budowlani numer 13

BIULETYN MAŁOPOLSKIEJ OKRĘGOWEJIZBY INŻYNIERÓW BUDOWNICTWA

PAŹDZIERNIK 2005 ISSN 1731-9110

W numerze m.in.:> Budownictwo jak za

Kazimierza Wielkiego> Kolej na wysokości> Czekając na

wybory NR 13

Budowlani

PREZYDIUM OKRĘGOWEJ RADY MOIIBZygmunt Rawicki — przewodniczącyAntoni Kawik — wiceprzewodniczącyJerzy Rasiński — wiceprzewodniczącyGrażyna Skoplak — sekretarzIrena Bobulska–Pacek — skarbnikMałgorzata Trębacz-Piotrowska — członekWojciech Pawlikowski — członekZbigniew Kot — członek

SKŁAD OKRĘGOWEJ RADY MOIIB1. Wojciech Biliński2. Irena Bobulska–Pacek3. Andrzej Drożdż4. Krystyna Duraczyńska5. Zbigniew Dutka6. Krzysztof Dyk7. Paweł Fenrych8. Henryk Hołota9. Krzysztof Janusz

10. Antoni Kawik11. Marek Kluczyński12. Zbigniew Kot13. Józef Mąka14. Wojciech Pawlikowski15. Bogusław Pilujski16. Zygmunt Rawicki17. Jerzy Rasiński18. Jan Skawiński19. Grażyna Skoplak20. Wiesław Smoroński21. Małgorzata Trębacz-Piotrowska22. Stefan Wieloch23. Joanna Wingralek24. Janina Wisor–Pronobis

SKŁAD OKRĘGOWEJ KOMISJI KWALIFIKACYJNEJ

1. Stanisław Karczmarczyk — przewodniczący2. Małgorzata Borsukowska–Stefaniczek3. Stanisław Chrobak4. Janusz Cieśliński5. Krzysztof Dybaś6. Piotr Kutyński7. Artur Ludomirski8. Hieronim Perczyński9. Stefan Popławski

10. Krzysztof Siekierzyński11. Tadeusz Sułkowski — wiceprzewodniczący12. Jerzy Tworek — sekretarz

SKŁAD OKRĘGOWEJ KOMISJI REWIZYJNEJ

1. Henryk Trębacz – przewodniczący2. Tomasz Iwaszko3. Jarosław Krzywiec4. Danuta Opolska — sekretarz

5. Zygmunt Salwiński6. Andrzej Turowicz — wiceprzewodniczący

SKŁAD OKRĘGOWEGO SĄDU DYSCYPLINARNEGO

1. Zbigniew Domosławski — przewodniczący2. Zbigniew Braś3. Ryszard Damijan4. Czesław Grzesiak5. Janusz Jedynak6. Krzysztof Klass7. Andrzej Kucharski — wiceprzewodniczący8. Zbigniew Łagan9. Krzysztof Majda — wiceprzewodniczący

10. Józef Potrzebowski11. Elżbieta Ryzner — sekretarz12. Tadeusz Szmigiel13. Mieczysław Wiśniewski

OKRĘGOWY RZECZNIK ODPOWIEDZIALNOŚCI ZAWODOWEJ

1. Stanisław Abrahamowicz – rzecznik2. Józef Czekajski — zastępca rzecznika3. Wiktoria Konczewska — zastępca rzecznika

DELEGACI NA I KRAJOWY ZJAZDIZBY INŻYNIERÓW BUDOWNICTWA

1. Stanisław Abrahamowicz2. Irena Bobulska–Pacek3. Janusz Cieśliński4. Andrzej Drożdż5. Krystyna Duraczyńska6. Zbysław Kałkowski7. Stanisław Karczmarczyk8. Antoni Kawik9. Krystyna Korniak–Figa

10. Zbigniew Kot11. Elżbieta Mierzowska12. Jerzy Oprocha13. Andrzej Pełech14. Zbigniew Racoń15. Zygmunt Rawicki16. Leszek Reguła17. Józef Szostak18. Kazimierz Ślusarczyk

CZŁONKOWIE MOIIBWE WŁADZACH KRAJOWYCH

POLSKIEJ IZBY INŻYNIERÓW BUDOWNICTWA (PIIB)1. Janusz Cieśliński — wiceprzewodniczący KKK2. Zbysław Kałkowski — wiceprzewodniczący KR3. Krystyna Korniak-Figa — przewodnicząca KKR4. Jerzy Oprocha — członek KKR5. Zygmunt Rawicki — członek KR6. Leszek Reguła — członek KSD7. Kazimierz Ślusarczyk — członek KR

MAŁOPOLSKA OKRĘGOWA IZBA INŻYNIERÓW BUDOWNICTWA (MOIIB)

w KRAKOWIEul. WARSZAWSKA 17 (I piętro)

31–155 KRAKÓWtel.: (12) 630–90–60, 630–90–61

fax: (12) 632–35–59www.map.piib.org.pl

biuro czynne poniedziałek, środa, piątek 9.00 — 14.00

wtorek, czwartek 12.00–18.00

Adres do korespondencji: Małopolska Okręgowa Izba

Inżynierów Budownictwa w Krakowieskrytka pocztowa 630–961 Kraków 5

Punkty Informacyjne w Tarnowie, Nowym Sączu i Zakopanem

udzielają informacji na temat działalności Izby oraz

przyjmują wnioski o wpisanie na listęczłonków MOIIB w Krakowie

Tarnów, ul. Konarskiego 4 Terminy dyżurów: wtorek i czwartek

w godz. od 15.00 do 17.00. Tel. (014) 626-47-18.

Nowy Sącz, ul. Kraszewskiego 44.

Terminy dyżurów: trzy pierwsze czwartki miesiąca

w godz. 17.00 — 19.00ostatni poniedziałek miesiąca

w godz. 14.00 — 17.00Wiceprzewodniczący Rady MOIIB

pełni dyżur w pierwszy i trzeci czwartek miesiąca

w godz. 17.00 — 18.00.

Zakopane, ul. Nowotarska 6 IIp.Terminy dyżurów:

wtorki w godz. 11.00-13.00czwartki w godz. 16.00-18.00

Tel. (018) 201-35-74.

Dyżury przewodniczącego Rady MOIIBw każdy wtorek

w godz. 15.00 — 16.00 w siedzibie Izby

Dyżury sekretarza Rady MOIIBw każdy czwartek

w godz. 16.00 - 17.00w siedzibie Izby

Dyżur Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności

Zawodowej co drugą środę (parzystą)

w godz. 14.00 — 16.00

Dyżur przewodniczącego Sądu Dyscyplinarnego

co drugą środę (parzystą)w godz. 14.00 — 16.00

Dyżury członków Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej

odbywają się w siedzibie Izby w każdy czwartek

w godz. 15.00 — 18.00

Dyżur przewodniczącego Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej

lub jego zastępcy w sprawach skarg i wniosków

— w każdy pierwszy czwartek miesiącaw siedzibie Izby

w godz. 15.00 — 16.00

Punkt porad prawnych dla członkówMOIIB czynny w siedzibie Izby

w każdy wtorek w godz. 17.00 — 18.00

Siedziba Małopolskiej OkręgowejIzby Inżynierów Budownictwa

przy ul. Warszawskiej w Krakowie

Szanowni Państwo, Koleżanki i Koledzy

SPIS TREŚCI:

Komunikat wyborczy – str. 4

Uchwała Nr 99/R/2005

Rady Małopolskiej Okręgowej

Izby Inżynierów Budownictwa z dnia 3

października 2005 roku – str. 5

Regulamin zebrań w obwodach

wyborczych MOIIB – str. 6-7

Co w Krajowej Radzie? – str. 8

Kalendarium MOIIB – str. 8-9

Uprawnienia pozostają w mocy – str. 9

Jak za Kazimierza Wielkiego – str. 10-12

Wspólne doświadczenia, wspólne problemy – str. 13

Globalizacja budownictwa – str. 14-17

Nie ma mowy o rutynie – str. 18

Kolej na wysokości – str. 19-24

Jak podłączyć obiekt

do miejskiej sieci ciepłowniczej – str. 25

Jak poruszać się

po Miejskim Przedsiębiorstwie

Energetyki Cieplnej S.A. w Krakowie – str. 25

MPEC radzi – str. 26

„Budowlani” – Biuletyn Małopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów BudownictwaRedaguje zespół: Zygmunt Rawicki i Grażyna Skoplak. Rada Programowa Biuletynu Informacyjnego MOIIB:

Anna Bryksy (SITK RP), Włodzimierz Drzyżdżyk (SITWM), Krystyna Korniak–Figa (PZITS), Andrzej Legutki (PZITB), WładysławMalinowski (SITPNiG), Zygmunt Rawicki (MOIIB), Karol Ryż (ZMRP),

Grażyna Skoplak (MOIIB), Krzysztof Wincencik (SEP).Wydawca – Małopolska Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa

31–155 Kraków, ul. Warszawska 17, tel. 0–12 630–90–60, 630–90–61Na okładce: Regionalny Dworzec Autobusowy. Okładka zamykająca: Fotoreportaż z budowy dworca autobusowego w Krakowie

Skład i łamanie: J&R Agencja ReklamowaNakład 9000 egzemplarzy

Miejmy nadzieję, że 13. numer biuletynu „Budowlani” nie okaże się pechowy.Zgodnie z zapowiedzią w poprzednim, wrześniowym, numerze, zamieszczamyw nim informacje związane z przygotowaniami do przeprowadzenia wyborów de-legatów na zjazdy okręgowe naszej izby na drugą kadencję (2006 -2010). Na po-siedzeniu Rady MOIIB w dniu 3 października przyjęta została uchwała w sprawieorganizacji wyborów delegatów na zjazdy Małopolskiej OIIB w kadencji 2006-2010, określająca szczegółowy podział na obwody wyborcze obszaru działaniaMałopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa oraz terminy i miejsca

przeprowadzania zebrań w obwodach. Przyjęto również regula-min zebrań i porządek obrad, które będą obowiązywać podczaszebrań wyborczych we wszystkich obwodach naszej izby, tak,aby delegaci wybierani byli w porównywalnych warunkach. Teważne dokumenty publikujemy w niniejszym biuletynie. Na ła-mach naszego czasopisma apelujemy o udział w zebraniach.Niezależnie od tego każdy pełnoprawny (nie zawieszony) czło-nek MOIIB wraz z niniejszym biuletynem otrzyma imienne zapro-szenie do wzięcia udziału w zebraniu wyborczym w swoim obwo-dzie.

W poprzednim numerze naszego biuletynu zamieściliśmy ar-tykuł na temat historii budowy zapory i zbiornika Porąbka. Spo-tkał się on z zainteresowaniem Czytelników oraz z sugestiami,aby w kolejnych numerach biuletynu zamieszczać inne artykułydotyczące historii ciekawych budów, a także znaczących osią-

gnięć polskich inżynierów. Spełniając te oczekiwania w aktualnym wydaniu „Bu-dowlanych” zamieszczamy artykuł na temat budowy transandyjskiej kolei — dzie-ła polskiego inżyniera Ernesta Malinowskiego.

Zapraszamy również do lektury interesującego wywiadu z marszałkiem woje-wództwa małopolskiego mgr. inż. arch. Januszem Sepiołem. Z przedstawicielemsamorządu województwa rozmawiamy o tym, co stanowi o bycie, a nawet dobro-bycie budowlanych — o inwestycjach. A tych okazuje się w Małopolsce nie bra-kuje, a w przyszłości ma być ich jeszcze więcej. Miejmy nadzieję, że rozmach in-westycyjny okaże się równoznaczny z dobrą koniunkturą dla budownictwa.

Na początku października odbyło się w Libercu w Czechach kolejne XII spo-tkanie izb i związków inżynierskich krajów Grupy Wyszehradzkiej V-4. Gospoda-rzem spotkania byli koledzy z CKAIT i CSSI. O tym spotkaniu piszemy wewnątrznumeru.

Prezentując poszczególne stowarzyszenia naukowo — techniczne z branżybudowlanej, tym razem przedstawiamy krakowski Oddział Polskiego Związku In-żynierów i Techników Budownictwa i jego dokonania od początku nowej kaden-cji (2005 –2008). Życzę Państwu interesującej lektury!

Z wyrazami szacunkui koleżeńskimi pozdrowieniami

Zygmunt Rawickiprzewodniczący MOIIB

Przewodniczący MOIIBZygmunt Rawicki

Budowlani

str. 4 • PAŹDZIERNIK 2005

DZIAŁALNOŚĆ IZBY

W okręgu małopolskim wybierzemyokoło 200 nowych delegatów, o czymszczegółowo informujemy Państwa nastronach niniejszego biuletynu. Podczastrwania pierwszej kadencji MOIIB infor-mowaliśmy Państwa regularnie, czy to nałamach wspomnianego biuletynu, czy nazjazdach sprawozdawczych, o wszyst-kich pracach organizacyjnych i meryto-rycznych, jakimi miał obowiązek — zgod-nie z ustawą i regulaminami — zajmowaćsię samorząd zawodowy. Pierwsze dwa

lata to trudna — bo pionierska praca organizacyjna,kolejne dwa lata — jeszcze trudniejsza praca meryto-ryczna. Oprócz Rady MOIIB zawiązały się również or-gany statutowe i zespoły problemowe. Aby mogły roz-począć i rozwijać swoją działalność, potrzebni byli lu-dzie chętni do pracy i z inicjatywą twórczą, ludzie,

którzy chcieli poświęcić swój prywatny czas po wyko-naniu codziennych obowiązków zawodowych samo-rządowi zawodowemu.

Niestety, część członków MOIIB, którzy wyrazili zgo-dę na kandydowanie do grona delegatów na zjazdyokręgowe, a nawet do Rady i organów MOIIB, po wybo-rze wycofała się z czynnej działalności, nie biorąc udzia-łu ani w zjazdach, ani w zebraniach Prezydium i Rady.Dość przypomnieć, że frekwencja na kolejnych zjaz-dach okręgowych wynosiła jedynie nieco powyżej 50proc. i niewiele brakowało, aby nie doszło do zjazdusprawozdawczego w roku 2004 z uwagi na brak kwo-rum.

Dlatego też zwracamy się do wszystkich CzłonkówMOIIB z apelem o wytypowanie na zbliżające się wybo-ry takich kandydatów na delegatów, a wiosną do władz,którzy będą chcieli w życiu Izby aktywnie uczestniczyć,poświęcając swój wolny od pracy zawodowej czas,i w razie potrzeby, choć sporadycznie, dni urlopu. Tylkotaka postawa może zapewnić Małopolskiej OkręgowejIzbie Inżynierów Budownictwa dalszy rozwój oraz możli-wość ustawowych i statutowych działań, zgodnychz oczekiwaniami Członków i wyzwaniami obecnych cza-sów.

Grażyna SKOPLAK

Koleżanki i Koledzy — Szanowni Członkowie MOIIB!

Pierwsza kadencja powołanego przez Sejm ustawąz 15 grudnia 2000 r. samorządu zawodowego archi-tektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów zbli-

ża się do końca. W listopadzie i grudniu 2005 r. będziemywybierać nowych delegatów na zjazdy okręgowe izb inżynie-rów budownictwa, a w kwietniu 2006 r. odbędą się zjazdysprawozdawcze oraz wybory do nowych władz na drugą ka-dencję.

