déchaîne-moi: backstage, t1 (central park) (french...
TRANSCRIPT
TracyWolff
Déchaîne-moi
Backstage–1
Traduitdel’anglais(États-Unis)parAurélieMontaut-Pernaudet
MiladyRomance
Chapitrepremier
Lavoixrugissaitau-dessusdelafoule.Toujoursaussipuissante,sensuelle,ettellementdécadentequeJamisonMatthewssentitsesjambessedérobersouselle.D’émotion.Defièvre.Dedésir.Biensûr,ellen’étaitpaslaseulefemmedupublicàéprouveruntelémoiàl’écoutedeschansonsdeRyderMontgomery:savoixautimbreprofondetécorchévousmettaitdanstousvosétats,ilyavaitdequoiperdrelatête.Maispublicoupas,cechantmettaittoussessenseneffervescence.Ellefaisaitpourtantpartiedesfansdelapremièreheure.Depuisunebonnedécennie.Depuisqu’elleavaittreizeans,etqu’elleenpinçaitpourlechanteurdugroupedesonfrère.Certaineschosesnechangeaientjamais.D’autres,si.ShakenDirtyavaitfaitunsacréboutdechemindepuisl’époqueoùsescinqmembres
fondateurs,encoregamins,répétaientdansleurgarage.Enattestaientlesdizainesdemilliersdehurlementsdefansquienvahissaientl’amphithéâtrecesoir-là.Ouencorelessoutiens-gorgeetautresculottesquijonchaientlascènedepartetd’autre.Jared,lefrèredeJamison,avaitramasséunstringrougevifqu’ilavaitenroulésurlemanchedesaguitare,tandisquelabassedeMicahétaitornéed’unboxerendentelleviolette.Cequiétaitabsolumentrépugnantsil’onprenaitlapeined’imagineroùsetrouvaientcessous-vêtementsquelquesminutesauparavant.Orpasquestiondeselaisserimpressionner.Pasquestiondelaisserquoiquecesoitgâcherce
spectacle.CarpourJamison,lesimplefaitd’êtrelà,devoirsonfrèreetsesamisjouerdanscettearènegigantesqueetdepartagerlatêted’affichedufestivalRockonTouraveclesplusgrandsgroupesdumoment,c’étaitunrêvedevenuréalité.Etellen’enperdraitpasunemiette.Lachansontouchantàsafin,lepublicendélireseremitàhurler,àsiffler,àscanderàtue-tête.Àen
redemander.Jamisonn’étaitpasenreste,etselaissapresserdeplusenpluscontrelabarrièredesécuritéquiprotégeaitlepodiumdeladéferlantedefansàlaferveurinconditionnelle.Carc’étaitsonfrère,là-haut,surscène.Songrandfrère,avecRyder,Wyatt,QuinnetMicah.Quelcheminparcourudepuisl’époqueoùJaredl’autorisaitàassisteràleursrépétitionsdanslegarage…Rienn’auraitpularendreplusfière.Aprèstoutescesannéesdegalère,ilsavaientfiniparpercer.Contrairementàelle…Carilyavaitdequoipaniquerdevantlechampderuinesqu’étaitdevenuesaviedujourau
lendemain.Oh,pasàcausedecemalheureuxaccidentquiavaitbeletbienlaissésavoitureàl’étatd’épave–estiméeparl’assuranceàtoutjustetroismilledollars,celaneluilaissaitpratiquementaucunechancedeseracheterunvéhiculefiableunefoisqu’elleauraitétéindemnisée.Pasmêmeàcausedesoncrétindepetitcopainquil’avaitlarguéejusteaprèscepremierchoc.
Certes,elleavaitcruêtreamoureusedeCharles,maisaveclerecul,elleadmettaitnepasavoirprêtéattentionàdenombreuxsignauxd’alerteaucoursdeleurrelation.Leplusnotableétantsonincapacitéàgardersonpantalonenprésenced’autresfemmes.NimêmeàcausedufaitqueLisa,l’amie–enfin,disonsplutôtex-amie–laplusprochedeJamison
depuissonemménagementàSanDiego,couchaitjustementaveclecrétinquiluiservaitdepetitami.Lisaavaitbeauêtredugenrecool,elleavaittoujoursouvertementassumésespenchantslibertins.Mais,cerisesurlegâteauparticulièrementdégueulassequ’étaitdevenuesavie,elleavaitapprisce
matin-làqu’elleavaitperdusonboulot–unjobqu’elleadoraitetdanslequelelles’étaitinvestieplusquederaison.Lapiluleétaitd’autantplusdureàavalerqu’elleavaittoutplaquémoinsdesixmois
auparavantpours’installeràSanDiegoetpouvoiracceptercefichuboulot.Cequidevaitconstituerlapremièreétapedesonprojetdeviesurdixans,projetdésormaispartienfumée.Siseulementellepouvaitsepelotonnersouslacouetteetfairecommesilesdernièresquarante-
huitheuresn’avaientjamaiseulieu…Ouaumoins,revenirenarrièrepourmieuxanticiperlesennuisquidevaients’abattresurelle.Oui,neserait-cequ’unepartie:celal’auraitaidéedesavoirquelerestaurantoùelleavaitdécrochésonpremiervraitravailàlasortiedel’écoledecuisineallaitfermerboutiqueavantqu’ellenepuisses’offrirlaplusbellepairedeLouboutinqu’elleavaitjamaisvue.OuavantqueCharlesnel’obligeàécoutersadiatribeexposanttouteslesraisonspourlesquellesill’avaittrompée.Raisonsqui,bienentendu,revenaientàdirequetoutétaitsafauteàelle.Évidemment,ellel’avaitenvoyébalader,maistoutdemême.Lefaitdeseteniraumilieudetoutes
cesfemmes,dontlaplupartétaientplusminces,plusjoliesqu’elle,nesemblaitqu’accréditerlesparolesdecetabruti.Sansparlerdufaitqueladernièrechoseàfaireencemoment,c’étaits’époumonerenchœuravecdesfansdeShakenDirty,toutenfantasmantàmortsurlechanteurdugroupedesonfrère.Surscène,legroupeentamaAwake,unedesballadesrockquil’avaientrenducélèbre.Lafoulecria
sonapprobationetJamisonnefutpasenreste.Tellementpassongenrederéagirainsi,maistantpis,ellenerésistaitpas.Quelquechosedanslefaitd’écouterRydersusurrercesparolessombresetenvoûtantesfitchancelersesjambesetbattresoncœurbeaucouptropfort.Enfermantlesyeux,ellefitcommetouteslesautresfemmesdanslepublic:elleimaginaqu’ilchantaitrienquepourelle.C’étaitbienplussimplequeserappelerqu’ilavaitécritcesparolesbouleversantespouruneautre
femme.PourCarrie,quiavaitmisfinàsesjoursetavaitlaisséRyderenvrac,biendesannéesauparavant.Rienqu’àyrepenser,Jamisonenétaitmalade.Pourlui.Toujourspourlui.Caràvingt-neufans,Ryderavaitdéjàrencontréplusdenoirceuretdedésespoirqu’uneseulepersonnenedevraitavoiràsubirenunevie.ÀlafindeAwake,ladernièrenotedemusiquerestasuspendueenl’airplusieurssecondes,
résonnantdansunsilencechargéd’émotion.Legrouperetrouvalesilence,demêmequelepublic,commesitoutlemonderetenaitsonsouffle.Ryderabaissasaguitare,avançadequelquespasnonchalantspuistapadupied,unefois,deuxfois.UngestefamilierpourJamison.Aufildesans,elleavaitdécryptéqu’ils’agissaitdesafaçonàluid’évacueruntrop-pleind’émotions.Soncœurseserradeplusbelle.Çalarendaitdinguedevoirqueplusdedixansaprèsledrame,
Ryderétaitencorehantéparcequis’étaitpassé.Ildemeuraitdéterminéàenfouirtoutcelasousunecarapacequil’isolaitdesapropredouleur.UnecarapacequidissimulaitsibienlevéritableRyderdeceluiquetoutlemondevoyait.Sibienqu’ellesedemandaitparfoissilepremierexistaitencore.Ousilegarçonquiavaittoujoursétélàpourlaserrerdanssesbrasquandelleavaitunchagrin,quiavaitaccueillisesconfidencesd’adolescentesansjamaissemoquerd’elle,sicegarçonavaitdisparupourtoujours.C’estcegarçon-làqu’ellecherchadurantcemomentsuspendudansletemps.Dansceregardnoir
dejaisquifendaitlafouletoutenbarricadantsonémotion.Passantaupeignefinsespropressouvenirs,sespropresespoirs,elles’efforçadevoirRydertel
qu’ilétaitvraiment–etnontelqu’ils’offraitauregarddesautres.Etquandsesyeux–sesyeuxd’unebeautéinouïe–croisèrentlessiens,elletrouvalevraiRyder.
Plusieurssecondess’écoulèrent,longues,intenses…C’étaitcommesiellen’entendaitplusrien.Ellenerespiraitplus,ellenepensaitplus.Toutcequ’ellepouvaitencorefaire,c’étaitregarderRyderdroitdanslesyeux,affrontercettefièvresauvageentreeux.Cedésir.Elleluisourit,etfitunsignedelamain.Ilréponditparunepetitemoue.Maispasunemouequi
signifierait«lâche-moi».Non.Certainementpas.Celle-làvoulaitdire:«Toi,jevaistebaisersauvagement».Elleconnaissaitbiencetteexpressiondontilavaiteul’occasiondetesterleseffetssurdenombreusesfemmesaufildesannées.Saufqu’ellesentitsesjambeschancelerquandellecompritquecettefois,enfin,c’étaitàellequeças’adressait.Tantpiss’iln’avaitpassemblélareconnaître,s’ilnes’étaitpasaperçuquelafemmequ’ildéshabillaitainsiduregardn’étaitautrequ’elle.Jamison.Carencetinstantunique,ilavaitenvied’ellecommeelleavaittoujourseuenviedelui.Querêverdeplus?PuisJaredlevaunpoingenl’airetmitfinàcetinstantdegrâce.Brisantlesilence,lafouleexplosa
enunemyriadedesifflets,hurlementsd’approbation,suppliquesetautressermentsd’amouréternel.C’étaitimpressionnant.Maisc’étaitaussiuneleçond’humilité.Jamisonavaitencorelesouvenirdelabandedelycéensdégingandésquirépétaientdanslegaragedesesparents.Puisd’apprentisrockeursquiavalaientdeskilomètresenvoiturelelongdelacôtepourjouerlorsdeconcertsquineleurrapportaientrien.Puisenouverturedegroupesnettementpluspopulairesetaguerrisqu’eux.EllecontemplaRyderquiflirtaitaveclafouleenvéritablecroonerqu’ilétaitdevenu.Lesfemmes
legratifiaientdehurlementsstridents,tandisqueleshommesl’acclamaientsousdessalvesd’applaudissements.EtquandRyderrejoignitl’extrémitédelascènepourtroquersaguitareacoustiquecontreuneélectrique,Jamisoncruttomberenpâmoisonàl’unissonaveclesautres.Pasmoyend’yéchapper.Étantdonnéquelesgarsavaientattenduuncertaintempsaprèslafindumorceauprécédent,elle
avaitcraintquelespectaclenesoitterminé,maisilsallaientàprésententamerlasecondepartieduconcert.Jareds’avançaaussiverslepublicetlança:—Alors,SanDiego!Faites-moiexploserlestympans,bordel!Nouveautonnerred’applaudissementsetdetrépignements.Jamisonseretrouvaitlà,aubeaumilieu
desfans,àsecasserlavoixtandisqueRyderetsonfrèreattisaientleurferveur.Alors,justeaumomentoùl’amphithéâtresemblaitprêtàexploser,ilsselancèrentdansunduoderiffseffrénés.C’étaitlachoselaplusbelle,laplusparfaitequ’elleaitjamaisvue.Sonfrèreétaitdansson
élément,unimmensesourireauxlèvres,survolantdesesdoigtslescordesdelaguitareàunetellevitessequ’onavaitdumalàlesdistinguer.Iljouaencoreetencore,sontalentaussiépoustouflantquesonsourireétaitcontagieux,jusqu’àatteindreuncrescendorenversant.Lesdernièresnotesdesonsolorésonnaientencoredansl’arènequandilreculapourlaisserRyder
prendrelarelève.Ryderavaitbeauêtreleaderetchanteurdugroupe,ilétaitpresqueaussibonguitaristequeJared.
Maisalorsquesonfrèresemontraittotalemententraînant,enchanteur,observerRyderrevenaitàouvrirunefailleverslesméandreslesplussombresdel’âmehumaine.C’étaitunspectacleaussifrappantqueterrifiant,tellementenvoûtantqu’ilcaptalestrentemillepersonnesdelasalledanssonsillage,toutessuspenduesauxplaintesagonisantesdesaguitare.Soudainilengageauneséried’accordsparticulièrementcomplexes,etlesfansderrièreelle
crièrentleurapprobation.Ilsourit–ondulationtragiqueetensorcelantedeseslèvres,tellementfurtivequ’ellecrutpresquel’avoirimaginée.Saufqu’àprésent,ellesetrouvaitplaquéecontrelascène,siprochedeluiqu’ellevoyaitdistinctementsesyeux.Malgréleurnoirceurabyssale,elleyavait,l’espaced’uninstant,déceléunéclairdeplaisir.Maistrèsvite,ilavaitpenchélatêteenavantetsescheveuxbrunsétaientretombéssursonvisage,dissimulantjusqu’àsonmenton,lesoustrayantpendantquelquessecondesauxregardsindiscretsdelafoule.Jamisonenprofitapourlecontemplersansréserve,niretenue.Normalement,quandilsetrouvait
prèsd’elle,ellecraignaittropd’êtresurpriseentraindeserincerl’œil.Maiscesoir-là,inutiledes’inquiéter.Ilétaitclairqu’ilnel’avaitpasreconnuetoutàl’heure,aveugléparlesprojecteurs.Etiln’enfallutpasplusàJamisonpourledéshabillerduregard,bouchebée.Pouradmirercecorpslongilignequidépassaitd’unebonnetêtesonmètresoixante-dixàelle.Pouragonisersursesbrasbronzésetmusclésornésdesplendidestatouages–motifstribauxà
droite,phœnixàgauche.Sansparlerdupiercingdesontétondroitquel’ondevinaitàtraverssontee-shirtnoirmoulantà
l’encolureenV.Ilétaitsublime–grave,ténébreux,tellementirrésistibleaveccevisagedélicat–etellesavait
parfaitementqu’unefoisdanssonlit,seule,cesoir-là,cetteimagedeluicontinueraitàlahanter.Levisageincliné,repliésursonpetitmondeàlui,Ryderjouaunenouvellesériedenotes
complexesquis’achevasibrusquementquelepublicsursauta,toutcommeelle.Puisilreculad’unpas,laissantJaredrevenirsouslesprojecteurs.Etleduosepoursuivitainsi,aupointquel’unetl’autredevaientavoirlesdoigtsenfeu.Entranse,
lepublic,hommesetfemmesconfondus,s’égosillait,bouillonnantlittéralementdeplaisir.PuisJaredetRyderseretrouvèrentpourjouerladernièresectionàl’unisson,leursdoigtscourant
deplusenplusvitesurlescordesdeleurguitare,jusqu’àcequeleursnotessemélangentpourformerlesonleplusépoustouflantqu’onpuisseimaginer.Leurstee-shirtsétaienttrempés,lestraitsdeleursvisagescrispés,etpourtantilsjouaient…Leursbrasétaientparcourusdespasmesàcausedel’effortprolongé,leursépaulessecrispaient
commepourrésister,etpourtantilsjouaient.Enfin,lesdernièresnotesretentirentdansl’amphithéâtre–puissantes,belles,limpides–enmême
tempsquedeseffetspyrotechniquesàcouperlesouffleenvahissaientlascène.Lesgarsavaienttoujoursrêvéd’avoirrecoursàdetellesextravagances,maisn’enavaientjamaiseulesmoyensavantcettetournée.Àneplussavoirs’ilfallaitpleurerouapplaudir.ShakenDirtyjouaitdésormaisdanslacourdesgrands.LafouledansledosdeJamisonneseposaitpastoutescesquestions:lepublicexplosadejoieau
mêmemoment,àl’unissonaveclesfeuxd’artificesurlascène.Jared–toujoursprêtàsedonnerenspectacle–s’avançaverslemicroetlançasesdeuxpoingsen
l’airpourrevendiquerlavictoire.Rydersemitàrire–ets’adressaàlafouledesavoixsuavequirésonnadanstoutel’enceinte.—FaitesplaisiràJared.Laissons-lecroirequec’estluiquiagagné,sansquoiilvapasserlereste
delasoiréeàbouder.—Vatefairevoir,Ryder,c’estmoiquiaigagné!Pasvrailesgars?lançaJaredenagitantlesbras
endirectiondupublicafind’obtenirsonsoutien.L’instantd’après,lamoitiédel’amphithéâtrescandaitsonnom.—Bienjoué,lesgars,repritRyderavecunsourireenjôleur.Ilnesedouteraderien!Maispour
queleschosessoientbienclaires,onsaittousquiagagné,pasvrai?L’autremoitiédel’arènesemitàcrierlenomdeRyder,etunefoisencore,Jamisonsesurprità
fairecommelesfans.Oh,ellesavaitbienquetechniquement,Jaredétaitmeilleurguitariste.MaisRyderarrivaitàsortirunsonextraordinaire.UnsonaussisombrequeceluideJaredétaitlumineux,aussimélancoliqueetdangereuxqueceluideJaredétaitléger.LàoùRyderattaquaitsaguitare,làoùilluifaisaitsauvagementl’amour,Jaredberçaitsoninstrumentcommeunnouveau-né.Lesdeuxstylesfonctionnaient,ensembleouséparément.SaufqueregarderRyder,c’étaitcomme
assisterauxébatsd’uncouple.Celaéveillaitenelledessensationstrèsintenses,mêmesiellesavait
quecelanelamèneraitnullepart.Carelles’étaitdéjàjetéesurRyderunefois,quandelleavaitdix-septans.Maisill’avaitrepoussée–aussigentimentqu’ilétaitcapablederepousserquelqu’un.Etcelaavaitfaitmal.Trèsmal.Voilàpourquoionnel’yreprendraitplus.Aulieudecela,ellesecontenteraitdelevénéreràdistance.Commechacunedesfemmesprésentedanscetteenceinte.Alorsqu’ilsdébutaientBattleground,undeleurspluscélèbressingles,Ryderdéchirasontee-shirt
etlelançadanslepublic.LevêtementatterritjusteàdroitedeJamison,etlesfansendélireautourd’ellesel’arrachèrent.Maisellenebronchapas,incapablededétachersesyeuxdecettepeauhâlée,decestablettesdechocolat.Elleétaitlittéralementhypnotiséeparcettesilhouettequisedressaitdevantelle,avecsestatouagestribauxnoirss’étalantsurtoutsontorse,commepourcorroborersonimagemédiatiquedebombesexuelle.Frémissante,ellepressasesgenouxl’uncontrel’autre,pourtenterd’enrayerl’ondededésirquila
traversaitdepartenpart.Puisellecroisalesbrassursesseinsdurcisdedésir.Mêmepasenrêve!sedit-ellealorsqueRydercontinuaitdechanter.Oh,cetteattirancen’avaitriendenouveau.Cequiétaitnouveau,enrevanche,c’étaitsonintensité.
Uneenviedévorante.Etlargementattiséeparceregardbrûlantqu’illuiavaitadressétoutàl’heure.Aprèsavoirjouédescoudespours’extirperdelafouleendélire,Jamisonbranditsonbadge
d’accèsbackstagedevantlesvigilesquigardaientlaportedérobéemenantauxcoulisses.Ilslalaissèrentsefaufilerentreeux.Quandlaporteclaquaderrièreelle,elleneputréprimercetteimpressiondesetrouverdansuneréalitéparallèle.Touscesfansquihurlaientdansl’arène,ilsétaientvenuspourShakenDirty.Toutescesfillesenpâmoisonquis’agrippaientauxvigiles–ouentreelles–étaientvenuespourle
groupedesonfrère.Bref,lesfrontièresdel’étrangeavaientétéfranchies.Biensûr,depuisledébut,lesgarsavaient
toujourseudesfansquileurtournaientautour.Destasdegroupies,même.Plusd’unefois,Jamisonavaitétéobligéedesefrayeruncheminaumilieudejouvencelleshystériquespourpouvoirrejoindresescopains.C’étaitlàlelotden’importequelgroupedemusicienschevelus.Maisàl’époque,ilsécumaientencorelespetitsclubsmiteux,etellelessuivaitpartoutoùilsvoulaientbienl’emmener.Orceàquoielleassistaitcesoir-làrelevaitd’unetoutautreenvergure.Elleavaitl’impressiond’êtredansunfilm,oudansunarticledeRollingStone.Cettefois,lesgroupiessecomptaientparcentaines,parmilliers…EttoutesespéraientavoirdroitàleurShakenDirtypersonnel.Ilallaitluifalloirunpeudetempspours’habitueràcettenouvelledonne,àlafois
émotionnellementetphysiquement.Riendetelquedesefrayerunchemindansunefouledefemmesenfuriepourcalmersesardeurs.Jetantunregardcirculaireautourd’elle,elletentadeserepérer.Ellesetenaitauboutd’unlong
couloirsinueux.Dechaquecôté,unerangéedeportes,maisaucuned’ellesn’affichaitdenoms:ellenesavaitpasoùsetrouvaitlalogedesonfrère.EtvuqueShakenDirtytournaitavecquatreautresgroupes,ellenesevoyaitpasfrapperàchaqueporteauhasard.Ladernièrechosedontelleavaitbesoin,c’étaitdesefairevirerpouravoirdérangéundesartistesdelasoirée.Derrièreelle,laported’accèss’ouvritdenouveau,laissantapparaîtredeuxjeunesfilles.Jamison
leurdonnaitdix-neuf,peut-êtrevingtans.Etellessemblaientsurexcitées.—Oh,là,là!couinacelledontlajupeétaitlapluscourteetlemaquillageleplusoutrancier.Tute
rendscompte?Çaamarché!Sonamiesourit.—Jetel’avaisdit!Àprésent,souviens-toibiend’unechose:tupeuxchoisirceluiquetuveux,
saufRyder:lui,ilestrienquepourmoi!—Jesais,jesais.Moi,c’estMicahquimebranchedetoutefaçon.Ilestteeeeeeellementmignon!
RienàvoiraveccevicelarddeRyder…—Cen’estpasforcémentundéfaut…Plusonleurlaissefairedechoses,etplusilst’adorent!En
toutcas,Ryderpeutmefairetoutcequ’ilveut…Cecôtésexyetténébreuxmerendfolle!Jamisonseraiditdevantletonpossessifdelajeunefemme.Avantmêmed’avoirrencontréRyder,
elleparlaitdeluicommesielleconnaissaittoussespetitssecrets.Pire,ellesemblaitconvaincuequeluietsescomparsesseraientravisdefaired’ellecequ’ilsvoudraient–sansparlerdeceprétenducôtévicieuxdeRyder.Cetteseuleidéelafitfrissonner,maiselleseressaisit.Ryderl’avaitdéjàrejetéeunefois,ets’ilen
étaitréduitàdesaventuresd’unsoiravecdesados–oui,desados–alorselleneluitrouvaitplusriend’attirant.Maiselleavaitbeautenterdes’enconvaincre,elledemeuraithantéeparcemomentoùill’avait
dévisagéeparmilafoule.Cemomentoùilluiavaitadressésamoue.Cemomentoùilavaitréveilléenellecedésirqu’ellecroyaitéteintpourtoujours.S’ilgratifiaittoutessesfansdeceregard-là,pasétonnantdelesvoirsebattreainsidevantsaloge,dansuneffortdésespérépoursefaireremarquerdelui.Pasétonnantqu’elless’imaginentavoirunechanceaveclui.Plusdérangéeparcetteprisedeconsciencequ’ellenevoulaitbienl’admettre,Jamisondécidade
reprendresesesprits.Groupiesounon,cesgaminesavaientl’aird’ensavoirbienplussurlegroupequeJamisonelle-même.Bref,pourquoinepaslessuivre?Aprèstout,peut-êtreluimontreraient-elleslecheminverslabonneloge…Maisellesn’avaientfaitquequelquespasquandlaported’unedeslogess’ouvrit.Unhommeque
Jamisonnereconnutpasmaisquelesfilles,elles,semblaientparfaitementconnaître,passaunetêteendehorsetlâchad’unevoixtraînante:—Salutlesfilles!Ellesrépondirentpardespiaillementsstridents,puiscellequiavaitrevendiquél’exclusivitépour
Rydersepassaoutrancièrementunemaindanslescheveux.—SalutSimon!articula-t-elled’unevoixessoufflée.—Salut,dit-ilens’effaçantsurleurpassagepourleslaisserentrer.Lesfillesseprirentlamain–gestedenervositéoud’excitation,difficileàdire–avantdese
précipiterverslalogecommesiunemeutedechiensdechasseétaitàleurstrousses.Oucommesiellesredoutaientqu’ilnechanged’avissidesfillesplusattirantesvenaientàpasserparlà.Simonrestaplantélàbienaprèsqu’ellessefurentengouffréesdanslapiècederrièrelui,etilfallut
bienuneminuteàJamisonpours’apercevoirqu’illascrutaitd’unairinterrogateur.—Tuviensaussi?finit-ilpardemander.Sesjouess’enflammèrentaussitôt.—Euh…non.Merci.—Tuessûre?Onfaitunefêted’enferlà-dedans,insista-t-ilenouvrantunpeupluslaportepour
luilaisserentrevoirqu’iln’exagéraitrien.—Enfait,jeviensvoirJaredMatthews.Jesuissasœur.—Cool,fitSimonavecunsourirelumineux.Soudain,ilressemblaitplusàunpetitgarçonsagequ’àunrockeurdignedecenom.Faceàce
changementd’attitude,ellecompritquecemauditpacteétaittoujoursd’actualité.Cardepuislelycée,elles’étaitassezviterenducomptequ’ilexistaitunesorted’accordtaciteentretouslesdieuxdurock:«Ettasœurmeserainterdite,quecelaluiplaiseounon.»
Jamisonignoraitsic’étaitcetinterditquiavaittenuRyderéloignéd’elleduranttoutescesannées.Maisellesavaitquelaplupartdesmusicienss’yconformaient.Etpuisqu’elleavaitpassélamajeurepartiedesontempsaulycéeàtraînerdanslesconcertsdesonfrère,autantdirequesaviesocialeavaitétéparticulièrementmorne.Nonpasquecelaaitbeaucoupchangé,àprésentqu’ellevivaitloindugroupe.Maisellesavaitque
cettethéoriecontinuaitàsevérifiertouslesjoursdanslesfaits.Ellen’endémordaitpas.—Jaredestuntypebien,repritSimonenluidonnantunepetitetapefraternellesurl’épaule.—C’estclair,approuva-t-elle.TunesauraispasparhasardoùestlalogedeShakenDirty?—Jecroisqu’ilssontdel’autrecôtédelascène,dit-ilavecungestevagueverslagauche.
Derrièrel’entréedelacabinedemixage.Cen’étaientpaslàlesexplicationsdétailléesqu’elleespérait,maiselledevraits’encontenter.Car
Simonrefermaitdéjàsaporte,visiblementpresséderejoindresesgroupies.Sortantsontéléphonedesapoche,ellecomposalenumérodeJared,puissedirigeaverslecouloir
indiquéparSimon.Elleavaitespéréfairelasurpriseàsonfrèreenvenantauconcertdecesoir-làplutôtqu’àceluidulendemain,maismanifestement,sonidéeavaitéchoué.Badgeoupas,ellenepouvaitquandmêmepaspasserlasoiréeàfrapperàdesportesenespéranttrouverlabonne.Auboutducouloir,elles’arrêtabrièvementpourenvoyerunSMS,avantd’attendreimpatiemment
laréponse–envain.Celafaisaitdéjàunquartd’heurequeShakenDirtyavaitquittélascène.Jaredavaitdûrécupérersonportable.Àmoinsqu’ilnesoitsousladouche,ouentraindefairel’amourautéléphoneavecsafiancée.ChoseàlaquelleJamisonrefusaitdepenser,mêmesiunetelleéventualitédemeuraittoutàfaitenvisageable.Cetteseuleidéeluifaisaitmalauventreàvraidire.PasàcausedeJared.Maisplutôtàcausedes
parolesdecettefillequirésonnaientencoreetencoreàsonesprit.«Ryder,vicieux…Ryder,rienquepourmoi.»Quefaisait-ilàcetinstant?Était-ilentraind’emballerunejouvencellequiavaitàpeinel’âgedeconduire,pourluifairesafête?Argh…ElleenvoyaunnouveauSMSàJared,plusinsistantcettefois.Pourvuqu’elleneseretrouvepasà
tenirlachandelle…Elleattenditencorequelquesminutes,regardantplusieursdizainesdefillesluipasserdevantpar
groupesdedeuxoutrois.Laplupartportaientassezdemaquillagepourassurerlarentabilitéd’uneboutiqueentièredecosmétiques.Etsipeudevêtementsquel’onpouvaits’étonnerdenepaslesvoirsuccomberd’hypothermieenattendantpatiemmentleurtour,dansl’espoirquel’unedesportess’ouvre.D’autresaffichaientuneminefraîcheetunréelenthousiasmeàseretrouverdanslescoulisses.Cesfilles-làluirappelèrentdouloureusementsesannéesdelycéeetd’apprentissage.Certainsjours,Jamisonavaitl’impressiond’avoirattendulamoitiédesaviequeRydernelaremarque.Quelquessecondesplustard,legroupeDarknesscommençaàjouersurscène.Tantpis,seditJamison.Elletraversalazonejusteàl’arrièredelascènequigrouillaitd’activité,etfitdesonmieuxpour
nepasgênerlesroadiesquis’activaient.Àdeuxoutroisreprises,elletentadedemandersonchemin,maistoutlemondeétaittellementaffairéqu’ellen’insistapas.Enplus,lamusiqueétaittellementassourdissanteenceslieuxquepersonnen’auraitpudistinguersavoixdetoutefaçon–touslestechniciensportaientdesoreillettes.Regrettantdenepass’êtremuniedessiennes,ellefinitpartombersuruncouloiraussisinueuxque
celuiparlequelelleétaitarrivée.Pensantqu’ils’agissaitlàdupassagequeluiavaitindiquéSimon,elles’aventurajusqu’àfrapperàuneportesituéeàmi-chemin.Personnenevintluiouvrir,mais
difficiledesavoirsic’étaitparcequelalogeétaitvideouparcequelevolumedelamusiqueprovenantdelascèneétaittropélevé.EllefrappaquelquescoupsàlaporteunefoisqueDarknesseutjouélesderniersaccordsdesa
chansond’ouverture.Lechanteursemitalorsàplaisanteraveclepublic,mettantensourdinecettemusiqueàvousdéchirerlestympans.Dieumerci!Quelquessecondesplustard,laportes’ouvritenfin,etMaxCasey,lechanteurd’Oblivious,se
plantadevantelle,sonvisagedemannequinilluminéparunsourireradieux.Torseetpiedsnus,ilavaitunboutondesonjeandéfait,ainsiqu’unairenjôleurquen’importequellefemmenormalementconstituéesedevaitdefuir.Jamisonavaitbeausedirequetoutcelaétaitstupide,ellepeinaàtrouversesmotspendantde
longuessecondes.Là,devantelle,setrouvaitMaxCasey,chanteurd’undesesgroupespréférésdepuistoujours…Etilladévoraitduregardcommes’ilvoulaitlaprendrelà,aubeaumilieuducouloir.Oh,ellen’étaitpasdutouttentée,maisunetellefébrilité,unetelleintensitéétaientquasipalpables.Bonsang,maisqu’avaient-ils,tousceschanteurs?C’étaitcommes’ilsexhalaientdesphéromonesquitransformaienttoutefemmedansunrayondecentmètresenécervelée.—Entredonc,proposa-t-ilenfaisantunpasdecôtépourlalaisserpasser.Bon,ellen’étaitpasintéressée,maiselleétaitquandmêmeunefemme.Etceseraitmentirquede
direquecethommeneluifaisaitaucuneffet.—Nonmerci,dit-elle,fièred’avoirréussiàdénouersalanguepourproférerdesparolesàpeu
prèssensées.JechercheShakenDirty.—Qu’est-cequetuleurveux?Jetegarantisqu’onestbienplusmarrantsqu’eux.Cesmotsfurentponctuésd’éclatsderiredanssondos,commepourillustrersonpropos.—Oh,jen’endoutepas,maisJared…—OublieJared.Jesuismeilleurqueluiaulit…Etaussiendehors.Qu’est-cequec’étaitqueça?Elleessayad’imaginerJaredouRyderdébitantdesparolesaussi
abjectes,maisimpossible.Peut-êtreétait-elleplusnaïveencorequ’ellenelepensait?ÀmoinsquecenesoitMaxCasey,l’abruti.Letroubleinvolontairequ’elleavaitressentifaceàlui
cédalaplaceàuncertaindégoût,etellereculad’unpas.—Situpouvaisjustem’indiquerlabonnedirectionpour…Unéclairdecolèretraversasonvisage,maiss’effaçasivitequeJamisoncrutl’avoirimaginé.
Surtoutlorsqu’ilajouta:—Jepeuxfairemieuxqueça.SitutiensvraimentàvoirJared,jepeuxt’accompagnerjusqu’àlui.
Onatendanceàseperdrefacilementparici.C’étaitpeudeledire.Pourtant,JamisonhésitaenentendantdeuxfillesquiappelaientMaxd’une
voixmutine.—Euh,jenevoudraispast’interrompredanslefeudel’action,dit-elleenregrettantaussitôt
l’ambiguïtédesesmots.Enfin,jevoulaisdire…Tuasl’airoccupé.MaisMaxsemitàrireetrefermalaportederrièrelui.—Ellesattendront,murmura-t-ilenposantunemainaucreuxdesondospourl’entraînerplusloin
danslecouloir.Jamisontiquaaucontactdesapaumeunpeutroppossessiveàsongoût,etsurtoutàsonhaleine
empestantlewhisky.Maislorsqu’elletentades’écarterdelui,ilenroulasamainautourdesatailleetlaramenacontrelui.—Sérieusement,Max,articula-t-ellealorsquetouteslesalarmesdanssatêteviraientaurouge.
Jaredestmonfrère.J’aiseulementbesoinquetum’indiquesparoù…
—Détends-toi.Jet’aiditquejet’accompagnerais,etc’estcequejevaisfaire.Lamainautourdesataillesefitpressante,etc’estàcetinstantqueJamisonpassadumode
suspicionaumodepaniquetotale.Pourtant,difficiled’imaginerMaxCasey,aussiflippantsoit-il,cherchantàluifairedumal.Surtout
quetouscesgensfaisaientlafêteàquelquesmètresd’euxseulement.Celadit,Jamisonavaittoujoursétéuneferventepartisanedeladoctrine«Mieuxvautprévenirqueguérir».Elles’éloignaunenouvellefois,enfaisanttoutpourqu’illarelâche.Sansplusattendre,elle
s’emparadesontéléphone.—Ah,voilà!Jaredvientdem’envoyerunSMS,mentit-elle.Jesaisoùletrouvermaintenant.—Tun’espasobligéedet’enfuirsivite…Reste.Etparle-moiencoreunpeu.—Jaredm’attend.Cequin’étaitpastoutàfaitvrai,maisellesevoyaitmalprendreletempsd’expliquertoutcelaà
Max.Pasaprèsavoirprisletempsdeleregarderdanslesyeux.Carilneplanaitpasseulementàcauseduwhisky–àvraidire,ilsemblaitmêmeêtredansunassezmauvaistrip.—Mercidetonaide,reprit-elleentraversantlecouloiraupasdecourse.Maisàpeineavait-ellefaitquelquespasqu’ilselançaàsapoursuite.Etluiplaqualevisagecontrelemuravantdesecollertoutcontreelle.—Maisqu’est-cequetufais?demanda-t-elleaveclafâcheuseimpressiond’êtrepiégéedansun
mondeparallèle.—Tutetrompesdechemin,marmonna-t-ilenposantseslèvrescontresanuque.Lesépaulescrispées,elleluttadetoutessesforcespours’échapper.MaisMaxétaitbeaucoupplus
fortqu’iln’enavaitl’air,etJamisonserenditcomptetrèsvitequ’ellen’iraitnullepartsanssonassentiment.—Allez,Max,lâche-moi!reprit-elleenespérantl’amadouer.Maislesvibrationssourdesreprirentducôtédelascènetouteproche,etellen’eutd’autrechoix
quedeluihurlerdessus.Celalefitrire,puisilposaseslèvresprèsdesonoreille:—Net’enfaispas.Jaredpeutattendreunpeu.Jeveuxjustegoûterpourvoirsituesaussidouceet
gentillequetoutlemondeleprétend.—Lâche-moi!cria-t-elleensedébattantdetoutessesforcesàprésentqu’elleavaitcomprisqu’un
simple«non»nesuffiraitpas.Ilétaittropdroguéouarrogantpourprendreconsciencequ’ellen’avaitvraimentpasenviedelui.
Etqu’ellenejouaitpasàsefairedésirer.Àmoinsqu’ilnes’enfichecomplètement.Difficileàdire.Detoutefaçon,làn’étaitpaslaquestion.
Toutcequicomptaitpourelle,c’étaitdes’extirperdecemauvaispasavantqueMaxCaseyneluifasselatotale.Commentavait-ellepuletrouverattirant,neserait-cequ’uneseconde?—Tunesaisdoncpasquijesuis?JesuisMaxCasey.Personnenemeditnon!s’insurgea-t-il.SavoixétaittellementdécontenancéequeJamisonauraitpresquecompati,siellen’avaitpasété
terrifiéeàl’idéequ’ilallaitpeut-êtrelavioler,là,enpleinmilieuducouloir,àquelquesmètresseulementdecesfêtardsquin’entendraientjamaissesappelsàl’aide.—Non!hurla-t-elle.Non,nonetnon!Elletentadeluidonneruncoupaveclapointedesontalonaiguille–ilfallaitbienqueces
accessoiresfutilesserventàquelquechose–maisilenprofitapoursepresserunpeuplusfortcontreelle.Impossibledebougeràprésent.Leseulfaitdesentirsoncorpscontreelleluidonnaunhaut-le-cœur.
—Max,arrête!supplia-t-elleens’agitantentoussenspoursedégager.Arrête!Jet’enprie!Maisill’étreignitsifortqu’elleeutdumalàrespirer.Etilnel’écoutaitpas–sansdouteétait-iltropdéfoncépourcela.Entoutcas,Jamisonsentitson
estomacseretourneralorsqueleslèvreshumidesdeMaxremontaientlelongdesonépaule.—Allezmabelle,marmonna-t-ilenluirelevantlevisagepourluidonnerunbaiserbaveux.
Laisse-toifaire…Ellelemorditdetoutessesforces.Cettefois,c’estluiquihurlaetlarepoussaviolemment.Illeva
alorslamainsurelle,etelleseprotégealevisage.Mieuxvalaitsefairetabasserquevioler,non?MaislamaindeMaxn’arrivapasjusqu’àelle.Aulieudecela,quelqu’unl’empoignaparles
épaules,l’écartad’elleetleprojetasurlemurd’enfacedansuntelfracasqu’elleperçutle«boum»par-dessuslamusiquetonitruante.D’abordentraînéedanslemouvement,ellefinitparsedétacherdeluiquandilextirpaenfinsamaindesescheveux.Mêmeàcestade,ilfallutquelquessecondesàJamisonpourcomprendrecequisepassait,pour
prendreconsciencequ’elleétaitlibre.Quandcefutlecas,elleseprécipitalelongducouloir,dansuneffortdésespérépourfuir.Maisaumomentdeprendresesjambesàsoncou,elleentrevitlevisagedesonsauveur,quiétaitentraindecognerMaxcontrelemur.Ryder.C’étaitRyderquil’avaittrouvée.Ryderquil’avaitsauvée.EtRyderquihurlaitdesobscénitéstout
enrouantdecoupsl’autrechanteur.
Chapitre2
—Putain,maisqu’est-cequiteprend,Max?s’écriaRyderenfurieavantdeluiasseneruncoupdepoingenpleinnez.Tuestellementdéfoncéquetutecroisautoriséàviolerunefille,bordeldemerde?Etundirectdansl’estomac.—Nonmaispourquituteprends,bordel?reprit-ilentranse.Ilretintalorssescoups–Maxn’étaitmêmepasenétatdelesluirendre–etlejetaviolemment
contrelemur.—Nonmaispourquituteprends?répéta-t-ilenarticulantàl’excès.Pourtouteréponse,Maxgrommelaquelquessyllabesincompréhensibles.Unmessaged’alertevint
àl’espritdeRyder,luiintimantl’ordred’arrêtertoutdesuite.Maislarageaveuglantequilesubmergeaitétaitplusforte.Quand,àlasortiedesaloge,ilavaitsurprisMaxentraindeviolentercettefille,ilavaitaussitôtpenséàCarrie.Àcequ’unsalopardluiavaitfaitsubirlesoirduconcoursderocklocal.Ellenes’enétaitjamaisremiseetluiavaitparlasuitereprochédenepasavoirétélàpourelle.Ils’envoulaitencore.IlenvoyaunenouvellefoissonpoingdanslevisagedeMax.Cetypeétaituncrétindelapire
espèce.Depuislongtemps,Ryderlesoupçonnaitdesecomporterdefaçondéplacéeaveclesfemmes,maisc’étaitlapremièrefoisqu’ilassistaitàquelquechosed’aussiflagrant–assezflagrantpournepassecontenterdesimplesremontrances.Pourlapremièrefois,ilavaittoutvu:Maxavaitclairementposésesmainssurunefemmenonconsentante.Laseuleidéequecegenredechoses’étaitpeut-êtredéjàproduitauparavant,sansqu’ilensoittémoin,luidonnaitlanausée.IlpréféralachasserdesonespritetcontinueràsedéchaînersurMax.Unefoisqu’ilenauraitterminéaveclui,cetabrutiyréfléchiraitàdeuxfoisavantdesautersurunefemmequin’avaitpasenviedelui.—Ryder!appelad’unevoixchevrotantelavictimedesardeursdeMax.Maisill’entenditàpeine,tropoccupéàfairepasserl’envieàMaxd’agresserdesfemmessans
défense.—Ryder,arrête!répétalavoixavecinsistance.Unevoixfamilière.Trèsfamilière,même.—Ryder,jet’enprie!Arrête,tuvasletuer.Jet’enprie,çasuffit!Abasourdi,ilsetournaverselle,lepoingencoreenl’air.Pendantdelonguessecondes,ilnefut
pascertainquec’étaitelle.—Jamison?Ellehochadoucementlatête.—Jevaisbien,Ryder.Tuaspul’arrêteràtemps.Tuesarrivéavantqu’ilnemefassedumal.—Jamison,répéta-t-ilavantderelâcherenfinlachemisedeMax.Àpeineeut-ilréduitsonemprisequel’autrechanteurs’écroulalentementàterredansunepetite
flaquedesang.Ryderneluiaccordapasunregard.Aulieudecela,ilpassaunbrasautourdelapetitesœurdeson
meilleuramietlaserracontresontorse.—Jamison…Tuessûrequeçava?
Iln’arrivaittoujourspasàcroirequ’ellesoitlà.Qu’elleavaitfailliêtrelavictimedeMax.Lesentimentderages’emparadenouveaudelui,telleunevéritabletorture.Quelquechoseaufond
deluivoulaitfrapperMaxjusqu’àluifaireperdreconnaissance.Ilauraitpuledémembreràmainsnues.CesalopardavaittouchéJamison.Ill’avaiteffrayée.Ilneméritaitpasdevivre.Plusdéterminéquejamaisàfinirletravail,ilpivotasursestalonsenrugissant.Etilseseraitde
nouveauacharnésurMaxsiJamison,lividemaisencored’aplomb,nel’avaitpassaisiparlesmainsetvigoureusementsecoué.Pasparlesbras,non.Parsonregard.Parlesmotsqu’elleprononça.—Jevaisbien,assura-t-ellecommepourleréconforter.Etc’estgrâceàtoi.Tum’assauvée,
Ryder.Ilseraiditalorsquecesparolesrésonnaientenlui.Ils’écartabrusquement,malàl’aisedevantle
tondouxdesavoix.Ilneméritaitpassareconnaissance:ilétaitintervenuinextremis.Sagorgesenoua.SonespritfutsoudainbombardéparlesimagesatrocesdecequiauraitpuarriveràJamisons’iln’étaitpassortidesalogeàcetinstantprécis.Pire,ilimaginacequiavaitdûarriverrégulièrementàd’autresfemmesaucoursd’autressoirées,alorsqueluiseprélassaitconfortablementdanssaloge.Non,pasquestiondes’engagersurceterrainglissantcesoir-là.Saufquelaréalitédépassaitson
imagination.Detoutefaçon,chaquenuit,ilétaitrattrapéparsescauchemars.Etcettenuitneferaitpasexceptionàlarègle.SurtoutaprèscequivenaitdesepasseravecMax.Sansmêmeparlerdecequiluiavaitfaitquitter
laloge,àl’origine.Caraprèss’êtredouchéenquatrièmevitesseetavoirbuunverre,ilavaitcourudanslecouloiravecuneseuleidéeentête:essayerderetrouvercetteroussevoluptueusedanssarobeviolette.Cellequ’ilavaitrepéréedepuislascène,etquil’avaitmisdanstoussesétats.Cellepourquiilavaitchantépendanttouteladeuxièmepartieduconcert,l’espritassaillid’imageslascives.MaisendécouvrantJamison,là,devantluidanssapetiterobevioline,ilsesentaitplusbasque
terre.Ilnel’avaitpasreconnuedepuislascène.Sanslesavoir,ilavaitfantasméàmortsurlapetitesœurdeJared–quiaccessoirementsetrouvaitêtreunedesesmeilleuresamies.Oràprésentqu’ill’avaitreconnue,iln’avaitpaslamoindreidéedecequ’ildevaitfairedecesimages–decettefièvre–quicontinuaientàleconsumerdel’intérieur.Derrièrelui,MaxfinitparseremettreàbougeretRyderdutserrerlespoingspourseretenirdele
frapperdenouveau.Aprèstout,celaferaitd’unepierredeuxcoups:lesoulagerdecettetensionqu’ilsentaitmonterenlui,etfairecomprendreàcesalaudqu’ilétaitfondamentalpourluid’assimilerlasignificationdumot«non».—Allez,jet’emmènedansmaloge,dit-ilàJamisonensepenchantversellepourcouvrirlesnotes
deDarknessquijouaitencoresurscène.Onvas’assurerquetoutvabienpourtoi.—Jevaisbien,répéta-t-elleenlevantlesyeuxversluicommepourleforceràaffronterson
regardlilas.Elleledévisageasansciller,cequieutpoureffetdelecalmerinstantanément.Enfin,jusqu’àce
qu’ils’aperçoivequelerougequ’elleavaitsurleslèvresétaitdusang,etnondurougeàlèvres.—Tusaignes,fit-ilremarquer,horrifié.Cesalopardt’ablessée.Jamisonportaunemaintremblanteàsabouche,etc’estàcetinstantqu’ilcompritqu’elleavaitété
plusaffectéeparl’incidentqu’ellenevoulaitbienluilaissercroire.Carsisonregardsevoulaitrassurant,sesonglesmaculésdesangséchélivraientunetoutautreversion.Ildutluttercontreunnouvelaccèsdefureur.—Jenepensepasquecesoitmonsang,déclara-t-elleauboutd’uneminuted’unevoixsatisfaite.
Jeluiaimordulalèvrequandilaessayédem’embrasser.C’estcettesatisfactiontrèsfroidequiconvainquitRyderqu’elleallaiteffectivementbien.—Dommagequetuneluiaiespaschopélalangue.J’auraisbienaimélevoirexpliquerensuite
pourquoiilnepouvaitpluschanter…—Ehbien,jepréfèreenêtrerestéeauxlèvresetnepasavoireuàlarencontrer,salangue…À
monavis,vusonétat,ilnepourrapaschanterpendantquelquetemps.Nimêmefairequoiquecesoitd’autre,ajouta-t-elleenregardantpar-dessussonépaule.Ondevraitpeut-êtreappeleruneambulance?—Ilvas’ensortir.Jeneluiairiencassé.—Commenttulesais?Parcequ’ilconnaissaitcettesensationd’osbrisé–surluicommesurlesautres,d’ailleurs.Ilsavait
exactementleniveaudepressionqu’ilfallaitexercerpourparveniràcerésultat.Etiln’étaitpasalléjusque-làavecMax.L’envieneluiavaitpasmanqué,maiss’ilavaitcasséquelquechoseàcetabruti,labagarreseseraitterminéebientroptôt.—Jelesais,c’esttout,finit-ilparlâcherenespérantqu’elleneposeraitpasplusdequestions.Ellen’insistapas.Oh,pasparmanquedecuriosité.Plutôtparcequel’ombredupassédeRyder
planaittoujoursentreeux.UnedesraisonspourlesquellesilavaitgardésesdistancesavecJamisondepuisunedizained’années.Elleétaittropgentille.Quandelleleregardait,aveccettelueurdecompassionquibrûlaitaufonddesesyeuxaméthyste,ilavaitenviedeluidiredeschosesquinesedisentpas.Deschosesqui,unefoisdites,nepouvaientpluss’effacer.Lesimplefaitd’ypenserréveillasondésirpourJamison.Soudain,ils’imaginaentraindelui
arrachercettepetiterobeviolettepourembrassersapeausoyeuse,sescourbesvoluptueuses.Maiscetteviolenteenviefutsuivieparunesalveencoreplusintensededégoûtdesoi.Bonsang,ils’agissaitdelapetitesœurdeJared!Decettemêmefillequ’ilavaitconsoléequandelleavaitoubliésontextelorsdelapiècedefind’annéeàl’école,ouencorequandelleavaitrompuavecsonpremierpetitami.Iln’avaitpasledroitdepenseràelleautrementquecommeuneamie.—OùestJared?s’enquit-ellealorsenletirantbrusquementdesarêverie.IldésignadumentonlalogequeShakenDirtyoccupaitdepuisdeuxjours.—Viensavecmoi,jevaist’emmener,répondit-ilenpassantunbrasautourd’ellepourl’entraîner
lelongducouloirleplusdélicatementpossible.IlnesavaitpassiMaxl’avaitblessée,ous’illuiavaitjustefaitpeur.Maisunechoseétaitsûre:
Ryder,lui,neluiferaitjamaisaucunmal.Quandilsarrivèrentdevantlaloged’Oblivious,iltambourinaassezfortcontrelaportepourêtre
entendumalgrélamusiqueassourdissante.Quelquessecondesplustard,lebassistetorsenuvintleurouvrir.—Salut,mec!Tuviensfairelafête?lançaJackens’écartantpourleslaisserentrer.MaisRyderposaundoigtsursonépaule.—TudevraisallervoircommentvaMax.—Qu’est-cequiluiarrive?—Jeviensdeluicolleruneraclée.—Pourquoidonc?s’étonnal’autremusicien,l’airmoinsinquietquesurpris.—Parcequec’estunsalopard.L’espaced’uneseconde,onauraitditqueJacks’apprêtaitàledéfendre.Finalement,ilhocha
doucementlatête.—C’estpasfaux…
Jacksedéfittantbienquemaldesgroupiesaccrochéesàlui,puisappela:—Lesmecs,Maxaencoremerdé.Venezmefileruncoupdemain.Satisfaitdeconstaterqu’iln’yauraitpasplusdeproblèmeducôtéd’Oblivious–etdetoutefaçon
c’étaitlecadetdesessoucis–,Ryderrepritlechemindesapropreloge.Évidemment,ilavaitoubliésacléetdutfrappercommeunsourdàlaporteavantqu’undesesamisdaignevenirluiouvrir.Wyattsemanifestaenpremier,levisagebarréd’unemouerenfrognée.—Doucement,mec,yapaslefeu!J’étaisentrainde…Ils’arrêtanetenapercevantJamison.Sespommettessaillantes–désormaismondialement
célèbres–s’empourprèrent.—MissLollipops!Maisqu’est-cequetufaislà?Jecroyaisquetunevenaisqu’auconcertde
demain!—Jevoulaisvousfaireunesurprise,lesgars!—Ehbien,c’estréussi!s’esclaffaWyattenouvrantgrandsesbras.Illaserracontreluicommeonserresonnounourspourlecâliner.Puisillapassaavecréticenceà
Quinn,quilapassaensuiteàMicah,quiétaientarrivéstouràtourdanssondos.VoyantJamisonentredebonnesmains,Ryderrejoignitlasalledebains.Ilouvritlaportesans
prendrelapeinedefrapper,etcriaendirectiondeladouche.—Jamisonestlà!—Quoi?Déjà?—Oui,déjà.EtjeviensdeflanqueruneracléeàMaxCasey.Çameparaîtimportantquetule
saches.IlrefermalaporteavantqueJarednelebombardedequestions,puissedirigeaverslebaroùil
servitàJamisonunverredetequila.Elletenaitlecoup,maisilsavaitd’expériencequ’iln’existaitriendetelqu’unbonshootdetequilapoursecalmerlesnerfs.WyattetQuinnl’avaientdéjàinstalléesurlecanapéentreeux,pendantqueMicahraccompagnait
troisgroupiesàlaporte.Lesgaminessemblaientdéçuesetquandilsarrivèrentdevantlaporte,l’uned’elless’agrippaàluietrefusadepartir.Rydern’enviaitpassonami.D’autantquelafillesemitàpleureretàlesupplierdelalaisserrester.Quelquessecondesplustard,illuiclaquacarrémentlaporteaunez.Cequimanquaitunpeudedélicatesse,biensûr,maiss’avéraitsouventnécessaire.UnedesnombreusesraisonspourlesquellesRydernetraînaitjamaisavecdesgroupies,saufs’iln’avaitpaslechoix.IltenditlatequilaàJamisonaumomentoùJaredsortaitentrombedelasalledebains.Une
servietteenrouléeautourdelataille,ilétaitévidentqu’ils’étaitprécipité–ildégoulinaitencore.CelanesemblapasgênerJamisonquisejetaàsoncou.Illasoulevaetlafitvirevolteravantde
faireclaquerunbaisersursajoue.—MissLollipops!Jenepensaispastevoiravantdemainsoir!Sij’avaissuquetuétaislà,
j’auraisfaitenvoyerquelqu’unpourquetupuissesvenirencoulissesavantleconcert.—Jenevousavaispasvusjouerdepuisunanetdemi,lesgars.Ledernierendroitoùj’avaisenvie
d’êtrependantvotreconcert,c’estbienlescoulisses…D’ailleurs,vousavezétéimpressionnants.Lepublicétaitconquis!—C’étaitunpublicindulgent,objectaJared.—Detonpointdevue,rétorqua-t-elle.Lepublicnes’estpasmontréaussienthousiastequand
Obliviousétaitsurscène.Ouencorecegroupequiafaitl’ouverture.Comments’appelait-il,déjà?—Eclipse,déclaraRyderendesserrantàpeinelesdents.Detoutefaçon,Obliviousestnul.Rienqued’entendreJamisonprononcerleurnom,Ryderétaitreprisparl’enviederouerdecoups
cesalopard.—Waouh,qu’est-cequit’arrive?demandaMicah.Avantqu’ilpuisserépondre,Jamisons’emparaduverredetequilaetlevidad’uneseuletraite,
commesielleavaitfaitçatoutesavie.Ilignoraitoùelleavaitapprisàboireainsi,maislapersonnequil’avaitinitiéeavaitfaitdubontravail.—C’estmafaute,dit-elleaprèsuninstantenregardantducôtédelaporte.Maiscroyez-moi,les
mecs,j’airetenulaleçon.Plusjamaisjenevousferaidesurprises.Jaredetlesautressemblèrentconfus,dumoinsjusqu’àcequeRyderneleurexpliqueceàquoiil
avaitmisfindanslecouloir.Àcesmots,Jaredseredressaviolemmentavecunregardmeurtrier.MaisRyderavaitprévusaréaction.Iltraversalalogepourseplanterdevantlaporte,letempsquesonmeilleuramisecalme.Celane
prendraitpasplusquequelquesminutes.PourJaredcommepourlesautres.CarWyatt,MicahetQuinnétaientaussiprotecteursqueJaredenversJamison.Nonpasqu’illeurenveuilled’êtreénervés,maisladernièredeschosesdontilsavaientbesoin,c’étaitderecommenceràs’enprendreàMax.Cardansl’hypothèseoùObliviousauraitappelélapolice,Rydernevoulaitpasvoirundesesamissefairecoffreràcausedecequ’ilavaitfait.—Laisse-moipasser,Montgomery!rugitJared.—Dèsquetuteserascalmé,Matthews,rétorquaRyderavecuneinsolencedélibérée.—Jemecalmeraidèsquej’auraidonnéunebonneleçonàcetenfoiré,articulaJaredenleprenant
parlecol.—Ryders’enestdéjàchargé,assuraJamisonenseglissantaudacieusemententreeuxdeux.Ils’est
occupédemoi,Jared.Jetelepromets.Ilsétaientàprésentserréscommedessardinestouslestrois,etRyderneputqueconstatercombien
lescourbesdeJamisonétaientgénéreuses.—Est-cequeRyderluiabrisélecou?Parcequesicen’estpaslecas,alorsilnes’estpaschargé
del’affairecommemoijecomptem’encharger.—Ilaessayé,dit-elleencommençantàôterlesmainsdesonfrèredelachemisedeRyder.Maisaveccegeste,sesfessesrebondiesfrôlèrentlepubisdeRyderàtraverssonjean.Pourla
premièrefois.Oh,quellesensationdélicieuse–ethonteuse.C’étaitlapetitesœurdeJared,iln’avaitpasledroitdelatoucher.Bonsang,elleétaitpratiquementsapetitesœuràlui…Ryders’efforçad’éteindreledésirquece
contactinopinéavaitattisé.IlavaitpassétellementdetempschezlesMatthews,durantsonadolescence,qu’ilfaisaitpratiquementpartiedelafamille.Inspirantparlabouche–Jamisonsentaitaussibonquesoncontactétaitdoux–,ilseplaqualeplus
possiblecontrelaportepouréchapperàcettedouceurtentatrice.Cequiauraitpeut-êtrefonctionnés’iln’avaitpasdéjàétéadosséàcettefichueporte.OusiJamisonn’avaitpasprofitédecesquelquesmillimètresqu’ilavaitréussiàgagnerpourseredresserplusfermementencoreentreJaredetlui.—Lâche-le,Jared,ordonna-t-elle.Ilessaiejustedeteprotéger,commeilm’aprotégée.C’estclair,Jared,lâche-moi,imploraRyderensilence.Cars’iln’obtempéraitpasdanslessecondesàvenir,ilsnetarderaientpastouslestroisàconstater
àquelpointcequ’iléprouvaitpourJamisonn’avaitriendeprotecteur.Rienqu’àypenser,ilavaitl’impressiond’êtrelepiredessalauds.Surtoutqu’ilsesouvenaitdelafaçondontill’avaitsurpriseavecMax:cesalopardavaitlebas-ventreplaquécontreelle.Toutcommeluiàcetinstant.C’enétaittrop.Àcourtdepatience,ilrepoussaviolemmentJared.Etilrésista,dumieuxqu’ilput,à
l’envied’alleracheverMax.
Jarednes’étaitpasattenduàuntelcoup,etiltitubaenarrière.Dequelquespasseulement.JusteassezpourqueRyderpuisses’extirperdecettesituationquifrôlaitl’insupportable.—Jeluiairéglésoncompte,affirma-t-ilensedirigeantverslebarpourservirunverreàtoutle
mondecettefois.Cetenfoirén’embêteraplusJamison,niaucuneautrefemme,pourunbonboutdetemps.IlcherchaitàrassurerJaredautantqu’àserassurerlui-même.Rydersepromitd’avoiruneautre
petiteconversationavecMaxd’iciquelquesjours.Justepours’assurerqu’ilavaitbienretenulaleçon.Entoutcas,sonmeilleuramisemblaitavoirrenoncéàsebattre.—Jenesupportepasl’idéequ’ilaitpulatoucher.J’aienviedelevoirsaigner.—Jamisons’enestchargée.Tandisqu’elleexpliquaitcommentelleavaitmorduMax,Rydervidasonpremierverredetequila
avantdes’enservirunsecond.Ilavaitl’impressiondelasentirencorecontrelui.Derespirersonodeur,fruitéeetcrémeuse,richeetsuave.Sonparfumétaitàsedamner.Toutcommeladouceurdesapeau.JaredsemitàrirequandJamisonimitalecrihautperchédeMaxquandellel’avaitmordu.Puisil
vintrejoindreRyderetluidonnaunetapesurl’épaule.—Ondiraitquevousvousdébrouilleztrèsbiensansmoitouslesdeux,déclara-t-ilenvidantàson
toursapremièretequila.Mêmesijeneprometspasdenepascasserlafigureàcetteordure,laprochainefoisquejelecroise.—Laissetomber,imploraJamison.Jenevousaipasvusdepuisplusd’unan,lesgars.Jen’ai
aucuneenviedepasserlasoiréeàparlerdeceminable.—Etdequoituasenvie,alors?demandaMicahenpassantunbrasamicalautourdel’épaule
deJamison.Ryderl’observaenplissantlesyeux,avantd’avalersondeuxièmeverre.Cesdernierstemps,il
trouvaitMicahtropentreprenantenversdesfemmesavecquiiln’étaitpascensétraîner.Pasplustardquelasemaineprécédente,àHouston,ill’avaitsurprisenlacéàlafiancéedeJaredquandcederniern’étaitpasdanslesparages.Biensûr,ilsnefaisaientriendemal,maistoutdemême.Celan’avaitpaspluàRyder–pasplusquecelaluiplaisaitdevoirJamisondanslesbrasdeMicah.Etildéployadestrésorsdeself-controlpournepascrieràsonamides’éloignerdeJamison.Laquellenesemblaitd’ailleursnullementperturbée,puisqu’elleselovaencoreunpeuplusentre
lesbrasdeMicah.—Qu’endites-vous,lesgars?Cesoir,vousavezassurégrave.Etj’aienviedefêterça!—Excellent!seréjouitWyatt.Allonsnoussoûler!—Pasexactementcequej’avaisentête,rétorqua-t-ellesèchement.—Ahbon?Etqu’avais-tuentête,aujuste?murmuraMicahenrejetantunedeseslonguesboucles
roussesderrièresonoreille.Àcetinstant,Ryderdutluttercontreuneenviesoudaineetinexplicabled’envoyersonpoingdans
lafiguredesoncomparse.Aprèstout,leproblèmenevenaitpeut-êtrepasdeMicah.Maisdelui-même.Ilrelâchasonpoing.Iln’avaitaucuneraisondepenserunetellechose.Deressentirunetellechose.
Etilferaitmieuxdegardercelaàl’esprit.—Lesgars,cesoir,vousm’emmenezdanser!—Danser?répétaQuinnd’unairincrédule.—Oui,danser.Ilyadestasdeclubsgéniaux,ici.Ceserasympa.Pasvrai,Ryder?insista-t-elleen
setournantverslui.Oui,ellecherchaitsonappui,sonsoutien.Commeellelefaisaitdepuisqu’elleavaitdixans.—Mouais.Biensûr.Trèssympa,marmonna-t-ilavantdevideruntroisièmeverre.Jaredledévisagead’unairétrange,maisRydern’yprêtaguèreattention.S’ildevaitvraimentse
retrouversurunepistededanseavecJamisonetsescourbesfémininesirrésistibles–ou,pireencore,s’ildevaitlaregarderdanseravecsespotes–ilnesurmonteraitcetteépreuvequ’àconditiond’êtreivremort.Autantdirequemoinsilauraitlesidéesclaires,mieuxcelasepasseraitpourlui.
Chapitre3
AssiseaubarpourV.I.P.d’undesclubslesplusenvueduquartierduGaslampàSanDiego,Jamisondescenditsontroisièmeverredetequilasouslasurveillancedesonfrère.Elleconnaissaitceregard,etilnetarderaitpasàluiremonterlesbretelles.Carsielleappréciaitunebonnetequiladetempsentemps,ellen’avaitjamaisétédugenreàenvidertroisverresd’affilée.D’ailleurs,ellen’avaitjamaisétédugenreàsesoûler.Cequi,àbienyréfléchir,étaitquelquepeudéprimant.Commentavait-ellepuarriveràvingt-trois
anssansjamaisconnaîtrelamoindrecuite?Elleavaitpourtantétéétudiante,avaitmêmeeuquelquespetitsamis.Sansparlerdufaitqu’elleavaitpassétoutesonadolescencedanslesillaged’ungroupederock.Commentsefaisait-ilqu’ellen’aitbaissésagardeàaucunmomentduranttoutescesannées?Cesoir-là,elleallaitrattrapertoutcetempsperduenabstinence:sansperdreuneseconde,ellefit
signeauserveurdeluiapporterunautreverre.Jareds’apprêtaàluifairepartdesesobjections,maisellelefittaired’unregardassassin.Siaprèsavoirperdusonpetitami,sontravailetsavoitureenl’espaced’unesemaine,unefillenepouvaitpasnoyersonchagrinavecsescinqmeilleursamis,alorsfranchement,quandest-cequ’ellelepourrait?Lebarmanremplitleverredevantelle,etelleallaits’enemparerquandunemainseposadessus.
