DVA REVOLUCIONARA:NAPOLEON III I BIZMARK

Sistem koji je uspostavljen u Evropi na Bekom kongresu funkcionisao je do izbijanja Februarske revolucije u Francuskoj 1848. On se odrao i neko vrijeme poslije revolucije, ali sa krizama i drugaijim odnosom snaga izmeu drava.Uticaj revolucije na meunarodni poredak u Evropi bio je viestruk. Ona je u evropskim zemljama izazavala niz pokreta socijalnog, politikog i nacionalnooslobodilakog karaktera, sa zahtjevima za korjenitom promjenom sistema odnosa.Uzroci revolucije i njeni rezultati:-Industrijska i finansijska kriza- uzroci koji su prethodili revoluciji u Francuskoj; -Ostvareni zahtjevi za izbornim reformama; -Neuspjeh vanparlamentarnih metoda borbe liberalne buroazije; -Kriza u zemlji dovela je do krize vlade i smjene predsjednika Gizoa; -Razvoj revolucije doveo je abdikacije kralja Luja Filipa Orleanskog i proglaenja Republike;U Junskom ustanku 1848. dolo je do sukoba izmeu buroazije i proletarijata i zavoenja bijelog terora u kome je nalo smrt 11.000 ustanika i graana;Ustavom iz 1848. Francuska je proglaena jedinstvenom i nedjeljivom Republikom; Na predsjednikim izborima pobijedio je Luj Napoleon Bonaparta koji je 2.decembra 1851. izvrio dravni udar, a 1852. se proglasio za cara Napoleona III.Nemiri su se iz Francuske proirili na Evropu i odrazili na politiki ivot drugih evropskih drava. Revolucionarni nemiri trajali su tri godine.Revolucija 1848. u Italiji Pokrenula je borbu za oslobodjenje od austrijske vlasti i ujedinjenje zemlje. Zapoela je na Siciliji, dovela do ustavnih promjena u Napuljskoj kraljevini, zatim do stvaranja Rimske republike na elu sa Macinijem i Garibaldijem i do rata sardinskog kralja Karla Alberta protiv Austrije.Nemiri su ugueni pobjedom austrijske vojske i intervencijom francuskih i panskih trupa, u Rimu 1849. Rizorimento tada ulazi u novu fazu u skladu sa izmijenjenim uslovima u evropskoj politici.Revolucija 1848. u Austriji zapoela je velikim demonstracijama u kojima su demonstranti traili uspostavljanje ustavne monarhije i da kancelar Meternih podnese ostavku. Obrazovana je nova vlada, a u maju 1848. donijet novi Ustav. Garantovane su graanske slobode, opte pravo glasa i saziv parlamenta.Slomom otpora, uguena je revolucija u Austriji, car Ferdinand se odrekao prijestola u korist svog sinovca Franca Jozefa, i izvrena je restauracija apsolutizma. U septembru vlada je poslala vojsku da ugui revoluciju koja se proirila na Maarsku. Nastavak revolucije u Maarskoj doveo je do proklamovanja nezavisne maarske drave u aprilu 1849. i svrgavanja Harzburgovaca. Njen prvi predsjednik vlade bio je Lajo Kout. Maarsku revoluciju je na poziv austrijskog cara uguila ruska vojska koju je na maarsku teritoriju u broju od 100.000 hiljada vojnika uputio Nikola I.Revolucija 1848. u Njemakoj -Prvo je dolo je do revolucionarnih vrenja u Berlinu. U bavarskoj prijestonici Minhenu demonstranti su prisilili kralja Ludviga da se odrekne prijestola u korist sina Maksimilijana.Radi uklanjanja njemake rascjepkanosti 18. maja 1848. sazvan je Frankfurtski parlament koji je u martu 1849. donio ustav i izabrao pruskog kralja Fridriha Vilhelma IV za cara ujedinjene Njemake, ali je on odbio krunu.Njemaka revolucija je poraena 1849.Revolucija 1848.u Pruskoj - zapoela je nemirima koji su imali agrarni karakter jer su seljaci Istone Pruske prestali da rade na imanjima veleposjednika.Poslije trogodinjih revolucionarnih nemira i restauracije apsolutizma situacija u Evropi se stabilizovala i evropske sile su obratile panju na ranije probleme. Revolucija iz 1848. kao i poslije Bekog kongresa u prvi plan je izbacila Rusiju kao centralnu zemlju u politikom ivotu Evrope. Zbog svojih vojnikih i diplomatskih zasluga ruski car Nikola I stekao je epitet "andarma Evrope". Meternihov sistem uspostavljen poslije Bekog kongresa ozbiljno je poeo da se kruni.Vjeta Meternihova politika i diskretna diplomatija oslonjeni na znaaj evropskog jedinstva, laskanje Rusima i ulagivanje Britancima omoguavali su do tada Austriji da ouva podrku Rusije, dok je suzbijanje ruskog ekspanzionizma preputala drugim zemljama. Meternihov odlazak sa politike scene 1848. predstavljao je poetak kraja sistema koji je poivao na jedinstvu konzervativnih vrijednosti kao nainu ouvanja sistema zasnovanog na odlukama Bekog kongresa. Za razliku od Meterniha koji je vjeto koristio istono pitanje, njegovi nasljednici su svoju nesposobnost da osavremene domae institucije pokuali da nadoknade politikom sile, koja je ne obazirui se na legitimitet vremenom dovela do naruavanja meunarodnog poretka.Evropski koncert se slomio na Istonom pitanju marta 1854. ulaskom Francuske i Velike Britanije u Krimski rat.Rat je izazvala Francuska, a ne zemlje u ije interese je istono pitanje zadiralo - Rusija, Velika Britanija i Austrija.Povod je bio taj to je francuski car Napoleon III dobio titulu zatitnika hriana u Osmanskom carstvu, to je po tradiciji pripadalo ruskom caru.Stvarni uzroci rata bili su mnogo dublji i ticali su se dugoronih istorijskih interesa sukobljenih strana.U ratu, koji je Turska objavila Rusiji, Velika Britanija i Francuska su podrale Tursku.Austrija je u poetku objavila neutralnost, a potom, dok su britanska i francuska vojska opsijedale Sevastopolj, austrijska vlada je ruskom caru poslala ultimativan zahtjev za povlaenjem iz Moldavije i Vlake. Politika Austrije odluila je ishod Krimskog rata.Pariski kongresPregovori u miru poeli su u Parizu 1856. kongresom velikih sila: Rusije, Velike Britanije, Francuske, Turske, Sardinije, Austrije i Pruske. Engleska je postavljala maksimalne zahtjeve prema Rusiji. Francuski interes je bio da Rusija mirovnim ugovorom ne bude mnogo oslabljena. Kongres u Parizu trajao je neto vie od mjesec dana i zavrio se zakljuivanjem mirovnog ugovora. Pariski kongres nije promijenio kartu Evrope. On je postao simbol rascjepa Svete alijanse ali ne i teritorijalnog prekrajanja.Odluke: -Od Rusije je oduzet Kars, koji je pripojen Turskoj. -Donijeta je odluka o neutralizaciji Crnog mora i zabrani podizanja utvrenja du crnomorske obale.-Data je sloboda plovidbe Dunavom pod kontrolom dvije meunarodne komisije.-Potvrena je Londonska konvencija o moreuzima iz 1841. kojom je zabranjen prolaz vojnih brodova evropskih drava kroz Bosfor i Dardanele; -Date su garancije unutranje autonomije Vlakoj, Moldaviji i Srbiji u okviru Osmanske imperije. (sve dovde je sa slajdova)