Komunikat wyborczy

Grażyna Skoplak

Okręgowa Rada Małopolskiej Izby Inżynierów Bu-downictwa zaprasza do udziału w obwodowym zebra-niu wyborczym. Celem zebrania jest wybór delegatówna okręgowy zjazd Małopolskiej Okręgowej Izby Inży-nierów Budownictwa, na II kadencję (2006 — 2010).

Regulamin obwodowych zebrań wyborczych, po-rządek obrad, termin i miejsce zebrań zostały opubli-kowane w niniejszym biuletynie MOIIB „Budowlani”oraz znajdują się na stronie internetowej www.map.piib.org.pl

Ponadto każdy pełnoprawny członek MOIIB otrzy-mał imienne zaproszenie do wzięcia udziału w zebra-niu wyborczym. Zaproszenie to zostało dołączone dopaździernikowego numeru „Inżyniera Budownictwa”.

Biorąc pod uwagę znaczenie samorządu zawodo-wego dla osób sprawujących samodzielne funkcjetechniczne w budownictwie, prosimy o niezawodnyudział.

Rada MałopolskiejOkręgowej Izby

Inżynierów Budownictwa

Podstawa prawna

- Ustawa z 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodo-wych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbani-stów

- Statut Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa

PAŹDZIERNIK 2005 • str. 5

DZIAŁALNOŚĆ IZBY

Na podstawie art. 19 ust. 1 pkt. 3 oraz w związku z art. 15ust. 3 ustawy z 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowycharchitektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U.z 2001r. nr 5, poz. 42 z późn. zm.) i w związku z uchwałą Nr5/R/05 Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwaz dnia 26 stycznia 2005 r. w sprawie zasad organizacji zebrańwyborczych w obwodach, Rada Małopolskiej OIIB postanawia:

§ 1. Dokonać podziału obszaru działania Małopolskiej Okręgo-

wej Izby Inżynierów Budownictwa na 8 obwodów wybor-czych: Nr 1 — powiat: bocheński, brzeski, wielicki (2 zebrania) Nr 2 — powiat: chrzanowski, oświęcimskiNr 3 — powiat: dąbrowski, tarnowski, Tarnów (2 zebrania) Nr 4 — powiat: gorlicki, nowosądecki, Nowy Sącz (2 zebrania) Nr 5 — powiat: krakowski, Kraków (9 zebrań) Nr 6 — powiat: miechowski, olkuski, proszowickiNr 7 — powiat: myślenicki, suski, wadowickiNr 8 — powiat: nowotarski, tatrzański, limanowski.

§ 2. Ustalić następujące terminy i miejsca zebrań wyborczych

w obwodach: Nr 1 — 15 listopada 2005, godz. 13 i 17 — Bochnia, ul. K.Poniatowskiego 24Nr 2 — 16 listopada 2005, godz. 13 — Chrzanów, ul. Bro-niewskiego 4Nr 3 — 28 listopada 2005, godz. 10 i 13 — Tarnów, al. So-lidarności 5/9

Nr 4 — 21 i 22 listopada 2005, godz. 12 — Nowy Sącz, ul.Długosza 3Nr 5 — 5, 6 i 7 grudnia 2005, godz. 9, 13 i 17 — Kraków,al. Jana Pawła II 78Nr 6 — 17 listopada 2005, godz. 13 — Olkusz, ul. Zagaje 2Nr 7 — 24 listopada 2005, godz. 13 — Wadowice, ul. Woj-ska Polskiego 17Nr 8 — 9 grudnia 2005, godz. 13 — Nowy Targ, al. Tysiąclecia 74,

§ 3. Ustalić liczbę delegatów na zjazdy Małopolskiej OIIB w ka-

dencji 2006-2010 wybieranych w poszczególnych obwo-dach według kryterium liczebności pełnoprawnych (nieza-wieszonych) członków Małopolskiej OIIB w dniu 30 września2005r., przyjmując zasadę, że na każdą rozpoczętą grupę45 członków Małopolskiej OIIB przypada 1 delegat.

§ 4. Powołać następujące osoby odpowiedzialne za przepro-

wadzenie wyborów delegatów na zjazdy Małopolskiej OIIBw kadencji 2006-2010:

Antoni Kawik — obwody nr 1, 2 i 3 (5 zebrań) Jerzy Rasiński — obwody nr 4, 6, 7 i 8 (5 zebrań) Grażyna Skoplak — obwód nr 5 (5 zebrań) Irena Bobulska — Pacek — obwód nr 5 (4 zebrania).

§ 5. Zobowiązać Biuro MOIIB do zorganizowania zebrań wy-

borczych w obwodach. § 6.

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Uchwała Nr 99/R/2005Rady Małopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa

z dnia 3 października 2005 rokuw sprawie organizacji wyborów delegatów na zjazdy Małopolskiej OIIB w kadencji 2006-2010

NumerObwodu

Wyborczego

1

2

3

4

5

6

7

8

Powiaty

bocheńskibrzeskiwielicki

chrzanowskioświęcimski

dąbrowskitarnowski Tarnówgorlicki

nowosądeckiNowy SączkrakowskiKraków

miechowski olkuski

proszowickimyślenicki

suski wadowickinowotarski tatrzański limanowski

Adres miejsca wyborów

BOCHNIAHotel Millenium

ul. Księcia Poniatowskiego 24CHRZANÓW

Miejski Ośrodek Kultury i Sportuul. Broniewskiego 4

TARNÓWMałopolski Urząd Wojewódzki

al. Solidarności 5/9NOWY SĄCZMCK Sokół

ul. Długosza 3KRAKÓW

Akademia Wychowania Fizycznegoal. Jana Pawła II 78

OLKUSZKompleks CABAŁA

ul. Zagaje 2 WADOWICE

WDW „Podhalanin“ul. Wojska Polskiego 17

NOWY TARGOśrodek Sportowy „Gorce“

al. Tysiąclecia 74

Dzień wyborów

15 listopad (wtorek)

16 listopad (środa)

28 listopad (poniedziałek)

21 listopad (poniedziałek) 22 listopad (wtorek)

5 grudzień (poniedziałek) 6 grudzień (wtorek) 7 grudzień (środa)

17 listopad (czwartek)

24 listopad (czwartek)

9 grudzień (piątek)

Początek zebrania(godz.)

1317

13

1013

12

9, 13, 17 9, 13, 17 9, 13, 17

13

13

13

Razem

Liczba zaproszonych

członków

303315

504

393420

427444

324, 518, 503,626, 421, 506,468, 535, 472

325

536

614

8654

Liczba delegatów

77

12

910

1010

8, 12, 12, 14, 10, 12, 11, 12, 11

8

12

14

201

Ilość zebrań

2

1

2

2

9

1

1

1

19

Grupy członków

alfabetycznie

od A do Ł od M do Ź

od A do Ź



A,Ć,D,E,F B,C G,H,I,J K L,Ł,O,Ś,T M,NP,R S U,W,Z,Ż

od A do Ź

od A do Ź

od A do Ź

Harmonogram wyborów


DZIAŁALNOŚĆ IZBY

§ 1Podstawę prawną do zwołania zebrań w obwodach wybor-czych, zwanych dalej zebraniem, stanowią: 1. Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodo-

wych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbani-stów (Dz. U. Nr 5, poz. 42 z 2001r. z późn. zm.).

2. Statut Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa3. Uchwała nr 21/05 IV Krajowego Zjazdu z dnia 18 czerw-

ca 2005 r. 4. Uchwała nr 99/R/2005 z dnia 3 października 2005 roku

Rady Małopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownic-twa.

§ 2Celem zebrania jest wybór delegatów na Okręgowe ZjazdyMOIIB w kadencji 2006 — 2010.

§ 31. Uprawnionym do udziału w zebraniu jest członek Małopol-

skiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa zaproszonyna zebranie.

2. Listę uprawnionych do udziału w zebraniu w poszczegól-nych obwodach MOIIB sporządza Biuro MałopolskiejOkręgowej Izby Inżynierów Budownictwa na podstawiepodanego przez członków ostatniego miejsca stałego za-meldowania wg stanu na dzień 15 września 2005 r.

3. Każdy członek Małopolskiej Okręgowej Izby InżynierówBudownictwa, niezawieszony do dnia 30 września 2005 r.i biorący udział w zebraniu, ma czynne i bierne prawo wy-borcze.

§ 41. Zebranie otwiera upoważniony przedstawiciel Rady Mało-

polskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, ogłaszaliczbę delegatów wybieranych na Zebraniu, a następnieprzeprowadza wybór przewodniczącego Zebrania.

2. Wybór przewodniczącego zebrania odbywa się w głoso-waniu jawnym, zwykłą większością głosów.

§ 51. Zebranie jest prawomocne, niezależnie od liczby uczestni-

ków zebrania. 2. Zebranie uchwala porządek obrad.

§ 61. Przewodniczący zebrania przeprowadza wybory zastępcy

przewodniczącego i sekretarza zebrania według zasadokreślonych w § 4 ust. 2.

2. Przewodniczący zebrania, jego zastępca i sekretarz two-rzą Prezydium Zebrania.

3. Przewodniczący zebrania wraz z zastępcą: a) ogłaszają liczbę uczestników zebrania,

b) kierują przebiegiem zebrania, c) przeprowadzają wybory delegatów na Okręgowe Zjazdy

MOIIB, d) zarządzają głosowania, e) ogłaszają wyniki wyborów, f) czuwają nad sprawnym przebiegiem zebrania.

§ 71. Przewodniczący zebrania przeprowadza wybory Komisji

Skrutacyjnej i Komisji Wyborczej, według zasad określo-nych w § 4 ust. 2.

2. Komisja Skrutacyjna liczy od 3 do 5 osób, a Komisja Wy-borcza od 3 do 5 osób.

3. Osoba kandydująca na delegata nie może być członkiemKomisji Skrutacyjnej.

§ 81. Komisja Skrutacyjna:

a) informuje o zasadach głosowania, b) odnotowuje oddanie głosu na liście uprawnionych do

udziału w zebraniu, c) liczy głosy w głosowaniach, d) w przypadku głosowania elektronicznego: — kontroluje prawidłowość przebiegu elektronicznego li-

czenia głosów, — przejmuje wydruki określające wyniki głosowania

z urządzeń elektronicznego liczenia głosów, e) podaje wynik głosowań w protokole, w którym określa: — liczbę osób uprawnionych do głosowania, — liczbę osób, które wzięły udział w głosowaniu, — liczbę głosów ważnych, nieważnych oraz wstrzymują-

cych się, — liczbę głosów oddanych na każdego kandydata.

2. Komisja Wyborcza: a) przyjmuje zgłoszenia kandydatów na delegatów na

Okręgowe Zjazdy MOIIB, b) przygotowuje listę wyborczą, c) przygotowuje i rozdaje karty wyborcze (nie dotyczy gło-

sowania elektronicznego), d) zbiera karty wyborcze do zabezpieczonych urn (nie do-

tyczy głosowania elektronicznego).

§ 91. Komisje, o których mowa w § 7 i § 8, wybierają ze swego

składu przewodniczącego i sekretarza. 2. Przewodniczący kieruje pracami Komisji. 3. Sekretarz Komisji sporządza protokół, który po podpisaniu

przez wszystkich jej członków, przekazuje przewodniczą-cemu zebrania.

§ 101. Wybiera się 1 delegata na 45 nie zawieszonych człon-

ków Małopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownic-

R E G U L A M I N W OBWODACH

MAŁOPOLSKIEJ OKRĘGOWEJ IZBY


DZIAŁALNOŚĆ IZBY

twa. Podstawę do obliczania liczby delegatów wybiera-nych w danym obwodzie stanowi liczba członków wgstanu na dzień 30 września 2005 r. zaokrąglona w górędo pełnej czterdziestki piątki.

2. Kandydat na delegata powinien być zgłoszony przezuczestnika Zebrania, na karcie zgłoszenia.

3. Kandydat na delegata wyraża pisemną zgodę na kandy-dowanie.

4. Liczba kandydatów na delegatów nie jest ograniczona. 5. Uczestnik zebrania ma prawo zadawać pytania kandyda-

tom na delegatów. 6. Osoba nieobecna na zebraniu nie może kandydować

w wyborach. 7. Kandydaci na delegatów są umieszczani na liście wybor-

czej w porządku alfabetycznym. 8. Wyboru delegatów dokonuje się w głosowaniu tajnym. 9. Głosować wolno tylko osobiście.

10. Do głosowania służy karta wyborcza. 11. Głosowanie odbywa się poprzez skreślenie z karty wy-

borczej nazwiska tych kandydatów, na których wyborcanie głosuje.

12. Głos jest ważny, jeżeli na karcie wyborczej pozostawionoliczbę nazwisk kandydatów równą lub mniejszą od liczbywybieranych delegatów.

13. Głos jest nieważny, jeżeli na karcie pozostawiono liczbęnazwisk kandydatów większą od liczby wybieranych dele-gatów.

14. Skreślenie wszystkich kandydatów na karcie oznaczawstrzymanie się od głosu.

15. Dopuszcza się głosowanie elektroniczne. 16. Wybrane na delegatów są te osoby, które w głosowaniu

tajnym uzyskały największą liczbę głosów. W wypadku,gdy kandydaci uzyskali tę samą liczbę głosów, a wybórich powoduje przekroczenie liczby wybieranych delega-tów, wybory są powtarzane dla tych kandydatów.

§ 111. Przewodniczący zebrania udziela głosu uczestnikom ze-

brania w kolejności zgłoszeń. 2. Poza kolejnością zgłoszeń można wystąpić z wnioskiemformalnym, który może dotyczyć w szczególności: — zakończenia dyskusji, — ograniczenia czasu wystąpień, — ponownego przeliczenia głosów. 3. Wnioski o charakterze formalnym należy poddać pod gło-

sowanie jawne w pierwszej kolejności; o ich przyjęciu de-cyduje zwykła większość głosów.

4. Przewodniczący zebrania może odebrać głos uczestnikowi,jeżeli treść lub sposób jego wystąpienia zakłóca zebranie.

§ 12Po wyczerpaniu wszystkich punktów porządku zebrania,

przewodniczący zebrania ogłasza jego zamknięcie.

§ 13

1. Protokół zebrania sporządza sekretarz. 2. Protokół zebrania powinien odzwierciedlać jego przebieg,

a w szczególności zawierać: — listę obecności uczestników zebrania, — protokoły Komisji, — listę wybranych delegatów. 3. Protokół podpisuje przewodniczący oraz sekretarz zebrania.

Porządek obradObwodowego Zebrania Wyborczego MOIIB

1. Otwarcie zebrania przez osobę upoważnioną przez RadęMałopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa

2. Wybór przewodniczącego zebrania3. Wybór zastępcy przewodniczącego i sekretarza zebrania4. Wybór Komisji Wyborczej5. Przyjęcie porządku obrad6. Wybór Komisji Skrutacyjnej7. Wybór delegatów na Zjazdy MOIIB w kadencji

2006 — 20108. Sprawy wniesione 9. Zamknięcie zebrania.

