bdw - editie 1370
DESCRIPTION
Brussel Deze Week van 20 maart 2013TRANSCRIPT
N° 1370 VAN 21 TOT 28 MAART 2013 ¦ WEEK 12: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE
Brussel meer dan ooit Babel
Tien procent van de Brusselaars heeft weinig tot geen kennis van de drie contacttalen Frans, Engels en Nederlands. Vroeger werden die mensen verfranst, maar dat is van-daag niet meer de regel. Alhoewel nog altijd 88,5 procent van de Brus-selaars zegt goed tot uitstekend Frans te spreken, boert de taal ach-
teruit. Ook de kennis van het Neder-lands en het Engels gaat achteruit, maar beide talen worden wel meer gesproken. Iets meer dan 23 pro-cent van de Brusselaars zegt goed tot uitstekend Nederlands te spre-ken. De kennis van het Nederlands bij anderstaligen is te danken aan het Nederlandstalig onderwijs. Wie
in het Franstalig onderwijs school-liep, kent steeds minder Nederlands en Engels. Het Brussels Gewest heeft het voor-bije decennium een kleine revolu-tie doorgemaakt. In 2006 was nog meer dan de helft van de Brusse-laars opgegroeid in een gezin met als enige thuistaal het Frans. Van-
daag is dat maar een op drie meer. In 2006 had meer dan 60 procent van de Brusselaars het Frans als enige thuistaal, in 2012 is dat aantal gekrompen tot 38 procent. Het ex-clusieve gebruik van het Nederlands stagneert. In slechts 5,2 procent van de gezinnen is het Nederlands de enige thuistaal. Het gebruik van het Nederlands stijgt wel fors in com-binatie met het Frans: van zeven procent van de gezinnen in 2006 tot zeventien in 2012. “Dat is het effect van het Nederlandstalig onderwijs,” zegt Smet. “Toch studeren daar ook
BRUSSEL – Het Frans verliest aan belang en tien procent van de Brusselaars spreekt geen Nederlands, Frans of Engels. Dat blijkt uit de derde Taalbarometer van VUB-onderzoeker Rudi Janssens. Vlaams minister van Onderwijs en Brussel Pascal Smet (SP.A) reageert: “Eentaligheid leidt tot uitsluiting. Inburgering is nodig.”
Samenleving > Taalbarometer toont enorme diversiteit aan talen in hoofdstad
BRUG OVER BERENKUILpassa porta festival: tien auteurs prikkelen verbeeldingen ook: Harmony korine, freaky age en Wassily kandinsky.
AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153
21 0313
nog leerlingen af die enkel functio-neel Nederlands spreken.”��Danny�Vileyn�en�Goele�De�Cort
Lees p. 4-5: ‘Nederlands houdt stand, Engels rukt op’
ADVERTENTIE
LEES MEER OP P.11
1 + 1 = 3 SINT-JANS-MOLENBEEK – Beliris nam zopas de ruimte voor metrostation Ossegem onder handen en maakte er een heus pleintje van. Dankzij dit project van het wijkcontract Westoevers is de metro-omgeving voortaan een stuk veiliger voor voetgangers. Op het pleintje verrees ook een kunstwerk van Yolanda & H, het Brusselse kunstenaarsduo Yolanda Sanchez y de Vera en Hubert Roland. Hun boodschap is duidelijk: wie samenwerkt, kan meer. Oftewel: 1+1=3. HUB
Laat de zon binnen
zie blz. 27 DB
26/4
1424
7C3
© S
ASK
IA VA
ND
ER
STIC
HE
LE
BDW 1370 PAGINA 2 - DONDERDAG 21 MAART 2013
Deze mobiele stadsadvocaat kunt u dagelijks aantreffen tussen de Grote Markt en Manneke Pis. Zijn bureau is opgeslagen in witte zakken. Vraag gerust advies, hij zal u vrolijk antwoord bieden.
© SASKIA VANDERSTICHELE
DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE
Zelfstandig wonen aftoetsen in de therapieflat
Uitgelicht > Valida wordt grootste revalidatiecentrum van gewest
I n 2008 nam het revalidatiezie-kenhuis annex polikliniek Va-lida het falende Hôpital Français
en het gemeentelijke ziekenhuiscen-trum Albert Laurent over. Sindsdien maakt de instelling, die al 350 per-soneelsleden telt, ieder jaar één à twee procent winst. Daarmee kan de publiek-private instelling, ontstaan uit een partnership tussen het UZ-Brussel, het Sint-Jansziekenhuis, de Cliniques universitaires Saint-Luc en de gemeente, budgetzeker vooruitblikken naar de geplande investeringen. Valida moet namelijk 27 procent van de totaalrenovatie
van de ziekenhuissite dragen. De volledige renovatie (2011-2014) is geschat op 18,4 miljoen euro voor 11.000 vierkante meter. Een budget dat verder opgehoest wordt door de federale overheid (38%), het Brus-sels Gewest (de Gemeenschappelij-ke Gemeenschapscommissie, 32%) en de partners (3%).
OnthaalcontainerDe volledige renovatie wordt ge-organiseerd door telkens honderd bouwdagen per verdieping te voor-zien. Ondertussen blijven alle dien-sten in gebruik. Tegen de zomer van
2014 zullen zo zeven eenheden ver-nieuwd zijn. In november 2011 ging het autodialysecentrum open. Vori-ge maand kwam daar op de tweede verdieping de eerste volledig herin-gerichte verzorgingseenheid bij, de derde verdieping gaat midden april open, de vierde in augustus. De werf zit perfect op schema. Boven werkt alles zonder hinder, al geeft de toe-gang met onthaalcontainer een mis-leidende indruk. Iedere zorgeenheid zal in de toe-komst slechts 24 bedden tellen. Voor geriatrie, dat nu 30 bedden telt, betekent dit wel een uitbreiding naar vier eenheden of 96 bedden. Valida specialiseert zich namelijk in revalidatie zonder maximum aantal hersteldagen. De gemiddelde ver-blijfsduur van een patiënt is vijftig dagen.
OuderdomsproblemenVorige week werd de eerste verdie-ping volledig operationeel: een tech-
nisch plateau met kinesitherapie en ergotherapiezaal. “In 2012 werden 43.563 consultaties geregistreerd, in 2010 waren er dat nog 23.000,” stelt gedelegeerd bestuurder Fré-
déric Deveen. “De consultatie volgt doorgaans op een ongeval of is een gevolg van ouderdomsproblemen. Patiënten komen af op de knowhow die Valida als referentiecentrum in fysische geneeskunde en geriatrie heeft opgebouwd. Of ze worden doorverwezen door de partnerzie-kenhuizen, maar ook door zieken-
SINT-AGATHA-BERCHEM - De renovatiewerken van het publiek-private ziekenhuis Valida zitten op bouwschema. Vorige week ging de eerste vernieuwde verzorgingseenheid open en verhuisde het plateau ergo- en kinesitherapie. Tegen juni 2014 zal Valida het grootste geriatrische, neurologische en locomotorische revalidatiecentrum van Brussel zijn. “Patiënten
kunnen hun motoriek testen in de therapieflat”
CULTUURBON OP DE SCHOP
BRUSSEL - Schaf de cultuur-waardebon af en vervang hem door een Brusselpas voor kansarmen. Dat staat in een studie die door VGC-collegelid Bruno De Lille (Groen) is besteld. Hoewel de studie een jaar oud is, houdt De Lille ze angstvallig geheim.
BDW kon de studie inkijken. Volgens het studiebureau deugt de cultuurwaardebon van de Vlaamse Gemeenschapscom-missie niet. De bon is bedoeld om de cultuurparticipatie te be-vorderen. Lees: mensen die wei-nig naar theater of muziek gaan toch de kans bieden om dat op een goedkope manier te doen. De bon van 6,20 euro, waarvan u er per jaar drie kan aanvragen, komt echter vooral terecht bij Brusselaars die al veel cultuur consumeren. De theaterzalen zijn dan weer blij dat zo hun za-len gevuld raken. En socio-cul-turele verenigingen gebruiken de bon vooral om (goedkope) ac-tiviteiten te organiseren. Het po-sitieve effect op de cultuurparti-cipatie is miniem, stelt Link Inc in de studie. Zeker omdat de cultuurwaardebon te weinig ge-kend is. Tegelijk zou er veel meer geld nodig zijn als de bon beter gekend zou zijn.Het studiebureau stelt daarom voor om de cultuurwaardebon af te schaffen en te vervan-gen door een Brusselkaart. Die kortingskaart voor kansarmen geeft mensen die echt financiële problemen hebben de kans om goedkoop naar theater, dans, opera of expo te gaan. Tegelijk moet met een doelgroepenbe-leid worden gewerkt. Link Inc verwijst hiervoor naar Art 27, een Franstalig initiatief dat écht probeert om kansarmen naar de cultuurhuizen te leiden. Voor de cultuurminnende middenklasse zou er geen tegemoetkoming meer zijn.De studie is bijna een jaar oud. Vreemd genoeg wil bevoegd col-legelid Bruno De Lille er niet over communiceren. Eind de-cember zei hij zelfs dat de studie nog niet klaar is. De Lille bestel-de de studie niet zomaar. In het VGC-bestuursakkoord uit 2009 staat dat de cultuurwaardebon zal worden omgevormd tot vrije-tijdswaardebon zodat bijvoor-beeld ook goedkoop aan sport kan worden gedaan. Maar ook daar ziet de studie niet veel heil in. Voor een sportbeoefenaar is een korting van 6,20 euro een druppel op een hete plaat. Het participatie-effect zal nihil zijn, zegt de studie.Raadslid Jef Van Damme (SP.A) vindt het onbegrijpelijk dat De Lille de studie in de schuif laat zitten, “zeker nu steeds meer duidelijk wordt dat de omvor-ming van een cultuur- tot een vrijetijdswaardebon een slecht idee is.” � Steven�Van�Garsse
OPMERKELIJK
BDW 1370 PAGINA 3 - DONDERDAG 21 MAART 2013 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�13�MAARTOpGElET�VOOR�VAlSE�BETAlINGSINSTEllING. De FSMA, de Autoriteit voor Financiële diensten en Markten, waarschuwt con-sumenten voor de diensten van Rwanda Cash vzw. De zogenaamde financiële instelling heeft in België geen vergunning als betalingsin-stelling of kredietinstelling. De FSMA raadt aan om niet in te gaan op een dienstverlening en om geen geld te storten op een rekening-nummer dat het bedrijf opgeeft.
DONDERDAG�14�MAARTSTEUNBETOGING�VOOR�VROUW�IKAZBAN. In Molenbeek komen een tweehonderdtal vrouwen op straat om hun steun te betuigen aan Hafida Mimoun El Kheir. El Kheir is de vrouw van oppositieleider Jamal Ikazban (PS) en werd onlangs door de nieuwe schepen Sarah Turine (Ecolo) ontslagen. De betogers beschouwen het ontslag als een politieke afrekening.
VIlVOORDE�SlAAKT�NOODKREET. Vilvoords burgemeester Hans Bonte (SP.A) zegt in een interview met De Standaard dat zijn stad meer en meer kenmerken van een grootstad krijgt, met alle pro-blemen die daarbij horen. Bonte stelt echter dat de Vlaamse Regering het beleid voor de Vlaamse Rand daar niet op afstemt. “Brussel loopt over en Vilvoorde is het bruggenhoofd,” meent de socialist.
VRIJDAG�15�MAARTTEST-AANKOOp�ORGANISEERT�DECODERWERpEN. Met deze wedstrijd, in de buurt van Brussel-Zuid, wil Test-Aankoop het nut van dure en slechtwerkende decoders aankaarten. Volgens de consumentenorganisatie is het gebruik van de decoder, een elektro-nisch apparaat dat gecodeerde signalen omzet in bruikbare signalen, achterhaald en te duur. Test-Aankoop pleit voor andere, goedkopere alternatieven. Het kampioenschap lokt een vijftigtal deelnemers.
VlAAMSE�OVERHEID�VERlAAT�BOUDEWIJN-�EN�pHOE-NIXGEBOUW. De Vlaamse Gemeenschap is op zoek naar 50.000 vierkante meter kantoorruimte omdat de huurcontracten van de Boudewijn- en Phoenixgebouwen in de Noordwijk aflopen in 2017. Op tvbrussel zegt Vlaams minister van Ambtenarenzaken Geert Bourgeois (N-VA) dat beide gebouwen afgeleefd zijn en niet meer in aanmerking komen voor renovatie. De Vlaamse administratie huist al sinds 1990 in het Boudewijncomplex.
ZATERDAG�16�MAARTBOURGEOIS:�‘VlAANDEREN�AUTONOOM�IN�2014’. In De Standaard verklaart Geert Bourgeois dat Vlaanderen na de verkie-zingen van 2014 autonoom moet worden. De Vlaamse minister zegt ook dat de Franstaligen Brussel niet zullen krijgen.
ZONDAG�17�MAART�ANDERlECHT�NIET�VERDER�DAN�GElIJKSpEl. RSC Ander-lecht haalt met veel moeite een punt bij KAA Gent. Paars-wit komt op voorsprong via Jovanovic maar invaller Kola legt de eindstand vast met een betwistbaar doelpunt. In de slotfase krijgt Olivier Deschacht nog een rode kaart. Anderlecht start zo met een schamele twee punten voorsprong op Zulte-Waregem aan de play-offs.
MAANDAG�18�MAART ‘TAXISECTOR�IS�VERZIEKT’. De Brusselse transportvakbond BTB zegt dat illegale praktijken in de Brusselse taxisector schering en inslag zijn. De bond doet dat na een undercoverreportage van tvbrussel, waarbij journalist Eric Laureys illegaal van Brussel naar Parijs kon rijden voor 25 euro. De bond beroept zich ook op een massa klachtendossiers. De meeste klachten gaan over illegale huur-systemen, waarmee veel werkgevers profiteren van hun chauffeurs.
DINSDAG�19�MAARTVORST�ZET�GEVANGENISpROCEDURE�STOp. Marc-Jean Ghyssels (PS), de burgemeester van Vorst, zet de procedure stop die de gemeente was gestart voor een gedeeltelijke sluiting van de gevan-genis. De gemeente Vorst wilde op die manier de overbevolking van de gevangenis tegengaan. Volgens de autoriteiten wordt er aan dat probleem nu iets gedaan.
VAlIDA�OpENT�EERSTE�GERENOVEERDE�VERDIEpING. De eerste gerenoveerde verzorgingseenheid van het publiek-private ziekenhuis Valida opent de deuren: een technisch plateau met kinesitherapie- en ergotherapiezaal. Tegen 2014 wordt Valida het
grootste geriatrische, neurologische en locomotorische revalidatie-centrum van Brussel. �� Samengesteld�door�Jonas�Gilles�en�Christophe�Degreef
Kleuren in de kiné- en ergotherapiezaal maken alles herkenbaar, zelfs het personeel.
huizen uit Halle en Aalst. Eigenlijk bestrijken we heel het Westen van Brussel en de ruime Rand. Het ka-naal in het stadscentrum blijft een fysische en mentale grens.”Valida speelt met de verbouwing in op de vraag naar eenpersoons-kamers. De nieuwe eenheid die opende, telt tweemaal zoveel een-persoons- als tweepersoonska-mers. Alle oude kamers van vier personen werden afgebouwd. “Er zijn geen hogere dokterskosten voor iemand die een eenpersoonskamer gebruikt,” zegt Deveen. “Er is wel een meerprijs (65 euro), maar daar-voor wordt extra service geleverd
zoals een fruitmandje op de eerste ligdag. In de tweepersoonkamers staan de bedden tegenover elkaar. Op die manier ligt elke patiënt aan het raam en kan iedereen apart naar een tv-scherm kijken.” De moderne look wordt doorgetrok-ken in de kleurige kinesitherapie- en ergotherapiezaal. Het personeel (zestig kinesisten en twintig er-gotherapeuten) is herkenbaar aan de kleur van de kledij: een student draagt wit, een verpleger lichtblauw, een kinesitherapeut oranje, een hulp-zorgverstrekker lichtgroen. De herkenbaarheid vergemakkelijkt het leven van de patiënten. Ook is
er een echte keuken geïnstalleerd, waar patiënten hun motoriek kun-nen testen voor ze naar huis gaan. De groentenschuif van de koel-kast zit laag. Wie wil, kan voor de ontslagdatum een weekend in een therapeutische flat wonen met de partner. Die lijkt op een huis, met alle hinderpalen vandien: een dou-che met opstaprand, smalle deuren en de klassieke hoogte van een dub-belbed. Autonoom kunnen wonen, thuis of in een zorgtehuis, is het doel van de revalidatie. Dat dit niet abrupt kan, laat Valida goed besef-fen.�� Jean-Marie�Binst
Ik ben zeer ongerust voor de PS.”
Voormalig PS-bons Merry Hermanus zegt dat zijn partij de socialistische waarden niet goed heeft doorgegeven, naar aanleiding van de publicatie van een antisemitische tekening door de Molenbeekse PS-afdeling. (in Le Vif)
Mijnheer Bourgeois wil alles binnenhalen, inclusief de glimlach van de Brusselaars. Die kijken eerder vies. Meer nog: ik geloof dat ze zin hebben om hun tong naar hem uit te steken.”
cdH-coryfee Francis Delpérée over het interview in De Standaard waarin Geert Bourgeois de puntjes op de i zet over de toekomst van België en het co-bestuur van Brussel. (op Bel-RTL)
ObsPOL HETWOORD
© IVA
N P
UT
“
“
MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP
ObsPOL is een website tegen politiegeweld, gelanceerd door de Franstalige Liga voor Mensenrechten. De Liga deed dit naar aanleiding van de Internationale Dag Te-gen Politiegeweld op 15 maart. Slachtoffers van poli-tiegeweld kunnen op de site informatie terugvinden en een klacht indienen. Ze vinden er ook een formulier dat
online ingevuld kan worden door zowel de slachtoffers zelf als door getuigen van politiegeweld. Uit de reacties hoopt de Liga statistische informatie te kunnen halen om zich niet meer alleen op de gegevens van de politie zelf of van het Comité P te moeten baseren. De Liga zegt dat men waarschijnlijk niet elk apart geval zal kunnen behandelen , maar vraagt wel om een zo eerlijk mogelijke getuigenis met veel details te geven, zodat de cijfers an de mensenrechtenbeweging betrouwbaar blijven. �� HBAwww.obspol.be
BDW 1370 PAGINA 4 - DONDERDAG 21 MAART 2013
Samenleving > Taalbarometer laat kosmopolitische kant van hoofdstad zien
Nederlands houdt stand, Engels rukt opBRUSSEL – Migranten verfransen niet zoals de Vlamingen indertijd verfransten. Dat blijkt uit de derde Taalbarometer van VUB-onderzoeker Rudi Janssens. In plaats van een dominante taal die de andere talen verdringt, is er meer en meer sprake van een enorme diversiteit aan talen. “Het model van twee taalgemeenschappen komt sterk onder druk te staan.”
De Taalbarometer onderzocht opnieuw de taalsituatie in Brussel. We selecteerden en-
kele opvallende bevindingen.
NEDERLANDS HOUDT STAND
Slechts 5,2 procent van de Brus-selaars leeft in een eentalig Neder-landstalig gezin. Twaalf jaar geleden was dat nog 6,4 procent. Daartegen-over staat dat het aandeel gezinnen waar het Nederlands samen met het Frans gesproken wordt, sterk geste-gen is. In totaal wordt nu in goed 22 procent van de gezinnen Nederlands gesproken. Nederlandstaligen ge-ven nu bijna altijd hun taal door aan de volgende generatie.De algemene kennis van het Neder-lands is er wel opnieuw op achter-uitgegaan. In 2000 sprak nog 33 procent goed tot uitstekend Neder-
lands, vijf jaar geleden 28 procent en vandaag nog 23 procent. Janssens: “Wat daar opvalt, is dat de groep die het Nederlands als taal-vak op school heeft geleerd, sterk krimpt. De jongeren uit het Fransta-lig onderwijs spreken steeds minder behoorlijk Nederlands en Engels, met een hoge jeugdwerkloosheid als gevolg. De groep die de taal leerde in het Nederlandstalig onderwijs, stijgt wel.”
FRANS MOET HET PODIUM DELEN
De kennis van het Frans is opval-lend afgenomen. Zes jaar geleden sprak 95,5 procent van de Brusse-laars goed tot uitstekend Frans. Dat cijfer is nu gezakt naar 88,5 procent. Slechts een derde is nog eentalig in het Frans opgevoed, evenveel als het aantal dat noch met Frans,
noch met Nederlands opgroeide.Janssens: “Binnen Brussel tekenen zich steeds duidelijker twee groepen af. Enerzijds heb je een vrij homo-gene Franstalige groep. Zij spreken thuis Frans, lopen school en werken
Twee groepen tekenen zich steeds duidelijker af: de eentalig Franstaligen versus de meertalige wereldburgers
Rudi Janssens laat met de taalbarometer zien dat Brussel het jongste decennium een demografische en taalkundige omwenteling heeft doorgemaakt.
