exostis 960

εξώστηςT. 500+460 18.04.13ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

COVERΗ φωτογραφία είναι της Καρολίνας Τσιρογιάννη

3εξώστης. 18 - 24 Aπριλίου 2013

Το Σάββατο η πόλη θύμιζε τη Θεσσαλονίκη του ’90. Κόσμος είχε κα-τακλύσει την παραλία, τα πεζούλια της Ναβαρίνου, τα εστιατόρια, τα καφέ, τις κινηματογραφικές αίθουσες, τα θέατρα. Αυτό το συγκεκριμένο Σάββατο ο αέρας έφερνε όμορφες μνήμες στο νου - πνιγόσουν από τα επίμονα γέλια του μεσημεριού, όσο οι σκόρπιες εδώ κι εκεί παρέες ερμήνευαν τα τόσα άκομψα που μας συμβαίνουν. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εποχή τού έξω, από τα απαραί-τητα ραντεβού στ’ αρχαία τις νύχτες του Απρίλη, τις εξτραβαγκάντζες φυσιογνωμίες που συναναστρεφόμασταν και την αντίπερα όχθη της στρεβλής ανάπτυξης της πίστας και του γαρίφαλου.

Είχαμε δώσει εκείνη την εποχή κάποιο πρωινό ραντεβού για να ανα-τρέψουμε το κύμα της συνωστισμένης ανοησίας, μα αν θυμάμαι καλά το αναβάλαμε. Και μ’ αυτήν την αδιάκοπη αναβολή πέρασε η ώρα και βυθιστήκαμε στη βίαιη λαίλαπα της επόμενης μέρας, ώσπου μεταλλαχτήκαμε σε κάτι άλλο. Μα κάπου στην ατζέντα μας, κάπου στο μυαλό μας, το ’χουμε ακόμα σημειωμένο εκείνο το ραντεβού, και ίσως -ίσως, λέω- κάποια μέρα θα πάμε ώς εκεί και -ίσως- δούμε πως ακόμα μάς περιμένουν, πως δε βαρέθηκαν και πως ακόμα μάς περιμένουν. Εκείνοι οι φίλοι, εκείνοι οι Άλλοι, εκείνοι που υπήρξαμε. Εγώ κι εσύ.

Μαρία Φαρδέλλα

Editorial

Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Διεύθυνση περιοδικού: Σίμος Βασιλειάδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός κινηματογραφικής ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης

• Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Assistant art director: Αντώνης Γιαννόπουλος, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου • Διόρθωση κειμένων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονο-

μική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων: Χρήστος Κουλεμάνης • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης •

IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Θούλη Μισιρλόγλου, Λιάνα Γερασοπούλου, Μάρα Τσικάρα, Γιάννης Βασιλείου, Τάσος Μελεμενίδης,

Παναγιώτης Κουντουράς, Ιωάννης Moody Λαζάρου, Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης, Κυριάκος Αθανασιάδης, Δημήτρης Γροζόπουλος, Γιώργος Φ. Φωτιάδης, Χαράλαμπος Γιαν-

νακόπουλος, Μαρίνα Μπίκου, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Αλέξανδρος Σαλαμές, Γιάννης Χατζηγώγας, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Rita Van dengayged, Σπύρος Κουζέλης •

Φωτογράφοι: Aγγελική Τροκάνα, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Καρολίνα Τσιρογιάννη, Νίκος Ράκκας • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία: Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς •

Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr • e-mail: [email protected] • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577 • [email protected]

Ταυτότητα

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προ-ηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

Περιεχόμενα

Στήλες 06 Mind The Art 07 Lou’s Favs 12 Εξώστης Θ 17

Αθηναϊκές Πινακίδες 17 Θεσσαλονίκη επιτόπου 18 Μεθυ-

σμένο παραμύθι 18 Υπεραστικό κορίτσι 19 Street Tales 20

Fahrenheit 451 21 Bookstand 22 Lights on 25 Ρετρό 26 Λό-

για Δρόμικα 27 Urbanities. 29 Rita Van Shangay 30 The

Zodiac.

Θέματα: 04 Φιξ Καρέ: Γιάννης Αγγελάκας 15 Τίτλοι τέλους

για το Φιλμ 22 «Μα αφού δεν γερνάει η ψυχή, τι να σε

νοιάξει το κορμί»

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ:Ο Εξώστης σας στέλνει στα καλύτερα events της Θεσσαλονίκης μέσα απο διαγωνισμούς που γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αναλυτικές πληροφορίες και όροι συμμετοχής στη σελίδα http://www.exostispress.gr/Home/ShowAllBlogs και στο fb page του Εξώστη.

Γιάννης Αγγελά

κας


Φιξ Καρέ Από τον Γιώργο Γεωργιάδη - Φώτο: Καρολίνα Τσιρογιάννη

Ο Γιάννης Αγγελάκας συμβολίζει για πολλούς την

άλλη Θεσσαλονίκη, την άλλη Ελλάδα, τη δύναμη

της αντίστασης, της ανυπακοής και της δημι-

ουργίας. Ο ίδιος δεν αποδέχεται καμία ταμπέλα,

συνεχίζει να σπάει τα μούτρα, να τσαλακώνει την

εικόνα του ακόμη και σήμερα, και επιμένει να

μας παρασύρει σε καινούργια ταξίδια με νέους

συνεργάτες, παρέες μουσικές..Αιρετικός, Ασυ-

γκράτητος, Αγέρωχος.. Είναι ο δικός μας Γιάννης

Αγγελάκας ο οποίος επιστρέφει στη πόλη μας

για δύο μοναδικές εμφανίσεις. Παρασκευή 26

και Σάββατο 27 Απριλίου στο Block 33

Γιάννης Αγγελά

κας

Γιάννης Αγγελάκαςεξώστης. 18 - 24 Aπριλίου 2013

5

Αισθάνεστε περισσότερο τραγουδιστής, ποιητής ή μουσικός. Στη φορολογική μου δήλωση, έχω δηλωθεί ως μουσικός. Γενικότερα δε μου αρέσουν οι ταμπέλες, νοιώθω περισσότερο διαχειριστής δημιουργικών εντάσεων. Δεν ξέρω τι είμαι ακριβώς, το αναζητώ μέσα από δημιουργικά μονοπάτια, μια διαδικασία που σε οδηγεί να γνωρίσεις περισσότερο τον εαυτό σου. Ένας διαρκής δρόμος αυτογνωσίας. Ίσως όμως επειδή η μουσική είναι πιο πλατιά ως έννοια να νοιώθω περισσότερο μουσικός. Δεν ξέρω το ψάχνω ακόμη.

Φαίνεται ότι έχετε μια ιδιαίτερη σχέση με τον κόσμο. Πέρα από τα τρα-γούδια και τις εμφανίσεις σας, ο κόσμος αναζητά λόγια και παρεμβάσεις σας, που πολλές φορές του δίνουν δύναμη να μείνει όρθιος. Πώς το εξηγείται αυτό; Δεν αντιμετώπισα την τέχνη ποτέ ως ένα τρόπο να προβληθεί το εγώ μου, να αποκτήσω δόξα, δύναμη, χρήμα. Ακόμη και τότε στην εποχή που ήμασταν με τις Τρύπες, μια εποχή υποτιθέμενης ευμάρειας, νεοελληνικής ηλιθιότη-τας εμείς προσπαθούσαμε να σπάσουμε τα μούτρα μας στους τοίχους που παρουσιάζονταν μπροστά μας. Σε όλη την πορεία μας, ότι κάναμε το κάναμε με μια φυσικότητα, στις συναυλίες, στις μουσικές, στις συνεργασίες. Ήταν φυσιολογικό να ταυτιστούμε με κάποια πιο ανήσυχα κομμάτια του κόσμου.

Από τα στέκια της Νεάπολης, τη Φιλοσοφική στα πανεπιστήμια με δανει-κές κιθάρες και πολύ συντροφιά. Νοσταλγείτε ποτέ εκείνες τις πρώτες στιγμές της πορείας σας; Γενικώς με τη νοσταλγία δε τα πάω καλά. Τα πάω καλά με τη μνήμη όμως, θυμάμαι πολύ καλά εκείνες τις στιγμές. Θεωρώ ότι στην εξέλιξη των πραγμάτων όλα είναι σημαντικά, παίρνεις μηνύματα από το παρελθόν και προχωράς. Αυτό δε σημαίνει ότι δε νοιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που έζησα. Μπορεί να μη νοσταλγώ αλλά νοιώθω ευγνώμων για τους συνεργάτες μου, τις μουσικές, τη Κρήτη, το ταξίδι..

Σε πολλές δημόσιες τοποθετήσεις σας στο παρελθόν, τα λόγια σας ήταν προφητικά. Σας θλίβει η εικόνα της Θεσσαλονίκης; Με θλίβει η εικόνα όλης της χώρας και με εξοργίσει. Δε δέχομαι ότι ήμουν προφητικός και αν ισχύει με θλίβει ακόμη περισσότερο. Εδώ και τόσο καιρό είχε επικρατήσει ο παραλογισμός και η άνευ όρου παράδοση σε αυτό που λέμε χρήμα, ύλη, δήθεν καλοπέραση. Όσοι ήταν λογικοί κατανοούσαν ότι σύντομα θα έρθει η κατάρρευση και απλά τώρα πέσαν οι μάσκες. Δεν ήταν πολύ δύσκολο. Όσοι δε θέλαν να δουν δεν έβλεπαν. Δεν ήμασταν προφήτες, απλά κρατούσαμε τα μάτια μας ανοιχτά και πορευτήκαμε με ψυχραιμία.

Φτώχεια, ανεργία, συσσίτια, χρυσή αυγή. Αυτή είναι η Ελλάδα; Αυτό είναι ένα κομμάτι της Ελλάδας, φτώχεια , συσσίτια, και 12 % Χρυσή Αυγή. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Φέτος παίξαμε σε δύο κοινωνικές πολιτικές εκδηλώσεις. Μια αντιφασιστική εκδήλωση στην Αθήνα και μια πρόσφατα

στο Ιβανώφειο για τα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές. Πέντε και δέκα χιλιάδες κόσμος, ωραίες φάτσες, δημιουργία. Ένα πρόσωπο της Ελλάδας που δεν παρουσιάστηκε στα μέσα ποτέ. Αν γινόταν όμως συναυλία της Χρυσής Αυγής με τον Γαϊτάνο και 300 άτομα σίγουρα θα ήταν πρώτη είδηση.

Σκουριές, αντίσταση, μουσική, αλληλεγγύη. Υπάρχει και άλλος δρόμος;Υπάρχει. Κάτι βράζει όμως και βράζει σωστά. Άνθρωποι πιο ανθρώπινοι, που μέσα από τις σκέψεις και τους προβληματισμούς αντιστέκονται. Είναι τρελό να μαζεύεται τόσος κόσμος και να το κρύβουν. Αλλά πάντα έτσι δε γινόταν, την καλή Ελλάδα την έσπρωχναν πάντα κάτω από το χαλί. Η απαισιοδοξία, η χαζή αισιοδοξία και όχι η συνείδηση.

Νοιώθετε ότι αλλάζει κάτι στην Θεσσαλονίκη; Είναι αισιόδοξο ότι πλέον τα πράγματα έχουν πάρει μια τέτοια τροπή. Οι χιλιάδες οπαδοί που συντηρούσαν και κατέστρεφαν επί χρόνια την πόλη νοιώθουν μετέωροι που βλέπουν το αστέρι τους τον Παπαγεωργόπουλο ισόβια στη φυλακή. Η Θεσσαλονίκη ήταν μια υπέροχη πόλη που με τον καιρό την έκαναν όλοι αυτοί οι εθνικοσυντηρικοπατριώτες σαν τα μούτρα τους. Μακάρι να συνέλθει. Η φυλακή πάντως είναι μια καλή αρχή.

Τι πρέπει να κάνουμε για να δούμε ένα τελευταίο live με τις Τρύπες; Να μπείτε σε μια χρονομηχανή και να πάτε πίσω στο 1998. Μαθαίνω ότι τη κατασκευάζουν σιγά σιγά.

“Σιγά μη Φοβηθώ”. Ποιός είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; Να αναγκαστώ να ζήσω χωρίς τον αυτοσεβασμό μου

Τελικά είναι ωραία στον Παράδεισο; Ελπίζω να αργήσουμε να το μάθουμε...•

Ο Γιάννης Αγγελάκας με την παρέα του, το Ντίνο Σαδίκη στο μπαγλαμά, το Χρήστο Χαρμπίλα στα ηλεκτρονικά, τον Τίτο Καργιωτάκη στην κονσόλα του ήχου και το Στάθη Αραμπατζή στην κιθάρα με αφορμή τη νέα δισκογραφική δουλειά, συνεχίζει τις εμφανίσεις του σε όλη την Ελλάδα. Η νέα δουλειά του Γιάννη Αγγελάκα αναμένεται να κυκλοφορήσει την άνοιξη του 2013. Το νέο single διατίθεται και για downloading. Περιέχει τα κομμάτια «Σαράβαλο» κ « Γελαστή ανηφόρα» και θα κυκλοφορήσει σε περιορισμένη έκδοση βινυλίου που είναι και ο προπομπός του νέου του δίσκου.Μπορείτε να ακούσετε τα 2 νέα κομμάτια του Γιάννη Αγγελάκα στο http://goo.gl/8Lcx5Περιορισμένος Αριθμός Εισιτηρίων για Ανέργους: 8 ευρώΤα πρώτα εισιτήρια κοστίζουν: 10 ευρώΜετά την εξάντληση των πρώτων εισιτηρίων – Γενική είσοδος: 12 ευρώ


Mind The ArtΓράφει η Θούλη Μισιρλόγλου

Πού κρύβονται τα όνειρα;Στις re-make σκηνές παλιών ταινιών. Στα ερωτηματικά που δημιουργούν «παράλογες» πράξεις. Στα καθημερινά μας πρόσωπα. Στο βλέμμα πάνω στον ίδιο δρόμο επί μήνες και στη μακρόθεν ‘γνωριμία’ με τους ανθρώ-πους. Στις παράλληλες ζωές μας. Στο γκρέμισμα των ξοφλημένων ιδεολο-γιών. Στις ιεροτελεστίες της καθημερινότητας. Και της άνοιξης που έρχεται.

Adrian Paci - Turn-on

Societe Realiste - The Fountainhead

Stefan Constantinescu - Family Dinner

Jozef Robakowski - From my Window

Regina Jose Galindo - Who Can Erase the Tarces

Reynold Reynolds NUG

Αν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1963 μιλούσε για ένα όνειρο, κατάφερε να το κάνει συνώνυμο της πιο ενθουσιώδους επιδίωξης αλλαγών, δίνοντας ελπίδες για την απήχηση της δράσης των πολιτών που «απαιτούσαν το αδύνατο».

Η έκθεση I HAVE A DREAM στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει πολύ ενδιαφέροντα βίντεο με αναφορές στην περιρρέουσα κοινωνικοπολιτική ατμόσφαιρα, αναφορές όμως όχι μόνο ιστορικές, αλλά και προσωπικές, μυθοπλαστικές και άλλες, πάντα μέσα από τη διαίσθηση και τον έκκεντρο τρόπο των καλλιτεχνών να προσεγγίζουν την πραγματικότητα.

Ίσως η περίφημη ρήση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ γεννά περισσότερες προσδοκίες για επαναστατική ορμή απ’ ό,τι η έκθεση καθαυτή –γεγονός αναμενόμενο στη νεοσυντηρητική εποχή μας, εποχή των ισοπεδώσεων, όπου καμία τέτοια φωνή ή και προσωπικότητα δεν μοιάζει υπαρκτή ή αρκούντως πειστική. Μπορεί, λοιπόν, να μιλήσει κανείς για εξέγερση και να προσδοκά να τον πάρουν σοβαρά; Με άλλα λόγια, η εξέγερση θεωρείται πιθανή σήμερα; Η επιμελήτρια της έκθεσης, Agnieszka Rayzacher, μοιάζει να απαντά κατα-φατικά και να νιώθει την ενέργεια της αλλαγής να πνέει.

Όπως και να ‘χει, η έκθεση πραγματοποιείται σε μια μοναδική χρονική στιγμή: όταν οι κοινωνίες σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο διαμαρτύρονται ενάντια στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και ηθική πραγματικότητα, ενώ η Ευρώ-πη μοιάζει να καταρρέει. Και τα έργα της έκθεσης κατορθώνουν να κάνουν κάτι πιο σημαντικό από το να αναπαράγουν την επαναστατική ρητορεία, όπως τουλάχιστον την ξέραμε ως τώρα: οικοδομούν μια αίσθηση κοινότητας. Ζεστής και οικείας. Μιας κοινότητας όπου τα συναισθήματα μοιράζονται. Κι εκεί η ‘εξέγερση’ ή η αλλαγή σε κάθε περίπτωση δείχνει πιο εφικτή. •

Επιμέλεια: Agnieszka Rayzacher

Καλλιτέχνες: Stefan Constantinescu, Christoph Draeger, Regina José Galindo, Tomasz Kozak, Zuzanna Janin, NUG, Adrian Paci, Société Réaliste, Reynold Reynolds, Jozef Robakowksi, Alicja Zebrowska

Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Β1, Λιμάνι ΘεσσαλονίκηςΏρες λειτουργίας έκθεσης: Τρίτη-Τετάρτη-Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή 10:00-18:00, Πέμπτη 10:00-21:00


Βλέπω Κύκλους -->@plus_m1nus Θα αγόραζα κ γω τον Σκορπιό αλλά ξέρω ότι είναι αυτοκαταστροφικοί.Που ξέρω ότι δν θα βουλιάξει στα καλά καθούμενα εκεί που πίνω τ μοχίτο μου

βρακί του νταρθ -->@to_vraki ΤΕΙ Πατρας λέει, από τα καλύτερα ΤΕΙ στον κοσμο

monksdream-->@monksdream και στο Β.Πόλο να μετακομίσω

θα πέσω πάλι σε παιδάκι που στο δίπλα ιγκλού κάνει απ’το

χάραμα πρόβες στο πιάνο

psarianot-->@psarianot μ’αρέσει όταν δηλώνουν τη στήριξή τους σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. θα το κάνω κι’εγώ. δηλώνω τη στήριξή μου σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες

lobotomy -->@mipiroalfavitao an den paw kore ydro de tha

gnwrisw eyaisthita agoria poy klaine epeidi oi dromoi murizoun

neratzila. omagkant WHY ME?

