကသလေကာငးမႈ၊ လးလ၀ရယေလးန႔ ျမငခငတယေအာမေနဘ တစသနးေလာကေပးမရတ ဒဗၺစကၡအဘညာဥရေအာင ႀကးစားၾကညရမာပါ။ ဒါေၾကာငလညး လယတဆရာေတာႀကးက ႏငငျခားသား တစေယာကက မငတ႔ ေလးငါးေျခာကသနးေပးရတ မနဘလးန႔ ေတာင အေ၀းႀကးမာရတ အရာေတြကျမငရေသးရင ေလးသေခ ၤန႔ ကမၻာတစသနး ပါရမမားစြာက ပငပနးချဖညကငမရတ သဗၺညတဉာဏက မငတ႔ မနဘးလးေတြထက အဆေပါငးမားစြာ အစြမးထကရမာေပါ။ မငတ႔ မနဘးလးန႔ၾကညလ႔မရတ အရာက မရဘးဆၿပး ေလာကေျပာလ႔မရဘးေလ။ မငတ႔မနဘးလးက ဒတစဘ၀စာရငးရင ရတယ။ သဗၺညတဉာဏက ေလးသေခ ၤန႔ ကမၻာတစသနးေတာင ရငးခရတာ။ အဒါေၾကာင မငတ႔ မနဘးလး ထက သာတယဆတာ မငယရမယလ႔ ႏငငျခားသားတစေယာကက

ေျပာလကတအခါ ႏငငျခားသားလညး ေခါငးမငခ ၿပး အရႈးေပးခရ ပါသတ။ ဒထကမက ျမငမရေတာငန႔ စၾကာ၀ဠာအေၾကာငးက ပမျပညစစြာ သရခငပါက ပထမဥးဆး ဝသဒၶ (၁၊ ၁၉၉) http://tipitakamyanmar2.blogspot.com/2011/08/blog-post_7312.htmlမာ ေလာက၀ဒအဖြငကျပထားတ အခနး (၁၃၅) ကေန စဖတၾကညလကပါ။ ဒတယအေနန႔ မဟာဂႏၶာရဆရာေတာ ႀကးရ႕ ရတနာဂဏရညစာအပထက ေလာက၀ဒအေၾကာငးက ဖတၾကညပါ။ တတယအေနန႔ကေတာ တညေတာဆရာေတာႀကးရ႕ အေမးအေျဖမား အမတစဥ(၂)က ဖတပါ။ စတတအေနန႔ကေတာ ဓမၼာစရယ လႊမးေအာငေရးထားတ ဤစၾကာ၀ဠာစာအပက ၀ယဖတပါ။ အဒစာအပဟာ အငတာနကမာ ၀ယရမညစာအပ ျဖစေနသျဖင ဥးဇငးလညး ၀ယဖတမရလ႔ ေသခာျပညစပါမပါေတာ မသရေသးပါ။ သ႔ေသာ အငတာနကကေန ၀ယႏငမညလမား၊ ျမနမာျပညကလမား ၀ယယဖတၾကညလင ျမငမရေတာင အေၾကာငးက ျပညစစြာ သရပါလမမယ။ စာအပမာတကာမာေတာ အျပညစေရးထားတယလ႔ ေၾကညာထားတာ ေတြ႕ရပါတယ။ မတခက--ျမငမရေတာငန႔စၾကာ၀ဠာအေၾကာငးမားက မယၾကည သမားလညး အမားႀကးရႏငပါတယ။ ဘာျဖစလ႔လဆေတာ လကေတြ႕မျမငရလ႔ဆၿပး ေျပာၾကမာပါ။ လကေတြ႕မျမငရဘ ယၾကညခရတာေတြ အမားႀကးရတယဆတာကေတာ မေမၾကပါန႔။ ဥပမာ-ကယရ႕မဘႏစပါးျဖစတယဆတာ ကယတငမျမငခရဘ ယၾကညသငတ အခကအလကေတြေၾကာင ယၾကညေနၾကတယ ဆတာ အားလးအသပင ျဖစပါလမမယ။ ဒါေၾကာင လကေတြ႕ျမငမ ယၾကညမယဆရင ကယအေဖအေမေခၚေနတသကေတာင ကယ ျဖစလာဖ႔ ေသြးသားေပါငးစပသေတြ ဟတမဟတဆတာ ကယတင မျမငရလ႔ မယၾကညဘ ေနရပါလမမယ။ စၾကာ၀ဠာကမၻာ အေၾကာငးအရာမားက ခဏခဏ အေမးခရလ႔ စာဖတပရသတမား သရေစရနအကးငါ ဥးဇငးေနရာစမ ရာေဖြဖတရႈ႕ၿပး ေရးသား တငျပလကျခငးျဖစတာေၾကာင ဥးဇငးထကပမကာ ဗဟသတ ျပညစသ စာဖတပရတမားအေနျဖင အမားေတြ႕ပါကလညး အမနျပငေပးၾကဖ႔ ေမတာရပခလကပါတယ။ စာဖတသအားလး ဗဟသတၾကြယ၀ကာ မမဘာသာက ပမေလလာယၾကညၿပး သကာလ ပမေလလာလကစားႏငၿပးလင ဒါန၊ သလ၊ ဘာ၀နာမား ကလညး ေန႔စဥမျပတျပလပၿပး ပနးတငကလငျမနစြာ ေရာကၾက ပါေစလ႔ ဆႏၵျပဆေတာငးေပးေနလက……။ အရငေကာမလ(ခ)ဆနနေနမငး [email protected] http://www.sanninaymin.com/ ကလဘၿမ႕၊ သရလကၤာႏငင။



Credit To: https://www.facebook.com/uaww.darta



တဏာ ႏင က

ခငဗားတ႔ကယမာ ႐ပနာမ ႏစမးပရတယ။ ထငေနတာက႐ပတရား၊နာေနတာကနာမ။ ေယာကားရယမနးမရယလ႔ဆၾကတာက သမတသစၥာနယမာ ပညတအားျဖငမနတယ။ ဥပမာ - ျမစဟဘကကမးက ေလန႔ ကးသြားမယဆရင၊ ေလေၾကာငလ ဟဘကကမးကေရာကတယဆရမယ၊ လေၾကာငလ ဟဘကကမးကေရာကတယ ဆရမယ။ တစခႏငတစခ အမျပေနတာပ။ “အေၾကာငးန႔အကးပ”ရတယ။ ႐ပေၾကာငလညး နာမျဖစတယ။ နာမေၾကာငလညး ႐ပျဖစေပၚလာရတယလ႔ မတပါ။ ဒခႏၶာမာရတ ႐ပနာမဟာ ခငဗားတ႔ ျပခတ “က” ၏ အစြမးေၾကာငျဖစရတယ။