Dvije decenije nakon Krimskog rata obiljeili su brojni ratovi i sukobi :Pijemont i Francuska protiv Austrije 1859.,rat zbog lezviga i Holtajna 1864.,Austrijsko-pruski rat 1866.,Francusko-pruski rat 1870.Uesem u tri rata i podsticanjem ostalih zemalja, Francuska gubi dominantan poloaj koji preuzima Njemaka. Uspostavlja se nova ravnotea snaga, pa i francuski izraz 'raison d'etat', zamjenjuje njemaka rije 'realpolitika', iako je znacenje ostalo isto (voenje politike ravnotee snaga bez ogranienja). Novi Evropski poredak je sinteza djela dva razliita ovjeka, koji e vremenom postati zakleti neprijatelji. Rijec je o caru Napoleonu III i kancelaru Oto fon Bizmarku. Svoje djelovanje su zasnivali na realpolitici, tj. ideji da odnose meu dravama odreuje gola sila i maksimi da jai pobjeuje. Ignorisali su Meternihove principe, kao to su ouvanje legitimnih monarhija u interesu stabilnosti, suzbijanje nacionalnih i liberalnih pokreta, kao i konsenzus vladara istih shvatanja kao temelj meudravnih odnosa. Napoleon III :-Bratani Bonaparte-lan tajnih italijanskih drutava -cilj bila borba protiv austrijske vlasti u Italiji-1848.g. izabran za predsjednika posle revolucije-1851.g. izveo dravni udar-1852.g. proglasio se za caraOto fon Bizmark :-lan ugledne pruske porodice-protivnik liberalne revolucije koja je zahvatila Prusku 1848.g.-1862.g. postao predsjednik vlade 'Ministerprasident'Obojica su doprinijeli ruenju poretka stvorenog na Bekom kongresu, a spajala ih je odvratnost prema nasljeenom poretku (koji je stvorio Meternih), te su teili ukloniti ga. Zbog ega im je ovaj poredak bio smetnja? Naime, Napoleon III je 'mrzio' ovaj poredak prvenstveno jer je stvoren na brzinu, kako bi se obuzdala Francuska. Takoe, smatrao je da da F.ima prava na povremena teritorijalna osvajanja, pa mu na tom putu nije odgovarala ujedinjena Evropa. Bizmark je prezirao Meternihovo djelo jer je Prusku ograniio na mlaeg partnera Austrije u Njemakom savezu. Smatrao je da Prusku sputava veliki broj vladara u njemakim zemljama. Teio je ujedinjenju Njemake, a Beki poredak je bio smetnja i prepreka. ta su 'postigli'?Napoleon III je doprinio ujedinjenju Italije i podstakao (nenamjerno) ujedinjenje Njemake, to je umnogome geopolitiki oslabilo Francusku i unitilo istorijske osnove za francusku hegemoniju u Srednjoj Evropi. Francuska ovo ne bi mogla da sprijei, a njegova pogrena politika je samo ubrzala ovaj proces. Pokuao je da srui gore pomenuti poredak i da izoluje Francusku, ali ipak, na kraju njegove vladavine 1870.g. F.je bila vie izolovana nego u Meternihovo vrijeme.Bizmark je ujedinio Njemaku (pet god.poslije revolucije) oslanjajui se na prusku vojnu nadmo, a ne na parlamentarne i demokratske institucije (emu je teila revolucija), kako se to oekivalo prije nego je postao predsjednik. Nikada ga nije podrala nijedna parlamentarna grupa. Nova Njemaka je je bila suvie demokratska za konzervativce, suvie autoritarna za liberale, suvie oslonjena na mo za legitimiste. Novu Njemaku je skrojio po svojoj mjeri jedan ovjek, koji je imao genijalnu zamisao da snage koje je sam oslobodio usmjerava koristei se njihovim antagonizmima.Napoleon III ili 'Sfinga iz Tiljerija', nadimak koji je dobio jer se vjerovalo da stalno kuje neke krupne planove koje niko nije mogao da nasluti dok on ne pone da iz sprovodi. Bio je lukav jer je izveo F. iz diplomatske izolacije u kojoj je bila nakon Bekog kongresa i to je izazivanjem Krimskog rata doveo do raspada Svete alijanse.'Njegova inteligencija se precjenjuje na raun njegove sentimentalnosti.' -kae Bizmark sarkastino za Napoleona. Napoleona III je optereivala injenica to ne posjeduje legitimitet, a eznuo je da ga prihvate legitimni evropski kraljevi. Veliki strah od strane intervencije odvratio je francusku republiku od izvoza revolucije, te su nevoljno, dodue, konzervativne sile same sebe natjerale da priznaju republikansku Francusku. Na njenom elu pjesnik i dravnik Alfons de Lamartin, pa Napoleon kao izabrani predsjednik, a nakon toga i kao car Napoleon III od 1852.,jer je izvrenjem dravnog udara pogazio ustav na osnovu kog se nije mogao ponovo izabrati.Prema odlukama Bekog kongresa, lanovima porodice Bonaparta bilo je izriito zabranjeno stupanje na francuski presto. Kako se N.proglasio za cara, otvoreno je pitanje priznavanja istog. 'Prolo je vrijeme principa.'-knez varcenberg(Austrija)N. je brinulo da li ce ga monarski oslovljavati sa 'brate',(austrijski i pruski popustili,dok ga je ruski car Nikola I oslovljavao sa 'prijatelju') o.O ' Osjea da ga stari evropski dvorovi preziru...' zabiljeio baron Hibner u Tiljerijama.Bio je sposobniji za unutranje poslove, koji ga nijesu zanimali, nego za spoljnu politiku, gdje nije posjedovao ni znanje ni smjelost. Kad god je napravio predah od revolucije, doprinio je razvoju zemlje. Za vrijeme njegove vladavine izvrena je rekonstrukcija Pariza-odobrio je sredstva za stvaranje modernog grada sa irokim bulevarima, velikkim graevinama i sl.Znao je da nee ostvariti eljeni legitimitet, jer ga monarh stie iskljuivo roenjem, a opet nije htio da se ponaa kao legitimista i skloni se sa istorijske scene. Bio je borac za nezavisnost ( organizacija italijanskih karbonara) i borac za samoopredjeljenje, ali nikad sklon velikim rizicima. Nikada nije shvatio da ruenje Bekog poretka dovodi do ujedinjenja Njemake i rui tenju francuske hegemonije u Srednjoj Evropi.Oslanjao se na javno mnjenje, te se njegova politika mijenjala u skladu sa onim to e ouvati popularnost. Posjedovao je ambicije svog strica, ali ne i snagu duha, genijalnost i sirovu snagu. Podsticao je krize u Italiji (italijanski nacionalni pokret je podravao dok je bio ogranien na sjevernu Italiju), u Poljskoj ( zalagao se za nezavisnost Poljske dok nije zaprijetila opasnost od rata) i u Njemakoj ( nije znao koga da podri: Austriju ili Prusku, da bi na kraju od pobjednice tj.Pruske traio obeteenje jer nije umio da predvidi ko e prevagnuti hahah).Na Pariskom kongresu,(jedini kongres kojim je Napoleon presjedavao), nakon Krimskog rata, nije mnogo toga izmijenjeno ve je ratifikovano ono to je ostvareno u ratu. Rusiji je zabranjeno da dri ratnu mornaricu u Crnom moru, pa je to liilo da se brani od mogueg britanskog napada. Zatim je primorana da vrati Turskoj Besarabiju i oblast Kars na istonoj obali Crnog mora, a ruski car da odustane od pretenzija na ulogu zatitnika hriana u Otomanskom carstvu, to je i neposredan uzrok rata. Ovaj kongres je simbol rascjepa Svete alijanse, a nijedna uesnica nije bila spremna da se upusti u promjenu karte Evrope.Napolen je uvijek imao ideja, ali nijesu mogle da se usklade ni sa kakvom koncepcijom pa je F. mogla da sprovodi samo dvije strategije:

-prema jednoj, F.bi mogla da slijedi Rieljeovu politiku i da se trudi da Srednja Evropa ostane podijeljena. To zahtijeva da Napoleon potisne svoja revolucionarna ubjeenja u korist postojeih legitimnih vladara kojima je u interesu da S.Evropa ostane podijeljena.