DimmanP -->@DimmanP κωλοφτωχοί δεν αγοράζετε φραπουτσίνο και κοντεύουν να κλείσουν όλα τα starbucks

Tiny*-->@ZeLedaki_ Φυσικά και μπορείς να με πάρεις τηλέφωνο ότι ώρα θες. Θα χαρώ πολύ να δω αναπάντητη σου.

Ντίμαργκ -->@dimmarg -Εχω πάει με 987 ξανθιές, 752 μελαχρινές, οι καστανές δεν θυμάμαι πόσες ήταν και δε θέλω να σου πω ψέμα-τα –Εδω δεξιά με αφήνετε, τι χρωστάω;

costas alpha-->@costas_alpha Τίποτα δεν κινείται γρηγορότερα στη φύση από μια γυναίκα που πρέπει να κάνει ανταγκ σε μια άσχημη φωτογραφία.

Γιωρ Κατς -->@yourkats Το ΚΨΜ δεν έχει λιποζάν,λες και είμα-στε στις ειδικές δυνάμεις

Fivos B. -->@fivos80 Μητσο Κουτσουμπα, γινε κι εσυ επεισοδιο

των «απαραδεκτων» και τα ξαναλεμε.

Θεόδωρος Ν Leporidae -->@bunnysuicides μια βδομάδα πέρασε γεί-τονα. μια βδομάδα. της το πες. δεν θα γυρίσει. δεν θα γυρίσει γαμώ το μπελά μου. ΣΚΑΣΕ.

Βαγγεληηηηηηηη!! -->@eVaN_GiAn - το βράδυ θα πάω σε ένα φεστι-βάλ γαλλοφωνου κινηματογράφου - με τη θέλησή σου;

Christoph Draeger - Hippie Movie


Mind The Art

Σάββατο 20/4

O Ευγένιος Δερμιτάσο-γλου ζωντανά στο Whole Note Pub με ροκ κι έντε-χνες επιτυχίες…Ώρα έναρξης: 23.00Είσοδος ελεύθερηΤηλ κρατ. 2310 518150Μύλος Ανδρέου Γ. 56

Παρασκευή 19/4

LOS MUHEROS GAIA LIVEAFTER DJ SET BY NIKITAS KLINTΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΟι πόρτες ανοίγουν στις 22.00

Παρασκευή 19/4

Το Μακεδονικό ΜουσείοΣύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει: ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΛΕΝΤΙΑΝΟΣΟ τελευταίος ακροβάτης του μοντερνισμούΣυνδιοργάνωση:ΜΜΣΤ, Μουσείο Μπενάκη, TepArtFoundryΕπιστημονική επιμέλεια:Ντένης ΖαχαρόπουλοςΓενικός συντονισμός και επιμέλεια:Μπεν Κουλεντιανός, Θόδω-ρος Παπαδόπουλος

Δευτέρα 22/4 ΤHESSALONIKI RETHINKS ATHENSΜε αφορμή τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό «Rethink Athens» για την ανασυγκρότηση του κέντρου της Αθήνας, και πιο συγκεκριμένα τη δυναμική παρουσία των αρχιτεκτόνων της Θεσσαλονίκης μεταξύ των βραβείων, το ARCHSTUDIES.gr* προσκαλεί τους αρχιτέκτονες δύο εκ των προτάσεων που δι-ακρίθηκαν σε ένα διάλογο για την πόλη και το δημόσιο χώρο. Η εκδήλωση «ΤHESSALONIKI RETHINKS ATHENS» αποτελεί μια ευκαιρία να παρουσιαστούν στο ενδιαφερόμενο κοινό οι προτάσεις που τιμήθηκαν με τη 2η θέση και έναν εκ των δύο ισότιμων επαίνων, από τους εκπροσώπους αρχιτέκτονες Δημήτρη Γουρδούκη και Πρόδρομο Νικηφορίδη, ενώ θα πα-ρουσιαστούν και προσεγγίσεις για την ευρύτερη έννοια του δημόσιου χώρου σήμερα.Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο τμήμα Αρχιτε-κτόνων του Α.Π.Θ, στο αμφιθέατρο 301 και ώρα 18.00

aΤετάρτη 24/4Το Goethe-Institut Thessaloniki παρουσιάζει ταινίες από και με την Pina Bausch η οποία θεωρείται ως η σημαντικότε-ρη χορογράφος του παρόντος.Αναζητώντας το χορό – Το διαφορετικό Θέατρο της Pina Bausch (1993, 29’)Ντοκιμαντέρ της Patricia CorboudΈνα πορτραίτο της Pina Bausch και του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ. Με σχόλια της Pina Bausch, αποσπάσματα από τις χορογραφίες της και αναλύσεις του κριτικού χορού Jochen Schmidt.Κυρίες και κύριοι άνω των 65 (2002, 70’)Σκηνοθεσία: Lilo MangelsdorffΗ χορογράφος Pina Bausch σκηνοθετεί εκ νέου το έργο «Kontakthof» – αυτή τη φορά με ηλικιωμένους ερασιτέχνες.Goethe-Institut, αίθουσα εκδηλώσεων, Βασιλίσσης Όλγας 66 ώρα 20.30

Πέμπτη 25/4

PRE ART IS HARDELVIS BARTiki ( Dessous, Audiomatique, Nite Grooves)Stratos (Phonograph music)Klaap (Disobey)Tolis Q (Quantized)Starts 22.00

Σάββατο 20/4

ROVER BARΣαλαμίνος 6 ΛαδάδικαΣεμινάριο «ζωντανής» διατροφήςστις 16:00-20:00Οι συμμετέχοντες θα έχουν την δυνατότητα να πληρο-φορηθούν σχετικά με το «τι είναι;» και «γιατί ζωντανή διατροφή;», ποια τα οφέλη της για την υγεία και την ψυ-χολογία ποιες οι βασικές της τροφές. Επίσης θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολου-θήσουν και να γευματίσουν με όλες τις συνταγές, που θα παρασκευάσουμε μαζί εκείνη την ώρα.

Συνεχίζεται

Η ατομική έκθεση του Θανάση Λάλαστην γκαλερί ArtionΜητροπόλεως 96


Mind The Art

a


Η έκθεση ζωγραφικής του Φρεντ ΦήταμΓκαλερί ΡωμανούΟδός Ρωμανού 7

a

Γνωρίστε τα πιο πρόσφατα επιτεύγματα της Επι-στήμης και της ΤεχνολογίαςΖήστε μοναδικές εμπειρίες και μάθετε τα μυστικά του πλανήτη μας και του Διαστήματος

ΠΡΟΒΟΛΕΣΠλανητάριο – σφαιρική οθόνηΚοσμοθέατρο – κινηματογράφος με γιγαντοοθόνη (3D)Προσομοιωτής – προσομοίωση εικόνας και κίνηση του θεατή (3D)

ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣΑρχαία Ελληνική ΤεχνολογίαΤεχνοπάρκο Εκθετήριο Αυτοκινήτων ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣΤρίτη – Παρασκευή: 10.30–14.30Σάββατο: 13.00-21.00Κυριακή: 11.00-19.00

ΝΟΗΣΙΣ6ο χμ Θεσσαλονίκης – ΘέρμηςΤηλέφωνο: 2310 483 000 www.noesis.edu.grwww.facebook.com/NoesisScienceCenter

a


Sunset Limitedμε τον Γιάννη Βούρο & τον Αλέκο ΣυσσοβίτηΘέατρο ΑυλαίαΤετάρτη και Πέμπτη: 15 ευρώ, φοιτητικό-ανέργων: 12 ευρώ, Παρασκευή έως και Κυριακή 18 ευρώ, φοιτη-τικό-ανέργων: 15 ευρώ

Ανοιχτή Πρόσκληση Συμμετοχής / Open CallΔηλώστε Συμμετοχή στέλνοντας το βιογραφικό σας μαζί με τα στοιχεία επικοινωνίας σας στη δι-εύθυνση: [email protected]

To ΔΥΝΑΜΟ, στο πλαίσιο του CREATIVITY FOR.TH. διοργανώνει και σας καλεί να συμμετάσχετε στο:

Creative Cluster Toolkit Workshopγια τη δημιουργία ενός Creative Cluster στη Θεσ-σαλονίκη

Το Creative Cluster Toolkit Workshop έχει ως στό-χο την παραγωγή ενός ToolKit (θεωρητικού και πρακτικού οδηγού) με διεπιστημονικά εργαλεία και προτάσεις, ιδέες και concept, στρατηγικές και πρακτικές για τη σύσταση και την ανάπτυξη ενός Creative Cluster στο Παλαιό Εμπορικό Κέντρο της Θεσσαλονίκη.

Στο workshop οι συμμετέχοντες θα κληθούν να δουλέψουν συλλογικά αλλά και σε επιμέρους ομά-δες εργασίας, με διαδικασίες bottom-up, οι οποίες θα εστιάσουν στο σχεδιασμό διαφορετικών περι-οχών του ToolKit: Οργάνωση / Λειτουργία / Χρη-ματοδότηση / Υποδομές / Εξωστρέφεια / Εργαλεία

/ Κανονιστικό Πλαίσιο / Ιστορία-Ταυτότητα της Περιοχής / Βιωσιμότητα του Creative Cluster. To workshop θα πλαισιωθεί από παρουσιάσεις ειδικών και παράλληλες δράσεις.

Τα αποτελέσματα του Workshop θα είναι:-Έκθεση, διάρκειας 3 εβδομάδων στο ΔΥΝΑΜΟ (5-28 Ιουνίου), που θα επικοινωνεί με τον πιο δημι-ουργικό τρόπο στο ευρύ κοινό, τα αποτελέσματα του εργαστηρίου.-Έκδοση του Creative Cluster Toolkit για τη δημι-ουργία ενός Creative Cluster στο Παλαιό Εμπορικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης.-Παρουσίαση των Αποτελεσμάτων του Workshop στην Ημερίδα Παρουσιάσεων (Openday) του CREATIVITY FOR.TH που θα πραγματοποιηθεί στις 6 Ιουνίου.

Το workshop απευθύνεται σε νέους επιστήμονες και δημιουργούς (ενδεικτικά 25-35 ετών).

Το workshop θα πραγματοποιηθεί στους χώρους του ΔΥΝΑΜΟ που θα μετατραπεί σε ένα συλλογικό co-working space που θα είναι ανοιχτό όλη την ημέ-ρα. Το workshop θα είναι εντατικό

ΝΟΗΣΙΣ


Mind The Art - ΘΕΑΤΡΟ ΑΤΖΕΝΤΑ

από 18/4 – 25/4 ΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310 832060): “LOL” Σκηνο-

θεσία: Αστέρης Πελτέκης. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30 (Εώς 7/5)

ΑΥΛΑΙΑ (2310 237700): «Sunset Limited» του Κόρμακ Μακάρθυ. Σκηνοθ:

Άσπασια Καλιάνη, παίζουν: Γ. Βούρος. Α. Συσωβίτης. Τετ – Σάβ: 21.00, Κυρ:

20.00

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51): «Ο Επιθεωρητής έρχεται» του Τζων Πρί-

σλεϊ Σκην: Γρηγόρης Βαλτινός. Κάθε Τετ, Παρ, Σάβ (6.15 μμ) & Κυρ.

ΒΕΡΓΙΝΑ (231 040 1234): «Μικρά Συζυγικά Εγκλήματα» του Έρικ–Εμμά-

νουελ Σμιτ. Σκηνοθεσία : Γιάννης Μποσταντζόγλου. Παίζουν: Γιάννης Μπο-

σταντζόγλου και Δήμητρα Παπαδήμα. 19 και 20 Απριλίου 2013, 22.00. Είσο-

δος μόνο άνω των 21.

ΒΙΛΑ ΚΑΠΑΝΤΖΗ (2310 860708/2310 295170): «Βυσσινόκηπος» του Α.Τσέ-

χοφ από την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης». Σκηνοθεσία: Χ. Χατζηβασιλεί-

ου. Παίζουν: Ε. Σταμούλη, Στ. Μαυρόπουλος, κ.α. Κάθε Πέμπτη - Σάββατο

στις 9 μ.μ., Κυριακή στις 7 μ.μ.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (2310-458591): «Όσο μπορείς…» Σύλληψη – Χορογραφία: Κατερίνα Αντωνιάδου. Από την ομάδα

χορού Κιναίσθηση. 19, 20, 21 Απριλίου στις 21:00

ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΑ (τηλ.2310 232799): «Αγαμνένων» του Γιάννη Ρίτσου. Σκηνοθε-

σία: Δημήτρης Βάγιας. Παίζουν: Δ. Βάγιας, Αμ. Στρινοπούλου, Β. Ισσόπου-

λος, Α. Ντουμούζη. Παρασκευή - Δευτέρα στις 9.15μμ (Απο 22/3)

Θέατρο Σοφούλη (2310 423925) Ιούλιος Καίσαρας - Scripta Femina απο

την ομάδα Anima. Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη. 20&21/4, 21.00

ΚΘΒΕ (2315 200200): ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ : α) “Ο Γύρος του Θανάτου”.

Σκηνοθεσία: Ν. Μαστοράκης. Παίζουν: Β. Ευταξόπουλος, Ρ. Παντελίδου, Κ.

Γιαμαλή, Α. Κορτσαρίδου, Δ. Κολοβός, Β. Σεϊμένης, Γ. Σιαμσιάρης, Φ. Μπα-

ξεβάνη. Τε -Κυ στις 19.00, Πέ - Πα στις 21.00, Σά 18.00 & 21.00 (εώς 28/4)

β) “Τζόρνταν” Σκηνοθεσία: Νίκος Μαστοράκης. Παίζει η Μαρίνα Ασλάνο-

γλου. Τετάρτη 19.00, Πέμπτη 21.00, Παρασκευή 18.00 ΕΜΣ: α) “Χρόνια Πολλά κε Τσέχωφ”. Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλατζόπουλος. Παίζουν: Τάσος

Πανταζής, Λουκία Βασιλείου, Λευτέρης Λιθαρής. β) Ο Μπαμπάς Εκπαι-δεύται του Σπ.Μελά. Σκηνοθεσία: Γ. Κωνσταντίνου. Παίζουν: Γιώργος Κων-

σταντίνου, Γιάννης Καραμφίλης, Μαριάννα Παπασάββα, Μιχάλης Γούναρης,

κ.α. Τε -Κυ στις 19.00, Πέ - Πα στις 21.00, Σά 18.00 & 21.00

ΓΑΙΑ live : ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι, P.I.G.S. Revolution. Σκηνοθ. επιμέλεια: Εύη

Σαρμή, Χρήστος Παπαδημητρίου. Τρίτη & Κυριακή στις 22.00 (εως 28/4)

ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ (2310 510081): α) “Ο Άμλετ στην Θύρα 4”. Κείμενο-σκη-

νοθεσία: Κώστας conie Ισαακίδης. Κάθε Δευτέρα & Τρίτη του Απρίλη στις

17.00 β) “REDSKOUFITSA ….. the true story”. Κάθε Τετάρτη στις 21.00

ΜΠΕΝΣΟΥΣΑΝ ΧΑΝ (6982031199): “Φόβος”. Σκηνοθεσία: Δουμανίδου Βαρ-

βάρα Παίζουν: Αργυροπούλου Ευρώπη, Δεσιοπούλου Ανδρομάχη, Ράπτη

Μαρία, Σαλταφερίδη Περπέτουα, Δουμανίδου Βαρβάρα, κ.α.

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΑΡΙΣΤΟΝ (6944-948.629 & 6944-134.004): “Fake Time” Κάθε

Σάββατο και Κυριακή στις 8.30 μ.μ.Για όλα τα Σαββατοκύριακα του Απριλίου.

ΣΧΗΜΑ ΕΚΤΟΣ ΑΞΟΝΑ (τηλ. 2310823444): “Άμλετ”. Σκηνοθεσία: Ν. Βουδού-

ρης. Κάθε Δευτέρα - Τετάρτη στις 21.00

ΤΟ ΑΒΓΟ (6973578422): «lo(e)verland». Σύλληψη, Χορογραφία, Ερμηνεία –

Αθανασία Κανελλοπούλου Σάββατο 20 & Κυριακή 21 Απριλίου, 21:00.