© BART DEWAELE
dere talen verdringt. Er ontwikkelt zich een eigen, niet strikt omlijnde omgangstaal met het Frans als ba-sis, maar met invloeden van andere talen. Die kan in elke buurt ver-schillen. Dat noemen sociale weten-schappers ‘glocalisering’. Je krijgt dan verschillende soorten Frans, net zoals je in Londen ook niet een Engels, maar meerdere Englishes hebt.”
MIGRANTENTALEN WORDEN VITALER
Zes jaar geleden sprak 6,6 procent van de Brusselaars goed tot uitste-kend Arabisch, nu is dat al 18 pro-cent. De helft van die mensen is in het buitenland geboren. Zij blijven significant vaker dan vroeger Ara-bisch als enige thuistaal gebruiken, maar ook wie in Brussel geboren is, spreekt vaker dan vroeger uitslui-tend Arabisch binnen het gezin. Janssens: “Dat wil niet zeggen dat ze geen andere talen kennen. Maar sommige migrantentalen herwin-nen duidelijk aan vitaliteit binnen de jongste generatie. Iedereen wil zijn moedertaal doorgeven aan zijn kinderen. Het is dus niet zo dat mi-granten in Brussel verfransen, zoals dat tot halfweg de vorige eeuw ge-beurde met de Nederlandstaligen. We evolueren niet naar assimilatie, maar naar meertalige gezinnen.”Nog opvallend: zowat 10 procent van de Brusselaars spreekt noch Frans, noch Nederlands, noch En-gels. “Dat zijn vooral nieuwe mi-granten, die nog niet lang in de stad wonen,” aldus Janssens.
GEEN IDENTITEIT MAAR IDENTIFICATIE
Rudi Janssens: “Als tien jaar on-derzoek een ding duidelijk maakt, dan is het wel dat de taaldiversiteit steeds groter wordt en het model van twee taalgemeenschappen on-der druk zet. Een meerderheid van de mensen ziet zichzelf allereerst als Brusselaar, Belg en inwoner van zijn buurt, een minderheid identificeert zich vooral met een taalgemeen-schap of met een ander gewest.” “De link met de taalgemeenschap-pen wordt vooral gelegd door de media. Brusselaars die veelvuldig de Franstalige media consulteren, benadrukken de link met de Franse Gemeenschap en de kloof met de Vlaamse. Bij Nederlandstaligen zijn het vooral mensen die in Vlaande-ren geboren zijn, die zich als Vla-ming identificeren. De rest verkiest ‘Nederlandstalig’. Daar zijn ook mensen bij die de taal van thuis uit niet spreken.”Voor Janssens wijzen de cijfers ook op een dringende nood aan onder-wijs gericht op meertaligheid. “Dat is niet hetzelfde als meertalig on-derwijs. Want stel je voor dat het Nederlandstalig onderwijs nu twee-talig zou worden, dan heeft dat geen effect, met al die anderstalige leer-lingen. Het is moeilijk om te zeggen hoe het dan wel moet, want er zijn geen voorbeelden. Geen enkele bui-tenlandse situatie is te vergelijken met Brussel. Maar dat er iets moet veranderen, is duidelijk.”
Danny Vileyn en Goele De Cort
in het Frans, consulteren uitslui-tend Franstalige media. Zij identi-ficeren zich ook het sterkst met de Franstalige gemeenschap en hebben een eerder negatief beeld van Vla-mingen. Aan de andere kant heb je een diverse groep, die verschillende talen spreekt in verschillende situa-ties, en media in verschillende talen volgt.”
ENGELS GLOCALISEERT DE BUURT
Zes jaar geleden al had het Engels - wat de kennis betreft - het Neder-lands van de tweede plaats verdron-gen, maar dat vertaalde zich niet in het taalgebruik. Mensen kenden wel Engels, maar gebruikten het zelden, behalve op de werkvloer. Dat is de laatste jaren sterk veranderd. Een kwart van de Brusselaars spreekt wel eens Engels met de buren, meestal in combinatie met andere talen.Janssens: “Er wordt vaak een beetje Engels, een beetje Nederlands en een beetje Frans gesproken. Pas op, het Frans domineert nog altijd, maar het is geen monoliet die de an-
BDW 1370 PAGINA 5 - DONDERDAG 21 MAART 2013
“Engels moet opgewaardeerd worden, en dat zeg ik niet om de Franstaligen te koeioneren”
63%had als enige thuistaal het Frans in 2006
38%had als enige thuistaal het Frans in 2012
53%van de jonge Brusselaars (18-25 jaar)groeide op in een twee- of meertalig gezin
7%aandeel gezinnen waar Frans en Nederlands gesproken werd in 2006
17%aandeel gezinnen waar Frans en Nederlands gesproken werd in 2012
Nieuwe talen in 2012:n Mina n Soran Lakin Pashtun Ndebele n Batsn Twin Tabarin Malagasi
BRUSSEL - De Taalbarometer legt opvallende evoluties bloot, vindt ook Vlaams minister bevoegd voor Brussel Pascal Smet (SP.A). “De barometer toont nog maar eens hoe taaldivers Brussel is. Uniek is dat volgens mij niet, je merkt gelijkaardige evoluties in Antwer-pen en in andere grote steden. De meertaligheid is een realiteit.”
De kennis van het Nederlands gaat opnieuw achteruit. Wat kan u daaraan verhelpen? Smet: “De stijging van het aantal tweetalige gezinnen Nederlands-Frans is positief en laat het succes van het Nederlandstalig onderwijs zien. Maar met de algemene kennis van het Nederlands gaat het inder-daad niet goed. We moeten toege-ven dat er in het Nederlandstalig onderwijs nog afgestudeerden zijn die niet meer dan functioneel Ne-derlands spreken. Daarom willen we leerlingen screenen op hun ta-lenkennis wanneer ze zes en twaalf jaar oud zijn, zodat we kunnen in-grijpen wanneer het nodig is.”“De cijfers tonen ook aan dat er in het Franstalig onderwijs een groei-end probleem is van scholen die er niet in slagen om hun leerlin-gen Engels en Nederlands te leren. Daar kan ik natuurlijk weinig aan doen. Wel wil ik het eenvoudiger maken om Nederlandstalige leer-krachten ter beschikking te stel-len van het Franstalig onderwijs, op voorwaarde dat zij ook Frans-talige leerkrachten naar ons stu-
inburgeringsbeleid. Brussel laat te veel mensen aan hun lot over.”
Engels wordt minder beheerst maar steeds meer gebruikt. Moet de overheid daar geen conclusies uit trekken?Smet: “Ik denk dat het Engels moet opgewaardeerd worden, en dat zeg ik niet om de Franstaligen te koei-oneren. Maar Brussel zal internati-onaal zijn of zal niet zijn, dus moet er een ernstig debat komen over het Engels als officiële taal, zeker als werktaal bij de overheid.”“Het verwondert me wel dat de ken-nis van het Engels achteruitboert. Dat vraagt om meer onderzoek, me dunkt.”
Zet de meertaligheid de rol van de gemeenschappen onder druk?Smet: “Het merk ‘Nederlandstalig’ moet behouden blijven. De gemeen-schappen kunnen meer inspelen op meertaligheid. Wij gaan dat binnen-kort doen via Muntpunt. We gaan uiteraard communiceren in het Ne-derlands, maar ook in het Frans en in het Engels. Ook op politiek vlak moeten we zorgen dat de meertalige gemeenschap bediend wordt. Iden-titeit is geen exclusief begrip. Je kan Brusselaar en Vlaming zijn, of Brus-selaar en Marokkaan. De identiteit van de burger van de toekomst is meerlagig.”
Goele De Cort en Danny Vileyn
‘Brussel zal internationaalzijn of niet zijn’
MINISTER PASCAL SMET REAGEERT
ren om ons tekort op te vangen.”
Wat denkt u van de toename van gezinnen waar alleen Arabisch gesproken wordt?Smet: “Dat is een verontrustende evolutie. Als mensen thuis Ara-bisch willen spreken, is dat geen probleem, behalve als dat ten koste gaat van de contacttalen. Welke contacttaal er gesproken wordt, doet er minder toe. Maar het is vreemd dat migranten die hun toe-komst hier zien, enkel Arabisch blij-ven spreken. Het anker moet in de nieuwe samenleving liggen. Zeker in een meertalige stad moet er een gemeenschappelijk doel zijn, en dat kan alleen als communicatie in een van de drie contacttalen mogelijk is. “Eentaligheid kan leiden tot uitslui-ting. Volgens mij is er daarom in Brussel absoluut nood aan een open
Pascal Smet wil het niveau van het Nederlands opkrikken: “Het niveau op achttien jaar verschilt erg van school tot school en van leerling tot leerling. Te vaak overstijgt het Nederlands het functionele niet.”
© B
AR
T DEW
AELE
BR
ON
: VU
B, R
UD
I JA
NSS
ENS,
TA
ALB
AR
OM
ETER
BDW 1370 PAGINA 6 - DONDERDAG 21 MAART 2013
O m 19 uur is het nog rustig in het nachtopvangcentrum voor daklozen aan de Char-
leroisesteenweg. In tegenstelling tot het centrum in de Koningsstraat zijn hier ook vrouwen welkom, en zij zijn het eerst aan de beurt voor een maaltijd van soep met een rijst-schotel. In de kale eetzaal verzamelt zich al snel een diverse groep, van jonge Afrikaanse meisjes met nep-Chanelhandtas tot grijzende, voor zich uit starende vrouwen met een trekkarretje.In totaal deden bijna 4.000 man-nen, 500 vrouwen en 300 kinderen minstens een nacht beroep op de winteropvang. Hier aan de Charle-roisesteenweg verbleven elke nacht tot 350 mensen. Maar op 31 maart wordt het voormalige RVA-gebouw leeggemaakt en sluiten de deuren van de winteropvang. Het totaal aantal plaatsen voor daklozen bij
Samusocial daalt dan drastisch, van 985 naar 110. Veel mensen moeten dus op zoek naar een andere oplos-sing.
Meer mogelijkheden“Daar breken we ons nu allemaal het hoofd over,” zegt Asma, een knappe en net geklede vrouw van rond de veertig. “Ik kan wel even bij vrien-den terecht, maar dat is geen duur-zame oplossing. En de huurprijzen beginnen overal bij 300 euro. Ik heb geen euro officiële inkomsten, dus dat wordt moeilijk.”Zoals veel mensen in het centrum heeft Asma geen papieren. “Eigenlijk kom ik uit Kortrijk,” zegt ze in voor-zichtig Nederlands. “Toen ik jong was, ben ik van Algerije naar Ghana verhuisd en daar kreeg ik ook kinde-ren. Ik had goede redenen om er weg te gaan – racisme bestaat overal - , maar mijn asielaanvraag in België is
niet aanvaard. Ondertussen woonde ik al een tijd in West-Vlaanderen. Maar zonder OCMW-steun kon ik niet in mijn appartement blijven. Een paar maanden lang nam een bevriend Vlaams koppel mij in huis, tot ze wilden gaan reizen. Daarna ben ik naar Brussel getrokken. Hier zijn meer mogelijkheden voor ie-mand in mijn situatie. Spijtig, want ik hield van de rust en de vriende-lijke mensen in West-Vlaanderen. Brussel is me veel te druk.”
UitgeprocedeerdNu wisselt ze zwartwerk en nach-ten op de sofa bij vrienden af met nachten in de Charleroisesteenweg. “Ik ben illegaal, maar ik voel me niet anders dan andere mensen. Ik droom van een dynamisch leven met een job.” Haar vriendin Sophie, een Belgische, komt erbij zitten. “Naar het schijnt zijn er in Brussel
BRUSSEL – Op het einde van de maand loopt het Winterplan af. Dan sluiten de op-vangcentra van Samusocial de deuren en daalt het aantal plaatsen voor thuislozen drastisch. Waar gaan de vijfduizend mensen die er de winter doorbrachten, naartoe? “We moeten alleenstaande vrouwen de straat opsturen omdat er nog kwetsbaardere mensen zijn.”
Op 31 maart wordt het voormalige RVA-gebouw aan de Charleroisesteenweg leeggemaakt en sluiten de deuren van de winteropvang. Iedere nacht verbleven hier tot 350 mensen. Veel mensen moeten op zoek naar een andere oplossing.
© M
AR
C G
YSE
NS
Samenleving > Opvangcentra van Samusocial sluiten op het einde van de maand
Het einde van het Winterplanveel oude dames die een inwonende poetshulp zoeken. Misschien is dat iets voor ons?”Safi lijkt zich minder zorgen te ma-ken. De piepjonge Kameroense moet binnenkort bevallen van een jon-gentje. Ook zij woonde een tijdlang in Vlaanderen, bij Eeklo, maar trok naar Brussel toen ze uitgeproce-deerd was. Ze kent er bijna niemand. “De meeste Kameroeners hebben het hier zelf moeilijk. Het is niet evi-dent voor hen om iemand te logeren te leggen. Waar ik naartoe ga als het hier sluit? O, dat weet ik nog niet,” zegt ze met een brede glimlach. “De straat op zeker, of een kraakpand? Misschien krijg ik toch wel ergens opvang, in mijn toestand.”
RomagezinnenMalika (23) hoopt op hetzelfde. Het is naar eigen zeggen al haar derde jaar in de winteropvang. “Ik ben uitgehuwelijkt uit Marokko toen ik negentien was, aan iemand van hier die ik niet kende. We zijn heel snel gescheiden. Ik heb dus geen papie-ren meer. Maar ik ga niet terug naar Marokko, ik neem het mijn ouders te zeer kwalijk.” Ze heeft nog geen
plan voor na 31 maart. “Dan kan ik hopelijk wel naar het familiecen-trum Petit Rempart. We zien wel.”Maar volgens Stéphane Heymans van Dokters van de Wereld, die me-dische consultaties voor daklozen verzorgen, is dat geen optie. “Petit Rempart zit volledig vol. Al drie jaar zit de situatie er muurvast: het cen-trum huisvest een vijftiental grote Romagezinnen, die voordien aan het Noordstation of in kraakpanden zaten. Er komt maar geen duurzame oplossing uit de bus, de kinderen gaan niet naar school en de situatie is er rampzalig. Die plaatsen blijven voorlopig geblokkeerd.”Volgens Heymans is er een te groot verschil tussen het aantal plaatsen in de winter en in de zomer, en is er meer structurele opvang nodig. “Er zijn alleenstaande vrouwen en chronisch zieken die de volledige vier maanden naar de nachtopvang komen. Bij sommige meisjes heb ik twijfels over hun meerderjarigheid. De nachtopvang is echt niet de goe-de plaats voor hen.”
Terug naar ParijsSamusocial klopt al jaren op die-
ADVERTENTIEBDW 1370 PAGINA 7 - DONDERDAG 21 MAART 2013
zelfde nagel. “Er is steeds meer uitsluiting, en toch blijft het aantal structurele bedden ongewijzigd,” zegt Christophe Thielens. “Nu zijn er 110 permanente plaatsen, terwijl we minstens 330 zeer kwetsbare daklozen hebben geïdentificeerd, waaronder gezinnen met kinderen, zwangere vrouwen, ernstig zieken en psychiatrische patiënten. Onze maatschappelijk werkers moeten soms aan alleenstaande vrouwen uitleggen dat ze buiten moeten sla-pen, omdat alle plaatsen al bezet zijn door nog kwetsbaardere perso-nen. Met meer plaatsen zouden we de mensen ook veel beter kunnen begeleiden.”Ondertussen is het bijna negen uur in het centrum. De vrouwen zijn
naar de slaapzalen verdwenen, de eetzaal en de consultatieruimtes stromen vol met mannen. Ook bij hen is het einde van de winterop-vang een veelbesproken thema. “De overheid gaat schrikken dit jaar,” maakt Karim (27) zich sterk. “Al dat volk, plots op straat. Ik denk dat de mensen dat niet gaan pikken.” Zelf bekijkt hij de sluiting nogal filoso-fisch. “Ik ga gewoon terug naar Pa-rijs. Mijn familie is daar, de stad is mooier, het vervoer is beter, de cafés zijn plezanter. Het enige nadeel is dat ze er strenger controleren op je papieren. Daar vlieg je meteen het land uit.”
Niet uit startblokkenDe medewerkers van Samusocial die de nachtopvang in goede banen leiden, voelen hoe de stemming naar het einde van de winter ver-andert. “Hoe dichter het komt, hoe meer gespannen de sfeer. Iedereen begint uit te kijken naar oplossin-gen, sommigen vinden niets en pa-nikeren,” vertelt een maatschappe-lijk werker. “Al zijn er ook heel wat die pas de laatste dag beseffen dat we echt sluiten en dat ze op straat staan. Daarom sluiten we in fases, zodat de mensen aan het idee kun-nen wennen en zien dat het menens is.”Asma zit ondertussen aan een bu-reautje in de gang bij een van de sociaal werksters, met een zorge-lijk gezicht. Als ze de fotograaf ziet, loopt ze weg. “Vaak lukt het wel om voor de vrouwen ergens een plekje te vinden. Een groot deel heeft pa-pieren maar raakt gewoon niet uit de startblokken,” zegt de sociaal werkster. “Maar als er geen papie-ren zijn en er geen inkomen is, dan wordt het moeilijk.”
Goele De Cort/brusselnieuws.be
Om privacyredenen werden de namen in dit artikel veranderd.
P-PRAAT
CHIEN ÉCRASÉ
Brussel wordt hervormd. Als u dat niet gelooft, lees dan De Standaard, waar men Philippe Mou-reaux opvoert als ‘architect van het compromis’. Welk compromis? Dat van de interne Brusselse staatshervorming. Wat verandert er? Wij weten het niet. Een beetje meer macht naar het Gewest wat betreft mobiliteit en ruimtelijke ordening, en verder nog iets met straatvegers, als we het ons goed herinneren. Maar goed, Moureaux. Eigen-lijk kan de hele operatie samengevat worden als volgt: A. Moureaux is geen burgemeester meer. B. In 2014 dreigt de MR ook sterk te staan. U mag beide punten verbinden.
Brussel, Brussel. Brussel. U kan geen krant meer openslaan of er staat in wie wat met Brussel wil, wat Brussel moet worden, en waar Brus-sel naartoe gaat. Zelfs de N-VA begint zich in het Grote Brussel-debat te roeren. En dan was er vorige week ook die fameuze Panorama-reportage waarin wij schepen Els Ampe vaak in de file zagen staan, waarin Luckas Vander Taelen vaak grapjes probeerde te maken en waarin de eeuwige Eric Corijn zichzelf ervan probeerde te overtuigen dat hij ook na zijn pensioen van pas kan komen. Opvallend was de afwezigheid van Brigitte Mädchen Grouwels, de Brusselse mobi-litätskanzlerin, nochtans mede verantwoordelijk voor het feit dat Els Ampe vaak in de file staat. Misschien waren ze bij de VRT vergeten dat er een Vlaamse christendemocrate in de Brusselse regering zit, een die zelfs meer macht krijgt in de toekomst. Opmerkelijk is ook de afwezigheid van staatssecretaris Bruno ‘Bel me dan als je kan’ De Lille. Misschien zat die ook in de reportage, maar zijn ze er aan de Reyerslaan nog altijd niet uit wat De Lille bedoelt met ‘weinig masten en vele antennes’ als antwoord op de vraag hoe Brussel het 4G-netwerk zal binnenhalen.
Maar, onthoud dus: Brussel wordt hervormd.
ZO MOET HET NIET – Onderstaand gesprek had een redacteur van deze krant ooit min of meer met een woordvoerder. U begrijpt dat dit niet de manier is waarop men het woord voert. En als u het niet begrijpt dan bent u zelf een woordvoer-der, of wil u er graag een worden.
WIJ: Hallo, met Brussel Deze Week. Zouden wij alstublieft de statistieken van XXX voor het jaar XXX eens mogen inkijken?
WOORDVOERDER: Dat weet ik niet.
WIJ: Hoezo, dat weet u niet?
WOORDVOERDER: Dat moet ik aan mijn statistiekers [sic] vragen.
WIJ: En wanneer kan u dat aan uw statistiekers vragen?
WOORDVOERDER: Als ze terug zijn van vakantie.
WIJ: En wanneer zijn ze terug uit vakantie?
WOORDVOERDER: Dat weet ik niet.
WIJ: Wanneer weet u dat dan wel?
WOORDVOERDER: Binnenkort.
