tÜrk tip eĞİtİmİ kurumu derneĞİ · gerçekleşebilmesi için uygun zemin hazırlar. hasta...
TRANSCRIPT
2003
TÜRK TIP EĞİTİMİ
KURUMU DERNEĞİ
[TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU]
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
2
“TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU”
TÜRK TIP EĞİTİMİ KURUMU DERNEĞİ
HACETTEPE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ
7 KASIM 2003
TOPLANTI SONUÇ BİLDİRGESİ
Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde Türk Tıp Eğitimi Kurumu Derneği ve Hacettepe
Üniversitesi Tıp Fakültesi tarafından 7 Kasım 2003 tarihinde düzenlenen “Türkiye’de Tıp
Eğitiminin Güncel Durumu” ana temalı toplantıya 33 tıp fakültesinden toplam 112 kişi katıldı.
Toplantı, Hacettepe Üniversitesi Kültür Merkezi R Salonu’nda Hacettepe Üniversitesi
Rektörü Prof. Dr. Tunçalp Özgen, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Dekanı Prof. Dr. İskender
Sayek ve Türk Tıp Eğitimi Kurumu Derneği Başkanı Prof. Dr. Doğan Akşit’in konuşmaları ile
başladı.
Prof. Dr. Sayek ve Prof. Dr. Akşit konuşmalarında 1979 yılında kurulan ve kurucuları
arasında Prof. Dr. İhsan Doğramacı’nın da bulunduğu Tıp Eğitimi Kurumu Derneği ile 1999 yılında
İzmir’de kurulan Tıp Eğitimini Geliştirme Derneği’nin birlikte çalışmasının önemini vurguladılar.
Bu toplantıda “Topluma Dayalı Tıp Eğitimi”, “Karma Tıp Eğitimi”, “Probleme Dayalı
Öğrenme” ve “Yeterliğe Dayalı Tıp Eğitimi” olarak dört ayrı konuda çalıştaylar düzenlendi. Bu
çalıştaylar öncesinde katılımcıların tamamının katıldığı bir oturumda tıp eğitimi ile ilgili olarak
yaşanılan sorunlar saptanarak bu sorunların çözümüne yönelik bazı öneriler geliştirildi:
1. Tıp eğitimi ile ilgili kavramlarda netleştirimesi gereken konuların olduğu görüşü
benimsenmiştir. Bu sorunun çözümüne yönelik olarak mezuniyet öncesi tıp fakültesi
eğitimi ile ilgili kavramların tanımlarının netleştirilmesi, özellikle öğretim üyesi ve öğrenci
merkezli sistemlerin tanımlanması ve Türkiye’deki tıp fakültelerinin tıp eğitimi alanında
hangi bakış açısına sahip olduklarının ortaya konulması gerekmektedir. Bu konuda çeşitli
çalışmalara ihtiyaç vardır. Bu çalışmalar Türk Tabipleri Birliği ile işbirliği içerisinde
yapılabilir. Türk Tabipleri Birliği tıp eğitimi alanında geçmişten bu güne dek ülke çapında
kapsamlı çalışmalar yürütmektedir. Fakültelerdeki eğitim olanakları ile ilgili olarak
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
3
mevcut durumun güncelleştirilmesine yönelik altyapı çalışmalarının genişletilmesi
önerilmiştir.
2. Tıp fakültelerinde klinik bilimlerde hizmet; temel bilimlerde ise araştırmalar eğitimin
önüne geçmiştir. Özellikle hastaneler işletmeler şekline dönüşmektedir. Tıp eğitiminin
amacına uygun olarak yeniden gözden geçirilmesi ve eğitim çalışmalarının özendirilmesi
gerekmektedir.
3. Öğetim üyelerinin tam gün statüsünde çalışmaması fakültelerdeki eğitim faaliyetlerini
önemli derecede aksatmaktadır. Bu nedenle, öğretim üyelerinin tam gün çalışması
konusu kararlılıkla savunulmalı ve gerekli girişimlerde bulunulması önerilmiştir.
