barbara wawrzak - edukator.org.pl · web viewrozpoznać figury geometryczne, ... zagadki,...

Konspekt zajęć zintegrowanych prowadzonych dla rodziców

Prowadząca: Barbara WawrzakMiejsce: SP nr 21 w CzęstochowieKlasa: I cData: 25.01.2001r.Temat cyklu: Uroczystości rodzinne, klasowe i szkolne.Temat dnia: Spotkanie z bohaterami „Plastusiowego pamiętnika”.

Słuchanie czytanych przez nauczyciela rozdziałów lektury oraz sprawdzenie ich zrozumienia. Układanie zdań z rozsypanych wyrazów. Układanie kolejności obrazkówi opowiadanie historyjki obrazkowej. Ocena postępowaniaWitka i Tosi. Rysowanie swojej ulubionej maskotki.Rozwiązywanie różnych zadań o Plastusiu. Śpiewanie piosenki „Choinka”.

Cele ogólne:* rozwijanie umiejętności swobodnego, poprawnego wypowiadania się,* wdrażanie do uważnego słuchania tekstu,* kształcenie umiejętności współdziałania w grupie,* doskonalenie umiejętności właściwego porządkowania ilustracji,* ćwiczenie umiejętności opowiadania według kolejności zdarzeń,* kształcenie umiejętności prowadzenia dialogu,* kształcenie umiejętności rozwiązywania prostych zadań tekstowych,* rozwijanie spostrzegawczości, wyobraźni i logicznego myślenia,* kształcenie koncentracji,* kształcenie słuchu i poczucia rytmu.

Cele operacyjne: Uczeń umie i potrafi:

* zawrzeć myśli w obrębie zdania,* słuchać czytanego tekstu,* opowiedzieć historyjkę obrazkową wg zdarzeń,* prowadzić dialog,* rozpoznać figury geometryczne,* rozwiązać proste zadanie tekstowe,* pracować w grupie.

Metody: słowna, czynna, pokaz, problemowa, praktyczne działanie.Środki dydaktyczne: zilustrowana kolejność zdarzeń, karty z napisami, kolorowe ilustracje, rozsypanki wyrazowe, ilustracje drzew iglastych, kaseta magnetofonowa, teatrzyk,

karty pracy, kartka z ramką, egzemplarze lektury, maskotki.

Tok zajęć:

Edukacja polonistyczna

Rozmowa z dziećmi o ich ulubionych maskotkach - prezentacja maskotek.

Zapoznanie z lekturą i autorką lektury „Plastusiowy pamiętnik”.

Słuchanie czytanych przez nauczyciela rozdziałów lektury od rozdziału„Dobra nowinka - w szkole choinka” do „O tym jak to się staje, że mnie Witek Tosi oddaje”. (W pewnym momencie nauczyciel przerywa czytanie i prosi jedno dziecko o odczytanie zamieszczonego przez Tosię ogłoszenia na drzwiach klasy; potem czyta dalej)

Edukacja matematyczna

Porządkowanie liczb od najmniejszej do największej, a następnie odwracanie kartoników w celu odczytania imion głównych bohaterów - Tosi i Plastusia.


Sprawdzenie zrozumienia czytanego fragmentu lektury. Podział na grupy - każda grupa ma za zadanie odpowiedzieć na zadane pytanie wybierając poprawną odpowiedź ułożoną z rozsypanki wyrazowej.

Układanie i pisanie zdań z rozsypanych wyrazów - karta pracy nr 47, ćw.1

Ustalenie kolejności obrazków w historyjce obrazkowej.

Ustne opowiadanie historyjki obrazkowej.

Swobodne wypowiedzi dotyczące postępowania Witka i Tosi.

Edukacja muzyczno – ruchowa

Zaśpiewanie piosenki „Choinka”.


Przedstawianie scenek dramowych: „Moja maskotka rozmawia z maskotką mojego kolegi o mnie.


Rozwiązywanie różnych zadań:* mierzenie linijką i zapisywanie długości przyborów z piórnika Tosi,* czytanie i rozwiązywanie zadania,* rozpoznawanie i malowanie figur geometrycznych według wzoru,* numerowanie książek na półce i malowanie tej, za którą ukrył się

Plastuś,* wskazanie i podkreślenie elementu nie należącego do danego

zbioru. (karta pracy nr 48, ćw. 1-5)

Układanie zadań do rysunku - praca indywidualna dla uczniów, których tempo pracy jest bardzo szybkie.

Edukacja plastyczna

Rysowanie kredką świecową na kartonie z ramką ulubionej maskotki.Zwrócenie uwagi na właściwe proporcje i rozmieszczenie maskotki.(karta nr 3)

Wystawka, omówienie i ocena prac.

Końcowa ocena pracy uczniów na zajęciach za ich aktywność, pomysłowość i zachowanie.

Praca domowa:Wklej do zeszytu i rozwiąż zadania. (karta nr 2)


Prowadząca:.........Barbara WawrzakMiejsce:.................SP nr 21 w CzęstochowieKlasa:....................IcData:......................22.05.2001r.Temat cyklu:.........Książka naszym przyjacielem.Temat dnia:...........Ulubieni bohaterowie naszych książek.

...............................Swobodne wypowiedzi uczniów na temat ulubionych bohaterów z książek. Wielka litera w pisowni tytułów książek i nazwiskach autorów. Zapoznanie uczniów z rodzajami książek. Wdrażanie

...............................do właściwego zachowania się w bibliotece i w księgarni,

...............................przygotowanie do samodzielnego wyboru książek.

...............................Rozwiązywanie zadań tekstowych na mnożenie.

...............................Projektowanie okładki własnej książki.

Cele ogólne:* rozwijanie umiejętności poprawnego wypowiadania się uczniów pełnymi

zdaniami,* wzbogacenie czynnego słownika ucznia o nowe wyrazy i wyrażenia,* rozbudzanie zainteresowań czytelniczych,* kształtowanie przekonania o roli książki jako źródła wzruszeń wiedzy

o świecie,* praktyczne stosowanie pisowni wielkiej litery w tytułach książek oraz

nazwiskach autorów,* zaznajomienie z rodzajami książek /przyrodnicze, podróżnicze,

historyczne, przygodowe, baśnie/,* wdrażanie do właściwego zachowania się w bibliotece i w księgarni oraz

wyrabianie prawidłowych nawyków czytelniczych,* przygotowanie do samodzielnego wyboru książki,* budzenie „czujności ortograficznej”,* doskonalenie umiejętności rozwiązywania zadań tekstowych,* ćwiczenie logicznego myślenia,* wdrażanie do refleksyjnego odbioru muzyki,* doskonalenie umiejętności poprawnego śpiewania ze szczególnym

zwróceniem uwagi na dynamikę i rytm piosenki,* wytwarzanie więzi koleżeńskiej i grupowej podczas pracy w grupie.

Cele operacyjne:Uczeń umie i potrafi:

* zawrzeć myśl w obrębie zdania,* w kilku słowach zaprezentować książkę,* wie, że tytuły książek i nazwiska autorów pisze się wielką literą,* rozwiązać krzyżówkę, * rozwiązać plątaninkę i przejść przez labirynt,* wypożyczyć książkę w bibliotece i kupić książkę w księgarni,* zapisać pełnym zdaniem odpowiedź na postawione pytanie,* pogrupować rzeczowniki /nazwy ludzi, zwierząt, roślin, rzeczy/,* rozwiązać zadanie tekstowe, narysować graf,* zaśpiewać piosenkę,* współdziałać w grupie.

Metody: czynna, słowna, pokaz, praktyczne działanie.

Formy pracy: Zbiorowa, indywidualna, grupowa, jednolita i zróżnicowana.

Środki dydaktyczne: ilustracje do bajek i lektur, słowniczek tematyczny, rekwizyty, książki, karty pracy /krzyżówka, plątaninki, labirynt/, wiersz T. Kubiaka „Ja jestem książka”, kartoniki z rzeczownikami, zagadki, ilustracje lektur.