-druga mogunost je da slijedi svog strica i stavi se na elo republikanskog pohoda te na osnovu toga da oekuje da e F stei zahvalnost nacionalnih pokreta ili moda i politiko vostvo u Evropi.Naalost, N.je primjenjivao obije strategije istovemeno, a i dalje nije shvatao da je Beki poredak najbolja mogua garancija bezbjednosti i za njegovu zemlju.Njemaki savez treba da djeluje kao cjelina samo u sluaju spoljne opasnosti, a svim zemljama je izriito zabranjeno da se udruuju kako bi nekoga napale(mada se ne bi uspjele ni usaglasiti u tim podvizima, pa tokom pola vijeka svog postojanja ta tema nije ni pokrenuta niti je davala susjedima razloga za strah, po rijecima austrijskog cara Habsburga).Alternativa Njemakog saveza,nije razjedinjena Sr.Evropa, ve ujedinjena Njemaka sa veim br.stanovnika i veim industrijskim kapacitetima. N.III je vodio specifinu politiku zbog svoje nestalnosti i injenice da kao lan porodice Bonaparta, ne eli nikakvu saradnju sa Austijom( po njegovim rijeima 'zemlja prema kojoj ima najjau odbojnost'). Nakon Krimskog rata, niko nije oekivao da e se N.III vratiti nekim mladalakim idealima i pokuati da oslobodi sjevernu Italiju od austrijske vlasti. 1858.g.sa Kamilom Bensom di Kavurom,mistrom-predsjednikom Sardinije-Pijemonta (najjae ital.drave),sklopio je tajni sporazum o zajednikom ueu u ratu protiv Austrije. Kavur e ujediniti sj.Italiju, a N.III dobiti Savoju i Nicu. arke Pijemonta dovele su do odgovarajueg povoda, pa je A.objavila rat, a N.III poslao svoju vojsku u Italiju.N.ima opet dvije opcije: U slucaju pobjede, sj.Italija bi zbacila austrijsku vlast sa svoje teritorije, a N.bi bio dravnih evropskih razmjera i dolo bi do velikog kongresa pod njegovim pokroviteljstvom. U sluaju poraza, rat bi zapao u pat poziciju, a on bi u ime dravnog razoga izvukao ustupke od A. za raun Pijemonta, kao naknadu za okonanje rata. Uinio je i jedno i drugo. Odnio je pobjede kod Maende i Solferina, ali doveo da antifrancuskog raspoloenja u Njemakoj da se inili da ce Pruska intervenisati na strani A. (na zahtjev njemakih dravica) Iza lea Pijemontu,11.jula 1859.sklopio je primirje sa A., u Vilafranki. Lombardija je data Sardiniji a Venecija ostala pod austrijskom upravom.Nije ostvario nijedan svoj cilj i ozbiljno je poljuljao poziciju F.na meunarodnoj sceni. Od Engleske ga je udaljilo anektiranje Savoje i Nice, pa i pokuaji da organizuje evropski kongres gdje bi se izmijenile granice. 1863.rtvovao mogunost da uspostavi saveznitvo sa Rusijom,jer je obnovio tradicionalno prijateljstvo Bonaparte sa Poljskom, te joj dao podrku. Pokuao je da ubijedi Rusiju da uini ustupke svojim pobunjenim podanicima, meutim ruski car nije bio zaintersovan za tu temu, dok Palmerstron (VB) nije imao u njega povjerenja.Opte mjesto F.politike jo od Rieljea, je francuski uticaj na unutranje ureenje njemakih zemalja , to je Francuska pod N.III izgubila. Dok je Rielje smatrao da je klju bezbjednosti Sr.Evropa, N.III se usredsredio na periferiju Evrope.1864. A.i Pruska su poremetile mir u Sr.Evropi. U pitanju je spor u vezi sa budunou vojvodstava lezvig i Holtajn na Elbi (dinastiki pripadaju danskoj kruni, mada su bila obuhvaena njemakim savezom). Ovo pitanje pokrenuto nakon smrti danskog vladara. Dvije glavne njemake drave su povele zajedniki rat kako bi primorale Dansku da se odrekne njemakih oblasti.Dunost dravnika je da reava sloen problem, ne da o njemu razmilja. N.III je sebe ubijedio da je pasivnost mudar potez, pa je P. i A.omoguio da odlue o vojvodstvu na Elbi. Otele su iH od Danske.Nona mora Francuske je ujedinjenje Njemake. N III 10 g.pokuava da to ospori, a Bizmark vodeu ulogu u Njemakoj ne dijeli ni sa kim. A.je pravila iz istog razloga- svakome u kome je vidjela protivnika, nudila je saradnju. Upravlja vojvodstvima na Elbi sa svojim saveznikom,gdje B.bio spreman da ostvari stare planove u pogledu teritorije koja se nalazila uz samu P.N.divljenje prema P.je jo jedan alibi za pasivnost i neodlunost kao manevarski potez, ali je podsticao A-P rat, ubijeen da e P izgubiti. Nije se zapitao zato je B.toliko rijeen da zarati ako je ve na startu osuen na poraz. N.je uputio direktnu podrku pruskom ambasadoru u Parizu, grofu fon der Golcu. N.se nadao da e u zamjenu za neutralnost od P.iznuditi izvjesne ustupke, ali je Bizmark to prozreo, te mu ponudio preutni pristanak na pripajanje Belgije, to bi mu donijelo korist-pogoranje odnosa izmeu F i VB. N.dilema: odustati od zalaganja za princip opredjeljenja naroda I tako odbrani status quo ili podsticanje revizionizma I nacionalizmai tako ugrozi ustrojstvo koje predstavlja fran.nacion.interes. Izlaz je traio u kompenzacijama koje je nagovijestio Pruskoj. N.je bio spreman na rizik A-P rata I ujedinjenja NJ.,zbog italijanskih dobitaka koji nijesu zadirali u fran.nac.interese I zbog ustupaka u Z.Evropi, koje nije elio da navede. Naspram njega majstor, Bizmark, koji se oslanja na reanu situaciju I za ostvarenje svojih ciljeva koristio N.besmislice.Adolf Tjer, republikanski protivnik N.III, govori je kako se carstvo Karla V ponovo stvara pred njihovim oima, te da narod ima prava da se tome odupre. Smatrao je da F. treba da usvoji jasnu politiku suprostavljanja Pruskoj,gdje bi izgovor traili u nezavisnosti njemakih dravica. U to ime, u ime svoje nezavisnosti I evropske ravnotee, F je imala pravo da se protivi ujedinjenju Njemake. (evropska ravnotea, znai nezavisnost E.)Tjerova analiza je bila tana, ali uslovi za nju su trebali su nastati deset god.prije. B.bi se mogao zaustaviti da je F.nagovijestila da nee dozvoliti poraz Austrije I ruenje tradicionalnih dravica kao to je bilo Kraljevstvo Hanover. N.to nije uradio jer je oekivao da se A.pobijediti. Uskoro,P.i A.su