4. Türkiye’deki tıp fakültelerinde öğrenci sayıları ile ilgili sorunlar yaşanmaktadır. Bu konu
ile ilgili olarak öğrenci sayılarının sınırlandırılması ve buna yönelik olarak da YÖK, Sağlık
Bakanlığı ve Devlet Planlama Teşkilatının kararlılıkla bilgilendirilmesi kararlaştırılmıştır.
5. Özel üniversitelerin tıp fakültelerine alınan öğrenci niteliği ile devlet üniveritelerine
alınan öğrencilerin niteliği üniversite giriş sınavında alınan puan farkına bağlı olarak
farklılaşmaktadır. Bu durum, ciddi eşitsizlikleri beraberinde getirmektedir. Eğitimin
niteliği de yakından etkilenmektedir. Bu konuda önlemler alınmalı, denetleme
mekanizmaları çalıştırılmalıdır.
6. Tıp fakültelerindeki eğiticiler nitelik açısından yeterli ve mümkün olduğunca standart
olmalıdır. Bu nedenle eğitici eğitimleri yaygınlaştırılmalıdır.
7. Tıp eğitimi ile ilgili olarak öğretim üyelerinin desteği alınmalıdır. Bu konu ile ilgili olarak
gerekli çalışmalar yapılmalıdır. Ayrıca öğretim üyelerinin etkileşimini ve iletişimini
artırmaya yönelik toplantılar ve çalışmalar yürütülmelidir.
8. Tıp fakülteleri arasında iletişim ve bilgi ve deneyim paylaşımlarında eksiklikler
bulunmaktadır. Düzenli toplantılar ve paylaşım programlarının planlaması ve
uygulanması bu eksiklikleri giderebilir.
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
4
Genel oturum sonrasında yukarıda belirtilen çalıştaylara geçildi. Her çalıştay oturumunun
başlangıcında çalıştay yönlendiricileri hazırlamış oldukları kısa sunum materyallerini katılımcılara
aktardı. Bu sunuşlar sonrasında çalıştay başlıklarının avantajları, dezavantajları, yaşanılan
sorunlar ve çözüm önerileri konularında çalışmalar tamamlandı. Bu çalıştayların raporları ekte
ayrıntılı olarak sunulmaktadır.
Sonuç bildirgesini hazırlayan öğretim üyeleri:
Prof. Dr. Nural Kiper (Hacettepe Üniversitesi)
Prof. Dr. Sabri Kemahlı (Ankara Üniversitesi)
Prof. Dr. Abdullah Sayıner (Ege Üniversitesi)
Doç. Dr. Eser Öz (Gazi Üniversitesi)
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
5
EK 1.
TOPLUMA DAYALI TIP EĞİTİMİ (TDTE)
Başkan: Doç.Dr. Cem Terzi (Dokuz Eylül Üniversitesi)
Raportör: Öğ.Gör.Dr. Orhan Odabaşı (Hacettepe Üniversitesi)
21. yüzyılda sağlık göstergelerinde insani gelişmişliğe karşı gelmeyen bir durum var. Bu
durum gelişmiş ya da gelişmekte olan ülkeler için geçerli.
Sağlık ekonomik ve sosyal süreçlerden etkilenir. Üniversiteler taraf olmalıdır. Topluma
verilen sağlık hizmetinin iyileştirilmesi ve sağlıkta eşitsizliklerin aşılmasında tıp eğitimine
önemli görevler düşer. Çekirdek Eğitim Programı’nın biçimlenmesinde toplum katılımı
sağlanmalıdır. Tıp fakültelerinin müfredatlarında bölgesel farklılıklar da yer almalıdır.
Tıp eğitiminde kayıt tutmanın önemi vurgulanmalı, araştırma yapmanın zahmetli ve
pahalı olduğu akılda tutulmalıdır.
Halkla iletişim kurmanın kanalları oluşturulmalıdır. Bu TDTE’nin sahiplenilmesi için bir
fırsat yaratır.
Tıp fakültesinin amacını net belirlemeli, çağdaş bir tıp eğitimi, eğitim yöntemi (klasik,
entegre, PDÖ, karma) hangisi olursa olsun mutlaka topluma dayalı olmalıdır.
Türkiye’de TDTE olmasını, hastane dışında eğitim vermek istiyorsak bölgeler yeniden
oluşturulmalıdır.
