Download - Hallo 6 - maart 2012
nr. 1 - Maart 2012
Hallo ik ben Gerralda Hop
Zij geniet van familie, zwemmen
en pittig eten
Lees meer over Gerralda
in dit blad
2 Hallo
Hallo Dit ben ik
Dit is Gerralda met haar twee zussen.
Links staat Herriët. Rechts staat Gerjanne, zij trouwde
tien jaar geleden.
Hallo, dit is onze dochter
Gerralda (28). Wij zijn haar ouders,
Machteld en Freek. Gerralda woont bij
Philadelphia in Heerde. Ze zit in een rolstoel en
ze kan niet praten. Daarom vertellen wij
haar verhaal. Kijk je mee?
Dit boekje vindt Gerralda leuk. Er staan plaatjes
van dieren in. En als je op een knopje drukt, maken
de dieren geluid.
Gerralda kan met wat hulp zelf drinken. Ze heeft
een speciale beker. Ze kan zich dan niet verslikken.
Gerralda heeft verschillende popjes.
Ze heten allemaal Lotje. Door Lotje weet
ze wat er gaat gebeuren. Krijgt Lotje
een jas aan? Dan weet Gerralda dat
ze naar de dagbesteding
gaat.
Hallo 3
Inhoud4
Dit is mijn dagGerralda woont in locatie Brugstraat in Heerde. Regelmaat is voor haar belangrijk. Daarom heeft elke dag een vast patroon.
7Dit eet ikGerralda eet het liefst iets pittigs. Haar ouders maken bami met kroepoek en satésaus klaar.
Wij maken Hallo. Hallo is een uitgave van de Stichting Philadelphia Zorg die zes keer per jaar verschijnt. Hallo is bedoeld voor cliënten, hun ouders/belangenbehartigers, medewerkers, vrijwilligers, donateurs Stichting Vrienden en externe relaties Concept en Realisatie: Hemels Customer Media; onderdeel van Sanoma Redactie: Eline Broekhuizen, Xander Cladder, Sicko van Dijk, Christel Donatz, Krista Haneveld, Bea Nijhof, Annemarie Veen Vormgeving: Aleida Boonstra, Evelien Dijksman, Bas Evers, Charlotte Kreukniet, José Verhelst Medewerkers: Henne van Amesvoord, Art Associates/Anki Posthumus, Marieke Duijsters, Frank van Geffen, Yasmin Hargreaves, Mariël Kolmschot, Daniëlle Kraft, NFP Photography, Marieke Priem, Photography & Images, Iris Stam, Mirjam Verheem Advertenties: Hemels BV, Kim Rikken, (035) 689 99 00. Contact: [email protected].
In het weekend is Gerralda altijd thuis. In de
woonkamer staat haar bedbox. Daarboven hangt
dit vrolijke clowntje.
Hier speelt Gerralda graag
mee. Het is lekker zacht en maakt
muziek als je het aanraakt.
Als Gerralda naar liedjes en verhalen
luistert, verschijnt er een glimlach om
haar mond.
8
10
Dit is mijn familieWel tien familieleden heeft Gerralda. Dat is soms een drukke boel. Ze vinden Gerralda allemaal erg lief.
Dit is mijn lievelingsboekHoud jij van lezen? Gerralda, Marco en Astrid laten hun lievelingsboek zien.
Dit maak ikFotolijstjes, borden, maskers. Linda Zwarthoed uit Monnickendam versiert allerlei voorwerpen met glas. 14
17Hallo allemaal17 Kort nieuws18 Werken met de methode Vlaskamp22 Familie Hop praat met regiodirecteur Geert Bos 23 Column van Greet Prins24 Jaarplan 2012: Voorbereiding op de toekomst. 28 Meepraten in de regio’s. Hoe de Regionale
Cliëntenraad IJsselmond werkt.30 Snoezelen met Stichting Vrienden van Philadelphia.
32BijbelverhaalErik de Boer leest graag het verhaal over de verloren zoon. Hij vindt het mooi dat je altijd bij God terug mag komen.
© 2012 Sanoma Media Netherlands B.V. Niets uit deze uitgave mag geheel of gedeeltelijk worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, op welke wijze dan ook, zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.
4 Hallo
Een kijkje in het leven van Gerralda Hop
Hallo, wij zijn Freek en Machteld Hop.
Elke maandag halen we onze dochter
Gerralda op in Heerde. Dan gaan we
zwemmen. En in het weekend is ze
bij ons thuis. Gezellig!
Coördinerend
begeleider Monique:
"Klaar met aankleden. Nu nog de
haren borstelen. Zo Gerralda, je
ziet er weer prachtig uit!"
Vrijwilliger
Leo: "Gerralda heeft
gegeten. Nu gaat ze zwemmen
met haar ouders. Met de
bus rijden we naar
het zwembad."
Hallo Dit is mijn dag
Hallo 5Hallo Hallo Hallo 555
Bea,
van de dagbesteding:
"Ik vertel een verhaal. Met een
lampje schijn ik op een ballon. Dat
heet belevingstheater. Gerralda
vindt het geweldig."
Vader
Freek: "We gaan koffie
en thee drinken in de groep.
Links zit medebewoner
Anne-Marie. En rechts Arend."
Moeder
Machteld: "We heb-
ben altijd veel plezier in het
water. Heerlijk drijven, bewegen
en liedjes zingen. Leuk!"
Met
dan
k aa
n zo
rgho
tel e
n va
kant
iece
ntru
m
ECR
Gro
ot S
tokk
ert.
6 Hallo6 Hallo66 Hallo Hallo Hallo6 Hallo6 Hallo Hallo6 Hallo6 Hallo66 Hallo
OVER PHILADELPHIA
"Voorspelbaar heid is belangrijk"Monique Boensma (30): “Ik ben coördinerend begeleider van zes cliënten. Allemaal hebben ze een ernstig meervoudige beperking. Gerralda is één van hen. Zij heeft het Rettsyndroom. Zij kan niet praten en lopen. Haar hoofd kan ze moeilijk bewegen. Ook is haar gezichtsvermogen minder goed ontwikkeld. Prikkels verwerkt ze wat langzamer. Voorspelbaarheid is daarom belangrijk. Duidelijk zijn. Inspelen op de signalen die ze geeft. Vooral met haar sprekende ogen kan ze veel duidelijk maken. Die spert ze ver open als ze zich niet prettig voelt. Ook is het goed om haar het overzicht te laten houden. We zorgen er daarom voor dat ze altijd de ruimte kan overzien. Als we iets gaan doen, noemen we eerst haar naam. We zorgen dan ook dat we op ooghoogte met haar communiceren. En dat we haar rustig benaderen. We werken met behulp van de Vlaskampmethode. Het beste uit de cliënt halen staat daarin centraal. Zo hebben we in de afgelopen jaren in kaart kunnen brengen waar Gerralda positief op reageert. Daar vaart ze wel bij. Gerralda is een gezellig meisje, dat vaak lacht. Het is fijn om met haar te werken!”
Vader
Freek:
"Het is zaterdag.
Gerralda is bij ons
thuis, in Elburg. We
hebben zin om een
wandeling te
maken. Even een
frisse neus
halen."
Moeder
Machteld: "Dit is
Gerralda’s kamer. We brengen
haar niet te laat naar bed. De dag
was leuk, maar ook
vermoeiend."
Hallo Dit is mijn dag
uit de winkel 1 prei 1 rode paprika 3 worteltjes 1 zakje kruidenmix voor bami 50 gram boter (om in te bakken) 300 gram nasi/bamivlees (in blokjes) 1 pak mienestjes (400 gram) 1 pakket gesneden groenten voor nasi/bami (van ongeveer 300 gram) 1 pot kantenklare satésaus 1 zak kroepoek
uit de winkel
Dit heb je nodig
(voor 4 personen)
uit de keuken
snijplank
mes
grote kookpan
maatbeker
kookwekker
vergiet
grote braadpan
houten lepel of rubberen spatel
magnetron of sauspannetje
schaal voor de kroepoek
Hallo Dit eet ik graag
Stap 1: De groenten Pak de snijplank en het mes. Snijd een klein stukje van de witte onderkant en daarna de donkergroene bovenkant van de prei. Gooi dit weg. Snijd de rest van de prei in ringetjes. Was de ringetjes in het vergiet. Snijd de paprika in vier stukken. Verwijder het steeltje en de randjes met pitjes. Spoel de laatste pitjes onder de kraan weg. Snijd daarna de paprika in kleine stukjes. Schraap de worteltjes met een mes onder de kraan. Zo worden ze goed schoon. Snijd de worteltjes in schijfjes.
