abdullah aymaz - citlembik-3 su gibi aziz - isikyayinlari€¦ · bu büyük þefkat...

Su GGibi AAzizÇitlembik-33

Yayýn YYönetmeni:Þeref YILMAZ

Editör:Kalender YILDIZ

Görsel YYönetmen:Engin ÇÝFTÇÝ

Kapak:Zülker MEYDAN

Mizanpaj:Sedat YAZILITAÞ

ISBN: 975-278-126-8Yayýn Numarasý: 380

Emniyet Mahallesi Huzur Sok.No: 5 34676Üsküdar/ÝstanbulTel : (0216) 318 42 88Faks : (0216) 318 42 02http://www.isikyayinlari.com

Baský ::Çaðlayan A. Þ.Sarnýç Yolu No: 7 35410Gaziemir/ÝzmirTel: (0232) 252 20 97/98

Copyright©Bu eserin tüm yayýn haklarýIþýk Ltd. Þti. ne aittir.

Baský TTarihiÞubat / 2005

ÝÇÝNDEKÝLER

Payýmýza Düþenlerden ...................................................................................... 9Kendini Aþmýþ Kahramanlar .............................................................................. 13Ne Zaman Murat Dedeleriniz Gibi…............................................................. 15Keþke Onun Yanýnda Olsaydým....................................................................... 17Efendimiz’in Ruhâniyeti..................................................................................... 19Ezanýnýz Okunmuþ, Kametiniz Getirilmiþ ........................................................ 22Merhamet Etmeyene Merhamet Edilmez ..................................................... 23Ýðneye Ýplik Takmak ........................................................................................... 25Ne Biliyorsun Belki de... .................................................................................... 27Müþahitler........................................................................................................... 29Ayetlerin Yürüyüþü ............................................................................................ 31Fatih Koleji'nin Eþi Belçika'da Henüz Yok ........................................................ 32Kelime-i Þehâdet'in Tesiri.................................................................................. 33Kültürümüze Duyulan Merak............................................................................ 34Elma Ne Kadar da Tatlýymýþ.............................................................................. 35Çok Uzun, Ama Çok Zevkli.............................................................................. 36Tesbih Deyip Geçmeyin................................................................................... 37Teþrifat................................................................................................................. 42Baðdat Ne Kadar Çeker?.................................................................................. 43Çölde Yatan Adam ........................................................................................... 45Gamsýz ............................................................................................................... 46Su Gibi Aziz ...................................................................................................... 47Hz. Ömer (r.a.)'i Aðlatan Kadýn ....................................................................... 49Talihli Bir Kadýn ................................................................................................... 51Nasýl Nüfuz Ediyorlar ........................................................................................ 53Vicdaný Tir Tir Titreyen Lâzým........................................................................... 54

Rüyâlara Akseden Gerçekler ........................................................................... 56Âsým'ýn Nesli, Nesilmiþ Gerçek ........................................................................ 59Merhametin Böylesi .......................................................................................... 62Bir Atarým Ýki Tutarým.......................................................................................... 64Renk Körü ........................................................................................................... 65Hocazâde Fatih Nasýl Hoca Oldu?................................................................. 66Akþemseddin .................................................................................................... 70O Bir Þey mi?..................................................................................................... 76Fedakârlýkta Zirveyi Tutanlar.............................................................................. 78Neden Yâ Azîz Çekiyormuþ? .......................................................................... 80Zamanýnda Az Þey, Zamansýz Çoktan Ýyidir.................................................. 82Ölçüyü Ýyi Bilmek Lâzým.................................................................................... 84Mal ve Can ile Fedakârlýk .................................................................................. 86Ýstemenin Böylesi... ........................................................................................... 91Bir Çocuðun Meleði .......................................................................................... 93Ýyi Ya; Teheccüde Kalkarsýn .............................................................................. 95Osmanlý’nýn Yetimleri Sahipsiz Kalýnca............................................................ 99Sen Beni Mezardaki Babama Þikâyet Ediyorsun ...........................................100Hiç Efendi ..........................................................................................................102Kýyamet Günü Sorulacak Nimet ......................................................................104Altýn Neslin Arasýna Nasýl Katýldý? ....................................................................106Nasýl Okumalý imiþiz? ........................................................................................108Ezana Cevap Veren Melek ..............................................................................110Fatih'in Otlukbeli Rüyâsý.....................................................................................112Molla Gürânî ......................................................................................................114Ýþte Geldik, Uzatýyoruz Ellerimizi.....................................................................116Zâlimin Yüreðinin Yaðýný Eriten Sözler .............................................................119Hak Davasýnýn Aziz Temsilcisi ..........................................................................121Yeþil Komünistler................................................................................................124Köylü Deyip Geçme.........................................................................................127Hýzýr Bu Ya ..........................................................................................................129Ýþte Saygý Böyle Olur ........................................................................................136Evrim Meselesi...................................................................................................140Bu Rengârenk Sanat Harikalarý Galerisinin Manasý Ne?..................................143Güzel Ýsimleri Çoktur ........................................................................................145Ýsimlerin Tecelli Mertebeleri Farklýdýr ...............................................................146Ýsimlerin Tecellisi Girifttir....................................................................................147Sýkýntýya Düþünce ..............................................................................................149Tesbihat, Sihirli ve Þiirli Dünya..........................................................................152Benim Yerimde Olun da Görün... ...................................................................154Çocuklarýnýzý Getirin Dedi isek de... ...............................................................155Yedi Gece Tebâreke.........................................................................................157Arkadan Kötü Konuþma ...................................................................................159Sana mý Düþmüþ?..............................................................................................161

Aslýnda Aramýzda Perde Yok ..........................................................................163Ýmdada Gönderilen Melekler Ordusu ...........................................................164Ulu Çýnar .............................................................................................................166Acaba Hangi Günahýmdan? ............................................................................169Kur'ân-ý Kerîm'e Saygý ........................................................................................171Tanýþmakta Acele Ediniz...................................................................................173Ýlim Meclisleri Kabirde de Devam Edecek ....................................................175Piyano Çalan Gibi ..............................................................................................177Bunlar Birbirine Engel Deðil ..............................................................................179Sana Bir Kaz Göndereyim................................................................................180Aðlayan Göz Açýlýr............................................................................................182Soruya Bak, ama Sorana Dikkat Et...................................................................184Mao'nun Askerleri .............................................................................................186Korkaklýk da Cesurluk da Ýzafî imiþ. .................................................................188

Payýmýza DDüþenlerden

"Bunlar insanlýðýn mâkus kaderini talihe çevirecek. Ýnsan-lýðýn diyorum. Yani sadece biz Müslümanlarýn deðil. Bu bah-tiyarlýðýn hamallarý olabilirsek ne mutlu! Cihanda, Allah'ý in-kar fikrini berhava edecek eserler bunlar. Bunlar heyecanlýdellallar elinde âleme ilân edilecek; "Mübarek Anadolu Mah-sülleri!" Bunlar Kur'ân Tefsirleri. Bunlar Arþ-ý Âzamdan gelmiþKur'ân-ý Hakîm'in nurlarý..."

"Bunlarýn mümessili, hep bir elmas kýlýç gibi kalemi elin-de, Âlem-i Ýslâm'ýn ve topyekün insanlýðýn dertlerini düþüne-rek Kur'ân'dan aldýðý ilhamlarý hiçbir mekân ve atmosfer farkýgözetmeyerek kevser mürekkeplerle kaðýtlara ve gönüllerenakþeden bir dertli, asrýn büyük muzdaribi... Hep zirvelerdeve beline kadar hep sisler içinde."

"Onu ben size anlatamam ki. Ben onu hep kitaplardanokudum ve görenlerden dinledim. Buyurun iþte kitaplardanokuyun..."

"Ama asrýmýzda payýmýza düþenlerden bir baþkasýný az-çok tanýyorum. Köyden gelmiþ, imam hatip okulunda, liseyedevam eden birisi olarak, daha yeni Külliyatla tanýþtýðým yýl-larda karþýlaþtým onunla..."

9

"Kur'ân dersi aldýðýmýz bir Hafýz Ýbrahim Hoca vardý. Ol-dukça ehl-i takva... Kursa, ikinci yollardan gelir, gözüne ha-ram deðmemesi için deðneðinin ucuna bakarak yürürdü. Tat-lý sesiyle, camide namazlar kýldýrýr ve hutbeler okurdu. Arka-daþlarýmýzdan birisine þöyle bir rüyâsýný anlatmýþ: "KendimiEge Ovasý’nda görüyorum. Her taraf kupkuru. Sonra bir ne-hir akarak geldi. Koyunlar ve çobanlar vardý. Su içmek iste-yen hayvanlarý engelliyorlardý. Onlara niye böyle yaptýklarýnýsordum, henüz izin olmadýðýný söylediler. Sonra yavaþ yavaþnehir kenarýndan itibaren bütün ova yeþillenmeye baþladý.Çobanlar da iznin geldiðini söyleyerek koyunlarý suya salma-ya baþladýlar. 'Acaba bu nehir nereden geliyor?' diye sordum.Bana Erzurum'dan geldiðini söylediler. Bu rüyâmdan birkaçay sonra bu camiye bir vaiz geldi, ama çok farklý konuþuyor-du. Yaþayýþý da bambaþka idi. Nereli olduðunu sorduðumdaErzurumlu olduðunu söylediler. O zaman hemen rüyâmý ha-týrladým."

"Gerçekten o zaman, yirmi sekiz yaþlarýndaydý, ama an-cak kâmil ve yaþlý insanlarda görülen bir vakara sahipti. Çokciddî ve muttakî bir kemâl ehliydi. Fýtrî istidatlarý itibariyle hiçkarþýlaþtýklarýmýza benzemiyordu. Akýl, zeka ve hâfýza itibariylefevkaladeydi. Zaten çok küçük yaþta Kur'ân'ý baþtan sona ez-berlemiþti. Pek çok hadis-i þerif de hafýzasýndaydý. MehmetAkif Ersoy'un o büyük Safahat kitabýnýn mühim bir kýsmý ez-berindeydi."

"Çok hassas bir yapýya sahipti. Bu hassasiyet her zamanhissedilirdi. Uyuþuk, tembel, kaygýsýzlara 'Havadan nem ka-panlar yanýnda, bunlar da yaðmur altýnda ýslandýðýný fark et-meyenler' nazarý ile bakar ve hâllerine çok hayret ederdi. El-bette bu hassasiyetinin âyet ve hadislerdeki ince ve derin ma-nalarý -derinliklerden inci ve mercan çýkaran bir mücevher av-cýsý gibi- kavrama ve yakalamada çok büyük önemi vardý. Bumükemmel kavrayýþ ayný zamanda muazzam bir yorumlama

10

Çitlembik-3 / Su Gibi Aziz

11

Payýmýza Düþenlerden

kabiliyetini devamlý besliyordu. Böylece herhangi bir mesele-ye bir anda birkaç yönden bakabilme imkânýna da sahip olu-yordu. Yerinde kullanýlan bir hassasiyet meziyetinin böyleceCenab-ý Hak tarafýndan ihsan edilmesinin sýr ve hikmeti detezahür ediyordu."

"Hislerinin keskinliði yanýnda, sezgileri de çok derindi. Za-manla çok kere þahit olduk ki, insanlýða bilhassa Ýslâm'a indiri-len her darbeyi, anýnda vicdanýnda duyuyordu. Bu manadakötü bir oluþum baþlayýnca, patlamadan önce sezer ve bunuiyice anlamak için saða sola: 'Bir yaramazlýk var mý?' diye tele-fon eder, merakýný gidermeye çalýþýrdý. Gergin hâllerinin netice-si, hep mühim bir olayla biterdi. Bazý kazalara ve 12 Mart, 12Eylül, 28 Þubat olaylarý öncesi pek çok durumlar ile ilgili hissi-yatýna ve rüyâlarýna yakýn çevresi þahittir. Sizlere yüzlerce ente-resan mesele, hatta rüyâ anlatacaklardýr."

"Ýslâmî ilimlerdeki durumu da çok farklýdýr. Meselâ bugünTürkiye'de deðil, Ýslâm Âleminde deðil, bütün dünyada bulu-nan hadisçileri ele alalým. Bana bir hadis âlimi gösteriniz ki,her sene baþtan sona kütüb-ü sitteyi (altý sahih ve muteberhadis kitabýný) seçkin talebelerine okutup, günümüzün geliþendurumlarýna göre yorumlar getirsin. Ayný þekilde bir fýkýh âli-mi gösteriniz ki, kendi mezhebinin önemli kitaplarýný her senebaþtan sona seçkin talebelerine günümüze göre yorumlaya-rak baþtan sona okutsun. Tefsir, kelâm ve tasavvufla ilgili ola-rak da ayný þeyleri söylüyorum. Bana bu mevzuda, bu za-manda ikinci bir örnek gösterilebileceðini zannetmiyorum.Ama iþte bunlarýn hepsini de senelerdir o yapar. Þu andadünyada tek diyebilirim."

"Ýnsan çok âlim olabilir, çok fazla da kitap mütalaa edebi-lir. Ama kýlý kýrk yararcasýna dikkatli yaþamak çok mühimdir.Ýþte onun hayatýnda bu hassasiyeti hep müþâhede edersiniz."

"Sonbaharda bir yapraðýn düþmesi kendisine fevkaladetesir eder. Tuvalete düþen bir karýncayý kurtarmak için kollarý-

ný sývayýp yarým saat uðraþtýðýný çok iyi biliyoruz. Bosna, Azer-baycan ve benzeri olaylar sýrasýnda; bazý katliamlar karþýsýn-da, þefkatinden bayýlacak dereceye geldiðine hatta bayýldýðý-na vaaz kasetleri bile þahittir. Bu meselenin ýrk ve dini de yok-tur. Katledilmiþ Bosnalý bir yavrunun resmine bakýp aðladýðýgibi Körfez Savaþý sýrasýnda Baðdat'taki çocuklarýn durumunagözyaþý döktüðü gibi, Ýsrail’e düþen bir bomba ile ölen ve ya-ralanan çocuklar için de ayný þekilde aðlamýþtýr. Buna ÝzmirÞadýrvan Camiî vaazýnýn kasetleri þahittir."

"Onun kafasýnda büyük bir eðitim projesi vardý. Ýkinciside cihan sulhu. Vaaz ve sohbetlerinde bunu iþledi ve bu gö-nüllerde yanký buldu. Bugün eðitim fedaileri dünyanýn her ta-rafýnda sulh-u umûmînin temsilcisi olarak fedâkârca vecefâkârca hizmet veriyorlar. Bu öyle bir hizmet ki, içinde bu-lunanlarýn aþk ve þevki cihaný sarýyor. Beþ altý sene önceBangladeþ'te trafik kazasý geçirip bir ayaðý kesilen Süleymanöðretmen, kývýrcýk saçlý esmer öðrencilerinden ayrýlmanýnhasretiyle kendi acýlarýný çoktan unutmuþ vaziyette idi."

"Her öðretmen gittiði yeri yeni bir vatan edinmiþti. Baþlarý-na bombalarýn yaðdýðý günlerde Türkiye'ye gidip gelmek mec-buriyetinde olan bir öðretmen okul müdürüne vasiyetini ver-miþti. Müdür açýp bakýnca: "Eðer ben Türkiye'de ölecek olur-sam, benim cenazemi getirip Afganistan'a gömün." sözleri ileþaþýrýp kaldý. O mübarek öðretmenler gittikleri yerlerde Cenab-ý Hakk'ýn insanýn mayasýna koyduðu saf güzelliklerin tohumla-rýný keþfediyor ve onlarý inkiþaf ettirmeye çalýþýyorlar. Kâinatýnfihristi, Allah'ýn muhatabý olarak yaratýlan insan ruhundaki giz-li cevherleri her gün taptaze, yepyeni güzellik ve renkleri ile elealýp iþlemeye çalýþýyorlar. Bu durum her gün yeniden doðumla-ra, baharlara þahit olmak demektir. Cenab-ý Hak bu müthiþproje ile bu yolu açandan ebediyyen razý olsun."

12


Kendini AAþmýþ KKahramanlar

Hz. Ebu Bekir Sýddýk (r.a.)'a ait olduðu söylenen þu sözeçok hayret ederim: "Ya Rabb’i, benim vücudumu o kadar bü-yüt ki Cehennem'de, baþkalarýna yer kalmasýn!" Bu ne þefkat!

Bu büyük þefkat kahramanlýðýný, seneler önce kaybettiðive sonra imansýzlýk girdabýnda bocaladýðýný fark ettiði oðluhakkýnda: "Ya Rabb’i benim imanýmý ona ver!" diyen gözüyaþlý bir annede de görmüþtüm.

Evliyaullah'tan birisinin kalbine, o gün için insanlarýn ara-sýnda en yüksek makamda bulunan kimsenin bir demirci us-tasý olduðu bildirilir. Bu meselenin sýr ve hikmetini merakeden Allah dostu doðruca onun yanýna gider, selâm sabahtansonra hatýrýný sorar. Bakar ki, demirci ustasý ateþten çýkan kýz-gýn demirleri hiç çekinmeden eline almaktadýr. Kýzgýn demir-ler ellerine hiçbir zarar vermemektedir. Sebebini sorunca ustader ki: "Ben Ümmet-i Muhammed'in hâlini düþünüyor, sonderece üzülüyorum. Acaba ne yapabilirim, elimden ne gelirdiye çare arýyorum. Bu öyle bir hâl ki, o yüzden kýzgýn demir-lerin ateþini hissetmiyorum bile. Çünkü benim gönül ateþimonlardan fazla!" Bu cevabý alýnca o büyük veli, bu demirci us-tasýnýn makamýnýn niçin bu kadar yüksekte olduðunun hik-metini anlar.

13

Ben de acaba günümüzde o yüce ruh insanlarýndan ara-mýzda var mýdýr, diye düþünürdüm. Yaþadýðým bir olay içimeümit ve sevinç doldurdu. 1980 sonrasý, ortalýk karýþýktý. Her-kes birbirinden þüpheleniyordu. Aramýzdan birisi de devamlýfitne ve fesat çýkaran haberler yayýyor, arkadaþlarý birbirinedüþürüyordu. Mehmet Ali aðabeyimiz bir gün herkesin içindeAllah adýna en aðýr yeminleri ettikten sonra: "Eðer teker tekerher birinizin, benden daha iyi konumlara gelmenizi, beni geç-menizi arzu etmiyorsam Allah beni kahretsin!" dedi. Tüylerimdiken diken olmuþtu. Çünkü ben nefsimden emin olamadý-ðým için asla böyle bir söz söylemeye cesaret edemezdim.Ama aramýzda böyle ruh ulviyetine sahip bir aðabeyimin bu-lunmasýndan dolayý Allah'a hamdettim.

Babamýn bu sözleri beni sevindirdi, ama bir kýsým insan-lar, mühim bir yere gelince, arkadan gelenlere ve arkadaþlarý-na ilerlemeleri için hiç þans tanýmazlar. Ýþte ben onlara fitiloluyorum.

14


Ne ZZaman MMurat DDedeleriniz GGibi…

Ýkinci Murat Varna'da zafer kazanmýþ, Mora'yý fethetmiþ,dedesi Murat Hüdâvendigâr'dan sonra Kosova'da ikinci defamuzaffer olmuþ, oðlu Fatih'i evlendirmiþ, bütün düþmanlarýnabaþ eðdirmiþti. Ýþte bu gönül rahatlýðý içinde iken bir gün ya-nýna Ýshak Paþa ile Saruca Paþayý alýp dolaþmaya çýkmýþtý. Birvakit sonra Ada Köprüsü'nden geçerken, bir kenarda hýrkasý-na bürünmüþ bir derviþ ile karþýlaþtýlar. Selâmlaþmadan sonraderviþ, Sultan Murat'ýn yüzüne bakarak dedi ki: "Hey GaziMurat Han, yeryüzünde hayli gazalarda bulundun, bir niceseferlere çýktýn. Bugünden itibaren ahiret seferine hazýrlanma-ya bak, tövbe ve istiðfarda bulun. Kalbinin bütün aþk ve he-yecaný ile Cenab-ý Hakk'a yönel. Teslimiyet içinde bulun veazýðýný hazýrlamaya koyul!"

Derviþin bu sözleri Sultan Murat'a çok tesir etti. Þehre dön-dü, ama derviþi ve sözlerini unutamadý. Onunla görüþmek iste-di. Adam gönderdi, ama onu bir daha bulamadý. O zaman iþinciddiyetini daha iyi kavradý.

Kendisini ibadete verdi. Çok geçmeden rahatsýzlýk baþla-dý, bir anda yataða düþtü. Bir cuma günü de vefat etti.

Çok dindar bir padiþahtý. Devlet hazinesinden cenazesiiçin hiçbir masrafýn yapýlmamasýný istemiþ, atadan kalma de-ðerli iki yüzüðünün satýlýp cenaze masraflarýnda kullanýlmasý-ný vasiyet etmiþti…

15

Babam 1990 senesinde bir grup arkadaþýyla Avustral-ya’ya gitmiþti. Orada karþýlaþtýðý bir olayý þöyle anlattý. Avus-tralya’nýn baþþehri Kanberra'ya uðramýþ, cuma namazý içincamiye gitmiþti. Biraz erken varmýþýz. Avluda bir Boþnak iletanýþtýk. O günlerde Tito ile ilgili bir kitabýn peþinde idim.Ona: "Biliyor musun, aslýnda iki Tito varmýþ. Ruslar birinciyiöldürüp ikinciyi göndermiþler. Bu hususta bilgin var mý?" diyesordum. "Evet ben de duydum. Ama sana ne Tito'dan? Bal-kanlar kaynýyor. Yine Sýrplar bir þeylere hazýrlanýyorlar. Siz nezaman dedeleriniz Sultan Murat'lar gibi oralara sahip çýkacak-sýnýz? Sen bana bunun cevabýný ver. Allah! Allah! Ýnsaný boþþeylerle meþgul ediyorsunuz. Ben camiye girip, hiç olmazsanamaza kadar biraz Kur'ân okuyayým bari!" dedi.

Dondum kaldým. Adam doðru söylüyordu. Zaten kýsa za-man sonra gerginlik baþladý. Sonra da Sýrplar Boþnaklarý kök-ten kazýmak için katliamlara baþladýlar.

Demek o Boþnak, dertli birisi imiþ ki, olacaklarý sezmiþ,babamý böyle haþlamýþtý.

16


Keþke OOnun YYanýnda OOlsaydým

Babam anlatýyor: Ali Rýza Sever'in dedesi vefat etmiþti.Onun da ismi Ali Rýza idi. Cenazeyi defnettikten sonra, ilk de-fa alkolsüz mürekkep imal eden ve kendi soyadýnýn bazý harf-lerinden hareketle bu mürekkebe CERROL Mürekkepleri is-mini veren Abdurrahman Cerrahoðlu kabristanda elimdentuttu ve beni bir mezarýn baþýna götürdü. Validesine aitmiþ.Birer Fatiha okuduk. Gerçi bazý büyük hocalarýmýz on bir Ýh-las okunmasýný tavsiye ediyorlar. Âdet olmuþ, biz Fatiha oku-duk.

Abdurrahman Bey bana dedi ki: "Ben risaleleri okuyo-rum, yazýyorum ve ilk defa teksir makinesi ile çoðaltýyorum.Rahmetli annem de Risalelere âþýk. Ýki de bir bana: "Oðlumsiz nasýl erkeksiniz. Ben olsam, bir gün durmam doðruca Üs-tad’ýn yanýna gider ve bir daha ayrýlmam!" diyor. Bir gün Üs-tad’ýn yanýna gittim, bana: "Abdurrahman, valideniz bizi çokmeþgul ediyor. Söyle ona merak etmesin, onu büyük talebe-lerimin içine aldým, onu talebeliðe kabul ettim." dedi."

Ýslâm tarihine baktýðýmýz zaman yine böyle büyük düþün-celi, yüce ruhlu validelerimizi görürüz.

Bunlardan birisi de Dûdân kýzý Güzeyyâ'dýr. Mekke dev-rinin o çetin günlerinde þahâdet getirip Müslüman olmuþtu.Mekke kadýnlarýna da rehberlik yapýyor, kapý kapý dolaþarak

17

onlarýn hidayete erip Müslüman olmalarý için büyük gayretgösteriyordu. Mekke müþrikleri hemen müdahale ettiler. Fa-kat asil bir aileden geldiði için öldürmeye cesaret edemediler.Ama yine de sürgün etmek için karar verdiler. Onu bir esir gi-bi bir deveye baðlayýp, üç gün üç gece aç ve susuz býraktýlar.Sonunda kýzgýn güneþ altýnda susuzluktan komaya girdi.Üçüncü günün gecesinde çölün serin havasý onu biraz kendi-ne getirdi. Bir ara yüzünde ve göðsünde bir soðukluk hissetti.Dokununca su olduðunu anladý. Onu aðzýna yaklaþtýrýp ka-nýncaya kadar içti. Kalanýný üstüne serpti. Gözlerini açýp etra-fýna baktýðýnda etrafta ne bir insan ne de bir su kabý görebil-di. Az sonra Mekke müþrikleri onu götürmek için gelince Gü-zeyyâ'nýn normal hâle geldiðini ve üzerinin ýslak olduðunugördüler. "Bu suyu nereden temin ettin?" diye sordular. O da:"Bilmiyorum. Bildiðim tek þey göðsümün üzerine soðuk su-yun konulmasý. Ýþte onunla susuzluðumu giderdim." dedi.Ona bu ezayý reva gören müþrik grup, bu inkârý mümkün ol-mayan harika olay karþýsýnda, yaptýklarýndan büyük piþman-lýk duyup Müslüman oldular. Güzeyyâ'nýn da ayaklarýný çö-züp serbest býraktýlar.

Güzeyyâ ilk fýrsatta baþýndan geçenleri, Peygamber Efen-dimiz’e (s.a.s.) ulaþtýrdý. Bu cefâkar validemizin sabýr, ihlâs vesadakatý karþýsýnda müþrikler bile Müslüman olmuþtu.

Hicretten sonra da bu soylu hanýmefendi, her þeyini Mek-ke'de býrakýp Medine'ye hicret etti. Mukaddes Göçün kadýnkahramanlarýndan olan Güzeyyâ validemizin hayatýndan alý-nacak büyük dersler ve ibretler var.

18


Efendimiz’in RRuhâniyeti

Sadettin Bey, Orta Asya'da birçok okulun açýlmasýna ve-sile olmuþtu. Bir gün onun da bulunduðu bir mecliste Yaku-tistan'da da bir okul açýlmasýnýn gerekliliði konuþulur. Deðer-lendirmeler sonucunda Sadettin Bey oraya gitmeye gönüllüolur ve oraya gitme yollarýný araþtýrmaya baþlar. Bir süre son-ra yanýna aldýðý bir Azerî arkadaþ ile oraya gidecek bir uçaðabiner. Aktarmalý olan uçak bir yerde durur. Durur, ama bura-ya havaalaný demeye bin þâhit lâzýmdýr. Uçakta bir kiþilik boþyer vardýr. Ýki saat sonra bir haným yolcu gelir ve SadettinBey'in yanýndaki koltuða oturur.

Sadettin Bey, yanýnda taþýdýðý dua kitabýný açar ve için-den okumaya baþlar. Kadýn onun okuduðu kitapla ilgilenme-ye baþlar, bir þeyler söylemek istediði hareketlerinden belliolan kadýna Sadettin Bey’in yol arkadaþý olan Azerî: "Bir iste-ðiniz mi vardý?" diye sorar. Haným: "Siz Müslüman mýsýnýz?Bu bey Kur'ân mý okuyor? Aslýnda ben de Müslümaným amabir Rus’la evliyim. Benim babam daha yeni vefat etti." der veaðlamaya baþlar. Devamla: "Ama ben babamýn arkasýndanKur'ân okumasýný bilmiyorum. Ne olur bu beye söyle, baba-ma biraz Kur'ân okusun." Konuþmalar kendisine aktarýlan Sa-dettin Bey: "Peki" der. Bu sefer bayan: "Siz nereye gidiyorsu-nuz?" diye sorar. "Yakutistan'a okul açmaya." cevabýný alýnca:

19

"Sizi orada kim karþýlayacak?" der. "Hiç kimse, biz daha yenitanýþýp görüþmeye gidiyoruz?" derler. "Benim orada çok yakýnbir arkadaþým var. Beraber ayný odayý paylaþtýk. Þimdi Cum-hurbaþkanlýðý’nda eðitim iþlerine bakýyor. Ben ona bir mektupyazayým." diyerek bir mektup yazar.

Öbür gün Cumhurbaþkanlýðý’na gidip o hanýmý bulurlarve mektubu kendisine verirler. Arkadaþýný hatýrlar ve yardým-cý olmak ister. Fakat Azerî arkadaþ, tercümanlýðý tam yapa-maz. Tam o sýrada bir iþ için oraya giren bir haným: "Siz Türk-çe konuþuyorsunuz galiba, az bekleyin." diyerek odadan çýkarve biraz sonra bir beyle geri gelir. Der ki: "Bu benim eþim.Profesördür ve Azerbaycanlýdýr. Size tercümanlýk yapabilir."Anlaþmak kolaylaþýr. Bizimkilerin eðitim için tâ Türkiye'dengeldiklerini öðrenince, bu Azerî Profesör, çok sevinir ve onla-ra ve bu iþe sahip çýkar. Günlerce evinde misafir eder, okul aç-ma iþlerinde yardýmcý olur ve okullar açýlýr.

Sadettin Bey, bir uçak yolculuðunda Buryat Millî EðitimMüdürü ile tanýþýr. Okul açmak için yazýlý bir anlaþma yapar-lar. Derhal Buryat'a bir müdür tayin edilir. Yardýmcýlarýný alanmüdür Vedat Bey Buryat'a gider ve Millî Eðitim Müdürü’nüziyaret eder. Müdür önce þaþýrýr: "Evet böyle bir anlaþma ol-du, ama biz buraya gelen pek çok kiþiye, olur demiþizdir; fa-kat kimse gelip okul açmamýþtýr. Size de o kabilden bir "olur"demiþtim. Bina yok ki, nasýl açacaksýnýz?" der. Bizimkiler: "Bizherkes deðiliz. Biz ciddiyiz. Ciddiyeti olmayan bir iþe girmezve evet demeyiz. Ta Türkiye'den bunun için geldik. Rusça im-tihan kitapçýklarýmýz bile hazýr. Öðrencileri seçip okulumuzuaçmak istiyoruz," derler. Ama müdür bunun mümkün olama-yacaðýný söyler, bütün ýsrar ve direnmelerine karþýlýk olumlubir netice alamazlar. Bakarlar ki, müdürün kabul edeceði yok.Boyunlarýný büker, döner eþyalarýnýn baþýna gelirler. "Ne ya-palým elimizden geleni yaptýk, yarýn dönelim artýk!" derler.

20


Mevsim yazdýr. Karatahtalarýn üzerine serdikleri battani-yelerin altýnda geçirirler geceyi. Sabah namazý için uyandýkla-rýnda dördü de ayný rüyâyý görmüþtür ve hayretle birbirlerineayný rüyâyý anlatmaya baþlarlar. Efendimiz (s.a.s.) onlara:"Burasý bizim, sakýn buradan ayrýlmayýn. Tuva'da bir problemvar, ben oraya gidiyorum!" der. Sevinçle erkenden yine mü-düre çýkar ve: "Biz buraya kadar geldik, hiç olmazsa okullarkapanmadan bir seçme imtihaný yapalým. Sonra okul binasýbulursak açarýz, bulamazsak açamayýz. Ne olur buna müsa-ade et!" derler. Müdür def-i belâ kabilinden müsaade etmekzorunda kalýr. Televizyon kanallarýnda: "Önümüzdeki seneaçýlacak Türk Koleji’ne öðrenci alýnacaktýr. Seçme imtihaný-mýz var!" diye ilan verirler. Sýnav günü bir de bakarlar ki imti-han yerine binlerce öðrenci gelmiþtir. Ýmtihan neticesinde 72öðrenci seçerler. Bundan sonrasý daha da enteresandýr, Cum-hurbaþkanýnýn torunu, Baþbakanýn yeðeni, Ýçiþleri Bakanýnýnen yakýný yapýlan imtihanda dereceye girmiþlerdir. Bizimkile-rin bundan daha sonra haberleri olmuþtur tabi. "Hiç olmazsabir seçme imtihaný yaptýk ya. Gerisi Allah kerim!" derler. Birsüre sonra bunlarý müdür çaðýrýr: "Size bir okul tahsis etmekzorunda kaldýk. Baþbakan, bakanlar; hatta Cumhurbaþkanýarayýp okulu sordular. Biz henüz bina yok dedik, ama çokayýp olacaðýný söyleyerek bir bina hazýrlayýp vermemizi istedi-ler. Biz de tamam, dedik." der.

Ýþte böyle, bu ciddî insanlarýn, iþlerine çok ciddî sahip çýk-malarý neticesinde imdatlarýna Efendimiz'in (s.a.s.) Ruhaniye-ti yetiþmiþtir.

21

Efendimizin Ruhânyeti

Ezanýnýz OOkunmuþ, KKametiniz GGetirilmiþ

Ermeni Patriði II. Karakin'i ölümünden birkaç ay önce birsempozyuma davet için ziyarete gitmiþtik. Öðrencilik yýllarý ilealâkalý bir hatýrasýný anlattý. Dedi ki: "Kudüs'te okurken dersi-mize Mýsýrlý bir Müslüman hocamýz gelirdi. Bir arkadaþýmýz:'Hocam, Ýslâmiyet’te ezan okunuyor, kamet getirilince hiçbeklemeden hemen namaza duruyorlar. Hâlbuki, Müslüman-lar çocuk doðunca bir kulaðýna ezan, bir kulaðýna da kametgetiriyorlar. Ama seneler geçip ölünce hiç kamet getirmedencenaze namazý kýlýyorlar. Biraz çeliþki olmuyor mu?' diye sor-du. Hocamýz: "Hayýr hiçbir çeliþki yok. Bilâkis þöyle bir hikmetvar; yani denilmek isteniyor ki, ey Müslüman dikkat et, hazýrol, ezanýn okundu, kametin getirildi. Her an cenaze namazýnkýlýnabilir. Dünya fânidir, ölümün nasýl geleceði belli olmaz!"Seneler geçti, ama bu meseleyi hiç unutamadým.

22

Merhamet EEtmeyene MMerhamet EEdilmez

Hz. Hasan'ýn doðumu Hicretin üçüncü senesi Ramazanayýnýn ortalarýna rastlamaktadýr. Peygamber Efendimiz(s.a.s.), kýzý Fatýma'nýn doðum aný yaklaþýnca, Ümmü Selemeile Umeys Kýzý Esmâ'yý çaðýrarak þöyle dedi: "Kýzým Fatýma'nýnbir çocuk dünyaya getirmesi yakýndýr. Ona gidin, çocuk do-ðunca canlý olup olmadýðýna dikkat edin, aðlarsa veya hare-ket gösterirse, sað kulaðýna ezan sol kulaðýna kamet okuyun.Çünkü böyle yapýlýnca þeytandan korunmuþ olur. Ben gelin-ceye kadar da hiçbir þey yapmadan bekleyin."

Fatýma doðum yapýnca, söylenileni yaptýlar. Biraz sonraPeygamber Efendimiz (s.a.s.) geldi. Neþeliydi. Mübarek du-daklarýnýn ýslaklýðýný, çocuðun dudaklarýna dokundurdu veþöyle dua etti: "Allahým! Çocuðu da, dinini de, þeytan-ý racîm-den sana sýðýndýrýrým."

Yedi gün sonra da Peygamber Efendimiz (s.a.s.) eve ge-lip: "Çocuða bir isim koydunuz mu?" diye sordu. "Harb" ismi-nin konulduðu söylenince, bundan hoþlanmadý. "Hayýr, onaHarb deðil; Hasan deyiniz." dedi.

Malum Harb, savaþ demektir. Hâlbuki Hasan, güzel de-mektir. Demek ki, isimlerin, tatlý, güzel ve hoþ mânâlarý taþýma-sý tercih edilmelidir. Yine Peygamber Efendimiz (s.a.s.) yedincigün çocuðun saçlarýnýn kesilip altýnla tartýlýp, tartýlan altýnýn sa-

23

daka olarak verilmesini emretmiþtir. Ayný gün akika kurbanýkesilmesini emretti. Kesilen kurbanýn etini komþulara ve fakir-lere daðýttýrdý.

Hz. Hasan'ýn baþýna Peygamber Efendimiz (s.a.s.) güzelbir koku da sürdü.

Aradan yedi ay geçtikten sonra Hz. Hasan'ý sünnet ettirdi.

Hz. Hasan'ý annesi Hz. Fatýma'nýn sütü yetmeyince Hz.Abbas'ýn hanýmý Ümmülfazl emzirdi.

Ümmülfazl diyor ki: "Hz. Hasan'ý bir gün alýp PeygamberEfendimiz’e (s.a.s.) götürdüm. Kucaðýna alýnca çocuk çiþiniyaptý. Ben de elimle çocuða dokunup: "Peygamberin üstünükirlettin!" dedim. Hz. Peygamber (s.a.s.) bana: "Allah sanamerhamet etsin, çocuðumu incittin." buyurdu."

Efendimiz (s.a.s.) torununu alýp öper, koklar, sýrtýna bin-dirir, omzuna alýr gezdirirdi. Bir gün hutbeye çýkmýþtý. Baktý kiHz. Hasan tek baþýna yalpalayarak mescidin kapýsýndan içerigiriyor. Hemen konuþmasýný kesip, koþarak yanýna vardý veonu kucaðýna aldý. Peygamber Efendimiz (s.a.s.): "Çocuk sev-meyende hayýr yoktur, merhamet etmeyene, merhamet edil-mez." buyurdu.

24


Ýðneye ÝÝplik TTakmak

Babam dedi ki: Bir gün Los Angeles'a gideceðiz. Havaala-nýnda Cevþen okuyordum. Yanýma zenci bir asker yaklaþtý.'Sen Müslüman mýsýn?' diye sordu. Ben kafamý sallayýnca, oda göðsünde yazýlý olan Müslüman ismini -Abdülmuttalip- gös-terdi. Bir müddet sohbet ettik. Sonra ceketinin kopmuþ olandüðmesini dikmek için iðnesini ipliðini çýkardý, iðneye iplik tak-maya çalýþtý, ama bir türlü bunu baþaramadý. Bu sefer ben al-dým iðneyle ipliði elime; ama ben de bir türlü baþaramadým.Ali Rýza Bey karþýdan bizi seyrediyordu. Gülerek bir de kendi-sinin denemek istediðini söyledi. Bu sefer bütün yolcular biziseyretmeye baþladý. Ýki genç muvaffak olamamýþtýk, bakalýmbu ihtiyar ne yapacaktý. Ali Rýza Bey bir defada iðneye ipliðigeçirdi. Herkes hayret etti. Bunun üzerine Ali Rýza Bey: 'Benyorgancý idim. Onun için gençliðimde gözüm yumuk iðneyeipliði takardým.' dedi.

Sekiz sene sonra bu olayý hatýrlatýnca Ali Rýza Bey dediki: 'Yorgancýlýðý Ýstanbul'da öðrenip memleketim Bozkýr'a gel-dim. Pek çok insana bu sanatý öðrettim. Sonra onlar bana ra-kip olunca Ýstanbul'a döndüm. Çeþitli meslekler denedim. Al-manya'ya gitmek için müracaat ettim. Çay kaþýklarý yapmayabaþladýktan sonra Almanya'ya çaðrýldým, fakat iþimi kurdu-ðum için gitmedim. Çelik tencere üzerine ilk defa çalýþmaya

25

baþladým. Belli bir seviyeye gelince Ýtalya'ya bir fuara gittim.Ýþime yarayacak cihazlarý buldum, ama 100 milyon lira isti-yorlardý. Ben: 'Nasýl çalýþýyor, bütün teferruatý ile öðrenmek is-tiyorum.' dedim. Beni patrondan habersiz gizlice iþçilerin gir-diði yerden üretim yerine soktular. Ýyice gözlemleyip mesele-yi kavradým. Türkiye'ye gelip bu hususta çalýþma yapan birustaya gittim. Her þeyi anlattým. Zaten belli bir seviyeye geldi-ðimiz için, püf noktalarý anladý ve bana: 'Bunu 4 milyona malederim.' dedi. Kendisine: 'Benden 7,5 milyon. Kalýplarý dahazýrlarsýn. Benden baþkalarýna da satarsýn.' dedim. Böyleceçelik tencereleri ürettik. Daha sonra pek çok kiþi üretmeyebaþladý. Bugün kardeþim Mehmet Bey, dünyanýn en kaliteliçelik tencerelerini üretiyor ve dünyanýn her yerine pazarlýyor.Þimdi de ekmek vs. yapan bir fýrýn geliþtiriyorum. Ýleride fýrýn-cýlara rakip olabilir.'