Exaspérée,ellesetournapourdiresesquatrevéritésàceluiquiavaiteul’outrecuidancedes’accaparersaboisson.Saufqu’elletombanezànezavecRyder,quiladévisageaitdesonregardintense,scrutantsaréaction.Ilfaisaitunechaleursuffocantedanslebar,mêmeenzoneV.I.P.pourtantnettementmoinsbondée,
etl’attentiondeJamisonfutattiréeparunegouttedesueurquiroulaitlelongdesapommed’Adam.Elledisparutsouslecoldesontee-shirtenVet,l’espaced’uneseconde,elleeutenviedelasuivre.Degoûteràsasaveursalée,avantdepromenerseslèvres,salangue,lelongdecetorsesculptural,decesabdos…AprèstoutescesannéespasséesàconvoiterRyder,ellemouraitd’enviededécouvrirenfinlegoûtdesapeau.Ryderplissalesyeux,unpeucommes’ilavaitdevinésespensées.Puisils’approchad’elle.Ses
cuissesmuscléeseffleurèrentsahanche,etsontorsenefutplusqu’àquelquescentimètresdesapoitrine.Ellesavaitqu’iljouaitavecelle,qu’ilsepressaitcontreellejustepourlatester.Etsicelaavaitétén’importequid’autredugroupe,elleluiauraitassenéunboncoupdecoudedansleventre,ouuncoupdegenoutaquin.Maisilnes’agissaitpaslàdeWyatt,nideMicah,nideQuinn.Ils’agissaitdeRyder,etpeu
importaitsonenviedévorantedeletoucher,ellesavaitqu’ellen’enferaitrien.Pasmaintenant.Elleétaittellementtroubléeparcettepromiscuitéavecluiqu’elleosaitàpeineouvrirlabouche.Carsielleparlait,elletrahiraitledésirqu’illuiinspirait.Cequin’étaitpasl’optionlaplusperspicace,surtoutquesongrandfrèreàl’instinctsurprotecteurn’étaitqu’àquelquesmètresdelà.Captivée,elleregardaRydersouleverleverreetleporteràseslèvres.Pencherlatêteenarrièreet
avalersaboisson.Jamisondevinaleliquidequidescendaitlelongdesagorge,desapommed’Adametellefuttellementtentéedeluisauterdessusqu’elleenvisageauninstantdeseligoterlesmains,justepournepasfairedebêtise.Maisvoilàqu’ilserapprochaitencored’elle,sontorsebombéfrôlantlapointedouloureusedesesseins.Alorselleoubliatoutessesbonnesrésolutions.Etperditlecontrôledesesmains,quiatterrirentsursataille,avantquesesdoigtsnesefaufilententrelesboucles
desaceinture.Ryderlaplaquaalorscontrelebar.Bonsang!Elleavaitbeauêtrepompette,ellen’arrivaitpasàcroirecequ’ilsétaiententrainde
faire…Qu’aprèstoutescesannées,aprèstoutcetemps,Ryderosaitsemontreraussientreprenant.Ici.Maintenant.AvecJaredàquelquesmètresd’euxseulement…Detoutefaçon,ellesefichaitdeJared.Àcetinstantprécis,laseulechosequicomptait,c’étaitce
véritablefeud’artificeentreRyderetelle.Illatouchaitouvertement,sepenchaitpourl’embrasser…Sonrêvedevenu–presque–réalités’évanouitquandellelevitsaisirlarondelledecitronduverre
posésurlebar.Puisilreculad’unpas,croquantlapulpedel’agrumeavecunsouriredésinvolte.IllançamêmeàJareduncommentaireausujetd’unejoliefilleassiseunpeuplusloinaubar.Maissonfrèreneprêtaaucuneattentionàlapin-up:ilétaittropamoureuxdesafiancée–quisetrouvaitêtresapetiteamiedelycée–pourposersonregardsurlesnombreusesjeunesfemmesquileurtournaientautour.Entoutcas,lesjouesdeJamisons’embrasèrentquandellecompritàquelpointelleavaitprisses
rêvespourlaréalité.CettetensionbrûlanteentreRyderetelle,cedésirqu’elleavaitsentimonter,toutcelan’étaitqu’àsensunique.Ilnes’étaitfrottéàellequeparstrictenécessité,etnonparchoixdélibéré.Quellehumiliation…D’unecertainefaçon,c’étaitpireques’ils’étaitrenducomptedutroublequi
avaitenvahiJamison.Carsicelaavaitétélecas,ilauraitaumoinspulaconsidérerenfincommeunepersonneàpartentière.Commeunefemme,etnonjustecommelapetitesœurdesonmeilleurami.C’estqu’elleavaitplusl’impressiond’êtreunesortedemascotteasexuéedeShakenDirtyquelafemmedésirable,sensuelle,qu’ellerêvaitd’êtreauxyeuxdeRyder.Etdeluiseul.L’humiliationétaitplusdouloureuseencoresiellesongeaitàcettegroupie,toutàl’heure,quin’avaitpasdoutéunseulinstantdesacapacitéàattirerRyderdanssonlit.Àlesatisfaire.Qu’est-cequecespetitespétassessurmaquilléesavaientdeplusqu’elle?sedemandaamèrementJamison.Pourquoiest-cequ’ellesyarrivaient,elles,àattirerRyder?Ilfitsigneaubarmandeleurapporterunenouvelletournée,puiss’installaentreJaredetelle,
s’accoudantaubar.IlluitournaledospourparleràJaredetsoudain,ellenesupportapluscetteproximitéaveclui.Ellenesupportapluscecorpsquil’effleuraitdefaçoninsouciante,alorsqu’elleétaitencoreenproieàcedésirbrutal,àcettebrûlanteenviedeletoucher.Biensûr,ellenes’abaisseraitjamaisàunetellechose.SiRydern’avaitpasenvied’elle,alorsellen’allaitpasl’implorer.Lebarmandéposatroisverresdetequiladevanteux,etavantderéfléchiràcequ’ellefaisait,
Jamisonlesvidaunparun.Ellereposalederniersurlecomptoiravecunbrefvertige,puiss’aperçutqueRyderetJaredladévisageaientenécarquillantlesyeux.Souriantàcontrecœur,elleleuradressasonregarddedureàcuire.Àcetinstant,leDJ–qu’ilsoit
béni–lançaunevieillechansondeBeyoncé,etJamisonsetournaverslapistededanse.—J’aienviededanser,lança-t-ellepar-dessussonépauleensedirigeantverslapistebondée.Àprésentqu’ellemarchait,toutsemitàtournerautourd’elleetilluifallutseconcentrerauplus
hautpointpournepastomber.Jouantdescoudesparmilafoule,elleétaitbiendécidéeàfaireunesortiedignedecenom.Ellesentaitpeserdenombreuxregardssurelle,etn’avaitaucuneintentiond’apparaîtrecommecettepauvregaminequinesavaitpastenirl’alcooldevantRyder.Cequ’elleétait,malheureusement.Aumomentoùelleposalepiedsurlapiste,Micahensortait,entraînantdanssonsillageunejolie
blondeenmini-roberose.Elleluiadressaunpetitsignedelamain,auquelilréponditenagitantundoigtentreelleetlui–pourluidemandersiellepréféraitqu’ilresteavecelle.Elleauraitbienaimé,
maisnepouvaitpasnonplusluicassersoncoup.Etpuis,lablonden’avaitvraimentpasl’airdugenreàpartager.Jamisonsecouadonclatêteetsemêlaauxautresdanseurs.Ellenes’arrêtaqu’unefoisaumilieude
lapiste,fermalesyeux,puiscommençaàsedéhancher.Aprèstout,cen’étaitpasparcequ’ellenepouvaitpasavoirRyderqu’ellen’avaitpasledroitdepasserunbonmoment.—Tunevasquandmêmepaslalaisseryallerseule?lançaRyderàJared.Lafouleétaitdense,surtoutsurlapistededanse,maislacrinièrerougeflamboyantdeJamisonla
rendaitfacilementrepérable.Lamâchoirecrispée–commelerestedesoncorps,d’ailleurs–,Ryderlaregardarejeterlatêteenarrièreetsetrémousseraurythmedelamusique.Ellen’étaitpaslafemmelapluslégèrementvêtueduclub,etilsavaitobjectivementqu’onpouvaitnepaslaconsidérercommel’unedesplusbelles.Maisàsesyeux,c’étaitbienelle.Captivé,ilneputs’empêcherdelacontempler.Elledansaitcommesilachansonavaitétéécritepourelle,balançantsesépaules,ondulantses
hanchesarrondiesenrythmeaveclesparolesentêtantes.Sesbouclesrebelless’agitaiententoussens,etelleétaitplussexyquejamais.Lesyeuxfermés,lesjouesrosies,seslèvrespulpeusesetempourpréess’entrouvrirentdefaçonsuggestive.Onauraitditunedéesse.Etquandellesepenchaenarrière,remuantsescheveuxenrythme,ils’aperçutqu’iln’étaitpasle
seulhommeduclubàlaregarder.Uncertainnombrededanseurs,dontbeaucoupavaientpourtantunepartenaire,laregardaientavecconvoitise.Etçalerendaitdingue.Presqueaussidinguequelorsqu’ilavaiteffleurésesseinstoutàl’heure.Iln’auraitjamaisdûfaireunetellechose.Maisçaavaitétéplusfortquelui.S’emparerdecette
rondelledecitronn’étaitqu’uneexcuse.Cequ’ilavaitvoulu,aufond,c’étaittoucherJamison,sentirtoutesadouceurcontrelui,neserait-cequequelquessecondes…Ilavaitcrulaprovoquerunpeu,maisenréalité,toutcequ’ilavaitréussiàfaire,c’étaitsetorturerlui-même.Toutcelan’étaitquepurefolie.Jamisonétaituneamiedelonguedate,sansparlerdufaitqu’elle
étaitlapetitesœurdesonmeilleurami:iln’avaitabsolumentpasledroitdes’attardersursapoitrine,aussigénéreusesoit-elle.Nisursesfessesauxcourbesaffolantes.Nisursesjambesinterminables.Ill’avaitconnueàunâgeoùelleportaitencoredescouettesetjouaitàlapoupée.Etleseulfaitdesecomplaireàlaregarderainsiétaitdéplacé.Malsain.Toutcommeilétaitmalsainderesterassislà,alorsquetousceshommesfantasmaientsurelle.
Jamisons’étaitdéjàretrouvéeenpositiondélicatecesoir-là.Etilnecomptaitpasresteràrienfaireenattendantqu’elleaitdenouveauxsoucis.—Tunebougespas?demanda-t-ilavecinsistanceàJared,quisemblaitplusabsorbéparle
contenudesonverrequeparcequirisquaitd’arriveràsapetitesœur.—Pourquoi?Pourmeretrouverencoreunefoissurlesroses?fitremarquerJaredavecun
souriresuffisant.TusaiscommentréagitJamisonquandjememontretropprotecteur…Etpuis,WyattetQuinndansentaussi.Ilssurveillentsesarrières.Ryderseretournaetbalayaduregardlesdanseursquis’activaientautourdeJamison.Eneffet,son
batteuretsonclaviéristeavaientlarguélesfillesavecquiilstraînaientjusque-làetcommençaientàsedéhancheravecJamison.Cequiauraitdûlesoulager–bon,c’étaitlecas,maisseulementunpeu.Puisilyeutceslow,aucoursduquelelleenroulasesmainsautourducoudeQuinnenluiparlantàl’oreille.Quinnsemitàrireàcequ’elledisait,puisilposasesmainssursataillepourlaserrerunpeuprès
delui.Tropprèsdel’avisdeRyder.MaisunseulregardducôtédeJared–quisirotaitunebièrede
façontrèsdétendue–luiindiquaqu’ilréagissaitpeut-êtredefaçondisproportionnée.Cequinel’aidaenrienàsecalmer,niàchassercetteenviesoudainedebriserlesmainsdesoncamarade.Aprèstout,tantpiss’ilsn’enétaientqu’audébutdeleurtournéemondiale.Quinnavait-ilvraimentbesoindetoussesdoigtspourjouerduclavier?Ryderavaitbeausesentirbêted’êtretellementpossessif,c’étaitplusfortquelui.Alorsilsetourna
verslebarmanpourcommanderunautreverre.Unverrequ’ilvidad’uneseuletraite.Avantd’endemanderunautre.Lasoirées’annonçaitfoireuse–ellel’étaitdéjà–etaprèsunedécennieàlesenchaîner,ilsavaitquelaseulefaçondesurvivreàcesmauvaismomentsétaitdes’abrutird’alcool.Saufquequandilseretournaverslapistededanse,ilvitQuinnsefrayeruncheminpourrejoindre
lebar,etJamisondanserunslowavecunautrehomme.Unhommequin’étaitniWyatt,niMicah.UnhommequiétaitsurlepointdeposersesmainssurlesfessesaffriolantesdeJamison.Ellene
semblaitpaslerepousser,maiselleavaitbeaucouptropbucesoir-là:cen’étaitpascommesielleavaitlesidéesclaires.Jaredétaitpeut-êtretropbêtepourcomprendrequesapetitesœurétaitendanger,maisRyder,lui,necomptaitpascommettredeuxfoislamêmeerreur.Uneboufféed’adrénalines’emparadelui,etilavaitdéjàtraversélamoitiéduclubquandil
compritcequ’ilétaitentraindefaire.Surlapiste,lesalaudavaitdéjàdescendusesmainsaucreuxdesreinsdeJamison.Cen’était
qu’unequestiondetempsavantqu’iln’atteignesesfesses.Etdèsqu’illeput,RyderempoignaJamisonparlecoude.—Àmontour,déclara-t-ilenlafaisantpivoterfaceàlui.—Ehlà!objectaledonjuand’unsoiravantqueRydernel’interromped’ungrognement.—Toi,tudégages,lança-t-ilenlerepoussantviolemment.Letypeserrabrièvementlespoings,commepours’enprendreàRyder.Maisunregardsavamment
distilléleconvainquitd’enresterlà,etiltournapiteusementlestalonsavantdefendrelafoulepourretournerlàd’oùilvenait.Rydersouritd’unairgrave.Parfois,celaavaitdubond’avoiruneallured’emmerdeur.Etparfoisnon.QuandilsetournaversJamison,elleluijetaunregardassassin.—Nonmaisàquoitujoues,Ryder?s’exclama-t-elled’unevoixnettementplushautperchéequ’à
l’accoutumée.—Toi,tujouesàquoi?—Jedanse!—Tuessoûle.—Etalors?—Cetypeavaitsesmainspartoutsurtoi!Plissantlesyeux,ellepassaunepaumedanssacrinièrerousseetRyderdutdéployerdesefforts
surhumainspournepasplongerlamaindanssesmèchessoyeuses.PournepasenlacerJamisonetlaserrerfortcontrelui.Pournepas…Ildutsebalancersursespieds,enproieàunedouloureusesalvededésir.Bonsang,maisqu’est-ce
quin’allaitpaschezlui?—Ças’appelledanser!Là,ilvitrouge,etluiadressaunregardsceptique.—Ahoui,ehbiendemonpointdevue,çaressemblaitplutôtàuneinvitationàs’envoyerenl’air.Elleblêmit.—Tuteconduiscommeuncrétin,Ryder.
—Ettoicommeunepetiteconne!Tuneconnaispascesmecs.Tunepeuxpasleurfaireconfiance.—Jevoulaisseulementdanser!insista-t-elled’unevoixtremblotantealorsquesesyeuxaméthyste
étaientincandescentsdecolère.Decolère,maispasseulement.Ilyavaitautrechose.Ellesemblaitblessée.Etilsesentit
affreusementmaldeluiavoirbalancél’incidentdescoulissesàlafigure.Ilavaitseulementvoululaprotéger.Enaucuncasluifairedemal.Jamisonétaitsonamie,elleétaitlapetitesœurdeJared.Samissionconsistaitàlaprotéger,non?Ilregardaducôtédubar,oùJaredétaitengrandeconversationavecQuinn.MaissiJaredne
montraitpasd’inquiétude,dequoisemêlait-il?Jamisonavaitbienledroitdes’amuserunpeu,n’est-cepas?Surtoutaprèslasoiréequ’ellevenaitdepasser.Biensûrqueoui.Ilreculaalorsd’unpasetsepassaunemaindanslescheveux,visiblementgêné.—Désolé,marmonna-t-il.Jen’auraispasdû.Saufqu’ilnelepensaitpasvraiment.VirerlessalespattesdececochondesfessesdeJamisonlui
avaitparuaussivitalquerespirer.Ilsecoualatêtepours’éclaircirlesidées.Illuifallaitunautreverre.Detouteurgence.—Tunevasquandmêmepasmelaissertouteseuleici?repritJamisonenglissantunemainsurla
couturearrièredesonjean.Ilmefautunpartenairepourdanser.Ilsefigea.LesdoigtsdeJamisonluieffleurèrentlebasdudos,éveillanttoutuntasdesensations
auplusprofonddelui.—J’aibesoind’unverre,articula-t-ilsansseretourner.—Etmoi,j’aibesoindedanser.ElleluilâchalepantalonetRyderpoussaunsoupirde…soulagement?Déception?Impossibleà
dire.Dumoinspastantqu’ellegardaitsesbrasautourdesatailleenselovantcontrelui.Ilmanquadegémirensentantsesseinssepressercontresondos.Bonsang,maisàquoijouait-elle?Puiselleseremitàbouger,sedéhanchantaurythmedelaballadequicommençaitàrésonnersurlapiste.C’étaitunmorceaudeShakenDirty,Entice.IlavaitécritlesparolesavecWyattaprèsunebeuverie
detroisjours–justeaprèsqueWyattavaitquittésacopine–etRyderenavaitcomposélamusiqueunesemaineplustard.C’étaitundesespréférés.Commepourbeaucoupdegens,apparemment,puisqu’elleétaitclasséetroisièmeauhit-paradeaprèsavoirculminédix-septsemainesàlapremièreplace.Ilavaitécoutécettechansonunmilliondefois,avaitanalyséchacundesesmots,chacundesvers
qu’ilavaitaidéàrédiger,maispourlapremièrefois,ilsaisitpleinementlesensdurefrainquitenaiténormémentàcœuràWyatt:«Ipush,youpull.Iwalk.Yourun.Ireachforyouandyouslipaway.Whydoyouenticemeso?Whydoyouenticemeso?I’mstunned.I’mstunned.I’mstunned.(1)»Ilyavaitquelquechosedesurréalisteàêtreplantélà,àécoutersaproprevoixchanterlesémotions
qu’ilressentaitprécisémentencetinstant.—Àquoitujoues,Jamison?demanda-t-ilalorsensetournantenfinverselle.—Comment,àquoijejoue?
Ils’apprêtaitàluidiresesquatrevérités,àluidemanderdecesserdesejouerdelui,maissonregardétaitperdudanslevague,etquandellerecommençaàsedéhancher,ilcompritquecelaétaitplusdûàl’alcoolqu’elleavaitconsomméqu’àlamusiquequirésonnaitdanstoutleclub.Ilnepouvaitpasluifaireunescènealorsqu’elleétaitsoûle.Etilnepouvaitpasluienvouloird’êtresoûleaprèscequiluiétaitarrivétoutàl’heure.Autrement,ilneluirestaitplusqu’unechoseàfaire:danseravecelle.Carilétaithorsdequestiondelalaisserlà,vulnérable,offerteaupremiervenuquinemanqueraitpasd’abuserdesonétat.Jaredavaitbeaufairecommesiderienn’était,Rydersavaitqu’àlasecondemêmeoùJamisonenlaceraituninconnucommeelleétaitentraindel’enlacer,songrandfrèrenemettraitpasdeuxsecondespourvenircasserlafigureaumalheureux.Illuiparutdonc…plussimplededanserlui-mêmeavecelle,etd’éviterainsiunscandale.Serrantlesdents,ilsetournaversJamison,lapritdanssesbras,etfitdesonmieuxpourignorer
sonparfumenvoûtant.Ouladouceurdesapeau.Oucettesensationétrangequeleurscorpsavaientétéconçuspourallerensemble.Elleposasonvisagesursonépaule;etilluifutsoudainimmensémentreconnaissantd’avoirmis
destalonsaiguilles.Pourunefemme,elleétaitassezgrande–environunmètresoixante-dix.Maisduhautdesonmètrequatre-vingt-quinze,luipouvaitrarementsepermettredesimplementposersajouesurunvisagedefemme.C’estdonccequ’ilfit,savourantsonparfumfruité,demêmequecesbouclesrebellesquiluichatouillaientlenez.—Merci,murmura-t-elle.—Dequoi?—Det’inquiéter,dit-elledansunsoupir.Personnenes’étaitencorejamaisinquiétécommeçapour
moi.Etj’avouequec’étaitplutôtagréable.Ilsefigeaàcesmots.—Jareds’inquiètepourtoi,tusais.—Cen’estpaspareil.C’estmonfrère.C’estsonboulot.—Etmoi,qu’est-cequejesuis?demanda-t-ilenretenantsonsouffle,appréhendantsaréponse.D’ailleurs,ilnesavaitpastrèsbienquelgenrederéponseilattendait.Elles’écartalégèrement,etlevalesyeuxverslui,leregardpétillant.—TuesRyder.Ils’efforçaderavalerlafrustration–etl’excitation–quileconsumaient.—Qu’est-cequeçaveutdire?—Tuvoisquijesuisvraimentaulieudevoircellequetuasenviequejesois,soupira-t-elleavant
deseblottirdenouveaucontrelui.Toutcommemoi,jetevois…Ilsefigeaàcesmots.Elleinsinuaitqu’ellevoyaittoutcequ’ils’efforçaitdedissimuler.Cetteseule
idéeleterrassait,leterrifiait.Maisillatrouvaitaussitrèsexcitante–ildétestaitl’admettre,maisàquoibonsevoilerlafacequandsoncorpslui-mêmeréagissaitsanséquivoqueaumoindrecontactavecJamison?Ils’écartadoucement,refusantqu’elles’aperçoivedel’effetqu’elleavaitsurlui.Maiselletrébuchaetretombasurlui.Serrantlesdents,iltentaunenouvellefoisdes’éloigner.Et
unefoisencore,elles’avachitcontrelui.Unaccèsdecolères’emparadelui.Bonsang,maisàquoijouait-elle?Elleavaitdécidédele
rendredingue?Ilposasesmainsàplatsursesépaulespourlaregarderenface.C’estalorsqu’ilcomprit.Quel
imbécile!Jamisonnecherchaitpasdélibérémentàsecolleràlui,encoremoinsàlerendrefoudedésir.
Pendanttoutcetempsoùilavaitcruqu’elleledésirait,elles’étaittoutsimplementévanouiesous
l’effetdel’alcool.Là,aubeaumilieudelapistededanse.1«Jevaisdansunsens,toidansl’autre,Jemarche,tucours,Jetetendslamain,maistum’échappes.Pourquoitum’allumescommeça?Pourquoitum’allumescommeça?Jesuisscotché,jesuisscotché,jesuisscotché.»
Chapitre4
Jamisonseréveilladanslenoiravecunemigraineàsetaperlatêtecontrelesmurs.L’espritbrumeux,ellesedemandaoùellepouvaitbiensetrouver.Ladernièrechosedontellesesouvenait,c’étaitd’avoirvidéculsectroisverresdetequilad’affilée.Bon,elleserappelaitaussivaguementavoirdanséavecWyatt,puisQuinnunpeuplustard,maisriendeplus.Maisellen’avaitpaslamoindreidéedelafaçondonts’étaitachevéelasoirée.Encoremoinsdelafaçondontelleétaitarrivéelà.Ilyavaitsansdoutedequoipaniquer–end’autrescirconstances,c’estprobablementcequ’elle
auraitfait.MaiselleavaitpassélasoiréeavecShakenDirty.Enaucuncassonfrère,Ryderoulesautresnel’auraientlaisséefaireunebêtise–commerentreravecuninconnuparexemple.Aveceux,ellesesavaittoujoursensécurité.Poussantungrognement,elleseretournaentrelesdrapsetenfouitsonvisagesousl’oreiller.Argh.
Etsesamisd’apprentissagesedemandaientàl’époquepourquoiellen’aimaitpasfairelafête?Maisquelplaisirpouvait-onéprouveràperdrelamaîtrisedesoiaupointdeneplussesouvenirdecequ’onavaitditoufaitlanuitprécédente?Oupireencore,aupointdedevoirs’enremettreàquelqu’und’autrepourrentreraubercail?N’yavait-ilpasquelquechosedeparticulièrementhumiliantàcela?Surtoutvuceàquoielleavaitéchappéaprèsleconcertdelaveille.S’enfonçantunpeuplusdansl’oreiller,elles’efforçadereconstituerlepuzzle.Bon,ellese
souvenaitclairementavoirdanséavecWyatt.EtaussiavoirvaguementflirtéavecMicah–sanstoutefoisserappelercequ’ilss’étaientdit.Ensuiteelleavait…danséunslowavecRyder?Cetteseuleimagelafittremblercommeunefeuilleetlasubmergead’unesourdeappréhension:dequoiavaient-ilsparlé?Qu’avait-ellefaitaujuste?Pourrait-elleleregarderdenouveaudanslesyeuxaprèscettesoirée?Etdirequ’elleavaitpassédesannéesàdissimulersessentimentspourRyder…Pourvuqu’ellen’aitpasgâchétousseseffortsàcaused’uneseulesoiréetroparrosée.Orelleavaitbeautenterdeseremémorerlesévénements,rienneluirevenait.C’étaitcommesises
souvenirsétaientlà,àportéedemain,maissedérobaientàelle,happéspardessablesmouvants.Pluselleessayaitderecouvrerlamémoire,plusilluisemblaitapprocherdelavérité,pluselles’enfonçait.C’étaittoutbonnementépouvantable.Prenantunegranderespiration,elles’efforçadegardersoncalme.Plusfacileàdirequ’àfaire.
D’autantquecettedélicieuseodeursurl’oreilleravaittendanceàladistraire.Uneodeurdouce,fraîche,savantmélanged’agrumesavecunepointeiodée,quiluirappelaitl’océan,tumultueuxetindomptable.Cetteodeur…Maisc’étaitcelledeRyder!comprit-ellesoudainàsonplusgranddésarroi.Non,cen’étaitquepurefolie.Siquelqu’unluiavaitlaissésonlit,celaauraitdûêtreJared–lui-
mêmeseseraitfaitprêterunebanquetteouquelquechosedanslegenre.CarsonfrèreavaitbeaufaireuneconfianceaveugleàRyderetauxautresmembresdugroupe,illeuravaitdepuislongtempsfaitcomprendrequesapetitesœurétaithorscatégoriepoureux.Elleluiavaitd’ailleurslargementreprochésoncôtéprotecteurquandelleétaitplusjeune.Àvraidire,celalamettaithorsd’elle.Maisenmêmetemps,ellenepouvaits’empêcherdetrouvercelacharmant.Etmêmeappréciable.Carquandelleétaitavecluioulerestedugroupe,elles’étaittoujourssentieensécurité.Elleselevaavecprécautionetregardaautourd’elle.Difficiled’yvoirclairdanslapénombre,
maisellecompritqu’ellenesetrouvaitpasdanslebusdetournée.Lelitétaitbeaucouptropgrand,ledécorbientropopulent.Non,elleétaitmanifestementdansunhôtel.Etd’aprèslemobilierqu’elledistinguaitautourd’elle,dansunedesmeilleureschambres.Lesgarsavaientdûlaraccompagnerdansunesuitedeleurhôtel.Jaredluiavaitexpliquéqu’ilsne
dormaientdanslebusdetournéequelorsqu’ilsvoyageaiententredeuxvilles.S’ilsdevaientdonnerplusieursconcertsaumêmeendroit,lamaisondedisquesleurréservaitgénéralementunhôtel.Sachantqu’elleneserendormiraitpasavantdedécouvrirprécisémentoùellesetrouvait,Jamison
sortitdulitsurlapointedespieds.Elleavaitlatêtequitournaitunpeu,maisnesesentaitpasnauséeuse.Elleavaitjustesoif.Etterriblementmalàlatête.Elleallumalalampedechevet,maisproféraunjuroncarlalumièredécuplaladouleurlancinante
danssoncrâne.D’ungestefébrile,ellel’éteignitaussitôt,puiss’affalasurlelit,attendantquelquessecondesqueladouleurs’estompe.C’estalorsqu’ellefutassailliederemords.Bonsang,maiscommentavait-ellepucroirequ’ellepourraitfairelafêtecommeunerockstarentouteimpunité…Àcetinstant,levisageàlafoisénervéetinquietdeRyderapparutdevantsesyeuxmi-clos.Uncri
destupeurluiéchappa,etellepriapourquecelanesoitqu’unehallucination,etnonunsouvenir.Carsielleétaitcapabled’encaisseruncertainnombredechoses,seridiculiserdevantRydern’enfaisaitpaspartie.L’espaced’uneseconde,elleenvisageamêmesérieusementdefileràl’anglaiseenpleinenuitplutôtqued’avoiràaffrontersonairméprisantaupetitmatin.Sielleprenaitlafuite,lesautresseraientmortsd’inquiétude.Etmalgrésessouvenirsépars,ellesavaitqu’ellelesavaitdéjàsuffisammentinquiétéslaveilleaunight-club.Finalement,ladouleursefitmoinsparalysanteetelleputserelever.Ellesedirigeaalorsversla
salledebainsattenante,oùelles’aspergealevisaged’eauetsebrossalesdentsdansunetentativedésespéréederetrouverfigurehumaine.Puiselles’engouffradanslepetitcouloirquimenaitverscequidevaitêtrelesalon.Quelqu’unavaitlaisséunepetitelampeallumée,etlatélévisiondiffusaitensourdineunepublicitévantantlesméritesd’unproduitcontrel’acné.End’autrescirconstances,cegenredebêtiseluiauraitfaitleverlesyeuxauciel,saufquepourl’instant,lesimplefaitderespirerconstituaitpourelleungroseffort,pournepasdireunetorture.Aulieudecela,elles’avançaverslecanapé,puisverslatélévisionqu’ellepensaitéteindre.Mais
ellesefigeaenapercevantRyderallongésurlecanapé,plongédansunprofondsommeil.Sonsangnefitqu’untour.Elleavaitdoncvraimentprissonlit?Sesjouess’enflammèrentàla
seuleidéequ’ellesortaittoutjustedesdrapsdeRyder.Quecetteodeurd’agrumequiavaitchatouillésesnarinesétaitbeletbienlasienne.Qu’ilavaitbiendormidanscemêmelit,danscesmêmesdraps,lanuitprécédente.Elleleregardaremuerenmarmonnantdanssonsommeilquelquesmotsinaudibles.Ilétait
tellementbeau,étendu,làdevantelle.Tellementrelâché,vulnérable,innocent.Aucundecesqualificatifsneluiseraitvenuàl’espritausujetdeRyderentempsnormal.Maisiln’avaitpasétéépargnéparlavie,etquandilnedormaitpas,lui-mêmen’épargnaitpersonne.Saufquelà,endormidevantelle,illuiparuttellementvulnérablequ’elleeneutunpincementaucœur.Sansréfléchir,Jamisons’agenouillaprèsdelui.Torsenu,iln’étaitvêtuqued’unbasdepyjama
quidescendaitassezbaspourrévélerleslignesmuscléesdesesabdos.Oh,commeellebrûlaitd’enviedeposersesmains,seslèvressurlapeauhâléedesontorse!Surleslignessombres,sensuellesdesestatouagesquirecouvraientlamajeurepartiedesapoitrine.Maisellen’enavaitpasledroit.Cethommen’étaitpaspourelle.Ilneseraitjamaispourelle.Etellen’étaitpasdésespéréeaupointdeluivolerdanssonsommeilcequ’iln’étaitpasprêtàluioffrirquandilétaitréveillé.Aulieudecela,ellerestaassise,àlecontemplerdanslapénombre,laissantchaquedétail
s’imprimerdanssamémoire.Aprèstout,unetelleoccasionnesereproduiraitsansdoutejamais.Elleexaminalonguementsestatouages,sedemandantcommentellen’avaitjamaisremarquéque
lesépaissesbandesnoiresàmotifstribauxsemblaientemprisonnerlephœnixserelevantdesescendressurlebrasdeRyder.C’étaitundesplusbeauxtatouagesqu’elleavaitjamaisvus,maisàbienyréfléchir,àlecontemplersouscetangle,elleserendaitcomptequ’ilavaitquelquechosedeviolentquireflétaitlecôtédestructeurdeRyder.Oh,ellel’avaitdéjàvudansuneposesimilaire–cheveuxendésordre,torsenuettatouagesde
badboy–encouverturedeRollingStone.Toutcommeencetinstant,sesjouesétaientassombriesparunebarbedetroisjours,sesoreilles–etundesestétons–affichaientdemultiplespiercingsargentés.Maislaressemblances’arrêtaitlà.Pourlaséancephoto,Ryderavaiteffacétoutetracedefragilité,offrantdeluil’imagequelepublicattendait:celled’unduràcuire,menantunevietrèssex,drugs&rock’nroll.Etilincarnaitcerôleàmerveille.Tellementbienqu’ilétaitpresqueimpossibledesesouvenirqu’ilnes’agissaitqued’unefaçade.Etpuis,quandildormait,iln’yavaitpluscettedistancequ’ilinstauraitentreluietlesgens.
Évaporée,lamuraillequ’ilavaitérigéeentreluietlerestedumonde.Aulieudecela,ilsemblaitfatigué,abandonné,commesilefaitdedissimulersavraienaturel’avaitépuisé.Çaluifitmaldepenseràtoutça.SiseulementRyderpouvaitserendrecompteàquelpointilétait
formidable…Àquelpointiln’avaitplusbesoindesefuir.Nonpasqu’ellenecomprennecequilepoussaitàagirainsi.QuandonavaitgrandiavecunpèrecommeceluideRyder,quifrappaitfemmeetenfantetpassaitsavieàvousrenieretàvousenvouloirdetoutcequinetournaitpasrond,ilétaitdifficiled’allerdel’avantetdesereconstruireunedignité.Plusdifficileencoredelaisserquiquecesoitentrerdansvotrevie,alorsquevousdéployezdeseffortssurhumainspourfairebonnefigure,pourdissimulervosfêlures.Ryders’étiradenouveau,etelleselevad’unbond.Elleauraitpupasserlerestedelanuitassiselà,
àlecontempler,maiscelaauraitétéuneintrusiondanssonintimité.Intrusionqu’iln’apprécieraitguères’ilvenaitàseréveiller.Unpeuplusalertequ’àsonréveil,Jamisonrejoignitlebardansuncoindelasuite.Ellepritune
petitebouteilled’eaudansleMinibar,etenbutdelonguesgorgées.Aprèsl’avoirvidée,elles’enservitunedeuxièmeetavaladeuxcomprimésd’Advildansleflaconquisemblaitl’attendresurlebar.Puisellesedirigeaversl’immensebaievitréequioffraitunevueplongeantesurSanDiego.Lavillesemblaitsipaisiblevued’enhaut.Seslignesépurées,harmonieuses,tutoyaientla
perfection.Jamisonignoraitdansquelhôtelilssetrouvaient,maisleportnedevaitpasêtreloinàenjugerparlamassenoireetondulantequ’elledevinaitderrièrelalueurfluorescentedesgratte-ciel.Ellesourit,saisieparunvertige.Elleavaitbeaunepasapprécierlesexcèsdelaviederockstar,
celaneladérangeaitabsolumentpasdepartagerleurquotidien.Lasuiteétaitsplendide,lavueàcouperlesouffle.Rienàvoiravecl’appartementquepartageaientlesgarsàl’époqueoùShakenDirtyenétaitencoreàsesdébuts.Etencoremoinsavecleminusculestudiooùellevivait,enlointainebanlieue,dansunquartieroùpersonnenepouvaitsedispenserd’installerdesbarreauxdesécuritéauxfenêtresoudesserruresàtriplepoints.Posantsesdoigtssurlavitre,Jamisonadmiralavilleendormiequis’étalaitdevantelle.Ellesemit
àpenseràsonavenirimmédiat.Celui-ciluiparaissaitcompromis.Combiendetempsétait-ellerestéeainsi,àsirotersoneauens’efforçantdenepasseposertropde
questions,malgrélafatiguequil’envahissait?C’estqu’ellen’avaitpasfermél’œildelanuitprécédente:tropénervéeausujetdesavoiture,desonex-petitami,desontravail,etdeseséconomiesquifondaientcommeneigeausoleil,ellen’avaitpasputrouverlesommeil.Etellen’avait
pasdûdormirbeaucoupcettenuit-lànonplus.Ladernièrefoisqu’ellesesouvenaitavoirconsultésamontre,ilétait2heuresdumatin.Etàenjugerparlespremièreslueursdel’aubequipointaientàl’horizon,ellen’avaitpasdûsereposerlongtemps.EllevenaitàpeinedetraverserlapiècepouréteindrelatélévisionquandRyderémitquelquessons
étouffés.Savoixétaitinintelligible,onydevinaitl’inconfort,ladétresse.LecœurdeJamisonsemitàbattreplusfort,etelleseretournad’unbondverslui,persuadéequ’ilallaitvomir.Sansdouten’avait-ellepasétélaseuleàabuserdelatequila,laveilleausoir.Saufqu’aupremierregard,ellecompritquemêmeuneviolentenauséeauraitétépréférableàcela.
N’importequoiauraitétépréférableàcela.Rydersemblaitterrifié,traumatisé.Lespaupièrescrispées,ilouvritgrandlabouched’unairhorrifié.Puisilsedébattit,donnantdescoupsdepieddanslevide,poussantdescrissinistresquiglacèrentlesangdeJamison.—Non!hurla-t-il.Nefaispasça,non!Jet’ensupplie!Lagorgenouée,Jamisonsejetaausol,toutprèsdelui.—Toutvabien,Ryder,cen’estqu’unrêve.Saufqu’ilétaittropprisdanssoncauchemarpourl’entendre.Elleavaitluquelquepartqu’ilnefallaitsurtoutpasréveillerquelqu’unenpleinrêve.Maispas
questiondelaisserRyderdanscetétat.Carcelacrevaitlesyeux:ilsouffraitlemartyre.Desplaintesgutturaless’échappaientdesagorge.Non,ellenepouvaitenaucuncaslelaisserdanscetétat.—Ryder,jet’enprie,reprit-elleenposantunemainsursonépaulepourlesecouerdoucement.
Toutvabien,jesuislà,moncœur,jesuislà.Commecelanefutsuivid’aucuneffet,elleluisaisitlamainetlaserrafort.Alors,illaprit
délicatementdanssesbras.Ellepoussaunpetitcridesurprise,maisn’opposaaucunerésistance.Pasplusquelorsqu’illafit
roulersurluipourl’attirercontresoncorpsprostré.Elleselaissafaire.Parcequec’étaitRyder.Etmêmeendormi,mêmeenpleinetourmente,ellesavaitqu’iln’étaitpascommeMax.Qu’iln’essaieraitjamaisdeluifairedumal.—Ryder,moncœur…Réveille-toi,chuchota-t-elle,sonvisageàquelquescentimètresdusien.Maisilneréagitpas.Pasmêmeunbattementdecils,niunhochementdetêtepourluiindiquerqu’il
l’avaitentendue.Cequil’effrayabienplusquedes’êtreretrouvéeàcalifourchonsurlui.Elleessayatoutefoisdesedégager,deseredresser,espérantquelemouvementallaittirerRyderdesonsommeilagité.Maistoutcequ’elleréussitàobtenir,c’estunemainplantéesursahanchepourlamaintenirsurlui,etuneautrequisefaufiladanssescheveux.—Ryder!s’écria-t-elle,pantelante,reconnaissantàpeinesavoix.Orcommentresterdemarbre,alorsquelecorpsdeRyder–soncorpsmusclé,raide,excité–se
pressaitcontrelesiendelaplusintimedesfaçons?Elleavaitbeaunepasavoirlamoindreidéedecequepouvaientsignifiercesgestes,rienàfaire:ellesentitlapointedesesseinssedurcirdouloureusement,etunesourdeenviepoindreentresesjambes,làoùRydersemitàremuerjustesoussonbassin.Toutcelaétaitmal,etelles’envoulaitterriblement…Oui,maisellenepouvaitpasplusempêchersaréactionphysique,queRydernepouvaitempêchersescauchemars.D’unautrecôté,ellenepouvaitpascontinuer.Ilfallaitabsolumentqu’elles’écartedelui.Toutde
suite.Maisalorsqu’ellerepoussaitsesmainspourtenterdedescendreducanapé,ilouvritbrusquementlespaupièresetlaregardadroitdanslesyeux.—Reste,murmura-t-il.Ellesefigea.Illavoyaitvraiment?Était-cebienàellequ’ils’adressait?Ous’agissait-iljuste
d’uneparoledésespérée,adresséeàunpersonnagedesoncauchemar?
—S’ilteplaît,Jamison,neparspas…Nemelaissepas,articula-t-ilàvoixbasse.D’unevoixrauque,implorante.Et,avantmêmequ’ilnel’attirecontreluipourenfouirsonvisageaucreuxdesoncou,Jamisonsut
qu’ilétaitinutiledelutter.
Chapitre5
LesdernièresimagesducauchemardeRyders’évanouirent,chasséesparleparfumdemieletdepêchedeJamisonquil’enveloppaittoutentier.Ilsavaitqu’ilrêvaitencore,quedansquelquesminutesilouvriraitlesyeux,etquecesbrefsinstantsdepaixs’effaceraient.Maispourl’heure,ilprofitaitdurépitqueluioffraitcetteJamisonIdéale.Ils’endélectait,jusqu’àseperdreenelle.Inspirantunegrandeboufféed’air,ilgardasonparfumauplusprofonddelui,alorsqueles
spectresdupassémenaçaientdereprendreledessus.Ils’agissaitlàd’uneluttesansespoir,etquiledéchiraitdel’intérieurunpeupluschaquejourquipassait.Maisilsedevaitd’essayer,ilsedevaitdecontinueràapaisercettedouleur,àmettrefinàtousceséchecs,etcesserdegâcherlesoccasionsquis’offraientàlui.Au-dessusdelui,Jamisonsusurraitdesparolesderéconfort.Sesdoigtsfinss’enfonçaient
délicatementdanssescheveux,démêlantlesmèchesquiluibarraientlevisage.Ilseraiditaudébut.Voilàbienlongtempsquepersonnenel’avaitconsoléainsi.Sibienqu’audépart,ilnesutcommentréagir.Maisfinalement,ilsedétenditets’abandonnacomplètementàelle.Commentfaireautrement,alorsquesesmainsl’apaisaientcommepersonne?Iln’avaitpasla
moindreidéedelafaçondontelles’étaitretrouvéelà,danssonrêve,maismieuxvalaitsansdoutenepastropseposerdequestions.Entoutcas,ilrefusaitdelalaissertomber,alorsqu’ilsentaitl’angoisseetledégoûtdelui-mêmes’évaporerlentement,etseterrertranquillementauplusprofonddelui–làoùillesenfermaitd’habitude.Maiscettedisparitiondesestourments,mêmeletempsd’unrêve,luiprocuraitunetelleimpressiondesoulagement!Combiendetempsétait-ilrestéainsi,perdudanscettesensationnouvelled’avoirJamisonquile
cajolait?Entoutcas,chaquesecondedecesongeétaitunebénédiction.Ellenebougeaitpas,respiraitàpeine,etsecontentaitdegardersesbrasautourdelui,lelaissantabsorbertoutesachaleurbienveillante,toutesatendresse.Iln’avaitplusressentidetellesémotionsdepuissilongtemps…Maisrienn’étaitéternel,etsurtoutpaslesrêves.Mêmes’ilavaitpasséchaquenuitdeladernière
décenniehantépareux.ChaquenuitdepuislamortdeCarrie.Chaquenuit,àattendrequelepetitmatinvienneledélivrerdesescauchemars.Orcettefois,c’étaitdifférent.Ilnevoulaitpasquecelasetermine,ilnevoulaitpasrenonceràcette
nouvellesensation.MaisJamisonseremitàondulercontreluijusqu’àcequ’unechaleuréquivoquelesenvahisse.Ilgémitàsoncontact,posaunemainsursahanche,etl’attiraàluijusqu’àplaquersonpubiscontre
lesien.Plustard,ils’envoudraitàmortd’avoirfaitcerêve,d’avoirréduitlapetitesœurdeJaredàunvulgairefantasmesexuel,maispourl’instant,c’étaittropbon,impossibledes’arrêter.Impossiblederésister.Etpuis,cen’étaitqu’unrêve.Personnenesauraitquelgenred’idéesmalsainesilavaitàl’esprit.Celaneluidonneraitqu’uneraisondeplusdesedétester.Maisça,ceseraitpourplustard.Beaucoupplustard.IlsecambraetseplantatoutcontrelescuisseshumidesetbrûlantesdeJamison,sedélectantdeces
petitsfrissonsdedésirqu’ellenecherchaitpasàdissimuler.Sespetitstétonsdurcisvinrentlepoignarderàtraversletissulégerdesablouse.Ileneutl’eauàlabouche.Oh,commeilavaitenvied’ygoûter.Avecseslèvres.Avecsalangue.Lesoufflecourt,ilfaufilasamainsoussonvêtement.Ilvoulaitlaregarder,découvrirsilapointe
desesseinsétaitd’unroseaussidélicatqueseslèvres.Maisalorsquesesdoigtsatteignaientsapoitrine,elletressaillitetsemitàhaleter.Iladoracepetitbruit.Etvouluts’endélecterencoreetencore.Alorsilpromenasonpouceautour
desontéton.Unefois.Deuxfois.Encoreetencore.Jusqu’àcequesoncorpstoutentiersemetteàtrembler.—Ryder…Qu’est-cequetufais?demanda-t-elleenbrisantsavoixsurladernièresyllabe.Àvraidire,iln’enavaitpaslamoindreidée.Maisc’étaittropbonpourarrêter,non?Pas
maintenant.Nijamais,d’ailleurs.RamenantsonautremainsurlahanchedeJamison,illaplaquaencoreplusfermementcontrelui.Unesalvedeplaisir–brut,puissant,bouleversant–letraversadepartenpartàcecontact,luiarrachantungémissement.Commeilavaitenvied’allerplusloinavecelle…D’allerjusqu’aubout.Oui,ilavaitenvied’elle.IlavaitenviedeJamison.Elleetpersonned’autre.Etlesimagesse
succédaientdanssatête.Desimagesoùilembrassait,oùilcaressaitchaquecentimètrecarrédesoncorps.Desimagesoùilluifaisaitl’amourdetoutsoncorps,detoutesonâme.Ilvoulaitl’attacher,lavoircomplètementsoumiseàsonbonvouloirpendantqu’illuiinfligerait
autantdeplaisirqu’ellepourraitenrecevoir.Ilvoulaitlaplaquercontrececanapéetluifairel’amourjusqu’àluienfaireperdrelatête,jusqu’à
enperdrehaleine,jusqu’àl’éblouirentièrement.Lafaireasseoirsursonvisageetsavourerchaquegouttedesondouxnectarjusqu’àlafairejouir,
jusqu’àluifairecriersonnom.Oh,ilsuffiraitdepasgrand-chose.Carildevinaitsonexcitation.Ilpercevaitnettementlachaleur
brûlantedesaculotteàtraversletissudesonpantalondepyjama.Cedétaill’interpellapourlapremièrefoisdepuisquesoncauchemars’étaitchangéenundesrêves
lesplustorridesqu’ilavaitjamaiseus.Bonsang,maisàquoijouaitdoncsoninconscient?PourquoiJamisonportait-elleuneculotte?Etquefaisait-ildansunbasdepyjama?Pourquoin’était-ellepasnue,sonsexebrûlantetoffertàluidesortequ’ilpuisses’yglisserdirectementet…—Ryder!pantela-t-elleenlesecouantdoucementtoutencontinuantd’ondulercontrelui.Est-ce
quetuesréveillé?Est-ceque…Duboutdelalangue,ilremontalelongdesagorge.Hmm.Sapeauétaitaussisuavequ’ill’avait
imaginé.Illuimordillalecoupuislanuque,avantdelaversespetitesmorsuresavecsalangue.LecœurdeJamisontambourinaitsifort,sivite,qu’illesentaitbattrecontresontorse,etmêmeaucreuxdesoncou.Iladoraitlavoiraussiexcitée–ilenétaitmêmeémerveillé–maisdenouveau,ils’étonna:saréactionphysiquesemblaitétrangementréelle.Puiselleplongeasesdoigtsdanssescheveuxdeplusbelle,lesserrantjusqu’àluifairemal.Deson
autrepaume,elleluifrappaletorsecommepours’écarter,sedégagerdelui.Ilresserraalorssonétreinte,tentantdel’empêcher–elleetlerêve–deluiéchapper.Pasquestiondereveniràcefroidsidéral,àcettesolitudeabyssale.Pasmaintenant,pasaumomentoùcetteJamisonrêvéevenaitdeluifairedécouvrirtoutceàcôtédequoiilétaitpassépendanttoutescesannées.MaislavoixdeJamisonsefitinsistante,pressantemême:ellecriadenouveausonnom.—Ryder!Ryder!…Allez,Ryder,ouvrelesyeuxpourmoi!Ouvrelesyeux!Elleluisecoualesépaules,luitiralescheveux,etlesdernierssoubresautsdesonrêve
s’évanouirent.Avecunsoupirdedésarroi,ilseredressatantbienquemal.Quelquechoseclochait.Ilsentitun
poidslégersursesgenoux.Unpoidsquisepressaitcontresontorse.Lepoidsd’unefemmelégèreetgracile.
Alarmé,uneondedepaniqueachevadeleréveiller.Ilrouvritbrusquementlesyeuxets’efforçadedistinguerlevisageinquietquisetenaitàpeineàquelquescentimètresdelui.C’estseulementàcetinstantqu’ilcomprit.Toutcequis’étaitpassédurantcesdernièresminutes–cesdernièresheures?–n’étaitpasunrêve.Jamisonétaitassisesurlui.Àcalifourchon.Etsonsexe,sonsexetellementdoux,humideetenvoûtantétaitintimementblottitoutcontrelesien.Jaredallaitletuer.Enfin,àsupposerqueRydernesesuicidepasavant.Sielleavaitbesoind’unepreuvedufaitqueRydern’étaitpasréellementavecellependantqu’illui
prodiguaitsescaresses,Jamisonl’obtintàlasecondemêmeoùilouvritgrandlesyeux.Cettefois,ilétaitbeletbienréveillé.Uneexpressiond’horreurabsolueapparutsursonvisage,puisilseredressasibrusquementqu’elleentombaàlarenversesurletapis.—Désolé!s’exclama-t-ilenluitendantlamainpourl’aideràserelever.Orilsemblaittellementhorrifiéparcequivenaitdesepasserqu’ellerepoussasapaume.Pas
questionpourelledelelaisserlatoucheralorsqu’iln’enavaitmanifestementaucuneenvie.—Tunet’espasfaitmal?demanda-t-ildèsqu’ellesefutrelevée.Elleluilançaunregardagacé.—Jenesuistombéequedetrentecentimètresdehaut.Ilsepassaunemaindanslanuque.—Jevoulaisdire…Enfin…Jenevoulaispastefairetomber.Jenet’aipasblesséeaumoins?Seulementaumomentoùtuascomplètementflippéencomprenantquituserraiscontretoi.Maispasmoyendeluirétorqueruntrucpareil.Etce,malgrélablessurequ’elleavaitressentie
devantl’aversionévidentequ’elleluiinspirait.Ehoui,RyderMontgomery,chanteurderocketvéritablebombesexuelle,étaitentoutétatdecausetraumatiséparlesimplefaitdeluiavoircaressélesseins…Aufond,ellesavaitbienquecelaavaitplusàvoiravecquielleétaitqu’avecceàquoielle
ressemblait.Cequinel’empêchaitpasdesereprochersastupidité.Elleavaitétéstupidedecroire,neserait-cequ’uneseconde,queRyderpourraitavoirenvied’elle.Qu’ilauraitpus’unirphysiquementàelle.Cela,alorsqu’ellepartaitdéjàavecaumoinsdeuxhandicaps:êtrelapetitesœurdesonmeilleurami,etnemesurerqu’unpetitmètresoixante-dixalorsqueRydernesortaitqu’avecdesmannequinsàlatailledeguêpe.Ajoutezàcelalefaitqu’ellefaisaitunetaille40aulieud’un34,elleauraittoutaussibienpus’accrocherunpanneauautourducouportantl’inscription:«Mets-moiunrâteau,jenevauxpasmieuxqueça.»—Çava.Tuétaisendormi.Jecomprends,dit-elleenrejoignantlebarpourseserviruneautre
bouteilled’eau–pluspoursedonnerunecontenancequepoursedésaltérer.—Cen’estpasuneraison.Tuauraisaumoinsdûmesecouer,reprit-ilentapantdupiedsurle
tapis.J’espèrequejenet’aipasfaitpeur.Ilaccélérasesbattementsdepied,signemanifestequesonagitationallaitcroissant.—Jen’aipaseupeur!Bonsang,maispourquelgenredenanaest-cequetumeprends?Illadévisagealonguementenclignantdesyeux,visiblementchoquéparsonaccèsdecolère.Mais
franchement,combiendefoisunhommedevait-ils’excuserd’avoirtouchéunefillesansquel’egodecelle-cienprenneunpetit–bon,d’accord,ungros–coup?—C’estque…Maxabienfailli…—Oh,lâche-moiavecça.Aucunechancequejepuisseunjourteconfondreaveccetype.Jete
rappellequej’étaiscomplètementréveillée,moi.Sij’avaiseupeurquetumefassesmalneserait-cequ’uninstant,jet’auraisflanquéunebonnegifle.Etc’estmoiquimeseraisalorsconfondueen
excusespendantquetoi,tuferaistoutpourminimiserl’incident,assena-t-elleavantdefairesemblantderéfléchir.Quoique,tuneteseraispeut-êtrepasmontréaussiindulgentquemoi…—Commentça,peut-être?s’esclaffa-t-il.—OK,alorsdisonscertainement,grommela-t-elleenluilançantunebouteilled’eau.Bon,onest
quittes,alors?Tuasfinideteflagellerpourungestequetuaseudanstonsommeil?Ilbutl’eaud’uneseuletraite,avantd’abaisserlentementlabouteilledefaçonàmieuxladévisager
desesgrandsyeuxcouleuronyx.—Jenemeflagellaispas.—Arrête,çalaissaitpresquedesmarquessurtapeau…—Jem’inquiétaisseulementpourtoi.Jenevoulaispasquetucroies…—Etmoi,jem’inquiétaispourtoi.Quelquesoitlerêvequetufaisais,celaavaitl’airabsolument
affreux.C’estpourçaquejesuisvenueterejoindre,audépart.Elleavaitchoisisesmotsdélibérément,afindel’obligeràcesserdes’excuser.Maisàlaseconde
mêmeoùellelesprononça,elleregrettadenepouvoirleseffacer.CarRyderserenfermalittéralementsurlui-même.—Ahoui,dit-ilavecunhaussementd’épaulestoutengardantunvisageimpassible.Jeneme
souviensderien,doncçanedevaitpasêtresimal.Àcesmots,ilrejoignitlebar,reposalabouteilled’eauetallachercherdeuxverresetunebouteille
detequila.—Tunecroispasquetuasdéjàeutadose?Lesmotss’échappèrentdeseslèvresavantqu’elleaitletempsderéfléchir.Cen’étaientpasses
affaires,maistoutdemême.SiRyderpassaitsontempsànoyerlesfantômesquilepoursuivaientdansl’alcool,ilfiniraitcraméavantl’âgedetrente-cinqans.Ilhaussaunsourcil.—Alorslà,c’estvraimentl’hôpitalquisefoutdelacharité!Simessouvenirssontexacts,c’esttoi
quiétaisivreaupointd’engloutirtroistequilasd’affiléehier,avantd’allerdanser,puisdet’évanouirdansmesbras!Ellesentitsesjouess’embraser.—Excuse-moi,Ryder.J’aipasséunesemaineaffreuse,maiscen’estpasuneexcuse.Jemesuis
comportéedefaçoncomplètementirresponsable.—Bah,çaarriveauxmeilleursd’entrenous,répliqua-t-ilenlevantsonverrecommepourtrinquer
avantdelevider.Etpuis,cen’estpasauprèsdemoiquetudevraist’excuser.TuascomplètementfaitflipperJared.Ça,ellen’endoutaitpasuneseconde.—Etpourtant,ilt’alaissémeramenerdanstonlit.—Jenedorspasbeaucoup.C’étaitmoiqueçagênaitlemoins.Ellevoulaitbienlecroire.Aveclescauchemarsquilehantaient,c’étaitmêmeunmiraclequ’il
arriveàdormirtoutcourt.Prenantconsciencedecela,lacolèrequ’elleéprouvaitàl’encontredeRyders’évapora.Pasétonnantdelevoirs’accuserdecequis’étaitpassésurlecanapé.Ils’envoulaittoujourspourtoutdetoutefaçon.—Tuveuxessayerdedormirunpeuplus?demanda-t-elle.Lejourselèvetoutjuste.—Non,répondit-ilsansprendrelapeinedeconsulterleréveil.Çava.Toi,enrevanche,n’hésite
pasàretourneraulit.Tudoisêtreexténuée.C’étaitpeudire.Maisilsemblaittellementtristeetabandonné,là,aveccettebouteilledetequila
serréeentrelesmainscommeundoudou,queJamisonneputtoutsimplementpaslelaisserenplan.
Tantpissicelafaisaitd’ellelafillelaplusstupideaumonde.—Enfait,jemesensbien,affirma-t-elle.Maisjemeursdefaim.Etsionappelaitleroom-service
avantdeseregarderunfilm?—Tunevaspasautravail?—Non.Jenetravaillepasaujourd’hui.Techniquement,ellenementaitpas,n’est-cepas?Aprèstout,elleétaitencongéforcé.Cejour-là.
Maisaussilelendemain.Etlesjourssuivants…Mieuxvalaitnepastropypenser,sinonelleallaitelleaussifinirparseservirunshootdetequila.—Alors,qu’est-cequetuendis?reprit-elleenluiprenantlabouteilledesmainsavantdelaposer
surlebar.Ryderlaregardafaired’unairmi-amusé,mi-exaspéré,maisneditpasunmotausujetde
latequila.—Jetecommandedesœufs?insista-t-elle.—Onvoitquetuneteprendspassouventdescuites,finit-ilparrépondre.Levraipetitdéj’
d’attaquepourleslendemainsdecuite,cesontdesgaufres.Enforçantsurlesiropd’érable.Etavecdubonbacon.—Doubledosedebacon,hein?—Carrément!Elles’emparadutéléphoneetluitournaledos,pourdissimulersonsourireencoin.—Alorsvapourundoublebacon!
Chapitre6
IlsseretrouvèrentdevantAvengers,às’empiffrerdegaufresdégoulinantdesiropd’érable,decrèmefouettéeetdefraises.Toutcelasemblaitunpeusurréalisteaprèscequiavaitfaillisepasser,maisRyderétaitincapabledeserappelerladernièrefoisoùilavaitpasséunaussibonmoment.Biensûr,dèsqu’ilmontaitsurscène,ils’éclataitenchantant,enfaisantdesduelsdeguitareavec
Jared,enélectrisantlesfoules…Maisàchacunedesesperformancesilnefaisaitquerépondreàdesattentes–cellesdesfans,cellesdesautresmembresdugroupe,cellesdesorganisateursdelatournée,dumanagementetdelamaisondedisques.Maissurtoutàsespropresattentes.Lepire,c’étaitcesentimentden’êtrequerarementàlahauteur.Commentpourrait-ill’êtrequandilpassaittellementdetempsàsedemandercomment,quandetoùilallaittoutflanquerenl’air?Voilàcequ’ilavaithéritédesonpère.EtdeCarrie.MaisaucôtédeJamison,ilneressentaitriendetoutcela.Entoutcaspasdepuisqu’elleluiavait
clairementassuréqu’iln’avaitpastoutgâchéavecelle,lorsdesapetiteescapadesurlecanapé.Ilnel’avaitpasvexée,ilneluiavaitpasfaitpeur,nimême…Non,ils’interditdepenseràcelaavantquesonimaginationneprenneledessus.Paslapeinederessasserdevieuxprincipesimmuablescontrelesquelsilnepouvaitrien.Pasici,pasmaintenant.—Bon,j’aiunequestiontrèssérieuseàteposer,lançaJamisonalorsqu’ellenouaitsescheveuxen
unchignonnégligé.Ellefixasanouvellecoiffureàl’aidedecrayonsqu’elletrouvadanssonsacàmain.Oren
quelquessecondesseulement,desmèchesrebelless’enéchappèrentetretombèrentnégligemmentsursesjouesousursanuque.Avecunsoupird’agacement,elleseremitàlesenroulerautourduchignon.Maisellen’avaitpas
encoreréussiàlesdompterquandRyderluiarrachalestroiscrayonsdesmainsetlesextirpadesescheveux.Illeslançaàl’autreboutdelapièce,puiscontemplasesmèchesboucléesquiretombaientencascadesursesépaules.Cettecheveluresauvage,quirefusaitdeselaisserdompter,semblaitlenarguerouvertement.Etl’espaced’uneseconde–rienqu’unepetiteseconde–ils’imaginaentraindeglissersesmainsdanscesbouclespendantqu’ilferaitl’amouràJamison.Ilimaginacesmèchesallantetvenantsursesépaules,sontorse,sonpubis…—Tutefousdemoi?s’exclama-t-elle,exaspérée,toutenentreprenantd’enroulerdenouveauses
cheveuxàlabasedesanuque,cettefois.Maintenantjesuisobligéederecommenceràzéro!—Laissetomber,reprit-ilenrepoussantsamainpourrangerlui-mêmesesmèchesrebelles
derrièresonoreille.Tescheveuxsonttrèsbiencommeça.Iljouaitaveclefeu.Ilenétaitconscient.Ilsavaitpertinemmentqu’ilallaitsebrûler:ils’agissaitde
lapetitesœurdeJared.DelapetiteJamison,àquiilavaitenseignédespratiquesd’autodéfensejusteavantsonpremierrendez-vousgalant.Celleàquiilavaitapprisàconduirequandelleavaiteuseizeans.Saufquecen’étaitpasunepetitefillequis’étaitfrottéeàluitoutàl’heure,avecsoncorpsde
déesse.Maisunefemmebelle,attirante,qu’ildésiraitcommeunfou.Aufonddelui,iln’avaitqu’uneenvie:laplaquerausolpourluifairel’amouréperdument.S’ils’étaitagiden’importequelleautrefemme,ilauraitacceptécequ’ellesemblaitluioffrirsans
lamoindrearrière-pensée.Cariln’avaitpaspourhabitudedeserefusergrand-chose,etilavaitenvie
d’elle.Terriblementenvied’elle.Delaserrercontrelui.Del’embrasser,là,toutdesuite,etdelaisserenfins’exprimercedésirquiflottaitentreeuxcommelesderniersaccordsd’unechansond’amour.Depressersoncorpsgracilecontrelesien,d’explorerlescourbessuavesdesabouche,sans
s’inquiéternidupasséquilehantait,nidufrèredeJamison,nidequelqueautreobstaclesusceptibledesedresserentreeux.Maisnon,pasavecJamison.Elleméritaitmieux.Mieuxquecequ’ilavaitàluioffrir.Etce,quoi
qu’elleenpense.—Ryder,dit-elledansunsouffle.Aussitôt,ilfutsubmergéd’uneirrépressibleondedechaleur.Ilfermalesyeuxquelquessecondes,
s’efforçantderomprecelienentreeux.Puisilaffichaunsourireforcé,plantasafourchettedanssadernièrebouchéedegaufreetl’offritàJamisoncommeill’avaitdéjàfaitdesmilliersdefoisaufildesannées.Pendantunbrefinstant,elleparutsurlepointderefuser.Commesiellesavaitpertinemmentqu’enacceptant,elles’éloigneraitdecettepenteglissantesurlaquelleilss’étaientsoudainengagés.Maisaufinal,elledutcomprendrequ’ilavaitvraimentbesoind’ellepoursesortirdecetteornière,
carellesepenchaversluipouraccepterlabouchée.Etrefermeravecdélicesespetiteslèvresrosesautourdelafourchetteavecun«Hmm».Ildétournalesyeux,incapabledenepasimaginercettebouchecharnues’activeravecautant
d’entrainsursonmembre.Non,iln’avaitpasledroit.Ceneseraitpasbien.Ceseraitmêmetrèsmal.MaislamaindeJamisoneffleuralehautdesacuissealorsqu’elleattrapaituneservietteenpapier.Àcetinstant,ilcrutdéfaillir.Cherchantdésespérémentuneéchappatoireàsespenséesinterdites–etaufaitqu’ilnepourrait
jamaisfairel’amouràJamison–Rydersetournaverslatélévision.IlregardaHulkdétruiredessectionsentièresduvaisseauduS.H.I.E.L.D.alorsquelesforcesduLokipassaientàl’attaque.Riendetelquedesimagesdemortetdedestructionmassivepourlibérerunhommedesesdésirsinavouables.Celafonctionnapresque.Dumoinsjusqu’aumomentoùJamisonselevapourrepousserlechariot
duserviced’étagedanslecouloir.Quandellerevint,elleseblottitcontreluisurlecanapéetsonodeurdepêchesuavel’enveloppatoutentier.Ryderseraiditetfitsemblantd’êtrecaptivéparlefilm;lacentrifugeuseduvaisseauallait-elleouiounonréduireIronManenbouillie?Manifestement,iln’étaitpastrèsconvaincantpuisqu’ilnefallutpasuneminuteàJamisonpour
commenter:—Aufait,jenet’aitoujourspasposémaquestion…Bonsang,etilcroyaitavoiratteintunparoxysmedestress?Àcesmots,ilserrasifortsa
mâchoirequ’ils’étonnadenepass’êtrebriséunemolaire…Voireplusieurs.Ilnevoulaitpasavoircettediscussion,ilnepouvaitpasavoircettediscussion.Sescauchemars,il
nelespartageaitavecpersonne,pasmêmeaveclesmembresdugroupe.Etildétestaitl’idéequeJamisonaitpuenavoirunaperçu.Qu’elleaitpudécouvrirl’étenduedesasolitude.Levoirenproieàsespiresdémons.Vulnérable.—Écoute,cen’estpeut-êtrepasunebonneidée,dit-ilensepassantunemainsurlevisage.—Quoidonc?—Toutce…truc,lâcha-t-ilenagitantundoigtentreelleetlui.—Cetruc?répéta-t-elle,abasourdie.Tuveuxdire,cetteconversation?