Studio ΚΟΙΤΩΝΕΣ (6945 260308 (Vodafone) 6985 858932 (Cosmote): “Το σφαγείο” του Ιλάν Χάντσορ απο την ομάδα Μικρός Βορράς. Σκηνοθεσία:

Τάσος Ράτζος. Παίζουν: Χρήστος Γκουτσίδης, Αλέξανδρος Νικολαϊδης, Νί-

κος Τσολερίδης. Παρ- Κυρ, 21.00 (εως 28/4)

Studio Νέμεση (2310-326230): “Ονειροβάτης”. Σκηνοθεσία: Τίνα Στεφανο-

πούλου. Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Αντωνιάδης, Νίκος Νικολαΐδης, Καλ-

λιόπη Σαβρανίδου. Κάθε Σάββατο 9:00 μμ & Κυριακή 7:00 μμ

Studio ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ (Τηλ: 2310 21 65 67): “Κάθε Παρασκεύη και ένα έγκλημα” Σκηνοθεσία Μόνα Κιτσοπούλου – Γιώργος Γκασνάκης. Κάθε Πα-

ρασκεύη, 21.00

ΠΑΙΔΙΚΑ: ΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310832060): «Ο Τζακ κι η φασολιά» από

την θεατρική εταιρία Νεφέλες. Σκην: Παντελής Καραγιάννης. Κάθε Κυρ.,

11.30 π.μ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51) : “Ο Εγωιστής Γίγαντας”

του Ο. Ουαϊλντ. Από την Παιδική Σκηνή Θεσ/νικης. Διασκευή- σκηνο-

θεσία: Λένα Γεργιάδου. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ ΑΥΛΑΙΑ (2310 237700):

“Η Μικρή Γοργόνα”του Μάϊκ Κένι. Σκηνοθεσία: Θωμά Μοσχόπου-

λου. Παίζουν: Χριστίνα Γαρμπή και Γιώρ. Κισσανδράκης ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ

(τηλ.2310-424132-3): «Ο Ποιητιτής και το μυστικό της Εντροπίας»,

από την ομάδα παιδικού θεάτρου Σκοινί Κορδόνι. Σκηνοθεσία: Λένα Πε-

τροπούλου. Κάθε Κυριακή του Απριλίου, στις 12:00. ΕΓΝΑΤΙΑ (2310 22

51 72): «Οι άθλοι του Ηρακλή» Κείμενο - σκηνοθεσία: Κάρμεν Ρουγ-

γέρη. Κάθε Κυριακή στις 11:30 & 15:00 ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΑ (2310 232799) :

«Πετάει-Πετάει το παλτό;» Κουκλοθέατρο. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ

ΘΕΑΤΡΟ ΦΛΕΜΙΝΓΚ (2310 81 20 00): “Η γάτα που κλώσαει αυγά” της

Καρίνας Ιωαννίδου. Σκηνοθ.: Γρηγόρης Μήττας. Κάθε Κυρ. στις 11:30 ΚΘΒΕ (2315 200000) : α) ΕΜΣ : “Μικρός Ήρωας” σκην: Γιάννης

Ρήγας. Κάθε Κυρ. 11.00πμ β) Βασιλικό Θέατρο: “Ο Μορμόλης” Σκηνοθε-

σία: Φ. Μπαξεβάνη. Κάθε Κυρ.11.00πμ ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996):”Το νησί των θησαυρών”. Κυριακή στις 21 και 28/4 2013 στις 11:30 π.μ.

«ΑΛΑΝΤΙΝ» Σκηνοθεσία Ταμίλλα Κουλίεβα, Διασκευή Φώτης Σπύρος.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Κυριακή 21/4 στις 16:15 το απόγευμα•


Μια διαφορετική ανάγνωση της ιστορίας του «Ιούλιου Καίσαρα» μέσα από το βλέμμα τριών γυναικών, στενά συνδεδεμένων με τα δύο κεντρι-κά πρόσωπα, Ιούλιο Καίσαρα και Ιούνιο Βρούτο, μας διηγείται η παράσταση της Ομάδας Άνιμα σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη, που ανε-βαίνει στις 20 & 21 Απριλίου 2013 στο θέατρο Σοφούλη, για δύο μόνο παραστάσεις. Η παρά-σταση παρουσιάστηκε στην Αθήνα στο Studio Κινητήρας τον χειμώνα με εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία. Βασικός καμβάς του έργου αποτέλεσε το κείμενο του Σαίξπηρ «Ιούλιος Καίσαρας», σε συνδυασμό με υλικό που έχει αντληθεί από τους «Βίους Παράλληλους» του Πλούταρχου, το βιβλίο του Θόρντον Ουάιλντερ «Το αίμα του Καίσαρα», το ιστορικό μυθιστόρημα «Ιούλιος Καίσαρας» του Αλέξανδρου Δουμά και το μυθιστόρημα του Β. Μάσιμο Μανφρέντι «Οι τελευταίες μέρες του Καίσαρα». Παίζουν οι Όλγα Νικολαΐδου, Στέλλα Νούλη, Βασιλική Τσεκούρα.

Το Θέατρο Τέχνης Ακτίς Αελίου ανεβάζει εκ νέου για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων μια παρά-σταση που αγάπησε το κοινό, το «Πάρκο». Ένα πάρκο, τέσσερις εποχές, ένα παγκάκι και ένας μοναχικός περιπλανώμενος, που είναι ικανός να ζωντανέψει στη σκηνή όλη τη φαντασία του κό-σμου. Με μοναδικά του εργαλεία το σώμα, την εκφραστικότητα, το χιούμορ, το παιχνίδι, τη μου-σική και την ευρηματικότητα, το πάρκο μεταμορ-φώνεται και μεταμορφώνει τα εσωτερικά τοπία του ήρωα και οδηγεί το θεατή όλο και πιο μακριά απ’ την πραγματικότητα, όλο και πιο κοντά στην αλήθεια. Η σκηνοθετική επιμέλεια είναι του Νίκου Σακαλίδη ενώ παίζει ο Θώμας Βελισσάρης.

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιά-ζει την απολαυστική κωμωδία του Σπύρου Μελά «Ο Μπαμπάς εκπαιδεύεται». Το γνωστό έργο του Σπύρου Μελά, με τον αγαπημένο ηθοποιό του θεάτρου και του κινηματογράφου, Γιώργο

Κωνσταντίνου να σκηνοθετεί και να πρωταγωνι-στεί, θα παρουσιαστεί στην Εταιρεία Μακεδονι-κών Σπουδών, από την Τετάρτη 17 Απριλίου 2013.

Μετά την επιτυχημένη παρουσίαση της παρά-στασης στη νέα θεατρική σκηνή του Faust στην Αθήνα, ο Γιάννης Βούρος και ο Αλέκος Συσσοβί-της παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο «Sunset Limited» του βραβευμένου με Pulitzer Κόρμακ Μακάρθυ (Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους, Ο Δρόμος). Το «Sunset Limited» μεταφέρθηκε πέρσι και σε ταινία με πρωταγωνιστές τους Τόμι Λι Τζόουνς και Σάμιου-ελ Τζάκσον. Από την Τετάρτη 17 Απριλίου και για λίγες παραστάσεις στο Θέατρο Αυλαία. •

Mind The ArtΤου Γιάννη Γκροσδάνη

Νέες παραστάσεις στην ΘεσαλονίκηΛίγο πριν το Πάσχα κάποιες παραστάσεις κάνουν την δική τους πρεμιέρα στις θεατρικές σκηνές της πόλης

«Ιούλιου Καίσαρα»

«Ο Μπαμπάς εκπαιδεύεται»

«To Πάρκο»

«Sunset Limited»

Ένας περίφημος οίκος ευγηρίας στο Μπίτσαμ φιλοξενεί καταξιωμένους συνταξιούχους μουσι-κούς και τραγουδιστές του κλασικού ρεπερτο-ρίου. Μεταξύ τους θα βρεθεί και η μεγάλη σταρ Τζιν Χόρτον που έχοντας υιοθετήσει στα νιάτα της μια εγωπαθή στάση είναι αντιπαθής σε κά-ποιους. Μαζί με τρεις ακόμη σύγχρονούς της (με έναν εκ των οποίων, τον Ρέτζι, έμεινε για κάποιες μόλις ώρες παντρεμένη), θα κληθεί να ερμηνεύ-σει το Κουαρτέτο από το «Ριγκολέτο» του Βέρντι ώστε να παραμείνει ανοιχτός ο οίκος ευγηρίας.

Είναι γεγονός πως η σύγχρονη κοινωνία δε συνη-θίζει να επιδεικνύει την πρέπουσα ευαισθησία για την τρίτη ηλικία. Ο Ντάστιν Χόφμαν, στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, όμως δε βγάζει παρά-πονο γι’αυτό (άλλωστε κάθε γεμάτος άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να παραπονιέται), αλλά αγκαλιά-ζει με γλυκύτητα τους ηλικιωμένους ήρωές του –και τους πρόσχαρους και τους πιο στριφνούς- προσφέροντάς τους δυνητικά μια ακόμη στιγμή δόξας να προσθέσουν στο παλμαρέ τους, αλλά κυρίως ένα αυθεντικό στιγμιότυπο ανθρώπινης συντροφικότητας. Ο φόβος του θανάτου είναι αυτός που κινητοποι-

εί τον άνθρωπο να δρα και να δοκιμάζει πράγμα-τα. Υπάρχει, όμως, και η συνειδητοποίηση της φθοράς που τον κάνει να δειλιάζει μπροστά σε μια νέα πρόκληση. Αυτά τα δύο θα έρθουν αντι-μέτωπα (μαζί με περιφερειακά συμπλέγματα του παρελθόντος) στο κυνήγι των τριών για το πολυπόθητο «ναι» της Τζιν, το οποίο θα έρθει με ένα θραύσμα μετάνοιας από μέρους της, για τα περασμένα, προσφέροντας στους ήρωες συναι-σθηματική ανακούφιση και μια πιο ειλικρινή επα-φή μαζί της.Πλαισιωμένο από σπουδαία, συνταξιοδοτημένα πια, μέλη από ορχήστρες του κόσμου, αυτό το «Κουαρτέτο» ισορροπεί χαρακτηρολογικά ανά-μεσα στην εξωστρεφή γοητεία του Γουίλφ και τη συγκρατημένη ευαισθησία του Ρέτζι, το γνήσιο ενθουσιασμό της Σίσσυ και το φλέγμα της Τζιν, συνιστώντας ένα, πλέον του συμπαθούς, φιλμικό σύνολο που αν και όχι εξίσου δυνατό σε όλη του τη διάρκεια, μας ανταμείβει με τις ανοιχτόκαρδες προθέσεις του και ορισμένα πραγματικά συγκι-νητικά ενσταντανέ των ηρώων του, που αν και φθαρμένοι από το χρόνο, με τα μεγαλεία τους να έχουν περάσει, διεκδικούν ένα μέρος της αγάπης μας και υπερνικούν τη λήθη. •

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

The Croods

Oικογένεια ανθρώπων των σπηλαίων αναγκάζε-ται να διασχίσει ένα αφιλόξενο περιβάλλον, όταν η σπηλιά τους καταστρέφεται, με τη βοήθεια ενός εφευρετικού νέου, που μπαίνει στο μάτι του δύσπιστου πατέρα.

Από τα πιο κοινότοπα και αδιάφορα animation της πρόσφατης μνήμης, το Croods είναι αφό-ρητα επαναλαμβανόμενο, φειδωλό σε ευρήμα-τα και «καταραμένο» με το μοτίβο του υπερ-προστατευτικού μπαμπά, που, προκειμένου να προστατεύσει τους αγαπημένους του από τους κινδύνους, θέτει περιορισμούς, που ανατρέπουν οποιαδήποτε πιθανότητα διασκέδασης κατά την καθημερινή τους ζωή. Γιατί «καταραμένο»; Επειδή παραπέμπει ευθέως σε έναν κλασσικό πλέον εκπρόσωπο του είδους, το Finding Nemo και γεννά αναπόφευκτες συγκρίσεις. Και μπρος στην δραματουργική πληρότητα, την αφηγημα-τική δεινότητα και τον ακαταμάχητο συναισθη-ματισμό της ταινίας της Pixar, το Croods φαντά-ζει λιλιπούτειο.

Χώρια που στους αξιολάτρευτους εκπροσώπους της θαλάσσιας πανίδας, το Croods «απαντά» με χαρακτηριστικά κακομούτσουνους ανθρώπους των σπηλαίων. Τουλάχιστον, εν αντιθέσει με τον απωθητικό και χοντροκομμένο σχεδιασμό των χαρακτήρων, το περιβάλλον που κινούνται έχει κατασκευαστεί με εξονυχιστική λεπτομέρεια και αποζημιώνει τον αμφιβληστροειδή. •

Εξώστης ΘήταΕπιμέλεια ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης

Κουαρτέτο (Quartet) Δραμεντί, 2012 Ηνωμένο Βασίλειο, 98 λεπτά

(3/5)Κριτική: Ιωάννης Moody ΛαζάρουΣκηνοθεσία: Ντάστιν Χόφμαν

Παίζουν: Μάγκι Σμιθ, Τομ Κόρτνεϊ,

Μπιλ Κόνολι, Πολίν Κόλινς,

Μάικλ Γκαμπόν

***

Animation,2013, ΗΠΑ, 98 λεπτά

(1.5/5)Κριτική: Γιάννης ΒασιλείουΣκηνοθεσία: Κερκ Ντε Μίκο, Κρις Σάντερς

Με τις φωνές των: Έμμα Στόουν, Νίκολας Κέιτζ,

Ράιαν Ρέινολντς

*1/2


Εξώστης Θήτα

Aπό το 1947 ως και το 1951, περισσότεροι από 80.000 άτομα εκτοπίστηκαν στη Μακρόνησο, σε στρατόπεδα αναμόρφωσης που δημιουργήθη-καν για να «καταπολεμήσουν την επέκταση του Κομμουνισμού». Ανάμεσα στους εξόριστους αυτούς βρίσκονταν πολλοί συγγραφείς και ποι-ητές, όπως ο Γιάννης Ρίτσος και ο Τάσος Λειβα-δίτης. Παρά τις στερήσεις και τα βασανιστήρια, κατάφεραν να γράψουν ποιήματα στα οποία περιγράφουν τον αγώνα για επιβίωση. Η ταινία αναμιγνύει τα ποιητικά αυτά γραπτά με τις ομι-λίες «αναμορφωτικής» προπαγάνδας που μετα-δίδονταν ακατάπαυστα από τα μεγάφωνα των στρατοπέδων.

Με δάνειο έναν στίχο απο το ποίημα του Γιάν-νη Ρίτσου “Οι γερόντοι” (που έχει μελοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης στην “Καντάτα για την Μακρόνησο”) ο Ελβετός Ολιβιέ Ζισουά φτιάχνει ένα εξαιρετικό κινηματογραφικό δοκίμιο για την μετεμφυλιακή Ελλάδα της Μακρονήσου και των κοινωνικών φρονημάτων. Η αφήγηση του στηρίζεται σε τρία επίπεδα: το πρώτο αφορά τις γραπτές μαρτυρίες, την αλλη-λογραφία και τα ποίηματα των εξόριστων κρα-τουμένων στην Μακρόνησο, το δεύτερο τις ανα-τριχιαστικές απο μικροφώνου ανακοινώσεις των βαθμοφόρων δεσμοφυλάκων και το τρίτο την σχεδόν στατική και λιτή φωτογραφία και τον φυ-σικό ήχο απο το περιβάλλον της Μακρονήσου. Στόχος του Ζισουά η μεταφορά του ίδιου του θεατή στην Μακρονήσο. Με τον φακό να περιφέ-ρεται αργά στα ερείπια των στρατιωτικών εγκα-ταστάσεων έτσι ώστε να δίνεται ο απαραίτητος χρόνος για την δημιουργία μιας υπνωτιστικής ατμόφαιρας ο θεατής λαμβάνει τα στοιχεία της τεκμηρίωσης μέσα από τα ποιήματα του Ρίτσου, του Λουντέμη, του Λειβαδίτη. Με τον τρόπο αυτό ακούει και ανακαλεί με τη φαντασία του όσα αποτρόπαια συνέβαιναν στο νησί. Μια εξαιρετική ταινία για μια άγνωστη σε αρκετούς νέοτερους σήμερα πικρή ιστορία που αξίζει να δείτε. •

Σαν πετρινά λιοντάριαστην μπασιά της νύχταςΝτοκιμαντέρ, Ελβετία/Γαλλία/Ελλάδα, 2013, 87 λεπτά

(3.5/5)Κριτική: Γιάννης ΓκροσδάνηςΣκηνοθεσία, φωτογραφία, μοντάζ: Ολιβιέ Ζισουά

Με τις φωνές των: Τάσος Ράπτης, Κώστας Βασαρδά-

νης, Γιάννος Περλέγκας, Μάνος Βακούσης, Περικλής

Μουστάκης, Ζαν-Κλοντ Ντοφέν

***1/2

O Πιπ, ένα ορφανό δεκάχρονο αγόρι, βοηθά έναν κατάδικο να δραπετεύσει. Ένα χρόνο μετά, θα πιάσει δουλειά στο σπίτι της εκκεντρικής κυ-ρίας Χάβισαμ, μια ντόπια γυναίκα της υψηλής κοινωνίας ενώ στις ελεύθερες του ώρες παίζει με την όμορφη Εστέλα, με την οποία είναι κρυ-φά ερωτευμένος. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Πίπ μαθαίνει ότι έχει κληρονομήσει μια τεράστια περιουσία, από έναν άγνωστο ευεργέτη. Τα παι-δικά του όνειρα αρχίζουν να εκπληρώνονται και ως τζέντλεμαν πλέον κινείται μέσα στη λονδρέζι-κη κοινωνία, χρησιμοποιώντας την πρωτόγνωρη θέση του για να πλησιάσει ακόμα περισσότερο την εντυπωσιακή Εστέλα...

Με την φήμη του απολαυστικού “Τέσσερεις γάμοι και μια κηδεία” να τον ακολουθεί στο διάβα του χρόνου ο Μαϊκ Νιούελ προσπάθησε εδώ πολύ φιλόδοξα να μας δώσει την πιο πιστή αναπαράσταση ενός κλασικού και αρκετά κινη-ματογραφημένου έργου του Κάρολου Ντίκενς. Παρά τις υψηλές και ευγενείς προθέσεις του το αποτελέσμα δεν δικαιώνει τις προσδοκίες μας αφού ο Νιούελ δίνει μια στριφνή και στεγνή αφήγηση χωρίς τους χυμούς και την ζωντάνια της εποχής. Στέκεται ευλαβικά σε ένα πλαίσιο ταξικών αποστάσεων και κοινωνικής σκληρότη-τας χωρίς να εκμεταλλευτεί σχεδόν καθόλου το νεύρο των νεαρών πρωταγωνιστών του αλλά και την ήρεμη δύναμη των άλλων ηθοποιών (όπως της Μπόναμ Κάρτερ και του Φάινς). Πέρα απο την στατική αφήγηση είναι έντονη η απουσία κα-ποιας δραματικής κορύφωσης (ειδικά στο κομ-μάτι της σχέσης μεταξύ Πιπ και Εστέλα) αποσυ-ντονίζοντας τον θεατή με άλλες λεπτομέρειες του βιβλίου.•

Μεγάλες Προσδοκίες(Great Expectations)

Ένα νεαρό ζευγάρι κάνει το όνειρό του πραγ-ματικότητα ανοίγοντας το δικό του εστιατόριο, όμως μια σειρά από ατυχίες το φέρνει απέναντι από τη χρεωκοπία, γεγονός που επηρεάζει τις επιλογές και τη συμπεριφορά του καθενός.

