mvsici scriptores graeci - archive

BIBLIOTHECAB

SCRIPTORVM GRAECORVM ET ROMANORVMTEVBNERIANA

€» *

MVSICI SCRIPTORESGRAECI

EDIDIT

C. JAFVS

SVPPLEMENTVM

« »

*:? a

PA

3403

' W' '''' ?& »F^ 1

.|V182 l L I P s 1 A E

IMSIedibvs b. g. tevbneri

This book belongs to

THE CAMPBELL COLLECTIONpurchased with the aid of

The MacDonald-Stewart Foundation

andThe Canada Council

\^^

°* ^^^'^^^

LIBRARYr, \o _^-^o/-onto, Ot^\3 . -^^

CAMPBELL

COLLECTION

MUSICI SCRIPTORES

GRAECI.

EECOGNOVIT PROOEMIIS ET INDICE INSTRUXIT

CAROLUS JANUSLUD. FIL.

MELODIARUM RELIQUIAE.

LIPSIAEN AEDIBUS B. G. TEUBNERI.

MDCCCXCIX.

mpsiae: TYris b. g. teceneei.

Vix musicormn doctrinae et carmina e typographorum

officina prodierant, cum alter hymnus, quem poeta Athe-

niensis composuerat ad Apollinis Pythici laudes celebrandas,

detectus est et in publicum editus. Quem autem prins

ediderant hymnum Atheniensem, is cognito vero lapidum

ordine faciem tum et figuram mutavit. Sicili autem epi-

gramma, quod iusto exitu privatum antea legeramus, finali

sono invento veram clausulam accepit. His igitur fortunae

donis et muneribus factum est, ut illa operis mei pars

post paucos menses novanda esset et corrigenda. nunc

quoniam tot accessere subsidia, etiam Reinachi Gevaertique

curis multa rectius intellegere et iudicare didicimus, facere

non potui quin carminum et melodiarum formam multo

meliorem doctorum usui offerrem.

Melodiam autem, quam prae se fert Athan. Kircher ad

Pindari carmen Pythicum 1 (in musurgia I 541) non recepi.

nam cum codex ille monasterii S. Salvadore prope Messinam

siti, unde modos Kircher se sumpsisse simulat, nusquam

reperiatur, ad scribendos autem sonos duo notarum ordines

adhibiti sint, ut tum canentium -videantur notae, tum psallen-

tium, — cantum istum puto ingenio Kircheri confictum.

1. Ex Euripidis Oreste.

Stasimum I.

V. 330 ss.

Hoc cantici fragmentum ex papyris Raineri archiducis

Austriaci edidit Carolus Wessely. ^ diligentissime examina-

vit Otto Crusius, qui puncta maculasque et quidquid in

phototjpi tabula oculorum vel instrumentorum acie detegi

poterat, accurate perscrutatus (v. Philologum LII 1893

p. 174), inspecto papyro lectiones certissime constituit

(ib. 208). signa igitur syllabae producendae punctaque

percussionis illo auctore hic habes scripta. et dochmiorum

primae syllabae quod ictu saepe notatae sint, miraberis

fortasse, sed nititur res auctoritate papyri et affirmare

videtur id quod Christ.in arte metrica ed. II p. 435 et 449de dochmiorum natura statuit.

Notae huius cantici cum exstarent omnes in eo ordine,

quem Aristides Quintilianus I 9 p. 22 a veteribus ait ad-

hibitum esse ad cantus phrygios, nemini aliquando dubium

videbatur quin ad phrygiam harmoniam hoc melos esset

revocandum. Monro^ quidem cum ostenderet principes

sonos esse barypycnos illos, cum Z tum C, doriam statuit

esse carminis harmoniam. et gravioribus argumentis nixus

ad eandem nos sententiam perduxit Gevaert.^ is enim

1 Mitteilungen aus der Sammlung der Papyrus ErzherzogRainer. Y. Vindobonae 1892.

2 D. B. Monro, the modes of ancient greek musik. Ox-ford 1894. p. 93.

3 Frid. Aug. Gevaert, la melopee antique dans le chantde Teglise latine. Gand 1895. appendice p. 388.

1. de Euripidis stasimo. 5

enarinonii generis minima intervalla a nullo unquamchoreuta cani potuisse nobis facile persuasit. Aristide

igitur misso, quem de enarmonio cantu agere apparet,

signa intellegi iubet generis chromatici, hoc enim Agathonemin tragoediarum usum induxisse.^ chori autem tragici

cum cecinerint aut dorio modo aut mixolydio^, doriam ille

harmoniam huic stasimo suo iure vindicat. multo autem

minus constat de iis signis, quae inter contextus verba

vides inserta. et Z quidem illo saepius in mediis lineis

inscripto nihil nisi versuum finem notari adhuc contendo;

an sonum significabit a doria harmonia alienum? terna

deinde signa inscripta sunt in pedibus 9 et 10. quorumprimo signo notari dicunt pausam cantorum et initium

diaulii, altero et tertio sonos describi tibiae edendos. et

ita transscripsi sonos istos, quamquam mirari non desino,

quod auleta interrumpat medium sermonem et mediumdochmium, quodque ad crusin istam adhibeantur soni

oxypycni ad harmoniam firmandam minime apti. Williams^

quidem exitum modo longioris diaulii his signis existimat

indicari, quo facilius suum choreutae sonum reperiant.

nec tamen minuitur difficultas, nec quaerentibus nobis,

cur inter haec verba itemque inter ea, quae in ipsa stropha

V. 327 legamus, et orationis et metri cursus plus quamsemel rumpatur, certi quidquam respondetur.

1 Plutarchi quaest. conviv. III 1, 1.

2 Aristoxenus apud Plutarchum de musica [16. (Aristot.

probl. 19, 48, supra p. 108).

3 Classical Review VIII (1894) 313.

Canticum

Ex Orestis

1 np c

aatoXocpvQoiiai "L

p;, n

3 Z I- Z E

(?' ai/(v/?«xxai5ee t. 6 fify«s o^^ôg 01;

5 fr p c i-z

ôvt/AOg 6fi ^QoroTq \^ dva ds latcpog cog

7 cTn c p 1. <i>-c

9<ci5->nPTT, zr z

ârsTiXvasv 9 13 deLv&v tvovcov 9 H 3 cbcog novxov

11 <P>'C: P I

kd§QOig oXsd^QLOLGiv ev %v{ia6iv.

In pede 3 super âv, Ws et Cr Z construxerunt e sola

infima linea. in xivdicc? p. 8 post C Cr vidisse sibi videtur

signum quoddam rhytlimi \. p. 9 super %at'. O aut uj Cr,

V vel A Ws. ante deivibv super D vidit Cr. lineam I. idem

super d{HV(bv) detexit maculas nigras (P?). p. 11 P incertum;

Euripidis.

stasimo I. v. 330 ss.

^g-^^ y

—

t V—j- ^r.~r%^%cc-xo-lo-(pV-QO'liai iia-tB-QO^ al-â cag,

^=f^^- =ff^^ E^^.

3 Q k- va- âY.yjBV-H, 6 iie -yaq ol-ôg ov

^ i^Ê^tzfaZf5 ti,6-vL-ô<S iv ^QO-tolq' a ' va ^\ Xal-cpog (og

^^4!Zg!Za^rîH[—;^-j^r^^=^4^

7 XLg d ' Tid' rov Ô • ag Xi-vd- 'S,ag dal-(icov

i&^jyf^^^^^p^tr9 xa-re-TiXv-cfev dsL-v&v 7t6-vcov, tbg cicovtov

i^:^ :^:t

11 la-^qoig 6 - le - Q^qI - oi - (Slv ev %v - â - 6lv.

postea e puncto construxit C Cr, p. 12 super iv construxit

r Ws, X Cr, 1 Torr, Interpretation of greek music. p. 23.

In lacunis explendis Gevaerti auctoritatem plerumque secutussum (ped. 1. 9—12), pauca ipse supplevi (in p. 2. 8. 11).

2—3. De ApoUinis hyiniiis.

Homolle et socii in effodiendis Delphorum parietinis

cum ad thesaurum Atheniensium accessissent, permultos

yersus muris olim inscriptos notisque musicis signatos

viderunt. et alterum quidem carmen recentiore signorum

genere notatum Weil et Reinach in publicum ediderunt

in Bulletino quod inscribitur cle correspondance hellenique

XVII (1893) 569 et tab. XXI. XXI^. atque inverso

duorum lapidum ordine initium hymni fieri a verbis

<^rbv %L%^aQi)6£i %lvxov itaida perperam statuebant. cumautem mutato lapidum ordine verum initium capi ab

invocandis Musis Pomtow docuisset (in Museo RhenanoXLIX 1894, 584), illi viri docti una cum altero hymnopriorem illum imprimendum curaverunt in eiusdem libri

volumine XVIII 359. 389, tab. XXV ss. et nos cumhoc carmen musicis scriptoribus adnectendum curaremus,

praeter partium perversum illum ordinem in alterum

errorem inducti eramus a Cuvio. titulum enim in

eodem aedificio effodiendo inventum, quo Cleochares Athe-

niensis propter carmina composita et docta honoribus

ornaretur, Couve in Gallorum bulletino XVIII 91 ad horumhymnorum auctorem referebat. Cleochares vero cum lauda-

tus sit tertio ante Christum saeculo cumque in alterius

hymni exitu preces fiant de Romanorum imperio augendo,

eiusdemque lapicidae manu uterque hymnus in muro sit

inscriptus, apparet neutrum carmen in priscam illam

aetatem revocari posse. poetarum igitur nomina nos

nescire confitendum est. litterarum autem formae quoniam

redeunt in iis legibus quae sacerdotum IX aetate in templi

De hymno I. 9

Delpliici muris incisas esse Pomtow statuit^ utrumque

hymnum acutissimus hic rerum Delphicarum existimator

in thesauri muro inscriptum esse ait intra annos 125—105a. Ch. nec multo ante carmina composita esse videntur

et cantata.

Primam quidem partem prioris hymni facile videbis

scriptam esse iis notis, quas Alypius tribuit tono phrygio

(\^ supra p. 375). hypaten esse <l>, mesen M libenter con-

cedes, ut hac nisus sonorum facultate nobiscum dicas:

V7t. (JLSGfJ vr^XYi 6^.

gas (b) GII

d'es' f gsolg dog solg

quae sonorum series cum eadem sit atque

ef (g) aI

hc' d' e':

doriam esse huius partis harmoniam ultro iudicabis.

nec obstat sonus A = c?es'; nam ut in simplici Dorumscala exstat tetrachordum coniunctorum ah c d\ ita in

hac ^b^ notatione legi necesse est c des es f. sed haudita lucida est partis mediae natura inde a pede 34. de

sono quidem O = /?, qui et a dorio et a propinquis har-

moniis videtur alienissimus,quid statuendum sit, postea

videbimus. plus valere videtur, quod in hac parte (usque

ad pedem 62) exsistit sonus B = ges' sive sot"'. alterum

ideo in sono F apparet esse centrum, unde bifariam et

in coniunctum tetrachordum (B) et in disiunctum (U)melos discedat. qua re commotus Gevaert (in melopoeia

p. 405) mesen huius partis statuit esse F = f, tonumqueait nunc esse hyperphrygium (Vb Alyp. p. 377 et 392).

et facta est metabole quaedam in superius diatessaron (ut

contraria huic eademque similis videatur illa metabole,

qua in alterius hymni pede 36 transitur in diatessaron

1 Pomtow, Fasti delphici II 1 in Fleckeisen, Jahrbiicher

fiir Philologie CXLIX (18C4) 669. Collitz, Dialect-Inschr. JI 634.