ART firmasýyla tanýnan bu Hacý Bey hayýr ve hasenat hiz-metlerinde de herkese güzel örnek oldu ve elhamdülillah þuyaþýnda pille çalýþan kalbine raðmen hüsn-ü misal olmaya de-vam etmekte. Cenab-ý Hak kendisinden ebediyyen razý olsun.

Hepsinden, benzerlerinden Cenab-ý Hak hoþnut olsun,onlara azami ihlâs ve sadakatla hayýrlý hizmetler görmeyi na-sib ve müyesser eylesin.

26


Ne BBi liyorsun BBelki dde...

Abdülgaffar amcam, Bahaddin amcam ve yeni Müslü-man olmuþ Tarýk amcam, bir protestan kilisesinden aldýklarýteklif üzerine oraya gidip "Kur'ân'a göre Hz Meryem ve Hz.Ýsa Aleyhisselâm"ý anlatmaya baþlýyorlar. Muhataplarý yeni birþey keþfetme duygusu ile merak ve hayretle onlarý dinliyorlar.Yeni bir ümit ve hayranlýkla izlenen konuþmalar bir buçuk sa-at devam ettikten sonra ihtiyar birisi ayaða kalkýp: "Eskidendinsizdim, sonra Hýristiyanlýðý öðrenerek, kendimi Hýristiyan-lýða adadým. Kalan ömrümü de kilisede geçireceðim. Fakatþimdi görüyorum ki, bizim inandýðýmýz Hýristiyanlýkla,Kur'ân'daki Hýristiyanlýk arasýnda bazý farklar var. Sizin iddiaettiðiniz þeyler, bizim inandýklarýmýzla tam uyuþmuyor." Bu-nun üzerine bir bayan söz alarak: "Arkadaþlarý iyi dinleyelim.Onlar bizim davet ettiðimiz misafirlerimiz. Bizim dinimiz kaçdefa deðiþikliðe uðradý, bunu biliyorsunuz. Þimdi nereden bi-liyoruz doðru bir yerde durduðumuzu? Kur'ân'ýn söylediði Hz.Ýsa gerçeði, belki daha doðrudur. Biliyoruz ki, Kur'ân hiç de-ðiþmemiþtir." diyor. Bunun üzerine herkes susuyor ve saygýy-la dinliyor.

Son konuþmacý olarak Abdülgaffar Bey konuþmasýnýn birbölümünde þunlarý söylüyor: "Vatikan’daki Papa ziyareti son-rasýnda Vatikan’ýn Ýstanbul temsilcisi Maroviç, dünyada en

27

ciddî diyaloglarý baþlatan Fethullah Gülen Hocaefendi’ye þöy-le demiþtir: 'Biz dualarýmýzda hem Hz. Ýsa, hem de Hz. Mu-hammed’e (s.a.s.) beraber yer veriyoruz. Öyle zannediyorumki, onlar da öbür âlemden bize bakýyorlar ve bizim için mut-laka dua ediyorlardýr.'" Bu sözler bitince kilisenin içini doldu-ran bir alkýþ tufaný kopuyor ve herkes çok seviniyor. Âdeta yýl-lar önce kaybettikleri bir akrabalarýný hiç beklemedikleri biranda karþýlarýnda buluvermenin þaþkýnlýðý ve sevincini bera-ber yaþýyorlar...

Bütün bunlar dünyada yepyeni bir anlayýþýn canlandýðý-nýn müjdelerini vermektedir.

28


Müþahitler

Abdülgaffar amcam diyor ki: "Arkadaþlar, siz hiç farkýndaolmasanýz da bütün insanlar sizi izliyor; onlar gizli müþahit-ler..."

Gerçekten bakýyorlar, eðitim merkezlerine Avrupa'da ya-þayan milletlerin çocuklarýndan yani Maroklardan, Romenler-den vs. pek çok öðrenci Türk öðrencilerle beraber gelip kay-doluyorlar.

Bir gün bakýyorlar ki, bir Türk veli, iki çocukla beraber ge-lip eðitim merkezinin sorumlusuna þöyle der: "Ýþte benim 17-18yaþlarýnda iki oðlum. Ben bunlarý bu yaþa kadar her çeþit kötüalýþkanlýktan koruyup evimde muhafaza ettim. Siz beni taný-mazsýnýz, ama ben sizi tanýyorum. Yaptýðýnýz güzel hizmetleri dý-þarýdan takip ediyorum; çok hoþuma gidiyor. Onun için bu ikievlâdýmýn bundan sonraki terbiye ve eðitimlerini size býrakýyo-rum. Onlarý size emanet ediyorum. Bunlar artýk size teslim."

Abdülgaffar Bey, bunun üzerine þöyle bir deðerlendirmeyapýyor: "Ýnsanlarýmýzýn bizden büyük beklentileri var, bunalâyýk olmamýz lâzým."

29

Hemen aklýma Ýmam-ý Âzam Hazretleri geldi. Demiþlerki: "Ýmam-ý Âzam, yatsý abdesti ile sabah namazý kýlar." Bunuduyunca büyük imam demiþ ki: "Artýk bundan sonra halký ya-lancý çýkarmamak için böyle olmamýz gerekir."

Ah! Bir de ben, bunlardan ders ve ibret alabilsem...

30


Ayetlerin YYürüyüþü

Belçika'nýn Hasselt bölgesinde, bir Belçikalý üç-dört yýlÝslâmiyet üzerinde araþtýrma yapýyor. Kitaplar okuyor, sorulucevaplý toplantýlara katýlýyor. Hatta bir gün o bölgenin beledi-yesinde çalýþan Cemile Hanýmefendi’nin bir kilisedeki sohbe-tine de gelip pek çok soru soruyor.

Sonra bir gün babasý vefat eden bu Belçikalý, kilisedekicenaze merasimi için hiç kaynak göstermeden Duhâ Sûre-si'nin mealini davetlilere daðýtýlan karta yazýp herkese veriyor.Âyet meallerini okuyan Belçikalýlar kendisine takdirlerini arzediyorlar ve: "Bu sözleri nereden buldun böyle?" diyorlar.

Bu durum onun Kur'ân-ý Kerîm'e biraz daha yaklaþmasý-na vesile oluyor. Gittikçe bu Ýlâhî Mesaj onu adeta büyüleme-ye baþlýyor. Bir gün yine Kur'ân okurken Duhâ Sûresi'ne geli-yor. Ýncelemesini derinleþtirmeye baþlýyor. Birden kelimeler-den oluþan âyetler canlý birer varlýk gibi üzerine yürüyor! Buhadiseden sonra Müslüman olmaya karar veriyor.

Ýnþallah biz de bir gün Kur'ân'ýn bir harika hâliyle karþýkarþýya geliriz ve mevcut imanýmýz kavileþir.

31

Fatih KKoleji'nin EEþi BBelçika'da HHenüz YYok

Löwen Üniversitesi’nin eski rektörünün oðlu Cristi (Kristi)üç fakülte bitirmiþ, Ýngilizcesi, Almancasý ve Flemenkçesi olanbir kiþi. Elektrik iþleri ile uðraþan bir Türk iþadamýnýn arkada-þý olan Cristi, Türkiye'ye bir iþ incelemesi için geliyor.

Bu iþ incelemesi sýrasýnda bir fýrsatýný bulup methini iþitti-ði eðitim kurumlarýný da görmek arzu ediyor. Kendisini Ýstan-bul Özel Fatih Koleji'ne götürüyorlar. Okul öðretmenleri deona, okulun laboratuarlarýný, yarýþma projeleri için yapýlançalýþmalarý gösteriyorlar. Okuldaki gayretli çalýþma ve yapýlanhamleleri görünce hayretlerini gizlemeyerek takdirlerini þöyleifade ediyor: "Belçika'daki hiçbir eðitim kurumu; ister özel ol-sun, ister devlet lisesi hiçbirisi bu seviyede deðil!"

Tabiî bunlarý yazarken bu gariban Abdurrahman’a birazhava atma imkaný doðmuþ oluyor. Çünkü az-çok biz de ora-larda okuduk.

32

Kelime-ii ÞÞehâdet'in TTesiri

Abid hocamýzýn güzel bir âdeti vardýr, vaaz sýrasýnda ko-nuyu bir yerde keser ve cemaate: "Ey cemaat, buyurun birkelime-i þehâdet getirelim." der ve cemaat hep beraber: "Eþ-hedü en lâ ilâhe illallah ve eþhedü enne Muhammeden abdü-hü ve resûluh" der.

"Ýtalyan Roberto" diye tanýnan bir kiþi Ýslâmiyet hakkýndabilgi edinmeye baþlar. Pek çok araþtýrmalar yapar. Kitaplar, soh-betler, sorular, cevaplar derken bir gün: "Gidip bir de vaaz din-leyeyim." diyerek Abid hocamýzýn camiine gider. Konuþma sý-rasýnda hocamýz sözü bir yere getirdikten sonra: "Ey cemaatbuyurun bir þehâdet getirelim." diyor. Cemaat koro hâlindemübarek kelimeleri teker teker söylemeye baþlayýnca Rober-to'yu, bir güç harekete geçirir ve bulunduðu direðin arkasýndano da baþlar: "Eþhedü en lâ ilâhe illallah ve eþhedü enne Mu-hammeden abdühü ve resûluh." demeye. Ürpertili bu aný ya-þadýktan sonra derhal Müslüman olur. Adýný Muhammed koyarve: "Ne olduysa bana þu direðin arkasýnda oldu." der.

Keþke bu tatlý ürpertiyi her þehâdet getirdiðimizde bizlerde hissedebilsek.

33

Kültürümüze DDuyulan MMerak

Bir arkadaþýmýz Türk kültürünü tanýtma konusunda ken-disine bir imkân hazýrlanýnca o da Türk mutfaðý ve Türk ser-gileri adý altýnda muhtelif programlar yapýyor. Tabi Belçikalý-lar bu konulardan Ýslâmî mevzulara da geçiþ yapýp dini soru-lar da sormaya baþlýyorlar. Bunun üzerine o da onlarý alýpTürk cami ve mescitlerine götürüp orada tanýtýma ve sorula-ra cevap vermeye baþlýyor. Daha sonra da mabetlerimize yar-dým olsun diye bu gezileri ücretli hâle getiriyor. Belçikalýlar busefer müzeye girer gibi geldikleri camiye baðýþta bulunuyorlar.Senede iki bin frank kadar baðýþ olabiliyor.

Her biri elli ile yüz elli kiþilik gruplar arasýnda deðiþen 90civarýnda grubu gezdirip, Ýslâmiyet'le ilgili sorularýna cevapveriyorlar.

Çok güzel, çok hoþ. Yalnýz benim aklým diyor ki, bu kudsî,bu mübarek hizmet para ile olmasa. Bizim insanlarýmýz, Ana-dolu yiðitleri, kendi mabedlerinin masrafýný Allah için kendiceplerinden verirler. Biz Belçikalý ve diðer Avrupalý insanlaraelhamdülillah sahip olduðumuz Ýslâmî güzelliklerden bir þey-ler aktarýrken bunu para ile yapmasak...

Öyle deðil mi?

34

Elma NNe KKadar dda TTat lýymýþ

Türk kültürünü tanýtma programlarýndan birisinde bir am-cam, Avrupalýlara oruç ve iftarý canlý þekilde tanýtýp hakkal-yakînderecede bilgi sahibi olmalarýný istiyor.

Yirmi kiþiye yakýn bir topluluðu evine iftara çaðýrýrken:"Bu iþi tam anlayabilmeniz için sabahtan-akþama kadar hiçbirþey yemeyeceksiniz, sonra bize geleceksiniz." diyor. Onlar dabu tavsiyeye uyarak geliyorlar. Sofranýn baþýnda da biraz ak-þam vaktinin girmesini bekliyorlar. Ýftar açma sýrasýnda onlar-dan birisi elma yemeye baþlýyor ve bir itiraf gibi diyor ki: "Benelmanýn bu kadar tatlý olduðunu ilk defa fark ettim!"

Aslýnda oruç, çoðu zaman fark edemediðimiz Allah'ýn gü-zel nimetlerinin kýymetlerini sezip þükretmemiz için bir vesile.

Aç insanlarýn durumlarýný anlamak ve onlara yardým his-lerimizin geliþmesi için bir fýrsat.

Nefis terbiyesi için de bir imkân. Çünkü helâl-haram de-meden her þeye uzanmak isteyen nefsimiz Ramazanda oruçile anlýyor ki, her þey Allah'ýn ve O'nun izni olmadan hiçbir þe-ye el uzatýlamaz. Ýþte oruçla, helâl olan þeyleri bile yiyemiyo-ruz. Akþam Allah izin verince yiyoruz. Öyleyse haramlara hiçyanaþamayýz. Ne müthiþ bir ders ve mesaj deðil mi?

35

Çok UUzun, AAma ÇÇok ZZevkli

Kültürümüzü tanýtma çalýþmalarýndan birisinde Avrupalý-lar teravih namazýna davet ediliyor. Gelenlerden erkekler, er-kek cemaatimizin arasýna, kadýnlar da kadýn cemaatimizinarasýna serpiþtiriliyor. Bizimkiler gibi kadýnlar da baþlarýný ör-tüyorlar. Teravihin sekizinci rekâtýna gelince birisi: "Daha nekadar var?" diye soruyor. "Otuz üç rekâta tamamlayacaðýz,eðer yoruldunuzsa, arkada dinlenebilirsiniz." diyorlar. "Hayýr,dinlenmeyeceðim, çok uzun, ama o kadar da zevkli." diyor venamaza devam ediyor.

Bunlarý duyunca Japonya'daki Tokyo Camii’ine gelip:"Acaba Müslüman olsak yapabilir miyiz?" diyerek namaz kýl-maya, oruç tutmaya çalýþan Japon kadýnlarýný hatýrladým.

36

Tesbih DDeyip GGeçmeyin

Abdülgaffar amcam anlatýyor: "Fransýzca öðrenmek içinbir kursa gidiyordum. Sýnýfýmýzda her milletten insan vardý.Derste hepimizin isimlerini deðiþtirip birer Fransýz ismi vermiþ-lerdi.

Bir gün ders esnasýnda cebimden doksan dokuzluk tesbi-himi bir refleksle çýkarýp çekmeye baþlamýþtým. Karþýmda otu-ranlardan birisi bana gelerek: "Sen Müslüman mýsýn?" dedi.Ben: "Evet" dedim. "Elindeki tesbihten anladým. Ben de Müs-lümanlýðý araþtýrýyorum, ama Ýspanyolca kaynak bulamýyo-rum." dedi. Dedim ki: "Aslýnda ben Ýslâmiyet’i anlatacak birdin bilgisi öðretmeniyim, ama sana anlatabilecek lisaným yok.Eðer istersen sana yardýmcý olmaya çalýþýrým." Kabul edince,lisaný iyi olan bir arkadaþla bir program hazýrlayýp ÝspanyolcaKur'ân-ý Kerîm meali ve Kur'ân tefsirleri temin ettik. "Hiçbirþey bilmiyorum, bana anlatýn." diyen bu Ýspanyol'a yardýmcýolmaya çalýþtýk.

Önce Ýslâmî tevhidi anlatýp Allah'a imandan sonra Ýslâmi-yet’in diðer esaslarýný anlatmaya baþladýk. O devamlý yeni bil-giler istiyordu.

Bir ay sonra onun Endülüs asýllý bir kýz arkadaþý da buprogramlara katýlmaya baþladý. Akýllarýna takýlan sorularý ge-

37

lip bize soruyorlardý. Biz de cevap vermeye çalýþýyorduk. So-rular uzayýp gidiyordu.

Bir gün onlara: "Biz size Ýslâmiyet’in teorisini anlattýk. Ýs-terseniz bir de cami ziyaret edelim, böylece Ýslâmiyet’in bir ký-sým pratik yönünü de görmüþ olursunuz." dedik. Bu teklifeçok sevindiler. Bir cumartesi günü için randevulaþtýk. Anlaþtý-ðýmýz saatte geldiler. Þakalaþarak yola çýktýk. Hoþ beþten son-ra yine Ýslâmiyet’le ilgili sorularýný sormaya baþladýlar. Sözünbir yerinde dedik ki: "Hazýr camiye gitmiþken isterseniz, kararvermiþseniz, þehâdet getirebilirsiniz. Hem de Ýslâmiyet’e göreorada sizin nikahýnýzý da kýyarýz!" Þaka ile karýþýk: "Henüz ka-rar vermedik, hem de bunun için büyük bir tören gerekmezmi?" dedi.

Biz: "Müslüman olmak için hiçbir tören gerekmez. Kendikendinize þehâdet getirseniz olur. Mühim olan o mevzudakalp ve vicdanýnýzýn kararýdýr. Ama dünyevî bazý muameleleriçin Müslüman olduðunuza dair belge gerekir. Hac için mut-laka sizden isterler. Çünkü Müslüman olduðunu belgeleyeme-yenler Kâbe'ye giremezler." dedik.

Onlar kendi aralarýnda Ýspanyolca, biz de kendi aramýz-da Türkçe konuþuyorduk. Arabamýz camiye yaklaþmýþtý. Ýyiceyaklaþýnca bize seslendiler. Aynadan bakýnca erkeðin yüzü-nün tamamen deðiþtiðini ve apaydýn parladýðýný fark ettim:"Ben eðer mümkünse bu arada Müslüman olmaya karar ver-dim." dedi. Arkadaþýma: "Dön de bir simasýndaki deðiþmeyeþahit ol." dedim. O da baktý, ayný kanaate vardý.

Henüz daha kelime-i þehâdet getirmeden iç dünyasýndaverdiði kararýn nur gibi yansýdýðýný açýkça görüyorduk.

Camiye girince çok heyecanlandýlar. Ne diyeceklerini,nasýl hareket edeceklerini bilmiyorlardý. Biz sýra ile minberdenbaþladýk. Cuma namazýný ve cuma hutbesini anlattýk. Sonramihraba geçtik. Cemaatle kýlýnan namazý, imamýn vazifesini,

38


sarýk ve cübbesini gösterip izah ettik. Vaaz kürsüsünü tanýttýk.Her zaman buradan ders, sohbet, nasihat ve vaazýn verilebi-leceðini, hadis, tefsir derslerinin anlatýlabileceðini söyledik.

Hatta Hz. Ömer'in (r.a.) giydiði bir elbise ile verdiði hut-be sýrasýnda cemaatten birinin itirazýný anlattýk: "Ayaða kalkansýradan bir kiþi diyor ki: 'Ya Ömer sen sýrtýndaki bu elbiseyinereden buldun? Beytülmâlden daðýtýlan kumaþtan bir elbiseçýkmýyor. Sen bizden fazla bir hisse mi alýyorsun?' Hz. Ömer,Halife yani Devlet Baþkaný olmasýna raðmen hesap vermeduygusuyla: 'Bunun cevabýný oðlum versin.' diyor. Ayaða kal-kan oðlu: 'Doðru; verilen kumaþtan bir elbise çýkmýyor. Baba-mýn elbisesi eskimiþti. Onun için ben hissemi babama verdim.Ýkisi birleþince bir elbise yapmak imkâný oldu.' diyor. Bununüzerine o kiþi: "Buyur konuþ, þimdi seni dinleyelim." diyor. Buolayýn anlatýlmasý onlara çok tesir etti. Vakit, ikindi namazý za-maný idi. Onlara: "Þimdi namaz kýlýnacak. Bu namaz bir tanýt-ma ve anlatma için kýlýnmayacak. Gerçekten Allah'a karþýborcumuzu eda etmek için ibadet edeceðiz." dedik. Bir kena-ra oturup cemaatle kýldýðýmýz namazý seyretmeye baþladýlar.Bizi ilgi ve dikkatle takip ediyorlardý. Namazdan sonra elleri-mizi açýp duaya baþladýk, onlar için hidayet ve kâmil imaniçin niyazda bulunduk. Namaz onlara çok orijinal gelmiþti.Çünkü daha önce yanlarýnda hiç namaz kýlmamýþtýk.

Namazdan sonra onlarýn kelime-i þehâdet getirmesi içinbir program hazýrladýk. Lokantada yemek yenildi. Oradan ca-miye gidildi. Haberdar olan cemaat çoluk çocuk hediyeleri ilebu törene gelmiþlerdi. Herkeste tatlý bir heyecan vardý. Hemseviniyor hem de merak ediyorlardý.

Ýspanyollar bizimle abdest alýrken neredeyse heyecandanyere düþeceklerdi. Arkadaþýmýz rehberlik ediyor, her uzvun yý-kanýþýný anlatarak gösteriyordu. Cemaatten bazýlarý da bu ab-dest alýþý seyrediyordu.

39

Tesbih Deyip Geçmeyin

Gelenler arasýnda daha önce Müslüman olmuþ Belçikalý-lar olduðu gibi, Müslümanlýðý merak etmiþ bir bayan da bulu-nuyordu. Abdestten sonra hep beraber camiye indik. Öncesesi güzel olan bir arkadaþýmýz akþam ezanýný okudu. Ezaný ilkkez dinliyordu, iliklerine kadar ürperdiðine emindim. Meraklayeni dinini tanýmaya çalýþýyordu. Ýkindi namazýnda seyirciolarak bulunduðu namazý, bu defa cemaat içinde, saflar ara-sýna girip orada kýlýyordu. Yan yana idik. Kolu koluma deði-yordu. Hele secdeye vardýðýmýzda zangýr zangýr titriyordu. Ýlkdefa dizinin üstüne oturduðundan zorluk çekiyordu.

Namaz bitiminde imam efendinin okuduðu tatlý aþr-ý þe-rifi büyük bir dikkatle dinledi.

Tören baþladý. Küçük bir tanýþma yaptýk. Þehâdet çokmühim. Eðer Ýslâm bir saray ise, kelime-i þehâdet, onun giriþkapýsýydý. Kelime-i þehâdeti getirdikten sonra Ýslâm’ýn diðervecibelerini de yavaþ yavaþ öðrenip yapabilir. "Bismillah" di-yerek imana giriþe baþlayacaktýk, ama Arapçayý telaffuz zorolunca kelime kelime söyledik arkasýndan da o söyledi vebeklenen an gelip çatmýþtý. Heyecanlar doruða çýkmýþtý. Yinekelimeler hâlinde: "Eþhedü en lâ ilâhe illallah ve eþhedü enneMuhammeden abdühü ve resûluh."

Sonra da bütün cemaatle beraber ayný kelimeleri büyükbir coþku ve gür bir sesle tekrar ettik. Herkes kendisine bir he-diye hazýrlamýþtý. En dikkat çeken hediye, daha önce Müslü-man olan bir din kardeþimizin çocuklarý ile beraber hazýrlamýþolduðu bir demet çiçeði: "Yeni dine hoþ geldiniz." diyerek tak-dim etmesiydi.

Camiden ayrýlýrken dedi ki: "Camide henüz Müslümanolmadýðý hâlde merak için oraya gelen diðer haným acaba ne-ler hissetti. Her hâlde benim Müslüman olmam ona çok tesiretmiþtir. Acaba o da bir gün Müslüman olur mu?" Ne kadargüzel duygular içindeydi! Kendisine dedim ki: "Ýçimizde þu

40


anda en þanslý sensin. Çünkü yeni Müslüman olduðun içinhenüz hiç günah iþlememiþ durumdasýn." Dedi ki: "Hayýr bensizden farklý olmak istemem." Ona þöyle dedim: "Bunu, sizebiz vermiyoruz ki, bu Allah'ýn size bir ikramýdýr. Müslümanlýðagiren bir insanýn, önceki günahlarýný Allah affeder." Bu sefer:"Allah'a teþekkür ederim." dedi."

41

Tesbih Deyip Geçmeyin

Teþri fat

Seneler önce, merhum Hacý Kemal amcam Tacikistan'da-ki kolej için olsa gerek bir derdini yukarýlara anlatmak istiyor.Sakallý birisinin ne kadar itibarý var oralarda bilirsiniz. Fakatkendisini seven sayan bir profesör yukarýlardaki itibarýný kul-lanarak Hacý Kemal Bey'e bir randevu alýyor. Almakla kalmý-yor, bir de bir yerlerde takýlýp kalmasýn diye gidiyor önüne dü-þerek: "Buyurun beyefendi!" diye diye yol açýyor. Böyle olun-ca böyle þeylerden etkilenenler de: "Acaba bu beyefendi kim-dir? Baksanýza ona kim teþrifatçýlýk yapýyor?" diyerek engelle-ri kaldýrýyorlar.

Aslýnda merhum Hacý Kemal Bey insanlardan teþrifatbeklemez bilakis o yaþýnda, torunu yaþýndaki insanlara teþri-fatçýlýk yapardý. "Evlâdým bizim iþimiz palto tutmak ve ayak-kabý çevirmek!" derdi. Temiz yürek ve tevazu ile insanlara hiz-met ve iltifat etmek manasýna gelse gerektir...

42

Baðdat NNe KKadar ÇÇeker?

Adamýn birisi Baðdat'a gitmek için yola çýkmýþ. Uzun za-man yol aldýktan sonra, birisine rastlamýþ. Adama: "Baðdat'ane kadar zamanda varabilirim?" diye sormuþ. "Bilmiyorum."cevabýný alýnca da yoluna devam etmiþ. Bir müddet sonra di-ðer adam arkasýndan baðýrmaya baþlamýþ: "Buraya gel!"Adam da mühim bir mesele var, her hâlde bana bir þeylersöyleyecek diye dönüp gelmiþ. "Buyur, aklýna bir þey mi gel-di?" demiþ. Adam gayet normal bir þekilde: "Baðdat'a bura-dan iki saatte varýrsýn." demiþ. Yolcu: "A mübarek, demin so-runca bunu bana niçin söylemedin de bu kadar yolu boþu bo-þuna teptirdin?" deyince adam: "O zaman senin yürüme hýzý-ný bilmiyordum. Ama þimdi yürüyüþüne baktým ve kesin ka-naatim geldi ki, sen bu yürüyüþle tam iki saatte Baðdat'a va-rýrsýn. Yürüyüþünü görmeden doðrusunu söylemem mümkündeðildi." diye cevap vermiþ.

Bunlarý niye anlatýyorum. Bazýlarý cin olmadan çarpma-ya kalkýþýyorlar. Yani irþad hizmetine hevesleri var. Güzel dedaha Ýslâm Tarihi'ni incelememiþsin, hiç olmazsa Ömer Nasu-hi Bilmen'in Ýslâm Ýlmihâli’ni birkaç defa baþtan sona düþünetaþýna anlayarak mütalaa etmemiþsin, merhum Elmalýlý Ham-di Yazýr'ýn Hak Dini Kur'ân Dili'ni okumamýþsýn. Külliyatý baþ-tan sona üç-beþ defa okumamýþsýn, þimdi kalkýyorsun dünyayý

43

irþad etmeye... Nereye varacaðýn yürüyüþünden belli. Ýslâmi-yet'in temel meselelerini, doðru dürüst okumadan, büyüklerinrahle-i tedrisinden geçmeden bu iþ nasýl olacak?

44


Çölde YYatan AAdam

Bir zaman bir adam çölün ortasýnda yere yatmýþ ve:"Rabb'im biliyorum, Senin gücün her þeye yeter. Aðzýma eri-miþ yað dökülmeden buradan kalkmak istemiyorum. Ýmanediyorum ki, Sen bu çölün ortasýnda bile olsa, bir insan gön-derip bu erimiþ yaðý benim boðazýma akýtýrsýn!" demiþ.

Hiç böyle þey olur mu, demeyiniz. Bu bir kýssa, dedik yakýssa hisse almak içindir.

Bir gün iki gün beklemiþ, gelen giden yok. Ýtikadýný boz-mamýþ ve sabýrla beklemeye baþlamýþ. Ben diyeyim üç gün,siz deyin beþ gün sonra bizimki hâlsiz yatarken oraya yolunukaybetmiþ bir kervan gelmiþ. Bunu kendinden geçmiþ vazi-yette bulmuþlar. Fakat sularý kalmadýðý için ne yapsýnlar sýcak-tan erimiþ yaðlarýný getirip aðzýndan akýtmýþlar. Yaðý yutuncakendine gelen adam: "Ya Rabb'i sana sonsuz þükürler olsun.Biliyordum, ama itikadým iyice arttý. Kudretinin sonsuzluðunagüvenim ziyadeleþti. Ýnanýyorum ki, bu kervaný sýrf benim buarzum için bu çöllere gönderdin." demiþ.

Bunu duyan kervancýbaþý: "Vay zalim vay! Demek ki, kaçgündür sýrf senin yüzünden yolumuzu kaybedip bu çöllerdeperiþan olduk. Yani senin aðzýna sýcaktan erimiþ yað dökmekiçin buralarda oyalanýp duruyoruz ha!" diyerek sopasýný kap-týðý gibi bizim 'yaðcýya' vurmaya baþlamýþ.

45

Gamsýz

Bir köyde cami varmýþ, ama minaresi yokmuþ. Çok istek-ler, gayretler hatta teþebbüsler olmuþ, ama bir türlü minareyapýlamamýþ. Bu duruma içerleyen ve kýzan bir köylü: "Bu ca-miye minare yapýlamaz. Eðer yapýlýrsa eþeðe binip tepesineçýkacaðým." diyerek yemin etmiþ.

Fakat bir gün Almanya'dan gelen birisi minareyi yaptýr-mýþ. Bu sefer bizimkinin yeminini yerine getirmesi gerekmiþ.Ama nasýl yerine getirsin. Çünkü eþeðe binip minareye çýk-mak hiç mümkün deðil. Ne yapsýn, hemen hocaya koþmuþve: "Benim yeminim nasýl yerine gelebilir?" diye sormuþ. Ho-ca biraz düþündükten sonra: "Gel seninle þu kahvede boþ boþoturanlarýn yanýna gidip biraz araþtýrma yapalým." demiþ.

Hoca baþlamýþ oradakilerle sohbete: "Ne derdin var? Neyapýyorsun?" diye soruyor, onlarý dinliyormuþ. Fakat içlerin-den biri: "Her þeyim tamam. Hiçbir derdim yok!" diyormuþ.Hoca bu gamsýzýn sözlerini dinledikten sonra, yeminini yerinegetirmek isteyene: "Tamam, tamam. Sen bunun sýrtýna binipminareye çýkarsan yeminin yerine gelmiþ olur." demiþ.

46

Su GGibi AAziz

Cingöz amcam anlatmýþtý. Onu da çok severim, biraz çe-þidim sayýlýr...

Padiþahýn birisi tebdil-i kýyafet etmiþ ve ava çýkmýþ, yoru-lunca bir köye gitmiþ. Köyde Ayaz isminde bir köylüyle karþý-laþmýþ. Padiþah Ayaz'dan su istemiþ. Ayaz, Sultan’a sorularsoruyor, ama suyu bir türlü getirmiyormuþ. Padiþah bakmýþköylü aklý baþýnda biri, ama suyu özellikle geciktiriyor. Padi-þah bunda bir hikmet olsa gerek diye düþünmüþ. Her neysebir süre sonra su gelmiþ. Padiþah suyu içtikten sonra, bu ge-cikmenin hikmetini sormuþ.

Ayaz, tebdil-i kýyafete raðmen karþýsýndakinin padiþah ol-duðunu anladýðýný ifade ettikten sonra demiþ ki: "Padiþahým,yorgun ve terli olarak geldiniz, hemen su içse idiniz rahatsýzolma ihtimaliniz vardý. Onun için sizi lâfa tuttum, terinizin so-ðumasýný bekledim. Terinizin soðuduðuna kanaat getirince desuyunuzu getirdim."

Ayaz'ýn bu tavrýndan hoþlanan padiþah bu zeki ve tedbir-li köylüyü alýp saraya götürmüþ. Sonra Ayvaz, sarayda vezir-liðe kadar yükselmiþ. Bu sefer diðer vezirler bu kadar kýsa sü-rede vezirliðe kadar yükselen bu köylüyü kýskanmaya baþla-mýþlar. Onun ayaðýný kaydýrmak istiyorlarmýþ. Padiþah bunufark etmiþ. Bir gün bakmýþ, büyük bir kervan geçiyor. Bir vezi-

47

rini çaðýrýp: "Git bakalým bu kervan nereye gidiyor, öðren gel!"demiþ. Vezir biraz sonra gelip: "Padiþahým Mýsýr'a gidiyormuþ."demiþ. Padiþah: "Nereden geliyormuþ?" deyince: "Onu sorma-dým, bilmiyorum." demiþ. Baþka bir vezirini çaðýrmýþ: "Þu ker-vanýn yüklerinde ne var öðren gel." demiþ. Vezir biraz sonragelmiþ ve: "Padiþahým yüklerinde kumaþ var." demiþ. "Peki ne-reden gelip nereye gidiyorlar?" diye sorunca: "Bilmiyorum."demiþ. Bir baþka vezire: "Bu kervanda kaç kiþi var? Yüklerininyekûnü ne kadar? Git öðren gel." demiþ. Vezir bu bilgilerle gel-miþ, ama bunun dýþýnda bir soru sorunca bilememiþ.

Böylece hepsini denedikten sonra Ayaz'ý göndermiþ. Onuda bir bilgi için göndermiþ, ama döndüðünde ne sordu isehepsine cevap almýþ. Sonra da vezirlerini karþýsýna alýp: "Ýþtefarkýnýz. Sakýn onun aleyhinde bir þeyler yapmaya ayaðýnýkaydýrmaya çalýþmayýn. Yoksa siz bilirsiniz?" demiþ.

48


Hz. ÖÖmer ((r.a.)'i AAðlatan KKadýn

Hz. Ömer (r.a.) çarþý pazar dolaþýr, halkýn içinde olur, birhalife olarak kendisine düþenleri yerine getirirdi. Bir gün yineMedine sokaklarýnda dolaþýyordu. Yanýnda Cârûd vardý. Yolortasýnda durup bekleyen yaþlý bir kadýnla karþýlaþtý. Ömer okadýna selâm verdi, o da selâmýný aldýktan sonra: "Biraz dururmusun ey Mü’minlerin Emiri?" diyerek bir þeyler anlatmak is-tediðini belirtti. Hz. Ömer tam bir olgunluk içinde: "Buyurunsizi dinliyorum." dedi. Pürüzsüz bir Arapça ile konuþan kadýnþu sözleri söyledi: "Ya Ömer, sizi çok iyi tanýrým. Bir zamanlarUkaz Panayýrý’nda çocuklarla oynayan ve güreþen bir Ömercikidin. Yýllar birbirini kovaladý. Derken Peygamber Efendimiz(s.a.s.) meclisine eriþtin ve Müslüman Ömer oldun. Aradan yýl-lar geçti, bu defa 'Emir'el-Müminîn' oldun. O hâlde bütün budevirleri hatýrla ve Müslümanlar hakkýnda Allah'tan kork."

Bu sözler karþýsýnda Hz. Ömer (r.a.) aðlamaya baþladý.Cârûd dayanamadý, tanýmadýðý bu kadýna: "A kadýn, Mü’min-lerin Emirine karþý pek cüretli konuþtun ve onu aðlattýn." de-yince Hz. Ömer ona: "Bu kadýný tanýyor musun?" diye sordu.Cârûd: "Hayýr." deyince: "Bu Havle'dir. Allah, Kur'ân'da bukadýndan bahsetmiþtir. 'Ey Muhammed, kocasý hakkýnda se-ninle tartýþan ve Allah'a þikâyette bulunan kadýnýn sözünü Al-lah iþitti, Allah iþitendir, görendir.' (Mücadele/1)

49

Kocasýnýn kendisine kaba davranýþýna üzülüp, Efendi-miz(s.a.s.)’e gelerek: "Ya Resulallah, kocam gençliðimi alýpgötürdü, ona çocuk doðurdum. Þimdi yaþlandým, zýhar yapa-rak (beni anasýnýn sýrtýna benzeterek) boþamak istiyor." dedi."Allah'ým, durumumu Sana arz ediyor, þikâyetimi Sana bildi-riyorum." diyerek arzuhâlde bulundu. Bunun üzerine bu ayetindi.

Ýþte Hz. Ömer bunu bildiði için o þiddetli sýcakta sokak or-tasýnda saygý ile o yaþlý Havle'nin nasihatlerini dinleyip duy-gulandý ve gözyaþlarý döktü.

50


Talih li BBir KKadýn

Ümmü Eymen, Peygamber Efendimiz’in (s.a.s.) babasý,Abdullah'tan kalan bir yadigârdý. Bu cariye, zeki, becerikli vevefalý bir kadýn olup, Abdullah vefat ettikten sonra, Âmine'yehizmet etti. Âmine Medine dönüþü yolda hastalanýp vefatedince, öksüz kalan Hz. Muhammed’i (s.a.s.) baðrýna basýp,Mekke'ye dedesi Abdülmuttalib'e teslim etmiþti.

Peygamberimiz (s.a.s.) Mekke'den Medine'ye hicret edin-ce Ümmü Eymen, kendisini yalnýzlýðýn derin boþluðunda bul-du. Medine'ye hicret etmek istiyordu. Ama ne parasý ne deve-si vardý. Sýcak bir mevsimde parasýz, pulsuz, bineksiz ve yiye-ceksiz yollara düþmek bir nevi ölüm demekti. Akþam geç va-kitlere kadar hep yolculuðu düþündü ve oruç tutmaya niyet-lenerek uyudu. Rüyasýnda Efendimiz’i (s.a.s.) gördü, gülüm-seyerek ona: "Gel korkma!" diyordu.

Ümmü Eymen sabah namazýný kýldýktan sonra Mekkelimüþrikler uyurken yola çýktý. Aç susuz akþama kadar yürüdü.Revhâ denilen yere varýnca yarý baygýn vaziyette kumlarýnüzerine serilip kaldý. Güneþ yavaþ yavaþ gurub edip gidiyor-du. Güneþin batmasýyla sýcaklýðýn þiddeti kaybolup ýlýk çöl ha-vasý esmeye baþladý. Ýftar vakti de girmiþti. Tam bu sýrada, an-sýzýn baþucunda kuþ kanadý çýrpýntýsýna benzer bir ses duydu.Gözlerini açýp yukarýya bakýnca gökten bembeyaz bir urgana

51

baðlý bir testinin sarkýtýldýðýný gördü. Ýki eli ile tutup testinin so-ðuk ve tatlý suyunu içmeye baþladý. Hiçbir yorgunluk ve açlýkhâli kalmamýþtý. Ölünceye kadar da o suyun lezzetini unuta-madý. Ondan sonra da zaten hiç susuzluk hissetmedi.

Efendimiz’in (s.a.s.) vefatýndan sonra Hz. Ebu Bekir veHz. Ömer ziyaretine gitmiþlerdi. Bir çocuk gibi aðlayan Üm-mü Eymen, aðlayýþýnýn sebebini þöyle izah etti: "Resulullaharamýzdan ayrýlýp en hayýrlý makamýna gitti. Böylece göktenhaberler kesildi. Artýk dünyanýn hiçbir tadý kalmadý!"

Evet yeri göklere baðlayan vahyin tercümaný Hz. Mu-hammed (s.a.s.) dünyadan çekilince, saðanak saðanak inenvahiy kesilmiþti.

52


Nasýl NNüfuz EEdiyor lar

Uzun zaman Medine'de bulunan Erzurumlu Mustafa Ne-cati Hoca'dan çok saygý duyduðum bir zat nakletmiþti:

Ben Mýsýrlý bir profesörle tanýþmýþtým. Kral Faruk, hayatý-nýn son zamanlarýnda, Afrika'ya hizmet etmeleri için kabile dil-lerini de öðrenmiþ hocalarýn yetiþtirilip gönderilmesini istemiþ.Ýþte o da bunlardan birisi imiþ. Gideceði kabilenin dilini öðre-nip gitmiþ. Fakat kendisine kimse iltifat etmemiþ. Hatta kabile-nin çitlerinden bile içeri sokmamýþlar. O öyle dururken sarýþýnve bisikletli bir Ýngiliz kadýný, fýrt diye içeri girmiþ. Kimse engel-lememiþ. Bizimki bu kim diye sormuþ. Demiþler ki, saðlýk me-muresi. Meðer misyonerler o isimle ve o iþle onlarýn arasýnasokuluyorlar ve kendi dinî hizmetlerini yapýyorlarmýþ. Ýþte o za-man meseleyi kavramýþ. Tekrar dönüp saðlýk bilgileri almýþ, ið-ne ve pansuman yapmasýný öðrenmiþ. Tekrar bu kabileye git-miþ ve öylece muvaffak olmuþ. Ama bütün bunlar gayret ister,horul horul uyumak deðil, harýl harýl çalýþmak ister.

