De Faculteit Landbouwkundige enToegepaste Biologische Wetenschappenorganiseert op 31 januari hun jaarlijkseLandbouwstudiedag. Het thema van ditjaar is de mestdruk en hoe die te vermin-deren. Sprekers zijn onder andere VeraDua, Vlaams Minister voor Landbouw enMilieu, en Noël Devisch, voorzitter van deBoerenbond. Niets is geestiger dan een dis-cussie tussen een boer en een groene hard-liner, wat deze twee ongetwijfeld gaan be-wijzen in het debat dat om 14u40 gepland is.U zal immers niet willen geloven dat alleenmaar een man alleen maar een vrouw zo meteconomische drogredenen om de oren kanslaan. Enfin, de festiviteiten vinden plaats inhet Groot Auditorium (blok A) van deCoupure Links. Inschrijven doet u bijGuido.VanHuylenbroeck@rug.ac.be of tele-fonisch via 09/2645925. • Grappig woordjetrouwens hè, mestdruk. Lijkt me bijzonderpijnlijk overigens. * Dag stoel naast de tafel.Dag brood op de tafel. Dag mestdruk onderde tafel. Daa-ag. • Gent profileert zichopnieuw als dé Vlaamse topsportstad. Op24 januari vindt in de Sportarena Tolhuis de

handbalinterland België – Turkije plaats.Deze match is een essentiële kwalifi-catiewedstrijd voor het Wereldkampioen-schap Handbal. Wat meer is: de Sportdienstvan de stad Gent biedt de eerste 15 mensendie op maandag 21 januari naar 09/2438885bellen een gratis duoticket aan voor dezeinterland. Mist u die, dan kan u ook nog tick-ets kopen via 0495/572716. • Het Gentsestudententoneel bruist als nooit tevoren:Kajton Cie vergast ons op Bonnes Papins,Brave Meiden, terwijl Germania ons onge-nadig trakteert op Een onderwereldse Glim-lach, een stuk van Lars Norén. Geef dezemensen een kans. Nooit heeft een uur en-thousiast studententoneel iemand eenenklen stond verdroten. Bonnes Papins,Brave Meiden speelt van 24 tot 27 januarien van 31 januari tot 3 februari in de the-aterzaal van de Burgstraat. Reserveren doeje best via 09/3304294. En Een onder-wereldse Glimlach speelt op 18, 21, 22 en 24januari in Theater Tinnenpot. Kaarten koopje bij Germania-presidiumleden. • Het uni-versitair Centrum voor Voedings- en Diee-tadvies organiseert opnieuw een reeks

wetenschappelijk verant-woorde dieetkooklessen.Bel naar 09/2402598 ofemail naar Agnes.DeRuyter @rug.ac.bevoor meer info. • JacquesRogge wordt op onze vol-gende dies natalis inmaart, doctor honoriscausa aan de RUG.Volkomen verdiend. Entoch zeker ook een tikjegefundeerder dan de ere-doctoraten die er in Leu-ven allemaal wel nietuitgedeeld worden. •Misschien komt het tochnog ooit goed met dewereld, al zou ik er mijngeld niet op zetten. Decvba Wind- en WaterkrachtVlaanderen heeft eenmilieuvergunningsaan-vraag ingediend voor debouw van 4 windturbines

aan de Industrieweg in Gent-Mariakerke. Deturbines zouden een nominaal vermogenhebben van 8000 KW. Veel maar nietgenoeg, want tussen droom en daad staanwetten in de weg en vooral praktischebezwaren. • Het studententijdschrift San-severia vraagt ons de bevolking te meldendat men nog tot 25 februari kortverhalen ensatires mag sturen voor hun verhalenwed-strijd. Het beste kortverhaal wordt beloondmet een vette 200 Euro, de beste satire met125. Laat dus de Marcel Möring in uzelfwakker worden, geef hem meteen een traponder zijn kont, schrijf een geniaal kortver-haal en stuur het naar sanseveriawedstri-jd@hotmail.com. Check ook nogwww.sanseveria.be voor meer informatie. •Ik wil niet meer, ik wil niet meer, ik wil geenhandjes geven! En ook niet nog maar eenseen Shakespearebewerking in Gent.Hoewel er nu van 26 januari tot 16 februarieen van mijn persoonlijke favorieten, Mac-Beth, speelt in Theater Krakeel. Heksen,spoken, kindermoord, onthoofdingen: dittoneelstuk heeft echt alles waarvoor jeeventueel naar een theater zou kunnengaan. Bel naar 09/2282163 voor tickets. •Nog toneel en wellicht even goor: Srebreni-ca, een opvoering van het Multatuliteater inregie van Philippe Lepez. Op 24, 25 en 26januari in het ABVV-gebouw aan de Vrijdag-markt. En Schamper heeft zelfs 5vrijkaarten. Interesseren die je wel, mail danzo snel mogelijk naar jef@schamper.rug.ac.be. Ben je te laat, bel dan naar 09/2228369voor gewone tickets. • Weinig mensenweten dat de Universiteit Gent een belan-grijke historische collectie van 6000 muntenheeft. Nog minder mensen interesseert hetook. Desondanks kan u het kruim van dezezogenaamde collectie “De Bast” tot 1 febru-ari gratis bezichtigen in de Centrale Biblio-theek van de Rozier. Info kan u rapen viaKoen.Verboven@rug.ac.be en Lucie.Zabeau@rug.ac.be. Of kijk anders eens ophttp://www.flwi.rug.ac.be/NKV. • Voordegenen die de 5 poëziecitaten gevondenhebben: ik weet niet of u daar op de keperbeschouwd wel zo trots op moet zijn.

DDonderdag 31 januari is het weer de Nederlandse Gedichtendag en dat zal u geweten hebben verdorie. Om uin de juiste mood te krijgen, werden er in deze Kort sluiks 5 poëziecitaten verstopt. De gelukkige vinder

mag ze houden.

2

BBllooeemm ppllooeemm ppllooeemm KORT

JJeeff VVaann BBaaeelleenn

3

Het is onverantwoord dat Valère Meus nog langer diensthoofd blijft van het Talencentrum.De man heeft het Talencentrum wel uitgebouwd tot een instelling met internationaal pres-tige maar deed dat ten koste van zijn personeel, pakken geld van de universiteit en dekwaliteit van de cursussen. Meus regeert over het Talencentrum als een verlicht despootmaar de verlichting is al jaren stuk.

Een eerste reden om diensthoofd Meus zonder pardon uit zijn functie te ontslaan, is het per-soneelsbeleid. Al meer dan tien jaar duldt hij alleen wie braafjes ‘ja’ knikt. Wie het oneens ismet het beleid wordt ofwel weggepest of neemt zelf ontslag. Daardoor is er een enorm ver-loop van het personeel. Meus wijt dat aan het niet voltijdse karakter van de cursussen. Daar-door worden vaak tijdelijke contracten afgesloten. Maar hoe legt Meus uit dat mensen dievoor langere tijd aan het Talencentrum verbonden zijn, een opeenvolging van tijdelijke con-tracten krijgen en geen contract voor onbepaalde duur? De reden daarvoor is heel simpel:geld en macht. Wie met een tijdelijk contracten werkt, verdient minder dan iemand met een‘echt’ contract. Meus zal dat waarschijnlijk een creatieve vorm van besparing noemen, ik plaker de term onaanvaardbaar op. Het tweede effect van die tijdelijke contracten is zo mogelijknog abjecter. Wie te veel kritiek uit, wordt er fijntjes op gewezen dat hij of zij niet ontslagenzal worden maar dat er geen nieuw contract zal worden afgesloten. De opeenvolging vantijdelijke contracten is een ongeoorloofd pressiemiddel.

Een tweede reden om diensthoofd zonder pardon met zijn kloten buiten te smijten, is zijnfinancieel beleid. De universiteit en de student dokken handenvol geld af aan het Talencen-trum en dat geld stroomt louter en alleen naar de ontwikkeling van software voor het onlinestuderen. Meus initieert allerlei megalomane projecten, pompt er duizenden euro’s in, werfter extra personeel voor aan maar blaast van de ene op de andere dag een project af als hethem niet meer zint. Dat betekent een enorm verlies aan financiële middelen en een totaalgebrek aan respect voor het personeel dat ontslagen wordt wegens niet meer nodig.

De luttele projecten die wel slagen, mogen er echter zijn. De software voor het online stu-deren is briljant. Maar de programma’s zijn omslachtig en werken traag op de machines inde computerknooppunten. Meus is van oordeel dat men het computerpark maar aan desoftware van het Talencentrum moet aanpassen - hoewel de computers in de pc-klassenallesbehalve verouderd zijn. Meus houdt er ook geen rekening mee dat niet iedereen overeen breedbandverbinding beschikt. Door Meus’ projecten te blijven financieren, geeft deRUG smakken geld voor een dienst waar niet elke student toegang toe heeft. Om de onlineprogramma’s te kunnen gebruiken, moet de student zich namelijk inschrijven in het Talen-centrum. Dat is ondemocratisch. Bovendien zou de Universiteit Gent veel beter en goed-koper af zijn met software die op de markt te verkrijgen is en veel sneller hetzelfde doet alsde programma’s van het Talencentrum.

Een derde reden om Meus zonder pardon de gouden trap onder de kont te geven, is dat hetTalencentrum door zo te investeren in online studeren haar doel hopeloos voorbijschiet. Ishet daarenboven niet de taak van andere diensten of vakgroepen om software te ontwikke-len? Of moet een stel Burgerlijk Ingenieurs nu taalcursussen beginnen te geven? De ‘echte’cursussen van het Talencentrum worden namelijk niet meer herzien. Dat dat gebeurtvanuit de idee dat software binnenkort de lesgevers zal vervangen, is pervers. Gesproken taalis nog altijd het meest gebruikte communicatiemiddel ooit maar Meus schijnt zich daar nietsvan aan te trekken. Voor hem telt maar één ding: prestige. De persoon die Meus ooit verteldheeft dat je dat niet bereikt via je personeel maar wel via omslachtige software verdient eenferme bolwassing. En Valère Meus, die moet buiten.

inhoudSCHAMPER 21 JAN ‘02

NUMMER 399

2Kort3Edito 4Kotbelasting 5Psychologie6Studieduur8Gebouwen9Gastdocenten10Talencentrum12Verkeersveiligheid14Gebrouwen Kattenpis15Boekbespreking16Lezersbrieven18Digitaal19Toneel20Millionaire21Strip / Koken22Film23Kringen & Konventen24Agenda

TTaalleenncceennttrruummuunniivveerrssiittaaiirree ddiiccttaattuuuurr

Tim Van der Mensbrugghe

4

VLD-schepen van Financiën Frank Wijn-akker had een onaangename mededelingop de Gentse Gemeenteraad van december:de stad Gent zit blijkbaar met een budget-probleem. Door tegenvallende inkomstenvan het Gemeentefonds, veroorzaakt dooreerdere maatregelen van het Vlaams Par-lement, loopt Gent zo’n 12,9 miljoen euromis voor 2003. Daarom neemt de stad Gentbijkomende maatregelen om dat putje tedichten. Eén van die maatregelen is een kot-belasting van wellicht 75 euro per kot. Deargumentatie achter deze kotbelasting is datstudenten Gentse faciliteiten gebruiken enhiervoor geen gemeentebelasting betalen.Als voorbeeld worden de vele schoonmaak-beurten gegeven die Ivago dagelijks moetdoen in de Overpoort, die de stad Gent han-denvol geld kosten. Voor het gemak wordtdan natuurlijk wel vergeten dat studenten

ook wel eens wat geld durven binnenbren-gen in Gent.

Al in begin november stond in De Gente-naar dat de stad Gent met het idee speeldeom een kotbelasting te lanceren. Ditveroorzaakte prompt deining bij de Gentsestudentenvertegenwoordigers, daar zijn hetstudentenvertegenwoordigers voor. Devoorzitter van de Studentenraad van de Uni-versiteit, Ivo De Decker, en de voorzittervan de Artevelde studentenraad, Jelle Vande Velde, schreven hierop prompt een le-zersbrief naar De Gentenaar. In deze briefuitten de voorzitters hun bezorgdheid overeen eventuele invoering van een kotbelas-ting. Daarnaast drongen zij aan op overlegtussen de bevoegde schepenen en de stu-denten.

WWeellkkee GGSSRR?? Het schepencollege legde deze aanbevelingechter naast zich neer, en de studenten-vertegenwoordigers zijn een beetje kwaad.Ook daar zijn het studentenvertegenwoordi-gers voor. Hun kritiek op de kotbelasting issamen te vatten in vijf punten, waarvan hetene argument al wat discutabeler is dan hetandere: ten eerste denken de studenten-vertegenwoordigers dat de student veelmeer de auto zal gebruiken omdat de kotennu zo duur worden. Laat het nu net één vande prioriteiten zijn van burgemeester FrankBeke om het autogebruik bij studenten teverminderen. Een tweede bezwaar is dat deminder kapitaalkrachtige studenten hetzwaarst worden getroffen; de kotbelasting isimmers voor iedere kot en iedere studenteven hoog, ongeacht de prijsklasse van hetkot.

Ten derde vindt men het niet rechtvaardigom studenten dezelfde plichten (belasting)op te leggen in een stad waarin ze nietdezelfde rechten (stemrecht) hebben alsgewone burgers, vooral omdat studentenook nog belastingen betalen in hun thuis-stad. Ten vierde ziet men geen enkel beleid-

snut in deze maatregel en ten vijfde zijn destudentenvertegenwoordigers geshockeerddat ze niet geraadpleegd zijn. Nou ja.

SSttuuddeenntteennsstteemmrreecchhttHet mag niemand verbazen dat studenten-vertegenwoordigers kwaad zijn wanneer erdiepgaande studentenbeslissingengenomen worden en zij niet worden geraad-pleegd. Toch passen er wel wat bedenkin-gen bij hun argumentatie. De studenten-vertegenwoordigers stellen het namelijkgraag voor alsof een kotbelasting van 75euro een onoverkomelijke slag is in het bud-get van de student. Zo leidt euro per jaarblijkbaar onherroepelijk tot een forse toe-name van het autogebruik. Voor de gemid-delde student lijkt ons een auto aanschaffenom die benzine te voeren zodat je elke dagvan thuis naar Gent kan rijden toch nogsteeds een tikje duurder. Verder is het na-tuurlijk te betreuren dat armere studenteneven zwaar getroffen worden als rijkere, daarzal iedereen het wel mee eens zijn.

Met hun derde argument halen de studen-tenvertegenwoordigers nog eens een mooiliberaal basisprincipe boven: no taxationwithout representation. Interessant als jeweet dat uw en mijn favoriete Gentse Sche-pen van Onderwijs Freya Van den Boss-che zich recent positief heeft uitgelatenover het studentenstemrecht. Het isnamelijk een beetje goedkoop om belastin-gen op te leggen aan burgers die je toch nietkunnen wegstemmen, vindt ook Freya. Jam-mer genoeg vertolkt mevrouw Van denBossche hiermee niet haar officiële partijs-tandpunt. Integendeel. Onder andere SP.A-mogol en Leuvense burgemeester LouisTobback staat bekend als een van de groot-ste aanvechters van studentenstemrecht.Studentenstemrecht lijkt zeker niet voormorgen, ook al omdat er eigenlijk maar eenlauwe interesse voor is bij de studenten zelf.De kotbelasting komt er echter, en er is nietveel dat u en ik daaraan zullen kunnen doen.

foto: V. Janssens

KKoottbbeellaassttiinnggGGaatt iinn uuww ppoorrtteemmoonnnneeee??