zaratile. P.odnijela brzu I odluujuu pobjedu. Prema Rieljeovoj diplomatiji, N.bi trebao pomoi gubitnika, ali on je poslao osmatraki korpus na Rajnu. B.je dozvolio N da posreduje u sklapanju mira, mada je bilo oigledno sve manje osvrtanje NJ.na F. Mirovni sporazum u Pragu, 1866.primirao je A da se povue iz njemakih zemalja. Hanover, Hese-Kasel, lezvig i Holtajn, kao I Frankfurt pripojeni su Pruskoj. Uklanjajui njihove vladare, B.je stavio do znanja da je P.odustala od legitimiteta kao osnovnog principa me.poretka.Sjevernonjemake drave koje su sauvale svoju nezavisnost, inile su Sjevernonjemaki savez, gdje je Pruska imala glavnu rije od trgovinskih zakona do spoljne politike.Junonjemakim, Bavarska, Baden I Virtenberg, dozvoljeno je da zadre nezavisnost pod uslovom da sklope sporazume koji su predvidjali da u slucaju rata sa spoljnom silom, njihove oruane snage budu pod pruskom komandom.A.je izgubila interese za Italiju I Njemaku, pa se posvetila svojoj reorganizaciji i postala dvojna monarhija sa sjeditima u Beu I Peti. B.je podstakao N.neutralnost u A-P ratu, tako to je govorio o mogunostima proirenja na gore pomenutu Belgiju I Luksemburg , na emu je VB mnogo zamjerilia Napoleonu. Te mogunosti su nestajale kad god bi N.pokuao da ih zgrabi, jer je elio da mu kompenzacije budu date,a Bizmark nije imao potrebu da se zlae takvom riziku.Napoleon je otvorio pitanje nasljea upranjenog panskog prijestola. Od pruskog kralja je zahtijevao da nijedan knez iz porodice Hoencolern ne pretenduje na presto. Dostojanstveni kralj Vilhem je utivo odbio francuskog ambasadora. Svoj izvjetaj poslao je Bizmarku koji je korigovao pismo, izbacivi sve utive rijei, te dozvolio da taj dogaaj procuri u javnost. Ljuti Francuzi traili rat, Napoleon izasao u susret. Nakon poraza Francuza kod Sedana i Meca i svrgavanja Napoleona III uslijedilo je proglaenje republike u Francuskoj 4. septembra 1870., a zatim proglaenje ujedinjenja Njemake 18. januara 1871. u Dvorani ogledala u Versaju. Frankfurtskim mirom 10. maja 1871. okonan je francusko-pruski rat. Francuska je ustupila Njemakoj Alzas i Loren sa kotribucijom od 5.000.000 franaka.Napoleon III je doivio krah, ne zato jer nije imao ideja, ve zato jer nije umio da usaglasi sve ono to je elio, niti da uspostavi vezu izmeu svojih aspiracija I stvarnih dogaaja. Bio je rastrzan na bezbroj razliitih ciljeva.SLAJDOVI,NEMA U KNJIZI MNOGO STVARI KOJE UPRAVO SLIJEDE Poslije ujedinjenja Njemake evropski koncert razdirale su dvije vrste suprotnosti: neprijateljstvo izmeu Francuske i Njemake i neprijateljstvo izmeu Rusije i Austro-Ugarske.Osnovna karakteristika Bizmarkove politike poslije ujedinjenja Njemake bila je umjerenost: real - politika u korist mira.Glavna osobenost njemake politike prema Balkanu, poslije ujedinjenja bilo je odsustvo neposrednih nacionalnih interesa ali i neophodnost ouvanja Austro-Ugarske. Nastojei da izbjegne konfrontaciju sa drugim zemljama Bizmark je nastojao da usklauje odnose izmeu Rusije i Austrije, da Austriju dri podalje od Francuske, odrava dobre odnose sa Rusijom, a da time ne izazove podozrenje Velike Britanije. Njemakoj je bio potreban savez sa Rusijom i Austrijom , i upravo 1873. Bizmark je postigao ba to, stvaranjem Trojecarskog saveza. Bez obzira na postojanje formalnog saveza izmeu njemakog cara, Rusije i Austrije odnosi meu njima bili su vie nego zategnuti.Ipak, Trojecarski savez iz 1873. zasnovan na jedinstvu konzervativnih monarha vie nije mogao da se odri. Njemaka je osamdesetih godina postala suvie jaka da bi sebi dozvolila izolaciju, ujedinjenjem preostalog dijela Evrope, dok istorijska podrka Rusije vie nije postojala. Njemaka je postala div kome su bili potrebni prijatelji.Bosansko- hercegovaki ustanak 1875 - poetak Velike istone krize i oslobodilakih ratova Srbije i Crne Gore.Ustanak u Bugarskoj 1876. bio je nastavak izraavanja nezadovoljstva slovenskih naroda na Balkanu turskom vlau. Berlinski memorandum pokuaj velikih sila da zaustave eskalaciju krize; Politika Njemake prema Velikoj istonoj krizi-usmjerena ka izbjegavanju rata Rusije sa Austro-Ugarskom, ali ne i Turskom; Sastanak u Rajhtatu predstavnika Rusije i Austro-Ugarske (8. jula 1876) pokuaj sporazumnog rjeavanja balkanskih pitanja. Budipetanska konvencija od 15. januara 1877. o neutralnosti Austro- Ugarske u sluaju izbijanja sukoba izmeu Rusije i Turske i dogovor o kompezacijama.Negativan stav Londona prema politici Rusije nakon izbijanja krize; Spremnost Velike Britanije da se angauje na ouvanju Osmanskog carstva po cijenu rata sa Rusijom; Slanje britanske ratne flote u istono Sredozemlje-otvoreno izraavanje protivruskog roto Londona;Naslaganje Velike Britanije sa politikom teritorijalnog irenja Rusije u pravcu Carigrada I ka Indiji preko Srednje Azije I osvajanjima Samarkanda (dananji Uzbekistan) 1868. Kivskog rotoc 1875. I Kokanda.Londonski protokol 1877. I njegovo odbacivanje od strane Turske.Spoljnopolitiki poloaj Rusije na poetku rata I kasnije Primirje u Jedrenu 19. Januara 1878. I preliminarni uslovi mira koje je Rusija nametnula Turskoj u San-Stefanu 1878.Glavne odredbe mira u San Stefanu : -Ustanovljena je Velika Bugarska od Dunava do Egejskog mora i od Crnog mora do Ohridskog jezera, kao autonomno knjaevstvo s pravom izbora knjaza, pod nominalnom vlau sultana.