GELUK – Toen hadden we nog geluk, want nor-maal neemt de woordvoerder in kwestie nooit zijn/haar gsm op.
ADVERTENTIE
DO 21.03 Writers for Peace Boualem Sansal & Liao Yiwu
VR 22.03 Arab Spring: Writers in Revolution Khaled Al Khamissi / Ibrahim Al-Koni / Raja Ben Slama / Khaled Khalifa / Boualem Sansal
ZA 23.03 Lange nacht van het korte verhaal Tahar Ben Jelloun / Lydia Davis / Gerard Donovan / Anne Enright / Arnon Grunberg / Kristien Hemmerechts / Pierre Mertens / Enrique Vila-Matas
ZO 24.03 Parcours op 30 plekken in de binnenstad: 11:00>19:00 Karl Ove Knausgård / Geert Mak / Cees Nooteboom / A.S. Byatt / Laurent Binet / Peter Terrin / Adam Zagajewski …
Julian Barnes sluit af in BOZAR
passaporta.be 02 226 04 54
Halles de Schaerbeek
La Bellone
Flagey
BrusselDezeWeek
Ontdek de
alternatieven
voor pesticidenoveral in Wallonië en Brussel
20 > 30Maart 2013
Randanimatie • Debatten • Demonstraties • ConferentiesInfos en programma’s op
www.weekzonderpesticiden.beN° 02 775 75 75 v
isibl
e.be
- fo
tos :
shut
ters
tock
.com
SSP-2013_brussels_125X178_nl.indd 1 11/02/13 10:40
“Ik kan wel even bij vrienden terecht, maar dat is geen duurzame oplossing”
BDW 1370 PAGINA 8 - DONDERDAG 21 MAART 2013
‘Kennis over stad is versplinterd’Samenleving > Brussels Academy wil academische kennis delen met middenveld
H et grote reservoir aan ken-nis dat in Brussel zit open-breken en verdelen onder
hen die er nood aan hebben. Dat is de Brussels Academy, de open stadsuniversiteit van Corijn en col-lega’s, in een notendop. Het initia-tief situeert zich in het vorig jaar op-gerichte Brussels Studies Institute dat de drie Brusselse universiteiten samenbrengt. Kennis is in Brussel een gefragmenteerd goed, meent de professor emeritus. “Iedere instelling heeft zijn meet- en weetcel, maar er bestaat geen over-koepelend orgaan dat de informatie samenbrengt. Er is nochtans veel nood aan onderzoek vanuit de acto-ren die actief zijn in de culturele en maatschappelijke sector.”Dat onderzoek, en de kennis die daaruit voortkomt, wil de Academy leveren. “We richten ons tot allerlei groepen,” zegt medewerker Geert Cochez. “Van bewonersgroepen over ambtenaren tot onderwijzers. Vele actoren in de stad hebben van-wege de hoge kostprijs ervan geen toegang tot wetenschappelijk on-derzoek. Wij bieden een soort light consultancy aan, bijvoorbeeld wan-neer een wijkcomité een diepgaande analyse van zijn buurt wil.”
BabyboomerKennis staat centraal in onze maat-
schappij en onze economie, meent Corijn. “In het samenlevingsmodel van een kosmopolitische stad als Brussel wordt verwacht dat mensen zelf veel kennis vergaren. En dat ze ook kennis over elkaar verzamelen.”Corijn ziet echter een probleem: in-stituten die zich bezighouden met kennis worden steeds meer aan
een marktlogica onderworpen. “De nadruk ligt op het produceren van wetenschappelijke artikels in tijd-schriften. De samenleving heeft meer nood aan kennis, terwijl diege-nen die deze kennis moeten leveren steeds meer onder tijdsdruk staan.”Een andere belangrijke factor in de totstandkoming van de Academy is de pensioengolf die de universi-taire wereld momenteel overspoelt. Ook Corijn ging begin dit jaar op emeritaat. “Maar het is niet omdat je met pensioen gaat, dat je ineens onbruikbaar wordt,” zegt hij.Die twee elementen brachten Corijn en zijn collega’s op het idee van de
Brussels Academy als stadsuniver-siteit. “Het moet een kennisproduc-tiecentrum worden, maar eentje dat
zich kan onttrekken aan de markt-regels. Veel emeriti aan de universi-teiten hebben een schat aan mate-
riaal in hun computer zitten, die ze nog kunnen delen.” Vrijblijvend mag de Academy niet worden. “Het moet meer zijn dan de zoveelste lezin-genreeks,” zegt Corijn. “We willen op een gestructureerde manier om-gaan met kennis. Om samen Brussel te maken.”
StadscaféDe aftrap wordt gegeven in het Huis van Culturen in Sint-Jans-Molen-beek. Daar zullen tussen 26 april en 28 juni elke vrijdagnamiddag drie activiteiten plaatsvinden. Op het programma staan een stads-café als informeel lunchmoment met de mensen van de Academy, een lessenreeks over stedelijke on-derwerpen en een werksessie rond concrete stadsdossiers. Het aanbod moet in de toekomst evolueren naar een reeks lessen, seminaries, confe-renties en vormingen op maat. Het lesmateriaal zal ook zoveel mogelijk via sociale media verspreid worden.De Nacht van de Kennis, die in no-vember vorig jaar voor de eerste keer werd gehouden, moet de hoogmis worden van de Academy. Op 22 november 2013 komt er alvast een nieuwe editie.Op termijn moet er een structurele werking op poten worden gezet, met een vaste verblijfplaats. “Al kan die wisselen naargelang het onder-werp,” zegt Cochez. Definitieve keu-zes volgen pas in het najaar.
Jelle Couder / brusselnieuws.be
Meer informatie via www.brusselsacademy.be
Eric Corijn (l.) en Geert Cochez van Brussels Academy.
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
ADVERTENTIE
FMBXL-AD-BDW-255x120.indd 1 04/03/13 15:02
“Zij die kennis leveren staan steeds meer onder druk”
BRUSSEL – Brussel barst van de kennis over de stad, maar ze geraakt vaak niet waar ze nodig is. Daarom begint sociaal geograaf Eric Corijn (VUB) de Brussels Academy: een school voor het middenveld, die de stad mee vorm moet geven. De recent gepensioneerde babyboomers van de Brusselse universiteiten leveren de grondstof.
‘Kennis over stad is versplinterd’
BDW 1370 PAGINA 9 - DONDERDAG 21 MAART 2013
Sociale integratie > Ex-gedetineerden geven rondleidingen over gevangeniswezen
Een tweede kans, maar met een boodschapBRUSSEL – De actuele gevan-genisproblematiek aankaarten door een ex-gedetineerde aan het woord te laten, dat is wat vzw Polymnia sinds kort doet. Zo krijgt het verhaal een menselijke toets, en tegelijk helpt het de gidsen zich opnieuw in de maatschappij te in-tegreren. We gaan samen met gids Sonja De Smedt en co-gids George R. op pad om kennis te maken met hen en de wandeling.
George R. werd zeven jaar geleden, door een opeenvolging van feiten, geïnterneerd in de gevangenis van Vorst. “Ik werd ontoerekeningsvat-baar verklaard, en zat dus in de psy-chiatrische afdeling. Het systeem is daar hetzelfde als voor andere gede-tineerden: we zitten met drie perso-nen 23 uur op 24 in een te kleine cel. Alleen krijgen wij medicatie om te slapen en te kalmeren. De juiste me-dicatie om mensen met bijvoorbeeld depressies te behandelen is daar niet te vinden, terwijl dat eigenlijk broodnodig is.”Nadat hij zijn straf had uitgezeten, wou hij onmiddellijk beginnen wer-ken, maar daar wrong het schoentje. Gelukkig kende hij Sonja De Smedt, stichtster en organisatrice van vzw Polymnia, als oud-student al van voor zijn straf. Terwijl hij in Vorst zat, hield hij contact met haar.Als geschiedkundige zag zij in de gevangenisproblematiek al lang een interessant topic voor haar wande-lingen. Na jaren onderzoekswerk heeft ze alle informatie tot een vol-waardige rondleiding uitgewerkt, en moest ze enkel nog een menselijke toets aan het onderwerp geven. Dat heeft ze dan samen met George ge-daan. “De meeste gidsen die met mij werken, zoals George, waren eerst vooral bang. Ik moest hen echt over-tuigen van het nut van de wande-
ling. Ze moesten begrijpen dat zij de meest geschikte personen zijn om erover te praten, en dat enkel zij de clichés kunnen doorbreken.”
Nieuw beginDe rondleiding zelf passeert langs de Marollen waar er gesproken wordt over het gevangeniswezen en de problemen rond ex-gedetineer-den, telkens doorspekt met George’s verhaal. Sonja vertelt ook een korte geschiedenis van het juridische systeem en de gevangenissen in Bel-gië. Ondanks het moeilijke onder-werp gaat de wandeling er gemoede-lijk aan toe, en vullen gids Sonja en co-gids George elkaar telkens aan.Eindigen doet de tocht aan het Jus-titiepaleis, het is meteen ook het einde van het verhaal van George. Hij maakt er ook een link met de actualiteit. “Iedereen hoort wel eens iets over ons justitiesysteem. Daarom proberen wij een actuali-teitswaarde aan onze rondleidingen
evident was gezien mijn verleden.”Hoewel hij een universitair diploma heeft en verschillende talen spreekt, kon hij toch niet direct aan werk ge-raken. “Multinationals kunnen al-tijd, zelfs al staat er niets op je straf-blad, op een of andere manier weten dat je geïnterneerd was.”
Win-winsituatieDe rondleidingen hebben een spe-ciale functie voor George. “Als je begint te gidsen, is het moeilijk om opnieuw in het openbaar te spreken. Maar Sonja hielp mij heel veel met gesprekstechnieken, en de rondlei-dingen werken ook therapeutisch. Dit heeft me geholpen om opnieuw onder de mensen te komen.”Het heeft jaren geduurd vooraleer Sonja George terug kon laten praten over zijn problematiek. “Een jaar na zijn ontslag uit de gevangenis was hij nog steeds een gebroken man. Hij reageerde heel raar. Ik moest hem maandenlang helpen op een normale en kalme manier te reage-ren om zich stilletjes aan beter te voelen. Hij ziet ook nog steeds een psychotherapeute die hem helpt zijn leven op een gewone manier te le-ven.” Voor Sonja is ex-gedetineerden hel-pen dan ook een manier om een fout beginparcours te doorbreken. Het is dus een win-winsituatie. George vindt er een boodschap en doel in, terwijl Sonja de ex-gedetineerden ermee helpt om opnieuw met men-sen in contact te komen. Ze doet daarmee ook aan sociale integratie. En mensen die geïnteresseerd zijn in het topic kunnen er een heel ple-zante wandeling aan beleven.
Houda Ben Azzouz
Meer informatie op 0475/41.07.67 of via www.polymnia.be
George en Sonja op de trappen van het Justitiepaleis. © HOUDA BEN AZZOUZ
te geven, en het systeem duidelijk uit te leggen. Veel jongeren maar ook volwassenen, begrijpen ons ju-ridisch systeem niet en hebben er bedenkingen bij. Omdat het een in-gewikkelde materie is, leggen we er de nadruk op,” verduidelijkt Sonja.George is al een tijdje co-gids van Sonja. Voor de wandeling gelan-ceerd werd, stelden ze alles op punt via try-outs, zodat ze de groepen
een realistische en boeiende toer konden aanbieden. Na zijn jaar als geïnterneerde ging George begeleid wonen, en begon hij te zoeken naar werk. “Begeleid wonen is eigenlijk een soort overgangsperiode voor ex-gedetineerden, en vooral geïn-terneerden, tussen de gevangenis en zelfstandig wonen. Je zit eigenlijk op kot, maar dan met mensen met een moeilijk verleden. Een keer per week komt er een assistent om je te begeleiden, en te helpen met wat moeilijk is.”Voor George was het dan ook niet gemakkelijk om de draad terug op te pikken. “Als je samen met andere ex-gedetineerden woont, moet je echt sterk staan. Die mensen zijn niet al-tijd in staat om hun leven te veran-deren, ze zitten een beetje vast in het systeem. Gelukkig was ik toen sterk genoeg om te beslissen dat het tijd was om mij stilletjes te herpakken door mij bijvoorbeeld in te schrij-ven in een interimkantoor, wat niet
Met haar project wil Sonja ex-gedetineerden helpen een fout begin te vermijden
‘Wallo-Brux is sociaal-economische constructie’BRUSSEL - Tijdens een debat over de zesde staatshervorming bleek dat sommige Franstaligen andere percepties hebben over federalisme.
Toegegeven: in een debat met als Franstalige gangmaker FDF-voor-zitter Olivier Maingain dreigt zelfs een redelijke Franstalige grondwet-specialist als Francis Delpérée zich scherper op te stellen. Voeg daar nog eens een bomvolle en soms zelfs geagiteerde zaal aan toe en men begrijpt dat de Vlaamse debaters Brussels minister Brigitte Grouwels (CD&V) en Lieven De Rouck (N-VA) het niet onder de markt hadden,
vorige week woensdag in de grote zaal van de Facultés universitaires Saint-Louis. Delpérée liet verstaan dat “we sinds lang de dingen met twee doen in dit land.” Even later wees hij dan weer een federalisme met twee zonder Brussel af. “Er zijn akkoorden nodig tussen Wallonië en Brussel.”
TweetaligheidNochtans gebruikte cdH-senator Delpérée de sussende uitspraak “la liberté se paie” als antwoord op een vraag uit de zaal over de hoge kost-prijs van het Belgische federale mo-del. De man vertelde ook, toen hem werd gevraagd wat zijn bezwaren
Politiek > Zesde staatshervorming, vele percepties
boodschap verkocht te krijgen. “De meertaligheid is het echte debat.” De FDF-voorzitter benadrukte dat hij als goede federalist steeds be-reid is tot samenwerking. “Als de Vlamingen op een dag - en dat zal gebeuren - bepaalde rechten vragen in Jodoigne, dan moeten we hen die geven.” Door het luide applaus dat Maingain van het jonge volkje kreeg, verstomde de betekenis van zijn boodschap: “certains droits”.
GemeenschapskeuzeAan Vlaamse kant was er vaak con-sensus tussen Brigitte Grouwels en Lieven De Rouck. Daarbij gaf Grouwels de toon aan. “Omdat het
te laat is,” antwoordde Grouwels, toen haar gevraagd werd wat haar bezwaren tegen een tweetalig België waren. Ze zei wel dat ze het model van gemeenschapskeuze in Brussel niet genegen is. Lieven De Rouck pa-reerde het verwijt dat een gemeen-schapskeuze in Brussel zou neerko-men op apartheid. “Is het dan geen apartheid wanneer de procureur des Konings in Brussel na de zesde staatshervorming Franstalig moet zijn?” vroeg hij. Het debat ging dan nog nauwelijks over de gevolgen van het Vlinderakkoord van de regering-Di Rupo. Christophe Degreef
waren tegen de volledige tweeta-ligheid van het Belgische grondge-bied, dat er “zelfs binnen de Senaat verschillende gevoeligheden over bepaalde onderwerpen zijn tussen Vlamingen en Franstaligen.”
Certains droitsMaar de toonzetter was Olivier Maingain, die verduidelijkte waar-om zijn partij nog niet afgeschre-ven moet worden. “De Federatie Wallonië-Brussel is een federatie om sociaal-economische redenen. Alle mechanismen die een breuk bewerkstelligen tussen Wallonië en Brussel vermijden we.” Maingain haalde ook Europa aan om zijn
BDW 1370 PAGINA 10 - DONDERDAG 21 MAART 2013
Deze week in het herbouwde GC De Kroon > Lijm tussen culturen en regio’s
Nieuw ankerpunt tussen AB en Westrand
Thim Vandecauter en Mark Dubois: “In dit gebied is de leefbaarheid tussen anderstaligen heel groot en positief, het is een extra investering van de overheid waard.”
© IVAN PUT
D e Kroon en het naburige tuinterrascafé Den DK gaan zaterdag officieel open. Met
pakweg 4,2 miljoen euro is voor de Vlaamse Gemeenschapscommis-sie (VGC) de grootste investering in (ver)nieuwbouw van een gemeen-schapscentrum voor deze legisla-tuur rond. Het hedendaagse zalen-complex wordt het kloppende hart van de cultuurdorpskern Symbiose 1082, een grote infrastructuursite voor Nederlandstalige en Fransta-lige cultuurbeleving. Het gemeen-schapscentrum kreeg een verdubbe-ling van zijn bruikbare oppervlakte. In totaal beschikt De Kroon nu over vijf verdiepingen, samen goed voor 1.535 vierkante meter, waarbij de ondergrondse nieuwbouwzaal met daglicht én een uitschuifbare tri-bune de parel aan de kroon is.Waarom de overheid in Berchem-dorp investeert, legt directeur Mark Dubois uit: “De lokale gemeen-schappen bewegen zich continu over de gewestgrens. De leefbaar-
heid tussen anderstaligen is heel groot en positief in dit gebied, en een extra investering van de over-heid waard. De aanwezigheid van ons randstedelijk gemeenschaps-centrum en de naburige Neder-landstalige bibliotheek wordt door (nieuwe) Brusselaars reeds als een motivatie gezien om hier te komen wonen. Bovendien willen we, eens het Centre culturel Le Fourquet ook af is, elkaars infrastructuur gra-tis gebruiken. Het personeel van De Kroon kreeg tijdens de verbou-wing onderdak bij Le Fourquet, de samenwerking met de Franstalige partners loopt gesmeerd.”
CreatiehuisBij een nieuw huis hoort ook een nieuwe programmering. En die wordt verdedigd vanuit een be-langenbehartiging van de lokale cultuurgebruikers tussen Brussel-centrum en de Rand. Dubois heeft met programmator Thim Vande-cauter de koers uitgezet: “De idee
van klassieke podiumprogramme-ring is achterhaald. We gaan eerst een publiek zoeken, en samen met professionals concepten en pro-ducties uitwerken. Zoals Kinderen
Baas, een woensdagopvangproject met scholen, of een bosproject met gehoorgestoorden. In plaats van zelf een aanbod te voorzien zullen we vraaggericht werken.”“We willen ook een creatie- en ont-moetingsterrein zijn voor grote en kleine artiesten. Het heeft geen zin om cultuurfabrieksmatig te pro-grammeren. Grote, en dus dure, namen vinden de weg naar de AB en Westrand. Een try-out van Jean
Blaute zou bij ons wel nog kunnen, maar we willen eerder complemen-tair werken als verbindingscultu-renhuis tussen de Rand en de stad. Elk overgangsgebied is altijd al een ideaal laboratorium gebleken. We zien ons als facilitator voor profes-sionele artiesten in residentie: re-gisseur Jordi Vidal maakt hier zijn nieuwe dans- en circusproductie, feelgoodregisseur Delphine maakt bewegingstheater, het Luxem-burgse Traffik mag hier aan decor-bouw doen. Alles in ruil voor (kin-der)voorstellingen. We gaan 3.000 schoolkinderen laagdrempelig met creaties in contact brengen. Bij ons moet het goedkoper zijn dan in het centrum (Bronks, red.). Ook lokale spelers als de muziekacademie en theater ’t Meiklokje (dat de technisch verouderde gemeentelijke feestzaal beu was, red.) geven we iets terug. Onze nieuwe zaal is van een per-fecte schaalgrootte om een nieuwe huiselijkheid in cultuur aan te bie-den. Alles gebeurt vanuit een groot voluntarisme. Ook het Repair Café voor gratis hersteldiensten (elke der-de zondag van de maand vanaf april, red.) draagt daartoe bij. Er hebben zich hiervoor al veertig vrijwilligers en handige Harry’s aangemeld.” Ondanks de vieze, oude buitenge-vel onderging De Kroon binnenin
een ware metamorfose. Er is extra gebruiksruimte gecreëerd: vier po-lyvalente zalen voor veertig man, waaronder een spiegelzaal voor dans en theater, twee vergaderzalen voor de socio-culturele verenigingen, een keuken en een groot conciërge-ap-partement. Met daarnaast in de tuin ontmoetingsterrassen en café Den DK, en ondergronds een nieuwe zaal voor 160 gebruikers. Die multifunc-tionele zaal is vijftien meter breed en kan snel omgebouwd worden tot een geluidsarme podium- en con-certzaal. Er werd een telescopische tribune geïntegreerd, met 120 zitjes die naadloos aansluiten op verlichte trappenpartijen.