Türkiye’de 1960’lı yıllardan bu yana TDTE konusunda önemli deneyim birikimi vardır.
Üniversitelerimizde bu alanda önemli çalışmalar yapılmaktadır. Topluma Dayalı Tıp
Eğitimi’nin tek gündem olacağı bir toplantı kurgulanması yararlı olacaktır.
Topluma Dayalı Tıp Eğitimi toplum, üniversite ve hükümet arasındaki ilişki kurmaya bir
araçtır.
Tıp fakültelerinin akreditasyonun da TDTE geçerli kriterler arasında olmalıdır.
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
6
EK 2.
KARMA EĞİTİM
Başkan: Prof.Dr. Selçuk Bölükbaşı (Gazi Üniversitesi)
Raportör: Öğ.Gör.Dr. Melih Elçin (Hacettepe Üniversitesi)
Karma eğitim, klasik ya da entegre sistemlerin farklı eğitim yaklaşım ve yöntemleriyle
desteklendiği eğitim yaklaşımlarını tanımlar. Sisteme eklenen yaklaşımlar öğrenci
merkezli/katılımlı, bilgiye ulaşma ve bilgiyi yenileyebilmeyi kolaylaştıran, bilgiyi paylaşma ve
bilgiyi aktarma becerilerini kazandıran, kişiler arası ilişkileri geliştiren, takım çalışması ve liderlik
özellikleri kazandırmayı hedefleyen çalışmalardan oluşabilir.
Sistemin avantaj ve dezavantajları:
1. Öğretim üyelerinin sisteme inanması ve desteklemesi, ders anlatma alışkanlıklarından
vazgeçebilmesi sistemin yerleşmesinde kritik bir aşama.
2. Eğiticilerin sayısı ve eğitiminin yeterli olması önemli: Eğitim zaman alıyor, az sayıda
öğretim üyesinin katılımıyla yürütüldüğünde doygunluk ve bıkkınlık oluşuyor. Interaktif
eğitim, eğiticinin yaratıcılığından çok etkilenir.
3. Bilgi yükünün azaltılması önemli bir gelişme. Amfi derslerinin sayısında azalmanın
sağlanması gerekiyor.
4. Öğrencinin eğitimin merkezinde olması önemli ancak öğrencilerin de sistem hakkında
bilgilendirilmeye ve eğitime gereksinimi var.
5. Öğrencilerin öğrenme ve bilgiye erişme becerisi artıyor, kişiler arası ilişkiler gelişiyor.
6. Ölçme ve değerlendirme yöntemlerinin geliştirilmesine yardımcı oluyor.
Uygulamada dikkat edilecek noktalar:
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
7
1. Öğretim üyesi ve öğrenci sayıları değerlendirilmeli. Perifer fakültelerde öğrenci sayısının
azlığı uygulamalarda büyük kolaylık sağlıyor, temel tıp bilimlerinde öğretim üyesi sıkıntısı
yaşanıyor.
2. Öğretimin fizik koşulları değerlendirilmeli.
3. Fakültenin amaçları ve mezunlarından beklentileri ortaya konmalı. Çağdaş yaklaşımların
öğrencilere kazandırılabilmesi için eğitim programlarının da dinamik olması gerekir.
4. Var olan sisteme eklenecek yöntemlerin amaçları ve katkıları ortaya konmalı. Fakülte içi
iletişim arttırılarak yapılanlar ve planlananların paylaşımı sağlanmalı.
5. Uygulamayı sürdürmekte olanların yeni başlayacak olanlara destek olması sağlanmalı.
Uygulamada yaşanan sorunlar:
1. PDO konuları amfi dersi olarak da anlatıldığında tekrar oluyor ve PDO mantığı
zedeleniyor.
2. İnteraktif yöntemlerle öğrencinin daha kolay not aldığı söyleniyor.
3. Öğrenci sayısının az olduğu koşullar sistemden bağımsız başarıyı getiriyor.
4. Öğretim üyelerinin katılımı sağlanamıyor, katılan belirli öğretim üyeleri de bu etkinliklere
katılmakta isteksizlik gösteriyor.