—Ouais,marmonna-t-ilenlafuyantduregard,soulagéqu’elleaitenfincompris.Tantpiss’ilpassaitpourunemauviette.L’essentielpourlui,c’étaitdesesortirindemnedece
mauvaispas.Pendantdelonguessecondes,Jamisongardalesilence.Puisellehaussaunsourciletsoupirad’un
airdédaigneux.—Jen’imaginaispasquechoisirunsuper-hérospourraitavoirdetellesimplications
émotionnelles.Jeveuxdire,jenesuismoi-mêmepasfand’IronMan,maissic’estvraimenttropdurpourtoi,alorschangeonsdesujet.—Quoi,c’étaitçataquestioncruciale?s’exclama-t-ilenayantl’impressiond’avoirratéplusieurs
épisodesdanslaconversation.Saufquelorsqu’ilcroisadenouveausonregard,ilcompritqu’elleavaitcompris…Etqu’ellene
faisaitqueluitendreunebouéedesecours.Latensiondanssesépaulesserelâchaaussitôt.—TuvoulaissavoirquelétaitmonAvengerpréféré?reprit-il.—C’estunequestioncruciale:IronManestclairementplusfortquelesautres,mêmesichacun
possèdeuneparticularité,donc…—Tuplaisantes?l’interrompit-ilavecunpetitsouriresuffisant.Quiaditqu’IronManétait
plusfort?—Quiprétendraitlecontraire?Franchement,quipourraitbattrel’incroyableTonyStark?—Ben…L’IncroyableHulk,biensûr…—Tudélires?s’exclama-t-ellesuruntonincrédule.IronManrisquetoutpoursauverdesgens
danscefilm.Ycomprissavie.Etpuis,ilestintelligent,plutôtcanonetriche!—Hulkestaussiprêtàdonnersaviepoursauverdesgens.Etilesthyperintelligent.—Oh,jet’enprie,poursuivit-elled’unairmoqueur.LedocteurBannerestintelligent.Hulkn’est
qu’ungéantverdâtreetmonstrueuxquifaitpeur.—Ahparcequ’ilsuffitqu’untypeenfileuncostumeenfer,etçafaitdeluiunhéros?demanda-t-il
suruntonironique.—Biensûr,s’ilenfaitbonusage.Êtreunhéros,cen’estpasseulementécrabouillerlesméchants.
C’estplutôtdéciderderendrelemondemeilleur,mêmesiondoitylaissersapeau.LesparolesdeJamisontrouvèrentenluiunéchoparticulier,etletouchèrentprofondément.Mais
commeilnetenaitpasàcequ’elles’aperçoivequ’ellel’avaitdécontenancé,ilpouffaderire,levalesyeuxauciel,etparvintàafficherunpetitrictusavantderétorquer:—L’héroïsme,c’estcarrémentsurfait.Personnenepeutempêcherunechosedeseproduire,
Jamison.Lemieuxquel’onpuisseespérer,c’estrepousserl’inéluctable.—Cen’estpasvrai.Regarde,tum’assauvéedeMax.Tunel’aspaslaissémefairedumal.—Cen’étaitqu’unénormecoupdechance.Sijen’étaispassortidemalogeàcemomentprécis…—Maistul’asfait.Tuesbeletbiensortiàcemoment-là,Ryder.Ettul’asarrêté.Personned’autre
n’auraitpulefaire.UnelueurdereconnaissancebrillaitdansleregarddeJamison.Dereconnaissance,maisausside
quelquechosed’autre.Quelquechosequ’ilnepouvaitpas–qu’ilnevoulaitpas–voirenface.Ildétournadonclesyeux.—Mouais…Jeneseraipeut-êtrepaslà,laprochainefoisqu’unsalopardessaieradedéconner
avectoi.—Peut-êtrequ’iln’yaurapasdeprochainefois.—Ouais,c’estça,dit-ilensepassantnerveusementunemaindanslescheveux.Commesile
mondeétaitpeuplédegrosnounoursetdelicornes.
—J’aijamaisditça.—Paslapeine.Ondiraitquetoietmoi,onnevitpasdanslemêmemonde,Jamison.Çanetevient
mêmepasàl’idéequetun’espaslapremièreàquiçaarrive?Etquetuneserasprobablementpasladernière?Ileutunnouvelaccèsdecolèreenrepensantaudramequiavaitfaillisurvenirlaveilleausoir.Il
n’étaitpasfierdenepasavoirprévenulapolice,maiscelan’auraitserviàrien.Jamisonn’avaitpasétéblesséephysiquement,cequeMaxn’auraitpasmanquédesoulignerpoursesortirtantbienquemaldecemauvaispas,commed’habitude.Entoutcas,ilallaitavoiruneexplicationavecl’autrechanteurdanslajournée.Histoirede
s’assurerquecetteordureréfléchisseàdeuxfoisavantdeforcerlamainàunejeunefemme.Cetypedevaitcomprendreques’iln’étaitpascapablederefrénersesardeurs,sasécuriténeseraitplusassurée.—Tunepeuxpasêtresûrqu’ilrecommencera,Ryder.—Bordel!Sitoutcequ’ilvoulaitc’étaits’envoyerenl’air,alorspourquoines’est-ilpastourné
verstouteslesgroupiesquin’attendaientqueça,encoulisses?Ilavoulutefairedumal,parcequ’ilenavaitlepouvoir,expliqua-t-ilenserrantlespoingsmalgrélui.Combiendefoiscelaest-ilarrivépendantcettetournée,justesousmonnez?J’aijouéaupokeraveccesalopard.J’aifaitlafêteplusd’unefoisaveclui.Etpendanttoutcetemps,il…—Çasuffit,Ryder!Arrêtedetefairedumalcommeça!l’interrompitJamisonenposant
doucementunemainsurlasienne.Celafaitpresquedixansquetuteflagelles.Ilesttempsd’arrêter.Elletentadepassersesbrasautourdelui,del’enlacer,maisilsedébattit.Ilnepouvaitpas.Pasavec
cenœudquiseformaitdanssagorge.Déglutissantpéniblement,ilrefusadeselaisseremporterparletsunamid’émotionsquilemenaçait.Bonsang,ilauraitdûfairecommesiellen’étaitpaslà.Ilauraitdûlesavaler,cesverresdetequila
dontilavaitenvie.Siaumoinsilavaitétésoûl,iln’auraitpasétéobligéderesterassislà,commeunemauviette,àfairedesonmieuxpournepasperdrecomplètementlaface.—Tuaspeut-êtreraison,déclara-t-ilens’emparantdelatélécommandepourmonterlesondela
télévision.Peut-êtrequ’IronManestleplusfortdesAvengers.Biensûr,ilparleàtortetàtravers,maisjesupposequecelanefaitpastout.Pasvrai,Jamison?Elleétouffaunsoupirexaspéré,etilcompritavoirfrappéenpleindanslemille.Maispasquestion
des’excuser.Nimêmedelaregarder.Aulieudecela,ilposalespiedssurlatablebassedevanteuxetseconcentrasurlefilmcommesileurvieendépendait.D’ailleurs,peut-êtreendépendait-elle.Entoutcas,iln’allaitpass’ensortirencontinuantà
ressassersonpassé–etsurtoutpasavecJamison.Non,lemieuxpourtoutlemonde,c’étaitqu’ilresteassislà,àregardercefilmidiot.Mêmes’iln’yvoyaitrienàcausedelabrumequienvahissaitsesyeux.IlattenditqueJamisonnesaisissel’allusion–enfin,lagrossièreallusionquiressemblaitplusàune
pancarteennéonclignotantportantl’inscription:«Onenrestelà.»Maisellenesetournapasversl’écran.Durantdelonguessecondes,ellenebronchapas.Neprononçapasunmot.Nes’appuyapascontrelescoussinsducanapé.Bonsang,onauraitmêmeditqu’ellenerespiraitplus…Elleétaitlà,assiseàcôtédelui,àledévisager.Àsoutenirsonregard.Àluiparler.Maisnon,il
n’allaitpascéder.Pasmaintenant.Pas…—Ryder,s’ilteplaît,nefaispas…—Jeregardelefilm,Jamison.—J’enairienàfairedufilm.Jem’inquiètepourtoi.Pourcettemaniedetecroireresponsablede
toutcequetunepeuxpascontrôler.—Maistunecomprendsdoncpas?Jesuisunerockstar,mabelle,articula-t-ilavecunsourirede
mépris.Toutcequim’intéresse,c’estdesavoird’oùviendrontmonprochainverredetequilaetmonprochainplancul.Jesuisbientropimbudemapersonnepourmepréoccuperd’autrechose.—N’importequoi,bredouilla-t-elleenposantunemaintremblantesursapoitrine,sursoncœur.Elleavaitfroid.Alorsilsaisitleplaidauboutducanapéetl’enrecouvrit.C’estalorsqu’il
s’aperçutqu’ellen’étaitpaslaseuleàtrembler.—Jamison,ilfautquetuarrêtesça,annonça-t-ilendesserrantàpeinelamâchoire.Jen’aipas
enviedeparlerdeçamaintenant.—Tuneveuxjamaisparler.Pasdeça,entoutcas.C’estpourçaqu’iltefauttoujours…—Ilnemefautriendutout,àpartunpeudesommeil,l’interrompit-ilenselevantetenjetantla
télécommandesurlecanapé.Tuveuxlelit?—J’enairienàfairedulit.Cequejeveux,c’estparlerde…—Bon,bendanscecas,c’estmoiquilerécupère,dit-ilentraversantlapièceenmodesurvie.Ilvoulait–ildevait–sesortirdecetraquenard.Biensûr,unepartiedeluiavaitenviederester,de
savourerlachaleurbienveillantedeJamison…Depromenersesmainssursoncorpsmagnifique,del’embrasser,etd’écoutertouslesmensongesqu’ellesemblaitsienclineàluiraconter.Etdeluienraconter,luiaussi.Desmensongesquilaferaienttaire,etquiluipermettraientdel’attirerdanssonlit.Desortequ’iln’auraitplusàseposertoutescesquestions.Àsetorturer.Desortequ’ilpuissesimplementluifairel’amour.Commeilenmouraitd’envie.Saufqu’ils’agissaitlàdeJamison.Pasd’unesimplegroupieprêteàtoutpourunenuitdefolie
avecunerockstar.Pasquestiondelatraiterdecettefaçon.Orellenecomprenaitpas.Elleneconnaissaitpascemilieu.Ellenesavaitpascequiétaitarrivéà
Carrie,dumoinspastout.Ellenesavaitpasqu’ilavaittournéledosàsonpremieramourjusteparcequ’ilsesentaitcoupable.Pasplusqu’ellenesoupçonnait…Non,celasuffisait.IlyavaituntasdechosesqueJamisonignorait,etiln’avaitpasàsemontrersi
durenverslui-même.Etpuis,c’étaitellequirefusaitd’admettrequ’ilavaitbesoind’êtreseulpourlemoment.Alorstantpiss’illavexait.Ilenavaitassezd’essayerdelapréserver.Ellesefichaitvisiblementdecequ’ilpouvaitressentir.—Etmaintenant,lâche-moi!grommela-t-ilenarrivantdevantlaportedesachambre.Ellel’avaitsuivi,etmêmes’ilrefusaittoujoursdelaregarder,illasentitsefigeràcesmots.—Désolée,Ryder.Jenevoulaispastecontrarier.J’essayaisjustedet’aider.—Pourquoi?Jefaispitiéàcepoint?Quandest-cequetuvastemettredanslatêtequejen’aipas
besoindetonaide?D’ailleurs,jeneveuxpasdetonaide!Jevaistrèsbien,rugit-ilenposantlesmainssursesépaulespourlafairereculercontrelemurducouloir.Jamisonouvritdesyeuxronds,etuneveinesemitàsailliraucreuxdesoncou.Ilfitalorsglisser
sespaumeslelongdesoncou,remontantjusqu’àsonvisage.—Jet’aidemandédelaissertomber.Jet’aiditquejenevoulaispasenparler.Maistucontinuesà
tirersurlacorde,àmepousseràbout.Ilsentaitsonpetitcœurbattreàtoutrompresoussesdoigts,sarespirations’accélérer.Enréponse,
ilcaressalazonequipulsaitaurythmeaffolédesoncœur,guettantsaréaction.Ilneluiferaitaucunmal–jamais–maisilétaitprêtàjeterdel’huilesurlefeusicelapouvaitlaconvaincredelelaissertranquille.Maiselles’humectaleslèvresetchuchotasonprénom.LeplandeRyderluirevenaitenpleine
figure.Carilnelutaucuneméfiancedanssonregard,aucuneappréhension.Seulementcemêmedésir
dévorantquifaisaitéchoausien.—Ryder…—Ettuparlesencore!dit-ilensurvolantsajoueduboutdesdoigts,avantdes’arrêtersursa
bouche.Sonrougeàlèvresdelaveilleausoirs’étaitestompé.—Jesuisdésolée.Elles’excusaitdebienplusqued’avoirprononcésonnom,maisilnevoulaitplusrienentendre.
Ellel’avaitpoussédanssesretranchements.—Moiaussi.Pourtant,ilsn’allaientpasresterplantésainsitoutelamatinée.Ils’écartadoucementetfitunpas
enarrière.C’estalorsqueJamisonfitladernièrechoseàlaquelleils’attendait.Ellelemordit.Fort.Et
enfonçabrutalementsespetitesdentsblanchesdanslapulpedesonpouce.
Chapitre7
Lecœurbattant,JamisonregardalesyeuxdeRydervireràunnoirabyssal.Ellen’avaitpaslamoindreidéedecequil’avaitpousséeàagirainsi,sinontoutescesémotionsquisebousculaientenelle.Àtelpointqu’ellenesavaitpluscommentgérercemaelström:compassion,chagrin,nervosité,affection,désir…Évidemment,elleauraitdûtenircomptedessignauxqu’illuiavaitadressés.Ellen’avaitaucun
droitdelepoussercommeellel’avaitfait.MaisRyderétaitentraindesenoyer,sansmêmes’enrendrecompte.Commentrestermuettefaceàunteldrame?Etpuis,quandill’avaitplaquéecontrelemur–commesicelapouvaitavoirpourautreeffetqu’attisersondésir–ellel’avaittrouvésibeau,siencolère,sisexyqu’ellen’avaitpus’empêcherderefermersesdentssursondoigt.Etàprésent,Rydersemblaitêtresurlepointdeluirendrelapareille.Pourtantelles’étaitattendue,
etmêmepréparée,àcequ’ilprennesesdistances.Àcequ’illuicriedessus,voirequ’illamenace,qu’ils’enfermedanssachambreenluiclaquantlaporteaunez,mettantfinàleurconversationunefoispourtoutes.Oriln’avaitfinalementrienfaitdetoutcela.Serapprochantd’elle,ilpressasoncorpscontrelesien.Sontorsecontresesseins.Seshanches
contresonventre.Ellelesentaitpartoutsurelle,brûlant,durettourmenté.Elles’efforçadenepasfermercomplètementsespaupières.Elleavaitattendutellementlongtempspourqu’illascruteavecceregard,pourqu’illatoucheainsi…Pasquestiond’enraterunemiette.PuisRyderlacaressalelongdel’épauleavantdeprendresonvisageentresesmains.Sesjambes
menaçaientdesedérober.—Ryder…Celas’apparentaitplusàunesupplique,qu’àunnom.Ilfermalesyeuxetposasonfrontcontrelesien.Sesépaulesétaientraides,unelueurd’anxiétélui
barraitlevisage…Celadevenaitpresqueinsupportable.Ellesedevaitdeleréconforter.Elleenavaitbesoin.—Dis-moid’allermecoucher,susurra-t-ild’unairtorturé.Dis-moidetelaissertranquille,
Jamison.—Horsdequestion.Nimaintenant,nijamais.Ellel’enveloppadesesbrasetleserracontreelle.Iltremblait.Toutcommeelle.Commentnepas
trembleralorsqueleslèvresdeRydernesetrouvaientqu’àquelquesmillimètresdessiennes?—Dis-le…—Pasquestion,souffla-t-elleenleserrantplusfort.Ilpoussaunlonggémissementtorturéquirésonnadanschaquefibredesonêtre.L’instantd’après,
ilpenchaseslèvressurlessiennes,avantdeluiremonterlementon,pressantsabouchesurlasiennelentement,délicatement.Encetinstantinespérédurantlequelletempssesuspendit,JamisonsongeaqueRyderembrassait
commeundieu.Ladeuxièmechoseàlaquelleellepensa,c’étaitquecebaiser,qu’elleavaitespérépendant
pratiquementdixans,valaitlargementlapeined’attendre.Satroisièmepensée–allons,àquiessayait-elledefairecroirequ’ellepensaitencore?Non,à
présentquelabouchedeRyders’emparaitdelasienne,toutnefutplusquedésir,plaisiretenvie…Duboutdesalangue,ilpritpossessiondeseslèvres,desabouchetoutentière,anéantissantaupassagelesderniersneuronesquiavaientsurvécuàlafoliealcooliséedeJamison.—J’adorelegoûtdeteslèvres,murmura-t-ilenlamordillantdoucement.Suffocante,ellelaissaseslèvresdoucesetentreprenantesdéclencherenelleunesériedefrissons
exquis.CelafitrireRyder,dontlesdoigtsseplantèrentunpeuplusfortsurseshanches,etdanssescheveux–pasassezfortpourluifairemal,maissuffisammentpourluifairecomprendrequ’ilnecomptaitpaslalâcher.Etquec’étaitluiquimenaitladanse.—Moiaussi,chuchota-t-ellecontresabouche,brûlantd’allerplusloinquecesimplebaiser.Ryderavaitexactementlegoûtdesonodeur:latequila,lecitron,etuneodeurtièdeetiodéede
brisemarine.Depuisqu’elleavaitemménagéàSanDiego,Jamisons’étaitsentieattiréeparlamer.Parson
odeur,songoût,sonbruit.Elles’étaitd’ailleursdemandésicen’étaitpas,inconsciemmentdumoins,parcequelamerluirappelaitRyder.Ilplongeaunemaindanssescheveux,laramenantd’uncoupàlaréalité,alorsqu’illuiinclinaitle
visagepouravoirunmeilleuraccèsàseslèvres.Puissabouchecapturadenouveaulasienne,coinçantsalèvreinférieureentresesdents,lamordillantlégèrementavantdel’apaiserduboutdelalangue.Ellegémitunpeu,plongeantsesmainsdanssescheveuxsoyeux.Commec’étaitdoux,comme
c’étaitbon…Sibonqu’elleeutenviequecemomentduretoujours.Siseulementelleavaitpufigerletemps,etfaireensortequ’iln’yaitplusdetournéepourluiarracherRyder,pasd’inquiétudeàavoirpourtrouverunnouveautravail,pasdegroupiesquisejetaientsurluitouslessoirs…SiseulementriennipersonnenepouvaitsedresserentreRyderetelle,menacercetteélectricité
qu’ilyavaitentreeux.Maisc’étaitunrêveidiot.Etdangereux.Carl’infimepartiedesoncerveauquifonctionnaitencore
luihurlaitdemettreuntermeàcettechose,d’arrêterRyderavantdes’attachervraimentàlui…Maiscommentécoutercessignauxd’alertealorsqu’elleavaitlesoufflecourtetquesoncœurbattaitlachamade?Detoutefaçon,ellen’enauraitpastenucompte.Pasaumomentoù,enfin,elleavaitmenéRyderexactementlàoùellevoulaitlemener.Danssesbras.Ilinclinaencoreunpeusonvisage,etlesderniersvestigesdeluciditéquiluirestaient
s’évanouirent.Commentpouvait-ilenêtreautrementalorsqu’ilétaitentraindeladévorer,alorsqueseslèvres,soncorpsetsonâmetourmentéeétaiententraindel’hypnotiser–littéralement?Cedésirentreeuxétaitaussiintensequesauvage,montantinéluctablementenpuissance,telunrazdemaréequifinitparlasubmerger.Àsontour,elleluimordillaleslèvres,etexploradélicatementchaqueparcelledesabouchedu
boutdesalangue.Ilpoussaungrognementguttural,entraînantsalanguedansunedansefrénétique,etellesuffoqua.Jamaisonnel’avaitembrasséedelasorte.Jamaisellen’avaitressentiuneattiranceaussicharnelle,brutale,magnifiquepourunhomme.Oh,oui,elleauraitaiméquecemomentduretoujours,pourlesavourer–poursavourerRyder–aussilongtempsquepossible.Aussilongtempsqu’illeluipermettrait.Ilglissasesdoigtssousl’ourletdesontee-shirt,effleurantsescôtes,luicaressantdoucementle
ventrepuislecreuxdesreins.Ellefrémit–oh,commec’étaitbon–puisremontasesmainslelongdudosdeRyder.Ilétaitmince,maismuscléàforcedepassertoutcetempsàjouerdesaguitare.Sansdoutefaisait-
ildelamusculationquandilavaitdesinsomnies.Aufildesannées,ellel’avaitvudesmilliersdefois
torsenu–envrai,maisaussiàlatéléetdanslesmagazines–maisjamaisellen’avaitimaginéàquelpointilseraitbondelecaresser.Depromenersesmainslelongdesondos,desentirsesmusclesfermesetbiendessinés.Defaireglissersesdoigtslelongdesestatouagesquilerendaientencoreplusdésirable.Sapeauétaitbrûlante,fermeetlisseaupointqu’elleeutenviedelalécher,là,maintenant,dansle
couloir.Etelleallaitlefaire,oui,dèsqu’elleseseraitrésolueàdécollerseslèvresdessiennes.Cequi,àbienyréfléchir,risquaitdeprendredutemps.Carjamaisellen’avaitgoûtéàdeslèvresaussiexquises.Soudain,lesdoigtsdeRydersetrouvèrentsurlesboutonsdesablouse.Puisilssuivirentlaligne
desonsoutien-gorge,avantd’arrêtersespaumesbrûlantessursonventre.Unfrissondedésirlafitchavirer,etJamisonduts’agripperàsesépaulespournepasflancher.Ilsouritcontreseslèvres,etlaplaquaunpeupluscontrelemurtoutencontinuantsapetite
exploration.Lavoirperdreainsitoutcontrôled’elle-mêmenesemblaguèrel’émouvoir–maisilavaitprobablementl’habitudedevoirlesfemmessepâmerdevantlui.CetteseuleidéesuffitàtirerJamisondelatorpeursensuelledanslaquelleRyderl’avaitplongée.
Enfin,pastoutàfait…Maissuffisammentpourrecouvrerunsemblantdelucidité.Détournantsonvisagedusienpourmettrefinàcebaiser,ellecouvritlesmainsdeRyderdessiennes.Etils’arrêtanet,commeellesavaitqu’illeferait.Évidemment,àlasecondeoùilfitcela,elles’envoulut.Maisqu’est-cequiclochaitchezelle?
Ryderavaitconnudesdizainesdefemmes,peut-êtremêmedescentaines,cesdernièresannées.MaisJamisonavaitenviedeça,elleavaitenviedelui–àenmourir–alorspourquoisaconsciencechoisissaitcetinstantprécispourlabombarderdedoutes?PourquoiarrêterainsiRyderalorsqu’ilétaitmanifestementenfindisposéàêtreavecelle?Parceque,comprit-elleengrimaçant,ellenevoulaitpasêtreunefilledeplussurlalonguelistede
sesconquêtes.Uneconquêtequ’ilauraitoubliéedèsl’instantoùilauraitreboutonnésonpantalon.Ellevoulaitcompterpourlui.Pasforcémentdelamêmefaçonqueluicomptaitpourelle,maisaumoinsassezpourqu’ilnedécidepasdecoucheravecelleseulementdanslebutd’effacercechagrinqu’ellesavaitenfouiauplusprofonddelui.Commeellenedisait,ninefaisaitplusrienpoursedégagerdesonétreinte,Ryderfinitpar
murmurer:—Jamison,mabelle…Est-cequeçava?Sarespirationsaccadéeetsonexcitationmanifestelamirentencoreplusenconfiance.Toutcomme
lefaitqu’ils’inquiétaitpourelle.Mêmesicelanevalaitquepourcetinstantprécis,Ryderavaitenvied’elle.Etiltenaitàelle.Celaluisuffisaitamplement.Doucement,ellerepoussasesépaules.Tandisqu’ilreculaitd’unpas,l’airsursesgardesplusque
confus,elleluipritlamainetl’entraînaauboutducouloir,danslachambreoùelles’étaitréveillée.Maisquandilcomprit,Rydersecontracta.Ets’arrêtanet.Lesjouesbrûlantesd’humiliation,Jamisonsefigea.Elleavaittoutfaux.Elles’étaitfaitdesidées.
Rydern’avaitpasenvied’elle,enfait.—Je…je…MaislabouchedeRyderatterritaucreuxdesonépauleavantmêmequ’ellepuisses’excuser.Du
boutdelalangue,ilcaressalecreuxdesoncou.Inlassablement,ilsemitàdécriresursapeaudescerclesbrûlants.LavisiondeJamisonsebrouillaalorsqu’uneirrépressibleondededésirdéferlaitdanssonbas-ventre.Oh,quesi,ilavaitenvied’elle.Ouf…
Redressantsonvisage,elles’affalacontreletorsedeRyder.Cettefois,elleneputseretenirdefermerlesyeux.Impossiblederésister.C’étaitsibon.ÊtreavecRyderétaitsibon…Tellementbonqu’elleneperçutmêmepaslebruitd’uneportequis’ouvritàl’autreboutducouloir.Dumoins,pasavantqueJarednesemetteàhurler:—Bonsang,maisqu’est-cequisepasseici?Ausondelavoixdesonmeilleurami,latorpeursensuellequiavaitenvahiRyderdèsl’instantoù
ilavaitétéaucontactdeJamisonsevolatilisa.Clignantdespaupières,ildevinalacolèresurlevisagedeJared.PuisilbaissalesyeuxversJamison,s’efforçantd’évaluerlagravitédelasituation.Bonsang.Ilsétaientgrillés.Dumoinslui,entoutcas.LehautduchemisierdeJamisonétaitouvert,etsesseinsplantureuxdépassaientdesonsoutien-
gorgeendentellenoire.Sapeauhabituellementpâleavaitrosidedésir,etseslèvresavaientenflésouslavigueurdesesbaisers.Sansparlerdufaitqu’àlasecondeoùellesedétacheraitdesonétreinte,Rydernepourraitpluscacherl’étatd’excitationdanslequelellel’avaitmis.Soussonpantalon,sonsexeétaitdurcommelapierre,etmêmeleregarddeJared,quisemblaitpourtantprêtàl’étripersur-le-champ,n’atténuaitenriensesardeurs.—Jared,cen’estpas…—…Cen’estpascequejecrois?complétaJaredenplissantsévèrementlesyeux.Jamison,quis’étaitbrusquementretournéeverssonfrère,ledévisageaitd’unairincréduletouten
reboutonnantàlahâtesatunique.Aïe.Cettefois,Ryderétaitentrèsmauvaiseposture.—Bond’accord,admit-ilenagitantsesmainsenl’air.C’estexactementcedontçaal’air.—Merci,jenesuispasidiot…Espèced’enfoiré!Àprésent,JamisonlançaitunregarddedéfiàJared.—Etsituretournaistecoucher,frérot?Toutça,c’estpastesaffaires.Bouchebée,Jaredladévisagealonguement,nesachantmanifestementquerépondreàcela.Enfin
decompte,désarçonné,iloptapourun:«Maisenfin,tuesmasœur!»—Exactement!Jesuistasœur.Etnontafille.Jenemesuisjamaisimmiscéeentretoiettesamis,
etj’apprécieraisquetuenfassesautantavecmoi,affirma-t-elleenramenantsescheveuxderrièresesépaulesd’unairindignéavantd’avancerdansl’embrasuredelachambredeRyder.Onyva,Ryder?Elleavaitparlépar-dessussonépaule,etàprésent,c’étaitàsontourdeladévisager,incapablede
lamoindreparole.Commentallait-ilpouvoirs’extirperdeceterrainminé?UnbrefregardendirectiondeJaredluiconfirmaquesonamiletueraitdesespropresmainss’ilfaisaitunseulpasendirectiondeJamison.EtsiRyderétaitconnupournejamaisselaisserintimiderpardesmenaces,ilsevoyaitmalsebattrecontresonmeilleurami.D’autantqu’ilétaitclairquec’étaitlui,etluiseul,quiétaitenfaute.Etmerde.Maisqu’est-cequiavaitpuluipasserparlatête?Ilavaitvraimentfalluqu’ilsoitàbout
denerfs,bouleverséetenpleindélirepours’imaginerqu’embrasserJamisonn’étaitpeut-êtrepasunesimauvaiseidée…Évidemment,unefoisqu’ilavaitgoûtéàsadouceur,àcettefièvrequibouillonnaitenelle,iln’avaitpluseuqu’uneidéeentête:luifairel’amourpourdebon.Maisqu’avait-ilpus’imagineravantdel’embrasser?Avecunpassé–etunprésent,d’ailleurs–commelesien,Rydern’avaitabsolumentrienàfaireauprèsd’unefemmecommeelle.Etillesavaitpertinemment,mêmesiJamison,elle,nelesavaitpeut-êtrepas.—Écoute,finit-ilparluirépondre,pourquoitun’iraispasdormirunpeu?Onpourrait
continuer…àparlerplustard.
—Parler?répéta-t-ellesuruntonsarcastique.C’estdonccequ’onétaitentraindefaire?Ilsepassanerveusementunemaindanslescheveux.—Jamison…—Netefatiguepasàchercheruneexcuse,l’interrompit-elleenrelevantlementon.J’aicompris.Non,ellenecomprenaitrien.Maisilnesavaitpasdutoutcommentluiexpliquer…Pastantqueson
cerveauétaitencoreembrumédedésir,etsoncorpsenproieàlafrustrationdenepasavoirpuallerplusloin.Non,iln’arriveraitjamaisàluirendrejustice–mêmes’illedésiraitardemment.Carilyavait
beaucouptropdenoirceurenlui,beaucouptropdechosesqu’ilnepourraitjamaiseffacer.Cen’étaitpasparcequecettebrûlantealchimieentreluietJamisonavaitrefaitsurfacequecelasignifiaitpourautantqu’ilpourraitsepasserquelquechoseentreeux.Toutsimplementparcequecelaétaitimpossible.Parcequelui-mêmenerendraitjamaisunetellechosepossible.Ets’ilnes’étaitpaslaisséemporterparlafièvrequis’étaitemparéedeluicesdernièresminutes,il
neseseraitpasretrouvédansunesituationaussiembarrassante.Iln’enauraitpasmalauventre.Jaredn’auraitpasl’airdevouloirluiarracherlescordesvocales.QuantàJamison…Ellen’auraitpasl’airaussimeurtrieaumomentoùelleavaitrefermélaportedelachambrederrièreelle.Detoutefaçon,s’ilavaitpusebotterlui-mêmelesfesses,Rydern’auraitpashésité.Carilleméritaitassurément.LeclaquementdeporterésonnadanslecouloiretsemblatirerJareddesastupeur.Troissecondes
plustard,ilseplantadevantRyder,avantdelerepousserlelongducouloir.—Nonmaisqu’est-cequetufous,mec?demanda-t-ilàvoixbassed’unairmauvais.Qu’est-ceque
tufous,bordel?Iln’enavaitpaslamoindreidéelui-même.EtaveclasaveursuavedeslèvresdeJamisonencore
sursabouche,impossiblederéfléchir.Nimêmederespirer.—Cen’estpas…Lesmotssebousculèrentàsonesprit.Ilsetut,letempsderespirerungrandcoup,puisilretenta
sachance.—Çan’étaitriendetrès…—Tuétaispratiquemententraindetefairemasœurdanslecouloir,çan’étaitrien,ça?
l’interrompitJaredencontinuantdelepousser.Cettefoisilétaitallétroploin.AlorsRyderlebousculaàsontour.Detoutessesforces.Etil
regardasanslamoindresatisfactionsonamiperdrel’équilibresousl’effetdececoupqu’iln’avaitpasvuvenir.—Arrêtedemefairedirecequejen’aipasdit.—Danscecas,commenceparm’expliquercequejeviensdevoir,Ryder.Parcequecequej’aivu,
c’étaitn’importequoi.Dugrandn’importequoi.Etsitun’étaispassoûl,situavaistoutetatête,tuverraislamêmechosequemoi.Saufqu’iln’étaitpasivre.Etqu’ilvoyaitluiaussiquec’étaitdugrandn’importequoi.Ilétaitle
premieràadmettrequ’iln’avaitpastoutesatête.C’étaitbienlàleproblème.Iln’avaitplustoutesatêtedepuisqu’ilavaitvuJamisondanslepublic,laveilleausoir.MaiscommentexpliquerçaàJared,quivenaitdelesurprendreentraindepelotersapetitesœuravecautantdefinessequ’unadodequinzeansavecsapremièreconquête?Baissantlesyeux,lagorgenouée,Rydertournalestalonsetrevintverslesalon–s’éloignantle
pluspossibledeschambres.CarJamisonn’avaitpasbesoind’entendrecequiallaitsuivre.Ils’emparadedeuxpetitesbouteillesd’eaudansleMinibaretenlançauneàJared.L’espaced’un
instant,ileutl’impressionquesonmeilleuramiallaitlaluirenvoyeràlafigure,maisilfinitpar
l’ouvriretenboireunegorgée.Unsilencepesants’installaentreeux,jusqu’àcequeRyderfinissepardire:—Elleestvenuemevoirparcequ’ellen’arrivaitpasàdormir.Jecroisquecequis’estpasséavec
Maxl’affecteplusqu’elleneveutbienl’admettre.—Etalors?Tuasdécidéques’envoyerenl’airavectoil’aideraitàoubliercequecesaloparda
failliluifairesubir?demandaJaredcalmement.Tropcalmement.Seizeannéesd’amitié,ainsiqu’unedouloureuseexpérience,luiavaientappris
queplussonguitaristesemontraitcalme,plusilétaitencolère.Etàenjugerparlemincefiletdevoixdesonami,RyderseditqueJareddevaitêtreprêtàl’égorger,mêmes’ilavaitcessédelepousserentoussens.Serrantlesdents,Ryderfitdesonmieuxpourgardersonsang-froid.—Ons’estfaitlivrerdesgaufres,onaregardéunfilm.Etensuite…—Mouais,pourle«ensuite»,j’étaislà,grognaJared.AlorsresteàdistancedeJamison,mec.
Avecelle,tuesenzoneinterdite.Ettulesais.Unepartiedeluiavaitenviedeprotester,maisiln’étaitpasenmesuredelefaire.Pasvraiment.Car
Jamisonétaitbeletbienunezoneinterdite.Etiln’auraitjamaisdûl’embrasser.Essayerdechangercetétatdefaitàprésentn’étaitquepurefolie.Surtoutquecelanepourraitquelablesser.—Jelesais,mec.J’aifaituneconnerie.Jenerecommenceraipas.—J’espèrebien!Net’approcheplusd’elletantqu’onséjourneraici.Entempsnormal,ilseseraitoffusquédevoirsonmeilleuraminepasluifaireconfianceausujet
desapetitesœur.Maisvuqu’ilvenaitdesefairesurprendreentraindeladéshabiller–sansparlerdecetteérectionpermanentequ’ilavaitdepuisdouzeheures,grâceàJamison–Ryderétaitmalplacépourjouerlesindignés.Iln’avaitaucuneintentiondeposerdenouveausesmainssurJamison–mêmesicen’étaitpasl’enviequiluimanquait.Cequirendaitcettefichueconversationtoutsimplementinsupportable.Jaredfinitsabouteilled’eau.Aprèsl’avoirjetéeàlapoubelle,iltraversalapiècejusqu’àseplanter
justedevantRyder.—Jet’aidemandésituavaisbiencompris.Jamisonn’estpasunedetesgroupies.Nedéconnepas
avecelle.—Jenedéconnepas.—C’estmasœur,mec.—Tucroisquejenelesaispas?—Jenesaispascequejedoiscroire.Bonsang,laplupartdutemps,jen’aipaslamoindreidéede
cequipeuttepasserparlatête.Hierencore,sionm’avaitdemandésijetefaisaisconfianceausujetdeJamison,j’auraisrépondu«oui»sanshésiter,affirma-t-ilavantdesecouerlatête.Maisaprèscequejeviensdevoir…Toietmoi,onsaitquemasœuratoujourseuuntrucpourtoi,depuisaumoinsdixans.LesparolesdeJareddéclenchèrentenluiunobscurfrisson,suivid’unenouvellesalvededésir.Il
laconnaissaitdepuistoujours,etbiensûr,pendantsesannéesdelycée,ilavaitcomprisqu’elleenpinçaitpourlui.L’idéequ’ellepuisseencoreavoirdessentimentspourlui…Celalerendait…Non.Stop.Cen’étaitpaslemomentdeseréjouirdelafacilitéaveclaquelleilpourraitattirerJamisondans
sonlit.—Est-cequetum’asdéjàvuessayerd’enprofiter?
—Jusqu’àaujourd’hui,non.—Combiendefoisva-t-ilfalloirquejem’excuse?bougonna-t-il.Ettedirequeçanese
reproduirapas?Ilsseregardèrentlonguementdansleblancdesyeux.Sansbroncher.PuisJaredfinitparfermerles
paupièresetprendrequelquesinspirationscommepourcanaliserletonagressifqu’ilavaitemployéjusque-là.—Excuse-moi,mec.Jen’essaiepasdetecastrer,Ryder.Maismets-toiàmaplace:tuconsommes
lesfemmescommedesmouchoirs.Pourtoiellessontfaciles,àtadispositionetnereprésententriendeplusqu’unebonnepartiedejambesenl’air.Cequinemegênepas,d’ailleurs.Tufaiscequetuveux.Sij’avaissubitoutcequetuassubi,jepensequejeferaiscommetoi.MaistusaiscommemoiqueJamisonméritemieuxqueça.—Cequetuveuxdire,c’estqu’elleméritemieuxquemoi.—Cen’estpascequej’aidit.—Non,maisc’estcequetupenses,pasvrai?reprit-il,persuadéqueJaredallaitprotester,luidire
qu’ilexagérait,qu’ilsortaitsesparolesdeleurcontexte.Maissonmeilleuramineditpasunmotdeplus.EtRydernepouvaitluienvouloir.Ilsavaitque
Jaredavaitraison.Mêmesisadésapprobationletouchaitenpleincœur,pileàl’endroitqu’ils’étaitefforcéderendreinsensiblependantdesannées.Ilchoisitdefairecommes’ilneressentaitplusrien.Ilrefusamêmed’admettrequeçafaisaitmal.
Aulieudeça,ilaffichasonsourireprétentieuxdechanteuràsuccès–cesouriredésormaismondialementcélèbre–etildéclara:—Tun’aspasàt’inquiéterdemevoirprofiterdeJamison.Aprèstout,ellen’estpasexactement
mongenredefille.Ainsi,ilinsinuaitquecequeJaredavaitvuétaitsafauteàelle,etnonàlui.Rienn’auraitpuêtrepluséloignédelavérité:ilavaittoujoursétéfascinéparlecôtéénigmatique,
compliqué,deJamison,partoutessescontradictionsquilarendaientsidifférentedesautresfemmes.Jaredneseraitsansdoutepasdupedececoupdebluff,maisavantqu’ilpuisseréagir,Jamisondébarquadanslapièce,chaussuresauxpiedsetmanteausurledos.Dégageantlesbouclesrebellesquiluibarraientleregard,ellelança:—Etquiainsinuéquej’étaistongenre?LagorgedeRydersenouadevantlacolèredeJamison.Unecolèrequimasquaitbiensablessure.
Carunefoisencore,ilavaittoutgâchéavecelle.Etunefoisencore,ilnepouvaits’enprendrequ’àlui-même.
Chapitre8
Siseulementelleavaitpusecacher.Siseulementlesolavaitpus’ouvrirsoussespiedsetl’engloutirtoutentière…Siseulementelleavaitpurampersouslecanapépourneplusjamaisavoiràsemontrer…Ouencorecachersonvisageentresesmainsetfairecommesil’heurequivenaitdes’écouler
n’avaitjamaiseulieu.Pourquoi,ouipourquoi,n’était-ellepassimplementrestéedanssachambre?Pourquoiavoir
réveilléRyder?Etpourquoiêtrerestéeauprèsdelui,pourquoil’avoirpoussédanssesretranchementsalorsqu’ilétaitpourtantévidentqu’ellenel’intéressaitpas?Qu’ellenel’intéresseraitjamais.Quellehumiliationd’avoireuàresterplantéelà,àécoutersonfrèreparleràRyderdessentiments
qu’elleavaitpourlui.Ilavaitfalluenplusqu’elleentendeRyderbalayersessentiments–autrementdit,labalayer,elle–d’unreversdemain.Etqu’elleapprenneaupassagequ’ellen’étaitpassongenre–façonplusoumoinsdiplomatededirequ’ellen’étaitpasassezséduisantepourlui.Ehoui,ellen’étaitpasassezjolie,pasassezglamour,pasassezmaigrepourlarockstarqu’ilétaitdevenu.Commesiellen’avaitpasretenulaleçon.Carcen’étaitpaslapremièrefoisqueRyderla
repoussait.Àdix-septans,elles’étaitdéjàjetéeàsoncou,etill’avaitéconduite.Sansménagement.Commentavait-ellepucroirequ’ilpourraitenêtreautrement,cettenuit-là?Ryderétaitbourrédetalent.Intelligent.Beauàenmourir.Riche.Alorsqu’elle…Ellen’étaitquela
petitesœurrondelette,coincéeetfantasquedesonmeilleurami.Faisantcommes’ilsn’étaientpastouslesdeuxentraindeladévisager–Ryderavecméfianceet
Jaredavecremords–Jamisontraversalapièceetallacherchersonsacàmain.Elleconnaissaitcesregards,maispasquestiondeselaisserberner.Pascettefois.Elleavaitbeauêtreàdeuxdoigtsdecreuseruntroupours’yenterrer,elleallaitaffrontercetteconversationjusqu’aubout.Aprèslasemainequ’elleavaitendurée,ellesesentaitprêteàencaisserlecoup.Ellecommençadoncparsonfrère.—Franchement,Jared?lança-t-elleenseredressant.Illevalesmainsenl’aircommepours’avouervaincu.—Onnefaisaitqueparler,Lollipops…—J’aibiencompris.Vousvivezdanscemondeparallèleoùlesgensvousvénèrentcommedes
dieux,lança-t-elleensetournantversRyderpourluifairecomprendrequecesparoless’adressaientaussiàlui.Unmondeoùvousobteneztoutcequevousvoulezenclaquantdesdoigts.Unmondeoùlesfemmesvoussupplientd’apposervotreautographesurleurpoitrine,decoucheravecelles,defaired’ellesvotreobjetsexuel.Cequiaprèstout,montrequevousavezbienbossé,lesgars.Saufquetoutcesexefacile,cettenotoriétésulfureuse,toutçadéformevotrefaçondevoirleschoses.Vousfinissezparoublierquevousêtescommetoutlemonde.Vousêtescesmêmestypesquej’aiconnusbienavantquevousnedeveniezlesnouveauxdieuxdurock,bienavantquelapressepeopleneparledevouscommeles«rockstarslesplussexyaumonde»…N’oubliezpasquej’aigrandiàvoscôtés,lesmecs:jevousaivusencaisservospremiersrâteauxaveclesfilles,bousillervospremièresvoitures,avoirdemauvaisesnotes,êtreprivésdesorties.Bonsang,jevousaivuspleureraprèsvoscoursdeguitare,oupouravoirperduvosG.I.Joe!Etaujourd’hui,vousavezgrandi,vousêtes
devenuscesrockeursdursàcuireàquionnerefuserien,nipersonne.Bravo!Maispourmoi,toutcequeçasignifie,c’estquejepassemontempsàm’inquiéterdevousvoirtomberdansuncomaéthylique.OudereveniravecuneM.S.T.incurable.Alors,franchement,jenevoispascequejepourraistrouverd’attirantàtoutça.ElleavaitprononcécettedernièrephraseenjetantàRyderunregarddedégoût.Repoussantsescheveuxderrièresesépaules,ellequittaleplusdignementpossiblelasuite,
s’assurantdenepasclaquerlaportederrièreelle.Pasquestiondeleurdonneràl’unouàl’autreunetellesatisfaction.Pasquestiondegâcherl’effetdesapetitetiradeenlaissantparaîtresonexaspération.Ellelongealecouloiraupasdecharge,rejoignitlesascenseurs,biendécidéeàsortirdecet
endroitavantqueJaredtentedelarattraper.Mêmesic’étaitau-dessusdesesmoyens,elleétaitprêteàseruinerentaxipourrentrerchezellesicelapouvaitpréserverlesemblantd’amour-proprequiluirestait.Elleavaitbeauadorersonfrèreetlerestedugroupe,pourl’heure,ellenepourraitplusregarderRyderenface:commentpourrait-elleencoresoutenirsonregardalorsquesoncommentairedésinvolterésonnaitencoreàsonesprit?«Ellen’estpasexactementmongenredefille.»Parcequelui-mêmeseconsidéraitcommeunbonparti?Etpuis,ellen’avaitpasbesoind’une
annonceofficiellepourcomprendrequ’ellen’étaitpasàlahauteur…Bonsang,cen’étaittoutdemêmepascommesielleavaitpassélasoiréeàessayerdeluimettrelegrappindessus.C’étaitbeletbienluiquil’avaitplaquéecontrelemur.Luiquil’avaitembrassée.Enfin,seulementaprèsquetul’asmordu,luirappelaunepetitevoixaufondd’elle.Ryderavaitétéonnepeutplusclair:jamaisunefillecommeellenel’intéresserait.Ellen’allait
toutdemêmepasgâcherlesdixprochainesannéesdesaviecommeelleavaitgâchélesdixannéesprécédentes–àenpincerpourunhommequ’ellenepourraitjamaisavoir.Mêmesilaveilleausoir,oucematin-là,illuiavaitlaisséespérerquelquechose.Bref,illuirestaitquandmêmeunsoupçondedignité.BiendécidéeàchasserRyderdesonespritpourdebon,Jamisonpressaleboutond’appeletpria
pourquel’ascenseurarriveauplusvite.CarJaredauraittôtfaitd’enfileruntee-shirtpourvenirlachercher.Ellesedevaitdedéguerpirauplusvite.Maisenentendantuneporteclaquerderrièreelle,ellefutparcourued’unfrisson.Ellerappuya
frénétiquementsurleboutondel’ascenseur,commesisavieendépendait.Rationnellement,ellesavaitbienquecelaneferaitpasarrivercettestupidemachineplusvite,maisaumoins,ellegarderaitl’illusiondenepasresterpassive.OrcenefutpaslamaindeJaredquiseposasurlasienneaumomentoùlesportesdel’ascenseur
s’ouvraientenfindevantelle.Cen’étaientpaslesdoigtsdeJaredquieffleuraientl’intérieurdesonpoignet.—Lâche-moi,Ryder!dit-elleensedébattant.Ilobtempéra,maislasuivitdansl’ascenseurenpressantlebouton«stop».—Tun’aspasledroit!protesta-t-elleenfaisantdesonmieuxpourfuirsonregard.Iln’avaitpasprislapeined’enfileruntee-shirtpourlarejoindre,etsapeaumagnifiquesemblaitla
narguer.Nonpasqu’ellesoittentéeuneseuleseconded’ytoucher…—Etpourquoidonc?—Parcequ’unascenseurestunlieupublic?Quedesgenspourraientenavoirbesoin?Ilagitaunemaind’unairdédaigneux.—Ilfaitencorenuit.Iln’yaquetoipouravoirenviedesortiràuneheurepareille.
—Ilestpresque7heuresdumatin!Ilyadesgensquivontautravail,figure-toi!—Àcetteheure-ci?—Tusais,Ryder,toutlemonden’estpasunerockstar…—Allez,Jamison,reprit-ilenlevantlesyeuxauciel.Net’envapascommeça.Jet’aiditque
j’étaisdésolé…—Non,cen’estpasvrai…—Ehbien,jeteledis.Désolé,Jamison.Jenevoulaispastefairedemal.Leslarmesluimontèrentauxyeux,maispasquestiondeleslaissercouler.Ellen’avaitpaspleuré
poursavoiture,nipoursonpetitami,nimêmepoursonboulot.Alors,plutôtbrûleràpetitfeuenenferqueverserneserait-cequ’unelarmepourRyder.—Commesi…Écoute,Ryder,jedoisvraimentyaller.—Commetuveux,murmura-t-ilensepassantunemainnerveusedanslescheveux.Maiscen’est
pasfini.Onreparleradenousdeuxquandtuviendrasauconcert,cesoir.—Pourcommencer,iln’yapasde«nousdeux»,articula-t-elleensedésignant,elleetlui,tourà
tourdudoigt.Etdeuxièmement,jenevienspascesoir.Ilparutabasourdi,etmêmescandalisé.—Nelaissepascequis’estpasséentrenousnouséloignerl’undel’autre,Jamison.Jemesuis
conduitcommeunsalaud.Jen’auraisjamaisdûmemettreencolèrecommeça,etjen’auraisjamaisdûtesauterdessus.Jeteprometsqueçan’arriveraplus.—Tucroisquec’estpourçaquejesuisencolère?Parcequetum’as«sautédessus»?lança-t-
elleenappuyantdenouveausurleboutondurez-de-chaussée.MaisRydernebronchapas,alorsquelesportescommençaientàserefermer.—Dis-moiquetuviendrascesoir,murmura-t-ilalorsquel’ascenseurlesmenaitduvingt-
troisièmeétageauhallprincipaldurez-de-chaussée.Maisellefitminedenepasl’entendre.Cen’étaitpasfacile–onnes’improvisaitpasrockstarsans
uncertaincharisme–maiselleyparvinttantbienquemal.Dumoinsjusqu’àcequelesportess’ouvrent.Carquandelleentrepritdequitterl’ascenseur,Ryderluibarralepassage,semettantentraversde
laportepourl’empêcherdesortir.L’espaced’uninstant,elleseretrouvaplaquéecontrececorpsbrûlant,ferme,tellementviril…Lesjambesencoton–ellen’ypouvaitrien–ellesentitlacolèremonterenelle,etsaferventedéterminationàsedébarrasserdeluis’intensifia.D’unecertainefaçon,elleétaitcommeunejunkie:plusellepassaitdetempsauprèsdeRyder,plusellesetrouvaitdebonnesraisonsd’yrester.Bref,sonseulespoirdes’ensortir,c’étaitdedécrocherd’uncoup.Elledevaitfuirsanstarder,sinonelleallaitsemettreàpleurer,ouselaisseramadouer.Elleécrasa
unpieddeRyder–detoutessesforces–puisprofitadeladiversionmomentanéepourluifaussercompagnieetquitterl’ascenseur.—Jamison!cria-t-ilenluiemboîtantlepasàtraverslehalldéjàenpleineeffervescence.Jete
laisseraidesbilletsV.I.P.àretirerau…Ellecontinuad’avancer,imperturbable.—Jet’aidéjàditquej’avaisquelquechosedeprévu.—Alorsannule!s’écria-t-ild’unevoixquirésonnadanstoutlehall.Jamisonregardaautourd’elleets’aperçutqu’ilsavaientattirél’attentiondeplusieursclientset
employésdel’hôtel.Maispourunefois,ellen’enavaitcure.—Etpourquoidonc?lança-t-elleenseretournantbrusquementverslui.Pourtoi?Ilsefigea,leregardhésitant.Àcetinstantprécis,ellecompritqu’elleavait–enfin–levraiRyder
enfaced’elle.Etpasledieudurock.Cequi,bienentendu,eutpoureffetd’affaiblirunpeuplussesbonnesrésolutions.Unsilences’installaentreeux,letempsd’uneseconde,oudeux…JamisonattenditqueRyderdise
quelquechose.N’importequoi.Maiscommeilgardalesilence–évidemment–,ellefinitparreprendrelaparole.—C’estbiencequ’ilmesemblait…Aurevoir,Ryder.Àcesmots,elletournalestalonsets’éloigna.—Jamison!hurla-t-ildanssondos.Elleavaitdésespérémentenviedefairedemi-tour,decourirjusqu’àluienlesuppliantd’oublier
Jared,d’oubliersonpassé,ettoutcequ’ils’imaginaitêtreunobstacleentreeux.Saufquel’époqueoùellepriaitpourqu’illaremarque,pourqu’ilpasseunpeudetempsavecelle,cetteépoque-làétaitrévolue.Ainsi,ellepoursuivitsoncheminetfranchitlesportescoulissantesenverre.Sansjamaisse
retourner.
Chapitre9
Quelquesheuresplustard,Jamisonarrivaenboitillantdevantsonimmeuble,lestalonsauréolésd’énormespansements.Elleavaitpassésajournéeàbattrelepavé,cherchantuntravail–lemoindrepetitboulot–pourrenflouersescaissesletempsdetrouverunvéritablepostedechefpâtissier.Malheureusementpourelle,l’annéeuniversitaireseterminaittoutjuste,etlesopportunitéssefaisaientrares,carlaplupartdesétudiantsavaientprisd’assautlesjobsd’été.Autrementdit,elleétaitdanslepétrin.Dansunsacrépétrin,même.Àmoinsd’unénormecoupde
chance–maisellen’ycroyaitplus–,elleallaitseretrouverdanslapanade.Àpeinederetouràsonappartement,elleseconnecteraitàl’agencepourl’emploiets’enregistreraitcommedemandeurd’emploi.PuisellebalaieraitdenouveautoutelarégiondeSanDiegoàlarecherched’unposte–pourlatroisièmefoisdelasemaine–enespérantquedenouvellesopportunitéss’offriraientàelle.Déprimée,excédée,eteffrayée–mêmesielleavaitdumalàl’admettre–Jamisonpassadevantles
boîtesauxlettresdel’immeubleens’efforçantdeménagersespieds.Carellen’étaitpassûrequelespansementstiendraientjusqu’aubout.Déjà,ellesentaitdusangcoulerautourdesestalons.Témoignagedouloureuxdufaitquesonquartiercommesonimmeubleétaientminables,aupointqu’ellen’avaitpaspuôtersesmauditeschaussuresendescendantdubus.MaisDieuseulsavaittouteslescochonneriessurlesquelleselleauraitrisquédemarcher.Ellevenaitjusted’ouvrirsaboîteauxlettrespours’emparerdesoncourrier–certainementdes
factures–quandlavoixdeJaredretentitderrièreelle.—Bonsang,maisoùétais-tupassée?Surpriseparletoncolériquedesonfrère,elletressautaetlâchalesenveloppes,quitombèrentàses
piedssurlesolpoussiéreux.Ellefitlagrimace.Génial.Dèsqu’ellearriveraitchezelle,elleallaitaussidevoirselaverlesmains.—Qu’est-cequetufaisici?demanda-t-elleensebaissantpourramassersoncourrier.Tun’aspas
unconcertdansquelquesheures?—Jemefousduconcert!rétorqua-t-ilensepenchantàsontourpourl’aideràrécupérerles
enveloppes.J’étaisvenupourm’excuser,maismaintenantjeveuxsavoircequetumecaches.Etjenepartiraipasd’icitantquejen’auraipasderéponse.Illuilançaunregardnoir.L’espaced’uneseconde,Jamisoneutl’impressiond’êtredenouveauune
petitefille.Unepetitefillequicouraittoujoursvoirsongrandfrèrepourremédieràsesproblèmes.Parcequec’estcequeJaredfaisait.Depuistoujours.Cardepuisqu’elleétaitenâgedemarcher–etmêmeavant,àencroireleurmère–Jaredétaitcelui
versquiellesetournaitdèsquequelquechosen’allaitpas.C’étaitluiquiréparaitsesjouetsquandilsétaientcassés,quiluirendaitlesourirequandelleavaitlecafard,quil’aidaitàchoisirsespetitscopains–mêmesilaplupartdutemps,sesconseilsdébutaientpar:«Lesmecssonttousdessalauds,neleuraccordejamaistaconfiance…Etsurtout,nemontejamaisàl’arrièred’unevoitureavecuntype.Jamais,tum’entends?»,cequiallaitbienau-delàdesmisesengardedesonproprepère.Bref,cen’étaitpasvraimentcequ’unepetitesœuravaitenvied’entendredelabouchedesongrandfrère.Celadit,Jamisonseseraitépargnébiendesdéconvenuessielleavaitsuiviàlalettresesconseils.
Surtoutauregarddecequiluiétaitarrivéencompagnied’EvanSchulleretsesmainsbaladeuses…Maiscesennuis-là,c’étaitsavieàelle.Elleétaitunegrandefilledésormais,etelledevait
apprendreàsedébrouillerseule.Àcesserdeseréfugierauprèsdesonfrèreaumoindrebobo.Àvingt-troisans,ilétaittempsdetracersonproprechemin…Enfin,dèsqu’elleauraitpuenlevercesLouboutindemalheur.—Désoléesijesuispartieunpeuvitecematin,maisRyderettoi,vousm’aviezvraimenténervée.
Jesuisuneadulte,àprésent,Jared.Etladernièrechosedontj’aibesoin,c’estdevoirmonfrèredébarquerenmenaçantdecasserlafigureaupremiertypeavecquijefricote.—Bon,déclara-t-ilenpoussantunlourdsoupir,jeteprometsdeneplustemettredansl’embarras
commejel’aifait.Àconditionquetumepromettesdeneplusjamaistefairepeloterdanslasuitejusteàcôtédelamienne,bonsang!Ellesentitsesjouess’enflammer.—OK.Jetelepromets.—Tantmieux.Maintenant,situm’invitaisàmonterprendreunverre?Çafaitplusdedeuxheures
quejepoireauteici.Etaupassage,tupourrasm’expliqueroùtuétaispasséependanttoutelajournée.Aïe.Elleallaitavoirunproblème.Carellenepouvaittoutdemêmepasluiavouerqu’elleavait
passésajournéeàchercherunboulot:àcoupsûr,ilallaitflipperetluiproposerungroschèque,letempsqu’elleseremetteàflot.Orellenevoulaitplusêtrelebébédelafamille.LebébéqueJaredsesentaitobligédeprotégermêmequandellen’enavaitnibesoin,nienvie.Ilavaitbeauconsidérerquecelafaisaitpartiedesonrôledegrandfrère,ellen’enétaitpasdutoutconvaincue.Cetteépoque-làétaitrévolue.—Jetravaillais.Jevoulaisessayerdenouvellesrecettes.—Ahoui?ditJaredenhaussantunsourcilintrigué.Quelgenrederecettes?—Oh,deuxoutroisnouveauxgâteaux,mentit-elle.J’aienvied’unetouchedenouveauté,sansaller
versquelquechosedetropdifférent,ni…Cettefois,ilsoupirad’unairexaspéréetl’interrompit.—Jamison,j’ysuisallé,àtonrestaurant.Ilsm’ontexpliquéqu’ilsvenaientderéduireleurs
effectifs–enfin,aprèsm’avoirconvaincudemelaisserprendreenphotoaveclepropriétaireetlechef.—Merde…Jared,jesuisdésolée,jene…—Tunecroisquandmêmepasquec’estlefaitquel’onm’aitdemandédefaireunephoto,quime
contrarie?Cequejeveux,c’estsavoirpourquoitunem’aspasditquetuavaisétévirée.Haussantlesépaules,elles’efforçademinimiserleproblème.—Cen’estpasbiengrave.Aveclarécession,lesgenssortentmoinsfacilementaurestaurant,a
fortiorilesrestaurantschic.Mespatronsontétéobligésdedégraisser,etcommej’étaisladernièreàavoirétéembauchée,j’aiétélapremièrelicenciée.Tusaiscommentçasepasse,danscescas-là.Aumoins,ilsm’ontdonnéunelettrederecommandation.Celadevraitm’aideràtrouverfacilementunnouveautravail.Enespérantqu’elleneseretrouveraitpasserveusedansunfast-food…—Tuasassezd’argentpourtenirlecoup?demandaJaredenluiemboîtantlepasdansl’escalier
menantàsonappartementdutroisièmeétage.—Oui,biensûr,jevaism’ensortir.Ilrenâclamaisneditpasunmottandisqu’elledéverrouillaitlaporte.Unefoisàl’intérieurde
l’appartement–qu’elleaimaitqualifierdebohèmechic,maisquientoutétatdecauserelevaitplusdubohèmequeduchic–,ils’affalasursoncanapéetdemanda:—Oùestpasséetavoiture?Ellefermalesyeuxetrespiraungrandcoup.Jusque-là,elleavaitpriépourqu’ilnel’aitpasvue
descendredubus.—J’aieuunaccidentendébutdesemaine.—Unaccident?répéta-t-ilenselevantducanapépourlarejoindre.Est-cequec’estgrave?Illadétailladelatêteauxpiedspourtenterderepérerlamoindretracedeblessure.—Jevaisbien.Cen’étaitpasunaccidentgrave,maismavoituren’estpasréparablepourle
moment.Cequi,techniquement,n’étaitpasunmensonge.Mêmesienréalitéelleallaitfiniràlacasse.Jaredneparutpasconvaincu,maisiln’insistapas.Biendécidéeàchangerdesujet,elleleserradanssesbras,puiscalasonvisagesursonépaule.—Jesaisquetutefaisdusoucipourmoi,etjet’ensuisreconnaissante.Maisas-tuvraimentfait
toutcecheminpourvenirmeparlerdemavoiture?—Non.Maismaintenant,çamesemblenécessaire,reprit-ilenconsultantl’horlogeaumur.Oùest
Charles?Jecroyaisquetuavaisdesprojetsavecluicesoir…—Oh,non,pasaveclui,répondit-elleenagitantunemainnonchalante.Ons’estséparés.Riende
grave.Çacouvaitdepuisunmoment.—C’estvrai?marmonnaJaredenplissantlesyeux.Qu’est-cequ’ilt’afait?Ellepoussaunsoupiragacé.—Riendegrave,net’inquiètepas,Jared.Maiscommed’habitude,enpareillescirconstances,ilperditvitesonsang-froid.—Cetenfoiréaosételarguerlamêmesemaineoùtuaseuunaccidentdevoitureetoùtuasperdu
tonboulot?s’énerva-t-il.Quelsalaud!Àcesmots,ilpassadevantellepourrejoindresaminusculecuisine.Ilouvritlefrigo,scrutases
étagèresauxtrois-quartsvides,puisclaqualaporteavantdesetournerverselle.—Quandest-cequetucomptaismemettreaucourant?—Jen’enavaispasl’intention.Toutçaneteregardepas.—Çanemeregardepas?MapetitesœurchérieseretrouvecoincéeàSanDiego,sanstravail,ni
voiture,nipetitamipourl’aideràs’ensortir.Tun’aspasl’impressionquejepeuxéventuellementmesentirconcerné?—Jen’aipasbesoind’unhommepourm’aider!Jenesuispasunedemeurée,tusais.Jaredlevalesyeuxauciel.—Ilpourraitaumoinst’emmenerenvilledetempsentemps.Onnepeutpasdirequecetteville
soitautopencequiconcernelestransportsencommun.Commesiellenelesavaitpas…Elleavaitdûemprunterpasmoinsdequatrelignesdebusenplus
dutram,cejour-là,pourpouvoirrentrerchezelle.—Jevaisbien,Jared.Je…Ill’interrompitenlevantsamainenl’air.—Çan’apourtantpasl’aird’allerfort,petitesœur.Cesmotslatranspercèrentdepartenpart–mêmesiellesavaitqu’ilavaitraison.Sapetiteviebien
organiséevenaitdevolerenéclats,etellen’avaitpaslamoindreidéedelafaçondontelleallaitsesortirdecemauvaispas.Elles’efforçadedissimulersonmalaise,maisJaredavaitdûs’apercevoirqu’ilavaitmisledoigtlàoùçafaisaitmal,carilamorçaunrétropédalageenbonneetdueforme.—Écoute,cen’estpascequej’aivouludire,reprit-ild’untonapaisé.Tuastoujourstellementde
malàaccepterdel’aide…Cen’estpasnouveau,tuescommeçadepuistoujours,depuisquemamanestpartie.Mais,Lollipops,iln’yariendemalàsereposerunpeusurquelqu’undetempsentemps.Jepeuxt’aider.Laisse-moit’aider.