Αποστασιοποιημένα και σχεδόν με ντοκιμαντερί-στικο στυλ ο Καν παραθέτει μια σύγχρονη ιστο-ρία χρεωκοπίας χωρίς όρους που παραπέμπουν άμεσα στην οικονομική κρίση, αλλά υπονοώντας την ανθρωπιστική που είχε ξεκινήσει εδώ και καιρό. Άλλωστε το σύστημα το συντηρούν άν-θρωποι και με μια μικρή πράξη αυτών, εκτός των κανόνων, μπορεί να λειτουργεί υπέρ του ατόμου και όχι σαν μόνιμος εχθρός του. Το βλέμμα από-γνωσης που έχει συχνά ο Γκιγιόμ Κανέ, βλέπο-ντας διάφορους να ενεργούν αποκλειστικά υπέρ των τραπεζών, των επιχειρήσεων ή ακόμη υπέρ του προσωπικού τους κέρδους, είναι χαρακτηρι-στικό και σ’ αυτό ποντάρει αρκετά το φιλμ.

Ο Καν πάντως από ένα σημείο και έπειτα αρχί-ζει και προσθέτει δυστυχίες, χάνοντας κάπου τον προσανατολισμό της αρχικής του ιδέας, που είναι να δείξει τον φόβο του ανθρώπου όταν αντιλαμβάνεται πως ζει τελικά σε μια κοινωνία άγριων θηρίων που θα κατασπαράξουν όποιον βρίσκεται σε κίνδυνο. Σταδιακά η ιστορία μετα-τρέπεται από κοινωνικό σχόλιο σε έναν προσω-πικό γολγοθά, στον οποίο αντιπαρατίθεται η αισι-οδοξία ως μόνιμο όπλο για μια καλύτερη ζωή. •

Μια Καλύτερη Ζωή (Une Vie Meilleure) Δράμα, 2011, Γαλλία, 110 λεπτά

(2.5/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Σεντρίκ Κάν

Παίζουν: Γκιγιόμ Κανέ, Λεϊλά Μπεκτί

**1/2

Εποχής, 2012, Μ. Βρετανία/ ΗΠΑ, 128 λεπτά

(2/5)Κριτική: Γιάννης ΓκροσδάνηςΣκηνοθεσία: Μάικ Νιούελ

Παίζουν: Ραλφ Φάινς, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Τζέρεμι

Έρβιν, Σάλι Χόκινς, Τζέισον Φλέμινγκ, Ρόμπι Κολτρέιν,

Χολιντέι Γκρέιντζερ,

**

εξώστης. 18 - 24 Aπριλίου 201313


Εξώστης Θήτα - Συνεχίζονται...

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

• OBLIVION

• ΧΙΟΝΑΤΗ

• IRON MAN 3

• Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Με τη σαρωτική παρουσία των Μέσων στην καθημερινότητά μας πλέον, θα περίμενε κανείς πως τα δημόσια πρόσωπα θα γινόταν περισσό-τερο δημόσια και κατά συνέπεια οι αποφάσεις τούς (που επηρεάζουν τις ζωές μας) θα ερμη-νεύονται κάτω από απόλυτη διαφάνεια, ώστε να κρίνει ο καθένας ευκολότερα ποιός είναι άξιος και ποιος όχι. Φυσικά τίποτα τέτοιο δε συνέβη. Αυτό το μπαστάρδεμα ειδήσεων, κουτσομπο-λιού και ανώνυμων “καταγγελιών” που έφεραν τα νέα μέσα (τουλάχιστον στη χώρα μας) είχε σαν αποτέλεσμα τη διατήρηση (ή ακόμη και την επιμήκυνση) της απόστασης μεταξύ πολιτικού και πολίτη. Για τον τελευταίο, ο πολιτικός είναι συχνά ένα σκοτεινό όργανο που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα, εκπρόσωπος ενός αθέατου κόσμου που μας κυβερνά.

Το έξοχο ντοκιμαντέρ του Αθυρίδη για τον Γιάν-νη Μπουτάρη, πρώτον με την ύπαρξή του και δεύτερον με τις επιλογές που κάνει στην αφή-γηση, πιστώνει τη νίκη του νυν πλέον δημάρ-χου στο ότι μίκρυνε την παραπάνω απόσταση. Η αντισυμβατικότητα του Μπουτάρη δεν είναι ούτε τα τατουάζ, ούτε οι απόψεις του για την εκκλησία, αλλά το ότι χρησιμοποίησε στοιχεία του εαυτού του και αφέθηκε σε μια διαδικασία υπερέκθεσης στο κοινό της πόλης, ώστε να πεί-σει έναν ικανό αριθμό ψηφοφόρων για τις προ-θέσεις του. •

Ένα Βήμα ΜπροστάΝτοκιμαντέρ, 2012, Ελλάδα, 126 λεπτά

(3.5/5)Κριτική:Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Δημήτρης Αθυρίδης

***1/2

Ε Ελλείψει άλλης ενημέρωσης παραθέτουμε την υπόθεση της ταινίας: O Ισραηλινό – Πα-λαιστίνιος χειρουργός Amin Jaafari, είχε μία λαμπρή καριέρα, μία πολύ αγαπημένη σύζυγο και πολλούς καλούς φίλους που του κάνουν τη ζωή πολύ όμορφη μέχρι τη στιγμή που συγκλο-νισμένος μαθαίνει ότι η σύζυγός του σκοτώνεται σε βομβιστική επίθεση «καμικάζι». Δέκα εννέα ακόμη νεκροί, και η αστυνομία τον ενημερώ-νει, ότι υπεύθυνη της επίθεσης ήταν η ίδια του η γυναίκα! Ο Αmin δεν μπορεί να πιστέψει την απίστευτη κατηγορία των αστυνομικών και ξε-κινά ένα δαιδαλώδες κυνήγι αναζήτησης της αλήθειας. Οι αποκαλύψεις θα ακολουθήσουν η μία μετά την άλλη, και η μοίρα θα του παίξει ένα απρόβλεπτο παιχνίδι που δύσκολα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει.•

Εξώστης Θήτα

Η Επίθεση (The Attack / L’attentat)

Το Σώμα(The Host) Φαντασίας, 2013, ΗΠΑ, 125 λεπτά

(2/5)Κριτική: Παναγιώτης ΚουντουράςΣκηνοθεσία: Άντριου Νίκολ

Παίζουν: Σαουάρς Ρονάν, Ντάιαν Κρούγκερ,

Γουίλιαμ Χαρτ

**

Κοινωνικό δράμα, 2012, Λίβανος/ Γαλλία/ Κατάρ/ Βέλ-γιο, 102 λεπτά

Σκηνοθεσία: Ζιάντ Ντουεϊρί

Παίζουν: Αλί Σουλιμάν, Ρεϊμόντ Αμσελέμ, Ευγενία,

Ντοντίνα, Καρίμ Σαλέχ

Ο δαίμων της σεναριακής γραφής συναντά ένα ακόμα best seller που ‘’μάλλον’’ δεν έπρε-πε να μείνει ανεκμετάλλευτο. Είναι ένα ακόμα Twilight; Τί συμβαίνει όταν ένα κορίτσι κυβερ-νάται από κάτι εξωγήινο και απέθαντο; Πόσο μάλλον όταν πρέπει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο γοητευτικά αρσενικά. Αφήνουμε τα γκλίτερ του Πάτινσον και βγάζουμε διακριτικά τα φτυάρια. Το ‘’Host’’ της Stephanie Meyer διαθέτει φαντα-σιακές πτυχές που συναντούν το μεταφυσικό και θέτουν γοητευτικά εμπόδια στους ήρωες που σύστησε η συγγραφέας.

Η παρέμβαση των εξωγήινων στο είδος μας, παρασύρει κινηματογραφικά το θεατή σε άνευ-ρους διαλόγους, αναμενόμενα σεναριακά κενά και τυποποιημένες σεκάνς δράσης. Ένα φου-τουριστικό sci-fi ρομάντζο που δεν προσφέρει την απαιτούμενη ένταση επί της οθόνης. Είμα-στε το σώμα μας ή το μυαλό μας; Η ιστορία της Mayer θέτει εύστοχα ερωτήματα για τη φύση της ανθρώπινης ταυτότητας όμως η αφήγηση δεν προσεγγίζει τις ουσιαστικές πτυχές της ιστορίας. Οι τεχνικές αρετές υπερισχύουν επί της σκηνοθετικής ευρηματικότητας που γνωρί-σαμε στο Gattaca και το In Time. Μόνο αν αντι-μετωπίσουμε το φιλμ από τη σκοπιά του βιβλίου αντιλαμβανόμαστε το αισιόδοξο μήνυμα που πρεσβεύει μια ειλικρινή αγάπη. Μερικά πράγμα-τα, καλύτερα να παραμένουν στα χαρτιά... •


Εξώστης Θήτατου Παναγιώτη Κουντουρά - Φωτό: ΦΚΘ/ Motionteam

Τίτλοι τέλους για το φιλμ

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε. Τα παραδοσια-κά σινεμά μίας πόλης που στιγματίστηκε από την κινηματογραφική ψυχαγωγία, βρίσκονται μπρο-στά σε μια ιστορική πρόκληση. Ο όρος Digital Cinema Package (DCP) σίγουρα ηχεί περιέργα στα αυτιά όχι μόνο των θεατών αλλά και των δι-αχειριστών ή ιδιοκτητών μικρών αιθουσών. Ειναι όμως παράλληλα και μια νέα πραγματικότητα πάνω στην οποία όλοι θα προσαρμοστούμε.

Ο διευθυντής των κινηματογραφικών αιθουσών Ολύμπιον-Π.Ζάννας, Νότης Φόρσος, επιβεβαιώ-νει χαρακτηριστικά πως ‘’βρισκόμαστε ήδη στην αρχή της νέας εποχής, που αυτή τη στιγμή επη-ρεάζει, μάλλον, θετικά την παραγωγή και τη δια-νομή των ταινιών και όχι τις συνθήκες θέασης’’ την ώρα που ο διαχειριστής του Δημοτικού Κινη-ματογράφου Σινέ – Πανόραμα, Χρήστος Λιόδης, διευκρινίζει πως ‘’είναι το τέλος του φιλμ και με-ρικών επαγγελμάτων που σχετίζονταν μ’ αυτό και με τον αντίστοιχο μηχανικό εξοπλισμό’’.

Στο παιχνίδι του αφανισμού υποχρεωτικά θα ακο-λουθήσουν ακόμα και οι θερινές αίθουσες από την επόμενη χρονιά, γιατί δε θα βρίσκουν προϊόν να προβάλουν σε 35mm. Οι εταιρείες έδωσαν με-γαλύτερο χρονικό περιθώριο στους αιθουσάρχες – διαχειριστές και ο Νότης Φόρσος απαντά στον Εξώστη πως ‘’ Το πρόβλημα δεν είναι τόσο από τους διανομείς όσο από το γεγονός ότι έχει απο-μείνει μόνο ένα εργοστάσιο παραγωγής σελιλοϊντ στην Ευρώπη, που κι αυτό συντηρείται αυτή τη στιγμή από την Ελλάδα και την Τουρκία, τις μονα-δικές ευρωπαϊκές χώρες που προβάλλουν ακόμα κυρίως σε φιλμ’’.

Ο Χρήστος Λιόδης συμπληρώνει από την πλευρά του πως ‘’οι Ελληνικές εταιρίες έχουν διάθεση να

βοηθήσουν, αλλά πιέζονται κι αυτές από τις ξένες εταιρίες-παραγωγούς που δε θέλουν να βγάζουν πια ταινίες σε φιλμ. Το καλοκαίρι του ‘13 θα υπάρ-χουν, του ‘14 δύσκολα’’.

Μια σύντομη ματιά στα πλεονεκτήματα που υπε-ρασπίζονται μεγάλα στούντιο και διανομείς, φέρ-νει στο φώς ισχυρά κίνητρα που μόνο πρακτικές πτυχές εξυπηρετούν. Μικρό κόστος κόπιας και μεταφοράς, μεγαλύτερη προστασία του προιό-ντος και τεχνικές ευκολίες σε μια προβολή που δεν θέλει ριζικές ρυθμίσεις. Τα ψηφιακά συστή-ματα εισβάλουν πλέον στα στενά όρια της κα-μπίνας προβολής. Μπορεί στο μάτι του θεατή η διαφορά να είναι ελάχιστη. Το κόστος τους όμως είναι απαγορευτικό για τους αιθουσάρχες και το μέλλον όχι ελπιδοφόρο.

Υπάρχουν όμως επιχορηγούμενα κονδύλια για τη στήριξη των κινηματογραφικών αιθουσών; Ο Χ. Λιώδης αναφέρει πως ‘’το μόνο που υπάρχει είναι ένα πρόγραμμα του Eurimages, το οποίο όμως με τις προϋποθέσεις συμμετοχής που βάζει, απο-κλείει την πλειοψηφία των μικρών ιδιωτικών κιν/κων επιχειρήσεων. Στηρίζει την αγορά εξοπλι-σμού με συμμετοχή 60%’’. Απο την άλλη όμως όπως τονίζει ο κ. Ν. Φόρσος ‘’οι τιμές των μηχανη-μάτων έχουν πέσει και υπάρχουν κάποια σχετικά φτηνά μηχανήματα για τις πιό μικρές αίθουσες. Το κύριο πρόβλημα όμως είναι η μεγάλη πτώση των εισιτηρίων λόγω της οικονομικής κρίσης. Αυτό φοβίζει περισσότερο τους επιχειρηματίες’’.

Ο κ. Φόρσος αναφέρει πως ‘’τα παραδοσιακά σινεμά είναι δύσκολο να αντέξουν το βάρος της αλλαγής και τα υψηλά λειτουργικά έξοδα με αποτέλεσμα να μείνουν ελάχιστες αίθουσες στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα λίγες περισσότε-

ρες’’. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Λιόδη όμως ‘’ακόμα και τα multiplex θα περιορίσουν τον αριθ-μό των αιθουσών τους’’.

Οι προσωπικές θέσεις γύρω από την απουσία του φίλμ εμφανίζονται στο προσκήνιο της κουβέντας. Μιλάμε για συναισθήματα νοσταλγικά? Υπερι-σχύει μέσα το γεγονός ότι η δουλειά γίνεται πιό εύκολη με το πάτημα ενός κουμπιού? Ως αρκετά έμπειρος ο κ. Φόρσος επισημαίνει πως “σημασία έχει η πιστότητα στην αισθητική του δημιουργού της ταινίας. Είτε αυτό γίνεται ψηφιακά, είτε από φίλμ είναι αδιάφορο” ενώ ο κ. Λιώδης επισημαίνει πως “οι εξελίξεις είναι τόσο γοργές και απότομες που δεν έχεις καιρό για συναισθηματισμούς αλλά για μια μεγάλη απόφαση: ή ξοδεύεις ένα υπέρο-γκο ποσό μόνο και μόνο για να παραμείνεις ανοι-χτός, ή κλείνεις”.

Πάνω στον θάνατο του φιλμ, άνθρωποι με σαφή επιχειρηματικά πλάνα, επενδύουν τα χρήματά τους, γνωρίζοντας την περιορισμένη διάρκεια ζωής του μέσου. Το τέλος μίας εποχής, το πέ-ρασμα στην ψηφιακή διάσταση δίνει τον πρώτο ρόλο σε μία νέα γενιά που θα ταυτίσει την έναρ-ξη της προβολής με το πάτημα ενός κουμπιού, του play. Οι μοναχικοί ερημίτες της καμπίνας αφήνουν πίσω τους το μεράκι και την τέχνη μιας ζωής. Εγκαταλείπουν τις μπομπίνες, τα μαγικά στα χέρια τους μέσα που αποκαλύπτουν το καλά κρυμμένο στα καρέ έργο τέχνης. Τους κόσμους, τις εικόνες που εξασφαλίζουν τη δική μας ψυχα-γωγία μέσα στην κινηματογραφική ζωή της πό-λης. Και όπως έχει πει ο Χρήστος Βακαλόπουλος, ‘’το πιο νέο, το πιο επαναστατικό πράγμα σήμερα είναι η ερωτική σχέση με κάτι πολύ παλιό, με την παράδοση’’. •

Συζήτηση με δύο αιθουσάρχες της πόλης

XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310 233 665): Αιθουσα 1: Μαθή-ματα ζωής (19.00 - 20.45)/ Παρενέργειες (22.30) Αιθουσα 2: Χαμένος παράδεισος (20.00) / Οδηγός αισιοδοξίας (22.15) ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (τηλ. 2310-834-996:Σώμα με σώμα (18.45) / Ο έρωτας της βασί-λισσας (20.45) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (τηλ.2310 261727): Κουαρτέτο (19.00 - 21.00 - 23.00 ) ΟΛΥΜΠΙΟΝ (τηλ. 2310 378404): Μία καλύτερη ζωή 18:30 - 20:45 - 23:00. / Σαν πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας Ώρες προβολών 21:15 - 23:00/ Ένα βήμα μπροστά Ώρες προβολής 18:45/ Για την αποκατά-σταση του μαύρου: Κατερίνα Γώγου Σάββατο 20/4 και Κυριακή 21/4. Ώρα προβολής 17:30 ΜΟΥΣΕΙΟ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ-ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (τηλ. 2310 508398): Αίθουσα ΤΑΚΗΣ ΚΑΝΕΛΟΠΟΥ-ΛΟΣ: Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης Ζυλ Ντασσέν: ένα αμερικανός έλληνας Πέμπτη18/4 έως Κυριακή 21/4. Ώρες προβολών 19:00 & 21:30ΦΑΡΓΚΑΝΗ (τηλ. 2310 960 063): Επίθεση (Προβολές:18.45 - 20.45 - 22.30), Κυριακή (Προβολές: 20.45 - 22.30), Δευτέρα (Προβολές:18.45 - 23.00)/ Δευτέρα 22/4 Κινηματο-γραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης: Ταινίες μικρού μή-κους Φεστιβάλ Δράμας (Προβολές: 21.00)

ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ Τηλέφωνο πληροφοριών και κρα-τήσεων: 801 11 600000 / 210-6786000 από σταθε-ρό με αστική χρέωση, 2310 290290 www.odeon.gr Αίθουσα 1: OI KΡΟΥΝΤΣ (3D) (ΜΕΤΑΓΛ.) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.10, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.00, 18.10 / ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΥΠΟΤΙΤΛ.) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.20, 22.30 Αίθουσα 2: ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.40, 22.20, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.00, 19.40, 22.20 Αίθουσα 3: ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (3D)(ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 15.00, 17.10 / ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (3D)(ΥΠΟΤΙΤΛ.) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.20, 21.30 Αί-θουσα 4: ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.40, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 15.30, 17.40 / ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50, 22.40 Αίθουσα 5: SCARY MOVIE 5 ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.30, 20.30, 22.30, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.20, 18.30, 20.30, 22.30, Αίθουσα 6: ΞΕ-

ΧΑΣΕ ΤΟ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.50 / ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 21.10, 23.10 Αίθουσα 7: ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.30, 20.10, 22.50 Αί-θουσα 8: ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.40, ΣΑΒ, ΚΥΡ: και 16.30 / STOKER ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.50, 23.00

VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN COSMOS Τηλέφωνο Πληροφοριών: 2310 499999 & Τηλ. Πω-λήσεις: 1 48 48 www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1: BROKEN CITY ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.20-22.30-00.40 / ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.20-18.20 μεταγλ., ΚΥΡ:12.20 - 14.20 - 16.20 - 18.20 μεταγλ. Αίθουσα 2: ΟΙ ΠΕΡΙ-ΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΜΜΥ 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΚΥΡ: 13.00-15.00 μεταγλ. / STOKER ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 21.10-23.15 / ΑΚΑ-ΛΥΠΤΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.00-19.10 Αίθουσα 3: ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.30-18.40 μεταγλ.,ΚΥΡ: 12.30-14.30-16.30-18.40 μεταγλ. / ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.50-23.20 Αίθουσα 4: Η ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 00.10 / ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΜΕΤΑΓΛ) 3D ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.00-20.00 μεταγλ. (3D), ΚΥΡ: 12.00-14.00-16.00-20.00 μεταγλ. (3D) / ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΥΠΟΤΙΤΛ) 3D ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00-22.00 υποτιτλ. (3D) Αίθουσα 5: TAD Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΕΞΕ-ΡΕΥΝΗΤΗΣ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.20 μεταγλ., ΚΥΡ: 11.10-13.10-15.10-17.20 μεταγλ. / ΤΖΑΚ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΓΙΓΑΝΤΩΝ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.30-21.50-00.20 Αίθουσα 6: SCARY MOVIE 5 ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.40-21.30-23.30 / ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.40 μεταγλ., ΚΥΡ: 11.30-13.30-15.30-17.40 μεταγλ. Αίθουσα 7: ΟΖ: ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥ-ΝΑΜΟΣ ΣΑΒ: 17.30, ΚΥΡ: 12.10-14.50-17.30 / ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.30-20.10-22.50, ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 20.10-22.50 Αί-θουσα 8: Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΕΠΕΣΕ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50-22.10-00.30 / ΡΑΛΦ, Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΙΣΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.50 με-ταγλ., ΚΥΡ: 11.40-13.40-15.40-17.50 μεταγλ. Αίθου-

σα 9 - COMFORT: ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.10-22.50 Αίθουσα 10 - COMFORT: SCARY MOVIE 5 ΠΕΜ, ΣΑΒ, ΚΥΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 19.40-21.30-23.30, ΠΑΡ: 21.30-23.30

STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέφωνο κρατήσεων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφωνο κρατήσεων από κινητό: 210 8092690. Αίθουσα 1: ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ 3D ( ΜΕΤΑΓ.) Σαβ - Κυρ: 14:00, 16:00, 18:00 Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 18:00 /ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ ( ΜΕΤΑΓ.) Πεμ - Τετ: 20:00 / ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ Πεμ - Δευ & Τετ: 22:00 / ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΥΠΟΤ.) Tρ: 22:00, 00:00 Αίθουσα 2: ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ ( ΜΕΤΑΓ) Σαβ - Κυρ: 13:30, 15:30, 17:30, 19:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 19:30 / SCARY MOVIE 5 Πεμ - Τετ: 21:30, 23:30 Αίθουσα 3: ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ Σαβ : 14:10, 16:10, 18:10, 20:10, 22:10, 00:10, Κυρ: 14:10, 16:10, 18:10, 20:10, 22:10, Παρ: 18:10, 20:10, 22:10, 00:10, Πεμ & Δευ - Τετ: 18:10, 20:10, 22:10 Αίθουσα 4: BROKEN CITY Σαβ - Κυρ: 14:40, 17:00, 19:20, 21:40, 00:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 19:20, 21:40, 00:00 Αίθουσα 5: ΑΚΑΛΥ-ΠΤΟΣ σαΒ - Κυρ: 13:50, 15:50, 17:50, 19:50, 21:50, 23:50, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:50, 19:50, 21:50, 23:50 Αίθουσα 6: Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΕΠΕΣΕ Σαβ - Κυρ: 15:10, 17:45, 20:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 20:20 / ΤΟ ΣΩΜΑ Πεμ - Τετ: 22:45 Αίθουσα 7: ΤΟ ΣΩΜΑ Πεμ & Κυρ - Τετ: 18:20, 21:20, Παρ - Σαβ: 18:20, 21:20, 00:20 Αίθουσα 8: STOKER Σαβ - Κυρ: 15:00, 17:10, 19:10, 21:10, 23:15, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 19:10, 21:10, 23:15 Αίθουσα 9: ΤΖΑΚ Ο ΚΗΝΥΓΟΣ ΓΙΓΑΝΤΩΝ Σαβ - Κυρ: 13:00, 15:20, 17:40, 20:00, 22:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 20:00, 22:20 Αίθουσα 10: ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ ( ΜΕΤΑΓ) Σαβ - Κυρ: 14:30, 16:30, 18:30, 20:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 18:30, 20:30 / SCARY MOVIE 5 Παρ - Σαβ: 22:30, 00:30, Πεμ & Κυρ - Τετ: 22:30 Αίθουσα 11: BARBIE Η ΜΠΑΛΑ-ΡΙΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΠΟΥΕΝΤ Σαβ - Κυρ: 14:10, 15:40, 17:20 / ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ ( ΜΕΤΑΓ) Πεμ - Δευ & Τετ: 19:00 / ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΥΠΟΤ) Πεμ - Δευ & Τετ: 21:00, 23:00 •

CINE AΤΖΕΝΤΑΑπό Πέμπτη 18 Απριλίου έως Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

STARlightEXPRESS

Λ.Αδαμίδης(ΣΙΝΕΜΑ)

Γ.Βασιλείου

Γ.Γκροσδάνης

Η.Δημόπουλος(invincible defeat)

Σ. Ζήκος(City)

Α.Καπράνος(Τα Νέα/movieworld) Π. Κουντουράς

Ι. Moody Λαζάρου

T. Μελεμενίδης Π.Τράγος(Movieworld)

Κουαρτέτο *** *** *** *** ***1/2

Σαν τα πέτρινα λιοντάρια... ***1/2

Κρουντς *1/2 *** **1/2Μια καλύτερη ζωή **1/2 *** **1/2 **1/2

Μεγάλες προσδοκίες ** **1/2

Επίθεση ***1/2

Ένα βήμα μπροστά **1/2 **** *** ***1/2 ***1/2 ***

Στο τέλος του δρόμου *** ** **1/2 ***1/2 *** ***

Η γεύση της εκδίκησης **1/2 * **1/2 ** **

Το Σώμα * *1/2 *1/2 *

Για την αποκατάσταση

του μαύρου: Κατερίνα Γώγου

** ***1/2 ** ** ***1/2 *1/2 ***1/2



Άργησε να έρθει εκείνη η ώρα......κι ήταν όλα σιωπηλά, γιατί τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλα-βιά...Πρωί-πρωί, εκεί που το τρίτο πρόγραμμα ξαναρχίζει στη νέα μέρα, ήρ-θαν τα λόγια του Διονυσίου Σολωμού να ακουστούν -200 χρόνια μετά- από το ραδιόφωνο, με ένα φως πλάγιο της νέας χιλιετίας και της κρίσης της Ευρώπης και όλου του πλανήτη...Είναι νωρίς, πολύ νωρίς ακόμα και είναι ζήτημα, πόσοι δεν κοιμούνται, πόσοι καταλαβαίνουν τις λέξεις, τα νοήματα, πόσοι συνδέουν αυτό που ακούν με κάποιο σημερινό ανάλογο, για την έρη-μη, διαλυμένη και βραχυκυκλωμένη χώρα, όπου ζούμε, μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ...ελευθερία και γλώσσα.Οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν, συνεχίζουν τους αδιέξοδους δρό-μους, το χωρίς αύριο ξόδεμα, το κάψιμο του λίπους, την αναζήτηση κατα-μέτρησης των «επιόρκων» που όπως και να μετρηθούν, έχουν πάντα στο τσεπάκι τους την προσφυγή στον Άρειο πάγο.

Είναι Άνοιξη οι μέρες μεγάλωσαν πια, το χορτάρι φουντώνει από μόνο του, η θάλασσα ζεσταίνεται, ετοιμαζόμαστε για μια δυνατή εβδομάδα των πα-θών, ελπίζοντας αι γενεαί πάσαι σε μιαν ανάσταση, ανεξαρτήτως θρησκευ-τικών προτιμήσεων.

Οι περισσότεροι που συναντώ και μιλώ είναι γονατισμένοι, χτυπημένοι, δαρμένοι, με μάτια που ταξιδεύουν, χωρις όρεξη για κάτι...Φράσεις όπως «ο κόμπος έφτασε στο χτένι», «πιάσαμε πάτο», «χρειάζονται γόρδιες λύ-σεις», «η φούσκα θα σπάσει» ακούγονται κλισέ μέσα σε μιαν εκκωφαντική απάθεια και σιωπή.

Άλλοι πάλι λένε πως ούτε φούσκα υπάρχει, ούτε χτένι, ούτε πάτος, μονάχα ένα τεράστιο σπυρί γεμάτο πύον, υπερώριμο που δεν σπάει γιατί δεν υπάρ-χει πια το αντίπαλο δέος που ήταν το άλλο στρατόπεδο...Υπομονή χρειάζεται, να σταθούμε όρθιοι μέσα σ’ αυτή την καταιγίδα που κρατάει χρόνια τώρα, να σταθούμε όρθιοι, λυγίζοντας λίγο, όσο να μη σπά-σουμε, όρθιοι όμως περιμένοντας την τροπή των καιρών, ταπί και ψύχραιμοι.

Να τελειώσει επιτέλους εκείνος ο εμφύλιος που μας κατατρέχει 65 χρόνια τώρα, αφου κερδίσαμε εκείνον τον πόλεμο. Ήμασταν με τους νικητές, αν θυμάστε. Να τελειώσει επιτέλους εκείνος ο εμφύλιος, αυτΌ προέχει, να ενωθούμε όλοι πάνω στη μόνη βιώσιμη κατεύθυνση, της επιβίωσης, της ζωής...

Δεν έχει θέση η γη παρά για τηζωή, όπως έλεγε εκείνο το τραγούδι του Μπέρναρντ Μπίαν, ένας όμηρος... •

Επιμέλεια στήλης: Κυριάκος Αθανασιάδης

Δηλώνω περήφανη φαν του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου. Η μητέρα μου είχε ανησυχήσει για ένα διάστημα, αλλά της εξήγησα ότι το κυριακάτικο κήρυγμα του Άνθιμου είναι μια μοναδική ευκαιρία να ακούσει κανείς λόγια αγάπης που σπανίζουν στις μέρες μας μέσα από τη φιλόξενη συχνότητα της ΕΤ3. Της είπα ότι, αντί να ειρωνεύεται, θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένη που τα λεφτά μας πιάνουν τόπο. Θυμάμαι, μάλιστα, ότι ακόμα και η σκληροπυρη-νική ΠΟΣΠΕΡΤ θεωρούσε τον Μητροπολίτη Άνθιμο υπεράνω απεργιών και κεκτημένων - γι’ αυτό εξάλλου δε μας στέρησε ούτε μια φορά την ομιλία του. Το πρώτο μέρος του κηρύγματος είναι αμιγώς θρησκευτικό. Το πέρασμα από την ευαγγελική διήγηση ή το περιστατικό από το βίο κάποιου Αγίου σε θέματα ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του έθνους γίνεται με αρι-στοτεχνικό τρόπο. Ειδικά το διαχρονικά φλέγον θέμα της ονομασίας του «γειτονικού κρατιδίου» δεν λείπει ποτέ από την μητροπολιτική ατζέντα. Προχτές όσοι τον παρακολουθήσαμε ενημερωθήκαμε ότι ολοκληρώνονται οι διαπραγματεύσεις στο Σκοπιανό και ότι η λύση που προωθείται για την ακατονόμαστη χώρα είναι η ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Ο Μη-τροπολίτης έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου διότι αυτό, όπως είπε, θα ανοίξει αναποφεύκτως στη γειτονική χώρα τις θύρες τής ΕΕ, εξέλιξη ιδιαιτέ-ρως ανησυχητική για τα ελληνικά συμφέροντα. «Θα είναι εις βάρος μας να περιληφθεί στην ονομασία ο όρος Μακεδονία. Εμείς έχουμε προτείνει τόσα ωραιότατα ονόματα για τη χώρα αυτή, αλλά δεν τα αποδέχονται», τόνισε. Ανεξαρτήτως θέματος πάντως, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης θα κατα-λήξει είτε να αποθεώνει τον ελληνισμό είτε να απαριθμεί τις απειλές και τους εκβιασμούς που αυτός δέχεται. Γι’ αυτό, θα ήταν κολοσσιαία παράλειψη να μην αναφερθεί στον κίνδυνο αφελληνισμού των τραπεζών, αν και φοβάμαι μη μας βρει καμιά συμφορά εξαιτίας της καθυστέρησής του να τοποθετηθεί. Μόλις προχτές εξήγησε το νέο δόγμα των Ευρωπαίων, που συνοψίζεται στο κλείσιμο των ισχυρών τραπεζών στις μικρές χώρες, και μίλησε συγκινημένος για την Εθνική τράπεζα, την Αγία Τράπεζα, «την τράπεζά μας που είναι δε-μένη με την ιστορία μας την οικονομική από τότε που γίναμε έθνος, από τον Καποδίστρια και μετά». Εδώ, αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Σεβασμιότατος, εκ παραδρομής προφανώς, κάνει την έκπληξη υιοθετώντας τη νεωτερική προσέγγιση για τη συγκρότηση των εθνών, θεωρεί δηλαδή ότι το κράτος προηγείται του έθνους και όχι το αντίστροφο. Άρα ελληνικό έθνος πριν τον Καποδίστρια δεν υπήρχε. Κλείνοντας, να υπενθυμίσω ότι υπεύθυνη για όλα τα δεινά που μαστίζουν τη χώρα είναι φυσικά η παγκοσμιοποίηση, με την οποία είναι γνωστό ότι ο Μητροπολίτης Άνθιμος έχει προηγούμενα.•

Η Ελίνα Τζανουδάκη έχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες, ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως σύμβουλος επικοινωνίας.

Κάθε εβδομάδα, ένας φίλος από την Αθή-να (διανοούμενος, πολιτικός, δημοσιογρά-φος, επιχειρηματίας, καλλιτέχνης…) γρά-φει ένα άρθρο για τον «Εξώστη»: αιχμηρό, πρωτότυπο, «λοξό». Σήμερα η Ελίνα Τζανουδάκη


Μεθυσμένο ΠαραμύθιΓράφει η Μάρα Τσικάρα - E: [email protected]

Υπεραστικό κορίτσιΓράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου

Είναι γυναίκα. Είναι γυμνή. Και είναι αιχμάλωτη.Μέσα σε πίνακα, μέσα σε λουλούδια.Στο ημερολόγιο του τοίχου.Μιλάει με γρίφους, μυρωδιές και ξαφνικές βροχές.Μαδάω ένα ένα τα φύλλα της μήπως και καταλάβω…«Βασιλικό εφύτεψα/ και βγήκε ματζουράνα/ θέλω να κάμω πεθερά/ της Μαριγώς τη μάνα»… «Για αγάπα με για αρνήσου με/ για πε των αμαθιών σου/ να μη με σαϊτεύγουνε/ όντε περνώ από μπρος σου»… «Παραπονιούμαι σου πολλά/ μα ‘γω το ‘χω το δίκιο/ γιατί έκαμες τ’ αχείλι μου/ πικρό σαν το ραδίκιο».Έχει χείλη πικρά, μάτια σαΐτες, καπνίζει μαντζουράνα και παραληρεί.Είναι τρελή, δεν την ακούτε; Δεν τη βλέπετε; Κοροϊδεύει μέσα απ’ τις βιτρίνες. Αιχμάλωτη κι εκεί. Πιέζει τη μύτη και τα μάγουλα πίσω από το τζάμι. Πατάει με τα βρώμικά της πόδια πάνω στη νέα κολεξιόν, στα νέα βιβλία, σβήνει σαν γόπες λαγουδάκια, σπάει λαμπάδες και κόκκινα ωμά αβγά, ζωγραφίζει μου-στάκια γυαλιά και κερατάκια στις προσφορές των σούπερ μάρκετ.Και στα άδεια μαγαζιά και ‘κει είναι. Ποζάρει νωχελικά και πρόστυχα με ποντί-κια, αράχνες, λογαριασμούς και διαφημιστικά. Πίτσες, κρέατα και νηστίσιμα στα απόκρυφά της μέρη.Γυρίζω το κεφάλι και τη βλέπω πίσω μου να κοιτάζει τη βιτρίνα και να ξερνάει γέλια. Δεν προλαβαίνω να την πιάσω, τρέχει γυμνή μέσα στους δρόμους. Πατάει πάνω σε αυτοκίνητα, πεζούς, σκυλιά, πουλιά. Κι αιχμαλωτίζεται ξανά μέσα στους κάδους. Ψαχουλεύει σκουπίδια, τρώει αποφάγια κι ανακύκλωση.Άλλοτε πάλι είναι κυρία. Παρέα, φράουλα, σύννεφο, παιδί, μπαλόνι, παγωτό, λιακάδα, πλανόδιος μουσικός. Κρατάει μαγικό αυλό, αιχμάλωτη στις τρύπες του, στις νότες του, στ’ αυτιά σου. Άσε με να φύγω… σε παρακαλώ, φωνάζεις. Κι αυτή εκεί, μάγισσα, σειρήνα, μούσα, δεν σ’ αφήνει. Τη γδύνεις, τη βρίζεις, τη χτυπάς, την καρφώνεις στον τοίχο, την κλείνεις σε μπαούλα, σε γρίλιες, σε βιτρίνες, στα σκουπίδια, στα όνειρα που δεν θυμάσαι. Κι αυτή εκεί, γα-ντζώνεται στα χείλη, στα ρουθούνια, κρέμεται απ’ τα βλέφαρα, στάζει απ’ τα δάχτυλα γλύκα και ηδονή.Άσε με να φύγω, σε παρακαλώ… μα πια δεν αντιστέκεσαι. Αφήνεσαι στα χάδια της, αιχμάλωτος, αιχμάλωτη κι αυτή στο χρόνο, στον πύργο σου, στο σώμα σου, στην πόρτα την κλειστή. Στο τέλος πέφτεις στα γόνατα κι εκλιπα-ρείς για έλεος, για αγάπη, για αυτήν… «Άνοιξη…Άνοιξη… γιατί δεν αντέχω…φτάνει πια…φτάνει πια…να με τυραννάς…» •

Δήθεν.Δήθεν local celebrities, δήθεν διάσημοι, δήθεν entrepreneurs, δήθεν πιαρτζήδες, δήθεν επαγγελματίες.Startups, popups,apps.Σεμινάρια, συνέδρια social media, φεστιβάλ, απόψεις για την επιχειρη-ματικότητα, απόψεις για την τεχνολογία, ομιλίες, επαφές, καφέδες, πε-ντάλεπτες συζητήσεις στα όρθια, «τι κάνεις», «με τι ασχολείσαι».