Merhum Osman Kara Hoca anlatýrmýþ. Birileri baþlamýþ,Yâ leyl, yâ leyl, demeye. Bizimki bakmýþ biteceði yok: "Dahane kadar yâ leyl diyeceksiniz?" diye sormuþ. Demiþler ki: "Bugece yorulduk, artýk kalan yâ leyl'leri yarýn sabah çekeceðiz!"

Þimdi durum bu olunca, hâlimizin neden böyle olduðuda elbette anlaþýlýr.

53

Vicdaný TTir TTir TTit reyen LLâzým

Mehmet Akif merhum, tarihî manzaralarý köþklerin büyükodalarýna resimletip süsletmeyi moda hâline getiren zengin-lerden bir örnek vererek gülünç bir durumu þiir ile anlatýr:

Ressam Haklý!

Bir zaman vardý ya, tarih-i mukaddes modasý...

Yeni yaptýrdýðý köþkün büyücek bir odasý,

Mutlaka eski tesâvîr ile ziynetlensin,

Diye, ressam aratýr hayli zaman bir zengin.

Biri peydâ olarak, ben yaparým, der, kolunu,

Sývayýp akþama varmaz, sekiz arþýn salonu,

Sývar amma ne sývar!

Sâhibi der:

-Usta bu ne?

-Kýpkýzýl bir boya çektin odanýn her yerine!

-Bu resim, askeri basmakta iken Fir’avn'ýn,

Bahr-i Ahmer’i yarýp geçmesidir Mûsâ'nýn.

-Hani Mûsâ be adam?

-Çýkmýþ efendim karaya.

-Firavun nerde?

54

-Boðulmuþ.

-Ya bu kan rengi boya?

-Bahr-i Ahmer a efendim, yeþil olmaz ya bu da!

-Çok güzel levha imiþ! Doðrusu þenlendi oda!

Ýþte bu þiirde görüldüðü gibi bir sürü laf ebesi, ebesi nesöz, laf sihirbazý, milletin gözünü baðlayýp istediði icraatý yapý-yor. Bütün bu kördüðümleri çözecek bir Âsâ-yý Mûsâ'ya ihtiyaçvar. Taþtan on iki göz su fýþkýrtan, on iki pýnardan milleti sula-yan bir Âsâ'yý elinde tutacak Mûsâ misallere ihtiyaç var. Onuniçin de aklen, fikren, kalben, vicdanen buna hazýr bir neslin ye-tiþtirilmesi gerekiyor. Yoksa insanlar, Ýlâhî nimetler harika bi-çimde akýp akýp gelse bile bunlara þükretmeyecek, bilakis,gayr-i meþru yollarda hatta hortumcularýn israfýyla nankörlük-te kullanacak insanlarýn yüzünden, neticede gazaba ve kahralâyýk hâle gelmeleri de Allah korusun imkân dairesine girebilir.Onun için, Allah'tan korkan, kul hakkýný, tüyü bitmemiþ yeti-min hukukunu üzerine geçirmekten tir tir titreyen vicdanlarýnmilletin büyük çoðunluðunu oluþturmalarý gerekiyor.

55

Vicdaný Tir Tir Titreyen Lâzým

Rüyâlara AAkseden GGerçekler

Babam yine geziye çýkmýþtý, tabii dönüþte de bana iþ çý-kacaktý. Gelince kulaklarýmý dört açýp dinlemeye baþladým.Çevresine anlatýyordu, ama en dikkatli þekilde dinleyen ben-dim. Diyordu ki:

Gittiðimiz yerlerde baktýk gördük ki, insanýmýz maþallahaþk ve þevk içinde... Çocuklarýna sahip çýkmak, kendi dilimizve kültürümüzü öðretmenin yanýnda bulunduklarý ülkenin li-sanýný ve okul derslerini de çok güzel öðretmek için açtýklarýmüesseseyi küçük bulmuþlar, daha büyüðüne talip olmuþlar.Onun için bir araya gelip para toplamaya karar vermiþler.Coþkulu bir havada herkes gücü nisbetinde himmet etmiþ, altyapýyý hazýrlamýþlar. Tabi bütün bunlar gelecek için büyük birfedakârlýk. Bu güzellikler rüyâlarýna yansýmýþ. Bize iki rüyâanlattýlar.

Ramazan Bey þöyle diyordu:

"Rüyâmda ikindi ile akþam arasý imiþ. Hava durumu bir-den deðiþti. Yaðmur ve fýrtýna baþladý. Sanki her þey yok olu-yor gibiydi. Ýnsanlar ortalýkta þaþkýn bir hâlde koþuþturuyorlar,çaresizlikten ne yapacaklarýný bilemiyorlardý. Aniden bir selgeldi ve bulanýk sular evlerin yarýsýna kadar yükseldi. Ýnsan-lar: 'Bizi kurtarýn!' diye feryat ediyorlardý. O sýrada yüksek birbinanýn tepesinden ip ve merdiven ile yukarýlara çýkýp kurtu-

56

lanlar vardý. Yukarýya týrmanýrken hiçbir zorluk çekmeden ra-hatlýkla týrmanýyorlardý."

Abdullah Bey de rüyâsýný þöyle anlatýyordu:

"Bir nehre yanaþmýþ on gemi vardý. Bizim gemi farklýydý.Önü sivri, arkasý yayvan ve tekerlekli idi. Gemimizi ben kulla-nýyordum, yanýmda da vakýf baþkanýmýz Hüseyin aðabey var-dý. Gemi insan doluydu, birçoðunu sima olarak tanýyordum.Nehir ise çok bulanýktý. Ýçinde birçok canlý vardý. Hatta elbise-siz, farklý renklere boyanmýþ insanlar da vardý. Ben bu bula-nýk yeri geçmek istiyorum, Hüseyin aðabey dikkatli olmamýistiyor. Bu arada gaza bastým, nehri uçuyor gibi geçtik. Diðergemiler arkada kalmýþtý. Nehrin bu tarafý yemyeþil, çiçeklerlebezeli idi. Birden karþýmýza içi nakýþlý, alt ve üstü renkli mer-merden çok harika bir tünel çýktý! Tünelin içinde karþýmýza bi-risi çýktý. Nereye gittiðimizi sordu. "Büyüðümüzün emriyle gi-diyoruz." dedik. "Kimmiþ o?" dedi. Ben de cep telefonumu çý-karýp tuþa bastým ve: "Efendim biz geliyoruz; fakat birisi yolu-muzu kesti!" dedim. "Ver telefonu ona." deyince o adama: "Albakalým, ne diyor bir dinle!" dedim. Adam telefonu aldý, herne konuþuldu ise, birden bire küçüldü ve "Tamam!" diyerektelefonumu geri verdi. Ayrýca bu adam bize bazý tavsiyelerdebulundu: "Tünel, yüksekliði bir santim oluncaya kadar küçü-lecek! Bu durumdan hiç korkmayýn. Sizler boncuk kadar yo-ðunlaþýp küçüleceksiniz, ama karþýnýza çýkan taþ ve kayalarparmaklarýnýzýn temasý ile delinecek ve tünel geniþleyip çýka-caksýnýz." dedi. Her þey adamýn dediði gibi cereyan etti. Par-maðým taþa yaklaþtýkça burgu gibi delip geçiyordu. En sonun-da, ufak bir delikten, boncuklar hâlinde karþý tarafa geçtik,sonra da normal hâlimize döndük.

Diðer taraf uluslararasý bir panayýr gibiydi. Güzel bir suakýyordu. Nehrin kenarýnda bir tezgaha yaklaþtýk: "BurasýTürkmenistan masasýdýr." dediler. Çok deðiþik küplerde yeþilzeytinler vardý. Zeytinler solmuþ, sanki bir yýl güneþte susuz

57

Rüyâlara Akseden Gerçekler

kalmýþlardý. Yanýmda bulunan Hüseyin aðabeyime dedim ki:"Abi bunlar da zeytin mi? Gel bizim Marmara Birlik, Domat,Kalamata zeytinlerini gör. Resmini görürsün içinde!" dedim.

Bizim tezgah, büyük, kar gibi bembeyaz bir binanýn için-de bulunuyor ve parlýyordu. Tezgahýn baþýnda altýn rengindeçok güzel kýyafetleriyle kardeþlerim Ahmet, Hikmet ve Musta-fa bulunuyordu. Bu esnada senede 100 milyon dolarlýk ciro-su bulunan akýllý bir iþ kadýný olan Ýnger Palm kulaðýma eðile-rek: "Bu iþi çok iyi yapýyorsunuz!" dedi. Uyandým. Sabah na-mazý vaktiydi."

Ne demiþler: Güzel gören, güzel düþünür; güzel düþünen,güzel rüyâ görür; güzel rüyâ görenler de hayatlarýndan zevkalýrlar...

58


Âsým'ýn NNesli, NNesilmiþ GGerçek

Bugünlerde Mehmet Âkif Üstadýmýzýn Safahat’ýný eldendüþürmüyorum. Tekrar tekrar okuyorum. Olaylarý þiir diliyleanlatan M. Âkif Üstada olan hayranlýðým da her geçen gün bi-raz daha artýyor:

“-Ramazan vak’asý, yâhu! Þunu anlat be adam!

-Üsküdar'dan geliyorduk, ikimiz: Âsým, ben.

Saat on bir sularýndaydý... Vapur beklerken,

Yolcular Bafra'yý tellendirivermez mi sana?

Kaçýver, belli ki çýngar çýkacak, durmasana!

Hayýr oðlum, nasýl olduysa, apýþtým kaldým.

Çocuðun tavrý deðiþmiþti. Dedim: "Bak, Âsým,

Dalaþýrsan bu heriflerle üzersin babaný."

Ýçlerinden biri, hem þüphesiz, en kaltabaný,

Üç nefes püfleyerek burnuma: "Sen söyle, Hoca!

Niye baðlanmalý hayvan gibi hâlâ oruca?"

Deyivermez mi, tabî’î senin oðlan tokadý,

Herifin yýrtýlacak aðzýna kalkýp yamadý.

Gâlibâ pek caný yokmuþ ki yuvarlandý leþi...

Asýl itler gerideymiþ, koþarak dördü, beþi,

Ansýzýn serdiler evlâdýmý karþýmda yere.

59

Ben þaþýrmýþ: "Aman oðlum!" demiþim bir kere.

Hele yâ Rabb'i þükür, toplanýp oðlan birden,

Kömür almýþ deve kalkar gibi doðruldu hemen.

O nasýl cehd idi kurtulmak için anlamalý:

Silkinip attý belinden asýlan dört çuvalý!

Dedim: Artýk sizi haklar bu zýpýr þimdi, durun,

Ne aðýz kaldý yiðitlerde, hakikât, ne burun;

Kime indiyse, nüzûl inmiþe benzetti onu!

Bu sevimsiz þakanýn hayli firaklýydý sonu:

Hani, civârýnda durup seyre bakan,

Karabaþlar görülür: Yüzleri kan, gözleri kan;

Bu çomarlar da o vaz’iyete gelmiþlerdi.

Hepsinin hakkýný, Allah için oðlan verdi!

Hele bir tânesinin beyni daðýlmýþtý, eðer,

Ýþi sulh etmemiþ olsaydý gelen dört asker.

-Anlasaydýk, þu neden sonrakinin fazla payý?

-Ya tabancayla hücûm etti uzaktan bu dayý.

Bereket versin o askerlere, da’vâ bitti;

Sedyeler geldi, polislerle herifler gitti.

-Sizi haksýz çýkaran yoktu ya?

-Olsun mu? Tuhaf!

-Affedersin, Hocazâdem, ne kadar saçma bu lâf!

Haklý, haksýz diye taksîmi kim etmiþ ki kabûl?

Bu cihan, baksana, baþtanbaþa: Âkil, me'kûl.

Kuvvetin sýrtýný kimmiþ, göreyim, okþamayan?

Ne zaman altta kalýrsan, o zaman derdine yan!

"Beþerin adli masal, hak zýpýrýndýr yalnýz;

Dövülen mahkemelerden kovulur, çünkü: Cýlýz!"

60


Bizim oðlan bunu virdetmiþ, okur her yerde...

- Doðru söz, sonra, tabî’î, efelik var serde!

- Efelik, çok güzel amma, sonu çýkmaz bu yolun;

Etme, oðlum, þuna bir parça nasîhatte bulun.

Evet, ben de kabadayýlýktan hoþlanýyorum, ama çok yan-lýþ bir þey olduðunu zamanla daha iyi anlýyorum. Zaten M.Âkif Üstadýmýz: "Yol yakýnken geri dön, nâfile çýkmaz bu so-kak." diye, beni de ikaz ediyor ve diyor ki:

"Hiç bu mantýkla, a divâne, hükümet mi yürür?

Bir cemaat ki, erenler iþi yumrukla görür,

Kafa bitmiþ demek artýk, çekiver kuyruðunu!

Kuvvetin hakký mýdýr enselemek bulduðunu?

Bize, Âsým, ne þunun yumruðu lâzým, ne bunun;

Birinin pençesi ister yalýnýz: Kânûnun.

Ver bütün kudreti kânûna ki vahdet yürüsün...

Yoksa millet deðil, ancak daðýnýk bir sürüsün..."

Çok doðru.

61

Âsým’ýn Nesli, Nesilmiþ Gerçek

Merhametin BBöylesi

Bir film seyrediyordum. Ýki ayrý hanýmdan iki çocuðuolan bir baba, ölen birinci hanýmýn çocuðunu ikincisindenolan çocukla beraber, uzaklarda bir sütanneye teslim etti. Ha-nýmýnýn ýsrarlarýna raðmen, hangisinin kendi çocuðu olduðu-nu söylemedi, bunun sebebini de hanýmýna izah etti. Altý se-ne sonra ne anne ne de baba hangi çocuk ölen anneden,hangisi sað olan annedendi bilmiyorlardý. Fakat annenin içiiçini yiyordu, bir ara sütanneyi öðrenip iþin peþine düþtü. Fa-kat o da kesinlikle bilmediðini söyledi. Tehditlerle ayrýlan an-ne sinir ve dikkatsizliðinden dolayý kaza yaptý. Çok aðýr yara-lanan kadýn sütanneyi çaðýrttý: "Þimdi ölüyorum, ölmedenönce olsun ne olur söyle!" deyince, kadýn anneye hangisininkendi çocuðu olduðunu söyledi. Aradan geçen zamanda ka-dýn tedaviye olumlu cevap verdi ve iyileþti, hastaneden çýkýpeve gelince ayrýmcýlýða baþladý. Bunun üzerine eþi, yeminederek, o anda kendisini rahatlatmak için söylenmiþ bir sözolduðunu, sütannenin de gerçeði bilmediðini söyledi.

Filmin tam burasýnda hayalim çok uzaklara gitti. Benimde filmlere konu olacak kadar güzel, gerçek bir hikâyem var-dý.

O genç kýzken, isminin mânâsýný köyün büyük hocasýn-dan sormuþ, cömert ve adaletli demek olduðunu öðrenmiþti.

62

Yaradýlýþtan son derece merhametli ve þefkatli olan bu kýz,adalet ve cömertliði de kendisine þiar edinmiþti. Ona belki ha-yat boyu acý veren bir sözlülük devresinden sonra sözlüsün-den ayrýlmýþ, daha sonra rüyâ ile de tasdiklenmiþ bir evliliðemecbur olmuþtu. Eþini kendisine hiç denk görmüyordu, amakaderine boyun eðdi.

Hasta bir kayýnbiraderi vardý. Vefat edince, onun hanýmýile kocasýný evlendirmek istediler. Çünkü dul kalan gelin ka-yýnvalidesinin akrabasý idi. Kendisini boþatacaklardý. Fakat bumümkün olmadý. Kayýnbiraderi gibi kocasý da ayný hastalýðayakalandý. Hatta durumu daha aðýrdý, hayatta kalacaðýna ih-timal vermiyorlardý. Ama o kurtuldu. Kayýnbiraderinin gençhanýmý bir baþkasýyla evlendi. Fakat oðlunu yanýnda götür-medi. O zaman ayný yaþta kendisinin de bir oðlu vardý. Herikisine o bakýyordu. Hatta akrabalarýn düðünlerine giderkenbir defasýnda kendi oðlunu bir baþkasýnda da kayýnbiraderi-nin yetimini yanýnda götürüyordu. Götürmezse, o yetimehaksýzlýk olur, diye korkardý. Hiç mecbur olmadýðý bir davra-nýþý adalet namýna ve þefkat duygusunun sevkiyle seve seveyapýyordu. Zaten fýtrî þefkatinin fazlalýðý sebebiyle sokaktagördüðü çocuklarý bile kucaklayýp sever, okþardý.

Aradan seneler geçti oðlu okudu, ama kayýnbiraderininoðlu okulundan döndü, zeki olmasýna raðmen okumadý. Da-ha sonralarý anne tarafýnýn tahrikiyle kendisine annesindendaha þefkâtli davranan o hanýma düþman gibi davranmayabaþladý. Bu durum çok aðýrýna gitmeye baþladý. Bedduayabaþlayacaktý. Oðlu: "Anne! Eðer onun baþýna bir þey gelirse,ona yine sen aðlarsýn. Vazgeç ne olur." diyerek ona bedduaettirmedi. Ama kalbi kýrýktý. Bir gün: "Oðlum, þu anda dedik-lerin çýktý. Amcaoðlunun öyle bir sýkýntýsý var ki, þimdi aðlayanyine benim. Allah yardýmcýsý olsun." dedi.

63

Merhametin Böylesi

Bir AAtarým ÝÝki TTutarým

Murat amcam diyor ki: "Benim bir yakýným vardý, herke-si taklit ederdi. Herkesin saygý duyduðu birisinin de taklidiniyapmýþtý. Hâlbuki birbirlerini çok severler. O saygý deðer kiþi-ye bu bilgi ulaþýr. Herkes ondan büyük bir tepki beklerken oþöyle der: "O beni taklit ederek beni küçük düþürse de o be-nim çok yakýn ve candan dostum olduðu için iki tutar. Yani biratar iki tutar."

Bunu niye anlatýyorum. Ben bazý dostlarýma onlardanbeklenen çok büyük himmet ve gayretleri göstermemeleri se-bebiyle bir atsam da iki tutarým. Bunu her hâlde ifadelerimdegörüyorsunuzdur.

64

Renk KKörü

Amerikalý Müslüman bir zenci profesör psikolog, sohbetsýrasýnda Türkiye'den gelmiþ olan bir bilgeye: "Siyahlar (Zen-ciler) ve beyazlar hakkýnda ne düþünüyorsunuz?" diye soru-yor. Verilen cevap þöyle: "Biz bu mevzuda renk körü olduðu-muz için siyah ile beyaz arasýnda bizim için hiç fark yok."

Ýslâmiyet ýrkçýlýðý kabul etmez ve en menfur bir þey sayar.Peygamber Efendimiz (s.a.s.) insanlarýn (siyah-beyaz) bir ta-raðýn diþleri gibi ayný seviyede olduðunu beyan etmiþtir. Çün-kü hepsinin de babasý Hz. Âdem'dir. Hz. Âdem de topraktan-dýr, diye ifade etmiþtir.

Ýnsanlýðýn hamuru yoðrulacaðý zaman dünyanýn her tara-fýndan her çeþit ve renkte toprak getirilmiþtir. Onun için bütünrenklerin ve ýrklarýn özelliði Hz. Âdem'de ta baþta toplanmýþ-týr. Eðer bir üstünlük aranacaksa takvada aranmalýdýr.

"Ey insanlar! Biz sizi bir erkekle bir diþiden yarattýk. Birbi-rinizi tanýyýp sahip çýkmanýz için milletlere, sülalelere ayýrdýk.Þunu unutmayýn ki Allah'ýn nazarýnda en deðerli, en üstünolanýnýz, takvada (Allah'ý sayýp haramlardan sakýnmada) enileri olandýr. Muhakkak ki, Allah her þeyi mükemmelen bilir,her þeyden hakkýyla haberdardýr." (Hucurat/13)

65

Hocazâde FFatih NNasýl HHoca OOldu?

Fatih Sultan Mehmet devrinde Bursa tam bir ilim merke-zi idi. Bursa tüccarlarýndan Salih oðlu Yusuf'un oðullarýndanbirisi çok kabiliyetli ve çok zeki idi. Muslihiddin isimli bu ço-cuk okumak istiyor, babasý da onu tüccar yapmak arzu edi-yordu. Çocuk, baba evini terk edip, Emir Sultan Hazretle-ri’nin halifelerinden Þeyh Veli Þemseddin Hazretleri’nin med-resesine girdi. Parasý pulu olmadýðý için medresenin bitiþiðin-deki imarethanede piþen çorba ve yemeklerle karnýný doyu-rup günün on altý saatini okuma-yazma ile geçiriyordu.

Bir gün hocasý Þeyh Veli Þemseddin Hazretlerinin huzu-runda Bursa'nýn ileri gelenleri toplanmýþtý. Muslihiddin'in ba-basý ve kardeþleri orada bulunuyordu. Onlarýn giyim kuþamýgüzeldi, ama Muslihiddin periþandý. Þeyh bu manzarayý gö-rünce nemli gözlerle Muslihiddin'in babasýna: "Senin bu yap-týðýn adaletsizliktir. Ýlmin peþine düþenin mükâfatý bu mu ol-malý?" diye serzeniþte bulundu. Babasý: "Efendi Hazretleri! Biztüccar adamýz, iþimiz medresede deðil, çarþý ve pazarda görü-lüyor. Benim adama ihtiyacým olduðu hâlde, o dinlemedi vebizi terk edip medreseyi seçti. Varsýn medrese onu doyurupzengin etsin..."

Þeyh, herkes gittikten sonra Muslihiddin'i yanýna çaðýrdý,ona biraz harçlýk verdikten sonra "Üzülme, baban yanlýþ ha-

66

reket ediyor. Ama, Allah seni yükseltecek. O kadar ki, sultan-larýn meclisinde yer alýp itibar göreceksin ve bir gün baban,senin bu makam ve mertebeni duyacak, sen de onu Sultanýnhuzuruna çýkaracaksýn." dedi.

Sonraki yýllarda Þeyh, genç Muslihiddin'i þefkat nazarlarýile okþayarak: "Evlâdým, þu sýkýntýlý durumundan dolayý sakýnincinme. Ýlim yolundan asla ayrýlma. Çünkü saadet ve safayolu, senin seçtiðin yoldur. Senin mesleðin Hak mesleðidir.Ýnþallah yakýnda senin için iki cihan saadeti müyesser olacakve sen büyük imkânlara kavuþacaksýn." derdi.

Aradan yýllar geçti, zamanla Muslihiddin meþhur bir ilimadamý oldu. Hýzýr Bey kendisini Sultan Ýkinci Murat ile görüþ-türdü. Sultan onu Bursa Esediye Medresesi’ne baþ müderristayin etti.

Hocazâde ismiyle anýlan Muslihiddin, Sultan Fatih zama-nýnda Ýstanbul'a Sultanýn ziyaretine gitmek istedi. Dindar birzâttan ödünç para alarak bir at, elbise satýn aldý. Bir de yoldakendisine yardýmcý olacak adam tuttu.

Ýstanbul'a varýnca Vezir Mahmut Paþa'nýn dikkatini çek-miþti. Tanýþtýlar. Mahmut Paþa: "Ben sizi Sultanýmýz ile tanýþtý-racaðým. Zaten þu anda huzurunda ilim adamlarý toplanmýþ il-mi tartýþma yapýyorlar. Tam zamanýnda geldiniz." deyip onuhuzura aldýrdý. Fatih, kim olduðunu sorunca: "Bursa'da Esedi-ye Medresesi baþ müderrisi Hocazâde'dir." dedi. Ýlmî seviyesi-ni sorunca: "Sultanýmýn yüzünü güldürecek seviyede..." diyecevap verdi. Fatih Hocazâde'nin elinden tutup yanýna oturttu,pek çok iltifatta bulundu. O esnada Fatih'in bir yanýndaMevlânâ Zeyrek, öbür yanýnda Mevlânâ Seyyidi Ali bulunu-yor ve bir mesele üzerinde görüþlerini açýklýyorlardý. Fatih,Hocazâde'ye: "Bunlarýn birisinin yanýnda yer alýnýz." dedi.Hocazâde, Seyyidi Ali Efendi’nin yanýnda yer aldý. Hararetlibir tartýþma oldu. Hocazâde'nin öne sürdüðü deliller Sultan'ýndikkatini çekti. Meclis daðýldýktan sonra Fatih Sultan Mehmet

67

Hocazâde Fatih Nasýl Hoca Oldu?

Han, bu genç ilim adamýyla baþ baþa görüþmek istedi. Bazýkonularda kapý açýldý. Salâhiyetle cevap veren Hocazâde,hem kaynaklara dayanarak, hem de kuvvetli deliller getirerekdoyurucu konuþuyordu. Sultan ona hayranlýk duydu, sevgisikat kat arttý ve onun seviyesini biraz daha ölçmek içinMevlânâ Zeyrek Hazretlerini çaðýrdý. Bu zat o devirde ilmiyle,kültürüyle isim yapmýþ, birçok ilim adamlarýný Sultanýn huzu-runda mat etmiþti. Sultan iki ilim adamýný yüz yüze getirip ken-disi dinleyici olarak kaldý. Çok ciddî konulara temas edildi.Mevlânâ Zeyrek önce önemsemediði bu gencin çok sert bir ka-ya olduðunu anlamakta gecikmedi. Bütün ilmî kabiliyetini or-taya koyarak yarýþmayý sürdürmeye çalýþtýysa da nâfile, çokgüçlü bir hâfýzaya ve seyyâl zekâya sahip olan Hocazâde'ninkarþýsýnda tökezlemeye baþladý. Çok geçmeden cevap veremezduruma düþtü ve umulmadýk bir yenilgi ile karþý karþýya geldi.Fatih Sultan Mehmet Han, Hocazâde'nin bu kadar kuvvetli birilme, üstün bir hâfýza ve zekâya sahip olduðunu tahmin edeme-miþti. Mevlânâ Zeyrek gibi güçlü bir ilim adamýný susturan bugenç ilim adamýnýn ülkesinin nadide cevherlerinden biri oldu-ðunu fark etmekte gecikmedi.

Ýlme ve ilim adamýna büyük ilgi ve saygý duyan Fatih,hem Mevlânâ Zeyrek, hem de Mevlânâ Seyyidî Ali Efendi'yebüyük ihsanlarda bulundu. Hocazâdeyi de denemek için hiç-bir þey vermedi. Meclis daðýldý. Hocazâde kaldýðý hana dön-dü. Bütün baþarýsýna raðmen Sultanýn ihsanýna mazhar ola-mayýþýnýn manasýný bir türlü çözemedi. Yanýnda getirdiði hiz-metçisi onun herhangi bir ihsana nâil olmadýðýný görünce onadeðer vermemeye ve hizmet etmemeye baþladý. Hocazâdeiçeri girerken ayaða kalkmaya bile tenezzül etmeyerek su iste-diðinde: "Var kendi suyunu kendin getir." diyecek kadar kaba-lýk gösterdi.

Bir gün sabahleyin Hocazâde, Bursa'ya dönmek üzerehazýrlanýp yola çýkmak üzere iken Fatih Sultan Mehmet

68


Han'ýn üç adamý içeri girdi. Hocazâde'yi sorup arýyorlardý. Ta-nýþtýlar, gönderilen hil’âti kendisine takdim ettiler: "Bu elbise-yi Sultaným gönderdi, bundan böyle sizi kendisine hoca ola-rak seçmiþ bulunuyor." dediler. Ayrýca bir at ve bin akçe debirkaç günlük masraf olarak takdim edildi. Çok geçmeden üçkiþi, çok güzel eyerlenmiþ bir at getirerek: "Buyurun EfendiHazretleri, Sultan sizi ister." dediler.

Bundan sonra Hocazâde, Fatih Sultan Mehmed'e özeldersler vermeye baþladý.

Daha sonra da Þeyh Veli Þemseddin Hazretlerinin kera-met olarak haber verdiði gibi, Hocazâde babasýný Fatih'in hu-zuruna çýkarýp, onun Sultanýn elini öpme þerefine eriþmesinevesile oldu.

69

Hocazâde Fatih Nasýl Hoca Oldu?

Akþemseddin

Akþemseddin Hazretleri Göynüklü olarak bilinir ama; as-lýnda Þam'da doðmuþ ve o çevrede ilk tahsilini yapmýþtýr.Kendisi, büyük veli, meþhur Ârif Þeyh Þihabeddin Suhrever-di Hazretleri’nin soyundandýr. Þam'dan babasýyla birlikteRum diyarýna gelip yerleþtikten sonra kendini tamamen med-reseye vermiþ ve kýsa zamanda büyük baþarýlar elde etmiþtir.Zeki ve kabiliyetli bir gençti. Doðuþtan tasavvufa arzuluydu.Kendisini hem zâhirî, hem bâtýnî ilimlerde yetiþtirdi ve Os-mancýk medresesine müderris oldu. Günün belli saatlerindetalebeye ders veriyor, geriye kalan zamanýný nefis tezkiyesi veruh tasfiyesi ile geçirmeye çalýþýyordu. Dünyaya karþý birta-kým isteklerini frenlemiþ ve sadelik içinde bir hayat sürmeyiprensip edinmiþti. Son derece takva üzere bulunuyordu. Þüp-heli gördüðü bir þeye yanaþmaz ve bilhassa rýzkýnýn helâl biryoldan elde edilmesine büyük özen gösterirdi. Yüksek ahlaksâhibi idi. Onun bu tavýr ve hâllerini yakýndan bilip görenler,kendisine devrin ünlü tasavvuf büyüðü Hacý Bayram VeliHazretlerini tavsiye ettiler. Bunun üzerine Ankara'ya gitti. Ha-cý Bayram Veli ile de görüþtü ve ona intisab etti. Ama onu çar-þý pazarda dolaþýr, küçük iþlerle meþgul olur vaziyette görün-ce, bunlarý ismine ve þöhretine yakýþýr bir hâl ve tavýr olarakkabullenemedi. Bunun üzerine Halep'te bulunan Þeyh Zey-nüddin Hazretlerine intisab etmek üzere hareket etti.

70

Haleb'e yaklaþtýðýnda, Akþemseddin, bir gece rüyâsýndaboynuna bir zincir takýlý olduðunu ve bu zincirin bir ucununHacý Bayram Veli'nin elinde olduðunu, Halep'ten ta Anka-ra'ya kadar uzandýðýný gördü. Uyanýnca hatalý bir yol seçtiði-ni anladý. Hemen geri döndü.

Gerçekten Hacý Bayram Veli'nin çarþý pazarda dolaþma-sýnýn sebebi fakirlerin, muhtaçlarýn yardýmýna koþmak, borç-larýný karþýlamak ve ihtiyaçlarýný gidermekti. Çünkü çevresin-de binlerce fakir, yetim, dul ve kimsesiz bulunuyordu. BöylecePeygamberimiz’in (s.a.s.) bazý tavsiyelerini yerine getiriyordu.

Ankara'ya gelince Hacý Bayram ve mensuplarýnýn tarla-larda çalýþtýklarýný öðrendi. Vakit kaybetmeden yanlarýna gitti.Fakat kendisine ilgi gösteren olmadý. Hacý Bayram Veli hiç il-tifat etmedi. Yabancý otlar tarladan temizlendi ve yemek vak-ti geldi. Oturdular, ama onu davet eden olmadý. Hacý BayramVeli hazýrlanan yemeði taksim etti, fakirlerin yemeðini de ayýr-dýktan sonra artakalanlarý köpeklere verdi. Akþemseddin, nef-sini tezkiye ettiðini göstermek için köpeklerle birlikte çanaðakoyulan yemekten birkaç lokma yedi. Hacý Bayram Veli onunbu tevazuuna dayanamayarak: "Köse kalbimize girdin, gel ya-nýma." deyip ilgi ve iltifat göstermeye baþladý.

Artýk o andan itibaren Akþemseddin kendisini Hacý Bay-ram Veli'nin irfan meclislerinde buldu. Tasavvufun bütün sýr-larýný ve inceliklerini öðrenip ilham ve kerametlere mazhar ol-du. Bu arada týp ilmi üzerinde çalýþýp yeni tedavi metotlarý öð-renmeye çalýþtý, bitkiler üzerinde geniþ araþtýrmalar yaptý.Maddî þifa ile manevî þifayý birleþtirip bütünleþtirdi. Vezir Ha-lil Paþa'nýn devrin meþhur doktorlarý tarafýndan bir türlü teda-vi edilemeyen oðlunun Allah'ýn izniyle þifaya kavuþmasýna ve-sile oldu.

Ýstanbul'un fethi sýrasýnda Fatih Sultan Mehmed, Akþem-seddin Hazretleri’yle irtibata geçti. Savaþa hazýrlanýrken yaný-na Akþemseddin Hazretleri ile Akbýyýk Sultaný aldý. Bu iki za-

71

Akþemseddin

týn hem duasýný almak, hem ordunun maneviyatýný yükselt-mek, hem esrar ve kerametlerinden feyiz almak istiyordu; Ýs-tanbul kuþatýldý, günler aylarý getirdi, fakat fetih bir türlü mü-yesser olmadý. Gayret ve himmetler arzulanan neticeyi ver-medi. Fatih'in bu duruma caný çok sýkýldý. Veziri Ahmet Pa-þa'yý, bu iki zata göndererek fethin müyesser olup olamayaca-ðýný sormasýný emretti. Ahmet Paþa bu iki deðerli zat ile görü-þüp Sultanýn selamýný sunup meseleyi iletti. Akbýyýk Hazretle-ri cevap vermedi.

Akþemseddin Hazretleri biraz murakabe yaptýktan sonrabaþýný kaldýrýp þu müjdeyi verdi: "Allah'ýn yüksek inayeti ile fe-tih müyesser olacak." dedi. Sonra, Topkapý cihetini göstere-rek: "O taraftan Ýslâm mücahitlerinin Ýstanbul'a girmesine ina-yet buyrulacaktýr." dedi. Bu müjdeye herkes sevindi, ama bir-kaç gün ciddî gayret gösterilmesine raðmen bir netice alýna-madý. Fatih, sabýrsýzlanýyordu. Onun için Vezir Ahmet Paþayýtekrar gönderip fethin hangi gün müyesser olacaðýný sordur-du. Akþemseddin Hazretleri bir müddet murakabede bulun-duktan sonra 29 Mayýs diyerek belli bir tarih verdi. O gün or-du bütün gücüyle savaþýyordu, fakat fethe dair bir iþaret yok-tu.

Fetih günü Akþemseddin Hazretleri kendi çadýrýnda baþýaçýk bir vaziyette secdeye kapanmýþ hem aðlýyor, hem niyazediyordu. Aradan dakikalar geçtikten sonra baþýný kaldýrdýve: "Elhamdülillah fetih müyesser oldu, þu anda Ýslâm müca-hidleri Ýstanbul'a girdiler!"

Aradan çok geçmeden fetih haberi yýldýrým hýzý ile gelipkulaklara ulaþtý. Fatih gözyaþlarý içinde secdeye kapandý, Al-lah'a hamdetti. Yanýnda bulunan vezir Ahmet Paþa'ya döne-rek: "Þeyh Hazretleri’nin dediði gibi cereyan etti, belirttiðigünde fetih müyesser oldu. Ýstanbul'un fethine sevindiðimdendaha fazla ülkemde böylesine kadri yüce bir zâtýn bulunduðu-na seviniyorum." dedi.

72


Aradan iki gün geçince Sultan Fatih, Akþemseddin Haz-retleri’nin ziyaretine gitti. Yanýna vardýðýnda AkþemseddinHazretleri sýrtýný çadýr direðine dayamýþ bir vaziyette oturuyor-du, selâmý aldý, fakat ayaða kalkmadý. Fatih Sultan Mehmet,buna üzüldü ise de bir þey demedi. Eðilip Akþemseddin'in eli-ni öptü ve þöyle bir ricada bulundu: "Efendi Hazretleri, sizdenbir arzum var, birkaç gün beni halvete kabul ile irþad etmeni-zi istiyorum."

Akþemseddin, Fatih'in bu isteðini uygun bulmadý. Üç dörtdefa ýsrar etti ise de yine rýza göstermedi. Fatih bunun hikme-tini öðrenmek için: "Neden kabul buyurmuyorsunuz?" diyesordu. Akþemseddin: "Allah dostlarýnýn halvetinde ruha gýdaveren öyle bir lezzet vardýr ki, onu bir defa tadan artýk ayrýl-maz ve halveti terk etmek istemez. Sizin gibi ülkeyi basiretleidare eden bir Sultan bu havaya girecek olursa, memleketinhâli nice olur? Bu öyle manevî bir zevktir ki saltanat zevkineüstün gelir." diye cevap verdi. Buna raðmen Fatih hâlâ istekligörünüyordu. Bunun üzerine: "Sonra bu yüzden Allah'ýn ga-zabýna yol açmýþ oluruz. Ülkeyi idare edip adalet ve yüksekahlâk ile millete hizmet etmek, elbette bu manevî zevkten da-ha hayýrlýdýr ve Allah'ýn rýzasýna daha uygundur." diyerek me-selenin iç yüzünü göstermiþ oldu. Fatih de bununla tatmin ol-du. Ayrýldýktan sonra bazý ihtiyaçlarýný karþýlar diye Akþem-seddin'e 2000 akçe gönderdi. Akþemseddin bu parayý alma-yýp nezaketle geri gönderdi.

Fatih, Vezir Ahmet Paþa'yý çaðýrarak, Akþemseddin'in zi-yaretine gittiðinde, oturduðu yerden öylece selâmýný alýp kar-þýladýðýný ve sözlerine de fazla ilgi göstermediðini anlattý. Ah-met Paþa: "Sultaným, Ýstanbul'u fethettiniz, belki bu yüzdensizde bir büyüklenme, zaferin verdiði deðiþik bir hava doðarda bu hal Cenab-ý Hakk'ýn rýzasýna uygun düþmeyebilir endi-þesiyle böyle davranmýþtýr. Nefsin kabarmasýný önlemek veenaniyeti kýrmak için yapýlan bu davranýþý hoþ görmelisiniz."

73

Akþemseddin

dedi. Vezirin bu görüþü Sultan'a muvafýk geldi. "Þeyh Hazret-leri kalp gözüyle bir hâl keþfetmiþ olabilir." diyerek meseleyikapattý.

Birkaç gün sonra gecenin üçte ikisi geçtikten sonra SultanFatih, Þeyh Efendi’yi kendi otaðýna davet etti. Bu davettenendiþelenen bazýlarý: "Acaba, Sultan, Þeyh'in davranýþlarýnakýzdýðý için boynunu mu vurdurmak istiyor?" diye hükümleryürütmüþ iseler de gerçek öyle deðildi. Fatih çok önemli me-seleler hakkýnda Akþemseddin Hazretleri'nin fikrini almak isti-yordu. Onun için Þeyh’i, kapýda karþýladý, vezirler ve kuman-danlar koþup elini öptüler, hatta Sultan bizzat nezaketle eðilipAkþemseddin'in elini öptü. Sultan'a ait bölüme girdiklerindevezirler, paþalar ayrýldýlar. Her þeye raðmen Fatih'in kalbindeAkþemseddin Hazretleri’ne karþý bir kýrgýnlýk vardý. Þeyh Haz-retleri bunu keþfen anladý ve ayakta Fatih'i kucaklayýp sýktý, okadar ki, o güçlü ve yüksek iradeli zat, bir çocuk gibi büzülüpkaldý. Bir ara kendinden geçer gibi oldu ve az sonra aklý baþý-na gelince Akþemseddin Hazretleri’ne karþý içinde hiçbir kinve kýrgýnlýðýn kalmadýðýný fark etti. Bu açýk keramet karþýsýndaona güveni ve baðlýlýðý arttý. Sohbeti sabah ezanlarý okunun-caya kadar sürdürdüler. Namazdan sonra Þeyh, evrad veezkârýný okumaya baþladý. Fatih de onlarý tamamlayýncayakadar yerinden ayrýlmadý.