Stap 2: Water opzettenKijk op de verpakking in hoeveel water je de mie moet koken. Vul de kookpan met water. Zet de pan op het fornuis en zet
het vuur hoog. Kijk op de verpakking hoe je de kruidenmix moet maken. Heb je een maatbeker en water nodig? Maak het mengsel dan nu alvast.
Stap 3: Koken en roerbakkenKookt het water in de kookpan? Zet het vuur dan laag. Doe voorzichtig de mie in de pan. Kijk op de verpakking hoe lang de mie moet koken. Zet de kookwekker. Doe ondertussen een andere gaspit aan. Zet de braadpan erop. Laat de boter in de pan smelten. Doe het vlees in de pan. Bak en roer het vlees goed door. Voeg dan de prei, paprika en wortel toe. Roerbak deze groenten een paar minuten mee. Voeg als laatst de kruidenmix toe en roer het goed door.
Stap 4: Alles samenvoegenGiet voorzichtig de gare mie af in een vergiet. Spoel het af onder koud stromend water. Doe de mie bij het vlees en de groente in de pan. Voeg ook het pakket met gesneden groenten toe. Roerbak alles nog een paar minuten.
Stap 5: Satésaus en serverenBereid de satésaus volgens de aanwijzingen op de verpakking. Doe de kroepoek in een schaal. Schep de bami op de borden.
Eet smakelijk!
Bami met satésaus en kroepoekBami met satésaus en kroepoek
Machteld Hop: Gerralda is er graag bij als ik aan het koken ben. Het blad aan haar rolstoel komt dan goed van pas. Vandaag eten we bami. Want Gerralda houdt van
gekruid eten.
Hallo 7
8 Hallo
Dit is de familie van Gerralda Hop.
Gerralda zit in het midden. Zij is 28 jaar
en woont in Heerde. Haar vader, moeder
en zussen komen vaak op bezoek.
Hallo Dit is mijn familie
Ik heet Willem en ben
getrouwd met Gerjanne.
Ik heet Willem en ben
getrouwd met Gerjanne.
De tien van Gerralda
Ik ben Gerjanne. Mijn zus
Gerralda houdt van gezelligheid. Als we
elkaar zien, glimlacht ze meteen.
Ik kijk graag dvd’tjes met tante Gerralda. Dat is gezellig.
En ik heet Sabine.
Ik ben Machteld, de moeder
van Gerralda.
Ik knuffel en zing
graag met haar.
Dan gaan haar
ogen spreken en
komt er een
stralende lach.
Ik ben de vader van Gerralda
en ik heet Freek. Door mijn pensioen heb ik nu
meer tijd om met Gerralda leuke dingen te
doen. Daar genieten we allebei van.
Ik ben Esmée. We hadden veel
lol in de speeltuin
in Heerde. Tante
Gerralda moest
erg lachen als
ze ons zag.
•H_0809 Mijn familie.indd 8 17-02-12 10:20
Hallo 9
Ik ben Herriët, de oudste zus van Gerralda.
Ik was zeven jaar toen ze geboren werd. Onze tante
vertelde dat toen tijdens de lampionoptocht
op 5 mei. We vonden het prachtig.
VADER FREEK OVER GERRALDA
"Gerralda houdt van gezelligheid"Gerralda's familie komt vaak op bezoek. Daar is een speciaal rooster voor gemaakt. Elk weekend gaat ze naar haar ouders. Vader Freek: “Gerralda heeft het Rettsyndroom. Daardoor bleef ze achter in haar ontwikkeling. Haar rug is tijdens een operatie ‘vastgezet’. Ze kan bijna niet zelf bewegen. Bij Philadelphia blijven ze haar stimu-leren om te doen wat ze wel kan. Ze hebben een plan gemaakt voor haar lichame lijke activiteiten. Slikken is niet gemakkelijk voor haar. Er is nu een gebruiksaanwijzing voor hoe je haar het beste te drinken kunt geven.Gerralda beweegt vooral met haar handen. Aan haar ogen kunnen we zien wat ze bedoelt. Daarmee maakt ze contact met de mensen om zich heen. Gerralda kan niet goed tegen opwinding en onrust. We moeten altijd heel goed uitleggen wat er gaat ge beuren. Dat geeft haar rust. Voor Gerralda is regelmaat belangrijk. Daarom hebben al haar dagen een vast patroon. Maar ze heeft wel graag mensen om zich heen. Ze is echt een gezelligheidsmens. Elke maandag gaat Gerralda zwem-men met haar moeder. Nu ik met pensioen ben, kan ik ook mee. Eens per maand gaat ze paardrijden. Ze ligt dan op een mat tussen twee paarden in. Daar geniet ze erg van. Het geloof is voor ons belangrijk. In de moeilijke tijden met Gerralda heb-ben we daar veel aan gehad. En veel mensen uit onze kerk steunden ons.”
vertelde dat toen tijdens de lampionoptocht
op 5 mei. We vonden het prachtig.
Ik heet Sem en
Gerralda is mijn tante.
Ik vind het leuk om bij tante
Gerralda te zijn.
Ik heet Thomas en ik
knuffel graag
met tante
Gerralda.
Mijn naam is Gerard. Ik ben
getrouwd met
Herriët.
Ik ben Machteld, de moeder
van Gerralda.
Ik knuffel en zing
graag met haar.
Dan gaan haar
ogen spreken en
komt er een
stralende lach.
Ik ben Esmée. We hadden veel
lol in de speeltuin
in Heerde. Tante
Gerralda moest
erg lachen als
ze ons zag.
•H_0809 Mijn familie.indd 9 17-02-12 10:20
Geen dag zonder boek
Houd jij ook van lezen? Of leest iemand jou vaak voor? Gerralda, Marco en Astrid
genieten van hun lievelingsboek.
Hallo Dit is mijn lievelingsboek
10 Hallo
Gerralda Hop (28 jaar)Machteld Hop, moeder van Gerralda: “Mijn man Freek en ik brengen haar altijd met zijn tweeën naar bed. Daarna bereid ik Gerralda voor op de nacht. Echt een moment van ons samen. Eerst vouwen we onze handen. Ik zing dan ‘Ik ga slapen, ik ben moe’. Gerralda maakt dan vrolijke geluiden. Daarna lees ik voor uit Bidden voor het slapen. Er staan leuke plaatjes in. En mooie teksten. Ons lievelings gebed gaat zo: ‘Ik ga slapen tot de morgen, tot de zon mij wakker maakt. Vader, wilt U voor mij zorgen? Ik weet zeker dat U waakt.’ Het geloof is belangrijk. We stellen ons vertrouwen op de Heer. Dat komt ook terug in een ander lied. Daarmee sluit ik het ritueel af. Gerralda geniet hier enorm van. Ze ligt dan met een glimlach ontspannen in mijn arm.”
Samen zingen, lezen
en bidden
12 Hallo
Fotoboeken vind ik heel mooi
Hallo Dit is mijn lievelingsboek
Marco Geense (36 jaar)Marco: “Ik woon in De Agaat in Middelburg. In mijn kamer staan veel kijkboeken. Vooral met foto’s van mijn familie. Maar ook van vakanties. En van mijn werk op de kinderboerderij en manege Paardoes. Ik blader graag in mijn boeken. Eigenlijk elke dag wel. Ik heb die boeken van mijn vader gekregen. Hij begon in 2005 met het maken ervan. Op de computer. Ieder jaar komen er een paar boeken bij. Er staan foto’s in van vroeger en nu. Je ziet iedereen steeds ouder worden. Dat vind ik erg leuk. Mijn lievelingsboek heeft een mooie voorkant. Daarop zie je mijn zus Sandra. En mijn kleine nichtje Lotte. Binnenin staat ook een ziekenhuisfoto. Toen Lotte net geboren was. Mijn nichtje is nu twee jaar. En ze kan al ‘oom Marco’ zeggen. Lief hè?”
Hallo 13
Dit boek is héél
spannend
Astrid Weehuizen (28 jaar)Astrid: “Ik woon sinds vier jaar in Maastricht, in een huis dat De Merici heet. In De Merici is het heel gezellig. Ik klets heel wat af! Van lezen komt dan niet zo veel. Dat doe ik vooral in het weekend. Als ik bij mijn ouders ben. Ik ben dol op de boeken van Paul van Loon. Vooral die over Dolfje. Dolfje is een jongetje dat elke maand verandert in een weerwolf. Als het volle maan is. Hij krijgt dan overal haren op zijn lijf. En lange nagels. Hij beleeft allemaal avonturen. Als ik begin met lezen, kan ik niet meer stoppen. In een paar dagen heb ik het boek uit. Zó spannend is het! Ik lees ook in bed. Gelukkig kan ik daarna toch gewoon lekker slapen...”