ကရသေ႐ြ႕ ဒ႐ပနာမအစဥဟာ ျပတမသြားဘး။ ေသရငဘာမ မျဖစဘးဆတ အယဟာ ဥေစၧဒဒ႒ အယပ။ ဒါ မားတအယပ။ ကသလအကသလကေတြေၾကာင ႐ပနာမ အစဥေတြ အဆကမျပတ ျဖစေနရတယ။ က၊ က၏အကးေပးဆတာရတယ။ ကတ႔၏ အက းေပးတရားဟာ ဥာဏန႔ မနးဆၿပး သႏငတယ။ အေၾကာငးတရားတငးမာ အကးတရားရတာခညးပ။ အတတ ပစၥပၸန အနာဂတဆတ ကာလသးပါးရေနတာပဟာ။ ကာလသးပါးရေနေတာ အတတဘ၀လရရမယ၊ ယခလကရဘ၀လရရမယ။ ေနာငအနာဂတဘ၀လရရမာေပါ။



လေတြဟာ အတတဘ၀က အေၾကာငးတရားအမးမးေၾကာင ယခဘ၀မာ အကငအမးမး၊ ႐ပရညအမးမး၊ စတေနသေဘာထားအမးမး၊ ပညာမာလညး ထးခၽြနမႈ၊ မထးခၽြနမႈအမးမး၊ ဆငးရခမးသာအမးမး ကြျပားျခားနားေနၾကတာေပါ။ ဒလကြျပားမႈေတြဟာ ရာသဥတန႔ ပတ၀နးကင အေတြ႕အႀက ႀကးစားမႈအေပၚမာ အနညးအပါးေတာတညတယ။ ဒါေပမယ ခငဗားတ႔ျပခတ “ေစတနာကက ပဓာနပ”။ သက စမတာ။ ဒေတာ အခ ဘ၀ သးပါး ဆကစပပက ရငးျပမယ။ ★လြနခတ အတတဘ၀၊ ယခေရာကဆ ပစၥပၸနဘ၀၊ ေနာကလာမယ အနာဂတဘ၀လ႔ ဘ၀သးပါးက တနးၿပးေတာမတထားပါ။ ဘာေၾကာငမား ဒဘ၀သးပါးဟာ တခန႔တခ ဆကမေအာင ဆပစပေနပါသလ၊ ဒဘ၀ေတြက ဆကမေအာငလပတ လကသညကရာၾကစ႔။ အပခပသမားဟာ အထညစက႐၊ ယကနးစငတ႔ကထြကလာတ အ၀တအထညေတြက ခငဗားတ႔ကယန႔ အကျဖစေအာင ဆကစပခပလပေပးလ႔ ခငဗားတ႔ရ႕ လခညအကႌေတြျဖစလာရတာ၊ ★ ★ဒေတာ သမဒယသစၥာဆတ တဏာေလာဘဟာ ဒအပခပသမားလပ ဒကၡသစၥာ=ဘ၀ေတြက ဆကစပေပးေနတယ။ တစဘ၀ၿပး တစဘ၀ မျပတရေအာင ဆကေပးေနတယ။ အတတဘ၀က စေတၿပးသညႏင တၿပငနက ယခေရာကဆ ပစၥပၸနဘ၀က ဆကေပးတယ။ ဒ ပစၥပၸနဘ၀က ေသၾကရဦးမယ။ ေသရင ပစၥပၸနဘ၀ စတစတကေလးန႔ အနာဂတဘ၀ ပဋသေႏၶစတကေလးက ဆကေပးဦးမယ။ ဒေတာ “တဏာေလာဘ” မေသေ႐ြ႕ေတာ ဘ၀=ဒကၡ အဆကမျပတေတာပါဘး။ ★ ဒေတာ “တဏာေလာဘ”ဟာ အတတဘ၀န႔ ပစၥပၸနဘ၀၊ ၿပးေတာ ပစၥပၸနဘ၀န႔ အနာဂတဘ၀ေတြ အဆကမျပတေအာင ဆကေပးေနတာပ။ ဒ တဏာေလာဘ မေသသေ႐ြ႕ေတာ၊ “စတၿပးပဋသေႏၶ၊ ပဋသေႏၶၿပးစတ” ဆကစပေပးေနမာပ။ တစသသရာလး မငးတ႔ငါတ႔က ဒကၡအားလးန႔ ဆကစပေပးေနတာဟာ ဒ “တဏာေလာဘ”ပ။ ဒ တဏာေလာဘက အေသမသတႏငသေ႐ြ႕ ကာလပတလး ဘယေတာမ ဒကၡဆက ျပတေတာမာ မဟတဘးလ႔မတပါ။ ခငဗားတ႔ကေတာ ဒ ဘဘ၀က ကသလကကဆကသလလ ထငခငထငေနမယ။ ကသလကေပမယ ဒတဏာမရရင ဒကသလကဟာ နဗၺာနပ႔တယ။ သက ဘ၀ေတြဆကေပးေနလ႔ နဗၺာနမေရာကတာ။ ကသလကဟာ