Herkes daðýldýktan sonra Sultan Fatih dedi ki: "EfendiHazretleri, malumunuz büyük sahabi Ebû Eyyub Ensârî Haz-retleri Ýstanbul surlarýnýn içinde bir yere defnedilmiþtir. Ancakbu yeri tespit etmemiz mümkün olmadý. Bunu bilen kimseyok. Bu hususta ne buyurursunuz?" Akþemseddin Hazretleribir müddet murakabeye vardýktan sonra baþýný kaldýrýp: "Sul-taným, birlikte dýþarý çýkalým ve çevreyi þöyle bir gözden geçi-relim." dedi. Çýktýlar. Tam kabrin bulunduðu yere gelince, Ak-þemseddin durdu ve eliyle bir tümseðe iþaret ederek: "Bu yer-den bir nur, dalga dalga yükselip inmektedir. Allahu âlem, bu-

74


rada olsa gerektir." deyip yerini tespit etti. Az sonra da EbûEyyub Ensârî'nin ruhu ile mülâkat yaptý ve: "Mihmandâr-ý Re-sullullah'ýn ruhu ile az önce görüþtüm, zaferinizi kutladý, son-ra da 'Beni kurtardýnýz, Cenab-ý Hak sa'yinizi meþkur eylesin.'diye senâda bulundu." dedi. Fatih: "Efendi Hazretleri, acabatam kanaat için bir alâmet verebilir misiniz?" deyince ÞeyhHazretleri murakabeye daldý ve baþýný kaldýrýp az yürüdü.Elindeki çubuðu yere dikerek: "Ýþte Ebû Eyyub Ensârî Hazret-leri’nin baþ kýsmý burada bulunuyor, emir buyurun da burayýkazsýnlar, zira bir hafriyat yapýlýnca üzerinde kitabesi bulunanbir mermer çýkacaktýr. Bundan daha güzel bir alâmet olurmu?" dedi.

Hemen orasý kazýldý, cidden Þeyh Hazretleri’nin dediðigibi bir mermer kitabe çýktý. Yazýdan kabrin Ebû Eyyub'a aitolduðu anlaþýldý. Kitabenin altý kazýlýnca büyük sahabeninna'þýna ulaþýlmýþ oldu. Bu keramet karþýsýnda Sultan Fatih,büyük þaþkýnlýk geçirdi. Orada bir cami, kabrin üzerine de gü-zel bir kubbe yapýlmasýný emretti. Sonra Þeyhe dönerek:"Efendi Hazretleri sizlerin ve dostlarýnýzýn burada bir mahallekurup kalmanýzý arzu ediyorum, emir buyurursanýz gerekenhazýrlýða baþlanýlsýn." dedi. Þeyh ise: "Vatana karþý içten sevgiile baðlanmak, güzel ahlakýn bir bölümüdür, müsaade buyu-rursanýz biz kendi vatanýmýza dönelim." diyerek izin istedi venezaketle ayrýlýp asýl vataný olan Göynük'e gidip yerleþti veorada vefat etti.

75

Akþemseddin

O BBir ÞÞey mmi?

"Rusya'da Tanrýya Dönüþ" isimli kitapta Rus fizikçilerin-den Nikola Kozirev'in çýplak gözle 1925'lerde Güneþte mey-dana gelen patlamalarý fark ettiði, onun bu iddialarýnýn ancak1960'lý yýllarda Batýlý ve Amerikalý ilim adamlarý tarafýndan il-gi gördüðü yazýyordu.

Risale-i Nur’larý okumaya baþlayýnca 1914'lerde Güneþinsilkinme hareketini, 1928'lerde Ay'a gidileceðini, 1950'lerdede 1971 olaylarýný Bediüzzaman Hazretleri’nin kitaplarýndaanlatmakta olduðunu gördüm: "Hasta hâlimde, uyku ve uya-nýklýk arasýnda ihtar edilen bir nüktedir: Güneþin yerinde,Mevlevîvârî yaptýðý semavî hareketi; kuvve-i câzibeyi doður-mak içindir, kuvve-i câzibe de, manzume-i þemsiye denilenGüneþe baðlý yýldýzlarý düþmek tehlikesinden kurtarmak için-dir. Demek Güneþin ekseninde dairevârî cereyan ve hareketiolmasa yýldýzlar düþerler." (Said Nursi)

Muhterem müellif, diðer bir risalesinde þöyle diyor: "Evet,Güneþ bir meyvedardýr, silkinir; ta düþmesin seyyar olan ye-miþleri.

Eðer sükûnuyla sükûnet eylese, cezbe kaçar; aðlar fezadamuntazam meczublarý." (Ýþârât'ül-Ý'caz)

"Þimdi sen dahi, ey katre içine giren hakîm filozof! Senin

76

katre-i fikrin dürbünüyle, felsefenin merdiveniyle ta Kamer'e(Ay'a) kadar terakki ettin, Kamer'e girdin. Bak Kamer kendizâtýnda kesâfetli, zulümatlýdýr; ne ziyâsý var ne hayâtý. Seninsa'yin beyhûde, ilmin faydasýz gitti. Sen ümitsizliðin zulüma-týndan ve kimsesizliðin vahþetinden ve habis ruhlarýn iz'aca-týndan ve o vahþetin dehþetinden þu þartlar ile kurtulabilirsinki, tabiat gecesini terk edip, hakikat güneþine teveccüh etsenve yakînen inansan ki, þu gece nurlarý gündüz güneþinin ýþýk-larýnýn gölgeleridir." (24. Söz, 2. Dal)

"Ðâsýkýn izâ vekab, kelimeleri bu zaman deðil, belki,Ðâsýkýn, bin yüz altmýþ bir (1161) ve -izâ vekab- sekiz yüz on(810) ederek, o zamanlarda ehemmiyetli maddî, manevî þer-lere iþaret eder. Eðer beraber olsa, Miladi bin dokuz yüz yet-miþ bir (1971) olur. O tarihte dehþetli bir þerden haber verir.Yirmi sene sonra þimdiki tohumlarýn mahsûlü ýslâh olmazsa,elbette tokatlarý dehþetli olacak." (11. Þua)

Malum Üstad Bediüzzaman Hazretleri 1960 senesindevefat etmiþtir.

Babamýn, devamlý kýrmýzý kitaplarý tavsiye etmesinin sýrrýhikmeti de elbette anlaþýlýyor her hâlde...

77

O Bir Þey mi?

Fedakârlýkta ZZirveyi TTutanlar

Mehmet Karadavut amcam: "Ýnsanlýða hizmet yolundahiçbir þey bahane olarak kabul edilemez, eðer ayakkabýn yok-sa, ayaðýný boyayýp yoluna devam edeceksin." demiþ. Bu an-layýþýn sahabe efendilerimizden miras bir güzellik olduðunuÝslâm'ýn Asr-ý saadet dönemine ait tarihini, o günlerle ilgili kýs-salarý okurken anladým. Efendimiz (s.a.s.) her þeyini Allah yo-lunda harcamýþtý. Bir ara üzerindeki elbise de iyice eskimiþti.Fakat bir sahabenin fakirlikten avret yerini örtecek bir elbisebile bulamayýþýný öðrenmesi de kendisini fevkalâde üzmüþtü.Onun için üzerindeki elbiseyi ona göndermiþti. Ama ev çama-þýrlarý ile çarþýya ve camiye gidemezdi. Onun için meþhur kah-ramanlardan Þurahbil Bin Hasene’ye haber gönderip giyecekelbise istedi. O da gönderdi, ama bu sefer kendisi sýkýntýyadüþtü.

O günlerde Þifa binti Abdullah isimli kadýn büyük geçimsýkýntýsý çekiyordu. Efendimiz’e (s.a.s.) baþvurdu. Fakat vere-cek bir þeyi yoktu. Þifa Hatun utana sýkýla bu sefer damadýÞurahbil'e gitti. Ama ezan okunmasýna raðmen damadý evin-de bulunuyordu. Þifa Hatun: "Ya Þurahbil, niye mescide git-miyorsun?" diye seslendi. Þurahbil ise: "Üzerimde dýþarý çýka-bilecek elbisem yok." diye cevap verdi. Sebebini sorunca:"Zaten bir üstlüðüm vardý, onu da Resûlullah'a gönderdim."

78

diye cevap verdi. Þifa Hatun sýkýntýlý hayatýn sadece kendisi-ne mahsus olmadýðýný görmüþtü.

Bu sýkýntýlar birkaç kiþiye mahsus deðildi. Misafiri aç kal-masýn diye ortalýðý karartýp, çorbaya boþ kaþýk sallayan, ken-disi aç kalýp misafirini doyuran ve îsâr hasleti ile ilgili ayetininmesine sebep teþkil edenler vardý: "Kendileri ihtiyaç içindeolsalar bile, onlarý kendi nefislerine tercih ederler." (Haþir/9)

Hz. Ali üst üste iki gün oruç tutmuþ, ancak akþamüstü üçavuç arpa unu bulabilmiþti. Onunla iftar açacaklardý. Tam if-tar vakti çok fakir bir adam kapýyý çalýp yiyecek bir þeyler is-tedi. Çoluk çocuðu da günlerce açtý. Hz. Ali sofradakileri ada-ma verdi. Kendisi suyla yetindi. Bunun üzerine þu âyet-ikerîme nâzil oldu: "Onlar içleri çektiði hâlde, yiyeceði yoksu-la, öksüze ve esire yedirdiler. 'Biz size ancak Allah rýzasý içinikram ediyoruz, bir karþýlýk ve teþekkür beklemiyoruz. Biz yüz-leri ekþiten asýk suratlý o günde Rabb'imizin gazabýndan kor-karýz." (Ýnsan/ 8,9,10)

Ýþte dünyada umumî sulhü temin edecek, samimî anlayý-þýn kahramanlarý!

Ýnþallah bu yüce ufku benim gibiler de yakalar.

79

Fedakârlýkta Zirveyi Tutanlar

Neden YYâ AAzîz ÇÇekiyormuþ?

Geçen sene babam hacca gitmiþti. Döndüðünde hac ha-týralarýný anlatýrken, dedi ki: Bir arkadaþla beraber tavaf edi-yorduk. Herkes tavaf dualarýný okurken baktým ki, o devamlý"Yâ Azîz" çekiyordu. Sesi bir arý výzýltýsý gibi kulaðýma geliyor,zaman zaman da tonu yükseliyor, o zaman da gözlerindenyaþlar dökülüyordu. Hep böyle Cenab-ý Hakk'ýn sadece Azîzismini çekmesinin sebebini sordum: "Sen ilahiyat mezunusun.Dualarý okumasýný biliyorsun. Ama bakýyorum, Kâbe etrafýn-da tavaf ederken hep Allah'ýn Azîz ism-i þerifini çekiyorsun.Bunun sebebini bana söyler misin?" dedim, bana þöyle cevapverdi: "Ayaklar altýnda çiðnenen Ýslâm âlemine bakýyorum,her türlü imkânlar ellerinden alýnan Müslümanlara bakýyo-rum, kendimin yaþadýðý þartlara bakýyorum, hepimiz de ma-alesef izzet deðil, zillet içindeyiz. Birkaç asýrlýk kusurlarýmýza,Hakk'a karþý, ihanet, hýyanet, isyan tuðyanlarýmýza bakýyo-rum, hak ediyoruz. Mutlaka kader âdil... Hadiste ifade edildi-ði gibi, 'Zalim de Allah'ýn kýlýcý, onunla Allah aþkýnlýk ve taþ-kýnlýk yapanlardan intikamýný alýyor.' Ama âyet-i kerîmede, iz-zetin, Allah'a, Resûlüne, mü’minlere ait olduðu da (Müna-fikûn/8) ifade ediliyor. Onun için Allah'ýn Azîz ismine sýðýna-rak, bizleri izzet sahibi aziz müminler seviyesine çýkarýp bu zil-letlerden kurtarmasý için böyle yapýyorum." dedi. Onun busözlerinden sonra ben de bu þuurla bazý tavaflarýmý Azîz ism-i

80

mübarekini çekerek yapmaya çalýþtým. Cenab-ý Hak kusurlarýile beraber ibadetlerimizi kabul etsin.

Babamýn bu sözlerini bakarak ben de eðer bir hac nasipolursa bazý tavaflarý öyle yapmaya niyet ettim.

81

Neden Yâ Azîz Çekiyormuþ?

Zamanýnda AAz ÞÞey, ZZamansýz ÇÇoktan ÝÝyidir

Murat amcamdan dinlemiþtim: Adamýn birisi SüleymanAleyhisselâm'dan kendisine hayvanlarýn dilini öðretmesini is-temiþ. Süleyman Aleyhisselâm her ne kadar adamý bundanvazgeçirmeye çalýþtý ise de adam bu hususta ýsrar etmiþ. Sü-leyman Aleyhisselâm da: "Peki öyleyse" deyip isteðini yerinegetirmiþ. Adam evinin yanýna gelirken bakmýþ ki, iki köpekkonuþuyor. Kulak vermiþ. Köpeklerden biri: "Oh, bize bayramolur! Bu adamýn koyunu murdar olarak ölecek. Kimse yeme-yince etler bize kalacak." diyormuþ. Bu konuþmalarý duyanadam hemen koyunu pazara götürüp satmýþ. Gerçekten ko-yun ölmüþ. Birkaç gün sonra köpeklerin: "Adamýn ineði öle-cek, bize çok et kalacak." dediklerini duymuþ. Ýneðini de ace-le ile satmýþ. Bakmýþ o da ölmüþ. Bir gün: "Atý ölecek dahaçok et yiyeceðiz." dediklerini duyduðu için onu da satmýþ, atda onu alanýn ahýrýnda ölmüþ. Bunlara hep sevinip: "Çok iyioldu! Ýyi ki bunlarýn dillerini öðrendim de tedbir alýyorum." di-yen adam bir gün: "Bu adamýn karýsý yarýn ölecek. Birçok ye-mek yapýlacak, üzüntüden yiyen olmayacak, çoðu bize kala-cak." diye konuþtuklarýný duymuþ. Bu sefer "Eyvâh" deyip,hemen Süleyman Aleyhisselâm'a koþmuþ.

Süleyman Aleyhisselâm: "Sana bir bela geliyordu, Allah,sadaka nevinden bir koyununu alarak bu belayý geri çevire-

82

cekti, engel oldun. Ýsteyerek onu kurban edip fakir fukarayadaðýtabilirdin, yapmadýn. Bu sefer daha büyük bir þey istedi.Sen ineði de engelledin. Bu sefer daha kýymetli bir þey istedi,onu da vermedin. Þimdi hanýmý alýyor, sonra bu iþin ucu se-nin canýna varýp dayanacak. Þimdi aklýn baþýna geldi mi?" de-miþ. Demiþ, ama iþ iþten çoktan geçmiþ.

Ben þimdi, Allah'ýn her tercihinde bir hayýr vardýr sözünübununla daha iyi anladým. Bazý arkadaþlarýmýzýn her sohbet-ten sonra niçin sadaka toplayýp fakirlere daðýttýklarýný, hattabazýlarýnýn arabalarýna binince sadaka kutusuna niçin mutla-ka biraz para koyduklarýný daha iyi anlýyorum.

Hadislerde anlatýldýðý gibi sadaka belayý def eder ve öm-rü uzatýr.

Tam zamanýnda yapýlmasý gerekeni yapmak daha sonrayapýlacak çok büyük ve aðýr þeyleri yapmaktan daha hayýrlýdýr.

83

Zamanýnda Az Þey, Zamansýz Çoktan Ýyidir

Ölçüyü ÝÝyi BBilmek LLâzým

Abdülvahit Tabakçý amcam, bir gün otobüsle seyahat edi-yormuþ. Bakmýþ vakit geçecek, þoföre: "Ýki dakika bir yerdeduruver, sadece farz kýlacaðým." demiþ. Þoför: "Olmaz!" demiþ.Abdülvahit amcam bakmýþ ki bir yolcu inecek, adamýn bagaj-da eþyalarý var. Abdülvahit amcamýn zaten abdesti varmýþ.Hemen inip seferî olarak, iki rekat farzý kýlmýþ ve kimseyi bek-letmeden arabaya binmiþ. Fakat yerine geçecekken þoför:"Böyle namaz olur mu? Sen Allah'ý mý kandýrýyorsun?" demiþ.O da: "Ýstersen müftüye gidip soralým. Seferî olduðum içinsünnetleri kýlmak mecburiyeti yok. Dört rekatlýk farz iki kýlýnýr.Ben Fatiha, kýsa zammý sure ve ettehiyyatü okudum. Rükû vesecdede birer defa Sübhâne Rabbiye'l Azîm ve Sübhâne Rab-biye'l A'lâ dedim. Yani farzlarý ve vacipleri yerine getirdim,imkâným olmadýðý için sünnetleri ve müstehaplarý yapama-dým. Ama namazým kesinlikle eda oldu. Peki sen hiç namazkýlmadýn, sen Allah'a nasýl hesap vereceksin bir düþün." demiþ.

Çok doðru bizler, ef’âl-i mükellefîni tam bilmiyoruz. Me-selâ eve geldik. Namaz kýlacaðýz ama abdest için azýcýk su var.Sünnet üzere abdest alsan yetmeyecek. O zaman üç defa de-ðil, abdest azalarýný birer defa yýkamak lâzým.

Gayr-i müslim bir haným, bacýlarýmýzýn sohbetine gidiyor.Bir soru üzerine ablamýz: "Bir insanýn Müslüman olmak için

84

isim deðiþtirmesi gerekmez. Peygamberimiz (s.a.s.) Abdü-luzzâ, Abdüllât gibi 'putun kulu' manasýna gelen, Ýslâmî inan-ca ters olan isimleri deðiþtirmiþtir sadece." deyince o gayr-imüslim haným: "Ben bu zamana kadar hep ismim deðiþecekdiye Müslüman olamadým. Adýmý dedem koymuþ, ben de se-viyorum, mânâsý da kötü deðil. Þimdi Müslüman olmak isti-yorum." demiþ.

Yani bizler, dinde ana esaslar nelerdir, mutlaka yapýlmasýfarz ve vacip olan þeyler hangileridir, bunlarý çok iyi bilmekzorundayýz. Yoksa her þeyi birbirine karýþtýrýrýz.

Hatta ölçü kaçýnca, mekruh olan ayakta abdest bozmayýzina çirkinliðinde bir haram derecesine çýkaranlar olabiliyor.Bu sefer denge bozulup haram ile mekruh ayný seviyeye gelir.Artýk insanlarýn gözünde haramýn vazgeçirici gücü kalmýyor.

Her þeyde ölçü ve denge çok mühimdir.

85

Ölçüyü Ýyi Bilmek Lâzým

Mal vve CCan iile FFedakârlýk

Muhterem Osman Demirci Hocamýz Alvarlý Efe Hazretle-ri’nden bahsederken: "Onu ilk ziyaretimde çok deðiþik birmanzarayla karþýlaþtým. Gerek duruþu, gerekse sohbeti, ko-nuþmasý, tavrýyla hayâlimde tasavvur ettiðim bir sahabi ilekarþýlaþmýþ gibi çok heyecanlanmýþtým. Hep hayâl eder: 'Sa-habe-i Kiram'dan sonra Kur'ân'ýn bahsettiði sahabe acabayeryüzünde kaldý mý?' diye düþünürdüm. O günkü manzarabana onu düþündürdü. O zatý gördüðümde ilk edindiðim in-tiba þu olmuþtu. Sanki Sahabe-i Kiram'dan geriye kalan tekzat o idi. Simasý, nuraniyeti ve Ýslâm'ý dert edinmesi bambaþ-kaydý." diyordu.

Abdurrahman Öksüz Hocamýz da: "Alvarlý Efe Hazetle-ri'ni görür görmez sanki Sahabe-i Kiram bakiyesi bir zat gör-düm. Mübarek þekli, þemâili, hâli etvârý, kemâli ve ilmi irfanýbeni tesir altýna aldý. Sohbeti, tevhid dersleri, tâlim mahiyetin-deydi. Hadis-i þeriflerden bahsederken Peygamber sevgisi di-maða (beyne) manevî lezzetini aktarýr." diyordu."

Osman Demirci Hocamýz þunu ilave ediyordu: "AlvarlýEfe Hazretleri her defasýnda sohbetinden önce orada bulu-nanlara örnek olacak þekilde zamanýn en büyük parasýný ce-binden çýkarýp koyardý. Ondan sonra: 'Þuraya biraz para ko-yun.' derdi. Oradaki toplanan parayý mahalle muhtarýna ve-

86

ya mahallenin ileri gelenlerine, ihtiyaç sahiplerine ulaþtýrmakiçin verirdi. Bu istisnâsýz her gün olurdu, diyebilirim."

"Allah müminlerden canlarýný ve mallarýný, karþýlýðýndaCenneti onlara vermek suretiyle satýn almýþtýr." (Tevbe/3) âyeti-ni, Bediüzzaman Hazretleri Nur'un Ýlk Kapýsý isimli eserinde, gü-zel bir temsille þöyle tefsir ediyor: "Ey insan! Nedendir ki, þu bü-yük ticarete girmiyorsun. Rabb-i Kerîm, senin yanýnda emane-ten koyduðu mülkünü senden satýn almak istiyor. Ta ki, zayi ol-maktan muhafaza etsin. Hem bedeline büyük bir fiyat veriyor.Hem istifaden için senin elinde býrakýyor. Hem idare külfetinikendisi deruhte ediyor. Ýþte sana beþ mertebe kâr içinde kâr!

Halbuki, ey gâfil. Ona satmadýðýndan emanette hýyanet et-tin. Hem bütün bütün kýymetten düþürttün. Hem faydasýz ola-rak, senin elinde zayi olacak. Hem o yüksek fiyat elinden gide-cek. Hem senin zimmetinde, günahýyla idare yükleri ve elemle-ri ile muhafaza zahmeti kalacak. Ýþte, beþ müthiþ derecede za-rar içinde zarar!

Þu muameledeki vaziyetinle öyle miskin bir adama ben-zersin ki, o adam bir daðda bulunur. O daðda öyle bir zelzelevar ki, bütün emsâlini sýrayla derin derelere atýp, ellerindeolan her þeyi parça parça ediyor. Nöbet, o adama gelmeküzeredir. Halbuki o adamýn elinde bir emanet var. O emanet,öyle hayret verici mükemmel bir makine ki, onun içindeki he-sapsýz ölçekler, ölçüler ve aletlerle nihayetsiz faydalar ve mey-veler verebilir.

O elemli vaziyette iken makinenin hakiki sahibi tarafýn-dan gelen bir adam der ki: Efendim, senden bu emaneti sa-týn almak ister. Ta ki bu dereye düþmekle faydasýz kýrýlmasýn,muhafaza etsin. Sen bu dereden çýktýktan sonra, kýrýlmayacakþekilde yine sana teslim edecek.

Hem o aletleri ve ölçekleri, geniþ bostanlarýnda ve kýy-metli maden ve hazinelerinde kullanacaðý için, o aletler ve mi-

87

Mal ve Can ile Fedakârlýk

zanlar gayet kýymetli. Bütün o kârý sen alýrsýn. Þayet satmaz-san, kýymetsiz ve âdi birer alet olarak kalacak. O acip ve na-zik aletleri gayet daracýk evinde ve küçücük haþin tarlandakullanýp kýracaksýn, ateþe atacaksýn. Hem sana büyük bir fiyatverecek. Hem daðda bulundukça senin elinde kalacaktýr. Yal-nýz yukarý kulpunu, yukarýdan indirdiði bir zincirle baðlamakister. Ta ki, aðýrlýðýný senden alsýn, aðýrlýk vermesin. Külfeti se-ni taciz etmesin. Eðer alýþveriþi kabul edersen, efendinin he-sabýyla, onun namýyla ve onun izni dairesinde güzelce tasar-ruf et. Ne hüzün çek ve ne de korku duy. Nasýl bir nefer atýnýdevlete satar. Kendisi de asker olur. Atýnýn üzerine biner. Mas-raflarý devlete ait, keyif ve sefasýný o nefer çeker. Eðer ölecekolsa: "Devletimin caný sað olsun." der.

Þayet bu beþ derece kârlý alýþveriþi kabul etmezsen, beþderece zarar içinde emanete hýyanet edeceksin; zayi olunca,mesuliyeti kazanacaksýn.

Ýþte temsili anladýn. Þimdi hakikate bak:

Evet, o dað, arz (dünya)dýr.

Miskin adam, fakir insandýr.

Dere, kabir ile berzah âlemidir.

Makine, duygularý, cihazlarý, ince hissiyatý ile donatýlmýþsenin canlý vücudundur. Görüyorsun ki bunlar bozuluyor, fay-dasýz gidiyorlar.

Satýn almak isteyen ise, senin Hâlýk'ýn, Yaradanýn'dýr. OHâlýk'ýn, Peygamber (s.a.s.) vasýtasýyla der ki: 'Þu emanetimi,güya senin malýn imiþ gibi, bana sat, ta ki, zayi olmasýn. Hemzararlý bir surette yok olmasýn. Sen bâkî ve meyveli bir þekil-de o malýna tekrar kavuþabilesin. Hem o hayat içindeki cihaz-lar ve ince duygular benim namým ve hesabýmla kullanýldýðývakit çok kýymetli ve bâkî meyveler verecek.

88


Ýþte o mizanlar ve aletler ise, insanýn ince hissiyatý ve duy-gularýdýr. Meselâ göz, Allah hesabýna kullanýlsa, þu büyük kâi-nat kitabýnýn bir mütalaacýsý ve þu tezyin edilmiþ varlýklarýn birseyircisi ve þu sanatlý varlýk çiçeklerinin bir arýsý olarak ibret vemarifet ve muhabbet balýndan, þehâdet nurunu kalbe akýtý-yor. Eðer nefis hesabýna olsa, geçici, fâni bazý güzellikleri sey-retmekle, heves ve þehvetin âdi bir hizmetkârý olur.

Meselâ dildeki tad alma duygusu satýlsa, Rahman ve Ra-him olan Cenab-ý Hakk'ýn rahmet hazinelerinin nâzýrý ve ni-met mutfaðýnýn yüce bir müfettiþi hükmünde bir vazifelidir.Satýlmazsa, mide tavlasýnýn bir kapýcýsý hükmüne düþer.

Meselâ, akýl satýlsa, Cenab-ý Hakk'ýn güzel isimlerinin bü-tün hazinelerinin anahtarý ve kâinatýn hakikatlarýnýn keþþafýhükmünde yüce ve kýymetli bir cevheri olur. Satýlmazsa, geçmi-þin hazin elemlerini ve geleceðin korkutucu dehþetlerini biçareinsanlýðýn baþýna yükleten uðursuz bir âlet hükmüne düþer.

Ýþte insanlarýn bütün âlet ve cihazlarýný bunlara kýyas et.Eðer o âletler ve cihazlar Allah'a verilse, baki birer elmas olur-lar. Eðer verilmezse, fânî birer þiþe olurlar.

Netice olarak: Cenab-ý Hak, sana verdiði kendi mülkünü,senden kýymetli bir ücretle satýn alýyor. Yine senin için muha-faza ediyor.

Ey insan bak; iki ses senin kulaðýna geliyor. Biri Kur'ân-ýHakîm'in semavî sesidir: "Sat, kârlýsýn. Asýl hayat elbette âhi-ret yurdudur." diyor. Diðeri, inançsýzlarýn, medeni felsefesininvesvesesidir ki: "Sen kendine mâliksin." der. Seni de: "Bizimiçin ancak dünya hayatý vardýr." (6/29) diyenlerden etmek is-ter. Bu nurlu hidayet ile yaldýzlý dehânýn aralarýndaki farký gör,tâ ki, kör olmayasýn."

Evet bu tefsirde hem kendi insanî varlýðýmýz hem demaddî ve malî imkanlarýmýzý Allah için nasýl kullanacaðýmýzgüzel bir temsille anlatýlmaktadýr.

89

Mal ve Can ile Fedakârlýk

Ama çoðu zaman hayýr hasenat yapmak, mal para sarfet-mek maalesef cimri nefsimiz tarafýndan engellenmektedir.Hatta þaka yollu da olsa bazý þakalar gerçeði ifade eder. "Candeðil ki verilsin, istenilen para kardeþim." denilebiliyor.

Halbuki Cenab-ý Hak: "Ey iman edenler! Sizi gayet acý birazaptan kurtaracak, üstelik çok kârlý bir ticaret saðlayacak biriþ bildireyim mi? Ýþte; Allah'a ve Resûlü’ne inanýr, Allah yolun-da mallarýnýzla ve canlarýnýzla mücahede edersiniz. Eðer bilir-seniz bunu yapmak sizin için çok hayýrlýdýr." (Saf/10,11). Dik-kat edilirse önce mallar sonra canlar zikredilmiþtir. Demek ki,malî fedakârlýklarýn önceliði vardýr.

90


Ýs temenin BBöylesi...

Abbasi halifelerinden Saffah, cömert, yumuþak huylu,aðýr baþlý, hayâ ve iyi ahlak sahibi bir insandý. Ebu Dalâme,bir gün Saffah'ýn huzurunda idi. Halife kendisine:

-Benden istediðin nedir?

-Bir av köpeði.

-Verilsin.

-Bir de üzerinde ava gideceðim bir hayvan veriniz, efendim.

-Kendisine bir hayvan verilsin.

-Efendimiz bir hizmetçi lütfediniz.

-Verilsin.

-Efendimiz, bir de bu avý piþirecek bir cariye baðýþlayýnýz.

-Kendisine bir de cariye verilsin.

-Efendim bunlarýn barýnacaklarý bir de ev lâzým.

-Verilsin.

-Efendim bir köyümüz olmazsa bu ailenin geçimini ner-den karþýlarýz?

-Kendisine yüz dekar dikili, yüz dekar da dikili olmayanarazi verilsin.

-Efendimiz, ben de size Esedoðullarý vadilerinden bin de-kar vereyim.

91

Halife Saffah, Ebu Dalâme'nin bu lâtifesine gülerek:

-Öyleyse tamamý dikili olsun, diye düzeltti.

Ebu Dalâme:

-Efendimiz, izin veriniz elinizi öpeyim, dedi. Saffah, izinvermeyince de þöyle dedi:

-Vallahi beni, þimdiye kadar bundan daha kýymetli birþeyden mahrum etmemiþtiniz.

Ebu Dalâme, eli sýký olarak bilinen Halife Mensur'dan dabir þeyler koparabilmek için:

'Sizi rüyâmda gördüm, bana güzel bir elbise giydirdinizve borcumu ödediniz. Ey insanlarýn kurban olduðu! Þu gözle-rimin gördüðü bu rüyâyý doðru çýkarýnýz.' diye bir þiir okudu.Mansur, rüyâsýný doðru çýkarmýþ, ama: 'Sakýn bir daha benim-le ilgili böyle bir rüyâ göreyim deme! Sonra rüyâný geçersizsayarým ha!' diye tembih etmeyi de ihmâl etmemiþtir.

O da insan, o da insan. Siz hangisi olmak istersiniz?

92


Bir ÇÇocuðun MMeleði

Bir hikâye elime geçti, çok hoþuma gitti. Yalnýz benim iti-kadî anlayýþýma bazý yerleri ters gibi geldi. Ama ne demiþler:"Kýssa hisse içindir, sana ne teferruatý..."

Evet þöyle baþlýyordu:

"Bir zamanlar dünyaya gelmeye hazýrlanan bir çocuk var-mýþ. Bir gün Tanrý'ya sormuþ: "Tanrým beni yarýn dünyayagöndereceðini söylediler. Fakat ben o kadar küçük ve güçsü-züm ki, orada nasýl yaþayacaðým?"

"Bütün meleklerin arasýndan senin için bir tanesini seç-tim, o seni bekliyor olacak ve seni koruyacak. Meleðin sanaher gün þarký söyleyecek ve gülümseyecek. Böylece sen onunsevgisini hissedecek ve mutlu olacaksýn." dedi.

Çocuk: "Peki insanlar bana bir þeyler söylediklerinde dil-lerini bilmeden söylenenleri nasýl anlayacaðým?" diye sordu.

Ona: "Meleðin sana dünyada duyabileceðin en güzel veen tatlý kelimeleri söyleyecek, sana konuþmayý dikkatle vesevgiyle öðretecek." dedi.

Çocuk: "Peki, Tanrým, Sen'inle konuþmak istersem ben neyapacaðým?" diye sordu.

Tanrý: "Meleðin sana ellerini açarak, bana dua etmeyi deöðretecek." dedi.

93

Çocuk: "Dünyada kötü adamlar olduðunu duydum, benikim koruyacak?" diye sordu.

Tanrý: "Meleðin seni kendi hayatý pahasýna dahi olsa da-ima koruyacak." dedi.

Çocuk: "Fakat ben Sen'i bir daha göremeyeceðim içinçok üzgünüm." dedi.

Tanrý: "Meleðin sana sürekli Ben'den söz edecek ve Banagelmenin yollarýný sana öðretecek." dedi.

O sýrada Cennet'te bir sessizlik olur ve dünyanýn sesleriCennet'e kadar ulaþýr. Çocuk gitmek üzere olduðunu anlar veson bir soru sorar:

"Tanrým, eðer þimdi gitmek üzereysem lütfen çabuk söy-le, benim meleðimin adý ne?"

Tanrý ona: "Meleðinin adýnýn önemi yok, sen onu ANNEdiye çaðýracaksýn." der."

Kur'ân-ý Kerîm'de þöyle buyurulur: "Rabb’in þöyle buyur-du: Allah'tan baþkasýna ibadet etmeyin. Anneye babaya güzelmuamele edin. Þayet onlardan her ikisi veya birisi yaþlanmýþolarak senin yanýnda bulunursa, sakýn onlara hizmetten yük-sünme, onlara "öff!" bile deme, onlarý azarlama, onlara tatlýve gönül alýcý sözler söyle. Onlara þefkat ve tevazu ile kol ka-nat ger ve þöyle dua et: 'Yâ Rabbi, onlar küçüklüðümde nasýlbeni ihtimamla yetiþtirdilerse, Sen de onlara mükâfat olarakmerhamet buyur!' Rabb’iniz ruhlarýnýzdaki duygularý pek iyibilir. Eðer siz iyi iseniz þunu iyi bilin ki, Allah, kötülüklerdenbilhassa anne-babasýna yaptýðý kötü muamelelerden tövbeedenlere karþý Gafûr'dur, günahlarý baðýþlar." (Ýsra/ 23,24,25)

Ayrýca anne-babanýn evlâdýna duasý veya bedduasý, Pey-gamberlerin ümmetlerine yaptýklarý dua ve beddua gibidir.

94


Ýyi YYa; TTeheccüde KKalkarsýn

Babam bir arkadaþýndan bahsediyordu. Dedi ki: Bir yerdemisafirlikteydik. Ev sahibi herkese çay ikram ediyordu. Ýkinci,üçüncü ikramlara sýra gelince bir arkadaþýmýz: 'Ne olur ýsrar et-me. Yoksa uyuyamam!' diye rica etti. Bizimki hemen: 'Ýyi ya iþ-te, gece uyuyamayýnca kalkar teheccüd kýlar, geceyi ihya eder-sin.' dedi.

Ben o zamana kadar çay hakkýnda çok þey duymuþtum.Meselâ bazýlarý: Çay kalpteki yaðlarý eritir, insaný hýmbýllýktankurtarýr, iyi kitap okutur, Kur'ân tefsiri okuyanlarýn imanlarýnýkurtarmaya vesile olur.' diyorlardý. Ama teheccüde kaldýrýpgeceyi ihya ettirme faziletini duymamýþtým. Onu da öðrenmiþoldum.

Risale-i Nur'lardan birisini çektim, aldým ve sayfalarýnýkarýþtýrmaya baþladým. Bir yeri dikkatimi çekti:

"Þimdi size, musibet yüzünden Cenab-ý Hakk'ýn has biryardýmýný, fazla dua etmenize vesile olmak için yazýyorum.Bugün, dört saat evvel ben, yalnýz, Karadað’ýn ormanlarý için-de idim. Gayet titiz bir ata binmiþtim. Ben binerken, birdendizgin kayýþý koptu. O da fena ürktü. Beni öyle fena bir tarz-da çiftelerle yere düþürdü ki anlatamam. Sol elim ve sol aya-ðýmýn kýrýlmýþ olduðunu zannettim. Kalktým þükür bir kýrýlmayoktu çok ziyade incinmiþ olarak, þemsiye ile yürüyebiliyor-

95

dum. At da benimle ayný istikamete doðru, benim yürüyü-þümle yürüyordu, on beþ dakikalýk bir mesafeyi bir saatte an-cak alabildik. Böylece bir çeþmeye ulaþtýk, at su içmekte iken,Nuriye isminde bir kadýn geldi, elindeki bir parça ekmeði ataverip atý tuttu. Ben de, Cenab-ý Hakk'a þükür, o vakit ata bi-nip, odama döndüm. Birden öyle bir yaðmur baþladý ki; kal-dýðým odanýn önünden bile sel çýkardý. Eðer o çeþmede, oNuriye'ye rast gelmeseydim o yerde, o yaðmur altýnda, kay-bolmak gibi çok musibetler gelecekti baþýma. Cenab-ý Hakmuhafaza eyledi. Bu küçük musibette dokuz cihette nimet ol-duðunu tasdik ettik. Bu nevi hýfz ve himaye, sizlerin samimidualarýnýzýn bir neticesi olduðu kanaatindeyiz. Bu dokuz ci-hetle þükre sebep olan hadise, dün aldýðýmýz Nur hediyesininçok faydalý olduðuna iþarettir. Çünkü darb-ý meselde meþhur-dur ki: "Bir þeyde zahmet, meþakkat, makbuliyet alâmetidir."

"Titiz atýn yüzünden gelen musibet gerçi onda dokuzu ni-mete inkýlap etti. Onda birisi ise, eskiden beri bende bulunankulunç hastalýðýna ve romatizma hastalýðýna iltihak edip beniyataða düþürdü. Fakat merak etmeyin, ben kalkýyorum, gezi-yorum. Katiyyen, bugün gönderdiðiniz risaleleri tashih eder-ken, kanaatim geldi ki, o musibetin bâkî kalan ondan birisi,on derece bir nimet hükmünde oldu. On adetten ziyade fay-dalarýndan bir faydasý þudur ki: Ben tashihatta usanmýyor-dum; fakat her tashihte yine ders alýp istifade etmek, bir âde-timdi. Bazý çok zevk alýyordum. Bu mevsimde daðlarda, bað-lardaki güzel sanat-ý ilâhiyeyi temâþâ zevki, o tashihteki zevki-me galebe ediyordu. Bu yeni musibetteki mütemâdiyen ken-dini hissettiren hastalýk sebebiyle, tam bir zevk ve þevkle, Haz-ret-i Eyyûb Aleyhisselâmýn Lem'asýyla, Hastalýk Lem'asýný,her nüshada yeniden görüyor gibi okuyup, tashih ediyorum.Katiyyen þüphem kalmadý ki, o zahmetli hastalýk, o lezzetli,rahmetli Nur vazifesi için verilmiþ. Gerçi hareketlerimizde na-maz ve abdestte sýkýntý veriyor; fakat, hastalýkla ubûdiyet, kat-merli sevabý olduðu gibi, bu Nur vazifesindeki tashihlerde bu-lunan zevk, o sýkýntýlarý hiçe indirdi. Elhamdülillah."

96


"Hem nazardan, hem ervah-ý tayyibe olmayanlar yüzün-den baþýma gelen bu musibet, Allah'ýn rahmetiyle, ondan bi-re indi. Dokuzu nimet oldu, kalan birisinin de dokuz menfaatioldu.

Birinci menfaati: Hastalýkta her saat ibadeti dokuz saatibadet hükmüne getirdi.

Ýkinci faydasý: On beþ tane 'Hastalar Risalesi'ni, tam zevkile tashih etmek, bu hastalýk zamanýnda hastalara ve muhtaçolanlara çabuk yetiþtirmeye sebep oldu.

Üçüncü faydasý: Eski Said'i, Yeni Said'e çeviren eski birhastalýk gibi, þimdi de Risale-i Nur'un parlak bir tarzda yayýl-masý, Yeni Said'i de dünya ile bir derece alâkadar ettiði cihet-le o hâlin zararýndan kurtulmaya sebep oldu.

Dördüncüsü: Bu mübarek aylarda pek çok iþtiyak ve ih-tiyaçla fazla uhrevi ameller iþlemek arzusu ile beraber mevsimve bazý sebepler cihetiyle muvaffak olamadýðým için fazla mü-teessir idim. Bu hastalýk, tam bu aylara lâyýk bir tarzda, has-talýktan gelen ihlâs ve çok sevap cihetiyle büyük bir menfaatioldu. Beni gündüzde dað ve baðlarý gezmekten men ettiði gi-bi, gece uyku ve gafletten kurtarýp, tam bir tazarru ve niyaz ilegeceleri ihya etmeyi söyledi.

Beþincisi: Geçen seneki Ramazan'daki hastalýk gibi buhastalýk da fedakâr kardeþlerimin þefkatlerini heyecana geti-rip, benim hesabýma uhrevî amellerinin bir nevi zekatýný ver-mek; eksik, kusurlu sermayemi birden ona, belki yüze ve bi-ne çýkarmaya sebep olmasýdýr.

