UNIVERZITET U TUZLI

PRIRODNO-MATEMATIČKI FAKULTET

ODSJEK GEOGRAFIJA

Student: Isabela Muminović

SEMINARSKI RAD

SELO AVDIBAŠIĆI

Mentor:

Dr.sc. Alma Kadušić, docent

Tuzla, decembar, 2013

SADRŽAJ

1. UVOD............................................................................................................................ 2

2. Geografski položaj..........................................................................................................

3

3. Priče i tumačenja o imenu sela....................................................................................... 4

4 Tipologija sela................................................................................................................. 4

5. Kuća i okućnica.............................................................................................................. 5

6. Zanimanje stanovništva.................................................................................................. 11

7. Etnopsihološke osobine stanovništva............................................................................. 11

ZAKLJUČAK.................................................................................................................... 15

LITERATURA I IZVORI.................................................................................................. 16

1

1. UVOD

U ovom seminrskom ćemo obraditi neke osobine naselja Avdibašići, počevši od geografskog

položaja. Zatim, osvrnut ćemo se i na porijeklo imena ovog naselja. Odredit ćemo i tip naselja,

dakle da li se radi o zbijenom ili razbijenom naselju, te karakteristike tog tipa naselja. U

poglavlju ''kuća i okućnica'' prikazat ćemo tipove kuća koji su zastupljeni u Avdibašićima,

pomoćne objekte i tipove posjeda, iznijet ćemo i podatke o zanimanju stanovništva kao i neke

etnopsiholiške osobine, razne običaje, praznovjerja i dr.

2

2. GEOGRAFSKI POLOŽAJ

Naselje Avdibašići se nalazi na krajnjem sjeverozapadnom dijelu općine Tuzla, u podnožju

planine Majevice. Zapravo, naselje se nalazi na niskim brežuljcima jugozapadnih padina planine

Majevice i u dolini gornjeg toka rijeke Tinje. Avdibašići su dio starijeg i većeg naselja Donja

Obodnica, koji se za austrougarske uprave u popisima naziva i Turska Obodnica. Naselje

zauzima sjeverozapadni dio katastarske općine, a ranije džemata Donja Obodnica. Razvilo još

krajem osmanskog perioda, kada se na jugozapadnim padinama brda Guvno formiralo naselje od

oko pet kuća. Sa zapada Avdibašići graniče sa naseljem Osoje, sa sjeverozapada Donjom

Dragunjom, sa sjeveroistoka Gornjom Obodnicom, a sa jugoistoka se široko naslanja na matično

naselje Donju Obodnicu i njene dijelove Repuševac i Kamenjaše.1 Ovo naselje ima sljedeće

koordinate: 44°37'39"N   18°36'50"E2

Slika1. Položaj naselja Avdibašići3

1 Djedović R.,Bećirović A. : Razvoj naselja Avdibašići i porijeklo stanovništva, antropogeografska i etnografska istraživanja, Baština sjeveroistočne Bosne. br. 3, Zavod za zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog kantona, 2010., str. 144-145.2 http://wikimapia.org/20667098/Avdiba%C5%A1i%C4%87i3 https://maps.google.com/maps?ll=44.617355,18.628693&z=12&t=k&hl=en-US&mapclient=apiv3

3

3. PRIČE I TUMAČENJA O IMENU SELA

O porijeklu imena sela Avdibašići podaci su dosta oskudni. Neki smatraju da je selo

najvjerovatnije dobilo ime po sada već nepostojećem i zaboravljenom prezimenu Avdibašić, ali

detaljnijih podataka nema.

4. TIPOLOGIJA SELA

Avdibašići su tip zbijenog seoskog naselja, sa prvobitno zbijenim kućama na jugozapadnim

padinama brda Guvno, a u zadnjih nekoliko decenija naselje se kontinuirano spušta u aluvijalne

ravni rijeke Tinje i njenih pritoka Marinović potoka i potoka Viganj. U selu postoje tri mezarja.4

Od javnih objekata u naselju postoji džamija i čitaonica, kao i sadapust a zgrada nekadašnje

područne škole. Džamija se nalazi u starom jezgru naselja na mjestu ranijeg mekteba. Najstariji

mekteb od drvene konstrukcije ispunjene ćerpičem služio je sve do osamdesetih godina prošlog

stoljeća, kada je sagrađen novi. Danas naselje Avdibašići ima 100 kuća i oko 300 stanovnika.