တဏာရ႕လကေအာကချဖစတအတြက လစတန႔ နတပဋသေႏၶဆကေပးလကတာပ။စတန႔ပဋသေႏၶ အဆကမျပတရေအာင ဆကေပးတ လကသညရငးကေတာ ဒ “တဏာေလာဘ”ပ။ ခငဗားတ႔က သာမညဥာဏေလးန႔ၾကညေတာ ေၾသာ …..ကေကာငးလ႔ လ႔ျပညေရာကလာတယ။ ကေကာငးလ႔ နတျပညေရာကလာတယလ႔ ထငၾကမယ၊ ဒကေတြဟာ ဘယလေကာငးေကာငး၊ တဏာေသရင အေဟာသကျဖစသြားရတယ။ အကးမေပးႏငေတာဘး။ ဘရားျဖစခါးနး ေ၀ႏရာမငးႀကးဟာ ဒါနကသလကေတြ အမားႀကးျပလပခတယ။ ဘရားအျဖစသ႔ေရာကေတာ သ႔ရ႕ဒါနကသလကေတြဟာ ကနၿပလ႔မဆႏငဘး။ တဏာရတ ပဂၢလသာဆရင အက းေပးလ႔ မကနႏငဘး။ သ႔ေသာ ေဗာဓပငန႔ေရႊပလငမာ၀ပနာအလပက လပလကတအတြက တဏာေလာဘက ေသသြားေတာ ဘရားပရနဗၺာနစၿပးရင ဘယဘ၀မ မဆကေတာဘး။ ဒါ တဏာကနလ႔မဆကတာ။ “က”ကေတာမကနဘး။ မဏာကနလ႔သာ မဆကႏငတာ။ ဒါျဖင ဘ၀ဆကေလသမဟာ “တဏာေလာဘ”လ႔သာ မတၾက။ ဒါျဖင “က”ဟာ ေၾကာကစရာေကာငးသလား၊ “တဏာ”ဟာ ေၾကာကစရာေကာငးသလားဆေတာ တဏာက ေၾကာကစရာေကာငးတာ၊ ခငဗားတ႔ကေတာ အကသလကႏပစကမာ ေၾကာကလကၾကတာ၊ တဏာေၾကာကတယလ႔မပါဘး။ အကသလက အကးေပးလ႔ ဒငးကန ေသမာ၊ စးပြားေရးပကသြားမာပ ခငဗားတ႔ ေၾကာကေနၾကတာ၊ တစသကလး မဆးလပစားေနတ မဆးႀကးဟာ အကသလကေတြ မနညးဘး လပထားတာ။ သ႔ေသာလညး ဘရားန႔ေတြ႕လ႔ ဘရားရ႕ တရားကနာၿပး ၀ပနာအလပ လပလကေတာ အဒ အကသလကေတြဟာ အကးဆက မေပးႏငေတာဘး။ ဘာျပလ႔လ၊ တဏာခပသြားလ႔၊ ဒေတာ ခငဗားတ႔တေတြ “ကသလက”ေတြကလညး ဒေလာကအားကးစရာ မလပါဘး။ “အကသလက”ေတြကလညး ဒေလာကေၾကာကစရာ မရပါဘး။ ★ခငဗားတ႔ ဘ၀မားစြာက ၀ဋထလညမယ ၀ဋကသလကေတြ အကသလကေတြ တစပႀကးရမာပ။ အဒအကသလကေတြက မေၾကာကပါန႔၊ ဘ၀ဆကတတတ “တဏာ” ေသရင အဒ ကသလက အကသလကေတြဟာ “အေဟာသက” ျဖစပါတယ။ အကးမေပးေတာပါဘး။ ★ တဏာေခါငးေဆာငတကကသာ အကးေပးႏငေတာ ေခါငးေဆာငတဏာကသတလကရင “က”က မဆကႏငေတာပါဘး။ ဒါေၾကာင “က”က မေၾကာကပါန႔။ သစၥာေလးပါးမာ ကသလအကသလကေတြ ဒေလာကမေဟာပါဘး။ သမဒယ=တဏာေသရငၿပးတာပလ႔ ဘရားက ဒတစလးတညးေဟာထားတယ။ တဏာ=သမဒယက မဂန႔



ပယသတလကရင ဘာမပစရာမရပါဘး။ ★ခငဗားတ႔က ကသလကေလးေတြ ၀ငလာရင တၿပးၿပးန႔ အကသလကေလးေတြ၀ငလာရင တမမ တ႐ြ႕႐ြ႕န႔မဟတလား။ ဒေတာကသလကက ၀မးေျမာကတာလညးမားတယ။ အကသလကကေၾကာကတာလညး မားတယ။ ★ သစၥာန႔ေ၀ဖနလကေတာ၊ သမဒယသစၥာ တဏာေလာဘက ေၾကာကမ အေၾကာကမန။ ဘရားက “တဏာအပခပသမား”လ႔သာ ေဟာတယ။ “ကအပခပသမား”လ႔ မေဟာခဘး။ ခငဗားတ႔က တကယဒကၡေပးေနတာဟာ ဒတဏာပ။ ဒကၡအေပးဆးျဖစတတဏာက အေရာငေကာငး အပနးေကာငးဆေတာ သ႔ကဖမးရတာမလြယဘး။ ★ဥာဏန႔ဖမးမ မတယ။ ဘရားေတာငမ ေဗာဓပငန႔ ေ႐ႊပလငေပၚေရာကမ တဏာက မငးအေၾကာငးေကာငးေကာငးသၿပ၊ ေနာကက မငးဘယေတာမ ငါက ဒကၡေပးလ႔ မရေတာဘးလ႔ ေကြးေၾကာရတာ။ ခငဗားတ႔ကေတာ တဏာက ေခါငးင႔ၿပး ခေနတယ။ မခကဘးလား။ ဒေတာ ဒတဏာကသတရမယ။

★★တဏာက သတေတာမယဆရင ဒတဏာ မေနတ ကပေနတ ေနရာကရာရမယ။ ဒ တဏာက ဘယေနရာေတြမာ ကပေနသတး။ ဒတဏာက ခငဗားတ႔ သႏာနမာရတ