10 2. De hymno Atheniensi

gravius), clausulaeque supra factae M^ (in pede 33)

nunc respondet modus acutior F M (41 s). tamen man-serunt e priore tono soni 10 ab hyperphrygio alieni, ut

non plane missum esse illum videamus, sed cum illo tono

iam alterum esse coniunctum. genus autem chromaticum

spissis litteris et sonis KAM clare indicatur. quid autemsibi vult sonus O = h = si ^ ? — nostrae quidem aetatis

homines ubi in tono C moUi \^ canentes versantur, in

finalem sonum c a gravioribus nunquam escendunt nisi

per illum sonum qui exstincto h scribitur ^ vel h. et

Gallorum pueri, cum ad instrumentorum usum digitos

exercent, escendere solent et descendere scala g as h c.

magnique aliquid Gevaert invenisse sibi videtur, quod

cum illo usu comparat hunc sonum O (melop. p. 399).

nos nec triades illas G h d., C es g quidquam ad veteres

pertinere convicti nec in melodiarmn viis vel clausularum

legibus quidquam inter nos et illos convenire credentes

sagacitate ista rem expediri negamus. recenti more vel

usu hic eo minus proficitur, quod in genere veterum ver-

samur chromatico (erat qui praeferret enarmonium^) sonus-

que ille O fere semper nobis occurrit in semitoniorum

catena. interdum ibi nectuntur litterae KAM (in pedibus

46. 55), quae ut sequuntur legem quam de pycno notando

Fortlage constituit (das musikalische System der Griechen

in seiner TJrgestalt. 1847. S. 64), ita aptantur ad stabilem

sonum barypycnumque M et ad mobiles duos. iustum

igitur hoc et verum chromatis genus. ille vero O a lit-

terarum continua serie non minus alienus est quam a

sonorum solito ordine. hic autem usus non solum ab

Aristoxeni praeceptis abhorret, sed — quod maius est —etiam ab eorum legibus, qui sonos et tonos notis discriben-

dos curaverant iusserautque semitoniorum continuos sonos

notari signis continuis (KAM). huius soni inquilini certam

1 Reimann in Allgemeine Musikzeitung (Berol.) 1894. 584.

et mirum esse usum litterae I, cuius sonus in genere chroma-tico a K non sit diversus, nobis concedendum est.

in Apollinem I. Hrationem reddere non possumus. id constat, tetrachordi

medii iustum lichanon TT toto hymno omitti (nunquamvides sonum h vel si^)^ ut carminis scala proxime accedat

ad trichordi enarmonii generis usum, quem describit

Aristoxenus apud Plutarchum de musica 11. chordam

autem quae illo modo vacabat artis novatores — Timo-

theum dices vel Philoxenum — ad alium sonum edendumvidentur traduxisse. ita suscepto illo O = h (si t)) nova

parata sunt generis chromatici oblectamenta ; licebat enim

variare usum pycnorum KAM et AMO, denique crescente

licentia coniungi potuerunt tria semitonia KAMO, id quod

huius hymni poeta facere non dubitavit.

In tertia hymni parte (inde a pede 63) et si qua est

quarta (quam statuunt a p. 105) melos vides ad usumprimae partis reverti. spissa quidem illa abierunt neque

intra M et U alii soni intercedunt nisi diatonici. ne Aquidem illud e synemmenis petitum iam invenitur. in

acutissimorum autem sonorum regione nunc deprehendis

pycnum UrhX ut in mixto aliquo genere versari tibi

videaris.

Hi autem soni acutissimi cum cani non potuerint a

choreutis, hunc hymnum esse apparet cantoris unius. et

citharoedi cum cecinisse dicantur voce acutissima (Galenus

de locis affectis 4, 13) nomorumque zoTtog tradatur fuisse

vrjrosLdi^g (Ar. Qu. 112 p. 30), non dubito quin citharoedihunc esse nomum dicam. hoc omnibus iri probatum eo

magis spero, quod abest antistropharum responsio. voca-

bulorum autem accentus in his hymnis canendis adeo

observantur, ut quae syllaba in oratione acute pronuntie-

tur, ea et in cantu acutiore sono eiferatur.

Verborum quae in lapide non leguntur plurima sup-

plevit Weil, nonnulla substitui inventa a Crusio et pro-

posita in Philologo LIII (1894) inde a p. 29.

12

Hymnus I

.... Â^rivaioq,

. . . aqiarov \he6Vf og . . .

6 8

I M Y MKiKlvd'\ 'EhY.ibva âd^vdevdQov dl Xdisrs

10 12

I M I M Y Mz/iog eQi^Qonovov d-vyarQeis evibXevoi.

14 16

IMI MYMYMMoXexe, avvoâiiiov iva 0oiolôv ibidaeiai iieX-

18 20

F (D Y F UrhU TJ

\p7ire xQVCfeoTioâv, "0§ dva di-aoQvvâ IlaQ-

22 24M0I MYYMYvaaaidoq raaade jtereQa^ edQav dii ayaâXvraieiq

26 28

Mi0i0rurhrurhu 0rAeeX<piaiiv KaaraUdoq eovvdQov vdixar em-

ccQioxov Cr(usius) p. 39, mitium carmiiiis R(eiiiach)^ pro-

ponit hoc: /Jsvt' ay' v^v&y.sv ro rbv [liyiGxov %^s6v. 6

o ccdvTtvovs sciios, 'EXinwva •nxX. 6 Ks-nXvd'' Cr. 7 super

Atheniensis in Apollinem.

13

^ tf^v- t^ m^±=±

KhXv&' 'E-h-x<a-va âihodsvdQOV al Xd-xs-n

10 12

^^^ E3E^^ ^, i n-f—^-/ii-og e- QL-^Qoôvov^vyatQeq ev-(b - Xe-vou

14 16m^^m^^V-^/- V-V-

MoXe-ze, (yvvoâiôv i-va 0oioTôv (hi-6ael-6i [leX-

1820^^3E34^

22 24

tt ^vaC6i6oq rada6e Jte-teQag e-6Qav d^' a-yayiXvtaieiq

26^^

S^ » ^fe^ÂeeX-(pi-6iiv Ka-(Xta-Xi-6og eov-v6Qov vdnat' e-uti-

%v notam videre sibi videbatur Cr. 12 super Is notam c

RG. 22 tccaGds vocalem repetitam Gev. 459 revocat admorem quendam canendi quem aspirato dicant.

14 2. Hymnus Atheniensis

30 32

A M Y Ml 0IMviOOBTaif AeXcpov dva 7tqoy(bva liaavreieiov

e<peJtoiv utdyov.

34 36

r ^rKU K

'Hv TiXvrd iieyaXojiohq 'AO^^lg evxaiSLai,

38 40

A M O K AK r UrhU r

(peQOJtXoio vaiovaa TQircoiOVidoq ddTtedov d-

42 44

M rBTA KrOMTKMAK^Qavorov, dyioiq de îoôioioiv "Agâiaroq aiei'

46 48

A M AMO KATMUOdêi veiov liflQa raovQOJV, dîovov 6e viv 'AQa^

50 52

I r Y OMA M O Y O«rôs eg "OlviiJtov dvanidvarai» Xiyv 6e Xio-

^^.'"Hv W(eil)^ 360, naQ' Cr. In pede 44 dubito sitne recte

in Apollinem I. 15

30 32& 9 g £P P P^

via-ae-rai, AeXfpdv d-va TtQiocjva ^xaav -reiei-ov

gzzgizj^.^34^ P? f:

36 l^^—*--k^ k

40 -.« tl^

ta:tz=r S(pe-Qo-jtXoio vai-ov-da TQirano-vCdog daTtsdov a-

42 I 4442^

^^ÊSzgfc^^^«târop. «-yt - oe§ dh ôiiioioTGiv "A-cpaiaroq aisi-

46 48

S 1 #=lb tBi ^ V f '/

S^sivs-iov nrl-Qa raovQiov,dôvov ds viv'A-Qaxp

io 52^S ^^^W ^^^'^^driioq s<$ 'OXviiJiov d-va-y.idvarai, Xi-yv 6s X(0-

scripta nota O (= /^), an scribenda (= es). 50 "OA.] lapis

'TX6\Lnov.

16 2. Hjmuus Atheuiensis

54 56

M AM AKAMMYO MAMTooq ^Qeôyv aeioXoioiq ÛeOiv (bidaav îQBTier

60 62TA KT M KAMOYOMAMO%QV(Tea d' adv^Qovg KLâQiq viivoKTiv avaiieXcterai,

64

cpu rhruor rh 15

O 6e re%vixoi(x)v TiQOJtao, e<T^dq 'Ad-dîda Xafjo

68 70

r rh U rh I

tov md-aQlaêi ^Xvrov Jtatda êydXov Jiog v^-

72 74

le ru rhu rh r

vELEL. 6v ye TtciQ' dKQOvKpfl rovde stdyov da^^Qovcov

76 78

rhu rh r u r

i% ^vx&cov ota6i ^varoiolg ctQOipaiveieig eitEa.

80 82

MY M IMI re rh

xQCjto6a iiavreieiov (bg eieileg^ î^Qog ov ecpQOVoV'

63 TExvixco&v W^ 361. 67 70 sonos ipse supplevi. 70 71 Janz/tdg, og ccLGLiia TtuQ' Cr., zitd?, v^vovgl 6£ •JtccQ' W^. 74 a. iv,

[i. Cr. , acc^^Qot' ccipevds' og W^, sonos J. 77 A^ R^, (an A?

in Apollinem I.

56

17

54 56

rooq ^QSâyv aeioXoioig ^sXs-(Tiv (bidaav TiQETiei "

58 60

^^^^^T^^=^^^f^^tf^]

Y^QVdsa 6' advd-Qovg %id'aQiq v^voKJiv d-vafisXjterai,

64 68^^ S^ t:-0 0-

:t=tc=t:

Ô dh reivLxoiibv JtQoâq kaôg 'Ad^-dîda Xa^Jov

68 ^ ^70ST?i=M= ÊÊ^

Tov %i-^ci-QL- 6H y,Xvrbv ctai-da ^s-yd-Xov /ii-oq v^-

72 ^ ^ 74#-#^ £=f^ •-^

U=^ -0—1^« Ut=t=t-^—b^-r^—i^-

vELBi. Gv ys TcaQ* dyiQOVKfifi rov-ds Jtd-yov adii^qozcov

76

^t=^ t=Xft—

^

78

S^te£% fiv-%S)cov 3ta-Oi d^varoioig JtQOcpaiveisLg s- tcs - cc.

80 82

m a^ ^ Qiz; rI

^-g==^^xqijtoda iiav-reieiov (05 atfi-Asg, i^-^Qog ov scpQOVov-

R* 389). 78 ^Wfa W^, /Idyta W^, gs ^sXadi]6oiisv Cr. sonos J.

81 s. sonos J.

