N° 1459 VAN 29 JANUARI TOT 5 FEBRUARI 2015 ¦ WEEK 5: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

© W

AU

TER

MA

NN

AE

RT

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

■ 200 JAAR GELEDEN KWAM WILLEM I AAN HET HOOFD VAN DE VERENIGDE NEDERLANDEN

■ 20 JAAR GELEDEN WERD HET CULTUREEL AKKOORD TUSSEN VLAANDEREN EN NEDERLAND AFGESLOTEN

Een krant vol Nederlandse Brusselaars

GILBERT FASTENAEKENS: STILTE IN BEELD En ook: Mark Lanegan, Medúlla en Cowboys huilen niet.

29 0115

HENNE SCHUWER, AMBASSADEUR VAN NEDERLAND EN BRUSSELOBSERVATOR

‘HALLO, WAAR IS DE EFFICIËNTIE?’ LEES P. 6-7

DORIAN VAN DER BREMPT EN WILLEM BONGERS-DEK

‘CULTUREEL GEZIEN ZIJN WE GROOT-NEDERLANDERS’

LEES P. 18-19

OP ZOEK NAAR NEDERLANDSE EX-KOLONIE IN BRUSSEL

LEES P. 12

SURINAME RUIKEN, PROEVEN EN BIJNA ZIEN

“In het spoor van

Oranje”EEN CULTURELE & HISTORISCHE

WANDELING DOOR BRUSSEL

P.13

WIN!

BDW 1459 PAGINA 2 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

VAN DE REDACTIE

Justitiepaleis Zou het kunnen dat we het hier in België wat gehad hebben met de opvallende verwezenlijkingen van dure, buitenlandse architecten met sterrenstatus? Het Congrescentrum van Daniël Libeskind dat zopas naar aanleiding van ‘Bergen, cul-turele hoofdstad’ werd inge-huldigd, heeft al bij al wei-nig persaandacht gekregen.

Wat het treinstation betreft dat Santiago Calatrava in datzelfde Bergen in de steigers heeft staan: daarover heerst vooral de bezorgdheid dat het een smak geld zal kosten, centen die misschien beter zouden worden geïnvesteerd in het openbaar vervoer zelf. En iemand nog iets gehoord over de reflecterende vlinder die Jean Nouvel wou verwezenlijken aan het Zuidstation?Maar waar we het voorlopig nog niet mee gehad heb-ben, zo lijkt het wel, is de banale architectuur waar grote Belgische architectenbureau’s ons al zovele jaren lang op trakteren. Die indruk ontstaat als je het ontwerp ziet dat bureau Jaspers-Eyers voorstelt in de Regentschapstraat, vlakbij het Justitiepaleis. De krant De Standaard onthulde het onlangs. In dat megagebouw zou onder meer de correctionele recht-bank worden ondergebracht. Promotoren dienen nu al bouwaanvragen voor zo’n tweede groot gebouw in, in

de hoop de administratieve molen te hebben afgerond vooraleer echt wordt beslist over de toekomst van het huidige Justitiepaleis en de lokatie van de verschil-lende diensten. De bouwpromotor die het haalt, zou zijn pand dan kunnen verhuren aan de Regie der Ge-bouwen, dat de gerechtsgebouwen in België beheert.Eigenlijk is het de wereld op zijn kop. Er duiken al ontwerpen op van (onbekende) bouwpromotoren, ter-wijl er door de minister van Justitie nog geen behoef-teprogramma is geschreven en er dus ook nog geen wedstrijd is uitgeschreven. Het geeft de indruk dat er achter de schermen van alles wordt bedisseld en doet vrezen dat we uiteindelijk met een banaal justitiecom-plex zullen opgezadeld worden.En dat is erg jammer. Want we hebben heel wat troe-ven. Om te beginnen: een bestaand gerechtsgebouw met monumentale waarde, dat indertijd op een door-dachte manier in het stadsweefsel werd ingeplant (maar waar, toegegeven, een hele buurt voor moest wijken). Vervolgens: een interessante architecturale scene, met getalenteerde architecten die niet zo nodig op een sterrenstatus uit zijn en die budgetten kunnen respecteren. En last but not least: een Brusselse bouw-meester, Kristiaan Borret, die in Antwerpen al heeft bewezen dat hij bouwprojecten en stedenbouwkun-dige ontwikkelingen in goede banen kan leiden. Laat het goede nieuws zijn dat justitieminister Koen Geens (CD&V) al liet weten dat hij die bouwmeester bij de plannen voor het Justitiepaleis wil betrekken.

WAUTER MANNAERT

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

WELZIJN > LOKET KINDEROPVANG GAAT VAN START

Crèche zoeken wordt eenvoudigerBRUSSEL – De uitbouw van de Nederlandstalige kinderopvang in Brussel sputtert. Vlaanderen bevriest investeringsmidde-len (VIPA), en door het nieuwe Vlaams decreet op de kinderop-vang verdwijnen tientallen Kind & Gezin-crèches. Staatssecre-taris Bianca Debaets (CD&V) pro-beert voorzichtig het tij te keren en stelt een loket Kinderopvang voor. “Zo kunnen we vraag en aanbod beter op elkaar afstem-men.”

Het is nog onduidelijk hoeveel Brusselse Kind & Gezin-crèches er over zullen stappen naar de Of-fice de la Naissance et de l’Enfance. Franstalige minicrèches krijgen nog tot 2017 de tijd om Neder-landskundig te worden. Een kleine twintig crèches hebben wel al de stap gezet naar ONE, waaronder de crèches van de Europese com-missie.Een en ander verhoogt de druk op de Vlaamse Gemeenschap om de voorziene normen te halen in de uitbouw van de kinderopvang in de hoofdstad. Zeker nu de demografie in Brussel een hoge vlucht neemt. Er zijn duizenden extra plaatsen nodig. Dat is ook voelbaar op het terrein. Zelfs voor ouders met een ongeboren kind is het momenteel een lastige zoektocht naar opvang.Vlaams Minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) heeft al laten verstaan dat de inspanningen niet alleen van de overheid moeten ko-men. Ook privécrèches zullen een deel van het tekort moeten invul-len.Een nieuwe cartografie van de kinderopvang in Brussel die VGC-collegelid Bianca Debaets (CD&V) heeft besteld moet beter zicht krijgen op de tekorten. Maar De-baets wil daar niet op wachten om de bestaande opvang beter te benutten. Ze stelt vandaag het Lo-ket Kinderopvang voor. “Het was een van de aanbevelingen van de vorige cartografie,” zegt Debaets, “vraag en aanbod beter op elkaar afstemmen. Dankzij het loket zul-len er minder snel lege plaatsen onopgevuld blijven.”Bijna honderd crèches hebben zich

bij het nieuwe platform aange-sloten. Daar zijn alle ‘inkomens-gerelateerde Nederlandstalige crèches’ bij, over de drie netten heen. Alleen de Stad Brussel doet niet mee. Het gaat om ruim 3.000 opvangplaatsen. Debaets: “Het voordeel van het (virtuele) loket is klantvriendelijkheid. Wie opvang zoekt, zal voortaan niet meer van de ene crèche naar de andere moe-ten hollen. De ouders geven vijf kinderdagverblijven van voorkeur door, ten vroegste zeven maanden voor de start van de opvang. Zodra een plaats vrijkomt, krijgen ze ant-woord. Is er geen plaats, dan krij-

gen andere, nabijgelegen crèches de mogelijkheid om de ouders te contacteren.”Bianca Debaets benadrukt dat het hier niet gaat om een aanmelding zoals bij scholen. “De crèches zijn zelf verantwoordelijk voor de in-vulling van de opvangplaatsen. Die vrijheid willen we behouden, maar het loket ondersteunt de crèches wel in een evenwichtig opnamebeleid. Ze moeten immers rekening houden met voorrangs-regels voor kinderen uit kansen-groepen (20 procent) en gezinnen waar Nederlands wordt gesproken (55 procent).”De Vlaamse Gemeenschapscom-missie trekt voor het loket 180.000 euro per jaar uit. Het Brussels lo-ket is het eerste van die omvang in de Vlaamse Gemeenschap.

Steven Van Garsse www.kinderopvanginbrussel.be

door Anne Brumagne

BDWVOORGROND

Collegelid Bianca Debaets: kinderopvangplaatsen beter benutten.

STAATSSECRETARIS BIANCA DEBAETS (CD&V):

“Het voordeel van het virtuele loket is klant-vriendelijkheid”

ADVERTENTIE

BDW 1459 PAGINA 3 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

‘Geen heraanleg want er zat niets in voor de MIVB’

VERKEERSVEILIGHEID > ONGEVAL OP LAMBERMONTLAAN ROEPT VRAGEN OP

SCHAARBEEK - Donderdag 15 januari. Het land staat in rep en roer. De politie gaat over tot tien-tallen arrestaties, onder meer in Molenbeek en Berchem, en schiet in Verviers twee vermeende terro-risten dood. Op datzelfde moment gebeurt op de Lambermontlaan in Schaarbeek een vreselijk ongeval. Een jongen van vijf wordt er bru-taal aangereden door een wagen met Poolse nummerplaat. Een ongeval dat, misschien, vermeden had kunnen worden.

H et jongetje van vijf is buiten levensgevaar en mag over enkele weken naar huis. Het

liep vooral breuken op. Maar één de-vies zal hij wellicht nooit vergeten. Une voiture peut en cacher une autre. Om de drukke Lambermontlaan over te steken, aan de halte Helio-tropen, zijn er voetgangerslichten. Die zijn meestal in werking, en ver-zekeren een veilige oversteek voor de schoolkinderen die bijvoorbeeld van Emmanuel Hiel naar het Josap-hatpark gaan om zo hun weg verder te zetten naar huis.Maar af en toe werken ze niet. En dan is een oversteek er levensge-vaarlijk.Dat mocht een vader met zijn twee kinderen ondervinden. Ze steken over op het zebrapad nadat de auto’s op de eerste twee rijvakken stoppen, zoals het hoort. Het jongetje van

vard voor de zwakke weggebruiker.” “Er waren zoals altijd voor- en te-genstanders,” zegt een van de buurt-bewoners die toen op de vergadering aanwezig was. Smet kiest de vlucht vooruit en wil tegen eind 2009 een bouwvergunning indienen, om dan in 2011 de werken op te starten.

VluchtmisdrijfMaar na de verkiezingen van 7 juni 2009 belandt Pascal Smet (SP.A) onverwacht op de oppositiebanken. Minister Brigitte Grouwels (CD&V) neemt het dossier over. Zij voert de plannen af. “Omdat het een plan was van Smet,” zegt een van de buurtbewoners. “Neen. Dat klopt niet niet. Het werd afgevoerd om-dat er niets in zat voor de MIVB,” zo zegt iemand die nauw bij het dos-sier was betrokken. De MIVB kon op dat moment al genieten van een tram in eigen bedding. Dit project geeft de fietsers, voetgangers en de buurtbewoners weliswaar wat rust, maar zorgt tegelijk voor minder au-tocapaciteit, zo was klaarblijkelijk de redenering.Toenmalig Minister Grouwels her-innert zich het dossier. “In 2010 hebben we inderdaad beslist om het niet uit te voeren. We moesten prio-riteiten stellen. Deze aanleg was erg duur. We hebben wel punctuele ver-beteringen aangebracht.”Veel vragen blijven. Had dit onge-val vermeden kunnen worden als er maar twee rijstroken waren? Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat hoe meer rijvakken, hoe sneller er gereden wordt, en hoe gevaarlij-ker voor de zwakke weggebruiker. Maar bij ongevallen speelt altijd de factor van de onvoorspelbaar-heid. Andere vraag: waarom waren de verkeerslichten stuk? En dan is er nog de vraag over de echte ver-antwoordelijke: de man die aan het stuur zat, die het zebrapad negeerde en die vluchtmisdrijf pleegde. Een week later werd de auto gevonden. De chauffeur is spoorloos.

Steven Van Garsse

Meer rijvakken zetten aan tot sneller rijgedrag. © SASKIA VANDERSTICHELE

vijf stapt doodgemoedereerd verder, maar precies op dat moment rijdt een auto met Poolse nummerplaat, een BMW break in volle vaart, door richting Van Praetbrug. Het onver-mijdelijke gebeurt: de jongen wordt in de lucht gekatapulteerd en moet met zware breuken naar het Konin-gin Fabiolaziekenhuis worden afge-voerd.

Politiewoordvoerder Roland Thié-bault zal later verklaren dat de plek niet bekend staat als zwart ver-keerspunt. Maar is dat wel zo? We keren terug naar 31 maart 2009. In de Muziekacademie, langs de Lam-bertmontlaan, vindt een informa-tievergadering plaats met toenmalig minister Pascal Smet (SP.A). Hij stelt er, aan het einde van de regeerperi-

ode, zijn plannen voor de heraanleg van de Lambermontlaan voor: een van de rijvakken richting de Van Praetbrug zal worden geschrapt en vervangen door een ventweg voor lokaal verkeer. Die ingreep moet zorgen voor “een verbetering van de fietsinfrastructuur, de beveili-ging van de oversteekplaatsen, en de oversteekbaarheid van de boule-

BDWVOORGROND

20152015Nieuwjaarsreceptie

Maandag zijn de sanerings- en afbraakwerken gestart van het entrepot nabij de Ninoofsepoort. Het moet de eerste stap zijn in de heraanleg van de site, iets waar omwonenden al jaren om vragen. Beliris verwacht tegen de zomer een vergunning voor de heraanleg. De werken zouden dan begin 2016 kunnen starten en eind 2018 afgerond zijn, zegt minister-president Rudi Vervoort (PS).

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

‘Het werk moest veel eerder begonnen zijn’

UITGELICHT > RADICALISERING: ‘160.000 EURO VOOR VIER BRUSSELSE GEMEENTEN’

D e  cel  radicalisering  werd vorige week in het leven ge-roepen door Brussels minis-

ter-president Rudi Vervoort  (PS) en de  vier  gemeenten  die  het  meeste Syriëstrijders  zagen  vertrekken: Anderlecht, Brussel, Schaarbeek en Sint-Jans-Molenbeek.  Het  gaat  om een  overlegorgaan.  Daarnaast  is  er niet  veel  geweten  over  het  hoe  en waarom van de cel, laat staan wat ze exact zal doen. Eigenlijk kan die cel niet meer dan het preventieve werk van  de  gemeenten  bundelen.  Voor de  omkadering  en  opvolging  van serieuze gevallen van radicalisering en vertrek naar Syrië zorgen de fede-rale politiediensten, het parket en de Staatsveiligheid.De  gemeenten  staan  dus  in  voor de  opvolging  van  de  lichtere  geval-len  van  radicalisering,  waarbij  nog 

geen  (geweten) strafbare  feiten zijn gepleegd. Zo zijn er in Sint-Jans-Mo-lenbeek  30  personen  (familie  inbe-grepen)  die  opgevolgd  worden  door de gemeentediensten omdat ze naar Syrië  zijn  vertrokken  en  eventueel zijn  teruggekeerd.  In  Brussel-Stad zijn  het  er  70.  De  vier  genoemde gemeenten  hebben  van  de  federale overheid  elk  40.000  euro  extra  ge-kregen,  zegt Françoise Schepmans. Daarnaast  voeren  de  gemeenten vooral een strijd in de scholen “pour récadrer les enfants,”  zoals  Mo-lenbeeks  burgemeester  Françoise Schepmans  (MR)  het  noemt;  het gevecht  tegen  complottheorieën  en goedkeuring  voor  Syriëstrijders  bij jonge mensen. In Brussel-Stad heeft men na de aanslag op het Joods Mu-seum al een “filosofische cel” opge-zet die ateliers organiseert in scho-

SINT-JANS-MOLENBEEK/BRUSSEL – Er bestaat een ‘cel radicalisering’ van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest die de radicalisering van moslimjongeren moet tegengaan. Maar of die veel zal helpen is nog maar de vraag. Ondertussen proberen Brusselse gemeenten hun kennis op het terrein te verscherpen. Een bochtige reis.

In Molenbeek worden 30 personen opgevolgd door de gemeentediensten, in Brussel-Stad 70.

BDW 1459 PAGINA 4 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

islam.” Men begint in te zien dat de klassieke  verhalen  om  maatschap-pelijke onvrede te duiden niet altijd toepasbaar  zijn  op  de  huidige  situ-atie.  Het  Syriëprobleem  heeft  onze Westerse  overheden,  vooral  lokaal, in snelheid gepakt. Schepmans ver-woordde het nog het best toen ze sec zei  tijdens  de  gemeenteraad:  “We 

len om leerlingen te laten nadenken over burgerschap en religie.Maar die initiatieven wegen ook wel licht, zeker wanneer het nog onvol-doende  tot  de  Brusselse  bestuur-ders  doordringt  dat  de  strijd  tegen terrorisme  ook  een  strijd  is  tegen het  veelvoud  aan  foutieve  en/of  uit de  context  gerukte  informatie  die circuleert op het internet. Een voor-beeld:  Jamal  Ikazban, de  leider van de  PS  in  Sint-Jans-Molenbeek,  die tijdens  de  gemeenteraad  zegt  dat de terreur in Parijs en de gebeurte-

nissen in Verviers geleid hebben tot “islambashen”,  een  “hekensjacht van journalisten op de islam” en dat “er  sommige  duistere  krachten  in de wereld zijn”, waarna een uiteen-zetting  volgde  over  het  Israelo-Pa-lestijns  conflict,  waarbij  “jongeren gefrustreerd raken door de houding van  Israël.”  Niemand  van  Ikazbans collega’s,  ook  niet  van  Schepmans’ meerderheid,  gaf  een  kik,  alsof  bo-venstaand  discours  echt  een  reden is  voor  een  moslimjongere  om  te “radicaliseren”.  Dat  Ikazban  dan oproept tot “eenheid”, komt vreemd over. Politici  in arme Brusselse ge-meenten  voelen  zich  vaak  een  rol-model voor achtergestelde jongeren, maar men kan zich toch afvragen of het  bovenstaande  een  constructief rolmodel oplevert.

Debatteren waar nodigHet is echter niet allemaal kommer en  kwel.  Binnen  de  Molenbeekse PS  beginnen  er  sommigen  zich  de vraag te stellen of er, naast de klas-sieke  sociaal-economische  proble-men die als uitleg worden gegeven, niet  ook  een  probleem  is  met  “een middeleeuwse  interpretatie  van  de 

WEEKOVERZICHTWOENSDAG 21 JANUARIVIER 6-NOVEMBER-RELSCHOPPERS VRIJGELATEN. Het parket van Brussel laat weten dat vier demonstranten van de 6-novemberbetoging vrijgelaten zijn. Zij maken deel uit van de elf personen die vorige week donderdag werden aangehouden voor ge-weldfeiten tijdens die vakbondsdemonstratie. De vier zijn vrij onder voorwaarden. Hun tenlastelegging luidde verboden wapendracht en relschoppen met verzwarende omstandigheden. Bij de elf aangehou-denen zitten één Franstalige en tien Nederlandstaligen. Ondertus-sen is het nog altijd wachten op het politierapport dat de feiten van 6 november moet onderzoeken, en of Brussels burgemeester Yvan Mayeur (PS) getalmd heeft om in te grijpen.

EEN MIS VOOR LODEWIJk xVI. In Watermaal-Bosvoorde hou-den Franse monarchisten een mis ter nagedachtenis van de Franse koning Lodewijk XVI, die op 21 januari 1793 werd terechtgesteld door revolutionairen. Het gaat om een klassieke mis in het Latijn, waarbij de priester met de rug naar het publiek staat. Het initiatief gaat uit van L’institut du Christ roi souverain, een tak van de ‘Brus-sels International Catholic School.’

SCHEPMANS INfORMEERT GE-MEENTERAAD. De burgemeester van Sint-Jans-Molenbeek, Françoise Schep-mans (MR), informeert de gemeenteraad over de vermeende terreurverdachten die een week eerder werden aangehouden in 

haar gemeente. Volgens Schepmans was het gemeentebestuur niet vooraf verwittigd van de actie, en werd ze pas tijdens het verloop van de operatie ingelicht. Dezelfde avond is Schepmans aanwezig op een vergadering met Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) en drie andere Brusselse burgemeesters. Daar wordt een coördinatiecel voor radicalisering opgericht. 

DONDERDAG 22 JANUARITWEEDE VERDACHTE VOOR AANSLAG JOODS MUSEUM. Volgens de krant La Dernière Heure zoekt de federale politie een tweede verdachte voor de moordaanslag op het Joods museum op 24 mei vorig jaar. De verdachte van die aanslag, Mehdi N., zou hulp hebben gekregen, zoals onder meer te zien is op camerabeelden van aan het Noordstation. N. kocht daar een busticket en werd begeleid door een man, de tweede verdachte dus. Politie en gerecht tasten in het duister over de identiteit van de verdachte. Ondertussen komen er ook elementen uit het dossier bovendrijven, onder meer in La Libre Belgique, die gunstig zijn voor N. Er is bijvoorbeeld geen DNA van hem gevonden in het Joods Museum.

VRIJDAG 23 JANUARIVALLENDE STENEN IN LEOPOLD II-TUNNEL. Een automobi-liste beleeft de schrik van haar leven wanneer enkele stenen van de Leopold II-tunnel loskomen en op haar voorruit belanden. De tunnel verkeert al geruime tijd in slechte staat en moet gerenoveerd worden. Brussels minister van Openbare Werkzaamheden Pascal Smet (SP.A) belooft alvast een plan van aanpak voor de zomer. 

MAANDAG 26 JANUARI ‘STRIJD TEGEN ANTISEMITISME HEEfT GEfAALD’. Premier Charles Michel (MR) zegt in de grote synagoge van Brussel dat de strijd tegen antisemitisme gefaald heeft. Michel is in de synagoge op bezoek ter nagedachtenis van de 70ste verjaardag van de bevrijding van de concentratiekampen Auschwitz-Birkenau door het Rode leger. De eerste minister haalt de aanslag in het Joods museum in mei aan als voorbeeld.

70 SyRIëSTRIJDERS UIT BRUSSEL-ELSENE. Volgens Brussels burgemeester Yvan Mayeur (PS) zijn er 70 mensen uit de politiezone Brussel-Elsene vertrokken naar Syrië. Dat zegt Mayeur tijdens de gemeenteraad. Negen jihadi’s zouden al teruggekeerd zijn, en een paar zouden ter plekke gesneuveld zijn.

‘WOONBONUS DISCRIMINEERT ALLEENSTAANDEN’. De woonbonus, een fiscale korting op de aanschaf van een eigen wo-ning, zou hoofdzakelijk hoge inkomens ten goede komen en slecht zijn voor alleenstaanden. Dat beweren de onderzoekers Nicolas Ber-nard en Valérie Lemaire van de Université Saint-Louis in de meeste recente Brussels Studies. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zal het volgens de twee nog moeilijk krijgen om de woonbonus te blijven financieren. De korting werd immers geregionaliseerd tijdens de zesde staatshervorming.  Samengesteld door Christophe Degreef

Françoise Schepmans, burgemeester van Molenbeek. In haar gemeente trokken dertig mensen naar Syrië.

staan  voor  een  immens  werk,  en naar mijn gevoel moest dit werk veel eerder begonnen zijn.”Rest  de  vraag  wat  er  de  afgelopen decennia  dan  is  fout  gelopen,  on-danks alle goedbedoelde acties, ook antiracistische. De Molenbeekse be-volking is momenteel zelf bezig met een  debat  over  hoe  jongeren  onder 

de  ogen  van  hun  vrienden  en  ken-nissen  konden  radicaliseren.  Het probleem zit mensen er veel te dicht op  de  huid.  Het  loont  de  moeite  te luisteren,  en,  toegegeven,  fors  te debatteren waar nodig. Want, zoals het Brusselse MR-gemeenteraadslid Clémentine Barzin begin deze week zei: “Tijdens de aanslagen  in Parijs 

werden  journalisten  vermoord  om-dat  ze  gebruik  maakten  van  hun recht op vrijheid van meningsuiting, werden  politieagenten  vermoord omdat ze de staat vertegenwoordig-den  en  werden  er  Joden  vermoord omdat ze Jood waren.” Christophe Degreef

De komst van de Europese instellingen naar de Vlaamse Rand zou voor veel werkgelegenheid kunnen zorgen”

Vlaams parlementslid Peter Van Rompuy (CD&V), zoon van, houdt een pleidooi voor de decentralisering van de Europese instellingen (in Het Laatste Nieuws).