Oni žive u 119 domaćinstava. Takoder, imaju 4 prazne kuće i 2 vikendice. Naselje ima tri

imenovane ulice: Obod, Palih boraca i Školska. Školska i Obod ulica su asfaltirane, a ulica Palih

boraca i ostali sokaci su makadamski.

Tokom 2007. i 2008. godine urađena je javna rasvjeta u sve tri ulice i u sokacima. Danas naselje

Avdibašići ima brojne infrastrukturne probleme, između ostalog nema riješenu kanalizaciju i

nema gradski vodovod.5

4 Djedović R.,Bećirović A. : Razvoj naselja Avdibašići i porijeklo stanovništva, antropogeografska i etnografska istraživanja, Baština sjeveroistočne Bosne. br. 3, Zavod za zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog kantona, 2010., str. 145.5 Isto, str. 152.

4

Slika 2. Avdibašići, satelitski snimak 2013.6

5. KUĆA I OKUĆNICA

Seoska kuća

U zavisnosti od ekonomskih mogućnosti stanovništva, u arhitekturi ovog kraja su preovladavali

sljedeći tipovi kuće i to kuće na podrum ili magazu i kuće na dva boja tzv. dvobojke. Kuće su

uglavnom građene na strmom ocjeditom terenu. Mjesto gdje će se graditi kuća zove se milac.

Ovisno od ekonomskih mogućnosti stanovništva, građene su dvodjelne ili višedjelne kuće na

podrum - magazu. Zidovi podruma su bili od kamena krečnjaka koji je pogodan za obradu.

Zidovi podruma su debljine oko 50 do 70 cm. Zidani su kamenom krečnjakom i malterom koji se

pravio od sitnog riječnog pijeska pomiješanog sa živim krečom. Podrumske prostorije su

najčešce služile kao ostava za čuvanje hrane, a rjeđe kao stambeni prostor. Iznad podruma – 6 https://maps.google.com/maps?client=firefox-a&channel=fflb&q=tuzla+map&ie=UTF-8&hq=&hnear=0x475ead03ad64e779:0xa667fa80a17fd8cb,Tuzla+Canton&gl=ba&ei=weDFUvfoJImRtQanh4DYDA&ved=0CCYQ8gEwAA

5

magaze nalazilo se prizemlje. Njegova konstrukcija je bila od drveta sa ispunom od šepera ili od

ćerpiča. Šeper je ustvari pleter oblijepljen zemljom i pljevom – ljuskom od pšenice. Zidovi kuća

bili su okrečeni i sa unutrašnje i sa vanjeske strane. Važan elemenat ovih kuća predstavljala je

veranda. Veranda je najčešće izgrađena sa gornje strane kuće i po pravilu izrađivana je od drveta

u dužini kuće. Kao i kuća pokrivena je istim materijalom, s tim što je nagib krova iznad verande

nešto manji. Sve kuće su bile na četiri vode, a kao krovni pokrivač u najstarije vrijeme je služila

taraba – daska, a kasnije crijep. Na krovu svake kuće nalazila se badža, tj. otvor koji je služio za

odvođenje dima sa ognjišta i peći. 7

Slika 3. Izgled tradicionalne kuće8

Unutrašnje uređenje seoske kuće-enterijer

7 Buljubašić A. : Etnološka istraživanja u Avdibašićima kod Tuzle, Baština sjeveroistočne Bosne. br. 2, Zavod za zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog kantona, 2009., str. 87-89.8Isto, str. 88.