Mus. script. ed. Jan. Suppl. 2


84

ru rKu (D u lo r

Qeisi dQccxiOv, ote re-oioi(5i paXeaLv eTQriri<Jaq ai-

88 90

iU U I

oXov eXiTirav cpvdv' ead'^ 6 d"rjQ aviva ovv-

92 94

M I0r rh

Qiyiia^' eietg adîbstBvx^ ccTCETtvsva^ 6^&g.

96 100

U rK X rh U 10 r((|))

TtQ&v de FaXaraav ''AQriq v ecteQaaa' aaeutrog . .

.

105 110

U rh r U rh

!Â^' to) yeevvav v ^dXog (piXoyôQov

113 117

rh r U rh Uc. £ dadiioio Xo qo)v etpoQ ....

121 125

>*^ uxeov Y, . . evai x . .

.

Loca incerta.

u (0)r -u^p

Fr. 2. oar Fr. 3. . . . ivao . . er . . .

85 lOr sustentat R, I0r volebam ego (c^ es f). 89 93 ss.

in ApoUinem I. 19

^ 84 ^ 86

QSisi dQdâyVfOre re-OLOL-ac pi-XsCLv h'-rQriri-<Jaq at-

88 90

^ ^- ?M r ^=fr-^6-Xov 8- XiTi-rav g)v-dv' hd'' 6 &riQ Gv%-va 6vv-

92 - - 94

TTjnn^ ^ ^=1Qiyiiad'' 11 - Biq d-d-ib^HevT^ a -7te-7tvsva' 6 - [i&g.

100 ^^^=a:

TT^coi/ (fe Pa-Xa - r«ai? 'il-^t^g r snBQaaG' doe:!troq , .

,

105 ^ 109

1feî^^ feSa

All' i-(b yeevvav v O^dXog <pi-X6-ô-Qov

117

n^113 ^^

t=t=^ p-iri-^ ^-

4-h H-

6ad-iioi'0 Xo Qiov e-(poQ.

t^ ¥==f

re-ov 7i,, jc,

Xoca incerta.

^=V=v2= ^Fr. 2. ..ocrr.. Fr. 3. i-va-o .... er .

verba suppl. Cr., sonos J. 101 <t> an /K ?

. 3.

De altero hymno Atheniensi in Apollinem.

Hymni huius, quem ediderunt Weil et Reinacli in libro

q. i. Bulletin de correspondance Jiellenique XVIII (1894)

p. 345, melos scriptum est antiquo illo notarum genere,

quod instrumentorum vel cruseos fuisse Gaudentius et

Aristides perperam affirmant. Primae quidem partis et

nonae et decimae signa deprompta esse apparet ex illo

tono lydio, quem Alypius enumerat p. 369 et cui e nostris

notis non h vel ^ convenit, sed h. harum partium mesen

et hypaten et neten facile agnosces. est enim:

hypate mese nete

c < ha = la^ d'= reg a = la^

nec miraberis, quod inde a < bifariam melos discedit

in tetrachordum aut coniunctum aut disiunctum. har-

moniam autem

ab (c') d' e'f' g' a'

ef (g) a hc' d' e'

eandem esse doriam, in qua prior hymnus versabatur,

nemo non videt. lichanos ut inde afuit, ita hinc abest.

in partibus IV et VII signa C O 3 chromaticum genus

aperte ostendunt; modus idem esse videtur atque in I IX X.

Eeliquarum vero partium dicere, qui sit modus, diffi-

De altero hymno. 21

cillimum est. notis iam utitur poeta hypolydiis (AL p. 370),

quas nos sine J vel b simplicissimis signis transscribimus.

harmonia etiam transiisse videtur in gravius diatessaron;

saepe enim canitur V = e. harmoniam igitur haud scio

an statuam hanc:

r c Ce f (g) a h c' d' e'

^JV- mese nete,

quae generis sit dorii. at hoc qui statuit, eum concedere

oportet mesen, quem sonum principem esse dicunt omnis

melodiae, ex his partibus deesse. simplicem igitur et

primam dorii toni speciem hic statuant alii, qui mesae

auctoritatem ef veteris lyrae harmoniam {e a e) nihil

curent. id autem de his partibus certe constat, plurimum

iam valere sonum C = e', in quem formula usae < II U C= d' e f e' et secunda et tertia hymni pars exeunt

(cf. ped. 42. 57. 84. 98 ss. 104. 109. 130). huius soni

dignitas augetur addito sono F, qui ab illo distat dia-

pason (vide p. 36. 45 et exitus illos 93. 101. 110). Cautem (a) cum in his partibus vix semel vel iterum

scriptum videamus ac ne ibi quidem clare expressum

(p. 96. 108), contra K = h saepe legamus, primarios

harum partium sonos apparet esse

r K C = e h e'.

c[uoniam autem his locis a doria harmonia non longe

absumus — id enim quicunque de hac re investigavit

ultro concedit, et dorii generis apparet esse tetrachordum

lic' d' e\ — similis quaedam doriae harmonia erit statu-

enda. Reinach quidem de quindecim tonorum circulo

cogitans mixolydium modum huc revocari posse opina-

batur, quem tamen illius harmoniae descriptionibus per-

territus agnoscere noluit. sed de harmonia sive diapason

specie cum hic agatur, misso Alypi circulo quae sit huius

diapason natura inquiramus. (res absolvitur infra in pag. 34).

22

I.

3. Hymnus

6

u8

c < (P... ."It'' BJti triXeaTiOJrov radvde IlaQvciGLdv

10

<{:12

< U <u < i: U6<pQVC0V dlÔQVipOV ^XSIHTVV, viiviooyv TiarccQ-

14

«)16

U I V </£T£ 6' ifi&v^ niSQidsg^ dl vicpoôXovq nsxQaq

18 20

V 0(U) Uu u c

vais^^ 'EhKOivCdag, MsXjtsts ds IIvîov

22 24

(U)CU C O u o uiqvGsoyaitav skccxov svXvQav, ôTôv, ov s-

26 28 30

c < c (<)[: urixTe Aattb âTtaiQa JtccQa U^va. TiXvta, X^Q^'^ yXav-

32 34

IV<V < o cx««s sXaCaq îyovova^ oôv iv aycovlcaq SQidâlfj.

Yerboruin antecedentium reliquias habes in Bulletin de

corr. XVII 606. Lapidis et contextus formam vide in illius

libri XVIII tab. Xllî^ Notas incertas uncinis inclusi. Pedis

23

Atheniensis in Apollinem.

L 6

a=^=â^ fI

rj ^rrf^=»-6-

10

"Ir' 8'Jtl rriX6(T7ioJtov raavSsIIaQ-va-at-av

12

t=±=^ «

—

f^—

#

^V ^ i^

14

-,•—

^

^=^ -V—b^- H^ ^—

^

b—

g

=::t=^=^ V=w:

X£-r£ ^' i-}ia)v^ IIi • s - Qi-dsq, di vi(po^6Xovg %irqaq

18 20

^^^P^r^^^PP^ :tc^=t

r«i - ed^' Ê-li- Tioyvidag, MsXjts - re dh IIv- dî - ov

22 24

—r- -^^T] -P---fr rr~ r1 -r- li ff=—f—

1

—1^-^-^— -l— ^ _z_ t^ =y =5=i:^::

%Qv-(Je -o- yâi-rav s-Ka-xov BvXvQav,0oiôv, ov e-

26 28 30^g^^^^^S^rtxre Aa-rco lid^naiQa Jtaqa U^va z2vra,x6()<riyA«v-

32 34 ^^^^ 5E£ ^^ ii^j^-

Ttaaq e-Xaiaq îyova^ o-ôv iv a-ym-viaLq e-Qi-Oâ-Xfj.

6—14 notas dedit J. 15 R. 18 J. 19—24 R. 28 Gevaertin libro de melopoeia pag. 455. 33—40 J.


n.36 38

(n C U < C 2«:

Ilaag dl ydd^rÔB ctoXoq ovQciviog civicpsXog

40 42

(<)U (F) U < C

ayXaog, vtiVBiiovq d' bOyjBV at^riQ dsX-

44 46

< r c:»! K r

Xco&v TdivTtexsiq dQoiAOvq, A^^f de âQV^QOnov

48 50

^ < ^(<)

52 54

u u < c u i:

og :i^BQi% yaav vyQaeig ayadXaiq adiiJlsyjBu

in.

56 58 60

z^ < cuc r c < K^TotB Xmdiy Kvvvdîav vadcfov ene-â d^sbq :rtQO)r67iaQ-

62 64

c vicucu <ccJtoy ^Xvrdv 'At&Ld' ijtl yaaXocpco TtQco&vL TQitojiDvidoq.

36 sonos J. incipiunt a sono C (a) RG. 41 ultima nota

r = e per errorem scripta videtur, R pag. 383, H RGJ.

n. 36

in ApoUinem II.

38

25

^fc --^ ^g []^-Ê^^j=f^^-^-4Jlaq Sh yd-d^riaB :!t6Xoq ovQa-vi-og a-vi-cpe-loq

40 42

feE£ -i= BE^t i« - yla-6g, vTj - ve-fiovs 6' 'iafiv ai-^rjrjQ a-iX-

44

±t=^ * Pr5^ tXco&v ra-xv- ne-tstq dôfiovg, A^gf (fe âQV-^QOôv

48

SglEeE^fe^g^H^-tTPCÊEgE^

Nrirj-QB-oag ^cc-fisvsg oeid^' ri-dh ê-yaq^S^-ae- a-voq,

52 54 ^

rp r

I^?=#=^^=p=3^^3=f-

o§ JtS(>t§ yaav v-yQasbg ay-âdXaiq adii-^te-yei.

ni. 56 58 ^ 6058 f^0=^^Tprnir^-fia^^-aa-^

Tora XiJtdtyKvvvd-iav vaaOov eTte-âd^sbg^QiOroîcaQ-

62 ^ 64^S ^ lâ^r-^ ii

JtoynXvravÂt&Ld' sjtl yaaXo-cpfTtQco&vL TQircoio-vCdog,

43 R. 44 G. 45—50 R. 53. 59 J. 63 G.


IV.

66 68

(C)<(C)<V IV < V

(isXi-Jtvoov dh Xi^v^ avday xîov kcocorbg ccvi-

70 .72

o c i: c oo(jLslTtEv cc-deieiav oJta iieiyvviievog aieioXoLg

74 76

O < O C

TiMQLog iieXsclv. a[ia 6' laye^ mxQO-

78 80

OOO C

'naxoiY.ifixoQ, dyja TlaLav l-s UaL-dv.

V.

82 84

U < U < K (^ <)C U C

6 de yeya&^ oti v6(p de^dêvoq adii^Qotav

86 88

U ii K < ^ <

ALog ETtEyvco cpQEv'' dv^' iOibv eyieivaq djif aQ-

90 92

c u< cuyâq Uairi-ova xixA^JcTxoinev aTCccg Xaog av-

69—79 R. 80 G. 81 R^ (iterum ediderunt Beinach

IV. 66

in ApoUiaem 11.

68

21

pm^&^^wwm M^liBkiJtvoov dh Xi^vg avday yeoiv lcoco-Tbg a - vi-

70 72

firmm^r Pr :^ ^ t:^—

^

(isX-7tsv a- deisiav 6 - sta iieiyvv-ê-voq aiBi-o-Xoig

74 76

r^-^g^-^yitr-f;-7t£3-t^—h-

'M-â- QL - og iis -Is- 6lv. a- îa d' i-a-yê^ JterQo-

78 80 ^S f=^=t==&=^=?=t£Tia - TOi -

'nri ' to<s d - yjo Hai-av i - s Uai-dv.