Opgroeien in Molenbeek is een strafblad op zich”

Modeontwerpster Rachida Aziz (in Knack).

Het aantal getelde fietsers ging in 2014 met ruim een kwart omhoog (+28 procent). Dat blijkt uit de jaarlijkse fietstellingen van fietsvereniging Pro Vélo. Het aantal getelde fietsers ging van 158 naar 204 per uur. De tellingen waren tussen 2011 en 2013 nochtans weinig  hoopgevend.  Het  aantal  getelde  fietsers  stag-

28%HETGETAL

© M

AR

C G

YSE

NS

““

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

neerde, met tussen 2012 en 2013 zelfs een lichte daling.Toenmalig  staatssecretaris  voor  Mobiliteit  Bruno  De Lille (Groen) haalde het slechte weer aan als verklaring voor de teleurstellende cijfers. Ook huidig minister van Mobiliteit  Pascal  Smet  (SP.A)  geeft  het  weer  als  uitleg voor de stijging. Met het verschil dat de weersomstan-digheden in 2014 beter waren.Smet wil fietsen in de stad wel verder stimuleren, en wil het budget voor de aanleg van fietspaden opnieuw vast-leggen op 12 miljoen euro.   kV

BDW 1459 PAGINA 5 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

INTERVIEW > HENNE SCHUWER, AMBASSADEUR VAN NEDERLAND EN BRUSSELOBSERVATOR

‘HALLO, WAAR IS DE EFFICIËNTIE?’

BRUSSEL – Dat de cultuurverschillen tussen Nederlanders en Belgen groot zijn, zal niemand ontkennen. De Nederlandse ambassadeur te Brussel Henne Schuwer heeft er dagelijks mee te maken. “Ik moet aan mijn landgenoten vaak uitleggen dat België niet zomaar een verlengstuk is van Nederland.”

A mbassadeur Henne Schuwer (61)  heeft  een  goede  kijk  op Brussel.  Al  van  in  de  jaren 

1980  werkt  hij  hier.  Na  een  diplo-matieke  carrière  in  andere  landen kwam hij in 2002 terug naar Brussel om  zijn  land  te  vertegenwoordigen bij de EU en de Navo. 

In  2010  werd  hij  Nederlands  am-bassadeur in België. “Het is het pas toen  dat  ik  Brussel  écht  heb  leren kennen,” zegt Schuwer. “Als je voor de Navo werkt, of voor de Europese Unie, is het blikveld nauwer.”Op  de  hoogte  blijven  van  het  Bel-gische  reilen  en  zeilen  is,  naast  de 

Nederlandse  staatsburgers  verte-genwoordigen, de belangrijkste taak van een ambassadeur. Net voor ons interview had Schuwer een afspraak met  de  voorzitter  van  een  belang-rijke Belgische vakbond.Schuwer:  “Op  het  vlak  van  syndi-cale  organisatie  zijn  er  grote  ver-

zaken  doen,  moeten  dat  weten.”

Kan u een voorbeeld geven?Schuwer:  “Belgen  doen  pas  zaken met  mensen  die  ze  wat  beter  ken-nen. Het duurt allemaal wat langer. Nederlanders  die  denken  dat  ze  in één  dag  zeven  afspraken  kunnen afwerken in Brussel, die hebben het verkeerd voor. Dan scoren ze zeven keer niet.”“Ook  het  overleg  van  overheid  tot overheid verloopt anders. In Neder-land  gaat  aan  een  onderhandeling een  heel  proces  vooraf.  Alle  scena-rio’s worden uitgetekend: de punten die we willen binnenhalen, de zaken waar marge op zit, alle  terugvalpo-sities tot in factor vier. Er is niet heel veel flexibiliteit, maar als het een ja of  een  neen  is,  dan  weet  de  onder-handelaar dat hij afgedekt is.”“In  België  zien  de  onderhandelaars veel meer tijdens het overleg waar ze uitkomen, en zo nodig kopen ze tijd door de beslissing te verdagen.”

De Nederlandse methode lijkt een stuk efficiënter.Schuwer: “Dat denk ik wel. We zijn efficiënter, maar er  is ook meer  re-gelneverij. Een voorbeeld. België en 

Henne Schuwer: “Is het Vlaams-nationalisme pro Nederland? Ik heb bij N-VA-voorzitter Bart De Wever nooit de notie ontdekt dat hij deel van Nederland wil worden.”

© B

AR

T DE

WA

EL

E

ORANJE BOVENIn 2015 is het 200 jaar geleden dat de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden werden samengevoegd tot het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Ook is het dit jaar de twintigste verjaardag van het Cultureel Verdrag tussen Nederland en Vlaanderen. Dit wordt een jaar lang uitgebreid gevierd en is meteen ook de aanleiding voor dit speciale BDW-nummer over Nederbrusselaars. We spraken onder

meer met ambassadeur Henne Schuwer, gingen langs bij deBuren, ontmoetten een in Brussel gestrande Surinaamse kok, werkten een Nederwandeling uit en proefden van snert en hete bliksem. Oranje boven dus.

schillen tussen België en Nederland. Er  is  hier  een  syndicale  participa-tie  van  zestig  procent,  en  dan  zijn de  vakbondsleden  vaak  nog  eens aangesloten  bij  de  mutualiteit  van dezelfde  zuil.  Vakbonden  betalen de  werkloosheid  uit,  de  werkgever organiseert  mee  de  kinderbijslag. In  Nederland  zit  dat  volledig  bij  de centrale overheid.”

De vakbonden in Nederland hebben net beslist om niet langer naar het stakingswapen te grijpen.Schuwer: “We hebben een traditie van  polderen:  net  zolang  doorpra-ten tot er een compromis uit de bus komt.”“Kijk, Nederland en België zijn lan-den die erg dicht bij elkaar staan, en waarvan  de  meerderheid  dezelfde taal  spreekt.  Het  gevolg  is  dat  Ne-derlanders  de  neiging  hebben  te denken  dat  België  een  verlengstuk is van Nederland. Dat we een beetje hetzelfde zijn. Dat is natuurlijk niet zo.”“Een  van  mijn  belangrijke  op-drachten  is  om  dat  beeld  te  ont-krachten.  Er  is  iets  specifieks ‘Belgisch’.  Nederlanders  die  hier 

Nederland hebben vijf jaar geleden samen geboden voor het WK voet-bal.  Een  van  de  discussiepunten was  de  vraag  van  de  Fifa-bobo’s om  belastingsvrij  te  mogen  win-kelen. In Nederland werd dat punt vooraf  uitgebreid  in  de  Kamer besproken.  De  parlementairen vonden  het  schandelijk.  In  België begrepen ze er niets van: waarom zoiets al in het parlement bespre-ken  als  het  bod  nog  niet  eens  is binnengehaald!”

U kent Brussel al van in de jaren 1980. Hoe heeft u Brussel zien veranderen?Schuwer:  “Bepaalde  delen van  Brussel  hebben  een  echte transformatie  ondergaan.  De Dansaertwijk  bijvoorbeeld,  daar kwam je niet in de jaren 1980. Nu is het een erg gezellige buurt. Het is er leefbaar. Ik heb het er zopas nog in een lang gesprek met Pas-cal Smet (minister in de Brusselse regering,  SP.A)  over  gehad.  Hij woont er trouwens.”“Anderzijds  heeft  Brussel  een enorm  mobiliteitsprobleem.  In de jaren 1980 woonde ik in Ohain (Waals-Brabant,  SVG/HUB).  In vijfentwintig minuten was  ik met de wagen in de Europese wijk. Nu doe  je  er  minstens  een  uur  over. Het binnenkomend autoverkeer is enorm  toegenomen.  Het  verkeer staat muurvast. Er is dus dringend nood  aan  nieuwe  trams,  metro’s en snelle  treinen van en naar het Brussels hinterland.”“Verder is de stad internationaler geworden. Brussel is het centrum van  Europa.  Dat  komt  enerzijds door  de  uitbreiding  van  de  Eu-ropese  Unie,  maar  ook  door  de influx  van  mensen  die  zich  reali-seren  dat  de  besluitvorming  hier plaatsvindt.”

Intussen blijft er wel een wereld van verschil tussen het Schumanplein en bepaalde achtergestelde wijken. Komt u daar wel eens?Schuwer: “Sinds ik in 2010 bila-teraal ambassadeur ben geworden is  voor  mij  een  wereld  openge-gaan. Voorheen kwam ik enkel in de  stadsdelen  die  voor  mij  rele-vant waren: de Europese wijk, de Navo.  Nu  moet  ik  weten  hoe  dit land  in  elkaar  zit.  En  zo  kom  ik ook in Molenbeek, in Schaarbeek, in Vilvoorde. Mijn regering wil dat ik hen vertel hoe het met Brussel gesteld is.”

En wat vertelt u dan?Schuwer:  “De  problematiek  van de  Brusselse  achterstandswij-ken  verschilt  niet  zoveel  van  de Nederlandse.  Er  is  hier  wel  een grotere geïmmigreerde populatie. Die moet je een plaats geven in de stad.  Zorgen  dat  ze  een  produc-tieve eenheid van de samenleving worden.  Dat  is  lastig.  We  vragen hen  om  mee  te  participeren  aan de samenleving op een manier die voor ons acceptabel is.”

Dat lijkt in Nederland makkelijker te lukken. De immigranten spreken om te beginnen meestal de landstaal. Schuwer:  “Ze  zijn  daartoe  ver-

BDW 1459 PAGINA 7 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

JEAN-PIERRE CLUYSENAARBRUSSEL – Uit een roem-rijke Beierse en Nederlandse familie van bouwmeesters en ingenieurs stamt Jean-Pierre Cluysenaar (geboren in het Friese Kampen in 1811, en gestorven in 1880 in Brussel). Hij is de ontwerper-architect 

van de overdekte Sint-Hubertusgalerijen, naar analogie met de eerste Belgische winkelgalerij bij de Muntschouwburg (1820). Zijn vader werd als ingenieur Waterstaat onder de regering van koning Willem I naar Gosselies gehaald. Jean-Pierre Cluysenaar leerde zijn ‘tekenvak’ in de Academie voor Schone Kunsten in Brussel.   JMB

DANSENDE ADELBRUSSEL – Tijdens het Ko-ninkrijk der Verenigde Neder-landen werd de adel grondig gereorganiseerd. De napole-ontische keizerlijke erfadel (11 families) werd afgeschaft, de oude prerevolutionaire adel (760 families) werd gedeel-

telijk hersteld en 37 families werden met privileges toegevoegd als nieuwe Koninklijke erfadel van Willem I. Het Concert Noble – opge-nomen in de Société de l’Académie de Musique, waartoe de prins van Oranje als erelid toetrad op 5 december 1814 – organiseerde zijn bals in het Grand Concert. Een gemaskerd bal ter ere van de kroonprins (later Willem II) werd ingericht op 7 februari 1815. Samen met het Hof vertoonde de prins zich in Spaanse kostuums.   JMB

JOODSE BEGRAAFPLAATSUKKEL – Het beschermde Kerkhof van de Dieweg (1896 – volzet in 1945) herbergt de grootste niet-confessionele begraafplaats van Belgische joden. Naast losse joodse grafzerken, waaronder een zestigtal beschermde, telt de site een lange ondergrondse 

grafgaanderij (867 joden), in erfpacht genomen door het Centraal Israëlitisch Consistorie van België. Vooral van oorsprong Nederlandse joden gevolgd door Duitsers, Fransen en Engelsen, die destijds het dubbele aan concessie betaalden omdat ze niet in Ukkel gedomicili-eerd waren, maar elders in België, liggen op Dieweg begraven.   JMB

NEDERBRUSSEL

WIJ WILLEN WILLEM WEGBRUSSEL – Wij willen Willem weg, wilde Willem wijzer worden, wij wil-len Willem weer. De drie keer vier w’s werden volgens de overlevering op de muren geschilderd ten tijde van de Belgische revolutie. Anderhalve eeuw later moesten lagereschoolkinderen 

die prachtige alliteraties nog altijd uit het hoofd leren. Zeker toen tv-kijkend Vlaanderen in de pre-VTM-tijd massaal naar Nederland keek. Willem moest opeens niet meer weg. 

DV

WEL PROTESTANTS, NIET HOLLANDSBRUSSEL – Ooit was de Universitaire Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid in Etterbeek bemand met heel veel Nederlanders. Omdat de toegangsvoorwaarde  in hun thuisland niet langer geldt, 

blijven onze Noorderburen tegenwoordig thuis om Protestantse Theologie te studeren. Nu telt de faculteit minder dan twintig Ne-derlandstalige studenten, de Franstaligen zijn in de meerderheid. De faculteit, met bachelors, masters en doctoraten, bereidt voor op het werk van predikant of leraar protestantse godsdient.                   DV

© W

IKIP

ED

IA©

FL

ICK

R C

RE

ATIV

E C

OM

MO

NS

© IV

AN

PU

T©

GO

OG

LE

STR

EE

T VI

EW

plicht.  Voor  ze  naar  Nederland  ko-men  is  er  een  inburgeringstest,  in het  Nederlands.  Daar  moeten  ze voor slagen.”“Het  is een zaak van  lusten en  las-ten. Er zijn de lusten: de grondrech-ten,  de  sociale  bescherming,  maar er  zijn ook  lasten. De  taalkennis  is daar een van. Zonder taal is partici-patie  aan  de  samenleving  niet  mo-gelijk.”

Het debat over migratie wordt in Nederland scherper gevoerd dan in België.Schuwer:  “Klopt.  Dat  komt  om-dat  het  politieke  debat  ouder  is. Frits  Bolkestein  (VVD-politicus,  en gewezen  Eurocommissaris,  SVG/HUB)  heeft  twintig  jaar  geleden  al controversiële  standpunten  inge-nomen.  Hij  werd  daar  toen  voor verketterd.  Voorts  hebben  we  twee politieke moorden gekend (Pim For-tuyn en Theo Van Gogh) die een heel debat op gang gebracht hebben over migratie en godsdienst.”“Het  is  interessant  om  de  vergelij-

king  te maken  tussen de moord op Theo  Van  Gogh,  intussen  tien  jaar geleden,  en  de  aanslagen  in  Parijs. Ook  in  2004  vond  een  deel  van  de moslim-minderheid:  Van  Gogh heeft het zelf gezocht. Net zoals dat nu  ook  in  Frankrijk  wordt  gezegd over de cartoonisten.”“Maar  vandaag  zijn  de  reacties  in Nederland  anders.  Het  debat  is  ge-evolueerd. Het gaat bij moslims nu over de vrijheid van meningsuiting. Ze zeggen: die cartoons van Charlie Hebdo  zijn niet acceptabel, maar  ik aanvaard  de  Westerse  grondrech-ten. Onze allochtonen begrijpen dat de voordelen van de Nederlandse sa-menleving groter zijn dan de nade-len die eventueel uit de vrijheid van meningsuiting kunnen vloeien.”

Zijn de geesten in Nederland en Vlaanderen, twintig jaar na het cultureel verdrag, niet eerder uit elkaar aan het groeien, dan naar elkaar toe?Schuwer:  “De  emancipatorische beweging  van  Vlaanderen  brengt met  zich  mee  dat  Vlaanderen  zich meer als een aparte entiteit gaat ge-dragen.  Vlaanderen  is  Vlaanderen, ondanks  de  gedeelde  geschiedenis met Nederland en de gemeenschap-pelijke taal.”“Economisch  groeit  intussen  wel het besef dat Vlaanderen en Neder-land het in een geglobaliseerde we-reld apart niet kunnen rooien. In de VS begrijpen ze bijvoorbeeld niet dat het  havengebied  aan  de  Delta  van Rijn, Schelde en Maas, in aparte en-titeiten  is opgedeeld, Rotterdam en Antwerpen.”

Er zijn nauwelijks Nederlanders die in Brussel een zaak opstar-ten, terwijl Nederlanders toch bekend staan als ondernemers.Schuwer:  “In  de  productieve  sfeer? Neen,  er  zijn  er  niet  veel.  Brussel  is ook een dienstenstad.”

Ook Albert Heijn komt niet naar Brussel.Schuwer:  “Albert  Heijn  moet  een potje  maken,  en  daar  een  wikkel omdoen.  In Vlaanderen hoeft hij die wikkel niet te veranderen. In Brussel moet hij die naar het Frans vertalen. Dat  is  een  aanzienlijke  investering. Daarom  blijft  Albert  Heijn  voorlopig uit  Brussel.  Maar  Blokker,  Hema  en Kruidvat, zijn hier wel.”

Je zou kunnen verwachten dat met de N-VA in de federale en de Vlaamse regering, de samenwerking België-Nederland beter loopt. Maar we hebben niet de indruk dat de N-VA hier het verschil maakt.Schuwer:  “Het  verschil  wordt  door Charles Michel gemaakt, die een libe-raal vindt in Nederland (Mark Rutte) en  in  Luxemburg  (Xavier  Bettel).  En ze zijn bovendien leeftijdsgenoten.”

Eerder dat dan het Vlaams-nationalisme?Schuwer:  “Is  het  Vlaams-nationa-lisme pro Nederland? Ik heb bij Bart De  Wever  (N-VA-voorzitter,  red.) nooit  de  notie  ontdekt  dat  hij  deel van  Nederland  wil  worden.  Hij  wil Vlaams zijn.”

Hoe kijken Nederlanders naar Brussel?Schuwer:  “Ze  zien  Brussel  als  de hoofdstad van Europa, als een inter-nationale stad.”

En ze zien niet het rommelige, het Latijnse? Een stad met negentien reglementjes?Schuwer:  “Je  moet  hier  al  wonen om  het  te  weten.  Ik  val  soms  steil achterover, zo van ‘Hallo? Waar is de efficiëntie?’  Het  zou  allemaal  zoveel makkelijker, goedkoper en efficiënter kunnen.  Aan  de  andere  kant  is  dat ook  wel  de  charme.  Wat  ik  jammer vind is dat mensen die voor de EU en de Navo werken die Brusselse charme vaak niet meemaken, omdat ze te veel in hun Europese of internationale co-con  zitten.  Daar  willen  we  wat  aan doen als we voorzitter zijn van de EU in  de  eerste  helft  van  2016.  De  EU mag geen staat in de staat zijn.”

Fietst u in Brussel?Schuwer:  “Ik  vind  het  doodeng.  Ik moet  er  niet  aan  denken  dat  ik  het Montgomeryplein  over  fiets.  Ik  vind dat  wel  jammer  want  in  Den  Haag fietste ik wel naar mijn werk. “

Tot slot. Kan u niets doen aan de belabberde treinverbinding Brussel-Amsterdam?Schuwer: “Het is opvallend dat twee landen die ooit één zijn geweest zulke slechte verbindingen hebben. Amper twee  spoorlijnen  en  drie  autowe-gen gaan de grens over. Als we onze economie  willen  verstrengelen,  dan moet er eerst een betere weg- en trei-ninfrastructuur komen tussen België en Nederland.” 

Steven Van Garsseen Bettina Hubo

“Zonder taal is participatie aan de samenleving niet mogelijk”

De Nederbrusselaars: wie zijn ze, wat doen ze?

In het Brusselse wonen ruim dertigduizend Nederlanders. Sommige Nederlanders zijn hier al bijna hun hele leven, andere spoelden enkele jaren geleden aan en willen niet meer weg, nog andere zijn op doortocht in de Europese hoofdstad. Hoe kwamen ze in Brussel terecht? Wat is de aantrekkingskracht van deze stad? Kostte het veel tijd om te wennen aan de verschillende wijken, sferen en culturen? Zoeken ze de andere Nederlanders op of gaan ze hun eigen weg? BDW sprak met zes Nederbrusselaars.

BDW 1459 PAGINA 8 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

‘Heel dichtbij maar toch exotisch’Jochem Oomen staat voor de derde klas in basisschool Sint-Joost-aan-Zee. Zeven jaar geleden verhuisde hij na zijn lerarenopleiding van Breda naar Antwerpen. “Veel stu-denten trokken naar Australië of India. Ik koos ook voor een exo-tisch land maar dan dichtbij.” Eerst woonde en werkte hij in Ant-werpen. “Ik heb me daar enorm geamuseerd, maar als Nederlan-der is het toch niet simpel om je er echt thuis te voelen. Als ik met een Belgisch accent sprak en de Bel-gische etiquette volgde, liep alles van een leien dakje. Maar als ik me als Nederlander gedroeg, botste ik op een muur.” Na vijf jaar vond hij het welletjes en wilde hij terug naar Nederland. Vrienden suggereerden dat een school in Brussel hem veel beter zou bevallen. Dat bleek te kloppen. Wel keek hij ervan op dat hij, als leraar in een gemeenteschool, de eed mocht afl eggen voor de burge-meester.Na enkele maanden pendelen ver-huisde hij twee jaar geleden naar Sint-Gillis. Oomen houdt van het ruwe karakter van Brussel “Deze stad is op het eerste gezicht niet mooi, maar de schoonheid zit

verborgen.” Hij apprecieert ook de grote diversiteit aan talen en culturen. “Dat geeft de stad een speciale dynamiek. Hier heb je nog volksbuurten in het centrum. Het Amsterdamse centrum is één grote toeristenzone.” Oomen maakt gretig gebruik van het ‘dubbele’ cultuuraanbod in Brussel. Hij werkt mee aan een fotografi eproject van De Markten, maar speelt ook in een Franstalig toneelgezelschap in Molenbeek. Het chaotische en soms surrealis-tische Brussel stoort hem niet. “Ik heb niets met het leger maar be-zoek toch af en toe het Legermu-seum. Vitrines met een dikke laag stof, verkeerde infobordjes. En als je drie maanden later teruggaat is het precies hetzelfde.”Ook ging hij op ontdekking in het Justitiepaleis. “In alle zalen en gangen zag ik stapels dossiers, maar slechts één computer. Voor mij zijn dat fantastische dingen die in het overgeregelde Nederland niet kunnen.”Plannen om terug te keren heeft hij niet meer. “Ik moet nog zoveel ontdekken.

Bettina Hubo

JOCHEN OOMEN (30), LEERKRACHT

‘Steeds minder Nederlander’In 1998 werd de van origine Neder-landse predikant Gottlieb Blokland (55) – na een jarenlange tussenstop in De Panne met vrouw en vier kin-deren – voorganger van de Bethel-kerk in Schaarbeek. “Ik voel me hier steeds minder Nederlander dan Brusselaar.”De Bethelkerk is een Nederlandsta-lige protestants-evangelische kerk

die in 1923, eigenlijk al stilaan na WO I, het daglicht zag als Vlaamse tegenhanger van een Franstalige evangelische kerk. “Nederlanders die in Brussel een evangelische kerk zoeken sluiten vaak aan bij de Engelstalige kerken omdat die gro-ter zijn,” zegt voorganger Blokland. “Onze gemeenteleden zijn wel ook Nederlanders, maar nog steeds in

hoofdzaak Vlamingen uit de stad en de Rand. Toen ik hier aankwam was het een hele aanpassing en mijn grote zorg om de kinderen te inte-greren in de stad. Vandaar mijn idee om hen in de zeilclub in te schrijven om vrienden te maken. Ondertussen zijn ze als Nederlandstalige volwas-senen wel absoluut geïnteresseerde Brusselaars geworden, ze willen

GOTTLIEB BLOKLAND (55), PREDIKANT

‘Er valt meer uit deze stad te halen’Egbert Buursink, opgeleid aan de Haagse hotelschool, was 24 toen hij een mooi aanbod kreeg van het Sheraton aan Rogier. Hij is in Brussel gebleven. Na het Sheraton ging hij aan de slag in andere hotels. Uiteindelijk werd

hij general manager van Le Mé-ridien aan het Centraal Station, dat vorig jaar werd overgenomen door Hilton.Hij trouwde met een Deense en kreeg vier kinderen. “We voelen ons hier goed. Brussel is een in-

EGBERT BUURSINK (45), HOTELMANAGER

‘Ik weet waar ik vandaan kom, maar ik houd ook van Brussel’Jaap Vreeke (19) studeert Journalis-tiek aan de Erasmushogeschool aan het Bloemenhofplein. Hij woont al van zijn tweede in Brussel. “Brus-sel is mijn thuis, hier wonen al mijn vrienden, ik houd van Brussel.” Kiezen tussen België en Nederland is niet echt aan de orde, Brussel en

Amsterdam zijn hem allebei echt dierbaar. “Amsterdam, dat is de stad waar ik geboren ben, ik weet dat ik daar vandaan kom. Ik ben ook nog altijd supporter van Ajax, met mijn vader en mijn broer woon ik nog altijd zoveel mogelijk matchen bij. Op en af met de wagen.” En ook:

“Ik houd van het relaxte van Am-sterdam, de mentaliteit ‘het maakt allemaal niet uit wat je doet’, in Am-sterdam slaan de mensen ook veel vlugger een praatje dan in Brussel.”Eerst wou Jaap hotelschool volgen in Den Haag, maar studieadvies raadde hem aan om een richting

JAAP VREEKE (19), STUDENT JOURNALISTIEK

FOTO’S: ELKE VANOOST

De Nederbrusselaars:wie zijn ze, wat doen ze?