6

Namještaj i unutrašnje uređenje tradicionalne kuće bili su uslovljeni načinom stanovanja i

načinom korištenja prostora u kući. U tradicionalnoj seoskoj kući najstariji način zagrijavanja bio

je grijanje sa otvorenog ognjišta. U početku dim se odvodio direktno do krova, a kasnije kroz

dimaluk. Ognjište se nalazilo u kući, izrađeno je od nabijene ilovače ili ćerpića. Na ognjištu i oko

njega nalazile su se verige, mašice, sač, peka i sadžak. Takođe svaka soba je imala hamamdžik,

koji je služio za umivanje, kupanje i uzimanje abdesta. Bio je ograđen daskom do plafona, a

nalazio se pored furune. Interesantno je da je jedan takav hamamdžik sačuvan do danas i nalazi

se u kući Alije Hasića.9

Slika 4. Hamamdžik10

Kao prostirka po podu služila je hasura tkala se od šaše ili trsti ke, koja raste u barovitim

krajevima. Prostirala se u prostoriji gdje se stalno boravilo. Kupovala se u Tuzli. Takođe, kao

prostirkaslužilo je “šilte”, tanki dušek na kome se sjedilo, zatim jagnjeće kožice, te ponjave.

9 Buljubašić A. : Etnološka istraživanja u Avdibašićima kod Tuzle, Baština sjeveroistočne Bosne. br. 2, Zavod za zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog kantona, 2009., str. 88-98.10 Isto, str. 89.

7

Ponjave su se izrađivale u kućnoj radinosti, a tkale su ih žene na tkalačnom horizontalnom stanu.

Osim toga, u imućnijim domaćinstvima kao prostirka po podu služili su ćilimi. Obavezan komad

namještaja u staroj seoskoj kući bila je drvena sećija, klupa bez naslona koja se nalazi uz zid

obično ispod prozora. Prekrivena je šiltetom, a uz zid kao naslon, stavljali su se kalufni jastuci

napunjeni slamom, tzv. kalufnjaci. Preko njih su se stavljali jambezi, bijelo platno ukrašeno

vezom, najčešće cvijetnim motivima. Za ostavljanje sitnijih stvari služile su rafe, odnosno police

koje su se postavljale duž zidova ispod plafona, te dolafi uz zid ili u uglu sobe. Za čuvanje rublja

i djevojačke spreme, kao i za čuvanje vrednijih stvari služila je sehara.11

Pomoćne i sporedne zgrade

U avliji i izvan nje, osim kuće nalazile su se pomoćne zgrade. Avlija je obavezno uvijek bila

ograđena, a za ogradu služila je taraba, tj. ograda od hrastovih dasaka visokih oko 2 m, koje su se

kovale jedan uz drugu po žiokama pričvršćenim za direke ili parmaci, odnosno prošće, a to je

grubo otresana daska ili letva. U avliji obavezno se nalazio bunar, zatvoren daskama ili

muševcima, tj. drvenimrešetkama. Jedan takav se nalazi i danas u avliji Safera Ibriševića. 12

Slika 5. Tradicionalna kuća sa bunarom13

11 istoBuljubašić A. : Etnološka istraživanja u Avdibašićima kod Tuzle, Baština sjeveroistočne Bosne. br. 2, Zavod za zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog kantona, 2009., str. 89.12 Isto, str. 91.13 Isto.

8

Osim kuće u avliji nalazile su se sljedeće pomoćne zgrade: pušnica je zgrada koja služi za

sušenje voća, hudžera je imala funkciju “ljetne kuhinje”, u njoj se često i stanovalo, kolara je

služila kao garaža za ostavljanje zaprežnih kola. Hambar je objekat koji služi za čuvanje zrnaste

hrane, kao što su pšenica, kukuruz, ječam, zob i sl., koš za kukuruz služi za smještaj kukuruza u

klipu. Izvan avlije nalazila se košara (štala) objekat za smještaj stoke, kokošinjac je namijenjen

za smještaj peradi i tor za ovce. Neke od ovih pomoćnih zgrada iz prošlosti sačuvale su se do

danas.14

Slika 6. Košara (štala)15

Danas, međutim, malo je sačuvanih primjeraka tradicionalne gradnje, koja je ustupila mjesto

savremenim kućama i pomoćnim objektima. Kada govorimo o posjedima, s obzirom da se radi o

skupinskom odnosno okupljenom naselja, posjedi su raštrkani i prilično isparcelisani.