Χάνουμε την ουσία, την πραγματική επαφή. Μπερδευόμαστε ανάμεσα σε ψεύτικα χαμόγελα και κρύβουμε τους απώτερους σκοπούς πίσω από γνωριμίες.

Πόσο μακριά είναι αυτός ο κόσμος απο σένα; Eλπίζω πολύ.•

Μια συνομιλία με τη ζωγραφική του Giuseppe Arcimboldo

Άνοιξη… Άνοιξη… γιατί δεν αντέχω…

H ιδιαίτερη σχέση της Θεσσαλονίκης με το λιμάνι της και γενικότερα με τη θάλασσα είναι στοιχείο που έχει συζητηθεί, σχολιαστεί και αναλυθεί εκτε-νώς είτε υπό ένα ποιητικό πρίσμα, προσδίδοντάς της αυτή την ξεχωριστή ομορφιά, είτε στο πλαίσιο επιστημονικών προσεγγίσεων για το ρόλο του θαλάσσιου μετώπου στην εξέλιξη της πόλης. Οι ιστορικοί μετασχηματισμοί, πέραν των πληθυσμιακών αλλαγών εμπεριέχουν σε μεγάλο ποσοστό και τη χωρική μεταβολή των ορίων της πόλης ως προς τη θάλασσα. Συγκεκριμένα από το 1869 ξεκινά η κατεδάφιση των τειχών και η εγκατάσταση πληθυσμού εκτός αυτών, ενώ λίγο αργότερα γκρεμίζεται μέρος του τείχους στο ύψος της οδού Βενιζέλου προκειμένου να κατασκευαστεί εκεί εν συνεχεία η Α’ προβλήτα. Σχεδόν ένα αιώνα αργότερα, κι ενώ η ανατολική ακτογραμμή μετασχηματίζεται με επιχωματώσεις στο γραμμικό μέτωπο της σημερινής «Νέας Παραλίας», η Α’ προβλήτα χαρακτηρίζεται ως ιστορικός τόπος, ενώ κρίνονται διατηρητέα κάποια από τα κτίρια στα οποία θεσμοθετείται αργό-τερα από τον Ο.Ρ.Θ η χωροθέτηση «δραστηριοτήτων πολιτισμού» με στόχο την ενσωμάτωση του λιμανιού στην καθημερινότητα της πόλης. Το 1994, με αφορμή την «Πολιτιστική Πρωτεύουσα» οι εγκαταστάσεις της Α’ προβλήτας εντάσσονται στην υποδομή των εκδηλώσεών της διοργάνωσης, ενώ λίγο αρ-γότερα θα πραγματοποιηθούν σειρά επεμβάσεων και τροποποιήσεων στα κτίρια προκειμένου να φιλοξενηθούν οι χρήσεις που συναντάμε μέχρι σήμε-ρα, με αίθουσες κινηματογράφου, λιμεναρχείου, μουσείου φωτογραφίας και μιας ιδιωτικής επιχείρησης αναψυχής.Περίπου ένα χρόνο πριν, το Μάρτιο του 2012 ολοκληρώθηκε η Ανάπλαση της Α’ προβλήτας, σε μελέτη της Κ. Ουδατζή, δίνοντας στην πόλη ακόμη μια «διέξοδο» προς τη θάλασσα, μετά την ανάπλαση της πλατείας του Λευκού Πύργου, της Κ. Τσιγαρίδα, αλλά και τη Νέα Παραλία, των Π. Νικηφορίδη και B. Cuomo. Το τμήμα της προβλήτας που πραγματοποιήθηκε το έργο

Street TalesΓράφει ο Γροζόπουλος Δημήτρης

βρίσκονταν μέχρι πρότινος σε πολύ κακή κατάσταση, ενώ μεγάλο μέρος του χώρου καταλαμβάνονταν από το parking της επιχείρησης αναψυχής που λειτουργεί σε μια εκ των αποθηκών. Αυτός ο νέος χώρος, η «ήπια ανάπλα-ση» όπως άλλωστε χαρακτηρίζεται και από την αρχιτέκτονα, αποφεύγει τις μεγάλες χειρονομίες και αρχιτεκτονικές υπερβολές και περιορίζεται σε ένα όσο το δυνατόν λιτό λεξιλόγιο επεμβάσεων αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την ιστορία του τόπου. Η επιτυχία ενός τέτοιου έργου σαφώς δεν μπορεί να κριθεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ωστόσο όπως αποδεικνύεται από τα πρώτα κιόλας σαββατοκύριακα της άνοιξης, η προβλήτα γεμίζει ζωή-λει-τουργεί- κι αυτό είναι που τελικά καθορίζει ένα δημόσιο χώρο. Παρόλ’ αυτά, αυτό που συνεχίζει να αποτελεί προβληματική περίπτωση στην ευρύτερη περιοχή του λιμανιού είναι η «υπολειτουργία» του υπόλοιπου κτι-ριακού αποθέματος, των αποθηκών, αλλά και του εκπληκτικού κτιρίου του τελωνείου, του 1910, σε σχέδια του Ελί Μοδιάνο. Σχετικά με την συγκεκρι-μένη περιοχή επικρατεί φημολογία για την αξιοποίησή της και την απόδοσή της Β’ προβλήτας στην πόλη, ενώ το 2011 εξετάστηκε εκτενώς στο πλαίσιο του συνεδρίου «Δημόσιος χώρος..αναζητείται», από ομάδα φοιτητών αρχι-τεκτονικής με επικεφαλής τον Α. Τριποδάκη. Αυτό που γίνεται σαφές με την ανάπλαση της Α’ προβλήτας αλλά και από τις υπόλοιπες επεμβάσεις στο παραλιακό μέτωπο είναι πως η πόλη έχει ανάγκη να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με τη θάλασσα και ιδιαίτερα με το λιμάνι ως φορέα έντονης μνή-μης και ιστορίας. Η ενεργοποίηση και συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων καθώς και η ισορροπημένη συνδιαχείριση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, καθότι ο Ο.Λ.Θ αποτελεί Α.Ε από το 1999, αποτελούν βασικές προϋ-ποθέσεις για την επιτυχή έκβαση των μελλοντικών επεμβάσεων ανάπλασης και αξιοποίησης της περιοχής, μεταβάλλοντας ουσιαστικά και καθοριστικά την ιστορική σχέση της πόλης με το λιμάνι της. •

“La mer.. a berce mon coeur..” * * «η θάλασσα..που συγκλονίζει την καρδία μου..»

Julio Iglesias, La Mer


Fahrenheit 451Γράφει ο Γιώργος Φ. Φωτιάδης

ΟΞΥΓΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Ολύμπου 81 • T: 2310-260085Στο ΟΞΥΓΟΝΟ γίνονται πολλά αυτό το φθινόπωρο: σεμινάρια και ερ-γαστήρια για ενηλίκους με άξο-να το βιβλίο και την ανάγνωση, τη γλώσσα, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό, λέσχες ανάγνωσης, πα-ρουσιάσεις βιβλίων και πρωτότυπα εκπαιδευτικά προγράμματα για τους μικρούς βιβλιόφιλους, προ-βολές ταινιών, αφιερώματα σε βι-βλία και αγαπημένους συγγραφείς. Ενημερώσου στο www.oxygono-metaixmio.gr και έλα και εσύ για μερικές ανάσες πολιτισμού!

Άγνωστη ΚαντάθΑιμ. Γρεβενών 6 και Δημ. ΓούναρηΤ.Κ 546 21Τ: 2310 227010, 229060F: 2310 229060www.kadath.gr • [email protected]Στην Άγνωστη Καντάθ, το βιβλιο-πωλείο του Φανταστικού στη Θεσ-σαλονίκη, βρίσκει κανείς, πέρα από τα βιβλία των εκδόσεών μας, μια τεράστια συλλογή από βιβλία Science Fiction, Fantasy, Horror ελληνικά, αγγλικά και αμερικάνι-κα, Graphic Novels, Fantasy Art Albums, Puzzles, χρηστικά και δια-κοσμητικά αντικείμενα που θα γο-ητεύσουν τους λάτρεις του είδους.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑΒΑΦΟΠΟΥΛΟΥ 20 [email protected]://www.facebook.com/profile.php?id=100001029814880Βιβλία, χαρτικά, χρώματα, γάτες, σκύλοι, πλατάνια, φύλλα, δροσιά, καφές, παγωτό, Glühwein, Αλλατί-νη, Βαφοπούλειο, εκθέσεις, παρου-σιάσεις, συγγραφείς, συναντήσεις, συζητήσεις, δράσεις, σκαλοπάτια, ανακοινώσεις, Φίλοι του Πράσινου, γειτονιά, φίλοι, Ντεπώ!

«Σκοτώνοντας έναν άνθρωπο δεν υπερασπίζεσαι ιδέες και αξίες· απλώς σκοτώνεις έναν άνθρωπο»

Η ελευθερία της έκφρασης είναι ανθρώπινη αξία ακόμη και ως ελευθερία να λέει το απάνθρωπο. Οι ρατσιστι-κές, ξενοφοβικές, σεξιστικές, σαδιστικές γεμάτες μίσος, περιφρονητικές απόψεις, έχουν εξίσου το δικαίωμα να εκφέρονται, όπως και οι εθνικισμοί, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, οι αιρετικές ιδεολογίες, οι συντεχνιακές κλίκες που τις ενθαρρύνουν ανοιχτά ή ύπουλα, ανάλογα με τις διακυμάνσεις της δημαγωγικής χαμέρπειας. Καταδικαστέα δεν είναι τα λόγια αλλά οι κάθε λογής πράξεις.Η απαγόρευση κεντρίζει την παράβαση: ό,τι μένει απωθημένο γεννάει τη λύσσα της εκτόνωσης και τις πονη-ριές της μνησικακίας. Καταδιώκοντας τη βλακεία και τη χαμέρπεια, απλώς τελικά τις κάνεις πιο ύπουλες και μοχθηρές. Αν πατάσσεις την ατιμία την ανασταίνεις υπό άλλη μορφή και δεν βοηθάς ώστε η ατομική ευτυχία να σβήσει ακόμη και την ανάμνησή της. Ο χειρότερος τρόπος να καταδικάσεις ορισμένες ιδέες είναι να τις κατηγορήσεις ως εγκληματικές. Ένα έγκλημα είναι έγκλημα και μία άποψη δεν είναι ποτέ έγκλημα –όση επιρροή και αν της καταλογίζουμε. Όταν απαγορεύεις λόγια υπό το πρόσχημα ότι μπορεί να είναι βλαβερά ή σκανδαλιστικά, δείχνεις περιφρόνηση γι’ αυτούς που τα ακούν και προϋποθέτεις ότι είναι ανίκανοι να τα απορρίψουν ως παράλογα ή ποταπά. Στην πραγματικότητα είναι σαν να τους πείθεις υπόρρητα, σύμφωνα με τη μέθοδο που ακολουθεί η πελατειακή πολιτική απέναντι στους εκλογείς και η πολιτική της κατανάλωσης απέναντι στους καταναλωτές, ότι έχουν ανάγκη από καθοδηγητή, από γκουρού, από αφέντη. Η αλήθεια είναι ότι η βία προκύπτει από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες: από τον συγχρωτισμό, το μεγάλο πλήθος, το γκέτο, την καταπίεση, το αίσθημα ασφυξίας, το ιδιοσυγκρασιακό κέλυφος, την ανία, τη ματαίωση. Άπαξ και γεμίσει το κανόνι με βλήματα, η παραμικρή αφορμή το πυροδοτεί: ποδοσφαιρικός αγώνας, παιχνίδια βίντεο, αίσθημα αδικίας, βαθύτατος φόβος, φανταστικές ανάγκες αστυνόμευσης, οράματα, φήμες. Οι απόψεις είναι πρόσχημα, όχι αιτία.

Όλα τα παραπάνω –αλλά κι ακόμη περισσότερα– δεν τα γράφει κάποιος από όλους όσοι μόλις πρόσφατα αποφάσισαν να ενδυθούν τον μανδύα του αντιολοκληρωτικού διανοούμενου και με περισσή αυταρέσκεια να δηλώσουν «φιλελεύθεροι». Προέρχονται από το βιβλίο του Ραούλ Βανεγκέμ «Τίποτα δεν είναι ιερό, όλα μπορούν να λεχθούν –Σκέψεις για την ελεύθερη έκφραση» («Σαββάλας», 2005). Ο Ραούλ Βανεγκέμ (Βέλγιο, 1934) –εμπνευστής και συνιδρυτής του Κινήματος της Καταστασιακής Διεθνούς μαζί με τον Γκυ Ντεμπόρ και από τους πρωτεργάτες του παρισινού Μάη του ’68– ασφαλώς και θα προτιμούσε τον όρο «ελευθεριακός» ( libertaire ). Γι’ αυτό άλλωστε, την εποχή κατά την οποία τεράστιας δικαιοπολιτικής σημασίας νομικά κεί-μενα –όπως το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα του Πολίτη του ΟΗΕ και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για Δικαιώματα του Ανθρώπου, αλλά και σημαντικοί θεσμοί όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με την πλούσια σχετική νομολογία του–, θέτουν όρια στην ελευθερία της έκφρασης, ο Βανεγκέμ με το βιβλίο του τολμά να μιλήσει για μια θεμελιώδη (μα και εξαιρετικά ταλαιπωρημένη) αρχή του ουμανισμού και του κλασικού φιλελευθερισμού: την ανοχή. «Η απόλυτη ανοχή απέναντι σε όλες τις γνώμες πρέπει να θεμελιώνεται στην απόλυτη έλλειψη ανοχής σε κάθε βαρβαρότητα. Το δικαίωμα να λες τα πάντα, να γράφεις, τα πάντα, να σκέφτεσαι τα πάντα, να βλέπεις και να ακούς τα πάντα, απορρέει από μια προηγούμενη απαίτηση σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει δικαίωμα ούτε ελευθερία να σκοτώνεις, να βασανίζεις, να κακομεταχειρίζεσαι, να καταπιέζεις, να καταναγκάζεις, να καταδικάζεις σε λιμοκτονία, να εκμεταλλεύεσαι». Και μας θυμίζει τον προσφάτως εκλιπόντα φιλόσοφο του δικαίου Ρόναλντ Ντουόρκιν (1931-2013), σύμφωνα με τον οποίον η εξώθηση στο μίσος ή στην περιφρόνηση δεν πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ποινικών διώξεων: «Αντιτίθεμαι σε κάθε περιορισμό της ελευθερίας του λόγου, σε κάθε μορφή λογοκρισίας ακόμα και απέναντι σε λόγια ρατσιστικά ή σεξιστικά. Μόνο μια εξαίρεση θα κάνω: αν καταφθάνετε εν μέσω ενός οργισμένου πλήθους με ένα σκοινί στο χέρι και δείχνετε με το δάκτυλο έναν μαύρο φωνάζοντας ‘Κρεμάστε τον’, τότε αξίζει να διωχθείτε». •

Raoul Vanegeim«Τίποτα δεν είναι ιερό, όλα μπορούν να λεχθούν»Μετφ. Αναστασία ΚαραστάθηΔιεύθυνση Σειράς: Μιχάλης Σπουρδαλάκης («Σαββάλας», Αθήνα 2005)


Bookstand Επιμέλεια: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος

Στον τόμο με τίτλο «Πριν το τέλος» (μτφ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Μεταίχμιο) ο διανοούμενος και δημοσιογράφος με τον αντισυμβατικό λόγο, που απέκτησε όσο ζούσε φίλους και εχθρούς διατυπώνοντας απόψεις που ενοχλούσαν και συχνά εξόργιζαν, λέει το δικό του «αντίο» χωρίς να κρύψει την αδυναμία του σώματός του, χωρίς να υποδυθεί υψηλό φρόνημα. Μάλιστα, ένα από τα πολλά που μπορεί να κάνει σε έναν άνθρωπο μια βαριά ασθένεια, ανακάλυψε, είναι το ότι τον αναγκάζει να επανεξετάσει δεδομένες αρχές και φαινομενικά αξιόπιστα αποφθέγματα. Όπως απο-καλύπτει, σταμάτησε να ξεφουρνίζει με την ίδια συχνότητα τη ρήση «ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό» και αναρωτήθηκε γιατί κάποτε την είχε θεωρήσει βαθυστόχαστη. Όπως και ο Νίτσε, στον οποίο αποδίδεται η φράση, είχε την κακοτυχία να διαπιστώσει πως «στον κτηνώδη φυσικό κόσμο και σε εκείνον που διαλαμβάνει η ιατρική υπάρχουν πολλά πράγ-ματα που, ενώ μπορούν να σε σκοτώσουν, δεν σε σκοτώνουν κι ύστερα σ’ αφήνουν πολύ πιο αδύναμο».Η αρρώστια τον βρήκε σε καλή στιγμή, έγραψε, καθώς είχαν σταθερο-ποιηθεί στη ζωή του αρκετά πράγματα. Αρχικά δεν είχε σκοπό να μιλήσει