BDW 1459 PAGINA 9 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

‘Het gebeurt allemaal hier’

Ze had het voor zichzelf uitge-maakt. Zodra de kans zich zou aandienen om naar Brussel te trekken, zou Kelly Bezema, ein-dejaarsstudent European Studies aan de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden, toehappen. “Je doet niet voor niets een studie waar Europa zo’n belangrijke rol in speelt. Het gebeurt allemaal hier, in het hart van de Europese Unie.” Sinds september loopt ze een afstudeerstage bij de Europese Commissie, meer bepaald voor de Europese regio Friesland. “Ik schrijf mijn scriptie en ondersteun mijn mentor op het EU-kantoor op het vlak van watertechnologie, voor de provincie Friesland een enorm belangrijke sector. Wat ik eigenlijk doe, is netwerken en lobbyen. Dat is toch waar de hele Brussel-bubble om draait. En dat bevalt me erg goed.”Dat ze op die manier ook wat vooroordelen over haar geboor-testreek kan ontkrachten, is mooi meegenomen. “Het noorden van Nederland wordt wel vaker afge-daan als een achtergelegen ge-bied. Daar zit een kern van waar-heid in, maar we rijden niet meer op paard en kar. En er valt heus meer te beleven in het noorden van Nederland dan enkel in Am-

sterdam. Het is er heel erg mooi, eigenlijk.” Kelly blijft nog minstens tot de zo-mer in Brussel. In Matonge deelt ze een appartement met anderen. Hoewel ze vroeger al in metropo-len zoals Londen haar weg zocht, vroeg Brussel even tijd. “Als ik heel eerlijk ben, moet ik toegeven dat ik eerst erg moest wennen aan de stad. Ik vond het wel meteen bijzonder dat je te maken krijgt met zoveel verschillende wijken, sferen en culturen. Ook het taal-gegeven vond ik in het begin grap-pig. Moet je iemand aanspreken in het Frans, Engels, Nederlands of nog een andere taal?”Nog een cliché dat volgens Kelly ergens wel klopt. “Het valt mij op dat Brusselaars, en Belgen tout court, ‘netter’ zijn. Ze zijn ge-reserveerder en denken even na voor ze een ander bespringen met hun mening.” De Nederlandse community in Brussel kent ze wel, maar zoekt ze bewust niet zo erg op. “Dankzij mijn stage, waarbij ik weliswaar voor een Nederlandse regio werk, kom ik ook vaak in contact met veel niet-Nederlandse regio’s. Ik zoek dus het liefst het internati-onale op.”

Kim Verthé

KELLY BEZEMA (21), EU-STAGIAIRE

‘Wij houden van drukke steden’“Ik voel me van alles. Als ik naar Nederland ga, vragen ze: ‘Kom jij van België?’ Terwijl ze hier zeggen: ‘Ja, die Nederlander daar.’ Soms maken mijn vrienden wel eens lol met mijn accent. Dan denk ik: ‘O jeetje, blijkbaar hoor ik bij geen van de twee. Ik blijf een buitenlander’.” Studente Sociaal-Economische Wetenschappen Fatimah Al Hilou

(23) heeft drie nationaliteiten: de Irakese, de Nederlandse en de Bel-gische en vindt dat leuk. Het maakt haar open en respectvol voor alle culturen, nationaliteiten en over-tuigingen, zegt ze. Fatimah was ongeveer vijf jaar toen haar gezin uitgenodigd werd om in Nederland te gaan wonen. Na jaren op de vlucht voor het regime van

FATIMAH AL HILOU (23), STUDENTESaddam Hoessein, achtereenvol-gens in Iran, Maleisië en Austra-lië, voelde dat bevrijdend. “Tot op de dag van vandaag zijn we ko-ningin Beatrix enorm dankbaar.” Het gezin kwam in Vlaardingen terecht, een kleine stad met zo’n 70.000 inwoners. Toen de zoek-tocht van Fatimahs vader naar werk niet zo vlotte, zocht hij werk buiten de landsgrenzen. Hij vond uiteindelijk een job bij La Lorraine Bakery Group, en pendelde elke dag richting Brussel. Kwam daar-bij dat hun gezinswoning in Ne-derland op een bepaald moment afbrandde. “Als je huis afbrandt, moet je opnieuw beginnen. Bo-vendien woonde de zus van mijn moeder intussen in Brussel, dus zijn we na negen jaar in Ne-

derland verhuisd naar Brussel.”Niemand van het gezin vond dat erg, want Brussel ligt hen wel. “Wij Irakezen houden van druk-te in een stad (Fatimahs ouders vluchtten destijds uit Basrah, een miljoenenstad in Irak, red.). Toen we in Sint-Agatha-Berchem kwa-men wonen, was dat dichtbij de snelweg, en ik vind zoiets hele-maal niet erg. En weet je, ook het Belgische klimaat bevalt me, zelfs vooral de winters en de lentes. De zomers hier in België zijn voor mij al te warm. In Arabische landen zoals Irak is het dan meer dan vijftig graden. Dat kan ik niet goed verdragen. Mijn moeder lacht er altijd mee: ‘Nou, gelukkig voor jou dat wij hier wonen!’ zegt ze dan.”

Kim Verthé

hier niet weg. (De oudste woont al zelfstandig (als arts) in Brus-sel, een andere geeft les bij De Toverfluit in Molenbeek, red.).”De ‘vernieuwingsopdracht’ voor deze stadskerk heeft de predi-kant wel bijzonder ingevuld. “In al die jaren is er naast de Bijbelkring die we houden, een jongvolwassenengroep – die vroeger niet bestond – die goed draait. Om meer te betekenen in onze omgeving zijn we begon-nen met in cafés de eenzamen aan te spreken en uit te nodigen. Daaruit ontstond maaltijdbede-ling in de kerk, wat zeer is uit-gegroeid. Wekelijks gaan we nu ook naar het Noordstation, waar we vluchtelingen en daklozen

uitnodigen voor maaltijden. Wat niet wegneemt dat het pastoraal werk hierdoor stopt.” Verwordt uw traditioneel intel-lectualistische kerk daarmee niet tot een armenkerk, wil-len we weten. Blokland: “Voor de betekenis van onze Kerk op de plek waar we staan heeft dit heel veel waarde. Het is onze opdracht om na te denken over onze betrokkenheid met stede-lingen rondom ons, en wat we kunnen doen. En het resultaat laat zich zien: we trekken heel wat volk aan op die maaltijden.”

Jean-Marie Binst

sink niet echt. “Ik doe het zelf ook, zo af en toe. Brussel ligt nu eenmaal op de grens tussen het striktere Noorden en het soepe-lere Zuiden.”Lastiger zijn de hoge personeels-kosten en de schaarste aan per-soneel dat Nederlands spreekt.Ook de netheid in de stad laat soms te wensen over. “Ik spreek er wel eens iemand op aan.”En dan is er de mobiliteit. “Brus-sel is moeilijker om met de auto binnen te komen dan gelijkaar-dige steden.” Zelf gebruikt hij de wagen amper, hij gaat te voet of met het openbaar vervoer. Maar vele van zijn gasten komen met de auto. “Nochtans is er een snelle treinverbinding met de

luchthaven. En Thalysreizigers mogen gratis doorreizen naar andere Brusselse stations. Maar bijna niemand weet dat.”Zo gaat het hier wel vaker. “Ant-werpen, Gent en Brugge hebben een veel beter imago als reis-bestemming. Ondanks de in-spanningen van de overheid en de Brussels Hotels Association wordt Brussel nog te veel gezien als kantorenstad. Terwijl er veel meer is: art nouveau, een gewel-dige concertzaal als Bozar. Maar daar wordt te weinig over ge-communiceerd. Er valt meer uit deze stad te halen. Brussel moet meer zijn dan het Atomium en Manneken Pis.”

Bettina Hubo

in de communicatie te kiezen. Jaap: “Ik heb ook geprobeerd om stage te lopen in Nederland, maar daar zijn stages niet afge-stemd op het curriculum van het tweede jaar. Volgend jaar probeer ik zeker opnieuw.”Jaap, die mooi Nederlands spreekt met een licht ‘Hollands accent’, hanteert twee taalre-gisters: “Met Sam, ook een Ne-derlandse student op school, spreek ik een heel ander Neder-lands dan met de Belgen. Met Sam spreek ik dezelfde taal als thuis.”Jaap is er fier op dat hij vorig jaar vaandeldrager mocht zijn voor

de dodenherdenkingen van de gesneuvelden uit alle oorlogen. “Er wordt in stoet langs de gra-ven van de Nederlandse solda-ten getrokken, samen met de veteranen, de weduwen, een de-legatie van de Julianaschool. Er worden bloemen gelegd, nadien gaan we naar de ambassade voor een drink met hapjes.”Het ontroerendste moment, zo vindt Jaap, is de taptoe als alle militairen rechtstaan: “Ook de 90-jarigen, ik vind de ingebak-ken, ‘legerse’ manier van rea-geren op signalen indrukwek-kend. “ Danny Vileyn

ternationale stad, maar gemoedelijk. Parijs en Londen zijn veel stressvoller, onpersoonlijker. Ik hou van de respect-volle manier waarop mensen hier met elkaar omgaan. Ik vind het aangenamer dan in Nederland.”Buursink heeft de stad in de afgelopen jaren zien opbloeien. “Neem de Arduin-kaai en de Albert-II-laan. De Nieuw-straat zou wel nog beter kunnen.” Als sportieve ‘buitenmens’ houdt hij van de parken in het centrum. “En ik loop elk jaar de 20 kilometer. Er zijn weinig evenementen met zo’n goede sfeer.” Ook is hij een trouwe Ander-lechtfan. “Maar ik geef toe, als ik weer eens in Alkmaar ben, ga ik met mijn zo-nen supporteren voor AZ.” Dat de zaken in Brussel soms en stoe-melings geregeld worden, stoort Buur-

M onumenten die de belicha-ming  van  de  Nederlandse aanwezigheid  illustreren 

tekenen  het  straatbeeld  in  Brussel. In  het  Herdenkingsjaar 1815-2015 past het om koning Willem I Frede-rik,  geboren  als  Prins  van  Oranje-Nassau (1772–1843), symbolisch te honoreren.  Zijn  union complète et intime tussen Noord en Zuid bracht Brussel  wel  wat  adelbrieven  op.  Te beginnen  met  de  aanleg  van  het kanaal naar Charleroi, waardoor de sabots (steenkoolscheepjes)  makke-lijker de Brusselse industrie konden bevoorraden. Om het jaar bestuurde de vorst het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden  afwisselend  vanuit  ‘s Gravenhage (Den Haag) en Brussel. Het  koetspad  tussen  die  steden  is inmiddels wel zoek. Kunst-  en  architectuurgids  Chris-tiaan  Vinkenborg,  die  de  stads-wandeling  becommentarieert,  is tevens  voorzitter  van  Nedcafé.  Dat 

is  een  club  die  gezelligheidsborrels en meer onder Nederlanders uit het bedrijfsleven  en  de  EU-instellingen organiseert.  Hun  stamcafé    is  het café Dépôt van Kobe, waar niet veel karnemelk  wordt  gedronken,  zeker niet als het Nederlands elftal speelt. De  tour  vertrekt  echter  niet  bij  het verhaal  van  de  Oranjegekte,  maar bij  bekende  Nederlanders  in  Brus-sel. Vinkenborg: “Neem nu eerst het Verenigd  Koninkrijk  van  1815.  In het Concert Noble gaf Willem I het startschot  voor  de  hervormingen. Vandaar aandacht voor die muziek-vereniging waar de adel deel van uit-maakte.”  Alhoewel  de  huidige  zaal met  die  naam  (in  de  Aarlenstraat) van  later  dateert,  vonden  de  bals en reünies van Concert Noble in die tijd plaats  in het zaalcomplex  in de Warande,  daar  moeten  we  dus  een kijkje nemen.Waar de wandeling ook niet omheen kan  is het neoclassicistische Paleis 

der  Academiën  (1828).  Dat  pracht-bouwwerk met bas-reliëfs en pilas-ters  op  de  gevel  liet  Willem  I  bou-wen  voor  zijn  zoon  en  kroonprins Willem  Frederik  (de  latere  Willem II in het afgescheurde Nederland) en diens vrouw Anna Pavlovna, dochter van  de  Russische  tsaar.  Het  droeg de  naam  Palais du Prince d’Oranje. Daaruit  blijkt  dat  een  belangrijke bouwkundige  aanwezigheid  in Brussel  werd  gekoesterd  door  onze eerste gemene koning. Vinkenborg: “De stempel van het gebouw is van staatsarchitect  Tieleman  Suys,  een man die ook de ronde lutherse kerk in  Amsterdam  ontwierp.  Samen met  Charles  Vander  Straeten  staat hij  ook  bekend  om  het  naburige Koninklijk Paleis te hebben vertim-merd, vertrekkend van twee huizen en  een  nieuwe  ‘Hollandse’  gevel. Maar  pas  in  1829  kon  de  koning er  volledig  gebruik  van  maken.”  In het  aanpalende  Warandepark  valt 

BRUSSEL – De hoogtepunten van de Nederlandse présence doorheen de geschiedenis zijn nog goed zichtbaar in Brussel. Wie kan ons daarbij beter gidsen dan een noorderling die gepokt en gemazeld is in deze stad? Met kunstgids Christiaan Vinkenborg kunnen onze lezers eind maart gratis op stap. Voor één keer is oranjegekte dus verantwoord. Alvast een voorsmaakje.

Kunstgids Christiaan Vinkenborg: “Brussel mag dan wel naast Nederland liggen, het blijft onbekend en onbemind.”

© G

EO

FF

RO

Y DE C

HA

BA

NN

ES

STADSWANDELING > GRATIS CULTUREEL-HISTORISCHE ORANJETOUR VOOR BDW-LEZERS

In de voetsporen van onzeNederlanders in Brussel

ook  wat  te  vertellen  over  de  Ne-derlandse  aanwezigheid  in  Brus-sel,  met  naast  de  balzaal  het  adres van  de  Staten-Generaal:  het  hui-dige  Paleis  der  Natiën  (parlement). Vinkenborg:  “In  de  Koningsstraat houden  we  halt  bij  de  voormalige zetel van de Société Générale, opge-richt onder Willem I als Algemeene Nederlandsche Maatschappij ter Be-gunstiging van de Volksvlijt. De hele 

thematiek van de koning en wat hij realiseerde  ligt  dus  verankerd  aan alle  zijden  van  het  park.  Waartoe die  maatschappij  allemaal  diende vertel ik daar wel. Vanaf daar kun-nen we makkelijk naar de Konink-lijke  Protestantse  Kapel,  ook  uit een vroegere  tijd en verderop naar wat  rest  van  het  Paleis  van  Nas-sau. (Daar hield Willem van Oranje in  de  zestiende  eeuw  er  de  meest 

Overal in de Vijfhoek herinneren monumenten nog aan het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, zoals de Taverne du Passage.

© E

LK

E VAN

OO

ST

BDW 1459 PAGINA 10 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

“Wat betreft taal en cultuur voelen Nederlanders tegenover Vlamin-gen wel een sterke verbondenheid, wat betreft politieke cultuur minder”

vermaarde  gastronomieschool  van Europa op na, red.). Er blijft nog een stuk van de kapel  in Brabantse go-tiek  verwerkt  in  de  Albertina-bibli-otheek. In die zin is dit een must op het parcours.”

Protestantse KapelMet  wat  slalom  brengt  de  Oranje-tour u bij de Grote Markt. Dit blijft een  belangrijke  geschiedkundige plek  wegens  de  executie  (in  1568) van de graaf van Egmont (Lamoraal van Gavere) en de graaf van Hoorne (Filips  van  Montmorency),  ten  tijde van Willem van Oranje en de Inqui-sitie. Dat brengt ons meteen ook bij Jan Pieter Cluysenaar, architect van de  Sint-Hubertusgalerijen.  Vinken-borg: “In die galerij bevindt zich het 

eetcafé  Taverne  du  Passage,  waar jarenlang  Nederlandse  literatoren salon hielden. Het was de afspreek-plek  voor  dichters  als  Jan  Greshoff en Hendrik Marsman, en schrijvers als Simon Vestdijk. Op die  literaire aanwezigheid  gaan  we  in  de  tour wel  dieper  in.”  Voor  heel  wat  kun-stenaars uit het (hoge) Noorden was Brussel in de negentiende eeuw zeer avant-gardistisch en dus geliefd. Ar-tiesten als de broers David en Pieter Oyens en Willem Roelofs verbleven lang  in  Brussel.  En  Jan  Toorop  en Vincent  van  Gogh  vonden  er  kort-stondig  eveneens  prikkels.  Al  was het Van Gogh natuurlijk in de eerste plaats om zijn bijbelstudie te doen, toen hij Brussel aandeed en wat te-keningen maakte  langs het kanaal. Ook om de stichtende aanwezigheid van  het  Vlaams-Nederlands  Huis deBuren  (2004) kan de Oranje-tour niet  heen.  “Ik  ga  er  vaak  naar  de wat  politiek  getinte  bijeenkomsten over  Europa,  waar  een  evenwichtig gemengd publiek van Nederlanders en Vlamingen voor aanwezig tekent. Nederlanders  in  Brussel  zoeken  er hun kolonie (gemeenschap, red.) op, net als in het café.”“Brussel mag dan wel naast Neder-land  liggen,  heb  blijft  onbekend  en onbemind.  Vandaar  dat  Nederlan-ders  elkaar  graag  opzoeken  in  een culturele  contex.  Wat  betreft  taal en  cultuur  voelen  Nederlanders  te-genover  Vlamingen  wel  een  sterke verbondenheid.  Al  denk  ik  dat  de taal  ons  wel  verenigt,  maar  dat  de politieke  cultuur  van  Nederland  en Vlaanderen te ver uit elkaar ligt om (ooit)  van een hereniging  te durven dromen.”    Jean-Marie Binst

Gratis geleide wandeling ‘In de sporen van Nederlanders in Brussel’ op zaterdag 28 maart (10-12u). Inschrijving: zie advertentie op blz. 13 in deze krant.

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Er zit opnieuw een radicaliseringsgolf aan te komen, want Joëlle Milquet gaat zich bemoeien met het schoolcurriculum van Waalse en Brus-selse kindjes. De kindjes moeten volgens de Franse gemeenschapsminister van onderwijs van het CDH beter leren samenleven. Milquet: “Il faut que l’on parle de ce qui nous réunit et non de ce qui nous oppose, que l’on évoque, lors d’activités menées en commun, les valeurs qui nous unissent et dont le respect permettra d’empêcher le racisme et les amalgames.” Zegt ze in La Libre Belgique. Dat alles “pour mieux comprendre les enjeux du vivre ensemble.”  

Als er iemand is die les enjeux du vivre ensemble in Brussel en Wallonië weet te bevorderen, is het Joëlle Milquet, inderdaad. Wist het te presteren om nog niet zo lang geleden haar fiat te geven om alle dikke cargovliegtuigen boven Sint-Jans-Molenbeek te laten opstijgen, en, toen daar geen tot weinig protest te horen viel, om de rest van het vliegverkeer van Zaventem in brede boch-ten (naar links) boven Brussel te sturen, met de grootste Brusselse protestbeweging in jaren tot gevolg. Een paar maanden en één Wathelet later is haar brol nog niet opgelost. Tot daar het samenleven. Of wacht... Milquet, presteerde die het ook niet om op de foto te gaan met Iliass Azaouaj, de Anderlechtse Syriëganger/gekidnap-te predikant? Een iets té brede kijk op les enjeux du vivre ensemble, toch.

Nu, niet dat wij tegen dat vivre ensemble zijn, waarde lezer. Maar, om het met een boutade te zeggen: een school waar Milquet zich mee moeit is geen brede school, maar een wrede school. 

Maar er is niet alleen Milquet. Wat het samen-leven ook niet zal bevorderen, is de oprichting van een PVDA-afdeling in Ukkel. Ironisch com-mentaar in het persbericht: “Een kleine collecte bij bepaalde buren zal de zaak zeker vooruit helpen.” 

We hebben het volgende krantenbericht in La Dernière Heure proberen te begrijpen, maar het is ons niet gelukt: Réponse de poids à un imbroglio, heet het stuk. Editie van vorige week woensdag 21 januari. Waarover denken we dat het gaat, dan? Wel, de witte vuilniszak van 80 li-ter is afgelopen zomer en stoemelings afgeschaft in Brussel, en La DH probeert te reconstrueren wie daar schuldig aan is. Die afschaffing gebeur-de blijkbaar toen er van staatssecretaris werd gewisseld, toen PS’er Rachid Madrane werd ingeruild voor PS’er Fadila Laanan. Die laatste heeft nu bevolen dat de 80-liter-zak opnieuw in omloop moet gebracht worden omdat de Brusse-laar die grote zak blijkbaar erg nodig heeft. Maar eigenlijk heeft Madrane noch Laanan schuld aan de afschaffing, want Net Brussel heeft dat op eigen houtje gedaan, zonder ministeriële beslissing. Soit, de zak komt terug, en wordt in 2016 geëvalueerd wanneer de hervorming van de vuilnisophaling wordt toegepast. Kan-ie mis-schien opnieuw afgeschaft worden, want bij Net Brussel zijn ze blijkbaar geen fan van die grote zak, want te zwaar voor vrouwelijke vuilnisop-halers.

Tussendoor worden er in het artikel hier en daar mensen aan het woord gelaten die voor deze of gene vakbond werken, en die, hoe kan het ook anders, pas concertés waren. Er wordt nog fijn-tjes aan toegevoegd dat een volle vuilniszak niet hetzelfde gewicht heeft in Ukkel, Molenbeek of Sint-Joost. Maar de vraag die niemand zich lijkt te stellen: waarom moet een minister überhaupt beslissen hoeveel liter er in een vuilniszak gaat?

BDW 1459 PAGINA 11 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

THOMAS BELLINCK / STEIGEISEN & KVS

MEMENTO PARK

PREMIÈRE

THEATER 06 > 14.02.2015

TICKETS & INFOWWW.KVS.BE T 02 210 11 12

In Memento Park doorkruist Steigeisen tijd en ruimte op zoek naar het verband tussen geweld en toerisme, tussen herdenking en politiek. Voor de tekst van de voorstelling baseerde Thomas Bellinck zich op interviews, opnames en archief-materiaal.