“ မကလး၊ နား၊ ႏာေခါငး၊ လာ၊ ကယ၊ စတဆတ ဒြါရေျခာကပါး(အတြငးအာယတန ၆-ပါး)မာ ကပေနတယ။ ၿပးေတာ “႐ပါ႐”စတ အာ႐ ၆-ပါး(အျပငအာယတန ၆-ပါး)မာလ ကပေနတယ။ ၿပးေတာ ဒြါရ ၆-ပါးန႔ အာ႐ ၆-ပါး အသးသးေတြ႕ဆလ႔ သလာတ “ျမငစတ၊ ၾကားစတ၊ နစတ၊ စားစတ၊ ေတြ႕ထစတ၊ ႀကသစတ”ဆတ စကၡ၀ညာဏ စတ ၀ညာဏ ၆-ပါးမာလ ကပေနတယ။ ဒေတာ တဏာကပေနတ ေနရာဟာ အခပအားျဖင ၁၈-ပါးေတာငရေနတာ။ ★★ အ ….. တစကယလးက ဒ တဏာကကပေနတာ။ ဒေတာ ဒတဏာက သတရမယ။ ဘယလသတမလ။ ၀ပနာလပၿပးသတရမယ။ ဒတဏာေနတ ၁၈-ေနရာက ၀ပနာဥာဏန႔ ျဖစပကအနစၥ၊ ဒကၡ၊ အနတေတြ ျမငေအာင႐ႈရမယ။ ဒါေတြျမငသလာေတာ ဒ ၁၈-ပါးေသာအရာေတြက သာယာႏစသကမႈမရေတာဘး။ ႐ြ႕မနးလာမယ။ မရခငေတာဘး။ ဒါေတြမရတာေကာငးတယလ႔ သလာေတာ တဏာဟာ တျဖညးျဖညး ပါးပါးသြားၿပး၊ ေနာကဆးလး၀ခပသြားမယ။ အ တဏာခပရင နဗၺာနေရာကတာပ။ ဒါျဖင ၀ပနာလပၾကေပေတာ။ မးကတဆရာေတာဘရားႀကး ၏ ၾသ၀ါဒတရားမား (၁၃၁၈-ခ၊ ေတာသလငးလဆနး ၁၀-ရကေန႔၌ ေဟာၾကားသည)

Credit To: https://www.facebook.com/aiko.honey.lay

**** ခရးသည****

ငါ ဘ၀ အလရာရငး ခရးဆက တမနက တမနကန႔

မနကျဖနေတြန႔ ေျဖသမ ေနာငတစခနမာဆတ ဆငေခန႔

ေန၀ငခနေရာကသြား။

ေန၀ငသြားေပမယ မနကျဖနန႔ ေနာငတစခနမာဆတာေတြက

အကာအကြယ ယရငးယရငး ေနခႏစစငး ထြကသညတင

ငါ..ဘာဆငလ သင..ဘာဆငလန႔ ခရးဆက စတပကစရာလ႔ မထင

အထငေတြ တစစတ တစပငးန႔၊ ပငလယလ စားေသာက အခနေတြကနေပာက။

ငါ မရတဘ၀ ဘယေတာေရာကမလ။



လသား

ေနမငး လမငးတ႔လ

ကယႏငတသမရ၊

သတမထား အသမသြား

ကတေတြအႀကမႀကမပါး

အခနေတြ တဖြားဖြားန႔ေပာက

စတေပာကတ ဘ၀

ေရာကလ႔ ေရာကမနးမသ၊

လမငး ေနမငးတ႔လ

သတကာက အပအဆာကငးေ၀းေစတယဆရင

ဘ၀တမရလ အားငယစရာမရ၊

ဘ၀တရတယလ႔ ထင

ဘ၀ငေတြျမင

အဆငဆင တ၀င၀ငန႔ေပါ၊

ကစဥကလား

ျဖစမသြားခတာက

ေကးဇးမတင

ကမၻာမာ သငဟာတစေယာကတညးဆတာ

မသေရာေလသလား

သငလ ေနမငး လမငးတ႔လ

သငန႔တသေကာ ရရ႕လားေလ။

သတစပါးက စာနာေနတာန႔ပ

ဘ၀တကရာ ခႏၶာသာ ေၾကြလနး

ခရးမဆးေသးဘ ေန၀င

အျမငေတြ မရငးႏငေသးဘ

ေနာကတစဘ၀မ ေနာကခရးထပ

မရပႏငတ ရာေဖြျခငး

ခပတငးတငးန႔ပါလား။

(ေမတာစရယ)

(မစးရမေငြလ၀နးစာေစာငမ ကးယေဖာျပအပပါသည။)

Credit To: https://www.facebook.com/su.nanda.52



"ထမငးစားဖ အခနရတယမဟတလား"

ဟတစေန က Taxi ဆရာတစေယာကကားက ငားျဖစတယ။ သက (……..) ဘာသာ၀ငပါပ။ မးပြငတစေနရာေရာကေတာ (……)

မနးမတစေယာက (ေခါငးျမးျခ)က ကေလးတစေယာကချပး ပကဆလာေတာငးပါတယ။ သက မေပးပါဘး။ လာေတာငးသ

ထြကသြားေတာ ကမက ေျပာတယ။ ဒါက ကေလးအေမအစစမဟတဘးတ၊ ကေလးငားစားတာရပါတယတ။ (…...) ဘာသာလညး

မဟတေလာကဘးလ႔ ေျပာပါတယ။ တစခါက အလေတာငးစားသက သေမးၾကညဖးတယ၊ သတ႔ ဘာသာ၀ငေတြ လတငးသတ

ဘရားစာက မရဘး။ အလမရရင အတလ ေျပာပါတယ။ကမက ေစာဒကတကလကတယ။ သတ႔က ဆငးရရာေတာ ဘရားေကာငးေတြ

ဘယသြားခနရမလေပါ။ သတ႔ဘာသာမာ ကေလးေခာသပရငေတာင ဒါန႔ပသပတယ၊ ဘယသမဆ မရမရရၾကတယ။ ဒါန႔ ကမက

ထပေျပာတယ၊ တခ လညး ဘာသာတရားန စမးျပး ၀တျပဖ အခနမရလ ေနမာေပါဆေတာ သက "ထမငးစား ဖ အခနရတယ

မဟတလား?"တ၊ သေမးတေမးခြနးကၾကားေတာ ခကခငးေျမဇငးဆရာေတာ စကားကသြားသတရတယ။ ေျမဇငးဆရာေတာဘရားၾကးက

