doświadczenia zespołu terapeutycznego w edukacji...

Doświadczenia zespołu terapeutycznego w edukacji diabetologicznej. Fakty i mity polskiej edukacji

Zespół Kliniki Endokrynologii i DiabetologiiIP - CZD

Elżbieta Piontek, Alicja Szewczyk, Grażyna Korzeniewska, Joanna Pietrusińska

The Power of words

Siła robienia inaczej niż wszyscy…

www.purplefeather.co.uk

Jest piękny dzień, a ja go NIE widzę

Siła robienia inaczej niż wszyscy…

Zalecenia Kliniczne PTD 2011 rozdział 8 str.36-39

I. Edukacja jest stałym, integralnym i niezbędnym składnikiem postępowania terapeutycznego w cukrzycy w trakcie każdej wizyty lekarskiej. Ponadto powinna być realizowana w ustrukturowany sposób, obejmując edukację w okresie rozpoczynania terapii, a następnie reedukację, w oparciu o coroczną ocenę potrzeb szkoleniowych pacjenta, bądź na jego prośbę

Zalecenia Kliniczne PTD 2011rozdział 8 str.36-39

1. Program edukacji pacjenta musi być tworzony przy udziale pacjenta i jego lekarza oraz pozostawać w ścisłym związku i koordynacji z zalecanym sposobem leczenia cukrzycy. Pacjent jest aktywnym członkiem zespołu terapeutycznego

Zalecenia Kliniczne PTD 2011rozdział 8 str.36-39

2. Celem edukacji pacjenta jest umożliwienie mu samodzielnego stosowania strategii terapeutycznych oraz zmodyfikowania stylu życia ze względu na zalecany sposób odżywiania oraz aktywność fizyczną. W cukrzycy typu 2 szczególne znaczenie ma zagadnienie otyłości.

Zalecenia Kliniczne PTD 2011 rozdział 8 str.36-39

II. Udokumentowano skuteczność programów samodzielnego postępowania. Aktywnie angażują one uczestników w proces uczenia, dostosowując treść i formę do indywidualnej sytuacji i osobistych doświadczeń uczestników szkolenia oraz motywują ich do stawiania sobie osobistych celów behawioralnych dotyczących leczenia, ustalanych w porozumieniu z lekarzem.

Zalecenia Kliniczne PTD 2011 rozdział 8 str.36-39

1. Zalecane są strategie zintegrowania samodzielnego postępowania z cukrzycą z codziennym sposobem życia.

2………………………………………………………………… 3……………………………………………………………….. 4......................................................................

Zalecenia Kliniczne PTD 2011rozdział 8 str.36-39

III. Program edukacyjny powinien zawierać:1.Wsparcie w zaakceptowaniu choroby,

wzmacnianiu adekwatnej motywacji do leczenia, wzmacnianie zdolności samostanowienia (empowerment).

2.Ustalanie i ocenianie indywidualnych celów terapeutycznych uwzględniających przebieg choroby, rokowanie, zalecone leczenie i sytuację życiową pacjenta.

3-11…………………………………………………………..

Zalecenia Kliniczne PTD 2011 rozdział 8 str.36-39

  IV. Edukacja wstępna chorego na cukrzycę leczonego dietą

lub dietą i doustnymi lekami hipoglikemizującymi powinna trwać co najmniej 5 godzin, natomiast pacjenta leczonego insuliną ok. 9 godz. Należy ją kontynuować przez cały rok, przeznaczając łącznie na ten cel 5-9 godz. dla chorych z typem 2 cukrzycy, a w przypadkach cukrzycy typu 1 co najmniej 7-14 godz. W następnych latach czas przeznaczony na reedukację musi być uzależniony od zasobu wiedzy, którą pacjent przyswoił, od ilości błędów popełnianych przez chorego, a także od rodzaju pojawiających się ewentualnie powikłań, czy chorób towarzyszących.

Zalecenia Kliniczne PTD 2011rozdział 8 str.36-39

V. Zaleca się wprowadzenie nowych programów edukacyjnych o udokumentowanej skuteczności, potwierdzonej wynikami badań.

Jak to wpłynie na moje życie? Co ja z tego będę miał/a?

Pacjent z cukrzycą i jego rodzina

Pacjent z cukrzycą i jego rodzina

DIETETYK

PSYCHOLOGPSYCHOLOG

REHABILITANTREHABILITANT

PEDAGOGPEDAGOG

PIELĘGNIARKAPIELĘGNIARKA

DIABETOLOGICZNADIABETOLOGICZNA

LEKARZ DIABETOLOGLEKARZ DIABETOLOG

KONSULTANCI KONSULTANCI INNYCH INNYCH

SPECJALNOŚCISPECJALNOŚCI

Organizacja pracy

Budowanie wzajemnego zrozumienia - relacji

• utrzymywanie kontaktu wzrokowego• okazywanie zainteresowania i uwagi• postawa• dotyk

Aby poznać drugą osobę należy: obserwować i słuchać

Aby poznać drugą osobę należy obserwować

• Patrzeć poza numery• Patrzeć na to co kryje się „za” słowami:- mimika twarzy- postawa

Aby poznać drugą osobę należy słuchać

Aby poznać drugą osobę należy słuchaćPowinniśmy być uważnym i troskliwym: • Dać czas na wypowiedź• Ośmielać• Waloryzować

Aby poznać drugą osobę należy

– Zidentyfikować: obawy, oczekiwania, wyobrażenia

– Dodawać swoje sugestie– Pomagać znaleźć rozwiązania– Wspólnie znaleźć możliwość zmian do

wprowadzenia według realiów życia tej osoby

Być obecnym przy trudnościach życia naszych pacjentów

ZESPÓŁNAUCZYCIEL

GŁÓWNE MODELE RELACJI TERAPEUCZNEJ (Kaplan, Sadock, 1991)

PACJENTUCZEŃ

Model relacji zespół-pacjent „nauczyciel-uczeń”

GŁÓWNE MODELE RELACJI TERAPEUCZNEJ (Kaplan, Sadock, 1991)

ZESPÓŁAKTYWNY

PACJENTPASYWNY

Model aktywno-pasywny relacji zespół - pacjent

ZESPÓŁ

GŁÓWNE MODELE RELACJI TERAPEUCZNEJ (Kaplan, Sadock, 1991)

PACJENT

Zespół walczący o zdrowie i jakość życia pacjenta

Model relacji zespół - pacjent „wzajemna współpraca”

W praktyce sokratejski dialog obejmuje:

1. zadawanie pytań otwartych

2. aktywne, empatyczne słuchanie

3. podsumowania

SOKRATEJSKI DIALOG WSPOMAGANE ODKRYWANIE

REALISTYCZNE CELE

RELACJA: SOJUSZ TERAPEUTYCZNY

MAŁE KROKI – WZMACNIAJĄCE SUKCESY

WZROST POCZUCIA WPŁYWU

LEPSZA MOTYWACJA I WSPÓŁPRACA

PODSUMOWANIE

Państwa pytania