Przebieg zajęć:


1. Rozwiązanie krzyżówki jako wprowadzenie do tematu /karta pracy nr 1/.2. Dzieci siedzą na dywanie wyjmują z worka rekwizyty i odgadują z jakich

baśni pochodzą.

Edukacja muzyczna

3. Słuchają fragmentów z bajek muzycznych i odgadują z jakiej bajki pochodzą.


4. Wypowiedzi uczniów na temat ulubionych książek, uczniowie wymieniają tytuł, imię i nazwisko autora, uzasadniają dlaczego dana książka im się podoba /zwrócenie uwagi, że tytuł i nazwisko autora piszemy wielką literą/.

5. Recytacja przez nauczyciela wiersza T. Kubiaka „Jestem książka”.6. Analiza wiersza, uczniowie odpowiadają na pytania – czego

dowiadujemy się z książek?, jaką rolę odgrywa książka w życiu człowieka?.

7. Wspólne odczytanie wiersza umieszczonego nad wystawką:

„Książka w życiu pomaga.Z książki płynie odwaga.

Chcemy książek, jak słońcaI piosenek, jak wiatr”.

8. Ułożenie na tablicy z rozsypanki sylabowej hasła: „Książka przyjacielem człowieka”.

9. Karta pracy nr II – Z jakich książek pochodzą te ilustracje?Pod ilustracjami uczniowie piszą tytuły książek.

10. Rozmowa na temat rodzajów książek.11. Rozwiązanie plątaninek i dokończenie zdań /karta pracy nr IV/.12. Dobieranie ilustracji do książki przyrodniczej, podróżniczej,

przygodowej, historycznej i baśni – praca w grupach – karta pracy nr V.

13. Dzieci przechodzą na dywan, wybierają kartonik z rzeczownikiem /postać, zwierzę, rzecz, roślinę ze znanych książek /i przypinają we właściwej kolumnie: nazwy ludzi, nazwy zwierząt, nazwy roślin, nazwy rzeczy/.

14. Rozmowa na temat gdzie można książki kupić, a gdzie je wypożyczyć?15. Czytanie z podziałem na role tekstu „Majowa księgarnia”.16. Uzupełnianie karty pracy nr III, ułożenie i zapisanie odpowiedzi na

pytanie.


17. Śpiewanie piosenki „Leśne ludki” i obrazowanie jej ruchem i gestem.


18. Rozwiązanie zadania tekstowego – karta pracy nr VI.

Edukacja plastyczno – techniczna

19. Projektowanie okładki książki – praca indywidualna.20. Końcowa ocena pracy uczniów za ich aktywność i zdyscyplinowanie.


Prowadząca: Barbara WawrzakMiejsce: SP nr 21 w CzęstochowieKlasa: II cData: 16.05.2002r.Temat cyklu: Wędrówki po kraju.Temat dnia: W Krakowie.

Rozmowa na temat zabytków Krakowa. Ustalenie miejsca i czasu

wydarzeń w legendzie pt. „Krakus zwycięża smoka”. Czytanie i opowiadanie „Legendy o krakowskim hejnale”. Układanie zdań o księciu Krakusie. Wyrazy z „h”. Przymiotniki w zdaniach. Porównywanie liczb trzycyfrowych. Wykonanie smoka ze starych pudełek różnej wielkości.

Cele ogólne:* rozwijanie umiejętności swobodnego, poprawnego wypowiadania się,* wdrażanie do uważnego słuchania tekstu,* kształcenie umiejętności współdziałania w grupie,* ćwiczenie umiejętności opowiadania według kolejności zdarzeń,* kształcenie umiejętności prowadzenia dialogu,* kształcenie umiejętności porównywania liczb trzycyfrowych,* rozwijanie spostrzegawczości, wyobraźni i logicznego myślenia,* kształcenie koncentracji,* rozwijanie wrażliwości uczniów na muzykę ludową.

Cele operacyjne: Uczeń umie i potrafi:

* podziwiać zabytki dawnej stolicy Polski,* słuchać czytanego tekstu,* opowiadać legendy związane z różnymi miejscowościami,* wyodrębniać w tekście kolejne zdarzenia,* wskazać głównego bohatera i ocenić jego postępowanie,* trafnie dobierać słownictwo do rodzaju wypowiedzi* porównywać liczby trzycyfrowe,* wyjaśnić jakie znaczenie w kulturze narodowej ma muzyka ludowa,* rozpoznaje brzmienie trąbki,* wykonać smoka z podanych materiałów.

Metody: słowna, czynna, pokaz, problemowa, praktyczne działanie.Środki dydaktyczne: kolorowe ilustracje zabytków Krakowa, rzutnik ze slajdami, herby znanych miast, piosenka ludowa „Krakowiaczek jeden”,

hejnał z wieży Mariackiej, ilustracje ze strojami ludowy, Krakowianka – lalka, kartki z wyrazami z „h”, mapa Polski, legendy związane z Krakowem, podręcznik i karty pracy, szablon smoka wawelskiego.

Tok zajęć:


Czytanie przez dzieci przygotowanych informacji o Krakowie i jego zabytkach.

Omawianie treści ilustracji w podręczniku. Słuchanie recytacji wiersza pt. „Czy to Kraków?”. Zestawienie ilustracji z treścią utworu. Głośne jednostkowe czytanie zwrotek wiersza z odpowiednią intonacją. Wyrazy z „h” – hejnał, hasa, herb.Wskazanie na mapie fizycznej Polski Krakowa oraz Wisły.uzupełnienie zdania zapisanego na tablicy.Stary i piękny .......................... leży nad rzeką ............. Zapisanie w zeszycie.


Porównywanie liczb trzycyfrowych – kiedy jedności decydują o tym, że liczba jest większa. Rozwiązywanie zadań o smoku – stopniowanie trudności.


Rozmowa na temat zabytków Krakowa (Wawel, kościół Mariacki, Sukiennice, Barbakan). Wielka litera w nazwach własnych. Lajkonik.Słuchanie hejnału z Krakowa. Próby naśladowcze brzmienia trąbki.Omawianie stroju Krakowianki. Taniec ludowy polski – Krakowiak.


Śpiewanie piosenki „Krakowiaczek jeden”.


Opowiadanie przez dzieci znanych im legend o Krakowie.Wyraziste czytanie legendy pt. „Krakus zwycięża smoka”.Ustalenie miejsca i czasu wydarzeń. Rozmowa na temat głównego bohatera legendy – księcia Krakusa.- Jakim był książę Krakus?

- W jaki sposób poddani odwdzięczyli się księciu za uśmiercenie smoka?Układanie i zapisanie zdań o księciu Krakusie.Porównywanie obrazowości tekstu zawierającego przymiotniki oraz z pominięciem przymiotników. Uzupełnianie zdań wybranymi wyrażeniami. Podkreślanie przymiotników. (karta pracy nr 62)

Edukacja plastyczno - techniczna

Wykonanie smoka ze starych pudełek różnej wielkości. Projektowanie skrzydeł.


Końcowa ocena pracy uczniów na zajęciach za ich aktywność, pomysłowość i zachowanie.

Wyświetlanie slajdów z zabytkami Krakowa jako podsumowanie zajęć – Jaki to zabytek?

Praca domowa:Wykonaj ćwiczenie 1 na karcie nr 61 i ćwiczenie 2 na karcie nr 63.


Prowadząca: Barbara WawrzakMiejsce: SP Nr 21 w CzęstochowieKlasa: I aData: 12.02.2004r.

Temat: Ulubione zabawy zimowe.Rozmowy o zabawach zimowych.Gromadzenie słownictwa związanego z zabawamizimowymi.Indywidualne, kilkuzdaniowe wypowiedzi na temat ilustracji.Zabawy ruchowe przy piosence o zimie: „Zimowawyliczanka” i „Mróz, mróz”.Bezpieczeństwo w czasie zabaw.Zadania tekstowe.Dodawanie i odejmowanie do 18.