MoeilijkhedenDe initiator van het project, intus-sen Vlaams minister voor Brussel Pascal Smet (SP.A), en de huidig bevoegde staatssecretaris Bruno De Lille (Groen) knippen zaterdag de lintjes door, samen met de lo-kale voortouwtrekkers. Daarbij mo-gen ereschepen Cornelis Marievoet en oud-schepen Peter Decabooter (beide CD&V), die de Nederlandsta-lige belangen het vorige decennium met zachte hand hard maakten, niet vergeten worden. Al in 2005 stond het punt op de agenda, met erfpach-ten. De grondwerken startten in mei 2011. Ondanks enkele tegenslagen, zoals bijkomende asbestproblemen, muggenziften door Monumenten en Landschappen en vandalisme, is de klus in ijltempo geklaard door aan-nemer Democo. Al moest het stu-diebureau Este Architects uit Jette continu het concept bijsturen. De bouwkost tikt af op ongeveer 3,4 miljoen euro. Voor meubilair en uitrusting komt daar ruim 800.000 euro bij.Een makkelijke klus bleek de bouw niet. Architect Peter Flamend van Este Architects: “Dit project is een schoolvoorbeeld van een verzame-ling van alle mogelijke moeilijkhe-den die je kan ondervinden bij een bouwproject: een ondergronds en waterdicht theater in stedelijk ge-bied concipiëren, verbonden aan een beschermd stadsgezicht, en dit voorafgegaan door een architec-tuurwedstrijd. Daarenboven ver-eiste de verbouwing van De Kroon - als monument - een diepgaande studie rond brandveiligheid, asbest en bescherming. Sinds 2006 waren er continu aanpassingen en toege-vingen te doen.” Op de spijtige extra besparingen na, zoals een trieste ge-velafwerking voor de oude De Kroon en geen tochtsas voor het café dat enkel via buiten toegankelijk is voor de zaalgebruikers, is het nieuwe gemeenschapscentrum klaar voor zijn ‘geleidende verbinding’ tussen de interculturele binnenstad en Dil-beek of verder. Zonder te veel over-heidsinmenging moet de aarding Brussel-Rand goed lukken.
� Jean-Marie�Binst
Openingsfeest De Kroon en Den DK, J.B. Vandendrieschstraat 19, op zaterdag 23 maart, vanaf 14 uur met o.a. tentoonstellingen, concerten en een grote loopwed-strijd. Om 21 uur is er de zaalshow van ’t Schoon Vertier. www.dekroon.vgc.be
“We willen complementair werken tussen de Rand en de stad”
BD
W R
EGIO
SINT-AGATHA-BERCHEM – Het vernieuwde gemeenschapscentrum De Kroon gaat met een podiumzaal van 160 man inzetten op wat een verstedelijkte regio Berchem-Dilbeek nodig heeft. “Al wat tussen AB en Westrand gemist wordt, moet bij ons een laagdrempelige plek krijgen: burgerparticipatie in het Repair Café, artiesten in residentie en co-creaties met Franstalige organisaties,” aldus de gebruiksbedenkers Mark Dubois en Thim Vandecauter.
BDW 1370 PAGINA 11 - DONDERDAG 21 MAART 2013
NEDER-OVER-HEEMBEEK – Toneelkring Rust Roest brengt op vrijdag 22 en zaterdag 23 maart om 20 uur de komedie Volzet . Het stuk speelt zich af op een camping.
De komedie gaat over een oud koppel, Jaak en zijn vrouw Victo-rine. Zij brengen zoals gewoonlijk hun vakantie door op een vaste stek op de camping. Toch wordt al snel duidelijk dat het geen gewone vakantie zal worden. “Jaak heeft er dit keer allesbehalve zin in,” vertelt actrice Sandra Vanbene-den. “De camping staat overvol. Martha, hun norse buurvrouw en vooral bemoeial, zorgt voor de nodige wrevel. Tot overmaat van ramp probeert uitbaatster Frieda, die ik vertolk, uit alles geld te slaan. Gelukkig breken Pie en Gerarda de sleur met een spelletje petanque. Maar wanneer twee jonge meisjes in de buurt hun tentje opslaan, komt er pas echt ambiance op de camping. Jaak krijgt last van een ware opstoot van zijn hormonen. En dat belooft voor vuurwerk te zorgen.” Het stuk is geschreven door Frans Vlaskop, en wordt geregisseerd door Guido Degrieck. De voorstel-ling vindt plaats in Zaal Familia, Frans Vekemansstraat 131 in Neder-Over-Heembeek. De toe-gangsprijs bedraagt 7/8,50 (VVK/ADK) euro. Kinderen jonger dan twaalf jaar kunnen gratis bin-nen. Reserveren kan via Sandra Vanbeneden op 0486/18.15.91 of [email protected], en meer info vindt u op www.rustroest.heembeek.be. ��� Matthias�Vanheerentals�
Een ongewone vakantie op de camping
De twee helften van het Verboek-hovenplein, beter gekend als de Berenkuil, worden in juni verenigd door een brug. Die zal ook als pleintje dienen.
Het Eugène Verboekhovenplein is een ovaal plein, omringd door tramsporen en doormidden gesne-den door de spoorweg richting Na-men. De lijn werd op het eind van de negentiende eeuw, bovenop de ge-dempte Maalbeek, aangelegd. Lan-ge tijd was het ronde middendeel van het plein ontoegankelijk. Er liep een ijzeren hek omheen waardoor alleen een naar beneden afl opend grasperk met bomen te zien was. In 2001 werd het plein gerenoveerd: het hek werd weggehaald en aan weerszijden van het spoor kwam een publiek parkje, met een fontein en banken.Beide parkjes worden druk bezocht door mensen van alle leeftijden en origines. De Berenkuil is een van de meest multiculturele plekken van de stad. Om het plein nog aangena-mer te maken komt er nu een stalen brug tussen beide delen. Die kost 600.000 euro en wordt in de nacht van 12 op 13 juni geplaatst, en te-gen het najaar afgewerkt.Eigenlijk is de brug een kunstwerk. “Het wijkcontract Navez-Portaels voorziet in een kunstwerk voor de Berenkuil. Wij hebben een brug voorgesteld. Op die manier heeft de constructie ook een functie,” zegt Matthieu Mallié van het in-genieursbureau Ney, dat de brug ontwierp samen met architecten-bureau MSA. “Voetgangers en fi et-sers kunnen oversteken. Maar de brug moet ook fungeren als plein,
Berenkuil krijgt brug over spoorSchaarbeek > Twee helften Verboekhovenplein eindelijk verenigd
In juni komt er een brug over de Berenkuil, die beide delen van het park verbindt.
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
ADVERTENTIE
als ontmoetingsplek. Daarom is ze breed en krijgt ze een zittribune.”Op die manier zal volgens Mallié de centraliteit van het Verboekhoven-plein hersteld worden. “Al was het nog beter geweest om het gapende gat van de spoorlijn te bedekken met beton en er groen op aan te leggen.” Maar dit plan is te duur en tech-nisch moeilijk haalbaar omdat de spoorlijn niet kan zakken vanwege de onderliggende Maalbeek. Mallié:
“Onze brug is een tussenoplossing.”
Paaseiland Johan Basiliades (Open VLD), die al tien jaar aan het plein woont, vindt het vooruitzicht van een brug prach-tig, maar heeft ook bedenkingen. “Het parkje werd pas een goeie tien jaar geleden opgeknapt en is al he-lemaal afgeleefd. Van het fonteintje blijft niet veel over, de bushokjes zijn om de haverklap kapot, de ban-
ken werden rond Nieuwjaar in brand gestoken, elke morgen is het een ra-vage van vuilnis en lege bierblikjes. Ik vergelijk het met het Paaseiland: de bewoners eten hun plein op. Prachtig dus, zo’n brug, maar zou het niet beter zijn dat de gebruikers eerst respect wordt bijgebracht voor er opnieuw overheidsgeld geïnves-teerd wordt?”�� Bettina�Hubo
In juni komt er een brug over de Berenkuil, die beide delen van het park verbindt.
© M
SA
-NE
Y&P
AR
TNE
RS
Vraag jouw gratis exemplaar van de Brusselse Loopgids aan via de VGC-sportdienst: [email protected], www.vgc.be/sport, www.facebook.com/VGCsportdienst, 02 563 05 14
Loop mee met De VGC LoopCampaGneBeGin met Lopen: Start to run, 0 > 5 km BLijf Lopen: keep runninG, 5 > 10 km
elsene: atletiekpiste VUB, Pleinlaan 2, elke woensdag en vrijdag van 19.00 u. tot 20.00 u. vanaf 27/03/2013
jette: Boudewijnpark, ingang H.Hartlaan, elke woensdag en vrijdag van 18.00 u. tot 19.00 u. vanaf 27/03/2013
koekelberg: Elisabethpark, elke dinsdag en vrijdag van 19.00 u. tot 20.00 u. vanaf 26/03/2013
Schaarbeek: Atletiekpiste Terdelt, Terdeltplein 1, elke dinsdag en donderdag van 18.30 u. tot 19.30 u. en zaterdag van 10.00 u. tot 11.00 u. vanaf 26/03/2013
jette: Boudewijnpark, ingang H.Hartlaan, elke woensdag en vrijdag van 18.00 u. tot 19.00 u. vanaf 27/03/2013
koekelberg: Elisabethpark, elke dinsdag en vrijdag van 19.00 u. tot 20.00 u. vanaf 26/03/2013
Schaarbeek: Atletiekpiste Terdelt, Terdeltplein 1, elke dinsdag en donderdag van 18.30 u. tot 19.30 u. en zaterdag van 10.00 u. tot 11.00 u. vanaf 26/03/2013
BRUSSELLOOPT_ADVERTENTIE_BDW_255x120_v2.indd 1 18/03/13 14:34
Planking op JourdanpleinOp 27 maart zullen de leerlingen van het Koninklijk Atheneum van Etterbeek een demonstratie ‘plan-king’ geven op het Jourdanplein in Etterbeek.
Planking is een internetfenomeen, waarbij mensen foto’s trekken van elkaar terwijl ze met een stijf li-chaam doodstil blijven liggen op de meest opvallende plekken. De 150 leerlingen zullen dit in een flashmob doen. Aanleiding voor deze plan-
king is de Etterbeekdag, waarop jonge studenten Etterbeek dankzij verschillende sociale en culturele organisaties beter leren kennen. Diezelfde woensdagvoormiddag is er dan ook een rondleiding gepland in de Etterbeekse wijken. Het thema dit jaar is ‘Droom je stad’, waarbij de leerlingen hun mening mogen geven over de toekomst van Etterbeek. Om 12 uur zullen ze het Jourdanplein herinrichten met hun eigen licha-men.� ADE
Etterbeek�> Leerlingen maken kennis met gemeente
BDW 1370 PAGINA 12 - DONDERDAG 21 MAART 2013
BD
W R
EGIO
Waar spreken we af? In de Anneessenswijk kan dat vanaf november terug in een lokale cinema. De bewoners zelf gaan samen met de Brusselse organisatie BNA-BBOT (Bruxelles nous appartient-Brussel behoort ons toe) en Erfgoedcel Brussel het Anneessens Palace (re)construeren als geheugensteun voor de wijk.
“In gesprekken met de buurtbewoners viel ons op dat rond de voormalige Cinema Star, die op het An-neessensplein 4-5 lag, bijna een geheimzinnig aura hangt,” zegt Maud Seuntjens van BBOT die een jaar lang het project Micro-Anneessens stuurt. “Nie-mand kon ons daar al een foto van tonen. Nu staan er woningen, maar de cinema leeft nog voort in de herin-neringen van de bewoners.”Zeker is dat het er een met balkons was, zoals een be-woonster (“le moderne c’est bien, mais il tue l’ancien”) vertelt in een geluidsfrag-ment van BBOT. Annees-sens Palace bestaat al van 1909, heette in de loop der jaren ook Ciné Phénix, en vanaf eind de jaren 30 tot 67, met weduwe J.-R. Van Damme als uitbaatster, Ci-nema Star. Niet te verwarren met de bekende - en geklasseerde - Pathé Palace op de Anspachlaan nr. 85. In 1969 moet de Star nog enkele maanden door Spaanse migranten zijn uitgebaat, en de sluiting zou een gevolg geweest zijn van vandalisme tijdens een anti-Amerikabetoging. Er zijn nog veel losse eindjes! BBOT hoort de verhalen graag van u.“De bewoners zullen de cinema reconstrueren met recuperatiemateriaal uit de wijk zelf. De locatie ligt nog niet helemaal vast, maar Anneessens Palace krijgt een spectaculaire inhuldiging,” zegt Seun-tjens. “Het wordt de verzamelplaats voor de monde-linge getuigenissen, expo’s en films over de buurt, zoals Mémoires vives van Buurthuis Washuis/Vi-dep/Siréas, of de documentaire-in-de-maak van een bewoner, maar ook met een podium voor als iemand gewoon een straatliedje wil komen zingen.”
TransitwijkDe Anneessenswijk situeert zich in de puntzak tussen de Lemonnierlaan, de Zuidlaan, de Fa-briekstraat en de Zespenningenstraat met het park Fontainas-eilandje, waar vroeger Philips zat en daarvoor allemaal kleine cités. Een man getuigt
hoe ze als kind op de verlaten Philipssite de spot dreven met politici tijdens een maandenlange sta-king van het onderwijs.De buurt raakte verarmd omdat de kleine indu-strieën een voor een verdwenen. Vandaag is het een buurt met tegelijk veel alleenstaanden en grote gezinnen, veelal van Spaanse en Marokkaanse ori-gine. Over de buurt wordt vooral negatief bericht. De realiteit is veel genuanceerder, ondervond BBOT dat met de dictafoon op pad ging: “De kermis van Notre-Dame-au-Rouge (vroeger Notre-Dame-sur-Senne), genoemd naar een kerk uit de Anderlecht-straat, was in heel Brussel gekend, het carnaval is
altijd belangrijk geweest, de processies,... Achter de onopvallende muren van de Sint-Antoniuskerk in de Artesiëstraat komt een smeltkroes de mis vieren, prachtig om te zien. Er zijn verhalen over de francis-canen-conventuelen die in de buurt voetbalden met de jongeren. Elke dinsdag or-ganiseren ze nog altijd een voedselbedeling, ze vervul-len dus een sociale rol.”“Typisch is dat Anneessens voor veel mensen een tran-sitwijk is waar ze slechts een
paar jaar blijven. Ook deze verhalen, over migratie, tewerkstelling, huisvesting of gentrificatie (gegoe-den die in een achtergestelde buurt komen wonen, red.) zullen in Anneessens Palace weerklinken. Over de volksfeesten vroeger en nu kwamen we al heel wat te weten door met kinderen op reportage te trekken.”Een bonte rij wijkorganisaties werkt mee aan het project Micro-Anneessens, zoals het CCA (Com-munautair Centrum Anneessens), PSC (Projet de Cohésion Sociale), Centro García Lorca, buurthuis Washuis, Dolto Webradio, of het Siloe Centre Co-mète. “Het was de eerste organisatie die rond jeugddelinquentie werkte in Brussel, en is intussen al twintig jaar aan de slag.”� An�Devroe
Hebt u herinneringen, foto’s of filmpjes over de Anneessensbuurt, dan kan u terecht bij Maud Seuntjens via 02/223.21.51 of op [email protected]. Elke dinsdagnamiddag houdt ze permanentie in het CCA, Gierstraat 2, 1000 Brussel.
Anneessens Palace projecteert herinneringen
Brussel > Heropening cinema linkt verleden en heden
ADVERTENTIE
Wafels bakken bij ArtizanArtizan, een project van Atelier Groot-Eiland, houdt op 28 maart een informatiemiddag.
De vzw Groot-Eiland richt zich tot mensen die niet aan de bak komen op de reguliere arbeidsmarkt: langdurig laaggeschoolde werklozen, leefloners, asielzoekers, mensen met een invaliditeitsuitkering. Bij Groot-Ei-land krijgen ze een opleiding en kunnen ze werkerva-ring opdoen op uiteenlopende terreinen.Artizan focust op het culinaire. In het kookatelier ma-ken de deelnemers gebak en versnaperingen, tijdens het creatief atelier knutselen ze placemats, kaarsen en andere tafelspulletjes in elkaar. Al die producten
worden vervolgens verkocht in de tearoom annex win-kel. Daar leren de deelnemers dus zowel koffiezetten en gebak opdienen als werken met de kassa. Artizan heeft overigens ook een was- en strijkatelier.Tijdens de infosessie op 28 maart (14-16.30 uur) kun-nen belangstellenden wafels leren bakken in het kook-atelier of een ontbijtsetje maken. Wie interesse heeft om deel te nemen aan de info-middag, kan zich aanmelden via 02/511.72.10 of op [email protected]. Bettina�Hubo
www.ateliergrooteiland.be
Sint-Jans-Molenbeek�> Werklozen baten tearoom uit
ADVERTENTIE
© JE
AN
INE M
ATTE
Z
advertentie ccBXXL De kroon.pdf 1 18/03/13 12:51
BDW 1370 PAGINA 13 - DONDERDAG 21 MAART 2013
ADVERTENTIE
Op de rotonde bij metrostation De-mey staat een blauwe piramide, ze is een meter of vijftien hoog. Bovenin de top is een nylondraad bevestigd, waaraan een goudkleurig gewicht hangt. Een slinger, dat is duidelijk, en als vanzelf komt ‘de slinger van Foucault’ in me op. Niet dat ik pre-cies weet wie deze Foucault was of wat er ook alweer bewezen kan wor-den met zijn slinger, de vier woor-den zitten eigenlijk alleen in mijn hoofd door de gelijknamige roman die Umberto Eco eind jaren tachtig publiceerde.Thuis zoek ik het op: met een lange slinger liet de Franse natuurkun-dige Léon Foucault in 1851 zien dat de aarde om zijn as draait. Een slinger zwaait namelijk precies
© T
IJS
VAN
DE
N B
OO
ME
N originele opstelling niet toevallig een zandvloer. Het is een nepper, zoveel is duidelijk, en kunstenaar Guy Bauclair, die de slinger maakte, noemde hem dan ook heel anders: La Pensée verticale, oftewel het tra-ditionele logische denken. Maar is het kunstwerk wel zo lo-gisch als het eruitziet? Waarom een vierpotige piramide om een slinger op te hangen als je ook met drie po-ten kunt volstaan? De Egyptische piramides hebben weliswaar een vierkant grondvlak en vier opstaan-de ribben, maar een driehoek als grondvlak is voldoende. Niet voor niets heet deze eenvoudigste vorm een simplex.Zo’n simplex was niet alleen goed-koper en makkelijker geweest, ze had ook beter bij het stratenpa-troon gepast aangezien er op deze rotonde slechts drie wegen uitko-men. Volgens de richtingaanwijzer die naast de rotonde staat, leiden ze naar Bosvoorde, Watermaal en Oudergem. Maar in die laatste ge-meente bent u formeel al, wat het weer minder logisch maakt.
� Tijs�van�den�Boomen
�
Vlaanderen heeft de reputatie dat de rotondes er vol staan met bespottelijke beelden. Maar hoe zit het in Brussel? Voor BDW onderneemt de Nederlandse rotondoloog Tijs van den Boomen de komende maanden een zoektocht naar de rotondes van de negentien Brusselse gemeenten. Welke spiegel houden ze ons voor?
recht heen en weer, maar doordat de aarde ondertussen draait, lijkt het alsof de pendelbeweging van de slinger verschuift. Je hoeft de slin-ger alleen maar een zetje te geven
en na een uur zie je het effect al.Leuk en aardig, maar hoe kunt u deze slinger, die boven een bak wa-ter hangt, een zet geven? En water is toch eigenlijk helemaal niet ge-
ROND BRUSSEL (19): OUDERGEM
schikt om de afwijking zichtbaar te maken? Foucault gebruikte in de
www.brusselnieuws.be/rondbrussel
Nieuws Cultuur Eten & Drinken Opinie
De Brusselse bevolking blijft groeien. Is een grote uitbreiding van de stad de oplossing? De boeiendste opinies en debatten over de hoofdstad vindt u op brusselnieuws.be
Hoe ver moet Brussel uitbreiden?
BDW 1370 PAGINA 14 - DONDERDAG 21 MAART 2013
De fiscale druk op de bedrijven in het gewest, zoals onder meer Audi in Vorst, ligt gemiddeld dubbel zo hoog als in de Rand.