14 Buljubašić A. : Etnološka istraživanja u Avdibašićima kod Tuzle, Baština sjeveroistočne Bosne. br. 2, Zavod za zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog kantona, 2009., str. 91.15 Isto

9

Slika 7. Koš za skladištenje kukuruza16

6. ZANIMANJE STANOVNIŠTVA

16 Djedović R.,Bećirović A. : Razvoj naselja Avdibašići i porijeklo stanovništva, antropogeografska i etnografska istraživanja, Baština sjeveroistočne Bosne. br. 3, Zavod za zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog kantona, 2010., str. 155.

10

U prošlosti je osnovna privredna djelatnost stanovništva ovog kraja bila poljoprivreda, koja se

odlikovala ekstenzivnošću. Od ratarskih kultura najviše su se uzgajali kukuruz i pšenica, te u

manjim količinama zob i ječam. Stočarstvo je od davnina bilo razvijeno. Stanovništvo je

uzgajalo stoku isključivo radi vlastitih potreba. U prošlosti, kao i danas, osnovu stočnog fonda

su činila goveda i ovce. U prosjeku svako domaćinstvo je u prošlosti imalo 10 goveda i 10 do 20

ovaca. Pred kraj prošlog stoljeća se osjeća opadanje stočnog fonda.17 Danas skoro svako

domaćinstvo ima po jedno ili više goveda. Dakle, stanovništvo je pretežno zaposleno u

poljoprivredi, radi se o samoopskrbljivačkim gazdinstvima, dok je nekolicina stanovnika

zaposlena u sekundarnim i tercijarnim djelatnostima.

7. ETNOPSIHOLOŠKE OSOBINE STANOVNIŠTVA

Radi se o veoma gostoljubivom stanovništvu koje je uspjelo očuvati neke tradicionalne običaje

ovih prostora. Stanovništvo, pretežno starije, je sklono praznovjerju npr. ne treba hodati pored

potoka u akšam niti sjeći nokte, ne treba prolaziti ispod merdevina, ne treba prekriženih ruku

ulaziti u kuću, ne treba raditi po kući nakon što gosti odu i sve dok oni ne stignu na odredište, ne

treba ništa raditi vani sve do jurjeva i sl. Stanovništvo je također sklono tračanju. Kada govorimo

o stavovima prema školovanju mlađe generacije završavaju srednju školu, ali se veoma malo njih

odlučuje za dalje školovanje.

Običaji vezani za rođenje

U svakoj porodici, kako danas, tako i u prošlosti rođenje djeteta predstavljalo je veliki događaj.

Za taj izuzetno važan događaj vezani su različiti običaji. U prošlosti porodilje su se porađale kod

kuće, a ne kao danas u bolnici, uz pomoć neke starije i iskusnije žene, koja je na neki način bila

babica. Ona je pomagala porodilji kod poroda i poslije poroda obrezivala novorođenčetu

pupčanu vrpcu i kupala ga obično prvih sedam dana. Kad žena rodi dijete običaj je da četrdeset

dana ne ide nigdje iz kuće. Pošteđena je svih težih poslova. U to vrijeme roditeljima dolaze

prijatelji i rodbina i darivaju dijete najčešće novcem, radi sreće i nafake. Dar mu se daje “na

čelo” ili stavlja pod uzglavlje. Ako je dijete prvo, svekar i svekrva ga obično darivaju zlatom –17 Djedović R.,Bećirović A. : Razvoj naselja Avdibašići i porijeklo stanovništva, antropogeografska i etnografska istraživanja, Baština sjeveroistočne Bosne. br. 3, Zavod za zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog kantona, 2010., str. 155.

11

dukatom. Kada prođe ''četeresnica'' majka sa djetetom ide u posjetu svojim roditeljima i familiji.

Da bi se dijete zaštitilo od uroka, običaj je da mu se nešto prouči na crveni konac i zaveže oko

ruke, kao i da mu se kraj glave u bešiku stave male mašice, nož, makaze ili neki drugi metalni

predmet. Poseban ugođaj poslije rođenja djeteta predstavlja nadijevanje imena. Obično se sedmi

dan po rođenju djetetu nadijevalo ime, a sam taj čin obavljao je hodža. Pošto majka posebno za

tu svrhu okupa i obuče dijete u čistu odjeću, preda ga u ruke hodži, koji sa Bismillom i Tekbirom

preuzima dijete i s njim u naručju se okreće prema Kibli. Potom mu laganim glasom na desno

uho prouči ezan, a na lijevo ikamet. Iza toga, hodža sjedne i prouči jedan odlomak iz Kur’ana.