Cele ogólne:* wzbogacanie czynnego słownictwa uczniów związanego

z zabawami zimowymi;* doskonalenie umiejętności redagowania kilku zdań na podstawie

ilustracji;* wdrażanie do wyrażania myśli w formie zdania;* doskonalenie umiejętności układania zdań z rozsypanki sylabowej

i wyrazowej;* utrwalenie dodawania i odejmowania w zakresie 18;* rozwiązywanie zadań tekstowych;* kształtowanie pożądanych postaw w czasie gier i zabaw zimowych;* wyrabianie poczucia odpowiedzialności za bezpieczeństwo własne

i innych podczas zabaw zimowych.

Cele operacyjne:Uczeń umie i potrafi:

* wypowiadać się na podstawie ilustracji wykorzystując zgromadzone słownictwo;

* zawrzeć myśli w obrębie zdania;* łączyć zdania w logiczne całości;* opowiedzieć historyjkę obrazkową wg zdarzeń;* interpretować ruchem tekst piosenki;* układać zdania z rozsypanek sylabowych i wyrazowych;* dodawać i odejmować w zakresie 18;* rozwiązywać zadania tekstowe;

* bezpiecznie bawić się na śniegu i lodzie;* ocenić, czy dany teren jest bezpieczny do uprawiania zabaw i sportów

zimowych.

Metody: słowna, czynna, pokaz, problemowa.

Przebieg zajęć:

Powitanie przybyłych gości.Na dobry początek każdy powie swojemu sąsiadowi coś miłego


Porządkowanie liczb od najmniejszej do największej, a następnie odwracanie kartoników z liczbami, w celu odczytania hasła z powstałych sylab.

* Ułóż liczby rosnąco:1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10

* Odwróć kartoniki i odczytaj hasło:U lu bio ne za ba wy zi mo we.


Rozmowa na temat ulubionych zabaw zimowych i bezpieczeństwa podczas zabawy na podstawie własnych przeżyć i ilustracji.

* Jakie lubicie zabawy zimowe?* Gdzie należy się bawić i dlaczego?* Jakie miejsce do zabawy wybrały dzieci?* Jak bawią się dzieci?* Dlaczego powinniśmy się jak najczęściej bawić na dworze?


Zabawy przy piosence „Zimowa wyliczanka”.


Ciche czytanie ze zrozumieniem tekstu z podręcznika pt: „Zabawy na śniegu”.

Wyjaśnienie słowa forteca. (twierdza, miejsce obronne, niedostępne)

Sprawdzenie zrozumienia tekstu za pomocą pytań: „Czy dobrze zrozumiałeś?”.

* Co stało się nocą?* Dokąd idą Hanka i Kasia?* Co robią chłopcy?

Edukacja plastyczna

Rysowanie bałwanka, którego ulepił Jaś.


Układanie zdań z rozsypanki wyrazowej i zapisanie ich w zeszycie.* O czym należy pamiętać układając zdania? (Na początku zdania piszemy

wielką literą. Na końcu zdania piszemy kropkę, znak zapytania lub wykrzyknik).

Zabawy na świeżym powietrzu są zdrowe. Uprawiaj sporty zimowe!

Symulowanie zabaw na śniegu: toczenie, rzucanie do określonego celu, otrzepywanie się ze śniegu.


Dzieci formują kule z gazety.Dodawanie i odejmowanie w zakresie 18.

* Ile kul „ulepili” chłopcy?* Ile kul „ulepiły” dziewczynki?* Kto „ulepił” więcej kul?* Ile kul ulepiły razem dzieci?

Układanie i rozwiązywanie zadań tekstowych.Praca indywidualna i w grupach.

np.:Dzieci lepiły śnieżne kulki. Tomek ulepił 4 kulik, Ola 6, a Adam 8.Ile śnieżnych kulek ulepiły razem dzieci?(Uczniowie, których tempo pracy jest szybkie otrzymują do rozwiązania zadania dodatkowe).


Improwizacja ruchowa piosenki pt: „Mróz, mróz”.


Bezpieczeństwo zabaw zimowych.* O czym należy pamiętać podczas zabaw zimowych?* O czym zapomniał Tomek?

Układanie i opowiadanie historyjki obrazkowej. Wymyślanie tytułu.

Ocena postępowania dzieci. Przyklejanie pod odpowiednimi rysunkami wyciętych zdań. (rozdanie kart pracy)

Edukacja plastyczno – techniczna

Wycinanie z białego papieru i naklejanie na niebieskim tle ilustracji związanej z zabawami zimowymi.


Końcowa ocena pracy uczniów na zajęciach za aktywność, pomysłowość i zachowanie.

Praca domowa: Nauczyć się czytać tekst: „Zabawy na śniegu” oraz wykonać ćwiczenie 1 i 2 w karcie nr 49.

KONSPEKT LEKCJI

Przedmiot: InformatykaProwadząca: Barbara WawrzakMiejsce: pracownia informatycznaCzas lekcji: 45 minutData: 18.03.2005r.Klasa: IIaTemat: Projektujemy kartę świąteczną.

Cele lekcji:Uczeń umie i potrafi:

* włączyć komputer,* posługiwać się klawiaturą i myszką,* otwierać i uruchamiać programy,* posługiwać się narzędziami programu Word,* zredagować krótki tekst,* wykorzystywać różne czcionki i ich krój,* łączyć grafikę z tekstem,* przestrzegać zasad korzystania z komputera.

Metody: pogadanka, ćwiczeniowa, poszukująca.Formy: ćwiczenia indywidualne.Środki dydaktyczne: komputer z zainstalowanym programem Word, wzory kart świątecznych, karty pracy.

Przebieg lekcji

1. przypomnienie wiadomości o operacjach, których można dokonywać na

tekście.

2. Podanie uczniom tematu lekcji i omówienie sposobu wykonania prac.

3. Polecenie włączenia komputerów i uruchomienia programu Word.

4. Rozdanie kart pracy z poleceniami.

5. Projektowanie karty świątecznej wg instrukcji zawartej w karcie pracy

i własnych pomysłów.

KARTA PRACY

1. Włącz komputer.

2. Otwórz program Word.

3. Na pasku narzędziowym wybierz Plik – kliknij – ustawienia strony

(pionowe lub poziome).

4. Na pasku narzędziowym wybierz Wstaw, z menu wybierz rysunek

CLIP ART. Odszukaj kategorię zwierzęta i wstaw rysunek kurczaka,

klikając Wstaw.

5. Z paska narzędzi Rysowanie wstaw kilka owali i przy pomocy koloru

wypełniania pomaluj.

6. Na pasku narzędziowym wybierz Wstaw.

7. Wybierz Pole tekstowe i kliknij.

8. Narysuj kwadrat lub prostokąt obok rysunku, trzymając przycisk myszy.

9. Wpisz tekst życzeń świątecznych.

10. Na pasku narzędziowym wybierz Format, z menu wybierz Tło (kolory

lub efekty wypełnienia – wg uznania) i kliknij OK.

WESO£YCH ŒWI¥T!

„Wielkanoc niesie radosne chwile,

ŸdŸb³a nowej trawy, pierwsze motyle...”

11. Oglądanie prac kolegów w czasie przerwy śródlekcyjnej.12. Zapisywanie wykonanych prac na dyskietkach.13. Wybór najciekawszych prac i wydrukowanie ich.

Częstochowa, dn. 14.10.2003r.

Scenariusz pasowania na ucznia klas pierwszychw Szkole Podstawowej Nr 21 w Częstochowie.