© TIJS VAN DEN BOOMEN
Economie > Technologiebedrijven reiken de hand voor uitbouw smart city
Witte rook boven Brussels ministerie van Economie
De band tussen technologiebedrij-ven en steden is sinds vanouds erg nauw, en in Brussel is dat niet an-ders. Het Brussels gewest telt on-der zijn technologiebedrijven heel wat grote productie- en diensten-bedrijven zoals Audi, Bosch, Sabca en Toyota, maar ook ICT-bedrijven zoals Atos Worldline, IBM, Fujitsu Siemens of Zetes, en contracting en maintenancebedrijven als Cofely Fa-bricom, Cegelec en SPIE. Daarnaast zijn er ook heel wat KMO’s die in de Brusselse stadsbiotoop ontkiemen en op termijn de gewestgrenzen vaak ontgroeien. Alle technologiebedrij-ven samen stellen in het Brussels
gewest ruim 31.000 mensen tewerk. Laten we eerst even kort terug-blikken op de erfenis van Benoît Cerexhe. Die boekte immers een aantal belangrijke resultaten. Zo verdubbelde het innovatiebudget van het Gewest van 22 tot 44 mil-joen euro. Ook de oprichting van het referentiecentrum ICT is een be-langrijke verwezenlijking. En vooral de hervorming van Actiris lijkt op de goede weg. Het beheerscontract voorziet becijferde doelstellingen met evaluatiemechanismen. De be-tere samenwerking met Bruxelles-Formation door de introductie van een uniek dossier per werkzoekende en de uitwisseling van vacatures met de VDAB zijn positief. Het is echt nog niet zo lang geleden dat het uitspreken van termen als evalu-
atie, opvolging van werkzoekenden of uitwisselen van vacatures gelijk stond aan vloeken in de kerk.De vorige economieminister heeft duidelijk zijn steentje bijgedragen om Actiris op een modernere leest te schoeien. Nu is het uiteraard wel zaak om het nieuwe beheerscon-tract van Actiris goed uit te voeren.
Brussel is nog geen smart city...En zo komen we bij de nieuwe eco-
nomieminister. Want die heeft nog werk op de tafel. Steden pakken graag uit met de term smart city, maar laten we meteen duidelijk zijn: Brussel is nog geen smart city. En de economieminister heeft heel wat bevoegdheden in handen om hieraan te werken. Smart cities wer-ken aan de uitbouw van duurzame, slimme projecten in domeinen zo-als energie, gebouwen, mobiliteit, eGov, gezondheid, publieke ruimte,
water- en afvalbeheer en moderne communicatienetwerken.Een smart city uitbouwen is nodig om te beantwoorden aan de noden van de bevolking en de bedrijven. Maar evengoed creëer je er duur-zame en slimme jobs mee. Gaat het dan enkel om werk voor hoogge-schoolden? Neen, het gaat om alle mogelijke jobs die in een goed draai-ende stedelijke economie nodig zijn. De technologiebedrijven bewijzen dat het kan. De technologiebedrij-ven zoeken erg uiteenlopende func-ties; van lasser tot ingenieur, van ICT’er tot elektricien. ... maar kan het wordenOm mee te werken aan de uitbouw van een smart city, hebben de be-drijven nood aan steun op het vlak van innovatie, het aantrekken van talenten en een aanvaardbaar kos-tenplaatje. Op deze drie domeinen, vragen de technologiebedrijven bij-zondere aandacht van de nieuwe minister.Het R&D-budget van het Gewest kan zeker nog de hoogte in. Mo-menteel bedraagt het R&D-budget nog maar 1,1% van het Brusselse bnp, een stuk onder de Europese doelstellingen. Zo zou de Brusselse regering werk kunnen maken van de introductie van systemen van innovatiecheques zoals die reeds bestaan in de andere gewesten. En waarom doen we niet meer beroep op de Europese innovatiefondsen (enveloppe 2014-2020)? Het Gewest moet investeren in privaat-publieke innovatieve projecten op maat van de stad. Denk maar aan projecten als e-mobility, hernieuwbare ener-gie of ICT. Met Brussels talentWie wil innoveren, heeft natuurlijk ook talent nodig. We vragen dat de opleidings- en tewerkstellingsiniti-atieven van het Gewest gebundeld worden. Dat kan door de oprichting van competentiepolen voor speci-fiek de ICT-sector en de stedelijke industriële sector. Zo zou het aantal opleidingen voor werkzoekenden tot ICT’er minstens verdubbeld moeten worden om de Brusselse ICT-sector toe te staan verder te groeien. Ook een ondernemersvriendelijke omgeving is erg belangrijk bij de uit-bouw van een succesvolle stedelijke economie. De fiscale druk op de be-drijven in het gewest ligt gemiddeld dubbel zo hoog als in de Rand. Een vermindering van de lokale fiscale druk via de verhoging van het com-pensatiefonds kan een oplossing zijn. De economische dimensie mag ook niet worden vergeten in belang-rijke dossiers als het gewestelijk bestemmingsplan, het gewestelijk plan voor duurzame ontwikkeling en het parkeerplan. In mei 2014 trekken we weer naar de stembus. Dat is in politieke ter-men erg dichtbij, maar we zijn er-van overtuigd dat de nieuwe econo-mieminister in deze relatief korte periode toch haar eigen naam kan maken. De technologiebedrijven werken graag mee aan de uitbouw van een sterk economisch project voor Brussel.
Floriane de KerchoveDirectrice Agoria Brussel
“Voor de uitbouw van een smart city hebben bedrijven nood aan steun op het vlak van innovatie, het aantrekken van talenten en een aanvaardbaar kostenplaatje”
BDWOPINIE
BRUSSEL– We hebben een nieuwe minister van Econo-mie: Céline Fremault. Maar wordt zij een tussenpaus of zal ze krachtig haar stempel drukken op het beleid? De technologiebedrijven hopen op dat laatste. “Want er zijn nog heel wat onafgewerkte dossiers waarin ze vooruitgang verwachten,” zegt Floriane de Kerchove, directrice van Agoria Brussel.
FLORIANE DE KERCHOVE (AGORIA):
BDW 1370 PAGINA 15 - DONDERDAG 21 MAART 2013
BDWOPINIENew Yorkdoor Danny Vileyn
Brussel wordt tegen sneltempo veeltaliger, maar de kennis van het Nederlands, Frans en Engels gaat er niet op vooruit. Integendeel. Dat is de paradox waarmee dit stadsgewest kampt. Dat er steeds meer verschillende talen goed tot uitstekend gesproken worden kan alleen maar toegejuicht worden - al weten we niet hoeveel mensen bijvoorbeeld Sora of Laki spreken.Veeltaligheid hoort al langer dan vandaag bij dit stadsgewest. Veeltaligheid wordt alleen een probleem als er geen gemeenschappelijke
taal is, dan wordt het Babel zoals we provocatief op onze voorpagina schrijven.In Vlaanderen is de gemeenschappelijke taal het Nederlands. In Wal-lonië is dat het Frans. In Brussel zijn dat het Frans, het Nederlands en - meer en meer - het Engels. Bijna 20 procent van de Brusselaars spreekt met de buren af en toe een woordje Nederlands, Frans en Engels. Tien tot twaalf jaar geleden was die groep te verwaarlozen. Zes jaar geleden werd er in Brussel alleen op de werkvloer Engels gesproken. Het onderwijs staat in deze stad voor enorme uitdagingen. En zoals VUB-onderzoeker Rudi Janssens terecht zegt, is inzetten op meertaligheid in het onderwijs iets anders dan meertalig onderwijs.Het aandeel Brusselaars dat zegt goed tot uitstekend Nederlands te spreken is in twaalf jaar tijd met tien procent gedaald. En dat is verontrustend. Uit het onderzoek blijkt dat dit op het conto van het Franstalig onderwijs moet geschreven worden. Positief is dan weer dat het aantal gezinnen waar naast Frans ook Nederlands gesproken wordt, stijgt. Dat is onder andere te danken aan het Nederlandstalig onderwijs. Het vele geld dat Vlaanderen in zijn hoofdstad investeert, is goed besteed.Ook politiek is deze barometer niet zonder betekenis. Het Frans is niet langer de monoliet die andere talen moeiteloos aan de kant schuift. Er is meer en meer sprake van een brede waaier aan talen die naast en met elkaar bestaan. En er is ook de remonte van de migrantenta-len, met het Arabisch als grote uitschieter. Meer en meer gezinnen hanteren het Arabisch als enige thuistaal. Niet alleen nieuwkomers maar ook de tweede en derde generatie. Het is een fenomeen dat nader onderzoek verdient. Niet dat de overheid zaken heeft met de thuistaal, verre van. Maar zonder kennis van een van de contacttalen sluiten mensen zichzelf uit. En zonder gemeenschappelijke taal kan er nooit een gemeenschappelijk stadsproject zijn. Wat het kosmopolitische New York kan, moet ook in Brussel mogelijk zijn.
EVA HILHORST
BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]
Pragmatisch woonbeleid
We willen graag reageren op het pleidooi van Els Ampe voor een pragmatisch woonbeleid (BDW 1367, p.12): “We willen vooral waarschuwen voor politici, architec-ten, planners en promotoren die een antwoord in een plan of model willen gieten.” Hiermee promoot Ampe het falende woonbeleid van de Brusselse regering, maar schiet ze ook op het toekomstige Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling. Het pragmatisme van Ampe staat symbool voor het decennialange laissez-faire.De gevolgen daarvan zijn zichtbaar in de Zuidwijk, waar speculanten vrij spel krijgen. Door een vrijblijvend beleid zonder planning wordt aan het Kanaal een woontoren gebouwd, zonder dat de openbare ruimte in de omtrek wordt aangepakt. Door een gebrek aan architecturale ambitie hoort de hoogbouw binnenkort in het rijtje van Brusselse gedrochten. Een gedrocht dat enkel toeganke-lijk is voor de rijken. Waarom nemen we geen voorbeeld aan Rotterdam waar 30% sociale, 40% betaalbare en 30% luxewoningen worden geëist van promotoren? De gevolgen van een pragmatische planning vinden we ook terug aan Tour & Taxis. Er staat nog altijd geen wo-ning omdat plannen op zich laten wachten, de beloofde tramlijn weer wordt uitgesteld en het stadspark uitblijft. Volgens Ampe vlucht de middenklasse weg uit Brus-sel omdat er te weinig woningen zijn. Zou het kunnen dat de leefbaarheid van de stad een grotere rol speelt? Ampe vindt de woonwens belangrijk voor de middenin-komens. Maar heeft niet iedereen recht op een kwalita-tieve woning?Een echt pragmatisch woonbeleid zou werk maken van een renovatieplan voor verouderde huurwoningen en de strijd tegen leegstand:
n Pak huisjesmelkers en speculanten aan. In 2009 werd de leegstandboete ingevoerd, maar sindsdien werd geen enkele boete uitgeschreven;
n Breid de energiepremies en isolatienormen uit voor huurwoningen. Dat is goed voor de woningen, de energiefactuur en het milieu;
n Bouw architecturaal hoogwaardige sociale woningendie voldoen aan de woonwens;
n Zolang de overheid in gebreke blijft – het aandeel sociale woningen daalt elk jaar, terwijl 15% wordt vooropgesteld -, moet wie langer dan vijf jaar op de wachtlijst staat een huurtoelage krijgen.
Brussel heeft wel degelijk een plan nodig en een model om te evolueren naar een echte woonstad. Volgens ons kan dat door in te zetten op leefbare wijken en betaal-baar en kwalitatief wonen.
Fouad Ahidar, Brussels parlementslid SP.A, Matthias Van Wijnendaele,
medewerker wonen SP.A
Neo
Wie naar de website van Neo surft, zal denken: “Wat een bofkonten, die Lakenaars! Van een grijze, levensloze wijk gaat men een groene long maken, met veel sportge-legenheid.” De werkelijkheid is helaas minder rooskleu-rig: Laken is thans een groene zone met veel sportgele-genheid, waar dit project nu een einde aan maakt. Zo moeten onder andere een grote groene zone, een crèche en twee voetbalvelden plaatsruimen voor het nieuwe congrescentrum en shoppingcenter.Dreigen de handelaars, restaurants en winkels uit de buurt niet op korte termijn te verdwijnen? Op enkele vierkante kilometers zijn er nu al heel wat winkelcentra. En zelfs de Nieuwstraat ligt niet op een onoverbrugbare
afstand van Laken. Gaan er genoeg klanten zijn om de werkgelegenheid daar niet in het gedrang te brengen? Tot nu toe leverde het project alleen banenverlies op, bij de medewerkers van Mini-Europa en Océade.De Heizel is vanuit het centrum vlot bereikbaar met de (soms overvolle) metro, maar bezoekers uit Vlaanderen en Wallonië zijn veroordeeld tot de auto. De files op de Ring gaan nog langer worden, zeker tijdens evenemen-ten zoals Batibouw of het Autosalon. Waar gaan de klanten van het nieuwe shoppingcenter parkeren? Op de website spreekt men nergens over on-dergrondse parkings. Wie de wijk een beetje kent, weet nochtans dat de aanpalende straten vaak vol met gepar-keerde auto’s staan. Misschien vormt Parking C wel een alternatief, maar ook die staat overvol tijdens beurzen.Open VLD en MR hebben het parkeerbeleid van de stad herbekeken. Misschien moeten ze met Neo maar eens hetzelfde doen.
Ariane D’Hoe, Brussel
Vegetarische Vaartkapoen
Graag wil ik reageren op het artikel ‘Na welvaart komt vervoer’ (BDW 1369, p. 8). Het stuk doet mij denken aan die journalist van de VRT die enkele maanden geleden Theo Francken (N-VA) interviewde. Francken beweerde dat een lid van het koningshuis cadeautjes kreeg van het Belgische leger. De journalist stelde daarna geen kriti-sche vragen meer aan Francken.Ik citeer het stuk uit BDW: “Een keer hebben ze ons iets vegetarisch voorgeschoteld, degoutant was dat.” Voor zover ik weet, is niemand nochtans verplicht om iets ve-getarisch te eten in een restaurant.Er is meer dan keuze genoeg aan niet-vegetarische dag-schotels en belegde broodjes in dit restaurant. Jullie zouden er goed aan doen om verdere beweringen van sommige restaurantbezoekers van de Welvaartkapoen op de waarheid van hun beweringen na te gaan. Wim Muylaert, Anderlecht
Rue de Suède
Ik luister liever naar muziek van Bach dan naar de Vlaamse Leeuw of de Brabançonne. Ik ben namelijk geen Vlaamse of Belgische nationalist. Ik woon in dat deel van de Féderation Wallonie-Bruxelles dat tweetalig heet te zijn - ik leef met andere woorden in het Brus-selse.Het is me al drie keer overkomen dat een brief naar de zender werd teruggestuurd omdat mijn Nederlandstalig adres in Sint-Gillis door Bpost als foutief of gebrekkig beschouwd wordt. Wanneer de afzender ‘Rue de Suède’ gebruikt, is er geen probleem. ‘Zwedenstraat’ geeft dan weer wel problemen. Ligt dit aan de incompetentie van de postbode of worden Nederlandstaligen moedwillig gepest? Ik weet het niet.Maar moest een naar een Franstalig adres in een faci-liteitengemeente in Vlaanderen gestuurde brief het-zelfde overkomen, dan zou het kot zeker en vast te klein zijn. En dan zijn sommige mensen verwonderd dat een Vlaamse extremistische partij in de lift zit, ook bij Brus-selse Vlamingen.Nadat ik klacht had ingediend, belde mijn sympathieke, Franstalige factrice (vrouwelijke postbode) verveeld aan. Zelf heeft zij geen enkele van die drie zendingen verwor-pen. Het zou natuurlijk kunnen dat zij als zondebok op-draait. Wat er ook van zij, ook daarmee is mijn probleem nog niet verholpen. Michel Castelein, Sint-Gillis
SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.
BDW 1370 PAGINA 16 - DONDERDAG 21 MAART 2013
VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK
‘We mochten geen tweede Les Barons maken’
D ie ochtend is de redactie van De Mor-gen aan de Arduinkaai even de redactie van een televisiezender. De schrijven-
de boegbeelden Bart Eeckhout en Yves Desmet lopen ook wel ergens rond, maar in de scènes die nu gedraaid worden, draait het om andere journalisten: Eva (gespeeld door Laura Ver-linden), haar camera- en geluidsman (Geert Van Rampelberg en Wouter Hendrickx), haar lichtjes onuitstaanbare collega Mich (Jeroen Vander Ven), en hoofdredacteur-presentator Herman (Gène Bervoets).Eva wil een diepgravende documentaire ma-ken over de Brusselse migrantenwijken waar-door ze gefascineerd is geraakt, maar daar-
voor krijgt ze van de redactie weinig tijd en steun. Ze moet het dus op haar manier probe-ren te doen, met de aangename Lahbib (Nabil Mallat) als gids.Image is het meertalige langspeeldebuut van twee regisseurs die tussen de twee gescheiden werelden staan die ze in deze film portrette-ren. Tussen de blanke Vlaamse film- en me-diawereld, en de gekleurde, Frans en/of Ara-bisch sprekende stadsgemeenschappen. De brug tussen die twee werelden sloegen ze ook al in hun kortfilm Broeders, die op het kort-filmfestival van Leuven in 2011 de publieks-prijs kreeg, en die hen de wildcard opleverde waarmee het Vlaams Audiovisueel Fonds
El Arbi (derde van links): “We hebben elkaar ontmoet tijdens het eerste jaar op Sint-Lukas. We waren daar de enige Marokkanen, en dat klikte direct. Het was een geval van bendevorming.”
© JO
VOE
TS
BRUSSEL – Image, zo heet de eerste langspeelfilm van Adil El Arbi en Bilall Fallah, de twee oud-studenten van Sint-Lukas die eerder hoge ogen gooiden met hun kortfilm Broeders. Image gaat over de beeldvorming van de moeilijke Brusselse migrantenwijken in de media, en wordt gemaakt met veel goesting en weinig geld.
BISTRONOmIE mET OOG VOOR BIER
BRUSSEL – In de eerste editie van de culinaire gids Bistronomie 2012 werd Brussel nogal stiefmoederlijk behandeld, maar daar brengt de nieuwe editie verandering in.
Bistronomie is een term die vorig de-cennium werd bedacht als label voor de talrijke grote sterrenchefs die hun keuken toegankelijker wilden maken voor een minder exclusief publiek en naast - of in sommige gevallen zelfs in plaats van - hun sterrenzaak een soort luxebrasserie openden waar no-nonsense en kwaliteit hand in hand gaan met betaalbare prijzen. Die trend kent intussen ook in ons land succes: steeds meer adresjes com-bineren het knusse van de klassieke bistrot met het culinaire niveau van meer gastronomische restaurants. Bistronomie is een jong initiatief van twee horecaondernemers die in to-taal 85 bistronomische restaurants uit heel Vlaanderen bundelen in een stijlvol uitgebrachte gids met mooie foto’s. Dit jaar staan er ook enkele Brusselse adresjes in, al blijft hun aandeel naar onze mening nog wat te bescheiden en blijven helaas heel wat minder bekende pareltjes in de scha-duw staan. Anderzijds kan men zich afvragen of zaken zoals Bij den Boer of Les Brigittines werkelijk onder de noemer bistronomie thuishoren.Maar genoeg gezeurd. Bistronomie 2013 is meer dan alleen een mooi boekje. Er is ook een website aan gekoppeld met een zoekmachine en een reservatiesysteem, en het wil bo-vendien een platform bieden aan de restauranthouders, die deel kunnen nemen aan allerlei workshops over actuele onderwerpen zoals de be-ruchte zwarte doos die in de toekomst zwartwerk moet bestrijden, of het ge-bruik van sociale media. Nieuw is ook de speciale aandacht voor foodpairing met bieren: de chefs die zich wagen aan vernieuwende combinaties met bier (zoals bijvoorbeeld chef Nicolas van het Elsense Neptune die een ra-violi van speenvarken en rund brengt met een blonde Vedett) krijgen in de gids een speciaal icoontje. � Karolien�Merchiers
Bistronomie 2013, 187 blz., 9,95 euro.
NE
PTU
NE
. © S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
“We kregen veel aandacht. Je bent een indringer, en als er gesaboteerd kon worden, dan werd dat toch gedaan. Een beetje als in de lagere school: te vroeg ‘actie’ roepen, luid optrekken met de auto...”