—Maisjen’aipasbesoindetonaide!Cettefois,c’estluiquifitlagrimace.—Est-cequeçanet’estjamaisvenuàl’idéequeparfois,c’estmoiquiaibesoindet’aider?Tues
mapetitesœur,aprèstout.Jesaisbienquetuescapabledetedébrouillertouteseule.Maisjet’aime,etjem’inquiètepourtoi.Jenepeuxpasmecontenterdefermerlesyeuxettelaisserdanscetappartementminable,sanstravail,nivoiture,niargent.—Del’argent,j’enaiencore.Etpuis,jerefusedeprofiterdufaitque…—Quequoi?Quejesuisunerockstar?Lâche-moiavecça.J’aiplusd’argentquejenesauraisen
dépenser.Laisse-moijustetefaireuneavancede…—Jerefusedepoursuivrecetteconversation,Jared,dit-elleensedirigeantverslaported’entrée.
Maintenant,ilfautquetuyailles,outuserasenretardpourleconcert.—Jenepartiraiquetusituviensavecmoi.—Laissetomber.Jedoischercherunjob.—Ici?—Benoui,pourquoi?Tuasdemeilleuresidées?—Jenesaispas…Tupourraisrentreràlamaison,peut-être?Tuétaisvenuet’installericipource
superpostedansceprétendusuperrestau.Àquoibonrestericimaintenant?—J’aisignéunbail.J’aiunevieici.Surtout,ellen’avaitaucuneenviederentrerchezsesparentsaveclesentimentd’avoiréchoué.En
quittantsavillenatale,elleavaiteudegrandsprojets.Orellerefusaitdedevenirlafilledesamère:pasquestiondecapitulerdèslespremièresdifficultés.—Jevoisça,grommela-t-ild’unevoixindiquantqu’ilperdaitpatience.Allez,vafairetesvalises.—Jenerentrepaschezpapa,Jared!—Tuasététrèsclaireàcesujet.C’estd’accord.Tuneveuxpasrentreràlamaison,soit.Dansce
cas,tuviensentournéeavecnous.Ellepouffaderire.—Maisoui,biensûr…—Jeneplaisantepas,déclara-t-ild’unevoixirritéeensetriturantlescheveux.Jenecomprends
mêmepasquel’onsedisputeàcesujet.—Jenepeuxpasdébarquercommeça,survotretournée,dujouraulendemain.Qu’est-cequ’ils
vontenpenser,lesgars?—Cequ’ilsvontenpenser?Ilsvontadorert’avoiràleurscôtés.—Riendetelqu’unepetitesœurquivouscolleauxbasquespourgâcherlefund’unetournée…Jaredbalayasesinquiétudesd’unreversdemain.—Fais-moiconfiance.Cen’estpastoiquilesempêcherasdevivreleurvie.EtRyder,alors?eut-elleenviededemander.Maisellesavaitqu’avecunetellerequête,ellepasseraitencorepourlapetitefilleenmanque
d’affectionetdeconfianceensoi–imagequiluicollaitmalheureusementàlapeau.Enplus,ellen’étaitmêmepassûredevouloirconnaîtrelaréponseàcettequestion.Mêmeaprèstoutcequis’étaitpassécematinmême,ellen’étaitpassûredepouvoirarriverànepasempêcherRyderdevivresavie.Delevoirenchaînerlesfillesd’unsoir,concertaprèsconcert.Cetteseuleidéesuffitàluinouerl’estomac.Elletraversalapiècejusqu’àlafenêtre,etregardaleparkingdehors.Undealerétaitentrainde
faireaffaireavecunpassant.Alors,malgréelle,elles’entenditdemander:—Detoutefaçon,jevoismalcommentmerendreutilesurlatournée…
—Tuferascedonttuasenvie.Tupourrastraîner,fairelafête…Travailleràcelivrederecettesqueturêvaisd’écrire.—Maisjedoisgagnermavie.Jenevaisquandmêmepasresteràvoscrochets?—Biensûrquesi!Visdoncàmescrochets,c’estmoiquiteledemande!Jepeuxt’aiderunpeu,
quelmalàça?Riendemal,eneffet.Hormislefaitquecelaanéantiraitlepeud’amour-proprequiluirestait.—Jerefused’êtreunparasite,Jared.Jenelesupporteraipas,c’esttout.—Maistuneserasjamaiscommeelle.Elledétournalesyeuxpourdissimulerleslarmesqu’elleneparvenaitpasàravaler.MaisJared
comprenait.Ilavaitcomprisdepuistoujours.Jamisonavaitpassésonenfanceàregardersamèreentreretsortirdelaviedeleurpère.Jouer
avecsesespoirsavantdedisparaîtreenpleinenuitaveclesquelquesdollarssurlesquelselleavaitréussiàmettrelamain.Bref,Jamisonavaitbeausavoirquesonpèreetsonfrèreétaientprêtsàtouslessacrificespourelle,ellenepouvaitrienaccepterdeleurpart.Pasquestiondedevenirunboulet,commesamère.—JenepeuxpasvivredecettefaçonJared.Etluilesaitbien.Lesilences’abattitsureux,alorsqueJaredsemblaitméditersesparoles.—Etsiontetrouvaituntravail,letempsdelatournée?—Groupie,cen’estpasexactementcequej’appelleuntravail.D’autantquejen’aipasleprofil…Enfin,saufpourRyder.Carelleneredoutaitriendeplusquedelevoirlatransformerengroupie
delapireespèceaumoindreregard,àlamoindrecaresse.Aufinal,peut-êtreétait-ceunebonnechosedenepasêtresongenredefille?Secouantlatête,Jaredpoussaunsoupirdedépit.—Jepensaisplutôtàunpostedecuisinière.—Cuisinière?Pourlegroupe?articula-t-elle,dubitative.—Maisbiensûr!Entournée,onavaledescochonneriesvingt-quatreheuressurvingt-quatre,sept
jourssursept.Tupourraisnouséviterça!ajouta-t-ild’unevoixdeplusenplusenthousiasteàmesurequel’idéesemblaitsepréciseràsonesprit.Rienqu’àypenser,j’aidéjàlegoûtdetatarteauxpommesquimevientàlabouche…Jamisonétaitprêteàprotester,maisl’idéeméritaitréflexion.Finalement…Pourquoinepassuivre
quelquessemaineslatournéedeShakenDirty,letempsdesechercherunvéritableemploidechefpâtissier?Ellepourraitainsicuisinerpourlesgars,etmêmefairequelqueséconomies.Saufque…Elleavaitsafierté.Carunepartied’elle-mêmecontinuaitderedouterdedevenircommesamère.
Etsitouteslesgalèresqu’elleavaitaccumuléescettesemainenes’étaientproduitesqueparcequ’elleétaitgénétiquementprédisposéeàgâchersavie?OrcéderàJaredenfuyantSanDiegosemblaitaccréditercettehypothèse.D’unautrecôté,elleallaitdevoirpayersonloyerdansdeuxsemaines,etsiellenetrouvaitpasun
travailincessammentsouspeu,ellenepourraitpashonorersadette.Sonpropriétairen’étantpasdugenrearrangeant,elleallaitdevoiremprunterl’argentàJaredouàsonpèresiellenevoulaitpasrentrerauTexasenvéritableloser.Rienqu’àypenser,elleenavaitlachairdepoule.Ellenesupporteraitpasdedécevoirunpeuplus
sonpère,nidevoirsesvoisinslaregarderdelamêmefaçonqu’ilsavaienttoujoursconsidérésamère:commeuneratée.Était-ellecapabledefranchirlepas?Unsentimentdepaniqueluinoual’estomac.Était-ellecapable
d’embarqueravecShakenDirty,cesoir-làaprèsleconcert?Detournerledosàlaviequ’elles’était
construiteàSanDiego,pourendébuterunenouvelle?Unenouvelleviedanslaquelleellepourraitinventerdenouvellesrecettesetrédigerlelivredecuisinedontellerêvaitdepuissapremièreannéed’apprentissage?Uneviedanslaquelleellevivraitpleinementlemomentprésent,plutôtquedeseprojeterdixannéesplustard?EllerepensaàCharles.Àsonlicenciement.Àlafaçondontlaviequ’elles’étaitméticuleusement
façonnéeavaitimploséenmoinsd’unesemaine.LapropositiondeJarednepouvaitpasmieuxtomber,elleenétaitbienconsciente.D’autantquelespostesdechefspâtissiersenrestaurantnecouraientpaslesrues.Etpuis,mêmesiJaredluiproposaitcejobpourlasortird’unmauvaispas,celanel’empêchaitpasdedevenirlameilleurecuisinièrequ’ungroupederockauraitjamaiseueentournée…Ellen’arrivaitpasàcroirequ’elleréfléchissaitsérieusementàl’offredesonfrère.Surtoutque
Ryderferaitpartieducontrat.Ellen’étaitmêmepassûredesesentirprêteàleregarderenface–niaujourd’hui,nijamais,aprèstoutcequis’étaitpassédanscettechambred’hôtellematinmême.Celadit,legroupedisposaitdedeuxbusdetournée.EtJamisonn’auraitqu’àfaireensortede
monteràborddeceluidanslequelRyderneseraitpas.Cequinedevraitpasêtresidifficile.—Allons,Jamison,ditJaredenluitendantunemain.Nem’obligepasàtelaisserseuleici.
Accompagne-nous,letempsdenotretournéeaméricaine.Onn’enaquepourseptsemaines.Oh,etpuiszutàlafin.Unmoisoudeuxloindechezelle,çanepourraitluifairequedubien.Du
momentqu’elleserendaitutile…Elleavaitvraimentl’intentiondeprendresonboulotàcœur.Elleacceptalamaindesonfrèreetlaserradanslasienne.—Danscombiendetempsdois-turejoindrel’amphithéâtre?Jaredregardaducôtédel’horloge.—Jedevraisyêtredepuisdixminutes.Unnœudd’appréhensionauventre,Jamisonsedirigeaverssachambre.Maissadécisionétait
prise,etelleallaits’ytenir.Mêmesisonmanqued’optionsavaitquelquepeuprécipitéleschoses.—Sijecomprendsbien,ilnemeresteplusqu’àfairemesbagages?Avecunsoupirdesoulagement,ilrépondit:—Toutdevratenirdansuneseulevalise:lesbussontdéjàpleinsàcraquer!Jamisonfermalesyeuxetsoupiraàsontour.Pourvuqu’ellenesoitpasentraindefairelaplus
grossebêtisedesavie…
Chapitre10
Elleétaitlà.Ryderavaitressentiunimmensesoulagementquandils’étaittournéverslerideauàl’entréedes
coulissesetavaitaperçuJamison,enjeanetdébardeurmoulant,sedéhanchantaurythmedespercussionsdeWyatt.Ilavaittellementeupeurqu’elleneviennepascesoir-là,peurdenepasavoirl’occasionde
s’excuserdenouveaupourlafaçondontleschosess’étaientterminéesentreeuxlematin…CarShakenDirtydevaitjoueràPortlandlelendemainsoir,etlegroupedevaitquitterSanDiegolesoirmême,dèslafinduspectacle.Quoiqu’ilensoit,ilallaitdevoirparlerviteetêtreconvaincants’ilvoulaitqueJamisonl’écoute
vraiment.Carilytenaitplusquetout.Lui-mêmen’enrevenaitpas.Entoutcas,ilsétaientamisdepuistroplongtempspournepasclarifierleschoses.D’autantque
Dieuseulsavaitcombiendetempss’écouleraitavantquelegroupenereviennejoueràSanDiego.Encoreseptsemainesàparcourirlepays,quelquessemainesdepause,puisilsdébuteraientunetournéeinternationale–épaulésparquelquesgroupesquijoueraientenouverturedeleursconcerts–prévuepourdureraumoinshuitmois.Etiln’auraitpassupportédesavoirqueJamisonluienvoulaitpendanttoutcetemps.Lerestedu
mondepouvaitlehaïr,iln’enavaitrienàfaire.MaispasJamison.Pasalorsqu’ilsavaitquelaréellecolèrequ’elleéprouvaitenversluidissimulaitenfaituneblessureautrementplusréelle.Leseulfaitd’ypenserluifitfaireunefaussenote,etcen’étaitpaslapremièrefoisqu’ilseplantait
cesoir-là.Jaredluilançaunregardassassin,etMicahluiintimaduboutdeslèvresl’ordredeseressaisir.Etils’yessayadumieuxqu’ilput,d’ailleurs.Ilterminalachansonsousuntonnerred’applaudissements–parchance,lepublicnesemblait
guèresesoucierdufaitqu’ilétaitsensdessusdessouscesoir-là–puislevadenouveaulesyeuxversl’ailegauchedelasalle.Jamisonétaittoujourslà,l’observantd’unairinquiet.C’estprécisémentceregardquiapaisaRyder,quilepersuadaqu’iln’avaitpascomplètementbousilléleuramitiéavecsesparolesousesgestesinconsidérés.Soudain,Jaredluidonnaune–forte–pichenettesurlahanchedroite,etils’aperçutqu’ilsavaient
débutéCareless.Ilétaittellementabsorbéparsespenséesqu’iln’avaitmêmepasremarqué.Pire,ilavaitratélecoche:toutlepremiercoupletétaitrestéinstrumental.Commes’ilavaitbesoin,enplusdureste,desaboterunconcert.Etmerde…S’efforçantdeseconcentrersurcequ’ilétaitsupposéfaire–c’est-à-direchanterpourunefoule
quiavaitdébourséaumoinscentdollarsparbilletpourvenirl’applaudir–Ryders’interditderegarderJamisonuneseulefoisdeplus.Carilluisuffisaitdeposerlesyeuxsurellepourperdresesmoyens.Ilparvintàassurerlespectaclejusqu’auboutsansfaussenote–oudumoinssansfaussenotetrop
évidente.Jaredluiavaitmisunebonneracléeaumomentdeleurdueldeguitares,cequin’avaitpaséchappéaupublic.MaisRydern’enavaitrienàfaire.Ilétaittoutsimplementsoulagédevoirleconcertseterminer.Alorsqu’ilquittaitlascèneaveclesgars,ilôtasesoreillettesetQuinnvintseplanterdevantlui.—C’étaitquoi,cebordel?demandaleclaviéristeavecuneexaspérationaussiévidente
qu’inhabituelle.—Riendutout,rétorquaRyderendépassantsonami,biendécidéàatteindreJamisonavantJared.Maislorsqu’ilarrivaàl’endroitoùellesetenaitquelquesinstantsauparavant,elleavaitdisparu.Bonsang!Ellen’étaitquandmêmepaspartiesansdireaurevoir?Non,elleneferaitjamaisun
trucpareilauxgars.Elleavaitbeauluienvouloirterriblement,elleadoraitlerestedugroupe.Etellenequitteraitpasleslieuxsansleuravoirditquelquesmots.Maisoùétait-ellepassée?Ryders’avançaunpeuplusdanslescoulisses,regardantàdroite,à
gauche.AucunetracedeJamison.—Réponds-lui,mec,lançaalorsMicahenluidonnantuncoupd’épaule.C’estquoi,tonproblème,
cesoir?Ryderl’ignora,luiaussi,alorsquedesimagesdeMax–quiavaitencoreplusmalchantéquelui,
cesoir-là,surscène–sebousculaientàsonesprit.Uneondedepaniquesepropageaaucreuxdesesreins,etilpressalepas.Bonsang,maisoùétait-elle?—Tucomptesnousrépondre,mec?insistaQuinnenposantunemainfermesurl’avant-brasde
Ryder.Tunousasfaitpasserpourdesamateurscesoir.Devantunpublicquiestvenunousvoirjoueràguichetsfermés.—OùestJamison?explosa-t-il.—Commentça?balbutiaJaredd’unairconfus.—Elleétaitlà,àécouterleconcert,puiselleadisparu,lâcha-t-il,horsdelui.Vulatêtedesesamis,ilétaitincapablededissimulersoninquiétude.Bonsang,siMaxposaitune
nouvellefoissessalesmainssurelle…Ryderépinglalepremierroadiequipassaitparlàetluihurladessus.—T’aspasvuMax?—Max?répétaletyped’unevoixdéconcertée.—MaxCasey.D’Oblivious.—Non,mec,ilssontdéjàpartis.Ilsontmislesvoilesilyaquarante-cinqminutes.Ilressentituntelsoulagementquesesjambesmanquèrentdesedérobersouslui.Oùquesoit
Jamison,Maxnes’enétaitpasprisàelleunenouvellefois.Rydern’avaitpaséchouéàlaprotégerunenouvellefois.—C’étaitçaquitefaisaitflipper?s’enquitJared.J’aieuunepetitediscussionavecMaxunpeu
avantqu’Obliviousnemontesurscène.JeluiaibienfaitcomprendrequejeletueraissijamaisiltouchaitencoreàJamison.LatensionqueressentaitRydersedissipaaveclesparolesdeJared.—D’accord,désolé.Maislefaitdesavoircesalaudenliberté…—Pasd’inquiétude,grommelaWyattendonnantunetapedansledosdeRyder.Toutvabien,etle
publicn’apassemblénousenvouloir…Denouveau,Ryderjetaunregardcirculaireautourdelui.—Maisalors,oùest-ellepassée?—Elleadûretourneraubus,expliquaJared.D’ailleurs,lesmecs,ilfautquejevousparled’un
trucavantquel’onreprennelaroute.—Qu’est-cequisepasse?interrogeaQuinn.AvantmêmequeJaredpuisserépondre,Wyatttrébuchaalorsqu’ils’emparaitd’unebouteille
d’eau.SiRydern’avaitpasétélàpourlerattraperauvol,ilseseraitretrouvélesquatrefersenl’air.Uneodeurd’herbeattirasonattention.Enseremémorantlesminutesquivenaientdes’écouler,
Ryders’aperçutqueWyattétaitquelquepeutitubant.Etàprésentqu’ilyréfléchissait,iln’avaitpasétéleseulàfaireunemauvaiseperformancesurscènecesoir-là.Wyattavaitlui-mêmeratéplusieursenchaînementsrythmiques.Cequineluiressemblaitpasdutout.Saufquand…—Oh,mec,tuasfumé?—Quoi?Non…Justeuneoudeuxbouffées…QuinnetJaredsefigèrent.Micahneparutrienremarquer,maisdetoutefaçon,depuisquandétait-il
capabledepenseràautrechosequ’àlui-même?Certes,c’étaitunexcellentbassiste,maisc’estàpeuprèstoutcequ’ilavaitpourlui.Ça,etlefaitqu’ilconnaissaitJared,RyderetWyattdepuistoujours.Énervé,etplusinquietquejamais–maiscettefoispouruneautreraison–RyderentraînaWyatt
sousl’unedeslampesdescoulisses.Etilsentitsoncœur–etsesespoirs–seglacerdevantlespectaclequ’ilavaitsouslesyeux.Lebatteuravaitleregardvitreux,injectédesang.Sespupillesétaientanormalementdilatées.—Bordel.Tuasreplongé.—Maisnon,mec.Pasdutout,rétorquaWyattendétournantleregard.C’étaitjusteunefoisen
passant,pourmecalmerunpeu.—Ilyauneminute,cen’étaientqu’uneoudeuxboufféesd’herbe.Etmaintenant,c’estjusteuntruc
pourtecalmerunpeu.Dansquoituastapé,cettefois?—Tuteprendspourqui?Pourmamère?protestaWyattenessayantdeluiéchapper.MaisRydernelâcheraitpaslemorceau.Pascettefois.—Non,jesuisl’abrutiquit’afaitconfiancelejouroùtuessortidecurededésintoxicationenme
jurantquetuavaistiréuntraitsurcessaloperies,s’énerva-t-ilenplaquantWyattcontrelemur.—Nemetouchepas!hurlaWyattenlerepoussantviolemment.—Ehlà,toutlemondesecalme!s’écriaJaredensedressantentreeuxdeux.Jaredlepacifique.Habituellement,Ryderaccédaittoujoursàsesrequêtes,maispascettefois.Car
cen’étaitpasJaredquiavaittrouvéWyattdanscettefichuechambred’hôtel,inconscient,entraindefaireuneoverdosed’héroïne.Cen’étaitpasluiquiavaitdûletraînerjusqu’àladouche,appelerlessecoursetprierenattendantl’arrivéedel’ambulance.Cen’étaitpasluiquis’étaitretrouvédanscettechambred’hôpital,àdevoirécouterlalisted’horreursquecetidiots’étaitinfligéesàlui-même.Non,aucunechancepourqueRydersecalmecettefois.Pasalorsquecettesalehistoiresemblaitse
répéter.—Bon,d’accord,çasuffit!intervintQuinnenl’écartantdeWyatt.Allonsplutôtparlerdetoutça
danslebus,d’accord?Inutiledenousdonnerenspectacle.Ilavaitprononcécesdernièresparolesenouvrantdesyeuxronds,etRydercompritqu’ilavait
raison.Lesroadiesetuncertainnombredegroupiesassistaientaveccuriositéàlascène.Ordesrumeursdedroguesetd’addictionétaientladernièrechosedontShakenDirtyavaitbesoin.Leurschansonsaffolaientleshit-parades,leurdernieralbumvenaitderecevoirundoubledisquedeplatine,etilss’apprêtaientàdébuterlaplusgrossetournéedeleurcarrière.Nilamaisondedisques,nil’organisateurdetournéen’avaientbesoind’êtremisauparfumdesdifficultésdeWyatt.Lebatteuravaitdéjàsuivitroiscuresdedésintoxicationencinqans.Etladernièrefoisqu’ilavaitmerdé…Ilavaitvraimentmerdé.RyderdesserrasesdoigtsautourducoldeWyattetrecula.Ilavaitbeauêtredanstoussesétats,il
réussitàsecalmerassezpourréfléchirposément.—Allonsaubus.Detoutefaçon,ilvafalloirprendrelaroute,lança-t-ild’unevoixautoritaire.ChacundesmembresdeShakenDirtyavaitunrôleprédéfini,maisRydersavaitquelesgars
l’écoutaient.C’étaitsansdouteliéàsonstatutdechanteuretleader–etaufaitqu’avecJared,ilétaità
l’originedugroupe.Ils’avançaversuneportedérobée,l’espritenpleinetourmente,sedemandantcommentilallait
pouvoirgérertoutça.Wyattallaitforcémentnierenbloc,maisRydern’accepteraitpascettemascarade.Ilavaitbienessayédelecroire,plusd’unefois,maisWyattétaithabitédevéritablesdémonsetpersonnenepouvaitluireprocherd’avoirbesoind’aidepourlesvaincre.Saufquelà,ilnes’agissaitplusdequelquesverresd’alcoolentrop,oudequelquesboufféesd’herbe.L’héroïne,c’étaitunevraiesaloperie.Etsilesgarsneréagissaientpasrapidement–etfermement–Wyattfiniraitcequ’ilavaitcommencéonzemoisauparavant.Quinnarrivaenpremierdevantlaportedesortie,etsetournaverslerestedugroupeavecun
sourireidiot:—Alors,lesmecs,prêtspourlebaptêmedufeu?—Plusquejamais!s’écriaWyattalorsqueMicahpoussaitdespetitscrisenthousiastes.—Allons-y!lançaJaredquisemblaitaussifatiguéetimpatientqueRyderlui-même.Maisbon,Jaredétaitleseulmembredugroupeàavoirunefiancée–etilétaitbiendécidéàlui
resterfidèle.Quinnpoussalaporteetilsluiemboîtèrentlepasàl’extérieur.Malgrélesbarrièresdesécuritéet
laprésencedecinqdesplusimpressionnantsgardesducorpsqueRyderavaitjamaisvus,ilsfurentassaillisenmoinsdetrentesecondes.Desadolescentes,desfemmesetmêmedeshommes,hurlaientleursnomsàtue-tête.Chacunvoulaitsaphoto,sonsourire,unboutdevêtement…Toutcelan’étaitquepurefolie.Maisc’étaitleprixàpayerpourpouvoirjouerlamusiquedontilrêvait.Etpuis,ilyavaitdeschosesplusinsupportablesdanslaviequedesefairetourmenterpardes
femmesquinerêvaientqued’unechose:seretrouveraulitavecvous.Bonsang,parlepassé,Ryders’étaitmêmelaissémalmenerunefoisoudeux.Maiscesoir-là,riennepouvaitl’intéressermoinsqu’unetelleperspective–etcelan’avaitrienàvoiraveclefaitqu’ilsdevaientdetoutefaçonreprendrelarouted’uneminuteàl’autre.Cesoir-là,ilétaitbientroppréoccupéparJamisonetparWyattpourremarquerneserait-cequ’uneseuledecesfemmesquisejetaientlittéralementsurlui.Micah,WyattetQuinn,eux,n’avaientpasceproblème.Micahétaitentraind’enlacerdeuxblondes,
embrassantl’unetoutenempoignantlesseinsdel’autre.Wyattétaitentraind’emballerunejolierouquine,etQuinnapposaitunautographesurletee-shirtmoulantd’unebrunetteauregardlascifetàlapoitrinenonmoinsvoluptueuse.Jaredlesdépassa,sedétournantdesinnombrablesmainsquisetendaientversluialorsqu’il
gagnaitduterrain.Aucoursdesderniersmois,ilétaitdevenuexpertenesquiveetavaitapprisàsefrayeruncheminaumilieud’unefouleendéliresanssefaireattraper.Voilàcommentcesoir-là,Ryders’engouffradanssespas.Ilavançaitavecagilité,ondulantdeshanchesd’uncôté,del’autre,signantautantd’autographes–surpapierscommesurdespartiesdecorpsdénudées–quepossiblesansjamaisdévierdesatrajectoire.Ilavaitpresqueatteintlebusdetournée–enfait,ilétaitdéjàentraindeseféliciterd’avoirsu
traversersansencombrecettefouleendélire–quanddeuxjeunesfillesluitombèrentdessus.Âgéesd’àpeinedix-huitans,malgréleurvisageangélique,elless’accrochèrentàluitellesdevéritablessangsues,avantdetenterdeluiarrachersesvêtements.Derrièrelui,ilentenditQuinnquiriaitdelevoirensimauvaiseposture,sansrienfairepour
l’aideràs’ensortir.Quelquesmètresdevantlui,Jaredarrivaàhauteurd’undesbusdetournéedontilouvritlaporte.Etmalgrélapénombre,RyderreconnutlasilhouettedeJamisondansl’embrasure.Ilcompritqu’elleétaitentraind’observerladébâcle,mêmesidansl’obscurité,iln’arrivaitpasà
voirsielleétaitencolèreouamusée.Quoiqu’ilensoit,celaluidonnaituneraisonsupplémentairede
s’extirperdecesmainsbaladeusesetaccrocheuses.Jouantdesondéhanché,etd’unmouvementd’esquivedésarticuléàenfairepâlirdejalousieMickJagger,ilsehissahorsdesontee-shirtpourl’abandonnerauxmainsfébrilesdesesadmiratrices.Lesquellessebattirentensuitepours’attribuerleprécieuxbutin,permettantainsiàRyderderegagnerlebusencourant.Déterminéàdisparaîtredeleurvueavantqueleschosesnedeviennentexplosives,ilarrivaàla
porte,essoufflé.IlespéraitqueJamisons’effaceraitpourlelaisserentrer–ellesuivaitlegroupedepuisassezlongtempspoursavoirquecegenredesituationpouvaitassezvitedégénérer–maiselles’attendaitmanifestementàcequecesoitluiquis’arrêtenet,carellenebronchapas.Àladernièreseconde,ilralentit,évitantainsidelapercuterdepleinfouet,mêmes’ilstombèrent
l’unsurl’autre.L’espaced’uninstant,Rydernefitriend’autrequeresterlà,allongésurelleàabsorberlasensation
desoncorpsvoluptueux,cetteodeurfruitée…Cequilerenvoyaàceslongsmomentssensuelsqu’ilavaitpassésavecellesurlecanapéàl’hôtel.Saufquelà,c’étaitencoremieux:ilavaittoutesatête.Enivréparcesexquisessensations,parcettevisionsublimeetparcetteodeurdivine,ilondulades
hanchesetsepressacontrel’intérieurdesescuisses.Lachaleuraccueillantequisedégageaitdesonintimitéfaillitluiarracherunrugissement.Jamisonpoussaunpetitcriétoufféquiletroublaauplushautpoint.Cettefois,ilgémitetla
positionnasurlui,àcalifourchon.Illevalesyeuxverselle,etmanquad’avoirunorgasmeendécouvrantseslèvresplissées,sesyeuxécarquillésetsescheveux,oh,tellementrebelles…Rydertenditlamain,prêtàlaplongerdanssesbouclestellementsensuelles,siJaredn’avaitpaschoisicetinstantprécispoursepencherverseuxetempoignersasœur.Ill’aidaàserelevertoutenjetantàRyderunregardmauvais,unregardd’avertissementqueseul
unaveuglen’auraitpassudécrypter.MaisRydern’enavaitquefaire,etn’étaitpascertaindecomprendrecequecelasignifiait.Caràcetinstant,siJamisonluiavaitadresséneserait-cequ’unsemblantd’encouragement,ilseseraitemparéd’elleetl’auraitemportéejusqu’auboutdelanuit.Sanshésiteràenvoyersonmeilleuramisurlesroses,sansl’ombred’unremords.MaislevisagedeJamisonn’affichaitaucunencouragementàcetinstant.Ryderseredressa,
méfiant,sansquitterdesyeuxJaredetsasœur.Tousdeuxsemblaientprêtsàluidécocherunepairedegifles.Etilnesavaitpasjusqu’àquelpointilseraitcapabled’encaisserlesdeuxenmêmetemps–ilsavaitd’expériencequelefrèrecommelasœuravaientlamainleste.AvecJared,ils’étaitbattudenombreusesfoisdepuisqu’ilsétaientgamins.QuantàJamison…Ehbien,unsoiroùJaredetRyderavaientétéparticulièrementpéniblesavecelle,elleavaitfiniparleurdécocheràchacununedroitemémorable.Celadit,cessouvenirslointainsnesignifiaientpaspourautantqu’iln’avaitpassonmotàdire.Il
avaitbeauêtresursesgardes,Rydern’étaitpasnonplusunemauviette.—Jamison,jesuiscontentdetevoirici…Ilneputterminersaphrasecarquelquessecondesplustard,Wyatt,QuinnetMicahs’affalèrentà
leurtouràl’entréedubus.Leursvêtementsavaientaussibeaucoupsouffert–Quinnavaitégalementperdusontee-shirt,tandisqueceluideMicahétaitenlambeaux.Wyatt,lui,n’étaitplusvêtuquedesonboxer…Sanssurprise,touslestroisaffichaientunlargesouriresatisfait.Celadit,lestendancesexhibitionnistesdesmembresdeShakenDirtyn’avaientjamaisétéunsecretpourpersonne.Pourlaplusgrandejoiedeleursgroupies.RyderlevalesyeuxversJamison,nesachanttropcommentelleréagiraitfaceàunetellehystérie.
Maiselleaffichaitungrandsourirequandelledéclara:—Ehbien,lesgars,ondiraitquevousvenezdepasserunbonmoment!
—Tusaiscequec’est,Lollipops!répliquaWyattenfaisantclaquerunbaisersursajoueavantdes’effondrertêtelapremièresurlecanapé.Quelquessecondesplustard,ilsemitàronflerbruyamment.RyderaccrochaleregarddeJared,quisemblaitaumoinsaussiinquietquelui.Cequinefit
qu’accentuersonmalaise.CarJaredétaitungarçonposé,réfléchi.EtsilasituationdeWyattl’inquiétaitaussi,alorsceladevaitêtreaumoinsaussigravequecequeRyderimaginait.Sinonpire.Ilobservadenouveaulesvisagesdesescomparses,etvitlatensionqu’ilscherchaienttousà
dissimuler.Ilcompritalorsquesessoupçonsétaientfondés.Cen’étaitpaslapremièrefoisqueWyattsedroguait.Simplement,c’étaitlapremièrefoisqueRyderleprenaitlamaindanslesac.—Saluttoutlemonde!lançaSteve,lechauffeurdubus,enpassantunetêteendehorsdesacabine.
Toutlemondeestprêtpourlevoyage?—Ouais,rétorquaJared.Dégageonsd’ici.RyderétaittellementinquietausujetdeWyattqu’ilnes’étaitmêmepasaperçuquelebusse
trouvaitdéjàsurl’autoroutemenantverslenord.AvecJamisontoujoursàbord.
Chapitre11
—Commentça,tasœurvanoussuivreentournée?demandaRyderpourlacinquièmefois.Jared,luietlerestedugroupe–saufWyatt–setrouvaientdanslachambredufondpourdiscuter
delaprésenceinattenduedeJamisondansleurbus.Ilsessayaientdeparleràvoixbasse,maislevéhiculeétaittropétroitpourpermettreunevéritableintimité.D’autantqueJamisonnesetrouvaitqu’àquelquesmètresderrièrelacloison,etfaisaitprobablementdesonmieuxpourécouterauxportessansenavoirl’air.Enl’occurrence,elleenavaitentenduassezpouravoirenviededisparaîtreaufondd’untrou.Jared
luiavaitjuréqu’ilclarifieraitleschosesaveclesgarsavantdeprendreunedécisiondéfinitive,maisiln’avaitmanifestementpastenuparole.Sansdouteétait-cemieuxpourluidesetrouverdel’autrecôtédelaporte.Danslecascontraire,elleseseraitfaitunplaisirdeluibotterlesfesses.—Jenevoispasoùestleproblème,repritJared.VousadoreztousJamison.Etellevousadore.En
plus,c’estuneexcellentecuisinière.Jenevoisaucuninconvénientàsaprésence.—Çanemeposeaucunproblème,déclaraQuinn.Tasœurestsuper.—Absolument,renchéritMicah.Etsienplus,elledoitnousfairelacuisine,alorsjedis:oh,yeah!Jamisonsouritdevantcesparolesdesoutien.Elleavaitvraimentdel’affectionpourlescopainsde
sonfrère,etcelal’auraitvexéequ’ilsnel’acceptentpasàleurscôtéspourquelquessemaines.Elleauraitpulecomprendre–dumoins,c’estcequ’ellesedisait–maiscelaluiauraitvraimentfaitmal.—Moi,jecroisquecen’estpasunebonneidée,articulaRyderd’unevoixàpeineaudible.Jenela
veuxpasavecnous.Àcesmots,elleregrettad’avoirécoutéauxportes.—Tusais,Ryder,tunepeuxpaslapuniràcausedecequis’estpasséentrevouscematin.—Waouh!Etqu’est-cequis’estpasséentreeux?demandaQuinn.—Tut’estapéLollipops?poursuivitMicahd’unevoixplusintriguéequescandalisée.—N’ypensemêmepas,enfoiré!s’écrièrentRyderetJaredàl’unissonsansmêmes’être
concertés.MaisRyderajoutad’untonfuribard:—Cen’estpasmongenre,ettulesaisbien.Ilpeutluiarrivern’importequoisiellevienten
tournéeavecnous.Voussavezbienquelaplupartdecestypesnesontpasdignesdeconfiance,pasvrai?—C’estpourçaquej’aiexpliquéàMaxqu’ilavaitintérêtàseteniréloignéd’elle.Toutlemonde
saitmaintenantquetuluiascassélafigure,Ryder.EtillaisseraJamisontranquille.Enplus,jemesensvachementplusàl’aisedelasavoirici,avecnousquipouvonsgarderunœilsurelle,plutôtquedanscetappartementminabledanslequelellecherchedésespérémentunboulot.—Jenevoispaspourquoituenfaistoutunplat:ilsuffitdeluidonnerunpeud’argent.Situn’en
aspasenvie,jeluiendonnerai,moi.Ellepourrasetrouverunmeilleurlogementet…Laminuteriequ’elleavaitenclenchéequaranteminutesauparavantchoisitcetinstantprécispour
sonner.Jamisons’éloignasurlapointedespiedsetsejetasursontéléphoneportable,qu’elleavaitlaissésurlebardelacuisine,prèsdelapetitetabledecuisson.Ryderétaitmanifestementprêtàtoutpoursedébarrasserd’elle.Sidérée,ellelaissacoulerleslarmesquiluimontaientauxyeux.Ilétaitdoncprêtàlapayerpourqu’elledisparaisse?Toutçaàcaused’unsimplebaiser?
Leslarmesbrûlantesroulèrentsursesjouesalorsqu’ellesortaitdufoursatourtièreauxpommes–préparéeaveclesquelquesrestesqu’elleavaitemportésdesonappartement.Sielleavaiteulamoindrealternative–n’importelaquelle–Jamisonneseseraitjamaisembarquéedanscettetournée.Orenl’occurrence,ellen’avaitpaslechoix.Etellelesavaitbien.Oh,commeelleavaitsoudainenviedes’enfermerdansuntrouetdepleurertoutesleslarmesdesoncorps…Toutcelaétaittellementinjuste.Ellevoulaitrécupérersontravail.Sonindépendance.Maissurtout,ellevoulaitreveniràcemomentexquisqu’elleavaitpartagéavecRyder,lanuitprécédente.Commentleschosesavaient-ellespus’envenimeràcepointentreeux?Maisellen’avaitpasletempsdepleurer.Pasletempsdefairequoiquecesoitd’autrequeposersa
tourtesurlebaraumomentmêmeoùlaportemenantàlachambredufonds’ouvraitengrand,lesgarsayantmanifestementétéalertésparsaminuteriestridente.Quelquessecondesplustard,laminusculecuisineseremplitdequatregrandsgarsbaraqués,
toujoursàdemidévêtus.Àl’unisson,chacunsedemandaitd’oùpouvaitprovenircettedélicieuseodeurdecannellesucrée…—Tunousasfaitungâteau?s’exclamaQuinnd’unevoixextatiqueavantdes’emparerd’un
morceaudeglaçagequ’ilportaàsabouche.Hmm,c’estexcellent!—Jared,tupourraissortirlacrèmeglacéequiestdanslecongélateurderrièretoi?demanda-t-elle
toutenattrapantcinqassiettesdansleplacardàcôtéduréfrigérateur.—Pourmoic’esttoutvu,déclaraMicahenfusillantRyderduregard.Jamisonresteavecnous!—C’estclair,approuvaQuinn.Jaredneditrien–ilavaitprévuquesesamisréagiraientainsi–maisRyderrestamurédansson
silence.Immobile,ildéfiaMicahduregard.Elles’efforçadenerienlaisserparaîtredesonembarras.Aulieudecela,elleseconcentrasurles
cinqgénéreusesportionsdegâteauqu’elleservitàlajoyeusebande.ElleévitasoigneusementleregarddeRyderaumomentdeluitendresonassiette,maisiln’était
visiblementpasdécidéàenresterlà.—Eh!murmura-t-ilenlabloquantdansunrecoindesortequ’ellenepuisseplusfaireunpassans
secogneràlui(etplutôtmourirqueluioffrirceplaisir).Tusaisqueçan’arienàvoiravectoi,hein?Oh,quesi,ilétaitévidentquecelaavaittoutàvoiravecelle.Maisellesegardabiendeleluidire,
cariln’étaitpasquestiondefondreenlarmesdevantlui.Elleavaitdéjàeusonlotd’humiliationspourlasemaine.Commeellenerépondaitrien,Rydermurmurasonnomd’unevoixprofonde,vibranteet
déterminée.Sielleavaitpufaireàsonidée,elleseraitrestéelàtoutelanuit,àrefuserdecroisersonregardjusqu’àcequ’ilfinisseparbaisserlesbrasettournerlestalons.Maisellesavaitquelesautreslesobservaient.Alorselledéployauneffortsurhumain,affichasonsourireleplusjovialetsonregardleplusinsouciant:—Jenet’aipasmisassezdecrèmeglacée?demanda-t-elled’untontaquin,connaissantsonfaible
pourlessucreries.—Jamison…Seigneur…Pourquoiluirendait-illeschosesaussidifficiles?Ilnevoyaitdoncpasqu’elle
donneraitn’importequoipoursedébarrasserdelui?—Net’inquiètepas,murmura-t-elleenluipinçantlajoued’ungestefaussementdécontracté.Jete
prometsquejenetesauteraipasdessuspendanttonsommeil.Taverturesteraintacteavecmoi.—Bonsang!Cen’estpascequej’aivouludire!s’écria-t-il,visiblementfrustré.
Sedemandantcequ’ilavaitentêtepourlasuite,Jamisonsentitsesgenouxchanceler.Cequiétaitstupide;Rydernepouvaitrienfaire,dumoinspasdevantlesgars.D’autantqueJaredparaissaitexcédé.D’ailleurs,sonfrèrelapritparlepoignetetl’éloignadoucementdeRyder.Reconnaissanted’avoirétésecouruedelasorte,elleallas’asseoirsurlecanapéàcôtédeWyatt.
Commeiloccupaitpresquetoutelaplace,elleseperchadélicatementsurlecoussindumilieuetposadoucementunemainsursondos.—Allez,mongrand,tuneveuxpasunpeudedessert?Jet’aifaittongâteaupréféré…Etc’étaitlavérité.Enpartieparcequelespommesqu’elleavaitrapportéesdechezelleétaientun
desseulsingrédientsqu’elleavaitàsadisposition,etenpartieparcequ’elleavaitvucettenoirceurdanssonregardcesoir-là,etqu’elleavaitvoulul’éclairerunpeu,neserait-cequequelquesinstants.Quandelleétaitgamine,WyattpassaitpresqueautantdetempschezellequeRyder,etellel’adorait–defaçontoutàfaitplatonique–aumoinsautantqu’elleadoraitRyder.Wyattremuadoucementetouvritdesyeuxvitreux.—Lollipops?—Allez,moncœur,mangedoncquelquechose.Bonsang,ilétaitsimaigrequ’ellepouvaitcompterchacunedesesvertèbres,chacunedeses
côtes…—Pasfaim,marmonna-t-ilavantdedétournersonvisageetfermerdenouveaulesyeux.Deslarmesvinrentbrûlersesyeux,maiscettefoispourunetoutautreraison.—Depuiscombiendetempsa-t-ilreplongé?demanda-t-elleenbrisantlesilencepesantquis’était
soudaininstallédansl’enceintedubus.—C’estjustementcequej’essaiededéterminer,rétorquaRyderenlançantunregardsombreàses
comparses.Jaredagitasesmainsenl’air.—J’aiétéaussisurprisquetoi,cesoir…Quinnsebalançad’unpiedsurl’autre,l’aircoupable.—Ilm’asembléqu’ilplanaitl’autresoir,maisjen’étaispassûr…C’estlaseulefoisoùj’ai
remarquéquelquechose.Micahnedisaitpasunmot.Cequiétaitassezétonnantpourquetousfinissentparsetournervers
lui.—Quoi?lâcha-t-ilentredeuxbouchéesdecrèmeglacée.Jenesavaisrien.—Vraiment?insistaRyder.Tuenesbiencertain?—Bon,d’accord,j’avaisbienquelquessoupçons,grommelaMicahavecunhaussementd’épaules.
Depuisunmoment,même.Maisjenesavaispasque…—Bordel,maispourquoitunenousasriendit?explosaJared.Lefaitquenotrebatteur
recommenceàsedroguer,çan’estquandmêmepasrien!—Ilvabien,rétorquaMicahenlevantlesyeuxaucield’unairinsouciant.Ilsaitcequ’ilfait.Entoutétatdecause,MicahsemblaitpluspréoccupéparsondessertqueparlesortdeWyatt.—Cen’estpaslaquestion,repritRyderquiluijetaunregardnoirencroisantlesbras.Ons’était
misd’accordpourveillersurlui.—Maisc’estcequejefaisais!Jeveillaissurchacund’entrenous!Onnepeutpassepermettrede
foutreenl’aircettetournée,pasaumomentoùonestsurlepointde…—Ahbon?Parcequelatournée,c’estplusimportantquedelevoirsetueràpetitfeu?—N’enrajoutepas,Ryder.IlestclairqueWyattgèrelasituation:vousn’aviezrienremarqué
jusqu’àcesoir.Entoutcas,tuasraisonquandtudisquec’estimportant.Jenesuispasdanscegroupe
pourveilleràmabonnesanté,tusais.Onestentraindedevenirungrosgroupe,incontournable,même…Etlà,onestsurlapenteascendante,ajouta-t-ilavantdegoûterunautremorceaudetourtequ’ilmâchonnatranquillementavantdehausserlesépaules.Etpuis,lefaitd’avoirunbatteurcamé,çanousdonneunecertainecrédibilité:çanourritlamystiquedugroupe…Jamisonétouffauncri,sidéréed’entendreMicahévoquerencestermeslesdémonsquihantaient
Wyatt.Elleregardaautourd’elleetconstataquelesgarsnesemblaientnullementsurpris,eux.Simplementécœurés.Soudain,legouffrequ’elleavaitcrupercevoircesoir-làentreMicahetlerestedugroupeluiapparutenpleinjour.Etelleneputs’empêcherdesedemandercequiluiétaitarrivé.Ous’ilavaittoujoursétéainsi,sansquepersonnenes’ensoitjamaisrenducompte.Ryders’avançabrusquementversMicahetseplantadevantsonvisageavecungrognement
assassinquifitfrémirJamison.—Continuecommeça,espècedesalopard,ettuvasvoirquelaseulepentequetuvasprendre,
c’estcelled’unallersimpleversAustin.—Ahouais?ditMicahenseredressantetenpoussantRyderauniveaudutorse.Etquiest-cequi
vam’yobliger?—Moi,rétorqua-t-ilsansflancheruneseuleseconde.Puisillepoussadenouveau,etcettefoislebassistetrébucha,manquantdes’affaleràterres’ilne
s’étaitpasrattrapéauderniermomentaubardelacuisine.—Situt’intéressesplusaufaitdedevenirnumérounqu’àlaviedugroupe,jevaistefairelatête
aucarré,repritRyder.Etjen’hésiteraipas.Impressionnéeparlacolèrepalpabledesdeuxhommes,Jamisonsedemandacequiavaitpula
provoquer.Ryder,Wyatt,MicahetJaredétaientamisprochesdepuisplusdequinzeans.Quinnétaitarrivéunpeuplustard,ilyaunedizained’années,maisils’étaitintégrétrèsnaturellementaurestedelabandeetenunriendetemps,ilenétaitdevenuunmembreàpartentière.MaisquandJamisonregardaducôtédeJaredetdeQuinn,ilssemblaienttousdeuxaussiécœurésparl’attitudedubassistequeRyder.Avantqu’ellenepuissedirequoiquecesoitpourdétendrel’atmosphère,Wyattroulasurlui-même
puisseredressapours’asseoir.—Bonsang,jen’aifaitqueprendreunpeudebontemps!Paslapeinedevousmettredansuntel
étatpourça.Relax,lesgars!—Dubontemps?Çanem’apasl’aird’êtresibonqueça,fit-elleremarquerd’unevoixassez
bassepourquelesautresnepuissentpasl’entendre.Puiselleseleva,maisWyattlarattrapaparlebrasetlafitserasseoirjusteàcôtédelui.—Reste,Lollipops.Surprise,elleledévisagealonguement.Etelledevinalesdémonsquirôdaientderrièreceregard
faussementinsouciant.Elleselaissaallercontreluietmurmura:—Jenevaisnullepart,Wy.—Tantmieux,dit-ilenpassantunbrasautourdesonépaule.—Maistuvasmefaireleplaisirdemanger,insista-t-elleenluitendantunecuilleréedetourte.Tu
esbeaucouptropmaigre.—Ondiraitmagrand-mère…—Certainementunefemmetrèsavisée.Ilfinitparesquisserundemi-sourire,etlanoirceurdesesyeuxs’estompaunpeu.Ellesedissipa
unpeuplusquandJamisonsepenchaversluipourluiglisserunpeudetourteentreleslèvres.—Bonsang,c’estbon!
Ilselaissanourrirainsi,bouchéeaprèsbouchée,avantd’enfouirsonvisageaucreuxdesoncou,frottantsonnezcontresapeau.Chatouilleuse,Jamisonsemitàrirepuisluirepoussalevisage.—Tusensbonlacannelle!murmura-t-ileninspirantàpleinspoumonsavantdesefrotterde
nouveaucontreelle.—Ettoi,tusensleschaussettessales!répliqua-t-elleenluidonnantunepichenettedanslescôtes
avantdetenterdesedégagerdesonétreinte.Ilréagitenposantl’assiettedetourteetenchatouillantJamisonpourdebon.—Ahoui?Jevaistemontrerdequoiellessontcapables,leschaussettessales!lançaWyattenla
chahutantavantdetenterdecoincersonvisagesoussesaisselles.Ellesedébattitsansgrandsuccès,enproieàunirrépressiblefourire.—Arrêteça,Wyatt!lançaalorsRyder.Imperturbable,lebatteurcontinuadelataquinerjusqu’àseretrouveràcalifourchonsurelle.
Jamisonessayaittoujoursdesedébattre,maisWyattétaitbienplusfortqu’elle.Ilavaitbeauêtretrèsmaigre,desannéesdepercussionsluiavaientdonnéuneforceimpressionnantedanslesbras.Prèsd’eux,JaredetQuinnpouffaientderire,toutenencourageantmollementJamison–maissans
jamaisveniràsonsecours.Cequineluifacilitaguèrelatâche–elleavaitpassésonadolescenceàchahuteraveccestypes.Maisàprésentqu’elleétaitadulte,elleespéraitbienavoirunpeuplusdechancesdegagnerquelorsqu’ellen’avaitquedouzeans.—Retirecequetuviensdedire!repritWyattd’untonmoqueur,sesgrandsyeuxbleuspétillant
enfin.Cequi,plusquetoutautrechose,convainquitJamisondelanécessitédepoursuivrecepetitjeu.Si
elleredevenaitsérieuse,Wyattseremettraitcertainementàbroyerdunoir.Àsouffrir.Etellenelesupporteraitpas.D’autantqu’ellesavaitqu’ilétaitcapabled’allertrèsloindansl’autodestruction.—Allez,Jamison.Tun’asqu’àdirequejesensbonetjeterelâche!—Jamaisdelavie!s’écria-t-elletoutenluirendantsespetitscoups.Ilréponditparunriremachiavélique.—Danscecas,prépare-toiàpayerpour…Sesmotsrestèrentsuspendusdanslevide,etilrelâchasonemprisesurelle.Elleétaitlibre.JamisonrouvritlesyeuxpourdécouvrirRyderdeboutderrièreelle,telunconquérantbarbare,
tenantlebatteuràboutdebrascommes’ilnepesaitrien.PuisilreposaWyattsurlecôté,avantdetendrelamainàJamison.Soncœurfitunbonddanssapoitrine–unefois,deuxfois–puissemitàbattrelachamade.Elle
laissaRyderl’aideràserelever,maiscettefois,ellesefitundevoirdeleregarderdroitdanslesyeux.Ilétaiténervé,celanefaisaitaucundoute,lacolèreselisaitdanssesyeux.Maisellesegarderaitbiendes’ensoucier.Pascettefois,entoutcas.Ilnevoulaitpastraîneravec
elle,soit.Maiscelanesignifiaitpaspourautantqu’elledevaittirerunecroixsursonamitiéaveclesautresmembresdugroupe.ToutcommeJared,cestypesétaientsesamislesplusproches.SicelaneplaisaitpasàRyder,c’étaitsonproblèmeàlui.Ellesepenchaversluid’ungestefaussementinsouciant,puisluipinçalajoueavecinsolence.—Mercidem’avoirsecourue,maisjecroisquejevaispouvoirmedébrouiller.Puis,prenanttoutsontemps,ellepivotasursestalonsetrejoignitlachambreàl’arrièredubus.Celan’avaitriend’unesortiehéroïque,maiscen’étaitpasnonpluscommesielleavaitbeaucoup
d’endroitsoùseréfugieralorsquelebusfilaitsurl’autorouteàtouteallure.Derrièreelle,elleentenditlesgarsquichambraientRydersansménagement,etpourlapremière
fois,ellemesuraàquelpointlesprochainessemainesallaientêtredifficiles.CarlefaitdesetrouveraussiprochedeRyder,sansposersesmainssurluinil’embrasser,allaits’apparenteràunevéritabletorture.Bienpirequecequ’elleauraitpuimaginer.
Chapitre12
Ryderétaitentranse.MalgrésaviveinquiétudepourWyatt,c’estàpeines’ilarrivaitàréfléchirtellementilétaitexcité.Tellementilavaitenvied’elle.Jamisonsetrouvaitdanslacouchetteendessousdelasienne–elleavaitrefusédeprendrela
chambreetdeperturberainsiletourderôlequ’ilsavaientmisenplace,etlesgarsavaientrefusédelalaisserrejoindreledeuxièmebus,aveclerestedel’équipedetournée.Ducoup,sonparfumfruitéetcrémeuxvenaittitillersesnarines.C’esttoutjustes’ilnesentaitpasladouceursuavedesapeaucontreseslèvres.Étouffantungrognement,ilsetournasurlecôtéetdonnauncoupdepoingdanssonoreiller.Il
n’avaitévidemmentpasledroitdedescendredesacouchettepourseglisserdanscelledeJamison.Pasledroitdel’embrasser.Pasledroitdel’explorerduboutdeslèvres,jusqu’àl’orgasme.Pasledroitdeluifairel’amour.Bonsang…Lesimagesquisebousculaientàsonespritnefaisaientqu’attisersondésir.Ilenétaitlittéralement
bombardé,jusqu’àneplusavoirtoutesatête,jusqu’àsuffoquerdefrustration.Etpourtant,ilnepourraitjamaisavoirJamison.Mêmesisonfrèren’avaitpasdormiàcôtédelui,iln’auraitpaspudescendreetluifairel’amourcommeilenmouraitd’envie.Uneenviequin’avaitjamaisétéaussifortequ’encetinstantprécis.Endessousdelui,ill’entenditremuersursacouchette.Ettenditl’oreilleàl’affûtdufroissementde
sesdrapssurcettepeauqu’ilsavaitdésormaisdouceetsoyeuse.Fermantlesyeux,ilserralesdentsetfitdesonmieuxpournepasimaginercequeçaluiferait,d’êtrecedrap…Des’enroulerautourd’elle.Delacaresser.Desusurrerdesfoliessursesreplislesplusintimes.Bonsang,bonsang…Rejetantsacouverture,ildescenditàpasdeveloursdesacouchette.S’interdisantneserait-ceque
deposerlesyeuxsurJamison–iln’étaitpassûrderésisteràlatentationdelacontempler,delatoucher,mêmeàsoninsu,aussiimmoralquecelapuisseêtre–,ilsefrayauncheminparmilesvêtementséparpillésausol.Puisilsefaufiladanslepetitcabinetdetoilettequ’ilspartageaient,prenantsoindefermerlaportederrièrelui.Pressantl’interrupteur,ilsescrutadanslemiroirunefoisquesesyeuxsefurentaccommodésàla
lumière.Bordel.Ilavaitl’aird’unfou.Lesyeuxexorbités,l’entrejambedouloureux,lecorpstenduparundésirqu’ilneparvenaitpasàmaîtriser…Jamaisilnes’étaitsentiaussiautanttourmenté–sansespoirdevoirs’apaiserlefeuquileconsumait–quedepuislemomentoùilavaitperdusavirginité,quandilavaitquinzeans.Conscientqu’ilnepouvaitretourneràsacouchettedanscetétat–dumoinspassanssautersur
Jamisonetluifairel’amoursur-le-champ,sanssesoucierdesautres–ilfitcoulerl’eausousladouche,sedéshabillaenunclind’œil,ets’engouffrasouslefiletd’eaufroideenpriantpourquecelle-citempèresesardeurs.Cinqminutesplustard,sondésirpourJamisonétaitàpeuprèsintact.Commentpouvait-ilenêtreautrement,alorsqueRydernecessaitderepenseràlanuitprécédente,
quandJamisonluiavaitmorduledoigt?Quandelles’étaitcambréecontrelui,implorantouvertementqu’ildéposeseslèvressurlapointedesesseins,d’unrosemagnifique?Quandelle
s’étaittortilléecontresacuisse,lenarguantsibienavecsachaleurdouceetvibrante,qu’ilenavaitpresquejouisurplace,telunadoinexpérimenté?Non,rienàfaire.Ilfermalerobinetd’eau.Plaquasonbrasgauchecontrelaparoideladouche.
Refermasamaindroiteautourdesonsexedurcommeunrocenimaginantquec’étaitlapaumedeJamison.Qu’elleétaitàgenouxdevantlui.Qu’ilempoignaitsesseinsrebondis,etqu’elleleprenaittoutentierdanssabouche.Alors,ilneluifallutquequelquessecondes,eneffet,pourjouircommeunlycéen,avecunsoupir
étouffé,terrasséparunorgasmesipuissantqu’ilentombapresqueàgenoux.Malgrécela,iln’étaitpasrassasié.Ilavaitencoreenvied’elle.Desapeau.Desonsourire.Desonrire.Desonsexe.Etmerde…Ilrefermadenouveausesdoigtsautourdesonsexeendolori.Etilsedonnaunenouvellefoisle
plaisirqu’ilnepourraitjamaisavoiravecJamison.Peuaprès,ilsesentitsuffisammentapaisépourretourneràsacouchette.Sansdoutenetrouverait-il
paslesommeil,maisaumoins,ilsavaitqu’iln’attaqueraitpasJamisontelleunebêteenragée.Pourl’heure,ilnepouvaitfairemieux.Ilvenaitd’enfilersonsweat-shirtquandlebusralentitetnégociaunvirageserrésurladroite.
Aprèsavoirprisuntee-shirtpropredanslaréserveduplacarddelasalledebains,ilsedirigeaversl’avantduvéhicule,enévitantsoigneusementlecompartimentoùJamisondormaitaveclesautres.SansdouteSteveprévoyait-ilunarrêtpourfairelepleindecarburant.Ryderenprofiteraitpoursedégourdirlesjambes,s’offriruncaféetunpaquetdecigarettes–tantpiss’ilavaitarrêtédefumerdeuxansauparavant.Àsituationdésespérée,mesuresdésespérées.Eneffet,lebuss’immobilisabientôtsousdeslampadairespuissants.Wyattpoussaungrognement
depuissacouchetteetseplaquauncoussinsurlevisage.Rydereutpitiédeluiettirad’uncoupsecpourabaisserlerideaulelongdesvitresfumées,etbloquerainsilesrayonsdelumièrequifiltraientàtraverslafenêtre.Puisilenfilaunepairedechaussures–sanstropsavoiràquiellesappartenaient–,s’emparadesonportefeuille,etrejoignitStevequis’apprêtaitàremplirleréservoird’essence.—Salut,mec.Oùest-cequ’onest?demandaRyderens’adossantcontrelebus.—Danslacapitalemondialedel’artichaut–c’estdumoinscequ’annonçaitlepanneauquel’ona
passéilyaquelqueskilomètres.OnestàpeuprèsàtroisheuresdeSanFrancisco.Rydercontemplaleschampsquis’étendaientàpertedevuederrièreleslampadaires.—Desartichauts?répéta-t-ilenobservantlesgrosplantsfeuillusquiressemblaientplusàdu
chanvrequ’àdesplantescomestibles.—C’estcequ’ilsdisent,déclaraSteveencommençantàremplirunréservoirensilence,avantde
seretournerverslui.Bon,tucomptesmedirecequetufousdehorsàuneheurepareille,monvieux?Unbonmillionderéponsesluivinrentàl’esprit,maisalorsqu’ilcontemplaitl’épiceriedenuit
illuminéedemillefeuxdel’autrecôtéduparking,ilsecontentaderépondre:—Jevaismechercherunetassedecafé.Tuveuxquelquechose?Steven’étaitpasdupe.Illuisouritetdécidadenepasinsister.—Bonneidée.Ryderétaitàlacaisse,entraindepayer,quandJamisondébarquadanslaboutique.Elleportaitun
jeanetunsweatàcapuchenoir,sescheveuxrouxflamboyantplusoumoinsrangéssouslacapuche.Satenueavaitbeaunepasêtresexy,unseulregardsuffitàmettreRyderdansunétatsecond;ilsentitchaquecelluledesoncorpssecontracterdedésir.