1. Powitanie przybyłych na uroczystość gości.

2. Przemówienie pani dyrektor.

3. Część artystyczna.

Uczennica z klasy IV:

Wszystko, wszystko dziś dla pierwszej klasyUśmiech słońca, kolorowe astryI ten wierszyk, który starsze dzieciDla Pierwszaków mówią z pamięciChodźcie śmiało do szkoły PierwszacyDo zabawy wspólnej, do pracySzkoła drzwi swe otwiera gościnnieSzkoła zawsze serdecznie Was przyjmie.

Wiersz: Wakacje już za nami, więc Ala i As i literki kolorowe dziś witają nas.Zeszycik, książeczka nas wołado pracy zachęca nas szkoła.

My żaki, pierwszakiGdy witamy się ze szkołą,wszystkim robi się wesoło.Wszyscy śmieją się przyjaźnie,z przyjaciółmi zawsze raźniej.

Wspólnie uczyć się jest miło,choćby to niełatwe było.A gdy komuś idzie gorzej,

to ktoś zawsze mu pomoże.

Każdy w klasie pilnie ćwiczy,czyta, pisze, kreśli liczy,i zdobywa wiedzę stale,żeby świat poznawać dalej.

Dziecko:Jeszcze wczoraj miś pluszowy żegnał nas w przedszkolu,dziś w tornistrze pełnym książek idziemy do szkoły.Jeszcze wczoraj barwne lale, sto zabawek różnych,dziś już szkoła, pierwsza klasa, czas naszej nauki.

Dziecko:Jestem bardzo wesoły, bo już idę do szkoły,piaskownicę zostawiam bez żalu.Książki niosę w tornistrze, od czystości aż błyszczę,przecież jestem już pierwszak, a nie maluch.

Piosenka pt: „Uczeń pierwszej klasy”

My uczniowie pierwszej klasy chodzimy do szkoły.My urwisy, ananasy,każdy z nas wesoły.Dźwięczy dzwonek, dźwięczy,na zajęcia wzywa.

Każdy pierwszak z raźną minądo klasy przybywa. (bis)

Dziecko:My, dzieci, chcemy śmiać się,My, dzieci, lubimy słońce.Dziecko:My, dzieci, lubimy ptasi, wesoły, perlisty koncert.Dziecko:My, dzieci, chcemy wybiegaćz domów w złociste poranki.Dziecko:My chcemy, by nam nad głowąfurczały barwne skakanki.Dziecko:My chcemy kochać motyle,po łąkach biegać i gonić,Dziecko:A w sadach głaskać śnieżyste,lecz ciepłe kwiaty jabłoni.Dziecko:

My chcemy, by nasze mamywciąż uśmiechały się do nas,Dziecko:By nasi dobrzy ojcowie,brali nas w czułe ramiona.Dziecko:My, dzieci, my chcemy kochać ptaki, obłoki i drzewa,Dziecko:My chcemy bawić się w słońcu,zmierzchem kołysanki śpiewać.Dziecko:Bo chociażjeszcze wszyscy mówią o nas „dzieci”,jesteśmy bowiem mali i mało mamy lat,

Dziecko:Ale my rozumiemy wiele różnych rzeczy;że życie bywa ciężkie,że praca dźwiga świat,Razem:A my – rośniemy po to,by nowy tworzyć ład.

Dziecko:Uczymy się pisać literkii nie są to wcale zygzaki.Potrafimy już pięknie napisaćnajmilszy wyraz – a jaki?Dziecko: (podnosi na kartoniku napisaną literę M)Tu M – litera.Dziecko: (podnosi literę A)Tu A – litera.Dziecko:A kilka liter słowo zawiera. (w tym czasie inne dzieci podnoszą litery M i A)Dziecko:Słowo serdeczneodgadniesz sama.Przeczytaj – (wszyscy) MAMA.Powtórz to – (wszyscy) MAMA.Dziecko:Tak samo piękniejuż potrafimyliterę T zapisać. (podnosi literę T)Dziecko:Połączmy więc teraz w rządek te znaki.Powstał nam wyraz

-0 a jaki?

Wszyscy:TATA

Wszyscy:KsiążkaDziecko: (podchodzi do dziecka i bierze od niego książkę)Mam dopiero siedem lat,jestem jeszcze mały.Gdy dorosnę – tak jak brat, kraj nasz poznam cały.Dziecko: (bierze książkę od dziecka)Poznam kiedyś morski brzeg,okrętem popłynę.Poznam Wisły naszej bieg,miasta przy niej słynne.

Dziecko: I Warszawę, którą znam,z pieśni, opowiadań,gdy dorosnę, poznam sam, kiedyś tam pojadę.(dzieci wracają na miejsca i śpiewają)

Piosenka pt: „Marsz pierwszoklasistów”Moja siostra w piątej klasie,w trzeciej klasie jest mój brat.A ja jestem uczniem pierwszej,bo mam tylko siedem lat.

I tak sobie obiecuję: od początku równy krokmuszę przejść do drugiej klasy,mam przed sobą cały rok!

W naszej klasie, pierwszej klasie,wre nauka, praca wre.Koleżanki i koledzyw pracy prześcigają się.

Wszyscy sobie obiecują:Od początku równy krok.Wszyscy myślą i pracują,przez ten pierwszy szkolny rok.

Gdy przeminie lat dziesiątek,a przeminie, że aż ha.Naliczymy samych piątek,w naszej klasie milion, dwa...

Łatwo będzie zdać maturę,choć to najtrudniejszy krok.Bośmy sobie w pierwszej klasiewzięli razem równy krok.

Dziecko:Nie trzeba nigdy się obawiać,że książka męczy nas i znuży.Bo ona z nami chce rozmawiać,namówić chce nas do podróży.Pocieszyć chce, rozśmieszyć nieraz,chce pożartować, bawić i uczyć.I kolorowy świat otwierać czarną literką,cennym kluczem.Dzieci na zmianę:Co dym zapisał na niebie?Co kwiaty piszą wokół ciebie?Las sypie liście od świtu,lecz kto je, jak list przeczyta?Tak mało znamy liter,a w nich przecież wszystko ukryte.

Dzieci:Obudziłam się dzisiaj przed świtem.Patrzę – a pod moim balkonemstoi ogonekzłożony z następujących liter: A w ogonku, jak ogonku,każdy wie – F uważa, że powinno stać przed E,B – bez przerwy kogoś besztaC – się ciska:„Pan tu nie stał!”.I z J zgodzić się nie mogą,K – kopnęło w kostkę kogośŁ – ma łakocie więc się pcha,żeby wepchnąć się przed A,N – tarmosi M za ramię:„Ty się ze mną miejscem zamień!”.

O – obraża się na wszystkich,że mu włażą na odciski,P – pilnować chce porządku,R – namawia do rozsądku,S – się skarży:„Ja się boję,że mi zajmą miejsce moje!”T – nie może złapać tchu,W – chce wepchnąć się przed U,Z – osuwa się zemdlone,D – drze się pod balkonem:„Całą noc już tu stoimy (...)nie możemy dłużej stać,do nauki czas się braći za miesiąc albo dwajuż rozróżnisz każdą z nas!”.

Piosenka:My się szkoły nie boimy,choć i praca czeka nas.Śmiało do niej dziś wkroczymy,bo nauki nadszedł czas.

Ref:Hejże hej, hejże ha,Każdy minę raźną ma.

Nauczymy się literek, potem czytać, pisać teżi będziemy mogli sami już przeczytać każdy wiersz.


Nauczymy się też liczyći poznamy cały świat.Będzie czas i na zabawę –każdy więc jest dzisiaj rad.


Dziecko: (podchodzi do orła zawieszonego na głównej ścianie i zadaje pytania, w imieniu orła odpowiada, głos zza sceny)

-1 Kto ty jesteś?-2 Biały orzeł.-3 Gdzie kraj twój leży?-4 Od gór aż do morza.-5 Skąd przybywasz?-6 Z dawnych pieśni i sztandarów.-7 Dokąd zmierzasz?-8 Tam, gdzie zmierza naród.-9 Jesteś piękny i mocny.-10 Po prostu mieszkam wysoko.