150128_bdw.indd 1 21/01/15 11:27

ADVERTENTIE

GENTENAARS HOUDEN VAN WILLEM (1)Gentenaars houden duidelijk meer van Willem I dan Brusselaars, veel meer. Willem krijgt in de Arteveldestad een heus standbeeld van de hand van kunstenaar Guy Du Cheyne uit Wingene. Het bronzen beeld komt op de site van de Reep/Bisdomkaai. Om de tweehonderdste verjaardag te vieren van de troonsbestijging van Willem I werd een heus comité gesticht, met naam 1815-2015: Willem Bedankt! Stichter van het comité is prof. dr. Alexander K. Evrard, medestichter van het Mu-seum voor Geneeskunde en van het Museum Dr. Guislain. Daarnaast wil het comité Willem ook een plaats geven in het collectieve geheugen van de Gentenaars. Er is zelfs geen straat naar hem vernoemd.   DV

HOLLAND HOUSEOver enige tijd krijgen Nederlandse zakenlui en men-sen uit het bedrijfsleven een eigen ontmoetingsplek in Brussel, het Holland House. Het huis wordt geves-tigd aan het Luxemburgplein, vlakbij het Europees parlement. “Het is geen cultureel huis, wel business georiënteerd,” zegt de Nederlandse ambassadeur in Brussel, Henne Schuwer, die met het idee op de proppen kwam. Het project wordt ontwikkeld met geld van private sponsors.    HUB

CULTURELE SAMENWERKINGNederland en Vlaanderen vieren dit jaar ook de twintigste verjaardag van hun Cultureel Verdrag. In 1995 werd het Belgisch-Nederlands Cultureel Ver-drag van 1946 vervangen door het Cultureel Verdrag 

Vlaanderen-Nederland. Voor de uitvoering van dat Verdrag werd twintig jaar geleden ook de Commissie Cultureel Verdrag Vlaanderen-Nederland (CVN) opgericht. Tegenwoordig geeft de organisatie, gehuisvest in het pand van deBuren, vooral advies over culturele samenwerking aan de Nederlandse en Vlaamse overheid. De Commissie wordt sinds 2012 geleid door algemeen secretaris Marijn ten Harmsen van der Beek. Onno Hoes, de burgemeester van Maastricht, is voorzitter.   HUB

GENTENAARS HOUDEN VAN WILLEM (2)Binnenkort luidt het in Gent: Willem hier, Willem daar, Wil-lem overal. Maar wat heeft die Willem dan allemaal gedaan voor Gent? Op nummer één staat ongetwijfeld de aanleg van het kanaal Gent-Terneuzen, waardoor Gent opnieuw een zeehaven kreeg en economische motor van de streek werd. Hij opende de markten van Nederlands-Indië voor de Gentse katoennijverheid, hij steunde de textiel in het algemeen en subsidieerde ook de oprichting van een metaalconstructiebedrijf. Met de oprichting van de armenscholen is hij ook de stichter van het Gentse stadsonderwijs. Last but not least: ook de veiligheid was hem lief. Hij voerde gasverlichting in en plaatste honderden lantaarns. Wanneer krijgen we de Brusselse versie, 1815-2015: Willem bedankt!?   DV

© W

WW

.WIL

LE

MB

ED

AN

KT.

OR

G©

EU

RO

PE

AN

PA

RL

IAM

EN

T

NEDERBRUSSEL (2)

DEZE WEEK IN POM > OP ZOEK NAAR NEDERLANDSE EX-KOLONIE IN BRUSSEL

SURINAME RUIKEN, PROEVEN EN BIJNA ZIEN

Uitbater Menoodj Bharatsing met een familiefoto die in de jaren 1970 is gemaakt, waarvoor hij destijds flink moest reizen. Menoodj staat links onderaan op de foto.

© IVAN PUT

A ls  je  op  de  wereldbol  kijkt, vind  je  Suriname  ten  noor-den  van  Brazilië,  tussen 

Frans-Guyana  en  Guyana.  Surina-me  wordt  ook  wel  ‘The  Green  Car-ribean’  genoemd.  Dit  komt  omdat bijna 90 procent van de oppervlakte grotendeels  uit  het  Amazonewoud bestaat. Enkel aan de kustlijn heb je 

verschillende  opleidingen,  startte Menoodj  zijn  eigen  consultancybu-reau.Menoodj  werd  verliefd  op  een  man uit  Lot,  een  gemeente  in  de  Rand. Na  tweeënhalf  jaar  reizen  tussen Den Haag en Brussel, beslist hij om zijn  onderneming  op  te  doeken  en definitief naar Brussel te verhuizen. Menoodj kon hier niet met z’n vin-gers  draaien,  dus  keerde  hij  terug naar  zijn  passie,  koken.  Kort  na  de opstart  van  Pom,  loopt  zijn  relatie spaak, ‘En dan zit je in Brussel met een nieuwe zaak en een stukgelopen liefde’.  Menoodj  zet  door  volgens zijn  levensmotto  ‘Iedereen  schept zijn eigen werkelijkheid’.

AmazonewoudDe  naam  van  het  etablissement  is vernoemd  naar  een  Surinaams  ge-recht. Pom is afgeleid van pomtayer, een wortel die in het Amazonewoud groeit.  Het  is  een  taaie  wortel  die wordt fijngemalen. Het is een oven-gerecht  dat  wordt  opgediend  met onder andere spitskool en tomaten. Dat allemaal gaat tussen een brood-je, pannenkoek of met rijst. Een tra-ditionele  pom  is  heel  pikant  en  dit zou de klanten kunnen afschrikken. Daarom  voegt  Menoodj  nog  enkele ingrediënten toe. Dit is niet het eni-ge, want een traditionele pom moet ook  nog  eens  drie  uur  in  de  oven staan. Dankzij enkele ingrepen kan Menoodj  de  tijdsduur  tot  de  helft reduceren. “De Surinamers die hier over  de  vloer  komen  merken  niets van deze kleine ingrepen, ze zeggen zelfs dat mijn pom heel goed is. Dat is telkens weer een compliment voor mij.” De producten die in de keuken gebruikt worden, haalt Menoodj uit Nederland. Daar importeren ze veel uit  Suriname.  In  drukke  periodes moet  hij  om  de  twee  à  drie  weken inkopen doen, anders om de maand. Hij  vergelijkt  het  met  de  producten die wij uit Congo importeren. In Pom kan je naast eten ook drin-ken. Menoodj importeert eerlijk ge-produceerde koffiebonen. Hij wil er zeker van zijn dat er geen kinderar-beid bij betrokken is geweest. Daar-door betaal je voor een bakkie troost wel iets meer dan elders. Pom is ook ingericht zodat klanten zich gemak-kelijk  voelen.  Geen  stijve,  strakke en  moderne  aankleding  maar  de smaak van de chef. Menoodj houdt van vintage, art deco en art nouveau. “Ik heb de  jaren 1930 en 1960 een beetje gemixt.”

BekendheidOp  de  paar  Surinaamse  klanten na  die  af  en  toe  langskomen,  kent Menoodj  verder  geen  Surinamers. Althans  niet  in  Brussel.  “Er  is  één Surinamer die wel vaker een broodje Pom  komt  eten.”  Meestal  zijn  z’n landgenoten  stomverbaasd  als  ze het Surinaamse restaurant zien.Sinds Julien Vrebos voor zijn rubriek Floere Fox  een  bezoekje  bracht  aan Pom,  heeft  Menoodj  meer  bekend-heid  verworven.  “Ik  merk  wel  dat nieuwe mensen binnenspringen, en meestal  zeggen  ze  dan  ook  dat  ze me op tvbrussel hebben gezien. Nou, leuk toch.” 

Michaël Michiels

MENOODJ BHARATSINGH (EIGENAAR POM): “En dan zit je hier in Brussel, met eennieuwe zaak en een stukgelopen liefde”

BD

W R

EGIO

BRUSSEL – Welk klein staatje boven Brazilië was ooit een kolonie van Nederland? Het antwoord is Suriname. In de jaren 1970 begon de immigratie van Surinamers richting Nederland. Maar ook in België leven enkele Surinamers en meer bepaald in Brussel. Brussel Deze Week sprak met twee Suribelgen.

BDW 1459 PAGINA 12 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

een  vijftal  grote  steden,  waaronder Paramaribo, de hoofdstad.Op  25  november  viert  Suriname zijn  veertigste  onafhankelijkheids-verjaardag.  Voordien  was  het  een kolonie  van  onze  Noorderburen. Bij de onafhankelijkheid kon de be-volking kiezen om het Nederlandse paspoort  te  behouden,  of  de  Suri-naamse  identiteit  aan  te  nemen. Momenteel  telt  Suriname  539.276 inwoners.De  huidige  Surinaamse  vertegen-woordiging in Brussel is miniem. Zo wonen in Brussel (Brussel-Stad, La-ken, Neder-Over-Heembeek en Ha-ren) maar twee vrouwen met de Su-rinaamse nationaliteit. In 2012 was er slechts één Surinaamse vrouw die ingeschreven stond.

Stukgelopen liefdeAls  je al  eens aan het Bloemenhof-plein  bent  geweest,  dan  zal  je  Café Pom misschien wel kennen.  Je kan er terecht voor een dagelijkse portie cafeïne of voor een heerlijke maaltijd 

vergezeld van een lekker drankje. De eigenaar luistert naar de naam Me-noodj  Bharatsingh.  Van  kindsbeen 

een  gepassioneerde  kok.  En  dat merk  je ook aan zijn gerechten, die Menoodj  allemaal  van  zijn  moeder heeft geleerd.Op  zevenjarige  leeftijd  verhuisde Menoodj  samen  met  zijn  vader, moeder  en  zes  broers  en  zussen naar Nederland. In Suriname leefde Menoodj op het platteland, maar in Den  Haag  komt  hij  voor  een  paar verassingen te staan. Een toilet, ra-

dio  of  televisie  hadden  hij  en  zijn broers en zussen nog nooit gezien. Vooral de poppetjes op de televisie vond hij vreemd. Menoodj kon door omstandigheden niet studeren wat hij wou, banketbakkerij. Dus volgde hij  een  opleiding  mode  en  kledij. Hij  was  een  redelijk  tegendraadse leerling.  Zo  mocht  hij  geen  haute-

couture maken van zijn leerkracht. Menoodj  zette  echter  door  en  ont-wierp een collectie voor de bekende Nederlandse  couturier  Frank  Go-vers. Menoodj kreeg een jobaanbie-ding,  maar  sloeg  die  af.  Na  enkele omzwervingen  en  het  volgen  van 

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Bezoeken enkel op afspraak

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Puzzel

puzzel@resonansvzw.beDeze tekst werd geschreven door een student Journalistiek van de Erasmushogeschool Brussel.

ADVERTENTIE

BRUSSEL – Vlaanderen en Brussel-Stad maken eindelijk werk van het anderhalf jaar ge-leden beloofde pocketpark op de hoek van de Leopoldstraat en de Wolvengracht.

Ooit waren er plannen om het pand van  het  Vlaams-Nederlands  Huis deBuren  in  de  Leopoldstraat  uit  te breiden. De Vlaamse Gemeenschap kocht  daarom  het  lapje  grond  met de  vijgenboom  op  de  hoek  alsook het  gebouw  van  café  Dada.  De  vij-genboom werd met veel moeite ver-huisd, maar overleefde niet.Om  onduidelijke  redenen  ging  de uitbreiding  uiteindelijk  niet  door. Café  Dada  en  het  braakliggende hoekje  werden  al  snel  een  stads-kanker.Intussen  werd  het  huis  van  deBu-ren gerenoveerd. Vlak voor de ope-ning  in  augustus  2013  kondigden de  toenmalige  Vlaamse  ministers van Brussel en Cultuur Pascal Smet (SP.A)  en  Joke  Schauvliege  (CD&V) 

VERLOREN HOEK WORDT SPEELTUINTJE

BRUSSEL-STAD > BELOOFDE POCKETPARK KRIJGT EINDELIJK VORM

Op dit lapje grond aan de Wolvengracht verrijst de komende weken een minispeeltuin.

© SASKIA VANDERSTICHELE

BDW 1459 PAGINA 13 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

aan dat er op het hoekje een tijdelijk pocketpark  zou  ingericht  worden. Vlaanderen  zou  het  bekostigen  en Brussel-Stad  zou  instaan  voor  de aanleg en het onderhoud. “Vlaande-ren vroeg onze hulp voor de aanleg en  wij  zijn  er  meteen  mee  aan  de slag gegaan,” zegt de woordvoerder van  Brusselse  schepen  van  Open-bare Werken Els Ampe (Open VLD). “We hebben de golfplaten afsluiting en alle onkruid weggehaald, hebben gravel  neergelegd  en  bloembakken geplaatst.”  Volgens  het  kabinet-Ampe duurde het vervolgens zo lang omdat  Vlaanderen  het  geld  voor  de speeltuigen niet eerder beschikbaar stelde.

Onderhoud Intussen verloederde het hoekje op-nieuw.  Autobestuurders  zagen  het als  parkeerplek  zodat  Brussel-Stad extra  paaltjes  moest  plaatsen.  De afgelopen  maanden  deed  de  plek vooral dienst als hondentoilet.Maar  nu  worden  de  plannen  con-creet.  De  nieuwe  Vlaamse  cultuur-minister  Sven  Gatz  (Open  VLD) maakte  46.000  euro  vrij  zodat  de speeltuigen  konden  worden  aange-kocht:  twee  kruip-  en  klimtorens met  glijbaan  en  schommel.  Binnen twee weken begint Brussel-Stad met de aanleg van de valmat waarop het speeltuintje  zal  worden  geïnstal-leerd.  Brussel-Stad  zal  ook  instaan voor het onderhoud.

Bettina Hubo

BrusselDezeWeek

“In het spoor van Oranje”  Een culturele & historische wandeling door Brussel  met gids Christiaan Vinkenborg

DEELNAME IS GRATIS, maar de plaatsen zijn beperkt. Stuur vóór 20 februari je naam en adres naar win@bdw.be, met vermelding ‘oranjetour’. De winnaars worden persoonlijk verwittigd.

ZATERDAG 28 MAART, 10 UUR

NODIGT UIT...

De Chiro Jijippeke uit Molenbeek heeft na een jarenlange zoektocht een locatie voor een eigen leidingslokaal en materiaalkot. Ze mag daarvoor een voormalig toiletge-bouw tussen dienstencentrum Randstad en de bibliotheek van Molenbeek ombou-wen.

De  gebouwen  aan  de  Hovenierstraat  47 herbergden  ooit  de  school  De  Toverfl uit, maar  die  verhuisde  al  jaren  geleden.  De bib en het dienstencentrum voor bejaarden namen  er  hun  intrek,  maar  het  tussenlig-gende  toiletgebouwtje  verkommerde.  “Het ligt inmiddels bijna helemaal in puin,” zegt Ruben  Brondeel,  volwassen  begeleider  van de Chiro.Het  gebouwtje  zal  daarom  waarschijnlijk worden  platgegooid  voor  de  nieuwe  loka-len. De kinderen kunnen daarnaast ’s zon-dags  ook  gebruikmaken  van  de  vroegere speelplaats,  die  door  de  week  als  parking dienstdoet. Ook enkele  lokalen in centrum 

Randstad zullen ter beschikking staan van de jeugdbeweging.De Chiro verzamelde tot nu toe in een vol-gens sommige ouders weinig aantrekkelijk lokaal  in  Centrum  West.  “Daar  is  wel  een materiaalkot, maar geen leidingslokaal, wat toch heel belangrijk is voor de werking van de Chiro. Bovendien is er geen buitenruimte en  moesten  we  altijd  naar  een  park  in  de buurt trekken.”

Eetfestijn Daarom  begon  de  jeugdbeweging  vier  jaar geleden al met de zoektocht naar een meer geschikte  locatie.  “We  hebben  aanbie-dingen  gekregen  van  andere  organisaties, maar  altijd  buiten  Oud-Molenbeek,”  zegt Brondeel. “Omdat we per se in ‘onze’ buurt wilden blijven om zo blijvend een erg mul-ticultureel  publiek  aan  te  spreken,  hebben we gewacht.”Op 8 februari organiseert Chiro Jijippeke in dienstencentrum  Randstad  een  eetfestijn voor ouders en sympathisanten. De leiding wil er een groot  inspraakmoment van ma-ken.  “Binnen  dit  en  twee  maanden  willen we de plannen met de architecten fi nalise-ren. Daarna doen we de bouwaanvraag, we hopen in het najaar aan de bouw te kunnen beginnen.” Sara De Sloover

Toiletten ruimen baan voor Molenbeekse Chiro

Sint-Jans-Molenbeek > Jijippeke vindt eindelijk locatie

BDW 1459 PAGINA 14 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

ADVERTENTIE

Secundair onderwijs

2015 - 2016

www.inschrijveninbrussel.be

nschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel?

Deze campagne is een initiatief van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, het LOP Brussel BaO en het LOP Brussel SO in het kader van gelijke onderwijskansen.

InSchrIjven In het 1Ste jaar van BruSSelS nederlandStalIg SecundaIr onderwIjS:

Om in te schrijven in het Nederlandstalig secundair onderwijs in Brussel voor het schooljaar 2015-2016 gelden er verschillende regels per school:

1. Voor 19 scholen moet u aanmelden om te kunnen inschrijven in het 1ste leerjaar A:

• 5 - 30 januari 2015: registreren persoonsgegevens en schoolkeuze van uw kind via de website www.inschrijveninbrussel.be.

• 2 - 14 februari 2015: controle van de documenten om te bewijzen dat uw kind aanspraak maakt op één van de voorrangscategorieën (Nederlandstalig/ GOK/niet-GOK)

• 24 februari 2015 (13u. - 16u.): uw kind aanmelden via de website. De tijdsregistratie bepaalt de ordening van uw kind

1. OPGELET: U surft naar www.inschrijveninbrussel.be en vult het rijksregisternummer van uw kind in.

2. Het tijdstip dat geregistreerd wordt voor de ordening is het moment waarop u het rijksregisternummer invoert en het teruggevonden wordt in de databank van geregistreerde dossiers.

3. Vervolgens vult u uw wachtwoord en een captcha in.

• 2 maart - 3 april 2015: uw kind inschrijven of een bewijs van niet gerealiseerde inschrijving halen

• Vrije inschrijvingen: vanaf 21 mei 2015

2. In de andere secundaire scholen in Brussel kunt u uw kind rechtstreeks in-schrijven voor het 1ste jaar. Deze scholen organiseren inschrijvingen vanaf 2 maart tot en met 3 april 2015 met voorrang voor:

a. leerlingen met thuistaal Nederlands (55%)

b. GOK-leerlingen (25%)

c. niet-GOK-leerlingen (75%) Deze scholen organiseren vrije inschrijvingen vanaf 21 mei 2015.

Informatie over inschrijven in de hogere leerjaren van het secundair onderwijs, of in het buitengewoon onderwijs: surf naar www.inschrijveninbrussel.be.

ADVERTENTIE

Contact en info

Volwassenenonderwijs in Brussel:kwaliteitsvolle opleidingen met toekomstDe huidige arbeidsmarkt vraagt om gekwalificeerdearbeidskrachten die zich geregeld bijscholen. Het belang van een goede opleiding wordt daardoorsteeds groter. Gelukkig ben je nooit te oud om (bij) te leren. Ben je op zoek naar betere doorgroei- ofpromotiekansen? Of denk je eraan om je carrièreeen volledig andere wending te geven? Zorg voor die extra troef op je CV en kies voor een opleiding in hetBrusselse volwassenenonderwijs. CVO COOVI enCVO Brussel staan garant voor een breed enkwaliteitsvol aanbod, waar je ongetwijfeld je gadingvindt.

VolwassenenonderwijsDe twee Anderlechtse centra voorvolwassenenonderwijs zijnbruisende opleidingscentra, dieieder jaar opnieuw duizendencursisten aantrekken. Je ervaartmeteen de volwassen enpersoonlijke aanpak. Van eentypisch „schoolse” sfeer is hier danook geen sprake. Volwassenenonderwijs is er opverschillende niveaus. Je kan hierterecht voor beroepsopleidingen entweedekansonderwijs, maar ookvoor graduaatsopleidingen en deSpecifieke Lerarenopleiding.(=vroegere D-cursus)

Onze troeven !1. Studeer op je eigen

tempo!2. Volg les in een

aangename omgevingmet een uitstekendeinfrastructuur

3. Vlot bereikbaar4. Sommige opleidingen

kan je gedeeltelijkin afstandsonderwijsvolgen.

5. Professionele lesgevers

CVO Brussel- DIPLOMA SECUNDAIR ONDERWIJS

In het tweedekansonderwijs van CVO Brussel behaal je eenvolwaardig diploma secundair onderwijs, erkend door de VlaamseGemeenschap, wanneer je het basispakket Aanvullende AlgemeneVorming combineert met een specifieke beroepsopleiding. Hetbasispakket bestaat uit algemene vakken zoals Nederlands, Frans,maatschappelijke vorming, wiskunde, wetenschappen en informatica.Voor de specifieke beroepsopleiding biedt CVO Brussel een ruimekeuze : van secretariaatsmedewerker, boekhoudkundig bediende,meertalig polyvalent bediende en polyvalent verkoper overbasisopleiding CAD-tekenaar elektriciteit, elektrotechnieker (PLC) enelektricien tot zorgkundige, jeugd- en gehandicaptenzorg, begeleiderin de kinderopvang en begeleider in de buitenschoolse kinderopvang.Daarnaast komen ook verschillende beroepsopleidingen uit CVOCOOVI in aanmerking. Het spreekt voor zich dat je sterker in je schoenen staat met eendiploma secundair onderwijs. Een diploma van CVO Brussel geeft eengoed vooruitzicht op werk. Vele beroepsopleidingen leiden immersnaar jobs waarvoor er een tekort bestaat op de arbeidsmarkt.

- HAAL JE DIPLOMA SECUNDAIR ONDERWIJS IN ÉÉN JAAR!Hoewel de meeste combinaties in het tweedekansonderwijs tweestudiejaren in beslag nemen, biedt CVO Brussel met polyvalentverkoper en elektricien (REI) twee afstudeermogelijkheden die slechtseen jaar in beslag nemen.

- VOORTRAJECT DIPLOMA SECUNDAIR ONDERWIJSVOOR ANDERSTALIGENAnderstalige cursisten met een basisniveau Nederlands (1.2) kunnenvanaf einde januari instromen in een speciaal vormgegevenvoortraject. Gedurende 5 maanden worden de cursisten intensiefvoorbereid om in september in het tweedekansonderwijs van start tekunnen gaan. Zij krijgen naast intensieve lessen Nederlands ook eenkeuze uit beroepsmodules, basis wiskunde, basis PC-vaardighedenen leren leren. Hiervoor volgen zij een voltijds uurrooster van vijflesdagen per week.

CVO COOVI- Praktijkopleidingen op maat

• Bakker• Slager• Kok• Kelner• Grootkeuken• Bierkenner• Wijnkenner• Florist• Hovenier• Fotograaf• Webdesigner• Farmaceutisch technisch assistent• Bedrijfsbeheer• Technicus in fermentatieprocessen

(bier - wijn - likeuren)

- Graduaats- en lerarenopleidingen• Openbare Besturen• Gids-reisleider• Hotel- en cateringmanagement• Cosmetische Wetenschappen• Specifieke Lerarenopleiding• Informatica• Boekhouden• Syndicaal werk• Marketing

Op maat1. Gratis opleidingen voor

werkzoekenden, in samenwerkingmet VDAB. Stuk voor stukknelpuntberoepen die je kansen op dearbeidsmarkt aanzienlijk verhogen.

2. Voor organisaties: bij voldoendedeelnemers kunnen we een moduleuit het aanbod speciaal voor jouwmedewerkers / doelpubliekorganiseren.

3. We kunnen voor jou een traject opmaat uitwerken rekening houdendmet jouw beschikbaarheid, interesseen eerder verworven competenties.

CVO BrusselMateriaalstraat 67, 1070 Brussel025280950www.cvobrussel.be info@cvobrussel.beDichtbij Zuidstation, tram 81/bus 46 Square Albert, metro DelacroixInfodag TKO: 7 januari 2015

CVO COOVIE. Gryzonlaan 1, 1070 Brussel025265100http://www.coovi.be/volwassenenonderwijsAan metrohalte Ceria/Coovi

Infovoormiddag met ontbijt op 24 januari

Ben je op zoek naar nieuwe uitdagingen?

