AFRYKA DZIKADziecko na warsztat cz.3

Jesteśmy w Polsce, a chcemy do Afryki. Co trzeba zrobić? Spakować manatki i wyruszyć w podróż. Każdy z nas pojechał inną drogą i innym środkiem transportu.Franek, prosto do celu: autobusem ruszył na południe i przez Słowację, Austrię, Węgry, Rumunię, Bułgarię, Turcję, Syrię, Liban, Izrael wjechał do Afryki.Klara, samochodem (lubi być niezależna) zwiedziła kraje okrążając Morze Czarne i spotkała się z Frankiem na granicy u Egipskich wrót Afryki.Faustynka wybrała się motocyklem i przejechała Europę, by w Hiszpanii wsiąść na prom, przepłynąć cieśninę Gibraltarską i powitać czarny ląd w Maroku.Jasiu...Taak, waleczny to mąż: czołgiem dojechał do Nowosybirska, a stamtąd samolotem prosto do Algierii (podejrzewamy jakieś wsparcie militarne).Wszyscy dojechali? Tak!

Jesteśmy w Egipcie. Jak tu gorąco. Dlaczego w Afryce jest gorąco? Używając piłki (wszystkie globusy się wytraciły) jako Ziemi i głowy Faustynki jako Słońca przekazaliśmy fragmencik kopernikańskiej wiedzy i co z tego wynika dla mieszkańców równika. Skoro już to wiemy to ruszamy zwiedzać. Egipt jako przedstawiciel Afryki arabskiej. Zobaczyliśmy cmentarz władców. Ooo, zupełnie inny niż u nas. Ogromne te grobowce. Tak, Faraonowie i ich piramidy. Dokładnie przyjrzeliśmy się żonie faraona- Nefretete, która wymalowana na kawału papirusu trafiła nam w ręce. A cóż to za sposób rysowania postaci? Ach to kanon egipski!

A na drugim papirusie rydwan egipski. Tak, „goniły mnie rydwany Faraona!”. Tak to takie rydwany goniły Izraelitów i zatopione zostały w Morzu Czerwonym. A dlaczego czerwonym? Tu Franek wykazał się wiedzą i wytłumaczył o co chodzi (w tym momencie poznaliśmy słowa: mikroorganizmy i sinice), bo podczas zakwitów sinice dają morzu czerwonawy kolor., ale możliwe, że to od raf koralowych (ta nazwa), dalej nie wnikaliśmy, bo ciekawy jest też materiał na którym są obrazki Nefretete i rydwanu. Tu obejrzeliśmy proces robienia kartki z papirusa. My też tak chcemy!!! W lecie spróbujemy zrobić papier z trzciny.

Po Egipcie czas na Czarną Afrykę. Na początek w klimat kontynentu wprowadziły nas piękne fotografie z różnych wielkich albumów co to po domu się błąkają nieustannie, a potem gdy już nam się ciepło zrobiło odwiedziliśmy plemiona Dogonów z Mali. Budują takie śmieszne domki i tańczą niesamowite tańce z maskami, przy dźwięku bębnów.

Razem z Dogonami zrobiliśmy piękne maski i odtańczyliśmy rytualny taniec.

Lud Himba ugościł nas z w Namibii na południu kontynentu. Posiedzieliśmy sobie pod drzewem razem z kobietami które miały kolor ziemi (a ziemia tutaj ma kolor jak cegła) Okazało się, że wysmarowane są całe ochrą zmieszaną z tłuszczem ( co to ochra? A to taki mineralny proszek) i nigdy się nie myją i żyją i są piękne. Nauczyły nas jak podaje się u nich rękę na pożegnanie. Trochęinaczej niż u nas.A potem było już baardzo gorąco. Poszliśmy uganiać się za ...

Surykatkami!!! Nie wiecie, że to jest główny przedstawiciel afrykańskich zwierząt? Dla nas tak właśnie jest. Zapoznaliśmy się z jednym z nich, na imię mu Kolo. Och jakie ciekawe jest życie surykatki.Emocji było wiele, był śmiech i chwile strachu, nawet łzy płynęły co wrażliwszym gdy Kolo zgubił się i nie mógł odnaleźć stada. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło, a my bogatsi o wiedzę z zakresu przyroda Kalahari i bardzo zmęczeni pojechaliśmy na północ, by opowiedzieć o tym, że surykatki mieszkają w norkach pod ziemią, potrafią upolować skorpiona, są bardzo rodzinne i boją się lwa i orła.

Ostatnim przystankiem naszej podróży była przepiękna Kenia. Tam na pustkowiu napotkaliśmy małą wioskę otoczoną ogrodzeniem z ciernistych gałęzi. Mieszkają tam Masajowie, którzy ugościli nas bardzo uroczyście, bo akurat w ich wiosce odbywał się rytuał inicjacji młodych mężczyzn. Młodzi mężczyźni to w naszym rozumieniu jeszcze chłopcy, bo mają około 15 lat i właśnie wtedy stają się dorośli, mogą mieć żony i trzymają się razem tworząc malowniczy zastęp czarnych jak smoła, wysokich ludzi. Co ciekawe potrafią bardzo wysoko skakać bez uginania nóg.

Poczyniliśmy oczywiście próby takich wyskoków. Trudne ! Ale prawie nam się udałoZ zaciekawieniem oglądaliśmy lepione masajskie domki. A z czego są lepione, ech bleee. Ale dzieci tam mają super: nie muszą chodzić do szkoły!!!! Jakże im zazdrościmy.

I tak dobiegła końca nasza podróż po Afryce. Było pięknie,

bo krajobrazy, kolory, ludzie i zwierzęta tak jeszcze mocno związane z naturą są niezwykle

piękne.

KONIEC

kolorynietoperza.blogspot.com