Rzadko kto mnie ogląda.-11 Właśnie płyniesz w obłoku.

Powiedz, jak jest tam w górze?-12 Tak samo jak na ziemi.

Tu wszędzie jest moja ojczyzna.Tu każdy ptak się do niej przyzna.Źdźbło trawy najmniejszejOdszepnie Ci wierszem.Tu wszędzie jest moja ojczyzna.

Piosenka: pt: „Dzień dobry, biały ptaku”Kto ty jesteś, kto ty jesteś?Polak mały.Jaki znak twój, jaki znak twój,dobrze wiesz,więc o ptaku najpiękniejszym,

ptaku białym,razem z nami, razem z namiśpiewaj pieśń. (bis)

Dziecko:Już jesień przyszła liliowym wrzosem,który zakwita pod dachem sosen.Patrzą nań sosny, żałują lata,z wrzosowych kwiatów las wieniec splata.

Dziecko: Hej, radością oczy błyszcząi szczęśliwe mamy miny,bo z przedszkola do pierwszej klasydzisiaj wszyscy przechodzimy.

Dziecko:Dlatego lata nie żałujemyi do szkoły raźno idziemy.

Dziecko:Mamy plecak, w nim zeszyty,książki, piórnik, kredki, farby.Jaki ciężki!Sprawdźcie sami.I do tego worek nowy.Godnie wkroczę do mej szkoły.(głos zza sceny)Lenistwo, nudę i niechęćprzed progiem niech każdy zostawi,bo nie zabawka, lecz książkateraz cię będzie bawić.

Dziecko:Idą pierwszaki – dawne maluchy,jeden w drugiego to same zuchy.Buzie umyte i ręce czyste,każdy na plecach dźwiga tornister.Z bijącym sercem stają przed szkołą.Jak im tu będzie? – chyba wesoło.

Piosenka pt: „Przed szkołą”Mam mundurek śliczny, nowy.granatowe wstążki.Mam tornister, a w tornistrze same nowe książki.Minę także mam nowiutką,taką szkolną minę,bo do szkoły właśnie idę,na ósmą godzinę.

Zaraz przyjdą dzieci,zaraz się spotkamy,wcale się nie bojęi nie trzymam mamy. (bis)

Dziecko:Kiedy jesteśmy razem,to nic się nie boimy.Bo kiedy jesteśmy razem,to wszystko zwyciężymy.Więc razem zawsze razemprzyjaciel z przyjacielem,bo sam niewiele możesz,a razem można wiele.

A najtrudniej jest dzień przeżyćdobrze, mądrze i rozsądnie,dłoń pomocną podać innym,przyjacielem być na co dzień.

Piosenka pt: „Jestem uczniem”Idę do szkołya ze mną przyjaciele.Śpiewam wesoło,bo przygód czeka wiele.Ref:

Kim ja jestem?Wie każdy z was!Do pierwszej klasyidę pierwszy raz.

Niosę tornisterw nim książki i zeszyty.W nowym piórnikumam kredki, długopisy.

Ref:Kim ja jestem?

Wie każdy z was!Do pierwszej klasyidę pierwszy raz.

Scenka: :Jak się zachować w szkole?”

Dziecko:Grzeczność na co dzień?Bardzo ważna sprawa!O tym równieżwspominać tu wypada.Dziecko:

Gdy powiesz dziękuję – to słowonic cię nie kosztuje!Dziecko:

A przepraszam i proszę –chlubę ci uczniu przynoszą!Dziecko:

Zawsze niech uśmiechgości na twej twarzy.Wtedy będzie cię przyjaźniąkażdy uczeń darzył!Dziecko:

Nie hałasuj na przerwie!Każdy ci to powie,że hałas niszczy zdrowie.

Dziecko:Nigdy nie przezywaj innych kolego!Bo to czyni wiele złego.Dziecko:Plotkowanie jest naganne,może skończyć się fatalnie.

Dziecko:Nigdy nie skarż uczniu mały,bo to nie przynosi chwały.Dziecko:Obrażanie to bardzo brzydka wada.Tak zachowywać się pierwszakom nie wypada!

Scenka: „Jesteśmy już uczniami”

Dziecko:My już umiemy dużopanie dyrektorze.Wiemy, że Bałtyk topolskie morze.Dziecko:A Polska to nasza Ojczyzna.Piękna i wszystkim bliska.Dziecko:Jej godłem jest Orzeł Biały.W czerwonym, tle błyszczy cały.Dziecko:Flaga też biało – czerwona.Przez wieki krwią nie oznaczona.Dziecko:Zaś Wisła - największa polska rzeka,swym pięknem wszystkich nas urzeka.Wypływa spod Baraniej Góry.I płynie, płynie... Hen do góry.Dziecko:Płynie przez Kraków i Warszawę.Zbiera dopływy lewe i prawe.I w Gdańsku kończy swój długi bieg.Hucznie ją wita bałtycki brzeg.

Dziecko:To, że stolicą jest nam Warszawawspomnieć także dziś wypada.Tu Syrenka w promienie spowitana Wisły brzegu przybysza powita.Dziecko:Gdzie na wycieczkę do Warszawy,warszawskie ZOO cię tu zabawi.Zamek Królewski, Pałac Kulturyi piękne, stare z kamienia mury.Dziecko:Piękne są inne miasta, i krajobrazy wsi...Można by o nich mówićprzez calutkie dni.Dziecko:I to jest właśnienasze środowisko...Rośliny, zwierzęta, ludzieto co wokół nas – tu blisko.Dziecko:My wiemy, że trzebadbać o przyrodę.O świeże powietrze,czystą, zdrową wodę.Dziecko:Trzeba segregować śmieci,żeby zdrowie miały dzieci.Dziecko:Ptaszęta i ssakidokarmiamy zimą.Póki mroźne i śnieżne miesiące nie miną.Dziecko:Niech piękna i zielona planeta Ziemia będzie! Jak tego dokonać?Trzeba ją szanowaćZawsze i wszędzie!

Piosenka pt:„Śmieciu precz”Kiedy rano słońce świeciwybiegają na dwór dzieci.Lecz zabawa się nie kleci bo dokoła sterty śmieci.Ref: Śmieciu precz, brudzie precz!Ład, porządek dobra rzecz.Śmieciu precz, brudzie precz!Ład, porządek dobra rzecz.

Tu papierek od cukierka.Tam po soku jest butelka.Ówdzie puszka po napoju.I pudełko. Może twoje?

Ref:Śmieciu precz, brudzie precz!Ład, porządek dobra rzecz.Śmieciu precz, brudzie precz!Ład, porządek dobra rzecz.

Żyć nie można w bałaganie,więc się bierzmy za sprzątanie.Zmykaj, śmieciu, do śmietnika.Bałaganie, brudzie znikaj.Ref:Śmieciu precz, brudzie precz!Ład, porządek dobra rzecz.Śmieciu precz, brudzie precz!Ład, porządek dobra rzecz.

Dziecko:Musimy też pamiętać o naszym bezpieczeństwie.

Dziecko:Gdy zielony widzisz znak,idź przez jezdnię śmiało!On jest ustawiony tak,by nic Ci się nie stało.

Ani kroku! W miejscu stój!Oto znak czerwony.Samochodów długi sznurpędzi z każdej strony.

Musisz bystre oczy mieć,bacznie patrzeć w koło,by bezpiecznie zawsze dojśćdo domu ze szkoły.