JJeeff VVaann BBaaeelleenn

IIn Gent waren we er voorlopig van gespaard gebleven. Leuven kent ech-ter al jaren een fel gecontesteerde kotbelasting. Het Gentse Schepencol-

lege besliste onlangs om ook hier een jaarlijkse, vaste belasting per kot inte voeren. Vreemd genoeg bleken de studenten hier niet zo mee opgezet.

“De studentenvertegenwoordigers zijneen beetje kwaad.”

Dit is het eerste artikel uit een reeks over deprogrammahervorming in de psychologie.In het volgende nummer zal er dieper inge-gaan worden op de eigenlijke hervormin-gen. Dit artikel zal zich vooral toespitsen opde relatie universiteit-student. Die is er éénvan een Goliath op speed tegen een Davidzonder slinger.

CCiijjffeerrttjjeessAls er één universitaire opleiding met com-plexen rondloopt, is het wel de psychologie.Psychologen worden scheef bekeken omdatze ener-zijds geen exacte wetenschap bedrij-ven en ze zich anderzijds niet inlaten metverheven zaken als kunst en taal. Om van datnegatieve imago af te geraken, is er bij deprofessoren een alsmaar grotere drang omte werken met cijfertjes en grafiekjes. Diecijfertjes zijn vooral belangrijk in de experi-mentele psychologie. De studenten uit deklinische psychologie zijn echter veel min-der enthousiast over al dat gecijfer. Zij willenniet dat de psychologie een positieve weten-schap wordt. De mens is namelijk eendubbelzinnig wezen dat niet thuishoort ingrafieken en tabellen.

Een anonieme studente uit de eerste kandi-datuur, die we Annabel zullen noemen,klaagt over die opgefokte wetenschap-pelijkheid. “Onbewuste driften lijken onvat-baar voor wetenschappers die per ongelukin de psychologie gevallen zijn maar eigen-lijk niet zo graag met mensen werken of henhelpen. Zij doen zo graag experimentjes enschrijven zo graag boeken vol cijfertjes datze dat ook van hun studenten vragen.”

VViiss iittaattiieeDe officiële aanleiding tot de hervormingzijn nieuwe maatschappelijke tendenzen ende aanbevelingen van de visitatiecommissie.Die commissie is een orgaan dat van over-heidswege alle Nederlandstalige universiteit-en uit België en Nederland beoordeelt envergelijkt. Het laatste bezoek dateert uit1995. Eén van de opmerkingen was dat men

in Gent meer experimentele psychologiemoest integreren in de andere opties,namelijk klinische en bedrijfspsychologie.

Maar veel professoren hebben heel anderedrijfveren dan de raad van de visitatiecom-missie en maatschappelijke tendenzen vol-gen. Vooral de macht binnen de faculteitlijkt de inzet en veel scrupules hebben zedaar niet bij te hebben. Zo is de manierwaarop de studenten buitenspel gezet wer-

den bij vergaderingen een regelrechteschande voor academici.

KK oo eeii eennOm dat te illustreren krijgt u van ons eencitaatje uit een vergadering. In die vergade-ring pleitten de studenten voor een vak datmeer gericht was op de mens als een unieken subjectief wezen. Een professor, die wemaar niet met naam zullen noemen, antwo-ordde: “Ja, oké. Een ingenieur kan ookzeggen dat iedere brug uniek is. Daarom iser voor de ingenieurs echter nog geen vaknodig dat weergeeft hoe het precies voelteen brug te zijn of waarin het subjectieve enunieke van iedere brug centraal staat.” Vanveel respect voor de mens getuigde dat nietmaar gelukkig verontschuldigde de persoonzich achteraf. Hij gaf toe dat hij de relatiepsycholoog-cliënt beter had vergeleken metde relatie van een landbouwingenieur tenopzichte van zijn koeien.

Niet alleen worden de studentenvertegen-woordigers in hun gezicht uitgelachen, zijworden ook door allerlei regeltjes kortge-houden. Zo is er voor de kandidaturenslechts één vertegenwoordiger en per optie

per licentiejaar ook één. De studenten vin-den dat op z’n zachtst gezegd een nogalvreemde verdeling: 70 procent van de stu-denten kiest voor klinische psychologie.Toch krijgen zij maar evenveel stemrecht alsde experimentele en bedrijfspsychologie.

Dat is niet de enige tactiek van de proffen.Zij hebben ook een manier gevonden om deargumenten van de studenten zo veelmogelijk uit de verslagen van de Oplei-dingscommissie van de faculteit te houden.Dat gaat als volgt. De studenten bereiden devergaderingen vaak heel grondig voor enoverleggen vooraf over een gemeenschap-pelijk standpunt. Dat standpunt schrijven zeuit zodat het kan worden voorgelezen op devergadering van de Opleidingscommissie.Daar drong men er echter op aan dat ze detekst gewoon ronddeelden en dat ze hunstandpunt niet voorlazen maar vertelden. Destudenten die het klappen van de zweepnog niet kenden, volgden die ‘raad’ in hetgeloof dat het standpunt toch in het verslagzal komen.

RReess ppeecc ttDat was naïef. Tijdens hun uitleg nam desecretaris van de vergadering geen verslagop. Later kwam er een discussie op gangover het opnemen van het uitgeschrevenstandpunt in bijlage bij het verslag. Een regelluidt namelijk dat een documentvoorgelezen moet zijn op de vergadering enpas dan aan het verslag kan wordentoegevoegd. Het draaide erop uit dat in hetverslag een uitgebreide weergave van hetstandpunt van de professoren stond. Deargumenten van de studenten daarentegenwerden kort samengevat. Als men in de psy-chologie ooit leerde om respect te hebbenvoor mensen en hoe met ze om te gaan, danwaren de huidige professoren waarschijnlijkheel slechte leerlingen.

In het volgende artikel krijgt u meer detailsover de hervormingen en over de ver-schuivingen van vakken. Dit artikel moestvooral aantonen dat de manier waarop dehervorming voorbereid wordt onaanvaard-baar is. Een minimum aan respect voor destudenten lijkt te veel gevraagd.

5

VVaann ddeerr MMeennssbbrruugggghhee

DDe studenten Psychologie zijn allesbehalve tevreden met de program-mahervorming die men in hun faculteit wil doorvoeren. Het ziet er

namelijk naar uit dat zij datgene waarvoor waarvoor zij de studie begon-nen, niet meer mogen doen: luisteren naar de mens als dubbelzinnigwezen dat niet in cijfers en tabelletjes gevat kan worden.

PPssyycchhoollooggiisscchhee oonnrruussttFFaaccuulltteeiitt PPssyycchhoollooggiiee kkllooooiitt mmeett ssttuuddeenntteenn

AAllss mmeenn iinn ddee ppssyycchhoo--llooggiiee ooooiitt lleeeerrddee oomm

rreessppeecctt ttee hheebbbbeenn vvoooorrmmeennsseenn,, ddaann wwaarreenn ddee

hhuuiiddiiggee pprrooffeessssoorreennwwaaaarrsscchhiijjnnllii jjkk hheeeellsslleecchhttee lleeeerrlliinnggeenn

6

Een tweetal weken geleden schreven dedecanen van de Vlaamse faculteiten Letterenen Wijsbegeerte een open brief aan ministervan Onderwijs Marleen Vanderpoorten.Daarin stelden ze dat in het kader van deBologna-hervormingen, tweejarige master-opleidingen een absolute must zijn. Zoalshet er nu naar uitziet, zullen de verschil-lende studierichtingen aan deze faculteitbinnenkort bestaan uit een bacheloropleid-ing van drie jaar, die daarna kan aangevuldworden met een masteropleiding van eenjaar. De huidige 2+2 structuur zal dus 3+1worden. Op die manier zullen de twee huidi-

ge kandidatuursjaren over drie jaar uitge-smeerd worden, en worden de licentiejarenin één enkel jaartje gepompt. Een mensheeft geen diploma nodig om te beseffendat dit allesbehalve ideaal is.

OOnneevveennwwiicchhttiiggIn hun brief uiten de decanen hunbezorgdheid over een aantal punten. Zovrezen ze dat in een masteropleiding van 60studiepunten zowel de thesis als de le-rarenopleiding geen volwaardige plaatsmeer zullen krijgen. “Wat we nu zien,” zegt

decaan Johnny Devreker van de FaculteitLetteren en Wijsbegeerte, “is dat met eensysteem met twee licenties, er toch nog veelstudenten zijn die een thesisjaar doen.Vooral in onze faculteit komt dat veel voor.Er is onderzoek gedaan naar het waaromdaarvan, maar veel heeft dat nog nietopgeleverd. Ik vrees dat dat in een eenjarigsysteem nog erger zal worden.” Ook profes-sor Luc De Grauwe, voorzitter van deopleidingscommissie Germaanse Talen,maakt zich hierover zorgen. “Een licen-tiaatsverhandeling schrijven en dat com-bineren met het perfectioneren van de

opleiding is niet haalbaar in een jaar. Demeeste studenten zouden noodgedwongentoch een extra thesisjaar moeten doen.”

”Een veel groter probleem is de plaats vanhet aggregaat”, zegt Devreker. “Als de stu-dent na het masterjaar zijn aggregaat wilbehalen, komt hij in een onevenwichtige si-tuatie terecht. Eerst moet men een zwaarmasterjaar doen met een thesis, en daaropvolgt er een veel lichter aggregaat. Van dataggregaat een master maken zou volstrektbelachelijk zijn omdat het geen enkele

wetenschappelijke waarde heeft, maar puurop onderwijs gericht is.”

II mm aa gg ooEen andere grote zorg is die van demobiliteit. De BaMa-hervorming heeftnamelijk onder andere als bedoeling dat stu-dentenuitwisselingen tussen verschillendelanden gemakkelijker worden. “Hoe kunnenVlaamse studenten naar het buitenland alser daar een ander curriculum is?”, vraagtDevreker zich af. “Omgekeerd zullen er danook geen buitenlandse studenten naar hierkunnen komen.”De decanen vrezen ook dat de Vlaamseopleidingen in het buitenland een negatiefimago zullen krijgen, aangezien daar wélmet tweejarige masters wordt gewerkt.

Ten slotte maken de decanen zich ook zor-gen over het wetenschappelijk onderzoek.Voorlopig zijn er nog twee licenties om destudent voor te bereiden op het ‘harde’wetenschappelijk onderzoek. Dat zijn 120studiepunten. Na de hervorming blijft daarmaar de helft van over. Of dat genoeg zal zijnom de student een degelijke wetenschap-pelijke vorming te geven is twijfelachtig.Tenzij men dat jaar bijzonder zwaar maakt.Maar dan zullen alleen de diehards hetmeesterschap bereiken.

BBiijjkkoommeennddee ddrreemmppeellssHoewel er heel wat te zeggen valt voor zo’nstudieduurverlenging, hebben sommigemensen toch hun bedenkingen. DanyNeudt, studentenvertegenwoordiger in defaculteitsraad Letteren en Wijsbegeerte, staatmet gemengde gevoelens tegenover hetvoorstel. “Positief is dat het de kwaliteit vanons onderwijs ten goede kan komen.Negatief is dat het belangrijke bijkomendedrempels kan opwerpen, wat de toeganke-lijkheid van het onderwijs vermindert. Watde mogelijke drempels betreft is het abso-luut niet duidelijk in hoeverre de overheidbereid is de verlenging te financieren. Zelfsmet subsidiëring zou er sprake zijn van eenbelangrijke meerkost voor de studenten.”

De decaan geeft toe dat de kostprijs van dehele zaak inderdaad een obstakel kan vor-men voor sommige studenten. “Dat is het

AAls het van onze decanen afhangt, mogen studenten Letteren en Wijs-begeerte binnenkort een jaartje langer studeren. De eenjarige master-

opleiding moet er een van twee jaren worden, vinden ze.

MMeeeesstteerrss eenn ggeezzeelllleenn mmoeten langer studerenVVllaaaammssee ddeeccaanneenn vvrraaggeenn oom studieduurverlenging

“Een licentiaatsverhandeling schrijven en dat combineren met het perfec-tioneren van de opleiding is niet haalbaar in een jaar.”

enige argument waar niets tegenin te bren-gen valt. Ik begrijp dat het ondemocratischkan zijn voor sommigen. Maar nu doen heelwat studenten toch ook een thesisjaar of eenaanvullende opleiding? Wij willen de studen-ten niet de duivel aandoen met een extrajaar. Wij zijn veeleer bezorgd over de waardevan hun diploma.”

SScc rriippttiieeAanvankelijk meldde de pers dat de kandi-datuursjaren over de drie jaar zouden wor-den uitgespreid, zonder uitbreiding van deleerstof (DS, 10 januari 2002). Dat is echterniet juist. Er wordt namelijk druk gewerktaan een hervorming van het programma,zodat de bachelors na drie jaar genoeg ken-nis op zak hebben om aan de slag te kunnen.Zo zullen bijvoorbeeld een aantal algemenevakken facultatief worden waardoor menzich meer kan toespitsen op de rich-tingsspecifieke vakken. Men denkt er ookaan studenten de mogelijkheid te laten eenaantal vakken uit andere richtingen in heteigen curriculum in te passen. In het laatstejaar van de Bachelor-opleiding zullen de stu-denten zelfs een kleine scriptie moeten in-dienen.

Hoewel de studenten al na die drie jaar eendiploma op zak zullen hebben en dus kun-nen gaan werken, verwacht men dat demeeste studenten toch verder zullen stu-deren voor een master. Een bacheloroplei-ding aan een universiteit heeft namelijk eendoorstroomkwalificatie en geen uitstroom-kwalificatie, zoals aan de hogescholen.Devreker: “Een universitaire opleiding isnog altijd vooral gericht op wetenschap-pelijk onderzoek. In de opleidingen van dehogescholen is dat niet het geval en is eenbachelordiploma wél nuttig. Zij zijn gerichtop de arbeidsmarkt.”

GGeelldd tteekkoorrttHet voorstel tot studieduurverlenging zalechter nog een lange weg moeten afleggen.De hele operatie zal nogal wat kosten enminister Vanderpoorten heeft vorig jaar allaten weten dat ze dat geld niet heeft of nietwil geven. “Dat lijkt haar enige argument tezijn”, merkt Devreker op. “Wij verwachttenniet dat de minister ook maar enigszins zou

toegeven of dat zij een stap naar ons zouzetten. Ze heeft voorlopig enkel in de persgereageerd. Zelf hebben wij nog geenenkele reactie van haar ontvangen.” Dedecanen zijn niet van plan het bij de brief telaten. “De Vlaamse regering zal geïnter-pelleerd worden. Veel proffen zijn namelijkparlementslid en zij hebben ons al hunsteun toegezegd. Wij laten ons niet zomaaropzij zetten.”

Wat de Vlaamse rectors van het voorstel vin-den, is eigenlijk ook nog niet helemaalduidelijk. De Leuvense rector, André Oost-

erlinck, is alvast gekant tegen het voorstel.Wat de rector van de RUG ervan vindt, weetmen nog niet, maar Devreker is er gerust in.“André De Leenheer lijkt in onze richtingte denken. Hij is namelijk ook eenvoorvechter van kwalitatief wetenschap-pelijk onderzoek.”