ADVERTENTIE
Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs
te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor
personen met een handicap
Handicap & informatie
Bezoeken enkel op afspraak
0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,
maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30
ADIL EL ARBI EN BILALL FALLAH DRAAIEN EERSTE LANGSPELER IN BRUSSEL
‘We mochten geen tweede Les Barons maken’
© JO
VOE
TS
BDW 1370 PAGINA 17 - DONDERDAG 21 MAART 2013
nieuwe projecten van pas afgestudeerde film-studenten financieel steunt. Met het geld van die wildcard kan je normaal alleen een nieuwe kortfilm maken, maar El Arbi en Fallah beslo-ten om meteen voor een langspeler te gaan.Het typeert de drive van dit tweetal, dat je vol-gens de acteurs die we spraken niet van elkaar kan losdenken. De ene doet misschien wat meer beeldregie, terwijl de ander eerder de ac-teurs regisseert, maar ze kennen elkaar door en door en vullen elkaar perfect aan. Fallah is oorspronkelijk overigens van Brussel terwijl hij nu in Antwerpen woont. El Arbi is dan weer van Antwerpen terwijl hij nu in Brussel woont.Adil El Arbi: “We hebben elkaar ontmoet tij-dens het eerste jaar op Sint-Lukas. We waren daar de enige Marokkanen, en dat klikte direct (lacht). Het was een geval van bendevorming. We hebben dezelfde visie, dezelfde stijl, de-zelfde manier van vertellen. Samen werken we beter dan apart. Onze achtergrond speelt na-tuurlijk een rol, maar ook onze filmvoorkeu-ren. Spike Lee, Martin Scorsese, Oliver Stone: dat zijn onze voorbeelden.”Broeders was hun eindwerk voor de master-opleiding. “We hebben die film natuurlijk niet gemaakt om prijzen te winnen, maar we hadden wel een droom. Als we die wildcard zouden krijgen, dan zouden we er een lang-speelfilm mee maken. Dat we hem ook daad-werkelijk kregen, was dus een soort teken dat we er voor moesten gaan. Ook al ligt ons budget met 120.000 euro tien keer lager dan je normaal nodig zou hebben. Je voelt dat ook elke dag op de set. Niet aan de beelden - want wij zijn mannen van de grote cinema en elk beeld moet er dus tien keer beter uitzien dan het heeft gekost - maar wel aan de omstandig-heden. Iedereen werkt hier voor bijna niets.”
Geen baronsBrussel wordt een belangrijk personage in Image. Waar de hoofdstad vaak als een grijze massa wordt verfilmd, willen El Arbi en Fallah ze de allure van Parijs of New York geven. Ze besteedden heel veel aandacht aan de filmloca-ties, en tussen de hoofdstukken zitten ook flit-sende montages met alle Brusselse landmarks.
Eva (vertolkt door Laura Verlinden) wil een diepgravende documentaire maken over de Brusselse migrantenwijken, maar daarvoor krijgt ze van de redactie weinig tijd en steun.
© JO
VOE
TS
groentenkraam. Dat begrijp ik natuurlijk wel, maar dat was nu eenmaal het verhaal dat Na-bil Ben Yadir toen wilde vertellen.”Beeldvorming, daar gaat het over in Image. Bilall Fallah: “Ik kreeg het idee voor de film toen ik voor tvbrussel een programma voorbe-reidde dat de bedoeling had een positief beeld op te hangen van de probleemwijken. Die aan-pak was geforceerd, dus dat was geen oplos-sing, maar het probleem blijft inderdaad dat deze wijken alleen op een negatieve manier in het nieuws komen, en dat er op tv nog altijd veel te weinig gekleurde politiemannen, advo-caten of acteurs getoond worden. Dus moeten wij dat eerst maar eens doen. Daarna kunnen we nog altijd andere films maken.”
AllochtoonGeert Van Rampelberg en Wouter Hendrickx spelen in Image de cameraman en de geluids-man die worden ingehuurd om met Eva mee te gaan. Onderweg moeten ze kiezen tussen haar verregaande enthousiasme, de terug-houdende richtlijnen van de redactie, en hun eigen werkcomfort. Als acteur traden ze voor deze film alvast wel buiten de comfortzone. Ze kunnen beamen dat Image een film met wei-nig budget is, en dat ze vooral wilden meedoen omwille van de twee regisseurs. Hendrickx: “Het is fantastisch dat twee pas afgestudeerde gasten niet afwachten maar gewoon doen. Dat lef sprak ons aan. En daarnaast is het ook ge-woon tof om eens met - ik weet niet of je dat woord nog mag gebruiken (lacht) - ‘allochtone’ regisseurs te werken.”Van Rampelberg: “Ik vond het boeiend om eens twaalf uur aan een stuk het leven in Mo-lenbeek in de gaten te houden, in plaats van er eens tien minuten door te wandelen en dan te zeggen ‘wat is dat daar voor iets’. Als je verplicht wordt om zo’n theehuis binnen te stappen, dan zie je dat het maar gewoon een theehuis is. Je merkt wel dat er daar overdag heel veel mensen rondhangen die verder niets te doen hebben. Dus als daar een filmploeg langskomt, dan is dat de bezigheid van de dag, waarop gereageerd moet worden.”Hendrickx: “We kregen veel aandacht. Je bent
Ook Nabil Mallat (Vermist) tekent present voor de film van Adil El Arbi en Bilall Fallah.
Maar voor de scènes in de ‘moeilijke wijken’ trok de ploeg de voorbije weken wel naar Mo-lenbeek, Schaarbeek, en Anderlecht. En dat bleek ook voor deze jonge regisseurs niet altijd evident, ook al brachten ze acteurs als Sanâa Alaoui en Mounir Ait Hamou mee, en konden ze zelfs rekenen op Les Barons-regisseur Na-bil Ben Yadir als coach.“Er was wantrouwen tegenover de camera’s. In het begin werd er gevraagd wat wij kwamen doen. Er zijn ook eieren gegooid en er waren mensen die ons uitscholden. Dan heb je men-sen nodig die via via de spanning kunnen weg-nemen,” vertelt El Arbi.Wachten de gekleurde Brusselaars dan niet op een opvolger voor Les Barons? “Les Ba-rons was een succes, maar niet iedereen kon die film appreciëren,” stelt El Arbi. Er waren zelfs mensen die ons kwamen zeggen dat we geen film mochten maken zoals Les Barons, omdat ze niet akkoord waren met het beeld van hangjongeren die zitten te chillen in een
een indringer, en als er gesaboteerd kan wor-den, dan wordt dat toch gedaan. Een beetje als in de lagere school: te vroeg ‘actie’ of ‘cut’ roepen, luid optrekken met de auto... Dat botst dan wel met de nobele insteek die je zelf had bij het project. Het is niet zo evident om de missionaris uit te hangen. Maar er heerst dan ook nog de sfeer die wij vroeger in ons dorp hebben gekend: met de vertrouwde slager en de bakker. Als in zo’n dorp vroeger een film-ploeg neerstreek, dan had die ook bekijks.”Ondertussen is Gène Bervoets de redactie ko-men binnenwaaien, en moet iedereen weer aan de slag. Te meten aan het aantal takes dat van een scène wordt opgenomen vooraleer al-les goed zit, bespaart de ploeg in ieder geval niet op kwaliteit. Image is een productie van A team Productions en komt als het kan nog eind dit jaar in de zalen.
�� Michaël�Bellon
El Arbi (midden) en Fallah (rechts) overleggen met Gène Bervoets, die ze konden strikken voor de rol van hoofdredacteur-presentator Herman.
© JO
VOE
TS
ADVERTENTIE
Een initiatief van Sabine Laruelle, federaal Minister van KMO’s en Zelfstandigen en van de FOD Economie, K.M.O., Middenstand en Energie.
AMBACHTEN 24 I 03 I 2013www.dagvandeambachten.be
ZONDAG
DAG VAN DE AMBACHTEN 2013 DE AMBACHTSLIEDEN
OPENEN HUN DEUREN
beroepsfotografen.benationale vereniging van beroepsfotografen
SPF-12-11803-Annonce 255x367 NL-af-140313-r1.indd 1 14/03/13 12:03
BDW 1370 PAGINA 19 - DONDERDAG 21 MAART 2013
Ons erfdeel over de schreef
Ons Erfdeel vroeg schrijvers, denkers, historici en fotografen te reflecteren over de betekenis van de staats- en taalgrens.
© O
NS E
RF
DE
EL
Gezien: De Literaire Loketten/De boeken van deBuren: presentatie van het boek Grens/Frontière. 1713-2013, uitgegeven door Ons Erfdeel, op woensdag 13 maart in de Loket-ten van het Vlaams Parlement, www.deburen.eu.Grens/Frontière telt 176 blz., kost 21 euro en is te bestellen via www.onserfdeel.be.
‘De schreve’ - zo noemen de bewo-ners van Zuid-West-Vlaanderen de grens die hen van Frans-Vlaanderen scheidt. Al zou men het vroeger in de volksmond eerder consequent, en
op zijn West-Vlaams uitgesproken, over ‘de frontiere’ hebben gehad. De staatsgrens van Frankrijk met België bleef zeer lang het voor-werp van oorlogen en twisten, maar verwierf haar min of meer definitieve vorm in 1713. Nu dus driehonderd jaar geleden, toen de Vrede van Utrecht werd gesloten. Die bestond uit een hele reeks van bilaterale akkoorden tussen de wisselende coalitiepartners die elkaar vooral in het kader van de Spaanse Successieoorlog hadden bekampt. Voor de Zuidelijke Neder-landen, die zich nog maar net van hun Spaan-se overheersers hadden ontdaan, bezegelde de Vrede ook de overgang naar de Oostenrijkse overheersing.Naar aanleiding van de driehonderdste ver-jaardag van de Vrede van Utrecht, maar ook naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van de Belgische taalgrens, stelde de Vlaams-Nederlandse culturele vereniging Ons Erfdeel een aantal schrijvers, denkers, historici en fotografen de vraag wat dat stukje staats- en taalgrens voor hen te betekenen heeft. Ons Erfdeel houdt kantoor in Rekkem, waar de taalgrens op de staatsgrens botst. Maar het kwam naar het Vlaams Parlement in Brussel om de Nederlandse versie van het fraaie en gevarieerde boek, dat voortspruit uit de vraag naar verhalen over grenzen, voor te stellen.Dat we Ons Erfdeel al vaker zijn tegengekomen in deze krant, heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat de vereniging met Brussel een ge-voeligheid voor meertaligheid deelt. Ons Erf-deel draagt de Vlaamse en Nederlandse cul-tuur ook uit met publicaties in het Frans en het Engels. Maar er is nog een reden waarom er een dun lijntje loopt van de hoofdstad naar die West-Vlaamse uithoek: centrum en peri-ferie zijn immers niet los te denken van elkaar. Een van de citaten over grenzen waarmee het boek doorspekt is, dat van de Franse filosoof Régis Debray uit zijn boek Eloge des frontiè-
res, luidt dan ook: “Niets onthult beter de bijgedachten van een samenleving dan haar voorposten. Verwijder je van de hoofdstad als je naar de diepte wil gaan.”Grens/Frontière. 1713-2013 staat vol proza en poëzie van Vlaamse en Franse schrijvers zoals Michel Quint, Luuk Gruwez, Annie Degroote, Jozef Deleu, Marguerite Yource-nar en Jacques Darras. Balancerend op de grens leveren Ons Erfdeel-hoofdredacteur Luc Devoldere en Wim Chielens reisver-halen waarin ambivalente oorden als Wer-vik, Risquons-Tout en Bray-Dunes worden aangedaan. Het zijn plekken waar hanen-gevechten de grens van de legaliteit over-schrijden, waar een verdwaald filiaal van pralineproducent Leonidas de toeristische troeven van het grensgebied wil verzilveren, en waar eertijdse passages van illustere fi-guren als Leopold I of Adolf Hitler aantonen dat de grond in de periferie even verzadigd is van verhalen en geschiedenis dan de grond in onze hoofdstad. De bespiegelingen over de betekenis van de grens gaan dus verder dan de traditionele smokkelverhalen uit de streek, want in de pre-Schengenperiode kwam ‘over de schreef gaan’ voor vele bewo-ners van het grensgebied inderdaad neer op smokkelen.Geschiedkundige essays zijn er van Ludo Millis - over De Vrede van Utrecht - en van Geert van Istendael over de geschiedenis van de taalgrens. Van Istendael noemt de taalgrens de essentie van België: ze is ou-der dan België en ook niet typisch Belgisch, maar ze is vandaag wel een wettelijke garan-tie voor de binnenlandse vrede.Het boek bevat tenslotte ook foto’s van Michaël Depestele, Michiel Hendryckx en Stephan Vanfleteren. Hendryckx legde on-der meer de antieke grenspalen vast waarop Franse lelies, Oostenrijkse adelaars, en de ‘N’ der Nederlanden getuigen van de drie-honderd jaar geleden gestreden strijd.Een enkele keer overstijgt het boek ook zijn eigen grenzen, namelijk met het indruk-wekkende verhaal van Anne Provoost, dat zij zelf kwam voorlezen in de Loketten van het Vlaams Parlement. Provoost weet niet alleen te vertellen dat het woord ‘schreve’ etymologisch verwant is aan zowel ‘schrij-ven’ als ‘wonde’, maar illustreert dat ook aan de hand van een pijnlijk mooi persoon-lijk verhaal, dat de doden van vele grensoor-logen verbindt met de dood van haar eerste jeugdliefde.�� Michaël�Bellon
Pra
at
ach
teraf
Toerisme > Brussel Welkom Weekend zet stad in de kijker
Op hotel in eigen stadBRUSSEL – Een citytrip naar Brussel is de moeite waard. Dat kunnen Brusselaars tijdens het Brussel Welkom Weekend zelf vaststellen. Dankzij voordelige hotelover-nachtingen en gratis activiteiten krijgen Brusselaars de kans om hun eigen stad beter te leren kennen.
Op zaterdag 23 en zondag 24 maart organi-seert toerismekantoor Visit Brussels de derde editie van het Brussel Welkom Weekend. “In veertien Brusselse gemeenten vinden gratis activiteiten plaats op onbekende of ontoegan-kelijke plekken,” legt woordvoerster Martha Meeze uit. “Zo kan je een geleid bezoek bren-gen aan de koepel van het Justitiepaleis, de VRT-toren of de El Hikma-moskee in het voor-malige zwembad van Vorst.” Ook ontmoetin-gen met Brusselaars maken deel uit van het programma. Verschillende kunstenaarsate-liers, moestuinen en tehuizen openen de deu-ren voor het grote publiek. In samenwerking met de Brussels Hotels As-sociation (BHA) biedt Visit Brussels op vrij-dag- en zaterdagavond voordelige hotelover-nachtingen aan. Een tweepersoonskamer inclusief ontbijt kost 60 tot 100 euro, afhan-kelijk van het aantal sterren. Kamers boeken kan telefonisch bij de 34 deelnemende hotels. Ook bekende vijfsterrenhotels, zoals Hotel Metropole aan De Brouckère, doen mee.
No more RollkofferBrussel is niet de enige grootstad waar inwo-ners op hotel kunnen slapen. Begin januari vond in Berlijn voor de derde keer de actie Er-lebe Deine Stadt! (Beleef je eigen stad!) plaats. “Toerisme is de belangrijkste economische sector van Berlijn,” vertelt Christian Tänzler, woordvoerder van Visit Berlin. “De sector zorgt voor 170.000 arbeidsplaatsen. Daarom willen we de Berlijners laten kennismaken met het enorme hotelaanbod.” In de Duitse hoofdstad heerst niettemin er-gernis over de vele toeristen die de stad over-spoelen. In enkele hippe wijken bespoten
Hotel Metropole (boven) en het Crowne Plaza Hotel (onder): vakantie in eigen stad.
© S
QU
ON
K11
/ IV
AN
PU
T
onbekenden gevels met de slogan ‘No more Rollkoffer’. Christian Tänzler ontkent die vij-andige houding. “Volgens onderzoek is 93% van de inwoners positief over de toeristen. Onze hotelactie groeide dan ook uit tot een groot succes. Vijfduizend bedden waren in een mum van tijd de deur uit,” aldus Tänzler. “Een overnachting kostte 55 euro per persoon en omvatte ook een welkomstdrink, avondmaal, ontbijt en toegang tot de fitnessruimte van het hotel. Enkel Berlijners mochten zich voor de actie aanmelden.”
Jaar op hotelVincent van Dijk organiseerde midden januari de allereerste Hotelnacht in Amsterdam. In 2010 sliep de Nederlander een jaar lang elke nacht in een ander Amsterdams hotel. “In de hotels waar ik toen verbleef, zag ik enkel toe-risten en zakenlui,” herinnert Van Dijk zich. “Amsterdammers gaan er nooit binnen. Bij toeristen denken ze aan de grote groepen die zich bedrinken, in een coffeeshop blowen en daarna over de grachten sukkelen.”Aangezien de actie in het toeristisch laagsei-zoen viel, boden de hotels goedkope tarieven aan. Uiteindelijk sliepen tweeduizend Am-sterdammers een nachtje niet in hun eigen bed. Nog eens duizenden mensen kwamen op de randactiviteiten in de 45 deelnemende ho-tels af. Op het dakterras van een aantal hotels kon je schaatsen en winterbarbecueën. Met een pasje konden ze verschillende musea in Amsterdam bezoeken. “Veel mensen gingen na de Hotelnacht nog eens slapen op hotel,” zegt Van Dijk trots.De Nederlander ziet de toekomst van dit soort toerisme rooskleurig in. “Het gaat slecht met de economie. Maar vakantie in eigen stad blijft betaalbaar. Je hebt immers geen reiskosten. En nu de Fyra niet meer naar Brussel rijdt, moeten we sowieso in Amsterdam blijven sla-pen,” grinnikt Van Dijk. � Lukas�Vanacker
www.brusselwelkom.be
© A
RC
HIE
F B
DW
BDW 1370 PAGINA 20 - DONDERDAG 21 MAART 2013
Muziek > Brussels Underground brengt zigeunermuzikanten van metro naar podia
Het leven als metromuzikant
N icolas Hauzeur was jaren-lang actief in het folkmilieu voordat hij de muziek uit
het Balkangebergte ontdekte. Zijn band Zongora slaat een brug tussen de Balkan en Brussel en telt klasse-muzikanten uit Bulgarije. Met Brus-sels Underground wil hij nog een stap verder gaan. “Het uitgangspunt van dit project was mijn verbazing over het niveau van de muzikanten in de metro en op straat. Er zijn na-tuurlijk ook barslechte muzikanten, maar de gasten die ik heb bijeenge-bracht voor Brussels Underground zijn fenomenaal. In Roemenië speelden ze in grote orkesten.”
RakiIn de auto richting Stokkel legt Hauzeur vol overtuiging uit hoe deze groep tot stand is gekomen. De groep speelt elke zaterdagvoor-middag tijdens de markt op het Du-montplein. Als we toekomen zijn ze net aan hun laatste nummer bezig. Vrolijke gipsy swing à la Django Reinhardt op cimbalom, contra-bas, drie accordeons en saxofoon.
Het is frisjes. Een bejaarde man uit Wezembeek-Oppem komt raki trakteren, tot groot genoegen van de muzikanten. “Très bon médica-ment,” zegt een van de muzikanten met een grote glimlach net voordat hij de sterke drank in één slok naar binnen kapt. “Ze spelen binnenkort op een feest bij mij thuis,” zegt de
oude man me terwijl hij de heren serveert.
VrolijkheidTerwijl Stelian Carutsa de ingeza-melde centen telt, legt cimbalom-speler Costel Ursulets me uit dat ze op straat wel vaker swing ma-nouche spelen omdat dat vrolijk is
en de voorbijgangers ervan houden. “Maar op het album staat traditio-nele Roemeense muziek die we op onze eigen manier inkleuren. De traditionele muziek is bij ons con-stant in evolutie. Elke generatie legt zijn eigen accenten en dat kan snel gaan. In sommige orkesten spelen familieleden van maar liefst drie
ELSENE – Zaterdag stelt het romazigeunercollectief Brussels Underground zijn eerste album voor bij Muziekpublique. De opna-me is een initiatief van violist Nico-las Hauzeur die deze uitstekende straatmuzikanten wil zetten waar ze thuishoren: op het podium. “Ongelooflijk welke klassebakken bij ons in de metro spelen.”
Het collectief Brussels Underground stelt zijn eerste album voor. “We kleuren traditionele Roemeense muziek op onze eigen manier in.”
© MILENA STRANGE
ADVERTENTIE
WWW.KAAITHEATER.BE/BURNINGICE
• INTERSPECIES FILM NIGHT MA 25/03 20:30 KAAISTUDIO’SACHT SCHITTERENDE KORTFILMS OVERDE COMMUNICATIE TUSSEN MENS EN DIER.
• JAMES MARSH PROJECT NIM+ STIJN BRUERS OVER DIERENRECHTENDI 26/03 20:30 KAAISTUDIO’SKAN JE VAN EEN AAP EEN MENS MAKEN?OPHEFMAKENDE DOCUMENTAIRE + DEBAT.
25>29/03 KAAISTUDIO’S& RITS-DE BOTTELARIJFESTIVAL OVER ‘INTERSOORTELIJKEVERHOUDINGEN’. THEATER, FILM, DEBAT…WAT KUNNEN WE LEREN VAN DE DIEREN?
• ISABELLE DUMONT ANIMALIA DI 26 + WO 27/03 19:00!!! KAAISTUDIO’STHEATER OVER DE VERHOUDING TUSSEN MENSEN DIER DOOR DE TIJDEN HEEN.