Piosenka na drogęKiedy do szkoły idę co rano,na skrzyżowaniach,zawsze tak samo:Żółte światłodaje znak,że mam czekać,czekać tak! (bis)Gdy się czerwone światło zapali,wiem, że nie wolno,iść sobie dalej,

bo to dla mnie taki znak,że mam czekać,

czekać tak (bis)Aż mrugnie do mnie zielonym okiemsłup z naprzeciwka,to równym krokiem

przejdę jezdnię,raz, dwa, trzy!Rób tak proszę,rób i ty! (bis)

Kto z tą piosenkąpójdzie do szkoły,wróci do domuzdrów i wesoły,

bo się nicnie stanie mu,na ulicach,

choćby stu! (bis)

Dziecko:Spełniło się nasze marzenie,bo wreszcie jesteśmy prawdziwymi uczniami.Mamy książki i zeszytyi chcemy pilnie uczyć się i pracowaćprzez wszystkie lata szkolne.Chociaż trud jest to mozolny,ale wiemy, że dzięki nauce,wiedzę zdobędziemyi w przyszłości mądrymi Polakami będziemy.

Dziecko:A teraz zbiórka pierwszaki! żakiWeźmy się wszyscy za ręce,bo pasowania na ucznia czas bliskii zaśpiewajmy razem wszystkim.

Piosenka pt: „Podajmy sobie ręce”Chociaż świat dokoła dziwny jest i wielki,a my tacy mali,mali jak kropelki –

Ref:Podajmy sobie ręcew zabawie i w piosence,w ogródku i przed domem,na łące znajomej.Podajmy sobie ręceprzez burzę i przez tęczę,pod gwiazdą daleką,nad rzeczką i rzeką.

Kiedy nagle z bajkizniknie dobra wróżka,kiedy szary smutek

wpadnie do fartuszka –Ref:Podajmy sobie ręce...

Choć nas czasem dzieląnieprzebyte góry,nieskończone drogi,zachmurzone chmury –

Ref:Podajmy sobie ręce...

Bibliografia:-13 Krystyna Lenkiewicz - „Wybór wierszy okolicznościowych dla klas I – III”.-14 Józef Marek Śnieciński - „Malowanie wierszem scenariusze imprez

okolicznościowych dla klas I – III.-15 „Życie Szkoły” – 2000, 2001, 2002

4. Wprowadzenie pocztu sztandarowego.

5. Odśpiewanie hymnu narodowego.

6. Prośba rodziców o pasowanie i wręczenie symbolicznego ołówka.

Szanowna pani dyrektor, przekazujemy ten ołówek, prosimy o pasowanie nim na uczniów naszych pociech. Obiecujemy, że dołożymy wszelkich starań aby nasze dzieci były dumą Szkoły Podstawowej nr 21 w Częstochowie.

7. Pasowanie na ucznia klas pierwszych przez panią dyrektor szkoły.

8. Wyprowadzenie pocztu sztandarowego.

9. Wręczenie pierwszoklasistom dyplomów i upominków zakupionych przez rodziców.

10. Podziękowanie przybyłym gościom i zaproszenie na poczęstunek przygotowany przez rodziców do poszczególnych klas.

Opracowała: Barbara Wawrzak

Jak pomóc dziecku w przezwyciężaniu specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu?

Dysleksja to specyficzne trudności u czytaniu i pisaniu u dzieci z prawidłowym rozwojem umysłowym. Dzieci dyslektyczne wymagają specjalistycznej terapii polegającej na usprawnianiu zaburzonych funkcji będących podstawą czytania i pisania. Potrzebują również doskonalenia czytania i pisania za pomocą różnorodnych metod dostosowanych do specyfiki zaburzeń.

Podstawą stwierdzenia dysleksji i opracowania programu terapii jest specjalistyczna diagnoza wskazująca, jakie funkcje rozwijają się nieprawidłowo, w jakim stopniu ich rozwój jest zaburzony, jakie są możliwości i ograniczenia dziecka. Umożliwia określenie sposobów i metod pracy z dzieckiem. Rodzice dziecka, u którego stwierdzono specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu powinni pracować z dzieckiem w domu zgodnie z zaleceniami nauczyciela lub pedagoga terapeuty (gdy dziecko objęte jest terapią w szkole lub w poradni). Tylko wspólne oddziaływania nauczyciela, terapeuty i rodziców umożliwią uczniowi przezwyciężenie trudności w nauce. Jedna godzina specjalistycznych zajęć w tygodniu nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Nie pomoże również, jeśli dyslektykowi zaoferujemy jedynie „ więcej tego samego", czyli to, co już było na lekcji Przepisywanie w nieskończoność prac domowych, czy tekstów z lekcji, gdy dziecko brzydko pisze nie stanowi drogi do sukcesu Aby poprawić poziom graficzny pisma, i zwiększyć tempo pisania konieczne jest usprawnienie motoryki rąk i koordynacji wzrokowo-ruchowej poprzez czynności samoobsługi, rysowanie, wycinanie, zabawy manipulacyjne i konstrukcyjne, ćwiczenie poprawnego kreślenia liter i ich łączenia. Nie pomoże dziecku czytanie codzienne pół godziny tekstu głośno, gdy ma zaburzoną syntezę słuchowa tzn. nie potrafi złożyć słuchowo wyrazu wymawianego głoskami. Natomiast nauczy się zgadywania wyrazu na podstawie przeczytanych pierwszych liter. Złe nawyki czytania bardzo trudno wyeliminować .Dziecko nie nauczy się pisać poprawnie, jeżeli będzie musiało pisać codziennie dyktowany tekst, a nie potrafi wyodrębnić głosek w wyrazie.

Rodzice słuchając zaleceń psychologa, pedagoga czy nauczyciela często są zdziwieni dlaczego mają tracić czas na jakieś dodatkowe zabawy, gdy dziecko źle czyta i pisze. Nadal zmuszają je do wykonywania dodatkowych zajęć, które według nich mają mu pomóc ( przepisywanie tekstu, gdy dziecko napisało brzydko, wielokrotne pisanie wyrazu, w którym zrobiło błąd, czytanie głośno tekstu najczęściej bez kontroli czy czyta wyrazy poprawnie, czy rozumie przeczytany tekst). W efekcie czytanie i pisanie nie ulega poprawie lub poprawia się w niewielkim stopniu. Dziecko niechętnie odrabia zadania, płacze, gdy musi czytać. Przyczyną utrzymujących się trudności w czytaniu i pisaniu jest brak usprawniania zaburzonych funkcji. Ze względu na niski poziom czytania, a rym samym słabe rozumienie tekstu dziecko nie jest w stanie samo odrabiać zadań domowych. Trudności nasilają się w klasach starszych, gdy uczniowie musza samodzielnie pracować z podręcznikiem, czytać lektury. Osiągając słabe wyniki w nauce, niewspółmierne do wkładanego wysiłku dziecko traci chęć do nauki, wiarę we własne możliwości, motywację do pokonywania trudności. Staje się nerwowe, wybuchowe, agresywne lub zamknięte w sobie, zalęknione. Niewłaściwy stosunek rodziców do dziecka nie rozumiejących jego trudności (kary, ośmieszanie, oskarżanie o brak chęci, lenistwo, odrzucenie emocjonalne dziecka, gdyż nie spełnia oczekiwań rodziców) pogłębia zaburzenia emocjonalne. W efekcie może prowadzić do zaburzeń osobowości i poważnych trudności wychowawczych. Dlatego tak ważne jest udzielenie dziecku właściwej pomocy w nauce w momencie gdy pojawią się trudności.