-"လေတြက စားဖ႔ေသာကဖ႔ ထမငးဟငးကေတာ ေန႔စဥ ေန႔တငး စားရမာမေမၾကဘး မဟတလား၊

ကယက ကယတငေပးမယ ဘရား တရား သဃာ ဆတ ရတနာသးပါးကေတာ တစေန႔တစခါ ရခး၀ပခဖ႔ ကေတာ ေမၾကတယ။

သတမရၾကဘး။ ဘရား တရား သဃာဆတ ရတနာသးပါးကလညး ထမငးစားဖ႔ မေမသလ ေန႔စဥကနေတာဖ႔ မေမၾကပါန႔။" တ။ ခကခငးပ

ေခါငးထ အေတြးေတြ၀ငလာတယ။ ၾကညပါ၊ ဗဒၶဘာသာေတြက ေတာေတာေလး ဘာသာေရးလပမသာ ဒစကားေျပာမာပါ။

ကယဘာသာ၀င အေျခခလတနးစားတစေယာက ၾသကာသ န. ဗဒၶ သရဏ ဂစၧာမ မရရင ဘယသမ အျပစတငမာ မဟတပါဘး။

သတ ကေတာ ဒါေလးေတြမ မရရင သတ ဘာသာ၀ငမဟတဘး ဆေတာ ဗဒၶဘာသာအမညချပး ထမငးစားခနပရျပး ဘရားရခးဖ႔

အခနမရတသေတြ (ကယအပါအ၀င) ဒန ေဒးပါပ။ တျခားဘာသာ၀ငေတြ ဗဒၶဘာသာက အလြယတကထးေဖာကနငတယ၊

ဆငးရတသေတြ ပစၥညးဥစၥာန အလြယတကသမးသြငးျပး ဘာသာေျပာငးၾကတယဆတာ ဘရားကနေတာဖ အခနမရဘ

ထမငးစားဖ အခနပ ရလ ပါပ။ထမငးစားဖ အၾကမန ထပတကေအာင တစေန သးခါေလာက ဘရားရခးမယဆရငေတာင ဗဒၶဘာသာ၀င

ေတာေတာမားမား ဘရား တရား သဃာ တနခးန ဒထကမက အဆငေျပသေတြ မားၾကမာပါ။ ဒါေၾကာင အမညခထက

ဘာသာေရးအသန လကနာကငသးမႈမာ အေတာလအပေနပါတယ။ လတငးထမငးစားခနထကေန ဘရားရခးခနက

ရေအာငယနငၾကပါေစ။ ရေအာငယနငျခငးျဖင တပငတနင သာသနာက ထနးသမးေစာငေရာကနငၾကပါေစ....။

ေမတာျဖင...

အႏႈငးမစာတေပစမား

Credit To: အႏႈငးမစာတေပစမား



အႏႈငးမအျဖညခ ယေသာဓရာ ( ၂ )

အရငပညာသာမ

ယေသာဓယာလ႔အသထြကအေနန႔ လသမားလတ ယေသာဓရာဟာ ဘယေခတ ဘယကာလ ဘယဘဝ ဘယတနးကမ အခြငေရးမယဘ

လေလာကအတြက ကမၻာၾကးအတြက ထ႔ထက စၾကာဝဠာၾကးတစခလးအတြက ကရာေနရာကဘဝဆကတငးမာ ေကနပၾကညႏးစြာ

ျဖညဆညးတာဝနယခတ ကမၻာထပတနး အမ းသမးေကာငးတစေယာကပါ။ သမရ ဘဝဇာတေၾကာငးက လကလမးမသမ

ဇာတေၾကာငးျပနေကာကရရင ဟးးးးး လြနခတ ေလးအသေခ ၤႏင ကမၻာတစသနးေကာကာလက ဒပကၤရာျမတစြာဘရားရငရ

ေရ႔ေတာေမာကမာ သေမဓာဆတ ရငရေသတစပါးန႔အတ ဆေတာငးခဖးတ မနးမျမတတစေယာက၊ ဒါအျပင ဗာဒတလ႔ေခၚတ တကတ

အနာဂတေဟာကနးက ေျမာကမားလစြာေသာ အလႊာမးစေသာပရသတရ အလယမာ သေမဓာရငရေသန႔အတ တစျပကနက

ခယရရခဖးတ ကမၻာအာဇာနည အမးသမးတစေယာကရယပါ။ ဒအမးသမးဟာ သေမဓာဆတ ရေသတစပါးက ျမငေတြ႔လကရခနမာ

ႏလးသားန႔ေရာ ဥးေႏာကန႔ပါ ယဥတြျပး ခစားခရ သျမငခရတာက သေမဓာဆတ ရေသဟာ ဘယဘဝ ဘယအခန ဘယေခတကာလ

ဘယကမၻာမ မခြခြါသငဘ ထာဝရလကတြသငတ ရပပငးေရာ စတပငးပါ အရညအေသြးျပညဝလတ အမ းေကာငးသား

ေယာကားသားတစေယာကျဖစတယဆတာပါပ။ ဒါဟာလ အရညအခငးရတ မနးမေကာငးတစေယာကျဖစတာေၾကာင ဒလ ခစားႏင

သျမငနားလညႏငတာပါ။ ဒအျမငက အေျခချပး သမဟာ သေမဓာရငရေသကေတာင ခြငမေတာငးေတာဘ

ယတျပတဆးျဖတခကခလကပါေတာတယ။ ဆးျဖတခကက သ (သေမဓာရငရေသန႔အတ) န႔အတ ဘဝဆကတငး နဗၺာနေရာကတအထ

ေလာကေကာငးက းေတြက လကတြေဆာငရြကေတာမယလ႔ေပါ။ ဒဆးျဖတခကေၾကာငပ ဒပကၤရာျမတစြာဘရားရငက ပေဇာဘ႔အတြက

သမယေဆာငလာခတ ၾကာပနးရစခငက သမတစေယာကတညး မပေဇာဘ ႏစေယာကေပါငးျပး ပေဇာဘ႔ အေၾကာငးဖနလာေတာတယ။

ဒါေၾကာငပ ၾကာပနးရစခငအနကက ငါးခငက သေမဓာရငရေသကေပးျပး ကနသးခငကေတာ သမကယတငကငေဆာငျပး

သတ႔ႏစဥးပးတြကာ ဒပကၤရာျမတစြာဘရားရငက မမတမသေသာ ယၾကညခကျဖင ေလာကေကာငးကးသယပးဘ႔အေရးေမာေတြးကာ