• MARTIN NACHBAR ANIMAL DANCESWO 27 + DO 28/03 20:30 KAAISTUDIO’SONZE RELATIES MET DIEREN TRANSPARANT GEMAAKT DOOR DE DANS.
• DAVID WEBER-KREBS & MAXIMILIAN HAASBALTHAZAR (1. STORIES) DO 28 + VR 29/03 19:00!!!RITS-DE BOTTELARIJPERFORMANCE MET EEN EZEL IN DE HOOFDROL.
• LIEVEN DE CAUTER & RUDI LAERMANSTHE RETURN OF THE NATURE STATEVR 29/03 20:30 RITS-DE BOTTELARIJDEBAT OVER DE VERHOUDING TUSSEN MENSEN EN NIET-MENSEN ETC.
NICOLAS PRIMAT PROJECT NIM MARTIN NACHBAR DAVID WEBER-KREBS & MAXIMILIAN HAAS
Kaaiad BDW 130320.indd 1 05/03/13 14:20
generaties.” Niet enkel de generaties maar ook de regio’s binnen Roeme-nië hebben hun eigen genres. “En-kelen onder ons komen uit Boeka-rest, anderen uit het binnenland. Op het album trachten we die diversiteit samen te voegen.”Hauzeur hoopt dat de mannen met dit album hun weg naar het Belgi-sche concertcircuit zullen vinden, al beseft hij maar al te goed dat het niet vanzelf zal gaan. “Ik zal ze moeten begeleiden. Een extra moeilijkheid is hun statuut: Roemenen moeten een werkvergunning B hebben om hier aan de slag te mogen. Dat zou in januari 2014 opgelost moeten zijn als Roemenië en Bulgarije eindelijk toetreden tot de Schengenzone - ge-noemd naar het verdrag om het vrije verkeer van personen in Europa mo-gelijk te maken.”
Feestvarkens of boeven?De muzikanten spelen op trouw-feesten en privéfeestjes maar te-gelijkertijd ook op straat en in de metro om rond te komen. “Onlangs speelden ze op het verjaardagsfeest van een man die zestig werd. Ieder-een was in zigeuner verkleed,” ver-telt Hauzeur. “De samenleving heeft nood aan dat positieve beeld van zi-geuners: ze zorgen met hun muziek voor feest en ze staan symbool voor vrijheid. Maar daarnaast sleuren ze natuurlijk ook een negatieve beeld-vorming met zich mee.”“Wij zijn gewone mensen. Eigenlijk zouden jullie moeten stoppen met
BDW 1370 PAGINA 21 - DONDERDAG 21 MAART 2013
Wie aan Pasen denkt, denkt aan klokken en eie-ren. Maar laten we het eens over kip hebben.
Brusselaars heten kiekenfretters te zijn. De oor-sprong van deze spotnaam zou komen van een schermutseling tussen Brusselaars en anderen tijdens of na de Brabantse successieoorlog (1356-1357). De Brusselaars hadden toen kippen mee als proviand. Maar, vraag ik mij dan als modern mens af, was dat dan zo eigenaardig dat we er zes en een halve eeuw later nog over praten?Blijkbaar wel. De kip (Gallus gallus domesticus) komt oorspronkelijk uit de bossen van Zuidoost-Azië, misschien zelfs uit Papoea-Nieuw-Guinea. Ze leven er nog altijd in het wild. Langzaam werd dat pluimgedierte naar het Westen gesleurd. Naar men vermoedt niet als eierleggers of soepsmaakmakers, maar als vermaak: hanengevechten zijn overal ter wereld populair geweest. In de zevende eeuw v.C. werden er al hanenkampen gehouden in Grieken-land. In België is deze ‘volkssport’ ondertussen al verboden sinds 1929. In Frankrijk, eigenaardig genoeg, niet. Ik ontdekte tot mijn verbazing dat in de regio Nord-Pas-de-Calais, net over de grens dus, hanengevechten offi cieel erkend zijn als cultureel erfgoed. Het feit dat ik dat niet wist, toont aan dat men er zeer discreet over doet.Er werd dus doorheen de geschiedenis heel wat haan gegeten op zondag, want de beesten over-leven zo’n gevecht (op zaterdag) zelden, zelfs veel overwinnaars zijn aan het einde van de kamp dood of heel erg verwond en worden prompt gekeeld. Vechthaan zijn is niet echt een carrière! Maar be-denk even dat wij allicht in de keuken nooit kip zou-den hebben gekend, zonder de brutale talenten van de vechthanen. Misschien aten we dan wel cavia, zoals gebruikelijk in Zuid-Amerika?Later ging er aandacht naar de kippen en de eierleg, met een oude afgemeste legkip als feestelijke maal-tijd. Het handige van kippen is dat ze in familie-porties geleverd worden. Een koe of schaap is teveel voor een keer, en voor het varken bestonden er ge-specialiseerde bewaartechnieken. Kippen daaren-tegen werden ‘levend’ bewaard en geslacht een dag voor de maaltijd. Henri IV, koning van Frankrijk op het einde van de zestiende eeuw, wenste het zijn onderdanen toe: “Dat iedere werkman op zondag een kip in de ketel moge hebben.” Dat was pas een wens voor het welzijn van de kleine man!
Doorsnee gevogelte werd natuurlijk niet geroos-terd, daarvoor waren uitgelegde kiekens te taai en de brandstof te duur. Dat stedelingen dus zomaar jonge kipjes meenamen om ‘te velde’ te roosteren bij het beleg van Gaasbeek of de slag bij Baesweiler, was ongebruikelijk en decadent in de ogen van de land-
man. Vandaar de kiekenfretter.Kip (of haan) was tot in het midden van de
vorige eeuw ook een seizoensgerecht. In een interessant boek Food in England (1954) noteerde de historica Dorothy
Hartly het jaarritme van de ouderwet-se kip: kuikens worden geboren in de lente, schrijft ze, of in de periode voor Kerstmis, maar dan in broei-kassen. Die herfstkuikens begin-
nen te leggen in de lente, wanneer eieren nog duur zijn. Op dat moment
( met Pasen, zeg maar, red. ) worden de overtallige haantjes verkocht. In de len-te is de regel dus jonge haan (coquelet, in ‘t Frans), met nu en dan een kipje dat niet wil leggen. Hartly raadt aan om op
te letten met kip in de lente en te vragen aan de verkoper waarom zij werd geslacht.In de zomer ziet de boerin welke lentekippen zijn beginnen leggen en welke niet. Tegen dan zijn de hanen al op en komt er dus jonge kip op de markt, goed om te roosteren (poulets). Daarna wordt kip duur en zeldzaam tot in de herfst, wanneer de uitge-legde kippen eraan gaan (poulardes). Dat zijn oude kippen en dus niet meer om te roosteren, maar om te koken of stoven. In de zomer, wanneer de jonge hanen volwassen worden, mogen ook de oude hanen gaan. In Engeland zijn hanengevechten ook al heel lang verboden, en dus hield men slechts een of twee hanen per erf. Maar zo’n dieren zijn ook geen roos-tervogels, en dan begint dus het seizoen van stoof-gerechten: coq-au-vin, vol-au-vent en kippensoep in de herfst.U zult begrijpen dat er ondertussen heel wat veran-derd is in de wereld van de gallofagie of kiekenvrete-rij. Moest ik een boerderijtje kennen waar ze op dit ritme nog kippen houden, ik stormde erheen. Ik zit met een nostalgische kippensmaak in mijn herin-neringen, van dieren die haast niet meer te vinden zijn. Ze mogen voor mij zoveel kosten als het meest exquise wild, het beestje is het waard. Want natuur-
lijke kip heeft zoveel smaak dat ik er graag mijn ge-waardeerde Nederlandse collega Wouter Klootwijk bij citeer. Die vond het kortste recept ter wereld uit en het bestaat uit vijf woorden: “Water, zout, kip, koken, klaar”. Echte kip IS al op smaak en hoeft nauwelijks kruiding, daarentegen worden alle doffe dingen die samen met kip werden geserveerd er be-ter van. Sla, bijvoorbeeld. Of rijst. Philippe Edouard Cauderlier (1870) raadt aan de rijst samen met de kip te laten garen in de bouillon. Verder is zijn recept zowat hetzelfde als dat van Klootwijk. Kip met rijst wordt door minstens alle Latijns-Amerikaanse lan-den geclaimd als nationale plat: arroz con pollo . Ze lieten er zelfs hun cavia’s voor staan. Als dat geen argument is?! Smakelijk.
De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet
Kip
BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT
Nick Trachet
Intussen heeft Carutsa het geld ge-teld en deelt hij het netjes uit aan de zes muzikanten. 12,50 euro per muzikant om twee uur in de bij-tende kou te spelen. “Daaraan zie je dat ze het niet enkel voor het geld doen,” vertelt Hauzeur. “Deze man-nen leven van en voor de muziek. Ze spelen hier elke zaterdag, op zondag spelen ze op het Vossenplein in de Marollen, vooral om vooruitgang te boeken als groep. Als het voor het geld was, zou de groep hoogstens uit drie leden bestaan. Vandaag moest
ADVERTENTIE
“Ik zit met een nostal-gische kippensmaak in mijn herinneringen, van dieren die haast niet meer te vinden zijn. Die mogen voor mij zoveel kosten als het meest exquise wild”
M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����
www.fedsvk.be
02 412 72 44
Verhuur uw woning zorgeloos
Gegarandeerde huur elke maand
Verzekerd verhuurbeheer
Onderhoud van uw woning
Steun voor de renovatie
Fiscale voordelen
SOCIALE VERHUURKANTOREN
terd, daarvoor waren uitgelegde kiekens te taai en de brandstof te duur. Dat stedelingen dus zomaar jonge kipjes meenamen om ‘te velde’ te roosteren bij het beleg van Gaasbeek of de slag bij Baesweiler, was ongebruikelijk en decadent in de ogen van de land-
man. Vandaar de kiekenfretter.Kip (of haan) was tot in het midden van de
vorige eeuw ook een seizoensgerecht. In een interessant boek (1954) noteerde de historica Dorothy
Hartly het jaarritme van de ouderwet-se kip: kuikens worden geboren in
voor Kerstmis, maar dan in broei-
nen te leggen in de lente, wanneer eieren nog duur zijn. Op dat moment
( met Pasen, zeg maar, red. overtallige haantjes verkocht. In de len-te is de regel dus jonge haan (coquelet, in ‘t Frans), met nu en dan een kipje dat niet wil leggen. Hartly raadt aan om op
Nick Trachet
© N
ICK
TRA
CH
ET
“Wat de zigeuner-cultuur zo uniek maakt, is de levenslust. Zigeuners lachen vaak en amuseren zich graag”
het geld in zes gedeeld worden.”In de warmte van het shopping-centrum aan de metro drinken we een koffi e. Wat een interview moest worden, wordt een groot gesprek. Half in het Frans, half in het Roemeens. Over muziek, leven in België, het album, de metro, de vooroordelen. “Wij zijn naar België gekomen na de revolutie in 1989. Onze cultuur is toen helemaal in elkaar gestort en met de opkomst van de Turks-Bulgaarse commerci-ele muziek moest de onze het ont-gelden. Zigeunermuziek werd ver-worpen en vele ensembles werden ontbonden. Het was kiezen tussen ander werk zoeken of opkrassen,” zegt Costel Ursulets.
Levenslust Bij Muziekpublique zal het voltal-lige ‘metro-ensemble’ Brussels Underground aanwezig zijn: elf mu-zikanten uit Roemenië die elk hun moment de gloire zullen hebben om te soleren. “Je weet op voorhand nooit wat te verwachten want ze zijn verzot op improvisatie en gaan heel graag in op de reactie van het publiek,” vertelt Hauzeur. Zijn pas-sie voor zigeunermuziek valt niet te temmen. “Wat de zigeunercultuur zo uniek maakt, is de levenslust. Zi-geuners lachen vaak, ze amuseren zich graag. Als je met die gasten op stap bent, verveel je je geen seconde! Ze nemen het leven zoals het is en zijn echt ontspannen.”Raducan nuanceert: “We zijn soms ook gestrest, zeker wanneer Carut-sa met ons meespeelt op een con-cert.” Alle muzikanten brullen van het lachen. Benjamin Tollet
ons zigeuners te noemen,” zegt ac-cordeonist Marian Raducan. “Elk land heeft goede en minder goede mensen, dat is bij ons niet anders. Bij ons heb je ook mensen die liever niet werken en die stelen, daar zijn wij ons zeer goed van bewust. Zij verpesten ons imago en wij scha-men ons daarvoor.”
Cd-voorstelling van Brussels Underground op zaterdag 23 maart om 20 uur bij Muziekpublique, Naamsepoortgalerij, Bolwerksquare 3 te Elsene. Voorprogramma door Valeri Dimchev Trio uit Bulgarije. Tickets kosten 8/12/14 euro.
Meer info op www.muziekpublique.be
BDW 1370 PAGINA 22 - DONDERDAG 21 MAART 2013
Gilles: “Mijn vrouw heeft me de beslissende duw in de rug gegeven voor mijn carrièreswitch. Op een bepaald moment heeft ze me gezegd: ‘Stop nu eens met klagen. Als je iets wil veranderen, verander het dan.’”
A lain Gilles is een laatbloeier. “Hoewel ik in mijn tienerjaren naar het artis-tieke en creatieve neigde, ben ik na de
middelbare school toch Politieke en Interna-tionale Relaties beginnen studeren. Daarna heb ik een jaar als researchassistent gewerkt aan de ULB. Ambitie voor een academische carrière had ik niet, noem het een opportuni-teit. Maar het creatieve bleef binnenin woelen, dus heb ik uiteindelijk een atelier gezocht. Om te ontdekken wat ik kon, en waar ik juist heen wilde. Een klein fiasco, al snel begon het me te dagen dat ik er niet van kon leven. Door de stress sliep ik amper.” Dus vond Gilles het aangewezen een ‘normale’ job te zoeken. “De eerste annonce die ik zag, was er een van de Amerikaanse zakenbank JP Morgan Chase & Co. De wereld van de financi-en was nu niet bepaald mijn ding, maar ander-zijds staat werken voor een grote Amerikaanse firma goed op je cv. Dus heb ik toegehapt. Vijf jaar lang heb ik er goed verdiend, maar tegelij-kertijd verveelde ik me. Het was net alsof ik in de verkeerde schoenen rondliep. Want eigen-lijk wou ik nog steeds iets creatief doen. Daar-om ben ik in avondschool Marketingstrategie beginnen te studeren. Best interessant, maar het was niet wat ik zocht. Dat was er thuis ook aan te merken, en dus heeft mijn vrouw op een bepaald moment gezegd: ‘Stop nu eens met
© MARC GYSENS
SCHAARBEEK – “Als ik een tafel ontwerp, moet ze perfect geschikt zijn voor dagelijks gebruik. Artistiek mag ze er wat anders uitzien, maar het functionele primeert. Daarnaast hou ik van ontwerpen, die duurder ogen dan ze werkelijk zijn. En dat is natuurlijk iets waar ook opdrachtgevers zich goed in kunnen vinden.” Een van die producten is Nomad, een draagbare zonnelamp waarvoor Brusselaar Alain Gilles al meermaals bekroond is. ‘Beetje business,
veel netwerken en me creatief uitleven’
Alain Gilles, designer
klagen. Als je iets wil veranderen, verander het dan.’ Zij is het die me de beslissende duw in de rug heeft gegeven door me carte blanche te schenken. De volgende dag al had ik de klik in mijn hoofd gemaakt. Waarop ik industrieel design ben beginnen studeren aan het ISD in Valenciennes. In Frankrijk kon ik de opleiding in drie jaar afronden, aan La Cambre zou de studie vijf jaar in beslag genomen hebben. En ik was tenslotte al 32.”
Eigen ding doenTwee jaar en een half van zijn studies heeft Gil-les afgerond, maar dan bood zich de kans aan om voor Quinze & Milan te werken. “Ik had toen ook al een stage van zes maanden achter de rug bij Xavier Lust, die andere grote figuur van het Belgische design. Hoewel ik graag voor Arne Quinze werkte, kreeg ik gaande-weg toch meer en meer zin om mijn eigen ding onder mijn eigen naam te doen. En dat mocht contractueel niet. Tegelijkertijd schrikte het me af zelfstandige te worden. Want dat zou betekenen dat ik zelf opdrachtgevers moest zoeken, terwijl ik steeds in dienstverband had gewerkt, wat toch een zeker comfort biedt. Het was een beetje een schizofrene toestand. Dat ik uiteindelijk in 2007 de sprong heb ge-waagd, heb ik me nog geen seconde beklaagd. Een beetje zakenman zijn, veel netwerken én
me tegelijkertijd uitleven in het creatieve. Die combinatie zit me blijkbaar in de genen. De businesskant komt van vaders kant, de artis-tieke van mijn grootmoeder die een groot ac-trice was.”Windeieren heeft het Gilles niet gelegd, af-gaande op de imposante loftruimte boven zijn bureau. In die loft woont hij met zijn vrouw —die van Guinese afkomst is en voor de Europe-se Commissie werkt — en hun twee kinderen.
We vragen wat de bekroning tot ‘Designer van het Jaar 2012’, een initiatief van Knack Week-end, Le Vif Weekend, Biënnale Interieur vzw, Design Museum Gent, Grand Hornu Images en Design September, voor hem heeft veran-derd. “Een hectische periode was het. Plots kwamen van overal nieuwe dingen op mij af. Ik liep achterstand op in mijn opdrachten, en kon gewoon niet volgen. Gelukkig maar had ik net daarvoor een assistent in dienst genomen.
Gilles: “Voor Afrikanen voldoet Nomad aan een nood, voor westerlingen is het een energiebesparend, en tegelijkertijd fijn product.”
© A
LA
IN G
ILL
ES
/O’S
UN
BDW 1370 PAGINA 23 - DONDERDAG 21 MAART 2013
Aan de andere kant geeft zo’n erkenning door een vakjury ongetwijfeld meer geloofwaardig-heid aan wat ik doe, en heeft ze me ook de kans gegeven uitleg over mijn werk te geven. En het opent deuren, terwijl ik vroeger steeds zelf de eerste stap moest zetten. Want hoe spijtig het misschien mag zijn, het blijft een feit dat een opdrachtgever dikwijls de voor-keur geeft aan een grote naam. Hoe goed het werk van de ‘anonieme’ concurrent ook mag zijn. We leven nu eenmaal in een wereld van namen en labels. Maar goed, intussen ben ik al best tevreden dat ik goed van mijn werk kan leven.”
Nomad Een van de meest recente projecten van Alain Gilles is Nomad voor O’Sun, de zonnelamp die de aandacht heeft getrokken van Design Vlaanderen en bekroond werd met een Henry van de Velde Label én de Henry van de Velde Award Publiek. “Dat verhaal van Nomad is er een van puur toeval. Een Belg die een deel van het jaar in Zuid-Afrika woont, stapte op een zaterdag een winkel binnen om een design-voorwerp te kopen. Hij vroeg aan de verkoper of die misschien geen stylist kende die voor hem een zonnelamp kon ontwikkelen. Toeval-lig was de verkoper de agent van een van de merken voor wie ik werk, en dus noemde hij mijn naam.”“Het was net voor de beurs van Milaan, en dus super druk, waardoor ik de man op maandag enkel een uur kon geven om zijn verhaal te doen. Hij bleek twee compagnons te hebben, een fi rma was er niet. Maar zijn verhaal sprak me aan. Het was een kwestie van wederzijds vertrouwen, omdat ik vooraf geen geld vroeg, maar enkel op de verkoop verdien. Zo werk ik trouwens altijd.”De lamp komt met een apart zonnepaneel, een strap om ze aan op te hangen en een oplader voor een gsm. De lichtsterkte omvat het equi-valent van een oude gloeilamp van vijftig watt. “Van bij het begin is het de bedoeling geweest een volwaardig vervangmiddel te vinden voor de oude olielamp, met dat verschil dat er niets van het licht naar boven schijnt. Zodat je ook geen schaduw hebt als je ze aan het plafond hangt. Het ontwerp is onder andere gebaseerd op studies van de Wereldbank naar nood-wendigheden voor mensen in gebieden waar weinig of geen elektriciteitsvoorziening is. Dat is ook de reden waarom het zonnepaneel niet op de lamp zit. Zo kan je bij het opladen het paneel buiten op het dak laten, en de lamp binnen. Het is beter voor de levensduur van de batterij — die zo’n drie jaar meegaat bij dage-lijks gebruik —, en minder aantrekkelijk voor dieven. Het concept voorziet in één lamp voor één familie in plaats van verschillende kleine lampjes. Anders zou het te duur uitkomen.” “Na zes uur in de volle zon is de lamp volle-dig opgeladen — in een klimaat als het onze duurt het allicht langer —, waarna ze zes uur
ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).
REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 25 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten ([email protected]), Paul De Weerdt, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau ([email protected]). HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EIND REDACTIE Elien Haentjens ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Tijs van den Boomen, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDE-LIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.
In december 1926 verdween de bekende misdaadauteur Agatha Christie voor elf dagen van de aardbodem. Tot van-daag weet niemand hoe ze deze dagen heeft doorgebracht. In het boek 1926. De verdwijning van Agatha Christie staan vier fictieverhalen met mogelijke verklarin-gen. Een van de auteurs is tevens een van de uitgevers: de Nederlandse Carien Tou-wen, die in 2011 Kaapstad voor Brussel verruilde. Van hieruit bestiert ze de Bel-gische activiteiten van uitgeverij Parelz, terwijl zakenpartner LeoArie Elsenaar Nederland voor zijn rekening neemt.
Wat is jullie doel met Parelz? Carien Touwen: “We geven voornamelijk kortverhalen en novellen uit. Omdat we die zelf schreven, en vonden dat die vormen van literatuur ondergewaardeerd werden. Zo zijn we begonnen met een website waarop mensen aan de hand van verhaalfragmen-ten zelf een bundel kunnen samenstellen met verhalen van auteurs uit Nederland en België. Na een jaar begonnen we ook zelf bundels samen te stellen, bijvoorbeeld op basis van een thema of van een auteur. Sinds vorig jaar hebben we er een tijdschrift in boekvorm bij: Azra Magazine, waarvan ik de hoofdredacteur ben. Daarin staan mi-nimaal vier verhalen, maar ook columns, artikels of dagboeken van schrijvers.”
Wat is de sterkte van het kortverhaal? Touwen: “Een kortverhaal is sneller ge-schreven dan een roman, maar het lezen van een goed kortverhaal moet je eigenlijk hetzelfde gevoel geven als het lezen van een mooi boek. Onze slogan luidt dan ook: met minder tijd wil je ook kwaliteit. Omdat veel mensen nu minder tijd hebben, is het kortverhaal een ideaal genre. De zaken gaan best goed, ook in België. Met 1926 lance-ren we een nieuw project: een wat kleiner boekje met een lagere prijs, dat je makkelijk kan meenemen in je tas.”
1926 gaat in op een curieuze episode uit het leven van Agatha Christie. Touwen: “In het voorwoord staat wat er over die periode bekend is, en dat is niet veel. Een andere uitgeverij had over het onderwerp eens een schrijfwedstrijd ge-organiseerd, maar heeft de genomineerde verhalen nooit uitgegeven. Een van de ge-nomineerde auteurs, Jean-Paul Colin, is er dan mee naar ons gekomen. Na een nieuwe oproep hebben wij de vier mooiste, elk met een andere verklaring, uitgekozen. Michaël Bellon
www.carientouwen.comwww.parelz.eu
‘Minder tijd, zelfde kwaliteit’
1926 belicht de verdwijning van Agatha Christie.
3 VRAGEN AAN CARIEN TOUWEN
Nomad op het defilé van Lespagnard.
op volle capaciteit kan worden gebruikt, lan-ger op een van de lagere standen. Je kan ze op de grond zetten, ophangen, of dragen zoals de vroegere olielamp. Daarnaast wilden we vanaf het begin een lamp ontwikkelen die interes-sant zou zijn voor mensen in Afrika én voor mensen van hier. Voor Afrikanen voldoet ze aan een nood, voor westerlingen is het een energiebesparend, en tegelijkertijd fi jn pro-duct. Zo kan ze hier gebruikt worden om ’s avonds buiten te eten, of als een waaklamp die de kinderen kunnen meenemen als ze naar het toilet gaan.”De Nomad oogt niet goedkoop en is dat ook niet. Maar duurzaam is ze wel. “Goedkope producten zijn er al genoeg: zonnelampjes die na drie maanden gebruik rijp zijn voor de vuilnisbak. In Afrika zal ze zo’n zestig dollar kosten voor plaatselijke overheden en ngo’s die ze onder de plaatselijke bevolking willen ver-spreiden. Dat is eigenlijk te duur. Toch is dat een bewuste keuze, omdat we een kwaliteits-product willen brengen dat veel licht geeft. An-ders zou het nutteloos zijn. Al de technische keuzes zijn gemaakt om tegemoet te komen aan de mensen die in huis geen verlichting hebben. Er is ook geen batterijverklikker om de eenvoudige reden dat de ingenieur — die ook voor de TGV’s werkt — heeft berekend dat dat een kwartier meer licht oplevert. Het is simpel: als de batterij zwakker begint te wor-den, dan schakelt de lamp automatisch over naar een lagere stand. Daarna geeft ze nog een uur licht.”
Karel Van der Auwera
www.alaingilles.com
De hele reeks nalezen?
© E
TIEN
NE TO
RD
OIR
BDW 1370 PAGINA 24 - DONDERDAG 21 MAART 2013
BRUSSEL – De meeste dromen zijn bedrog, luidt het bekende deuntje. Maar dat geldt niet voor Sonja Bruyninckx (32) en Sven Breynaert (30). Het Brusselse koppel gaf een paar jaar geleden hun stabiele job op om voluit voor hun passie te gaan: Argen-tijnse tango. En dat loont. Als Sonja y Sven laat het koppel zich opmerken, en vorige maand openden ze een eigen school in Laken.
‘D e keuze om voluit voor dans te gaan was een sprong in het duister,” ver-telt Breynaert. “We hadden een car-
rière opgebouwd en eigenlijk kenden we die artistieke wereld niet goed. Je bent gewend om je werkdag om negen uur te beginnen en ’s avonds thuis te komen. Dat werd helemaal overhoop gehaald. En we vielen terug op min-der dan een derde van ons loon. Je gaat dan met een andere ingesteldheid leven, en kijkt op een andere manier naar bepaalde zaken.”Ze hadden altijd al gedanst – Breynaert hiphop en Bruyninckx ballet en jazz –, maar tot 2006 was er van Argentijnse tango geen sprake voor het koppel. Tot ze op vakantie de smaak te pakken kregen en zich inschreven voor een paar lessen bij La Tangueria. “Argentijnse tan-go wordt op het moment zelf geïmproviseerd, en de man neemt de leiding. De charme is dat er geen allesomvattende regelgeving is, geen vastgelegde structuren zoals bij ballroom. Elk individu creëert zijn eigen stijl. Neem vijftig koppels en je zult vijftig verschillende inter-pretaties zien.”“Vrij snel werd ons binnen de club gevraagd
om een initiatieles te geven. Dat werd dan een vaste les per week. Later twee, en dat ging zo maar door. Het was plezant, en bleef creatief, tot we ons door de intensiviteit vragen stelden over de combinatie met onze job.”Drie jaar geleden groeide het idee om van hun passie hun werk te maken. Het koppel over-woog loopbaanonderbreking te nemen om een wereldreis te maken, maar besliste een jaar later defi nitief de sprong te wagen. “Is het elke dag rozengeur en maneschijn? Zeker niet, we hebben nu zelfs meer werk dan vroeger. Om gevraagd te worden voor optredens moet je heel wat ondernemen. De grens tussen pas-sie en werk wordt klein. Dans heeft een an-dere betekenis gekregen. We zijn veeleisen-der geworden ten opzichte van elkaar en van onszelf. Het blijft plezier, maar er komt ook een zekere prestatiedruk bij. We gaan bijvoor-beeld nog altijd dansen om ons te amuseren, maar ook om ons te laten zien. Want je moet echt heel veel netwerken.”
Vallen en opstaanDe losbolligheid in het uitgangsleven moet dus enigszins binnen de perken gehouden worden. “Twee of drie glazen wijn zijn voor mij uitge-sloten, want dan verlies ik mijn evenwicht,” merkt Bruyninckx op. En daar houdt ze zich aan. Intussen laat het koppel zich steeds meer opmerken en plukt het daar stilaan de vruch-ten van. “We zijn bijvoorbeeld naar een dans-marathon in Italië getrokken waar uitsteken-de dansers uit heel Europa samenkwamen,” zegt Bruyninckx. “Je komt daar onder meer organisatoren van tangofestivals tegen, en zo
bouw je netwerken op. En dat lukt vrij goed, want binnenkort mogen we in Kroatië op een van de grootste Europese festivals dansen.”“Dat we geen Argentijnen zijn, is geen nadeel. Begin dit jaar hebben we als enig Europees koppel op het grootste festival van Buenos Aires gedanst. We krijgen veel kansen. We
hebben trouwens wel een link met Argentinië: onlangs hebben we vernomen dat de over-grootmoeder van Sven daar is geboren.”
Eigen schoolVorige maand namen Bruyninckx en Brey-naert een nieuwe stap in hun danscarrière met de opening van een eigen Argentijnse dansclub in Laken. Ze willen er hun ervarin-gen doorgeven, en bouwen zo ook zekerheid in. “Dit dekt toch een deel van onze kosten.
Het evenwicht is plezant: reizen om te dansen en thuis toch een basis hebben waarop je ver-der kan bouwen. Reizen is nu nog de hoofd-brok van onze activiteiten, maar op termijn willen we van onze school een stabiele struc-tuur maken. Het reizen zal niet altijd zo inten-sief blijven. Met de school hebben we dan iets in handen waarop we terug kunnen vallen.”“De danslessen gaan door op maandag en woensdag, en dinsdag geven we ook les in Brugge, bij Pasos de Brujas. De meeste festi-vals beginnen op donderdag, dus dan moeten we op reis kunnen vertrekken.”Spijt hebben de dansers niet van hun keuze. Al moeten ze wel toegeven dat het van buitenaf rooskleuriger lijkt dan het is. Ze moeten kei-hard werken, dag en nacht. Maar terug gaan werken voor een werkgever? “Dat zou niet meer lukken,” besluit Breynaert. “Als dit niet lukt, moeten we iets anders zoeken waarin we zelfstandig kunnen zijn. Want het zal zeer moeilijk zijn om terug voor een werkgever te werken. Maar wie weet wat de toekomst brengt. Vijf jaar geleden had ik nooit gedacht dat we vandaag voluit voor de tango zouden leven. Het bewijst alvast dat als je de kansen grijpt die je in het leven krijgt, je iets kunt be-reiken. Het zal wel met vallen en opstaan zijn, maar die les trek ik hieruit. Zeg nooit nooit in het leven.”
Tim Schoonjans
Op 24 maart geeft het koppel een gratis initiatieles Argentijnse tango. Meer info op www.be-tango.com of via 0497/45.46.77.
‘Het was een sprong in het duister’Dansen > Sonja y Sven verlaten klassieke levenspad voor Argentijnse tango
Schiet uit uw pantoffelsLopen > VGC lanceert campagne en gids ‘Brussel loopt’
BRUSSEL – De vlam voor het lopen aanwakkeren, of brandend houden. Dat is het doel van de nieuwe loopcampagne ‘Brussel loopt’ van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC). De Brusselse loopgids wordt uw nieuwe bijbel.
“Lopen is net als de titel van deze campag-ne zeer eenvoudig,” stelt Bruno De Lille, VGC-collegelid bevoegd voor sport. “Het is laagdrempelig en sociaal interessant: je leert buurtgenoten kennen en ontdekt nieuwe plekken in de stad. Daarom heb-ben we, in navolging van onze succesrijke fi etscampagne, beslist de Brusselaars aan het lopen te zetten.”Om de vlam in de pijp te krijgen wordt onder meer op de Brusselse loopgids gerekend. Het boekje geeft u alle nodige informatie: hoe u moet opwarmen, wel-ke kleding en voeding u moet kiezen, op welke plekjes u eens moet gaan lopen of welke loopapplicatie u moet downloaden.
Zelfs een lijst songs die het lopen dat tik-keltje aangenamer maken staat erin.“In de gids vind je eveneens trainings-
schema’s om je te begeleiden bij je eerste looppassen. Dat is noodzakelijk, ik ben er het levende bewijs van. Twee jaar geleden
wou ik aan de twintig kilometer van Brus-sel deelnemen, dus had ik snel een paar loopschoenen gekocht en was ik – nogal wild – beginnen trainen. Resultaat: ik liep een achillespeesblessure op die me nog altijd hindert. Beginnen lopen moet met de nodige onderbouw gebeuren, en daar-bij helpt deze gids.”
Kies eens de trapWie liever niet alleen loopt – “het is toch zoveel leuker in groep” – kan zich in-schrijven voor verschillende lessenreek-sen. In Jette, Koekelberg, Schaarbeek en Elsene wordt vanaf 26 en 27 maart met start-to-runsessies begonnen. In die drie eerste gemeentes kunt u ook terecht voor lessen keep running , waarbij lopers onder begeleiding hun grenzen kunnen verleg-gen om tot tien kilometer aan te kunnen.Die begeleiding is noodzakelijk, bijvoor-beeld om blessures te voorkomen. Dat euvel komen heel wat start-to-runners tegen, en het is een van de redenen waar-
“Dit bewijst dat als je de kansen grijpt die je in het leven krijgt, je iets kunt bereiken. Zeg nooit nooit in het leven”
© M
AR
C G
YSE
NS
“Dat we geen Argentijnen zijn is geen nadeel. Begin dit jaar hebben we als enig Europees koppel op het grootste festival van Buenos Aires gedanst.”
© F
UE
NTE
S2F
ER
NA
ND
EZ F
OTO
GR
AF
ÍAS
BDW 1370 PAGINA 25 - DONDERDAG 21 MAART 2013
De terugronde van het hockeyseizoen is eindelijk van start gegaan. De meeste jeugd-wedstrijden werden afgelopen weekend op-nieuw gespeeld. Het leek wel een eeuwigheid geleden. Vroeg opstaan op zaterdag, dochterlief met kleine oogjes helpen klaarmaken voor haar eer-ste match in maanden. Naar de club rijden, ploegmaats ophalen en naar de tegenstan-der rijden. Ze heeft amper getraind. Oefen-sessies werden regelmatig afgelast, wed-strijden werden uitgesteld.De meisjes spelen in Boom, tegen de leef-tijdgenoten van Braxgata. De plaatselijke hockeyvereniging staat bekend om haar doorgedreven jeugdopleiding. De mooie in-frastructuur is ingebed in natuurdomein De Schorre. Voetbalvelden, hockeypleinen en joggingpaden wisselen elkaar af in het uitgestrekte gebied. Het natuurdomein is het epicentrum van de hippe hedendaagse jeugdcultuur. Tomorrowland vindt er plaats, waar ieder jaar honderdtachtigduizend jongeren vanuit de hele wereld drie dagen lang dansen en feesten op de aanstekelijke bastonen van de nieuwe idolen. De deejays zijn artiesten met wereldfaam. Het Woodstockfestival van de 21ste eeuw is een mondiaal succes dat vanaf dit jaar naar de Verenigde Staten geëxpor-teerd wordt. Je merkt er niets van op deze kille en verloren zaterdagochtend. Tweeën-twintig jonge meisjes lopen en vechten voor elke bal, warm ingepakte ouders steunen het nageslacht. De aanhef van het tweede deel van het hoc-keyseizoen is een geruststelling. Het dage-lijkse leven raakte helemaal in de war door de barre winter. Het traditionele aperitief van vrijdagavond in het clubhuis van de ge-zelligste hockeyclub van het land, Royal Da-ring Tennis & Hockey Club Molenbeek, heeft dit jaar nog niet kunnen plaatsvinden. Vanaf
deze week, als het reguliere sportprogram-ma weer helemaal op volle toeren draait, zal het evenwicht van de sportende medemens hersteld zijn.Op dinsdag trainen met de veteranen van Ritterklub, lopen in het park, fi etsen op zon-dag. Samenkomen in voetbalkantines en clubhuizen. Variaties op hetzelfde thema. Sport verenigt en versterkt ziel en lichaam. Dochterlief verliest met een doelpunt ver-schil.Diezelfde avond speelt RSC Anderlecht de laatste wedstrijd van het reguliere voetbal-seizoen. Een dubieus toegekend tegendoel-punt – een bal al dan niet over de lijn - be-zegelt het lot van paars-wit. KAA Gent heeft niets meer te winnen noch te verliezen. De Buffalo’s spelen bevrijd, zonder spanning noch verplichting. Anderlecht speelt ver-krampt. De angst slaat om het hart van de Brusselaars. De puntendeling (1-1) is niet onlogisch. Het is de laatste keer dat Anderlecht het oude Jules Ottenstadion aandoet. Vanaf vol-gend seizoen speelt Gent in een gloednieuw stadion. Het nieuwe Arteveldestadion is een goede en inspirerende zaak voor het vader-landse voetbal. De play-offs staan voor de deur. De concur-renten halen punten in op leider Anderlecht. Er resten nog twee weken om iedereen onder stoom te krijgen. Milan Jovanovic verklaart dat hij het beu is om punten aan de concur-renten te schenken. Hij heeft het enige doel-punt voor paars-wit gescoord. De media zijn scherp voor Anderlecht. Dat is de club aan zijn status verplicht. Hopelijk valt alles snel weer in de juiste plooi.
www.brusselnieuws.be/steegen
David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht
David Steegen
Sportleven
VRIENDSCHAP KOMT EERST
BRUSSEL – Jiujitsuclubs uit Brussel en omstreken nemen het tegen elkaar op tij-dens de vijfde Brussels Brazilian Jiu Jitsu Academy (BBJJA).
‘Eerst de vriendschap, dan de wedstrijd.’ Dat is het motto van BBJJA, dat duidelijk maakt in welke geest deze competitie door-gaat. De Brusselaars willen de banden met andere clubs versterken en leerlingen de kans bieden om te leren. Deelnemen is be-langrijker dan het resultaat. Vooral bij de
kinderen komt het erop aan het vechtplezier te versterken en de veiligheid te waarborgen. Daarom kunnen de organisatoren beslissen om beginners volgens een aangepast regle-ment te laten vechten. Klemmen en wurgin-gen zijn enkel toegelaten vanaf twaalf jaar. Iedereen vanaf vier jaar is op zaterdag 23 maart vanaf 12 uur welkom in Sportzaal Victoria (Léon Autriquestraat 4 in 1081 Koekelberg). Op het einde van de dag krijgen alle deelnemende kinderen een medaille. Meer info op www.bbjja.be. TS
REGIONALE FINALE DRIEBANDEN
BRUSSEL – De Koninklijke Biljartkring Leopold (CRB) ontvangt de beste drie-bandspelers van het Brussels gewest en omstreken.
Bij driebanden moet de bal minstens drie keer een van de randen van de tafel raken voor hij de tweede aanspeelbal raakt. De Belgen zijn in deze discipline wereldtop. Soms wordt de sport als saai aanzien, maar dat is ze allerminst. Wie benieuwd is, kan
dat op 23 en 24 maart met eigen ogen ont-dekken in het knappe clublokaal van CRB (Roger Van der Weydenstraat 3, 1000 Brus-sel, boven het Zuidpaleis). Vanaf 14 uur gaan de regionale fi nales er door, met Mi-guel Bustos, Leonardo Sierra Cano en Mike Savelkoul als favorieten. De winnaar stoot door naar de nationale fi nale. Iedereen mag komen supporteren en ontdekken, de inkom is gratis. Meer info op www.crb-leopold.be. TS
om ze afhaken. Volgens Stefaan Sonck van de Brusselse Atletiekvereniging zijn er een paar belangrijke stelregels die u moet volgen om uit te groeien tot een gevestigde loper. “Je moet eerst en vooral volharden,” zegt Sonck. “Deze lessenreeksen lopen tien weken. Dus haal je agenda erbij, het is geen optie om een paar trainingen over te slaan. Daarnaast moet je ge-leidelijk aan opbouwen, duidelijke doelen stel-len en eenvoudig blijven. Daarmee bedoel ik: loop niet naar de winkel om meteen de laatste snufjes te gaan kopen. Dat is niet noodzake-lijk, goede loopschoenen zijn dat wel. Uitein-delijk raad ik nog aan om naar je lichaam te luisteren, en ook buiten de trainingen te be-wegen. Kies eens de trap in plaats van de lift, bijvoorbeeld.”“Meer ervaren lopers raad ik aan creatief te zijn en zichzelf eens te verwennen. Denk daar-bij bijvoorbeeld aan een snufje of een lekker glaasje vers fruitsap na een lange tocht. Maar vooral: loop en geniet.”De komende weken en maanden worden nog allerhande initiatieven opgezet. Zo gaat op 28 mei de G-start-to-run door voor mensen met een psychische beperking. In het najaar krij-gen vijftigplussers dan weer een lessenreeks op maat. U leest het, de Brusselaar heeft geen excuses meer om in zijn zetel te blijven zitten. Schiet uit uw pantoffels! Tim Schoonjans
www.vgc.be/sport