Maudissantcettemanifestationdelibidointempestive,iltraversalemagasinjusqu’àJamison.Etluitenditsatasse.—Tuveuxuncafé?—Nonmerci,répondit-elleendétournantlesyeux.Cequilerenditdingue,vuleplaisirqu’ilvenaitdesedonnerenfantasmantsurelle.—Danscecas,onferaitbienderetourneraubus,murmura-t-ilens’approchantdangereusement
d’elle.Enfaisantdélibérémentensortedelacoincer.Ils’agissaitd’uneréactioninstinctive,totalement
égoïste:iln’avaitaucundroitdeluifairedetellesavances.Maispourl’heure,ils’enmoquaitéperdument.Elleavaitl’airsidouce,enveloppéedanssacapuche,àdemiendormie,qu’iln’eutqu’uneenvie:laconvaincrederetourneraulit.Etcettefois,aveclui.—Àvraidire,j’aiconvaincuStevederesterunedemi-heuredeplusici,expliqua-t-elleen
désignantl’aired’autoroutetoutencontinuantdefuirsoigneusementsonregard.Jesuiscenséevousfairelacuisine,lesgars.Etcommetoutcequej’aiputrouverenarrivantdanslefrigohiersoir,c’étaitdelabièreetdujusdefruit,jemedisquej’aiintérêtàfairequelquescourses,etvite…Entoutehonnêteté,ilsesentaitassezmalàl’aiseàl’idéequ’ellesoitpayéepourleurfairela
cuisine.Celaluidonnaitl’impressiond’unerelationinéquitable,impressionqu’iln’avaitpasdutoutenviequ’elleressenteàsoncontactouàceluidesgars.Ilavaitbeauignorercequ’ilavaitprécisémentenvied’êtreauxyeuxdeJamison,ilétaitcertaindenepasvouloirêtresonpatron.—Jenesuispaslàenvacances,déclara-t-elleendaignantenfinleregarder.Elleledévisageaaveccesyeuxvioline,irrésistibles,maisassombrisd’unelueurqu’iln’avaitpas
déceléelaveille.Unelueurqu’ildétestait,toutautantqu’ildétestaitl’idéequ’ilenétaitsansdouteleresponsable.Dumoinsenpartie.Sansparlerdecechagrinqu’elles’efforçaitdedissimuleràtoutprix.Rongéparl’impatience,ilreprit:—Personnenet’envoudraitsic’étaitlecas,Jamison.Tuastoujourseutaplaceavecnous,depuis
ledébut.Iln’avaitpasoubliélesheures,lesjournéesqu’elleavaitpasséesàcollerdesaffichessurtousles
réverbèresdelaville,ouàharanguerlesfoulespourremplirlespetitessallesoùilsavaientjouéleurspremiersconcerts.Ellecontinuadelescruterd’unairnondupe.—Mouais.Maisjouerlesmascottespourlegroupeneprendpasautantdetempsqueça.—Qu’est-cequeturacontes?—Bah,laissetomber,Ryder.Maisnon,ilnelaisseraitpastomber.Etils’apprêtaitàleluidire,maiselleluitournaledosetse
dirigeaverslespanierssansluilaisserletempsdeprononcerlemoindremot.Lamascottedugroupe?Non,cen’étaitquandmêmepasl’imagequ’ellesefaisaitd’elle?Unecolèresourdesemitàmonterenlui,maisRyders’efforçadelacontenir.D’enfaire
abstraction.Caraprèstout,cen’étaitpaslafautedeJamisons’ilsecomportaitcommeunsalaudavecelledepuisplusdevingt-quatreheures.Non,ilnepouvaitpasluienvouloir.C’étaitluiquiavaitbousilléleuramitié.Ilavaitlancédessignauxtellementcontradictoiresqu’iln’étaitpasétonnantqu’ellesemontreaussiconfuseàprésent.Etc’étaitdoncàluidetoutarranger.Jamisonetluiallaientvivreensemble–etdefaçontrèsrapprochée–pourlesseptprochaines
semaines.Alorss’ilespéraits’ensortiravectoutesatête–etsalibidointacte–ilallaitdevoirselibérerdecetteattirancequ’iléprouvaitpourelledegréoudeforce.Ilallaitdevoirramenerun
semblantd’équilibredansleurrelation,desortequeleschosesentreeuxreviennentàlanormale.Toutcequipourraitl’éloignerdecetobjectifseraitàproscrire.Jamisonétaitunedesesmeilleures
amies.Depuisdesannées.Elleétaitunedesrarespersonnesàquiilavaitmontrésonvraivisage,etunedesplusraresencoreenquiilavaitconfiance.Unedesseulespersonnesqui,illesavait,neluiferaitjamaislemoindremal.Etenaucuncas,ilnerisqueraitdecompromettrecelajusteparceque,soudain,ilnepouvaitplusposerlesyeuxsurellesansavoirenviedel’emmenerauseptièmeciel.D’ailleurs,puisquecetteseuleidéefaisaitpoindreenluiuneviolenteexcitation,ildécidadela
chasserdesonesprit.SiJamisonavaitenviedefairedescourses,alorsill’emmèneraitfairedescourses.EtSteveallait
devoirattendrequemadamesoitsatisfaite,quelquesoitleplanning.Ceseraitl’occasionpourRyderd’arrondirlesanglesavecelle,etdereveniràlanormale.Derenoueraveccetteamitiésanshistoiresqu’ilspartageaientdepuissilongtemps.Parcequepeuimportaitàquelpointilavaitenvied’elle,ladernièrechosedontJamisonavait
besoin,c’étaitdeseretrouvercoincéeavecuntypecommelui,untypequitraînaittellementdecasserolesderrièrelui…Jamaisiln’imposeraitunetellechoseàquiconque,etsurtoutpasàunefemmeaussidouce,innocente,etimmensémentbellequ’elle.JamisoneutladésagréablesurprisedevoirRyders’emparerd’unpanieràl’entréedumagasin,
avantdesemettreàfairelescoursesd’unpashésitant.Celadevaitfairedesmois–peut-êtremêmeplusd’unan–qu’iln’avaitpasmislespiedsdansunsupermarché.Lesgarsronflaientencoredansleurcouchette,épuisésparleconcertetlasoiréequiavaitsuivi,etJamisonavaitespéréqueRyders’étaitécrouléaulitcommelesautres.Entoutcas,ellenes’étaitpasattendueàlevoirdébarquerdansunlieupublicavecautantdenonchalance,sansprendrelapeinedeporterunecasquetteoudeslunettesnoirespouréviterd’êtrereconnu.Certes,lejourselevaitàpeine,etilssetrouvaientdansuncoinpaumédeCalifornie,maistoutdemême…Onnes’attendaitpasàtombersurunerockstardansunendroitcommecelui-ci.Rydernesemblaguèreremarquersonmalaisequandildemanda:—Paroùveux-tucommencer?—Parlerayonépicerie,dit-elled’unevoixplussuavequelanormale.Elledutseraclerlagorgepourtenterd’atténuercetimbrelarmoyant.Pasquestionpourellede
laisserentrevoiràRyderàquelpointcelalatroublaitdel’avoirainsiàsescôtés.Àquelpointelleétaitblesséedesavoirqu’iln’avaitpasvoulud’ellesurcettetournée.Qu’ilnevoulaitpasd’elletoutcourt.—Ilfautbienquejevousfassemangerautrechosequedelapizzadetempsentemps.—Ehlà,sionfaitleschosesdanslesrèglesdel’art,unepizzacontientchacundesquatregroupes
d’aliments.—Mouais.Maistoietmoi,est-cequ’onestdugenreàfaireleschosescorrectement?Àpeineeut-elleprononcécesparolesqu’elleleregretta.Toutcequ’elleavaitvouludire,c’était
queRyderetlesgarsétaientplutôtdugenreàgarnirleurspizzasdeviandesetdesaucisses.Maissesparolesavaientrevêtuunetoutautresignification,mêmeàsesoreilles.Etàenjugerpar
lepetitsourireencoindeRyder,leroidusous-entenduavaitmanifestementtrèsbiensaisil’allusionqu’elleavaittellementvouluéviter.Avantqu’ilnepuisserépliquer,elleposaunemainsursabouche.—Nedisrien,prévint-elle.Orilsecoualatête,agitasesmainsenl’airetécarquillalesyeuxcommepouraffirmerson
innocence.Sibienqu’ellesemitàdouterdesonintuitionpremière.Alorsqu’elles’apprêtaitàôtersamaindesabouche,Ryderpromenasalanguelelongdesa
paumequ’illéchaallégrement,etavecunetelleavidité,qu’ellebaissasagarde,oublianttoutessesréticences.Celadit,pasquestiondeluimontreràquelpointilavaitréussiàlaperturber.—Génial,lâcha-t-elleenessuyantostensiblementsamainsursonjeand’unairdedégoût.Commeilrestaitplantélà,devantelle,aveccesourire,ellerisquaunregardfurtifsurledevantde
sonsweat-shirt.Ouf,letissuétaitassezépaispourdissimulerlapointedesesseinssubitementdurcisdedésir.Maiscommeonn’étaitjamaistropprudent,elledécidademettreunpeudedistanceentreRyderet
elle.Avecunsourirefaussementdésinvolte,elles’emparad’ungrossacdepommesdeterrequ’ellelâchadanssonpanier.Ellechoisitaussidel’ail,desoignons,dugingembre,etunmélanged’herbesaromatiquesqu’elleutilisaitsouventencuisine,etqu’elledéposadanslechariotqueRyderfaisaitrouleràcôtéd’elle.—Ilyaquelquechosequiteferaitplaisir?demanda-t-elleenajoutantdesépisdemaïspour
Micah,desharicotsvertsfraispourWyatt,deuxbottesd’aspergespourQuinn,avantdechoisirdeuxbellesauberginespourJared–lesauberginesàlaparmesaneétantsonplatpréféré–ainsiqu’unesaladecomposéepourelle.Aprèslerayonlégumes,ellepoursuivitverslesfruits.Etremplitlechariotdetoutessortesde
fruitsrougespourRyder,ainsiquedepommes,d’orangesetdepoires.—Despêches,déclara-t-ilaprèsquelquesminutestoutenremplissantunsacplastiquedebeaux
fruitsbienrondsetàmaturité.Jemeursd’enviedepêchesdepuisunjouretdemi.Pourquoilaseulementiondecefruitluicoupait-ellesubitementlesouffle?Soudain,ellecomprit.
Peut-êtreétait-ceàcausedelafaçondontRydertenaitlapêcheentreseslongsdoigtscalleux,palpantlonguementchaquefruitentresespaumes,àlarecherchedebossesoud’imperfections.Àmoinsquecenesoitcettefaçonqu’ilavaitdelesregarder,commesiellessignifiaientbeaucouppluspourluiqu’unsimplefruit…Quoiquecesoit,c’étaitsensuel.Détournantlesyeuxdesesmainsbientropexpertes,Jamisondéfit
lafermetureÉclairdesonsweatàcapucheetl’enroulaautourdesataille.Était-ceuneidée,oubienfaisait-ilsoudaintrèschauddanscemagasin?—Autrechose?demanda-t-elleens’éclaircissantlagorgepourcequiluisemblaitêtrela
millionièmefois.—QuinnvoudradesTwinkies.Elleeutunhaut-le-cœur.—Jamais!Mêmepasenrêve.Ilhaussalesépaules.—Jedisaisçacommeça…Quinnnevanullepartsanssespetitesgénoisesfourrées.—Ehbien,ilvaplutôtapprendreàappréciermespâtisseriesmaison.Ryderhaussaunsourcil,etellesentitsesjouess’enflammer.Sérieusement?Quiauraitpucroire
qu’acheteràmangerpouvaitsoudainementsetransformerenuneexpérienceàconnotationhautementsexuelle?—Jamais,mêmepasenrêve,répéta-t-ilaprèsunlongsilence.Refusantdeselaisserembarquersurunterrainaussiglissant,ellehochadoucementlatête.—Ondevraitsedépêcher.Portlandn’estpaslaporteàcôté,etStevenem’aaccordéqu’unedemi-
heurepourfairelescourses.
Ryderhaussalesépaules.—Ilattendra.Àcetinstant,ellesedemandacequecelapouvaitfaire,desesentirassezimportantpourfaire
attendrelesautres.NonpasqueRyderaittendanceàenabuser.Àvraidire,iln’étaitpascommeça,pasplusquelerestedelabande,d’ailleurs.Etpourtant,lesgarsavaientchangéaufildesannées–pasunemétamorphoseradicale,plutôtuneévolutionprogressive.Àprésent,ilsavaientconfianceeneux–cequiétaitloind’êtrelecasàleursdébuts–etilssesentaientendroitd’avoircertainesexigences.Jamisonnedéfiniraitpascelacommedel’ego,pasvraiment,maisdepuisdeuxans,lesgarsavaientacquisunenotoriétécertaine.Ilsavaientfinipartenirtoutcelapouracquis.Etd’unecertainemanière,celalasurprenaitencore.Autantquecelalamettaitmalàl’aise.Celadit,seuleunepersonneextrêmementcourageuse–ettalentueuse–pouvaitsedresserchaque
soirdevantdesmilliersdefanshurlantsonnompourleuroffrirunspectaclemémorable.Chaquesoir.EtilétaitbiennormalquelesmembresdeShakenDirtyenéprouventunecertainefierté.Toutcommeilétaitnormalquebeaucoupdegenssoientfiersd’eux.Celafaisaitpeut-êtretoutdrôleàJamison,maispourd’autres,celaétaittrèsnaturel…—Àquoitupenses?demandaRyderenarrêtantlechariotdevantlerayonboulangerie.Ellefuttentéedel’envoyerpromener,maisaprèstout,ilavaitfiniparluiposerlaquestion,non?—Quebeaucoupdechosesontchangé,cesdernièresannées.—Tutrouves?Ilavaitdoncdécidédejoueravecsesnerfs?—Tunetrouvespas?—Jenesaispas,dit-ilenhaussantlesépaulesavantdechoisirdeuxmichesdepainqu’ilplaçadans
lepanier.J’ail’impressiond’êtreentournéedepuistoujours…Leseulchangement,c’estqu’aujourd’huionjouedansdessallesplusgrandes,devantdesmilliersdefans.—Vousêtesentêted’affichemaintenant.Vousnejouezplusenouverturedegrandesstars…—Jecontinuedechantercommeavant,jejouemamusiquepourlesgens.Lalogistiquequ’ilya
autournem’impressionnepas.Pourtant,celafaitunesacréedifférence,pensaJamison.—Iln’yapassilongtemps,tun’avaispaslesmoyensd’entrerdansuneépicerieetdet’achetertout
cequitepassaitparlatête,dit-elleendésignantlechariot.—C’estvrai,admit-ilenajoutantunpaquetsupplémentairederoulésàlacannelleetunetourteaux
pêches.Maisilnemesemblepasquelefaitd’acheterdeslégumesetdesfruitsfraissoitunluxe,si?—Maisqu’est-cequetuasaveclespêches,toi,aujourd’hui?lança-t-elleenreposantlapâtisserie
surl’étalavantdesedirigerverslerayondesjusdefruitsetbonbons.Situasenvied’unetourte,jet’enprépareraiune.Ilsourit.—Jen’osaispasteledemander…—Jesuisvotrecuisinière.C’estquandmêmemonjobdevouspréparerlespetitsplatsdontvous
avezenvie.Illuifitlesgrosyeux.—Nedispasça.—Quoidonc?demanda-t-elle,confuse.—Tun’espasnotrecuisinière!murmura-t-ilenserapprochantpourl’attireràlui.Tues
Jamison…Jamison,c’esttout.D’abord,elles’efforçaderesterdemarbre,d’empêchersoncorpsdeseblottirinstinctivement
contreRyder.Maisquandilposasonmentonsursescheveux,etlaserracontrelui,impossibledegardersesdistances.Endépitdetoutessesbonnesrésolutions,elleselaissaallercontrelui,presquemalgréelle.—Voilà,chuchota-t-ilencaressantunebouclerebellequ’ilramenaderrièresonoreille.Tum’as
manqué,Jamison.—Jen’étaispasloin…—Si.J’aiéténulavectoietjet’airepoussée.Jeteprometsdeneplusjamaisrecommencer.—Tunevoulaispasdemoisurcettetournée.C’esttondroit.Etjetecomprends,dit-elleen
s’écartantdelui.MaislesbrasdeRyderserefermèrentautourd’elle.—Non,tunecomprendspas,murmura-t-ilens’emparantd’unsachetdesucettesLollipopsgoût
coca,lamarquedebonbonsquiluiavaitvalusonsurnom,quandilsétaientados.Etquandilluitenditlesachetaveccesourireespiègle,soncœurchavira.Rydersesouvenaitdonc
decejour-là.Elleavaitquatorzeans,etcrevaitdejalousiecarRyderavaitprévuuneviréeauborddulacavecungroupedefillesbienplusâgéesqu’elle.Ilavaitrefusétoutnetdel’emmener.Poursevenger,elleavaittrufféleurfourgonnettedesachetsdebonbonsaucoca,leseularôme
qu’ildétestait.Elleyavaitlaisséplusdecinquantedollarsd’argentdepoche,maiscelalesvalaitbien:jamaisellen’avaitoubliésonvisagedéconfitquandlesbonbonsavaientcommencéàsedéverserentoussensquandilavaitdémarrélemoteur.Jaredluiavaitensuiteracontéqu’illeuravaitfalludesmoispourquel’odeuracidulées’estompedel’habitacle–cequin’avaitpasmanquéderendrelavictoiredeJamisonplusjubilatoireencore.—Pourmoi,tuastoujoursfaitpartiedelabande,Lollipops.—Alorspourquoi…Elles’arrêtanetaumomentdeposerlaquestioncruciale.Cellequilahantaitdepuisqu’elleavait
claquélaportedesachambred’hôtel,aupetitmatin.—Parcequejenevoulaisrienchanger.Tuesl’unedemesmeilleuresamies.Jeneveuxpasgâcher
ça,maisquandj’aiapprisquetuvenaisentournéeavecnous,j’aieupeurdetoutfoutreenl’air,commejelefaistoujours.Àcesmots,sacolèresevolatilisa.MêmesiRyderneluioffraitpascedontellerêvait–cedontelle
avaittoujoursrêvéàsonsujet–ilétaitentraindes’ouvriràellepourdebon.Ellen’allaitquandmêmepasfairelafinebouchesimplementparcequ’elleestimaitquecen’étaitpasassezàsongoût…Celaleferaitfuirunebonnefoispourtoutes.Jamaiselleneferaitunetellechose.Ellesavaitexactementcequiluiencoûtaitdeselivreràce
point.Ellesavaitaussicombienilredoutaitdegâcherlesrareschosesquicomptaientpourlui,danssa
vie.Visiblement,Jamisonfaisaitpartiedeceschoses…Çaneluisuffisaitpas,certes,maisd’une
certainefaçon,c’étaitdéjàbeaucoup.Ellel’étreignitaussifortqu’ill’avaitserrée,puisdéposaunbaisersursabarbenaissante.Avantde
s’efforcerd’oublier–unefoispourtoutes–lesfantasmesdébilesqu’ellenourrissaitàsonsujetdepuissonadolescence.—Allons,luidit-elleensedégageantdoucementquandlafrustrationdevinttropforte.Lepremier
quitrouvelespancakesagagné!—Gagnéquoi?demanda-t-ilenplissantlesyeuxd’unairsubitementintéressé.—Tulesaurassitugagnes!lança-t-elleenseprécipitantverslecentredumagasinalorsquele
Chapitre13
Cinqjoursplustard,Jamisonétaitentraindeconcocteruneénièmefournéedesespancakesauxmyrtillespendantquelesgars,accompagnésdeSteveetdeleurresponsablelogistique,Vince,sejetaientsurleurtroisième,voirepourcertainssurleurquatrièmeportion.MêmeWyattmangeaitavecenthousiasme,dérogeantainsiàseshabitudes–celadit,ilsemontraitgénéralementbonclientenmatièrededessert.Ilavaitajoutésuffisammentdesiropetdecrèmesursespancakespourseprovoquerunvéritablechocinsulinique.—Est-cequ’ilenreste?demandaQuinnavecespoirtoutenrendantunenouvellefoisleplatà
Jamison.Elleregardalagrandejattevideprèsdelacuisinièreetpoussaunsoupir.—Sivousytenez,jedoispouvoirrefairedelapâte.—Çaseraitcool!seréjouit-ilaveccesourireauquelellen’avaitjamaisrienpurefuser.Ettu
ajouterasunpeuplusdemyrtilles?—Biensûr…Àcesmots,ellesetournadenouveauverslacuisinière,avecl’impressiond’êtreunemaîtresse
d’écolefaceàdesélèvesdissipés,plutôtquefaceàungroupedejeuneshommesmajeursetvaccinés.Certes,lesmusiciensderockn’étaientpasexactementconnuspourleurmaturitéémotionnelle.MêmeJared,quiétaitpourtant–etdeloin–leplussérieuxdetous,pouvaittrèsfacilementretomberenenfance.—Çanemedérangepasdevousrefaireunefournée,lesgars,lança-t-elletoutenmélangeantles
ingrédientsàlapâte.Maisvousn’êtespascensésmontersurscèned’uneminuteàl’autre?—Pasavantvingt-cinqminutes,grommelaRyderenengloutissantlerestedesonpetitdéjeuner.
Onnecommencequ’à22heures.Toutenretournantlespremierspancakes,Jamisonsecoualatête.Celafaisaitsixjoursqu’elleavait
prislarouteavecShakenDirty,etleuremploidutempsluiparaissaittoujoursaussinébuleux.Leplusdurpourtoutlemonde,c’étaitdetravaillerdenuit,avecdeshorairescomplètementinversés:voilàcommentilsseretrouvaientàmangerdespancakesà21h30.Chaquejour,ilsselevaientvers18heures,traînaientunpeu,avalaientunen-cas,etmontaientsur
scèneavantdepasserlerestedelanuitàfairecequebonleursemblait.Généralement,toutlemondesecouchaitvers11heuresdumatin.Etainsidesuite.Parfois,ilsdérogeaientàceschématype,notammentlorsqu’ilsdonnaientdesconcertsàdesheures
avancées–commelorsdecefestivalàPortland,oùilsavaientjouéenmilieud’après-midi–oulorsdeleursjournéesderepos.Maiscelles-ciétaientrares.DepuisqueJamisonsuivaitlegroupe,iln’yenavaiteuqu’uneseule.Lesorganisateursdelatournéeavaientprévudenombreusesdates,trèsrapprochéeslesunesdesautres.Cesoir-là,ShakenDirtyseproduisaitàDenver,dansleColorado.Laveille,SaltLakeCity,dans
l’Utah.Lelendemain,ilsdébarqueraientàLasVegaspourunesériedetroisconcerts.Jamisonnesavaitpasencoreàquoiressembleraitlasuitedesévénements.Peut-êtreLaNouvelle-Orléans,avantdepoursuivresurOrlando?MaisilluisemblaitavoirentenduparlerdequelquesdatesauTexas.Cequiétaitunebonnechose,vuqueJaredmouraitd’enviederevoirsacopine.Bienquelaplupartdesmembresdugroupesoientoriginairesd’Austin,ilsn’avaientquetrèspeud’occasionsd’ypasserdu
temps.Detoutefaçon,pourJamisonpeuimportaitoùilssetrouvaient.Aprèstout,sontravailrestaitle
même.Préparerunsolidepetitdéjeuneràlajoyeusebandeavantlamontéesurscène,puisallersebaladeroubienlesregarderjouer.Puisleurcuisinerdequoigrignoteraprèsleconcert,ens’efforçantd’ignorerlesgroupiesetlesfansunpeutropentreprenants.Etlesgarssedemandaientencorepourquoiellesecontentaitdesapetitecouchette,pourquoielle
laissaittoujourspassersontourdanslachambredufond?Dieuseulsavaitquellesmaladiesellerisqueraitdecontractersielleseglissaitdanscesdraps-là…Carmalgrélenombred’occupantsqu’ilsvoyaientdéfiler,ilsn’avaientpasàsaconnaissanceétéchangésuneseulefoisdepuisqu’elleavaitrejointlatournée.Certes,elleauraitpus’enchargerelle-même,maiselleavaitlaissésesgantsenplastiqueetautresdésinfectantschezelle…LesdeuxseulsquinesemblaientjamaisyramenerdefillesétaientJaredetRyder.Jared,parce
qu’ilavaitunefiancéeàHouston,etRyder…Ehbienpourêtrehonnête,JamisonnevoyaitpastroppourquoiRydern’avaitramenéaucuneconquêtedepuisqu’elleétaitaveceux.Card’aprèscequ’elleavaitentendudireàSanDiego,etcequ’ellesavaitdelui,Rydern’étaitpasdugenreàpratiquerl’abstinencetrèslongtemps.Autrementdit,soitilfaisaitsespetitesaffairesàborddel’autrebusdetournée,celuidesroadieset
duresponsablelogistique,soitlaprésencedeJamisonleprivaitdesesconquêtes…Etaussifouquecelapuisseparaître–notammentparcequ’elles’étaitjurédecesserd’attendrequeRyderpuisseladésirerunjour–,c’étaitplusfortqu’elle:Jamisonnepouvaits’empêcherd’espérerqu’ellen’yétaitpaspourrien.QueRyder,pourquelqueraisonquecesoit,avaitrenoncéauxgroupiesensaprésence.C’étaitsansdoutelàunvainespoir,maiselles’yaccrochait,coûtequecoûte.Dixminutesplustard,lesgarsselevèrentdetablecommeunseulhomme.—Merci,sœurette!murmuraJaredendéposantsonassiettedansl’évieravantdel’embrassersur
lajoue.—JetedisM…pourcesoir!—Onessaierad’êtreàlahauteur,répliquaWyattenluidonnantl’accolade.Difficilepourelledefairecommesiellen’avaitpasremarquéàquelpointilavaitmaigri.D’autant
qu’elleétaitdésormaiscertainequ’ilavaitreplongé,etpourdebon,cettefois.Oh,ilnes’étaitpasdéfoncédevantlerestedugroupedepuiscettepremièresoiréeoùelleavaitembarquéàborddubusdetournée–entoutcas,ellen’avaitrienremarqué,etellel’avaitàl’œil–maisJamisonvoyaitbienqu’iln’étaitpluslui-même.Quelquechoseluidisaitquesesdémonspassésétaientrevenuslehanter.Ryderfutledernieràvenirdéposersonassiettedansl’évier.Elles’écartapourluilaisserlaplace–
laseulefaçondecohabiterdignementavecluidanscetespaceconfinéétantd’éviterautantquepossibletoutcontactrapproché–,maisilavaitvisiblementdécidédemettrefinàtoutetentatived’évitement.Eneffet,illacoinçacontrelebar,plantantunbrasdechaquecôtéd’elleetl’attirantcontresoncorpspuissant,athlétique.Enfaisantcela,ilnebrisaitpascefameuxcommandementtacite,ilnelatouchaitpas,maislàn’étaitpasl’enjeu.Elleseretrouvasoudainenveloppéedanscetteodeurdebriseocéanequiétaitlasienne,danscettechaleurvibrantequeRyderdégageaitsansmêmes’enrendrecompte.—Tuviensnousvoir,cesoir?demanda-t-ilsimplement.—Je…euh,jenesaispas.Ilyalavaisselle,et…—Laissetomberlavaisselle,murmura-t-ilenprenantsonvisageentresesmains.Illuirelevalégèrementlementon,maisellesecoualatêtepourtenterdeluiéchapper.Envain.Ilse
penchaunpeuplusverselleetcherchasonregard.Pasmoyendelefuir,cettefois.
—Tun’espasvenuenousécouterdepuisquetunousasrejointssurlatournée.Cen’étaitpasexact.Elleavaitassistéàlaplupartdeleursconcerts.Seulement,ellenerestaitpas
longtemps–etsefaisaitdiscrète.ParcequevoirRydersurscènel’excitaitauplushautpoint.Ilétaittellementsauvage,tellementcru,tellementsexuelquandilchantaitdevantsonpublicqu’ellenepensaitalorsqu’àunechose:leprendredanssabouche…Ouencore,l’accueillirauplusprofondd’elle…Ouencore…Non.Mieuxvalaitchassercespenséesdesonesprit.Paslapeinedesefaired’illusions.Nidegâchercetteamitiéqu’ilssemblaienttousdeuxdécidésàpréservercoûtequecoûte.—J’aipasmaldechosesàfaireencemoment.J’essaiedenouvellesrecettes,j’écris…—Tuécris,hein?Etcelivredecuisine,alors,tuenesoù?—Jecroisqueçaavance.Aumoins,aucundevousnes’estplaintdecequejevousaicuisiné
jusqu’àprésent.—Dequoipourrait-onseplaindre?Tucuisinesdivinementbien,assura-t-ilavecunsourire.
Tellementbienquetuméritesdeprendretasoiréesansavoiràtesentircoupable.Elleeutl’impressiond’êtremiseànu,etsemitenquêted’unenouvelleexcuse.Maisellenetrouva
rienàredire,surtoutpaslorsqu’ilserapprochad’ellepourchuchoter:—J’aibesoinquetuviennes,Jamison.J’aibesoindesavoirquetumeregardes.—Eh,Ryder!Tuviens,mec,ouiounon?Jamisonn’avaitpaseuletempsderépondre:lavoixtonitruantedeQuinns’étaitengouffréedans
lebusparlaporterestéeouverte.—Allez-y!répondit-ilsansquitterJamisondesyeux.Jevousrejoins.—Tudevraisyaller,murmura-t-elleenessayantunenouvellefoisdesedéfairedesonemprise.—Pastantquetunem’auraspaspromisdevenir,dit-ilenlacoinçantdenouveau.—Pourquoiest-cequetuinsistesautant?—Parcequetumemanques.Cesmotssemblèrents’échapperdeseslèvresmalgrélui.—Jenesuispasloin,murmura-t-elleententantunenouvellefoisdelerepousser.—Non,tun’espasvraimentlà.Etc’estbienleproblème.Ilfinittoutdemêmeparserésoudreàreculerd’unpas,etàlalaisserrespirer.Ilesquissaun
sourire,maisils’agissaitdecesouriredescène.Celuiqu’iloffraitàsesfans,mêmequandilétaitauplusmal.Legenredesourirequin’atteignaitpassonregard.—Eh,Ryder!Àprésent,c’étaitellequicherchaitsonregardetluiquiévitaitlesien.Saufqu’ellen’étaitpasassez
imposanteousolidepourleforceràlaregarder–entoutcaspasphysiquement,etencoremoinsémotionnellement.Voilàpourquoi,quandilsedirigeaverslaporte,ellenetentapasdel’enempêcher.Etsecontentadeleregarders’éloigner.—Net’enfaispas,luilança-t-ilpar-dessussonépaule,jesupposequ’onseverraplustard.—Mouais,plustard.Illuifitunvaguesignedemainavantdedescendredubusetdedisparaîtredanslanuit,enclaquant
laportederrièrelui.Siseulementellepouvait,elleaussi,chassersesémotionsaussifacilement…Unepartied’elle-mêmeétaitfurieusequeRyderaitfaitusagedesonsex-appealténébreuxsurelle.
D’autantquec’étaitluiquiavaitcoupécourtàcetaspectdeleurrelation,cettealchimiequibouillonnaitentreeux.Maisd’unautrecôté,elleétaitinquiète.Inquiètedecetairtellementconfusqu’ilavaitaffichéavant
dedisparaîtredanslenoir.Unairquiluirappelaitcegaminqu’elleavaitconnu,àmillelieuesdecette
imagederockstardésinvoltequ’ils’étaitforgéedepuisdesannées.Toutcelaétaitidiot,elleenétaitbienconsciente,maisellesesentaitsurlepointdecraquerunenouvellefois.Paspourlui.Elleavaitretenulaleçondececôté-là.Maiscen’étaitpasparcequ’elleavaitfinipar
décider–ouplusprécisémentparlaforcedeschoses–denepluspenseràRyderqu’ellen’éprouvaitplusrienpourlui.Etce,mêmesielleespéraitdetoutessesforcesqu’ilensoitautrement.Maisleurpassifétaittroplourd.Ilyavaiteutropdesentimentsenjeu,surtoutdesoncôtéàelle.End’autrestermes,elleallaitdevoirtransgressersespropresrègles.Etdécouvrircequiminait
ainsiRyder.Etlameilleurefaçond’yarriver,c’étaitdefairecequ’illuiavaitdemandé:allervoirjouerShakenDirtyetfaireensortequ’illavoiependantleconcert.Enespérantquecelal’aideraitàs’ouvriràelle,àluimontrercequisecachaitaufonddelui.Oui,maiss’ilcontinueàsefermercommeunehuître?demandaunepetitevoixaufondd’elle-
même.Ehbien,aumoins,elleauraitessayé.Etcelasuffiraitpeut-êtreàl’apaiser…Àlesapaiser,tousles
deux.IlsentitleregarddeJamisonposésurlui.Vingt-troismillepersonness’étaientagglutinéesdansl’enceintedevantlui,etn’avaientd’yeuxque
pourlui,etpourtant…Pourtant,ilsentaitleregarddeJamisonluibrûlerlapeau.Ilnes’étaitpasattenduàlavoircesoir,pasaprèslafaçondontellel’avaitrembarrétoutàl’heure.Maisilétaitheureuxqu’elleaitchangéd’avis.Ilavaitpenséquecetteescapadeaupetitmatindanslesupermarchéleuravaitpermisdecrever
l’abcès,derepartirsurdebonnesbases.Etc’étaitpeut-êtrelecas,puisqu’elleneledévoraitplusduregardaveccedésirnondissimulé,cetteenvieassuméedes’envoyerenl’airaveclui.Certes,ilavaitcrusouhaiterunretouràlanormaleentreeux,etredevenirlemeilleuramidela
petitesœurdeJared.Pourpouvoirrecommenceràtraîneravecelle,entoutbientouthonneur.Saufqu’ilétaitfoud’avoircruunetellechosepossible:parcequ’àprésentqueleschosesétaientrevenuesàlanormale,ilnelesupportaitpas.IlétaitobsédéparleparfumdeJamison,parladouceur,parlegoûtdesapeau…Parcettefaçon
qu’elleavaiteudeseblottircontreluidèsqu’ilavaitposésesmainssurelle…Commeilavaitenviedegoûteràseslèvressuaves,desedélecterdesesbaisersenfiévrés…Ilavaittellementenvied’elle.Ilétaitàdeuxdoigtsd’oublierJared,leurspassésrespectifs,
l’avenir…Ilétaitàdeuxdoigtsdecéderàsonenvie.Àcebesoind’êtreavecelle.ÀlafindeCareless,unesalved’applaudissementsetdecriss’élevadelafouleenliesse.Destee-
shirtsetmêmequelquessous-vêtementsatterrirentsurscène.Ryderévitadejustesseunstringendentellerouge,maisreçutunsoutien-gorgeroseàpoisblancenpleinefigure.Lepublicétaitendélire.Pourl’attiserplusencore,ils’emparadusous-vêtementqu’ilreniflaavec
unsourirepleindesous-entendus.Maiscetteodeursuaveetvanilléeneluifaisaitpaslemoindreeffet.IlpréféraitmillefoisleparfumfruitédeJamison,etneputs’empêcherdesedemanderquelgenredesoutien-gorgeellepouvaitportercesoir-là,mêmelorsqu’ildéclara:—Hmm.Ravissant.Lapropriétaireseralabienvenuedansmalogeaprèsleconcertsielledésire
lerécupérer.Lafoulesemitàscander«Ryder,jet’aime!»,etilsourittandisqueMicahs’emparaitdusoutien-
gorgepourl’enroulerautourdumanchedesaguitarebasse.—Enfait,ajouta-t-ildevantlafouleendélire,jepensequecesoutien-gorge–etsapropriétaire–
serontrienquepourmoicesoir…J’aitoujourseuunfaiblepourlerose.
Nouvellesalvederiresetd’applaudissements.RyderdésavouaMicahenluireprenantlesous-vêtement,nourrissantainsil’hystériedelafoule.Ce
soir-là,ilallaitdonnerunspectaclemémorable.Pendanttoutcetemps,ilétaitpleinementconscientduregarddeJamisonposésurlui.Ilignoraitoù
ellesetrouvaitprécisément–certainementpasbackstage–maisilsavaitqu’elleleregardait.Illesentait,làentresesjambes,etlesimplefaitdel’imaginerentraindeleregarderétaitunetorture.Commechaquemomentpasséànepassejetersurelle.S’iln’arrivaitpasàsemaîtrisertrèsvite,ilallaitjouirlà,surscène–expériencequ’ilvalaitmieuxéviter…Oraprèssixjoursd’abstinence–certainementlapluslonguepériodedepuissonadolescence–,
aprèsceséchangestorridesavecJamisondanssachambred’hôtel,ilsesentaitsurlefildurasoir.Avidedesexeetfrustrécommejamais.Ainsi,lorsqu’ils’agenouillasurl’avant-scène,tendantlamainàsesfansprêtsàsedamnerneserait-cequepourluieffleurerlesdoigts,ilcrutdevenirdingue.CarJamisonétaitlà.Aupremierrang,presséecontrelepodium.Elleledévisageaitdesesgrands
yeuxvioline,lesjoueslégèrementrosées,seslèvrespulpeusesrehausséesdeceglosscouleurframboisequiluirappelaétrangementlacouleurdelapointedesesseins,qu’ilavaitbrièvementaperçusdanscettechambred’hôtel,àSanDiego.Cernéeparlafoulehystérique,Jamisonétaitballottéed’uncôté,del’autre,bousculéepardesfansentransequicherchaientàletoucher,lui.Certainssemirentàladévisagerparcequelui-mêmenepouvaitplusarrachersonregardd’elle.Bonsang,commeelleétaitbelle…Belleàenmourir.Sibelle,qu’ilfutsaisid’unefolleenvie.Ilvoulaitlafairemontersurscèneaveclui,lamordre,
imprimersamarquesurelle…Ilvoulaitlaprendrelà,devantJared,devanttoutlemonde,desortequelemondeentiersauraitqu’elleluiappartenait.Qu’elleétaitàlui,rienqu’àlui,etquepersonnenepourraitlesséparer.Troubléparlecaractèrepossessifdesespensées,ilsentituneondedejalousiesepropagerdans
sesveines.Jamaisunefemmenel’avaitmisdansuntelétat,jamaisiln’avaitéprouvécebesoinviscérald’éliminertoutmembredelagentmasculinedansunrayondecentkilomètres.Etpourtant,leseulfaitdeseretrouveraccroupilà,faceàelle,suffisaitàlemettreentranse.IlsepenchaversungroupedefanshystériquesetcaptaleregarddeJamisontoutenposantune
mainsursajoue.Ellefrissonnaetilenfitautant,saisiparlatensionpalpablequirendaitl’atmosphèreélectriqueautourd’eux.LapaumedeJamisonvintàlarencontredelasienneet,l’espaced’uneseconde–oudeux–iln’yeutplusqu’euxdeux…Jusqu’àcequeWyattentamelesrythmiquesdeFindMealorsqueVincetraversaitlascènepour
apporteràRydersaguitarepréférée.Aumêmemoment,lafilleàcôtédeJamisonlabousculaets’emparadelamaindeRyder.Lamagiedumoments’évanouit.LesyeuxdeJamisondisparurentdanslafoule,etRyderse
retrouvaseul,plantésurscène,enproieàcedouloureuxdésir,avecunconcertàterminer.Maisàlasecondemêmeoùlespectaclepritfin,RyderjetasaguitareàVincepourseprécipiter
versuneportedérobéederrièrelascène.ConnaissantJamison,elleétaitsansdoutedéjàentrainderejoindrelebus,maisilétaitbiendécidéàlarattraper.Rienàfoutredesfans.RienàfoutredeJared.Rienàfoutredumondeentier,detoutcequines’appelaitpasJamison…Carcesoir-là,elleseraitsienne.Quellesqu’ensoientlesconséquences.
Chapitre14
Illatrouvaàl’arrièreduparking,aumilieudescamionsdematériel.Jamisonavançaitàpasrapidesverslebus,maisiln’eutpaslapatienced’attendre.Approchantdanssondos,ilplongeaunemaindanssescheveux,puisenroulal’autreautourdesataille.—N’aiepaspeur,murmura-t-ilenl’attirantcontrelui.C’estmoi.Toutcequ’ilvoulait,c’étaitluidonnerleplusdeplaisirpossible.Etenaucuncasl’effrayer.Elleétouffauncridesurprise,puisseretournabrusquement.Sonvisageseretrouvaàquelques
centimètresàpeinedusien.—Ryder?Maisqu’est-cequetufais?Ayantjetésontee-shirtàlafouleendélireaprèsledernierrappel,ilplaquasontorsenucontreses
seins,àpeinerecouvertsd’unlégercaracoetdesonsoutien-gorge.—Qu’est-cequetoi,tufais?corrigea-t-ilensepressantunpeupluscontreelle.Pourquoiest-ce
quetucouraisainsiverslebus?—Jevoulais…bredouilla-t-ellealorsqu’ilpromenaitdéjàseslèvressursajoue.Enfin,jecroyais
que…—Quoidonc?chuchota-t-ilendéposantunepluiedebaiserslelongdesespommettes.—Jepensaisquevousauriezfaim…—Jesuisaffamé,c’estvrai,maispasdenourriture.Ilignoraitd’oùluivenaitcetimpérieuxdésir–était-illà,cachédepuistoujoursaufonddelui-
même,oubiens’était-ilseulementéveillélorsdecettefameusenuitàSanDiego?Quoiqu’ilensoit,Ryderenavaitassezdelutter.IlavaitenviedeJamison,ilallaitavoirJamison.Etilallaitl’avoir,sur-le-champ.Ilfitquelquespasenavant,larepoussantjusqu’àlaplaquercontrelacarrosseried’uncamionde
tournée.Pendantdelonguessecondes,ilnefitriendeplusquesavourerlasensationexquisedesescourbesaffriolantescontrelui.Commeilavaitenvielatoucher,desefondredanssonintimitéjusqu’àneplusfairequ’unavecelle…Iln’enpouvaitplus.Tremblantcommeungamin,sondésirdevenaitaveuglant,l’empêchait
presquederespirer…Deréfléchir.IlvoulaitJamisonrienquepourlui,ilavaitcebesoinviscéraldelasentirsoussesmains,del’embrasseràpleinebouche,deluifairel’amouràenperdrelatête…Maîtrise-toi,sedit-ilenlacouvrantdebaisersenfiévrés.Toutn’estquequestiondemaîtrise.Maislorsqu’ellesecambraenpoussantunsoupirlascif,ilperditlepeudeself-controlquilui
restait.Calantsesmainsautourducoldesoncaraco,illeluiarrachaenunseulgeste,faisantvaldinguer
lesboutonsdetouscôtés.Enfin,elles’offraitàsonregardaffamé.Etelleétaitsibelle,sesseinsrebondisnichésdansce
soutien-gorged’unvioletassortiàceluidesesyeux…Ilavaitbeaufairenuit,lalueurdeslampadairesduparkingluipermettaitdedevinersestétonsquisedressaientversluisousladentelle.Lesoufflecourt,ilrefermasesdoigtsautourdel’und’eux,ets’émerveilladelavoirtrembloteràsoncontact.—Ryder!s’écria-t-elle,pantelante,ens’agrippantàsesépaules,puisàsescheveux.Est-cequetu
essûr?
Maispluselleparlaitetplusellesecambrait–autantdirequ’iln’étaitpasprèsdes’arrêter.Pourquoicontinuerànierl’évidence,alorsquetoutcequ’ilavaitjamaisdésirésetrouvaitlà,devantlui,entresesmains?Ils’inquiéteraitdel’avenirplustard.Maispourl’heure,Jamisonsetortillaitentresesdoigts,brûlante,affaméedeluicommeilétaitaffaméd’elle.Alorsplusquestiondefairemachinearrière.Pascettefois.Ilneluiréponditpas.Dumoins,pasavecdesmots.Aulieudecela,ils’emparadesespoignets,et
lesluipassaau-dessusdelatête.Capturantsabouche,ill’embrassaéperdument.Avecseslèvres,salangue,sesdents,ilfitensortederendrecebaiserinoubliable.Pourellecommepourlui.Oh,Seigneur,commeelleétaitdouce…Etcetarrière-goûtépicé,suave,exquis…Mélangedemiel
etdecannellechaudsarrosantunepêched’étébienmûreposéesursonlitdecrème…Aspirantsalèvreinférieure,ilsedélectadesespetitssoupirslascifsqu’ellenesemblaitpouvoircontenir,etdelafaçondontelleagitaitsespoignetscontrelessiens.Malgrésonsexebrûlantd’impatience,Ryderattendaitdepuistroplongtempscetinstantpour
brusquerleschoses.Etpuis,ilavaitenviedebienplusquesatisfaireunesimplepulsionnaturelle…Cesoir-là,il
s’agissaitbeletbiendeJamison.Ilavaitl’intentiondel’exciterjusqu’àlarendredingue,l’inonderdeplaisirjusqu’àluifaireperdrelatête,jusqu’àenperdrehaleine,jusqu’àenoubliersonnom…Enfait,suçotantallégrementsalèvreinférieure,ildutserendreàl’évidence:ilavaitenviedela
contrôler.Delapousserdanssesretranchements,jusqu’auxfrontièresdelaraison,jusqu’àcequ’elleaitenviedeluiaumoinsautantqueluiavaitenvied’elle…Jusqu’àcequ’ellecomprennequ’elleavaitbesoindeluicommederespirer…Jusqu’àcequ’ellenepuisseplusjamaissepasserdelui,commelui-mêmeserendaitcomptequ’ilnepourraitplussepasserd’elle.IlluimordillalalèvreetJamisonsemitàondulercontreluidelaplussauvagedesfaçons.Une
foisencore,elletentadelibérersespoignetsdessiens,maisilétaithorsdequestiondelalâcher.Pasmaintenant.Ilsuffiraitqu’elleposesurluisesdoigtsfinsetexpertspourqu’ilexploselittéralement.Illagardadoncplaquéecontrelecamionàl’aidedesesmains,desontorse,deseshanches…Et
fitensortequechaquepartiedesoncorpsrecouvreunepartiedusien.Alorsilladévora.—Ryder,haleta-t-elleenroulantlatêted’uncôtéetdel’autredelacarrosseriemétalliquedu
camion.Dépêche-toi,jet’enprie…Tuvasmerendredingue…Elleneparlaitplusqueparhoquetsintermittents.—Maisj’aitrèsenviedeterendredingue,susurra-t-ilenengouffrantsalangueavideentreses
lèvres.Jamisonétaitdoucecommelasoie,commelevelours.Plusdouceencorequ’ilnel’avaitimaginée.
Etchaudecommejamaisiln’auraitoséenrêver.Tandisqu’ellegémissaitsoussescaresses,iltentadesecanaliser,deluioffrirladouceurqu’elle
méritait.MaisquandJamisonréagitàsonbaiserenaspirantavecardeursalangueauplusprofonddesabouche,ilneréponditplusderien.Undésirpuissant,tranchant,irradiachaquecelluledesoncorps,anéantissanttoutetentativederetouràlaraisonsursonpassage.Laseulechoseàlaquelleilpouvaitencorepenser,c’étaitàcebesoindeposséderJamison,delaprendresauvagement,delamarquerauferrouge.L’espaced’unebrèveseconde,justeune,ilessayadereveniràlaraison.Deréfléchir.Jamison
n’étaitpasunegroupie,niunedecesfillesjetablesdontilneserappelleraitpaslevisageaupetitmatin.Aussidésespéréetintensequ’étaitsondésirpourelle,elleméritaitmieuxqu’uneétreintevoléeaudétourd’unparking.Regardantautourd’eux,ilaperçutlecamiondematérielquin’allaitpasêtrechargéavantune
bonneheure.Sansunmot,ilsoulevaJamisonetseservitdumonte-chargepouraccéderavecelleàl’intérieurduvéhicule.Cen’étaitpasleplusromantiquedesendroits,maisceseraittoujoursmieuxqueleparking.Ce
seraittoujoursmieuxqu’unbusdetournéesurpeuplé.Ilallaits’excuserdecemanquedeconfort,maisJamisons’accrochaàlui,luiplantantlesonglesdansledos,cequidéclenchaenluiunesalvedefrissonsmêlantdouleuretdésirirrépressible.Etquandellerefermasesdentsautourdeseslèvrespourlemordiller,ilcapitulaunefoispourtoutes.Ivrededésir,ilemprisonnalespoignetsdeJamisonpourlaplaquercontrelecamion.Ilavaitenvie
d’elleplusquejamais.Ils’apprêtaitàs’excuser,àdesserrerunpeusonétreintequandelleenroulasesjambesautourdelui,anéantissanttoutepenséerationnelle.Ilselaissaemporterdansunvéritabletorrentdedésir.Retenantsonsouffle,ilenfouitsonautremainentresesbouclesfolles,fitbasculersatêteen
arrièreetserégala.Ilmanquamêmedetomberàgenouxquandelleexplorasaboucheduboutdesalangue.Ildécouvraitàquelpointelleavaitenviedelui.Àquelpointsoncorpsnementaitpas.Déjà,ilsentaitmonterl’orgasmeenlui.Écartantseslèvresdessiennes,ilnetintpascomptedesespetitsgémissementsimplorantsetdesesdoigtsquis’agrippaientdésespérémentàsondos.Aulieudecela,illacouvritdebaisersdesjouesjusqu’àsanuque,avantdes’attaqueràlanaissance
desapoitrine.Elleétaitsidouce,sidélicateentresesbrasquel’espaced’uneseconde,ilfuttroubléparlebesoinviscéralqu’iléprouvait:ilvoulaitàtoutprixprendresoind’elle.Laprotéger.Luiépargnertoutecettepartsombrequ’ilportaitenlui.Cecôtéobscurluiavaitvaludefairefoirertoutessesrelationsamoureuses.Ilfaillittoutarrêterlà.Ilfaillitrenonceràceplaisirdécadent,dangereux,quiluisemblaitsoudain
aussiindispensablequel’airqu’ilrespirait.Maisc’estàcemoment-làqu’ellel’implora,àboutdesouffle,plantantférocementsesonglesdanssapeau…Etilcomprit–Dieuseulpouvaitsavoiravecqueldésespoir–quemêmelacraintededétruireJamisoncommeilavaitdétruitCarrienepourraitplusl’arrêter.Desamainlibre,ildégrafasonsoutien-gorgepuisluilibéralespoignetsletempsdeleluienlever.
Enfinilallaitpouvoirgoûteràelle,sentirlapointedurciedesesseinsentreseslèvresetsedélecterd’ellecommeilsedevait.S’agenouillantdevantelle,illalaissaplongersesmainsdanssescheveux,etàmesurequ’elleles
triturait,cespetitesdéchargesdedouleurrendirentsonplaisird’autantplusdélectable.Puisilnepensaplusàrien,sinonàsoncorpsdedéesse.Enfouissantsonvisageentresesseins,il
futauborddel’extase.Ils’efforçaitdeconserverunsemblantdeself-control,maisceladevenaitquasiillusoire.Plusilcherchaitàfairepreuvedepatienceetdedélicatesse,moinsilyparvenait.Ilfallaityrenonceràprésent.C’étaittroptard.Lesoufflecourt,ilpritentreseslèvreslapointed’unseindeJamison.Ellegémitetsesdoigtss’agitèrentdanssescheveux.L’espaced’uninstant,ilsedemandas’il
n’avaitpasététroploin,s’iln’avaitpasfranchilalimiteténueentreplaisiretdouleur,limiteaveclaquelleilprenaitplaisiràjouer.OrleshanchesdeJamisonondulaientdelaplusimpudiquedesfaçonscontrelui,etilcompritqu’elleétaitplusqueconsentante.Illuimordilladoucementletéton,décidéàl’emmenerjusqu’auboutdecettedéferlantededésirquis’abattaitsureux.Maisquandelles’agrippaunpeuplusàluiaveccemiaulementbestial,c’estluiquiperdittoussesmoyens.Tremblante,suffocante,JamisontentadesepresserdavantagecontreRyder.Ilallaitlatueràfaire
monterainsilesenchères,àmettresonpropredésirdecôtépoursatisfairelesienenpremier…Elle
avaitenviedelui,elleavaitbesoindelui,elleétaitàdeuxdoigtsdeluiarrachersesvêtementsetdeleforceràluifairel’amour,làtoutdesuite…Tandisqueluiprenaittoutsontemps,commesiriennepressait.Commec’étaitbondelesentirtoutcontreelle…Commeelleaimaitcettesensationd’êtresurle
pointdeperdrelatêtes’ilnepassaitpasplusviteàl’action.Cesseulsbaisers,cesseulescaressesavaientsuffiàlatransporterauxportesdel’orgasme,prêteàsombrerdel’autrecôtéàlamoindreprovocation.Biensûr,elleavaitessayédelutter,derésister.Maiselleavaitattenducemomentsilongtemps,elle
avaitrêvédepuisdesinombreusesannéesdepouvoirserrerRyderdanssesbras,del’embrasser,deluifairel’amour,qu’elleavaitenviedeprolongercesinstants.D’autantqu’ellen’avaitaucunegarantiequecelasereproduiraitunjour.Etbienqu’elleneluiaitriendit–commentavouerdetellespensées?–Rydersemblaitavoir
anticipésonbesoindefairedurerleplaisir.Àmoinsquecenesoitsimplementsonstyle,entantqu’amant:langoureux,entreprenant,déterminéàluidonnertoutleplaisirqu’elleseraitcapablederecevoir.Maispeuimportecequipouvaitexpliquercela:Jamisonsauraitprofiterdechaquesecondeaveclui,jusqu’àladernière.QuandRydersepenchaau-dessusdesesseinspourmordillertouràtoursestétons,ellesecambra
violemmentenlaissantéchapperuncri.Jusqu’àprésent,laseulechosequiluiavaitpermisdesecontenir,c’étaitlacertitudequeRyderallaitmettreuntermeàcespréliminaires,oui,qu’ilallaitl’acheverdèsl’instantoùilmesureraitlatorturequ’illuiinfligeait.Saufquelorsqu’ilrefermaunenouvellefoissesdentssursapeaubrûlante,avantd’apaisersa
morsure,ellesutqu’elleavaitperdulabataille.Aucunhommenesauraitsemontreràlafoisaussitendreetentreprenant,aussigénéreuxetdominateur…Commentaurait-ellepuluirésister?Commentaurait-ellepufaireautrementquedesombrerunpeuplusencoresoussoncharmeenvoûtant?Avait-elleseulementlechoix?Cetteseuleidéeladéchiraitdel’intérieur…Prenantsonvisage
entresesmains,elleleplaquacontresapoitrine,brûlantd’enviederecevoirencoresescaresses,sesbaisers,sesmorsures.—Ryder,susurra-t-ellealorsquesalanguesepromenaitentresesseins.Jet’ensupplie…J’ai
enviedetoi.—Oh,mabelle,murmura-t-ilens’attardantencoresurlapointedesesseins.Maisjeviensàpeine
decommencer…—Jet’enprie,implora-t-elledenouveau.Lecorpspossédé,savoix,sespensées,sesmouvementsentièrementsuspendusauxcaresses,àla
bouchedeRyder,elleenfonçasesonglesplusprofondémentdanssesépaules.Elleétaitàsamerci.Àlamercidesonindomptabledésir.Ryderrecouvral’équilibreencapturantunenouvellefoissespoignetsentresespaumesexpertes.
Puis,d’unemain,ilbloquasesbrasjusteauniveaudesesseinsdéjàenflésdedésir.—Maisqu’est-cequetu…,bafouilla-t-elled’untonsaturédedésir.—Regarde…,articula-t-ild’unevoixrauque,pratiquementméconnaissable.Jamisonressentitunenouvelleondededésiràl’idéequ’elleétaitlaresponsabledetoutça,qu’elle
avaitrenducethommesibeauetsitalentueuxfoudedésiraupointqu’ilentrouvaitàpeinesavoix.Etquandellesuivitsonregard,ellefutcaptivée–toutcommeRyderapparemment–parcequ’elle
entrevitdanslesrayonsdelumièrequifiltraientdutoitducamion.Illuiavaitemprisonnélesseinsdanssesbras,qu’ellemontaitetdescendaittouràtour,pourleplusgrandplaisirdeRyder.
Poursonplusgrandplaisiràelleaussi,carellesentaitlesangaffluersurlazoneincriminée.Maisiln’enavaitpasfini.Aucontraire,illuipressaunpeupluslesbrasafindefaireencoreremontersesseins,dontlapointeétouffaitdésormaiscontresapeausensible.—Tuesbelle,Jamison,déclara-t-il,lesyeuxécarquillésd’appréciationlascive.Bonsang,comme
tuesbelle…Quandillaregardaitainsi,ellelecroyait.Toutcommequandillacaressait,etlaserraitcontrelui
commesielleétaitlaseulefemmeaumonde.Ellesavaitquec’étaitfaux,qu’ilcoucheraitprobablementavecuneautrefemmeavantmêmelafindelasemaine,maiselles’enfichaitroyalement.Tantqu’ilposaitceregardsurelle,commesielleétaitlaseulechoseaumondequicomptaitpourlui,elles’enfichait.Ryderseplaquaencorepluscontreelle.Unefoisencore,ilrapprochasonvisageetpritlapointe
desonseindanssabouche.Illasuçafort,ouvertement,etellesuffoqua,implorantsapitié.Imperturbable,ilcontinuaàla
mordiller,àlalécher,àlasuçoterjusqu’àl’emporterauxportesdel’extase.Jamisonsentitchaquecelluledesoncorpsseconsumeràsoncontact,sibienquel’orgasmelaprit
parsurprise.Biensûr,elleavaitsentilalamedefondmonterenelle,maisn’auraitpascrupossibledejouirparleseulcontactdeseslèvressursesseins.Chaquefibredesonêtrevibraàl’unissonavecl’ondedeplaisirquilatraversaitdepartenpart.
Jamaisellen’avaitexpérimentédetellessensations…Sibienquecelaneluilaissaitguèrelechoix:ilfallaitpoursuivrecetteexplorationavecRyder.Prisdeconvulsionsplusexquiseslesunesquelesautres,soncorpsondulaitaurythmedes
soubresautsdeplaisir.Jamisonavaitl’impressiondes’embrasercommelascènelorsdeseffetspyrotechniquesdelafindesconcertsdeShakenDirty.Etpuis,peuàpeu,ellesesentitflotter,s’éleverdanslesairs,puissedissoudredanslecieldelanuitinfinie…Doucement,lentement,elleredescenditsurTerre,impressionnéed’avoirpuselaissertransporter
aussiloin.SanstropsavoirquepenserdetoutleplaisirqueluiavaitdonnéRyder.Elleavaitbeauavoirdéjàeuquelquesamants,riendecequ’elleavaitpuconnaîtredansleursbrasn’étaitcomparableàcequeRydervenaitdeluioffrir.Pasétonnantquelesgroupiessemontrentprêtesàtoutpourseglisserdanssonlitchaquesoir.Cetteseuleidéelaglaça,etachevadelarameneràlaréalité.MaisRydernesemblaitpasdécidéà
enresterlà.Ill’enlaçaetlaserracontreluitoutendéposantunepluiedebaiserssursonventre.—C’étaitlaplusbellechosequej’aiejamaisvue,chuchota-t-il.Jamisonsebalançasursespieds,nesachanttropquerépondre.Probablementparcequecequ’elle
ressentaitàcetinstantallaitbienau-delàd’unesimplejouissancecharnelle.Rydercessabrusquementdel’embrasser,etrelevaversellesesyeuxnoirscommel’onyx.—Jamison?demanda-t-ild’unevoixencoresaturéededésir.Est-cequeçava?Àcesmots,ellesedétendit.Leseulfaitdel’entendreprononcersonnom,desavoirqu’elleétaitun
peuplusàsesyeuxqu’unsimplecorpsàcombler,sansnometsansvisage,celal’apaisaitplusquetoutautrechose.—Çava…Çavamêmetrèsbien,murmura-t-elleavecdéfienfaisantdansersesdoigtsautourdu
piercingquiornaitletétondeRyder.Carelleavaitenvied’explorerchaquecentimètredesoncorpsaussisublimequesexyavantqu’il
nes’enaille.Avantquel’occasionnes’évanouissepourtoujours.—Quandest-cequejevaispouvoirtecaresser?susurra-t-elle.—Dèsquejeserairassasié,répondit-ilàvoixbasseavantdes’attaquerauxboutonsdushortde
Jamison.—Ah,parcequetunel’espasencore?demanda-t-ellealorsqu’ilfaisaitglissersonvêtementle
longdesescuisses.Maiselleperditsacapacitéàprononcerlemoindremotquandilcommençaàpromenerseslèvres
sursonbas-ventre,poussantsacaressejusqu’àsaculotteendentelle.—Loindelà…Ouvrelesjambes,rétorqua-t-ilenglissantundoigtsousl’ourletdesonsous-
vêtementavantdejoueraveclesbouclesàl’entréedesescuisses.Elleobéitaussitôt,frissonnantdevantletonautoritaireaveclequelils’adressaitàelle.Etpourtant,
autantelleavaitenviedelui,delesentirauplusprofondd’elle-même,autantellesavaitquecelaneluisuffiraitpas.—Ryder,j’aienviedetecaresser…J’aibesoindetesentir,de…—Tontourviendra,mabelle…Tontourviendra,susurra-t-ileninsinuantsesdoigtsentreles
replisdesonsexe.Ellefrissonna,etenquelquessecondes,ellefutsurlepointd’avoirundeuxièmeorgasme.—Ryder!s’écria-t-elle,àl’agonie.Ilsemitàrire,unpetitriredouxquilafitsecontracterautourdesesdoigtsexperts,tandisqu’une
délicieuseondedechaleursepropageaitdanstoutsonbas-ventre.Celasuffitàluifaireperdrelatête.Pousséedanssesretranchements,pousséeàbout,elles’agrippa
auxépaulesdeRyder,prituneprofondeinspirationetplantasesdentsdanslaseulepartiedesoncorpsqu’ellepouvaitatteindre:lebrasquilatenaitplaquéecontrelaparoiducamion.
Chapitre15
RydersefigeaensentantlesdentsdeJamisons’enfoncerdanssachair.L’espaced’uninstant,ilfutsaisi,paralyséparundésirsiférocequecelarelevaitdésormaisd’unevéritableobsession.PuisJamisonsemitàgémir,etlecharmefutrompu.Toutcommesadétermination.Ilavaitvoulupasserlanuitentièreàlacaresser,àlafairejouirsansrelâche–elleméritaitbiença.Maisenaucuncasiln’allaitpouvoirtenirtoutelanuit,enaucuncasiln’allaitpouvoirseretenirplusdequelquesminutesavantdes’enfouirauplusprofondd’elle…Biendécidéàlafairejouiraumoinsunefoisencoreavantdelapénétrerpourdebon,illuilâcha
lespoignetsets’agenouilladevantelle.Avantderamenersesmainsversl’intérieurdesescuissesdevelours.Lentement,délicatement,ilremontaunenouvellefoissesdoigtsversl’ourletdesaculotteen
dentelleviolette,luilaissantletempsdes’habitueràlui,àsaprésence.Jamaisilnel’auraitimaginéeportantdesdessousendentelle–elle,lafillepragmatique,organisée,réservée.Orenl’occurrence,ilavaitrarementvudessous-vêtementsaussisexy:lepetittrianglededentellefineenglobaitsonsexedelaplusdivinedesfaçons.Rapprochantsonvisage,ilpromenacettefoissalanguelelongdel’ourlet,sedélectantaupassage
dechaquepetitsoupirvoluptueuxquedéclenchaientsescaresses.—Tuenasd’autres,descommeça,mabelle?demanda-t-ilentirantallégrementsurl’élastique
avantdelelâcherenun«clac»desplussensuels.—Destas,articula-t-elled’unevoixrauque.—Tantmieux,dit-ildansunsourire,toutenluiadressantunregardpleindepromesses.Sanslaquitterdesyeux,illuiarrachalaculotted’ungesteferme.Ellepoussaunpetitgémissement,
etilsentituneviolentesalvededésirletraverserdepartenpart.Enfin,voilàcedontilavaittoujoursrêvé:Jamison,ruisselantededésir,devantlui,pourlui…Oui,pourlui.Elleseconsumaitdedésirpourlui,autantqueluiseconsumaitpourelle.—Jet’ensupplie,Ryder,murmura-t-elleenposantunemainsursontorse.Ellejouaaveclepiercingautourdesontéton.Avantdedescendresapaumebrûlantelelongdeson
ventre,jusqu’àl’ourletdesonjean.—J’aienviedetoi,reprit-elleenunsouffleàpeineaudibleavantderemontersesmainslelongde
sesépaulespourl’enlacer.—Envie,çanesuffitpas,rétorqua-t-il,biendécidéàlapousseràbout.Jeveuxquetuaiesbesoin
demoi,commemoij’aibesoindetoi.—C’estlecas!s’écria-t-elled’unevoixplaintivealorsqu’ilcommençaitàmordillerl’intérieurde
sescuisses.Iladoraitl’entendrehaleterquandillaléchait,quandillamordait,quandill’embrassait…Quand
ilfaisaittoutcequ’ilpouvaitpourluifairecriersonnom.Tantdesensualitéetd’impudeurallaientlerendrefou.Etiltenaitàluifaireperdrelatête,àelleaussi…—C’estcequ’onvavoir,chuchota-t-ilenparcourantsonintimitéduboutdelalangue.Ilsedélectadecegoûtfruité,mielleux,douxcommedelacrème,maiscelanesuffisaitpas.Il
plongeasalangueauplusprofondd’elle,carcen’étaitpasencoreassez.Ilvoulaitlapossédertout
entière.—Ryder!cria-t-elled’unevoixquiaccentuaencoreledésirqu’iléprouvaitpourelle.Ryder,je
t’enprie…Prends-moi…Jet’enprie,prends-moi…Commeilaimaitcetonimplorant,commeilaimaitcesmotssuffocantss’échappantdeseslèvres.
Maiscelanesuffisaitpas,non…pasencore.Unepetitevoixluisoufflaitquedetoutefaçon,celanesuffiraitjamaisavecJamison,quesondésirpourellenes’éteindraitjamais.Maislorsqu’ellegémitdeplaisirens’agrippantàlui,ilperditdenouveautoutessescapacitésderaisonnement.Toutcequ’ilétaitcapabledefaireàprésent,c’étaitdes’abandonneràlanuéedesensationsquis’emparaientdelui.Ledésirquicouvaitenluidepuisplusieursjoursfinitparsedéchaîner,brûlantetdangereux.Il
respiraitàpeine,etsonsexe,raideetdouloureux,menaçaitd’exploseraumoindrecontactavecJamison.Maisils’efforçadesemaîtriserencoreunpeu.Elleallaitjouirpourlui,encoreunefois,etdanssabouche…Etc’estseulementàcemoment-là,unefoisqu’elleauraitmisdecôtétoutessesinhibitions,unefoisqu’elleseseraitlaisséealler,qu’ils’autoriseraitàcéderàcedésirquiallaitlerendrefou.C’estseulementàcemoment-làqu’illaprendraitpourdebon.Lesoufflecourt,ilenroulaunedesesjambesau-dessusdesonépaule.Ellepoussaunsoupirde
surprise,maisplongeadenouveausesmainsdanssescheveux.Ilremuasesépaulesdesortequ’ellesesenteleplusàl’aisepossible.Etilluichuchotaalorstoutcequ’ilprévoyaitdeluifaire.Avantdeplongerunenouvellefoissalangueauplusprofondd’elle.Ondulantsauvagementdeshanches,elleseplaquacontreluiplusfortquejamais.Ilpoursuivit
inlassablementsescaresses,lamaintenantd’unemainfermesursonventre.Oh,commeelleétaitdélicieuse,envoûtante…Jamaisiln’avaitgoûtéàquoiquecesoitd’aussidoux.Etàcetinstantprécis,illadésiraitplusqu’iln’avaitjamaisdésiréquoiquecesoitdetoutesavie.Aupointquecelaluifaisaitpeur.Aupointqu’ilpréféralapousserunpeuplusdansses
retranchements,histoiredelaisserdecôtélessentimentsquibouillonnaientenlui.Cequiauraitpresquemarchésiellenes’étaitpasmiseàcriersonnom,àleprojeterdenouveauaumilieudecedéchaînementdedésir.—Ryder!Ils’agissaitlàd’unesupplique,d’unordre,d’unedemandederépit,maisilnepouvaitplus
s’arrêter.IldevaitgoûteràJamison,sedélecterdechaquegouttedesonnectar,dechaquefrisson,dechaquesoupirqu’ellepourraitluidonner.Duboutdesalangue,ils’appliquaàlacaresserjusqu’àtrouversonpointsensible,jusqu’àl’emmenerauplushautduplaisir,plushautquepersonnenel’avaitjamaisemmenée.Alorsqu’elleétaitsurlepointd’atteindrel’extase,hoquetantetapprochantdupointdenon-retour,
ilretirasalanguedesachaleurenivrante.Puis,glissantsesmainssoussesfesses,illasoulevaunpeuplushaut,luiécartaunpeupluslescuisses,etrefermadoucementseslèvresautourdesonclitoris.Ellesecambraviolemmentlorsqu’ellesemitàjouir,sefrottantsibrusquementcontreluiqu’ilen
perditpresquel’équilibre.Maisiltintlecoup,etseservitdesalangue,deseslèvres,etdesesdentspourprolongersonplaisir…Ilsesentaitcommepossédé,littéralementensorcelé…Accroàcesentimentexquisqu’illuidonnait
duplaisir.Etilauraitpuresterainsiuneéternité,lesexepalpitantdedésir,laboucheenfouieentrelesreplisdeJamison,sidouce,siréactive…Sanouvelleobsessionseraitdelafairejouir.Ilavaitconnudenombreusesfemmesaucoursdesavie,n’hésitantpasàseservirdesanotoriétéet
desescharmespouravoirlesfemmesqu’ilvoulait,quandillevoulait.Ils’étaitservidusexepourtenirsesdémonsetseséchecsàdistance.MaislesexeavecJamisonétaitdifférent.