De bal ligt nu in het kamp van minister Van-derpoorten. Zolang zij niet met geld over debrug komt, blijft een vijfde jaar slechts ijdelehoop.

n mmooeetteenn llaannggeerr ssttuuddeerreennadvertentie

enn oomm ssttuuddiieedduuuurrvveerrlleennggiinngg

AAnnnneelliieess && TTiimm

8

Sluit uw ogen en laat mij u eventjes meeterugvoeren in de tijd, meer bepaald naardonderdag 23 maart 2000. Op die bewustedag werd het rectoraat bezet door een der-tigtal studenten, die het bestuur van de RUGonder druk wilden zetten om iets te doenaan de meer dan belabberde toestand vande Brug en een oplossing te zoeken voor deonzekere huisvestingstoekomst van de stu-dentenverenigingen. Niet alleen had men tekampen met een enorm plaatsgebrek, ookde toegankelijkheid voor rolstoelgebruikersen de brand- en andere veiligheid lietenmeer dan te wensen over. Naar benedendonderende TL-lampen waren de toenma-lige Schamperredactieleden niet vreemd enbovendien bleek dat de trap naar de eersteverdieping die verdieping niet meer raakte,wat opgelost werd door een blauwe ijzerenondersteuning. Tijdens hun wanhoopsdaad,want aan deze bewuste donderdag warenheel wat vruchtloze onderhandelingenvooraf gegaan, eisten de studenten ookinspraak in de toekomstplannen van deBrug en in het uitzoeken en inrichten vaneen nieuw studentenhuis.

HHeett hheeddeenn,, eeeenn hhaacchheelliijjkkaavvoo nn ttuu uurrOpen uw ogen en bevindt u weer in degrauwe dagen van januari 2002. Neem uwjas, sjaal, muts, handschoenen en eenovergebleven kerstkaarsje en vertrek naar deBrug. Daar aangekomen wacht u een nieuweopdracht: verplaats u in de huid van een rol-stoelgebruiker. Het ‘betreden’ van hetgebouw zal nog net lukken, mits wat hulpvan een ijzersterke medemens, maar op deeerste verdieping zal u pas geraken met dehulp van een hele groep ijzersterke mede-mensen… Nadat u zich terug in uw eigenhuid hebt gewurmd, kunt u wanneer u datwenst aan de trap de ijzeren ondersteuningbezichtigen, die met wat fantasie wel watwegheeft van een abstract kunstwerk. Doeuw kerstkaarsje branden en zorg voor eengoede rookontwikkeling. De rest van uw

bezoek zal u begeleid worden doorprachtige muziek. Voorzichtigheid is bijdeze opdracht wel geboden, wanneer u uwleven, dat van uw medemensen en dat vande Schamperredactieleden niet in gevaar wilbrengen. Iedereen zit immers als een rat inde val wanneer er in de centrale gang of opde trap brand zou uitbreken. Wanneer u eenbeetje opvoeding genoten hebt, gaat u nuRaf Burm, coördinator van de Dienst Stu-

dentenactiviteiten, op de eerste verdiepingbedanken, want als het aan de GBO lag waser nu nog steeds geen geluidsinstallatiegeplaatst. Beëindig uw bezoek met een posi-tieve noot: sluip de trap op (wegens instor-tingsgevaar) en bezoek de vergaderzalen diedeze zomer zijn opgefrist om de dringendenood aan bijkomende ruimte, aangekaartdoor Raf Burm, op korte termijn op telossen. Keer dan terug naar huis en dankGod op uw blote knietjes dat u dit hachelijkavontuur overleefd hebt.

DDee ttooeekkoommsstt,, eeeenn oouuddeessttooookkppllaaaattss??Gelukkig belooft de toekomst beterschap.In opdracht van de RUG heeft een archi-

tectenbureau een plan uitgewerkt voor derenovatie van de Brug. Het resultaat van destudie was dat na de renovatie de Brug nietmeer geschikt zou zijn om grote groepenstudenten te laten vergaderen. Wat dan welde toekomstige bestemming van hetgebouw zal zijn, ligt nog niet vast. Mogelijkeopties zijn het gebruik voor academischedoeleinden of voor de administratieve func-ties van de studentenvoorzieningen. Ditbetekende wel dat er een alternatief moestworden gezocht dat als studentenhuisdienst kan doen en grote groepen studentenkan opvangen. Uit een studie zou blijken dateen voormalige oude stookplaats, gelegentussen het technicum en de gebouwen vande faculteit Economie, mogelijkheden op ditvlak biedt. Momenteel bevinden de plannenrond deze stookplaats zich nog in destudiefase. De start van de renovatie wordtvoorzien in 2003 en de kostprijs ervan wordtgeraamd op 3 miljoen euro of 120 miljoenfrank. Volgens de RUG gebeurt deze inrich-ting in nauw overleg met de studentenverte-genwoordigers.

DDiirreecc tteeuu rr GG eebboo uu wweenn eennmm ii ll ii ee uuNaast de veranderingen op het terrein zijn erook nieuwigheden op te merken bij debeleidsfuncties van de logistieke dienst. Hetbestuurscollege van 7 december 2001besliste in het kader van de hervormingenvan de administratie Els Van Damme aante stellen in het mandaat van directeurGebouwen en Milieu. Deze dienst houdtzich bezig met gebouwenbeleid en vast-goedbeheer, planning, coördinatie en opvol-ging van investeringsprojecten, facility ma-nagement, milieubeheer, stralings-bescherming, preventie en bescherming ophet werk en arbeidsgeneeskunde. Een heleboterham dus en om alles in goede banen teleiden, is er de nieuwe directrice. Haar func-tie houdt de algemene leiding en het ma-nagement van de dienst in, maar ook hetoverleg met de andere diensten, de organ-isatie van de dienstverlening en de rappor-tering aan het bestuur, via Dhr. Mangeleer.

Dank aan Els Van Damme en Raf Burm.Foto: V. Janssens

DDe laatste tijd beweegt er heel wat in het logistiek beleid van de RUG.In Schamper 396 gingen we op bezoek in het nieuwe onderkomen van

URGent. Vandaag neemt Schamper u mee naar de opgefriste vergaderzalenin studentenhuis de Brug en de renovatie van een voormalige stookplaats.We stellen u ook de nieuwe directeur van de dienst Gebouwen en milieuvoor.

AA nn kk ee

EEeenn rreeiiss ddoooorrhheeeenn ddee ttiijjddOOvveerr ddee nniieeuuwwee llooggiissttiieekkee ppllaannnneenn vvaann ddee RRUUGG

Momenteel bevinden de plannen voorde stookplaats zich nog in de studiefase.

GGaassttddoocceenntteenn aaaann ddee RRUUGG

Toch even wijzen op een belangrijk onder-scheid: een gastdocent is niet iemand dieeen occasionele les komt geven op uit-nodiging van een thuisdocent. Het gaat hierom mensen die voor langere tijd officieelnaar deze universiteit getransfereerd wor-den.

DDee rreeggeellssAl wat de praktische medemens wil wetenover gastdocenten staat in het desbetref-fende reglement van de RUG. Daaruit blijktdat het niet de bedoeling is om met gastdo-centen openstaande betrekkingen op tevullen. Van de gasten wordt verwacht dat zebinnen bestaande opleidingsonderdelenenkele colleges kunnen geven, waarbij zedoor hun beroep of hun academische car-rière een meerwaarde kunnen geven. Het isook mogelijk dat een gastdocent enkel vooronderzoek het Gentse opzoekt.

Zo mag maximaal vijf procent van deactiviteiten van het academisch personeelingevuld worden met gastdocenten. Het isop faculteitsniveau dat het benoemings-dossier wordt voorbereid, waarna de Raadvan Bestuur de uiteindelijke beslissing magnemen. Volgens Bert Hoogewijs, de aca-demisch beheerder van deze universiteit,zijn de faculteiten in de praktijk heel vrij omeen docent uit te nodigen. De enige voor-waarde die de Raad van Bestuur volgenshem hanteert, is dat de docent de nodigekwaliteit met zich meebrengt.

DDee cciijjffeerrttjjeessDe vijf-procentnorm is nog geen rem op hetsysteem. Uit een overzicht dat aan de Raadvan Bestuur werd voorgelegd, blijkt dat demeeste faculteiten ruim onder de norm zit-ten. In de humane wetenschappen is er weleen trend om proportioneel minder gebruikte maken van het systeem dan in de exactewetenschappen. Nog een belangrijk elementis dat het aantal gastdocenten samenhangtsamen met de academische activiteit. Daar-door kunnen faculteiten waar de docentenvooral lesgeven aan grote groepen - meestalde humane wetenschappen - minder gastdo-centen uitnodigen.

Wie dat alles moet betalen, is een ander paarmouwen. Eenvoudig gezegd: wie aan poengeraakt, kan een gastdocent uitnodigen.Ofwel worden er euro’s opgeduikeld uit defacultaire beurs, of de financiering gebeurtvia een project.

DDee pprraakkttii jjkkTot zover het droge reglement. Om eens tepeilen naar de situatie op het terrein gingSchamper op bezoek bij Prof. Dr. HildeSymoens, voorzitster van de vakgroepNieuwe Geschiedenis. Als Belgische had zijvijftien jaar een vaste stek in Nederland, enwas ze in die periode ook gastdocent aanonze universiteit. Dit academiejaar is Dr.Susie Sutch, een onderzoekster van de uni-versiteit van Berkeley aan haar vakgroep ver-bonden om mee te werken aan een onder-zoeksproject. Dit dankzij een beurs van hetGentse Bijzonder Onderzoeksfonds (BOF).

SCHAMPER: U nodigt regelmatig anderemensen uit om een eenmalig college tegeven over hun specialisatie. Waarom?Hilde Symoens: “Ik vind het belangrijk datstudenten eens andere klokken horenluiden. Het is altijd leerrijk om bijvoorbeeldgeconfronteerd te worden met het gezichtvan de auteur van een boek. Ik denk dat datheel positief is voor de beeldvorming bij stu-denten over wetenschap. Het is een manierom endogamie in een opleiding tegen tegaan, iets wat in Vlaanderen zeker nodig is.”

SCHAMPER: Houden uw collega’s erdezelfde mening op na?Symoens: “ja, velen, maar soms botst dieopenheid met een al te groot ego van eenlesgever. Sommigen zijn ervan overtuigddat, wil je een volwaardige opleidinggenoten hebben, je hun cursus - en dus hunopvattingen - gevat moet hebben. Zo kanbijvoorbeeld het idee ontstaan dat Eras-musstudenten iets ‘gemist’ hebben in hunopleiding, terwijl de positieve gevolgen vaneen verblijf in het buitenland voor deinzichten van een student genegeerd wor-den.”

SCHAMPER: Hoe komt een gastdocent in

Gent terecht? Vragen ze zelf of ze mogenkomen, of worden ze uitgenodigd?Symoens: “In het ‘milieu’ is het degewoonte dat je gevraagd wordt, niet dat jezelf het initiatief neemt. Een goed netwerkvan contacten en enige inspanning zijn welvereist, maar de meeste docenten dieuitgenodigd worden, willen komen. Ener-zijds omdat een buitenlands verblijf altijdzelfverrijkend is, anderzijds omdat eendergelijk verzoek de eer streelt.”

SCHAMPER: Wat is de reactie van de stu-denten?Symoens: “Ik probeer ze duidelijk temaken dat het uitnodigen van gastsprekersgeen fait-divers is, bijvoorbeeld door op hetexamen een vraag te stellen over die lessen.”

SCHAMPER: Vindt u dat het inschakelenvan gastdocenten tot op zeker niveau ver-plicht moet worden gemaakt?Symoens: “Verplichting zou volgens mij dedynamiek niet ten goede komen, omdat erdan snel een bureaucratisering opduikt.Maar het systeem mag zeker verder gesti-muleerd worden. Zo wordt er hier bijvoor-beeld heel weinig gebruik gemaakt van deSocrates-uitwisseling voor docenten. “

SCHAMPER: Is het voor een Gentse profeenvoudig om zelf een sabbatsjaar in telassen en naar het buitenland te gaan?Symoens: “Spijtig genoeg bestaat er hiergeen officiële regeling. Gelukkig is de uni-versiteit soepel genoeg, waardoor er metwat creativiteit wel een mouw aan kan wor-den gepast. Je kunt al je lessen in eenjaarhelft concentreren, of vragen aan colle-ga’s om bij te springen. Vooral bij collega’sdie veel onderzoek doen, leeft er een sterkevraag. In zo’n sabbatsjaar kun je je volledigtoeleggen op je onderzoek, wat de kwaliteitvan de wetenschappelijke productie alleenmaar ten goede zou komen. Nu moetenproffen hun onderzoek combineren meteen druk lessenrooster en veel dienstverle-ning. Er zijn creatieve ingrepen mogelijk dieeen stap in de goede richting zoudenbetekenen, bijvoorbeeld tijdscompensatievoor de proffen die bestuurlijke taken uit-voeren. Met de nodige inventiviteit kan ereen goede oplossing uit de bus komen voorde verzuchtingen van de docenten.”

HHet Gentse professorenkorps mag dan al hoofdzakelijk uit slimme vak-specialisten bestaan, er lopen enkele vreemde eenden in de wandel-

gangen. Sommigen duiken op in het auditorium om een college te geven,anderen wijden zich aan onderzoek. Wat opvalt, is dat het systeem aan deRUG vrij weinig wordt toegepast.

9TToomm DDee PPaaeeppee

10

Het Talencentrum wordt geleid door dienst-hoofd Valère Meus. Onder hem werd heteen autonoom deel van de universiteit dateigengereid aan onderwijsinnovatie doet.Meus is daar zeer ambitieus in. Vooral op hetvlak van online studeren wil Meusvernieuwen. Hij is echter even wispelturigals ambitieus en draait er zijn hand niet voorom een project af te blazen als hij er het nutniet meer van inziet. Zelfs al werden erduizenden euro’s aan besteed.

CCoommppeetteennttiieeHet personeel is het grootste slachtoffer vanMeus’ wispelturiheid: door projecten onver-hoeds af te blazen, werden speciaal aange-worven werknemers overbodig. In sommigegevallen was het zelfs al genoeg om te veelkritiek te uiten en niet het juiste - meegaand- karakter te hebben om de laan uitgestuurdte worden.

Ook bij het aanwerven van lesgevers was enis competentie niet de doorslaggegevendefactor. De juiste mensen kennen wel. Datondervond Sofie Van Den Bogaert, eenlicentiate Afrikanistiek die nu haar aggregaatdoet. Zij solliciteerde bij het Talencentrumom een cursus Swahili te geven. Die cursuszou plaatsvinden op dinsdag- en woensdag-avonden. Sofie werd uitgenodigd om op 12december 2001 nog een aantal praktischezaken te bespreken met Suzy Nicaise vanhet Talencentrum. De naam van die laatste iseen pseudoniem. Het is niet de bedoelingvan Schamper om op de man, of in dit gevalde vrouw, te spelen.

”Het was een heel kort onderhoud”, verteltSofie. “Suzy zei me meteen niet veel tijd tehebben en dat ik de cursus maar eens gauwmoest doornemen om te kijken of ik nogvragen had. Ondertussen stond ze de heletijd met Melissa Papelue te praten.”

Sofie had een kleine opmerking over dedatum van één van de lessen omdat ze een

probleempje verwachtte met haar examens.Ze had er namelijk drie in januari en éénervan viel tijdens een lesavond. “Suzyreageerde meteen behoorlijk agressief enzei dat ik moest kiezen tussen mijn examenof de cursus. Toen ik voorstelde voor dieene avond oplossing te vinden, reageerde zeallesbehalve begrijpend.”