Część rodziców uważa, że jeżeli w wyniku badań została stwierdzona dysleksja, automatycznie zostali zwolnieni z udzielania dziecku pomocy. Nauczyciele powinni w stosunku do ich dzieci obniżyć wymagania. Często używają argumentu, że dysleksja jest „nieuleczalna". Jest to stwierdzenie nieprawdziwe. Poważne trudności w czytaniu i pisaniu utrzymują się u dzieci, które nigdy nie były objęte terapią, rodzice również nie udzielili im odpowiedniej pomocy w nauce. Zdarzają się nieliczne przypadki, gdy przyczyną są sprzężone zaburzeni wielu funkcji, o znacznym nasileniu. Jeżeli dziecko uzyska odpowiednią pomoc jego problemy mogą ustąpić zupełnie lub znacznie zmniejsza się ich nasilenie. Przecież nie jest obojętne czy uczeń dyslektyczny w klasie VIII czyta na poziomie klasy II czy VI. Czy sporadycznie popełnia błędy ortograficzne lub interpunkcyjne, czy w każdym wypracowaniu popełnia masę błędów ortograficznych i specyficznych jak przestawianie, opuszczanie liter itp., przez co tekst jest mało czytelny. Dziecko bardzo słabo czytające będzie wymagało pomocy w nauce ze strony rodziców mimo prawidłowej inteligencji do końca edukacji. Dlatego jeszcze raz podkreślam, że bardzo ważne jest udzielenie dziecku właściwej systematycznej pomocy w opanowaniu czytania i pisania. Przy pojawieniu się trudności należy zwrócić się do nauczyciela i pracować pod jego kierunkiem. Jeżeli trudności utrzymują się mimo systematycznej pracy nauczyciela i rodziców z dzieckiem należy zwrócić się o pomoc do psychologa.

Często zdarza się, że dzieci o wysokim poziomie rozwoju intelektualnego nie ujawniają problemów w klasach młodszych. Do opanowania płynnego czytania uczą się tekstu na pamięć. Piszą poprawnie prosty tekst ponieważ są w stanie zapamiętać obraz graficzny wyrazów. W klasach starszych, gdy teksty do pisania są bardziej złożone zaczynają się pojawiać kłopoty z poprawną pisownią. Jeżeli pomimo znajomości zasad ortograficznych, motywacji dziecka do poprawnego pisania, prowadzonych pod kontrolę rodziców ćwiczeń ortograficznych (zgodnie z zaleceniami nauczyciela polonisty) trudności dziecka utrzymują się, należy zwrócić się o pomoc do specjalisty. Zdarza się, że, problemy tych uczniów są bagatelizowane zarówno przez nauczycieli jak i rodziców (przecież jest dobrym uczniem, ma same piątki, a jedynkę z dyktanda poprawi odpowiedzią ustną). Nauczyciel języka polskiego nie ma obowiązku przestrzegania zalecenia specjalistów odnośnie tolerancji oceny z wypracowań pisemnych ( oceniania ich na podstawie treści, wiedzy, z pominięciem błędów w piśmie), jeżeli uczeń nie wykaże się systematyczną pracą nad poprawnością pisania. Uczeń, u którego zaburzenia rozwojowe są mniej nasilone może wykonywać ćwiczenia zalecone przez psychologa, pedagoga czy nauczyciela w domu pod kierunkiem rodziców. Dotyczy to przede wszystkim uczniów szkoły średniej. Zadaniem rodziców jest udzielenie im pomocy, wsparcia, zachęty i pochwały nie tylko za osiągnięcia ale również za włożony wysiłek.

Rodzice dziecka dyslektycznego zmuszeni są do udzielenia mu pomocy przy odrabianiu zadań domowych. Muszą znać jego możliwości i ograniczenia, by dostosować pomoc do rzeczywistych potrzeb. Rodzic powinien reagować na prośbę dziecka ( wyjaśnić niezrozumiałe partie materiału, odpowiedzieć na wątpliwości, naprowadzić na sposób rozwiązania) lub gdy widzi, że pojawiły się nowe trudności. Nie wolno wykonywać pracy za dziecko, przyzwyczajać, że pracuje tylko wtedy, gdy rodzic siedzi obok. Rodzic powinien być w pobliżu dziecka, by udzielić mu pomocy gdy ma trudności, pozostawić je samo, kiedy widzi, że sobie poradzi. Powinien pojawić się pod koniec każdego etapu pracy, aby ją skontrolować, pochwalić dziecko za rezultat i wysiłek. Okresy samodzielnej pracy powinny być coraz dłuższe i częstsze aż do uzyskania pełnej samodzielności. Gdy praca wymaga poprawienia należy dziecko do tego zachęcić (a nie wykonać za nie) by wytworzyć nawyk samokontroli.

Dziecku dyslektycznemu należy pomagać w czytaniu lektur na głos w odcinkach (czytamy na zmianę z dzieckiem). Po przeczytaniu każdej partii, rodzic powinien zadać dziecku pytania sprawdzające zrozumienie tekstu, wyjaśnić trudniejsze, nieznane słowa, zachęcić do streszczenia by uchwycić sens całości. Posadzenie dziecka przed telewizorem, by obejrzało film, zamiast czytać książkę jest błędnym rozwiązaniem. Dziecko, które jest zwalniane przez rodziców z obowiązku czytania nie ma możliwości opanowania tej umiejętności w takim stopniu, by samodzielnie pracować z książką. Ucznia w klasie pierwszej zachęcamy do czytania podpisów pod obrazkami, kilku linijek tekstu. W nagrodę czytamy mu dwa razy tyle. Czytamy dziecku na głos i „ czytamy wspólnie" tak długo, jak długo ma problemy z czytaniem. W klasach starszych

czytając wspólnie kilkakrotnie zmieniamy role -raz czyta dziecko, raz rodzic. Pamiętamy o sprawdzeniu, co dziecko zrozumiało i zapamiętało, ponieważ z powodu zbyt dużej koncentracji na technice czytania często nie rozumie przeczytanego przez siebie tekstu. Rodzice mogą nagrać na taśmę magnetofonową tekst, dziecko słuchając, śledzi tekst w książce. Można również czytać wolno i głośno, podczas gdy dziecko śledzi tekst w drugim egzemplarzu. Należy zachęcać dziecko do czytania tego, co je interesuje. Przypominam, że oprócz pomocy w usprawnieniu techniki czytania, niezbędne jest wykonywanie ćwiczeń zaleconych przez specjalistę, doskonalących zaburzone funkcje. Tylko wtedy możemy liczyć na sukces.

Dziecko dyslektyczne ma często osłabioną pamięć, dlatego wymaga dłuższego czasu, by zapamiętać wiersz, nazwy, daty, terminy, symbole chemiczne, słówka podczas nauki języków obcych. Dlatego potrzebuje wielu powtórzeń i utrwalania materiału. Do utrwalania materiału należy zaangażować jak najwięcej zmysłów: słuch, wzrok, dotyk. Dobrze gdy dziecko uczy się notując lub powtarzając tekst na głos, pisze daty palcem na biurku, w powietrzu. Również angażujemy jak najwięcej zmysłów w ćwiczenia poprawnej pisowni. Należy wdrażać dziecko do posługiwania się słowniczkiem ortograficznym, pomóc w opanowaniu reguł ortograficznych i umiejętności ich stosowania w piśmie. Zalecane jest przepisywanie krótkich tekstów, pisanie z pamięci. Po zakończonej pracy dziecko sprawdza poprawność zapisu z tekstem, wdrażając się do samokontroli. Rodzic pomaga, gdy dziecko nie jest w stanie dostrzec popełnionych błędów. Można dyktować krótki tekst. Przed zapisaniem wyrazu dziecko powinno omówić trudność ortograficzną, przeliterować wyraz. Jeżeli pomimo tego popełni błąd, powinno go wymazać i napisać poprawnie. Podkreślanie błędów kolorowym długopisem sprzyja utrwalaniu obrazu graficznego wyrazu napisanego źle. Dzieci dyslektyczne często nie mają wyczucia czasu i przestrzeni. Spóźniają się na lekcje, gubią w budynku szkolnym, w nowych miejscach. Nie nadążają z przepisywaniem z tablicy, zapisaniem zadania domowego. Wskazana jest cierpliwość ze strony rodziców, pomoc w uzupełnieniu braków z lekcji. Nie należy karać dziecka za zbyt wolne odrabianie zadań domowych, błędny zapis w zeszycie. Nie należy również porównywać go z rodzeństwem czy kolegami lepiej radzącymi sobie w szkole. Dziecko dyslektyczne wymaga pomocy, miłości, cierpliwości, zrozumienia jego trudności. Wymaga dostosowania wymagań do jego możliwości, by mogło radzić sobie z trudnościami i rozwijać się prawidło emocjonalnie. Nauczanie nie powinno opierać się na emocjach negatywnych: strachu, niepewności, poczuciu wstydu i winy lecz na uczuciach pozytywnych: zainteresowaniu, przeżyciu sukcesu, poczuciu siły i własnych możliwości, gdy dziecku uda się pokonać trudność. Kara i ośmieszanie nie mobilizują dziecka do pracy.