Altýncý faydasý: Hastalara yirmi beþ iman devasý veren ri-salenin ilaçlarýný nefsimde tatbik ederek, tamamen hakikat ol-duðunu tasdik edip, âsâb ve sinirden gelen ziyade hassasiye-timden kýymetsiz, fâni iþleri lüzumsuz ve endiþeli meraktan vefaidesiz ve zararlý alâkadar bir derece kurtulmaya sebep olma-sýdýr.

97

Ýyi Ya; Teheccüde Kalkarsýn

Yedinci faydasý: Risale-i Nur'un ehemmiyetli bir talebesi-nin, ehemmiyetli bir hatasýný tamir etmesidir. Þimdilik buehemmiyetli faydayý izah etmek münasip deðil.

Sekizinci faydasý: Gayet incedir, izah edilmez. Yalnýz kýsabir iþaret ederiz. Nasýl ki, Hüsrev, yazdýðý Kur'ân'ýn fotoðraflatab’ýný kabul etmeyerek, binler cazibedar Kur'ânlar kendi hat-tý ile Âlem-i Ýslâm'da intiþarý ile kutbiyet derecesinde yüce birmertebeyi ve yüksek bir imtiyaz þerefini býrakýp, Risale-i Nurdairesindeki ihlâs sýrrýný muhafaza etmiþ ve nefsin hazzýndanuzaklaþmýþtýr. Aynen öyle de, o hastalýk ruhumda öyle bir in-kýlâp yaptý ki, Risale-i Nur'un parlak fütuhatýný müteþekkirânetemaþa etmek ve sevabdârâne, mücâhidane, bir nevi kuman-dan hizmetinde bulunmaktan gelen uhrevi zevki ve þerefi vedünyada uhrevi meyvesini gösteren iman hizmetinin þahsýmaait lezzeti ve imtiyazý, o ihlâs sýrrý için býrakmak ve kardeþleri-me havale etmek ve onlarýn þeref ve zevkleriyle iktifa etmeyenefs-i emmarem dahi muvafakat ederek, dünyanýn bu uhrevîve güzel yüzüne gözünü kapamak ve eceli, mevti ferahla kar-þýlamayý tam kabul etmektir.

Dokuzuncu faydasý: Çoktan beri benim hususi bir virdimve hiç kaleme alýnmayan mesleðimizin dört esasýndan en bü-yük esasý olan þükrün en geniþ ve en yüksek mertebesini iha-ta eden ve bende çok defa maddi ve manevi hastalýklarýn birnevi þifasý olan Ýsm-i Azam ve Besmele ile dokuz muazzamâyeti içine alan ve on dokuz defa þükür ve hamdi, âzami birtarzda ifade ile tahmidatýn adetleriyle o eþyanýn lisân-ý hâlle-riyle ettikleri hamd ve senayý niyet ederek, o hadsiz hamdle-rin yekûnunu kendi hamdleri içine alarak azametli ve geniþbir tahmidnâme ve teþekkürnâme bulunan ve Sekîne'deki al-tý ismin (Ferd, Hayy, Kayyûm, Hakem, Adl, Kuddûs) muaz-zam yeni bir dersimi izhar etmeye sebep olmasýdýr." (Kasta-monu Lâhikasý)

98


Osmanlý’nýn YYetimleri SSahipsiz KKalýnca

Bir gün daðdaki çobanlar bakmýþlar ki, kurtlar sürüleresaldýrýyor: "Eyvâh, Hz. Ömer (r.a.) öldü. Onun saðlýðýndakurtlarýn saldýrmasý diye bir þey yoktu!" demiþler. Ýslâm dün-yasýnýn garipleri de bakmýþlar ki, sömürgeciler kendi ülkeleri-ni istilâya baþlamýþ: "Eyvâh, Osmanlý öldü. O diri olsaydý, bukadar pervasýz olamazlardý!" demiþler.

Balkanlar ve Ortadoðu’da asýrlar boyu, Osmanlý, denge-leri saðlamýþtý. Son zamanlarýnda gerek güçsüzlüðünden ge-rekse kendisinden beklenenleri yapamayacak hâle gelmesin-den maalesef Balkanlar ve Ortadoðu'daki bazý dindaþlarýmýzbaþkalarýnýn tuzaðýna düþüp Osmanlý'ya baþ kaldýrmýþ, onuhançerlemiþlerdir. Þimdi hepsi de kahriyenin bela ve kahrýnýçekiyorlar. Bu uðursuz durum onun evlâtlarýnýn dünya denge-lerinde yerini alýncaya kadar süreceðe benzemektedir.

Evet Sultan Fatih'in hazýrlýk yapýp bir fethe çýkarken, mü-minlerin zulüm ve gadre uðradýklarýný iþitince gözlerinden yaþ-lar akýtarak, hedefini deðiþtirip maðdurlar ve mazlumlar tara-fýna koþtuðunu biliyoruz.

Bir baþka Osmanlý Sultaný'nýn da Kýrým halkýnýn kýlýçtangeçirildiði haberini iþitince: "Vah! Eyvah!" deyip kalbinin çat-layarak vefat ettiðini biliyoruz.

99

Sen BBeni MMezardaki BBabama ÞÞikâyet EEdiyorsun

Þu Harun amcam çok hoþuma gidiyor. O benim tam çe-þidim. Bir camide cuma günleri cemaatten bazý arkadaþlartam imam hutbeye çýkarken kulaðýna, þu mevzuda konuþsa-nýz diye fýsýldýyorlarmýþ. Bir iki… Ýmamýn caný sýkýlmýþ. Camiderneðinin bir toplantýsýnda bakmýþ ki o teklifleri yapanlarýnhepsi de ön tarafta oturuyorlar. Mikrofonu eline almýþ: "Þim-di sizlere birer konuþma yapacaklar." diye teker teker kulaðý-na fýsýldayanlarý davet etmiþ. Tabi kalabalýk karþýsýna çýkýp ko-nuþma yapmaya alýþýk olmayan bu kimseler boyunlarýný bü-küp, mikrofona gelemeyeceklerini söylemiþler. Toplantý son-rasý Ýmam Harun Bey onlara: "Halk karþýsýna çýkýp konuþmak,hele hazýrlýksýz konuþmak nasýl oluyor." diyerek bir ders ver-miþ.

Harun Bey, kenar bir mahallede vaaza baþlamýþ fakat,heyecanlý konuþmalarý ile hemen dikkat çekmiþ. Müftü, ken-disini merkezî bir camide vazifelendirmiþ. Hayýrsever bir kiþiþehir merkezine yaptýrdýðý büyük binanýn en alt katýný mescityaptýrmýþ, Harun Bey’in orada konuþma yapmasýný istemiþ.Bir gün tam vaaz sýrasýnda cereyanlar kesilince mescidde ka-ranlýkta kalmýþlar. O gün namazdan sonra büyük ve yüksekbinanýn en üst katýna çýkmýþlar. Sohbet sýrasýnda bir fýrsatýnýbulup: "Bu nasýl iþtir. Allah için iþ yaptýðýmýzý söyleriz, ama Al-

100

lah'ýn evini en altlarda, en karanlýk, en izbe yerlerde yaparýz.Madem Allah için iþ yapýyorsunuz, þu binayý hayýrlý iþlere ba-ðýþlayýn, insanlar, bilhassa genç nesiller istifade etsin" der. Dü-þünüp taþýnan ev sahibi onun bu isteðini yerine getirir.

Bir gün göl civarýnda bir ahbabýnýn geniþ arazilerinin ya-nýndadýrlar. Hayrat hizmetlerinde kullanýlsýn diye iþe yaramaztepelik ve sapa bir yerde birkaç dönüm arazi baðýþlayan buahbabýna der ki: "Baban için yaptýrdýðýn mezara gidelim." Ora-ya varýnca dua eder gibi ellerini açar, babasýna hitaben: "Busenin oðlun, bu güzel yerleri býrakýp yorgun domuz eðlenmezyerlerden hayýra yer verir." diye baþlar. Arkadaþý: "Sen beni ba-bama þikâyet ediyorsun. Tamam dur artýk istediðin yerden ve-receðim." der ve en güzel yerden büyük bir arsa baðýþlar.

101

Sen Beni Mezardaki Babama Þikâyet Ediyorsun

Hiç EEfendi

Fethullah Gülen Hocaefendi, benlik ve enâniyet üzerindeduruyordu: "Ýnsan kendisini her gün birkaç defa sýfýrlamalýdýr.Bencillik ve riya kokan amellerini gözden geçirmeli, otokritiðetâbi tutmalý, kendisinin bir hiç olduðunu idrâk etmelidir." de-di. Sonra birden bir þey hatýrlamýþ olarak: "Geçen gün küçükHümeyrâ geldi, neþesi yerinde deðildi, bir-iki takýlýnca banakýzarak: 'Sen Hiç Efendisin!' dedi. Çok hoþuma gitti. Hiçliðihatýrlatýyordu." diyerek gülümsedi.

Hocaefendi merhum Tuzcu Câhit Erdoðan'dan bahsedi-yordu: "Merhum Câhit Efendi'den bin lira borç almýþtým.Ödeyemedim. Hacca giderken vedalaþmak için yanýma geldive beni kenara çekerek: 'Ne olur ne olmaz, ölüm var. Ben sa-na bin lira veriyorum. Bu senin paran, þimdi bana eski borcu-nu öde helâlleþelim.' diyerek bin lirayý verdi, ben de kendisi-ne verdim. Ýnce bir düþünceydi." dedi.

"Nerede vaaz etmiþsem, oraya gelir, teyp ile konuþmalarýtespit ederdi. Ben biraz istemezdim. 'Ne gerek var. Teybe alýn-ca ne olacak?' derdim. Bir gün: 'Engelleme, senin kara kaþýnkara gözün için almýyorum.' diye çýkýþtý."

Ýhtiyaç olduðu için Skoda arabayý kullanmak mecburiye-tinde kalýyordum. Bir iki defa kaza yaptým. Câhit Efendi ba-

102

na: 'Allah, seni þoförlük yapasýn diye yaratmamýþtýr.' diye ara-ba kullanmamamý istedi."

Belki de bu durumu izah için Hocaefendi: "Allah þýmarýk-lýðý, caka satmayý sevmez. Bazen arabayý ihtiyaç dýþý hevâ veheves için kullanma yanlýþlýðý olabiliyor. Cenab-ý Hak ikazedebilir. Çünkü ciddî iþleri ve vazifeleri olanlar için þýmarýklý-ðýn küçüðü bile, nezd-i ilâhîde büyük hata sayýlabilir." diye birikazda bulundu.

103

Hiç Efendi

Kýyamet GGünü SSorulacak NNimet

Biz çoðu zaman nimetlerin kýymetini bilmiyor, nimeti ge-reði gibi takdir etmiyoruz. Halbuki Cenab-ý Hak, çok az þük-rettiðimizi, her nimetten mutlaka sorulacaðýmýzý kitab-ýKur'ân'ýnda beyan ediyor. Efendimiz’in (s.a.s.) ve onun seçkinsahabelerinin hayatlarýný incelediðimizde çok ibretli sahnelereþahit oluyoruz. Çünkü onlar Kur'ân'ýn canlý tefsirleri.

Efendimiz'in (s.a.s.) amca oðlu Ýbn-i Abbas'ýn anlattýðýnagöre: Þiddetli bir öðle sýcaðýnda, Hz. Ömer, Peygamberimizin(s.a.s.) mescidine geldi. Az sonra Hz. Ebu Bekir de geldi. Hâl-buki herkes gölgeliklere sýðýnmýþtý. Bu sürpriz geliþin sebebinibirbirlerine sordular. Ýkisini de oraya getiren þey aynýydý; aç-lýk. Bu sýrada Resulullah (s.a.s.) da hâne-i saadetinden çýkýpyanlarýna gelmiþti. Kendisi de ayný yüzden çýkmýþtý.

Hep beraber Ebu Eyyûb el-Ensarî'nin evine yöneldiler.Ebu Eyyûb onlarý güzelce karþýladýktan sonra: "Ya Resulallah,bu sürpriz bir geliþ oldu, bir emriniz varsa buyurun." dedi.Efendimiz (s.a.s.) ona sadece: "Doðru söylersin." deyince EbuEyyûb meseleyi hemen anladý ve doðruca bahçesine koþupçeþit çeþit hurma toplayýp getirdi. Bir de hayvan boðazladý.Ekmek ve et piþirtip, sofra kurdu.

104

Efendimiz (s.a.s.) sofra baþýnda buyurdular ki: "Ekmek,et, taze hurma, kuru hurma ve yeni olgunlaþmaya yüz tutmuþhurma! (Bunlarý söylerken, yani bunlar birer inci gibi müba-rek aðzýndan dökülürken, gözlerinden de sanki mücevherlergibi yaþlar dökülüyordu.) Allah'a yemin olsun ki, kýyamet gü-nü bu nimetlerden hesaba çekileceðiz! Ýþte bunlara benzer birnimete eriþtiðiniz zaman, ona elinizi uzatýrken Bismillah, de-yin. Yedikten sonra da Elhamdülillah deyin. Böyle demeniz,ahirette sorulacaðýnýz soruya cevap olarak denk gelir."

Bediüzzaman Hazretleri de daha Sözlerin baþýnda bunaiþareten diyor ki: "Bismillah her hayrýn baþýdýr(...) Nimetlerinhakiki sahibi olan Cenab-ý Hakk'ýn, kýymetli nimetlerine vemallarýna bedel bizden istediði fiyat ise üç þeydir: Biri zikir, bi-ri þükür, biri fikirdir. Baþta Bismillah, zikirdir. Âhirde Elhamdü-lillah þükürdür. Ortada bu kýymetli sanat harikasý olan nimet-lerin, Cenab-ý Hakk'ýn birer kudret mucizesi ve rahmet hedi-yesi olduklarýný düþünüp idrak etmek fikirdir."

Ýnþaallah bu gerçekleri gereði gibi anlar ve ona göre ha-reket ederiz.

105

Kýyamet Günü Sorulacak Nimet

Altýn NNeslin AArasýna NNasýl KKatýldý?

Henüz Ýslâmiyet'ten haberi yoktu, kararsýz bir hayat yaþý-yordu. Bir gün yolu Medine'ye uðradý. Müslümanlarýn anamerkezi, Hz. Peygamber'in (s.a.s.) mescidine geldi. Mescidinbitiþiðinde hurma dallarýndan bir gölgeliðin bulunduðu yerdeyüzlerinde neþe, bedenlerinde canlýlýk göze çarpan sahabele-ri gördü. Biraz yaklaþarak aralarýnda geçen konuþmalarý din-lemeye çalýþtý. Çok samimi ve hoþ bir hava vardý. Bir bardaksüt getirildiðinde, birbirlerine takdim ediyorlardý. Besmele ileiçiyor, sonra Allah'a hamdediyorlardý. Hz. Muhammed Aley-hisselâm gelince herkes ona koþuyor, edeble ve sessizce onudinliyorlardý. Namaz vakti girince ezan okunuyor, iþitenlermescide doðru yola çýkýyor, kimisi abdest alýyor, kimisi mesci-de giriyordu. Hz. Peygamber (s.a.s.) mihraba geçiyor, saha-beler arkasýnda saf baðlýyor, tam bir birlik ve intizam içindeibadet devam ediyordu.

Bütün bunlarý seyrederken, içinden Ýslâmiyet’e karþý birsýcaklýk duymaya baþladý. Namazdan sonra mescidden çýkanHz. Peygamber Aleyhisselâm ile yüzyüze geldiler. ResulullahAleyhisselâm'ýn heybeti ve sevimli çehresi karþýsýnda bütünvücudu titredi. Efendimiz Aleyhisselâm, onun Medine dýþýn-dan geldiðini anlayýnca: "Ýsmin nedir?" diye sordu. "Nezir" de-di. "Hayýr senin ismin Beþir'dir." buyurdu ve: "Artýk Ýslâmiyet'e

106

girmeyecek misin?" dedi. Hiç tereddüt etmeden: "Evet girece-ðim." dedi. "Ama, nasýl gireceðimi bana öðretin." Artýk ilk adý-mý atmýþtý.

Beþir gerisini þöyle anlatýyor: "Resulullah elimden tuttu.Tuttuðu anda manevî sýcaklýk içime doldu ve beni benden al-dý. Hayatýmda öyle heyecanlý ve doyurucu bir þey hissetme-miþtim. Þehâdet getirerek Ýslâmiyet'e girdim. Fakir olduðumiçin beni Ashâb-ý Suffe’nin bulunduðu gölgeliðe götürdü ve:"Yeni bir kardeþinizi size getirdim, onunla ilgilenin." buyurdu.Onlar bana sanki kýrk senelik dost imiþiz gibi davranýyorlardý.Muhteþem manzara beni büsbütün büyüledi. Bütün sýkýntýla-rým daðýldý, ruhumda taze bir canlýlýk baþladý."

"Bir gece Resulullah'ý (s.a.s.), Cennetü’l-Bâkî kabristanýnagiderken gördüm. Ona bir zarar olmasýn diye peþine takýldým.Ýçeri girince kabirdekilere selâm verdi. Vefa duygusu, kabirde-kilere bile gece vakti Resulullah'ý (s.a.s.) ziyarete götürüyordu.Bir ara: "Arkamda duran kim?" diye sordu. 'Beþir' dedim. "Be-þir, Allah'ýn senin kulaðýný, kalbini ve gözünü Rabiatü’l Fereskabilesinden koparýp Ýslâm’a döndürmesine razý deðil misin?O kavim: 'Biz olmasaydýk, yeryüzü ehliyle birlikte yok olup gi-derdi' diye iddiada bulunanlar deðil midir?" buyurdu. 'Evet,yâ Resulallah, böyle bir iddiada bulunanlar onlardýr.' dedim.Niçin geldiðimi sordu. 'Size bir zarar olur endiþesiyle peþinizetakýldým.' deyince memnun oldu."

Beþir birkaç ayda olgunlaþmýþ, o saadet asrýnda Altýn Ne-sil Sahabelerin arasýnda yerini almýþtý.

107

Altýn Neslin Arasýna Nasýl Katýldý?

Nasýl OOkumalý iimiþiz?

Gerçek mürþid hocanýn, bir öðrenci dikkatini çekmiþ. On-da diðer talebelerden farklý bir hâl varmýþ. Sebebini öðrenmekistemiþ. Demiþler ki: "Her gece Kur'ân-ý Kerîm’i, baþtan sonahatmeder, sonra sizin dersinize gelir."

Hoca öðrencisini karþýsýna almýþ: "Bundan sonra, Kur'ân-ý Kerîm'i okurken, sanki benim karþýmda dersini okuyormuþ-sun gibi tilâvet edeceksin." demiþ. Bu sözü tutan talebe, öbürgün: "Hocam dediðiniz gibi okuyunca Kur'ân'ýn ancak yarýsý-na kadar gelebildim, hatim indiremedim." demiþ.

"Bundan sonra da Peygamber Efendimiz'in (s.a.s.) huzu-runda okuyor gibi dikkatlice tilâvet edeceksin." demiþ hoca.Talebe ertesi gün geldiðinde: "Bu gece öyle okudum, ama an-cak dörtte birini okuyabildim." demiþ.

Hoca bu sefer: "Þimdi de Kur'ân okurken, Hz. Cebrail'inHz. Muhammed Aleyhisselâm'a Arþ-ý Âzam'dan getirdiði Kur'ân'ýteblið ediþi sýrasýnda yanlarýnda bulunuyormuþsun gibi, tebliðve tebellüð vazifelerinin þahidi olarak, öyle bir havada tilâvetet." demiþ.

Öbür gün hocasýnýn huzuruna geldiðinde talebe: "Ho-cam, bu gece ancak bir sûre okuyabildim, daha ileriye gide-medim." demiþ.

108

Bunun üzerine talebesindeki þuur geliþmesini ve terakki-yi takip eden hoca yeni bir derinliðin ölçüsünü þöylece orta-ya koymuþ: "Evlâdým bundan sonra Kur'ân-ý Kerîm okurken,sanki kendini, bizzat Allah-u Teâlâ'nýn huzurunda bulunuyorgibi tasavvur ederek ona göre tilâvette bulun." demiþ. Talebebu tavsiye ile gitmiþ, ertesi gün geldiðinde: "Hocam, bu geceFatiha'dan baþladým, fakat 'Ýyyâke na'budü ve iyyâke neste-ýyn'e gelince kaldým, daha ileriye gidemedim." demiþ.

Daha sonra Kur'ân-ý Kerîm'in manevî aðýrlýðýna dayana-maz hâle geldi. O ne manevî haz, o ne lâhutî zevkti! Sanki:"Biz bu Kur'ân’ý eðer bir daða indirseydik sen onun Allah'ýnhaþyetinden daðýlýp paramparça olduðunu görürdün." (HaþirSûresi) âyetinin gerçek manasý tezahür ediyordu.

109

Nasýl Okumalý imiþiz?

Ezana CCevap VVeren MMelek

Yapýlacak iþler, hiçbir zaman harikalara ve fevkalâdelikle-re baðlanarak ele alýnmamalýdýr. Ýcraat yapýlýrken Cenab-ýHak dilerse, keramet, ikram ve yardýmlarla onlarý kolaylaþtý-rýp destekleyebilir. Sahabeler plân, program yapar, Efendi-miz'in (s.a.s.) yaptýðý gibi gerekli sebepleri yerine getirir ve iþ-lerine koyulurlardý. Cenab-ý Hak da dilediðinde onlarý melek-ler ordusu ile desteklerdi. Bedir'de, Hendek'te olduðu gibi...

Kadîsiye zaferini kazandýktan sonra Baþkumandan Sa’dbin Ebî Vakkas'a Hz. Ömer haber göndererek: "Yâ Sa'd, eldeettiðiniz zaferi kendi kuvvet ve kudretinize baðlamayýnýz. Bü-tün kudret ve kuvvet Allah'ýndýr. Zaferin kapýlarýný ancak Allahaçar. Bizler sadece bu arada bir vasýta olarak bulunuyoruz.Deðerli kumandanlarýmýzdan Nadle bin Muaviye el-Ensârî’yiderhal Irak Hulvan'a gönder. Ýslâm'ýn nurunu o beldeye, o böl-geye ulaþtýrsýn." dedi. Bu emir üzerine Sa'd bin Ebi Vakkas(r.a.) derhal Nadle bin Muaviye el-Ensârî Hazretlerinin kuman-dasýna 300 süvari mücahid vererek Hulvan'a gönderdi.

Hz. Nadle bilgili, tecrübeli ve savaþ stratejilerini iyi bilenbir kumandandý. Mükemmel bir plân ile Hulvan'ý kuþattý vekýsa zamanda fethe müyesser oldu. Tekbirlerle þehre girdiler.Halk önce çok korktu. Sonra baktýlar ki gelenler dürüst insan-lar, hemen rahatladýlar. Kadýnlara, din adamlarýna, mabedle-

110

re ve aðaçlara kimse dokunmadý. Kadýnlarýn namus ve iffeti,önceki durumlardan çok daha iyi korundu. Hiçbir sahabe ba-þýný kaldýrýp evlerin içine bakmadý.

Az bir kuvvet þehirde býrakýlarak, baþkumandanýn yanýnagitmek için yola çýkýldý. Akþam güneþ battýktan sonra bir daðeteðine kondular, geceyi orada geçireceklerdi. Hz. Nadle, ezanokumaya baþladý. "Allahü Ekber, Allahü Ekber" deyince, dað-dan: "Yâ Nadle Allah çok büyüktür, çok büyük!" sesi geldi. "Eþ-hedü en lâ ilâhe illallâh" deyince: "Bu ihlâs kelimesidir, tam birtevhiddir." cevabý geldi. "Eþhedü enne Muhammeder Resulul-lah" deyince: "Evet din budur, Meryemoðlu Ýsa bunu müjdele-miþtir. En son Peygamber Hz. Muhammed'dir (s.a.s.). Dünyaonun ümmetiyle son bulacaktýr." denildi.

"Hayye ale’s-salâh" deyince: "Namaza gidenlere müjdelerolsun! Namaza devam edenlere Cennet'teki Tûbâ nimeti ve-rilsin." denildi.

"Hayye ale’l-felâh" deyince: "Muhammed Aleyhis-selâm'ýn bu davetine koþan kurtulmuþtur." denildi.

"Allahü Ekber, Allahü Ekber" deyince: "Ya Nadle Allahçok büyüktür, çok büyüktür." denildi.

"Lâ ilâhe illallah" deyince de "Yâ Nadle ihlâs ve tevhidifade ettin." denildi.

Ezan bitince herkes sesin geldiði yere baktý, gördüler ki,baþýnda bembeyaz bir sarýk bulunan bir melek yavaþ yavaþgöðe yükseliyor. Hepsi de bu manzara karþýsýnda tekbir getir-diler. Kumandan, Nadle de aðlýyor ve Cenab-ý Hakk'a ham-dediyordu.

111

Ezana Cevap Veren Melek

Fatih'in OOtlukbeli RRüyâsý

Fatih Sultan Mehmet, Otlukbeli meydanýna gelmeden ön-ce bir rüyâ gördü: "Uzun Hasan, pehlivanlara has bir kisveiçinde meydana çýkarak kendisiyle güreþecek bir er istiyor venaralar atýyor. Fatih de onun davetine cevap vermek için der-hal soyunup pehlivan elbisesi giyiyor ve Uzun Hasan'ýn karþý-sýna çýkýyor. Meydan ortasýnda binlerce seyircinin gözleriönünde el ele verip güreþmeye baþlýyorlar. Ýlk hamlede UzunHasan bütün gücünü kullanarak Fatih'i sarsýyor ve diz üzeriçöktürüyor. Padiþah derhal kendisini toparlayýp ayaklarý üzeri-ne doðruluyor ve Uzun Hasan'ýn göðsüne þiddetli bir pençevurarak ciðerinin bir parçasýný koparýp yere atýyor."

Fatih uyanýnca bu rüyânýn çok tesirinde kaldý. Ýlk karþýlaþ-mada maðlup olacaðýna yorumlayarak üzüldü. Rüyayý ilimadamlarýna anlatýp onlarýn yorumlamasýný arzu etti. Ýlimadamlarýndan biri güzel bir yorumda bulundu. Sultan'ýn mut-laka galip geleceðini söyledi. Uzun Hasan'ýn ciðerinden birparçanýn koparýlýp yere atýlmasý, bu savaþta bir oðlunu kaybe-deceðine ve kendisinin de maðlup olup bozguna uðrayacaðý-na iþarettir, dedi ve þunu ilave etti: "Sultaným! Bu tabirimindoðruluðunu anlamak için Kur'ân okuduðumda, savaþýn so-nucunun ne olacaðýný düþünerek tefe'ül ettiðimde: "Ve Yensu-rakellâhû Nasran Azizâ" yani: "Ve Allah sana (Ey Muham-med) þanlý bir zafer versin." (Fetih/3) âyet-i kerimesi karþýma

112

çýktý. Ayný zamanda bu âyete tarih düþürüldüðünde içinde bu-lunduðumuz Hicrî 878'e uygun geldi."

Bu yorum ve âyet ile yapýlan tefe'ül Fatih Sultan Meh-med'i üzüntüden kurtardý, bir anda neþesi yerine geldi. Ancakbu ilim adamýný biraz daha konuþturmak isteyerek dedi ki:"Hocam bu tefe'ül ile zaferin bize deðil onlara ait olmasýmümkün deðil midir? Yani aksi bir durum ile karþýlaþabiliriz."Hocaefendi cevap verdi: "Hayýr Sultaným! Tefe'ülü biz yaptý-ðýmýza ve kendi namýmýza açtýðýmýza göre, yardým bizden ya-nadýr. Yensurake'nin sonundaki "ke" zamiri Hz. Muhammed'e(s.a.s.) hitap etmektedir. Ayný zamanda onun yolunda oluponun sünnetiyle amel edenlere hitap eder. Ýsminiz (Mehmedkelimesinin aslý Muhammed'dir.) Resulullah'ýn isminin aynýsýolduðundan bu "ke" bir bakýma size hitap etmektedir.

Bu cevap Fatih'i tatmin etti ve bir hutbe konusu edilerekokundu. Ýki ordu Otlukbeli'nde karþýlaþtý. Burasý Erzincan ileTercan arasýnda bir yerin adýdýr. Uzun Hasan, Murat Bey'ingüçlerini daðýtýp onu öldürdüðü için hayli maðrur ve umutluy-du. Oðullarýný da yanýna alarak ikinci bir baskýn düzenledi.Dar bir vadide bulunan Osmanlý ordusu bu baskýndan, tepe-leri tutmuþ olan Davut ve Mahmut Paþa’larýn gayretiyle kur-tuldu ve hemen savaþ düzenine geçti. Bu sýrada ÞehzadeMustafa'nýn komutasýndaki, Osmanlý sol kanat kuvvetleri kar-þý saldýrýya geçerek kýsa zamanda Akkoyunlu ordusunu yenil-giye uðrattý. Büyük kayýplar vererek yenilen Akkoyunlu ordu-sundan ölenler arasýnda Uzun Hasan'ýn oðlu Zeynel de bulu-nuyordu. Fatih Sultan'ýn komutasýndaki kuvvetlerin müdaha-lesine gerek kalmadan savaþýn sonu belli olmuþtu. Uzun Ha-san kaçmak zorunda kaldý.

Rüya gerçekleþti. Murat Bey'in öldürülmesi ve öncü kuv-vetin bozguna uðramasý, Padiþahýn güreþte diz üstü çökmesi-ni, Zeynel'in öldürülmesi, Uzun Hasan'ýn ciðerinin koparýlýpyere atýlmasýný, göðsünün parçalanmasý yenilgiye uðrayacaðý-ný sembolize ediyordu.

113

Fatih'in Otlukbeli Rüyâsý

Molla GGürânî

Ulemadan Mevlânâ Yegan Hazretleri Kâbe'ye gitmiþti.Dönüþte Mýsýr'a uðradý. Orada Molla Gürânî ile tanýþtý. Soh-betler sonunda onun büyük bir ilim adamý olduðunu anladý.Ona Anadolu'daki ilim hizmetlerinden ve Sultan Ýkinci Mu-rat'ýn ilme ve ilim adamýna verdiði deðerden bahsetti. Böyle-ce onu Anadolu'ya gelmeye ikna etti. Uzun bir yolculuktansonra Edirne'ye geldiler. Yegan Hazretleri, Molla Gürânî'yi ya-nýna alýp Sultan'ýn ziyaretine gitti. Huzura girince, Sultan Mu-rat sordu: "Efendi Hazretleri, Hicaz topraklarýndan bize ne ge-tirdin?" Molla Yegan: "Size ve ülkemize hediyelerin en güzeli-ni getirdim Sultaným!" diye cevap verdi. "Yâ! Bunca kýymetlihediyeniz ne olsa acep?" diye sordu. "Sultaným, Molla GürânîHazretleri'ni ülkenize getirdim. Ýlim mahfilinde emsali az bulu-nur." dedi. Ýhtisasý mevzuunda meraklanan Sultan: "Daha çokhangi konularda söz sahibidir?" diye sordu. "Usûl-i tefsir vehadis konularýnda üstaddýr. Hanefi fýkhýnda söz sahibidir. Di-ðer ilimlerden de nasibini almýþtýr." deyince: "Peki bu zat þim-di nerede?" dedi. "Saray avlusunda bekliyor." dedi. Sultan:"Öyleyse neden içeri almadýnýz? Bir misafire böyle mi mu-amele edilir? Hele bir de seçkin bir ilim adamý olursa!" diye-rek görüþme arzusunu belirtti. Molla Yegan: "Sultaným, hedi-yeyi yekten takdim etmek istemedim." dedi.

114

Sultan Murat tebessüm ederek, Molla Gürânî'nin huzuraalýnmasýný emretti. Onu selâmlýðýn kapýsýnda karþýladý, iltifatederek kendi yanýna oturttu. Bir saat kadar sohbet edildi.Molla Gürânî gerek fizyonomisi ve gerek mübarek çehresiyleçevresine hürmet telkin ederken, derin bilgisi ve keskin zekâsýile de üstünlüðünü hemen kabul ettiriyordu. Sultan, ona kar-þý hayranlýðýný gizleyemedi. Molla Yegan'a dönerek: "Hediye-niz, bahsettiðinizden daha da kýymetli imiþ Efendi Hazretleri.Ülkeme böyle deðerli bir ilim adamý davet edip getirdiðiniziçin size teþekkür ederim." dedi.

Sultan Murat, Bursa'daki Kaplýca Medresesi’ni ve Yýldý-rým Medresesi’ni Molla Gürânî'ye tahsis etti. Kýsa zamandaþöhreti ülkeye yayýldý.

Þehzade Mehmet (Sultan Fatih) o sýrada Manisa'da ciddîbir eðitime tâbî tutulmuþtu. Fakat o bazý derslere karþý lakaydkalýyordu. Ders için tayin edilen hocalarý dinlemiyor, hattabazýlarý ile bozuþuyordu. Babasý Sultan Ýkinci Murat buna çoküzülüyordu. Vezirleriyle bu hususu istiþare etti. Onlar da Mol-la Gürânî'yi tavsiye ettiler. Sultan, Molla Gürânî'ye tam yetkiverdi. "Hatta gerekirse elindeki deðnek ile dövebilirsin." dedi.

Molla Gürânî, þehzadenin ders odasýna elindeki deðnek-le girdi. Þehzade, oldukça heybetli, açýk alýnlý ve büyük birisi-nin içeri girdiðini görünce þaþýrdý: "Siz mi bana ders verecek-siniz?" dedi. O da: "Evet." dedi. "Elinizdeki deðnek niye?" de-di. O da: "Okumayan, çalýþmayan talebeye dayak atmakiçin..." dedi. Þehzade bu sözlere güldü hatta alaya aldý ise de,Molla Gürânî bir iki dokundurunca iþin þakasý olmadýðýný vehocanýn ciddiyetini hemen kavradý.

115

Molla Gürânî

Ýþ te GGeldik, UUzatýyoruz EEl lerimizi

O, bir kabile reisiydi. Ýyi yönetici, itibarlý, asil, güzel çehre-li, halkýnýn sevdiði bir liderdi. Cömert, âlicenap, güzel konu-þan, saygýyla dinlenen biri. Ama henüz, Hak Din'i kabul etme-miþti. Fakat geliþmeler karþýsýnda için için kendisini yiyor, "Buputlarla nereye kadar? Artýk Hak Din'e girmeli, Muhammed'egitmeliyim." diyordu. Nihayet kararýný verip kabilesinin ilerigelenlerini toplayýp Medine'ye, Mescid-i Nebevî'nin önüne gel-di. Arkadaþlarýna: "Ýþte bu Abdülmuttalip neslinin en hayýrlýevlâdý Muhammed'dir. Onun huzurunda çok dikkatli olmalýyýz,edep ve terbiyenin bütün kaidelerine baðlý kalmalýyýz ve aslasaygýda kusur etmemeliyiz. O bir kabile reisi veya hükümdardeðil. Öyle þeyler onun yanýnda çok küçük kalýr. O, Allah'ýnson peygamberi, dini de Allah'ýn en kâmil dinidir." dedi.

Onu dinleyen adamlarý da: "Sen bizim baþýmýzýn tacýsýn. Senne dersen, biz onu yaparýz. Sen konuþursun, biz dinleriz." dediler.

Efendimiz'in (s.a.s.) huzuruna varýnca da: "Ey hidayetpeygamberi sana geldik. Geçmiþin kalp karartan asýk suratlýgünlerini geride býraktýk. Bugün artýk senin mübarek çehren-de yýldýz gibi pýrýl pýrýl parýldayan ve her tarafý neþeye boðanýþýðýn yanýndayýz." dedi.

Bu sözlerden memnun kalan iki cihan serveri Hz. Mu-hammed Aleyhisselâm, ona daha da yaklaþmasýný söyledi.

116

Elinden tutup yaný baþýna oturttu, izzet ve ikrâmda bulundu.Tebessümle: "Ey Abdullah oðlu Cârud, sen ve kabilen hayligeç kaldýnýz, sizi bekleyen gönüller vardý." dedi. O da "Evet,yâ Resulallah, sana gelmeyenler hata üstüne hata iþliyorlar.Uzatýn mübarek elinizi: "Biz þehâdet ediyoruz ki, Allah'tanbaþka ilah yoktur ve yine þehâdet ediyoruz ki, MuhammedAllah'ýn kulu ve Resûlüdür." dedi. Gelenlerin hepsi de þehâdetgetirdiler. Sahabeler hep bir aðýzdan Allahû Ekber diyerektekbir getirdiler.

Efendimiz (s.a.s.) Cârud'a: "Abdülkays grubundan Kuss'utanýyan var mý?" dedi. Cârud: "Evet, yâ Resulallah, hepimizonu tanýrýz." diye cevap verdi. "Onu takip edenlerden ve iyibilenlerden birisi de benim. Çok güzel konuþurdu. Uzun yýllaryaþadý ve diyar diyar dolaþtý. Allah'a iman ederdi. Söylediðipek çok söz darb-ý mesel olarak dilden dile dolaþtý. Âhiret gü-nüne de imaný vardý. Ukaz panayýrýnda onu dinlemek için et-raf kabileler yarýþýrlardý." dedi.

Efendimiz (s.a.s.): "Ben de Ukaz panayýrýnda Kuss'un de-ve üzerinde konuþmalarýna þahit oldum. Ey muhacir ve ensar,Kuss'un neler söylediðini hatýrlayanlarýnýz var mý?" buyurdu.Hz. Ebu Bekir (r.a.) ayaða kalkarak: "Yâ Resulallah, ben ha-týrlýyorum. Þöyle demiþti: "Ey insanlar! Dinleyin ve iyi kulakverin... Dinleyip anladýklarýnýzdan faydalanmasýný bilin. Heryaþayan ölür. Her ölen (maddî âlemden) silinir. Gelecek olanher þey gelir. Yaðmur, nebat, rýzýk, azýk, baba, anne, hayat-memat... Þüphesiz bir haber var gökte ve bir haber var yer-de. Karanlýktýr gece ve burç burçtur sema. Denizler de dalgadalga. Görüyorum ki, gidenler gidiyor, ama dönmüyorlar ge-ri. Yoksa beðendiler de gittikleri yeri, eðleþip kaldýlar mý? Yok-sa terk ettikten sonra buralarý oralarda uyuyup kaldýlar mý?Kuss, size gerçek ve günahkar olmayacaðý bir yeminle yemineder ki, Allah'ýn gerçek bir dini vardýr; o din bana çok sevim-lidir sizin dininizden. Yakýndýr bir Peygamberin gelmesi, üzeri-

117

Ýþte Geldik, Uzatýyoruz Ellerimizi

mizdedir gölgesi. Müjdeler olsun, ona yetiþip de iman eden vedoðru yolu bulanlara. Yazýklar olsun, ona uymayan ona isyanedip baþ kaldýranlara. Hem yazýklar oldu, geçmiþ ümmetler-den gaflet içinde kalanlara..."

"Ey insanlar! Nerede âbâ (babalar) ve ecdat. Nerede az-gýn firavunlar ve nerede o saðlam kaleleri yaptýranlar? Nere-de mal ve evlât? Nerde o zulüm ve tuðyan ile aþýp taþanlar?Nerede mal toplayýp kendisini herkese dinletenler? Nerede:'Ben sizin en büyük Rabb'inizim' diyenler? Onlarýn hepsi desizden daha çok mal ve evlâda sahip deðiller miydi? Ömürle-ri sizinkilerden daha uzun deðil miydi? Ama þu kara toprakonlarý ufalayýp eritmedi mi? Ýþte onlarýn çürümüþ kemikleri veiþte geriye bomboþ kalmýþ evleri! Bu evleri kurtlar, kuþlar, ca-navarlar ve haþarat iþgal ediyor. Hayýr, hayýr, bildiðiniz gibideðil. O Allah birdir. Ýbadete lâyýk O'dur. Onun ne babasý var,ne evlâdý, ne doðdu, ne de doðurdu."

Hz. Ebu Bekir'in bu nakilleri, Efendimiz (s.a.s.) gelmedenönce onu hisseden kalbi açýk bir zat olan mümin ve muvah-hit Kuss'un müjdeleri idi.

O, hissettiklerini insanlara anlatmak için çýrpýnmýþ dur-muþtu. Nereden bilecekti, müjdelediði Peygamber'in (s.a.s.)kendisini dinleyenler arasýnda olduðunu.

118


Zâlimin YYüreðinin YYaðýný EEri ten SSözler

Abdülmelik bin Mervan'ýn oðlu Yezid, Halife olduðundaHasan Basri Hazretleri biat etmemiþti. Irak Genel Valiliði'netayin ettiði Ömer bin Hübeyre ise Yezid'in en müthiþ zulümdestekçilerinden birisiydi.