V. 82 84

M N P M ^~^T ;: ^p ^T^

6 (fe yey«^' o-rt i^doi cr£g«-/iero§ ad^^Qorav

86 88« p^^^^^^^p^q^ r. nr g-^

Jt - 6g £ - 7r£yvo3 9)^£r' • dv^' tocor 8- X8i-p«$ d:it' dQ-

90 92^& :^-^-^=F^t=^yâq Ilaii^ ' ov -a 'iii-'iiXri(T7io-(isv a - Ttag la - oq av-

et Boellmann, Par. 1897.) 85 G. 86 J. 91 s. G.


94 96

(C) r ^ C 2>L K L (C) 2^

98 100

< c uc u(C) cu c rQoq TsyviroiBv hvoi-âooq JtdXei KeKQOJtia.

VI.

102 104

(C) c <i:u c'AXXcc iQrjrjafioidov oq ey(êieig rQiJtoda,

106

(U)^C (U)

âiv' ejti dêoariîa. zadvSs IlaQ-

108 110

(rc) c u< i: rvaaGdiav deiQada (piXevêov.

YII.

112 114

(C)< V V(<) 3 o C'Aii(pl ^XoTiccôv av d' 0Lva)G)7ta 6d(pvaq '/.Xd6ov

116 118

CC u FCcj CnXe^diievoq adjtlkovovq d-e^slLovg r adii^Qora

120 122

F O O C (CF)

XeiQl (Jv-Q(JOV dva^ Fag nsXcoQOi TtSQLmtvsLg xd^«.

97—100 R. 99 ult. notam R legerat F, praefert ipse

p. 383 C, C aut K G. 102 s. G. 105 U susp. R, L admitti

non potest. 106 s. J. 111 G. 112 R. 117 R\

94

in Apollinem II.

96

29

^ ^^^^ -f^-^.W—h—

L

V—

98 100 ^^3=^B-#—*-:tc=t: 7 ^^

—

P-h^ h Kl^—^l^ ^-

Qoqr^yyi-xoiO^v k' • voi-aooq ji6-Xh Ks-'iiQo-Jti-a,

VI. 102 104m g^^ê t=&=&=^V—i^-

.41-iK x^rjr)-eiAO)-<fdv oq t- y^sisi^s TQi-no-da,

106

l^ ^ ^^/?«rr' 6 - Jtl 0^8 - o - 6X1 - îa xadv - 6e IlaQ-

108 110 ^£ I?^

vaa6-6i- av dsi-Qa- 6a (piX - ev - ^s - ov,

VII. 112 114

ih mJ=*=q^f&frfi3=P

'A^-(pl JtXoaci - (A,ov 6vd' ol-voi&Tta ddg)vaq aXddov

116 118

EÊÊ^^rim-îîpEaEg*=v=

jrA8§«fieros ««JtAE-To^ô-ug '^•e - jiie - ^t- ovg t' adfJi^Qora

120 122 ^^j^-CTg^^b? £5

X6e()t Oî^^wr ava^ rdg Ttelm - qo) TCs-Qc-Ttn-vstg ÔQa,

d e f e GR^. 121 y&g nsl. nsQ. R^, idemque lios fere sonossupplevit. extremam notam F clare videre ille sibi videbatur, nostamen cum G dubitamus potueritne pars in istum sonum exire.


VIII.124 126

(OC u'AXXa Aaatovg SQaroYlicpccQe Tcat, (letvag

128 130

2>i. (CI)^ u u < cavvTioatcito^ Jtaida Faag x' eJtscpveq loi^

multa fortasse

desunt

138 139 140

U C U <(C)

(IX?)

144 148 149

uc ciu c c (i:)u< c uriQa âre-Tit . . . o§ avvQiyii an ev-

154 155

(C) (< c n ^vco(x>v e^pQOVQELeLg de JTaag .

158 160 162

IV1/.VI u IMA6 pdQâQoq aQriq, ore teoii iiavroavvov ov ae§i-

164 166

(<)U C UI U I Avi

^cov edog TCoXvnvdêq Xriôêvoq coAe^^ vyQa yiovog ev t<^la.

126 J. 129 s. G. in pede 131 lapis finitur.

A pede 133 incipit alter lapis (D), cuius formam vide in

Bull. XVIII, tab. Xn. leguntur pedis 133 litterae . . . v Xi\Lriv

in Apollinem II. 31

vin. 124 miti- zgigiprîz^t

Âk-Xa Aaa-tovq i-Qa-to-yXi-g)a-QS nai^ êl-vag

128

^ Tf^ -^-TF^r, anX^zô; - vv-TCo-arcc-ro^ Jtalda Faag t 8'Jteg)veq i-oig

132 ? 138 139

f=m 7n~F:£:

IX?) 143

jrd-i^-or ea-ye â-tQoq

1 148 ^^113

. . . ri-Qa 'na-te-Tit ,., og

150 ? 154

avvQiyii «Jt' eu-

lofim ^vwiov .

.

158

Ut^SSX

eipQovQeiBLg 6eFadg (lsqov roi/a^ TtaQ'

160 ^ 162

o(jicpaXov, 6 §aQ)^dQoq aQriq 6-te xso^ âvt6<j(vvov oi 6s§l-

168 ^166# M tL^^m ^

i:t^^covsdogTCoXvTiv^^&eq Xriôêvog SXed^ vyQctyiovog iv ^dla.

lQ^l . . . Lvo. et inscriptae fortasse fuerunt syllabae Il^ <. = d\et syll. t-^- U = /". haec sequitur tribus pedibus amissis pes 138.


X.

u cu ' c u <!/4U' d) 0oL^£, (J(p^£ 'dêo-Titiarov IlaXXddoq

3

U <CaCtv oial Xabv %leLvbv , 6vv TS 'd^sa

4 5

U < cj <Vr6ô)v dsoctori KQf](Jioyv %vv&v t' "AQxeing^

6 7

C O < V <ri§B Aa-xo) ^v(fi(Jra, Tial vasrag AsX(pa)v rrjfie-

8 9

C < o C

Xstd'^ afia zeTi-voLg av^^Coiq (f(bâ(Tiv d-

10

O U C IVJtraCarovq, Bdaxov d'' teqovi%ai6Lv ev(ievstq noXers

11 12

< o < < od^Qoq - utoXoKJi, rdv rs doQC-Gxeitxov %dQxeC "^ P(jt}(JLaCo)v

13 14CcjFuC< OCaQyâv av^sr' «y^-^«roi -O^dXlovaav cpeQe-vCiiav,

Sonos plurimos supplevit Reinacla, in pedibus tamen 5. 9. 10

praetuli lectiones Gevaerti.

in Apollinem II. 33

X.

iM;#=j=g=& E^ Ê=Î^CIZt

3

^=^ £EE^

a - (>rv Jtojt la - bv %Isl - vov 6vv re iê

^:i=i: £ :b^=^ i^^—

;

-'-

J

—

^-

Td-^cov (feffjro-rt KQti-al-viv kv-v&vx^^Jqts- fiig

ii=ii t=f p=if=^^- V—i^ t=tc=i

17 -^£ Aa-xio 7:v(fi(Jta,7ialva- ^'ta<sAeX(p(i)vtr}^s-

8

1 N K 1* * A 1

• K K * 'j -rf^' I^ J •

1 i * Jf w^ w" r * * • f f t^'' f '

i' V U

^srO'' a - jita xs% - voiq 6va - î - otg (f(b-â-(Jiv d'

9 ^ ^ 10 4

i-=R=^ -q^- tbp=pj^ :f=fc

X-=iii.

maiOrovg,Bdx%ov 9' i-e- qo-vi-%ai,eiv iv-fisvtiis [loXsts

11 12

2C «f-

0—» : »-

r^-ti £ fr-f; ^» #-t^—b^

[

JtQO^TJtoXoKJLftdv T6 (fOQl- axSTCXOV TidQ-XS-L ^ P(OfXai-(J0V

13 14 _&?£££ sr^ j:^hj3fcz£

aQyâv av^Bt' d - yri-Qdt(p ^dXlov-csav q)S-QS- vi- Kav,

TJbicumque pro trochaeo poeta posuit spondeum (aXX' m),

iustum ego metrum -^ transscripsi; qui canunt, ii moras pru-

Mus. script. ed Jan. Suppl. 3

34 De altero hymno.

Doria autem aliqua si est haec harmonia nec tamen ita

composita, ut (sicut in vetere lyra e a e') diatessaron sit

in gravibus, diapente in acutis, vide sitne ea doria species,

cuius graviores soni faciant diapente, acutiores diatessaron

(e h e'), sitque haec harmoniae structura

(a) hc' d' er (g') a'.

et tetrachordon h— e certe fundamentum est sonorum qui

canuntur in partibus II III V VI VIII, escendit vox saepe

in /", semel in a' (p. 62). g autem, qui sonus munerefungeretur lichani, semper evitatur. harmoniam igitur

continent haec quae exscripsi tetrachorda atque eam habes

dorii modi speciem, quae incipiat a diapente a— e', exeat

in diatessaron e'

—

a\ et subdoriam vel semidoriam eamesse qui concessit, is iam nimis dubitare non potest quin

dicat hypodoriam. iam quae huius diapason dicenda sit

mese, non quaero. secundaria enim est species, de qua cumnihil fere doceant Aristoxeni, singula subtilius inquirere

parum proderit.

Universum autem huius hymni melos cum simplicissi-

mum sit et paucorum sonorum formulas ad maiorumexempla poeta expressisse videatur, nomum hunc esse

citharoedi facilius et certius quam in priore hymno puto

tibi persuadebis. quoniam autem toties incisum est melos,

plures partes quam Terpandri illas a Polluce IV 66 enu-

meratas nuUa difficultate elicias.

denter moderentur. et quamvis dactylos cyclicos oderint ii

qui hodie metra docent, nos musici facere non possumus quin

quatemas moras scriptas esse dicamus pro ternis.

4. Sicili epitapMum.

Hoc carmen in columna inscriptum invenit W. M. RamsayAidini prope Tralles in Asia minore et cum aliis inscrip-

tionibus imprimendum curavit in BuUetin de corrcspondance

helleniquc VII (1883) 277. musicis autem signis hanc

neniam ornatam esse diu homines doctos fugit, nec Wessely,

qui 1889 invenisse videtur, statim proclamavit. anno

demum 1891 Crusius in Philologo L 169 notas musicas

se suspicari dixit et paulo post Wessely in annalibus

gymnasii III Vindobonensis 1891 p. 16 singula tractavit.

denique Crusius in Philologo LII (1893) cum de cantico

Orestis ageret, hanc etiam melodiam et signa rhythmica

accuratissime examinavit.