TTwweeeeddee zziittDe volgende dag, 13 december 2001, bleekdat de cursus niet meer op dinsdag enwoensdag gegeven zou worden maar opdinsdag en donderdag. “Daardoor waren erdrie avonden waarop ik examens had. Erkon niet meer gesleuteld worden aan deuren en dagen waarop cursus zou plaatsvin-den.” Sofie kreeg te horen dat men daargeen tijd meer in zou steken. “Ik moest duskiezen tussen de cursus en tweede zit.”

Dan kwam Suzy opeens met een idee op deproppen. Ze kende iemand, MelissaPapelue, die de cursus ook wou geven.“Melissa was echter zwanger”, zegt Sofie, “ende cursus zo vroeg in januari geven, zou nietlukken.” Door de cursus twee weken te ver-laten, zou Melissa de cursus wel kunnengeven. Sofie heeft dan ook geen examensmeer.

BB aa bb yy”Ik kreeg van Suzy vlakaf te horen dat zeMelissa boven mij zou prefereren omdat zeelkaar kennen, ze samen nog een projectgedaan hebben en Suzy weet dat Melissanotities heeft van Swahili. Voor de baby zouer wel een oplossing gevonden worden.”Sofie werd wandelen gestuurd met de me-dedeling dat ze zich op haar examens moeststorten.

Sofie vraagt zich of het nog nut heeft te sol-liciteren als er geen rekening mee gehoudenwordt dat ze Swahili geeft aan de tweedekandidatuur. “Wat voor zin heeft het nog datik Swahili kan als er niet eens naar gevraagd

wordt? En moet Melissa geen examensdoen? Zij doet namelijk ook haar aggregaatdit jaar. Moet ik me tweede zit op mijn dakhalen voor een project dat voor iemand dieniet eens gesolliciteerd heeft bij het Talen-centrum wél verplaatst kan worden? Terwijldat voor mij een groot probleem is?” Eenvraag waar wij niet op durven te antwoor-den.

CCoo nn ttrraaccttSofies verhaal is geen geïsoleerd geval.Schamper heeft voor u ook een getuigenisvan Mieke Strynckx. Zij werkte tien jaargeleden anderhalf jaar in het Talencentrum.Ze was er voltijds in dienst als lesgever Ne-derlands voor Anderstaligen en als samen-steller van cursussen. Daarnaast gaf ze af entoe ook een avondcursus Engels. “Toen ikbegon, werkten er een vijftiental mensen.De voorgaande drie jaar waren er evenveelgekomen en gegaan. Sommigen vertrokkenuit eigen beweging, anderen werden ontsla-gen.”

Mieke solliciteerde voor een gedeelde func-tie. Ze zou 90% voor het Talencentrumwerken en 10% voor het Departement Le-rarenopleiding. “Met het DLO zou ik werkenaan een literatuurcursus voor anderstaligen.Het was de bedoeling dat het aandeel dat ikvoor het DLO zou presteren alsmaar zougroeien. Ik zou ook een contract vanonbepaalde duur krijgen.”

EEdduuccaattiieevvee wwaaaarrddeeHet project voor het DLO is er echter nooitgekomen omdat het niet boterde tussen deheer Meus en Mieke. “Ik deelde niet altijdzijn opvattingen en had mijn eigen - blijk-baar afwijkende - mening. Dat zinde hemniet. Hij nam me van het DLO-project af enwilde er iemand opzetten die nooit bezigwas geweest met literatuur. Het contract vanonbepaalde duur is er ook nooit gekomen.Ik ging van het ene tijdelijke contract overnaar het ander terwijl me telkens een con-tract van onbepaalde duur werd voorge-houden.” Door te suggeren dat Miekestijdelijke contract wel eens niet verlengd zouworden, hield men haar onder de duim.

HHet loopt een beetje mis in het Talencentrum. Het loopt al jaren eenbeetje mis in het Talencentrum. Het loopt al jaren veel meer dan een

beetje mis in het Talencentrum. In dit tweede deel van de reeks over hetTalencentrum zullen we vooral aandacht schenken aan het personeelsbe-leid.

WWaannttooeessttaannddeenn iinn TalencentrumDDeeeell 11:: PPeerrssoonneelsbeleid

Mieke ergerde er zich ook aan dat de lesgev-ers zelf de cursussen moesten schrijven.Voor Nederlands voor anderstaligen beston-den er in die tijd nog niet veel en was hetzinvol dat we die zelf schreven. “Maar vooralle andere talen, zeker voor Engels, warener veel betere cursussen op de markt dandegene die wij maakten. We kregen er stee-vast te weinig tijd voor. Vaak moest je ‘sochtends een les van drie uur geven enmoest je ‘s middags nog je les voor de vol-gende dag maken. Elke les die je maakte,moest je voorleggen aan de heer Meus.” Diegaf telkens weer bergen kritiek. “Soms wasdie zinvol maar vaak viel de educatievemeerwaarde ervan te betwijfelen.”

NNiieett ddeennkkeennDe kwaliteit van de cursussen leed ongetwij-feld onder die werkwijze. “Ik had het daarzeer moeilijk mee”, vertelt Mieke. “Je moestles geven met materiaal waar je zelf niethelemaal achter stond. Ik heb toen bere-kend dat het een besparing zou zijn als wemeet tijd staken in het schrijven van cur-sussen. Een goeie cursus zou namelijklanger bruikbaar zijn.” Toen Mieke dienst-hoofd Meus daarmee confronteerde,reageerde die nogal vreemd. “De heer Meuszei letterlijk dat ik niet betaald werd om tedenken. Ik vond en vind dat nog altijd zeervreemd.” Wij ook.

Terwijl Mieke van het ene tijdelijke contractop het andere bleef overstappen, verliep derelatie tussen haar en Meus alsmaar moei-lijker. Op zeker dag meldde de vakbond datMeus haar contract niet meer zou verlengen.“Ik nam toen contact op met de financiëledienst, de personeelsdienst en de vakbond.Ik deed de hele situatie uit de doeken envertelde over de gang van zaken. Ik was nietde eerste die bij het rectoraat z’n beklagdeed, en zeker niet de laatste. Op het rec-toraat wisten ze maar al te goed wat ergaande was in het Talencentrum, en voorzover ik weet, wilden sommigen daar ookiets aan doen. Maar er werd nooit iets onder-nomen. Ik weet nog altijd niet waarom.”

Officieel werd Mieke ontslagen om finan-ciële redenen. “Tegen mij persoonlijk zei deheer Meus dat ik moest gaan ‘omdat ik niet

wilde meedenken in het systeem’. Als hij mijniet had ontslagen, dan was ik er zelf welvertrokken.” Mieke zegt dat ze de indrukhad dat iemand Meus een hand boven hethoofd hield. “Op het rectoraat was menmaar al te goed op de hoogte. Ik acht de uni-versiteit absoluut mee verantwoordelijkvoor wat daar allemaal gebeurde.”

FFaann ttaass ttTerwijl Mieke persoonlijke problemen hadmet Valère Meus, waren er ook personen diehet moeilijk hadden met het beleid van hetTalencentrum. Geert Dedapper bijvoor-beeld. Hij werkte als cursusontwikkelaarRomaanse talen en gaf praktisch, juridischen filosofisch Frans. Op het einde van zijndriejarige carrière bij het Talencentrum washij ook plaatsvervangend afdelingshoofdRomaanse talen. Geert nam zelf ontslag,onder andere omdar de lessen steeds duur-der werden terwijl de kwaliteit daalde. “Hetstoorde me ook dat Meus lesgeven oninte-ressant vond. Voor hem bestond detoekomst puur uit online-lessen. Daardoorgingen alle nieuwe investeringen en beleid-saandacht naar de ontwikkeling van com-putertechnologie terwijl nauwelijks aan deverbetering van de lessen werd gewerkt.”

Geert wijt dat echter niet puur aan kwadewil. “Meus is een fantast. Hij wilde altijd maarmeer en groter en nieuwer. Daardoor kwamer nooit een overgang van soms valabeleideeën naar de praktijk. Voortdurend wer-den budgetten gespendeerd, werden ermensen aangenomen en altijd kwamen ernieuwe invalshoeken. Er werd daar echternooit iets mee gedaan.”

Gesprekken met Meus over die problemenleverden nooit iets op. Dat is een klacht vanverschillende ex-werknemers: ofwel snoerdeMeus ze meteen de mond, ofwel gaf hij deindruk te luisteren maar bleek dat slechtseen pose. Uiteindelijk bleken geld en per-soneel slechts nuttig voor één doel: hetprestige van het Talencentrum en Meus zelfdus verhogen. En wie daar tegenin ging,mocht gaan.

In volgende nummers wordt meer aan-dacht besteed aan de kwaliteit van delessen en de cursussen en het financiëlebeleid.

VVaann ddeerr MMeennssbbrruugggghhee

nn iinn TTaalleenncceennttrruummrssoonneeeellssbbeelleeiidd

DDee mmoooorrddeennddee ssnneellhheid van het verkeerDDee MMooll wweeeett wwaaaar het fout gaat

“Met camera’s controleer je geen alcohol”.Het thema verkeersveiligheid valt niet meerweg te denken uit de media. Vlaams ministervan Mobiliteit Steve Stevaert schreeuwtmoord en brand wanneer het over de onbe-mande camera’s gaat en wijst met eenbeschuldigende vinger naar zijn federale col-lega Isabelle Durant. Terwijl de verschil-lende ministeries de bal aan elkaar doorspe-len, ging Schamper praten met Johan DeMol, onderzoeker verkeersveiligheid aanhet Centrum voor Duurzame Ontwikkelingvan onze universiteit. De dodentol in hetverkeer geeft hem weinig reden tot lachen.Toch laat hij niet alle hoop varen en stelt hijons ISA voor, een mooie naam voor een sys-teem dat de snelheid op onze wegen ondercontrole moet houden.

SCHAMPER: Hoe komt het eigenlijk dat wein België zo slecht scoren in vergelijkingmet de buurlanden?De Mol: “Het officiële cijfer van 1500 ver-keersdoden plaatst België in de Europesetop vier. Dat beeld klopt niet, het is zomogelijk nog slechter. Dit komt omdat deregistratie van verkeersdoden en –gewon-den in België zeer slecht gebeurt. Voor ver-keersdoden kunnen we daar nog zo’n tientot twaalf procent bijtellen en het aantal ver-keersgewonden mag zelfs met vijf ver-menigvuldigd worden. Dat is geen goede

zaak voor de verkeersveiligheid, want alsmen het aantal verkeersslachtoffers wil doendalen, dan hoeft men alleen maar te wach-ten tot de registratie ervan verslechtert enhet probleem is dan statistisch opgelost.””Hoe dat komt? Wel dat is duidelijk. Er is bijons gewoonweg geen verkeersveiligheids-beleid. Men wil in België gewoon geen vei-ligheidsvisie opbouwen. Voor de burger isdit probleem evenwel een van de belangrijk-ste punten, terwijl politici dat duidelijk niet

zo ervaren. Bij een onderzoek naar welkeveiligheidsaspecten het belangrijkst warenbij de burger, bleek dat verkeersveiligheidmet kop en schouders uitstak boven al deandere ‘grote’ criminaliteit. En waar is dan alhet geld van de veiligheidscontracten naartoe gegaan? Naar de grote criminaliteit. Ter-wijl het probleem met de meeste doden ende meeste gekwetsten nooit werdaangepakt.”

VVeeiill iiggeerree wweeggeennSCHAMPER: Welke maatregelen moet hetbeleid dan nemen om dit euvel te ver-helpen?

De Mol: “In eerste instantie moet men eenvisie ontwikkelen waar men naartoe wilgaan. De beleidsmakers moeten zich totdoel stellen voor een bepaalde datum eenduidelijk streefcijfer te bereiken. Om dat tedoen moeten ze dan alle noodzakelijke maa-tregelen treffen en niet zoals nu denken datmen met alleen onbemande camera’s en hetverhogen van de pakkans het probleem zaloplossen. Ieder die het onderwerp kentweet dat dit maar een deel van het verhaal is.Met camera’s controleer je immers niet opalcohol of de verschillende vormen van ver-keersagressie.Wat ruimtelijke ordening betreft kan je opkorte termijn geen verbetering verwachten.We hebben een ruimtelijke structuur en dieverslechtert nog altijd op dat vlak. Ik denkniet dat we ons daar veel illusies overmoeten maken. Denken we maar aan delaatste pogingen om het probleem van deillegale woningen op te lossen. Men moet zich in Vlaanderen misschieneerder bezighouden met het bestaandewegennet. We stellen nog altijd vast datwegen nu op bepaalde momenten verkeers-onveiliger worden aangelegd dan vroeger.Men blijft altijd maar de nadruk leggen opdoorstroming. De inrichting van wegenheeft te maken met enorm kleine details.Wanneer je daar geen aandacht aan schenkt,gaat men sneller rijden en neemt de onvei-ligheid toe.”

OO vv ee rr dd rr ee vv ee nn oo ff oo vv ee rrll ee vv ee nnSCHAMPER: Het is dus overdreven snel-heid die de meeste slachtoffers maakt.De Mol: “Ja, als bijvoorbeeld iemand wordtaangereden met een snelheid van 32 kilo-meter per uur heeft hij 95 procent kans omte overleven. Rijdt de auto 50 per uur dan isde overlevingskans nog maar 45 procent enaan een snelheid van 63 kilometer per uur isdeze nog maar tien procent. Daarmee heb jebijna het debat gesloten. Als je dus verschil-lende soorten weggebruikers combineertmet auto’s aan hoge snelheden, dan creëerje een risico.Als je de snelheidsduivels kan afremmen ende gemiddelde snelheid op de weg vermin-dert met 1 km per uur, dan heb je onmid-

AAl fietsend naar de les, een ware waaghalzerij. Als je niet door een autoondersteboven wordt gereden, wil een vrachtwagen dat wel doen. Met

wat geluk worstel je je er doorheen. De feiten liegen er dan ook niet om:1500 doden. In België gaat het goed fout.

12

““MMeett ccaammeerraa’’ssccoonnttrroolleeeerr jjee ggeeeenn

aallccoo hhooll””

“Er is bij ons gewoonweg geen verkeersveiligheidsbeleid.”

ellhheeiidd vvaann hheett vveerrkkeeeerrwaaaarr hheett ffoouutt ggaaaatt

dellijk drie procent minder slachtoffers enmeteen vijf procent minder verkeersdoden.Je ziet meteen waar het schoentje knelt inBelgië en waar onze verkeersdoden vandaankomen.In Zweden hebben ze dit begrepen. Zezagen dat overdreven snelheid één van degrootste doodsoorzaken in het verkeer was.Ze hebben dat dan drastisch aangepakt,snelheidsduivels verliezen er zonder pardonhun rijbewijs. Dat was voor hen nog niet vol-doende en daarom hebben ze het ISA-sys-teem ontworpen. De mosterd van de ver-keersveiligheid komt dus uit Scandinavischelanden.”