အသဥာဏပညာက အရငးတည အေျခခလက လႈဒါနးခၾကပါတယ။ အဒအခနတနးက ယေသာဓရာဆတ နာမညက မရရခ

မပငဆငခေသးပါဘး။ ပငဆငခတ သမရ နာမညက သမတာ တ။ သေမဓာဆတ ရေသေလးရ နာမညရ အဓပၸါယက

ေကာငးေသာပညာရတ သ႔မဟတ ပညာရသေတာေကာငး။ သမတာဆတ အမးသမးေကာငးေလးရနာမညက မတေဆြေကာငး



သငယခငးေကာငး သ႔မဟတ ပါရမျဖညဖကတ။ ပါရမျဖညဖကလ႔ ဘာသာျပနတာက မရငးအဓပၸါယမဟတပါဘး။

မတေဆြေကာငးျဖစမေတာ ပါရမျဖညဖကျဖစျပေပါ။ ဆငပြါးအဓပၸါယအရ ဘာသာျပနလကတာပါ။ ဒေနရာမာ ဘာသာျပနနညးက

ေျပာျပဘ႔မလတာေၾကာင မေျပာျပေတာပါဘး။ သတ႔ႏစေယာကလးရ နာမညက သဒၵါန႔အနက ဗပၸတႏငလပရပတ႔ ကကညလပါတယ။

အေၾကာငးက သေမဓာဆတ ဘရာအေလာငးေတာကေလးဟာ ေလာကအတြက ထ႔ထက စၾကာဝဠာအတြက ေကာငးက းရမညမနလင

ဘယအရာကမဆ စြန႔လႊတစေတးအနစနာချပး ၾကးစားဘ႔ ေလာကရဘယအရာကမဆ ရငဆငဘ႔ ျမတစမႈန ႏစတစစမ ေႏာငေႏး

လကတြန႔ေနမညသမဟတသလ သမတာဆတ အမ းသမးေကာငးေလးဟာလ ေလာကရ အရာရာအတြက

ေကာငးက းျဖစထြနးမညမနလင သမဘဝရ အရာရာက အစေတးခဘ႔ဆးျဖတထားသ၊ ဒတစဘဝအတြကမသာမက ဘဝအသနး အသနး

အကေဋမက ဒထက.... ကမၻာ အသနး အသနး အကေဋမက ေပးဆပစြန႔လႊတရေသာလ ေကနပရရင႔စြာ စြန႔လႊတေရးခရးဆကဝန႔သ

အႏႈငးမ အာဇာနည အမးသမးကေလးပါပ။ ဒလ ရရငျပး စြန႔လႊတေရးစတဓာတအားေကာငးလတ အမ းေကာငးသမးေလး သမတာဟာ

အဒဘဝမာ သေမဓာဆတ ပညာရသေတာေကာငးေလးန႔ လကဆကခြငမရလကပါဘး။ အေၾကာငးက သေမဓာဟာ

ရေသသေတာစငငယေလး တစပါးျဖစေနခလ႔ပါပ။ ဘာပျဖစျဖစ လကဆကခြငရသညျဖစေစ မရသညျဖစေစ သမရ

အဓကရညမနးခကက ေလာကေကာငးက းအတြက အတတကြ ဘယေတာမ ေနာကမဆတတနး လကတြေလာကလမးဖ႔ပါပ။

ဒအဂၢဗဟာ ရညမနးခကေၾကာငပ သမဟာ အဒဘဝကတညးက ေလာကေကာငးကးအတြက စတငျပးလပေဆာငခပါတယ။

Credit To: http://wisdom-of-dhamma.blogspot.jp/2012/12/blog-post_6.html

ဧရာ၀တ

အဘယ ဧရာ၀တ အ ဧရာ၀တ

သငဟာ ျမစမားစြာ အနကမ ျမစတစစငး၊ သငဟာ ငါတ႔ ျပညျမနမာရ႕ ထာ၀ရစးဆငး ျမစမငး ဧရာ။

(၁)

ေျမြႏယရစေခြကာ ဟမ၀ႏာအတြငး သ႑ာန

သစဥလႈငးမား



ျမညဟးႏးထကာ ခင၀မးတ႔ၾကားမာ ညငသာ ခနေပါက ေကာလႊား

အဘယ ဟမ၀ႏာရ႕ ခစသမးကညာ ဘယလ အႏအလ သစဥတ႔န႔

ျဖညးျဖညး လမးၾကြ ထလ႔သာ အကအလတ႔န႔ ျပးလကရေနတာ

ဖခင ေတာငစဥ ေတာငတနးရ႕ စတအစဥက ခနမစ ေပာရႊငေစတာ

အဘယ အ ဧရာ၀တ သငဟာ ျမစမားစြာအနကမ ျမစတစစငး

သငဟာ ငါတ႔ ျပညျမနမာရ႕ ထာ၀ရစးဆငး ျမစမငးဧရာ။

(၂)

ျပညျမနမာရ႕ ရငခြငထက ဘယသမား မခ႔တရ႕ဟနန႔ စးေမာေနပါလမ

ဘယသက အလပပါသလကြယ၊ မခ႔တရ႕ ျပးလ႔သာ ေနေတာတယ။

ျဖညးျဖညးညငသာ လမးလ႔သာ ရကေသြးယကျဖာ ရာဇ၀ငတြင သတ႔သမးေလလား

ထမးသမးပါ သငပးပ၀ါျဖ ဘယကမ ေလာကမသြားေအာငသာ။

မးဂဏထမးရငးန႔ ပျမစႏနယ အလဂဏၾကြယေလသ လမငယ။

အဘယ အ ဧရာ၀တ သငဟာ ျမစမားစြာအနကမ ျမစတစစငး

သငဟာ ငါတ႔ ျပညျမနမာရ႕ ထာ၀ရစးဆငး ျမစမငးဧရာ။

(၃)

ျမစၾကးနား ဗနးေမာမာ လပျဖ ဂနးေဖာမယေလးမား။

ရတနာပ မႏေလးရ႕ စးပြားဥစၥာ ျဖးေ၀ ေပါၾကြယသား။ ပဂျပညန႔ ေရးပေ၀က ယဥေကးစဥလာ စတငအလ ရနကနမာ ေရႊတဂဟာ ဖးေမာမ၀ သဒၵါယဖတရေပါ။