για την αρρώστια. Δεν ήθελε να ταυτιστεί με την ασθένεια, δεν ήθελε να της χαριστεί, να αφανίσει στο πέρασμά της τα πάντα. Τα στάδια της άρνησης, της οργής, της διαπραγμάτευσης και της αποδοχής, δεν είχαν στην περίπτωσή του εφαρμογή. Οργίστηκε μαζί της σαφώς, αλλά μάλλον δεν έμεινε για καιρό οργισμένος καθώς δεν κλαψούρισε για τη μεγάλη αδικία που του έκανε η ζωή. Ο Χίτσενς έβρισκε ηλίθια την ερώτηση «Γιατί εγώ;». Ο κόσμος, πίστευε, ούτε θα έμπαινε στον κόπο να απαντήσει «Και γιατί όχι;». Σκέφτηκε κάποια στιγμή πως το στάδιο της διαπραγμάτευσης ίσως αποδεικνυόταν περισσότερο χρήσιμο. Θα μπορούσε ίσως να δώσει κανείς στην ασθένεια αυτά που χρειάζεται, όπως τις επώδυνες θεραπείες με αντάλλαγμα μερικά ακόμη χρόνια, που μπορούσαν να αποδειχτούν κι αυτά χρήσιμα. Όμως, όσο και αν τον γοήτευε η εικόνα ενός ανθρώπου σε μάχη, σε μάχη με τον καρκίνο στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν είχε πρόβλημα να παραδεχτεί πως το ηθικό του στρατιώτη «έλιωνε σαν κύβος ζάχαρης στο νερό» κάθε φορά που η θεραπεία άδειαζε σταγόνα σταγόνα στον οργανισμό του το δηλητήριό της».Από την άλλη, διαβάζοντας κανείς τα «αποχαιρετιστήρια» αυτά κείμενα δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει μέσα σε αυτά τον Χίτσενς, τον Χιτς, με το μαχητικό πνεύμα και το ασύγκριτο χιούμορ. Κατά κάποιο τρόπο στις λέξεις του παρελαύνουν, ακριβώς με τους ίδιους όρους, όλα εκείνα που τον απασχόλησαν κατά τη διάρκεια της ζωής του. Η μάχη του με τον Θεό και τη θρησκεία, το πάθος του για την επιστήμη και τη γνώση, η αγάπη του για τη ζωή, χρησιμοποιώντας συχνά το δηκτικό εκείνο ύφος για το οποίο από άλλους αγαπήθηκε και από άλλους όχι και τόσο.Ο Χιτς έγραψε πως δεν στάθηκε γενναίος. Μίλησε όμως με γενναιότητα για την «κοινοτοπία του καρκίνου». Το επίμετρο του βιβλίου, γραμμένο από τη γυναίκα του Κάρολ Μπλου, είναι διαφωτιστικό. «Μετέτρεψε τη νοσηλεία σε πάρτι, μεταμορφώνοντας τον αποστειρωμένο, παγερό, φωτισμένο με νέον θάλαμο, που αδιάκοπα βόμβιζε, τρεμόλαμπε και παλλόταν, σε σπου-δαστήριο και σαλόνι. Οι ευφυείς, περίτεχνες συζητήσεις του δεν έπαψαν ποτέ». Όχι πως περιμέναμε κάτι διαφορετικό.

Εύη Καρκίτη

Το βιβλίο των Γεουντά Κορέν, Εϊλάτ Νεγκέβ «Στη σκιά μιας άλλης», εκδ. Πατάκη, μτφ. Μαρία Φακίνου, πραγματεύεται τον μοιραίο έρωτα της Άσσια Ουέβιλ με τον Τεντ Χιούζ. Πρόκειται για την πρώτη βιογραφία της Ουέβιλ. Οι δύο συγγραφείς αναφέρονται στην παιδική της ηλικία, στο γενεαλογικό της δέντρο, στους εφηβικούς της έρωτες, στους γάμους, στις απιστίες της, στον άστατο και δύσκολο χαρακτήρα της, στη μοιραία συνάντηση με τον Χιουζ, στον παράνομο δεσμό τους, στην εγκατάλειψη της Πλαθ, στη

Ο Κρίστοφερ Χίτσενς πριν το τέλος

Στη σκιά της Σύλβια Πλαθ

Bookstand.gr – Περιοδικό για το βιβλίο και την ανάγνωση

γέννηση της κόρης τους, στις απογνώσεις της, στο πώς και γιατί οδηγήθηκε στην αυτοκτονία.Με λεπτομέρειες οι συγγραφείς (αφού έχουν κάνει σχετική έρευνα που διήρκεσε περισσότερο από δεκαπέντε χρόνια) περιγράφουν τα γεγονότα της ζωής της, ρίχνοντας παράλληλα νέο φως στον γάμο του Τεντ Χιουζ και της Σύλβια Πλαθ, του πιο διάσημου ζευγαριού ποιητών του 20ούαιώνα. Μέσα από προσωπικά αρχεία που βγήκαν στο φως, μέσα από τα ημερολό-για και την αλληλογραφία της, σκιαγραφείται η Άσσια ως μια σύνθετη και αντιφατική προσωπικότητα, που ταλανίστηκε ανάμεσα στα πάθη και τη λογική, ανάμεσα στον έρωτα και την αγάπη, την πίστη και την προδοσία, τη σκληρότητα και τη στοργή. Η ζωή της με τον άντρα που λάτρευε ήταν καταδικασμένη να μείνει ανολο-κλήρωτη. Δεν θα έβρισκε ποτέ σε αυτόν το λιμάνι που θα της πρόσφερε τη συναισθηματική στήριξη και τη δημιουργική έκφραση που χρειαζόταν. Δεν θα τον παντρευόταν ποτέ, ούτε θα έβρισκε ποτέ μαζί του το σπίτι που θα έκαναν δικό τους και θα ζούσαν μια κοινή ζωή. Πάνω στον τάφο της ανε-γράφη ο εξής χαρακτηρισμός, αυτός που η ίδια επέλεξε στην τελευταία της διαθήκη: «Εδώ αναπαύεται μια ερωμένη του παραλόγου και μια εξόριστη».

Ασημίνα Ξηρογιάννη

Κρίστοφερ Χίτσενς



Lights On Γράφει η Μαρίνα Μπίκου - Φώτο: Βίκτωρ Μαλκίεβιτς

Μετά από μέρες γεμάτες υποχρεώσεις, είχα την ευτυχία να απολαύσω κάτι βράδια -λίγα, μα αρκετά- δημι-

ουργικής μοναξιάς. Τα έχω ανάγκη αυτά τα βράδια και μου ‘χαν λείψει πολύ. Δίκοπο μαχαίρι θα μου πεις,

αφού τα βράδια αυτά σε βάζουν σε σκέψεις… Σε ταξιδεύουν σε μονοπάτια νοσταλγικά και σε γυρνάνε πάντα

πίσω. Κι εκεί που το πρωί αγανακτούσες στην ουρά κάποιας δημόσιας υπηρεσίας ή στα αφιλόξενα αστικά, …

τώρα δεν θυμάσαι τίποτα πια. Τι σημασία είχαν τελικά; Τώρα σ’ έχει μαγέψει η μοναξιά και επιτέλους είσαι

έτοιμος να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου…

«Μα αφού δεν γερνάει η ψυχή, τι να σε νοιάξει το κορμί;»


Με έπνιγαν οι τοίχοι εκείνη τη νύχτα… Ο γάτος νιαούριζε παραπονιάρικα, παρακαλώντας για το κολατσιό του. Έβαλα την κονσέρβα στο μπωλ του και βγήκα στο μπαλκόνι. Ήθελα να μείνω μόνη μου, εντελώς μόνη. Έτσι ένιωθα, έτσι νόμιζα τουλάχιστον… Χωρίς να καταλάβω πώς και τι, είχα πάρει το κινητό μου και πληκτρολο-γούσα τον αριθμό της γιαγιάς και του παππού. Η γιαγιά μου και ο παππούς μου… Μεγάλη ιστορία η αγάπη μου γι’ αυτούς τους δύο ανθρώπους. «Μέχρι τα αστέρια κι ακόμη παραπάνω!», τους την περιέγραφα μικρή κι άφηνα το μπαλόνι που μου είχε μόλις αγοράσει ο παππούς να φύγει απ’ τα χέρια μου. Τότε του έλεγα «Μέχρι εκεί, παπ-πού, που θα φτάσει το μπαλόνι μου, τόσο πολύ σ’ αγαπάω!». Κλείνω τα μάτια και είναι σε κάθε, μα κάθε, παιδική μου ανάμνηση! Τους θυμάμαι να με πηγαίνουν στο πάρκο της γειτονιάς, να μου αγοράζουν την πρώτη μου σχολική τσάντα, να με γυρνάνε πίσω στο σπίτι μετά το σχολείο, να μου λένε παραμύθια για να κοιμηθώ… Και άλλα πόσα Θεέ μου! Γράφω το άρθρο και συγκινούμαι. Μου λείπουνε πολύ. Τώρα πια τους βλέπω μόνο όταν πηγαίνω στην Ξάνθη στις γιορτές και τα καλοκαίρια. Και μου παραπονιούνται καμιά φορά και τότε είναι που γίνομαι κομμάτια. Πόσες φορές περπατώντας στη Θεσσαλονίκη παρατηρώ ηλικιωμένους στους δρόμους, στα αστικά, στα πάρκα… Με πιάνω να χαμογελώ κα-μιά φορά, γιατί βρίσκω σ’αυτούς ομοιότητες με τους δικούς μου παππούδες. Είναι κάποια πολύ κλασσικά τους στέκια στην πόλη, όπου μαζεύ-ονται και ανταλλάσουν λογιών λογιών απόψεις και πεποιθήσεις. Θυμούνται τα παλιά και νοσταλ-

γούν παρέα. Άλλοι χαμογελαστοί και εγκάρδιοι, άλλοι σκυθρωποί και μελαγχολικοί. Και όλοι με βαθιά στη σάρκα ριζωμένες ρυτίδες, που μαρ-τυρούν την πείρα και τον πόνο. Άλλωστε αυτά τα δύο είναι αμφίδρομα… Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι δίνουν έναν άλλον αέρα στην πόλη, έναν αέρα αλλοτινών εποχών… Τότε που οι κοπέλες φορού-σαν πουά φορέματα και κορδέλες στα μαλλιά. Τότε που οι άντρες εξέφραζαν το θαυμασμό και τον έρωτά τους με καντάδες. Τότε που η έξοδος περιελάμβανε κινηματογράφο, πορτοκαλάδα και πάστα στα καφέ και εκείνα τα γνήσια ρεμπε-τάδικα της εποχής. Είναι άνθρωποι που έζησαν πόλεμο, φτώχια, κακουχίες, μα και την αγάπη και το ρομαντισμό στο ζενίθ τους, περιμένοντας γράμματα και κάρτες από τις γυναίκες και τις οικογένειες τους, ως μόνη τους παρηγοριά… Είναι αυτοί οι άνθρωποι στην Αριστοτέλους, που κάθονται και συζητούν για τα πολιτικά δρώμενα φωναχτά τα πρωινά. Είναι οι άνθρωποι που τα καλοκαίρια παίζουν τάβλι και χαρτιά στα πάρκα της γειτονιάς. Οι άνθρωποι που κρατιούνται χέρι χέρι, σε ζευγάρια, τις Κυριακές και πηγαίνουν στην εκκλησία της ενορίας τους. Είναι στην απέναντι πολυκατοικία, στη διπλανή θέση στο αστικό, στις παιδικές μας αναμνήσεις… Αλήθεια, έχεις ακούσει τις ιστορίες τους;

Νομίζω πως ένα απ’ τα ωραιότερα μέρη για να συναντήσεις τόσους πολλούς ανθρώπους της τρίτης ηλικίας είναι αναμφισβήτητα η Πλατεία Αριστοτέλους. Εκεί στο «κυκλικό». Οι κουβέ-ντες τους πολλές και διαφορετικές. Κυρίως για την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας και φυσικά, για την οικονομική κρίση.

Πολλές φορές τα αίματα ανάβουν κι ακούς τις φωνές τους υψωμένες να υπερασπίζονται τα πιστεύω τους, με όση δύναμη τους έχει απομεί-νει. Δεν το βάζουν κάτω ούτε στα 60 ούτε και στα 80… Γιατί αυτοί οι άνθρωποι έτσι έμαθαν, έτσι μεγάλωσαν. Παλεύοντας για το καθετί στη ζωή τους. Από το ψωμί που αγόραζαν για την οικογένειά τους, απ’ τη δουλειά που κατάφεραν να αποκτήσουν, μέχρι και τις σπουδές των παι-διών τους. Την Πέμπτη που μας πέρασε, έκανα μια βόλτα στην Αριστοτέλους, μαζί με το φωτογράφο μας το Βίκτωρα. Ο Βίκτωρας εντόπισε μια μικρή παρέα τριών συνταξιούχων. Όντως είχαν κάτι το διαφορετικό. Ήταν πολύ ήσυχοι σχετικά με όλους τους άλλους… Πιάσαμε τη συζήτηση, λοιπόν, και μπορώ να σας πω με σιγουριά πως άξιζε τον κόπο. Να σας συστήσω τον κ. Μανώλη, τον κ. Γιώργο και τον κ. Βασίλη. Και οι τρεις γύρω στα 85 και Θεσσαλονικείς πάππου προς πάππου. Δεν υπήρξε στιγμή η αμηχανία, ο «πάγος» της πρώτης γνωριμίας. Άρχισαν κατευθείαν να μου λένε ότι είχε ο καθένας μέσα του. Τότε συνει-δητοποίησα το κοινό που είχαν οι τρεις τους κι επομένως, το λόγο που ήταν λίγο πιο απόμερα από τους άλλους… Περίμενα να μου πουν για τα γνωστά: πολιτικά, οικονομικά κτλ. Με ξάφνιασαν. «Κορίτσι μου, 57 χρόνια ζούσα με τη γυναίκα μου, ζωή χαρισάμε-νη, με τα παιδιά μας, με τα εγγόνια μας και τώρα την έχασα! Πόσο άδικα μας φέρεται τώρα στο τέλος η ζωή; Τι θα κάνω εγώ τώρα;» Αυτή ήταν η πρώτη κουβέντα του κ. Γιώργου. Αυτό ήταν


το κοινό τους σημείο. Είχαν χάσει και οι τρεις τις γυναίκες τους. Και μας μιλούσαν χωρίς να βάζουν τελεία στα λόγια τους. Ήταν χείμαρροι, πραγ-ματικά, έβγαλαν από μέσα τους τον πόνο που ένιωθαν και το μοιράστηκαν μαζί μας. Η κουβέντα μας κράτησε παραπάνω από μία ώρα. Οι τρεις αυτοί άντρες έζησαν κατοχή, πολέμους, φτώχια, επιδημίες. Μας έλεγε ο κ. Βασίλης πως έβλεπαν τις βόμβες των Εγγλέζων να πέφτουν πάνω απ΄τα Λαδάδικα. Το λιμάνι, επίσης βομβαρδισμένο. Μάλιστα, ο κ. Βασίλης κι ο κ. Μανώλης δούλευαν στο λιμάνι μέχρι και πριν κάποια χρόνια, μέχρι να βγουν στη σύνταξη. Σκληρή δουλειά λένε, με τόνους που έπρεπε να κουβαλούν κα-θημερινά κι ένα πλήρως ανθυγιεινό περιβάλλον. Κι όμως, τα κατάφεραν, έστησαν τα σπιτικά τους και περήφανα σήμερα καμαρώνουν τα παιδιά τους και όχι μόνο. Ο κ. Μανώλης έχει 6 παιδιά, 18 εγγόνια και 14 δισέγγονα. «Έχω γεμίσει περηφάνια, κορίτσι μου», μου έλεγε.

Μετά τις τόσες κακουχίες που έζησαν οι τρεις αυτοί άντρες, αντί, όπως ήταν αναμενόμενο, να μιλούν με πάθος γι’ αυτά, αυτοί δάκρυζαν στα κρυ-φά πίσω από τα γυαλιά τους και μας μιλούσαν για τις «κυρές» τους, που τους λείπουν. Άντρες μια άλλης εποχής, που θεωρούσαν και θεωρούν, το μόχθο χρέος τους προς την οικογένειά τους, χωρίς να του δίνουν και μεγάλη αξία. «Το σημαντικό ήταν στο σπιτάκι μας να είμαστε καλά, να χαιρόμαστε ο ένας τον άλλο! Και αγάπη, βαθιά αγάπη!» Κι έτσι μ’ αυτή τη γλυκιά φράση που μας είπαν, φύγαμε. Με μια «γεύση» γλυκιά και νοσταλ-γική. Το καλύτερο μήνυμα που θα μπορούσαν να δώσουν σε όλους εμάς τους νεώτερους.