SCHAMPER: Waarom ISA en niet Wendy ofmisschien Jan?De Mol: “ISA is de afkorting voor IntelligentSpeed Adaptation. Het is een systeem dat desnelheid van de wagen controleert. EenGPS-systeem bepaalt de plaats waar hetvoertuig zich bevindt en een kleine compu-ter vergelijkt dan de positie van de auto metde ingevoerde snelheidszones. Wanneer dechauffeur te snel rijdt, grijpt het systeem in.Dat kan gewoon een geluidssignaal zijn omde chauffeur te waarschuwen, dat heet danhet ‘open’ systeem. Bij het ‘half open’ sys-teem geeft een mechanisch gedeelte tegen-druk op de gaspedaal, zodat de chauffeurvoelt dat hij te snel rijdt. Daarbij wordt ookde brandstoftoevoer naar de motor vermin-derd, zodat de auto vanzelf trager begint terijden. Je kan wel tegen deze druk in gaan enje snelheid behouden. Bij een gesloten sys-teem kan dat niet en wordt de snelheid zon-der meer verminderd. Ik rijd er nu zo’n 6maanden mee. Het is heel ontspannen encomfortabel rijden. Ik heb helemaal geenstress in het verkeer.

PPrrooeeffpprroojjeeccttIn het Gentse project werken we met hethalf open systeem. Rond ISA hebben wegeen enkele inkomsten, we doen het tussenandere projecten door. We doen het dus,voorlopig althans nog, pro deo. Misschienkomt daar verandering in wanneer er eendemonstratieproject van de stad Gent zalkomen. We hebben ook een principieelakkoord dat een deel van de universitaire

vloot met het ISA systeem zal worden uit-gerust. Hiermee levert de unief een wezen-lijke bijdrage aan het wetenschappelijkonderzoek rond snelheid. Hoe dat budget-tair allemaal geregeld zal worden, valt nog afte wachten.”

SCHAMPER: Denkt u dat de gewone auto-gebruiker zomaar een snelheidsbegrenzerin zijn auto zal willen hebben?De Mol: “Dat zijn we in ons eerste onder-zoek nagegaan. We hebben een steekproefvan 2500 gezinnen over België genomen.Daaruit bleek dat voor het gesloten systeem

62% van de respondenten onmiddellijk tevinden was. We hebben wel de volledigebevolking geconsulteerd en niet uitsluitendde chauffeurs. We vinden dat snelheid voor-namelijk andere verkeersdeelnemers ingevaar brengt, vooral dan niet-autobestuur-ders. Hun stem moet in het debat dus zekerook gehoord worden.”

SCHAMPER: ISA in alle wagens? Wie gaatdat betalen?De Mol: “De kostprijs heeft vooral te makenmet de technische drempels die overwon-nen moeten worden om ISA toe te passen.GPS (Global Position System) is het eersteprobleem. Nu rekent men er op dat binnende drie jaar alle wagens standaard met GPSzullen uitgerust zijn. Autoconstructeurswillen immers hun auto’s aan de man bren-

gen door meer comfort aan te bieden. Ennavigatie is een van de comfortsystemen diein de lift zitten.””Er is dan ook nog de snelheidsbegrenzerzelf, die zit er in verschillende grote Duitsemodellen nu al in. In Duitsland is de snel-heidscontrole veel strenger en de chauffeursvan snelle wagens betalen er zich blauw aanboetes. De vrijwillige snelheidsbegrenzermoet de chauffeurs hier tegen beschermen.Ook de ontwikkeling van het besturingssys-teem gaat zeer snel. Wanneer die drie din-gen er zijn, dan is er nog maar één ietsnoodzakelijk: het beleid. Vertegenwoordi-gers van de automobielsector stellenimmers zelf dat het systeem op termijn nietszal kosten.”Het systeem kan algemeen ingang vinden,kijk maar naar Australië. Daar heeft eenverzekeringsmaatschappij de opdrachtgegeven aan een universiteit om samen metFord verschillende veiligheidsmaatregelente ontwikkelen, waaronder ISA. Het systeemwordt er aangeboden aan bedrijven om erhun wagenparken mee uit te rusten. Zo wor-den ongevallen vermeden en is het voor henrendabeler. Hier in België krijgen we nu noggeen enkele constructeur mee, ook verzek-eringsmaatschappijen zien het nut van snel-heidsbegrenzing nog niet in.”

SCHAMPER: Men is hier dus nog veel teveel ‘auto-minded’?De Mol: “Inderdaad, men denkt altijd datiedereen een auto bezit, maar dat is niet zo.Neem nu de studenten, die hebben voor hetgrootste deel geen wagen. Hetzelfde geldtvoor veel 70-plussers. Dat betekent dus dathet hele beleid gericht is op een zeer mondi-ge groep van autobezitters. Ook lang nietalle automobilisten rijden te snel, wat maaktdat het grootste deel van de bevolking bijhet huidige beleid in de kou blijft staan.”

Wil je het allemaal nog beter weten? Surfdan naar http://cdonet.rug.ac.be en lees dedossiers er zelf op na.

foto: Evelien Baeten

13

PPeetteerr HH..

“Rijdt de auto 50 per uur dan is de o-verlevingskans nog maar 45 procent.”

Mensen die zich in de zomer bij volle zonweleens aan een pintje wagen, zullen hetmisschien al gemerkt hebben: plaats het bierte lang in de zon en het ruikt niet alleen naarkattenpis maar smaakt ook zo. Dat is defameuze kattenpissmaak of lichtsmaak. Devieze geur en smaak worden namelijkveroorzaakt door een chemische reactieonder invloed van licht. Daarom bewaartmen het bier op zo donker mogelijke plaat-sen in een zo donker mogelijk flesje.

GGiissttcceelllleennWaarom het bier zo onsmakelijk op lichtreageert, was nog nooit tot in detail onder-zocht. Bier is namelijk een bijzonder com-plexe drank, waarin honderden bestandde-len zitten. Vele verbindingen zijn relatiefonstabiel en daardoor is bier voortdurendonderhevig aan veranderingen. Vooralwarmte en licht zetten allerlei reactiestussen de bieringrediënten in gang.

Bier brouwen is het mengen en bewerkenvan water, gemoute gerst, hop en gist. Eerstwordt gerstemout – gekiemde gerst –gemengd met brouwwater. De brouwerwarmt dat mengsel op en daardoor brekenenzymen in de gerstemout zetmeel af totsuikers. Na filtreren wordt het vast materiaalverwijderd en er blijft een zoete suiker-oplossing over die men wort noemt. Datwort wordt in de brouwketel gekookt methop gedurende minstens anderhalf uur. Nahet affiltreren van de hopresten, zit menopgescheept met een bitterzoete oplossingdie men transfereert naar de gistingskuipen.De gistcellen aldaar zetten de suikers om totalcohol en koolzuurgas. Dat is niet het eind-stadium: eerst moet het ‘jongbier’ nogenkele weken rijpen en pas dan kan hetafgevuld worden.

Eén van de belangrijkste factoren bij hetbrouwen is hop. Hoewel slechts een paargram hop nodig zijn om een liter bier te

brouwen, heeft de plant een aantal bijzon-dere functies die bier het typisch karakterverlenen. Voor het brouwen gebruikt menalleen de vrouwelijke hopplanten. Devrouwelijke bloempjes groeien uit tot eenhopbel waarin een geelgekleurd poederovervloedig gevormd wordt. Als de hop-bellen bevrucht worden, bevatten ze tallozezaadjes die vooral bestaan uit vetten. Omdatvetten een nefaste invloed hebben op deschuimkraag, gebruiken brouwers alleenonbevruchte hopbellen.

KK ii nn ii nn eeVerborgen achter de schutblaadjes van dehopbel zit een geel poeder, lupulinepoeder.Dat bevat enkele honderden stoffen die dehopplant beschermen tegen allerlei ongun-stige invloeden van de omgeving. Door diebeschermstoffen is hop een natuurlijkbewaarmiddel en essentieel om een stabieleschuimkraag te houden op een pint bier.Hopverbindingen zijn ook verantwoordelijkvoor de karakteristieke bittere biersmaak.Bij het koken van hop met wort ondergaanverbindingen aanwezig in het lupulinepoe-der, de humulonen, een omzetting tot iso-humulonen. Die isohumulonen zijn zo bitterzijn als kinine. Door de lichtgevoeligheidontbinden de isohumulonen echter zeersnel. Het gevolg? De fameuze kattenpis-smaak.

De essentiële elementen voor die viezesmaak waren al bekend sinds de zestigerjaren. Dat zijn uiteraard licht, de isohumulo-nen, een sensibiliserende stof zoalsriboflavine of vitamine B2, en een zwavel-bron, zoals zwavelhoudende eiwitten. Overde interacties van die elementen was er geenduidelijkheid. Wel identificeerden zij eenzwavelhoudende verbinding, een thiol, alsde voornaamste oorzaak van de lichtsmaak.Die verbinding is analoog aan de afweerstof-fen die stinkdieren in de Verenigde Statenals een spray uitstoten bij gevaar. Vandaar de

naam ‘skunky thiol’. In onze contreien werdde verbinding met ‘kattenpis’ aangeduid.Stinkdieren zijn hier namelijk nogal zeld-zaam. De drempelwaarde om de beruchtezwavelverbinding te kunnen ruiken enproeven is zéér laag: minder dan één mil-jardste deeltje van een gram is voldoende.

RRaaddiiccaallee vvaatteennHet thiol analyseren bleek echter een veelzwaardere taak dan het te identificeren. Hetexacte mechanisme voor de vorming van delichtsmaak in bier werd pas heel recentopgehelderd door een team van weten-schappers van het Laboratorium voor Far-macognosie en Fytochemie en de FaculteitFarmaceutische Wetenschappen van deRUG onder leiding van Professor DeKeukeleire en Professor Forbes. Niet hungoede smaak deed het werk, maar laser-stralen. Na belichting van hopbitterstoffenmet zulke stralen kon men intermediairenen fragmenten (radicalen) identificeren. Dieradicale elementen gaven aanleiding tot hetvormen van de ‘kattenpisverbinding’.

Die cruciale informatie over de lichtsmaak iseen wereldprimeur. Voor het eerst is eenacademisch, hoogtechnologisch onderzoekdirect verbonden met de dagelijkse praktijk-ervaringen van een breed publiek van alco-holici, ongelaafde dorstigen en levensge-nieters. Nu al bestaan er bieren in kleurlozeflesjes die de ‘kattenpisverbinding’ niet pro-duceren, maar ze smaken anders dan debieren gebrouwen met echte hopbellen.Een lichtstabiel gehopt bier zou een belang-rijke doorbraak zijn in de brouwwereld. Eenconsistente kwaliteit, een langere bewaar-baarheid, zelfs in kleurloze flesjes, en hetgemak van consumptie op een zonnig terraszullen onze vrolijke levens dra nog vrolijkermaken. Maar voorlopig zullen we voor hetbeste bier nog altijd een beroep moetendoen op het vat. Afscherming van licht, deversheid en de lage temperaturen waarbijvaten gestockeerd worden, zorgen nog altijdvoor de beste kwaliteit.

AAan de Faculteit Farmaceutische Wetenschappen is Professor Denis DeKeukeleire erin geslaagd het exacte mechanisme dat aanleiding geeft

tot de ‘kattenpissmaak’ van bier gedetailleerd te ontrafelen. Dat gebeurdein samenwerking met Professor Malcolm Forbes van de Amerikaanse ‘Uni-versity of North Carolina at Chapel Hill’. De nieuwe inzichten zijn eenzegen voor miljoenen levensgenieters en alcoholici.

W WE E

T TE E

N N- -

h hi i

p ps s

- -S S

C CH H

A AP P

BBiieerr zzoonnddeerr kkaatttteennppiissssmmaaaakkBBllaammee iitt oonn sskkuunnkkyy tthhiiooll

VVaann ddeerr MMeennssbbrruugggghhee

14

JJoonnggeerreenn eenn ccrriimmiinnaalliitteeiitt

Het moet echter niet alleen bij deonschuldige criminaliteit blijven. Enkelemaanden geleden was ons landje te kleinomdat minister van Justitie Marc Verwilgheneen studie over criminaliteit bij migranten-jongeren besteld had. De politiek correctemedemens moest even slikken, maar deminister kreeg zijn zin. Ondertussen bevende bejaarden die bij het invallen van hetduister niet meer buiten durven komen,ongerust verder. We bedoelen hier bevenvan de schrik, niet van iets anders.

AAccttuueeeell vveerrlleeddeennHet boek dat Catharina Lis en Hugo Solysamenstelden, geeft echter een nieuwedimensie aan de discussie. Als je ervan uit-gaat dat jeugdcriminaliteit, onschuldig ofernstig, van alle tijden is, komen erdoorheen de geschiedenis enkele opval-

lende constanten bovendrijven. Die zijnvaak heel toepasselijk op de actuele situatie.

Vroeger waren jongeren veel meer in hetstraatbeeld aanwezig. Als de koters al ietsuitspookten, werden eventuele conflictenmet mensen die zich bedreigd voelden, inder minne geregeld. Veel justitie kwam erdus niet aan te pas, de ouders zorgden erwel voor dat er iets gebeurde. Enige voor-waarde voor deze weliswaar galante oplos-sing was maatschappelijke integratie.

MMiiggrraattiieeUit de geschiedenis van jongeren en crimi-naliteit blijkt immers hoe moeilijk mensensoms kunnen omgaan met migratie en deconfrontatie met andere mensen. Jongerendie als bedelaars en landlopers rondtrokken,waren vaak aangewezen op kleine crimi-

naliteit om te overleven. De reactie konechter hard zijn, zeker toen het bede-laarstype steeds meer gezien werd als eenonstabiele factor in de maatschappij. Hetenige middel om hen te laten verdwijnenwas door streng op te treden en door hen ingevangenissen of werkplaatsen teinterneren.

Een laatste vaststelling van het onderzoek isdat ook in de negentiende eeuw de lagereklassen oververtegenwoordigd zijn in demisdaadstatistieken. Als kinderen in dehogere klassen iets mispeuterden, kon viade informele kanalen ervoor gezorgd wor-den dat alles in der minne geregeld werd.Het gepeupel daarentegen moest stevig inde hand gehouden worden, en had al opvoorhand een slecht imago.Kortom, de geschiedenis is weer brandendactueel.

Catharina Lis en Hugo Soly (red.) Tussendader en slachtoffer.Jongeren en crimi-naliteit in historisch perspectief. VUBPress,2001.

DDoooorr ddee eeeeuuwweenn hheeeennWWie ooit ‘De Witte van Zichem’ heeft gelezen, weet wel beter. De ver-

zuchting ‘De jeugd van tegenwoordig’ is een soort mantra die alseen straalstroom doorheen de geschiedenis waait. Om het verweer tegen-over de fletse uitdrukking iets meer historisch cachet te geven, peildenenkele geschiedkundigen naar de graad van het kattenkwaad in het verle-den.

TT DD PP

Advertentie

Er bestaan buiten de osteopathie nog heel wat kraakschooltjes die graag erkenning zouden krijgen. Ze spreken dan van jaren studie, maarvaak is dat dan maar enkele weekends per jaar. Soms vragen ze een echte prof in bijvoorbeeld anatomie om enkele gastcolleges te gevenom zo een aureooltje van wetenschappelijkheid te krijgen. Andere slimmerikken huurden zelfs tijdens avonden of weekends een zaal in deeen of andere universiteit en deden dan alsof het een erkende universitaire cursus was. Dat hebben de osteopaten een tijd kunnen doenaan de Vrije Universiteit Brussel maar zijn nu buitengezet.

De osteopathie past enkele handgrepen toe die wel nut kunnen hebben voor bepaalde aandoeningen van de gewrichten of spieren enpezen, maar hun denkbasis is totaal onwetenschappelijk en 19e eeuws.