အႏၵယ သမဒၵရာ ေႏြးေထြးေပြ႕ဖက ႏႈတဆကလ႔ ေနေတာ အဘယ အ ဧရာ၀တ

သငဟာ ျမစမားစြာအနကမ ျမစတစစငး သငဟာ ငါတ႔ ျပညျမနမာရ႕ ထာ၀ရစးဆငး

ျမစမငးဧရာ။

(၄) မဟာပထ၀ ေျမတစမႈနစက အျမကေရေအး

တကေၾကြးေနေလေရာသလား ေမာငတ႔လယအား ေရႊရည စဆငးေပးေနေခေပါ။

ဆနစပါးလညး သငေရေသာကကာ ေငြဆငးျဖာထင။ ေဒၚေရႊရ႕ယာလညး သငေရေသာကလ႔

ေနေတာတယ။ ပငၾကးငယလညး အသကမႈတသြငး သလသာ

စမးစလာျပန။ အဘယ အ ဧရာ၀တ



(၅) သတငးကၽြတခန ဆမးထနသာ ပတးကပမာ

ၾကညပါေလဥး သငရ႕ ရငခြငထက ၾကညႏးေနပ ပနးရဂလား။

ကၾက, ဆၾက ပြကငးပ ေရာငစဆနးစြ တငလေပဟန။ ၾကညပါေလဥး တစႏစပါးသြား ပရသတစတက

ဆြထားသလလ လျပည၀နးလညး သငရ႕ လႈငးယဥသာ

လာနမးေနသလ အဘယ အ ဧရာ၀တ



(၆) ၾကည ၾကညစမးပါ သၾကၤနေရာကလာ

လငးကြငးသညပါျပ။ သင သားသမးမား ေတးသဆညညး ေနၾကျပ။

ျမးျမးၾကြၾကြ ကလ႔ေနၾကျပ။ လ႔ခႏၶာ ၾကကသးေမႊးညငး ထေနသည ပမာ။

ဒးပတႏင ဗသ စညကာ ႏသချမ သာယာလေပတယ။ အဘယ အ ဧရာ၀တ





(၇)

ၾကညပါေလေလာ သငတ႔ေဂဟာ

သၾကားမငး ဆငးလာေချပ။

အတာေရကး ေပာျမးၾကေလျပ။

ေတြ႕ျပ ေတြ႕ျပ သပ၊ သပ။ ရယတာေပါ။ ရယတာေပါ။

ေအာသ ေခၚသ ဆဆညျမ သၾကၤနပြေလ

လတငးစတမာ သြနးေလာငး အတာေရ ခမးေျမေစ။

အဘယ အ ဧရာ၀တ

သငဟာ ျမစမားစြာအနကမ ျမစတစစငး

သငဟာ ငါတ႔ ျပညျမနမာရ႕ ထာ၀ရစးဆငး


အကစ အငန ဂအငကာ

မရငးကဗာမာ ဟႏၶလ ေရးထားျခငး ျဖစပါတယ။ မရငးအနက မလြေခာေရးအတြက ေအာကပါ ပဂၢလမားမ ေကးဇးျပ ၾကပါတယ။

၁။ ပါသစ (ကဗာဆရာ)

၂။ ေဒါကတာ လထြနး (တြဖကဌာနမး-ပါဠ၊ ႏငငေတာ ပရယတ သာသာနာ တကသလ)

၃။ ေယာဂေဟာငးတစဥး

၄။ ရနး ၀ါးရမာ

Credit To: https://www.facebook.com/s.n.geonka.135years



Love and Hate

Dr. Daw Thynn Thynn

She was just out of college; to know her was like a breath of fresh air. She was full of life, intelligent and pleasant, with a

youthful inquiring mind. She was becoming a spiritual friend.

She told me about a person she had hated since college days. This troubled her so much that even in her dreams he was

bothering her. That was why she wanted to know about love and hate.

S: Can you explain to me about love and hate?

Thynn: Well, you see, love and hate are not so different. They are two aspects of our discriminating mind, like two sides

of the same coin.

S: But they feel so different.

Thynn: Yes, initially they are different, but they both arise out of our habit of discrimination, and they both lead to

suffering. Whether we love or hate someone is based on our own likes and dislikes. We automatically categorize people

according to our own preconceptions. When they meet our ideals and appear to be to our liking, immediately our mind

starts to cling to them; and if they should fall into the category of dislike, our minds start to reject them. In this way we

end up loving or hating.

S: But how can we stop loving and hating? I find both situations equally frustrating.

Thynn: Let's think about a situation where you love a person at one time and come to hate him at another. He is the

same person, so why do your feelings about him change?

S: Probably because that person and I have changed.

Thynn: True. That means our love changes with each changing situation, and that means our feelings are not permanent,

but relative to time and place.



S: Our feelings are not permanent?

Thynn: Exactly. This is what the Buddha called maya, the illusion of the mind. Our feelings are an illusion born of our

conceptual mind; they arise from the ego- self. According to Buddhism, since ego is an illusion, anything that is born of

the conceptual mind is also an illusion. It has no substance, permanence or peace. That is why mundane love is fickle.

That is why it can change to hate.

About a week later she came to see me again, and this time, in great excitement, she said to me:

S: I fully understand now what you said about love and hate! I met that person the other day and, to my great surprise,

I found myself going up to him and even greeting him without hesitation. I don't know why, but I don't feel any

animosity toward him anymore. Before, I used to hate even the sight of him. It is really such a great relief to me. I feel

free now!

Thynn: Let me ask you one thing: before you met this person did you have this feeling of hate in you?

S: Why, come to think of it, I didn't.

Thynn: And what about now; do you still have it?

S: No.

Thynn: Then, what is the difference, before and after?

[Then she burst into laughter, saying:]

S: Very true!

Thynn: Well, you were free of this hate or love before you met him, weren't you?

S: Yes, that's right.

Thynn: What did you have to do to be free like that?

S: Well, I didn't have to do anything. I was free by myself.