Hallo Dit maak ik
Hallo, ik ben Linda Zwarthoed
en maak fotolijstjes met glas
“Ik werk twee dagen in de week bij het glas atelier. Ik maak allerlei dingen van glas, zoals fotolijstjes, maskers, borden en schotels. Het is heel leuk werk. Eerst zoek ik allemaal stukjes glas. Ik gebruik verschillende kleuren. Die ga ik dan snijden. Daarna slijp ik de randjes met een slijpmachine. Als dat klaar is, maak ik met lijm de stukjes glas vast. Op bijvoorbeeld een foto lijstje. Dan is het nog niet klaar. Het moet ook nog een dag in de oven. En ik moet het glas weer poetsen als het uit de oven komt. Ik heb ook al een paar keer iets verkocht. Daar ben ik best trots op!”
Linda Zwarthoed (31) werkt sinds vier jaar in locatie Het Weeshuis in Monnickendam. Daar maakt ze allemaal mooie dingen van glas. Maar wel met hand-schoenen, om haar handen te beschermen.
14 Hallo
Als zorgverlener werkt u dagelijks met medische en sanitaire hulpmiddelen die uw werk zouden moeten verlichten. Maar doen ze dat ook? Wij van Lopital stellen uw belang en dat van de patiënt altijd voorop. Om uw werk prettiger en gezonder te maken, maken wij moderne, degelijke en bovenal ergonomisch verantwoorde producten. Gebruiksvriendelijkheid staat hierbij centraal. Daarom bieden wij ook gebruikscursussen om u te leren hoe u onze producten optimaal kunt gebruiken.
Bent u op zoek naar hulpmiddelen die uw werk echt lichter, gezonder en prettiger maken? Kies dan voor Lopital!
Lopital Nederland B.V. Laarakkerweg 9, 5061 JR Oisterwijk, Postbus 56, 5060 AB Oisterwijk Tel 013 5239300, Fax 013 5239301, E-mail [email protected], www.lopital.nl
Lopital België Bvba, Antwerpsesteenweg 124, 2630 Aartselaar Tel (0032) 03/870.51.60, Fax (0032) 03/877.79.44, E-mail [email protected], www.lopital.be
Als zorgverlener werkt u dagelijks met medische en sanitaire hulpmiddelen die uw werk zouden
Nét even meer aandacht.
LOP1870 Advertentie Philadelphia.indd 1 23-03-2011 11:47:37
Quality Office is een landelijk werkende kantoorinrichter en al jaren de vaste leverancier van kantoormeubilair voor
Philadelphia. We leveren op locaties door het hele land, van woonhuizen tot regiokantoren. We vinden het belangrijk dat
iedereen goed en snel aan het werk kan en daarom leveren wij binnen 10 werkdagen en zorgen we ervoor dat het
meubilair gemonteerd wordt en netjes op de plek wordt gezet. Naast een complete werkplekinrichting levert Quality
Office ook brandwerende archiefkasten voor het opbergen van belangrijke documenten. Om continuïteit, kwaliteit en
service te waarborgen hebben Philadelphia en Quality Office een raamovereenkomst op het gebied van kantoormeubilair.
Quality Office is gespecialiseerd in ergonomische bureaustoelen en zitoplossingen. De expertise van Quality Office op het
gebied van zitten, is ondergebracht onder de naam De Zitspecialist.
De Zitspecialist helpt werknemers bewust te worden van hun zit- en werkhouding en draagt zorg voor verbetering daarvan
met als doel het verminderen van ziekteverzuim.
Meer informatie over Quality Office kunt u vinden op www.qualityoffice.nl of neem
direct contact op via 0318-484840.
Wilt u het meubilair met eigen ogen zien, kom dan langs in Lunteren waar de
showroom van Quality Office elke werkdag geopend is.
Even voorstellen…
duurzame kantoorinrichters
Adv_QualityOffice_225x280 24-03-11 16:24 Pagina 1
Hallo 17
Hallo Allemaal!
In het volgende nummer In het tweede nummer van 2012 maken we kennis met Johan Schuitemaker. Johan woont in de Waterweg in Putten, een locatie voor mensen met een verstandelijke beperking en gedragsproblemen. Na moeilijke jaren gaat het nu beter met Johan.
Centrum voor Rett-kinderenVorig jaar is in het Maastricht
Universitair Medisch Centrum het
Rett Centrum geopend, in samen-
spraak met ouders (www.rett.nl
en www.stichtingterre.nl).
Rett-kinderen kunnen hier
intensief geobserveerd worden
voor diagnose en behandeling.
Wetenschap en praktijk in één boekIn het boek 'Ondersteuning van mensen
met ernstige meervoudige beperkingen,
handvatten voor een kwaliteitsvol leven'
hebben wetenschappers en praktijk-
mensen alle kennis rond EMB-cliënten bij
elkaar gebracht. Met concrete situaties.
Mede-auteur is Carla Vlaskamp
(zie pagina 20). Uitgeverij Acco, 2011,
ISBN 9789033482055, 312p., € 30,-.
In januari vond een afsluitende bijeenkomst
plaats met de winnaars van de Philadelphia
kerstkaartenwedstrijd 2011. De kaart van
Margriet Maduro uit regio Amsterdam is tot
landelijke winnaar uitgeroepen. Alle winnende
ontwerpen waren ingelijst te zien in het hoofd-
kantoor in Nunspeet. Het was een gezellige
afsluiting. Greet Prins
nodigde iedereen alvast
uit om ook aankomend
jaar zijn of haar creativiteit
te laten zien. Gezien het
enthou siasme van de
aanwezige cliënten, zal
dat zeker gebeuren!
De regionale winnaars:
Margriet Maduro, De Witte Olifant in Almere;
Theresa Chen, Looiersbuurt in Bolsward;
Irene Buizer, Reijderhaven in Emmeloord; Joyce
Horstman en Marianne van Meurs, de Kokon
in Nunspeet; Betty Ulfman, Mensingboerderij
in Rijssen; Astrid Loos, De Nieuwe Brink in
Voorthuizen; Theo Joosten, DAC LeerenDoe in
Hoensbroek; Judith Borst, Beiaard in Middelburg;
Marijn Mombarg uit Haarlem; Ingrid Hofstede,
De Schout in Naarden; Wil Spies, Heermoes in
Veenendaal; Jacqueline Fransman, Phila del Art
in Leiden; Jan-Peter Ligtenberg, Vuistbijl in
Den Haag; Marjan Ligtlee, Mercuriuslaan
in Apeldoorn.
Raad van Bestuur on tour
Feestelijke afsluiting kerstkaartenwedstrijd 2011 Feestelijke afsluiting
afsluiting. Greet Prins
nodigde iedereen alvast
Van februari tot eind mei praat
de Raad van Bestuur met mede-
werkers over de toekomst van
Philadelphia. Hoe kunnen wij
met minder geld het beste
aan cliënten blijven bieden? Hoe
helpen we cliënten aan werk? In
alle regio’s zijn bijeen komsten
gepland.
Zo kan de Raad van Bestuur
vernemen wat medewerkers
belangrijk vinden voor de
toekomst. (Zie Agenda op
pagina 29 voor data en locaties).
Twee van de winnaars. Boven: Marijn Mombarg.
Rechts: Astrid Loos.
Hallo Allemaal!
“Ik leer zo de mens áchter de cliënt kennen”Iedere cliënt telt bij Philadelphia
mee. Uiteraard geldt dat ook
voor mensen met ernstige
meervoudige beperkingen
(EMB). Om het beste uit deze
doelgroep te halen, werkt een
aantal medewerkers met het
Vlaskamp-ondersteunings-
programma. "Zelfs de kleinste
verandering is een enorme
stap voorwaarts."
Het Vlaskamp-ondersteuningsprogramma
bestaat uit een aantal concrete stappen.
Aliët: “Startpunt is goed kijken naar de
cliënt. Wanneer voelt hij zich prettig, wan-
neer niet? Welke veranderingen in gedrag
signaleren we? Wat is de rol van begeleiders
daarbij? Om een goed beeld van de cliënt te
vormen, spreken we met ouders, begelei-
ders, gedragsdeskundigen, cliëntadviseurs
en therapeuten. Samen formuleren we een
perspectief voor twee jaar: waar willen we
naartoe met de cliënt, wat is de gewenste si-
tuatie? Uit zo’n perspectief vloeit een hoofd-
doel voort, dat we na één jaar evalueren. En
aan dat hoofddoel ‘hangen’ weer praktische
werkdoelen waarmee iedere discipline acht
tot twaalf weken aan de slag gaat. Dat bete-
kent dat we EMB-cliënten goed observeren.