Andere systemen hebben wel een wetenschappelijke basis, bijvoorbeeld de Cyriax-methode van othopaedische geneeskunde, de manipu-latieschool Eindhoven, het systeem Kaltenborn.

Aan enkele universiteiten (bijvoorbeeld VUB: erkende GGS Manuele therapie) bestaan er nu wel postgraduaten, enkel toegankelijk voorartsen en universitaire kinesitherapeuten die op een wetenschappelijke manier trachten aan te leren en door research te evalueren wat ernu echt helpt en wat illusie is, maar dat alles zonder de flauwe kul van stromen der levenskracht en andere bovennatuurlijke toe-standen.Osteopaten horen bij de kwaks want ze denken dat zij die levensstromen kunnen voelen aan het “pulseren” van de schedel en zemanipuleren dan de schedelbeenderen. Dit is totale nonsens, de volwassen schedel is een soliede benen doos waar niets te manipulerenvalt. Er zijn er zelfs die het bekken of het heiligbeen ‘manipuleren’ (ook soliede strukturen) via de aars of de vagina.

Vriendelijke groeten,

Tom Schoepen 1e lic moraalBestuurslid en hoofdredacteur bij SKEPP (Studiekring voor Kritische Evaluatie van Pseudo-wetenschappen en Paranormale beweringen)

Beste redactie,

Graag zou ik willen reageren op enkele zaken.Als universiteitsstudent ben ik bewoner van één van de homes. De toestand qua veiligheid is er gewoonweg slecht. Laat het duidelijk zijn:ik ben geen voorstander van een politiestaat of één of ander regime. Maar wat hier gebeurt is gewoon niet meer te begrijpen.

Het begon allemaal toen een aantal maanden geleden onze gemeenschappelijke tv gestolen werd. De dader? Nooit gevonden. Vorig jaarhadden we een ijzeren inkomdeur. Wie dit gevraagd heeft, weet ik niet, maar nu hebben we dus een houten met ‘glasramen’. Veiligheid???Vroeger stonden ze te kloppen op de deur en je wandelde rustig voort. Nu staan zij er ook en zien zij ons. Dus mensen die het lef niethebben om rustig voort te wandelen, doen gewoon open. Men opperde het idee om er een folie op te plakken zodat men van binnen naarbuiten zou kunnen kijken maar niet omgekeerd. Wat blijkt nu? Die folie plakt aan de verkeerde kant. Wij kunnen niet meer naar buitenkijken, maar van buiten zien ze al wat binnen leeft en gebeurt. Hoe is dat nu mogelijk?

Een aantal weken geleden braken onbekenden de kamer van een medebewoner binnen en namen spullen mee ter waarde van 20.000 frank(500 euro). Die daders? Ook niet gevonden, ofwel zelfs geen poging gedaan door de bevoegde instanties. Enige tijd daarvoor kwam eenkerel de gang binnen en begon voor mijn ogen de deur in te stampen! Hij geraakte binnen. Ik heb hem nog proberen te kalmeren, metsucces overigens. Maar die deur is ingetrapt!! Die kerel was geen bewoner en raakte dus binnen. Dat zijn extreme toestanden.Ook de poolbiljart beneden in de gemeenschapsruimte is afgesloten, omdat er ballen verdwenen en de geldlade meermaals geforceerdwerd. Waar gaan we naartoe?? Een mens vertrouwt niemand meer. Iedereen die je tegenkomt in een home, en waarvan je niet weet hoe diemens is, is een potentiële dief. En dan nog.

Vroeger hadden we een nachtwaker, nu ook niet meer. Onze voorgangers hadden ervoor gepleit dat ze hem niet meer nodig hadden.Domme kalveren!!! Zij hebben de problemen die wij nu hebben nooit meegemaakt. Door die nachtwaker natuurlijk!!! Door die stevige ij-zeren deur ‘zonder’ glas natuurlijk!!! Gewoonweg schandalig. Mijn ouders denken dat ik op een velige plek verblijf van “den unief zelf”.Boerenbedrog!

Emre Öz, Home Fabiola

HHoommee FFaabbiioollaa

LEZERSBRIEVEN ampersand -GRIEVENOOsstteeooppaatthhiiee:: PPaakk ddee KKwwaakk

16

17

Geachte redactie,

Graag zou ik bij deze aan bepaalde mensen hun oren willen trekken (in plaats van aan hun tenen...).

Het artikel dat in nr. 397 van 3 december 2001 onder de titel “Laat eens aan je tenen trekken” in Schamper verscheen, bevat immers tal vanonjuistheden, dat ik mij verplicht zie op kwestieus artikel te reageren.Eerst en vooral wordt er gewag gemaakt van het feit dat een opleiding in de osteopathie peperduur zou zijn (80.000 BEF per jaar). Ik wilerop wijzen dat dit, in vergelijking met een “officiële” student slechts een peulschil is. Laten we immers niet vergeten dat een univer-siteitsstudent gemiddeld zo’n 500.000 BEF (of zo’n 12.400 euro) per jaar aan de overheid kost. Alle opleidingen voor osteopathie in Belgiëzijn echter niet gesubsidieerd, wat logischer wijze betekent dat de student meer inschrijvingsgeld dient te betalen dan aan een “officiële”universiteit. Er worden trouwens post-graduate cursussen aan Belgische universiteiten georganiseerd waarvoor tot 200.000 BEF (of zo’n5000 euro) dient betaald te worden...

Wat verder in het artikel wordt de wet op de niet-conventionele geneeswijzen, waaronder onder andere de osteopathie resorteert, afgedaanals onuitvoerbaar. Vreemd als men bedenkt dat huidig Minister van Volksgezondheid Magda Aelvoet nu juist bezig is met het uitvoeren vandeze wet.

Het toppunt van desinformatieverspreiding wordt echter bereikt wanneer in het artikel gewag wordt gemaakt van de samenwerking tussenenerzijds het College Sutherland (een privéschool met het statuut van een vzw) en anderzijds de Katholieke Hogeschool Brussel. Dezesamenwerking zou tot een erkend diploma leiden. Hoe zit de vork hier aan de spreekwoordelijke steel? Wel, het decreet van 13 juli 1994betreffende de Hogescholen in de Vlaamse Gemeenschap voorziet onder meer dat de Hogescholen voortgezette opleidingen kunnenbekrachtigen met één van de graden van gediplomeerde in de voortgezette studie van...

Deze voortgezette opleidingen moeten aansluiten bij de basisopleidingen. Op welke basisopleiding moet de osteopathie dan wel aansluiten?Als men de situatie van de osteopathie bekijkt in die landen waar de osteopathie volledig gelegaliseerd en dus gereglementeerd is (Groot-Brittannië bijvoorbeeld), stelt men vast dat de osteopathie een volledig onafhankelijk medisch beroep is. Nergens ter wereld is deosteopathie een specialisatie of voortzetting van wat dan ook. Het “project” aan de Katholieke Hogeschool Brussel is een misbaksel van je-welste vermits de studies in de osteopathie er gezien worden als een voortzetting van de opleiding... verpleegkunde!

Tegen deze miskleun van formaat werd er heftig gereageerd door de beroepsverenigingen voor osteopaten in België. Dit leidde onder meertot het ontslag van de voorzitter van de Belgische Vereniging voor Osteopathie (BVO), die in het artikel wordt afgeschilderd als een “er-kende” beroepsvereniging, omdat hij één van de grote bezielers was van deze “erkende” samenwerking.

Hoe zit het dan met dat “erkende” diploma dat men daar kan behalen? Het Ministerie van Onderwijs schrijft onder andere het volgende:“De Katholieke Hogeschool Brussel handelt volledig binnen het kader van het hogescholendecreet maar het diploma van de voortgezetteopleiding geeft de houders ervan absoluut geen alleenrecht...”

Met hoogachting,

Grégoire Lason DO-MROB, B. Sc. (Hons) Ost. Med.International Affiliated Member of the American Academy of OsteopathyJoint-Principal

Lezersgrieven en -brieven zijn steeds welkom. Naamloos en politieke propaganda is de kortste weg naar deprullenmand. Wegens technische redenen kan de redactie beslissen de lezersbrief niet te plaatsen of inkorten.

Op grondig gemotiveerd verzoek laten we de naam van de auteur weg.

ampersand -GRIEVENOOsstteeooppaatthhiiee ((22))

Twee nummers geleden, in Schamper 397, verscheen er een cartoon die op schabouwelijke wijze was afgedrukt. In het daaropvolgendenummer, Schamper 398, publiceerden we een rechtzetting waarin we gemakshalve de schuld op onze drukkerij schoven, namelijk Druk inde Weer uit de Forelstraat. Achteraf bleek dat op z’n zachtst gezegd nogal voorbarig te zijn. Daarom excuseren we ons nu tegenover de lievemensen van Druk in de Weer en slaan we een gemeend mea culpa stuk op de hansworsten van de lay-out. Sorry.

RReecchhttzzeettttiinngg

18

In de strijd tussen het internet en hetgedrukte boek heeft de eerste weer eenmokerslag geplaatst. Het bibliotheekland-schap van de RUG mag dan al even versplin-terd zijn als de restanten van een mus diemet een rietje is opgeblazen, de website vande Centrale bibliotheek probeert toch enigehouvast te bieden. Als je het echt wil, kun jevanachter je internetcomputer thuis ervoorzorgen dat je de bib enkel nog moet binnen-springen om de boeken die je vanuit je com-fortabele bureaustoel gereserveerd hebt, afte halen.

OOnnss ddaaggeelliijjkkss bbrrooooddVooraleer hier in het lang en het breed tebeginnen uitwijden, is het misschien handigom toch maar eens het internetadres van deUniversiteitsbibliotheek van Gent te ver-melden: http://www.lib.rug.ac.be. Op deintroductiepagina bots je op de onver-mijdelijke boekentoren, deze keer in flashyvogelperspectief. Of het musje uit de boven-staande paragraaf daar voor iets tussen zit,weten we niet zeker. Je kunt ook de ‘Mes-sage of the day’ meepikken (niet meer voorhet musje), waar je de laatste nieuweberichten kan raadplegen. Voor wie eenspannend begin van de dag niet wil missen.

In de rubriek Inlichtingen vind je alle prak-tische info, gaande van de openingsuren tottoelichting bij enkele elektronische snufjes.Als je bijvoorbeeld thesissen aanklikt, bots jeop enkele links naar handleidingen voor hetschrijven van een eindwerk. In een andererubriek wordt dan weer SFX, eengesofisticeerd hulpmiddeltje bij hetopzoeken, uitgelegd. In eenvoudige be-woordingen krijg je een gebald overzichtvan de mogelijkheden van deze toepassing.Eens je dat hebt doorgenomen, zal dezehandige functie je een heel eind op weghelpen bij het opzoeken.

WWiiee zzooeekktt,, ddiiee vviinnddttHet allerbelangrijkste blijft echter hetopzoeken zelf. Als je wil weten of een

bepaald werk zich in een van de vele biblio-theken bevindt, moet je op het openings-scherm van de site Catalogus aanklikken. Jekomt dan bij het onvermijdelijke Aleph-sys-teem terecht, waarin echter niet alle boekenof tijdschriften zijn opgenomen die de RUGrijk is. In contrast tot al het digitaal geweld ishet immers soms nuttig om eens in de

fichebakken te kijken die in de inkomhal vande boekentoren staan. Tot 1986, toen decomputer nog niet gebruikt werd, kregenalle boeken een fiche. Het is dan ookmogelijk dat een titel nog niet in Alephwordt vermeld, maar toch ergens in Gentrondslingert.

In Aleph is er echter sinds enige tijd eenkleine revolutie ingetreden, die stapsgewijsterrein wint. Vroeger moest je in de boeken-toren nog het spannende bedrag van éénBelgische frank betalen om een ontle-ningspapiertje te kopen. Daarop moest je inveel te kleine ruimtes alle gegevens invullendie nodig waren voor de ontlening. Nu is hetechter mogelijk om in de webversie eenboek op te zoeken, en dan automatisch eenaanvraag naar de bibliotheek sturen om hetboek voor jou opzij te leggen.

OOnnlliinnee oonnttlleenneennVooraleer gedetailleerd uit te leggen hoe dat

moet, toch even wijzen op een belangrijkebeperking: voorlopig is het systeem enkelmogelijk voor de Centrale Bibliotheek, defaculteitsbibliotheken van de psychologi-sche en pedagogische wetenschappen, deeconomie en bedrijfskunde en de vak-groepen Duits en Sociologie. Bij alle andere,en dat zijn er helaas heel wat veel te veel,moet je nog op ambachtelijke wijze papiert-jes invullen.

Het enige dat je nodig hebt, is een User IDen een Password, in het Nederlands moetdat iets zijn als ‘Gebruikersnaam’ en ‘Pas-woord’. Je ID is simpelweg je stamnummer,te vinden op je studentenkaart. Het paswo-ord kan je elektronisch aanvragen op vol-gend adres: www.sfxserv.rug.ac.be/pass-word, of aan de balie in de Boekentoren.Concreet werk je zo: je gaat naar het begin-scherm van de Aleph-catalogus. Daar kun jelinksboven tussen de woorden ‘IBL’ en‘Home’ het woord ‘Login’ zien. Als je daaropklikt, kun je je gegevens invoeren en wordtje ingelogd op het systeem. Je komt terug ophet beginscherm van Aleph terecht, waar jekunt opzoeken wat je nodig hebt.

Je kunt kiezen tussen eenvoudig en gea-vanceerd opzoeken. Bij dat laatste kan jeverschillende criteria zoals auteur en titelmet elkaar combineren om je zoektocht teverfijnen. Dat kan ook door onmiddellijkbinnen een bepaald type van publicatie,bijvoorbeeld thesissen, te zoeken. Als jegezocht hebt, kan je voor elk resultaat ophet woord ‘Holdings’ klikken. Daar zie je inwelke bibliotheek het gezochte werkbewaard wordt. Ligt er een exemplaar opeen vermolmd boekenplankje in de boeken-toren of een van de andere bibliotheken diehierboven al vermeld werden, dan zul jemerken dat je in het ‘Holdings’menu op‘request’ kunt klikken. Voor de verstokteNederlandstaligen: dat betekent zoiets als‘verzoek’. Nu moet je enkel nog bevestigen,waarna je enkel nog naar de desbetreffendebib om je exemplaar moet gaan.

Zo komt u ook nog eens buiten.

ZZal de Boekentoren binnen enkele jaren een desolate en gure plek zijn?Als het van de webmasters van de trotse tower van de universiteit

afhangt, zijn we goed op weg. De laatste maanden is er immers stevig aande site van de Centrale Bibliotheek gesleuteld, waardoor het ontlenen vaneen boek weer wat gemakkelijker is geworden.

TT DD PP

BBooeekkeennttoorreenn mmeett ssnnuuffjjeessWWeebbssiittee nnoogg ggeessttrroooommlliijjnnddeerr

DD II

G G I I

T T A A

A A L L

In ‘Een onderwereldse glimlach’ draait allesrond Helena. Zij gaat terug naar haar familiena een verblijf van drie maanden in een psy-chiatrische instelling. Ze werd opgenomennadat ze zichzelf en haar kind van het levenprobeerde te beroven. Algauw blijkt echterdat ze helemaal nog niet genezen is. Datkomt door onverwerkte trauma’s in Hele-na’s familie. Met haar man Edward heeftHelena een uiterst problematische relatie.Edward probeert opnieuw contact met haarte zoeken, maar slaagt hier niet in. Tegelij-kertijd heeft hij een relatie met Helena’s zus,Hélène. Ook met haar moeder Julia kanHelena geen contact meer leggen. De moed-er blijft ontkennen dat haar man Helena inhaar kindertijd seksueel misbruikt heeft. Endan is er nog Jane, een vrouw die samen metHelena in de instelling zat. Zij is de enige dieHelena nog kan redden, maar ze komt telaat. Kortom, ‘Een onderwereldse glimlach’is een drama over de verscheurdheid vanmenselijke relaties.