5. Öğrencinin yöneleceği kaynakların ulaşılabilirliği ve dil problemi.
Sonuçların değerlendirilmesi:
Değerlendirmenin de eğitim yöntemlerine göre şekillendirilmesi, subjektif kriterler yerine
objektif kriterlerle değerlendirmenin sağlanması
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
8
EK 3.
YETERLİĞE DAYALI EĞİTİM
Başkan: Prof.Dr. Şevket Ruacan (Hacettepe Üniversitesi)
Raportör: Prof.Dr. Figen Söylemezoğlu (Hacettepe Üniversitesi)
YDE, bilgi, beceri, değerler ve davranış biçimlerinde yetenekli ve yeterli olan hekimler
yetiştirmeyi güvence altına alan bir eğitim yaklaşımıdır. Dolayısıyla, klasik / entegre / karma
sistemlere alternatif bir sistem olmayıp, herhangi bir eğitim stratejisiyle birlikte kullanılabilir.
Yaparak öğrenmeye (“learning by doing”) dayanır, tam öğrenme (“mastery learning”)
yaklaşımını benimser, hümanistik eğitim tekniklerini kullanır.
Avantajları
Tüm öğrencilerin, bu eğitim sürecinde kabul edilebilir performans düzeyine ulaşmalarını
sağlar.
Öğrenim hedeflerine ulaşmada öğrenciler ve öğretim üyeleri sorumluluğu paylaşabilirler.
Ölçülebilir ve tekrarlanabilirdir. Bu nedenle, öğrencilerin, öğretim üyelerinin, eğitim
programının düzenli değerlendirilebilmesine olanak verir. Tam öğrenmenin
gerçekleşebilmesi için uygun zemin hazırlar.
Hasta haklarını gözetir.
Süreç içinde, disiplinler arası çalışmalar kurumsallaşmaya katkıda bulunur.
Kısa vadede pahalı olmasına karşılık, hasta sayısının azalması, öğrenci sayısının
artmasının getirdiği sorunların aşılmasını sağlayabilir.
Dezavantajları
Yüksek sayıda öğretim üyesi katılımını, eğitimini ve benimsemesini gerektirir.
Öğrenim ve değerlendirme rehberlerinin hazırlanması ve laboratuarların kurulması süreci
disiplinler arası uzun, emek-yoğun çalışma gerektirir.
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
9
Ülkemize uyarlanmasında dikkat edilecek noktalar
Fakülteler, ihtiyaçlarına göre ve ÇEP’ i temel alarak öğrenim hedeflerini, bu hedeflere
yönelik yöntemlerini ve değerlendirme sistemlerini belirlemelidir.
Tıp eğitiminin yapılandırılmasında mevcut sağlık sistemi içindeki mezunlardan
geribildirim alınmalıdır.
Uygulama sürecinde afiliye hastanelerle işbirliği değerlendirilmelidir.
Standardize hastaların ülkemizde sistematik olarak kullanılmasının önündeki engellerin
aşılmasına yönelik alternatif çözümler (öğrenciler, personel, kronik hastalar) üretilebilir.
Öğrenci sayılarının azaltılması ve maliyeti karşılamak için kaynak yaratılması konusunda
çalışmalar yapılmalıdır.
Türkiye ölçeğinde süreç ile ilgili öneriler
ÇEP’ in temel alınabilmesi için, anlaşılması ve benimsenmesine yönelik çalışmalar
yapılmalıdır.
ÇEP temel alınarak, beceri laboratuarlarının kurulmasında olmazsa olmaz ihtiyaç listeleri
(maketler, laboratuar sayı ve düzeni, rehberler, sarf malzemeleri vb) oluşturulmalı,
beceri eğitimi kurgulanmalıdır.
Uygulamakta olan fakültelerin bir araya gelerek düşünce, deneyim alışverişini sağlayacak
tartışma platformları oluşturulmalıdır. Bu platformlarda öneri paketleri hazırlanmalıdır.
Değerlendirme kültürü geliştirilmeli ve tüm kurumlarda yerleştirilmelidir.
Eğiticilerin eğitimi yaygınlaştırılmalıdır.