Z E B R A ŃWYBORCZYCHINŻYNIERÓW BUDOWNICTWA (MOIIB)

Karta zgłoszenia kandydatana delegata na Okręgowe Zjazdy MOIIB

w kadencji 2006-2010

Zgłaszający, . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

(imię i nazwisko)

(numer ewidencyjny) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Zgłaszam kandydaturę Pani/Pana. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

(imię i nazwisko)

(numer ewidencyjny) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

na delegata na Okręgowe Zjazdy MOIIB w kadencji 2006-2010.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

(podpis zgłaszającego)

Wyrażam zgodę na kandydowanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

(podpis kandydata)

..........................................., dnia........................ 2005 r.

(miejscowość oraz data Obwodowego Zebrania Wyborczego MOIIB)


WŁADZE KRAJOWE

KALENDARIUM MOIIB • 8.09.2005 — spotkanie Ze-

społu Problemowego ds. pro-cesów budowlanych

• 13.09.2005 — zebranie Okrę-gowej Komisji Rewizyjnej

• 13.09.2005 — spotkanie prze-wodniczących rad izb okręgo-wych w Krynicy z kierownic-twem Polskiej Izby InżynierówBudownictwa z udziałem Zyg-munta Rawickiego

• 13-16.09.05 — XXVI Targi Bu-downictwa „Jesień 2005”z udziałem Wojciecha Biliń-skiego i Zygmunta Rawickie-go

• 15.09.2005 — zebranie Okrę-gowej Komisji Kwalifikacyjnej

• 15.09.2005 — szkolenie dlaczłonków MOIIB pt.: „Zasadyi warunki stosowania proce-dur FIDIC- część I”

• 19.09.2005 — wydanie biule-tynu „Budowlani” Nr 12

• 22.09.2005 — szkolenie dlaczłonków MOIIB pt.: „ Doku-mentacja projektowa w za-mówieniach publicznych, pro-gram funkcjonalno-użytkowy,specyfikacje techniczne wy-konania i odbioru robót bu-dowlanych”, przy współudzia-le MOIA w Tarnowie

• 22.09.2005 — zebranie RadyProgramowej Biuletynu „Bu-dowlani”

• 23-24.09.05 — spotkanieskarbników okręgowych izbinżynierów budownictwaw Gdańsku — Jelitkowiez udziałem Ireny Bobulskiej--Pacek i głównej księgowejMOIIB Elżbiety Ziemby

• 27.09.2005 — zebranie Ze-społu Problemowego ds. ety-ki i ochrony zawodu

Co w Krajowej Radzie?Niezbędna nowelizacja Prawa o zamówieniach publicznych

A k c e p t o w a n eprzez członkówp o r o z u m i e n i awnioski zostałyopracowane głów-nie przez Gospo-darczą Izbę Pro-jektowania Budow-lanego (dr inż.Aleksander Krupa,znany w naszymśrodowisku z kilku

wykładów organizowanych w ra-mach szkolenia inżynierskiego)oraz przez wiceprzewodniczące-go Mazowieckiej OIIB inż. Jerze-go Kotowskiego. Ich tekst zostałprzekazany do klubów parlamen-tarnych Sejmu oraz do administra-cji rządowej wraz z pismem podpi-sanym przez prezesów ośmiu izbi stowarzyszeń.

A oto kilka głównych wnioskówfigurujących w tym wystąpieniu: — dotyczy: definicji najkorzystniej-

szej oferty: dopisać „ projekto-wanie” do działalności twórczeji naukowej, których przedmiotunie można z góry opisać w spo-sób jednoznaczny i wyczerpują-cy. Dla tych prac cena nie możestanowić jedynego kryteriumoceny oferty,

— dotyczy: dopisania zabezpie-czeń rozpoczynanych postępo-wań o udzielenie zamówienia-publicznego. Gdy okaże się, żezamawiający nie ma środków narealizację zamówienia, mazwrócić koszty, które poniósłwykonawca składający ofertę,

— dotyczy: wprowadzenia listurzędowych zweryfikowanychwykonawców, a wpis na nią wi-nien spełniać warunek udziałuw postępowaniu (dot. art. 24

ust. 4 i zasad nowej Dyrektywyunijnej 2004/18/WE), — dotyczy: nowego zapisu

o treści: Zamawiający nie może żądać

od wykonawców, aby w ramachoferty wykonali nieodpłatnie za-mówienie lub jego części (np.koncepcję rozwiązania, które mabyć zaprojektowane w ramach za-mówienia publicznego), — dotyczy: art. 31 ustawy, okre-

ślającego dokumenty, za pomo-cą których zamawiający opisujeprzedmiot zamówienia. Propo-nowany zapis precyzuje, coobejmują „wytyczne programo-wo-funkcjonalne”,

— dotyczy: propozycji do art. 16projektu nowelizacji, aby wyłą-czyć z zapisu dołączenie przezzamawiającego wzoru umowy.Umowy takie są formułowanewadliwie, naruszając zasadęrówności stron i wprowadzająróżne dyskryminacje partnera,

— dotyczy: istotnego novumw ustawie (art. 98) „zamawiają-cy jest obowiązany opublikowaćw terminie 30 dni po zrealizo-waniu zamówienia sprawozda-nie z realizacji (...) '. Obowiązek publikowania wyni-

ków wykonanego zamówieniawprowadzi ograniczenie nieupraw-nionych działań na rzecz dopusz-czenia do zwiększenia kosztów re-alizacji zamówienia, — dotyczy: konkursu (art. 110 i na-

stępne), który zgodnie z pra-wem ogłasza zamawiający. Pro-pozycja przedłożona przezUrząd Zamówień Publicznychzapisów w tej kwestii wymagaznacznego sprecyzowania.Ci z Państwa, którzy są zaintere-

sowani poznać szczegółowo wnio-ski z wystąpienia Izby, szczególniez zakresu projektowania inwestycji,mogą zapoznać się z nimi w BiurzeMOIIB, która skontaktuje się zemną. Do nowelizacji Prawa o za-mówieniach publicznych przystąpinowy Sejm po wpłynięciu wnioskuod nowego rządu.

Zbysław KAŁKOWSKI

Zbysław Kałkowski

W poprzedniej, wrześniowej, in-formacji wymieniłem kilkaspraw, które były przedmio-

tem prac i wystąpień porozumienia „B--8”. Szczególną uwagę zwróciłem naopracowane w środowisku propozycjenowelizacji Prawa zamówień publicz-nych. Dziś rozwinę szerzej ten temat.


PRAWO BUDOWLANE

• 29.09.2005 zebranie Krajo-wej Komisji Prawno-Regula-minowej w Warszawie

• 29.09.2005 — zebranie Ze-społu Problemowego ds.szkolenia i stałego dokształ-cania

• 30.09.2005 — spotkanie dy-rektorów biur okręgowych IIBw Otwocku z udziałem W. Ja-strzębskiego

• 3.10.2005 — zebranie Zespo-łu Problemowego ds. samo-pomocy

• 3.10.2005 — XIX zebranie Ra-dy MOIIB

• 4.10.2005 — zebranie Okrę-gowego Sądu Dyscyplinarne-go i Okręgowego RzecznikaOdpowiedzialności Zawodo-wej

• 5.10.2005 — zebranie Krajo-wej Rady PIIB w Warszawie

• 7-8.10.2005 — spotkanieGrupy Wyszehradzkiej V-4w Libercu

Uprawnienia pozostają w mocyKto ma prawo do sporządzania planów zagospodarowania terenu?

Oznacza to, że osoby posiada-jące wyżej wymienione uprawnie-nia budowlane mogą sporządzaćprojekty zagospodarowania tere-nu lub działki dla zamierzeń bu-dowlanych polegających na bu-dowie lub przebudowie urządzeńbudowlanych lub podziemnychsieci uzbrojenia terenu, jeżeliprojekt budowlany nie zawieraczęści architektoniczno- budow-lanej. Należy jednak podkreślićfakt, że osoby posiadająceuprawnienia do projektowaniabez ograniczeń w specjalności:drogowej, mostowej, instalacyj-nej w zakresie sieci, instalacjii urządzeń cieplnych, wentylacyj-nych, gazowych, wodociągo-wych i kanalizacyjnych oraz insta-lacyjnej w zakresie sieci, instala-cji i urządzeń elektroenergetycz-nych, mogą sporządzać projektyzagospodarowania działki lub te-renu tylko w zakresie obiektówi robót budowlanych wskaza-nych w treści rozstrzygnięcia de-cyzji nadającej uprawnienia bu-dowlane.

Rzecz jasna, wyżej opisanepostanowienia dotyczą osób,które nabyły uprawnienia na pod-stawie przepisów przywołanegorozporządzenia. Co z osobami,

które nabyły uprawnienia budow-lane na podstawie przepisówobowiązujących do dnia wejściaw życie tego aktu prawnego?

Należy wskazać, że zgodniez postanowieniami art. 104 usta-wy z dnia 7 lipca 1994 roku —Prawo budowlane — uprawnieniabudowlane uzyskane pod rząda-mi poprzednio obowiązującychprzepisów pozostają w mocy,a ich zakres nie ulega zmianie.Co za tym idzie, osoby posiadają-ce takie uprawnienia, mogą jewykonywać w takim zakresie, jakizostał wskazany w treści decyzjio nadaniu uprawnień. Niemniejosoby takie nie mogą być trakto-wane w zakresie wykonywaniaswoich uprawnień odmiennie odosób posiadających uprawnienianabyte pod rządami przywołane-go rozporządzenia. Szczególniewówczas, gdy zakres ich upraw-nień jest podobny lub tożsamyz zakresem uprawnień opisanympostanowieniami tego rozporzą-dzenia. Tego rodzaju postępowa-nie stanowiłoby naruszenie kon-stytucyjnej zasady ochrony prawnabytych. Dlatego też w konse-kwencji należy stwierdzić, żeosoby posiadające uprawnieniabudowlane wydane pod rządamipoprzednio obowiązującychprzepisów w zakresie odpowia-dającym uprawnieniom do pro-jektowania bez ograniczeńw specjalności: drogowej, mo-stowej, instalacyjnej w zakresiesieci, instalacji i urządzeń ciepl-nych, wentylacyjnych, gazowych,wodociągowych i kanalizacyj-nych oraz instalacyjnej w zakre-sie sieci, instalacji i urządzeńelektroenergetycznych posiadająuprawnienie do sporządzaniaprojektów zagospodarowaniadziałki lub terenu dla obiektówi robót budowlanych wskazanymw decyzji o nadaniu uprawnień.

Mgr Sławomir KOZŁOWSKIradca prawny MOIIB

Obowiązujące Rozporządzenie Mi-nistra Gospodarki Przestrzenneji Budownictwa z dnia 30 grudnia

1994 roku w sprawie samodzielnychfunkcji w budownictwie (Dz. U. nr 8 poz.38 z późn. zm.) postanawia, że upraw-nienie do sporządzania projektów zago-spodarowania działki lub terenu przysłu-gują jedynie osobom, które posiadająuprawnienia do projektowania w specjal-ności architektonicznej oraz uprawnie-nia do projektowania bez ograniczeńw specjalności drogowej, mostowej, in-stalacyjnej w zakresie sieci, instalacjii urządzeń cieplnych, wentylacyjnych,gazowych, wodociągowych i kanalizacyj-nych oraz instalacyjnej w zakresie sieci,instalacji i urządzeń elektroenergetycz-nych.


WŁADZE REGIONALNE

- Byt, a raczej dobrobyt całej branży budowlanejzależy od inwestycji — i tych wielkich, spektakular-nych, i tych małych. Porozmawiajmy więc o inwesty-cjach. Jaka jest wysokość wydatków inwestycyj-nych i które inwestycje należy zaliczyć do najbar-dziej spektakularnych?

- Unikam nazywania naszych inwestycji „spektakular-nymi”. Wolę mówić o inwestycjach potrzebnych dla re-gionu i oczekiwanych przez jego mieszkańców. Dlategojestem dumny, że właśnie teraz doprowadziliśmy doprzełamania pewnej niemożności, towarzyszącej od latczy nawet dziesięcioleci wielu projektom. I tak udało

nam się wybudować Regionalny Dworzec Autobusowy,trwa budowa krakowskiej Opery, ruszyło wiele inwesty-cji drogowych. Zawsze podkreślałem, że jesteśmy jed-nym z najbardziej proinwestycyjnie nastawionych samo-rządów — nie tylko w porównaniu z gminami czy powia-tami, ale i z innymi polskimi województwami. Nasze na-kłady inwestycyjne wciąż rosną — obecnie sięgają 40proc. budżetu. Tylko w ubiegłym było to 150 mln zło-tych. To wynik nieosiągalny dla większości polskich sa-morządów.

- Jakie są sposoby finansowania inwestycji — ja-kie otrzymujemy wsparcie ze środków unijnych?

- Najprostszy sposób to ujęcie ich w wieloletnim pla-nie i wpisanie ich do naszego budżetu. Dysponujemyjednak wieloma innymi instrumentami wspierania rozwo-ju regionalnego. Jednym z nich jest Kontrakt Wojewódz-ki — upraszczając polega on na współfinansowaniu in-westycji przez samorządy i stronę rządową. Natomiastod 2004 roku znaczny ciężar finansowania regionalnychinwestycji przejęły europejskie fundusze strukturalne. Toprzecież właśnie na nas w znacznej części spoczął obo-wiązek wdrażania Zintegrowanego Programu Operacyj-

nego Rozwoju Regionalnego. Dzięki niemu w latach2004 — 2006 Małopolskę zasili ponad 180 milionóweuro. Szukamy też nowych form finansowania inwestycji— przygotowujemy na przykład nową emisję obligacji.

- Jeszcze rok temu dużo się mówiło, że Polskanie jest przygotowana do absorpcji dotacji z UE.Dziś już wiemy, że były to obawy na wyrost. Pienią-dze zostały rozdzielone, a sporo wniosków znalazłosię za burtą. Czy wszystkie województwa poradziłysobie tak dobrze?

- Pierwszy rok funkcjonowania Polski w europejskichstrukturach był prawdziwym testem sprawności — tak dlainstytucji wdrażających, jak i beneficjentów. Małopolskaokazała się województwem bardzo dobrze przygotowa-nym do absorpcji unijnych pieniędzy. Do 31 lipca złożo-no do nas blisko 1800 wniosków o dofinansowanie. Tonajlepszy wynik spośród wszystkich województw. Na tleinnych regionów osiągnęliśmy też najwyższą wartość jużdokonanych refundacji na rzecz beneficjentów — na ko-niec lipca było to blisko 24 miliony złotych. Od samegopoczątku niezwykle ważnym było dla mnie zapewnienieprzejrzystości i otwartości wszelkich procedur. Dlategouniknęliśmy zarzutów i afer, z którymi borykały się innewojewództwa.

- Użył Pan kiedyś stwierdzenia, że tyle się terazbuduje, jak za Kazimierza Wielkiego. Czy któryśz samorządów lokalnych w naszym regionie zasłu-guje na szczególne wyróżnienie za swoją aktyw-ność w szukaniu inwestorów, pieniędzy, w każdymdziałaniu, którego efektem są zlecenia dla lokal-nych firm?

- Nie chciałbym wyróżniać żadnego z samorządów,choć w oczywisty sposób najlepiej pamiętamy niedawneosiągnięcia. Inwestycje w Niepołomicach i Dobczycachto efekt dalekowzroczności gospodarzy tych gmin i two-rzenia stref ekonomicznych. To rozsądne planowanieprzynosi teraz spodziewane owoce. Bo przecież taka in-westycja jak np. niepołomicki MAN ma z całą pewnościąponadlokalne znaczenie i służy całemu regionowi.

