ΚΑΤΙ ΕΠΑΘΕ Η ΦΩΝΗ MOY

Καλησπέρα σας παιδιάΘέλετε για συντροφιάΈνα ωραίο παραμύθι;

Το κουκί και το ρεβίθι……..Μια φορά κι έναν καιρό,

άνοιξη ήτανε θαρρώβγήκα για να παίξω μπάλα.Πήρα όμως μια τρομάρα!!!!

Είδα πίσω απ΄ την τσουλήθραΔράκο που μασούσε τσίχλα

Και πιο πέρα μακριάΜάγισσες και ξωτικά.

Άρχοντες κι αρχοντοπούλες,Νάνους και βεζυροπούλες.

Τρόμαξα κι είπα να φύγω, μα με φώναξαν να μείνω.-Τι γυρεύετε εδώ;

Τόλμησα τότε να πω..-Ήρθαμε για να σας βρούμεΚαι παράπονα να πούμε.

Αλλά είδαμε ερημιάΜα που πήγαν τα παιδιά;Εμείς τώρα χρόνια χίλιαΖούμε μες τα παραμύθιαΚαι κραταμε συντροφιάΚάθε παιδική καρδιά.Τώρα όμως τελευταία δε διαβάζουν τα παιδιά

δε γελάνε πια, δεν παίζουνκαι μας τρώει η μοναξιά.

Έμεινα να τους κοιτώΜε το στόμα ανοιχτό

Και οι σκέψεις στο μυαλόΈστησαν χορό τρελό

Πώς να δικαιολογηθώ;-Τρέχουν όλα να προλάβουν

Ποιος και πού δεν ξέρω τιΚαι πολύ απλά ξεχάσαν Πως είναι να’ σαι παιδί.Το computer το nitendo

Τους κρατάνε συντροφιάΚαι τα πάρκα ερημώσανΑπ΄ το φόβο της μαμάς.-Κάνε κάτι να σωθούμε

Φώναζαν όλοι μαζί.Τρέχα, πέτα, πες το σε όλους

Η ΜΑΓΕΙΑ ΜΗ ΧΑΘΕΙ !!!!!Η μάγισσα ήρθε κοντά

Και κλαίγοντας μου είπε:-Να πάρε την χρυσόσκονη

Αυτή θα βοηθήσει.Φτερά στα πόδια κι έφυγα

Το μήνυμα να στείλω.Τη μαγική χρυσόσκονη

Παντού να την σκορπίσω.Μικρό παιδάκι ήμουνα και

Από τότε τρέχωΜα τώρα πια μεγάλωσα

και άλλο δεν αντέχω.Μα μέσα μου ακόμα ηχεί

-Η ΜΑΓΕΙΑ ΜΗ ΧΑΘΕΙ………Η ΜΑΓΕΙΑ ΜΗ ΧΑΘΕΙ…………….

Έτσι μ ’ότι απόμεινε έφτιαξαΤην ιστορία αυτή..