Door ‘klein’ te kijken, zie je dingen die je
eerst niet zag. Zo leer je planmatig werken
Haal het beste uit mensen met EMB
“Mensen met EMB leven veelal in hun eigen
wereld. De wereld om hen heen bestaat pas
wanneer ze die horen, zien, voelen, ruiken,
proeven of wanneer ze vaste patronen her-
kennen”, zegt Aliët Hoekstra, orthopeda-
goog/gedragsdeskundige bij Philadelphia.
“Bewust willen we EMB-cliënten actief bij
die buitenwereld betrekken. Dat vraagt om
een hechte relatie tussen cliënt en medewer-
ker. Maar hoe breng je zo’n relatie tot stand?
Meestal gaat het om mensen die niet kunnen
praten of moeilijk hun gevoelens kunnen
uiten. Dan is het de kunst om goed in te
schatten welke behoeftes een cliënt heeft.
Het Vlaskamp-ondersteuningsprogramma
helpt ons daarbij: een baanbrekende metho-
diek omdat hoogleraar Carla Vlaskamp als
eerste een visie op deze doelgroep heeft ge-
formuleerd. Zo stelt ze dat mensen met EMB
recht hebben op een situatie waarin ze zich
optimaal kunnen ontplooien. Bovendien
moeten cliënten in relaties met anderen een
sturende rol spelen.”
18 Hallo
“Ik leer zo de mens áchter de cliënt kennen”
“Om een goed beeld van de cliënt te vormen, spreken we met ouders, gedragsdeskundigen, cliënt adviseurs, bege-leiders en therapeuten”
met een doelgroep die het verdient om
gehoord en gezien te worden.”
OogcontactDe kracht van dit ondersteuningsprogram-
ma? Herma van Wijnen, coördinerend bege-
leider dagbesteding, locatie Brugstraat in
Heerde, twijfelt geen seconde: “Door vooraf
perspectief, hoofddoel en werkdoelen te for-
muleren, ben je veel bewuster met cliënten
bezig. Neem Gerralda: een vrolijke meid met
wie we sinds 2000 ‘Vlaskampen’. Ze heeft
het syndroom van Rett en de afgelopen tijd is
haar stijfheid erg toegenomen. Haar per-
spectief ? Ze moet zich prettig kunnen voe-
len. Het hoofddoel? We voldoen aan de
basisvoorwaarden in het handelen naar
Gerralda. Klinkt abstract, maar het komt
erop neer dat we bekijken wat Gerralda no-
dig heeft om optimaal te functioneren. Zo
willen we haar zoveel mogelijk zélf laten
bewegen. Dus laten we – werkdoel één –
Gerralda dagelijks balanceren op de rand
van haar bedbox. Dat lukt nu erg goed.
StapsgewijsAnder werkdoel: bij welke activiteiten laat
Gerralda actieve bewegingen zien? Iedere
cliënt heeft zijn voorkeurszintuigen, dus
zoeken we stapsgewijs uit welke benadering
het best bij iemand past. Inmiddels weten we
dat Gerralda bijvoorbeeld bij belevings-
theater of badderen veel met haar rechter-
hand pakt. Om dat ‘pakken’ te stimuleren,
leggen we spelmateriaal binnen handbereik
op haar blad. Bovendien blijkt uit video-
opnames dat je Gerralda rustig moet bena-
deren. Dus laat ik voelen dat ik er ben,
gebruik ik de intonatie van mijn stem. Als je
oogcontact met Gerralda maakt, verschijnt
er een prachtige glimlach op haar gezicht.”
Regelmatig overlegt Herma met de fysiothe-
rapeut over de werkdoelen. “Voor Gerralda
hebben we een lichamelijk activiteitenplan
geschreven. Daarin vermelden we precies
haar houding gedurende de dag. Gerralda
heeft een hoge spierspanning, dus krijgt ze
voor het douchen ochtendgymnastiek. Zodat
ze ontspannen aan de dag begint.”
Door goed observeren, rapporteren en evalu-
eren kom je tot verrassende conclusies, weet
Herma uit ervaring. “Aanvankelijk dachten
we dat Gerralda alles kon volgen wat wij
deden. Na video-observaties merkten we
echter dat ze snel was afgeleid en daardoor
spanning opbouwde. Dus gaan we dicht bij
haar zitten en bieden we activiteiten steeds
op dezelfde manier en in een vast ritme aan.
Dat voorkomt spanning.”
Cliënten met EMB gaan niet zelf op zoek
naar materialen. Het initiatief komt altijd
van de begeleider, benadrukt Herma. “Bij
alles wat ik doe, observeer ik doelgericht.
Wat laat iemand daadwerkelijk zien? Waar
voelt hij zich prettig bij? Zo’n aanpak kost
tijd, maar emotioneel zwaar? Helemaal niet,
het is juist prachtig dat ik tijdens het dag-
programma veel voor cliënten kan beteke-
nen. Ieder stapje, hoe klein ook, is een
overwinning. Als ik zie dat Gerralda plezier
heeft, dat ze echt contact met me maakt,
geeft me dat een goed gevoel.”
Signalen duidenAlie Pol, coördinerend begeleider bij de
Meerburg, is verantwoordelijk voor twaalf –
deels oudere – cliënten in twee woningen.
“Ik wil bewoners het gevoel geven dat ik er
In locatie Meerburg in IJsselmuiden wordt het Vlaskamp-ondersteunings-
programma toegepast om zo het beste uit
de cliënten te halen.
Hallo 19
De drijfveren van Carla VlaskampDe Vlaskampmethode is een metho
diek voor het werken met mensen met
een ernstig meervoudige beperking
(EMB). De effecten zijn wetenschappe
lijk aangetoond. Op basis van een hel
dere visie worden scherp gedefinieerde
doelen opgesteld, uitgevoerd en geëva
lueerd. Dit vereist ‘kijken op de milli
meter’ en nauwkeurige rapportage.
Maar zo verkrijgt men steeds meer
informatie en kan men steeds beter
inspelen op de persoon.
Carla Vlaskamp ontwikkelde het onder
steuningsprogramma: "De zorg voor
mensen met EMB is complex. Want
welke richting geef je aan de onder
steuning? Hoe betrek je cliënten zo
veel mogelijk bij het 'gewone' leven?
Aan het ondersteuningsprogramma ligt
de visie ten grondslag dat mensen met
EMB in staat zijn tot het aangaan en
onderhouden van relaties. Belangrijk,
omdat mensen dan invloed kunnen uit
oefenen op hun omgeving en een stem
hebben in wát er met hen gebeurt en
hóe. EMBcliënten wonen vaak op de
ene plaats en krijgen elders dagbeste
ding of therapie. Daarom moeten bege
leiders, zorgverleners en therapeuten
op de hoogte zijn van elkaars compac
te (werk)doelen en interdisciplinair wer
ken. Zo delen ze kennis, weten ze van
elkaar wát ze doen en waarom. Dat is
prettig voor mensen met EMB, maar
ook voor begeleiders. Het maakt hun
werk boeiender en bovendien: het
ziekteverzuim is aantoonbaar lager.
Mijn drijfveren? In 1968 liep ik als
fysiotherapeute stage bij een verpleeg
huis. Als 'jongste bediende' moest ik
'maar wat' oefeningen doen met jonge
ren met EMB. Twee keer heb ik dat
braaf gedaan, toen ben ik iets anders
gaan bedenken. Samen zwemmen bij
voorbeeld. Een prachtige ervaring en
het begin van een periode waarin ik
leerde dat mensen die ogenschijnlijk
niks kunnen heel veel eigenheid bezit
ten. Deze doelgroep doet ertoe en
heeft ons iets te vertellen. Door de uit
gangssituatie goed te beschrijven, goed
te observeren en waaromvragen te
stellen, worden we ons bewust van ons
eigen handelen. Zo halen we uit
mensen met EMB wat in hen zit en
maken we het verschil."
voor hen ben. Oudere EMB-cliënten zijn
extra kwetsbaar, dus moeten we een goe-
de balans creëren tussen rust en activitei-
ten. De Vlaskampmethode dwingt ons
gestructureerd te kijken naar de wensen,
gevoelens en mogelijkheden van bewo-
ners. Zo krijgen we helder wat we voor
een cliënt willen bereiken. Mooi voor-
beeld vind ik onze cliënt die zowel
slechthorend als blind is. Bij de verzor-
gingsmomenten schrok hij zo erg dat hij
epileptische insulten kreeg. Dus hebben
we in kaart gebracht waarom en wanneer
hij zo’n schrikreactie had. Door doelge-
richt observeren en rapporteren, konden
we de signalen duiden. Wat bleek? Het
was cruciaal dat we continu contact
hielden met deze cliënt. Daarom laten we
hem, vanaf het moment dat we hem uit
bed halen, tijdens de verzorging niet meer
los. Het resultaat? Hij voelt zich veilig en
heeft veel minder insulten.”