Uyarlama ve sorunlar
Uygulama sürecinde sistematik düşünce, sorgulama, şeffaflık, özeleştiri, sorunların
tartışılması ve paylaşılması, bu yaklaşımın geliştirilmesinde temeldir.
Sonuçların değerlendirilmesinde kullanılabilecek yöntemler
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
10
Ölçme değerlendirmede, farklı hedeflere yönelik, objektif farklı değerlendirme
yöntemleri yapılandırılmalıdır.
Fakültelerin akreditasyon süreci ÇEP’ e paralel olarak başlatılmalıdır.
TUS, ÇEP’ e paralel olarak yeniden yapılandırılmalıdır.
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
11
EK 4.
PROBLEME DAYALI ÖĞRENME
Başkan: Prof.Dr. İlgi Şemin (Dokuz Eylül Üniversitesi)
Raportör: Öğ.Gör.Dr. Dilek Aslan (Hacettepe Üniversitesi)
Oturum başlangıcında yöntemle ilgili tartışmalar yapılmıştır. Dr.Şemin PDÖ ile ilgili olarak
hazırlamış olduğu terminolojiye ilişkin ve eğitim biliminde kuramlarla bağlantısını açıklayan kısa
sunum materyallerini katılımcılara aktarmıştır. Bu sunuş sonrasında oturum yöntemi ile ilgili
grup içi tartışma yapılmış ve PDÖ’nün avantajları, dezavantajları, yaşanılan sorunlar ve çözüm
önerileri konularında çalışmaların tamamlanması kararlaştırılmıştır.
Grup tartışmaları süresince PDÖ ile ilgili saptanılmış olan avantajlar:
Toplumda en sık görülen problemler üzerinde yoğunlaşmayı sağlaması
Öğrenmeyi öğretmesi
Öğrencinin ilk yıllardan kendisini hekim gibi hissedebilmesini sağlaması
Senaryolar içerisinde entegrasyonun sağlanabilmesi; temel bilimler arası, temel-klinik
bilimler arası, biyopsikososyal entegrasyon
Öğrenmenin kalıcı olması; Eski bilgilerin yüzeye çıkarılması, yeni bilgi için merak, amaca
yönelik öğrenme, bilginin olgu çerçevesinde bütünleşik olması, çeşitli yöntemlerle
öğrenilen bilginin tartışma ortamında birleştirilmesi- akış şemaları ile bu ilişkilerin
görünür hale gelmesi yani işlevsel bilgi gibi faktörlerle kalıcılık artar.
Öğrencinin bilgi sınırlarını farkederek ihtiyaç duyduğu bilgiyi tanımlaması ve kendi
sorularının yanıtlarını araması nedeniyle merak ve motivasyon sağlaması
Öğrencilerin kaynaklara ulaşmayı, kaynaktan gereksindiği bilgiyi edinebilmeyi öğrenmesi
Bağımsız öğrenme, kendisine uygun stille öğrenme şansı vermesi
Öğrencilerin konularla ilgili “kavramlarını” kendileri oluşturabilmeleri (analiz ve sentez
yeteneklerinin gelişmesine bağlı olarak)
Bilgisini şekil-şema ile gösterebilme
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
12
Eğlenerek öğrenme
Problem çözmeyi öğrenme; Bu sırada dizgisel düşünme, nedenselleme için kanıt
kullanma gibi özelliklerin gelişmesi
Taksonomide üst düzeyde öğrenme (analiz-sentez)
Ekip çalışması; öğrencilerin bilgilerini paylaşması ve birlikte üretmesi
İletişim becerisi; dinleme, karşısındakini anlamaya çalışma, düşüncelerini uygun şekilde
ifade etme gibi
Öğrencilerde hümanistik yönlerin gelişmesi
Öğrenci ve öğretim üyesi açısından olumlu ortam sağladığı için motivasyona katkı
Öğrencilerin kendilerini birey olarak algılamaları, özgüvenlerinin gelişmesi
Sistemin öğrenci ve öğretim üyelerinden alınan geri bildirimler ile sürekli gözetim altında
olmasının, gözden geçirilme ve iyileştirme çalışmalarını kolaylaştırması
Öğretim üyeleri arasındaki iletişim ve işbirliğinin artması, diğer branşların gereksinimini
farketmeyi sağlaması
Grup tartışmaları süresince PDÖ ile ilgili saptanılmış olan dezavantajlar:
Beklentinin yükselmesi duygusu
Salt PDÖ ile yürüyen müfredatlarda içerikte eksik kalma kaygısı
Başlangıçta öğrenmede sınır çizme güçlüğü
PDÖ ile ilgili avantaj ve dezavantajlar tartışıldıktan sonra ülke genelinde dikkat edilmesi gereken
başlıklar belirlenmiştir:
İlk-orta öğretim eğitim sisteminin şimdiki yapısı nedeniyle PDÖ sistemine Tıp Fakültesinin 1.