O bölgede yaþayan Hasan Basri ile Ýmam Þa'bi'yi GenelVali göz altýnda tutuyordu.

Bir gün bu Genel Vali, bu iki büyük zatýn bulunduðu ye-re elinde âsâ olduðu hâlde geldi. Onlara asayiþin bozukluðun-dan bahsettikten sonra bir mesele danýþýyormuþ gibi: "HalifeYezid'den bir emir aldým. Ama ona itaat edersem, Allah'a is-yan etmiþ olurum, itaat etmeyecek olsam, Allah'ýn rýzasýna uy-gun hareket etmiþ olurum. Þimdi bana ne tavsiye edersiniz?"dedi.

Hasan Basri Hazretleri: "Yâ Þa'bi cevap ver." dedi. Þa'bi,sonunun ölüm olma ihtimali olan böyle bir cevapta, onu kýr-mayacak þekilde, idare-i kelâm etti. Genel Vali bundan pektatmin olmadý. Hasan Basri Hazretleri'nin cevap vermesini is-tedi. O da hiç çekinmeden ismiyle hitap ederek:

"Ey Ömer bin Hübeyre! Çok sürmez Allah'a hiç isyan et-meyen, aldýðý her emri mutlaka yerine getiren þiddetli melek-lerden birkaçý sana gelir ve bulunduðun gönül alýcý konaðýn-

119

dan seni alýp, çok dar ve sýkýntýlý olan kabre sürükleyip götü-rür. Alýp verdiðin her nefesle bu felakete yaklaþýp durmakta-sýn. Durmak istesen de duramazsýn. Zaman acýmasýzdýr, hiçkimsenin gözünün yaþýna veya içinde bulunduðu geniþ nimetve imkânlara bakmaz."

"Ey Ömer bin Hübeyre! Eðer Allah'tan korkulmasý nasýlgerekiyorsa, öylece korkar ve iþlerini ona göre düzenlersen,hiç þüphen olmasýn ki, Cenab-ý Hak seni Yezid'in þerrinden veadâletsiz olan emirlerinden korur ve kurtarýr. Ama bunun ak-sini yapacak olursan, unutma ki, Yezid bin Abdülmelik, seniAllah'ýn adâletinden, þaþmayan hükmünden asla kurtaramazve koruyamaz."

"Ey Ömer bin Hübeyre! Yezid'e itaat ederken Allah'ýn se-ni bu çirkin iþte görmesinden hiçbir zaman güven içinde oldu-ðunu sanma. Bu durumda Cenab-ý Hakk'ýn nazarý, sana mað-firet kapýsýný kapatýr. Kulluk vazifesinde Allah ile beraber oldu-ðun müddetçe Yezid'in þer ve kötülüðü sana dokunamaz.Eðer Allah'ýn rýzasýna uygun düþmeyen hususlarda Yezid ilebirlikte olursan, þüphen olmasýn ki, Cenab-ý Hak seni ona tes-lim edecek ve ikinizi baþ baþa býrakacaktýr." dedi.

Bu sözler karþýsýnda söyleyecek bir þey bulamayan GenelVali Ömer bin Hübeyre, teþekkür ederek kalkýp gitti. Sonra buteþekkürünü hediyelerle pekiþtirmeye çalýþtý. Eski þiddetli zu-lümlerinden de vazgeçti.

120


Hak DDavasýnýn AAziz TTemsilcisi

Tabiîn'in büyüklerinden büyük din âlimi olan Said binMüseyyeb Hazretleri, Medine'de bulunuyordu. Emevi halife-lerinden Abdülmelik bin Mervan'a Velid ve Süleyman biat et-medi. Kendisine tehdit için gönderilen Valinin: "Eðer biat et-mezsen boynunu uzat, öldürüleceksin." demesi üzerine boy-nunu kesmeleri için hiç çekinmeden hemen uzatmýþtýr. Vali,üzerini soyunmasýný emretmiþ, elli sopa vurulmuþ sonra daMedine sokaklarýnda bir cani gibi dolaþtýrýlmýþtýr. Vali teklifle-ri kabul etmeyeceðini anlayýnca onu kendi hâline býrakmýþtýr.

Abdülmelik bin Mervan, bu sefer Said bin Müseyyeb'inkýzýný oðlu Velid'e istemiþtir. Said bin Müseyyeb Bütün ýsrarla-ra raðmen þiddetle reddetmiþ, hatta zorla alýp götürürler diyesohbetlerine gelip kendisini dinleyen fakir fakat dul ve temizbir adama: "Yâ Ýbn-i Ebî Diâme, kabul edersen kýzýmý Allahiçin sana vermek istiyorum. Çünkü bana göre, Allah'ýn çizdi-ði sýnýrlara dikkat eden helâl ve haramý bilen bir fakir, milletmalýný yiyip, halka zulmeden hükümdardan daha hayýrlýdýr."demiþtir.

Gökten baþýna taç inmiþ gibi sevinen fakir, bu teklifi he-men kabul etmiþtir. Hatta iki þahit huzurunda nikahlarýný ký-yan Said bin Müseyyeb, yatsýdan sonra kýzýný alýp fakirin evi-ne getirmiþtir.

121

Damat olan Ýbn-i Ebî Diâme diyor ki: "Evimde yiyecekadýna kuru ekmekten baþka hiçbir þey yoktu. Utandým. Buarada annem geldi. 'Oðlum, hakkýmý helâl etmem, sakýn üçgün bu kýza yaklaþma. Belki bu fakirliðe alýþamaz. Ýsteksiz gel-miþse, gözyaþý döker, sen de alýr babasýna götürür teslim eder-sin. Ne olur, üç gün kendi hâline býrak.' dedi. Annemin bu dü-þüncesi doðruydu. Ona hiç dokunmadým. Ama o hiç üzülme-di, gayet iyi hareket etti. Bana ilgi ve saygý gösterdi. Ben deonun bu evliliðe istekli olduðunu böylece anlamýþ oldum.Kur'ân'ý baþtan sona ezbere biliyordu. Peygamberimiz'in(s.a.s.) sünnetlerini çok iyi biliyordu. Karý-koca haklarýný daçok iyi biliyordu."

Said bin Müseyyeb, gece yarýsý kalkýp, Peygamber Efen-dimiz'in (s.a.s.) mescidine gider, sabahlara kadar dua ve niyazederdi. Bir gece kendisine orada: "Konuþ." diye hitap edildi.O: "Ne konuþayým?" dedi.

Denildi ki: "Allahümme innî eselüke inneke Melîkûn Muk-tedirun, mâ teþâü min emrin yekûn." Yani: "Allah'ým ben an-cak Sen'den istiyorum. Sen mülkün hakiki Sahibisin ve Sen'inher þeye gücün yeter; Muktedir bir Meliksin, dilediðin her þeyderhâl oluverir." de.

Said bin Müseyyeb diyor ki: "O günden itibaren bu cüm-lelerle ne dua yaptým ise, sür'atle kabul olundu."

Halife Abdülmelik hac mevsiminde Medine'ye gelmiþti.Gece yarýsý: "Resulullah'ýn Mescidine gidin, orada benim yi-ðitlerimden biri varsa getiriniz!" dedi. Yanýndaki muhafýz ko-mutanlarýndan birisi geldi, baktý birisi var. Ona yanýna gelme-si için iþaret etti. Said bin Müseyyeb: "Ne istiyorsun?" dedi.Komutan: "Sen Halife'nin yiðitlerinden ve onu seven birisi mi-sin?" dedi. O da: "Hayýr Halife'nin ne yiðidiyim ne de dostu-yum." dedi.

122


Komutan bunun cesaretine hayran olup Abdülmelik'inyanýna gitti ve durumu arz etti. Halife biraz düþündü ve: "Bumutlaka Said bin Müseyyeb'tir. O, Allah'tan baþka kimseyebaþ eðmez. Onu kendi hâline býrak." dedi.

Ýslâm tarihinde ibret alýnacak çok olay var.

123

Hak Davasýnýn Aziz Temsilcisi

Yeþil KKomünist ler

Mehmet Ali amcamdan dinlemiþtim. "Bir gün camiye hiçtanýmadýðým birisi geldi. Koltuðunun altýnda Elifbâ kitabý var-dý. Kur'ân öðrenmek istiyordu. Birkaç gün benden ders aldý.Sonra: 'Ben gitmek mecburiyetindeyim. Kendimi kýsaca taný-tayým. Ben, bir cinayet iþlediðim için hapse düþtüm. Biz ora-da dört kiþi müdürün adamý idik. Yaðlý coplarýmýz vardý. Ser-keþlerin, idareye karþý gelenlerin hesabýný görürdük. Bir günmüdür bize: "Coplarý hazýrlayýn, bugün yeþil komünistler ge-lecek." dedi. Biz de bekledik. On-on beþ kiþi geldi. Ama içle-rinden birisini çocukluktan tanýyorum. Asla komünist olacakbirisi deðil. Arkadaþlara: 'Siz hele bir durun bu iþte bir yanlýþ-lýk var.' dedim. Sonra da: 'Berber Mehmet nedir bu yeþil ko-münistlik. Anlat bakalým.' dedim. O: 'Ya Ramazan, ben nasýlkomünist olurum? Ben elhamdülillah Müslüman’ým.' diyereksöze baþladý. Birkaç saat o kadar güzel þeyler anlattý ki, hepi-miz meftun olduk. Sonra, onlar toplu hâlde cemaatle namazkýldýlar. Çok ihlâslý bir hâlleri vardý. Tekrar sohbet baþladý.Öbür vakte kadar, biz hemen gidip gusül abdesti aldýk ve on-larla beraber namaz kýldýk. Yepyeni ve nurlu bir dünyayaadým atmýþtýk. Sonra dördümüz de doðruca müdürün yanýnagittik. "Bir yanlýþlýk var. Bu insanlar komünist falan deðil, gelbir de sen dinle." diyerek onu da getirdik. Mehmet Bey onada güzel þeyler anlattý. O da ikna olup namaza baþladý. Daha

124

sonra herkese konuþma imkâný hazýrlanýnca, bütün hapisha-ne namaza baþladý. Her taraf huzur içine girdi. Af çýktý, ben deçýktým. Garajda bir iþ buldum çalýþýyorum. Fakat komünist bi-risi her gün gelip Ýslâmiyet'e hücum ediyor. Lâf dinleyecek bi-risi deðil. Baþýma gelmesin, artýk namazýnda niyazýnda birisi-yim belaya girmeyeyim diye hep kaçtým, ama tam yanýmagelip Allah'a, Peygamber'e, Kitab'a açýktan açýða, sövüp say-maya baþladý, kendimi kaybetmiþim. "Bu Allah için, bu Resu-lullah için, bu Kur'ân için!" diyerek kurþunlarý üzerine boþaltmý-þým. Tabiî öldü. Gidip teslim olayým dedim. 17 yaþýnda oðlumvar. Ben hapse girince onu öldürürler, dýþarýda olursam hiç ol-mazsa benden korkarlar, diye þimdi kaçak geziyorum. Eminolduðum an gidip teslim olacaðým. Þimdi burada belki sanazararým dokunur, onun için terk edeceðim." dedi ve gitti.

Seneler sonra bir gün garajda beni bulup boynuma sarýl-dý. Gerçekten gidip teslim olmuþ, afta da çýkýp yine eski iþininbaþýna dönmüþ.

Mehmet Ali Bey, çocukluk dönemini anlatýrken dedi ki:"Denizli Çardak'ta Kur'ân dersi alýyorduk. Bazen koþar, treningeçiþini seyretmek için istasyon tarafýna giderdik. Orada gö-revli bir amca vardý, bizi çok severdi. Biz de onu severdik. Bi-zi aðaçlarýn tepesine çýkarýr, ezan okuturdu. Bazen eliyle ba-samak yapar bazýlarýmýzý öyle aðaca çýkarýrdý. O çaðýrýnca he-men yanýna koþardýk. Bir seferinde bizi iki eliyle iþaret edipçaðýrýyordu. Koþup vardýk. Bize dedi ki: 'Þimdi buradan ara-basý ile dünyanýn en büyük âlimi olan Bediüzzaman geçecek,onu selâmlayalým.' Bu söz benim kalbimde yer etti. Gerçek-ten biraz sonra arabasý ile geldi. Biz de yola dizilmiþtik, hepi-mize selâm verdi. Ýlk defa Bediüzzaman'ý öyle gördüm."

Yolculuklarý ile ilgili bir hatýrasýný da anlattý: "Samsun'danAnkara'ya gideceðim. Otobüs bileti almak için müracaat etti-ðim gence: 'Arabanýz hangi saatlerde nerelerde duruyor?' di-ye sordum. "Niçin soruyorsun?" dedi. 'Namaz kýlacaðým.' de-

125

Yeþil Komünistler

dim. "O zaman buna binme, bir saat sonra bir arabamýz gidi-yor, þoförü de muavini de beþ vakit namaz kýlar, onlarla git."dedi. Ben de bir bilet alýp bekledim. Hakikatten þoför sakallýbirisi. Fakat sabah namazýnýn geçmesine az kaldý, hâlâ dur-muyor. Herkes uyuyor, muavin de uykuda. Þoförün yanýnavardým. 'Güneþin doðmasýna yarým saat kaldý, namaz için ne-rede duracaksýn?' dedim. "Ankara'da" dedi. 'O zaman namazkazaya kalýr.' dedim. "Biz de namaz kýlýyoruz. Yolcular lâfeder, orada kaza ederiz" dedi. 'Ben sýrf siz namazý vaktinde ký-lacaksýnýz diye bir saat sizi bekledim. Namaz bu, bile bile ka-zaya mý kalýrmýþ. Peki öyleyse, indir beni, ver bagajdaki eþya-larýmý' dedim. Beni yolda býrakmaya vicdaný razý olmadý.'Müslüman yalan söylemez, soruma cevap ver. Eðer þimdi biryolcu mutlaka inmem lâzým, patlayacaðým çiþim zorluyor, de-se durur musun?' dedim. "Tabi dururum." dedi. 'Peki öyleyse,sana göre Allah'ýn kat-î emri olan namazýn bu kadar önemiyok mu?' dedim. Bu söz üzerine acý bir fren yaptý, yoldaki ben-zinliðe girdi; ama herkes uyandý. Ben koþtum abdest alýp na-maza durdum. Baktým onlar da kýlýyorlar. Namazdan sonra ko-luma girip bana: "Beni ciddî uyardýn, kafama dank etti. Keþkebunu þoförlüðe baþladýðýmda söyleseydin." dedi.

126


Köylü DDeyip GGeçme

Annemin hemþehrisi benim meþhur Köylü amcam anlat-mýþtý: "Ben ilkokul diplomasýný çok sonralarý araba kullanmaehliyeti almak için aldým. Abdurrahman Cerrahoðlu bananurlarý tanýttý. 1960'ta 27 Mayýs ihtilali olunca Demokrat Par-ti’li meþhurlarý topladýklarý gibi beni de emniyete çaðýrdýlar.Baktým on beþ gün önce Menderes'in elini öpmeye çalýþýpyaðcýlýk yapanlar þimdi kurtulmak için Menderes aleyhine ak-la hayâle gelmedik sözler söylüyor, iftiralar atýyorlar. Ben detam aksine müdafaa ediyorum. Baktým meþhur muhbir Fer-da'nýn akrabasý bir komiser de orada. Beni görünce Üstadiçin: 'O herkese kâfir derdi.' diye iftirada bulundu. 'Ýslâmiyetibilen hiçbir kimse önüne gelene kâfir demez ve böyle deme-nin ne kadar tehlikeli bir þey olduðunu bilir. Sen Üstad'ýn ya-kýnýnda hiç bulundun mu? Bunlarý bizzat aðzýndan mý iþittin?'dedim. Eðer evet dese idi: 'Ben çok ziyaretine gittim, seni hiçonun yanýnda, görmedim, oturduðun yerden uyduruyorsun.'diyecektim. O: 'Yanýnda bulunmadým, ama vazifem icabý bir-kaç ay dýþarýdan takip ettim.' dedi. Ben de böyle uzaktan, ku-laktan dolma sözlerle hiçbir kimse aleyhinde konuþulamaya-caðýný söyledim. Atýþmalar devam etti. Sonra bir subay geldi.'Ýsimlerini okuduklarýmý askeriyeye nezarete götüreceðiz.' de-di. O Menderes'e sövüp sayanlarýn hepsini toplayýp askerîcemselere doldurdular. Ben: 'Benim ismim okunmadý, bir da-

127

ha bakýnýz.' dedim. 'Bunlar siyasîler, sen siyasîlerden deðilmiþ-sin, sen serbestsin' dediler. Ben evime döndüm. Eve gelinceoðlum Abdullah'a: 'Sana vasiyetim olsun asla siyasete bulaþ-ma!' dedim. Siyasetçilerin tavrýndan tiksinmiþtim."

"Siyasî parti kurma imkâný çýkýnca, Adalet partililer beniaradý. Çünkü benim emniyette Menderes'i müdafaam kulakla-rýna gitmiþ, illâ ki beni aralarýna almak istiyorlar. Girmedim.Seçimlerde tekrar geldiler, aday olmam için uðraþtýlar. 'Ben gir-mem, ama size Ömer Lütfü Bozcalý'yý tavsiye ederim. Dürüstbir avukattýr. Biz onu destekleriz.' dedim. Kabul ettiler. Fakatemekli bir subayý çýkarýp onu listeye koymuþlar. Seneler sonrao subay, yaþlanmamýza raðmen beni tanýdý ve: 'Sen bana bü-yük bir kazýk attýn, ama kendi þahsýn için yapmadýn, dürüst bil-diðin bir kiþi için olduðundan sana hakkýmý helâl ediyorum.Þahsî çýkarýn olsaydý helâl etmezdim.' dedi."

"Seçimlerden sonra Adalet Partisi'nin baþýndaki Gümüþ-pala'dan sonraki ikinci adam da kazanmýþtý. O da bir emeklisubaydý. Tebrik için evine gitmiþtik. Ben daha önce kendisineNizameddin Tepedelenlioðlu'nun, yakýn tarihimiz ve Abdül-hamit ile ilgili bir kitabýný vermiþtim. 'Okuyabildiniz mi?' diyesordum. Hafife alan bir tavýr sergiledi. Bu benim canýmý sýktý.Biraz sonra da Prof. Dr. Ali Fuat Baþgil'i Cumhurbaþkaný se-çeceklerini söyledi. 'Buna gücünüz yetmez. Siz yakýn tarihi bil-miyorsunuz ve okumuyorsunuz. Size kimin Cumhurbaþkanýolacaðý bile sorulmadan Cemal Gürsel'i seçecek ve alkýþlayýndiye emir verecekler. Siz de alkýþlamak zorunda kalacaksýnýz.Zannetmiyorum içinizden tek bir kiþi çýkýp da: 'Ben böyle birdayatmayý kabul etmiyorum!' diyerek tabancasýný kafasýnadayayýp intihar edebilsin.' dedim. Sonra da evini terk ettim."

"Daha sonra olaylar öyle cereyan etti. Onlar alkýþlarla ka-bul etmiþler. Bu sefer bir yakýný ile beni aratýp, görüþmek iste-di, ama ben görüþmek istemedim."

128


Hýzýr BBu YYa

Bir ara Emevi hükümdarlarýndan Abdülmelik, derdi veyaþikâyeti olanlarýn doðrudan doðruya kendisine baþvurabile-ceklerini ilân etmiþti. Onun için de pek çok insan derdini an-latmak için saraya geliyordu. Bedevî kýlýklý bir adam da sara-ya girmek istedi, önce periþan hâline bakýp býrakmak isteme-diler, fakat ýsrar edince bir olay çýkarýr endiþesiyle huzura gir-mesine izin verdiler. Hükümdarýn karþýsýna çýkýnca:

-Ýþittim ki, þahsýna ait büyük bir servetin varmýþ, doðrumu?

-Neden sordun?

-Hakkýnýzda söylenen ileri geri söz ve iddialarýn doðruolup olmadýðýný öðrenmek istedim.

-Elbette bir miktar servetim var.

-Eðer bu servet Allah'a aitse kullarýna taksim eyle. Sanaaitse insanlara ikramda bulun. Yok eðer Müslümanlara aitse,onlara geri ver. Seninle Müslümanlar arasýnda müþterek birmal ise bu ortaklýðý kötüye kullanýyorsun demektir.

-Neden kötüye kullanýyorum?

-Çünkü kendine ve sarayda bulunanlara sarfettiðin kadaronlara sarf etmiyorsun.

129

Hükümdar Abdülmelik þaþýrdý ne diyeceðini bilemedi.Onunla biraz daha görüþüp konuþmak ihtiyacý duydu, amabedevî bir anda yok oldu. Bütün aramalara raðmen buluna-madý. Bunun üzerine derin derin düþünen Abdülmelik, sýrrakadem basan kiþinin Hz. Hýzýr Aleyhisselâm olduðunu ve ken-disini uyararak millet malýný çarçur etmemesi için nasihat et-meye geldiðini anlamakta gecikmedi.

* * *

Ýþte Hz. Hýzýr Aleyhisselâm kimilerine böyle gelir, kimileride onu bulmaya çalýþýr. Bunlardan birisi de malum Hz. MusaAleyhisselâmdýr ki, onun Hýzýr'la ilgili macerasýný hadis-i þerif-ler ve Kur'ân'ýn Kehf Sûresi çok güzel anlatmaktadýr.

Ýþte bir padiþah da, onunla buluþmak istedi ve bulup ge-tirene çok büyük mükafat vaat etti. Fakir bir vatandaþ da bu-lacaðýný iddia etti. Padiþah buna gerekli mühleti verip pek çokda ihsanda bulundu. Ama adam aldýðý ihsanlarla kendisininve ailesinin ihtiyaçlarýný gördükten sonra, her ne yaptý ise birtürlü Hýzýr'ý bulup padiþahýn huzuruna çýkaramadý. Mühletdolunca ev halký ve eþ-dostla helâlleþip sarayýn yolunu tuttu.Bir çocuk da peþine takýldý. Heyecanla Hýzýr'ý bekleyen padi-þahýn huzuruna çýkýnca, özür ve af diledikten sonra: "Suçumuitiraf etmeye geldim, ben Hýzýr'ý bulamadým, kusurumu baðýþ-layýn efendim. Ben ettim, siz etmeyin. Siz büyüksünüz, benküçüðüm, size af yakýþýr." dedi. Çok caný sýkýlan padiþah, han-gisini baþ vezir yapayým, diye düþündüðü üç vezirden birisi-ne: "Söyle bakalým, ben bunu ne yapayým?" dedi. O: "Padiþa-hým bu haddini bilmez cür’etkârý idam ettir. Sonra da vücu-dunu parçalara ayýrttýr. Her bir parçasýný bir çengele as." de-di. Ýkinci vezire dönen Padiþah: "Sen söyle!" dedi. O: "Bu ken-dini bilmezi öldürtüp parçalamak yetmez. Her parçasýný iyicedövdürüp ezdir, sonra da kýyma aletleri ile öðüttür." dedi.Bunlar böyle cezalar takdir ederken bir kenarda duran çocukda vezirlerin sözü bitince "Âslühû neslühû. Küllü þeyin yerciu

130


ilâ aslihî" yani; her þey aslýna döner, diyordu. Ýki defa böyledemesi padiþahýn dikkatini çekti. Padiþah üçüncü vezire desordu. O ise þöyle dedi: "Padiþahým, bu kiþi zavallý fakirin bi-risi. Bir kusur eylemiþ. Her ne kadar size karþý çok büyük had-dini bilmezlik olsa da iþte geldi, itiraf etti, özür diledi, yalvar-dý. Size yakýþan da bîçâreyi aff-ý þahanenize mazhar edip herzamanki büyüklüðünüzü göstermektir." dedi. Padiþah bu seferne diyecek diye çocuða baktý. Çocuk yine: "Âslühû neslühû.Küllü þeyin yerciu ilâ aslihî" dedi.

Padiþah çocuða: "Hepsi ayrý ayrý hükümler verdi, amasen hepsine ayný sözle karþýlýk verdin, sebebini izah et baka-lým?" dedi. Çocuk: "Birinci vezirin babasý kasaptý, o bir kasa-býn oðluna yakýþýr þekilde konuþtu. Ýkinci vezirin babasý tah-misti. Kahve kavurup döven ve kahve deðirmeninde çekenbirisi; çocuðu da elbette öyle konuþacaktý. Üçüncüsünün ba-basý vezirdi. O, vezir oðlu vezir gibi konuþtu. Asýllarý, nesille-rinde göründü. Baþ vezir olmaya da o layýktýr." dedi ve kay-boldu. Padiþah o çocuk sûretindeki kiþinin Hz. Hýzýr Aleyhis-selâm olduðunu hemen anladý. Zaten konuþmasý da pek öyleçoluk çocuk konuþmasýna benzemiyordu. Adam sözünü yeri-ne getirmiþ olduðu için onu serbest býraktý, hem de ihsandabulundu. Üçüncü veziri de baþ vezir yaptý.

Cebrail Aleyhisselâm, Efendimiz'e (s.a.s.) ilâhî tebliðatý ulaþ-týrmak için sahabe efendilerimizden güzel çehreli Hz. Dýhye þek-linde temessül ederek gelirdi. Peygamberimiz (s.a.s.) de RumKayseri Hirakliyus'e yazýlan mektubu Hz. Dýhye ile gönderdi.

Kayser, Konstantiniyye'den (Ýstanbul) Þam'a gelmiþti. Hz.Dýhye ona ulaþmak için yol arýyordu. Kayser'in adamlarýndanbirisi ile görüþtü. Adam þöyle bir tavsiyede bulundu: "Kay-ser'in huzuruna çýkarýldýðýnda, baþýný eðerek yürü, yaklaþýncada yere kapanýp secde et. Ýzin vermedikçe de sakýn baþýný yer-den kaldýrma." Hz. Dýhye bu tapmaya benzer hareketi imaný-na yakýþtýramadý. Adama: "Biz Müslümanlar Allah'tan baþka

131

Hýzýr Bu Ya

hiç kimseye secde etmeyiz. Ýnsanýn insana secde etmesi in-sanlýk þerefine yakýþmaz." dedi.

Bu sefer Hz. Dýhye'ye: "O zaman mektubu veremezsiniz.Sizi huzurundan kovar." dedi. O da: "Bizim PeygamberimizHz. Muhammed Aleyhisselâm, baþkasýnýn kendisine deðilsecde etmesine, önünde eðilmesine bile müsaade etmez.Kendisini görmek isteyen köle bile olsa, ona ilgi gösterir, hu-zuruna alýr, derdini dinler, gönlünü alýr ve gereken yardýmý ya-par. Onun için onun yanýnda olanlarýn hepsi de hürdür, þeref-lidir ve söz sahibidir." dedi. Adam Hz. Dýhye'ye þöyle yol gös-terdi: "Mademki, Kayser'e secde etmeyeceksin, o zaman þunadikkat et. Sarayýn önünde Kayser'in gelip dinleneceði kanepe-ler var. Her gün öðleden sonra avluya çýkýp bu kanepelere gözatar. Eðer üzerlerine konulmuþ bir þikâyet yahut bir yazý varsa,önce onlarý alýp okur, sonra istirahata geçer. Sen de hiç vakitkaybetmeden mektubunu o kanepelerden birisine býrak ve dý-þarýda bekle, mektubunu görünce mutlaka seni çaðýrtýr. O za-man meseleni anlatýrsýn." dedi.

Hz. Dýhye denileni yaptý. Birkaç saat sonra Kayser kendi-sini kabul etti. Huzuruna girdiðinde bir tercüman da çaðýrttý.Mektubun baþýnda: "Allah'ýn Peygamberi Muhammed'den(s.a.s.)" ifadesi vardý. Bu cümle okununca orada hazýr bulu-nan Kayser'in kardeþi tercümaný azarlayarak: "Önce Kayser'inisminin yazýlý olmadýðý böyle bir mektubu hangi cesaretle oku-yorsun." diye azarlayýp mektubu yýrtmak istedi. Kayser, der-hal müdahale etti. Sert bir dille: "Henüz içinde ne yazýlý oldu-ðunu, okuyup bilmeden bir mektubu yýrtmak olur mu? Eðermektup sahibi gerçekten Allah'ýn Peygamberi ise zaten ismi-nin bizim ismimizden önce yazýlmasý normaldir." dedi. Bu sý-rada Hz. Dýhye renkten renge girmiþti. Eðer Kayser müdaha-le etmeseydi, kendisi mektubu ellerinden çekip alarak Resu-lullah'ýn mübarek mektubunun yýrtýlmasýna müsaade etmeye-cekti. Mektup okundu. Þöyle diyordu:

132


"Bismillâhirrahmânirrahîm. Allah'ýn Resûlü Muham-med'den Rum Diyarý sahibi Hirakl'e. Selâm, doðru yolu seçipHakk'a uyanlara olsun! Ey ehl-i kitap, sadece Allah'a kulluketmek, hiçbir þeyi O'na ortak koþmamak, Allah'ý býrakýp birbi-rimize birtakým rabler edinmemek üzere, bizimle sizin aranýz-daki müþterek söze gelin! (...)Ey Hirakl, Müslüman ol ki,selâmete eriþesin. Böylece Cenab-ý Hak, senin mükafatýný ikikat versin. Kabul etmeyecek olursan, idare ettiðin milletin degünahý senin boynunadýr."

Kayser (Hirakliyus) bu az fakat öz ifadeleri dinlediktensonra dedi ki: "Bu mektup sahibinin, Ýsa Peygamber tarafýn-dan Ýncil'de müjdelenen peygamber olduðunu sanýyorum.Eðer cidden o olduðunu bilsem, vakit kaybetmeden yaya ola-rak kendisine gider, bizzat hizmetinde bulunurdum." Oradaki-ler bu sözlere þöyle tepki gösterdiler: "Ýsa'nýn haber verdiðipeygamberin, okur-yazar olmayan Araplardan gönderileceði-ne asla inanmýyoruz. Allah, hiç onlardan peygamber gönde-rir mi?" dediler.

Sonra Hrakliyus, Mekke'den gelen tacirleri saraya çaðýrt-tý. Tacirler içinde hangisinin söz sahibi olduðu soruldu, EbuSüfyan olduðu söylendi. Hirakliyus tercümana: "Ebu Süf-yan'a söyle, doðru cevap versin. Eðer sorduklarýma doðru ce-vap vermezse neticeyi kendisi düþünsün." dedi. Ýþi tahkik içintüccarlarýn bazýsýný ayrý bir yere aldýrmýþtý. Çeliþki olursa onla-ra soracak, yalaný ortaya çýkaracaktý. Bu ikazdan sonra Hirak-liyus sordu:

"Aranýzdan peygamberlik iddiasý ile ortaya çýkan bu zat(Muhammed) hakkýnda ne dersiniz?"

-O asil bir ailedendir. Ancak büyük bir dava ile ortaya çýk-týðý için biz ona bazen sihirbaz, bazen þair, bazen de kâhin di-yoruz. Siz Muhammed'in durumunu gözünüzde büyütmeyin.(Ebu Süfyan henüz Müslüman olmamýþtý. Bilakis Ýslâmiyet'intam karþýsýnda bulunuyordu.)

133

Hýzýr Bu Ya

-Evet, her gelen peygambere bu damgalar vurulmuþtur.Sen bize, onun sizin aranýzdaki mevkiinden haber ver.

-Asil; fakat orta hâlli bir aileden gelmedir.

-Evet öyledir, çünkü gönderilen her peygamber orta hâlliailelerden gönderilmiþtir. Sen bize ona iman edip uyan arka-daþlarýndan haber ver.

-O'na iman edenler bizim hizmetçi ve kölelerimiz, zayýfla-rýmýzdýr. Ýleri gelenlerimiz deðil.

-Evet peygamberlere uyanlarýn çoðu böyle kimselerdir.Zenginler ve ileri gelenler, pek onurlarýna yedirip peygamber-lere uymazlar. Sen þimdi bize, ona iman edip uyanlarýn dahasonra ayrýlýp ayrýlmadýklarýndan haber ver.

-O'na uyan hiç kimse ona kýzýp ayrýlmýyor. Hepsi de da-vanýn adamý olup gerektiðinde her þeylerini verebiliyorlar.

-Artýyorlar mý, yoksa belli bir sayýda mý kaldýlar?

-Her geçen gün artýyorlar, aksine bir þey yok.

-O hâlde verdiðin cevaplar doðru ise, çok sürmez, þu be-nim ayak bastýðým topraklarý ele geçirip Rum diyarýný fethe-derler.

Ebu Süfyan, kendi verdiði cevaplara, Kayser'in verdiði buyorumlara þahit olunca üzüldü ve "Ebu Kebþe'nin (Muham-med) durumu cidden pek büyükmüþ!" demekten kendini ala-madý.

Kayser, Mekkeli tacirlerin salondan çýkarýlmasýný emretti.Onlar gittikten sonra sarayýn büyük salonunda devlet adam-larý ile din adamlarýný toplayýp: "Ey milletim, bize mektup ya-zýp peygamber olduðunu söyleyen ve hepimizi bir olan Al-lah'a çaðýran bu zata tâbî olalým mý? Kendisine, Þam'ý elimiz-den almamak þartý ile evet diyelim mi? Çünkü hiçbir peygam-ber, hükümdarlara mektup yazýp onlarý Hakk'a davet ettikten

134


sonra belirttiði hususlardan baþkasýný istemez. Bana kalýrsabiz de Þam'ýn bize býrakýlmasý þartý ile kendisine evet diyelimve bu meseleyi böylece kapatmýþ olalým." dedi.

Onlar homurdanmaya baþlayýp: "Sana asla itaat etmeyiz.Ortada bir þey yokken sen: 'Ayaðýmýn altýndaki bu topraklarýbir gün zaptedecektir.' diyerek aczini ortaya koyuyorsun. Hiçolacak þey deðil." dediler.

Kayser zor durumda kalýnca, isyan çýkmasýn diye: "Durunacele etmeyin, beni yanlýþ anlamayýnýz. Sizin dininize ve mül-künüze baðlýlýðýnýzý imtihan etmek için bunlarý söyledim. Siz-ler sadýk kimselersiniz. Hepinizi tebrik ederim." dedi.

Bu sözler ortalýðý yatýþtýrdý.

Daha sonra Ebu Süfyan diyor ki: "Elimden gelseydi ya-lan söylerdim. Fakat anlaþýlýr diye korkumdan yapamadým."

Hz. Dýhye de bu durumdan memnun olarak Medine'yedöndü.

Aradan çok kýsa bir zaman geçmiþti ki, Þam fethedilmiþ-ti. Kayser Hirakliyus aslýnda gerçeði görmüþtü. Ama hem et-rafýnda onu anlayacak kimseler yoktu hem de böyle bir at-mosfere idarecileri ve halký henüz hazýr deðildi.

135

Hýzýr Bu Ya

Ýþ te SSaygý BBöyle OOlur

Senedini ve an’anesini bilmediðim bir mükâleme ile kar-þýlaþtým. Muhaddis deðilim, kritiðini yapmak elbette bendençok uzak, ama manasý çok hoþuma giden bu karþýlýklý konuþ-mayý bize bir edep dersi vermesi için nakletmeye çalýþacaðým.

Hazreti Ebu Bekir ile Hazreti Ali Efendilerimiz bir gün Re-sulullah (s.a.s.) Efendimiz'in ziyaretine gelmiþlerdi. Kapý önün-de durakladýlar. Ýkisi de birbirinin önüne geçmek istemedi.Edep ve saygý, hürmet ve sevgiyle karþýlýklý teklifler baþladý:

Hz. Ali: Siz öne geçin ve kapýyý çalýn.

Hz. Ebu Bekir: Hayýr siz.

-Peygamber Efendimiz'in (s.a.s.): "Benden sonra güneþEbu Bekir Sýddýk'tan daha üstün bir kimsenin üzerine doðupbatmamýþtýr." diyerek övdüðü bir kimsenin önüne geçemem.

-Peygamber Efendimiz'in (s.a.s.): "En hayýrlý kýzý, en hayýr-lý erkeðe verdim." diyerek medhettiði Ali'nin önüne geçemem.

-Ama ben de Hz. Peygamber'in (s.a.s.): "Kim Ýbrahim Pey-gamber'in göðsüne bakmak istiyorsa, Ebu Bekir'in göðsünebaksýn." dediði bir zatýn önüne geçmeyi saygýsýzlýk sayarým.

-Doðrusu ben de Peygamber Efendimiz'in (s.a.s.): "KimAdem Peygamber'in göðsüne, Musa Peygamber’in namazýna,

136

Ýsa Peygamber'in zühdüne bakmak istiyorsa Ali'ye baksýn." di-ye takdir ettiði kimsenin önüne geçmeyi hiç uygun bulmam.

-Ama ben Peygamber Efendimiz'in (s.a.s.): "Ýnsanlarýn ký-yamet meydanýnda toplandýðý, hasret ve piþmanlýðýn baþ gös-terdiði bir günde, bir çaðýrýcýnýn seslenerek: ‘Ey Ebu Bekir, senve dostlarýn Cennet'e giriniz!’ diyecek" buyurduðu bir zatýnönüne geçmeyi doðru görmem.

-Evet, ama ben de Efendimiz'in (s.a.s.) Huneyn ve Hay-ber savaþlarýnda bir miktar hurma ile süt ikramýnda buluna-rak: "Bu Allah'ýn Peygamberinden Ebu Talip oðlu Ali'ye birhediyedir." diyerek iltifatta bulunduðu bir muhterem zatýnönüne geçmekten utanýrým.

-Ama ben de Resulullah Efendimiz'in (s.a.s.): "Ebu Bekir,gözümdür!" diyerek iltifatta bulunduðu çok muhterem bir za-týn önüne geçmekten sýkýlýrým.

-Ben de doðrusu Resulullah Efendimiz'in (s.a.s.): "Kýya-met günü Ali bir binek üzerinde gelir. O sýrada bir çaðýrýcý þöy-le seslenir: "Ya Muhammed! Dünyada senin bir kardeþin birde atan vardý: Kardeþin Ebu Talip oðlu Ali'dir. Atan ise Ýbra-him Paygamber'dir." buyurarak kendisine kardeþ seçtiði birzatýn önüne geçemem.

-Fakat ben de, Peygamber Efendimiz'in (s.a.s.): "Kýyametgünü olunca, Cennet bekçisi elinde anahtar bulunduðu hâldegelerek: "Ey Ebu Bekir, iþte bunlar cennetin anahtarlarý, iste-diðin müminleri cennete koyabilirsin!" diyerek övgü ile bah-settiði böyle bir zatýn önüne geçmeyi saygýsýzlýk sayarým.

-Her þeye raðmen Resulullah Efendimiz'in (s.a.s.): "Ceb-rail bana gelerek dedi ki: "Yâ Muhammed! Allah sana selâmediyor ve buyuruyor ki: 'Hem seni, hem de Ali'yi severim.'Bunun üzerine þükür secdesinde bulundum. 'Sonra Fatýma'yýseverim.' Bunun için de þükür secdesinde bulundum. SonraRabb'im: 'Hasan ve Hüseyin'i de severim.' buyurmuþtur. Bu-

137

Ýþte Saygý Böyle Olur

nun için de þükür secdesi yaptým." diyerek övdüðü ve Allah'ýnsevgisine lâyýk gördüðü bir zatýn önüne geçmeyi ben de say-gýsýzlýk sayarým.

-Ben de doðrusu Resulullah Efendimiz'in (s.a.s.): "EbuBekir'in imaný ile yeryüzünde bulunan bütün müminlerinimaný tartýlsa, Ebu Bekir'in imaný aðýr gelir." diyerek yüksekli-ðini beyan ettiði bir zatýn önüne geçemem.

-Resulullah Efendimiz'in (s.a.s.): "Kýyamet günü Ali ile ço-luk çocuðu bir binek üzerinde gelirler. Mahþer ehli onlarý gö-rünce sorarlar: Bu gelen hangi Peygamberdir?" diye kadriniyücelttiði bir zatýn önüne geçemem.

-Hayýr olmaz, ben Resulullah Efendimiz'in (s.a.s.): "Yarýnkýyamette bütün mahþer ehlinin duyacaðý þekilde bir ses gele-cek: 'Ey Ebu Bekir! Ýþte Cennetimin sekiz kapýsý, dilediðindeniçeri gir!" diyerek kýymetini tanýttýðý bir zatýn önüne geçmeyiedebime sýðdýramam.

-Öyle ama ben, Resulullah Efendimiz'in (s.a.s.): "Cennet-te benim sarayým ile Ýbrahim Peygamberin sarayý arasýndaEbu Talib'in oðlu Ali'nin sarayý bulunuyor." buyurarak iltifat et-tiði bir zâtýn önüne geçmeyi anlayýþýma uygun göremiyorum.