-Turske oruane snage povuene su iz Bugarske dok je ruska vojska tamo ostajala jo dvije godine; -Ustanovljena je potpuna nezavisnost Crne Gore, Srbije i Rumunije, uz teritorijalna proirenja( Rumunija je dobila Sjevernu Dobrudu). -Bosna i Hercegovina su dobile autonomiju; -Rusiji su vraene teritorije izgubljene 1856. - Besarabija (osim ua Dunava), Ardagan, Kars, Batum, Bajazet. -Turska je bila duna da isplati Rusiji 310 miliona rubalja na ime ratne odtete. -Reforme su morale biti izvedene na Kritu, Epiru i Tesaliji;Sazivanje Berlinskog kongresa uz prethodni dogovor Rusije i Velike Britanije o kljunim pitanjima revizije odredaba iz San Stefana - Sporazum Solzberi - uvalov, 30. maja 1878.Kongres u Berlinu ( od 13.VI do 13. VII 1878)-Umjesto Velike Bugarske stvorena je kneevina Bugarska, sjeverno od planine Balkana, pod vrhovnom vlau sultana s pravom izbora knjaza koga je potvrivao sultan uz saglasnost velikih sila;-Juna Bugarska, takozvana Istona Rumelija, dobila je autonomiju u okviru Turske; -Makedonija i Trakija ostale su Turskoj, s tim da se izvre nune reforme;-Crna Gora, Srbija i Rumunija dobile su nezavisnost. Teritorijalno proirenje Crne Gore je umanjeno a pravo izlaska na more ogranieno, Srbija je dobila gradove Ni, Pirot, Vranje, Leskovac i Prokuplje, a Rumunija Sjevernu Dobrudu.-Austro- Ugarska je dobila pravo da okupira Bosnu i Hercegovinu, koje su formalno ostale pod sultanovim suverenitetom. -Podunavski dio Besarabije vraen je Rusiji;-Kars, Ardagan i Batum prisajedinjeni su Rusiji a Bajazed je ostao u Turskoj. Zavrnim odredbama Ugovora potvrene su sve odluke Pariskog kongresa 1856, i Londonske konferencije o moreuzima 1871. koje nijesu izmijenjene u Berlinu.Radi garancije turskih posjeda u Aziji od strane Velike Britanije i Austro-Ugarske, sultan je Engleskoj dao ostrvo Kipar, da na njemu izgradi vojno pomorsku bazu.Zbog odsustva njemakih interesa na Balkanu, Bizmark je na Kongresu teio sprjeavanju rata izmeu Rusije i Austrije.Ruski politiari su smatrali da im je na kongresu pobjeda ukradena i krivicu za to pripisivali su Bizmarku. Poslije Berlinskog kongresa Bizmark je izmijenio pristup spoljnoj politici, koji je karakterisalo izbjegavanje saveznitava.Poeo da stvara sistem vjeto isprepletanih saveza, kao bi predupredio udruivanje potencijalnih neprijatelja i ograniio djelovanje njemakih partnera. Novu politiku Bizmark je inaugurisao 1879. kada je sklopio tajni savez s Austro-Ugarskom. Smatrajui Veliku Britaniju glavnim neprijateljem Rusije, a Francusku suvie slabu da bi mu bila saveznik, zaloio se za obnavljanje Trojecarskog saveza na principima realpolitike. Drugi Trojecarski savez 1881. Savez je obavezivao na dobrovoljnu neutralnost lanica u sluaju da jedna od njih stupi u rat sa nekom etvrtom zemljom, na primjer ukoliko bi Britanija zaratila sa Rusijom a Francuska sa Njemakom. Njemaka bi time bila zatiena od rata na dva fronta a Rusija od obnavljanja koalicije iz vremena Krimskog rata (Velika Britanija, Francuska, Austrija ), dok bi Njemaka obaveza da brani Austro -Ugarsku ostala i dalje na snazi.Time je uspostavljena ravnotea izmeu saveznitava koja su se uzajamno neutralisala.Tako je Bizmark mogao da dozvoli slobodu djelovanja kakvu je uivao tokom svoje prethodne faze kada se klonio svih koalicija. Godinu dana poslije osnivanja drugog Trojecarskog saveza Bizmark je ubijedio Italiju da prie savezu Austro-Ugarske i Njemake. Tako je nastao Trojni savez. Njemaka i Italija su se obavezale na uzajamnu pomo u sluaju francuskog napada, dok se Italija obavezala na neutralnost u sluaju da Austro-Ugarska zarati sa Rusijom.Konano, Bizmark je 1887. podstakao svoja dva saveznika Austro-Ugarsku i Italiju da sa Velikom Britanijom zakljue tzv. Sredozemni ugovor, koji je zemlje potpisnice obavezivao na zajedniko ouvanje stanja u Sredozemnom moru. Bizmarkova diplomatija stvorila je niz izukrtanih saveza od kojih su se neki preklapali a neki bili meusobno protivurjeni, ali su svi zajedno uspjeli da zatite Austriju od ruske agresije, Rusiju od austrijskog avanturizma, Njemaku od zaokruivanja, a V. Britaniju naveli da na sebe preuzme sprjeavanje ruskog prodora prema Sredozemlju.Gledstonov drugi mandat (1880- 1885) liio je bezbjednosne mree Bizmarka, jer je svojom politikom sprjeavao V. Britaniju da se ukljui u balkansku politiku i evropsku ravnoteu. U takvim okolnostima Bizmarku je postalo sve tee da podeava ravnoteu snaga u Evropi.Godine 1881. u Peterburgu je na prijesto stupio novi ruski car Aleksandar III koga za razliku od njegovog djeda Nikole I i Aleksandra II nijesu sputavale konzervativna ideologija ni line simpatije prema kajzeru. Aleksandar III nije imao povjerenja u Bizmarka a njegova politiku je bila isuvie sloena da bi je shvatio.Nakon krize u Bugarskoj stvorena je bugarska drava 1885. ujedinjena pod jednim njemakim knezom, a Aleksandar III je odbio da obnovi Trojecarski savez.Bizmark se i dalje zalagao za rusku opciju, jer se plaio da ona moe skliznuti u saveznitvo s Francuskom. Rusko-njemake veze iako su postajale sve slabije, jo su odraavale podudarnost nacionalnih interesa. Posljednja velika inicijativa Bizmarka bio je Ugovor o meusobnom osiguranju 18. juma 1887. Njemaka i Rusija su jedna drugoj obeale da e ostati neutralne u sluaju rata sa treom zemljom, izuzev ukoliko Njemaka ne napadne Francusku ili Rusija Austriju. Time su se jedna i druga osigurale od voenja rata na dva fronta, pod uslovom da se same uzdre od ofanzivnih akcija.U okviru Ugovora o meusobnom osiguranju postojala si i dva tajna aneksa. Posebno povjerljiv bio je drugi. Bizmark se obavezao da nee sprijeiti ruske pokuaje zaposjedanja Carigrada i da e podrati Rusiju u cilju irenja njenog uticaja ka Bugarskoj. Date garancije nijesu odgovarale Austriji sa kojom je Njemaka bila u savezu a jo manje Britaniji, mada je Bizmarku odgovaralo da se Velika Britanija i Rusija sukobe zbog budunosti Bosfora i Dardanela. Ugovor o meusobnom osiguranju ouvao je neophodnu vezu izmeu Petrograda i Berlina. Rusi su dobili uvjeravanje da Njemaka, mada spremna da brani integritet Austro-Ugarske, nee pomagati njeno