In het begin was iedereen sceptisch over
het ondersteuningsprogramma, lacht
Alie. “Zo van: wat een gedoe, al dat
papierwerk. Maar nu we eraan gewend
zijn, loopt het als een trein. Door te
‘Vlaskampen’ leer ik de mens áchter de
cliënt kennen. Dat maakt m’n werk
nóg boeiender.”
“De Vlaskamp- methode dwingt ons goed te kijken naar de wensen, gevoelens en mogelijkheden van bewoners”
Carla Vlaskamp is hoogleraar opvoeding en ondersteuning van mensen met een ernstige verstandelijke beperking (Rijksuniversiteit Groningen) en is bekend van het gelijknamige ondersteuningsprogramma.
20 Hallo
Voor meer informatie:
www.miele-professional.nl
Telefoon: (0347) 37 88 84
Een duurloop met zorg gelopenDecennialang de keuze van Stichting Philadelphia Zorg
Efficiënt. Snelle en perfecte hygiënische reiniging
Kwaliteit. Minder slijtage van was-en serviesgoed
Service. Snelle en perfecte servicedienst
Lage Total Cost of Ownership (TCO). Lage onderhoudskosten. Laag water- energie en zeepverbruik
Miele Professional. Een zorg minder.
22 Hallo
Hallo Allemaal!
“We proberen te behouden wat Gerralda kan”Lichtjes, zelfgemaakte bloemstukjes en andere sfeervolle woonaccessoires.
Het huis van de familie Hop in Elburg is een plaatje. Regio directeur
Gelderland-Noord Geert Bos, die sinds 2011 bij Philadelphia werkt, is er
vandaag op bezoek. Om kennis te maken met de ouders van Gerralda.
Gerralda heeft het Rettsyndroom,
een ernstige meervoudige beper
king. Ze zit in een rolstoel en kan
moeilijk zelf bewegen. Elf jaar
geleden ging ze bij Philadelphia
in Heerde wonen. Freek en
Machteld Hop bezoeken haar
een aantal keren per week. En in
het weekend nemen ze haar mee
naar huis, dat helemaal is inge
richt op haar behoeften. Zo staat
er in de huiskamer een bedbox.
Daarboven hangt een mobiel
die zacht licht verspreidt.
Het Rettsyndroom is een ont
wikkelingsstoornis van het
zenuwstelsel/de hersenen. Rett
komt vooral bij meisjes voor
omdat het een afwijking is op het
Xchromosoom. Na de geboorte
lijken zij zich normaal te ontwik
kelen. Maar vanaf de leeftijd van
6 tot 18 maanden nemen hun
motorische en communicatieve
vaardigheden af. In Nederland is
het syndroom bij ruim tweehon
derd meisjes vastgesteld. Zoals
bij Gerralda. Geert Bos vraagt
naar de eerste jaren. “Had u met
een door dat er wat met Gerralda
aan de hand was?” Machteld:
“Ja. Ze deed veel minder dan
onze andere dochters op die
leeftijd. Haar spieren waren
tering op. Door stimulatie – heel
veel therapie – kunnen kinderen
weer leren lopen.”
Vertrouwde omgevingGeert: “Hoe ervaart u de zorg
van Philadelphia?” Freek: “We
zijn tevreden. Na zeventien jaar
thuis was het moeilijk om
Gerralda los te laten. Maar je
merkt dat het goed is dat te doen.
Er is een goede wisselwerking.
We kunnen ons helemaal vinden
in de Vlaskampmethode, die
wordt toegepast. Centraal staat:
hoe halen we het beste uit de
gespannen. We dachten eerst
dat ze spastisch was.”
Freek: “Het was lastig om begrip
te krijgen. Op het consultatie
bureau werd gezegd dat we
Gerralda niet met onze andere
kinderen moesten vergelijken.
Na een halfjaar namen we daar
geen genoegen meer mee.
Gerralda was toen bijna twee.
Na een jarenlange zoektocht
werd de diagnose Rett gesteld.
Helaas was toen haar rug al ver
groeid.” Geert: “De medici weten
tegenwoordig veel meer over
Rett dan twintig jaar geleden.”
Machteld: “Ja, en dat is fijn. Er is
inmiddels bekend dat de ziekte
verschillende fasen kent. Na een
verslechtering, treedt juist verbe
Regiodirecteur Geert Bos ziet de ouders van
Gerralda ook als 'professionals'.
Hallo 23
“We proberen te behouden wat Gerralda kan”Licht stuitert over het water. Stemmen klotsen tegen
de muren. Als je langzaam het handwarme water in
glijdt, voelt het soepel aan om je huid. Je houdt even
je adem in. Het water duwt je zachtjes terug. De stem
van je vader is dichtbij. Je moeder staat achter je.
Wanneer je je best doet, kun je je voorstellen hoe
Gerralda het zwembad beleeft. Ze kan het zelf niet
onder woorden brengen, want Gerralda kan alleen
met haar ogen praten. Haar ogen vertellen over het
plezier van kleine dingen, de strijd met een onwillig
lichaam en de vreugde van genegenheid.
Gerralda is een uniek mens. Ze is moeilijk te verge
lijken met leeftijdsgenoten die een perfect werkend
lichaam cadeau kregen. En je doet Gerralda geen
recht door haar met een kind te vergelijken. Ze is
misschien afhankelijk van anderen, maar ze heeft
wel de tijd gehad om haar eigen vaardigheden te ont
wikkelen. Ook met medebewoners kun je Gerralda
moeilijk vergelijken. Want ieder mens heeft eigen
mogelijkheden, tempo en grenzen.
De begeleiders van Gerralda werken daarom met
een individuele methode. Waarmee ze zorgvuldig
naar haar kijken en stapje voor stapje ontdekken
waar ruimte is voor persoonlijke groei. Met doe
len die ze zelf kan halen, werken ze als een team
samen. Om Gerralda precies de ondersteuning te
geven die ze nodig heeft. Samen met de familie
bouwen ze zo binnen de driehoek aan een warme
en liefdevolle omgeving. Waarin Gerralda het
beste uit zichzelf haalt.
DE COLUMN VAN GREET PRINS
cliënt?” Machteld: “Alle functies
waarover Gerralda beschikt,
moet je zo lang mogelijk probe
ren te behouden. Aanvankelijk
woonde Gerralda in een groep
met oudere bewoners. Na een
aantal jaar ging ze over naar een
groep met cliënten van haar ei
gen leeftijd. In deze wat actievere
groep wordt bijvoorbeeld samen
de maaltijd genuttigd. Gerralda
ging daardoor veel beter eten.
Heel belangrijk voor haar slik
motoriek.” Freek: “Ze heeft een
fijne coördinerend begeleider.
Die bespreekt perspectieven met
ons. Met drinken heeft Gerralda
moeite. Bij de ene medewerker
gaat het fantastisch, bij de ander
wat minder. Daar is een werkdoel
van gemaakt. Zo proberen we op
allerlei gebieden moeilijkheden
en mogelijkheden in kaart te
brengen.”
Geert: “Goed letten op signalen
is bij cliënten met een ernstige
meervoudige beperking belang
rijk hè?” Machteld: “Inderdaad.
Met haar sprekende ogen kan
Gerralda veel duidelijk maken.”
Freek: “Ook door het maken van
onprettige geluiden of het span
nen van haar lichaam, laat ze mer
ken dat er iets aan de hand is.”
Waardevolle kennis Geert: “Hoe ziet u de rol van
ouders bij het beleid van
Philadelphia?” Freek: “Het is
belangrijk om actief te zijn. Als
lid van de lokale participatieraad
geef ik de signalen door die ik
opvang van ouders en medewer
kers.” Geert: “Het is waardevol
om van die kennis gebruik te
maken. Ik zeg altijd: alleen gaat
sneller, maar samen komen we
verder. Ik kan me goed voor
stellen dat ouders zich op een
aantal punten zorgen maken.
Bijvoorbeeld over de verschraling
van de zorgzwaartepakketten.”
Machteld: “Gerralda kreeg vier
dagen per week fysiotherapie.