Thynn: That's right. By ourselves we are free of either loving or hating. Only when we start to like or dislike do we

become entangled in our own emotions. As soon as we come to realize that they are illusions of our own making, we

become free. We are brought back to our original situation where there is neither love nor hate. Only when the mind

starts to work on liking and disliking is the burden of love and hate built up and we lose that freedom temporarily.

This is a real-life example of how the cloud of moha (delusion), once lifted, leads to freedom and self-realization in the

moment. (This dhamma article was reproduced from the book of "Living Meditation, Living Insight" By Dr. Daw Thynn Thynn.)

Credit To: http://www.vimuttisukha.com/2009/02/love-and-hate.html



ဗဒၶဘာသာလငယယဥေကးမႈ(တနဂၤေႏြအပတစဥ)သငတနး

စမးေခာငးၿမ႕နယ၊ ေျမနကနးရပကြက၊ ေစးလမးႏင ဓမၼာ႐လမး ေထာငရ “ေျမနကနးရပကြကလးဆငရာ”၌ ၂.၁၂.၂၀၁၂ေန႔မ စ၍ အပတစဥတနဂၤေႏြေန႔တငး

ဗဒၶဘာသာလငယယဥေကးမႈသငတနးက နနက(၉)နာရမ (၁၁)နာရထ သငၾကားပ႔ခေနၿပျဖစပါသည။ ၂၀၁၃ခႏစမတလကနတြင သငတနးဆငးပြ ကငးပပါမည။

သငတနးက ၂တနးမ တကသလထ ေကာငးသား၊ ေကာငးသမား တကေရာကႏငၿပး ၀တစမာ ေကာငး၀တစ(အျဖ/စမး)(သ႔)ေယာဂ၀တစ(အျဖ/အည)ျဖစပါသည။

ဓမၼေရာငျခညဓမၼဒါနလပ ငနးမ ဆရာ၊ ဆရာမမားက ဗဒၶဘာသာယဥေကးမႈသငခနးစာမားက ဓမၼဒါနသငၾကားေပးမညျဖစပါသည။ ဤသငတနးသည လမၼာယဥေကးေသာ၊

ထးခၽြနထကျမကေသာ၊ အနာဂတမးဆကသစလငယေခါငးေဆာငမား ေမြးထတေရး ရညရြယခကျဖင ကငးပျခငးျဖစရာ၊ မဘမားအေနျဖင

မမတပရငေသြးငယမားကေစလႊတသငပါေၾကာငးႏင သငတနးတကေရာကလပါက ဓမၼေရာငျခည ဓမၼဒါနလပငနး ဖနး-၃၈၂၉၃၅၊ ၀၉-၅၀၇၉၆၇၄၊ ဓမၼာရအကးေဆာငအဖြ႕-

၀၉-၇၃၁၆၁၆၁၂သ႔ ဆကသြယစစမး ႏငေၾကာငးသရသည။

ယဥေကးလမၼာ ကေလးတရားပြ စေနေန႔တငးတြင ကငးပမည

လမၼာယဥေကးေသာ အနာဂတမးဆကသစလငယမားေပၚထြနးလာေရးက ေရ႕႐ႈလက ဓမၼေရာငျခည ဓမၼဒါနလပငနးႏင သာသနာအလငးေရာငဓမၼာရအကးေဆာငအဖြ႕တ႔

ပးေပါငးေဆာငရြကေသာ ယဥေကးလမၼာကေလးတရားပြမားက အလၿမ႕နယ၊ စကားစမးလမးႏင ကႏၷားလမးေဒါင၊ (ေထာလေကြ႕မတတငအနးရ)

“သာသနာအလငးေရာငဓမၼာရ”၌ ကငးပမညျဖစရာ ၈.၂.၂၀၁၂တြင အရငေတဇနယ(အတဖ) နႏၵ၀နမးကတဓမၼရပသာ အဖြ႔ခြ(၁၉၁)၊ ၁၅.၁၂.၂၀၁၂တြင

မးကတနယလညဓမၼကထက အရင၀ါယမ(ေရႊဓမၼရပ ျငမ)၊ ၂၂.၁၂.၂၀၁၂တြင အရငပညာဒပ(ဓမၼမဥၨရေကာငးတက)၊ ၂၉.၁၂.၂၀၁၂တြင မးကတနယလညဓမၼကထက

အရငပညာေလာက(ပပၸါး -၃ေကာငး)တ ႔က နနက၉နာရမ ၁၀နာရထ အပတစဥ စေနေန႔တငး ေဟာၾကားသြားမည ျဖစပါသည။

တရားနာလာေရာကေသာ ကေလးငယမားက အာဟာရဒါနလဒါနးမညျဖစပါသည။ မမတ႔ရငေသြးငယမားက လမၼာယဥေကးေစ လေသာ မဘမားသည

မမတ႔သားသမးမားက ပ႔ေဆာငေပးသငပါေၾကာငးႏင ကေလးငယတ႔အတြက အာဟာရအပါအ၀င စာေရးကရယာစ သျဖငလအပသညမားက လဒါနးႏငပါေၾကာငး၊

အေသးစတသရလပါက ဓမၼေရာငျခည ဓမၼဒါနလပငနး ဖနး-၃၈၂၉၃၅၊ ၀၉-၅၉၇၉၆၇၄ ႏင သာသနာအလငးေရာငဓမၼာ႐အကးေတာေဆာငအဖြ႔ ဖနး-၀၉ ၇၃၀၆၆၅၇၉သ႔

ဆကသြယစစမးႏငေၾကာငးသရသည။

Credit To: http://www.dhammayoungchi.com/category/news/



ENTWINED

For me, I have no wish to read

the stars and signs or dots and lines of

astrology and palmistry.

They may foretell my future fate,

things good or bad that lie in wait.

But it is I

who move the wheel. And it is I

who stand or kneel.

It all depends on me.

I only wish my heart be strong to endure hardship

and my head be wise to discern things.

Let them be entwined with morale and moral.

If so,

come what may fortune or misfortune happiness or sorrow

my door is open.

MOE HEIN (From Poems On Life)

Credit To: http://www.vimuttisukha.com/2012/11/entwined.html



Credit To: http://www.facebook.com/TheIDEAlistRevolution

“၀ိေမာကၡ အြန္လိုင္းဓမၼဂ်ာနယ္”...

Documents