IInn ddeenn bbeeggiinnnneeEind vorig academiejaar besloten Simon DeVos en Simon Wullens met Germania nogeens een toneelstuk te produceren. “Hetwas al zo lang geleden en we hadden er bei-den wel zin in”, joelen de twee in koor. Depremière was gepland voor januari 2002.Een toneelvoorstelling organiseren doe jeechter niet in een wip. Er komt heel wat bijkijken en een probleemloze productie blijfteen utopie. Dat ondervonden de beideSimons ook.

Het eerste wat hun te doen stond, was eenstel planken vinden waar ze hun stuk kon-den opvoeren. Simon Wullens vertelt dat zeeerst aan de Backstage dachten. “Van datidee moesten we echter snel afstappen. Deaccomodatie was er ten eerste niet zo den-derend. Bovendien was de Backstage in ja-nuari 2002 al helemaal volzet.” Uiteindelijkkozen de twee tot ieders tevredenheid voorhet Tinnenpottheater.

DDee CC aass ttDe volgende stap was het organiseren vanaudities en het kiezen van een geschikttoneelwerk. “Aanvankelijk dachten we daar-voor aan ‘A Streetcar named Desire’ vanTennessee Williams. De audities waren suc-cesvol.” Er kwamen dertien mensen op af,twaalf vrouwen en één man. Uit die

gevarieerde groep werden vier vrouwen ges-electeerd. Simon De Vos offerde zich opvoor de mannelijke rol.

Nu het stuk gekozen was en de cast bekend,leek alles in kannen en kruiken. Onverwachtrees er dan toch een probleem met de keuzevan het toneelstuk. Bleek dat het Publieks-theater ze voor was geweest en bovendienalle rechten had opgekocht, waardoor Ger-mania het stuk zelfs niet mocht spelen.

Simon en Simon namen contact op met hettoneelfonds Janssens. “Op dat ogenblik had-den we onze cast natuurlijk al. Er koneventueel nog een wijziging aangebrachtworden, maar we moesten toch rekeninghouden met de gemaakte selectie. Dushebben we het toneelfonds gevraagd onseen stuk op te sturen met vier vrouwen eneventueel een man erbij. Ze hebben ons drieflauwe kluchten opgestuurd en een prachtigstuk van Norén. Het is dat laatste geworden.Na drie lezingen begrepen we eindelijk waar

het over ging. We hadden wel een donker-bruin vermoeden dat het een sterk stukwas.”

VVll oo tt jj eessNog maar net die klap te boven gekomen,stond de Simons een volgende tegenslag tewachten. Geheel onverwacht gaf de actricedie de rol van Julia vertolkte, er al in deeerste maand de brui aan. “Gelukkig kondenwe nog op tijd Joke (Van Huffel - nvdr) over-halen om ons uit de nood te helpen. Uitein-delijk is alles op zijn pootjes terecht-gekomen. Op de keper beschouwd hebbenwe eigenlijk niet veel problemen gehad en isalles vlotjes verlopen. We zijn zelfs nietbeginnen te vechten.”Schamper was geprivilegieerd om als eenvan de eersten het resultaat van dit maan-denlange zwoegen te aanschouwen. Het vielons op dat het inderdaad niet meteen hetgemakkelijkste stuk is, zeker niet om teacteren. Het gezelschap beaamde datmeteen. “Het is een stuk waarin de perso-nages minimum achtentwintig zijn. Wij zijnechter allemaal jonge studenten. Het vergtdan ook enig inlevingsvermogen om die per-sonages neer te zetten. Naast de leeftijd vor-mde vooral de psychologie van de person-ages de grootste uitdaging.”

Hadden de acteur en de actrices al enigeervaring? Ja, dat hadden ze. “Eigenlijk is datpuur toevallig uitgekomen. Het bleek pasachteraf dat iedereen al eens op de plankenhad gestaan. Het talent kwam automatischnaar boven op de audities. Niet dat de restzo verschrikkelijk slecht was, maar zoietsvalt op bij de eerste woorden. Enkel met hetregisseren hadden we geen ervaring.”

Schamper moest toegeven dat het helemaalniet mis was. Het decor was ook heel gezel-lig, dicht bij het publiek. Maar vooral deacteerprestaties overstegen onzeverwachtingen. Dit initiatief mag zeker her-haald worden.

NNa ettelijke jaren gewacht te hebben, staat Germania eindelijk weer opde planken. Op 18, 21, 22 en 24 januari brengen zij het drama ‘Een

onderwereldse glimlach’ van Lars Norén. Schamper glipte binnen op eenrepetitie en zag dat het goed was.

EEeenn oonnddeerrwweerreellddssee gglliimmllaacchh

HHeett rreessuullttaaaatt vvaann GGeerrmmaanniiaa eenn tthheeaatteerrkkrriieebbeellss

SStteeffaannii eemmmmvv EEvviill BB

19

TTOO

NNEE

EELL

20

Op veertien december 2001 verzorgde Mil-lionaire in het S.M.A.K. het voorprogrammavan Masters of Reality, maardoor problemenmet persberichten konden we jullie lezersdaarvan niet op de hoogte brengen. Tergelegenheid daarvan ging ik die vrijdag tweeuur voor het optreden naar het S.M.A.K omaldaar Tim Vanhamel te interviewen.

SCHAMPER: Jullie improviseren weinigtijdens jullie concerten . Hebben jullienooit eens zin om iets totaal anders tedoen?Tim Vanhamel: “Zeker. Iets totaalanders wel, maar improviseren, daarheb ik eigenlijk geen zin in. Ik heb datjarenlang gedaan. De plaat is nog maarpas uit en het is goed om de nummerste horen zoals ze zijn. We moeten nietdirect een medley gaan maken.”

SCHAMPER: Voor de plaat uitkwamhadden jullie toch al heel veel optre-dens gegeven. Denk je niet dat er danveel vlugger van jullie wordt verwachtdat er nieuwe dingen bijkomen ofdoen jullie het liever rustig aan.Vanhamel: “Zo is het. Je moet alleslaten groeien. We spelen nu pas fat-soenlijk die nummers. Die optredenswaren eigenlijk try-outs, onze eersteoptredens. Alle andere groepen hebbenal heel veel opgetreden nog voor zebekend worden. Wij niet. Je moet niette snel alles gaan hervormen, improvis-eren, de set veranderen. Veel mensen horennu pas de cd, zij hebben ons nog niet gezienen komen nu pas kijken. Ze zeggen dan ‘da’sgoed’. Je moet nog niet te snel veranderen,ik verveel mij ook snel, dus . . .”

SCHAMPER: Bij de laatste optredens lekenjullie met minder overtuiging, minderpassie op het podium te staan. Is dat omdatjullie zoveel moeten spelen, worden julliehet een beetje moe?Vanhamel: “Nee, nee, helemaal niet (ver-baasd en overtuigend). Hoe wij ons voelen isniet altijd recht evenredig met de bewegin-

gen die gemaakt worden. Soms moet hetook intens zijn of moet er net intensiteitontstaan door niet te bewegen. Dat moetook kunnen. Niet vasthangen aan een gim-mick of een cliché. Ik heb trouwens iets aanmijn knie, iets heel ergs. Ik mag niets meerdoen van de dokter, ik mag zelfs niet meerspringen of draaien. Echt, ik moet net niet in

de gips. Het been is gespleten door zoveel tevallen en ik moet dat nu laten genezen. Duswat moet ik nu doen?” (Tim Vanhamel heefttijdens optredens de gewoonte de hele tijd testaan springen en dansen en hij klautertook regelmatig ergens op - nvdr)

SCHAMPER: Jullie hebben in het voorpro-gramma van Muse gespeeld, de frontmanheeft in een radioprogramma zich hellovend uitgelaten over jullie.Vanhamel: “Ja, die mannen van Muse zijnecht fans van ons geworden, raar genoeg.”

SCHAMPER: Jullie ook van hen?Vanhamel: “Meer dan vroeger. Vroegerwist ik er echt niets van, nu houd ik er mijnoren wel eens voor open. Die mannen vin-den de plaat alleszins heel erg goed, zehebben die veel opgezet. Dat optreden washeel fijn, veel volk. Dat hadden we ook nognooit gedaan. Chic.”

SCHAMPER: Op jullie optredens staatiedereen daar maar wat te staan. Er wordtbijna niet gedanst.Tim: “Da’s België, hé. Precies.”

SCHAMPER: Vind je dat dan niet frus-trerend?Tim: “Soms wel, dan denk ik ‘hoe zitdat hier nu’ en dan applaudiseren zeheel erg lang.’Hoe kan dat nu’ denk ikdan. Ik snap er niets van.”

Aangezien we jullie niet hebben kun-nen verwittigen voor het optreden envelen onder jullie ongetwijfeld heelbenieuwd zijn naar hoe het allemaal isverlopen, zal ik jullie nu verblijden meteen korte samenvatting.

De deuren zouden om negen uuropengaan, maar om een of anderereden liet men ons nog tot halftienbuiten in de ijzige kou staan. Dit lagmisschien aan het feit dat Millionairehet wou aftrappen wegens debarslechte omstandigheden waarin zewerden ontvangen - zie de Millionaire-site voor meer info- In de zaal was hetmet de warmte niet veel beter gesteld.Het pre-voorprogramma trok werkelijkop niets, het was dus wachten op Mil-

lionaire. Gelukkig besloten ze nog op te tre-den. Alle lof aan hen, het S.M.A.K. mag blijzijn dat het nog recht staat. Als Millionairespeelt, hangt er elektriciteit in de lucht (welopletten dat het zich niet op de micro’svastzet) Het hoofdprogramma Masters ofReality sprak mij niet echt aan, dus meerwoorden maak ik er niet aan vuil.

Wil je nog meer weten over deze jongebeloften, surf dan naar www.million-aire.20m.com.Foto: Evelien Baeten

MMillionaire: sexy, groovy, funky. Zo omschrijft de pers Millionaire enwe kunnen hen geen ongelijk geven. België heeft er een nieuw rock-

pareltje bij en u zal het geweten hebben. Deze groep rond Tim Vanhamelleverde eind september een plaat af die alle andere Belgische productiesver achter zich laat. No kidding.

MMIILLLLIIOONNAAIIRREE

EE vv ee ll BB

Millionaire speelt er niet naast.

Nadat uw smaakpapillen enkele dagen inoverdrive hebben gewerkt is het nu tijd omhet iets rustiger aan te doen. Een lichte hapis de ideale manier om uw interne huishou-ding op orde te stellen of om die overtolligekilo’s kwijt te raken. Enkele tips.

DD ee TT ii ppssGestoomde prei overgoten met een lichtgarnaalsausje is volgens mij de beste reme-die om de gruwelijke feestperiode te ver-geten. Het garnaalsausje wordt als volgtgemaakt: doe drie eetlepels zonnebloemolieen een eetlepel olijfolie in een kommetje,giet er wat balsamico-azijn bij naar eigensmaak en voeg er een beetje mosterd aantoe. Gooi een fijngesneden sjalot, wat tijmen voldoende garnalen in het sausje. Giet ditsausje over de gestoomde prei. De prei kan

je zowel warm als koud opdienen, het saus-je serveer je het best koud. Als je deze over-gang van overdadige vreetpartijen naar nou-velle cuisine te groot vindt, kan je ditgerecht gebruiken als voorgerecht en alsnogin een nostalgische bui een copieushoofdgerecht bereiden. Ik sta evenwel nietin voor de gevolgen.Als u meer een broodjesmens bent en uvreest de wraak van Dionysus dan heb ikook voor u nog enkele tips om uw maaltijdop te fleuren. Meestal kan men reedsklaargemaakte broodjes met alles erop eneraan kopen, weersta echter aan uw gemaks-zucht en koop enkel wat krabsla en wat toni-jnsla.Schil twee tomaten, snijdt ze in kleine stuk-jes en doe ze in een kommetje. Strooi er watzout en peper over en giet er wat olijfolie en

balsamico-azijn bij. Werk het geheel af doorer wat basilicumblaadjes bij te doen. Laat hethele zooitje een half uurtje trekken. Smeerondertussen enkele boterhammen, sand-wiches of toastjes met krab. Haal de tomatenboven en versier de broodjes krab ermee.Deze procedure kan men ook toepassen opeen broodje met SeranohamVindt u dit allemaal nog een beetje te moei-lijk of vergt het te veel inspanning, dan stelik voor dat u een broodje tonijsla smeert. Letwel, zorg ervoor dat het tonijnsla is die metcocktailsaus werd gemaakt, dit is van vitaalbelang voor de smaak. Snijdt een Granny-Smith in kleine stukjes en strooi die over hetbroodje tonijn. De appel zorgt voor eenfrisse toets.

21

HHKK:: hheett mmooeett nniieett mmooeeiillii jjkk zziijjnn

Want, geachte zwijnen, het moet niet alle-maal moeilijk zijn. Inderdaad, deze mensverlangt geen intellectuele drab. Geen afle-veringen van Ter Zake over het belang vanlesbische fietspaden noch een groepsge-sprek over de zin van stranddrainage kun-nen ons ook maar een seconde boeien…Neen, neen, driewerf neen, leve het demo-cratisch entertainment! Geef ons een pintje,geef ons een flinke zwok geweld, geef onseen degelijke lap seks… Want daar draait

het toch om, alles lekker expliciet, alleslekker voorgekauwd, enkel slikken en schij-ten: dat is wat we willen!

Exact zoals het tweede deel van de reeks HKis opgebouwd. Onze geweldig coole heldKarl Hollister loopt in het vervolg op Bal-aena Nun alweer een nieuw vriendinnetje,Animaine, tegen het lijf. En laten we datvan dat ‘tegen het lijf lopen’ vooral vrij let-terlijk nemen. Daarnaast raakt hij samen metzijn maats verstrikt in een bloedige hinder-laag en gebeuren er in de stad een reeksgeheimzinnige en wrede moorden.Ingrediënten genoeg om ons 64 pagina´slang vaster aan deze strip geklonken tehouden dan de Argentijnse peso aan deAmerikaanse dollar.

De tekeningen zijn in vergelijking met deeerste delen zo mogelijk nog verbeterd ende inkleuring doet ons zowaar geloven intechnicolor-magie. Het wonderduo Morvan

en Hérault verdient voor dit kunststukjeeen standbeeld op elke hoek van de straat.Weg met vage pseudo-helden uit ons ver-geten heimatverleden, laten we de heldenvan vandaag eren! Stoort ons dan werkelijkniets in dit album? Neen, absoluut niets: wezijn totaal verkocht. Het geweld is heerlijkdestructief, de seks is op fantastische wijzeoverbodig en de hoofdfiguren zijn oporgastische wijze immoreel. U ziet het, enkelvergezochte adjectieven kunnen onze mel-dingsdrang bevredigen. HK rules!