Nu wordt ze alleen nog
’s ochtends ‘doorbewogen’. We
merken dat ze daardoor steeds
stijver wordt.” Geert: “Dat is niet
wenselijk. Ook andere cliënten
zullen hiermee te maken heb
ben. Al die voorbeelden moeten
we rapporteren. Ik heb niet de
illusie dat ik het regeringsbeleid
kan veranderen. Maar we kun
nen wel aangeven waar keuzes
toe leiden. Dat is de kracht van
participatie.” Ter afsluiting geeft
hij een compliment. “Ik vind dat
hier niet alleen twee zeer betrok
ken ouders zitten, maar ook twee
'professionals', voor Gerralda.”
Machteld Hop: “Gerralda kan met haar sprekende ogen veel duidelijk maken”
Gerralda is vooral Gerralda
Greet Prinsvoorzitter Raad
van Bestuur
2012Hallo Allemaal!
Philadelphia werkt aan een stevige basis
Philadelphia bereidt zich
in 2012 voor op 2013.
Dan voert de regering de
aangekondigde veranderingen
en bezuinigingen in.
Wat er ook verandert, ons doel verandert
niet. We zijn er om onze cliënten te onder-
steunen, zodat ze het beste uit zichzelf
kunnen halen. En we moeten financieel
gezond blijven om goede zorg te kunnen
blijven bieden. Daarom proberen we ons
werk beter én efficiënter te doen.
Bij al onze plannen kijken we steeds wat
de meerwaarde is voor de cliënt en ouder,
bij elkaar wonen, kunnen we de zorg beter op
hen afstemmen. Met begeleiders die de juiste
opleiding en ervaring in huis hebben. Het
kan nodig zijn om locaties samen te voegen
of te moderniseren. Dit bekijken we nu in
enkele regio’s als voorbereiding. Met deze
differentiatie kunnen we betere zorg bieden
voor hetzelfde budget. We differentiëren
in drie groepen:
Cliënten die niet bij ons wonen
(ambulant, leren werken).
Voor hen gaan we:
• Manieren ontwikkelen om
te leren werken onder
begeleiding.
• Proeven doen met digitale zorg.
• Ontmoetingsplekken
uitproberen.
• Afspraken met UWV en Albert
Heijn uitvoeren (zie kader).
• Afspraken maken met gemeenten over
dagbesteding, instroom van jongeren
en logeren.
Cliënten die bij ons wonen en die zorg
en begeleiding nodig hebben.
Voor hen gaan we:
• Per cliënt een vast aanspreekpunt aanstellen.
• Per locatie voor meer plezier zorgen, onder
andere door dagelijkse dingen bijzonder
te maken (bijvoorbeeld het middag- en
avondeten).
Cliënten die bij ons wonen en intensieve
zorg nodig hebben: cliënten met een ernstige
gedragsstoornis, ernstig meervoudig
beperkte (EMB) cliënten en ouderen met een
intensieve zorgvraag. Voor hen gaan we:
• Zorgbeleid en locatieplannen opstellen.
• Belevingsgerichte zorg inzetten (voor EMB
en ouderen).
DE CLIËNTENVerschillende cliënten = verschillende zorg = differentiatieEen belangrijke pijler van ons beleid voor de
komende jaren (meerjarenstrategie) is onze
visie op betere zorg voor cliënten en hoe wij
onze organisatie daarop kunnen inrichten.
Cliënten verschillen. Hun behoefte aan zorg
ook. Als cliënten met dezelfde problematiek
de zorg, de medewerker en de financiën.
We moeten met elkaar blijven overleggen,
juist nu er zoveel veranderingen op ons
afkomen. Daarom vinden wij medezeggen-
schap van cliënten, ouders of belangen-
behartigers en medewerkers erg belangrijk.
Dit jaar kijken we hoe we de contacten met
de achterban en tussen participatie- en
cliëntenraden onderling kunnen verbeteren.
24 Hallo
Als
het lente wordt, dan stuur ik jou. tulpen uit Amsterdam...
De dagbesteding en begeleiding voor
cliënten die niet bij ons wonen wordt
straks niet meer betaald uit de
Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten
(AWBZ), maar uit de Wet maatschap
pelijke ondersteuning (Wmo) die wordt
uitgevoerd door gemeenten. Daarom
leggen we contact met gemeenten,
want er zijn ook andere aanbieders en
gemeenten mogen kiezen. We gaan
nieuwe, slimme oplossingen beden
ken, waardoor ons werk beter en goed
koper kan. Zo doen we proeven met
digitale dienstverlening (Digizorg).
Een cliënt kan dan hulp inroepen
wanneer het nodig is. Ook wordt
strenger gekeken of een cliënt betaald
werk kan doen. Iedereen die kan
werken moet werken, zegt de nieuwe
Wet werken naar vermogen. Bij pro
blemen proberen we onze cliënten op
weg te helpen. We gaan ook in 2012
een aantal cliënten gecertificeerde
leerwerktrajecten aanbieden. Daar
proberen we werkgevers bij te betrek
ken. We hebben al afspraken gemaakt
met UWV en Albert Heijn en veel
lokale werkgevers.
Ondersteunings plannenOndersteuningsplannen worden
begrijpelijker gemaakt (met picto’s)
voor cliënten.
Van AWBZ naar Wmo
Naar een beter én eenvoudiger zorgproces
In 2011 hebben we onderzocht of we ons werk
beter konden doen door het primaire proces
te vereenvoudigen. Het antwoord van cliën-
ten, ouders/belangenbehartigers en medewer-
kers was: ja. Dit werken we in 2012 uit voor de
doelgroepen ambulant/leren werken, zorg-
wonen en intensieve zorg. We bekijken op-
nieuw de rolverdeling tussen cliënt adviseur en
gedragsdeskundige. Het is al duidelijk dat de
locatiemanager de belangrijke taak behoudt
om zorg en geld in balans te houden.
Kwaliteit
We blijven op meer manieren werken aan
kwaliteit, zoals met interne metingen
(audits) om te zien wat beter kan.
Expertise in zorg
Op intranet gaan we een intern netwerk
opzetten waarmee medewerkers makkelijk
van elkaar kunnen leren. De vakgroepen voor
gedragsdeskundigen zijn een eerste stap.
Op termijn willen we een eigen kennis- en
expertisecentrum inrichten.
Opleiding
Tijdens de Herkenningsdagen in 2011 is
geïnventariseerd wat medewerkers willen le-
ren. Op basis hiervan richten we het Leerhuis
en het opleidingsaanbod in. Zo krijgen ruim
zesduizend begeleiders een training in com-
municatievaardigheden. De manier waarop
we (in de driehoek) met elkaar omgaan vormt
de pijler voor goede zorg. Dit programma
loopt door in 2013. Ook voert elke regio aan-
vullend zijn eigen opleidingsplan uit.
Nieuwe medewerkers
In 2012 houden we in april en in november
een landelijke introductiedag voor nieuwe
medewerkers.
Goed werkgeverschap
De arbeidsmarkt voor zorg wordt krap door
de vergrijzing. Philadelphia wil daarom een
werkgever zijn, waar je graag wilt werken.
En waar je minder vaak en minder lang ziek
bent. Ons verzuim moet in 2012 naar 6% en
uiteindelijk uitkomen op 4%. Daarvoor is het
plan ‘Werken is gezond’ opgesteld.
DE ZORG DE MEDEWERKERS
Hallo 25
Vóór je iets beter kunt doen, moet
je weten wat je wel en niet goed
doet. Daarom zijn we in 2011
begonnen met een vernieuwd
tevredenheidsonderzoek bij
cliënten.
Voorlopige resultaten:
• Bijna tweederde van de cliënten
die tot nu toe hebben gerea
geerd, hebben zelf de lijst
ingevuld.
• Cliënten zijn behoorlijk tevreden
over hun leven en over de zorg
(voorlopige weging: circa een 8).
Afgelopen februari is een eenzelfde
onderzoek gestart onder ouders/
belangenbehartigers. We koppelen
de uitkomsten van beide onderzoe
ken om betrouwbare uitspraken te
kunnen doen en om de methode te
verfijnen. Ook gaan we dit jaar we
derom onder medewerkers onder
zoek doen, want hun werkplezier en
motivatie bepalen de kwaliteit van
onze zorg.
We onderzoeken niet alleen, we
doen er ook iets mee. Veel cliënten
willen over dagelijkse dingen mee
beslissen. Daarom betrekken we
hen in 2012 meer bij de huis
regels, hun ondersteuningsplan
en het menu.
Verbeteren begint met meten
We zetten voor 2012 in op een positief
resultaat van 3% van de omzet. We gaan
flink inzetten op ICT, want dat werkt
efficiënter. En we gaan ons vastgoed
doorlichten: op veiligheid en of het (nog)
aansluit bij de wensen van cliënten en
bij het nieuwe doelgroepenbeleid.