Poslije toga na glas izgovori dječije ime, odnosno novorođenč nazove njegovim imenom, koje

su mu roditelji izabrali. U prošlosti, djeci su se davala imena živih ili umrlih srodnika. U

prošlosti najčešće su se davala sljedeća imena: Bećir, Hamza, Hasan, Avdo, Meho, Hrusto,

Mejra, Zula, Hasiba, Mevlija, Razija i dr.18 Danas su se zadržali neki običaji vezani za rođenje

djeteta, mada je došlo do promjena u davanju imena djeci, sve više su zastupljena modernija

imena.

Svadbeni običaji

Mladići i djevojke su se upoznavali u prošlosti na ljuštenju ili komušanju žita, na igrankama ili

tzv. “sviranjima”. Kada se djevojka svidi momku, bio je običaj da on šalje u prošnju svoju

najbližu familiju, oca, brata, amidžu... Tada bi se znalo desiti da roditeljima ne odgovara

djevojka ili momak, odnosno njihova familija, pa bi se suprostavili tom braku, iako se mladi

vole. U tom slučaju momak bi krao djevojku. Takođe bilo je i slučajeva da su neki roditelji

davali kćerku iako se ona proti vila. Kada se djevojka isprosi, roditelji se dogovore oko miraza i

ugovori se svadba, mladoženjini svatovi dolaze pred mladinu kuću.Tu se svatovi “ogrću”

košuljama i peškirima. Uz svadbu obavezno idu i svirači, tj. bubnjari i svirale. Pred

mladoženjinom kućom mladu dočekuje svekrva. Prije ulaska u kuću običaj je da mlada ispred

kućnog praga prolije vodu na noge iz dva ibrika, a zatim mladoženja stane na kućni prag i mlada

prolazi ispod njegove desne ruke, kako bi mu bila “pokorna u braku”. Uz mladu je išla i obikuša

– poma, koja se uz mladu zadržavala dva do tri dana, a zatim je mladu do pilava čuvala svekrva

ili zaova. Petkom se obično pravilo šerbe ili čestita. Tog dana mladoj je stizalo ruho koje je ona

spremala kao djevojka za udaju. Poslije šerbeta, najčešće tri sedmice, slijedilo je šerijatsko

18 Buljubašić A. : Etnološka istraživanja u Avdibašićima kod Tuzle, Baština sjeveroistočne Bosne. br. 2, Zavod za zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog kantona, 2009., str. 95.

12

vjenčanje i pilav, veliki ili mali. Uoči pilava mladoj se “kniju” boje nokti . Tu ceremoniju

obavljale su četiri žene ili djevojke. One su mladoj knile tj. bojile ruke i noge do članaka. Zatim

su se obojeni dijelovi zamotavali u kučine od ćetena dok se boja ne osuši. Za vrijeme obavljanja

tog obreda dvije djevojke kolaju oko mlade i pjevaju:

“Trepetljika trepetala puna bisera

ovi naši lijepi dvori puni veselja.

Svi se redom veseljaše

majka najviše

doveli joj đul nevjestu

đulom miriše.

Savila se zlatna žica od vedra neba

savila se mladoženji oko fesića

sa fesića đul nevjesti oko duvaka''

Za vrijeme obavljanja ovog obreda mlada se pokrije duvakom , a obično dvoje djece drži

upaljene svijeće. Nakon obavljenog obreda mladu uvode u mladoženjinu sobu i to je prva noć

kada mlada i mladoženja idu u đerđek , prvu bračnu noć. Sutradan je bio pilav, veliki ili mali,

glavno veselje koje je trajalo cijeli dan, uz svirku i igru u kolu. Sviralo se uz šargiju i ćemane

(vrsta violine), a igrale su se razne vrste kola: okolo, sremica, na povrat i sl. Ukoliko je

mladoženja bio iz imućnije familije obično se pravio veliki pilav, na kome su se održavale i

konjske trke.19 Danas su običaji nešto drugačiji,moderniji, mada se zadržalo i dosta starih običaja

vezanih za svadbu. Obavlja se i građansko i šerijatsko vjenčanje, veliko slavlje se pravi kod

mladoženjine kuće.