- Jakie projekty małopolskich samorządów zna-lazły uznanie w oczach komisji oceniających wnio-ski i kwalifikujących je do realizacji w ramachZPORR? Czy gminy i powiaty oraz instytucje wyka-zały się oryginalnością w przygotowaniu projektów,które chciały zrealizować z pomocą unijnych pie-niędzy?

- Oryginalność nie zawsze jest zaletą. Czasem nad-miar oryginalności wręcz śmieszy — żałuję, że nie mogęzdradzić Czytelnikom treści niektórych z trafiających donas wniosków... Procedura rozdziału pieniędzy była bar-dzo precyzyjna, oparta na matematycznych kryteriach.Po ocenie formalnej, wnioski trafiły na tzw. panele eks-pertów, potem do Komitetu Sterującego, wreszcie osta-teczną decyzję podejmował Zarząd Województwa. Tobardzo dużo projektów, a wciąż trwają kolejne nabory.

Budujemy jak zaO regionalnych inwestycjach rozmawiamy

Marszałek województwa Janusz Sepioł

Pełną listę znaleźć można pod adresem zporr. wrotama-lopolski. pl. Wspomnę jedynie o trzech już realizowa-nych — krakowskie Auditorium Maximum, MałopolskieCentrum Monitoringu i Atestacji Żywności czy przebudo-wa bloku operacyjnego i centralnej sterylizatorni SPZOZ w Miechowie. Zapewniam, że najbliższe lata będąobfitowały w uroczystości przecięcia wstęg, a pracy dlabranży budowlanej nie powinno zabraknąć. Potwierdzato zresztą fakt, że tylko we wrześniu w Małopolsce ogło-szono 1410 przetargów budowlanych. To drugi, po wo-jewództwie mazowieckim, wynik w kraju.

- Ile z tych zakwalifikowanych projektów jest ak-tualnie realizowanych? Czy transze środków spły-wają do inwestorów regularnie? Już na etapie skła-dania wniosków obawiano się bowiem zatorówpłatniczych, a tego wykonawcy, czyli firmy budowla-ne, boją się najbardziej...

- Do końca sierpnia tego roku przekazałem do urzę-du wojewódzkiego łącznie 98 projektów celem zawarcia

umowy o dofinansowanie. Większość — bo ponad 60 —jeszcze w roku ubiegłym. Dobrą wiadomością dla bran-ży budowlanej jest fakt, że zatory płatnicze na linii inwe-stor — wykonawca, w przypadku ZPORR nie powinnyw ogóle występować. Bo przecież wnioskodawcy wystę-pując o środki Zintegrowanego Programu OperacyjnegoRozwoju Regionalnego musieli mieć zabezpieczone pie-niądze na realizację inwestycji. Refinansowanie nastę-puje później. Natomiast z informacji uzyskiwanych w ro-boczych kontaktach z urzędem wojewódzkim wynika, iżrównież proces realizacji wniosków płatniczych przebie-ga bez większych zakłóceń, co wpływa na drożnośćtransferu środków finansowych.

- Jakiej kwoty do rozdysponowania w Małopol-sce możemy się spodziewać w kolejnym etapie roz-działu środków unijnych, a więc po 2006 r.?

- Jeśli potwierdzą się założenia poczynione przez Mi-nisterstwo Gospodarki, to na okres 2007-2013 powinni-śmy otrzymać blisko 1,5 miliarda euro. To potężne pie-niądze! Ale i apetyt na nie jest spory. Z dużych inwesty-cji, które oczekują wsparcia z różnych środków UE, któ-re trafią do naszego województwa, wymienić można bu-dowę Kampusu 600-lecia Odnowienia Uniwersytetu Ja-giellońskiego, kontynuację budowy autostrady A4 czyukończenie budowy zbiornika Świnna Poręba. To inwe-stycje już koncepcyjnie gotowe i zaawansowane w reali-zacji. Z innych można wymienić modernizację linii kole-jowej Katowice-Kraków-Tarnów, rozbudowę portu lotni-czego w Balicach wraz z otoczeniem i infrastrukturą dro-gowo-kolejową czy modernizację drogi E7 (Słomniki —obejście wschodnie Krakowa -Chyżne/Zakopane). Wie-le inwestycji planowanych jest w ramach KrakowskiegoObszaru Metropolitalnego. Lista jest naprawdę długa!

- Co robi samorząd województwa, aby przycią-gnąć liczących się zagranicznych inwestorów?

- Przede wszystkim musimy dbać, by nasza oferta in-westycyjna do inwestorów po prostu dotarła. To podsta-


WŁADZE REGIONALNE

Kazimierza Wielkiegoz Januszem Sepiołem, marszałkiem Województwa Małopolskiego

dokończenie na str. 12Budowa Opery w Krakowie

Budowa Opery w Krakowie


WŁADZE REGIONALNE

Budujemy jak za Kazimierza Wielkiego

wowy warunek. Równie ważne jest zapewnienie właści-wej infrastruktury okołobiznesowej — to prawdziwe wy-zwanie dla samorządu województwa. Wiele województwdziwiło się, dlaczego Małopolska tak bardzo inwestujew rozbudowę i modernizację dróg. Teraz wszyscy widzą,że rozbudowana sieć transportowa jest nieodzownymwarunkiem każdej oferty dla inwestora, że ułatwia teżrozwój turystyki. Zresztą każda złotówka z sukcesemwydana na pozyskanie inwestorów zwraca się w bardzowymierny sposób. Odkąd nasz wojewódzki budżet zo-stał powiązany z wpływami z tytułu podatku od osóbprawnych, każda nowa firma w Małopolsce oznaczawięcej pieniędzy na rozwój całego regionu.

- Budownictwo znajduje się na usługach wszyst-kich branż. Tak samo trzeba zbudować drogę, płytęlotniska, nowy terminal, jak i hotel, wyciąg narciar-ski czy restaurację. Budowlani kibicują więc wszyst-kim dziedzinom gospodarki jednakowo. Która, we-dług Pana Marszałka, ma szczególnie dobre per-spektywy w Małopolsce?

- Chyba nieprzypadkowo wymieniła Pani obiekty zwią-zane z jedną, szczególnie ważną w Małopolsce, branżą— z turystyką. Bo to prawdziwe koło zamachowe regio-nalnej gospodarki. Niedawno witaliśmy w Balicach milio-nowego pasażera, a kończący się sezon turystycznyokazał się rekordowy pod względem odwiedzającychnas gości. Mamy niekwestionowane atuty — zabytki wpi-sane na listę UNESCO, piękną przyrodę, niezwykłe tra-dycje i kulturowe dziedzictwo. Tymi małopolskimi skar-bami powinniśmy i chcemy się dzielić, a rozwój turystykijest szansą dla całego regionu.

- Nasz region od dziesięcioleci uchodzi za pol-skie zagłębie budowlane. Tu zlokalizowany jestogromny potencjał — mnóstwo firm wykonawczychi dobrze wykształconych budowlańców — od robot-ników, po inżynierów. Małopolska Okręgowa IzbaInżynierów Budownictwa ma blisko 10 000 człon-ków, a więc specjalistów wykonujących samodziel-ne funkcje techniczne w budownictwie. Czy będąmieli co robić w naszym regionie, czy jak wielu Po-laków, szukać swej szansy za granicą?

- O rynku pracy można już mówić w kontekście euro-pejskim i z całą pewnością dotyczy to także branży bu-dowlanej. Natomiast — jakkolwiek banalnie może to za-brzmieć — naszym zadaniem jest stwarzanie takich wa-runków, by w Małopolsce po prostu żyło się lepiej; byprzedstawiciele wszelkich profesji nie chcieli od nas wy-jeżdżać. Na całe szczęście obserwujemy procesy idącew obu kierunkach. To prawda, że wielu — zwłaszczamłodych — mieszkańców regionu szuka swojej zawodo-wej przyszłości za granicą. Z drugiej strony poważnemiędzynarodowe koncerny właśnie u nas szukają pra-cowników. Wierzę, że taka obustronna mobilność przy-nieść może dobre efekty.

- Jest Pan Marszałek z wykształcenia architek-tem. Czy bierze Pan pod uwagę powrót do wykony-wania zawodu?

- Prawdę powiedziawszy nie uważam, że przestałemgo wykonywać. Wprawdzie zamieniłem pracę przy kre-ślarskiej desce na gabinet przy ul. Basztowej 22, alemam przecież realny wpływ na kształtowanie małopol-skiego krajobrazu. Z mojej inicjatywy i z moim udziałemjako sędziego przeprowadzono sześć realizacyjnychkonkursów architektonicznych. Jako samorząd woje-wództwa dbamy o jakość małopolskiej architektury —ustanowione przez nas Nagrody im. Stanisława Witkie-wicza przyznawane są za twórcze zastosowanie tradycjiregionalnych w architekturze współczesnej. Wspomaga-my Małopolskie Dni Architekta. Wierzę, że tą szansęwpływania na małopolski krajobraz dobrze wykorzystuję— z pożytkiem dla regionu i jego mieszkańców.

- Bardzo dziękuję za rozmowę.

Rozmawiała Aleksandra VEGA

dokończenie ze str. 11

Regionalny Dworzec Autobusowy


WSPÓŁPRACAMIĘDZYNARODOWA

Tym razem gospodarzami byli — Czeska Izba Autory-zowanych Inżynierów i Techników Budownictwa (CKAIT)i Czeski Związek Inżynierów Budownictwa (CSSI).W spotkaniu uczestniczyły delegacje Węgierskiej IzbyInżynierów (MMK), Słowackiej Izby Inżynierów Budow-nictwa (SKSI), Słowackiego Związku Inżynierów Budow-nictwa (SZSI), Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa(PIIB) i Polskiego Związku Inżynierów i Techników Bu-downictwa (PZITB). Stronę polską reprezentowali: Zbi-gniew Grabowski — prezes PIIB, Zbysław Kałkowskii Stefan Wójcik — wiceprzewodniczący PIIB, Wiktor Piw-kowski — przewodniczący PZITB, Zygmunt Rawicki — wi-ceprzewodniczący PZITB i Stefan Czarniecki — skarbnikPZITB.

Delegacje, które zjechały do Liberca, poinformowałysię wzajemnie o istotnych wydarzeniach, jakie dotyczyłyich organizacji w ostatnim roku, ze szczególnymuwzględnieniem aktualnego stanu legislacji budowlanej.W gorącej dyskusji mówiono m.in. o roli izb i związkówbudowlanych po przystąpieniu krajów V-4 do Unii Euro-pejskiej, o zadaniach w audycie energetycznym, możli-wości pozyskiwania grantów, nowelizacji prawa budow-lanego, normalizacji i wydawnictwie norm europejskichoraz o stanie zaawansowania wydania III tomu albumu„Zabytki techniki krajów Grupy Wyszehradzkiej”. Na za-kończenie spotkania przewodniczący delegacji podpisa-li wspólną deklarację, w której postanowiono: — podjąć działania w celu zorganizowania międzynaro-

dowej wymiany studentów krajów V-4 w ramach prak-tyk,

— wzmocnić współpracę w ramach V-4, m.in. przezopracowanie wspólnego kodeksu etycznego inżynie-rów budownictwa, a także przez opracowanie wspól-nych standardów nauczania w zakresie budownictwa,

— powołać zespoły robocze z krajów V-4 dla wypraco-wania kierunków wspólnego postępowania przy uzna-waniu kwalifikacji dla cudzoziemców,

— powołać zespoły robocze z krajów V-4 do spraw legi-slacji w budownictwie,

— podjąć wspólne działania w celu opracowania „beto-nowego słownika”. Jako podstawę należy przyjąć do-świadczenia z przekładu eurokodów, a wiodącym ję-zykiem powinien być angielski,

— przygotować spotkanie delegatów krajów V-4 przedworkshopem o normach w Ispre (Włochy).

— wykorzystać doświadczenia węgierskie przy opraco-wywaniu audytów energetycznych w krajach V-4,

— podpisać umowy o wzajemnej, bilateralnej współpra-cy pomiędzy PIIB i CKAIT,

— zorganizować XIII spotkanie organizacji budowlanychz krajów Grupy Wyszehradzkiej w Bratysławie. Przewi-dywany termin 6-8 października 2006 roku. Należy podkreślić, że czescy gospodarze zapewnili

odpowiednią oprawę spotkania — obrady odbywały sięw urzędzie wojewódzkim regionu libereckiego z udzia-łem wicewojewody w części oficjalnej. Przedstawicieleorganizacji budowlanych z krajów Grupy Wyszehradzkiejzostali przyjęci w salach historycznego ratusza przezprezydenta miasta Liberec.

Zygmunt RAWICKI

Wspólne doświadczenia, wspólne problemy

XII spotkanie organizacji budowlanych z krajów Grupy Wyszehradzkiej

Począwszy od 1994 roku, każdorazowo w innym krajuGrupy Wyszehradzkiej (V-4), corocznie odbywają sięspotkania organizacji zawodowych reprezentujących

budowlanych. Na XII takie spotkanie reprezentanci izb zawo-dowych i związków inżynierów i techników budownictwa zje-chali 7 — 8 października do Liberca w Czechach.


STOWARZYSZENIAZAWODOWE

• Na Walnym Zgromadzeniu Delegatów 9 kwietnia br.,po wyborach nowych władz krakowskiego OddziałuPZITB na kadencję 2005-2008, w skład Prezydium we-szło 10 osób, do Zarządu 18 osób, do Komisji Rewizyj-nej 5 osób oraz do Sądu Koleżeńskiego 3 osoby. Odby-ło się dotychczas 8 posiedzeń Prezydium oraz 2 posie-dzenia Zarządu Krakowskiego Oddziału PZITB. W związ-ku z rozpoczęciem organizacyjnej i merytorycznej dzia-łalności stowarzyszeniowej naszego Oddziału powołano

9 Komisji Problemowych: — Komisja budownictwa, — Komisja kwalifikacyjna na rze-czoznawców, — Komisja kwalifikacyjna ds. re-

komendacji podmiotów go-spodarczych w dziedzinie bu-downictwa,

— Komisja materiałów budowla-nych i ochrony budowli przedkorozją,

— Komisja młodej kadry tech-nicznej,

— Komisja nauki, — Komisja pomocy koleżeńskiej, — Komisja szkolenia i informatyki, — Komisja weryfikacyjna i od-

znaczeń. — W strukturach krakowskiego

Oddziału PZITB w nowej ka-dencji działa łącznie 16 kół,w tym 11 zakładowych i 5 te-renowych: Koła zakładowe:

— Akademia Górniczo-Hutnicza— BUDOPOL sp. z o. o. — Kra-

ków, — BUDOSTAL-2 S. A. — Kraków, — BUDOSTAL-3 S. A. — Kraków, — BUDOSTAL-5 S. A. — Kraków, — Koło Grodzkie — Kraków, — Koło Młodych przy PK — Kra-

ków, — Koło Seniorów — Kraków, — Krakowskie Biuro Projektowo-

-Badawcze BudownictwaPrzemysłowego,

— Politechnika Krakowska, — Rejonowy Zarząd Infrastruktury — Kraków,

Koła terenowe: — w Chrzanowie, — w Olkuszu, — w Nowym Sączu, — w Tarnowie (Koło Grodzkie), — w Zakopanem (Zespół Szkół Budowlanych).