De mogelijkheden van ICT:
• Digitaal rapporteren
• Meten van kwaliteit door cliënten en
DE FINANCIËNouders/belangenbehartigers
• Nieuwe digitale concepten als Digizorg
en Domotica
• Ontwikkeling van medewerkers
(Leerhuis, kennis delen)
• In- en externe communicatie: inter-
en intranet, social media
• Huisvestings-, financiële - en
zorg administratie
• Roosterplanning
Enkele resultaten uit 2011• De Herkenning met theaterdagen
voor begeleiders, ouders en
vrijwilligers over 'Samenwerken in
de driehoek'
• Leerbeleid in de steigers gezet
(o.a. het Leerhuis)
• HKZ- certificering is gecontinueerd
• Project ‘Een waardige laatste
levensfase’ opgezet
• Met Project IJspegel (gevolgen
kabinetsbeleid voor cliënten) ons
goed op de kaart gezet in Den Haag
en bij gemeenten
• En: 50-jarig jubileum gevierd!!!
In een volgend nummer wordt
het hele Jaarverslag over 2011
besproken.
Philadelphia
TOOLS ‘Werken is gezond.’
26 Hallo
Elke omgeving
zijn eigen beleving
Surrounds You
Lensen Projectinrichters levert landelijk al meer dan 30 jaar interieuroplossingen. Onze deskundige adviseurs komen graag bij u op locatie om te kijken naar een sfeervolle en functionele invulling
van de woon, slaap en/of werkomgeving. Indien u dit wenst, maken we graag voor u een prachtig indelings- en kleurvoorstel. Zo kunt u precies zien hoe een toekomstige inrichting er uit kan gaan zien.
Onze collectie meubelen, raam- en vloerstoffering (brandvertragend) is enorm. Wij hebben tevens een compleet aanbod als specifieke eisen, zoals afwasbare bekleding en
schoonmaakaspecten zwaar wegen. In Zaltbommel staat een sfeervolle showroom tot uw beschikking waar u meer dan welkom bent. Graag maken we hiervoor met u een afspraak zodat
we zeker weten dat u de juiste aandacht krijgt. ■ T. + 31(0)88 599 05 99 ■ WWW.LENSEN.NL ■Lensen heeft een raamovereenkomst met Stichting Philadelphia Zorg.
LENSEN - ADVERTENTIE PHILADELPHIA HALLO MAGAZINE.indd 1 22-03-2011 09:32:17
28 Hallo
Hallo Allemaal!
“Ik vind het belangrijk dat we ook iets durven te zeggen”
Voorzitter Regionale Cliëntenraad IJsselmond
Goed georganiseerde medezeggenschap bevordert de kwaliteit
van de zorg, vindt Philadelphia, en is dus belangrijk. In de praktijk
blijkt dat er tijd nodig is om cliëntenraden daadwerkelijk een
stem te geven. Ondersteuner Anquelien Visser en voorzitter
Pascal Edelenbos leggen uit waarom dat zo is.
begint dus heel basaal. Naar wie mag de post
voor de cliëntenraad worden gestuurd? Wie
van de begeleiding wil je als contactpersoon?
Dit soort vragen zijn ook bedoeld om het
gevoel van mogen meepraten en zelf mogen
kiezen te vergroten”, vertelt Anquelien.
Naast het begeleiden van de cliëntenraad
heeft ze zich bezig gehouden met de orga
nisatie eromheen, zoals een eigen budget
voor de raad. Ook zijn de eerste voorzichtige
contacten met de regionale participatieraad
gelegd. Een volgende stap is de cliëntenraad
te leren hoe de belangen van andere cliënten
kunnen worden behartigd. “Onze achterban
dus, daar moeten we mee communiceren”,
zegt Pascal.
Anquelien Visser: “Je hebt als ondersteuner de neiging om zelf dingen te regelen, omdat dat sneller gaat”
Anquelien Visser is ondersteuner/ambtelijk
secretaris van de Regionale Cliëntenraad
IJsselmond. Zij ervaart de voorbereiding en
begeleiding van de cliëntenraad als “een
ontzettend boeiend en leerzaam proces voor
iedereen” en is trots op de zeven leden van de
cliëntenraad. “Ik zie hoe ze zich indivi dueel
ontwikkelen en ook als groep in hun rol
groeien. Dit jaar komt de raad hopelijk met
zijn eerste echte adviezen.” Anquelien begon
in 2010 als ondersteuner, op het moment dat
de bestaande cliëntenraden van de Kop van
Overijssel en Noordoostpolder moesten wor
den samengevoegd. “Het doel was één goed
draaiende cliëntenraad voor de hele regio
IJsselmond op te zetten. Ik had de namen en
adressen van alle leden, veertien in totaal, en
heb ze bijna allemaal persoonlijk bezocht. In
het najaar van 2010 is de Regionale Cliënten
raad IJsselmond van start gegaan.”
De nieuwe cliëntenraad telt zeven leden. Ze
vertegenwoordigen de cliëntenbelangen in
de woonvoorzieningen, de dagbesteding en
de ambulante ondersteuning in de hele regio.
Die spreiding was wel even moeilijk, vertelt
voorzitter Pascal Edelenbos. “We hadden
eerst bijvoorbeeld te veel leden uit
Emmeloord. We hebben er twee ingeleverd.”
Leren vergaderenMet de aanloop naar de nieuwe regionale
cliëntenraad begon voor Anquelien het
coachen van de leden. “Als je een groep
cliënten bij elkaar brengt, heb je de vol
waardige inspraak natuurlijk niet meteen
geregeld. Dat moet groeien. Het begint
met vergaderen, een agenda begrijpen, met
pictogrammen, want niet iedereen kan lezen;
vaardigheden die cliënten moeten leren. Dat
Hallo 29
Stap voor stap, met veel creativiteit en
enthousiasme, is de Regionale Cliëntenraad
IJsselmond op de rails gezet. Anquelien:
“Je hebt als ondersteuner de neiging om zelf
dingen te regelen, omdat dat sneller gaat.
Ik heb echt moeten leren om de doelen klein
te houden en naast dingen uitleggen vooral
te vragen wat de leden zelf willen en vinden.”
Anquelien hoefde het wiel niet helemaal
opnieuw uit te vinden. “Ik kom uit de zorg,
dat scheelt. En er is al veel kennis en deskun
dig heid in huis. Zo heb ik gesproken met col
legaondersteuners en de beleids medewerker
medezeggenschap, en ben ik naar een aantal
studiebijeenkomsten geweest.”
Het warme etenVoorzitter Pascal Edelenbos van de Regionale
Cliëntenraad IJsselmond is blij met de prak
tische ondersteuning van Anquelien. “Het
gaat soms om moeilijke vraagstukken en
Anquelien legt ons goed uit waarover het
gaat.” Een thema dat voor dit jaar op de
Anquelien Visser en Pascal Edelenbos (vooraan op de foto) zetten zich met veel
enthousiasme in voor de Regionale Cliëntenraad.
agenda staat, is leden van de raad te stimule
ren tijdens vergaderingen te zeggen wat ze
vinden. “Sommigen zijn erg stil of knikken
alleen maar. Ik vind het belangrijk dat we ook
iets durven te zeggen”, aldus Pascal. Het over
leg met de regiodirecteur vindt hij prima gaan
– “Een erg aardige vrouw” – maar aan advise
ring is de cliëntenraad nog niet toe, zegt hij.
“We zijn eigenlijk nog maar net begonnen, we
hebben nog geen echte adviesonderwerpen
besproken.” Een thema dat binnenkort in de
cliëntenraad aan de orde zal komen, is het
warme eten. “Daar hebben we allemaal iets
mee. We gaan eerst bekijken hoe het overal
geregeld is: in de ene woongroep kookt de
begeleiding, in de andere maken cliënten
zelf het eten klaar. Daar hebben we straks als
cliëntenraad vast wel een mening over.”
Pascal beseft dat hij als voorzitter van de
Regionale Cliëntenraad een bijzondere rol
heeft. “Niemand anders wilde het worden,
ik wel. Ik vind het leuk om aanspreekpunt te
zijn, om de boel bij elkaar te houden.”