irenje na raun Rusije. Njemaka je, ako nita drugo, postigla odlaganje francusko-ruskog saveza.Pod pritiskom njemakih militaristikih krugova Trojecarski savez se raspao 1887. Ravnotea snaga je bila osuena na propast bez obzira na Bizmarkovu vjetinu, s obzirom da je za njeno odravanje veliko optereenje predstavljala ujedinjena Njemaka. Njemako carstvo izazivalo je nespokojstvo jo dok je Bizmark bio na njegovom kormilu. No, on je skoro deset godina uspjevao da ouva mir i da smanji meunarodnu zategnutost. Bizmarkovi nasljednici e se okrenuti nagomilavanju snaga i pokretanju rata koji e dovesti do sunovrata evropske civilizacije.Sve dovde je sa slajdova, nijesam naisla na ove informacije u knjizi, ali sam ih pomijesala sa gradivom iz knjige. To objasnjava zasto su neke recenice samo nabacane. Od 1853.do 1871.evropski poredak se mijenjao, meunarodni odnosi bili haotini, a Nj.izala kao najvea sila u Evropi. Meun.politika je poela da se zasniva na goloj sili. Tu se pokazao jaz izmedju Francuske koja sebe smatra najznaajnijom dravom u Evropi i njene sposobnosti da ouva taj poloaj. Dokaz je careva nesposobnost da sazove kongres gdje bi se prekrojila karta Evrope. Pokuavo je u vie navrata ( nakon Krimskog rata, uoi rata u Italiji, tokom poljskog ustanka, za vrijeme rata oko Danske I uou A-P rat),ali njegov problem je bio u tome sto nije bio dovoljno jak da istraje u toj namjeri I sto su zahtjevi bili toliko radikalni da nijesu mogli da se usvoje konsenzusom.Kako nije mogla da dominira u savezu sa VB, Nj, Rusijom, SAD, Francuska je trazila vodeu ulogu u paktovima sa drugorazrednim zemljama kao sto su Sardinija, Rumunija, ehoslovaka, Jugoslavija. Geopolitika logika bi nalagala da F.uspostavi veze sa SAD-om. Ali, nije doslo do toga zbog sujete koja ja F.navela da traga za udruzivanjem kojim bi se uspostavila ravnoteza SAD-a I evropskog saveza I po cijenu njemake dominacije. F.je postala parlamentarna opozicija americkom vostvu .Razaranje poretka koje je zapoeo Napoleon, zavrsio je Bizmark. Ugled je stekao kao glavni konzervativni protivnik liberalne revolucije iz 1848.g. Prvi je politicar koji je uveo pravo glasa za muskarce u Evropi kao I slozen sistem socijalne zastite. Protivio se sto je Parlament njemaku carsku krunu ponudio pruskom kralju. Dobie krunu tek posto B.ispuni svoj cilj, a to je ujedinjenje njemakog naroda. U skladu sa B.realpolitikom, spoljna politika se pretvotila u nadmetanje snaga. Posjedovao je izuzetan osjecaj mjere, sto mu je pomoglo da sopstvenu moc pretvori u sredstvo za samoobuzdavanje. Roen je u vrijeme kada je Meternihov sistem bio na vrhuncu, u svijetu koji se sastojao od 3 cinioca :-evropske ravnoteze snaga-unutrasnje njemake ravnoteze izmeu A i P-sistema saveznistava zasnovanog na jedinstvu konzervativnih vrijednostiEvropske drzave su shvatale da jedna drugoj omogucavaju opstanak, pa su tzv. istocni dvorovi pruski, austrijski I ruski, podravali zajednike vrijednosti. B.je bio ubijeen da je P postala najjaa njemaka drava, te mu Sveta alijansa nije bila potrebna kao spona sa Rusijom. Adekvatnu vezu bi obezbijedili zajed.nacion.interesi, a pruska realpolitika bi zamijenila jedinstvo konzervativnih snaga. Austiju je smatrao preprekom za ostvarivanje pruske misije u vezi sa ujedinjenjem Njemake. Bizmark: ast Pruske traim u odvajanju ove zemlje id bilo kakve sramne veze sa demokratijom I u tome da se Njemakoj nikada ne dogodi nita bez pruskog pristankaMeternih: P i A povezuje zaj.opredjeljenje za konzervativne institucije. Jedna drugoj su potrebne da bi porazile liberalne tendencije. Bizmark: P moze jednostrano da nametne svoje elje, moze da void unutr.konzer.politiku ne vezujuci se u spoljnoj za A, te da joj nijesu potrebna saveznistva da bi suzbila unutrasnje nemire. U odnosu na geografski poloaj, Pruska bi mogla sama da sprovede realpolitiku ako bi ouvala Svetu alijansu. Meutim, Bizmark je video rjesenje u stvaranju saveznistava I veza na sve strane, kako bila bliza nekoj sukobljenoj strani, nego sto su bile meusobno. Tako je P.mogla da pruzi podrsku onome ko najvise ponudi. Jedini njen interes na spoljnopolitickom planu je uvrivanje poloaja u okviru njemakih zemalja. Sve ostale sile su angaovane na vie strana:-VB void racuna ne samo o svojoj imperiji, vec I o ukupnoj ravnotei snaga-R istovremeno vri pritisak na istonu Evropu, Aziju I Otomansko carstvo -F pored novoosnovanog carstva ima pretenzije u Italiji I Meksiku-A preokupirana Italijom I Balkanom, te vodeom ulogu u Nj.savezuBizmark: Nijesmo sposobni da utiemo na meusobne odnose velikih sila u skladu sa naim eljama, ali moemo da ouvamo slobodu djelovanja kako bismo odnose koji se uspostave iskoristili za sebe B.politika obiljeila je povratak principima koje je uspostavio Rielje, kada se kao kardinal suprostavio rimskom imperatoru. On se udaljavao od svojih konzervativnih mentora svaki put kad bi pomislio da bi njihovi legitimistiki princim+pi ograniili prusku slobodu djelovanja.Direktno neslaganje 1856.,kada B govori o otvorenijem stavu prema Napoleonu III, jer konzervativni krugovi (koji su uzdigli Bizmarka I podrzavali njegovu diplomatsku karijeru) to nijesu mogli da toleriu. Smatrao je da je P,mnogo manje od A izlozena francuskom expanzionizmu I revoluciji. Sto se vise A plasila N.III, to je morala vie ustupaka da uini P.B je prekinuo veze sa pruskim konzervativcima. Tvrdio je da sila sama po sebi obezbjeuje legitimitet. Tana procjena moi samo po sebi podrazumijeva samoogranienje. Otra prepiska izmeu B I njegovog starog mentora koji mu je sve omoguio ( I pristup dvoru I prvo diplomatsko naimenovanje) Leopolda fon Gerlaha koja je zapocela Bizmarkovom preporukom da P razradi strategiju prema F, gdje naglasava