Najważniejsze wydarzenia w naszej działalności stowarzyszeniowej w nowej kadencji:

• W Centrum Targowym CHEMOBUDOWA S. A. przyul. Klimeckiego 14 w dniach 14-17 kwietnia i 15-18września 2005 r. odbyły się kolejne dwie edycje targówbudowlanych: XXV Krakowskie Targi Budownictwa„WIOSNA 2005” i XXVI Krakowskie Targi Budownictwa„JESIEŃ 2005”. Krakowski Oddział PZITB objął patro-nat honorowy nad tymi imprezami. W czasie targów naszOddział wspólnie z Małopolską Izbą Inżynierów Budow-nictwa i Państwową Inspekcją Pracy w Krakowie zorga-nizował cykl seminariów. W ramach XXV KrakowskichTargów Budownictwa „WIOSNA 2005” zrealizowanocykl konferencyjno-seminaryjny pod ogólnym tytułem„Budownictwo w Unii Europejskiej”, w ramach któregoprzedstawiono tematykę dotyczącą zamówień publicz-nych, bezpieczeństwa pracy w budownictwie, planuBIOZ — bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, zmian i aktu-alizacji przepisów budowlanych, prezentacji wydawnic-twa LEX, prezentacji kluczowych inwestycji i rozwiązańurbanistycznych miasta Krakowa. Tematyka seminariówskupiła się również na umowach o robotach budowla-nych, dochodzeniu należności w państwach członkow-skich Unii Europejskiej po 1 maja 2004 roku, informaty-zacji w budownictwie. W konkursie na najlepszy wyróbprezentowany na targach przyznano wiele nagród,a w pracach jury konkursowego brali udział m. in. przed-stawiciele krakowskiego Oddziału PZITB.

Natomiast podczas XXVI Krakowskich Targów Budow-nictwa „JESIEŃ 2005” zorganizowano konferencję — se-minarium dotyczącą tematyki związanej z podnoszeniemkwalifikacji zawodowych inżynierów budownictwa, promo-cji standardów bezpieczeństwa pracy w budownictwie,aktualnych warunków uzyskiwania uprawnień budowla-nych i tytułu rzeczoznawcy budowlanego. Omówionozmiany w prawie budowlanym z dnia 28 lipca 2005 r. orazróżne aspekty związane z wypadkami przy pracy w kon-tekście wysokości składki ubezpieczeniowej. Zaprezento-wano najnowsze osiągnięcia techniki budowlanej w dzie-dzinie ceramiki sanitarnej oraz stolarki budowlanej. Jakzawsze w pracach sądu konkursowego uczestniczyliprzedstawiciele krakowskiego Oddziału PZITB. • 11-13 maja 2005 r. odbyła się w Krakowie XX Ogólno-polska Narada Seniorów PZITB zorganizowana przez Ko-ło Seniorów przy Zarządzie Oddziału w Krakowie. Naradęprowadził przewodniczący Koła Seniorów Henryk Scho-

GlobalizacjaNajważniejsze wydarzenia w nowej kadencji krakowskiego

Krakowski Oddział PZITB pod względem liczebnościzajmuje 3. miejsce w kraju (483 członków), wśródktórych mamy 4 osoby z najwyższą w naszym

środowisku godnością Członka Honorowego PZITB:Mieczysława Dziadkowca, Kazimierza Flagę, JanuszaKadeckiego oraz Zygmunta Rawickiego. Zarząd oddziałuwybrany na nową kadencję – 2005 - 2008 – choćfunkcjonuje dopiero pół roku, ma się już czym pochwalić.



budownictwaOddziału Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa

en wraz z wiceprzewodniczącym Głównej Komisji Senio-rów przy Zarządzie Głównym PZITB w Warszawie — Wini-cjuszem Krotlą. Uczestnicy Krajowej Narady zwiedzili za-bytkowe i nowe budowle Krakowa, m. in. Sanktuarium Mi-łosierdzia Bożego w Łagiewnikach, skrzyżowanie ul. Wie-lickiej z autostradą A-4, nowy most nad Wisłą — most Ko-tlarski, przebudowę rejonu Głównego Dworca Kolejowe-go w Krakowie oraz Rynek Główny, Stare Miasto i Kate-drę na Wawelu. Z uczestnikami Narady spotkali się przed-stawiciele Zarządu krakowskiego Oddziału PZITB. • 27 maja 2005 r. odbyło się uroczyste wręczeniew Warszawie, w gmachu FSNT-NOT nagród w konkursiePZITB „BUDOWA ROKU 2004”. Jakość i zastosowanerozwiązania techniczne nagrodzonych obiektów dobrzeświadczą o możliwościach naszych przedsiębiorstw bu-dowlanych na konkurencyjnym rynku europejskim. Kon-kurs miał szczególny charakter, ponieważ jego rozstrzy-gnięcie odbyło się na kilka dni przed Krajowym Zjazdem

Delegatów i wyborem nowychwładz PZITB na kolejną kaden-cję 2005-2008. Głównym orga-nizatorem konkursu było PZITB,przy współpracy Ministerstwa In-frastruktury oraz GłównegoUrzędu Nadzoru Budowlanego.O laureatach konkursu szerokoinformowaliśmy już w numerze11 naszego biuletynu. • 30 maja 2005 r. odbyły sięuroczystości związane z Jubile-uszem 60-lecia powstania Poli-techniki Krakowskiej. 31 maja1945 r. Senat Akademii Górni-czej w Krakowie podjął decyzjęo utworzeniu trzech wydziałówpolitechnicznych AG: Architektu-ry, Inżynierii Lądowej i Komuni-kacji. Funkcję prorektora tychwydziałów powierzono profeso-rowi Izydorowi Stella-Sawic-kiemu. Datę tę uznano za niefor-malne rozpoczęcie działalnościPolitechniki Krakowskiej.

W 1949 r. Akademia Górni-cza została przekształconaw Akademię Górniczo-Hutniczą,a w 1953 r. nastąpiła reorganiza-cja wydziałów politechnicznychAkademii Górniczo-Hutniczej.Powstały cztery wydziały: Archi-tektury, Budownictwa Lądowe-go, Budownictwa Wodnegoi Mechaniczny. Formalnie, Poli-technika Krakowska, jako samo-dzielna instytucja edukacyjna,

została utworzona dopiero w 1954 r., uchwałą Rady Mi-nistrów nr 409: „Powołuje się samodzielną uczelnię aka-demicką Politechnikę Krakowską z siedzibą w Krakowie”(Monitor Polski nr A-68, poz. 854 z 21 lipca 1954 r.).W 2004 r. na Politechnice Krakowskiej studiowało17357 osób, w tym na studiach dziennych — 11134,zaocznych — 5779, wieczorowych — 444, podyplo-mowych — 766, doktoranckich — 252. W latach 1945— 2004 Politechnikę Krakowską ukończyło ponad 51tys. absolwentów.

Głównymi punktami obchodów 60-lecia uczelnikształcącej również nasze, budowlane kadry, byłymsza św. celebrowana przez arcybiskupa metropolitękrakowskiego, księdza kardynała Franciszka Machar-skiego, pochód z Bazyliki św. Floriana do kampusuuczelni przy ul. Warszawskiej, odsłonięcie popiersiaTadeusza Kościuszki na dziedzińcu kampusu.

W czasie uroczystego posiedzenia Senatu Politech-niki Krakowskiej prof. Józef Nizioł wygłosił wykład pt.„Politechnika Krakowska w okresie transformacji”.Wojewoda małopolski Jerzy Adamik wręczył wysokieodznaczenia państwowe. Otrzymali je byli rektorzyPK: Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodze-nia Polski — prof. Władysław Muszyński, Krzyże Ko-mandorskie Orderu Odrodzenia Polski — prof. Kazi-mierz Flaga i prof. Józef Nizioł. Uroczystość okazałasię znakomitą okazja do otwarcia Muzeum Politechni-ki Krakowskiej. • W dniu 31 maja 2005 r. odbyło się uroczyste spo-tkanie Zarządu Krakowskiego Oddziału PZITB z laure-atami konkursu PZITB „BUDOWA ROKU 2004” z re-gionu Małopolski. Z tej okazji wręczono jednoroczneRekomendacje KO PZITB — bez postępowania kwalifi-kacyjnego — firmom budowlanym nagrodzonym w kon-kursie.

Rekomendacje Krakowskiego Oddziału PZITB otrzy-mały następujące firmy: — HOCHTIEF POLSKA Sp. z o. o. Oddział KPIS CRA-

COVIA — Kraków, — INTER-BUD Firma Remontowo-Budowlana– Kraków, — SKALSKI Sp. z o. o. — Kraków, — CHEMOBUDOWA S. A. — Kraków, — BUDMET Spółdzielnia Rzemieślnicza — Kraków, — MOTA-ENGIL POLSKA S. A. — Kraków, — FIRMA PROJEKTOWO-BUDOWLANA „LEGUT-

KI&KRASOŃ” — Kraków, — PRZEDSIĘBIORSTWO ROBÓT INŻYNIERYJNYCH S.A.

HOLDING — Katowice, — PRZEDSIĘBIORSTWO WIELOBRANŻOWE A.

TCHÓRZEWSKI&M. PASEK — Będzin — STAAND OŚRODEK USŁUG INŻYNIERSKICH Sp.

z o. o. — Kraków, — DOM-BUD Sp. Jawna ANDRZEJ CHLEBOWSKI, MA-

REK SZAFLARSKI — Kraków. dokończenie na str. 16



• 3-4 czerwca 2005 r. obradował XL JubileuszowyKrajowy Zjazd Delegatów PZITB w Gdańsku-Sopocie,pod przewodnictwem Janusza Kaweckiego — Hono-rowego Członka PZITB z naszego Oddziału. Uczest-nikami KZD z ramienia krakowskiego Oddziału PZITBbyli Członkowie Honorowi — Mieczysław Dziadko-wiec, Kazimierz Flaga, Janusz Kawecki oraz wybranidelegaci: Wojciech Biliński, Mirosław Boryczko, An-toni Guratowski, Jan Janik, Alicja Kotońska, AndrzejM. Kucharski, Marian Płachecki, Zygmunt Rawickii w zastępstwie Jana Szpaka — Halina Pasich.W Zjeździe uczestniczyli również: Irena Bobulska-P-acek (wiceprzewodnicząca GKR) i Andrzej Tomana(przewodniczący Komitetu Informatyzacji w Budow-nictwie).

W czasie Zjazdu wręczono m. in. nagrody im. prof.Stefana Bryły i prof. Wacława Żenczykowskiego za wy-bitne osiągnięcia naukowe (tę drugą otrzymał TadeuszTatara z Politechniki Krakowskiej). Odznaczenia pań-stwowe i stowarzyszeniowe oraz Odznaki Ministra Infra-struktury „Za Zasługi dla Budownictwa” otrzymali m.in.Wojciech Biliński i Zygmunt Rawicki z naszego OddziałuPZITB. Godność Członka Honorowego PZITB — najwyż-sze wyróżnienie Związku — przyznano 4 osobom, w tymZygmuntowi Rawickiemu z krakowskiego OddziałuPZITB.

Nowym przewodniczącymPZITB wybrano Wiktora Piwkow-skiego z Oddziału Warszawskie-go. Uchwalono nowy statut na-szego Związku, w którym znalazłsię przepis dotyczący 4-letniejkadencji oraz ograniczenia peł-nienia funkcji przewodniczącegoPZITB i przewodniczących Od-działów maksymalnie do 2 kolej-nych kadencji. Statut zakazujełączenia funkcji we władzachZwiązku, reguluje procedurę wy-boru oraz odwoływania władzw oddziałach, precyzuje zagad-nienia dotyczące dysponowaniamajątkiem Związku. Wszystkiewprowadzone do statutu zapisypowinny przyczynić się w najbliż-szych latach do pozytywnychzmian w codziennym funkcjono-waniu Związku oraz stanowićistotny etap dostosowania dostandardów europejskich stowa-rzyszeń zawodowych.

Uchwałą XL KZD PZITBw Gdańsku ustanowiono nagro-dę PZITB im. prof. dr hab. inż.

Romana Ciesielskiego, przyznawaną za wybitną dzia-łalność społeczną na rzecz budowania autorytetuPZITB.

W merytorycznej części dyskusji poruszano kwe-stie m.in. potrzeby dalszego wprowadzania wewnętrz-nych zmian organizacyjnych, które w konsekwencjipowinny Związek wzmocnić. Mówiono o koniecznościwyzwolenia aktywności członków Związku przez róż-norodność form pracy w kołach, oddziałach, i Zarzą-dzie Głównym, o doskonaleniu współpracy z PolskąIzbą Inżynierów Budownictwa, aby była komplemen-tarna i przyniosła pozytywne efekty dla obu stron. Niezabrakło wystąpień na temat podnoszenia kwalifikacjizawodowych członków Związku przez szkolenia, kon-ferencje oraz wydawanie przez PZITB czasopism fa-chowych „Inżynieria i Budownictwo” oraz „PrzeglądBudowlany”. Padały stwierdzenia o wprowadzeniu ta-kich form działalności gospodarczej, które oprócz za-silania finansowego Związku dawałyby możliwość peł-niejszego wykorzystania wiedzy, doświadczenia zawo-dowego, potencjału intelektualnego członków Związ-ku. Konieczne jest prowadzenie stałej pracy nad ety-ką inżynierów budownictwa, aby cechą wyróżniającączłonka PZITB była solidność i uczciwość zawodowa,życzliwość we wzajemnych kontaktach oraz z zawodo-wymi partnerami. Nie zapomniano o objęciu opiekąmłodzieży oraz seniorów.

Po dyskusji przyjęto wnioski z XL KZD PZITB zobo-wiązujące do: 1) zaktualizowania porozumienia o współpracy między

PZITB a PIIB pod kątem szerszego wykorzystaniapotencjału wiedzy członków PZITB oraz doświad-czenia oddziałów,

2) podjęcia działań formalnoprawnych, które umożli-wią oddziałom wykorzystanie funduszy unijnych napotrzeby działalności statutowej,

3) stworzenia przy ZG PZITB banku informacji groma-dzącego dane z poszczególnych oddziałów o róż-nych formach działalności gospodarczej i innej,przynoszącej dochody finansowe i propagowanietych form na forum całego Związku,

4) podjęcia działań przez ZG PZITB mających na celuzacieśnienie więzi międzypokoleniowej w celu wy-korzystania doświadczenia zawodowego seniorówbudownictwa w podnoszeniu praktycznych kwalifi-kacji zawodowych młodej kadry technicznej,

5) zorganizowania Zespołu ds. Prawa budowlanegow ramach struktury ZG PZITB,

6) uwzględnienia w programie działania ZG PZITBproblematyki pomocy w odbywaniu praktyk zawo-dowych absolwentów szkół i uczelni technicznych,

7) podjęcia działań prowadzących do uporządkowa-nia struktury organizacyjnej oddziałów.