sınıfından başlamak
İlk-orta öğretim eğitim sisteminde de değişim ve gelişim çalışmalarının yapılması,
Kaynakların sayısını arttırmak, Türkçe kaynak temin etmek, öğrenci düzeyine ve sisteme
uygun kaynak geliştirmek,
Ülkenin ihtiyaçları ile öğrenci beklentilerini ortaklaştırmak,
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
13
Eğitim programının yapılandırılmasında kullanılacak toplumsal gereksinimleri bilimsel
yöntemlerle belirlemek,
Eğitim amaçlarını sürekli gözden geçirmek, ülkenin ihtiyaçlarını sürekli olarak takip etmek
gibi yaklaşımların öncelenmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.
Uygulamalar sırasında yaşanılan sorunlar ve olası çözümler
Sorun 1. Senaryoların öğrenciler tarafından bilinmesine ilişkin
Çözümler:
Merakın temele ilişkin mekanizmalar üzerinde çıkan sorular olduğunun kavranmasını
sağlayacak bilgilendirmelerin yapılması
Senaryoların değiştirilmesi, öğrencilere senaryolarla ve PDÖ içerikleri ile ilgili bilgilerin
önceden verilmemesi
Öğrenim hedeflerinin çok profesyonelce hazırlanması. Senaryolar aynı olsa bile
öğrenciler tarafından çıkarılan öğrenim hedefleri farklılaşabilir.
Sorun 2. Senaryoların niteliğine ilişkin
Çözümler:
Senaryoların çok titizlikle hazırlanması (öğrenmenin analiz ve sentez düzeyini hedefleyen
basamaklara yönelik olarak senaryolar hazırlamak)
Sorun 3. Eğitim yönlendiricilerinin nitelik ve niceliğine ilişkin
Çözümler:
Eğitici eğitimi kursları
PDÖ eğiticiliği eğitimi kursları
Kursların veya tartışma toplantılarının sürekliliği
Sorun 4. Motivasyon eksikliği, dirence ilişkin
Çözümler:
Bilgilendirme toplantılarının sürekliliği
İletişimi güçlendirecek aktivitelerin yapılması
Sosyal ilişkileri güçlendirecek etkinlikler
Öğrenci-öğretim üyesi etkileşiminin artırılmasına yönelik programlar
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
14
Öğretim üyelerinin katılımının artırılması için motivasyon yöntemleri (atama kriterleri,
ücretlendirme vb)
Öğretim üyelerinin değişen rollerini içselleştirmelerine yönelik olarak yapılan çalışmalar
Sorun 5. Yardımcı personele ilişkin
Çözümler:
Sayının artırılması
Emekli olan, ayrılan personelin yerine yenilerinin alınması
Sorun 6. Öğrenci sayısına ilişkin
Çözümler:
Alınan öğrenci sayısının azaltılması
Öğretim üyesi / öğrenci oranının optimal olması için çaba gösterilmesi
Sorun 7. Entegrasyonun arttırılmasına ilişkin
Çözümler:
Uygulama, sunum gibi etkinliklerde de entegrasyonun maksimal olmasının sağlanması
Sorun 8. Üst düzeydeki yapılanmaya ilişkin