De metro autem huius carminis, de punctorum vi et

ictus vel ^sGscag sedibus est quod dubites. pedes quidem

vides esse iambos, et dipodiarum pedes priores quia punctis

carent, alteri pedes punctis signantur, non priorum partium

ictus esse dices potiores, sed alterius cuiusque, ut in

singulis dipodiis toni vis ascendat. sed qui fit ut in pedibus

6. 10. 14 punctis notentur syllabae correptae? de hac

re viri docti dissentiunt. sunt enim^ qui dicant, sicuti

ionicorum anaclasi in aliam syllabam accentus transferatur

et ^w_u_w— ponatur pro ^w__vju__, ita hic per syncopen

quandam longae syllabae accentum promoveri in brevem

1 Crusius in Philologo LII 167. Ph. Spitta, Vierteljahr-

schrift fiir Musihwissenschaft 1894, 103. Th. Reinach aliamolim sententiam secutus postea huic sententiae accessit in

BuUetin de corr. XVIII 365.

3*

30 4. De Sicili

quae antecedat. hoc si illi recte contendunt, in trans-

scribenda melodia hastae illae quibus nos pedum fines

distinguimus ponendae sunt ante breves syllabas ok, yov, 6.

clausulae quidem versuum (ut . . itov) optime hac ratione

notantur. et quod multo commodius ita numeri scribuntur,

carminisque natura metrique difficultas clarius ita ante

oculos proponitur, hastas illas 1 hac quoque in editione

ante breves syllabas ponendas curavi. magna vero suborta

est dubitatio. quaeritur enim, possitne ullius pedis ictus vel

&i(}[,g inesse in sjllaba brevi, (nisi ubi binae breves exstant pro

soluta longa). non trochaeum dices pedem istum a thesi

incipientem? et quicunque ad dipodiarum naturam puncta

illa revocavit, is satis fecisse nobis videtur, nec puncta ad

aliud iterum esse referenda. alia autem est ionicorum

anaclasis productione syllabarum aut correptione ex ipsis

poetae verbis manifesta, alia haec metri variatio quae

contra syllabarum naturam punctis significari dicitur. quae

cum ita sint, haud scio an eorum^ sententia praeferenda.

sit, qui dipodiis recte existimatis punctorum vim finitam

volunt, nec hos iambos ab aliorum iamborum natura dicunt

abhorrere, pedumque hastas imponunt post 6X, yov, 6.

extremarum quidem syllabarum (Ttov, ^ijv) novitas et

mira condicio augetur. hae tamen eximi ex illa con-

dicione in melioremque statum referri nuUo modo possunt.

Harmoniae forma clara est et aperta. Tonus meli

(sive scriptio) est ionicus(JJ),

quem exhibet Alypius p. 378.

et principem harmoniae sonum eum esse, a quo melos

orditur, primo quisque obtutu viderat, ante quam sonus

finalis detegeretur. hunc enim J. A. R. Munro primus

legit et D. B. Monro in supplemento quod addidit ad librum

The modes of ancient greeh music (Oxford 1894) nos docuit.

nunc aperte patet sonorum ordinum contineri his finibus:

1 Statuit hoc olim Reinach in Bevue des etudes grecques

VII (1894) 203, summoque studio defendit G-evaert, Melopee

de Veglise 46. 386. 456.

epitaphio. 37

e fis g a h cis'd' e'

mi Jffasol la si Jfdore miVTtdri] fiiarj vTjrri

eundemque esse atque

d ef S a hc' d'.

plagalis certe est huius carminis scala, qualem in hymnis

supra p. 9 et 20 deprehendimus. et tetrachorda cum mediumhabeant semitonium, phrygiam esse speciem tuo iure

dixeris. princeps autem sonus harmoniae cum esset C,

responderetque in simplicium scalarum sonis (nulloJt)

illi

g, totaque harmonia par esse videretur scalae g— g\haud pauci ioniam esse carminis harmoniam dixerunt.

at principem illum sonum vides in media scala positum,

plagalem habes ordinem, ambitus autem continetur inter

d—d\ atqui species diapason, quarum nomina discimus

e Cleonidis (p. 197) et Gaudenti isagogis (p. 346), ipsas

quoque plagales esse contendo, ut de doria specie (e—c)e magno sive immutabili sjstemate (J.

—

a—«') elicita

apparet. in tertia igitur hic versamur specie, quae oxy-

pycnis sonis continetur et tertio loco exhibet diazeuxeos

tonum; hanc illi nominant phrygiam. hoc Reinachium

quoque vidisse et in Bulletino XYIIl 366 docere admodumgaudeo. quod tamen ioniam volunt alii esse speciem

carminis, quippe quod et in metro ioniam naturam prae

se ferat, nil refert. similis enim fuit et propinqua phrygia

species ioniae quae et hypophrygia dicebatur. — Hocetiam melos qui composuit, is secundum verborum accentus

intendit vocem et remittit.

4. Sicili

EIkojv Yj Xidôg al^C' tid^tjGL ^s UeiKilog evdâ

fiV7](irjg ad-ccvdtov 6ilâ 7toXvxQ6vLOv.

CX X Kllf1—4 X>6ov Jfjg, cpaC-vov^

K I i [k o cof5—8 n>7]dev oXog 6v Xvjtov'

c K I I* KiK c o;^

9—12 TtQog okCyov i6tl to î}v,

C K o f i K c c CX^13—16 t6 TfAog. 6 xQovog cc7t-ai-t e l.

HeCKilog evteQ ....

In pede 4 super I et vov -^' Crus. pag. 163, Monro 133.|6 punc-

tum super I om. M. ^ detexit Munro (M. 145). ]8 super l punctum

M. <i> Reinach, M, T Cr. similiter in p. 12 signum vidit

duarum, non trium morarum 16 de "1 vide Munro apud M 145,

39

epitaphium.

Bulletin de correspondance hellenique VII p. 277.

V. Crusium in Philologo LII (N. F. VI) p. 160. Monro,

Tlie modes of ancient greek music (1894) p. 133. 145.

i zb:f: g^

V - 60V ^fig q) a i vov.

firj - dsv - Aog 0v Xv - jtov'

^»—^-f,—rr— ^ j : j'- \—J

—

^--^~l>—^—--h=f-^^^^=^=r—TtQog 6 - XI - yov ia XI TO S^v?

^ ^mV=^ ^—

^

t6 te-log 6 XQ6-vog ccTt ~ ai - ret.

De carmiiiibus 5— 7.

Quae sequuntur carmiiia ad Musam, ad Solem ad

Nemesin, ea iisdem codicibus omnia continentur et ab unopoeta composita esse diu existimabantur. Cum vero in

primo eorum valeat lex illa quae melodiam sequi iubet

verborum accentus, in reliquis autem carminibus haec

ignoretur, a diversis hominibus et condicione diversa facta

esse putabimus.

Et codicum scriptorum familias, quamquam Fr. Beller-

mann, qui egregiam his carminibus navavit curam(Berol. 1840), p. 10—20 statuendas putavit quattuor,

satis habebimus admittere duas. nam alter illius ordo

ex editionibus consistebat, quas fluxisse ex familia prima

ipse B. suspicabatur ^ et codicis Neapolitani fatis et historia

probatur^; quaHus autem ordo cum signa musica non

exhibeat, restant digni quos consideremus ordo I et UI.

1 Oxoniensem editionem niti Florentina Bellermann con-

cedit p. 16, Florentinam e Neapolitano codice ortam putat

p. 17. Quod autem Burette p. 183 tradit de manuscriptoHiberniae, id revoco ad ea quae Usser exscripserat e Galilei

editione. cf. Bell. 8.

2 Galilei usus est codice Aristidis et Bryennii, qui erat

S. Angeli cardinalis (Bell. 7). huius autem Angeli Ranuccilibri hereditate venerunt 1565 ad Alexandrum Farnesinumillius fratrem, qui testamento legavit Odoardo nepoti 1589.

(Nolhac, Bibliotheque de Fulvio Orsini. Paris 1887, 9. 22.)

Farnesinorum autem Hbri 1736 Parma translati sunt Neapolim(Blume iter Ital. Berlin 1824. IV. 5. 14. Nolhac 137). necigitur dubium est, quin Neap. III C 4 sit ille Aristidis codexe quo fluxerit editio Galilei.

Carmina 5— 7. 41

ac primi ordinis qui notas musicas exhibet usque ad exitum

carminis III, ne nos quidem alium novimus librum nisi

Neap. III C 4, quem supra 78 signavi. ad tertium Beller-

manni ordinem, qui continet signa musica usque ad II 13,

(Mon. duo Par. Neap. Lugd. sive 69. 116. 126. 75. 50)accesserunt Hamburgensis (42) Mutinensis (73) Venetus (l),

de quibus egi in Jalirhucher fUr Philologie 1890, 680, et

accessit Berolinensis 1555 (10*). cum tamen Hamb. ex

Parisino 2532, Mutinensis ex Neap. III C 1, Berol. ex

Monacensi videatur transscriptus, apparatus criticus nullo

eorum augetur. Venetus autem VI 10 universi huius

ordinis princeps est et auctor. nam qualem Bellermann

vir sagacissimus concluserat et descripserat codicem buius

ordinis archetypum p. 26, talis hic est et versuum dis-

positione et lectionum genere. ex hoc transscriptum esse

et Monacensem 215 (0) Parisinorum aliorumque patrem,

et perditum aliquem librum, e quo Neap. et Mut. orti

sunt, ostendi in JahrhUcher 1. 1.; ita autem cum hi omnes

e Ven. sint transscripti, restant, unde quaeramus varias

lectiones, soli N III C 4 et V, cuius habes specimen in

tab. n.

Editi sunt hymni in his libris: Vincenzo Galilei,

dialogo della musica antica, Fiorenza 1581.

Arati Solensis phaenomena, Theonis scholia, Eratosthe-

nis catasterismi , al. (edidit loannes Fell. Oxoni 1672.

additis annotationibus Edmundi Chilmead.).

Burette, cuius librum laudavi in p. 47, addidit ex

Par. qui est nunc 2532 sex versus alterius hymni et

quattuordecim versus tertii, sed nulla signa musica.

Ediderunt etiam Patricius 1536, Bottrigarius 1602,

Puteanus 1602, Alstedius 1630, Mcolai 1706, Martini 1757,

Marpurg 1759, Blainville 1767, Burney 1776, de la

Borde 1780, Eschenburg 1781, Forkel 1788, Drieberg 1835,

de quibus omnibus vide Bellermannum p. 20. accedunt

Westphal, Metrih 1867, Lang, UherbUck uber die Harmonik,

Heidelbg. 1872. Fetis Histoire de musique III, 1872.

Gevaert Histoire I, 1875.

42 5. Hymnus

De hymno ad Musam copiosissime disputavit Reinachin Itevue des etudes grecques IX 1896. post hunc iterum

tractavit Gevaert in supplemento libri q. i. La melopee

antique dans Veglise latine p. 476.

Huius carminis notas omnes invenis in Alypi tono

lydio (p. 369) praeter unam N vel H (hae enim litterae

in codicibus aegre distinguuntur),

quae quid sibi velit

nescimus. variae de illa dictae sunt sententiae. Beller-

mann quidem notae antecedentis moram hoc signo produci

putabat (p. 63); ego cum primum hymnos ederem, Hinterpretatus sonum esse es' suspicabar. Reinach autem(Bevue et. gr. IX 18) cum N legeret, sonum scripsit cis\

quem dicebat chromaticam paraneten diezeugmenon toni

hypolydii (Alyp. p. 385). Gevaert denique in Melopoeia

p. 476 reliquis opinionibus severe castigatis crusis vel

]yrae fingit esse notam. est enim nete diezeugmenon toni

lodii (p. 369) -0^, et h scriptum esse ille contendit, ut

synus princeps doriae harmoniae et mediae chordae superius

diapason interdum in lyra pulsaretur. at carminis har-

moniam si quis lyra sonanda constituit, is non in medio

cantu, sed antequam canere incipiat, primarios sonos

pulsare solet^ partibus etiam finitis crusin interponit;

h illud sero nobis occurrit in tertio aliisque versibus

mediis. scribae autem quamvis multa omittere sol-

eant, ipsa prima signa nunquam omittunt. et quod

crusis soni lyra vel cithara sonandi adhuc non inventi

sunt, Gevaerti coniectura quaestionem solutam esse nego.