ParcequeJamisonestdifférente,luisoufflaunevoixaufonddeluisanstropsavoirs’ils’agissaitd’unavertissementoud’unencouragement.Ilplongeaunedernièrefoissalangueenelle,laregardanttremblerdeplaisir,puisremontases
lèvreslelongdeseshanches,desonventreplat.Incapabledeseretenir,illamordillatoutlelong,sedélectantdespetitsgémissementsqu’ellenecherchaitmêmeplusàdissimuler.Puisilapaisalesrougeurssursapeauenypromenantsalangueavecgourmandise.—Qu’est-ceque…Confuse,tremblante,ellebafouillait.Maisilsavaitquec’étaitàcauseduplaisir–etnondufroid
quirégnaitdanslecamion.Sapeauétaitfébrile,brûlante,même…Toutcommelasienne.Ilavaitl’impressiondeseconsumer,ilbrûlaitdes’enfouirdanslachaleur
douceethumidedeJamison.Sansunmot,illamitàterre,àplatventre.Oh,commeilavaitenviedevoirsonvisagequandilsferaientl’amour,devoirsonregardsebrouiller,s’embuer…Maisnon,ilnesavaitpasfairel’amourainsi.Ilnel’avaitjamaisfait.Celaauraiteuquelquechosedetroppersonnel.Ilseseraitmontrétropvulnérable.Ets’ilmouraitd’enviedetoutsavoir,detoutconnaîtredeJamison,deserapprocherd’elleautantqu’ilétaitpossibledeserapprocherdequelqu’un,ilredoutaitdeluilaisserentrevoircequ’ildissimulaitvraimentaufonddelui.Ilredoutaitqu’elleserefuseàluiunefoisqu’elleauraitcomprisàquelpointilétaitpaumé.—Ryder!Laplaintestridenteletiradesespensées,leramenantàuneréalitéôcombiendélectable.Déterminéàlaprendrelà,toutdesuite,ilramenasesfesses–sesvoluptueusesfesses–verslui.
L’instantd’après,ilsortitunpréservatifdelapochearrièredesonjean,défitsonpantalon,enfilasaprotection…Puis,entremêlantsesdoigtsauxsiens,ilseglissaenellepar-derrière.Ellepoussauncriensecambrantviolemment,sedébattantcommepourtenterd’échapperàson
emprise.Maisils’accrochaàelle,larecouvrantdetoutsoncorps.Plusquestiondelalâcheràprésent.Dèsl’instantoùellel’avaitaccueillienelle,unemusiqueavaitdémarrédanssatête.Unemélodiepalpitante,électrique,quilegalvanisa…Jamisonétaitentraindelefairemourirdeplaisir.Ilétaitbrusque,plusqu’ilnel’auraitvoulu,maisimpossibledesemaîtriseràprésent.Toutela
douceurqu’ilavaitenluis’étaitvolatilisée.Pourtant,tandisquecettemusiqueprenaitpossessiondelui,ilréussitàs’assurerquechaquecriqu’ilarrachaitàJamisonétaituncrideplaisir.Qu’àchaquecoupdereins,ill’emmenaitplushautsurlescimesdelavolupté.Passantunbrasautourd’ellepouréviterqu’elleneseblessecontrelaparoimétalliqueducamion,
ilaccéléralacadence.Ilallaitetvenaitenelle,vibrantdeplaisiràchaqueondulation,prenantpossessiond’elledelaplusbrutaledesfaçons.EtJamisonenredemandait.Oui,elleenredemandait,sesmuscleslesplusintimessecontractaient
sanspudeurautourdelui.Glissantunemainentresescuisses,illesluiécartaplusencore.Ilfallaitqu’ilgoûteàcequ’elleavaitdeplusprofondàluioffrir,ilvoulaitêtresûrdenejamaisoubliercettemusiquequiserépercutaitdanschaquecelluledesoncorps.Avecunhoquet,JamisonenfonçasesonglesdanslesmainsdeRyderets’agrippaàluicommesisa
vieendépendait.—Viens!pantela-t-elle,lecorpssecouédespasmes.Jet’enprie,Ryder,viens!Lamusiques’accéléra.Ilsentaitsoncorpsauborddelarupture,maispasquestiondes’arrêterlà–
pasalorsqueJamisonsemblaitsurlepointd’avoirunnouvelorgasme.Jamaisiln’avaiteuautantenviedejouiràl’unisson,desentiruncorpsvoluptueuxs’abandonnerentièrementauplaisirqu’illuidonnait.Faufilantsamainentrelesreplisdesonsexe,illuicaressadoucementleclitoris,enrythmeavecla
musiquequicontinuaitdejouerdanssatête.—Non,mabelle,c’esttoiquivasvenir,susurra-t-ilenluiassenantuncoupdereinsdésespéré.
Allez,Jamison,mabeauté…Laisse-toialler…Laisse…Ellecriaetsecambraviolemmentsouslui,lecorpsagitédespasmes.Ilsentitdegrossesperlesde
sueurroulersursapeau.Serrantlesdents,ilintensifiasonva-et-vient…Jusqu’àn’enpluspouvoir.Jusqu’àcequeJamison,enextase,semettreàhurlersonnom.Alors,etseulementàcetinstantoùlecrescendodelamusiquedevintinsoutenable,ils’abandonna
àlafièvredévorantequilepossédait.Unefièvreaussipuissantelerock.Quandcefutterminé,quandelleputreprendresesesprits,Jamisonsecalalatêtecontrelaparoidu
camionetrecommençaàrespirer.Elleavaitconnuquelqueshommes,elleavaitmêmeétévaguementamoureuse,maisriendecequ’elleavaitvécujusqu’alorsn’auraitpulaprépareràça.ÀRyder.Ilfaisaitl’amourcommeilchantait:defaçonsombre,ténébreuseetavecunetelleattentionaux
petitsdétailsqu’elleentremblaitencore,toutabasourdiequ’elleétait.Pourlapremièrefoisdesavie,ellesesentaitcomblée.Mieuxencore,ellesesentaitapaisée.C’étaitcommesiquelquechoseenelleavaitlittéralementfondu.Cequin’auraitpasétégraveensoisisoncœur–ainsiquelesbarrièresqu’elleavait
méticuleusementdresséesentreRyderetelle–n’avaientpasfonduavectoutlereste.Lapaniques’emparad’elleàcetteidée,anéantissantinstantanémentcettesensationdeplénitude
post-orgasmiquequil’avaitvidéedetouteénergie.Lecœurbattant,lesmainstremblantes,unesinistreangoissel’envahitenattendantqueRyderveuillebienlarelâcher.S’écarterd’elle.Etérigerdenouveaucettemurailledéfensivequ’ilaffichaittoujoursdèsqu’ilseretrouvaitseulavecelle.Orilnebronchapas.Etsecontentaderesterenlacéàelle,sonvisageblottiaucreuxdesanuque.
Ellelesentaitencore,là,enelle…Etredoutasoudainquecettesensationnes’effaceplusjamais.Durantcesquelquesminutes,Ryderavaitfaitbienplusqueprendrepossessiondesoncorps…Ilavaitprispossessiond’elletoutentière.Etlapaniquesechangeaenvéritableangoisse.Soudain,elleeutenviedesedébattre,d’exigerqu’il
s’enaille,desorteàremettreunminimumdedistanceentreeux.Elleavaitbesoinderespirer,deréfléchir,deseretrouverseuleneserait-cequequelquesinstants…Histoiredereconstituercesdéfensesqu’ilavaitfaitvolerenéclats.Elleavaitpassétellementd’annéesàfantasmersurRyder,àêtreattiréeparluiau-delàdubon
sens…Oràprésentqu’elleavaitenfingoûtéàlui,ellenageaitdanslaplusgrandeconfusion.Qu’est-cequetoutcelasignifiaitpoureux?Pourelle?Pourlui?Étaient-ilsensemble?Oubien
était-elleuneimbéciledeneserait-cequ’imaginerunechosepareille?Évidemmentquetuesuneimbécile!sedit-elleenfaisantdesonmieuxpourseretenirdele
repousser.N’était-ilpasidiot–ridicule,même–d’imaginerqueRyderpuisseluitrouverquoiquecesoitdespécial,alorsqu’ilcouchaitpratiquementavecunefemmedifférentechaquesoir?Elleauraitvouluqueleschosessoientdifférentes,quecemomentparticulierentreeuxnesoitpas
purementsexuel,maiscommentenserait-ilautrementalorsqu’elles’étaitjetéesurluicommeunegroupie?Voilàdeuxfoisqu’illapropulsaitdansununiversdeplaisirdontellen’auraitmêmepassoupçonnél’existence,alorsquepourlui,ellen’étaitcertainementqu’unefilledeplus…Ilétaitévidentquepourlui,ellenereprésentaitqu’uncoupenpassant.Unbonmoment,danslemeilleurdescas.Pourtant,àmesurequecespenséesassaillaientsonesprit,ellesavaitquecelaétaitinjusteenvers
Ryder.L’hystériedumomentétaitentraind’altérersonjugement.Ryderétaitsonami,sonmodèle,
sonhéros,depuisplusd’unedécennie.Etcen’étaitpasparcequ’ilsavaientcouchéensemble,cen’étaitpasparcequ’ilsavaientcédéàcettetensionquiétaitpeuàpeumontéeentreeuxcesderniersjours,qued’uncoup,Jamisonnesignifieraitplusrienpourlui.Évidemmentqu’ellesignifieraittoujourspluspourluiqu’unevulgairegroupiedontilignoraitjusqu’aunom…Maisest-cequeçaveutdirepourautantqu’àpartirdemaintenant,onseraamis-amants?Etsitelétaitlecas,quelétaitsonavissurlaquestion?Serait-ellecapabledemettredecôtéses
sentimentspourluietselancerdanscegenrederelation?Oubienlefaitqu’elleétaitfolledelui–oubienfolletoutcourt–excluait-ilqueleschosesaillentplusloin?—Benalors,ditRyderenlevantlesyeuxverselle,tum’asl’airtoutechose…Çava?Jet’aifait
mal?Ravalantlenœudquis’étaitforméaufonddesagorge,elleréponditd’untonfaussementléger:—Tuveuxrire?C’étaitfabuleux…—Vraimentfabuleux,précisa-t-ilavecunsouriredanslavoix.Ellesouritàsontourmalgrélesdoutesquil’envahissaient.Oui,difficilederesterangoisséedès
lorsqueRyderjouaitsonnumérodecharme…Elles’attendaitàcequ’ilsemontrefuyant,presséderegagnerlebus,maisnon.Aulieudecela,il
posaundoigtsoussonmentonetluirelevalevisage,desortequ’ellenepuisseéchapperàsonregard.Cefutdifficilepourelle.Plusdifficileencorequ’ellen’auraitpul’imaginer,vuqu’ilétaittoujours
enelle.Maisd’unecertainefaçon,cesmomentspartagésavaientunje-ne-sais-quoideplusintimeencore,depluseffrayantquedesimplementfairel’amouraveclui…SaufqueJamisonn’étaitpasunemauviette.Elleétaitunegrandefille,prêteàaffronterles
conséquencesdesesactes.Alors,aulieuderejeterRyderoudesecomplairedanssapropreinsécurité,elledécidadeseconduireenadulte,etderavalerlepluspossiblelessentimentsmitigésquilatourmentaient.Etchoisitainsidesemontrerpragmatique.—Ondevraitsansdouteretourneraubussanstroptraîner.—Etsijen’avaispasenviederentrer?murmura-t-ilenremuantdélicatementenellejusqu’à
atteindreunpointparticulièrementsensible.Etsij’avaisplutôtenviedeterefairel’amour?Lesoufflecourt,Jamisonsecambramalgréelle,laissantsoncorpsrépondreàceluideRyder.
C’étaitplusfortqu’elle.Malgrélesdoutesetlescraintesquiassaillaientconstammentsonesprit,elleétaitincapabledeserefuseràlui.Surtoutquandilprenaitcetairtaquinetmanifestaitsondésirpourelle.Ilétaitpeut-êtredifférentdeceluiqu’ellenourrissaitpourlui,maispeuimportait.Pourl’instant,seulcomptaitRyder,ettoutleplaisirqu’ilspourraientsedonner,l’un,l’autre.—Bonsang,commetuesdouce,murmura-t-ilens’enfonçantdeplusbelleenelle.Jen’aipas
enviedetelaisser.—Alorsreste,s’entendit-ellerépondremalgréelle.Ilsemitàrire,etsonrirerésonnaauplusprofondd’elle.CarRyderneriaitpassouvent.—J’imaginelatêtedeJareds’ilnousvoyaitencemoment…—Cequ’onfaitlàneleregardepas,rétorqua-t-elleencontractantsesmusclesautourdelui.—Hmm…Recommence,s’ilteplaît,implora-t-ild’unevoixprofondeetplusrauqueencore
qu’auparavant.Elleobtempéra,etilvintposersonfrontcontresonépaule.—Oh,Jamie,j’aimetellementêtreentoi…Cesparolesl’électrisèrent.Elleadoraitl’entendreprononcersonnom.Plutôtquel’appeler«ma
belle».
—J’adorequandtuesenmoi,Ryder…Sansunmotdeplus,ilglissasesmainsentresescuissesetstimulasonclitoris.Encoresensible
aprèssesorgasmesàrépétition–sansparlerdelafaçonlangoureusedontillapénétrait–,ellesentitsoncorpsréagircommes’ils’agissaitdeleurspremièrescaresses.C’étaitplusfortqu’elle.Quelquepartensonforintérieur,elleseditquesoncorpsétaitfaitpourrépondreàceluideRyder.Iln’avaitqu’àl’appeler,oùqu’ilsoit,àtouteheuredujouroudelanuit,etelleaccourraitpourlesatisfaire.Cetteseuleidéelaterrifia.Àtelpointque,alorsqu’ellesentaitdéjàunnouvelorgasmemonteren
elle,elleposaunemainderrièreelleetrepoussalahanchedeRyder.—Arrête…Ondevinaitdanssavoixhaletanteunetelleexcitationqu’elleauraitétéincapabledeluienvouloir
s’iln’avaitpastenucomptedesademande.Detoutefaçon,inutiledefairesemblantdenepasavoirenviedelui.Maiselleavaitsous-estiméRyder.Etilsefigeaimmédiatement.—Jet’aifaitmal?susurra-t-ilcontresapeaucouvertedesueur.Ilseretirad’elle,lalaissantaveccetteaffreusesensationdevideetdesolitude.Ellefermalesyeux
etravalaleslarmesquiluimontèrentsoudainauxyeux.Cen’étaitpasphysiquementqu’elleavaitmal,maisémotionnellement…—Excuse-moi,jen’auraispasdûtesauterdessuscommeça.—J’enavaisenvie.C’estjusteque…Elleseretournaverslui,etleursregardssecroisèrentpourlapremièrefoisdepuisqu’ill’avait
pénétrée.—C’étaitmerveilleux,reprit-elled’unevoixétranglée.Ilsouritdenouveau,etlecœurdeJamisonchavira.Carcen’étaitpaslesourirequ’iloffraitàses
fansendélire,cen’étaitpaslesourirequ’ilaffichaitdevantsescopains,ousesconquêtes.Non,cessourires-là,elleavaiteuletempsdelesvoirdescentaines,desmilliersdefoisaufildesannées.Cettefois,c’étaitlesourirequ’illuiréservait.Unsourirerienquepourelle.Etlefaitqu’illuidécochecesourire-là,àcetinstantprécis,l’aidaàyvoirplusclair.Aprèstout,quiétait-ellepourseplaindredelatournuredesévénements?N’était-cepascedont
ellerêvaitdepuisledébut?QueRyderlaconsidèreenfincommeunefemme?Qu’illaserrecontreluietqu’ill’aime,neserait-cequedurantunbrefmoment?Quandilsavaientcommencéàfairel’amour,elles’étaitjurédeprendreleschosescommeellesviendraient,sansréclamerdepromesses,nid’engagement.Alors,ellen’allaittoutdemêmepasrevenirsurcesbonnesrésolutionsquelquesminutesseulementaprèslesavoirprises?Carcen’étaitpascommesielleleconsidéraitcommesonprincecharmant–elleétait
suffisammentlucidepourcomprendrequecelan’arriveraitjamais.PasRyder.Pasaveccequ’ilavaitvécu:ilétaitpersuadéqueleshappyends,cen’étaitpaspourlui.Jamisonn’étaitpasdesonavis.Elleétaitpersuadéequ’unjour,ilpourraitfaireunbonmariet
rendreunefemmeheureuse–unefoisqu’ilauraitcomprisqu’iln’étaitpasresponsabledesdramesdesonpassé.Elleavaitconsacrédesannéesàessayerdel’enconvaincre–toutcommeJared–maisenvain.Etpuis,Carrieétaitentréedanssavie,etRyderavaitpus’épanouir.Pendantunecertainepériode.
Jusqu’àcettemauditeagressionlorsd’unconcertdeShakenDirty.Ryderétaitsurscène,entraindechanter,quandelles’étaitfaitviolerdanslaloge.Lafureur,la
culpabilitéqu’ilavaitalorséprouvéesl’avaientpratiquementtué.Difficilederéagirautrement,alorsqueCarriepassaitsontempsàletenirpourresponsabledecequiluiétaitarrivé.Lalettrequ’elle
avaitlaisséeavantdesesuicideravaitconstituéunacted’accusationenbonneetdueforme,unmélangeexplosifdehaineetdedouleur…OrRyderavaitcruCarrie.Jared,Jamisonetlerestedelabandeavaienteubeautoutfairepour
démentirdetelspropos,ilsn’avaientjamaisréussiàréconcilierRyderavecl’imagemonstrueusequ’ilavaitfiniparsefairedelui-même.Ravalantleslarmesquiluimontaientauxyeuxcommechaquefoisqu’ellepensaitaucalvaireque
Ryderavaitsubi,Jamisonparcourutd’undoigtlestatouagesdesonbrasgauche.Tellephœnixquiornaitsapeau,Ryderavaitréussiàrenaîtredescendresd’unefamilledisloquée.Ils’étaitréinventé.Maisildemeuraittellementprisonnierdesdégâtsquesafamille–etCarrieplustard–luiavaientinfligés,qu’ilétaitincapabledeprendredurecul.CequinesignifiaitpaspourautantqueJamisonrenonçaitàluiouvrirlesyeux.Ryderétaitune
personnetropprécieuse–ilétaitfort,bourrédetalent,protecteur…Bref,c’étaitquelqu’undefondamentalementbon.Ilneméritaitpasdesouffrirpourlespéchésdeceuxquiluiavaientfaitdéfaut.Pasplusqu’ilneméritaitqueJamisonnelecondamnepourdeschosesqu’ilnepouvaitpas
changer.Voilàqu’ellesetrouvaitlà,prèsdelui,encoreentranseaprèslaplusmerveilleuseexpériencesexuellequ’elleavaitjamaiseue,etellefaisaittoutsonpossiblepourmettredeladistanceentreeux.Cen’étaitpasjuste,nipourlui,nipourelle…Alorspourquoiest-cequ’ellenepourraitpasavoirRyderneserait-cequel’espaced’uninstant?
Elleavaiteffectuéunvéritableactedefoiens’embarquantàborddubusdetournée,fuyantSanDiegoetseséchecsdésastreux.Elleavaitrenoncéàcontrôlersondestin,toutenselançantdansl’écritured’unlivredecuisinedontellen’avaitaucunegarantiequ’ilfiniraitparvoirlejour…Sielleétaitcapabledeseremettreainsiencauseprofessionnellement,alorspourquoinepasfaire
lamêmechosedanssaviepersonnelle?Pasforcémentpourtoujours,maisaumoinsletempsdecettetournée?Pourquoinepasoublierunefoispourtouteslesmots«amour»,«responsabilité»,«happyend»?PourquoinepastoutsimplementprofiterdeRyderaussilongtempsqu’ilauraitenviedeprofiterd’elle?Celanedureraitpasindéfiniment–peut-êtremêmepasjusqu’àlafindelasemaine,maisaumoins,ellesauraitapprécierchaqueseconde,sedélecterdetoutleplaisirqu’ilvoudraitbienluioffrir.Unefoissadécisionprise,ellesedégageadoucementdesbrasdeRyder,etsentitsoncœurse
serrerenperdantlachaleurdesapeaucontrelasienne,enelle…Maisellechassaaussitôtcetteidéedesonesprit,biendécidéeàseconcentrersursesdésirsàluipendantlesprochainesminutes.Ellesetournaversluietlepritdanssesbrasavantdel’enlacerdetoutessesforcesentâchantdene
pasremarquercettefaçonqu’ilavaitdeseraidircontreelle.C’étaitquelquechosed’assezsubtil,maisaprèstoutescesannéespasséesauprèsdelui,ellen’étaitpasdupe.Ryderpouvaitluifairel’amoursauvagement,luifairecriersonnomsansrelâchejusqu’àenperdrelaraison,maisilnesupportaitpasunesimpleétreinteaffectueuse.Elleinsistanéanmoinsbrièvement–siellenepouvaitrienluioffrirdeplusdurantlepeudetemps
qu’ilspartageraient,alorselletenaitàluitémoignercettemarqued’affection.Uncontactquineseraitpasseulementsexuel.Illeméritait.Toutcommeelle,d’ailleurs.Sentantlatensions’accentuerenlui,elles’écartadoucement.Puis,unsourirenonchalantaux
lèvres,elleramassasesvêtements,etfitdesonmieuxpournepastremblerenremontantsonshortlelongdesesjambes.Laseulefaçondes’ensortir,c’étaitd’agiravecautantdedésinvolturequepossible.Jamisonn’étaitpasprêteàrenonceràRyder.Pastoutdesuite.Pasalorsqu’ellevenaitdegoûter
auxdélicesqu’ilavaitàluioffrir.Tantpissielleseretrouvaitlecœurbrisé.Elleétaitprêteàcourircerisque.Pourunefois,elleacceptaitdenepastoutmaîtriser.Des’abandonnercorpsetâmeauchaos.Demainseraitunautrejour.Alorsqu’ilentraînaitJamisonverslebus,Rydernesavaitpastrèsbienquepenser,nicomment
réagir.Unepartiedeluiressentaitunbonheurdontilnesoupçonnaitmêmeplusl’existence–cequiétaitdingue,ilenétaitbienconscient.Aprèstout,iln’avaitpaseudevéritablerelationavecunefemmedepuisCarrie.Etilnecherchaitpasparticulièrementàenavoir.SaufqueJamisonn’étaitpaslegenredefilledontonprofitaitunenuit,oumêmeunesemaine,oumêmeunmois,avantdelajeter…Etpasseulementparcequ’elleallaitpasserlerestedelatournéeaveclegroupe.Maisparcequ’ellereprésentaitplusàsesyeux.Beaucoupplus.QuandJaredleluiavaitdemandé,ilavaitpromisdeseteniréloignédeJamison.Etquandilavait
faitcettepromesse,ilavaiteulafermeintentiondelatenir.Aprèstout,Jamisonétaitdouce,intelligente,drôleetinnocente–enfinpassiinnocentequecelaàenjugerparcequ’ilvenaitdefaireavecellependantuneheure.Maisquoiqu’ilensoit,ellerestaittropbienpourungarscommelui.Nettementtropbien.Etpuis,Jamisonavaitunevieendehorsdelui,uneviedanslaquelleiln’yavaitpasdeplacepour
lespoètesmauditsdurock.Encoremoinspourlescoupsvitefaitàl’arrièred’uncamion.Ilneseraitpasjusted’essayerdemodifiersonavenir,deluifaireporterlefardeaudesonpassé.Pasjustepourluietencoremoinspourelle.Bref,difficiledediresic’étaitàcausedecetteépoustouflantecomplicitécharnelleoudelafaçon
dontellel’avaitenlacéaprèsleursébats–commesielletenaitàlui,commesisevanterauprèsdesesamiesdes’êtrefaitbaiserparunerockstarnel’intéressaitpas–maisquoiqu’ilensoit,ilnesesentaitpasprêtàenresterlà.AvantJamison,lesexeavaittoujoursétéunesorted’échappatoirepourlui.MêmeavecCarrie,c’étaitpourluiunsimplemomentdeplaisirpartagé,bienplusqu’uneoccasiondeseconnecterémotionnellement.Etjusqu’àprésent,celanel’avaitjamaisdérangé.Aucontraire.Orvoilàqu’àprésent,Jamisonimportaitbienplusàsesyeuxqu’unbrefmomentdevolupté.Bien
plusquetouteslescasserolesqu’iltraînaitdepuisdesannées.Etmêmes’ilsavaitqu’iln’étaitpasassezbienpourelle,qu’ilnepourraitjamaislagarder,ilnesesentaitpasprêtàrenonceràelle.Paspourl’instant.Pasalorsquesondésirpourellecontinuaitdeletueràpetitfeu.Sansunmot,illuipritlamainetentrelaçasesdoigtsauxsiens.Elletressautalégèrement,etleregardaàtraversseslongscilsrecourbés.Puiselleluisourit,
timidement.Àcetinstant,elleluiparuttrèsdifférentedelafemmequil’avaitsuppliédelabaiser.Toutcommeildevaitêtreaussidifférentdeshommesqu’elleavaitl’habitudedefréquenter.Plusieurssignauxd’alarmeretentirentalorsàsonesprit.Unepartiedeluinevoulaitpaslesentendre.CarilavaitenviedeJamison.Envied’ellecomme
jamaisiln’avaiteuenviedepersonne.Orenmêmetemps,ilnevoulaitpaslablesser.Ilvoulaitluifairel’amour,sentirsesbrasetsesjambess’enroulerautourdelui,voircesourirelascifsursonvisage,encoreetencore…Maisilnevoulaitpasluidonnerdefauxespoirs.Lalaissers’imaginerdeschosesàproposd’euxdeux.Mêmesicequivenaitdesepasserentreeuxsignifiaitbienpluspourluiqu’unsimpleintermèdesexuel,ilnepouvaitpasluilaissercroirequ’ilyavaitquoiquecesoitdeplusquecequ’ilpourraitluioffrir.—Jamison,dit-ilàvoixbasse.—Oui?
Ils’apprêtaàluifairepartdesespensées,àtoutluiavouer.Qu’ilavaitenvied’elle,maisqu’ilnevoulaitpaslablesser.Qu’ilavaitenviedecontinueràluifairel’amour,maissansqu’elletombeamoureusedelui.Cependant,quandilposalesyeuxsurelle,avecsesyeuxtoutronds,pétillantsetcurieux,ilneputserésoudreàprononcerlesparolesfatidiques.—C’était…—Jesais,l’interrompit-elleenportantsamainàsabouchepourl’embrassertendrement.Uneondedechaleurirradiatoutelazoneoùellevenaitdeposerseslèvres,etl’espaced’uninstant,
ilcrutqu’ilnepourraitpasseretenirdelaprendredenouveau,là,aubeaumilieuduparking.Laseulechosequil’enempêcha,c’étaitlefaitdeneplusavoirdepréservatif.Enfin,ça,etlefaitd’êtreàportéedevuedetousceuxquiauraientrejointlesbusdetournée.—Tusaisqueçavaaller,hein?murmura-t-elleenbaissantsesmainstoujoursentremêléesaux
siennes.Àvraidire,iln’étaitplussûrdequoiquecesoit.Perturbé,bouleversé,ilnes’étaitpaslaisséallerà
detelssentimentsdepuisdeslustres.Etcommeilnerépondaitpas,Jamisonpoursuivit:—Necrainsrien,jenevaispastomberamoureusedetoi.Jesaisexactementcequisepasseentre
nous.Ilétaitravidel’entendre,parcequ’encequileconcernait,ilavançaitenterritoireinconnu.Mais
c’estaussicequ’ilaimaitchezJamison.Elleavaittoujourscomprisleschosessansqu’ilaitbesoindelesluidire.—Tusaisquejetiensàtoi.Ellelevalesyeuxauciel.—Pitié,épargne-moitescommentairesàl’eauderose,Montgomery!Allez,relax,quoi!Onse
détend.Profitons-entantqueçadurera.Etquandceserafini,byebye…Ildemeurabouchebéeuninstant.—Mais…Quiêtes-vous?Etqu’avez-vousfaitdeJamisonMatthews?—J’enaiassezd’êtrelagentillefille…J’aienviedem’amuserpourunefois,déclara-t-elleenlui
embrassantl’épaule,avantdepromenersalanguesursontatouage.Jesuisunegrandefille,maintenant.Àcesmots,ilsentitlesdernièrestensionss’évaderdesoncorps.SiJamisonétaitconscientedece
qu’ilavaitàluioffrir,etsielleétaitd’accord,quiétait-ilpourlacontredire?Etpuis,peut-êtres’était-iltoutsimplementfaitdesidéesenimaginantqu’unefillecommeJamisonpuisseattendrequoiquecesoitdeplusvenantd’untypecommelui…Ill’attiraversluiet,duboutdelalangue,traçaunchemindefeulelongdesondécolleté.Etse
délectadesapeausalée,d’autantqu’ellepoussaungémissementdeplaisir.—Etmoiquicroyaisquetuappréciaislafaçondontjem’occupaisdetoi,lataquina-t-ilen
cherchantsonregard.—Oh,maisj’apprécie,répondit-elleenplaquantsesseinscontresontorsenu.Etj’aimêmehâte
quetut’occupesdenouveaudemoi.Bonsang,ellen’imaginaitpasàquelpointluiaussi.
Chapitre16
—Nefaispasça!sefâchaJamisonenrepoussantlamaindeRyderpourlamillionièmefois.Tun’asdoncjamaisentenduparlerdelasalmonellose?Ilsecontentaderire,glissasesbrasautourdesatailleetl’éloignadesonsaladierdepâteà
brownie.Puisilplongeaundoigtdanslapréparationavantdeleporterlangoureusementàseslèvres.—Allons,dit-ildesavoixd’angedéchu,ilfautsavoirvivredangereusement!Laspatuleornéedechocolattoujoursenmain,ellefrissonnasoussonregard.Ilsepressacontre
elledansl’espaceconfinédelakitchenettedubus,etsentituneonded’excitationparcourirsonbas-ventre.Maislerestedugroupesetrouvaitjustedel’autrecôtédumincerideaudeperlesqu’elleavaitinstallédansuneffortdésespérédedémarquersonespacedetravaildurestedubus.Ettandisqu’ilssommeillaientdevantunépisodedeSonsofAnarchy,ilauraitsuffiquel’und’euxseréveillepourperceràjourlesecretdeJamisonetRyder.Aprèsavoirremisdel’ordredanssespenséesetdanssalibidodébridée,elles’écartadesbrasde
Ryder.—Tupourrasdirequejesuisvieuxjeu,maisàmesyeux,s’exposeràunegrosseinfection
bactériennes’apparenteplusàvivrestupidementqu’àvivredangereusement.Illevalesyeuxaucieletcontinuaàselécherostensiblementlesdoigts.—Tusaisqueparfois,tun’espasdrôledutout,Jamison.—Cen’estpascequetudisaishiersoir,luirappela-t-elleenversantlapâtedansunmouleàgâteau
qu’elleenfournaaussitôtdanslemini-four.—C’estparcequehiersoirtunevoyaisaucuninconvénientàmelécheroùj’enavaisenvie,
rétorqua-t-ilavecunregardespiègletoutenpromenantundoigtsurlesrebordsdusaladierpourrécupérerlesrestesdepâte.Àsontour,ellelevalesyeuxaucielavantdeplongerlesaladierdansl’évier.—Est-cequeçat’arrivedepenseràautrechosequ’ausexe?—Absolument,dit-ilenvenantpressercontreellesonsexedurcommeunrocàtraversson
pantalon,aprèsavoirvérifiéquepersonnenepouvaitlesvoir.Figure-toiqu’hiersoir,j’aipasséuntempsincroyable,allongésurmacouchette,àrepenseràladouceurmielleusedeta…Lesjouessoudainenfeu,Jamisonseretournad’unbondetposaundoigtsursabouche.—Nedisrien!s’insurgea-t-elleàvoixbassealorsmêmequ’uneirrésistibleondededésirirradiait
toutsonbas-ventre.—Direquoi?murmura-t-ilenpromenantsondoigtcouvertdechocolatsursesdeuxlèvres.Que
j’adoretecaresser?Àcesmots,ildéposaunlongbaisersursabouche.—Quej’adoretongoûtsurmeslèvres?poursuivit-ilensuçotantlechocolatqu’ilavaitdéposésur
sabouche.Quej’adoret’entendrehaleterquandtum’accueillesentoi?Illuimordillalalèvre,etellefutséduiteparsesparolesautantqueparlepetitjeudesabouchesur
lasienne.Etquandilplantasesdentsdanssalèvreinférieureavecuneinfiniedouceur,elleneputlutterdavantagecontrecetteondevoluptueusequiirradiachaquecelluledesoncorps.Ellegémitdeplaisir.—Voilà,c’estexactementcepetitbruit-là,dit-ildecettevoixrauquequilarendaitdingue.
Ledésirs’emparad’elle,etellesetortillatoutcontrelui.Commeelleavaitenviequ’illacomble…Commechaquefoisqu’ilssetrouvaienttouslesdeux.Mêmesienréalité,ellevoulaitbienplusqu’unerelationpurementphysiqueaveclui.Jamisonchassaaussitôtcettepenséedesonesprit,refusantdes’appesantirsurcequ’ellene
pourraitjamaisavoir–surcequeRydernepourraitjamaisluioffrir–alorsqu’ilétaitdéjàentraindepartageravecelletoutcequ’ilavaitàluidonner.Carcen’étaitpascommesiellenel’avaitpassudèsledépart.Iln’avaitriendemieuxàluioffrir.
Etcelanel’avaitpasdérangée,lasemaineprécédente,lorsqu’ill’avaitentraînéeàl’arrièredececamionpourluifairel’amourpourlapremièrefois.Toutcommecelaneladérangeaitpasàcejour.Enaucuncas,ilneluiseraitvenuàl’idéedeseplaindredecequeRydernepouvaitluipromettre.Surtoutpasmaintenant,alorsqu’ilsetenaitdeboutdevantelle,brûlant,dur,ettellement,tellementsexy…Voilàpourquoi,quandilsemitàétalerunpeuplusdechocolatsurseslèvres,ellefinitparsedire
quelerisquedesalmonelloseétaitfinalementasseznégligeable.Toutenlemordillant,ellepassasalanguesurseslèvrespuisaspiraledoigtdeRyderdanssabouche.Àsontour,ilpoussaungémissementdeplaisir.Ellepromenaalorslentementsalanguelelongde
sondoigt.Ryderplongeasamaindanssescheveux,mêlantsesdoigtsàsesboucles.Certes,elleauraitmieux
faitd’arrêterlà,carRyderrisquaitdepartirenvrilleàtoutmoment,maisc’étaittroptard.Leregarddurockeurvibraitdéjàdedésiretd’unje-ne-sais-quoid’autrequ’elleneluiconnaissaitpas.Unje-ne-sais-quoiquiauraitpuressembleràs’yméprendreàdelatendresse.—Vienslà,murmura-t-ilaprèsuneminuteenrapprochantsonvisagedusien.—Mais,lesgarsvont…—Ilssontoccupés,l’interrompit-il.Etsijedoisattendred’arriveràSeattlepourt’embrasser,je
n’arriveraipasvivant…Àcesmots,touteslesobjectionsdeJamisons’évanouirent.Aprèstout,ils’agissaitlàdesavieà
elle,etJaredn’avaitaucundroitdeluidictercequ’elleavaitàfaire,niavecquiellepouvaitlefaire.ElleavaitbeaucomprendrelanécessitéderesterdiscrètepuisqueRyderetelleneprévoyaientpasd’avoirunerelationsérieuse–pourrienaumondeellen’auraitvoulusedresserentreJaredetRyder–celanedonnaitpasàsonfrèreledroitdedéciderdelafaçondontleschosesdevaientévoluerentreRyderetelle.EllefermalesyeuxalorsqueRyderprenaitsonvisageentresesmains.Elleattenditsonbaiser,la
chaleurdeseslèvressurlessiennes.Aulieudecela,ellesentitsonpoucesepromenersursalèvreinférieure.Unefois.Deuxfois.—Tuessibelle,murmura-t-il.Tellementbellequeparfoiscelamefaitpresquemaldeteregarder.—Netesenspasobligédedirecegenredechoses,rétorqua-t-elleenrouvrantlesyeux.Hypnotiséeparlaprofondeurténébreusedesonregard,ellesavaitnéanmoinsqu’ellen’étaitpasà
lahauteur,etdetrèsloin,faceàlabeautédesfemmesqu’ilavaitl’habitudedefréquenter.Etencoremoinsdesabeautéàlui,avecsonvisageauxtraitsfrôlantlaperfection,avecsoncorpsd’athlète.—Etsij’avaisvraimentenviedeteledire?demanda-t-ilenexplorantsonvisageduboutdes
lèvres.C’estlavérité,tusais.Inclinantlatêteenarrièrepours’abandonneràsesbaisers,elles’agrippaàsesépaules.Sansun
mot,ilglissasalangueàlanaissancedesondécolleté,etJamisonsesentitfondre.Littéralement.Ryderenprofitapourl’empoignerparleshanches,etlafairepivotercontrelecomptoir,tandis
qu’ellelovaitsesfessescontrelui.Puiselles’accrochaauplandetravailalorsqu’ilmordillait
l’ourletdesondébardeur.Sentantlapointedesesseinssedurcir,ellemourutd’enviedeseretourner.Depassersesbras
autourdelui,del’enlacercommeelleenrêvaitdepuistoujours.Maistoutaulongdecettesemaineoùilsétaientdevenusamants,elleavaitcomprisqu’ilpréféraitlaprendrepar-derrière.Ilfaisaittoutpourqueleursregardsnesecroisentjamaisdanscesmoments-là.Elleavaitdoncfaitsonpossiblepournepaslecontrarier,supposantquec’étaitsafaçonàluide
maintenirunecertainedistanceentreeux.Iln’yauraitriendesérieuxentreeux,luiavait-elleaffirmé.Etilsnefaisaientques’amuser,partagerdebonsmoments.Riendeplus,riendemoins.Sielleavaitparfoisl’impressionqu’ilyavaitquelquechosedeplusentreeux–ouqu’elleenavaitenvie–alorsc’étaitsonproblèmeàelle.Mêmechosepourcedésird’annulerpurementetsimplementcettedistanceartificiellequ’ilsmaintenaiententreeux.—Àquoitupenses?demanda-t-ilàvoixbasse.Ellesentitsonsoufflechaudcontresonoreille,etsesmainsglisserlelongdesonventre,vers
l’intérieurdesescuisses.Touché,coulé.—Àtoi…Iléclatad’unriresonoredontlesvibrationslafirentfrissonnerauplusprofondd’elle-même.—Çaalors,murmura-t-il.Figure-toiquejepensaismoiaussiàtoi.—Sansblague?dit-elleentournantsonvisageverslui.Etquepensais-tuexactementàmonsujet?LeregarddeRydersemitàétinceler,etellecompritquelaréponselalaisseraitpantelanteetles
jambesencoton.Maisavantqu’ilnepuisseparler,quelqu’unsemitàtoussoterderrièreeuxetlebruissementdesperlesdesrideauxrésonnadanslapièce.Rydersefigeapuiss’écartabrusquementd’elle.Biensûr,toutçaétaitridicule,maisJamisonneput
s’empêcherdesesentirabandonnée.—Désolé,lançaWyattenpassantdevantRyderpouratteindreleMinibar.Jevenaisprendreun
peud’eau.Toutenseservantdanslaporteduminusculeréfrigérateur,ilnefitaucuncommentairesurcequ’il
venaitdevoir.Maiscelan’empêchapasJamisondeseraidir,persuadéequeleschosesnepourraientenresterlà.Ils’agissaittoutdemêmedeWyatt,quin’avaitétériendemoinsqu’ungrandfrèred’adoptionpourelleaucoursdetoutescesannées.—Est-cequequelqu’und’autreauraitbesoindequoiquecesoit?demanda-t-elle,brisantle
silencegênéquis’intensifiaitentreeuxàchaqueseconde.—Ilssesonttousendormis.—Jevois,dit-elleenpassantunetêteàtraverslesrideaux.—Écoute,Wyatt,cen’estpas…—…cequejecrois?dit-ilenterminantlaphrasedeRyder.Ilnefautpassefierauxapparences,
pasvrai?MaisleregarddeWyattétaitsanséquivoque:iln’étaitpasdupe.Ilpassadevanteuxsansunmotet
rejoignitlecoinsalondubus.Jamisonleregardalancerl’épisodesuivantsurleDVD.—Etmerde!s’écriaRyderenagitantunemainenl’air.Jamisonsentitsoncœurvolerenéclats.Carc’étaitunechosedesavoirqueRydernevoulaitpas
d’unerelationsérieuseavecelleetpréféraitgardertoutcelasecret.Maisc’enétaituneautredelevoirsemettreencolèreparcequ’ilavaitétéprissurlefaitavecelle.D’autantqu’ellevenaitdeleprévenirquecelarisquaitd’arriver.—IlnedirarienàJared,articula-t-elleenouvrantlefourpourvérifierlacuissondesbrownies.
Ellesavaitparfaitementqu’ilsneseraientpascuitsavantunebonnedizainedeminutes,maisc’étaitunediversionindispensablepourdissimulerseslarmes.—Cen’estpasçaquim’inquiète.—Ahbon?Etqu’est-cequit’inquiètealors?—C’estjustequeje…Ils’interrompitbrusquement.S’ilsnes’étaientpastrouvésàbordd’unbusdetournée,elleeut
l’impressionqu’ilseseraitmisàfairelescentpas.Saufqu’ilsétaientbeletbienconfinésdanscetespaceetqu’iln’avaitnullepartoùaller.Pasplusqu’elled’ailleurs.Sicettediscussiondevaitdevenirplusembarrassanteencore,ellene
pourraitcomptersuraucunrefuge.—Ilvasefairedesidées.Jeneveuxpasqu’ils’imagine…—Qu’ils’imaginequoi?—Quejemesersdetoi.—Cen’estpascequ’ilpensera.—C’estexactementcequ’ilvasedire,affirmaRyderavecunsoupirdésabusé.Bonsang,jene
peuxpasluienvouloir.Cen’estpascommes’ilnem’avaitpasvuavectoutescesnanas,aufildesannées.Moicommelesautres,d’ailleurs.Maistoi,tuesdifférente.Entrenous,cen’estpaslamêmechose,c’estjusteque…—Qu’ons’amuse?compléta-t-ellepourluirappelercettediscussionoùelleluiavaitavouéen
avoirassezdejouerlesfillessages.—Exactement,acquiesça-t-ilsanspercevoirlanotedésabuséequ’elleavaitmisesurcesmots.Et
plusencore.—Etplusencore?répéta-t-elleensentantsoncœurs’accélérer.—Carrément,murmura-t-ilavantdes’approcherd’ellepourl’embrasser.Cefutunbaisertorride,long,langoureux…Unbaiserquinefutinterrompuqu’auboutde
plusieursminutes,parlasonneriedelaminuterieindiquantlafindelacuissondesbrownies.Quatreheuresplustard,Jamisonnedormaittoujourspas.Lesyeuxrivéssurlematelasdela
couchetteau-dessusdelasienne,elleécoutalesilenceautourd’elle.Ilétait6heuresdumatin.Toutlemondedormait,maiselleavaitpassél’essentieldelanuitàsetourneretseretournerdanssesdraps.Sansmêmesavoirpourquoi.CaraprèsqueWyattlesavaitsurprisdanslacuisine,Ryderetelle
l’avaientrejointsurlecanapépourregarderSonsofAnarchy.Enmoinsdedeuxépisodes,ilsavaientdévorélamoitiédesbrownies.CommeRyderetellel’avaientespéré,Wyattn’avaitpasfaitlamoindreallusionàcequ’ilavaitvu.Maisalors,pourquoiJamisonsesentait-elleaussiperdue?Elleavaitl’impressiondesetrouverà
l’aubed’ungrandchangement.Pourtant,lechangementavaitdéjàeulieu,non?(Etpourlemieux.)Bon,ellesavaitqu’ellenepourraitsuivrelesgarsentournéeindéfiniment.Qu’ellenepourraitresteravecRyderpourtoujours.Maisc’étaitpourelleunebonneexpérience,devivreainsilemomentprésent,deprofiterpleinementdechaquesecondedecettetournéeauprèsdeShakenDirty.Ellen’avaitpaseul’occasiondepasserautantdetempsavecJaredetsabandedepuissapremièreannéed’apprentissage,depuisl’époqueoùilsavaientdémarréleurspremièrestournées.Etpuis,voilàdeuxsemainesqu’elleexpérimentaitdenouvellesrecettes–dontlaplupartavaient
faituncartonauprèsdesgars.Ellelesconsignaittoutesméticuleusement,dansl’espoird’enpublierunrecueilàlafindelatournée.Carsilamodeétaitàlapublicationdelivresderecettessignésdecélébrités,ellenesesouvenaitpasavoirvud’ouvragesparlantdelanourrituredesrockstars,deces
platspréparésàlava-vitedansunekitchenettedebusdetournée.Bref,Jamisonétaitconvaincuequecelapourraitfaireunbest-seller.QuantàRyder,ilavaitpratiquementadmisavoirdessentimentspourellecesoir-là,danslacuisine.
Carlorsqu’elleavaitsoulignéqu’ilsnefaisaientques’amuserensemble,ilavaitprononcéce«Etplusencore».Siellen’étaitpassûred’avoircomprislesensexactdecesmots,ilétaitclairquecelasignifiaitquelquechose.Etsijusqu’àprésentelles’étaitvolontierscontentéede«s’amuser»aveclui–aprèstout,Ryderetelles’étaiententendusdèsledébutlà-dessus–cen’étaitpascommesielleétaitdéterminéeàdéclinerquelquechosedeplus.Siseulementellepouvaitsavoircequece«plusencore»signifiaitdanslabouchedeRyder…Assezlucidepoursavoirqu’ellenetrouveraitpluslesommeil,ellerejetasescouverturessurle
côtéetselevadulit.Jared,RyderetMicahdormaienttoussurlescouchettesautourd’elle,maisQuinnetWyattavaientdisparu.Ilsétaientsansdouteencoreendormissurlecanapé.Maisquandellearrivadanslecoinsalon,seulQuinnydormait.Wyattétaitassisdansl’épais
fauteuilprèsdelafenêtre,contemplantl’océanquelebuslongeaitlentement.Lesoleilselevaitau-dessusdesflots,baignantlecielderefletsrouge,orange,etviolet.Lavueétaitàcouperlesouffle,maisJamisonpressentaitqu’elleéchappaitauregarddeWyatt.—Insomnie?demanda-t-elleenposantunemainsursonépaule.—Toiaussi?murmura-t-ilenhochantlatête.—Mouais.C’estsansdouteàcausedetouscesbrowniesqu’ons’estenvoyés!—Ouais,dit-ilavecunsoupirblasé.Çadoitêtreça.Ilsedécalasurlecôtéetdonnaunetapesurl’espacevideàcôtédeluisurlabanquette.Jamison
n’hésitapasuninstantavantdes’asseoiràcôtédelui.ElleadoraitJaredetRyder–defaçon,certes,trèsdifférente–maisWyattetQuinnétaientàsesyeuxdesamischers.Destypesavecquiellepartageaitunecomplicitésansfaille.C’esteuxquil’avaientinitiéeàladrague,aulycée,quil’avaientaidéeàsefaufilerdansdesconcertsqueJaredousonpèreestimaienttropmalfaméspourelle…Ilsl’avaientmêmeemmenéechoisirsarobepourlebaldepromo,comblantainsil’absencedesamère.—Alors,qu’est-cequit’empêchededormir?demanda-t-elleàWyattaprèss’êtreblottiecontrelui.—Jenesaispas…Lameth,sansdoute.—Quoi?s’exclama-t-elleenseredressantavechorreur.Wyatt!Ilsemitàrire.—Désolé,Jamison.Trèsmauvaiseblague.Monhumourdejunkien’estpasadaptéàtousles
publics…—Maisçan’ariendedrôle!protesta-t-elleenluidonnantuncoupdepoingsurl’épaule.Bon
sang,maisqu’est-cequinevapascheztoi?—Crois-moi,cettequestion-là,jemelaposetouslesjours.Ilpassaunbrasautourdesonépaule,etl’attiradenouveauverslui.Ellenerésistapas,maisneput
s’empêcherderemarquercombienilavaitlapeaufroide.Etcombienilétaitmaigre.Tropmaigre.Ellepassaitsontempsàluimitonnersesplatsfavoris,depréférencetrèsnourrissants,maiselleavaitconstatéqu’iln’avaitpasd’appétit.Lesbrowniesavaientbeauêtresondessertfétiche,c’estRyderquileuravaitfaitunsort.Wyatt,lui,enavaitàpeinegoûtéun.Cequil’inquiéta.Laterrifia,même.Qu’allaient-ilsfaires’ilsperdaientWyatt?Entantqueleader
dugroupe,Jaredsavaitforcémenttoujoursquoifaireencasdesouci.QuantàRyder,c’étaitl’âmedugroupe,véritablecautiondeleurhonnêteté,etdecelledeleurmusique.C’étaitluiquis’assuraitquetoutlemondeétaitraccord,quetoutlemondeallaitbien.Quinn,lui,étaitlecerveau,celuidontl’intelligencelogiqueetpratiqueveillaitàl’aspectcréatifetprofessionneldechaquemusicien.
Micah,d’unecertainefaçon,lesecondaitàcettetâche.MaisWyatt…Wyattétaitlecœurdugroupe.Sanslui,ellenevoyaitaucunaveniràShakenDirty.Cetteseuleidéesuffitàlaconvaincredepasseràl’action.Depuislepremierjouroùelleavait
embarquéàborddubus,elleavaitfaitl’autruche.Elles’étaitditquecen’étaitpassonrôle,qu’ellen’étaitpasmembredecegroupe.Cequiétaitvrai.Maisiln’enrestaitpasmoinsqueWyattétaitundesesmeilleursamis.Ellenepouvaitpasleregardersedétruiresansrienfaire.Sansmêmeessayerdel’aider.—Wyatt?—Mouais?Ellefitunepause,conscientequ’ellesedevaitdeposerlaquestion,maisredoutantlaréponse
commejamaisellen’avaitredoutéquoiquecesoitaucoursdesavie.—Est-cequetuasvraimentreplongé?Ilseraiditettentadesedégagerd’elle.Maiselleleretintfermementparlebras.Pasquestiondele
laissersedérober.Biensûr,ilauraitpusedébattre–ilavaitbeauêtretrèsmaigre,lefaitdejouerdelabatteriedesjournéesentièresluigarantissaituneforcenonnégligeabledanslesbras–maisiln’enfitrien.Plusieurssecondess’écoulèrent,quifinirentparsetransformerenminutes.MaisWyattdemeurait
mutique.Jamisonsongeaquecetteabsencederéponsedevaits’interprétercommeun«oui».OrlesilencedeWyattparlaitpourlui.Etpuis,ellenepouvaitpasfairecommesiderienn’était.Elleavaitvraimentbesoindesavoirs’ilavaitreplongédansl’héroïne.Cettedroguel’avaitpratiquementtuéplusd’unefois,etlaseuleidéequ’ilaitreplongémalgrétoutcequ’ilavaitenduréladernièrefois,larendaitmalade.Alorselleattenditjusqu’àceque,finalement,ilreprennelaparole.—Justeunpeu…Justepourmedétendre.Bonsang!Elleeutenviedeluihurlerdessus,deluicognerlatêtecontrelesvitresdubusjusqu’à
cequ’ill’écoute.MaisJaredetRyderavaientdéjàtentédeleraisonneraveccegenredeméthode,parlepassé.Cequin’avaiteupoureffetqued’empirerleschoses.—Cen’estpasl’héroïnequit’aideraàtedétendre,monchou,articula-t-elle,lagorgenouée.Est-
cequetuteshootestouslesjours?—Quoi?Biensûrquenon!Seulementquandjesuisàbout…—Ahoui?Etàquellefréquenceest-cequ’ilt’arrivedetesentir«àbout»?—Jen’aipasenviedeparlerdeçaavectoi.—Ehbien,moinonplus.Saufquedanslavie,onnefaitpastoujourscedontonaenvie.Dis-moi
justeàquellefréquencetuconsommes,insista-t-elle.LamâchoiredeWyattsecrispa,maisilgardalesyeuxrivéssurlafenêtre,fuyantsonregard.—Uneoudeuxfoisparsemaine.Maximum.Devait-elleluienvouloird’êtreretombédansuntelmerdier,ouaucontraireêtresoulagéede
constaterquesadépendancen’étaitpeut-êtrepastoutàfaithorsdecontrôle?Deuxfoisparsemaine,c’étaitdéjàbeaucoup,maistellementmoinsgravequedeuxfoisparjour.—Jepeuxtefaireconfiance,hein?Pasdemensongesentrenous?—Non,pasdutout!assura-t-ilenlevantlesyeuxauciel.Jemaîtriselasituation,Jamison,jetele
jure!—Vraiment?C’estcequ’ilst’ontapprisencurededésintoxication?Quetupouvais«maîtriserla
situation»?Quetupouvaist’accorderquelquesshoots,par-ci,par-là,sansqueçanerisquerien?As-tuconscienceàquelpointtesparolessontridicules?
—Aussiridiculesquequandtuessaiesdeteconvaincrequ’avecRyder,cen’estquepourt’amuser,grommela-t-iltoutenselevantdelabanquette.Jamisondemeuraabasourdiedevantcetteattaquesurprise.ElleavaitbeausavoirqueWyattne
cherchaitqu’àchangerdesujet,elleneputs’empêcherderétorquer:—Tunousasentendus?—Onnepeutpasdirequevousvoussoyezvraimentcachés.—Justement,onétaitentêteàtête,fit-elleremarquerenselevantàsontourpourlerejoindre.Maiscettefois,quandilluitournaledospourregarderparlafenêtre,ellenelelaissapasfaire.Ils
allaientmettreleschosesaupoint,ettoutdesuite.—D’accord,d’accord,jevousaientendus,admit-ilenlafusillantduregard.Ellen’allaitpasselaisserimpressionner.Dumoins,pastantqu’ilsn’auraientpasréglélaquestion
del’héroïne.SaufqueWyattétaitd’uneintelligenceredoutable.Etilavaituneintuitioninfaillible.Ilprofitadonc
desonavantageenluiadressantunregardsoudainpréoccupé.—JeneveuxpasqueRydertefassedumal,Lollipops.Sasincéritéétaittoutsimplementdésarmante.—Ilnemeferaaucunmal.—Pourl’instant,murmuraWyattenluiprenantdoucementlamain.Mais,Jamison,jesaisceque
turessenspourlui.Jelesaisdepuisdesannées.Commentpeux-tuêtrenaïveaupointdecroirequeçapourraitmarcherentrevous?Quetupourrasjustet’amuser,prendredubontempsaveclui,etpuisreprendretavied’avant,commesiderienn’était…Désarçonnée,elledécidadecontre-attaquer.Aprèstout,cen’étaitpascommesiWyattn’avait
aucunenotionenmatièredechoixautodestructeurs.—Delamêmefaçonquetutepersuadesquetupeuxprendreunpeud’héroïnedetempsentemps,
justepourlefun,certainquetupourrasarrêterdujouraulendemain,rienqueparunclaquementdedoigts.Oui,elleallaitleprendreàsonproprejeu.—Tuvasdonccontinuercommesiderienn’était,hein?demanda-t-ilenl’observantd’unair
grave.—Jenesaispas.Ettoi?—Bonsang,Jamison.Ilvatedétruire!—Ça,tun’ensaisrien.—Biensûrquejelesais,s’esclaffa-t-ilavecironie.C’esttoutcequ’onsaitfaire,c’estcequ’ona
toujoursfait…EndehorsdetoietdeJared,onn’esttousqu’unebanded’abrutis,dedésaxés!Etçanechangerajamais.TunechangeraspasRyder…—Jen’essaiepasdelechanger.Jeveuxjusteêtreaveclui.—Ça,c’estdesconneries.C’estpeut-êtrecedonttuveuxtepersuader,maisvoyons,Lollipops…
Entretoietmoi,soyonshonnêtes.Tuessaiesdenouschanger,tousautantquenoussommes.Tunouspréparesàmanger,tuprendssoindenous,tusoignestousnosbobos…Maistutebercesd’illusions.RyderneseremettrajamaisdecequiestarrivéàCarrie.Quinnneseremettrajamaisdessévicesqueluiainfligéssonpère…Micahneseremettrajamaisdecequ’ilavécuàl’orphelinat,et…Ils’interrompitbrusquement.Jamisonavaitbeauêtreencoresouslechocdecequ’ilvenaitdedireausujetdeRyder,ellese
devaitdeterminersadiatribe.Commentnepasfaireautrementalorsqu’ilévitaitleurprincipalsujetdeconversation?
—Ettoi,tuneteremettrasjamaisdecequiestarrivéàtafamille…C’estbiencequetuallaismedire,non?Quetunetepardonnerasjamaiscequiestarrivéàtamèreetàtasœur?Etquetun’arrêterasjamaisdeprendrelesdroguesquit’aidentàsurmontertadouleur?Delonguessecondess’écoulèrentsansqu’ilréponde.Ilrestalà,plantédevantelle,ladévisageant,
lesyeuxrougis.Lamâchoireserrée.Déglutissantpéniblement.—Excuse-moi…Jenevoulaispaste…—Non,l’interrompit-il.Net’excusepas.Tuasraison.Jeveuxvraimentessayerd’arrêterladope.
J’aiessayé.Tusaisquej’aiessayé,maisjenesupportepasderestersobre.Jenesupportepasderessassercecauchemaràl’infini.Letempsdeladisputeétaitterminé.EtJamisonpritWyattdanssesbras.Ilavaitbeauavoirsixans
deplusqu’elle,elleleserraitcontreellecommeunenfant.Commesic’étaitlui,lefragile.Carill’était.Dangereusementfragile…Ilenfouitsonvisageaucreuxdesoncouetellesentitbientôtseslarmeschaudesruisselercontresa
peau.C’étaitlapremièrefoisqu’ellelevoyaitpleurer.Elleenétaitmalade.D’autantques’ilcraquaitainsi,c’étaitenpartieàcaused’elle…Maiscetinstantdefaiblessefutdecourtedurée.Wyattseressaisitrapidementetsefrottalesyeux.—Etmerde…Désolé,Lollipops.—Tun’aspasàêtredésolé,assura-t-elleenluioffrantlemeilleursourirequ’elleput.—Maisjeneveuxpastevoirsouffrir,Lollipops.—Ça,tul’asdéjàdit…—Parcequec’estlavérité,insista-t-ilensoupirant.Tusaismieuxquepersonnequej’aimeRyder
commeunfrère.Maiscen’estpasuntypepourtoi…—Euh…tuasditçadetouslestypesavecquij’aieudeshistoires…—Etj’aieuraisonchaquefois…Maisjenesuisniidiot,niaveugle,quoiquetupuissesenpenser.
Tun’asjamaisaimépersonnecommetuaimesRyder.Jelecomprends.Vraiment.Etj’espèrequeçamarcheraentrevous,mais…faisbienattentionàtoi,d’accord?Surveilletesarrières.—Pourquoiest-cequejedevraism’inquiéterdetoutçaalorsquetulefaisdéjàtrèsbienpour
moi?Sesderniersmotsnelefirentpasrire,cequinemanquapasdelasurprendre.—Mouais,sachequejeneseraipastoujourslà,donctuvasdevoirapprendreàtesurveillertoute
seule…LesangdeJamisonnefitqu’untour.—Commentça?Ilsecoualatêteetluiadressacepetitsourireencoinquifaisaitsepâmerlesfemmesauxquatre
coinsdumonde.—Net’enfaispas,murmura-t-il.Cequejeveuxdire,c’estqu’onsaittoietmoiquesijeperdsla
maîtrisedelasituation,jevaisdevoirretournerendésintox.Quitesurveillerasiçaarrive?Nesachanttropquefairedecetteréponse,elleledévisagealonguement.Ellenevoyaitquedela
sincéritédanssonregard.Pourtant,ilsn’enavaientpasfiniaveccetteconversation.—Etsionpassaitunmarché?proposa-t-elleaprèsuneminuted’hésitation.Turalentissur
l’héroïne,etmoi,j’essaiedenepasdeveniraccroàRyder.Onfaitensortedenepass’ymettrejusqu’aucou,quoi…—Toi,tuyesdéjàjusqu’aucou.—Mouais…Toiaussi.Illafoudroyaduregard.
—Tun’espassérieuse,là,Lollipops?J’essaievraimentdet’éviterdesérieuxennuis,tusais.—Mêmechosepourmoi,luifit-elleremarquer.Cettefois,illevalesyeuxauciel.—Sijecomprendsbien,j’arrêtel’héroïneettoi,tuarrêtesRyder?—Non.Toi,tuarrêtesl’héroïnepourdebon,etmoi,jefaisensortedecontinueràm’amuserun
peu.Justedequoiprofiterdemajeunesse.—Maiscen’estpasjuste.Ondoitdéployerautantd’effortsl’unquel’autre…—Excuse-moi,maispourcequiestdeprofiterdetajeunesse,jenevoispastropcequ’ilteresteà
expérimenter…—Alorsquetoi,tun’enesqu’àtesdébutsenmatièred’expérimentation…—Trèsdrôle,lança-t-elleenimitantsavoix.Entoutcas,jesuisbiendécidéeàenprofiter.—Mouais…Ça,j’endoutepas,marmonna-t-ilavecunsouriresuffisant.Maisqueferas-tuaprèsla
tournée?—Jereprendsmavieenmain.Nivu,niconnu.Personnen’auralecœurbrisé.Ettoi,turedeviens
sobre.Alors,marchéconclu?demanda-t-elleenluitendantlamain.Avecréticence,ilfinitparlaluiserrer.—Marchéconclu…—Maisilyauneconditionpourquecemarchésoitefficace:jeveuxrécupérertoutestes
saloperies.—Messaloperies?—Ben,oui:ladrogue,tesseringues…Tout.—Pasquestion.Sijetemetscestrucs-làentrelesmains,tonfrèrevamecasserlagueule.—Jen’aiplustroisans,tusais.—J’ensuisconscient,maisjenesuispassûrqueluilesache…Pourlecoup,elleétaitplutôtd’accordavecWyatt.—Crois-moi,ilneseraqu’impressionnéd’apprendrequej’airéussiàtedéposséderdeton
matériel…Ils’esclaffa.—Tusais,iln’yaquelesflicsetlesprofspourdire«matériel»…—Sansdoute.Maislesjunkiessontbienlesseulsàs’accrocheràcettemerdeenclamantàquiveut
l’entendrequ’ilsvontdécrocher.Ettoi,tun’esplusunjunkie.Ileutdenouveauunrired’uneamertumetroublante.—Tusaistrèsbienquejeseraitoujoursunjunkie,mabelle.Quej’aiearrêtéladrogueounon.Refusantdecéder,elleluitenditdenouveausamain.—Wyatt,donne-moicettemerde.Ilmarmonnadanssabarbe,maisfinitparsedirigerd’unpastraînantversl’arrièredubus.