• 10-13 czerwca br. gościła w Polsce delegacjaASCE — American Society of Civil Engineers, którą re-


GlobalizacjaNajważniejsze wydarzenia w nowej kadencji krakowskiego



prezentowali William P. Henry — prezydent ASCE, Pa-trick J. Natale — dyrektor generalny ASCE, Jaime San-tamaria Serrano — przewodniczący Komitetu Współ-pracy z Zagranicą ASCE, Laurence Rasmussen —członek Zarządu ASCE, Marisa Sherard — koordyna-tor współpracy ASCE z zagranicą. W czasie pobytudelegacji amerykańskiej odbyło się spotkanie z wła-dzami PZITB oraz seminarium poświęcone zagadnie-niu globalizacji sektora budowlanego na świecie,w którym wygłoszono referaty dotyczące przyszłościzawodu inżyniera budownictwa, kierunków rozwoju in-żynierii lądowej, stanu prawnego w zakresie realizacjiinwestycji budowlanych finansowanych ze środkówpublicznych. Zgłoszono również propozycję dotyczą-cą ustanowienia międzynarodowego kodeksu etyki.13 czerwca goście zwiedzili Oświęcim i Kraków. Prze-wodniczący krakowskiego Oddziału PZITB i przewod-niczący MOIIB przyjęli gości na uroczystym obiedziew restauracji na Wawelu. Strona amerykańska zapro-ponowała podpisanie deklaracji dotyczącej włączeniasię PZITB i PIIB w akcję przeciwstawienia się zjawiskukorupcji w światowym sektorze budowlanym. Przed-stawiciele ASCE poinformowali również o wystosowa-niu zaproszenia dla delegacji PZITB i PIIB do udziałuw dorocznym Zjeździe ASCE, który zaplanowany zo-stał na listopad br. w Los Angeles.

Rekomendacje i nagrody

27 czerwca 2005 r. odbyło się II zebranie Zarządukrakowskiego Oddziału PZITB w kadencji 2005-2008, na którym zasłużonym działaczom naszegoOddziału wręczono Złote i Srebrne Odznaki Honoro-we PZITB oraz Dyplomy Rekomendacji następującymfirmom: — CONSTRUCTION SP. z o. o. z Krakowa, — PRZEDSIĘBIORSTWO USŁUG BUDOWLANYCH

„COMPLEX” JANUSZ LEPIARZ z Wieliczki, — MOSTY — CHRZANÓW Sp. z o. o. z Chrzanowa, — BIURO INŻYNIERSKIE BUDOWNICTWA ZBYSŁAW

KAŁKOWSKI PRZEDSIĘBIORSTWO PRYWATNEz Krakowa,

— PRZEDSIĘBIORSTWO ROBÓT INŻYNIERYJNYCHS. A. HOLDING z Katowic. Wręczone zostały również dyplomy wyróżnionym

absolwentom Politechniki Krakowskiej w konkursieim. prof. Izydora Stella-Sawickiego na najlepszą pracędyplomową obronioną na Wydziale Inżynierii LądowejPolitechniki Krakowskiej w roku 2004: — mgr inż. Jacek GRZYWNA, mgr inż. Adrian SIUTA

za pracę pt.: „Analiza obliczeniowa i sposobywzmocnienia wielokomorowej żelbetowej baterii si-losów na rzepak” — promotor: prof. dr hab. inż.Krzysztof Dyduch,

— mgr inż. Bartosz MRÓWKA za pracę pt.: „Żelbeto-wa konstrukcja budynku biurowego z garażami pod-

ziemnymi Bussines Center Hrubieszowska w War-szawie” — promotor: dr inż. Marian Płachecki,

— mgr inż. Tomasz BILIŃSKI, mgr inż. Michał CICHYza pracę pt.: „Wybrane zagadnienia konstrukcyjno--obliczeniowe wiaduktu drogowego o konstrukcji ze-spolonej typu beton-stal uwzględniające współpra-cę budowli z ośrodkiem gruntowym” — promotor: drinż. Karol Ryż. Coroczną nagrodę w ww. konkursie ustanowił Za-

rząd Krakowskiego Oddziału PZITB w roku 1972, dlauczczenia pamięci profesora Izydora Stella-Sawic-kiego, inicjatora i pierwszego rektora Politechniki Kra-kowskiej dla zachęty do osiągania jak najlepszych po-stępów w studiach oraz dla podkreślenia zaintereso-wania, jakie PZITB przywiązuje do kształcenia młodejkadry technicznej budownictwa.

Krakowski Oddział PZITB rokrocznie przyznajerównież nagrodę w konkursie im. prof. StanisławaMielnickiego na najlepszą pracę dyplomową dla ab-solwentów średnich szkół budowlanych o kierunkubudownictwa lądowego z województwa małopolskie-go. Konkurs dotyczy prac dyplomowych z budownic-twa lądowego, obejmujących zagadnienia techniczne,materiałowe i technologiczne z zakresu budownictwaogólnego, przemysłowego i konstrukcji inżynierskichoraz dróg i mostów. Nagroda jest przyznawana od1996 roku. Decyzją Senatu Politechniki Krakowskiejlaureaci (I, II i III stopnia) mają możliwość podjęcia stu-diów na I roku w Politechnice Krakowskiej bez egza-minu wstępnego.

W roku 2005 nagroda I stopnia przypadła K. Zapo-tocznemu — absolwentowi Zespołu Szkół Budowla-nych im. Wł. Matlakowskiego w Zakopanem. NagrodęII stopnia przyznano P. Romańskiej i P. Boryczko — ab-solwentom Zespołu Szkół Budowlanych nr 1 w Krako-wie, nagrodę III stopnia A. Chudomięcie — absolwen-towi Zespołu Szkół Budowlanych im. Wł. Matlakow-skiego w Zakopanem. Przyznano również 4 wyróżnie-nia: dla T. Ciuły, J. Świderskiego, W. Wojtasa, K. Pa-pieża, T. Peciaka, D. Marcisza — absolwentów Zespo-łu Szkół nr 1 im. J. Piłsudskiego w Limanowej, Ł. Czo-snyka i R. Kipiela — absolwentów Zespołu Szkół Bu-dowlanych w Tarnowie oraz K. Kani — absolwentaTechnikum Gospodarki Wodnej i Budownictwa Drogo-wego w Zespole Szkół Geodezyjno-Drogowych i Go-spodarki Wodnej w Krakowie.

Wspomniane wyżej wydarzenia stanowią wybranenajważniejsze fakty z kalendarium działalności kra-kowskiego Oddziału Polskiego Związku Inżynierówi Techników Budownictwa w początkowym okresie no-wej kadencji 2005-2008. Świadczą one o dużej ak-tywności stowarzyszeniowej naszego Oddziału, którypostrzegany jest w skali ogólnopolskiej jako jedenz najprężniej funkcjonujących.

Wojciech BILIŃSKI

budownictwaOddziału Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa


UPRAWNIENIA BUDOWLANE

Z jednej strony zwiększa się obszardziałania Komisji Kwalifikacyjnej, bo-wiem od maja bieżącego roku wprowa-dzono do programu egzaminów trzy no-we specjalności: kolejową, telekomuni-kacyjną i wyburzeniową. Do tej pory niewidać jeszcze oznak dużego zaintereso-wania uzyskaniem uprawnień przez teśrodowiska zawodowe. Być może jest tosytuacja wyczekiwania w nowej sytuacji,przy odmiennym zakresie wymagańi przy odmiennym przebiegu egzaminu.

Nie zauważyliśmy bowiem większej liczby wnioskówwpływających do Komisji Kwalifikacyjnej.

Z drugiej strony ubywa nam kandydatów, którzyuzyskiwali uprawnienia budowlane w pierwotnychspecjalnościach: konstrukcyjno-budowlanej, drogo-wej, mostowej, instalacyjnych: sanitarnej i elektrycz-nej.

Od maja 2004 roku możliwość uzyskania upraw-nień w Izbie stracili na mocy przepisów mistrzowie.Było to rozstrzygnięcie zgodne z praktyką stosowaną

w Unii Europejskiej. W tym roku po raz ostatnio uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresiebędą się mogli ubiegać technicy. Od 1 stycznia2006 r. ta grupa zawodowa nie będzie mogła staraćsię o uprawnienia budowlane, a przynajmniej taczęść techników, którzy jeszcze procesu uzyskiwa-nia uprawnień formalnie nie rozpoczęli. Miejscaosób z wykształceniem średnim zajmie grupa inży-nierów legitymujących się wykształceniem na pozio-mie studiów zawodowych lub licencjackich. Osobyz tytułem inżyniera będą mogły się ubiegać o upraw-nienia w ograniczonym zakresie, zaś uprawnieniabez ograniczeń będą przysługiwać absolwentom od-powiednich kierunków z tytułem magistra inżyniera.

Trudno jest przewidzieć, jakie to spowoduje zmia-ny w liczbie kandydatów ubiegających się o upraw-nienia. Zestawienie wniosków złożonych do kwalifi-kacji w sesji jesiennej 2005 r. ilustruje załączona ta-belka.

Z załączonego zestawienia widać, że przeciętnaliczba wniosków oscyluje w naszym okręgu między120 a 150 osób. Pewne problemy pojawiają sięz kandydatami ubiegającymi się o uprawnienia archi-tektoniczne w ograniczonym zakresie. Izba Architek-tów podjęła ogólnopolską decyzję zakazującą człon-kom tej Izby udziału w egzaminach na ograniczoneuprawnienia architektoniczne. Jest to sygnał świad-czący o determinacji tego środowiska w obronie wła-snych interesów zawodowych.

Stanisław KARCZMARCZYK

Specjalności: Złożone wnioski

architektoniczna 8

konstrukcyjno – budowlana 68

drogowa 19

mostowa 6

elektryczna 13

sanitarna 27

kolejowa 1

telekomunikacyjna 3

wyburzeniowa 0

Suma: 145

Nie ma mowy o rutynieKomisja Kwalifikacyjna przed kolejną sesją egzaminów na uprawnienia budowlane

Mimo że to już szósta sesja egzaminów na upraw-nienia budowlane, zespoły przeprowadzającekwalifikację i egzamin nie mogą mówić o rutyno-

wych rozstrzygnięciach w tym zakresie. Po raz kolejnyzmieniła się ustawa Prawo budowlane, po raz kolejnywprowadzono zmiany w rozporządzeniu Ministra Infra-struktury w sprawie samodzielnych funkcji technicznychw budownictwie.

Tabela nr 1Postępowania kwalifikacyjne na II sesję egzaminacyjną 2005 r.

Stanisław Karczmarczyk


CUDA TECHNIKIBUDOWLANEJ

Kolej na wysokościNajwyżej położona linia kolejowa świata - dzieło polskiego inżyniera Ernesta Malinowskiego

Projektantem i budowniczym tej najwyżej położonejna świecie normalnotorowej linii kolejowej był jedenz najwybitniejszych polskich inżynierów — Ernest Mali-nowski. W marcu 1999 roku minęła setna rocznica je-go śmierci. Z tej okazji Stowarzyszenie Inżynierówi Techników Komunikacji ogłosiło rok 1999 Rokiem In-żyniera Ernesta Adama Malinowskiego. W artykule au-tor, mający okazję odbyć urzekającą sześciogodzinnąpodróż koleją F. C. C. i uczestniczyć w odsłonięciu po-mnika inż. E. A. Malinowskiego w Andach, na przełęczyTiclio (4818 m n. p. m.) w dniu 9 lipca 1999 roku, po-dejmuje próbę przybliżenia Czytelnikom postaci tegowybitnego Polaka oraz dzieła jego życia — kolei transan-dyjskiej.

Sylwetka Ernesta Malinowskiego

Biografię Ernesta Malinowskiego można podzielić natrzy okresy:

Okres polski 1818 — 1832

Ernest Malinowski urodził się 5 stycznia 1818 rokuw Sewerynach na Wołyniu, w bogatej rodzinie szlachec-kiej. Na chrzcie nadano mu imiona Adam, Stanisław, Hipo-lit, Ernest i Nepomucen. Był jednym z najlepszych uczniówLiceum Krzemienieckiego. Po upadku powstania listopa-dowego uciekł wraz z matką do Galicji, a następniew 1832 roku wraz z ojcem i starszym bratem Rudolfem doFrancji.

Okres francuski 1832 — 1852

Na emigracji we Francji kontynuował naukę, początko-wo w szkole średniej (Lycée Louis Le Grand), potem jakoekstern w École Polytechnique, a następnie na studiachw słynnej École des Ponts et Chaussées (Szkoła Mostówi Dróg), którą ukończył z wyróżnieniem w 1838 roku. Poukończeniu studiów pracował przy budowie pierwszych li-nii kolejowych we Francji (np. Paryż — Hawr), a takżeuczestniczył w realizacji projektów melioracji ważniejszychrzek — Mozy i Loary i budowie kanałów. W tym okresie pra-cował też ok. 10 miesięcy w Algierii przy budowie dróg.

Okres południowoamerykański 1852 — 1899

W 1852 roku podpisał 6-letni kontrakt z przedstawicie-lem rządu Republiki Peru na wyjazd do tego kraju i kilkulet-nią pracę w charakterze inżyniera rządowego. Wyjechał27 października 1852 roku. Był to przełomowy momentw jego życiu.

Transandyjskiej Kolei Centralnej w Peru (Ferro — CarrilCentral — del Peru — F. C. C.) poświęcono wiele publi-kacji. Specjalne wytyczenie trasy, w tym zygzakowaty

układ torów oraz budowa licznych mostów i tuneli, w wyjąt-kowo trudnych warunkach terenowych i pracy — w rozrze-dzonym powietrzu i w walce z chorobami, zadecydowałyo randze Centralnej Kolei Transandyjskiej jako jednegoz najwybitniejszych dzieł inżynierskich epoki. Kolej ta byłauważana za prawdziwy cud XIX-wiecznej techniki. Jeszczedo dziś wzbudza zachwyt i podziw dla jej budowniczych.

dokończenie na str. 20

(rys. 1) Ernest Malinowski ok. 1875 roku, według [1]

(rys. 2) Profil trasy kolei transandyjskiej



W początkowym okresie pobytu w Peru projektowałi budował drogi i mosty, a także ozdobne bruki z płyt białe-go granitu w Arequipie, jednym z najpiękniejszych miastPeru. Ponieważ w tym okresie w Peru interesowano się bu-dową nowych linii kolejowych, Malinowski przedłużył swójkontrakt. Pierwszymi jego realizacjami były linie kolejoweLima — Chorrillos i Pisco — Ica.

Budowę kolejnych linii kolejowych przerwała krótka woj-na z Hiszpanią (1866), w której Hiszpanie chcieli pozbawićPeru jej ówczesnego bogactwa — guana, a także złóż sale-

try i rud metali. Ernest Malinowski został dyrektorem naczel-nym robót fortyfikacyjnych portu w Callao. Wykazał przytym wybitne zdolności organizacyjne i strategiczne; brał tak-że udział w bitwie morsko-lądowej. Po klęsce floty hiszpań-skiej (2 maja 1866 r.) Ernest Malinowski otrzymał medal,a Peruwiańczycy uznali go za bohatera narodowego i hono-rowego obywatela Peru. Jeszcze za życia jego podobiznę

umieszczono na pomniku zwycięstwa na Plaza Dos deMayo w Limie, upamiętniającym bitwę w porcie Callao.

Kolejną linią kolejową, którą zaprojektował, a następnieod 1869 r. nadzorował, była trasa Chimbote — Huaraz,z różnicą poziomów ponad 3 tysięcy metrów i długości ok.277 km. Ostatecznie z powodów finansowych wykonanojedynie 136 km.

