dlaczego?

„Wszystkie dzieci rodzą się geniuszami,

a my przez pierwsze sześć lat ich życia

pozbawiamy je tego geniuszu.”

Buckminster Fuller

Pamiętajmy, że maluchy mają coś,

czego często nam już dawno brakuje

- czyli siłę wyobraźni...

Wystarczy czasem mała niepozorna

rzecz, żeby dziecko wymyśliło

jej historię.

„Każde dziecko jest artystą.

Problem w tym, jak pozostać artystą, kiedy się dorośnie!?”

Picasso

Trzech muzykantów Panny z Avignon

Sytuacja z lekcji geografii

– odpytywanie przy mapie z ostatniego tematu:

N.: Rolnictwo we Włoszech!

U.: (zerka na wiszącą obok mapę) „No, chyba nie bardzo rozwinięte,

bo tu są góry. Może troszkę na północy – dobre gleby z nanosów rzek.

Nauczyciel milczy. Nie komentuje i „nie prostuje” odpowiedzi ucznia...

Dwustronna cisza...

Po krótkiej chwili: „Nie nauczyłeś się. Ocena niedostateczna!”

Sytuacja z lekcji geografii

– odpytywanie przy mapie z ostatniego tematu:

N.: Rolnictwo we Włoszech!

U.: (zerka na wiszącą obok mapę) „No, chyba nie bardzo rozwinięte,

bo tu są góry. Może troszkę na północy – dobre gleby z nanosów rzek.

Nauczyciel milczy. Nie komentuje i „nie prostuje” odpowiedzi ucznia...

Dwustronna cisza...

Po krótkiej chwili: „Nie nauczyłeś się. Ocena niedostateczna!”

Czy naprawdę uczeń nic nie umiał?

Przecież potrafił posłużyć się mapą.

Niektóre jego wnioski były słuszne.

Zapoczątkowany kierunek wnioskowania był logiczny.

Nauczyciel nie docenił tego,

i co najważniejsze

nie wykorzystał tego!

z drugiej strony...

Każda ocena dziecka to ocena też samego siebie, swoich umiejętności jako „przekaziciela”

wiedzy i określonych umiejętności.

Każda ocena dziecka to ocena też samego siebie, swoich umiejętności jako „przekaziciela”

wiedzy i określonych umiejętności.

Niepowodzenia szkolne są traktowanejako niepowodzenie dziecka,

a przecież to także (może przede wszystkim!)

porażka nauczyciela.

Każda ocena dziecka to ocena też samego siebie, swoich umiejętności jako „przekaziciela”

wiedzy i określonych umiejętności.

Niepowodzenia szkolne są traktowanejako niepowodzenie dziecka,

a przecież to także (może przede wszystkim!)

porażka nauczyciela.

Porażka stosowanej strategii kształcenia(doboru celów, środków, metod, form...),

porażka w komunikacji, porażka w wyborze podręcznika, etc.

Każda ocena dziecka to ocena też samego siebie, swoich umiejętności jako „przekaziciela”

wiedzy i określonych umiejętności.

Niepowodzenia szkolne są traktowanejako niepowodzenie dziecka,

a przecież to także (może przede wszystkim!)

porażka nauczyciela.

Porażka stosowanej strategii kształcenia(doboru celów, środków, metod, form...),

porażka w komunikacji, porażka w wyborze podręcznika, etc.

Przypisywanie sobie sprawstwa i odpowiedzialności

znakomicie zmienia obraz rzeczy!

Twoi uczniowie to przyszli: wynalazcy, politycy, ludzie pióra,

menadżerowie, muzycy, nauczyciele...

Isaac Newton (1642-1721) największy i najbardziej wpływowy uczony jaki

kiedykolwiek żył. W szkole nie zwrócił na siebie uwagi. Był dość nieuważnym

uczniem, za co często nauczyciele wyrzucali go z lekcji.

Ludwik Pasteur (1822-1895), uważany za największą postać

w historii medycyny. W trakcie studiów nie przejawiał geniuszu,

a jeden z jego profesorów ocenił jego wiadomości z chemii jako „mierne”.

Tomasz Edison (1847-1931) – najgenialniejszy wynalazca

w historii! Spędził zaledwie trzy lata w szkole, a jego nauczyciel uznał, że

jest opóźniony w rozwoju.

Gregor Mendel (1822-1884) – odkrywca podstawowych zasad

dziedziczności. Kilka razy zdawał egzamin na nauczyciela, ale nigdy nie

uzyskał dyplomu, najgorsze oceny otrzymywał z geologii i ... biologii. Prawo

Mendla (nieco zmodyfikowane) pozostaje punktem wyjścia nowoczesnej

genetyki.

Uczeń zapytał swego mistrza...

-Czy długo trzeba oczekiwać zmiany

na lepsze?

Uczeń zapytał swego mistrza...

-Czy długo trzeba oczekiwać zmiany

na lepsze?

-Mistrz odpowiedział:

- Jeśli chcesz oczekiwać – to długo.”