Quelquesminutesplustard,ilrevintavecunepetitemalletteencuirmarron.—C’esttoutcequetuas?demanda-t-elleenréprimantunfrissonaumomentdesaisirlaboîte.Voilà,elletenaitentresesmainscettesaloperiequipourrissaitlaviedeWyattdepuistrop
longtempsdéjà.—C’esttout.Elleplissalesyeux.—Tuneseraispasentraindemementir?—Etqu’est-cequetucomptesfairesic’estlecas?—Tebotterlecul.
Ilhaussalesépaules.—Alorsjenetemenspas…—Bordel,Wyatt!Tuvasfinirparylaisserlapeau,situcontinuesaveccettemerdeet…Iléclataderire.—Détends-toi,Lollipops.Jerigolais.Jet’aidonnétoutcequej’avais.Àcesmots,elleouvritlamalletteetfrémitendécouvrantlesaiguilles,lespetitssachetsdepoudre,
lebriquet…Plusfurieuseetécœuréequejamais,elleseprécipitaprèsdelafenêtre.Etl’ouvritengrand.—Ehlà!s’écriaalorsWyattenmontrantpourlapremièrefoisdepuisledébutdecette
conversationunsemblantdepanique.Maisqu’est-cequetufais?Sansunmot,ellesortitladrogueetjetatoutlematérielparlafenêtre.Lesobjetsdégringolèrentle
longdesfalaisesdésertes,horsd’atteinte.Entempsnormal,Jamisonétaitparmilesdéfenseursdel’environnement,maisenl’occurrence,ellesedevaitdedégagercessaloperiesdubussansplusattendre.Deretourdanslacuisine,ellevidalessachetsd’héroïnedansl’évier.—Est-cequec’étaitvraimentindispensable?demandaWyattquandelleeutenfinfermélerobinet.—Lefaitquetusoisaussicontrariémeprouvequej’aieuraison.Lamâchoirecrispée,illuilançaunregardnoir.—Sijedoisarrêternet,dujouraulendemain,alorstoiaussi:toietRyder,c’estfini.—Cen’estpascesurquoions’étaitmisd’accord.—J’enairienàfaire.Tuesaussiaccroàluiquejepeuxl’êtredel’héroïne.Tumedemandesde
décrocher,maisalors,tudoislefaire,toiaussi.Etcettefois,c’estluiquiluitenditlamain.Sansunmotdeplus,elleluidonnaunefranchepoignéedemains,mêmesi,ensonforintérieur,
elleétaitconscientedecommettrelàleplusgrandmensongedesavie.PourvuqueWyattn’enfassepasdemême…
Chapitre17
Cinqheuresplustard,lebusarrivaenfinàSeattle.Ilétait11heuresdumatin,etJamisonavaitprévudepréparerauxgarsunesortedebrunch.Orils’avéraqueRyderavaitd’autresprojetspoureuxdeux.—J’aienviedet’emmenerfaireuntour,déclara-t-il.Ill’avaitsuiviedanslachambreàl’arrièreduvéhicule–leseulendroitvraimentprivédubus–
pendantquelesgarsémergeaientdoucementdeleurcouchette,tassedecaféenmain.—Untour?Maisoùdonc?demanda-t-elleentroquantsonvieuxjeancontreunerobeautrement
plusprésentable.—J’ensaisrien.Onpourraitjouerlestouristesoufairedushopping.Peuimporte.J’aijusteenvie
depasserunmomentavectoi,sansavoirtonfrèreoulerestedugroupesurledos.Ellerepensaàl’accordqu’elleavaitconcluaupetitmatinavecWyatt,etauxregardsencoinque
celui-ciavaitlancésàRyderdepuisqu’ilétaitdebout.—Etonpartiraitquand?—Toutdesuite,réponditRyderenfouillantdansuntiroir.Ilchoisituntee-shirtàl’effigiedeNirvana,représentantuneguitarenoiresurunfondrouge.
Jamisonauraitjuréqu’ils’agissaitd’unvêtementdeQuinn–dumoinselleétaitàpeuprèssûredel’avoirvuleporterrécemment.Celadit,lesgarsn’étaientpastrèsregardantssurleurgarde-robe,etaprèsquelquessemainespasséesàborddubus,toutcequis’ytrouvaitsemblaitacquérirlestatutdepropriétécommune.—Accorde-moiquelquesminutespourmemaquillerunpeu,dit-elleenenfilantsarobe.—Temaquiller?Maistuesdéjàsuperbe,murmura-t-ilenposantseslèvresaugoûtdejus
d’orangesurlessiennes.Ungoûtquieutpoureffetdefairepointersesseinssousletissulégerdesarobe.—Mouais,pourunzombie,jenedoispasavoirl’airtropmal.Jen’aipasbeaucoupdormicette
nuit.Ils’emparadesoneaudeCologneaumilieudubazarquis’étalaitsurlacommode,separfuma,
puissetournaverselled’unairpréoccupé.—Quelquechosetetracassait?EllerepensaàWyattetàsonaveu.Aufaitqu’ilavaitreplongédansl’héroïne.Celal’avaitanéantie.
Toutcommecelaanéantiraitlesautresmembresdugroupes’ilsvenaientàl’apprendre.SurtoutRyder.Etellesedevaitdeleluidire.Maispasici.Pasmaintenant.CarWyattétaitencoretropvulnérable.MieuxvalaitchoisirunendroitetunmomentoùRyderauraitletempsdecanalisersacolèreavantdefairefaceàsonbatteur.—Jenesaispas.Moncerveauavaitdumalàs’éteindre,j’imagine,murmura-t-elleenessayantde
domptersesboucles,plusrebellesencorequ’àl’accoutumée.PuisellerenonçaàsecoifferpoursecouvriraveclacasquettepréféréedeRyder.Unevieille
casquetteàl’effigiedesGunsN’Roses.Etleseulfaitqu’ilnecherchepasinstantanémentàlaluiarracherétaitplusrévélateurdesessentimentsquen’importequelleparole.CarRyderadoraitcettecasquetteplusquen’importequelleautre.D’ailleurs,c’étaitlaseuledesesaffairesquepersonnedanslegroupeneseseraitamuséàemprunter.
—Tuasenvied’enparler?Oh,oui,elleauraiteuunmilliondechosesàluiraconter.Commeparexemplelefaitqu’elleavait
concluunpacteaveclediable–ouplusprécisémentavecWyattJames–mêmesielleétaitfolleamoureusedeRyder.Oulefaitqu’elleétaitterrifiéeàl’idéequ’illuibrisececœurqu’elles’attachaitàpréserverdumieuxqu’ellepouvait.Biensûr,elles’étaitlancéedanscetterelationpour«s’amuser»,sanspromesses,niengagement,
etdefaçontrèslucide.Saufquelesdeuxsemainesqu’ellevenaitdepasserentantquemaîtressedeRyderavaientétélesmeilleuresdesavie.Etelleavaitenviequetoutcelacontinue.Elleencrevaitd’envie.Mêmesiellen’enavaitprisconsciencequ’aumomentoùelleavaitpromisàWyattd’arrêterdevoirRyder.Cequi,entoutétatdecause,n’étaitpasprèsd’arriver.Pasquestionderaterlamoindrechancede
faireensortequeRydercraquevraimentpourelle.Pourtant,l’impératifdediscrétionn’avaitjamaisétéaussifort.Dumoinspourl’instant.AumoinsletempsqueWyatttiennedeuxsemainessansseshooter,etretrouvelesidéesclaires.—Non,répondit-ellemalgréelle.Jeteremercie.—Commetuvoudras.Jevaisappeleruntaxipendantquetutemaquilles,puisquetuytiens…Et
ensuite,onfile!—Attends!appela-t-ellealorsqu’ilressortaitdansl’étroitcouloir.Ryderseretournaetl’interrogeaduregard.—Qu’est-cequisepasse,mabelle?—Rien…Enfin,c’estjusteque…Qu’est-cequ’onvadireauxautres?Àproposdufaitqu’onva
faireuntourensemble?—Onn’aqu’àleurdirequ’onvafairelescourses,grommela-t-ilavecunhaussementd’épaules.
Detoutefaçon,personnen’auraenviedevenirpousserlecaddie.Ryderavaitraison.Ilsdétestaienttouslesmagasins.Lesgarsavaientl’habitudedeseravitailler
danslesstations-servicesquandlechauffeurs’arrêtaitpourfaireleplein.Lerestedutemps,ilsdemandaientàJamisondefairelescoursespoureux.SeulRydernerechignaitpasàsehasarderdanslessupermarchés,etill’avaitd’ailleursaccompagnéedurantcesdeuxdernièressemaines.Autrementdit,l’excusepourraitfonctionnersurJared,QuinnetMicah,àconditionderevenirlesbraschargésdeprovisions.MaisavecWyatt,ceseraituneautrepairedemanches.Ellelepressentait.Toutensemaquillant,Jamisonréfléchitàunefaçondepasseroutreleséventuelssoupçonsdu
batteur.Finalement,ellen’eutbesoindemettreenœuvreaucundessubterfugesauxquelselleavaitpensé.Wyatts’étaitassoupisurlabanquettependantquelerestedugroupeorganisaitsonaprès-midi.Etavecunpeudechance,elleseraitrentréeavantmêmequ’ilnesoitréveillé.—Jerevienstoutdesuite,ditRyderàJamisontandisqu’ellecontemplaitles«différences
subtiles»entreplusieursfromagesartisanaux.Suruncoupdetête,ill’avaitemmenéeaumarchédePike’sPlace,persuadéqu’elleapprécieraitla
visitedufaitdesapassionpourlacuisine.Apprécier.Lemotétaitfaiblepourdécrireleplaisirqu’ellemanifestaitàpapillonnerd’étalenétal,devendeurenvendeur.Ryders’yétaitrendudenombreusesfois–aprèstout,Seattleétaitunpeulacapitaledurock,etShakenDirtys’yétaitdéjàproduitunedizainedefois.Celadit,ils’agissaitdelapremièrevisitedeJamison,etcelasevoyaitàl’enthousiasmequ’ellemanifestait.—D’accord,dit-ellesansmêmeleverlesyeuxdelavitrinedefromagestriple-crèmequ’elleétait
entraind’examiner,commesichoisirl’und’euxrelevaitd’unequestiondevieoudemort.
Ilnesavaitd’ailleurspastropquoipenserdufaitqu’ilfondaitdevantsonairpréoccupé.Aprèsl’avoirobservéeencoreuneoudeuxminutes,ilremontal’alléeparlaquelleilsétaient
arrivés.Enentrantsurlemarché,ilsétaientpassésdevantunfleuristeàladevanturegarniedefleurscoloréesentoutgenre.Leravissementqu’avaitalorséprouvéJamisondevantcesbouquetsd’étél’avaitémuaupointqu’ilavaiteudumalànepasluioffrirtoutl’étalsur-le-champ.Maisendéfinitive,ilavaitpréféréluifairelasurprise.D’oùsonidéedefairediversionaveccesfromagesartisanaux.Ilretrouvaaisémentl’étalet,sidenombreuxpassantsadmiraientlescompositionsflorales,peu
semblaientenclinsàacheter.Tantmieux:ilnecomptaitpaspassersajournéedansunefiled’attente.Toutcequ’ilvoulait,c’étaitacheterdebellesfleurs,etlesoffriràJamisonavantlafindeleurvisite.Ilsedécidapourunbouquetauxtonsjaunesorangésqui,sanstropsavoirpourquoi,luirappelèrent
lesouriredeJamison.Puisilaperçutunbouquetdelysorientauxetsutqu’ildevaitlesluioffrir.Demêmequecespetitesfleursviolettesquisetrouvaientdansunseauprèsdesarums.Etd’autresfleursrougesdontilignoraitlenommaisqu’iltrouvaabsolumentravissantes.Enunriendetemps,ilassemblalui-mêmeunénormebouquetqu’ildutporteràboutdebras.La
fleuristeapplauditd’enthousiasmeavantdel’aideràajusterlebouquetpourl’emballerdansdupapiercadeau.Ilétaittellementépatédurésultatqu’ilcillaàpeinelorsqu’elleluiannonçaleprix–l’équivalentdeladetted’unpetitpaysdutiers-monde.Iltenditsacartedepaiementsanssedépartirdecepetitsourirebête–signequecetterelationdevenaitbienmoinssuperficiellequecequ’ilavaitvouluaudépart.Orils’empressadechassercetteidéedesonesprit.Aprèstout,Jamisonn’étaitpaslapremière
femmeàquiiloffraitdesfleurs.Peut-êtren’avait-ilencorejamaismisautantdesoinàcomposerunbouquet,maisc’étaitseulementparcequ’iln’avaitjamaiseul’occasiondefairesesemplettessurunedevantureaussibienachalandée.Bon,peut-êtrequeJamisonoccupaituneplaceàpartdanssoncœur.Cequin’avaitriendesurprenant.Jamisonavaittoujoursoccupéuneplaceàpart,etcebienavantqu’ilsnecouchentensemble.Etellegarderaitcetteplaceàpartbienaprèslafindeleurpetiteaventure.C’estd’ailleurscequesymbolisaitcebouquetdefleurs.N’appréciantguèrelafaçondontsoncœurseserraitàlaperspectivedevoirleurrelationse
terminer,ildécidadechasseraussicetteidéedesonesprit.Aprèstout,ils’agissaitd’unebellejournée.Etilsetrouvaitencompagnied’unebellefemme.Quedemanderdeplus?Riendutout,sedit-ilensefrayantuncheminlelongdel’alléebondéepourrejoindreJamison.Non,ilnepouvaitrienluidemanderdeplus.Saufqu’ellesemitàsourirequandellel’aperçut,lesfleursauxbras.Sonvisagetoutentier
s’illumina,etilsesentitfondredevantuntelélan.Maissurtout,ilsesentitbêtedenourrirdetellesidéesàl’eauderose.Cedevaitêtreàcausedesfleurs.Dumoins,c’estcequ’ilpréféraitsedire.Pourlaversion
officielle.—Tiens,ellessontpourtoi,déclara-t-ilenluimettantlebouquetdanslesbras.Cen’étaitcertainementpaslaplusgracieusedesfaçonsd’offrirunbouquet,maisJamisonsemblait
s’enmoquer.Elleétaittropoccupéeàenfouirsonvisagedanslespétalesodorantspourremarquerqu’ilavaitbeletbienperdulatête.Dieumerci.—Ellessontmagnifiques!finit-ellepararticuleraprèsavoirméticuleusementhumélesfleursune
àune.Puisellesehissasurlapointedespiedsetvintpresserseslèvrescontrelessiennes.—Merci,Ryder,reprit-elle.Jelesadore.
Cen’étaitpaslàunbaiserpassionné,nimêmeparticulièrementsensuel.Maisladouceuretl’innocencequis’endégageaientnefirentquerenforcerl’embarrasdeRyder.—Tuaspuachetertesfromages?demanda-t-ilalors.Àpeineeut-ilprononcécesmotsqu’ilvoulutsegifler.Danslegenreromantique,difficiledefaire
pire…Tuaspuachetertesfromages?Bonsang,iln’avaitvraimentaucunenotionenmatièredetechniquesdedrague…Nonpasquece
soitcequ’ilessayaitdefaire.Maissicelaavaitétélecas,ilauraittoutsimplementéténul.Jamisonsecontentad’unpetitrire,etajouta:—Tunecroispassibiendire!Dufromage,etdubonpain,desolivesetduraisin.Jemesuisdit
qu’onpourraitpique-niquerauborddel’eau.—Çameferaitplaisir.—Àmoiaussi.Illuifallutprèsd’uneheurepourl’attirerhorsdumarché,etilsfinirentpartrouveruncoinoù
s’asseoir,surlequaiàl’arrièredelahalle.Onétaitenmilieud’après-midi,etcommelafouledudéjeunercommençaitàseclairsemer,etqu’ilnevoyaitpersonneàproximitéimmédiate,Ryderdécidadeprendrelerisquedefairetomberseslunettesnoires.Entempsnormal,celaneluiposaitpasdeproblèmed’êtrereconnudanslarue.Celaluiétaitégal
desefaireprendreenphoto,oudesignerquelquesautographes.Maiscejour-là,iln’avaitpasenvied’êtreRyderMontgomery,lerockeur.IlvoulaitsimplementêtreRyder,lemecdeJamison.Etsicegenredechoseétaitpeut-êtreencorepossible,chezlui,àAustin,iln’enétaitrienpourSeattle.Cetteétapedelatournée,àSeattle,avaitbénéficiéd’unvéritablematraquagepublicitaireetmédiatique,etilavaitdéjàétéreconnuaucoursdelajournéeparunnombreimpressionnantdefansdeShakenDirty.—Tiens,ditJamisonenluiglissantungrainderaisinentreleslèvresaprèsavoirrincélagrappe
soussoneauminérale.Illuimordillad’abordlesdoigts,etsemitàrirequandellepoussaunpetitcriperçant,maisouvrit
docilementlabouchequandelleluiproposad’autresgrains.—Tut’amusesbien?demanda-t-ilenétalantdubriesurunetranchedepainavantdelaporteraux
lèvresdeJamison.—Commentpourrais-jenepasm’amuser?Cetendroitestépatant.Mercidemel’avoirfait
découvrir,dit-elleenmordantavecappétitdanslatartine.—J’espéraisqueçateplairait.—C’estlecas.Çameplaîtbeaucoup,dit-elleensouriant.C’étaitunsouriredifférentdeceluiauquelilétaithabitué.Cesourire-làétaitdoux,spécial…
Intime.EtRyderenétaitdingue.Sansdouteplusqu’ilnel’auraitdû.Illadévisagealonguement,mémorisantchaquetraitdesonvisage.Sesyeuxbrillants,pétillants,avecseslongscilsrecourbés.CetarcdeCupidonpresqueparfaitaucentredesalèvresupérieure.Cespetitestachesderousseuréparpilléessursonépaule.Oh,commeilaimaitcestachesde
rousseur.Illesavaittoujoursadorées.Déjàquandelleétaitplusjeune,ils’imaginaitrelierduboutdelalanguecespointsquiformaientuneétoile.Biensûr,ilnel’avaitjamaisfait.Iln’enavaitpasledroit.Jamisonn’étaitalorspasàlui.Saufqu’à
présent,ellel’était.Mêmesicen’étaitquedefaçonpassagère.Etsoudain,ilsentitl’eauluimonteràlabouche.Rienqu’àl’idéedegoûteràsapeaulisseetsoyeuse.Alorsilsepenchaverselle,etfitexactementcedontilrêvait.Ilparcourutsestachesderousseur
aveclapointedesalangue.Unefois.Deuxfois.Encoreetencore.Sedélectantdesonodeur,desongoût…Vanille,cannelle,pêche…Etcommechaquefoisqu’ilsepressaitcontreelle,ileutcetteviolenteenviedel’engloutirtout
entière.—Tuveuxencoreduraisin?demanda-t-elle.—C’esttoiquejeveux,répondit-ilenl’entraînantsursesgenoux.Ils’attendaitàcequ’elleluirésiste–questiondediscrétionenpublic–maisellen’enfitrien.Elle
selaissaattirerdanssesbras,tournantsonvisageverslesienavecunetelleardeurquelebrefbaiserauquelils’étaitattendusetransformatrèsviteenautrechose.Entoutàfaitautrechose.Leurslèvresetleurslanguesserencontrèrentenuneétreinteexplosive.Plongeantsesmainsdans
sescheveux,Jamisonl’attiratoutcontreelle,tandisqueRyderfaisaitcourirsesmainspartoutsursoncorps.Ilprenaitsonvisageencoupe,faisaitglissersesmainslelongdesoncou,desondos,deseshanches…Illaserracontreluidetoutessesforcesjusqu’àcequ’iln’yaitplusqu’elle.Elleetelleseule.Rydersefonditenelle,senoyadanssadouceur,danssachaleur.Toutétaitcommeceladevaitêtre.
Ets’ilavaitlechoix,ilarrêteraitletemps,là,àcetinstantprécis.Pourtoujours.AvecleslèvresdeJamisonsurlessiennes.Sesseinsvoluptueuxplaquéssursontorse.Sonsexebrûlantsepressantcontrelesienàtraversleursvêtements.Maissoudain,ilsentendirentdessiffletsetdesapplaudissementsderrièreeux.EtRydercomprit
queleurétreinteavaitattirél’attention.Avecn’importequelleautrefemme,celaluiauraitétéégal.Bonsang,sicelaavaitétén’importequelleautrefemme,ill’auraitdéjàplaquéedepuislongtempscontreunmurdesdockspours’enfoncerenellejusqu’àn’enpluspouvoir.Saufquelà,ils’agissaitdeJamison.Pasd’uneillustreinconnue.Elletenaitàlui,auvraiRyder,et
nonau«prestige»qu’ilpouvaityavoirdecoucheravecunerockstar.AveclechanteurdeShakenDirty.Etcen’étaitpasjustedelatraiterainsi,surtoutquetoutcequ’ilvoulait–enplusdeluifairel’amour–c’étaitprendresoind’elle.C’estdoncavecréticencequ’ils’écartad’elle,etlareposasurlequaiàcôtédelui.Elleavaitle
regardtellementconfus–dedésir,d’envie,debesoin–qu’ilfaillitlaprendreparlamainpourcourirlacacherdanslepremierrecoindiscretqu’ilauraittrouvé.Oràpeineeut-ilposéunemainsursajoue,quesoninstinctprotecteurenversellerepritledessus.Ils’agissaitlàdeJamison,deJamison,etelleméritaittellementmieuxquecequ’ilavaitoffertauxinnombrablesfemmesqu’ilavaitconnuesavantelle…Sansunmot,ilsereleva,puisl’aidaàenfaireautantavantderamasserlesrestesdeleurpique-
nique.Puisillançaunregardassassinàungrouped’adosdontilétaitàpeuprèssûrqu’ilsétaientàl’originedessifflets.UngroupedegaminsquireluquaientàprésentJamisoncommes’ils’étaitagidel’incarnationmêmedetousleursfantasmes.Ilnepouvaitpasleurenvouloir,carenglissantunemainautourdesataillepourl’emmenerde
l’autrecôtéduquai,ilsongeaquedepuisdeuxsemaines,Jamisonétaitbeletbiendevenuesonfantasmeàlui.Quecelaluiplaiseounon.
Chapitre18
Cinqjoursplustard,JamisonseprélassaitdanslesbrasdeRyder,quiluicouvraitledosetlesépaulesdebaisers.—Hmm,murmura-t-elleensecambrantlégèrement.Continue…—Tuesinsatiable,n’est-cepas?Ellelesentitsourirecontrelapeaudesesépaules,desondécolleté,desesseins…—Commentnepasêtreinsatiable?J’aiRyderMontgomerydansmachambred’hôtel,pourmoi
touteseule.Jenevoispascommentjepourraisêtreautrechosequ’insatiable…Ilsefigeatrèsbrièvement,maisletempsqu’elletournesonvisageverslui–pourdevinercequi
l’avaitcontrarié–ils’étaitdétendu.Enfinpresque,pensa-t-ellemalicieusement,alorsqu’illaplaquaitsurledospourmieuxs’allonger
surelle.Ilsseretrouvèrentdoncfaceàface,unepositiondontelleavaitcomprisqueRyderpréféraitéviter.
Audébut,celal’avaitquelquepeublessée,cettefaçonqu’ilavaitdesedétournerd’ellejusteavantdelapénétrer.Etpuis,elleavaitcomprisquec’étaitsafaçonàluidegardersesdistances,defaireensortequeleschosesnedeviennentpastropfusionnellesentreeux.Etmêmesicelaavaitquelquechosededouloureuxpourelle,ellesavaitqu’ilnecherchaitpasàlaprotégerautantqu’ilseprotégeait,lui…Pourtantellenepouvaits’empêcherdesedemander:auxyeuxdeRyder,quid’elleoudeluiavaitleplusbesoindeprendresesdistances?Ellepromenasamainlelongdesescheveux,etilselovacontreellecommeunchataffamé.
Retenantsonsouffle,ellesavouraladouceursoyeusedesesmèchesglissantentresesdoigts.Etsedélectadufaitqu’illuipermettaitunetelleintimité,luiquifaisaitd’ordinairetellementattentionànepastroplaissers’installerdeconnivenceentreluietlesautres.Bref,ellesedélectadelui.Ellesavaitbienquec’étaitidiot.Ellesavaitquesielleselaissaitalleràl’aimer,ellefiniraitavecle
cœurbrisé,mêmesielleluiavaitassuréquecelanerisquaitrien.Maistantpis.Commentrésister,àprésentqu’ellesetrouvaitsouslui,succombantàlasensualitéqu’ildéployaitpourelle?Commentrésister,alorsqu’ilsemontraitsiprévenantavecelle,sidoux,sicharmantetattentionnéqu’elleenavaitenviedes’enroulerautourdeluisansplusjamaisdesserrersonétreinte?Non,toutcelaétaitimpossible,serappela-t-elletoutenpassantsesbrasautourdesoncoualors
qu’ilvenaitàlarencontredeseslèvres.Maiscen’étaitpasparcequ’ellenecroyaitpasauxcontesdefées,qu’ellenepouvaitpasprofiterdel’instantprésent.Oh,etquelinstant…Ryderl’embrassalangoureusement,explorantlacourbedesaboucheduboutdesalangueavantde
seglisserentreseslèvres.Inclinantsonvisage,elles’ouvritàlui.Etsedélectadupetitgrognementqu’illaissaéchapper.L’instantd’après,ilenfouitunepaumedanssescheveuxetsemitàjoueravecsesboucles.De
l’autremain,ill’étreignitd’ungesteextraordinairementpossessif.Sin’importequelautrehommel’avaitenlacéeainsi,Jamisonseseraitcertainementrebiffée.Elleseseraitdégagée,même.Maisc’étaitRyder.Ettoutcequ’illuifaisaitluiparaissaitnaturel,bon,etincroyablementsensuel…Etpuis,ilyavaitcedésirauplusprofondd’elle,cetteenviedeluiappartenir…Undésirqu’ellecombattaittouslesjours.Envain.
MaispasquestiondelemontreràRyder.—Bonsang,quetuesdouce,grogna-t-ilenlevantlesyeuxverselle.Jenemelasseraipasdetoi…Cesquelquesmotsn’avaientriend’anodindanssabouche,maisJamisonserefusaàyvoirtropde
choses.Ilétaitbrûlantdedésir,excitécommejamais.Cequinesignifiaitpaspourautantqu’unefoissortisdulit,iltiendraitlemêmegenredepropos.Enfait,elleétaitmêmesûreducontraire.—Ryder,tu…Maisillapénétra,luiretirantalorstoutefacultédeparler,oumêmederaisonner.Pourl’heure,tout
n’étaitpourellequesensations,alorsqu’ilcommençaitàalleretvenirenelle.C’étaitlapremièrefoisqu’illaprenaitainsi,lesyeuxdanslesyeux.Etelleadoraitça.Oh,elle
adoraittoutcequ’illuifaisait–c’étaitunamantincroyablementinventif,quiluiavaitdonnéentroissemainesplusd’orgasmesqu’ellen’enavaiteutoutaulongdesavie–etpourêtrehonnête,ellerêvaitdeçadepuislapremièrefoisoùilsavaientfaitl’amour.Pouvoirleregarderdanslesyeux,enroulersesbras,sesjambesautourdeluitandisqu’ilse
glissaitenelle,celareprésentaitpourelleunplaisirtrèsdifférentdeceluiqu’illuiavaitoffertjusqu’alors.Maisc’étaitaussiunetoutautrefaçondefairel’amour.D’habitude,ilétaittrèsvif–sauvage,même–lorsqu’ill’emmenaitauseptièmeciel.Descontréesoùleplaisirétaitsiintensequ’ellecroyaitfrôlerdeprèslafoliepure.Orcettefois,c’étaitdifférent.Cettefoisilétaitdoux,langoureuxetépoustouflantd’unetoutautre
manière.Elleavaitenviedelecaresser,deluidonneraumoinsautantdeplaisirqu’illuiendonnait.Mais
chaquefoisqu’elleessayait,chaquefoisqu’elleposaitsespaumessursontorse,sursondos,elleseretrouvaitdistraiteparlalueuraufonddesesyeux,parlacadencelangoureusedesescoupsdereins.Ryders’appropriaitainsichaquecentimètrecarrédesoncorps,mêmeleszonesqu’elleaurait
préférégardersecrètes.Ensonforintérieur,ellesavaitqu’ilyavaitàcelaquelquechosededangereux,demasochisteàs’abandonneràluiainsi.Maispourl’heure,toutcequ’ellevoulait,c’étaitquecetteétreinteduretoujours,c’étaitgarderRyderenellejusqu’àneplusavoirlaforcedeleretenir.Etlatensionmontait,montaitenelle,jusqu’àlameneràl’extase,commechaquefoisqu’ilétaitenelle,commechaquefoisqu’ellesesentaitperdrelaraison.Pourtant,elles’efforçaitdetenirencoreetencore.Toutcelaétaittellementbon,tellementnaturel,
quepourrienaumondeellen’auraitvouluquecelasetermine.Ryderdutsentirsesréticences,carilsemblaitsecontenir,gardantunecadencedouceetapaisée
alorsqu’ellesavaitqu’ilmouraitd’enviedejouir.Sarespirations’accélérait,desperlesdesueurroulaientsursapeauetsoncorpssetendaitdeplusenpluscontreelle,maisilnefitrienpourlabrusquer.Iltenaitlerythmepourelle.Ellesavaitqu’ilfaisaitçarienquepourelle.Soudain,deslarmesenvahirentsesyeux,etelledétournalevisagepournepasqu’illesvoie.
Finalement,iln’étaitpeut-êtrepasleseulàapprécierlefaitdefairel’amoursansvoirsonpartenaire…Carfaceàlui,ellesesentaitsoudainàsamerci…Tellementplusvulnérable.Oràsaplusgrandeconfusion,Rydersemblaittoutàsonaise.Ilpritsonvisageentresesmainset
leramenafaceàlui,cherchantsonregard.Lesyeuxpleinsdelarmes.Alors,illuidonnaunbaiserd’unedouceur,d’unefougueetd’uneprofondeurqu’ilsn’avaient
encorejamaispartagées.Quandilécartasonvisagedusien,elletremblait–mélanged’émotionetdecettetensionqui
s’accumulaitàforcedecontenirladéferlantedeplaisirquimenaçaitdes’abattresurelle.C’estàcetinstantqueRydercraqua:—Allez,mabelle,murmura-t-ildecettevoixqu’elleaimaittant,decettevoixquiluiavaitvalude
vendredesmillionsdechansonsetdebriserpresqueautantdecœurs.Viens,Jamison.Vienspourmoi.J’aibesoindetesentir.Cesseulesparolessuffirentàlapropulserversl’orgasme.Ellefutparcouruedespasmesdurantde
longuessecondes,jusqu’àcequ’ilpromènesesdoigtsautourdesonclitoris,enmêmetempsqu’illuimordillaituntéton.Étouffantuncri,ellejouitinstantanément.Illasuivitaussitôtet,leurdésirayantétélonguementattisé,leurorgasmesepoursuivitenlongues
vagueslangoureuses…Jamisonselaissaenvahirparcettechaleur,aussidoucequ’exquise.Ryderdevaitressentirlamêmechose,carunefoislesdernierssoubresautsdisparus,ils’affalasur
elle,enfouissantsonvisageàlanaissancedesesseins.Griséedesentirenfintoutsonpoidssurelle,Jamisonleserracontreelledetoutessesforces.Ellenevoulaitsurtoutpasl’effrayer,maisellenepouvaitserésoudreàlelaisserpartir.Dumoinspassansavoiressayédeluioffrircettechaleur,cettesécuritéquelui-mêmeluioffrait.Et,contretouteattente,ilselaissafaire.Combiendetempsrestèrent-ilsainsi,nefaisantqu’un?Assezpourquelesbattementsdeleurscœursralentissentenfin,àl’unisson.Assezpourqueleurpeaunerefroidisse,pourqueleursueurs’évapore.Bienassezpourqu’ellenepuisses’empêcherdepenserqu’elleauraitaiméqueleschosessoient
différentes.C’estd’ailleurscetteprisedeconsciencequilapoussaàchuchoter:—Ondevraitsansdouteserelever.Letempspassait,etelleavaitbeauavoirenviederester,desedélecterdecetteaffectionqu’ilnelui
manifestaitquelorsqu’ilsfaisaientl’amour,elleétaitconscientedejouercontrelamontre.Cequipouvaitparaîtreridicule,vuqu’ils’agissaitlàdesachambre–lesraresfoisoùilsavaientséjournédansdeshôtelscesdernièressemaines,Ryders’étaittoujoursassuréqu’ellepossèdesaproprechambre.Ilavaitsuresterdiscret–etn’avaitrienfaitquiauraitpuéveillerlessoupçonsdeJared,Wyattoulesautres–toutens’arrangeantpourqueJamisonetellepuissentavoirunendroitoùseretrouver.Àaucunmomentilneluiavaitdonnél’impressionqu’ellel’ennuyait,ouqu’iln’avaitpasenviede
lavoir.EtJamisontenaitàcequeleschosesrestentainsi.Peut-êtrequesielleparvenaitànepastropluiendemander,ànepastropattendredelui,ellepourraitlegarderunpeupluslongtemps…—Tuenasdéjàmarredemoi?demanda-t-ilenfronçantlégèrementlessourcils.—Unpeu,oui,plaisanta-t-elleensouriant.Mais,sérieusement…J’aiautrechoseàfairequ’à
m’occuperdetoiaujourd’hui.—Ça,c’estdommage.—N’est-cepas?Ildéposaunbaisersurleboutdesonnez,avantdeseretirerdoucementd’elle.Etelles’efforçade
chassercettesensationdevideenelle.Cen’étaitpasdelafautedeRydersielleattendaitdeluiplusqu’ilnepourraitluioffrir.—Tuveuxprendreunedoucheavecmoi?demanda-t-ilensedirigeantverslasalledebains.—Est-cequec’estunmessagecodépourmeproposerdesjeuxcoquins?—Possible.—Alorsça,c’estunenon-réponsecommej’enairaremententendu!Ilagitasesmainsdevantluid’unairinnocent.Unairinnocentquilerendaitplussexyencore
qu’aucunautrehommepouvaitl’être.—Ehbien,jenefaisqu’essayerdesrépliquespourdéterminerquelleréponsealesmeilleures
chancesdetefaireatterrirsousladoucheavecmoi!
Elleluijetaunregardnoir–dumoins,elleessaya.Difficiled’avoirl’airintimidantequandl’hommeleplussexydetoutl’universsepavanaitdevantvous.—Tuauraisputenterlacarte«préservationdesressourceseneau»:aprèstout,noussommesau
Texas!Àcesmots,ilfitclaquersesdoigts.—Jesentaisbienquejepouvaisfairemieux!Etsijeretentemaintenant,j’aideschancesqueça
fonctionne?Ellelerejoignitdevantlasalledebainsetluilançauneservietteéponge.—Aucunechance,monpote.—Tuenessûre?lança-t-ilenvenantseplanterderrièreelle,passantsesbrasautourdesataille
avantdel’attirercontrelui.Ildéposaunepluiedebaisersaucreuxdesoncou.Aussitôt,ellesentitsesseinssedurcir.Malgréle
faitqu’ilsvenaientdepasserplusdetroisheuresaulit,ensemble.Elleneputs’empêcherdesedemandersielleréagiraittoujoursainsi.Siellecontinueraitd’avoir
enviedelui,alorsqu’ilvenaittoutjustedeluifairel’amour.Cequiétaitunconstatterrifiant,d’autantplusqu’elles’étaitengagéedanscetteaventureenconnaissancedecause.Ilneseraitpastrèsfair-playdechangerlesrèglesencoursdejeu,nipourelle,nipourRyder.—Tuessibelle,susurra-t-ilenpromenantseslèvreslelongdesonlobed’oreille.—Mouais,c’estça…Jamisonn’avaitjamaisétédugenreàsedénigrer.Ellesesavaitparexempleintelligente,cultivée,
trèsbienorganisée,elleécrivaitbien…Maiselleconnaissaitaussiladéfinitiondumot«belle»,etcelle-cineluicorrespondaitpas.Certes,onpouvaitlaconsidérer«attirante»,maispourRyder,celanecomptaitpasvraiment.OrcommentnepasperdrelatêtequandlesmainssolidesdeRyder,quandsesmainsdemusicien
remontaientlentementlelongdesonventreavantdeluiempoignerlesseins?Quandilpinçaitdoucementleurpointedurciededésir,jusqu’àlafairefrémirdeplaisir?—Regardedonc,murmura-t-ilendésignantlemiroirdevantlequelilssetenaient.Lemiroirqu’elleavaitfaitensorted’évitersoigneusement.—Jepréfèreteregarder,toi,répliqua-t-elleensetournantverslui.Maisillaretintpourl’obligeràregardersonrefletdanslemiroir.Avecréticence,ellefinitpar
croisersonregarddanslaglace.—Regarde-toi,reprit-ild’unevoixrenduerauqueparledésir.Regarde-toi,Jamison.Quandilluiparlaitainsi,ellenepouvaitrienluirefuser.Alorselleobéit.EtvitlamêmeJamison
qu’elleavaittoujoursvue.Avecsesbouclesroussesrebelles,sapeautroppâle,sestachesderousseursurlesbrasetsurlapoitrine,sansparlerdeseshanchesetdesescuissesquimanquaientdefermeté,quin’avaientriend’athlétique.—Qu’est-cequetuvois?demandaRyderàvoixbasse.Ellenesavaitquerépondre.Quedirepourleluifairecomprendre?Finalement,ellesecontentade
luidirelavérité.—Jetevois,toi…Impossibled’atténuerlapointed’adorationquivibraitdanssavoix,tandisquesesyeuxtraçaient
lescontoursdesesmusclesaffolants,desestatouagessublimes.Ilsoupiradedépitetsepassaunemaindanssescheveuxépaisetsoyeux.—Mabelle,j’adoreteregarder,murmura-t-ilenluicaressantlajoue.Tesyeuxmetranspercent.
Aveccevioletmystérieux,jenesaisjamaiscequetupenses.Etmêmequandçamefrustre,jeprends
monpied,poursuivit-ilendescendantsesdoigtslelongdeseslèvres.Ettabouche…J’adorelacouleurdeteslèvres.J’adorecettepetitefente,là,justeentretalèvresupérieureettonnez.Tuseraischoquéesitusavaiscombiendefoisj’aiimaginé,cesdernièressemaines,teslèvresserefermerautourdemonsexe.Ellefrissonna,appuyantsonvisagecontresontorseviril.Fermantlesyeux,elleselaissahapper
parlapromessesensuelledesesparoles.—Ouvrelesyeux,ordonna-t-ilsuruntonsansappel.Denouveau,elleobtempérasansbroncher.—J’adoretapeau.Douceetsoyeuse.C’estpourçaquej’aitoutletempsenviedet’embrasser.
Parcequej’adoretongoûtdepêche,decrèmeetdemielchaud,susurra-t-ilenpromenantsalanguelelongdesesépaules.Chatouilleuse,elleeutunpetitrireaigumalgréledésirqueRyderfaisaitnaîtreenelle.—Etj’adoretonrire,luidit-ilavecunsourirecoquin.Presqueautantquej’adoreça…Illuiempoignalesseins,qu’ilcaressalonguement,délicatement.—Etça,ajouta-t-ilendescendantunemainaucreuxdesonsexe.Uneondedechaleurs’emparad’elle.Lesjambesencoton,ellesentitsapeausetendre,sensible,
douloureusededésir.Denouveau,elletentadesetournerversluiet,denouveauillaretintfermementparlebras.—Regarde,ordonna-t-ild’unevoixplusprofondequejamais.Etelleobéit.Maispourlapremièrefois,ellecommençaàentrevoircequ’ilvoulaitdire.Elle
n’étaitpeut-êtrepasbelle,maiselleétaitincroyablementattirante,avecsescheveuxendésordre,sesyeuxmi-closdedésir.EntrelesdoigtsécartésdeRyder,elledevinaitlapointedesesseins,brune,durciededésir.Lesjambesouvertes,elleondulaitsensuellementdeshanchestoutcontresesdoigts,alorsqu’ill’emmenait,lentementmaissûrementversunnouvelorgasme.—Tuvois?demanda-t-ild’untonplusrocailleuxquejamais.Ellehochalatêtecontresontorse,sansvoix.—Dis-le.Dis-moiquetucomprends.—Jevois,articula-t-elleenayantl’impressionquecesmotsl’écorchaientcommedeslamesde
rasoir.Jecomprends.—Enfin!lâcha-t-ilenlafaisantpivoterversluiavantdetomberàgenoux.Maiscontinuede
regarder.Ilécartaencoresesjambesetsemitàlécherlesreplisdéjàhumidesdesonsexe.Puisilluidésigna
d’unsignedetêteledeuxièmemiroir,quisetrouvaitdirectementfaceàceluidevantlequelellesetenait.—Ryder!cria-t-elle,pantelante,ens’agrippantàsesépaulespournepass’affaissercomplètement
sousl’effetduplaisirquilaterrassait.Ildutdécelerledésespoirdanssavoix,carillasoulevaparleshanchesetl’assitsurlatablede
toilette.Sanslaquitterduregard,illuiouvritlescuissesetelleseretrouvalà,faceàlui,entièrementofferte…Vulnérable.Siellen’avaitpaseuentièrementconfianceenlui,ellen’auraitpassupportédeseretrouverainsi.Orelleavaitconfiance.Commentnepasavoirconfianceaprèstoutleplaisirqu’illuiavaitdéjà
donné?Ilchoisitcetinstantpourrefermerseslèvresautourdesonclitoris.Ellerejetalatêteenarrière,les
yeuxfermés,carellen’enpouvaitdéjàplus…MaisRydern’enavaitpasfiniavecelle.
—Regarde!ordonna-t-ildenouveau.Cettefoisencore,elleobtempéramalgréledésiréblouissantquiluibrouillaitlavue.Elleétaitdanslapositionlaplusintimequisoit,maisellelaissafaireRyder.Sansdétournerle
regard.Aucontraire.Ellecontemplaseslèvres,salangue,surelle,sursonsexe…Elle-mêmes’agrippaitàsesépaules,àsescheveux,secambrantcontresaboucheàmesurequ’ellesentaitleplaisirmonterenelle.—Ryder!hurla-t-elledetoutessesforces,terrasséeparleplusviolent,leplusbouleversant
orgasmedesavie.—Jetetiens,mabelle!murmura-t-ilenplongeantallégrementdeuxdoigtsenellejustepour
prolongersonorgasme.Jetetiens…Etmêmesiellesavaitquec’étaitunegraveerreur–pournepasdireundésastresurleplan
émotionnel–,elles’autorisaàlecroire.Etdoncàtomberprofondément,irréversiblementamoureusedelui.
Chapitre19
Quelquechoseavaitchangé.QuelquechosequeRydern’arrivaitpasàdéfinir,maisàunmomentdonné,aucoursdelaplusintenseexpériencesexuelledetoutesavie,quelquechoses’étaitmodifiéenlui.Etpourêtrefranc,celalefaisaitcarrémentflipper.IlvoulaitJamison.Illavoulaitrienquepourlui.Illavoulaitcommejamaisiln’avaitvouluautre
chose.Ou,plusprécisément,illavoulaitcommejamaisilnes’étaitautoriséàvouloirquelquechose.DumoinsdepuisCarrie.Ets’ilétaittoutàfaithonnêteenverslui-même,c’étaitbiencelaquileterrifiait.Cen’étaitpastant
lefaitquepourlapremièrefoisdepuislongtemps,iléprouvaitdessentiments.MaisbienlefaitqueJamisonaussiressentaitlamêmechose.Biensûr,elleselajouaitdécontractée,faisantmined’êtrecapabledegérerunerelation«pours’amuser»,sanspromessesniengagement…Maislalueurdanssonregardtoutàl’heureneluiavaitpaséchappé.Unelueurqu’iln’avaiteuaucunmalàreconnaître,puisqu’ilavaitvulamêmesursonproprevisage.Saufqu’ilnevoulaitluifaireaucunmal.Pasquestiondelaisserquoiquecesoitdesaviedefou,
desaviededébauchédéteindresurelle.Ilnes’étaitjamaisinquiétédecegenredechoseavecCarrie,orcelle-cienavaitsouffertetavaitfiniparpayerleprixfort.Deplus,Jamisons’étaitdéjàfaitagresser,l’autresoir.Depuis,ilavait–toutcommeJared–faitsonpossiblepourqu’ellesoitdésormaisensécuritépendantlatournée.Maisonnepouvaitjamaisêtresûrderien,etilpréféraitvendresonâmeaudiablequevoirJamisonsefaireagresserencoulissesparunloserdontlegroupen’auraitjamaisaucunechancedepercer–mêmeavantd’êtrejugépourviol.Nonpasqueleschargesaienttenu,d’ailleurs.Carrieavaitététellementbourréedecalmantslejour
del’audiencequesontémoignageavaitétéconsidéré«suspect»,etRydern’avaitrienpuyfaire.Àpartprendresapartdeculpabilitépourlasouffrancequ’elleendurait,poursanouvelleaddiction,toutenlaregardant,impuissant,s’éloignerirrémédiablementdelui.Laseuleidéederevivreça,devoirJamisonsouffrircommeCarrieavaitsouffertleréveillaitaubeaumilieudelanuit,enproieàdessueursfroides.Etpuis,s’ilétaittoutàfaithonnêteenverslui-même,iladmettraitquecettehistoireentreJamison
etluin’avaitpaslamoindrechancedefonctionner.Biensûr,ellepourraitexercersonmétierencuisinantpourlegroupe,rédigersonbouquin,maislavérité,c’étaitqueJamisonn’aspiraitqu’àunechose:lastabilité.Jamaisellen’accepteraitdevivredelamêmefaçonquesamère.Alorsqueluinesevoyaitpasvivreautrement.Dèsqu’ilrestaitunpeutroplongtempsaumêmeendroit,ildevenaitclaustrophobe.Ilavaitl’impressiondesuffoquer,deneplusavoirlesidéesclaires.Non,lameilleurechoseàfaire,ceseraitdemettreuntermeàleurrelationdèsàprésent.Avantque
Jamisonnes’attachetropàlui.Avantqu’iln’oublietouteslesraisonspourlesquellesiln’étaitpasl’hommedontelleavaitbesoin.Aufonddelui,unepetitevoixluisoufflaitd’allerluiparlertoutdesuite,maiscelaserait
compliqué.LanuittombaitsurHouston,lesfansnetarderaientpasàaffluerdevantlasalledeconcert.Etcommeladernièrechosedontilavaitenvieétaitdeseretrouvercoincéaumilieud’unefouledefanshystériquesavantd’atteindrelascène,ilsedevaitderejoindrelalogeauplusvite.D’autantqu’ilvoulaitvoircommentallaitWyatt.Jamisonluiavaitracontéavoirconfisquésa
drogueetluiavoirfaitpromettrederesterclean,maisRyderavaitundésagréablepressentiment.Et
depuisl’instantoùJamisonluiavaitrévéléqueWyattavaitbeletbienreplongé,Rydersurveillaitendoucesonbatteurpourtenterdedéterminers’ilavaitvraimentdécroché,ous’ilavaitjustemenéJamisonenbateau.Jamison,etlerestedugroupe.CarsiRyderavaitretenuunechoseàproposdeWyattetdesonaddictioncesdernièresannées,c’étaitquetoutesituationétaitsusceptibledebasculerenunclind’œil.Oh,ilespéraitbienqueleschosesresteraientcalmes,maisl’espoirseulnemenaitjamaisbienloin.Surtoutdanscemétier.FaisantunsignedemainàGerald,undesvigilesdugroupe,ils’engouffrabackstageetsedirigea
verslalogequel’organisateurdetournéeavaitréservéepourShakenDirty.Leconcertnedébutaitpasavantdeuxbonnesheures,maisRyderavaitbesoindetempspourréfléchir.Pourrespirer.Maisils’arrêtanetenvoyantJaredadossécontrelemuràl’extérieurdelaloge,sontéléphone
portableenmain.—Salut,mec.UnproblèmeavecVictoria?demandaRyder.IlnevoyaitpaspourquelleautreraisonJaredsetiendraitdanslecouloiravecunairaussisinistre
alorsquesafiancéeétaitcenséeêtredanslesparages.—Non,ellevabien,jepense.Elleestpartiefairedushoppingilyaquelquesheures,maisje
n’arriveplusàlajoindre.—Elleestavecungardeducorps?—Ouais.—Doncellevabien,ditRyderensouriant.Elleasansdoutevoulut’acheterunpetitcadeaupourle
concertdecesoir.—Ouais,tudoisavoirraison,reprit-ilenconsultantsonécranpourlatroisièmefoisdepuisle
débutdelaconversation.Bref,jesupposequ’onn’aurapastropl’occasiondetevoirailleursquesurscènepourlesprochainsjours.Jaredavaitprononcécettedernièrephraselamâchoirecrispée,etRydersentitqu’iln’avaitpas
l’espritpréoccupéseulementparVictoria–sentimentquiserenforçaquandsonamiajouta:—Ilmesemblequ’onnet’apasbeaucoupvucesdernierstemps?Devantletonpresquetropneutredesonami,Rydersefigea.Ilsseconnaissaientdepuisassez
longtempspoursavoirquequandJaredsecontenaitainsi,leschosesn’étaientpasloindedégénérer.—Tuasquelquechoseàmedemander?—C’estcequejeviensdefaire.Merde.—Jared,je…Ilagitaunemainenl’airalorsqu’unepartiedeluiavaitenviededireàsonamides’occuperdeses
affaires.Ils’agissaitlàdesonhistoireavecJamison,etcelaneregardaitpersonned’autre.Maiscelan’auraitpasétéjuste.IlétaitnormalqueJareds’inquiètepoursapetitesœur.—Tuavaisditquetunet’approcheraisplusd’elle.—C’estcequej’avaisprévu.—Etmerde,lâchaJaredquidonnaitl’impressiond’avoirétérenverséparunbus.Tut’amuses
vraimentàt’envoyerenl’airavecmasœur?Àcesmots,Rydersentitchaquemuscledesoncorpssecrisper.—Neparlepasd’elledecettefaçon.Jamisonn’estpaslegenredefilleaveclaquelleon«s’envoie
enl’air»…—Jeparlaisdetoi,lançaJaredd’unevoixradoucie.Donc,entrevousdeux,c’estsérieux?Iln’avaitpaslamoindreidéedecequ’ilétaitcensérépondreàcela.Detoutefaçon,quoiqu’ildise,
ilsavaitqu’ilétaitdamné.Maisilnepouvaitpasnonpluscontinuerindéfinimentàfairel’autruche.Il
sedevaitderépondrequelquechoseàJared,ettoutcequ’iltrouvafut:—Jamisonn’estpascommelesautres.Cequin’impressionnanullementJared.—J’ensuisbienconscient.C’estjustementpourçaquejet’avaisdemandédenepast’approcher
d’elle.—J’aiessayé!Tusais,coucheraveclapetitesœurdemonmeilleuraminefaisaitpasfranchement
partiedemesprojets.Jaredfitlamoue.—Jemeseraisvolontierspasséd’avoiràentendrecegenredeconnerie,Ryder!—Jecomprends.Etmoi,jemeseraisvolontierspasséd’avoiràlesprononcer.Cettefois,Jarednerépliquapasetunlourdsilences’abattitentreeux.—Pourquoielle?finit-ilpardemander.Tuauraispuchoisirn’importequid’autre.Alors
pourquoicouriraprèsJamison?—D’abord,jeneluiaipascouruaprès.Jemesuismoi-mêmelaissédéborderparlesévénements.
Ensuite,pourquoipasJamison?Elleestintelligente,drôle,belleetattentionnée.Etpuis,ellem’écoute,tuvois.Ellecomprenddeschosesquepersonned’autrenepeutcomprendre…Enfait,cequ’ilpréféraitavecJamison,c’étaitdepouvoirlaprendredanssesbras,justeaprèslui
avoirfaitl’amour.Cen’étaitpasquelesexenesuffisaitpas–non,lesexeavecelleétaitrenversant,incroyable,absolumentépoustouflant.Maisd’unautrecôté,ilappréciaitvraimentdepouvoirseconfieràelle.Elleavaitunsensdel’humourdécoiffant,quinesemanifestaitqu’aprèsledeuxièmeorgasme,etiladoraitquandellelefaisaitrire.Toutcommeiladoraitlefaitd’êtreleseulauprèsdequielleexprimaitcetaspectdesoncaractère.—Bordeldemerde!Tuesamoureuxd’elle.Lapaniques’emparadelui.—Jen’aijamaisditça.—Paslapeine.Tucroisquejenereconnaispascetairidiotsurtonvisage?Exactementlemême
quequandjeparleavecVicki…—Qu’est-cequetuensais?—Wyattm’aphotographiéavecelle,unefois.Etilprendunmalinplaisiràmefairechanteravec
cesimages.Àmerappeleràquelpointjesuismordu…—C’estclairquetuesmordud’elle,approuvaRyderenriant.—Jelesuis.Etc’estunbeausentiment,repritJaredd’unevoixsoudainsérieuse.Alors,toiet
Jamison…—C’estencoretoutneuf.Situcomptesmefileruneraclée,jet’enprie,jet’enoffreunegratuite.
Maisjetepréviens,dèsladeuxième,jemedéfends…—Mec,jen’aipasl’intentiondetefrapper.Rydersedétenditlégèrement.—Merci,je…—Maispuisquetuenparles…Sansprévenir,lepoingdeJaredatterritviolemmentsursamâchoire,etRyderseretrouvaprojeté
contrelemur.—Merde!hurla-t-ilenseprenantlajoue.Bordel,maisqu’est-cequiteprend?Jeterappelleque
jemontesurscènedansmoinsdedeuxheures!—Mouais.Çaajouteraunpeudepimentauspectacle.—Maistuvenaisdedirequetunecomptaispasmefrapper.
—Jelepensaisvraiment.Etpuisjemesuissouvenuquetutetapesmapetitesœur.Tudevraismêmemeremercierden’avoirmalqu’àtajoue,ajoutaJaredavecunsourireentendu.Ryderlefusilladuregard,maisnerépliquapas.LesargumentsdeJaredétaientlégitimes.MaislorsquelesouriredeJareds’effaça,celui-cipritunairgravequeRyderluiavaitrarementvu.—Nedéconnepasavecelle,Ryder.Jesaisquetuasvécudeschosesatrocesparlepassé,mais
Jamisonn’estpasnonplusunepetiterosefragile…Tupiges?—Jepige.Ettudoisaussisavoirqueladernièrechosequej’aienviedefaireavectasœur,c’estde
déconner.—Ça,cen’estpasunepromesse.Rydersecoualatête.Commentpourrait-ilfairedespromessesalorsqu’ilavaitpassésavieàfoirer
toutcequiauraitpuluiarriverdebien?C’étaitàpeuprèslaseulechosedontilpouvaitêtresûr,d’ailleurs:ilavaituneespècededonpourtoutfoirer.Etcen’étaitpasunhasardsiJaredétaitsonmeilleurami.D’ailleurs,ilvoyaitbiensurlevisagede
songuitaristequesonamisavaitexactementàquoiilpensaitencetinstant.—Ryder,merde,soupira-t-il.Prépare-toiàbienpirequemonpoingsurtafiguresiunjourtufais
lemoindremalàJamison.—Normal.—Tutrouves?demandaJaredenlevantlesyeuxauciel.Faisantminedenepasentendrelessarcasmesdesonami,Ryderposaunemainsursonbrasalors
qu’ils’apprêtaitàentrerdanslaloge.—NedisrienàpersonneàproposdeJamisonetmoi,d’accord?Jenesuispasprêtàcequeça
deviennepublic.Pouruneraisonquiluiéchappait,cesparolesfirentsourireJareddenouveau.—Direquoi?Etàqui?Jenesuisaucourantderien.—Super.Alorsrestons-enlà,s’esclaffaRyder.LaportedelalogeserefermaderrièreRyderetJared.Tremblante,Jamisonpoussaunpetitsoupir
ets’efforçadefairecommesiellen’avaitpasentendulafindeleurconversation.Aprèstout,siRydervoulaitcontinueràgarderleur«arrangement»secret,celaneregardaitquelui.MêmeàprésentqueJaredétaitaucourant.Maisquesepassait-ilaujusteentreRyderetelle?Formaient-ilsuncouple?Étaient-ilsjuste
amants?Copainsdebaise?Ouencoreriendetoutcela?SiRydertenaitàcequepersonnenesachequ’ilscouchaientensemble,ildevaityavoirunebonneraison.Etsicen’étaitpasparcraintequeJarednedécouvrelepotauxroses,alorsRydervoulaitpeut-êtresimplementlaprotégerdelapresse.Cariln’yavaitriendepirequedespaparazzipourfragiliserunerelationnaissante.Celadit,ildevaitsavoirqu’elleavaitl’habitudedelapresseàscandale.Elleavaitpasséassezde
tempsauprèsdeJaredquandlegroupen’étaitpasentournéepouravoireuaffaireàcegenredejournalistes–d’ailleurs,ellenes’enétaitpastropmaltirée.Maisalors,s’ilnes’inquiétaitpasdelavoirlivréeenpâtureauxquestionsgênantesetautresphotosintrusives,pourquoitantdesecrets?Pourquoiétait-cesiimportantpourluidevivreleurrelationàl’abridesregards?Jamisonnevoyaitplusqu’unehypothèse,maisc’étaitcelleàlaquelleellevoulaitlemoinscroire.
Pasaprèsceslonguesheuresqu’ilsavaientpasséesaulitcematinmême.PasaprèslafougueaveclaquelleRyderluiavaitfaitl’amourdanslasalledebains.Pourlapremièrefoisdesavie,elles’étaitvraimentsentiebelle.Belledansleregarddecethomme.Cethommequilavoyaitcommejamaisellen’avaitétécapabledesevoir.
Saufqu’àprésent,elles’apercevaitquecemêmehommerefusaitquequiconqueapprennequ’ilétaitavecelle.Orelleavaitassezd’expériencepoursavoirqueleshommestendaientàdevenirassezpossessifsavecleursconquêtes…DoncsiRyderneréagissaitpasainsi,c’étaitparcequ’ilnelaconsidéraitpascommesapetiteamie.Ilnevoulaitpasd’elledelamêmefaçonqu’ellevoulaitdelui.Soudainellesesentaittrèsbête–alorsmêmequec’étaitellequiavaitfixélesrèglesdujeu…Mais
commentaurait-ellepudevinerquesessentimentspourRyderallaients’intensifier,jusqu’àdeveniraussitroublants–etensipeudetemps?Certes,ill’attiraitdepuistoujours,etelles’étaitjetéesurluiàlapremièreoccasionsanssesoucierdesconséquences.EllenepouvaitpasvraimentenvouloiràRyder.Pasalorsqu’ils’étaitconforméentoutpointaux
règlesqu’elleavaitétablies.Elleavaitbeaulesavoir,elleavaitdumalàenêtretotalementconvaincue.Surtoutque,jouraprèsjour,elletombaitdeplusenplusamoureusedelui.Commentfaireautrementquandilsemontraitaussigénéreux,douxetattentionnédèsqu’ilsse
trouvaiententêteàtête?Biensûr,ilétaitnormald’avoirétéaveugléeparcetteaffectionetparleurententesexuelle.ParcequemêmesiellesesentaitmouriràpetitfeuendécouvrantqueRydern’étaitpasamoureuxd’elle–dumoinspasautantqu’ellel’aimait–,elletâcheraitdenepasréagirdefaçondisproportionnée.Cen’étaitpascommesielleavaitl’intentiondemettreuntermeàleurrelation.Pasalorsqu’elleavaitdésespérémentbesoindelesentirentresesbras,etd’êtreserréedanslessiens…S’efforçantderavalersonchagrin,elletraversalecouloirjusqu’àlalogedeShakenDirty.À
l’origine,elleétaitvenuedemanderauxgarss’ilsdésiraientqu’elleleurcuisinequelquechosecetaprès-midi,ous’ilspréféraientseserviraubuffetquiétaitentraind’êtrelivrédanslaloge.Biendécidéeànepaslaissersablessureaffectersontravail–ouquoiquecesoitd’autre–Jamison
ouvritgrandlaporte.Etcrutqu’ellevenaitdemettrelespiedsenenfer.
Chapitre20
—Appellelessecours!hurlaRyderàJared.Jecroisqu’ilnerespireplus!—Tuenessûr?demandaJaredencomposantlenumérosursonportabletoutenrejoignant
Wyatt,quiétaitallongé,inconscient,surlecanapéàl’autreboutdelaloge.—Non,jen’ensuispassûr!Maisondiraitqu’ilnerespireplus,réponditRyderenposantune
oreillecontrelapoitrinedeWyatt.Ilcherchaàdistinguerlemoindrebattementdecœur,guettalemoindresoulèvementdepoitrineà
l’affûtd’unmouvementrespiratoire…Maisrien.Bonsang,rien!Çan’allaitpasrecommencer!Wyattn’allaitquandmêmepasleurfairerevivreuntelenfer!Etpourtant…Cettefois,sonamin’avaitpasseulementperduconnaissance.Ilétaitmort.Non.Bonsang,non!Pasquestiond’accepterça…Iln’avaitaucunmoyend’estimerdepuisquand
sonbatteurétaitdanscetétat,maisiln’allaitpasperdreundesesmeilleursamislà,dansunelogemiteuseàHouston.Non,pasquestiondelaisserunetellechosearriver.EmpoignantWyattparsachemise,Ryderletraînaàterre,etsemitàluifairedubouche-à-bouche.
Cefaisant,lesimagesdesavagueformationensecourismesebousculèrentàl’esprit.—Demande-leurcommentonfaitunmassagecardio-respiratoire!lança-t-ilàJaredquiétaiten
traind’expliquerpartéléphonelasituationaumédecinurgentiste.Jenemesouvienspluscombiendecompressionsd’affiléejesuiscensédonner.—Trente.Soudain,Jamisonfutlà,àgenouxàcôtédelui.—Là,commeça,dit-elleenplaçantsesmainsaucentredelapoitrinedeWyattavantde
commencerunesériedepressionsrapides.OK,maintenant,bouche-à-bouche,reprit-elle.Ilinsuffladeuxfoisdel’airentreleslèvresdeWyatt,puisellepoursuivitlemassagecardiaque.—L’ambulanceseralàdansmoinsdeseptminutes,annonçaJared.—Resteenligneaveclemédecinrégulateur,ordonnaJamisonàboutdesouffletouten
poursuivantlemassage.Maisessaiedejoindrelasécuritépourvoirs’ilsontundéfibrillateur.Sioncapteunpouls,onpourras’enservir.Enplus,ildoityavoirdessecouristespourleconcertdecesoir–essaiedevoirsicertainssontdéjàarrivés.Prévienslasécuritédel’arrivéedel’ambulance.Ilsferontensortedeguiderlesmédecinsjusqu’ici.Puis,elleordonnadenouveauàRyderderespireretilobtempéra,éberluédelavoirprendreles
chosesenmainavecuntelsang-froid.Iln’enrevenaitpasdelavitesseaveclaquelleelleavaitréagi,alorsquelui-mêmeétaitparalyséparlapeur.Elleintensifialemassagecardiaque.—Jared,j’entendsdel’eaucoulerdanslasalledebains.Quelqu’undoitprendreunedouche.Valui
demanderàquelleheureilyestentré,çanouspermettradedonnerauxmédecinsuneestimationdel’heureàlaquelleWyattaperduconnaissance.—J’yvais,ditJaredentraversantlapièceaupasdecourse.C’estalorsquelesévénementsseprécipitèrent.LepoulsdeWyattseremitàbattre.Soncorpssemitàtrembler,puisàconvulser.Laportedelaloges’ouvritengrandetdeuxvigilesaccoururent,suivisdetroissecouristes
poussantunbrancard.EtJareds’effondracontrelaportedelasalledebains.Ilétaitlivide.—Nousallonsprendrelerelais,maintenant,mademoiselle,déclaral’undesmédecinsen
s’agenouillantprèsdeJamison.IlsplacèrentWyattenpositionlatéraledesécurité,puisl’undessecouristeslesbombardade
questionstandisqueletroisièmepréparaituneintraveineuse.Ryderleurracontatoutcequ’ilsavait,déchiréentresapeurpaniquedevoirWyattmourir,sa
fureurdufaitquesonamis’étaitinfligéunetellechose,etsoninquiétudepourJared,quidemeuraitfigéparterre.Etdontl’étatsemblaitpresqueaussipréoccupantqueceluideWyatt.JamisoncourutlerejoindrealorsqueVictoriasortaitdelasalledebains,unepetiteserviette
enrouléeautourdesoncorpsruisselantd’eau.Suivie,quelquessecondesplustard,deMicah.Micah,luiaussitrempéetvêtud’unesimpleserviette.Pendantunbrefinstant,Rydercrutquesatête
allaitexploser.Avait-ilétéhappéparunesortedetourbillonquil’auraitentraînéversuneautredimensionoùtoutétaitpourrijusqu’àlamoelle?Non,parcequelà,ildevaitrêver.Wyattn’avaitpasvraimentrefaituneoverdose,iln’étaitpas
vraimentallongé,là,soussesyeux,entrelavieetlamort…ToutcelapendantqueMicahétaitentraindesefairelafiancéedeJareddanslasalledebains…Non,cedevaitêtreunrêve.Ouplutôt,uncauchemar.Parcequemêmelerock’nrollnepouvaitpasêtredécadentàcepoint.Saufqu’apparemment,ilnerêvaitpas.Parcequemêmelessecouristes,pendantqu’ilstentaientde
réanimerWyatt,observaientlascèneaveccettesortedefascinationquelesgensnourrissaientàlafoispourlesragotsdelapresseàscandaleetpourlescatastrophesd’envergure.Etilsetrouvaitquecesoir-là,ShakenDirtyleuroffraitlesdeux.—Jared,pardonne-moi,sanglotaVictoriaensejetantàterreàcôtédelui.Maisilsecontentadelaregarderfixementalorsqu’elletentaitdel’enlacer.Aumilieudececapharnaüm,débarquaQuinn,avectroisboîtesàpizzaenmain,sifflotantla
mélodied’undesnouveauxmorceauxsurlesquelsiltravaillaitavecRyder.Maisiln’eutpasfaitdeuxpasdanslalogequ’ilsefigea,lâchantlespizzasquis’écrasèrentausoldansunbruitsourd.C’enétaittrop.Ryderselevad’unbondetfonçasurJaredquin’avaittoujourspasditunmot,alors
queVictoriaetMicahs’empêtraientdansdesexplicationspluscalamiteuseslesunesquelesautres.Rydern’étaitmêmepascertainqu’ilsavaientremarquélessecouristesquicontinuaientàréanimerWyattdel’autrecôtédelaloge.Ils’emparadeVictoria,puislarepoussaloindeJared,etlaportamalgrésescrisdeprotestation
verslasalledebains.—Rhabille-toietfouslecamp!aboya-t-il.Illuirefermalaporteaunez,puismalgrésesvivesprotestations,ilsetournaversMicahqu’il
bousculaviolemmentverslasortie.—Toi,tudégagesdelà!—Jen’irainulle…—Toutdesuite!rugitRyderensaisissantlebassisteparlecolavantdeletraînerhorsdelaloge.Dehors,lescoulissesétaientbondéesderoadiesetdemembresdesautresgroupesseproduisantce
soir-làetquicommençaientàaffluer.ÀpeineRyderpassa-t-ilunetêteparlaportequ’unebonnedizainedetéléphonesportablesfurentbrandisversluipourleprendreenphoto.Maisiln’enavaitquefaire.Wyattétaitentraindemouriretsongroupeàluiétaitauborddel’implosion…IlclaqualaporteaunezdetoutlemondeetsetournaversQuinn.