-Bununla beraber Peygamber Efendimiz'in (s.a.s.): "Gökehli, Kerrûbiyyûn ve Mele-i Âlâ ile ruhaniler her gün Ebu Be-kir Sýddýk'a nazar ederler." diye övdüðü bir zatýn önüne nasýlgeçebilirim?

-Fakat ben, Allah'ýn kendi kitabýnda: "Allah'a olan sevgile-rinden dolayý miskine, yetime ve esire yedirirler." (Ýnsan/8) söz-leri ile övdüðü Ali'nin önüne nasýl geçerim?

-Ben de Cenab-ý Hakk'ýn Kendi Kitabý'nda: "Sadakati ye-rine getirenler ve onu tasdik edenlere gelince: "Ýþte onlar tak-vaya erenlerin ta kendileridir." (Bakara/177) âyetiyle övdüðümuhterem bir zatýn önüne geçmeyi hiç de hoþ görmem.

138


Bu iki büyük zat böyle konuþurken Cebrail Aleyhisselâmindi, dedi ki: "Ya Muhammed! Cenab-ý Hak sana selâm edi-yor ve buyuruyor ki: "Yedi gökte bulunan melekler þu saatteEbu Bekir Sýddýk ile Ali Mürteza'ya bakýyorlar, aralarýndakikonuþulanlarý dinliyorlar, onlarýn edep, terbiye, saygý ve hür-metlerini takdir ediyorlar. Onlar þimdi içeri girecekler ve se-ninle birlikte üç kiþi olacaklar. Allah, þu anda onlarý rahmet verýzasý ile kuþatmýþtýr, onlarý edep, Ýslâm ve iman ile seçkin bi-rer þahsiyet kýlmýþtýr."

Cebrail Aleyhisselâm'ýn bu haberi üzerine Resulullah(s.a.s.), kapýyý açýnca onlarla karþýlaþtý. Alýnlarýndan öptü vebuyurdu ki: "Beni hak peygamber olarak gönderen Allah'ayemin ederim ki, denizler mürekkep, aðaçlar kalem olsa, yinede ikinizin faziletini yazmaya yetmeyecek, sevabýnýzýn yüksek-liðini takdir edemeyecekler."

Bu mücevherler hazinesini bir araya getirip bizlere güzel birörnek olarak yazýp takdim edenlerden Cenab-ý Hak ebediyyenrazý olsun.

139

Ýþte Saygý Böyle Olur

Evrim MMeselesi

Darwin'in doðduðu 1809 yýlýnda Lamarck isimli Fransýzbiyoloðu "Zoologia Philosophy" isimli bir kitap yayýnlayarakevrimi savunuyordu. Ona göre çevre þartlarýndaki bir deðiþik-lik, o muhitte yaþayan bir hayvan türünde bir deðiþme ihtiya-cý meydana getirir. Bu deðiþme ihtiyacý da: "Ýçten gelen hisle-rin gayretiyle doðan yeni alýþkanlýklarýn ortaya çýkmasýyla ne-ticelenecektir." diyordu. Düþüncesini izah için diyordu ki: 'Yý-lanlarýn atalarýnýn ihtimale göre, kýsa gövdeleri ve ufak ayak-larý vardý. Ýcap ettiðinde bu hayvanlar sürünmek suretiyle ha-reket ediyorlardý. Dar aralýklardan geçerken, vücutlarýný geri-yor ve uzatýyorlardý. Sürünme ve kývrýlma suretiyle hareket et-tiklerinden ayaklarýný kullanma ihtiyacýný çok az hissediyorlar-dý. Uzun müddet kullanýlmayan bu ayaklar, sonunda körelmiþve nihayet kaybolmuþ, vücutlarý da bu günkü dar uzun yapý-yý kazanmýþtýr.'

Aslýnda içten gelen arzular öyle bir netice verseydi, hergün traþ olmaktan býkan erkekler içten gelen þiddetli bir arzuile yüzlerindeki tüyleri döker, kadýnlar gibi olur, kel kafalýlar daiçten gelen daha þiddetli bir istekle perçem saçlý oluverirlerdi.Daha bunun gibi insanlarýn nice istek ve arzularý vardýr ki, ký-sa boylular, bodurlar, cüceler, bazý zenciler bu çaresizliklerineiçten gelen pek çok þiddetli arzularý ile bir çare bulurlardý.

140

"Evrim Anaforu ve Gerçek" kitabýnýn (104-106) sayfalarýn-da mesele þöylece ele alýnýp tenkit edilmektedir:

"Lamarck, ördek ve kazlarýn ayaklarýnda perde bulunma-sýnýn yüzme sonunda kazandýklarý bir karakter olduðunu iddiaetmekteydi. Ona göre eskiden kýsa olan leyleklerin bacaklarýda, sulak yerlerde avlanýrken vücutlarý ýslanmasýn diye de-vamlý gergin tutulmalarý neticesi uzamýþtý. Lamarck, zürafala-rýn uzun boyunlu oluþunu da þöyle açýklar(!): "Zürafalar da-ima kuru ve otsuz bölgelerde yaþarlar. Aðaç yapraklarýyla bes-lenme ihtiyacý, onlarý devamlý olarak yukarýya doðru uzanma-ya zorlamýþtý. Uzun müddet türün bütün fertleri tarafýndan de-vam ettirilen bu alýþkanlýk, ön ayaklarýn arkadakilerden dahayüksek bir yapý kazanmasý ve boynun da altý metre kadarlýkbir yüksekliðe eriþmesiyle neticelenmiþtir."

Lamarck'ýn buna benzer birçok misallerle izahýna çalýþtýðýhipotezinin doðruluðunun, dayandýðý iki temel varsayýmýndoðruluðuna baðlý olduðu kesindir. Konuya bu açýdan bakýl-dýðýnda, bir türün fertlerinin sonradan kazanacaklarý hususi-yetleri kendilerinden sonraki nesillere geçirebilmesi, temel ge-netik prensiplere göre imkânsýz olduðu için, Lamarck'ýn hipo-tezi ilim dünyasýnda hiç kabul görmemiþtir. Þöyle biraz gün-lük hayatýmýza ve genel kültürümüze ait bilgileri yoklarsak, ra-hatlýkla biz de ayný neticeye varabiliriz. Meselâ, asýrlardýr sün-net olan Müslüman ve Yahudi toplumlarýnda çocuklarýn hâlâsünnetsiz doðmalarý, özel vücut geliþtirme programlarýyla çokmükemmel ve güçlü kaslara sahip olanlarýn çocuklarýnýn aynýyorucu çalýþma metodlarýný uygulamadýkça böyle geliþmiþkaslara sahip olamayacaðý, yüzyýllardýr küçük ayaklý kalmakiçin çocuk yaþtan itibaren demir ayakkabý giymiþ olan milyon-larca Çinlinin çocuklarýnýn ayaklarýnýn kendi haline býrakýldý-ðýnda yine normal büyüklüðe eriþmesi ilk akla gelebilecekolan misallerdir.

141

Evrim Meselesi

Daha 1890 yýlýnda yaptýðý birçok tecrübeler neticesi Au-gust Weismann, vücut hücrelerinin kalýtýmda hiçbir rolününbulunmadýðýný ve irsiyetle ilgili hücrelerin sadece üreme hüc-releri olduðunu ispat etmiþti. Weismann yaptýðý tecrübelerdebirçok nesiller boyunca farelerin kuyruklarýný kesmiþ, fakather yavru fare yine normal uzunlukta bir kuyrukla doðmuþtu.Bugün artýk canlýlarýn görünüþlerinin, yani vücut yapýlarýnýnve þekillerinin, o canlýlarý teþkil eden her bir hücrenin çekirde-ðinde yer alan nükleik asit zincirlerine kodlanmýþ olduðu ke-sin olarak bilinmektedir. Vücut yapýsýnda çevre ve yaþamaþartlarýnýn tesiriyle meydana gelen, fakat üreme hücrelerininnükleik asitlerinde mevcut bulunan þifreyi etkilemediði içingelecek nesillere geçmeyen deðiþikliklere modifikasyon denir.Modifikasyonlarýn irsiyetle anne-babadan yavrulara nakledile-bileceði fikri üzerinde kurulan Lamarck'ýn hipotezi, temel ge-netik kaidelerine göre kesin olarak yanlýþtýr."

142


Bu RRengârenk SSanat HHarikalarý GGalerisinin MManasý NNe?

Evrim konusu üzerinde biraz daha durmak istiyorum.Evet jeolojik yaratýlýþa bakarsak, mavi-yeþil algler, bakteriler,deniz analarý, sürüngenler, mercanlar, solucanlar, yumuþakça-lar, trilobitler, kolsu ayaklýlar, balýklar, ilk kara bitkileri, böcek-ler, aðaçlar, hem denizde hem karada yaþayanlar, sürüngenmemeliler, kuþlar ve insanlar, sýra ile yaratýlmýþlar. Yani bütünyaratýlanlar, bir sultan bir halife olarak ahsen-i takvim üzerevar edilen insan için bir hazýrlýk mahiyetinde önceden hazýr-lanmýþ. Bütün bunlardan istifade etmek üzere insan arkadangönderilmiþ. Bunlar üzerinde tefekkür edecek, Yüce Sa-natkârý, merhametli Yaradaný, aklý, kalbi ve vicdanýyla gözüy-le görürcesine bulacak, O'nu isimleri ve sýfatlarý ile tanýyacak,önünde iki büklüm olup þükür secdelerine kapanacak. Evetbu rengârenk sanat harikalarý iþte bir galeri gibi insanýn önü-ne bunun için yukarýdan aþaðýya sergilenmiþ.

Ama bu sergileme iþi, yine Cenab-ý Hakk'ýn binbir ismi-nin tecellilerinin çeþit çeþit yansýmalarýdýr. Evrim safsatalarý ileasla alakasý yoktur.

Çünkü, tezatlardaki güzellikler, insanlardaki deðiþik tecel-liler, hiçbir canlýnýn bir baþkasýna benzememesi, hiçbir aðacýnhiçbir yapraðýnýn birbirinin týpkýsý olmamasý, hiçbir insanýnparmak çizgisinin öbürüne benzememesi, saç tellerinin hatta,

143

baþtan düþen her bir kepek tanesinin bile diðer insanlarýnki-lerden tamamen ayrý ve farklý olmasýnýn Cenab-ý Hakk'ýn isimve tecellileri ile çok derinden ilgisi vardýr. Ama çok düzenli veâhenkli bir ilgidir bu.

Onun için Allah'ýn varlýðýný, isimlerini, sýfatlarýný, bunlarýntecellilerini bilmeyenler, meseleyi sadece maddi görüntülerüzerinde yorumlamaya kalkýnca bunu bir evrim zannettiler.Ýslâmî ilimlerden haberdar olmayanlarýn da bu iþin içinden çý-kýp gerçeði bulmasý kolay deðildir. Þimdilik size þu kadarýnýsöylemek isterim: "O Allah ki, Ondan baþka ibadete lâyýk hiç-bir Ýlâh yoktur. En güzel isimler O'nundur." (Tâhâ/8) âyetindebuyrulduðu gibi, Cenab-ý Hakk'ýn pek çok ismi vardýr. Buisimlerin, çok deðiþik tecelli mertebeleri vardýr. Ayrýca bu isim-lerin çok farklý ve girift tecellileri vardýr. Allah'a ait binlerceisim ve her bir ismin yetmiþ bin perdesi ve dereceleri vardýr.

Meselâ dünyada hiçbir araba plakasý, diðerinin ayný de-ðil. Niye, çünkü sýfýrla beraber on tane rakam ve otuzu aþkýnharf var. Bir de plakalar, siyah, beyaz, mavi, kýrmýzý, sarý vs.renklerde oluyor.

Ýþte bu kadarcýk farklýlýðýn, harf, rakam ve renklerdeki gi-riftlik ve karýþým sebebiyle bize bu kadar ayrý ayrý plaka ver-mesine karþýlýk, elbette, binlerce isim, yetmiþ bin derece ile gi-rift bir tecelli olarak karþýmýza çýkýnca, trilyonlarla ifade ede-meyeceðimiz kadar çok ilâhî sanat eserlerinin hiçbirinin öbü-rüne benzememesi ve bir araba plakasý gibi diðerinden ayrý-lýp seçilmesi normaldir.

Bunu maddî sebepler ve kör tesadüfler yapamaz. Zorla-malý teoriler ve evrim aldatmacasý izah edemez.

144


Güzel ÝÝsimleri ÇÇoktur

"En güzel isimler O'nundur" (Tâhâ/8) âyetinin izahý içinþöyle bir temsil getiriliyor: Nasýl ki, bir padiþahýn çeþitli daire-lere göre çeþitli isimleri olabilir. Meselâ, mahkemelerde, onunismi, Adaletli Hâkim'dir. Askeriyede En Büyük Komutandýr.Ýdarî dairelerde ismi Sultan'dýr. Ýlmiye sýnýfý arasýnda ve meþi-hatta Halife'dir. Ýtaatli ahali kendisine Merhametli Padiþahderler. Âsi insanlar da Kahhar Hükümdar derler. Ýþte bunungibi binlerce ismi ve unvâný olabilir.

145

Ýsimlerin TTecel li MMertebeleri FFark lýdýr

Bir de bu isimlerin pek çok tecelli mertebesi vardýr. Nasýlki, padiþahýn komutan isminin, onbaþýdan mareþale kadarpek çok kýdem ve dereceleri vardýr. Meselâ hayat verici Muhyîismidir. Bunun tecellilerini tek hücreli canlýlardan insanlaravarýncaya kadar ayrý ayrý þekillerde görürüz. Eðer meselâMuhyî isminin amiplerde onbaþýlýk tecellisi varsa, Muhyî ismi-nin en büyük nakþý olan insanda mareþallik tecellisi vardýr. Ya-ni bu ismin en yüksek tecellisi insandadýr. Þimdi iþin gerçeðiböyle olduðu hâlde bunlarý kendi kendine olmuþ veya tesadü-fen oluþmuþ bir evrim olayý gibi göstermeye imkân var mýdýr?

Ayný þekilde Kelâm sýfatýnýn ve Mütekellim isminin tecel-lileri de çok çeþitlidir. Çünkü Allah'ýn kelimeleri, denizler mü-rekkep, aðaçlar kalem olsa, yazmakla bitmez. (Kehf/109) Mü-tekellim isminin en büyük ve en yüksek tecellisi olan Kur'ân-ýKerîm'den tut, daha deðiþik tecellilere mazhar Tevrat, Zebur,Ýncil ve Yüz Suhufa gelen vahiy, onlardan velilere, meleklere,kuþlara ve arý gibi canlý varlýklara, hatta Zilzal Sûresi’nin be-þinci âyetinde ifade edilen; arza gelen ilhama kadar her þeyilâhî kelimelerdir. Böyle olmakla beraber aralarýnda binlercederece fark vardýr.

146

Ýsimlerin TTecel lisi GGirift tir

Cenab-ý Hakk'ýn isimleri tek baþýna deðil, diðer isimlerleberaber tecelli eder. Meselâ Muhyî ismi tecelli edip bir varlýðahayat verince Rezzak ismi o canlýya rýzkýný verir. Rabb ismiterbiye eder. Basîr ismi görme duygusu, Semî’ ismi iþitmeduygusu verir. Mukaddir ismi ölçülü biçimli yapar, Müzeyyinismi o canlýyý süsler. Ama her canlýda bu isimler birinci dere-ceden yetmiþ bininci dereceye kadar çok çeþitli mertebelerdetecelli ettikleri için ayný isimler tecelli etmekle beraber farklýdereceler olduðu için hiçbiri öbürüne benzemez. Daha önce-ki yazýmýzda verdiðimiz araba plakalarýnýn farklýlýðý gibi iþtehiçbirine benzemeyen rakamlar, harfler, renkler benzeri yep-yeni varlýklar yaratýlmýþ olur. Elbette aralarýnda bir sýralamada olacaktýr, ama bunlar asla kendi kendine veya kör tesadüf-lerin ortaya koyduðu bir evrimle olmayacaktýr. Bilakis her þe-yi bilen ve bilerek yapýp yaratan bir Zat'ýn çok hikmet, gayeve sýrlara göre sergilediði sanat eserlerinin, kainat galerisinde-ki diziliþleri olacaktýr.

"Allah, her canlýyý sudan yarattý. Kimi karný üstünde sürü-nür, kimi iki ayaðý üstünde yürür, kimi dört ayaðý üstünde yü-rür. Allah dilediðini yaratýr. Çünkü Allah her þeye kâdirdir."(Nur/45)

"Ýnsan þunu hiç düþünmedi mi: Biz kendisini bir nutfe(meninin bir parçasýndan) yaratmýþken, yaman bir düþman

147

kesildi Bize. Nasýl yaratýldýðýný unutarak, bir de misal fýrlattýBize: 'Çürümüþ vaziyetteki o kemikleri kim diriltecek?' diye.De ki: 'Onlarý ilk defa inþa eden diriltir. Hem O, her yaratýþý(yani yaratmanýn her türlüsünü, hayâle bile gelmez þekillerinive mekanizmalarýný) bilir." (Yâsin/77-79)

"Üstlerinde kuþlarýn saf saf dizilip kanatlarýný açýp yuma-rak dolaþmalarýný hiç görmüyorlar mý? Onlarý havada Rah-man'dan baþka tutan yoktur. O elbette her þeyi görür."(Mülk/19)

148


Sýkýntýya DDüþünce

Her þeyin bir kolayý var. Ben kitaplarý okurken acaba bu-radan alacaðým ders ve ibret nedir diye bakarým. SekizinciLem'a’yý okurken gördüm ki, Bediüzzaman Hazretleri þöylediyor:

"Ben sekiz dokuz yaþýnda iken, bütün nâhiyemizde ve et-rafýnda ahali Nakþî tarikatýnda ve oraca meþhur Gavs-ý Hizannâmýyla bir zâttan istimdad ederken ben akrabama ve umumahâliye muhalif olarak: "Yâ Gavs-ý Geylanî!" derdim. Çocuklukitibariyle elimden bir ceviz gibi ehemmiyetsiz bir þey kaybol-sa: "Yâ Þeyh! Sana bir Fâtiha; sen benim bu þeyimi buldur."derdim. Acîbdir ve yemin ediyorum ki, bin defa böyle Hazret-i Þeyh himmet ve duasý ile imdadýma yetiþmiþ. Onun için bü-tün hayatýmda umumiyetle, Fâtiha ve ezkâr ne kadar duaokumuþ isem, Zât-ý Risalet Efendimiz Hz. Muhammed Aley-hisselâm'dan sonra Abdülkadir Geylânî Hazretleri’ne hediyeediyorum. Ben üç dört cihetle Nakþi iken, Kâdirî meþrebi vemuhabbeti bende iradem dýþýnda hükmediyordu. Fakat tari-katla meþgul olmama, ilmin meþguliyeti mâni oluyordu!"

Necip Fazýl üstadýn "Baþbuð Veliler"ini okurken þu ifade-lere rastladým:

"Hoca Bahaddin Nakþibend Hazretleri'nin ticaret iþlerinebakan zât diyor ki:

149

Bir kere büyükçe bir topluluk hâlinde, develerimize tica-ret eþyasý yüklenmiþ, gelirken yolumuzu eþkýya kesti. Kervanhalký onlarý görür görmez büyük bir dehþete kapýldý. Hepsibirden, mallarýný gitmiþ ve kendilerini esir düþmüþ farzetti.Ben içimden düþündüm ki, Hoca Hazretlerinin bana emanetedilmiþ mallarýný cenk etmeden eþkýyaya teslim etmek mürit-lik þanýna uymaz. Böyle bir hareket mertlik ve insanlýktanuzaktýr ve en iyisi, o mallarý muhafaza yolunda þehit olmaktýr.Bu fikirle Hoca Hazretleri'nin ruhaniyetine sýðýndým ve kýlýcý-mý kýnýndan çektim. O anda kendimi Hoca Hazretleri'nin þek-linde gördüm ve eþkýya üzerine at sürerek kýlýç çalmaya baþ-ladým. Bir de ne göreyim? Eþkýya kervaný býrakýp kaçmýyormu? Hâlbuki eþkýya bizden fazlaydý ve benim muradým þehit-likten baþka bir þey deðildi. Kervan halký bu hâle benden zi-yade hayret etti. Kaldý ki, ben ömrümde cenk etmiþ ve cenk ne-dir bilmiþ bir insan deðildim. Bu iþin Hoca Hazretleri'nin tasar-rufundan olduðunu anladým ve dönüþümde bu inanýlmaz hadi-seyi kendilerine bütün teferruatý ile bildirdim. Buyurdular: "Za-yýflar, kuvvetli düþmana rastladýklarý zaman kendi kuvvetlerin-den geçerler ve büyüklerin ruhaniyetine yapýþýrlarsa, Allah onla-ra öyle bir kuvvet verir ki, onunla din düþmanlarýný yenerler."

Burada benim kafama takýlan bir husus vardý, onun ce-vabýný da Mesnevi-i Nuriye'de buldum:

"Aziz kardeþim bil ki! Velilerin himmetleri, imdatlarý, ma-nevi fiilleri ile feyz vermeleri, hâlî veya fiilî bir duadýr. Hâdî(Hidayet eden), Muðis (Yardým çaðrýsýna imdad gönderen) veMuîn (Yardým eden), ancak Allah'týr. Fakat insanda öyle birlâtîfe (ince duygu), öyle bir hâlet vardýr ki, o lâtîfe lisanýyla herne istenirse -o kiþi günahkâr bile olsa- Cenab-ý Hak o lâtîfeyehürmeten o isteði yerine getirir. O lâtîfe pek uzaktan bana gö-ründü ise de, teþhis edemedim."

Demek ki, hakiki tasarruf ve icraat sadece ve sadece Ce-nab-ý Hakk'a aittir. O evliya zatlar sadece bizim için dua etme

150


makamýndadýrlar. Cenab-ý Hak insanda pek çok duygu yarat-mýþtýr. Bazýlarýnýn nasibi çok fazla olabilir. Günahkâr bile olsa,gözü keskin, kulaðý iyi iþiten, hafýzasý saðlam, aklý-zekasý iyiçalýþan insanlar olduðu gibi o çeþit lâtîfe ve duygulardan his-sesi fazla olan insanlar olabilir. Bunu þunun için söylüyorum,evliya zatlarda bütün duygular geliþtiði için, dualarýn kabulü-ne vesile olan o lâtîfeler de hâliyle geliþir. Fakat benim gibile-rin, bazý hususlarda dualarý hemen kabul olunca veya çok ulvîrüyâlar görünce kendimizi bir þey zannetmemiz yanlýþ olur. Çün-kü günahkâr ve fâsýk kiþilerin bile böyle mazhariyetleri olabilir.Ben -isim vermem uygun deðil- öylelerini tanýyorum. Hatta do-kuz cinayete karýþmýþ birisini tanýyorum, gördüðü rüyâlar çoðuzaman sadýk olarak çýkar. Ama durumu da öyle iþte...

Onun için ne gurur ne de havalara girmeye gerek var. Nede þirke. Her þey Cenab-ý Hakk'ýn elinde. Ondan izinsiz hiçbirþey olmaz vesselâm...

151

Sýkýntýya Düþünce

Tesbihat, SSihir li vve ÞÞi ir li DDünya

Babam öðrencilik günlerini anlatýrken, Sýzýntý Dergisin-den bir parçayý okudu bana. Þunlar yazýlý idi:

"Hele, günün belli vakitlerinde müþterek namaz, müþte-rek tesbih ve müþterek dualarýn aramýza bir iniþi vardý ki, on-larla beraber, onlarý indiren meleðin yumuþacýk, incelerdenince ve pýrýl pýrýl ellerini âdeta baþýmýzýn üzerinde hissederdik.Namaz ve dualar, o inanýlmaz týlsýmlarý ve ifade edilmemiþmanalarýyla ruhlarýmýzýn en derin yerlerine kadar girer ve gözbebeklerimize semâvî seyahatin haritalarýný sererlerdi. (...)Þimdi ruhumdaki her hatýrayý karýþtýrdýkça görüyorum ki, oyumuþak, sihirli, þiirli günler, hâlâ içimde dipdiri ve mevsimtanýmadan tomurcuk tomurcuk açýlan güller gibi, hiç durma-dan solar solmaz hemen yeniden açýlýyor, ruhumda en ro-mantik duygularý tutuþturuyor ve zaman zaman hatýralarý öy-le canlandýrýyor ki, kendimi hâlâ o üfül üfül aðaçlarýn altýndaaðustos böceklerinin sesleriyle, nur soluklu, ýþýk soluklu talebe-lerin tesbih, temcid ve ilâhî sadâlarýnýn birbirine karýþtýðý vefarklý bir koro teþkil ettiðini içimin derinliklerinde duyuyor veburkuntu karýþýmý bir hazla talihime tebessüm ediyorum."

Aðustos böcekleri o fýtrî musikî naðmeleri olan zikirleri ikiþey karþýsýnda keserlerdi.

152

Birincisi, namaz bittikten sonra hep bir aðýzdan okuduðu-muz tesbihatýn baþlamasýyla.

Ýkincisi de esen rüzgârýn aðaç yapraklarýný tatlý hýþýrtýlarýile doldurmasýyla.

Demek ki, aðaç yapraklarý esintiler karþýsýnda bir ney'edönüyor ve zikre baþlýyorlardý. O zamanlarda da aðustos bö-cekleri kendi zikir ve tesbihlerini býrakýp da bizim ve rüzgârla-rýn tesbihatlarýný dinlemeye baþlýyorlardý."

153

Tesbihat, Sihirli ve Þiirli Dünya

Benim YYerimde OOlun dda GGörün...

Bir zaman bir kral bir hastalýða tutulmuþ. Hekimler: "Has-talýðýnýzýn tedavisi özel bir çocuk kanýndan yapýlan bir ilaç ilemümkündür." demiþler. O zaman böyle acayip garip tedaviusulleri varmýþ. Sonunda aranýlan kaný taþýyan özel çocuðubulmuþlar. Çocuðun babasý, hâkimin kararý ile belli bir parakarþýlýðýnda evlâdýný krala satmýþ. Pazarlýðýn yapýldýðý meclisteçocuk da varmýþ. Bütün bu olanlar karþýsýnda çocuk aðlamakve þikâyet etmek yerine gülmeye baþlamýþ. Kendisine sormuþ-lar: "Aslýnda senin aðlayýp feryat etmen, baðýrýp çaðýrarak is-yan etmen gerekir. Halbuki hiçbir þikâyetin yok, üstelik gülü-yorsun, sebep nedir?" Çocuk demiþ ki: "Ýnsan bir belâ veyatehlikeye düþtüðü zaman önce babasýna, sonra hâkime, son-ra devletinin baþýnda bulunana sýðýnýp yardým ister. Ýþte, be-nim babam, beni kestirmek için satýyor. Hâkim ölümüme ka-rar veriyor. Devletin baþýndaki kral da benim kanýmý istiyor.Ýþte böyle bir durum karþýsýnda gülmekten baþka yapacak birþey kalmýyor."

154

Çocuklarýnýzý GGetirin DDedi iisek dde...

Þu Halil amcama bayýlýyorum. Tam benim kafamýn den-gi, çeþidim yani... Neden mi diyeceksiniz? Anlatýnca anlaþýyo-ruz. Bir camide imam iken, yazýn okullar kapanýyor; fakat birAllah'ýn kulu çocuðunu yaz kursuna, Kur'ân ve Ýlmihâl öðren-sin diye göndermiyor. Siz misiniz göndermeyen, Cuma vaa-zýnda, hutbesinde cemaatý bir güzel haþlýyor. Hýzýný alamýyor:"Affedersiniz, benim dilim varmaz, ama eskiden bir hoca de-miþ ki: "Cemaat, sizler hep dul musunuz, yoksa kýsýr mýsýnýz?Ne oldu sizin çocuklarýnýza?" Ben tabiî sizlere böyle bir þey di-yemem, ama iþte o eski hoca söylemiþ!" diyor.

Öðleden sonra iþi çýkýyor. Akþam ezanlarý okunurken zarzor camiye yetiþiyor, bakýyor ki kapýda bir valiz. Bomba ola-bilir diye endiþe ediyor. Malum o zaman 12 Eylül öncesi. Herþey olabilir. Arkadaþý Cuma'ya: "Sen bakýver. Hiç olmazsabomba falan ise cami imamsýz kalmasýn. Sen de þehit oluve-rirsin." diye takýlarak valizi ona havale ediyor. Kendi camininkapýsýný açýyor. Arkadaþý valizi açýp bakýyor ki nur topu gibibir çocuk! Hemen karakola haber veriyorlar. Polis geliyor."Bugün Cuma, bu çocuðun adý da Cuma olsun!" diyor. HalilBey: "Zaten onu arkadaþým Cuma buldu. O da isim babasý ol-sun." diyor.

155

Neyse öbür Cuma günü yine baþlýyor vaaza: "Be müba-rek cemaat, ben size çocuklarýnýzý gönderin, Kur'ân, namaz öð-reteceðim dedimse, kundaktaki çocuklarý da camiye getirip bý-rakýn demedim ya. Niçin benim sözlerimi anlamýyorsunuz?"diye bir hafta önce valiz içinde cami kapýsýna býrakýlan çocuküzerinden yeni bir mevzûa giriyor ve içtimai bir derdimize de-rinlemesine bir parmak basýyor.

156


Yedi GGece TTebâreke

Halil amcamýn camii daha çok milletvekillerinin bilhassaüst seviyeden emekli olan kimselerin bulunduðu bir yerdeimiþ. Onlar da pek camiye gelmezlermiþ. Yani bir cenazeleriolmadýðýnda camiye uðramazlarmýþ. Halil amcam ne yapsýn,bunlara nasýl vaaz etsin. Düþünmüþ taþýnmýþ, bir çare bulmuþ.Bir cenaze geldiði zaman, cenaze sahiplerine diyormuþ ki:"Yedi akþam evinize geleceðim ve Allah rýzasý için Tebârekeokuyup merhumun ruhuna baðýþlayacaðým. Bu duama nekadar çok kiþi iþtirak eder ve elini açýp dua ederse o kadar iyiolur. Onun eþini dostunu çaðýrýn."

Onlar, bu hususta denileni yaparlarmýþ. Ama akþam evegelince de insanlarý kendi hâline býrakmak istemeyen Halilamcam önce programý hatýrlatarak: "Önce tevbe istiðfar ede-ceðiz. Sonra Tebâreke okuyacaðým. Arkasýndan sevabýný mer-humun ruhuna baðýþlayacaðýz. Sonra da dinî sohbet yapaca-ðýz. Ýstediðiniz soruyu sorabilirsiniz." dermiþ.

Tevbe istiðfar ederken, oradakilerin az çok iþledikleri ha-ta ve kusurlarý ikrar makamýnda sayýp döktükten sonra Ce-nab-ý Hakk'tan af ve maðfiret diler, sonra Tebâreke okuyupdua edermiþ. Daha sonra da þöyle soru soruluyor diye sorusormanýn yolunu açarmýþ.

157

Pek çok soru sorulur, güzel güzel cevaplarý verilirmiþ.Öbür günü iple çeken bu insanlar yedi günde pek çok þey öð-renir; hatta bazýlarý namaza baþlarmýþ.

Allah Halil Bey amcamdan razý olsun. Bunlar diðer dinadamlarýmýza bir örnek ve ilham kaynaðý olsun diye anlattým.

158


Arkadan KKötü KKonuþma

Molla Þemseddin Fenârî Hazretleri, Yýldýrým Bayezid'inbüyük saygý ve yakýnlýk duyduðu ilim ve irfan sahibi bir þah-siyetti. Yýldýrým Bayezid'ýn sýk sýk onu ziyaret etmesi ve pekçok meselede ona danýþmasý, vezirlerden bir paþanýn hasedi-ni celbetmiþti. Bu çekememezlik sebebiyle aralarýna girmek is-temiþse de, sert tabiatlý ve anî karar veren Yýldýrým'dan çekin-diði için dolaylý yollara baþvurmuþ ve netice alamamýþtý. Fa-kat bir arýza sebebiyle Molla Fenârî'nin gözleri kapanýnca:"Fenârî gözlerini kaybetti, inþallah yakýnda ölür de cenaze na-mazýný ben kýldýrýrým." demekten kendini alamamýþtý. O paþa-nýn bu yakýþýksýz sözlerine çok üzülen Molla Fenârî: "YaRabb'i, beni musibetten kurtar, onu da Sana havale ederim."diye dua etmiþti.

Ýþte bir gece gözlerini kaybetme ve kütüphane dolusu ki-taplarýný okumak nimetinden mahrum olma üzüntüsü içindeuyuyakalmýþtý. Rüyâsýnda Peygamber Efendimiz (s.a.s.) ona"Tâ Hâ Suresi’ni tefsir et." dediler. O: "Ya Resulallah (s.a.s.)gözlerim de görmüyor!" demiþti. Bunun üzerine PeygamberEfendimiz (s.a.s.) üstlüðünden bir parça kesip aðzýnda ýslata-rak Molla Fenârî'nin gözleri üzerine koymuþtu. Bu iltifatýn he-yecaný ile uyanan Fenârî, gözlerinin þifaya kavuþtuðuna þahitolarak Allah'a hamdetmiþti. O, kendisine haset eden paþa da

159

kör olmuþ ve bir müddet sonra vefat etmiþti. Onun cenaze na-mazýný kýldýrmak kendisine nasip olunca Molla Fenârî bu se-fer: "Ya Rabb'i onu baðýþla!" diye dua etmiþti.

Ýþte fâni dünyanýn hâlleri. Mühim olan bizim iyi ve güzelinsanlardan olmaya çalýþmamýz.

160


Sana mmý DDüþmüþ?

Hintlilerin meþhur bir hikâyesi vardýr: "Asilzade ve þereflibir hanedana mensup sayýlan bir þahýs, nehirde yýkanýrken bo-ðulma tehlikesiyle karþý karþýya geliyor. Halk tabakasýndan fakirbir adam, onun durumunu görünce hemen koþup onu boðul-maktan kurtarýyor. Kendine gelen asilzade kurtarýcýsýnýn isminive içtimaî mevkiini soruyor, alt tabakadan birisi olduðunu öð-renince küplere biniyor. Adamýn bu insanî hareketini bir suç, bircürüm olarak kabul ediyor. "Sen, kirli ellerinle, benim temiz vü-cudumu nasýl kirletirsin?" diyerek adamcaðýzý azarlýyor, hatta iþ-kence ediyor. Aradan vakit geçiyor, asilzade, ayný nehirde birdaha yýkanmak isterken yine kayýp, sulara kapýlýyor. Ne kadarçýrpýnmýþsa da bir türlü kurtulamýyor. Durumu yine yakýndanseyreden fakir adam ise kurtarmak için hazýr vaziyette bekliyor,ama önceki hakaret ve iþkenceleri bildiði için bir daha öyle kur-tarmak gibi bir cürüm(!) iþlemeye cesaret ve cür'et edemiyor.

Maalesef, bazý ülkelerde kast sistemi kalktýðý hâlde bazýyerlerde hâlâ devam ediyor. Ýyi niyetli bazýlarý, ülkelerini boð-maya yüz tutan problemlere el attýklarý; hatta girdapta boðu-lanlarý kurtardýklarý hâlde, hemen bazý asilzadeler: "Siz nere-den çýktýnýz? Siz kim oluyorsunuz? Çekilin þöyle... Öyle bir þeyyapýlacaksa biz yaparýz. Size mi düþmüþ?" demeye baþlýyorlar.Maalesef durum böyle olunca, iyi niyetliler harekete geçemi-

161

yor, ürkek davranýyorlar. Hâlbuki: "Tamam anladýk da; biz buülkede parya mýyýz? Bizim de iyi ve güzel iþler yapmaya, in-sanlara faydalý olmak için gayret sergilemeye hakkýmýz var!"diyerek her þeye raðmen kanun dairesinde doðru ve güzelþeyler yapmaya devam etmelidirler.

162


Aslýnda AAramýzda PPerde YYok

Mustafa Çimen amcam anlattý: 1981 veya 1982 senesiidi, bir aðabeyimizin organizesinde bir otobüs kiralayarak Tar-sus'taki Ashab-ý Kehf'i ziyarete gittik.

Ziyaret sonrasý dönüþ yolunda: "Bunlar, maðarada sýrraerdiler. Ama bunlarý bugüne kadar ne gören var ne de hisse-den var." diye içimden bir düþünce geçirdim.

Ayný günün gecesinde evimizin kapýsý çalýndý ve uyan-dým. "Kim o?" diye seslendiðimde: "Biz Ashab-ý Kehf gençle-ri!" cevabýný aldým. Bir anda: "Allah!" diye bir nida ile baðýr-maya baþladým. Annem, babam ve evimizde bulunan bir mi-safir, benim aklýmý oynattýðýmý zannederek kapýyý açmamý en-gellediler.

Bediüzzaman Hazretleri: "Ehl-i Hakikatin sohbetine za-man ve mekân mâni olmaz; manevi radyo hükmünde biriþarkta (doðu), biri garpta (batý), biri dünyada, biri berzahta(kabir) olsa da Kur'ân'ýn ve imanýn rabýtasý onlarý birbiriylekonuþturur." diyor. (Kastamonu Lahikasý). M. Fethullah GülenHocaefendi de "Görüþemiyoruz." diyenlere: "Mümkün deðil.Ciddî olarak istesek görüþürüz. Çünkü ben çok isteyince Ha-cý Kemal'i ve özleyince annemi hemen rüyâmda görüyorum.Ýyi düþünmek lâzým." demiþ.

163

Ýmdada GGönderi len MMelekler OOrdusu

Sultan Orhan Gazi'nin oðlu Süleyman Þah, çok dindar birþehzade idi. Babasýnýn Trakya topraklarýný fethetme niyetiniöðrenince bu vazifenin kendisine verilmesini istedi. Babasý ka-bul etti. Küçük bir ordu ile Trakya topraklarýna giren asil vekahraman þehzade, Gelibolu'yu fethettikten sonra çevreyi ya-vaþ yavaþ istila etmeye baþladý. Bundan endiþeye kapýlan Bul-gar, Eflak ve diðer milletlerden temsilciler Ýstanbul'a (Kostan-tin'e) gidip durumu Bizans Tekfuru’na arz ettiler. Gerekli hazýr-lýklar için tekfur bir çalýþma baþlattý. Bunu, casuslarý sayesindevaktinde haber alýp öðrenen Þehzade Süleyman, cemaatle ký-lýnan namazlardan sonra heyecanlý konuþmalarý ile askerlerinimotive etti. Hitabetlerinden birinde þöyle bir vasiyeti olmuþtu:"Eðer þu yakýn günlerde vefat edecek olursam, beni Bolayýr'datopraða verin. Bu arada üzerimize düþman gelecek olursa sa-kýn gevþemeyin. Allah'a tevekkül ederek karþý durun. Eðer fi-rar edip kaçarsanýz, Allah'ýn gazabýna çarptýrýlýrsýnýz. Sakýn be-nim naþýmý düþman elinde býrakmayýn. Allah'a dayanýn,O'ndan yardým dileyerek savaþýn, zafer sizin olacaktýr."

Gereken tedbirleri aldýktan sonra ava meraklý olan Þehza-de elindeki þahini bir avýn peþine salmýþtý kendisi de atýyla ta-kip ediyordu. Takdir-i ilâhî, atýn ayaðý birden bir köstebek de-liðine takýlarak sürçtü. Kendisi de düþerek atýn altýnda kaldý,askerler gelinceye kadar da ruhunu Rahman'a teslim eyledi.

164


Gaziler gözyaþý dökerek, onun vasiyetini yerine getirdiler.

Düþman 60 pare gemiyle hareket etmiþ, otuzu Tuzla önü-ne yaklaþmýþtý. Seydikavaðý'na silahlý 5 bin asker çýkarmýþlar-dý. Geri kalan otuz gemideki 15 bin askerle de Gelibolu bo-ðazýný kapatmýþlardý.

Ýki ordu arasýnda çok büyük bir güç farký vardý. Osmanlý or-dusu merhum Þehzadenin sözlerine harfiyyen uymuþ, Cenab-ýHakk'a dua ederek yardým niyaz etmiþti. Bu ihlâslý ve sadakatlýÝslâm yiðitlerinin duasý kabul edilmiþ, aynen Bedir Savaþý'nda ol-duðu gibi imdatlarýna Melekler Ordusu gönderilmiþti.