Μήνυμα αισιοδοξίας και αγάπης. Όλα θα πάνε καλά. «…στο σπιτάκι μας να είμαστε καλά» και «αγάπη, βαθιά αγάπη!» •


Ρετρό ακούει και γράφει στις 45 στροφές ο Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης

Ε: [email protected]

Οι περισσότερες μπλουζ ιστορίες είναι καταραμένες. Κι ανοιξιάτικες. Είναι νυχτερινές κι έχουν κολλημένη απάνω τους μια μυρωδιά παράξενη, νοτισμένη με τον ιδρώτα του αρσενικού και το άρωμα της γυναίκας. Έρχονται από μακριά. Από χαμένες λεωφόρους που οδηγούν στο πουθενά. Somewhere… Φοράνε σκονισμένες μπότες και -ενίοτε- κόκκι-να τακούνια. Red shoes by the drugstore… Σε φιλάνε παθιασμένα, αφήνοντας πάνω σου σημάδια ανεξίτηλα στο χρόνο. Και τότε αρχίζεις να τρεκλίζεις, χάνεις τα λόγια σου, λες και συμμετέχεις σε μεθυσμένο έργο του Σαίξπηρ. Romeo is bleeding…

Τραγουδάνε ακόμα για αγοραίους έρωτες. $29.00… Για λάγνα βλέμματα και παθιάρικες φωνές που ξεστομίζουν βρομόλογα. Ο κόσμος γυρνάει μ’ εκπληκτική ταχύτητα κι εσύ νιώθεις στάσιμος. Βρίσκεσαι στη λάθος πλευρά. Ή έτσι νομίζεις τουλάχιστον. Wrong side of the road… Περπατάς, περπατάς… Οι οδοί γίνονται απλά ονόματα, είναι απλά ονόματα, δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Kentucky Avenue…

Το βράδυ έχει μπλε χρώμα κι όχι μαύρο. Μπλε σκούρο, για να γίνω πιο σαφής. Το μαύρο, το διάλεξαν κάτι ξενέρωτοι ποιητές που φοβόντουσαν και τη σκιά τους. Την επόμενη που θα βγεις, πρόσεξέ το! A sweet little bullet from a pretty blue gun… Κι επιτέλους! Σταμάτα να συνδέεις τους Βαλεντίνους και τις ανομολόγητες αγάπες, με το χρώμα της φωτιάς! Μπλε είναι κι αυτό. Blue Valentines… •

Tom WaitsBlue Valentine (1978, Elektra)

Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συν-δυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…


Anser “FlowJob” Νους Ιθyνων στο μικρoφωνο.

Όταν πρωτάκουσα τον Anser είτε μαζί με τους “FlowJob”, είτε μόνο του η αλήθεια είναι ότι δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Εντυπωσιακή εκφορά λόγου, ωραίες παραγωγές αλλά τον προσπέρα-σα, τοποθετώντας τον στη σορό των Ελλήνων ράπερς. Έπρεπε να τριανταρήσω για τα καλά και να πέσει στην αντίληψη μου το κομμάτι “Νους Ιθύνων”, για να συνειδητοποιήσω, πόσο καιρό είχε τελικά να με εντυπωσιάσει κάποιος καλλιτέχνης από τον καταταλαιπωρημένο χώρο της ελληνικής ραπ σκηνής. Το Σάββατο 20 Απριλίου στο Block 33 (26ης Οκτωβρίου 33) ο Anser παρέα με τον Eversor έναν από τους καλύτερους παραγωγούς της Ελλάδας, θα παρουσιάσουν το “FlowRoyal”, κατά πολλούς την ωριμότερη δουλειά του. Μπο-ρεί να αξίζει και να πας ακόμη και αν δεν αγαπάς αυτή τη μουσική, μόνο και μόνο για να τον ακού-σεις το Δέντρο να σε συμβουλεύει να «Να πας στους ανθρώπους να πεις πως ότι κι αν συμβεί να μην χάσουν την πίστη και την ελπίδα τους. Πως αν χαθήκανε στον λαβύρινθο της εποχής, να πολεμήσουν μέχρι τέλος για να αλλάξουνε τη μοίρα τους..»

Καταρχήν τι θα παρουσιάσετε το Σάββατο στο Block 33;Μαζί με τον Eversor αλλά και καλούς φίλους, όπως ο Λόγος Απειλή αλλά και ο Albatross και ο Pegasus από τους Univers, θα παρουσιάσουμε τον “FlowRoyal”, τον ωριμότερο μέχρι στιγμής

solo δίσκο μου αλλά και παλιά και καινούργια κομ-μάτια, είτε από την προσωπική μου δισκογραφία, είτε από των FlowJob. Πιο πολύ θα έλεγα ότι είναι ένα κάλεσμα στους φίλους των “FlowJob” στην Θεσσαλονίκη, να παρακολουθήσουν και να… βαθμολογήσουν την εξέλιξη μου σαν καλλιτέχνη.

FlowRoyal όπως λέμε;Όπως λέμε Φλος Ρουαγιάλ, όπως λέμε το όνειρο κάθε παίκτη πόκερ. Όπως λέμε συνεχίζω να τηρώ την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου, όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με την hip hop, ότι κάθε δίσκος μου θα είναι και καλύτερος. Αλλά όπως και να έχει επειδή…φύλλο είναι και γυρίζει, ταυτόχρο-να θα πρέπει να είμαι προσεκτικός.

Η συνεργασία με τον Eversor, πως προέκυψε;Μέσα από μία γνωριμία, φιλία και ατελείωτες κουβέντες. Από εκεί και πέρα δεν μπορώ παρά να νιώθω τυχερός. Ο Θωμάς (Eversor) είναι από του Έλληνες καλλιτέχνες, οι οποίοι είναι πλήρως καταξιωμένοι στην Ευρώπη και την Αμερική. Οι παραγωγές του έχουν “ντύσει” ερμηνείες μερι-κών από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της λεγόμενης urban κουλτούρας. Τη συγκεκριμένη σύζευξη, μόνο σαν παρακαταθήκη μπορώ να την δω.

Στον “Οπαδο”, στηλιτεύεις με πολύ δεικτικό τρόπο τη γηπεδική συμπεριφορά και κουλτούρα.

Για ποιό λόγο;Γιατί υπήρξα και εγώ μέλος μιας αγέλης της οποίας ήμουν πιστό μέλος. Το ποδόσφαιρο είναι από τα ωραιότερα ομαδικά αθλήματα. Τα παρά-κεντρα κέντρα εξουσίας όμως που δημιούργησε και η στρατολόγηση που γίνεται ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε εποχής, είναι που δεν μπορώ να ανεχτώ πλέον. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι όπου υπάρχει δικτατορία, ανέχεια και ΔΝΤ ευδο-κιμεί και το ποδόσφαιρο. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτό.

Στο “Δέντρο” περιγράφεις την ελληνική ιστορία από το 1940 και μετά με έμφαση στον εμφύλιο. Είναι τελικά στο DNA μας η διχόνοια;Δεν πιστεύω στο DNA λαών, όσο στην εύκολη λύση που βρίσκουν ανά πάσα στιγμή. Δεν θέλω να πιστέψω ότι ο ελληνικός λαός έχει στο DNA του τη προδοσία. Πιο πολύ θα ήθελα να πιστεύω, ότι σε κάποιες στιγμές της ιστορίας μας, βρέθηκαν ακατάλληλοι άνθρωποι σε σημαντικές θέσεις , με μόνο στόχο να σπείρουν το μίσος.

Λες σε ένα τραγούδι σου, ότι για να βιώσουμε την Ανάσταση μας, πρώτα πρέπει να πάμε μια βόλτα στο Γολγοθά μας. Λίγο σκληρό δεν είναι;Πολύ. Αλλά ταυτόχρονα και ελπιδοφόρο. Αν η ζωή μας δεν εμπεριείχε ένα Γολγοθά, τότε μπορεί και να μη παίρναμε ποτέ χαμπάρι τη Ανάσταση, ακόμη και αν γίνονταν μπροστά στα μάτια μας. •

Info: Είσοδος: 8 ευρώ. Εισιτήρια προπωλούνται στο Rover Bar (Σαλαμίνος 6) και το Stereodisc (Αριστοτέλους 4). Το Block 33 βρίσκεται στην 26ης Οκτωβρίου 33 (Λεωφορεία 31 και 40, στάση “Σφαγεία”)

Λόγια ΔρόμικαΑλέξανδρος Σαλαμές, [email protected] • Φωτογραφίες: White Noiz Productions

27

Urbanities.Γράφει o Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου

Ήταν μία μέρα όπως τις άλλες. Το φως ήταν ολόδικο μας, έμοιαζε με στρασάκια σε στολή λεπτής χορεύτριας στον πάγο, φιλτράριζε ανάμεσα στα φύλλα των δέντρων και στόλιζε τις μπλούζες μας. Εσύ φορούσες μια λευκή, ένα στενό τζιν και espradilles που φέραμε από Μαδρίτη. Με ρωτούσες συνέχεια που θα πάμε για καφέ, νοστάλγησα τη φωνή σου και τώρα ηχούσε πάλι στα αυτιά μου – ζωή να’ χουμε το δάκρυ μας δεν κυλάει πια. Βρέχει αρκετά στο Λονδίνο και δεν κάνει να σπαταλάμε άλλο νερό. Κρατούσα έκπληξη τον προορισμό, κάθε φορά σε βλέπω να ενθουσιάζε-σαι και είμαι σαν παιδί, όπως τότε που μου φίλησες τον λαιμό, έγλυψες την αλμύρα της θάλασσας κι εγώ έγινα ένα με τον Ουρανό. Στο κράτησα μυστικό, δεν ήθελα να ξέρεις πως σε πάω σ’ έναν τόπο μαγικό, φιλόξενο, εκεί που κρύβονται οι εραστές και το ταλέντο. Το Rialto Caffe Wine Bar είναι μία όαση, πάει καιρός που θέλω να σε φέρω, να σε πάρω αγκαλιά, να κρατάω μέσα μου τη στιγμή και να σε ποτίζω ένα “Choco Orange”. Έχει μέσα λικέρ μαστίχας Χίου που σ’ αρέσει και μια mousse πορτοκαλιού που γαργαλάει τη γλώσσα – είμαι σίγουρος πως θα τσιμπάμε τα κομματάκια της bitter σοκολάτας και θα μιλάμε για εκείνο το ταξίδι στη Στοκχόλμη που ονειρευόμαστε πολύ καιρό. Θα δυσκολευτείς να επιλέξεις, σε ξέρω καλά που θες να τα δοκιμάσεις όλα – ένα την κάθε φορά, θα σου δίνω να κοινωνήσεις κι εσύ θα με πληρώνεις με φιλιά.

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με tortilla σολομού και ταρτάρ, να αφήσουμε να τρέξει η σος στο μάγουλο και να φιληθούμε ξανά, να ξεπλύνουμε τη ζέστη με ένα ροζέ ή μια μπίρα και να ξεχάσουμε πως υπάρχουν οι Δευτέ-

ρες. Αλήθεια, καλύτερα θα ήταν αν ξεκινούσε η εβδομάδα με τις Τρίτες, να μην υπάρχει αυτή η αρχή που σε ξαφνιάζει για να απολαμβάνεις ανε-νόχλητος την επιβλητική θέα της Αγίας Σοφίας. Απέναντι οι περαστικοί τρέχουν, βηματίζουν ή βολτάρουν με το ταίρι τους, κοιτάνε τον ουρανό, συζητάνε για το αρχιτεκτονικό μεγαλείο του ναού. Στην αυλή κάτι παιδιά παίζουν, φωνάζουν την Αλίκη αλλά εκείνη ασχολείται με το κινητό και το φλερτ. Εμείς θα αφεθούμε στη γαλήνη του κρασιού – αλήθεια πόσες πολ-λές ιστορίες έχει μία λίστα κρασιών, ταξιδιωτικός οδηγός και άλμπουμ φωτογραφιών με άπειρα όνειρα και προορισμούς μαζεμένα σε ένα. Εδώ η ποικιλία είναι μεγάλη και τα συνοδευτικά είναι ανάλογα με την ποικι-λία του κάθε οίνου – όσο μεγαλώνει το σούρουπο τόσο μεγαλώνει και η όρεξη, τσιμπάμε τα βραχάκια παρμεζάνας και τα βουτάμε στο μέλι, πάει απίθανα με ένα ποτήρι Όβηλος του κτήματος Βιβλία Χώρα. Βερίκοκο και μέλι δίπλα στο λεμόνι και κάτι ανάμεικτοι ξηροί καρποί που σου προσφέ-ρουν ένα μπουκέτο που δεν λέει να φύγει από τη γλώσσα – εσύ γέλασες δυνατά και πάλι φώτισε το σύμπαν μου.

Οι νότες ταξιδεύουν από το μεγάφωνο στο αυτί μας, δεν με αποπαίρνει η μουσική αλλά αντιθέτως με συντροφεύει. Σου μιλάω για το βιβλίο που διαβάζω και μου ζητάς να υποσχεθώ βράδια ανάγνωσης, κάτω από το φεγγάρι, δίπλα στη δροσιά του Απρίλη και πάντα σύμφωνα με το εγχειρί-διο της Αγάπης – μόνο αγκαλιασμένοι. Έρχεσαι; •

Rialto Cafe Bar - Αλεξάνδρου Σβώλου 1


28εξώστης. 13 - 19 Δεκεμβρίου 2012

εξώστης. 17 - 23 Mαϊού 201229


Επιστροφή στη Σαγκάη και η καθημερινότητα αναμειγνύεται με την πρώτη ζέστη της άνοιξης. Είναι αυτή η εποχή που τα κρεβάτια γεμίζουν με την ταχύτητα της αβλαβούς εγκατάλειψης συντρόφων.Όταν πρωτοήρθα στην πόλη, σε λιγότερο από εβδομάδα, οι ξένοι έγιναν οικογένεια μου. Λίγο η απόσταση από τη φυσική οικογένεια, λίγο η γνώση της κινέζικης πραγματικότητας και η επίκτητη σοφία στην διεκδίκηση του αυτονόητου, οι παλιοί της πόλης σε αγκαλιάζουν μέχρι να ενταχθείς σε αυτό που θα πονέσει αναπόφευκτα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Στην ερωτική εγκατάλειψη.Έφυγα από μια Ευρώπη που η κρίση ήταν το λογότυπο της θλίψης των πό-λεων και του συνεπαγόμενου ψυχικού εγκλεισμού στο σαλόνι του σπιτιού μας. Δεν μας έφταιγε μονάχα η χαμένη δουλειά, το ανεκπλήρωτο όνειρο της τάδε γενιάς, η άνοδος του εξτρεμισμού. Όσο και να προσπάθησαν οι λόγιοι των Αθηνών να πείσουν για το κίνημα της ερχόμενης συναισθηματι-κής αλληλεγγύης, αυτό που θα μας έκανε πιο ερωτικούς χωρίς το φτιασί-δωμα του πλούτου, δεν τα κατάφεραν. Αντιθέτως, στην τελευταία σχέση μου στα χρόνια της ελληνικής χολέρας έδωσα το πλέον και περίμενα εναγωνίως αυτή την ανάσταση νεκρών, των εν κατακλείδι κλεισμένων σε μπαρ και κρυφά καταγώγια ανταλλαγής παράνομων φιλιών και συμφερό-ντων. Συντήρησα όσο μπορούσα την αδυναμία διαβίωσης στη νέα φτώχια παράλληλα με τον πόθο μου να αγαπήσω και να κοιμηθώ αγκαλιά έχοντας πολλά στα πραγματικά λίγα. Δεν πέτυχε και τα μάζεψα. Ήθελα όνειρα και έρωτα το δυνατόν μακριά.Στη Σαγκάη παίρνω αγκαζέ τη λάμψη μου και βγαίνω. Συντηρώ κάλλιστα τον μύθο για το άψογο ποιόν του ερωτικού συντρόφου που προσφέρω άμα το ξεγύμνωμά μου. Ένας μεθυσμένος γνωστός θα μου ζητήσει στο τέλος της νύχτας να λυπηθώ την κάβλα του – ίσως την μοναξιά του – για να με πάρει και να γίνω ακόμα ένα κάποιο όνομα χωρίς τηλέφωνο και επικοινωνία. Έφταιξα που δημιούργησα τον μύθο μιας πόλης με ανατρεπτικά μυαλά από Ευρώπη, με πόθο για μοίρασμα στα δύσκολα χρόνια του σύγχρονου ανέγγιχτου κομμουνισμού, για ταξίδια στις Ινδοκίνες της προσδοκώμενης ομορφιάς. Στη Σαγκάη δεν άλλαξε κάτι. Ο ντόπιος ερωτύλος σε εξιδανι-κεύει, ο ξένος φυτοζωεί με τον τρόμο της αναχώρησης από τη δυστυχία, το πολυτελές διαμέρισμα, το τελευταίο συλλεκτικό κρεβάτι. Όλοι μιλούν για μια σχέση κάπου και κανείς δεν θυμάται τα χαρακτηριστικά του προ-σώπου που οφείλεις να αγαπάς. Πίνουμε τον πόνο μας με άφθονο αλκοόλ σε σκοτάδια μέχρι να ξημερώσει, φλερτάρουμε με τον πιο όμορφο για να τον εναποθέσουμε με έτερους όμορφους γυμνό στο σαλόνι, παζαρεύουμε με τον ντίλερ την αυταπάτη του πλούτου και κλεινόμαστε στα κλειστά από ώρα μπαρ χορεύοντας μόνοι μας. Ειλικρινά, δεν θυμάμαι την πρόοδο της ηδονής μου στην τελευταία μου συνύπαρξη, μονάχα εκλάμψεις λίγου δέρματος, ενός άστοχου φιλιού, πόνου στα σωθικά.Ο Τιάγο ήρθε χτες μέσα στη νύχτα να με πάρει αγκαλιά. Μου έταξε εκ του πονηρού να ξυπνήσουμε μαζί για να ανοίξω την πόρτα σε περίπτωση που η περηφάνια μου αρνιόταν. Όσο τον φιλούσα αυτός μιλούσε για το απίθανο ενδεχόμενο να τον ξαναδώ και αστειεύτηκε αφήνοντας χρήματα στο τραπέζι. Γιατί ήρθες να με γνωρίσεις τόσο και τόσο λίγο;Έχεις ένα υπέροχο πρόσωπο και ήθελα να το ακουμπήσω πριν το κάνω να χαθεί από την ανικανότητα μου. •

La Tia Rita Van ShangayΓράφει η θεία Ρίτα

A Coruna

exostis 960

Documents