Pura Maxia

o adronúmero 15 decembro 2015

EDITORIAL

Cando a despoboación dos nosos pobos é unha realidade que década a década guillo�na o número de habitantes permanentes, seguir loitando por que o noso pasado se siga conservando é cada vez máis meritorio, pero o que se consigue dende a nosa Asociación parece cada vez máis cousa de meigas que de humanos... Xa que aínda sexa unha pequena luz que brila na noite negra da despoboación, conseguir que cada agosto o pobo se encha de ac�vidades é de un gran valor, froito da ilusión e do traballo de toda a xente que par�cipa.

Pero o deste ano dende logo que foi cousa de maxia, de meigas, talvez da nosa vacameiga, quen sabe... pero a realidade é que o nivel do pasado mes de agosto es�vo moi por riba do imaxinado para uns pobos humildes como son Zorelle e Bustavalle. Festa rachada e comida a fartar como todos os anos, a charanga “Éche o que hai”, no seu terceiro ano consecu�vo... pero ademais o grupo de teatro creado o ano pasado non se conformou con repe�r actuación, neste caso a obra “A escola de don Silvestre”, de José Cedena, pois montou unha obra de �teres ou guiñol que foi as delicias dos máis ca�vos; �vemos o concerto do grupo “En mala hora” que ao longo do mes andivo actuando en pobos de maior renome que o noso, e cun nivel musical al�simo; e para rematar o domingo visitounos un mago que fixo as delicias de ca�vos e avós, se atá os máis pequenos aprenderon algún que outro truco.

E cousa de maxia debeu ser tamén que reunísemos nunha fotogra�a, que vai na portada deste número, a 109 personas do pobo, dende a Sra María, unha das máis lonxevas do lugar, xunto a unha chea de bebés que forman parte xa do noso presente, e que nas súas mans está o futuro da nosa historia.

Tanta maxia non pasa despercibida neste novo número da revista O Adro, que este Nadal ven cun regalo especial para os máis ca�vo: un conto ilustrado da historia de “A vaca de Bustavalle, o sapo de Zorelle e o pulpo de Vigo”. Dende este mes de agosto volve lucir cornos a nosa “vacameiga” que tanta polémica creou o pasado verán. Mentras seguimos esperando resposta do Concello de Maceda para ver cal é a súa ubicación definiva, decidimos colocala na palleira dos Belmonte onde se fai a troula musical.

E falando de polémicas, mentras seguimos a espera de ver que solución toma o Concello sobre a nosa fonte o pasado 6-7 de decembro foi obxecto dunhas pintadas nas que se alude ao actual presidente da Deputación, Baltar “fillo”. Non compar�ndo actos vandálicos contra o noso patrimonio a realidade é que a nosa fonte segue a estar de actualdeida.

XOGOSINFANTILES

MagoDISLEXEI

a troula don´t stop

CONCERTO DE

“EN MALA HORA”

TEATRO “A PALLEIRA”:A escola de don Silvestre de José Cedena

TÍTERES

A VACA DE ZORELLE

, O SAPO DE BUSTAVALLE

E

O POLBO DE VIGO

Nun afastado e chuvioso pobo galego, chamado Bustavalle,

vivía un fermoso sapo, chamado Torcuato.

Vivía so e aburrido na Poza de Bustavalle.

SAPO TORCUATO: que vida máis aburrida!

Todo o día saltando eu so!

Un día apareceu pola Poza unha vaca despistada,

chamábase Melinda.

VACA MELINDA: Ola, son a vaca Melinda, vivo en Zorelle, e busco mozo, xa quixen casar co

gato Antón, co can Tristán, e co boi Brais.... pero

ninguén me quere. Que triste estou!

SAPO TORCUATO: (aparte) Ai, que guapa é esta

vaca.

VACA MELINDA: (aparte) Ai, que sapo máis

guapo!

SAPO TORCUATO: queres casar comigo?

VACA MELINDA: Siiiiiiiiiiiiii....

Neste intre entra o PULPO PAOLO todo chulo, o

polbo de Vigo.

PULPO PAOLO: (aparte) Ai, que vaca máis guapa...

Ola vaca guapa, como te chamas?

VACA MELINDA: Melinda. PULPO PAOLO: Mira que tentáculos máis fortes teño.

VACA MELINDA: (aparte) Ai, que pulpo máis guapo...

e eu que lle dixen ao sapo que quería casar con el.

SAPO TORCUATO: (aparte) que pulpo máis parvo e feo!PULPO PAOLO: Melinda, queres casar comigo?

VACA MELINDA: A verdade é que sodes os dous ben

guapos, e agora con quen caso eu?

PULPO PAOLO: Eu son o Pulpo de Vigo, o máis

chulito, e o máis forte.

SAPO TORCUATO: Eu son de Bustavalle, o sapo máis

guapo.

VACA MELINDA: está ben... isto so se arranxa a paus.

(Pelexan o sapo Torcuato e o polbo Paolo, e tras dura batalla, gaña o sapo Torcuato.)

E así foi como o sapo de Bustavalle e a vaca de

Zorelle casaron, foron felices, comeron perdices e

foron ao Mouro a xuntar as narices. Agosto de 2015

final alterna�vo

E a vaca Melinda, mentres xuntaba as narices bastante contrariada co sapo que lle tocara en sorte, decidiu a utopía de ser dueña do

seu des�no.

E alí, no Mouro, impregnada dese lugar onde se infunde valor aos soños, colleu con forza un pauciño do chan, e a modo de varita

máxica, golpeuna sobre a incrédula cabeciña valeira do sapo campión, converténdoo ao momento nunha marabillosa princesa

de rock and roll.

Ambas puxéronse inmediatamente a pensar en xogos futuros e proxectos imposibles, e sen�ndo esa maxia do afecto e a afinidade,

comprenderon que para achegarse á felicidade hai que estar dispostas a elixir e pronunicarse.