da korist prevazilazi ideologiju. No, Gerlah nije mogao da natjera sebe I odustane od svojih principa, posebno ne kada je u pitanju jedan Bonaparta. Zalagao se za vrce povezivanje P sa R i A I obnovu Sv.alijanse koja bi F nametnula izolaciju. NJegov princip je rat protiv revolucije. B: ... F me interesuje onoliko koliko utice na situaciju u mojoj zemlji. A mi politiku mozemo da vodimo sa F ovakvom kakva jeste... Da sam Francuz, sluio bih ga. Za mene je F neizbjezan pion na diplomatskoj ahovskoj tabli gdje nemam drugu duznost do da sluzim svom kralju I svojoj zemlji...Gerlah tvrdi da legitimitet predstavlja pruski nacionalni interest e da je N III vjeiti neprijatelj Pruske. Ovo je odbio B, jer je smatrao da ne bi bilo dobro da druge drave znaju od ega strahuju u vrijeme mira. Realpolitika je zahtijevala taktiku fleksibilnost, a pruski nac.interes ouvanje mogunosti za sporazumijevanje sa F. Definitivan razlaz Gerlaha I Bizmarka izazvao je pruski stav prema francuskom ratu sa A zbog Italije 1860. G je smatrao je taj rat uklonio svaku sumnju u pogledu stvarnog cilja N III, sto je po njemu bilo stvaranje uslova za pohod u stilu prvog Bonaparte, pa je insistirao da P podrzi A. B je u tome video samo potiskivanje A iz I sto je korak ka njenom kasnijem istiskivanju iz Nj. B: Ne dijelim Vae miljenje, a Vi o meni donosite sudove na osnovu onoga to nije na Vama da sudite.B nije odbacio G etike stavove, po svoj prilici ih je dijelio, ali je odbacio njihov znaaj za obavljanje dravnikih dunosti. Ja pripadam drugom vremenu nego Vi, ali mu pripadam iskreno kao sto Vi pripadate Vasem. B je pripadao eri realpolitike, dok je G formiralo Meternihovo doba.M: Univerzum shvata kao mehanizam ciji rad moze da poremeti zaustavljanje jednog od bezbroj povezanih djelova od kojih je sastavljen.B: Univerzum shvata kao beskrajno mnostvo cestica u stalnom pokretu, cije uzajamno dejstvo stvara ono sto shvatamo kao realnost. Ni Gerlahove niti Bizmarkove postavke nijesu se mogle dokazati, jer su zasnovane na uvjerenju da dublja analiza sve dravnike dovodi do istog zakljucka. Kao sto G nije mogao da shvati da se princip legitimiteta moze tumaciti na vise nacina, ni B nije mogao da shvati da dravnici mogu da se ne sloze u vezi sa nacinom na koji procjenjuju nacionalni interes. Na poetku karijere je sprovodio realpolitiku tako da razori svijet u kom vladaju Meternihovi principi. Zahtijevalo je da P raisti sa idejom gdje je vodei poloaj A u njemakim zemljama od presudnog znaaja za prusku bezbjednost I ocuvanje konzervativnih vrijednosti. U vrijeme Bekog kongresa P nije trebala A da bi ocuvala unutrasnji red i mir u Evropi. B je osporio tradicionalno uvjerenje koje je poistovjeivalo nacionalizam sa liberalizmom, ili bar pretpostavkom da se ujedinjenje Njemake moze ostvariti samo kroz liberalne institucije. Po njegovim rijecima, P je postala velika zahvaljujuci nizu odlucnih, mocnih I mudrih vladara koji su sva vojna I finansijska sredstva brizljivo koristili. B se nije oslanjao na konzerv.principe vec na jedinstven karakter pruskih institucija, a pruske pretenzije na vodece mjesto u Nj. Zasnivao je na njenoj snazi , a ne na opstim vrijednostima. Kraljevski autoritet u P je toliko vrsto utemeljen da vlada bez ikakvog rizika moze da podstakne ivlju parlamentarnu aktivnost I da ne utie na prilike u Njemakoj. B.je odbacio M.misljenje da je neophodno udruivanje tri istocna dvora, vec je smatrao da snaga pruskih dravnih, vojnih I finansijskih institucija utire put ka pruskom primate u Njemakoj. Za svoju politiku se mogao zalagati kada je dostigao odreene poloaje tj. kada je naimenovan za ambasadora u Skuptini Njemakog saveza 1852., a zatim 1858. za ambasadora u Petrogradu. Njegovi briljantni izvjetaji podsticali su spoljnu politiku koja je zasnovana na tanoj procjeni snaga, a ne na legitimitetu. Prema njemu, spoljna politika je utemeljena na naunim principima, a nacionalni interes je, stoga, mogao da se analizira na osnovu objektivnih kriterijuma. Shodno tome, A je bila strana, a ne bratska zemlja, koja je bila prepreka za zauzimanje polozaja u Nj.koji P s pravom odgovara. Fridrih Vilhem IV, prvi pruski kralj kog je B sluzio kao ambassador, je bio razapet izmeu Gerlaha I Bizmarka. B.je insistirao na tome da lini stav prema zemlji koja tradicionalno zauzima vodei poloaj u Nj.ne smije da ogranii prusku politiku. Teio je da oslabi A, jer se ona ne bi slozila sa pruskom hegemonijom u Njemakoj, te je tokom Krimskog rata predlagao da se austrijsko udaljavanje od Rusije iskoristi za rat sa zemljom koja je jos pruski saveznik u Sv.alijansi. Kada je Krimski rat uzeo maha, B je istakao osnovne pruske opcije. Govorio je d aim na raspolaganju stoje tri prijetnje:-saveznistvo sa R. Besmisleno je da kazemo da se nikada necemo pridruziti Rusiji, cak I da je tacno treba tu opciju sacuvati kao prijetnju.