เทคนิคภาษาไทย จำหลักการใช้...

- ผู้แต่งมีจุดประสงค์อย่างไร

- สิ่งใดที่ไม่ได้กล่าวไว้ในบทความ

- บทความนี้เป็นบทความประเภทใด

- บทความนี้ควรตั้งชื่อเรื่องว่าอย่างไร

1. อ่านค าถามก่อนอ่านบทความว่าบทความถามอะไร

แล้วจึงไปอ่านบทความ

2. เมื่ออ่านบทความแล้วเจอค าถามให้ขีดเสน้ใต้เอาไว้ก่อนเลย

3. เมื่อเราขีดเส้นใต้ในส่วนที่ค าถามถามแล้ว

ต้องขีดเส้นใต้เฉพาะขอ้ความที่ส าคัญหรือที่เป็นสาระส าคญัของบทความด้วย

4. ถ้าเจอบทความที่ยาวมาก ๆ เป็นหน้ากระดาษและเวลาไม่ทันจริง ๆ

อ่านเฉพาะย่อหน้าที่ 1 และ 2 ต่อจากนั้นอ่านย่อรองสุดท้ายกับย่อหน้าสุดท้ายด้วย

1. อ่านค าถามก่อนอ่านบทความว่าค าถามถามอะไร

2. เมื่ออ่านบทความให้ขีดเสน้ใต้เฉพาะขอ้ความส าคญั

3. ค้นหาค าที่น่าจะสัมพันธ์หรอืเกี่ยวข้องกับค าตอบ

1. ถ้าค าถามถามสาระส าคญั ใจความส าคัญ สรุปความ ประเด็นส าคัญ

ค าตอบส่วนมากจะอยู่ต้นหรือไม่ก็ท้ายบทความ คิดเป็นอัตราส่วนต้น : ท้าย

30 : 70 แต่ถ้าตัวเลือกใดมีทั้งส่วนต้นและท้ายประโยคอยู่ด้วยกัน ให้เลือกตอบข้อนั้น


ถ้าตัวเลือกข้อใดที่ไม่ได้อยู่ในบทความให้ตัดทิ้ง

เช่น บทความบอกเรื่องปัจจุบัน ตัวเลือกบอกเรื่องอดีตหรือไม่ปัจจุบันอย่างนี้ให้ตัดทิ้ง


ห้ามค าตอบเป็นประโยคเงือ่นไข

คือ ถ้าอย่างนี้แล้วจะเป็นอย่างนั้น คือ ตัวเลือกจะสมมติขึ้นมาเองโดยไม่มีในบทความให้ตัดทิ้ง


ถ้าบทความไม่มีค าเหล่านี้ ห้ามตอบตัวเลือกที่มี

คือ ค าว่า “ควร”, “ต้อง” และ “น่าจะ” แต่ถ้าบทความมีสามารถตอบได้


การตอบตัวเลือกที่ดีที่สุด ตอบเหมือนโจทย์ที่สุด


ถ้ากรณีที่ตัวเลือกไม่เหมือนโจทย์เลยแลว้บทความแบบสัน้ ๆ

ให้เลือกค าบางค าในบทความ

2. ถ้าค าถามถามน้ าเสียงผูแ้ต่ง

ต้องอ่านบทความแล้วเอาตัวเองไปเปรียบเทยีบ

หรือเป็นที่ตั้งว่าบทความนั้นประชดประชัน เสียดสี ชื่นชม หรือยินดี เป็นต้น

3. ถ้าค าถามถามวัตถุประสงค์

ให้ดูส่วนต้นหรือท้ายบทความว่ามีค าว่า

“ควร”, “ต้อง” และ “น่าจะ” หรือไม่ถ้ามีบทความนี้เป็นแนะน า และ

แนะแนวทางปฏิบัติ

4. ถ้าค าถามถามควรตั้งชื่อเรื่องว่าอะไร

ให้ดูในบทความว่าพูดถึงเรื่องอะไรมากที่สดุ

การตั้งชื่อเรื่องการตั้งชือ่ที่ไม่ยากเกินไป

ควรตั้งชื่อสั้น ๆ ได้ใจความ ไม่เยิ่นเย้อเกินไป

5. ถ้าค าถามถามข้อใดที่ไม่ได้อยู่ในบทความ

ข้อสังเกตคือโจทย์พวกนี้จะยาวมาก จึงต้องระวังให้ดี

เพราะสว่นมากจะแตกต่างที่ค าว่า “ไม่” กับค าว่า “มี”

ซึ่งบางทีอาจเปลี่ยนจากมีเป็นไม่มี หรือจากไม่มีเป็นมี

6. การที่จะดูว่าบทความนี้เป็นประเภทใด ให้ดูดังนี้

ถ้าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ๆ ตามสถานการณ์ไม่ว่าในอดีต ปัจจุบัน