Od 1868 r. rozpoczął współpracę z amerykańskim fi-nansistą i przedsiębiorcą — Henrym Meiggsem. W ciągunastępnych lat zaprojektował linie kolejowe Pacasmayo —Cajamarca o różnicy poziomów ok. 3 tysięcy metrów, Pa-casmayo — Guadelupe i Chiclayo — Lambayeque oraz naj-słynniejszą kolej z Limy przez Andy do centrum górniczegoLa Oroya. Prace przy budowie kolei transandyjskiej prze-rwał kryzys finansowy oraz przegrana wojna z Chile.W 1880 r. Ernest Malinowski wyemigrował do Ekwadoru,gdzie także budował linię kolejową Guayaquil — Quito.

Po powrocie w 1886 roku w dalszym ciągu uczestniczyłpoczątkowo w naprawie kolei transandyjskiej i dalszej jejbudowie. W styczniu 1893 r. oddano do eksploatacji odci-nek do miejscowości La Oroya.

Ernest Malinowski był człowiekiem o szerokich zainte-resowaniach — władał trzema językami, działał w Towarzy-stwie Geograficznym Limy i Towarzystwie Dobroczynności.Do końca życia pozostał aktywnym. Zmarł na atak serca2 marca 1899 r. w Limie i został pochowany z honoraminależnymi bohaterowi Peru (rys. 1).

Historia budowy linii transandyjskiej

Projekt budowy drogi przez Andy w Peru ma długą hi-storię. Pierwsze wzmianki na ten temat pojawiają się jużw 1825 r. W 1859 r. Kongres wydał dekret o utworzeniukomisji, której zadaniem było dokonanie analizy możliwościbudowy linii kolejowej przez Andy. W 1868 r. Henry Me-iggs zlecił Ernestowi Malinowskiemu opracowanie zało-żeń techniczno-ekonomicznych budowy linii. Projekt obej-mował połączenie Limy z bogatym w minerały regionemCerro de Pasco i żyzną doliną Jauja. Rzecznikiem projek-tu był przyszły prezydent Peru — Manuel Pardo, przyjacielMalinowskiego z czasów paryskich. 23 grudnia 1869 ro-ku rząd Peru podpisał z Henrym Meiggsem kontrakt nabudowę 219-kilometrowej linii Lima — La Oroya w ciągusześciu lat.

Kamień węgielny pod budowę kolei położono 1 stycz-nia 1870 roku, a roboty rozpoczęto już 20 stycznia. Pracena pierwszym odcinku w dolinie rzeki Rimac o długości ok.54 km i do wysokości 860 m n. p. m. do stacji Chosicaprzebiegały bez większych trudności. Problemy technicz-ne i klimatyczne — ze względu na znaczne różnice pozio-mów terenu i surowe warunki wysokogórskie — pojawiłysię na kolejnych odcinkach trasy.

Na stromych stokach trzeba było wykuwać tunele,a nad przepaściami przerzucać mosty i wiadukty. Wąskiei strome półki skalne Andów pokonywano tzw. zygzakami.Ogółem na całej trasie Lima — La Oroya wykuto 63 tunele


Kolej

(rys. 3) Wjazd do jednego z tuneli na trasie, fot. autora

(rys. 4) Widok z trasy kolei, fot. autora



o długości ponad 6000 m, wybudowano 61 mostów i wia-duktów o łącznej długości ok. 2 km oraz wykonano 10zmian czoła pociągu (nawrotów). Na większości trasy spa-dek torów jest zbliżony do 450/00 (maksymalna wartość dlanormalnotorowej kolei o trakcji parowej).

Budowę poprzedziło kompletowanie pracowników orazgromadzenie sprzętu i materiałów. Przy budowie zatrudnio-nych było ponad 10 tysięcy ludzi — Chilijczyków, peruwiań-skich Indian, Chińczyków, a także emigrantów włoskich

i Murzynów. Nadzór nad montażem mostów sprawowali m.in. francuscy inżynierowie z firmy Gustawa Eiffela. Kilka tysię-cy robotników zmarło z powodu bardzo trudnych warunkówbudowy — eksplozje materiałów wybuchowych, osuwającesię skały, lawiny, zamiecie śnieżne oraz choroby i epidemie.Ernest Malinowski dzielił trudy budowy i życia wraz z robot-nikami — opuszczał się na linach na dno przepaści, aby ba-dać warunki posadowienia podpór mostowych, wspinał sięna strome stoki gór, aby rozwiązywać problemy technicznei kierować trudnymi robotami, nocował pod namiotemw szczytowych partiach gór, gdzie temperatura nad ranemspadała do –14°C, a w południe osiągała ok. +26°C.

Ze względu na trudne warunki terenowe przy tyczeniutrasy kolei, tuneli oraz przy ustalaniu poziomów przewie-szania mostów nad rzekami i przepaściami posługiwanosię wyłącznie teodolitem. Materiały do budowy — szynyi stalowe elementy mostów oraz drewno na podkłady(czerwona sosna kalifornijska) i budynki stacyjne sprowa-dzano ze Stanów Zjednoczonych. Materiały te wraz zesprzętem, narzędziami, dużą ilością materiałów wybucho-wych, a także żywnością i zaopatrzeniem transportowanow Andach na grzbietach mułów, lam i barkach robotników.

Borykając się z ogromnymi trudnościami technicznymii losowymi nie można było utrzymać założonego w kontrak-cie tempa robót. Rosły także koszty budowy. Gdy upłynę-ły terminy umowne i skończyły subwencje państwa, HenryMeiggs przeznaczył własne pieniądze na kontynuowaniebudowy. Zrujnowany finansowo i załamany psychiczniezmarł na posterunku pracy 29 września 1877 roku. Pa-mięć Henry’ego Meiggsa uczczono, umieszczając jegopopiersie na stacji początkowej w Limie oraz nadając jegoimię jednemu z andyjskich szczytów.

Pierwszy odcinek kolei o długości 141 km z Callao doosady Chicla na wysokości 4100 m n. p. m. oddano doeksploatacji w 1878 roku. Budowa stała się słynna na ca-ły świat; uznano ją za cud techniki. Pociąg poruszał się ześrednią prędkością 16 km/godz. i zabierał ładunek do100 ton. Używano typowych amerykańskich lokomotywo masie jedynie 38 ton, zaopatrzonych w najnowocześniej-sze ówcześnie hamulce pneumatyczne Westinghouse’a.Podróż trwała ok. 10 godz. Agresja Chile w 1878 rokuprzerwała definitywnie prace na budowie.

W 1890 roku, dzięki kapitałowi brytyjskiemu kompanii„Peruvian Corporation”, wznowiono prace na budowie i 10stycznia 1893 roku oddano pozostałą część trasy aż do LaOroya. Dopiero w pierwszej połowie XX wieku (~ 1908 r.)przedłużono linię kolejową w dwie przeciwległe strony odLa Oroya. Jedna prowadziła do Cerro de Pasco (centrumprzemysłu wydobywczego), a druga do Huancayo w doli-nie Jauja.

Trasa kolei i obiekty mostowe

Profil i przebieg trasy kolei transandyjskiej pokazano narys. 2. Długość trasy z Limy do La Oroya wynosi 208 km,

na wysokości

dokończenie na str. 22

(rys. 5) Kratownica Howea, według [5]

(rys. 6) Kratownica jednopasowa Finka, według [5]

(rys. 7) Kratownica jednopasowa Bollmana, według [5]

(rys. 8) Wiadukt Verrugas z kratownic Finka, według [1]



zaś z odgałęzieniem do Huancayo 332 km. Z uwagi naprofil kolej można podzielić na kilka charakterystycznychodcinków: — trasa doliną rzeki Rimac do wysokości ok. 1800 m n. p.

m.; spadki torów wynoszą od 2 do 4%, — odcinek do doliny Matucana leżącej na wysokości ok.

2400 m; na 84 km linii pociąg przejeżdża przez najdłuż-szy most na trasie — Carrion, łączący brzegi wąwozu Ver-rugas;

— trasa przez zachodnie stoki Kordylierów z licznymi tune-lami, ostrymi łukami i zjazdami, półkami skalnymi orazpodwójnymi zmianami kierunku jazdy (rys. 3, 4). Spadki

torów dochodzą do4,5%. Na tym odcinkuznajdują się: najwyżejpołożony węzeł kolejo-wy na świecie na prze-łęczy Ticlio na wysoko-ści 4758 m n. p. m.,najwyżej położonypunkt kolejowy świataLa Crima na wysokości4818 m n. p. m. oraznajdłuższy na trasie tu-nel Galera o długości1177 m, usytuowanynajwyżej na świecie nawysokości 4781 m n.p. m., umożliwiającyprzejście kolei na atlan-dokończenie ze str. 21

Kolej

(rys. 9) Wiadukt Verrugas po zmianie konstrukcji, według [1]

(rys. 10) Układ Linvillea (kratownica dwukrzyżulcowa Pratta), we-dług [5]

(rys. 11) Układ kratowy Pratta, według [5]

(rys. 12) Kratownica mostu El Infiernillo, według [5]

(rys. 13) Most Challape, we-dług [1]

(rys. 14) Kratownica mostu Challape, według [5]

(rys. 15) Most z kratownicą paraboliczną, według [1]

(rys. 16) Kratownica Warrena z jazdą dołem i górą, we-dług [5]



tycką stronę Kordylierów, — odcinek zjazdu wzdłuż wschodnich stoków Andów i do-

liną Rumichaca do La Oroya na wysokości 3726 m n. p.m., znajdujący się w odległości 222 km od Callao,

— trasa wzdłuż rzeki Mantaro do Huancayo w odległości346 km od Callao. Na szczególną uwagę zasługują liczne obiekty mosto-

we, których budowaw tak trudnych warun-kach terenowych i klima-tycznych stanowiła po-ważne wyzwanie inży-nierskie. Na trasie zbu-dowano ponad 30 więk-szych mostów stalo-wych, głównie kratowychróżnych systemów [5].

Spotyka się tam mo-sty z dwupiętrowymi kra-townicami Williama Vi-scounta Howea, wzoro-wanymi na kratownicachdrewnianych (rys. 5).Rozwiązanie to było jed-nak nieracjonalne, gdyżsłupki były rozciągane,a krzyżulce ściskane.Stosowano także jedno-pasowe kratownice Al-berta Finka (rys. 6) lubulepszone Wendella Bol-

lmana (rys. 7). Kratownice te były belkami swobodnie pod-partymi wzmocnionymi cięgnami ze słupkami rozporowy-mi. Wadą ich jednak był brak współpracy prętów w prze-noszeniu obciążeń, natomiast były łatwe w montażu i po-zwalały na regulację sił w prętach. Stosowano je do niedu-żych rozpiętości.

Wybudowany w 1872 r. wiadukt Verrugas (rys. 8) na wy-sokości ok. 1800 m n. p. m., pomiędzy stacjami San Bar-tolome a Surco, miał konstrukcję z kratownic Finka o dłu-gości ok. 130 m, a po jego zniszczeniu wskutek trzęsieniaziemi i lawin po 17 latach eksploatacji zastąpiono kratowni-cami dwupasowymi z łamanym pasem dolnym (rys. 9), [4].

Innym rozwiązaniem były ustroje Linvilea (rys. 10). Byłato kratownica zbudowana z podwójnego układu kratowegoPratta (rys. 11). Taką konstrukcję miał most El Infiernillo(rys. 12). Natomiast konstrukcję mostu Challape (rys. 13)stanowiła kratownica dwukrzyżulcowa tzn. przesztywnionadodatkowymi krzyżulcami kratownica Linvillea (rys. 14).Stosowano także kratownice paraboliczne, o zmiennejwysokości, dostosowanej do zmienności przebiegu mo-mentów zginających (rys. 15), [3]. Większość stosowa-nych w XIX wieku rozwiązań zastąpiono nowocześniej-szymi ustrojami Warrena o pasach równoległych kratyW (rys. 16).

Z innych ciekawych rozwiązań technicznych zastosowa-nych na budowie kolei transandyjskiej warto zwrócić uwa-gę na podpory, które z uwagi na ich wysokość wykonywa-no nie z kamienia, lecz jako stalowe kratownice. Przykła-dem może być największy na trasie wiadukt Verrugas,oparty na trzech filarach o wysokościach: 76,8 m, 54,55m i 44,50 m. Jest to najbardziej znany obiekt na trasie. Dojego montażu, ze względu na szerokość wąwozu, użyto8 stalowych lin przewieszonych nad przepaścią, z którychopuszczano elementy konstrukcji wiaduktu. Do prac mon-tażowych Ernest Malinowski zatrudnił żeglarzy, przywy-kłych do pracy w podobnych warunkach, a także Indian,umiejących budować kładki wiszące nad przepaściami.Wiadukt Verrugas nazywany jest także „Puente Daniel Car-rion”, pamięci studenta medycyny, który wynalazł szcze-pionkę na tajemniczą chorobę dziesiątkującą budowni-czych.

Najtrudniejszym technicznie miejscem na trasie byłopokonanie kanionu rzeki Parac nazywanym El Infiernillo(Piekło), położonym między stacjami Matucana (2400 m n.p.) oraz San Mateo (3200 m n. p. m.). Wąski wąwózo dwóch pionowych ścianach skalnych, w których wykutonaprzeciw siebie dwa tunele, pokonano dwoma mostami,jeden nad drugim (rys. 17).

Na trasie transandyjskiej można prześledzić rozwój kon-strukcji kratowych i poszukiwania kryteriów wyznaczaniaoptymalnych układów prętów w tych konstrukcjach. W tymmiejscu warto zaznaczyć, że dopiero w 1872 r. prof. LuigiCremon wynalazł graficzny sposób obliczania sił w prętachkratownic, stosowany do dziś.

na wysokości

(rys. 17) Most El Infiernillo, według [1]

(rys. 18) Schemat sprężenia pomnika, według [2] dokończenie na str. 24



Kolej na wysokości

Pamięci Ernesta Malinowskiego

W celu upamiętnienia postaci Ernesta Malinowskiego,projektanta i budowniczego naj-wyżej położonej na świecie liniikolejowej, w setną rocznicę je-go śmierci, środowisko skupio-ne w Stowarzyszeniu Inżynierówi Techników Komunikacji podję-ło inicjatywę dziennikarki Elżbie-ty Dzikowskiej wybudowania po-mnika w Andach na przełęczyTiclio na wysokości 4818 m n.p. m. Powołano Komitet Hono-rowy pod przewodnictwem Elż-biety Dzikowskiej, Komitet Wy-konawczy Budowy Pomnikapod przewodnictwem mgr. inż.Andrzeja Gołaszewskiego orazutworzono Społeczny FunduszBudowy Pomnika.