Volwassenenonderwijs Elishout Coovi

Praktische opleidingen op jouw tempoOverdag, ’s avonds of op zaterdag

Je bent nooit te oud om te leren

Inschrijven tot 7 februari

© G

OO

GL

E S

TRE

ET

VIE

W

Hoe ziet Anderlecht er binnen tien jaar uit? De komende twee jaar wordt het wijkcontract ‘Kanaal Zuid’ in Kuregem uitgevoerd en aan de andere kant van het kanaal ligt er met het wijkcontract Bieste-broek een enveloppe van 11 miljoen euro klaar om de perimeter tussen de Biestebroekkaai en de Veeweydestraat aan te pakken.

Ook de industriezone aan de rechteroever belooft de komende jaren een metamorfose te ondergaan. Privé en gemeente willen er de handen in elkaar slaan om er een gemengde zone te ontwikkelen.In  Anderlecht  liepen  er  de  afgelopen  jaren  een  paar wijkcontracten.  Het  duurzaam  wijkcontract  rond het  Lemmensplein  werd  afgewerkt  en  na  vier  jaar voorbereiding zal dit  jaar ook begonnen worden met werkzaamheden  van  het  contract  ‘Kanaal  Zuid’.  Die perimeter  bevat  de  buurt  rond  het  Albert-I-plein met onder andere de Grondelstraat en de Transvaal-straat. Een wat sombere wijk met een hoge densiteit waar  de  sporen  van  het  industrieel  verleden  nog  al-tijd merkbaar zijn. Zo ligt er tussen de woonblokken de Franstalige school Da Vinci en het voetbalterrein van het  sociale project Fefa een versnipperd  terrein, met onder andere een ontoegankelijk stuk grond dat gesaneerd  wordt.  Bedoeling  is  om  van  dat  terrein een groene zone te maken met kanaaltjes om het re-genwater op te vangen. De groene zone zal als voet-gangersdoorgang  dienen,  die  deel  uitmaakt  van  het Kleine  Zennetracé,  dat  een  groene  wandeling  door Kuregem moet worden.  Aan de zogenaamde Grondelstoren aan het einde van de  gelijknamige  straat  zullen  de  tegels  van  de  par-king  helemaal  afgebroken  worden  en  plaatsmaken voor  een  wijkrestaurant  en  een  polyvalente  ruimte. Daarvoor  wordt  een  nieuw  gebouw  opgetrokken  in eigentijdse architectuur op straatniveau, dat met een hellend groendak een mooie overgang vormt met de hogergelegen parking. 

Breuklijn Een  ander  belangrijk  luik  aan  het  contract  is  het masterplan  van  het  terrein  tussen  de  Goederen-, Kuborn- en Grondelsstraat. Deze haast onbewoonde zone is het meeste verlaten deel van de wijk, ontsierd door  krotten  en  leegstaande  industriële  panden.  Ci-tydev.brussels  (ex-Gomb)  zal  de  zone  ontwikkelen met  nieuwbouwwoningen  voor  middeninkomensge-zinnen.  Zo  komen  er  247  wooneenheden,  maar  het wijkcontract voorziet in een kinderdagverblijf en een sportzaal.  Langs  de  spoorweg  zelf  komt  er  een  weg met een gebouw met vier ateliers op de gelijkvloerse verdieping.  De  rest  van  het  gebouw  wordt  ingevuld met  appartementen.  Op  de  hoek  van  de  Prévinaire- en Grondelsstraat wordt een nieuw pleintje ingericht.De  grote  uitdaging  voor  de  komende  jaren  is  om  de breuklijn  die  de  spoorweg  en  het  kanaal  tussen  de twee  Anderlechtse  stadsdelen  Kuregem  en  Wayez vormt, weg  te werken. Het gebied  is onlangs herbe-stemd  van  industrie-  naar  gemengde  zone,  met  dus ook  plaats  voor  woningen.  Dit  jaar  zal  de  grond  ge-saneerd worden en zal samen met privépartners een ontwikkelingsplan  opgesteld  worden.  Het  uitgangs-punt van de gemeente is het Masterplan-Biestebroek dat vorig jaar uitgewerkt werd door Aries Consultants. Het plan moet het potentieel van deze zone in de verf zetten, namelijk niet minder dan 80.000 bijkomende vierkante  meter  met  economische  en  commerciële doeleinden.  De  grote  link  tussen  de  twee  stadsde-len  moet  het  toekomstige  GEN-station  in  Kuregem worden,  omringd  door  horeca,  winkels  en  recreatie. De zone errond moet volgens het masterplan een ge-mengde zone worden met plaats voor bedrijven, wo-ningen  en  groen.  Het  eerdervernoemde  Kleine  Zen-netracé zal hierin een belangrijke rol spelen.  

Maakt oude industrie plaats voor moderne stad?

Anderlecht > Grootse plannen voor kanaalzone

Aan de Grondelstoren komt een wijkrestaurant met een hellend groen dak.

Sint-Jans-Molenbeek is de enige Brusselse gemeente die nog niet aan een parkeerplan is begon-nen. De gemeente kreeg daarvoor tot december de tijd. De nieuwe deadline is in september. Tegen dan wil het gemeentebestuur de zaken naar eigen zeggen grondiger aanpakken.

Alle  Brusselse  gemeenten  had-den tegen december de  tijd om aan te  geven  of  ze  een  parkeerplan  zelf zouden  opstellen  of  zouden  ‘uitbe-steden’  aan  het  nieuwe  Brusselse parkeeragentschap. Molenbeek is de laatste gemeente  in Brussel die dat niet  heeft  gedaan.  Dat  viel  te  ver-nemen  tijdens  de  jongste  gemeen-teraad, na een vraag van oppositie-raadslid Jef Van Damme (SP.A).“Er  waren  vele  vragen  bij  zowel meerderheid  als  oppositie,”  zegt schepen  van  Mobiliteit  Jan  Gypers (Open VLD). “Men vindt onder meer dat  de  gemeenteraad  buitenspel wordt  gezet  wanneer  het  Brussels Hoofdstedelijk  Gewest  de  leiding neemt  van  het  parkeerplan.  Het parkeerplan deelt Brussel op  in be-paalde  sectoren,  en dat  is  voor ons een twistappel.”

Het alternatief is dat Molenbeek het werk  zelf  zal  doen,  maar  volgens Gypers  steekt  de  fi nanciële  situatie daar een stokje voor. “Vermits Mo-lenbeek  fi nancieel  begeleid  wordt door het gewest, zijn de uitgaven be-vroren, en kan de gemeenteraad ook niet stemmen over nieuwe uitgaven die nodig zijn om het parkeerplan in eigen beheer uit te geven. De nieuwe deadline is september.”Gypers  benadrukt  dat  hij  aan  een ontwikkelingsplan  werkt  dat  onder meer  de  mobiliteit  in  de  gemeente in goede banen moet leiden. Molen-beek heeft een parkeerprobleem, en met  het  stedelijke  ontwikkelings-plan  wil  Gypers  subsidies  aantrek-ken  die  dit  moeten  verhelpen.  Er wordt  daarvoor  ook  samengewerkt met  de  Brusselse  bouwmeester,  de NMBS-dochteronderneming  Euro-station  en  de  Brusselse  ontwikke-lingsmaatschappij Citydev.”Jef  Van  Damme  van  zijn  kant  ge-looft dat het uitblijven van een par-keerplan  vooral  aantoont  dat  het rommelt  binnen  de  Molenbeekse meerderheid.  De  mobiliteitsviolen zouden  niet  gestemd  zijn  tussen MR, Ecolo en CDH.  CD

Molenbeek talmt met parkeerplan

Sint-Jans-Molenbeek > Gemeente wil beter doen

BDW 1459 PAGINA 15 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

Elk jaar koopt het Nationaal Geografisch Instituut (NGI) luchtfoto’s aan om zijn databank met geografische gegevens aan te passen. Overlappende luchtfoto’s worden daarop op elkaar gelegd, waardoor een 3D-model ontstaat, dat op zijn beurt vergeleken wordt met de gegevens die het NGI al heeft van plaatsnamen, rivieren, bossen en gebouwen. Zo wordt duidelijk hoe de werkelijkheid op het terrein is in vergelijking met de werkelijkheid op de kaart. Als het moet, dan past het NGI de gegevens aan.Het NGI is natuurlijk al zo lang bezig met kaarten maken dat het ondertussen over een indrukwekkend archief luchtfoto’s beschikt. Een selectie hiervan vindt u week na week in deze rubriek ‘Uit de lucht gegrepen’ terug. Het gaat steeds om (oude) luchtfoto’s uit een van de negentien Brusselse gemeenten. Vorige week zag u inderdaad de sluis van Molenbeek aan de Ninoofsepoort, anno 1997.Deze week reizen we weer een ander richting uit. Bovenstaande foto dateert uit 2006. Tip: men heeft er moeite om te lopen. Waar zijn we? CD UI

T DE L

UCHT

GEG

REPE

N

© N

GI

De komende jaren komt er in het kader van het duur-zaam wijkcontract Biestebroek alvast een budget vrij van 11 miljoen euro vrij om de linkeroever, de Way-ezkant,  te ontwikkelen. Hoe dat wijkcontract zal  in-gevuld  worden  hangt  af  van  de  bewoners.  Een  van de aandachtspunten wordt het heikele probleem van leegstaande woningen boven de winkels  in de Way-ezstraat.  Een  ander  pijnpunt  in  de  perimeter  is  de strook tussen Kuregem en de Marchantbrug zelf die al  decennia  ontsierd  wordt  door  verlaten  industriële panden.

Bruno Schols

“De grote uitdaging is het wegwerken van de breuklijn die de spoorweg en het kanaal tussen de twee Anderlechtse stadsdelen Kuregem en Wayez vormen”

© G

EM

EE

NTE

AN

DE

RL

EC

HT

Ook op het speelplein en op het vakantiekamp zou er een goed taalbeleid moeten zijn, vinden Patricia Pitisci en Joy Simar van kindertaalschool Tutti Frutti.

© SASKIA VANDERSTICHELE

ONDERWIJS > DIRECTIE TUTTI FRUTTI OVER TAALONDERWIJS

Een taal leer je niet, je beleeft ze

E en klassieker: de pijnlijke ge-laatsuitdrukking  wanneer mensen  terugdenken  aan  de 

taallessen  die  ze  op  de  middelbare school kregen. Hoe vaak hoor  je ze niet  zeggen  dat  ze  een  afkeer  heb-ben  gekregen  van  het  Frans  of  het Nederlands  door  de  saaie,  interac-tie-loze  lessen  van  weleer?  En,  die fameuze  ex-cathedra  houding,  hoe vaak  vormt  zij  niet  het  onderwerp van  hun  verwijten?  Zelfs  die  en-thousiaste  leerkracht  met  de  beste intenties kreeg te weinig bijval.Er  is  de  laatste  decennia  niet  veel 

veranderd. Overvolle klassen maken een ludiekere aanpak nog moeilijker. Daar komt nog het schrijnend tekort aan  taalleerkrachten  in  Brussel  bij. Te  veel  kinderen  krijgen  er  na  6  à 10 jaar taalonderwijs nog geen def-tige zin uit! Daarom de vraag: is het vreemdetalenonderwijs  op  school een  overroepen  concept,  want  het lijkt gewoon niet te werken?

StimulerenNochtans, het aanleren van talen, is van  cruciaal  belang.  Enerzijds  zijn het  Nederlands,  Frans  en  Engels  - 

vanwege hun status in Brussel - een kwestie van economisch overleven, sociale  ontplooiing,  en  burgerlijke emancipatie. Dit hoeft geen betoog. Anderzijds  zijn  het  bestendigen  en respecteren van de moedertaal -  in Brussel  vaak  verschillend  van  de voornoemde talen- ook van wezen-lijk  belang  voor  het  opbouwen  van een  eigen  identiteit  en  het  ontwik-kelen van meertaligheid. In verband met  dit  laatste  bestaan  er  interes-sante  ontwikkelingen;  een  aantal Nederlandstalige  scholen  in  Brus-sel  laten  kinderen  toe  om  vrij  hun moedertaal te spreken op de speel-plaats. Dit was vroeger niet zo van-zelfsprekend.De wetenschappelijke studies die de voordelen van meertaligheid aanto-nen  zijn  alomtegenwoordig.  Toch blijft  de  vraag:  hoe  krijgen  we  dit gedaan  in  een  Brusselse  context? Misschien  is  de  middelbare  school 

niet de plek waar we ons taalbeleid op  moeten  richten,  want  een  taal leer je niet, je beleeft ze. Het  stimuleren  van  sportactivitei-ten,  creatieve  ateliers  of  ludieke naschoolse opvang in een “vreemde taal” zijn mogelijke, misschien effi-ciëntere, alternatieven. In een ideale wereld gebeurt dit al vanaf kleuter-leeftijd.

Taal en plezierAls taalleerkrachten merken we dat de  snelst  aangeleerde  zinnen  vaak niet behoren tot de cursus. “Mag ik nog  wat  water?”,  “Nog  een  koekje alsjeblief”  en  “Ik  moet  naar  toilet” zijn de toppers. De intrinsieke moti-vatie is de motor.Het ligt zo voor de hand: de resulta-ten van de taallessen van de middel-bare  school  nemen  een  hele  kleine plaats in vergeleken met de uren die er op de schoolbanken werden voor 

doorgebracht  of  vergeleken  met  de mateloze  energie  die  leerkrachten erin steken.Waarom zouden we ons beleid niet openbreken  en  aanpassen  aan  die realiteit? Minder talen leren binnen de  schoolmuren,  meer  taalbeleid op  het  sportterrein,  het  speelplein en het vakantiekamp,  in het kunst-atelier,  het  museum,  de  snoepwin-kels, de  jeugdbeweging, de cinema, het zwembad en bij de bakker. Taal vloeit  het  snelst  wanneer  het  aan-leren  ervan  met  plezier  samengaat. Wanneer  je  de  taal  voelt,  ruikt, proeft.  Kortom:  wanneer  je  de  taal beleeft. Niet  echt op de  schoolban-ken dus.

Patricia Pitisci, Directrice Tutti Frutti

Joy Simar, pedagogisch coördinator

“Sportactiviteiten, creatieve ateliers of ludieke naschoolse opvang in een ‘vreemde taal’ moeten gestimuleerd worden’

BRUSSEL – Te veel kinderen krijgen er na zes à tien jaar taalonderwijs geen deftige zin uit, stellen directrice Patricia Pitisci en pedagogisch directeur Joy Simar van taalschool voor kinderen Tutti Frutti. Ze pleiten daarom voor minder taallessen binnen de schoolmuren en meer taalbeleid op plaatsen waar het aanleren ervan met plezier samengaat.

BDW 1459 PAGINA 17 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015BDW 1459 PAGINA 16 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

BDWOPINIE

Joy Simar (links) en directrice Patricia Pitisci van Tutti Frutti.

OPKOMENDE EVENTS:Donderdag 29 januari 18u-20u, Soirée Multilinguisme in het Wiels te Vorst: twee gespecialiseerde professoren zetten hun boek over meertaligheid uiteen, de gelegenheid bij uitstek om specifiekere vragen rond meertaligheid te stellen.Zondag 8 maart 10u-13u Matinée langage in Maison du Peuple Sint Gillis: vier verenigingen stellen ateliers voor rond verschillende vormen van uitdrukking. Tutti Frutti neemt deel met speelse ateliers in het Nederlands, Italiaans en Engels.

WeststationHet Weststation  is  inderdaad niet aan-trekkelijk  (BDW 1458, p.10-11).  Daar zijn drie redenen voor: het aangehaalde gevoel  van  onveiligheid,  maar  ook  de lastige  toegang  via  allerlei  trappen  en gangen en  last but not least de tariefin-tegratie.Dezelfde  argumenten  gelden  min  of meer  voor  het  station  Simonis,  op  de-zelfde lijn – slechts 72 opstappende rei-zigers in 2013 (Weststation: 91).Simonis  is  net  zo  goed  een  kruispunt van trein-tram-bus en metro.Of  het  zal  beteren  met  het  Gewestelijk Expresnet,  zoals  de  NMBS-woordvoer-ster verwacht? Dat valt te bezien. De lijn Brussel-Dendermonde  via  het  West-station  is  al  een  gerealiseerd  deel  van 

het GEN maar heeft eerder nut als ontlasting van de Noord-Zuidas. Gebruikers stappen op tussen Dender-monde en Jette.‘Tariefintegratie is niet voor morgen’, zegt de woord-voerster.  Dat  betekent  voor  een  werknemer  van  bij-voorbeeld Delhaize twee abonnementen als hij met de trein komt: een voor de  trein  tot Brussel-West of Si-monis, een voor de metro tot Ossegem. Vermits werk-gevers doorgaans maar één abonnement vergoeden is deze gecombineerde verplaatsing niet zo interessant. Er bestaat weliswaar een tariefintegratie, maar die is beperkt tot het Brussels Gewest. Wat een verschil met Duitsland, waar je met één biljet of abonnement al het openbaar vervoer naar keuze kan gebruiken: zoals in de  regio  Aachen  (AAV),  een  streek  groter  dan  onze provincie  Limburg.  Of  het  Groothertogdom,  waar  je met een maandabonnement van 50 euro overal naar toe kan,  met  een  biljet  voor  slechts  2 euro  per  rit  of zelfs 1,6 euro met een tienrittenkaart.   Jo Verwimp, Asse

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1459 PAGINA 17 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

PROTESThflits

Naam auteur opiniestuk.

DINSDAG 27 JANUARI, 10.00 UUR, MUNTPLEIN. Het zijn manifestaties die alleen in België kunnen. Horeca-uitbaters die protes-teren tegen een kassa die zwartwerk moeilijk moet maken. Om die witte kassa te compenseren vragen ze een fikse loonlastenver-mindering, btw op drank van 12 in plaats van 21 procent en flexibele overuren. Het woord is nu aan de federale regering.

© E

LK

E VA

NO

OS

T

BR

IEVE

N V

AN

LEZ

ERS

lezersbrieven@bdw.be

© T

VBR

US

SE

L

DONDERDAG 22 JANUARI, 20.00 UUR. De infoavond in de AB over de heraanleg van de centrale lanen verloopt niet echt zoals verhoopt, niet van de kant van de toehoorders, niet van de kant van de organisatoren en de Stad Brussel. Een woelige avond waarop buurtbewoners ontgoocheld afdropen omdat ze geen vragen mochten stellen over de vier nieuwe parkings en het circulatieplan, anderen waren gewoon gekomen om hun ongenoegen te uiten, niet om te luisteren. Niemand tevreden. Ook de burgemeester niet.

MAANDAG 26 JANUARI, 14.25 UUR, DANSAERTSTRAAT. Uit een recent doctoraatsonderzoek aan de KU Leuven blijkt dat vast-goed in een dreef duurder is dan in een laan. Sommige handelaars en inwoners van de hippe Dansaertstraat vinden al langer dat ze  een upgrade verdienen. Enkele weken geleden hebben ze een Facebookgroep opgericht die voorstelt om van de Antoine Dansaert-straat een heuse laan te maken. Maar daar kwam al meteen protest tegen, zoals mag blijken uit deze boodschap aan de gevel van het Ritsgebouw. Overigens hebben beide acties met zo’n zestig likes een eerder beperkt succes. Een stormpje in een glas water dus.

© E

LK

E VA

NO

OS

T

D eBuren coördineert momenteel langs Vlaamse kant het gezamenlijke Ne-derbelgische initiatief ‘Beste Buren’,

dat de verjaardag van het cultureel verdrag

viert met de fi nanciële en promotionele onder-steuning van een hele resem grensoverschrij-dende culturele projecten. Ondertussen houdt het ook zelf de dialoog tussen noord en zuid

Dorian Van der Brempt (links) en Willem Bongers-Dek beheren en coördineren dit jaar het project ‘Beste Buren’.

BRUSSEL – Met wie kunnen we naar aanleiding van 25 jaar Cultureel Verdrag tussen België en Nederland beter ouwehoeren over de verhoudingen tussen de twee buurlanden dan met de Belg Dorian Van der Brempt, die na tien jaar het Vlaams-Nederlands Huis deBuren geleid te hebben in augustus afzwaait, en zijn Nederlandse adjunct Willem Bongers-Dek?

VADROUILLEBDW 1459 PAGINA 18 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

de reeks Een gemiste kans , waarvoor promi-nenten nadenken over de vraag wat er gebeurd zou zijn als Nederland en België na 1815 al-tijd samen zouden zijn gebleven. Vandaag (29 januari) kan u in het Huis ook O dierbaar vaderland bijwonen: een ontmoeting met de Dichters des Vaderlands Anne Vegter en Char-les Ducal, die voor de gelegenheid een gedicht hebben geschreven over hun respectievelijke buurland.

levend. Volgende maand zit deBuren aan vijf miljoen downloads van de digitale Citybooks en Radioboeken op haar website. Dit jaar start deBuren in acht steden in Nederland en België

VADE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

En op de tafel waar we aanzitten voor ons ge-sprek ligt het boek Stemmen. Het geheim van het Koninklijk Concertgebouworkest (KCO), waarin schrijfster Judith van der Wel op initia-tief van deBuren het KCO volgt op zijn wereld-toernee, uitlegt waarom het zo goed is, en ook wel waarom het zich zo goed weet te verkopen.

Kan uw buurman Peter de Caluwe er misschien in lezen hoe hij meer privémiddelen voor zijn noodlijdende De Munt zou kunnen ophalen? Dorian Van der Brempt: “Misschien, maar je moet altijd voorzichtig zijn als je België en Nederland vergelijkt. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar het KCO haalt 59 pro-cent eigen inkomsten. Zoiets kan dus in Ne-

© JO VOETS

gelijkaardige zakelijke refl ex te kweken. Van der Brempt: “Opgelet. Nederland heeft wel sterk bezuinigd, maar daar zat nog veel meer vlees aan het bot om in te snijden. Na de bezuinigingen heeft Nederland nog altijd elf orkesten! En kijk naar de musea: Boijmans Van Beuningen, het Stedelijk Museum, het Rijksmuseum, Kröller-Müller, het Van Ab-bemuseum, het Haags gemeentemuseum, … Die staan er allemaal. Dat kunnen wij moeilijk volgen.” Willem Bongers-Dek: “Er zit in Vlaanderen ook niet zoveel oud geld als in Nederland. Toen de krant NRC Handelsblad destijds dreigde om te vallen, had je een rijke familie (Brennink-meijer, mb) die zei: noblesse oblige, wij nemen onze verantwoordelijkheid. In Vlaanderen zie je dat niet gebeuren, en Vlaams nieuw geld is meer geïnteresseerd in voetbal en wielrennen. Als Coucke ook vijftig culturele start-ups zou ondersteunen, dan zou de culturele regio die Vlaanderen nu al is nog veel groter kunnen worden.”

De Vlaamse beweging was van oor-sprong nochtans een cultuurbeweging. Van der Brempt: “Het verbaast me ook zeer dat er in die middens niet meer affectie is voor cultuur. Eigenlijk is er in dit land geen enkele partij die we een cultuurpartij kunnen noe-men. Het gekke is misschien nog dat er van-uit de liberale hoek goede culturele impulsen zijn gekomen. Veel mensen zullen zeggen dat Patrick Dewael geen slechte minister van Cul-tuur was, en ik heb de indruk dat Sven Gatz het ook op een goede manier aanpakt.”

Waar zit de gemeenschappelijke deler van kunst en liberalisme? Bongers-Dek: “Vrijheid. Als je ziet hoe die vrijheid wordt verdedigd na de vreselijke ge-beurtenissen bij Charlie Hebdo ... De vrije ui-ting is zowel in de politiek als in de kunsten van belang. Als die door allerlei mechanismen, ideologisch of fi nancieel, onder druk komt te staan, kan je van liberalen wel verwachten dat ze die bedreigingen willen ondervangen.”