Reinachi autem sonus cis cum melodiae cursimi misere

interrumpat audientiumque aures male offendat, ne

huius quidem sententiam amplecti possum. nondumexpedita est quaestio; poeta quid cecinerit, ignoramus.

quo tamen facilius et in transscripto carmine videres, in

quos locos mira illa littera incidat, satius duxi et in

hac editione eum sonum H imponere, qui minus illo Nmelodiae cursum turbat. tu in canendo omitte, si ita

placebit. in sexto quidem pede H legi nullo modo potest;

fuit fortasse I aut P.

ad Musam. 43

Harmoniam ubi quaerimus, incertus ille sonus omitten-

dus est. atque 1 esse hypaten, Z neten nemo non videt.

mesae igitur munere fungitur C = a, inque hunc ipsum

sonum melos exit. doriam autem esse hanc harmoniamet eam simplicem Gevaerto concedere vix possumus. nam

ef g ab c d e(f) idem valet

atque hc d ef g a h(c),

unde apparet proximam quidem esse et simillimam hanc

harmoniam doriae, differre tamen uno sono. quae cum ita

sint, haud scio sitne mixolydius dicendus modus, ut dicit

Reinach, an doriae harmoniae tertia aliqua statuenda sit

species, quam appellaveris hyperdoriam. nam mixolydiae

harmoniae Aristoxenus ait (apud Plutarchum de mus. 16)propriam aliquam fuisse et insignem naturam, quam ipsi

Graeci sero cognoverint. quae cum ita fuerint, non nimis

mirabimur, si communis illius doriae harmoniae exstitit

species aliqua, quae et synemmenis sonis usa et neta

diezeugmenon variaret scalam doriam, nec tamen flebilis

esset et tam mollis, quam fuit mixoljdia.

In notis autem ad syllabas distribuendis secutus sumauctoritatem Reinachi, qui quoties licebat binos sonos

mandavit syllabis perispomenis.

44 6. Hynmus

10

15

20

V et N. "laiiôg.

Ven. CZZ cp (J) CCNeap. CZZ c|) CC

1. "A8ids fiov6d ÔL (pCXri^

y.enovd. lccfiôs. âKxstog

(D M M1 cD M M

2. ^dXTtfjg d' iiirjg TiaxdQiov

V. Z^Z Z Z H H 1 1

Z~Z Z EZ N N 1 1

3. av-qri de acbv a% dX-6E(ov

y.

N.MZH 1 (PC P McD CMZN 1 cDC P McD C

4. £-^dg (pQBvag do v e c t cj.

V.

y.

N.

"AXXag.

C PMPC cD CC P M P C cD C

5. KaX-li-o-TiEia 6ocpd^

cDHC CCCClRcDcPNC CCC HAcD

5. Elg

6. ôv6g)v ^QO-Kad^-a-yar-i tSQTtvCbv,

De notis codicis V v. tabulam II, Neapolitani signa minioclarissime expressa in Bell. tab. II et III repetivit Reinach inBevue IX. tab. 6 la^ôg §(xyixstog in VN paulo altius posi-tum buc revocavit Bell. p. 54. 10 ~ signum videtur sonipaulo producti. de H et N vide prolegg. 19 KaXXioTta N.22 ngovnad'. N, v minio deletum.

ad Musam. 45

Mov6av.

$ -^^

1. ''A Si ds ôv - 0CC ôi (pC - Xri^

t- £2. ôX-Jtrig d^ ^^^jS ^(^^ - o^Q - %ov

WJ__Be|eêâv QTl ds 6cbv OLTC CcX - (?£ av

-^^r ^^^4. i - iiag (pQ8 - iâg do V £ L tco.

$ :& V=f-

5. KaX - Xi Ttsc - a 60 - cpa.

t^3

6. ôv - (jcbv jtQO - xad' - a - ya - tc tSQ-Ttvcbv^

V. 5 Incipit rhytlimus duodecim morarum, quem indicat

scholium p. 46, lo (Bell. p. 54). de syzygia _uv>_ cf. Arist. Qu.I 14 p. 36.

46 Carmma

V. R cDC P M I MN. P (I>C P M I M7. xal ' 6o(p8 ^vGtoddrcc^

V. M I EZ TMP C MN. M I EZ |~MP C Ml

8. AatovQ yovs^ zirjhs TlaLdv^

V. M Z M \ ^C CN. Ml ZM \ ^C C9. £V^6V £ l g JtdQ£6t£ ^101.

10 Dv^vyicc v,octa avrld^SGLv. 6 novg _ w xat ^

yivog diTcldGiov. 6 qv^^bg dcodsndoriôg.

4 r V, I Rn. Gv. 6 d' 7]Xls V. 10 av^vyiccv VN, cf. annot.

p. 461.

6. 7 Carmina Mesomedis.

Dionysi nomen hymnis 5— 7 ii inscripserunt, qui codice

Neap. m C 4 decepti titulum in fine alius libelli sub-

scriptum falso huc rettulerant. eodemque errore factum

est, ut libello, qui in codicibus antiquis his carminibus

praecedit, titulus falsus in editione inscriberetur. sequitur

enim in manuscriptis Bacchii senioris isagogen doctrina

illa de intervallorum musicorum numeris et rationibus,

quae incipit a verbis Tt] (xov6i%^ T:syvri naGccv zriv Soyâ-

vonoUav Cvvxexdiâv (paal, quam Bellermann imprimen-

dam curavit una cum Anonjmis (Ber. 1841 p. 101).

Bacchio ut hanc doctrinam vindicaret, ille inductus erat

titulo Elgay&iyri rsyvrjg fjiov6L%f]g Ba^yelov xov ysqovxog^

quem non ad hunc libellum, sed ad eum qui praecedit

referri oportuit. cum vero post Bacchii isagogen et Pseudo-

bacchii doctrinam in cod. Ven. VI 10 exstent trimetri illi,

Mesomedis. 47

i^ i E^^l^7. ;(at (90 - gp£ ^v - 6X0 - 66

t i8. yia - tovg yo - vs^ z/t^ - ki - e ITac - dv^

1^^^^^^^^^9. £v - ^18 - velg ttccq - s - 6ts ôl.

quos supra invenis p. 285, alteram esse Bacchii, alteram

Dionysi artem facile tibi persuadebis, et sicut Bacchii

nomen ad priorem artem revocaveris, ita Dionysi nomeninter alteram artem et hymnos insertum vindicabis libello

illi tri iiov(SL%ri riivrj, cui iamdudum vindicarunt ii qui

codicibus Urb. 77 et Vat. 1364 utebantur.^

Mesomedis autem nomen ideo hymnis inscribimus, quod

Burette qui hymnos edidit in Histoire de Vacademie des

inscriptions et helles lettres^ 1729, invenit loannem Lydumin fragmento quodam Lutetiae asservato dicere: 6 Meôd-

(irjg ovrco ncog TtQog ccvv7}v (sc. tt/v NeêGivy vnb 6ov

1 Inscriptum est doctrinae illius initio nomen Dionysi in

cod. Urbinate 77 (quamquam postea est expunctum) et in

margine Vaticani 1364 (Amsel-Studemund p. 128 et 122).

cf. Bergkium in Anthologia Pal.^ 1868 XCIV, et quae ex-

posui in Bacchii ed. Arg. 1890, 24 et in Jahrhilcher fiir Phil.

CXLI (1890) 679.

2 Dissertation sur la melopee de Vancienne musique vol. V,pars II Memoires de litterature, p. 169. scriptae 1720, ed. 1729.

48 6- Hymnus

XQoypv aCrccTOv aOvL^rj yccQOTta ^cQoncov GvQeiperaL rv-â^ qui

sunt hymni in Nemesin versus 7. 8. iam nuUum novimus

Mesodmen, Mesomedes vero, cuius duo alia carmina exhibet

Bergk in anthologia p. 524, fuit homo musicus imperantibus

Hadriano et Antonino^; huic igitur, si melius nesciamus,

una cum Nemesis hymno Solis quoque carmen vindicemus.

1 Suidas: Mfffo/XTjdijg ^^tj? X-u^nHog, yeyovia<i i^tl xibv

"AdQiavov XQOvcov, ccjtsXsvd^SQog avrov ^ iv totg ^dliGta (piXog.

yQacpsL ovv sig 'Avrivoov înaivov^ og 7]v ÂSQLavov TcaidLnd, âi

dlXa dLdcpOQa ^sXr}. otl 'Avtcovlvog zb tov EvXXov [ivri^slov

dva^r\tri6ag insGyiSvaos, tm ts Msao^v^dsL tc5 tovg yiL&aQoydL-iiOvg

voôvg ovyyQdipavtL nsvotdcpLOv ^^coas. tco iisv (Mes.), otL xa^

v.i%'aQcpdsLv iîdvdâvsv, iv.sivcp 8s, otL tr]v oiiiotrita avtoviî]Xov. lulius Capit. de Antonino 7: Ant. salaria multis sub-

traxit, unde etiam Mesomedi lyrico salarium imminuit.

Cf. Eusebium II 2160 (p. 168 Sch.) Msoo^ridrig KQr]g 7tOLr]tr]g

voiicov nLdâQwdLv.&v iyvcoQiôvto y et Hieronymum: MesomedesCretensis citharicorum carminum musicus poeta agnoscitur

(ADtonini anno VII).

6. "T^vog

EvcpaiisCtG) Ttag aid^TJQ^

yij %al Ttovxog %al Ttvoac,

y. 3. ovQea rs^Ttsa aiydtco,

V. CCC C I C P C cK CCC C I C P C (D C7. XLOvo^XscpaQov jtdrsQ 'Aovg^

V. OMMM M C0M lA MK cl)MMM M C^M A M8. Qod6s(j6av og avrvya Jta-Xcov

CIn versu 6 dv.SQasv.6[Lag V. 7 x^ôvo^XscpdQOvg natSQdovg V.

8 Qodhaaav N.

ad Solem. 49

Solis hymnus in doria harmonia versari videtur. nametsi dubitari possit dicamusne sonum C = a mesen anhypaten, nil obstat quin comparemus scalas

g ab c d ef

d ef g a lic

et agnoscamus communem Graecorum harmoniam; hymnoautem ad Nemesin phrygiam harmoniam cum Reinachio

(de musae h. 21) vindico. nam soni ad simplicem modumrevocandi sunt ita:

g ab C d ef gd ef g a hc d.

plagalem autem habes formam eandem atque in Sicili

epigrammate.

slg "HXiov.

V. 6.

riioi (pd-oyyoL r OQvtd-cov.

IieXXsl yccQ TtQog rjâg ^cclvslv.

Oolôg ccKSQ^BKOâg svyaCxag.