Spośród wielu wersji kon-cepcji pomnika, opracowywa-nych sukcesywnie przez artystęrzeźbiarza prof. Gustawa Ze-młę, wybrano i zaakceptowanopropozycję składającą sięz układu pionowych brył geo-metrycznych opartych na sze-ścianach, prostopadłościanachi kole [6]. Trzon pomnika tworządwa przylegające do siebie pro-stopadłościany, na których uło-żono trzeci — poziomo. Kołoz kamienia, wieńczące całąkompozycję pomnika, ma sym-bolizować słońce, energięi ruch. Na kole od strony czoło-wej umieszczona jest płasko-rzeźba z brązu z wizerunkiemErnesta Malinowskiego. Natrzonie pomnika wyryto herbyPeru i Polski, a pod nimi inskryp-cje w językach hiszpańskimi polskim następującej treści:„Inżynier Polski, Patriota Peru-wiański, Bohater obrony Callao1866, projektant i budowniczycentralnej kolei transandyjskiej”.Trzon pomnika spoczywa nakwadratowej dwustopniowej ba-zie, zbudowanej z sześcianów.Na czołowej płaszczyźnie bazywyrzeźbiony jest profil trasy od

Callao do La Oroya, zaś na tylnej ścianie bazy umieszczo-no nazwiska osób szczególnie zasłużonych dla budowypomnika. Pomnik składa się z 29 elementów, ma wyso-kość ok. 7,5 m i jest wykonany z polskiego granitu zeStrzegomia, z wyjątkiem brązowej płaskorzeźby. Rozwią-zanie konstrukcyjne pomnika musiało uwzględniać m.in.łatwy transport lądowy i morski elementów pomnika, ichprosty i stosunkowo szybki montaż na wysokości prawie5000 m n. p. m. oraz odporność konstrukcji na ewentual-ne wstrząsy sejsmiczne. W projekcie uwzględniono więc,że bloki kamienne pomnika zostaną sprężone cięgnami si-łą po 30 ton każde (rys. 18), [2]. Jako cięgna wykorzysta-no pręty sprężające o średnicy 25 mm, o nośności gra-nicznej 50 ton, systemu Macallox produkcji brytyjskiej fir-my McCalls Special Products, której przedstawicielemw Polsce jest firma BBR. Zakotwienie bierne prętów znaj-duje się w żelbetowym fundamencie, a naciągowe w naj-wyższym kamiennym bloku poprzecznym, posiadającymnisze umożliwiające sprężenie i zablokowanie prętów. Każ-dy z prętów składa się z dwóch odcinków połączonychgwintowanymi łącznikami w poziomie styku bloków po-średnich. Przymocowanie okrągłego bloku wieńczącegopomnik z płaskorzeźbą Ernesta Malinowskiego do blokupoprzecznego zaprojektowano dodatkowym prętem sprę-żonym siłą 10 ton. Średnica wywierconych w blokach ka-miennych otworów dla przeprowadzenia cięgien wynosiła42 mm. Po sprężeniu prętów iniekcję wykonywano zaczy-nem cementowym o współczynniku w/c = 0,38, a niszezakotwień wypełniano zaprawą niskoskurczową, po czymzamykano dopasowanymi kostkami kamiennymi.

Uroczyste odsłonięcie pomnika odbyło się 9 lipca 1999roku z udziałem wielu osobistości i przedstawicieli władzpolskich, peruwiańskich i międzynarodowych (rys. 19,20).

***

Pomnik Ernesta Malinowskiego w Andach jest godnymupamiętnieniem i uhonorowaniem wielkiego Polaka i pa-trioty oraz wybitnego inżyniera, który musiał żyć i pracowaćdla swojej drugiej ojczyzny Peru i której został bohateremnarodowym.

Zygmunt RAWICKI

Literatura: [1] D. Bartkowiak: Ernest Malinowski konstruktor kolei transandyjskiej,

Zakład Badań Narodowościowych PAN, Poznań, 1996[2] A. Gołaszewski: Wykonanie pomnika i budowa pomnika inżyniera Er-

nesta Malinowskiego w Peru, Zeszyty naukowo-techniczne SITKw Krakowie, Nr 4 (z. 67), Kraków, 1999

[3] B. Kurant: Wyzwanie rzucone Andom, Przegląd Komunikacyjny, nr10, 1997

[4] A. Niemierko: Ernest Malinowski — wybitny polski inżynier XIX wieku,Drogownictwo, nr 2, 1998

[5] A. Niemierko: Rzecz o kratownicach, Wydawnictwo Komunikacjii Łączności, Warszawa, 1987

[6] G. Zemła: Peruwiańska przygoda z pomnikiem, Zeszyty naukowo--techniczne SITK w Krakowie, nr 4 (z. 67), Kraków, 1999

(rys. 19) Odsłonięcie pomnikana przełęczy Ticlio, fot. autora

(rys. 20) Na tle pomnika (od le-wej): Wiesław Starowicz, Elżbie-ta Dzikowska, Zygmunt Rawickii Gustaw Zemła, fot. autora



INSTALACJE CIEPLNE

Warunki do spełnieniaKLIENTWystępuje z zapytaniem o możliwość podłączenia obiektu

do miejskiej sieci ciepłowniczej, kotłowni.Składa wniosek o przyłączenie obiektu do miejskiego sys-

temu ciepłowniczego w formie pisemnej, dołączając: wnio-sek o przyłączenie (dostępny na stronie internetowej), mapkęz lokalizacją obiektu.

Opracowuje i składa do uzgodnienia dokumentację tech-niczną

Negocjuje warunki umowy o przyłączenie obiektu miej-skiego systemu ciepłowniczego.

Dla zawarcia umowy należy przedstawić: - wypis z rejestru- prawo dysponowania terenem

MPEC S.A.DZIAŁ ROZWOJU I ANALIZ TECHNICZNYCHWydaje informacje o możliwości przyłączenia do miejskie-

go systemu ciepłowniczego.DZIAŁ ROZWOJU I ANALIZ TECHNICZNYCH Wydaje warunki techniczne przyłączenia konkretnego

obiektu do miejskiego systemu ciepłowniczego, określając

punkt włączenia, parametry techniczne i wstępne zasadywspółpracy inwestycyjnej.

DZIAŁ PROJEKTOWANIA I UZGODNIEŃ DOKUMEN-TACJI TECHNICZNEJ

Uzgadnia przedłożoną dokumentację techniczną.KIEROWNIK PROJEKTU DS. PODŁĄCZEŃ NOWYCH

ODBIORCÓWNegocjuje z Klientem warunki umowy i opracowuje doku-

ment umowy o przyłączenie obiektu do miejskiego systemuciepłowniczego.

KLIENT I MPEC S. A. Podpisują umowę o przyłączeniu obiektudo miejskiego systemu ciepłowniczego.KLIENT

Podpisują umowę sprzedaży ciepłaRealizuje zakres prac wynikających z podpisanej umowy

o przyłączeniu do miejskiego systemu ciepłowniczego.Opracowanie:

Sekcja ds. ciepłownictwa i ogrzewnictwaZespołu problemowego ds. prawa w budownictwie

mgr inż. Jerzy ŁABUZmgr inż. Marek MAZUREK

mgr inż. Krzysztof MARENDZIUK

Jak podłączyć obiekt do miejskiej sieci ciepłowniczej

BIURO OBSŁUGI KLIENTA — tu uzyskamy wszelkie infor-macje na temat: — umów na sprzedaż energii cieplnej, ich negocjacje, aktuali-

zacja zgodnie ze zmieniającymi się przepisami, — umów na obsługę węzłów cieplnych lub kotłowni, — umów na konserwacje wewnętrznej instalacji grzewczych

w budynkach, — wydawanie zezwoleń, na włączenie nowego obiektu, wyłą-

czenie obiektu, zmianę zapotrzebowania mocy cieplnej dlaobiektu,

— rozstrzyganie zgłaszanych przez klientów problemów w za-kresie dostawy ciepła, ogrzewania obiektów, montażu licz-ników ciepła, rozliczeń i płatności,

— innych problemów dotyczących ciepłownictwa. telefony kontaktowe: +48 12 646 51 51 do 646 51 56

ROZWOJU I REALIZACJI INWESTYCJI — tu uzyskasz in-formacje na temat: — warunków technicznych, podłączenia obiektu do miejskiej

sieci ciepłowniczej-kotłowni, modernizacji węzła cieplne-go-kotłowni, instalacji centralnego ogrzewania, innychobiektów związanych z miejskim systemem ciepłowniczymeksploatowanym przez MPEC S. A. w Krakowie,

— uzgodnień dokumentacji technicznej obiektów istniejącychlub przyłączanych do miejskiego systemu ciepłowniczego, uzgodnień branżowych,

— doradztwo techniczne we wszelkich sprawach dotyczą-cych ciepłownictwa,

— podłączenia nowego obiektu do miejskiej sieci ciepłowni-czej - zawierania umów o przyłączenie obiektu, ich nego-

cjacje, realizacja inwestycji w tym zakresie, — wymian przestarzałych, wyeksploatowanych węzłów i sieci

cieplnych, — programu ciepłej wody użytkowej — możliwość dostawy

czynnika dla przygotowania ciepłej wody użytkowejw obiektach ogrzewanych z miejskiej sieci ciepłowniczej,

— regulacja stanów prawnych obiektów ciepłowniczych sta-nowiących własność MPEC S. A. w Krakowie.

telefony kontaktowe: +48 12 64 65 112, +48 12 64 65 108, 64 65 434, 64 65 116, 64 65 112 —warunki techniczne+48 12 64 65 119, 64 65 484 — podłączenie do miej-skiej sieci ciepłowniczej i umowy+48 12 64 65 415 — modernizacja węzłów cieplnych--kotłowni+48 12 64 65 419 — modernizacja sieci cieplnych+48 12 64 65 442, 64 65 414– uzgodnienia dokumen-tacji technicznej i branżowe+48 12 64 65 223 — regulacja stanów prawnych

ZAKŁADY EKSPLOATACYJNO — PRODUKCYJNE —eksploatacja, konserwacja urządzeń ciepłowniczych dostar-czających czynnik grzewczy do obiektu klienta:

Opracowanie: Sekcja ds. ciepłownictwa i ogrzewnictwa

Zespołu problemowego ds. prawa w budownictwiemgr inż. Jerzy ŁABUZ

mgr inż. Marek MAZUREKmgr inż. Krzysztof MARENDZIUK

Jak poruszać się po Miejskim Przedsiębiorstwie Energetyki Cieplnej S.A. w Krakowie


MIEJSKA SIEĆCIEPŁOWNICZA

Zwracamy uwagę na następujące dokumenty częstopomijane w dokumentacjach, a wymagane przepisami: — Aktualna mapa sytuacyjna. — Szczegółowe zestawienie materiałów. — Ważne Warunki Techniczne Przyłączenia wydawane

przez MPEC S. A. — Niezbędne uzgodnienia i zatwierdzenia. — Kody CPV — Wspólny Słownik Zamówień.

Zaleca się — w miarę możliwości — bazowanie na ma-teriałach i prefabrykatach znajdujących się w zasobachmagazynowych MPEC S. A.

Dodatkowo, w zależności od charakteru obiektu: Dla sieci:

— Mapa sytuacyjno-wysokościowa w skali 1:500z uzgodnionym przebiegiem trasy.

— Profil podłużny. — Schemat systemu alarmowego. — Schemat montażowy sieci. — Odwodnienia i odpowietrzenia.

oraz — w miarę potrzeb: — Projekt rozwiązania kolizji. — Inwentaryzacja i projekt zagospodarowania zieleni

wraz z promesą Wydziału Ochrony Środowiska UMK. — Rzuty i przekroje komór.

Dla technologii węzłów, wymiennikowni, kotłowni: — Rzut pomieszczenia. — Niezbędne przekroje. — Szczegółowy schemat technologiczny. — Podstawa ustalenia zapotrzebowania mocy. — Obliczenia doboru krytycznych elementów układu

(wymiennik, pompa, zawory regulacyjne, zawory bez-pieczeństwa). Dla instalacji elektrycznych i AKPiA węzłów, wy-

miennikowni, kotłowni: — Rzut pomieszczenia z planem instalacji. — Schemat technologiczny z naniesioną lokalizacją

urządzeń elektrycznych i AKPiA. — Szczegółowe schematy zasilania, sterowania, pomia-

rów, siły i oświetlenia. — Rysunki montażowe rozdzielnic. — Uzgodnienie lokalizacji układu pomiaru energii elek-

trycznej i czujnika temperatury zewnętrznej z właści-cielem obiektu.

— Lista kablowa (z podaniem długości przewodów). Dla bilansów ciepła:

— Pełne obliczenia, wykonane zgodnie z Polskimi Nor-mami i aktualnymi przepisami, tj:

— Audyty energetyczne wykonane przez uprawnionychaudytorów zgodnie z Rozporządzeniem MinistraSpraw Wewnętrznych i Administracji z dnia30.04.1999 r. w sprawie szczegółowego zakresui formy audytu energetycznego wraz z późniejszymizmianami.

— Bilanse ciepła lub inne dokumentacje, w których poli-czono zapotrzebowanie na ciepło i energię do ogrze-wania budynku projektowanego zgodnie z obowiązu-jącymi normami PN-B-02025: 2001, PN-B-03406:1994.

— Bilanse ciepła lub inne dokumentacje, w których poli-czono zapotrzebowanie na ciepło i energię do ogrze-wania budynku istniejącego zgodnie z PN-B-02025:2001, PN-B-03406: 1994, PN-EN 832. Oraz wszystkie inne dokumenty, opisy i obliczenia

wynikające ze specyfiki danego projektu. Komplet dokumentacji konieczny do realizacji inwestycji

• w przypadku podłączenia do miejskiej sieci cie-płowniczej

— projekt wykonawczy sieci ciepłowniczej wraz z syste-mem alarmowym

— projekt wykonawczy węzła cieplnego — technologia — AKPiA, elektryka— projekt organizacji ruchu (o ile konieczny) — inwentaryzacja zieleni (o ile konieczna) — projekty wykonawcze branżowe (o ile konieczne) — kosztorysy „ślepe” w zakresie sieci i węzła cieplnego— prawomocne pozwolenie na budowę • w przypadku kotłowni gazowej— projekt wykonawczy kotłowni — technologia — AKPiA, elektryka— projekt wykonawczy przyłącza gazowego — projekt wykonawczy stacji redukcyjnej (o ile konieczny) — projekt wykonawczy cz. budowlana — pomieszczenia

dla kotłowni gazowej (o ile konieczne) — kosztorysy „ślepe” w zakresie kotłowni i przyłącza ga-

zowego— ostateczną decyzję o pozwoleniu na budowę.

Opracowanie: Sekcja ds. ciepłownictwa i ogrzewnictwa

Zespołu problemowego ds. prawa w budownictwiemgr inż. Jerzy ŁABUZ

mgr inż. Marek MAZUREKmgr inż. Krzysztof MARENDZIUK

MPEC radziCo powinna zawierać dokumentacja projektowa sieci i instalacji cieplnych?

Forma i zakres dokumentacji technicznej winny odpowiadać wymogom obowiązujących przepisów, między innymi:

— Ustawie z dn. 07.07.1994 Prawo budowlane wraz z późniejszymi zmianami, — Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dn. 03.07.2003 w sprawie

szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, — Innym branżowym przepisom i rozporządzeniom,

MPEC S. A. w Krakowie nie stosuje innych wymagań,jakim winna odpowiadać dokumentacja technicznaprzedkładana do uzgodnienia, niż te wynikające

z obowiązujących przepisów. W przypadkach rozwiązańszczególnych projektant winien uzyskać dodatkowe informa-cje uzgodnienia w Dziale Rozwoju i Analiz Technicznych lubDziale Projektowania i Uzgodnień Technicznych.

Fotoreportaż z budowy Opery Krakowskiej

budowlani numer 13

Documents