Jurijevski običaji

Među običajima ovog kraja veoma je interesantan i običaj vezan za obilježavanje jurijeva ili

đurđevdana (6. maja). Uoči jurijeva bio je običaj da djevojke sakupljaju razno bilje i da ga

potope u vodu, kojom su se na jurijev, prije izlaska sunca, djevojke kupale ili umivale , jer se

19 Buljubašić A. : Etnološka istraživanja u Avdibašićima kod Tuzle, Baština sjeveroistočne Bosne. br. 2, Zavod za zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog kantona, 2009., str. 95-97.

13

vjerovalo da će djevojka cijele godine biti zdrava i lijepa. Jedan od običaja uoči jurijeva jeste i

taj da je djevojka preko krova kuće bacala papuču. Ako se papuča na zemlji okrene onako kako

može da se obuje to je bio znak da će se djevojka udati te godine. Uoči jurijeva djevojke su

sadile struk crnog luka bez žila, u zemlju, pa na koju se stranu idućeg jutra nagne vjerovalo se da

će se na tu stranu i udati. Uoči jurijeva ili đurđevdana djevojke prerežu dva pera mladog crnog

luka u bašti i jedno pero namijene sebi, pa ako je do idućeg jutra to pero malo više izraslo

djevojka će se udati uskoro. Sutradan, 6. maja obsavezno se išlo na teferič u Donju Obodnicu.20 I

danas su u veikoj mjeri očuvani običaji vezani za obilježavanje jurijeva.

20 Buljubašić A. : Etnološka istraživanja u Avdibašićima kod Tuzle, Baština sjeveroistočne Bosne. br. 2, Zavod za zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog kantona, 2009., str. 97.

14

ZAKLJUČAK

Avdibašići su naselje na jugozapadnim padinama planine Majevice. Radi se o okupljenom

naselju sa raštrkanim posjedima koje karakteriše prilična isparcelisanost. Stanovništvo ovog

naselja se uglavnom bavi poljoprivredom, proizvodi za vlastite potrebe. U Avdibašićima postoje

očuvani i neki elementi tradicionalne gradnje, kuće i pomoćni objekti, mada je kao i u ostalim

mjestima tradicionalna gradnja ustupila mjesto modernoj. Stanovništvo njeguje i tradicionalne

običaje. Međutim neki od tih običaja su, pod kakvim-takvim uticajem savremenog društva,

izmijenjeni. Jedan od glavnih problema ovog naselja je vezan za infrastrukturu, naročito puteve i

kanalizaciju.

15

LITERATURA I IZVORI

1. Buljubašić A.: Etnološka istraživanja u Avdibašićima kod Tuzle, Baština sjeveroistočne

Bosne. br. 2, Zavod za zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog

kantona, 2009.

2. Djedović R.,Bećirović A.: Razvoj naselja Avdibašići i porijeklo stanovništva,

antropogeografska i etnografska istraživanja, Baština sjeveroistočne Bosne. br. 3, Zavod za

zaštitu i korištenje kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Tuzlanskog kantona, 2010.

Podaci s interneta:

http://wikimapia.org/20667098/Avdiba%C5%A1i%C4%87i (26.12.2013)

https://maps.google.com/maps?ll=44.617355,18.628693&z=12&t=k&hl=en-

US&mapclient=apiv3 (26.12.2013)

https://maps.google.com/maps?client=firefox-a&channel=fflb&q=tuzla+map&ie=UTF-

8&hq=&hnear=0x475ead03ad64e779:0xa667fa80a17fd8cb,Tuzla+Canton&gl=ba&ei=weDFUv

foJImRtQanh4DYDA&ved=0CCYQ8gEwAA ( 26.12.2013)

16