AGENDA
Tour Raad van Bestuur
7 maart, regio ZuidoostDe Merici, Maastricht(van 15.00 - 16.30 uur)
Altijd van 12.00 - 14.00 uur
8 maart, regio Gelderland-NoordDe Eetkamer, Apeldoorn
12 maart, regio ZuidwestGrand Café Willem, Middelburg
19 maart, regio NoordRestaurant De Walrus, Sneek
2 april, regio Zuidoost,Restaurant Vivaldi, Nijmegen
4 april, regio OostRestaurant De Uitkijk, Hellendoorn
5 april, regio ZuidwestDen Witten Haen, Dordrecht
13 april, regio WestSint Joris Doele, Schiedam
16 april, regio Gooi- en EemlandRestaurant De Jonge Haan, Hilversum
25 april, regio Gelderland-MiddenWielbergen/theeschenkerij, Angerlo
April20 april, hoofdkantoorPhiladelphia Werkconferentie Zorgvernieuwingsconcepten
Hallo Stichting Vrienden
Ontspannen in de snoezelwagen
Op 4 november namen cliënten van locatie
Halfweg in Vierhouten de spiksplinter
nieuwe wagen in gebruik. Na een paar dagen
trok de mobiele snoezelwagen verder op zijn
tour door het land. Broekhuis Lease trekt
letterlijk de kar. Dit bedrijf uit Harderwijk
stelde een Ford Transit beschikbaar, die het
geweldige cadeau van Stichting Vrienden
naar elke gewenste locatie van Philadelphia
brengt. De gulle gift – met een liftsysteem
waarmee cliënten zo uit hun rolstoel in de
Hieperdepiep, hoera! Stichting Vrienden gaf vorig jaar
het jarige Philadelphia een mobiele snoezelwagen cadeau.
Zo kunnen cliënten van locaties zonder eigen ontspannings
ruimte toch even lekker wegdromen.
snoezelwagen getild kunnen worden – roept
altijd enthousiaste reacties op. Zo ook in
Amsterdam, waar Philadelphia in een voor
malig schoolgebouw in de wijk Zuideramstel
naschoolse opvang biedt aan zo’n dertig kin
deren met een verstandelijke beperking en
gedrags of hechtingsproblemen. Uitgelaten
rent Sanae, een meisje van 8, door de gang.
“We gaan straks weer naar de Pipowagen!”
Gisteren mocht ze voor het eerst ‘snoezelen’
en daar is ze nog helemaal vol van. Sanae
moet nog even geduld hebben. Eerst mogen
de oudste kinderen, van groep geel, hun jas
aantrekken. Het is namelijk een stukje lopen
naar de wagen. De gemeente Amsterdam
wees niet meteen een standplaats voor de
snoezelwagen toe. Pas na het indienen van
een aantal verzoekschriften was de verlangde
vergunning daar. Philadelphia kreeg toestem
ming om het fleurige vehikel een aantal
dagen te parkeren naast de buurtspeeltuin.
Een fantasiewereldVandaag zijn van groep geel Lucas (11) en
Stempi (12) aanwezig. Samen met hun bege
leiders wandelen ze naar de snoezelwagen.
Lucas loopt voorop. Hij vindt het leuk om de
fotograaf en de journalist de weg te wijzen.
We stappen stevig door, en dat is lekker,
Lekker tot rust komen door zacht
licht, mooie muziek en lieve knuffels.
Sanae (8): “Het is hier fijn.”
Chris de Krieger en Lucas (11) worden helemaal vrolijk door de fleurige snoezelwagen.
30 Hallo
Ontspannen in de snoezelwagenDoe mee!Stichting Vrienden van Philadelphia
ondersteunt cliënten van Philadelphia.
Vrienden zorgen voor leuke dingen wan-
neer er binnen de normale financiering
geen geld is. Dat kan alleen als er vol-
doende mensen zijn die willen helpen
en met voldoende geld. Wilt u donateur
worden? Meldt u zich dan als Vriend.
Dan maakt u meer mogelijk voor de
cliënten. Meer informatie via:
www.philadelphia.nl/vrienden of
of (0341) 27 85 00.
want het is guur weer. Na een kleine tien mi
nuten bereiken we de speeltuin. En daar staat
hij, om de hoek: de wit met paars en oranje
wagen die versierd is met sterren. Hij vrolijkt
deze grauwe dag helemaal op. Op de ‘veran
da’, onder het afdakje, trekken de kinderen
hun schoenen uit. Via een deur met een bloe
semboom erop gaan ze naar binnen. Daar is
het heerlijk warm. En mooi. Alsof je in een
rood en paars. Stempi vindt het vandaag leuk
om in de zitzak te zitten. En Lucas is gefasci
neerd door de vloeistofdia’s die kleurige
vlekken op de wand toveren. Eerst beweegt
hij zijn handen erover. Daarna gaat hij tegen
de wand zitten. Lekker dommelen. Na een
halfuur in de snoezelcocon is het tijd om
weer naar buiten te gaan. Daar komt groep
paars, met Sanae, al aangelopen.
Lief voor elkaarChris Krieger is sinds maart 2010 coördine
rend begeleider van Lucas. Terug in het pand
in de Uiterwaardenstraat vertelt ze meer over
de naschoolse opvang. “Er komen hier kinde
ren en jongeren tussen de vier en 21 jaar. De
grootste groep cliënten gaat overdag naar het
speciaal onderwijs. Som migen komen hier
één dag in de week, anderen – zoals Lucas –
vijf. Ook in het weekend en de vakanties zijn
we open. Kinderen kunnen hier samen spe
len. Wij begeleiden ze daarin. Ze leren hoe ze
met andere kinderen om kunnen gaan, wat
rekening met elkaar houden is en hoe ze zich
"Na het snoezelen zijn de kinderen een stuk liever voor elkaar"
in een ander kunnen verplaatsen.” In de
Uiterwaardenstraat is geen ruimte waar
kinderen zich terug kunnen trekken. Iets
wat na een drukke dag op school best fijn zou
zijn. Chris: “Helaas is ons gebouw vrij geho
rig. Hopelijk kunnen we in de toekomst een
kamer isoleren en daar een snoezelruimte
maken. Daar zou ik wel energie in willen
steken, om dat met sponsors en subsidies
voor elkaar te krijgen. De snoezelwagen is
voor nu echt een uitkomst. De kinderen ko
men ontspannen terug. Door het zachte licht
en de rustige muziek komen ze helemaal tot
zichzelf. Ze zijn daarna een stuk liever voor
elkaar. Een fantastisch cadeau!”
Sanae is het daarmee eens. “Het was weer fijn.
In de plantenbak zag ik muisjes en vlinders.
Dat was mooi.” In een ander lokaal zit Jozua
(8) uit groep oranje. Hij is net terug. “Ik heb
lang op het waterbed gelegen. Ik hoorde ‘blub,
blub, blub’, van de borreltjes. Daar werd ik
lekker slaperig van. Ook de friemeldraadjes
waren leuk. Ik ga de Pipowagen missen.
Hopelijk komt hij volgend jaar weer terug!”
fantasiewereld terecht komt. Er staat een dro
merig muziekje op. Aan de muren hangen
spiegels en wolken met lampjes eromheen.
Boven het waterbed is een sterrenhemel be
vestigd. Zacht licht hult de ruimte telkens in
een andere kleur. Van groen gaat het naar
lichtblauw en van donkerblauw naar roze,
Vloeistofdia's toveren kleurige vlekken op de wand. In de
hoek staat een waterbed, dat heerlijk schommelt.
Inaichel (7): “Zal ik daar op gaan liggen?”
Hallo 31
32 Hallo
Hallo Bijbelverhaal
De zoon gaat heel luxe leven en geeft veel geld uit. Aan grote feesten. En hij koopt hele dure dingen.
Maar al snel is al zijn geld op.
De zoon krijgt spijt dat hij van huis is gegaan en het geld heeft opgemaakt. Daarom gaat hij terug naar zijn vader.
Die staat al met open armen op hem te wachten.
Ik weet veel van de Bijbel. De verloren zoon vind ik het mooiste verhaal. Soms loop
je bij God weg. Maar je kunt altijd bij Hem terugkomen.
Het staat in Lucas 15 vers 11-32.
Hij wordt zo arm dat hij geen eten meer kan kopen. Hij gaat bij een boer werken en past op de varkens. Hij heeft
zo’n honger dat hij bijna het voer van de varkens opeet.
De zoon: “Vader, ik ben geen goede zoon geweest”. Zijn vader: “Ik ben blij dat je terug bent, jongen. Ik was bang
dat je dood was. Maar nu is het feest. Omdat je weer thuis bent.”
Dit verhaal gaat over een vader en een zoon. De zoon vraagt geld aan zijn vader en gaat op reis. Hij gaat
heel ver weg, naar verre landen.
Hallo, ik ben Erik
de Boer en ik woon
in de Ingelandhof
in Zwolle.