Rodzice powinni być życzliwymi, cierpliwymi przewodnikami i towarzyszami swego dziecka w jego kłopotach szkolnych, a nie tylko ograniczać się do wymierzania kar za złe wyniki w nauce. Zadaniem rodziców jest wyjaśnienie dziecku, że jego trudności wynikają z przyczyn od

niego niezależnych, że postępy będą możliwe gdy włoży dużo wysiłku w ćwiczenia, które muszą być systematyczne i długotrwałe. Powinni pomóc dziecku w odnoszeniu sukcesu w innych dziedzinach np. w sporcie, śpiewaniu, plastyce lub innych przedmiotach. Wielu dyslektyków jest świetnymi matematykami. Należy wskazać dziecku jego dobre i mocne strony, nauczyć radzenia sobie z niepowodzeniami i przezwyciężania trudności. Wdrożyć do systematycznej, wytrwałej pracy. Dostrzegać najmniejsze osiągnięci dziecka, chwalić nie tylko za sukcesy, ale również za włożony wysiłek. Wzmacniać poczucie własnej wartości, budować wiarę dziecka we własne umiejętności i możliwości.

ORTOGRAFIA W KSZTAŁCENIU ZINTEGROWANYM

Podstawową umiejętnością kształconą w wieku

wczesnoszkolnym jest umiejętność pisania, rozumiana jako czynność

polegająca na poprawności ortograficznej, gramatycznej

i stylistycznej. Proces kształcenia poprawności ortograficznej polega

na opanowaniu umiejętności i nawyków bezbłędnego pisania. O

umiejętności poprawnego pisania można mówić wówczas, gdy uczeń

rozumie budowę i sens logiczny pisanych słów, dokonuje wyboru

właściwych liter i sprawnie posługuje się zasadami ortograficznymi.

Kształcenie umiejętności i nawyku poprawnego pisania jest

procesem złożonym i wymaga szczególnych zabiegów dydaktycznych

zwłaszcza

w klasach I - III. Poziom myślenia konkretno - wyobrażeniowego

charakteryzujący uczniów tych klas narzuca potrzebę praktycznego

poznania zagadnień ortograficznych. Realizacja tych zadań przysparza

nauczycielom wiele trudności. O efektach nauki ortografii w dużej

mierze decyduje dobra organizacja pracy, zarówno na etapie

wprowadzania, jak też utrwalania i sprawdzania.

O ich doborze i sposobie wykorzystania winien zdecydować

nauczyciel w

zależności od poziomu opanowania przez uczniów umiejętności

i nawyku bezbłędnego pisania. Zdolność ortograficznego pisania

okazuje się dyspozycją uzależnioną nic tylko od sprawnie

działających analizatorów i inteligencji dziecka, ale w dużej mierze od

poziomu jego pamięci i uwagi.

Im więcej rodzajów pamięci bierze udział w ćwiczeniach

ortograficznych,

tym wyniki są lepsze.

Współczesna dydaktyka nie neguje roli pamięci jako istotnego

czynnika przy kształceniu nawyków ortograficznego a zakłada, że u

podstaw wszelkiego pisania leżą wyobrażenia słuchowe, wzrokowe

i ruchowe. W początkowym okresie nauczania, szczególnie w klasie I,

aby dziecko mogło wyraz poprawnie zapisać, musi go dobrze widzieć,

słyszeć, prawidłowo wymawiać.

Ćwiczenia ortograficzne powinny być tak przeprowadzone aby

w procesie nauczania zaangażowane były: wzrok, słuch oraz narządy

nowy i ruchu (ręka). Stwarza to korzystne warunki do nauki wszystkim

uczniom.

Istotnym składnikiem efektywnie organizowanego procesu

kształcenia są środki dydaktyczne, które stanowią: przedmioty

oryginalne oraz ich zastępniki obrazowe, modelowe, symboliczne lub

słowne.

Dostarczają one uczniom określonych bodźców sensorycznych

działających na

wzrok, słuch, dotyk, co ułatwia bezpośrednie i pośrednie poznawanie

rzeczywistości.

W nauce poprawnej pisowni w klasach I - III szczególną rolę mogą

odegrać takie środki dydaktyczne, które pomogą rozbudzić

zainteresowanie uczniów wprowadzonymi treściami, ułatwią

koncentracje uwagi i dostarczą zadowolenia z wykonywanej pracy.

Wydaje się, że wymienione funkcje pełnią najlepiej przedmioty

indywidualnego wyposażenia uczniów. One bowiem umożliwiają

analizę zagadnień ortograficznych w toku zorganizowanego działania

zarówno w formach manipulacyjne - praktycznych, jak i werbalno -

abstrakcyjnych.

Do środków indywidualnego wyposażenia uczniów zaliczamy

podręcznik - zeszyt ćwiczeń. Poza podręcznikiem bogatego zasobu

tekstów do ćwiczeń dostarczają czasopisma dziecięce: Miś, Świerszczyk,

Płomyczek oraz Gazetki.

Ważne źródło materiału ortograficznego stanowi słownik

ortograficzny. Odgrywa istotną rolę kształceniu umiejętności

poszukiwania wyrazu i wzoru.

Wyniki nauczania w dużym stopniu zależą od aktywności uczniów na

lekcji.

Dziecko podejmuje działania, ponieważ chce się uczyć otrzymać

pochwałę, dobry stopień, czy też zainteresowane jest tematyka lekcyjną.

Dziecko skupia uwagę na przedmiotach interesujących, na ćwiczeniach,

które zaciekawiają. W koncentracji uwagi pomaga więc

zainteresowanie wyróżnionymi wyrazami i chęć ich zapamiętania.

Zatem stosowanie na lekcjach ciekawych tekstów, zagadek, ćwiczeń

przeprowadzonych w formie zabaw i gier, konkursów, interesujących

pomocy naukowych należy uznać za czynnik sprzyjający pozytywnej

motywacji uczenia się.

Stawianie przed nim zadań w kategoriach zachęt), pochwały,

nastawienie na efekt, np.: "stać cię na to, aby pisać bezbłędnie",

"piszesz coraz lepiej", może wyzwalać aktywność i chęć podejmowania

wysiłku oraz ambicję poprawnego pisania.

Nastawianie ucznia na potrzebę poprawnego pisania będzie wyrabiało

czujność ortograficzną i odpowiedzialność za napisane słowo.

Kształcenie nawyku poprawności ortograficznej dokonuje się

stopniowo poprzez systematyczne ćwiczenie poprawnej pisowni

wyrazów w coraz to trudniejszych formach. Stopniowe zatem

"odrywanie" ucznia od "radzenia się wzoru" do opanowania pełnej

automatyzacji zapisu stanowi kryterium różnicujące formy ćwiczeń w

pisaniu na: przepisywanie, pisanie z pamięci i pisanie ze słuchu.W pracy z uczniami klas I - III najczęściej stosowane są:

dyktando z objaśnienie i dyktando sprawdzające.

Duży wpływ na wyniki dyktand mają:

· odpowiednio dobrany tekst,

· umiejętność słuchania, rozumienia i zapamiętywania

dyktowanego materiału,

· technika dyktowania,

· kryteria oceny prac uczniów.

Oceniając poziom opanowania poprawności ortograficznej

całej klasy należy posłużyć się określonymi, jednakowymi dla

wszystkich uczniów kryteriami.

barbara wawrzak - edukator.org.pl · web viewrozpoznać figury geometryczne, ... zagadki,...

Documents