-politika kojom e se baciti u zagrljaj A,pa naplatiti na raun l.Nj. Saveza-Zaokret kabineta ulijevo sto bi ucinilo Prusku velikim zapadnjacima da nadigraju A.Jo neke, jednako korisne opcije:-Saveznistvo sa R protiv F-sporazum sa A protiv drugorazrednih njemakih drava (mozda I protiv R)-zaokret ka liberalizmu u unutr. politici usmjeren protiv A i R(u saradnji sa F)-B spreman da sklopi savez sa R, A ili F- moze slobodno da bira partnere, a izbor zavisi iskljucivo od toga koja bi najbolje posluzila pruskim nacionalnim interesima-spreman I na sporazum sa Beom, ako bi dobio adekvatne kompenzacije u NjemakojPostoje pokusaji da se poremeti ravnoteza snaga I u vrijeme Meternihovog poretka, ali su velike sile ulagale ogroman trud da se promjena bude sprovedena legitimno i na osnovu konsenzusa. Korekcije su se obavljale na kongresima, a ne da do njih dovodi medjunarodna politika uzajamnim prijetnjama.Insistiranje na promjeni dovelo je do revolucije u diplomatiji. Pretvaranje sile u jedini kriterijum dovelo je do trke u naoruzanju I do voenja spoljne politike zasnovane na konfrontacijama.Krimski rat je takoe doveo do revolucije u diplomatiji. Najznacajniji dokument u vezi sa njim je Bizmarkov izvjestaj 1856.koji analizira situaciju nakon okoncanog rata. Ovaj izvjestaj se naziva generalni izvjestaj (prachtbericht), jer je sadrzavao sustinu realpolitike, mada previse smio po misljenju Ota fon Mantojfela(predsjednika vlade),kome je i upucen.Savez F I R je suvise prirodan da se ne bi ostvario. Car Nikola je umro, A rasturila Sv.alijansu I ne postoji nista sto bi sprijecilo njihovo zblizavanje.Prema Meternihovom sistemu, P bi uvrstila saveznistvo sa konzervativnom A, jacala Nj.savez, uspostavila bliske odnose sa VB I pokusala da odvrati R od Napoleona. B.je sve ovo odbacio. Britanske kopnene snage su beznacajne da bi se mogle koristiti protiv fran.-ruskog saveza. A i P bi morale podnijeti teret ratovanja, a Nj.savez ne bi udruzeno djelovao jer bi vjerovao u pobjedu I bez njegove pomoci. B smatra A za nepouzdanog partnera. Kaze da treba prekinuti savez sa njom kako bi je mogla oslabiti. Jer, jedino u odnosu na nju sa no dobitku I jedino od nje trpe stetu.Pet godina nakon sto je dosao na vlast, B je uklonio austrijsku prijetnju ujedinjenju Njemake. Vodio je tri rata I tako istisnuo A iz njemakih zemalja, a u F unistio tragove Riseljeovih iluzija.Nova, ujedinjena Njemaka nije ustavna, demokratska drzava sto je odrazavalo njemacku misao, buduci da je nastala vise kao diplom.sporazum njemackih suverena, nego kao izraz opste volje. Legitimitet se zasnivao na pruskoj moci, a ne na principu samoopredjeljenja naroda. im je Njemacka uspostavila granice, Bizmark je poceo da sprovodi obazrivu I stabilizujucu spoljnu politiku. Dvije decenije je sprovodio realpolitiku, ali sada u korist mira.Njemaka se ujedinila, a na medjunarodnoj sceni sad ima mnogo manje aktera, sto je smanjilo mogucnost pregovaranja I prilagodjavanja. B je smatrao F toliko bitnom da je zrtvovao prijateljstvo sa Gerlahom, a nakon aneksije Alzasa I Lorena, francusko neprijateljstvo je preraslo u organski nedostatak naseg karaktera.Nj.savez funkcionise kao cjelina samo kada je suocen sa opasnostima koje su dovoljno velike da potisnu suparnistva medju nekim drzavama, dok je njegova struktura onemogucavala zajednicke ofanzivne akcije. Zato je insistirao da se Nj.ujedini pod pruskim vostvom. Cim je NJ.postala prijetnja evropskoj ravnotezi, mala mogucnost da se ostale evropske zemje ujedine protiv nje, postal je realnost. Bendamin Dizareli, britanski predsjednik vlade, prvi shvatio znacaj njem.ujedinjenja. Za F-P rat je rekao da predstavlja njemacku revoluciju, te da je ravnoteza snaga skroz unistena. Bizmark je izmijenio kartu Evrope I strukturu MO, ali nije uspio da stvori plan kojeg ce se pridrzavati buduce generacije, pa je ta nesposobnost da institucionalizuje svoju politiku, ubacila Nj.u diplomatski mlin iz kog je izlaz predstavljala trka u naoruzanju, pa onda rat. Ni na unutrasnjem planu nije bolje. Njegovi nasljednici su zapamtili tri pobjede koje su dovele do ujedinjenja, ali su zaboravili mukotrpne pripreme za takve podvige. Vidjeli su manifestaciju moci, a ne analize na kojima se zasnivala. Nacrt njemackog ustava izdario je Bizmark. Parlament (Rajhstag), izabran na osnovu opsteg prava glasa, nije kontrolisao vladu. Nju je imenovao car I jedini je mogao da je raspusti. Kancelar je blizi caru i Rajhstagu, nego sto su oni bili medjusobno. Nacionalizam se sve vise pretvarao u ovinizam.Sutinu svog zivota mozda je on sam, kako su ga nazivali gvozdeni kancelar, najbolje objasnio svojoj buducoj zeni:To sto se na ovom svijetu desava... uvijek posjeduje svojstva nekog palog anela: on je lijep, ali mu nedostaje mir, veliki je po svojim zamislima I djelima, ali neuspjesan, gord I usamljen.Napoleon III -slucajni revolucionar, tendencija da se politika prilagodjava javnom mnjenju -posjedovao revolucionarne ideje, ali se povlacio pred njihovim posljedicama-nikada nije premostio jaz izmedju definisanja jedne ideje I njenog sprovodjenja u djelo-nesiguran u svoj legitimitet, oslanjao se na javno mjenje-takticki uspjesi: kratkorocni ciljevi I brzi rezultati, a javno mjenje pokusavao da odusevi uvelicavanjem pritisaka koje je sam izazvao-umjesto diplomatskim, koristio se iluzionistickim trikovima-o stvarnom ucinku jednog dravnika sudi se na osnovu onoga sto realno postize, a ne publiciteta-javnost ne postuje nesigurne lidere, traze lidera koji preuzima teret djelovanja zasnovanog na povjerenju sopstvene procjene pravca u kojem ce se dogadjaji odvijati I nacina na koji moze da se utice na njih. Ako to ne ucini,krize se umnozavaju, lider gubi kontrolu. Napoleon III se trudio da utvrdi sta javnost zeli, da bi gat a ista javnost na kraju odbacila.Bizmark konzervarivni revolucionar, tendencija poistovjecivanja politike sa procjenom snage-imao je samopouzdanja da djeluje na osnovu svojih sudova-briljantno procijenio situaciju I pruske mogucnosti-dobar graditelj, da je Njemacka koju je on stvorio prezivjela poraze u dva svjetska rata, dvije strane okupacije i pola vijeka dugu podjelu-osudio je svoju zemlju na politiku koja bi se mogla sprovoditi da se u svakoj generaciji pojavio jedan veliki covjek. Tragedija Napoleona III: njegove ambicije prevazilaze njegove sposobnostiTragedija Bizmarka:njegove sposobnosti prevazilazile sposobnosti njegove zemlje da ih usvoji Napoleon III Francuskoj u nasljee ostavio stratesku paralizu Bizmark Njemakoj velicinu koju nije mogla samoj sebi da prilagodi.