Wat me na ‘Charlie Hebdo’ opviel was dat de reactie in Nederland toch nog zichtbaarder leek dan bij ons, met veel meer protest op straat en op televisie. Heeft dat alleen met de moorden op Theo van Gogh en Pim Fortuyn te maken? Bongers-Dek: “Die spelen zeker een rol. Van Gogh was een kunstenaar die met vergelijk-baar motief werd omgebracht, en dat heeft een grote indruk gemaakt op de Nederlandse samenleving. Er is ook de verbondenheid van een aantal Nederlandse tekenaars (zoals Ber-nard ‘Willem’ Holtrop, mb) met Charlie Heb-do . Ik weet dat België bekendstaat als een land van tekenaars, maar je hebt ook in Nederland een traditie van harde spotprenten, die mis-schien wel dichter staat bij Charlie Hebdo dan de Belgische.” Van der Brempt: “Het ligt ook aan de Neder-landers. Ze komen graag samen op straat en zijn proud to be loud . In België zullen mensen

DORIAN VAN DER BREMPT:

“Wat wij de Nederlanders als goede raad kunnen meegeven: ‘twijfel af en toe eens.’ Omgekeerd kunnen Vlamingen van Nederlanders leren eens een beetje duidelijker te zijn”

BDW 1459 PAGINA 19 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

In Nederland gaan twintig mensen rond de tafel zitten met de oprechte intentie tot een consensus te komen die wordt gedragen door de groep. Wij willen allemaal winnen, met een eindtekst waar maar drie voorstellen van de andere in staan en vijf van onszelf.”

Wijst dat individualisme ook niet op een gebrek aan vertrouwen? Van der Brempt: “We hebben zeker een ge-brek aan zelfvertrouwen, waar de Nederlander er misschien een teveel aan heeft. Maar dat gebrek aan zelfvertrouwen is nergens meer op gebaseerd. Ik werk al 45 jaar met Neder-landers en ik vind dat we nu zeer duidelijk op basis van culturele gelijkwaardigheid hande-len. We worden in Nederland geapprecieerd. Nederland is gek op ons theater, onze mode, onze dans,… Wij bewonderen hun muziek, hun design. We eten een beetje anders, en onze steden zien er anders uit omdat wij hui-zen bouwen en zij straten, maar die kleine ver-schillen wijzen alleen op complementariteit in gelijkwaardigheid.” Bongers-Dek: “Het is een voortdurende Vlaamse obsessie om niet voor vol te worden aanzien, en dat eigenlijk ook niet te willen. Het is namelijk heel comfortabel om te kun-nen verrassen, om te denken dat men je niet au sérieux neemt, en dan te kunnen uitpakken met iets waar men niet omheen kan. Sommi-ge mensen hier tonen zich verrast dat boeken van Vlaamse auteurs, zoals Congo of Oorlog en terpentijn bestsellers worden. Terwijl er in Nederland niemand mee bezig is of die boeken nu door Vlaming zijn geschreven of niet. Het zijn gewoon goede boeken.” Van der Brempt: “Ik denk dat we cultureel gezien Groot-Nederlanders zijn geworden. Ik voel me fi jn in Den Haag en Eindhoven. In de Design Academy in Eindhoven zitten heel veel Vlaamse docenten en studenten. In het conservatorium van Antwerpen zitten inte-ressante Nederlanders. Als we niet met die vervelende spoorwegen zaten, dan zouden we niet meer het gevoel hebben dat we nog gren-zen overschrijden.”

Vandaar het project Beste Buren, naar aanleiding van 20 jaar cultureel verdrag tussen België en Nederland. Van der Brempt: “Het is geen project van ons. Wij beheren en coördineren het samen met DutchCulture (organisatie die het inter-nationale Nederlandse cultuurbeleid onder-steunt), maar het werd geïnitieerd door de overheden. In deze legislatuur werd dan be-slist om niet zozeer een historisch overzicht of een grote viering te organiseren, maar de nadruk te leggen op de toekomst en wat we nog allemaal beter kunnen doen. Er is geen morzel grond op deze aardbol waar zoveel goede kunstenaars op zo’n kleine oppervlakte leven, maar we kunnen de samenwerking nog versterken en duurzaam ondernemen in cul-tuur. We wilden de initiatieven ook vanuit het veld laten opborrelen, bottom-up, vanuit het principe dat je geld krijgt als je zelf ook een beetje investeert. Samen hebben de overheden daarvoor toch 500.000 euro vrijgemaakt.” Bongers-Dek: “We lanceerden twee pro-jectoproepen, de deadline van de laatste ligt eind januari. Duurzaamheid houdt in dat er banden gesmeed worden voor de toekomst en dat nieuwe publieken worden aangeboord. We hebben al veel interessante projecten bin-nengekregen, van een theatervoorstelling voor dementen in bejaardentehuizen tot designten-toonstellingen, en van graffi ti tot monumen-tenzorg.”

Michaël Bellon

derland. Aan de basis ligt 125 jaar kwaliteit bij het orkest én het publiek, maar daar komt ook de Nederlandse generositeit bij. Wij hebben het daar zelden over, maar ik heb al eerder gezegd dat ik vind dat Nederlanders veel genereuzer zijn dan ons eigen volk dat zulks van zichzelf beweert.”

Het Nederlandse voorbeeld lijkt de Vlaamse overheid te inspireren om bij de culturele instellingen hier een

eerder in een hoekje hebben zitten te wenen. In Brussel zal behoorlijk wat chagrijn zijn ge-weest. Het is toch de striphoofdstad van de Lage Landen, en er lopen ook heel wat lijnen naar Parijs. Maar extreme bladen als Hara-Kiri hebben wij nooit gekend. Wat Kamagurka deed lag in die lijn, maar die is ondertussen afgeweken richting Marc Coucke.”

Jullie investeren veel in de samenwer-king tussen België en Nederland, door mensen samen te brengen en hun be-vindingen ook vast te leggen in publica-ties op het net en op papier. Maar leren we wel genoeg van elkaar? Riskeren we in Vlaanderen bijvoorbeeld niet dat hele cultuurbesparingsdebat nog eens dun-netjes over te doen? Van der Brempt: “Het is niet zo dat Neder-land het allemaal zo snel voor elkaar heeft, hoor. Ik kom nu tien jaar in de Nederlandse ministeries, en dan merk je dat ze constant aan het hervormen zijn. Er zijn steeds weer

plannen om alles in vraag te stellen. Dan denk ik dat wij rustiger zijn. Wij willen dingen niet zo drastisch doen. Ook al omdat we er te wei-nig moed voor hebben. In Nederland is een beslissing een beslissing. Toen ik Jan Raes (de Belgische directeur van het KCO, mb) vroeg wat wij de Nederlanders als goede raad zou-den kunnen meegeven, zei hij: ‘twijfel af en toe eens.’ Omgekeerd kunnen Vlamingen van Nederlanders leren af en toe eens een beetje duidelijker te zijn. Wij zijn meesters in mist en ‘ongeverisme’. Alles is hier à peu près juste . Wij zijn ook verschrikkelijke individualisten.

‘BESTE BUREN’ > DORIAN VAN DER BREMPT EN WILLEM BONGERS-DEK

‘Cultureel gezien zijn we Groot-Nederlanders’

O dierbaar Vaderland, Ontmoeting met de Dichters des Vaderlands van Nederland (Anne Vegter) en België (Charles Ducal), 29 januari, 19u30, deBuren. Stemmen. Het geheim van het Koninklijk Concertgebouworkest van Judith van der Wel, deBuren, Querido & Van Halewijck, 319 blz. Meer info op www.deburen.eu en www.besteburen.eu

EXPO > ARCHITECTURALE SCHATTEN VAN ART NOUVEAU TOT EXPO 58

TOEN OPTIMISME IN DE ARCHITECTUUR SLOOP

I n  1968  dolven  enkele  jonge  ar-chitecten  van  La  Cambre,  de Nationale  school  voor  visuele 

kunsten,  bijna  per  abuis  het  werk van  de  Belgische  architect  Antoine Pompe  op.  Hoe  kon  hij  ooit  verge-ten worden? Dat wijt de AAM-voor-zitter,  de  architect  Maurice  Culot, aan  het  gebrekkige  onderricht  van de  moderne  architectuurgeschie-denis  in  België.  Aan  de  hand  van de ideeën van Pompe werd het hele modernisme getriggerd. Dat werd in 1969 bezegeld in de tentoonstelling Antoine Pompe et l’effort moderne en Belgique in het Museum van Elsene en ook in de oprichting van de AAM, Archives  d’Architecture  Moderne. Vandaag is de AAM een van de be-langrijkste  architectuurarchieven van  Europa.  Ze  bewaren  meer  dan 300  fondsen en verzamelingen van Pompe tot aan het Pavillon Blaton, het laatste grote fonds uit 2013. “De rijkdom van de collectie is wei-nig bekend en zal duidelijk worden door  de  gekozen  stukken,”  vindt Culot.  Naast  een  feest  van  herken-ning  met  namen  als  Victor  Horta, Albert  Bontridder,  Henry  Van  de 

ELSENE – Voor het eerst in het bijna vijftigjarige bestaan van de Archieven voor Moderne Architectuur, de AAM, kunt u de omvang leren kennen van de schatten die daar bewaard worden. De bonte expo loopt in het CIVA, het Internationaal Centrum voor de Stad, de Architectuur en het Landschap.

Studentenproject voor een huis-paleis uit 1928 van Maxime Brunfaut op de Brusselse Academie, geïnspireerd op het Stocklet Paleis.

MAURICE CULOT (ARCHITECT):

“De rijkdom van de collectie is weinig bekend en zal duidelijk worden door de gekozen stukken”

BDW 1459 PAGINA 20 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

van de art nouveau en Expo 58 met daartussen de art deco en de moder-nistische  architectuur:  “Rond  1900 leerde heel de wereld België kennen door de art nouveau van Horta, Han-kar,  Van  de  Velde,  Serrurier-Bovy, Van  Averbeke,  enzovoort.  Expo  58 was  de  eerste  grote  naoorlogse  we-reldtentoonstelling  die  het  herstel van  de  welvaart  vierde.  We  trekken een  boog  tussen  twee  momenten van  optimisme  en  illustreren  deze kleurrijke  tussentijdse  periode.  Na 1958  is de creativiteit van de Belgi-sche architectuur zeker niet verdwe-nen,  maar  er  heeft  zich  stilaan  een kloof gevormd tussen publiek en ar-chitecten.”

CubexkeukenCulot  publiceerde  al  toegankelijke boeken  over  architectuur,  ook  voor jongeren,  dat  belooft  voor  de  aan-pak  van  de  tentoonstelling.  Bij  het thema  ‘Van  herenhuis  tot  apparte-ment’  zie  je  wat  het  idee  om  hori-zontaal  en  niet  langer  verticaal  te wonen  allemaal  teweegbracht.  In wetten, in de reclame en bekerings-ijver, en natuurlijk zijn er ook mooie voorbeelden van klare, rationele ap-partementsgebouwen.  Visueel  is  er niet  alleen  tweedimensionaal  iets te beleven: er zijn ook echte keukens zoals de standaardkeuken van Char-lotte  Perriand  uit  1945  ontworpen voor  La  Cité  radieuse  van  Le  Cor-busier en de Cubexkeuken uit 1930 

van  Louis-Herman  De  Koninck  die in België een groot succes kende en vandaag  nog  gretig  gerestaureerd en  gekopieerd  wordt.  Maar  de  ar-chieven bevatten ook een bureautje uit 1914 voor Vlaamse mijnwerkers van  Antoine  Pompe,  buizenstoelen van  Louis-Herman  De  Koninck  en meubels  van  Gustave  Surrurier-Bovy. De rol van de  foto en de  fotografen in de verspreiding van bepaalde ar-chitectuurideeën  wordt  prominent getoond.  Zo  is  de  evolutie  te  zien van  de  fotograaf  die  op  een  klini-sche  manier  de  Brusselse  straten in  1880  fotografeert,  over  de  foto-graaf  met  oog  voor  de  nieuwe  za-kelijkheid  in  de  jaren  1930  tot  de fotograaf die zijn  talent  ten dienste stelt  van  de  grote  architecten  en deelneemt  aan  een  wederzijdse  ar-tistieke  bevruchting.  Uiteraard  zijn er  tekeningen,  plannen,  maquettes maar  ook  avant-gardistische  kledij met betrekking tot de verschillende thema’s  zoals  de  futuristische  stad of  de  architectuur  van  bioscopen, grootwarenhuizen, ziekenhuizen en garages.Bij sommige grote projecten laten de utopische  of  luxueuze  tekeningen de  ongebreidelde  fantasie  van  hun scheppers zien. Ook het fragiele van het architecturale erfgoed komt aan bod, vertrekkend vanuit de sloop der slopen van het Volkshuis van Horta en eindigend met de beschermings-maatregelen van vandaag. Spannend  zijn  de  ongekende  en onuitgevoerde  projecten  zoals  het stadion van Henry Van de Velde op Linkeroever  uit  1933,  een  indruk-wekkende  reeks  watertorens,  en de  verloren  gewaande  plannen  van Horta  van  onder  andere  het  Paleis voor  Schone  Kunsten  die  opdo-ken  nadat  het  archief  van  Blaton, de  voornaamste  bouwmeester  van Horta, door de verrukte handen van de AAM’ers ging. 

An Devroe

Expo van 28 januari tot 19 april 2015, van dinsdag tot vrijdag van 12-18u, weekend van 10u30-18u, CIVA, Gelijkvloers, Kluisstraat 55, 1050 Elsene, 02-642.24.62, info@aam.be, www.aam.be

Project voor een rookkamer van Marcel-Louis Baugniet, uitgegeven door L’Intérieur Moderne, ca. 1927.

© A

RC

HIE

VEN

MO

DE

RN

E AR

CH

ITEC

TUU

R

Charles Colassin (1893-1942), hotel Mr en Mvr. Lubin-Dambremé, Generaal Van Haelenlaan in Brussel, ca 1925.

Velde,  Paul  Hankar,  Ernest  Blérot, Paul  Hamesse,  Alfred  Chambon, Jean-Jules  Eggericx,  Victor  Bour-geois, Louis-Herman De Koninck en Renaat Braem, zal het ook een ver-rassingspartijtje zijn.Culot  legt uit wat er zo bijzonder is aan de periode tussen het ontluiken 

© A

RC

HIE

VEN

MO

DE

RN

E AR

CH

ITEC

TUU

R

© ARCHIEVEN MODERNE ARCHITECTUUR

SCHAARBEEK – GC De Krieke-laar geeft ruimte aan de sociale amateurtoneelgroep Forsiti’A voor haar tweede productie Faust. Een project van GC De Markten en vzw Hobo.

Het gezelschap Forsiti’A is ontstaan vanuit  vzw  Hobo  (CAW-Brussel), een  dagcentrum  voor  thuislozen. Toneelspelen  helpt  zwakkeren  in de maatschappij om wat meer zelf-vertrouwen  en  zelfstandigheid  te ontwikkelen. Ook het sociaal  isole-ment wordt door het beoogde eind-project,  voor  publiek  spelen,  door-broken.  Voor  haar  Faust-productie kreeg  de  gelegenheidstoneelgroep van beginners en professionele soe-kers theaterregisseur en auteur Ivan Vrambout  toegeschoven. Vramhout studeerde  af  als  master  in  de  Dra-

matische Kunsten aan het Brusselse Rits. Met Action Malaise verzorgde hij diverse producties. Voor  de  eigenzinnige  bewerking van het Faust-thema betrok hij alle deelnemers, zowel voor de tekst als voor het spel. “De taal, de inhoud en de kwaliteiten van de speler worden mee  opgenomen  in  het  eindresul-taat,” luidt het. “Ik wil in de schedel inbreken,  om  alle  vuile  gedachten deruit te trekken” citeert de presen-tatie van het toneelwerk. Apart.   

Jean-Marie Binst

Faust op 2, 3, 6 en 7 februari om 19.30 uur en op 8 februari om 14.30 uur in GC De Kriekelaar, Gallaitstraat 86. Info: 02-512.34.25.

Theater > Forsiti’A speelt Faust

‘Weg met al die vuile gedachten’

Thuislozen vinden ‘luisteraars’ door hun talent voor het acteerwerk.

© D

ED

UP

LOS

Schrijf eens wat over Nederland, vroeg men. Want twintig jaar geleden sloot Vlaanderen een cultureel verdrag met Nederland. En tweehon-derd jaar geleden werden we verbonden met dat land door het congres van Wenen. Vooral aan dat laatste hielden wij culinair iets over.

Nederland. Wij doen er graag lacherig over als het om de keuken gaat, maar toch kunnen we niet zon-der hen. Ik heb er vaak verbleven en, wanneer het niet om culinaire reizen ging,  inderdaad ook vaak slecht gegeten. Niet op  restaurant, maar wanneer Nederlanders ‘gewoon’ eten. Zo was ik ooit met vis-specialisten uit heel Europa in een congrescentrum van  Shell  in  Noordwijkerhout.  Toen  we  de  verga-dering verlieten voor de lunch, zagen we achter elk bord op tafel een groot glas melk op ons wachten. Mijn Portugese en Italiaanse disgenoten keken er-naar als naar een put. Iemand vroeg dan toch aan mij: “Wat  is hiervan de bedoeling?”  Ik zei dat het een vergissing moest zijn en ging richting keuken, wetende dat aan volwassen mensen melk voorzet-ten overal elders in de wereld wordt gezien als een belediging,  maar  blijkbaar  niet  in  Nederland.  Ik vroeg:  “Kunnen  wij  misschien  koffi e  krijgen?”  en kreeg tot mijn verbazing als antwoord: “Ja, als u uw melk  op  hebt.”  Vervolgens  verschenen  er  voor  ie-dereen kroketten en bruin gekleurd brood, zo don-ker  als  chocolade.  “Mijn  landgenoten  denken  dat dat gezonder  is,” gaf een Nederlander  in de buurt toe. De Latijnen aan tafel konden er niet om lachen en stelden zichzelf gerust met de zekerheid dat de bijeenkomst maar twee dagen zou duren.Nederland is zo dichtbij en toch zo anders. Ik heb één en ander toegeschreven aan wat ik   the protes-tant approach to food   noem.  Waar  wij  eten,  zelfs tussen  het  werk  door,  zien  als  een  manier  om  te genieten terwijl men desnoods de honger stilt, kan ik mij niet van de  indruk ontdoen dat eten  in Ne-derland altijd een hoger doel moet dienen en elke hap zowel  voedzaam als  verantwoord,  eenvoudig, equitabel,  gezond,  solidair,  klimaatneutraal, dier-vriendelijk,  respectvol  en  ja,  goedkoop  moet  zijn. “En doe maar gewoon,” wordt er dan bij gezegd. Ondanks  onze  ‘Bourgondische’  overdaad  hebben wij de gewoonte om ons eten met meer respect te benoemen.  Nederlanders  zijn  neerbuigend  over hun  eten:  zij  schelden  het  uit.  Wie  noemt  er  lek-ker eten nu snert (erwtensoep), hete bliksem (puree met appelen),  longhaas  (onglet), zwartzuur  (civet), raasdonders  (velderwten),  klapstuk  (stoofvlees)  of blote billetjes in het gras (witte en sperziebonen)?Eten mag vooral niet  te belangrijk zijn, men moet eten, maar men apprecieert het niet wanneer er te veel aandacht aan wordt besteed. “ Bread is bread, ” 

zei een Engelsman tegen mijn vader toen die kloeg dat  het  brood  niet  lekker  was.  Dat  is  waar  de  fi lm  Babettes Feest  over gaat, maar dan in Denemarken. Ook stedelijk Groot-Brittannië, Noord-Duitsland en uiteraard de Verenigde Staten kennen dat fenomeen. Historica  Rachel  Laudan  spreekt  van  een  ‘republi-keinse keuken’. Door frugaal te leven toont men zijn superioriteit tegenover de genotzuchtigen en katho-lieken. Maar Nederland is een handelsland. Ze produceren en exporteren kwaliteit. Wat associëren wij met Ne-derland? Platvis (tong, pladijs), maatjesharing, oes-ters  en  mosselen,  (bessen)jenever,  advocaat  en  ui-teraard kaas. En geef toe, daar is ronduit uitstekend spul bij. Het goede dat ze maken is voor de handel, niet om zelf op te eten.Tweehonderd  jaar  geleden  werden  de  Nederlanden één  gemaakt.  Het  zou  maar  vijftien  jaar  duren,  de mentaliteitsverschillen  waren  té  groot.  België  was het  eerste  land  op  het  Europese  continent  waar de  Industriële  Revolutie  op  gang  kwam.  De  eerste stoommachine  werd  al  in  1720  geïnstalleerd  bij Luik. Onder Napoleon zou de industrialisatie fel toe-nemen. Met die omwenteling kwam een stroom van arbeiders naar de stad op gang en die moesten uiter-aard gevoed worden. Omdat Nederland sinds 1801 ook een vazalstaat  van Napoleon was,  viel het oog op de Zeeuwse mosselvisserij. De mosselen konden via de rivieren snel in Luik, Brussel of Gent geleverd worden. Op die manier werden de Zeeuwse mosse-len  lievelingsvoedsel voor de werkman.  In de ogen van de arbeiders werd de mossel, goedkoop en over-vloedig,  een manna,  een  feestdis bij uitstek. Groot was het aantal gezinnen waarin tijdens het seizoen van september tot maart éénmaal per week mosse-len werden gegeten.

Het  is  opmerkelijk  dat  de  eerste  organisatie  en  re-glementering van de mosselproductie in Nederland werd ingesteld in 1825, net in die korte periode! Na de onafhankelijkheid  is de  liefde voor mosselen bij de Belgische bevolking gebleven. In Nederland zelf, waar de mosselpercelen in topjaren tot 100.000 ton van het zwarte Zeeuwse goud konden leveren, wor-den nauwelijks mosselen gegeten. Slechts de laatste decennia zijn de Nederlanders schoorvoetend aan de mossel gegaan, na heel wat marketing effort van de grote Zeeuwse mosselhuizen.Of u nu rattachist of orangist bent, Vlaming of Belg, het sneetje kaas op een boterham hebben wij van de Nederlanders overgehouden, de mosselfeesten ook. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Nederland

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

ADVERTENTIE

“Of u nu rattachist of orangist bent, Vlaming of Belg, het sneetje kaas op een boterham hebben wij van de Nederlanders overgehouden, de mosselfeesten ook”

BDW 1459 PAGINA 21 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

www.fedsvk.be02 412 72 44

a

a

a

a

a

Verhuur uw woning

zonder risico en zonder zorgen

Hulp bij renovatie

Fiscale voordelen

© WWW.HOLLAND-GOUDA.COM

JAZZ > RADIOMAKER MARC DANVAL BRENGT TWEE BOEKEN OPNIEUW UIT

‘BELGISCHE JAZZ HEEFT GROTE TOEKOMST’

BRUSSEL – Bevat jazz een levens-verlengend en activerend elixir? Je zou het haast denken als je merkt dat jazzmuzikanten actief blijven, ook na een normale pensioenleeftijd. Marc Danval (1937), radiomaker, auteur, fotograaf, jazzkenner en Brusselaar in hart en nieren, behoort tot dezelfde categorie. Eind vorig jaar verschenen van hem nog twee boeken, ‘Robert Goffin- Avocat, poète et homme de jazz’ en ‘Histoire Du Jazz En Belgique’.