Çözümler:
Bakanlık, Üniversiteler ve TTB’nin eşgüdümünün olması
Kamu ihale yasasının getirdiği kısıtlılıkların kalkması
Sorun 9. Ölçmeye ilişkin
Çözümler:
Hedefe uygun, üst düzey öğrenmeyi sınayan soru hazırlanması için eğitici eğitimlerinin
yapılması
Uygun hedef ölçümü için yeni yöntemlerin geliştirilmesi (kanıta dayalı tıp uygulamaları,
poster sunumu gibi süreç içi yöntemler)
Sonuçların değerlendirmesinde kullanılabilecek yöntemler
Bilgi-beceri ve tutum hedeflerinin hepsini ölçecek yöntemler
Formatif sınavlarla kendini değerlendirme becerisinin gelişmesi
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
15
Eğitim sürecinde yıllarla birlikte PDÖ kazanımları için özel araştırmalarMezuniyet sonrası
mesleki yeterlilik, doyum, öğrenme motivasyonu, iletişim vb ilişkin anketler
Mezunlar derneği ve TTB geri bildirimleri
Sağlık göstergeleri
Ek 5: KATILIMCILAR
KATILIMCI UNIVERSITE
Prof.Dr. Neriman Yadın Adnan Menderes
Doç.Dr. Emel Dikicioğlu Adnan Menderes
Doç.Dr. Okay Başak Adnan Menderes
Yrd.Doç.Dr. Mustafa Altınışık Adnan Menderes
Prof.Dr. Mustafa Solak Afyon Kocatepe
Doç.Dr. Fatma Hüsniye Dilek Afyon Kocatepe
Doç.Dr. Fatma Aktepe Afyon Kocatepe
Öğr.Gör.Dr. Yeşim Yiğiter Şenel Akdeniz
Uzm.Dr. Erol Gürpınar Akdeniz
Prof.Dr. Tümer Çorapçıoğlu Ankara
Prof.Dr. Olcay Aydıntuğ Tiryaki Ankara
Prof.Dr. Özden Palaoğlu Ankara
Uzm.Dr. Meral Demiröner Ankara
Prof.Dr. Sabri Kemahlı Ankara
Prof.Dr. İsmail Hakkı Ayhan Ankara
Prof.Dr. Ferda Özyurda Ankara
Prof.Dr. Fulya Dökmeci Ankara
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
16
Prof.Dr. Semih Baskan Ankara
Öğr.Gör.Dr. Kürşat Save Atatürk
Prof.Dr. Haldun Müderrisoğlu Başkent
Prof.Dr. Zeynep Kayhan Başkent
Prof.Dr. Beyhan Demirhan Başkent
Doç.Dr. Levent Peşkircioğlu Başkent
Doç.Dr. Banu Bilezikci Başkent
Yrd.Doç.Dr. Hamide Kart Köseoğlu Başkent
Öğr.Gör.Dr. Gülnur Take Başkent
Yrd.Doç.Dr. Füsun Can Başkent
Prof.Dr. Reyhan Eğilmez Cumhuriyet
Prof.Dr. Semra Özçelik Cumhuriyet
Prof.Dr. Emin Erkoçak Çukurova
Prof.Dr. Erbuğ Keskin Çukurova
Prof.Dr. Derya Altıntaş Çukurova
Prof.Dr. Ramazan Çiçek Dicle
Prof.Dr. M. İlgi Şemin Dokuz Eylül
Doç.Dr. Cem Terzi Dokuz Eylül
Prof.Dr. Berna Musal Dokuz Eylül
Prof.Dr. Abdullah Sayıner Ege
Prof.Dr. Osman Günay Erciyes
Öğr.Gör.Dr. Melis Naçar Erciyes
Doç.Dr. Osman Kaftan Fatih
Prof.Dr. Okan Özcan GATA
Prof.Dr. Mustafa Turan GATA
Doç.Dr. Eser Öz Gazi
Prof.Dr. Atilla Engin Gazi
Prof.Dr. Oğuz Söylemezoğlu Gazi
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