1B]?=fc

itzi:^:8:

7. Xi-o - vo-pXs-cpcc-Qovjtd-rsQ 'A - ovg^

QO S6 <3ccv og ccv-tv-ya nco-lcov

8 nota A in paenultima sj^llaba paroemiacorum est signummorae addendae. Bell. Anon. 3. 97. redire vides in carmine 7.

Mus. script. ed. Jan. Suppl.

50 6. Hymnu3

y. M I M' I PM IZAZN. M I M P M ZAZ9. Ttravotg V7t ixve66L dt-w-xsLgy

V. MZMZIMIMZIN. MZMZIMIMZI10. iQvîaiCiv ccyaXloêvog xoâig^

V. Ml Zl MIPcl) CPPCK Ml Zl MIPcD CPPC11. TteQi vojtov aneiQitov ovQavov

10 V. CPMMMMMM MN. GPMMMMM Ml M12. ccKtlva 7iolv6tQO(pov d^TtkexcoVy

15

V.

N.I MI M PM I Zl MPPC

13. alyXag JtolvdeQKsa %ayav

N. GP MM MG A OM M14. %eQi yalav a%a0av eki06cov'

N. MIZZZ ZE lEZ15. Ttotaôi de Gedêv TtvQog d^^QOtov

Lin. 1 in vn erat fortasse post M sonus I, habet Mon. (Bell.

tab. I.) 3 LXVSV6L V, 1'xv£6l N. 12 ccyitLva codd. 15 duplex

Q in Ttccyciv signum videtur productionis , cf. x. 21 rhythmos-

CAMPBELL

ad Solem. 51

m i.

9. uita - volg vJt' l% - vaa - 6i dv - 6 - xacg,

ti t10. iQV - aiai-6iv a - yak- 16 - ^s - vog ao-âig

î^ ^-

11. 7Ce-Qi VG)-tOV d - %£i- Qi - tov ov-Qa-vov

g12. d - xtl-va 7to - Xv-6tQO-cpov d^- TtXi-KCOv^

t -& t13. al' - ykag tco - Iv- dsQ - k£ Tta yav

=j^g^z^^£=^14. 7t£ - qI yal - av a - uta-Cav i - li6 - Cav'

l :t=

15. %o- ta - ôl dh oi - dêv Ttv - Qog d^-^QO-tov

que in Sicili nenia, 16 oav nota A in summo mg. corr.

in R. similis A erat etiam in V 6. 19 v. 15. 16 posuit post23 Bergk anth., cf. mus. Khen. IX 306.

4*

52 6. Hymnus

P M I ZZ I M P C16. tLictov6iv ETtriQatov cc^SQav.

C cl) CP MMMPPC17. 2Jol ^£v ;|ô^6g ev-di-og aatEQov

M I M M I PM I ZZ18. Tcat "OXv^nov ccvaxta ;ô^£v£fc

ZZM Z Z MZ lE Z19. av-stov êXog aiev aeidcov^

M I ZZ M I Pcp ZZ20. Ôi-^ri-L-8i t£Q7C6^£VOg XvQCf.

CPM M M GP M MiA M21. rXavKa dl TtaQOid^s Zla-ld-va

I M IMM PM I ZZ22. IQOVOV GiQiOV ay£ÔV£V£i

2 ci7t7]Qatov N. 6 ovXvfinov YN. avccv.ta] aXr]v.t(x

Bergk anth. 10 ôl^tiSl V. Uqt] V. 12 xXavyia ds V.

ad Solem. 53

P^ $ 116. rL-7ctov-0LV eTt - 7] - Qa-rov cc - ^s- Qav,

t17. Uol ÊV xo - Qbg sv - dc - og d0 - rs - qgjv

v^ ÎS. xat Ô - Iv^-Tiov a-vax-ta ô - qsv - £i

m t-\^=^-

19. av - £ - xov iis- Xog ai - sv a - SL-dcov^

f—•—p—^—*—f—h—

1

—

—^—^—^—f—1^—

^

—J—!<'—

1

-1

20. 0OL - ^Tj Sl tsq -7t6 - iis - vog kv - Qa.

'^

21. rXaV - KO. ds TtCCQ - OL - d-s Us Id va

t22. xQo-vov G) - QL - ov d - ys - ô - VSV - SL

de duobus signis in prima syllaba cf, v. 23. 14 ccysiL. in

prima syllaba N corr. minio d, quem spiritum noli putarenotam esse musicam.

54 7. Hjmnus

Ml Z IM \ (\)C PMP C23. kevKciyv vTth Gvq^ccGl iioGiov

CCC CC C PCPcDPM24. ydvvrac de ts 6oi voog £v-^£vrjg

M IZ IM \ (\) CPMP C25. TioXvoCôva xoaôv e l C 6- goov.

10

7. ''T^vog

I MM M M IM Ml CPM1. N£^£0l^7Ct£Q6£66a ^tOV QOTtd^

(|>MZZ ZZ E Z I ZM2. TivavcoTti d^â d^vyat^Q z/txaj,

M U U UU EZ EAU3. a xovcpa cpQvdyâta d-vatcbv

UU M lUZ E I MM4. £-7t£-iSig dSdâvti iakiV(p'

4.ydvvvrcci VN. 6oi Bgk, ot codd. 6 TtoXvoifiova VN,nolvsiiiovDc Bell. Bgk. 7 vfivo? Nsîesmg V. in initio ponunt

ad Nemesin. 55

1-^ t & 5

23. kev - TiCbv V - 7cb 6vq - â - 6l ^ 6 6 - %g)v'

'^

^=#^-S

24. y« - i^v - Tat ds ri 60i v6- og sv - ^s-viig

-^£P^ ^- ^25. jro-Av - 01 - ô - va k66-ôv s - IC6-0g)v.

slg Ns^s6lv,

1^^ 5 ÊE^^FEE^V^-^^ ^ i^ ^

1. Ns-îs - 0L,jtrs-Q6-s6-6a /3t - ov QO-Ttd^

5t £1= V=V2. ;ct> - a - i'^ - ;rt -O-f - a ^v-ya - tsq ^L-xag^

Kov - (pa (pQv - dy - iia - ta d^va-tGtv

4. STC - s - iSLg d - dd- âv -tL ya - Xl - v(p

vv. 16— 18 scribuntque zJUccg Hermann et Bgk. 8. 9. sintne

duae notae revocandae ad ov an ad nci, vix dubium est.

56 7. Hymnus

M M M M M MMMC M (p

5. 8%xtovaa d' v^QLv oXo a v ^Qorcbv

PCc|> P p

6. [liXava cpdôvov SKTog iXavvetg.

5 R(D C I C (|> PM I

7. 'Tno abv tqoihv a6tatov dOtLîj

ZEU Z I I M ZM8. %aQona ^SQOTtcov axQstpsxai xvia'

M M M M M M P MCC10 9. Xridôvoa ds tcccq Ttoda âi-vsigy

R cl)pp MIPMA M10. yavQOvîSvov av%sva %Xi-vsig.

R(l> P C OP PCP M I

11. 'T%o TCfjxvv dsl îotov iistQslg^

15 UMIZEIMMMcpM12. vsvsig d' vTtb xoItiov ocpQvv Katco

2 ^x^vocc V. 4 iyizbg iXavvsig om. V. 7 loca notarumincerta. 16 noXnov ocpQvv %drco (prop. Bell. 44) Bgk., %6l7tovccd ^dtco ocpQvv VN. ultimam M transscribens cum Bell. et

ad Nemesin. 57

1 ^=5-5. e - idôv-6a d' v^qlv 6 - Xo - av ^qo - rCbv

i^6. î - lcc - va (pdô-vov ixtbg iXavvstg.

^Ê^^^ ^^7. 'T - 7tb 6bv rQo-%bv a - 6ta-tov d - Gti-^ri

£ m8. xa- Qo - Tcd 118 - Qo-Ttov 6tQi-(ps - tai tv - ia'

::Xs t--f:

9. kri -ôv-6a ds naQ no- da ^ a C - vstg^

5-f- £

10. yav - Qov - ê - vov av - î - va xlC-vBig.

i^ :f 2"=^f ^

11. 'T - 7tb 7tYi-%vv d - al ^C- o - rov ê-tQstgy

t- f=t t t12. vev - eug d' vjtb xoX-Jtov o - (pQVV nd - tco

Gev. omisi, alii (Westphal in artis metricae^ suppl.

omittunt unam e tribus M et transscribunt voci xatrco

ascendens g c.

p. 64)

melos

58 7. Hymnus

(D M MM P C M lA I

13. ^vybv êra %8lQa XQatov6a.

EEE E ZZ I M I P

14. "Ilaî iidyiaiQa dLxa6:t6Xs,

5 EEE ZZ I M I I ZM15. iV£ft£(?t, 7tr€Q6£60a fiiOV QOTCd.

IMMMMIMC PMM16. N£^s6iv d-sbv adoasv dcpdîrav^

Z M I ZE I I M Z M10 17. vixrjv ravvGiJtrsQOv o^liQiuav,

M MUU U U Z E U M18. vriiiSQrsa xal JtaQsdQov /linav^

P M MMM CM P M19. a rdv ^syaXavoQiav ^Qorcbv

15 Z20. vs^s(5cb(5a (psQSig xard raQrdQOV.

8 ^sibv al8o{iivcc cpQîtccv N, sim. V. 11 loco paenultimaenotae malo restituere U, ut tono ascendatur in g (sol), quam

ad Nemesin. 59

^^13. Jv - ybv Ê - tcc %£l - Qa XQa - roi) - 6a.

L=^-Mtr=t7:

14. "I - ka - dî lid- KaL - Qa di - xa - (jtco - le

f f S^15. Ne - ^s - (?t, TCte - q6 - s<j - aa ^C - ov qo- Jtd.

f; ^^= -î-m=Z[^

16. Ne - îs - 6iv d^s - bv a - do - ^sv dcp - ^C - rai/,

tt P==k

17. vC - oiTjv xa - vv - gC- 7tts-Qov o^-PQC-âv,

$

18. VTj - ^SQ-rs- a Tcal Tcd^ - s - Sqov ^C-Tcav,

-» § ^ t^-19. a xdv ^s - ya - 7â - vo - qC - av ^QO-x&iv

20. vs\is6&i(5a (psQStg Katd taQtdôv.

accipere Bellermanni C, nam hoc a (la grave) nimis redolet

usum horum dierum.

Addendade codicibus mamiscriptis.

P. XXVIII. Adde e libris in monte Atho servatis et a Lambroenumeratis (Catalogue Cambridge 1895):

in bibliotheca Xenophontis exstat cod. (789) 87. S. XVIII,continet Pselli vel Gregori syntagma (supra p. LX).

P. XXXII et XC (n. 12). Bononiensis 2432 scriptus est S. XV.P. XL. Exstat Heidelbergae cod. Palatinus 281, S. XI, quem

Romae servari opinabar (p. LXXVI. n. 165). descripsit

Th. Reinach in JRevue des etudes grecques IX (1896) 187 et 191deditque scripturae exempla. ex hoc fonte hormasiam hau-serunt Mon. 104 (meorum 65), Regin. 108 (171»), Escor. TI 13 (16^).

P. L (73). De Mut. II F 8 confer nunc Puntoni in Studi italiani

di filologia IV 493.