Düþman askerleri o güne kadar hiç görmedikleri böylesi-ne heybetli, dehþet ve korku veren Allah Askerleri'ni karþýla-rýnda bulunca bir anda paniðe kapýlýp kaçmaya baþlamýþlar.Osmanlý askerleri bozguna uðrayan Bizans ordusunun peþinedüþüp bunlarýn çoðunu esir etmiþ.

Esirler hep o heybetli kahramanlarý görmek istemiþler.Osmanlý askerlerine onlardan birinin þekil ve þemâilini anlat-týklarýnda askerler bu tasvirin tamamen Þehzade Süleyman'auyduðuna þahit olmuþlar. Nitekim Uhud Savaþýnda, Mus'abbin Umeyr, Efendimiz'in (s.a.s.) önünde þehid olduktan sonraaynen Mus'ab'a benzeyen bir melek savaþýn sonuna kadar ký-lýç sallamýþ, hatta: "Sen Mus'ab mýsýn?" diye soranlara: "Hayýrben Mus'ab deðilim!" demiþti. Olamazdý, çünkü Mus'ab çok-tan þehid olmuþ, hatta: "Resulullah'ý koruyamadým, Allah'anasýl hesap veririm." diye elleriyle yüzünü kapamaya çalýþýr-ken aziz ruhu mübarek cesedinden ayrýlmýþtý.

Þehzade Süleyman'ýn ve askerlerinin mücadelesiyle, Be-dir ve Uhud arasýndaki bazý benzerlikler ilk dönem Osmanlýsafvetinin tarihe geçmiþ müthiþ bir belgesidir.

165

Ýmdada Gönderilen Melekler Ordusu

Ulu ÇÇýnar

Bir gün babamýn eski dosyalarýný karýþtýrýrken “Ulu Çýna-rýn Harf Kökleri” isimli bir kitap çalýþmasýna rastladým. Asli ya-zýmýzý ve o yazýda kullanýlan harfleri anlatýyordu. Kendi ken-dime dedim ki, köklerini öðrenmeye çalýþtýðým “Ulu Çýnar”ýnacaba kendisi nedir ki? Sonra okuduðum kitap bana tarihi veenteresan bir rüya ile bu meselenin hakikatýný da öðretti: Os-manlý Devleti’nin kurucusu Osman Gazi, ahlâklý, faziletli, iyiniyetli, dindar bir insandý. Din büyüklerine karþý büyük birsaygýsý vardý. Devrinin büyük âlimlerinden Þeyh Edebâlî Haz-retleri'nin irfan meclislerine gider, her fýrsatta bu yüce þahsiye-tin ilim, ahlak ve irþadýndan faydalanmaya çalýþýrdý. Her ge-ce, namazýný kýldýktan sonra mutlaka Allah Kelâmý olanKur'ân-ý Kerîm'i yüzüne sürer, öyle yataðýna girerdi. Yine birgece Þeyh Edebâlî'nin sohbetinden sonra gelmiþ, ibadet veduasýný yapmýþ, Kelâmullah'a yüz sürmüþ ve yataðýna girmiþ-ti. Uyuyunca, rüyâsýnda Þeyh Edebâlî Hazretleri'ni gördü.Þeyhin koynundan bir ay doðdu ve yükselerek gelip kendikoynuna girdi. Sonra kendi göbeðinden bir aðaç filizlenipyükseldi ve kýsa zamanda dal budak salýp bütün dünyayý ku-þatan bir ulu çýnar haline geldi. Her taraf bað-bahçe ve yeþil-lik içinde yüzüyor, temiz bir bahar havasý ortalýðý dolduruyor,her þey insanýn yüzüne tebessüm ediyordu. Ne yana baksa

166

Cennet sanki orada kurulmuþ, nereye adým atsa orasý onunmülkü olmuþ oluyordu.

Uyandýðýnda her þey hatýrýndaydý. Sanki gördükleri birrüyâ deðil, bir gerçekti. Onun için gördüðü rüyânýn tesirindekaldý. Artýk sabaha kadar uyuyamadý. Kalkýp abdest aldý, þü-kür secdeleri yaptý. Ýbadet edip gözyaþlarý ile dualar etti. Ezanokununca da doðruca sabah namazýna gitti. Oradan da ÞeyhEdebâlî Hazretleri'nin huzuruna çýktý ve rüyâsýný arz etti. ÞeyhEdebâlî biraz tefekküre daldýktan sonra baþýný kaldýrdý ve:"Osman Gazi, sana müjde! Dünyanýn birçok ülkelerini birleþ-tirip bir devlet haline getirme bahtiyarlýðýný Cenab-ý Hak sizeve soyunuza lütfeyledi. Ay'ýn benim koynumdan çýkýp seninkoynuna girmesi, kýzým ile evleneceðine iþaretir. Sizden dün-yaya gelenler bu büyük devleti sür'atle geniþletecek ve ülkele-re hâkim olacaklardýr. Yani yedi iklime el atacaksýn." dedi.

Orada hazýr olanlarýn huzurunda kýzýný Osman Gazi'yenikâhladý.

Fetih Sûresi’nin sonu ile bu Ulu Çýnar arasýnda bir ben-zerlik hissettim. Ýsterseniz bir göz gezdirelim: "Muhammed, Al-lah'ýn Resulü'dür. Onun beraberindeki müminler de kâfirlerekarþý þiddetli olup kendi aralarýnda þefkatlidirler. Sen onlarýrükû ederken, secde ederken, Allah'tan rýza ve lütuf ararkengörürsün. Onlarýn alâmeti yüzlerindeki secde izi, secde aydýn-lýðýdýr. Bunlar, Tevrat'taki sýfatlarý olup Ýncil'deki meselleri iseþöyledir: Öyle bir ekin ki, filizini çýkarmýþ, sonra da onu kuv-vetlendirmiþ, derken kalýnlaþmýþ da gövdesi üzerinde doðrul-muþ. Öyle ki, ekincilerin hoþuna gider, kâfirleri de öfkelendi-rir. Ýþte böylece Allah, onlar gibi iman edip makbul ve güzeliþler yapanlara bir maðfiret ve büyük bir mükâfat hazýrlamýþ-týr." (Fetih/29)

"Sahabeler gerçi azlýðýndan ve zaafýndan, HudeybiyeSulhü'nü kabul etmiþler; elbette, her hâlde az bir zamandan

167

Ulu Çýnar

sonra sür'atle öyle bir inkiþaf, ihtiþam ve kuvvet kazanacaklarki, yeryüzü tarlasýna da Kudret eliyle ekilen insanlarýn o za-manda gafletleri ciheti ile kýsa, kuvvetsiz, nâkýs, bereketsizsünbüllerine nisbeten gayet yüksek ve kuvvetli ve meyvedarve bereketli bir surette çoðalacaklar ve kuvvet bulacaklar vehaþmetli hükümetleri gýptadan, hasetten ve kýskançlýktan ge-len bir gayz içinde býrakacaklar. Evet, istikbal bu gaybî ihbarýçok parlak bir surette göstermiþtir." (7. Lem'a)

168


Acaba HHangi GGünahýmdan?

Yýldýrým Bayezid'ýn sevdiði ve saydýðý zatlardan birisi dezâhirî ve bâtýnî ilimlerde deryalar gibi bilgiye sahip olan ÞeyhHamîd Aksarayî Hazretleri'dir. Þeyh Hamîdi Hazretleri kendielinin emeði ile geçimini saðlamak için ekmek piþirip satýyor-du. Bursa halký Þeyh'in ekmeðinde bereket ve þifa vardýr diyekuyruða girerlerdi. Büyük bir þöhrete sahip oldu. Yýldýrým Ba-yezid Han onun Ulu Cami'de vaaz etmesini rica etti. Nezaket-le kabul edip irþad hizmetlerini Ulu Cami'de sürdürmeye baþ-ladý. Kýsa zamanda cami öylesine doldu ki, uzaktan gelenleryer bulamaz oldular. Yýldýrým Bayezýd Han, haftada bir ikigün Þeyh Efendi'nin vaazýný dinlemeye gider ve gözyaþlarýarasýnda camiden ayrýlýrdý. Yýldýrým Bayezid, kendisine geniþimkânlar sunmak istediyse de Þeyh Efendi asla kabul etmedi.Çünkü o, dünya saltanatý, servet ve ihtiþamý deðil, ahiret sa-adeti ve saltanatýný istiyordu. Peygamber Efendimiz'in (s.a.s.)sünnetine uyarak da kendi elinin emeði ile geçiniyordu ve in-sanlara faydalý olmaya çalýþýyordu. Halkýn fazla ilgisinden ra-hatsýz olmuþ, isminin her yerde anýlmasý sebebiyle riya vesüm'adan endiþe ederek Bursa'dan ayrýlmaya, daha küçük veilgisiz bir yere yerleþmeye karar vermiþti. Bütün ýsrarlara rað-men kararýný deðiþtirmemiþ, Aksaray kasabasýna gidip inziva-ya çekilmiþtir.

169

Rivayete göre, Þeyh Hamid Hazretleri, Hz. Hýzýr Aleyhis-selâm ile buluþmuþ, onunla geniþ sohbetlerde bulunmuþ, ruha-niyetinden istifade ederek nice sýr ve hikmete vâkýf olmuþtur.

Dostlarýndan bir sofi veya derviþ büyük tarlasýný ikiye böl-müþ yarýsýný Þeyh Hamid Hazretleri adýna, diðer yarýsýný dakendi adýna ekmiþ. Lakin kendisi için ektiði kýsým göz ve gö-nül dolduracak ölçüde geliþmiþ ve her baþakta yüz dane mey-dana gelmiþken, Þeyh Hazretleri adýna ektiði tarla verimsizkalmýþ ve hiçbir þey bitirmemiþti. Harman zamaný Þeyh Efen-di oradan geçerken derviþe iltifatta bulunmuþtu. Derviþ mese-leyi anlatarak bir parçasýný Þeyh Hazretleri adýna ektiðini söy-lemiþti. Bunun üzerine Þeyh Hazretleri: "Hangi parça benimiçin ekildi?" diye sorunca derviþ mahcup olmamak için kendi-sine ayýrdýðý parçayý göstererek: "Ýþte bu parça Efendi Hazret-leri!" demiþti. Þeyh Hazretleri: "Bu tohum bu kadar yeþermiþve dane bitirmiþ. Bizim için dünya tarlasýnda böylesine verim-li netice almak saadet alâmeti deðildir." diyerek tarladakimahsulün tamamýný derviþe býrakmýþtýr.

Bu ne ince ve derin düþüncedir!

170


Kur'ân-ýý KKerîm'e SSaygý

Peygamberimiz'in (s.a.s.) bir rüyâsýný anlatmak istiyorum.Peygamber Efendimiz (s.a.s.) bir gece rüyâsýnda peþine öncebir siyah koyunun, sonra da bir beyaz koyunun takýldýðýný gö-rür. Sabahleyin, mescidinde namaz kýldýrdýktan sonra sýrf iltifatolsun diye bu rüyânýn tabirini Hz. Ebu Bekir'e (r.a.) býrakýr.

Bundan çok memnun olan Hz. Ebu Bekir Efendimiz: "YaResulallah, madem öyle arzu buyurdunuz, bu rüyânýzý tabiredeyim. Peþinize takýlan ilk koyun Arap; sonraki ise beyaz birýrký temsil ediyor. Yani size, önce Araplar iman edip uyacak-lar, sonra da beyaz bir ýrk Ýslâmiyet'e girip sizin yolunuzu ta-kip edecek." diyor. Bu rüyâdan ikinci koyunun Türklere iþaretolduðu, bin seneyi aþkýn zamandýr atalarýmýzýn Ýslâmiyet'eyaptýklarý hizmetlerle ispat edilmiþtir. Ýslâmî hissiyat sanki gen-lerimize iþlemiþ gibidir. Kur'ân-ý Kerîm'e ve Hz. MuhammedAleyhisselâm'a sevgi ve baðlýlýðýmýz, diðer Müslüman milletle-rinden çok farklýdýr.

Hekimoðlu Ýsmail Bey anlatmýþtý: "1988 veya 1989'da Al-manya'da dazlaklarla bir röportaj yapmýþtým. Onlara: 'NiçinTürklere ve Müslümanlara düþmansýnýz?' diye sordum. "BizMüslüman düþmaný deðiliz, ama sabahleyin bakýyoruz çimen-lerin üzerinde birisi namaz kýlýyor. Dikkat ediyoruz, bir Türkçýkýyor. Polonya'dan veya baþka yerden Almanya'ya gelenler

171

belli zaman sonra artýk: "Ben Alman'ým!" demeye baþlýyorlar.Ama Türkler asla erimiyor." dediler. Onlara dedim ki: "ÝþteTürkler de barlar-pavyonlar açmýþlar, onlar da tam size ben-zemiþler. Daha ne istiyorsunuz?" Onlar: "Görünüþte öyle.Ama onlarýn içinden bir sarhoþa karþý bakalým Kur'ân veyaMuhammed aleyhine bir söz söyle. Mümkün mü? Hemen kal-kar senin kafaný kýrar. Asla erimez bunlar!" dediler.

Tabi bu hissiyat, çok derinlere dayanmaktadýr. SultanAlaaddin, istilacýlara karþý yaptýðý bir savaþta tam yenilmeküzere iken askerleriyle yardýmýna koþan Ertuðrul Gazi'nin düþ-maný daðýtýp periþan etmesine bir karþýlýk olarak Ankara vedolaylarýný kendisine býrakmýþtý. Ýþte Osmanlý Devleti'nin ku-rucusu olan Osman Gazi'nin babasý Ertuðrul Gazi bir gece birdin âliminin evine misafir oluyor. Sohbetten sonra yatacaðýodaya buyur edilen Ertuðrul Gazi'nin yanýnda, ev sahibi âlimzat dolaptan bir kitap çýkarýp yüksekçe bir yere asýyor. Ertuð-rul Gazi, bu kitabýn ne olduðunu sorunca, Kur'ân-ý Kerîm'dirdeniliyor. Herkes odasýna çekildikten sonra Ertuðrul Gazi'ningözüne uyku girmiyor. Çünkü baþucunda asýlý olarak Kur'ânduruyor. Derin düþüncelere dalan Ertuðrul Gazi'nin Kur'ân'asevgi ve baðlýlýðý kat kat artýyor. Sonra kendi kendine diyor ki:"Bu gece de Allah Kelâmý'na saygý gösterip uyumasam neolur?" Kalkýp güzelce bir abdest alýyor. Sonra da Kur'ân-ýKerîm'in huzurunda edeple oturup mana âlemlerinin engin-liklerine dalýyor. Derken sabah ezaný okunuyor ve o da giyi-nip semtin camiine gidiyor. Sabah namazýndan sonra birazuyumak istiyor, derken oturduðu yerde uyuklayýp kalýyor.Kendisine þöyle sesleniliyor: "Ertuðrul! Sen bu gece Allahkelâmý Kur'ân'a saygý gösterdin. Senin evlât ve torunlarýn dadevlet ve saltanatla yüceltilip izzet ve ikrama lâyýk görüldü!"

Ne güzel bir müjde deðil mi?

172


Tanýþmakta AAcele EEdiniz

Amerika'da Philadelphia'ya gelip yerleþen Bawa Muhyid-din isminde Sri Lanka'dan gelmiþ Tamilce konuþan, Ýngilizcebilmeyen bir þahsiyet, senelerce Amerikalýlara dinî ve ahlâkîsohbetler yapmýþ. Belki yirmi sene sonra: "Anlattýklarýmý nasýlbuluyorsunuz?" diye sohbetlerine devam edenlere sormuþ.Onlar da: "Çok iyi, çok güzel!" demiþler. O da: "Ýþte bu anlat-týklarýmýn hepsi de Müslümanlýktan... Öyleyse Müslümanolun!" demiþ. Böylece pek çok insan Müslüman olmuþ.

Kulaðýma geldiðine göre baþka bir zat ise çevresindekile-re: "Ben size diyorum ki, insanlarla tanýþmakta acele edin. Fa-kat meselelerinizi anlatmakta acele edin demiyorum. Mesele-lere önce samimi boyuttan yaklaþýn. Ýnsanî münasebet boyu-tu sizleri, zaten Ýnsaniyet-i Kübra olan Ýslâmiyet'e götürecek-tir." demiþ.

Bawa Muhyiddin, mensuplarýna eðitim yuvalarý açmala-rýný ýsrarla söylemiþ. Paralarý olmadýðý için teþebbüs edeme-miþler. Fakat: "Mademki, Bawa söyledi, bir bildiði vardýr. Bizuygun bir yer bakalým" demiþler. Bir yer bulmuþlar. Fakat ya-kýnýnda Musevîlerin okulu varmýþ. Onun için onlar: "Buradaolmaz." demiþler. Tam bu sýrada bir kadýn çýkmýþ: "Bu binabenim. Ben de Yahudi’yim. Ama Bawa'ya saygým var. OMüslüman ise ben de Müslüman'ým. Bu yeri veriyorum. Kim-

173

se engel olamaz!" demiþ. Böylece okul açýlmýþ. Meðer, o ka-dýn arasýra uyuþturucu kullanýp sokaða otururmuþ. Herkesona ters davranýrken, hatta hakaret ederken, Bawa Muhyid-din, ona selâm verir, hal hatýr sorar, gönül alýcý sözler söylerve ilgilenirmiþ. Onun için bu Müslüman'a karþý sevgi ve saygýbeslemiþ. Günü gelince bu muhabbet meyvesini vermiþ.

Bawa Muhyiddin, çocuklar ile de çok ilgilenir, onlara kura-biye nev’inden yiyecekler verirmiþ. Sakýz ve ciklet çiðnemeleri-ni pek istemezmiþ. Çocuklar da onu çok severmiþ. Hatta iki-üçyaþlarýndaki Wendy isimli kýz ona gitmek için çok ýsrar etmiþ.Doktor olan ailesi de Bawa ile tanýþmak mecburiyetinde kal-mýþlar ve sonra da bütün aile Bawa'nýn halkasýna katýlmýþlar.

174


Ýlim MMeclis leri KKabirde dde DDevam EEdecek

Bediüzzaman Hazretleri: "Eski talebeliðim zamanýndamevsuk zatlardan, onlar da mühim imamlardan naklederek(þunlarý söylediklerini) iþittim ki: "Ciddî, müþtak, hâlis talebe-iulûm, tahsilde iken vefat ettikleri zaman, berzahta ayný tahsilmisâli ve medrese-i mâneviyede bulunuyor gibi, o âlememuvâfýk bir vaziyeti ihsan ediliyor." diye, o zaman talebe-iulûm içinde çok defa medâr-ý bahs oluyordu. Þimdi bu vakit-te, talebe-i ulûmun en hâlisleri Risale-i Nur Talebeleri oldu-ðundan, elbette merhum Mehmed Zühdü, Âsým ve Lütfü gibizâtlarýn vazifeleri devam ediyor. Defter-i âmâllerine hasenatyazmak için, manevi kalemleri, inþaallah iþliyorlar." (Kasta-monu Lâhikasý)

Yaþar Tunagür Hocam þöyle demiþti: "Biz Hüsrev Hoca-efendi'den ders okurken derse yaþlý bir zat da devam ederdi.Biz ona bu yaþta çok uzaklardan zahmet edip de bu derse ka-týlmasýnýn sebebini sorduk. "Ýnsan Allah için bu derse katýlsa,tam âlim olamadan ölse bile, berzahta Allah ona bir hoca ta-yin eder ve tahsilini devam ettirir. Mahþerde de âlimler ilehaþrolunur. Onun için sizin aranýza gelip talebe-i ulûm sýnýfý-na dahil olmak için gayret ediyorum. Ýlim meclisleri, dinî soh-bet olan yerlerde ve müminler birbirine dua ederken yerdengöklere doðru nuranî bir direk oluþur. Binlerce melek onlarýn

175

etrafýnda dolanýrlar. Ýþte dünyayý ayakta tutan saðlam direklerbunlardýr."

Mehmet Ali Hocam bu sözlere bir izah getirmek için dediki: "Dedem hâfýz olduðum için beni çok severdi. Yaþlý idi vegözleri görmüyordu. En son benim çizgili bir elbisemi giymiþ-ti. Yanlýþlýkla evin yanýndaki kuyunun içine o elbise ile düþüpvefat etti. Sonra merhum validemle beraber dedemi rüyâm-da gördüm. Anneme: ‘Ne yapýyorsunuz?’ diye sordum. An-nem: ‘Deden hâfýzlýk çalýþýyor. Ben de ezberlerini dinliyorum.Dün dersini iyi yapamamýþtý. Ama bu gün iyi çalýþmýþ.’ dedi."

Üstad, merhum Hafýz Ali Aðabey için diyor ki: "Bir ehl-ikeþfi'l-kubur, vefat eden sarf ve nahiv ilmi okuyan bir talebe,"Kabrinde Münker, Nekir'e nasýl cevap verecek?" diye mura-kabe etmiþ ve müþahede edip iþitmiþ ki: Sual meleði, ondansordu: "Men Rabbüke" yani: "Senin Rabb'in kimdir?" dediðizaman, o nahiv dersiyle meþgul olurken vefat eden talebe, omeleðe cevabýnda demiþ: "Men, mübtedadýr. Rabbüke onunhaberidir." Nahiv ilmince cevap vermiþ; kendini medresedezannetmiþ. Ýþte bu vakýaya muvafýk olarak, ben merhum Ha-fýz Ali'yi aynen hayattaki gibi Risale-i Nur'la meþgul olarak enyüksek bir ilimde çalýþan bir ilim talebesi vaziyetinde ve tamþehidler mertebesinde ve tarz-ý hayatlarýnda biliyorum ve okanaat ile ona ve onun gibi Mehmed Zühdü'ye ve Hâfýz Meh-med'e bazý dualarýmda derim: "Yâ Rabbi! Bunlarý kýyametekadar Risale-i Nur kisvesinde iman hakikatlarý ve Kur'ân sýrla-rý ile tam bir ferah ve sevinçle meþgul eyle. Âmin." (13.Þua)

176


Piyano ÇÇalan GGibi

Ýngiliz bayan M.B. Jolly, pek çok dinin kapýsýný çaldýktansonra, Müslümanlarla tanýþýyordu. Kafasýný karýþtýran sorularý,Müslümanlara sorup cevap alýyordu. En son þöyle demiþti:"Sonra, baþka bir kusur bulduðumu zannettim. Müslüman ar-kadaþýma: "Günde beþ defa ibadet bugünkü hayat tarzýmýzanasýl uyuyor? Bu kadar ibadet fazla gelmez mi?" diye sordum.O gülümseyerek bana þu suali sordu: "Sizin piyano çaldýðýný-zý duyuyorum. Musikiye meraklý mýsýnýz?" Ben: "Hem de çok"diye cevap verdim. "Pekâlâ her gün egzersiz yapar mýsýnýz?"dedi. "Tabi iþten eve gelir gelmez, her gün hiç olmazsa iki sa-at piyano çalarým." diye cevap verdim. Bunun üzerine Müs-lüman arkadaþým: "Beþi bir arada nihayet yarým veya kýrk beþdakika sürecek olan bir ibadet size niçin çok geliyor? Siz piya-no egzersizlerini yapmazsanýz, nasýl ki piyano çalma kudreti-niz azalýr, Allahu Teala'yý düþünmek, Ona secde edereklütûflarýna þükretmek azaldýkça, kul da O'na giden yoldanuzaklaþýr. Halbuki her gün yapýlan ibadet, Allahu Teala'nýndoðru yolunda adým adým ilerlemek demektir" diye cevapverdi. Ne kadar haklýydý. Artýk Müslümanlýðý kabul etmemebir mâni kalmamýþtý. Ben Ýslâm dinini bütün ruhum, bütünmaneviyatým ile kabul ettim."

177

Namazýn her bir tekbiri ile þuurlu ve halis bir Müslüman,Miraç Merdiveni ile Efendimiz'in (s.a.s.) Huzur-u Ýlahî'ye çýký-þý ile adým adým Arþ-ý Azam'a doðru yükselmeye baþlar. Hare-ket ve zikirleri gibi gerekli enerjiyi almýþ olur.

178


Bunlar BBirbirine EEngel DDeðil

Mevlâna Hazretleri, Mesnevî’sinde diyor ki: "Bir bedevîArap, devesine iki çuval yüklemiþ, üzerlerine de kendisi otur-muþ giderken biriyle karþýlaþýr. Þahýs çuvallarda ne olduðunusorar. Bedevî: "Birinde buðday, diðerinde kum." diye cevapverir. Kumu da çuval boþ kalmasýn diye doldurduðunu ilaveeder. Adam: "Akýllýlýk edip buðdayýn yarýsýný da öteki çuvalakoy, yük hafiflesin." der. Bu fikri çok beðenen iyi kalpli bedevî,yaya adama acýr, devesine bindirmek ister. Ahvalini sorar ve:"Sen bu akýlla ya vezirsin ya padiþah, doðru söyle." der. Bilgekiþi: "Ýkisi de deðilim. Halktan bir adamým. Hâlime, elbisemebaksana!" þeklinde cevap verince inanmaz, malýný mülkünü,parasýný sorar ve ilmini över. Adam ise: "Bu kadar hikmet, fa-zilet ve hünerden ancak baþ aðrýsý elde ettim." deyince, Arapþöyle söyler: "Yürü, yanýmdan uzaklaþ, senin uðursuzluðunbaþýma yaðmasýn. Bir çuvalýmda buðday, diðerinde kum ol-masý senin hikmetinden daha iyi! Hayýrsýz! Benim ahmaklý-ðým, çok mübarek ahmaklýk. Gönlümde azýk var, ruhum datakva sahibi..." der.

Ama insan, hem ihlâs, takva ve sadakat kahramaný ola-bilir hem de dünyada akýllýca davranabilir. Çünkü Hakîm is-minin gereði insan israf ve abesten uzak durarak teknik vestratejik hareket edebilir. Arzulanan da budur.

179

Sana BBir KKaz GGöndereyim

Murat amcam anlatmýþtý. Aynen aktarýyorum: Bir günpadiþah, veziri ile tebdil-i kýyafet ederek halkýn içine karýþmýþ.Bir deri ustasýnýn dükkânýna selâm verip girmiþler. Adamselâmlarýný alýp: "Ve aleyküm selâm ey Hünkar, ey Sultan!" di-ye cevap vermiþ. Padiþah yaþlý adama: "Altýsý yetmedi mi?"demiþ. Adam: "Bu 32'ye yetmedi. Bir altý daha ilave ettim."demiþ. "Geceleri boþ mu geçirdin?" deyince: "Hayýr, ama ka-zandýðýmý eller aldý." demiþ. Padiþah: "Bir kaz göndersem neyaparsýn?" demiþ. O da: "Baðýrtmadan yolarým." diye cevapvermiþ.

Oradan ayrýlmýþlar. Ama vezirin aklý karýþmýþ. Sonra me-rakýný gidermek için adamýn dükkânýna gelmiþ ve: "Sen, onunpadiþah olduðunu nereden bildin?" demiþ. Derici: "Ver bir al-týn söyleyeyim." demiþ. Vezirden bir altýný alýnca: "Ben deri us-tasýyým, giydiði kürkten anladým, öyle bir deriyi padiþahtanbaþkasý giyemez." demiþ. "Bu altýsý ne demekti?" diye sormuþ.Derici: "Ver bir altýn söyleyeyim." Altýný alýnca: "Senenin altýayý çalýþýp kazanmana yetmiyor mu? demek istedi. Ben de 32diþime yani, geçimime yetmediði için bütün sene çalýþýyo-rum." dedim. "Peki, geceleri boþ mu durdun, ne demekti?" de-miþ. Derici bir kere daha: "Ver bir altýn söyleyeyim." demiþ.Vezir bir altýn daha vermiþ, derici: "Yani çoluk çocuðun olma-

180

dý mý, niye böyle yalnýzsýn, demek istedi. Ben de oldu, amahep kýz olduðu için baþkalarý aldý dedim." diye cevap vermiþ.Vezir: "Peki, padiþah bir kaz göndereyim, dedi o ne demekti?"diye sorunca: "Onun kim olduðunu da sen düþün vezirim."demiþ derici.

181

Sana Bir Kaz Göndereyim

Aðlayan GGöz AAçý lýr

Mustafa Fidan amcam, bir tecrübesini þöyle anlatýyordu:

"Âyet-i Kerime'de de Cenab-ý Hak þöyle buyuruyor:"Duanýz olmazsa ne ehemmiyetiniz var." 'Aðlayan göz açýlýr,/Kalbe nurlar saçýlýr' (Kýrýk Mýzrap); Bu giriþten sonra asýl an-latmak istediði ve böylece ders vermek istediði meseleye ge-çer: "Ýbrahim kardeþin duasý iki-üç saat sürer. Halk içinde birsaat dua etmiþse, riya olmasýn diye evinde en az iki saat duaeder. Allah beni onunla senelerce dolaþtýrdý ve duanýn önemi-ni öðretti. Ayakkabýmýn baðýný kaybetsem, Rabb'imden iste-rim. diyerek bize duanýn ehemmiyetini anlatan sahabenin busözünün mânâsýný ben, Ýbrahim kardeþten öðrendim. Kendisiemekli bir astsubay, þöyle bir hatýrasýný anlatmýþtý: Bir uçak ha-valandýktan sonra roketlemeye geçemiyor ve hemen yere ini-yordu. Amerika'dan ustalar çaðrýlýyordu. Onlar da küçük birparça için bizden Reno araba parasý kadar ücret alýyorlardý.Bir gün komutan beni çaðýrdý: "Evlâdým sana güveniyorum.Sen bu arýzayý hâlledersin. Amerikalýlar hâlâ tespit edemedi-ler. Haydi, göreyim seni" dedi. Ýki gün uðraþtým, bulamadým.Sonra secdeye kapanýp dua etmeye baþladým. 'Beni mahcupetme, beni utandýrma.' deyip yakarýyordum. Ne kadar sürdübilemiyorum. Roketleme sýrasýnda açýlmasý gereken benzinkapakçýðýnýn arasýnda takýlýp kalan cismi dua esnasýnda keþ-

182

fettim. Geldim baktým. Bir yerden kýrýlmýþ, gelip oraya kýsýlýpkalmýþ. Hemen onu çýkartýp arýzayý giderdim.

"Bir Kurban Bayramý’nda kurbanlarýn baðýrsaklarýný ha-vuz gibi bir yere biriktirmiþtik. Birimizin suya girip bunlarý te-mizlemesi gerekiyordu. Bizim Hamid Bey bunlarý temizlemekgerektiðini söyledikten sonra hemen atladý suyun içine. Son-ra baþkalarý atladý. Sonra dua ederken: "Ey kan-irin deryala-rýný gözümde pamuk tarlalarýna çeviren Allah'ým!" diye duaediyordu. Bence kalbi açýktý. Bir gece Hakan'a telefon edip:"Üstün açýk, ört." demiþti. O da telefon sesiyle uyanýnca üstü-nün açýk olduðunu fark etmiþti. Bazen geç vakit hizmetten ev-lere dönerdik. "Yâ Rabbi, bir saat uykumu bana yeterli kýl!"diye dua eder, yine teheccüde kalkar, sabah namazýný zama-nýnda kýlar, hiçbir yorgunluk ve uyku hissetmeden iþine gider-di."

183

Aðlayan Göz Açýlýr

Soruya BBak, aama SSorana DDikkat EEt

Mevlâna Hazretleri bir gün Pamukçular Medresesi'ndençýktý ve katýrýn sýrtýnda pazara doðru yöneldi. Talebeleri ken-disini yaya olarak takip ediyorlardý. Aniden Þems-i TebrizîHazretleri karþýsýna çýktý, katýrýn dizginlerinden tuttu veMevlâna'ya sordu: "Hz. Muhammed Aleyhisselâm mý yoksa,Bayezid-i Bestami mi daha büyüktür?" Mevlâna: "Hz. Mu-hammed Aleyhisselâm son peygamberdir. Hâl böyle iken, busoru tuhaf deðil mi?" diye karþýlýk verince Þems: "Madem öy-le, neden Hz. Peygamber Aleyhisselâm: 'Ya Rabbi sen yüce-lerden yücesin! Biz seni hakkýyla bilip takdir edemedik!' der-ken Bayezid: 'Bana hamd olsun! Benim þâným ne yücedir!'dedi?" Bunun üzerine Mevlâna allak bullak oldu, hatta bayýl-dý. Ayýldýktan sonra Mevlâna, Þems'in elinden tutup onumedresesine götürdü. Bir odaya kapanýp, orada kýrk gün, ül-fet, ünsiyet ve sohbette bulundular.

Bu soruya elbette cevap verilmiþtir. Hz. Muhammed Mus-tafa'nýn (s.a.s.) tevhid okyanusuna büyük kabýný daldýrýp isti-fade etmesi ve gerçeði dile getirmesi yanýnda, daracýk kabý ileo deryaya dalmak isteyen Bayezid'ýn o denizden bir katreyetahammül edemeyen dar havsalasýnýn söylettiði bu nevi nazve þatahat nevindeki sözleri gayet normal karþýlanmalýdýr.

Þems ve Mevlâna karþýlaþmasýný bu tarzda anlatanEflâkî'dir.

184

Ama Sultan Veled ile ayný asýrda yaþayan Muhyiddin Ab-dülkadir ayný meseleyi þöyle anlatýr: "Mevlâna evinde talebe-leriyle otururken, Þems içeri girip selâm verdikten sonra ki-taplarýna iþaret eder ve: "Nedir bu?" diye sorar. Mevlâna: "Senbilmezsin?" der. Ama bu sözü söylemesiyle beraber kitaplarý-nýn üzerine bir ateþ düþer ve yanmaya baþlar. Mevlâna: "Ne-dir bu?" diye sorar, bu sefer Þems: "Sen bilmezsin!" der.Mevlâna, evi terk edip giden Þems'in peþine düþer…

Câmî'ye göre ise karþýlaþma þöyle olur: "Þems, Konya'yageldiðinde Mevlâna'yý bir havuzun kýyýsýnda otururken bulur.Mevlâna'nýn yanýnda birkaç tane de kitap vardýr. Þems: "Bun-lar ne?" diye sorar. Mevlâna: "Bunlar bazý sözler. Ama sana nebunlardan?" der. Þems kitaplarýn hepsini suya atar. Mevlâna:"Sen ne yaptýn? Bu el yazmalarýnýn bazýsýnda babamýn çokmühim yazýlarý vardý. Onlarý baþka yerde artýk bulamam!" di-ye baðýrýnca, Þems, elini suya sokup hepsini de çýkarýr. Hiçbirtanesine su dokunmamýþtýr. Bu sefer Mevlâna: "Bu sýr da ne?"diye sorunca Þems: "Buna zevk ve hâl denir. Sana ne bunlar-dan?" diye karþýlýk verir.

185

Soruya Bak, ama Sorana Dikkat Et

Mao'nun AAsker leri

Hürriyet gazetesinde, "Müftülerden Iþýkara'ya ÇýldýrtanSorular" baþlýklý bir haber çýktý. Diyanet Ýþleri Baþkaný MehmetNuri Yýlmaz, Kurban Bayramý’nda okunacak deprem mevzu-undaki hutbeyi okumuþ. Ondan sonra da Diyanet personeliProf. Dr. Ahmet Mete Iþýkara'ya þunlarý sormuþlar:

-Çin'in komünist lideri Mao'nun seneler önce bütün Çin-lileri zýplatarak ABD'de bir deprem yapmak istediði doðrumudur? Bunun fizik kanunlarý içinde yeri nedir?

-Bazý yabancý güçlerin Marmara depremi öncesinde geliþ-tirdikleri bir silahý denedikleri doðru mu?

Bu çeþit sorulara sinirlenen Iþýkara: "Siz, bizi hiç dinlemi-yor musunuz?" demiþ. Bunun üzerine soruyu soran diyanetgörevlisi: "Soruyu bilerek sordum ve müspet ilme inanýrým."demiþ. Bu haber üzerine Hekimoðlu Ýsmail Bey'in anlattýðý,Mao ile Cemal Abdünnasýr'ýn arasýnda geçtiði söylenen birkonuþma aklýma geldi:

Ýsrail-Arap savaþýnda, Cemal Abdünnasýr, Mao'yu arayýpÝsrail'den þikâyet etmiþ. Mao, Ýsrail'in nüfusunun ne kadar ol-duðunu sormuþ, Abdünnasýr: "Ýki milyon" deyince Mao, birmilyarlýk Çin nüfusuna göre çok az bulduðu için olsa gerek:"Bunlar hangi otelde kalýyorlar?" diye sormuþ. Belki de Ab-

186

dünnasýr ile dalgasýný geçmiþ. Cevabýn ne olduðunu bilmiyo-ruz, ama her hâlde Abdünnasýr acý bir tebessümle geçiþtirmiþ-tir. Abdünnasýr, tekrar pamuklarýný satamadýklarýndan ve eko-nomik sýkýntýlardan bahsetmiþ. Mao: "Sen hiç merak etme, bi-zim askeriyeye emir veririm, ceketlerini on santim uzatmalarý-ný söylerim, sizin pamuklarýn hepsini tüketirler." demiþ. Bun-larýn hepsinde nüfus çokluðu ile iftihar olsa gerek. Þimdi, bü-tün dünyada Çin mallarý en ucuz. Her yerde rahatlýkla pazar-lanabiliyor. Nüfus çok, emek ucuz.

187

Mao'nun Askerleri

Korkaklýk dda CCesur luk dda ÝÝzafî iimiþ

Hekimoðlu Ýsmail amcanýn sözlerinden kendime hep ibret-li dersler çýkarmýþýmdýr. Ýþte onun anlattýklarýndan birisi daha:

"Tavþanlar bir gün toplanmýþlar ve dertli dertli: "Ne olacakbizim hâlimiz? Korku içinde yaþýyoruz. Böyle korka korka ya-þamak dayanýlmaz bir þey... Býktýk artýk. Her gün korkuyla ya-þamaktansa gidip kendimizi göle atalým!" demiþler ve topluhâlde intihar etmek için göle doðru yürümeye baþlamýþlar.Tam, son defa dünyaya bakýp kendilerini göle atacakken, bi-rilerinin þapýr þupur kendilerini suya attýklarýný görmüþler. Me-ðer kurbaðalar bunlarýn korkusundan kendilerini göle fýrlatý-yorlarmýþ. Bunun üzerine tavþanlar bir durum muhakemesiyapýp demiþler ki: "Bizden daha korkaklar varmýþ, artýk intiharetmek doðru olmaz!" Bu teselliden sonra da tekrar kendi iþle-rine dönmüþler.

Ben de iþin doðrusu bu iþin izafiyet teorisi gibi bir þey ol-duðunu anladým. Meselâ ben kendimi mahallenin kabadayýsýgibi görürüm, ama eve gelince bizim her þey biter. Kim kimekarþý daha cesur, daha korkak diye bir tasnif yapýlýrsa meseledaha açýk ve seçik olarak görünür. Bazýlarýnýn cesareti zamanve mekân içinde bile izafîdir.

188

Çitlembiklerde; hayata renk katannükteler ve zor durumlarýn can simidi,hazýr cevaplarla birlikte insanlarý uzun sü-re etkisinde býrakan ibretlik hâdisler bula-caksýnýz.

Çitlembik, isminden de anlaþýlacaðýgibi, çocuklara yönelik bir eser, ancak budurum eserden, anne babalarýn ve öðret-menlerin de faydalanmalarýna engel de-ðil. Bu eseri okurken hem gülecek hemde tefekkür edeceksiniz…

Varlýklar dile geldi O'nu anlattý (Sallallahu Aleyhi veSellem). Asr-ý saadeti çocuklarýn anlayabileceði sadelik vesevimlilikle anlatan bir kitap var artýk. Maðara kapýsýndakigüvercinler kötü bakýþlardan kimleri gizledi. Halime'nin cýlýzmerkebi nasýl tüm rakiplerini geride býraktý. Ebrehe'nin filibütün zorlamalara raðmen neden Mekke'ye girmedi.

Evet çocuklar! Tüm bu sorularýn cevabýný Sevgili Pey-gamberimiz serisinde bulacaksýnýz. Varlýklarýn Dilinden Sev-gili Peygamberimiz serisi on altý kitapçýk halinde; renkli, re-simli ve kuþe kâðýda basýlmýþ olarak, iki set hâlinde piyasa-ya arz edildi.

Dokuz yaþ ve üzeri çocuklara, Peygamber Efendimiz’in(s.a.s.) yaþadýðý dönemde meydana gelen belli baþlý olayla-rý, akýcý ve eðlenceli bir üslupla anlatmayý hedefleyen eser-ler önemli bir boþluðu dolduracaktýr kanaatindeyiz...

abdullah aymaz - citlembik-3 su gibi aziz - isikyayinlari€¦ · bu büyük þefkat...

Documents