Dus laten wij het eens simpel stellen - eenkwestie van geen parels te verspillen. Uvraagt mij of u dit album moet kopen,ondanks het feit dat het tot nu toe enkel inhet Frans is verschenen en dat het ongeveer10 euro kost. Ik antwoord u: “Hebben demannen van ZZ-Top een baard? HoudtNikki Lauda van barbecue? En leeft deking?” De antwoorden zijn duidelijk. Kopendie handel… en rap een beetje. Of ´k ga opuw poepe slaan.

HK 2.1 Massilia, Door: Morvan & Herault,uitgeverij Glénat

HHet zijn de simpele dingen die het leven aangenaam maken”, zei deboer en hij gooide nog wat parels voor zijn zwijnen. Een boerenwijs-

heid nog bucolischer dan een boerenomelet klaargemaakt door Vera Duavolgens een recept uit het kookboek van de boerinnenbond die bij debespreking van HK 2.1 Massilia alweer zijn oud-vlaamsche deugdelijkheidmag bewijzen.

KKerst en Nieuw, voor sommigen een helse periode waarbij je je moetvolproppen met vette kroketten en halfgebakken stukken vlees met

dikke sausen, voor anderen is het een waar schransfestijn.

SS ii mm

EE vv ee ll BB

VVeerrggeeeett ddee BBoouurrggoonnddiiëërrss

SS TT

RR II

PPKK OO

KK EE NN

22

MMuullhhoollllaanndd ddrriivvee FFILMM

Mulholland Drive heet de prent, en ze doetnog het meest denken aan Lynch’ duisterepelliculeparel Lost Highway. Dezelfde ele-menten zijn dan ook aanwezig: geheugen-verlies, persoonsverwisselingen, jaloezie envreemde personages die quasi constant opde rand tussen droom en daad balanceren.Dit alles passend gemarineerd in desombere soundtrack van huiscomponistAngelo Badalamenti.

Volledig volgens des regisseurs gewoontekan je Mulholland Drive moeilijk een cohe-rente film noemen. Soms is het pure horror,want telkens als de camera weer eens traag-jes een hoek omdraait, zou je wel de vullin-gen uit je zetel kunnen krabben. Maar defilm bevat ook onvervalste kolderscènes:minnaars die in bed betrapt worden en hetopduiken van een onhandige moordenaarbijvoorbeeld, maar vooral een hilarische fil-

mauditie met een amechtig hijgende JoopSchafthuizen-kloon. Filmgeschiedenis inspe.

Het verhaal dan maar. De mysterieuze Rita(Laura Elena Harring) is de enige over-levende van een autocrash op MulhollandDrive en met zwaar geheugenverliesstrompelt ze L.A. binnen. Ze overnacht ineen verlaten flat, maar de volgende dag ont-moet ze bewoonster Betty (Naomi Watts),een jonge aspirant-actrice. Samen gaan zeop zoek naar Rita’s verleden, en stilaangroeit er een band.

Er ontwikkelt zich ondertussen ook eennevenintrige rond een sullige regisseur(Justin Theroux) die door een scharebemoeizuchtige maffiosi belaagd wordt.Daarnaast duiken er nog ettelijke bizarrepersonages op die schijnbaar niets met de

plot te maken hebben: een dwerg in eenstoel, een neuroot met zijn psychiater en(mijn favoriet) de Cowboy, een lach-wekkend maar luguber figuur, compleet metstetson, colt en een Texaans “Howdy!”-accent.

Alles valt te volgen tot de twee vrouwen dewacky “Club Silenzio” bezoeken: daarna vol-gen de hiaten, quantum leaps en per-soonsverwisselingen elkaar in sneltempo open blijkt zowat iedereen in de cast op de éénof andere manier met elkaar in verband testaan. Een blauw doosje speelt een crucialerol, de inhoud wordt ons echter nooitgeopenbaard.

Alles is een illusie. Dat is ongeveer wat Lynchons probeert te vertellen. Het is eenbevreemdende doch fijne film geworden,die menig cineast hem zal benijden. Naar deSphinx dus, al is het maar omdat uw lelijkemuil dan ook weer even uit het straatbeeldverdwijnt. Waar de cinema allemaal nietgoed voor is!

OOns drukke leven als Gentse student kenmerkt zich heden ten dagevooral door menige vruchteloze poging om toch maar iets dat over

een stofwisseling beschikt in ons bed te krijgen. Maar hadden we de tijdom voor Schamper een filmpje te bespreken? Wel jazeker. En stellig als hetom de nieuwe David Lynch gaat.

TThhee lloorrdd ooff tthhee rriinnggss FFILMM

De film vertelt het eerste deel van dequeeste die de jonge Hobbit Frodo Baggins(Elijah Wood) onderneemt om een kwadering te vernietigen in het land van de vijand.Hierbij wordt hij gesteund door allerhandevolkeren die Midden-Aarde, de fictievewereld waar het verhaal zich afspeelt,bewandelen. Het verhaal gaat echter veelverder, en ook veel dieper dan deze queesteen is vooral de basis voor allerhande adem-benemende avonturen die de hoofdfigurenbeleven.Niet zozeer het verhaal maar wel regisseurPeter Jackson maakt van The Lord Of TheRings: The Fellowship Of The Ring een nooitgezien spektakel. Wat Jackson op hetscherm tovert, is verbluffend. De camera

zweeft op de meest acrobatische manierover de landschappen, duikt dieptes enspelonken in en raast met hetReisgenootschap mee in talloze achtervol-gingen. Let bijvoorbeeld op het shot waarbijde camera naar Isengard, de thuisbasis vantovenaar Saruman, toezweeft, even rondSaruman, die bovenop zijn toren staat,dartelt en daarna weer wegzweeft. Gewoonadembenemend. Enkel in de gevechts-scènes slaagt Jackson er niet altijd induidelijkheid te scheppen en komt alles watchaotisch over. Maar de film blijft dynamischen bezit een kracht en energie die zeldenkan aanschouwd worden.Naast de regisseur verdient ook componistHoward Shore een pluim. Zijn muziek

weet perfecte accenten te leggen endirigeert niet alleen de gevoelens van depersonages maar vooral die van de kijker.De bombast van zijn muziek versterkt deactie terwijl het vertederende folkmuziekjein het Hobbitdorp je evenveel vertelt overHobbits als de beelden.The Fellowship Of The Ring is film pur sangen één van die weinige films waar je echt inwordt meegezogen. Wie niet op het puntjevan zijn stoel zit bij de achtervolging tussende Ringgeesten en de Elfenprinses Arwen(Liv Tyler) heeft dringend nood aan thera-pie. Vergeet dus voor één keer dat u hele-maal niet van hypes en overdreven market-ing houdt en ga een avondje op stapdoorheen Tolkiens wondere wereld. U zalhet alleen spijtig vinden dat in het ticketjerichting Midden-Aarde het retourtje sowiesozit inbegrepen.

The Lord of The Rings speelt in Sphinx.

EEr worden veel te weinig films gemaakt waar je echt nog eens wordtondergedompeld in het verhaal. Zo van die films waarvan je achteraf

even jezelf moet dwingen om bij je positieven te komen en terug te kerennaar de echte wereld. Bij The Lord of The Rings adviseer ik een kopstootjena het zien van de film om weer bij bewustzijn te komen, want magischeren verbluffender dan dit huzarenstukje komen ze niet meer.

DDaavvyy DD’’HHaalllluuiinn

RR ii nn uu ss

Schamper is het kritische en onafhankelijkestudentenblad van de Universteit Gent. DeRedactie bestaat uit vrijwilligers en komt

elke dinsdag samen om 19u op het volgendeadres:

Schamperredactie - Studentenhuis DeBrug

St-Pietersnieuwstraat 459000 Gent

09/264.70.87schamper@student.rug.ac.be

Rek.nr.: 890-0144049-35

Lezersbrieven zijn welkom, liefst op dis-kette. Naamloos is prullenmand. Vermeldook studierichting, jaar en contactadres.Op grondig gemotiveerd verzoek latenwij uw naam weg. Lezersbrieven dienenbetrekking te hebben op de studenten-problematiek en de RUG in het algemeenof artikels in Schamper in het bijzonder.De redactie behoudt het recht voor omingezonden stukken verkort weer tegeven, of om technische reden niet teplaatsen.

Oplage:5000 exemplaren op gerecycleerd papier,

gratis verspreid in alle faculteiten, resto’sen homes van de RUG

Verantwoordelijke uitgever:Tim Van der Mensbrugghe

St-Pietersnieuwstraat 45, 9000 GentDrukkerij:

Druk in de Weer c.v. Forelstraat 35

9000 Gent

Redactie:Hoofdredacteur

Tim Van der MensbruggheCoördinator

David De WolfAdvertentiesAndy CobbautEindredactie

Stefanie Deman, Rinus Emmery, Jef VanBaelen, Annelies Jeannin, Rudy van Doese-

laar, Tom De Paepe, Tim Van der Mensbrugg-he, Jurgen Boel

RedactieEvelien Baeten, Jurgen Boel, Joke Boeyden,Mieke Boone, Andy Cobbaut, Anke Coppens,Davy D’Halluin, Niels De Decker, Maarten DeGendt, Tom De Paepe, David De Wolf, Stefa-

nie Deman, Rinus Emmery, Ruben Fossion,Marjolein Haan, Patrick Hochstenbach,

Peter Hannosset, Vincent Janssens, AnneliesJeannin, Karel Lambert, Pieter Loncke,

Marijke Mahieu, Freya Mareels, David Miroir,Stijn Segers, Kristel Van Audenaeren, Jef

Van Baelen, Tim Van der Mensbrugghe,Rudy van Doeselaar, Maarten Vanheuvers-wyn, Jan Vermeulen, Joke Vrijders, Sofie

Willems,Wouter Woussen

VormgevingPapieren versie: Tom De Paepe, David

Miroir, David Loncke Internet versie: Kristel Van Audenaeren,

StijN Segers Cover: Tim Van der Mensbrugghe

CartoonsPat

Foto’sVincent Janssens, Evelien Baeten,

Wouter WoussenSchamper op internet

www.schamper.rug.ac.be

23

CC oo ll oo ff oo nnkkrriinnggeenn eennkkoonnvveenntteenn

AAAAGGEENNDDAAAA

Volledige agenda is te vinden op:http://www.student.rug.ac.be

MMAA AANNDDAAGG2211 JJAANNUUAARRII

DDIINNSS DDAAGG2222 JJAANNUUAARRII

DDOONNDDEERRDDAAGG2244 JJAANNUUAARRII

DDIINNSS DDAAGG2299 JJAANNUUAARRII

DDOONNDDEERRDDAAGG 3311 JJAANNUUAARRII

LVSV Nieuwjaarsreceptie met Johan Van Hecke

VGK-FGEN Jaarcantus eerste proefVDK Jaarfuif tweede proefPoliteia Clubavond, Pi-Nuts

24 januariAW Noodopgraving in BourgogneVNSU Ludo Abicht, De Brugn 20uRomania Toneelvoorstelling: “Nachtwake”OAK Pitta-avond, 19u45, Blandijn

VGK-FGEN Jaarcantus tweede proefRomania CantusOAK Fuif, Tequila, 22u

VNSU Danny Pieters, De Brug, 20u

AGENDACULTUUR•Maandag 21 januari“Casanova”, van HugoMatthysen door JefDemedts, 20u, Teater Tin-nenpot“Aladdin”, 20u, Capitole,Graaf van Vlaanderenplein5“Een onderwereldse glim-lach”, theater van Lars vanNoren door Germania,20u, Teater Tinnenpot,Tinnenpotstraat 21“Don Quichot”, Publiek-stheater - Groot Huis,Sint-Baafsplein 17

•Dinsdag 22 januari“Norma”, De VlaamseOpera, Schouwburgstraat3, 20u Sneak Preview, 22.15u,Decascoop, Ter Platen 12“Coriolanus” door DoodPaard, 20u, Minard

•Woensdag 23 januari 1-2-3 Comedy Club, 20u,Teater Tinnenpot, Tinnen-potstraat 21

•Donderdag 24 januari“Defending the Caveman”,van Rob Becker doorPhilippe De Maertelaere,Backstage, St. Pieter-snieuwstraat 128, 20u

•Zaterdag 26 januari “MacBeth”, Teater Krakeel,Teaterstraat 33 Gen-tbrugge, 20.15u Pianoconcerto, Conserva-torium Gent, Maastrichten Tilburg, Bijloke, 19u30

•Maandag 28 januariArtistiek hamerslingeren,28u, St. Pietersnieuw-straat 45

•Dinsdag 29 januariRosas, “Small hands (outof the lie of no)”, 20u,Arena van Vletingen,

Lange Violettenstraat 277A

•Woensdag 30 januari1-2-3 Comedy Club, 20u,Teater Tinnenpot, Tinnen-potstraat 21Synchroon dwergbowlen,20u, St. Pietersnieuwstraat45

•Vrijdag 1 februari“Defending the Caveman”,van Rob Becker doorPhilippe De Maertelaere,Backstage, St. Pieter-snieuwstraat 128, 20u“MacBeth”, Teater Krakeel,Teaterstraat 33 Gen-tbrugge, 20.15u

•Zaterdag 2 februari“N!ks”, monoloog doorPeter De Graef, 15 u, Kop-ergietery, Blekerijstraat 50“Defending the Caveman”,van Rob Becker doorPhilippe De Maertelaere,Backstage, St. Pieter-snieuwstraat 128, 20u“MacBeth”, Teater Krakeel,Teaterstraat 33 Gen-tbrugge, 20.15u

•Zondag 3 februari“N!ks”, monoloog doorPeter De Graef, 15 u, Kop-ergietery, Blekerijstraat 50

“Het hoofd ten voetenuit: over heethoofden,warhoofden en hoofd-verdachten”, tot 2/6,

open di t/m vr van 10 tot17u, za en zon van 13 tot17u, Museum Dr. Guislain,

Joseph Plateau 1801 -1883: Het “Cabinet de

Physique”: 70 oudeinstrumenten uit het kabi-

net, tot 31/7, MuseumGeschiedenis van de

Wetenschappen, Krijgslaan281 Gebouw S30

Het onverbloemde‘Euro-verhaal’, tot 31/1,

JIP, Kammerstraat 10

World Press Photo2001, tot 1/6, Caermer-

sklooster, Vrouwe-broersstraat 6

‘De Bast’: twintigeeuwen muntgeschiede-nis in de collectie van deGentse Universiteitsbib-liotheek, Centrale Biblio-

theek RUG, Rozier 9,

Kathe Burkhart - Ameri-can Woman, Galerie DeLege Ruimte, Citadellaan

48, tot 23/2

Van kikkerprins totFilokid, Huis van Alijn,Kraanlei 65, tot 30/6

Vrouwenzaken-zaken-vrouwen. Twee eeuwenvrouwelijke ondernemersin Vlaanderen 1800-2000,Kunsthal Sint-Pietersabdij,

Sint-Pietersplein 9, tot24/3

Kunst in ballingschap.Vlaanderen, Wales en de

Eerste Wereldoorlog,Museum voor Schone Kun-sten, Citadelpark, tot 7/3

Schamper geeft 5 vrijkaarten weg van elk concert vanLogos (www.logosfoundation.org), en 15 vrijkaarten voor

de tentoonstelling “Het hoofd ten voeten uit” in hetMuseum Dr. Guislain.

Schrijf ons een kaartje of stuur een mailtje met uw coör-dinaten naar schamper@student.rug.ac.be.