แบบนี้เป็นรายงานขา่ว หรือข่าวเฉย ๆ ก็ได้


ถ้าเป็นตัวเลขเยอะ ๆ เป็นร้อยละ สถิติ บทความนี้เป็นแบบข้อมูล


ถ้าเขียนด้วยภาษาทางการโดยไม่มีภาษาพูดเลย

เรื่องที่เขียนอาจจะไม่เกิดขึ้นจริงก็ได้ แต่มีสาระที่เป็นประโยชน์

แบบนี้เรียกว่า บทความเชิงวิชาการ หรือ สารคดีก็ได ้


ถ้าเป็นเรื่องเล่าธรรมดา ๆ ที่เล่าสืบ ๆ กันมา

อาจจะเป็นจริงหรือไม่ก็ไม่ทราบได้

อันนี้ เรียกว่า นิทานพื้นบ้าน หรือ นิทานปรัมปรา

ให้ดูกลุ่มค าที่ส าคัญ ดังนี้

1. ถามประโยคส าคัญ

ให้ดูค าว่า “ท าให้”, “ปรากฏ”, “เกิดขึ้น”, “เกิดจาก”, “บรรลุผล”, “ส าเร็จตามเป้าหมาย”, “แต”่

หรือค าที่มีความหมายใกล้เคยีงกับค าเหล่านี้ (ท าให้ + ประโยคส าคัญ)


2. ถามจุดประสงค์ของบทความ

ให้ดูค าว่า “เพื่อ” หรือ “ส าหรับ” (เพื่อ + จุดประสงค์)

ซึ่งค าว่า “เพื่อ” หรือ “ส าหรับ” ถ้าอยู่ท้ายประโยคจะส าคัญ และ

สามารถน าประโยคทีอ่ยู่ท้ายค าว่า “เพื่อ” มาตอบได ้


3. ถามว่า “จ าเป็นหรือไม่จ าเป็น”, “เห็นด้วย หรือ ไม่เห็นด้วย”

ข้อที่ถูกอาจบอกว่า “จ าเป็น” หรือ “ไม่จ าเป็น” ก็ได้

และอีกกรณีข้อที่ถูกจะมีค าว่า “เห็นด้วย” หรือ “ไม่เห็นด้วย”


4. ถามเปรียบเทียบ “น้อยกว่า”, “มากกว่า”, “ต่ ากว่า”, “สูงกว่า”

ให้ใช้เทคนิคการจัดเรียงล าดับ ก่อน – หลัง

ถ้ากลุ่มค านี้อยู่ในบทความ ตัวเลือกที่ถูกต้องจะมีค ากลุ่มนี้ด้วย

ในกรณีมีค าเปรยีบเทียบมากกว่า 1 ตัวเลือก

ให้พิจารณาว่าบทความเป็นการเปรยีบเทียบเรื่องใด และจะต้องเป็นเรื่องเดียวกับตัวเลือกที่ถูกต้อง หากตัวเลือกใดไม่มีในบทความแต่ในตัวเลือกมี

แสดงว่าข้อนั้นผิดทันท ี


5. ค าถามที่ต้องการเน้นปริมาณทั้งหมด จะมีค าว่า “ทั้งหมด”, “ทั้งสิ้น”, “สิ่งแรก”, “สิ่งเดียว”, “อันเดียว”, “เท่านั้น”, “ที่สุด”, “ยกเว้น”, “นอกจาก” และ “เว้นแต่”

หากบทความมีค ากลุ่มนี้ ตัวเลือกที่ถูกต้องจะต้องมีค ากลุ่มนี้เช่นเดียวกัน

หากบทความไม่มีค ากลุ่มนี้

แต่ในข้อเลือกกลับมีค ากลุ่มนี้ถือว่าข้อเลือกนั้นผิดทันที

และอย่าตอบข้อเลือกที่เนน้เฉพาะเจาะจง ถ้าในบทความไม่มี

เช่น ค าว่า “ที่สุด”, “เฉพาะ” และ “เท่านั้น” เป็นต้น


6. ถามหาทรรศนะผู้เขียน

“ควร”, “ควรจะ”, “อาจ”, “อาจจะ”, “น่า”, “น่าจะ”, “คิด”, “คิดว่า”, “คาด”, “คาดว่า” และ “เชื่อว่า”

ให้ดูค าว่า

โดยกลุ่มค าทรรศนะสว่นมากจะวางไว้ท้ายบทความ

หรือท้ายค ากลุ่มนี้ + ประเด็นส าคัญ


7. ถามถึงการเปรียบเทียบ

“เปรียบเทียบ”, “เปรียบเหมือน”, “เสมือน”, “ดุจ” และ “ประดุจว่า”


โดยข้อสอบจะเน้นบทความเชิงเปรียบเทียบ

เช่น อาจเปรียบเทียบความรักเหมือนกับการตกต้นตาล

ในการตอบให้เอาส่วนท้ายของบทความมาเป็นจุดเน้น


8. ถามใจความส าคัญ สาระส าคัญ

“ดังนั้น”, “เพราะฉะนั้น” และ “จึง”


หลักการหาค าตอบสามารถน าเอาค าที่อยู่หลงักลุม่นี้มาตอบ

ส่วนมากจะใช้กับค าถามประเภทสาระส าคัญ ใจความส าคัญ หรือสรุป


9. ถ้าถามข้อความข้างต้นกล่าวไว้กี่ประเด็น

ต้องแยกประเด็นให้ชัดเจน

แต่ส่วนใหญ่ข้อสอบมักจะตอบ 2 ประเด็นทุกครั้ง


10. ถ้าถามการตั้งชื่อเรื่อง

ให้เราหาประธานของบทความ โดยดูจากตัวเลือกว่าค าใดที่ซ้ ากันมากที่สุด

และดูค านามในประโยคแรกของย่อหน้าแรก

ดังนั้น สามารถน าค าซ้ า ๆ กันมาใช้เป็นชื่อเรื่องได้

เทคนิคภาษาไทย จำหลักการใช้...

Documents