P. LI (76). Neap. III C2 altera pars vide sitne scripta S. XVIhaustaque e Par. 2535 (129).

P. LX. Par. 2381 (Fontbl. Rg. 2432) chart. S. XV continet

Barlaami commentarium in tria capita Ptolemaei. OmontII 250.

P. LXVIII (137. 138). Par. Coislin. 172 et 173. Ptolemaei har-

monica recensuit Nicephorus Gregoras, vide Heiberg in

actis philologorum qui 1895 Coloniam Agrippinam convene-rant p. 30.

P. LXIX. hinc corrige paginaram quae sequuntur titulos suprainscriptos; libri enim enumerantur Romani,

P. LXXII. Vaticanum 192 descripsit et scribae formas expressit

Th. Reinach in Eevue d. et. gr. X (1897) 313. inde a fol. 222inscripto titulo MovaLyirj invenit scholia in Ptolemaei har-

monica II 11. 14. 1 10. 15. 12, et imprimenda curavit. sono-

rum sunt tabulae et numeri ac repetuntur doctrinae quasexhibent Aristides vel Boethius, e Nicomachi ut videtur libris

excerptas. Pjthagoreis quod p. 318 contrarie opponunturmusici geometrae, revoco ad Pselli fragmentum quod exhibet

Yincent in Notices XVI 2 p. 338. Rationes 7^ et similes

cum Pythagorei in aequas partes dividi negarent, fuerunt

qui confugerent ad geometrarum methodum, qui omnes lineas-

metiri et dividere possent.

61

P. LXXVI (165). vide quae addidi ad. p. XL.P. LXXXL In bibliotheca Angelica, cuius opes descripserunt

Cavalieri et Muccio in Studi ital. di fil. IV p. 7, exstant:

(207) Ang. 35 (C 2,6) chart. S. XVI. Archimedis et Eutociscripta, sequitur ars Aristoxeni transscripta e cod. (76)

Neap. III C 2 , usque ad awiSslv p. 74, 6 Mq. (Stud. p. 78).

(208) Ang. 38 (C 3, 7) cliart. S. XIV. Pachymeris quadrivium.(ib. p. 80).

(209) Ang. 101 (C 1, 7) chart. S.XVI. Theo. Plutarchus (ib. 140).

(210) Ang. 109 (S 1, 17) chart. S. XVI. Hero (ib. 150).

(211) Ang. 63 (C 4, 13) chart. S. XVI. continet f. 15'" figuramtonorum, et f. 26^ rhythmica quaedam (ib. 114).

In ipso scriptorum contextu haec sunt corrigenda:

P. 17, 19 post Ta 8h supple ^^tiqoxsqov xal varsQovy.

79, 3 scribe itQos §iccv, ut scripserunt Bussemaker et Stumpf.(Ahhandl. der preuss. Ak. 1896/97).

118, 10 scribe: Ptolemaei interpres.

lichanus 23% (in diatono).

atque temporis spatio.

finis loci.

aiii^icc.

iv ooccLg $E.

cum libris OTtcos-

391 post clavem 3* dele tertium b.

421 de hormasia confer quae Reinach disputat in Beviie

des etudes grecques IX (1896) 186 et quae ego seripsi in

Berliner pJiil. Wochenschrift 1897, 167.

133, 12 ,

135, 23 1

136, 23 ,

188, 1 ,

205, 1'1

262, 3 ,

Bibliotheca Scriptorum

Graecorum et Romanorum Teubneriana.

Neue Erscheinungen.Anthologia Latina edd. BuecheleretRiese. P. II: Carm. epigr.

conl. r. Buecheler. F. II. n. Ji. b. 20.

lyrica ed. Th. Bergk. Ed. IV cur. E. Hille"r(-0. Crusius).Ji. 3.—

Apulei Metamorphoseon 11. XI ed. v. d. Vliet. n. Ji S.—Aristotelis 7to?.itsia Id&rjvalojv ed. Blass. Ed. III. M. 1.80.

ars rhetorica. Iterum ed. Roemer. Ji. 3.60.

AugUStini, S. Aureli, confessionum 1. XIII rec. P. Knoll. J{. 2.70.

Babrii fabulae rec. 0. Crusius. Acc. fab. dact. et iamb. rell.

Ignatii al. tetrast. rec. C. E. Mtiller. Ed. mai. n. M. 8.40.

Ed. min. n. M. 4.

—

Bacchylidis carmina ed. E. Blass. n. Ji. 2.40.

€aesaris commentarii rec. B. Ktibler. Vol. III. 1. B. Alex. B. Afr.

Ed. mai. Ji. 1.— Ed. min. M. —.60. Vol. III. 2. B. Hisp.

Eragmenta. Indices. Ji. 1.50.

Ciceronis opera ed. C. F. W. Mueller. Pars III. Epistulae.

Vol. I. Ji. 3.60. (= Nr. 19—22 k Ji. —.90, Nr. 23 Ji —.60.)Vol. II. Ji 4.20. (= Nr. 24 M —.60, Nr. 25—27

h. M. 1.—, Nr. 28 Jl —.60.)Firniicus Maternus edd. W. K r o 1 1 et F. S k u t s c h. Easc. I. n. c#. 4 .

—Pulgentii, Fabii Planciadis, opera rec. E. Helm. n. ^^. 4.

—

Galeni de victu attenuante liber. Primum graece ed. C. Kalb-fleisch. n. Jl 1.40.

Geniini elementa astronomiae rec. Manitius. n. Ji 8.

—

Herondae Mimiambi. Accedunt Phoenicis Coronistae, Mattii mimi-amborum fragm. Ed. 0. Crusius. Ed. III minor. M. 2.40.

Herouis Alexandrini opera. Vol. I. Pneumatica. Automata ed.

W. Schmidt. [U. d. Pr.]

lurisprudentiae antehadrianae quae supersunt ed. Bremer. P, I.

n. M 5.— P. II, 1. n. M. 8.—Lactantius Placidus: s. Statius. Vol. III.

Lydi, Laurentii, 1. de ostentis et Calendaria Graeca omnia ed. C.

Wachsmuth. Ed. II. n. M. 6.—de mensibus liber ed. E. Wlinsch. n. Jl. 5.20.

Musici scriptores Graeci rec. C. Janus. n. Mo. 9.—Mytliographi Graeci. Vol. III. Easc. I. Pseudo-Eratoathenis

Catasterismi rec. A. Olivieri. n. i/^. 1.20.

Palladii, RutUii Tauri Aeniiliani, opus agriculturae rec. J. C.

Schmitt. n. Ji 5.20.

Patrum Nicaenorum nomina graece, latine, syriace, coptice,

arabice, armeniace edd. H. Gelzer, H. Hilgenfeld,O. Cuntz. n. M. 6.—

Philoponi de opificio mundi 11. vn rec. W. Reichardt. n. J/. 4.

—

Pindari carmina rec. W. Christ. Ed. II. M. 1.80.

Plini nat. hist. ed. C. Mayhoff. Voll. IV. V. je n. M. 6.—Plutarchi Moralia rec. G. N. Bernardakis. Vol. VII. n. M.\.—Ptolemaei, CL, opera. Vol. I. Syntaxis ed. Heiberg. n. Ji^.—Senecae, L. Annaei. opera quae supersunt. Vol. III. L. A. S. ad

Lucilium epistul. moral. quae supers. ed. O. H e n s e. n.Ji5. 60.

Statius, P. Papinius. Vol. III. Lactantii Placidi commeutarioarec. E. Jahnke. n. Ji 8.—

Wissenschaftliche Ausgabengrlechlscher und lateinischer Schriftsteller

im Verlage von

B. (j. Teubner ^ in Leipzig.

Sammlung wissenschaftlicher Commentarezn griechischen und romischen Schriftstellern.

Sophokles Elektra. Von G. Kaibel. geli. n.J(.6.— , in Leinw.geb. n. J{. 7.

—

Lucrez Buch III. Von E. Heinze. geh. n. M. 4.—, in Leinw.geb. n. Ji. 5.

—

Aetna. Von S. Sudhaus. geh. n. Ji Q

.

— , in Leinw. geb. n. ./^. 7 .

—

Kritische und kommentierte Ansgaben.Neue Erscheinungen 1895—1898.

Acta Apostolorum : s. L u c a s.

ApoUonius* von Kitium illustrierter Kommentar zu der Hippo-krateischen Schrift Ttsol aQ&qojv. Herausgegeben von Her-mannSchone. Mit 31 Tafeln in Lichtdruck. 4. n.J(.10.—

Aristophanis Equites. Eec. A. v. Velsen. Ed. II cur. K. Zacher.n. Ji. 3.—

Batrachoniacliia, die Homerische, des Karers Pigres nebst Scholienund Paraphrase, hrsg. von A. Ludwich. n. Ji.20.—

Caesaris, C. Juli belli civilis libri m. Rec. A. H o 1 d e r. n.J(.10.—Euripidis Eabulae edd. E. Prinz et N. Wecklein.

Vol.n.P. II: Supplices. n.Jl2.—IL„III: Bacchae. n.Ji.2.—II. „ IV : Heraclidae. n.Ji. 2 .

—II. „ V:Hercules. n.Ji.2.40.

Vol.L P.IV: Electra. n.Ji.2.-

„ I. „ V: lon. n. M. 2.80.

„ L „ VI:Helena. n.M.d.—„ L „ VII : Cyclops.n.ci^. 1.40.

„ n. „1: Iphig.Taur. n.Ji.^.iO.

Q. Horati Flacci opera. Eec. O. Keller et A. Holder. Vol. I.

Carminum libri IV, Epodon liber, Caxmen saeculare. Iterumrec. O. Keller. n. Ji 12.—

[Lucas.] Acta Apostolorum s. L. ad Theophilum lib. alter. Sec.

formam quae vid. Komanam rec. Er. Blass. n. Ji 2.—[ ] Evangeluiui sec. Lucam s. L. ad Theoph. lib. prior. Sec.

formam quae vid. Komanam rec. Fr. Blass. n. Ji 4.

—

Pindari carmina prolegg. et comm. instr. ed.W. Christ. n. M.11.—Platonis SopMsta ed. O. Apelt. n. Jl 5.60.

Statins' Silvae, herausg. u. erkl. v. Er. Vollmer. n. Ji. 16.

—

Theophrasts Charaktere, hrsg., iibers. u. erkl. v. d Philol. Gresellsch.

zu Leipzig. n. oK 6.

—

Thucydidis Historiae rec. C. Hude. Tom. I. n. Ji. 10.

—

Vergili Maronis, P., opera iterum rec. 0. Ribbeck. 4 voU. gr. 8.

Vol. I. Buc. et Georg. n. .i^. 5.—|Vol.III. Aen.VII—XII. n. Ji. 1.20.

— n. Aen. I—VL n. JiT .20. —IV. App. Verg. n. J^. 3.—

Unter dorPresse und in Vorbereitung befinden sich:Didascaliae Apostolorum Lat. redd. fragm. Veron. ed. E. Hauler.Fabulae Aesopicae edd. Knoll et Hausrath.Itineraria Romaua edd. u. Cuntz et W. Kubitschek.

Musici scriptores graeci, pasupplementum

31^03

•M82

i^oNTiFicAi: institute:

OF MEDIAEVAL STUDIES59 QVJ F.£N'S PARK

TCRONTQ 5, Canada

mvsici scriptores graeci - archive

Documents