17
Prof.Dr. Selçuk Bölükbaşı Gazi
Prof.Dr. Kutay Biberoğlu Gazi
Prof.Dr. Esin Koç Gazi
Prof.Dr. Leyla Tümer Gazi
Prof.Dr. Enver Hasanoğlu Gazi
Prof.Dr. Selahattin Şenol Gazi
Doç.Dr. Cengiz Şen Gazi Osman Paşa
Yrd.Doç.Dr. A.Fikret Özuğurlu Gazi Osman Paşa
Doç.Dr. Yusuf Zeki Çelen Gaziantep
Doç.Dr. Hasan Herken Gaziantep
Doç.Dr. Celalettin Camcı Gaziantep
Prof.Dr. Servet Özgür Gaziantep
Prof.Dr. Emin Kansu Hacettepe
Doç.Dr. Pervin Dinçer Hacettepe
Prof.Dr. Ruhgün Başar Hacettepe
Doç.Dr. Mustafa Sargon Hacettepe
Doç.Dr. Mustafa Aldur Hacettepe
Prof.Dr. İskender Sayek Hacettepe
Prof.Dr. Doğan Akşit Hacettepe
Prof.Dr. Figen Söylemezoğlu Hacettepe
Prof.Dr. Füsun Çuhadaroğlu Hacettepe
Prof.Dr. Meserret Cumhur Hacettepe
Prof.Dr. Ayşen Karaduman Hacettepe
Prof.Dr. Nural Kiper Hacettepe
Prof.Dr. Elif Özmert Hacettepe
Doç.Dr. Bülent Şekerel Hacettepe
Öğr.Gör.Dr. Melih Elçin Hacettepe
Prof.Dr. Hamdi Çelik Hacettepe
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
18
Prof.Dr. Şevket Ruacan Hacettepe
Öğr.Gör.Dr. Orhan Odabaşı Hacettepe
Öğr.Gör.Dr. Dilek Aslan Hacettepe
Doç.Dr. Selçuk Sürücü Hacettepe
Prof.Dr. Selda Önderoğlu Hacettepe
Prof.Dr. M. Özcan Ersoy İnönü
Prof.Dr. Salih Murat Akkın İstanbul (Cerrahpaşa)
Prof.Dr. Ahmet Karaoğuz Kahramanmaraş
Prof.Dr. İbrahim Özen Karadeniz Teknik
Yrd.Doç.Dr. Füsun Yarış Karadeniz Teknik
Doç.Dr. Ahmet Kalaycıoğlu Karadeniz Teknik
Yrd.Doç.Dr. Kemal Turhan Karadeniz Teknik
Doç.Dr. Murat Başar Kırıkkale
Yrd.Doç.Dr. Eftal Güdemez Kırıkkale
Prof.Dr. Faik Budak Kocaeli
Prof.Dr. Ayşe E. Arısoy Kocaeli
Prof.Dr. Zafer Utkan Kocaeli
Prof.Dr. Hakkı Dalkıç Kocaeli
Doç.Dr. Doğan Gülkaç Kocaeli
Doç.Dr. Bahar Müezzinoğlu Kocaeli
Yrd.Doç.Dr. Cannur Dalkıç Kocaeli
Yrd.Doç.Dr. Serdar Filiz Kocaeli
Prof.Dr. Ahmet Almaç Kocaeli
Yrd.Doç.Dr. Özlem Sarıkaya Marmara
Prof.Dr. Ahmet Nedim Yanat Mustafa Kemal
Prof.Dr. Şaban Sarıkaya Ondokuz Mayıs
Doç.Dr. Ramazan Aşçı Ondokuz Mayıs
Prof.Dr. Kevser Erol Osmangazi
TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU
19
Doç.Dr. Varol Şahintürk Osmangazi
Prof.Dr. Enden Düzcan Pamukkale
Yrd.Doç.Dr. Mehmet Zencir Pamukkale
Prof.Dr. M. Tuğrul Sezer Süleyman Demirel
Prof.Dr. Bahattin Tunç Süleyman Demirel
Prof.Dr. Dilek Erol Yeditepe
Prof.Dr. Mustafa Berktaş Yüzüncü Yıl
Prof.Dr. Gamze Mocan Kuzey Zonguldak Karaelmas
Prof.Dr. Vildan Sümbüloğlu Zonguldak Karaelmas
Doç.Dr. Suat Hayri Uğurbaş Zonguldak Karaelmas
Doç.Dr. Şükrü Oğuz Özdamar Zonguldak Karaelmas