—VachercherMicah.Demande-luis’ilsaitcequeWyattaprisetquandill’apris.PuisilseprécipitaversJamisonquiessayaitderemettresonfrèresurpied.IlaidaJaredàse
releveretseretintderetournerdanslecouloirpourétranglerMicah.Jaredétaitvraimentlemeilleurdetoutlegroupe.Leplusgentil,lepluschaleureux,lepluséquilibrédetous.EttouslesmembresdeShakenDirtysavaientàquelpointiladoraitVictoria.—RamèneJaredàl’hôtel,ordonnaRyderensortantunpeud’argentdesapochepourleplacer
danslamaindeJamison.Danstachambre.Resteauprèsdelui,etsiMicahouVictoriasontassezidiotspourseramener,neleslaissepasapprocherdelui.Jedemandeàlasécuritéd’appeleruntaxipourvous.Ellehochadoucementlatête,puisdemanda:—EtWyatt?—Jem’enoccupe.—Jesais,murmura-t-elleensehissantsurlapointedespiedspourdéposerunbaisersursajoue,
maiselleseravisaàladernièreseconde.Difficiledeluienvouloir.Jaredétaitleleader,celuiquigéraitlesaffairesdugroupe.Celuiqui
savaittoujoursquoifaireencasdesouci.MaisRyder,lui,étaitcensés’assurerquetoutlemondeallaitbien.Etilavaitroyalementfoiré…Unefoisdeplus.IlavaittellementétéobnubiléparJamisonqu’iln’avaitpaspuvoiràquelpointWyatts’étaitenfoncé–etencoremoinsàquelpointMicahdevenaitincontrôlable.Iln’avaitrienvuvenir,etledrames’étaitproduit.Jamaisilnes’étaitsentiaussiminable.—Etleconcert?s’enquitJaredd’unevoixtremblanted’hésitationquitranchaitradicalementavec
sontimbrehabituellementclairetassuré.RyderdésignaalorsWyattquirespiraitdenouveaudefaçonautonome.Lessecouristespréparaient
sontransfertversl’hôpitalleplusproche.—Jecroisqu’onnejouerapascesoir.—C’estclair,articulaJaredensepassantunemaindevantlesyeux,l’aircomplètementsonné.
Appelle-moidèsquetuasdunouveausurl’étatdeWyatt.Jepasseraiensuiteàl’hôpital.—Biensûr,ditRyder.Iln’eutpaslecœurdeluifaireremarquerquel’affaire«MicahetVictoria»netarderaitpasà
éclateraugrandjour,sicen’étaitpasdéjàlecas.Ajoutéeàl’overdosedeWyatt,celaallaitfaireleschouxgrasdelapresseàscandale.Ryderallaitdevoirmettreleurmanager,leuragentetleurattachédepressesurl’affairedèsquepossible,maisJaredseporteraitsansdoutemieuxenrestantloindetoutcetapagemédiatiquelespremiersjours.Jamisonl’entraînaverslaportejusteaumomentoùQuinnsefrayaituncheminàtraverslafoule
pourrentrerdanslaloge.Rydern’eutmêmepasletempsdeluidonnerlesdernièresnouvelles,queVictoria,lesyeuxrougis,sortitdelasalledebainsengeignant.Préférantl’ignorer,ils’efforçadecontenirsarage.EtpréféraseconcentrerplutôtsurWyatt.—Est-cequeMicaht’aditcequ’ilavaitpris?MaisQuinnsecoualatête,l’airécœuré.—Ilesttropoccupéàessayerdesedéfendre.IlprétendqueVictorias’estdéshabilléeetestentrée
dansladouchesansyavoirétéinvitée.—Cen’estpasvrai!haletaVictoria.Ryderluijetaunregardsinoirquemêmelesphotographeslesplusrapacesreculèrentdequelques
pas.—Tucroispeut-êtrequecequetuasàdireintéressequiquecesoitici?Dégagedelà,Victoria.Et
laisseJaredtranquille,sinonjet’assurequemêmelespirestorchonsdel’industriedelapresserefuserontd’écoutertaversiondesfaits.—Maisjel’aime!—Ouais,jecroisqu’onl’atouscompris,grommela-t-ilavantdesetournerversQuinn.Trouve-
luiuntaxi,mec,d’accord?—Avecplaisir.Rydernepritmêmepaslapeinederegardersiellesedébattaitounon.Aulieudecela,ilse
rapprochadesmédecins.—Onsupposequ’ilaprisdel’héroïne,expliqua-t-il.—Oui,ilprésentelessignesclassiquesd’uneoverdose,commental’und’euxavecunhochement
detête.L’estomacdeRydersenoua.Bordel,maisàquoiWyattjouait-il?S’agissait-illàd’uneoverdose
accidentelle–cequiseraitdéjàassezgrave–oubiendequelquechosedeplusgraveencore?Ilfitpartdesesdoutesauxsecouristes,quihochèrentlatêted’unairblasé.—Onensauraplusunefoisàl’hôpital,déclaraleplusbaraquédestrois.—Vouspensezqu’ilvas’ensortir?—Pourl’instant,sesorganesvitauxnesemblentpasatteints.C’estdéjàça.Maisonvadevoirlui
fairepasseruncertainnombred’examensavantdevouscommuniquerunpronosticsérieux.—Biensûr,c’estnormal.Mêmesicelaneluiplaisaitguère,iln’yavaitplusrienàfairequ’attendre.Personnenepouvait
rienfairedeplus.—Ilesttransportablemaintenantquesonétats’eststabilisé.Vouspouvezl’accompagnerdans
l’ambulance,sivouslesouhaitez.Évidemmentqu’illesouhaitait.Wyattétaitsonami.EtcequiluiarrivaitétaitlafautedeRyder.Il
avaitdéjàmerdédeuxfoisaveclui.Pasquestiondemerderunetroisièmefois.
Chapitre21
Jamisonétaitàdeuxdoigtsdefaireunmalheur.Voilàdesheuresqu’elleattendaitquesontéléphonesonne.Envain.RyderavaitappeléJaredilyaquelquesheurespourluiannoncerquel’étatdeWyatts’était
stabilisé.Ilneconnaissaitpasencorel’étenduedesdégâts,maisapriori,leuramiallaits’ensortir.IlavaitmêmeeuunebrèveconversationavecRyder–ilsemblaitencoreconfus,maissesneuronesparaissaientbienconnectés.Cequilaissaitsupposerquesoncerveaun’avaitquetrèsbrièvementmanquéd’oxygèneavantqu’ilsneletrouvent.Bonsang,ellen’arrivaittoujourspasàycroire.Àsedirequ’elleétaitentraind’envisager
d’éventuellesséquellescérébralesausujetdeWyatt.Sicetimbéciles’ensortaitpourdebon,ellesechargeraitdel’acheverdesespropresmains.Enfin,siRyderneletuaitpasenpremier.Ryder.Ellepoussaunlourdsoupirets’inquiétaàsonsujet:quepouvait-ellefairepourlui?Elleavaitcomprisquequelquechoseentreeuxs’étaitbrisé.Ellel’avaitsudèscetinstantoùelle
avaitmislespiedsdanslaloge.C’estpourcelaqu’elles’étaitretenuederéconforterRyder.Ladernièrechosedontilavaitbesoin,c’étaitdeluimettrelapressionaumilieud’unesituationdéjàbienassezdramatique.DieuseulsavaitàquelpointcequisepassaitavecWyattdevaitrongerRyderdel’intérieur.Celala
rongeait,elle,alorsqu’ellen’étaitpasunmembredugroupe.Unepartied’ellevoulaitêtreàl’hôpital,auxcôtésdeRyder,àlesoutenirfaceàleurmanager,auxattachésdepresseetàtoutesceschosesqu’ilavaitàgérer.Maisenmêmetemps,ilyavaitaussiJared,quiétaitdansunétatdechocémotionnel.Pourrienaumondeellenel’auraitabandonné.Voilàpourquoielleétaitassisesursonlit,côteàcôteavecsonfrèreetavecQuinn:ilssegavaientdecrèmeglacéetoutenregardantunvieuxfilmd’horreur.Quinnétaitarrivéunedemi-heureauparavant,aprèsavoirpassétroisheuresàl’hôpitalavecRyder,enattendantdepouvoirs’entreteniraveclemédecindeWyatt.MicahleuravaitenvoyéàtousplusieursSMS.Ilsetrouvaitseuldanslagrandesuiteréservéepour
ShakenDirtytandisquelesautress’étaientréunisdanslapetitechambredeJamison–cequinemanquaitpasd’ironie–etiltenaitàs’expliqueraveceux.Maispersonnen’étaitd’humeuràentendresesjustifications,surtoutpasJared.Sonfrèren’avaitpasditgrand-chosedepuisleurretouràl’hôtel,maisJamisonvoyaitbienqu’ilétaitanéanti.IlaimaitprofondémentVictoria,etattendaitavecimpatiencequelapremièrepartiedelatournées’achèvepourpouvoirorganiserleurmariage.Àprésent,Jamisonnesavaitplusquoifaire.Nicequelesautrescomptaientfaire,surtoutquela
pauseentrelesdeuxpartiesdelatournéesemblaits’imposerplustôtqueprévu.Wyattn’étaitpasenétatdereprendrelaroute,celanefaisaitpasl’ombred’undoute.EtellenevoyaitpascommentJaredseraitcapablederemettrelespiedssurscèneauxcôtésdeMicah.Certes,ilsavaitsemontrertrèspro,maisJamisonsavaitaussiquepourlui,fairedelamusiqueétaitquelquechosed’extrêmementintime,qu’ilnepouvaitjouerqu’enharmonieavecdesgensqu’ilaimait,qu’ilrespectait.OrilétaitàdeuxdoigtsdetuerMicah.Jamisonvoyaitmalcommentilallaitpouvoirgérerlasituationaveclui.D’ailleurs,personnen’imaginaitlasuitedesévénements.D’oùlescrèmesglacéesetlefilm
d’horreur.Ainsi,ilsgéraienttantbienquemalleurinquiétude.MaisJamisonenavaitassezd’attendre
queRyderlacontacte.ÀprésentqueQuinnétaitlà,avecJared,elleallaitpouvoirserendreàl’hôpital.Siellesentaitquesaprésencegênait,alorsellerepartiraitsur-le-champ.MaispasquestiondelaisserRyderseul,pluslongtempsquenécessaire.Passerentrelesfiletsdelasécuritéàl’hôpitalserévélabienpluscompliquéqueprévu.
Apparemment,despaparazzietdesfansdeShakenDirtyavaientseméletrouble,obligeantl’hôpitalàposterdesvigilestoutlelongdel’étageoùWyattétaitsoigné.Etpourprendrel’ascenseur,ilfallaitapporterlapreuvequel’ontravaillaitauditétage.Aprèsavoiressayépartouslesmoyensdeparlementerpouraccéderauservice,Jamisonfinitpar
craquerettéléphonaàRyder.Illaretrouvadevantl’ascenseurmoinsdedeuxminutesplustard,etelleputledévisagerpourlapremièrefoisdepuisladébâcle.Etsoncœursedéchira.Ilparaissaitexténué.Enquelquesheures,ilsemblaitavoireffectuéunalleretretourenenfer.Ce
qui,d’unecertainemanière,étaitbienlecas.Audiablelespaparazzietladiscrétion.Àlasecondeoùellesortitdel’ascenseur,Jamisonsejetadanssesbrasetleserraaussifortqu’elleput.Durantdelongsinstants,ilnebronchapas–nipourl’étreindreàsontour,nipourlarepousser,nimêmepourrespirer.Puisilsemitàfrémir,ettoutelatensionqu’ildevaitavoiraccumuléedanssoncorpsmuscléetathlétique,toutecettetensionserelâchaenuninstant.SiJamisonn’avaitpasétélàpourlesoutenir,ilseseraitprobablementeffondréàmêmelesol.—Commentva-t-il?demanda-t-elleenlelâchantenfin.—C’estunaccroàl’héroïneavecdestendancessuicidaires…LaréponsedeRyderétaitflippante,toutautantquelafaçondontiltremblotait.—Ettoi,commentçava?—Jenesuisniaccroàl’héroïne,nisuicidaire.—Tuneveuxrienmediredeplus,hein?—Pourl’instant?C’estlemieuxquejepuissefaire,ouais.—Jepeuxlevoir?—Biensûr.Maisilestunpeudanslesvapes.Enfonctiondesrésultatsd’examens,ilsvontle
garderjusqu’àdemain…—Etensuite?demanda-t-elle.—C’estlaquestionàcinquantemillionsdedollars.Nosinvestisseurslepoussentàbouclerla
tournéeavantd’entrerencurededésintoxicationet…—Pasquestion!—C’estexactementcequejepense.Lamaisondedisquesveutlevoirendésintoxdèsdemain,de
sortequ’ilsoitredevenucleanpourladeuxièmepartiedelatournéecetautomne.Ilsmetannentpourquejel’inscrivedansundecesprogrammesenquatre-vingt-dixjours.Ilssontprêtsàpayerlanotejusqu’auderniercentime.—Maiscesprogrammesnetesemblentpasconvaincants?—Bordel,j’ensaisrien.Qu’est-cequej’yconnais,moi?C’estjustequejenevoispascommentje
vaisréussiràleconvaincre.Jecroisqu’iln’estpasencoreàcetteétape-là,danssatête.—Ilafrôlélamortaujourd’hui.Ilyseraitpassésitun’étaispasarrivéàtemps…—Tuveuxdirequ’ilseraitmortsitun’étaispasarrivéeàtemps,Jamison,précisa-t-ilenplaquant
sonfrontcontrelesien.Merciàtoi,tul’assauvé…—Tun’aspasàmeremercier.Jen’aifaitqu’aider…—Mouais,entoutcas,necomptepassurluipourtediremerci:ilfautbienquequelqu’uns’en
charge,non?dit-ilens’écartantd’elle.
Puisillongealecouloiràgrandesenjambées,etundrôledefrissonremontalelongdudosdeJamison.Impossiblededéfinirpourquoi,maisilyavaitceje-ne-sais-quoidanssafaçondemarcher,delaregarderquilarenditnerveuse.—Voilà,déclara-t-iluneminuteplustardens’arrêtantdevantlaseulechambredel’étageàl’entrée
delaquelleétaitpostéunvigileàlasilhouettedemastodonte.Hochantlatête,ellelesuivitàl’intérieur.Wyattdormaitprofondément.Ilétaitreliéàune
perfusion,àunappareilmesurantlatensionetunàélectrocardiogramme.Inquiète,ellesetournaversRyderetl’interrogeaduregard.—Ilsontdétectéunearythmie.Ondoitendiscuteraveclecardiologuedemain,pourvoirsic’est
provisoireounon.Aussitôt,leslarmesluimontèrentauxyeux.Elles’efforçadelesdissimuler,maisenvoyantRyder
seraidir,ellecompritqu’illesavaitvues.—Désolée…—Cen’étaitpeut-êtrepasunebonneidée,dit-ilensedirigeantverslaporte.—J’aidelacompassionpourlui.Etpourtoi.—Non,paspourmoi.S’ilteplaît.Pourtant,ilfallaitbienquelqu’unpourleréconforter,non?Pourquoirefusait-ildereconnaître
qu’ilsouffraitetavaitbesoind’uneépaulesurlaquelles’épancher?—Allons,reprit-elleaprèsplusieursminutesd’unlourdsilence.Jevaist’offrirunetassedece
mauvaiscafédedistributeur…—Jeneveuxpasdecafé.Etvoilà,denouveaucetonquisuggéraitlatourmentequihantaitl’espritdeRyder.EtJamisonfut
prisedesueursfroidesquandelleseforçaàdemander:—Alors,qu’est-cequetuveux?LaquestiondeJamisondemeurasuspenduedansl’airentreeux.Ilavaitbeausavoirqu’elle
attendaitsaréponse,Ryderpeinaitàlaluidonner.Cen’étaitpasqu’ilnetrouvaitpassesmots.Maisplutôt–etcelapourlapremièrefoisdepuisqu’ilétaitadulte–qu’iln’avaitvraimentpasenviedelesprononcer.Pasenvied’assombrirencorecettesalejournée.Maisquecelaluiplaiseounon,ilfallaitbienquelesmotssortentàunmoment.Jamisonavaitfailli
sefaireviolerpendantcettetournée,elleavaitdûsubirlesassautsdesgroupies,etassisteràl’overdosed’undesesmeilleursamis.AjoutezàcelalatourmentedeRyder,ettouslesingrédientsétaientréunispourunefoiradeenbonneetdueforme.Jamisonallaitsouffrir–parsafaute–mêmes’ilnevoulaitpasenarriverlà.Ilnepouvaitpas–ilnevoulaitpas–bousillersaviecommeilavaitbousillécelledeCarrie.Ouencorecelledesapropremère.Aprèsavoirordonnéauvigiledenepasledéranger,RyderfitasseoirJamisonsurunechaise
contrelemurdelachambre.Ilvérifiaquesonamidormaittoujourspaisiblementetquel’infirmièrevenaitdepasser.Autrementdit,ilsétaienttranquillespourunmoment.Letimingétaitparfait.Dumoins,ilne
pouvaitpasrêvermieux.Ainsi,etbienquecelaluidéchirelecœurplusqu’ilnel’auraitimaginé,Ryderentrouvritseslèvresetseforçaàprononcerlesparolesquiallaienttoutchanger.—Jecroisquecetrucentrenousarriveenboutdecourse.Lafêteestfinie,Jamison,etonvatous
prendredescheminsdifférentsdésormais.C’estprobablementlemomentpournousderedevenirdesimplesamis.Durantdelonguessecondes,elleneditrienetsecontentadeledévisagerdesesgrandsyeux
améthyste.Ilattenditqu’ellel’engueule,qu’elleletraitedesalaud,qu’elleluihurledessusenluireprochantdel’avoiralluméecommeilallumaittouteslesfemmesquiavaientcroisésaroutejusque-là.Maisfinalement,Jamisonnefitriendetoutcela.Riendutout.Ellesecontentadehocherlatête
commes’ilvenaitsimplementdeluiannoncerlamétéo.Oucommesielles’étaitattendueàcesparolesdepuisledébut.Sansunmot,elleselevaetvintseplanterdevantlui.Avantdedéposerunbaisersursajoue.—D’accord.D’accord?C’étaitdonctout?Ilavaitl’impressionqu’ilvenaitdes’arracherlecœurettoutcequ’elletrouvait
àdire,c’était«d’accord»?—Jeneveuxpasteblesser,Lollipops.Enfait…Elleposadeuxdoigtssurseslèvres.—Chut…Jet’aiditquandonacommencéquej’étaisunegrandefilleetquejesauraisme
débrouiller.Toutvabien.Jevaisbien.Maisjeferaissansdoutemieuxd’yaller.Jedoism’occuperdeJared.Etm’assurerqueVictoriaouMicahluifichentlapaix,murmura-t-elleavantderejoindrelelitoùdormaitWyatt.Quandilseréveillera,dis-luiquejesuispasséelevoiretquejereviendraidemain.Àcesmots,elleembrassaWyattsurlajoue.Puis,enregagnantlaporte,elles’arrêtadenouveaudevantluipourluidéposerundernierbaiser
sursajoue.—Bonnenuit,Ryder.L’instantd’après,elledisparut,etilseretrouvalesyeuxdanslevague,àessayerdecomprendrece
quivenaitdesepasser.Avantqu’ilpuissetrouveruneébauched’explication,lavoixdeWyatt,faiblardemaisempreinted’unenoteautoritaire,résonnadanslachambre.—Tuesunputaind’abruti,mec,tusais!
Chapitre22
Rydersetournabrusquementverssonami.—Depuisquandest-cequetuesréveillé?—Depuisassezlongtempspourt’entendresaboterlameilleurechosequitesoitjamaisarrivée.—Mouais,alorsneleprendspasmal,maisjenecroispasquetusoislemieuxplacépourme
donnerdesconseils.Wyattsemitàrire,maiscefutunrirerocailleux,presquedouloureuxàentendre.—Enfait,contrairementàcequetucrois,jesuistrèsbienplacé.Aucasoùtunel’auraispas
remarqué,mavieestunpurbordel.Etquandontombesurquelqu’unquit’aimecommelefaitLollipops,ons’accroche,mec.Onnebrisepassoncœurenmillemorceaux.—Ellenem’apasparuparticulièrementblessée…—Parcequetuétaistropoccupéàtesauverlafacepourt’apercevoirqu’ellefaisaitexactementla
mêmechose.Elleaquittécettepièceparcequ’elleavaitlecœurenmiettes,pasparcequ’ellesefoutdetoi.—Tutetrompes.—Mec,jepeuxmetrompersurbeaucoupdechoses,maispassurça.Jamisont’aime.Pourquoitu
croisquej’aipassécemarchéavecelle?—Quelmarché?articula-t-ilconfusément.—Celuioùj’étaiscensédécrocherdeladope,etelledécrocherdetoi…—Elle…Ellet’aditça?IlavaitbeaucomprendrecequiavaitpousséJamisonàenarriverlà,celalerendaitmalade
d’apprendrequ’elleétaitprêteàrenonceraussifacilementàcequ’ilsvivaienttouslesdeux.—Plusoumoins.Ons’étaitmisd’accord.RyderdévisageaWyattavecdégoût.—Ehbien,onnepeutpasdirequetuaiesrespectétesclausesdumarché.L’espaced’unebrève,d’unetrèsbrèveseconde,unelueurdehontetraversalevisagedeWyatt.
Maiscettelueurs’effaçatrèsvitepourcéderlaplaceàunrictusimpatient.—Jenesuispasfierdetel’avouer,maisjen’enaijamaiseul’intention.Enfin,detoutefaçon,elle
nonplus…Rydersecoualatête.—Ondiraitquecetteoverdoset’abousillélecerveau,mec.Turacontesn’importequoi.—Peut-être.MaisJamisonestunefillesaged’habitude.Ellenefaitpasdevagues.Maisces
dernierstemps,aucasoùtunel’auraispasremarqué,elles’estaffranchied’uncertainnombrederègles…Oh,ça,ill’avaitremarqué,oui.Etcelal’excitaitjustementauplushautpoint.Iladoraitquand
Jamisonétaitsage,maisill’adoraitplusencorequandellejouaitlesrebelles.Surtoutdepuisqu’ilfaisaitpartiedesrarespersonnesàquiellelaissaitentrevoircettepartied’elle-même.—Etdonc?—Donc,jeluiaidonnéunenouvellerègleàbriser.Unepetiteincitationàessayerdefaireensorte
queçamarcheavectoi.Etc’étaitentraindemarcher.Jusqu’àcequetufoirestout.—Jen’airienfoiré.J’aifaitcequiétaitjustepourelle.
—Tuenesbiensûr?Cettefillet’aime,mec.Ellet’aimedepuistoujours,ettulesaisaussibienquemoi.Peut-être,mais…—Çaneressemblaitpasexactementàdel’amourpourmoi.—Pourquoi?Parcequ’ellen’apasfonduenlarmesdevanttoi?Sic’estceàquoitut’attendaisde
sapart,tuesvraimentpirequecequej’imaginais.—Évidemmentquecen’estpascequejesouhaite.Dumoinslepensait-il.Jamaisiln’avaitvoulublesserJamison.Enfait,ils’étaitmêmefaitviolence
pouréviterdelafairesouffrir.S’ilavaitrompuavecelle,c’étaituniquementpourlaprotégerdecetteviededébauchequ’ilmenait,etdetoutecettemerdequiarrivaittoujoursàceuxàquiiltenait.Etpourtant…Laregarders’éloignerdeluiavaitétéundesmomentslesplusdouloureuxdeson
existence.Unesensationdevidevertigineuxs’étaitemparéedelui,etiln’avaitpaslamoindreidéedecequ’ilétaitcenséfairedésormais.—Jamisonn’estpasCarrie,tusais.Elleestbienplusforte.Ettuaschangédepuisletemps.IleutenviededireàWyattdelafermer,denepasmêlerCarrieàtoutcela.Maisilsetut,carsi
quelqu’unpouvaitcomprendrecequ’elleavaitsubi,etpourquoielleavaitchoisilesuicideplutôtqueRyder,c’étaitsansdouteWyatt.—Elleasouffertparcequejen’étaispaslàpourlaprotéger.—Non.Sielleaétévioléeettabassée,c’estparcequ’onvitdansunmonderemplidetarésentout
genre.Etelles’estdonnélamortparcequ’ellen’avaitpaslaforcedefaireface.Elleaperdulafoietn’apasréussiàsurvivresans,poursuivitWyattd’unevoixbriséequilaissaitentendrequ’ilneparlaitpasseulementdeCarrie,maisaussidelui.Saufqueça,çan’arriverajamaisàJamison.Cen’estpaslegenredefilleàselaissermalmenerparledestin.—Ettoi?Unsilencedemorts’installaentreeux.—Commentça,etmoi?—Tuasfaillimourir.—Jevaisbienet…—Jamisonetmoi,onadûtefaireunputaindemassagecardiaque,connard!Quandjesuisentré
danscetteloge,tuétaispratiquementmort!Tunerespiraisplus,tun’avaisplusdepouls…Sansdéconner,Wyatt!Jerefusedeteregardertedétruireàpetitfeu!Plusieursminutess’écoulèrent.—Jesuisdésolé,Ryder,finit-ilparlâcher.—J’espèrebien,espècedetrouducul!Wyatteutdenouveaucepetitrirefaible.—Maispourcequeçavaut,jen’acceptepasnonplusdeteregarderfoutreenl’airlameilleure
chosequitesoitarrivée.—Cen’estpaspareil.—C’estexactementlamêmechose.Aucasoùtunel’auraispasremarqué,tupeuxàpeinerespirer
quandtun’espasavecJamison…Àcetinstant,Ryderpensaquecenœudquiseserraitaufonddesoncœurétaitpeut-êtrelepremier
signed’unecrisecardiaque.Machinalement,ilportaunemainsursapoitrine.—C’estmieuxpourelledes’éloignerdetoutça.Çat’apeut-êtreéchappé,maiscetteviequel’on
mènen’estpascequ’onappelleunevienormale.Wyatteutunsoupirdésabusé.
—C’esttonproblème,mec.Tun’aspasencorecomprisquepersonnen’aunevie«normale».—Ehbien,ilfautavouerquelephilosophe,c’esttoi.Nullementimpressionnéparsessarcasmes,Wyattdemanda:—Est-cequetuveuxJamison?—Jeveuxcequ’ilyademieuxpourelle.—Cen’estpascequejet’aidemandé,crétin.Penseunpeuàtoietrépondsàmaquestion.Est-ce
quetuveuxJamison?Ilavaitbesoind’elleplusquedel’airqu’ilrespirait.Pourquoiavait-ilfallulaperdrepourdebon
avantdes’enrendrecompte?—Ouais.Jelaveux…Àcesmots,ilseleva.Ildevaitlaretrouver.Ildevaits’assurerqu’elleallaitbien.Qu’ellel’aimait
encore.Ilseprécipitaverslaporte,puiss’arrêtanetjusteavantdesortir.IlnepouvaitpasplanterWyatt
commeça.Ilnepouvaitpaslelaissertoutseuldanscettechambre,alorsqu’ilvenaitdefrôlerlamort.Saufques’ilnefilaitpastoutdesuite,ilrisquaitdeperdreJamisonpourtoujours.Etvoilàqu’ilseretrouvaitprisentrelafemmequ’ilaimaitetsonamipourquiilauraitdonnésa
vie.Maisaufinal,iln’yavaitpasphoto…IlavaitblesséJamison.—Jesuisobligéd’yaller,expliqua-t-ilàWyatt.Je…—Évidemment,quetuyvas!—Jevaist’envoyerQuinn.—Pasbesoindebaby-sitter…Jevaism’ensortir.Ryderluiadressaunregardquiendisaitlongsurlefaitqu’iln’étaitpasconvaincuparcesparoles.Wyattrougitetdétournaleregard.—Écoute,Wyatt,repritRyder.—Vadoncréparercequetumeursd’enviederéparer.VaconvaincreJamisonquetul’aimes.Et
ensuite,ramène-la-moipourmeprouverquetul’asvraimentfait.Situfaisça,j’iraiendésintox.Etcettefois,jeferaivraimentensortedenepasreplonger.Àcesmots,Rydersentitsonsangsefiger.Cesparolesconstituaientunaveuinattendudansla
bouchedeWyatt.—Nedéconnepasavecça,mec.—Promis.MaisnedéconnepasavecJamison.Jeneveuxquesonbonheur.Toutcommelui.Commeilvoulaitlarendreheureuse,luiaussi…Iln’étaitpascertaind’êtrele
mieuxplacépourleluioffrir,maissijamaisWyattavaitraison?Ets’ilavaitbrisélecœurdeJamisonsansmêmes’enrendrecompte?Jamaisilnesepardonneraitunetellechose.—Jereviendraidemainmatinetonchoisiratoncentrededésintoxication.—Tuveuxrire…Turevienscesoir,etavecJamison,sinonjedégagedecelitpourvenirtebotter
lecul!Ryders’esclaffa:—Unpeuambitieuxpourunmeccouchédansunebloused’hôpital,non?—Nemeprovoquepas!Personnen’abesoindevoirmesfessesdépasserdecemachin!Jamisonsemouchadanslesserviettesenpapieràdispositionprèsdulavabopuiss’aspergeale
visaged’eaufroidepoursoulagersesrougeurs.Envain.Impossiblededissimulersesyeuxrougis.Onauraitditqu’elleavaitpleurésans
discontinuerpendanttroisjours.Cequin’étaitpasloind’êtrelecas.Carvoilàprèsdesixheuresque
Ryderluiavaitbrisélecœur,etpourlapremièrefoisellevenaitdepasserplusdecinqminutesd’affiléesanséclaterensanglots.Pouvait-elleêtreplusridiculeencore?Celadit,pouvait-ilêtreplussalaudencore?Lepiredansl’histoire?Ellevenaitdepasserquatreheuresterréeàl’arrièred’uncaféàdeuxpâtés
d’immeublesdel’hôpital.EnquittantlachambredeWyatt,elleavaitd’abordpensérentrerdirectementàl’hôtel.Maisellen’enavaitpasétécapable.Pasdanscetétat.CartoutelaviedeJaredvenaitdes’effondrercejour-là.Ladernièrechosedontilavaitbesoin,c’étaitdes’occuperdesapetitesœuràmoitiéhystérique.N’ayantnullepartoùaller,elleavaiterrépendantdesheuresdanslesruesdelabanlieuede
Houston,faisantsemblantdelécherlesvitrines.Saufque,oùqu’ellesetrouve,lesgensl’arrêtaientpourluidemandersielleallaitbien.SacrésTexans.Cesgens-làavaientdécidémentlecœursurlamain.Auboutdelasixièmepersonnequiluidemandasielleavaitbesoinquel’onpasseuncoupdefil
pourelle,ellecapitula.Parchance,ellesetrouvaitalorsjustedevantGenuineJavas,uncaféprésentantdenombreuxrecoinsdiscretsetdontlesclientsnesesouciaientguèredesgensautourd’eux.Maisellen’allaitpaspouvoirresterlàindéfiniment.Depuisuneheure,sontéléphonecroulaitsous
lesSMSdeJared,deQuinn,etmêmedeRyder–tousvenaients’enquérirdesonétat,etinsistaientpoursavoiroùellesetrouvait.Entempsnormal,ellelesauraittousignorés,maisellevenaitdepasserunesalejournée.Ellen’avaitaucuneenvied’ajouterdudrameaudrame.Etpuis,ilétaitbientôt2heuresdumatinetlecaféallaitbientôtfermer.Voilàpourquoielles’étaitretrouvéedanslestoilettes,às’aspergerlevisageenfaisantson
maximumpoureffacerlestracesdecettecrisedenerfsqu’ellesubissaitdepuissixheures.ElleavaitréponduauSMSdeJaredenexpliquantqu’elleallaitbienetnetarderaitpasàrejoindrel’hôtel.Saufqu’ellenepouvaitpasdécemmentsemontrerdanscetétat.CeseraitprendrelerisquedevoirsonfrèreverrouillersesmainsautourdelagorgedeRyder,del’étranglerjusqu’àcequ’ilseretrouvedanslemêmeétatqueWyatt.Mêmesicelal’auraitsansdouteunpeusoulagée–bon,d’accord,beaucoupsoulagée–,Jamison
étaitconscientedufaitqueRydern’avaitrienfaitdemal.Ill’avaitmiseengardesurlefaitqueleuraventurenepourraitdurer.Quecen’étaitquepours’amuser.Bonsang,elleenavaitconvenudesespropresmots,elleaussi.Cen’étaitpaslafautedeRydersielleavaitlaisséleschosesprendreunetoutautretournure…Quelleidioteelleavaitété…Aprèstout,nesavait-ellepasdepuistoujoursqu’elleneseraitjamais
assezbienpourRyder?Lui,c’étaitunelégendevivantedurock,alorsqu’ellen’étaitqu’unefilleparmitantd’autres…Quoique.Àbienyréfléchir,cequilachoquaitleplus,cen’étaitpastantlefaitqu’ill’avaitlarguée,maisplutôtlefaitqu’ilaitdaignélaregardercommeunefemme.Elleconsultal’heuresursontéléphone,etsedemandasiletaxiqu’elleavaitappeléétaitarrivé.
Quandelles’aventuraàl’extérieur,ellereçutenpleinefigurel’airincroyablementlourdethumidedecettenuitd’étéàHouston.Eneffet,unvéhiculejauneattendaitprèsdustationnementréservéauxhandicapés.Jamison
s’engouffraàl’intérieurenindiquantauchauffeurlenomdesonhôtel.Ilhochalatête,puisappelalacentralederépartitiondestaxis.Maisellenepritpaslapeined’écoutercequ’ildisait–elleétaitcomplètementexténuéeaprèscettejournéeéprouvante.S’adossantcontresonsiège,ellefermalesyeux,prêteàs’assoupirjusqu’àl’hôtel.Ellevenaitdepassersixheuresprisonnièredesesidéesnoires–unendroitpastrèsreluisantaprèstoutcequis’étaitpassécejour-là–etilétaitlargement
tempspourelledes’accorderunepause.Saufquelechauffeurnesemblaguèreremarquersonbesoinderepos.Àpeines’était-ilélancé
danslacirculationqu’ilsemitàtripotersonpostederadio,changeantàplusieursreprisesdestationavantdes’arrêtersurcellequ’ilqualifiade«meilleureradiorockdeHouston».Aussitôt,ellesentitsonestomacsenouer.—S’ilvousplaît,vouspourriezéteindrelamusique?Aveclachancequ’elleavait,ilsallaientprogrammerunechansondeShakenDirty.Etellen’était
vraimentpasenétatd’entendrelavoixdeRyder.Dumoins,passiellevoulaitéviterlacrisedenerfsenarrivantàl’hôtel.—Biensûr,biensûr,ditlechauffeuravecunfortaccentétranger.Maisc’estunebonneradio.Avec
delabonnemusique…—Jen’endoutepas.Maisj’aimalàlatête.Jen’aiaucuneenvied’écouterdelamusiquepourle
moment.—Oh,oui.Jevois.Biensûr…Arrêtéàunfeurouge,iltripotadenouveaul’autoradio,maisaulieudel’éteindre,ilchangeaune
nouvellefoisdestation,àplusieursreprises,avantderetombersurlamême.Elles’apprêtaitàprotester,maisavantqu’ellenepuisseprononcerlemoindremot,lachansonse
terminaetleDJrepritlaparole.—Vousvenezd’écouterTakeMe,parDarkness.Maisàprésent,nousavonsunesurprisepour
vous,uneinterprétationliveetenstudiod’undevosgroupespréférés!Endébutdesoirée,RyderMontgomery,lechanteurdeShakenDirtyestpassénousvoirpourrépondreàunerapideinterview,quenousvousdiffuseronsenintégralitédemainmatindès8heures.Maisilnousaégalementinterprétéunetoutenouvellechanson,quinefiguresuraucundesalbumsdeShakenDirty.Enfait,ellen’amêmepasencoreétéenregistrée.Alors,voicienexclusivitéPiecesofYou,parRyderMontgomery.Jamisonsentitsonsangsefigeralorsquelespremièresnotesdeguitaresècherésonnèrentdansle
taxi.EllereconnutaussitôtlejeudeRyder–ellel’auraitreconnuentretous–maisl’idéequ’ilsesoitarrêtédansunestationderadiocejour-lànefaisaitpassens.PasalorsqueWyattétaitàl’hôpital.Pasaprèstoutcequis’étaitpassé.Àmoinsqu’iln’aitagiainsipourtenterdelimiterlesdégâtssurleplanmédiatique,etmontrerque
ShakenDirtytenaitlecoupmalgrélacatastrophequiavaiteulieuencoulissesetquinemanqueraitpasd’êtrerelayéedanslapresse.Maispourquoiallerjusqu’àcomposerunenouvellechanson?Unesimpleinterviewn’aurait-ellepassuffi?Elleétaitencoreentraind’essayerdecomprendrecequisepassait–toutenayantl’impression
d’êtretombéed’unefalaise–quandlavoixsombreetfeutréedeRyderenvahitl’habitacle.Saufqu’ils’agissaitlàd’unRyderquepeudegensavaientl’occasiond’entendre,unRyderquemêmeelleoulesautresmembresdugroupen’avaiententraperçuqu’àderaresmoments.Ténébreuse,languide,désespérée,savoixpénétrachaqueporedesoncorpsjusqu’àvenirseplanterenpleincœur.Deslarmessilencieusesroulèrentsursesjouesalorsquelesplaiesqu’elleavaitpassélasoiréeà
panserserouvrirentdeplusbelle.—S’ilvousplaît,articula-t-elled’unevoixétranglée.S’ilvousplaît,éteignezlamusique.—Écoutezdonc,répliqualechauffeur.Écoutezdonc.Non,ellenevoulaitsurtoutpasécouter.Saufqu’ellen’eutguèrelechoix.Carlechauffeurn’éteignitpasleposte,etellen’eutpaslaforce
delefaireelle-même.
ElleeutbeaulutterdetoutessesforcespournepasselaisserenvahirparRyder,cenefutqu’unequestiondesecondesavantquesesparolesn’inondentsonesprit.«Piecesofyou,Likeapuzzleinmymind–fittingtogetherInapatternIjustcan’tfind.Thefrecklesonyourcheeks,Aperfectdottodot.ThewordsatyourfingertipsPaintingpicturesthatI’vesought.Littlepiecesholdthesecrets,Littlemomentsholdtheclues,TothewhispersdeepinsideyourselfandthetruthIcouldn’tchoose.Thesweetnessinyourtouchskimmingdownmyback.Theglitterinyoureyesthatwon’tseeallIlack.Thefireinyourheart,beforeweturnedtofrost.TherosesinyourlipsforthekissesthatI’velost.IwanttoholdyouIwanttokissyouIwanttoloveyouCan’tstandtomissyouCuz,baby,needingyouisoh-so-easytodo.ThepiecesallasunderThepuzzleascatteredmessYoursmileafadingmemoryYourloveabrokentest.Littlepiecesholdthesecrets,Littlemomentsholdtheclues,TothewhispersdeepinsideyourselfandthetruthIwouldn’tchoose.IwanttoholdyouIwanttokissyou
IwanttoloveyouCan’tstandtomissyouCuz,baby,lovingyouisoh-so-easytodo.Yes,lovingyouistheonlythingIknowtodo.»Desmorceauxdetoi,CommeunpuzzledansmatêteQuis’assembleSansquejetrouvelemodèle.Lestachesderousseursurtonvisage,Parfaitementalignées.LesmotssurleboutdetesdoigtsQuiesquissentdestableauxquej’attendaisdepuistoujours.Desfragmentsquigardentleurssecrets,Depetitsinstantsquiretiennentlesindices,DesmurmuresauplusprofonddetoiEtdelavéritéquejen’aipassuchoisir.LadouceurdetescaressesDescendlelongdemondos.LalueuraufonddetesyeuxQuirefusedevoirtoutcequejenesuispas.Laflammedanstoncœur,Avantquenousnouschangionsenglace.LesrosessurteslèvresPourlesbaisersquej’aiperdus.JeveuxteserrerJeveuxt’embrasserJeveuxt’aimerJenesupportepasquetumemanquesParcequej’aienviedetoi,c’estuneévidence.TouscesmorceauxenvracCepuzzleauxpièceséparpilléesTonsourireunsouvenirquis’effaceTonamouruneépreuvequej’airatéeDespetitsmorceauxquigardentleurssecrets,Despetitsinstantsquiretiennentlesindices,DesmurmuresauplusprofonddetoiEtdelavéritéquejen’aipassuchoisir.
JeveuxteserrerJeveuxt’embrasserJeveuxt’aimerJenesupportepasquetumemanquesJenesaisquet’aimer,c’estuneévidence.Oui,t’aimerestlaseulechosequejesachefaire.Letempsquelachansonsetermine,Jamisonseretrouvadanstoussesétats.Ellenecomprenait
rien,qu’est-cequetoutcelapouvaitdoncsignifier?Commentpouvait-ildiredetelleschoses?Commentpouvait-ilchanterunetellechanson,seulementquelquesheuresaprèsluiavoirmislecœurenbouillie?—Çavaaller,mademoiselle.Çavaaller,repritlechauffeurenluitendantunpaquetdemouchoirs.Elleépongeadesonvisageleslarmesqu’ellen’avaitmêmepassenticouler.Ellequicomptaitse
ressaisir,c’étaitraté.Évidemment,lechauffeurchoisitcetinstantpoursegarersurletrottoir.Ellecherchadela
monnaiedanssonsacàmainpourlepayer,maisquandellerelevalesyeux,elles’aperçutqu’ilsnesetrouvaientpasdutoutdevantsonhôtel.Ellebalayalarueduregard,aucasoùelleseseraittrompéed’adresseetoùlechauffeurl’aurait
déposéetroploin.Maisellenereconnaissaitpaslequartier:manifestement,ilsn’étaientpasdanslabonnerue.—Cen’estpasmonhôtel,déclara-t-elle.—Çavaaller,répétaletaxi.—Non,çanevapas.Jedoisrentrerà…—Justelà.Vousdevezrentrerlà-bas,expliqualechauffeurenhochantlatêted’unair
encourageanttoutenluidésignantlaportière.Vousdevezdescendre,àprésent.—Non,jedoisrejoindreleMarriott.L’adresseexacteest…Ellesetutnetquandsaportières’ouvritpourrévélerlevisagedeRyder.—Viensavecmoi,ordonna-t-il.S’ilteplaît.Plusieurssecondesdurant,ellefutincapabledebouger.Derespirer,même.Unmilliondequestions
sebousculèrentàsonesprit,maisilluiétaitimpossibledelesposer.Salangueétaitlittéralementparalysée.Illuitenditlamainet,commeuneimbécile,ellelasaisit.Commentfaireautrementalorsqueles
parolesdecettemagnifiquechansonrésonnaientencoreàsonesprit?Àpeineétait-elledescenduedutaxiqueRyderrefermalaportièrederrièreelle.Puislevéhicule
s’éloignadanslanuit.Jamisonnes’aperçutqu’ellenel’avaitmêmepaspayépoursacoursequ’unefoisquecelui-cieutcomplètementdisparu.Ryderl’entraînasurletrottoirversunbancdebétonetdeverrenichésousleporched’un
immeuble.Au-dessusd’eux,ellereconnutl’enseigned’unestationderadio.Lamêmequecellequ’ellevenaitd’écouterdansletaxi.—Commenttuaspu…?Cefurentlesseulsmotsqu’elleréussitàalignerdeseslèvrestremblantes.—Aprèsavoirpassédeuxheuresàtechercherpartout,j’aicomprisquej’allaisdevoirêtre
inventif.Alorsj’aipayétouteslescentralesdetaxideHoustonpourqu’ilsmetéléphonentdèsqu’un
deleursvéhiculesprendraitàsonbordunejeunefemmeauxlongscheveuxrouxavecuneblouserose.Finalement,alorsquej’étaisàdeuxdoigtsdemebriserlescordesvocales–etdem’arracherlescheveux–j’aienfinreçuunappel.Jamisonhochalatêtecommesiellecomprenait,maisenréalité,ellenecomprenaitrien.Elleavait
beauentendrelesparolesdeRyder,toutcelan’avaitaucunsens.D’ailleurs,riennefaisaitsensdepuisqu’elleavaitentenducettechansonàlaradio.Parceque,àbienécouterlesparoles,etàlesprendredansleursenslittéral…—Mais…pourquoi?bafouilla-t-elle,bienincapabled’articulerplusdedeuxmotsd’affilée.Ils’arrêtafaceàelleetladévisagealonguement.Ellecompritalorsqu’aucunsourireaumondene
sauraitdissimulerlefaitqu’elleavaitpleuré.—Pourquoi?répéta-t-ild’unevoixplussuaveencorequelorsqu’ilavaitchantécettenouvelle
chanson.Parcequejesuisunsalaud…Jem’enveuxtellement,Jamison.Pardonne-moi…Unelueurd’espoirs’emparad’elle,maiselles’efforçadelateniràdistance.Avalantpéniblement
sasalive,elleparvintàmurmurer:—Maispourquoi?—Pourt’avoirbrisélecœur.Voilàexactementcequ’elleavaitredouté.Ilsesentaitcoupable.Ryderavaitlaréputationd’êtretrès
duraveclesgens,maisdèsqu’ils’agissaitdepersonnesauxquellesiltenait,toutlemondesavaitqu’enréalité,c’étaitunduraucœurtendre.Etellesavaitqu’iltenaitàelle.Maispasdelafaçondontellel’auraitrêvé…Celadit,pasquestiondelelaisserrongéparlaculpabilité.Secouantlatête,elleposaundoigtsurleslèvresdeRyderens’efforçantderavalerlessanglotsqui
luinouaientlagorge.—Jemesuisbrisélecœurtouteseule,Ryder…—Non,Jamison.Pasdutout,dit-ilenpressantdefaçonconvulsivesamainsursesépaules.C’est
moiquiaimerdé.J’aiprispeuretj’aitoutsabotéetjet’aiblessée.Jem’enveuxtellementdet’avoirfaitdumal…—Cen’estpasçal’important,mais…—Oh,quesi,c’estimportant.C’estimportantparcequetuesimportante.Tucomptesplusque
personne,Jamison…—Nefaispasça.Nememenspassimplementparcequejetefaispitié.—Moi?Commentpourrais-jeavoirpitiédetoi?Tuesforte,intelligente,généreuse,et…—Bonsang,maisjenesuispasunchien!s’entendit-ellecriersansavoireuletempsderéfléchir.Maisellen’enpouvaitplusd’êtredécritedelasorte,justeparcequ’ellen’étaitpasassezbelleou
assezattirante…Illascruta,visiblementdécontenancé.—Maisqu’est-cequeturacontes?—Jesuisunefemme,Ryder.—Crois-moi,j’ensuispleinementconscient,affirma-t-ileneffleurantseslèvres.Et,bêtement,ellelelaissafaire.Elles’envoulutterriblement,maiselleétaittoutsimplement
incapabledelerepousser.—Jecroyaisqu’onavaitmisleschosesauclairl’autrejour,reprit-il.Tuesbelleàmesyeux,
Jamison.Tueslaplusbellepersonnesurterre.—Maisalors,pourquoim’avoirlarguéedecettefaçon?Àl’hôpital,devantlelitdeWyatt?
Pourquoim’avoirdonnél’impressiond’êtreunemoinsquerien?—Oh,mabelle,non.Tun’espasrien.Lemoinsquerien,c’estmoi,susurra-t-ilendéposantde
tendresbaiserssursonfront,sesjoues,sabouche.Jesuisleconnardquiselaisseboufferpartoutescescasserolesquejetraîneavecmoi…J’aipenséquetuseraisensécuritésijetelaissaispartir.J’aipenséqueceseraitmieuxpourtoi.Bienmalgréelle,ellesentitsoncœursedéverrouiller.Commentnepasfondrequandilla
regardaitcommeça,s’ouvrantàelle,luidévoilantsonâmealorsqu’ellesavaitàquelpointRyderétaitsecret?—Etmaintenant?—Maintenant,jesuisterrifiéàl’idéed’avoirfoirécequ’onauraitpuconstruire,toietmoi…Je
t’aime,Jamison.J’aimetoutcequejeconnaisdetoi,mêmetafaçonunpeuflippantedeclassertesrecettesparordrealphabétique…Jeveuxpasserlescinquanteprochainesannéesàapprendretoutcequetupourrasm’apprendre.Commeça,jet’aimeraiunpeupluschaquejour.—Ryder…—S’ilteplaît,l’interrompit-il.Jesaisquejedevraisprendredurecul,telaisserletempsde
réfléchir,deprendreunedécisionéclairée…Maisjenepeuxpas.Jet’enprie,Jamison…Dis-moiquetum’accordesunedeuxièmechance…Bonsang…Soncœurn’allaitpasrésister.Rydervenaitdeprononcerlesmotsqu’ellerêvait
d’entendredepuisdesannées…Maisétait-cebienréel?Pouvait-ellevraimentluifaireconfiance,faireconfianceauxsentimentsqu’ildisaitavoirpourelle?CommentcroirelebeauetcélèbreRyderMontgomeryalorsqu’ellen’étaitquelapetitefillequil’aimaitensecretdepuistoujours?—Jamison,reprit-ilàvoixbasse.Jet’aimeetjesaisquetum’aimes…S’ilteplaît,dis-moiquetu
m’aimes…—Quelledifférenceçafait?—Çafaittouteladifférence…Jen’auraisjamaisimaginépouvoirressentirunjourcequeje
ressenspourtoi.C’esttellementénorme,tellementmonumentalqueçameterrifie…Parcequetoi,tuvoislevraiRyder.Tuarrivesàvoiraufonddemoi,jusqu’àdesendroitsdontpersonne,mêmepasmoi,nepeutsoupçonnerl’existence.Etjen’arrivepasàcomprendre,jen’arrivepasàimaginercequequelqu’uncommetoipeuttrouveràquelqu’uncommemoi…—C’estparcequetuasuneimagetrèsfausséedetoi-même,répliqua-t-elleenéclatantdenouveau
enlarmes.J’aimeraisquetupuisses,neserait-cequ’uneminute,tevoirdelamêmefaçonquejetevois.Ryder,tuescommeuneétoilefilante:tuesbrillant,éblouissantetcomplètementinsaisissable.Tutraverseslescieux,plusvitequelalumièreetensuite…—…Ensuite,jemedésintègre.—Cen’estpascequej’aivouludire.—Non.Maisc’estcequivaarriversitumequittes,Jamison.Toietmoi,onlesaitbien.Tume
trouvestellementuniqueque…—Maistuesunique…—Jenesuisriensanstoi…—Ryder,tum’endemandesbeaucoup…—Jesais,dit-ilenhochantlatête.Jesais.Maisenretour,jet’offretoutcequej’ai.Toutcequeje
suis.Toutcequejeseraijamais.Ill’embrassasurlefront.Puissurlajoue.Puissurlementon.Avantdedéposerunepluiede
baiserssurseslèvres,jusqu’àcequeJamisonsoitprisedevertiges,etpeineàtrouversonsouffle.Puisilrecommença.—Crois-moi,insista-t-il.Jetejuredenejamaistelaissertomber.Elleledévisagea,ellequiavaitdésormaisletournis.Perturbée,terrifiée,àl’idéederisquerson
cœurunenouvellefois.Maisalorsqu’ellelecontemplait,avecsesyeuxsombresettroublants,aveccepetitsouriresensuelqu’ilnedévoilaitjamaisàpersonne,ellecompritqu’ilavaitraison.AimerRyders’imposaitcommeuneévidence.Ellepritalorssamainetlaserradanslasienne.—Jet’aime,Ryder.Jet’aitoujoursaimé,etjet’aimeraitoujours.J’aimel’hommequetues
commej’aimeceluiquetupeuxdevenir.J’aiconfianceentoietjeveuxconstruirequelquechoseavectoi.Jerefusederenonceràtoutça.—Merci!murmura-t-ilenplaquantsonfrontcontrelesien,tremblantdetoussesmembres.Merci.Jamisonplongeasesmainsdanscettecheveluresoyeusequ’elleaimaittant.—Ramène-moiàl’hôtel,chuchota-t-elleenpressantseslèvrescontrelessiennes.OnvireraJared
etQuinndemachambre.Ou,mieuxencore,onenprendraunerienquepournous…—Excellenteidée,approuva-t-ilentredeuxbaisers.Maisavantça,onvadevoirfaireunpetit
détour.—Undétour?Oùça?—Jet’expliqueraienchemin,dit-ilenl’entraînantverslalimousinequiattendaitàl’angledela
rue.Illuitintlaportière,affichantcesourirequilafaisaittellementfondre…Carcen’étaitpasce
souriredescène,pascesourirequ’iloffraitàdesmillionsdegens.Non,ils’agissaitlàduvraiRyderquis’ouvraitàelle,plusvulnérablequejamais.Elleenavaitlesjambesencoton,etsoncœurtambourinaitplusquejamaiscontresapoitrine.Maiscettefois,cesourireluiapportalafoi.Lafoienunvéritablehappyend.Cen’étaitpasréservé
qu’auxautres.Cettefois,elleyavaitdroit.Ryderyavaitdroit.Etelleavaithâtedelevoir,cesourire,chaquematinenseréveillant,jusqu’àlafindesesjours.Parcequ’enfin,elleycroyait.Ellen’avaitriendelapetiteépouseparfaitederockeur,loindelà.
Maispeuluiimportait.CarRydern’avaitriend’unerockstarparfaitenonplus.Iln’yavaitquequandilsétaientensemblequ’ilsétaientparfaits.Alors,quedemanderdeplus?
Épilogue
Unanplustard
Lavoixrugissaitau-dessusdelafoule.Toujoursaussipuissante,sensuelle,ettellementdécadentequeJamisonsentitsesjambessedérobersouselle.D’émotion.Defièvre.Dedésir.Biensûr,ellen’étaitpaslaseulefemmedupublicàéprouveruntelémoiàl’écoutedeschansonsdesonmari–savoixautimbreprofondetécorchévousmettaitdanstousvosétats,ilyavaitdequoiperdrelatête.Maispublicoupas,cechantmettaittoussessenseneffervescence.Ellefaisaitpourtantpartiedesfansdelapremièreheure.Depuisunebonnedécennie.Depuisqu’elleavaittreizeans,etqu’elleenpinçaitpourlechanteurdugroupedesonfrère.Certaineschosesnechangeaientjamais.D’autres,si.Elleposalesmainssursonventre,surcetoutpetitsecretqu’elleavaitréussiàcacheràRyder.
Plutôtqueleluirévélerautéléphone,elleavaitattendusixinterminablesjournéesdepouvoirleluiannoncerenpersonne.Etellemouraitd’impatiencedevoirlatêtequ’ilallaitfaire.Àcôtéd’elle,EliseetPoppysedéchaînaientausondelamusique.CatetVisetrouvaient
backstage,d’oùellesassistaientauconcertdeShakenDirty–etàlaprestationdeleurshommesquiétaiententraind’embraserlasalle.Celaavaitétéuneannéericheenémotions–bonnesoumoinsbonnes.Unvéritablegrandhuit
émotionnel.Maisilsavaienttousfinipars’ensortir.Enfin,toussaufMicah,quis’étaitfaitvirerpeuaprèsavoirétésurprisavecVictoriasousladouche.Audébut,lacritiques’étaitinquiétéedevoirlesonShakenDirtyamputédujeudebassedeMicah,
maisça,c’étaitavantl’arrivéedeDrew.NonseulementcedernieravaitremplacéMicahsansanicroche,maissontalentavaitouvertdenouveauxhorizonsaugroupe.Horizonsquiavaientpermisaunouvelalbumd’êtrerécompenséd’untripledisquedeplatine–
prouesseextrêmementraredenosjours–etderemplirlessallesàguichetsferméspourleurnouvelletournée,pourlaplusgrandejoiedesfans.End’autrestermes,ilsavaientlargementgagnéauchange.Quandlerythmeeffrénédelachansons’évanouit,Rydertroquasaguitareélectriquecontreune
acoustique,puissedirigealentementversletabouretquivenaitd’êtreinstalléaucentredelascène.Jamisonsentitlesbattementsdesoncœurs’accélérer,carellesavaitcequiallaitsuivre.Autrefois,ils’agissaitdumomentoùRyderinterprétaitlachansondeCarrie.Maiscetteépoque
étaitrévolue.Désormais,ils’agissaitdumomentoùilentonnaitPiecesofyou,laballadequ’ilavaitécritepourelleunanauparavant,àHouston.Alorsqu’ils’installaitsurletabouret,ilcherchaduregardparmilespremiersrangsdupublic.
Jusqu’àcequ’ill’aperçoive.Leursregardssecroisèrent,etalorsqu’iljouaitlespremiersaccordsdelachanson,Jamisonoubliatoutcequ’ilyavaitautour.Lebruit,leslumières,lafoule…Lemondeentierdisparut.Iln’yavaitplusqueRyderetelle,etlespulsationsdecetteminusculeviequipalpitaitjusteendessousdesapaume.Eneffet,rienn’avaitchangéàpremièrevue.Pourtant,rienneseraitjamaispluspareil.EtJamisonétaitlaplusheureusedesfemmes.Parcequ’auboutducompte,leschosesétaient
REMERCIEMENTS
Lesmotsmemanquentpourexprimerl’enthousiasmequiestlemienaumomentoùcettesérievoitenfinlejour.J’aitoujourseuenvied’écrireunesagamettantenscènedesrockstars,etjeneremercieraijamaisassezEntangleddem’avoiroffertlapossibilitéderaconterceshistoirescommejel’entendais.Alors,merciàvouspourvostrèsprécieusessuggestionsetvotreaidesurcelivre.StacyCantorAbrams,j’aiunechanceinouïedepouvoirtravailleravectoi.Tuesuneéditrice
épatante,unepersonneencoreplusépatante,etjesuistoutsimplementenchantéedepouvoirécriredenouveaupourtoi.Merciinfinimentpourtonindéfectibleenthousiasmeàproposdecelivreetdecettesérie.Celacompteénormémentpourmoi.LizPelletier,merciencoreetencoredem’avoirpermisderaconterl’histoiredeRydercomme
j’enavaisenvie.Toninventivité,tonentrainettesencouragementsontconsidérablementamélioréceroman.Merci.HeatherHowland,mercimillefoisdem’avoirpermisd’écrirepourcettecollectionquidéchire!
Mercidetessuggestionstrèsastucieusesetdem’avoiroffertlaplusexcitantedescouvertures!TaraetJessica,merciàvousaussidem’avoirsibienaidéeàtirerlemeilleurdeDéchaîne-moi.Les
filles,vousêtesvraimentgéniales.ShelleeRobertsetEmilyMcKay–jenecroispasêtrecapablederédigerunlivresansvous
mentionnerdanslesremerciements.Vousêteslesmeilleuresamies,partenairesd’écritureetdebrainstormingdontunefillepuisserêver.Jevousenremerciedufondducœur.EmilySylvanKim:quedire?Jen’avaispasmesurémachancelejouroùtuasacceptédedevenir
monagentetjeremercietouslesjoursl’universdem’avoirfaitcroisertaroute.Etpourfinir,mesgarçons,quej’aimeplusquejenepourraijamaisl’écrire.Nousavonspasséune
annéeéprouvante,difficile,etjetiensàvousremercierd’avoirtenulechoc,etd’êtrerestéslesfilslesplusadorablesaumonde.Vousm’impressionnezchaquejour.
TracyWolffenseignel’écritureàl’université,etpasseleplusclairdesontempsplongéedanslesuniversdesoninvention.Mariéedepuisdouzeansauhérosdesesrêves,elleestl’heureusemamandetroisgarçonsquis’appliquentàluifaires’arracherlescheveux.Tracyasignédenombreuxromans,relevantaussibiendelafictioncontemporainequeduparanormaloudususpenseérotique.
TheFellTypesaredigitallyreproducedbyIginoMarini.www.iginomarini.com
MiladyestunlabeldeséditionsBragelonne
Titreoriginal:CrashIntoMeCopyright©2013TracyWolff
Tousdroitsréservés.
Publiéavecl’accordd’EntangledPublishing(Colorado,USA)
©Bragelonne2014,pourlaprésentetraduction
Photographiesdecouverture:©Shutterstock
L’œuvreprésentesurlefichierquevousvenezd’acquérirestprotégéeparledroitd’auteur.Toutecopieouutilisationautrequepersonnelleconstitueraunecontrefaçonetserasusceptible
d’entraînerdespoursuitescivilesetpénales.
ISBN:978-2-8205-1996-2
Bragelonne–Milady60-62,rued’Hauteville–75010Paris
E-mail:[email protected]
SiteInternet:www.milady.fr
BRAGELONNE–MILADY,C’ESTAUSSILECLUB :
PourrecevoirlemagazineNeverlandannonçantlesparutionsdeBragelonne&Miladyetparticiperàdesconcoursetdesrencontresexclusivesaveclesauteursetlesillustrateurs,riendeplusfacile!Faites-nousparvenirvotrenometvoscoordonnéescomplètes(adressepostaleindispensable),ainsiquevotredatedenaissance,àl’adressesuivante:
Bragelonne60-62,rued’Hauteville
75010Paris
VenezaussivisiternossitesInternet:
www.bragelonne.frwww.milady.fr
graphics.milady.frVousytrouvereztouteslesnouveautés,lescouvertures,lesbiographiesdesauteursetdesillustrateurs,etmêmedestextesinédits,desinterviews,unforum,desblogsetbiend’autressurprises!
CouvertureTitreDédicaceChapitrepremierChapitre2Chapitre3Chapitre4Chapitre5Chapitre6Chapitre7Chapitre8Chapitre9Chapitre10Chapitre11Chapitre12Chapitre13Chapitre14Chapitre15Chapitre16Chapitre17Chapitre18Chapitre19Chapitre20Chapitre21Chapitre22ÉpilogueRemerciementsBiographieMentionslégalesLeclub