W ie al eens luistert naar zijn radio-programma  op  La Première  of  de kans  kreeg  een  glas  met  hem  te 

drinken,  weet  dat  Marc  Danval,  net  als  zijn vroegere  boezemvriend  Robert  Goffin,  niet verlegen  zit  om  een  paar  krasse  uitspraken. Een  gesprek  ten  huize  van  een  Brusselse bon vivant die op zijn achtenzeventigste nog steeds  een  enorme  joie de vivre  uitstraalt  en het  jazzvirus  nooit  kwijtraakte,  evenmin  als zijn  verzamelwoede.  Nadat  hij  bij  de  verhuis van zijn geboortehuis in Elsene naar een ap-partement in dezelfde gemeente, zijn enorme collectie  platen,  boeken,  partituren,  affiches en  foto’s aan de Koninklijke Bibliotheek ver-kocht (het Fonds Marc Danval), begon hij ge-woon opnieuw. Nog geen vier jaar later is zijn 

Marc Danval: “Goffin was niet alleen een groot advocaat maar ook een onderzoeker en wetenschapper.” © SASKIA VANDERSTICHELE

appartement  een  heus  museum  met  platen, foto’s,  boeken  en  verzamelstukken  aller-hande die hij koopt op rommelmarkten en in tweedehandswinkels  tijdens  zijn  dagelijkse speurtochten. 

Waarom na zestien jaar deze heruitgave van je boek uit 1998 over Robert Goffin?Marc Danval: “Een ex-advocaat die onder-tussen  uitgever  is  en  op  een  paar  stappen van  Goffins  geboortehuis  in  Ohain  woont, kwam  aankloppen  met  die  vraag.  Ik  was meteen  verkocht,  want  in  de  eerste  uitgave stonden  toch  wel  een  aantal  onjuistheden die ik nu kon verbeteren. Met deadlines voor een dergelijk boek is dat bijna onvermijdelijk. Hetzelfde  is  trouwens  gebeurd  met  Histoire Du Jazz En Belgique. Op het  laatste moment moest alles te vlug gaan en slopen er ook een aantal fouten in. Bij het boek van Goffin was er  nog  een  andere  reden  die  meespeelde.  Ik wil hem terug in de kijker plaatsen, al maak ik mij geen illusies als je ziet dat kookboeken het best verkopen en iedereen nefastfood eet.”

Wat maakte Goffin zo speciaal?Danval: “Goffin was iemand larger than life. Een passioneel man met een enorme culture-

le bagage. Zo was hij niet alleen een groot advo-caat maar ook een onderzoeker en wetenschap-per. Getuige hiervan is wat ik omschrijf als zijn Trilogie Inhumaine: Le Roman Des Anguilles, Le Roman Des Rats en Le Roman De L’Araignée. Hij schreef  poëzie  en  was  een  van  de  eersten  die Rimbaud  naar  waarde  schatte.  Daarnaast  was hij een culinaire veelvraat en auteur van Routes De La Gourmandise. Ongelooflijk trouwens wat een eetlust hij had. En natuurlijk was er Goffin de jazzkenner. In 1932 schreef hij Aux Frontiè-res Du Jazz, dat algemeen beschouwd wordt als het eerste grondige naslagwerk over  jazz, zelfs voor  de  Amerikanen  iets  publiceerden  over  dit onderwerp. Voordien verschenen van hem trou-wens al  jazzartikels, onder meer  in het  literair magazine Le Disque Vert.”

Hoe begin je aan een boek met een titel als ‘Histoire Du Jazz En Belgique’?Danval: “De prehistorie van de jazz boeide mij altijd  al.  Wat  mij  daarbij  opviel,  waren  de  on-juistheden  die  ontstonden  door  de  jaren  heen. Zo  staat  overal  vermeld  dat  het  een  Fransman was,  René-Robert  Cavelier  de  La  Salle,  die  de Mississippi ontdekte en  in kaart bracht  terwijl het eigenlijk een Belg was, Louis Hennepin. Hij schreef er een boek over maar dat was niet naar de zin van Louis XIV die Hennepin aanvanke-

lijk opsloot in een klooster zodat zijn verhaal uiteindelijk  niet  bekend  zou  raken.  Nog  een feit dat doodgezwegen wordt,  is dat heel wat slaven  die  van  Afrika  naar  New  Orleans  ge-voerd werden, afkomstig waren van het latere Belgisch Congo. En in New Orleans heb je na-tuurlijk de fameuze Congo Square. Je zou dus kunnen stellen dat de eerste  jazzmuzikanten een rechtstreekse link hebben met België.” 

Een ander intrigerend personage in je boek is Omer Van Speybroeck.Danval: “Bij opzoekingswerk over Bix Beider-becke  trof  ik  die  naam  aan  die  heel  Belgisch klonk. Ik kocht alle telefoonboeken van Vlaan-deren en gaf die aan mijn secretaresse met de opdracht alle Van Speybroecken op te zoeken en  te  contacteren.  Na  zes  jaar  kreeg  ik  plots een  brief  uit  Leopoldsburg  van  iemand  die beweerde een afstammeling te zijn van de fa-meuze Omer uit Amerika. Zijn ouders hadden zelfs  een  video-opname  waarin  Omer  vertelt over zijn leven in Amerika, ook als muzikant. Hij moet dus de eerste Belgische  jazzman  in Amerika  geweest  zijn,  maar  die  info  vinden we in geen enkel naslagwerk terug.” 

Je besluit je boek met te zeggen: “L’Age d’or le plus important, c’est mainte-nant.”Danval: “Dat  is  toch zo. Ons  land heeft nog nooit  zoveel  jonge  begaafde  jazzmuzikanten gehad. Ze zijn niet alleen technisch heel goed maar hebben ook nog iets te vertellen. Ik ver-meld er een aantal in mijn boek maar de lijst is veel te kort, wederom door de deadline. Het is natuurlijk afwachten wat ze met hun talent gaan doen. Dit is nog maar het beginstadium, maar het ziet er veelbelovend uit voor de Bel-gische jazz.” 

  Georges Tonla Briquet

‘Robert Goffin- Avocat, poète et homme de jazz’ (Le Carré Gomand). ‘Histoire Du Jazz En Belgique’.(Avant-Propos). La 3e Oreille, elke zaterdag op La Première (14.00-15.00)

ADVERTENTIE

Als de wiedeweergaBRUSSEL – Er zijn genoeg Nederlanders die iets hadden of hebben met Brussel. Maar dat zijn over het algemeen wel mensen van het woord: acteurs en vooral schrijvers. Multa-tuli, Neel Doff, Jan Greshoff, W.F. Hermans, Jeroen Brouwers, Benno Barnard, Oscar van den Boogaard: zij zijn in het verleden al uitvoerig aan bod gekomen in deze kolom-men.

Het waren veelal mannen voor wie het noorden wat te vlak was geworden, en die zich tot aan de rand van de Germaanse wereld waagden om zich hier als balling of correspondent te vesti-gen. Voor een bepaalde periode dan, want uit-eindelijk  zijn  genoemde  literatoren  toch  weer allemaal  vertrokken.  Na  de  schoonheid  der wanstaltigheid van Brussel te hebben ontdekt, na  te  zijn  geëvolueerd  van  achterdochtig  ob-servator  tot  licht  euforisch  ambassadeur  van onze stad, bleek het avontuur uiteindelijk toch weer onbevredigend.Bladerend in wat boeken op zoek naar Neder-landers in Brussel, kwam ik via een cahier van Passa  Porta  uiteindelijk  bij  Tommy  Wieringa terecht.  Wieringa  (1967)  is  de  auteur  van  de veelvoudig voor prijzen genomineerde romans Joe Speedboot, Caesarion en Dit zijn de namen. In de jaren 1990 verbleef hij al eens een dag en 

een nacht in Brussel. Eens terug thuis schreef hij  daarover  een  verhaal  over  arme  mensen en de dood, Armenbloed, en hij bewaarde het “omdat  het  de  sfeer  van  wanhoop  en  ineen-storting raakte die me aan Brussel deed den-ken.”  Dat  moet  dus  een  fi jne  kennismaking met onze hoofdstad geweest zijn.Toch  kwam  Wieringa  in  2005  terug,  als  een echte  artist in residence  in  het  appartement van Passa Porta aan de Nieuwe Graanmarkt. In  het  cahier  met  bijdragen  van  nog  andere schrijvers  die  net  als  Wieringa  in  Brussel  te gast  waren  geweest,  staat  van  hem  het  ver-slagje Het sneeuwt. Daarin schrijft hij na dat korte  relaas  over  die  ene  dag  en  nacht  in  de jaren  1990  ook  zijn  nieuwe  impressies  neer. Interessant is dat die tekst, die exact tien jaar geleden  is  geschreven,  evengoed  van  vorige week  kon  dateren.  Boekhandel  Bolle  aan  de Vlaamsesteenweg,  waar  Wieringa  zijn  koffi e en  pilsjes  drinkt,  bestaat  dan  wel  niet  meer, in  de  kranten  die  hij  leest  woedt  er  opstand in  Parijs.  “Het  is  de  opstand  van  de  immi-grantenzonen, die hun woede koelen op win-kelruiten,  auto’s, buurthuizen.” En kijk:  er  is op  datzelfde  moment  ook  nieuws  over  Mi-chel Houellebecq, die op dat moment de Prix Goncourt  wordt  onthouden  ten  voordele  van François  Weyergans.  Wieringa  vindt  dat  een Wieringa, al twee keer te gast in Brussel.

© JO

HA

N JA

CO

BS

BDW 1459 PAGINA 23 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

Artists in residence Tommy Wieringa in Brussel

schande  en  neemt  in  Bolle  Houellebecqs  ro-man Lanzarote ter hand. 

HyenaWieringa’s visie op Brussel betert er niet op. Over de “sirenes die dag en nacht klinken en Brussel in een spookachtige blauwe gloed zet-ten” zegt hij dat hij ze voordien beschouwde “als  pittoreske  aspecten  van  de  Europese hoofdstad,”  maar:  “door  Houellebecq  ben  ik een gewaarschuwd mens.” En dan blijkt zelfs een gewaarschuwd mens in Brussel niet veel waard  te  zijn,  want  in  wat  volgt  is  Wieringa ook nog getuige van behoorlijk wat verkeers-agressie en van een steekpartij tussen “zeven Maghrebijnen”.  Zelfs  café  L’Archiduc  is  geen veilig  schuiloord.  De  vervaarlijke  barman daar noemt zichzelf “een hyena van de liefde die zich voedt met de maden”.De  man  die  Wieringa  naar  L’Archiduc  heeft geloodst  is  zijn  Nederlandse  collega  Serge Van Duijnhoven, die hij nog kent van vroeger, en die het in zijn hoofd heeft gehaald om zich permanent in Brussel te vestigen. In de ogen van  Wieringa  moet  Van  Duijnhoven  zowat gelden  als  de  oorlogscorrespondent  van  de Nederlandse Letteren. Niet iemand die zoals Arnon  Grünberg  even  veilig  embedded  gaat thee  drinken  bij  de  Nederlandse  troepen  in Afghanistan. Maar iemand die jaren lang zon-der  kogelvrij  vest  in  de  Belgische  hoofdstad rondloopt. Ook al is hij daar – weet Wieringa ook  –  al  “in  elkaar  geslagen  door  een  groep Noord-Afrikanen  en  driemaal  in  het  hoofd geschoten  met  een  luchtdrukpistool”.  Serge is ondanks alles in Brussel gebleven. Tommy was als de wiedeweerga weer weg.

Michaël Bellon

www.brusselnieuws.be/inresidence

TECHNOPOLITICS >11-2-2015<

How to welcome technology

Presentation: Peter Van Rompaey

Introduction: Paul De KnopRector VUB

Bart Becks Founder Angel.me, Former CEO Belgacom “Digital Startups”

Filip Nuytemans: General Manager Uber Belgium“Uber changing cities through innovation”

Thierry Geerts: CEO Google Belgium “Google self-driving car”

Summary: Els Ampe:Member of the Parliament of the Brussels Capital Region, Alderman of mobility and public works in Brussels

Followed by a networking drink

Free admission, please register:info@elsampe.be

11 February 2015 18:30

Aula Q.A VUB

Pleinlaan 2Elsene

GOOGLE SELF-DRIVING CAR

UBER?

BRUSSELS

DIGITAL STARTUPS

achter deSchermen

DE KONINKLIJKE SINT-MARIAKERKSCHAARBEEK - Koninginneplein zaterdag 7 februari, 14u30 Deze Schaarbeekse kerk met een magnifiek orgel is een architecturaal opmerkelijk gebouw - achthoekig en in Byzantijns-Romaanse stijl - en werd in het midden van de 19e eeuw opgetrokken. Een koninklijke kerk, zoals Leopold I wou er wou van maken, is het nooit geworden. Toch vonden er wel verschillende belangrijke gebeurtenissen plaats, zoals de begrafenis van componist Giacomo Puccini. Geïnteresseerd om de kerk te bezichtigen met gids?Inschrijven kan via: johan.basiliades@vldbrussel.be of 0495/21.05.01

NWAVE 3D PICTURESVORST - Bondgenotenstraat 282 donderdag 12 februari, 14u00

Benieuwd welke laatste digitale technieken er gebruikt worden in de film- en reclamewereld? Neem dan deel aan dit geleid bezoek achter de schermen van nWave, wereldleider op het vlak van 3D/4D entertainment en gevestigd in Vorst. Je zal versteld staan hoe vaak we in het ootje worden genomen door deze digitale kunstenaars. Inschrijven bij Laurent Van Der Elst, 0476/29.09.83, laurentvanderelst@hotmail.be

DE POLITIESCHOOLANDERLECHT - Konijnenstraat 1 donderdag 12 februari, 14u00

Altijd al willen weten wat een opleiding bij de politie inhoudt en waar ze hun training genieten? Schrijf je dan in voor dit bezoek aan het opleidingscentrum van de politiezone Brussel-Zuid in Anderlecht. We krijgen er een rondleiding en worden er voorzien van deskundige uitleg. Voor info & inschrijvingen: neemt u contact op met Walter Crahaij & Simonne Janssens, 02/427.66.48, walter.crahaij@telenet.be

DE BEGRAAFPLAATS VAN BRUSSELEVERE - Kerkhof van Brussellaanzaterdag 28 maart, 14u00 Deze historische en opmerkelijke begraafplaats werd in 1877 aangelegd door de stadsarchitect Victor Jamaer en landschapsarchitect Louis Fuchs in Engelse landschapsstijl. Het geheel werd aangelegd als uitgestrekt park met brede lanen en grote ronde punten. In tegenstelling tot het veeleer katholieke kerkhof van Laken met zijn neogotische monumenten, werd dit een eerder vrijzinnige begraafplaats, met grafmonumenten in verschillende stijlen. Geïnteresseerd?Inschrijven kan via: johan.basiliades@vldbrussel.be of 0495/21.05.01

bezoekBrussel achter deSchermen

E en kleine  ronde van Vlaanderen  leidde Dessauvage  nu  bijna  25  jaar  geleden naar Brussel.

“Van  Antwerpen  ging  het  op  mijn  negende naar  Brugge,  Sint-Andries.  Vervolgens  Lop-pem,  Kortrijk  –  eveneens  West-Vlaanderen –  Lovendegem  in  het  Gentse.  Daarna  heb  ik mijn blik op Brussel gericht. Elsene. De keuze voor Brussel was de keuze voor mijn vriendin, 

maar ook de keuze om niet meer te pendelen. Wonen waar je werkt, dat blijft het gemakke-lijkste.” Werken, dat was in de IT-sector. “De interesse voor de cyberwereld heb ik opgedaan toen ik voor mijn A2 Elektriciteit ging, met als opti-oneel bijvak Elektronica. Ik ontdekte een we-reld  die  nog  in  haar  kinderschoenen  stond, een  wereld  die  me  fascineerde.  Waarom  ik 

Na een carrière in de IT-sector vult Philippe Dessauvage zijn dagen met het begeleiden van muzikanten. © MARC GYSENS

‘Ik voel me als herboren’

IT’ER PHILIPPE DESSAUVAGE: NA BURN-OUT NIEUW LEVEN IN DE MUZIEK

BDW 1459 PAGINA 24 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

voor een graduaat ben gegaan en niet een uni-versitaire  opleiding?  Omdat  je  destijds  enkel voor  informatica  kon  kiezen  als  bijkomende optie  aan de faculteit wiskunde. En laat nu net wiskunde niet echt mijn dada zijn.”Vorig jaar is er een abrupt einde gekomen aan Dessauvages IT-carrière. Maar om het met de woorden van Johan Cruijff  te zeggen:  ‘Elk na-deel heeft zijn voordeel’. Het heeft Dessauvage de kans gegeven om van zijn activiteiten in de muziekwereld  een  fulltime  bezigheid  te  ma-ken.“Mijn nieuwe leven heeft me vleugels gegeven. Ik kan nu zelf mijn ritme bepalen en als ik eens zin heb in een snipperdag, dan neem ik die ook. Er  is  een  enorm  gewicht  van  mijn  schouders gevallen  en  daar  kan  ik  alleen  maar  blij  om zijn. Mijn vriendin en onze dochter, Luna, ook. Niet  dat  er  geen  stress  bij  komt  kijken,  maar 

het is gelukkig gezonde stress. Als je ergens in Nigeria op een luchthaven zit en de basgitaar is niet toegekomen, dan is er wel even paniek. Maar dat hoort er nu eenmaal bij.”

PiratenzendersHet herontdekken van zijn liefde voor muziek en er daadwerkelijk ook iets mee doen, het is Dessauvage vijf jaar geleden overkomen. “Als kind met mijn moeder luisteren naar piraten-zenders als Radio Caroline, Radio Mi Amigo, Veronica,  een  waar  plezier.  Led  Zeppelin, Pink Floyd en tutti quanti,  ik kreeg hun mu-ziek met de paplepel ingegoten. Ook volksmu-ziek sprak me erg aan.” “Met de  jaren  is die  interesse een beetje on-dergesneeuwd geraakt, omdat  ik me volledig focuste  op  de  IT.  De  passie  voor  muziek  en meer  bepaald  de  West-Afrikaanse,  is  weer opgeflakkerd door het volgen van djembéles-sen bij Mamady Keïta, meesterpercussionist. Het was een zuurstofstoot, ik begon me meer en meer thuis te voelen  in het wereldje, écht voeling  te  krijgen  met  de  West-Afrikaanse muziek.” De bal is helemaal aan het rollen gegaan door Dessauvages kennismaking met N’Faly Kouy-até, een Guinese koraspeler die in het Brussel-se best wel bekend is en zijn West-Afrikaanse roots vermengt met popmuziek. “Op  zekere  dag  vroeg  N’Faly  me  om  hem  te begeleiden naar Engeland omdat hij niet links durfde te rijden. Een bescheiden begin: achter het stuur zitten, Kouyatés instrumenten voor zijn optredens opstellen. Ik zal hem daar altijd dankbaar voor zijn, het heeft voor mij de deur geopend naar een nieuw leven. Een leven dat niet beheerst wordt door bits, bytes en al wat er  rond  hangt.  Wat  uiteindelijk  geresulteerd 

ETTERBEEK – Philippe Dessauvage, Antwerpenaar van geboorte, heeft goed geboerd in de IT-sector. Maar toen kwam er de burn-out. Het ontslag bij HP. “Ik was volledig opgebrand, in een sociaal isolement beland. Mijn ontslag was een zegen. Ik voel me als herboren.” Nu vult Dessauvage zijn dagen met het begeleiden van muzikanten – muziek is een liefde van kleins af aan – en geeft hij een nieuw elan aan La Tentation. En zorgt hij voor zijn dochtertje van 12 jaar oud, Luna.

heeft in de oprichting van de vzw Promanbo. Aanvankelijk deed ik het achter mijn uren, nu kan ik me fulltime richten op mijn passie.” Verschillende  jaren  heeft  Dessauvage  zich gefocust  op  West-Afrikaanse  muziek  als  ar-tiestmanager, maar daarin is langzamerhand verandering in gekomen. “Ik heb doorheen de jaren zoveel optredens gezien, zoveel artiesten ontmoet,  dat  ik  gaandeweg  de  lat  hoger  heb gelegd. Je kan het misschien blasé noemen, ik noem het liever veeleisend. En dan is de cirkel snel rond. Er zijn tal van artiesten en groepen 

in  Brussel  actief  in  de  West-Afrikaanse  mu-ziek, maar velen overstijgen helaas de middel-maat niet. Daarom ben  ik me de  jongste  tijd opnieuw meer en meer beginnen te interesse-ren in de volksmuziek. Meer bepaald de Ierse folk.  Accordeon  en  aanverwanten.  Zo  ben  ik terechtgekomen  bij  mensen  als  Didier  Laloy, Lorcan Fahy, Philip Masure, David Munnelly... Het  duo  McGowan&Munnelly  ook,  dat  deze week  nog  de  affiche  van  La  Tentation  heeft gesierd.” “Voor dat alles kan ik vissen in de rijke vijver die  Brussel  is  als  het  op  cultuur  en  muziek aankomt.  Er  is  zelfs  een  overaanbod.  Maar niet  noodzakelijk  in  kwaliteit.  Het  blijft  dus een beetje dubbel. Maar het is mooi dat het je toelaat  om  jonge  muzikanten  en  jonge  groe-pen  een  kans  te  geven  om  te  spelen,  zich  te ontwikkelen. Al doende leert men, het is een waarheid die blijft bestaan.” “Brussel  is  eveneens  een  mooie  plek  voor mijn dochter om op te groeien. Luna is perfect tweetalig – ze verbetert me nu al – en voelt zich als  een  vis  in  het  water  in  deze  kleine  grote stad. Ik ben hier gelukkig, fier om de Belgische identiteit  te  mogen  uitdragen.  Tot  zelfs  onze namen  toe.  Ik  heb  een  Franse  naam,  maar ben  Nederlandstalig  opgegroeid.  Mijn  vrien-

“Mijn nieuwe leven heeft me vleugels gegeven. Ik kan nu zelf mijn ritme bepalen en als ik eens zin heb in een baaldag, dan neem ik die ook”

BRUSSEL – De jonge Brusselse film-maker Ruben Desiere (1990) gooit hoge ogen met zijn film ‘Kosmos’ waarvoor hij de VAF wildcard heeft gekregen.

‘Kosmos’  is  Desieres  afstudeerproject aan  het  Gentse  Kask  dat  dezer  dagen  te zien is op het Internationaal Film Festival in Rotterdam. De film vertelt het verhaal van  een  groep  Slovaakse  Roma  in  het Brusselse  Gesù-klooster  in  de  periode voor de uitzetting in de winter van 2013. Desiere werkte nauw samen met een ge-zin  uit  het  klooster  en  enkele  nieuwko-mers.  Hierbij  dringt  de  Poolse  schrijver Witold Gombrowicz (1904-1969), auteur van  onder  andere  Kosmos,  zich  steeds meer op.

Wie waren er eerst: de bewoners van het klooster of Gombrowicz?Desiere:  “Dat  is  moeilijk  te  zeggen.  Ik had  Kosmos  gelezen  voor  ik  naar  Gesù trok, maar de versmelting is er maar zeer langzaam gekomen. Een film vormgeven is  een  heel  proces.  Er  is  de  plek  waar  je filmt, de mensen die je ontmoet, de beel-den  die  je  in  gedachten  hebt…  Allemaal elementen die het materiaal  van de film vormen.  Gombrowicz  is  op  een  bepaald moment deel van dit materiaal geworden. Deze elementen bepalen de uiteindelijke vorm - het format zo u wil - en zo de film. Het is de zoektocht naar betekenis in een onzekere  wereld  die  Gombrowicz  ver-bindt met de reële situatie van de mensen in het Gesuklooster. “

Gombrowicz in het Gesùklooster

Ruben Desiere gooit hoge ogen.

© L

IES

BE

TH B

EE

CK

MA

N

3 VRAGEN AAN RUBEN DESIERE

BDW 1459 PAGINA 25 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

din heeft een Vlaamse naam, Vandenbogaert, maar ze is Franstalig opgegroeid. Het typeert Brussel, dat de Vlaamse identiteit gaandeweg aan het aanvaarden is. Toen ik hier 20 à 25 jaar geleden  aankwam,  woedde  de  taalstrijd  nog steeds  redelijk  hevig.  Nu  is  er  mijns  inziens sprake van een Brusselse  identiteit, waarbin-nen  de  Nederlandstaligen  hun  plek  hebben verworven.  En  dan  zeker  op  cultureel  vlak. Kijk naar  de  AB  en  de  Beursschouwburg,  die respectievelijk hun 35ste en 50ste verjaardag vieren. De tijd dat je als Nederlandstalige twee uur moest doorbrengen in de plaats van twee minuten  om  een  formaliteit  te  vervullen,  is wel  degelijk  voorbij.  Al  gaat  het  Frans  allicht steeds de voertaal blijven, de lingua franca.”

La TentationHet herontdekken van de muziek  leidde Des-sauvage ook naar La Tentation, het Centro Gal-lego in de Lakensestraat. Waar hij sedert een jaar twee dagen per week freelance werkt. Hij beheert er mee de website, de vertalingen naar het Nederlands voor de commerciële events en de programmatie. “Bedoeling  is  om  La  Tentation  opnieuw  een regelmatige  culturele  programmatie  te  geven en  de  multiculturele  mix  die  in  Brussel  leeft te ondersteunen. Een opening te creëren ook, naar  de  Nederlandstaligen  in  Brussel.  Te  be-ginnen door het maandelijks op de affiche zet-ten van jazz- en bluesoptredens in samenwer-king met Brosella én –  in samenwerking met Jeunesses  Musicales  –  door  één  zondag  per maand een familiebrunch op de affiche te zet-ten: kinderatelier, gevolgd door brunch en kort na de middag een concert of een spektakel.” “Gemakkelijk  is het niet, maar het  is belang-rijk  om  tegengas  te  geven  in  een  periode  dat de  culturele  sector  onder  vuur  ligt.  En  als  ik zeg dat het ‘niet gemakkelijk’ is, dan is dat een stevig  understatement.  Een  mini-minisubsi-die van de Fédération Wallonie-Bruxelles – bij wijze van spreken net genoeg om de koffie mee te betalen – daar moeten we het mee stellen. De grote uitdaging is dan ook, één, om de no-dige  financiën  te  vinden,  en  twee,  een  trouw publiek. Een nieuw publiek voor La Tentation, dat voorheen enkel viste in de vijver van tango, salsa  en  flamenco.  Het  is  een  stevige  uitda-ging, maar daar houd ik nu eenmaal van.”

Karel Van der Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

KING ARTHUR REVISITED.  Bozar  noemt  de  opvoering  van  Purcells  King Arthur door La Fenice en Vox Luminis hét concert van de eerste helft van februari. King Arthur, met een libretto van John Dryden, werd voor het eerst opgevoerd in 1691. Nu zijn het Jean Tubéry en Lionel Meunier die de operaliefhebbers op sleeptouw nemen. Het concert vindt plaats op dinsdag 10 februari om 20 uur, maar om 19 uur kan u al luisteren naar een gesprek tussen Benno Barnard en Jean Tubéry. Plaats van  het  gebeuren:  Koninklijk  Conservatorium,  Regentschapsstraat  30,  1000 Brussel. n  VARIATIES OP EEN KEVER.  Autoworld  houdt  de  traditie  in  ere.  Heel de maand februari loopt er een tentoonstelling over Kevers en afgeleide modellen. Aanleiding zijn Valentijnsdag en de Love Bugsparade op 15 februari, wanneer 200 Kevers aan de ingang van Autoworld worden verwacht. Dit jaar zijn er variaties op 

URBAN EXPLORINGDessauvage heeft altijd zijn digitale camera bij als hij op stap gaat. Een camera waarmee

hij afgedankte of oude gebouwen, niet openbaar toegankelijke locaties en verlaten sites fotografeert. Waarbij zijn aandacht vooral uitgaat naar industrieel erfgoed. “Dat heet Urban exploring, afgekort Urbex. Helaas is Brussel, zeker wat verlaten sites betreft, niet bepaald een goudmijn. Door gentrificatie van vele wijken, de boom die het omvormen van verlaten industriële sites tot loftcomplexen heeft gekend. Antwerpen daarentegen... Deze zomer was ik nog in de oude oliedokken, een puur genot voor de lens. Deze week zag ik helaas dat deze visuele schat ondertussen ook platgegooid is. Spijtig dat urban exploring de voorbije jaren uitgegroeid is tot een modeverschijnsel.”

CULT

UU

R K

ORT

de  traditionele Kever  te zien, voertuigen waarvan het chassis of de motor van een Kever afkomstig zijn, maar waarvoor een aangepaste carrosserie werd gebouwd. De expo vindt plaats van 4 februari tot 1 maart in Autoworld in het Jubelpark.  Samengesteld door Danny Vileyn

Hoe was het om in het klooster te filmen, hoe was de omgang met de bewoners?Desiere:  “Gesù  is  geen  onbekende  plek,  er liepen  voortdurend  journalisten  binnen  en buiten.  Filmmakers  maken  van  dezelfde tools - een camera - gebruik als journalisten. Ik  denk  dat  een  film  meer  kan  zijn  dan  een informatiedrager.  Een  film  kan  de  urgentie -  de  problemen  van  iedere  dag  -  overstijgen. Met  de  ontruiming  van  het  klooster,  nog  tij-dens de opnames, is er natuurlijk wel een re-sidu van urgentie. Deze wisselwerking tussen vorm-geven en ‘de wereld zelf’ die zich steeds opdringt  is  wat  de  documentaire  zo  mooi maakt.”

Waarom moeten we naar uw film komen kijken?Desiere: “Ik hoop dat de film iets anders ver-telt over het Gesùklooster dat toch wel een bij-zondere plaats in de stad was. Een stukje stad dat niettegenstaande de media-aandacht toch vaak onzichtbaar bleef. Ik hoop dat mijn film ertoe bijdraagt om op een andere manier met belangstelling naar die plek te kijken.”

Danny Vileyn

Kosmos van Ruben Desiere is nog te zien in het Elzenhof, Kroonlaan 12, 1050 Brussel op donderdag 05/02 om 20 uur. De toegang is gratis. In de Beursschouwburg, August Ortsstraat 1000 Brussel is ‘Kosmos’ te zien op 05/03 om 20.30 uur. De toegangsprijs bedraagt 8 euro, 5 euro met korting

© P

HIL

IPP

E D

ES

SA

UVA

GE

BRUSSEL – Het European Youth Olympic Festival (EYOF) groepeert momenteel jonge topwintersporters in Vorarlberg en Liechtenstein. De zeven Belgische deelnemers kunnen met Rudy Lahor (54) op een delegatie-leider rekenen met een pak ervaring. Hij heeft onder meer alle Olympische

Zomerspelen sinds 1996 meegemaakt, en is nu al volop bezig met de Spelen van Rio de Janeiro in 2016. 

‘T oen ik in 1983 bij het Belgisch Olym-pisch en Interfederaal Comité (BOIC) aan  de  slag  ging,  was  het  nog  een 

vrij  klein  huis,”  vertelt  Lahor.  “Maar  met  de komst  van  competities  als  de  Wereldspelen, het EYOF en de Youth Olympic Games zijn we moeten uitbreiden. Ook de werkdruk is toege-nomen. Jaarlijks zijn er nu vijf à zes multidis-ciplinaire evenementen waarmee we te maken krijgen. En vergeet niet dat wij ook stages voor de sporters organiseren. Zowel voor jongeren als de elitesporters.”Lahor  maakte  die  evolutie  mee  vanuit  het departement  topsport,  waarvoor  hij  altijd  al heeft gewerkt. Zijn domein is het operationele luik: zorgen dat zaken als de verplaatsingen, het verblijf en de accommodatie voor de spor-ters op grote multidisciplinaire evenementen in orde zijn. Werk dat niet zo zichtbaar is voor de  buitenwereld,  maar  niet  te  onderschatten is. Hij heeft  in zijn  lange carrière al heel wat herinneringen  verzameld.  Al  was  die  eerste keer toch net iets specialer.“De  Olympische  Spelen  van  Atlanta  in  1996 zijn  een  hoogtepunt  in  mijn  carrière,  ja.  Ik ontdekte voor het eerst het Olympisch dorps-leven.  Een  fantastische  ervaring  waar  je  van dichtbij ziet wat voor stress er bij komt kijken. Dat  we  toen  twee  gouden,  twee  zilveren  en twee bronzen medailles hebben behaald was natuurlijk fantastisch.” Sterke lichtingLahor was er ook bij toen de eerste editie van het EYOF in 1991 plaatsvond, in Brussel. “Dat was  het  kindje  van  Jacques  Rogge,  die  toen voorzitter  was  van  het  BOIC.  Als  drijvende kracht achter dat project wou hij het uiteraard in België organiseren. Het concept is een suc-ces: jonge atleten kennis laten maken met de Olympische formule en de Olympische waar-den,  met  opening-  en  sluitingsceremonie  en medailles.  En  het  is  een  gelegenheid  om  te zien hoe ver ze staan in hun discipline. De cij-fers bewijzen het succes: we hebben al dertien zomeredities gehad en de wintereditie van dit jaar is de twaalfde.”Aan  die  twaalfde  wintereditie,  die  nog  tot vrijdag 30 januari loopt, nemen zeven Belgen deel: zes skiërs en één kunstschaatsster.“We  hebben  niet  echt  limieten  opgelegd,  de federaties hebben ons kandidaten voorgelegd. Uit  het  verleden  hebben  we  geleerd  dat  het niet goed  is zomaar kandidaten naar voor  te brengen,  we  hebben  dus  vertrouwen  in  hun keuzes. Als ik naar de resultaten en behaalde punten van de selectie kijk, dan constateer ik dat we met een sterke lichting zitten.”“Over verwachtingen ga ik me niet uitspreken. Dit is voor ons een eerste contact met die at-leten en voor hen met een dergelijk groot eve-

Rudy Lahor: “Of het niveau van onze delegatie hoger is, zal moeten blijken. Op basis van hun goede resultaten moeten we hen een kans geven.”

© BOIC

‘De Belgen mogen fier zijn’SPORT > RUDY LAHOR BEGELEIDT JONGE WINTERSPORTERS TIJDENS EYOF

“We halen meer top- achtplaatsen, maar daar hoor je niet veel van. Dat zijn nochtans ook topprestaties”

BDW 1459 PAGINA 26 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015BDW

SPOR

T

nement. Je mag hen geen extra druk opleggen. Ze  moeten  wel  weten  dat  dit  een  belangrijke competitie is, dit is een hoogtepunt in hun nog jonge carrière. Voor mij is het interessant om te zien welke houding ze aannemen en hoe ze omgaan met stress.”

KettingreactieDe  Belgische  delegatie  is  gegroeid  van  twee sporters in 2013 tot zeven dit jaar. Of dit be-tekent dat ook wintersporten in ons land aan een opmars bezig zijn, daar wil Lahor zich niet over uitspreken. “Dat er zes skiërs bij zijn, be-tekent dat er op dat vlak toch iets gebeurt. Op vlak van aantal deelnemers zijn we gegroeid, of het niveau hoger is, dat zal onder meer moe-ten blijken op het EYOF. Op basis van hun goe-de resultaten moeten we hen een kans geven.”“Naast  het  sportieve  kunnen  de  deelne-mers  ook  aan  culturele  activiteiten  deelne-men,  maar  ik  merk  dat  ze  dat  steeds  meer links  laten  liggen.  Niet  omdat  het  hen  niet aantrekt,  maar  omdat  ze  zo  gefocust  zijn op  hun  prestaties.  Dat  toont  dat  de  attitu-

NOG EENTJE ERBIJ...

de  en  aanpak  steeds  professioneler  wordt.”  Ook  de  omkadering  van  de  sporters  wordt steeds  professioneler.  Er  wordt  alles  aan  ge-daan  om  hen  zo  goed  mogelijk  aan  de  start van  hun  wedstrijd  te  brengen.  Zo  is  Lahor al  bezig  met  de  Olympische  Spelen  van  vol-gend jaar in Rio de Janeiro. “Vorig  jaar heb ik in  april  al  een  bezoek  gebracht  aan  Rio,  sa-men  met  Eddy  De  Smedt,  de  delegatieleider. Ik  ben  aangeduid  als  de  tweede  man,  ver-

Alsof er nog niet genoeg multidisciplinaire evenementen zijn, worden er vanaf juni dit jaar om de vier jaar European Games georganiseerd. Het wordt een soort Europese variant van de Olympische Spelen. Rudy Lahor gaat mee als tweede man. “Je hebt wel de Aziatische Spelen en de Pan-Amerikaanse Spelen, dus waarom niet een competitie met Europese landen,” aldus Lahor. “Sporters zouden er bijvoorbeeld hun kwalificatie voor de Olympische Spelen kunnen afdwingen. Het zou een waardemeter kunnen worden voor die Spelen. Het is de eerste editie en we moeten zien hoe het zich verder ontwikkelt.”

antwoordelijk  voor  het  operationele  luik.”“Tijdens  dat  werkbezoek  hebben  we  onder meer naar de  locaties van de stadions en  lo-geermogelijkheden  gekeken.  In  augustus  ga ik terug. Zowat negentig procent van de atle-ten zal zich dit jaar moeten kwalificeren. Wij moeten  nauwgezet  aflijnen  wat  hun  noden zijn,  zien  wie  deelneemt,  enzovoort.  Na  het zomerseizoen moeten we al een beeld hebben van de delegatie, zodat we het nodige kunnen doen.”Na  al  die  jaren  onder  de  topsporters  heeft Lahor  ook  wat  van  hun  mentaliteit  overge-nomen.  Hij  leeft  net  als  hen  van  tornooi  tot tornooi en wil zo goed mogelijk presteren. De eisen zijn hoog en dat weet hij. Maar hij doet er alles aan om zoveel mogelijk stress weg te nemen bij de atleten en de condities zo ideaal mogelijk te maken. Met als doel om medailles in de wacht te slepen.“Als je het horizontaal bekijkt, is er een evo-lutie  in  de  prestaties  van  onze  atleten.  Jam-mer genoeg wordt dat niet altijd uitgedrukt in medailles.  We  halen  bijvoorbeeld  meer  top-achtplaatsen, maar daar hoor je niet veel van. Dat  zijn  ook  topprestaties.  Intrinsiek  wordt het moeilijker om een medaille te pakken op de Spelen.”“Ik vind dat de Belgen fier mogen zijn. Onze sporters  zetten  heel  wat  knappe  prestaties neer. Als alles meezit, zoals in Atlanta 1996 bijvoorbeeld,  dan  kan  er  heel  wat  gebeuren. Het  lijkt  soms  op  een  kettingreactie.  Maar dat kan ook in de negatieve zin. Ach, je moet dat kunnen plaatsen. Daarbij, dat is toch het mooie aan sport, hé.”� Tim�Schoonjans

Amerikaanse sportfeestdag

SUPER BOWL IN BRUSSEL

BRUSSEL – De Verenigde Staten houden van hun tradities. De Super Bowl is daar zo een van: een American Football wedstrijd die ondertussen zowat het statuut heeft van een feestdag. De gekte slaat komende zondag even over naar Brussel. Een huis vol vrienden, een goedgevulde koel-kast,  tal  van  versnaperingen  en  een  groot scherm  om  te  genieten  van  de  Super  Bowl en  heel  de  show  errond.  Dat  scenario  zal zich komende zondag over heel de Verenigde Staten afspelen, waar miljoenen fans zullen afstemmen op de Super Bowl. Het overstijgt dan  ook  ruimschoots  het  statuut  van  een pure  sportwedstrijd.  Er  wordt  uitgekeken naar wie het volkslied voor de wedstrijd zal zingen, welke artiesten tijdens de rust zullen optreden, welke nieuwe  (en uitermate dure) reclamespots te zien zullen zijn, enzovoort. De Super Bowl, dat is op en top Amerikaans.Maar laat ons het toch ook even hebben over het sportieve. In deze finale van de Nationale Football  League,  die  dit  jaar  plaatsvindt  in het  University  of  Phoenix  Stadium,  nemen de winnaars van twee competities het tegen elkaar op. De Seattle Seahawks zijn de win-naars  van  de  National  Football  Conference en  de  New  England  Patriots  van  de  Ameri-can  Football  Conference.  De  Seahawks  zijn de  uittredende  kampioen  en  kunnen  reke-nen  op  de  beste  verdediging  van  het  kam-

pioenschap. Dat zullen ze nodig hebben om de passes van Tom Brady af  te  stoppen. De quarterback van de Patriots is een te duchten wapen. Tijgers en EngelenDe gekheid die de Super Bowl met zich mee-brengt,  zal  zondag  omstreeks  half  één  ’s nachts  (Belgische  tijd) naar een hoogtepunt groeien als de aftrap wordt gegeven. Ook in Brussel, want op verschillende locaties komt men samen om de strijd tussen de Seahawks en de Patriots te volgen. The American Club of Brussels (www.americanclubbrussels.org) organiseert  bijvoorbeeld  een  evenement  in café The Big Game. De festiviteiten beginnen er al omstreeks 19 uur met eten en drinken, spelletjes  gebaseerd  op  American  Football, enzovoort. De prijs bedraagt 10 euro voor le-den en 15 euro voor niet-leden. Ook de Brus-sels Tigers zullen er aanwezig zijn.Die andere club uit de hoofdstad, de Brussels Black Angels, verzamelt dan weer aan de pub De Valera’s om samen naar de wedstrijd de te kijken. Dit is uiteraard maar een greep uit het aanbod, ook andere pubs en cafés zullen hun deuren open houden om van dit grootse sportevenement te genieten.� Tim�Schoonjans

Meer informatie over de Super Bowl vindt u op www.nfl.com/superbowl

Half twaalf, zondagochtend 25 januari. Het geblindeerde busje staat vetrekkensklaar op de parking van het  jeugd- en oefencomplex in Neerpede. De uitmatch in Luik is de enige wedstrijd  op  verplaatsing  die  het  bestuur van Sporting Anderlecht in groep moet doen. Moet.  Er  zijn  in  het  verleden  al  genoeg  in-cidenten  geweest.  Ondenkbaar  om  elk  af-zonderlijk naar Sclessin af te reizen. De haat ten  opzichte  van  RSC  Anderlecht  zit  in  het Prinsdom  erg  diep.  Ook  dit  seizoen  is  de spanning  te  snijden.  Steven  Defour,  voor-malige  Standard-Luikspeler  en  enkele  sei-zoenen geleden de meest voorname pleitbe-zorger van twee legendarische titels voor de Rouches, keert  terug naar Sclessin. Met de erfvijand uit Brussel. In plaats van applaus wordt hij weggehoond. Een standbeeld in Luik zou meer gepast ge-weest zijn. Tijdens de opwarming is het ge-fluit oorverdovend. Tot daar gaat alles goed. De  ontsporing  begint  wanneer  Anderlecht-keeper Silvio Proto bestookt wordt met het ene bommetje na het andere. De match is nog niet begonnen. Een van die luide  knallers  ontploft  zo  dicht  bij  het  oor van Proto dat hij enige tijd niets meer hoort. Er wordt niet  ingegrepen. Eindelijk mag de match beginnen. De spelers komen het veld op. Sclessin kolkt. Eerlijk, de sfeer is prach-tig. Dreigend, ruig en passioneel. En  dan  gebeurt  het.  Een  gigantisch  span-doek  ontrolt  zich  achter  het  doel.  Een  ge-maskerde krijger houdt  in de ene hand een bebloed  zwaard  vast  en  in  de  andere  het 

hoofd van Steven Defour, ooit hun held. We walgen ervan. Wat zouden die Japanse spe-lers van Standard gedacht hebben? Sommi-ge  Luikse  vrienden  verontschuldigen  zich. Hoe leg je zoiets uit aan het jongetje dat de eerste maal de club van vaders hart bezoekt? Het spandoek zal die dag CNN en BBC ha-len.  Standard  Luik.  Kan  je  een  wedstrijd laten plaatsvinden na deze oproep tot haat? Red or Dead  staat  op  het  spanddoek.  ‘Red’ staat voor Standard. Dat spreekt. RSC Anderlecht verliest omdat Defour rood kreeg,  na  twee  gele  kaarten  voor  het  weg-schoppen  van  de  bal  –  niet  van  een  tegen-stander. Na  de  wedstrijd  wordt  massaal  schande gesproken.  Ministers,  voetballiefhebbers, journalisten,  opiniemakers…  Collectieve verontwaardiging.  Defour  verontschuldigt zich  voor  de  uitsluiting  bij  zijn  ploegmaats en de fans van Anderlecht. Hij is Brusselaar geworden. Waarden betekenen nog iets aan de Theo Verbeecklaan. De  spelers  en  trainers  van  Standard  weten niet  goed  hoe  ze  met  het  incident  moeten omgaan.  Een  speler  van  Standard  beweert dat “men er niets achter moeten zoeken. Het is eigen aan voetbal.” Naar verluidt leest de man Nietzsche en studeert hij filosofie. De  grens  is  sinds  zondag  25  januari  om 14.30  overschreden.  Dat  heeft  de  mooiste sport ter wereld niet verdiend.        

David Steegen is persverantwoordelijke van RSC Anderlecht

Nietzsche in Luik

BDW 1459 PAGINA 27 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

ESTAFETTE > DAVID STEEGEN@ChloeCtHenry Poles are all ready. Next stop #Rouen! Testing the #MercedesBenz for the first time tomorrow. #polevault #rockback

Polsstokspringster Chloe Henry is klaar om ook in 2015 te schitteren. Afgelopen weekend trok ze naar de meeting van het Franse Rouen, waar toppers in haar discipline elkaar beconcurreerden. De Brusselse heeft op internationaal niveau nog een weg af te leggen, maar in België is ze top. Zo evenaarde ze onlangs nog het Belgische indoorrecord. Dit jaar hoopt ze onder meer op de Universiades (in het Zuid-Koreaanse Gwangju, in juli, red.) sterk te presteren. TS

© D

IGIT

ALT

RE

ND

S.C

OM

Op  maandag  2  februari  gaat  de tweede  periode  van  de  SPORT-NA-SCHOOLPAS  van  start.  Met  die  pas kunnen  studenten  uit  het  secun-daire  onderwijs  twaalf  weken  lang, aansluitend  op  de  schooluren,  deel-nemen  aan  verschillende  sportacti-viteiten.  En  dat  voor  30  euro.  Op  3 

februari  kan  er  bijvoorbeeld  van  16  tot  18 uur  gesquasht  worden  in  Sportcity  in  Sint-Pieters-Woluwe,  een  dag  later  is  er  onder meer van 16.30 tot 18 uur Brazilian Jiujitsu in de Koekelbergse Victoriazaal, enzovoort. Meer  info  op  www.sportnaschool.be.  n Houdt  u  van  wintersport?  Neem  dan  een kijkje  op  www.buurtsportbrussel.be.  Zij organiseren  een  SKI- EN SPORTSTAGE  tij-dens  de  eerste  week  van  de  paasvakantie (van vrijdag 3 tot zondag 12 april). Daarvoor trekken ze met  jongeren vanaf 14  jaar naar het  Franse  skigebied  Les  Sybelles  in  Saint-

Sorlin-d’Arves. Voor onder andere verblijf en huur van ski- en snowboardmateriaal telt u ongeveer  400  euro  neer.  Leden  van  sport-clubs  van  Buurtsport  Brussel  krijgen  voor-rang. n  Voor  hoogoplopende  temperaturen moet  u  komende  zaterdag  in  het  Instituut Anneessens-Funck  zijn  (Groot  Eiland  39, 1000  Brussel).  BRUSSELS YOUNG WREST-LING STYLE  organiseert  daar  vanaf  half vier zijn ANNIVERSARY SHOW. U mag zich verwachten  aan  sportief  spektakel;  jiujitsu, karate,  catch,  enzovoort.  De  inkom  is  vol-ledig gratis. n Eerder die dag zijn de  lopers aan het feest in Oudergem. Daar vindt in de buurt van het Adeps centrum, aan de Waver-sesteenweg, de 27ste INTERBANKENVELD-LOOP  van  Axa  Belgium  plaats.  De  pupillen beginnen er om 10 uur aan en de veteranen sluiten het evenement af. Het startschot van hun  wedstrijd  weerklinkt  om  11.20  uur. Meer info op www.kibsu-ursib-cross.be.  TS

SPOR

T K

ORT

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EIND REDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Sara De Sloover, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Michel Tubbax. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

© B

ELG

AIM

AG

E